Οι πόλεμοι για το νερό άρχισαν: Το φράγμα της Τουρκίας στον Ευφράτη

<img src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/09/euphrates-turkey-dam.jpg" /><br /><br />Η κατασκευή φραγμάτων και η εξαγωγή νερού από τα μεγάλα ποτάμια οδηγούν σε μείωση των υδάτινων πόρων του πλανήτη και εντείνουν τις διαμάχες μεταξύ χωρών. Καθώς οι χώρες «διψούν», ανταγωνίζονται για περιορισμένους φυσικούς πόρους, και η πιθανότητα πολέμων αυξάνεται σημαντικά.<br /><br />Σήμερα, σχεδόν το ένα τέταρτο του παγκοσμίου πληθυσμού βρίσκεται αντιμέτωπο με το πρόβλημα της έλλειψης νερού για τουλάχιστον ένα μήνα κάθε χρόνο. Αυτό οδηγεί πολλούς στην αναζήτηση νέας κατοικίας για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών και την δημιουργία ενός πιο σταθερού τρόπου ζωής. Ο ΟΗΕ και η Παγκόσμια Τράπεζα έχουν υπολογίσει πως η ξηρασία μπορεί να οδηγήσει στην μετατόπιση τουλάχιστον 700 εκατομμυρίων ανθρώπων μέχρι το 2030.<br /><br />Κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, η χρήση νερού αυξήθηκε κατά σχεδόν διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με την αύξηση πληθυσμού. Αυτή η δυσαρμονία έχει οδηγήσει πολλές πόλεις, όπως η Ρώμη και η Λίμα, να εντάξουν ένα σύστημα επιβολής περιορισμού σχετικά με την χρήση του νερού. Η έλλειψη νερού θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς κινδύνους για την παγκόσμια ασφάλεια και στρατηγική ηρεμία. Το 2017, σοβαρές ξηρασίες οδήγησαν 20 εκατομμύρια ανθρώπους από την Αφρική και την Μέση Ανατολή να μεταναστεύσουν σε αναζήτηση νέων πατρίδων λόγω έλλειψης τροφίμων και συγκρούσεων.<br /><br />Ακόμα και αν κανείς δεν πεθαίνει από την έλλειψη νερού, με σημαντικές εξαιρέσεις, πολλοί επηρεάζονται σοβαρά από την μόλυνση των υδάτων και την ξηρασία. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι συγκρούσεις που σχετίζονται με τα ύδατα είναι θέμα υπό συνεχή συζήτηση. Ο Πίτερ Γκλέικ, υπεύθυνος του Ινστιτούτου του Ειρηνικού Ωκεανού που βρίσκεται στο Όκλαντ, δηλώνει πως η σχέση μεταξύ συρράξεων και έλλειψης νερού είναι ιδιαίτερη.<br /><br />Υπάρχουν 3 είδη συγκρούσεων που σχετίζονται με την έλλειψη νερού:<br /><br />Πρώτον, οι συγκρούσεις μπορεί να συμβούν ως αποτέλεσμα της ξηρασίας, κατά τις οποίες οι εντάσεις σχετίζονται με πρόσβαση και έλεγχο σε σώματα νερού.<br /><br />Δεύτερον, το νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο συγκρούσεων, το οποίο εμπλέκεται στην κατασκευή φραγμάτων για στρατηγικό έλεγχο του νερού.<br /><br />Τρίτον, πηγές νερού, δομές επεξεργασίας νερού ή αγωγοί στοχοποιούνται σκόπιμα σε πολέμους που βρίσκονται σε εξέλιξη.<br /><br />Η πλειονότητα των συγκρούσεων γύρω από το νερό, ωστόσο, είναι κατά κύριο λόγο συσχετισμένες με καλλιέργειες, μιας υπολογίζεται πως η γεωργία καταναλώνει 70% του γλυκού νερού στον πλανήτη. Για παράδειγμα, στην ημι-άνυδρη περιοχή Σαχέλ στην Αφρική σημειώνονται συχνές αναφορές εντάσεων μεταξύ βοσκών και καλλιεργητών σχετικά με λιγοστούς υδάτινους πόρους.<br /><br />Ο Τσάρλς Άιλαντ, επικεφαλής ζητημάτων υδάτινων πόρων στο Ινστιτούτο Παγκόσμιων Πόρων, δηλώνει πως οι συγκρούσεις που σχετίζονται με το νερό και η βία που τις ακολουθεί αυξάνονται με το πέρας του χρόνου. Η αύξηση του πληθυσμού και η οικονομική ανάπτυξη έχουν αυξήσει την ζήτηση για γλυκό νερό παγκοσμίως. Την ίδια στιγμή, η κλιματική αλλαγή έχει μειώσει σημαντικά τους υδάτινους πόρους και καθιστά τις βροχοπτώσεις σπανιότερες σε πολλά σημεία.<br /><br />Στην περιοχή του Τίγρη και του Ευφράτη, η διπλή επίδραση της αυξημένης ζήτησης για νερό και της κλιματικής αλλαγής γίνεται σημαντικά αισθητή. Δορυφορικές εικόνες δείχνουν πως η περιοχή χάνει το περισσότερο επίγειο νερό γρηγορότερα από κάθε άλλη περιοχή. Καθώς οι χώρες προσπαθούν να διασφαλίσουν τα αποθέματα νερού τους, οι ενέργειές τους επηρεάζουν τους γείτονές τους.<br /><br />Τον Ιούνιο του 2019, η Τουρκία δήλωσε θα ξεκινήσει να γεμίζει το φράγμα Ιλίσου στον Ευφράτη, ενώ το συνορεύον Ιράκ αντιμετώπιζε καύσωνα με θερμοκρασίες μέχρι 50 βαθμούς Κελσίου. Η ενέργεια αυτή είναι μέρος ενός συνόλου αποφάσεων που σχετίζονται με την κατασκευή 22 φραγμάτων και εργοστασίων παραγωγής ενέργειας κατά μήκος του Τίγρη και του Ευφράτη. Τα φράγματα αυτά δύναται να επηρεάσουν σημαντικά την ροή του νερού στην Συρία, το Ιράκ και το Ιράν. Καθώς του φράγμα Ιλίσου γέμιζε, η ροή του νερού μειώθηκε στην μέση για το Ιράκ, και η ποιότητα του νερού στην περιοχή Μπάσρα χειροτέρευσε, με αποτέλεσμα την εισαγωγή πολλών στο νοσοκομείο.<br /><br />Η σύνδεση μεταξύ συγκρούσεων και νερού οδήγησε 6 Αμερικανικές και Ευρωπαϊκές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις να δημιουργήσουν ένα Παγκόσμιο Εργαλείο Έγκαιρης Προειδοποίησης, το οποίο χρησιμοποιεί τεχνίτη νοημοσύνη για να προβλέψει την έναρξη συγκρούσεις πριν εμφανιστούν. Συνδυάζει δεδομένα σχετικά με βροχοπτώσεις, αποτυχία των καλλιεργειών, πυκνότητα του πληθυσμού, πλούτου, αγροτικής παραγωγής, ξηρασία, πλημμύρες και επίπεδα διαφθοράς για να παράγει προειδοποιήσεις σχετικά με την πιθανή εμφάνισης συρράξεων.<br /><br />Το αντικείμενο αυτό μπορεί επίσης να παρουσιάσει και ενδιαφέροντα μοτίβα. Για παράδειγμα, σε μερικές από τις περιοχές που σημειώνουν έντονη έλλειψη νερού, φαίνεται να συμβαίνει ένα κύμα μετανάστευσης σε αυτές τις περιοχές. Επί παραδείγματι, το Ομάν αντιμετωπίζει περισσότερη ξηρασία από το Ιράκ, αλλά σημείωνε περισσότερες μεταναστευτικές ροές πριν από την πανδημία. Αυτό συμβαίνει επειδή το Ομάν έχει λιγότερη διαφθορά, καλύτερες υποδομές για την διαχείριση του νερού, περισσότερη φυλετική συνοχή και λιγότερες υδρο-πολιτικές εντάσεις.<br /><br />Επομένως, η σύνδεση μεταξύ νερού και συγκρούσεων δεν είναι όσο εμφανής όσο θεωρείται. Ακόμα και σε περιόδους έντονης ξηρασίας, ένα σύνθετο σύνολο παραγόντων θα καθορίσουν την έναρξη σύρραξης. Η κοινωνική συνοχή αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες. Η κοινότητα του Κουρδιστάν στο Ιράκ, για παράδειγμα, δεν αντιμετώπισε την ίδια έξοδο και εσωτερική αναταραχή όπως η γειτονική Συρία τον Μάρτιο του 2011.<br /><br />Δεν υπάρχει μια μοναδική λύση που μπορεί να εφαρμοστεί με τον ίδιο τρόπο από όλους σχετικά με την καλύτερη διαχείριση του νερού. Σε πολλές χώρες, ο περιορισμός των διαρροών μπορεί να κάνει σημαντική αλλαγή και η επιδιόρθωση των υποδομών να κάνει την διαφορά. Η μείωση της διαφθοράς και η βελτιστοποίηση της γεωργικής παραγωγής είναι δύο ακόμη παράγοντας που μπορεί να συνδράμουν σημαντικά. Η αφαλάτωση θαλασσινού νερού μπορεί επίσης να «ελευθερώσει χώρο» και να δημιουργήσει διαφορετικές πηγές νερού.<br /><br />Παγκοσμίως, η κατασκευή φραγμάτων είναι πιθανό να οδηγήσει σε περισσότερες συγκρούσεις. Αν και οι τοπικές διαφωνίες είναι πιο δύσκολο να επιλυθούν, οι διεθνείς διαφωνίες σχετικά με την χρήση των υδάτινων πόρων χαρακτηρίζονται από περισσότερες πιθανότητες για ομαλότερη επίλυση. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα συγκρούσεων υψηλής έντασης, όπως η διαμάχη στο ποτάμι Μεκόνγκ μεταξύ της Κίνας και των γειτονικών Ασιατικών χωρών και η ένταση στον Νείλο μεταξύ Αιθιοπίας, Αιγύπτου και Σουδάν.<br /><br />Η δημιουργία αποφάσεων που σχετίζονται με την κοινή χρήση και διαχείριση του νερού είναι συχνό φαινόμενο, οι οποίες επίσης μειώνουν σημαντικά την πιθανότητα έναρξης πολέμου. Περισσότερες από 200 συμφωνίες έχουν δημιουργηθεί μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά η έλλειψη κανονισμών που υπάγονται στο διεθνές δίκαιο είναι αισθητή.<br /><br />Καθώς η κλιματική αλλαγή εντείνεται και η αύξηση του πληθυσμού επιταχύνεται, η ξηρασία αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα για πολλές χώρες. Η επίλυση των ζητημάτων αυτών θα είναι επίσης σημαντική για τον περιορισμό μεταναστευτικών ροών και την αποτροπή εμφάνισης περισσότερων συγκρούσεων.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι πόλεμοι για το νερό άρχισαν: Το φράγμα της Τουρκίας στον Ευφράτη

Η κατασκευή φραγμάτων και η εξαγωγή νερού από τα μεγάλα ποτάμια οδηγούν σε μείωση των υδάτινων πόρων του πλανήτη και εντείνουν τις διαμάχες ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πορεία επαναπροσδιορισμού της Τουρκίας (SWOT ανάλυση).

<a href="https://amynageostratigiki.eu/2021/08/21/%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%8d-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81/"><img height="411" src="https://amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2021/08/skaki-chartis-750x482-1.webp" width="640" /></a><br /><br />Από τη δημιουργία του σύγχρονου κράτους της το 1923, έως την αυγή του 21ου αιώνα, η Τουρκία υπέστη διάφορες μεταβολές στο εσωτερικό της, χωρίς όμως να απαρνηθεί τα κοσμικά χαρακτηριστικά, όπως τα καθιέρωσε ο ιστορικός ηγέτης της, Μουσταφά Κεμάλ. Την τελευταία 20ετία, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του κόμματος ΑΚΡ και κυρίως του πολιτικού ηγέτη Ταγίπ Ερντογάν, παρατηρείται μια μεταμόρφωση από κοσμικό σε ισλαμικό κράτος και ένα πολιτικο – κοινωνικό πισωγύρισμα στα πρότυπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να αναλάβει το σκήπτρο του πανισλαμισμού από τις παραδοσιακές αραβικές μουσουλμανικές χώρες (τα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο) και να αναδειχτεί ως παγκόσμια ηγέτιδα χώρα των πανταχού μουσουλμάνων.<div><br /><img height="360" src="https://i1.wp.com/amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2021/08/erdogan-xartis-arthro-7.jpg?resize=900%2C506&ssl=1" width="640" /><br /><br />Στη συνέχεια θα γίνει απόπειρα SWOT ανάλυσης της Τουρκίας, ώστε να εντοπισθεί το γεωπολιτικό πλαίσιο και οι παράγοντες που επηρεάζουν αυτή την προσπάθεια.</div><div><br />Δυνάμεις (Strengths)<br /><br />Ο πληθυσμός της Τουρκίας έχει αυξηθεί σημαντικά, φτάνοντας το 2020 περίπου 84 εκατομμύρια. Έτσι η χώρα είναι πλέον από τις μεγαλύτερες σε πληθυσμό στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Επιπλέον, επενδύοντας στην τεχνολογία και στη συμπαραγωγή σε εξοπλιστικά προγράμματα, έχει καταφέρει να ισχυροποιήσει σημαντικά τις ένοπλες δυνάμεις της. Άλλωστε η εμπλοκή της στον πόλεμο της Συρίας και στο Βόρειο Ιράκ έχει προσφέρει ευκαιρίες να δοκιμασθούν τα οπλικά συστήματα που διαθέτει και να αποκτήσει πολεμική εμπειρία.<br /><br />Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας ισχύος είναι η ανάπτυξη της οικονομίας, παρά τη συνεχή υποτίμηση της τουρκικής λίρας. Έχει συνάψει σημαντικές εμπορικές συμφωνίες με χώρες της ΕΕ και τη Ρωσία και εξαιτίας του φθηνού κόστους παραγωγής, πολλές επιχειρήσεις και πολυεθνικές εταιρίες έχουν μεταφερθεί στο έδαφός της. Η γεωγραφική θέση της Τουρκίας, επιτρέπει να περνούν και να σχεδιάζονται στο έδαφός της, αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, προερχόμενοι από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη. Αυτό της επιτρέπει να σχεδιάζει μια φιλόδοξη ενεργειακή πολιτική, η οποία φαίνεται και από τις διεκδικήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο εις βάρος της Ελλάδας και Κύπρου.</div><div><br /><img height="427" src="https://i0.wp.com/amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2021/08/31839566_2018-08-10T075010Z_496984541_RC118BD02D00_RTRMADP_3_TURKEY-CURRENCY.jpg?resize=900%2C600&ssl=1" width="640" /><br /><br />Η Τουρκία εκτιμάται ότι φιλοξενεί περίπου 4 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες από εμπόλεμες και μη περιοχές. Η διαχείριση του μεταναστευτικού και η συνεχής πίεση προς την ΕΕ, έχει αποδειχθεί ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό διαπραγματευτικό «ατού» στις κατά καιρούς οικονομικές απαιτήσεις της και στην ανοχή της προκλητικότητας και επιθετικότητας εναντίων τρίτων χωρών. Τέλος, η Τουρκία έχει καταφέρει να αποκτήσει σημαντική επιρροή σε χώρες των Βαλκανίων, με μεθόδους ήπιας ισχύος, κυρίως μέσω της θρησκείας, της εκπαίδευσης – μόρφωσης και της οικονομικής ενίσχυσης των μουσουλμανικών πληθυσμών.</div><div><br />Αδυναμίες (Weaknesses)<br /><br />Η αναθεωρητική στάση της χώρας τα τελευταία χρόνια, έχει διχάσει την κοινωνία της. Προσπαθώντας να μετασχηματισθεί από ένα σύγχρονο κοσμικό (στο ελάχιστο σημείο που αυτό είχε επιτευχθεί) σε ένα θρησκευτικό – ισλαμικό κράτος, το αυταρχικό πολιτικό καθεστώς χρησιμοποιεί αμφιλεγόμενες και βίαιες μεθόδους (φυλακίσεις, καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, ανελευθερία έκφρασης) προκαλώντας αντιδράσεις στο εσωτερικό της. Εν τω μεταξύ η «παράλληλη δομή» του Γκιουλέν, αν και έχει περιορισθεί σε σημαντικό βαθμό, κυρίως μετά το πραξικόπημα του 2016, παραμένει μια ισχυρή πραγματικότητα στο εσωτερικό της χώρας.</div><div><br /><img height="426" src="https://i0.wp.com/amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2021/08/0c76bd92b0679daafca6ffbb3d4a54bcb80f553b.jpg?resize=770%2C513&ssl=1" width="640" /><br /><br />Το γεγονός ότι στο έδαφός της υπάρχουν οι Κούρδοι που δε θα σταματήσουν να μάχονται για ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, αποτελεί μια σοβαρή αδυναμία στο εσωτερικό της χώρας. Παρά τον περιορισμό του κουρδικού κόμματος και τον διαρκή πόλεμο εναντίον του ΡΚΚ, ο κουρδικός πληθυσμός (12-15 εκατομμύρια, περίπου το 20% του πληθυσμού) συνιστά μια σημαντική οντότητα που δε μπορεί να αγνοηθεί και ως ένα σημείο ήδη λειτουργεί ανεξάρτητα. Αν και η κυβέρνηση Τραμπ επέλεξε να ελαττώσει τη βοήθειά της στην κουρδική πλευρά, αυτό πιθανώς θα αλλάξει με τη νέα κυβέρνηση Μπάιντεν.<br /><br />Τέλος, στον οικονομικό τομέα, η συνεχής υποβάθμιση της λίρας, οι προειδοποιήσεις από τους χρηματοπιστωτικούς οίκους για τους οικονομικούς δείκτες και ο κίνδυνος κατάρρευσης τουρκικών τραπεζών αποτελεί ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον η κυβέρνηση της χώρας. Η υποβάθμιση των διμερών σχέσεων με παραδοσιακούς συμμάχους όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ και οι αραβικές χώρες και μια πιθανή διακοπή της χρηματοδότησης από το Κατάρ μελλοντικά θα επιταχύνει με βεβαιότητα τις εξελίξεις στην οικονομία.</div><div><br />Ευκαιρίες (Opportunities)<br /><br />Η Τουρκία επιδίωξε να εκμεταλλευθεί κάθε ευκαιρία που της δόθηκε για την επίτευξη των στρατηγικών στόχων της, εξαιτίας του κενού ισχύος από το μειωμένο ενδιαφέρον των ΗΠΑ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, κυρίως τα τελευταία έτη της διακυβέρνησης Τραμπ. Εξαιτίας του χαοτικού περιφερειακού περιβάλλοντος, ιδιαίτερα μετά τα αποτελέσματα της Αραβικής Άνοιξης του 2011, παρουσιάστηκαν ευκαιρίες για την επιρροή της Τουρκίας στις εξελίξεις σε Αίγυπτο, Συρία και Λιβύη.</div><div><br /><img src="https://i0.wp.com/amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2021/08/TURKERDSARATZ-0.jpg?resize=640%2C359&ssl=1" /><br /><br />Η ύπαρξη μεγάλων μουσουλμανικών πληθυσμών σε ΕΕ, Βαλκάνια και χώρες ΜΕΝΑ σε συνδυασμό με την επιρροή τους από την τουρκική εξωτερική πολιτική συνετέλεσε στη δημιουργία ενός μουσουλμανικού τόξου που περικυκλώνει και απειλεί παραδοσιακούς (Ελλάδα, Αρμενία) και μη (Ισραήλ, Αίγυπτος), αντιπάλους της Άγκυρας. Οι αρχές της δημοκρατίας, ελευθερίας έκφρασης, του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των πολιτισμών, που διέπουν τον σύγχρονο δυτικό κόσμο, αφήνουν χώρο στην εξάπλωση του πολιτικού ισλάμ στις ευρωπαϊκές χώρες, κάτι που μελλοντικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «δούρειος ίππος» στις αναθεωρητικές τακτικές μεθόδους της Άγκυρας. Τέλος, η κρίση ύπαρξης που παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, σε συνδυασμό με τα κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία στον πόλεμο της Συρίας, επιτρέπει στην Άγκυρα να επιλέγει ευκαιριακά συμμάχους, ανάλογα κάθε φορά με το συμφέρον της, όπως η στρατηγική εξισορρόπηση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.</div><div><br />Απειλές (Threats)<br /><br />Η πορεία επαναπροσδιορισμού της Τουρκίας από κοσμικό σε ισλαμικό κράτος, την έχει απομακρύνει σημαντικά από την ένταξή της στην οικογένεια της ΕΕ. Πλέον υπάρχουν πολιτικές τάσεις στην Ευρώπη που επιθυμούν ακόμα και την κατάργηση της τελωνειακής ένωσης που ισχύει από το 1995. Το μερικό εμπάργκο στην πώληση των όπλων και η ακύρωση αμυντικών και εξοπλιστικών συμφωνιών από χώρες της Δύσης, σε συνδυασμό με την ενίσχυση των εξοπλισμών σε Ελλάδα και Κύπρο, ενδεχομένως μακροπρόθεσμα θα αποτελέσουν εμπόδιο στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας.</div><div><br /><img height="639" src="https://i0.wp.com/amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2021/08/117559968_10218996976136651_9016364696922109715_n.jpg?resize=720%2C719&ssl=1" width="640" /><br /><br />Η σύγκρουση με χώρες με τις οποίες η Άγκυρα διατηρούσε καλές σχέσεις στο παρελθόν, όπως το Ισραήλ, πιο πρόσφατα η Γαλλία και οι αραβικές χώρες, αλλά κυρίως οι ΗΠΑ (κυρίως μετά την αγορά των S 400), καθώς και η απώλεια της αξιοπιστίας εξαιτίας των πολιτικών επιλογών την τελευταία δεκαετία, πιθανότατα είναι η μεγαλύτερη απειλή για την αναθεωρητική πορεία της χώρας. Η αναξιοπιστία αυτή φαίνεται στους έντονους προβληματισμούς και επικρίσεις από διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και η ΕΕ, για την εσωτερική κατάσταση (ανθρώπινα δικαιώματα, φυλακίσεις) της Τουρκίας, αλλά και για την επιθετική στάση της χώρας (επιθέσεις σε Συρία, συμμετοχή σε συγκρούσεις στη Λιβύη και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Τα παραπάνω δείχνουν ότι η Τουρκία αρνείται να παραμείνει στο ρόλο της περιφερειακής δύναμης που της επιτρέπει η γεωγραφική της θέση και οι παράγοντες ισχύος της, θέτοντας ως στρατηγικό στόχο να αποτελέσει στο μέλλον μια ισλαμική υπερδύναμη με πρωταγωνιστικό ρόλο σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Για την επίτευξη αυτού του στόχου έχει κάνει σημαντικά βήματα χρησιμοποιώντας άλλοτε «ήπια ισχύ» (Βαλκάνια και χώρες Αφρικής), άλλοτε «σκληρή ισχύ» (Συρία, Λιβύη) και άλλοτε συνδυασμό – «έξυπνη ισχύ». Ειδικότερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, επιδεικνύει την τελευταία διετία μια έντονη επιθετικότητα, αγνοώντας το διεθνές δίκαιο και τις έντονες ανησυχίες του περιβάλλοντός της, επιχειρώντας να αναδιαμορφώσει τους κανόνες του «παιχνιδιού».</div><div><br /></div><div><a href="https://amynageostratigiki.eu/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η πορεία επαναπροσδιορισμού της Τουρκίας (SWOT ανάλυση).

Από τη δημιουργία του σύγχρονου κράτους της το 1923, έως την αυγή του 21ου αιώνα, η Τουρκία υπέστη διάφορες μεταβολές στο εσωτερικό της, χωρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόλεμος και Ειρήνη (μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος).

<a href="https://amynageostratigiki.eu/2021/09/02/%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be%cf%8d-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1/"><img src="https://i0.wp.com/amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2021/09/ellada-toyrkia.jpg?fit=735%2C459&ssl=1" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Γεώργιος Νησιώτης.</b><br />Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του γνωστού λογοτεχνικού έργου του διάσημου Ρώσου συγγραφέα, Λεόν Τολστόι, όμως πρόκειται για ένα ρεαλιστικό σενάριο μελλοντικής εξέλιξης ή για ένα γεωπολιτικό αφήγημα με παγκόσμιες διαστάσεις.<br /><br />Δύο έννοιες, δύο κράτη, μία γειτονιά. Η μία έννοια να αποτελεί κατά τον Ηράκλειτο την αρχή κάθε αλλαγής και ανανέωσης(Πόλεμος Πατήρ Πάντων) και η άλλη έννοια να αποτελεί την πεμπτουσία της χριστιανικής πίστης (Ειρήνη Υμήν).<br /><br />Το πρώτο κράτος ασιατικής προέλευσης, τουρκικής καταγωγής και μουσουλμανικής πίστεως ταυτίζεται περισσότερο με την ιδέα του πολέμου ακολουθώντας επεκτατική στρατηγική εις βάρος των όμορων κρατών του και εφαρμόζοντας το δόγμα του Ισλάμ έναντι των απίστων.<br /><br />Το δεύτερο κράτος ευρωπαϊκής προέλευσης, ελληνικής καταγωγής και χριστιανικής πίστεως έχει υιοθετήσει μία ήπια στρατηγική χαμηλών τόνων και μία ανεκτική στάση απέναντι στους καταπατητές και στους επίβουλους γείτονες θεωρώντας κατά αυτόν τον τρόπο πως εργάζεται για την ειρήνη στην γειτονιά και στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Ο πόλεμος όμως σύμφωνα με τον Πρώσο θεωρητικό του πολέμου, Καρλ φον Κλάουσεβιτς είναι ‘’η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα’’, ενώ ο Γεωργιανός Σοβιετικός ηγέτης, Ιωσήφ Στάλιν έλεγε πως ‘’η ειρήνη είναι πόλεμος κρατών με άλλα μέσα’’. Ο πόλεμος υφίσταται μέσα σε περιόδους ειρήνης είτε με την μορφή οικονομικού πολέμου, είτε εμπορικού, είτε διπλωματικού, είτε πολιτισμικού (όπως πράττει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια με το μεταναστευτικό). Και η ειρήνη εμφανίζεται εν καιρώ πολέμου σε μικρά χρονικά διαστήματα, λόγω ανασύνταξης των στρατιωτικών δυνάμεων ή των διπλωματικών διαπραγματεύσεων, μέχρι την τελική της επικράτηση.<br /><br />Αυτό το οποίο οφείλουμε να κατανοήσουμε ως έθνος και να οριοθετήσουμε ως κράτος είναι τι είδους ειρήνη θέλουμε και μέχρι τι σημείο είμαστε διατεθειμένοι να διαπραγματευτούμε επιδιώκοντας την ειρήνη στην περιοχή και με ποια μέσα (πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά) και με ποιο σκοπό (πολιτικό ή γεωστρατηγικό) θα οδηγηθούμε σε πόλεμο αν χρειαστεί με την γείτονα χώρα σε περίπτωση που επιλέξουμε την οδό της κρατικής βίας και της σύγκρουσης;<br /><br />Η Τουρκία είτε μας αρέσει, είτε όχι έχει κάνει την επιλογή της και έχει θέσει το δίλλημα στην Ελλάδα με τον δικό της διπλωματικό τρόπο:<br />‘’Αν θέλετε ειρήνη, συμβιβάζεστε! Αν θέλετε πόλεμο, συγκρούεστε!’’<br /><br />Η φιλειρηνική και η φιλοπόλεμη παράταξη στην Τουρκία<br /><br />Όσο κι αν φανεί περίεργο ή παράλογο η φιλειρηνική παράταξη της γείτονας χώρας είναι η ισλαμική και αυτή που εκφράζει ο τωρινός της Πρόεδρος, Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογκάν.<br /><br />Η ισλαμική παράδοση του κόμματος του Ερντογκάν έχει τις ρίζες της στην πάλαι ποτέ οθωμανική αυτοκρατορία (εξού και οι αυτοκρατορικές φαντασιώσεις του προέδρου) και στον ισλαμικό πολιτισμό. Για τους ισλαμιστές της Τουρκίας, η Τουρκία πρέπει να απομακρυνθεί από την Δύση που την ‘’αδίκησε’’ ιστορικά συμβάλλοντας στην διάλυση της αυτοκρατορία της και στηρίζοντας τους σκλαβωμένους λαούς, Έλληνες, Σέρβους, Βούλγαρους, κ.α. και να στραφεί πολιτιστικά και γεωπολιτικά προς τη Μέση Ανατολή και τους αδελφούς μουσουλμάνους. Οι Τούρκοι ισλαμιστές ονειρεύονται μία μεγάλη σε έκταση πατρίδα με κύρια ιδεολογία την ισλαμική πίστη και το δόγμα του Αλλάχ, με γεωστρατηγικό προσανατολισμό την Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή και με τον ρόλο του περιφερειακού κέντρου και του πολιτιστικού διαμεσολαβητή μεταξύ Ευρώπης και Ασίας. Πνευματική τους πατρίδα είναι η Μέκκα και αυτοκρατορικό κέντρο είναι η Κωνσταντινούπολη. Οι Έλληνες για αυτούς είναι ένας λαός που ξεσηκώθηκε επηρεασμένος από τις δυτικές ιδέες του εθνικισμού και του διαφωτισμού και υποκινούμενος από τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) και πως με κοινή καλή θέληση και με γνώμονα την ‘’ειρήνη της περιοχής’’ θα μπορούσαν τα δύο κράτη να συνυπάρξουν στο Αιγαίο και να ζήσουν ειρηνικά, αν οι Έλληνες αναγνώριζαν όπως και τότε τα πρωτεία του Προέδρου (Σουλτάνου) και την ανωτερότητα του τουρκικού στρατού και της τουρκικής εξουσίας.<br /><br />Η αντίπαλη πολιτική παράταξη και η πιο φιλοπόλεμη ιστορικά, είναι η κεμαλική. Η κεμαλική παράταξη γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της οθωμανικής αυτοκρατορίας και ταυτίστηκε στην πορεία της με την πρώτη τουρκική δημοκρατία. Έχει φιλοδυτικό δημοκρατικό προφίλ και εμφορείται από ακραίο εθνικισμό. Οι Τούρκοι κεμαλιστές πιστεύουν στον τουρκικό εθνικισμό και στον εκδημοκρατισμό των θεσμών όπως τον εφάρμοσε ο ‘’πατέρας’’ των Νεότουρκων, Κεμάλ Ατατούρκ. Θεωρούν πως η Τουρκία πρέπει να στραφεί προς την Ευρώπη και να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει προς αυτή (και να εισπράξει σαφώς) σε σύγκριση με την Ελλάδα, τόσο σε πληθυσμιακό επίπεδο και αγοράς, όσο και σε οικονομικό και γεωπολιτικό. Για τους κεμαλιστές, κυρίαρχη ιδεολογία είναι ο τουρκικός εθνικισμός και το Δόγμα του Κεμάλ. Η θρησκεία για αυτούς είναι ταυτισμένη με την ιδεολογία αλλά μπαίνει σε δεύτερη θέση παραχωρώντας το ηγεμονικό κομμάτι της πολιτικής τους στο τουρκικό αίμα και στην τουρκική γη. Ονειρεύονται ένα σύγχρονο πανίσχυρο έθνος-κράτος δυτικής δομής, τουρκικής ταυτότητας και μουσουλμανικής πίστης. Πνευματική τους πατρίδα είναι η Θεσσαλονίκη, διότι εκεί γεννήθηκε το κίνημα τους (εξού και οι συχνές αναφορές στην πόλη του Βορρά) και ιστορικό τους κέντρο είναι η Άγκυρα.Για τους εθνικιστές κεμαλιστές της Τουρκίας, οι Έλληνες είναι ένας εκ φύσεως εχθρικός λαός που πριν 100 χρόνια προσπάθησαν να καταλάβουν τα παράλια της Μικράς Ασίας και να καταλύσουν από τον χάρτη την Τουρκία ως κράτος και ‘’έφαγαν’’ τα μούτρα τους καθώς με την ηγετική φυσιογνωμία του Κεμάλ Ατατούρκ ‘’πέταξαν’’ τους γκιαούρηδες στην θάλασσα (μία κουβέντα που ξεστομείται συχνά από τουρκικά χείλη) και αναγεννήθηκε η νέα Τουρκία.<div><br />Η Ελλάδα κατά αυτούς είναι ένα κράτος που πρέπει να αφανιστεί από τον χάρτη ή στην καλύτερη να κάνει ότι λένε οι στρατοκράτες και οι εθνικιστές πολιτικοί της Τουρκίας αλλιώς θα βιώσουμε σαν λαός ξανά την εποχή του 1922.<br /><br />Εν κατακλείδι, η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο παρατάξεων είναι πως η πρώτη θέλει υποταγή και αφομοίωση κατά τα οθωμανικά πρότυπα και η δεύτερη επιθυμεί εξόντωση και σύγκρουση κατά τις γενοκτονικές πολιτικές της. Ή αυτό που είχε προβλέψει δεκαετίες πριν ο πολιτικός αναλυτής και γεωστρατηγιστής, Παναγιώτης Κονδύλης:<br /><br />‘’Το δίλλημα για την Ελλάδα είναι, δορυφοροποίηση ή σύγκρουση; το πρώτο σημαίνει αλλοίωση της εθνολογικής και πολιτιστικής ταυτότητας ενώ το δεύτερο σημαίνει ολοκληρωτικό αφανισμό’’. Και το δίλλημα είναι ακριβές εδώ και καιρό προς τις ελληνικές αρχές…<br /><br />Η φιλειρηνική και η φιλοπόλεμη πλευρά στην Ελλάδα<br /><br />Η έννοια της ειρήνης εκλαμβάνεται διαφορετικά από τις ελληνικές κυβερνήσεις και η οποιαδήποτε πολιτική κατευνασμού και οπισθοχώρησης με πρόσχημα την διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή της Μεσογείου εξυπηρετεί εις βάθος την διατήρηση της εξουσίας στον κοινοβουλευτικό θώκο και την πιστή τήρηση των συμφερόντων των εταίρων παρέχοντας προστασία στους Έλληνες πολιτικούς.<br /><br />Το κρατικό αφήγημα της ειρήνης και της συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών βρίσκει την ελληνική πλευρά να προσπαθεί διακαώς να πείσει την Τουρκία πως έχει καλές προθέσεις και πως είναι διατεθειμένη να συνομιλήσει για οποιοδήποτε θέμα ώστε να διατηρηθεί η ομαλότητα στο Αιγαίο (κι οι Έλληνες πολιτικοί στην εξουσία, π.χ. Ίμια ’96). Οι ρίζες της παρατάξεως ανέρχονται πίσω στο 1927 και στον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδος, Ελευθέριο Βενιζέλο ο οποίος υπέγραψε την Συνθήκη Ειρήνης με την Τουρκία, μόλις 5 χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και τον Ξεριζωμό των Ελλήνων. Η ιδεολογία της φιλειρηνικής παρατάξεως είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία και ο ευρωπαϊσμός. Η Ελλάδα ως κράτος ενταγμένο στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και με δυτικό προσωπείο οφείλει να κρατάει ανεκτική στάση και να υιοθετεί μια συμπεριφορά κατανόησης απέναντι σε κάθε απαιτητικό και εχθρικό γείτονα της λόγω της ‘’εκλεπτυσμένης’’ και ‘’πολιτισμένης’’ της ταυτότητας. Ένα πολιτικό φαινόμενο που αγγίζει τα όρια της ψυχοπαθολογίας και του εθνικού μαζοχισμού. Για τους δημοκράτες της Ελλάδος, πνευματική πατρίδα είναι η Ευρώπη, τα σαλόνια της Γαλλίας και οι αίθουσες των Βρυξελλών, ενώ διοικητικό κέντρο η Αθήνα, όπως θέλησαν οι Δυτικοί Σύμμαχοι με την εγκαθίδρυση του πρώτου ελληνικού κράτους.<br /><br />Κατά τους Ευρωπαίους, οι συνομιλίες, οι παραχωρήσεις και οι διαπραγματεύσεις εις βάρος μέλους κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή της χώρας μας με έναν Ασιάτη μπορούν να ‘’μαλακώσουν’’ τον επεκτατικό Πρόεδρο και σε βάθος χρόνου να αφομοιώσουν την τουρκική επικράτεια και τον λαό της κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτό που αγνοούν οι Έλληνες πολιτικοί είναι πως μια εξευρωπαϊσμένη Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα από μια εξευρωπαϊσμένη Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης και του μεγάλου πληθυσμού της. Εν αντίθεση, με μια ισλαμική Τουρκία η οποία λόγω της ιδεολογίας της και της φύσεως της θα αδυνατούσε να ενταχθεί πλήρως στην Ευρώπη και θα έδινε έστω και τυπικά και φαινομενικά το προβάδισμα στην ελληνική πλευρά παρόλο που όπως έχει γίνει σαφές από την ιστορία ότι ο παράγοντας γεωγραφία δεν μπορεί να αγνοηθεί. (Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας – Ρόμπερτ Κάπλαν)<br /><br />Ο Μεγάλος Παναγιώτης Κονδύλης επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά στα γραφόμενα του όταν έλεγε: ‘’πως η Τουρκία είναι πολύ σημαντική γεωγραφικά για να παραμεληθεί και πως η Ευρώπη θα κληθεί να της κάνει τα χατίρια με έξοδα ελληνικά από την στιγμή που δεν μπορεί η ίδια να ικανοποιήσει την ακόρεστη δίψα της’’. <br /><br />Η ειρήνη κατά το ελληνικό πολιτικό σύστημα παρουσιάζεται ως μια γυναίκα ρακένδυτη και ενδεή, με ευτελές παρουσιαστικό και με χαμηλή αυτοεκτίμηση, η οποία είναι έτοιμη να ικανοποιήσει τις επιθυμίες κάθε ανδρός ώστε να της πετάξουν ένα κομμάτι ψωμί (ή και κονδύλιο) και να επιβιώσει με κάθε τρόπο στον κόσμο μας.<br /><br />Η φιλοπόλεμη παράταξη στην Ελλάδα είναι πολιτικά ανύπαρκτη για δύο λόγους.<br /><br />Πρώτον διότι η έννοια πόλεμος δεν εντοπίζεται στον ελληνισμό ως μια ψυχολογική κατάσταση μόνιμης παρουσίας παρά ως μια αναγκαία κατάσταση για την υπεράσπιση των βωμών και εστιών. Δεύτερον διότι το πολιτικό σύστημα μετά την Μεταπολίτευση δεν άφησε τα περιθώρια ανάπτυξης νέων γεωστρατηγικών θέσεων και εναλλακτικής πολιτικής γραμμής προς τα εθνικά θέματα εφόσον σύσσωμος ο κοινοβουλευτισμός ασπάζεται, μηδενός εξαιρουμένου κόμματος, το αφήγημα της ειρήνης στην απεχθή μορφή του. Πρόσωπα, φωνές και απόψεις οι οποίες μπορούν να ταυτισθούν με μια πιο δυναμική πολιτική και με μια στρατηγική πυγμής, φιλοπόλεμη δεν θα την λέγαμε, βρίσκονται μόνο στα λαϊκά στρώματα ανεξαρτήτου τάξεως, στους πολίτες υψηλού φρονήματος, σε πρώην καταδρομείς και έφεδρους αξιωματικούς και σε ανεξάρτητους επιστήμονες και φορείς, οι οποίοι δεν λαμβάνουν κρατικό χρήμα για να αποσιωπούν τον κίνδυνο εξ’ ανατολάς.<br />Οι πάγιες θέσεις αυτής της παράταξης, δυναμικής θα την ονομάζαμε, (διότι απαιτεί μια πιο δυναμική ελληνική στάση με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα απέναντι στην Τουρκία) συνοψίζεται στις εξής:<br /><br />1. Η Ελλάδα πρέπει να αναθεωρήσει στρατηγικές συμμαχίες και εταίρους.<br />2. Η Ελλάδα οφείλει να αποκτήσει εθνική, οικονομική και στρατιωτική αυτονομία, η οποία δεν θα υπαγορεύεται από τρίτους. (πολιτική, επενδύσεις, εξοπλισμούς)<br />3. Η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει να έχει ξανά εθνικές διεκδικήσεις και ιστορικά δίκαια.<br />4. Η Ελλάδα πρέπει να ορίσει μια κόκκινη γραμμή και να την διεθνοποιήσει.<br />5. Η Ελλάδα οφείλει να έχει περισσότερο εμπιστοσύνη στις δικές της δυνάμεις (πολιτικές, διπλωματικές, στρατιωτικές) και να μην εξαρτάται από τρίτους.<br />6. Η Ελλάδα αν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να στραφεί περισσότερο προς τον εαυτό της και τον δικό της πνευματικό πολιτισμό και λιγότερο προς την Ευρώπη και τα ιδεολογικά της προϊόντα.<br /><br />Η κύρια έκφραση μιας δυναμικής γεωστρατηγικής αποτυπώνεται στην κατατοπιστική δήλωση του κυρίου Κωνσταντίνου Γρίβα, καθηγητή Γεωγραφικής Ασφάλειας και Στρατιωτικών Εξοπλισμών:<br /><br />‘’Η πολιτική των δύο άκρων δεν οδηγεί σε καμία λύση του προβλήματος παρά μόνο συμφέροντα εξυπηρετεί διχάζοντας τον λαό. Η στάση υποταγής και συνθηκολόγησης άνευ όρων με την Τουρκία για την αποφυγή πολέμου από την μία και η μετωπική σύγκρουση μαζί της για την τιμή των όπλων (η γνωστή προβοκατόρικη ερώτηση των στρατευμένων πολιτικών και δημοσιογράφων ‘’και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμοοο;;;’’) αποτελεί σόφισμα. Από την υποταγή μέχρι την σύγκρουση υπάρχει μία τεράστια γκάμα στρατηγικών επιλογών προς αναχαίτιση της Τουρκίας’’.<br /><br /></div><div>Παρότι η παράταξη αυτή δεν έχει κάποιον ιδρυτή και εμπνευστή, οι ρίζες της θα μπορούσαν να αναζητηθούν στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα, στην βυζαντινή άμυνα, στην επαναστατημένη Ελλάδα και στον υγιή ψυχισμό του ανθρώπου, ο οποίος αντιστέκεται στην αλλοίωση της προσωπικότητας του και στην εργαλειοποίηση του.<br />Πνευματική πατρίδα των δυναμικών Ελλήνων είναι το Άγιο Όρος και ο Όλυμπος, ενώ η καρδιά τους βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη και στο Αιγαίο Πέλαγος.<br />Πρότυπα τους θεωρούνται ως πολιτικός κυβερνήτης ο Ιωάννης Καποδίστριας και ως πολεμιστής ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Ο πρώτος προσπάθησε να δημιουργήσει ένα σύγχρονο ανεξάρτητο εθνικό κράτος κι ο δεύτερος θυσιάστηκε για την αυτοκρατορική τιμή και για την πίστη του στο έθνος και στον Θεό.<br /><br />Επίλογος<br /><br />Η ειρήνη δεν είναι πάντα η καλή ‘’κυρία’’ της υπόθεσης και ο πόλεμος ο απόλυτος κακός όπως βλέπουμε στις ταινίες. Η ειρήνη που συνοδεύεται με υποταγή, εξαθλίωση, αλλοτρίωση και αφανισμό είναι κατακριτέα και κατάσταση προς αποφυγή. Ο πόλεμος από την άλλη πλευρά μέσα στην καταστροφικότητα του και στην αρειμάνια φύση του μπορεί να αναδείξει τις ευαίσθητες και τις ηθικές πτυχές μιας κοινωνίας, οι οποίες είχαν λησμονηθεί λόγω της υπερκατανάλωσης και της καλοπέρασης στην οποία ζούσαν την περίοδο της επίπλαστης ειρήνης.<br /><br />Ομολογουμένως, οι Έλληνες ως λάτρεις του πολιτισμού είμαστε υπέρ της ειρήνης, διότι μόνο σε περιόδους ειρήνης μπορεί ο άνθρωπος να δημιουργήσει υψηλό πολιτισμό, τέχνη και θέατρο, γλυπτική και ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία και να κατευθύνει την ψυχή σε άλλες πνευματικές διαστάσεις.<br />Από την άλλη μεριά, ο πόλεμος αναγκάζει τον άνθρωπο να επικεντρωθεί μόνο στην κάλυψη των βιολογικών του αναγκών και στην ίδια του την επιβίωση (βέβαια μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης ζει και σε περίοδο ειρήνης κατά αυτόν τον τρόπο), ταυτοχρόνως όμως αναδύεται και η ηθική και η αλληλεγγύη του πολέμου μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, οι οποίες είχαν παγώσει από το ψυχρό κλίμα του φιλελεύθερου καπιταλισμού. Κάθε μεγάλη εμφάνιση ενός νέου πολιτισμού ακολούθησε μετά από κάποιον μεγάλο πόλεμο και κάθε μεγάλο έπος γράφτηκε εμπνευσμένο από τα γεγονότα και τα πρόσωπα του πολέμου που προηγήθηκε.<br /><br />Εξάλλου, οι ίδιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όντας πορευμένοι με την εν Χριστώ Ειρήνη μέσα στην καρδιά τους και αγαπώντας κάθε κτιστό πλάσμα της Γης ως δημιούργημα του Θεού, λένε πως:<br /><br /><i>‘’Είναι προτιμότερο ένας πόλεμος σταλμένος από τον Θεό για κάθαρση και αφύπνιση, παρά μία διαβολική ειρήνη προς κοίμηση των συνειδήσεων’’.</i></div><div><br /></div><div><a href="https://amynageostratigiki.eu/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόλεμος και Ειρήνη (μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος).

Γράφει ο Γεώργιος Νησιώτης. Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του γνωστού λογοτεχνικού έργου του διάσημου Ρώσου συγγραφέα, Λεόν Τολστόι, όμως πρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κρίσιμες αποφάσεις φθινοπώρου δίχως αναβολή και καθυστερήσεις: Αναβάθμιση F-16 Block 50- φρεγάτες και στο βάθος F-35…

<img height="426" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/09/210902222836_Untitled-8.jpg" width="640" /><br /><br />Με πιθανότερες ημερομηνίες εκείνες που είναι μετά τη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης,αναμένεται να περάσει από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής ο φάκελος για την αναβάθμιση των F-16 Block 50.<br /><br />Στρατιωτικές πηγές μάλιστα σημείωναν ότι παρά το φρένο που επέβαλαν οι συνθήκες covid, οι μετέπειτα διαδικασίες έγινανμε ρυθμούςfasttrackαπό τα Επιτελεία ώστε να γίνουν όλα εντός του χρόνου που είχε οριστεί από την ηγεσία. Αλλά ορισμένα προγράμματα, όπως αυτό των Block 50, παρέμεινε, προς ώρας, εκτός των αποφάσεων της αρμόδιας επιτροπής στης Βουλής…<br /><br />Οι ίδιες πηγές ανέλυαν επίσης ότι η πολιτική ηγεσία, μπροστά της έχει δυο μεγάλους άξονες στους οποίους, σύμφωνα με τη νέα Δομή Δυνάμεων οφείλει να κινηθεί.<br /><br />Ο ένας είναι το πρόγραμμα των νέων φρεγατών, για τις οποίες πολλά έχουμε γράψει τόσο εμείς όσο και η πλειονότητα του Τύπου που παρακολουθεί στενά την εξέλιξη αυτού του θέματος.<br /><br />Ναυμαχία «μνηστήρων» & Ηπείρων<br /><br />Ακόμη αποφάσεις δεν έχουν ληφθεί κι όπως όλα δείχνουν πολλά θα κριθούν σε υψηλότατο πολιτικό επίπεδο, διότι ουσιαστικά οι Ναύαρχοι τις επιλογές τους τις έχουν κάνει και η λίστα που οφείλουν να παραδώσουν στον πρωθυπουργό προκρίνει τις φρεγάτες από την Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ολλανδία και την Ιταλία.<br /><br />Διαφορές ανάμεσα στα πλοία υπάρχουν, κάποια υστερούν σε ορισμένα σημεία έναντι του ανταγωνισμού αλλά όπως έχουν υποστηρίξει από το ναυτικό, εφόσον τα πλοία αυτά συνεχίζουν και βρίσκονται στη λίστα προτίμησης, άρα τους κάνουν…<br /><br />Παρατηρούμε άρα ότι εκτός της ναυμαχίας των «μνηστήρων», έχουμε και μια δεύτερη αυτή της Ευρώπης με την Αμερική.<br />Η Γαλλική αεροπορική τεχνολογία και η Αμερικανική ραχοκοκαλιά <br /><br />Ο δεύτερος άξονας είναι ο αεροπορικός κι εκεί το τοπίο είναι πολύ πιο ξεκάθαρο για το Ελληνικό Επιτελείο καθώς μια «αερομαχία» ανάμεσα σε Ηνωμένες Πολιτείες και Γαλλία έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.<br /><br />Το deal των 18 Γαλλικών Rafale και η απόκτησή τους έως το 2023 έχει δώσει άλλον αέρα στην Πολεμική Αεροπορία, στην κυριότητα της οποίας ήδη έχουν περάσει τα δυο πρώτα, ενώ η πρώτη 6άδα θα προσγειωθεί στην Τανάγρα στα τέλη του χρόνου. Τα Mirage 2000-5 ανεβάζουν διαρκώς διαθεσιμότητες.<br /><br />Αλλά ο βασικός πυρήνας, η ραχοκοκαλιά του αεροπορικού στόλου και η ψήφος της Πολεμικής Αεροπορίας είναι τα μαχητικά F-16, δηλαδή μια πλατφόρμα των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Ήδη τρέχει το πρόγραμμα αναβάθμισης των 84 αεροσκαφών στο επίπεδο VIPER, με την LockheedMartinνα βρίσκεται κυριολεκτικά πάνω από τους τεχνικούς που εργάζονται στην ΕΑΒ. Παράλληλα οι δοκιμές του πρωτότυπου δεν έχουν επιφέρει «παιδικές ασθένειες» στο Ελληνικό 005 που πετά στις ΗΠΑ.<br /><br />Αλλά για να αυξηθεί ο αριθμός των 84 αναβαθμισμένων αεροσκαφών το κρίσιμο πρόγραμμα των Block 50 δεν χωρά περαιτέρω καθυστερήσεις. Πέραν από τις πολιτικές κόντρες που αναμένονται με φόντο την ΕΑΒ και το αν θα γίνει ή όχι τελικά η αναβάθμιση των «50αριών» στην Τανάγρα ή την Αγχίαλο, οι πάντες οφείλουν να κατανοήσουν- λένε στρατιωτικές πηγές- ότι αυτού του είδους τα προγράμματα δεν παίρνουν αναβολές, ούτε μπορούν να περιμένουν.<br />Στα LOR η Αθήνα παίζει καθυστερήσεις…<br /><br />Η αποστολή του εκάστοτε LetterOfRequestστις ΗΠΑ εκτός του ότι απαιτούν χρόνο για ν’ απαντηθούν με LOA(σ.σ. το βιώνουν ήδη στο Επιτελείο με το LOA που αφορά τις MMSC/ HF2), φέρνουν εκείνον που το κάνει, σε σειρά προτεραιότητας…<br /><br />Αν γίνει στην ώρα του η επίσημη αποστολή του εγγράφου εκδήλωσης ενδιαφέροντος κι εφόσον πάρει την έγκριση της Αμερικανικής κυβέρνησης, τότε εκείνος που έχει αποστείλει το αίτημα «κλειδώνει» την σειρά του στο εργοστάσιο της LockheedMartin η οποία μπορεί να υποστηρίξει έως έναν συγκεκριμένο βαθμό τις παραγγελίες διότι εξυπηρετεί και την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ.<br /><br />Το ίδιο βεβαίως συμβαίνει και με το αεροσκάφος 5ης γενιάς το οποίο συμπεριλαμβάνεται στη Νέα Δομή Δυνάμεων. Και με δεδομένο ότι προηγούνται αρκετές χώρες πριν την Ελλάδα, στην Πολεμική Αεροπορία επαναλαμβάνουν ότι μπορεί να έχουμε την πρόθεση απόκτησης του F-35, αλλά αυτή πρέπει να αποτυπωθεί δια της επισήμου οδού.<br /><br />Το φθινόπωρο, σημειώνουν καλά πληροφορημένες πηγές θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι από τη μια πλευρά η Ελληνική πολιτεία καλείται να συνεχίσει την ενίσχυσηστις Ένοπλες Δυνάμεις με αυτά τα σημαντικά προγράμματα, ενώ από την άλλη πλευρά πρέπει ληφθούν αποφάσεις που αφορούν την Ευρώπη (σ.σ. βλέπε φρεγάτες), όσο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που διαχρονικά η Αθήνα επιλέγει για τον αεροπορικό τομέα…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κρίσιμες αποφάσεις φθινοπώρου δίχως αναβολή και καθυστερήσεις: Αναβάθμιση F-16 Block 50- φρεγάτες και στο βάθος F-35…

Με πιθανότερες ημερομηνίες εκείνες που είναι μετά τη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης,αναμένεται να περάσει από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής ο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το MEIS (Καστελόριζο ) …ψάχνει να βρει ιδιοκτήτη και γεωγραφική θέση με υπαιτιότητα της κυβέρνησης

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/kastelorizo2.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/kastelorizo2-696x444.png" /></a><br /><br />Της <b>Κύρας Αδάμ</b><br />Η Τουρκία ενημέρωσε τη διεθνή κοινότητα και όλους τους διεθνείς οργανισμούς στις 11 Αυγούστου, ότι η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη Παρισίων 1947 που επιβάλει καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης στα Δωδεκάνησα διότι εκτελεί στρατιωτικές ασκήσεις στο ΜΕΙS ( Καστελόριζο) και για το θέμα αυτό εξέδωσε την σχετική Αγγελία Α4306/21,που αποκαλύπτει το Μilitaire.gr.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/notam%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-09-03-09.59.02.png"><img height="291" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/notam%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-09-03-09.59.02.png" width="640" /></a><br /><br />Η τουρκική αντίδραση βασίζεται στην ελληνική άσκηση που καλύπτει διεθνή θάλασσα και τμήμα των χωρικών υδάτων του Καστελόριζου και η περιοχή φαίνεται με μπλε χρώμα στο χάρτη του Μilitaire.gr.<br /><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/kastelorizo2.png"><img height="409" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/kastelorizo2.png" width="640" /></a><div><br />Η ημερομηνία εκτέλεσης της ελληνικής άσκησης είναι 12 Αυγούστου 2021 και από μόνη της δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και υπάρχουν δύο μόνον πιθανές απατήσεις<br /><ul style="text-align: left;"><li>Η Ελλάδα να παραβιάζει το ΜΟU Παπούλια- Γιλμάζ, το οποίο απαγορεύει ασκήσεις στη διεθνή θάλασσα του ΑΙΓΑΙΟΥ από 15 Ιουνίου ως 15 Σεπτέμβριου, δεδομένου ότι η ελληνική άσκηση εκτελείται εντός των απαγορευτικών χρονικών ορίων του MOU .</li><li>Η μοναδική περίπτωση να μην παραβιάζει η Ελλάδα το MOU είναι να έχει δεχθεί- συμφωνήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι η περιοχή ανατολικά της Ρόδου ΔΕΝ ΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, αλλά στη ΜΕΣΟΓΕΙΟ, η οποία δεν περιλαμβάνεται στους περιορισμούς του MOU.</li></ul>Πράγματι η κυβέρνηση Μητσοτάκη τον Σεπτέμβριο του 2019 συμφώνησε με την Τουρκία ότι η περιοχή ανατολικά της Ρόδου ( 28ος μεσημβρινός) κείται στη Μεσόγειο-κίνηση αυτή που σημαδεύει την Ελλάδα και την εθνική πολιτική της από της συστάσεως του κράτους, δεδομένου ότι επιτρέπει στην Τουρκία να έχει 12νμ χωρικά ύδατα στην περιοχή λόγω Μεσογείου και όχι 6νμ λόγω Αιγαίου, όπως ίσχυε μέχρι τον Σεπτέμβριο 2019. Με τα 12νμ τουρκικά χωρικά ύδατα στην περιοχή που φαίνεται με κόκκινο στο χάρτη, η Τουρκία ακρωτηριάζει την ΑΟΖ Ρόδου- Καστελόριζου και μαζί, όλα τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή με αποτέλεσμα να επιτρέπει η κυβέρνηση στο ΟΡΟΥΣ ΡΕΙΣ να καταπατά την ελληνική ΑΟΖ ανατολικά Ρόδου και να προκύπτει η τουρκο/λυβική ΑΟΖ και η επέκταση της τουρκικής περιοχής SAR μέχρι και την Κάσσο και όλα αυτά μαζί να συνθέτουν τη Γαλάζια Πατρίδα της Τουρκίας.<br /><br />Η κυβέρνηση αντέδρασε με την έκδοση της αγγελίας Α 2541/21 για την οποία επισημαίνονται:<br />Μολονότι η Τουρκία αναφέρει το Καστελόριζο με την τουρκική ονομασία MEIS, η κυβέρνηση στην αγγελία της ουδόλως το αναφέρει ονομαστικά ως ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ με αποτέλεσμα , τυπικά και ουσιαστικά να δέχεται τη θέση της Τουρκίας και η διεθνής κοινότητα να ψάχνει να βρει τον ιδιοκτήτη του MEIS. Αντιθέτως σε άλλες περιπτώσεις, κατά τις οποίες η Άγκυρα απαιτούσε με το ίδιο σκεπτικό την αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου και του Αη Στράτη, η κυβέρνηση αντέδρασε με αγγελία ( Α2383/30 Ιουλίου2021) στην οποία αναφέρει ότι «δεν υπάρχει καμμία υποχρέωση από καμμία Συνθήκη η Σύμβαση σε ισχύ για αποστρατιωτικοποίηση των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ και ΛΗΜΝΟΣ» Δηλαδή, σύμφωνα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη ΜΟΝΟ ο Αη Στράτης και η Λήμνος είναι ελληνικά ενώ το Καστελόριζο είναι…αβάπτιστο με μόνη υπαρκτή την τουρκική ονομασία MEIS.<br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/notam%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-09-03-09.59.09.png"><img height="385" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/09/notam%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-09-03-09.59.09.png" width="640" /></a><br /><br />Η Συνθήκη των Παρισίων δεν απαγορεύει στρατιωτικές ασκήσεις στα Δωδεκάνησα ( Καστελόριζο). Δεν υπάρχει άρθρο, διάταξη ή σημείωση στη Συνθήκη που να απαγορεύει τις ασκήσεις. Ωστόσο αυτό δεν αναγράφεται στην ελληνική Αγγελία με αποτέλεσμα να επικρατεί διεθνώς η θέση της Τουρκίας.<br />Όμως οι κκ Δένδιας και Παναγιωτόπουλος δηλώνουν ψευδώς και σε βάρος της χώρας ότι η Ελλάδα εξοπλίζει τα νησιά επειδή δέχεται απειλή και πως ότι απειλείται δεν αποστρατιωτικοποιείται, κάνοντας τους Έλληνες κατά φαντασία εθνικά υπερήφανους. Οι δηλώσεις αυτές είναι νομικά άμεση αποδοχή παραβίασης των Συνθηκών, που αργά ΄γρήγορα θα οδηγήσει την Ελλάδα σε περιπέτειες. <br />Παρά ταύτα, η πραγματικότητα διαψεύδει και τους δυο υπουργούς, διότι, τι είδους εξοπλισμούς κάνει η κυβέρνηση και τι είδους προστασία παρέχει στα νησιά, όταν μόλις προσφάτως τουρκικό DROWN και 100 κιλά κόκκινο χρώμα ξεφτίλισε την ελληνική σημαία στο Καστελόριζο και η κυβέρνηση ήταν ανίκανη να το καταρρίψει και να αποτρέψει τον εθνικό εξευτελισμό ή τουλάχιστον να το καταρρίψει για να μην φύγει. Και μόνον η κόκκινη μπογιά του DROWN αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση όχι μόνον δεν εξοπλίζει τα νησιά , αλλά τα παροπλίζει και επιπλέον αποδεικνύεται πόσο ευάλωτα έχουν καταστήσει τα νησιά «οι εξοπλισμοί» της κυβέρνησης…<br />Η Τουρκία από την πλευρά της και ανάλογα με τις επιδιώξεις της χρησιμοποιεί το Καστελόριζο…ως μαούνα και το μεταφέρει άλλοτε στο Αιγαίο και άλλοτε στη Μεσόγειο.<br /><br />Έτσι στην Αγγελία της «για το MEIS” αναγράφει ότι η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη των Παρισίων 1947 σχετικά με το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αν Αιγαίου ( Eastern Aegean Islands)…” Μολονότι η Τουρκία υποστηρίζει ότι το Καστελόριζο κείται στη Μεσόγειο για να έχει 12νμ χωρικά ύδατα, εν τούτοις στην προκειμένη περίπτωση εντάσσει το Καστελόριζο και ολόκληρη την περιοχή της ελληνικής άσκησης στο Αιγαίο για να έχει μ ένα σπάρο δυο τρυγόνια Το πρώτο αφορά στην παραβίαση της Συνθήκης από την Ελλάδα λόγω της ελληνικής άσκησης και το δεύτερο, αφού η περιοχή κείται στο Αιγαίο η Ελλάδα παραβιάζει το MOU Παπούλια –Γιλμάζ.<br /><br />Τέλος , όπως φαίνεται στο χάρτη, την περιοχή με κόκκινο, που είναι διεθνής θάλασσα και εντός του FIR Αθηνών, η Τουρκία την έχει καταστήσει παράνομα τουρκική κυριαρχία- επικράτεια επειδή την εντάσσει στη Μεσόγειο ( 12νμ τουρκικά χωρικά ύδατα).<br /><br />Η ελληνική περιοχή με μπλε χρώμα Δεν αγγίζει- επικαλύπτει την τουρκική περιοχή, κάτι που ισοδυναμεί με άμεση αποδοχή ότι η ελληνική κυβέρνηση σέβεται την παράνομη τουρκική επικράτεια σε βάρος της Ελλάδας. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει σχεδιάσει πλείστες φορές ασκήσεις σε περιοχή ανατολικά της Ρόδου , αλλά σε καμμία άσκηση ΔΕΝ επικαλύπτει την τουρκική περιοχή, προφανώς για να μην πάθει ό,τι και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν οι Τούρκοι έκαναν κλοτσοσκούφι το μισό Υπουργικό Συμβούλιο, που θέλησε με στρατιωτικό ελικόπτερο να πετάξει στην παράνομη τουρκική κυριαρχία..</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το MEIS (Καστελόριζο ) …ψάχνει να βρει ιδιοκτήτη και γεωγραφική θέση με υπαιτιότητα της κυβέρνησης

Της Κύρας Αδάμ Η Τουρκία ενημέρωσε τη διεθνή κοινότητα και όλους τους διεθνείς οργανισμούς στις 11 Αυγούστου, ότι η Ελλάδα παραβιάζει τη Συν...

Διαβάστε την συνέχεια

«Αρχύτας»: Το ελληνικό στρατιωτικό drone με τεχνολογία μαχητικού F-35

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-09/rx3_1_military_drone_ampe.jpg?itok=mlIQRSqI" width="640" /><br /><br />Το ελληνικής σχεδίασης drone θα είναι έτοιμο σε δυόμισι χρόνια - Στόχος το μικρότερο δυνατό κόστος σε συνδυασμό με την τεχνολογική υπεροχή<br /><br />Ένα ελληνικής σχεδίασης Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος (drone) σταθερής πτέρυγας θα είναι έτοιμο σε δυόμισι χρόνια από σήμερα για να δώσει απάντηση σε κάθε πρόκληση. Το drone θα χρησιμοποιεί την κορυφαία τεχνολογική λύση στον πλανήτη σήμερα, αυτήν που έχουν επιλέξει οι ΗΠΑ για το μοναδικό αυτή τη στιγμή στον κόσμο μαχητικό 5ης Γενιάς, που μπορεί να απογειωθεί και να προσγειωθεί κάθετα, το F-35B, και θα αναπτυχθεί στην Ελλάδα.<br /><br /> «Το υπουργείο Οικονομικών θα χρηματοδοτήσει την ΕΑΒ για να αναπτύξει ένα Μη Επανδρωμένο Αερόχημα (UAV/drone) το οποίο θα έχει δυνατότητες κάθετης αποπροσγείωσης. Είναι ένα μεγάλο σύστημα σταθερής πτέρυγας και αυτό δεν έχει γίνει ξανά στην Ελλάδα. Θέλουμε να κατασκευάσουμε ένα αερόχημα, που θα μπορεί να επιτύχει την κάθετη απογείωση και προσγείωση με συστήματα, που δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί (σ.σ. στον χώρο των drones)», εξήγησε, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ «Πρακτορείο 104,9 FM», ο καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων- Μηχανικών, Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ Κύρος Υάκινθος.<br /><br /> Εξήγησε δε, πως κεντρικός στόχος του προγράμματος «Αρχύτας», πέρα από τη σχεδίαση αιχμής, είναι το συγκεκριμένο drone να παραχθεί στη Ελλάδα από την ΕΑΒ και μάλιστα με περιορισμένο κόστος.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-09/rx3_2_military_drone_ampe_0.jpg"><img height="377" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-09/rx3_2_military_drone_ampe_0.jpg?itok=3v-EtpuI" width="640" /></a><br /><br />«Είναι μια πολύ μεγάλη τεχνολογική πρόκληση αλλά θέλουμε να πάμε "διαφορετικά" στην κατασκευή αυτού του drone, με σχέδια που ο κόσμος δεν βλέπει συχνά. Το ΑΠΘ συμμετέχει σε αυτό το πρόγραμμα παρέχοντας τον αεροδυναμικό σχεδιασμό για το συγκεκριμένο Μη Επανδρωμένο Αερόχημα», ανέφερε ο κ. Υάκινθος, εξηγώντας πως για τη δημιουργία του νέου ελληνικού drone, η ομάδα των συνεργατών του θα δουλέψει από κοινού με μια περιορισμένη αλλά αποδοτική ομάδα συνεργατών απ' όλα τα μέρη που συμμετέχουν στο πρότζεκτ.<br /><br /> «Δεδομένου ότι ο στόχος είναι να είμαστε αποδοτικοί σε κόστος, για το "Αρχύτας" θα συνεργαστεί μια "σφιχτή" ομάδα 30-35 ατόμων πάνω σε ένα σχέδιο- πρόταση υψηλής απόδοσης. Η ομάδα θα περιλαμβάνει πέρα από τους μηχανολόγους, τους σχεδιαστές, τους τεχνίτες των ηλεκτρονικών, τους τεχνίτες που θα φτιάξουν το Αερόχημα στην ΕΑΒ, τους τεχνικούς δοκιμών κ.ο.κ», προσθέτει ο καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων-Μηχανικών, Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.<br /><br />Μέσα από την ομάδα αυτή, το νέο ελληνικό αερόχημα θα προκύψει ως καρπός καινοτόμου συνεργασίας. «Τίποτα πλέον δεν το κάνεις μόνος σου. Εμείς, ως Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, θα σχεδιάσουμε το συγκεκριμένο Αερόχημα, ενώ η ΕΑΒ θα αναλάβει να το κατασκευάσει, να κάνει τις μελέτες για τα εσωτερικά δομικά του στοιχεία. Το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης μαζί με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας θα αναπτύξουν τα συστήματα κατανομής ισχύος -power management- για τον κινητήρα και τις μπαταρίες, όπως και θα επιλέξουν συσκευές για τις ασύρματες επικοινωνίες, τις τηλεπικοινωνίες, την αρχιτεκτονική του Σταθμού Εδάφους. Θα είναι τεχνολογικά συστήματα που, είτε θα αναπτυχθούν από τα Πανεπιστήμια, είτε θα αποκτηθούν για τη λειτουργία ολόκληρου του συστήματος που θα προκύψει από το "Αρχύτας"», εξήγησε ο κ. Υάκινθος.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-09/rx4_dimensions_ampe_.jpg"><img height="464" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-09/rx4_dimensions_ampe_.jpg?itok=a3QmZO-i" width="640" /></a><br /> Στόχος το μικρότερο δυνατό κόστος<br /><br /> Ο Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ τόνισε πως πέρα από την τεχνολογική υπεροχή αλλά και την συνεργασία, κύριος στόχος είναι αυτό, που θα παραχθεί, να μπει σε παραγωγή.<br /><br /><br /> «Η εντολή του Υπουργείου Οικονομικών όπως και της ΕΑΒ είναι το πρόγραμμα να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται και όσο πιο οικονομικά γίνεται. Ο στόχος που μας έχει τεθεί -και είναι κάτι που κάνουμε για την πατρίδα- είναι το drone αυτό να είναι έτοιμο και να το δοκιμάζουμε μέσα σε δυόμισι χρόνια. Πρέπει, σ' αυτό το διάστημα, να έχει πετάξει, να έχει περάσει όλες τις διαδικασίες on flight testing (σ.σ εναέριες δοκιμές), ώστε μετά να σχεδιαστεί η γραμμή παραγωγής του και να πάρει το πιστοποιητικό αεροπλοϊμότητας», τονίζει ο κ. Υάκινθος.<br /><br />«Μάτια στον Ουρανό»<br /><br /> Από το πρόγραμμα «Αρχύτας» θα προκύψει ένα Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος που περιγράφεται ως Πολλαπλών Ρόλων. Κύριος στόχος είναι, όταν ίπταται «να έχει αντίληψη του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται» είτε στο έδαφος, είτε στον αέρα. «Όπως ανακοινώθηκε και από τον υπουργό Χρήστο Σταϊκούρα και τον CEO της ΕΑΒ Δημήτριο Παπακώστα, το συγκεκριμένο drone θα είναι πολλαπλών ρόλων. Θα το σχεδιάσουμε έτσι για επιτήρηση, φύλαξη αλλά και πιο εξειδικευμένες αποστολές. Θα είναι ένα "Μάτι στον Ουρανό", το οποίο θα έχει πολύ υψηλή τεχνολογία ώστε να παίρνει την πληροφορία που χρειάζεται πάνω από κρίσιμες υποδομές όπως και σε κρίσιμες καταστάσεις. Στη συνέχεια, η πληροφορία θα φτάνει στο κέντρο ελέγχου και από εκεί και πέρα θα δρουν στελέχη για οτιδήποτε είναι αυτό που έχει γίνει αντιληπτό στο έδαφος», εξηγεί ο κ. Υάκινθος.<br /><br />Το drone θα μπορεί στη συνέχεια «...να συντονίζει ό,τι συμβαίνει στο έδαφος», προσθέτει ο καθηγητής του ΑΠΘ που εξηγεί πως το σύστημα θα μπορεί να αξιοποιηθεί από τις ΕΔ της χώρας όπως και την Πολιτική Προστασία. «Ένα Αερόχημα όπως αυτό άλλωστε το σχεδιάζουμε να είναι modular (σ.σ σπονδυλωτό) ώστε να μπορούμε να «αλλάζουμε» π.χ κάμερες, ηλεκτρονικό εξοπλισμό, ή τους αισθητήρες που θα μπορεί να μεταφέρει. Θα παρέχει τη δυνατότητα για πάρα πολλούς χρήστες», εξηγεί ο Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-09/rx4_promo_2.jpg"><img height="640" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-09/rx4_promo_2.jpg?itok=hXurxCiI" width="524" /></a><br /><br /></div><div> Τα άλλα προγράμματα που «τρέχει» η ομάδα του ΑΠΘ<br /><br /> Η ομάδα του Εργαστηρίου Μηχανικής Ρευστών & Στροβιλομηχανών, Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ, που θα έχει κομβικό ρόλο στην δημιουργία του ελληνικού drone που θα προκύψει από το πρόγραμμα «Αρχύτας» έχει σε διαφορετικά στάδια εξέλιξης όμως και πολλά άλλα προγράμματα που σχετίζονται με την τεχνολογία των Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών (UAVs/drones).<br /><br /> «Δεν είναι μόνο το "Αρχύτας". Υπάρχει σε εξέλιξη σήμερα το "Project LOTUS", πέρα απ' αυτό όμως η ομάδα έχει να "τρέξει" το μεγάλο Αεροσκάφος RX-1 των 200 κιλών το 2016, ενώ υπάρχει και το Τακτικό Αεροσκάφος DELAER RX-3 (tactical unmanned aerial vehicle (UAV)) των 250 κιλών, το οποίο βρίσκεται σε φάση δοκιμών στο έδαφος στη Θεσσαλία. Το RX-3 μάλιστα αυτό το διάστημα δοκιμάζεται και σε ταχύτητες απογείωσης ώστε να προχωρήσει, όταν αυτό είναι εφικτό και σε πτήσεις», εξήγησε ο κ. Υάκινθος.<br /><br />Ο Έλληνας καθηγητής τόνισε πως προχωρά και η εξέλιξη ενός ακόμη drone, του RX-4, που είχε κάνει αίσθηση όταν είχε πρωτοπαρουσιαστεί στην 84η ΔΕΘ του 2019. «Συνεχίζεται και η εξέλιξη αυτού του "φορητού" drone μας, του σταθερής πτέρυγας RX-4, του... μικρού μας διαμαντιού! Ενός Αεροσκάφους που είναι μικρό και θα μπορεί να απογειώνεται και να προσγειώνεται κάθετα. Όλα τα συγκεκριμένα drones βρίσκονται σε διαδικασία ανάπτυξης που προχωρούμε σε συνεργασία με εταιρίες απ' όλη την Ελλάδα. Είναι άνθρωποι που πίστεψαν στις δυνατότητες των επιστημόνων μας πριν από 20 χρόνια», σημείωσε με έμφαση ο καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων-Μηχανικών του ΑΠΘ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Αρχύτας»: Το ελληνικό στρατιωτικό drone με τεχνολογία μαχητικού F-35

Το ελληνικής σχεδίασης drone θα είναι έτοιμο σε δυόμισι χρόνια - Στόχος το μικρότερο δυνατό κόστος σε συνδυασμό με την τεχνολογική υπεροχή Έ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα πολυδιαφημισμένα οπλικά συστήματα της Τουρκίας ''λυγίζουν'' μπροστά στην ελληνική υπεροχή

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-09/ellinotourkiko%20%283%29.jpg?itok=GKHUpBjo" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Που βασίζεται η ανωτερότητα των ελληνικών όπλων<br />Με εξοπλιστικές πατέντες μάταια η Τουρκία προπαγανδίζει για υποτιθέμενη υπεροχή της</span></h3><div><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται πολύς λόγος για τα "επιτεύγματα" της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, με την Τουρκία να έχει αναδειχθεί σε μια υπερφίαλη ,αυτοδιαφημιζόμενη χώρα πάνω στον συγκεκριμένο τομέα, προπαγανδίζοντας συνεχώς τα εξοπλιστικά της προγράμματα και μέσα.<br /><br />Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή όχι; Είναι αυτάρκης η αμυντική της βιομηχανία ή όχι; Και το κυριότερο, έχει αποκτήσει η Τουρκία υπεροχή έναντι της χώρας μας σε κρίσιμους τομείς από τους οποίους κρίνεται η έκβαση της μάχης, ή μήπως τελικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παρά τους τουρκικούς κομπασμούς και δηλώσεις, η Ελλάδα είναι εκείνη που υπερέχει σε κρίσιμους τομείς οι οποίοι θα κρίνουν την έκβαση μιας στρατιωτικής μας αναμέτρησης με την Τουρκία;<br /><br />Στα παραπάνω θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε με αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα.<br /><br />Σύντομο ιστορικό Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ)<br /><br />Οι ΤΕΔ χωρίζονται σε Στρατό, Πολεμική Αεροπορία και Ναυτικό. Υπάρχει Σώμα Ειδικών Δυνάμεων και υπάγεται απευθείας στο Τουρκικό Γενικό Επιτελείο.<br /><br />Ο Ελληνικός και Τουρκικός στρατός αποτέλεσαν προπύργιο κατά του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, διασφαλίζοντας την απαγόρευση εξόδου των Σοβιετικών δυνάμεων σε Αιγαίο και Στενά του Βοσπόρου αντίστοιχα.<br /><br />Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης σταδιακά ο τουρκικός στρατός συρρικνώθηκε από περίπου 370.000 σε 260.000 ενώ έγινε κατά βάση μηχανοκίνητος-μηχανοποιημένος.</div><div><br />Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία είναι μία από τις ισχυρότερες στην περιοχή, αποτελούμενη από σχεδόν 300 F-16 Fighting Falcons.<br />Επίσης, το τουρκικό ναυτικό είναι ένα από τα μεγαλύτερα στην ανατολική Μεσόγειο, με δώδεκα υποβρύχια και μια ταξιαρχία πεζοναυτών.<br /><br />Τουρκική αμυντική βιομηχανία<br /><br />Μεγάλο μέρος του εξοπλισμού του τουρκικού στρατού είναι ξένων εταιρειών, αλλά η χώρα αυτή τη στιγμή κάνει μια προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική της στρατιωτική βιομηχανική βάση. <br /><br />Η Τουρκία διατείνεται ότι αναπτύσσει τανκς, drone, ρουκέτες και πυραύλους τοπικής παραγωγής και επεκτείνει τους δεσμούς της με ξένες αμυντικές βιομηχανίες.<br /><br />Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι έτσι, αφού η Τουρκία κατασκευάζει κάποια τμήματα αυτών των μέσων, ενώ τα υπόλοιπα και τα πλέον κρίσιμα τα παίρνει από αμυντικές εταιρείες άλλων χωρών. Θα λέγαμε για να ακριβολογούμε ότι ουσιαστικά οι τουρκικές εταιρείες συναρμολογούν το άρμα Altay λόγου χάρη, τοποθετώντας μαζί με τα απάρτια που κατασκευάζουν, αρχικά κινητήρα γερμανικό και στη συνέχεια μετά το εμπάργκο της Γερμανίας νοτιοκορεάτικο.<br /><br />Όπως αντιλαμβανόμαστε η αξιοπιστία του εν λόγω άρματος στο πεδίο της μάχης μειώνεται δραματικά, αφού ο σχεδιασμός, το σχήμα του είναι γερμανικό και συνεπώς θα έπρεπε να φέρει τον ανάλογο κινητήρα για τον οποίο σχεδιάστηκε, πράγμα που δεν ισχύει, αφού στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε αυτό νοτιοκορεάτικος κινητήρας, με τελική κατάληξη όπως οι ίδιοι οι Τούρκοι λένε να τοποθετηθεί μετά τα πρώτα άρματα, τουρκικής κατασκευής κινητήρας που να είναι παρόμοιος με τον νοτιοκορεάτικο.<br /><br />Κοντολογίς θα είναι ένα άρμα πατέντα.<br /><br />Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα πολυδιαφημισμένα τουρκικά drone Bayraktar, αφού η κάμερά του δεν κατασκευάζεται από τουρκική αλλά από καναδική εταιρεία, η οποία όμως επέβαλλε εμπάργκο στην Τουρκία, λόγω χρήσης των εν λόγω drone σε Συρία-Λιβύη και εσχάτως στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br /><br />Αποτέλεσμα η Τουρκία να προσπαθεί να κατασκευάσει δική της κάμερα, κοντολογίς πατέντα εκ νέου.<br /><br />Αντίστοιχα η Τουρκία διαφημίζει ότι θα κατασκευάσει το δικό της αεροσκάφος 5ης γενιάς TF-X, μόνο που της λείπει κάτι θεμελιώδες, ο κινητήρας....<br /><br />Τέλος μετά την αποπομπή της από τις ΗΠΑ από το πρόγραμμα F-35, η Τουρκία έχει ξεμείνει από μαχητικό αεροσκάφος 5ης γενιάς, ενώ ο μεγάλος αεροπορικός της στόλος των F-16 είναι γερασμένος, με αποτέλεσμα να τα αναβαθμίζει μόνη της και όχι αυτό να το κάνει στις ΗΠΑ η κατασκευάστρια εταιρεία. <br /><br />Συνεπώς και εδώ έχουμε τουρκική πατέντα.<br /><br />Από τα παραπάνω συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι μέχρι στιγμής η τουρκική αμυντική βιομηχανία απέχει πάρα πολύ από το να καταστεί αυτάρκης, ιδίως σε κρίσιμα οπλικά συστήματα και μέσα τα οποία κρίνουν την έκβαση πολεμικών επιχειρήσεων, των οποίων βασικά τμήματα και απάρτια εισάγει από εταιρείες ξένων χωρών.<br /><br />Ωστόσο αυτό δεν θα πρέπει να μας οδηγήσει ως χώρα στο να επαναπαυθούμε, αφού η Τουρκία μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν, εκτιμούμε ότι θα αυτονομηθεί περισσότερο και θα έρθει πιό κοντά με τη Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες ενδεχομένως να την βοηθήσουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην πολεμική της βιομηχανία, χωρίς κατ΄ανάγκη να της παρέχουν ανάλογα οπλικά συστήματα, αλλά δίνοντας σε κάποιο βαθμό την τεχνογνωσία που η Τουρκία χρειάζεται.<br /><br />Στη συνέχεια παραθέτουμε τα 5 ποιό ισχυρά οπλικά συστήματα και μέσα τα οποία διαθέτουν οι ΤΕΔ:<br /><br />1.Πύραυλος cruise SOM-J<br /><br />Στο πλαίσιο της συνεισφοράς της Τουρκίας στο πρόγραμμα F-35, η τουρκική εταιρεία αμυντικών συστημάτων Roketsan συνεργάστηκε με τη Lockheed Martin για την ανάπτυξη του πυραύλου cruise SOM (Stand Off Missile).<br />Ο SOM είναι ο πρώτος πύραυλος cruise της Τουρκίας, σχεδιασμένος να επιτίθεται σε στόχους τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα. Υπάρχουν αρκετές εκδόσεις υπό ανάπτυξη, αλλά η πιο προηγμένη είναι πιθανώς η SOM-J.<br /><br />O SOM-J σχεδιάστηκε για να μεταφέρεται εσωτερικά στις θέσεις όπλων του F-35 Joint Strike Fighter, διατηρώντας το κρυφό προφίλ του τζετ ενάντια στην ανίχνευση ραντάρ του εχθρού. Ο πύραυλος έχει επίσης σχεδιαστεί για να μεταφέρεται εξωτερικά από διάφορους τύπους πολεμικών αεροσκαφών και ειδικά από το μαχητικό F-16.<br /><br />Η Lockheed Martin περιγράφει το SOM-J ως πυρομαχικό «για χρήση ενάντια σε ισχυρά υπερασπισμένους στόχους, όπως αντιαεροπορικές συστοιχίες πυραύλων εδάφους-αέρος (SAM), εκτεθειμένα αεροσκάφη, στρατηγικού στόχους , κέντρα διοίκησης και ελέγχου και πολεμικά πλοία». Όπως και οι περισσότεροι πύραυλοι κρουζ, έτσι και το SOM-J λειτουργεί με turbojet και πετά με υποηχητικές ταχύτητες. Έχει βεληνεκές 155 μίλια και υψηλή εκρηκτική κεφαλή σχεδιασμένη για να είναι αποτελεσματική ενάντια σε σκληρά προστατευμένους στόχους.<br /><br />2 Άρματα Leopard 2<br /><br />Το κύριο άρμα μάχης της πρώτης γραμμής της Τουρκίας είναι το Leopard 2. Γερμανικής κατασκευής που αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του 1970, το Leopard 2 είναι ποιό σύγχρονο του Αμερικανού Abrams.<br />Το Leopard 2 διαθέτει προηγμένη θωράκιση, πυροβόλο λείανσης 120 χιλιοστών και κινητήρα ντίζελ 1.500 ίππων. Το Leopard 2 σχεδιάστηκε για τον στρατό της Δυτικής Γερμανίας, δίνοντάς του μια αξιόπιστη δύναμη τανκ εναντίον των δυνάμεων της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, <br /><br />Το τέλος του ψυχρού Πολέμου είδε μια ενοποιημένη Γερμανία να εξαφανίζει τη άρματά της και η Τουρκία ήταν μία από τις πολλές χώρες που αγόρασε μεταχειρισμένα Leopard 2.<br /><br />Η Τουρκία διαθέτει αρκετές εκατοντάδες Leopard 2A4 τα οποία όμως δεν δικαίωσαν τη φήμη τους στο πεδίο της μάχης, αφού τουλάχιστον δέκα τουρκικά Leopard 2 καταστράφηκαν σε μάχες με Κούρδους μαχητές στο Αφρίν που χρησιμοποιούσαν αντιαρματικούς κατευθυνόμενους πυραύλους.<br /><br />Πρόσφατα η Τουρκία στράφηκε στην Ουκρανία για να "ντύσει" τα άρματα της με σύστημα αυτοπροστασίας.<br /><br />3. F-16 Fighting Falcon<br /><br />Η τουρκική Hava Kuvvetleri ή η τουρκική αεροπορία διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους στόλους F-16 εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ΤΕΔ διαθέτουν περίπου 270 F-16 , εκ των οποίων τα 158 F-16 είναι ενταγμένα στις πολεμικές μοίρες της και τα 87χρησιμοποιούνται για εκπαιδευτικούς λόγους<br /><br />Η Τουρκία κατέχει αεροσκάφη F-16 Block 30, 40 και 50, με το τελευταίο να εισέρχεται στην υπηρεσία το 2012. Τα μαχητικά της Τουρκίας είναι οπλισμένα με πυραύλους AIM-9X Sidewinder και AIM-120 AMRAAM αέρος, πυραύλους αέρος-εδάφους Maverick και GBU -12 βόμβες με καθοδήγηση λέιζερ Paveway II.<br /><br />4. Υποβρύχια τύπου 209/214<br /><br />Η Τουρκία εκμεταλλεύεται δώδεκα υποβρύχια Type 209, έναν από τους μεγαλύτερους υποθαλάσσιους στόλους στη Μεσόγειο. Τα σκάφη τοποθετήθηκαν μεταξύ 1972 και 2002, με τις παραδόσεις να ολοκληρώνονται το 2008.<br /><br />Η πρώτη δόση έξι σκαφών τύπου 209/1200 εκτοπίζει 1.285 τόνους βυθισμένα, είναι οπλισμένα με τορπίλες American Mark 37 και μπορούν να βυθίσουν 22 κόμβους. Το τελευταίο παραδόθηκε το 1990, καθιστώντας τα αρκετά παλιά, αλλά τα μισά είχαν προγραμματιστεί να λάβουν αναβαθμίσεις τη δεκαετία του 2010. Μια δεύτερη δόση οκτώ σκαφών τύπου 209/1400 τέθηκε σε υπηρεσία μεταξύ 1994 και 2008. Αυτά είναι ελαφρώς μεγαλύτερα, 1.586 τόνοι βυθισμένα και είναι εξοπλισμένα με τορπίλες γερμανικής και βρετανικής κατασκευής.<br /><br /><br />Το παλαιότερο από τη δεκαετία του 209 πρόκειται να αντικατασταθεί με έξι νέα υποβρύχια τύπου 214 της κατηγορίας Reis. Το Ναυπηγείο Golcuk στη Σμύρνη θα κατασκευάσει αυτά τα υποβρύχια με άδεια από τη Γερμανία. Τα 214 εκτοπίζουν 1.860 τόνους και είναι εξοπλισμένα με οκτώ τορπιλοσωλήνες 533 χιλιοστών για την εκτόξευση του American Mk. 48 τορπίλες και αντιπλοιικοί πύραυλοι Harpoon.<br /><br />Μια σημαντική αναβάθμιση σε σχέση με τα προηγούμενα υποβρύχια είναι η εγκατάσταση ενός συστήματος Ανεξάρτητης Προώθησης Αέρα (AIP) και η δυνατότητα να ταξιδεύει με ταχύτητες έως και έξι κόμβων στις κυψέλες καυσίμου. <br /><br />5. Β61 πυρηνική βόμβα<br /><br />Η Τουρκία δεν διαθέτει δικά της πυρηνικά όπλα. Ωστόσο, το καθεστώς της χώρας ως κράτος πρώτης γραμμής του ψυχρού Πολέμου είχε ως αποτέλεσμα η Άγκυρα να γίνει θεματοφύλακας μεγάλου αριθμού αμερικανικών τακτικών πυρηνικών όπλων.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν περίπου 90 πυρηνικές βόμβες Β61 στην αεροπορική βάση Ιντσιρλίκ.<br />Οι πυρηνικές βόμβες Β61 βρίσκονται υπό αυστηρό στρατιωτικό έλεγχο των ΗΠΑ και τα μέτρα ασφαλείας καθιστούν σχεδόν αδύνατη τη χρήση τους από οποιοδήποτε άλλο μέρος εκτός από τις αμερικανικές δυνάμεις που λειτουργούν υπό την Εθνική Αρχή Διοίκησης.<br />Οι τουρκικές δυνάμεις δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές παρά μόνο σε περιόδους πολέμου, και στη συνέχεια μόνο υπό την καθοδήγηση και την επίβλεψη προσωπικού των ΗΠΑ.<br /><br />Η βασική βόμβα πυρηνικής βαρύτητας Β61 ζυγίζει περίπου 700 κιλά. Υπάρχουν τρεις τακτικές πυρηνικές εκδόσεις της βόμβας, B61-3, B61-4 και B61-10, αν και είναι άγνωστο ποιο μοντέλο ή μοντέλα αποθηκεύονται στην Τουρκία. <br /><br />Η Ελληνική υπεροχή<br /><br />Η χώρα μας μολονότι δεν το διατυμπανίζει, υπερέχει σε κρίσιμα οπλικά συστήματα έναντι της Τουρκίας <br /><br />Αναλυτικότερα, η αεροπορική μας κυριαρχία με την προμήθεια των γαλλικών μαχητικών Rafale4+ γενιάς και τον εκσυγχρονισμό των F-16 σε Viper είναι αδιαμφισβήτητη έναντι της Τουρκίας η οποία δεν διαθέτει αεροσκάφη 5ης ή 4+ γενιάς, ενώ ο στόλος της των F-16 είναι γερασμένος, σε μέρος μάλιστα του οποίου προβαίνει η ίδια σε εκσυγχρονισμό, υποδεέστερου κατά πολύ του Viper.<br /><br />Τα 170 Leopard 2A6 HEL του ελληνικού στρατού κάνουν τη διαφορά με την Τουρκία σε σχέση με το αρματικό τους δυναμικό δίνοντας μας ποιοτική υπεροχή.<br /><br />Το αυτό συμβαίνει με τα 4 υποβρύχια Τύπου 214ΗΝ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (S120), ΠΙΠΙΝΟΣ (S121), ΜΑΤΡΩΖΟΣ (S122), ΚΑΤΣΩΝΗΣ (S123) από τα συνολικά 11 που διαθέτει η χώρα μας και τα οποία δεν διαθέτει η Τουρκία.<br /><br />Παράλληλα θα πρέπει να κινηθούμε τάχιστα σε δύο τομείς όπως, στην απόκτηση και ένταξη σε στρατηγικό και τακτικό επίπεδο antidrone συστημάτων και συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου, καθώς και στην προμήθεια οπλισμένων drone χερσαίων, θαλάσσιων και εναέριων.<br /><br />Κλείνοντας επισημαίνουμε την πολύ ισχυρή αντιαεροπορική άμυνα που διαθέτει η χώρα μας, η οποία σε συνδυασμό με την πολεμική μας αεροπορία απομακρύνουν τρελές αυτοκτονικές σκέψεις από το μυαλό του Ερντογάν σε βάρος της Ελλάδας.<br /><br />Τέλος, η Ελλάδα, ούσα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, διατηρεί άριστες σχέσεις με ΗΠΑ-Γαλλία-Ισραήλ-Αίγυπτο-Κύπρο-ΗΑΕ και Σαουδική Αραβία, γεγονός που αποθαρρύνει ακόμη περισσότερο την τουρκική ηγεσία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα πολυδιαφημισμένα οπλικά συστήματα της Τουρκίας ''λυγίζουν'' μπροστά στην ελληνική υπεροχή

Που βασίζεται η ανωτερότητα των ελληνικών όπλων Με εξοπλιστικές πατέντες μάταια η Τουρκία προπαγανδίζει για υποτιθέμενη υπεροχή της Παναγιώτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα-Αλβανία: Τα κοφίνια του Κοτζιά και το συνυποσχετικό-φάντασμα

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/09/enti_rama_alvania_slpress.jpg" /><br /><br /><div><b>Μπέτσης Ορφέας</b><br />Με την ανάληψη της εξουσίας το 2013 από τον Έντι Ράμα (αρχηγό του Σοσιαλιστικού Κόμματος) αποσαφηνίστηκαν οι αντιλήψεις και οι προθέσεις του σε ό,τι αφορά στις σχέσεις με την Ελλάδα. Εξάλλου, η οικονομική κρίση που ταλαιπωρούσε την Ελλάδα και επέφερε την δύση του πολιτικού άστρου του Γιώργου Παπανδρέου, αποτέλεσε ευκαιρία για τον –γνωστό για την αχαριστία του– Ράμα να απαλλαγεί από οποιασδήποτε ηθική και πολιτική υποχρέωση έναντι του τότε προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος του είχε παράσχει μεγάλη βοήθεια.<br /><br />Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε επιδείξει κατανόηση στην πρωτοβουλία του Ράμα για προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο προς ακύρωση της Συμφωνίας για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο, που είχε συμφωνήσει ο προκάτοχος του, Σαλί Μπερίσα, με την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι εκείνη η πρωτοβουλία δεν ήταν μια κίνηση με αποκλειστικά μικροπολιτικό κίνητρο. Τα γεγονότα απέδειξαν ότι ο Ράμα είχε επιλέξει μία ατζέντα ρήξης των ελληνοαλβανικών σχέσεων και ταυτόχρονα χειραγώγησης και συχνά καταπίεσης του Ελληνισμού που ζει στην Αλβανία.<br /><br />Είναι άνευ σημασίας οι τωρινές ανακοινώσεις του για τρίτη θητεία εκλεγέντος πρωθυπουργού της Αλβανίας. Αυτές αφορούν στην σύνθεση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου που θα συνεδριάσει επισήμως για τη νέα εντολή, στις 10 Σεπτέμβρη. Στην συνδιάσκεψη του κόμματός του, που στην ουσία λειτουργεί απλά ως ακροατήριο, μοίρασε τους ρόλους στα στελέχη του περιβάλλοντός του. Όλα αυτά αποτελούν μέρος του τυπικού.</div><div><br />Ενός ανδρός αρχή<br /><br />Στην ουσία, τα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής υπόκεινται στις βουλές ενός ανδρός. Αυτό είναι κάτι που ισχύει γενικά, αλλά στην περίπτωση της δικής του διακυβέρνησης στην Αλβανία είναι αποδεδειγμένο ότι ξεπέρασε κάθε όριο. Η ροπή κοινωνιών προς μία δικτατορική διακυβέρνηση με κοινοβουλευτικό μανδύα (η Αλβανία είναι χαρακτηριστική περίπτωση) θα ήταν ζήτημα πολιτικής θεωρίας, εάν δεν είχε πρακτικές επιπτώσεις. Αφορούσαν άμεσα στις σχέσεις των δύο χωρών και λαών. Και το πιο προφανές και ουσιαστικό, εάν δεν σχετίζονταν και με την διαιώνιση της παρουσίας στη γενέθλια γης της βορειοηπειρωτικής κοινότητας.<br /><br />Ο Ράμα υιοθέτησε εξαρχής ως πρωθυπουργός μία εχθρική στάση προς την Ελλάδα. Το έχει o ίδιος ομολογήσει αργότερα. Το είχε δικαιολογήσει ότι σκοπός του ήταν η επαναφορά των ελληνοαλβανικών σχέσεων στη βάση της αμοιβαιότητας. Αναφορικά με τις θαλάσσιες ζώνες, είχε στην ουσία την αίσθηση ότι το ζήτημα ήταν μονομερούς ελληνικού ενδιαφέροντος και έπρεπε κατά συνέπεια η Αλβανία να αποσπάσει ανταλλάγματα.<br /><br />Η επιδείνωση που η στάση του προκάλεσε στις διμερείς σχέσεις προκλήθηκε από τον Ράμα με τη βεβαιότητα ότι η Αθήνα δεν θα τον “πλήρωνε” με το ίδιο νόμισμα. Η πεποίθηση αυτή είναι εμπεδωμένη σ’ όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα της Αλβανίας. Από την άλλη βέβαια, η στάση του αυτή συνδυαζόταν άριστα με την επιλογή του να αναγάγει σε στρατηγικό εταίρο την Τουρκία. Τόσο η οικονομική κρίση στην οποία περιήλθε η Ελλάδα, όσο και η εκούσια από πλευράς του εγκατάλειψη της ενταξιακής πορείας προς την ΕΕ ως πρώτη προτεραιότητα, τον οδήγησαν στην αγκαλιά του Ερντογάν.</div><div><br />Τα σοφίσματα του Ράμα<br /><br />Λίγο πολύ αυτά είναι γνωστά και έχουν αναλυθεί επαρκώς. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση και ίσως δεν έχει δεόντως επισημανθεί, αφορά στο γεγονός ότι τα πράγματα δείχνουν ότι και η Αθήνα έχει ενδώσει στα σοφίσματα του Ράμα περί αμοιβαιότητας, προκειμένου να παρεμποδίσει την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων της Αλβανίας με την Τουρκία. Είναι ευκόλως αποδεικτέο ότι η Αθήνα, έχοντας μεγαλύτερη πολιτική εμπειρία και διπλωματική ωριμότητα, δεν είχε παραλείψει να σέβεται τη συμμετρία στις διμερείς σχέσεις με σκοπό την αμοιβαία ωφέλεια, ειδικά μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού.<br /><br />Ουκ ολίγες φορές υπήρξαν ευκαιρίες για ετεροβαρείς συμφωνίες, αλλά η ελληνική πλευρά το απέφυγε, επειδή ενδιαφερόταν για σταθερές διμερείς σχέσεις και για πολιτική εμπιστοσύνη. Πλην όμως, η στάση της Αθήνας εκλαμβανόταν ως αδυναμία από τα Τίρανα. Εάν κρίνει κανείς από την συχνότητα συναντήσεων των υπουργών Εξωτερικών την περίοδο 2015-19 δημιουργείται η εντύπωση μίας εντατικής συνεργασίας. Όπως αποδείχθηκε, όμως, δεν υπήρξε “καρπός στο κοφίνι”. Και αναφερόμαστε σε κοφίνια, διότι από τους τότε υπουργούς Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και Ντιτμίρ Μπουσάτι είχε προκύψει η “θεωρία των κοφινιών”.<br /><br />Κάθε πλευρά επέλεγε κατά τη βούληση της ένα θέμα και το έβαζε σε ένα από τα τρία καφίνια που είχαν πλέξει οι υπουργοί: ευκόλως επιλύσιμα, μεσαίας δυσκολίας και τα πλέον δύσκολα. Ευκαιρία, βέβαια, ώστε να τροφοδοτείται η προπαγάνδα στα Τίρανα (και όχι μόνο) ότι τίθενται και ζητήματα χωρίς καμία θεμελίωση και άλλα που η Ιστορία ήδη τα είχε λύσει. Δεν τροφοδοτούσαν μόνο την ανθελληνική προπαγάνδα, αλλά και σχήματα και οργανώσεις που, καθοδηγούμενα από την Άγκυρα, επιδιώκουν την ένταση στις σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας.</div><div><br />Ο Ελληνισμός χάνει έδαφος<br /><br />Εκείνος που ουσιαστικά επωφελούνταν ήταν ο Ράμα, καθώς είχε όλο τον ωφέλιμο πολιτικό χρόνο ώστε να δημιουργεί τετελεσμένα. Η Αθήνα του άφησε, επιδιώκοντας την ολοκλήρωση της συμφωνίας για τις θαλάσσιες ζώνες στο Ιόνιο. Στο πλαίσιο αυτό ανεχόταν και πράξεις της αλβανικής κυβέρνησης που έθιγαν βάναυσα την Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν αντέδρασε σχεδόν για την αυθαίρετη διοικητική διαίρεση που είχε στόχο τη Χιμάρα και όχι μόνο.<br /><br />Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι ο Κοτζιάς βρέθηκε επί τριήμερο στην Κορυτσά, αλλά απέφυγε έστω και μία τυπική συνάντηση με το γηγενές και ιδιαίτερα ενεργό ελληνικό στοιχείο. Παρά την ανοχή και τις υποχωρήσεις εκ μέρους της Αθήνας, η επιδιωκόμενη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες, αλλά και η συνολική ρύθμιση υπαρκτών και κατά φαντασίωση διμερών προβλημάτων, δεν ήλθε ποτέ.<br /><br />Επιπροσθέτως, επιδεινώθηκε η θέση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και εμπεδώθηκε πολύ περισσότερο η αρνητική αντίληψη για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό στο επίπεδο της αλβανικής κοινής γνώμης. Η διασύνδεση των ζητημάτων της ελληνοαλβανικής ατζέντας με την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας αποτελεί περισσότερο άλλοθι, παρά εφαρμοσμένη διπλωματική πρακτική εκ μέρους της Αθήνας.<br /><br />Στην ίδια γραμμή και ο Δένδιας<br /><br />Τα πράγματα συνεχίζουν σε ανάλογη τροχιά και με τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Η προ έτους σχεδόν επίσκεψη στα Τίρανα του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, ενώ συνέβαλε στην κατάρριψη αρκετών απ’ όσα προσχηματικά η αλβανική πολιτική τάξη επικαλείται για να συντηρεί την εχθρότητα προς την Ελλάδα, δεν φαίνεται να επέφερε ουσιαστική αλλαγή, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα.<br /><br />Αναγορεύοντας η ελληνική διπλωματία την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο σε ζωτικής σημασίας ζήτημα, έφτασε να αποσιωπά και να παραβλέπει αλβανικές προκλητικές ενέργειες μείζονος ή ελάσσονος σημασίας, που αφορούν στην αντιμετώπιση του γηγενούς βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Ο Ράμα κρύβεται πίσω από το δάκτυλο του ή έτσι νομίζει. Για τους γνωρίζοντες την πραγματικότητα, εάν όντως ήθελε, η ολοκλήρωση του συνυποσχετικού για προσφυγή στη Χάγη, θα ήταν υπόθεση ολίγων εβδομάδων.<br /><br />Εκείνος όμως κωλυσιεργεί επί χρόνια, αφ’ ενός για να εκβιάζει την Ελλάδα, αφ’ ετέρου για να παίζει το παιχνίδι της Τουρκίας. Και δυστυχώς η Αθήνα του χαρίζει πλουσιοπάροχα χρόνο! Σε μια στιγμή που φαινόταν να είχαν στενέψει τα περιθώρια γι’ αυτόν, με την έννοια ότι έπρεπε να δώσει ξεκάθαρη απάντηση, η μεθόδευση της δολοφονίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα λειτούργησε ως διέξοδος για τον Ράμα…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελλάδα-Αλβανία: Τα κοφίνια του Κοτζιά και το συνυποσχετικό-φάντασμα

Μπέτσης Ορφέας Με την ανάληψη της εξουσίας το 2013 από τον Έντι Ράμα (αρχηγό του Σοσιαλιστικού Κόμματος) αποσαφηνίστηκαν οι αντιλήψεις και ο...

Διαβάστε την συνέχεια