Γκουτζάνης Σπύρος
Μόνο η επήρεια του σοκ θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αφωνία στο εσωτερικό της ΝΔ μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για τα ελληνοτουρκικά, που περιγράφει μία στρατηγική που προεκλογικά ένιοι βουλευτές περιέγραφαν σαν “Πρέσπες του Αιγαίου”. Μόνο που την εκτόξευαν κατά των πολιτικών τους αντιπάλων και όχι κατά του δικού τους πρωθυπουργού. Όμως ξεκίνησαν οι πρώτες εσωκομματικές βολές.
Μέχρι στιγμής, σκληρή αντίδραση προέρχεται από τον κύκλο του Αντώνη Σαμαρά. Στενός συνεργάτης του, που αρθρογραφεί ως “Θανάσης Κ” και απηχεί τις απόψεις του πρώην πρωθυπουργού, σε σκληρό άρθρο υπό τον τίτλο «Με “ευχές” δεν βάφονται αυγά» αποδομεί απερίφραστα τις χθεσινές δηλώσεις και την τακτική που προδιαγράφουν. Μεταξύ άλλων αναφέρει ο αρθρογράφος: «Μετά τη συνέντευξη Μητσοτάκη για τα ελληνοτουρκικά μερικές παρατηρήσεις!
Το πρόβλημα της Ελλάδας ΔΕΝ είναι να “θυσιάσουμε ένα μέρος της κυριαρχίας μας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων” μας για να επιτύχουμε “επίλυση” των ελληνοτουρκικών! Όποιος τα λέει αυτά, άθελά του ενθαρρύνει τον Ερντογάν:
Πρώτον, να ζητάει τα πάντα! Γιατί όσα περισσότερα ζητάει τόσα περισσότερα πιστεύει ότι θα του δώσουμε, για να διασώσουμε τα υπόλοιπα!
Δεύτερον, γιατί όσα κι αν “διασώσουμε” σε πρώτη φάση, αμέσως μετά θα συνεχίσει να ζητάει – κι άλλα ! Αφού ήδη θα του έχουμε δώσει κάποια, μόνο με την απειλή πολέμου, αν συνεχίσει το ίδιο, επίσης με απειλή πολέμου, θα πιστεύει βασίμως ότι θα υποχωρήσουμε ξανά! Τον επεκτατιστή ΔΕΝ τον σταματάς με το να τον ταΐζεις “ολίγα” κάθε φορά. Απλώς του ανοίγεις την όρεξη να απαιτήσει λίγο αργότερα πολύ περισσότερα»…
Για την επίκληση του Διεθνούς Δίκαιου σημείωσε: «Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδέχεται πλήρως το Διεθνές Δίκαιο μόνον όταν είναι εναντίον της, αλλά όταν είναι υπέρ της να το… διαπραγματεύεται με όσους την απειλούν! Αυτός ο διασυρμός απομειώνει το “διεθνές εκτόπισμα” της Ελλάδας! Το ερώτημα δεν είναι αν θα πάμε να “λύσουμε” τα προβλήματά μας με την Τουρκία, με βάση το Διεθνές Δίκαιο». Αναφέρει ακόμη: «…Οπότε όποιος στηρίζει τη στρατηγική του σε αισιοδοξία ότι μπορούμε να τα βρούμε τελικά με την Τουρκία (του Ερντογάν) απλώς ζει στην… κοσμάρα του!».
Εσωκομματικές βολές
Προβλέποντας την εσωτερική πολιτική συζήτηση που θα ανοίξει και τις επιθέσεις που θα δεχθούν όσοι υπερασπίζονται τις εθνικές θέσεις αναφέρει: «Αν κάποιοι “έστησαν καριέρες”, αυτοί ήταν το λόμπι του κατευνασμού! Όσοι διακήρυσσαν κάθε τόσο ότι οφείλουμε να κάνουμε ουσιώδεις παραχωρήσεις, προς την Τουρκία… Το “λόμπι του κατευνασμού” έφτιαξες καριέρες στην Ελλάδα! Το λόμπι του κατευνασμού είναι διακομματικό κι έχει διεισδύσει παντού! Αυτό βέβαια, ΔΕΝ μειώνει τις ευθύνες όσων του δίνουν “χώρο”…».
Αναφέρεται όμως και στις συνέπειες που θα έχει ο ελληνικός ενδοτισμός στις διεθνείς συμμαχίες της: «Αν η Ελλάδα, που έχει το κύριο πρόβλημα ετοιμάζεται να κάνει παραχωρήσεις επί της “κυριαρχίας” της και επί “των κυριαρχικών της δικαιωμάτων”, γιατί να μας τα υπερασπίζεται… η Αίγυπτος και το Ισραήλ; Η Ελλάδα από την ιστορία αυτή θα βγει αποδυναμωμένη. Γιατί χώρα που διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να κάνει παραχωρήσεις σε επεκτατιστή γείτονα ΔΕΝ πρόκειται να τη στηρίξουν άλλες χώρες τις περιοχής που έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με τον ίδιο επεκτατιστή γείτονα. Η Τουρκία απλώς κερδίζει χρόνο. Ενώ εμείς χάνουμε πραγματικούς ή δυνητικούς συμμάχους». Καταλήγοντας συμπυκνώνει: «…Στρατηγική εξακολουθούμε να ΜΗΝ έχουμε έναντι της Τουρκίας. Απλώς ατέλειωτα αποθέματα… χαζοχαρούμενης “αισιοδοξίας”, ότι τελικά θα τα βρούμε μαζί της…».
Εσωκομματικές βολές και από Σαμαρά
Ο Αντώνης Σαμαράς είχε δηλώσει πέρυσι το Νοέμβριο: «Επιμένουμε κι εμείς: Αρνούμαστε να συζητήσουμε πώς θα… μοιράσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας! Γιατί, αν δεχόμασταν να μπούμε σε τέτοια συζήτηση, το θέμα δεν είναι “να τους δώσουμε κάτι, ώστε να σώσουμε τα υπόλοιπα” – όπως υποστηρίζεται από ορισμένους. Διότι, αφού πάρουν κάτι τώρα, θα επανέλθουν με νέες απειλές, ώστε να πάρουν και άλλα… Γι’ αυτό και έχω πει: Με “πειρατές” δεν κάνεις διάλογο!
Να σας το πω αλλιώς: Τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις. Γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος. Τον επεκτατιστή μόνον αποτρεπτικά μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να ενισχύσουμε την αποτροπή μας έναντι της επιθετικής Τουρκίας. Πώς; Με ισχυρές συμμαχίες, για τις οποίες, ευτυχώς, υπάρχει πολύ πρόσφορο έδαφος σήμερα. Και με αποφασιστικότητα, ώστε κανείς να μη θεωρεί δεδομένο ότι η Ελλάδα τελικά θα υποχωρήσει, θέλει δεν θέλει».
Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι τον Ιούνιο ο Κώστας Καραμανλής είχε αναφέρει για τα ελληνοτουρκικά: «Η άποψη ότι για την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπάρχει αμοιβαία ευθύνη, ότι η ελληνική στάση ρέπει στον μαξιμαλισμό, ότι πρέπει να επιδείξουμε μεγαλύτερη ευελιξία και συμβιβαστική διάθεση, ότι δεν μπορούμε να αρνούμαστε την διεύρυνση της ατζέντας των προς επίλυση θεμάτων που κατά το δοκούν φορτώνει ολοένα η Τουρκία, είναι εσφαλμένη. Εσφαλμένη διότι διαβάζει λάθος την Τουρκία. Γιατί στηρίζεται σε λάθος δεδομένα και οδηγεί σε ψευδαισθήσεις. Κυρίως στην ψευδαίσθηση ότι αρκεί να δείξουμε κάποια υποχωρητικότητα και όλα θα διευθετηθούν προς όφελος όλων».
Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι η παραπομπή στην Χάγη νοείται «για την μόνη πραγματική διαφορά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την οριοθέτηση δηλαδή της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Είναι αδιανόητη η διαπραγμάτευση ή παραπομπή ‘περί γκρίζων ζωνών, κυριαρχίας επί νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, αποστρατιωτικοποίησης νησιών που απειλούνται και του αναφαίρετου μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα».
Προκαταβολικά απάντησε και για τις επικρίσεις περί δήθεν ακινησίας στην εξωτερική πολιτική: «αν η δήθεν κινητικότητα, δηλαδή η μετακίνηση από πάγιες εθνικές θέσεις, οδηγεί σε αντιλήψεις συμβιβασμού με τις μονομερείς και διαχρονικά αυξανόμενες τουρκικές αξιώσεις, το επιχείρημα είναι, και έωλο, και επικίνδυνο. Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο. Οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν την βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων». Οι εσωκομματικές βολές δεν αποκλείεται να ενταθούν στην πορεία…
Πρώτον, να ζητάει τα πάντα! Γιατί όσα περισσότερα ζητάει τόσα περισσότερα πιστεύει ότι θα του δώσουμε, για να διασώσουμε τα υπόλοιπα!
Δεύτερον, γιατί όσα κι αν “διασώσουμε” σε πρώτη φάση, αμέσως μετά θα συνεχίσει να ζητάει – κι άλλα ! Αφού ήδη θα του έχουμε δώσει κάποια, μόνο με την απειλή πολέμου, αν συνεχίσει το ίδιο, επίσης με απειλή πολέμου, θα πιστεύει βασίμως ότι θα υποχωρήσουμε ξανά! Τον επεκτατιστή ΔΕΝ τον σταματάς με το να τον ταΐζεις “ολίγα” κάθε φορά. Απλώς του ανοίγεις την όρεξη να απαιτήσει λίγο αργότερα πολύ περισσότερα»…
Για την επίκληση του Διεθνούς Δίκαιου σημείωσε: «Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδέχεται πλήρως το Διεθνές Δίκαιο μόνον όταν είναι εναντίον της, αλλά όταν είναι υπέρ της να το… διαπραγματεύεται με όσους την απειλούν! Αυτός ο διασυρμός απομειώνει το “διεθνές εκτόπισμα” της Ελλάδας! Το ερώτημα δεν είναι αν θα πάμε να “λύσουμε” τα προβλήματά μας με την Τουρκία, με βάση το Διεθνές Δίκαιο». Αναφέρει ακόμη: «…Οπότε όποιος στηρίζει τη στρατηγική του σε αισιοδοξία ότι μπορούμε να τα βρούμε τελικά με την Τουρκία (του Ερντογάν) απλώς ζει στην… κοσμάρα του!».
Εσωκομματικές βολές
Προβλέποντας την εσωτερική πολιτική συζήτηση που θα ανοίξει και τις επιθέσεις που θα δεχθούν όσοι υπερασπίζονται τις εθνικές θέσεις αναφέρει: «Αν κάποιοι “έστησαν καριέρες”, αυτοί ήταν το λόμπι του κατευνασμού! Όσοι διακήρυσσαν κάθε τόσο ότι οφείλουμε να κάνουμε ουσιώδεις παραχωρήσεις, προς την Τουρκία… Το “λόμπι του κατευνασμού” έφτιαξες καριέρες στην Ελλάδα! Το λόμπι του κατευνασμού είναι διακομματικό κι έχει διεισδύσει παντού! Αυτό βέβαια, ΔΕΝ μειώνει τις ευθύνες όσων του δίνουν “χώρο”…».
Αναφέρεται όμως και στις συνέπειες που θα έχει ο ελληνικός ενδοτισμός στις διεθνείς συμμαχίες της: «Αν η Ελλάδα, που έχει το κύριο πρόβλημα ετοιμάζεται να κάνει παραχωρήσεις επί της “κυριαρχίας” της και επί “των κυριαρχικών της δικαιωμάτων”, γιατί να μας τα υπερασπίζεται… η Αίγυπτος και το Ισραήλ; Η Ελλάδα από την ιστορία αυτή θα βγει αποδυναμωμένη. Γιατί χώρα που διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να κάνει παραχωρήσεις σε επεκτατιστή γείτονα ΔΕΝ πρόκειται να τη στηρίξουν άλλες χώρες τις περιοχής που έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με τον ίδιο επεκτατιστή γείτονα. Η Τουρκία απλώς κερδίζει χρόνο. Ενώ εμείς χάνουμε πραγματικούς ή δυνητικούς συμμάχους». Καταλήγοντας συμπυκνώνει: «…Στρατηγική εξακολουθούμε να ΜΗΝ έχουμε έναντι της Τουρκίας. Απλώς ατέλειωτα αποθέματα… χαζοχαρούμενης “αισιοδοξίας”, ότι τελικά θα τα βρούμε μαζί της…».
Εσωκομματικές βολές και από Σαμαρά
Ο Αντώνης Σαμαράς είχε δηλώσει πέρυσι το Νοέμβριο: «Επιμένουμε κι εμείς: Αρνούμαστε να συζητήσουμε πώς θα… μοιράσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας! Γιατί, αν δεχόμασταν να μπούμε σε τέτοια συζήτηση, το θέμα δεν είναι “να τους δώσουμε κάτι, ώστε να σώσουμε τα υπόλοιπα” – όπως υποστηρίζεται από ορισμένους. Διότι, αφού πάρουν κάτι τώρα, θα επανέλθουν με νέες απειλές, ώστε να πάρουν και άλλα… Γι’ αυτό και έχω πει: Με “πειρατές” δεν κάνεις διάλογο!
Να σας το πω αλλιώς: Τον επεκτατιστή δεν τον κατευνάζεις. Γιατί έτσι γίνεται πιο αδίστακτος. Τον επεκτατιστή μόνον αποτρεπτικά μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να ενισχύσουμε την αποτροπή μας έναντι της επιθετικής Τουρκίας. Πώς; Με ισχυρές συμμαχίες, για τις οποίες, ευτυχώς, υπάρχει πολύ πρόσφορο έδαφος σήμερα. Και με αποφασιστικότητα, ώστε κανείς να μη θεωρεί δεδομένο ότι η Ελλάδα τελικά θα υποχωρήσει, θέλει δεν θέλει».
Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι τον Ιούνιο ο Κώστας Καραμανλής είχε αναφέρει για τα ελληνοτουρκικά: «Η άποψη ότι για την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπάρχει αμοιβαία ευθύνη, ότι η ελληνική στάση ρέπει στον μαξιμαλισμό, ότι πρέπει να επιδείξουμε μεγαλύτερη ευελιξία και συμβιβαστική διάθεση, ότι δεν μπορούμε να αρνούμαστε την διεύρυνση της ατζέντας των προς επίλυση θεμάτων που κατά το δοκούν φορτώνει ολοένα η Τουρκία, είναι εσφαλμένη. Εσφαλμένη διότι διαβάζει λάθος την Τουρκία. Γιατί στηρίζεται σε λάθος δεδομένα και οδηγεί σε ψευδαισθήσεις. Κυρίως στην ψευδαίσθηση ότι αρκεί να δείξουμε κάποια υποχωρητικότητα και όλα θα διευθετηθούν προς όφελος όλων».
Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι η παραπομπή στην Χάγη νοείται «για την μόνη πραγματική διαφορά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την οριοθέτηση δηλαδή της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Είναι αδιανόητη η διαπραγμάτευση ή παραπομπή ‘περί γκρίζων ζωνών, κυριαρχίας επί νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, αποστρατιωτικοποίησης νησιών που απειλούνται και του αναφαίρετου μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα».
Προκαταβολικά απάντησε και για τις επικρίσεις περί δήθεν ακινησίας στην εξωτερική πολιτική: «αν η δήθεν κινητικότητα, δηλαδή η μετακίνηση από πάγιες εθνικές θέσεις, οδηγεί σε αντιλήψεις συμβιβασμού με τις μονομερείς και διαχρονικά αυξανόμενες τουρκικές αξιώσεις, το επιχείρημα είναι, και έωλο, και επικίνδυνο. Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο. Οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν την βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων». Οι εσωκομματικές βολές δεν αποκλείεται να ενταθούν στην πορεία…
Δημοσίευση σχολίου