«Η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε ναυτικές αποβάσεις»- Τούρκος αναλυτής.

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgZ2rhupY2HIUx_JVg4B5hL3Gk6v5C5oJMjnqewkpg2bv06VBICmakkZBb1kjwVBxkEBBkHLyE2mlurNGAOzKst3hXApCxM-RU0Jw8OsZS4sEvmWNNu2XLgr0eFV2nas4yXWf5QH4HFTd8-_Hv7SYTY3chp9zcnStMyY8afMTSB49tY1bJtUtdEDShV=s1022"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgZ2rhupY2HIUx_JVg4B5hL3Gk6v5C5oJMjnqewkpg2bv06VBICmakkZBb1kjwVBxkEBBkHLyE2mlurNGAOzKst3hXApCxM-RU0Jw8OsZS4sEvmWNNu2XLgr0eFV2nas4yXWf5QH4HFTd8-_Hv7SYTY3chp9zcnStMyY8afMTSB49tY1bJtUtdEDShV=w736-h428" width="736" /></a><br /><br /><div>Το τουρκικό περιοδικό «C4Defence» στο τεύχος του περασμένου Δεκεμβρίου φιλοξενεί ένα άρθρο που αναφέρεται στην Ελλάδα για το πόσο ευάλωτη είναι σε μια τουρκική επίθεση και στο γεγονός ότι οι Έλληνες θεωρούν τον εαυτό τους ως εκπροσώπους του Ελληνικού Πολιτισμού.<br /><br />Το άρθρο που φέρει τον τίτλο «Αξιολόγηση της Ελλάδας» [‘Yunanistan Değerlendirmesi’] υπογράφεται από τον Δρ Μπασάλ Μπαϊσάλ (Başar Baysal), επισημαίνει ότι «Η Ελλάδα που βλέπει τον εαυτό της ως εκπρόσωπο του Ελληνικού Πολιτισμού, μια χώρα που έχει πολλά νησιά, είναι ανοιχτή σε ναυτικές αποβάσεις».<br /><br />Ο Μπασάλ Μπαϊσάλ γράφει:<br /><br />«Η πρωτεύουσα και οι μεγάλες πόλεις της χώρας βρίσκονται συνήθως στις πεδιάδες στα νότια και ανατολικά της χώρας. Σε μια επιχείρηση που θα γίνει από τη θάλασσα, είναι πιθανό ο στρατός που διαθέτει μεγάλο αριθμό προσωπικού να φτάσει γρήγορα στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είναι πολύ μεγάλη χώρα σε έκταση, το βάθος άμυνας είναι περιορισμένο. Η ύπαρξη πολλών νησιών μακριά από την ηπειρωτική χώρα δυσκολεύει επίσης την Ελλάδα να υπερασπιστεί τα νησιά κατά τη διάρκεια του πολέμου. Δεν υπάρχει κανένα φυσικό στοιχείο που να μπορεί να αντέξει η ελληνική άμυνα μέχρι τον ποταμό Νέστο απέναντι σε επίθεση από τη Δυτική Θράκη. Η γεωγραφία είναι σε μειονεκτική θέση όσον αφορά την άμυνα στη γραμμή ανατολής-δύσης. Απέναντι στις επιθέσεις που μπορεί να προέρχονται από τη γραμμή βορρά-νότου, το βάθος άμυνας είναι σχετικά υψηλότερο».<br /><br />Ο Μπαϊσάλ που είναι λέκτορας στο πανεπιστήμιο Μπιλίμ της Άγκυρας, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, επισημαίνει ότι η Ελλάδα θέλει στρατηγικά να κυριαρχήσει στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σημειώνει ότι αυτή η στρατηγική καλύπτει πολλούς κοινωνικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς τομείς, από την κυριαρχία στους εμπορικούς δρόμους, τη χρήση των ενεργειακών πόρων στην περιοχή και την απόκτηση μέγιστου εισοδήματος από τον περιφερειακό τουρισμό.</div><div><br />Αναφέρει χαρακτηριστικά:<br />«Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα ασκεί ενεργή πολιτική σε πολλά θέματα, από το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων της χώρας στο Αιγαίο στα 12 μίλια, μέχρι την προστασία και χρήση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της ελληνοκυπριακής διοίκησης. <br /><br />Η Ελλάδα αναλαμβάνει ενέργειες για να αυξήσει την κυριαρχία της στην περιοχή προκειμένου να πετύχει τους στόχους της.<br /><br /> Ένα από αυτά είναι η διεκδίκηση της κυριαρχίας σχεδόν όλων των χερσαίων τμημάτων στο Αιγαίο διεκδικώντας δικαιώματα στα «egeaydak» (νησιά, νησίδες και βράχοι των οποίων η κυριαρχία δεν μεταβιβάστηκε στην Ελλάδα με συμφωνίες) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η ιδιοκτησία των οποίων δεν προσδιορίστηκε στη συνθήκη της Λωζάνης και επακόλουθες συμφωνίες. <br /><br />Εάν η Ελλάδα μπορέσει να εφαρμόσει επιτυχώς αυτόν τον στόχο, θα μπορέσει να ελέγξει όλη την κίνηση των πλοίων στα Στενά των Δαρδανελίων και της Κωνσταντινούπολης, άρα και όλο το θαλάσσιο εμπόριο στη Μαύρη Θάλασσα. <br /><br />Και πάλι, προς υποστήριξη αυτής της διατριβής, η Ελλάδα θέλει να αυξήσει τα χωρικά ύδατα των νησιών και των βράχων από τα 6 μίλια που ισχύουν σήμερα στο Αιγαίο Πέλαγος στα 12 μίλια.<br /><br /> Η ένσταση της Τουρκίας σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι (το διεθνές δίκαιο) δεν μπορεί να εφαρμοστεί στο Αιγαίο Πέλαγος όπως σε άλλες θάλασσες και ότι το Αιγαίο έχει ειδικό καθεστώς. <br /><br />Αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στο παρελθόν και οι δύο χώρες δεν έχουν καταφέρει ακόμα να καταλήξουν σε συμφωνία. <br /><br />Επιπλέον, η Ελλάδα υποστηρίζει ότι τα κατοικημένα νησιά του Αιγαίου, όπως τα νησιά της ανοιχτής θάλασσας και των ωκεανών, έχουν μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, όπως η ηπειρωτική χώρα.<br /><br /> Ωστόσο, η περιοχή της ΑΟΖ της ηπειρωτικής Τουρκίας στο Αιγαίο Πέλαγος καλύπτει πολλά μεγάλα και μικρά νησιά της Ελλάδας. <br /><br />Λόγω αυτής της κατάστασης, η διαμάχη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αυξάνεται τα τελευταία χρόνια. <br /><br />Συνεχίζεται η σύγκρουση των δύο κρατών για τις θάλασσες για την Κύπρο. Η Ελλάδα και η Κυπριακή κυβέρνηση, που δεν αναγνωρίζουν την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (το Ψευδοκράτος), ισχυρίζονται ότι ένα πολύ σημαντικό τμήμα της περιοχής της ΑΟΖ της νήσου Κύπρου βρίσκεται υπό την ελληνική διοίκηση. Αυτή η κατάσταση δεν γίνεται αποδεκτή από την ΤΔΒΚ και την Τουρκία».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.echedoros-a.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε ναυτικές αποβάσεις»- Τούρκος αναλυτής.

Το τουρκικό περιοδικό «C4Defence» στο τεύχος του περασμένου Δεκεμβρίου φιλοξενεί ένα άρθρο που αναφέρεται στην Ελλάδα για το πόσο ευάλωτη εί...

Διαβάστε την συνέχεια

Μας έχουν βάλει στο στόχαστρο! Αυτοί οι Πακιστανοί είναι πιο επικίνδυνοι από....της πλατείας Συντάγματος!

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/oi_pakistanoi_pilotoi_twn_tourkikwn_f_16_07.jpg?itok=uxd4JsPy" width="761" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τούρκοι και Πακιστανοί στρατιωτικοί συζητούν για περιφερειακή ασφάλεια και συνεργασία στοχοποιώντας Αιγαίο και Α. Μεσόγειο-Διαψεύδουν τα περι ακύρωσης των ελικοπτέρων.</span></h3>Μπορεί να γράφαμε χθες πως το Πακιστάν ακυρώνει τη συμφωνία για τα τουρκικά ελικόπτερα λόγω αμερικανικού εμπάργκο στους κινητήρες, αλλα ας μην γελιόμαστε, η τουρκο-πακιστανική συνεργασία έχει πολύ γερά θεμέλια. <br /><br />Σε μια νεώτερη εξέλιξη ο στρατός του Πακιστάν διαψεύδει δημοσιεύματα περί ακύρωσης της συμφωνίας για ελικόπτερα με την Τουρκία. Σε ανακοίνωσή του, το Inter-Services Public Relations (ISPR), η πτέρυγα μέσων ενημέρωσης του πακιστανικού στρατού, διευκρίνισε ότι οι εικασίες σχετικά με την ακύρωση της συμφωνίας του Πακιστάν για την απόκτηση ελικοπτέρων T-129 ATAK από την Τουρκική Δημοκρατία είναι αβάσιμες.<br /><br />Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στις 5 Ιανουαρίου, ο Γενικός Διευθυντής των Διακλαδικών Υπηρεσιών Δημοσίων Σχέσεων (DG ISPR), Υποστράτηγος Babar Iftikhar, εξηγώντας τις ανάγκες αμυντικών προμηθειών του Πακιστάν, δήλωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις του Πακιστάν ενισχύουν συνεχώς τις ικανότητές τους και αναβαθμίζουν την τεχνολογία, ενώ παράλληλα έχουν επίγνωση της απειλής και των επιχειρησιακών απαιτήσεων.<br /><br />Νέα συνάντηση <br /><br />Kοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο αλλά και αλλού, αποφάσισαν ουσιαστικά Τούρκοι και Πακιστανοί, μετά την χθεσινή συνάντηση στο Ισλαμαμπάντ.<br /><br />Ο υπαρχηγός του γενικού επιτελείου της Τουρκίας συζήτησε την Πέμπτη την κατάσταση της περιφερειακής ασφάλειας καθώς και την αμυντική συνεργασία με τον αρχηγό του πακιστανικού στρατού, και σύμφωνα με πληροφορίες πάρθηκαν και οι σχετικές αποφάσεις.<br /><br />Σύμφωνα με ανακοίνωση του στρατού του Πακιστάν, ο Τούρκος Αντιστράτηγος Selcuk Bayraktaroglu συναντήθηκε με τον Πακιστανό στρατηγό Qamar Bajwa στο αρχηγείο του στρατού στο Rawalpindi.<br /><br />Υπογραμμίζοντας τη σημασία των πρωτοβουλιών ειρήνης και συμφιλίωσης στο Αφγανιστάν, ο Bajwa τόνισε την ανάγκη για «παγκόσμια σύγκλιση» και «ειλικρινείς» προσπάθειες για την αποτροπή μιας επικείμενης ανθρωπιστικής καταστροφής στη χώρα που έχει υποστεί πόλεμο.<br /><br />Αναγνωρίζοντας τον «επαγγελματισμό» των ενόπλων δυνάμεων του Πακιστάν, ο Τούρκος ανώτατος αξιωματικός υποσχέθηκε να ενισχύσει τη συνεργασία με το Πακιστάν σε διάφορους τομείς.<br /><br />Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να βελτιστοποιήσουν περαιτέρω τους στρατιωτικούς δεσμούς, ιδιαίτερα στους τομείς της εκπαίδευσης και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.<br /><br />«Εκτιμούμε ιδιαίτερα τις αδελφικές μας σχέσεις με την Τουρκία, οι οποίες είναι βαθιά ριζωμένες στην ιστορία και εδραιωμένες με τις πολιτιστικές και θρησκευτικές μας επαφές», φέρεται να είπε ο Bajwa.<br /><br />Ο Τούρκος υπαρχηγός του επιτελείου συναντήθηκε επίσης με τον αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας του Πακιστάν, Πτέραρχο Zaheer Ahmed Baber Sidhu, στο αρχηγείο της πολεμικής αεροπορίας στην πρωτεύουσα Ισλαμαμπάντ.<br /><br />Ο ίδιος επαίνεσε τον «επαγγελματισμό της πακιστανικής πολεμικής αεροπορίας και αναγνώρισε την αυξανόμενη γηγενή ικανότητα στην αεροπορική βιομηχανία».<br /><br />Ο Πακιστανός Α/ΓΕΑ με την σειρά του τόνισε ότι Πακιστάν και Τουρκία απολαμβάνουν μακροχρόνιους θρησκευτικούς, πολιτιστικούς και ιστορικούς δεσμούς, οι οποίοι εκδηλώνονται μέσω ισχυρών δεσμών μεταξύ των δύο αεροπορικών δυνάμεων.<br /><br />Επανέλαβε δε την αποφασιστικότητά του να ενισχύσει περαιτέρω την υφιστάμενη διμερή συνεργασία μεταξύ των δύο αδελφών χωρών.<br /><br />Υπενθυμίζουμε σύμφωνα με παλαιότερες δημοσιογραφικές πηγές, ότι η πακιστανική και η τουρκική Πολεμική Αεροπορία, έχουν αποφασίσει μια κοινής στρατηγική για τη διεξαγωγή υβριδικών επιχειρήσεων σε δύο μέτωπα, μέσω ενός πολέμου δια αντιπροσώπων, δηλαδή, με εκμετάλλευση των ισλαμιστών τρομοκρατών, αναπτύσσοντας τους ως μισθοφόρους σε διάφορα μέρη του κόσμου.<br /><br />Από την πλευρά του Πακιστάν, τις επιχειρήσεις θα συντονίζει η υπηρεσία πληροφοριών, ενώ ο Adnan Tanriverdi θα συντονίζει την όλη επιχείρηση για την Άγκυρα.<br /><br />Η Τουρκία προσπαθεί να παίξει τον ρόλο της μεγάλης περιφερειακής δύναμης, της χώρας που έχει άποψη για τα πάντα στην περιοχή και ειδικά για όλα τα εδάφη που ανήκαν κάποτε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /><br />Στην προσπάθεια της αυτή, η Άγκυρα πιθανότατα θα θελήσει να δημιουργήσει προβλήματα σε Ελλάδα και Κύπρο με αυτού του τύπου τις επιχειρήσεις, πράγμα για το οποίο μας έχει προειδοποιήσει και ο Αιγύπτιος πρόεδρος Αλ Σίσι, με τη χώρα του να είναι υποψήφια να βιώσει ξανά τέτοιου τύπου καταστάσεις λόγω της μουσουλμανικής αδελφότητας.<br /><br />Πολλοί ειδικοί αμυντικοί αναλυτές, αναφέρουν ότι οι συνεχόμενες τουρκικές προκλήσεις κατά της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο θα μετεξελιχθούν πιθανότατα σε έναν ιδιότυπο πόλεμο δια αντιπροσώπων (Proxy War), με επίκεντρο πιθανότατα να “πειστεί” η ελληνική πλευρά για τις τουρκικές αξιώσεις, κάτι που δεν υλοποιείται μέχρι τώρα και αυτό είναι το "δύσκολο" για την Άγκυρα.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μας έχουν βάλει στο στόχαστρο! Αυτοί οι Πακιστανοί είναι πιο επικίνδυνοι από....της πλατείας Συντάγματος!

Τούρκοι και Πακιστανοί στρατιωτικοί συζητούν για περιφερειακή ασφάλεια και συνεργασία στοχοποιώντας Αιγαίο και Α. Μεσόγειο-Διαψεύδουν τα περ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φωτιά στα μπατζάκια μας! Μετά το Καζακστάν η Σερβία;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/veligradi-epeisodia-ap.jpg?itok=wMT6IJbY" width="763" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Θα επιχειρηθεί να τεσταριστούν τα αντανακλαστικά της Ρωσίας στα Βαλκάνια;</span></h3><b>Άγγελος Ρούσσος</b><br />Ξένες μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται πίσω από τις συνεχιζόμενες μαζικές ταραχές στο Καζακστάν, οι οποίες θα οδηγήσουν σε εκατοντάδες ή χιλιάδες θανάτους και σε μια λεηλατημένη χώρα για τα επόμενα χρόνια, δήλωσε χθες ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς στους δημοσιογράφους.<br /><br />Σχολιάζοντας τους ισχυρισμούς των Σέρβων ολιγαρχών για την επικείμενη νίκη τους στις προεδρικές εκλογές της 3ης Απριλίου, ο Βούτσιτς δήλωσε "Δεν νομίζω ότι (οι ολιγάρχες) ελπίζουν να νικήσουν έναν υποψήφιο, ο οποίος ζητά την ευημερία της Σερβίας, δεν είναι τόσο ανόητοι και ανενημέρωτοι, γνωρίζουν ότι ο λαός μας εκτιμά την επιτευχθείσα πρόοδο και ξέρουν τι σκέφτονται οι άνθρωποι. Το λένε αυτό επειδή πιστεύουν ότι κάποιος με πολλά χρήματα θα τους ωθήσει στη Σερβία να οργανώσουν ταραχές στη χώρα. Έτσι ώστε να σκηνοθετήσουν κάτι που συμβαίνει στο Καζακστάν, όπου θα υπάρξουν εκατοντάδες ή χιλιάδες νεκροί, μια λεηλατημένη χώρα για τα επόμενα χρόνια, όπου έχουν παρέμβει ξένες υπηρεσίες διαφόρων μεγάλων δυνάμεων. Πιθανώς, θέλουν να συμβεί το ίδιο πράγμα και στη Σερβία", δήλωσε ο Βούτσιτς.<br /><br />Οι Σέρβικες γενικές εκλογές είναι προγραμματισμένες για τις 3 Απριλίου<br /><br />Ο σέρβος πρόεδρος, Αλεξάντερ Βούτσιτς, έχει επιβληθεί στην πολιτική σκηνή της χώρας στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, όμως οι επικριτές του, εντός και εκτός, θεωρούν ότι κατέχει υπερεξουσίες.<br /><br />Ακαδημαϊκοί, ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δυτικοί διπλωμάτες και πολιτικοί της αντιπολίτευσης υποστηρίζουν ότι στη διάρκεια της θητείας του υπήρξε σοβαρή αποσάθρωση της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του κράτους δικαίου.<br /><br /><div>Το 2020 πραγματοποιήθηκαν στη χώρα βουλευτικές εκλογές, όμως ο Βούτσιτς κήρυξε πρόωρες εκλογές για τον Απρίλιο, πριν καν ολοκληρωθεί η επικύρωση της τρέχουσας κυβέρνησης. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια στρατηγική απόφαση που έχει στόχο να νομιμοποιήσει την κυβέρνησή του, μετά το μποϊκοτάζ της αντιπολίτευσης σε προηγούμενη ψηφοφορία. Επιπλέον, οι βουλευτικές θα συμπέσουν με τις προεδρικές εκλογές της χώρας.<br /><br />Αυτήν την στιγμή η Σερβία διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με την Μόσχα, ενώ το Βελιγράδι έχει προειδοποιηθεί από τις ΗΠΑ. <br /><br />Επομένως το ερώτημα γεννιέται αυθόρμητα: Θα πάρει σειρά η Σερβία μετά το Καζακστάν, που πήρε σειρά από την Λευκορωσία, που πήρε σειρά από την Μολδαβία, που πήρε σειρά από την Ουκρανία; <br /><br />Θα επιχειρηθεί να τεσταριστούν τα αντανακλαστικά της Ρωσίας στα Βαλκάνια; </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Φωτιά στα μπατζάκια μας! Μετά το Καζακστάν η Σερβία;

Θα επιχειρηθεί να τεσταριστούν τα αντανακλαστικά της Ρωσίας στα Βαλκάνια; Άγγελος Ρούσσος Ξένες μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται πίσω από τις σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «ένωση» των 2 Γερμανιών, η εξαπάτηση των Ρώσων για το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/germany_nato_russia_Screenshot-2022-01-07-at-9.11.45-AM.png"><img height="381" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/germany_nato_russia_Screenshot-2022-01-07-at-9.11.45-AM-696x414.png" width="736" /></a><br /><br />Του <b>Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη*</b><br />Η υφιστάμενη ψυχροπολεμική κατάσταση μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της ουκρανικής κρίσης, έχει βαθιές ρίζες. Έχουν σχέση με την ένωση των δύο Γερμανιών το 1990-1991, την επέκταση του ΝΑΤΟ και η προσπάθεια ένταξης της Ουκρανίας στην Ε.Ε. και ιδιαίτερα στο ΝΑΤΟ. Όλα αυτά αλληλοσυνδέονται και μάλιστα πολύ στενά. Το πως, αποδεικνύεται από την ανάγνωση των προσφάτως αποχαρακτηρισμένων κυβερνητικών εγγράφων, που ήλθαν στο φως πρόσφατα, κατόπιν δικαστικής εντολής. Έτσι οι εμπλεκόμενες κυβερνήσεις, στις συνομιλίες για την επανένωση των δύο Γερμανιών, δηλαδή των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Η.Β. και της τότε Σοβιετικής Ένωσης, σήμερα Ρωσίας, αποχαρακτήρισαν τα έγγραφα ως κοινά και τα έδωσαν στο φως της δημοσιότητας. Το δε Πανεπιστήμιο George Washington, με το τμήμα αρχείων που διαθέτει, τα παρουσίασε στο κοινό, με αποτέλεσμα οι αποκαλύψεις των γεγονότων, συνομιλιών και καταγεγραμμένων διαβεβαιώσεων για το τι έγινε και τι διαμείφθηκε τότε μεταξύ των ηγετών των προαναφερόμενων κρατών, να είναι συγκλονιστικές και ταυτόχρονα αποκαλυπτικές, ακόμη και για αυτά που συμβαίνουν σήμερα. <br /><br />Η ΚΡΙΣΗ<br /><br />Η Ρωσία, ισχυρίζεται ότι η προσπάθεια ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, είναι εκτός από μια επιθετική ενέργεια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, αλλά και μια ακόμη απόδειξη της αθέτησης των διαβεβαιώσεων των ΗΠΑ και των δυτικών χωρών , στις εγγυήσεις ασφάλειας, που απαιτούσε η τότε Σοβιετική Ένωση, το 1990 από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, για να εγκρίνει την συμφωνία για την ένωση των δύο Γερμανιών. Οι εγγυήσεις ασφάλειας που απαιτούσαν, περιλάμβαναν ένα πολύ σημαντικό όρο, την μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν τήρησαν. <div><br /></div><div>Η κρίση προήλθε αρχικά από τις καταγγελίες της Ουκρανίας, υποκινούμενης από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, για την ρωσική επιθετικότητα στην περιοχή και τον (μυστικό) σχεδιασμό της Ρωσίας, να εισβάλλει ξαφνικά στην Ουκρανία, αφενός για να βοηθήσει τους ρωσικής καταγωγής πολίτες της Ουκρανίας στην περιοχή του Ντονμπάς, που έχουν κηρύξει αυτονομία, αφετέρου να διευρύνει την επιρροή και κατοχή της σε περιοχές δυτικά και νότια του Ντονμπάς, για γεωπολιτικούς λόγους. Οι καταγγελίες της Ουκρανίας συνοδεύτηκαν από μεγάλη κινητοποίηση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων προς την περιοχή του «αυτόνομου» Ντονμπάς, με μεγάλες ασκήσεις, όπου συμμετείχαν ως «σύμβουλοι» και στρατιωτικά στελέχη, κρατών μελών του ΝΑΤΟ, όπως Βρετανοί και Αμερικανοί. Ταυτόχρονα είχαμε κινητοποίηση και συγκεντρώσεις Νατοϊκών δυνάμεων, στις βαλτικές χώρες, ως και στις βαλκανικές χώρες και ιδιαίτερα στην Ρουμανία, με μετακίνηση μεγάλου όγκου αμερικανικών δυνάμεων και οπλικών συστημάτων, όπως άρματα μάχης και ελικόπτερα, μεταφερόμενα από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, με σκοπό την υλοποίηση μεγάλης κλίμακος Νατοικών ασκήσεων. </div><div><br /></div><div> Σε όλο αυτό το πολεμικό σκηνικό η Ρωσία αντέδρασε κατά τον ίδιο τρόπο. Κινητοποίηση και μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων τουλάχιστον 100.000 ανδρών στα δυτικά της σύνορα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το υφιστάμενο σκηνικό κρίσης, το οποίο είναι κρίσιμο, γιατί αναφερόμαστε σε πυρηνικές δυνάμεις. Και σύμφωνα με τις τελευταίες δηλώσεις του προέδρου Μπάιντεν, σε συνομιλία του με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι τον διαβεβαίωσε, ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους «θα αντιδράσουν αποφασιστικά» εάν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, χωρίς να διευκρινίζει με ποιον τρόπο. <br /><br />ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ.<br /><br /><br />Και ερχόμαστε στο σήμερα και διερωτώμεθα που είναι η αλήθεια και ποιος έχει δίκαιο. Για να αντιληφθούμε την κατάσταση θα πρέπει να πάμε 31 χρόνια πίσω, όταν από το 1990 είχαν αρχίσει οι συνομιλίες της Δ. Γερμανίας με την Α. Γερμανία και με συμμετοχή των τεσσάρων δυνάμεων που κατέλαβαν την Ναζιστική Γερμανία, δηλαδή την τότε ακόμη Σοβιετική Ένωση και σημερινή Ρωσία, τις ΗΠΑ, την Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, για επανένωση των δύο Γερμανιών. Είχε προηγηθεί από τις 10 Νοεμβρίου 1989, η πτώση του τοίχους του Βερολίνου και οι συζητήσεις για την επανένωση των δύο Γερμανιών άρχισαν τον Ιανουάριο του 1990 , με θετική κατάληξη στην Συμφωνία «Two plus Four» (Δύο συν Τέσσερις), στα Αγγλικά «Treaty on the final settlement with respect to Germany», που υπογράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1990, από τις προαναφερόμενες χώρες, οι οποίες μάλιστα παραιτήθηκαν από όλα τα δικαιώματα που διατηρούσαν στη Γερμανία, επιτρέποντας σε μια ενωμένη Γερμανία να γίνει πλήρως κυρίαρχη από το επόμενο έτος 1991. <br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/germany_nato_russia_Screenshot-2022-01-07-at-9.11.56-AM.png"><img height="383" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/germany_nato_russia_Screenshot-2022-01-07-at-9.11.56-AM.png" width="640" /></a><br /><i>Η υπογραφή της Συνθήκης επανένωσης των δύο Γερμανιών στις 12/9/1990. Από αριστερά Τζέιμς Μπέικερ (ΗΠΑ), Ντάγκλας Χερντ(Η.Β.), Εντβαρντ Σεβαρνάτζε (Σ.Ε.), Ρολάντ Ντουμάς (Γαλλία), Λόθαρ Μεζιέρ (Α. Γερμανία) και Χάνς Ντίτριχ Γκένσερ (Δ. Γερμανία)</i><br /><br />Το τι λέχθηκε, τι υπογράφηκε και ποιες οι δηλώσεις στις συζητήσεις για την περίφημη Συμφωνία «Two plus Four», για την επανένωση των δύο Γερμανιών, έγινε γνωστό πριν λίγο καιρό, μετά τον αποχαρακτηρισμό, όλων των εγγράφων και την δημοσίευσή των από το αρχείο Εθνικής Ασφάλειας του Πανεπιστήμιου George Washington . Τότε, όπως αποκαλύπτεται από τα απόρρητα έγγραφα, η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης (η οποία Σ.Ε. διαλύθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1991), ο Γ.Γ. Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ο (τελευταίος ) ΥΠΕΞ Έντβαρτ Σεβαρνάτζε στις συζητήσεις με την Δύση απαίτησαν να εγγυηθούν την άμυνα και την ασφάλεια της Σ.Ε., ώστε το ΝΑΤΟ να μην επεκταθεί προς Ανατολάς, εντάσσοντας χώρες που θα αποχωρούσαν από την Σοβιετική Ένωση στο ΝΑΤΟ. Και όπως φαίνεται από πολλά έγγραφα, όλοι οι δυτικοί ηγέτες έκαναν δηλώσεις, που διαβεβαίωναν ότι το ΝΑΤΟ ΔΕΝ πρέπει να επεκταθεί ούτε ίντσα προς Ανατολάς. Ας ανατρέξουμε σε μερικά έγγραφα και ας δούμε τι έλεγαν οι τότε ηγέτες. Ιδού μερικές χαρακτηριστικές αποκαλύψεις:<br /><br />Τον Δεκέμβριο του 1989, 0 Πρόεδρος George HW Bush είχε διαβεβαιώσει τον Γ.Γ. Μιχαήλ Γκορμπατσόφ κατά τη σύνοδο κορυφής της Μάλτας, ότι οι ΗΠΑ δεν θα επωφεληθούν.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/germany_nato_russia_Screenshot-2022-01-07-at-9.12.04-AM.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/germany_nato_russia_Screenshot-2022-01-07-at-9.12.04-AM.png" /></a><br />Τζόρτζ Μπους και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.</div><div>  <br />Στις 6 Φεβρουαρίου 1990, όταν ο Γκένσερ (ΥΠΕΞ της Δ. Γερμανίας) συναντήθηκε με τον Βρετανό Υπουργό Εξωτερικών Ντάγκλας Χερντ, είπε: «Οι Ρώσοι πρέπει να έχουν κάποια διαβεβαίωση ότι εάν, για παράδειγμα, η πολωνική κυβέρνηση εγκαταλείψει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας μια μέρα, δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ την επόμενη», σύμφωνα με έγγραφο του Η.Β. <br />Στη συνάντηση της 9ης Φεβρουαρίου 1990, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ διαβεβαίωνε όχι μία, αλλά τρεις φορές, τον Γ.Γ. της Σ.Ε Μιχαήλ Γκορματσόφ, ότι «ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά» δεν θα επεκταθεί το ΝΑΤΟ. Συμφώνησε με τη δήλωση Γκορμπατσόφ ως απάντηση στις διαβεβαιώσεις του, ότι «η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι απαράδεκτη». Ο Μπέικερ διαβεβαίωσε τον Γκορμπατσόφ ότι «ούτε ο Πρόεδρος ούτε εγώ σκοπεύουμε να αποκομίσουμε μονομερή πλεονεκτήματα από τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα» και ότι οι Αμερικανοί κατανοούν ότι «όχι μόνο για τη Σοβιετική Ένωση αλλά και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι σημαντικό να υπάρχει εγγύηση, ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρήσουν την παρουσία τους στη Γερμανία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ούτε μια ίντσα της σημερινής στρατιωτικής δικαιοδοσίας του ΝΑΤΟ δεν θα εξαπλωθεί προς την ανατολική κατεύθυνση». <br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/germany_nato_russia_Screenshot-2022-01-07-at-9.12.12-AM.png"><img height="364" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/germany_nato_russia_Screenshot-2022-01-07-at-9.12.12-AM.png" width="640" /></a> <br /><i>Συνάντηση Γκορμπατσόφ-Κολ και Γκένσερ, 10/2/ 1990.</i></div><div><i><br /></i>Ο Μπέικερ έγραψε στον Χέλμουτ Κολ ο οποίος θα συναντούσε τον Σοβιετικό ηγέτη, τι είπε στον Γκορμπατσόφ. Ο Μπέικερ ανέφερε: «Και μετά του έθεσα την εξής ερώτηση [στον Γκορμπατσόφ]. Θα προτιμούσατε να δείτε μια ενωμένη Γερμανία εκτός ΝΑΤΟ, ανεξάρτητη και χωρίς δυνάμεις των ΗΠΑ ή θα προτιμούσατε μια ενωμένη Γερμανία να είναι συνδεδεμένη με το ΝΑΤΟ, με διαβεβαιώσεις ότι η δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ δεν θα μετατοπιστεί ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά από τη σημερινή της θέση»; Απάντησε ότι η σοβιετική ηγεσία σκεφτόταν πραγματικά όλες αυτές τις επιλογές [….] Στη συνέχεια πρόσθεσε, «Σίγουρα οποιαδήποτε επέκταση της ζώνης του ΝΑΤΟ θα ήταν απαράδεκτη. Το ΝΑΤΟ στην τρέχουσα ζώνη του μπορεί να είναι αποδεκτό». <br />Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Βόννη ενημέρωσε την Ουάσιγκτον ότι ο Γκένσερ κατέστησε σαφές «ότι οι αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη και η διαδικασία ενοποίησης της Γερμανίας δεν πρέπει να οδηγήσουν σε απομείωση των σοβιετικών συμφερόντων ασφάλειας». Ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αποκλείσει μια «επέκταση του εδάφους του προς τα ανατολικά, δηλαδή να το μετακινήσει πιο κοντά στα σοβιετικά σύνορα». <br />Στο Μνημόνιο συνομιλίας Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και Χέλμουτ Κολ, την 10 Φεβρουαρίου 1990, ο Κολ νωρίς στη συνομιλία διαβεβαιώνει τον Γκορμπατσόφ: «Πιστεύουμε ότι το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να επεκτείνει τη σφαίρα των δραστηριοτήτων του. Πρέπει να βρούμε μια λογική λύση. Κατανοώ σωστά τα συμφέροντα ασφαλείας της Σοβιετικής Ένωσης και αντιλαμβάνομαι ότι εσείς, κύριε Γενικέ Γραμματέα, και η σοβιετική ηγεσία θα πρέπει να εξηγήσετε ξεκάθαρα τι συμβαίνει στον σοβιετικό λαό». </div><div><br />Ο Γάλλος ηγέτης Φρανσουά Μιτεράν δεν ήταν σε συνεννόηση με τους Αμερικανούς, όπως αποδεικνύεται από το ότι είπε στον Γκορμπατσόφ στη Μόσχα στις 25 Μαΐου 1990, ότι «προσωπικά ήταν υπέρ της σταδιακής διάλυσης των στρατιωτικών μπλοκ», και ότι η Δύση πρέπει «να δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας για εσάς, καθώς και την ευρωπαϊκή ασφάλεια στο σύνολό της».<br />Στη σύνοδο κορυφής της Ουάσιγκτον στις 31 Μαΐου 1990, ο Μπους έκανε τα πάντα για να διαβεβαιώσει τον Γκορμπατσόφ ότι η Γερμανία στο ΝΑΤΟ δεν θα κατευθυνόταν ποτέ στην ΕΣΣΔ: «Πιστέψτε με, δεν έχουμε καμία πρόθεση, ούτε στις σκέψεις μας, να βλάψουμε τη Σοβιετική Ένωση με οποιονδήποτε τρόπο. Γι’ αυτό μιλάμε υπέρ της γερμανικής ενοποίησης στο ΝΑΤΟ χωρίς να αγνοούμε το ευρύτερο πλαίσιο της ΔΑΣΕ, λαμβάνοντας υπόψη τους παραδοσιακούς οικονομικούς δεσμούς μεταξύ των δύο γερμανικών κρατών. Ένα τέτοιο μοντέλο, κατά την άποψή μας, αντιστοιχεί και στα σοβιετικά συμφέροντα». <br />Η Μάργκαρετ Θάτσερ στη συνάντησή της με τον Γκορμπατσόφ στο Λονδίνο στις 8 Ιουνίου 1990 είπε στον Γκορμπατσόφ: «Πρέπει να βρούμε τρόπους να δώσουμε στη Σοβιετική Ένωση εμπιστοσύνη ότι η ασφάλειά της θα ήταν εξασφαλισμένη…. Η ΔΑΣΕ θα μπορούσε να είναι μια ομπρέλα για όλα αυτά, καθώς και το φόρουμ που έφερε τη Σοβιετική Ένωση σε πλήρη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης». <br /><br />ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕ Ο ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ<br /><br />Από όλα τα παραπάνω και από πλήθος άλλων ντοκουμέντων και αποκαλύψεων, τα οποία δεν μπορούν όλα να παρουσιαστούν, καθόσον τα έγγραφα των συνομιλιών για την ενοποίηση των δύο Γερμανιών, που έχουν δοθεί στην δημοσιότητα είναι τουλάχιστον τριάντα, γίνεται αντιληπτό ότι οι ηγέτες της εποχής εκείνης έδωσαν σαφείς υποσχέσεις προς την σοβιετική ηγεσία (Γκορμπατσόφ και Σεβαρνάτζε) περί μη επέκτασης του ΝΑΤΟ ανατολικά, ούτε μια σπιθαμή, χωρίς να υπογράψουν καμιά συγκεκριμένη συμφωνία, που να καθορίζει ρητά αυτά που διαβεβαίωναν προφορικά. Και οι δυτικές ηγεσίες στις αρχές της δεκαετίας του 1990, τήρησαν τον λόγο τους και μέχρι το τέλος της δεκαετίας δεν έγινε καμιά επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Η πρώτη επέκταση του ΝΑΤΟ έγινε στις 12 Μαρτίου 1999 με τις πρώτες τρεις χώρες του πρώην Συμφώνου Βαρσοβίας, που εισήλθαν στο ΝΑΤΟ, δηλαδή την Τσεχία, την Ουγγαρία και την Πολωνία. Ακολούθησαν κατόπιν στις 29 Μαρτίου 2004 επτά χώρες, οι Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία. Την 1η Απριλίου 2009 εισήλθαν στο ΝΑΤΟ οι Αλβανία και Κροατία, την 5η Ιουνίου 2017 το Μαυροβούνιο και τέλος στις 27 Μαρτίου 2020 η Βόρεια Μακεδονία, συνολικά 14 χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι τι κατάλαβε ο Γκορμπατσόφ και η σοβιετική ηγεσία, από τις συνομιλίες για την συνθήκη «Two pus Four». Σύμφωνα με την άποψη του πρώην διευθυντή της CIA Ρόμπερτ Γκέιτς, από το 2000, τα έγγραφα ενισχύουν την άποψη, ότι «προχωρούσε η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά [τη δεκαετία του 1990], όταν ο Γκορμπατσόφ και άλλοι οδηγήθηκαν να πιστεύουν ότι αυτό δεν θα συνέβαινε». Η φράση κλειδί, που υποστηρίζεται από πολλούς αναλυτές είναι «οδηγείται στο να πιστέψουμε». ΄<br /><br />ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ – ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ<br /><br />Τελικά ποιος έχει δίκαιο; Ναι οι Ρώσοι έχουν δίκαιο, όταν ισχυρίζονται ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τους εξαπάτησε, σύμφωνα με τα αποκαλυφθέντα έγγραφα, αλλά δεν υπάρχει καμμιά υπογεγραμμένη συμφωνία ή συνθήκη, που να εξασφαλίζει την Ρωσία, σε ότι αφορά τις υποσχέσεις της Δύσης. <br /><br />Ναι, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ευρώπη, έχουν δίκαιο, όταν ισχυρίζονται ότι δεν παραβίασαν καμμιά συμφωνία ή συνθήκη και ότι τα ελεύθερα κράτη, έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν φίλους, πολιτικές, συμμαχίες κλπ. Ναι , έχουν δίκαιο, σε ότι αφορά την επιλογή μια νέας πολιτικής μιας χώρας, καθόσον οι υποσχέσεις προηγουμένων κυβερνήσεων και πολιτικών, δεν δεσμεύουν τις επόμενες κυβερνήσεις και πολιτικούς. <br /><br />Ναι, η Ρωσία έχει δίκαιο όταν ισχυρίζεται ότι η ένταξη της Ουκρανίας είναι στην ουσία υπαρξιακή απειλή και δεν μπορούν να αποδεχθούν Νατοϊκά στρατεύματα και πυραυλικά συστήματα να είναι στην αυλή τους και σε απόσταση βολής εντός μερικών λεπτών από την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, άρα σχεδόν μηδενική στρατιωτική αντίδραση. Έχει δίκαιο, η Ρωσία όταν θεωρεί ότι η Ουκρανία είναι το στρατηγικό της βάθος, καθόσον οι δύο μεγάλες ιστορικές εισβολές στην χώρα , από τον Μέγα Ναπολέοντα και τα Ναζιστικά στρατεύματα, έγιναν από το αναπεπταμένο έδαφος της Ουκρανίας, με τους τεράστιους σιτοβολώνες, που ευνοούν ταχύτατη προέλαση μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων σχηματισμών, χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής αποτροπής σε ισχυρή αμυντική τοποθεσία. <br /><br />Είναι λάθος να απειλείς με πόλεμο μια μεγάλη πυρηνική δύναμη, όταν το αμυντικό δόγμα της Ρωσίας, που παρουσιάστηκε πρόσφατα, προβλέπει και την χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, για την υπεράσπιση της χώρας από επικείμενη εισβολή. Γιατί η μερική χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, μπορεί να εξελιχθεί σε ανταπόδοση πυρηνικών πληγμάτων εκατέρωθεν, με τελική κατάληξη τον Αρμαγεδώνα για την ανθρωπότητα. <br /><br />Είναι λάθος από την Ρωσία, να αφήνεις να περάσουν πάνω από 20 χρόνια για την αθέτηση υποσχέσεων και να μην διαμαρτύρεσαι και να το κάνεις τώρα που το μαχαίρι έφθασε στο λαιμό, κατά την εκτίμησή σου. Αν η Ρωσία είχε δείξει δύναμη και επικινδυνότητα στο παρελθόν, αντί για καλή θέληση, η Δύση θα είχε προσεγγίσει τη Ρωσία ζητώντας να διαπραγματευτεί. Η Ρωσία δεν θα έχει ποτέ ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με την Ουάσιγκτον έως ότου η Ουάσιγκτον φοβηθεί τη Ρωσία. Η καλή θέληση θεωρείται αδυναμία στην πολιτική. <br /><br />Είναι λάθος από την Ουκρανία να δέχεται τον ρόλο του θηράματος, στην διαμάχη δύο παγκόσμιων πυρηνικών δυνάμεων, διότι πάντα το θήραμα ή καταβροχθίζεται ή κατακρεουργείται. Θα έπρεπε να είχε μάθει από την περίπτωση της Γεωργίας, η από τις συνέπειες της «επανάστασης Maidan», του 2014, με τον μερικό ακρωτηριασμό της. <br /><br />Τέλος και σε ότι μας αφορά, ναι η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και μετά την στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ MDCA οφείλει να δώσει την άδεια για χρήση των στρατιωτικών της βάσεων από το ΝΑΤΟ, αλλά να μην συμμετάσχει σε επιχειρήσεις, που εκτιμώ ότι τελικά δεν πρόκειται γίνουν, στον Εύξεινο Πόντο, στην Ουκρανία, ή στην αρχαία Ταυρίδα( Κριμαία). Εξάλλου η συμμετοχή της Ελλάδος στην εκστρατεία της μεσημβρινής Ρωσίας (Ουκρανία) με δύο Μεραρχίες το 2019 κατά των Μπολσεβίκων, ήταν μια αποτυχημένη ενέργεια, την οποία πλήρωσε οδυνηρά το έθνος, με την Μικρασιατική καταστροφή. <br /><br /><b><i>*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος ε.α., με Μεταπτυχιακό (M.Sc.) από το ΕΚΠΑ στην Γεωπολιτική και πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ). </i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η «ένωση» των 2 Γερμανιών, η εξαπάτηση των Ρώσων για το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία.

Του Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη* Η υφιστάμενη ψυχροπολεμική κατάσταση μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της ουκρανικής κρίσης, έ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αίγυπτος πανηγυρίζει την οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας ανοικτά!

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/0e/0ebbf217079a459e8d741bb814b0999e.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="759" /><br /><br /><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Η Τουρκία δεν είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Αιγύπτου. Η αιγυπτιακή λίρα δεν είναι διασυνδεδεμένη με την τουρκική λίρα με κανέναν τρόπο. Παρόλα αυτά, οι Αιγύπτιοι παρακολουθούν στενά τη νομισματική κρίση της Τουρκίας και υπάρχει ενθουσιασμός στην Αίγυπτο με την απότομη πτώση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του τουρκικού εθνικού νομίσματος.<br /><br />Μερικοί άνθρωποι έχουν δημιουργήσει ακόμη και "Μετρητή Λιρών", ένα 24ωρο μέτρο της πτώσης της αξίας της λίρας έναντι των ξένων νομισμάτων, συμπεριλαμβανομένης της αιγυπτιακής λίρας, γράφει ο Αιγύπτιος αρθρογράφος Αμρ Εμάμ στο τοπικό think tank, Arab Center for Studies and Research..<br /><br />"Οι Αιγύπτιοι χαίρονται για την τουρκική νομισματική κρίση λόγω των αρνητικών πολιτικών της Τουρκίας προς την Αίγυπτο την τελευταία δεκαετία περίπου", σχολιάζει ο Μοχάμεντ Ραμπιέ, ερευνητής διεθνών σχέσεων.<br /><br />Η Τουρκία και η Αίγυπτος βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές του ιδεολογικού φάσματος, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν καλωσόρισε την εξέγερση του 2013 στην Αίγυπτο κατά του προέδρου των Αδελφών Μουσουλμάνων Μοχάμεντ Μόρσι που υποστηρίχθηκε από τον στρατό. Ο Ερντογάν επέκρινε επίσης τον νυν πρόεδρο της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, τον αρχηγό του στρατού που ηγήθηκε του στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά του Μόρσι. Στη συνέχεια ο Σίσι κέρδισε τις πρώτες προεδρικές εκλογές μετά τον Μόρσι με συντριπτική πλειοψηφία. Όμως ο Ερντογάν διατήρησε την υποστήριξή του στους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο, επικρίνοντας τα αιγυπτιακά δικαστήρια για την καταδίκη των ηγετών και των μελών του κινήματος του Μόρσι.<br /><br />Η Αίγυπτος απαγόρευσε το κίνημα και το κόμμα του, έκλεισε τα γραφεία τους και κατέσχεσε τα κεφάλαια και τα περιουσιακά τους στοιχεία. Η χώρα ξεκίνησε επίσης έναν περιφερειακό πόλεμο εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, θεωρώντας τη μητέρα όλων των τρομοκρατικών ομάδων.<br /><br />"Ο Ερντογάν ήταν ιδιαίτερα θυμωμένος με την Αίγυπτο για την καταστολή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας", είπε μιλώντας στο Al-Monitor ο Μουνίρ Αμπίμπ, Αιγύπτιος συγγραφέας ειδικευμένος στον ισλαμισμό. "Η Αδελφότητα ήταν το εργαλείο του Τούρκου προέδρου για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι μόνο στην Αίγυπτο, αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή". <br /><br />Η Τουρκία προσπάθησε επίσης να υπονομεύσει την Αίγυπτο σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, μεταξύ άλλων σε διεθνή φόρουμ. Αναζήτησε μια βάση στο Σουδάν και τη Λιβύη, που συνορεύουν με τη νότια και τη δυτική Αίγυπτο αντίστοιχα.<br /><br />Η Τουρκία ακολούθησε επίσης αποσταθεροποιητικές πολιτικές στην Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή με αυξανόμενη γεωστρατηγική σημασία για την Αίγυπτο, δεδομένου του νεοανακαλυφθέντος φυσικού αερίου. Ο Ραμπιέ είπε ότι "αυτές οι πολιτικές εκδηλώθηκαν στις συμφωνίες για την ασφάλεια και την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων του 2019 που υπέγραψε η τουρκική κυβέρνηση με τη Λιβύη, καθώς και στις τουρκικές έρευνες για φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο".<br /><br />Η Τουρκία πρόσφερε επίσης υποστήριξη στην Αιθιοπία για την κατασκευή ενός γιγαντιαίου φράγματος στον Γαλάζιο Νείλο, τον κύριο παραπόταμο του Νείλου, ο οποίος δίνει στην Αίγυπτο πάνω από το 90% του νερού της.<br /><br />Όλα αυτά είναι παρόντα στο μυαλό των περισσότερων Αιγυπτίων καθώς παρακολουθούν την τουρκική νομισματική κρίση. Η εθνική χαρά είναι ξεκάθαρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.<br /><br />Στους δρόμους, μερικοί άνθρωποι βλέπουν τη νέα κρίση ως μια ευκαιρία για τον Ερντογάν να πληρώσει για τη "ζημιά" που έκανε στην Αίγυπτο. <br />"Παρακολουθώ την τουρκική νομισματική κρίση από την αρχή", είπε στο Al-Monitor ο Σάμεχ Οσμάν, ένας δημόσιος υπάλληλος γύρω στα σαράντα. "Περιμένω ότι η αξία της τουρκικής λίρας θα συνεχίσει να πέφτει την επόμενη περίοδο".<br /><br />Κρατώντας την απώλεια της αξίας της λίρας, οι Αιγύπτιοι μπορεί να σκέφτονται πως ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει. Όταν η Αίγυπτος είχε πρόβλημα με το εθνικό της νόμισμα, τον Νοέμβριο του 2016 η Τουρκία υποστηρίζοντας ακτιβιστές από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα γιόρτασε την επακόλουθη μείωση της αξίας της αιγυπτιακής λίρας. Η Κεντρική Τράπεζα της Αιγύπτου έπρεπε να απελευθερώσει τη συναλλαγματική ισοτιμία της λίρας για να εξαλείψει μια ακμάζουσα τότε παράλληλη αγορά συναλλάγματος και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην εθνική οικονομία.<br /><br />Ωστόσο, η ίδια απόφαση προκάλεσε σημαντική υποτίμηση της λίρας σε αξία, οδηγώντας σε απώλεια του μεγαλύτερου μέρους της αξίας της σε ξένο νόμισμα, ιδίως το δολάριο ΗΠΑ, το κύριο νόμισμα συναλλαγών, εισαγωγής και εξαγωγής στη χώρα αυτή.<br /><br />Η πτώση της τουρκικής λίρας, λένε οι ντόπιοι οικονομολόγοι, θα ωφελήσει την αιγυπτιακή οικονομία από πολλές απόψεις.<br /><br />"Η Αίγυπτος μπορεί να ξεχωρίσει ως εναλλακτικός επενδυτικός προορισμός προς την Τουρκία, ειδικά εάν η νομισματική κρίση επιδεινωθεί την επόμενη περίοδο", δήλωσε ο Καλίντ αλ-Σαφίε, επικεφαλής του τοπικού think tank, Capital Center for Studies and Economic Research. "Η αναμενόμενη πτώση της αξίας των τουρκικών αγαθών θα ωφελήσει επίσης τον αιγυπτιακό βιομηχανικό τομέα, ο οποίος εξαρτάται εν μέρει από τις εισαγωγές πρώτων υλών από την Τουρκία". <br /><br />Το εμπόριο μεταξύ Αιγύπτου και Τουρκίας δεν επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις τεταμένες σχέσεις τα τελευταία χρόνια. Η ανταλλαγή ανήλθε σε 4,7 δισεκατομμύρια δολάρια πέρυσι. Οι τουρκικές επενδύσεις στην Αίγυπτο ανέρχονται σε 2,5 δισ. δολάρια.<br /><br />Η δημόσια ανάταση για την υποτίμηση της λίρας έρχεται επίσης καθώς το Κάιρο και η Άγκυρα λαμβάνουν μέτρα για να επιδιορθώσουν τους δεσμούς τους. Κυβερνητικά στελέχη από τις δύο χώρες συναντήθηκαν πολλές φορές τους τελευταίους μήνες για να εξερευνήσουν την οδό που θα πρέπει να ακολουθηθεί.<br /><br />Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Αίγυπτος έδωσε στην τουρκική πλευρά έναν κατάλογο απαιτήσεων, συμπεριλαμβανομένης της αναστολής της υποστήριξης προς τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, της διακοπής των επιθέσεων των μέσων ενημέρωσης κατά της Αιγύπτου και της απόσυρσης Τούρκων και φιλοτούρκων μισθοφόρων στη Λιβύη.<br /><br />Ωστόσο, η αντίδραση των Αιγυπτίων στη νομισματική κρίση αποδεικνύει ότι η μνήμη των Αιγυπτίων είναι ισχυρή και δεν συγχωρεί, είπαν αναλυτές, και αυτό μπορεί να ασκήσει πίεση στην αιγυπτιακή κυβέρνηση.<br /><br />"Το πρόβλημα είναι ότι οι Αιγύπτιοι δεν θα δεχτούν την επιδιόρθωση των δεσμών με την Τουρκία που βλάπτει τα αιγυπτιακά συμφέροντα", είπε ο Ραμπιέ. "Φοβάμαι ότι η κυβέρνηση μπορεί να χάσει την αξιοπιστία της εάν προχωρήσει στη συμφιλίωση".<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Αίγυπτος πανηγυρίζει την οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας ανοικτά!

Πέτρος Κράνιας Η Τουρκία δεν είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Αιγύπτου. Η αιγυπτιακή λίρα δεν είναι διασυνδεδεμένη με την τουρκική ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κολυμπώντας μέχρι το Καστελλόριζο. Μέρος μιας σχεδιασμένης στρατηγικής; Μια κίνηση στα όρια της γελοιότητας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/10/Hellenic-Navy-Kastelorizo-2-790x400.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/10/Hellenic-Navy-Kastelorizo-2-790x400.jpeg" width="740" /></a></div><div><br /></div><b>Αθανάσιος Έλλις</b><br />Φοιτητές της Ναυτικής Ακαδημίας της Τουρκίας να κολυμπούν μια απόσταση 1.950 μέτρων προς το νησί Τούζλα, για να αποδείξουν ότι μπορούν να καταλάβουν το Καστελλόριζο. Και το υπουργείο Αμυνας της Τουρκίας να δημοσιεύει το σχετικό βίντεο, συνοδευόμενο από δηλώσεις του υπουργού Αμυνας Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος με δηκτικό ύφος «διαμηνύει» ότι το συγκεκριμένο ελληνικό νησί απέχει μόλις 1.950 μ. από τις τουρκικές ακτές και πως τα επίδοξα μέλη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων μπορούν να φτάσουν εκεί κολυμπώντας. Αυτό, τη στιγμή που η Αγκυρα έχει ψηφίσει και διατηρεί εν ισχύι το casus belli απειλώντας ευθέως την Αθήνα πως αν ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, αυτό θα αποτελέσει αιτία πολέμου.<br /><br />Την ίδια ώρα, η Τουρκία απαιτεί από την Ελλάδα να παραιτηθεί από το διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα της αυτοάμυνας, την ώρα που, όπως ορθώς επεσήμανε ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, «έχει αντιπαρατάξει έναντι των νησιών μας τη μεγαλύτερη αποβατική δύναμη και τον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο στη Μεσόγειο και συγχρόνως απαιτεί από εμάς να αποστρατιωτικοποιήσουμε τα νησιά μας».<br /><br />Ο κ. Ακάρ μας κατηγόρησε ότι «με κάποιες επιδείξεις εξοπλισμού», όπως και με τη σύναψη νέων συμμαχιών ή την εμβάθυνση υφιστάμενων, προσπαθούμε να αποκτήσουμε υπεροχή έναντι της Τουρκίας, και ότι όλες αυτές οι κινήσεις είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Με αφορμή αυτές τις αντιδράσεις της Τουρκίας, που συχνά ξεφεύγουν από την απλή υπερβολή και αγγίζουν τα όρια της φαιδρότητας, οι γείτονές μας πρέπει να κατανοήσουν μερικά πράγματα.<br /><br />Πρώτον, με γελοίες ενέργειες όπως το να βιντεοσκοπούν τους σπουδαστές της Ναυτικής Ακαδημίας να κολυμπούν 1.950 μέτρα, με το σκηνικό να συμπληρώνουν πολύχρωμα καπνογόνα, δεν κερδίζουν κάτι. Και σίγουρα δεν φοβίζουν την Ελλάδα.<br /><br />Δεύτερον, όποια χώρα έχει επιθετικές βλέψεις κατά της Ελλάδας οφείλει να υπολογίσει όχι μόνο τη στρατιωτική αποτρεπτική ικανότητα της χώρας μας, αλλά και τις συμμαχίες της και την ισχύ που απορρέει από την ισότιμη συμμετοχή της σε έναν πολιτικοοικονομικό γίγαντα όπως είναι η Ε.Ε., και υπό αυτό το πρίσμα το πλήγμα που θα επιφέρει στην οικονομία αλλά και στην περιφερειακή επιρροή της Τουρκίας ενδεχόμενη επίθεσή της κατά της Ελλάδας.<br /><br />Τρίτον, η Αθήνα έχει μόνον ένα «μέτωπο», να διαχειριστεί, προς Ανατολάς, σε αντίθεση με την Αγκυρα η οποία έχει τουλάχιστον δύο, το Αιγαίο και το σύνθετο παζλ στη νοτιοανατολική πλευρά της.<br /><br />Τέταρτον, η Ελλάδα δεν είναι μια «μύγα» όπως με περισσή αλαζονεία και θράσος, αλλά και άγνοια της πραγματικότητας, είχε δηλώσει κάποτε σύμβουλος του Ερντογάν.<br /><br />Ο Τούρκος υπουργός Αμυνας δήλωσε: «Ο,τι και να κάνετε, η Τουρκία ως κράτος, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, έχουν την ικανότητα, τη δύναμη και τη θέληση να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της χώρας μας. Αυτό θέλουμε να το ξέρουν όλοι».<br /><br />Ακριβώς το ίδιο θα του απαντούσε και ο Ελληνας ομόλογός του για την Ελλάδα.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κολυμπώντας μέχρι το Καστελλόριζο. Μέρος μιας σχεδιασμένης στρατηγικής; Μια κίνηση στα όρια της γελοιότητας;

Αθανάσιος Έλλις Φοιτητές της Ναυτικής Ακαδημίας της Τουρκίας να κολυμπούν μια απόσταση 1.950 μέτρων προς το νησί Τούζλα, για να αποδείξουν ό...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσικά στοιχεία που ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ: “Η έκρηξη στο Καζακστάν ΔΕΝ ήταν τόσο τυχαία”.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/Kazakhstan_Map-790x400.jpg" width="751" /><br /><br />Του <b>Gevorg Mirzayan</b><br />Οι ταραχές στο Καζακστάν προκαλούνται από άμεση ξένη επέμβαση – αυτή είναι η επίσημη θέση της Μόσχας. Για τι είδους παρέμβαση μπορούμε να μιλήσουμε, ποιος εκπαίδευσε τους ταραχοποιούς και πώς – και ποια είναι η ομοιότητα μεταξύ της κατάστασης στο Καζακστάν και αυτού που συνέβη στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία;<br /><br />Κάθε τι νέο είναι κάποιο ξεχασμένο παλιό. Ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλες πολιτικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικές χώρες και σε διαφορετικούς χρόνους -αλλά περίπου σύμφωνα με τα ίδια τεχνικά σχήματα. Ακόμη και τώρα, οι διαμαρτυρίες στο Καζακστάν δεν είναι κάτι μοναδικό. Πραγματοποιούνται χρησιμοποιώντας περίπου τις ίδιες τεχνικές όπως στην Ουκρανία το 2014 και στη Λευκορωσία το 2020. Με μικρές διαφορές.<br /><br />Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών επισημαίνει ευθέως την ξένη παρέμβαση στο Καζακστάν. «Θεωρούμε τα πρόσφατα γεγονότα σε μια φίλη χώρα ως μια προσπάθεια, εμπνευσμένη από το εξωτερικό, να υπονομεύσει την ασφάλεια και την ακεραιότητα του κράτους με τη βία, χρησιμοποιώντας εκπαιδευμένους και οργανωμένους ένοπλους σχηματισμούς», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το υπουργείο.<br /><br />Ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς ανακοίνωσε επίσης την παρέμβαση ξένων ειδικών υπηρεσιών στις διαδηλώσεις στο Καζακστάν. Ο ηγέτης μιας άλλης μετασοβιετικής χώρας, η οποία είχε επηρεαστεί πριν από λίγο καιρό από μαζικές διαδηλώσεις, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο, χαρακτήρισε αυτό που συμβαίνει «μάθημα για εμάς».<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Κοινά λάθη<div><br />Φυσικά, παντού την αφορμή των διαμαρτυριών την έδωσαν τα ίδια συστημικά λάθη των αρχών. Πρώτον, το διακύβευμα είναι η καλλιέργεια του τοπικού εθνικισμού. Αν η Ουκρανία προσπαθούσε απλώς να οικοδομήσει μια «Μη Ρωσία», τότε η Λευκορωσία και το Καζακστάν, που βρίσκονταν σε διαδικασία ολοκλήρωσης με τη Μόσχα, φοβήθηκαν την «Κριμαϊκή Άνοιξη». Θεώρησαν ότι ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα αντίβαρο στη ρωσική πολιτιστική επιρροή.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, σε όλες τις χώρες, ντόπιοι εθνικιστές έδρασαν στην πρωτοπορία της διαμαρτυρίας. Ένιωθαν ότι η εξουσία δεν είχε επαρκώς εθνικό προσανατολισμό. Ταυτόχρονα, οι εκρωσισμένοι πολιτιστικά και οι ρωσόφωνοι πολίτες και στις τρεις χώρες γενικά δεν υποστήριξαν τις αρχές.<br /><br />Στην Ουκρανία, επειδή ο Γιανουκόβιτς βυθίστηκε στη διαφθορά και δεν εκπλήρωσε τις προεκλογικές του υποσχέσεις, στη Λευκορωσία – επειδή ο Λουκασένκο προσέβαλε ευθέως τη Ρωσία και πήρε ομήρους Ρώσους πολίτες. Στο Καζακστάν, είναι ακριβώς λόγω της πορείας των αρχών να τονώσουν τον επιθετικό καζακικό εθνικισμό (αρκεί να θυμηθούμε τις «γλωσσικές επιδρομές»).<br /><br />Το δεύτερο λάθος ήταν η πολλαπλότητα των προσανατολισμών. Και στην Ουκρανία, και στη Λευκορωσία και στο Καζακστάν, ήθελαν να είναι καλοί για όλους. Και να λαμβάνουν ρωσικές επιδοτήσεις, να υπάρχει ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων και αγαθών – και ταυτόχρονα όμως εξισορρόπηση στη ρωσική (και στην περίπτωση του Καζακστάν, ρωσο-κινεζική) επιρροή με την ανάπτυξη των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br />Παντού αυτές οι σχέσεις συνοδεύονταν από την άφιξη δυτικών ΜΚΟ στις χώρες αυτές, οι οποίες ενσωματώθηκαν επιτυχώς στη δυτική πολιτική της πολιτιστικής κυριαρχίας (δηλαδή του εθνικισμού) για να θρέψουν φιλοδυτικά αντιρωσικά εθνικά στελέχη. Στην πολιτική, το δημοσιογραφικό περιβάλλον, τις δομές της κοινωνίας των πολιτών. Εκπαιδεύτηκαν στην επικοινωνία, στην ιεραποστολική επιβολή των ιδεών τους, στη διαχείριση κρίσεων – γενικά, ασχολούνταν με την προετοιμασία του εδάφους.<br /><br />«Στο Καζακστάν, έγιναν πολλές προετοιμασίες για δράσεις διαμαρτυρίας: δημιουργήθηκαν πλατφόρμες δικτύου για τον συντονισμό τους, ένα δίκτυο μελλοντικών συντονιστών στο πεδίο δημιουργήθηκε μέσω επαφών με ΜΚΟ, η κοινωνική συνείδηση επηρεάσθηκε μέσω του Svoboda, του BBC και άλλων βρετανο-αμερικανικών μέσων ενημέρωσης. Το φθινόπωρο, μια σειρά δοκιμαστικών τοπικών διαδηλώσεων με κινητοποίηση μέσω Διαδικτύου πραγματοποιήθηκε για να μετρηθεί η αντίδραση του κόσμου. Όλα αυτά επαναλαμβάνουν σχεδόν πλήρως το σχέδιο Μινσκ-2020, και, με κάποιες τροποποιήσεις, το Κίεβο-2013», – εξηγεί ο επικεφαλής της Ευρασιατικής Αναλυτικής Λέσχης Nikita Mendkovich στην εφημερίδα VZGLYAD.<br /><br />Ωστόσο, στην περίπτωση του Καζακστάν, υπήρχε μια μικρή τεχνική διαφορά που σχετίζεται με τις τοπικές ιδιαιτερότητες. «Μια σημαντική διαφορά μεταξύ του Καζακστάν και της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας είναι ότι οι συντονιστές δεν ήταν κυρίως μέλη πολιτικοποιημένων ομάδων (Mlady Front και άλλα μέλη ουκρανικών ταγμάτων), αλλά εκπρόσωποι ομάδων του οργανωμένου εγκλήματος, αφού στις τοπικές συνθήκες είχαν μεγαλύτερη εμπειρία στην διοργάνωση της εγκληματικής βίας», συνεχίζει ο Nikita Mendkovich.<br /><br />Καθόλου ενωμένες ελίτ<div><br />Το σχήμα συνεργασίας με τις ελίτ είναι επίσης περίπου το ίδιο – δηλαδή, η εκμετάλλευση της αδυναμίας και της εξάρτησής τους. Έτσι, σε κάθε μία από τις τρεις χώρες, οι αρχές ήταν αδύναμες λόγω της διάσπασής τους.<br /><br />Στην Ουκρανία, υπήρξε μια σύγκρουση μεταξύ του Βίκτορ Γιανουκόβιτς και των ολιγαρχών που τον έφεραν στην εξουσία, από τους οποίους άρχισε να αποσπά μέρος των περιουσιών τους. Στο Καζακστάν δημιουργήθηκε δυαδικό σύστημα εξουσίας, όταν η νέα ηγεσία της χώρας, εκπροσωπούμενη από τον Kassym-Zhomart Tokayev, παραμέρισε τη φυλή του πρώτου προέδρου, Nursultan Nazarbayev (ο οποίος κατά την έναρξη της διαμαρτυρίας ήταν επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και ουσιαστικά οδήγησε τις δυνάμεις ασφαλείας).<br /><br />Διχασμός υπήρξε και στη Λευκορωσία, αλλά πολύ μικρότερος. Ο Λουκασένκο ισοπέδωσε τον πολιτικό χώρο και εξόντωσε τις διαδικασίες πολιτικής ανόδου, έτσι αρκετοί φιλόδοξοι πολιτικοί περιόρισαν τον ρόλο τους στον μηχανισμό της κρατικής μηχανής. Αλλά ταυτόχρονα, αυτοί οι πολιτικοί δεν είχαν εξουσίες.<br /><br />Όσον αφορά την εξάρτηση, οι ελίτ της Ουκρανίας, του Καζακστάν και, εν μέρει, ακόμη και της Λευκορωσίας, ήταν πολύ στενά συνδεδεμένες με τη Δύση. Υπήρχαν λογαριασμοί, περιουσιακά στοιχεία, ακίνητα, παιδιά. Αυτό επέτρεψε στη Δύση να εκβιάσει το περιβάλλον του Βίκτορ Γιανουκόβιτς (απαιτώντας από αυτόν να μην πειράξει τους εξεγερμένους της Μαϊντάν στους δρόμους), καθώς και να προσπαθήσει να εκβιάσει τους ηγέτες του Καζακστάν.<br /><br />Προφανώς, το σχέδιο δεν λειτούργησε στη Λευκορωσία λόγω του μικρού αριθμού τέτοιων εκπροσώπων ανάμεσα στην ελίτ. Η χώρα άρχισε να αφαιρείται από το καθεστώς των κυρώσεων λίγα μόνο χρόνια πριν από την έναρξη των διαδηλώσεων, οπότε οι Λευκορώσοι ηγέτες δεν είχαν ακόμη προλάβει να αποκτήσουν λογαριασμούς / σπίτια / γιοτ στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η απουσία σοβαρής διάσπασης και εξωτερικών πλεονεκτημάτων μεταξύ των ελίτ οδήγησε στο γεγονός ότι οι αρχές στη Λευκορωσία μπόρεσαν να ξεκινήσουν αμέσως τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων.<br /><br />«Οι δυνάμεις ασφαλείας έδρασαν με την πλήρη έγκριση των ελίτ που δεν δίστασαν να καταστείλουν τη διαμαρτυρία. Ήδη μία ή δύο εβδομάδες αργότερα, η διαμαρτυρία της Λευκορωσίας χωρίστηκε σε δύο άνισες ομάδες: γυναίκες και κάτοικοι της πρωτεύουσας, που χορεύουν στο Μινσκ, και ριζοσπάστες που εισβάλλουν σε ιστότοπους κυβερνητικών υπηρεσιών και εγχώριοι τρομοκράτες που κλείνουν τις ράγες των τραίνων. Αλλά δεν υπήρξαν πογκρόμ και κατασχέσεις οπλοστασίων», λέει ο Ivan Lisan, Επικεφαλής του Αναλυτικού Γραφείου του Σχεδίου SONAR-2050.<br /><br />Όσο για τη γεωγραφία της διαμαρτυρίας, προσπάθησαν να την κάνουν όσο το δυνατόν ευρύτερη. Θυμηθείτε ότι οι ταραχές στην Ουκρανία δεν πραγματοποιήθηκαν μόνο στο Κίεβο – κάλυψαν μια σειρά από δυτικές περιοχές της χώρας, σε ορισμένες από τις οποίες οι ταραχοποιοί κατάφεραν ακόμη και να καταλάβουν τα κτίρια των τοπικών διοικήσεων. Οι φωτογραφίες από εκεί δημιούργησαν μια εικόνα της κλίμακας της διαμαρτυρίας, καθώς και μια αίσθηση απελπισίας για τις αρχές. Οι ειδικοί είπαν ότι ακόμη και αν ήταν δυνατό να διαλυθεί η συγκέντρωση του Μαϊντάν στο Κίεβο, δεν ήταν σαφές πώς και με ποιες δυνάμεις θα ανακαταλάβουν το Λβιβ και το Ιβάνο-Φρανκίβσκ.<br /><br />Αυτή η εμπειρία ελήφθη υπόψη και εφαρμόστηκε σε άλλες επιχειρήσεις. «Τόσο στη Λευκορωσία όσο και στο Καζακστάν, ξέσπασαν διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις, αλλά στη συνέχεια εντοπίστηκαν στην πρωτεύουσα. Στην περίπτωση του Καζακστάν, είναι στην οικονομική (Alma-Ata), όχι στην διοικητική (Nur-Sultan), “λέει ο Ivan Lizan. Επιπλέον, για το Καζακστάν, η διασπορά αποδείχθηκε πιο αποτελεσματική λόγω των ιδιαιτεροτήτων της τοπικής πραγματικότητας. Οι αρχές αναγκάστηκαν να διαλύσουν πιστές αστυνομικές και στρατιωτικές μονάδες και μάλιστα, κάποια στιγμή, να παραδώσουν την Αλμάτι στους ταραχοποιούς.<br /><br />Χρήματα, επικοινωνία, συμπεράσματα<div><br />Η τεχνολογία της χρηματοδότησης των διαδηλώσεων μέσω ΜΚΟ, σύμφωνα με τον Nikita Mendkovich, ήταν περίπου η ίδια παντού. «Τα κανάλια χρηματοδότησης παραδοσιακά για κάθε μία από τις περιπτώσεις περιλαμβάνουν σημεία διανομής στη Βρετανία. Από εκεί, τα κεφάλαια παρέχονται, για παράδειγμα, στις δομές του Ablyazov, ο οποίος συντόνιζε ενεργά τη διαμαρτυρία.<br /><br />Αν σχηματικά, η πρωταρχική πηγή είναι δομές στις Ηνωμένες Πολιτείες που συνδέονται με τοπικές δυνάμεις ασφαλείας, η μεταφορά γίνεται στη Βρετανία, και στη συνέχεια απευθείας εισαγωγή στη χώρα ενδιαφέροντος μέσω της ηπειρωτικής Ευρώπης. Τις περισσότερες φορές, μέσω της Πολωνίας ή τις χώρες της Βαλτικής», εξηγεί ο ειδικός.<br /><br />Τέλος, οι τεχνολογίες επικοινωνίας είναι επίσης ίδιες – και μάλιστα από την εποχή της Αραβικής Άνοιξης. «Οι διαδηλωτές συντόνισαν τις ενέργειές τους μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, και όχι των μέσων ενημέρωσης (ΜΜΕ). Για τον συντονισμό, χρησιμοποίησαν κανάλια Telegram που διαχειρίζονται από το εξωτερικό – την Πολωνία στην περίπτωση της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας και την Ουκρανία στην περίπτωση του Καζακστάν. Ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης αποδείχθηκε ασήμαντος λόγω του ελέγχου τους από τις αρχές », λέει ο Ivan Lizan.<br /><br />Οι προσπάθειες των αρχών να διακόψουν το Διαδίκτυο χτύπησαν, φυσικά, τις επικοινωνίες των διαδηλωτών, αλλά ταυτόχρονα περιορίζουν τη δυνατότητα των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων και των ΜΜΕ να μεταδίδουν πληροφορίες για τα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα . Ως αποτέλεσμα, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης μπορούν να σχεδιάσουν ελεύθερα την εικόνα που θεωρούν κατάλληλη.<br /><br />Και τώρα το ερώτημα είναι, θα βγουν τα σωστά συμπεράσματα από αυτό που συμβαίνει; Είναι πολύ αργά για να το κάνει η Ουκρανία. Η Λευκορωσία έχει κάνει μια σειρά από σημαντικές διεργασίες επί των λαθών της (στράφηκε προς την ενσωμάτωση με τη Ρωσία, ημιαναγνώρισε την Κριμαία, οργάνωσε μια σειρά από σημεία χωρίς επιστροφή στις σχέσεις με τη Δύση), αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει αποφασίσει για ορισμένες σημαντικές ενέργειες. Συγκεκριμένα, εξακολουθεί να είναι δύσκολο για τις ρωσικές ΜΚΟ και τους δημοσιογράφους να εργάζονται στο Μινσκ και δεν επιτρέπεται να συγκροτηθούν ανοιχτά φιλορωσικά κόμματα.<br /><br />Το ερώτημα τώρα είναι τι θα κάνει η νέα ηγεσία του Καζακστάν;<br />Η αρχισυντάκτρια του RT Margarita Simonyan προτείνει ένα λογικό σχέδιο έξι σημείων. “1) Κριμαία – θα την αναγνωρίσει. 2) Κυριλλικό αλφάβητο – επιστροφή. 3) Τα ρωσικά δεύτερη κρατική γλώσσα, όπως στο Κιργιστάν. 4) Χωρίς εμπόδια η λειτουργία των ρωσικών σχολείων. 5) Εκδίωξη των αντιρωσικών ΜΚΟ. 6) Μια συνεκτική αδελφική εσωτερική πολιτική που αποκλείει τα παιχνίδια με τους ναζιστές“.<br /><br />Η τήρηση αυτού του σχεδίου θα επιτρέψει στο Καζακστάν όχι μόνο να εμβαθύνει την ολοκλήρωσή του με τη Ρωσία, αλλά και να διατηρήσει την κυριαρχία του από όσους ονειρεύονται να μετατρέψουν τη χώρα σε μια νέα εστία αστάθειας κοντά στα ρωσικά σύνορα. Εξάλλου, κάθε τι καινούργιο είναι ένα καλά ξεχασμένο παλιό.<div><a href="https://vz.ru/world/2022/1/6/1137567.html"><b>https://vz.ru/</b></a></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div></div></div>

Ρωσικά στοιχεία που ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ: “Η έκρηξη στο Καζακστάν ΔΕΝ ήταν τόσο τυχαία”.

Του Gevorg Mirzayan Οι ταραχές στο Καζακστάν προκαλούνται από άμεση ξένη επέμβαση – αυτή είναι η επίσημη θέση της Μόσχας. Για τι είδους παρέ...

Διαβάστε την συνέχεια