Economist: Η Δύση φταίει για τον πόλεμο στην Ουκρανία - Η διαφορετική άποψη του καθηγητή Τζον Μερσχάιμερ.

<img height="421" src="https://www.ieidiseis.gr/media/k2/items/cache/f1e3d9f1575750a244dec68402bd06f1_XL.jpg?t=20220320_091227" width="640" /><br /><br />Μία διαφορετική άποψη για τον πόλεμο στην Ουκρανία εξέφρασε με άρθρο του στο Economist, ο Τζον Μερσχάιμερ, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και συνδιευθυντής του προγράμματος Διεθνούς Πολιτικής Ασφαλείας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.<br /><br />Ο Μερσχάιμερ, που θεωρείται κορυφαίος πολιτικός επιστήμονας, στο άρθρο του επέρριψε, μεταξύ άλλων, ευθύνες στη Δύση και στις ΗΠΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ τόνισε ότι οι κυρώσεις που επιβάλλονται στον Πούτιν μπορούν να έχουν μόνο αρνητικές συνέπειες.<br /><br />«Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η πιο επικίνδυνη διεθνής κρίση από την εποχή της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα το 1962» αναφέρει αρχικά ο καθηγητής, υπογραμμίζοντας πως «η κατανόηση των βαθύτερων αιτιών της είναι απαραίτητη εάν θέλουμε να αποτρέψουμε την επιδείνωσή της και ειδικά αν θέλουμε να βρούμε έναν τρόπο για να της βάλουμε ένα τέλος».<br /><br />Και συνεχίζει: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι εκείνος που ξεκίνησε τον πόλεμο και είναι υπεύθυνος για τον τρόπο με τον οποίο αυτός συνεχίζει να διεξάγεται. Αλλά το γιατί έκανε είναι άλλο θέμα. Η κυρίαρχη άποψη στη Δύση είναι ότι είναι ένας παράλογος, εκτός λογικής επιθετικός ηγέτης, αποφασισμένος να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη Ρωσία μέσα στο καλούπι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι, μόνο αυτός φέρει την πλήρη ευθύνη για την κρίση στην Ουκρανία.<br /><br />Αλλά αυτή η άποψη είναι λάθος. Η Δύση, και ιδιαίτερα η Αμερική, είναι κυρίως υπεύθυνη για την κρίση που πρωτοξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2014. Τώρα έχει μετατραπεί σε πόλεμο που όχι μόνο απειλεί να καταστρέψει την Ουκρανία, αλλά έχει ακόμη και τη δυνατότητα να κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ.<br /><br />Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα για την Ουκρανία ξεκίνησε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008 όταν η τότε κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους ώθησε τη συμμαχία να ανακοινώσει ότι η Ουκρανία και η Γεωργία “θα γίνουν μέλη” της. Οι Ρώσοι ηγέτες απάντησαν αμέσως με οργή, χαρακτηρίζοντας αυτήν την απόφαση ως απειλή για την ίδια την ύπαρξη της Ρωσίας και υποσχέθηκαν να την αποτρέψουν.<br /><br />Σύμφωνα με έναν έγκυρο Ρώσο δημοσιογράφο, ο Πούτιν “εξοργίστηκε” και προειδοποίησε ότι “αν η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αυτό θα το κάνει χωρίς την Κριμαία και τις ανατολικές περιοχές της. Απλώς θα καταρρεύσει”.<br /><br />Η Αμερική αγνόησε την κόκκινη γραμμή της Μόσχας και προώθησε το σχέδιο της να κάνει την Ουκρανία το δυτικό της προπύργιο στα σύνορα με τη Ρωσία. Αυτή η στρατηγική περιλάμβανε δύο άλλα στοιχεία: να φέρει την Ουκρανία πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να την κάνει μία φιλοαμερικανική δημοκρατία.<br /><br />Τελικά, αυτές οι προσπάθειες πυροδότησαν μία σειρά από εχθροπραξίες τον Φεβρουάριο του 2014, μετά από μια εξέγερση (η οποία ήταν υποστηριζόμενη από την Αμερική), η οποία οδήγησε τον φιλορώσο πρόεδρο της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, να φύγει από τη χώρα. Σε απάντηση η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία και βοήθησε στο να ξεκινήσει ένας εμφύλιος πόλεμος στην περιοχή Ντονμπάς της ανατολικής Ουκρανίας.<br /><br />Η επόμενη μεγάλη αντιπαράθεση ήρθε τον Δεκέμβριο του 2021 και οδήγησε απευθείας στον σημερινό πόλεμο. Η κύρια αιτία ήταν ότι η Ουκρανία θα γινόταν de facto μέλος του ΝΑΤΟ, μία διαδικασία που ξεκίνησε από τον Δεκέμβριο του 2017, όταν η κυβέρνηση Τραμπ αποφάσισε να πουλήσει “αμυντικά όπλα” στο Κίεβο.<br /><br />Ποια όπλα όμως θεωρούνται ως “αμυντικά” δεν είναι ξεκάθαρο και τα συγκεκριμένα όπλα σίγουρα θεωρούνταν ως αρκετά επιθετικά για τη Μόσχα και τους συμμάχους της στην περιοχή του Ντονμπάς. Κι άλλες χώρες του ΝΑΤΟ μπήκαν στο παιχνίδι, στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, εκπαιδεύοντας τις ένοπλες δυνάμεις της και επιτρέποντάς της να συμμετάσχει σε κοινές αεροπορικές και ναυτικές ασκήσεις. Μάλιστα, τον Ιούλιο του 2021, η Ουκρανία και οι ΗΠΑ διοργάνωσαν από κοινού μια μεγάλη ναυτική άσκηση στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, στην οποία συμμετείχαν ναυτικές δυνάμεις από 32 χώρες.<br /><br />Η επιχείρηση Sea Breeze σχεδόν προκάλεσε τη Ρωσία να πυροβολήσει ένα βρετανικό αντιτορπιλικό που μπήκε εσκεμμένα σε αυτό που η Ρωσία θεωρεί ως δική της αιγιαλίτιδα ζώνη.<br /><br />Οι δεσμοί μεταξύ Ουκρανίας και Αμερικής συνέχισαν να ενισχύονται υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, γεγονός που αντικατοπτρίζεται σε ένα σημαντικό έγγραφο, τον “Χάρτη ΗΠΑ-Ουκρανίας για Στρατηγική Συνεργασία”, ο οποίος υπογράφηκε τον Νοέμβριο από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, και τον Ουκρανό ομόλογό του, Ντμίτρο Κουλέμπα.<br /><br />Στόχος ήταν να “υπογραμμιστεί η δέσμευση από την πλευρά της Ουκρανίας για την εφαρμογή ολοκληρωμένων μεταρρυθμίσεων και σε βάθος, που απαιτούνται για πλήρη ένταξη στους ευρωπαϊκούς και ευρωατλαντικούς θεσμούς”. Το έγγραφο βασίζεται ρητά στις “δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν για την ενίσχυση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Ουκρανίας και ΗΠΑ, από τους Προέδρους Ζελένσκι και Μπάιντεν” και τονίζει επίσης ότι οι δύο χώρες θα ακολουθήσουν όσα απέρρεαν από τη “Διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής του Βουκουρεστίου, το 2008”.<br /><br />Όπως ήταν αναμενόμενο, η Μόσχα θεώρησε ως αφόρητη αυτήν την κατάσταση και άρχισε να κινητοποιεί τον στρατό της στα σύνορα της Ουκρανίας την περασμένη άνοιξη, στέλνοντας ένα μήνυμα αποφασιστικότητας προς την Ουάσιγκτον. Ωστόσο, αυτό δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν συνέχισε να πλησιάζει την Ουκρανία.<br /><br />Το γεγονός αυτό οδήγησε τη Ρωσία να επισπεύσει μια ξεκάθαρη διπλωματική αντιπαράθεση τον Δεκέμβριο. Όπως είπε ο Σεργκέι Λαβρόφ, υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας: “Φτάσαμε στο μη περαιτέρω”. Η Ρωσία ζήτησε γραπτή εγγύηση ότι η Ουκρανία δεν θα γίνει ποτέ μέρος του ΝΑΤΟ και ότι η συμμαχία θα αφαιρέσει τα στρατιωτικά μέσα που είχε αναπτύξει στην Ανατολική Ευρώπη από το 1997. Οι διαπραγματεύσεις όμως που ακολούθησαν απέτυχαν, καθώς ο Μπλίνκεν κατέστησε σαφές ότι “δεν υπάρχει καμία αλλαγή και ούτε θα υπάρξει καμία αλλαγή”.<br /><br />Ένα μήνα αργότερα ο Πούτιν ξεκίνησε την εισβολή στην Ουκρανία για να εξαλείψει την απειλή που είδε από το ΝΑΤΟ. Αυτή η ερμηνεία των γεγονότων έρχεται σε αντίθεση με την άποψη που επικρατεί στη Δύση ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι άσχετη με την κρίση της Ουκρανίας, κατηγορώντας αντ’ αυτού τους επεκτατικούς στόχους του Πούτιν.<br /><br />Σύμφωνα με πρόσφατο έγγραφο του ΝΑΤΟ που στάλθηκε στους Ρώσους ηγέτες “το ΝΑΤΟ είναι μια αμυντική συμμαχία και δεν αποτελεί απειλή για τη Ρωσία”. Τα διαθέσιμα στοιχεία όμως έρχονται σε αντίθεση με αυτούς τους ισχυρισμούς.<br /><br />Καταρχάς, το θέμα δεν είναι ποιος είναι ο σκοπός ή οι προθέσεις του ΝΑΤΟ σύμφωνα με τους δυτικούς ηγέτες, αλλά πώς βλέπει η Μόσχα τις ενέργειες του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ο Πούτιν σίγουρα γνωρίζει ότι το κόστος της κατάκτησης και της κατάληψης μεγάλων χερσαίων εκτάσεων στην Ανατολική Ευρώπη είναι κάτι το απαγορευτικό για τη Ρωσία. Όπως είχε πει κάποτε: “Όποιος δεν του λείπει η Σοβιετική Ένωση δεν έχει καρδιά. Όποιος τη θέλει πίσω δεν έχει μυαλό”. Πιστεύει στους στενούς δεσμούς μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, παρά το γεγονός ότι η προσπάθεια να πάρει πίσω όλη την Ουκρανία θα ήταν σαν να προσπαθεί “να καταπιεί έναν σκαντζόχοιρο”.<br /><br />Επιπλέον, οι Ρώσοι που είναι υπεύθυνοι για τη χάραξη της πολιτικής -συμπεριλαμβανομένου και του Πούτιν- δεν έχουν πει σχεδόν τίποτα μέχρι σήμερα για την κατάκτηση νέων εδαφών προκειμένου να αναδημιουργηθεί η Σοβιετική Ένωση ή για να οικοδομηθεί μία μεγαλύτερη Ρωσία. Αντίθετα, αυτό που επαναλαμβάνουν συνεχώς οι Ρώσοι ηγέτες από τη σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου το 2008 μέχρι σήμερα είναι ότι θεωρούν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ως υπαρξιακή απειλή που πρέπει να αποτραπεί.<br /><br />Όπως σημείωσε ο κ. Λαβρόφ τον Ιανουάριο “το κλειδί για όλα είναι η εγγύηση ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς τα ανατολικά”.<br /><br />Η ανάλυση μου για τα αίτια της σύγκρουσης δεν πρέπει να θεωρηθεί αμφιλεγόμενη, δεδομένου ότι πολλοί εξέχοντες Αμερικανοί ειδικοί στην εξωτερική πολιτική έχουν προειδοποιήσει κατά της επέκτασης του ΝΑΤΟ από τα τέλη της δεκαετίας του 1990.<br /><br />Ο υπουργός Άμυνας της Αμερικής την εποχή της συνόδου του Βουκουρεστίου, Ρόμπερτ Γκέιτς, αναγνώρισε ότι “η προσπάθεια να έρθουν η Γεωργία και η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ ήταν πραγματικά υπερβολική”.<br /><br />Πράγματι, σε εκείνη τη σύνοδο κορυφής, τόσο η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, όσο και ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, ήταν αντίθετοι στο να προχωρήσει η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, καθώς φοβήθηκαν ότι αυτό θα εξόργιζε τη Ρωσία.<br /><br />Το συμπέρασμά μου είναι ότι βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, με τη δυτική πολιτική να επιδεινώνει αυτούς τους κινδύνους. Για τους ηγέτες της Ρωσίας, αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία δεν έχει να κάνει με τις “αυτοκρατορικές τους φιλοδοξίες”. Πρόκειται για την αντιμετώπιση αυτού που θεωρούν ως άμεση απειλή για το μέλλον της Ρωσίας.<br /><br />Ο Πούτιν μπορεί να εκτίμησε λάθος τις στρατιωτικές δυνατότητες της Ρωσίας, την αποτελεσματικότητα της ουκρανικής αντίστασης, το εύρος και την ταχύτητα της δυτικής απάντησης, αλλά δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται το πόσο αδίστακτη μπορεί να γίνει μία μεγάλη δύναμη όταν πιστεύει ότι έχει έρθει σε δεινή θέση.<br /><br />Εντούτοις, η Αμερική και οι σύμμαχοί της διπλασιάζουν την πίεσή τους, ελπίζοντας να επιφέρουν μια ταπεινωτική ήττα στον Πούτιν και ίσως ακόμη και να προκαλέσουν την απομάκρυνσή του από την ηγεσία. Αυξάνουν τη βοήθεια προς την Ουκρανία, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα οικονομικές κυρώσεις προκειμένου να επιβάλουν συντριπτικές τιμωρίες στη Ρωσία, μία κίνηση που ο Πούτιν θεωρεί ως “παρόμοια με την κήρυξη πολέμου”.<br /><br />Η Αμερική και οι σύμμαχοί της μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψουν μια ρωσική νίκη στην Ουκρανία αλλά η χώρα θα υποστεί σοβαρή ζημιά έτσι κι αλλιώς -αν δεν διαμελιστεί κιόλας. Επιπλέον, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος κλιμάκωσης πέρα από την Ουκρανία, για να μην αναφέρουμε τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου. Εάν η Δύση όχι μόνο εμποδίσει τη Μόσχα στα πεδία μάχης της Ουκρανίας αλλά κάνει επίσης σοβαρή και μόνιμη ζημιά στη ρωσική οικονομία, στην πραγματικότητα είναι σαν να ωθεί μια μεγάλη δύναμη στο χείλος του γκρεμού. Και τότε ο Πούτιν μπορεί να στραφεί και στα πυρηνικά όπλα.<br /><br />Σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε είναι αδύνατον να γνωρίζουμε τους όρους με τους οποίους θα έρθει το τέλος του πολέμου. Αλλά, αν δεν κατανοήσουμε τη βαθιά αιτία του δεν θα μπορέσουμε να τον τερματίσουμε προτού η Ουκρανία καταστραφεί ολοκληρωτικά και το ΝΑΤΟ καταλήξει σε πόλεμο με τη Ρωσία.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυτικοί ηγέτες σπάνια περιέγραφαν τη Ρωσία ως στρατιωτική απειλή για την Ευρώπη πριν από το 2014. Όπως σημειώνει ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα, Μάικλ ΜακΦόλ, η κατάληψη της Κριμαίας από τον Πούτιν δεν είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει για πολύ. Ήταν περισσότερο μια παρορμητική κίνηση ως απάντηση στο πραξικόπημα που ανέτρεψε τον φιλορώσο ηγέτη της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, μέχρι τότε, η επέκταση του ΝΑΤΟ είχε στόχο να μετατρέψει όλη την Ευρώπη σε μια γιγάντια ζώνη ειρήνης, που δεν περιείχε μια επικίνδυνη Ρωσία. Μόλις ξεκίνησε η κρίση όμως, και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί δεν μπορούσαν να παραδεχτούν ότι την είχαν προκαλέσει προσπαθώντας να ενσωματώσουν την Ουκρανία στη Δύση. Δήλωσαν ότι η πραγματική πηγή του προβλήματος ήταν ο ρεβανσισμός της Ρωσίας και η επιθυμία της να κυριαρχήσει, αν όχι, να κατακτήσει την Ουκρανία».<div><br /></div><div><a href="https://www.ieidiseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Economist: Η Δύση φταίει για τον πόλεμο στην Ουκρανία - Η διαφορετική άποψη του καθηγητή Τζον Μερσχάιμερ.

Μία διαφορετική άποψη για τον πόλεμο στην Ουκρανία εξέφρασε με άρθρο του στο Economist, ο Τζον Μερσχάιμερ, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και...

Διαβάστε την συνέχεια

«Δεν θα δεχτεί η Τουρκία τη μεταφορά των S-400 στην Ουκρανία». Ρωσικό δημοσίευμα.

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEidpcwIfytG7q59dNdTmBUGNJRdypsueY7a-oyN_wAf0hMk5YyMvddhvv5S719MkMAP-9H7mvScblrP5Clp8ers5Hr1nimlo7cfHIXyCi423_BG2Gj9iLOhhJWPjvnUbM_fOeC5UhKKi9CztrBvtrkDgnoCPzob2eiaVOgSq5kCyG8zokdM1MgwpYan=s1047"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEidpcwIfytG7q59dNdTmBUGNJRdypsueY7a-oyN_wAf0hMk5YyMvddhvv5S719MkMAP-9H7mvScblrP5Clp8ers5Hr1nimlo7cfHIXyCi423_BG2Gj9iLOhhJWPjvnUbM_fOeC5UhKKi9CztrBvtrkDgnoCPzob2eiaVOgSq5kCyG8zokdM1MgwpYan=w640-h360" /></a><br /><br />Αμερικανοί αξιωματούχοι, κατά τη διάρκεια διαβουλεύσεων με Τούρκους ομολόγους τους, έθιξαν το ενδεχόμενο η Άγκυρα να μεταφέρει αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-400 (SAM) στο Κίεβο, αλλά δεν έκαναν επίσημα μια τέτοια πρόταση, αναφέρει η ρωσική Vzglyad.<br /><br />Αυτό το θέμα, ειδικότερα, «συζητήθηκε εν συντομία» τον Μάρτιο κατά την επίσκεψη της πρώτης αναπληρώτριας υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουέντι Σέρμαν στην Τουρκία, αναφέρει το TASS.<br /><br />Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, σύμφωνα με αναλυτές, «η ιδέα αυτή πιθανότατα θα απορριφθεί από την Τουρκία». <br /><br />Οι πηγές διευκρίνισαν ότι αυτή η επιλογή είναι απαράδεκτη για την τουρκική πλευρά για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της απροθυμίας της Άγκυρας να βλάψει τις σχέσεις με τη Μόσχα.<br /><br />Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν εντείνει τις προσπάθειες τις τελευταίες εβδομάδες για να «βελτιώσουν τις τεταμένες σχέσεις» με την Άγκυρα και να «βάλουν την Τουρκία ξανά στην τροχιά της Ουάσιγκτον», ανέφερε το πρακτορείο. <br /><br />Ωστόσο, οποιεσδήποτε συγκεκριμένες προτάσεις σε αυτόν τον τομέα δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί, λέει το κείμενο.<br /><br />Το πρακτορείο σημειώνει ότι οι αρχές των ΗΠΑ ζήτησαν από τους συμμάχους να εξετάσουν το ενδεχόμενο μεταφοράς στην Ουκρανία σοβιετικής ή ρωσικής κατασκευής όπλων τους.<br /><br />Πάνω σε αυτό, ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας Βιατσεσλάβ Βολοντίν κάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις χώρες του ΝΑΤΟ να σταματήσουν να στέλνουν όπλα και μισθοφόρους στην Ουκρανία, εντάσσοντας τες στις τάξεις των εθνικιστών. Έριξε επίσης την ευθύνη για τη στρατικοποίηση και τον ναζισμό της Ουκρανίας στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και στο Κογκρέσο, σημειώνει το ρωσικό δημοσίευμα.<div><br /></div><div><a href="https://www.echedoros-a.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Δεν θα δεχτεί η Τουρκία τη μεταφορά των S-400 στην Ουκρανία». Ρωσικό δημοσίευμα.

Αμερικανοί αξιωματούχοι, κατά τη διάρκεια διαβουλεύσεων με Τούρκους ομολόγους τους, έθιξαν το ενδεχόμενο η Άγκυρα να μεταφέρει αντιαεροπορικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Εμιράτα διδάσκουν εξωτερική πολιτική την Ελλάδα

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/ellada_emirata_hnioxos_SLpress.gr_.jpg" width="738" /><br /><br /><b>Μίχας Ζαχαρίας</b><br />Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν συμμετέχουν στη φετινή άσκηση της Πολεμικής Αεροπορίας “Ηνίοχος 2022”, που έχει αποκληθεί και ως “ελληνική Red Flag”, από την αντίστοιχη άσκηση διεθνούς φήμης της αμερικανικής Αεροπορίας και της ισραηλινής “Blue Flag”. Πρόκειται για ασκήσεις πολύ υψηλού επιπέδου, στις οποίες οι συμμετέχοντες επωφελούνται από την εκτέλεση σεναρίων αεροπορικού πολέμου μεγάλης πολυπλοκότητας που μπορούν να φέρουν σε πέρας μόνο οι κορυφαίες αεροπορικές δυνάμεις.<br /><br />Τούτων λεχθέντων, το ερώτημα που εγείρεται αυτομάτως, είναι για ποιον λόγο μια χώρα με την οποία η Ελλάδα έχει υπογράψει πολυδιάστατο στρατιωτικό σύμφωνο, το οποίο περιέχει και ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, αποφασίζει να μην δώσει το παρόν. Μια χώρα για την οποία το κόστος που συνεπάγεται η πολυήμερη μεταστάθμευση αεροσκαφών και προσωπικού εδάφους δεν αποτελεί πρόβλημα.<br /><br />Όλα τα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η απόφαση των Εμιρατινών ελήφθη με γνώμονα την επιθυμία να μη διαταραχθεί η προσπάθεια επαναπροσέγγισης με την Τουρκία. Μια απόφαση, η οποία δεν συνιστά μη φιλική ενέργεια απέναντι στην Ελλάδα. Αντιθέτως, θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως αποτελεί μάθημα εξωτερικής πολιτικής για την Αθήνα.<br /><br />Τα Εμιράτα επιχειρούν διά της οικονομικής τους ισχύος να ελέγξουν την τουρκική πολιτική. Επιθυμούν να φέρουν ουσιαστικό αποτέλεσμα, όχι να ασχοληθούν με τις ύβρεις Ερντογάν. Αυτές θα αξιοποιηθούν εάν απαιτηθεί αιτιολόγηση μιας δυσμενούς για την Άγκυρα απόφασης. Αυτή η τουρκική συμπεριφορά, εξάλλου, αποτέλεσε βασικό κίνητρο που έφερε τα Εμιράτα κοντά στην Ελλάδα.<div><br />Εμιράτα και Τουρκία<br /><br />Η απόπειρα προσέγγισης Εμιράτων-Τουρκίας έλαβε τη μορφή εκατέρωθεν επισήμων επισκέψεων και οδήγησε στην υπογραφή πλήθους εγγράφων που αφορούν την πρόθεση των Εμιράτων να επενδύσουν ποσό μέχρι 10 δισ. δολαρίων στην τουρκική αγορά. Έκτοτε, πληροφορίες θέλουν να διεξάγονται διαπραγματεύσεις για την απόκτηση πλειοψηφικού ποσοστού στην κορυφαία τουρκική εταιρία ηλεκτρονικών Aselsan και άλλα “φιλέτα” της τουρκικής βιομηχανίας.<br /><br />Την ίδια όμως στιγμή, οι συζητήσεις για επενδύσεις των Εμιράτων στην Ελλάδα, επίσης μέχρι το ύψος των 10 δισ. δολαρίων βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο, συμπεριλαμβάνοντας κρίσιμους βιομηχανικούς τομείς. Θα μπορούσε δε κανείς να υποστηρίξει, ότι η δέσμευση ίδιου ποσού για επενδύσεις στις δύο χώρες, μεροληπτεί θετικά υπέρ της Ελλάδας, με κριτήριο την εδαφική έκταση και τον πληθυσμό. Ίσως αντισταθμίζεται εάν εξεταστούν τα ειδικά χαρακτηριστικά κάθε οικονομίας (π.χ. η προστιθέμενη αξία μιας οικονομίας χώρας-μέλους της ΕΕ).<br /><br />Επίσης, ορθάνοικτο φέρεται να παραμένει το ενδεχόμενο απόκτησης από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία σημαντικού αριθμού μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000-9 της εμιρατινής Αεροπορίας. Αυτό μετά τη συμφωνία προμήθειας 80 μαχητικών Rafale από τα Εμιράτα. Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι εξαιρετική λύση δραματικής ενίσχυσης του αεροπορικού σκέλους της ελληνικής αποτροπής, καθώς τα Mirage 2000-9 είναι σχεδόν πανομοιότυπα με τα ελληνικά Mirage 2000-5.</div><div><br />Εμιράτα και ΗΠΑ<br /><br />Γιατί όμως η εξωτερική πολιτική των Εμιράτων και ιδιαίτερα η προσπάθεια εξισορρόπησης έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και θα πρέπει να αποτελέσει μάθημα για την ελληνική πλευρά; Ας δούμε τις πιο πρόσφατες θέσεις τους. Ξεκινώντας από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το Άμπου Ντάμπι απέφυγε να καταδικάσει τη Ρωσία, ενώ συνέχισε τις επαφές του με τη Μόσχα με την οποία βασικό θέμα συζήτησης ήταν η ισορροπία στην παγκόσμια αγορά ενέργειας.<br /><br />Η προμήθεια των γαλλικών Rafale αποφασίστηκε και λόγω των ενστάσεων που προέβαλαν οι ΗΠΑ στις επαφές Εμιράτων-Ρωσίας, υπό τον φόβο διαρροής απορρήτων των μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II για τα οποία διεξάγονταν διαπραγματεύσεις. Με την απόφαση αυτή τα Εμιράτα δεν δίστασαν να διαβιβάσουν στις ΗΠΑ το μήνυμα ότι “ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”, ότι διαθέτουν εναλλακτικές λύσεις, ή πιο εξειδικευμένα για την περίσταση, ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται περισσότερο την εξοπλιστική αγορά των Εμιράτων, από όσο τα Εμιράτα έχουν ανάγκη να αγοράσουν F-35.<br /><br />Μόλις την περασμένη Παρασκευή, ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ επισκέφθηκε τα Εμιράτα, προκαλώντας την οργή των Αμερικανών. Η εμιρατινή διπλωματία δεν κάμπτεται όμως, καθώς και η ίδια, π.χ., έχει διαβιβάσει ουκ ολίγες φορές στην αμερικανική τη δυσαρέσκειά της για την πολιτική ίσων αποστάσεων της Ουάσιγκτον απέναντι σε Εμιράτα και στο Κατάρ. Η Ντόχα είναι υποστηρικτής της Τουρκίας και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που απειλεί τις αραβικές μοναρχίες του Κόλπου.<br /><br />Με απλά λόγια, τα Εμιράτα διαμηνύουν στην Ουάσινγκτον ότι δεν μπορεί να τους ζητάει στήριξη σε όλες τις επιλογές της, όταν αυτές αντιβαίνουν σε όσα οι Εμιρατινοί θεωρούν εθνικά τους συμφέροντα. Εμμέσως ζητούν από την Ουάσιγκτον να αποδεχθεί επιτέλους τις νέες συνθήκες πολυπολισμού στον πλανήτη και να προσαρμόσουν τη στάση τους. Αν αυτό δεν είναι μάθημα για την ελληνική διπλωματία, αναρωτιέται κανείς ποιο είναι…</div><div><br />Παράδειγμα προς μίμηση<br /><br />Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Ερντογάν διακήρυττε ότι ο ηγέτης των Εμιράτων ήταν ο χρηματοδότης του “πραξικοπήματος των Γκιουλενιστών” εναντίον του. Ο δε Τούρκος μαφιόζος Σεντάτ Πεκέρ που αποσταθεροποιούσε το καθεστώς Ερντογάν με τις αποκαλύψεις του από τα Εμιράτα, όπου είχε βρει καταφύγιο, έχει πλέον σιωπήσει. Δεν τον παρέδωσαν, όμως, οι Εμιρατινοί στην τουρκική MIT. Απλώς αποτελεί άλλο ένα όπλο στα χέρια τους για να ελέγξουν την τουρκική συμπεριφορά, με ένα μείγμα αξιόπιστων απειλών και κινήτρων. Η δε συμπεριφορά τους συνιστά μήνυμα και προς τις ΗΠΑ.<br /><br />Έχοντας αναφερθεί σε αυτά τα απλά παραδείγματα, η απόφαση των Εμιράτων να μην συμμετάσχουν στον “Ηνίοχο” αρχίζει να γίνεται πιο ξεκάθαρη. Δημιουργούν ένα πολύ ισχυρό επιχείρημα για τη διπλωματία τους, το οποίο θα “πουλήσουν” στην Άγκυρα για να ενισχύσουν τη θέση ότι δεν έχουν κακές προθέσεις εναντίον της. Εμμέσως διαμηνύουν προς την Άγκυρα αλλά και την Αθήνα, ότι το εθνικό τους συμφέρον υπαγορεύει την τήρηση ίσων αποστάσεων. Αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό.<br /><br />Ας επιχειρήσουμε λοιπόν υπό το φως του παραδείγματος των Εμιράτων να εξετάσουμε τις επιλογές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και το πως αυτές γίνονται αντιληπτές από τους Εμιρατινούς. Η απόλυτη ταύτιση με την αμερικανική πολιτική τόσο στο επίπεδο της δημόσιας ρητορικής και των ενεργειών, όσο και στο επίπεδο του ύφους, μοιάζει έως και ανόητη στο Άμπου Ντάμπι. Παράλληλα, δημιουργεί καχυποψία για τη σταθερότητα της διμερούς συμμαχικής σχέσης σε περίπτωση κάποιας πιο σοβαρής σύγκρουσης Εμιράτων-ΗΠΑ. Παρόμοιες ανησυχίες δημιουργεί όμως η ελληνική στάση στην Ιερουσαλήμ, στο Κάιρο και στο Ριάντ. Το χειρότερο είναι όμως ότι η Αθήνα δεν δείχνει να το κατανοεί.<br /><br />Οι χώρες αυτές επί της ουσίας προσφέρουν στο πλαίσιο των συμμαχικών σχέσεων με την Ελλάδα ένα ισχυρό εργαλείο κοινής αντίστασης όχι στην αμερικανική ηγεμονία, αλλά στην τάση της Ουάσιγκτον να θεωρεί ότι η ταύτιση όλων με τις επιλογές της θα είναι αυτόματη. Δηλαδή, θα προηγείται το αμερικανικό εθνικό συμφέρον και οι υπόλοιποι οφείλουν να το σεβαστούν προτού φροντίσουν για το δικό τους!</div><div><br />Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου<br /><br />Η Ελλάδα δεν δείχνει να μπορεί να διαχειριστεί τέτοιου επιπέδου γεωπολιτικά παίγνια. Δυσκολεύεται ακόμα και να αναφέρει ότι βασική απειλή για την ελληνική εθνική ασφάλεια δεν είναι η Ρωσία αλλά η Τουρκία. Αυτή η στάση υπονομεύει γενικότερα τις δυνατότητες της Αθήνας να χτίσει συμμαχίες ικανές να ανατρέψουν ή να νοθεύσουν επιδιώξεις ακόμα και των πιο ισχυρών, εάν στρέφονται σε βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.<br /><br />Επειδή όμως η Αθήνα οφείλει να προβληματιστεί, έστω και με καθυστέρηση, ας θέσουμε ένα ερώτημα: Εάν η εισβολή δεν αφορούσε τη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά ο επιτιθέμενος ήταν ένα δυτικό συμμαχικό κράτος, η ελληνική αντίδρασή θα ήταν παρόμοια με αυτή έναντι της Ρωσίας; Όπως αποδεικνύει το παρελθόν, προφανώς όχι. Είναι άραγε σώφρων πολιτική να κάνει η Αθήνα κηρύγματα περί διεθνούς δικαίου και να αναθεματίζει τον επιτιθέμενο, αδιαφορώντας για τις πραγματικές συνθήκες που έχουν οδηγήσει στο αποτέλεσμα; Ξεκαθαρίζεται πάλι, ότι ως θέση αρχής προφανώς η Ελλάδα οφείλει να καταδικάσει κάθε εισβολή. Από εκεί και πέρα υπάρχει το θέμα του ύφους και της προσεκτικής επιλογής φρασεολογίας…Η Ελλάδα εμφανίζεται να μην κατανοεί τα όρια του διεθνούς δικαίου, παρότι ορθώς το επικαλείται. Το διεθνές δίκαιο έχει και την έννοια του εργαλείου στην υπηρεσία της αιτιολόγησης-νομιμοποίησης των ενεργειών των πιο ισχυρών. Εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει ότι η πολιτική του στο ζήτημα της Ουκρανίας είναι ορθή, ας είναι τουλάχιστον συνεπής: Αφού προσυπογράφει την έρευνα του Διεθνούς Δικαστηρίου για ενδεχόμενα εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία, ας καλέσει τις ΗΠΑ να σταματήσουν να εξαιρούν τους στρατιώτες τους από τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, πριν επιχειρήσουν να το χρησιμοποιήσουν σε βάρος των Ρώσων. Με το ανάλογο ύφος φυσικά.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα Εμιράτα διδάσκουν εξωτερική πολιτική την Ελλάδα

Μίχας Ζαχαρίας Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν συμμετέχουν στη φετινή άσκηση της Πολεμικής Αεροπορίας “Ηνίοχος 2022”, που έχει αποκληθεί και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Από τη Σοβιετική Ένωση στην εξάπλωση του ΝΑΤΟ! Ένα βίντεο που δείχνει τι φοβάται η Μόσχα.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/nato_soviet.png"><img height="374" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/nato_soviet-696x407.png" width="747" /></a><br /><br />Η Δύση και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, οι ΗΠΑ, έδωσαν στον Πούτιν το άλλοθι για το έγκλημα της εισβολής. Η Μόσχα είχε πολλές φορές προειδοποιήσει ότι δεν θα αποδεχόταν άλλη «επέκταση» της επιχείρησης ΝΑΤΟ, επικαλούμενη και όσα υποτίθεται είχαν συμφωνηθεί με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι ΗΠΑ δε φημίζονται για τον έλεγχο της βουλιμίας τους. Το αποτέλεσμα στο βίντεο με τον χάρτη. Όχι δεν αποτελεί δικαιολογία για την εισβολή του Πούτιν, αλλά είναι μια εξήγηση των γεγονότων.<div><br /></div><div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; line-height: 26px; margin-bottom: 21px; margin-top: 0px; overflow-wrap: break-word;">των γεγονότων.</p><div data-google-query-id="CJ-Ep9Tj1PYCFfrYuwgd4wUPLQ" data-lazyloaded-by-ocm="" data-oau-code="/75351959,22645609195/militaire.gr/article_end1" id="article_end1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 21px;"><div id="google_ads_iframe_/75351959,22645609195/militaire.gr/article_end1_0__container__" style="border: 0pt none; box-sizing: border-box; height: 0px; margin: auto; text-align: center; width: 300px;"></div></div><div data-google-query-id="CJ6Ep9Tj1PYCFfrYuwgd4wUPLQ" data-lazyloaded-by-ocm="" data-oau-code="/75351959,22645609195/militaire.gr/inline1" id="inline1" style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; margin-bottom: 21px;"><div id="google_ads_iframe_/75351959,22645609195/militaire.gr/inline1_0__container__" style="border: 0pt none; box-sizing: border-box; height: 0px; margin: auto; text-align: center; width: 300px;"></div></div><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; height: 0px; padding-bottom: 391.5px; position: relative; width: 696px;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" class="lazyloaded" data-ll-status="loaded" data-rocket-lazyload="fitvidscompatible" frameborder="0" height="100%" loading="lazy" src="https://streamable.com/e/k2270t" style="box-sizing: border-box; height: 391.5px; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 696px;" width="100%"></iframe></div></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Από τη Σοβιετική Ένωση στην εξάπλωση του ΝΑΤΟ! Ένα βίντεο που δείχνει τι φοβάται η Μόσχα.

Η Δύση και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, οι ΗΠΑ, έδωσαν στον Πούτιν το άλλοθι για το έγκλημα της εισβολής. Η Μόσχα είχε πολλές φ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ενισχύστε την Άμυνα του Αιγαίου και ενημερώστε τον κόσμο για τα εθνικά θέματα»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/08/07/stratos_IMG_1727.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/08/07/stratos_IMG_1727.jpg" width="734" /></a></div><div><br /></div>Γράφει ο <b>ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ</b><br />Επίτιμος Α/ΓΕΣ<div><br />Η Τουρκία , τις τελευταίες δεκαετίες έχει δημιουργήσει, έχει συγκροτήσει μια ομάδα καθηγητών ,στρατιωτικών και ιστορικών, που υπάγεται απευθείας στον Πρόεδρο , η οποία ερευνά ,ψάχνει ενδελεχώς τις υφιστάμενες Συνθήκες , που σχετίζονται με την χώρα μας , αλλά και τις διεθνείς Συνθήκες , για να εντοπίσουν ενδεχομένως κενά , διφορούμενες διατυπώσεις, ερμηνεύοντας τις Συνθήκες κυρίως όχι μόνο με την νομική τους υπόσταση αλλά με γεωπολιτικές και γεωγραφικές ενδείξεις , αλλά και σύμφωνα με το εθνικό τους συμφέρον …<br /><br />Έτσι παρουσιάζουν σήμερα τις δήθεν παραβιάσεις από την Ελλάδα , τις δήθεν ελληνοτουρκικές διάφορες και τελικά τις τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας . Έτσι δημιούργησαν την θεωρία των γκρίζων ζωνών , έτσι δημιούργησαν το αφήγημα της « γαλάζιας πατρίδας» , έτσι δημιούργησαν το αφήγημα της αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου , το αφήγημα με τα νησιά μας χωρίς υφαλοκρηπίδα , το Καστελοριζο χωρίς επήρεια υφαλοκρηπίδας η ΑΟΖ, έτσι υποστηρίζουν το τουρκολιβυκό σύμφωνο και όχι μόνο …. Σε αυτη την κατεύθυνση αποβλέπουν και με τις υπερπτήσεις,όπου οι Τούρκοι αποσκοπούν στην συνεχή αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ,που σχετίζονται με τον Εθνικό Εναέριο Χώρο , τα Εθνικά Χωρικά Ύδατα και το εδαφικό καθεστώς ορισμένων νήσων,μικρονήσων και βραχονησίδων . Επίσης με τις NAYTEX επιχειρούν μακροπρόθεσμα την επιχειρησιακή διχοτόμηση του Αιγαίου και άμεσα τον πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου . <br /><br />Ο στρατηγικός στόχος της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας φαίνεται ότι εξυπηρετείται μέσω αλλεπάλληλων κρίσεων, χαμηλής έντασης και ποικίλης μορφής ,δεν θα πάνε σε γενική ρήξη , με σκοπό την δημιουργία ενός συνολικού καταλόγου διμερών διαφορών , όπως αναφέρεται παραπάνω , και να συρθεί η Χώρα μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων , όπου η Ελλάδα έχει μόνο να χάσει , διότι δεν διεκδικεί τίποτε, ενώ η Τουρκία διεκδικεί τα πάντα .<br /><br />Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου , αποτελεί , ένα κομμάτι , ένα τμήμα του πακέτου των Ελληνοτουρκικών διαφόρων , που προσπαθεί η Τουρκία να δημιουργήσει και τελευταία συμπεριλαμβάνεται στο περιεχόμενο του καθημερινού αφηγήματος Τούρκων αξιωματούχων .<br /><br />Τι επιδιώκει η Τουρκία να επιτύχει με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου;<br /><br />Η Άγκυρα φαίνεται ότι επιδιώκει την δημιουργία μιας «ζώνης ασφαλείας» μεταξύ της επικράτειας της και της ηπειρωτικής Ελλάδας, η οποία θα επέτρεπε στην Τουρκία να εξυπηρετεί αποτελεσματικά τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της στην περιοχή, σε καιρό ειρήνης, ενώ παράλληλα θα περιόριζε σημαντικά την ικανότητα της Ελλάδας να αμυνθεί σε περίπτωση εχθρικής ενέργειας . <br /><br />Οι σημαντικότεροι λόγοι όμως που επέβαλλαν στην Χώρα μας την στρατιωτικοποίηση των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου είναι :<br /><ul style="text-align: left;"><li>Η επιθετική πολιτική της Τουρκίας , που εκδηλώθηκε κυρίως μετά την εισβολή στην Κύπρο .</li><li>Η ίδρυση και οργάνωση από την Τουρκία , αμέσως μετά την πρώτη επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (20/7/1975), της Στρατιά του Αιγαίου (4η Στρατιά)(Ege Ordusu), με έδρα την Σμύρνη , απέναντι από τα Ελληνικά νησια ,που βρίσκεται εκτός των νατοϊκών σχεδιασμών, η οποία διαθέτει μεγάλο αριθμό αποβατικών σκαφών και ειδικεύεται κυρίως στις αμφίβιες επιχειρήσεις, οι οποίες βέβαια δεν θα χρησιμοποιηθούν εναντίον των Κούρδων …..</li><li>Η διατήρηση της απειλής του casus belli σε περίπτωση άσκησης του δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.</li><li>Η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Χώρας μας στο Αιγαίο από το 1974 και μετά </li><li>Το ειδικό επιχειρησιακό περιβάλλον του Ανατολικού Αιγαίου (εγγύτητα νήσων στα Μικρασιάτικα παραλία , μεγάλη απόσταση από τον ηπειρωτικό κορμό της Χώρας, καιρικές συνθήκες, απαίτηση διεξαγωγής ειδικών επιχειρήσεων) και η εξέλιξη της απειλής , η οποία περιλαμβάνει τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα όπως η πρωτοβουλία δράσεων και ο αιφνιδιασμός .</li></ul>Γενικα η Χώρα μας υποχρεώθηκε να προβεί στις αναγκαίες αμυντικές προπαρασκευές στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που θα της επιτρέψουν, αν χρειαστεί να ασκήσει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, όπως αυτό προβλέπεται στο άρθρο 51 του Χάρτη του Ο.Η.Ε.<br /><br />«Καμία διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια…».<br /><br />Το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας έχει χαρακτήρα jus cogens (αναγκαστικού δικαίου) και συνεπώς έχει υπέρτερη ισχύ σε σχέση με τυχόν συμβατικές υποχρεώσεις, δηλαδή διαθέτει αυξημένη νομική ισχύ και υπερισχύει όλων των άλλων διεθνών κανόνων, σύμφωνα με τα άρθρα 53 και 64 της Συμβάσεως της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών. Άλλωστε το άρθρο 103 τον Χάρτη του Ο.Η.Ε. παραμερίζει κάθε αντίθετη συμβατική δέσμευση, όπως είναι σχετικά άρθρα της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων. Το πολύ ισχυρό δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, δεν μπορεί να κατασταλεί από τους έωλους τουρκικούς ισχυρισμούς ότι τα νησιά μας έχουν στρατιωτικοποιηθεί για επιθετικούς σκοπούς, κάτι που προκαλεί θυμηδία…. Η νομική αφύπνιση της Τουρκίας βέβαια 99 χρόνια μετά την Συνθηκη της Λωζανης και 75 χρόνια μετά την Συνθήκη των Παρισιων, ειναι ανιστόρητη και νομικώς αβάσιμη .<br /><br />Γενικά είναι γνωστό ότι η Χώρα μας δέχεται σοβαρές πιέσεις να προχωρήσουμε σε συμβιβασμό , από φίλους και συμμάχους , δηλαδή ουσιαστικά να παραχωρήσουμε εθνική κυριαρχία , διότι αυτό επιθυμεί η Τουρκία , για να μην διαταραχθεί η ενότητα της ΝΑ Πτέρυγας του ΝΑΤΟ , αυτή την κρίσιμη περίοδο . Η έκφραση του Πομπέο , για μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στο Αιγαίο τα λέει όλα .<br /><br />Πίστη μου όμως είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος της χώρας μας , δεν θα προχωρήσει σε αυτόν τον συμβιβασμό , όποτε δεν θα πάμε σε αυτή την επώδυνη κατεύθυνση .<br /><br />Όμως είναι δεδομένο υπάρχουν πολύ μεγάλες πιέσεις από το εξωτερικό και δυστυχώς και στο εσωτερικό της Χώρας από ένα τμήμα όχι μόνο του πολιτικού συστήματος , αλλά και αυτού που λέμε σύστημα εξουσίας , δηλαδή ο πνευματικός κόσμος , οι πάσης φύσης ειδικοί για θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων ,που πιέζουν να πάμε σε ειρηνική διευθέτηση των Ελληνοτουρκικών διαφόρων , όπου ελληνοτουρκική διαφορά θεωρείται εάν θα έχουμε η όχι ΑΟΖ , εάν θα έχουμε η όχι υφαλοκρηπίδα , εάν θα έχουμε η όχι εθνική κυριαρχία , εάν θα υποστηρίζουμε και θα εξασφαλίζουμε την άμυνα των νησιών μας ,εάν θα είμαστε κανονικό κράτος . Η άποψη μου είναι ότι αφού η χώρα μας έκανε την αμφιλεγόμενη κίνηση να ταυτιστεί απόλυτα , να γίνει η αιχμή του δόρατος της δυτικής στρατηγικής έναντι της Ρωσίας , ως προς την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου .<br /><br />Οφείλει να πράξει το ίδιο για τα άμεσα συμφέροντα μας . Αυτό σημαίνει ότι και απέναντι της Τουρκίας , που κάνει μια διαρκή και συνεχή επιθετική και ακραία παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και βέβαια δεν ομιλώ μόνο για την Κύπρο το 1974 , αλλά για το τώρα με τις παρανοϊκές αξιώσεις στο Αιγαίο , οφείλουμε να υιοθετήσουμε , να υποστηρίξουμε προς κάθε κατεύθυνση την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, από την Τουρκία με την ίδια ζέση που κάναμε με την Ουκρανία .<br /><br />Η Χώρα μας οφείλει να ενδυναμώσει την άμυνα της ευαίσθητης περιοχής του Αιγαίου και ο λαός μας πρέπει να είναι ενημερωμένος για τα εθνικά μας θέματα . </div><div><br /></div><div>Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΗΤΑΝ ΣΟΦΗ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ , ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΕΒΛΕΠΑΝ, ΕΚΤΙΜΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΥΣΑΝ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ . ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΦΟΡΗΤΟΥ ΟΠΛΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ , ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΔΥΟ Η ΜΕ ΠΛΕΟΝ ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΚΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ …</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ενισχύστε την Άμυνα του Αιγαίου και ενημερώστε τον κόσμο για τα εθνικά θέματα»

Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ Επίτιμος Α/ΓΕΣ Η Τουρκία , τις τελευταίες δεκαετίες έχει δημιουργήσει, έχει συγκροτήσει μια ομάδα καθηγητών ,...

Διαβάστε την συνέχεια

Η συνεκμετάλλευση μπορεί να είναι λύση ρεαλιστική αλλά οι Έλληνες δεν την αποδέχονται»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="415" src="https://www.youtube.com/embed/GkF8tGQrV4w" width="703" youtube-src-id="GkF8tGQrV4w"></iframe></div><div><br /></div>Ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ Ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης χαρακτηρίζει «ρεαλιστική προσέγγιση» τη «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου», σε περίπτωση που «θα θέλαμε να τα βρούμε με την Τουρκία».<br /><br /><div>«Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θέλουμε να τα βρούμε…Η ελληνική κοινή γνώμη δεν είναι έτοιμη για οποιαδήποτε υποχώρηση και γι ΄ αυτό δεν είναι ούτε η κυβέρνηση , ούτε η αντιπολίτευση», προσθέτει.<br /><br />Ο κ.Αντωνιάδης μιλά για τα ελληνοτουρκικά λέγοντας ότι μπορεί πάντα να γίνονται επεισόδια μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας αλλά «έδαφος ελληνικό να κινδυνεύσει για τα επόμενα 50 χρόνια δεν υπάρχει». Ανησυχεί ωστόσο για την Θράκη και όσα μπορούν να προκληθούν εκεί, χωρίς πόλεμο.<br /><br />Εξηγεί τι εννοεί όταν λέει πως Ελλάδα και Τουρκία δεν έχουν το ίδιο ειδικό βάρος.<br /><br />Χαρακτηρίζει ανοησία την αποστολή όπλων από την Ελλάδα προς την Ουκρανία.<br /><br />Ο κ.Αντωνιάδης ήταν ο Α/ΓΕΝ που είχε ζητήσει να ξεκινήσει ναυπηγικό πρόγραμμα στην Ελλάδα για τον ελληνικό Στόλο, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε η εισήγηση του. Μας υπενθυμίζει τι είχε συμβεί τότε.<br /><br />«Έχουμε τη νοοτροπία του νεόπλουτου στους εξοπλισμούς» , λέει ο κ.Αντωνιάδης και εξηγεί την άποψη του.<br /><br />Τέλος μιλά για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Εκκλησία. Ένα θέμα για το οποίο οι δηλώσεις του είχαν προκαλέσει αντιδράσεις στο παρελθόν. Μάλλον το ίδιο θα γίνει και τώρα…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η συνεκμετάλλευση μπορεί να είναι λύση ρεαλιστική αλλά οι Έλληνες δεν την αποδέχονται»

Ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ Ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης χαρακτηρίζει «ρεαλιστική προσέγγιση» τη «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου», σε περίπτωση που «θα θέλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο γρίφος της «ισορροπημένης» στάσης των χωρών της Μ. Ανατολής στον πόλεμο της Ουκρανίας

<img height="368" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1863567904_3.jpg" width="755" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει επιφέρει τεκτονικές αλλαγές στο διεθνές σύστημα και απειλεί με μια γενικευμένη αναταραχή που εκτείνεται πολύ πιο μακριά από τα σύνορα της Ουκρανίας, της Ρωσίας και της Ευρώπης. Ενώ η διεθνής κοινότητα στη μεγάλη πλειοψηφία της έχει καταδικάσει τη ρωσική εισβολή, σημειώνεται ισορροπημένη πολιτική την οποία επιχειρούν να κρατήσουν οι μεγάλες αραβικές χώρες και χώρες της Μέσης Ανατολής. Για λόγους, οικονομικούς, εσωτερικούς και γεωπολιτικούς αποφεύγουν να πάρουν θέση ή ακόμη και να συμμετάσχουν στην εκστρατεία κυρώσεων που έχει επιβάλει η Δύση στη Ρωσία.<br /><br />Η στάση αυτή δεν είναι άσχετη με τις γενικότερες εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί στον Αραβικό κόσμο τα τελευταία δυο χρόνια, με κομβικά σημεία τη σύναψη των συμφωνιών Αβραάμ για την ομαλοποίηση των σχέσεων αραβικών χωρών με το Ισραήλ, και τη δηλωμένη επιλογή της αμερικανικής κυβέρνησης Μπάιντεν να στρέψει το στρατηγικό ενδιαφέρον της στον Ειρηνικό ωκεανό, με αντίστοιχο περιορισμό της εμπλοκής της στη Μ. Ανατολή και στον Κόλπο.<br /><br />Οι αραβικές χώρες μέσα σε αυτό το περιβάλλον πέραν των εσωτερικών αντιθέσεων τους, αναζητούν ισορροπίες, νέες φιλίες και συμμαχίες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις απειλές ασφάλειας που αντιμετωπίζουν, οι οποίες επιδεινώνονται μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή. Μια σύγκρουση στην Ουκρανία η οποία θα αφήσει νικητή τις ΗΠΑ και ηττημένη τη Ρωσία εκτιμάται ότι θα έχει συνέπειες γι' αυτή την περισσότερο αυτόνομη πορεία που θέλουν να έχουν οι αραβικές χώρες, καθώς θα έχουν απέναντι τους μια ισχυρή και παντοδύναμη παγκόσμια δύναμη, τις ΗΠΑ.<br /><br />Οι χώρες της περιοχής δεν είναι υπέρ της Ρωσίας αλλά περισσότερο υπέρ ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος και για τον λόγο αυτό επέλεξαν αρχικά την τακτική της λεγόμενης «δημιουργικής ουδετερότητας». Όμως μετά από πιέσεις των ΗΠΑ τουλάχιστον στην ψηφοφορία της ΓΣ των Ηνωμένων Εθνών όλες συντάχθηκαν με την καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως ότι δεν κρατούν ακόμη ισορροπίες έναντι της Ρωσίας.<br /><br />Σε αυτήν τη σύγκρουση οι ΗΠΑ είναι σαφές ότι επιδιώκουν τη στρατηγική ανάσχεση και ήττα της Ρωσίας. Στο πλαίσιο αυτό δεν κρύβουν την επιδίωξη τους για προώθηση της συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν κάτι που θα οδηγούσε στη διακοπή των οικονομικών κυρώσεων εις βάρος της Τεχεράνης και συγχρόνως την εξασφάλιση πετρελαίου και φυσικού αερίου, που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες που προκύπτουν από την προσπάθεια περιορισμού των ρωσικών εξαγωγών. Οι χώρες του Κόλπου αντιθέτως θα ήθελαν τη διατήρηση μιας ισχυρής Ρωσίας η οποία λειτουργεί ως αντίβαρο στο Ιράν, ενώ επίσης βλέπουν την αύξηση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου (ελλείψει προς το παρόν άλλων εναλλακτικών) ως μοναδική ευκαιρία για να αυξήσουν τα έσοδα τους.<br /><br />Τόσο η Σαουδική Αραβία, της οποίας ο πρίγκηπας Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν παραμένει ακόμη «απόκληρος» των ΗΠΑ λόγω της υπόθεσης της δολοφονίας του δημοσιογράφου Κασόγκι, όσο και τα ΗΑΕ θεωρούν ότι οι ΗΠΑ δεν τους έχουν προσφέρει την αναγκαία στήριξη απέναντι στην απειλή των Χούτι στην Υεμένη και ότι οι ΗΠΑ δεν είναι συνεπείς στη δέσμευση για εγγυήσεις ασφαλείας απέναντι τους. Και φυσικά αντιμετωπίζουν με καχυποψία την κριτική στάση της Ουάσιγκτον σε θέματα δημοκρατίας και δικαιωμάτων που θα μπορούσε να στραφεί ευθέως κατά των μοναρχιών. Ειδικά τα Εμιράτα έχουν δει με καχυποψία την ενδυνάμωση των σχέσεων της Ουάσιγκτον με το Κατάρ αλλά και τη συζήτηση για τη συμφωνία με τα πυρηνικά του Ιράν.<br /><br />Αλλά για τα ΗΑΕ υπάρχει ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας, καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν προσελκύσει ρωσικά κεφάλαια και τώρα Ρώσοι ολιγάρχες αναζητούν ασφαλές καταφύγιο στο Ντουμπάι.<br /><br />Το Ισραήλ που διατηρεί παραδοσιακά καλές σχέσεις με τη Μόσχα και τον πρόεδρο Πούτιν, θεωρεί ως «κόκκινη γραμμή» την προσπάθεια της Ουάσιγκτον για προώθηση της Συμφωνίας με το Ιράν, αλλά πήρε και άλλα μηνύματα από τη Μόσχα. Την ημέρα που καταδίκασε το Ισραήλ την εισβολή στην Ουκρανία, η Μόσχα έσπευσε να καταδικάσει με ανακοίνωση της την κατοχή των Υψωμάτων του Γκολάν. Επίσης, οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν εξασφαλίσει τη στρατιωτική συνεργασία με τη Μόσχα που τους επιτρέπει να πραγματοποιούν επιχειρήσεις στον Συριακό εναέριο χώρο, με στόχο συνήθως ομάδες η βάσεις των φιλοϊρανικών δυνάμεων που αποτελούν σοβαρή απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ.<br /><br />Η Αίγυπτος παρά την όλο και πιο στενή συνεργασία και στον αμυντικό τομέα με τις ΗΠΑ (τους τελευταίους μήνες απελευθερώθηκε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ η πώληση εξελιγμένου αμυντικού υλικού) διατηρεί παραδοσιακούς στενούς δεσμούς με τη Μόσχα και σε μια χώρα που είναι εξαρτημένη σε ό,τι αφορά την εισαγωγή των σιτηρών από τη Ρωσία από την οποία εξαρτάται και η εσωτερική κοινωνική ειρήνη, η διακριτική στάση της μη διάρρηξης των σχέσεων με τη Ρωσία αποτελεί τη μοναδική έστω και υποχρεωτική επιλογή.<br /><br />Και για την Αίγυπτο όπως και σε άλλες περιπτώσεις των χωρών του Κόλπου, η δηλωμένη αντίθεση της κυβέρνησης Μπάιντεν σε «αυταρχικά η αντιδημοκρατικά» καθεστώτα, δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς …<br /><br />Αλλά και το ίδιο το Ιράν κρατά μετρημένη στάση στο Ουκρανικό, καθώς παρά τις καλές σχέσεις η ιρανική ηγεσία είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική απέναντι στον Β. Πούτιν και θεωρεί ότι τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία ώστε να υπάρξει συμφωνία για τα πυρηνικά. Αυτό θα το βγάλει από το καθεστώς της διεθνούς απομόνωσης και συγχρόνως με το ξεπάγωμα δεσμευμένων πόρων του και με τη διάθεση προσθέτων ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, θα μπορέσει πλέον να αποκομίσει και σημαντικά οικονομικά οφέλη από την κρίση.<br /><br />Ο μεγάλος εφιάλτης για τη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική είναι και οι συνέπειες της Ουκρανικής κρίσης στον επισιτιστικό τομέα, καθώς είναι πολύ πιθανές μεγάλες ελλείψεις τροφίμων και κυρίως σιτηρών(η Αίγυπτος εισάγει από τη Ρωσία και Ουκρανία το 85% των αναγκών της σε σιτηρά). Η αύξηση στις τιμές των καυσίμων και της ενέργειας και οι ελλείψεις σε τρόφιμα είναι η «συνταγή» για κοινωνικές εντάσεις και εκρήξεις σε ένα περιβάλλον που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο και ακόμη έχει ζωντανές τις μνήμες της Αραβικής Άνοιξης.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο γρίφος της «ισορροπημένης» στάσης των χωρών της Μ. Ανατολής στον πόλεμο της Ουκρανίας

Νίκος Μελέτης Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει επιφέρει τεκτονικές αλλαγές στο διεθνές σύστημα και απειλεί με μια γενικευμένη αναταραχή π...

Διαβάστε την συνέχεια

Και Ιταλοί πιέζουν πλέον υπέρ του EASTMED… κατάλαβαν το λάθος οι ΗΠΑ;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/EASTMED-POSEIDON-790x400.jpg" width="732" /><br /><br />Πληθαίνουν ακόμη περισσότερο οι φωνές που ζητούν την άμεση επανεξέταση των σχεδιασμών για κατασκευή του αγωγού EastMed με σκοπό την μείωση της ενεργειακής εξάρτησης από την Ρωσία με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία. Μετά την είδηση για πίεση από εβραϊκά λόμπι στις ΗΠΑ για στήριξη του EastMed, σε ευρωπαϊκό επίπεδο δείχνουν να αρχίζουν να ενεργοποιούνται και οι Ιταλοί.<br /><br />Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ιταλικά ΜΜΕ, εκπρόσωποι του σοσιαλδημοκρατικού Δημοκρατικού Κόμματος (Partito Democratico), Fabiano Amati, Alberto Losacco και Pina Picierno, (αντίστοιχα περιφερειακός σύμβουλος της Απουλίας, εθνικός βουλευτής και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) ζήτησαν από την ιταλική κυβέρνηση να επανεξετάσει τις προτεραιότητες υποδομής, αναλαμβάνοντας τον αγωγό φυσικού αερίου Eastmed που θα καταλήγει στην Απουλία στο Melendugno , όπου φτάνει ήδη ο αγωγός Tap.<br /><br />«Ζητάμε από την (ιταλική) κυβέρνηση να επανεκκινήσει τη διαδικασία για κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Eastmed, ικανού να φέρει αέριο στην Ευρώπη μέσω της διαδρομής Ισραήλ, Κύπρος, Ελλάδα, Ιταλία, με κατάληξη στην Απουλία. Είναι σημαντικό να εργαστούμε για αυτό το θέμα, χαιρετίζοντας τα οφέλη της ιστορικής φιλίας με το κράτος του Ισραήλ και να επιτύχουμε μεγαλύτερη ενεργειακή αυτονομία από τη Ρωσία», ήταν η πρόταση προσθέτοντας: «Οι αγωγοί φυσικού αερίου γενικά και το πολιτικό έργο για τη μείωση της εξάρτησης από τη Ρωσία και τη διαφοροποίηση των προμηθευτών είναι θέμα ειρήνης, περιβαλλοντικής ασφάλειας και ευημερίας.<br /><br />“Γι’ αυτό ελπίζουμε στην ανάγκη επανενεργοποίησης των επαφών με την ισραηλινή κυβέρνηση και εντατικοποίηση κάθε προσπάθειας για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Eastmed, αφαιρώντας τους δισταγμούς που εκδηλώθηκαν πριν από μερικά χρόνια και σε ένα ιστορικό πλαίσιο εντελώς διαφορετικό από το σημερινό». Σημειώνεται πως ο αρχικός σχεδιασμός προβλέπει πως η Ιταλία ενώνεται με τον αγωγό EasτΜed μέσω του αγωγού Poseidon.<br /><br />H ιταλική La Repubblica (19/03/22) αναφέρει πως η πιο πάνω εξέλιξη ενισχύεται και από τις δηλώσεις του Ιταλού Πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι κατά τη συνάντηση μεταξύ των πρωθυπουργών της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας στη Villa Madama. «Η ενεργειακή πρόκληση υπερβαίνει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης του πολέμου η Ευρώπη έχει πλέον επίγνωση της ανάγκης να επιταχυνθεί η διαφοροποίηση των πηγών φυσικού αερίου και η παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας Η νότια ακτή της Μεσογείου και η νότια Ευρώπη θα έχουν θεμελιώδη ρόλο σε αυτή τη διαδικασία, προς όφελος ολόκληρης της ΕΕ», είπε.<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Πάντως προβληματισμό προκαλεί η χλιαρή στάση Ελλάδας-Κύπρου για την κατασκευή του EastMed με την την Κυπριακή Κυβένρηση και συγκεκριμένα την Υπουργό Ενέργειας να δηλώνουν πως «o EastMed δεν αποτελεί μονόδρομο» για τη συμβολή της Κύπρου στην απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο». Παράλληλα οι Τούρκοι εντείνουν τις διεθνείς πιέσεις για κατασκευή αγωγού από τα κοιτάσματα στης Ανατολικής Μεσογείου (Κυπρου-Ισραήλ) προς Τουρκία και από εκεί την ευρωπαϊκή αγορά. Τον σχεδιασμό αυτό στηρίξει και το ψευδοκράτος που βλέπει μια τέτοια εξέλιξη ως ευκαιρία αναβάθμισής-αναγνώρισής του.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Και Ιταλοί πιέζουν πλέον υπέρ του EASTMED… κατάλαβαν το λάθος οι ΗΠΑ;

Πληθαίνουν ακόμη περισσότερο οι φωνές που ζητούν την άμεση επανεξέταση των σχεδιασμών για κατασκευή του αγωγού EastMed με σκοπό την μείωση τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πρόταση των Αμερικανών στην Τουρκία για τους S-400 θα μπορούσε να φέρει ανατροπές.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/03/TURKEY-S-400-LAUNCH-790x400.jpg" width="730" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η πρόταση των ΗΠΑ για μεταφορά των τουρκικών S-400 στην Ουκρανία κρύβει παγίδες για τον Ερντογάν. Κεντρικό θέμα στην ειδησεογραφία έχει η αποκάλυψη αμερικανικών εφημερίδων (The New York Times, ενώ θέμα φιλοξενήθηκε και στην The Wall Street Journal), ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρότειναν στον Ερντογάν την ολική επαναφορά της Τουρκίας στο πρόγραμμα του μαχητικού F-35, εάν δεχθεί να στείλει τους ρωσικούς S-400 στην Ουκρανία! Πρόκειται για μια πρόταση που κρύβει πολλές υστεροβουλίες αλλά και παγίδες για την Τουρκία. Γι’ αυτό, σε αυτή της τη μορφή, δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή. Είναι όμως πιο πολύπλοκο…<br /><br />Οι Αμερικανοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι για να πουληθεί ένα οπλικό σύστημα, την έγκριση πρέπει αν τη δώσει ο κατασκευαστής του. Στην περίπτωση των τουρκικών S-400, η Ρωσία θα πρέπει να συναινέσει και να εκδώσει το αποκαλούμενο ως “end user certificate”, το «Πιστοποιητικό Τελικού Χρήστη», που θα δίνει το πράσινο φως να προχωρήσει η πώληση.<br /><br />Ακόμα κι αν μια αμερικανική αμυντική βιομηχανία επιθυμεί να πουλήσει ένα σύστημά της σε κάποια χώρα, υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία κατά την οποία οι πιο σημαντικοί πυλώνες του αμερικανικού συστήματος σχεδιασμού της πολιτικής διεθνών σχέσεων της χώρας, εξετάζουν το κατά πόσον η πώληση αυτή είναι συμβατή με την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Πρέπει πρώτα να δοθεί η έγκριση από το State Department αφού πρώτα έχουν ερωτηθεί το Πεντάγωνο και το Κογκρέσο (Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και Λευκός Οίκος ή και άλλοι καθ’ ύλη αρμόδιοι φορείς, εκφέρουν άποψη κατά την εξέλιξη αυτής της διαδικασίας), προτού ληφθεί απόφαση να προχωρήσει η πώληση του συστήματος στο πλαίσιο εμπορικής συναλλαγής.<br /><br />Είναι προφανές ότι μεταφορά των S-400 στην Ουκρανία δεν πρόκειται να συμβεί. Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι είναι παράνομο. Επιχειρούν όμως να το δικαιολογήσουν στο πλαίσιο της προσπάθειας «αντιμετώπισης της βάρβαρης ρωσικής εισβολής». Άρα αντιλαμβάνονται ότι σε περίπτωση που η Τουρκία έστελνε το σύστημα στην Ουκρανία, οι συνέπειες που θα αντιμετώπιζε θα ήταν πολύ σκληρές.<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Οι τουρκορωσικές σχέσεις και το φλερτ με τον ευρασιανισμό θα λάμβαναν τέλος. Η Τουρκία δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να επιστρέψει στην αγκάλη του ΝΑΤΟ για προστασία. Αυτές οι σκληρές συνέπειες είναι όμως το δεδομένο που οδηγεί τις ΗΠΑ να προσφέρουν τόσο μεγάλης αξίας αντάλλαγμα όπως η ολική επαναφορά στο πρόγραμμα του μαχητικού F-35. Θα μπορούσε όμως η αμερικανική σκέψη να είναι πιο πολύπλοκη; Η υποψία είναι πως ναι…<br /><br />Με απλά λόγια: Οι ΗΠΑ διατυπώνοντας μια τόσο ακραία πρόταση γνωρίζοντας ότι η πιθανότητα να γίνει αποδεκτή από το καθεστώς Ερντογάν είναι από ελάχιστη έως ανύπαρκτη, ίσως στρώνουν το έδαφος στον Τούρκο ηγέτη… Εάν χρησιμοποιήσει αυτή την πίεση θα μπορούσε να επιλέξει μια πιο ανώδυνη στάση, έχοντας να χρησιμοποιήσει παράλληλα πιο πειστικό επιχείρημα απέναντι στον Βλαντιμίρ Πούτιν.<br /><br />«Οι S-400 μου έχουν δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που μου έχουν λύσει και από το να μου ζητούν να τα παραδώσω στον εχθρό σου παρανομώντας, συμπεριφέρομαι έντιμα και τα παραδίδω σε εσένα. Θα συζητήσουμε τι θα μπορούσα να λάβω με τα λεφτά που έχω επενδύσει».<br /><br />Μήπως τελικά αυτός είναι ο πραγματικός στόχος των Αμερικανών; Οι οποίοι ενδεχομένως και να διακρίνουν ότι πιθανότατα και ο ίδιος ο Ερντογάν θα ενδιαφερόταν να απαλλαγεί από τους S-400; Με έναν τρόπο που δεν θα οδηγεί σε πλήρη διάρρηξη των σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας, με ό,τι αυτό μπορεί αν συνεπάγεται εάν κάποιος εξετάσει το αιματηρό ιστορικό παρελθόν των συρράξεων ανάμεσα στις δυο πλευρές τους προηγούμενους αιώνες;<br /><br />Πολλά μπορούν να συμβαίνουν. Προς το παρόν θα πρέπει μόνο να κρατήσουμε ότι το ζήτημα των τουρκικών S-400 έχει επανέλθει στο τραπέζι. Η Τουρκία επιθυμεί να αναγνωριστεί η «ιδιαιτερότητα» που της επιβάλει πολυδιάστατη πολιτική στραμμένη στην Ευρασία, υποστηρίζοντας ότι αυτό θα είναι προς όφελος της Δύσης, μέσω της τουρκικής συμμετοχής στο ΝΑΤΟ. Κυρίως αναφέρεται βέβαια στις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η αμερικανική γραφειοκρατία δεν μπορεί να ξεπεράσει την τάση να θεωρεί τον τουρκικό χώρο ως ακρογωνιαίο λίθο της δυτικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας. Αυτό απειλεί τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, αν και η κατάσταση έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, συνεπεία της τουρκικής αμετροέπειας και αντιδυτικής συμπεριφοράς.<br /><br />Με κορυφαίο παράδειγμα αυτό της απόκτησης των S-400 που οδήγησε σε οριστικό εκτροχιασμό τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση, αλλάζοντας τα πάντα στην περιοχή αμέσου ελληνικού γεωπολιτικού ενδιαφέροντος. Η λύση του Γόρδιου Δεσμού δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Ο Ερντογάν δεν είναι εύκολος αντίπαλος και δεν υποχωρεί εύκολα.<br /><br />Όμως η ασυγκράτητη επιθυμία των Αμερικανών γραφειοκρατών να δουν την επιστροφή της «ασώτου θυγατέρας», σε συνδυασμό με την ασφυκτική -κυρίως οικονομική- πίεση της Ουάσιγκτον, μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπές. Είναι αυτή ακριβώς η οικονομική πίεση σε συνδυασμό με τις ανερμάτιστες οικονομικές αποφάσεις του τουρκικού καθεστώτος που έχει δημιουργήσει σοβαρότατα εμπόδια επανεκλογής το 2023. Η πεποίθηση ότι το ιδιοτελές συμφέρον του Ερντογάν μπορεί να αλλάξει πολλά, έχει λογική…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η πρόταση των Αμερικανών στην Τουρκία για τους S-400 θα μπορούσε να φέρει ανατροπές.

Του Ζαχαρία Μίχα Η πρόταση των ΗΠΑ για μεταφορά των τουρκικών S-400 στην Ουκρανία κρύβει παγίδες για τον Ερντογάν. Κεντρικό θέμα στην ειδησε...

Διαβάστε την συνέχεια