Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Μας πήρε πολλά χρόνια για να αντιληφθούμε, πολιτική ελίτ και λαός, ότι η Τουρκία λόγω του αναθεωρητισμού απέναντι στην Πατρίδα μας, συνιστά σοβαρότατη Απειλή για την Ασφάλεια της χώρας μας. Για όσους και όσες ακόμα και σήμερα δεν αισθάνονται όπως λένε ότι απειλούνται από την Τουρκία να τους θυμίσουμε ότι «απειλή είναι η εκδηλωμένη πρόθεση της μία πλευράς να προκαλέσει ζημιά σε βάρος των συμφερόντων της άλλης χρησιμοποιώντας ακόμα και στρατιωτική βία αν η τελευταία δεν αποδεχθεί τις απαιτήσεις της»! Η υπεράσπιση των ζωτικών εθνικών μας συμφερόντων και πολύ περισσότερο αυτών που άπτονται της επιβίωσης του έθνους όπως η εδαφική ακεραιότητα και η εθνική ανεξαρτησία επιτάσσει πρώτα απ’ όλα την διατήρηση της αναγκαίας Στρατιωτικής Ισχύος (σημ. υπάρχουν βεβαίως και άλλοι συντελεστές της συνολικής εθνικής ισχύος) πάνω στην οποία θα δομηθεί η Αποτροπή της οποιαδήποτε ζημιάς επιδιώκει η Τουρκία να επιφέρει στην χώρα μας. Παρεμπιπτόντως οφείλουμε να επισημάνουμε ότι δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα θεσμικό κείμενο όπως μία Εθνική Στρατηγική η οποία να προσδιορίζει αυτά τα… συμφέροντα και να θέτει τους Αντικειμενικούς Σκοπούς διασφάλισης και προώθησης της.
Τι είναι όμως αποτροπή και πότε αυτή είναι... αξιόπιστη; Πέρα από τις πολλές θεωρίες που υπάρχουν, με πολύ απλά λόγια «Αποτροπή είναι η αντίληψη που έχει ο αντίπαλος, μετά από εκτίμηση και πριν αποφασίσει να ενεργήσει, ότι σε οποιασδήποτε μορφής χαμηλής ή υψηλής εντάσεως σύγκρουση που θα προκαλέσει το κόστος που θα καταβάλει θα είναι μεγαλύτερο ή τουλάχιστον ίσο με το όφελος που επιδιώκει». Κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί ξανά και μάλιστα εμφατικά ότι η Αποτροπή έχει σχέση με την αντίληψη που έχει ο αντίπαλος και όχι με τις ατάκες που χρησιμοποιούνται από σχετικούς και ασχέτους και φυσικά ούτε με την υπερπαραγωγή φωτογραφικών και κινηματογραφικών στιγμιότυπων. Είναι λοιπόν αξιόπιστη όταν αυτή πείθει την αντίπαλο ότι θα «χρησιμοποιηθεί» και ότι δεν πρόκειται για μία… μπλόφα!
Μετά τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι για να έχουμε αξιόπιστη Αποτροπή, απαιτούνται δυνατότητες και μέσα αλλά κυρίως διακηρυκτική πειθώ ότι υπάρχει η πολιτική βούληση αυτές οι δυνατότητες και τα μέσα να χρησιμοποιηθούν κατά του επιβουλέα και να τον… «ματώσουν» ανεπανόρθωτα. Υπήρξε χωρίς υπερβολή εγκληματική παραμέληση της Εθνικής Άμυνας για περίπου 12 χρόνια με άλλοθι την οικονομική κρίση. Έπρεπε η Τουρκία να μας «καλέσει να τα βρούμε στο πεδίο» και να περάσει στην «τελευταία πίστα» της εξαναγκαστικής της πολιτικής την τελευταία διετία για να γίνει αντιληπτό επιτέλους από κυβερνώντες και λαό ότι όσο και να είναι επαρκής η Στρατιωτική μας Ηγεσία, όσο και να υπερβάλουν εαυτούς οι Διοικήσεις και το Προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων τα μέσα και οι δυνατότητες που διέθεταν υπολείπονταν κατά πολύ από αυτές που έπρεπε να είχαμε. Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε λεπτομέρειες.
Με καθυστέρηση ενός ολόκληρου πολύτιμου χρόνου από την ανάληψη της εξουσίας, η Κυβέρνηση άρχισε μία εξοπλιστική προσπάθεια για να καλύψει όσο το δυνατό τα σοβαρά κενά που δημιουργήθηκαν την προηγούμενη δωδεκαετία διαθέτοντας στις Ένοπλες Δυνάμεις τις απαραίτητες δυνατότητες για να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Δηλαδή να αποτρέψουν την οποιαδήποτε πολεμική ενέργεια της Τουρκίας και αν τελικά η Αποτροπή αποτύχει να διαφυλάξουν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα και να νικήσουν! Πόσο πιο απλά θα μπορούσαμε να το εξηγήσουμε; Όταν ανώτατος κυβερνητικός παράγων λέει ότι «έχουμε αρκετή αποτροπή για να αποκρούσουμε τουρκική επίθεση» σημαίνει ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι Σύμβουλοι του αγνοούν τα… βασικά.
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη και τα οποία σε καμία περίπτωση συνιστούν «κούρσα εξοπλισμών» όπως κάποια λανθασμένα αναφέρουν καθόσον πρόκειται για τα απολύτως απαραίτητα σύμφωνα με τον Εθνικό Αμυντικό Σχεδιασμό που θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι προβλεπόμενες διαδικασίες του τηρούνται. Τα πολύ μεγάλα και επείγοντα είναι γνωστά και σε γενικές γραμμές προχωρούν σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Το 2023 εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η επιχειρησιακή ένταξη των 18 Αεροσκαφών Rafale (σημ. είναι άλλο η απόκτηση και άλλο η δυνατότητα επιχειρησιακής χρήσης και λίγο αργότερα και των επιπροσθέτων 6. Την διετία 2025-2026 θα παραδίδονται και οι 3 Φρεγάτες FDI Belharra που ενδεχομένως να γίνουν και 4 στο τέλος ενώ εκτιμάται ότι θα ολοκληρώνεται και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 στην διαμόρφωση Viper. Υπάρχουν και άλλα προγράμματα σε εξέλιξη που αναντίρρητα θα επαυξήσουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Αυτά όμως είναι σε μέσο και μακροπρόθεσμο επίπεδο.
Κανένα εξοπλιστικό πρόγραμμα στον κόσμο από μόνο του δεν συνιστά αποτροπή στην περίοδο που αναγγέλλεται. Ακόμα και μετά την απόκτηση των μέσων και δυνατοτήτων απαιτείται μία χρονοβόρος διαδικασία για να γίνουν επιχειρησιακά αξιοποιήσιμα. Το πιο σημαντικό όμως που θα πρέπει να κατανοηθεί από τον Έλληνα Πολίτη είναι ότι να διαθέτεις τα μέσα και τις δυνατότητες δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα ασφαλείας της Χώρας. Απαιτείται να πεισθεί η Τουρκία ότι η όποια Ελληνική Κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία έχει την πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσει και να την… «ματώσει» για τα καλά προκαλώντας της ανεπανόρθωτη ζημιά. Αλλιώς πρόκειται για… «πεταμένα χρήματα»!
Ίσως πρέπει να κερδίσουμε ακόμα κάποιον χρόνο μέχρι να ισχυροποιηθούμε εφαρμόζοντας διπλωματικούς ελιγμούς αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν θα πρέπει να φανεί ως αδυναμία ή κατευνασμός καθόσον οι Τούρκοι συνεχίζουν το ροκάνισμα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και επιδιώκουν να βρίσκονται συνεχώς σε πλεονεκτική θέση είτε στο πεδίο είτε σε μία ενδεχόμενη ολική διαπραγμάτευση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τουρκικός Αναθεωρητισμός είναι ζωντανός και απειλητικός για την πατρίδα μας και όλο τον ελληνισμό ανεξάρτητα από το αν το τουρκικό κράτος ελέγχεται από τους κοσμικούς... «δυτικότροπους» Κεμαλιστές ή από τους Ισλαμιστές Νέο-Οθωμανούς.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο πρέπει να επισημανθεί ότι η Τουρκία αντιλαμβάνεται την Ελλάδα ως ένα γείτονα που φοβάται μία πολεμική σύγκρουση και κάνουμε τα πάντα για να τον αποφύγουμε. Η «αποφυγή του πολέμου» με οποιοδήποτε τίμημα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την «αποτροπή του πολέμου» και τελικά τον φέρνει στην πόρτα μας, κάτι που θα μπορούσε να βεβαιώσουν ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν και ο Εντουάρ Νταλαντιέ αν θα μπορούσαν σήμερα να μιλήσουν από εκεί που είναι. Επιβάλλεται να γίνει κατανοητό σε εχθρούς και φίλους ότι η Ελλάδα διατηρεί ως τελευταία επιλογή τον πόλεμο. Μόνο έτσι θα μας πάρουν στα σοβαρά φίλοι και εχθροί και μόνο έτσι θα δομήσουμε αξιόπιστη αποτροπή!
* Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας».
Μας πήρε πολλά χρόνια για να αντιληφθούμε, πολιτική ελίτ και λαός, ότι η Τουρκία λόγω του αναθεωρητισμού απέναντι στην Πατρίδα μας, συνιστά σοβαρότατη Απειλή για την Ασφάλεια της χώρας μας. Για όσους και όσες ακόμα και σήμερα δεν αισθάνονται όπως λένε ότι απειλούνται από την Τουρκία να τους θυμίσουμε ότι «απειλή είναι η εκδηλωμένη πρόθεση της μία πλευράς να προκαλέσει ζημιά σε βάρος των συμφερόντων της άλλης χρησιμοποιώντας ακόμα και στρατιωτική βία αν η τελευταία δεν αποδεχθεί τις απαιτήσεις της»! Η υπεράσπιση των ζωτικών εθνικών μας συμφερόντων και πολύ περισσότερο αυτών που άπτονται της επιβίωσης του έθνους όπως η εδαφική ακεραιότητα και η εθνική ανεξαρτησία επιτάσσει πρώτα απ’ όλα την διατήρηση της αναγκαίας Στρατιωτικής Ισχύος (σημ. υπάρχουν βεβαίως και άλλοι συντελεστές της συνολικής εθνικής ισχύος) πάνω στην οποία θα δομηθεί η Αποτροπή της οποιαδήποτε ζημιάς επιδιώκει η Τουρκία να επιφέρει στην χώρα μας. Παρεμπιπτόντως οφείλουμε να επισημάνουμε ότι δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα θεσμικό κείμενο όπως μία Εθνική Στρατηγική η οποία να προσδιορίζει αυτά τα… συμφέροντα και να θέτει τους Αντικειμενικούς Σκοπούς διασφάλισης και προώθησης της.
Τι είναι όμως αποτροπή και πότε αυτή είναι... αξιόπιστη; Πέρα από τις πολλές θεωρίες που υπάρχουν, με πολύ απλά λόγια «Αποτροπή είναι η αντίληψη που έχει ο αντίπαλος, μετά από εκτίμηση και πριν αποφασίσει να ενεργήσει, ότι σε οποιασδήποτε μορφής χαμηλής ή υψηλής εντάσεως σύγκρουση που θα προκαλέσει το κόστος που θα καταβάλει θα είναι μεγαλύτερο ή τουλάχιστον ίσο με το όφελος που επιδιώκει». Κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί ξανά και μάλιστα εμφατικά ότι η Αποτροπή έχει σχέση με την αντίληψη που έχει ο αντίπαλος και όχι με τις ατάκες που χρησιμοποιούνται από σχετικούς και ασχέτους και φυσικά ούτε με την υπερπαραγωγή φωτογραφικών και κινηματογραφικών στιγμιότυπων. Είναι λοιπόν αξιόπιστη όταν αυτή πείθει την αντίπαλο ότι θα «χρησιμοποιηθεί» και ότι δεν πρόκειται για μία… μπλόφα!
Μετά τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι για να έχουμε αξιόπιστη Αποτροπή, απαιτούνται δυνατότητες και μέσα αλλά κυρίως διακηρυκτική πειθώ ότι υπάρχει η πολιτική βούληση αυτές οι δυνατότητες και τα μέσα να χρησιμοποιηθούν κατά του επιβουλέα και να τον… «ματώσουν» ανεπανόρθωτα. Υπήρξε χωρίς υπερβολή εγκληματική παραμέληση της Εθνικής Άμυνας για περίπου 12 χρόνια με άλλοθι την οικονομική κρίση. Έπρεπε η Τουρκία να μας «καλέσει να τα βρούμε στο πεδίο» και να περάσει στην «τελευταία πίστα» της εξαναγκαστικής της πολιτικής την τελευταία διετία για να γίνει αντιληπτό επιτέλους από κυβερνώντες και λαό ότι όσο και να είναι επαρκής η Στρατιωτική μας Ηγεσία, όσο και να υπερβάλουν εαυτούς οι Διοικήσεις και το Προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων τα μέσα και οι δυνατότητες που διέθεταν υπολείπονταν κατά πολύ από αυτές που έπρεπε να είχαμε. Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε λεπτομέρειες.
Με καθυστέρηση ενός ολόκληρου πολύτιμου χρόνου από την ανάληψη της εξουσίας, η Κυβέρνηση άρχισε μία εξοπλιστική προσπάθεια για να καλύψει όσο το δυνατό τα σοβαρά κενά που δημιουργήθηκαν την προηγούμενη δωδεκαετία διαθέτοντας στις Ένοπλες Δυνάμεις τις απαραίτητες δυνατότητες για να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Δηλαδή να αποτρέψουν την οποιαδήποτε πολεμική ενέργεια της Τουρκίας και αν τελικά η Αποτροπή αποτύχει να διαφυλάξουν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα και να νικήσουν! Πόσο πιο απλά θα μπορούσαμε να το εξηγήσουμε; Όταν ανώτατος κυβερνητικός παράγων λέει ότι «έχουμε αρκετή αποτροπή για να αποκρούσουμε τουρκική επίθεση» σημαίνει ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι Σύμβουλοι του αγνοούν τα… βασικά.
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη και τα οποία σε καμία περίπτωση συνιστούν «κούρσα εξοπλισμών» όπως κάποια λανθασμένα αναφέρουν καθόσον πρόκειται για τα απολύτως απαραίτητα σύμφωνα με τον Εθνικό Αμυντικό Σχεδιασμό που θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι προβλεπόμενες διαδικασίες του τηρούνται. Τα πολύ μεγάλα και επείγοντα είναι γνωστά και σε γενικές γραμμές προχωρούν σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Το 2023 εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η επιχειρησιακή ένταξη των 18 Αεροσκαφών Rafale (σημ. είναι άλλο η απόκτηση και άλλο η δυνατότητα επιχειρησιακής χρήσης και λίγο αργότερα και των επιπροσθέτων 6. Την διετία 2025-2026 θα παραδίδονται και οι 3 Φρεγάτες FDI Belharra που ενδεχομένως να γίνουν και 4 στο τέλος ενώ εκτιμάται ότι θα ολοκληρώνεται και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 στην διαμόρφωση Viper. Υπάρχουν και άλλα προγράμματα σε εξέλιξη που αναντίρρητα θα επαυξήσουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Αυτά όμως είναι σε μέσο και μακροπρόθεσμο επίπεδο.
Κανένα εξοπλιστικό πρόγραμμα στον κόσμο από μόνο του δεν συνιστά αποτροπή στην περίοδο που αναγγέλλεται. Ακόμα και μετά την απόκτηση των μέσων και δυνατοτήτων απαιτείται μία χρονοβόρος διαδικασία για να γίνουν επιχειρησιακά αξιοποιήσιμα. Το πιο σημαντικό όμως που θα πρέπει να κατανοηθεί από τον Έλληνα Πολίτη είναι ότι να διαθέτεις τα μέσα και τις δυνατότητες δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα ασφαλείας της Χώρας. Απαιτείται να πεισθεί η Τουρκία ότι η όποια Ελληνική Κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία έχει την πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσει και να την… «ματώσει» για τα καλά προκαλώντας της ανεπανόρθωτη ζημιά. Αλλιώς πρόκειται για… «πεταμένα χρήματα»!
Ίσως πρέπει να κερδίσουμε ακόμα κάποιον χρόνο μέχρι να ισχυροποιηθούμε εφαρμόζοντας διπλωματικούς ελιγμούς αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν θα πρέπει να φανεί ως αδυναμία ή κατευνασμός καθόσον οι Τούρκοι συνεχίζουν το ροκάνισμα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και επιδιώκουν να βρίσκονται συνεχώς σε πλεονεκτική θέση είτε στο πεδίο είτε σε μία ενδεχόμενη ολική διαπραγμάτευση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τουρκικός Αναθεωρητισμός είναι ζωντανός και απειλητικός για την πατρίδα μας και όλο τον ελληνισμό ανεξάρτητα από το αν το τουρκικό κράτος ελέγχεται από τους κοσμικούς... «δυτικότροπους» Κεμαλιστές ή από τους Ισλαμιστές Νέο-Οθωμανούς.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο πρέπει να επισημανθεί ότι η Τουρκία αντιλαμβάνεται την Ελλάδα ως ένα γείτονα που φοβάται μία πολεμική σύγκρουση και κάνουμε τα πάντα για να τον αποφύγουμε. Η «αποφυγή του πολέμου» με οποιοδήποτε τίμημα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την «αποτροπή του πολέμου» και τελικά τον φέρνει στην πόρτα μας, κάτι που θα μπορούσε να βεβαιώσουν ο Νέβιλ Τσάμπερλαιν και ο Εντουάρ Νταλαντιέ αν θα μπορούσαν σήμερα να μιλήσουν από εκεί που είναι. Επιβάλλεται να γίνει κατανοητό σε εχθρούς και φίλους ότι η Ελλάδα διατηρεί ως τελευταία επιλογή τον πόλεμο. Μόνο έτσι θα μας πάρουν στα σοβαρά φίλοι και εχθροί και μόνο έτσι θα δομήσουμε αξιόπιστη αποτροπή!
* Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας».
Δημοσίευση σχολίου