Τουρκία, μια τρελή φιλοδοξία που οδεύει σε εμφύλιο πόλεμο: Οι Ζυπέ, Ερντογάν, Άλεν, το ΙΚ (Daesh) και το PKK

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfLSRZ9ujiQ3ziwh4dhgx7nMund-zkNvWkPWBbbPHuALiCN0L-1SYVazAD-Al0B4EPQX8duiJ1dKDIkN8orkfbA37d-pJnYZfFHduSpbZjqg6orh5SS3ljmgf1gBJPkhfI62IRbtTfCLc/s1600/to+sxedio+rait+gia+to+koyrdiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfLSRZ9ujiQ3ziwh4dhgx7nMund-zkNvWkPWBbbPHuALiCN0L-1SYVazAD-Al0B4EPQX8duiJ1dKDIkN8orkfbA37d-pJnYZfFHduSpbZjqg6orh5SS3ljmgf1gBJPkhfI62IRbtTfCLc/s640/to+sxedio+rait+gia+to+koyrdiko.jpg" width="640" /></a></div> Το σχέδιο Ράιτ που δημοσιεύθηκε το 2013, περιέχει τα στοιχεία του σχεδίου Ζυπέ για τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ. Ωστόσο, ο Ρόμπιν Ράιτ πηγαίνει περαιτέρω με τη συμπερίληψη σχεδίων για τη Σαουδική Αραβία και την Υεμένη.<br /> <br /> Του <b><span style="color: #990000;">Τιερί Μεϊσάν</span></b><br /> Η επανάληψη της καταστολής εναντίον των Κούρδων στην Τουρκία δεν είναι παρά η συνέπεια της αδυναμίας επίτευξης του σχεδίου Ζυπέ-Ράιτ (Juppé-Wright) του 2011. Ενώ ήταν εύκολο να αναπτυχθεί το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ, Daesh) στην συριακή έρημο και στις επαρχίες Νινευής και αλ-Ανμπάρ (Ιράκ) με σουνιτικές πλειοψηφίες, αποδείχθηκε αδύνατο να παρθεί ο έλεγχος του κουρδικού πληθυσμού στη Συρία. Για να πραγματοποιήσει το όνειρό του για ένα Κουρδιστάν έξω από την Τουρκία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει άλλη επιλογή παρά τον εμφύλιο πόλεμο.<br /> <br /> <b>Voltaire Network, Δαμασκό (Συρία) </b><br /> <br /> Με την ανάληψη της εξουσίας στην Άγκυρα το 2003, το ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ άλλαξε τις στρατηγικές προτεραιότητες της Τουρκίας. Αντί να βασιστεί στις σχέσεις των δυνάμεων που εφίσταντο μετά την «Καταιγίδα της Ερήμου», ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επεδίωξε να βγάλει τη χώρα του από την απομόνωση στην οποία βρισκόταν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με βάση τις αναλύσεις του συμβούλου του, του καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου, υποστήριξε την επίλυση των προβλημάτων που εκκρεμούσαν εδώ και έναν αιώνα με τους γείτονές του και να γίνει σταδιακά ο ουσιαστικός περιφερειακός διαμεσολαβητής. Για να γίνει αυτό, έπρεπε ταυτόχρονα να μετατραπεί σε ένα πολιτικό πρότυπο και να οικοδομήσει σχέσεις με τους Άραβες εταίρους του, χωρίς να χάσει τη συμμαχία του με το Ισραήλ.<br /> <br /> Ξεκινώντας με επιτυχία, αυτή η πολιτική -των «μηδενικών προβλημάτων»- οδήγησε την Άγκυρα όχι μόνο να μη φοβάται πια τη Δαμασκό και την υποστήριξη της στο PKK, αλλά να της ζητήσει να βοηθήσει στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της κρίσης. Τον Οκτώβριο του 2006, το κουρδικό κόμμα κήρυξε μονομερή εκεχειρία και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Ερντογάν. <br /> Τον Μάιο του 2008, η Άγκυρα οργάνωσε έμμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ Δαμασκού και Τελ Αβίβ, τις πρώτες μετά την απόρριψη από τον Εχούντ Μπαράκ του σχεδίου του Μπιλ Κλίντον και του Χαφέζ Ασαντ. Αλλά ο Πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ έθεσε τέρμα σε αυτή τη προσπάθεια όταν το Ισραήλ επιτέθηκε στη Γάζα το Δεκέμβριο του 2009.<br /> <br /> Συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν δυνατόν να διατηρήσει καλές σχέσεις με όλα τα κράτη της περιοχής λόγω της παλαιστινιακής σύγκρουσης, η Άγκυρα επέλεξε να υποστηρίξει τους Παλαιστίνιους εναντίον του Ισραήλ.<br /> Ήταν τα επεισόδια του Νταβός και του Στόλου της Ελευθερίας. Διαθέτοντας τότε εκτεταμένη λαϊκή υποστήριξη στον μουσουλμανικό κόσμο, η Άγκυρα προσέγγισε τη Τεχεράνη και συμφώνησε τον Νοέμβριο 2010 να συμμετέχει σε μια κοινή αγορά Τουρκία-Ιράν-Ιράκ-Συρία. <br /> Καταργήθηκαν οι θεωρήσεις βίζα, μειώθηκαν σημαντικά τα τελωνιακά τέλη, ιδρύθηκε μια κοινοπραξία για να διαχειριστεί τους πετρελαιαγωγούς και τους αγωγούς αερίου, δημιουργήθηκε μια αρχή για τη διαχείριση των κοινών υδάτινων πόρων. <br /> Το σύνολο ήταν τόσο ελκυστικό έτσι ώστε ο Λίβανος και η Ιορδανία επέβαλαν την υποψηφιότητα τους για να συμμετέχουν. Μια διαρκής ειρήνη φαινόταν δυνατή στο Λεβάντε.<br /> <br /> Ενώ το 2011 το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία ξεκινούσαν ένα διπλό πόλεμο ενάντια στη Λιβύη και τη Συρία, κατόπιν αιτήματος και υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών, η Τουρκία λογικά αντιτάχθηκε. Αυτοί οι πόλεμοι, με το πρόσχημα της προστασίας του πληθυσμού, παραήταν οφθαλμοφανείς νεο-αποικιοκρατικές επιχειρήσεις. Επιπλέον, παραβίαζαν τα τουρκικά συμφέροντα, επειδή η Λιβύη ήταν ένας από τους σημαντικότερους οικονομικούς εταίρους της και η Συρία ήταν να γίνει με τη νέα περιφερειακή κοινή αγορά.<br /> Τότε ήταν που ανατράπηκαν τα πάντα ...<br /> <br /> <b>Πώς η Γαλλία τουμπάρισε τη Τουρκία</b><br /> <div> <b><br /> </b>Με πρωτοβουλία του Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών, Αλέν Ζυπέ, το Παρίσι πρότεινε μυστικά στην Άγκυρα, τον Μάρτιο 2011, να υποστηρίξει την υποψηφιότητά της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να την βοηθήσει να επιλύσει το κουρδικό της πρόβλημα, εάν η Τουρκία έμπαινε στο πλευρό της στον πόλεμο κατά της Λιβύης και της Συρίας. <br /> Από τη γαλλική πλευρά, αυτή η πρόταση ήταν ριζικά νέα, δεδομένου ότι ο Αλέν Ζυπέ είχε αντισταθεί σθεναρά στην ένταξη της Τουρκίας στην Ένωση κατά το χρόνο που ήταν επικεφαλής του γκωλλικού κόμματος και συνεργάτης του Ζακ Σιράκ. <br /> Αλλά, καθώς καταδικάστηκε για διαφθορά στη Γαλλία, εξορίστηκε στην Αμερική το 2005 και δίδαξε στο Κεμπέκ, ενώ παρακολουθούσε σεμινάρια στο Πεντάγωνο. Μετά τη μετατροπή του σε νεοσυντηρητικό, επέστρεψε στη Γαλλία και επιλέχθηκε από τον Νικολά Σαρκοζί ως Υπουργός Άμυνας και μετά των Εξωτερικών.<br /> <br /> Εκ των υστέρων, το σχέδιο Ζυπέ αποκαλύπτει τις γαλλικές προθέσεις: μιλά για τη δημιουργία ενός Κουρδιστάν στο Ιράκ και τη Συρία, σύμφωνα με τον χάρτη που θα δημοσιευτεί δύο χρόνια αργότερα από τον Robin Wright στο New York Times και που υλοποιήθηκε από κοινού από το Ισλαμικό Εμιράτο, τη περιφερειακή κυβέρνηση του ιρακινού Κουρδιστάν και πρώην υπαλλήλους του Σαντάμ Χουσεΐν που συνδέονται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. <br /> Το έγγραφο, που συν-υπογράφεται από τον Αλέν Ζυπέ και τον Τούρκο ομόλογο του Αχμέτ Νταβούτογλου, δεν αφήνει καμία αμφιβολία: η Γαλλία ήθελε να ανασυστήσει μια αποικιοκρατική αυτοκρατορία στη Συρία. <br /> Επιπλέον, είχε διασυνδέσεις με τα ισλαμιστικά τρομοκρατικά κινήματα και προέβλεπε τη δημιουργία του ΙΚ/Daesh. Για να εξασφαλιστεί το σχέδιο Ζυπέ, το Κατάρ δεσμευόταν να προβεί σε μεγάλες επενδύσεις στο ανατολικό τμήμα της Τουρκίας, με την ελπίδα ότι οι Τούρκοι Κούρδοι θα εγκατέλειπαν το ΡΚΚ.<br /> Αυτό το σχέδιο παρέμεινε μυστικό μέχρι τώρα. Αν Γάλλοι η Τούρκοι βουλευτές κατάφερναν να αποκτήσουν ένα νόμιμο αντίγραφο του, θα αρκούσε για να διωχθούν οι κκ. Ζυπέ και Νταβούτογλου ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.<br /> <br /> Αντίθετα με τη κοινή πεποίθηση, οι Κούρδοι είναι βαθιά διχασμένοι. <br /> Στην Τουρκία και τη Συρία, το ΡΚΚ με τη μαρξιστική-λενινιστική προέλευση του, υπερασπίστηκε πάντα μια αντι-ιμπεριαλιστική προοπτική. <br /> Ενώ οι Κούρδοι του Ιράκ, που συνδέονται με το Ισραήλ από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν πάντα σύμμαχοι των ΗΠΑ. Οι δύο ομάδες δεν μιλούν την ίδια γλώσσα και έχουν πολύ διαφορετικές ιστορίες.<br /> <br /> Είναι πιθανό ότι, με τη σειρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες έφεραν στο καλάθι του γάμου, την υποστήριξη τους για τη προώθηση του τουρκικού πολιτικού μοντέλου στον αραβικό κόσμο για να βοηθήσουν το ΑΚΡ να πλαισιώσει τα πολιτικά κόμματα που προέρχονται από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, έτσι ώστε η Τουρκία να γίνει το κέντρο της προσεχούς Μέσης Ανατολής. <br /> <br /> Εν πάση περιπτώσει, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποστήριξε in extremis το πρόγραμμα του ΝΑΤΟ που αντικατάστησε το AFRICOM μετά την εξέγερση του διοικητή του<br /> Αμέσως, η Άγκυρα κινητοποίησε τους κατοίκους της Misrata στη Λιβύη. Οι τελευταίοι είναι ως επί το πλείστον απόγονοι Εβραίων στρατιωτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Adghams και νομάδων δουλεμπόρων μαύρων, οι Muntasirs, οι οποίοι είχαν υποστηρίξει τους Νεότουρκους. Αυτοί αποτέλεσαν τη μόνη σημαντική ομάδα Λίβυων που επιτέθηκαν στη Τρίπολη .<br /> Ταυτόχρονα, η Άγκυρα οργάνωσε μερικές συναντήσεις της συριακής αντιπολίτευσης στην Κωνσταντινούπολη από τον Αύγουστο 2011. <br /> Εν τέλει, η Μουσουλμανική Αδελφότητα ιδρύει το Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας, τον Οκτώβριο, με τη συμμετοχή εκπροσώπων διαφόρων πολιτικών ομάδων και μειονοτήτων.<br /> <br /> <b>Το ΝΑΤΟ παραιτείται από το να εισβάλει στη Συρία</b></div> <div> <b><br /> </b>Σημειώνοντας την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, η Άγκυρα υπολόγιζε λογικά την παρόμοια συμμετοχή της Ατλαντικής Συμμαχίας στη Συρία. <br /> Όμως, παρά τις πολλές επιθέσεις και τη διεθνή μόνιμη εκστρατεία του τύπου, αποδείχτηκε αδύνατο να εξεγείρουν τον πληθυσμό και να εκχωρήσουν στον πρόεδρο Άσαντ με αξιόπιστο τρόπο ότι διεξήγαγε μαζικά εγκλήματα. <br /> Προπαντός, η Μόσχα και το Πεκίνο, προδομένα από τη Λιβυκό περίπτωση, αντιστάθηκαν τρεις φορές στο Συμβούλιο Ασφαλείας κατά οποιουδήποτε ψηφίσματος που υποτίθεται ότι θα «προστάτευε» τους Σύρους από την κυβέρνησή τους (Οκτώβριο 2011, Φεβρουάριο και Ιουλίο 2012).<br /> <br /> Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο εγκατέλειψαν το παιχνίδι, ακόμη και αν η Άγκυρα και το Παρίσι συνέχιζαν να το πιστεύουν . <br /> Τα δύο κράτη δημιούργησαν μια στενή συνεργασία, ανεβάζοντας τον πήχη στο σημείο, τον Σεπτέμβριο 2012, να σχεδιάσουν μια απόπειρα δολοφονίας του Υπουργού Εξωτερικών της Συρίας Walid al-Mouallem και του Πρόεδρου Bashar al-Assad.<br /> <br /> Η επίθεση που χτύπησε στο Ριάντ τον πρίγκιπα Bandar bin Sultan, σε αντίποινο για τη δολοφονία των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Συρίας τον Ιούλιο του 2012, άφησε ορφανό το διεθνές τζιχαντιστικό κίνημα. Παρά το γεγονός ότι ο πρίγκιπας επέζησε των τραυματισμών του, βγήκε ένα χρόνο αργότερα από το νοσοκομείο αλλά δεν ήταν ποτέ πια σε θέση να παίξει το ρόλο που κατείχε μέχρι τότε. <br /> Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άδραξε την ευκαιρία για να τον αντικαταστήσει. Έδεσε μια προσωπική σχέση με τον Γιασίν αλ-Καντί, τον τραπεζίτη της Αλ Κάιντα, τον οποίον δέχτηκε πολλές φορές μυστικά στην Άγκυρα. Επέβλεψε τις πολλές ομάδες τζιχαντιστών, που είχαν δημιουργηθεί αρχικά από τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς και τους Γάλλους.<br /> <br /> Τον Ιανουάριο του 2013, επεμβαίνοντας στο Μάλι, η Γαλλία απομακρύνθηκε από τους Σύρους τζιχαντιστές και, επομένως, εγκατέλειψε το πεδίο των στρατιωτικών επιχειρήσεων στους Τούρκους, αν και συνέχισε να διατηρεί ορισμένους λεγεωνάριους επί τόπου. <br /> Λίγο αργότερα, ο εμίρης του Κατάρ, σεΐχης Ahmad, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την Ουάσιγκτον η οποία τον κατηγόρησε –βάσει ρωσικής καταγγελίας ότι χρησιμοποιούσε τις εγκαταστάσεις της έναντι αμερικανικών οικονομικών συμφερόντων. Πριν ακόμα να προλάβει ο γιος του, ο Σεΐχης Ταμίμ, να τον διαδεχτεί, η Σαουδική Αραβία είχε αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης για τον πόλεμο εναντίον της Συρίας.<br /> <br /> Για να απολάβει αυτή την οικονομική στήριξη και αυτή του Ισραήλ, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άρχισε να υπόσχεται στους μεν και στους δε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ξεπεράσουν τα ρωσικά και κινεζικά βέτο και θα έβαζε το ΝΑΤΟ να καταλάβει τη Δαμασκό. <br /> <br /> Εκμεταλλευόμενος τη σύγχυση, οργάνωσε τη λεηλασία της Συρίας, διαλύοντας όλα τα εργοστάσια του Χαλεπιού, της οικονομικής πρωτεύουσας, και κλέβοντας τις εργαλειομηχανές. <br /> Ομοίως, οργάνωσε την κλοπή των αρχαιολογικών θησαυρών και έβαλε σε λειτουργία μια διεθνή αγορά στην Αντιόχεια . <br /> <br /> Επειδή πάλι τίποτα δεν έγινε, διοργάνωσε, με τη βοήθεια του στρατηγού Benoît Puga, Αρχηγού του Επιτελείου των Ηλύσιων, μια επιχείρηση με ψευδή σημαία (false flag) για να προκαλέσει την είσοδο στο πόλεμο της Ατλαντικής Συμμαχίας: το χημικό βομβαρδισμό της Ghoutta Δαμασκού, τον Αύγουστο 2013. Όμως, το Λονδίνο ανακάλυψε αμέσως την απάτη και αρνήθηκε να συμμετάσχει .<br /> <br /> Η Τουρκία συμμετείχε στην εθνοκάθαρση και τη διχοτόμηση του Ιράκ και της Συρίας, που είναι γνωστή ως «Σχέδιο Ράιτ». <br /> Η παρουσία των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στις προπαρασκευαστικές συναντήσεις για το ΙΚ (Daesh) στο Αμμάν αποδεικνύεται από τη δημοσίευση κάποιας απόφασης από το ΡΚΚ. <br /> Εντούτοις, το «Σχέδιο Wright» υιοθετεί το «σχέδιο Ζυπέ» που είχε πείσει τη Τουρκία να μπει στον πόλεμο. <br /> Στη συνέχεια, ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέλαβε τη διοίκηση της τρομοκρατικής οργάνωσης, εξασφαλίζοντας τόσο την προμήθεια όπλων της όσο και τη πώληση του πετρελαίου της.<br /> <br /> Παρακολουθώντας με αγωνία τις συνομιλίες μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης, η Άγκυρα ανησύχησε για μια ειρηνευτική συμφωνία που να την άφηνε στην άκρη του δρόμου. <br /> Και τότε, μια και του τον ζήταγε ο Ρώσος ομόλογός του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ερντογάν συμφώνησε να συμμετάσχει στο σχέδιο του αγωγού αερίου Turkish Stream για να σπάσει το αμερικανικό μονοπώλιο και να παρακάμψει το εμπάργκο της ΕΕ. <br /> <br /> Στη συνέχεια παίρνοντας το θάρρος του και με τα δύο χέρια του, πήγε να επισκεφτεί τον Ιρανό ομόλογό του, τον σεΐχη Χασάν Rohani. <br /> Ο τελευταίος τον διαβεβαίωσε ότι δεν έπρεπε να φοβάται τίποτα από την υπό διαπραγμάτευση συμφωνία. <br /> Αλλά όταν υπεγράφη τελευταία στις 14 Ιουλίου 2015, έγινε φανερό ότι δεν άφηνε καμία θέση για την Τουρκία στην περιοχή.<br /> <br /> Χωρίς έκπληξη, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έλαβε ένα τελεσίγραφο στις 24 Ιουλίου από τον Πρόεδρο Ομπάμα ζητώντας του <br /> - να σταματήσει αμέσως τον ρωσικό αγωγό, <br /> - να σταματήσει την υποστήριξή του στο ΙΚ/ Daesh -του οποίου είχε γίνει ο εκτελεστικός αρχηγός πίσω από την οθόνη του χαλίφη Αμπού Μπακρ αλ-Baghdadi- και να προχωρήσει σε πόλεμο εναντίον του τελευταίου. <br /> <br /> Για να αυξηθεί η πίεση, ο Μπαράκ Ομπάμα έθεσε το ενδεχόμενο αποβολής της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, σε συνεννόηση με το Ηνωμένο Βασίλειο, παρότι τέτοια κατάσταση δεν προβλέπεται από τη Συνθήκη.<br /> <br /> Μετά την απολογία του, επέτρεψε τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσουν τη βάση του Ιντσιρλίκ κατά του ΙΚ/Daesh και ο Ερντογάν ήρθε σε επαφή με τον ειδικό απεσταλμένο στον Συνασπισμό αντι-ΙΚ/Daesh, στρατηγό John Allen, γνωστό για την αντίθεσή του για τη συμφωνία με το Ιράν. <br /> Οι δύο άνδρες συμφώνησαν να ερμηνεύσουν τα λόγια του προέδρου Ομπάμα ως ενθάρρυνση για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, στην οποία συνέταξαν και το ΡΚΚ. <br /> Υπερβαίνοντας τα καθήκοντά του, ο στρατηγός υποσχέθηκε να δημιουργήσει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων 90 χιλιομέτρων πλάτους στο συριακό έδαφος κατά μήκος των τουρκικών συνόρων, δήθεν σε όφελος των προσφύγων από τη Συρία που απειλούνται από την κυβέρνησή τους, στην πραγματικότητα για την εφαρμογή του «σχεδίου Juppé-Wright».<br /> <br /> Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ahmet Davutoğlu αποκάλυψε την αμερικανική υποστήριξη για το σχέδιο στο κανάλι A Haber, με την έναρξη των βομβαρδισμών εναντίον του ΡΚΚ.<br /> Ο στρατηγός John Allen κατάφερε ήδη δύο φορές να παρατείνει τον πόλεμο εναντίον της Συρίας. <br /> Τον Ιούνιο του 2012, συνωμότησε με τον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους και την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον για να σαμποτάρουν τη συμφωνία που επετεύχθη στη Γενεύη μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. <br /> Η συμφωνία αυτή προέβλεπε, μεταξύ άλλων, την ειρήνη στη Συρία -παρότι η Δαμασκός δεν είχει προσκληθεί στη διάσκεψη αυτή- αλλά ήταν απαράδεκτη τόσο για τους νεοσυντηρητικούς όσο και για τα αμερικανικά «φιλελεύθερα γεράκια». <br /> Το τρίο Κλίντον-Πετρέους-Άλεν στηρίχτηκε στον νέο Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, και στον νέο υπουργό Εξωτερικών του, Laurent Fabius, για να συγκαλέσουν μια διάσκεψη των «Φίλων της Συρίας» και να απορρίπτουν την Ανακοίνωση της Γενεύης. <br /> <br /> Στη μέση της προεκλογικής εκστρατείας, ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν μπορούσε να τιμωρήσει τους συνεργάτες του, αλλά την άλλη ημέρα μετά την επανεκλογή του, διέταξε τη σύλληψη του Ντέιβιντ Πετρέους και του John Allen ο οποίος είχε πέσει σε σκάνδαλο-παγίδα του σεξ. <br /> Η Χίλαρι Κλίντον διατηρήθηκε για λίγες εβδομάδες και ξαφνικά αποσύρθηκε μετά από ένα «ατύχημα». <br /> Τελικά, μόνο ο Πετρέους καταδικάστηκε ενώ ο Allen ασπρίσθηκε και η Κλίντον -όπως και ο Juppé- προετοιμάζεται για την ερχόμενη προεδρική εκλογική εκστρατεία της.<br /> <br /> Το τρίο Κλίντον-Πετρέους-Άλεν δοκίμασε μια δεύτερη επιχείρηση το Δεκέμβριο 2014 η οποία κατόρθωσε να σαμποτάρει τη Διάσκεψη της Μόσχας. <br /> Με την υπόσχεση προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ότι θα εφαρμοστεί το «σχέδιο Juppé-Wright», έπεισαν τον Συριακό Εθνικό Συνασπισμό να αρνηθεί οποιαδήποτε συζήτηση για την ειρήνη. Παρεμπιπτόντως, αυτό το επεισόδιο επιβεβαιώνει ότι ο σκοπός του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού δεν είναι να αλλάξει το καθεστώς στη Συρία, αλλά να καταστρέψει αυτή τη χώρα και το Κράτος της.<br /> <br /> Μαθαίνοντας τα γεγονότα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Αφρική, ο Πρόεδρος Ομπάμα διέψευσε επίσημα τη δέσμευση του στρατηγού Allen, αναγνώρισε το δικαίωμα της Τουρκίας να καταπολεμήσει το PKK, αλλά κατήγγειλε οποιαδήποτε δράση εναντίον του εκτός Τουρκίας. <br /> <br /> Ο πρόεδρος Erdoğan κάλεσε τότε μια συνεδρίαση του Συμβουλίου του Ατλαντικού για να το ενημερώσει σχετικά με την είσοδό του στο αντιτρομοκρατικό συνασπισμό και τη διπλή δράση του εναντίον των ΡΚΚ και ΙΚ/Daesh. <br /> Στις 29 Ιουλίου, οι Σύμμαχοι του απάντησαν ψυχρά ότι τον υποστήριζαν για την δράση του, αλλά δεν του αναγνώρισαν το δικαίωμα να βομβαρδίσει το ΡΚΚ στο Ιράκ και τη Συρία παρά μόνο σε περίπτωση «δίωξης» -δηλαδή αν το PKK χρησιμοποίει τις βάσεις του στο εξωτερικό για να στείλει ή να αποσύρει στρατεύματα του εναντίον της Τουρκίας-.<br /> <br /> Επιπλέον, ο Πρόεδρος Ομπάμα απάλλαξε από τα καθήκοντα του τον ειδικό απεσταλμένο του για τη Συρία, Ντάνιελ Rubinstein, και τον αντικατάστησε με τον Michael Ratney, ειδικό τόσο σε θέματα της Μέσης Ανατολής όσο και στην επικοινωνία. Θα είναι ο κύριος υπεύθυνος για την παρακολούθηση των δράσεων του στρατηγού Allen.<br /> <br /> Η Τουρκία εισέρχεται σε εμφύλιο πόλεμο<br /> Μέχρι σήμερα, οι επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού κατά του ΡΚΚ στο Ιράκ και τη Συρία δεν έχουν καμία νομική αιτιολόγηση στο διεθνές δίκαιο. <br /> Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν καταγγείλει την επίθεση κατά της επικράτειάς τους. <br /> Κατά την αμερικανική άποψη, το PKK και ο Συριακός Αραβικός Στρατός -δηλαδή ο στρατός της Αραβικής Συριακής Δημοκρατίας- είναι οι μόνες αποτελεσματικές δυνάμεις στο έδαφος ενάντια του ΙΚ/Daesh. <br /> Η αναβίωση του πολέμου κατά της κουρδικής μειονότητας καταδεικνύει τη βούληση του ΑΚΡ να συνεχίσει την εφαρμογή του «σχεδίου Ζυπέ-Wright», ακόμη και μετά τη μερική απόσυρση του Κατάρ και της Γαλλίας.<br /> <br /> Ωστόσο, ένα θεμελιώδες γεγονός έχει αλλάξει βαθιά την κατάσταση: το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία, τα οποία υποστήριζαν μέχρι πρόσφατα την ιδέα της δημιουργίας ενός Κουρδιστάν και ενός Σουνιστάν στο Ιράκ και τη Συρία, τώρα είναι αντίθετα. <br /> Το Τελ Αβίβ και το Ριάντ γνωρίζουν πλέον ότι αυτά τα νέα κράτη αν ποτέ προκύπτουν, δεν θα ελέγχονται από τα ίδια, αλλά από την Τουρκία, η οποία δεν κρύβει τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες της και θα καταστεί εκ των πραγμάτων (de facto) ένας περιφερειακός γίγαντας.<br /> <br /> Με μια αντιστροφή για την οποία μόνο η Μέση Ανατολή κατέχει το μυστικό, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία έχουν συνάψει λοιπόν μια συμφωνία για να αντιταχθούν στην τρέλα του προέδρου Ερντογάν και για να υποστηρίξουν –κάτω από το τραπέζι- το PKK, παρά την μαρξιστική ταυτότητά του. <br /> <br /> Περαιτέρω, το Ισραήλ προσέγγισε ήδη τους παραδοσιακούς εχθρούς της Τουρκίας, την Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα και τη Κύπρο του Νίκου Αναστασιάδη.<br /> <br /> Ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέλεξε τον εμφύλιο πόλεμο ως τη μόνη προσωπική πολιτική επιλογή του. <br /> Μετά την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές, κατάφερε να μπλοκάρει τη δημιουργία μιας νέας κυβέρνησης, και προσπαθεί να τρομάξει τον λαό του, έτσι ώστε είτε να πείσει το MHP (Εθνικιστικό) να υποστηρίζει το ΑΚΡ (Ισλαμιστές) για να σχηματίσει μια κυβέρνηση συνασπισμού είτε να καλέσει νέες εκλογές και να τις κερδίσει.<br /> <br /> Η αντιτρομοκρατική επιχείρηση που υποτίθεται ότι προορίζεται για την καταπολέμηση τόσο κατά του ΙΚ/Daesh και κατά του κουρδικού πληθυσμού είναι σχεδόν αποκλειστικά στοχευμένη εναντίον του ΡΚΚ και του PYG (το συριακό alter ego). <br /> Οι δήθεν βομβιστικές επιθέσεις εναντίον του Ισλαμικού Εμιράτου δεν έχουν καταστρέψει τίποτα.<br /> <br /> Ταυτόχρονα, ο κ Ερντογάν έχει ξεκινήσει δικαστικές έρευνες εναντίον των Κούρδων ηγετών του HPD, Selahattin Demirtaş και Figen Yüksekdağ. <br /> Η εισαγγελία τους κατηγορεί, για τον πρώτο, για την πρόσκληση σε διάπραξη βίας κατά των μη Κούρδων -αυτή είναι μια ηλιθιότητα- και, για την δεύτερη, για τη στήριξη της στο PYG, μια πολιτοφυλακή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας και, συνεπώς, σύμφωνα με τον δικαστή, τρομοκρατική οργάνωση.<br /> <br /> Ο εμφύλιος πόλεμος που αρχίζει, δεν θα είναι το ίδιο με αυτό της δεκαετίας του '90.<br /> Θα είναι πολύ μεγαλύτερος και πιο θανατηφόρος. <br /> Τόσο γιατί η Τουρκία δεν έχει πλέον κανένα σύμμαχο στο εξωτερικό όσο και επειδή η ισλαμιστική πολιτική έχει διχάσει την τουρκική κοινωνία. <br /> Δεν θα υπάρξουν λοιπόν από τη μία πλευρά οι τουρκικοί κρατικοί θεσμοί που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ και από την άλλη το PKK που υποστηρίζεται από τη Συρία, αλλά ένας κατακερματισμός της τουρκικής κοινωνίας: κοσμικοί εναντίον ισλαμιστών, συγχρονιστείς ενάντια στους παραδοσιακούς, Αλεβίτες ενάντια στους Σουνίτες, Κούρδοι εναντίον των Τούρκων.<br /> <b><span style="color: #990000;">Τιερί Μεϊσάν</span></b><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Τουρκία, μια τρελή φιλοδοξία που οδεύει σε εμφύλιο πόλεμο: Οι Ζυπέ, Ερντογάν, Άλεν, το ΙΚ (Daesh) και το PKK

Το σχέδιο Ράιτ που δημοσιεύθηκε το 2013, περιέχει τα στοιχεία του σχεδίου Ζυπέ για τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ. Ωστόσο, ο Ρόμπιν Ράιτ π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο κόμβος της ενεργειακής ασφάλειας στη ΝΑ Ευρώπη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs8bNvb1j338adkBDehWjQ-1M1HwOEQZxqk6GFQAeUfFNGNlIFz__aB-gAD__9i4g3JiK8ruMqav9eHwcjP1pKfp4eQvvuxC0FwrSkqjNtTJKu6bimC6ZiQakSt5Az7lUxJP-ve1zja08/s1600/o+kombos+tis+energiakis+asfalias+tis+NA+eyrwpis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs8bNvb1j338adkBDehWjQ-1M1HwOEQZxqk6GFQAeUfFNGNlIFz__aB-gAD__9i4g3JiK8ruMqav9eHwcjP1pKfp4eQvvuxC0FwrSkqjNtTJKu6bimC6ZiQakSt5Az7lUxJP-ve1zja08/s640/o+kombos+tis+energiakis+asfalias+tis+NA+eyrwpis.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b><span style="color: #990000;"><a href="http://www.ecfr.eu/article/commentary_the_energy_security_nexus_in_south_east_europe3090" target="_blank">European Council on Foreign Relation</a></span></b><br /> Του<b> Ditmir Bushati </b><br /> <br />Η ενέργεια ήταν ένα από τα εργαλεία που οι ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποίησαν για να ξεκινήσουν την συμφιλίωση της γηραιάς ηπείρου πριν από 60 χρόνια και πλέον. Σήμερα όσο ποτέ πριν, η ενέργεια παραμένει μια από τις πιο πιεστικές προκλήσεις, τόσο για την ΕΕ, όσο και για τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες της. <br /><br />Κοιτάζοντας πίσω στις εξελίξεις στην ασφάλεια του ενεργειακού τομέα κατά την περασμένη δεκαετία, φαίνεται ότι η Ευρώπη έχει κατορθώσει να ξεπεράσει μεγάλο μέρος της διαίρεσης Ανατολής-Δύσης. Αλλά το χάσμα Βορρά-Νότου παραμένει, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τις επενδύσεις στην ενέργεια και στις υποδομές. Αυτό είναι ίσως μια από τις κρυμμένες αδυναμίες της Ευρώπης στη δομή της ενέργειας. <br /><br />Όπως οι πρόσφατες κρίσεις στην Ανατολική και Νότια γειτονιά της Ευρώπης επιβεβαιώνουν σταθερά, η ενεργειακή ασφάλεια έχει καταστεί μία από τις πιο σημαντικές γεωπολιτικές παραμέτρους επιρροής για τρίτους παίκτες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. <br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο είναι που το Συμβούλιο της ΕΕ, της 20ης Ιουλίου, χαιρέτισε το Σχέδιο Δράσης της Ενεργειακής Διπλωματίας της ΕΕ που προτάθηκε από κοινού από την Ύπατη Εκπρόσωπο και την Επιτροπή. Το εν λόγω Σχέδιο Δράσης αποσκοπεί στη δρομολόγηση νέων συνεργιών με τους εταίρους της ΕΕ και θα διευκολύνει τη διαφοροποίηση των ενεργειακών συνδέσεων και των παρόχων. <br /><br />Τα Συμπεράσματα του Συμβουλίου επί της Ενεργειακής Διπλωματίας της ΕΕ ορθώς επισημαίνουν ότι η "διπλωματική υποστήριξη θα πρέπει να επικεντρωθεί στο Νότιο Διάδρομο Αερίου και στη στρατηγική δυναμική της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου". Πράγματι, όπως τα έπη του Nabucco και του South Stream μας έχουν διδάξει, οι εικονικοί αγωγοί μπορούν να δημιουργήσουν αβεβαιότητα, απογοήτευση και γεωπολιτική αναστάτωση στους περιφερειακούς, ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους παράγοντες. Επιπλέον, η ευρώ-κρίση πρέπει επίσης να συνυπολογιστεί, όταν πρόκειται για τον τρόπο με τον οποίον αντιδρούν οι χώρες στο περιφερειακό αίνιγμα της ενεργειακής ασφάλειας. <br /><br />Σε αυτό το συγκεχυμένο πλαίσιο, ο Trans-Adriatic Pipeline (TAP) παραμένει επί του παρόντος το μόνο απτό έργο του ευρύτερου Νοτίου Διαδρόμου. <br /><br />Το πρώτο στάδιο της κατασκευής του TAP άρχισε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες στην Αλβανία και με την ολοκλήρωσή του, η χώρα θα είναι σε θέση να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο, επιτρέποντας τον εφοδιασμό των γειτονικών χωρών μέσω του τόσο αναγκαίου Ionian Adriatic Pipeline (ΙΑΡ), ένα κομμάτι των εργαλείων της ενεργειακής ασφάλειας στην νοτιο-ανατολική Ευρώπη που λείπει. <br /><br />Οι αγωγοί αυτοί θα διαφοροποιήσουν σημαντικά τον ενεργειακό εφοδιασμό της Νοτιο-ανατολικής Ευρώπης, ενώ θα βοηθούν στην αποφυγή των υψηλών τιμών και δυσάρεστων γεγονότων όπως μαρτυρούν οι επικές αναμετρήσεις επικά διαχωριστικά της Ανατολικής Ευρώπης, κατά την τελευταία δεκαετία. <br /><br />Το γεγονός ότι η ΕΕ επικεντρώνεται προς το παρόν στην ενοποίηση της Ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας και θεωρεί τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ως σημαντικούς εταίρους σε αυτή τη διαδικασία, είναι σίγουρα ένα περαιτέρω βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Επιπλέον, το Σχέδιο Δράσης Ενεργειακής Διπλωματίας υπογραμμίζει την ανάγκη να επωφεληθούν από τα υφιστάμενα χρηματοδοτικά μέσα, όπως το Μέσο Προενταξιακής Βοήθειας, για τη στήριξη πολιτικών διαφοροποίησης της ενέργειας και τη μετατροπή των ενεργειακών συστημάτων. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. <br /><br />Για την αύξηση της ενεργειακής ασφάλειας στην περιοχή θα πρέπει να γίνει καλύτερη χρήση των υφιστάμενων ενεργειακών δυνατοτήτων. Για να το θέσουμε διαφορετικά, αυτό που είναι απολύτως αναγκαίο στο σημείο αυτό, είναι να συνδεθούν οι νησίδες ενέργειας σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης. <br /><br />Η βελτίωση της ενεργειακής συνδεσιμότητας θα επιτρέψει στις χώρες της περιοχής να ενταχθούν σε μεγαλύτερες αποστάσεις και να ενισχύσουν την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τις διαταραχές της προσφοράς. Ωστόσο, τα υφιστάμενα έργα διασύνδεσης δεν είναι αρκετά για να υπάρξει ένα ευνοϊκό πλέγμα Ενέργειας-Ασφάλειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Το 2014, η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας και οι Προσομοιώσεις Ακραίων Καταστάσεων έδειξαν ότι οι χώρες της νότιο-ανατολικής Ευρώπης παραμένουν εκτεθειμένες σε ενεργειακές κρίσεις και στην κακή υποδομή του τομέα. Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνουν περισσότερα σ’ αυτό το πλαίσιο. <br /><br />Τον περασμένο Αύγουστο, η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel συγκέντρωσε τους Πρωθυπουργούς των Δυτικών Βαλκανίων στο Βερολίνο σε μια προσπάθεια να αναζωογονήσει τη συνεργασία στην περιοχή και την ενταξιακή ημερήσια διάταξη της. Η αποκαλούμενη διαδικασία του Βερολίνου είχε θετικά αποτελέσματα, όπως το ότι έχει στρέψει την προσοχή της περιοχής προς την ναυαρχίδα των περιφερειακών έργων υποδομής. <br /><br />Καθώς οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων προετοιμάζονται για την επόμενη σύνοδο κορυφής που θα πραγματοποιηθεί στη Βιέννη τον Αύγουστο, είναι σημαντικό η στρατηγική της ΕΕ για την περιοχή να περιλαμβάνει τη διάσταση της ενεργειακής ασφάλειας, προκειμένου να ενθαρρύνει τις ξένες ιδιωτικές επενδύσεις και την καλύτερη διοχέτευση καλύτερο των κονδυλίων της ΕΕ για την ανάπτυξη των φτωχών ενεργειακών υποδομών στη νοτιο-ανατολική Ευρώπη. <br /><br />Οι υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ χώρες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη χρειάζονται κοινά επενδυτικά έργα σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, διασυνοριακές διασυνδέσεις, πιο καλύτερη χρήση της υδροηλεκτρικής ενέργειας και, το σημαντικότερο, ευθυγράμμιση με την ενεργειακή νομοθεσία της ΕΕ, ιδίως με την Τρίτη Δέσμη Μέτρων για την Ενέργεια της ΕΕ. <br /><br />Σε ένα δύσκολο γεωπολιτικό τοπίο, είναι καιρός για την ΕΕ να εκπονήσει μια τολμηρή και συνολική αντίληψη της ενεργειακής ασφάλειας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αυτό θα βοηθήσει να διασφαλιστεί ένα καλό επενδυτικό κλίμα για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στην περιοχή και να φέρει πίσω τον υγιή ανταγωνισμό έναντι των πρακτικών διαφθοράς που συνήθως τείνουν να ευνοούν την εμπλοκή τρίτων φορέων. <br /><br />Πράγματι, η σύνδεση των νησίδων ενέργειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη θα βοηθήσει στην οικοδόμηση μιας πραγματικής περιοχής, τόσο από οικονομικής άποψης, όσο και για λόγους ασφαλείας, μιας περιοχής που μπορεί να δράσει ως στρατηγικός εταίρος για την ΕΕ στο ευρύτερο πλέγμα της ενεργειακής ασφάλειας. <br /><br />Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, μια τόσο τολμηρή προσέγγιση θα εδραιώσει περαιτέρω την περιφερειακή συνεργασία και την ημερήσια διάταξη για την ένταξη στην ΕΕ των Δυτικών Βαλκανίων, ακολουθώντας το επιτυχημένο παράδειγμα των έξι ιδρυτικών κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.<div>   <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ο κόμβος της ενεργειακής ασφάλειας στη ΝΑ Ευρώπη

European Council on Foreign Relation Του Ditmir Bushati  Η ενέργεια ήταν ένα από τα εργαλεία που οι ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα χωρίς το ΔΝΤ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEALrW-iKtJEgo9YPSw_3pJ4nHGEAdlad-D6mUwXZSKyL4AW7ZAnR6G4-fynYaqto-ATUmKbnK576J3w9-KGQKsl5_rpyuRrYSl3eX2To5ah4fmjoWaylx-W3NSx2mTgSJmaOl3vfvxmo/s1600/lagart+IMF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEALrW-iKtJEgo9YPSw_3pJ4nHGEAdlad-D6mUwXZSKyL4AW7ZAnR6G4-fynYaqto-ATUmKbnK576J3w9-KGQKsl5_rpyuRrYSl3eX2To5ah4fmjoWaylx-W3NSx2mTgSJmaOl3vfvxmo/s640/lagart+IMF.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b><span style="color: red;"><a href="http://openeurope.org.uk/blog/how-could-the-third-greek-bailout-change-without-the-imf/" target="_blank">Open Europe</a> </span></b><br /> του<b> Raoul Ruparel</b><br /> <br /> ​Από την αρχή επρόκειτο να είναι δύσκολη η συμμετοχή του ΔΝΤ<br /> <br /> Οι Financial Times σε πρόσφατο δημοσίευμά τους ανέφεραν ότι το ΔΝΤ είναι απίθανο να συμμετέχει στο τρίτο πρόγραμμα διάσωσης -τουλάχιστον όχι άμεσα και όχι μέχρι η Ελλάδα να έχει ξεκινήσει να εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις και μέχρι η ευρωζώνη να συμφωνήσει να προχωρήσει σε ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα. Αυτό μπορεί να χρειαστεί κάποιο διάστημα. Ωστόσο, δεν αποτέλεσε εντελώς έκπληξη. Από τη στιγμή που διέρρευσε η πρώτη ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, κατέστη απολύτως σαφές ότι οι διαφορές μεταξύ της ευρωζώνης και του ΔΝΤ σχετικά με την ελάφρυνση του χρέους ήταν "πολύ μεγάλες” (όπως το θέτει επανειλημμένως το ΔΝΤ. ΤΟ Ταμείο απαιτεί να υπάρξει σαφή πιθανότητα/προθυμία για μεταρρύθμιση και βιωσιμότητα του χρέους μακροπρόθεσμα, προκειμένου να συμμετέχει σε οποιοδήποτε πρόγραμμα. Αυτοί οι παράγοντες υπήρχαν φυσικά και στις δύο προηγούμενες διασώσεις. Πολλοί είχαν υποθέσει ότι το ίδιο θα συμβεί και τώρα ωστόσο, είναι σαφές ότι τόσο τα υπόλοιπα μέλη όσο και αξιωματούχοι του ΔΝΤ θεωρούν πως το να συνεχίσει να το κάνει αυτό, θα πλήξει περαιτέρω την αξιοπιστία του.<br /> <div> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHuteM6nIvWnL4iTFM0f76tWxMMZ0V7kzOZXjpe1YvQif8HQhORjCAKmRDFZI9y11ANY91AixX14GV_rezKG-f_ZmcGwvvJOnXacJHc2N3jUuG2QYMl7jjI7OdIMJChctxxF7UaF0THUY/s1600/symetoxi+toy+IMF+sto+3o+mnimonio.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHuteM6nIvWnL4iTFM0f76tWxMMZ0V7kzOZXjpe1YvQif8HQhORjCAKmRDFZI9y11ANY91AixX14GV_rezKG-f_ZmcGwvvJOnXacJHc2N3jUuG2QYMl7jjI7OdIMJChctxxF7UaF0THUY/s640/symetoxi+toy+IMF+sto+3o+mnimonio.jpg" width="640" /></a><br /> Τι σημαίνει αυτό σε ό,τι αφορά την χρηματοδότηση;<br /> <br /> Εργαζόμενοι με την παραδοχή ότι το πακέτο διάσωσης θα διαμορφωθεί περί τα 86 δισ. ευρώ (θα μπορούσε να καταλήξει σε μεγαλύτερο ποσό, δεδομένης της οικονομικής ύφεσης στην Ελλάδα) το ΔΝΤ θα μπορούσε να συμβάλει μεταξύ του 10% (όπως στην κυπριακή διάσωση) και του ενός τρίτου της χρηματοδότησης (όπως στις διασώσεις της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας). Αυτό αφήνει την ευρωζώνη με το να πρέπει να συμβάλει με ένα επιπλέον ποσό των 8,6-28,7 δισ. ευρώ. Δεδομένου ότι ο Klaus Regling, επικεφαλής του ESM, πρότεινε το ποσοστό του ESM να διαμορφωθεί στα 50 δισ. ευρώ, μπορεί να είναι πιο κοντά στο τελευταίο. Αναφορικά με την έκθεση των χωρών, στην περίπτωση της Γερμανίας θα μπορούσε να διαμορφωθεί στο 1,7δισ. ευρώ και της Γαλλίας στο 1,3 δισ. ευρώ (ανώτατο όριο). Η κατάσταση χρηματοδότησης, η οποία ήδη φαινόταν αμφίβολη δεδομένης της διστακτικότητας του ΔΝΤ, φαίνεται τώρα επισφαλής και θέτει μερικά πολύ δύσκολα ερωτήματα για σειρά χωρών.<br /> <br /> Δύσκολα ερωτήματα για σειρά χωρών από τη Γερμανία μέχρι την Ελλάδα<br /> <br /> Η Γερμανία, μαζί με την Ολλανδία και την Φινλανδία, σταθερά ήθελαν το ΔΝΤ να συμμετέχει σε όλη την κρίση. Αυτό προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από την έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Κομισιόν να προχωρήσει στις κατάλληλες λεπτομερείς οικονομικές αξιολογήσεις και να καταλήξει στα μεταρρυθμιστικά προγράμματα. Τώρα έρχονται αντιμέτωπες με την επιλογή του πόσο πολύ θέλουν να συμμετέχει το ΔΝΤ. Είναι πρόθυμες να προσφέρουν μεγαλύτερα επίπεδα ελάφρυνσης χρέους συντομότερα, ώστε να παραμείνει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα; Εάν όχι, είναι πρόθυμες να προωθήσουν ένα ακόμη μεγαλύτερο πακέτο διάσωσης (με μεγαλύτερη έκθεση της ευρωζώνης) στα εχθρικά τους κοινοβούλια; Θα είναι καν σε θέση να το κάνουν;<br /> <br /> Αυτό παρουσιάζει επίσης και κάποιες προκλήσεις γα την Ελλάδα. Το ΔΝΤ έχει προκύψει ως ένας απίθανος σύμμαχος για την Ελλάδα, τουλάχιστον στην προσπάθειά της για ελάφρυνση χρέους. Έχοντας τη συμμετοχή του ΔΝΤ, φαίνεται τώρα ως μια εγγύηση ότι η ελάφρυνση χρέους θα συμβεί σίγουρα και ότι θα υπάρξει μια φωνή εντός των πιστωτών που να πιέζει για αυτό, ώστε να είναι όσο το δυνατό μεγαλύτερη (ελάφρυνση χρέους). Παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν η Ελλάδα ήθελε το ΔΝΤ να μην συμμετέχει στις διασώσεις, τώρα ίσως επανεξετάσει τη θέση αυτή.<br /> <br /> Όλα αυτά δημιουργούν την προοπτική μιας διάσωσης που ποτέ δεν συνέβη στην πραγματικότητα. Εκτός από αυτά τα προβλήματα που επισημάνθηκαν παραπάνω, η επιμονή του ΔΝΤ επισκιάζει περισσότερο την άποψη ότι αυτή η διάσωσης θα ρίξει και άλλα λεφτά σε μια μαύρη τρύπα και δεν είναι βιώσιμη. Τώρα σκέφτομαι ότι η διάσωση θα προχωρήσει εξαιτίας των προσπαθειών που έγιναν για να υποχωρήσει από το χείλος του γκρεμού, αλλά υπάρχουν πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν και φαίνεται ότι υπάρχει πολύ λίγη προθυμία να υπάρξει μια συμφωνία αυτή τη στιγμή. Ίσως αυτό αλλάξει όσο πλησιάζει το deadline της πληρωμής της ΕΚΤ στις 20 Αυγούστου.<br /> <br /> Γιατί το χρέος έχει ακόμη σημασία για την Ελλάδα<br /> <br /> Όλη αυτή η κατάσταση αναδεικνύει γιατί το ζήτημα του χρέους είναι ακόμη σημαντικό στην Ελλάδα. Είναι πολιτικό, όσο και οικονομικό. Ασφαλώς, το ελληνικό χρέος μοιάζει μη βιώσιμο σε μακροπρόθεσμη προοπτική - οι στόχοι για ένα μεγάλο βιώσιμο πρωτογενές πλεόνασμα και τα υψηλά επίπεδα ανάπτυξης, απλώς φαίνονται εντελώς εξωπραγματικά. Αλλά όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν, μόλις εξασφαλιστούν οι πληρωμές του χρέους για φέτος και μόλις βεβαιωθεί ότι ο ESM θα πληρώσει το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, το ζήτημα του χρέους δεν φαίνεται τόσο άσχημο από μια βραχυπρόθεσμη προοπτική. Αλλά αυτό δεν περιλαμβάνει την μεγαλύτερη εικόνα που συνδέεται με το γεγονός ότι η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους είναι μέρος του πώς λειτουργεί το ΔΝΤ (μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς αυτό, αλλά για την ώρα είναι ένα γεγονός/πραγματικότητα), η ελάφρυνση χρέους είναι πλέον άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτική στην Ελλάδα και η κυβέρνηση σχεδόν εξαρτάται από το να συμβεί αυτό σύντομα, ενώ υπάρχει επίσης ένα πολιτικό εργαλείο για την επιβολή μεταρρυθμίσεων, συνδέονται την ελάφρυνση και τις πληρωμές, με τις αξιολογήσεις.<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα χωρίς το ΔΝΤ;

Open Europe   του Raoul Ruparel ​Από την αρχή επρόκειτο να είναι δύσκολη η συμμετοχή του ΔΝΤ Οι Financial Times σε πρόσφατο δημοσίε...

Διαβάστε την συνέχεια

Φόβος: Το πιο αποτελεσματικό εργαλείο χειραγώγησης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhneMhE0fpaiq451sW3thyxsCGeuS48RXuq-WkFMrDdlaPSGoSYJ0Kg1sGuoFpE_sKM9bIgVdzf0RK4QlmFXZaCXNgEdBYcID3L9gfRbAqqGlMnYYVZLIFEby7bCR_J33FWp-SBNFVnfPE/s1600/fobos.+to+apotelesmatiko+egaleio+xeiragogisis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhneMhE0fpaiq451sW3thyxsCGeuS48RXuq-WkFMrDdlaPSGoSYJ0Kg1sGuoFpE_sKM9bIgVdzf0RK4QlmFXZaCXNgEdBYcID3L9gfRbAqqGlMnYYVZLIFEby7bCR_J33FWp-SBNFVnfPE/s640/fobos.+to+apotelesmatiko+egaleio+xeiragogisis.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Το άγχος και ο φόβος είναι περισσότερο θανατηφόρα από την πανούκλα που βιώνουμε. Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο..!<br /> <br /> Στη ζωή μας βιώνουμε εκατομμύρια καταστροφές από τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία δεν συμβαίνει ποτέ. Τις βιώνουμε μόνο στο μυαλό μας.<br /> <br /> Συλλογικά και ατομικά όλοι κάτι φοβόμαστε: τη χρεοκοπία, την απόλυση, την κατάρρευση του ευρώ, τους ιούς, τους χωρισμούς, μήπως πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας (. . . για τους φίλους του ASTERIX !).<br /> <br /> Ο φόβος όμως δυστυχώς είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής και όχι μόνο χειραγώγησης. Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας.<br /> <br /> Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.<br /> <br /> Αν αρχίσουμε να ζούμε στη στιγμή ο φόβος εξαφανίζεται.<br /> <br /> Ο κάθε φόβος έρχεται μέσα από μια επιθυμία.<br /> <br /> Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί θα διακρίνουμε τη ματαιότητα που κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία.<br /> <br /> <b>Ο φόβος επίσης προέρχεται από την ανασφάλεια μας για το αύριο.</b><br /> <br /> Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές. Η ζωή είναι όμορφη επειδή είναι ανασφαλής. Η ανασφάλεια χρωματίζει με ομορφιά τη ζωή μας.<br /> <br /> Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές. Δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφη γιατί υπάρχει ο θάνατος. Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί.<br /> <br /> Αν δεν μπορούμε να την χάσουμε τότε η ζωή γίνεται φυλακή. Δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.<br /> <br /> Τα ιερατεία όλων των θρησκειών χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά τον μηχανισμό “Φόβος – Ελπίδα” για να ελέγχουν τους πιστούς τους. Ο φόβος του θανάτου και αυτός της μετά θάνατον τιμωρίας ή μη λύτρωσης αντιπαραβάλλονται συστηματικά με την ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, της σωτηρίας και της πλουσιοπάροχης ανταμοιβής (πάντοτε και μόνον μετά θάνατον…), υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι ο πιστός θα αποδεχτεί πλήρως τα δόγματα της θρησκείας, θα συμμορφωθεί στους κανόνες της, θα υιοθετήσει το καθορισμένο πρότυπο συμπεριφοράς που αυτή απαιτεί και θα υπακούσει στις εντολές του ιερατείου.<br /> <br /> Και είναι τόσο αποτελεσματικός και ευέλικτος ο μηχανισμός αυτός, ώστε χρησιμοποιείται ευρέως από την διαφήμιση και το μάρκετινγκ, ακόμη και σε ανεπτυγμένες κοινωνίες, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι εγγράμματοι, προκειμένου να προωθηθούν προϊόντα και υπηρεσίες και να επηρεαστεί η συμπεριφορά των καταναλωτών.<br /> <br /> Κίνδυνοι ανύπαρκτοι ή κίνδυνοι άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο υπαρκτοί (π.χ. ατύχημα, ασθένεια, γηρατειά, μόλυνση, κοινωνική απόρριψη λόγω εμφάνισης) προβάλλονται, συνήθως μεγενθυνόμενοι, ώστε να προκληθεί το συναίσθημα του φόβου στους υποψήφιους καταναλωτές.<br /> <br /> Ταυτόχρονα παρέχεται σε αυτούς η ελπίδα πως η συστηματική αγορά και χρήση ενός προϊόντος (π.χ. φάρμακο, τρόφιμο, καλλυντικό, απολυμαντικό) ή μιάς υπηρεσίας (π.χ. ασφάλεια ζωής ή υγείας, συνδρομή σε γυμναστήριο ή σε πρόγραμμα διατροφής) μπορεί να μειώσει ή και να εξαλείψει τον αντίστοιχο κίνδυνο, εξασφαλίζοντας υγεία, μακροζωία, νιάτα, ομορφιά και δημοφιλία.<br /> <br /> Η πιό αποτελεσματική όμως χρήση του μηχανισμού αυτού (ΦΟΒΟΣ εναλλάξ με ΕΛΠΙΔΑ) και ταυτόχρονα η λιγότερο έντιμη αλλά και η πλέον επικερδής, γίνεται στον χώρο της πολιτικής ή ακριβέστερα στον χώρο νομής της εξουσίας.<br /> <br /> Προκειμένου πολιτικο-οικονομικά ιερατεία και κόμματα να κατακτήσουν ή να διατηρήσουν την εξουσία, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την δημοκρατική τους νομιμοποίηση, απαραίτητη για να περιοριστούν και να ελεγχθούν οι αντιδράσεις στις επιδιώξεις και στις ενέργειές τους, το εκλογικό σώμα τίθεται ενώπιον διλημμάτων και επιλογών, που φορτίζονται εντέχνως με τα συναισθήματα του φόβου και της ελπίδας.<br /> <br /> Έτσι η χειραγώγηση των εκλογέων καθίσταται ευκολότερη, αφού οι περισσότεροι υποπίπτουν στην παγίδα και προσεγγίζουν τα πολιτικά ζητήματα, όχι με την λογική, αλλά με το συναίσθημα, του φόβου, γεγονός που διευκολύνει τον σχηματισμό μιάς εκλογικής μάζας, αγόμενης και φερόμενης πιά από τον φόβο και την ελπίδα.<br /> <br /> <b>Όπως λέει ο Όσσο:</b><br /> <br /> «Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σε κίνηση. Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου.<br /> <br /> Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις. Είναι ένας πρώιμος θάνατος»<br /> <br /> Λίγη αίσθηση του χιούμορ, λίγο γέλιο, αθωότητα παιδιού – και τι έχεις να χάσεις; Προς τι ο φόβος;<br /> <br /> Τίποτα δεν έχουμε. Έχουμε έρθει χωρίς τίποτα, Χωρίς τίποτα θα φύγουμε.<br /> <br /> Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε:<br /> <br /> Timendi causa est nescire. που σημαίνει: η αιτία του φόβου είναι η άγνοια.<br /> <br /> Ποια άγνοια; Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας.<br /> <br /> Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. Η άγνοια ότι το δράμα της ζωής μας είναι τέλειο.<br /> <br /> Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός δάσκαλος:<br /> <br /> «Στο τέλος όλα θα είναι καλά. Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως το τέλος δεν ήρθε ακόμη…»<br /> <br /> “Τροφή”:<br /> <br /> Αφορμή για αυτό το άρθρο πήρα, μετά από μία συζήτηση για τις ελεεινές και τρισάθλιες ειδήσεις στην τηλεόραση, αλλά και όταν έκανα μία “βόλτα” σε “τοίχους” φίλων μου στο φ β. (Φυσικά, βέβαια, η “τεχνική” δεν αφορά μόνο τις ειδήσεις, αλλά και ειδικά τις θρησκείες, όπως και άλλες πτυχές της ζωής μας). Γεμάτοι “τοίχοι”, λοιπόν, με τα της επικαιρότητας τα οποία δεν προάγουν καν την ενημέρωση, παρά μόνο τον φόβο και αχ, πως το σιχαίνομαι αυτό το δηλητήριο, τι ωραία που θα ήταν αν μπορούσαμε να τον εξαλείψουμε από τις ζωές μας: γιατί να που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια: στην Ασθένεια!<br /> <br /> <b>Και σε εσωτερικές συγκρούσεις φυσικά!</b><br /> <br /> Είναι τόσο απλό φίλοι μου, που πιστεύω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με το τι κάνει το σύστημα σε εμάς και κατεβάζουν και καλά τα τεκταινόμενα, είναι ή γίνονται άθελά τους μέρος του συστήματος που χρησιμοποιεί τον φόβο για να μας καταστήσει μαριονέτες!!<br /> <br /> Σκεφτείτε καλά τι θρέφεται με όσα διακινούνται μέσα στο διαδίκτυο, προσωπικά αρκετοί “τοίχοι”, είναι ίδιοι και απαράλλακτοι με τα δελτία ειδήσεων που οι ίδιοι οι αναρτώντες απεχθάνονται και κοροϊδεύουν..!<br /> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">Πηγή</a>

Φόβος: Το πιο αποτελεσματικό εργαλείο χειραγώγησης

Το άγχος και ο φόβος είναι περισσότερο θανατηφόρα από την πανούκλα που βιώνουμε. Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το στρατηγικό σχέδιο των Τούρκων που «πολεμάνε» το ΙΚ…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYwp-JsMaer2eXkJRFPqKAL0uRUdh8sqCF5HcQOLvi-NCMBJSJDyRuKJpbuzhFHZXFcSF2zmIJvhud9CDV0zBh7tng__dOVNKz9TTS3t4ZmeRywsMhfIhnzPRUtvETh0-54aIPm5XJ60M/s1600/to+stratigiko+sxedio+twn+toyrkwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYwp-JsMaer2eXkJRFPqKAL0uRUdh8sqCF5HcQOLvi-NCMBJSJDyRuKJpbuzhFHZXFcSF2zmIJvhud9CDV0zBh7tng__dOVNKz9TTS3t4ZmeRywsMhfIhnzPRUtvETh0-54aIPm5XJ60M/s640/to+stratigiko+sxedio+twn+toyrkwn.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Τα τελευταία συμβάντα στη βόρεια Συρία αποτελούν μια τολμηρή κίνηση της Άγκυρας να αντιμετωπίσει το πιο δύσκολό της πρόβλημα, όπως τουλάχιστον η ίδια το θεωρεί. </strong><br /> <strong><span style="color: #0b5394;">Του Τζόναθαν Σπάιερ</span></strong><br /> <strong><span style="color: #0b5394;"> The Jerusalem Post</span></strong><br /> <strong><span style="color: #990000;">ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας</span></strong><br /> Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη του καθεστώτος Άσαντ. Το πρόβλημα δεν είναι επίσης το Ισλαμικό Κράτος. Οι τουρκικές επιδρομές κατά του ΙΚ και η απόφαση παραχώρησης χρήσης της βάσης του Ιντσιρλίκ στους Αμερικανούς δεν αποτελούν παρά αντιπερισπασμό.<br /> <strong>Η δεδηλωμένη πρόθεση της Άγκυρας να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας μήκους 90 χλμ. μεταξύ Τζαραμπλούς και Μαρέα στρέφεται κατά των Κούρδων, όχι κατά των τζιχαντιστών. Γιατί όμως ο Ερντογάν αποφάσισε να κινηθεί κατά των Κούρδων της Συρίας;</strong><br /> Από τον Ιανουάριο το κουρδικό πολιτικό κεφάλαιο έχει αυξηθεί στη Δύση. Στο YPG των Κούρδων της Συρίας, οι Αμερικανοί βρήκαν έναν αξιόπιστο σύμμαχο, πρόθυμο να πολεμήσει το ΙΚ στη βόρεια Συρία. Η συνεργασία των Κούρδων, στο έδαφος, με τους Αμερικανούς στον αέρα, έσωσε το Κομπάνι και υποχρέωσε τους τζιχαντιστές σε υποχώρηση στο Τελ Αμπιγιάντ, ανατολικά, και ως τα προάστια της Τζαραμπλούς, δυτικά.<br /> <strong></strong><br /> <strong>Οι νίκες αυτές, όμως, ανησύχησαν την Τουρκία, καθώς η προς Ανατολάς προέλαση των Κούρδων πέτυχε την ένωση δύο εκ των τριών κουρδικών καντονιών, κατά μήκος των συνόρων Τουρκίας – Συρίας. Η δημιουργία ενός διαδρόμου που θα ενώνει το καντόνι της Τζαζίρα, στα σύνορα Ιράκ- Συρίας, θα έδινε στους Κούρδους τον έλεγχο μιας μεγάλης περιοχής κατά μήκος των συνόρων.</strong><br /> Επίσης σημαντικό σημείο είναι η θετική δημοσιότητα που κέρδισαν οι Κούρδοι από τον αγώνα τους κατά των τζιχαντιστών και η παρουσία γυναικών μαχητών και εθελοντών από τη Δύση στις τάξεις τους. Για την Άγκυρα, ακόμα χειρότερο είναι πως το υπόλοιπο των συνόρων, που δεν ελέγχεται από τους Κούρδους, ελέγχεται από τους τζιχαντιστές.<br /> <strong>Οι Τούρκοι φοβούνται μια ενδεχόμενη κουρδική επίθεση δυτικά του ποταμού Ευφράτη, με την υποστήριξη μάλιστα, από αέρος, των Αμερικανών. Η επίθεση αυτή θα μπορούσε να εκκαθαρίσει τα σύνορα από τους τζιχαντιστές, αλλά θα είχε ως αποτέλεσμα την σύνδεση του καντονιού του Κομπάνι με το τρίτο κουρδικό καντόνι, αυτό του Αφρίν, στη βόρεια Συρία.</strong><br /> Αυτό θα είχε, επίσης, ως αποτέλεσμα, τον de facto, έλεγχο των συνόρων Τουρκίας – Συρίας, μήκους 800 χλμ. από μια κουρδική, αυτόνομη, οντότητα υπό το κουρδικό PYD, το Κόμμα της Δημοκρατικής Ενοποίησης, τω Κούρδων της Συρίας, το οποίο όμως έχει στενές σχέσεις με το ΡΚΚ, το οποίο είχε εμπλακεί σε μια στάσιμη ειρηνευτική διαδικασία με το τουρκικό κράτος.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/08/Jabhat-al-Nusra.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-134189" height="226" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/08/Jabhat-al-Nusra.jpg" title="Jabhat al-Nusra" width="361" /></a><br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <strong>Ο Ερντογάν, λοιπόν, δεν μπορεί να ανεχθεί την δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στα σύνορα της Τουρκίας με την Συρία. Έτσι έλαβε την απόφαση επέμβασης στη βόρεια Συρία, μέσω αεροπορικών επιδρομών.</strong></div> </div> Σε μια προσπάθεια να μιμηθεί τις επιτυχημένες αμερικανικές επιδρομές υποστήριξης των κουρδικών επίγειων δυνάμεων, ο Ερντογάν σκοπεύει να συνδυάσει τις αεροπορικές επιδρομές της Τουρκικής Αεροπορίας με τους σουνίτες ισλαμιστές αντικαθεστωτικούς στο Χαλέπι και στο Ιντλίμπ, με σκοπό να εξουδετερώσει τα σημεία στηρίγματος του ΙΚ μεταξύ Τζαραμπλούς και Μαρέα.<br /> <br /> <strong>Επίσης, τα τουρκικά αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν για να αποτρέψουν τους Κούρδους της Συρίας να κινηθούν δυτικά του Ευφράτη. Οι σουνίτες αντικαθεστωτικοί ανήκουν στην οργάνωση Jaish al-Fatah (Στρατός της Κατάκτησης), μια οργάνωση υποστηριζόμενη από Τουρκία, Κατάρ και Σαουδική Αραβία, στην οποία όμως περιλαμβάνεται και το Μέτωπο αλ Νούσρα, το συριακό παρακλάδι της αλ Κάιντα, και η σαλαφιτική οργάνωση Ahrar ash-Sham.</strong><br /> <strong><br /></strong> Αν η τουρκική στρατηγική επιτύχει, το ΙΚ, θα αντικατασταθεί στις εν λόγω περιοχές, από άλλες ισλαμιστικές, αντικαθεστωτικές ομάδες, υποστηριζόμενες από την Τουρκία. Σε αυτό το παιχνίδι έχει εμπλακεί ο Ερντογάν. Ωστόσο το παιχνίδι αυτό έχει, από ότι φαίνεται, μεγαλύτερες διαστάσεις.<br /> Οι επιθέσεις κατά του ΡΚΚ και οι απειλές κατά του κουρδικού κόμματος HDP, αποδεικνύει μια ευρύτερη πολιτική λογική. Ο Ερντογάν ενδέχεται να επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την κρίση με τους Κούρδους για ίδια πολιτικά οφέλη, κεντρίζοντας τον τουρκικό εθνικισμό. Ίσως να ελπίζει να αντιστρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών που του στέρησαν την απόλυτη πλειοψηφία.<br /> Ακόμα σημαντικότερο όμως, η τουρκικές κινήσεις στην Συρία, στρέφεται κατά των προόδων που πέτυχαν οι Κούρδοι της Συρίας, τον περασμένο χρόνο. Το πόσο μακριά θα το πάει ο Ερντογάν, μένει να φανεί.<br /> <!-- /metas --> <br /> Σε κάθε περίπτωση όμως, αντίθετα με τα όσα υποστηρίζει η Δύση, η τουρκική επέμβαση στην Συρία, δεν αποτελεί δυτική στροφή της Τουρκίας. Ο Ερντογάν ενδιαφέρεται μόνο να καταστρέψει τις κουρδικές φιλοδοξίες.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το στρατηγικό σχέδιο των Τούρκων που «πολεμάνε» το ΙΚ…

Τα τελευταία συμβάντα στη βόρεια Συρία αποτελούν μια τολμηρή κίνηση της Άγκυρας να αντιμετωπίσει το πιο δύσκολό της πρόβλημα, όπως τουλάχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διευρύνεται το εσωτερικό μέτωπο κατά Ερντογάν: Στους δρόμους με καραμπίνες οι Αλεβίτες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwZDR2Glw1hXzSPKJsmiDsN4vLAqA-58YMnvZK8ENdbYbFJUz024IPi76tEoBYyYP6GVBCo6uNV7oko6XJYwUGROJXNoUv3hrT3UsyNeYQNelnj7kYQmxyCcZ5AqPTNoxzEBjIxXcG2U4/s1600/meta+toys+koyrdoys+kai+oi+alebites+piran+ta+opla.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwZDR2Glw1hXzSPKJsmiDsN4vLAqA-58YMnvZK8ENdbYbFJUz024IPi76tEoBYyYP6GVBCo6uNV7oko6XJYwUGROJXNoUv3hrT3UsyNeYQNelnj7kYQmxyCcZ5AqPTNoxzEBjIxXcG2U4/s640/meta+toys+koyrdoys+kai+oi+alebites+piran+ta+opla.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Μετά του Κούρδους και οι Αλεβίτες κατέβηκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της κυβέρνησης του Ρ.Τ. Ερντογάν και των "παιχνιδιών" που κάνει με το Ισλαμικό Κράτος. Υπάρξαν μάλιστα και συγκρούσεις μεταξύ ένοπλων με καραμπίνες Αλεβιτών και των αντυνομικών δυνάμεων ένα έναν τουλάχιστον αστυνομικό να χάνει τη ζωή του από πυρά Αλεβιτών.</strong><br /> <b>Το γεγονός αυτό δείχνει πως διευρύνεται το εσωτερικό "μέτωπο" κατά του Ερντογάν και ο Τούρκος πρόεδρος έχει πλέον να μετρά μόνο... εχθρούς. Σε αυτούς ενντάσσονται ασφαλώς οι Κούρδοι και οι "σκληροί" του PKK που μπορούν να ανάψουν "φωτιά" σε οποιοδήποτε σημείο της Τουρκίας και να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση, αλλά και ο Γκιουλέν που ελέγχει πολλούς πολιτικούς αλλά και στελέχη της ηγεσίας των στρατιωτικών, των δικαστών και των αστυνομικών.</b><br /> Και σαν να μην έφταναν οι Κούρδοι και ο Γκιουλέν (ειδικά με τους πρώτους ο Ερντογάν άνοιξε μέτωπο βομβαρδίζοντας στόχους στο βόρειο Ιράκ και στη Συρία δήθεν κατά των τζιχαντιστών) προστέθηλαν και οι Αλεβίτες, οι οποίοι αριθμούν 25 εκατομμύρια και αν ξεσηκωθούν μαζικά μπορούν να... ισοπεδώσουν τους Τούρκους.<br /> <strong>Σε μία επίδειξη δύναμης, οι Αλεβίτες, πολλοί εκ των οποίων είναι αριστεροί και υπερασπίζονται το κοσμικό κράτος συγκρούστηκαν την Κυριακή, για τρίτη συνεχόμενη ημέρα με τους αστυνομικούς σε αρκετές περιοχές, ακόμη και στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Αφρομή στάθηκε ο θάνατος μίας ακτιβίστριας κατά την έφοδο της Αστυνομίας για τη σύλληψη Κούρδων.</strong><br /> Με καραμπίνες στα χέρια οι Αλεβίτες ήρθαν αντιμέτωποι με την τουρκική αστυνομία, η οποία έκανε χρήση δακρυγόνων, αντλιών νερού υπό πίεση και πλαστικών σφαιρών με στόχο να διαλύσουν το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στη συνοικία Γκαζί, στο βόρειο τμήμα της Πόλης. Το γεγονός αυτό όμως κάθε άλλε πυροσβεστικά λειτούργησε.<br /> <strong>Ακολούθησαν οδομαχίες και από τα πυρά των Αλεβιτών ένας αστυνομικός σκοτώθηκε και αρκετοί ακόμη τραυματίστηκαν σοβαρά από σφαίρες. Η αστυνομία προχώρησε σε προσαγωγές και μετά από μερικές ώρες η κατάσταση ηρέμησε...</strong><br /> Όχι για πολύ όμως. Όπως οι Κούρδοι τερμάτισαν την εκεχειρία με την τουρκική κυβέρνηση έτσι και οι Αλεβίτες έχουν διαμηνύσει στον Ερντογάν πώς αν συνεχίσει την πολιτική αυτή, με προσεγγίσεις με τους τζιχαντιστές και επιθέσεις κατά του κοσμικού κράτους, θα είναι χλιάδες που θα βγούν στους δρόμους ξεκινώντας έναν αντάρκτικο χωρίς προηγούμενο.<br /> <a href="http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2015/07/konstantinoupoli2.jpg"><img alt="konstantinoupoli2" src="http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2015/07/konstantinoupoli2.jpg" style="height: 649px; width: 640px;" /></a><br /> <a href="http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2015/07/turkey2.jpg"><img alt="turkey2" src="http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2015/07/turkey2.jpg" style="height: 488px; width: 640px;" /></a><br /> Εκατοντάδες διαδηλωτές, κυρίως Αλεβίτες, Κούρδοι και αριστεροί, απάντησαν εκτοξεύοντας βόμβες μολότοφ και πέτρες, ενώ έστησαν οδοφράγματα στη μέση των δρόμων.<br /> Η τουρκική αστυνομία έχει προχωρήσει από την Παρασκευή σε εκατοντάδες συλλήψεις μελών του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), φερόμενων μαχητών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος και στελεχών της άκρας αριστεράς.<br /> Τουλάχιστον 600 άνθρωποι έχουν συλληφθεί, σύμφωνα με έναν προσωρινό απολογισμό.<br /> <a href="http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2015/07/turkey3.jpg"><img alt="turkey3" src="http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2015/07/turkey3.jpg" style="height: 424px; width: 640px;" /></a><br /> Λίγο αργότερα όπως έγινε γνωστό, ένας αστυνομικός έχασε την ζωή του κατά τη διάρκεια βίαιων συμπλοκών που ξέσπασαν μεταξύ της αστυνομίας και διαδηλωτών της άκρας αριστεράς στη συνοικία Γκαζί της Κωνσταντινούπολης, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή.<br /> Ο αστυνομικός, που τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρες ενώ η αστυνομία προχωρούσε σε προσαγωγές διαδηλωτών σε αυτή τη συνοικία, εξέπνευσε στο νοσοκομείο, προσέθεσε το τουρκικό πρακτορείο.<br /> <strong>Ποιοι είναι οι Αλεβίτες</strong><br /> Οι Αλεβήδες ή Αλεβίτες (στην τουρκική γλώσσα Alevi) είναι θρησκευτική και πολιτιστική κοινότητα στην Τουρκία και δευτερευόντως σε άλλες χώρες (Ελλάδα, Αλβανία κ.α.) με δεκάδες εκατομμύρια μέλη. Ο Αλεβισμός (ή Αλεβιτισμός) έχει ορισμένες ομοιότητες με το Σιιτικό ισλάμ, αλλά θεωρείται μία ανεξάρτητη θρησκεία.<br /> <strong>Είναι υπέρ του κοσμικού κράτους για αυτό από τις κοινότητές τους αναδεικνύονται στελέχη που είτε στηρίζουν το κεμαλικό κοσμικό κράτος, είτε την Αριστερά. και έχουν πολλές κοινές δοξασίες με τον Πλατωνισμό ενώ τιμούν τον Άγιο Γεώργιο και την Παναγία. Θεωρούνται κοινότητες Ελλήνων γνωστικών (στην καταγωγή) που όταν εξισλαμίστηκαν βρήκαν έναν τρόπο να διατηρήσουν τις παλιές δοξασίες τους μέσα από την αίρεση – θρησκεία του Αλεβιτισμού.</strong><br /> Οι Έλληνες μουσουλμάνοι στη Θράκη είναι σε μεγάλο ποσοστό Αλεβίτες αλλά υφίστανται την τρομοκρατία του τουρκικού Προξενείου που δεν τους επιτρέπει να θρησκεύονται ελεύθερα και όλα αυτά σε ελληνικό έδαφος. Επίσης και στην Τουρκία οι Αλεβίτες βρίσκονται υπό διωγμό.<br /> <strong>Οι Αλεβίτες στην Τουρκία είναι περισσότεροι από 25.000.000 άνθρωποι, περίπου το 1/3 του πληθυσμού της χώρας. Εάν σε αυτούς προστεθούν και 22.000.000 Κούρδοι, δηλαδή ακόμα 1/3 περίπου, στον Ερντογάν απομένει μόλις το 1/3 της Τουρκίας για να παριστάνουν τους «Τούρκους», και αυτό παίζεται, αφού υπάρχουν ακόμα 22 εθνικές μειονότητες στην Τουρκία.</strong><br /> <strong>Φαίνεται λοιπόν πώς ο Ερντογάν, εγκλωβισμένος στα νέο-οθωμανικά του σχέδια ανοίγει τον Ασκό του Αιόλου...</strong><br /> <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Διευρύνεται το εσωτερικό μέτωπο κατά Ερντογάν: Στους δρόμους με καραμπίνες οι Αλεβίτες

Μετά του Κούρδους και οι Αλεβίτες κατέβηκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της κυβέρνησης του Ρ.Τ. Ερντογάν και των "παιχνιδιών...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενεργειακό Κραχ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHDZUQ0BPsh7N_DQbk4NiHa4rmPX7hE2c4e3tRGO0yU3pc2mes5qoNrRfQFCMOzNDiAYJA3LaO6vC05byKp7FNvzxfmZ4I7w0Ud6w1NcbvXmEOcrersb2tWP7hJfzjg6UKtRJ9iDFKTBs/s1600/energeiako+krax.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHDZUQ0BPsh7N_DQbk4NiHa4rmPX7hE2c4e3tRGO0yU3pc2mes5qoNrRfQFCMOzNDiAYJA3LaO6vC05byKp7FNvzxfmZ4I7w0Ud6w1NcbvXmEOcrersb2tWP7hJfzjg6UKtRJ9iDFKTBs/s640/energeiako+krax.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Η πτώση των τιμών του πετρελαίου, σε συνδυασμό με την υπερχρέωση πολλών χωρών, καθώς επίσης με την αδυναμία των κεντρικών τραπεζών να αντιδράσουν, έχοντας καταναλώσει όλα τους τα όπλα, θα προκαλέσει την καταιγίδα των καταιγίδων </strong><br /> Η Ελλάδα έχει τα δικά της προβλήματα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με αυτά των άλλων κρατών – με εξαίρεση ίσως την <a href="http://www.analyst.gr/2015/04/23/italia-sto-mati-tou-kiklona/" target="_blank">Ιταλία</a>, η κυβέρνηση της οποίας παρακολουθεί με αγωνία όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, <strong>γνωρίζοντας πως σε περίπτωση αποτυχίας θα είναι ο επόμενος υποψήφιος</strong>, από τη διάσωση του οποίου θα κριθεί <a href="http://www.analyst.gr/2015/06/28/i-profiteia/" target="_blank">το μέλλον της Ευρωζώνης</a>.<br /> <div style="text-align: justify;"> Ειδικότερα, οι συζητήσεις για το <a href="http://www.analyst.gr/2015/07/10/mnimonio-numero-iii/" target="_blank">μνημόνιο νούμερο τρία</a> μάλλον θα διαρκέσουν πολύ – οπότε <strong>xκανένας δεν ξέρει τι θα συμβεί με το ληξιπρόθεσμο ομόλογο της ΕΚΤ, με την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών της</strong>, με τις <a href="http://www.analyst.gr/2015/08/01/o-xrimatopistotikos-nazismos/" target="_blank">τράπεζες</a> ή με τις πληρωμές των υπολοίπων υποχρεώσεων της.</div> <div style="text-align: justify;"> Υπό τις παραπάνω δυσμενείς συνθήκες, <strong>πολύ δύσκολα μπορεί να προβλέψει κανείς τις συνέπειες του ανοίγματος του ελληνικού χρηματιστηρίου</strong>, μετά το απαράδεκτο κλείσιμο του για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα – όπως επίσης την «τύχη» των καταθέσεων αυτών που εμπιστεύθηκαν την πατρίδα τους, αφήνοντας τα χρήματα τους στις ελληνικές τράπεζες.</div> <div style="text-align: justify;"> Από την άλλη πλευρά, το κυβερνών κόμμα, <strong>το οποίο είναι η συνισταμένη μίας σειράς μικρότερων κομμάτων, εντελώς ασύμβατων μεταξύ τους,</strong> πιθανότατα θα διαμελισθεί τουλάχιστον στα δύο – οπότε θα αναγκασθεί να προκηρύξει νέες εκλογές, το κόστος των οποίων (μειωμένα έσοδα του δημοσίου, αυξημένες δαπάνες) θα εκμηδενίσει τις όποιες προοπτικές της οικονομίας.</div> <div style="text-align: justify;"> Με δεδομένη δε την ύφεση του 2015, η οποία θα κυμανθεί μεταξύ 5 και 7% του ΑΕΠ (περί τα 10 δις € μείωση του ΑΕΠ), χωρίς να υπολογίζεται το ενδεχόμενο των εκλογών, η αποτυχία του τρίτου μνημονίου είναι προδιαγεγραμμένη – αν και έτσι ή αλλιώς δεν αποτελεί λύση, <strong>εάν δεν συνοδευθεί από μία μεγάλη διαγραφή του δημοσίου χρέους, η οποία θα επέτρεπε μία αντίστοιχη διαγραφή του ιδιωτικού χρέους,</strong> από αναπτυξιακά μέτρα, καθώς επίσης από σοβαρές δομικές μεταρρυθμίσεις.</div> <div style="text-align: justify;"> Εν τούτοις, τυχόν αυξημένα προβλήματα του ευρύτερου οικονομικού περιβάλλοντος, <strong>όπως η παγκόσμια ύφεση που θα προκαλούσε ένα ενεργειακό σοκ,</strong> θα επιδείνωναν ακόμη περισσότερο την κατάσταση της Ελλάδας – «προσβάλλοντας» τους δύο βασικότερους εξαγωγικούς της τομείς, όπως είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία.</div> <div style="text-align: justify;"> Επομένως, <strong>οφείλουν να μας ενδιαφέρουν, καθώς επίσης να λαμβάνονται υπ’ όψιν στον εθνικό σχεδιασμό</strong> – εάν βέβαια υποθέσουμε πως υπάρχει.<br /> <span style="color: white;">.</span></div> <h4 style="text-align: justify;"> <strong>Οι τιμές του πετρελαίου</strong></h4> <div style="text-align: justify;"> Στα πλαίσια αυτά, προκαλεί ήδη μεγάλη ανησυχία η αδυναμία των τιμών του πετρελαίου να ανακάμψουν, επειδή <strong>οι παγκόσμιες τιμές των διαφόρων ενεργειακών προϊόντων είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους, οπότε με το πετρέλαιο –</strong> ενώ από αυτές εξαρτάται η οικονομία πολλών χωρών παραγωγής ενέργειας και πρώτων υλών.</div> <div style="text-align: justify;"> Περαιτέρω, η εξέλιξη των τιμών του πετρελαίου ακολουθεί από τη δεκαετία του 1970 μία μακροπρόθεσμη κυκλική πορεία, με μεγάλης διάρκειας ανόδους και καθόδους – όπου <strong>τα σοκ του 1970 και του 1980, καθώς επίσης του 2000 είχαν σημαντική ομοιότητα μεταξύ τους, </strong>αν και δεν οφείλονταν στους ίδιους ακριβώς παράγοντες (γράφημα).</div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <div style="text-align: justify;"> <img alt="ΓΡΑΦΗΜΑ - Πετρέλαιο, ονομαστικές τιμές" class="aligncenter size-full wp-image-19092 secureimg_wp" height="345" src="http://www.analyst.gr/wp-content/uploads/2015/08/%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%97%CE%9C%CE%91-%CE%A0%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CF%82.jpg" width="450" /></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <div style="text-align: justify;"> Στο παραπάνω γράφημα φαίνεται πως οι ονομαστικές τιμές του πετρελαίου (μπλε καμπύλη) σημείωσαν μεταξύ των ετών 1973 και 1981 τη μεγαλύτερη ποσοστιαία άνοδο – ενώ, <strong>μετά από τη σταθεροποίηση τους σε υψηλά επίπεδα, έπεσαν το 1986</strong>, χάνοντας το μισό της τιμής τους. Στη συνέχεια, παρέμειναν για μία σχεδόν δεκαετία στα ίδια χαμηλά νέα επίπεδα ισορροπίας – ενώ το 1987, ένα έτος μετά, ακολούθησε το μεγάλο κραχ στα χρηματιστήρια, οπότε εύλογα προβλέπεται κάτι αντίστοιχο, το αργότερο εντός του 2016.</div> <div style="text-align: justify;"> Εν τούτοις, οι πραγματικές τιμές του πετρελαίου (κόκκινη καμπύλη), χωρίς τον πληθωρισμό δηλαδή, τις οποίες είναι πιο σωστό να παρακολουθεί κανείς, είχαν μία άλλη συμπεριφορά – όπου όμως υπάρχουν δύο διαφορετικοί ορισμοί τους: <strong>αυτός της αμερικανικής εταιρείας ενέργειας (ELA), ο οποίος λαμβάνει υπ’ όψιν του την πλευρά των καταναλωτών, </strong>καθώς επίσης αυτός των χωρών παραγωγής πετρελαίου (OPEC), ο οποίος αφορά την πλευρά των παραγωγών.</div> <div style="text-align: justify;"> Το αποτέλεσμα όμως και των δύο μεθόδων απεικόνισης της εξέλιξης των τιμών δεν διαφοροποιείται σημαντικά – με πρώτο συμπέρασμα το ότι, <strong>ένα μεγάλο μέρος της αύξησης των τιμών του πετρελαίου τη δεκαετία του 1970/80 εξουδετερώθηκε από τον πληθωρισμό</strong>. Με απλά λόγια, εάν αφαιρέσει κανείς τον πληθωρισμό, θα διαπιστώσει πως η άνοδος των τιμών της δεκαετίας του 1970/80 δεν ήταν υψηλότερη από αυτήν του 2000 – οπότε συμπεραίνει κανείς πως το 2000 η παγκόσμια οικονομία βίωσε ένα δεύτερο πετρελαϊκό σοκ, με ανώτατο σημείο του το 2011/12.</div> <br /> Το σοκ αυτό ήταν το ίδιο σημαντικό με το αντίστοιχο του 1970/80, ενώ <strong>η υποχώρηση των τιμών το 2015 μοιάζει πάρα πολύ με αυτήν του 1986</strong> – η οποία μάλλον θα συνεχισθεί, κρίνοντας από την αύξηση των ποσοτήτων παραγωγής εκ μέρους των Η.Π.Α., της Ρωσίας και της Σαουδικής Αραβίας.<br /> <h4 style="text-align: justify;"> <strong>Η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου</strong></h4> <div style="text-align: justify;"> Συνεχίζοντας, <strong>η πρόσφατη κατάρρευση των τιμών του </strong><a href="http://www.analyst.gr/2015/04/25/petreleo-omologa-kai-nomismata/" target="_blank">πετρελαίου</a><strong> δεν μοιάζει μόνο τιμολογιακά με αυτήν του 1986, αφού υπάρχουν πολλοί άλλοι παραλληλισμοί</strong> – όπως, για παράδειγμα, η άρνηση της Σαουδικής Αραβίας να σταθεροποιήσει τις τιμές.</div> <div style="text-align: justify;"> Ειδικότερα, <strong>το 1986 η πτώση των τιμών οφειλόταν στην είσοδο νέων χωρών παραγωγής (Νορβηγία, πετρέλαιο Βόρειας θαλάσσης), καθώς επίσης στη μείωση της ζήτησης</strong>, με αποτέλεσμα να υπάρξει υπερπαραγωγή – όπου η Σαουδική Αραβία μείωσε εν πρώτοις την παραγωγή της για να σταθεροποιήσει τις τιμές, ενώ στη συνέχεια σταμάτησε να το κάνει.</div> <div style="text-align: justify;"> Το 2014/15 ήταν επίσης η Σαουδική Αραβία, η οποία προκάλεσε τη ραγδαία πτώση – <strong>ενώ η υπερπαραγωγή οφειλόταν στην αύξηση της εξόρυξης </strong><a href="http://www.analyst.gr/2014/10/11/to-oplo-tou-petrelaiou/" target="_blank">πετρελαίου</a><strong> εκ μέρους των Η.Π.Α., με τη νέα μέθοδο</strong> (σχιστόλιθος), η οποία συνιστά μία μεγάλη απειλή για τις χώρες του OPEC. Με δεδομένο τώρα το ότι, η Σαουδική Αραβία είναι σε πολύ καλύτερη θέση, από ότι το 1986, αποφάσισε να ακολουθήσει μία πιο <a href="http://www.analyst.gr/2013/09/04/1216/" target="_blank">επιθετική στρατηγική</a> – παράγοντας το πρώτο εξάμηνο του 2015 τόσο πετρέλαιο, όσο στο ζενίθ του 1980.</div> <div style="text-align: justify;"> Επιστρέφοντας στο 1986, η παγκόσμια οικονομία ακολούθησε μία έντονα ανοδική πορεία έως το 1990 – μετά την ύφεση που προηγήθηκε, με αφετηρία το 1980. <strong>Η διαδικασία της ανάπτυξης διήρκεσε ουσιαστικά έως το 2008, με κυκλικά διαλείμματα ύφεσης το 1993 και το 2002 </strong>– ενώ, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η ανάπτυξη επανήλθε, αλλά σε μη υγιείς βάσεις.</div> <div style="text-align: justify;"> Το σημαντικότερο όμως είναι μία σειρά δομικών αλλαγών στην παγκόσμια οικονομία – όπου το ειδικό βάρος (ποσοστό επί του ΑΕΠ) των χωρών που είναι εξειδικευμένες στην παραγωγή ενέργειας και πρώτων υλών έχει αυξηθεί, μετά την εκρηκτική άνοδο του 2000. <strong>Εάν λοιπόν συνεχιστεί η πτώση των τιμών, τα κράτη αυτά θα αντιμετωπίσουν πολύ μεγάλα προβλήματα</strong> – οπότε και η παγκόσμια οικονομία ως σύνολο, αφού συμμετέχουν με υψηλότερα ποσοστά στο παγκόσμιο ΑΕΠ.</div> <div style="text-align: justify;"> Σημαντικές είναι επίσης οι δομικές αλλαγές στον ίδιο τον ενεργειακό κλάδο – επειδή <strong>η εξάρτηση των χωρών του ΟΟΣΑ από την ενέργεια είναι πολύ μικρότερη</strong>, συγκριτικά με τριάντα χρόνια πριν. Ως εκ τούτου, η πτώση των τιμών στα ίδια επίπεδα με τότε, δεν προκαλεί ανάλογη ανάπτυξη, αλλά πολύ μικρότερη – ειδικά στις Η.Π.Α., όπου οι καταναλωτές επωφελούνται πολύ λιγότερο, σε σχέση με το παρελθόν.</div> <div style="text-align: justify;"> Τέλος, σημαντικό είναι επίσης το μακροοικονομικό περιβάλλον, όπου η δεκαετία του 1980 χαρακτηριζόταν από έναν πολύ υψηλό πληθωρισμό – <strong>με αποτέλεσμα η πτώση των τιμών του πετρελαίου το 1985/86 να επιταχύνει τη διαδικασία της μείωσης του πληθωρισμού</strong>, επιτρέποντας στις κεντρικές τράπεζες τότε να μειώσουν δραστικά τα βασικά επιτόκια, προσθέτοντας «μονεταριστικά ερεθίσματα» στις προσπάθειες ανάπτυξης.</div> <div style="text-align: justify;"> Αντίθετα όμως με τότε, οι μεγαλύτερες περιοχές του πλανήτη σήμερα, όπως οι Η.Π.Α., η ΕΕ και η Ιαπωνία, έχουν από καιρό τώρα υιοθετήσει σχεδόν μηδενικά επιτόκια – ενώ <strong>η ατμομηχανή της παγκόσμιας ανάπτυξης, η Κίνα, έχει αρχίσει να υποχωρεί</strong>, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα μία τριπλή φούσκα στην οικονομία της (ακίνητα, χρηματιστήριο, τράπεζες).</div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <h4 style="text-align: justify;"> <strong>Η εξάρτηση των ενεργειακών προϊόντων μεταξύ τους</strong></h4> <div style="text-align: justify;"> Συνεχίζοντας, αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι περισσότεροι είναι <strong>ο βαθμός εξάρτησης των διαφόρων διεθνών ενεργειακών προϊόντων από τις τιμές του πετρελαίου</strong> – όπως της βενζίνης, του φυσικού αερίου κοκ. (γράφημα).</div> <div style="text-align: justify;"> <strong>Επεξήγηση γραφήματος:</strong> Τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου – Μπλε καμπύλη, Brent σε δολάρια ανά βαρέλι, αριστερή κάθετος – Δεξιά κάθετος: Κόκκινη καμπύλη, ρωσικό φυσικό αέριο σε δολάρια – Κίτρινη καμπύλη υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) Ινδονησίας, πράσινη καμπύλη αμερικανικό φυσικό αέριο.</div> <div style="text-align: justify;"> Περαιτέρω, <strong>η νέα μέθοδος εξόρυξης φυσικού αερίου οδήγησε τις τιμές στις Η.Π.Α. στο ναδίρ, όπως φαίνεται από την πράσινη καμπύλη στο γράφημα</strong> – ενώ την ίδια στιγμή το αμερικανικό πετρέλαιο (μπλε) έγραφε ιστορικά υψηλά επίπεδα.</div> <div style="text-align: justify;"> Εδώ οφείλει να γνωρίζει κανείς πως το φυσικό αέριο χρησιμοποιείται στις Η.Π.Α. για θέρμανση, καθώς επίσης για την παραγωγή ηλεκτρισμού – οπότε, <strong>η μείωση των τιμών του στήριξε την αύξηση της κατανάλωσης των αμερικανών Πολιτών ήδη από το 2009</strong>. Επομένως, η πτώση των τιμών του πετρελαίου, όσον αφορά τη βενζίνη και το πετρέλαιο θέρμανσης, θα έχει περιορισμένα αποτελέσματα στην κατανάλωση – οπότε η επίδραση της στο ρυθμό ανάπτυξης θα είναι πολύ μικρότερη, συγκριτικά με το 1986.</div> <div style="text-align: justify;"> Αντίθετα, η τιμή του φυσικού αερίου καθορίζεται παραδοσιακά διαφορετικά στην Ευρώπη – <strong>συνδεόμενη με έναν σταθερό μαθηματικό τύπο, με τις τιμές του πετρελαίου </strong><strong>Brent</strong><strong> των περασμένων μηνών</strong>. Το ίδιο συμβαίνει με το φυσικό αέριο που <a href="http://www.analyst.gr/2013/09/04/1216/" target="_blank">εισάγεται από τη Ρωσία</a> – ενώ, με αφετηρία το 2009, συμφωνήθηκε ένα επί πλέον ποσοστό μείωσης (discount). Αυτή είναι η αιτία που οι τιμές του ρωσικού φυσικού αερίου δεν ακολούθησαν την άνοδο των τιμών του πετρελαίου των ετών 2011 – 2014.</div> <div style="text-align: justify;"> Στην Ασία τώρα, όπου οι κύριοι καταναλωτές είναι η Κίνα και η Ιαπωνία, <strong>λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων μεταφοράς οι τιμές του φυσικού αερίου δεν συμπεριλαμβάνουν ένα ποσοστό μείωσης</strong> – αλλά, αντίθετα, είναι ποσοστιαία αυξημένες, σχετικά με αυτές του Brent.</div> <div style="text-align: justify;"> <span style="color: white;">.</span></div> <h4 style="text-align: justify;"> <strong>Συμπέρασμα</strong></h4> <div style="text-align: justify;"> Σε γενικές γραμμές, <strong>η εικόνα στον πλανήτη είναι μικτή, ενώ είναι πολύ δύσκολη η διαφοροποίηση </strong>(diversification)<strong> των διαφόρων χωρών εισαγωγής ενέργειας, σε μακροπρόθεσμο επίπεδο</strong> – έτσι ώστε να απολαμβάνουν καλύτερα τα οφέλη των εκάστοτε φθηνότερων τιμών των ενεργειακών προϊόντων.</div> <div style="text-align: justify;"> Από την άλλη πλευρά, <strong>η πτώση των τιμών του πετρελαίου θα βυθίσει στην ύφεση όλα εκείνα τα κράτη που εξειδικεύονται στις εξαγωγές ενέργειας</strong> – όπως την Αυστραλία, τον Καναδά, τη <a href="http://www.analyst.gr/2015/03/18/norvigia-o-energiakos-gigandas/" target="_blank">Νορβηγία</a>, τις χώρες του αραβικού κόλπου, τη <a href="http://www.analyst.gr/2014/11/23/putin-htta-kata-kratos/" target="_blank">Ρωσία</a>, τη Βενεζουέλα κοκ.</div> <div style="text-align: justify;"> Τα έσοδα τους θα μειωθούν κατά το ήμισυ, με καθυστέρηση μερικών τριμήνων, <strong>οπότε θα περιορίσουν αναγκαστικά τις εισαγωγές καταναλωτικών προϊόντων</strong> – γεγονός που θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στις μεγάλες εξαγωγικές χώρες, όπως η <a href="http://www.analyst.gr/2014/04/05/7487/" target="_blank">Κίνα</a>, η Γερμανία, η Ιαπωνία, οι Η.Π.Α. και η Ν. Κορέα.</div> <div style="text-align: justify;"> Συμπεραίνεται επομένως πως το «ενεργειακό σοκ» θα προκαλέσει μία παγκόσμια ύφεση, την οποία δεν θα μπορέσουν να καταπολεμήσουν οι κεντρικές τράπεζες, έχοντας καταναλώσει όλα τους τα όπλα, ενώ μερικές περιοχές (ΕΕ, Ιαπωνία) αντί για πληθωρισμό αντιμετωπίζουν αποπληθωριστικές πιέσεις – <strong>γεγονός που, σε συνδυασμό με την τεράστια αύξηση των χρεών στον πλανήτη, θα πυροδοτήσει την καταιγίδα των καταιγίδων:</strong> ένα παγκόσμιο κραχ τεραστίων διαστάσεων, το αργότερο εντός του 2016.</div> <b><span style="color: #990000;">analyst.gr</span></b><br /> <a href="http://www.analyst.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ενεργειακό Κραχ

Η πτώση των τιμών του πετρελαίου, σε συνδυασμό με την υπερχρέωση πολλών χωρών, καθώς επίσης με την αδυναμία των κεντρικών τραπεζών να αντ...

Διαβάστε την συνέχεια