Ερντογάν-Τουρκία: Με λόγο ρατσιστικό και συμπλεγματικό κατά την Ελλάδας, σηματοδοτεί το ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/TURKEY-ERDOGAN-1922-CELEBRATIONS-790x400.jpg" /><br /><br />Σχολιάζει ο <b>ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br />Την επέτειο της νίκης των τουρκικών δυνάμεων το 1922 επέλεξε ο Ερντογάν για να εξαπολύσει τη σφοδρότερη μέχρι σήμερα επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό της ομιλίας του η ασέβεια απέναντι σε όλους, ακόμα και τις ΗΠΑ, κυρίως όμως απέναντι στον Ελληνισμό. Η ομιλία αυτή που αποτελεί την επιτομή του συμπλέγματος κατωτερότητας από το οποίο υποφέρει η γειτονική χώρα, προσφέρει σημαντική υπηρεσία σε Ελλάδα και Κύπρο, ενώ δίνει την εντύπωση ότι με αυτή κλείνει μια περίοδος της τουρκικής Ιστορίας, ανοίγοντας μία άλλη…<br /><br />Η ομιλία Ερντογάν δίνει την εντύπωση ότι η Τουρκία υπό την ηγεσία του έχει αποφασίσει να προχωρήσει ακόμα και σε διάρρηξη των σχέσεων με τους πάλαι ποτέ συμμάχους του στο ΝΑΤΟ. Το ύφος της ομιλίας εξέπεμπε το μήνυμα ότι η Τουρκία, για να παραμείνει στην Ατλαντική Συμμαχία, προϋπόθεση είναι να γίνουν αποδεκτές οι ιδιαιτερότητες των προσεγγίσεών της σε όλα τα ζητήματα. Κομβική θέση σε αυτές καταλαμβάνει και ο Ελληνισμός.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος, με τη γνωστή του αλαζονεία, δήλωσε αδιάφορος για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από τα υπερσύγχρονα αμερικανικής κατασκευής συστήματα όπως τα μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς F-35A Lightning II και προσπάθησε να αμφισβητήσει ότι ο πραγματικός λόγος του αποκλεισμού της Άγκυρας δεν ήταν άλλος από τους S-400. Για να τεκμηριώσει υποτίθεται αυτή του την αναφορά, χρησιμοποίησε τους ελληνικούς S-300!<br /><br />Στη σκέψη των Ισλαμιστών της Τουρκίας και του Ερντογάν προσωπικά, φαίνεται πως έχει μεγαλύτερο κόστος το να εμφανιστούν προσαρμοζόμενοι στη βούληση του οποιουδήποτε, εν προκειμένω των Αμερικανών, από το να εξομαλύνει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν για την τουρκική οικονομία που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται ότι το διεθνές οικονομικό σύστημα είναι δυτικοκεντρικό και εάν σε στοχοποιήσει μπορεί να προκαλέσει τεράστιες ζημιές στο εθνικό νόμισμα και την οικονομία.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Παρόλα αυτά, επιλέγει την οδό να επιχειρήσει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αναζητώντας σωσίβιο στον «προαιώνιο» εχθρό, τους Έλληνες, που φταίνε για όλα! Η απόπειρα συσχετισμού των τεχνολογικά παμπάλαιων πλέον S-300 που «κληρονόμησε» η Ελλάδα στο πλαίσιο της συμβιβαστικής λύσης για τη μη εγκατάστασή τους στην Κύπρο, με τους υπερσύγχρονους S-400 που ο ίδιος αγόρασε από τους Ρώσους έχει ξεπεράσει τα επίπεδα της γελοιότητας.<br /><br />Τους S-400 τους αγόρασε χωρίς η Τουρκία να πάρει οποιαδήποτε τεχνογνωσία. Αυτή τη δικαιολογία όμως την είχε χρησιμοποιήσει για να απορρίψει τα δυτικά συστήματα! Διότι οι Τούρκοι υποτίθεται ήθελαν πρόσβαση και στους πηγαίους κώδικες (source codes) των συστημάτων, αφενός για να έχουν απόλυτο έλεγχο του συστήματος και αφετέρου για να βαφτίσουν το σύστημα «τουρκικό» και με άλλη ονομασία να το προωθούν στις διεθνείς αγορές! Η επιτομή της ανατολίτικης μπαμπεσιάς και όποιος αρνείται βρίσκεται αντιμέτωπος με το τουρκικό υβρεολόγιο.<br /><br />Η στρεψοδικία των Τούρκων είναι απίστευτης μωρίας. Στην ουσία το «επιχείρημα» που προβάλουν με λόγια και με έργα είναι το ακόλουθο: «Εμείς υποσχεθήκαμε ότι δεν θα επιχειρούσαμε ποτέ τους S-400 σε περιβάλλον που θα επιχειρούσαν τα F-35, αλλά δεν μας πιστεύετε και δεν μας δίνετε τα F-35. Την ίδια ώρα ανέχεστε τους Έλληνες να κλειδώνουν αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος με ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα»! Άσε που δεν το κλείδωσαν! Ας υποθέσουμε όμως ότι έτσι έγινε ώστε να εξεταστεί λογικά η τουρκική επιχειρηματολογία.<br /><br />Επιμένει δηλαδή ο Ερντογάν στο να εξισώνει τα δυο συστήματα παρά τις τεράστιες τεχνολογικές διαφορές. Πέραν της απαίτησης το ΝΑΤΟ να στηριχθεί… σε τουρκικές υποσχέσεις για τους S-400 και να καταπιεί την παρουσία τους στο τουρκικό οπλοστάσιο! Προσπαθεί να πείσει ότι οι ελληνικοί S-300 συνιστούν εξίσου απειλή για τα τεχνολογικά μυστικά των αμερικανικών F-35, στην προσπάθεια να δικαιολογήσει εκ των υστέρων τις τουρκικές αποφάσεις και ενέργειες. Και για να προσθέσει λίγο δράμα στην υπόθεση, συμπληρώνει πως στο Αιγαίο τα τουρκικά μαχητικά εκτελούν δήθεν ΝΑΤΟϊκές αποστολές!<br /><br />Εκεί εδράζεται και η υποψία μήπως οι Τούρκοι ζητήσουν την ταυτόχρονη απομάκρυνση των δυο συστημάτων, σε έναν ελιγμό με στόχο να μειώσουν τον αρνητικό αντίκτυπο στο εσωτερικό της Τουρκίας, όπου η εθνικιστική πλειοδοσία με ανθελληνικά χαρακτηριστικά δείχνει να παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Δίνοντας αξία που δεν έχουν στους ελληνικούς S-300 τους εμφανίζει σχεδόν ισάξιους με τους S-400, έστω συμβολικά και παίρνει ένα αντάλλαγμα για να υποχωρήσει. Σενάριο είναι…<br /><br />Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις όμως στην προσπάθεια ανάλυσης των «επιχειρημάτων» Ερντογάν! Το ότι ουδέποτε η Ελλάδα ζήτησε να προμηθευτεί τους S-300 το είπαμε. Η δε προμήθεια των μικρότερου βεληνεκούς TOR M1, έγινε με βάση το «τετελεσμένο» των S-300 και τα προβλήματα με τη διασύνδεσή τους με δυτικά συστήματα αεράμυνας.<br /><br />Ας είχε εμφανιστεί τότε κάποιος και ας είχε προτείνει αντικατάσταση των S-300 με κάποιο σύγχρονο δυτικό σύστημα. Εάν είχε γίνει αυτό, προφανώς και το σύστημα μικρότερου βεληνεκούς (SHORADS: Short Range Air Defence System) δεν θα ήταν ρωσικό! Υπάρχει οποιοσδήποτε υποστηρίζει ότι τα SHORADS δεν αποτελούν ένα είδος υποστήριξης των μεγάλου βεληνεκούς αντιαεροπορικών και αντιβληματικών συστημάτων μιας χώρας; Και ότι για να συμβεί αυτό προϋπόθεση είναι να είναι εφικτή η διασύνδεση των δυο στο πλαίσιο μιας ενοποιημένης αεράμυνας;<br /><br />Αυτά είναι ψιλά γράμματα όμως για τον Ερντογάν, ο οποίος στη συνέχεια απορεί για την απόρριψη τέτοιων επιχειρημάτων από κάθε λογικό Αμερικανό αξιωματούχο. Το πρόβλημα είναι ότι δηλητηριάζοντας την τουρκική κοινωνία και καλλιεργώντας συστηματικά ένα ιδιότυπο σύνδρομο καταδίωξης στηριζόμενο σε ρητορική… φυλετικής υπεροχής, καταστρέφει τις προοπτικές εξεύρεσης μια λογικής λύσης και για το καλό της Τουρκίας. Εάν δεν ενδιαφέρει το ίδιο θα πρέπει να ενδιαφέρει εμάς;<br /><br />Σοβαρό ζήτημα είναι επίσης ότι οι ακραιφνείς παραλογισμοί που απομακρύνουν καθημερινά την Τουρκία από τη Δύση στην πράξη, πέραν της διάρρηξης του όποιου ψυχολογικού δεσμού υπήρχε, μοιάζουν να τα πιστεύουν ειλικρινά στην Άγκυρα. Μοιάζουν να πάσχουν από ένα συλλογικό ανθελληνικό σύνδρομο. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το νέο παραλήρημα και τα απίστευτα λόγια του Ερντογάν για τους Έλληνες;<br /><br />Με λόγο καταφανώς ρατσιστικό που θα ζήλευαν ακόμα και… ιστορικοί εκπρόσωποι, ανέφερε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εξισωθεί με την Τουρκία σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο! Size matters στη διεθνή πολιτική, ουδείς αντιλέγει! Αυτή είναι όμως μια επικίνδυνη οδός. Πώς να ακούγεται άραγε αυτό στο Ισραήλ και τη Σιγκαπούρη; Όλα καταγράφονται…<br /><br />Αυτά ο Ερντογάν τα συνόδευσε με το ότι η Ελλάδα «δεν είναι συνομιλητής μας» σε όλα τα παραπάνω επίπεδα! Κι αυτό αποτελεί επιτομή του τουρκικού ρατσισμού, ή εναλλακτικά του συμπλέγματος κατωτερότητας -πολιτισμικής;- που την κατατρύχει. Αυτό που όσες δεκαετίες και να το προβάλλει ως συμπεριφορά, απλά δεν της βγαίνει… με όλα της τα προβλήματα, η Ελλάδα όταν δεν στρουθοκαμηλίζει, αποδεικνύει στην πράξη ότι μπορεί να αρνηθεί τον τουρκικό επεκτατισμό στο πεδίο. Κι ας αφήνει τα παχιά λόγια στον Ερντογάν.<br /><br />Δυστυχώς, η συμπεριφορά της Τουρκίας παραμένει «αποκλίνουσα» με κοινωνιολογικούς όρους, στο πλαίσιο της Δύσης. Παραμένει απροσάρμοστη χαρακτηρίζοντας έτσι συλλογικά έναν λαό στο σύνολό του με βάση τα αμαρτήματα της ηγεσίας του και προβάλλοντας διαρκώς μια πολιτισμική ασυμβατότητα, η οποία δείχνει να ακυρώνει πλέον στην πράξη κάθε δυνατότητα διατήρησης των παραδοσιακών δεσμών Δύσης-Τουρκίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν-Τουρκία: Με λόγο ρατσιστικό και συμπλεγματικό κατά την Ελλάδας, σηματοδοτεί το ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ;

Σχολιάζει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Την επέτειο της νίκης των τουρκικών δυνάμεων το 1922 επέλεξε ο Ερντογάν για να εξαπολύσει τη σφοδρότερη μέχρι σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο «Ψυχρός Πόλεμος» μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας στον Ειρηνικό.

<img height="360" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1069557965_1.jpg" width="726" /><br /><br /><div><b>Ηλίας Τασόπουλος</b><br />Η επίσκεψη της Αμερικανίδας Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, ανεβάζοντας το θερμόμετρο στις σχέσεις μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας. Έκτοτε το Πεκίνο έχει αυξήσει τη στρατιωτική του δραστηριότητα γύρω από το νησί, δείχνοντας ταυτόχρονα τη διεύρυνση της επιρροής του σε όλη την περιοχή, ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να ενισχύσουν τις συμμαχίες τους.<br />Η απαγόρευση εισόδου των αμερικανικών πολεμικών πλοίων στα λιμάνια των Νήσων του Σολομώντα ενδεχομένως να ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία στη Ουάσιγκτον. Οι αρχές στην Ονιάρα τυπικά ζήτησαν μία νέα διαδικασία για την έγκριση του ελλιμενισμού των ξένων πλοίων, αλλά είναι σαφές πως πίσω από την απόφαση της κρύβεται η προσέγγιση της με το Πεκίνο.</div><div><br />Λίγο καιρό, οι Νήσοι του Σολομώντα είχαν υπογράψει μία συμφωνίας ασφαλείας με την Κίνα, δίνοντας στρατιωτική πρόσβαση στο Πεκίνο καθώς και πρόσβαση στα κινεζικά πολεμικά πλοία στο λιμάνι της χώρας. Το ιδεατό του αυταρχικού αποτελεσματικού κράτους, που προωθεί το Πεκίνο, λειτουργεί ελκυστικά για αρκετά κράτη της περιοχής, καθώς οι Κινέζοι είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν στους μικρότερους εταίρους τους, εξελιγμένα μέσα για τη διασφάλιση της τάξης.<br />Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν φροντίσει να στηρίξουν τις σχέσεις τους με τις περιφερειακές δυνάμεις, που μπορεί να αναχαιτίσουν την κινεζική ισχύ, από την Ιαπωνία μέχρι την Αυστραλία. Μία παράπλευρη συνέπεια της επίσκεψης Πελόζι ήταν πως έδειξε στους συμμάχους των Αμερικανών πως υπάρχει σημαντική διάθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες να εμπλακούν στην περιοχή και να διατηρήσουν την παρουσία της. </div><div><br /></div><div>Η στάση της Νότιας Κορέας απέναντι στην Κίνα για παράδειγμα θα ήταν ενδεχομένως διαφορετική, εάν δεν υπήρχε η επιβεβαίωση της αμερικανικής δέσμευσης.<br />Αντίστοιχα, η Ταϊβάν αισθάνεται ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να αντισταθεί στις επιταγές της Κίνας, όσο υπάρχει η αίσθηση πως οι Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν στον ορίζοντα. Χαρακτηριστικό είναι το συμβάν με τις προειδοποιητικές βολές που εκτοξεύθηκαν εναντίον ενός κινεζικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους, σε ένα μικρό νησί κοντά στις ακτές της Κίνας για πρώτη φορά. Για αυτό τον λόγο άλλωστε διαμαρτύρεται το Πεκίνο, επαναλαμβάνοντας πως οι αμερικανικές κινήσεις δίνουν αέρα στα πανιά της Ταϊπέι.</div><div><br />Αν και ο Λευκός Οίκος προσπαθεί να διατηρήσει χαμηλούς τόνους απέναντι στις φωνές του Πεκίνου, αυτό δεν σημαίνει πως κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Για πρώτη φορά μετά από καιρό, αποφασίστηκε δύο αμερικανικά πολεμικά πλοία να ασκήσουν το δικαίωμα διέλευσης του από το στενό της Ταϊβάν και να πλεύσουν σε διεθνή ύδατα.</div><div><br />Η Ουάσιγκτον θέλει να καταστήσει σαφές πως είναι αποφασισμένη να διασφαλίσει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα στην περιοχή. Από τη στιγμή της απόσυρσης τους από το Αφγανιστάν, η προσοχή των αμερικανικών δυνάμεων έχει στραφεί προς τον ειρηνικό και την αναχαίτηση της εξάπλωσης της κινεζικής επιρροής.<br />Για το κομμουνιστικό καθεστώς ωστόσο αυτές οι κινήσεις αποτελούν κόκκινο πανί, καθώς το Πεκίνο θεωρεί την περιοχή ως ζώνης αποκλειστικής επιρροής. Άλλωστε, ο κινεζικός στρατός ανακοίνωσε πως έθεσε υπό παρακολούθηση τα αμερικανικά πολεμικά σκάφη που διέπλευσαν το Στενό της Ταϊβάν. Είναι εμφανές πως η Κίνα δεν είναι πρόθυμη να δεχτεί την αμερικανική οπτική, ενώ οι φιλοδοξίες της Κίνας φτάνουν πολύ παραπάνω από την Ταϊβάν και τη Νότια Σινική Θάλασσα.<br /><br /></div><div><a href="http://liberal.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο «Ψυχρός Πόλεμος» μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας στον Ειρηνικό.

Ηλίας Τασόπουλος Η επίσκεψη της Αμερικανίδας Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, ανεβάζοντας το θερμόμετρο στις σχέσεις μετ...

Διαβάστε την συνέχεια

''Θερμό'' επεισόδιο μεταξύ ΗΠΑ- Ιράν: 4ωρη ''ναυμαχία'' στον Περσικό Κόλπο για θαλάσσιο drone.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-08/7394254.jpg?itok=DHrrhuHy" width="768" /><br /><br />Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ εμπόδισε ένα ιρανικό πλοίο να ''πιάσει'' ένα αμερικανικό θαλάσσιο drone στον Περσικό Κόλπο<br /><br />Σοβαρά επεισόδια μεταξύ Ιράν και ΗΠΑ λαμβάνουν πλέον χώρα στον Περσικό Κόλπο κλιμακώνοντας την ήδη τεταμένη κατάσταση.<br /><br />Το Ναυτικό των ΗΠΑ απέτρεψε μια προσπάθεια των ναυτικών δυνάμεων των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν να καταλάβουν ένα μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας, σύμφωνα με ανακοίνωση του 5ου Στόλου. <br /><br />Το βράδυ της Δευτέρας, ο 5ος στόλος των ΗΠΑ εντόπισε ένα πλοίο υποστήριξης του IRGCN που ονομάζεται Shahid Baziar να ρυμουλκεί ένα μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας Saildrone Explorer. Το περιπολικό του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού USS Thunderbolt βρισκόταν σε κοντινή απόσταση και απάντησε αμέσως.<br /><br />Στα πλάνα που δημοσίευσε το αμερικανικό ναυτικό, φαίνεται το πλοίο υποστήριξης του Ναυτικού του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν, Shahid Baziar, να ρυμουλκεί το μη επανδρωμένο πλοίο επιφανείας Saildrone Explorer στα διεθνή ύδατα του Αραβικού Κόλπου καθώς το πλοίο USS Thunderbolt (PC-12) του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού πλησιάζει ως απάντηση/παρέμβαση.<br />Ένα MH-60S Sea Hawk εκτοξεύτηκε επίσης από το Helicopter Sea Combat Squadron 26, που εδρεύει στο Μπαχρέιν.<br /><br />Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ είπε ότι οι απαντητικές του ενέργειές είχαν ως αποτέλεσμα το ιρανικό σκάφος να αποσυνδέσει τη γραμμή ρυμούλκησης με το Saildrone Explorer και να αναχωρήσει από την περιοχή περίπου τέσσερις ώρες αργότερα.<br /><br />Αυτό το επεισόδιο δείχνει ότι το Ιράν συνεχίζει να παρακολουθεί τα αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη με σκοπό την αρπαγή τους ώστε να εφαρμόσει την αντίστροφη μηχανική για να ενισχύσει τον δικό του στόλο.<br /><br />«Οι ενέργειες του IRGCN ήταν κατάφωρες, αδικαιολόγητες και ασυνεπείς με τη συμπεριφορά μιας επαγγελματικής ναυτικής δύναμης», είπε ο αντιναύαρχος Μπραντ Κούπερ, διοικητής της Κεντρικής Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων των ΗΠΑ, του 5ου Στόλου των ΗΠΑ και των Συνδυασμένων Ναυτικών Δυνάμεων. «Οι αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις παραμένουν σε επαγρύπνηση και θα συνεχίσουν να πετούν, να πλέουν και να επιχειρούν οπουδήποτε το επιτρέπει το διεθνές δίκαιο, προωθώντας παράλληλα τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες σε όλη την περιοχή».<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

''Θερμό'' επεισόδιο μεταξύ ΗΠΑ- Ιράν: 4ωρη ''ναυμαχία'' στον Περσικό Κόλπο για θαλάσσιο drone.

Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ εμπόδισε ένα ιρανικό πλοίο να ''πιάσει'' ένα αμερικανικό θαλάσσιο drone στον Περσικό Κόλπο Σοβαρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπηρετούν οι ελληνικοί εξοπλισμοί εθνικές ανάγκες ή ηγεμονικές σκοπιμότητες των ΗΠΑ;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/08/ellhnikoi-exoplismoi.jpg" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Θέμα μας οι ελληνικοί εξοπλισμοί, αλλά είναι σκόπιμο να ξεκινήσουμε από τις ΗΠΑ: Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς και τις προθέσεις των ιθυνόντων της Ουάσιγκτον, το έτος 2045 το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό θα περιλαμβάνει 523 πολεμικά πλοία. Από αυτά τα 373 θα έχουν πλήρωμα και τα 150 όχι. Το μεγάλο ποσοστό “μη επανδρωμένων” σκαφών, σχεδόν ένα στα δύο, προϋποθέτει ένα ενιαίο σύστημα ψηφιακής διασύνδεσης και επικοινωνίας.<br /><br />Στην ουσία το σύνολο του αμερικανικού Ναυτικού θα είναι μια ψηφιοποιημένη πλατφόρμα, στο πλαίσιο της οποίας όλες οι μονάδες θα λειτουργούν κάτω από ενιαία διοίκηση. Στο ίδιο ενιαίο σύστημα θα ενταχθούν προοδευτικά η Αεροπορία και ο Στρατός Ξηράς. Στην ουσία θα πρόκειται για μια πολεμική μηχανή στην οποία, για πρώτη φορά στην ιστορία, η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία θα έχει απόλυτη γνώση του πεδίου της μάχης, από το διάστημα ως τα βάθη των ωκεανών.<br /><br />Η προοπτική αυτή επιτρέπει οικονομίες κλίμακος. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, η προοπτική αυτή υπαγορεύεται από την ανάγκη να υπάρξουν οικονομίες κλίμακος. Ο στόλος δεν θα ενισχυθεί ιδιαίτερα σε αριθμούς, το αντίθετο μάλιστα. Προβλέπονται δώδεκα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων και δώδεκα μεγάλα αεροπλανοφόρα. Οι σημερινοί αριθμοί είναι παραπλήσιοι.<br /><br />Προβλέπονται 66 πυρηνικά υποβρύχια, 96 μεγάλα πλοία μάχης, καταδρομικά ή αντιτορπιλικά, 56 φρεγάτες, 31 πλοία αμφιβίου πολέμου, μερικά από αυτά και σε ρόλο μικρού αεροπλανοφόρου, 18 πλοία παράκτιου αμφίβιου πολέμου και 82 πλοία υποστήριξης. Η μορφή, οι αποστολές και το είδος των “μη επανδρωμένων” σκαφών θα προσδιοριστεί. Η οραματική αυτή σύλληψη για το αμερικανικό Ναυτικό του μέλλοντος ξεκινά από την πιεστική ανάγκη εξοικονόμησης πόρων, υλικών και ανθρώπινων.<br /><br />Η οικονομία των ΗΠΑ αντιπροσωπεύει σήμερα το 16-17% του παγκόσμιου ΑΕΠ, οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν το 37-38% του παγκόσμιου συνόλου. Είναι μια σχέση που κανένα κράτος στην Ιστορία δεν μπόρεσε να συντηρήσει μακροπρόθεσμα. Οι ΗΠΑ επιπλέον έχουν μόλις το 4,2% του πληθυσμού της Γης. Οι αντίπαλοί τους, ή έστω οι χώρες που πρέπει να ελεγχθούν από την ισχύ των ΗΠΑ, έχουν 30-50% του παγκόσμιου πληθυσμού. Δεν υπόσχεται πολλά μια τέτοια σχέση.<br />Πόλεμοι χωρίς πολεμιστές<br /><br />Εξαιτίας αυτών των μεγεθών οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ ξεκινούν από μια υποθετική βάση: ότι είναι δυνατόν οι πόλεμοι να γίνονται χωρίς πολεμιστές. Το κενό θα το καλύψει η τεχνολογία. Δεν πρόκειται για κάτι νέο. Όλες οι κυρίαρχες δυνάμεις του παρελθόντος έκαναν παρόμοιες σκέψεις. Το πρόβλημα είναι ότι οι πόλεμοι, από τη Συρία ως την Ουκρανία, επιμένουν ότι το κύριο στοιχείο εξακολουθεί να είναι οι πολεμιστές! Ας το κρατήσουμε αυτό.<br /><br />Με αριθμό πλοίων παραπλήσιο με τον σημερινό, χωρίς ένα ξέφρενο ανταγωνισμό ναυπηγήσεων με την Κίνα, λόγου χάρη –το Πολεμικό Ναυτικό της ξεπέρασε τα 500 πλοία– οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν να κυριαρχούν στους ωκεανούς. Η εισαγωγή όμως νέων τεχνολογιών και καινοτόμων όπλων επιβάλλει τη ναυπήγηση ολοένα και περισσότερων νέων πλοίων με νέες, ακριβές, προδιαγραφές.<br /><br />Τα υπάρχοντα πυρηνικά υποβρύχια των ΗΠΑ, λόγου χάρη, δεν είναι σε θέση να μεταφέρουν τους νέους υπερηχητικούς πυραύλους. Η διάμετρος των τελευταίων απαιτεί νέους τύπους κυψελών, οι οποίες απαιτούν νέα σχεδίαση των πλοίων. Οι τορπιλοσωλήνες των 21 ιντσών δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν ανάγκες νέων όπλων που έχουν ανάγκη από κυψέλες εκτόξευσης 87 ιντσών. Τα πρώτα σκάφη της σειράς Virginia, καθίστανται έτσι περίπου άχρηστα και παραγγέλνονται νέα που να μπορούν να εξυπηρετήσουν τα νέα όπλα. Για να γίνει αυτό το μέγεθος του κάθε υποβρυχίου πέρασε από τους 7.800 στους 10.200 τόνους και το κόστος ναυπήγησης ξεπέρασε κατά πολύ το ένα δισ. δολάρια ανά μονάδα.<br /><br /><div>Η ανάγκη “συμμάχων” και “συμμαχιών”<br /><br />Με τις πρώτες ενδείξεις λοιπόν οι αμερικανικοί σχεδιασμοί για την διατήρηση της ναυτικής κυριαρχίας δεν δείχνουν να οδηγούν πουθενά. Ούτε το κόστος μπορεί να περιοριστεί, ούτε το “λειψό” ανθρώπινο δυναμικό να διαφυλαχθεί. Στην πολιτική, όμως, υποτίθεται ότι βρίσκεται λύση, σε όλα. Οι ΗΠΑ αναγκαστικά υποχρεώνονται να μοιραστούν τα βάρη της κυριαρχίας με “συμμάχους” και “προθύμους”.<br /><br />Ας παραλείψουμε εδώ τις πολιτικές παραμέτρους του προβλήματος. Την ανάγκη δηλαδή να απωλέσουν οι “σύμμαχοι” την δυνατότητα άσκησης αυτόνομης, ανεξάρτητης πολιτικής σε τρόπο ώστε να υποχρεωθούν να μετάσχουν χωρίς αντίρρηση στα σχέδια των ΗΠΑ. Τα όσα συμβαίνουν με την Ευρώπη, την Γερμανία και την ενέργεια σήμερα εμπεριέχουν κάτι από αυτόν τον αμερικανικό εκβιασμό.<br /><br />Οι ΗΠΑ στερούνται των αναγκαίων μεγεθών για να διασφαλίσουν την κυρίαρχη θέση τους στον κόσμο και οι εναντίον τους απειλές διογκώνονται. Η πρόσφατη εικόνα πέντε μεγάλων αντιτορπιλικών να συναρμολογούνται ταυτόχρονα σε ναυπηγική κλίνη στο Νταλιάν της Κίνας ήταν σημαδιακή. Οι ΗΠΑ, λοιπόν, αναζητούν λύση στη συστράτευση των “συμμάχων”. Εκτός από την πρόθυμη Βρετανία, οι λοιποί δεν δείχνουν την πρέπουσα προθυμία. Οι αμερικανικοί ελιγμοί, εκβιασμοί και πιέσεις αυξάνονται ανάλογα.<br /><br />Το κλειδί για την “στράτευση” είναι η απόκτηση από τους συμμάχους αμερικανικών όπλων που εκ κατασκευής εντάσσονται σε αυτό το νέο “ψηφιακό” πλαίσιο των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Προεξάρχον όπλο σε αυτή την κατεύθυνση είναι το F-35, το οποίο επιβάλλεται σε φίλους και συμμάχους το έχουν δεν το έχουν ανάγκη, με παραχωρήσεις όπου χρειάζεται (μεταφορά τεχνολογίας σε Αυστραλία, αλλά και σε Γαλλία για το νέο αεροπλανοφόρο της) με εκβιασμούς των αδυνάτων και με κάθε άλλο μέσο. Με πρόσχημα τη διασύνδεση (interoperability) οι ΗΠΑ επιχειρούν να μεταβάλουν τους στρατούς των δυτικών κρατών σε στρατούς εξαρτώμενους από την μητρόπολη.<br />Οι ελληνικοί εξοπλισμοί<br /><br />Η Ελλάδα δεν ανήκει στους ισχυρούς, που μπορούν να φέρουν κάποια αντίρρηση στις ΗΠΑ. Το πολιτικό της προσωπικό εξάλλου δεν δείχνει καμία διάθεση να απαρνηθεί το <a href="https://slpress.gr/ethnika/otan-quot-anikomen-eis-tin-dysin-quot-kai-ochi-stin-ellada/">“ανήκομε”</a>. Ως εκ τούτου, παρά τα οικονομικά της προβλήματα, η Ελλάδα είναι έκθετη στα αιτήματα της Ουάσιγκτον. Πρωταγωνιστεί στην εξυπηρέτησή τους. Πέρα από τις πολύπλευρες “διευκολύνσεις”, βάσεις και τα τοιαύτα, η χώρα εξοπλίζεται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Τον τελευταίο καιρό το φράγμα των δέκα δισ. ευρώ για την παραγγελία νέων όπλων έχει κατά πολύ ξεπεραστεί και πλέον διακρίνεται το επόμενο: εκείνο των είκοσι δισ. (όσα είναι τα “σωτήρια” έσοδα από τον τουρισμό για έναν ολόκληρο χρόνο).<br /><br />Οι εξοπλισμοί είναι δύο επιπέδων. Σε ένα πρώτο επίπεδο επενδύονται αφύσικα ποσά σε υπερσύγχρονα, “ψηφιακά”, όπλα. Οι Bellhara και τα F-35 είναι τέτοια παραδείγματα. Η τεχνολογική (ας την πούμε έτσι) επένδυση αποσκοπεί στην πρόσδεση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στη “συμμαχική” υπόθεση, δηλαδή των ΗΠΑ. Τα όπλα αυτά είναι εκ γενετής προορισμένα να λειτουργούν σε “δίκτυο” πολυεπίπεδο, το οποίο ούτε διαθέτει η Ελλάδα, ούτε μπορεί να το δημιουργήσει σε δικό της εθνικό επίπεδο. Άρα τα όπλα αυτά είναι καταδικασμένα να αποδώσουν μόνο σε συμμαχικό περιβάλλον, ως μέρος μιας ευρύτερης πολεμικής μηχανής.<br /><br />Αφού διασφαλιστεί, διαμέσου των παραπάνω οπλικών συστημάτων, η συμμετοχή της Ελλάδας στο συμμαχικό πλαίσιο, έρχεται η δεύτερη ανάγκη του. Πρέπει οι σύμμαχοι να στείλουν και στρατιώτες στα πεδία των μαχών. Για την εξυπηρέτηση αυτής της ανάγκης επιστρατεύονται άλλου τύπου εξοπλισμοί. Από τα οχήματα Μ1117 –ειδικά στην καταπολέμηση “ανορθόδοξου πολέμου” λόγω της αντοχής τους σε “αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς– ως τα τερατώδη αμφίβια τεθωρακισμένα που θα μεταφέρουν πεζοναύτες στις εχθρικές ακτές! Επειδή, μάλιστα, τα τελευταία δεν χωράνε στα υπάρχοντα πλοία του ελληνικού στόλου ακούγεται κάτι για προμήθεια μεγάλου παλαιού πλοίου αμφιβίων επιχειρήσεων από τις ΗΠΑ! Και πάει λέγοντας…<br /><br />Αυτό το δεύτερο είδος όπλων είναι εκείνο που όντως θα χρησιμοποιήσει η Ελλάδα σε ενδεχόμενο πόλεμο. Αντίθετα με την υψηλή κατηγορία που προαναφέραμε, τα όπλα ετούτα θα έχουν συμμετοχή σε έναν πραγματικό πόλεμο. Και επειδή κινούνται στη σφαίρα της πραγματικότητας έχουν μια πραγματική ανάγκη: χρειάζονται πολεμιστές… Με τα πρώτα η Ελλάδα γίνεται εξάρτημα της Συμμαχίας, με τα δεύτερα ο ελληνικός λαός θα ματώσει για λογαριασμό της Συμμαχίας. Δεν πρόκειται να ματώσει σε κάποιον αόριστο πόλεμο στο βαθύ μέλλον. Πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ συνασπισμών, ο οποίος έχει ήδη ξεκινήσει.</div><div><br />Ελληνικοί εξοπλισμοί και τουρκική απειλή<br /><br />Φυσικά ετούτη η πολεμική προετοιμασία δικαιολογείται με την επίκληση του πραγματικού τουρκικού κινδύνου. Η αντιμετώπιση των Τούρκων, όμως, παρουσιάζεται αναντίστοιχη με το είδος των εξοπλισμών που υποτίθεται ότι την εξυπηρετούν. Πρώτον επειδή οι εξοπλισμοί (προγραμματισμένοι και όσοι προκύπτουν από “ευκαιρίες”) είναι αποσπασματικοί, ασυνάρτητοι και δεν εντάσσονται σε κάποιο συνεκτικό δόγμα αντιμετώπισης μιας τουρκικής επίθεσης. Έχουν νόημα μόνο αν εκληφθούν ως τμήματα ενός ευρύτερου στρατιωτικού συμμαχικού πλαισίου. Η δυνατότητά τους να χρησιμοποιηθούν αυτόνομα και αυτοδύναμα είναι περιορισμένη. Το συμμαχικό αυτό πλαίσιο έχει εχθρούς, έχει στόχους, έχει στρατηγική: Σ’ αυτούς δεν περιλαμβάνεται η Τουρκία η οποία είναι συμμαχική δύναμη.<br /><br />Δεύτερον, επειδή τα κύρια στοιχεία του οπλοστασίου που αποκτά η Ελλάδα είναι ενταγμένα σε άλλο πλαίσιο και άλλη λογική, υπόκεινται άμεσα ή έμμεσα σε ελέγχους εκτός της χώρας και των συμφερόντων της. Είναι “συμμαχικά” όπλα, δεν είναι ελληνικά. Με την απόκτησή τους η Ελλάδα παραιτείται ουσιαστικά του δικαιώματος να υπερασπίσει την εθνική κυριαρχία, την οποία εξαρτά από την ευμενή διάθεση, από την “προστασία” της Ουάσιγκτον.<br /><br />Και επειδή ακριβώς τα ελληνικά “δίκαια”, εκείνα του Διεθνούς Δικαίου και των Συνθηκών, έχουν εναποτεθεί σε συμμαχικά κέντρα, οι τουρκικές υπερπτήσεις, το casus belli για την επέκταση των χωρικών υδάτων κλπ αφήνονται αναπάντητα από την Αθήνα, η οποία τα αντιμετωπίζει χλιαρά ως ελάσσονα συμβάντα. Καθώς η “προστασία” των εθνικών δικαίων έχει παραχωρηθεί, η προάσπιση των ελληνικών δικαιωμάτων σχεδόν δεν θεωρείται υπόθεση ελληνικής πολιτικής. Την αρμοδιότητα την έχουν στην Ουάσιγκτον!<br /><br />Όσο για τους εξοπλισμούς, αυτοί είναι κομμένοι και ραμμένοι στις ανάγκες του νέου παγκόσμιου πολέμου που προαλείφεται. Σ’ αυτόν, η Ελλάδα, χάρη στους κυβερνήτες της, προσφέρεται εθελοντικά να ματώσει. Μια τέτοια αφοσίωση συγκινεί οπωσδήποτε όταν χαρακτηρίζει σχέσεις σκύλων και ανθρώπων. Ίσως να μην είναι εξίσου συγκινητική όταν αφορά σχέσεις μεταξύ κρατών και λαών.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Υπηρετούν οι ελληνικοί εξοπλισμοί εθνικές ανάγκες ή ηγεμονικές σκοπιμότητες των ΗΠΑ;

Μαργαρίτης Γιώργος Θέμα μας οι ελληνικοί εξοπλισμοί, αλλά είναι σκόπιμο να ξεκινήσουμε από τις ΗΠΑ: Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς και τις προθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο «καυσοκαλύβας» και το προβοκάρισμα του Τούρκου Προέδρου για επανάληψη της ιστορίας το 2023.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/19/mikrasiatiki_ekstrateia_Screenshot-2020-11-23-at-10.51.12-PM.png"><img height="401" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/19/mikrasiatiki_ekstrateia_Screenshot-2020-11-23-at-10.51.12-PM-696x512.png" width="803" /></a><br /><br /><div>Του <b>Δρα Δημ. Σταθακόπουλου </b><br />Ο «καυσοκαλύβας» και το προβοκάρισμα του Τούρκου Προέδρου για επανάληψη της ιστορίας το 2023 ( 100 χρόνια Τουρκικής Δημοκρατίας)<br /><br />Οκτώ (8) μήνες πριν την καταστροφή.<br />Επιστολή του πρίγκηπα Ανδρέα ( πατέρα του Φιλίππου της Αγγλίας και παππού του Καρόλου ) του επονομαζόμενου και ” καυσοκαλύβα” , προς τον Ιωάννη Μεταξά.<br />Εύκολα γίνεται αντιληπτό γιατί ηττηθήκαμε.<br />Ασυνεννοησία πλήρης , έριδες, εγωισμοί , διχασμός , ξένος παράγων :<br />* έδινε εντολές να καίγονται Τουρκικά χωριά, κάτι που αφενός έφερνε δυσφορία σε Έλληνες αξ/κους και στρατιώτες, αφετέρου έφερε την Ελλάδα σε διαχρονική δύσκολη θέση να απολογείται. Εξ ού και “καυσοκαλύβας”. Σήμερα μας προβοκάρει με αυτά ο Τούρκος Πρόεδρος , λέγοντας τι κάναμε ( sic ) και πως το 2023 ( 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας 29.10.1923 – 29.10.2023 ) θα κάνουν τη νέα μεγάλη επίθεση ( sic). Φυσικά ξεχνάει πως η Τουρκία είχε εμφύλιο ( Σουλτανικοί κατά Κεμαλιστών) που κατέστρεφε τη χώρα τους και πως οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν μεταξύ τους και από τις δυνάμεις κατοχής Άγγλων, Γάλλων , Ιταλών και μόνο σε λίγες καταχρηστικές περιπτώσεις από Έλληνες , που τιμωρήθηκαν γι αυτό από τα Ελληνικά έκτακτα στρατοδικεία.<br /><br />Σμύρνη, 19 Δεκεμβρίου 1921<br />Hotel Splendid Palace<br /><br />Αγαπητέ Γιαννάκη,<br /><br />Προτού αναχωρήσω εξ Αθηνών, εζήτησα να σε ιδώ για να σου ειπώ ότι το τηλεγράφημα της Στρατιάς, περί μη επανόδου μου, μοι εστάλη κατά λάθος εκ του Υπουργείου.<br /><br />Ο Θεοτόκης, είχεν ήδη λύσει την υπόθεσιν. Καλύτερα όμως ότι το έλαβα, διότι ούτω γνωρίζω το έδαφος επί του οποίου ίσταμαι. Η εκ μέρους της Στρατιάς δεξίωσίς μου ενταύθα υπήρξε παγερά, δηλ. ουδείς εκ των κυρίων ουδέ καν δι’ επισκέψεως με ετίμησε. Μόνον ο Παπούλας με εδέχθη λίαν εγκαρδίως, αυτός είναι αγαθός άνθρωπος, όστις παρασύρεται από τους περί αυτόν. Τον Πάλλην είδον μόνον, διότι συνήθως τρώγει την εσπέραν εις το ξενοδοχείον τούτο, και μετ’ αυτού ωμιλήσαμεν επισταμένως επί της εδώ καταστάσεως. Δεν ηρκέσθην εις τας ομιλίας ταύτας, τας εξέτεινα και μεθ’ ενός αξιωματικού, Σκυλακάκη, άλλοτε διευθυντού τού 3ου Γραφείου παρ’ εμοί, και νυν διευθύνοντος το 3ον Γραφείον τής Στρατιάς, του Βερνάρδου κωλυομένου και αρνουμένου να εργασθή καθότι ασχολείται εις την πολιτικήν (διαδίδει εις όλους ότι είναι μαζί σου). Είδες τον Πάλλην εις Αθήνας και υποθέτω ότι θα σου είπε, ότι η Στρατιά εγγυάται περί της ασφαλείας τού μετώπου μέχρις Ιανουαρίου, συνεπώς δεν θα σε κουράσω με αυτά.</div><div><br /></div><div> Το σοβαρόν είναι ότι η Στρατιά φοβείται ενδεχομένην επίθεσιν Τουρκικήν, όχι αμέσως τώρα, αφεύκτως όμως περί τον Φεβρουάριον ή Μάρτιο. Συστηματική άμυνα επί του νυν κατεχομένου μετώπου είναι δύσκολος, αν όχι αδύνατος, δεδομένου τού φοβερού μήκους αυτού και της ανεπαρκείας τών στρατευμάτων. Ημετέρα υποχώρησις συνεπώς είναι πράγμα όπερ λίαν ενδεχόμενον να συμβή, είτε αυτοβούλως είτε λόγω πιέσεως του εχθρού. Θα υπέθετέ τις, ότι υπό τοιαύτας συνθήκας θα είχεν γίνει ήδη μελέτη και έναρξις προετοιμασίας μιας δευτέρας γραμμής μάλλον συνεπτυγμένης και δυναμένης να κρατηθή οπωσδήποτε με τα μέσα άτινα διαθέτομεν. Ουδέν τοιούτον συνέβη, δεν υπάρχει δευτέρα γραμμή, ουδέ καν μελέτη περί αυτής. Η κατάστασις του στρατού δεν μου εμπνέει μεγάλην πεποίθησιν, η ορμή του εξηντλήθη, και αν παραμένη τώρα ησύχως επί της γραμμής του, το πράττει διότι νομίζει ότι θα έχωμεν λίαν προσεχώς την ειρήνην. Αν όμως αι διαπραγματεύσεις παραταθούν υπέρ το δέον, ή εάν ο Γούναρης επιστρέψη άπρακτος, και επομένως έχωμεν εξακολούθησιν του πολέμου, τότε ; Δεν νομίζω απολύτως, ότι ο στρατός θα είναι εις κατάστασιν να αντιμετωπίση σοβαράν ενέργειαν του εχθρού, αποτυχία δε εις εν σημείον τού μετώπου θα παρασύρη αφεύκτως το επίλοιπον και τότε θα σταματήσωμεν πού ; Τότε δια μιάς μονοκονδυλιάς χάνομεν ολόκληρον το ζήτημα – ή μάλλον τας θυσίας – και δεν θα ωφελήσουν πλέον τίποτα αι αισιοδοξίαι τών αξιοτίμων Γούναρη και Φώντα.<br /><br />Πρέπει να γίνη κάτι το ταχύτερον διά ν’ απαλλαχθώμεν του εφιάλτου τής Μικράς Ασίας. Δεν γνωρίζω τι πρέπει να γίνη, πρέπει όμως να παύσωμεν μπλοφάροντες και ν’ αντιμετωπίσωμεν την κατάστασιν οία πραγματικώς είναι.<br /><br />Διότι, επί τέλους, τι είναι καλλίτερον ; Να πέσωμεν εις την θάλασσαν ή να φύγωμεν προ τού λουτρού ; Με όσα λέγω, φοβούμαι, ότι θα εκληφθώ ως défaitiste , ή ότι παρασύρομαι από την ψυχικήν μου κατάστασιν. Σε διαβεβαιώ όμως, ότι ούτε το εν συμβαίνει ούτε το άλλο. Δεν βλέπω όμως ότι με την παράτασιν του πολέμου σώζομεν την ύπαρξιν και την υπόστασιν της Ελλάδος, το εναντίον βλέπω, και τόσον φανερά, ώστε, με φόβον παρεξηγήσεως ακόμη, σου γράφω δια να σου εκθέσω τας σκέψεις μου. Θα ωμίλουν διαφορετικά, εάν είχομεν τον πόλεμον εν Ελλάδι, όπως και διαφορετικά θα ήσαν τότε και τα αισθήματα του κόσμου. Τι θα κερδίσωμεν όμως με μίαν καταστροφήν, ή επί τέλους με μίαν ήτταν ενταύθα ; Διατί να κυνηγώμεν σκιάς ενταύθα, αντί να κυνηγώμεν την πραγματικότητα εν Ηπείρω και Θράκη;<br /><br />Ήκουσα και άλλο. Το γόητρον της ανωτέρας διοικήσεως εκλονίσθη σοβαρώς παρά τω στρατεύματι , γνωρίζεις ότι εγώ προσωπικώς απώλεσα προ πολλού πάσαν εμπιστοσύνην εις αυτήν. Το τοιούτον δεν είναι απίθανον, αν και ίσως δεν θα έπρεπε να το έλεγον εγώ αυτό. Η ασθένεια εδώ δύναται να συνοψισθή εις τρία κεφάλαια:<br />1ον) Έλλειψις επαρκών στρατευμάτων,<br />2ον) Μείωσις του ηθικού,<br />3ον) Εξασθένησις του κύρους τής Διοικήσεως.<br />Τα παρά του «Temps» γραφέντα περί της επισκέψεως του Διαδόχου εις το μέτωπον είναι αληθή κατά τούτο, ότι εις Αφιόν σχεδόν ολόκληρος η IVΜεραρχία , τον υπεδέχθη με αγρίας φωνάς περί απολύσεως, τόσον ώστε ηναγκάσθη ο Κοντούλης, να επέμβη δια δημηγορίας εκ του εξώστου. Πάσα ιδέα δημιουργίας δήθεν στάσεως εκ μέρους τού στρατού προς παραμονήν ενταύθα – κάποια εργασία εν τούτοις γίνεται – παρά τας διαταγάς τής Κυβερνήσεως αποκλείεται απολύτως κατ’ εμέ. Όταν μάθουν οι στρατιώται ότι απολύονται και ότι οι αξιωματικοί τούς εμποδίζουν να φύγουν, θα μας δέσουν, αν δεν μας σκοτώσουν εν απολύτω δικαίω. Άλλωστε ηρώτησα τον Βασιλέα περί αυτού – δεν του ανέφερον το όνομά σου – και το διέψευσε κατηγορηματικώς ειπών, ότι αυτά ήσαν ανοησίαι.<br /><br />Εις πάντα τ’ ανωτέρω προσθέτω και άλλο τεκμήριον διοικητικής παραλυσίας: Την σχεδόν τελείαν ανεξαρτησίαν τής Στρατιάς, την ανυπακοήν μάλλον αυτής προς το Υπουργείον. Το κακόν έχει προσλάβει τοιαύτας διαστάσεις, ώστε κατακρίνεται και εν αυτή τη Στρατιά παρά τινων, οίτινες εκράτησαν ακόμη κάποιαν νηφαλιότητα. Δείγμα έστω το τελευταίον επεισόδιον Δούσμανη διαταχθέντος παρά του Υπουργού αυτοπροσώπως να έλθη εδώ δια το συμβούλιον και αποπεμφθέντος εντεύθεν βαναύσως παρά Παπούλα και Πάλλη. Αυτά περίπου, όσον αφορά την στρατιωτικήν κατάστασιν.</div><div><br />Τα πολιτικά παρεστάθησαν πολύ εξογκωμένα εις Αθήνας. Ο Παπούλας έχω την εντύπωσιν, ότι δεν πολιτεύεται, δεν υποστηρίζει δε τον Στεργιάδην λόγω αντιζηλίας. Λέγει, ότι θέλει να τελειώση το ταχύτερον το συμβούλιον δια να φύγη. Τα περί ενεργείας αξιωματικών υπέρ του Στεργιάδη, άνευ σοβαρότητος· υπάρχουν βέβαια οι νομίζοντες αυτόν ως τον μόνον σωτήρα, αλλά δεν προπαγανδίζουν υπέρ αυτού.<br />Μετά του Στεργιάδου είχον μεγάλην και λίαν ενδιαφέρουσαν ομιλίαν. Ομολογώ, ότι δεν τρέφω και πολύ μεγάλην εμπιστοσύνην εις τον άνδρα, νομίζω όμως ότι όσα μου είπε, τα είπεν ειλικρινώς, τουλάχιστον νομίζω, δεν αναλαμβάνω όμως ουδεμίαν ευθύνην!<br /><br />Είναι όλως διόλου της ιδέας ότι ο στρατός δεν είναι πλέον δυνατόν να δώση περισσότερα αφ’ ό,τι έδωσεν ήδη. Και αυτά τα δοθέντα είναι κατά πολύ ανώτερα αφ’ ό,τι αυτός ενόμιζεν ως δυνατά. Στηρίζεται εις το οικονομικόν ζήτημα και λέγει ότι εφθάσαμεν πλέον εις το όριον του δυνατού. Δεν γνωρίζει ποία θα είναι η εξέλιξις, η ιδέα όμως της αποχωρήσεως εκ Μ. Ασίας δεν τον τρομάζει. Λέγει ότι τα κατορθώματα του στρατού, ως επίσης και της ελληνικής διοικήσεως επί χώρας ημιαγρίας θα μείνωσι πάντως εις το ενεργητικόν του έθνους εφόδια πολύτιμα και εκμεταλλεύσιμα διά το μέλλον. Η Αγγλία, κατ’ αυτόν, έχει ανάγκην Ελλάδος ισχυράς στρατιωτικώς. Όσον αφορά αυτόν τον ίδιον, μοι εδήλωσε κατηγορηματικώς -άνευ ιδικής μου προκλήσεως- ότι ουδέποτε θα επολιτεύετο υπό οιονδήποτε όρον. Τούτο με ύφος, ως να επεθύμει να το μεταβιβάσω, και το μετεβίβασα ήδη. Δεν ηδυνήθην ν’ αντιστώ εις τον πειρασμόν να τον ερωτήσω, διατί αυτή η απόλυτος άρνησις, ενώ υπήρχε τοιούτον ρεύμα υπέρ αυτού εν Ελλάδι. Έλαβον ως απάντησιν ότι αυτός, ο Στεργιάδης, και ο κοινοβουλευτισμός αποτελούσι δύο πόλους εντελώς ασυμβιβάστους, λόγω τού χαρακτήρος του, ότι αι μέθοδοι της διοικησεώς του δεν επιδέχονται έλεγχον Βουλής και Τύπου, ότι τους υπουργούς του θα ηννόει ως υπαλλήλους του, ως συμβαίνει ενταύθα με τον Γουναράκην και τους λοιπούς. Ότι βεβαίως τοιαύται αντιλήψεις θα έβλαπτον και Βασιλέα και χώραν, και ότι συνεπώς είναι αδύνατοι, και ότι τέλος η υγεία του τού απαγορεύει τελείως τοιαύτας επιχειρήσεις. Εν μιά λέξει, δεν άφησε ουδέ την ελαχίστην θυρίδα ανοικτήν, δια της οποίας ίσως να επείθετο να αναλάβει την αρχήν. Αυτά, άρα, είναι αρκετά ικανοποιητικά, νομίζω, αν είναι ειλικρινή.<br /><br />Ο κόσμος εδώ γενικώς είναι απαίσιος. Αφήνω τους διαφόρους ποντικούς -ούτως αποκαλούνται ενταύθα οι Λεβαντίνοι- αυτοί επί τέλους έχουν και δικαίωμα να ακολουθούν την πολιτικήν τής δήθεν πατρίδος των. Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την 15ην Δεκεμβρίου είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ διά να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν τού φοβερού αίματος όπερ εχύσαμεν εδώ. Αίματος της Παλαιάς Ελλάδος δε, διότι όλα τα παιδιά τών οπωσδήποτε καλυτέρων οικογενειών τών ενταύθα, υπηρετούν εις την Σμύρνην και τα μετόπισθεν, αλλοίμονον δε αν εν οιονδήποτε τμήμα ευρεθή σχηματισμένον μόνον από Μικρασιάτας και ενώπιον τού εχθρού!<br />Το επεισόδιον Δούσμανη λαμβάνει διαστάσεις επιφόβους. Αυτοί διατείνονται ότι εστάλη ενταύθα τη επιμόνω απαιτήσει τού Υπουργού, αφ’ ετέρου ο Πάλλης μου λέγει ότι έχουν τηλεγράφημα του Υπουργού λέγοντος ότι ο Δούσμανης προσέρχεται τη επιμόνω απαιτήσει αυτού του ιδίου. Προ της αναχωρήσεώς του εντεύθεν ετηλεγράφησεν ο Δούσμανης εις τον Υπουργόν, ότι, κατόπιν της διαγωγής τού Παπούλα, ζητεί την έγκρισιν να επανέλθει, και ο υπουργός απήντησεν εγκρίνων «μετά λύπης και δυσφορίας αναγκάζομαι εγκρίνω».<br /><br />Κόπιασε να βγάλης άκρη!<br />Οπωσδήποτε το Συμβούλιον εματαιώθη, πρώτη πράξις τού αρχομένου δράματος, του οποίου τον αντίκτυπον φοβούμαι επί του πνεύματος των αξιωματικών.<br /><br />Παύω όμως τώρα αυτή τη φλυαρία με την ελπίδα ότι δεν σε εκούρασα πάρα πολύ.<br /><br />Σου εύχομαι καλές εορτές και ευόδωσιν εις το έργον σου.<br /><br />Πότε, Θεέ μου, θα γλυτώσω από αυτήν την κόλασιν εδώ ;<br /><br />Πάντοτε σος<br /><br />Ανδρέας<br /><br />Πηγή: (Ι.Μεταξά, Ημερολόγιο, Παράρτημα 1921-1922, σ. 757-60)<br /><br />Όλο το ημερολόγιο σε pdf , εδώ: <a href="https://www.ioannismetaxas.gr/Hmerologio.html">https://www.ioannismetaxas.gr/Hmerologio.html</a><br /><br />** Ο πρίγκιπας Ανδρέας καταδικάσθηκε σε θάνατο με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον Αύγουστο του 1921. Η απόφαση δεν εκτελέστηκε από την Επαναστατική Στρατιωτική Κυβέρνηση, λόγω μεσολάβησης της βρετανικής κυβέρνησης, μέσω του Άγγλου πλοιάρχου Τάλμποτ. Με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό “της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων” και τον καταδίκασε στις 20 Νοεμβρίου 1922 στην ποινή της ισόβιας υπερορίας ( εκτός ορίων Ελλαδος ) και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών. Μετέβη στο Παρίσι.</div><div><br />Στα τέλη Ιανουαρίου 1936, μετά την παλινόρθωση της μοναρχίας στην Ελλάδα, η ποινή του ακυρώθηκε και ο ίδιος αποκαταστάθηκε στον βαθμό του. Σύντομα επισκέφθηκε την Ελλάδα, η επίσκεψή του, όμως, προκάλεσε την αντίδραση του ημερήσιου τύπου. Στα τέλη του 1936 διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος του Βασιλιά Γεωργίου Β΄.<br />Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε στη Νότια Γαλλία κινούμενος μεταξύ Καννών και Μόντε Κάρλο. Τα τελευταία χρόνια προσβλήθηκε από πρώιμη αρτηριοσκλήρωση λόγω του εθισμού του με το αλκοόλ.<br />Απεβίωσε στις 3 Δεκεμβρίου 1944, στο ξενοδοχείο “Μετροπόλ” του Μόντε Κάρλο, από ανακοπή καρδιάς. Η σορός του αρχικά μεταφέρθηκε στο ρωσικό παρεκκλήσιο στη Νίκαια και εν συνεχεία στην Ελλάδα, όπου και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο του Τατοΐου.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο «καυσοκαλύβας» και το προβοκάρισμα του Τούρκου Προέδρου για επανάληψη της ιστορίας το 2023.

Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου Ο «καυσοκαλύβας» και το προβοκάρισμα του Τούρκου Προέδρου για επανάληψη της ιστορίας το 2023 ( 100 χρόνια Τουρκι...

Διαβάστε την συνέχεια

«Γιατί να μη θέλει τον κ.Μητσοτάκη ο Ερντογάν, επί των ημερών του αλωνίζει».

<div><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="385" src="https://www.youtube.com/embed/JZbBtT8Vkmc" width="784" youtube-src-id="JZbBtT8Vkmc"></iframe></div><div><br /></div>«Ο κ.Μητσοτάκης με το θέμα των υποκλοπών ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή, παραβίασε την πολιτική και ηθική τάξη και δεν έχει πολλά περιθώρια χειρισμών…Οι πρώτοι που το είπαν αυτό ήταν διακεκριμένοι συνταγματολόγοι που δεν είναι εχθρικά διακείμενοι απέναντι του και του υπέδειξαν το μοναδικό δρόμο που το απομένει, αυτόν της παραίτησης».<br /><br />Ο γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος σχολιάζει τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που προέκυψαν μετά από την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών.<br /><br />Επισημαίνει ότι οι υποκλοπές μπορεί να μην είναι το βασικό κριτήριο με το οποίο θα ψηφίσει ο κόσμος αλλά είναι σίγουρο ότι «αυτό το θέμα έχει επιφέρει συντριπτικό πλήγμα στον κ. Μητσοτάκη και αυτό θα επιτρέψει στους πολιτικούς του αντιπάλους να φθάνουν πιο κοντά στην κοινωνία».<br /><br />Σχολιάζει τα μαζικά πυρά που δέχεται η κυβέρνηση από σχεδόν όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού αλλά και τα όσα είπε στο υπουργικό συμβούλιο ο κ.Μητσοτάκης περί επιθυμίας του Πούτιν και του Ερντογάν να «τον ρίξουν». «Αυτά δείχνουν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο πρωθυπουργός… Όταν το είπε ο κ.΄Αδωνις Γεωργιάδης υπήρξαν μειδιάματα. Αλλά να το λέει ο πρωθυπουργός είναι στοιχείο παραλογισμού…Όπως και τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε για τις υποκλοπές. Δεν προκύπτει από πουθενά ότι ο κ.Πούτιν δεν τον θέλει και βέβαια ο κ.Ερντογάν μάλλον τυχερός είναι που έχει απέναντι του τον κ.Μητσοτάκη και αλωνίζει». <div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Γιατί να μη θέλει τον κ.Μητσοτάκη ο Ερντογάν, επί των ημερών του αλωνίζει».

«Ο κ.Μητσοτάκης με το θέμα των υποκλοπών ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή, παραβίασε την πολιτική και ηθική τάξη και δεν έχει πολλά περιθώρια χε...

Διαβάστε την συνέχεια