Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Tουρκική εισβολή στη Συρία με το βλέμμα στις εκλογές

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha9PVCJ1tr0gySO41_tyzKlMYG30t-ac8c0XWXBobhWVa0ZvGpDEeiUoV27Fglo9L_W0HByovMKNogN-0rpA5M0dDwwCkmN5tOYg_u6kGolbYMCBk4lXAqNbNCAjuc1ZAHC3bOzWzycvHT/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF990.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha9PVCJ1tr0gySO41_tyzKlMYG30t-ac8c0XWXBobhWVa0ZvGpDEeiUoV27Fglo9L_W0HByovMKNogN-0rpA5M0dDwwCkmN5tOYg_u6kGolbYMCBk4lXAqNbNCAjuc1ZAHC3bOzWzycvHT/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF990.jpg" width="640" /></a></div>
 
Τρεις ημέρες μετά την υπογραφή της αμερικανοτουρκικής συμφωνίας για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό ανταρτών της συριακής «μετριοπαθούς» αντιπολίτευσης, τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλαν σε συριακό έδαφος για να απεγκλωβίσουν τους 38 οπλίτες που φρουρούσαν το μαυσωλείο του Süleyman Şah, παππού του ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του Οσμάν Α΄, και να απομακρύνουν τα λείψανα και λοιπά ιστορικά κειμήλια που φυλάσσονταν στον τάφο μαζί με την τουρκική Σημαία. Ο τάφος του Süleyman Şah θεωρείτο τουρκικό έδαφος βάσει του Άρθρου 9 της Γαλλοτουρκικής συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης του 1921 και εντοπίζεται στις ανατολικές όχθες του Ευφράτη, βορειοανατολικά του Χαλεπιού και σε απόσταση σε απόσταση 37 χιλιομέτρων από τα τουρκικά σύνορα. Η οδική πρόσβαση στον τουρκικό θύλακα είχε διακοπεί από τον περασμένη άνοιξη μετά την προώθηση των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) για την πολιορκία της κουρδικής πόλης Κομπάνι. 
 
Η επιχείρηση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων με την κωδική ονομασία «Σαχ Ευφράτης» (Şah Fırat) ξεκίνησε στις 21:00 (τοπική ώρα και ώρα Ελλάδας) της 21ης Φεβρουαρίου και είχε δύο ΑΝΣΚ: Πρώτον, την απομάκρυνση της φρουράς, των λειψάνων και της σημαίας από τον τάφο του Süleyman Şah και δεύτερον, την εξασφάλιση εδάφους σε περιοχή εγγύτερα των τουρκικών συνόρων για τη μετεγκατάσταση του μαυσωλείου. Eίχαν προηγηθεί από τις 18:30 αναγνωριστικές πτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκάφων πάνω από την περιοχή. Στο χερσαίο σκέλος της επιχείρησης ενεπλάκησαν 39 άρματα μάχης Μ60Α3, 57 τεθωρακισμένα οχήματα και 572 αξιωματικοί και οπλίτες της 20ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας, περιλαμβανομένων 44 στελεχών των Bordo Bereli και 25 συνδέσμων της MİT ενώ αεροπορική προστασία παρείχε αριθμός μαχητικών αεροσκαφών F-16 υπό τον συντονισμό ζεύγους ΑΣΕΠΕ Β737 της Τουρκικής Αεροπορίας καθώς και επιθετικά ελικόπτερα AH-1W Super Cobra. Σημειώνεται ότι η αεροπορική δραστηριότητα στην περιοχή ήταν τόσο έντονη που επισημάνθηκε έγκαιρα από Κούρδους χρήστες μέσων κοινωνικής δικτύωσης. 
 
Οι επίγειες δυνάμεις αφίχθησαν στο μαυσωλείο του Süleyman Şah στις 00:30 της 21ης Φεβρουαρίου, στις 4:45 το εγκατέλειψαν και από τις 06:03 άρχισαν να επανέρχονται τμηματικά σε τουρκικό έδαφος, πλην μικρής ομάδας που παρέμεινε στην καταληφθείσα περιοχή Eşme, περί τα 180 μέτρα από τα τουρκικά σύνορα. H διαδικασία απομάκρυνσης είχε προγραμματισμένη διάρκεια τριών ωρών, χρειάστηκαν ωστόσο περί τις έξι ώρες μέχρι την επιστροφή σε τουρκικό έδαφος λόγω του κατεστραμμένου οδικού δικτύου στην περιοχή. «Όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες που φρουρούσαν το μαυσωλείο επέστρεψαν σώοι και ασφαλείς νωρίς σήμερα το πρωί στην Τουρκία, ενώ ό,τι είχε απομείνει από τον ιερό τόπο καταστράφηκε [σ.σ. για να μη περιέλθει στην κατοχή των τζιχαντιστών του ISIS ή των κουρδικών YPG]», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ahmet Davutoğlu κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο τουρκικό Γενικό Επιτελείο, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επιχείρησης, την οποία προηγουμένως είχε παρακολουθήσει σε πραγματικό χρόνο από το Κέντρο Επιχειρήσεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου στην Άγκυρα. 
 
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_13576" style="width: 810px;">
<a href="http://e-amyna.com/wp-content/uploads/2015/02/davutoglu_9451.jpg"><img alt="omutanı Orgeneral Akın Öztürk (solda), Genelkurmay Başkanı Necdet Özel (sol2), Milli Savunma Bakanı İsmet Yılmaz(sağ 3), Başbakanlık Müsteşarı Kemal Madenoğlu (sağ 2), MİT Müsteşar Vekili İsmail Hakkı Musa (sağda) da hazır bulundu." class="wp-image-13576 size-full" height="369" src="http://e-amyna.com/wp-content/uploads/2015/02/davutoglu_9451.jpg" width="800" /></a> 
<div class="wp-caption-text">
Από δεξιά: Ο Αρχηγός της ΤΑ Πτέραρχος Akın Öztürk, ο Αρχηγός του Τ/ΓΕ Στρατηγός Necdet Özel, ο πρωθυπουργός Ahmet Davutoğlu, ο Αρχηγός του ΤΣ Στρατηγός Hulusi Akar, o υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Kemal Madenoğlu και ο προσωρινός διοικητής της MİT İsmail Hakkı Musa στο Κέντρο Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου στην Άγκυρα. Εμφανή τα μέτρα ασφάλειας πληροφοριών.</div>
</div>
 
Σύμφωνα με την υπ΄αριθμ. ΒΑ-02/15 ανακοίνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, τα τουρκικά στρατεύματα δεν ενεπλάκησαν σε εχθροπραξίες, σημειώθηκε ωστόσο απώλεια προσωπικού σε δυστύχημα «κατά τη φάση της προετοιμασίας της επιχείρησης». [2] Όπως έγινε αργότερα γνωστό, επρόκειτο για τον 34χρονο μόνιμο λοχία Halit Avcı με καταγωγή από την Τραπεζούντα, ο οποίος είχε παρακολουθήσει στο παρελθόν σχολείο ενημέρωσης κοινού σε συνεργασία με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Αnadolu. 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsitzlsSrI5ru3OgNoA0232uKD9LS2bvm7tUqiTAYOU_-0FnBE_Dwh4TkzxqJk63aDJfmNA0S8XXbR6PzqHmzCoV1FsmuYJAlJPdJWzcZS6jI6ARyd9V7rxAzafUkLM1QqFINJGGcwvtM6/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF988.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsitzlsSrI5ru3OgNoA0232uKD9LS2bvm7tUqiTAYOU_-0FnBE_Dwh4TkzxqJk63aDJfmNA0S8XXbR6PzqHmzCoV1FsmuYJAlJPdJWzcZS6jI6ARyd9V7rxAzafUkLM1QqFINJGGcwvtM6/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF988.jpg" width="320" /></a></div>
Σύμφωνα με ανακοίνωση της συριακής κυβέρνησης, η Άγκυρα ενημέρωσε τη Δαμασκό μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής επιχείρησης, επιδίδοντας ρηματική διακοίνωση στο προξενείο της Συρίας στην Κωνσταντινούπολη. Η συριακή κυβέρνηση χαρακτήρισε την εισβολή πράξη «κατάφωρης επιθετικότητας», καθι 
Σε σχήμα κλεψύδρας, ο τουρκικός θύλακας με το μαυσωλείο του Süleyman Şah. Δεξιά, εικόνα από Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος ΑΝΚΑ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης. 
Σφοδρές αντιδράσεις σημειώθηκαν και από πλευράς των κομμάτων της τουρκικής αντιπολίτευσης. «Σημειώθηκε απώλεια εδάφους χωρίς πόλεμο για πρώτη φορά στην 90χρονη ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας, είναι απαράδεκτο», δήλωσε ο γραμματέας του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Gürsel Tekin ενώ ο αρχηγός του κόμματος Kemal Kılıçdaroğlu ανέφερε σε μήνυμά του στο Twitter πως «εκείνοι που εγκατέλειψαν τον τάφο Süleyman Şah θα εγκαταλείψουν αύριο τη χώρα, θα πληρώσουν γι΄αυτό που έκαναν στην Τουρκία». 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivxCHD-J72CG_aYQh3rwx9OT4Bgq8nfZTmQJ-lIK84E7FACHX4BnHoMhnNuCO3PqabONaN5LZ6TZHdA2vyZ6na1XEopyRMWjlM7qMSPbyVTNX2n7r9LpURMYCVns_C4inVx8OQrE49G2Xq/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF989.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivxCHD-J72CG_aYQh3rwx9OT4Bgq8nfZTmQJ-lIK84E7FACHX4BnHoMhnNuCO3PqabONaN5LZ6TZHdA2vyZ6na1XEopyRMWjlM7qMSPbyVTNX2n7r9LpURMYCVns_C4inVx8OQrE49G2Xq/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF989.jpg" width="640" /></a></div>
 
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι αντιδράσεις του εθνικιστικού ΜΗΡ με το βουλευτή Yusuf Halaçoğlu να κάνει λόγο για «εσχάτη προδοσία» και «παράδοση της πατρίδας στα χέρια του ISIS». Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η κατάληψη περιοχής για την επαναγκατάσταση του μαυσωλείου του Süleyman Şah εντός συριακού εδάφους (έστω σε απόσταση αναπνοής από τα τουρκικά σύνορα) πραγματοποιήθηκε με το βλέμμα στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, όπου το κυβερνών ΑΚΡ ελπίζει στην εξασφάλιση της κρίσιμης πλειοψηφίας στη Βουλή για την αναθεώρηση του τουρκικού Συντάγματος. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται εξάλλου η δήλωση Davutoğlu ότι η Τουρκία δεν έχασε κανένα δικαίωμά της σε ό,τι αφορά το διεθνές δίκαιο», βάσει του οποίου της έχει δοθεί ένα κομμάτι του συριακού εδάφους για τον τάφο αυτόν. 
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_13583" style="width: 635px;">
<a href="http://e-amyna.com/wp-content/uploads/2015/02/aa_ekip_625-jpg20150222104941-jpg20150222125736.jpg"><img alt="ωω" class="wp-image-13583 size-full" height="424" src="http://e-amyna.com/wp-content/uploads/2015/02/aa_ekip_625-jpg20150222104941-jpg20150222125736.jpg" width="625" /></a> 
<div class="wp-caption-text">
Στις φωτογραφίες, τα συνεργεία της κρατικής τηλεόρασης που ανέλαβαν την επικοινωνιακή κάλυψη της επιχείρησης κατάληψης της περιοχής Eşme, όπου κατασκευάζεται νέο μαυσωλείο από το Μηχανικό του Τουρκικού Στρατού.</div>
</div>
 
Απαρατήρητο δε θα μπορούσε να πέρασει βέβαια το γεγονός ότι η έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης συνέπεσε με την κρίσιμη συνεδρίαση στην τουρκική Βουλή, κατά την οποία υπερψηφίστηκαν τα 10 πρώτα από τα 132 άρθρα του αμφιλεγόμενου νομοσχεδίου της ισλαμικής κυβέρνησης που μετατρέπει την Τουρκία σε αστυνομικό κράτος. Μετά από μία εβδομάδα επεισοδιακών συνεδριάσεων και σκηνές απείρου κάλλους στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, το κυβερνών ΑΚΡ κατάφερε να περάσει τα άρθρα για τη διέρευνση των αρμοδιοτήτων της αστυνομίας για την αντιμετώπιση διαδηλώσεων, βάση των οποίων οι Τούρκοι αστυνομικοί θα είναι σε θέση να κάνουν ελεύθερη χρήση των υπηρεσιακών τους όπλων κατά διαδηλωτών που εκτοξεύουν «βόμβες μολότοφ, εκρηκτικές ύλες, εμπρηστικές βόμβες, καύσιμα, [συσκευές που προκαλούν] ασφυξία ή επιβλαβή ή παρόμοια όπλα». Το επίμαχο νομοσχέδιο προβλέπει επίσης τη διεξαγή αστυνομικών ερευνών, συλλήψεων και υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και ηλεκτρονικής επικοινωνίας των πολιτών χωρίς οποιαδήποτε δικαστική εντολή αλλά με βάση απλές «υποψίες» καθώς και την αποστρατικοποίηση της Χωροφυλακής. 
 
 
Ως εκ τούτου ήταν αναμενόμενη η μέγιστη δυνατή επικοινωνιακή προβολή της στρατιωτικής επιχείρησης  προκειμένου να αλλάξει η ατζέντα της πολιτικής συζήτησης και να σταλεί μήνυμα προσήλωσης στο νεοοθωμανικό όραμα και αποφασιστικότητας για την προστασία των συμφερόντων της Τουρκίας. 
 
<a href="http://e-amyna.com/" target="_blank">πηγή</a>

Tουρκική εισβολή στη Συρία με το βλέμμα στις εκλογές

Τρεις ημέρες μετά την υπογραφή της αμερικανοτουρκικής συμφωνίας για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό ανταρτών της συριακής «μετριοπαθούς»...

Διαβάστε την συνέχεια

Αόρατη Ισλαμιστική θηλειά σφίγκει το λαιμό της Τουρκίας.

Ellada simera 0 κόσμος 15:51

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL0F1ZUF8pcsbj8QEQyNY7uSYdo25k4Pb1KedHC2WJNwCC8wP0CvDovg493MYJgpsLH7cPVsCsaUG7wh72duJITzm4fKNw6GYzrTYBG_LtMTTdkPXPiTnCGE0AnrjHKJZ2b8MH6yDGg18E/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF987.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL0F1ZUF8pcsbj8QEQyNY7uSYdo25k4Pb1KedHC2WJNwCC8wP0CvDovg493MYJgpsLH7cPVsCsaUG7wh72duJITzm4fKNw6GYzrTYBG_LtMTTdkPXPiTnCGE0AnrjHKJZ2b8MH6yDGg18E/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF987.jpg" width="640" /></a></div>
 
Οποιος νομίζει ή ισχυρίζεται ότι η (ολιγόωρη, έστω) εισβολή στο έδαφος της Συρίας 600 Τούρκων κομάντος, με περισσότερα από 100 θωρακισμένα οχήματα και ισχυρή εναέρια υποστήριξη, είχε να κάνει με τη σωτηρία του ιερού για τους Οθωμανούς μαυσωλείου του Σουλεϊμάν Σαχ και την απομάκρυνση των στρατιωτών που το φυλάσσουν εδώ και μήνες, ασφαλώς έχει άγνοια τόσο των επιδιώξεων της Άγκυρας όσο και των τεράστιων γεωπολιτικών ανακατατάξεων που... <a href="https://www.blogger.com/null"></a>συντελούνται στην ευρύτερη περιοχή. 
Όποιος, επίσης, νομίζει ότι οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής επέλεξαν να περάσουν μέσα από το μισοκατεστραμμένο από τις συγκρούσεις με τους «τζιχαντιστές» Κομπάνι επειδή ήταν ο πιο... σύντομος δρόμος για να φτάσουν στο ιερό μνημείο, απλώς δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την αξία των συμβολισμών και της επίδειξης δύναμης στη γεωπολιτική σκακιέρα. Εκτός αν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι τα όσα συνέβαιναν παρακολουθούσε σε απευθείας μετάδοση από το κέντρο επιχειρήσεων ο πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, μιμούμενος τον Μπαράκ Ομπάμα και τους επιτελείς του στην επιχείρηση εκτέλεσης του Οσάμα μπιν Λάντεν... 
 
Καθώς όμως τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει, ας ψάξουμε για την πραγματική αιτία που οδήγησε την Άγκυρα και προσωπικά τον Ταγίπ Ερντογάν σε αυτή την απόφαση. Η οποία, για να λέμε την αλήθεια, δεν είναι ούτε μυστική ούτε περίπλοκη: Την ώρα που οι Αιγύπτιοι βομβαρδίζουν τη Λιβύη, οι Σαουδάραβες και οι Ιορδανοί κάνουν το ίδιο στο Ιράκ και τη Συρία, το Ιράν διεκδικεί τον έλεγχο του Λιβάνου και της Υεμένης, οι Δυτικοί κάνουν ανοίγματα στον Άσαντ και προσπαθούν να επιβάλουν ένα ελεγχόμενο καθεστώς στη Λιβύη, ενώ οι Κούρδοι συνεχίζουν να κάνουν όνειρα ανεξαρτησίας και δικού τους κράτους (ειδικά μετά την εποποιία του Κομπάνι, όπου καθοριστικό ρόλο έπαιξε το ΡΚΚ...), η Τουρκία έχει κάθε λόγο να... κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Και γι' αυτό, προσπαθεί να υπενθυμίσει τη στρατιωτική της ισχύ και να δηλώσει παρούσα στις εξελίξεις, με κάθε τρόπο -κάνοντας, πρακτικά, ό,τι και το Ισραήλ όταν (μάλλον απρόσμενα) εισέβαλε στη Γάζα, το καλοκαίρι του 2014. 
 
Η δυναμική αντίδραση θεωρήθηκε επιβεβλημένη από την Άγκυρα για δύο ακόμη λόγους: 
 
Πρώτον, επειδή το «χαρτί» που επιχείρησε να παίξει με το Ισλαμικό Κράτος όχι απλώς δεν της βγήκε, αλλά μάλλον αποδείχθηκε μπούμερανγκ, τόσο ουσιαστικά όσο και επικοινωνιακά, υπονομεύοντας τις φιλοδοξίες της να παίξει ηγετικό ρόλο στον αραβικό κόσμο. 
 
Και δεύτερον, διότι πληθαίνουν τα μηνύματα ότι οι εταίροι και σύμμαχοί της στη Δύση, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, της παίζουν βρόμικο παιχνίδι σε διάφορες χώρες -όπως, για παράδειγμα, στη Λιβύη: Χθες, για του λόγου το αληθές, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κατηγόρησε ευθέως την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση (η άλλη ελέγχεται και από τους ακραίους ισλαμιστές...) ότι προσπαθεί να αποκλείσει τις τουρκικές επιχειρήσεις από τη χώρα, φτάνοντας να ακυρώσει ακόμη και τα συμβόλαια που έχουν υπογραφεί μέχρι σήμερα. 
 
Με τον τρόπο αυτό και καθώς η Άγκυρα τα έχει ήδη «σπάσει» με το νέο καθεστώς του Καΐρου -ο Ερντογάν είχε ποντάρει τα ρέστα του στη συμμαχία με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, που είναι πλέον εκτός νόμου- είναι φανερό ότι η επιρροή της πρακτικά εκμηδενίζεται στις χώρες του Μαγκρέμπ. Εάν δε πάθει ανάλογο στραπάτσο και στη Μέση Ανατολή, τότε ο κλοιός σφίγγει επικίνδυνα γύρω από την Τουρκία -της οποίας η οικονομία, παρεμπιπτόντως, θεωρείται φούσκα... 
 
<a href="http://ellinikoforoum.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αόρατη Ισλαμιστική θηλειά σφίγκει το λαιμό της Τουρκίας.

Οποιος νομίζει ή ισχυρίζεται ότι η (ολιγόωρη, έστω) εισβολή στο έδαφος της Συρίας 600 Τούρκων κομάντος, με περισσότερα από 100 θωρακισμέν...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι είναι και σε τι αποσκοπεί ο λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους;

Ellada simera 0 οικονομία, Πολιτική 15:39

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLhe65VDSdTeDqQW8g7fiJ1h6TUTzlfqiI9qsegh0ahGThNb3dXgxGOjk89fSJvmaBPEdkMD_-RtIEBn1Y3J1kJ3cSi1dzstqYrO_Okt_OqyXl3fJyUe0gOuXAikqjdKcpIJBlke5KjAYZ/s1600/elliniko+xreos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLhe65VDSdTeDqQW8g7fiJ1h6TUTzlfqiI9qsegh0ahGThNb3dXgxGOjk89fSJvmaBPEdkMD_-RtIEBn1Y3J1kJ3cSi1dzstqYrO_Okt_OqyXl3fJyUe0gOuXAikqjdKcpIJBlke5KjAYZ/s1600/elliniko+xreos.jpg" width="640" /></a></div>
 
Την ώρα που το ζήτημα του χρέους κυριαρχεί στο πολιτικό προσκήνιο αλλά και στις ζωές μας, και η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου δηλώνει ότι «δρομολογήθηκαν πρωτοβουλίες λογιστικού ελέγχου του χρέους», είναι τουλάχιστον χρήσιμο να θυμηθούμε ή να μάθουμε τι είναι, τι θέλει και πως γίνεται αυτός ο λογιστικός έλεγχος του χρέους. Να λοιπόν γιατί αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό απόσπασμα του βιβλίου «Ανοίγουμε τα βιβλία του χρέους - Τι είναι και πώς γίνεται ο λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους» των Ερίκ Τουσέν, Μαρία Λουσία Φατορέλλι, CADTM και Jubilee South, με επιμέλεια, προλεγόμενα και μετάφραση του Γ. Μητραλιά, που κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. 
 
Γιώργος Μητραλιάς 
 
Οι λογιστικοί έλεγχοι θα δώσουν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του χρέους 
 
(…) Ο πρώτος στόχος ενός λογιστικού ελέγχου είναι να ξεκαθαρίσει το παρελθόν, να ξεμπλέξει το κουβάρι του χρέους, νήμα προς νήμα, μέχρι να ξαναφτιάξει το κουβάρι των γεγονότων που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. 
 
Τι απόγινε το χρήμα του τάδε δανείου, με ποιους όρους συνάφθηκε το δείνα δάνειο; Πόσοι τόκοι πληρώθηκαν, με ποιο επιτόκιο, πόσο τμήμα του δανείου ήδη αποπληρώθηκε; Πώς διογκώθηκε το χρέος παρόλο που δεν είδαμε το χρώμα του χρήματος; Ποιο δρόμο πήραν τα κεφάλαια; Σε τι χρησίμευσαν; Ποιο μέρος τους υπεξαιρέθηκε και γιατί; 
 
Αλλά και: ποιος δανείστηκε και στο όνομα ποιου; Ποιος δάνεισε και ποιος ήταν ο ρόλος του; Πώς βρέθηκε μπλεγμένο το κράτος, με ποια απόφαση, που λήφθηκε με ποια αρμοδιότητα; Πώς τα ιδιωτικά χρέη έγιναν «δημόσια»; Ποιος προώθησε σχέδια μαϊμούδες, ποιος έσπρωξε, ενθάρρυνε, ποιος κέρδισε από αυτά; Ποια εγκλήματα διαπράχθηκαν με αυτά τα χρήματα; Γιατί δεν αποδίδονται αστικές, ποινικές και διοικητικές ευθύνες; 
 
Ο πρώτος στόχος είναι να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε μια πολιτική προσέγγιση και μια μεθοδολογία που επιτρέπουν να κάνουμε φύλλο και φτερό το εξωτερικό χρέος, να το χωρίσουμε και να το ανασυνθέσουμε σε δυο μέρη, που θα αποκαλέσουμε προσωρινά «έννομο» και «άνομο». 
 
Από τη στιγμή που έχει γίνει η διάκριση, το «άνομο» χρέος (απεχθές χρέος –βλ. Κεφ. 4–, κατάχρηση κεφαλαίων και κάθε λογής διαφθορά…) θα γίνει αναμφισβήτητα αντικείμενο μιας κανονικής και με όλους τους τύπους ακύρωσης με τη στενή έννοια του όρου. 
 
Το «έννομο» χρέος, στην ελάχιστα πιθανή περίπτωση που δεν θα είχε εξοφληθεί, θα γίνει αντικείμενο μιας αναδιαπραγμάτευσης με θετικούς όρους, στο πλαίσιο μιας αλληλέγγυας πολιτικής προσέγγισης. Γιατί στο όνομα ποιου πράγματος θα μπορούσαν άραγε οι λαοί να θεωρηθούν υπεύθυνοι για όλα αυτά, με νομικούς και ηθικούς όρους, και να αναγκαστούν να συνεχίσουν να πληρώνουν; 
 
Τότε θα ετίθεντο τα ακόλουθα ερωτήματα: τι απομένει τελικά έπειτα από όλες αυτές τις προσθέσεις και αφαιρέσεις, αν λάβουμε υπόψη τις ακυρώσεις που θα έπρεπε λογικά να είχαν γίνει; Ποιοι είναι, σε τελική ανάλυση, οι πραγματικοί οφειλέτες και ποιοι οι πραγματικοί πιστωτές; Ποιος χρωστάει σε ποιον; 
 
Να πάρουμε τον όρο «ακύρωση» τοις μετρητοίς 
Ακύρωση, όρος της νομικής γλώσσας. Απόφαση με την οποία μια δικαστική ή διοικητική αρχή ακυρώνει μια πράξη επειδή χαρακτηρίζεται από ακυρότητα ή είναι άκαιρη (λεξικό Le Petit Robert). 
 
Πρόκειται ακριβώς για αυτό όταν βρισκόμαστε απέναντι στις περισσότερες γενεσιουργούς πράξεις του χρέους. Το ζητούμενο είναι να τις κηρύξουμε άκυρες και μηδέποτε γενόμενες, είτε επειδή καλύπτουν απεχθή εγκλήματα, είτε επειδή οι συμβάσεις υπογράφηκαν με δόλο ή άλλες απάτες, είτε επειδή πλαστογραφήθηκαν τίτλοι, δεν τηρήθηκαν υποσχέσεις, δεν υλοποιήθηκαν δεσμεύσεις, επειδή υπάρχουν καταχρηστικά ή τοκογλυφικά επιτόκια, κ.λπ. 
Πρέπει τότε, ανάλογα με τις ευθύνες που έχουν καταλογιστεί, να ανακτηθούν τα χρήματα, να επιστραφούν τα ποσά που εισπράχθηκαν αδικαιολόγητα ως τόκοι ή κεφάλαιο, να τιμωρηθούν αν πρέπει οι ένοχοι και να αποζημιωθούν τα θύματα αυτών των κολάσιμων πράξεων. 
 
Στον τελικό λογαριασμό μπορούν ενδεχομένως να εμφανίζονται μόνον ορισμένα ποσά που αντιστοιχούν σε πραγματικά χρέη, σε έγκυρες πιστώσεις, που έχουν συναφθεί σε συνθήκες σεβασμού των συμφερόντων των ενδιαφερόμενων πληθυσμών – αν δεν έχουν εξοφληθεί και δεν έχουν αντισταθμιστεί από τις προαναφερθείσες πράξεις. 
 
Και μόνον αυτά και κανένα άλλο θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη σε κάθε απόφαση έκπτωσης του χρέους. 
 
Να παρουσιάζεται σαν «δώρο» η εγκατάλειψη χρεών που ντε φάκτο είναι δόλια, να δίνεται στον όρο «ακύρωση» η κοινή έννοια του σβησίματος ή της κατάργησης του χρέους, συνιστά μια απάτη που δεν μπορεί να έχει άλλο στόχο παρά να καλύψει καταχρήσεις με ένα πάλλευκο πέπλο. 
 
Οι λογιστικοί έλεγχοι, εργαλεία κινητοποίησης και φορείς ελπίδων 
 
 Οι λογιστικοί έλεγχοι συνίστανται λοιπόν πριν απ’ όλα στη διεξαγωγή λεπτομερούς εξέτασης του παρελθόντος. 
 
Είναι όμως, και ίσως κυρίως, ένα μέσο κινητοποίησης των πολιτών που επιτρέπει να γειωθούμε στο παρόν και να αρνηθούμε το αναπόφευκτο του χρέους του μέλλοντος, να προλάβουμε την επ’ άπειρον διαιώνισή του. 
 
Ο λογιστικός έλεγχος μέσω του οποίου προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια για το χρέος αποτελεί στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα, το δικαίωμα να ζητάς λογαριασμό. 
 
Είναι ένα ισχυρό μέσο που διαθέτουν οι πολίτες για να ανακτήσουν κάποια επιρροή πάνω στη λειτουργία του κράτους. Είναι επίσης ένα σχολείο όπου μπορούμε να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς που ελέγχουν τις διεθνείς σχέσεις και την παγκόσμια οικονομία. 
 
Είναι τέλος η ευκαιρία για να θέσουμε σε ισχύ εργαλεία ελέγχου σε κάθε επίπεδο –κοινοβουλευτικό, δικαστικό, κυβερνητικό, διεθνές καθώς και σε εκείνο των πολιτών– ώστε να μην ξαναρχίσουν νέες διαδικασίες δόλιας καταχρέωσης των λαών πίσω από την πλάτη τους. 
 
Διασταυρούμενοι και διεθνείς λογιστικοί έλεγχοι, μια ευκαιρία να δυναμώσει η αλληλεγγύη και οι συμμαχίες Βορρά-Νότου 
 
Το G8, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, οι Λέσχες του Παρισιού και του Λονδίνου μιλούν σήμερα με μεγάλο διαφημιστικό θόρυβο για «ακύρωση» ορισμένων τμημάτων του χρέους των πιο φτωχών και πιο χρεωμένων χωρών. Ωστόσο, προς το παρόν πρόκειται μόνο για υποσχέσεις: τα ποσά που αναφέρονται είναι πολύ μικρά και μάλιστα συνοδεύονται από πολλούς όρους. 
Θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε όλα αυτά μια πρώτη πολύ μικρή νίκη που πέτυχαν οι αναρίθμητες καμπάνιες που πραγματοποιήθηκαν σχεδόν παντού στον κόσμο για την ακύρωση του χρέους του Τρίτου Κόσμου. 
 
Πρόκειται όμως για πραγματική νίκη; Αν δεν αναδείξουμε πρώτα την αλήθεια για το χρέος, αυτή η δήθεν γενναιοδωρία δεν θα είναι παρά ένα σύννεφο καπνού για να καλύψει τις ευθύνες και θα μπορούσε να στραφεί ενάντια στους λαούς τόσο του Νότου όσο και του Βορρά: 
 
• ενάντια στους λαούς του Νότου, καθώς αυτές οι δήθεν γενναιοδωρίες θα συνδυάζονται με νέους αρνητικούς όρους ανοίγοντας έτσι το δρόμο σε νέα χρέη στο όνομα της «ανάπτυξης». 
 
• ενάντια στους λαούς του Βορρά, που υφίστανται από τη μεριά τους μια λογική ανάλογη προς εκείνη της διαρθρωτικής προσαρμογής. Επιπλέον, η αποπληρωμή ελάχιστα έντιμων πιστωτών, που τάχα είχαν ζημιωθεί, έχει ως αποτέλεσμα να φορτώνονται αυτές οι «αποζημιώσεις» στους φορολογούμενους του Βορρά, διογκώνοντας ακόμα περισσότερο το εσωτερικό χρέος των χωρών τους. 
 
Ήδη οι ηγέτες του G8, με επικεφαλής τη Μεγάλη Βρετανία, επιμένουν ότι καμιά κατάργηση χρεών που κατέχονται από το ΔΝΤ ή την Παγκόσμια Τράπεζα δεν θα πρέπει να βλάψει στο ελάχιστο τις χρηματοπιστωτικές δυνατότητες αυτών των θεσμών. Ποιος θα πληρώσει τη λυπητερή μετά τους λαούς του Νότου; 
 
Η πλειονότητα των ατόμων, επιχειρηματιών, διευθυντικών στελεχών τραπεζών, θεσμών, κυβερνήσεων, βιομηχανικών τραστ που είχαν άμεσα ή έμμεσα εμπλακεί στη διαδικασία δημιουργίας του χρέους δεν έχουν σίγουρα την παραμικρή διάθεση να διαλευκάνουν τα γεγονότα. 
 
Αντίθετα, τόσο οι πολίτες του Νότου όσο και εκείνοι του Βορρά έχουν κάθε συμφέρον να γίνουν όλα με τη μέγιστη διαφάνεια. Κι αυτό επειδή διακυβεύεται η ποιότητα των σχέσεων αλληλεγγύης μεταξύ τους, οι οποίες δεν μπορούν να θεμελιωθούν παρά μόνο πάνω σε μια καθαρή αντίληψη των πραγματικοτήτων που έχει βιώσει ο καθένας τους και όχι πάνω σε μια υποκριτική φιλανθρωπία ανάμεικτη με τύψεις συνείδησης… 
 
Τελικά, οι τέσσερις ζωτικοί στρατηγικοί στόχοι του λογιστικού ελέγχου και οι επιδιώξεις αυτού του εγχειριδίου είναι: 
 
 
<ul>
<li> Να τεθεί η ακύρωση στον αστερισμό της διαφάνειας και της δικαιοσύνης: η ιστορία πολλών χωρών δείχνει ότι, σε περιπτώσεις γενοκτονίας ή εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, ήταν αναγκαίο την αλήθεια να την αποκαταστήσουν οι υπεύθυνοι των εγκλημάτων σε μια διαδικασία εθνικής συμφιλίωσης. Έτσι, η αποκατάσταση της ιστορίας του χρέους θα μπορούσε να επιτρέψει να ενισχυθεί το αίτημα της ακύρωσης του χρέους και να διωχθούν οι υπεύθυνοι του άνομου τμήματός του.</li>
<li>Να αναπτυχθεί ένα τεράστιο κίνημα λαϊκής διαφώτισης και κινητοποίησης και να απελευθερωθεί όλο το παιδαγωγικό δυναμικό του χρέους προκειμένου να ανακοπεί η ανανέωση του εφιαλτικού φαύλου κύκλου.</li>
<li>Να έρθουν πιο κοντά οι λαοί μέσα από τα κοινά σημεία που συνδέουν τις ιδιαίτερες ιστορίες τους. Να προκληθεί ρήξη με κάθε λογική του είδους «δωρητές/δικαιούχοι»,«φιλανθρωπία/φτώχεια»,«αναπτυγμένοι/υπανάπτυκτοι», για να επικρατήσει κατηγορηματικά η λογική της αλληλεγγύης και της διαφάνειας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινότητας των κοινωνικών συμφερόντων.</li>
<li>Να μη γίνουν αφορμή οι επιχειρήσεις ακύρωσης του χρέους για ρατσιστικές καμπάνιες μίσους στο Βορρά ενάντια στους «αιώνια βοηθούμενους λαούς του Νότου», με στόχο να χάσουν και πάλι οι τελευταίοι τον έλεγχο της δικιάς τους ιστορίας προς όφελος των ντόπιων ολιγαρχιών…</li>
</ul>
 
Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους δεν είναι κάτι το καινούργιο, το αντίθετο: η πραγματοποίησή του προωθείται από πολλά κινήματα που ασχολούνται με το χρέος εδώ και καιρό. Έτσι, ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά κινήματα, το διεθνές κίνημα Jubilee South, ενθαρρύνει και υποστηρίζει εδώ και χρόνια όλες τις πρωτοβουλίες που σχετίζονται με τον λογιστικό έλεγχο του χρέους. Στη δεύτερη γενική του συνέλευση, που έγινε στην Αβάνα στις 28 Σεπτεμβρίου 2005, διακήρυξε: 
 
«Θα συνεχίσουμε επίσης να καταγγέλλουμε σθεναρά τη συμμετοχή των κυβερνήσεων του Νότου στη διαιώνιση του προβλήματος του χρέους, ρισκάροντας, ακόμα και ξεπουλώντας τα αγαθά των λαών μας. Δεσμευόμαστε να εργαστούμε με ενθουσιασμό για να αλλάξουμε τις πολιτικές των κυβερνήσεων του Νότου, οι οποίες θα έπρεπε να καταγγείλουν όλα τα χρέη που απαιτούνται από τις χώρες μας. Θεωρούμε συνεπώς την εφαρμογή των λογιστικών ελέγχων στο χρέος αποφασιστικό βήμα». 
 
Πράγματι, αν η καταγγελία του χρέους αποτελεί μονομερή ενέργεια, που αποφασίζεται από μια κυβέρνηση και που εγγράφεται στο πλαίσιο μιας σταθερής βούλησης διαμαρτυρίας και αλλαγής, η πραγματοποίηση ενός λογιστικού ελέγχου προετοιμάζει για μια αναμέτρηση και αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία. 
 
<a href="http://ideopigi.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τι είναι και σε τι αποσκοπεί ο λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους;

Την ώρα που το ζήτημα του χρέους κυριαρχεί στο πολιτικό προσκήνιο αλλά και στις ζωές μας, και η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανική υποχώρηση δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να προετοιμαστεί για Grexit

Ellada simera 0 οικονομία 15:21

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUfoZ1LQXbXhuNUDympmuBZ4DWFTQ4RU7uasN0LVx82xbsdrVmeIFI0Dl5xiFqMFQn_7x6m20snviso7aNwfgc5A1GvHnLK0QaeSpD2xmw6hRc_SnMfp4VZqUMTISt9SlV_3HUqqtA9IfF/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF986.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUfoZ1LQXbXhuNUDympmuBZ4DWFTQ4RU7uasN0LVx82xbsdrVmeIFI0Dl5xiFqMFQn_7x6m20snviso7aNwfgc5A1GvHnLK0QaeSpD2xmw6hRc_SnMfp4VZqUMTISt9SlV_3HUqqtA9IfF/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF986.jpg" width="640" /></a></div>
 Οι λεπτομέρειες της νέας συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών είναι μάλλον ήσσονος σημασίας. Απ’ότι φαίνεται η 4μηνη περίοδος θα λειτουργήσει περισσότερο ως περίοδος εκεχειρίας (ο Κατρούγκαλος μίλησε καθαρά για εκεχειρία σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή), παρά σαν μια περίοδος σημαντικής προόδου προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών. Οι γενικότητες της νέας συμφωνίας είναι πολύ βολικές κυρίως για την Ελληνική πλευρά επειδή δίνουν μια ευελιξία στην Ελληνική κυβέρνηση να πάρει κάποια μέτρα κατά της λιτότητας κατά της διάρκεια της αυτής της περιόδου, προκειμένου να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση όπως υποσχέθηκε. Ωστόσο, τα χρηματιστηριακά λόμπι που εκπροσωπούνται από την Τρόικα, επιμένουν στους σαδιστικούς δημοσιονομικούς στόχους, ακριβώς επειδή γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι αδύνατον να επιτευχθούν από μια κατεστραμμένη οικονομία. Θα χρησιμοποιήσουν αυτή την τετράμηνη περίοδο απλά ως μια δικαιολογία για να πουν αργότερα ότι συμπεριφέρθηκαν με ιδιαίτερη επιείκεια στην Ελλάδα, την μεταχειρίστηκαν δηλαδή προνομιακά, έτσι ώστε να στρέψουν όλες τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης κατά της Ελλάδας και να απομονώσουν πλήρως την Ελληνική κυβέρνηση. Από την άλλη, ο Τσίπρας πήρε αυτό που ήθελε έτσι ώστε να προετοιμαστεί η χώρα καλύτερα για ένα Grexit. Η Αριστερή κυβέρνηση ξέρει καλά με ποιους έχει να κάνει και θα χρησιμοποιήσει αυτή την περίοδο για να προετοιμαστεί καλύτερα για την επόμενη μάχη αυτού του μεγάλου πολέμου. Η τετράμηνη περίοδος είναι για την ώρα μια νίκη τακτικής για την Ελλάδα καθώς είναι κοντά σε μια ανάλογη πρόταση που είχε απορριφθεί αρχικά από το eurogroup: http://tvxs.gr/news/ellada/protasi-gia-tetramino-moratorioym-sto-trapezi-toy-eurogroup Επιπλέον, η Ελληνική πλευρά θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει την προσπάθεια για μια ισχυρότερη συμμαχία με το Σινο-Ρωσικό μπλοκ. Ο Τσίπρας είναι βέβαιο ότι θα εκμεταλλευτεί την επίσκεψή του στη Μόσχα τον Μάιο προκειμένου να στείλει τα κατάλληλα μηνύματα, ενώ είναι πιθανό να εξετάσει όλες τις δυνατότητες για οικονομική βοήθεια από τα BRICS που δημιουργούν με γοργούς ρυθμούς ένα αυτόνομο οικονομικό σύστημα, ώστε να απεμπλακούν από το νεοφιλελεύθερο χρηματιστηριακό μονοπώλιο. Εν μέσω διαπραγματεύσεων, ο Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία να στείλει ήδη άλλο ένα μήνυμα στους Δυτικούς συμμάχους με την ευκαιρία της άφιξης του Κινεζικού στόλου και την παρουσία του εκεί. Αυτό θα φέρει ακόμα μεγαλύτερη πίεση στον Αμερικανικό παράγοντα καθώς ο εφιάλτης θα γίνει ακόμα πιο ορατός. Χάνοντας ένα μέρος της Ευρώπης και ειδικά μια χώρα με ιδιαίτερο γεωπολιτικό και ιστορικό βάρος, θα ήταν απόλυτα καταστροφικό για την Δυτική κυριαρχία, η οποία ήδη αμφισβητείται ευρύτατα. Αν η Ελλάδα παίξει αυτό το χαρτί με έξυπνο τρόπο, οι Αμερικανοί θα αναγκαστούν να πιέσουν ακόμα περισσότερο τη Γερμανία ώστε να υποχωρήσει περισσότερο στις Ελληνικές απαιτήσεις μετά το τέλος της τετράμηνης εκεχειρίας. Ήδη, οι σχέσεις μεταξύ των δύο συμμάχων δεν βρίσκονται στο καλύτερο σημείο: http://failedevolution.blogspot.gr/2014/07/blog-post_9.html Ωστόσο, αυτό θα επεκτείνει τις ελπίδες των Ευρωπαϊκών λαών, καθώς οι Ισπανικές εκλογές και η νίκη των Podemos θα έρθουν ακόμα πιο κοντά. Μετά απ’αυτό όλα είναι πιθανά. Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι Δυτικές ελίτ βρίσκονται σε τόσο δύσκολη θέση μετά από πολλές δεκαετίες απόλυτης κυριαρχίας. Με ή χωρίς Grexit, φαίνεται ότι χάνουν τον έλεγχο. Τι θα κάνουν τότε; Τα συνηθισμένα με σειρά μεγέθους: προπαγάνδα – «ήπιες» δολοφονίες – οικονομικοί δολοφόνοι – «σκληρές» δολοφονίες – έγχρωμες επαναστάσεις – στρατιωτικά πραξικοπήματα. Γι’αυτό, είναι σημαντική η γρήγορη άνοδος των Αριστερών δυνάμεων σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστούν αυτές οι συνήθεις πρακτικές σε πολλές χώρες της Ευρώπης ταυτόχρονα. 
<a href="http://www.triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Γερμανική υποχώρηση δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να προετοιμαστεί για Grexit

Οι λεπτομέρειες της νέας συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών είναι μάλλον ήσσονος σημασίας. Απ’ότι φαίνεται η 4μηνη περίοδος θα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός και τo "Ζήτημά των Τσάμηδων"

Ellada simera 0 Βαλκάνια 11:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGtAbjUynmf8Y0ZKboEnxHM3oyIONekCaORALgyR4qTF39S7Aq6_EHe95lYcdD7DBTAaOpBU1ZhxhoS4pqOugq_wQ9HBXQrPkLK1bXjN-rn1u6pYc6Yr4RxH4DcZD3BwzRWkusLtOC2rHJ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF985.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGtAbjUynmf8Y0ZKboEnxHM3oyIONekCaORALgyR4qTF39S7Aq6_EHe95lYcdD7DBTAaOpBU1ZhxhoS4pqOugq_wQ9HBXQrPkLK1bXjN-rn1u6pYc6Yr4RxH4DcZD3BwzRWkusLtOC2rHJ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF985.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η γενεσιουργός αιτία του Ζητήματος των Τσάμηδων θα πρέπει να αναζητηθεί ταυτόχρονα με την δημιουργία του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού. Λίγο πριν από την περίοδο που η Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισε να καταρρέει (περίοδος Ανατολικής Κρίσης 1885-1887) η Οθωμανική εξωτερική πολιτική διαβλέπουσα την αδυναμία της να διατηρήσει στο μέλλον τις Βαλκανικές κατακτήσεις της και προκειμένου να εμποδίσει την διανομή τους μεταξύ των ορθοδόξων βαλκανικών κρατών σύμφωνα με τις σχετικές προβλέψεις της Συνθήκης του Αγ. Στεφάνου (Μάρτιος 1878), επιδίωξε την δημιουργία του Αλβανικού έθνους δίνοντας για πρώτη φορά εθνική υπόσταση στον αλβανικό παράγοντα της περιοχής. 
 
Όπως είχαν διαμορφωθεί οι συνθήκες ένα είδος «προτεκτοράτου» ελεγχόμενο από εκτουρκισθέντες «μουσουλμάνους Αλβανούς αδελφούς» είναι ότι το καλύτερο μπορούσε να επιδιώξει . 
Τις παραμονές του Συνεδρίου του Βερολίνου με την ενθάρρυνση και ανοχή των Τούρκων αλλά και την βοήθεια της Ιταλίας συστάθηκε στο Κοσσυφοπέδιο η οργάνωση "Αλβανική Ένωση για τα Δικαιώματα του Αλβανικού Έθνους" γνωστή ως "Λίγκα του Πρίζρεν" με έδρα την Κωνσταντινούπολη η οποία βαθμιαία επέκτεινε τις δραστηριότητές της μέχρι τα Ιωάννινα και την Πρέβεζα. Έτσι κατά το Συνέδριο του Βερολίνου (Ιούλιος 1878) που επακολούθησε παρουσιάσθηκαν για πρώτη φορά οι αντιπρόσωποι της Λίγκας ως παρατηρητές . Μέσα στα πλαίσια της παραπάνω πολιτικής και της περιστασιακής σύμπτωσης των συμφερόντων μεταξύ Τούρκων και Αλβανών, η Λίγκα του Πρίζρεν ζητά από την Πύλη την ένωση όλων των «αλβανικών εδαφών» που μέχρι τότε ήταν διηρημένα στα Βιλαέτια (οθωμανικές διοικητικές περιφέρειες) Σκόρδας, Κοσσυφοπεδίου, Μοναστηρίου και Ιωαννίνων σ΄ένα "αυτόνομο" Βιλαέτι υπό την επικυριαρχία της Πύλης. 
 
Στη φάση αυτή συγκεκριμενοποιείται πλέον και ο «Αλβανικός Εθνικισμός» και εκφράζονται κατά πρώτον οι διεκδικήσεις για τη δημιουργία Αλβανικού Έθνους Τελικά με την υποστήριξη της Αυστρίας αλλά και της Ιταλίας τον Δεκέμβριο του 1912 αναγνωρίζεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις το Αλβανικό κράτος ενώ στις 17 Μαΐου 1913 με την Συνθήκη του Λονδίνου τα οριστικά σύνορα και ο διακανονισμός όλων των άλλων θεμάτων του νεοσύστατου κράτους ανατέθηκαν στις Μεγάλες Δυνάμεις . Κατά τις προκαταρκτικές διαβουλεύσεις (Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη) οι Αλβανοί αντιπρόσωποι της προσωρινής κυβερνήσεως προέβαλαν απαιτήσεις που περιελάμβαναν ολόκληρο το Κοσσυφοπέδιο και οι περιοχές Σκοπίων, Μοναστηρίου που κατέχονταν από τη Σερβία και προς νότο ,την περιοχή μέχρι λίγο ΒΔ της Καστοριάς, αμέσως ανατολικά του Μετσόβου μέχρι τον Αμβρακικό δηλαδή την περιοχή του «Βιλαετίου Ιωαννίνων» που ταυτίζεται με τη σημερινή ελληνική Ήπειρο την οποία η αλβανική προπαγάνδα παρουσιάζει στο σύνολο της ως Τσαμουριά. Την περίοδο αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί ότι συγκεκριμενοποιήθηκε και ο Αλβανικός Αλυτρωτισμός και Μεγαλοϊδεατισμός αφού η οριστικοποίηση των συνόρων άφησε έξω τις περιοχές των «Αλβανών αδελφών» που κατά την αλβανική αντίληψη δικαιωματικά τους ανήκαν δηλαδή Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο, Σκόπια και προς νότο ή Ήπειρος που έμειναν εκτός του νέου αλβανικού κράτους. 
 
Έκτοτε οι Αλβανοί ουδέποτε συμβιβάσθηκαν με τα όρια που διεθνώς αναγνωρίσθηκαν με την σύσταση του Αλβανικού κράτους υποστηρίζοντας ότι σε αυτά έπρεπε να συμπεριληφθούν και τα υπόλοιπα «αλβανικά εδάφη» όπως αυτά είχαν προβλεφθεί από την Λίγκα του Πρίζρεν το 1878. 
Αποτελεί κατά συνέπεια μόνιμο εθνικό στόχο και κύριο άξονα της εθνικής αλβανικής πολιτικής "η απελευθέρωση των σκλαβωμένων Αλβανών" και η ενσωμάτωση των αλβανικών εδαφών στην Αλβανία η δημιουργία δηλαδή της Μεγάλης Αλβανίας 
 
Το Ζήτημα των Τσάμηδων 
Δημιουργία του Ζητήματος των Τσάμηδων από το 1912 έως το 1935 
Τσαμουριά κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ονομαζόταν η περιοχή της Ηπείρου που περιελάμβανε τις επαρχίες Παραμυθιά, Φιλιατίου, Πάργας και Μαργαριτίου (με την περιφέρεια Θυαμίδος) καθώς και μερικά χωριά του Δελβίνου και άρχιζε από την εκβολή του Αχέροντα φτάνοντας μέχρι του Βουθρωτό προς τα μεσόγεια δε μέχρι τις Δυτικές υπώρειες του Ολύτσικα (Τομάρου). 
Γεωγραφικά ο χώρος αυτός συμπίπτει με την κατά την αρχαιότητα χώρα της Ηπείρου Θεσπρωτία κατοικημένη από το ελληνικό φύλλο των Θεσπρωτών. Συναφές με την Τσαμουριά είναι και το όνομα Τσάμης και Τσάμηδες που προέρχεται πιθανότατα από την παραφθορά του αρχαίου ονόματος του Ποταμού Καλαμά (Θυαμίς-Τσιαμίς-Τσάμης). 
 
 
Κατά μια άποψη οι Τσάμηδες δεν είναι ούτε τουρκικής ούτε αλβανικής καταγωγής αλλά πρόκειται για το μέρος εκείνο του ελληνικού πληθυσμού της Θεσπρωτίας (Χριστιανοί από τον ΣΤ΄ αιώνα περίπου) οι οποίοι κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και ιδιαίτερα τον ΙΣΤ΄ αιώνα (ατυχή επανάσταση του Εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Τρίκκης Διονυσίου το 1611) εξισλαμίσθηκαν είτε δια της βίας είτε θεληματικά ενώ παράλληλα η εξάρτηση και οι σχέσεις τους με τους Αλβανούς Αγάδες της περιοχής οδήγησε στην άρνηση της ελληνικής γλώσσας και υιοθέτηση της αλβανικής. Το σπέρμα του διαχωρισμού των Τσάμηδων ως μια ξεχωριστή κοινότητα στην περιοχή Θεσπρωτίας φαίνεται ότι δημιουργήθηκε κατά την περίοδο του Βαλκανικού Πολέμου και μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου από τον Ελληνικό Στρατό. Το Φεβρουάριο του 1913 που λευτερώθηκε η Ήπειρος, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες που ήταν μεχρι τότε Τούρκοι υπήκοοι, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σύμφωνα με τη Συνθήκης Ειρήνης της Αθήνας, κατέστησαν Έλληνες υπήκοοι. Μετά τη δημιουργία του αλβανικού κράτους και κατά την περίοδο των εργασιών της Πρεσβευτικής Συνδιάσκεψης (Σεπτέμβριος 1913) και της Διεθνούς Επιτροπής Καθορισμού των Νοτίων Συνόρων οι Αλβανοί επιδιώκοντας την υλοποίηση της Μεγάλης Αλβανίας της Λίγκας του Πριζρέν, υποκίνησαν ορισμένους Τσάμηδες να διεκδικήσουν την προσάρτηση της Θεσπρωτίας στο νέο Αλβανικό κράτους χωρίς όμως αποτέλεσμα. 
 
 
Ατυχώς όμως για την Ελλάδα τελικά η ελληνική Βόρειος Ήπειρος περιελήφθη στα σύνορα του νέου κράτους. Το θέμα λαμβάνει συγκεκριμένη πλέον μορφή συνδυασμένο άμεσα με τον Αλβανικό Μεγαλοϊδεατισμό από την περίοδο των διαπραγματεύσεων της Συνθήκης της Λωζάνης. Σύμφωνα με την Σύμβαση Ελλάδος-Τουρκίας της 30 Ιανουαρίου 1923 περί ανταλλαγής πληθυσμών και σύμφωνα με έκθεση της Μεικτής Επιτροπής της KτΕ κρίθηκε ότι το Μουσουλμανικό στοιχείο στην Ελλάδα έχει «Τουρκική καταγωγή και συνείδηση» και κατά συνέπεια θεωρείται ανταλλάξιμο. Η Αλβανία αποβλέπουσα στα πολλαπλά οφέλη εκ της δημιουργίας μιας αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα και με την παρακίνηση και υποκίνηση της Ιταλίας προβάλλει την αξίωση να εξαιρεθούν οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της ανταλλαγής παρουσιάζοντάς τους ως Αλβανούς. Σε αντίθετη περίπτωση η Αλβανία θα ελάμβανε μέτρα κατά των Βορειοηπειρωτών. Το 1924 οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες υποβάλλουν υπόμνημα προς την ΚτΕ διαμαρτυρόμενοι για την απολοτρίωση των τσιφλικιών και από την ελληνική διοίκηση αν και γνώριζαν ότι το ίδιο είχε γίνει και με τα τσιφλίκια των Χριστιανών προκειμένου να αποκατασταθούν οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. 
 
 
Αποτελεί δε γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε στείλει στη Θεσπρωτία από το 1923 περίπου 18.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες για εγκατάσταση στη περιοχή σε ανταλλαγή ισάριθμων περίπου Μουσουλμάνων Τσάμηδων που θεωρήθηκε ότι υπόκειντο στις προβλέψεις σχετικής Συνθήκης. Η αλβανική προπαγάνδα κινήθηκε δραστικά χρησιμοποιώντας κάθε μέσο (χρήματα, απειλές, εκβιασμούς ακόμη και δολοφονίες) για να εξουδετερώσει αυτές τις κινήσεις. Σαν αποτέλεσμα οι μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας για να αποφύγουν την ανταλλαγή με το υπ΄αριθμ. 2874/2 από 18-2-1926 Υπόμνημά τους προς την Ελληνική Κυβέρνηση, υποστήριξαν ότι είναι : "Αλβανοί την φωνήν και το γένος, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, αλλά πολίται Έλληνες από του ευτυχούς γεγονότος του 1912-1913". Η Ελλάδα όμως δεν επωφελήθηκε από την ευκαιρία που της παρουσιαζόταν. Ήδη είχε καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα ο Αντιστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος, στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής του προσέγγισης με την Αλβανία, «πάγωσε» το 1925 κάθε προσπάθεια σχηματισμού ρεύματος εξόδου μεταξύ των Μουσουλμάνων της Τσαμουριάς ενώ εκκρεμούσε η μετανάστευση 5.οοο περίπου Τσάμηδων τους οποίους είχε δεχθεί η Τουρκία. Οι μέχρι εκεί «καλές προθέσεις» του Θ. Πάγκαλου φαίνεται όμως ότι δεν αρκούσαν στην αλβανική πλευρά η οποία πιέζει με κάθε τρόπο για τα δικαιώματα των «αδελφών αλβανών Τσάμηδων» επιδιώκοντας έτσι εμμέσως πλην σαφώς να αναγνωρισθεί η ύπαρξη αλβανικής μειονότητας στην Θεσπρωτία. 
Στις αρχές του 1926 η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε να εξαιρέσει από την ανταλλαγή των πληθυσμών "όλους τους Τσάμηδες". Ταυτόχρονα κίνησε τη διαδικασία χορήγησης αμνηστίας σε όσους Μουσουλμάνους της Τσαμουριάς, είχαν επιβληθεί ποινές επειδή ενεργούσαν προπαγάνδα υπέρ της Αλβανίας και έκανε απροσδόκητα λόγο για ύπαρξη στην Ελλάδα «Αλβανικής μειονότητας» Παράλληλα διέλυσε όλους τους βορειοηπειρωτικούς συλλόγους, η ύπαρξη των οποίων ενοχλούσε ιδιαίτερα τα Τίρανα. 
 
Η εφαρμογή αυτής της εξωτερικής πολιτικής από την κυβέρνηση Θ. Πάγκαλου, έναντι της Αλβανίας και ειδικότερα σ ότι αφορά στο ζήτημα των Τσάμηδων υπήρξε βαρύτατο σφάλμα. με μακροχρόνιες επιπτώσεις για τον ελληνισμό της Θεσπρωτίας ο οποίος πλήρωσε βαρύ τίμημα τα κατοπινά χρόνια μέχρι το 1944. Έτσι το σύνολο των Τσάμηδων έμεινε στη Θεσπρωτία ενώ οι 18.000 Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία μετακινήθηκαν αναγκαστικά προς τη Μακεδονία. 
Το 1927 η Αλβανία θέτει έντονα το θέμα της αποζημιώσεως των απαλλοτριωθέντων κτημάτων. Η ελληνική κυβέρνηση κάνει σαφές ότι δεν θα αναγνωριζόταν στους Αλβανούς κτηματίες δικαίωμα αποζημίωσης μεγαλύτερης από εκείνη που θα καταβαλλόταν στους Έλληνες. Ο Αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός ήδη χρησιμοποιούσε κάθε μέσον για τον διεθνή διασυρμό της Ελλάδας και την προβολή του «μειονοτικού προβλήματος» των δήθεν καταπιεζόμενων από τους Έλληνες Τσάμηδων.  Τον Μάρτιο του 1928 ταυτόχρονα με το θέμα της ειδικής αποζημίωσης των απαλλοτριωθέντων κτημάτων, ο Αλβανός ΥΠΕΞ προσφεύγει στην ΚτΕ και θέτει καθαρά πλέον θέμα αναγνώρισης των Τσάμηδων ως μειονότητα εντός της ελληνικής δημοκρατίας. Είναι φανερό ότι τα Τίρανα, σε εφαρμογής μιας σταθερής πολιτικής τους, προσπαθούσαν ανοιχτά πια, την ασήμαντη αυτή μειονότητα να την ανάγουν σε εστία αλβανικού αλυτρωτισμού μέσα στο ελληνικό έδαφος με σκοπό αφ' ενός να δικαιολογήσουν τις ήδη εκδηλωθείσες στην Αλβανία αλλυτρωτικές διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδος αφ' ετέρου να εκβιάσουν για την αποδοχή της λύσης που επεδίωκαν για το ζήτημα των κτημάτων 
 
 
Η απόρριψη, τον Ιούνιο του 1928, της αλβανικής προσφυγής στο Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών (50η Σύνοδος του Συμβουλίου της ΚΤΕ), επέφερε την αλλαγή της αλβανικής πολιτικής που άρχισε να εφαρμόζει έναντι της Ελλάδος μία τακτική « ήπιων τόνων» με την οποία επιδιώκει την σταδιακή επιδίωξη των στόχων της. Από τα τέλη όμως του 1930, η αλβανική πλευρά άρχισε να εκφράζει οξύτερες διαμαρτυρίες κατά της ελληνικής και - το κυριότερο - να διατυπώνει και πάλι αιτιάσεις την δήθεν άδικη μεταχείριση των Τσάμηδων από τις Αρχές της Ηπείρου και για το θέμα των αποζημιώσεων. Το 1935 τελικά παρασχέθηκε με Νόμο η δυνατότητα προσφυγής στην Επιτροπή απαλλοτριώσεων εκείνων οι οποίοι θεωρούσαν ότι είχαν παράπονα για το θέμα των αποζημιώσεων και έγιναν μεμονωμένα πρόσφυγες οι οποίες και επανεκδικάσθηκαν .Έτσι το θέμα νομικά έκλεισε οριστικά. 
 
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940 
 
Κατά την τραγική αυτή περίοδο οι Τσάμηδες, επιδιώκουν να εκμεταλλευθούν την κατοχή της χώρας μας για να υλοποιήσουν τα οράματα του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού. 
Συνεργαζόμενοι με τους κατακτητές , Ιταλούς και αργότερα Γερμανούς, διαπράττουν φρικαλέα εγκλήματα στην προσπάθεια τους να πετύχουν τον αφελληνισμό της περιοχής ενώ ταυτόχρονα επιχειρούν να κηρύξουν την αυτοδιάθεση της Θεσπρωτίας με απώτερο σκοπό την ένωση της με την «Μητέρα Αλβανία». 
Περί το τέλος του πολέμου εντάσσονται στα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής και συγκρούονται με τις αντιστασιακές δυνάμεις του ΕΔΕΣ 1που δρούσαν στην περιοχή και τελικά με την κατάρρευση του Άξονα φοβούμενοι τις συνέπειες των τρομερών εγκλημάτων που διέπραξαν εγκαταλείπουν θεληματικά την περιοχή και εγκαθίστανται μόνιμα στην Αλβανία. Είναι φανερό ότι όλοι οι Τσάμηδες που εγκατέλειψαν την Ελλάδα δεν μπορεί να ήταν εγκληματίες. Μαζί με τους εγκληματίες έφυγαν και κάποιοι φιλήσυχοι πολίτες φοβούμενοι κατά την τραγική και ταραγμένη εκείνη συγκυρία μήπως ίσως θεωρηθούν και αυτοί υπεύθυνοι των φρικαλεοτήτων που διέπραξαν στο σύνολο τους σχεδόν οι ομόθρησκοί τους . 
Ο αποδεδειγμένος επίσημα αριθμός των Τσάμηδων που εγκατέλειψαν την περιοχή είναι 18.5762. 
 
Οι Πρόσφατες Εξελίξεις 
 
Από τις αρχές του 1990 ταυτόχρονα με τις εξελίξεις στην Αλβανία προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού και των ανοιγμάτων προς τη Δύση εμφανίζονται έντονα και οι υποβόσκουσες εθνικιστικές τάσεις του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού και οι αντίστοιχες αλλυτρωτικές για τους «αλβανούς μουσουλμάνους αδελφούς» των γειτονικών χωρών. Οι στην συνέχεια εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο στη Νοτ. Σερβία και τα Σκόπια επιβεβαιώνουν την εφαρμογή μιας μακροπρόθεσμης Εθνικής Στρατηγικής που ακολουθεί τις διαδοχικές φάσεις « πρόκληση εθνοτικής σύγκρουσης-αυτονομία -ανεξαρτησία -συνένωση με Αλβανία» με τελικό στόχο την Μεγάλη Αλβανία. Ταυτόχρονα από το 1990 παρουσιάζεται μια έντονη δραστηριότητα πολύπλευρης προβολής του Ζητήματος των Τσάμηδων και σε επίπεδο διεθνών και διμερών πολιτικών σχέσεων αλλά και μέσω οργανώσεων στο εσωτερικό της Αλβανίας και στη διασπορά. Οι παραπάνω δραστηριότητες επικεντρώνονται στη διεθνή προβολή του Ζητήματος των Τσάμηδων μέσω μιας έντονης προπαγάνδας με ευρεία χρήση του διαδικτύου, επιδίωξη εκπροσώπησης σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς (ΜΚΟ), προσφυγή σε επίσημους διεθνείς οργανισμούς ,εξασφάλιση υποστήριξης από άλλα κράτη όπως η Τουρκία και σύνδεση του όλου θέματος με τον Μουσουλμανικό Φονταμεταλισμό. Το Ζήτημα των Τσάμηδων εξ άλλου φαίνεται ότι συνδυάσθηκε άμεσα - ως μέρος του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού - και με τις εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο ,Πρέσεβο και Σκόπια και κατά ανεπιβεβαίωτες δημοσιογραφικές πληροφορίες συνδέθηκε με πιθανή στρατιωτική δράση του Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού (UCK). 
Το Ζήτημα των Τσάμηδων - Υπαρκτό Πρόβλημα 
 
Το Ζήτημα των Τσάμηδων είναι υπαρκτό για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα μετά δε τις πρόσφατες Βαλκανικές εξελίξεις θα πρέπει να θεωρείται «πρόβλημα» υπό την μορφή του «ενδεχομένου» για την χώρα μας «κινδύνου» αφού είναι συνυφασμένο διαχρονικά και αναπόσπαστα με τον Αλβανικό Μεγαλοϊδεατισμό και βρίσκεται σε δυναμική εξελικτική τροχιά. 
Αναμφισβήτητα οι Τσάμηδες αποτελούν μια υπαρκτή πληθυσμιακή ομάδα τόσο στην Αλβανία όσο και την διασπορά η οποία αναπόφευκτα επηρεάζει και την εξωτερική και την εσωτερική πολιτική της χώρας τους . Τούτο διότι είναι αναμφίβολο ότι πιέζουν προς την κατεύθυνση της καταβολής αποζημιώσεων χωρίς να παραβλέπεται και η προβολή αλλυτρωτικών διεκδικήσεων κυρίως από εθνικιστικά στοιχεία. Ταυτόχρονα είναι δεδομένο ότι το Ζήτημα των Τσάμηδων είτε κεκαλυμμένα (αποζημιώσεις) είτε ευθέως αποτελεί αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από τον εθνικιστικό αλβανικό παράγοντα σ’ ότι αφορά την υλοποίηση του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού και εκεί συγκεκριμενοποιείται κυρίως το πρόβλημα για την Ελλάδα. Σήμερα δεν διαπιστώνεται διακριτή παρουσία Τσάμηδων στη χώρα μας, θα πρέπει όμως να αναμένεται μια αναλογική παρουσία μέσα στο σύνολο των Αλβανών μεταναστών οι οποίο (αλβανοί μετανάστες) όμως για την Ήπειρο και ειδικότερα την Θεσπρωτία εκτιμώνται ως εξαιρετικά περιορισμένοι (0,2-0,3% του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού κατά την τελευταία απογραφή του 2001) ώστε να είναι δυνατόν να στηριχθούν γεωπολιτικές διεκδικήσεις και ανάλογη στρατηγική από πλευράς αλβανικού παράγοντα κατά τα πρότυπα Κοσσυφοπεδίου και Σκοπίων. 
Η θεληματική αποχώρηση των 18546 Τσάμηδων από την Θεσπρωτία το 1944 θα πρέπει να θεωρείται γεγονός εθνικής σημασίας για τη χώρα μας. Εάν τούτο δεν είχε συμβεί, οι Τσάμηδες λόγω των υψηλών ρυθμών πληθυσμιακής ανάπτυξης το πιθανότερο θα αποτελούσαν σήμερα μια υπερτερούσα πληθυσμιακή εθνοτική ομάδα στην περιοχή με αυτονόητες συνέπειες για την περιοχή και την Ελλάδα γενικότερα. 
Είναι όμως πιθανή και δυνατή υπό ορισμένες συνθήκες η δημιουργία μιας περιορισμένης πραγματικής ή πλασματικής εθνοτικής παρουσίας μέσω του μεταναστευτικού ρεύματος κυρίως για δημιουργία εντυπώσεων3 λόγω ελαστικότητας του μεταναστευτικού Νόμου και της αδυναμίας ελέγχου του όλου συστήματος (είσοδος, νομιμοποίηση, παραμονή, εγκατάσταση, μετακίνηση) 
 
Η Αλβανική Πολιτική- Η σημερινή Αλβανία: 
O αλβανικός παράγων δεν αναμένεται να εμπλακεί άμεσα με το θέμα των Τσάμηδων όσο εκκρεμούν οι εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο, Νοτ. Σερβία και ΠΓΔΜ που αποτελούν και τους μείζονος σημασίας και προτεραιότητος αλλυτρωτικούς του στόχους, αλλά θα το συντηρεί εφαρμόζοντας μια πολιτική «χαμηλών εντάσεων» (διμερείς σχέσεις, προπαγάνδα, προσφυγή σε διεθνείς οργανώσεις κ.λ.π) και μια στρατηγική περιορισμένων επί μέρους στόχων (αναγνωρίσεως μειονότητας, αποζημιώσεων κ.λ.π) λαμβανομένων υπόψη και των λοιπών αποτρεπτικών ιδιαιτεροτήτων του θέματος (Διεθνής θέση και ισχύς της Ελλάδος κ.λ.π). 
Σε περίπτωση όμως περαιτέρω ευνοϊκών εξελίξεων στο Κοσσυφοπέδιο και ΠΓΔΜ από πλευράς αλβανικών επιδιώξεων θα διαμορφωθούν ανάλογα και στρατηγικές «μεγαλυτέρων απαιτήσεων» και για την περίπτωση της Τσαμουριάς. 
Πλέον όμως των παραπάνω εάν ποτέ οι αστάθμητες εξελίξεις στην Βαλκανική οδηγήσουν σε ευρύτερη Βαλκανική κρίση με εμπλοκή του συνόλου σχεδόν των Βαλκανικών χωρών κατά την θεωρία του Ντόμινο είναι δυνατόν να εμφανισθούν μαξιμαλιστικές επιδιώξεις και σ’ότι αφορά την χώρα μας. 
Κατά συνέπεια παρά το ότι ελληνικές δυνατότητες από πλευράς Εθνικής Ισχύος εκτιμώνται ως υπέρ αρκετές για την αντιμετώπιση οποιωνδήποτε «ενδεχομένων» που μπορεί να επιχειρήσει ο αλβανικός παράγων στη χώρα μας, εκτιμάται ως σκόπιμο και αναγκαίο και ότι αφορά το Ζήτημα των Τσάμηδων να μελετηθούν και σχεδιασθούν πολιτικές και μέτρα για κάθε «ενδεχόμενο» όσο και να φαίνεται απομεμακρυσμένο. 
Ειδικότερα: 
Πολιτικές 
 
Ανεξάρτητα της επίσημης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής η οποία ορθώς δεν αποδέχεται την ύπαρξη θέματος Τσάμηδων, θα πρέπει το υπόψη Ζήτημα των Τσάμηδων να αναγνωρισθεί στα πλαίσια των εθνικών μας θεμάτων ως «υπαρκτό πρόβλημα» για την ελληνική πραγματικότητα το οποίο ως αναπόσπαστο μέρος του ευρισκομένου ήδη σε τροχιά υλοποίησης Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού είναι δυνατόν να δημιουργήσει μελλοντικούς ενδεχομένως κινδύνους για τη χώρα μας η αντιμετώπιση των οποίων θα πρέπει έγκαιρα να μελετηθεί και σχεδιασθεί. 
Η Ελλάς δεν θα πρέπει να αναγνωρίσει ούτε το προβαλλόμενο από πλευράς επίσημης αλβανικής πολιτικής δικαίωμα αποζημιώσεων των Τσάμηδων αφού μια τέτοια αναγνώριση στην ουσία νομιμοποιεί διεθνώς τους Τσάμηδες ως «υπαρκτή μειονότητα» που εκδιώχθηκε βίαια από την Ελλάδα και τους συνδέει με την διεκδικούμενη περιοχή της Θεσπρωτίας. 
 
Τσάμηδες και Μεταναστευτικό 
 
Με δεδομένο ότι η ανυπαρξία εθνοτικής ομάδας Τσάμηδων στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Θεσπρωτία ,θα πρέπει να καταβληθεί από ελληνικής πλευράς κάθε προσπάθεια για την μη δημιουργία μιας πραγματικής ή και τεχνητής μειονότητας Τσάμηδων στην περιοχή αυτή μέσω του Μεταναστευτικού Ρεύματος των ευρισκομένων στην Ελλάδα Αλβανών. 
Κατά συνέπεια η έγκριση παραμονής Αλβανών μεταναστών να γίνεται ελεγχόμενη και λελογισμένα ώστε να αποφεύγεται κυρίως η εγκατάστασή της σε παραμεθόριες περιοχές και ιδιαίτερα στην Ήπειρο όπου στρέφονται οι αλβανικές αλλυτρωτικές επιδιώξεις. 
 
Προσφυγή σε Διεθνείς Οργανισμούς ή Θεσμικά Όργανά των 
 
Θα πρέπει να μελετηθεί από ελληνικής πλευράς ο τρόπος αντίδρασης για την διαφαινόμενη ήδη αλβανική πολιτική προσφυγής σε νομικά και θεσμικά όργανα των Διεθνών Οργανισμών αλλά και της Ελλάδος (όπως του Συνηγόρου του Πολίτη) για τη διεκδίκηση συγκεκριμένων οικονομικών και άλλων διεκδικήσεων που έχουν σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα ή δικαιώματα μειονοτήτων. 
 
Η Αλβανική Προπαγάνδα 
 
Η ελληνική αντίδραση στην αλβανική προπαγάνδα είναι αναγκαία,έστω και συγκεκαλυμμένα, συντονιζόμενη όμως και κατευθυνόμενη από τον αρμόδιο κρατικό φορέα. Η ενεργοποίηση ΜΚΟ και Οργανώσεων Αποδήμων και του ελληνικού Λόμπυ κυρίως στις ΗΠΑ και η ευρεία χρησιμοποίηση Διαδικτύου μέσω ΜΚΟ ή ελληνικών οργανώσεων της διασποράς ή και ακόμη μεμονωμένων ατόμων για την αντίκρουση της αλβανικής προπαγάνδας αποτελούν μερικά από τα κύρια μέτρα που μπορεί να ληφθούν. 
 
Το «Μείζον Πρόβλημα» 
Συμπερασματικά το «Ζήτημα των Τσάμηδων» αποτελεί πρόβλημα για την χώρα μας στην έκταση που αποτελεί παράμετρο του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού ο οποίος θα πρέπει να θεωρείται και η κυρία μελλοντική απειλή για την ασφάλεια και σταθερότητα στην Βαλκανική. Εάν κάποιοι καθίσουν κάποτε γύρω από ένα τραπέζι για να αποφασίσουν «πόσο μεγάλη Αλβανία» τους συμφέρει να δημιουργήσουν και τραβήξουν μερικές γραμμές στο χάρτη, τότε είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα ζημιωθούν και τότε κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η Ελλάς θα μείνει έξω από αυτό το παιχνίδι.  Στην εποχή των ασύμμετρων απειλών και των συναφών κινδύνων θα ήταν σφάλμα να αποκλείσει και παραβλέψει κανείς το ενδεχόμενο μίας τέτοιας εξέλιξης . Κατά συνέπεια η ελληνική εξωτερική πολιτική θα πρέπει να εστιασθεί στην αντιμετώπιση του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού εντάσσοντας στο πλαίσιο αυτό και το Ζήτημα των Τσάμηδων στο μέτρο βέβαια που του αναλογεί, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. 
<a href="http://defencenews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός και τo "Ζήτημά των Τσάμηδων"

Η γενεσιουργός αιτία του Ζητήματος των Τσάμηδων θα πρέπει να αναζητηθεί ταυτόχρονα με την δημιουργία του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού. Λίγο...

Διαβάστε την συνέχεια

Πούτιν: Δεν θα «τολμήσουν»!

Ellada simera 0 κόσμος 11:21

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQdpZq21Jgqk8hN__zz8IXZiDFWUNuLY0ntRNLlDViijbSyFYEh6UYFtMmyr3K4nhpE_KoLT_Licd0mZb1ZEZBfO3KmnaOiK3B5prucX7_SWkpC9vDqAS6ZSgyTdLR_kig5KWYZ3EoFjxs/s1600/poytin4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQdpZq21Jgqk8hN__zz8IXZiDFWUNuLY0ntRNLlDViijbSyFYEh6UYFtMmyr3K4nhpE_KoLT_Licd0mZb1ZEZBfO3KmnaOiK3B5prucX7_SWkpC9vDqAS6ZSgyTdLR_kig5KWYZ3EoFjxs/s1600/poytin4.jpg" width="640" /></a></div>
 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 
Ιδιαίτερα σαφής αλλά και σκληρός ήταν σε δηλώσεις που έκανε στην ρωσική κρατική τηλεόραση, ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαδιμήρ Πούτιν, αναφερόμενος στην συνέχιση της ουκρανικής κρίσης. 
Στην συνέντευξη αυτή η οποία αναμεταδόθηκε και από το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu Ajansı, ο Βλαδιμήρ Πούτιν προειδοποίησε την Δύση ότι παίζει με την «φωτιά» συνεχίζοντας τις προκλήσεις της κατά της Ρωσίας στην κρίση της Ουκρανίας, γιατί παροτρύνει το Κίεβο να συνεχίσει την αδιαλλαξία του έναντι της Μόσχας. 
Αναφερόμενος στην πρόσφατη συνδιάσκεψη του Μινσκ για την ειρήνη στην οποία συμμετείχαν οι Ρωσία, Ουκρανία, Γερμανία και Γαλλία, τόνισε πως δεν χρειάζεται καινούργια διάσκεψη και ότι η συμφωνία που επετεύχθη θα πρέπει να τηρηθεί για να σταθεροποιηθεί η ειρήνη. Στη συνέχεια κατηγόρησε τον Ουκρανό πρόεδρο, Petro Porosenko, ότι ενώ υπέγραψε την συμφωνία του Μινσκ συνεχίζει την προκλητική του στάση έναντι της Ρωσίας γεγονός που δεν βοηθά καθόλου στην διασφάλιση της ειρήνης. 
Όσον αφορά την Κριμαία, Ο Βλαδιμήρ Πούτιν δήλωσε με σαφήνεια ότι η περιοχή αυτή ανήκει ήδη στην Ρωσία και ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξαναγυρίσει στην εξουσία του Κιέβου. 
Τέλος στην ερώτηση του Ρώσου δημοσιογράφου αν υπάρχει περίπτωση να εκραγεί ένας γενικότερος πόλεμος στην περιοχή, ο Ρώσος πρόεδρος υποστήριξε ότι δεν βλέπει κάποια τέτοια πιθανότητα και ότι ελπίζει πως δεν θα τολμήσουν να προκαλέσουν μια γενικότερη σύρραξη γι’ αυτό και θεωρεί ότι τελικά θα επικρατήσει η σύνεση και η ειρήνη. 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 
 
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πούτιν: Δεν θα «τολμήσουν»!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Ιδιαίτερα σαφής αλλά και σκληρός ήταν σε δηλώσεις που έκανε στην ρωσική κρατική τηλεόραση, ο πρόεδρος της Ρωσί...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευρώπη: Όταν τα οράματα γίνονται εφιάλτες...

Ellada simera 0 οικονομία 11:11

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs_0-2KqpRZMfOBb_qOAKPluxWS4Y3DihbtR8V9mGjyRNio__UWnYnkifR5L4tZ4Psmpb48yJW-1vAvDTCp8XOWEEmpMNfkzVOK6b2FGgeoHLCad94kp4JEXuWk_M2sv_b1VO8tUUBu5ne/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF930.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs_0-2KqpRZMfOBb_qOAKPluxWS4Y3DihbtR8V9mGjyRNio__UWnYnkifR5L4tZ4Psmpb48yJW-1vAvDTCp8XOWEEmpMNfkzVOK6b2FGgeoHLCad94kp4JEXuWk_M2sv_b1VO8tUUBu5ne/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF930.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
του Όμηρου Αλεξάνδρου 
 
Δυστυχώς η Ελλάδα έμεινε εντελώς μόνη στο έλεος της Μερκελικής Γερμανίας, η οποία κατάφερε με εκβιαστικό τρόπο να στρέψει εναντίον της ακόμα και χώρες του Νότου, όπως Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία οι οποίες αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα. Η Γερμανία υπό την Μέρκελ και οι βόρειοι σύμμαχοι της αδυνατούν να αντιληφθούν για δικούς τους πολιτικούς, οικονομικούς, αλλά δυστυχώς όσο και αν ακούγεται χαζό και για προσωπικούς λόγους, ότι οι πολιτικές που ακολουθούν δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση και οδηγούν τους λαούς ιδιαίτερα του Νότου στην μιζέρια και την Ε.Ε στην κατάρρευση. Δεν χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερη γνώση σε οικονομικά θέματα για να αντιληφθεί ότι οι πολιτικές της αυστηρής λιτότητας και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών αποδείχθηκαν καταστροφικές. Για να γίνω πιο κατανοητός παραθέτω πιο κάτω κάποιες απόψεις και συγκρίσεις, και καλώ όσους έχουν γνώσεις περί οικονομικών να μου πουν που διαφωνούν: 
 
Κατά την άποψη μου ο όρος “Κρίση Χρέους” είναι λανθασμένος και παραπλανητικός με την έννοια ότι δεν υπάρχει σαν τέτοιο πρόβλημα χρέους, καθ’ ότι το χρέος είναι μεταξύ χωρών πιστωτών και χωρών οφειλετών σε κοινό νόμισμα. Η ‘’Κρίση Χρέους’’ είναι μια επινόηση των Γερμανών και βορείων εταίρων τους σε μια προσπάθεια να καλυφθούν οι αδυναμίες που υπάρχουν στην δομή της ΕΕ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Οι συναλλαγές αυτές ονομάζονται διακανονίσθηκες και ρυθμιστικές πληρωμές μεταξύ των χωρών μελών, όπως συμβαίνει και στις ΗΠΑ μεταξύ των διαφόρων πολιτειών, διευθετούνται δε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην πέσει καμία οικονομία σε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης μια που κάτι τέτοιο δεν συμφέρει σε κανένα. 
 
Αυτός ο κανόνας δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην περίπτωση της Ελλάδας με αποτέλεσμα σήμερα να έχει χάσει το 30% περίπου του εθνικού της εισοδήματος. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κρίση χρέους μεμονωμένων χωρών αλλά για πρόβλημα περιφερειακών χρεών μέσα σε μια ομοσπονδιακή ένωση, όπως υποτίθεται έπρεπε να είναι η Ε.Ε. Είναι γενικώς παραδεκτό από πολλούς έγκριτους οικονομολόγους ότι η ΕΕ από την ίδρυση της αντιμετώπιζε θεσμικά κενά, τα οποία οι ηγέτες της αν πραγματικά επιθυμούν να μην καταρρεύσει θα πρέπει τάχιστα να επιλυθούν και να καλυφθούν. Τέτοια κενά όπως έχουν επανειλημμένα αναφερθεί είναι μεταξύ άλλων, η έλλειψη τραπεζικής ένωσης, η σύνδεση που υπάρχει μεταξύ τραπεζών και δημοσίου χρέους (αυτή η σύνδεση πρέπει να σταματήσει για να μην βαρύνονται τα κράτη με τα χρέη των τραπεζών). Η ανυπαρξία αντισταθμιστικών πληρωμών και γενικά αν δεν ληφθούν μέτρα που θα διατηρούν την συνοχή του συνόλου και την σύγκλιση των οικονομιών, για πια Ένωση μπορεί να μιλάμε; Είναι για την ύπαρξη αυτών των κενών που δεν έχουμε σύγκλιση αλλά απόκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών. 
 
Πέραν όμως των τεράστιων ευθυνών όλων των κυβερνήσεων από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα η θεραπεία που επιλέχθηκε από την σαθρά δομημένη Τρόικα για την διάσωση της ελληνικής οικονομίας έκανε μεγαλύτερη ζημιά από την ίδια την ασθένεια. Η ομολογία αξιωματούχων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) ότι στην περίπτωση της Ελλάδας υποεκτιμήθηκαν οι συνέπειες της ύφεσης δεν είναι καθόλου τυχαία. Ωστόσο η Μέρκελ και οι συν αυτής συνεχίζουν αυτό το λάθος και εξακολουθούν να αντιπαρατίθενται με το ΔΝΤ σε αυτό που προτείνει, να διαγραφεί δηλαδή ένα μεγάλο μέρος του χρέους για να απελευθερωθεί από το βάρος αυτό η Ελλάδα και ταυτόχρονα να γίνει μια μεγάλη επενδυτική προσπάθεια στην Ελλάδα από ξένους θεσμικούς επενδυτές. Ντόπιοι ιδιώτες επενδυτές και κυρίως ξένοι επενδυτές είναι δύσκολο να έρθουν αυτή την περίοδο, αλλά θα μπορούσαν θεσμικά όργανα της ΕΕ να επενδύσουν σε Ελλάδα και Κύπρο όχι τόσο στην δημιουργία επιχειρήσεων αλλά στην κατασκευή υποδομών, δημιουργώντας έτσι θέσεις εργασίας και ενισχύοντας την ροή χρήματος για να μπορέσει να ανακάμψει το ταχύτερο η οικονομία, να ανασάνουν οι άνθρωποι και να πληρωθούν τα υπόλοιπα του χρέους. Ο μόνος τρόπος να πληρώσει ένας οφειλέτης τα χρέη του είναι να έχει εισόδημα, εάν δεν έχει εισόδημα τι χρέη να πληρώσει; Ενόσω Ελλάδα και Κύπρος αποτυγχάνουν, αποτυγχάνει επίσης και κυρίως η λανθασμένη και αντιπαραγωγική ευρωπαϊκή συνταγή που επιβάλλεται σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. 
 
Δεν είμαι ο απόλυτος θιασώτης του Αμερικάνικου μοντέλλου σε θέματα οικονομίας αλλά θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι ΗΠΑ που ακολούθησαν εντελώς διαφορετικές και εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές με αυτές που ακολουθήθηκαν στη ΕΕ, πέτυχαν αξιοθαύμαστα αποτελέσματα από την έναρξη της οικονομικής κρίσης. Στη διάρκεια της τελευταίας 6ετίας, η Αμερική επέτυχε να απεμπλακεί από την κρίση, που αρχικά η ίδια είχε πυροδοτήσει, ενώ η Ευρώπη συνεχίζει να βυθίζεται σε αυτήν, μέχρι σημείου αποπληθωρισμού (déflation) - την εφιαλτικότερη προοπτική για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που εκτίθεται έτσι σε κίνδυνο άμεσης αποσύνθεσης του. Γιατί άραγε η αμερικανική ανάπτυξη ανέρχεται σήμερα σε +5%, ενώ η αντίστοιχη ευρωπαϊκή επίδοση σύρεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σε μηδενικά επίπεδα; Γιατί άραγε στο διάστημα της επίμαχης 6ετίας, η αμερικανική ανεργία συρρικνώθηκε σε 5,8%, ενώ παράλληλα η ευρωπαϊκή εκτινάχθηκε σε 12%; Γιατί άραγε οι επενδύσεις, ο σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου και οι θέσεις εργασίας, στο αυτό διάστημα, εκτινάχθηκαν κατά 25% στην Αμερική, ενώ εγκλωβίζονται σε μηδενικούς ρυθμούς αύξησης στην Ευρωζώνη; Οι απαντήσεις στα πιο πάνω τρία ερωτήματα δεν έχουν σχέση με το μέγεθος της κρίσης, αλλά με την αναποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής διαχείρισης, που διατηρείται στους αντίποδες της αμερικανικής. 
 
Η αμερικανική πολιτική αποδίδει προτεραιότητα στην ενίσχυση της κατανάλωσης και εσωτερικής ζήτησης, ώστε να παρακινούνται έτσι νέες επενδύσεις: εάν η ιδιωτική ζήτηση εξοντώνεται με την επέκταση της φορολογίας στα νοικοκυριά και την περικοπή δημοσίων δαπανών, τότε πώς είναι δυνατόν να ανακάμπτουν οι επενδύσεις; Η Ευρώπη ακολούθησε την ακριβώς αντίθετη προσέγγιση: επικαλούμενη την θλιβερή «πολιτική της προσφοράς», παραμένει επίμονα προσηλωμένη στις περικοπές ιδιωτικών και δημοσίων δαπανών και στην συρρίκνωση του δημοσίου ελλείμματος, επισπεύδοντας έτσι την ύφεση και συρρίκνωση της οικονομίας. 
 
Ενώ η Ευρωζώνη συνταγματοποιεί τον «χρυσού κανόνα» των μηδενικών ελλειμμάτων, οι Αμερικανοί αύξησαν τις δημόσιες δαπάνες κατά 40% - η μεγαλύτερη αύξηση δαπανών στην αμερικανική ιστορία. Το δημόσιο έλλειμμα, από 300 δις επί προέδρου Μπούς, εκτινάχθηκε μετά το 2009 σε 1400 δις ή 12,3% του ΑΕΠ, αύξηση επίσης η μεγαλύτερη από το 1945. Ο Αμερικανός πρόεδρος έφθασε στο σημείο να επιβαρύνει το δημόσιο χρέος κατά 33 σεντς για κάθε δολάριο πρόσθετης δημόσιας δαπάνης. Στην Ευρώπη, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Μέρκελ και Σόϊμπλε δεν παύουν να επαναλαμβάνουν τελετουργικά «ανάπτυξη με δανεικά δεν γίνεται», ενώ όλοι γνωρίζουν το ακριβώς αντίθετο: ανάπτυξη χωρίς δανεικά δεν γίνεται και ούτε έχει γίνει ποτέ στην ιστορία. 
 
Οι πολιτικές ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου διέπραξαν απίστευτα εγκλήματα σε βάρος των λαών τους τα οποία οι βόρειοι εταίροι μας τα εκμεταλλεύονται τώρα για ίδιο όφελος, μια που η Ευρώπη έπαψε απο καιρό να είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης που κάποτε ονειρευτήκαμε. Η σημερινή Ευρώπη έχει μετατρέψει το όνειρο των λαών της για ειρήνη, ασφάλεια, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και ευημερία σε κρίση, φτώχεια, ανεργία και ανασφάλεια, όχι μόνο για την Κύπρο και την Ελλάδα αλλά και για όλες τις χώρες του Νότου. Και αν ο Τσίπρας και Βαρουφάκης φαίνεται να έχουν αντιληφθεί την αποτυχία της ευρωπαικής πλάνης και διεκδικούν με σθένος κάτι καλύτερο για την Ελλάδα, τι να πω για τους Αναστασιάδη και Γεωργιάδη που αποδεικνύονται, εκτός από πολιτικοί και οικονομικοί Ναινέκοι, και δορυφόροι της Μέρκελ; 
 
<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ευρώπη: Όταν τα οράματα γίνονται εφιάλτες...

του Όμηρου Αλεξάνδρου Δυστυχώς η Ελλάδα έμεινε εντελώς μόνη στο έλεος της Μερκελικής Γερμανίας, η οποία κατάφερε με εκβιαστικό τρόπο ν...

Διαβάστε την συνέχεια

STRATFOR: Οι κρίσεις Ελλάδας, Ουκρανίας και Ιράν συνδέονται!

Ellada simera 0 κόσμος 10:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQE9sercmEGAvX25TQJOOFjRL-B8xg6-mFEoUlSChg_-Bw-Gp7wanxvYwlUwiNHEPaKICQt6XcqjmuBBvzMpWRAWuy_xSIOM0il-gAdHCmi2X1j3FABNWVU0M4frGk4N11nktO9Em2-SC2/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF984.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQE9sercmEGAvX25TQJOOFjRL-B8xg6-mFEoUlSChg_-Bw-Gp7wanxvYwlUwiNHEPaKICQt6XcqjmuBBvzMpWRAWuy_xSIOM0il-gAdHCmi2X1j3FABNWVU0M4frGk4N11nktO9Em2-SC2/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF984.jpg" width="640" /></a></div>
 
Τις τελευταίες ημέρες επετεύχθη στις Βρυξέλλες συμφωνία, η οποία κρατά την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, συμφωνήθηκε ένας οδικός χάρτης για την κατάπαυση του πυρός στην Αν. Ουκρανία και διεξήχθησαν συνομιλίες στη Γενεύη για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Το να γίνει κατανοητό πως αυτές τρεις αυτές κρίσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους αποτελεί το πρώτο βήμα για να αντιληφθούμε που μπορεί να συμβεί η επόμενη έκρηξη. 
Της Reva Bhalla 
ΠΗΓΗ: STRATFOR 
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας 
Η Γερμανία, για μια ακόμα φορά, κατέστη θύμα της ισχύος της. Ως ο βασικός χρηματοδότης και πιστωτής, η Γερμανία έχει την πολιτική ευθύνη να διατηρήσει εν ζωή κράτη όπως η Ελλάδα, που εξαρτώνται από την απόφαση της καγκελαρίου Μέρκελ να τους εκδώσει άλλη μια επιταγή διάσωσης. Η Γερμανία επίσης εξάγει το 50% του ΑΕΠ της και οι περισσότερες εξαγωγές της διοχετεύονται στην Ευρώπη. Έτσι η Γερμανία μάχεται για να προστατεύσει τις εξαγωγές της, απλώς για να προστατεύσει τον εθνικό πλούτο της. 
Πολλοί χαρακτηρίζουν την συμφωνία των Βρυξελλών ως νίκη του Βερολίνου επί της Αθήνας, καθώς οι Ευρωπαίοι υπουργοί, της Ισπανίας, Πορτογαλίας και Γαλλίας περιλαμβανομένων, στήριξαν τη Γερμανία, υποστηρίζοντας πως η Ελλάδα οφείλει να εκτελέσει τις υποχρεώσεις της. Ωστόσο, η Μέρκελ δεν είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει απεριόριστη διάθεση πόρων στις πρόχειρες ελληνικές δεσμεύσεις περί μείωσης του κόστους των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στον ελληνικό λαό, ο οποίος, για την ώρα βλέπει ακόμα τον ΣΥΡΙΖΑ ως σωτήρα από τη λιτότητα. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/09/STRATFOR-logo.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-18669" height="164" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/09/STRATFOR-logo.jpg" title="STRATFOR-logo" width="320" /></a> 
Τους επόμενους τέσσερις μήνες Γερμανία και Ελλάδα θα βρίσκονται αντιμέτωπες και η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα θα εξακολουθεί να μην παρουσιάζει τα διαπιστευτήρια λιτότητας, τα οποία το Βερολίνο χρειάζεται για να πείσει τους δικούς του ευρωσκεπτικιστές, πως έχει ακόμα τη θεσμική ισχύ και την αξιοπιστία να επιβάλει τη γερμανική οπτική στην υπόλοιπη Ευρώπη. 
 
<div style="text-align: left;">
Όσο περισσότερο χρόνο κερδίζει η Γερμανία, τόσο πιο άκαμπτη θα καταστεί η γερμανική, αλλά και η ελληνική διαπραγματευτική θέση και οι όλο και περισσότεροι σοβαροί έμποροι, επιχειρηματίες και πολιτικοί μαζί, θα θεωρούν την απειλή της ελληνικής εξόδου από την Ευρωζώνη ως την πρώτη κίνηση μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που θα μπορούσε να τη συντρίψει.</div>
<div style="text-align: left;">
 </div>
 
Επιχειρώντας να ισχυροποιήσει τη θέση της Γερμανίας σε τυχόν κλιμάκωση της κρίσης της Ευρωζώνης, η Μέρκελ πρέπει να κλείσει το ανατολικό της μέτωπο. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη πως προσπάθησε πολύ σκληρά για τη νέα συμφωνία του Μινσκ. Για αυτό και δεν κατήγγειλε την κατάρρευση της συμφωνίας, παρά το γεγονός ότι οι φιλορώσοι αυτονομιστές συνέχισαν τις επιχειρήσεις μέχρι να καταλάβουν την πόλη Ντεμπαλτσέβε. 
 
<div style="text-align: left;">
Οι Γερμανοί, μυστικά, έπεισαν την Ουκρανία να αποδεχτεί τα τετελεσμένα. Ωστόσο, οτιδήποτε και να κάνει η Γερμανία δεν μπορεί να μειώσει την ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται στη Δύση, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν δεν κινείται από κατακτητική μανία. Απλώς κοιτά τον χάρτη και προσπαθεί να εξασφαλίσει το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας από μια όμορη χώρα η οποία θα βρίσκεται υπό την επιρροή της ισχυρότερης χώρας της Δύσης.</div>
<div style="text-align: left;">
 
</div>
Οι ΗΠΑ, όπως ανακοίνωσαν και στη Ρωσία, διατηρούν το δικαίωμα να αποστείλουν όπλα στους Ουκρανούς. Τα βαρέα όπλα όμως, οδηγούν στην αποστολή εκπαιδευτών και οι εκπαιδευτές στην αποστολή χερσαίων δυνάμεων. Από την πλευρά του, ο Πούτιν, βλέπει ήδη τις ΗΠΑ να επεκτείνονται και εκτός του μηχανισμού του ΝΑΤΟ, στρατολογώντας συμμάχους κατά της Ρωσίας, στη ρωσική περιφέρεια. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/02/eurasia.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-123590" height="222" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/02/eurasia.png" title="eurasia" width="400" /></a> 
Ακόμα και μια βραχυχρόνια ανακωχή να επιτευχθεί στην Ουκρανία, τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει τη βαθύτερη αμερικανική διείσδυση στην περιοχή. Αυτό το σκεπτικό οδηγεί τις κινήσεις Πούτιν και θα εξακολουθήσει τους επόμενους μήνες, καθώς ο Πούτιν αξιολογεί τις στρατιωτικές του επιλογές, στις οποίες περιλαμβάνεται και η κατάληψη εδαφών προς εξασφάλιση, από Βορρά, της Κριμαίας, ή μια ακόμα βαθύτερη προώθηση μέχρι τον Δνείπερο, ή μια προκλητική ενέργεια στη Βαλτική, για να δοκιμαστεί η αξιοπιστία του ΝΑΤΟ. 
Οι ΗΠΑ δεν έχουν την πολυτέλεια να αποκλείσουν καμία από τις παραπάνω πιθανές ενέργειες των Ρώσων. Όμως, η επικέντρωση στο Ευρασιατικό θέατρο επιβάλει τον τερματισμό των εκκρεμοτήτων στη Μέση Ανατολή, μια εκ των οποίων είναι και το Ιράν. Έτσι φτάνουμε στη Γενεύη και στη συνάντηση Κέρι με τον Ιρανό ομόλογό του Ζαρίφ. 
Η χθεσινή συνάντηση έγινε για να επιλυθούν επιμέρους ζητήματα, σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, πριν την 31η Μαρτίου, ημέρα που ο πρόεδρος Ομπάμα θα πρέπει να πείσει το Κογκρέσο, πως έχει επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στις συνομιλίες, ώστε το σώμα να μην επιβάλει νέες κυρώσεις κατά του Ιράν. 
Για να απαλλαγούν από το βάρος της Μέσης Ανατολής οι ΗΠΑ αναζητούν περιφερειακές δυνάμεις, με δεδομένα και πολλές φορές ανταγωνιστικά συμφέροντα, για να τις «ελαφρύνουν». Μια συμφωνία ΗΠΑ – Ιράν θα αφορά ζητήματα πολύ σημαντικότερα από το πόσο ουράνιο η Τεχεράνη θα εμπλουτίζει ή ποιες κυρώσεις θα αρθούν ή θα χαλαρώσουν. Θα θέσει τα όρια της ιρανικής ζώνης επιρροής και θα επιτρέπει σε ΗΠΑ και Ιράν να συνεργαστούν σε τομείς κοινών τους συμφερόντων. 
Αυτό είναι ήδη ορατό στο Ιράκ και στην Συρία, όπου η απειλή του Ισλαμικού Κράτους έχει επιβάλει την συνεργασία σε ΗΠΑ και Ιράν. Αν και οι επίσημες αμερικανικές δηλώσεις θα είναι αρκετά προσεκτικές, για να μην ενταθεί η ανησυχία του Ισραήλ, οι ΗΠΑ έχουν ήδη κάνει ακόμα και ευνοϊκά σχόλια για τη δράση της Χεζμπολάχ στη Συρία, έχοντας πραγματοποιήσει ακόμα και επαφές με αντιπροσώπους της οργάνωσης. Ίσως αυτό φαντάζει ως ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά δεν είναι, καθώς ο Ιράν βλέπει την επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ ως ευκαιρία αναγνώρισης της Χεζμπολάχ ως νόμιμου πολιτικού δρώντα στην περιοχή. 
Η επαναπροσέγγιση ΗΠΑ- Ιράν δεν θα τελειώσει τον Μάρτιο, τον Ιούνιο ή βάσει του όποιου χρονοδιαγράμματος. Οι διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα και τις κυρώσεις θα παραταθούν και το 2016, όταν το Κογκρέσο θα μπορεί να επιτρέψει την απενεργοποίηση των κυρώσεων κατά του Ιράν, όταν ο Ιράν θα έχει επιδείξει «καλή διαγωγή» και θα έχει πραγματοποιήσει τις βουλευτικές του εκλογές. 
 
Προβλήματα μπορεί να προκύψουν από τον θάνατο του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, αλλά ακόμα και αυτά δεν πρόκειται να μεταβάλουν τη στάση του Λευκού Οίκου για επαναπροσέγγιση με το Ιράν, ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα θα κυβερνά τις ΗΠΑ, καθώς αμφότερα θεωρούν την αυξανόμενη ένταση στο ευρασιατικό θέατρο πολύ σημαντικότερη. Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν να βασίζονται και στις άλλες περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, υποδαυλίζοντας τις μεταξύ τους διαφορές. 
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: left;">
Συμπερασματικά, η Γερμανία χρειάζεται μια συμφωνία με τη Ρωσία, ώστε να ξεπεράσει τη υπάρχουσα κρίση στην Ευρωζώνη. Η Ρωσία χρειάζεται συμφωνία με τις ΗΠΑ ώστε να σταματήσει η αμερικανική διάχυση στη ρωσική ζώνη επιρροής και οι ΗΠΑ χρειάζονται μια συμφωνία με το Ιράν, ώστε να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση της Ρωσίας. Όλες αυτές οι συγκρούσεις συνδέονται μεταξύ τους.</blockquote>
Γερμανία και Ρωσία μπορεί να καταφέρουν να βρουν τον τρόπο επίλυσης των διαφορών τους. Το ίδιο και οι ΗΠΑ με το Ιράν. Όμως μια παρατεταμένη κρίση της Ευρωζώνης δεν μπορεί να αποφευχθεί, όπως δεν μπορεί να ξεπεραστεί η βαθιά έλλειψη εμπιστοσύνης των Ρώσων για τις προθέσεις των ΗΠΑ στην περιφέρειά τους. 
<div style="text-align: left;">
Και οι δύο κρίσεις φέρνουν τις ΗΠΑ πίσω στη Ευρασία. Η Γερμανία πειθαναγκάζει τις ΗΠΑ να κινηθούν εκτός ΝΑΤΟ για να περικυκλώσουν τη Ρωσία, η οποία, παρά την οικονομική πίεση, θα βρει τον τρόπο να αντιδράσει. </div>
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>