Ιστορική παρέμβαση BRICS για το Ουκρανικό τον Αύγουστο: Η Ρωσία «κλειδώνει» τα εδαφικά κέρδη, το παιχνίδι της Κίνας.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/f098cf55e352daaa0ec347804e052067_XL.jpg" width="702" /><br /><br /><div>Ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Cyril Ramaphosa την Παρασκευή 14 Ιουλίου 2023 ανακοίνωσε τα κύρια θέματα που θα συζητήσουν οι συμμετέχοντες στη σύνοδο κορυφής των BRICS στα οποία περιλαμβάνεται μια ευρεία και εμβληματική πρωτοβουλία για την επίλυση του Ουκρανικού.<div><br />Το τέλος στη μονοφωνία της Δύσης και στην επιβεβαίωση της de facto ανάδειξης ενός πολυπολικού κόσμου αναμένεται να δώσει η ιστορικών διαστάσεων εξαγγελλόμενη παρέμβαση της ομάδας των BRICS τον Αύγουστο για το ζήτημα του Ουκρανικού, με την ειδική στρατιωτική επιχείρηση να μετρά ήδη πάνω από 500 ημέρες και να έχει μετασχηματίσει τις παγκόσμιες γεωπολιτικές και οικονομικές ισορροπίες διά παντός.</div><div><br />Ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Cyril Ramaphosa την Παρασκευή 14 Ιουλίου 2023 ανακοίνωσε τα κύρια θέματα που θα συζητήσουν οι συμμετέχοντες στη σύνοδο κορυφής των BRICS στα οποία περιλαμβάνεται μια ευρεία και εμβληματική πρωτοβουλία για την επίλυση του Ουκρανικού.<br />Οι ηγέτες των χωρών της ομάδας των BRICS σχεδιάζουν να συζητήσουν το θέμα της στρατιωτικής επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία ως μέρος του «ειρηνευτικού σχεδίου» που είχαν παρουσιάσει προηγουμένως εκπρόσωποι αφρικανικών κρατών στο Κίεβο και τη Μόσχα, ανέφερε το Bloomberg σε δημοσίευμά του στις 14 Ιουλίου επικαλούμενο τη δήλωση. από τον πρόεδρο της Νότιας Αφρικής Cyril Ramaphosa.<br />Ο Ramaphosa δήλωσε ότι η επικείμενη σύνοδος κορυφής των BRICS τον Αύγουστο θα έχει στην ατζέντα της μια σειρά ζητημάτων, όπως το Ουκρανικό, η ανθρωπιστική κρίση και η ειρήνη στην Ευρώπη.<br />«Όταν συναντηθούμε, θα συζητήσουμε τις διάφορες κρίσεις που λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο», τόνισε ο κατά τη διάρκεια συνάντησης με τους ηγέτες του κυβερνώντος κόμματος στο Γιοχάνεσμπουργκ.<br />«Θα συζητήσουμε επίσης την κρίση στην Ευρασία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας».<br />Ο Νοτιοαφρικανός ηγέτης επιβεβαίωσε επίσης ότι είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelenskyy στις 13 Ιουλίου.<br />Σύμφωνα με τη Ramaphosa, οι αρχηγοί κρατών συζήτησαν το «ειρηνευτικό σχέδιο» και «την φροντίδα των παιδιών που βρέθηκαν πρόσφυγες και πρέπει να μεταφερθούν πίσω στα δικά τους τη δική τους χώρα και τους γονείς τους».<br /><br />Η πρωτοβουλία των αφρικανικών κρατών<br /><br />Στις 16 Ιουνίου, οι ηγέτες μιας ομάδας αφρικανικών χωρών μετέβησαν στο Κίεβο και τη Μόσχα με ένα ειρηνευτικό σχέδιο, το οποίο προέβλεπε τον τερματισμό του πολέμου, την έναρξη διπλωματικών διαπραγματεύσεων και την επίλυση ανθρωπιστικών ζητημάτων όσον αφορά την παροχή σιτηρών και τροφίμων σε χώρες που εξαρτώνται από τέτοιες προμήθειες.<br />Μετά τη συνάντηση στο Κίεβο, οι Αφρικανοί ηγέτες ταξίδεψαν στη Μόσχα με το ειρηνευτικό τους σχέδιο.<br />Ωστόσο, τδεν πέτυχαν κανένα αποτέλεσμα ή συμφωνία και ο Νοτιοαφρικανός πρόεδρος Ramaphosa δήλωσε ότι οι αφρικανικές χώρες επιμένουν στην «επίλυση της σύγκρουσης» μέσω διαπραγματεύσεων και διπλωματίας».<br />Η επερχόμενη σύνοδος κορυφής των BRICS θα διεξαχθεί στις 22 - 24 Αυγούστου στην πόλη Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής.<br />Η Ρωσία, ως μέλος της οργάνωσης, αναμένεται να λάβει μέρος στη συνάντηση των ηγετών.<br />Στις 17 Ιουνίου, ο ηγέτης της Νότιας Αφρικής Cyril Ramaphosa δήλωσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin θα πρέπει να εκπροσωπήσει τη Ρωσία προσωπικά στην επικείμενη σύνοδο κορυφής των BRICS.<br />Ωστόσο, λόγω του γεγονότος ότι έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης του από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία, το Κρεμλίνο εξετάζει την αυτπρόσωπη παρουσία του Ρώσου προέδρου με την παροχή πρόσθετης ασυλίας.<br /><br />Οι ρωσικές θέσεις και τα εδαφικά κέρδη<br /><br />Η ρωσική πλευρά, από την πλευρά της, ατύπως ακόμη καταθέτει έναν «οδικό χάρτη» για την ειρήνευση στο Ουκρανικό, αλλά και τις νέες γεωπολιτικές αρχές που θα διαμορφώνουν έναν πολυ-πολικό κόσμο, θέτοντας το ερώτημα στη διεθνή κοινότητα: ποιο θα είναι το μέλλον της Ουκρανίας αφού σταματήσουν να μιλούν τα όπλα.<br />Στην πρόσφατη διάσκεψη για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας στο Λονδίνο, η γενική συζήτηση αφορούσε τις επικείμενες διαπραγματεύσεις που κάποια στιγμή θα λάβουν χώρα έτσι και αλλιώς.<br />Στην πραγματικότητα, αυτό μπορεί να συμβαίνει ήδη στα παρασκήνια.<br />Οι πρόσφατες συζητήσεις (που έγιναν στα μέσα Ιουνίου) μεταξύ Ρωσίας, Κίνας και ΗΠΑ, που διοργανώθηκαν από την Ουάσιγκτον στο Κάιρο, σχετικά με τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, ενδέχεται να είναι μόνον η αρχή ευρύτερων συνομιλιών και ίσως ακόμη να έχουν ξεκινήσει συγκεκαλυμμένα οι σχετικές συζητήσεις<br />Πώς θα έμοιαζε όμως η ανασυγκρότηση της Ουκρανίας μετά τη στρατιωτική επιχείρηση που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022 ;<br />Στην ιστοσελίδα Russia Briefing που απηχεί τις απόψεις του Κρεμλίνου για τις γεωπολιτικές αλλαγές που τέθηκαν εν ενεργεία παρουσιάζεται ο «οδικός χάρτης» τον οποίο έχει καταρτίσει η Ρωσική Ομοσπονδία για τον τερματισμό της σύγκρουσης, ανοίγοντας τα χαρτιά της όσον αφορά τις απαιτήσεις της για την επόμενη ημέρα και τις νέες γεωπολιτικές ισορροπίες...<br /><br />Τα νέα σύνορα<br /><br />Από τη ρωσική σκοπιά, οι πρόσφατες δηλώσεις του Dmitri Medvedev, Αναπληρωτή Προέδρου του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, υποδηλώνουν ότι η Ρωσία απαιτεί – και επιβάλλει - χερσαία σύνορα να εκτείνονται μέχρι το Lviv προς τη Δύση, κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.<br />Δεδομένου ότι η Ρωσία έχει επίσης κινηθεί για να φιλοξενήσει στη Λευκορωσία τακτικά πυρηνικά όπλα, αυτό σημαίνει ότι μεγάλο μέρος της σημερινής βόρειας Ουκρανίας θα ήταν επίσης μέρος μίας ευρύτερης ζώνης κυριαρχίας, προκειμένου να προστατευθεί καλύτερα το νότιο τμήμα της Λευκορωσίας.<br />Υπήρξαν επίσης διαπραγματεύσεις και συζητήσεις ως προς το κατά πόσον η Λευκορωσία μπορεί τελικά να γίνει μέρος της ίδιας της Ρωσίας – κάτι που θα ταιριάζει με την γεωπολιτική ατζέντα που έχει διαμορφώσει ο Vladimir Putin και επί αυτής έχει συνάψει διεθνείς συμμαχίες, με ισχυρότερη αυτή της Κίνας.<br />Το Κίεβο θα παρέμενε η πρωτεύουσα, εκτός της ρωσικής σφαίρας επιρροής αλλά θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι πολιτικές της Ουκρανίας θα παραμείνουν σε συνάφεια με τα συμφέροντα ασφάλειας του Κρεμλίνου προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν νέες τριβές μελλοντικά.<br />Στα ανατολικά, όσον αφορά τις περιοχές Donbass, Zaporozhie και Kherson, κάθε νέο σύνορο θα διαμορφωθεί κατά μήκος του ποταμού Δνείπερου.<br />Αυτή η συνοριακή γραμμή συνεχίζεται νότια, με την Οδησσό να περνά στα χέρια της Ρωσίας και τα σύνορα με την Ουκρανία προς τη Δύση να τοποθετούνται στην Υπερδνειστερία, ήδη ένα de facto μέρος της ρωσικής εδαφικής επικράτειας.<br /><br />Το νέο καθεστώς της ουκρανικής κυριαρχίας<br /><br />Θα πρέπει επίσης να αναγνωριστεί ότι αυτό το σενάριο δεν αντιπροσωπεύει μια «ολοκληρωτική ρωσική νίκη» - που δεν αποτελούσε σε κανένα σημείο ρωσική στόχευση.<br />Αυτό θα σήμαινε στη πράξη ότι ολόκληρη η Ουκρανία θα έπεφτε στην κυριαρχία της Μόσχας, επισημαίνεται στο κείμενο θέσεων.<br />Αυτό το σενάριο αναγνωρίζει την ύπαρξη του ουκρανικού κυρίαρχου κράτους, αν και σε περιορισμένη, μορφή που δεν αμφισβητεί το δόγμα ασφάλειας της ρωσικής ομοσπονδίας.<br />Και υπάρχουν επιφυλάξεις για την απόδοση του εν λόγω καθεστώτος κυριαρχίας όσον αφορά τις εγγυήσεις ασφάλειας<br />Ο χάρτης δεν προορίζεται να καταγράψει την οριστική λύση του Ουκρανικού.<br />Αλλά έχει σκοπό να πυροδοτήσει κάποια διεθνή πολυμερή συζήτηση.<br />Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλά ζητήματα που θέτουν σε κίνδυνο αυτή τη λύση.<br /><img height="419" src="https://www.bankingnews.gr/image/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF_%CE%BF%CE%B8%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%82_2023-07-02_142547.png" width="640" /><br /><br /></div><div>Τα «αγκάθια» στην προτεινόμενη λύση<br /><br />Πρώτον, η Πολωνία έχει κάποιες αξιώσεις σε ουκρανικό έδαφος και μπορεί να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις, υπό την αιγίδα της αρχής του «δόγματος ασφάλειας της ΕΕ» για τη μετακίνηση των συνόρων της προς ανατολάς για να αποκτήσει τα νέα σύνορα στο Lviv με τη Ρωσία.<br />Η Ουκρανία έχει ήδη διαμαρτυρηθεί για πολωνικά σχέδια όσον αφορά τμήματα της επικράτειάς της, ωστόσο οι ιστορικοί ισχυρισμοί έχουν εμπραγματη βάση, παρά τη συμφωνία μεταξύ Βαρσοβίας και Κιέβου.<br />Τμήματα της Δυτικής Ουκρανίας ήταν πολωνικά μέχρι το 1939 - 1940 περίπου.<br />Δεύτερον, οι νέοι «ρωσικοί» τομείς στο πλαίσιο μιας επανασχεδίασης των ουκρανικών συνόρων κατόπιν διαπραγμάτευσης θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να χαρακτηριστούν ως «ουδέτερη ζώνη» αντί να αποτελούν κυρίαρχο τμήμα της ίδιας της ηπειρωτικής Ρωσίας.<br />Υπάρχει κάποιο προηγούμενο, με αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες να υπάρχουν μεταξύ Κίνας και Πακιστάν, Ιράκ και Κουβέιτ, Βόρειας και Νότιας Κορέας και στα τέλη της δεκαετίας του 1960 μεταξύ Βορείου και Νοτίου Βιετνάμ.<br /><br />Η ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη και τα ανταλλάγματα για την Ουκρανία<br /><br />Ο τρόπος διαχείρισης και επιτήρησης του καθεστώτος ασφάλειας στις εν λόγω ζώνες είναι ένα θέμα υπό διαπραγμάτευση, σύμφωνα με τις ρωσικές θέσεις.<br />Μια στρατιωτική δύναμη της ΕΕ – της οποίας την παρουσία θα εγγυάται η Γερμανία, τη Γαλλία και πιθανώς οι Ηνωμένες Πολιτείες, ενδέχεται να είναι μια απάντηση σε περίπτωση που μια παρουσία του ΝΑΤΟ θεωρηθεί απειλητική για τη Μόσχα.<br />Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία, όσον αφορά την εδαφική της επικράτεια, θα συρρικνωθεί σημαντικά ως αποτέλεσμα της στρατιωτικής της ήττας.<br />Ωστόσο, παραμένει το γεγονός –αν και μια άβολη πραγματικότητα– ότι ορισμένες περιοχές της Ουκρανίας, ειδικά στην Ανατολή, θα προτιμούσαν να αποτελούν μέρος της Ρωσίας.<br />Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σύγκρουση συνεχίζεται στις περιοχές του Donbass από το 2014.<br />Λοιπόν, τι λαμβάνει η Ουκρανία σε αντάλλαγμα την παραχώρηση μέρους της εδαφικής της επικράτειας.<br />Όπως συμβαίνει σε κάθε ειρηνευτική διαπραγμάτευση, είναι δυνατόν να συναφθούν διάφορες διεθνείς συνθήκες και να αναπτυχθούν νέα δόγματα συλλογικής ασφάλειας.<br />Πρώτον, μια νέα Ουκρανία θα μπορούσε να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />Δεύτερον, τα 281 δισεκατομμύρια δολάρια των «παγωμένων» ρωσικών περιουσιακών στοιχείων θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τη Ρωσία και να διατεθούν για την ανοικοδόμηση της μεταπολεμικής Ουκρανίας.<br />Δεδομένου ότι τα χρήματα είναι ούτως ή άλλως εκτός πρόσβασης της Μόσχας και η Κεντρική Τράπεζα τα έχει διαγράψει από τα βιβλία της προς το παρόν ως «μη ανακτήσιμα».,η υπόθεση ότι μπορεί να συναφθεί συμφωνία επί αυτού του ζητήματος είναι βάσιμη.<br />Στη συνέχεια, υπάρχει η πρόσφατα διευρυμένη και σημαντική νέα ουκρανική διασπορά.<br />Με περίπου 8 εκατομμύρια Ουκρανούς στο εξωτερικό και το γεγονός ότι δεν αναμένεται να επιστρέψουν βραχυπρόθεσμα, το γεγονός αυτό εξακολουθεί να αποτελεί μια μεγάλη πιθανή πηγή εσόδων για τη χώρα.</div><div><br />Μια μικρότερη, ανασυγκροτημένη Ουκρανία χωρίς συνοριακές συγκρούσεις θα οδηγούνταν σε επιστροφή στην ανάπτυξη, κάτι που θα είναι αδύνατο να επιτευχθεί κατά την τρέχουσα κατάσταση πραγμάτων.<br />Μένει να δούμε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα και πώς θα διαμορφωθεί.<br />Ωστόσο, μια ανασυγκρότηση της Ουκρανίας όπως υποδεικνύεται θα άρει τουλάχιστον τα εμπόδια των συγκρούσεων και θα εγκαινιάσει ένα νέο καθεστώς ασφάλειας και ανάπτυξης για τον ουκρανικό λαό.<br />Η επιμονή του Volodymyr Zelensky ότι όλα τα εδάφη πρέπει να ανακτηθούν, φαίνεται ολοένα και πιο ακατόρθωτη και επικίνδυνη για την ίδια τη χώρα του – και αν και απίθανο σενάριο θα χρειαστεί μακροπρόθεσμα χρόνια μάταιων θυσιών από τον Ουκρανικό λαό.<br />Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο Zelensky ακύρωσε τις προεδρικές εκλογές του 2024 που ήταν προγραμματισμένες στην Ουκρανία και χρησιμοποίησε τη συνεχιζόμενη σύγκρουση για να καθυστερήσει επ' αόριστον οποιαδήποτε δημοκρατική συζήτηση για το τέλος της πολεμικής διένεξης.<br />Αυτό είναι προβληματικό καθώς αρνείται στον ουκρανικό λαό να εκφράσει οποιαδήποτε συλλογική φωνή ως προς το τι αισθάνεται για τον τερματισμό της σύγκρουσης.<br />Αντίθετα, η πολεμική αντιπαράθεση διαιωνίζεται.<br />Ο Zelensky και οι πολιτικές του ευθύνονται για τη διαιώνιση των εχθροπραξιών.<br />Κάτι πρέπει να γίνει για να σπάσει αυτό το αδιέξοδο και η υποχώρηση παραμένει τιμητική απόφαση ακόμα και ύστερα από έναν αιματηρό αγώνα, επισημαίνει η ρωσική πλευρά.<br /><br />Ο ρόλος της Κίνας<br /><br />Το Πεκίνο , από οτην πλευρά του θέλει να διαδραματίζει το ρόλο του αξιόπιστου συνομιλητή και γι αυτό θα χρησιμοποιήσει ενεργητικά το σχήμα των BRICS για τις παρεμβάσεις της.<br />Έχει δημιουργήσει στενούς δεσμούς με τη Μόσχα όλα αυτά τα χρόνια και ο ρόλος του ως γεωπολιτικής και οικονομικής δύναμης θα είναι καταλυτικός τόσον όσον αφορά τον τερματισμό της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης αλλά και τις αναδυόμενες γεωπολιτικές ισορροπίες.<br />Υπό τη διακυβέρνηση του προέδρου Xi Jinping, η Κίνα επένδυσε πολλά στη σχέση της με τη Ρωσία και τη θεωρεί βασικό σύμμαχο έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης ως μέρος των σχεδίων του Πεκίνου να διαμορφωθεί ένα αντίπαλο δέος στην ηγεμονία της δύσης.<br />Ο Xi και ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin συναντήθηκαν πολλές φορές την τελευταία δεκαετία, με πιο πρόσφατη τον Μάρτιο, όταν το δίδυμο των ηγετών δεσμεύθηκε για μια συνεργασία «χωρίς όρια» μόλις η Κίνα ανακοίνωσε ένα ειρηνευτικό σχέδιο 12 σημείων για την επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία, πρόταση την οποία ο πρόεδρος Putin δήλωσε ότι αντιμετωπίζει «με σεβασμό».<br />Τον Μάιο, η Κίνα έστειλε τον ειδικό επιτετραμμένο της για τις ευρασιατικές υποθέσεις, Li Hui, στην Ουκρανία ως μέρος μιας 12ήμερης περιοδείας στο Κίεβο, τη Βαρσοβία, το Παρίσι, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τη Μόσχα σε μια προσπάθεια να βρει κοινό έδαφος για μια ενδεχόμενη πολιτική διευθέτηση της σύρραξης.<br />Ενώ η Κίνα έχει δείξει εμπράκτως την υποστήριξή της στη Μόσχα εμβαθύνοντας την οικονομική και στρατηγική της συνεργασία με τη Ρωσία, μέχρι σήμερα δεν έχει υποστηρίξει ρητά ούτε κατήγγειλε τις πολεμικές προσπάθειες της Ρωσίας.<br /><br />Παιχνίδια ισορροπιών <br /><br />Καθώς ο πόλεμος μαίνεται με την ουκρανική αντεπίθεση να «ναυαγεί», το Πεκίνο προσπαθεί σε μεγάλο βαθμό να εξισορροπήσει τις διάφορες στρατηγικές του σχέσεις, τηρώντας λεπτές ισορροπίες προκειμένου να μην διαρρήξει τις επιχειρηματικές και στρατηγικές του συνεργασίες με τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τη Ρωσία.<br />«Από τη μια πλευρά, η Κίνα εκτιμά τους δεσμούς της με τη Ρωσία, με την οποία μοιράζεται αμοιβαία εχθρότητα για την επιρροή των ΗΠΑ, αλλά από την άλλη ανησυχεί επίσης για την εικόνα της στην Ευρώπη, η οποία βλέπει τη δίκαιη επίλυση του πολέμου της Ουκρανίας ως κεντρική στρατηγική της επιδίωξη», δήλωσε η Lily McElwee, επικεφαλής των κινεζικών σπουδών στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών στο Columbia.<br />Η εταιρική σχέση της Κίνας με τη Ρωσία έχει γίνει ιδιαίτερα πιο σημαντική καθώς οι σχέσεις της με τις προηγμένες δυτικές βιομηχανικές δημοκρατίες έχουν επιδεινωθεί και το Πεκίνο προσπαθεί να διαφοροποιήσει πλέγμα των διεθνών του εμπορικών σχέσεων, σύμφωνα με την McElwee.<br />Ως εκ τούτου, η Κίνα επιδιώκει να αποτρέψει τις Βρυξέλλες και άλλες ευρωπαϊκές χώρες από το να «εξετάσουν περαιτέρω κινήσεις για να διαφοροποιήσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους μακριά από την Κίνα και να επιβάλουν πρόσθετους ελέγχους στη μεταφορά τεχνολογίας διπλής χρήσης», πρόσθεσε.<br />Επιπλέον, το Πεκίνο προσπαθεί να οικοδομήσει τη διπλωματική του επιρροή μεταξύ των αναπτυσσόμενων κρατών και των αναδυόμενων οικονομιών της ομάδας των BRICS, και ως μέρος μίας υπεύθυνης λύσης του Ουκρανικού – το οποίο πέραν των άλλων συνεπειών έχει μεγεθύνει τα οικονομικά προβλήματα σε πολλές από αυτές τις χώρες .<br />Το Πεκίνο προσπαθεί ενεργά να δείξει ότι λαμβάνει μέτρα για την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει επιτύχει συγκεκριμένο συμβιβασμό με τον Putin ή την Ουκρανία.<br />«Το πρόβλημα για την Κίνα είναι ότι οι προσπάθειες της μέχρι στιγμής έχουν αποδειχθεί μη ικανοποιητικές για την Ουκρανία και την Ευρώπη», δήλωσε η McElwee.<br />«H ειρηνευτική πρόταση 12 σημείων αποτελεί μια πολιτική διευθέτηση σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, αλλά αυτό σημαίνει ότι ’’κλειδώνουν’’ τα ρωσικά εδαφικά κέρδη».<br />Ο Xi κράτησε επίσης ανοιχτό διάλογο με την Ουκρανία.<br />Το Πεκίνο υποστήριξε ακόμη και τον ισχυρισμό του Κιέβου να αποκαταστήσει την εδαφική του ακεραιότητα στα σύνορα του 1991, η οποία περιλαμβάνει την Κριμαία - μια χερσόνησο που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014, στέλνοντας μηνύματα ότι είναι πρόθυμη να αναλάβει πρωτοβουλίες για τον τερματισμό του πολέμου.<br /><br />Αναμένεται λοιπόν στο προσεχές διάστημα ο πόλεμος να διεξαχθεί και με τα μέσα της διπλωματίας με τον BRICS και την Κϊνα να αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Ιστορική παρέμβαση BRICS για το Ουκρανικό τον Αύγουστο: Η Ρωσία «κλειδώνει» τα εδαφικά κέρδη, το παιχνίδι της Κίνας.

Ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Cyril Ramaphosa την Παρασκευή 14 Ιουλίου 2023 ανακοίνωσε τα κύρια θέματα που θα συζητήσουν οι συμμετέχοντες στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη ανοίγει… θέμα Σαμαρά. Η Αχτσιόγλου θα ενδυναμώσει την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση.

<img height="427" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/51c18e4cedb999fdfdc0033eb84f8f4d_XL.jpg" width="729" /><br /><br /><div>Ερώτημα: Ο Erdogan λέει ότι στην συνάντηση με τον Κ. Μητσοτάκη τού έθεσε το θέμα της Θράκης.... - Τελικά τι ισχύει;<br /><br />Η κυβέρνηση μπαίνει σε βαθιά νερά από την αρχή της θητείας με τα μέτωπα να είναι πολλά τόσο στην εξωτερική πολιτική όσο και στην οικονομία.<br />Και μην ξεχνάμε ότι έχει και πολλά εσωτερικά θέματα.<br />Ξεκινώντας από την πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ διαφαίνεται για την κυβέρνηση μία πολιτική κατευνασμού, δηλαδή «να τα βρούμε» με την Τουρκία αφήνοντας όμως αρνητικές εντυπώσεις τόσο για το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων όσο και για την τελική κατάληξή τους.<br /><br />Τι συζητήθηκε στην συνάντηση Erdogan- Μητσοτάκη;<br /><br />Ερώτημα: Ο Erdogan λέει ότι στην συνάντηση με τον Κ. Μητσοτάκη τού έθεσε το θέμα της Θράκης.<br />Τι ακριβώς έθεσε ο τούρκος πρόεδρος και γιατί δεν το ανέφερε ποτέ ο Πρωθυπουργός αντιθέτως με κύκλους ανέφερε ότι ποτέ δεν συζητήθηκε κάτι τέτοιο;<br />Το πλαίσιο που έχει θέσει ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης ο οποίος έχει τονίσει ότι ανοίγεται ένα μεγάλο παράθυρο για επίλυση των ζητημάτων με την Τουρκία, μάς προδιαθέτει πρώτον , για μία μεγάλη ατζέντα διμερών ζητημάτων – ενώ μόνο η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα είναι προς συζήτηση- και δεύτερον για «συμβιβασμούς» που πρέπει να κάνει και η πλευρά της Ελλάδας.<br /><br />Δικαιολογημένες οι αντιδράσεις κύκλων Σαμαρά<br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα, είναι απολύτως δικαιολογημένη η αντίδραση των κύκλων Σαμαρά που αρχίζει και σηκώνει ανάστημα μέσα στον κόμμα.<br />Η αλήθεια είναι ότι η νίκη της ΝΔ είχε κλείσει προς το παρόν τα στόματα της δυσαρέσκειας των πρώην αρχηγών.<br />Ο Κώστας Καραμανλής έμεινε εκτός Βουλής και ο ξάδερφός του δεν αξιοποιήθηκε όπως δεν αξιοποιήθηκαν και καραμανλικά στελέχη.<br />Όμως, ο Αντώνης Σαμαράς έχει κάνει την παρουσία του αντιληπτή πριν λίγο καιρό που ο Πρωθυπουργός υποσχέθηκε γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και στη συνέχεια μόλις χθες όταν αναγκάστηκε μέσω κύκλων να απαντήσει για το πνεύμα του κατευνασμού που κατατρέχει την ελληνική διπλωματία.<br /><br />Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι εκλογών προσώπων<br /><br />Πέρα όμως, από τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής είδαμε να τα βάζει με τα θέματα της ακρίβειας.<br />Προς το παρόν δεν υπάρχει αντιπολίτευση στην Ελλάδα.<br />Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα αρχίζει να ανασυγκροτείται.Παρεμπιπτόντως, είναι αφελές έως γραφικό να λέμε ότι μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο 12% διότι μετά τις εκλογές δεν υπάρχει συσπείρωση ψηφοφόρων.<br />Η ψύχραιμη ανάλυση λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί ένα μεγάλο κορμό 18-20% που δεν τον χάνει, όποια καθίζηση έγινε επί Τσίπρα και επί λανθασμένων πολιτικών.<br />Οι αυτοδιοικητικές είναι εκλογές προσώπων και όχι παρατάξεων, οπότε δεν μπορεί κανείς να βγάλει συμπεράσματα για τα κόμματα.<br /><br />Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο 18-20% και η Αχτσιόγλου θα ανασυγκροτήσει το χώρο<br /><br />Η Αχτσιόγλου παρόλο που προέρχεται από τις αριστερές τάσεις, θα στρέψει το κόμμα στην υπεύθυνη σοσιαλοδημοκρατία.<br />Δίπλα της θα στοιχηθούν σοβαρά πρόσωπα όπως ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Αλέξης Χαρίτσης, Νάσος Ηλιόπουλος κ.α<br />Η ανάδειξη της σοβαρής Έφης Αχτσιόγλου στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει το έναυσμα για σοβαρή αντιπολίτευση και ανασυγκρότηση στο κόμμα.<br />Τα προβλήματα στην κοινωνία είναι πολλά, όπως π.χ η ακρίβεια και το σκληρό μπλοκ των καρτέλ σε πολλά προϊόντα και υπηρεσίες.<br />Ο πληθωρισμός έπεσε αλλά όχι οι τιμές. Εκεί θα είναι το πρώτο μέτωπο που ο ΣΥΡΙΖΑ θα χτυπήσει.<br /><br />Το μέτωπο στην Παιδεία θα ενδυναμώσει τον ΣΥΡΙΖΑ<br /><br />Το δεύτερο μέτωπο είναι η Παιδεία και η Υγεία. Στην Παιδεία ήδη η κωλοτούμπα της πανεπιστημιακής αστυνομίας από πλευράς κυβέρνησης δείχνει έλλειμα πολιτικής βούλησης.<br />Παράλληλα, από την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, δημιουργείται χώρος για τον ΣΥΡΙΖΑ να μπει αντίθετος σε όλη αυτή την πολιτική.<br />Το ίδιο και στην Υγεία. Η είσοδος ιδιωτών και η αδυναμία να αντιμετωπιστούν οι αδυναμίες του<br /><br />ΕΚΑΒ και του ΕΣΥ θα ενδυναμώσει τον ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />Μπορεί η ΝΔ να διαθέτει μία άνετη πλειοψηφία αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχει μία άνετη θητεία.<br />Η ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και η συστηματική αντιπολίτευση από τα εθνικά κόμματα σε μία ατζέντα «προνομιακή» όπως είναι το μεταναστευτικό, τα ΛΟΑΤΚΙ+, η ασφάλεια, η ακρίβεια θα ροκανίσει το κεφάλαιο της κυβέρνησης.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη ανοίγει… θέμα Σαμαρά. Η Αχτσιόγλου θα ενδυναμώσει την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση.

Ερώτημα: Ο Erdogan λέει ότι στην συνάντηση με τον Κ. Μητσοτάκη τού έθεσε το θέμα της Θράκης.... - Τελικά τι ισχύει; Η κυβέρνηση μπαίνει σε β...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ΝΑΤΟ Fan Club χτυπάει το κεφάλι του στο τοίχο της πραγματικότητας. Η Ρωσία 5 χρόνια μπροστά στους υπερηχητικούς.

<img height="444" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/afda8e6dd355ce61e808165797cd29f2_XL.jpg" width="727" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τα δήθεν άτρωτα οπλικά συστήματα της Δύσης, αποδείχθηκαν όνειρο απατηλό… η Ρωσία απέδειξε την στρατιωτικής της ανωτερότητα…</span></h3>Το ΝΑΤΟ κάποτε διαδραμάτιζε πυλώνα σταθερότητας στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων…<br />Το ΝΑΤΟ σήμερα είναι η λάθος πλευρά της ιστορίας, έχει καταστεί έρμαιο των αμερικανών που προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο… ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να συνεχιστεί παρ΄ ότι έχουν σκοτωθεί 300.000 Ουκρανοί και μόνο 26.000 από τις 4 Ιουνίου 2023…<br />Το ΝΑΤΟ πλέον είναι μέρος του προβλήματος…<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η «εταιρεία NATO A.E.» δεν προσποιούνται καν ότι η Ουκρανία έχει πραγματικές πιθανότητες να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ.<br />Αντίθετα, έχουν εδώ και καιρό δώσει υποσχέσεις για «ισχυρή υποστήριξη» που θα επέτρεπε στο καθεστώς της Ουκρανίας… να οδηγήσει ακόμη περισσότερους Ουκρανούς στρατιώτες στον θάνατο… κάθε μέρα σκοτώνονται 500 Ουκρανοί… ενώ έφθασαν οι νεκροί και τραυματίες έως 1.200…<br />Ήδη η αντεπίθεση απέτυχε… ο Ουκρανικός στρατός δεν έχει φθάσει σε πολλά μέτωπα ούτε στην πρώτη γραμμή άμυνας της Ρωσίας από τις τρεις μεγάλες γραμμές άμυνας που έχουν δημιουργηθεί…<br /><br />Έτσι, ο κωμικός Volodymyr Zelensky ο Πρόεδρος της Ουκρανίας θα μπορεί να δώσει ακόμη περισσότερες παραστάσεις δημοσίων σχέσεων που υποστηρίζονται από ολόκληρο το σύστημα της παγκόσμιας προπαγάνδας.<br />Ταυτόχρονα, στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης, τα στρατεύματα των Ουκρανών συνεχίζουν την ευρέως προωθούμενη επίθεσή τους, όπου αποτελεί μνημείο καταστροφής.<br />Ποτέ στην ιστορία μια αντεπίθεση δεν είχε τόσους πολλούς νεκρούς και τόσα πολλά οπλικά συστήματα κατεστραμμένα… όσο η Ουκρανική αντεπίθεση…<br /><br />Παρόλα αυτά, μονάδες των Ουκρανών εξακολουθούν αποτυχημένα να διασπάσουν τη ρωσική άμυνα στην περιοχή Zaporozhye, στο νότιο τμήμα του Donetsk, στα δυτικά του Bakhmut και πιο πρόσφατα γύρω από τη γέφυρα Antonovsk στην περιοχή Kherson.<br />Μετά από ολοκληρωτική αποτυχία των αρχικών επιθέσεων με μεγάλες ομάδες βαρέως στρατιωτικού εξοπλισμού και MRAP που κινούν το πεζικό, το ΝΑΤΟ επέστρεψε και πάλι στις προηγούμενες τακτικές του να χρησιμοποιούν μεγάλες μάζες μονάδων πεζικού με περιορισμένη υποστήριξη από βαρύ στρατιωτικό εξοπλισμό.<br />Αυτές οι μονάδες προσπαθούν να διεισδύσουν στη γραμμή άμυνας των ρωσικών δυνάμεων και στη συνέχεια, σε περίπτωση επιτυχίας, θα λάβουν πιο ενεργή υποστήριξη από όπλα και μηχανοκίνητες μονάδες πεζικού.<br />Ουσιαστικά οι Ουκρανοί στρατιώτες είναι καταδικασμένοι σε θάνατο… το θέμα δεν είναι εάν θα σκοτωθούν ή τραυματιστούν αλλά το πότε θα συμβεί αυτό…<br /><br />Ο φανταχτερός εξοπλισμός του ΝΑΤΟ που καίγεται στις Ουκρανικές στέπες κάνει κακό στις δημόσιες σχέσεις και στην προβολή των δυτικών οπλικών συστημάτων.<br />Τα δήθεν άτρωτα οπλικά συστήματα της Δύσης, αποδείχθηκαν όνειρο απατηλό… η Ρωσία απέδειξε την στρατιωτικής της ανωτερότητα…<br />Εν τω μεταξύ, τα στρατεύματα που στέλνονται για να πεθάνουν από το ρωσικό πυροβολικό δεν έχουν καμία αξία για τις μαριονέτες που κυβερνούν την Ουκρανία…<br /><br />Παρόλα αυτά, η κλίμακα της αποτυχίας της στρατιωτικής τεχνολογίας του ΝΑΤΟ έφτασε στο επίπεδο που δεν μπορεί να αγνοηθεί ακόμη και από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης της Δύσης…<br />Αποκρούοντας τις πρόσφατες επιθέσεις στην περιοχή Rabotino στην περιοχή Zaporizhye, τα ρωσικά στρατεύματα όχι μόνο κατέστρεψαν ομάδες Ουκρανών αλλά κατέλαβαν επίσης το αμερικανικό μαχητικό όχημα πεζικού M2A2 Bradley.<br />Αυτή ήταν η πρώτη τεκμηριωμένη περίπτωση σύλληψης του λειτουργικού IFV αυτού του τύπου από τους Ρώσους.<br />Τα Leopards και τα Abrams MBT αποτελούν τους νέους στόχους…<br />Οι ρώσοι έχουν καταστρέψει πολλά Leopard και Bradley αλλά δεν είχαν έως τώρα καταλάβει κάποιο λειτουργικό.<br /><br />Το συμπέρασμα είναι ότι το ΝΑΤΟ Fan Club χτυπάει το κεφάλι του στο τοίχο της πραγματικότητας, οι μεγάλες καταστροφές των δυτικών οπλικών συστημάτων θα ζημιώσει πολύπλευρά την Δύση και ειδικά τους αμερικανούς που κυριαρχούν επί 10ετίες στις πωλήσεις όπλων διεθνώς…<br /><br />Πρωτοπορεί η Ρωσία στους υπερηχητικούς πυραύλους<br /><br />Σίγουρα δεν είναι έκτακτη είδηση ότι η Ρωσία είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στις προηγμένες στρατιωτικές τεχνολογίες, ιδιαίτερα στους νέους τύπους πυραύλων και άλλων παρόμοιων όπλων.<br />Καθώς η Ρωσία διατηρεί ισχυρό προβάδισμα έναντι των ΗΠΑ, στην ανάπτυξη υπερηχητικών όπλων, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα και χρησιμοποιεί το οπλοστάσιο της σε μόνιμη βάση.<br />Ο Ρώσος Πρόεδρος Putin πρόσφατα δήλωσε ότι περίπου τα μισά από όλα τα ρωσικά τμήματα στρατηγικών πυραύλων έχουν οπλιστεί με υπερηχητικές κεφαλές.<br />«Περίπου οι μισές μονάδες της Ρωσικής Στρατηγικής Πυραυλικής Δύναμης [RVSN] έχουν εξοπλιστεί με τα πιο πρόσφατα συστήματα πυραύλων «Yars» και επανεξοπλίζονται με σύγχρονες κεφαλές «Avangard»», ανέφερε ο Putin:<br />«Υπό το πρίσμα των νέων προκλήσεων και την εμπειρία της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης θα συνεχίσουμε να βελτιώνουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις με κάθε δυνατό τρόπο».<br />Ο Putin τόνισε επίσης τη σημασία των προσπαθειών της Ρωσίας να αναπτύξει περαιτέρω την πυρηνική της ομπρέλα ως βασική εγγύηση της στρατηγικής ασφάλειας, καθώς και της γεωπολιτικής σταθερότητας σε παγκόσμιο επίπεδο.<br />Επιπλέον, ανακοίνωσε ότι νέες μονάδες του υγρού καυσίμου, του υπερβαρέως «Sarmat» ICBM (διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο) «θα τεθούν σύντομα σε υπηρεσία».<div><br />Φαίνεται ότι αυτή η διαδικασία βρίσκεται σε τελική φάση και ότι η Ρωσία θα αναπτύξει επιπλέον εκτοξευτές αυτών των απαράμιλλων όπλων.<br />Ο Ρώσος πρόεδρος πρόσθεσε ότι παρόμοιες προσπάθειες εκσυγχρονισμού εφαρμόζονται και στα άλλα δύο σκέλη της πυρηνικής ομπρέλας.<br />Την εποχή που πραγματοποιήθηκαν αυτές οι δηλώσεις, δεν ήταν σαφές γιατί ο Putin έπρεπε «ξαφνικά» να τονίσει τη σημασία των ρωσικών υπερηχητικών όπλων και άλλων βασικών στρατηγικών συστημάτων.<br />Συγκεκριμένα, στις αρχές Ιουλίου, ο στρατός των ΗΠΑ ανέφερε ότι απέδειξε την επιχειρησιακή ικανότητα του νεότερου επίγειου εκτοξευτή πυραύλων του με την πρόσφατη επιτυχή εκτόξευση ενός πυραύλου κρουζ επίθεσης «Tomahawk».<br />Αυτό έγινε μετά από μια δοκιμαστική εκτόξευση ενός πυραύλου πολλαπλών χρήσεων SM-6 νωρίτερα to 2023 από αυτό που είναι επίσημα γνωστό ως το οπλικό σύστημα «Typhon».<br /><br />Ο στρατός των ΗΠΑ έχει τώρα μια μονάδα με την επίσημη ονομασία Mid-Range Capability εξοπλισμένη με τον «Typhon», ο οποίος διαθέτει τέσσερις εκτοξευτές.<br />Το Γραφείο Άμεσων Δυνατοτήτων και Κρίσιμων Τεχνολογιών (RCCTO) της υπηρεσίας ανακοίνωσε την κυκλοφορία του "Tomahawk" στις 28 Ιουνίου, αλλά η πραγματική δοκιμή είχε πραγματοποιηθεί στις 27 Ιουνίου.<br />Αυτό έγινε πριν από μισό χρόνο αφότου ο στρατός των ΗΠΑ παρέλαβε τους πρώτους εκτοξευτές «Typhon» και άλλα εξαρτήματα της πρώτης μπαταρίας του Mid-Range Capability (MRC) από τη Lockheed Martin…<br /><br />Οι ανώτατοι αξιωματούχοι του αμερικανικού στρατού δήλωσαν πρόσφατα ότι στόχος τους είναι να φτάσουν τουλάχιστον το αρχικό επίπεδο πραγματικής επιχειρησιακής ικανότητας πριν από το τέλος του οικονομικού έτους 2023 (το οποίο τελειώνει το Σεπτέμβριο του 2023).<br />Όπως αναφέρθηκε ένα πλήρες σύστημα «Typhon» αποτελείται από τέσσερις εκτοξευτές και ένα κέντρο ελέγχου άλλα οχήματα υποστήριξης.<br />Η υπηρεσία σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το «Typhon» κυρίως εναντίον επίγειων στόχων χρησιμοποιώντας είτε «Tomahawk» ή SM-6.<br />Στην πραγματικότητα, το SM-6 σχεδιάστηκε αρχικά ως πύραυλος εδάφους-αέρος (SAM), με δευτερεύουσα ικανότητα κατά πλοίων. Ωστόσο, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ το τροποποίησε και τώρα λειτουργούν πολλές εκδόσεις σχεδιασμένες για αποστολές πολλαπλών χρήσεων.<br />Λαμβάνοντας υπόψη πόσο πίσω είναι οι ΗΠΑ από τη Ρωσία όσον αφορά τα υπερηχητικά όπλα, το SM-6 είναι το καλύτερο που έχουν να δείξουν οι ΗΠΑ ως προς την εμπλοκή με εισερχόμενους υπερηχητικούς πυραύλους υψηλής ευελιξίας.</div><div><br />Αλλά ακόμη και αυτό είναι πολύ αμφίβολο, παρά τις προσπάθειες των ΗΠΑ να παρουσιάσουν τους πραγματικά γελοίους ισχυρισμούς περί της κατάρριψης ρωσικών υπερηχητικών πυραύλων από το σύστημα «Patriot»…<br />Το σύστημα Patriot δεν μπορεί να καταστρέψει υπερηχητικό πύραυλο.<br />Εάν αυτός ο ισχυρισμός ήταν αληθινός, οι ΗΠΑ δεν θα χρειάζονταν ποτέ το SM-6 για να αντιμετωπίσουν τους ρωσικούς πυραύλους. Η ταχύτητα του 9-A-7660 ή Kinzhal κυμαίνεται περίπου 12.000 χλμ την ώρα έως σχεδόν 16.000 χλμ την ώρα.<br />Φανταστείτε ένα πύραυλο αναχαίτισης να πετάει με 4000 χλμ. την ώρα να χτυπά έναν άλλο πύραυλο που πετά τρεις ή τέσσερις φορές πιο γρήγορα από αυτό, μπορεί κανείς να πιστέψει ότι μπορεί να τον καταρρίψει…<br />Ακόμη χειρότερα, ο υποτιθέμενος «ρωσικός υπερηχητικός πύραυλος «Kinzhal» έπεσε στο έδαφος σε σχετικά καλή κατάσταση και στη συνέχεια μάλιστα φωτογραφήθηκε και παρουσιάστηκε ως υποτιθέμενο «αποδεικτικό στοιχείο».<br />Έτσι, ακόμη και εάν παραβλέψουμε την βασική φυσική, οι ισχυρισμοί της Δύσης κινούνται στα όρια του ανέκδοτου…<br /><br />Ωστόσο, καθώς οι ΗΠΑ δεν έχουν δικά τους επιχειρησιακά υπερηχητικά όπλα, με την πιο πρόσφατη ακύρωση του έργου πυραύλων AGM-183A το Πεντάγωνο επαναξιολογεί τα δεδομένα... Σε πλήρη αντίθεση με τις ΗΠΑ, η Ρωσία εκτοξεύει τον υπερηχητικό πύραυλο «Kinzhal» με ικανότητα 12 Mach που μεταφέρεται από τροποποιημένα αεροσκάφη MiG-31K/I και βομβαρδιστικά μεγάλου βεληνεκούς Tu-22M3, το «Avangard» με ικανότητα 28 Mach HGV που αναπτύχθηκε σε διάφορα ICBM και ο υπερηχητικός πύραυλος κρούζ «Zircon» με ικανότητα 9 Mach, ο οποίος αναπτύχθηκε για το ναυτικό (υποβρύχια και πλοία επιφανείας) και (σύντομα) σε χερσαίες πλατφόρμες.<br /><br />Η Ρωσία είναι σχεδόν 5 με 6 χρόνια μπροστά από τις ΗΠΑ, τόσο όσον αφορά την ανάπτυξη όσο και τις δυνατότητες υπερηχητικών όπλων.<br />Επιπλέον, η Ρωσία χρησιμοποιεί αυτά τα συστήματα εναντίον του καθεστώτος της Ουκρανίας και στόχων υψηλής αξίας του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.<br />Ο ρωσικός στρατός δεν είναι απλώς η μόνη ένοπλη δύναμη στον κόσμο που αναπτύσσει ευρέως υπερηχητικούς πυραύλους, αλλά είναι επίσης ο μόνος που τους έχει εισαγάγει σε όλους τους τομείς (αέρας, γη, θάλασσα), συμπεριλαμβανομένων των στρατηγικών όπλων.</div><div><br />Η τύχη (ατυχία) των δυτικών όπλων<br /><img height="398" src="https://www.bankingnews.gr/image/Ukraine-tank-losses.jpg" width="640" /><br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το ΝΑΤΟ Fan Club χτυπάει το κεφάλι του στο τοίχο της πραγματικότητας. Η Ρωσία 5 χρόνια μπροστά στους υπερηχητικούς.

Τα δήθεν άτρωτα οπλικά συστήματα της Δύσης, αποδείχθηκαν όνειρο απατηλό… η Ρωσία απέδειξε την στρατιωτικής της ανωτερότητα… Το ΝΑΤΟ κάποτε δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έβγαλαν ξανά τα F-16 οι Τούρκοι στο Αιγαίο μετά από τέσσερις μήνες! Οι πρώτες παραβιάσεις.

<img height="360" src="https://www.defencenet.gr/wp-content/uploads/2023/07/14/Turkey-F-16-Air-Force.webp" width="743" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πάλι καλά που ήταν «καλό» το κλίμα στη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν!</span></h3>Ζεύγος μαχητικών αεροισκαφών τύπου F-16 της τουρκικής Αεροπορίας (ΤΗΚ) έκανε μια παράβαση του FIR Αθηνών, σύμφωνα με ενημέρωση του ΓΕΕΘΑ. Πρόκειται για τις πρώτη μετά από 4 μήνες.<br /><br />Τα τουρκικά F-16 πέταξαν πάνω από περιοχή του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκαν τα συγκεκριμένα μαχητικά είτε για παραβάσεις είτε για παραβιάσεις ήταν στις 28 Φεβρουαρίου.<br /><br />Μπορεί να ήταν μια παράβαση του FIR αλλά το γεγονός δεν είναι αυτό. Το γεγονός είναι ότι έγιναν λίγες ημέρες μετά τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά τη συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, ότι «δεν τα χρησιμοποιήσαμε ποτέ εναντίον της Ελλάδας και δεν θα το κάνουμε στο μέλλον».<br /><br />Ωστόσο η πραγματικότητα είναι διαφορετική, φτάνει να δει κάποιος τα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, σύμφωνα με τα οποία η Τουρκία (αν και μετά τον Μάρτιο και τον μεγάλο σεισμό έχει μειώσει τις παραβιάσεις) έχει πραγματοποιήσει μόνο φέτος 295 παραβιάσεις του εθνικού εναερΣίγουρα οι παραπάνω αριθμοί δεν δείχνουν σε καμία περίπτωση ότι «δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ κατά της Ελλάδας» τα F-16, καθώς εκτός των άλλων καταγράφηκαν και εμπλοκές, 88 φέτος, 333 πέρσι. ίου χώρου, ενώ το 2022 η Τουρκία πραγματοποίησε 2286 (!) παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου. <img height="281" src="https://www.pronews.gr/wp-content/uploads/2023/07/14/parabiaseis.jpg" width="690" /><div> <a href="https://www.defencenet.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έβγαλαν ξανά τα F-16 οι Τούρκοι στο Αιγαίο μετά από τέσσερις μήνες! Οι πρώτες παραβιάσεις.

Πάλι καλά που ήταν «καλό» το κλίμα στη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν! Ζεύγος μαχητικών αεροισκαφών τύπου F-16 της τουρκικής Αεροπορίας (ΤΗΚ)...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσικό κατασκοπευτικό An-30 «πιάστηκε» να πετά πάνω από την αμερικανική βάση Αλ-Τανφ! Τι ετοιμάζει η Μόσχα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-07/An-30%2021.png?itok=5k6WXl0c" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="800" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-07/An-30%2021.png?itok=5k6WXl0c" width="707" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες βάσεις των ΗΠΑ στην χώρα!</span></h3><b>Γιώργος Μαυρίδης</b><br />Όσο η ένταση μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών συνεχίζεται αμείωτα στην Συρία, εθεάθη ένα κατασκοπευτικό αεροσκάφος των ρωσικών αεροδιαστημικών δυνάμεων πάνω από την στρατιωτική βάση Al-Tanf στην ανατολική Συρία. Αυτό δήλωσε ένας Αμερικανός αξιωματούχους άμυνας.<br /><br />Πιο συγκεκριμένα, λέγεται πως ένα κατασκοπευτικό αεροσκάφος τύπου Antonov An-30 πέταξε πάνω από την βάση Al-Tanf στην ανατολική πλευρά της χώρας, όπου βρίσκονται αμερικανικές δυνάμεις. Στην εν λόγω βάση Αμερικανοί στρατιώτες εκπαιδεύουν Σύριους συμμάχους τους, ενώ το οχυρό αποτελεί και κέντρο παρακολούθησης της στρατιωτικής δραστηριότητας του Ισλαμικού Κράτους.<br /><br />Ο αξιωματούχος δήλωσε πως το ρωσικό αεροσκάφος τύπου An-30 συγκέντρωνε σημαντικές πληροφορίες για την αμερικανική βάση.<br /><br />«Συνεχίζουν να πραγματοποιούν ενέργειες που είναι πολύ ανησυχητικές για εμάς» πρόσθεσε ο Αμερικανός.<div><br />Ποιο Είναι το Ρωσικό Κατασκοπευτικό;<br /><br />Όσο για το An-30, να τονίσουμε πως είναι ένα δικινητήριο κατασκοπευτικό αεροσκάφος σχεδιασμένο για περισυλλογή δεδομένων, παρακολούθηση στο πεδίο της μάχης και εναέρια χαρτογράφηση περιοχών. Το ΝΑΤΟ το αποκαλεί Clank (κλαγγή). <br /><br />Το αεροσκάφος διαθέτει υπερυψωμένο πιλοτήριο και μία ειδική γυάλινη «μύτη» με εξοπλισμό πλοήγησης και επικοινωνίας. Είναι επίσης εξοπλισμένο με διάφορες κάμερες και αισθητήρες στο τμήμα της ατράκτου του, έτσι ώστε να αναλαμβάνει με επιτυχία αποστολές παρακολούθησης και φωτογράφησης μεγάλων εκτάσεων εδάφους.<br /><br />Το Clank είναι επίσης εξοπλισμένο με έναν μαγνητόμετρο ραδιόμετρο μικροκυμάτων για να πραγματοποιεί κατασκοπευτικές επιχειρήσεις σε μεγάλες αποστάσεις. <br /><br />Αν και ολοκλήρωσε την παρθενική του πτήση τον Αύγουστο του 1967, το αεροπλάνο καταφέρνει μέχρι και σήμερα να επιχειρεί προς όφελος των ρωσικών συμφερόντων. Μπορεί να μην παραμένει σε υπηρεσία σε μεγάλη ποσότητα, ωστόσο η δράση του στην Συρία υποδεικνύει την χρησιμότητά του για τις ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις.</div><div><br />Γιατί το Έστειλαν οι Ρώσοι στην Βάση Al-Tanf;<br /><br />Η αμερικανική βάση Al-Tanf, γνωστή και ως φρούριο Al-Tanf είναι μία από τις σημαντικότερες αμερικανικές βάσεις στην Συρία. Βρίσκεται σε επικράτεια που ελέγχεται από την συριακή αντιπολίτευση, δηλαδή τις δυνάμεις που πολεμούν οι Ρώσοι στην χώρα. Η θέση της είναι στρατηγική, αφού περιβάλλεται από αποστρατικοποιημένη ζώνη κατά μήκος των συνόρων με το Ιράκ και των συνόρων Ιορδανίας-Συρίας, ενώ βρίσκεται κατά μήκος ενός κρίσιμου δρόμου, γνωστού ως αυτοκινητόδρομου M2 Βαγδάτης-Δαμασκού.<br /><br />Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε γιατί οι Ρώσοι θέλουν να γνωρίζουν όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούν για την εν λόγω βάση. Όχι μόνο υπάρχουν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις από τις ΗΠΑ εκεί, αλλά και της συριακής αντιπολίτευσης. <br /><br />Η εμφάνιση του κατασκοπευτικού An-30 έρχεται μία περίοδο που οι εναέριες «συγκρούσεις» μεταξύ αμερικανικών και ρωσικών αεροσκαφών είναι περισσότερες και πιο επικίνδυνες από ποτέ. Φαίνεται πως όχι μόνο δεν αποκλιμακώνεται η κατάσταση, αλλά έρχονται όλο και περισσότερες ενισχύσεις για τα δύο στρατόπεδα. Πρόσφατα έγινε γνωστό πως στην Συρία κατέφτασαν και τα κορυφαία μαχητικά εναέριας υπεροχής F-22 Raptor της Ουάσιγκτον.</div><div>  <a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2023-07/Al-Tanf%202.png"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2023-07/Al-Tanf%202.png?itok=8V6x8wEL" /></a><br /><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρωσικό κατασκοπευτικό An-30 «πιάστηκε» να πετά πάνω από την αμερικανική βάση Αλ-Τανφ! Τι ετοιμάζει η Μόσχα;

Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες βάσεις των ΗΠΑ στην χώρα! Γιώργος Μαυρίδης Όσο η ένταση μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών συνεχί...

Διαβάστε την συνέχεια

Ημέρα μνήμης πραξικοπημάτων η σημερινή για Κύπρο και Τουρκία- 49 χρόνια από όταν ήχησαν οι σειρήνες που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή

<h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-07/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF.jpg?itok=TydfJGwU" width="750" /><br />Πως μνημονεύουν τις επετείους σε Λευκωσία και Άγκυρα.</span></h3><b>Μαρίνος Γκασιάμης</b><br />Σαν σήμερα υπάρχουν δύο ημερομηνίες με τις οποίες έχει συσχετιστεί η εξέλιξη της ιστορίας σε Τουρκία και Κύπρο. Τόσο το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο όσο και το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 στην Τουρκία επηρέασαν βαθύτατα την μετέπειτα πορεία των δύο αυτών χωρών.<br /><br /><br /><br />Όπως μεταδίδει σήμερα και το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα της Κύπρου 49 χρόνια συμπληρώνονται από το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974, που οδήγησε στη βάρβαρη τουρκική εισβολή.<br /><br />Στις 8 και 20 το πρωί, ώρα κατά την οποία εκδηλώθηκε το πραξικόπημα, το οποίο οργανώθηκε και εκτελέστηκε από την ελληνική Χούντα και την ΕΟΚΑ Β', ήχησαν οι σειρήνες.<br /><br />Εκδηλώσεις καταδίκης του πραξικοπήματος και απόδοσης τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους, προασπιζόμενοι τη Δημοκρατία και τη Συνταγματική νομιμότητα, διεξάγονται σε όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου.<br /><br />Στις 8 το πρωί, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, το καθιερωμένο μνημόσυνο για όσους έπεσαν κατά τη διάρκεια του Πραξικοπήματος προς προάσπιση της νομιμότητας και της Δημοκρατίας.<br /><br />Στις 11 το πρωί θα πραγματοποιηθεί ειδική συνεδρία της Ολομέλειας της Βουλής για τις μαύρες επετείους.<br /><br />Η ιστορία έχει καταγράψει πως η Χούντα των Αθηνών, υπό τον ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη, πίστευε πως ο Μακάριος δεν επεδίωκε πλέον την πολιτική της Ένωσης, και ετοίμαζε σχέδια να τον ανατρέψει. Τον Μάρτιο του 1974, η Κυπριακή Υπηρεσία Πληροφοριών ανακάλυψε έγγραφα της ΕΟΚΑ Β΄ τα οποία κατέγραφαν σχέδια διενέργειας πραξικοπήματος υποβοηθούμενου από τη Χούντα των Αθηνών. Στις 2 Ιουλίου του 1974, ο Μακάριος, απαίτησε την παραίτηση των Ελλήνων αξιωματικών που ήταν μέλη της κυπριακής Εθνικής Φρουράς. Η Χούντα των Αθηνών, διέταξε τότε πραξικόπημα, για ανατροπή του Μακαρίου, ο οποίος με την πολιτική του, απομακρυνόταν από τον στόχο της Ένωσης Κύπρου-Ελλάδας. Στις 15 Ιουλίου εκδηλώθηκε το πραξικόπημα στην Κύπρο, από την Εθνική Φρουρά. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος διέφυγε και, στις 19 Ιουλίου, έλαβε μέρος στη σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου κατήγγειλε τη Χούντα των Αθηνών για εισβολή. Ακολούθησαν έντονες διαβουλεύσεις σε Αθήνα και Άγκυρα, με τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών Τζόζεφ Σίσκο να ενημερώνει το χουντικό καθεστώς (μετά από συνομιλίες που είχε στην Άγκυρα) πως η Τουρκία δεν θα δεχόταν οποιαδήποτε αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων στην Κύπρο προς όφελος της Ελλάδας. Ο Ιωαννίδης και η Χούντα του ήταν όμως απτόητοι.<br /><br />Στις 15 Ιουλίου, ώρα 8:15 το πρωί, πραγματοποιήθηκε το πραξικόπημα. Μονάδες της Εθνικής Φρουράς βομβάρδισαν το προεδρικό μέγαρο, το οποίο υπερασπίστηκαν δυνάμεις της Αστυνομίας, ονομαζόμενες «Εφεδρικό». Ο Μακάριος διέφυγε προς την Πάφο και ανακοίνωσε μέσω ραδιοφώνου πως είναι ζωντανός. Πρόεδρος της νέας Κυβέρνησης τοποθετήθηκε ο Νίκος Σαμψών ο οποίος ανακήρυξε την «Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου». Το ίδιο απόγευμα φαινόταν ότι το πραξικόπημα είχε τελικά επικρατήσει, με απολογισμό 91 νεκρούς και 250 τραυματίες. Πρόεδρος τοποθετήθηκε ο Νίκος Σαμψών ο οποίος ανακήρυξε την «Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου».<br /><br />Στις 16 Ιουλίου ξεκίνησαν τα τουρκικά και τουρκοκυπριακά μέσα ενημέρωσης να μεταδίδουν τις ανησυχίες του πρωθυπουργού της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ και του αρχηγού των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς για τη φύση και τις διαθέσεις του πραξικοπήματος σχετικά με την ένωση με την Ελλάδα ή τον διωγμό των Τουρκοκυπρίων. Το πραξικοπηματικό καθεστώς διαβεβαίωνε πως δεν θα κινηθεί κανείς εναντίον των τουρκοκυπριακών θυλάκων.<br /><br />Στις 16 Ιουλίου, ο Μακάριος έφυγε από την Κύπρο, μέσω των αγγλικών στρατιωτικών βάσεων. Κάνοντας στάση στη Μάλτα, έφτασε τις νυκτερινές ώρες στο Λονδίνο.<br /><br />Στις 20 Ιουλίου η Τουρκία, επικαλούμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων, εισέβαλε στην Κύπρο.<br />Το πραξικόπημα στην Τουρκία<br /><br />Στην Τουρκία εν τω μεταξύ σαν σήμερα συμπληρώνονται 7 χρόνια από την απόπειρα πραξικοπήματος της «τρομοκρατικής» όπως την χαρακτηρίζει το καθεστώς Ερντογάν οργάνωσης FETÖ.<br /><br />Η κρατική τουρκική ραδιοτηλεόραση στην ιστοσελίδα της αναφέρει: «Τα μέλη της FETÖ που ήθελαν να βυθίσουν τη χώρα στο σκοτάδι με σκοπό να επιτεθούν στην εθνική ενότητα και ακεραιότητα της Δημοκρατίας της Τουρκίας, επιχείρησαν ένα προδοτικό πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 2016.<br /><br />Αυτή η προδοτική απόπειρα στόχευσης της τουρκικής δημοκρατίας αποκρούστηκε με την επική αντίσταση του τουρκικού λαού για την προστασία της δημοκρατίας και της εκλεγμένης βούλησης.<br /><br />Η αιματηρή απόπειρα πραξικοπήματος της FETÖ, η οποία διείσδυσε σε πολλούς θεσμούς της χώρας, ιδιαίτερα στο στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας και αποκάλυψε τις αληθινές φιλοδοξίες της στις 15 Ιουλίου 2016, ματαιώθηκε με την υποστήριξη πολιτών που γέμισαν τις πλατείες για να προστατεύσουν τη δημοκρατία με την έκκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Αυτή η νίκη, που επιτεύχθηκε με το θάρρος και την αποφασιστικότητα του τουρκικού έθνους, αποκάλυψε μια άνευ προηγουμένου διάθεση και δημοκρατική συνείδηση στον κόσμο.<br /><br />Σε αυτόν τον αγώνα που έμεινε στην ιστορία ως ένδοξη αντίσταση, έπεσαν μάρτυρες 253 πατριώτες που βγήκαν στις πλατείες σε όλη την Τουρκία και στάθηκαν μπροστά σε τανκς και σφαίρες.<br /><br />Στην 7η επέτειο της Νίκης της 15ης Ιουλίου, η Τουρκία τιμά τη μνήμη των μαρτύρων της που βάδισαν μέχρι να γίνουν μάρτυρες για την πατρίδα και τη σημαία χωρίς δισταγμό.<br /><br />Η «15η Ιουλίου Ημέρα Δημοκρατίας και Εθνικής Ενότητας» γιορτάζεται κάθε χρόνο με διάφορες εκδηλώσεις που προετοιμάζονται για να διατηρηθεί πάντα ζωντανή στην κοινωνική μνήμη αυτή η ουσιαστική αντίσταση και αγωνιστικότητα που οδήγησε στη νίκη»<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ημέρα μνήμης πραξικοπημάτων η σημερινή για Κύπρο και Τουρκία- 49 χρόνια από όταν ήχησαν οι σειρήνες που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή

Πως μνημονεύουν τις επετείους σε Λευκωσία και Άγκυρα. Μαρίνος Γκασιάμης Σαν σήμερα υπάρχουν δύο ημερομηνίες με τις οποίες έχει συσχετιστεί η...

Διαβάστε την συνέχεια

Και εθνική κυριαρχία στο τραπέζι. Ο Μητσοτάκης τεστάρει αντιδράσεις.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/MITSO-ERDOGAN-2.jpg" width="802" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Ήταν εδώ και καιρό προφανές ότι η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν θα λειτουργούσε σαν το εναρκτήριο λάκτισμα για τον επικείμενο νέο κύκλο ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης υπό αμερικανική εποπτεία, ο οποίος θα αγγίξει όχι μόνο κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά εθνική κυριαρχία. Το ανέφερε, μάλιστα, και ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν ότι έχει δρομολογηθεί μία διπλωματική διαδικασία μεταξύ Αθήνας-Άγκυρας με σκοπό, βεβαίως, την ενίσχυση του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ο Μητσοτάκης πήγε στο Βίλνιους, δηλώνοντας ότι η μόνη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Για την ακρίβεια, επί μεγάλο διάστημα ο πρωθυπουργός χρησιμοποιούσε τον όρο “οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών” και μόνο όταν δέχθηκε κριτική επανήλθε στην εθνική γραμμή, διευκρινίζοντας ότι αναφέρεται σε υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.<br /><br />Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται για φραστική παραδρομή. Το αντίθετο, μάλιστα. Στις θαλάσσιες ζώνες, εκτός από την ΑΟΖ που αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα, συμπεριλαμβάνονται και τα χωρικά ύδατα, τα οποία αφορούν εθνική κυριαρχία, αφού τα χωρικά ύδατα θεωρούνται επικράτεια ενός παράκτιου κράτους. Να προσθέσουμε ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι –σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο– δικαίωμα κάθε παράκτιου κράτους, το οποίο ασκείται μονομερώς, χωρίς δηλαδή διαβούλευση και πολύ περισσότερο διαπραγμάτευση με γειτονικό κράτος. Αντιθέτως, η οριοθέτηση ΑΟΖ, εάν υπάρχει διαφωνία των παρακτίων κρατών, λύνεται ή με συμφωνία κατόπιν διμερούς διαπραγμάτευσης, ή με απόφαση διεθνούς δικαιοδοτικού οργάνου, όπως η Χάγη.<br /><br />Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης συνειδητά χρησιμοποιούσε τον όρο “θαλάσσιες ζώνες” ήταν εξαρχής σαφές, αλλά επιβεβαιώνεται τώρα με τη συνέντευξή του στον “Σκάι”. Ακούγοντας προσεκτικά τον πρωθυπουργό, διαπιστώνει κανείς ότι σχοινοβατεί: από τη μία πλευρά δεν θέλει να δώσει πάτημα για καταγγελία και στην εσωκομματική αντιπολίτευση και στα άλλα κόμματα. Από την άλλη, όμως, είναι πασιφανές ότι έστω και θολά ανοίγει κάποια χαρτιά για να τεστάρει αντιδράσεις.<br /><br />Μόνη διαφορά ή βασική διαφορά<br /><br />Ενώ, λοιπόν, σύμφωνα με την πάγια εθνική γραμμή η οριοθέτηση ΑΟΖ ήταν η μόνη ελληνοτουρκική διαφορά, ο Μητσοτάκης μιλάει για «βασική διαφορά», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί πως υπάρχουν κι άλλες. Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιεί ταυτοχρόνως και τον όρο “θαλάσσιες ζώνες” και τον όρο “υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ”, ενώ υπάρχει ποιοτική διαφορά μεταξύ τους. Και βεβαίως το κάνει, επειδή –σύμφωνα με πληροφορίες– είναι αποφασισμένος να διαπραγματευθεί με την Άγκυρα και το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων.<br /><br />Στην πραγματικότητα, οι επικείμενες διαπραγματεύσεις –σύμφωνα με πληροφορίες– θα κινηθούν στο πλαίσιο, στο οποίο είχαν κινηθεί επί κυβέρνησης Σημίτη, στις αρχές της δεκαετίας 2000. Τότε, η Αθήνα είχε αποδεχθεί, όπως προκύπτει από τα πρακτικά των διερευνητικών, να μετατραπεί σε αντικείμενο διαπραγμάτευσης με την Άγκυρα το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει μονομερώς τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Για την ακρίβεια, διαπραγματευόταν χωρικά ύδατα διαφορετικού εύρους από περιοχή σε περιοχή του Αιγαίου.<br /><br />Η φόρμουλα έχει επανέλθει τώρα στο τραπέζι. Οι Τούρκοι φέρονται διατεθειμένοι να μας επιτρέψουν(!) να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια στα νότια της Κρήτης και στο δυτικό Αιγαίο, αλλά όχι στο ανατολικό, στο βόρειο και στο νότιο. Εκεί θα παραμείνουν τα έξι μίλια ή στις απομακρυσμένες από τα μικρασιατικά παράλια περιοχές ίσως επεκταθούν στα οκτώ μίλια, πάντα με αντίστοιχη ευθυγράμμιση του εθνικού εναερίου χώρου. Επίσης, θα καθιερωθούν και δίαυλοι “ελεύθερης διέλευσης” (όχι αβλαβούς) για τα τουρκικά πλοία και μέσα από ελληνικά χωρικά ύδατα. Εάν αυτό δεν είναι προσαρμογή στις θέσεις της Άγκυρας τί είναι;<br /><br />Ένα άλλο ζήτημα που βρίσκεται στο τραπέζι είναι ότι ο οριοθέτηση της ΑΟΖ δεν θα γίνει με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αλλά με βάση το συνυποσχετικό, εάν ποτέ φθάσουμε να υπογραφεί. Και η Άγκυρα απαιτούσε πριν 20 χρόνια και απαιτεί και σήμερα, το συνυποσχετικό να παρακάμπτει το Διεθνές Δίκαιο και να υποδεικνύει στο Διεθνές Δικαστήριο την οριοθέτηση που θα έχει προαποφασιστεί από τις δύο πλευρές, εάν βεβαίως ποτέ καταλήξουν. Πιο συγκεκριμένα, απαιτούσε να μην εφαρμοστεί η μέση γραμμή, ή έστω μία ευνοϊκή για την Άγκυρα προσαρμογή της, αλλά στην Τουρκία να δοθεί σαν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ μία συνεκτική έκταση στα διεθνή ύδατα του βορειοκεντρικού Αιγαίου (δυτικά της Λήμνου και της Λέσβου), όπου πιθανολογείται η ύπαρξη κοιτασμάτων.<div><br />Οι “υποχωρήσεις” του Μητσοτάκη<br /><br />Αν προσέξουμε τα όσα είπε ο Μητσοτάκης. Μπορεί να επέλεξε θολές κι αμφίσημες εκφράσεις, αλλά δεν παύει να είναι αποκαλυπτικός. Προφανώς, κανείς δεν έχει αντίρρηση να επικρατήσει ήπιο κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ως εκ τούτου δεν έχει αντίρρηση να επανεκκινήσει ο διμερής διάλογος. Άλλο διάλογος, όμως, κι άλλο διαπραγμάτευση επί των τουρκικών μονομερών επεκτατικών διεκδικήσεων.<br /><br />Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι στόχος του είναι να λύσει τον “πυρήνα της διαφοράς”. «Υπάρχει μία τολμηρή ατζέντα, την οποία είμαι διατεθειμένος να διερευνήσω». Κι όταν ρωτήθηκε αν θα υπάρξει απομείωση της εθνικής κυριαρχίας, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, απάντησε: «Αυτό είναι μία σχετική έννοια… Οποιαδήποτε συμφωνία μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από θέσεις που αποτελούν την αφετηρία της διαπραγμάτευσης».<br /><br />Είναι πασίδηλο ότι ο Μητσοτάκης λέει πολύ λιγότερα από όσα συμβαίνουν στο διπλωματικό παρασκήνιο και μάλιστα φροντίζει με επιλεγμένες εκφράσεις να προετοιμάσει το έδαφος για τις υποχωρήσεις που προανήγγειλε. Δεν είναι τυχαίο π.χ. ότι αυθαιρέτως και σκοπίμως μετέτρεψε τη διαφορά για την οριοθέτηση της ΑΟΖ από νομική σε γεωπολιτική. Η νομική διαφορά λύνεται με βάση το Διεθνές Δίκαιο, ενώ η γεωπολιτική λύνεται με πολιτικούς όρους, δηλαδή κατά κανόνα με βάση την κάθε είδους ισχύ.<br /><br />Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός απέφυγε επιμελώς να αναφέρει, έστω και για τα προσχήματα τη λέξη Κυπριακό και Κύπρος. Ανήκει στη σχολή των Ελλήνων πολιτικών, όπως π.χ. ο Σημίτης, που εγκλωβισμένοι στον “μικροελλαδισμό” τους, θεωρούν το Κυπριακό “βαρίδι” και εμπόδιο για την επίλυση των ελληνοτουρκικών. Με τον τρόπο αυτό, όμως, διασπούν τον Ελληνισμό ως γεωπολιτική οντότητα, συρρικνώνοντας το ειδικό βάρος και τη διαπραγματευτική ισχύ όχι μόνο της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας.<br /><br />Μόνο ελληνικά στο τραπέζι<br /><br />Ας επιστρέψουμε, όμως, στις “υποχωρήσεις”. Πρώτα απ’ όλα είναι διεθνώς πρωτοφανές να προαναγγέλλει ο ηγέτης μίας χώρας υποχωρήσεις πριν καν αρχίσει η διαπραγμάτευση! Ο Μητσοτάκης δεν είναι αφελής να μην γνωρίζει ότι αυτό δίνει “από τα αποδυτήρια” διαπραγματευτικούς πόντους στην Άγκυρα. Η μόνη εξήγηση είναι ότι το είπε, επειδή το μείζον γι’ αυτόν είναι να προετοιμάσει την ελληνική κοινή γνώμη.<br /><br />Κατά τα άλλα, όπως το είπε ο πρωθυπουργός, σε αρκετούς μπορεί να φανεί λογικό: πάμε σε μία διαπραγμάτευση και για να επιτευχθεί συμφωνία, πρέπει να επιτευχθεί συμβιβασμός και για να επιτευχθεί συμβιβασμός πρέπει και οι δύο πλευρές να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις από τις αρχικές θέσεις τους. Γενικά αυτό δεν είναι λάθος, αλλά στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών είναι καταστροφικό.<br /><br />Εκτός από την οριοθέτηση ΑΟΖ, στο τραπέζι βρίσκονται μόνο οι τουρκικές μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις (τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ, “Γαλάζια Πατρίδα”, αποστρατιωτικοποίηση, “γκρίζες ζώνες”, αιτία πολέμου τα 12 μίλια κλπ). Και βεβαίως η Άγκυρα δεν έχει αποσύρει καμία διεκδίκησή της. Το υπενθύμισε στους αφελείς της Αθήνας ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος Τσελίκ, αφού ο Ερντογάν πουλάει αυτόν τον καιρό ήπιους τόνους.<br /><br />Με άλλα λόγια, στο τραπέζι βρίσκονται για μοίρασμα μόνο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και ελληνική κυριαρχία. Ούτε τουρκικά κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε τουρκική κυριαρχία. Αυτό σημαίνει ότι από ένα συμβιβασμό, ακόμα και από τον πιο ευνοϊκό, η Ελλάδα έχει μόνο να χάσει και η Τουρκία μόνο να κερδίσει. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε ελληνική υποχώρηση είναι απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων ή κυριαρχίας, ενώ κάθε τουρκική υποχώρηση είναι υποχώρηση από αυθαίρετες επεκτατικές διεκδικήσεις. Είναι ακριβώς αυτό που θα έπρεπε η σχετική δήλωση του πρωθυπουργού να έχει σημάνει εθνικό συναγερμό.</div><div><br />Ο “πυρήνας” και η “τολμηρή ατζέντα”<br /><br />Η Άγκυρα δεν κρύβει τις επιδιώξεις της. Μας τις λέει ξεκάθαρα σε κάθε ευκαιρία. Γι’ αυτό και έχει θέσει ως όρο να συμπεριληφθούν στην ατζέντα και να αποτελέσουν αντικείμενο διμερούς διαπραγμάτευσης όλα αυτά που ο Μητσοτάκης έλεγε ότι δεν θα διαπραγματευθεί (επέκταση ελληνικών χωρικών υδάτων, αποστρατιωτικοποίηση, “γκρίζες ζώνες” κλπ). Και γράφω “έλεγε”, επειδή τώρα μας είπε άλλο, ότι στόχος του είναι να επιλύσει τον πυρήνα των ελληνοτουρκικών, προσθέτοντας ότι είναι διατεθειμένος να διερευνήσει μία τολμηρή ατζέντα. Ο πυρήνας της ελληνοτουρκικής διένεξης, όμως, είναι οι μονομερείς τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις, όχι η οριοθέτηση της ΑΟΖ. Και μιλώντας για “τολμηρή ατζέντα” ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να υπονοεί τίποτα άλλο από το καλάθι του τουρκικού επεκτατισμού.<br /><br />Ουσιαστικά, οι Τούρκοι επιδιώκουν να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, χρησιμοποιώντας ως όπλο το φοβικό σύνδρομο της Αθήνας. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και προκάτοχοί της είχαν αναγορεύσει σε διπλωματικό “θρίαμβο” τη χαμηλή θερμοκρασία στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Η χαμηλή θερμοκρασία, όμως, είναι αμοιβαία επωφελής και δεν οφείλει η Ελλάδα να κάνει φαινομενικά ανώδυνες υποχωρήσεις για να την επιτύχει.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, η επικείμενη διαπραγμάτευση θα είναι εφ’ όλης της ύλης, αλλά αρθρωτή. Αυτό σημαίνει πως θα μπουν όλα τα ζητήματα στο τραπέζι και θα γίνει προσπάθεια να βρεθούν ρυθμίσεις για όλα, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να καταλήξουν σε πακέτο. Θα το προσπαθήσουν, αλλά θα έχουν την ευελιξία να δημιουργήσουν δυναμική “επίλυσης προβλημάτων” με επιμέρους συμφωνίες.<br /><br />Την τουρκική γραμμή μας την είχε περιγράψει πριν πολύ καιρό ο Τσαβούσογλου: «Είναι χρήσιμο να τα συζητήσουμε αυτά ως πακέτο, όχι να επιλέξουμε ένα θέμα». Αναφερόμενος δε στην αποστρατιωτικοποίηση είχε προσθέσει: «Θα συνεχίσουμε να το διατηρούμε στην επικαιρότητα της διεθνούς κοινότητας. Ένας από τους σκοπούς των συνομιλιών είναι η επίλυση αυτού του προβλήματος». Και όποιος μπορεί να πει ότι αυτά τα έλεγε ο Τσαβούσογλου, να του υπενθυμίσουμε τι είπε χθες ο Τσελίκ.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Και εθνική κυριαρχία στο τραπέζι. Ο Μητσοτάκης τεστάρει αντιδράσεις.

Λυγερός Σταύρος Ήταν εδώ και καιρό προφανές ότι η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν θα λειτουργούσε σαν το εναρκτήριο λάκτισμα για τον επικείμενο...

Διαβάστε την συνέχεια

Γ.Γεραπετρίτης: Υπουργός Εξωτερικών με «σύμβαση έργου» τα ελληνο-τουρκικά.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/gerapetritis2-2-930x550.jpg" width="738" /><br /><br />Τελείωσε ο ρόλος των στρατιωτικών στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Τέλος και ο ρόλος των διπλωματών στις ομάδες διερευνητικων επαφών της Ελλάδας και της Τουρκίας, οι οποίες, ως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να ξαναδουλέψουν.<br /><br />Στο εξής, όλες οι διεργασίες στα ελληνο-τουρκικά, και ο «οδικός χάρτης» για τη διευθέτηση, οι πάντες και τα πάντα υποτάσσονται στους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, τον Γιώργο Γεραπετρίτη, το «δεξί χέρι» του Ελληνα πρωθυπουργού, και τον Χακάν Φιντάν, επί σειρά ετών επικεφαλής της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, ΜΙΤ, και έμπιστο του Τούρκου προέδρου.<br /><br />Οι δύο υπουργοί, οι οποίοι θα συναντώνται σε τακτικά χρονικά διαστήματα, ενδεχομενως ανά τρίμηνο, θα λειτουργούν υπό την εποπτεία Ερντογάν – Μητσοτάκη, που θα δίνουν το τελικό πράσινο φως για τη μια ή την άλλη εξέλιξη, ή για στασιμότητα.<br /><br />Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτό είναι το περίγραμμα της διαδικασίας του «οδικού χάρτη», όπως πρόσφατα χαρακτήρισε τις διαδικασίες εξομάλυνσης των ελληνο-τουρκικών ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έτσι όπως το περιέγραψε χτες, στην πρώτη συνάντηση «γνωριμίας» του με τους διπλωματικούς συντάκτες ο νέος υπουργός Εξωτερικών, και μέχρι πρότινος υπουργός Επικρατείας, άνθρωπος στον οποίο ανατέθηκε η «βρώμικη» δουλειά για την τραγωδία των Τεμπών, προεκλογικά, Γ.Γεραπετρίτης.<br /><br />Ηδη, δρομολογείται συνάντηση με τον νέο Τούρκο ομόλογό του. Ο ίδιος ανέφερε ότι κάτι τέτοιο ακόμη δεν έχει καθοριστεί, αλλά θα γίνει πριν από το Ελληνο-τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο, στη Θεσσαλονίκη. Αυτό αναμένεται να γίνει εντός του έτους.<br /><br />Πολιτικές ντιρεκτίβες<br /><br />Ως γνωστόν, η «επανεκκίνηση» στα ελληνο-τουρκικά θα γίνει στους εξής άξονες: 1.Συνεννοήσεις μεταξύ υπουργών Εξωτερικων και διπλωματών των δύο χωρων. 2. Επαφές στρατιωτικών για ΜΟΕ. 3.Οικονομική διπλωματία για «ήπιας μορφής» θέματα.<br /><br />Ουσιαστικά, πετάγονται στο καλάθι των αχρήστων οι διερευνητικές επαφές που εδώ και δεκαετίες γίνονται, με στόχο τον προσδιορισμο της ατζέντας των ελληνο-τουρκικών διαφορών, διότι, όπως ισχυρίστηκε χτες ο Γ.Γεραπετρίτης, αυτή η διαδικασία δεν αποδίδει αποτελέσματα.<br /><br />Ολα, λοιπόν, τα παίρνουν πάνω τους οι Μητσοτάκης – Ερντογαν και οι Γεραπετρίτης – Φιντάν. Οι πάντες θα υποτάσσονται στις πολιτικές ντιρεκτίβες που θα δίδονται άνωθεν, και ουδείς (στρατιωτικοί ή διπλωμάτες) θα κάνει ό,τι θέλει, όπως σαφώς άφησε να εννοηθεί ο Γ.Γεραπετρίτης.<br /><br />Παρελθόν ο Δένδιας<br /><br />Ερώτημα αποτελεί ο ρόλος που ενδεχομένως παίξει ο υπουργός Αμυνας, Νίκος Δένδιας, στις επαφές του με τον Τούρκο ομόλογο του, αλλά και λόγω των ΜΟΕ. Οπως και να’ χει, ο ρόλος του φαίνεται ότι θα είναι δραστικά περιορισμένος.<br /><br />Εξάλλου, από τα λεχθέντα του Γ.Γεραπετρίτη, εμμέσως πλην σαφώς διεφάνη ότι … αποδομείται ο Ν.Δενδιας. Από την αναφορά του νέου υπουργού Εξωτερικών ότι δεν θα είναι υπουργός των πολλών ταξιδιών, σε αντιθεση με τον Ν.Δένδια που διαφήμιζε τα πάμπολλα ταξίδια του, λέγοντας ότι, αν προσθέσει τα αεροπορικά χιλιόμετρα που έχει κάνει, έχει πάρει μερικές φορες στο … φεγγάρι, μέχρι την ισοπέδωση του «έργου» που άφησε ο Ν.Δένδιας ως υπουργός Εξωτερικών.<br /><br />Ως γνωστόν, στην τελευταία συνάντησή του με τους δημοσιογράφους, πριν από τις εκλογές, ο Ν.Δένδιας άφηνε σαφώς αιχμές για τον αντικαταταστάτη του ότι θα πρέπει να φανεί «αντάξιός του». Ο Γ.Γεραπετρίτης, ωστόσο, με μια μονοκονδυλιά διέγραψε και το «έργο» Δένδια και ξεκαθάρισε ότι πλέον μπαίνει τέρμα στις «κολοκοτρωνέϊκες» εμφανίσεις τύπου Δένδια έναντι της Τουρκίας.<br /><br />Αλλωστε, η αποδόμηση Δένδια εκφράζεται και στην ίδια τη λειτουργία του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο περνάει πλέον ολοκληρωτικά στα χέρια της «εκλεκτής» του μεγάρου Μαξίμου, μέχρι πρότινος πρέσβεως στην Ουάσιγκτον, και πριν επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργου, νυν υφυπουργού Εξωτερικών, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου.<br /><br />Στην τελική προς επίλυση;<br /><br />Οσον αφορά την επίλυση των ελληνο-τουρκικών, ο Γ.Γεραπετρίτης ήταν αρκούντως σαφής. Είναι επ’ ωφελεία των επόμενων γενεών να υπάρξει διευθέτηση, είπε, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι η «γραμμή» είναι για επίλυση. Από κει και πέρα, πάντως, ο ίδιος μίλησε για εναλλακτικά σενάρια που αφορούν, από τα «ήρεμα νερά» και την «ησυχία» στην γειτονιά μας, μέχρι την τελική ή ενδιάμεση διευθέτηση των ελληνο-τουρκικών.<br /><br />Να σημειωθεί ότι υπάρχει έντονη φημολογία, σύμφωνα με την οποία ο Γ.Γεραπετρίτης θα μείνει στη θέση του υπουργού Εξωτερικών περί το ένα έτος, έως ότου μεταβεί ως «κομμισάριος» στην ΕΕ, στη νέα Κομισιόν.<br /><br />Εάν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε είναι προφανές ότι ο ίδιος είναι υπουργός Εξωτερικών με «σύμβαση έργου» στα ελληνο-τουρκικά ως ο «άνθρωπος του Μητσοτάκη», καθώς και ότι οι προσπάθειές του στα ελληνο-τουρκικά θα έχουν ορίζοντα έτους. Κάτι που σημαίνει ότι οι διαδικασίες θα τρέξουν με ταχύτατους ρυθμούς.<br /><br />Σε αυτό το διάστημα είτε θα υπάρξει επίλυση ή νέα αναβολή. Υπό την σκιά των διεθνων εξελίξεων (ουκρανικό, κ.λ.π.) και των περιφερειακών (επανεκκίνηση σχέσεων Τουρκίας – Αιγύπτου, Λιβυκό, Συριακό, κ.ο.κ.), θεωρείται δύσκολη μια νέα αναβολή.<br /><br />Ολα αυτά, βέβαια, βρίσκονται σε συνάρτηση και με το μέγεθος των αντιδράσεων που πιθανώς θα υπάρξουν στην ελληνική κοινωνία. Οσον αφορά την αντιπολίτευση, ωστόσο, αυτή φαίνεται να βρίσκεται σε καλοκαιρινη ραστώνη.<br /><br />Η «υπουργός» Εξωτερικών<br /><br />Στην περίπτωση που, κατά τις φημολογίες, ο Γ.Γεραπετρίτης θα μεταβεί στην Κομισιόν, τη θέση του, κατά τα ίδια σενάρια, θα πάρει η νυν υπουργός Εξωτερικών. Αλλωστε, στην πραγματικότητα, το υπουργείο Εξωτερικών πλέον της έχει δοθεί, δια ΦΕΚ, ολοκληρωτικά.<br /><br />Ποιος είναι τελικά ΥΠΕΞ; Ο κ.Γεραπετρίτης ή η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου; <br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, χτες ο Γ.Γεραπετρίτης συναντήθηκε με τον πρέσβη της Τουρκίας στην Αθήνα, Τσαγατάι Ερτσιγιές. Να σημειωθεί ότι και πριν, όσο ήταν στο μέγαρο Μαξίμου, ο νυν υπουργός Εξωτερικών κρατούσε την επαφή με τον προηγούμενο και τον σημερινό Τούρκους πρέσβεις, υποτίθεται για να υπάρχει ένα κανάλι επικοινωνίας.<br /><p class="p1" style="--tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgba(59,130,246,.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; background-color: white; border: 0px solid; box-sizing: border-box; font-family: objektiv-mk2, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem !important; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; max-width: 100%;"></p><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="--tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgba(59,130,246,.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; background-color: white; border: 0px solid; box-sizing: border-box; display: flex; font-family: objektiv-mk2, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 500px; width: 500px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1679891595120746496" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=karvounopoulosp&dnt=true&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1679891595120746496&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.militaire.gr%2Fg-gerapetritis-ypoyrgos-exoterikon-me-symvasi-ergoy-ta-ellino-toyrkika%2F&sessionId=65e4f81be9afcca184eb174a5b7ed91643e11b22&siteScreenName=karvounopoulosp&theme=light&widgetsVersion=aaf4084522e3a%3A1674595607486&width=500px" style="--tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgba(59,130,246,.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; border-style: solid; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 847px; position: static; vertical-align: middle; visibility: visible; width: 500px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><p style="--tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgba(59,130,246,.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; background-color: white; border: 0px solid; box-sizing: border-box; font-family: objektiv-mk2, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 1rem !important; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; max-width: 100%;"></p>Τέλος, παρά τις «ευχές» για «ηρεμία» χτές σημειώθηκε μια παράβαση των Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας (όχι παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου) από ζέυγος τουρκικών μαχητικών. Εως τώρα, τουλάχιστον σύμφωνα με τα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, δεν είχαν καταγραφεί παραβιάσεις του ΕΕΧ παρά μόνον κάποιες σποραδικές παραβάσεις των ΚΕΚ. Κοντός ψαλμός αλληλούϊα!<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γ.Γεραπετρίτης: Υπουργός Εξωτερικών με «σύμβαση έργου» τα ελληνο-τουρκικά.

Τελείωσε ο ρόλος των στρατιωτικών στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Τέλος και ο ρόλος των διπλωματών στις ομάδες διερευνητικων επαφώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρώτες εσωκομματικές βολές κατά Κυριάκου: “Με ευχές δεν βάφονται αυγά”

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/ellhnotourkika-samaras-SLpress.jpg" width="707" /><br /><br /><b>Γκουτζάνης Σπύρος</b><br />Μόνο η επήρεια του σοκ θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αφωνία στο εσωτερικό της ΝΔ μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για τα ελληνοτουρκικά, που περιγράφει μία στρατηγική που προεκλογικά ένιοι βουλευτές περιέγραφαν σαν “Πρέσπες του Αιγαίου”. Μόνο που την εκτόξευαν κατά των πολιτικών τους αντιπάλων και όχι κατά του δικού τους πρωθυπουργού. Όμως ξεκίνησαν οι πρώτες εσωκομματικές βολές.<br /><br />Μέχρι στιγμής, σκληρή αντίδραση προέρχεται από τον κύκλο του Αντώνη Σαμαρά. Στενός συνεργάτης του, που αρθρογραφεί ως “Θανάσης Κ” και απηχεί τις απόψεις του πρώην πρωθυπουργού, σε σκληρό άρθρο υπό τον τίτλο <a href="https://elladasimera.blogspot.com/2023/07/blog-post_53.html">«Με “ευχές” δεν βάφονται αυγά»</a> αποδομεί απερίφραστα τις χθεσινές δηλώσεις και την τακτική που προδιαγράφουν. Μεταξύ άλλων αναφέρει ο αρθρογράφος: «Μετά τη συνέντευξη Μητσοτάκη για τα ελληνοτουρκικά μερικές παρατηρήσεις!<br /><br /><div>Το πρόβλημα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι να “θυσιάσουμε ένα μέρος της κυριαρχίας μας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων” μας για να επιτύχουμε “επίλυση” των ελληνοτουρκικών! Όποιος τα λέει αυτά, άθελά του ενθαρρύνει τον Ερντογάν:<br />Πρώτον, να ζητάει τα πάντα! Γιατί όσα περισσότερα ζητάει τόσα περισσότερα πιστεύει ότι θα του δώσουμε, για να διασώσουμε τα υπόλοιπα!<br />Δεύτερον, γιατί όσα κι αν “διασώσουμε” σε πρώτη φάση, αμέσως μετά θα συνεχίσει να ζητάει – κι άλλα ! Αφού ήδη θα του έχουμε δώσει κάποια, μόνο με την απειλή πολέμου, αν συνεχίσει το ίδιο, επίσης με απειλή πολέμου, θα πιστεύει βασίμως ότι θα υποχωρήσουμε ξανά! Τον επεκτατιστή ΔΕΝ τον σταματάς με το να τον ταΐζεις “ολίγα” κάθε φορά. Απλώς του ανοίγεις την όρεξη να απαιτήσει λίγο αργότερα πολύ περισσότερα»…<br /><br />Για την επίκληση του Διεθνούς Δίκαιου σημείωσε: «Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδέχεται πλήρως το Διεθνές Δίκαιο μόνον όταν είναι εναντίον της, αλλά όταν είναι υπέρ της να το… διαπραγματεύεται με όσους την απειλούν! Αυτός ο διασυρμός απομειώνει το “διεθνές εκτόπισμα” της Ελλάδας! Το ερώτημα δεν είναι αν θα πάμε να “λύσουμε” τα προβλήματά μας με την Τουρκία, με βάση το Διεθνές Δίκαιο». Αναφέρει ακόμη: «…Οπότε όποιος στηρίζει τη στρατηγική του σε αισιοδοξία ότι μπορούμε να τα βρούμε τελικά με την Τουρκία (του Ερντογάν) απλώς ζει στην… κοσμάρα του!».<br />Εσωκομματικές βολές<br /><br />Προβλέποντας την εσωτερική πολιτική συζήτηση που θα ανοίξει και τις επιθέσεις που θα δεχθούν όσοι υπερασπίζονται τις εθνικές θέσεις αναφέρει: «Αν κάποιοι “έστησαν καριέρες”, αυτοί ήταν το λόμπι του κατευνασμού! Όσοι διακήρυσσαν κάθε τόσο ότι οφείλουμε να κάνουμε ουσιώδεις παραχωρήσεις, προς την Τουρκία… Το “λόμπι του κατευνασμού” έφτιαξες καριέρες στην Ελλάδα! Το λόμπι του κατευνασμού είναι διακομματικό κι έχει διεισδύσει παντού! Αυτό βέβαια, ΔΕΝ μειώνει τις ευθύνες όσων του δίνουν “χώρο”…».<br /><br />Αναφέρεται όμως και στις συνέπειες που θα έχει ο ελληνικός ενδοτισμός στις διεθνείς συμμαχίες της: «Αν η Ελλάδα, που έχει το κύριο πρόβλημα ετοιμάζεται να κάνει παραχωρήσεις επί της “κυριαρχίας” της και επί “των κυριαρχικών της δικαιωμάτων”, γιατί να μας τα υπερασπίζεται… η Αίγυπτος και το Ισραήλ; Η Ελλάδα από την ιστορία αυτή θα βγει αποδυναμωμένη. Γιατί χώρα που διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να κάνει παραχωρήσεις σε επεκτατιστή γείτονα ΔΕΝ πρόκειται να τη στηρίξουν άλλες χώρες τις περιοχής που έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με τον ίδιο επεκτατιστή γείτονα. Η Τουρκία απλώς κερδίζει χρόνο. Ενώ εμείς χάνουμε πραγματικούς ή δυνητικούς συμμάχους». Καταλήγοντας συμπυκνώνει: «…Στρατηγική εξακολουθούμε να ΜΗΝ έχουμε έναντι της Τουρκίας. Απλώς ατέλειωτα αποθέματα… χαζοχαρούμενης “αισιοδοξίας”, ότι τελικά θα τα βρούμε μαζί της…».<br />Εσωκομματικές βολές και από Σαμαρά<br /><br />Ο Αντώνης Σαμαράς είχε δηλώσει πέρυσι το Νοέμβριο: «Επιμένουμε κι εμείς: Αρνούμαστε να συζητήσουμε πώς θα… μοιράσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας! Γιατί, αν δεχόμασταν να μπούμε σε τέτοια συζήτηση, το θέμα δεν είναι “να τους δώσουμε κάτι, ώστε να σώσουμε τα υπόλοιπα” – όπως υποστηρίζεται από ορισμένους. Διότι, αφού πάρουν κάτι τώρα, θα επανέλθουν με νέες απειλές, ώστε να πάρουν και άλλα… Γι’ αυτό και έχω πει: Με “πειρατές” δεν κάνεις διάλογο!<br /><br />Να σας το πω αλλιώς: Τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις. Γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος. Τον επεκτατιστή μόνον αποτρεπτικά μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να ενισχύσουμε την αποτροπή μας έναντι της επιθετικής Τουρκίας. Πώς; Με ισχυρές συμμαχίες, για τις οποίες, ευτυχώς, υπάρχει πολύ πρόσφορο έδαφος σήμερα. Και με αποφασιστικότητα, ώστε κανείς να μη θεωρεί δεδομένο ότι η Ελλάδα τελικά θα υποχωρήσει, θέλει δεν θέλει».<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι τον Ιούνιο ο Κώστας Καραμανλής είχε αναφέρει για τα ελληνοτουρκικά: «Η άποψη ότι για την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπάρχει αμοιβαία ευθύνη, ότι η ελληνική στάση ρέπει στον μαξιμαλισμό, ότι πρέπει να επιδείξουμε μεγαλύτερη ευελιξία και συμβιβαστική διάθεση, ότι δεν μπορούμε να αρνούμαστε την διεύρυνση της ατζέντας των προς επίλυση θεμάτων που κατά το δοκούν φορτώνει ολοένα η Τουρκία, είναι εσφαλμένη. Εσφαλμένη διότι διαβάζει λάθος την Τουρκία. Γιατί στηρίζεται σε λάθος δεδομένα και οδηγεί σε ψευδαισθήσεις. Κυρίως στην ψευδαίσθηση ότι αρκεί να δείξουμε κάποια υποχωρητικότητα και όλα θα διευθετηθούν προς όφελος όλων».<br /><br />Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι η παραπομπή στην Χάγη νοείται «για την μόνη πραγματική διαφορά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την οριοθέτηση δηλαδή της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Είναι αδιανόητη η διαπραγμάτευση ή παραπομπή ‘περί γκρίζων ζωνών, κυριαρχίας επί νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, αποστρατιωτικοποίησης νησιών που απειλούνται και του αναφαίρετου μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα».<br /><br />Προκαταβολικά απάντησε και για τις επικρίσεις περί δήθεν ακινησίας στην εξωτερική πολιτική: «αν η δήθεν κινητικότητα, δηλαδή η μετακίνηση από πάγιες εθνικές θέσεις, οδηγεί σε αντιλήψεις συμβιβασμού με τις μονομερείς και διαχρονικά αυξανόμενες τουρκικές αξιώσεις, το επιχείρημα είναι, και έωλο, και επικίνδυνο. Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο. Οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν την βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων». Οι εσωκομματικές βολές δεν αποκλείεται να ενταθούν στην πορεία…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πρώτες εσωκομματικές βολές κατά Κυριάκου: “Με ευχές δεν βάφονται αυγά”

Γκουτζάνης Σπύρος Μόνο η επήρεια του σοκ θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αφωνία στο εσωτερικό της ΝΔ μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για...

Διαβάστε την συνέχεια

Με…«ευχές» δεν βάφονται αυγά!

<img height="411" src="https://dailypost.gr/wp-content/uploads/2023/07/Screenshot_19.png" width="724" /><br /><a href="https://www.facebook.com/sharer/sharer.php?u=https%3A%2F%2Fdailypost.gr%2Fthanasis-k%2Fme-quot-eyches-quot-den-vafontai-ayga%2F"></a> <br />Του Θανάση Κ. <br />Μετά τη συνέντευξη Μητσοτάκη για τα ελληνοτουρκικά μερικές παρατηρήσεις!<br /><br />* Το πρόβλημα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι να “θυσιάσουμε ένα μέρος της κυριαρχίας μας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων” μας για να επιτύχουμε “επίλυση” των ελληνοτουρκικών!<br /><br />Όποιος τα λέει αυτά, άθελά του ενθαρρύνει τον Ερντογάν:<br /><br />— Πρώτον, να ζητάει τα πάντα! Γιατί όσα περισσότερα ζητάει τόσα περισσότερα πιστεύει ότι θα του δώσουμε, για να διασώσουμε τα υπόλοιπα!<br /><br />— Δεύτερον, γιατί όσα κι αν “διασώσουμε” σε πρώτη φάση, αμέσως μετά θα συνεχίσει να ζητάει – κι άλλα ! Αφού ήδη θα του έχουμε δώσει κάποια, μόνο με την απειλή πολέμου, αν συνεχίσει το ίδιο, επίσης με απειλή πολέμου, θα πιστεύει βασίμως ότι θα υποχωρήσουμε ξανά!<br /><br />Τον επεκτατιστή ΔΕΝ τον σταματάς με το να τον ταΐζεις “ολίγα” κάθε φορά. <br /><br />Απλώς του ανοίγεις την όρεξη να απαιτήσει λίγο αργότερα πολύ περισσότερα…<br /><br />Αυτό βέβαια, δεν θα ίσχυε αν η Τουρκία παραιτούνταν οριστικά από τη στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Αλλά η Τουρκία του Ερντογάν – ο οποίος μόλις επανεξελέγη (καθώς και μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσής του) – επιμένει στη στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας”<br /><br />Επομένως όταν αποδέχεσαι κάποιες από τις επεκτατικές αξιώσεις του, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει και θα επανέλθει ζητώντας κι άλλα…<br /><br />* Τις διεθνείς σχέσεις τις καθορίζουν μακροχρόνια δύο αρχές: Ο νόμος του ισχυροτέρου και το Διεθνές Δίκαιο. <br /><br />Τα ισχυρά κράτη προσπαθούν πρωτίστως να δημιουργήσουν Ισχύ και να “προβάλλουν” την Ισχύ τους. <br /><br />Τα λιγότερο ισχυρά κράτη παράλληλα με τη διατήρηση κάποιου επιπέδου αποτρεπτικής Ισχύος επικαλούνται και το Διεθνές Δίκαιο. <br /><br />Η Τουρκία κάνει κυρίως το πρώτο. Προσπαθεί να δημιουργήσει παντού “τετελεσμένα” χρησιμοποιώντας την ισχύ της, τουλάχιστον όπου αυτή εκδηλώνεται χωρίς αντίσταση από την άλλη πλευρά (unopposed). <br /><br />Κι ύστερα προσπαθεί να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της, επιβάλλοντας διαπραγματεύσεις ή Συμφωνίες, όπου παίρνει μέρος όσων έχει ήδη επιβάλλει ως “τετελεσμένα”. Αν το καταφέρει, επικαλείται κι αυτή το Διεθνές Δίκαιο…<br /><br />Αν δεν το καταφέρει – κι όπου το Διεθνές Δίκαιο και οι Διεθνείς συμβάσεις δεν την συμφέρουν – τότε αρνείται να δεχθεί τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου (όπως κάνει με το Δίκαιο της Θάλασσας) ή ζητάει να αλλάξουν οι Διεθνείς Συμβάσεις (όπως κάνει με τη Συνθήκη της Λωζάνης παγίως, και με τη Συνθήκη του Μοντρέ πολύ τελευταία).<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να ακυρώνει τέτοιες τουρκικές μεθοδεύσεις, όχι να τις… “διευκολύνει”! Γιατί στρέφονται κυρίως εναντίον της Ελλάδας. Όλη η στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας”, στρέφεται εναντίον της Ελλάδας…<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να εξηγήσει στους συμμάχους και τους εταίρους της, ότι σε τέτοιες μεθοδεύσεις ΔΕΝ θα είναι accommodative…<br /><br />Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδέχεται πλήρως το Διεθνές Δίκαιο μόνον όταν είναι εναντίον της, αλλά όταν είναι υπέρ της να το… διαπραγματεύεται με όσους την απειλούν!<br /><br />Αυτός ο διασυρμός απομειώνει το “διεθνές εκτόπισμα” της Ελλάδας! <br /><br />Δεν την καθιστά “αρεστή” στους συμμάχους της. <br /><br />Την οδηγεί να χάνει δυνητικούς συμμάχους…<br /><br />Το ερώτημα δεν είναι αν θα πάμε να “λύσουμε” τα προβλήματά μας με την Τουρκία, με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Αλλά με βάση το Διεθνές Δίκαιο που ΙΣΧΥΕΙ σήμερα, δηλαδή το Δίκαιο της Θάλασσας. <br /><br />Το οποίο ΔΕΝ το έχει υπογράψει η Τουρκία γιατί συμφέρει την Ελλάδα – όχι την Τουρκία!<br /><br />Υπήρξαν προηγούμενες ρυθμίσεις του Διεθνούς Δικαίου που ήταν πολύ λιγότερο ευνοϊκές για την Ελλάδα. Αλλά αυτές ανήκουν στο παρελθόν πια. <br /><br />Αν θέλει κάποιος να πάει να “λύσει” τα προβλήματα της ΑΟΖ με την Τουρκία, βάσει προβλέψεων που υπήρχαν ΠΡΙΝ το 1982, όταν δεν υπήρχε καν η έννοια της ΑΟΖ, κι όταν δεν υπήρχε η διεθνώς αποδεκτή αρχή ότι όλα τα νησιά έχουν πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε ΑΟΖ, όποιος αυτό έχει στο μυαλό του, να το… ξεχάσει!<br /><br />Όποιος έχει στο μυαλό του να πάει να “λύσει” τα προβλήματα με την Τουρκία βάσει του Διεθνούς Δικαίου που προϋπήρχε, απλά ακυρώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Και παραδίδει μέρος τους στην Τουρκία. Εξ υπαρχής…<br /><br />* Τα τελευταία χρόνια, πολλές φορές η Τουρκία προχώρησε σε ιδιαίτερα επιθετικές ενέργειες κατά της Ελλάδος. Μετά από κάθε φάση όξυνσης, ακολούθησε μια φάση ύφεσης όπου οι “σύμμαχοί” μας παρότρυναν να ανοίξουμε κάποια “διαδικασία” διαλόγου με την Τουρκία, χωρίς η Τουρκία να υποχρεωθεί να κάνει πίσω από τα τετελεσμένα της. Κάθε φορά το κάναμε, κάθε φορά καλλιεργούνταν μια “επίπλαστη αισιοδοξία” ότι “άνοιγε ένα παράθυρο ευκαιρίας” να τα βρούμε επιτέλους με την Τουρκία, και κάθε φορά ο Ερντογάν, με δική του πρωτοβουλία επανέρχονταν στη συνέχεια με νέες προκλήσεις και με νέα “τετελεσμένα”.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει κάτι ουσιώδες: επεκτατική στρατηγική! <br /><br />Κι εμείς έχουμε “κάτι”: μεγάλο απόθεμα – επίπλαστης – αισιοδοξίας!<br /><br />Μια φορά στρατηγική, εμείς ΔΕΝ έχουμε…<br /><br />* Οι Σύμμαχοί μας είναι προφανές ότι ΔΕΝ μπορούν – κι ίσως δεν επιθυμούν – να ελέγξουν την επιθετικότητα του Ερντογάν. Μπορούν να τον εξαναγκάσουν να πει το “ναι” στην ένταξη Σουηδίας και Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, αλλά ΔΕΝ μπορούν να τον εξαναγκάσουν να σταματήσει τις προκλήσεις κατά Ελλάδος και Κύπρου!<br /><br />Ο Ερντογάν στο Βίλνιους “έδωσε” κάτι που για τον ίδιο είχε ελάχιστη σημασία (την έγκριση του στην ένταξη των δύο Σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ) και πήρε κάτι που είχε μεγάλη αξία για τον ίδιο: Την αναβάθμιση του αεροπορικού στόλου του, των F-16. <br /><br />Μπορεί να μην πήρε όσα ήθελε (ζητούσε αρχικά και τα F-35), μπορεί οι δεσμεύσεις ότι θα προχωρήσουν οι διαδικασίες ένταξης της Τουρκίας και στην Ευρώπη να έχουν μόνο συμβολική σημασία (πράγμα που το γνωρίζουν όλοι), μπορεί έτσι κι αλλιώς το συμβόλαιο με τα F-16 να κολλήσει κάποια στιγμή στο μέλλον (έτσι κι αλλιώς, δεν θα παραλάβει κανένα καινούργιο στα επόμενα τρία χρόνια), όπως είχαν κολλήσει παλαιότερα και τα F-35, μπορεί όλα αυτά να είναι στον αέρα, πάντως ένα είναι βέβαιο: <br /><br />Ότι ο Ερντογάν διαπραγματεύθηκε κάτι και πήρε κάτι δίνοντας ουσιαστικά… τίποτα!<br /><br />Πράγμα που η Ελλάδα ουδέποτε σκέφτηκε να κάνει! <br /><br />* Το πραγματικό ερώτημα, βέβαια, είναι αν ο Ερντογάν έκανε πράγματι “στροφή” στο Βίλνιους. <br /><br />Αν πράγματι αποφάσισε να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τη ΝΑΤΟϊκή πολιτική κατά της Ρωσίας, <br /><br />αν αποφάσισε ειλικρινώς να εγκαταλείψει τον Ευρασιατισμό, <br /><br />αν αποφάσισε να εγκαταλείψει τα σχέδια του να κάνει την Τουρκία “μεγάλη περιφερειακή υπερδύναμη” (δαπάναις όλων των γειτόνων της) <br /><br />κι αν όντως επέλεξε στο μέλλον να γίνει πιο “πιστή” ΝΑΤΟϊκή σύμμαχος…<br /><br />Αν η απάντηση στα ερωτήματα αυτά ήταν θετική, τότε πράγματι θα υπήρχαν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, ότι μπορούμε να τα βρούμε μαζί του στο μέλλον. <br /><br />Αλλά η απάντηση στα ερωτήματα αυτά ΔΕΝ είναι θετική! <br /><br />Στα περισσότερα είναι απολύτως αρνητική – και σε κάποια υπάρχει ίσως κάποια “αβεβαιότητα”…<br /><br />Οπότε όποιος στηρίζει τη στρατηγική του σε αισιοδοξία ότι μπορούμε να τα βρούμε τελικά με την Τουρκία (του Ερντογάν) απλώς ζει στην… κοσμάρα του! <br /><br />Και μετατρέπει τις ΕΥΧΕΣ του σε “πραγματικότητα”! <br /><br />Όμως, κατά που λέει και ο σοφός λαός… με “ευχές” δεν βάφονται αυγά.<br /><br />* Η – διχαστική – “λογική” ότι υπάρχουν τάχα οι “αισιόδοξοι” από τη μια πλευρά που θέλουν να “αδράξουν την ευκαιρία” και να τα βρούμε με την Τουρκία, και οι “επαγγελματίες πατριώτες” από την άλλη, είναι λίαν επιεικώς αχαρακτήριστη. (Εκτός από διχαστική…)<br /><br />Δεν είναι καν ανόητη. Είναι απλώς αχαρακτήριστη!<br /><br />Μέχρι τώρα ΔΕΝ απέτρεψε μια συμφωνία με την Τουρκία το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που στήνουν καριέρες… εμποδίζοντας την “συνδιαλλαγή” με την Άγκυρα. <br /><br />Εκείνο που απέτρεψε μια οποιαδήποτε ουσιαστική συνεννόηση με την Άγκυρα, είναι ότι η Τουρκία συνεχώς προκαλεί και συνεχώς δημιουργεί νέα “τετελεσμένα” – και συνεχώς ζητάει περισσότερα. <br /><br />Κι είναι ΠΡΟΣΒΟΛΗ προς όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις της Ελλάδας (πλην ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι πρόβλημα να τα δώσει όλα), να υπαινίσσεται κάποιος ότι δεν τα βρήκαμε ως τώρα με την Τουρκία, γιατί κάποιοι “επαγγελματίες υπερπατριώτες στην Ελλάδα” το εμπόδιζαν…<br /><br />Αν κάποιοι “έστησαν καριέρες”, αυτοί ήταν το λόμπι του κατευνασμού! Όσοι διακήρυσσαν κάθε τόσο ότι οφείλουμε να κάνουμε ουσιώδεις παραχωρήσεις, προς την Τουρκία… <br /><br />Το “λόμπι του κατευνασμού” έφτιαξε καριέρες στην Ελλάδα! <br /><br />Και δεν πέτυχε τίποτα απολύτως! <br /><br />Γιατί κάθε τόσο η Άγκυρα ζητούσε συνεχώς ακόμα περισσότερα και προκαλούσε ακόμα περισσότερο…<br /><br />Για να καταλάβετε: μας ζητούν “να τα βρούμε ειρηνικά” με χώρα που μας έχει προειδοποιήσει επισήμως με casus belli για να μην ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο! Πράγμα που απαγορεύεται σαφέστατα από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ!<br /><br />Και απαιτούν να προσέλθουμε σε διάλογο με την Τουρκία, ΧΩΡΙΣ καν να ζητήσουμε να εκ των προτέρων να άρουν το παράνομο casus belli!<br /><br />Κι ύστερα είμαστε εμείς, οι “επαγγελματίες” πατριώτες, που “φταίμε”! <br /><br />Δεν είναι εκείνοι που κάνουν τα πάντα για να δώσουν τα πάντα και να “ξεμπερδεύουν”…<br /><br />Το λόμπι του κατευνασμού είναι διακομματικό κι έχει διεισδύσει παντού!<br /><br />Αυτό βέβαια, ΔΕΝ μειώνει τις ευθύνες όσων του δίνουν “χώρο”…<br /><br />* Τέλος, όταν η Ελλάδα εμφανίζεται έτοιμη για υποχωρήσεις, τότε και μια σειρά χώρες της περιοχής που υπολόγιζαν σε μας να αντισταθούμε όλοι μαζί στην τουρκική επιθετικότητα, απλώς μας… “ξεγράφουν”!<br /><br />Αν η Ελλάδα, που έχει το κύριο πρόβλημα ετοιμάζεται να κάνει παραχωρήσεις επί της “κυριαρχίας” της και επί “των κυριαρχικών της δικαιωμάτων”, γιατί να μας τα υπερασπίζεται… η Αίγυπτος και το Ισραήλ;<br /><br />Στα δικά τους ζητήματα δεν κάνουν πίσω!<br /><br />Αλλά στα δικά μας είναι προφανές ότι θα πάψουν να δείχνουν “αλληλεγγύη”…<br /><br />Εμείς τους στέλνουμε το μήνυμα ότι ΔΕΝ είμαστε “αξιόπιστοι σύμμαχοί”!<br /><br />Κι αυτοί απλώς λαμβάνουν το μήνυμα και πράττουν αναλόγως…<br /><br />Μπορεί η κυβέρνηση τελικά να μην προχωρήσει στο “μεγάλο συμβιβασμό”. <br /><br />Μπορεί η Τουρκία να ζητήσει πολύ περισσότερα απ’ όσα αντέχει να δώσει η Αθήνα.<br /><br />Μπορεί οι μεγάλοι μας “Σύμμαχοι” να τα πάρουν με την Τουρκία για άλλους λόγους. <br /><br />Μπορεί ο Ερντογάν, να σπεύσει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Πούτιν (όπως ήδη άφησε να εννοηθεί – κι όπως έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν). <br /><br />Μπορεί κάτι κάπου να σκαλώσει, όπως έγινε πολλές φορές ως τώρα…<br /><br />Αλλά η Ελλάδα από την ιστορία αυτή θα βγει αποδυναμωμένη. <br /><br />Γιατί χώρα που διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να κάνει παραχωρήσεις σε επεκτατιστή γείτονα ΔΕΝ πρόκειται να τη στηρίξουν άλλες χώρες τις περιοχής που έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με τον ίδιο επεκτατιστή γείτονα. <br /><br />Η Τουρκία απλώς κερδίζει χρόνο. <br /><br />Ενώ εμείς χάνουμε πραγματικούς ή δυνητικούς συμμάχους.<br /><br />Και στρατηγική εξακολουθούμε να ΜΗΝ έχουμε έναντι της Τουρκίας. <br /><br />Απλώς ατέλειωτα αποθέματα… χαζοχαρούμενης “αισιοδοξίας”, ότι τελικά θα τα βρούμε μαζί της…<br /><br />Δηλαδή… σκέτες ευχές!<br /><br />Όμως, είπαμε: <br /><br />Με ευχές δεν βάφονται αυγά…<br /><br />(Αλλιώς το λέει η λαϊκή παροιμία, αλλά συνεννοηθήκαμε νομίζω) <div><br /></div><div><a href="https://dailypost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Με…«ευχές» δεν βάφονται αυγά!

Του Θανάση Κ. Μετά τη συνέντευξη Μητσοτάκη για τα ελληνοτουρκικά μερικές παρατηρήσεις! * Το πρόβλημα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι να “θυσιάσουμε έ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Σιδηρούν Παραπέτασμα”… αλλά με Ουκρανία σε ρόλο Γερμανίας μετά τον Β’ ΠΠ

<img height="400" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/04/russia-nato-640x400.jpg" width="763" /><br /><br /><div>Του <b>Αθανασίου Πλατιά</b><div>Καθηγητή Στρατηγικής, Πανεπιστήμιο Πειραιώς</div><div><br />Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την είσοδο της Σουηδίας μετέτρεψε την Βαλτική θάλασσα σε Νατοϊκή λίμνη και ενίσχυσε την βόρεια πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Σουηδία δεν είχε συμμετάσχει σε συνασπισμούς από την εποχή των πολέμων του Ναπολέοντα το 1814 ακολουθώντας αδέσμευτη πολιτική.<br /><br />Η προσπάθεια της Ρωσίας να καλυτερεύσει το γεωπολιτικό της περιβάλλον ξεκινώντας τον πόλεμο στην Ουκρανία έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα: έδωσε νέα ζωή στο ΝΑΤΟ, που ο Γάλλος Πρόεδρος πριν λίγα χρόνια είχε χαρακτηρίσει ως «κλινικά νεκρό», το ενίσχυσε και με την πρόσφατη διεύρυνση αυτό έφθασε στα βορειοδυτικά σύνορα της Ρωσίας.<br /><br />Η Ατλαντική Συμμαχία καλείται τώρα να σχεδιάσει το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία την στιγμή μάλιστα που η υπό εξέλιξη ουκρανική αντεπίθεση δεν φαίνεται να φέρνει τα προσδοκούμενα αποτελέσματα. Η στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας θα συνεχιστεί με την ελπίδα να καλυτερεύσει την θέση της στο μέτωπο. Η ελπίδα όμως δεν είναι στρατηγική και έτσι έχει αρχίσει η σχεδιάζεται η επόμενη μέρα.<br /><br />Η όποια γραμμή κατάπαυσης πυρός προκύψει στο ουκρανικό μέτωπο θα αποτελέσει την νέα διαχωριστική γραμμή στην Ευρώπη, το νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα. Το ζήτημα που έχει τεθεί για την μελλοντική αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη είναι να γίνει με την Ουκρανία ό,τι έγινε με την διαιρεμένη Γερμανία στον Ψυχρό πόλεμο. Σύμφωνα με αυτό τον ιστορικό παραλληλισμό η Δυτική Ουκρανία θα μπορούσε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ , όπως παλαιότερα η διαιρεμένη Γερμανία, χωρίς αυτή να έχει αποδεχθεί τα τετελεσμένα, δηλ. την κατοχή ουκρανικών εδαφών από την Ρωσία.<br /><br /></div><div>Αυτή η προοπτική δίνει κίνητρο στην Ουκρανία να τερματίσει τις εχθροπραξίες. Σε αυτή την περίπτωση η Ουκρανία θα πρέπει ρητώς να αποκηρύξει την αλλαγή του status quo με στρατιωτικά μέσα για να γίνει δεκτή στην Συμμαχία. Μια τέτοια δέσμευση είναι αναγκαία για να μην συρθεί το ΝΑΤΟ σε άμεσο πόλεμο με την Ρωσία με τον κίνδυνο πυρηνικής κλιμάκωσης να καραδοκεί.<br /><br />Το αν τελικά θα υπάρξει συναίνεση μέσα στο ΝΑΤΟ για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η αν η Ρωσία θα είναι σε θέση να το ακυρώσει στην πράξη είναι κάτι που θα φανεί το επόμενο διάστημα. Το μέλλον είναι ακόμη άγραφο. Τέλος, παρά την επικέντρωση του ΝΑΤΟ σε ζητήματα ευρωπαϊκής ασφαλείας έχει ήδη αρχίσει η προετοιμασία για το πως οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι θα συνδράμουν τις ΗΠΑ στο κύριό τους μέτωπο που είναι η αντιμετώπιση της αναδυόμενης Κίνας, στρέφοντας έτσι την Ατλαντική Συμμαχία από τον Ατλαντικό στον… Ειρηνικό.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tanea.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

“Σιδηρούν Παραπέτασμα”… αλλά με Ουκρανία σε ρόλο Γερμανίας μετά τον Β’ ΠΠ

Του Αθανασίου Πλατιά Καθηγητή Στρατηγικής, Πανεπιστήμιο Πειραιώς Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την είσοδο της Σουηδίας μετέτρεψε την Βαλτική θάλασ...

Διαβάστε την συνέχεια

Wishful Thinking! Δεν υπάρχει ήττα ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ… το ευρασιατικό “great game” και η εθνική ασφάλεια.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/02/F-16-HAF-790x400.jpg" width="771" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους ανήκει πλέον στην ιστορία. Δυο είναι τα βασικά θέματα που έχουν προκύψει και απασχολούν την ελληνική επικαιρότητα: Το πρώτο είναι εάν κέρδισε ή έχασε ο Ερντογάν και το δεύτερο, εάν κέρδισε ή έχασε η Ελλάδα. Κέρδισε, λοιπόν, ή έχασε ο Ερντογάν; Το ερώτημα είναι άτοπο: Όσα έγιναν στο Βίλνιους αποτελούν τακτικές κινήσεις σε έναν γεωστρατηγικό καμβά που αφορά παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες. Έγινε προσπάθεια επίτευξης μιας νέας ισορροπίας, όπου η Τουρκία εξακολουθεί να θεωρείται “αναντικατάστατη” για τη Δύση, όπως προκύπτει από την ανοχή απέναντι στην αιρετική Άγκυρα<br /><br />Και μόνο από αυτό η ήττα αποκλείεται. Αντιθέτως, η ελληνική εξωτερική πολιτική αναπτύσσεται ως παρακολούθημα της αμερικανικής. Αυτή η νοοτροπία όμως, εξασφαλίζει ελευθερία κινήσεων στην Τουρκία, στο μέτρο που πέραν της τακτικής συγκυρίας, στόχο έχει να υπερφαλαγγίσει την ελληνική. Η δε μονοσήμαντη εξάρτηση της Ελλάδας, διασφαλίζει ότι είναι απλώς θέμα χρόνου η Τουρκία να επιχειρήσει να προσεγγίσει και την στρατηγική μας σύμμαχο Γαλλία, δελεάζοντάς την με χρυσοφόρες μπίζνες στον τομέα των εξοπλισμών, ακυρώνοντας στην πράξη την ελληνική επένδυση, είτε της πυρηνικής τεχνολογίας.<br /><br />ΨΥΧΡΟΣ – ΚΥΝΙΚΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ<br />Ας μην ξεχνούμε ότι οι στρατηγικές σχέσεις μεταξύ των κρατών εδράζονται επί κοινών συμφερόντων. Τα υπόλοιπα είναι επικοινωνιακά αφηγήματα που στόχο έχουν να καλλιεργήσουν την εσωτερική νομιμοποίηση της πολιτικής. Αυτό είναι λοιπόν το στρατηγικό επίπεδο. Γιατί να θεωρηθεί ως ήττα η διαφαινόμενη απόπειρα προσέγγισης της Δύσης από την Άγκυρα; Γιατί να μην αποτελεί έναν ψυχρά κυνικό τουρκικό υπολογισμό για να αποσπάσει ανταλλάγματα; Ή μήπως είναι και το αποτέλεσμα μιας ολοένα και πιο εμφανούς δυτικής “κόπωσης” στο μέτωπο της Ουκρανίας που προδιαγράφει εξελίξεις στον πόλεμο; Η εικόνα του Ζελένσκι στο Βίλνιους ήταν χαρακτηριστική.<br /><br />Γιατί δεν είναι ένας επιτυχής τουρκικός ελιγμός, έχοντας διαγνώσει ότι το βέλτιστο σενάριο για την ανάταξη της προβληματικής τουρκικής οικονομίας είναι η αποκατάσταση διαύλων συνεννόησης; Κι όταν κάποια στιγμή οι νέες ισορροπίες εξευρεθούν, θα αποφασίσει στο πλαίσιο της ανεξάρτητης πολιτικής που ασκεί, το πόσο θα προσεγγίσει εκ νέου τη Μόσχα. Ή μήπως η νέα τοποθέτηση των Τούρκων υπονοεί και ένα έμμεσο άνοιγμα στην Κίνα, ως εργαλείο περιορισμού των δυτικών πιέσεων;<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, ακόμα κι αν είναι ειλικρινής η πρόθεση αποκλιμάκωσης στις σχέσεις με την Ελλάδα, αυτή είναι τακτικού χαρακτήρα, με στόχο να εξυπηρετηθεί ο υπέρτερος στρατηγικός στόχος. Η Ελλάδα μπορεί να περιμένει! Εξάλλου, με την σταθερή προθυμία που επιδεικνύει κάθε φορά η Αθήνα, να δελεάζεται από το δήθεν λαμπρό μέλλον εάν και εφόσον βρεθεί λύση, η Άγκυρα γνωρίζει ότι το κάνει εκ του ασφαλούς.<br /><br />Η Ελλάδα συμπεριφέρεται ωσάν να ανησυχεί πιο πολύ από όλους μη χαθεί η Τουρκία! Ας εξεταστεί η ελληνική συμπεριφορά υπό την οπτική γωνία του “συνδρόμου της Στοκχόλμης“. Συμπεριφερόμαστε ως χώρα που δεν αναγνωρίζει ως στρατηγικό ανταγωνιστή της την Τουρκία, αλλά ως έναν επικυρίαρχο της περιοχής, το πρωτείο του οποίου έχουμε αποδεχθεί μοιρολατρικά.<br /><br />ΑΛΛΗ ΜΙΑ “ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ” ΔΟΚΙΜΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ…<br />Ουδεμία λοιπόν έκπληξη, το να εμφανίζεται η Τουρκία ως διαλλακτική. Ούτε νίκησε, ούτε ηττήθηκε! Θα πάρει όσο χρόνο θέλει, ενώ η Αθήνα θα πανηγυρίζει για την απουσία έντασης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Δύση θα συνεχίζει να παλεύει για τα μάτια της Άγκυρας, προσφέροντάς της ολοένα και περισσότερα ανταλλάγματα για να την διατηρήσει σε δυτική πορεία. Όταν θα έρχεται όμως η ώρα των συμφωνιών, οι πιέσεις θα στρέφονται στην Αθήνα, για να μη χαθεί άλλη μια μεγάλη ευκαιρία…<br /><br />Είναι συμπεριφορά νικητών η συμπεριφορά της Δύσης; Άπαντες βαυκαλίζονται ότι η Τουρκία κατάλαβε ότι εάν συνέχιζε τον δρόμο που είχε πάρει θα είχε πολύ σοβαρές συνέπειες. Σύμφωνοι, όμως αυτό έχει και αντίστροφη ανάγνωση! Η τουρκική πολιτική πάντα δοκίμαζε τα όρια! Κι όταν έβρισκε τοίχο, εκμεταλλευόταν το “αναντικατάστατο” και εισερχόταν σε διαπραγματεύσεις για να πουλήσει τη στροφή της, ενώ άλλοι θα είχαν γονατίσει από την πρώτη στιγμή που θα είχαν εκτραπεί, σε επίπεδα πολύ υποδεέστερα αυτού της προμήθειας των ρωσικών S-400!<br /><br />Είναι ηττημένη η Τουρκία που υποχρέωσε το πιο προηγμένο ίσως ευρωπαϊκό κράτος στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη Σουηδία, να αλλάξει τη νομοθεσία της και να κάνει χοντρές εκπτώσεις; Τόλμησε κανείς να ψελλίσει ότι αυτό αμφισβητεί την ευρωπαϊκή κουλτούρα και τον νομικό πολιτισμό; Είναι ηττημένη η Τουρκία που θεωρεί ως κορυφαίο στόχο την ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας ώστε να μειωθεί όσο είναι δυνατόν η εξάρτηση των ενόπλων δυνάμεων από διεθνείς προμηθευτές; Η Ουάσινγκτον πιέζει για να αρθεί κάθε εξοπλιστικό εμπάργκο, τροφοδοτώντας την εξαγωγική δραστηριότητα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.<br /><br />ΘΑ ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ;<br />Ή μήπως δεν θα πιέσει ο Λευκός Οίκος για να πάρουν τελικά οι Τούρκοι τα F-16 εξισορροπώντας το πλεονέκτημα της ελληνικής επένδυσης; Κι αν μπλοκαριστεί από το Κογκρέσο η αποδέσμευση, ο Ερντογάν κρατάει στο χέρι το χαρτί της μη επικύρωσης την σουηδικής ένταξης από την Εθνοσυνέλευση, με το οποίο θα συνεχίσει να πιέζει, όσο να του δώσει η Ουάσινγκτον αυτό που θέλει. Εντυπωσιακή είναι όμως και η ψευδαίσθηση ότι τα F-16 δεν θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ελλάδας. Ήδη οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι δεν χρησιμοποιούν τα μαχητικά σε βάρος της Ελλάδας! Αν είναι έτσι, τον αξέχαστο σμηναγό Ηλιάκη ποιος τον σκότωσε; Τις παραβιάσεις με τι τις κάνουν οι Τούρκοι;<br /><br />Δυστυχώς, “ξεχάσαμε” πως μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια η επέκταση των χωρικών υδάτων είναι μονομερές δικαίωμα και 30 χρόνια διακηρύσσουμε ότι επιφυλασσόμαστε για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων μας! Εάν μετατρέψουμε και το εύρος των χωρικών υδάτων σε διαφορά με την Τουρκία, θα της έχουμε εμμέσως πλην σαφώς παραχωρήσει το δικαίωμα να συναποφασίζει για την ελληνική κυριαρχία. Όπως διά της εισβολής και κατοχής βραχυκυκλώνει τα πάντα στην Κύπρο (άλλη στρατηγική σύμμαχος… που περιγράφεται όμως με συντεταγμένες) απαιτώντας το 50% σε όλα, κάτι ανάλογο θα διεκδικήσει και για το Αιγαίο, απέναντι στη “δίκαιη Αθήνα“.<br /><br />Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΔΕΝ “ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ”<br />Μοναδικός τρόπος ελέγχου της τουρκικής συμπεριφοράς με τρόπο που η Ελλάδα να κερδίζει χρόνο, εάν υποτεθεί ότι μας ενδιαφέρει να θεραπεύσουμε όσα συσσώρευσαν σχεδόν 15 χρόνια αυτοκαταστροφικής αδράνειας στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι ο ακόλουθος: Ας υπογραφτεί συμφωνία για την αναβάθμιση των 80 τουρκικών F-16 σε Block 70. Θα προβλέπεται όμως η ολοκλήρωση της αναβάθμισης ενός μικρού αριθμού (12-20) από αμερικανικά χέρια και στη συνέχεια θα αξιολογηθεί η τουρκική συμπεριφορά για να συνεχιστεί το πρόγραμμα. Στο μέσον του προγράμματος θα υπάρξει απόφαση και για τα καινούργια. Αν δεν το δεχθούν οι Τούρκοι, δικό τους πρόβλημα.<br /><br />Την ίδια στιγμή η Αθήνα, αντί να ανησυχεί και να κινητοποιείται, έστω παρασκηνιακά, δείχνει να καταπίνει αμάσητο το αφήγημα “εμείς θα πάρουμε F-35, άρα θα έχουμε προβάδισμα“! Άλλα 3,5-4 δισ. δηλαδή για την αμερικανική βιομηχανία, πάνω στο 0,5 δισ. των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P-3 Orion, στα ελικόπτερα Sikorsky MH-60R και φυσικά στα 1,2 δισ. της αναβάθμισης 83 F-16 σε “V” και άνω του μισού δισ. για τα Block 50. Δηλαδή, ο μεγάλος χαμένος από τα παιχνίδια ισορροπιών των Αμερικανών με τους Τούρκους είναι η Ελλάδα! Για να διατηρήσει… το προβάδισμα, θα μοιράζει δις!<br /><br />Αντί δηλαδή η Ελλάδα ως πελάτης να προκαλεί καυγάδες υποψήφιων προμηθευτών, μετατρέπεται σε θύμα για το κοινό καλό! Αντί να κινηθεί σε δική της γραμμή, επιδιώκοντας αναβάθμιση της μαχητικής της ισχύος, ώστε όταν η Τουρκία επανέλθει στα συνήθη, να γνωρίζει ότι το στρατιωτικό χαρτί δεν της βγαίνει, εμείς συζητάμε στα σοβαρά να χρηματοδοτήσουμε ακόμα και την απόσυρση όσων οι Αμερικανοί πετούν ως άχρηστο υλικό!<br /><br />Κι όλα αυτά με αγορές χωρίς συνολική θεώρηση, χωρίς υπολογισμό του πραγματικού κόστους, χωρίς όραμα για τη σταδιακή μετεξέλιξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε μια ορθολογική στρατιωτική δύναμη με ξεκάθαρους στόχους και σοβαρές επιχειρησιακές ικανότητες. Χρειάζεται να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα κι όχι να ανοίγουμε δεξιά-αριστερά μαύρες τρύπες με εξοπλιστικές επιλογές που θα απομυζούν κονδύλια, διαιωνίζοντας με τη δικαιολογία του “γεωπολιτικού κριτηρίου” το αδιέξοδο…<br /><br />Η ελληνική ηγεσία αρνείται να κατανοήσει ότι όσα συμβαίνουν με την Τουρκία συνιστούν στρατηγική απειλή για την εθνική μας ασφάλεια. Στο επίπεδο των παγκόσμιων γεωπολιτικών ισορροπιών, το ελληνικό στρατηγικό πρόβλημα υποβιβάζεται σε μια δευτερεύουσας σημασίας παράμετρο, όσο κι αν ενθουσιαζόμαστε από πομπώδεις δηλώσεις περί στρατηγικών συμμαχιών. Όσο η Ελλάδα παραμένει μια δεδομένη και εθισμένη να χορεύει σε σκοπούς που σφυρίζουν άλλοι, άσπρη μέρα δεν θα ξημερώσει.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Wishful Thinking! Δεν υπάρχει ήττα ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ… το ευρασιατικό “great game” και η εθνική ασφάλεια.

Του Ζαχαρία Μίχα Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους ανήκει πλέον στην ιστορία. Δυο είναι τα βασικά θέματα που έχουν προκύψει και απασχο...

Διαβάστε την συνέχεια