Ο Δημ.Σταθακόπουλος αναλύει το τουρκικό "μπούλινγκ" στην Ελλάδα

<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/Q-II2gN6T-4" width="670"></iframe><br /> <br /> Ο Δημήτρης Σταθακόπουλος ,δικηγόρος αλλά και Οθωμανολόγος, αναλύει με ξεχωριστό τρόπο την Τουρκία του Ερντογάν, τον ίδιο τον Ερντογάν και τα μεγάλα ελληνικά λάθη...<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Δημ.Σταθακόπουλος αναλύει το τουρκικό "μπούλινγκ" στην Ελλάδα

Ο Δημήτρης Σταθακόπουλος ,δικηγόρος αλλά και Οθωμανολόγος, αναλύει με ξεχωριστό τρόπο την Τουρκία του Ερντογάν, τον ίδιο τον Ερντογάν και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το τρίγωνο Ιράν-Τουρκία-Λιβύη και στη μέση η Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ee1OQ0wSJ3YL1aaIayon6vvJ4VuOpo-W0m_J7gn0hNddJ3W4pTLrV9TdAng02YYKaIHXgP144RE2wyj92khAsRqvO_4UkOxwqFnBsM9vFpeQAnSuO-gwNReE3qxgedVGMpD6BBmTeAU/s1600/mesi-anatoli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ee1OQ0wSJ3YL1aaIayon6vvJ4VuOpo-W0m_J7gn0hNddJ3W4pTLrV9TdAng02YYKaIHXgP144RE2wyj92khAsRqvO_4UkOxwqFnBsM9vFpeQAnSuO-gwNReE3qxgedVGMpD6BBmTeAU/s640/mesi-anatoli.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Καπούτσης Χρήστος</b><br />Κλιμακώνεται επικίνδυνα η κρίση στη Μέση Ανατολή, ανατολική Μεσόγειο, Βόρεια Αφρική (Ιράν, Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Υεμένη, Συρία, Ισραήλ, Λίβανος, Λιβύη), μετά την δολοφονία του Ιρανού Στρατηγού Σουλειμανί με εντολή του Αμερικανού προέδρου Τραμπ στη Βαγδάτη, την αναμενόμενη απάντηση της Τεχεράνης, τις συμφωνίες για ενεργειακή συνεργασία Τουρκίας, Λιβύης και Ελλάδας, Ισραήλ, Κυπριακής Δημοκρατίας (αγωγός EastMed) και την αποστολή τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη, προκειμένου να προστατέψουν την Κυβέρνησης Σαράτζ, που πολιορκείται από τις δυνάμεις του στρατάρχη Χαφτάρ. <br /><br />Σε ένα εκρηκτικό διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον, λόγω αγεφύρωτων εθνοθρησκευτικών αντιθέσεων και συγκρουσιακών οικονομικών-πολιτικών συμφερόντων, υφίστανται ισχυρές αλληλοεπιδράσεις από τις αποφάσεις ηγετών (Τράμπ, Ερντογάν, Πούτιν, Νετανιάχου, αλλά και διαφόρων σιιτών Αγιαταλάχ, σουνιτών τζιχαντιστών και σκληροπυρηνικών Ουαχαμπιτών). Η δυναμική αυτών των αποφάσεων διαμορφώνει και την μεγακλίμακα (mega-scale) των γεγονότων, με συνήθως δραματικές συνέπειες για τις αδύναμες χώρες.<br /><br />Ο Τραμπ διέταξε την εξόντωση του Κασέμ Σουλεϊμανί, που σκοτώθηκε σε βομβαρδισμό στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Πρόκειται για δολοφονία ενός Ιρανού κρατικού αξιωματούχου με απόφαση προέδρου τρίτης χώρας, των ΗΠΑ. Ο Σουλεϊμανί δρούσε πολιτικά στο Ιράκ, δεν ήταν τρομοκράτης. Έχουμε δηλαδή την πλήρη κατάρρευση των βασικών αρχών του διεθνούς δικαίου σχετικά με τον σεβασμό στην εδαφική κυριαρχία και στην άσκηση κρατικής εξουσίας ανεξάρτητων κρατών με εκλεγμένες κυβερνήσεις.<br /> <br />Επανέρχονται τα πολεμικά σενάρια <br /><br />Έτσι λοιπόν, με την αυγή του νέου έτους, επανέρχεται το πολεμικό σενάριο μεταξύ των ΗΠΑ και του σιιτικού Ιράν των Αγιατολάχ, αλλά και του Ισραήλ κατά του Ιράν. Ωστόσο, πολλά θα κριθούν από το επίπεδο της απάντησης των Ιρανών. Θα επιλεγεί στρατιωτικό πλήγμα ή τρομοκρατική ενέργεια; Η Τεχεράνη σε όλους τους τόνους δηλώνει πως θα πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του Σουλεϊμανί. <br /><br />Ήδη ο Αμερικανός πρόεδρος απείλησε, ότι η αμερικανική αεροπορία, έχει επιλέξει 52 στόχους στο Ιράν, στην περίπτωση που θα ύπαρξη στρατιωτική απάντηση του Ιράν, για την δολοφονία του Σουλεϊμανί. Πιθανή πολιτική ερμηνεία της απόφασης του Αμερικανού Προέδρου να δολοφονηθεί ο Ιρανός στρατηγός είναι η αυξανόμενη πολιτική επιρροή του Ιράν στο Ιράκ, όπου ο δολοφονηθείς είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Επίσης, ο Σουλεϊμανί κατεύθυνε τη δράση διαφόρων οργανώσεων, όπως της λιβανέζικης Χεζμπολάχ και της παλαιστινιακής Χαμάς, οργανώσεις που οι ΗΠΑ έχουν χαρακτηρίσει τρομοκρατικές.<br /><br />Όμως, η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού, πιθανότητα, έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή. Η Τεχεράνη αναμένεται να επιμείνει στη στρατηγική που χάραξε στο Ιράκ, στον Λίβανο, στη Συρία και στην Υεμένη, όπου έχει στήσει γραμμές άμυνας, κινητοποιώντας το πολυπληθές σιιτικό στοιχείο για την αποτροπή της περικύκλωσης του Ιράν από τις ΗΠΑ, με τη βοήθεια του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. <br />Ανησυχητικές εξελίξεις <br /><br />Το ερώτημα είναι, πόσο καλά προετοιμασμένες είναι οι ΗΠΑ για την αναμενόμενη απάντηση του Ιράν. Αυτή μπορεί να εκδηλωθεί σε διάφορα επίπεδα, στο οικονομικό, στο ενεργειακό, με την κατακόρυφη αύξηση της τιμής του πετρελαίου, στο στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, ή ακόμη και σε ακραίες καταστάσεις, όπως είναι οι τρομοκρατικές ενέργειες. Όπως είναι γνωστό, η Τεχεράνη έχει σχέσεις με οργανώσεις που δρουν στην Μέση Ανατολή και οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί τρομοκρατικές. <br /><br />Δυο ακόμη εξελίξεις θα πρέπει να απασχολήσουν και να μας προβληματίσουν. H πρώτη, είναι η αποδέσμευση του Ιράν από την πυρηνική συμφωνία του 2015 (JPCOA), που είχε υπογράψει με τις μεγάλες δυνάμεις, όπως ανακοίνωσε η Τεχεράνη. Σύμφωνα με την κρατική τηλεόραση και το πρακτορείο IRNA, δεν θα υπάρχει πλέον κανένας περιορισμός στον εμπλουτισμό ουρανίου, αλλά η Τεχεράνη θα εμπλουτίζει ουράνιο «ανάλογα με τις τεχνικές ανάγκες της». Υπενθυμίζουμε ότι από αυτή τη συμφωνία πρώτα αποδεσμεύθηκαν οι ΗΠΑ επί Τραμπ. <br /><br />Η δεύτερη είναι όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου χαρακτήρισε το Ισραήλ «πυρηνική δύναμη», κατά την ενημέρωση του Υπουργικού Συμβουλίου του Ισραήλ, για τις πρόσφατες συμφωνίες που υπέγραψε με Ελλάδα και Κύπρο για τον EastMed, αν και μετά η φράση αυτή αποδόθηκε σε σαρδάμ. Το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο, αλλά δεν έχει ποτέ επιβεβαιώσει ή διαψεύσει ότι έχει στην κατοχή του πυρηνικά όπλα, διατηρώντας την πολιτική της αμφισημίας εδώ και δεκαετίες. Ουσιαστικά, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έστειλε ένα μήνυμα στην ηγεσία του Ιράν. <div> <br />O αγωγός EastMed <br /><br />Στο Ζάππειο Μέγαρο, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπένιαμιν Νετανιάχου και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, συνυπέγραψαν τη συμφωνία κατασκευής του αγωγού EastMed, που φιλοδοξεί να μεταφέρει το φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη, μέσω Κρήτης, Δυτικής Ελλάδας και Ιταλίας. <br /><br />Με αυτή τη συμφωνία, ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος, το πολιτικό και γραφειοκρατικό, για την κατασκευή του αγωγού. Αναμφίβολα, η κατασκευή του EastMed έχει ιδιαίτερη αξία, εφόσον φυσικά ολοκληρωθεί και λειτουργήσει. Η αξιολόγηση της συμφωνίας, από οικονομικής, διπλωματικής, γεωπολιτικής και πολιτικής απόψεως, έχει θετικό πρόσημο, για Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ, πιθανόν και για την Αίγυπτο και αρνητικό για την Τουρκία. <br /><br />Η αντίστοιχη ενεργειακή συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης σχετικά με τα θαλάσσια σύνορα στη Μεσόγειο, ενδέχεται, να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον EastMed, διότι ο αγωγός θα περάσει μέσα από μια θαλάσσια περιοχή, την οποία η Άγκυρα δηλώνει ότι είναι δική της. Η συμφωνία για τον EastMed είναι μια νομική πράξη, η οποία έχει έρεισμα στο διεθνές δίκαιο, καθώς αποτυπώνει τη βούληση τριών κυρίαρχων κρατών (Ελλάδας, Ισραήλ, Κύπρου) για εμβάθυνση της συνεργασίας τους στον ενεργειακό τομέα. Τέμνεται, όμως, με την συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, η οποία αντίκειται στο διεθνές δίκαιο, αλλά εξυπηρετεί γεωπολιτικά και γεωοικονομικά συμφέροντα. <br /><br />Απάντηση στην συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού EastMed, έδωσε η Τουρκία, με την απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης να στείλει στρατεύματα στη Λιβύη. Τα τουρκικά στρατεύματα θα υπερασπιστούν την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Φαγιέζ αλ-Σαράτζ, αλλά και την τουρκολιβυκή ενεργειακή συμφωνία. Θα βρεθούν αντιμέτωπες με τις επελαύνουσες δυνάμεις του Λιβυκού Εθνικού Στρατού, υπό τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ. <br />H ελληνική διπλωματία <br /><br />Ας εστιάσουμε, όμως, στην στάση της Αθήνας και στην δραστηριότητα της ελληνικής διπλωματίας. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ, στηρίζουν την κυβέρνηση Φαγιέζ αλ-Σαράτζ, την οποία και θεωρούν νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης. Η Ελλάδα είναι στην αντίπερα όχθη, αφού αναγνωρίζει (de facto), ως νόμιμη εξουσία της Λιβύης το καθεστώς υπό τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ. <br /><br />Η αεροναυτική βάση της Σούδας, αναμένεται να έχει καθοριστικό ρόλο στις επιχειρήσεις των Αμερικανών στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή. Ήδη προσγειώθηκαν στην 115 Πτέρυγα Μάχης στη Σούδα τέσσερα ελικοφόρα τύπου Οσπρεϊ (CV-22B) και δύο μεταγωγικά C-130, προερχόμενα από το Μίλντενχολ της Αγγλίας, όπου εδρεύει η 352 Πτέρυγα της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων της αμερικανικής αεροπορίας. <br /><br />Τα αεροσκάφη αυτά προορίζονται για επιχειρήσεις μεταφοράς Αμερικανών πολιτών ή αξιωματούχων από την ευρύτερη περιοχή του Ιράκ. Άραγε έχουν ενημερωθεί οι ελληνικές αρχές, τα συναρμόδια υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών, για τα αμερικανικά σχέδια;<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το τρίγωνο Ιράν-Τουρκία-Λιβύη και στη μέση η Ελλάδα

Καπούτσης Χρήστος Κλιμακώνεται επικίνδυνα η κρίση στη Μέση Ανατολή, ανατολική Μεσόγειο, Βόρεια Αφρική (Ιράν, Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Υεμέν...

Διαβάστε την συνέχεια

Fehim Taştekin: Το σχέδιο Ερντογάν για τη Λιβύη δεν πάει καλά – Θα πέσει βαριά κεραμίδα στο κεφάλι της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC2LnM5Lpo7HSqFECpshCnIJXD8j-vHnd1V_O-ZkEVuyxmL2Vr86ultiXbo3NckaCbWpMkp-uwrHet2CdRi1EkgjHehFMtQNMfMU3rn6orBHCmLtH2q4IeDaHWN3N_k8hjf3y6YRBv3aE/s1600/201912031614.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="1200" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC2LnM5Lpo7HSqFECpshCnIJXD8j-vHnd1V_O-ZkEVuyxmL2Vr86ultiXbo3NckaCbWpMkp-uwrHet2CdRi1EkgjHehFMtQNMfMU3rn6orBHCmLtH2q4IeDaHWN3N_k8hjf3y6YRBv3aE/s640/201912031614.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Τη στιγμή που η περιοχή μας οδηγείται σε ένα νέο χάος, μετά τη δολοφονία του Κασίμ Σουλεϊμάνι , η λιβυκή περιπέτεια της Άγκυρας εξελίσσεται σε μικρότερο μέγεθος από ό,τι αρχικά ισχυρίστηκε. Ο Ερντογάν, ο οποίος δεν μπόρεσε να πάρει αυτό που ήθελε από την Τυνησία και την Αλγερία, φαίνεται ότι έχει διαπιστώσει ότι δεν είναι δυνατόν να αναπτύξει η Τουρκία τους 3.000 στρατιώτες που είχε αρχικά σχεδιαστεί, σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ΑΚΡ, Ömer Çelik, τα στελέχη που στέλνουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και οι τζιχαντιστές που αποστέλλονται εκεί από τη Συρία, θα χρησιμοποιηθούν για την εκπαίδευση των δυνάμεων Σαράζ.<br /> <br /> Η κυβέρνηση του ΑΚΡ, η οποία θεωρεί τον εαυτό της ως υπερδύναμη, έχει καταλάβει το τελευταίο διάστημα ότι η πραγματικότητα δεν επαληθεύει τις προσδοκίες της, όμως επειδή νοιώθει εκτεθειμένη και στρυμωγμένη στο εσωτερικό, φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την περιπέτεια στη Λιβύη. Στη διεθνή απομόνωση της Τουρκίας, έρχεται να προστεθεί η ένταση ΗΠΑ-Ιράν, που θα μπορούσε να ανοίξει νέο χώρο για τους Κούρδους και την προοπτική του πραγματικού διαμελισμού του Ιράκ.<br /> <br /> Η Συρία και η Ρωσία κινούνται προς την κατεύθυνση του ελέγχου των κρίσιμων αυτοκινητοδρόμων, καταλαμβάνοντας τη μια μετά την άλλη τις περιοχές της Περιφέρειας Ιντλίμπ. Δεν έχει απομείνει πλέον καμία δυνατότητα και επιλογή στην Άγκυρα από την αποστολή σκληρών μηνυμάτων στη Μόσχα. Και το χειρότερο, οι μονάδες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) που βρίσκονται στα παρατηρητήρια της Περιφέρειας Ιντλίμπ, έχουν εγκλωβιστεί από το στρατό της Συρίας και περιφρουρούνται από τη ρωσική στρατιωτική αστυνομία. Η εικόνα είναι σκοτεινή, και ακόμα πιο σκοτεινή είναι για μια κυβέρνηση που δίνει περισσότερο βάρος στην ισχύ απ’ ότι στη διπλωματία.<br /> <br /> “Οι υπηρεσίες των ΗΠΑ ασχολούνται εδώ και 40 χρόνια με το Ιράν. Δηλαδή έχουν πλήρη γνώση για τα πάντα που αφορούν το θέμα που λέγεται Ιράν. Ο Kasim Suleimani ήταν επίσης στη μαύρη λίστα της προηγούμενης κυβέρνησης των ΗΠΑ, αλλά κανείς δεν είχε επιχειρήσει τη δολοφονία του, που μπορεί να πυροδοτήσει τον πόλεμο. Όσον αφορά τον Τραμπ, μπορείτε να αντιληφθείτε το μέγεθος της άγνοιάς του, από το γεγονός ότι όταν άκουσε πριν από τέσσερα χρόνια για πρώτη φορά το όνομα του Suleimani, νόμισε ότι πρόκειται για τους Κούρδους. Εκτός κι αν αυτό είναι ενδεικτικό της απεριόριστης αλαζονεία του.<br /> <br /> Ή αν είναι ενδεικτικό της πίστης του στην αποτρεπτική ισχύ των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, τον οποίο υπερηφανεύεται ότι θα εκσυγχρονίσει, ξοδεύοντας 2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Επίσης, μπορείτε να αποδώσετε την πράξη του στη δύναμη χειραγώγησης της ομάδας των γερακιών που τον περιβάλλουν. Μάλιστα, εκείνοι που έχουν αντιληφθεί το πού μπορεί αν φθάσει η ένταση που προκάλεσε η δολοφονία, έχουν κινητοποιηθεί στο Κογκρέσο, για να περιοριστούν οι αρμοδιότητες του Τραμπ να αποφασίσει πολεμικές ενέργειες. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε την εχθρότητα του Κογκρέσου έναντι του Ιράν.<br /> <div> <br /> Υπάρχουν δύο σενάρια που θα ενεργοποιηθούν αν οι ΗΠΑ εκδιωχθούν από το Ιράκ<br /> <br /> Ανεξαρτήτως των αντιποίνων που θα επιχειρήσει αμέσως Ιράν μετά τη δολοφονία, η Τεχεράνη είναι πιθανό να ακολουθήσει μια στρατηγική που θα καταστήσει τη Μέση Ανατολή ένα μη ασφαλές μέρος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ιρανικός ρεαλισμός μπορεί να τεθεί σε ισχύ. Τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδίαζαν τον περιορισμό της επιρροής του Ιράν στη Μέση Ανατολή, το Ιράν θα εργαστεί τώρα για να δημιουργήσει συνθήκες που θα υποχρεώσουν τις αμερικανικές δυνάμεις να αποσυρθούν από τη Συρία και το Ιράκ.<br /> <br /> Η έγκριση από το Κοινοβούλιο του Ιράκ νομοσχεδίου για την εκδίωξη των αμερικανικών δυνάμεων, είναι η πρώτη εξέλιξη που ενισχύει τη θέση του Ιράν. Αλλά αυτή η απόφαση έχει κάποια όρια. Η ενεργοποίηση ενός μηχανισμού για την εκδίωξη των αμερικανικών δυνάμεων, μπορεί να έχει συνέπειες που το Ιράν δεν θέλει.<br /> <br /> Οι Σουνίτες και οι Κούρδοι μποϊκοτάρισαν την ψηφοφορία στη βουλή του Ιράκ. Όταν λένε στις ΗΠΑ να φύγουν, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ξαναέλθει στο τραπέζι το σενάριο διαμελισμού του Ιράκ. Αυτό είναι κάτι που δεν θέλει το Ιράν. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι σε αυτό το σημείο το Ιράκ έχει έλθει αρκετές φορές και κάθε φορά, μετά από συγκαλυμμένη συναίνεση μεταξύ του Ιράν και των ΗΠΑ, αυτό αποτρεπόταν, μετά από συμφωνία για σύμπραξη σουνιτών, σιιτών και Κούρδων.<br /> <br /> Όταν λένε στις δυνάμεις των ΗΠΑ να φύγουν, αυτό να οδηγήσει στην απόσυρση αμερικανικών δυνάμεων και στην εγκατάστασή τους στο Κουρδιστάν. Αυτό θα οδηγήσει στη δημιουργία συνθηκών ανάλογων με εκείνες του 1991. Το 2003 (μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, σ.τ.μ.), οι Κούρδοι επέστρεψαν στη Βαγδάτη και διαδραμάτισαν πρωταρχικό ρόλο στη σύνταξη του ιρακινού συντάγματος. η αποκοπή τους από τη Βαγδάτη φέρνει ξανά το σενάριο της ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν. Το Ιράν θεωρεί επικίνδυνη μια τέτοια εξέλιξη, διότι θα επηρεάσει και την περιοχή του Κουρδιστάν που βρίσκεται στο έδαφός του.<br /> <br /> Το σχέδιο της Τουρκίας για τη Λιβύη δεν πάει καλά και η κεραμίδα θα πέσει βαριά στο κεφάλι της Τουρκίας<br /> <br /> Μετά την έγκριση του ψηφίσματος στην τουρκική βουλή για την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη, δόθηκε η εντύπωση ότι η Τουρκία κάνει ένα βήμα πίσω στο θέμα αυτό. Λέγεται ότι θα σταλούν μόνο τμήματα για εκπαίδευση και οργάνωση των μονάδων του στρατού του Σαράζ. Επίσης θα σταλούν τμήματα της υπηρεσίας πληροφοριών. Μα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν ήδη στη Λιβύη εδώ και πολλά χρόνια. Μάλλον θεωρούν ότι νομιμοποιούν την ύπαρξή τους με το ψήφισμα αυτό.<br /> <br /> Όσον αφορά την απευθείας αποστολή στρατευμάτων, ο Ερντογάν βολιδοσκόπησε τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και τις γειτονικές χώρες της Λιβύης και το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Κανείς δεν θέλει στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας. Ο κίνδυνος να εισέλθει η Τουρκία στον πόλεμο χωρίς να πάρει ένα πράσινο φως από κάποιον, αυξάνεται. Το αίτημα του Ερντογάν για μια γραμμή εφοδιασμού και μια στρατιωτική βάση δεν έγινε δεκτό από την Τυνησία, στην οποία έτρεφε πολλές ελπίδες. Η Αλγερία έκλεισε επίσης την πόρτα. Έτσι για τώρα, προσπαθούν να προχωρήσουν μπροστά με προσωπικό της υπηρεσίας πληροφοριών και εμπειρογνώμονες στρατιωτικούς.<br /> <br /> Υπάρχει επίσης η αποστολή δυνάμεων πολιτοφυλακής από τη Συρία. Ο Ερντογάν δεν κρύβει τις προθέσεις του. Αλλά αυτό το σχέδιο δημιουργεί πρόβλημα και χωρίζει σε δύο μέτωπα την αντιπολίτευσης της Συρίας. Όσοι έλαβαν όπλα κατά της κυβέρνησης Άσαντ, λένε “Τι δουλειά έχουμε εμείς στη Λιβύη;” Φυσικά, είναι δυνατό να συγκεντρωθούν χρήματα και να βρεθούν μισθοφόροι. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να στρατολογήσουν μαχητές από όλο τον κόσμο. Ωστόσο, αυτό θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην Τουρκία.<br /> <a href="https://ahvalnews.com/tr/libya/tastekin-libya-plani-yolunda-degil-macera-turkiyeye-agira-patlar" target="_blank"><b>Ahvalnews</b></a><br /> <br /> <a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Fehim Taştekin: Το σχέδιο Ερντογάν για τη Λιβύη δεν πάει καλά – Θα πέσει βαριά κεραμίδα στο κεφάλι της Τουρκίας

Τη στιγμή που η περιοχή μας οδηγείται σε ένα νέο χάος, μετά τη δολοφονία του Κασίμ Σουλεϊμάνι , η λιβυκή περιπέτεια της Άγκυρας εξελίσσετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέση Ανατολή: Η επόμενη ημέρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZdH_nXhFonkqw704Smkj7Jb0f3jpcozfVNBI91k__K-fsDFDZtsue7eQujBI6IdL4QTp1HSte8HV1HwkqATqO2SfGfPSPxcjF6UJFwyMnfm_skVZe_n6MpUMKG_FOWOiLkRaYvpsyIes/s1600/824000041245.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZdH_nXhFonkqw704Smkj7Jb0f3jpcozfVNBI91k__K-fsDFDZtsue7eQujBI6IdL4QTp1HSte8HV1HwkqATqO2SfGfPSPxcjF6UJFwyMnfm_skVZe_n6MpUMKG_FOWOiLkRaYvpsyIes/s640/824000041245.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Οι κινήσεις του Ιράν στο άμεσο διάστημα πρόκειται να φέρουν σε δύσκολη θέση και κράτη που εξαρτούν την αμυντική τους επιβίωση από οργανισμούς, στους οποίους ηγείται η Ουάσιγκτον. </span></h3> <b>Κωνσταντίνα Τσάκαλου* </b><br />Τα σενάρια και οι ανησυχίες για μια επερχόμενη εμπόλεμη κρίση μεταξύ των δυνάμεων του διεθνούς γίγνεσθαι, ύστερα από τη δολοφονία του Κασέμ Σολεϊμάνι<a href="https://www.huffingtonpost.gr/news/soleimani/">,</a>επιβεβαιώνουν στο μέγιστο την πεποίθηση πως ένα σύστημα αμιγώς πολυπολικό τείνει προς την αστάθεια και την σύγκρουση συμφερόντων. <br /><br />Οι τελευταίες πράξεις που σημειώθηκαν στον πόλεμο της Συρίας επισφράγισαν το γεγονός πως η Ρωσία και το Ιράν θεωρούνται οι μεγάλοι νικητές της περιοχής. Είναι σαφές πως η ύπαρξη δυτικών δυνάμεων στη Συρία και στο Ιράκ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανάγκη ολοκληρωτικής καταπολέμησης του Ισλαμικού Κράτους. Μάλιστα, ύστερα από το πρόσφατο ξέσπασμα της έντασης μεταξύ Ιράν-ΗΠΑ, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και η Γερμανία έσπευσαν αμέσως να εκφράσουν την επιθυμία τους για αποκλιμάκωση των εντάσεων σε μία περιοχή που μετρά ήδη αιματηρές συγκρούσεις.<br /><br />Η απόφαση που έλαβε το Κοινοβούλιο του Ιράκ για εκδίωξη των ξένων δυνάμεων από τα ιρακινά εδάφη γνώρισε την αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών κρατών, τα οποία και τάχθηκαν υπέρ της διατήρησης των συμμαχικών δυνάμεων στην περιοχή, προς αντιμετώπιση της τζιχαντιστικής απειλής.<br /><br />Για τα κράτη της Δύσης, η δράση της ομάδας του Ισλαμικού Κράτους αποτέλεσε και την αιτία για ανάπτυξη από κοινού επιχειρήσεων στα εδάφη της Μέσης Ανατολής, με απώτερο σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.<br /><br />Η εμφάνιση της ρητορικής του λεγόμενου “άξονα του κακού”, μετά από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, μπορούμε να ισχυριστούμε πως λειτούργησε ως μια νέα μορφή αιτιολόγησης των επιθετικών πρακτικών ανά τον κόσμο, χωρίς να θεωρείται απαραίτητη η περαιτέρω νομιμοποίηση για πράξεις κατά τρομοκρατικών υποκειμένων.<br /><br />Η σημερινή κατάσταση υποδεικνύει πως στο υποθετικό σκηνικό αποχώρησης των δυτικών δυνάμεων από την Μέση Ανατολή, αυτομάτως θα αυξηθεί με ρυθμό γεωμετρικής προόδου η επιρροή δυνάμεων, αντίθετων με τα στρατηγικά συμφέροντα της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ.<br /><br />Στο συγκεκριμένο σενάριο, για ακόμη μια φορά θα επιβεβαιωθεί και η τραγικότητα της αμυντικής εξάρτησης των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία εφόσον δεν αναπτύσσουν ουσιαστικές προσπάθειες για την αμυντική τους αυτάρκεια, έτι μια φορά θα επιζητήσουν την θωράκιση και εξασφάλιση της επιβίωσής τους από μια τρίτη δύναμη, ικανή να σηκώσει τα βάρη του διεθνούς ανταγωνισμού.<br /><br />Οι ΗΠΑ, οι οποίες από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κι έπειτα είχαν αναλάβει το συγκεκριμένο καθήκον, πλέον βρίσκονται σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο, μιας και με την πιθανότητα απώλειας της στρατιωτικής τους παρουσίας σε Ιράκ και Συρία, την ίδια στιγμή θα απολέσουν και την ιδιότητα της ηγέτιδας δύναμης.<br /><br />Αντιθέτως, η επιρροή που έχει αποκτήσει το Ιράν στην περιοχή, προσδίδει στο κράτος τα απαραίτητα εχέγγυα για την αύξηση του γοήτρου και του διεθνούς στάτους της χώρας.<br /><br />Η ανακοίνωση δε πως το Ιράν παύει να δεσμεύεται σε ό, τι αφορά τους όρους του πυρηνικού της προγράμματος, αυξάνουν στο μέγιστο τις ανησυχίες πως στο εξής η Τεχεράνη τίθεται σε ανεξέλεγκτη τροχιά δράσης.<br /><br />Οι κινήσεις του Ιράν στο άμεσο διάστημα πρόκειται να φέρουν σε δύσκολη θέση όχι μόνο χώρες, στρατηγικά αντίπαλες προς εκείνο, όπως είναι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά και κράτη που εξαρτούν την αμυντική τους επιβίωση από οργανισμούς, στους οποίους ηγείται η Ουάσιγκτον. <br /><br />Εστιάζοντας στο γεγονός πως τα κράτη στο μέλλον θα υποστούν τη διαδικασία επιλογής στρατοπέδων, η Τουρκία φαίνεται να λαμβάνει ήδη τα πρώτα ηχηρά μηνύματα. Οι πρόσφατες επιθέσεις που σημειώθηκαν στην Σομαλία και στην Κένυα,με στόχο τόσο Τούρκους, όσο και Αμερικανούς πολίτες, με κύριο υπαίτιο την ομάδα alshabaab, ενδεχομένως να είναι και μια ένδειξη προειδοποίησης προς την Άγκυρα, η οποία μέχρι στιγμής έχει επικεντρωθεί στα αναθεωρητικά της σχέδια, επιλέγοντας την τακτική της ελιγματικής διέλευσης μεταξύ Δύσης και Ανατολής.<br /><br />Συμπερασματικά, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας και η επιλογή μεθόδων καταπολέμησης του Ισλαμικού Κράτους στο εξής θα καθορίσει και τα επόμενα βήματα των Μεγάλων Δυνάμεων εντός της περιοχής της Μέσης Ανατολής, καθώς και τα σχέδια επιβίωσης συγκεκριμένων κρατών εντός του πολυπολικού και ανασφαλούς διεθνούς συστήματος.<br /><br /><b><i>*Ερευνήτρια του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, στον Τομέα Ρωσίας, Ευρασίας και Νότιο-Ανατολικής Ευρώπης, στην Ομάδα της Εξωτερικής Πολιτικής</i></b><div> <br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Μέση Ανατολή: Η επόμενη ημέρα

Οι κινήσεις του Ιράν στο άμεσο διάστημα πρόκειται να φέρουν σε δύσκολη θέση και κράτη που εξαρτούν την αμυντική τους επιβίωση από οργανισ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενώνοντας τα κομμάτια του παζλ - Κρίσιμες επισημάνσεις για την εκτέλεση Σουλεϊμανί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8A3jvjjJPdWI7Ob7VK4jvFaPq3intF7hyAokb371QLmioLtji0YKiUWFZHmkkg-kaZcL-apoEcC3GhpOQPBtgXm-3jBZGVjoAVhyaqtJWucT5jH37xaB543e4NyaQGN2jM1XT22r9LDo/s1600/skakera.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="960" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8A3jvjjJPdWI7Ob7VK4jvFaPq3intF7hyAokb371QLmioLtji0YKiUWFZHmkkg-kaZcL-apoEcC3GhpOQPBtgXm-3jBZGVjoAVhyaqtJWucT5jH37xaB543e4NyaQGN2jM1XT22r9LDo/s640/skakera.jpg" width="640" /></a></div> <br />Σε συζητήσεις που είχα τις τελευταίες μέρες με γνωστούς μου, μου τέθηκε συχνά το ερώτημα αν η δολοφονία του Ιρανού υποστράτηγου Κασέμ Σουλεϊμανί σηματοδοτεί τον ερχομό ενός γενικότερου μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή, και γιατί κατά τη γνώμη μου προχώρησε τη δεδομένη χρονική στιγμή ο Τραμπ σε ένα τέτοιο χτύπημα το οποίο απειλεί να βάλει φωτιά στην ευρύτερη εύφλεκτη περιοχή. Η πρώτη μου απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι πως οι άνθρωποι και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτές τις ενέργειες είναι οι μεγαλύτεροι αριστοτέχνες όλων των εποχών στην απόκρυψη, την εξαπάτηση, την προπαγάνδα και την παραπλάνηση, καθώς και οι αδιαμφισβήτητοι παγκόσμιοι πρωταθλητές στη χειραγώγηση της διεθνούς κοινής γνώμης. Επομένως είναι αυτονόητο πως οποιαδήποτε προφανής ή απλοϊκή απάντηση μάς σερβίρεται μέσα από τα ΜΜΕ είναι εκ των πραγμάτων εσφαλμένη και παραπλανητική και αποσκοπεί στο να συσκοτίσει τα πράγματα και όχι βέβαια να τα αποσαφηνίσει. Γι' αυτό, αν πραγματικά μας ενδιαφέρει η αλήθεια και όχι τα δημοσιογραφικά παραμύθια, ας ξεκινάμε πάντα με το να βάζουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά και να βλέπουμε πώς συνδέονται μεταξύ τους. <br /> <br />Στη στρατηγική αρένα της Ανατολικής Μεσογείου δεν υπάρχει χώρος παρά για έναν μόνο γενικό κουμανταδόρο - και αυτός είναι το Ισραήλ. Άλλες μεγάλες δυνάμεις μπορεί κατά καιρούς να ασκούν επιρροή, να παρεμβαίνουν δυναμικά ή να έχουν συμφέροντα στην περιοχή αυτή, αλλά κάποτε θα φύγουν ή θα πάψουν να ενδιαφέρονται, ενώ αντιθέτως το Ισραήλ δεν σκοπεύει να φύγει ποτέ και ξέρει τη Μέση Ανατολή όπως κανείς άλλος αφού έχει στήσει εκεί το καλύτερο δίκτυο κατασκοπίας και πληροφοριών που λειτουργεί πολύ επιτυχημένα επί 71 χρόνια. Πολλοί έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι στη Μέση Ανατολή αυτός που κάνει παιχνίδι είναι οι Αμερικανοί, και ότι το Ισραήλ είναι απλώς ο τοποτηρητής τους - ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Η σχέση των ΗΠΑ με το Ισραήλ είναι κάτι πολύ παραπάνω από συμμαχική. Οτιδήποτε πράττουν οι Αμερικανοί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής τα τελευταία 50 χρόνια γίνεται για χάρη του Ισραήλ και για την κατοχύρωση της ασφάλειάς του. Το Ισραήλ, για παράδειγμα, είναι αυτό που (μέσω του λόμπι του στην Ουάσινγκτον) άσκησε αφόρητη πίεση στον Ερντογάν επί μήνες να επιλέξει είτε τους πυραύλους S-400 είτε τα μαχητικά αεροσκάφη stealth F-35. Για την εξασφάλιση της Ποιοτικής Στρατιωτικής Υπεροχής του Ισραήλ έναντι κάθε πιθανού αντιπάλου οι ΗΠΑ δεσμεύονται με νόμο από το 2008, κάτι που δεν έχουν διανοηθεί ποτέ να πράξουν για οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη. Είναι χαρακτηριστικό πως το σύνολο της δωρεάν στρατιωτικής βοήθειας που παρέχουν ετησίως οι Αμερικανοί σε 70 ξένες χώρες ανέρχεται σε 5,5 δις δολάρια, και από αυτό το ποσό τα 3 δις δολάρια καταλήγουν στο Ισραήλ. Εν ολίγοις, όποιος θίξει την ασφάλεια του Ισραήλ γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα έχει αυτομάτως να κάνει με τις ίδιες τις ΗΠΑ οι οποίες θα επέμβουν για να το βοηθήσουν χωρίς δεύτερη σκέψη. <br /> <br />Ο τρόπος που δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ το 1948 και η συμπεριφορά που επέδειξε στη συνέχεια το έχουν μπλέξει σε έναν φαύλο κύκλο βίας από τον οποίο δεν δείχνει καμία διάθεση να βγει. Το αποτέλεσμα είναι να ζει διαρκώς με την αγωνία ότι υπάρχουν αδυσώπητοι εχθροί που θέλουν να το σβήσουν από τον χάρτη. Την περίοδο 1948-79 η μεγάλη «υπαρξιακή απειλή» για το Ισραήλ ήταν η Αίγυπτος, η οποία όμως μετά από τρεις χαμένους πολέμους και τη Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ πραγματοποίησε φιλοδυτική στροφή και σήμερα είναι φίλη του Ισραήλ και σε παρακμή. Μετά την Αίγυπτο τη σκυτάλη της μεγάλης «υπαρξιακής απειλής» για το Ισραήλ την περίοδο 1979-2003 πήρε το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν. Για να απαλλαγούν από αυτή την απειλή οι Ισραηλινοί δοκίμασαν για πρώτη φορά να βάλουν τους Αμερικανούς να «καθαρίσουν» για λογαριασμό τους, πράγμα που έγινε καταλήγοντας ουσιαστικά στη διάλυση και οριστική εξουδετέρωση του Ιράκ. Μετά το 2003 τον ρόλο της «υπαρξιακής απειλής» για το Ισραήλ πήρε το σιιτικό Ιράν και τον διατηρεί έως σήμερα - αφού στο μεταξύ η Συρία των φανατικά αντι-Ισραηλινών Άσαντ ήδη έχει καταστραφεί και θα χρειαστεί δεκαετίες για να συνέλθει. <div> <br /></div> <div> Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, τάσσεται αναφανδόν υπέρ ενός προληπτικού στρατιωτικού πλήγματος κατά του Ιράν με το πρόσχημα ότι δήθεν η χώρα αυτή επιδιώκει κρυφά να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Το Ισραήλ ήδη κατέχει (τελείως παράνομα) πυρηνικά όπλα από τη δεκαετία του 1960 αλλά δεν επιτρέπει σε καμία άλλη χώρα της ευρύτερης γειτονιάς του να αναιρέσει το πυρηνικό του μονοπώλιο. Ο πραγματικός λόγος όμως που οι Ισραηλινοί φοβούνται τόσο το Ιράν και θέλουν να του κόψουν τα πόδια είναι επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει τη στρατηγική πρωτοκαθεδρία του Ισραήλ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή με την αλυσίδα στρατηγικών αναχωμάτων που έφτιαξε από τα δυτικά του σύνορα μέχρι τη Μεσόγειο. Στόχος του Ισραήλ δεν είναι βέβαια να καταλάβει στρατιωτικά το Ιράν, ούτε μπορεί να υποδαυλίσει εμφύλιο πόλεμο στο εσωτερικό του για να το διαλύσει ολοσχερώς όπως έκανε με τη Συρία διότι η χώρα αυτή είναι ομοιογενής και συμπαγής σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ελπίζει όμως ότι με μερικά ισχυρά στρατιωτικά πλήγματα είναι δυνατόν να γκρεμιστεί το θεοκρατικό καθεστώς των αγιατολάχ και να επέλθει μόνιμη πολιτική αλλαγή στη χώρα αν αναλάβει τα ηνία μια διαφορετική κυβέρνηση που θα πραγματοποιήσει φιλοδυτική στροφή. <br /> <br />Είναι πασίγνωστο ότι το εβραϊκό λόμπι ελέγχει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε πολύ μεγάλο βαθμό και ενεργεί πάντα με γνώμονα την ασφάλεια και την ευημερία του Ισραήλ. Αυτό δεν είναι αυτομάτως κατακριτέο. Οι Εβραίοι της Διασποράς είναι αξιέπαινοι που έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο και μακάρι να μπορούσαν και οι Έλληνες ομογενείς να έχουν στα χέρια τους παρόμοια ισχύ την οποία να αξιοποιούν υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Το εβραϊκό λόμπι έχει κάνει μακρά και συστηματική εκστρατεία προκειμένου να σύρει τις ΗΠΑ σε πόλεμο κατά του Ιράν. Κι αυτό όχι επειδή το Ισραήλ φοβάται τις διεθνείς αντιδράσεις αν αναλάβει μόνο του στρατιωτική δράση κατά του Ιράν (είναι σίγουρο ότι σύσσωμη η Δύση θα παρακολουθήσει απαθής ένα τέτοιο σενάριο, αν δεν το επικροτήσει κιόλας) αλλά επειδή οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις παρά την ισχύ τους δεν διαθέτουν σήμερα τα απαραίτητα μέσα για να καταστρέψουν μόνες τους το πυρηνικό πρόγραμμα αυτής της χώρας, ούτε να εξουδετερώσουν με ασφάλεια την αεράμυνά της. Οι αποστάσεις Ισραήλ-Ιράν είναι τεράστιες, τα μαχητικά αεροσκάφη της ισραηλινής αεροπορίας που είναι σε θέση να δράσουν τόσο μακριά είναι σχετικά λίγα (περίπου 125 F-15I και F-16I και ελάχιστα F-35I που έχουν παραληφθεί), και τα ειδικά όπλα που απαιτούνται για μία σειρά αεροπορικών προσβολών των υπόγειων εγκαταστάσεων του Ιράν (βόμβες βαθιάς διάτρησης των 15 τόνων) δεν υπάρχουν στο ισραηλινό οπλοστάσιο ούτε μπορούν να μεταφερθούν από τα μαχητικά του. <br /> <br />Η αλήθεια όμως είναι πως το Ιράν όχι μόνο δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα, αλλά και οι ίδιες οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν διαβεβαιώσει επανειλημμένα πως ουδέποτε είχε επιδιώξει να τα αποκτήσει. Επιπλέον, όλες οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του ελέγχονται ασφυκτικά από τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) που εδρεύει στη Βιέννη. Τόσο οι άλλες χώρες που συνυπέγραψαν τη συμφωνία έλεγχου του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν JCPOA (δηλαδή η Ρωσία, η Κίνα, η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία) όσο και η ΙΑΕΑ, επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους ότι το Ιράν τηρεί απαρέγκλιτα τις δεσμεύσεις που ανέλαβε και δεν δίνει καμία λαβή αμφισβήτησης. Ωστόσο ο Τραμπ είχε υποσχεθεί στο εβραϊκό λόμπι προτού ακόμη εκλεγεί πρόεδρος ότι θα απέσυρε την υπογραφή των ΗΠΑ από αυτή τη συμφωνία, και το έκανε. Οι όροι που έχει θέσει τώρα ο Τραμπ στο Ιράν προκειμένου να αρθούν οι βαρύτατες οικονομικές κυρώσεις που του έχουν επιβληθεί, είναι 12 συνολικά και διατυπωμένοι με ύφος τελεσιγράφου το οποίο καμία ανεξάρτητη και αξιοπρεπής χώρα δεν θα δεχόταν να συζητήσει. Οι κυριότεροι από αυτούς είναι να μην αποκτήσει ποτέ το Ιράν πυρηνικό όπλο και να πάψει να αναμιγνύεται σε τρομοκρατική δράση. Πρόκειται όμως για εντελώς προσχηματικούς όρους που κινούνται στα όρια του παραλογισμού και επιχειρούν απλώς να συγκαλύψουν την ειλημμένη απόφαση του Ισραήλ να χτυπηθεί στρατιωτικά το Ιράν. <br /> <br />Η κατηγορία ότι το Ιράν εμπλέκεται τάχα σε τρομοκρατική δράση, είναι εντελώς έωλη. Ως η μεγαλύτερη σιιτική δύναμη που είναι μέσα σε μια Μέση Ανατολή βαθειά διαιρεμένη ανάμεσα σε σουνίτες και σιίτες, το Ιράν είναι λογικό να υποστηρίζει τη σιιτική κυβέρνηση του Ιράκ, το φιλοϊρανικό αλαουιτικό καθεστώς Άσαντ στη Συρία, τη σιιτική οργάνωση Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τους σιίτες αντάρτες Χούτι στην Υεμένη. Επομένως αυτό που απαιτούν οι Αμερικανοί από την Τεχεράνη είναι να εγκαταλείψει ουσιαστικά όλους αυτούς τους συμμάχους της και να συνθηκολογήσει απέναντι στους σουνίτες εχθρούς της. Φυσικά και ΔΕΝ πρόκειται να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο και είναι εντελώς παλαβό να ζητείται από μια αξιοπρεπή χώρα να παραδώσει τα κλειδιά της εθνικής της ασφάλειας. <br /> <br />Ο Τραμπ δεν μπορεί παρά να αντιλαμβάνεται ότι το Ιράν δεν αποτελεί κανενός είδους απειλή για τις ΗΠΑ, ούτε ο σιιτισμός γενικά στηρίζει τους σουνίτες τρομοκράτες τζιχαντιστές αλλά απεναντίας είναι θανάσιμος εχθρός τους. Αν η πρόθεση του Τραμπ να εξαλείψει από προσώπου γης το ISIS ήταν ειλικρινής, θα έπρεπε να θεωρούσε το Ιράν ως τον καλύτερο σύμμαχό του και όχι εχθρό του! Οποιοσδήποτε επισκεφθεί την Τεχεράνη θα δει γιγαντιαία πορτρέτα Ιρανών μαρτύρων που έπεσαν στον πόλεμο κατά του ISIS στη Συρία (και μερικές φορές και των μητέρων τους που κρατούν το Κοράνι) να κοσμούν τους τυφλούς πλαϊνούς τοίχους πολυκατοικιών και κυβερνητικών κτηρίων, και οι ντόπιοι να αναφέρονται σ' αυτούς με το ίδιο δέος και σεβασμό όπως μιλάμε εμείς για τους αγίους της Ορθοδοξίας. <br /> <br />Ο Τραμπ εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ το 2016 με σύνθημα το «Πρώτα η Αμερική!». Γι' αυτό ψηφίστηκε από τον αμερικανικό λαό, για να κάνει τη μηχανή της αμερικανικής οικονομίας να πάρει και πάλι μπρος και για να βάλει τέλος στους ατέρμονους πολέμους που διεξάγουν επί δεκατίες οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις σε περιοχές όπου δεν διακυβεύεται κανένα κρίσιμο εθνικό συμφέρον παρά μόνο συμφέροντα του Ισραήλ. Στον πρώτο τομέα ο Τραμπ σημείωσε ανέλπιστη επιτυχία. Η ανεργία στις ΗΠΑ κινείται κάτω του 4% για δύο χρόνια, οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης συνεχίστηκαν για 11η κατά σειρά χρονιά, και οι αξίες των μετοχών στο αμερικανικό χρηματιστήριο έχουν εκτοξευτεί κυριολεκτικά. Χρειάζεται να ανατρέξει κανείς 50 χρόνια πίσω για να βρει ανάλογες επιδόσεις. Επομένως ο Τραμπ θα πρέπει να θεωρεί σίγουρη την επανεκλογή του τον Νοέμβριο του 2020, αρκεί να εκπληρώσει και τη δεύτερη δέσμευσή του, δηλαδή να μην μπλέξει την Αμερική σε άλλους πολέμους που δεν την αφορούν. <br /> <br />Η επανεκλογή στον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ είναι ένας στόχος τον οποίο ο Τραμπ ιεραρχεί ψηλότερα από οποιονδήποτε άλλον. Μπορεί να προβαίνει συχνά σε αλλοπρόσαλλες δηλώσεις αλλά έχει αποδείξει διαχρονικά ότι δεν είναι ανόητος και ότι λαμβάνει σοβαρά υπ' όψιν του την άποψη παλαιών και έμπειρων στελεχών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος όπως ο γερουσιαστής Πάτρικ Μπιουκάναν. Αυτοί οι αφανείς αλλά μάλλον σοφοί σύμβουλοι έχουν ξεκαθαρίσει στον Τραμπ εδώ και πολύ καιρό πως το να συρθούν οι Αμερικανοί σε έναν πόλεμο κατά του Ιράν, τελείως παράλογο και αντίθετο με τα στρατηγικά συμφέροντά τους, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του Ισραήλ, θα ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να πράξει ο Τραμπ, και μάλιστα έναν χρόνο πριν από τη λήξη της πρώτης προεδρικής θητείας του, και είναι απολύτως βέβαιο ότι θα του στερήσει μια δεύτερη τετραετία. <br /> <br />Από τότε που εισήλθε στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Ξέρει πως το εβραϊκό λόμπι δεν πρόκειται να σταματήσει τον λυσσαλέο πόλεμο που κάνει εναντίον του αν αυτός δεν διατάξει τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να πάνε σε κανονικό πόλεμο με το Ιράν, με στόχο την ανατροπή του θεοκρατικού αντι-ισραηλινού καθεστώτος της Τεχεράνης. Ο λυσσώδης αγώνας που κάνουν οι Δημοκρατικοί σε βάρος του Τραμπ δεν γίνεται βέβαια για χάρη του 77χρονου προεδρικού υποψηφίου Τζο Μπάιντεν. Αρκεί να δει κανείς ποιοι είναι πίσω από τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια των ΗΠΑ (Τζεφ Ζούκερ στο CNN, Μπράιαν Ρόμπερτς στο NBC, Ρόμπερτ Άιγκερ στο ABC και Σάμνερ Ρέντστοουν στο CBS) που έχουν αναλάβει εργολαβικά τη σπίλωση του Τραμπ, ποιοι βουλευτές των Δημοκρατικών πρωτοστατούν στην προσπάθεια καθαίρεσής του (Άνταμ Σιφ, Τζέρολντ Νάντλερ και Έλιοτ Ένγκελ) και ποιοι ελέγχουν τον κινηματογράφο και ουσιαστικά την ψυχαγωγία στις ΗΠΑ (Σάρι Ρέντστοουν στην Paramaount, Ρόναλντ Μάγιερ στη Universal και Άλαν Μπρέιβερμαν στη Disney) για να αντιληφθεί πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου τόσο απλά και αθώα όσο φαίνονται εκ πρώτης όψεως. </div> <div> <br /></div> <div> Ο Τραμπ πιέζεται και εκβιάζεται συστηματικά από το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ το οποίο είναι οργισμένο απέναντί του επειδή ο Αμερικανός πρόεδρος πετάει τη μία μετά την άλλη τις καλύτερες αφορμές που θα μπορούσαν να υπάρξουν ποτέ για να πάει σε πόλεμο με το Ιράν. Τον Ιούνιο του 2019 που οι Ιρανοί κατέρριψαν πανάκριβο αμερικανικό κατασκοπευτικό drone, ο Τραμπ ενώ έδωσε αρχικά εντολή για αμερικανική στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράν, άλλαξε γνώμη και έκανε πίσω την τελευταία στιγμή προκαλώντας έντονη δυσφορία στους Ισραηλινούς. Όταν οι Ιρανοί χτύπησαν τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας τον Σεπτέμβριο του 2019 και μάλιστα παραδέχτηκαν εμμέσως ότι το έκαναν, ο Τραμπ πάλι δεν προχώρησε σε μαζικά στρατιωτικά αντίποινα σε βάρος του Ιράν. <br /> <br />Το μείζον πρόβλημα για το λόμπι είναι πως ο Τραμπ αρνείται επίμονα να υπακούσει στις εντολές του, να βάλει δηλαδή τα αμερικανικά στρατεύματα να βγάλουν το ιρανικό φίδι από την τρύπα για λογαριασμό του. Έτσι, κάθε φορά που η πίεση που ασκείται εναντίον του αυξάνεται σε υπερβολικό βαθμό (όπως έγινε πρόσφατα με την παραπομπή του σε δίκη στη Γερουσία με το ερώτημα της καθαίρεσης από το προεδρικό αξίωμα) προσπαθεί με διάφορες κινήσεις εντυπωσιασμού να δείξει στους απανταχού Εβραίους ότι είναι στο πλευρό τους. Στα πλαίσια αυτών των χειρονομιών καλής θέλησης προς το εβραϊκό λόμπι, θα πρέπει να εντάξουμε ενέργειες όπως, για παράδειγμα, η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στο Ισραήλ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, η απόσυρση των ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, η υπογραφή προεδρικής απόφασης που προβλέπει ότι για να προσληφθεί κανείς σε ορισμένους κρατικούς οργανισμούς των ΗΠΑ πρέπει να δεσμεύεται γραπτώς ότι δεν θα μποϊκοτάρει ποτέ προϊόντα του Ισραήλ, και άλλες. Παρά τις χειρονομίες καλής θέλησης ωστόσο του Τραμπ, οι Ισραηλινοί και το εβραϊκό λόμπι της Αμερικής έχουν γίνει έξω φρενών μαζί του και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον πετάξουν έξω από τον Λευκό Οίκο για να βάλουν στη θέση του ένα ευκολότερα διαχειρίσιμο ανδρείκελο. <br /> <br />Προσωπικά, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτοί που παρακολουθούσαν στενά τον Ιρανό υποστράτηγο Κασέμ Σουλεϊμανί και ήξεραν όλες τις κινήσεις του ήταν οι αμέσως ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι Ισραηλινοί. Μην ξεχνάμε ότι ο συγκεκριμένος Ιρανός αξιωματικός ήταν επικεφαλής της επίλεκτης Δύναμης Κουντς, δηλαδή της Δύναμης Ιερουσαλήμ των Φρουρών της Επανάστασης, που όπως λέει και το όνομά της σκοπό έχει να ελευθερώσει κάποτε την Ιερουσαλήμ (τον τρίτο ιερό τόπο των μουσουλμάνων μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα) από την ισραηλινή κατοχή. Θεωρώ σίγουρο πως οι ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών ήταν αυτές που έδωσαν την ακριβή θέση του Ιρανού αξιωματούχου στους Αμερικανούς ώστε να κάνει άλλος τη βρώμικη δουλειά - ως συνήθως. Η εποχή ωστόσο που ξεκινούσαν μεγάλοι πόλεμοι εξαιτίας μιας δολοφονίας (όπως έγινε το 1914 στην Ευρώπη) έχει περάσει, και δεν νομίζω πως είναι προς το συμφέρον του Ιράν να παρασυρθεί σε μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση που θα αποτελούσε «βούτυρο στο ψωμί» του Ισραήλ. Αντίποινα είναι πιθανό πως θα υπάρξουν, αλλά όχι σε τέτοια κλίμακα που να αναγκάσουν τους Αμερικανούς να ανεβάσουν ακόμη περισσότερο την ένταση. Συγκέντρωση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή του Περσικού Κόλπου που να δείχνει επικείμενη ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά του Ιράν, δεν υπάρχει μέχρι στιγμής. Όλα τα μέτρα που έχουν λάβει οι Αμερικανοί τις τελευταίες μέρες είναι καθαρά αμυντικά. <br /> <br />Φυσικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακόμα με απόλυτη βεβαιότητα αν η δολοφονία του Σουλεϊμανί αποτελεί ένα ακόμη βήμα διολίσθησης των ΗΠΑ προς τον πόλεμο με το Ιράν για χάρη του Ισραήλ. Δεν μπορούμε επίσης να γνωρίζουμε αν ο Τραμπ υπέκυψε τελικά στις αφόρητες πιέσεις του εβραϊκού λόμπι, ή απλώς έκανε άλλη μία κίνηση εκτόνωσης της πίεσης και προσπαθεί να κερδίσει λίγο χρόνο ακόμα. Η αίσθησή μου είναι ότι μάλλον πρόκειται για άλλον έναν ελιγμό διαφυγής του Τραμπ προκειμένου να κοπάσουν λίγο οι επιθέσεις του εβραϊκού λόμπι εναντίον του μέχρι να βγει η (θετική για αυτόν) ετυμηγορία της Γερουσίας στη δίκη του που ξεκινάει σε λίγες μέρες. Η δολοφονία Σουλεϊμανί θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως άλλη μια ύστατη κυνική προσπάθεια του Τραμπ να εξευμενίσει το εβραϊκό λόμπι και να το πείσει να πάψει επιτέλους τον ανελέητο επικοινωνιακό πόλεμο εναντίον του. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Δημοκρατικοί που υποτίθεται ότι είναι αυτοί που ενορχηστρώνουν τον πόλεμο κατά του Τραμπ, χαιρέτισαν τη δολοφονία του Σουλεϊμανί και επαίνεσαν τον Τραμπ για την ενέργειά του. Είναι πλέον πασιφανές ποιος κινεί πραγματικά τα νήματα τόσο εντός των ΗΠΑ όσο και στη Μέση Ανατολή, εκτός αν κάποιος αρέσκεται να πιστεύει σε παραμύθια ή αδυνατεί να δει τι συμβαίνει γύρω του.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ενώνοντας τα κομμάτια του παζλ - Κρίσιμες επισημάνσεις για την εκτέλεση Σουλεϊμανί

Σε συζητήσεις που είχα τις τελευταίες μέρες με γνωστούς μου, μου τέθηκε συχνά το ερώτημα αν η δολοφονία του Ιρανού υποστράτηγου Κασέμ Σουλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Τι συμβαίνει με το φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8gzTTY26XhHmKzt96XQXfA0fyZS2ge8e5-JHY9l71189nCj3ZvAHoEY5fx5YmfPtzMEEGQzkLAWPmWf6feyiX51OSlklrBIftX0_KZtFrNYBOoNFrg5uLHOJ5ZziRyrivJ9XZct1fMmc/s1600/1194f43f76103.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="141" data-original-width="320" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8gzTTY26XhHmKzt96XQXfA0fyZS2ge8e5-JHY9l71189nCj3ZvAHoEY5fx5YmfPtzMEEGQzkLAWPmWf6feyiX51OSlklrBIftX0_KZtFrNYBOoNFrg5uLHOJ5ZziRyrivJ9XZct1fMmc/s640/1194f43f76103.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που έχουν προκύψει από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο επιχειρεί να δώσει το Bloomberg, καθώς μετά τις ανακαλύψεις κατά την τελευταία δεκαετία, τροφοδότησε το όραμα των χωρών της περιοχής να συνεργαστούν για την εκμετάλλευση των αποθεμάτων.<br /> <br /> Οι εξαγωγές τους θα βοηθούσαν την Ευρώπη να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο.<br /> Η Τουρκία όμως δεν ήταν μέρος της εικόνας, και με ένα ενεργό ναυτικό στην περιοχή, παίζει το ρόλο του spoiler.<br /> Το πρόσφατο ναυτικό σύμφωνό της με την Τρίπολη έχει προσθέσει ένα άλλο χτύπημα.<br /> <br /> 1. Πόσο φυσικό αέριο διαθέτει η ανατολική Μεσόγειος;<br /> Το μεγαλύτερο κοίτασμα στην περιοχή είναι ο χώρος Ζορ της Αιγύπτου, το οποίο έχει περίπου 30 τρισ. κυβικά πόδια φυσικού αερίου ή αρκετά καύσιμα για να τροφοδοτήσει όλη την Ευρώπη για περισσότερο από ενάμιση χρόνο.<br /> Το Ζορ κατατάσσεται ως ο 20ος μεγαλύτερος τομέας φυσικού αερίου στον κόσμο, αν και είναι ένα κλάσμα των μεγεθών που εκμεταλλεύεται η Ρωσία.<br /> Τα πεδία Ταμάρ και Λεβάθιαν στις ακτές του Ισραήλ έχουν 11 και 22 τρισ. κυβικά πόδια αντίστοιχα και ο τομέας της Αφροδίτης εκτός Κύπρου θεωρείται ότι έχει 8 τρισ. κυβικά πόδια.<br /> Το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ εκτιμά το 2010 ότι το ανακτήσιμο φυσικό αέριο στις λεκάνες του Levant και του Δέλτα του Νείλου είναι πολλαπλάσια από αυτά.<br /> <br /> 2. Ποιο είναι το όραμα της συνεργασίας;<br /> Στις αρχές του 2019, η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος μαζί με τους γείτονες τους Ελλάδα, Ιορδανία, Παλαιστινιακής Αρχής και Ιταλίας ίδρυσαν το Ανατολικό Μεσογειακό Φόρουμ Αερίου.<br /> Πρόκειται για μια προσπάθεια δημιουργίας μιας περιφερειακής αγοράς φυσικού αερίου και ενός κόμβου εξαγωγής προς την Ευρώπη, η οποία είναι πρόθυμη να διαφοροποιήσει τις πηγές προμήθειάς της για να προφυλαχθεί από τις διακοπές της προσφοράς από τη Ρωσία.<br /> Η συνεργασία είναι επιτακτική εν μέρει επειδή χρειάζονται αγωγούς για να συνδεθούν οι παραγωγοί με τους καταναλωτές.<br /> Τον Ιανουάριο, η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Κύπρος υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μήκους 1.900 χιλιομέτρων για τη σύνδεση πεδίων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο με ευρωπαϊκές αγορές μέσω της Ελλάδας και της Ιταλίας.<br /> <br /> 3. Γιατί έμεινε έξω η Τουρκία;<br /> Επειδή η Δημοκρατία της Κύπρου συμπεριλήφθηκε και οι δύο είναι εχθροί.<br /> Η Κύπρος στην πραγματικότητα χωρίστηκε το 1963 όταν ξέσπασε η μάχη μεταξύ Τουρκοκυπρίων στο βορρά και Ελληνοκυπρίων στο νότο.<br /> Το νησί διαχωρίστηκε πλήρως το 1974, αφού η Τουρκία κατέλαβε το βόρειο μέρος του νησιού μετά από πραξικόπημα από υποστηρικτές από την Ελλάδα.<br /> Το αποσχισμένο τουρκοκυπριακό κράτος στα βόρεια αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, η οποία εξακολουθεί να στηρίζει στρατεύματα εκεί.<br /> Η κυβέρνηση στο νότο αναγνωρίζεται διεθνώς.<br /> <br /> 4. Τι έχει υποστηρίξει η Τουρκία;<br /> Οι Τούρκοι αξιωματούχοι αντιτάσσονται στην εκμετάλλευση των πόρων φυσικού αερίου από την Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς συμφωνία για την κατανομή των προϊόντων με τους Τουρκοκύπριους.<br /> Πέρα από αυτό, λένε ότι κανένα ενεργειακό έργο στην περιοχή δεν θα επιβιώσει χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας.<br /> Υποστηρίζουν ότι η συντομότερη διαδρομή για έναν αγωγό φυσικού αερίου από την περιοχή στην Ευρώπη θα διασχίσει τα ύδατα κάτω από την περιοχή της Τουρκίας.<br /> <br /> 5. Τι κάνει η Τουρκία;<br /> Χρησιμοποιεί τα πολεμικά της σκάφη για να παρεμβαίνει στην εξερεύνηση του φυσικού αερίου.<br /> Τα τουρκικά πλοία το 2018 εμπόδισαν το πλοίο που είχε στείλει η ιταλική πετρελαϊκή εταιρεία Eni SpA να προσεγγίσει ένα εργοτάξιο στην Κύπρο.<br /> Και η Τουρκία έχει αναπτύξει νέα γεώτρηση για να ψάξει για φυσικό αέριο στην περιοχή.<br /> Ένα σκάφος που ονομάζεται Φατίχ πραγματοποιεί γεωτρήσεις κάτω από την κυπριακή χερσόνησο της Καρπασίας, σύμφωνα με συμφωνία με τους Τουρκοκύπριους.<br /> Επίσης, το Μπαρμπαρός ψάχνει για φυσικό αέριο στα ύδατα νότια του νησιού.<br /> Και ένα άλλο, το Γιαβούζ, περνάει από μια περιοχή στην νοτιοδυτική γωνία του νησιού, που ονομάζεται μπλοκ 7, πάνω στην οποία τόσο η Τουρκία όσο και η Κύπρος διεκδικούν δικαιώματα γεώτρησης.<br /> Η Κύπρος έχει συνάψει συμφωνία με την Eni και τη Total SA της Γαλλίας για να διερευνήσει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο εκεί.<br /> <br /> 6. Πώς διεκδικούν και οι δύο χώρες δικαιώματα γεώτρησης;<br /> Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα παράκτια κράτη διατηρούν μια αποκλειστική οικονομική ζώνη σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή τους, όπου έχουν δικαίωμα αλιείας, εξόρυξης και γεωτρήσεων.<br /> Σε περίπτωση που τέμνονται δύο ζώνες, όπως στην περίπτωση της Τουρκίας και της Κύπρου, οι χώρες είναι υποχρεωμένες να συμβιβαστούν.<br /> Αλλά η Τουρκία δεν έχει επικυρώσει τη σύμβαση.<br /> Χρειάζεται η ανορθόδοξη θέση ότι τα νησιωτικά κράτη όπως η Κύπρος δικαιούνται μόνο δικαιώματα εντός των νόμιμων χωρικών τους υδάτων, τα οποία δεν ξεπερνούν τα 12 ναυτικά μίλια.<br /> Η Κύπρος ζήτησε από το Διεθνές Δικαστήριο να παρέμβει.<br /> <br /> 7. Ποια είναι η τελευταία επιπλοκή;<br /> Η Τουρκία και η Τρίπολη τον Δεκέμβριο ενέκριναν συμφωνία που οριοθετεί μια γραμμή μήκους 18,6 ναυτικών μιλίων (35 χιλιομέτρων), η οποία θα αποτελέσει το θαλάσσιο όριο που θα χωρίζει τις οικονομικές τους ζώνες.<br /> Η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος βλέπουν τη συμφωνία ως μια έντονη τουρκική προσπάθεια για κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο.<br /> Η Τρίπολη βρίσκεται επίσης σε σύγκρουση με την Ελλάδα λόγω των αδειών εκμετάλλευσης ανοικτής θάλασσας που εκδίδει η Αθήνα για τα ύδατα νότια του ελληνικού νησιού Κρήτη, το οποίο βρίσκεται μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης.<br /> Ο Πρόεδρος της Τουρκίας δήλωσε ότι η συμφωνία με την Τρίπολη θα επιτρέψει κοινές δραστηριότητες εξερεύνησης στη Μεσόγειο.<br /> <br /> 8. Πώς απάντησαν άλλες χώρες;<br /> Οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι ανησυχούν βαθιά από τις εξερευνήσεις φυσικού αερίου της Τουρκίας στα ύδατα της Κύπρου και προέτρεψαν την Τουρκία να σταματήσει.<br /> Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανταποκρίθηκε στις επιχειρήσεις, παγώνοντας τις περισσότερες επαφές υψηλού επιπέδου με την Τουρκία και περιορίζοντας τη ροή κεφαλαίων προς την Άγκυρα που θα διευκόλυναν την ένταξη της Τουρκίας στο μπλοκ.<br /> Επίσης, επιβάλλονται κυρώσεις.<br /> Κατηγορώντας τους δυτικούς συμμάχους της, η Τουρκία έχει δεσμευθεί να συνεχίσει τις έρευνες της, αποδεικνύοντας την επιθυμία της για όλο και πιο ανεξάρτητη πολιτική.<br /> <br /> <a href="https://www.tribune.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Bloomberg: Τι συμβαίνει με το φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο;

Απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που έχουν προκύψει από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο επιχειρεί να δώσει το...

Διαβάστε την συνέχεια

Λευκός Οίκος για συνάντηση Μητσοτάκη-Τραμπ: «Εμάς μας ενδιαφέρει να μείνει η Τουρκία αγκυροβολημένη στην Δύση»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqG5bIrFnABN5A5q3NLffVGdge7YHSIbqrtouWkUGpwBRIRFw8w6nI3OnpDLMV_NNyVCxcK6qK5i9rHzlTYq7QgblFMpJwchosRQA4vGF_1FYiY6ySaJzSYDZQNJb_7WL1Vppg41tDEDA/s1600/mitsotrumb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqG5bIrFnABN5A5q3NLffVGdge7YHSIbqrtouWkUGpwBRIRFw8w6nI3OnpDLMV_NNyVCxcK6qK5i9rHzlTYq7QgblFMpJwchosRQA4vGF_1FYiY6ySaJzSYDZQNJb_7WL1Vppg41tDEDA/s640/mitsotrumb.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει: <b>Θεόφραστος Ανδρεόπουλος</b><br /> Tι θετικό μπορεί να περιμένουμε από την συνάντηση Κ.Μητσοτάκη και Ν.Τραμπ; Απολύτως τίποτα. <br /> <br /> Μπορεί να ακουστούν διάφορα άλλα, αλλά σε ότι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις ελπίδες της Αθήνας για κάποιο «ψήγμα» καταδίκης της Άγκυρας για το «νταηλίκι» που «πουλάει» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, δεν πρόκειται να ειπωθεί τίποτα ουσίας.<br /> <br /> Αλλιώς πως μπορούν να χαρακτηριστούν οι διαρροές του Λευκού Οίκου λίγο πριν την συνάντηση Μητσοτάκη-Τραμπ αφού ανώτερος αξιωματούχος δήλωσε ότι το κοινό συμφέρον των δύο χωρών είναι να παραμείνει η Τουρκία αγκυροβολημένη στη Δύση!<br /> <br /> Δηλαδή ότι κι αν κάνει η Τουρκία, ακόμα κι αν συνεχίσει να αγοράζει ρωσικό οπλισμό, πρώτο μέλημα των ΗΠΑ (και των Δημοκρατικών, άσχετα αν το «παίζουν» τώρα αντιπολίτευση), είναι η παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Μάλιστα ο αξιωματούχος του Λευκού Οίκου φαίνεται πως διαθέτει και ιδιότυπο χιούμορ καθώς είπε ότι η Ουάσιγκτον εκτιμά τις προσπάθειες που καταβάλει η ελληνική κυβέρνηση για να διατηρήσει ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας με την Άγκυρα, κάτι που, όπως αναγνώρισε, αποτελεί σαφές μήνυμα ότι η ελληνική πλευρά επιθυμεί να έχει μια εποικοδομητική σχέση γειτονίας!<br /> <br /> «Έτσι, λοιπόν, εστιάζουμε στην ενθάρρυνση των βημάτων που κάνει η Ελλάδα και το κοινό συμφέρον μας για να βοηθήσουμε στη διαχείριση των διαφορών με την Τουρκία κατά ένα τρόπο που να μην βλάπτει τη σημαντική συμμαχία μας στο ΝΑΤΟ».<br /> <br /> Καλώντας όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να εργαστούν από κοινού για την επίλυση των διαφορών, ο αξιωματούχος του Λευκού Οίκου σημείωσε ότι ο Πρόεδρος Τραμπ έχει μια εξαιρετική σχέση τόσο με τον Έλληνα πρωθυπουργό όσο και με τον Τούρκο πρόεδρο.<br /> <br /> «Επομένως, προτιμούμε να επικεντρωνόμαστε στα πράγματα που μας ενώνουν και να επιδιώξουμε τα κοινά συμφέροντα που έχουμε στον τομέα της ασφάλεια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αντί να δούμε αν υπάρχουν προκλήσεις».<br /> <br /> Οπότε ας ξεχάσουν στην Αθήνα ότι ελπίζανε μέχρι τώρα (αν και άγνωστο που το βάσιζαν).<br /> <br /> Άλλωστε φαίνεται ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ή δεν συμπαθεί ιδιαίτερα ή δεν υπολογίζει καθόλου τον Ελληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς μετά το φιάσκο της ακύρωσης της συνάντησης τους με απόφαση του Αμερικανού ηγέτη, κυριολεκτικά στο «παρά 5'» τον περασμένο Σεπτέμβριο κατά την επίσκεψη του Κ.Μητσοτάκη στις ΗΠΑ για την σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, τώρα αποφάσισε να μην υπάρξει καν κοινή παρουσία και δηλώσεις των δύο ανδρών προς τον Τύπο!<br /> <br /> Τελικά πρόκειται περισσότερο για ένα ταξίδι από το οποίο οι Αμερικανοί θέλουν κάτι να πάρουν παρά ότι θα υπάρξει κάποιο κέρδος για την Ελλάδα.<br /> <br /> Θα έχουν ενδιαφέρον οι δηλώσεις που θα ακουστούν μετά το πέρας της συνάντησης.<br /> <br /> <a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Λευκός Οίκος για συνάντηση Μητσοτάκη-Τραμπ: «Εμάς μας ενδιαφέρει να μείνει η Τουρκία αγκυροβολημένη στην Δύση»!

Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος Tι θετικό μπορεί να περιμένουμε από την συνάντηση Κ.Μητσοτάκη και Ν.Τραμπ; Απολύτως τίποτα. Μπορεί να ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κίνδυνος νέας οικονομικής κρίσης και… εκλογών στην Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4lgW5lMDvb_NGnF0VCaEPTh7sdUs6r_f4qVo7yFrZ1MjOifd_CxGYugPaTDNbNbX3uiOsVC7dfjHjdhNysRlLPQcGmwS-jIizhkCr0yZ38UbIYgNjSzbwncS2-7Pc3ALUjdjvwA029mI/s1600/untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="372" data-original-width="586" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4lgW5lMDvb_NGnF0VCaEPTh7sdUs6r_f4qVo7yFrZ1MjOifd_CxGYugPaTDNbNbX3uiOsVC7dfjHjdhNysRlLPQcGmwS-jIizhkCr0yZ38UbIYgNjSzbwncS2-7Pc3ALUjdjvwA029mI/s640/untitled.png" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Κωνσταντίνου Μαριόλη </b><br />Με το «φάντασμα» μιας νέας οικονομικής κρίσης παλεύει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όσο συνεχίζει να «φλερτάρει» με την επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ, ενώ ακόμη και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στην Τουρκία μοιάζει πλέον περισσότερο πιθανό. Σε οικονομικό επίπεδο, η τουρκική λίρα υποχώρησε 12% έναντι του δολαρίου μέσα στο 2019, ωστόσο ο πληθωρισμός σταθεροποιήθηκε και το ΑΕΠ ενισχύθηκε, ωστόσο αναλυτές παρομοιάζουν την οικονομία των 800 δις. δολαρίων με ασθενή που βρίσκεται υπό μηχανική υποστήριξη. <br /><br />Η τουρκική οικονομία έχει καταγράψει μία πραγματικά τρελή πορεία τα τελευταία χρόνια καθώς από το εντυπωσιακό +7,5% του 2017 βίωσε την κρίση και την ύφεση του 2018 για να επανέλθει το 2019 σε ανάκαμψη. Μάλιστα, τον Αύγουστο του 2018 το τουρκικό νόμισμα έχασε μεγάλο μέρος της αξίας του με αποτέλεσμα το χρέος σε ξένο νόμισμα να εκτιναχθεί και από τότε η οικονομία επιβιώνει με κρατικές παρεμβάσεις. <br /><br />Το τουρκικό νόμισμα σημείωσε απώλειες 5% έναντι του δολαρίου στο δ? τρίμηνο του 2019 λόγω της αβεβαιότητας που προκάλεσε η στρατιωτική επιχείρηση του Ερντογάν στη Συρία και οι κυρίως οι απειλές του Τραμπ για νέες οικονομικές κυρώσεις. Τον περασμένο Δεκέμβριο ο πληθωρισμός, ένα χρόνιο πρόβλημα της τουρκικής οικονομίας, υποχώρησε στο 11,84%, ολοκληρώνοντας το έτος κοντά στο στόχο που είχε θέσει η τουρκική κυβέρνηση (12%), ενώ για το 2020 προβλέπεται στο 8,5%. <br /><br />Για να ξεπεράσει την 5η οικονομική κρίση σε διάστημα 40 ετών, η Τουρκία χρειάζεται κάτι περισσότερο από την ανάπτυξη που εμφάνισε στο δ? τρίμηνο του 2019. Το εξωτερικό χρέος του ιδιωτικού τομέα, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, η υψηλή ανεργία στο 14,5% (27% στους νέους) και η σημαντική εξάρτηση από τις εισροές ξένων κεφαλαίων καθιστούν ευάλωτη μια οικονομία γεμάτη υπερβολές, όπως για παράδειγμα ότι πάνω από το 50% των καταθέσεων είναι σε ξένο νόμισμα. Για να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες νέες θέσεις εργασίας εκτιμάται ότι το τουρκικό ΑΕΠ πρέπει να τρέξει με 5% την επόμενη διετία. Ο υπουργός Οικονομικών και γαμπρός του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, πιστεύει ότι η χώρα θα πιάσει το 5% όμως οι αναλυτές επιμένουν ότι δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 3% και αυτό στο καλύτερο σενάριο και όχι σε συνθήκες κρίσης. <br /><br />Κίνδυνος εκλογών<br /><br />Σαν να μην έφταναν τα οικονομικά προβλήματα, το πολιτικό σκηνικό πήρε φωτιά το έτος που πέρασε. Ο Ερντογάν δέχθηκε ένα πολύ ισχυρό πλήγμα μέσα στο 2019 παρά το γεγονός ότι κατάφερε να εξισορροπήσει εν μέρει την κατάσταση στην οικονομία, μετά την κρίση του 2018. Ο «σουλτάνος» έχασε δύο φορές από τον Εκρέμ Ιμάμογλου στις δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης, απ? όπου και ο ίδιος είχε αναδειχθεί πολιτικά. Και μόνο το γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη «ευθύνεται» για το 31% του τουρκικού ΑΕΠ αρκεί για να γίνει αντιληπτό το πόσο κρίσιμη είναι η αιώνια πόλη για τη χώρα σε όλα τα επίπεδα. <br /><br />Η οικονομική κατάσταση δεν θυμίζει σε τίποτα την περασμένη δεκαετία αφού δεν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, νέα κόμματα διεκδικούν μια θέση στην πολιτική σκηνή, το προσφυγικό πρόβλημα συνεχίζει να «πνίγει» τη χώρα και οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι τεταμένες. Στο μεταξύ, ο Ερντογάν είδε τα ποσοστά του κόμματός του να υποχωρούν σε ιστορικά χαμηλά κα δεν είναι λίγοι οι αναλυτές στην Τουρκία που βλέπουν την κλεψύδρα να αδειάζει για τον επί σχεδόν δύο δεκαετίες ηγέτη της Τουρκίας. <br /><br />Οι επόμενες προεδρικές εκλογές είναι προγραμματισμένες για το 2023 όμως λίγοι πιστεύουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος θα εξαντλήσει το χρόνο. Ορισμένοι, μάλιστα, δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών μέσα στο 2020, υποστηρίζοντας ότι ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να αιφνιδιάσει τα νέα κόμματα των Αχμέτ Νταβούτογλου και Αλί Μπαμπατζάν πριν αρχίσουν να αυξάνουν τα ποσοστά τους και παράλληλα να πολώσει την εθνικιστική του βάση πριν οι συνθήκες επιδεινωθούν. <br /><br />«Θύμα» του Ερντογάν και ο τουρισμός <br /><br />Ο τουρισμός είναι σημαντικός πνεύμονας για την τουρκική οικονομία αφού τα τελευταία χρόνια συνεισφέρει περίπου 100 δισ. δολάρια στο ΑΕΠ, ποσοστό πάνω από 12%, ενώ το 2018 εμφάνισε τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη στην Ευρώπη σύμφωνα με το World Travel & Tourism Council. Όταν 1 στις 8 λίρες που παράγονται προέρχεται από τον τουρισμό είναι εύλογο κάθε αρνητική εξέλιξη στον κλάδο να επηρεάζει συνολικά την οικονομία. <br /><br />Ο φόβος έχει επιστρέψει και οι προβλέψεις για το 2020 δεν είναι ευοίωνες αφού πολλοί τουρίστες ανησυχούν για την κατάσταση με τη Συρία αλλά και τις ευρύτερες γεωπολιτικές εντάσεις στη Μέση Ανατολή. Είναι χαρακτηριστικές οι μαρτυρίες ταξιδιωτικών πρακτόρων που βλέπουν τη ζήτηση να μειώνεται τόσο στην Κωνσταντινούπολη όσο και στα παράλια της Μ. Ασίας λόγω των ανησυχιών για τον πόλεμο στη Συρία και τώρα την ένταση με το Ιράν και τις ΗΠΑ.<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κίνδυνος νέας οικονομικής κρίσης και… εκλογών στην Τουρκία

Του Κωνσταντίνου Μαριόλη Με το «φάντασμα» μιας νέας οικονομικής κρίσης παλεύει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όσο συνεχίζει να «φλερτάρει» με την...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναρμόδια η «Χάγη», ολέθρια η προσφυγή. Οι αποδείξεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjjXmW1f3_c7iI3_n9dCVp0L-w_Fg1xREEVHHp6Va-bIbngSrLcUhk9_exL36Igj1nGOjX2qN5fYFyt7nU873R7EVI0XITnmnRUbP7q77Sl8kMsgNZAWdwZVkN0XCbIfisPzHIPZw2DPc/s1600/Balkans-map.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjjXmW1f3_c7iI3_n9dCVp0L-w_Fg1xREEVHHp6Va-bIbngSrLcUhk9_exL36Igj1nGOjX2qN5fYFyt7nU873R7EVI0XITnmnRUbP7q77Sl8kMsgNZAWdwZVkN0XCbIfisPzHIPZw2DPc/s640/Balkans-map.jpg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει ο <b>Γιώργος Ρωμανός*</b><br />Στη χώρα μας, ως προς το εθνικό συμφέρον της, συχνότατα το «άσπρο» γίνεται «μαύρο», και η μειοδοσία παρουσιάζεται ως πατριωτισμός. Έτσι έγινε με την παράνομη και επαχθή «Συμφωνία των Πρεσπών», τα εθνοκτόνα Μνημόνια που περιόρισαν την κυριαρχία της χώρα μας για 99 χρόνια, την αντιστροφή του δημοψηφίσματος της 5/7/2015, το κλείσιμο των πολεμικών βιομηχανιών μας, την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας, μαζί με λιμάνια, αεροδρόμια, οδικά δίκτυα. Όλα παρουσιάστηκαν ως «επιτυχίες για τη σωτηρία της πατρίδος».<br /><br />Σε αυτή την ολέθρια ατζέντα εθνικής μειοδοσίας σειρά πήρε τώρα το θέμα της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) για τις «ελληνοτουρκικές διαφορές» (πληθυντικός!). Αυτό ανακοίνωσε ξαφνικά ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης. Κι αμέσως οι ενδοτικοί εγκάθετοι, πολιτικοί, καθηγητές, δημοσιογράφοι, πιάσαν δουλειά για την δήθεν «ανάγκη να παραπεμφθούν στην Χάγη όλες (!) οι ελληνοτουρκικές διαφορές». Κατ’ αυτούς: «πρέπει να υπάρξει συνεκμετάλλευση, το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, η Τουρκία έχει μεγάλη ακτογραμμή, άρα δικαιούται να ζητάει το μισό Αιγαίο σαν ‘‘γκρίζες ζώνες’’, δεκαοκτώ έως εκατόν σαράντα οκτώ ελληνικά νησιά, αφοπλισμό των νησιών μας, και μεγάλα τμήματα της ελληνικής ΑΟΖ.»<br /><br />Οι ελληνώνυμοι μειοδότες, αδρά αμειβόμενοι και από τον Τζορτζ Σόρος, προπαγανδίζοντας πάσει δυνάμη την «προσφυγή» εξαφανίζουν την αρχή των πραγμάτων που καθορίζεται από τα εξής ερωτήματα: τι ακριβώς είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Τι δικάζει; Ποιες είναι οι αρμοδιότητές του και πού είναι παντελώς αναρμόδιο;! Είναι ή όχι αρμόδιο να δικάσει τις επινοημένες από την Τουρκία «ελληνοτουρκικές διαφορές»;<br /><br />Τι κρύβουν για τη φύση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ)<br /><br />1. Το ΔΔΧ ΔΕΝ αποτελεί αυτοτελή οργανισμό, αλλά είναι το κύριο δικαστικό όργανο του ΟΗΕ, ως τμήμα του Καταστατικού του χάρτη, (28/6/1945, Σαν Φρανσίσκο, ΗΠΑ). Ειδικά στο Κεφάλαιο ΙΔ τα άρθρα 92-96 αφορούν το ΔΧΧ το οποίο ΔΕΝ είναι ένα παγκόσμιο ανεξάρτητο δικαστήριο που προέκυψε από την κράση διεθνών δικαιικών οργάνων. Γιατί το ΔΔΧ είναι υπάλληλο εξάρτημα των μεγάλων δυνάμεων και των καταστάσεων που διέπουν-ελέγχουν τον ΟΗΕ. Έναν οργανισμό που στις μέρες μας έχει ουσιαστικά αυτο-ακυρωθεί στην πράξη, σε μία σειρά μικρών και μεγάλων υποθέσεων. Πρόσφατο καθ’ ημάς παράδειγμα η «Συμφωνία των Πρεσπών» η οποία μέχρι σήμερα παραμένει νομικά εκκρεμής, καθώς δεν έχει ολοκληρωθεί όπως προέβλεπαν οι Αποφάσεις 817 και 845 του Συμβουλίου Ασφαλείας (Σ.Α.).<br /><br />2. Οι δικαστές του ΔΔΧ εκλέγονται «με βάση τα προσόντα τους» χωρίς να υπάρχουν προκαθορισμένα και δεσμευτικά κριτήρια γι’ αυτά τα «προσόντα». Και πώς να υπάρχουν, αφού καταλυτικό ρόλο στην εκλογή τους έχουν τα μέλη του Σ.Α. Δηλαδή διορίζονται ανάλογα με τα συμφέροντα κάθε μεγάλης δύναμης.<br /><br />3. Το Σ.Α. αλλά και η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ μπορούν να ζητήσουν από το εν λόγω δικαστήριο γνωμοδότηση ΜΟΝΟ για νομικά ζητήματα. Και αυτή είναι η λέξη κλειδί: «νομικά», και βέβαια όχι πολιτικά. Όμως, ακόμη και τα «νομικά» ζητήματα ελέγχονται απολύτως από την πολιτική βούληση των μεγάλων δυνάμεων και φυσικά «επιλύονται» (αν επιλύονται…) με απολύτως πολιτικά κριτήρια. Άρα δεν υπάρχει καν αντικείμενο δίκης με καθαρά νομικά κριτήρια.<br /><br />2. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι το ΔΔΧ εκδίδει αποφάσεις που έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα, ενώ οι γνωμοδοτήσεις του ΔΕΝ δεσμεύουν κανέναν. Ωστόσο, ούτε οι αποφάσεις του δεσμεύουν… Πρόσφατα, κατόπιν προσφυγής των Φιλιππίνων εναντίον της Κίνας, για τη Νότια Σινική θάλασσα, το ΔΔΧ εξέδωσε καταδικαστική απόφαση για την Κίνα (άρα υπάρχει δεσμευτικός… χαρακτήρας). Όμως το Πεκίνο χαρακτήρισε «αστήρικτη και άκυρη» την απόφαση, ενώ αντιθέτως οι ΗΠΑ την έκριναν «τελεσίδικη και δεσμευτική». Το ερώτημα είναι ποιος θα αναγκάσει μία πυρηνική δύναμη, όπως η Κίνα, να εφαρμόσει αυτή την απόφαση. Προκύπτει λοιπόν ευθέως ότι το ΔΔΧ είναι ένα κακοπαιγμένο θέατρο αποφάσεων οι οποίες εφαρμόζονται σε βάρος των αδυνάτων ακόμη και όταν τους ευνοούν!<br /><br />Η δήλωση, 3/1/2020, του κυβερνητικού εκπροσώπου, Στέλιου Πέτσα, περί μελλοντικής «συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία ενεργειακών πόρων στο Αιγαίο εφόσον εκπληρωθούν μία σειρά προϋποθέσεις», καθιστά σαφές αυτό που ήδη μεθοδεύεται: μια προσφυγή στη Χάγη η οποία θα είναι απείρως πιο ολέθρια και από την εθνοκτόνο «Συμφωνία των Πρεσπών». Εάν η Ελλάδα εναποθέσει στα χέρια του ΔΔΧ την εθνική της κυριαρχία κινδυνεύει να χάσει κατά ποσοστό εδάφη-νησιά, χωρικά ύδατα, FIR, και ΑΟΖ ή ό,τι απαιτήσει η Τουρκία. Το φτηνό, δόλιο σκεπτικό των μισέλληνων φανατικών της προσφυγής (η οποία ήδη «πωλείται» προς κάποιες ξένες πρεσβείες), είναι να μεθοδευτεί έτσι το πράγμα, ώστε να φανεί πως για όλα θα φταίει το ΔΔΧ και όχι η κυβέρνησή που θα έχει διαπράξει την εγκληματική προσφυγή.<br /><br />Ο ολισθηρός δρόμος της μειοδοσίας<br /><br />Σε αυτόν τον εθνικά καταστροφικό δρόμο πρώτος μας οδήγησε αμέσως μετά το 1974 ο Κων. Καραμανλής, ο Α΄, (Κ. Κ.).<br /><br />Τα αρχεία των ΗΠΑ για την περίοδο 1977-80 είναι πλέον αποχαρακτηρισμένα. Συγκεκριμένα ένα έγγραφο της CIA, του Μαΐου 1979, είναι αποκαλυπτικό. Βάσει αυτού ο ΥΠΕΞ ΗΠΑ, Σάιρους Βανς έστειλε στο Κ.Κ. ένα τηλεγράφημα, 2 Φεβρουαρίου 1977, με θέμα τα συγχαρητήρια του προέδρου Κάρτερ για την ορκωμοσία (του Κ.Κ.) ως πρωθυπουργού.<br /><br />Στο ίδιο έγγραφο της CIA γίνεται λεπτομερής αναφορά στην απαντητική επιστολή που έστειλε ο Κ. Κ. στον Αμερικανό ΥΠΕΞ, και στην οποία κατηγορεί την Τουρκία για τη δεύτερη εισβολή στην Κύπρο (Αττίλας 2, Άγουστος 1974). Ταυτόχρονα, όμως, ο Κ.Κ., αναφέρεται στο Αιγαίο, τα ζητήματα της υφαλοκρηπίδας και του ελληνικού εναέριου χώρου. Δηλαδή νομιμοποιεί γραπτώς την πρώτη… ατζέντα των τουρκικών διεκδικήσεων, ενώ θα μπορούσε να αφήσει τα θέματα στην προφορική διπλωματία! Στην εν λόγω επιστολή του, ο Κ.Κ., αναλύει μάλιστα διεξοδικά την πρόταση της Αθήνας για κοινή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με την Τουρκία, η οποία αρχικά την αποδέχθηκε και κατόπιν απέρριψε. Συμφωνία Καραμανλή–Ντεμιρέλ, 1975.<br /><br />Έκτοτε ο ολισθηρός δρόμος της μειοδοσίας συνεχίστηκε πιο κατηφορικός. Ορόσημα εθνικού αίσχους είναι: α. η Σύνοδος της Μαδρίτης, Ιούλιος 1977, όπου η Ελλάς αναγνώρισε: «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο και παραιτήθηκε από ενέργειες χωρίς την συγκατάθεση της Τουρκίας». Και β. το Ελσίνκι, 10/12/1999. Και στα δύο πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Σημίτης και ΥΠΕΞ ο Γ. Α. Παπανδρέου, ο Β΄. Στο Ελσίνκι η Ελλάς υπέγραψε το κείμενο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου η χώρα μας αποδέχτηκε: «όλες τις εκκρεμούσες συνοριακές διαφορές και άλλα σχετικά θέματα.» (εδάφιον 4). Ενώ στα εδάφια 9, 12 η Ελλάς ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ να τα επιλύσει με διαπραγματεύσεις με την Τουρκία. Όπως ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ και για το εάν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις να αναλάβει την προώθηση όλων των θεμάτων το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Ε.Σ.), το οποίο με δική του πρωτοβουλία, θα τα παρέπεμπε στο ΔΔΧ.<br /><br />Προβληματίζει το ποια μειοδοσία είναι χειρότερη. Η αναγνώριση «συνοριακών διαφορών» και «σχετικών ζητημάτων» Ελλάδος–Τουρκίας, και άρα η ουσιαστική ακύρωση της Συνθήκη της Λοζάννης 1923, την οποία τώρα θέτει ευθέως η Τουρκία, ή η εν λευκώ εξουσιοδότηση προς το Ε.Σ. να προσφύγει στη Χάγη ερήμην της Ελλάδος (!), ωσάν η χώρα μας να μην υπήρχε καν;!<br /><br />Γιατί είναι ουσιαστικά και τυπικά αναρμόδιο το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης<br /><br />Κατά την εξόφθαλμα μειοδοτική ντόπια προπαγάνδα η Ελλάς «πρέπει» να προσφύγει στη Χάγη άρον άρον, δελεάζοντας την Τουρκία με το να αποδεχτεί τις κατάφωρα παράνομες απαιτήσεις της, ώστε να υποβάλλει και αυτή συνυποσχετικό.<br /><br />Ως γνωστόν δεν βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Και το κάρο είναι η Τουρκία ενώ το άλογο η εκ μέρους της (μη) αναγνώριση του ΔΔΧ.<br /><br />Η Ελλάδα με δήλωσή της, 1994, αναγνώρισε ως υποχρεωτική τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου, υπό την αίρεση της αμοιβαιότητας. Αντίθετα η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ, κι όσο δεν το κάνει αυτό η προσφυγή στη Χάγη είναι από ανεδαφική έως δόλια…<br /><br />Σύμφωνα με το Καταστατικό του ΔΔΧ: «τα κράτη έχουν δικαίωμα να καταθέτουν δηλώσεις με τους όρους υπό τους οποίους αποδέχονται τη δικαιοδοσία του ως υποχρεωτική.» Η Ελλάδα το 2015 κατέθεσε τη σχετική δήλωση, μαζί με άλλα 74 κράτη. Όμως η Τουρκία δεν το έκανε. Στην ελληνική δήλωση τονίζονται τρεις εξαιρέσεις έναντι της Χάγης. 1. Δεν συζητούμε αποστρατιωτικοποίηση νησιών. 2. Δεν δεχόμαστε αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας ούτε σε μικρά νησιά του Αιγαίου. 3. Δεν δεχόμαστε συζήτηση για το εύρος των χωρικών μας υδάτων και του εναερίου χώρου μας.<br /><br />Ακόμη και εάν μετά από αυτά υποτεθεί ότι η Τουρκία αποδεχτεί την δικαιοδοσία του ΔΔΧ είναι γνωστόν ότι ΔΕΝ έχει υπογράψει ούτε τη Σύμβαση του Μοντέγκο Μπαίυ, περί Δικαίου της θάλασσας, 1982. Οπότε με ποιο δίκαιο θα δικάσει η Χάγη τον μονομερή (!) διαμοιρασμό του Αιγαίου και της ελληνικής ΑΟΖ –αφού η Ελλάδα ΔΕΝ διεκδικεί κάτι από την γείτονα;!<br /><br />Και εδώ τίθεται ένα ακόμη μέγιστο ζήτημα: δεν υπάρχει αμοιβαιότητα αμφισβήτησης νομικών ζητημάτων, αφού η Ελλάδα ΔΕΝ διεκδικεί τίποτε από την Τουρκία και δεν αμφισβητεί τα διεθνώς νομικά ισχύοντα. Άρα πώς θα συνυπογράψει η χώρα μας νομικές διαφορές τις οποίες ΔΕΝ αναγνωρίζει;<br /><br />Όσα θέτει η Τουρκία έχουν ξεκάθαρο χαρακτήρα πολιτικών διεκδικήσεων. Αυτονόητο είναι, ότι το ΔΔΧ ως νομικό δικαστήριο και όχι σαν πολιτικό δεν έχει καμία δικαιοδοσία σε πολιτικές υποθέσεις.<br /><br />Το συγκεκριμένο θέμα έχει αναλυθεί διεξοδικά και από τον τ. πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη στο: «Λόγος εναντίον εθνικώς επιζήμιου αυτοπαγιδεύσεως», κείμενο δημοσιευμένο στο: http://www.sartzetakis.gr/points/ellinismos11.html (αναδημοσίευση ΕΣΤΙΑ, 31/12/2019.)<br /><br />Ο τ. πρόεδρος Δημοκρατίας και έμπειρος νομικός υπογραμμίζει πως στο Άρθρο 36 παρ. 3 του Καταστατικού του ΟΗΕ, και στο Άρθρο 36 του Καταστατικού του ΔΔΧ ορίζεται σαφέστατα ότι αυτό «επιλαμβάνεται επίλυσης μόνο νομικών διαφορών. Ενώ, από τις Συνθήκες του Λοκάρνο, 1926, ως νομική διαφορά εννοείται η αμοιβαία αμφισβήτηση νομίμου δικαιώματος.» Ήδη προαναφέραμε, ότι η Τουρκία θέτει μόνο πολιτικά ζητήματα-διεκδικήσεις ενώ απορρίπτει επιλεκτικά, και μόνο αυτή, ό,τι δεν την συμφέρει, μέχρι και τη Συνθήκη της Λοζάννης, 1923. Μεταξύ άλλων απορρίπτει την Ιταλο-τουρκική συνθήκη του 1932, όλα τα νόμιμα δικαιώματα της Ελλάδος που βασίζονται σε διεθνείς συνθήκες ειρήνης, τη Συνθήκη ενσωμάτωσης στην Ελλάδα της Δωδεκανήσου, 1947, τη Σύμβαση Γενεύης, 1958, Άρθρα 1-3, βάσει των οποίων «τα νησιά ΕΧΟΥΝ δική τους υφαλοκρηπίδα», κ.α.<br /><br />Έτσι δεν πρόκειται για «αμοιβαία αμφισβήτηση νομίμου δικαιώματος» αλλά για μονομερή πολιτική αμφισβήτηση της Τουρκίας. Συνεπώς ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει «συνυποσχετικό», παρά μόνον εάν συντελεσθεί από μία ελληνική κυβέρνηση το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.<br /><br />Αποτελέσματα παλαιότερης ελληνικής προσφυγής στο ΔΔΧ. Η αναρμοδιότητα<br /><br />Η αναρμοδιότητα του ΔΔΧ απεδείχθη καθ’ ομολογίαν του ιδίου, του δικαστηρίου! Ως γνωστόν η Ελλάς προσέφυγε στο ΔΔΧ το 1976, και ζητούσε από αυτό επιβολή «προσωρινών μέτρων», εναντίον της Τουρκίας, όταν αυτή επιχειρούσε γεωλογικές έρευνες σε περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η απάντηση του ΔΔΧ ήταν: 1. να εκδόσει, 11 Σεπτεμβρίου 1977, «εντολή» με την οποία απέρριπτε το ελληνικό αίτημα για «προσωρινά μέτρα» με το αιτιολογικό, ότι δεν πάθαμε δα και «ανεπανόρθωτη βλάβη». 2. να υποδείξει πως μόνο σε περίπτωση ζημίας η Ελλάς θα μπορούσαμε να διεκδικήσει επανόρθωση (!) και 3. Ένα χρόνο και τρεις μήνες αργότερα από την πρώτη «εντολή» του, και δύο χρόνια μετά από την ελληνική προσφυγή, στις 19 Δεκεμβρίου 1978, το ΔΔΧ κήρυξε τον εαυτό του αναρμόδιο να κρίνει επί της ουσίας τη διαφορά. Κάθε σχόλιο είναι περιττό.<br /><br />«Τι να κάνουμε», (όπως έγραψε ο Λένιν ως λογοκλόπος του Τσερνιτσέφκσι)<br /><br />Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν: «Η Ελλάς είναι μια ένδοξη χώρα αλλά μικρή σήμερα, η οποία παράγει δυσανάλογα μεγάλο αριθμό δωσίλογων πολιτικών σε σχέση με όσους μπορεί να αντέξει ο περήφανος λαός της.»<br /><br />Έτσι, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος και χώρα τα προτεινόμενα βήματα έχουν ήδη προκύψει ως κοινή αντίληψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων:<br /><br />1. Συνέχιση και εντατικοποίηση της διεθνούς διπλωματικής-νομικής εκστρατείας με ισχυροποίηση των συμμαχιών μας. Άμεση ανακοίνωση της ελληνικής ΑΟΖ.<br /><br />2. Ίδρυση για πρώτη φορά ενός πραγματικού «Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας».<br /><br />3. Άμεση, κατακόρυφη αύξηση πολεμικών δαπανών για ισχυροποίηση των ενόπλων δυνάμεων, ξηράς, αέρος, θαλάσσης.<br /><br />4. Ξεκάθαρη προειδοποίηση στην Τουρκία για βύθιση οποιουδήποτε ερευνητικού της σκάφους παραβιάσει την ελληνική ΑΟΖ. Το πάλαι ποτέ: «βυθίσατε το Χόρα» είναι απολύτως επίκαιρο.<br /><br />5. Αναμονή της Τουρκίας να διαπράξει εκείνη την πρώτη πολεμική της ενέργεια η οποία θα επιφέρει την άμεση, παλλαϊκή, καταλυτική άμυνά μας. Φωτεινό παράδειγμα το 1940.<br /><br />Εδώ που φτάσαμε η «έσχατη κοινή ανάγκη» δεν πρέπει να εκδηλωθεί μετά από μια νέα σαρωτική αυτή τη φορά εθνική καταστροφή, αλλά πριν από αυτήν. Όπως είναι γνωστόν «για να έχεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο» (Si vis pacem, para bello). Και στην περίπτωσή μας πρέπει να προετοιμαστούμε πολύ καλά για πόλεμο σκληρό και ολοκληρωτικό. Μόνο τότε θα μας σεβαστούν.<br /><br /><b><i>*Συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής</i></b><div> <br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Αναρμόδια η «Χάγη», ολέθρια η προσφυγή. Οι αποδείξεις

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός* Στη χώρα μας, ως προς το εθνικό συμφέρον της, συχνότατα το «άσπρο» γίνεται «μαύρο», και η μειοδοσία παρουσιάζετα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τούρκος ναύαρχος την ψώνισε… κόντρα στην παλαβομάρα με Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJX523gz644S_Su3Zc8WHOsxLhjcvAptATO1zNiwtfGOYOXFW-XG57AT4Ys33tuufxjm_wW0DMJP_sZfNL1hrehGKy3qYHEYVfy2o7VXxgBh6u2Ysl5UvFJrpPWDpZpPpdy1TnzLms4A0/s1600/turkish-navy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJX523gz644S_Su3Zc8WHOsxLhjcvAptATO1zNiwtfGOYOXFW-XG57AT4Ys33tuufxjm_wW0DMJP_sZfNL1hrehGKy3qYHEYVfy2o7VXxgBh6u2Ysl5UvFJrpPWDpZpPpdy1TnzLms4A0/s640/turkish-navy.jpg" width="640" /></a></div> <br />Στο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, ο ανταποκριτής του Μανώλης Κωστίδης από την Κωνσταντινούπολη, αναφέρθηκε σε χθεσινές δηλώσεις του Τούρκου Υποναύαρχου Τζιχάτ Γιαϊτζί, που θεωρείται ό πρώτος Τούρκος που αναφέρθηκε στην ΑΟΖ και είναι ο αρχιτέκτονας της «Γαλάζιας Πατρίδας». <br /><br />Ο Τούρκος Υποναύαρχος δήλωσε: «Τώρα όμως πρέπει να κάνουμε άλλο ένα τολμηρό βήμα. Όπως υπογράψαμε συμφωνία καθορισμού θαλασσίων περιοχών με την Λιβύη, σύντομα, πρέπει να υπογράψουμε με το Ισραήλ. Αυτό το βήμα πρέπει να γίνει σύντομα.» Ο ναύαρχος παριστάνοντας τον παλαβό, για να συναγωνιστεί τον μεγάλο ηγέτη του, μας λέει ότι η ΑΟΖ της Τουρκίας συνορεύει με την ΑΟΖ του Ισραήλ! Δηλαδή δεν έχουν ποτέ δει τον επόμενο χάρτη: <br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/o-toyrkos-nayarchos-tin-psonise-kontra-stin-palavomara-me-ton-erntogan/aoz-eez-cyprus-prof-karyotis-3"><img height="391" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/01/AOZ-EEZ-CYPRUS-Prof-KARYOTIS-2.jpg" width="640" /></a> <br /><br />Αυτός ο χάρτης δείχνει ότι η ΑΟΖ του Ισραήλ έχει θαλάσσια σύνορα με την ΑΟΖ της Αιγύπτου, την ΑΟΖ του Λιβάνου και την ΑΟΖ της Κύπρου. Είμαι περίεργος να δω τον τουρκικό χάρτη που θα δείχνει ότι η τουρκική ΑΟΖ συνορεύει με την ισραηλινή ΑΟΖ! <br /><br />Οι Τούρκοι μπορούν να δείχνουν ότι έχουν θαλάσσια σύνορα με την Λιβύη. Μπορούν να λένε ότι η Πελοπόννησος είναι νησί και να λένε ότι έχουν θαλάσσια σύνορα με την Ιταλία. Αλλά δεν μπορούν να σκαρφιστούν έναν χάρτη, όσο και μάγοι να είναι, που να δείχνει ότι συνορεύουν με το Ισραήλ. Δυστυχώς, πριν μερικούς μήνες, είχαμε και εμείς ειδικούς της ελληνικής ΑΟΖ που ανέφεραν ότι η Ελλάδα πρέπει να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με αυτή του Ισραήλ! <br /><br />ΣΧΟΛΙΟ : Να προσθέσουμε σε αυτό το ενδιαφέρον σχόλιο, τις νέες δηλώσεις Ερντογάν σε μια από τις γνωστές “συνεντεύξεις”, αυτές που λυπάται η ψυχή σου του Τούρκους “δημοσιογράφους” (σε εισαγωγικά διότι τους ακυρώνει στην πράξη ο πρόεδρός τους). Απορεί κανείς για ποιον λόγο δεν παίρνει μια εκπομπή στην τηλεόραση για να “κατηχεί” τους “υπηκόους” του (έτσι τους αντιμετωπίζει), όπως διάφορα άλλα αριστεροδεξιά φασιστοειδή της υφηλίου. <br /><br />Επανερχόμενοι στη “συνέντευξη”, ο πολυχρονεμένος ανέφερε στο περίπου, “τι θέλετε εσείς [Έλληνες] εμείς υπογράψαμε συμφωνία με μία χώρα”, εννοώντας την ομάδα Σάραζ που ελέγχει πλέον τη μισή πρωτεύουσα Τρίπολη, ενισχυμένος πλέον από 1.000 ή και περισσότερους Σύρους ισλαμιστές που του έστειλε ο Ερντογάν, ως συνομιλητής και συνεργάτης, για λογαριασμό της Τουρκίας, του Ισλαμικού Κράτους και των αποκεφαλιστών του στη Συρία. <br /><br />Μήπως θα έπρεπε η Ελλάδα να ήταν σε θέση να ανταπαντήσει “τι θέλετε τότε κι εσείς Τούρκοι, υπογράψαμε με την Κυπριακή Δημοκρατία… αλλά αφού αναγνωρίζετε μόνοι σας 45 χρόνια τα κατεχόμενα της εισβολής του 1974 ως κράτος, υπογράψαμε και με την Αίγυπτο”. <br /><br />Το επιχείρημα δηλαδή είναι, ότι έχουμε ολιγωρήσει πολλά χρόνια. Για να μην ενοχλήσουμε την Τουρκία. Κατά βάθος όμως για να μην χάσουν τη βολή τους πολλαπλοί άχρηστοι που κυβέρνησαν τον τόπο και είχαν καλούς λόγους… “στομαχικούς” να μην τα ανακατεύουν. Μήπως έβαζαν κάτι άλλο πάνω και από την ίδια τους την πατρίδα;<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Τούρκος ναύαρχος την ψώνισε… κόντρα στην παλαβομάρα με Ερντογάν

Στο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, ο ανταποκριτής του Μανώλης Κωστίδης από την Κωνσταντινούπολη, αναφέρθηκε σε χθεσινές δηλώσεις του...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία-SSM: Η Γαλλία μπλοκάρει το SAMP/T… και “αγκάθια” με F-35 και το άρμα Altay

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVOPBNrhinUO2KDLuBNnay-rc8HKcIJ0Gi0PhpMEeocDmq8-EOGX2GqwArXRj__AdWcySv4_sa7-OKa_Et0e1jd4m-R2p7B62RB7hz2Nypo9M0rSRbd_WOjpmiC5aHT3xvbBZ2YM3CNGk/s1600/SAMP-EUROSAM.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVOPBNrhinUO2KDLuBNnay-rc8HKcIJ0Gi0PhpMEeocDmq8-EOGX2GqwArXRj__AdWcySv4_sa7-OKa_Et0e1jd4m-R2p7B62RB7hz2Nypo9M0rSRbd_WOjpmiC5aHT3xvbBZ2YM3CNGk/s640/SAMP-EUROSAM.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Γαλλία εμποδίζει την πρόοδο στην προμήθεια του ευρωπαϊκού συστήματος πυραυλικής άμυνας από την κοινοπραξία Eurosam, το SAMP/T, για πολιτικούς λόγους, “καταγγέλλει” ο επικεφαλής του υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας (SSM), Δρ. Ισμαήλ Ντεμίρ, μιλώντας σε δημοσιογράφους σε ετήσια συνάντηση – απολογισμό έργου με τον Τύπο. Ο αξιωματούχος απείλησε πως αν η στάση αυτή συνεχιστεί, τότε η χώρα του θα επιχειρήσει να προχωρήσει με τον άλλο εταίρο της κοινοπραξίας, την Ιταλία. <br /> <br /> Η “μη φιλική” για τους Τούρκους από την πλευρά της Γαλλίας, συνίσταται στην αρνητική στάση που τηρεί στο ζήτημα της μεταφοράς τεχνογνωσίας, όπως αποκάλυψε στην Hürriyet Daily News πηγή που έχει γνώση των συνομιλιών, υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας. Δικαιολογία των Γάλλων είναι, μεταξύ άλλων και η επιχείρηση των Τούρκων στη Βόρεια Συρία για την εξουδετέρωση των Κούρδων του YPG. <br /> <br /> Η Άγκυρα προέβη σε αρχική συμφωνία με την γαλλο-ιταλική κοινοπραξία στις 14 Ιουλίου 2017 για την ανάπτυξη των εθνικών αμυντικών συστημάτων της Τουρκίας και υπέγραψε συμφωνία στις αρχές του 2018 για μια μελέτη διάρκειας 18 μηνών με σκοπό τον προσδιορισμό των αναγκών και προτεραιοτήτων για τη δυνητική από κοινού παραγωγή του συστήματος. Το προτεινόμενο σύστημα θα είναι μια πιο προηγμένη έκδοση των συστημάτων αεροπορικής άμυνας SAMP-T της κοινοπραξίας Eurosam. <br /> <br /> Οι συνομιλίες με την ιταλική-γαλλική κοινοπραξία εξελίσσονταν ενώ η Τουρκία τελούσε υπό ασφυκτικές πιέσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, λόγω της προμήθειας των προηγμένων ρωσικών συστημάτων αντιαεροπορικής και αντιβληματικής προστασίας μεγάλου βεληνεκούς S-400 Triumf. <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/news/i-elvetia-axiologei-ta-antiaeroporika-systimata-patriot-kai-samp-t/samp-t-eurosam"><img height="521" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/07/SAMP-T-EUROSAM.jpg" width="640" /></a> <br /> <br /> Ενδιαφέρον στη συνέντευξη του Ισμαήλ Ντεμίρ παρουσιάζει και η αναφορά του στο πρόγραμμα των μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II και συγκεκριμένα στη συμμετοχή της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Δήλωσε, ότι οι τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες συνεχίζουν την παραγωγή των εξαρτημάτων F-35 ως μια “χειρονομία καλής θέλησης”, παρότι οι ΗΠΑ έλαβαν απόφαση για απομάκρυνση της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 εξαιτίας των S-400. <br /> <br /> “Δυστυχώς, δεν υπάρχει σοβαρό έδαφος για συνομιλίες με τις ΗΠΑ” για το θέμα, εκτίμησε ο Ντεμίρ, αποκαλύπτοντας με τη στάση του, ή μάλλον επιβεβαιώνοντας, ότι ΗΠΑ και Τουρκία βρίσκονται σε απόλυτο αδιέξοδο για το θέμα. Ωστόσο, επανέλαβε ότι η χώρα του θα κινηθεί νομικά για να προστατεύσει τα δικαιώματά της. Κι εμείς δικαιούμαστε να συμπεράνουμε, ότι η “κίνηση καλής θέλησης”, συνιστά επί της ουσίας απόφαση… νομικά αξιοποιήσιμη, προς απόδειξη της τουρκικής “καλής πίστης”. <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/news/neo-chtypima-stin-tourkia-apo-dimokratiko-gerousiasti-gia-ta-f-35/turkey_1st_f-35_lockheed_martin"><img height="438" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/06/Turkey_1st_F-35_Lockheed_Martin.jpg" width="640" /></a> <br /> <br /> Σε άλλες ενδιαφέρουσες αναφορές, ο Ισμαήλ Ντεμίρ αναφέρθηκε στη ρωσική πρόταση για μαχητικά Su-35 όταν ανακοινώθηκε η απόφαση των ΗΠΑ για απομάκρυνση της Τουρκίας από το πρόγραμμα του F-35. Η πρόταση εξετάζεται, είπε ο αξιωματούχος, όμως υπογράμμισε ότι δεν υπήρξε “συγκεκριμένο” βήμα μετά την πρόταση, αφού η αξιολόγηση είναι κρίσιμη για την Τουρκία. Μια τέτοια αγορά θα επέφερε σειρά αλλαγών σε ολόκληρο το τουρκικό αμυντικό σύστημα. <br /> <br /> Ο Ντεμίρ αναφέρθηκε και στο πρόγραμμα του κύριου άρματος μάχης Altay, το οποίο αντιμετωπίζει σημαντικές καθυστερήσεις, κυρίως λόγω της αδυναμίας εξασφάλισης κινητήρα από τη διεθνή αγορά που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, υπονοώντας ασφαλώς τη δυνατότητα εγχώριας παραγωγής του στην Τουρκία με πλήρη μεταφορά τεχνογνωσίας, ώστε να μην εξαρτάται η Τουρκία από την άδεια οποιουδήποτε για την προώθησή του στις διεθνείς αγορές.<br /> <br /> <img height="340" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2017/11/ALTAY_OTOKAR.jpg" width="640" /> <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκία-SSM: Η Γαλλία μπλοκάρει το SAMP/T… και “αγκάθια” με F-35 και το άρμα Altay

Η Γαλλία εμποδίζει την πρόοδο στην προμήθεια του ευρωπαϊκού συστήματος πυραυλικής άμυνας από την κοινοπραξία Eurosam, το SAMP/T, για πολι...

Διαβάστε την συνέχεια