Αγωγός East Med: Αποκωδικοποιούμε το αμερικανικό Non Paper για ένα έργο που αφορά τη δική μας ασφάλεια.

<img height="428" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/5236505-696x465.jpg" width="733" /><br /><br /><div>Εδώ κι μέρες, έχουμε δίλημμα, για το αν θα πρέπει να γράψουμε κάτι για το θέμα του East Med. Ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να “αγκαλιάσουμε” το “περί κοινού Δικαίου λαϊκό αίσθημα”. Ώστε να πούμε κι εμείς “περί Αμερικανικού πουλήματος”, περί “αδειάσματος της Αθήνας”, περί “χατιριών στην Τουρκία” κ.ο.κ. Δεν το κάνουμε, παρότι θα είχε μια σημαντική θετική επίδραση στις ημερήσιες επισκέψεις μας. Δεν δημιουργήσαμε όμως το site για να γράφουμε αυτό που πιθανά αρέσει. Κι ας μας κατηγορήσουν μετά για “απολογητές” των ΗΠΑ.<br /><br />Με λίγα λόγια, η αμερικανική πλευρά κυκλοφόρησε ένα non paper, το οποίο εξέφραζε επιφυλάξεις για το πόσο βιώσιμος οικονομικά είναι ο υπό μελέτη αγωγός φυσικού αερίου Εast Med. Ενώ στη συνέχεια πρότεινε ως πιο ενδιαφέρουσα την ηλεκτρική διασύνδεση Αιγύπτου-Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου. Δείτε σχετικά το πλέον έγκυρο -κατά τη γνώμη μας- ρεπορτάζ του Βασίλη Νέδου στην <a href="https://www.kathimerini.gr/politics/561659245/energeiaka-stirixi-ipa-sta-schedia-ilektrikis-diasyndesis/">«Καθημερινή».</a> Ο ίδιος βλέπει τα πράγματα ήρεμα, και χωρίς συναισθηματισμούς. Το όλο θέμα όμως συζητήθηκε στην ελληνική δημοσιότητα από πολλές πηγές ως «άρση της υποστήριξης των ΗΠΑ στην κατασκευή του αγωγού» και στη συνέχεια ως «στήριξη στην Τουρκία που δεν θέλει τον αγωγό και τον χαρακτηρίζει ως πρόκληση στην Ανατολική Μεσόγειο».<br /><br />Τι είναι όμως ο East Med; Είναι ένα έργο που έχει προγραμματιστεί να γίνει με τη συνεργασία των χωρών Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδος, για να μεταφέρει το φυσικό αέριο που εξάγεται από τα μεγάλα κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί στην ανατολική Μεσόγειο προς Ελλάδα και μετά προς Ευρώπη. Ακόμη, η Αίγυπτος έχει και αυτή εκφράσει ενδιαφέρον συμμετοχής και είναι ήδη μέλος του East Med Gas Forum, ενός διεθνούς οργανισμού για τη διαχείριση του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br /><img height="336" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/The-Eastern-Mediterranean-to-Europe-pipeline-system.jpg" width="640" /><br /><br />Στόχος του αγωγού είναι η δημιουργία μιας νέας πηγή προμήθειας που θα φέρει οφέλη στην ευρωπαϊκή οικονομία (πλην Γερμανίας που προμηθεύεται ρωσικό αέριο μέσω του αγωγού Nord Stream 2). Ο αγωγός θα περάσει από τις ΑΟΖ Κύπρου, Ελλάδας και Αιγύπτου και βεβαίως αποτελεί δικό τους θέμα η διαχείριση του.<br /><br />Γιατί όμως οι ΗΠΑ μιλούν για βιωσιμότητα του έργου; Ίσως εδώ μπαίνουμε σιγά σιγά στο “ψητό”. Οι Αμερικανικές τράπεζες έχουν επενδύσει σημαντικά στο φυσικό αέριο στις ΗΠΑ, που προέρχεται όμως από το fracking (τη διαδικασία εξαγωγής φυσικού αερίου από σχιστολιθικά κοιτάσματα). Επίσης έχουν επενδύσει πολλά σε πλοία που μεταφέρουν υγροποιημένο φυσικό αέριο προς όλο τον κόσμο και προς Ευρώπη. Έτσι η χρηματοδότηση του East Med και τελικά η υλοποίηση του, θα ήταν ουσιαστικά ανταγωνιστική σε αυτά που έχουν επενδύσει.<br /><br />Ο East Μed όμως είναι έργο που θα γίνει με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και σημαντικό μέρος της χρηματοδότησης του θα προέλθει από την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Μάλιστα μπροστά στον ετήσιο προϋπολογισμό επενδύσεων της Ε.Ε., το κόστος του είναι ελάχιστο. Τα κάπου 10 δις που έχουν προϋπολογιστεί (ή έστω και περισσότερα λόγω τεχνικής δυσκολίας του έργου), είναι αστείο μέγεθος για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, απλωμένο σε βάθος 5ετίας που θα κρατήσει η κατασκευή του. Οπότε η όποια «αντίρρηση» των ΗΠΑ δεν μπορεί να επηρεάσει ουσιαστικά ούτε τη χρηματοδότηση της κατασκευής ούτε τη χάραξη της διαδρομής.<br /><br />Τελικά λοιπόν όσοι καταγγέλλουν την Αμερικανική πλευρά ότι «πούλησε το έργο», μάλλον εννοούν πως οι ΗΠΑ δεν θα συνεχίσουν να ναυλοχούν τους στόλους τους στην περιοχή, αφήνοντας δηλαδή έμμεσα το ελεύθερο στην Τουρκία να παρέμβει δυναμικά στην κατασκευή του αγωγού, να την παρενοχλήσει και να δημιουργήσει σοβαρό ζήτημα. Η «διαμαρτυρία» λοιπόν μάλλον αναδεικνύεται ως «αίτημα προστασίας» προς τις ΗΠΑ, που πιθανολογούν κάποιοι ότι δεν θα υπάρχει. Αυτό είναι το πρόβλημά μας λοιπόν; Ότι κάποιοι έμμεσα θέλουν τους Αμερικανούς για χωροφύλακες και τώρα, υποκριτικά, τους καταγγέλλουν πως «μας αφήνετε μόνους»;<br /><br />Ας παραδεχθούμε όμως πως ένας αγωγός, που θα φτιαχτεί κατά 90% σε ελληνική ΑΟΖ, θα περνάει από ελληνικά εδάφη, θα μεταφέρει πιθανά και ελληνικό αέριο, θα πρέπει να προστατευθεί από εμάς και όχι από κάποια ξένη «δύναμη». Και πως αν η χώρα μας θέλει να διεκδικήσει ΑΟΖ και να την κατοχυρώσει στην έκταση που επιδιώκει, δεν πρέπει να βασίζεται σε τρίτους. Ενώ αν οι όποιοι ξένοι (Αμερικανοί στην περίπτωση) μας πουν “ξέρετε, δικά σας τα γένια, δικά σας και χτένια” αυτό δεν σημαίνει πως είναι εναντίον μας. Αλλά πως εμείς οφείλουμε να στηρίξουμε τις αποφάσεις και επενδύσεις μας.<br /><br />Αν θέλουμε λοιπόν ΑΟΖ και αγωγούς και ενεργειακά δίκτυα, θα πρέπει να φτιάξουμε Πολεμικό Ναυτικό «χτες». Με τι όμως θέλουν κάποιοι να πάμε σε τέτοια κρίση και υπεράσπιση ζωτικών μας δικαιωμάτων; Με τις φρεγάτες S; Εντάξει, μπορούμε να βάλουμε να πολεμήσει και το ανακαινισμένο Ρ-3Β που ρίχνει τορπίλες τελικά. Άλλο το να στείλουμε το ΠΝ να πέσει ως έχει “υπέρ Βωμών κι Εστιών” γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή, άλλο να λέμε πως θα κάνουμε επέκταση της ΑΟΖ με πλοία του ’80. Αν αυτή τη στιγμή, είχαμε 4 εκσυγχρονισμένες ΜΕΚΟ200ΗΝ και αγοράσει π.χ. άλλες 4 ΜΕΚΟ Α200 ή FREMM, θα χρειαζόμασταν τις ΗΠΑ; Οπότε, ας είμαστε καταρχάς τίμιοι με τον εαυτό μας. Κι ας μην βλέπουμε παντού απειλές. Και ας αποδώσουμε τις ευθύνες σε όσους εδώ άφησαν το Ναυτικό μας τόσο απηρχαιωμένο σε μέσα. Ενώ ακόμη και σήμερα καταγγέλουν κάθε προσπάθεια επανεξοπλισμού της χώρας.<br /><br /><img height="482" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/gas-nets.jpg" width="640" /><br /><br />Τι έκαναν οι ΗΠΑ για εμάς, που είναι και αυτό θέμα της όλης συζήτησης για τον East Med; Πολύ πρόσφατα ενσωμάτωσαν την ελληνοαμερικανική σχέση στην Άμυνα στον αμυντικό τους προϋπολογισμό, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά. Το έχουμε αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό γεωπολιτικά ή το προσπερνάμε ως «ασήμαντο» ζήτημα γιατί δεν εξυπηρετεί αντιαμερικανικές ρητορείες; Ενώ την ίδια στιγμή, πάλι εντός αμερικανικής νομοθεσίας, κατοχυρώνεται η αποδέσμευση του F-35 για την Ελλάδα, παρόλη την παραφιλολογία ότι «οι Αμερικανοί δεν μας δίνουν τα καλά τους όπλα».<br /><br />Ας εκτιμήσουμε τώρα -κατά την άποψη μας- και ποια θα είναι τελικά η αμερικανική στάση. Αν οι χώρες που έχουν συμφωνήσει για τον East Med αποφασίσουν να τον φτιάξουν, τότε στην περιοχή που θα περνά θα «παρευρίσκεται» και αμερικανικός Στόλος με τον ανάλογο ρόλο αποτροπής “εντάσεων”. Γιατί είναι πάγια και κεντρική πολιτική των ΗΠΑ μεταπολεμικά η στήριξη του Ισραήλ, το οποίο μετέχει στο έργο. Γιατί είναι κομβικός ο ρόλος της Αιγύπτου στην πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και τον Αραβικό κόσμο. Γιατί οι Αμερικανοί, κοιτώντας τα δικά τους συμφέροντα βέβαια, αναγνωρίζουν την αυξημένη πλέον γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Έτσι, ακόμη και αν δεν τους συμφέρει οικονομικά ο East Med, δεν θα επιτρέψουν στην Τουρκία (με τις γνωστές της εξτρεμιστικές θέσεις και τη ρωσοφιλία της) να υπονομεύσει ένα τέτοιο ενεργειακό και μεγάλης γεωπολιτικής αξίας έργο, στο οποίο μετέχουν βασικοί σύμμαχοι των Αμερικανών. Θα κάνουν λοιπόν αισθητή την παρουσία τους, αξιολογώντας το σημαντικό για την περιοχή και τη δική τους ασφάλεια. Άλλωστε οι ίδιες οι ΗΠΑ είναι που πιέζουν ασφυκτικά τη Γερμανία (και άλλες χώρες της Ευρώπης) να παγώσουν την εισαγωγή φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Οπότε σε βάθος χρόνου τους εξυπηρετεί η δημιουργία εναλλακτικών παροχών και μάλιστα από χώρες από το “δυτικό” γεωοπολιτικό χώρο.<br /><br />Μας είπαν βέβαια σαφώς οι Αμερικανοί, πως το έργο δεν το κρίνουν οικονομικά βιώσιμο. Κάτι που ήδη έχει συζητηθεί εκτενώς και πριν από αυτούς, οπότε δεν κομίζουν και κάτι νέο. Αλλά η αξία του έργου είναι περισσότερο στρατηγική παρά οικονομική, οπότε η ολοκλήρωση του θα κριθεί αλλιώς και εξαρτάται κυρίως από τις κινήσεις των χωρών που τον σχεδιάζουν.<br /><br />Όσο για την αμερικανική σύσταση για καλώδια ηλεκτρικής διασύνδεσης που μας προτείνουν: Αυτό είναι ένα εναλλακτικό και πιο φθηνό δίκτυο από τον East Med (που θα κοστίσει πολύ), το οποίο θα μεταφέρει και πάλι ενέργεια προς Ευρώπη, αλλά ως ηλεκτρική κι όχι ως αέριο. Δηλαδή, στο Ισραήλ ή την Αίγυπτο, το αέριο θα καίγεται για παραγωγή ρεύματος, το οποίο μετά με πολύ μικρότερους αγωγούς θα διοχετεύεται προς τα βόρεια.<br /><br />Οι διασυνδέσεις αυτές όμως που μας προτείνουν (ή προτρέπουν) οι Αμερικανοί δεν θα πειράξουν την Άγκυρα; Το πρόβλημα της Τουρκίας είναι η διάμετρος του αγωγού, ή το να σταματήσει μια σημαντική ροή εσόδων προς τις 4 χώρες που θα διασυνδεθούν, όπως και να μπλοκάρει την ενίσχυση της γεωπολιτικής τους θέσης; Μιας και Ισραήλ, Αίγυπτος, Ελλάδα και Κύπρος θα γίνουν «παίκτες» ενεργειακοί στην Ευρώπη; Άρα από τη μια λέμε ότι οι ΗΠΑ «μας πούλησαν στον αγωγό», από την άλλη όμως οι ίδιες ΗΠΑ μας προτρέπουν να κάνουμε κάτι που επίσης ενοχλεί σοβαρά την Άγκυρα.<br /><br /><img height="377" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/01/cool-coyager.jpg" width="640" /><br /><br />Κλείνοντας, μια μικρή παρατήρηση. Ας υποθέσουμε πως δεν κατασκευάζεται ο East Med. Τότε πως θα μεταφέρεται το ισραηλινό, κυπριακό, αιγυπτιακό αέριο στην Ευρώπη (ιδανικά και το ελληνικό εφόσον αξίζει οικονομικά η εξόρυξη του); Μοναδικός τρόπος είναι να μετακινείται υγροποιημένο, με τα κατάλληλα πλοία, όπως γίνεται και σήμερα αλλά σε ακόμη πυκνότερα δρομολόγια. Ποιας χώρας όμως οι εφοπλιστικές εταιρίες διαθέτουν τα περισσότερα πλοία LNG; Της Ελλάδος. Και ποια διαδρομή θα ακολουθούν αυτά; Μέσα από την ελληνική ΑΟΖ και τα εθνικά μας ύδατα. Δικό σας από εδώ και πέρα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ptisidiastima.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αγωγός East Med: Αποκωδικοποιούμε το αμερικανικό Non Paper για ένα έργο που αφορά τη δική μας ασφάλεια.

Εδώ κι μέρες, έχουμε δίλημμα, για το αν θα πρέπει να γράψουμε κάτι για το θέμα του East Med. Ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να “αγκαλιάσουμε” το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φρεγάτες, φρεγατοκορβέτες, κορβέτες και το κυνήγι της Δομής Δυνάμεων του ΠΝ

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/%CE%9A%CE%9F%CE%A1%CE%92%CE%95%CE%A4%CE%91-780x470.jpg" width="737" /><br /><br />Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Σύντομα αναμένεται η ανάθεση συμβάσεως στην Naval Group για την προμήθεια 3 φρεγατών FDI HN με δικαίωμα προαιρέσεως για μία επιπλέον. Με την κίνηση αυτή, θα εγκαινιασθεί ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ανανεώσεως ή αναγεννήσεως του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) που έρχεται καθυστερημένα αλλά επάνω σε μια κρίσιμη καμπή.<br /><br />Η εξέλιξη θεωρείται ζωτικής σημασίας, επειδή αποβλέπει στην ανανέωση των κυρίων μονάδων κρούσεως επιφανείας του Στόλου, που σε κάθε ναυτικό αντιπροσωπεύει την “σπονδυλική στήλη” και επομένως, το σπουδαιότερο κεφάλαιο. Ανεξαρτήτως της όποιας κριτικής μπορεί να ασκηθεί στην επιλογή της κυβερνήσεως, το δεδομένο είναι ότι η νέα φρεγάτα ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό την εκπεφρασμένη από ετών επιχειρησιακή απαίτηση του ΠΝ για κύριες μονάδες επιφανείας αυξημένων αντιαεροπορικών δυνατοτήτων. Απλώς, η προμήθεια 3 μόνο FDI HN, υπολείπεται των 6 τέτοιων κυρίων μονάδων που απαιτεί το ΠΝ και αφήνει την πλήρη κάλυψη για το μέλλον.<br /><br />Γενικότερα πάντως, η απαίτηση που πρέπει να καλυφθεί σύμφωνα με την Δομή Δυνάμεων 2021-2034 του ΠΝ, αφορά 12 φρεγάτες. Εάν λοιπόν στις 3 FDI HN, προσθέσουμε τις 2 μεταχειρισμένες φρεγάτες Μ από την Ολλανδία για τις οποίες ήδη έχει εκφρασθεί επισήμως ενδιαφέρον, συν τις 2 τουλάχιστον από τις ΜΕΚΟ 200ΗΝ που ενδεχομένως εκσυγχρονισθούν, ο συνολικός αριθμός των αξιόλογων φρεγατών που θα μπορούν να σταθούν στο σύγχρονο πεδίο μάχης, θα ανέρχεται σε 7.<br /><br />Πως θα καλύψει το ΠΝ την διαφορά των 5 φρεγατών;<br /><br />Την λύση θα δώσει το τρέχον πρόγραμμα προμήθειας κορβετών. Με εκτόπισμα της τάξεως των 3.000 τόννων, όπλα και ηλεκτρονικά συστήματα αποστολής εφάμιλλα ή ανώτερα των σημερινών φρεγατών S, οι υποψήφιες κορβέτες είναι αυτό που προ 20ετίας αποκαλούσαν κάποιοι “φρεγατοκορβέτες”. Δηλαδή ένας τύπος μεγαλύτερος από τις κλασικές κορβέτες περιπολίας αλλά μικρότερος από μια τυπική φρεγάτα.<br /><br /><img height="426" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/POLA_Sigma_10514_ARM_Reformador_Frigate_Launched_for_Mexican_Navy_2.jpg" width="640" /><br /><br />Ακόμη και τυπικός φόρτος 16 κατευθυνομένων βλημάτων επιφανείας – αέρος στις υπό αξιολόγηση κορβέτες, κινείται στα ίδια πλαίσια με τις ΜΕΚΟ 200ΗΝ ως έχουν σήμερα και ασφαλώς υπερτερεί του αντιστοίχου οπλισμού των φρεγατών τύπου S. Εάν δε υιοθετηθεί η λύση βλημάτων ESSM με σύστημα καθέτου εκτοξεύσεως Mk41, ο αριθμός των βλημάτων μπορεί να ανέλθει σε 32. Ασφαλώς η κορβέτα, θα υστερεί στους τομείς της αυτονομίας εν σχέσει με την τάξη φρεγατών, αλλά αυτός είναι ένας συμβιβασμός απολύτως αποδεκτός υπό το πρίσμα μιας συνολικής θεωρήσεως των επιλογών και προγραμμάτων του ΠΝ.<br /><br />Η αντίληψη αυτή ήταν σαφώς η αιτία για την οποία έγινε αποδεκτή από πλευράς ΠΝ η εξέταση της προτάσεως των Γάλλων, αντί μιας τετάρτης φρεγάτας FDI HN, να παραγγελθούν 3+1 κορβέτες. “Γεννώντας” ένα δεύτερο νέο πρόγραμμα προσκτήσεως πολεμικών μονάδων επιφανείας, όχι μόνο αναζωπυρώθηκε ο ανταγωνισμός προς όφελος του ενδιαφερομένου αλλά και το ΠΝ θα αποκτήσει με παρεμφερές κόστος, μεγαλύτερο συνολικό αριθμό πλοίων. Διά του ανταγωνισμού, ήδη υφίσταται σήμερα προοπτική προμήθειας 5 κορβετών, αναλόγως της τελικής αντιλήψεως για συνολικό χειρισμό και το οικονομικό σκέλος των υπολοίπων προγραμμάτων που επεξεργάζεται το ΠΝ. <br /><br />Κορβέτες<br /><br />Με 2 εκσυγχρονισμένες ΜΕΚΟ 200ΗΝ, 2 μεταχειρισμένες και πιθανώς περαιτέρω αναβαθμισμένες Μ, 3 FDI HN και 4-5 “φρεγατοκορβέτες”, επιτυγχάνεται ο στόχος της οροφής φρεγατών.<br /><br />Από εκεί και πέρα όμως, το ΠΝ έχει κρίνει απαραίτητη την συμπλήρωση του στόλου επιφανείας και με κορβέτες, για επιχειρησιακούς και οικονομικούς λόγους. Στο μέλλον δηλαδή, η δύναμη φρεγατών θα συνεργάζεται με μια μικρότερη δύναμη κορβετών, την οποία η Δομή Δυνάμεων προσδιορίζει σε 6. Πως θα καλυφθεί αυτή η απαίτηση όμως, εφόσον οι “φρεγατοκορβέτες” που θα παραγγελθούν σύντομα, αντικαταστήσουν απλώς μέρος από τις 9 φρεγάτες S;<br /><br />Εδώ μπορούμε να πούμε ότι καθώς η Ελλάδα συμμετέχει στο πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Κορβέτας Περιπολίας (EPC) στο απώτερο μέλλον θα αποκτηθούν και τέτοια πλοία, στην διαμόρφωση που θα θέσει το ΠΝ. Και σε αυτή την περίπτωση, μιλάμε ουσιαστικώς για “φρεγατοκορβέτες”.<br /><br />Μια άλλη περίπτωση, είναι η παραχώρηση μεταχειρισμένων LCS από το Ναυτικό των ΗΠΑ, που ήδη έχει αποφασισθεί να αποσυρθούν και να διατεθούν σε ενδιαφερόμενους συμμάχους. Και η κλάση FREEDOM, είναι μεγάλα πλοία μεγέθους φρεγάτας αλλά εφόσον δεν φέρουν βλήματα επιφανείας – αέρος, σε ισχύ, προσεγγίζουν σαφώς τον τύπο κορβέτας. Καθώς όμως το ΠΝ βρίσκεται ενώπιον συμπληρωματικών δαπανών για την προμήθεια των 2 μεταχειρισμένων Μ από την Ολλανδία και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ 200ΗΝ, η όποια προσφορά από πλευράς ΗΠΑ θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως ελκυστική και γιατί όχι, με εντελώς συμβολικό τίμημα. Εξάλλου, στα πλοία θα πρέπει να γίνουν τροποποιήσεις, όπως με την εγκατάσταση τουλάχιστον βλημάτων επιφανείας – επιφανείας από το υφιστάμενο απόθεμα Harpoon του ΠΝ.<br /><br /><img height="425" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/USS-Freedom-rear-130222-N-DR144-367_0-1024x680.jpg" width="640" /><br /><br />Εάν θεωρήσουμε ότι υφίσταται έδαφος για παραχώρηση έστω και 2 LCS στο εγγύς μέλλον, θα εξακολουθεί να υπάρχει ανάγκη για επιπλέον κορβέτες, ώστε να καλυφθεί ο προβλεπόμενος από την Δομή Δυνάμεων αριθμός. Εδώ θα μπορούσε να εφαρμοσθεί ως προσωρινό μέτρο μια παλαιότερη σκέψη που είχε γίνει στο ΠΝ, δηλαδή η χρησιμοποίηση φρεγατών S σε ρόλο κορβέτας, με κάποιους περιορισμούς από πλευράς όπλων και επανδρώσεως. Εξάλλου, αφενός οι 6 εκσυγχρονισμένες S είναι αρκετά αξιόλογες ενώ το ΠΝ διαθέτει ένα αξιόλογο απόθεμα ανταλλακτικών, που επιτρέπει την ικανοποιητική υποστήριξή τους σε ένα βάθος χρόνου.<br /><br />Πρέπει να διευκρινισθεί ότι η ανάπτυξη των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μία υπόθεση άμεσα συναρτημένη με την διαθέσιμη χρηματοδότηση, όχι απλώς σε ετήσια βάση, αλλά σε μακροπρόθεσμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε χώρες που δεν αποδίδουν ιδιαίτερη προτεραιότητα στις αμυντικές τους ανάγκες, οι προβλεπόμενες οροφές μειζόνων οπλικών συστημάτων παραμένουν απλώς στο επίπεδο των “ευχολογίων”. Εάν το ΠΝ δεν υποστηριχθεί σταθερά σε βάθος χρόνου, τότε όχι μόνο οι οροφές 12 φρεγατών και 6 κορβετών δεν πρόκειται να καλυφθούν ποτέ αλλά και οι υπερσύγχρονες μονάδες που αγοράζονται, σε εύλογο χρονικό διάστημα θα αρχίσουν να ρημάζουν εάν αρχίσουν “εκπτώσεις” στην υποστήριξή τους. <br /><br /><img height="427" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/PASSEX-santorini-SNMG213-OV2015-1.jpg" width="640" /><br /><br />Εφόσον η κρίσιμη συνθήκη της χρηματοδοτήσεως καλυφθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις, απομένει στο ΠΝ η διαχείριση τόσων πολλών διαφορετικών τύπων φρεγατών και κορβετών: FDI HN, M, MEKO 200HN, X φρεγατοκορβέτα, S, EPC και πιθανώς LCS. Ένας εξορθολογισμός είναι ασφαλώς αναγκαίος σε μεσο-μακροπρόθεσμη βάση και γι’ αυτό τον λόγο, οι σοβαρές χώρες που αναγνωρίζουν ως ζωτικής σημασίας την ναυτική ισχύ τους, φροντίζουν να σχεδιάζουν και να ναυπηγούν οι ίδιες τα πολεμικά τους πλοία. Προφανώς και αυτό είναι αντιληπτό σε επίπεδο τεχνοκρατών, εξ ου και το ενδιαφέρον από τώρα για το πρόγραμμα νέας φρεγάτας του Ναυτικού των ΗΠΑ. Σε επίπεδο πολιτικής όμως, όσο και εθνικών στόχων, το ερώτημα παραμένει: πότε επιτέλους θα αποφασίσουμε και θα αρχίσουμε να φτιάχνουμε μόνοι τα πολεμικά μας πλοία; <div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Φρεγάτες, φρεγατοκορβέτες, κορβέτες και το κυνήγι της Δομής Δυνάμεων του ΠΝ

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Σύντομα αναμένεται η ανάθεση συμβάσεως στην Naval Group για την προμήθεια 3 φρεγατών FDI HN με δικαίωμα προαιρέσεως γι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι στρατιωτική συνδρομή στο πεδίο μπορεί να αναμένει η Ελλάδα από την Γαλλία;

<img height="413" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/703613_5807797312-81f615bf91240246-728x470.jpg" width="716" /><br /><br />Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Στις 7 Ιανουαρίου, ο Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος είχε επικοινωνία με τον Γάλλο ομόλογό του Στρατηγό Thierry Burkhard, κατά την οποία συζήτησαν την υλοποίηση της Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης σε στρατιωτικό επίπεδο, όπως και για τρέχοντα θέματα ασφαλείας. Οι δύο αρχηγοί έχουν συναντηθεί ήδη κατά την επίσκεψη του Στρατηγού Φλώρου στο Παρίσι τον περασμένο Οκτώβριο και από την υπογραφή της συμφωνίας «Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης για τη Συνεργασία στην Άμυνα και στην Ασφάλεια» μεταξύ των δύο χωρών τον Σεπτέμβριο του 2021, βρίσκονται σε “ανοικτή γραμμή”, εξειδικεύοντας διαρκώς το πλαίσιο συνεργασίας των ενόπλων δυνάμεων των δύο χωρών.<br /><br />Στην κοινή γνώμη, όλα αυτά μπορεί να ακούγονται πολύ γενικά, ίσως βαρύγδουπα ενώ για μια μερίδα έχουν εντυπωσιακή προέκταση βάθους, το οποίο φθάνει σε υψηλά επίπεδα υποθέσεων επειδή η συμφωνία περιλαμβάνει Ρήτρα Αμοιβαίας Αμυντικής Συνδρομής. Η αλήθεια πάντως είναι ότι ουδείς πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις και να αναμένει ότι σε μια πολεμική κατάσταση, γαλλικές δυνάμεις θα σπεύσουν να έλθουν και να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br /><img height="428" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/FCSthAMX0B4XQ9--1024x684.jpg" width="640" /><br /><br />Σε στρατιωτικό επίπεδο, οι συνεκπαιδεύσεις και συνεργασίες μεταξύ των δύο στρατιωτικών οργανισμών αναμένεται να πυκνώσουν και να επεκταθούν πέραν του αεροπορικού και ναυτικού πεδίου. Σε επίπεδο λιγότερο εμφανών δράσεων, υπάρχουν περιθώρια στενότερης συνεργασίας στο πεδίο των Στρατιωτικών Πληροφοριών και σε χαμηλότερα επίπεδα “αιχμής”, όπως στην ανταλλαγή σπουδαστών σε στρατιωτικές σχολές.<br /><br />Μπορεί να υπάρξει όμως, αυτό που αποκαλούμε κοινώς “χειροπιαστό αποτέλεσμα” γαλλικής στρατιωτικής συνδρομής, σε μια κρίση όπως αυτή του 2020, με την οποία ενδεχομένως να βρεθούν αντιμέτωπες και πάλι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις; Σαφώς! Απλώς, αυτό μπορεί να μην γίνει ευρύτερα γνωστό ποτέ.<br /><br />Η παρουσία γαλλικών αεροναυτικών δυνάμεων για συνεργασία σε χώρο και χρόνο επιλογής της ελληνικής πλευράς, μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικώς στον αντίπαλο. Η δημιουργία αμφιβολιών, για τον “τελικό” σκοπό της παρουσίας των γαλλικών δυνάμεων, είναι ουσιώδης παράμετρος και στοιχείο σε μία αρχιτεκτονική διαχειρίσεως κρίσεως, η οποία προσεγγίζει το αποκαλούμενο “γκρι επίπεδο”. Και μόνο η παρουσία δυνάμεων τρίτου μέρους αλλά σαφούς προσανατολισμού στην περιοχή ενδιαφέροντος, δυσχεραίνει την στοχοποίηση και αυξάνει το ρίσκο σε έναν αντίπαλο ο οποίος φλερτάρει με την επιλογή του πρώτου πλήγματος και τον επιβαρύνει με εναλλακτικούς σχεδιασμούς.<br /><br /><img height="360" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/WmP4s6Th7Jo5CGUp6R9zDN-1024x576.jpg" width="640" /><br /><br />Εκτός αυτού, στην ανοικτή θάλασσα μεταξύ Ρόδου – Κύπρου, όπου η σημασία του Συμπλέγματος Μεγίστης για την Ελλάδα έχει στρατηγική σημασία, η έξοδος του Στόλου από το Αιγαίο, όπως φάνηκε το 2020, συνοδεύεται από κενά στην δημιουργία τακτικής εικόνος για την διάταξη και τις κινήσεις των δυνάμεων του αντιπάλου σε ξηρά, αέρα και θάλασσα. Η σχετική απόσταση από τα ελληνικά νησιά, στερεί την ύπαρξη συστημάτων αισθητήρων μακράς ακτίνος σε αποδοτική ακτίνα, η οποία μπορεί να καλυφθεί ποικιλοτρόπως και σε μεγάλο βαθμό, από τις Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις.<br /><br />Το 2020 οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν διέθεταν UAV κατηγορίας MALE για να πετάξουν και να παραμείνουν με άνεση άνωθεν της επίμαχης περιοχής νοτίως Μεγίστης, τροφοδοτώντας την επιτόπου ευρισκομένη Δύναμη Επιχειρήσεων του Στόλου, με αξιόπιστη τακτική εικόνα σε πραγματικό χρόνο. Για την κάλυψη του κενού υπήρχαν πτήσεις UAV μικρότερης αυτονομίας και του μοναδικού αεροσκάφους Ρ-3Β χωρίς όμως αξιόλογους αισθητήρες. Σήμερα, έχουν αποκτηθεί με μίσθωση δύο Heron ενώ τα επόμενα έτη αναμένεται η είσοδος σε υπηρεσία των εκσυγχρονισμένων Ρ-3ΗΝ. Η “γαλλική σχέση” όμως, επιτρέπει πιο ευέλικτες προσεγγίσεις σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο.<br /><br /><img height="405" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/soldiers-sit-in-control-room-at-french-military-ba-1447756128971.jpg" width="640" /><br /><br />Σε μια μελλοντική αντίστοιχη κατάσταση στην περιοχή, η παρουσία γαλλικής Ομάδος Μάχης Αεροπλανοφόρου, μπορεί να διαμορφώσει “αφανώς” ενδιαφέρουσες συνθήκες υποστηρίξεως ελληνικών αεροναυτικών δυνάμεων. Δεν είναι απαραίτητη η απονήωση γαλλικών μαχητικών Rafale για συμμετοχή στον αγώνα. Μεγάλη αβεβαιότητα και αμφιβολίες, μπορεί να προκαλέσει η παρουσία υποβρυχίων του Γαλλικού Ναυτικού, γνωστοποιημένη και επισήμως μέσω των τυπικών SUBNOTES που εκδίδονται στην περίπτωση.<br /><br />Εξάλλου, αρκεί η εξ αποστάσεως επιτήρηση ενός AΣΕΠΕ E-2 Hawkeye του CHARLES DE GAULLE (R 91). Αυτό, ανταλλάσσοντας πληροφορίες με την ευρισκομένη στην περιοχή ελληνική Δύναμη Ειχειρήσεων ή μαχητικά αεροσκάφη και ΑΣΕΠΕ της Πολεμικής Αεροπορίας, μέσω ζεύξεων δεδομένων, μπορεί να προσφέρει σοβαρό πλεονέκτημα.<br /><br /><img height="426" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/2013mlbh008_001_421_copyright_marine_nationale_mt_jean-philippe_pons-1024x681.jpg" width="640" /><br /><br />Συμπληρωματική κάλυψη επιτηρήσεως στην ευρύτερη περιοχή, μπορούν να προσφέρουν επιχειρήσεις γαλλικών UAV που πιθανώς θα εξορμούν από βάση στην Κύπρο. Tα MQ-9 Reaper της Γαλλικής Αεροπορίας που φέρουν και όπλα, επιχειρούν ήδη σε αποστολές ναυτικής επιτηρήσεως στο πλαίσιο της Επιχειρήσεως IRINI της ΕΕ. Αλλά και μικροτέρων κατηγοριών UAV, υφιστάμενα ως οργανικά κυρίων μονάδων κρούσεως του Marine Nationale που θα έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή ενδιαφέροντος, μπορούν να επιχειρούν και να συλλέγουν πληροφορίες συμπληρωματικώς, καλύπτοντας κενά.<br /><br />Αντιστοίχως, πτήσεις Αεροσκαφών Ναυτικής Περιπολίας Atlantique 2 του Γαλλικού Ναυτικού, είναι σε θέση εξίσου δυναμικώς, να αποτυπώσουν την διάταξη μάχης αντιπάλων ναυτικών δυνάμεων.<br /><br /><img height="487" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/une_atl2_chypre3.png" width="640" /><br /><br />Τέλος, σε ναυτικό επίπεδο πάντα, η παρουσία Πλοίων Συλλογής Πληροφοριών/ Ηλεκτρονικού Πολέμου, μπορεί να επιτρέψει πρόσβαση σε κρίσιμης σημασίας πληροφορίες υψηλού επιπέδου. Τέτοια εξειδικευμένα πλοία δεν διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό, αλλά στην δύναμη του Γαλλικού Ναυτικού περιλαμβάνεται το Πλοίο Ηλεκτρονικών Πληροφοριών (SIGINT) DUPUY DE LOME (Α 759). Αυτό, με τα εξειδικευμένα μέσα του μπορεί να παρακολουθεί Επικοινωνίες (COMINT) και Ηλεκτρονικές εκπομές (ELINT) ραντάρ αεροσκαφών ή πλοίων, χερσαίων σταθμών ραντάρ, αντιαεροπορικών συστοιχιών κ.λπ. Από το ελικοδρόμιό του, είναι εφικτές οι επιχειρήσεις οργανικού UAV, για πρόσθετες υπηρεσίες με το δικό του σύνολο αισθητήρων.<br /><br /><img height="413" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/1634127794-6166cfb2eafbf.jpg" width="640" /><br /><br />Τέλος, σε επίπεδο Στρατηγικών Πληροφοριών, ο Γάλλος ομόλογος του Στρατηγού Φλώρου έχει υπό τον άμεσο επιχειρησιακό έλεγχό του την Διοίκηση Διαστήματος (CdE) με δίκτυο δορυφόρων στρατιωτικών εφαρμογών. Οι νεώτεροι τύποι δορυφόρων επιτηρήσεως παρέχουν εικόνες Πολύ Υψηλής Ανάλυσης, περίπου 35 εκ. σε τροχιά 800 χλμ. από την Γη, Εξαιρετικά Υψηλής Ανάλυσης, περίπου 20 εκ. σε τροχιά 480 χλμ. και από εφέτος, αναμένονται ακόμη καλύτερες επιδόσεις με έναν τρίτο δορυφόρο. Οι δορυφόροι έχουν ικανότητα λήψεως τουλάχιστον 280 φωτογραφιών την ημέρα, μεταξύ των οποίων και υπέρυθρες.<br /><br />Μόλις στις 21 Νοεμβρίου 2021 όμως, εκτοξεύθηκε σχηματισμός τριών δορυφόρων Ηλεκτρονικών Πληροφοριών (SIGINT) του προγράμματος CERES, με ικανότητα εντοπισμού εκπομπών σημάτων ραντάρ και σταθμών επικοινωνιών. Συνδυασμένη αξιοποίηση πληροφοριών του δορυφορικού δικτύου της CdE, μπορεί να επιτρέψει σε σύμμαχο την αξιοποίηση όπλων μακρού πλήγματος με αξιόπιστα δεδομένα στοχεύσεως.<br /><br /><img height="360" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/01/Artist-view-CERES-CopyrightAirbus-1024x576.png" width="640" /><br /><br />Σε ευρύτερο επίπεδο στρατιωτικής συναντιλήψεως, σε περίπτωση ελληνικής πολεμικής κινητοποιήσεως, η Γαλλία μπορεί να προσφέρει ευχερή αναπλήρωση αποθεμάτων αεροπορικών και ναυτικών όπλων και φυσικά ταχεία ροή ανταλλακτικών, λόγω κοινών οπλικών συστημάτων. Η διατήρηση υψηλής ετοιμότητος των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι κρίσιμης βαρύτητος σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, την “επόμενη ημέρα” μιας κρίσεως ή πολέμου.<br /><br />Δεν έχει σημειωθεί τυχαίως από ελληνικής πλευράς, ότι η εν λόγω Συμφωνία που υπεγράφη με την Γαλλία, αφορά την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της ΕΕ. Μπορεί να είναι εκτός πραγματικότητος η επανάληψη σκηνών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Μακεδονικό Μέτωπο, με Γάλλους και Έλληνες στρατιώτες να πολεμούν πλάι πλάι σε κάποιο ελληνικό νησί, ή όπως οι προσκολλημένοι στην δύναμη του Γάλλου Στρατηγού Λεκλέρ Ιερολοχίτες του Τσιγάντε στην Τυνησία το 1942, αλλά το βέβαιο είναι ότι οι δύο πλευρές έχουν αρκετές επιλογές στρατιωτικής συνδρομής επί του πεδίου, εάν χρειασθεί να δοκιμασθεί στην πράξη η συναφθείσα Συμφωνία.<br /><br />Επί του πρακταίου, η Γαλλία μπορεί να συνδράμει στρατιωτικώς σε μια πραγματική κατάσταση την Ελλάδα, κατά τρόπο που δεν θα είναι διατεθειμένες να παράσχουν οι ΗΠΑ, λόγω αρχών πολιτικών ισορροπιών. Και το παράγωγο υψηλού επιπέδου αμφιβολιών και αβεβαιότητος στον πιθανό αντίπαλο εξ αυτής της Συμφωνίας με την Γαλλία, ενισχύει την Αποτροπή που εκπέμπει η Ελλάδα.<div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι στρατιωτική συνδρομή στο πεδίο μπορεί να αναμένει η Ελλάδα από την Γαλλία;

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Στις 7 Ιανουαρίου, ο Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος είχε επικοινωνία με τον Γάλλο ομόλογό του Στρατηγό Thierry ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευρασία, Ρωσία και Τουρκία στην υπόθεση Καζακστάν

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/4d/4d0c8553184a4745b1491c0b8cd56661.PNG?quality=80&404=default&v=8" width="732" /><br /><br />Του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />To μνημειώδες έργο της "Ρέκβιεμ" η Άννα Αχμάτοβα, η μεγαλύτερη Ρωσίδα ποιήτρια του 20ού αιώνα, το εμπνεύστηκε κατά την ατέλειωτη αναμονή στην ουρά μέσα στο κρύο για το επισκεπτήριο στον φυλακισμένο γιο της, τον καιρό των Μεγάλων Εκκαθαρίσεων του Στάλιν.<br /><br />Τον κατοπινό παιάνα της προς τον Στάλιν, πάλι, φέρεται πως τον έγραψε για να επιτύχει την αποφυλάκιση του γιου της. Δεν τα κατάφερε, όμως ο Στάλιν απέφυγε να υπογράψει διαταγή σύλληψης της ίδιας.<br /><br />Για τον λαό της υπήρξε η εμβληματική "Μάνα-Ρωσία" των καιρών μας - όμως ο γιός της, Λεβ Γκουμιλιόφ (1912-1992), της καταλόγιζε ότι δεν προσπάθησε αρκετά για να τερματιστεί η 20ετής περιπέτειά του στα γκουλάγκ. Στα 40 του, μπόρεσε επιτέλους να ξεκινήσει σπουδές γεωγράφου και εθνολόγου. Και κατέληξε επί των ημερών της περεστρόικα να επηρεάζει πολλούς με τις νεο-ευρασιατικές του θεωρίες.<br /><br />Οι παλιοί ευρασιατιστές (με πρωταγωνιστή τον ιδρυτή της γλωσσολογικής Σχολής της Πράγας, πρίγκιπα Νικολάι Τρουμπέτσκοϊ) αποτελούσαν μια κίνηση μεταξύ των Ρώσων εμιγκρέδων του μεσοπολέμου, οι οποίοι αδυνατούσαν να συμφιλιωθούν με το δυτικό περιβάλλον στο οποίο είχαν βρεθεί και αναζητούσαν τρόπους συνεννόησης με τη νεοσύστατη σοβιετική εξουσία.<br /><br />Ο Γκουμιλιόφ, πάλι, οδηγήθηκε στην αναβίωση των ευρασιατικών θεωριών, μελετώντας τις αλλεπάλληλες κινήσεις και μείξεις των λαών της στέππας μέσα στην ιστορία. Το συμπέρασμά του ήταν ότι το ρωσικό έθνος αποτελεί μία "υπερκατηγορία" που συνέχει διαφορετικά φύλα, συχνά με ασιατική καταγωγή, αλλά και ότι η ισχύς του εμπεδώθηκε κάθε φορά που οι Ρώσοι συμμαχούσαν με τους τουρανικούς λαούς, για να αποφύγουν τις απειλές και τις εισβολές της Δύσης, την οποία θεωρούσε ότι έχει εισέλθει σε πορεία παρακμής.<br /><br />Αναρωτιέται κανείς αν ο Γκουμιλιόφ καθορίστηκε και από την οικογενειακή νοσταλγία, καθώς και η κατά κόσμον Άννα Γκορένκο προτίμησε για την λογοτεχνική της σταδιοδρομία το τατάρικο μουσουλμανικό επώνυμο Αχμάτοβα της γιαγιάς της.<br /><br />Και πράγματι, ενώ η Δύση χαρακτηρίζει αμφιλεγόμενες τις θεωρίες του Γκουμιλιόφ, ενώ το επίσημο Κρεμλίνο κρατά αποστάσεις ασφαλείας, άλλοι παίκτες εντός ή πέριξ της Ρωσικής Ομοσπονδίας τις έχουν αγκαλιάσει με ενθουσιασμό. Στο Ταταρστάν έχει υψωθεί ανδριάντας του Γκουμιλιόφ, ενώ μεγαλύτερος θαυμαστής του Ρώσου εθνολόγου αναδείχθηκε ο Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ. Ο αυτοαναγορευθείς "πατέρας του έθνους” των Καζάκων, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις μέρες στο επίκεντρο της διεθνούς ειδησεογραφίας, λόγω της εξέγερσης που ξέσπασε στη χώρα του.<br /><br />Ο Ναζαρμπάγιεφ (άλλοτε επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος του Καζακστάν και πρώτος πρόεδρος της χώρας από την ανεξαρτητοποίησή της το 1991, τελευταία από όλες τις σοβιετικές δημοκρατίες, μέχρι το 2019, οπότε παρέδωσε στον τωρινό πρόεδρο Τοκάγεφ, διατηρώντας ωστόσο σημαντικές εξουσίες) εμπνεόταν σε τέτοιο βαθμό από τον νεο-ευρασιατισμό, ώστε το 1996 διέταξε να ιδρυθεί πανεπιστήμιο στο όνομα του Γκουμιλιόφ, με έδρα την κεντρική πλατεία της νέας πρωτεύουσας Αστάνα, απέναντι από το προεδρικό μέγαρο.<br /><br />Αντιλαμβάνεται κανείς ότι σε μία χώρα όπου συνοικούσαν οι Καζάκοι με μία ογκώδη ρωσική μειονότητα και όπου επίσημο δόγμα εξωτερικής πολιτικής αποτελούσε η "πολυμερής διπλωματία” του Ναζαρμπάγεφ, σε μία διαρκή εξισορρόπηση ανάμεσα στη Μόσχα, τη Ουάσιγκτον και κατόπιν και το Πεκίνο, ο νεο-ευρασιατισμός αποτελούσε χρήσιμο εργαλείο.<br /><br />Αλλά βέβαια, κάτι τέτοιο δεν είναι συμβατό με τις κατευθύνσεις του παντουρανισμού, που θέλει επί του πρακτέου να αναδείξει σε "οδηγό” και "προστάτη” των κεντρασιατικών εθνών την Τουρκία και όχι τη Ρωσία.<br /><br />Εξ ού και ο αισθητός εκνευρισμός στον τουρκικό φιλοκυβερνητικό τύπο για τις εξελίξεις στο Καζακστάν και ιδίως για την ταχύτατη επέμβαση του υπό ρωσική ηγεμονία Οργανισμού του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας.<br /><br />Οι απορίες του αρθρογράφου της μονίμως συνωμοσιολογικής εφημερίδας Γενί Σαφάκ, Γιουσούφ Καπλάν, για το ενδεχόμενο να ενορχήστρωσε η Ρωσία το χάος στο Αλμάτι, ώστε να δικαιολογήσει την επέμβαση, είναι χαρακτηριστικές.<br /><br />Άλλωστε, ο Ταγίπ Ερντογάν, μετά τον νεο-οθωμανισμό, έχει ανακαλύψει, ιδίως αφότου συμμάχησε με τους εθνικιστές του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) του Μπαχτσελί και τον παντουρανισμό, ενεργοποιώντας το Συμβούλιο Τουρανικών Λαών με έδρα την Κωνσταντινούπολη και κάνοντας λόγο για "ένα έθνος σε έξι κράτη" (ήτοι την Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζαχστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Τουρκμενιστάν και την Κιργιζία).<br /><br />Θα έπρεπε να αναλογισθεί βαθύτερα, όμως, το γεγονός ότι τα πέντε από αυτά τα έξι κράτη υπήρξαν σοβιετικές Δημοκρατίες, όπου η ρωσική επιρροή παραμένει ισχυρή (και ζωτικής σημασίας για τη σημερινή Ρωσία).<br /><br />Επιπλέον, οι μόνες άλλες χώρες στις οποίες υπάρχει ισχυρή παρουσία τουρανικών μειονοτήτων (Ουιγούρων, Σαλάρ, Τατάρων, Μπασκίρων, Γιακουτίων, Τουβίνων, Τσουβάσων, Νογκάι, Αζέρων, Αφάρ) είναι αντιστοίχως η Κίνα, η Ρωσική Ομοσπονδία με τις ποικίλες αυτόνομες δημοκρατίες της και το Ιράν. Ήτοι τριών χωρών, όλο και στενότερα συνδεόμενων, οι οποίες δείχνουν αποφασισμένες να επιτύχουν μιαν ευρασιατική ολοκλήρωση ανταγωνιστική προς τη Δύση και αδιάφορη για τις φιλοδοξίες της Άγκυρας.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ευρασία, Ρωσία και Τουρκία στην υπόθεση Καζακστάν

Του Κώστα Ράπτη To μνημειώδες έργο της "Ρέκβιεμ" η Άννα Αχμάτοβα, η μεγαλύτερη Ρωσίδα ποιήτρια του 20ού αιώνα, το εμπνεύστηκε κατά...

Διαβάστε την συνέχεια

SETA: Μια νέα περίοδος έντασης με την Ελλάδα φαίνεται πιθανή.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://armyvoice.gr/wp-content/uploads/2021/10/ELLADA-TOUrkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="532" data-original-width="800" height="426" src="https://armyvoice.gr/wp-content/uploads/2021/10/ELLADA-TOUrkia.jpg" width="702" /></a></div><div><br /></div><div><b>Γιάννης Αναγνωστόπουλος</b><br />Ιδιαίτερα αποκαλυπτική επί τούτου είναι η ανάλυση του καθηγητή Μουράτ Γιεσίλτας, διευθυντή Ερευνών Ασφαλείας στη SETA-Οι σχέσεις Μόσχας-Άγκυρας θα περάσουν από μια σοβαρή δοκιμασία το 2022<br /><br />Μια νέα περίοδο έντασης της Ελλάδας με την Τουρκία είναι πιθανή σύμφωνα με τα γραφόμενα των ίδιων των Τούρκων αναλυτών πλέον καθώς η πορεία που έχει χαράξει η Άγκυρα με βάση την πολιτική Ερντογάν, την φέρνουν αντιμέτωπη με πολλά ζητήματα.<br /><br /></div><div>Ιδιαίτερα αποκαλυπτική επί τούτου είναι η ανάλυση του καθηγητή Μουράτ Γιεσίλτας, διευθυντή Ερευνών Ασφαλείας στη SETA, του μεγαλύτερου και πλέον φιλοκυβερνητικού think tank στη Τουρκία.<br /><br />Γράφει συγκεκριμένα:<br /><br /><i>«Ενώ τα κράτη προσπαθούν να γλιτώσουν από τις καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας του COVID-19, δεν υπήρξε καμία θεμελιώδης αλλαγή στην παγκόσμια πολιτική κατά τη διάρκεια του 2021. Με την ορκωμοσία του Μπάιντεν, οι προσπάθειες να αναλάβουν οι ΗΠΑ πιο ενεργό ρόλο στο παγκόσμιο σύστημα και να αποκαταστήσουν την αμερικανοκεντρική φιλελεύθερη τάξη δεν φαίνεται να έχουν λάβει μεγάλη ανταπόκριση. Αντίθετα, οι παγκόσμιες εξελίξεις που σημάδεψαν το 2021 αποκάλυψαν ότι η έλλειψη παγκόσμιας ηγεσίας έχει γίνει πιο έντονη, τα προβλήματα παγκόσμιας διακυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής, δεν μπορούν να ξεπεραστούν και μια νέα ανταγωνιστική περίοδος έχει προκύψει στην οποία η Κίνα, η Ρωσία και άλλοι αναδυόμενοι ηθοποιοί βρίσκονται σε έναν αδυσώπητο αγώνα να κάνουν χώρο για τον εαυτό τους. Σε αυτό το πλαίσιο, ο συνεχιζόμενος μετασχηματισμός στο διεθνές σύστημα και η επιστροφή του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων αυξάνουν την παγκόσμια αβεβαιότητα και αναγκάζουν πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, να επανεξετάσουν τις εξωτερικές τους πολιτικές και να αναδιατάξουν τις θέσεις τους στη διεθνή σκηνή.<br /><br />Αν αναλογιστούμε τις κύριες παγκόσμιες γεωπολιτικές τάσεις που έλαβαν χώρα καθ' όλη τη διάρκεια του 2021, βλέπουμε ότι πρώτα απ' όλα, ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων ή αυτό που από πολλούς αποκαλείται «Νέος Ψυχρός Πόλεμος» κυριαρχεί στην παγκόσμια πολιτική και ο αντίκτυπός του θα γίνει περισσότερο αισθητός την επόμενη περίοδο. Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα αμερικανο-κινεζικής αντιπαλότητας στα μέσα Σεπτεμβρίου 2021, η συμφωνία AUKUS έχει αναγνωσθεί ως μια απότομη προσπάθεια να δημιουργηθεί μια αντικινεζική στρατιωτική, πολιτική και οικονομική γεωπολιτική γραμμή στον Ειρηνικό. Από την άλλη πλευρά, ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-Κίνας είναι μόνο μια διάσταση του συνεχιζόμενου ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων. Η πρόσφατη επεκτατική πολιτική της Ρωσίας και η στρατιωτική της στάση στο πλαίσιο του δόγματος του στενού περιβάλλοντος διασφαλίζουν ότι μια νέα ψυχροπολεμική ένταση μεταξύ Δύσης και Μόσχας είναι μόνιμη. Πιο συγκεκριμένα, αυτή η ένταση που αναδύεται για την Ουκρανία αποτελεί τη δεύτερη διάσταση του παγκόσμιου ανταγωνισμού εξουσίας.<br /><br />Παρόλες αυτές τις εξελίξεις η Δύση, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ, προσπαθεί να σχεδιάσει στρατηγική για μια πιθανή απάντηση στη Ρωσία αλλά δεν έχει ακόμη καθορίσει μια σαφή στρατηγική. Ενώ το ΝΑΤΟ εξέφρασε ότι ανησυχεί για τις ενέργειες της Ρωσίας και ότι ήταν έτοιμο για διάλογο με τη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν ότι δεν θα στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία αλλά θα επιβάλουν βαριές οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία, θα παράσχουν πρόσθετο αμυντικό υλικό στους Ουκρανούς και θα ενισχύσουν τους σύμμαχους του ΝΑΤΟ. Αυτές οι προειδοποιήσεις δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τη Ρωσία.<br /><br />Αν και η κύρια δυναμική που καθορίζει την κύρια διαδρομή της παγκόσμιας πολιτικής είναι ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-Κίνας, μια νέα διαδικασία έχει ξεκινήσει στη σκιά αυτής της αντιπαλότητας, ειδικά στη Μέση Ανατολή. Η περιοχή υφίσταται σημαντικές αλλαγές που δίνουν ώθηση στις συζητήσεις για πιθανή περιφερειακή αναδιάταξη. Συγκεκριμένα, από τις αρχές του 2021, οι χώρες της περιοχής ξεκίνησαν μια διαδικασία ομαλοποίησης που είχε ως αποτέλεσμα λιγότερη ένταση και μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ τους. Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είναι ο τομέας έντασης που πηγαίνει παράλληλα με την περιφερειακή ομαλοποίηση και θα αφήσει το στίγμα του στα επόμενα χρόνια, αν όχι το 2021.<br /><br />Η περίπτωση του Ιράν αξίζει πράγματι ιδιαίτερη προσοχή, καθώς η πιθανότητα μεγαλύτερης κρίσης στο τρίγωνο Ιράν-ΗΠΑ-Ισραήλ θα είχε σημαντικό αντίκτυπο στην περιοχή. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία προετοιμάζει μια νέα στρατηγική προκειμένου να προετοιμαστεί στο αυξανόμενο παγκόσμιο και περιφερειακό ανταγωνιστικό περιβάλλον το 2022. Στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία έχει ήδη αρχίσει να σχεδιάζει πώς θα χρησιμοποιήσει τους πόρους της προκειμένου να εδραιώσει τη στρατηγική της και να αποφύγει πιθανούς κινδύνους που μπορεί να προκύψουν στο άμεσο μέλλον. Επιπλέον, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπό την μεταβαλλόμενη γεωπολιτική δυναμική στην περιφερειακή και διεθνή πολιτική, η Τουρκία δεν μπορεί να διατηρήσει τη στρατηγική της σταθερότητα και ανθεκτικότητα δίνοντας προτεραιότητα σε μια συγκεκριμένη ζώνη ασφαλείας. Η κυβέρνηση το γνωρίζει πλήρως αυτό. Η Τουρκία από γεωπολιτική άποψη επηρεάζεται από τις παγκόσμιες και περιφερειακές εξελίξεις σε μακροοικονομικό επίπεδο και «περιορίζεται» από ορισμένα κράτη και μη κρατικούς παράγοντες, είναι σαφές ότι οι απειλές για την ασφάλεια στις κοντινές περιοχές της Τουρκίας είναι αλληλένδετες. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει σήμερα η Τουρκία φαίνεται να είναι πολυδιάστατοι, συμπεριλαμβανομένων της Μαύρης Θάλασσας, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Δεν αναμένεται σοβαρή κίνηση σε αυτές τις περιοχές το 2022.<br /><br />Η ομαλοποίηση στη Μέση Ανατολή μπορεί να συνεχιστεί καθ' όλη τη διάρκεια του έτους και νέες θετικές εξελίξεις ενδέχεται να σημειωθούν μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Μια νέα περίοδος έντασης με την Ελλάδα φαίνεται πιθανή. Δεν υπάρχει εξέλιξη που να αλλάζει το παιχνίδι στις σχέσεις με τις ΗΠΑ προς το παρόν αλλά το θέμα της προμήθειας πολεμικών αεροσκαφών F-16 είναι ένα από τα σημαντικότερα τεστ όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις. Οι σχέσεις Μόσχας-Άγκυρας θα περάσουν από μια σοβαρή δοκιμασία το 2022. Η Ουκρανία και η Συρία είναι από τα πρώτα θέματα που έρχονται στο μυαλό. Ενώ ο ανταγωνισμός εξουσίας συνεχίζεται να αυξάνεται στο παγκόσμιο σύστημα, δεν είναι δυνατόν η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας να μην επηρεαστεί από αυτόν τον ανταγωνισμό.»</i></div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

SETA: Μια νέα περίοδος έντασης με την Ελλάδα φαίνεται πιθανή.

Γιάννης Αναγνωστόπουλος Ιδιαίτερα αποκαλυπτική επί τούτου είναι η ανάλυση του καθηγητή Μουράτ Γιεσίλτας, διευθυντή Ερευνών Ασφαλείας στη SET...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πρώην σπιτονοικοκύρης του Ερντογάν και η μυστηριώδης επένδυση τουρκικής εταιρείας στο Ιράν

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/08/0872a758612941ec9779697c001e6624.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="746" /><br /><br /><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Με τα χρόνια, η κυβέρνηση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες καταγγελίες διαφθοράς. Επιπλέον, το όνομα της κυβέρνησής του άρχισε πρόσφατα να εμφανίζεται στα διεθνή συστήματα ξεπλύματος βρώμικου χρήματος· Σε άγνωστες εμπορικές συμφωνίες με χώρες όπως το Κατάρ, η Ινδονησία και το Ιράν· Ακόμη και σε υπόθεση διακίνησης κοκαΐνης. Ωστόσο, καμία υπόθεση δεν είναι τόσο τυλιγμένη στο μυστήριο όσο η επένδυση της τουρκικής εταιρείας Gübretaş στο Ιράν.<br /><br />Το 2008 η εταιρεία επένδυσε 681 εκατομμύρια δολάρια στο Ιράν, στη μεγαλύτερη ξένη εξαγορά στην ιστορία της Τουρκίας. Τα ερωτήματα της αντιπολίτευσης σχετικά με την υπόθεση έχουν μείνει αναπάντητα από την κυβέρνηση, η οποία επικαλέστηκε το απόρρητο.<br />Ποια είναι η Gübretaş<br /><br />Όπως γράφει ο Τζεβχερί Γκιουβέν σε άρθρο του στο Turkish Minute, η Gübretaş A.Ş. ιδρύθηκε το 1952 με υπουργικό διάταγμα, με σκοπό την παραγωγή γεωργικών λιπασμάτων. Το 1993 η εταιρεία ιδιωτικοποιήθηκε και εξαγοράστηκε από τους Αγροτικούς Πιστωτικούς Συνεταιρισμούς της Τουρκίας, μια οντότητα της οποίας τα μέλη αποτελούνται από αγρότες και η διοίκηση της οποίας γενικά επηρεάζεται από το Υπουργείο Γεωργίας. Ενώ το ίδρυμα είχε κανονικά μια ορισμένη αυτονομία από την κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του Ερντογάν υπέστη μεγαλύτερο κυβερνητικό έλεγχο.<br /><br />Το 2008 η εταιρεία αποφάσισε να επεκτείνει τις δραστηριότητές της στο εξωτερικό εξαγοράζοντας την Razi Petrochemical Co, την εταιρεία παραγωγής λιπασμάτων του Ιράν που ιδιωτικοποιούνταν, έναντι 681 εκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα με τα αρχεία της Gübretaş, άλλα 150 εκατομμύρια δολάρια σε κεφάλαια μεταφέρθηκαν στη συνέχεια στη Razi Petrochemical Co μετά την αγορά.<br /><br />Λόγω των επενδύσεών της στο Ιράν, η Gübretaş έχει τεθεί υπό έλεγχο και περιορισμούς σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ.<br /><br />Η Gübretaş πραγματοποίησε την αγορά μέσω κοινοπραξίας αποτελούμενης από δύο θυγατρικές. Όταν ο βουλευτής Μεχμέτ Εκιντζί σε κοινοβουλευτική ερώτηση στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση ζήτησε τα στοιχεία της κοινοπραξίας που αγόρασε την ιρανική εταιρεία πετροχημικών, το Υπουργείο Γεωργίας αρνήθηκε να απαντήσει, επικαλούμενο εμπορικά και κρατικά μυστικά. Ο Εκιντζί υπέβαλε μια δεύτερη ερώτηση, δηλώνοντας ότι το επιχείρημα περί μυστικότητας ήταν άκυρο, χωρίς όμως η προσπάθειά του να τελεσφορήσει.<div><br />Δύο εταιρείες που κρατούνται μυστικές<br /><br />Ο δημοσιογράφος Αντέμ Γιαβούζ Αρσλάν, ο οποίος παρακολουθεί το θέμα, πιστεύει ότι οι συνεργάτες του Ερντογάν εμπλέκονται σε αυτή τη μεγαλύτερη εξαγορά στο εξωτερικό στην τουρκική ιστορία, η οποία επιδιώχθηκε παρά τις κυρώσεις σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ.<br /><br />Ο Αρσλάν ισχυρίζεται ότι οι δύο εταιρείες που δεν αποκάλυψε το Υπουργείο Γεωργίας είναι η Asyagaz και η Tabosan. Λέει ότι η Asyagaz ιδρύθηκε μόλις 20 ημέρες πριν από την εξαγορά και ότι η Tabosan είναι μια εταιρεία που χρεοκόπησε.<br /><br />"Δύο εταιρείες, εκ των οποίων η μία ιδρύθηκε πριν από 20 ημέρες και η άλλη [σε πτώχευση], πήραν δάνεια ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ από τις κρατικές τράπεζες Vakıfbank και Halkbank (εμπλεκόμενης στο σκάνδαλο με τον Ρεζά Ζαράμπ), για την εξαγορά της Razi Petrochemical Co", λέει ο Αρσλάν. "Ο λόγος που τα ονόματα των εταιρειών δεν αποκαλύπτονται με το πρόσχημα της εμπιστευτικότητας είναι το ασαφές ιστορικό των ιδιοκτητών τους".<br /><br />Ο σημαντικότερος μέτοχος της Asyagaz είναι ο Ιχσάν Αρσλάν, ένας άνθρωπος με δεσμούς με το Ιράν και θεωρείται από πολλούς στην Τουρκία ως ένας από τους χρηματοδότες του Ερντογάν. Ο γιος του, ο οποίος έχει επίσημα το ίδιο όνομα με τον πατέρα του, αλλά χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο "Μουτζαχίντ", είναι μια προσωπικότητα κοντά στον Ερντογάν.<br /><br />Ο άλλος συνεργάτης της Asyagaz είναι ο Χακί Σελτσούκ Σανλί, ο δράστης μιας από τις πιο κρίσιμες πολιτικές δολοφονίες στην πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας. Συνελήφθη για τη συμμετοχή του στη δολοφονία του ερευνητή δημοσιογράφου Ουγούρ Μουμτζού, ο οποίος σκοτώθηκε το 1993 από βόμβα που τοποθετήθηκε στο αυτοκίνητό του και καταδικάστηκε σε 12 χρόνια και έξι μήνες φυλάκιση.<br /><br />Μια άλλη σημαντική λεπτομέρεια για τον Σανλί είναι ότι είναι συγγενής του Φαρούκ Κότζα, του ιδιοκτήτη του σπιτιού στο οποίο ο Ερντογάν ζούσε για χρόνια ως ένοικος πριν από την κατασκευή του σημερινού πολυτελούς παλατιού του. Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως πρωθυπουργού το 2002, ο Ερντογάν είχε μετακομίσει στην Άγκυρα και η επιλογή του να μείνει στο σπίτι του Κότζα συζητήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα.<br /><br />Το ευαίσθητο σημείο του Ερντογάν<br /><br />Σε αυτή τη συγκυρία, μια έρευνα για τρομοκρατία που σχετίζεται με το Ιράν γίνεται σημαντική: ο φάκελος Σελάμ Τεβχίντ. Η φερόμενη τρομοκρατική οργάνωση κατηγορήθηκε για ενορχήστρωση της δολοφονίας κοσμικών δημοσιογράφων όπως οι Μουμτζού, Μπαχριγέ Ουτσόκ, Αχμέτ Τανέρ Κισλαλί και Μουαμέρ Ακσόι.<br /><br />Η έρευνα είχε πάρει δυναμική γύρω στο 2012 και το 2013 αφότου η Κιαμιλέ Γιαζιτζίογλου, σύζυγος του φερόμενου ως μέλους της οργάνωσης Χουσεΐν Αβνί Γιαζιτζίογλου, υπέβαλε μήνυση στην αστυνομία μετά από διαμάχη με τον σύζυγό της. Ο Αχμέτ Γιαζιτζίογλου, ο γιος τους, ο οποίος ήταν βασικό όνομα στην έρευνα, τοποθετήθηκε σε θέση πωλήσεων στην ιρανική εταιρεία λιπασμάτων μετά την εξαγορά της. Η έρευνα είχε επίσης αποκαλύψει ότι πατέρας και γιος Γιαζιτζίογλου είχαν στενές σχέσεις με τον σπιτονοικοκύρη του Ερντογάν, Φαρούκ Κότζα.<br /><br />Όταν η αστυνομία της Κωνσταντινούπολης έφερε την υπόθεση Σελάμ Τεβχίντ ενώπιον του εισαγγελέα, αποκαλύπτοντάς την στο κοινό, η αντίδραση του Ερντογάν ήταν έντονη. Οι αστυνομικοί και οι εισαγγελείς που ήταν στην υπόθεση απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους. Οι αρχηγοί της αστυνομίας που είναι υπεύθυνοι για την έρευνα, όπως ο Αλί Φουάτ Γιλμαζέρ, ο Ομέρ Κιοσέ, ο Οκτάι Μπουλντούκ και ο Γιουρτ Αταγιούν, καθώς και κατώτεροι αρχηγοί της αστυνομίας συνελήφθησαν, μαζί με τον δημοσιογράφο Γκιουλτεκίν Αβτζί, ο οποίος παρακολουθούσε στενά την υπόθεση. Ο Ιρφάν Φιντάν, εισαγγελέας που διορίστηκε από τον Ερντογάν, εξασφάλισε την αθώωση όλων των συνεργατών του Ερντογάν που συμμετείχαν, ενώ ζήτησε επιβαρυντικές ποινές ισόβιας κάθειρξης για τους αστυνομικούς που συμμετείχαν στην έρευνα με την κατηγορία της απόπειρας ανατροπής της κυβέρνησης. Στη δίκη που ολοκληρώθηκε το 2020, εννέα αστυνομικοί καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη.<br /><br />Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Αρσλάν, η ανταποδοτική απάντηση του Ερντογάν στην έρευνα είχε να κάνει με την επένδυση της Gübretaş στο Ιράν και την πιθανότητα να αποκαλυφθεί μια σειρά από άγνωστους μέχρι στιγμής δεσμούς με το Ιράν.</div><div><br />Αριθμοί άγνωστοι<br /><br />Με τους 2.700 υπαλλήλους της, η Razi Petrochemical Co θεωρείται ο μεγαλύτερος κατασκευαστής λιπασμάτων στο Ιράν και τη Μέση Ανατολή. Γενικός διευθυντής της εταιρείας είναι ο Ιμπραχίμ Γιουμακλί, στέλεχος ερντογανικών μέσων ενημέρωσης, ο οποίος στο παρελθόν κατείχε θέσεις στο Al Jazeera στην Τουρκία και στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο πρώην σπιτονοικοκύρης του Ερντογάν και η μυστηριώδης επένδυση τουρκικής εταιρείας στο Ιράν

Πέτρος Κράνιας Με τα χρόνια, η κυβέρνηση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες καταγγελίες διαφθοράς. Ε...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΠΟΤΡΟΠΗ κύριοι σημαίνει τι πιστεύει ο αντίπαλος… Για να μην “μπερδευόμαστε”

<img height="424" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=frigate.jpg" width="731" /><br /><b><br /></b><div><b>Κωνσταντίνος Λουκόπουλος</b><br />Μας πήρε πολλά χρόνια για να αντιληφθούμε, πολιτική ελίτ και λαός, ότι η Τουρκία λόγω του αναθεωρητισμού απέναντι στην Πατρίδα μας, συνιστά σοβαρότατη Απειλή για την Ασφάλεια της χώρας μας. Για όσους και όσες ακόμα και σήμερα δεν αισθάνονται όπως λένε ότι απειλούνται από την Τουρκία να τους θυμίσουμε ότι «απειλή είναι η εκδηλωμένη πρόθεση της μία πλευράς να προκαλέσει ζημιά σε βάρος των συμφερόντων της άλλης χρησιμοποιώντας ακόμα και στρατιωτική βία αν η τελευταία δεν αποδεχθεί τις απαιτήσεις της»! Η υπεράσπιση των ζωτικών εθνικών μας συμφερόντων και πολύ περισσότερο αυτών που άπτονται της επιβίωσης του έθνους όπως η εδαφική ακεραιότητα και η εθνική ανεξαρτησία επιτάσσει πρώτα απ’ όλα την διατήρηση της αναγκαίας Στρατιωτικής Ισχύος (σημ. υπάρχουν βεβαίως και άλλοι συντελεστές της συνολικής εθνικής ισχύος) πάνω στην οποία θα δομηθεί η Αποτροπή της οποιαδήποτε ζημιάς επιδιώκει η Τουρκία να επιφέρει στην χώρα μας. Παρεμπιπτόντως οφείλουμε να επισημάνουμε ότι δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα θεσμικό κείμενο όπως μία Εθνική Στρατηγική η οποία να προσδιορίζει αυτά τα… συμφέροντα και να θέτει τους Αντικειμενικούς Σκοπούς διασφάλισης και προώθησης της.<br /><br />Τι είναι όμως αποτροπή και πότε αυτή είναι... αξιόπιστη; Πέρα από τις πολλές θεωρίες που υπάρχουν, με πολύ απλά λόγια «Αποτροπή είναι η αντίληψη που έχει ο αντίπαλος, μετά από εκτίμηση και πριν αποφασίσει να ενεργήσει, ότι σε οποιασδήποτε μορφής χαμηλής ή υψηλής εντάσεως σύγκρουση που θα προκαλέσει το κόστος που θα καταβάλει θα είναι μεγαλύτερο ή τουλάχιστον ίσο με το όφελος που επιδιώκει». Κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί ξανά και μάλιστα εμφατικά ότι η Αποτροπή έχει σχέση με την αντίληψη που έχει ο αντίπαλος και όχι με τις ατάκες που χρησιμοποιούνται από σχετικούς και ασχέτους και φυσικά ούτε με την υπερπαραγωγή φωτογραφικών και κινηματογραφικών στιγμιότυπων. Είναι λοιπόν αξιόπιστη όταν αυτή πείθει την αντίπαλο ότι θα «χρησιμοποιηθεί» και ότι δεν πρόκειται για μία… μπλόφα!<br /><br />Μετά τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι για να έχουμε αξιόπιστη Αποτροπή, απαιτούνται δυνατότητες και μέσα αλλά κυρίως διακηρυκτική πειθώ ότι υπάρχει η πολιτική βούληση αυτές οι δυνατότητες και τα μέσα να χρησιμοποιηθούν κατά του επιβουλέα και να τον… «ματώσουν» ανεπανόρθωτα. Υπήρξε χωρίς υπερβολή εγκληματική παραμέληση της Εθνικής Άμυνας για περίπου 12 χρόνια με άλλοθι την οικονομική κρίση. Έπρεπε η Τουρκία να μας «καλέσει να τα βρούμε στο πεδίο» και να περάσει στην «τελευταία πίστα» της εξαναγκαστικής της πολιτικής την τελευταία διετία για να γίνει αντιληπτό επιτέλους από κυβερνώντες και λαό ότι όσο και να είναι επαρκής η Στρατιωτική μας Ηγεσία, όσο και να υπερβάλουν εαυτούς οι Διοικήσεις και το Προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων τα μέσα και οι δυνατότητες που διέθεταν υπολείπονταν κατά πολύ από αυτές που έπρεπε να είχαμε. Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε λεπτομέρειες.<br /><br />Με καθυστέρηση ενός ολόκληρου πολύτιμου χρόνου από την ανάληψη της εξουσίας, η Κυβέρνηση άρχισε μία εξοπλιστική προσπάθεια για να καλύψει όσο το δυνατό τα σοβαρά κενά που δημιουργήθηκαν την προηγούμενη δωδεκαετία διαθέτοντας στις Ένοπλες Δυνάμεις τις απαραίτητες δυνατότητες για να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Δηλαδή να αποτρέψουν την οποιαδήποτε πολεμική ενέργεια της Τουρκίας και αν τελικά η Αποτροπή αποτύχει να διαφυλάξουν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα και να νικήσουν! Πόσο πιο απλά θα μπορούσαμε να το εξηγήσουμε; Όταν ανώτατος κυβερνητικός παράγων λέει ότι «έχουμε αρκετή αποτροπή για να αποκρούσουμε τουρκική επίθεση» σημαίνει ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι Σύμβουλοι του αγνοούν τα… βασικά.<br /><br />Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη και τα οποία σε καμία περίπτωση συνιστούν «κούρσα εξοπλισμών» όπως κάποια λανθασμένα αναφέρουν καθόσον πρόκειται για τα απολύτως απαραίτητα σύμφωνα με τον Εθνικό Αμυντικό Σχεδιασμό που θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι προβλεπόμενες διαδικασίες του τηρούνται. Τα πολύ μεγάλα και επείγοντα είναι γνωστά και σε γενικές γραμμές προχωρούν σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Το 2023 εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η επιχειρησιακή ένταξη των 18 Αεροσκαφών Rafale (σημ. είναι άλλο η απόκτηση και άλλο η δυνατότητα επιχειρησιακής χρήσης και λίγο αργότερα και των επιπροσθέτων 6. Την διετία 2025-2026 θα παραδίδονται και οι 3 Φρεγάτες FDI Belharra που ενδεχομένως να γίνουν και 4 στο τέλος ενώ εκτιμάται ότι θα ολοκληρώνεται και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 στην διαμόρφωση Viper. Υπάρχουν και άλλα προγράμματα σε εξέλιξη που αναντίρρητα θα επαυξήσουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Αυτά όμως είναι σε μέσο και μακροπρόθεσμο επίπεδο.<br /><br />Κανένα εξοπλιστικό πρόγραμμα στον κόσμο από μόνο του δεν συνιστά αποτροπή στην περίοδο που αναγγέλλεται. Ακόμα και μετά την απόκτηση των μέσων και δυνατοτήτων απαιτείται μία χρονοβόρος διαδικασία για να γίνουν επιχειρησιακά αξιοποιήσιμα. Το πιο σημαντικό όμως που θα πρέπει να κατανοηθεί από τον Έλληνα Πολίτη είναι ότι να διαθέτεις τα μέσα και τις δυνατότητες δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα ασφαλείας της Χώρας. Απαιτείται να πεισθεί η Τουρκία ότι η όποια Ελληνική Κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία έχει την πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσει και να την… «ματώσει» για τα καλά προκαλώντας της ανεπανόρθωτη ζημιά. Αλλιώς πρόκειται για… «πεταμένα χρήματα»!<br /><br />Ίσως πρέπει να κερδίσουμε ακόμα κάποιον χρόνο μέχρι να ισχυροποιηθούμε εφαρμόζοντας διπλωματικούς ελιγμούς αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν θα πρέπει να φανεί ως αδυναμία ή κατευνασμός καθόσον οι Τούρκοι συνεχίζουν το ροκάνισμα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και επιδιώκουν να βρίσκονται συνεχώς σε πλεονεκτική θέση είτε στο πεδίο είτε σε μία ενδεχόμενη ολική διαπραγμάτευση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τουρκικός Αναθεωρητισμός είναι ζωντανός και απειλητικός για την πατρίδα μας και όλο τον ελληνισμό ανεξάρτητα από το αν το τουρκικό κράτος ελέγχεται από τους κοσμικούς... «δυτικότροπους» Κεμαλιστές ή από τους Ισλαμιστές Νέο-Οθωμανούς.<br /><br />Κλείνοντας αυτό το άρθρο πρέπει να επισημανθεί ότι η Τουρκία αντιλαμβάνεται την Ελλάδα ως ένα γείτονα που φοβάται μία πολεμική σύγκρουση και κάνουμε τα πάντα για να τον αποφύγουμε. Η «αποφυγή του πολέμου» με οποιοδήποτε τίμημα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την «αποτροπή του πολέμου» και τελικά τον φέρνει στην πόρτα μας, κάτι που θα μπορούσε να βεβαιώσουν ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν και ο Εντουάρ Νταλαντιέ αν θα μπορούσαν σήμερα να μιλήσουν από εκεί που είναι. Επιβάλλεται να γίνει κατανοητό σε εχθρούς και φίλους ότι η Ελλάδα διατηρεί ως τελευταία επιλογή τον πόλεμο. Μόνο έτσι θα μας πάρουν στα σοβαρά φίλοι και εχθροί και μόνο έτσι θα δομήσουμε αξιόπιστη αποτροπή!<br /><br /><b><i>* Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας».</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΑΠΟΤΡΟΠΗ κύριοι σημαίνει τι πιστεύει ο αντίπαλος… Για να μην “μπερδευόμαστε”

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος Μας πήρε πολλά χρόνια για να αντιληφθούμε, πολιτική ελίτ και λαός, ότι η Τουρκία λόγω του αναθεωρητισμού απέναντι σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πραγματικό παρασκήνιο που ερμηνεύει τη στροφή για τον αγωγό EastMed.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/SEABED-PIPELINE-EAST-MED-790x400.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/SEABED-PIPELINE-EAST-MED-790x400.jpeg" width="726" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ουάσιγκτον προτείνει την εγκατάλειψη του εν λόγω έργου τόσο για λόγους οικονομικής βιωσιμότητας όσο και εξαιτίας των εντάσεων που προκαλεί στην Ανατολική Μεσόγειο – Η αμερικανική επιχειρηματολογία, η κλιματική κρίση, η ηλεκτρική διασύνδεση των χωρών και οι ανησυχίες Αθήνας και Λευκωσίας</span></h3><b>Αθανασόπουλος Άγγελος</b> <br />Σοβαρά ερωτήματα, καθώς και ενόχληση για τη σκοπιμότητα και τη χρονική στιγμή της κατάθεσής του έχει προκαλέσει στην Αθήνα το non paper που δόθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην ελληνική πλευρά αναφορικά με το μέλλον του αγωγού φυσικού αερίου EastMed. Με αυτό, η Ουάσιγκτον ουσιαστικά προτείνει την εγκατάλειψη του εν λόγω έργου τόσο για λόγους οικονομικής/εμπορικής βιωσιμότητας όσο και εξαιτίας των εντάσεων που προκαλεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου – σε μια έμμεση πλην σαφή αναφορά στις κινήσεις της Τουρκίας. Το έγγραφο, έκτασης περίπου μιάμισης σελίδας (για το οποίο πρώτος έγραψε ο διπλωματικός συντάκτης Σωτήρης Σιδέρης στην ιστοσελίδα Ωμέγα Press), περιέχει πάντως και μία σειρά από άλλες λεπτομέρειες που δεν είναι απαραίτητα αρνητικές για την ελληνική πλευρά – χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν και σοβαρά «γκρίζα σημεία». Στο αμερικανικό έγγραφο γίνεται σαφής και θετική μνεία στα καλώδια ηλεκτρικής διασύνδεσης Euro-Asia Interconnector (Ισραήλ – Κύπρος – Ελλάδα) και Euro-Africa Interconnector (Αίγυπτος – Ελλάδα), ενώ χαρακτηρίζεται με σαφήνεια «απαράδεκτη» και μη επιβοηθητική η παρενόχληση του ωκεανογραφικού σκάφους «Nautical Geo» από την Τουρκία. Σημειώνεται ότι αποδέκτες του αμερικανικού non paper έχουν επίσης γίνει οι κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ.<br /><br />Οι αλλαγές στα πλάνα και το αβέβαιο μέλλον<br /><br />Φυσικά, για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, το αβέβαιο μέλλον του μάλλον φαραωνικού EastMed είχε διαφανεί εδώ και αρκετό καιρό. Ηδη από τον περασμένο Φεβρουάριο και σε ανύποπτο χρόνο «Το Βήμα» είχε παρουσιάσει σε δύο εκτενή ρεπορτάζ του (28 Φεβρουαρίου 2021 και 7 Μαρτίου 2021) τις συζητήσεις που είχαν διεξαχθεί στο «τετράγωνο» Ελλάδας – Ισραήλ – Αιγύπτου – Κύπρου για αλλαγή της αρχικής όδευσης του αγωγού που επρόκειτο να μεταφέρει ισραηλινό αέριο στην ευρωπαϊκή αγορά. Η ιδέα που είχε πέσει στο τραπέζι από το Κάιρο αφορούσε τη συγκέντρωση των υπαρχόντων κοιτασμάτων τόσο από το Ισραήλ όσο και από την Κύπρο στην Αίγυπτο και από εκεί τη μεταφορά τους στην Ελλάδα είτε με έναν απευθείας αγωγό προς την Κρήτη είτε με έναν «εικονικό» (virtual) αγωγό από πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) προς την Ελλάδα (στον τερματικό σταθμό της Ρεβυθούσας ή στην υπό κατασκευή πλωτή μονάδα επαναεριοποίησης στην Αλεξανδρούπολη).<br /><br />Πολιτικό εγχείρημα του Νετανιάχου<br /><br />Τότε πολλοί είχαν σπεύσει βιαστικά να διαψεύσουν αυτά τα σενάρια. Δυστυχώς, σήμερα, η πραγματικότητα διαψεύδει εκείνους. Το τελευταίο διάστημα είχε καταστεί απολύτως σαφές ότι το μεγαλεπήβολο έργο του αγωγού EastMed έπνεε τα λοίσθια. Οι ψύχραιμες φωνές είχαν επισημάνει ότι παρά τα ευχολόγια περί της μείωσης του κόστους, ο αγωγός αυτός υπήρξε κατά βάση ένα πολιτικό εγχείρημα που προωθήθηκε αρχικά από τον πρώην πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ο EastMed υπήρχε χρήσιμος ως πολιτικό αφήγημα, αλλά μια σειρά από εξελίξεις φανέρωσαν τα όριά του. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ακόμα και η υπογραφή της διακυβερνητικής συμφωνίας για την κατασκευή του το 2020 στο Ζάππειο Μέγαρο σκιάστηκε από την απουσία της Ιταλίας, η οποία επιχειρήθηκε να καλυφθεί με διάφορους τρόπους. Ολα τα προαναφερθέντα, σε συνδυασμό με τη στροφή σε πιο «πράσινες» ενεργειακές επιλογές, αλλά επίσης, όσο και αν ακούγεται ενοχλητικό, η ευθεία αμφισβήτηση της υλοποίησης του έργου από την Τουρκία με σειρά επιθετικών ενεργειών στην Ανατολική Μεσόγειο, έγειραν την πλάστιγγα εναντίον του.<br /><br />Δεν πρέπει να αγνοείται ακόμα ένα σημείο. Σήμερα, σε καίριες θέσεις τόσο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ όσο και στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας βρίσκονται άνθρωποι που κινούνται με βάση το σκεπτικό ότι η Τουρκία, ανεξαρτήτως Ερντογάν, «δεν πρέπει να χαθεί για τη Δύση». Παράλληλα, αυτή τη στιγμή και παρά τις διαφωνίες που υπάρχουν στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, στο παρασκήνιο διεξάγονται πυρετώδεις διαβουλεύσεις με σκοπό να βρεθούν σημεία επαφής μεταξύ Ουάσιγκτον και Αγκυρας σε σειρά τομέων (π.χ. Αφγανιστάν, S-400, F-35 κ.ά.).<br /><br />Τι αναφέρει το non paper<br /><br />Σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Βήματος», ο αρχικός καμβάς επί του οποίου διαμορφώνεται η αμερικανική επιχειρηματολογία στο άτυπο έγγραφο είναι η αναγκαιότητα αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Σε αυτό το πλαίσιο και με δεδομένες τις δεσμεύσεις που αναλήφθησαν στην πρόσφατη Σύνοδο για το Κλίμα στη Γλασκώβη (COP26), η κατασκευή υποδομών όπως ο EastMed Gas Pipeline (EMGP) με αβέβαιη οικονομική βιωσιμότητα δεν πρέπει αποτελούν προτεραιότητα για τον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής και της προώθησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ζητείται λοιπόν ουσιαστικά το εν λόγω έργο, αν και έχει ενταχθεί στα Εργα Κοινού Ενδιαφέροντος (Projects of Common Interest – PCI) της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), να εγκαταλειφθεί.<br /><br />Ωστόσο, διπλωματικές πηγές σημείωναν πως «η αμερικανική πλευρά επισήμανε παράλληλα ότι η προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στα διασυνδετήρια καλώδια παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, προκειμένου να συνδεθούν οι δομές παραγωγής ενέργειας και οι αγορές των κρατών της περιοχής αυτής». Πράγματι, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει «Το Βήμα», στο κείμενο του non paper γίνεται ξεκάθαρη αναφορά στη στήριξη της Ουάσιγκτον τόσο προς την ηλεκτρική διασύνδεση Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας μέσω του καλωδίου Euro-Asia Interconnector όσο και προς την ηλεκτρική διασύνδεση Αιγύπτου – Ελλάδας μέσω του καλωδίου Euro-Africa Interconnector. Υπενθυμίζεται ότι στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου υπεγράφη μεταξύ Αθήνας και Καΐρου διμερές μνημόνιο μεταξύ των υπουργών των δύο χωρών Κώστα Σκρέκα και Μοχάμεντ Σάκερ για την πόντιση υποθαλασσίου καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης που θα διέρχεται της οριοθετημένης περιοχής ΑΟΖ των δύο χωρών.<br /><br />Υπάρχει φυσικά ένα στοιχείο για το οποίο η Αθήνα και πιθανότατα η Κύπρος θα εγείρουν έντονες ανησυχίες προς την πλευρά της Ουάσιγκτον. Αν και η αμερικανική πλευρά εμφανίζεται να στηρίζει την κατασκευή των δύο καλωδίων, ο τρόπος με τον οποίο θα στηρίξει τις χώρες της περιοχής σε αυτά τα σχέδια παραμένει ασαφής. Στο σημείο αυτό, δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο ότι η Αγκυρα έχει στο παρελθόν αμφισβητήσει ακόμα και την πόντιση καλωδίων σε περιοχές που η ίδια θεωρεί ότι ανήκουν στη δική της θαλάσσια δικαιοδοσία με την αιτιολογία πως η ίδια αποτελεί παράκτιο κράτος. Χαρακτηριστικά, τον περασμένο Μάρτιο η Τουρκία είχε αποστείλει ρηματικές διακοινώσεις στις πρεσβείες της Ελλάδας και του Ισραήλ στην Αγκυρα, αλλά και στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τουρκική πρωτεύουσα, με την οποία είχε διαμαρτυρηθεί ότι δεν είχε προηγουμένως ενημερωθεί για την υπογραφή Μνημονίου Συναντίληψης (MoU) ανάμεσα σε Αθήνα, Τελ Αβίβ και Λευκωσία για τον σχεδιασμό και την κατασκευή του Euro-Asia Interconnector. Το ερώτημα που αναδύεται είναι επομένως το εξής: Καθώς το καλώδιο ακολουθεί ουσιαστικά την πορεία χάραξης του EastMed (περνώντας και μέσα από το έκνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019), τι θα συμβεί αν η Τουρκία επιχειρήσει να αποτρέψει την πόντισή του; Ποια στάση θα τηρήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες;<br /><br />Ο τουρκικός παράγοντας, το «Nautical Geo» και οι εντάσεις<br /><br />Σύμφωνα με ελληνικές διπλωματικές πηγές, «η αμερικανική πλευρά επισήμανε ότι έχει ήδη υπογραμμίσει προς την τουρκική πλευρά πως οι ενέργειές της στην Ανατολική Μεσόγειο αυξάνουν την ένταση στην περιοχή. Συγκεκριμένα», συνεχίζουν, «η αμερικανική πλευρά τόνισε προς την Τουρκία ότι η αποστολή τουρκικών πολεμικών σκαφών που παρενόχλησαν το ερευνητικό σκάφος “Nautical Geo”, όταν έκανε έρευνες, οι οποίες ήταν σύννομες με το Διεθνές Δίκαιο, ήταν απαράδεκτη ενέργεια».<br />Πραγματικά, στο αμερικανικό non paper επισημαίνεται ότι οι πρόσφατες ενέργειες της Τουρκίας προς το (με σημαία Μάλτας) ωκεανογραφικό σκάφος «Nautical Geo», το οποίο δέχθηκε επανειλημμένες παρενοχλήσεις από σκάφη του τουρκικού πολεμικού ναυτικού κατά την προσπάθεια χαρτογράφησης του βυθού της Ανατολικής Μεσογείου στη γραμμή όδευσης τόσο του EastMed όσο και του Euro-Asia Interconnector, αυξάνουν την ένταση στην περιοχή. Ωστόσο, αυτή ακριβώς η ένταση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των χωρών της περιοχής, σύμφωνα με την αμερικανική λογική, και συντείνει στην αναγκαιότητα να εγκαταλειφθεί ο πολυδιαφημισμένος αγωγός.<div><br />Οι ίδιες πηγές τόνιζαν πως «η ελληνική πλευρά επισήμανε ότι συγκρατεί τις απόψεις αυτές, επισημαίνοντας πως το έργο αυτό έχει αναδειχθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση ως “ιδιαίτερης σημασίας”. Οποιαδήποτε απόφαση προφανώς θα λάβει υπόψη την καθοριζόμενη από την αγορά προϋπόθεση της οικονομικής βιωσιμότητας του έργου». Παρ’ όλα αυτά, τα ερωτήματα παραμένουν. Πέραν των καλωδίων ηλεκτρικής διασύνδεσης, η Ελλάδα και η Αίγυπτος εξετάζουν, όπως προαναφέρθηκε, το ενδεχόμενο κατασκευής και υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου (που μελλοντικά ίσως να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη μεταφορά υδρογόνου) προς την Κρήτη. Ο έλληνας υπουργός Ενέργειας Κώστας Σκρέκας και ο αιγύπτιος ομόλογός του Ταρέκ Ελ Μόλα υπέγραψαν MoU τον περασμένο Νοέμβριο με έμφαση στην εμπορία LNG, σε δραστηριότητες έρευνας και παραγωγής φυσικού αερίου (upstream) αλλά και φυσικής διασύνδεσης των συστημάτων αγωγών των δύο χωρών. Αν και η ιδέα βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο, δεν αποκλείεται η κατασκευή και αυτού του «μικρού EastMed» να αμφισβητηθεί από την Τουρκία. Το ερώτημα που αναδύεται είναι πανομοιότυπο με το προηγούμενο: Πώς θα αντιδρούσαν οι ΗΠΑ σε μια τέτοια περίπτωση;<br /><br />ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ<br /><br />Αν ορισμένοι εκπλήσσονται, δηλώσεις αμερικανών αξιωματούχων στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν τροχιοδεικτικές των απόψεων της Ουάσιγκτον. Στο πρόσφατο συνέδριο «Athens Energy Dialogues», ο απερχόμενος αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ είχε σημειώσει σχετικά με την περιφερειακή αρχιτεκτονική συνεργασίας ότι «δεν επιθυμούμε να αποκλείσουμε κανέναν… Ελπίζουμε ότι αυτός ο διάλογος, συμπεριλαμβανομένου του Φόρουμ για το Αέριο της Ανατολικής Μεσογείου, στο οποίο οι ΗΠΑ συμμετέχουν ως παρατηρητής, θα αφήσει ανοικτή την πόρτα και για την Τουρκία». Επίσης, σε συζήτηση που οργάνωσε το Center for European Policy Analysis (CEPA) τον περασμένο Σεπτέμβριο για την Ανατολική Μεσόγειο, ο κ. Πάιατ είχε επισημάνει τις μεταβολές που λαμβάνουν χώρα σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες στον βυθό της θάλασσας. «Πολλοί από αυτούς τους πόρους δεν θα εξορυχθούν ποτέ στο τρέχον οικονομικό και επενδυτικό περιβάλλον. Το έδαφος κινείται γρήγορα και οι πολιτικές της Ελλάδος το αντικατοπτρίζουν αυτό. Πάρτε για παράδειγμα την ενισχυμένη συνεργασία της με τις ΗΠΑ μέσω του διμερούς Στρατηγικού Διαλόγου και μέσω της διαδικασίας “3+1” για ενεργειακή συνεργασία στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στις ηλεκτρικές διασυνδέσεις».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πραγματικό παρασκήνιο που ερμηνεύει τη στροφή για τον αγωγό EastMed.

Η Ουάσιγκτον προτείνει την εγκατάλειψη του εν λόγω έργου τόσο για λόγους οικονομικής βιωσιμότητας όσο και εξαιτίας των εντάσεων που προκαλεί...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι αναφορές στον αγωγό φ/α EastMed ανοίγουν μια διαφορετική συζήτηση που δεν αποφεύγεται…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/pyatt_alexandroupoli-790x400.jpg" width="756" /><br /><br />Την ταύτιση με τις θέσεις των ΗΠΑ φαίνεται πως ετοιμάζει η ελληνική κυβέρνηση χώρας και για την υπόθεση του αγωγού EastMed. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έδωσε μια απάντηση, η οποία, παρότι αποκαλυπτική, δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα από αυτά που απαντά.<br /><br />Του ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ*<br /><br />Ας δούμε αρχικά την τοποθέτησή του: «Η Κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έχει στηρίξει το εγχείρημα του EastMed. Ταυτόχρονα, όμως, έχει στηρίξει και στηρίζει μια σειρά από εναλλακτικές οδεύσεις, οι οποίες ενδεχομένως είναι οικονομικά και τεχνολογικά πολύ πιο βιώσιμες και τεχνικά εφικτές. Η Κυβέρνηση δεν είναι αυτή που αποφασίζει ποια λύση είναι οικονομικά και τεχνικά εφικτή. Αυτό το αποφασίζει η αγορά.<br /><br />»Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η χώρα μας δεν είναι παραγωγός. Η χώρα μας είναι ένας ισχυρός διαμετακομιστικός κόμβος, ρόλο που θα τον έχει, ανεξαρτήτως του ποια διαδικασία όδευσης θα επιλεγεί. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται η πολιτική μας -η ενεργειακή μας πολιτική, η εξωτερική μας πολιτική- όλο το προηγούμενο διάστημα.<br /><br />»Προς την κατεύθυνση αυτή κινείται το έργο της μονάδας στην Αλεξανδρούπολη. Η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί -και θα μετατραπεί- σε κόμβο φυσικού αερίου, αλλά και ηλεκτρικής ενέργειας προς την Ευρώπη, ανεξαρτήτως των οδεύσεων και των αγωγών που θα προχωρήσουν».<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Με καλή πρόθεση επισημαίνουμε ότι δεν αποφασίζει για τα πάντα η αγορά. Αυτό δείχνει να το κατανοεί η παρούσα κυβέρνηση, τουλάχιστον όπως προκύπτει από την ειδική στάθμιση που έχει κάνει στην υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων με βάση τον «γεωπολιτικό παράγοντα». Εκτός κι αν ο εκπρόσωπος υπονοεί ότι η Ελλάδα δεν είναι αντίθετη στο να φτάσει το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.<br /><br />Παρασκήνιο για τον κατευνασμό της Τουρκίας<br /><br />Αυτό εξάλλου υποστήριξε ως εναλλακτικό όραμα ο ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης Κιλιντσάρογλου. Εάν η αγορά ενδιαφερόταν αποκλειστικά και μόνο για τον πλέον οικονομικό τρόπο μεταφοράς του αγαθού στην ΕΕ, τότε η Τουρκία θα αποτελούσε ισχυρότατη υποψηφιότητα. Εάν όμως περάσει ο αγωγός από την Τουρκία, τότε ακυρώνεται στην πράξη σε σημαντικό βαθμό ο στόχος για μια Ελλάδα που θα είναι «ισχυρός διαμετακομιστικός κόμβος», κατά την δήλωση του εκπροσώπου.<br /><br />Οπότε αυτό δεν ισχύει «ανεξαρτήτως του ποια διαδικασία όδευσης θα επιλεγεί», πάντα σύμφωνα με τη φρασεολογία του εκπροσώπου. Υπάρχουν άραγε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με την Αθήνα να συζητά την προοπτική διέλευσης του αγωγού από την Τουρκία; Εάν συμβαίνει, που δεν θέλουμε να το πιστέψουμε, τότε πρέπει να αναζητήσουμε αμερικανικό δάκτυλο, με σκοπό τον κατευνασμό της Άγκυρας, μέσω της συμπερίληψής της σε μια μεγάλη ενεργειακή και γεωπολιτική συμφωνία στην μετά-Ερντογάν περίοδο.<br /><br />Εάν η δήλωση του εκπροσώπου απομονωθεί, εμφανίζεται προβληματική απέναντι στους αντισυμβαλλόμενους, την Κύπρο και το Ισραήλ. Εκτός κι αν η ελληνική κυβέρνηση πριν χρησιμοποιήσει τέτοια δημόσια ρητορική έχει διαβουλευθεί μαζί τους και υπάρχει ενιαία θετική στάση απέναντι στο non paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τον EastMed.<br /><br />Όπως όμως εξηγεί πειστικά στο <a href="https://slpress.gr/en-thermo/ellada-ipa-toyrkia-o-eastmed-kai-o-moschos-o-siteytos-4-1-5-quot/">ηχητικό του σχόλιο ο αναλυτής Σταύρος Λυγερός</a> αυτό υποκρύπτει αποκλειστικά και μόνο την αγωνία της Ουάσιγκτον να μην χάσει την Τουρκία. Κι αν Ελλάδα και Κύπρος έχουν συμφωνήσει με την Ουάσιγκτον σε αυτό τον στόχο, ισχύει το ίδιο και για το Ισραήλ στην μετά-Νετανιάχου εποχή;<br />Διαφορετικά, η θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου δείχνει ότι η ελληνική πλευρά έσπευσε μάλλον επιπόλαια να ταυτιστεί με μια ακόμη αμφιλεγόμενη για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα θέση της Ουάσιγκτον, επιχειρώντας ανεπιτυχώς να τη «σερβίρει» στην ελληνική κοινωνία. Τη στιγμή μάλιστα που οι ΗΠΑ και δεν είναι αντισυμβαλλόμενος στην συμφωνία για τον EastMed και ουδείς έχει αιτηθεί συνδρομή με αμερικανικά κεφάλαια για την υλοποίηση του έργου.<br /><br />Μόνο το ξένο φυσικό αέριο είναι καλό;<br /><br />Άλλο προβληματικό σημείο στη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι η αναφορά, ότι «αυτό που έχει σημασία είναι ότι η χώρα μας δεν είναι παραγωγός. Η χώρα μας είναι ένας ισχυρός διαμετακομιστικός κόμβος». Δεν μας είπε, εφόσον κακώς δεν ρωτήθηκε, για ποιον λόγο η Ελλάδα δεν προσπαθεί να γίνει χώρα παραγωγός υδρογονανθράκων, όταν οι ειδικοί και μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες είναι πολύ αισιόδοξοι από τα ευρήματα των σεισμικών ερευνών.<br /><br />Ενδεχόμενη απάντηση «διότι αυτό κρίνει σωστό η κυβέρνηση» ή «δεν έχουν ακόμα ωριμάσει οι διαδικασίες» δεν είναι αποδεκτή. Κι αν ισχύει οτιδήποτε εκ των ανωτέρω πρέπει άμεσα να αναθεωρηθεί. Η χώρα χρωστάει περισσότερα από 350 δισ. ευρώ και η ενεργειακή κρίση δεν θα ξεπεραστεί όσο ανώδυνα προβλέπει η κυβέρνηση. Και βέβαια, οι επιδοτήσεις δεν λύνουν το πρόβλημα, αφού θα τις φορτωθεί πάλι ο πολίτης μέσω της φορολογίας. Κι αυτό, όταν η μικρομεσαίου εισοδήματος οικογένεια δεν μπορεί να σηκώσει το κόστος για θέρμανση το χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι με την εκτόξευση των τιμών.<br /><br />Η κυβέρνηση μπορεί να προτάσσει τα περί «ισχυρού διαμετακομιστικού κόμβου», αναφερόμενη στο φυσικό αέριο που θα μεταφέρεται προς την Ευρώπη, αλλά οφείλει να εξηγήσει πειστικά για ποιον λόγο δεν προωθεί τις γεωτρήσεις με σκοπό να καταστεί η Ελλάδα και παραγωγός χώρα. Το ζήτημα αυτό είναι τόσο σοβαρό που θα δικαιολογούσε ακόμα και το να τεθεί σε δημοψήφισμα.<br /><br />Μπορεί η Ελλάδα να μην έχει την πολιτική κουλτούρα της Ελβετίας αναφορικά με τα δημοψηφίσματα, αλλά το Σύνταγμα προβλέπει την προσφυγή σε αυτή τη διαδικασία για θέματα ύψιστης εθνικής σημασίας. Και όπως έχουν αναφέρει προσωπικότητες, ακόμα και ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, η παρουσίαση του «πράσινου οράματος» έγινε στην ελληνική κοινωνία χωρίς αναφορά στο κόστος!<br /><br />Η «καυτή πατάτα», λοιπόν, δεν μπορεί να αποφεύγεται στο διηνεκές. Διότι υπάρχει πλέον σιωπηλή πλειοψηφία που υποφέρει από τις συνέπειες της ενεργειακής κρίσης και αντιλαμβάνεται το διακύβευμα. Η Ανατολική Μεσόγειος αποδεικνύεται χρυσοφόρα και η Ελλάδα με την πιο προβληματική οικονομία είναι παράλογο να αδιαφορεί, επικαλούμενη αμφίβολες οικολογικές ευαισθησίες. Οι αγορές, εξάλλου, που επικαλέστηκε ο εκπρόσωπος για να δικαιολογήσει την κυβερνητική θέση για τον EastMed δεν φαίνεται να πτοούνται από το ιδεολόγημα. Προτάσσουν το νόμο προσφοράς και ζήτησης. Κι όταν κινείσαι προς μια κατεύθυνση (πράσινη μετάβαση) χωρίς να μεριμνήσεις ορθολογικά για τη μεταβατική περίοδο, οι αγορές τιμωρούν τον επιπόλαιο.<br /><br />Το κομβικό ερώτημα προς την κυβέρνηση, λοιπόν, είναι για ποιον λόγο το φυσικό αέριο, που δυνητικά μπορεί να προέρχεται από ελληνικά κοιτάσματα δεν είναι επωφελές για την ελληνική οικονομία. Διότι αν είναι επωφελές είναι έγκλημα η κωλυσιεργία της κυβέρνησης. Και βέβαια είναι επωφελές, αφού θα τροφοδοτηθεί σε χαμηλότερες τιμές η εγχώρια αγορά, θα βοηθηθεί η ελληνική βιομηχανία που υποφέρει από το υψηλό ενεργειακό κόστος, θα εισρεύσουν πολύτιμοι πόροι στα δημόσια ταμεία και θα προκληθεί από τις παράπλευρες δραστηριότητες σημαντική οικονομική ανάπτυξη.<br /><br />Υπάρχει όμως αναφορά και στην Αλεξανδρούπολη, υπονοώντας τη διακίνηση αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου προς χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, ώστε να απεξαρτηθούν κατά το δυνατόν από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. Τα ερωτήματα είναι δύο:<br /><br />Πρώτον: Σε ποια τιμή πωλείται το αμερικανικό φυσικό αέριο και σε ποια τιμή εκτιμάται ότι θα έφτανε στην ελληνική αγορά φυσικό αέριο από ελληνικά κοιτάσματα. Διότι Ελλάδα και ΗΠΑ ως υπερχρεωμένες χώρες και οι δύο θα έπρεπε να κάνουν τα πάντα για να ενισχύσουν τον τομέα των εσόδων. Και τα δυνητικά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες ανέρχονται σε κολοσσιαία ποσά. Οπότε, παρά την εμπλοκή της αμερικανικής ExxonMobil, οι δυο χώρες θα μπορούσαν να θεωρηθούν και ανταγωνιστικές.<br /><br />Περισσότερα κοιτάσματα σημαίνει μείωση της τιμής του αγαθού και μείωση στα έσοδα του παραγωγού. Άρα, εάν η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τα δικά της κοιτάσματα, στηρίζει τα συμφέροντα-έσοδα των ΗΠΑ, ενώ για την ίδια τα έσοδα είναι πολύ πιο κρίσιμα για την επιβίωσή της από μια χώρα κάτοχο του διεθνούς αποθεματικού νομίσματος.<br /><br />Δεύτερον: Το αμερικανικό φυσικό αέριο προέρχεται από τη μέθοδο fracking (σχιστολιθικό αέριο), στην οποία –εντός ή εκτός εισαγωγικών– οι οικολόγοι παγκοσμίως έχουν κηρύξει πόλεμο. Στην Ελλάδα, όμως, η οικολογική ευαισθησία είναι επιλεκτική. Στρέφεται εναντίον του δυνητικού ελληνικού φυσικού αερίου, αλλά όχι εναντίον του εισαγόμενου, αμερικανικού ή άλλου!<br /><br />Κι αυτό, όταν τα έσοδα από την εξόρυξη φυσικού αερίου θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν πραγματικά πράσινες δράσεις στις τοπικές κοινωνίες. Μπορεί η κυβέρνηση να επισημαίνει για άλλες περιπτώσεις ότι «λεφτόδεντρα» δεν υπάρχουν, αλλά εν προκειμένω συμπεριφέρεται σαν να υπάρχουν!<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι αναφορές στον αγωγό φ/α EastMed ανοίγουν μια διαφορετική συζήτηση που δεν αποφεύγεται…

Την ταύτιση με τις θέσεις των ΗΠΑ φαίνεται πως ετοιμάζει η ελληνική κυβέρνηση χώρας και για την υπόθεση του αγωγού EastMed. Ο κυβερνητικός ε...

Διαβάστε την συνέχεια