Πίσω από την επίσκεψη Πούτιν… Γιατί τώρα; Γιατί στο Άγιο Όρος; Ποιος ήταν ο «κρυφός» της σκοπός;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKjmXQfo4it0MhzT2S-vY-4cnhqxkOflRTR3FpzeCnMmFsEvNHmNZkrYyU1k-X5dyIpeOFQz-j_wbul9JV2bX3sUMkIdqPoBlxmA8UfoMhQMP7mYEENI9CAIMz-G6LOXQjqtUqThcBVlKR/s1600/pisw+apo+tin+episkepsi+poytin.+giati+twra+giati+sto+agio+oros....jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKjmXQfo4it0MhzT2S-vY-4cnhqxkOflRTR3FpzeCnMmFsEvNHmNZkrYyU1k-X5dyIpeOFQz-j_wbul9JV2bX3sUMkIdqPoBlxmA8UfoMhQMP7mYEENI9CAIMz-G6LOXQjqtUqThcBVlKR/s640/pisw+apo+tin+episkepsi+poytin.+giati+twra+giati+sto+agio+oros....jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>του <i>Μιχάλη Κόκκινου</i></strong><br /> <div> Είναι μερικές φορές, εξαιρετικά εντυπωσιακό το πόσο αδιάφοροι μπορούμε να γίνουμε ως λαός στο οτιδήποτε συμβαίνει εκτός των διοικητικών ορίων της χώρας μας, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην πιο θερμή γειτονιά του πλανήτη. Πόλεμοι και εξεγέρσεις γίνονται σταθερά τα τελευταία 30 χρόνια γύρω-γύρω από την Ελλάδα (Βαλκάνια, Μ.Ανατολή, Καύκασος) και τίποτα από όλα αυτά δεν μας προκαλεί την παραμικρή ανησυχία. Έχουμε διαμορφώσει τον δικό μας «μικρόκοσμο» και οτιδήποτε συμβαίνει ανά την υφήλιο, φιλτράρεται μέσα από αυτόν. Η παγκόσμια κρίση χρέους, η «Αραβική Άνοιξη», το ISIS, η προσφυγική κρίση και άλλα τόσα σημαντικά γεγονότα που μας επηρεάζουν περισσότερο από ότι νομίζουμε, έχουν σημασία μόνο στο βαθμό που μπορούν να αλλοιώσουν την καθημερινή μας ρουτίνα… (Βλ. πρόσφυγες). Σε αυτό το πλαίσιο και μόνο, έχει αξία να δούμε το μετά της επίσκεψης Πούτιν.</div> <div> </div> <div> Οι περισσότεροι αναλυτές, δημοσιογράφοι και σχολιαστές των social media, μέσα από το πρίσμα αυτού του μικρόκοσμου, προσπάθησαν να ανιχνεύσουν το λόγο της επίσκεψης Πούτιν και γενικότερα να ανακαλύψουν τα «κρυφά» της νοήματα. Η συζήτηση δεν διέφερε με πέρυσι, όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε επισκεφτεί τη Ρωσία. Από τη μία μεριά οι ανεδαφικές «ονειρώξεις» κάποιων περί Ορθόδοξου Τόξου και «Ξανθού Γένους» και από την άλλη εκείνοι που εντελώς κυνικά – περισσότερο ως αντίδραση στους πρώτους – δεν προσβλέπουν σε συμμαχίες δίχως έμπρακτα ανταλλάγματα. Τα πάντα έχουν να κάνουν με εμάς και μόνον εμάς.</div> <div> </div> <div> Για να μπορέσουμε όμως να δούμε λίγο πίσω από τα γεγονότα και να ξεφύγουμε από τον στείρο εγχώριο δημόσιο διάλογο, θα πρέπει να κατανοήσουμε το ρωσικό σχεδιασμό και στο που αποσκοπεί. H Ρωσία μετά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε λόγω των κυρώσεων της Δύσης για την προσάρτηση της Κριμαίας, φαίνεται πως επανακάμπτει στο διεθνές προσκήνιο με όχημα την καταπολέμηση του Ισλαμικού Χαλιφάτου (ISIS). Η εμπλοκή της στη Συρία, εκτός του ότι αποδυνάμωσε το ISIS – και την Αλ Κάιντα (Αλ Νούσρα) – ανάγκασε και τις ΗΠΑ να στραφούν πιο αποτελεσματικά κατά των τζιχαντιστών. Το καθεστώς Άσαντ ισχυροποιήθηκε στη Δυτική Συρία, το ίδιο και οι Κούρδοι στο Βορρά. Ενώ, ο Συριακός Εμφύλιος μετά την αποδυνάμωση του ISIS οδηγείται σε εκτόνωση. Μία λύση που θα περιλαμβάνει τόσο τον Άσαντ όσο και την Συριακή Αντιπολίτευση πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Όπως δεδομένη πρέπει να θεωρείτε και η ανεξαρτησία των Κούρδων σε Συρία και Ιράκ με τις “ευλογίες” Μόσχας και Ουάσιγκτον μέσα στους επόμενους μήνες.</div> <div> </div> <div> <b>Η ρωσική ηγεσία πολύ γρήγορα κατάλαβε, ότι ένας νέος ρόλος για τη Ρωσία, ως “κυνηγός” τζιχαντιστών, της επιτρέπει να επεκτείνει την ισχύ της στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρύτερη Μέση Ανατολή, συνεχίζοντας από εκεί που είχε σταματήσει πριν την Ουκρανική Διαμάχη</b>. Ήδη από κοινού με την Αίγυπτο ετοιμάζεται να μεταφέρει τον αντι-τζιχαντιστικό της αγώνα στο Σινά. Η Ρωσία πλέον φαντάζει ως η μόνη διαθέσιμη δύναμη “προστάτης” των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου έναντι της αποσταθεροποιητικής δράσης της ισλαμικής τρομοκρατίας. Ενδεχομένως, πολύ σύντομα να την δούμε να αναλαμβάνει δράση και στην Ιορδανία και το Λίβανο, όπου οι τεράστιες προσφυγικές ροές από τη Συρία (περισσότεροι από 3 εκατ. πρόσφυγες συνολικά) έχουν αρχίσει να λειτουργούν αποσταθεροποιητικά για τα εκεί καθεστώτα και μπορούν να δημιουργήσουν πολύ εύκολα νέα μέτωπα του ISIS, όσο αυτό αποδυναμώνεται σε Συρία και Ιράκ.</div> <div> </div> <div> Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ισραηλινοί μετά το “Iran Deal” και τη σύσφιξη των σχέσεων Ιράν-ΗΠΑ αισθάνονται “άβολα” απέναντι στην αναβάθμιση των σχέσεων των δύο κρατών. Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να λειτουργήσει εξισορροπητικά και να προσφέρει “κάλυψη” στο Iσραήλ απέναντι στο Σιιτικό κίνδυνο (Χεζμπολάχ) είναι η Ρωσία. Οι δεσμοί των δύο χωρών άλλωστε είναι αρκετά ισχυροί (περισσότεροι από 500.000 Ισραηλινοί πολίτες είναι ρωσικής καταγωγής). Αλλά και η Κύπρος θα πρέπει να θεωρηθεί σίγουρο ότι θα επιζητήσει μία ανάλογη συνεργασία με τη Ρωσία. Καθώς, η αξιοποίηση των πλούσιων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο και δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να θέσει σε κίνδυνο το κοινό ενεργειακό της μέλλον με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Μόνο η εμπλοκή της Ρωσίας θα μπορούσε να εξασφαλίσει το απρόσκοπτο της εξόρυξης φυσικού αερίου/πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο απέναντι στο φόβο επέκτασης του ισλαμικού κινδύνου (ISIS).</div> <div> </div> <div> Κατ’αυτόν τον τρόπο η Ρωσία αναμένεται ως το τέλος της παρούσας δεκαετίας να γίνει η κυρίαρχη δύναμη σε τρεις κλειστές θάλασσες: την Αρκτική, τη Μεσόγειο και τον Εύξεινο. Η απρόσμενη ρωσική ναυτική κυριαρχία στη Μαύρη Θάλασσα μετά την προσάρτηση της Κριμαίας έρχεται και συνδυάζεται με την ισχυρή παρουσία της στην Ανατ.Μεσόγειο στα πλαίσια του νέου αντι-τζιχαντιστικού της ρόλου, αλλά και με το λιώσιμο των πάγων στον Αρκτικό Ωκεανό, όπου σταδιακά θα τον μετατρέψει σε μια κεντρική εσωτερική θάλασσα του κόσμου υπό τον πλήρη έλεγχο της Ρωσίας. Συνδετικό κρίκο των τριών θαλασσών αποτελούν ο Καύκασος, η Τουρκία και τα Βαλκάνια. Κι αν θεωρείται δεδομένο ότι ο Καύκασος είναι εδώ και χρόνια μία περιοχή υπό τον πλήρη έλεγχο της Μόσχας – έλεγχος που θα ολοκληρωθεί μετά την αναμενόμενη δημιουργία του νεόκοπου κράτους του Κουρδιστάν σε Βόρεια Συρία και Βόρειο Ιράκ -, για την Τουρκία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πει κάποιος το ίδιο.</div> <div> </div> <div> Ρωσία και Τουρκία βρίσκονται τους τελευταίους μήνες – μετά την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους στη Συρία από την τουρκική αεράμυνα – σε μία ψυχροπολεμικού τύπου διαρκώς κλιμακούμενη σύγκρουση, που κανείς δεν είναι σε θέση να προδικάσει το πως θα καταλήξει. <b>Ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, στο πρόσωπο του Τούρκου ομολόγου του, Τ.Ερντογάν, βλέπει τον “φυσικό” ηγέτη του Ισλαμικού Χαλιφάτου και της Συριακής Αντιπολίτευσης (Αλ Νούσρα) και την ίδια την Τουρκία, ως το μόνο κράτος που έχει τη δύναμη να ανακόψει το σχεδιασμό του</b>. Η Τουρκία είναι η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά στο σχεδιασμό της Ρωσίας σε Εύξεινο και Μεσόγειο.</div> <div> </div> <div> Έτσι, η παρουσία της Ρωσίας στα Βαλκάνια καθίσταται αναγκαία, προκειμένου να δημιουργηθεί μία ομαλή διασύνδεση από τον Αρκτικό Βορρά στον Μεσογειακό Νότο. Κομβικό ρόλο για την ρωσική επαναφορά στην χερσόνησο του Αίμου θα παίξει και το προσφυγικό. Οι πρωτόγνωρες για τα δεδομένα των μικρών χριστιανικών βαλκανικών χωρών ροές μουσουλμάνων προσφύγων/μεταναστών έχουν δημιουργήσει κάτι περισσότερο από ανησυχία στις κυβερνήσεις τους. Σερβία, Μαυροβούνιο, Σκόπια και Βουλγαρία διατρέχουν άμεσο κίνδυνο για την εθνική τους ασφάλεια σε περίπτωση εγκλωβισμού προσφύγων/μεταναστών στα εδάφη τους. Οι ισχυρές μουσουλμανικές μειοψηφίες εντός των παραπάνω κρατών (Βόσνιοι, Αλβανοί, Τούρκοι), οι οποίες στο παρελθόν έχουν δημιουργήσει εστίες αποσταθεροποίησης, είναι επίφοβες για την επανάληψη ανάλογων περιστατικών. Καθώς, όσο οι κρατικές δομές των συγκεκριμένων χωρών δείχνουν ανήμπορες να κρατήσουν τον έλεγχο των συνόρων τους, τόσο πιο τρωτές φαντάζουν στις μουσουλμανικές μειονότητες, οι οποίες δεν θα ήταν παράλογο να προσπαθήσουν να επωφεληθούν από τη συγκυρία. Έτσι, υπό το φόβο παλιότερων παθών δεν θα διστάσουν να προσφέρουν “γη και ύδωρ” στη Ρωσία.</div> <div> </div> <div> Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η “νατοϊκή” και “ευρωπαϊκή” – αλλά αδύναμη αμυντικά –  Βουλγαρία. Μετά από μία περίοδο ψύχρανσης των σχέσεων της με τη Ρωσία φαίνεται ότι ενισχύεται η τάση για αλλαγή πλεύσης προς την Μόσχα, δεδομένου ότι η τελευταία επανακάμπτει ως ο κυρίαρχος της περιοχής και η Σόφια δεν έχει ξεχάσει σε καμία περίπτωση τις ιστορικά στενές της σχέσεις με τη μεγάλη σλαβική της μητέρα. Πρόσφατα μάλιστα η Βουλγαρία ξεπάγωσε για τα καλά όλα τα κοινά ενεργειακά της σχέδια με την Ρωσία και την Ελλάδα (South Stream, Χερσαία Δαρδανέλια)</div> <div> </div> <div> Κοιτάζοντας προς τα πίσω στην ιστορία, θα δούμε ότι τα Βαλκάνια για τους Ρώσους ήταν “δώρον άδωρο” δίχως την έξοδο στο Αιγαίο. Κι αυτό, γίνεται περισσότερο αντιληπτό σήμερα, που η Ρωσία ψάχνει έναν τρόπο να υπερκεράσει το “εμπόδιο” της Τουρκίας και να διασυνδέσει την Μαύρη Θάλασσα με τη Μεσόγειο. Η Σερβία ή Βουλγαρία σίγουρα αποτελούν σημαντικά προγεφυρώματα στη Βαλκανική, αλλά δεν πρόκειται να λειτουργήσουν εξισορροπητικά απέναντι στη ρωσοτουρκική κόντρα από μόνα τους.<b> Η Ρωσία χρειάζεται πλάι της μια δύναμη που να αποτελεί ένα πραγματικό αντίβαρο στην Τουρκία. Και αυτή η δύναμη είναι μόνο η Ελλάδα</b>.</div> <div> </div> <div> Όπως πολύ πετυχημένα έχει γράψει στο παρελθόν ο Κων/ινος Γρίβας: “Ακόμη και αν στη θέση της Ελλάδας, της ομόδοξης Ελλάδας, ήταν το μουσουλμανικό Μπαγκλαντές, μόνο και μόνο το γεγονός ότι θα βρισκόταν σε αυτήν τη γεωγραφική θέση, η ίδια η γεωπολιτική δυναμική της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί θα το καθιστούσε ιδανικό υποψήφιο σύμμαχο της Ρωσίας”. Για να ολοκληρωθεί ο στρατηγικός σχεδιασμός της Μόσχας για την Ανατολική Μεσόγειο και κατ’επέκταση για την παγκόσμια θέση της, μία στενή σχέση με την Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία. Η Ελλάδα ως ο διαχρονικός αντίπαλος της Τουρκίας στην περιοχή είναι η μόνη χώρα που μπορεί να λειτουργήσει ως “τανάλια” από κοινού με τη Κριμαία που θα “πιέζει” την Τουρκία να κρατά ανοιχτά τα Στενά, ώστε να μην διασπαστεί η ενότητα της Μαύρης Θάλασσας με την Ανατολική Μεσόγειο και να εγκλωβιστεί η Ρωσία γι’άλλη μια φορά μακριά από τις “θερμές” θάλασσες.</div> <div> </div> <div> <b>Θα πρέπει επίσης, να θεωρήσουμε δεδομένο ότι στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Ρωσία είναι διατεθειμένη να προσφέρει το οτιδήποτε για να προσεταιρισθεί την Ελλάδα σε μία πιο στενή σχέση. </b>Κι αν πολλοί χαμογελάτε με δυσπιστία, αναλογιστείτε ότι στο παρελθόν ουδέποτε η Ρωσία είχε αυτόν το ρόλο που έχει σήμερα και από ότι φαίνεται είναι σε θέση να παίξει στη Μεσόγειο ή την Μέση Ανατολή. Για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ρωσία είναι τόσο ενεργά μπλεγμένη στις καταστάσεις της περιοχής και η Δύση από τη μεριά της τόσο φανερά αποτραβηγμένη! Η Ρωσία διακυβεύει το οικονομικό της μέλλον μέσα από την πιο ενεργή παρουσία της στην Μεσόγειο.<b>Μπορεί ο νέος αντι-τζιχαντιστικός της ρόλος να της χαρίζει το απαιτούμενο ηθικό δικαίωμα για να προωθήσει τα στρατηγικά της σχέδια, αλλά η εμπλοκή της στην περιοχή υπαγορεύεται αυστηρά από την οικονομική αναγκαιότητα για επιβίωση.</b> Ο μόνος τρόπος για να να μπορέσει η Ρωσία να συνεχίσει να είναι οικονομικά εύρωστη – αλλά και να ανακάμψει μετά τις δυτικές κυρώσεις – είναι να καταφέρει να ελέγξει το μεγαλύτερο μέρος των ροών ενέργειας προς την Ευρώπη.</div> <div> </div> <div> Από τη στιγμή που το Ιράν ξαναμπήκε στο “παιχνίδι”, το νεοπαγές Κουρδιστάν φιλοδοξεί να καταστεί ο νέος παίχτης στον χώρο της ενέργειας και Αίγυπτος-Κύπρος-Ισραήλ ετοιμάζονται να γίνουν οι σημαντικότεροι παραγωγοί ενέργειας στη Μεσόγειο, “κάποιος” πρέπει να εξασφαλίσει ότι όλο αυτό μπορεί να λειτουργήσει δίχως τριβές για να μπορέσει η ενέργεια από την Ανατ.Μεσόγειο να φτάσει στις δυτικές αγορές. <b>Η Ρωσία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως το σημείο εξισορρόπησης μεταξύ των παραπάνω νέων “παιχτών” και των παραδοσιακών δυνάμεων στον χώρο της ενέργειας της Αραβικής Χερσονήσου</b>. Υποκαθιστά έτσι κατά κάποιον τρόπο τη Δύση (Γουόλ Στριτ, Σίτι Λονδίνου) και τον ΟΠΕΚ στον έλεγχο των δικτύων και των τιμών ενέργειας για τις επόμενες δεκαετίες, κομίζοντας τεράστια οφέλη για την οικονομία της.</div> <div> </div> <div> Η Ρωσία έχει για πρώτη φορά στη μετα-Σοβιετική εποχή της ένα τέτοιο momentum και πολύ δύσκολα θα το αφήσει να χαθεί. Ο ρόλος της Ελλάδας στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της είναι κρίσιμης σημασίας και γι’αυτό είναι τώρα έτοιμη να προσφέρει οτιδήποτε στην χώρα μας για να την προσεταιρισθεί. Οι σχέσεις όμως των δύο χωρών σε αυτό το στάδιο, όπως έκανε ξεκάθαρο ο ΠτΔ Προκόπης Παυλόπουλος στον χαιρετισμό του προς τον Βλ.Πούτιν στο Άγιο Όρος, αναγκαστικά θα πρέπει να προσαρμοστούν στο πλαίσιο που η Ελλάδα αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από τις συμμαχίες της (ΕΕ, ΝΑΤΟ): «<i>… εδώ είναι πραγματικά ο καταλληλότερος τόπος για έναν ηγέτη, προκειμένου να εμπνευστεί με βάση τις Αρχές και τις Αξίες της Χριστιανοσύνης εν γένει, αλλά κυρίως της Ορθοδοξίας, ως προς τους δείκτες πορείας που πρέπει να ακολουθεί όταν παίρνει σημαντικές αποφάσεις για τη Χώρα του και το Λαό του. Κατά την Ορθοδοξία αυτοί οι δείκτες πορείας δεν είναι άλλοι από τον Ανθρωπισμό, την Αλληλεγγύη, τη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη. Γνωρίζετε πόσο εμείς οι Έλληνες, αναπόσπαστο τμήμα του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος, είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτούς τους δείκτες πορείας. Γνωρίζουμε επίσης πόσο η Ρωσία υπό την ηγεσία σας κινείται προς την ίδια κατεύθυνση.</i>«</div> <div> </div> <div> Επομένως, προς απογοήτευση εκείνων που θεωρούν ότι η Ελλάδα πρέπει μονομιάς να μετατοπιστεί προς την Ανατολή γυρνώντας την πλάτη της στη Δύση, υπό την καθοδήγηση δήθεν προφητειών και τηλεβιβλιοπωλών, αυτή η μετατόπιση θα πρέπει να είναι σταδιακή και δίχως να πλήξει την εδώ και δεκαετίες στρατηγική επιλογή της χώρας. <b>Θα λέγαμε πιο εύστοχα ότι η Ρωσία θα έπρεπε να προσαρμοστεί περισσότερο στις ανάγκες της Ελλάδας – και των Ελλήνων γενικότερα – παρά το αντίθετο, για να ελπίζει σε μία πραγματική συμμαχία στο μέλλον</b>.</div> <div> </div> <div> Μήνυμα που εκπορεύτηκε τόσο από τους εκπροσώπους της Αθωνικής Πολιτείας, όσο και από τον εκπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την τελετή υποδοχής στις Καρυές του Αγ.Όρους. Και όπως φαίνεται από τις δηλώσεις Πούτιν έγινε πλήρως κατανοητό: «<i>…Θέλω να ευχαριστήσω το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδας για όλα αυτά που κάνετε για την ανάπτυξη των σχέσεων με τον ρωσικό λαό και με τη Ρωσία. Και θέλω να ευχαριστήσω την αγιορείτικη κοινότητα για τη φιλοξενία… Στο Άγιον Όρος γίνεται μεγάλο και σημαντικό έργο. Έργο το οποίο αφορά τις ηθικές βάσεις και τις ηθικές αξίες. Αυτό το έργο είναι πολύ σημαντικό και είναι κοινό.</i>«<b>Κι αυτό έχει την αξία του, όταν η Ρωσική Εκκλησία προσπαθεί να υποβαθμίσει το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου εντός των Ορθοδόξων και πολύ πρόσφατα προσπάθησε να μποϋκοτάρει την Οικουμενική Σύνοδο, που θα διεξαχθεί στην Κρήτη τις προσεχείς μέρες</b>.</div> <div> </div> <div> Με δυο λόγια, το 2016 δεν ορίσθηκε τυχαία κοινό αφιερωματικό έτος Ελλάδος-Ρωσίας. Η επίσκεψη Πούτιν ήταν μία πρώτη ειλικρινή επαφή για μία εφ’ολης της ύλης συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών με μακροπρόθεσμο χαρακτήρα. Σήμερα φαίνεται ότι έχει επέλθει η απαιτούμενη χρονική ωρίμανση, προκειμένου να αποκατασταθούν οι πληγωμένες σχέσεις των δύο χωρών (2009-2014). Ενώ, και η κοινή γνώμη δείχνει περισσότερο πεπεισμένη ότι μία κάποιου είδους πιο στενή σχέση με τη Ρωσία είναι προς το συμφέρον της χώρας. <b>Στο Άγιο Όρος τέθηκαν οι όροι και η μορφή αυτής της σχέσης.</b></div> <div> </div> <div> Η συνέχεια ενδεχομένως να περιλαμβάνει κάποιες επενδύσεις, αλλά μεγαλύτερη βαρύτητα θα δοθεί στην μεταφορά του αγώνα κατά του ISIS από τη Συρία στη Λιβύη. <b>Η επιτυχία της νέας ρωσικής επέμβασης στη Λιβύη – που προγραμματίζεται εντός του ’16 – θα κριθεί στο Αιγαίο και την Κρήτη</b>. Η Ελλάδα θα κλιθεί να υποστηρίξει τις ρωσικές ενέργειες κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Κεντρική Μεσόγειο, διατηρώντας το Αιγαίο ανοιχτό, εξασφαλίζοντας την τροφοδοσία – ή και την στάθμευση – των ρωσικών δυνάμεων. Η επιτυχία του εγχειρήματος θα κρίνει και το μέλλον μίας στενότερης και πιο πολυεπίπεδης ελληνορωσικής προσέγγισης.</div> <div>  </div> <div> <a href="http://www.triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a> </div> <div>  </div> <div>  </div> <div>  </div> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πίσω από την επίσκεψη Πούτιν… Γιατί τώρα; Γιατί στο Άγιο Όρος; Ποιος ήταν ο «κρυφός» της σκοπός;

του  Μιχάλη Κόκκινου Είναι μερικές φορές, εξαιρετικά εντυπωσιακό το πόσο αδιάφοροι μπορούμε να γίνουμε ως λαός στο οτιδήποτε συμβαίνει ...

Διαβάστε την συνέχεια

H αντίληψη των Τούρκων για την εξωτερική πολιτική της χώρας τους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFJxKfu3hgyNX_S2n0OkRKZNAnd2GnWbBBvGghpLb2Y_qicrP-ml2SwUb00dIdfsWK5lFGQcHLAKUYbX_8iM72u33yeOmns5HVofBPxf16qbA31sDkk-NjDKcNhE_rzHL-aUp7sy1wnA2c/s1600/erdoganistan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFJxKfu3hgyNX_S2n0OkRKZNAnd2GnWbBBvGghpLb2Y_qicrP-ml2SwUb00dIdfsWK5lFGQcHLAKUYbX_8iM72u33yeOmns5HVofBPxf16qbA31sDkk-NjDKcNhE_rzHL-aUp7sy1wnA2c/s640/erdoganistan.jpg" width="640" /></a></div> <em><strong><br /></strong></em> <em><strong>Στις 25-05-2016, ο πρόεδρος Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προήδρευσε στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της νέας τουρκικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Μπιναλί Γιλντιρίμ, στο προεδρικό μέγαρο. Όπως γίνεται κατανοητό, το σύστημα της ημιπροεδρικής Δημοκρατίας γίνεται πλέον πραγματικότητα, καθώς επίσης ο νέος πρωθυπουργός θα πράξει τα δέοντα προκειμένου να αλλάξει το υπάρχον «προβληματικό» κοινοβουλευτικό σύστημα της χώρας. </strong></em><br /> <em><strong><br /></strong></em> Του<b> <span style="color: blue;">Χρήστου Μηνάγια</span></b><br /> <br /> Τούτο επιβεβαιώνεται εμμέσως από το γεγονός ότι, ο Γιλντιρίμ αρχικά θα παρουσιάσει στην τουρκική κοινωνία την πρόταση για αλλαγή του Συντάγματος, συμπεριλαμβανομένου του προεδρικού συστήματος και κατόπιν θα ακολουθήσει η παρουσίαση του νέου μοντέλου του κυβερνόντος κόμματος ΑΚΡ.<br /> <br /> Ας σημειωθεί ακόμη ότι, η βάση των οπαδών του κόμματος ΑΚΡ διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: στους Tayyipçiler (Ταγιπιστές) με ποσοστό 15-20% και στους Erdoğanistler (Ερντογανιστές) με ποσοστό 30% επί του 50% των ψηφοφόρων του ΑΚΡ. (σ.σ. ο όρος Tayyipçiler παραπέμπει στο όνομα Ταγίπ του προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ ο όρος Erdoğanistler παραπέμπει στο επώνυμο Ερντογάν του εν λόγω προέδρου).<br /> <br /> <strong>Ειδικότερα, οι Tayyipçiler, θεωρούν τον Ερντογάν ως ένα θρησκευόμενο μουσουλμάνο, ο οποίος δεν είναι διαπλεκόμενος σε οικονομικά σκάνδαλα και πράττει ό,τι περνάει από το χέρι του για το καλό της χώρας. Από την άλλη πλευρά, οι Erdoğanistler είναι πιο σκληροπυρηνικοί, δεν αναγνωρίζουν κανέναν άλλον ως αρχηγό εκτός από τον Ερντογάν και αποκαλούν προδότη όποιον διαμαρτύρεται ή επικρίνει τον αρχηγό τους. </strong><br /> <strong><br /></strong> Επιπρόσθετα, οι Tayyipçiler ενοχλήθηκαν από την αντικατάσταση του πρώην αρχηγού του κόμματος και πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου, ωστόσο αυτοί:<br /> <br /> <ul> <li> Δεν εκτιμάται ότι θα μετακινηθούν σε άλλο κόμμα. </li> <li> Δεν είναι σίγουρο εάν θα αποδεχθούν την αλλαγή του πολιτεύματος και ο Ερντογάν από πρόεδρος προεδρευόμενης Δημοκρατίας να γίνει πρόεδρος προεδρικής Δημοκρατίας.</li> </ul> <br /> Πέραν των παραπάνω, τους επόμενους μήνες θα υπάρξει μεγάλη κινητικότητα, προκειμένου να αποφασισθεί εάν το νέο πολίτευμα της χώρας θα είναι προεδρική ή ημιπροεδρική Δημοκρατία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη συντήρηση της πόλωσης και του αισθήματος ενδεχόμενης αποσταθεροποίησης της χώρας. Εκτός τούτου, από τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 2015 εξήχθησαν δύο κύρια συμπεράσματα.<br /> <i><br /></i> <i>Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι, οι 23.681.926 Τούρκοι ψηφοφόροι που ανέδειξαν το κόμμα ΑΚΡ νικητή των εκλογών δεν ανήκουν όλοι στους οπαδούς του. (σ.σ. πριν πέντε μήνες στις εκλογές της 7ης Ιουνίου οι ψηφοφόροι του ΑΚΡ ανήλθαν σε 18.867.411). Και το δεύτερο αφορά στο ό,τι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θα μπορούσε να διαχειρισθεί το περιβάλλον ανασφάλειας που επικρατούσε στη χώρα, ως αποτέλεσμα της αλαζονικής και τυχοδιωκτικής στρατηγικής του Ταγίπ Ερντογάν.</i><br /> <strong></strong><br /> Τέλος, με την ίδια διαδικασία σκέψης, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής η αντίληψη των Τούρκων για την εξωτερική πολιτική της χώρας τους, σύμφωνα με σχετική έρευνα που πραγματοποίησε το πανεπιστήμιο Kadir Has Üniversitesi της Κωνσταντινούπολης και τα αποτελέσματα της δημοσιοποιήθηκαν στις 18-05-2016. Ειδικότερα, η τουρκική κοινωνία θεωρεί ότι:<br /> <br /> <ul> <li><span style="color: maroon;"><strong> </strong></span>Η Τουρκία αποτελεί μια περιφερειακή δύναμη που είναι πρωτίστως μια ισλαμική χώρα και κατόπιν ακολουθεί η άποψη ότι αυτή είναι ευρωπαϊκή χώρα και στη συνέχεια χώρα της Μέσης Ανατολής.</li> <li> Τουρκία θα πρέπει να αναπτύξει πιο ενεργητική πολιτική στη Μέση Ανατολή και κατόπιν ακολουθούν η Ευρώπη, ο Καύκασος, η Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια, η Άπω Ανατολή-Κίνα, Λατινική Αμερική και η Αφρική.</li> <li>Η Τουρκία θα πρέπει να συμπορευθεί κατά βάση με το Αζερμπαϊτζάν και κατόπιν ακολουθούν η μεμονωμένη πορεία, η συμπόρευση με τις Τουρκικές Δημοκρατίες, τις μουσουλμανικές χώρες, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τέλος με τη Ρωσία.</li> <li>Τα σημαντικότερα προβλήματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής την τελευταία περίοδο είναι ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας (σ.σ. εννοούν το ΡΚΚ), το πρόβλημα της Συρίας, οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ και τη Ρωσία, η απειλή του «ισλαμικού κράτους», το προσφυγικό πρόβλημα και οι σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση.</li> <li>Μετά το 2013 ενισχύεται η άποψη ότι, υπάρχει πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με ποσοστό 49,4% το 2013, 53,5% το 2015 και 59,6% το 2016. Επίσης, ως σημαντικότερα προβλήματα θεωρούνται το κυπριακό, η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, η στρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, καθώς επίσης τα μειονοτικά προβλήματα.</li> <li><span style="color: maroon;"><strong> </strong></span>Ως βασικές προϋποθέσεις για την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας θεωρούνται ιεραρχικά, η επίλυση του κυπριακού προβλήματος, η επίλυση του προβλήματος των νησιών του Αιγαίου και της υφαλοκρηπίδας, η δημιουργία δύο κρατών στο νησί, καθώς επίσης η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως αντάλλαγμα. Παράλληλα, το ψευδοκράτος αποτελεί για τους Τούρκους μια αδελφική χώρα που δεν θα εγκαταλειφθεί ποτέ, μια στρατηγική βάση στη Μεσόγειο και ένα διπλωματικό πλεονέκτημα εναντίον της Ελλάδος.</li> <li>Η πιο φιλική χώρα προς την Τουρκία είναι το Αζερμπαϊτζάν και κατόπιν ακολουθεί η άποψη ότι δεν υπάρχει καμία φιλική χώρα.</li> <li>Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Συρία, το Ισραήλ, η Αρμενία, το Ιράν και το Ιράκ θεωρούνται ως χώρες που απειλούν την Τουρκία.</li> <li><span style="color: maroon;"><strong> </strong></span>Μετά το 2013 ενισχύεται η άποψη ότι, υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες με ποσοστό 46,7% το 2013, 40,7% το 2015 και 52,9% το 2016. Στο ίδιο πλαίσιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκλαμβάνονται από τους Τούρκους με ποσοστό 67,1% ως μια αναξιόπιστη, αποικιοκρατική, εχθρική, ιδιοτελή, συμφεροντολογική και διπρόσωπη χώρα, ενώ μόνο το 23,8% τη θεωρεί ως στρατηγική χώρα και το 8,9% ως στρατιωτική σύμμαχο και φιλική χώρα.</li> </ul> <br /> Σε ό,τι έχει να κάνει με τους τομείς της τουρκο-αμερικανικής συνεργασίας αυτοί ιεραρχούνται στη στρατιωτική συνεργασία, στην οικονομική συνεργασία, στο αγώνα κατά του ΡΚΚ, στην υποστήριξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην εξασφάλιση σταθερότητας λόγω της ρωσικής απειλής, στην ενεργειακή ασφάλεια, στη διαμόρφωση του χάρτη της Νέας Μέσης Ανατολής, στο μέλλον του Αφγανιστάν και στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος.<br /> <br /> <ul> <li>Το 61,8% επιθυμεί την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο το 55,9% θεωρεί ότι εμποδίζεται η ενταξιακή διαδικασία λόγω της θρησκευτικής ανομοιότητας, των οικονομικών προβλημάτων, των προβλημάτων δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του μεγάλου πληθυσμού και του κυπριακού προβλήματος.</li> <li>Το 57% θεωρεί ότι, η συμφωνία της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους μετανάστες θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για την Τουρκία, οι οποίες έχουν να κάνουν με την έτι περαιτέρω αύξηση του αριθμού των μεταναστών, την όξυνση των οικονομικών προβλημάτων, τον κίνδυνο να μην τηρηθούν τα συμφωνηθέντα από τις Βρυξέλες, καθώς επίσης τη παραβίαση του διεθνούς δικαίου καθιστώντας τη συμφωνία ανήθικη και μη ανθρωπιστική.</li> </ul> <br /> Από την άλλη πλευρά, ως θετικά σημεία της εν λόγω συμφωνίας εκλαμβάνονται, εφόσον αυτά υλοποιηθούν, η εξασφάλιση σχετικής χρηματοδότησης, η παρεμπόδιση της παράνομης μετανάστευσης, η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των Σύριων μεταναστών, το ξεπάγωμα της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς επίσης η άρση της βίζας.<br /> <!-- /metas --> <br /> <br /> <ul> <li>Τέλος, μόνο το 10% είναι ικανοποιημένο από την παρουσία των Σύριων που βρίσκονται στην Τουρκία, ενώ βάσει της τουρκικής πολιτικής που θα εφαρμοσθεί για τους πρόσφυγες θα πρέπει αφενός να τερματισθεί η είσοδος επιπλέον μεταναστών, αφετέρου να καθορισθεί ένα όριο στον αριθμό αυτών που θα εισέλθουν μελλοντικά στη χώρα.</li> </ul> <br /> <a href="http://www.geostrategy.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

H αντίληψη των Τούρκων για την εξωτερική πολιτική της χώρας τους

Στις 25-05-2016, ο πρόεδρος Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προήδρευσε στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της νέας τουρκικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι αποκόμισε ο Πούτιν από την επίσκεψη στην Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCO9OaAm-hCOxYJE_u0lNcpxoqbkT0IhF9GiEt0ukh-4N8ILNT0qtL5HUM8R_VP0m2Oe7-rQFpzTxILj_a6F3mk847TAmXQ8LZVyzyMyUCrFgdPvbiIK9BqFA2qMPVqn9ojYrSI5_dW_t0/s1600/poytin+paylopoylos+sto+proedriko+megaro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCO9OaAm-hCOxYJE_u0lNcpxoqbkT0IhF9GiEt0ukh-4N8ILNT0qtL5HUM8R_VP0m2Oe7-rQFpzTxILj_a6F3mk847TAmXQ8LZVyzyMyUCrFgdPvbiIK9BqFA2qMPVqn9ojYrSI5_dW_t0/s640/poytin+paylopoylos+sto+proedriko+megaro.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <strong><i>Δρ. Ζήνωνας Τζιάρρας</i></strong><br /> <strong><i>Διδάσκων Γεωπολιτικής & Διεθνούς Ασφάλειας, UCLan Cyprus</i></strong><br /> <br /> <strong> Πέρα από τους διάφορους θρησκευτικούς και άλλους συμβολισμούς, που αποδεικνύονται πολύ συχνά παραπλανητικοί, η επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Βλαδίμηρου Πούτιν στην Ελλάδα είχε πρωτίστως στρατηγικά και όχι ιδεολογικά κίνητρα.</strong> <br /> <br /> Σε πρώτη ανάλυση, είναι πασιφανές πως τόσο η επίσκεψη όσο και οι συμφωνίες που υπεγράφησαν σε διάφορα επίπεδα σηματοδοτούν την <strong>εμβάθυνση των σχέσεων της Ρωσίας με την Ελλάδα</strong>. Από μια ελληνική προοπτική, αυτή η εξέλιξη μπορεί να ιδωθεί και ως <strong>προέκταση της πιο φιλο-ρωσικής εξωτερικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ</strong>. Για τη Μόσχα, σχετίζεται άμεσα με τον <strong>γεωπολιτικό ανταγωνισμό Δύσης-Ρωσίας</strong>.<br /> <br /> Μεταξύ των κύριων ρωσικών ανησυχιών που πλαισιώνουν την επίσκεψη του Πούτιν στην Ελλάδα, βρίσκονται οι <strong>γεωστρατηγικές κινήσεις των ΗΠΑ της ΕΕ και βεβαίως του ΝΑΤΟ</strong>. Ιδιαίτερα το τελευταίο αποτελεί μια συνεχώς αυξανόμενη απειλή για τη Μόσχα λόγω της επέκτασης των επιχειρήσεών του και των προσπαθειών διεύρυνσης στο «εγγύς εξωτερικό» της Ρωσίας. <br /> <br /> Για παράδειγμα, η πρόσκληση του Μαυροβουνίου για ένταξη στο ΝΑΤΟ, η επιθυμία του οργανισμού για ένταξη της Ουκρανίας και οι πρόσφατες νατοϊκές στρατιωτικές ασκήσεις στη Γεωργία (για να μην αναφερθούμε στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής) προβληματίζουν τους Ρώσους. Βλέπουν ότι η γεωπολιτική εξωστρέφεια και η προβολή ισχύος από μέρους της Ρωσίας τα τελευταία χρόνια έχει επανενεργοποιήσει το ΝΑΤΟ με ένα τρόπο που δεν επιθυμούσαν και που θυμίζει Ψυχρό Πόλεμο.<br /> <br /> Το ίδιο συμβαίνει και με την εγκατάσταση του νατοϊκού αντι-πυραυλικού συστήματος στη Ρουμανία, το οποίο, σύμφωνα και με τις δηλώσεις του Πούτιν, εκλαμβάνεται από τη Μόσχα ως απειλή. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς ότι το ζήτημα της αντι-πυραυλικής ασπίδας είναι για τη Μόσχα ζήτημα προτεραιότητας. Παρόμοιες ανησυχίες υφίστανται για τη Ρωσία και στον τομέα της ενέργειας καθότι οι αγωγοί <strong>ΤΑΝΑΡ και ΤΑΡ φαίνεται να θέτουν εν αμφιβόλω την πρωτοκαθεδρία της σε ό,τι αφορά την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη.</strong><br /> <br /> Υπό το φως των παραπάνω ανησυχιών, ο Πούτιν επέλεξε να κεφαλαιοποιήσει τους θετικούς ελληνο-ρωσικούς δεσμούς και δη τον ιδεολογικό προσανατολισμό της ελληνικής κυβέρνησης για δύο βασικούς λόγους: α) για να στείλει μηνύματα στη Δύση, από το βήμα μιας δυτικής χώρας-συμμάχου, σχετικά με το μέχρι που μπορεί να φτάσει η επιρροή του, και β) για να επιδιώξει να χρησιμοποιήσει ή να επιστρατεύσει την Ελλάδα υπέρ του, ενδεχομένως μέσα από μια διαδικασία «δούναι και λαβείν», ως <strong>μοχλός πίεσης εντός τόσο της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ.</strong><br /> <br /> Είναι ομολογουμένως αμφίβολο κατά πόσο η Ελλάδα, δεδομένων των περιστάσεων, έχει την ικανότητα να παίξει ένα τέτοιο ρόλο. Ωστόσο, πέρα από τη συμβολική σημασία, η εν λόγω εξέλιξη δεν παύει να αποτελεί πρόκληση και δοκιμασία όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και τη Δύση. Κατά τα άλλα, θα ήταν μάλλον υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι η επίσκεψη του Πούτιν σηματοδοτεί την ένταξη της Ελλάδας στη ρωσική σφαίρα επιρροής, αν μη τι άλλο λόγω της πολυεπίπεδης εξάρτησης της Ελλάδας από δυτικές δυνάμεις και θεσμούς. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να αποκλείεται μελλοντικά αναλόγως της οικονομική, πολιτικής και ιδεολογικής πορείας της χώρας.<br /> <br /> Τέλος, σε ό,τι αφορά τις <strong>τουρκο-ρωσικές σχέσεις</strong>, τα μηνύματα του Πούτιν, παρά την υπάρχουσα ένταση, φαίνεται να ευνοούν – μολονότι εμμέσως – μια διαδικασία επαναπροσέγγισης με την Τουρκία. Αφενός αυτό εκφράζει την ανάγκη της Ρωσίας για ειρήνευση και σταθερότητα σε Καύκασο και Μέση Ανατολή (Συρία). Αφετέρου πιθανώς να σχετίζεται με τις εσωτερικές εξελίξεις στην Τουρκία, την άνοδο του Μπίν Αλι Γινλντιρίμ στην πρωθυπουργία της χώρας και το πλάνο του για εξομάλυνση των εξωτερικών σχέσεων της Τουρκίας.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι αποκόμισε ο Πούτιν από την επίσκεψη στην Ελλάδα

Γράφει ο  Δρ. Ζήνωνας Τζιάρρας Διδάσκων Γεωπολιτικής & Διεθνούς Ασφάλειας, UCLan Cyprus  Πέρα από τους διάφορους θρησκευτικούς και...

Διαβάστε την συνέχεια

Επίσκεψη Πούτιν: «Πραγματιστικός Ιδεαλισμός» - Οι δεσμοί Ρωσίας - Ελληνισμού - ΑΝΑΛΥΣΗ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV3WdC0hDEmpsOV49zXDBI2DXE4iTDR-9kxePdwrx_KaD-ntDk-lSolkTp3hgcdD-17V6qJQVNxrycxS7ykojSvhoXZbZijlcX3b953-oZNGqwQ_mbAs74Atmk1A3Df_qmetQoUmxcXdlc/s1600/poytin.+sto+agio+oros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV3WdC0hDEmpsOV49zXDBI2DXE4iTDR-9kxePdwrx_KaD-ntDk-lSolkTp3hgcdD-17V6qJQVNxrycxS7ykojSvhoXZbZijlcX3b953-oZNGqwQ_mbAs74Atmk1A3Df_qmetQoUmxcXdlc/s640/poytin.+sto+agio+oros.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> Γράφει ο<strong> Κώστας Μελακοπίδης</strong><br /><strong><i>τ. Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου</i></strong><br /><strong> Η νέα επίσκεψη του Προέδρου Πούτιν στην Ελλάδα ξανάδωσε την ευκαιρία στους πρωταγωνιστές της και σε πολλούς αναλυτές να κινητοποιήσουν ένα λεξιλόγιο που δικαιολογείται μόνο από πολύ «ειδικές σχέσεις» μεταξύ εθνών και κρατών</strong>. Το λεξιλόγιο αυτό, πέραν των «κοινών αξιών και αρχών», και ταυτόχρονα με πανηγυρισμούς για «το ομόδοξον της Ορθοδοξίας», δεν διστάζει να περιλάβει ακόμα και στην<strong> «αδελφοσύνη» </strong>του Ρωσικού και του Ελληνικού λαού (<strong>Aλέξης Τσίπρας)</strong> και την «<strong>αμοιβαία συμπάθεια</strong>» (<strong>Βλάντιμιρ Πούτιν</strong>). <br /><br />Η παράλληλη ενδυνάμωση των αμοιβαίων υλικών συμφερόντων με τις πολλά υποσχόμενες συμφωνίες που μόλις υπογράφτηκαν αντιπροσωπεύει την <strong>ιδιόμορφη ενάρετη σύνθεση «πραγματισμού» και «ιδεαλισμού» που χαρακτηρίζει ορισμένες διακρατικές σχέσεις</strong>, σε πείσμα των κυνικών εκπροσώπων του λεγόμενου «πολιτικού ρεαλισμού». <br /><br />Πριν από χρόνια, η μελέτη της μεταπολεμικής εξωτερικής πολιτικής του Καναδά με οδήγησε στη δημιουργία του όρου<strong> «Πραγματιστικός Ιδεαλισμός»</strong> για να αναφερθώ στην πιο πάνω σύνθεση, αφού ο Καναδάς ενσυνείδητα και με συνέπεια υιοθέτησε μια εξωτερική πολιτική που αποσκοπούσε τόσο στην ικανοποίηση εθνικών συμφερόντων όσο και στην παράλληλη καλλιέργεια μιας «ηθικής πολιτικής», βασισμένης στον ειλικρινή σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου, της Διεθνούς Ηθικής, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κλπ. Πιο πρόσφατα, μελετώντας σε βάθος τις σχέσεις Μόσχας-Κύπρου, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τόσο η Σοβιετική Ενωση όσο και η Ρωσική Ομοσπονδία ακολούθησαν μία ανάλογη πολιτική στάση. <br /><br />Αναμφίβολα, <strong>κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Μόσχα υποστήριζε τα δίκαια και τα δικαιώματα του Κυπριακού Ελληνισμού μέσα στα πλαίσια της σύγκρουσης Δύσης και Ανατολής</strong>. Όμως, τεράστια διαφορά συνιστούσε το γεγονός ότι οι αποφάσεις και οι πράξεις της σεβόντουσαν το Διεθνές Δίκαιο και τη Διεθνή Ηθική, που επανειλημμένως και ασυστόλως παραβιάζονταν από Λονδίνο, Ουάσινγκτον και Αγκυρα. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, βέβαια, ο πραγματιστικός ιδεαλισμός της Ρωσικής πολιτικής στο Κυπριακό αποδεικνύεται χωρίς επιφυλάξεις.<br /><br />Η ανυπαρξία έστω και ενός επιστημονικού βιβλίου, που να διαλευκάνει αυτή την ιδιαίτερη φύση των σχέσεων Μόσχας-Κύπρου αρκούσε για την απόφαση να συγγράψω το πρώτο σχετικό βιβλίο στα αγγλικά. Ταυτόχρονα, ήταν αναμφισβήτητο πως, από κεκτημένη ταχύτητα, όλες οι προηγούμενες αναλύσεις ρωσο-κυπριακών σχέσεων βασίζονταν στην εγγενώς στενόκαρδη, και πάντα φιλύποπτη, θεωρία του «πολιτικού ρεαλισμού», που αυτο-εγκλωβίζεται στις έννοιες του εθνικού συμφέροντος, της ισχύος, της αναπόδραστης διακρατικής σύγκρουσης, και στην υποβάθμιση διεθνών κανόνων και αρχών. Μοιραία, επομένως, η θεωρία αυτή αντιτίθεται στις προσεγγίσεις που αξιοποιούν το ρόλο και τη σημασία του Διεθνούς Δικαίου, της Διεθνούς Ηθικής, της διεθνούς αλληλεγγύης, αλλά ακόμα και της φιλίας μεταξύ κρατών και λαών. <br /><br />Κύριο μέλημα του βιβλίου, <strong>Russia-Cyprus Relations: A Pragmatic Idealist Perspective</strong> (London, Palgrave, 2016), είναι να υπενθυμίσει τη σταθερή και πολυδιάστατη πολιτική, διπλωματική, και στρατιωτική υποστήριξη της Κύπρου από τη Μόσχα τα τελευταία 60 χρόνια. <br /><br />Συνεπώς, εξηγεί και δικαιολογεί την Κυπριακή ευγνωμοσύνη προς τη Μόσχα και τον ρωσικό λαό. Επιπρόσθετα, προβάλλει τις εμπορικές, οικονομικές, τουριστικές και πολιτιστικές σχέσεις τους, όπως και εκείνες στην ενέργεια και την ασφάλεια. Και δεδομένων των πρόσφατων δραματικών προκλήσεων στο λαβύρινθο της Ανατολικής Μεσογείου, η μελέτη καλύπτει τις αναδυόμενες συμμαχίες Κύπρου-Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ, και αποκαλύπτει –για το διεθνές αναγνωστικό κοινό- τις παράνομες και ανήθικες συνέπειες της ουσιαστικής εγκατάλειψης της Κύπρου από τους Δυτικούς «στρατηγικούς εταίρους» στη γεωπολιτική βουλιμία της Τουρκίας, υπό την ηγεσία, μέχρι πρόσφατα, του δίδυμου Ερντογάν –Νταβούτογλου, και υπό τα υποκριτικά/εξοργιστικά χαμόγελα του –από πολλούς θεωρούμενου ως persona non grata- ειδικού συμβούλου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Εσπεν Μπαρθ Ειντε.<br /><br />Μία σειρά από ειδικότερα θέματα αντιμετωπίζονται για την ενημέρωση του αγγλόφωνου κοινού, όπως η πραγματική φύση του Κυπριακού ως διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής, το απαράδεκτο περιεχόμενο του σχεδίου Ανάν, οι πολλαπλές πηγές της Ελληνο-ρωσικής συμπάθειας και φιλίας, και οι τρέχουσες (2013-2015) απόπειρες χειραγώγησης των Ελληνο-κυπρίων στην κατεύθυνση μίας –καθ’ όλες τις ενδείξεις- «τοξικής» συμφωνίας που θα ισοδυναμεί με την αναπόδραστη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Επιπλέον, στη βάση μιας τολμηρής ανάλυσης της πολιτικής κουλτούρας της τουρκικής ελίτ, της προβληματικής προσωπικότητας του Ερντογάν και της μεγαλομανούς εξωτερικής πολιτικής του Αχμέτ Νταβούτογλου, το βιβλίο προέβλεψε ότι, παρά τον θερμό Ρωσο-τουρκικό «υλιστικό εναγκαλισμό» των τελευταίων χρόνων, τίποτα δεν εγγυάτο συνεχή άνθιση στις σχέσεις τους. Αντίθετα, αν η Λευκωσία αποφύγει παιδαριώδη λάθη, το μέλλον των σχέσεων Λευκωσίας-Μόσχας προδιαγράφεται εξόχως θετικό, δεδομένων τόσο των αμοιβαίων συμφερόντων τους όσο και των ιστορικών, θρησκευτικών, πολιτικών, πολιτιστικών, και «πνευματικών» δεσμών μεταξύ της Ρωσίας και του Ελληνισμού, που ο «πολιτικός ρεαλισμός» είχε αγνοήσει. <br /><br />Τέλος, <strong>το εκλογικό αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών στην Κύπρο μπορεί δικαιολογημένα να αναγνωστεί ως πιστοποιητικό της απόρριψης των διαφαινόμενων χειρισμών του Κυπριακού από τα δύο ακραία κόμματα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ</strong>. Αυτό συνεπάγεται την παράλληλη απόρριψη της «διζωνικής και δικοινοτικής» εμμονής των δύο αυτών κομμάτων ενώ υποδηλοί, τουλάχιστον εμμέσως, την προσδοκία μιας πιο φιλο-ρωσικής στροφής της Λευκωσίας, όπως ζητούν απερίφραστα ηγετικά στελέχη του «ενδιάμεσου» Κυπριακού πολιτικού χώρου. Κύπρος και Ελλάδα, επομένως, είναι προικισμένες να αξιοποιήσουν πλήρως το πνεύμα του πραγματιστικού ιδεαλισμού για την μεγιστοποίηση των συμφερόντων και των αξιών της Ρωσίας και του Ελληνισμού.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Επίσκεψη Πούτιν: «Πραγματιστικός Ιδεαλισμός» - Οι δεσμοί Ρωσίας - Ελληνισμού - ΑΝΑΛΥΣΗ

Γράφει ο Κώστας Μελακοπίδης τ. Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου  Η νέα επίσκεψη του Προέδρου Πούτιν στην Ελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δυσαρεστεί η επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzwGXbnSiJwhIZ_2wUHeXNdq-KbsjwRiqPnaTynCW2-sqjkwFRgrPWFI858qpscmbZIl1bslC9VbjR6r2Ps_7r1EeUGLobK0l7WoZ1XsVwPuAPdVzYwG4KlcYysNW6pcaVSCUn3b6qwK9M/s1600/tsipras%252Cpoytin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="382" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzwGXbnSiJwhIZ_2wUHeXNdq-KbsjwRiqPnaTynCW2-sqjkwFRgrPWFI858qpscmbZIl1bslC9VbjR6r2Ps_7r1EeUGLobK0l7WoZ1XsVwPuAPdVzYwG4KlcYysNW6pcaVSCUn3b6qwK9M/s640/tsipras%252Cpoytin.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο γερμανόφωνος τύπος σχολίασε εκτενώς την επίσκεψη του ρώσου προέδρου Πούτιν στην Ελλάδα, κάνοντας λόγο για διαλλακτική στάση του έλληνα πρωθυπουργού απέναντι στη Ρωσία σε αντίθεση με αυτή που τηρεί η ΕΕ.<br /> <div class="picBox full" style="background-color: white; clear: both; float: none; margin: 7px 0px 10px; padding: 7px 20px 10px 0px; width: 700px;"> Η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt δημοσιεύει άρθρο στο οποίο σκιαγραφεί ένα αισιόδοξο σενάριο για τις ελληνικές τράπεζες αφού τα τελευταία νούμερα, όπως γράφει η εφημερίδα, δείχνουν και πάλι κερδοφορία. «Για τις τέσσερις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες τελειώνει μια δύσκολη περίοδος. Μετά από πέντε χρόνια απωλειών τα χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα στοχεύουν μέσα στο 2016 να επιστρέψουν στην κερδοφορία. Απώλειες ύψους 50,6 δις € είχαν συσσωρευτεί στις τέσσερις ελληνικές τράπεζες τα περασμένα πέντε χρόνια της κρίσης. Επομένως η ανακούφιση που επήλθε τώρα χάρη στους αριθμούς του τελευταίου τριμήνου είναι ακόμη μεγαλύτερη».</div> <div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: normal; padding: 0px 40px 12px 0px;"> <b><span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">«</span><span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">Ο Τσίπρας καλοπιάνει τον Πούτιν</span><span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">»</span></b></div> <div class="picBox medium " style="float: left; margin: 0px; padding: 7px 20px 10px 0px; width: 340px;"> <a class="overlayLink init" href="http://www.dw.com/el/%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/a-19292779#" link="/overlay/overlay_image/s-10509/c-19292779/19289153" rel="nofollow" style="color: #0087eb; cursor: pointer; text-decoration: none;"><img alt="«Ο Τσίπρας δεν θα είχε αντίρρηση εάν οι Ρώσοι αναλάμβαναν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τον κρατικό σιδηρόδρομο» γράφει η NZZ" border="0" height="191" src="http://www.dw.com/image/0,,19289153_404,00.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; width: 340px;" title="«Ο Τσίπρας δεν θα είχε αντίρρηση εάν οι Ρώσοι αναλάμβαναν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τον κρατικό σιδηρόδρομο» γράφει η NZZ" width="340" /></a><br /> <div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; color: #888888; font-size: 13px; font-stretch: normal; line-height: 20px; padding: 4px 0px;"> «Ο Τσίπρας δεν θα είχε αντίρρηση εάν οι Ρώσοι αναλάμβαναν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τον κρατικό σιδηρόδρομο» γράφει η NZZ</div> </div> <div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: normal; padding: 0px 40px 12px 0px;"> Πλήθος σχολίων στον γερμανόφωνο τύπο προκάλεσε η επίσκεψη του ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ελλάδα. Οι σχολιαστές θεωρούν ότι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης και η διάθεσή της για συνεργασία με τη ρωσική πλευρά είναι αντίθετες με τη θέση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία. Το κυριακάτικο φύλλο της <span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">Neue Zürcher Zeitung</span> αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Αθήνα φαίνεται ότι θέλει να απελευθερωθεί από τους δανειστές. Μπορεί τα ευρωπαϊκά κράτη και το ΔΝΤ να αναγκάζουν την Αθήνα να πουλήσει όλες τις κρατικές επιχειρήσεις, όμως η Ελλάδα αποφασίζει σε ποιον θα τις πουλήσει. Ο Τσίπρας δεν θα είχε αντίρρηση εάν οι Ρώσοι αναλάμβαναν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τον κρατικό σιδηρόδρομο». Στη συνέχεια του άρθρου, που φέρει τον τίτλο «Ο Τσίπρας καλοπιάνει τον Πούτιν», συμπεραίνεται ότι Πούτιν και Τσίπρας αποτελούν ένα ταιριαστό πολιτικό δίδυμο. «Φαίνεται ότι ο ισχυρός πολιτικός Πούτιν και ο ελαφρών βαρών Τσίπρας, όπως τον βλέπουν η αντιπολίτευση στη χώρα του και οι δανειστές στο εξωτερικό, ταίριαξαν».</div> <div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: normal; padding: 0px 40px 12px 0px;"> Η εφημερίδα <span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">Kölner Stadt Anzeiger</span> σχολιάζει επίσης την εν λόγω επίσκεψη. «Πλέον ο έλληνας πρωθυπουργός αναγνώρισε ως φρούδες τις ελπίδες ότι η Ρωσία θα βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από τα χρέη με δάνεια δισεκατομμυρίων. Τώρα ελπίζει στην πρωτοβουλία των Ρώσων στο έργο των ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες αρνούνταν κατηγορηματικά στις αρχές του 2015, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του. Οι ρωσικές κρατικές επιχειρήσεις έχουν δείξει ενδιαφέρον για τον ελληνικό σιδηρόδρομο και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Επιπλέον συζητούνται και κοινά ενεργειακά και τουριστικά έργα».</div> <div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: normal; padding: 0px 40px 12px 0px;"> <b><span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">«</span><span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">Η ντροπή της</span> <span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">Ευρώπης παραμένει</span><span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">»</span></b></div> <div class="picBox medium rechts " style="float: right; margin: 0px; padding: 7px 20px 10px; width: 340px;"> <a class="overlayLink init" href="http://www.dw.com/el/%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/a-19292779#" link="/overlay/overlay_image/s-10509/c-19292779/19284587" rel="nofollow" style="color: #0087eb; cursor: pointer; text-decoration: none;"><img alt="Το κλείσιμο του καταυλισμού προσφύγων στην Ειδομένη σχολιάστηκε από τον γερμανικό τύπο" border="0" height="191" src="http://www.dw.com/image/0,,19284587_404,00.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; width: 340px;" title="Το κλείσιμο του καταυλισμού προσφύγων στην Ειδομένη σχολιάστηκε από τον γερμανικό τύπο" width="340" /></a><br /> <div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; color: #888888; font-size: 13px; font-stretch: normal; line-height: 20px; padding: 4px 0px;"> Το κλείσιμο του καταυλισμού προσφύγων στην Ειδομένη σχολιάστηκε από τον γερμανικό τύπο</div> </div> <div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: normal; padding: 0px 40px 12px 0px;"> Ένα άλλο ελληνικό θέμα που απασχόλησε το Σαββατοκύριακο που πέρασε τις γερμανικές εφημερίδες -και μεταξύ αυτών και την Kölner Stadt Anzeiger- είναι αυτό της Ειδομένης και της μεταφοράς των προσφύγων που ζούσαν στον συγκεκριμένο καταυλισμό. «Ο καταυλισμός της αθλιότητας στην Ειδομένη, στη Β. Ελλάδα, έκλεισε. Χωρίς επεισόδια. Άλλα τι θα γίνει τώρα με τους πρόσφυγες; Στην Ελλάδα δεν έχουν προοπτική. Αυτό οφείλεται στις παραλείψεις της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και στην αδράνεια της Ευρώπης», γράφει χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος και καταλογίζει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην ΕΕ. «Μπορεί με το κλείσιμο του καταυλισμού στην Ειδομένη να σβήστηκε ένα μελανό σημείο, αλλά δεν έγινε κάποια σημαντική πρόοδος. Η ντροπή της Ευρώπης παραμένει».</div> <div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-stretch: normal; padding: 0px 40px 12px 0px;"> <span style="color: black; font-size: 17px; font-stretch: normal;">Αλεξάνδρα Κοσμά</span><br /> <br /> <a href="http://www.dw.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Δυσαρεστεί η επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα

Ο γερμανόφωνος τύπος σχολίασε εκτενώς την επίσκεψη του ρώσου προέδρου Πούτιν στην Ελλάδα, κάνοντας λόγο για διαλλακτική στάση του έλληνα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανοίγει ξανά ο φάκελος του σμηναγού της ΠΑ, Κώστα Ηλιάκη- Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH4C_XL2d2rEoLrkajMQe5whdxItZt-Qo_3zG9LUUlLOnjfqDra_U3AqzY2KaZz1IODCtMTS7BynKs3jPAdYBS6kysK-Oq083AhZ7vkyVeGmzFmGJJmeJG7T-H2NGNR9kp78OQxPMjpO9D/s1600/kostas+iliakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="382" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH4C_XL2d2rEoLrkajMQe5whdxItZt-Qo_3zG9LUUlLOnjfqDra_U3AqzY2KaZz1IODCtMTS7BynKs3jPAdYBS6kysK-Oq083AhZ7vkyVeGmzFmGJJmeJG7T-H2NGNR9kp78OQxPMjpO9D/s640/kostas+iliakis.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <div> <strong>Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του σμηναγού της Πολεμικής Αεροπορίας, Κώστα Ηλιάκη, που έχασε τη ζωή του στις 23 Μαΐου 2006, όταν το αεροσκάφος του κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο, ύστερα από επεισόδιο με τουρκικά μαχητικά, η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας ξανανοίγει τον φάκελο της υπόθεσης, που είχε κλείσει ως «ατύχημα».</strong></div> <div> </div> <div> Την εκδοχή του ατυχήματος είχε επικυρώσει με απόφασή της η Ελληνική Δικαιοσύνη, καθώς Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας είχε επιβάλει -ερήμην- στον Τούρκο πιλότο, που καταδικάστηκε το 2008 για ανθρωποκτονία από αμέλεια, φυλάκιση τεσσάρων ετών, αφού επισήμως ο θάνατος του Έλληνα σμηναγού αποδόθηκε σε «ατύχημα» που προήλθε από «ανθρώπινο λάθος» του Τούρκου πιλότου με τον οποίο ενεπλάκη σε αερομαχία.</div> <div> </div> <div> Σύμφωνα με καθημερινή εφημερίδα, δέκα χρόνια μετά, η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας ξανανοίγει την υπόθεση του θανάτου του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, που ήταν 36 ετών και πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, 5 και 2 ετών.</div> <div> </div> <div> <b>Η αφορμή</b></div> <div> </div> <div> Αφορμή για την επαναδιερεύνηση της υπόθεσης υπήρξε καταγγελία που είχε κάνει στη Βουλή πτέραρχος ε.α., ο οποίος είχε μιλήσει για κατάρριψη του ελληνικού μαχητικού από το τουρκικό αεροσκάφος και είχε ζητήσει να γίνει έρευνα.</div> <div> </div> <div> Η Εισαγγελία της Αθήνας ξανάνοιξε τον φάκελο της υπόθεσης και ξεκίνησε αυτεπάγγελτα προκαταρκτική έρευνα, για να διαπιστωθεί, εάν ο Έλληνας πιλότος δέχθηκε απροκάλυπτα δολοφονική επίθεση από το τουρκικό μαχητικό, το οποίο καταδίωκε.</div> <div> </div> <div> Ο εισαγγελέας, που ανέλαβε την υπόθεση, θα διερευνήσει, εάν ο Τούρκος πιλότος, που έχει καταδικαστεί ερήμην -είχε ζητηθεί η έκδοσή του από τις τούρκικες αρχές, αλλά ποτέ δεν εκδόθηκε- για ανθρωποκτονία από αμέλεια, πήρε εντολή από το τουρκικό επιτελείο να καταρρίψει το ελληνικό αεροσκάφος και επομένως έπρεπε να έχει δικαστεί για ανθρωποκτονία από πρόθεση.</div> <div> </div> <div> Η εισαγγελική έρευνα όμως δεν θα περιοριστεί μόνο στη διερεύνηση των ευθυνών του Τούρκου κυβερνήτη, αλλά θα επεκταθεί και στο ενδεχόμενο να έχουν ποινικές ευθύνες και μέλη της τότε στρατιωτικής ηγεσίας, για το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας.</div> <div> </div> <div> Τα αδικήματα που θα διερευνήσει ο εισαγγελέας αφορούν το πώς χειρίστηκαν την υπόθεση οι ελληνικές αρχές και συγκεκριμένα, εάν έπρεπε να αφήσουν ελεύθερο τον Τούρκο κυβερνήτη ή έπρεπε να τον έχουν συλλάβει τότε, όταν πρόλαβε να εκτιναχτεί από το μαχητικό του αεροσκάφος και βρέθηκε στη θάλασσα.</div> <div> </div> <div> Σύμφωνα με δικαστικές πηγές, υπάρχουν μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες ο Τούρκος φέρεται ότι είχε τραβήξει πιστόλι εναντίον των Ελλήνων πιλότων του Super Puma, όταν επιχείρησαν να τον περισυλλέξουν.</div> <div> </div> <div> <b>Η επίσημη εκδοχή</b></div> <div> </div> <div> Η επίσημη εκδοχή των επιτελείων Ελλάδος και Τουρκίας, τότε, είχε κάνει λόγο για σύγκρουση των δύο αεροσκαφών, ύστερα από επαφή των πτερυγίων τους.</div> <div> </div> <div> Η εκδοχή, την οποία θα διερευνήσει η Εισαγγελία της Αθήνας, δίνει άλλη εικόνα στα γεγονότα, σύμφωνα με την οποία ο Τούρκος χειριστής Χαλί Ιμπραήμ Οσκεμπίρ χτυπώντας με το δεξί φτερό του RF-4 την καλύπτρα του αεροσκάφους του Ηλιάκη, το οδήγησε σε κάθετη και ανεξέλεγκτη πτώση, στέλνοντας τον στο θάνατο, ενώ θα διερευνηθεί και η περίπτωση ο Τούρκος να εξαπέλυσε πύραυλο.</div> <div> </div> <div> Σύμφωνα με πληροφορίες, ο εισαγγελέας που διερευνά την υπόθεση έχει ζητήσει από τον περασμένο Φεβρουάριο στοιχεία από το υπουργείο Άμυνας και το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά ακόμη δεν έχει λάβει απάντηση.</div> <div> </div> <div> Τα αδικήματα που διερευνώνται είναι σε βαθμό κακουργήματος και συγκεκριμένα ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και κατασκοπεία για τον Τούρκο πιλότο και κατάχρηση εξουσίας για την τότε στρατιωτική ηγεσία.</div> <div> </div> <div> <b>Στοιχεία της έρευνας</b></div> <div> </div> <div> Μήνες πριν από την κίνηση της Τουρκίας να ζητήσει τα... ρέστα από την Ελλάδα για το αεροπορικό δυστύχημα του 1996 νοτίως της Χίου -έπειτα από αερομαχία μεταξύ τουρκικών F-16 και ελληνικών Μιράζ 2000-5 είχε καταπέσει ένα τουρκικό μαχητικό και χάθηκε ο ένας εκ των δυο Τούρκων πιλότων- ο εισαγγελέας Παύλος Γεώργιος είχε ξεκινήσει συμπληρωματική έρευνα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τη ζωή του ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης.</div> <div> </div> <div> Η Εισαγγελία Αθηνών ξεκίνησε την αναψηλάφηση της υπόθεσης Ηλιάκη έπειτα από καταγγελίες στη Βουλή του πτεράρχου Νταβρή ότι πρόκειται για σχεδιασμένη δολοφονία.</div> <div> </div> <div> Πριν από έναν μήνα, ο εισαγγελέας κάλεσε για κατάθεση τον υπογράφοντα σχετικά με δύο δημοσιεύματα του «Έθνους» στις 18 και 19 Απριλίου 2007, μέσω των οποίων διαφαίνεται ότι έναν χρόνο μετά την απώλεια του Κώστα Ηλιάκη, επισκεπτόμενος τη Θεσσαλονίκη ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Μπουγιούκανιτ, σε σχετική ερώτηση του «Έθνους», ομολογεί ότι το προσωπικό των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων πειθαρχεί και δρα βάσει των δικών του εντολών, καθώς και της υπόλοιπης ηγεσίας.</div> <div> </div> <div> Από τις επίμονες ερωτήσεις του εισαγγελέα προς τον υπογράφοντα στη μαραθώνια κατάθεσή του, προκύπτει με σαφήνεια ότι επιχειρεί να ρίξει φως και να απαντήσει στο μεγάλο ερώτημα, εάν πρόκειται για ατύχημα ρουτίνας που οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος -όπως αρχικά αποφάνθηκε το Αεροδικείο- ή αν πρόκειται σε προσχεδιασμένο έγκλημα.</div> <div> </div> <div> Ο εν λόγω εισαγγελέας έχει ήδη πάρει καταθέσεις από αεροπόρους που εκείνη την εποχή ήταν σε ολόκληρη τη βαθμίδα της ιεραρχίας, ενώ ο Πάνος Καμμένος έδωσε τη σχετική άδεια, ώστε η Εισαγγελία Αθηνών να λάβει γνώση του απόρρητου φακέλου.<br /> <br /> <br /> <a href="http://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ανοίγει ξανά ο φάκελος του σμηναγού της ΠΑ, Κώστα Ηλιάκη- Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του

Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του σμηναγού της Πολεμικής Αεροπορίας, Κώστα Ηλιάκη, που έχασε τη ζωή του στις 23 Μαΐου 2006, όταν το αεροσκ...

Διαβάστε την συνέχεια