Η Βρετανία ως μέρος του προβλήματος - Η συνεχή ανάμιξη στα εσωτερικά της Κύπρου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOZ3dELcOIKE9mJpBOlS7oMBLKGhLl7CW4nJBO9Ja0DUDA_xSMuPXpZAFf_ABfJe00b8hILNfm52_Ktg87bonx-QapBYZD24lSULAkkZf5_Oa9xgkVC6dza__cfEe_auDqZdguHP44jyE/s1600/ektetheimeni-i-kypros-se-periptosi-brexit.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="323" data-original-width="538" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOZ3dELcOIKE9mJpBOlS7oMBLKGhLl7CW4nJBO9Ja0DUDA_xSMuPXpZAFf_ABfJe00b8hILNfm52_Ktg87bonx-QapBYZD24lSULAkkZf5_Oa9xgkVC6dza__cfEe_auDqZdguHP44jyE/s640/ektetheimeni-i-kypros-se-periptosi-brexit.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η πρόσφατη κρίση στις σχέσεις Λονδίνου-Λευκωσίας, την οποία πυροδότησε η δήλωση του κ. Ντάνκαν και συντήρησε το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η κρίση αυτή δεν είναι θέμα δηλώσεων ή ανακοινώσεων. Είναι μια αναμενόμενη εξέλιξη μιας γεωπολιτικής κατάστασης με βαθιές ρίζες, τα προβλήματα της οποίας η Λευκωσία βάζει εδώ και χρόνια κάτω από το χαλί.<br /> <br /> Το ζήτημα αυτό δεν αφορά δημόσιες σχέσεις, εμπορικές σχέσεις, πολιτισμικές ή εκπαιδευτικές σχέσεις, τον τουρισμό, τους Βρετανούς που διαμένουν στην Κύπρο, τους Κύπριους που διαμένουν στη Βρετανία. Είναι ένα βαθύ στρατηγικό ζήτημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και πρέπει να αντιμετωπιστεί συγκροτημένα, με τη λογική των διεθνών σχέσεων, του διεθνούς δικαίου, της διπλωματίας και της πολιτικής. Ενόσω αγνοείται το πρόβλημα αυτό και οι συνέπειές του, όλα τ’ άλλα που αναφέρθηκαν πιο πάνω μπορούν να επηρεαστούν αρνητικά. Κι αυτό δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να γίνει.<br /> <br /> Με τη στρατιωτική/στρατηγική παρουσία της στην Κύπρο, η Βρετανία είναι μέρος της γεωπολιτικής εξίσωσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Στο Λονδίνο, το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά ιδιαίτερα το Υπουργείο Άμυνας της χώρας, θεωρούν πολύ σημαντική τη στρατηγική παρουσία στην Κύπρο. Οι στρατιωτικές βάσεις εξυπηρετούν πολύ σημαντικά συμφέροντα της Βρετανίας στο νησί, τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο και την Αφρική.<br /> <br /> Η στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στην Κύπρο δεν αφορά μόνο το Λονδίνο και τη Λευκωσία. Αφορά πολλά άλλα κράτη και τα συμφέροντά τους. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η παρουσία της Βρετανίας στο νησί, αλλά ο τρόπος αντίληψης και ο τρόπος διαχείρισης της παρουσίας αυτής.<br /> <br /> Μέρος της διαχείρισης της στρατιωτικής παρουσίας της Βρετανίας στην Κύπρο είναι και το Κυπριακό. Το Λονδίνο εξετάζει όλες τις πτυχές του Κυπριακού στο πλαίσιο της επιδίωξης για διατήρηση και διαιώνιση των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο και των συμφερόντων που αυτές εξυπηρετούν. Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα εσωτερικής ή εξωτερικής πτυχής του Κυπριακού που να μην το βλέπουν και να μην το αξιολογούν οι Βρετανοί μέσα από τα συμφέροντά τους.<br /> <br /> Η Βρετανία δεν είναι ένα τρίτο μέρος στο Κυπριακό, το οποίο εμφανίζεται περιστασιακά. Είναι ένα από τα βασικότερα μέρη του προβλήματος, καθώς και των πτυχών της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας και των θεσμών της Κύπρου. Αυτό το βλέπουμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε όλους του διεθνείς οργανισμούς που συμμετέχει η Κύπρος, αλλά και σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας των Κυπρίων. Ενώ η εξωτερική πτυχή είναι πιο εμφανής και πιο καλά γνωστή, η εσωτερική διάσταση της ανάμιξης της Βρετανίας είναι ίσως λιγότερο εμφανής και λιγότερο γνωστή στην κοινωνία.<br /> <br /> Για παράδειγμα, σχεδόν καμία αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα δεν γίνεται χωρίς την ανάμειξη Βρετανών ειδικών. Η Βρετανία, ως κράτος, έχει διαρκή ανάμιξη σε ζητήματα λειτουργίας των κορυφαίων θεσμών, όπως της Δικαιοσύνης, της Αστυνομίας, της Εκπαίδευση, της Δημόσιας Διοίκησης. Αυτό δεν είναι κακό. Το πρόβλημα είναι ότι η κυπριακή πολιτεία και οι θεσμοί της δεν νιώθουν απλώς την ανάγκη να πάρουν γνώμη από άξιους Βρετανούς εμπειρογνώμονες. Έχει δημιουργηθεί μια ασύμμετρη σχέση εξάρτησης η οποία δεν άλλαξε 15 χρόνια μετά την ένταξή της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /> <br /> Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Βρετανικής παρουσίας και ανάμειξης στην Κύπρο, βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο υπολογίζει το ρόλο της Τουρκίας στη γεωπολιτική εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και το αντίστροφο. Τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο η Τουρκία υπολογίζει τη στρατιωτική/στρατηγική παρουσία της Βρετανίας στην Κύπρο.<br /> <br /> Η Βρετανία θεωρεί ότι η Τουρκία έχει ρόλο και δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς αναγνωρίζει στην Άγκυρα το δικαίωμα που έχει ως «εγγυήτρια δύναμη» στο νησί. Το Λονδίνο δεν θεωρεί ως πρόβλημα την ανάμειξη της Τουρκίας στις εσωτερικές υποθέσεις των Τουρκοκυπρίων. Θεωρεί ότι η Τουρκία μπορεί και πρέπει να έχει ρόλο και στην ασφάλεια της Κύπρου ακόμα και μετά τη λύση του Κυπριακού. Αυτές τις θέσεις της εξέφραζε διαχρονικά αλλά τις διατύπωσε και πιο πρόσφατα. Λίγο μετά το ναυάγιο του Γραν Μοντάνα, για παράδειγμα, η Βρετανία κατέθεσε <a href="http://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/415665/anglikes-idees-ga-tin-asfaleia">πρόταση </a>για την ασφάλεια, η οποία προνοούσε εγγυητικό ρόλο για την Τουρκία και παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και μετά τη λύση του Κυπριακού.<br /> <br /> Από την πλευρά της, η Τουρκία θεωρεί την στρατιωτική/στρατηγική παρουσία της Βρετανίας στην Κύπρο ως ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζει με μέτρα στρατηγικής εξισορρόπησης. Η Άγκυρα έχει εκφράσει πάρα πολλές φορές την διεκδίκηση της για μόνιμη στρατιωτική/στρατηγική παρουσία στην Κύπρο με αναφορά στην αντίστοιχη βρετανική παρουσία στο νησί. «Δεν μπορούμε να αποχωρήσουμε από την Κύπρο και να χαρίσουμε τον γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό έλεγχο του νησιού στη Βρετανία», είναι μια θέση που διατυπώνεται με διάφορους τρόπους από τούρκους αξιωματούχους.<br /> <br /> Είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο που η Βρετανία αξιολογεί, εξετάζει και παίρνει θέση για τα ενεργειακά, το ερευνητικό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, τους στόχους της Τουρκίας, τις απαιτήσεις της ηγεσίας των Τουρκοκυπρίων. Για το Λονδίνο, τα ενεργειακά ζητήματα στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι ζήτημα ίσων αποστάσεων, διπλωματικών και πολιτικών δηλώσεων. Είναι ένα ζήτημα που εντάσσει στο πλαίσιο των γεωστατικών και γεωπολιτικών της συμφερόντων.<br /> <br /> Χωρίς λοιπόν να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα, χωρίς να θεωρείται η Βρετανία μέρος του προβλήματος δεν μπορεί να υπάρξει ολοκληρωμένη στρατηγική από μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας για το Κυπριακό και τα προβλήματα που προκαλεί η Τουρκία στο ενεργειακό της πρόγραμμα.<br /> <br /> <a href="https://giorgoskentas.wordpress.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Βρετανία ως μέρος του προβλήματος - Η συνεχή ανάμιξη στα εσωτερικά της Κύπρου

Η πρόσφατη κρίση στις σχέσεις Λονδίνου-Λευκωσίας, την οποία πυροδότησε η δήλωση του κ. Ντάνκαν και συντήρησε το βρετανικό Υπουργείο Εξωτε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικά, προσοχή κίνδυνος!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGm956C2wr7fPVacBrgBXoeYFGLLCIaSnoGuyWOTUpdklHAa_SWPwa40xq94cs9l0wpF_FGUpCkhUKxSnn4PmQBADGeHUCkqyBkDyYRNWbN0cb2eWrqchS9fMdFFgtuuUEiahtmQBl4EY/s1600/%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25AE+%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGm956C2wr7fPVacBrgBXoeYFGLLCIaSnoGuyWOTUpdklHAa_SWPwa40xq94cs9l0wpF_FGUpCkhUKxSnn4PmQBADGeHUCkqyBkDyYRNWbN0cb2eWrqchS9fMdFFgtuuUEiahtmQBl4EY/s640/%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25AE+%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ευχόμαστε ολόψυχα να μην παρασυρθούμε σε μια νέα «διαπραγμάτευση» με την Τουρκία για δήθεν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που θα αποτελούν, με κάθε βεβαιότητα που αποδεικνύει η εμπειρία του παρελθόντος, μια νέα επώδυνη ήττα πάνω σε θέματα κρυστάλλινης Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας! Ο Αρχαίος Έλληνας ποιητής Μένανδρος, από τον 4ο ακόμα αιώνα π.Χ., μας δίδασκε πως «Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού».<br /> <br /> .<br /> Άρθρο του <b>Λεωνίδα Κουμάκη</b><br /> <br /> Μέσα από την σκόπιμη Τουρκική υστερία που παρακολουθούμε από τις αρχές του 2019 και το σκληρό, ανατολίτικο παζάρι που συνεχίζεται αδιάκοπα μετά την μυστηριώδη, «κεκλεισμένων των θυρών» συνάντηση δυόμιση ωρών του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο, στο πλαίσιο της επίσκεψης του Α. Τσίπρα στην Τουρκία (5 & 6 Φεβρουαρίου 2019), αξίζει τον κόπο να σταθούμε σε ορισμένες σημαντικές «λεπτομέρειες», που αποτελούν αρκετά εύγλωττες «ενδείξεις»:<br /> <br /> Λίγες μόλις βδομάδες μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης Τσίπρα στην Τουρκία, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε (21/3/2019), ότι θα υπογραφούν μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης – Μ.Ο.Ε.».<br /> <br /> Με τα μέτρα αυτά, όπως συνέβη με τα αντίστοιχα «μνημόνια» του 1988 (Παπούλιας-Γιλμάζ) και του 2006 (Μπακογιάννη-Γκιούλ), η Τουρκία αποσπάει συνεχώς «δικαιώματα» σε ξένα χωράφια, πετώντας (όπως πάντα) όλες τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει στον κάλαθο των άχρηστων. Όλα όσα έκανε και συνεχίζει να κάνει με την <a href="https://analyst.gr/2009/09/04/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CF%89%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B5/">Συνθήκη της Λωζάνης</a>, αποτελούν την πιο τρανή απόδειξη της πλήρους αναξιοπιστίας της!<br /> <br /> Με την μέθοδο αυτή μετά το σωτήριο έτος 1975, δηλαδή εδώ και σαράντα χρόνια, η Τουρκία «χτίζει» πάνω στην στρατηγική που χάραξε με την περίφημη δήλωση του ο πρωθυπουργός της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο Μπουλέντ Ετσεβίτ («Τα περί πετρελαϊκών ερευνών είναι απλά τεχνάσματα. Ο στόχος μας είναι η διεκδίκηση νέων συνόρων» – 27 Φεβρουαρίου 1975).<br /> <br /> Κάθε νέο «μνημόνιο» ή ΜΟΕ περιλαμβάνει καινούργια «κέρδη» για την Τουρκία, αφού ό,τι δίνει στην «διαπραγμάτευση» το περιφρονεί τελείως χωρίς να το εφαρμόζει, αλλά απαιτεί με φορτικότητα όλα όσα κατάφερε να εξασφαλίσει στις διαπραγματεύσεις.<br /> <br /> Όσο πιο απληροφόρητοι, όσο πιο άπειροι, όσο πιο καλόπιστοι είναι οι εκάστοτε Έλληνες διαπραγματευτές, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη που αποκομίζει η Τουρκία από κάθε «διαπραγμάτευση».<br /> <br /> Οι σημαντικές «λεπτομέρειες» που γίνονται συνεχώς γνωστές δημιουργώντας απόλυτα δικαιολογημένη ανησυχία, είναι οι εξής:<br /> <br /> Ο πρώην Έλληνας υπουργός Εξωτερικών με το προσωνύμιο «Σουσλώφ» (κατά κόσμο Νικόλαος Κοτζιάς), λίγες βδομάδες μετά την επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία, μας κάλεσε από το Φόρουμ των Δελφών (28/2-3/3/2019) «να μην είμαστε μονοφαγάδες».<br /> <br /> Στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, μετά την υπογραφή της «Συμφωνίας των Πρεσπών» άρχισαν να κομπάζουν πως «θα λύσουμε τα Ελληνοτουρκικά, όπως λύσαμε το Σκοπιανό». Βέβαια με απόψεις όπως «η Τουρκία έχει ενεργειακά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο» ή «Το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο», δεν «λύνουμε» κανένα πρόβλημα, απλά ικανοποιούμε τις απαιτήσεις της Τουρκίας, έξω και πέρα από το Διεθνές Δίκαιο! Στο κάτω-κάτω, η Τουρκία έχει ενεργειακά δικαιώματα σε όλες τις περιοχές που της αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο μέσα στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι βέβαια μέσα στην ΑΟΖ της Κύπρου με το γελοίο επιχείρημα της «προστασίας» των Τουρκοκυπρίων!<br /> <br /> Πρόσφατα, η μόνιμα ύπουλη και πρόστυχη Βρετανική πολιτική στο Κυπριακό, αφού κατεξευτέλισε την Διεθνή νομιμότητα για ολόκληρες δεκαετίες με απίστευτη κυνικότητα, «ανακάλυψε» ξαφνικά πως η Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι «αμφισβητούμενη» (14 Μαΐου 2019).<br /> <br /> Την επομένη (15 Μαΐου 2019), η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ σε κύριο άρθρο της, ισχυρίζεται πως η Ελλάδα πρότεινε στην Τουρκία να φύγει από την Κύπρο, να συμφωνήσει σε «ομοσπονδία» (άγνωστο αν θα αφήσει όλους τους έποικους οι οποίοι είναι πλέον περισσότεροι από τους Τουρκοκύπριους) και σαν αντάλλαγμα θα της παραδοθεί το χρυσό κλειδί του ελέγχου όλων των ενεργειακών δρόμων από την Ανατολική Μεσόγειο, που θα περνούν μέσα από την Τουρκία!<br /> <br /> Η πιθανότητα να έγινε μια τέτοια πρόταση, κατά την διάρκεια της μυστηριώδους συνάντησης δυόμιση ωρών «κεκλεισμένων των θυρών» Τσίπρα – Ερντογάν, είναι πολύ μεγάλη. Αν έγινε, θα αποτελεί «εντολή» όλων των εμπλεκομένων χωρών (ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτος, Γαλλία) και των πετρελαϊκών κολοσσών που ανέλαβαν να «αξιοποιήσουν» τον ενεργειακό θησαυρό της ανατολικής Μεσογείου, γιατί απλά ο ενεργειακός δρόμος προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας είναι πολύ φθηνότερος από το κόστος κατασκευής του East Med που παρακάμπτει τελείως την Τουρκία. Ο Έλληνας πρωθυπουργός πιθανότατα αποτελεί τον «κομιστή» της πρότασης, στα πλαίσια του ανατολίτικου παζαριού που διεξάγεται με την Ερντογανική Τουρκία.<br /> <br /> Το κατά πόσο θα προχωρήσει ή όχι ενδεχόμενη πρόταση προς την Τουρκία εξαρτάται απόλυτα από τις αποφάσεις των Ελλήνων Κυπρίων οι οποίοι διδάσκουν διπλωματία ακόμα και μέσα στα ασφυκτικά αδύναμα πλαίσια που διαθέτουν. Οι συνεχείς θεατρινισμοί της Τουρκίας με τον «<a href="https://analyst.gr/2019/05/14/porthitis-s-400-kai-anatolitiko-pazari/">Πορθητή</a>» που θυμίζουν έντονα τους πειρατές της Σομαλίας, αλλά και τόσα άλλα, αντιμετωπίζονται με αποτελεσματικότητα αφού ακόμα και η Κίνα πρόσθεσε την φωνή της στις διεθνείς αντιδράσεις για τις Τουρκικές ενέργειες.<br /> <br /> Την Πέμπτη 16 Μαΐου 2019, στο περιθώριο της Υπουργικής Συνόδου του Συμβουλίου της Ευρώπης, συναντήθηκαν οι Υπουργοί των Εξωτερικών Ελλάδος – Τουρκίας. Αποφάσισαν «να ενεργοποιηθούν τα κλιμάκια των στρατιωτικών για την οικοδόμηση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία θα έχουν συνάντηση τη Δευτέρα 20 Μαΐου 2019 στην Αθήνα».<br /> <br /> Προσωπικά θεωρώ πως η Ελλάδα πρέπει πάση θυσία να αποφύγει οποιαδήποτε δέσμευση απέναντι στην Τουρκία, μέσω κάποιων νέων Μ.Ο.Ε., που θα αφορούν οποιαδήποτε «ρύθμιση» στο Αιγαίο.<br /> <br /> Η απόλυτη προσήλωση σε όλα τα <a href="https://analyst.gr/2016/05/04/to-simvainei-sto-aigaio/"><b>Ελληνικά δικαιώματα στο Αιγαίο</b></a>, τα οποία προκύπτουν ξεκάθαρα από συγκεκριμένες Διεθνείς Συμβάσεις και το Διεθνές Δίκαιο, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει θέμα «διαπραγμάτευσης».<br /> <br /> Οποιαδήποτε «διαπραγμάτευση» με την Τουρκία είναι καταδικασμένη να καταλήξει σε νέα εθνική ήττα, χωρίς καμιά ντουφεκιά, όπως ακριβώς συνέβη με το Σκοπιανό. Δεν πρέπει να δέχεσαι να διαπραγματευτείς το σπίτι σου με ένα τρίτο που ζητάει, αυθαίρετα ή με την απειλή βίας ή με αφόρητες πιέσεις πανίσχυρων φίλων του, να καταλάβει ένα μέρος του.<br /> <br /> Άλλωστε τόσο το Σκοπιανό, όσο και οι ελληνοτουρκικές «διαφορές» έχουν κοινή αφετηρία: Και τα δύο δημιουργήθηκαν μονομερώς. Το πρώτο από τον στρατάρχη Τίτο και το δεύτερο από τον Τουρκικό επεκτατισμό.<br /> <br /> Και τα δύο στρέφονται εναντίον των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδος, και τα δύο ακολουθούν μια σταθερή, πληθωρικά χρηματοδοτούμενη και μακροπρόθεσμη πολιτική στα θέματα αυτά για ολόκληρες δεκαετίες. Και τα δύο παρακολουθούνται με απόλυτη συνέπεια, ανεξάρτητα από τα εκάστοτε πρόσωπα που βρίσκονται στην εξουσία.<br /> <br /> Στην Ελλάδα δυστυχώς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Δεν υπάρχει θεσμοθετημένο, υπερκομματικό όργανο που να λειτουργεί (έστω συμβουλευτικά) σε όλα τα εθνικά θέματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι κάθε νέος υπουργός ή πρωθυπουργός, όχι μόνο να θεωρεί πως γνωρίζει τα πάντα (κι΄ ας μην έχει την παραμικρή ιδέα), αλλά -και το χειρότερο- να θεωρεί τον εαυτό του άξιο να τα «λύσει»! Η κατάσταση αυτή χειροτερεύει ραγδαία όταν δεν λαμβάνονται υπ΄ όψη οι θέσεις του πραγματικά πολύτιμου και ικανότατου σώματος της Ελληνικής διπλωματίας ή όταν νοθεύονται οι θέσεις του από «ημέτερους» της κάθε εξουσίας που προσγειώνονται ανώμαλα σε θέσεις-κλειδιά παριστάνοντας τους ειδήμονες!<br /> <br /> Φυσικό επακόλουθο, αλλεπάλληλες εθνικές ήττες χωρίς τέλος, στο έλεος των «μεγάλων φίλων» μας που εξυπηρετούν τα συμφέροντα μας μόνο όταν ταυτίζονται απόλυτα με τα δικά τους! Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, απλά μας υποχρεώνουν να «προσχωρήσουμε» στα δικά τους συμφέροντα, ακόμα και αν καταστρέφουμε τα δικά μας!<br /> <br /> ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με την αφόρητη πίεση των «φίλων και συμμάχων» μας, μοιράσαμε απλόχερα σε ένα συνονθύλευμα Σλάβων, Αλβανών, Ρομά, Τούρκων κ.α., μακεδονική γλώσσα και μακεδονική ταυτότητα μαζί με ένα πολύτιμο όνομα που αποτελεί Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά ολόκληρων χιλιετηρίδων.<br /> <br /> Η πολιτική μας ηγεσία, δεν είχε ούτε την δύναμη, ούτε το σθένος να βροντοφωνάξει αυτά που διακήρυξαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (1992) και ο Ανδρέας Παπανδρέου (1993). Υπέκυψαν σε εντολές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα όλων των άλλων – εκτός της Ελλάδος!<br /> <br /> Ευχόμαστε ολόψυχα να μην παρασυρθούμε σε μια νέα «διαπραγμάτευση» με την Τουρκία για δήθεν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που θα αποτελούν, με κάθε βεβαιότητα που αποδεικνύει η εμπειρία του παρελθόντος, μια νέα επώδυνη ήττα πάνω σε θέματα κρυστάλλινης Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας!<br /> <br /> Ο Αρχαίος Έλληνας ποιητής Μένανδρος, από τον 4ο ακόμα αιώνα π.Χ., μας δίδασκε πως «<i>Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού».</i><br /> <i><br /></i> <i>Το εξαμαρτείν κατ΄ εξακολούθηση, γνωρίζοντας εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, μόνο μεγάλη απογοήτευση και εθνικές ήττες μπορεί να προκαλέσει…</i><br /> <br /> <a href="https://analyst.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ελληνοτουρκικά, προσοχή κίνδυνος!

Ευχόμαστε ολόψυχα να μην παρασυρθούμε σε μια νέα «διαπραγμάτευση» με την Τουρκία για δήθεν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που θα αποτελού...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπρεστ-Λιτόφσκ 1918: Πως οι Σοβιετικοί εγκατέλειψαν τον Πόντο στα χέρια των Τούρκων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs88_-fx-UWOGLVKoPXhzPEj_-HacfvgPCxzOrO6iljJsfmxRsruQRxoW3YBNF5Eh0O5iMZrGfdufs0Id7qju_1HLvK1Jz5ixxbPzSfb8x5dUk0WJTyjqNqrsitj5_pHv2Or0bk-Ux34k/s1600/untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="700" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs88_-fx-UWOGLVKoPXhzPEj_-HacfvgPCxzOrO6iljJsfmxRsruQRxoW3YBNF5Eh0O5iMZrGfdufs0Id7qju_1HLvK1Jz5ixxbPzSfb8x5dUk0WJTyjqNqrsitj5_pHv2Or0bk-Ux34k/s640/untitled.png" width="640" /></a></div> <br /> Βλάσης Αγτζίδης<br /> Είκοσι ένα ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης (Δεκέμβρης του ’91).<br /> <br /> Το πλέον ενδιαφέρον πείραμα του 20ού αιώνα, που ξεκίνησε με τη σοσιαλιστική Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917, διήρκεσε 74 χρόνια. Η ιστορική αποτίμηση του εγχειρήματος, με δεδομένη την τελική του κατάληξη, αποτελεί μια μεγάλη ερευνητική πρόκληση….<br /> <br /> Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ρωσική Αυτοκρατορία είχε βρεθεί στο ίδιο στρατόπεδο με τους Αγγλους, τους Ιταλούς, τους Γάλλους, τους Αμερικανούς, τους Σέρβους, τους Ρουμάνους, τις ΗΠΑ, στο τέλος και με τους Ελληνες. Αντίπαλοι ήταν η Γερμανία, η Αυστροουγγαρία, η Οθωμανική<br /> Αυτοκρατορία των Νεότουρκων, η Βουλγαρία.<br /> <br /> Οι άσχημες κοινωνικές συνθήκες που δημιούργησε ο πόλεμος προκάλεσαν έντονη δυσαρέσκεια που έφερε επαναστατικές αναταράξεις, με κατάληξη τη δημοκρατική Επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1917 και την εκθρόνιση του τσάρου. Λίγους μήνες αργότερα (τέλη Οκτώβρη, με το παλιό ημερολόγιο) οι μπολσεβίκοι θα καταλάβουν την εξουσία και θα την ασκήσουν μαζί με άλλα επαναστατικά κόμματα.<br /> <br /> Ειρήνη ή Επανάσταση;<br /> <br /> Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση των μπολσεβίκων και των Αριστερών Σοσιαλεπαναστατών (Εσέρων) ήταν η διαχείριση του πολέμου. Με την επικράτηση της Επανάστασης είχαν ξεκινήσει οι συνομιλίες με τους Γερμανούς στην πολωνική πόλη Μπρεστ<br /> Λιτόφσκ (Brzesc Litewski) και είχε επιτευχθεί μια κατ’ αρχάς παύση των εχθροπραξιών. Το περιβάλλον ήταν ακόμα εξαιρετικά ρευστό. Η Ρωσική Αυτοκρατορία κατέρρεε και αποσυντίθονταν, ενώ στην ίδια τη Γερμανία ξεσπούσαν οι πρώτες απεργίες των εργατών (Ιανουάριος του ’18). Ειδικά<br /> στο Βερολίνο, το απεργιακό κίνημα απλώθηκε στα μεγαλύτερα εργοστάσια και υποστηρίχθηκε από εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες.<br /> <br /> Στους κόλπους της επαναστατικής κυβέρνησης εμφανίστηκαν τρεις διαφορετικές απόψεις. Η κατ’ αρχάς κυρίαρχη άποψη του μπολσεβίκου Νικολάι Μπουχάριν και των Αριστερών Κομμουνιστών, για συνέχιση του πολέμου και τη μετατροπή του σε επαναστατικό. Ο Μπουχάριν υποστήριζε: «Λέγαμε πάντοτε ότι, αργά ή γρήγορα, η ρωσική επανάσταση θα ερχόταν σε σύγκρουση με το διεθνές κεφάλαιο. Αυτή η στιγμή έφτασε».<br /> <br /> Υπήρχε επίσης η άποψη «ούτε ειρήνη ούτε πόλεμος» του Τρότσκι, που ήταν κοντύτερα στον Μπουχάριν, και, τέλος, η άποψη του Λένιν για ειρήνη με Γερμανούς και Νεότουρκους, με κάθε τίμημα. Για τονΛένιν, το σημαντικό ήταν η διατήρηση της κυριαρχίας του «πρωτοπόρου κόμματος» σε μια οποιαδήποτε περιοχή, με οποιοδήποτε κόστος. Στην άποψη αυτή ανιχνεύεται το πρόπλασμα της απομονωτικής θέσης «σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα», που θα αναδείξει λίγο αργότερα ο Στάλιν.<br /> <br /> <img src="https://cognoscoteam.gr/wp-content/uploads/2019/03/brest-litovsk.jpg" /><br /> <br /> Οι συνέπειες της Συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ, πέραν του ότι η Ρωσία έχασε μεγάλο μέρος των εδαφών της (2 εκατ. τετρ. χλμ.), υπήρξαν καταλυτικές, τόσο για το ευρωπαϊκό επαναστατικό κίνημα όσο και για τους λαούς της Ανατολής. Η Ρωσική Επανάσταση αποχώρησε εθελούσια από τις επαναστατικές εξελίξεις στην Ευρώπη, αφήνοντας αβοήθητο το επαναστατικό κίνημα. Οι συνέπειες της διάλυσης της συμμαχίας των μπολσεβίκων με τους Αριστερούς Σοσιαλεπαναστάτες θα είναι μοιραίες για τις πολιτικές εξελίξεις. Οι μπολσεβίκοι θα αρχίσουν πλέον να κυβερνούν μόνοι τους τη χώρα<br /> <br /> Με την άποψη του Μπουχάριν συμφωνούσε όλη η Επαναστατική Αριστερά, συμπεριλαμβανομένων των Αναρχικών του πρίγκιπα Κροπότκιν, των διεθνιστών Μενσεβίκων, των Αριστερών και Δεξιών Εσέρων. Ολοι συμφωνούσαν ότι ο «ιμπεριαλιστικός πόλεμος έπρεπε να μετατραπεί σε επαναστατικό πόλεμο ολόκληρου του ευρωπαϊκού προλεταριάτου». Θεωρούσαν μεγάλο λάθος την επιμονή του Λένιν και πίστευαν ότι οι απόψεις του υπονόμευαν την παγκόσμια επανάσταση.Η άποψη του Λένιν αρχικά είχε την υποστήριξη μόνον του ενός τετάρτου των μπολσεβικικών οργανώσεων. Το θέμα αυτό συζητήθηκε και στα Σοβιέτ. Μόνο 2 από τα 230 τάχθηκαν υπέρ της ειρήνευσης, ενώ τα σημαντικότερα Σοβιέτ των εργατικών κέντρων τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ της συνέχισης του πολέμου και της μετατροπής του σε επαναστατικό. Οι Αριστεροί Κομμουνιστές του Μπουχάριν κυριαρχούσαν στις οργανώσεις του μπολσεβικικού κόμματος-ΚΚΡ(μπ.). Στη πρώτη ψηφοφορία που έγινε σε μια<br /> κομματική σύσκεψη, η άποψη του Λένιν συγκέντρωσε 15 ψήφους, ο Τρότσκι 16 και ο Μπουχάριν 32. Ο Λένιν κατηγορήθηκε ανοιχτά στην εφημερίδα «Κομμουνίστ» των Αριστερών Κομμουνιστών, που κυκλοφορούσε σε ένα εκατομμύριο αντίτυπα, ότι εγκατέλειψε τις διεθνιστικές αρχές της επανάστασης.<br /> <br /> Η στάση του Τρότσκι<br /> <br /> Για να αποτρέψει ο Λένιν την πλήρη επικράτηση της επαναστατικής άποψης κατά την έναρξη των διαπραγματεύσεων στο Μπρεστ Λιτόφσκ, καιροσκοπικά συντάχθηκε με την άποψη του Τρότσκι. Η διαπραγματευτική στρατηγική των Γερμανών αποσκοπούσε στο να «στριμώξει» τους μπολσεβίκους και να τους υποχρεώσει να συνάψουν μια ατιμωτική συνθήκη. Ο Τρότσκι αντιλαμβάνεται την ηθική σημασία μιας ατιμωτικής υπογραφής και δηλώνει:<br /> «Δεν μπορούμε να βάλουμε την υπογραφή μας κάτω από μια συνθήκη ειρήνης που καταδικάζει στην καταπίεση, στη συμφορά και στην εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπινα όντα».Τελικά ο Λένιν κατάφερε να «περάσει» την άποψή του στην Κεντρική Επιτροπή, παρότι ήταν μειοψηφούσα: από τους 15 παρόντες, οι 7 ψήφισαν υπέρ της άποψής του για ειρήνη με τους όρους των Γερμανών και υπογραφής της συνθήκης, 4 έκαναν αποχή, ενώ 4 ψήφισαν κατά. Η ομάδα του Τρότσκι με την αποχή της έδωσε τη νίκη στον Λένιν. Οπως δήλωσε ο ίδιος ο Τρότσκι: «Δεν είμαι βέβαιος πως έχει δίκιο (σ.τ.σ. οΛένιν), αλλά δεν θέλω να κάνω κάτι που θα μπορούσε να βλάψει την ενότητα<br /> του κόμματος».<br /> <br /> Στις 3 Μαρτίου η μπολσεβικική αντιπροσωπεία υπέγραψε τη Συμφωνία Ειρήνης με τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους. Την ίδια στιγμή ο Τρότσκι παραιτήθηκε από κομισάριος των Εξωτερικών Υποθέσεων. Με τη Συμφωνία του Μπρεστ Λιτόφσκ, η Ρωσία έχασε το ένα τέταρτο των εδαφών της<br /> (δύο εκατομμύρια τετρ. χλμ.), το ένα τρίτο των καλλιεργειών της, τις 9.000 από τις 16.000 βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και το 75% των ανθρακωρυχείων. Στους Γερμανούς παραδόθηκαν 56 εκατομμύρια υπήκοοι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή το 26% του πληθυσμού, το 33% των βιομηχανιών, το 73% της παραγωγής του σιδήρου και<br /> το 89% της παραγωγής του άνθρακα. Απώλεσε επίσης χίλια εργοστάσια κατασκευής μηχανών και 900 υφαντουργεία. Τα Σοβιέτ, που παρέμειναν στις περιοχές που παρέδωσε ο Λένιν στους Γερμανούς, κατακρεουργήθηκαν, ενώ αναπτύχθηκαν νέα σημαντικά κινήματα αντίστασης, όπως το αγροτικό αναρχικό κίνημα του Νέστορα Μάχνο στη νοτιοανατολική Ουκρανία, που υποστηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό και από τους Ελληνες της Μαριούπολης.<br /> <br /> Η λύση θα δοθεί με τη νίκη της Αντάντ επί των Κεντρικών Δυνάμεων εννέα μήνες αργότερα. Το άρθρο 116 της Συνθήκης των Βερσαλιών, που ρύθμιζε τις μεταπολεμικές σχέσεις, ακύρωσε την επαχθή για τους λαούς<br /> <br /> Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ.<br /> <br /> Μήπως είχε δίκιο ο Μπουχάριν;<br /> Οι συνέπειες της Συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ υπήρξαν καταλυτικές τόσο για το ευρωπαϊκό επαναστατικό κίνημα όσο και για τους λαούς της Ανατολής. Τη στιγμή που ξέσπασε η επανάσταση στη Γερμανία, η επανάσταση στη Ρωσία είχε βυθιστεί σ’ έναν σκληρό εμφύλιο πόλεμο.<br /> <br /> Ενα μήνα μετά την υπογραφή της Συνθήκης θα ξεσπάσουν σκληρές συγκρούσεις με τους αναρχικούς στη Μόσχα, ενώ τον Ιούλιο θα εξεγερθούν και οι αριστεροί σοσιαλεπαναστάτες -ήλεγχαν το 40% των Σοβιέτ-, οι οποίοι μέχρι τότε ήταν σύμμαχοι των μπολσεβίκων στην κυβέρνηση. Ο Λένιν<br /> για τους αριστερούς είχε προδώσει την επανάσταση, εφόσον θεωρούσαν ότι η μόνη πραγματική ελπίδα για το σοσιαλισμό θα ήταν η γερμανική επανάσταση.<br /> <br /> Οι συνέπειες της διάλυσης της συμμαχίας των μπολσεβίκων με τους αριστερούς σοσιαλεπαναστάτες θα είναι μοιραία για τις πολιτικές εξελίξεις. Οι μπολσεβίκοι θα αρχίσουν να κυβερνούν μόνοι τους τη χώρα, σε σύγκρουση με όλη την υπόλοιπη Αριστερά, για την οποία ίδρυσαν τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης με εντολή του ίδιου του Λένιν και το κόμμα θα αντικαταστήσει ολοκληρωτικά την εργατική τάξη.<br /> <br /> Η ελληνική πλευρά της Συνθήκης<br /> <br /> Οι συνέπειες της Συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ στον Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας ήταν δραματικές. Ο ρωσικός στρατός είχε ήδη καταλάβει τον ανατολικό Πόντο και είχε συγκροτηθεί Προσωρινή Κυβέρνηση από Ελληνες της περιοχής.<br /> <img src="https://cognoscoteam.gr/wp-content/uploads/2019/03/constantinidestrotsky.jpg" /><br /> Το πολεμικό μέτωπο είχε σταθεροποιηθεί στο Χαρσιώτη ποταμό, που ξεκινά από την Αργυρούπολη και εκβάλλει κοντά στην Τρίπολη. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση οι νέες ιδέες φτάνουν και στον Πόντο. Στην Τραπεζούντα δημιουργείται Σοβιέτ και αρχίζουν πολύ ενδιαφέρουσες ιδεολογικές και κοινωνικές διεργασίες.<br /> <br /> Η περίοδος των συνομιλιών στο Μπρεστ Λιτόφσκ συνέπεσε με το Α’ Παμποντιακό Συνέδριο, που έγινε στη Μασσαλία της Γαλλίας και διεκδίκησε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους στην περιοχή του Πόντου. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το τηλεγράφημα που απέστειλε «προς τον Κομισάριο Εξωτερικών Υποθέσεων» Λ. Τρότσκι το συνέδριο, με την υπογραφή του πρόεδρου του Κ. Κωσταντινίδη, θείου του μεγάλου σοσιαλιστή κοινωνιολόγου Γεωργίου Σκληρού.Στο τηλεγράφημα, οι ποντιακές οργανώσεις ζητούσαν: «Η επιθυμία μας είναι να διαμορφώσουμε μια δημοκρατία ανεξάρτητη από τα ρωσικά σύνορα μέχρι πέρα από τη Σινώπη και την ενδοχώρα». Ζητούσαν από τους μπολσεβίκους να στηρίξουν το αίτημα για την αυτοδιάθεση του Πόντου, ώστε «να μην ξαναπέσει κάτω από την τουρκική κυριαρχία».Μ’ έναν παράδοξο τρόπο, τα αιτήματα του αντι-απολυταρχικού ποντιακού κινήματος συνέπιπταν με τις επιδιώξεις της αριστερής τάσης των μπολσεβίκων, των Σοσιαλεπαναστατών και του Τρότσκι. Ομως τελικά θα επικρατήσει μια άλλη πολιτική προσέγγιση, που θα οδηγήσει στην ατιμωτική Συνθήκη Ειρήνης.Χιλιάδες πρόσφυγες, Ελληνες και Αρμένιοι, ακολούθησαν τα ρωσικά στρατεύματα που αποχωρούσαν από τον ανατολικό Πόντο και τον Καύκασο. Υπολογίζεται ότι περί τους 150.000 Ελληνες πρόσφυγες θα καταφύγουν στα ρωσικά εδάφη.<br /> <br /> Τέσσερα χρόνια αργότερα, ένας απ’ αυτούς θα περιγράψει στην ελληνική κομμουνιστική εφημερίδα «Σπάρτακος», που εκδιδόταν στο Νοβοροσίσκ της νότιας Ρωσίας, τη δραματική αποχώρηση των Ελλήνων από τον Πόντο.<br /> <br /> <i>«Το χώμα μας το δακρυποτισμένο και αιματοβαμμένο το άφηναν οι Ρώσοι, έρχονταν όμως οι Τούρκοι εξαγριωμένοι πιο πολύ παρ’ όσον ήσαν, να χύσουν περισσότερο αίμα και δάκρυα. Επρεπε λοιπόν να φύγουμε και φύγαμε όσοι μπορούσαμε. Και ήρθαμε εδώ. Θυμούμαι ακόμα, δεν είμαστε οι πρώτοι, πόσα βαπόρια καταφορτωμένα φτάσανε κατόπιν από μας. Πάμπολλα. Κι άλλοι ήρχουνταν και σε μοτόρια και σε καράβια και σε βάρκες ακόμα. Πόσοι χάθηκαν άδικα στο δρόμο. Αλίμονον! Φτάσαμε στη Ρωσσία. Σπίτια πολύ ολίγα και τρόφιμα πολύ ολιγώτερα. Μόλις ήρθαμε μεις στην παραλία αυτήν, η έλλειψις έγινε αισθητή. Πολλοί απερίσκεπτοι λέγανε να μη μας δεχθούνε.</i><br /> <i>Και έφεραν ως λόγον ισχυρόν το ψωμί, που δύσκολα έφθανε σ’ αυτούς… Και αναρχία και αταξία παντού. Και μ’ όλα ταύτα μας επήραν και μας εφιλοξένησαν. Μοιράσθηκαν τη δυστυχία μαζί μας. Ο καθένας μας βρήκε μία καμαρίτσα και εκάθησε, ένα μαγαζάκι και εδούλεψε και έβγαλε το ψωμί του».</i><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHErRQVmunWtoTw0j3jBwqXkWehms1kkGKq7fe_6FTbcXcNIi3PuTveK_RK1JsNtKv0IOmWIeDCNpeAkK9nwbQiaGKD76jM58ecYwaRlhvB_xhbPpMnnFQBMfARtpYtLefuAH-Zczcjb0/s1600/3-3-1918.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="280" data-original-width="480" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHErRQVmunWtoTw0j3jBwqXkWehms1kkGKq7fe_6FTbcXcNIi3PuTveK_RK1JsNtKv0IOmWIeDCNpeAkK9nwbQiaGKD76jM58ecYwaRlhvB_xhbPpMnnFQBMfARtpYtLefuAH-Zczcjb0/s640/3-3-1918.png" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <br /> πηγή<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </span>

Μπρεστ-Λιτόφσκ 1918: Πως οι Σοβιετικοί εγκατέλειψαν τον Πόντο στα χέρια των Τούρκων

Βλάσης Αγτζίδης Είκοσι ένα ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης (Δεκέμβρης του ’91). Το πλέον ενδιαφέρον...

Διαβάστε την συνέχεια