Το αλαλούμ του νομικισμού στα ελληνοτουρκικά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHxNk-S__SoTNq5gHXJNnULbWznWFLT__HXg-3I5sKgASNN3OVqRg_EHfU0IGL5b2_2BM2GC7b2-LK1F44xTIT9_ikkQTo7jSv8LYdcVyEd6jJL3KAImxfxzb2YovWwQuQCY3ZDxAxT8Q/s1260/thumbnail_2__21_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="716" data-original-width="1260" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHxNk-S__SoTNq5gHXJNnULbWznWFLT__HXg-3I5sKgASNN3OVqRg_EHfU0IGL5b2_2BM2GC7b2-LK1F44xTIT9_ikkQTo7jSv8LYdcVyEd6jJL3KAImxfxzb2YovWwQuQCY3ZDxAxT8Q/w640-h364/thumbnail_2__21_.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Γιώργος Σαχίνης</b><br />Επειδή έχω πήξει με τους νομικισμούς, που όλως περιέργως δικαιολογούν πάντα τις ενέργειες των άλλων , ποτέ τα δικαιώματα μας , όπως αυτά προκύπτουν από τις διεθνείς συμβάσεις, συνθήκες, το διεθνές δίκαιο και την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τους εσωτερικούς μας νόμους και το Σύνταγμα της χώρας, ορίστε κι ένας μικρός κατάλογος για όλη την νομική φιλολογία και παραφιλολογία. Προφανώς , όσοι δικαιολογούν απραξία στην δυνητική μας ΑΟΖ , την υφαλοκρηπίδα μας που ισχύει ipso facto και ab initio ανεξάρτητα από την οριοθέτηση της, λησμονούν ότι η Τουρκική ΝΑVTEX TURNHOS N/W : 1261/20-MEDITERRANEAN SEA περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων ότι <ότι το τουρκικό πλοίο πλέει μέσα στην τουρκική υφαλοκρηπίδα όπως είχε δηλωθεί στον ΓΓ/ΟΗΕ με την από 13 Νοεμβρίου 2019 επιστολή Α/74/550της Τουρκικής Μόνιμης αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ< ACTIVITY PROMULGATED WITH NAVTEX NR. FA03-1257/20 IS WITHIN TURKISH CONTINENTAL SHELF DECLARED TO UNITED NATIONS ON 13 NOV 19>. Αυτή η τουρκική επιστολή Α/74/550/13-11-2019συμπεριλαμβάνει ότι <η Τουρκία έχει νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα ipso facto and ab initio στις θαλάσσιες περιοχές της Α. Μεσογείου δυτικά της μέσης γραμμής 32 16 18 Ε>. Δηλαδή η Τουρκία όχι μόνο κάνει με πολεμικά πλοία στην Ελληνική Υφαλοκρηπίδα, αλλά και λέει παρανόμως αλλά ευθαρσώς , μέχρι και με επίσημα έγγραφα στον ΟΗΕ, ότι εδώ στην Ελλάδα με νομικισμούς υποστηρίζουν ότι εμείς δεν πρέπει να το λέμε!!!<br /><br />1.ΙΣΧΥΟΝ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΓΙΑ ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ<br /><br />-10 ΝΜ κατά το ισχύον ΠΔ 6/18-9-1931<περί καθορισμού χωρικών υδάτων όσον αφορά τα ζητήματα αεροπορίας και αστυνομίας>, στο άρθρο 2 περιλαμβάνει ότι το πλάτος χωρικών υδάτων είναι 10 μίλια από τις ακτές της επικράτειας , που εκδόθηκε βάσει εξουσιοδοτικών διατάξεων του Ν.5017/1931 περί πολιτικής αεροπορίας <,όπου το κράτος ασκεί απόλυτη κυριαρχία στα χωρικά ύδατα και στον υπερκείμενο εναέριο χώρο>.<br /><br />Ο δε Ν Ν.ΔΡΜΑ 1913(4141)/1913<Περί διάπλου και διαμονής εμπορικών πλοίων παρά Ελληνικές Ακτές και περί Αστυνομίας λιμένων και όρμων εν καιρώ πολέμου και για συμφέροντα εθνικής άμυνας < ως ελληνική θάλασσα νοείται από της ακτής έως αποστάσεως 10 νμ περιλαμβανομένη θαλάσσια ζώνη>.Aυτός ο Νόμος, κατά μία άποψη καθορίζει εύρος χωρικής θάλασσας ή κατά την άποψη Ι. Σπυρόπουλου καθορίζει εύρος συνορεύουσας ζώνης και απαιτεί έκδοση ΠΔ για να τεθεί σ εφαρμογή. βλ. Ι.Κρατερός-Ε.Στρατή, Δίκαιο Θάλασσας.<br /><br /><br />-ΑΝ 230/1936 Χωρικά ύδατα 6νμ <μη θιγομένων των εν ισχύι διατάξεων για ειδικές περιστάσεις>. Συνεπώς ισχύει το ΠΔ 6/18-9-1931.<br /><br />Επίσης κατά άρθρο 191 Κώδικα Αεροπορικού Δικαίου ισχύει το ΠΔ 6/18-9-1931 μέχρις εκδόσεως νεώτερου ΠΔ.<br /><br />-Κυρωτικός Ν.2321/1995 της ΣΔΘ 1982 –προβλέπει δικαίωμα μονομερούς άσκησης κυριαρχικού δικαιώματος επέκτασης στα 12 νμ για όλες τις ελληνικές θαλάσσιες εναέριες περιοχές , κατά τις διατάξεις άρθρου 3 ΣΔΘ 1982. Η παραπάνω προβλεπόμενη μονομερής άσκηση του κυριαρχικού της δικαιώματος επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12νμ φαίνεται να αναβάλλεται από την απειλή χρήσης βίας (<αιτία πολέμου>), που είναι διεθνές αδίκημα, κατά τις διατάξεις του άρθρου 2(4) ΧΗΕ και από τα αβάσιμα τουρκικά νομικά επιχειρήματα [ που υποστηρίχθηκαν από Τουρκία κατά ΓΣυνδιάσκεψη ΣΔΘκαι απορρίφθηκαν]κπερί συνδρομής ειδικών περιστάσεων στο Αιγαίο, που επιβάλλουν τον περιορισμό του κυριαρχικού δικαιώματος επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12νμ για να διεκδικήσει θαλάσσιες ζώνες, που δεν δικαιούται και που απαιτούν τουρκική συναίνεση για την άσκηση του παραπάνω κυριαρχικού δικαιώματος. Επίσης ούτε για οριοθέτηση απαιτείται συναίνεση διότι ελλείψει συμφωνίας αυτή γίνεται με εφαρμογή μέσης γραμμής κατά 15ΣΔΘ 1982<br /><br />2.-Υφαλοκρηπίδα Ελληνική . Ν.2289/1995 άρθρο2 παρ.1 όπως τροποποιήθηκε από Ν.4001/2011 άρθρο 156< εξωτερικό όριο υφαλοκρηπίδας είναι η μέση γραμμή κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγυτερα σημεία των ΓΒ [τόσο ηπειρωτικών όσο νησιωτικών από τις οποίες μετράται το εύρος αιγιαλίτιδας> .Έχει κατατεθεί στον ΟΗΕ και αναφέρεται σε σχετικό Πίνακα ως μονομερής οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας.<br /><br />3- ΣΗΜΕΡΑ -ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ για το ORUC REIS<br /><br />Άρθρο 111 ΣΔΘ 1982 Δικαίωμα συνεχούς καταδίωξης, αφού ειδοποιηθεί με ορατό μέσο και όχι με ηλεκτρονικό μέσο εντοπισμού για να μην έχει χρόνο να απομακρυνθεί, με πολεμικά πλοία και πολεμικά αεροσκάφη, δηλαδή έρευνα σημαίας, να γίνει ανακοπή πλού και σύλληψη πληρώματος<br /><br /><br />-όταν το ORUC REIS μέσα στα χωρικά ύδατα των 10 νμ ή μέσα στη συνορεύουσα ζώνη των 22νμ(10 και 12 ΝΜ), κατά 111παρ1ΣΔΘ 1982<br /><br />-όταν το ORUC REIS μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα των 200νμ από τις ακτές όπως έχει οριοθετηθεί, κατά 111παρ.2 ΣΔΘ 1982 εφόσον<br /><br />Η Τουρκική ΝΑVTEX TURNHOS N/W : 1261/20-MEDITERRANEAN SEA περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων ότι <ότι το τουρκικό πλοίο πλέει μέσα στην τουρκική υφαλοκρηπίδα όπως είχε δηλωθεί στον ΓΓ/ΟΗΕ με την από 13 Νοεμβρίου 2019 επιστολή Α/74/550της Τουρκικής Μόνιμης αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ< ACTIVITY PROMULGATED WITH NAVTEX NR. FA03-1257/20 IS WITHIN TURKISH CONTINENTAL SHELF DECLARED TO UNITED NATIONS ON 13 NOV 19>.<br /><br />Αυτή η τουρκική επιστολή Α/74/550/13-11-2019συμπεριλαμβάνει ότι <η Τουρκία έχει νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα ipso facto and ab initio στις θαλάσσιες περιοχές της Α. Μεσογείου δυτικά της μέσης γραμμής 32 16 18 Ε><br /><br />Η Ελληνική αντιπροσωπεία απαντά, μετά πάροδο τριών μηνών, με την 74/710/19-2-2020 επιστολή προς τον ΓΓ/ΟΗΕ ότι <η Ελλάδα βαθιά λυπάται που η Τουρκία επαναλαμβάνει στην επιστολή της τους νομικά αβάσιμους ισχυρισμούς της ότι τα όρια της υφαλοκρηπίδας της στην Α.Μεσόγειο δυτικά 32 16 18 και περιλαμβάνει γεωγραφικές συντεταγμένες για τα όρια της ισχυριζόμενης τουρκικής υφαλοκρηπίδας, <Α 74/550/ Part D of the list of geographical coordinates>… οι οποίες αγνοούν πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε αυτή την ίδια θαλάσσια περιοχή… ειδικότερα τα πλήρη δικαιώματα των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ ανεξάρτητα από το μέγεθος τους κατά 121(2) ΣΘΔ … .περαιτέρω αυτές οι παράνομες συντεταγμένες απεικονίζουν τα όρια ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας της ανίσχυρης συμφωνίας Τουρκίας με την παράνομη οντότητα Βόρεια της Κύπρου, κατά παραβίαση των Αποφάσεων 541(1983) και 550(1984)ΣΑ/ΟΗΕ. Αυτές οι συντεταγμένες είναι ανυπόστατες.<br /><br />Επιπρόσθετα οι Τουρκικοί ισχυρισμοί σχετικά με οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών δυτικά μέσης γραμμής του 28 Μεσημβρινού 28 00 00Ε και ότι τα ελληνικά νησιά σε αυτή τη περιοχή δεν έχουν θαλάσσιες ζώνες πέραν από τη θαλάσσια ζώνη της χωρικής θάλασσας είναι αντίθετη με τις διατάξεις συμβατικού και εθιμικού δικαίου και νομολογίας και παραβιάζει την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ελλάδας><br /><br />Συνεπώς εφόσον το ORUC REIS κινούμενο σύμφωνα με το περιεχόμενο 74/550/13-11-2019 -με τους ισχυρισμούς περί πλού εντός τουρκικής υφαλοκρηπίδας και βάσει των αναφερόμενων παράνομων συντεταγμένων- παραβιάζει την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ελλάδας> όπως υποστηρίζει η ελληνιδα μόνιμη αντιπρόσωπος κ. Θεοφίλη στην 74/710/19-2-2020 επιστολή προς τον ΓΓ/ΟΗΕ για το περιεχόμενο της τουρκικής επιστολής 74/550/13-11-2019.<br /><br />Τέλος η μόνιμη αντιπρόσωπος μας στον ΟΗΕ στις 12-08-2020 με επιστολή της για τις τότε παραβιάσεις του Oruc Reisμε τις γνωστές navtex της Τουρκίας αναφέρει : «… Θα ήθελα να τονίσω ότι η πρόσφατη αποστολή τουρκικού ερευνητικού/ερευνητικού σκάφους με σκοπό τη διεξαγωγή σεισμικών δραστηριοτήτων σε περιοχή που εμπίπτει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα συνιστά από μόνη της σαφή παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας επί της υφαλοκρηπίδας της, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 77 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, που αντικατοπτρίζει το εθιμικό διεθνές δίκαιο.<br /><br />Συνιστά επίσης κατάφωρη παραβίαση του άρθρου 121 παράγραφος 2 της Σύμβασης, σύμφωνα με το οποίο τα νησιά δημιουργούν θαλάσσιες ζώνες (υφαλοκρηπίδα/Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) πέραν των χωρικών τους υδάτων όπως κάθε άλλη χερσαία επικράτεια. Δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει ab initio και ipso facto κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας της, συμπεριλαμβανομένης της εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των φυσικών της πόρων, οι παραπάνω δραστηριότητες από την Τουρκία δεν δημιουργούν καμία νομική συνέπεια στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας ούτε προδικάζουν τα δικαιώματα αυτά με οποιονδήποτε τρόπο. Από την άποψη αυτή, υπενθυμίζω τη ρηματική μας διακοίνωση της 8ης Μαΐου 2012 με την οποία καταχωρήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη η νομοθεσία που καθορίζει τα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (βλ. Law of the Sea Bulletin, τόμος 79, σ. 14).»…<div><br /></div><div><a href="https://www.neakriti.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το αλαλούμ του νομικισμού στα ελληνοτουρκικά

Γιώργος Σαχίνης Επειδή έχω πήξει με τους νομικισμούς, που όλως περιέργως δικαιολογούν πάντα τις ενέργειες των άλλων , ποτέ τα δικαιώματα μας...

Διαβάστε την συνέχεια

Κατεχομένων εκλογές: Ευκαιρίες και κίνδυνοι για το Κυπριακό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8y4Lp-7n8weljsE92yA8aJ8yRqWksNnn-B0Vgzjv_boyvTJacRLjJw843FC9ZeP50aA__JnhdR_2KE9CPesghsTLqFnxVKd9cyh3w8uNbwpWJimC_jtRAeo0GmLICHXMR4ZiQX-FN7UI/s630/%25CE%2595%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8y4Lp-7n8weljsE92yA8aJ8yRqWksNnn-B0Vgzjv_boyvTJacRLjJw843FC9ZeP50aA__JnhdR_2KE9CPesghsTLqFnxVKd9cyh3w8uNbwpWJimC_jtRAeo0GmLICHXMR4ZiQX-FN7UI/w640-h426/%25CE%2595%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581.jpeg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;">    <span style="font-weight: normal;">Τι Ακιντζί, τι Τατάρ</span></h3><b>Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης</b> Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής<br /><br />Εν μέσω εξελίξεων που άπτονται τουρκικών δρομολογήσεων και προκλήσεων που αφορούν εν προκειμένω στο άνοιγμα της πόλης της Αμμοχώστου και δη των Βαρωσίων, ολοκληρώθηκε ο δεύτερος γύρος των εκλογών στο ψευδοκράτος, κατά ταύτα δε στην κατεχόμενη βόρεια περιοχή της Κύπρου.<br /><br />Η Τουρκία επέλεξε να στηρίξει προδήλως μεταξύ των δύο υποψηφίων τον απολύτως εξαρτώμενο από την ίδια, ΕρσίνΤατάρ, έναντι του θεωρούμενου και ως φιλοκύπριου και κατά το δυνατόν αποστασιοποιημένου από την Άγκυρα, Μουσταφά Ακιντζί.<br /><br />Επομένως, η κυρίαρχη διαφορά των δυο υποψηφίων δεν παραπέμπει στις προγραμματικές τους διαθέσεις έναντι της τουρκοκυπριακής κοινότητας τόσο, όσο στον βαθμό εξάρτησης του ενός και του άλλου από τις καθοδηγητικές, παρεμβατικές λειτουργίες της Άγκυρας.<br /><br />Σημειώνεται για του λόγου το αληθές πως ο Μουσταφά Ακιντζί εκπροσωπεί περισσότερο την παλαιόθεν υφιστάμενη ως παράσταση παρουσίας τουρκοκυπριακή κοινότητα, συνθήκη που σήμερα έχει αλλοτριωθεί τα μάλα από τον εποικισμό, ενώ ο Ερσίν Τατάρ θεωρείται ως ο ενσαρκώνων τη βούληση της Αγκύρας, εκπροσωπών ταυτόχρονα πρωτίστως την πολιτική θέληση των εποίκων.<br /><br />Σε τμήμα της ελλαδικής δημοσιότητας, όπως και της των Ελλήνων της Κύπρου, καλλιεργείται η αντίληψη ότι η νίκη του Τατάρ θα ενδυναμώσει μια στρατηγική διχοτόμησης, ενώ αντιθέτως εάν προέκυπτε νίκη του Μουσταφά Ακιντζί αυτή θα ευνοούσε μια «θετική» πορεία των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού, κατά τα πρότυπα παλαιόθεν υφισταμένων σχεδίων στο πλαίσιο πάντοτε της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.<br /><br />Η παραπάνω αντίληψη προβάλλεται ως ρηχή αναφορικά προς την προσέγγιση της πραγματικότητας, διότι η στρατηγική της Τουρκίας, που αποβλέπει στη φινλανδοποίηση της Κύπρου, δηλαδή στον στρατηγικό έλεγχό της ως συνέχεια της λύσης, εξυπηρετείται πλήρως από μια λύση διζωνικής δικοινοτικής διάστασης, όπου η Άγκυρα θα ήταν σε θέση να ελέγχει απολύτως τον Βορρά και να επηρεάζει τον Νότο, καθορίζοντας εν προκειμένω διά της ευάλωτης διάρθρωσης της κεντρικής εξουσίας την πορεία των αποφάσεων της ομοσπονδιακής δομής.<br /><br />Αντιθέτως, το σενάριο μιας διχοτόμησης, που για ορισμένους προβάλλει ως εφιάλτης και παραπέμπει στον εξαναγκασμό υιοθέτησης μιας λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, παραβλέποντας τις αδυναμίες αποτελεσματικής λειτουργίας των ομοσπονδιακών δομών, αλλά και αγνοώντας στο πλαίσιο των υπό συζήτηση σχεδίων, βασικά στοιχεία του ευρωπαϊκού κεκτημένου ως κράτους δικαίου, που σημαίνει ανθρώπινα δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες και εφαρμογή της δημοκρατικής αρχής του ένας άνθρωπος - μία ψήφος, δεν εξυπηρετεί τους τουρκικούς σχεδιασμούς για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.<br /><br />Η Τουρκία, των ανωτέρω δεδομένων, ουδόλως επιδιώκει τη διχοτόμηση, διότι δι’ αυτής το βόρειο κομμάτι θα τουρκοποιείτο μεν απολύτως και θα συνιστούσε de facto τμήμα του τουρκικού κράτους, ο νότος, όμως, για λόγους πρωτίστως επιβίωσης, θα επιδίωκε παντί τρόπο την ενσωμάτωσή του με τον ελλαδικό κορμό και επομένως το Κυπριακό Πρόβλημα πιθανότατα θα οδηγείτο εν τοις πράγμασι στο παλαιόθεν εκπονηθέν σχέδιο περί διπλής ενώσεως.<br /><br />Το παραπάνω σενάριο, απευκταίο εν προκειμένω ως προς την επιταγή διεκδίκησης της αποκατάστασης της διεθνούς νομιμότητας στη μεγαλόνησο, θα συνιστούσε εφιαλτικό σκηνικό για την Άγκυρα, ακυρώνοντας έτσι τα σχέδιά της για εμπέδωση συνθηκών ελέγχου ολόκληρης της μεγαλονήσου. Ως εκ τούτου, η ανωτέρω σεναριακή διάσταση πολιτικής θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως παραπλανητικό σκηνικό υλοποίησης πολιτικών, τιθέμενο κατά ταύτα εκτός πλαισίου ρεαλιστικών σχημάτων, ανεξαρτήτως του ποιος εκ των δυο υποψηφίων, Ακιντζί ή Τατάρ, θα εκλεγεί.<br /><br />Ούτως ή άλλως και στην περίπτωση της ηγεσίας Ακιντζί, οι επιλογές του ιδίου ή και οιουδήποτε άλλου είναι εξαιρετικά περιορισμένες, καθότι τον πρώτο λόγο στις διαπραγματεύσεις και όχι μόνο τον έχει κυρίαρχα και απολύτως η Άγκυρα.<br /><br />Η οποιαδήποτε εξέλιξη πρόκειται να λάβει χώρα σε σχέση με την κατεχόμενη βόρεια περιοχή της Κύπρου καθορίζεται απολύτως και αναντιρρήτως από τον Τούρκο Πρόεδρο και ουδέν πέραν τούτου.<br /><br />Επομένως και εν κατακλείδι, η διλημματική διάσταση της επιλογής μεταξύ Ακιντζί και Τατάρ δεν αντανακλά μια πραγματικότητα ουσιαστικού προβληματισμού, αλλά κατ’ ουσίαν παραπέμπει στη μια περίπτωση σε μιαν ανοιχτή και εξόφθαλμη αποδοχή και ενθάρρυνση τουρκικής παρέμβασης, ενώ στην άλλη περίπτωση η τουρκική παρέμβαση πραγματώνεται συγκεκαλυμμένα, εφαρμοζόμενη εν τέλει και διά της ισχύος.<div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κατεχομένων εκλογές: Ευκαιρίες και κίνδυνοι για το Κυπριακό

    Τι Ακιντζί, τι Τατάρ Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Εν μέσω εξελίξεων που άπτονται τουρκικών δρομολογήσεων κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρθρο-σοκ από σύμβουλο του ΕΛΙΑΜΕΠ: «Πρέπει να υποταχθούμε στην Τουρκία - Δώστε τα όλα βυθό & βραχονησίδες»

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd05e7XiPtnNG8cUEkQkfswa_b21Q-YxdkDevIJZqBTl7suY2U0KQFqkR6eMeZn4WJk6zv_ZAgWbRLJ2F2sw-WDhaeIueAk7jwwHz47IrWGtbp_9u0D1-qhwPhE375WwM5QH8tMx4U7vQ/s1366/eliamep.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd05e7XiPtnNG8cUEkQkfswa_b21Q-YxdkDevIJZqBTl7suY2U0KQFqkR6eMeZn4WJk6zv_ZAgWbRLJ2F2sw-WDhaeIueAk7jwwHz47IrWGtbp_9u0D1-qhwPhE375WwM5QH8tMx4U7vQ/w640-h282/eliamep.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αυτά συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό;</span></h3>Άρθρο-σοκ από το μέλος του συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ και καθηγητή στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκο Μαραντζίδη το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», καλεί την Ελλάδα να «φινλανδοποιηθεί» οικειοθελώς, δηλαδή να δώσει τα πάντα στην Τουρκία και να σταματήσει να έχει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.<br /><br />Ουσιαστικά ο κ.Μαραντζίδης καλεί την Ελλάδα να δώσει στην Τουρκία ό,τι της ζητάει όπως έδωσε ο ΠΑΟΚ τον Πέλκα στην Φενέρμπαχτσέ, ώστε να «αφοσιωθεί» στην εσωτερική πολιτική.<br /><br />Υπενθυμίζουμε πως ο πρώην Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Ντόκος, είναι ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού, με το ΕΛΙΑΜΕΠ να αποτελεί ουσιαστικά τη «ραχοκοκαλιά» της σκέψης της εξωτερικής πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς συμβούλιο εθνικής ασφαλείας, δεν υπάρχει.<br /><br />Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το άρθρο του κ.Μαραντζίδη με τίτλο <b><a href="https://www.kathimerini.gr/opinion/561121756/o-pelkas-sti-fenermpachtse/">«Ο Πέλκας στη Φενέρμπαχτσε» :</a> </b><br /><br />«Οι δυτικοί αντιμετωπίζουν «ψυχρά» την Τουρκία ως μια σοβαρή δύναμη και μεγάλη αγορά. Εμείς γιατί δεν προσπαθούμε να κάνουμε το ίδιο; Γιατί πρέπει να έχουμε εθνική στρατηγική το ψυχόδραμα;<br /><br />Να τσακωνόμαστε διαρκώς για βραχονησίδες και για μερικά χιλιόμετρα βυθού, που κανείς δεν ξέρει αν ποτέ θα αξιοποιηθούν. Γιατί ζούμε διαρκώς με μύθους και βέβαια με περίσσεια υποκρισία, για το τι είναι ωφέλιμο και τι όχι στη σχέση μας με την Τουρκία»;<br /><br />«Ακούω και διαβάζω περί κινδύνου φινλανδοποίησης της χώρας μας. Για τους μη μυημένους, ο υποτιμητικός όρος αυτός της διεθνούς πολιτικής αναφέρεται στη στάση ευμενούς ουδετερότητας της Φινλανδίας έναντι της Σοβιετικής Ενωσης μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.<br /><br />Ουσιαστικά, υποδηλώνει μια κατάσταση διακρατικών σχέσεων στην οποία μια μικρότερη χώρα προσαρμόζει την εξωτερική της πολιτική έναντι μιας γειτονικής μεγαλύτερης υπό τον φόβο πιθανής σύρραξης, από την οποία θα είχε περισσότερα να χάσει. Θα μπορούσα να αναπτύξω εκτενώς γιατί το πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου ήταν διαφορετικό από το σημερινό και γιατί η Ελλάδα ως χώρα-μέλος της Ε.Ε. δεν διατρέχει κίνδυνο φινλανδοποίησης. Για την ουσία της συζήτησης όμως θα σηκώσω το γάντι.<br /><br />Θα φινλανδοποιηθούμε λοιπόν; Μάλιστα! Ε και;»<br /><br />«Η υπερηφάνεια των εθνών βρίσκεται στην ποιότητα ζωής, στους θεσμούς, στο κράτος δικαίου, στις ελευθερίες των πολιτών· όχι στους στόλους και τις στολές. Η φτώχεια φέρνει την εθνική ταπείνωση όχι η οικονομική συνεργασία.<br /><br />Μπορούμε οι Ελληνες να ανεβούμε βιοτικό επίπεδο; Να γίνουμε Φινλανδοί στην οικονομία, τη Δημοκρατία, την εκπαίδευση, την υγεία; Κι αν αυτά σημαίνουν πως πρέπει να συνεργαστούμε με τον ιδιότροπο γείτονά μας, ας βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε».<br /><br />Μάλλον ο κ.Μαραντζίδης αγνοεί πως η Φινλανδία, «φινλανδοποιήθηκε» μετά από πόλεμο με την ΕΣΣΔ στον οποίο ηττήθηκε, πως είχε τις ΗΠΑ να εγγυούνται την ουδετερότητα της και πως τα ζητήματα που έθετε η ΕΣΣΔ στην Φινλανδία ήταν κυρίως αμυντικού προσανατολισμού (να μην μπει στο ΝΑΤΟ κτλπ). Επίσης η κομμουνιστική ΕΣΣΔ δεν έχει σχέση με την οικονομική δυναμική της Τουρκίας.<br /><br />Άραγε τέτοιου είδους συμβουλές φτάνουν στ' αυτιά του πρωθυπουργού και τέτοια μαθήματα διδάσκονται οι φοιτητές στα ελληνικά πανεπιστήμια; <div><br /></div><div><a href="https://www.pronews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Άρθρο-σοκ από σύμβουλο του ΕΛΙΑΜΕΠ: «Πρέπει να υποταχθούμε στην Τουρκία - Δώστε τα όλα βυθό & βραχονησίδες»

Αυτά συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό; Άρθρο-σοκ από το μέλος του συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ και καθηγητή στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκο Μαραντζίδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατηγική αναμονή ή στρατηγικός ραγιαδισμός;

<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYdsiw2zUXV-hrqRu9QgVxeD6CAba7ByFmQpNy5F5LTR2P18Adf6irp1_qdBNiezKMh2jv8QlpwAanFyBLcEVP1vz33EbQ5zojlLbRNO-umS-w5c0p22GOZNinQCPwKdoXhyphenhyphenvcue4KjPA/s758/omilia-reuma.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYdsiw2zUXV-hrqRu9QgVxeD6CAba7ByFmQpNy5F5LTR2P18Adf6irp1_qdBNiezKMh2jv8QlpwAanFyBLcEVP1vz33EbQ5zojlLbRNO-umS-w5c0p22GOZNinQCPwKdoXhyphenhyphenvcue4KjPA/w640-h338/omilia-reuma.jpg" width="640" /></a></div><br /><b>Τζήμας Θέμης</b><br />Στο σχετικό άρθρο του, ο καθηγητής κος Μαργαρίτης αναλύει πόσο γρήγορα και ύποπτα κατέρρευσαν οι ελληνικές κόκκινες γραμμές στα ελληνοτουρκικά. Το ερώτημα είναι κρίσιμο καθώς αφορά την επιβίωση του Ελληνισμού. Οι Αρμένιοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ κρίνεται η ύπαρξή τους. Εμείς ακόμα δε συνειδητοποιούμε ότι στο Αιγαίο κρίνεται η ύπαρξη του κράτους μας ή η μετατροπή του σε νέο-οθωμανικό, άτυπο, σαντζάκι.<br /><br />Ο λόγος δεν εντοπίζεται στην ανοησία και στην ανικανότητα απλώς, αλλά σε αυτό που από τον Γιώργο Δελαστίκ και από τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε περιγραφεί, με διαφορετικούς σχετικά τρόπους και σε άλλες χρονικές στιγμές, ως άλωση της πολιτικής και μιντιακής ελίτ από ξένες δυνάμεις και ειδικότερα από τις ΗΠΑ. Η ελληνική κυβέρνηση είναι ιδεολογικά διαποτισμένη από μία αντίληψη, η οποία την οδηγεί να υπηρετεί κυρίως ξένα και όχι εθνικά συμφέροντα, ακόμα και έτσι όπως μια σοβαρή εθνική αστική τάξη, θα όριζε τα εθνικά συμφέροντα.<br /><br />Η κατάρρευση των κόκκινων γραμμών, με άλλα λόγια, παίρνει τη μορφή –δια στόματος Γεραπετρίτη και άρα Μητσοτάκη– της εγκατάλειψης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και της αποδοχής τετελεσμένων εις βάρος της οιονεί κυριαρχίας μας. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί συνέπεια της εξάρτησης και της συρρίκνωσης της κυριαρχίας της πατρίδας μας προς όφελος ξένων επικυρίαρχων, των ΗΠΑ πρώτον και της Γερμανίας δεύτερον.<br /><br />Θα μπορούσε να πει κανείς ότι λανθάνουμε όσοι καταγγέλλουμε τα παραπάνω και ότι στην πραγματικότητα, η ελληνική κυβέρνηση παίζει το κινεζικό παιχνίδι της στρατηγικής και ενεργητικής αναμονής. Αυτή θα ήταν όντως η επιλογή και θα ήταν μάλιστα και σωστή, αν κερδίζαμε χρόνο έναντι της Τουρκίας.<div><br />Στρατηγικός ραγιαδισμός<br /><br />Αν προβαίναμε σε στρατηγικές στρατιωτικές συμμαχίες προς όφελος και της Ελλάδας, σε τάχιστους εξοπλισμούς, αν "ματώναμε" την Τουρκία, με πολλούς και με διαφορετικούς τρόπους, στα διάφορα μέτωπα. Αν συσφίγγαμε σχέσεις με την Ρωσία και με την Κίνα, αν μπλοκάραμε την ΕΕ στην εξωτερική της πολιτική, έως ότου κερδίζαμε κάτι ουσιαστικό από πλευράς κυρώσεων, τότε ναι, θα κερδίζαμε χρόνο.<br /><br />Σήμερα δε συμβαίνει τίποτα από όλα αυτά. Αντί για στρατηγική, ενεργητική αναμονή έχουμε στρατηγικό, παθητικό ραγιαδισμό. Η Ελλάδα ως χώρα εξευτελίζεται εξαιτίας της κυβέρνησής της. Ορίζει κόκκινες γραμμές και μετά τις εγκαταλείπει. Αρνείται να υπερασπιστεί τα δικαιώματα που διαθέτει κάθε άλλο κυρίαρχο κράτος. Πηγαίνει στην ΕΕ και γυρίζει με άδεια χέρια.<br /><br />Δέχεται να μαζεύεται ένας μικρός πολεμικός στόλος στα λίγα ναυτικά μίλια από το νησί που εποφθαλμιά η Τουρκία, χωρίς την παραμικρή προληπτική δράση απέναντι σε, εξόφθαλμα, επιθετικές κινήσεις. Όλα αυτά, ελπίζοντας να εκλεγεί ο υποψήφιος των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Μέχρι τότε, χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο, ελπίζοντας ότι το κακό θα φύγει.<br /><br />Τι θα γίνει, λοιπόν, όταν γεωτρύπανο της Τουρκίας θα αποπειραθεί γεωτρήσεις έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα των έξι μιλίων; Θα καταστούμε ο διεθνής περίγελως με το να υπογράφουμε συμφωνίες με γειτονικά κράτη και μετά να τρυπάει στα ίδια μέρη μια άλλη, τρίτη χώρα; Θα απαντήσουμε στρατιωτικά για ένα ζήτημα, για το οποίο οι ίδιοι διαμηνύσαμε ότι δεν παραβιάζει κόκκινες γραμμές;<br /><br />Το πρόβλημα έχει βαθιές ρίζες<br /><br />Δυστυχώς, ο ραγιαδισμός έχει βαθιές ρίζες στην Ελλάδα. Αυτό που σε άλλες χώρες ήταν κατευνασμός, στα καθ’ ημάς λαμβάνει τη μορφή ενός βαθέος αισθήματος μειονεξίας και υποταγής. Οδηγεί στην αναζήτηση έξωθεν σωτήρων –δια της πατρωνίας– ή και στην άρνηση του ρίσκου της ελευθερίας και της κυριαρχίας.<br /><br />Την τελευταία 25ετία ενδύθηκε το μανδύα του εκσυγχρονισμού και της προσχώρησης σε μια "οικογένεια" που δεν υπήρχε ποτέ (στην ΕΕ), όπως και της εναπόθεσης της κυριαρχίας μας στις διαθέσεις του όποιου προέδρου των ΗΠΑ. Όσο δε, αποτυγχάνει ο ραγιαδισμός τόσο "δαγκώνει", προκειμένου να πείσει ότι η μόνη λογική είναι αυτή της εθελούσιας ήττας και της παράδοσης.<br /><br />Είναι καταπληκτικό: λίγες μέρες πριν, οι υπουργοί της κυβέρνησης εγκατέλειπαν επισήμως τον κυπριακό Ελληνισμό και κυριολεκτικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Μπορεί κανείς να πιστεύει ότι αυτοί οι άνθρωποι και αυτές οι δυνάμεις θα υπερασπιστούν ακόμα και την κυριαρχία, δηλαδή τα χωρικά ύδατα, τα εδάφη, τον εθνικό εναέριο χώρο;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Στρατηγική αναμονή ή στρατηγικός ραγιαδισμός;

Τζήμας Θέμης Στο σχετικό άρθρο του, ο καθηγητής κος Μαργαρίτης αναλύει πόσο γρήγορα και ύποπτα κατέρρευσαν οι ελληνικές κόκκινες γραμμές στα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Τουρκία του Ερντογάν ξαναγίνεται "μεγάλος ασθενής"

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL40ID0fqA662JOpe-6RW2eN27Ro8neBiKWj_KRKfCwbQYDEwze1nN-Jz9Hk6IhyphenhyphenOaXLxummixyI3TPNp9r7L6WXg4uLt3eO9rmaz1SK_M6SZ7FnzrgP6GEoNEnj2x5oGR5CqYa-zSViA/s758/ottoman-erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL40ID0fqA662JOpe-6RW2eN27Ro8neBiKWj_KRKfCwbQYDEwze1nN-Jz9Hk6IhyphenhyphenOaXLxummixyI3TPNp9r7L6WXg4uLt3eO9rmaz1SK_M6SZ7FnzrgP6GEoNEnj2x5oGR5CqYa-zSViA/w640-h338/ottoman-erdogan.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Συρίγος Άγγελος</b><br />«Έχουμε στα χέρια μας έναν σοβαρά άρρωστο άνθρωπο. Θα είναι μεγάλη ατυχία εάν κάποια από αυτές τις μέρες γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας, ειδικά πριν γίνουν οι απαραίτητες συνεννοήσεις». Η φράση αποδίδεται στον Τσάρο Νικόλαο. Συνομιλούσε το 1853 με τον Βρετανό πρέσβη στην Αγία Πετρούπολη για το μέλλον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.<br /><br />Έκτοτε καθιερώθηκε στη διεθνή διπλωματία ο όρος "μεγάλος ασθενής" που αφορούσε στην Τουρκία. Ο φόβος ότι ο διαμελισμός της θα απέφερε σημαντικά οφέλη σε κάποια από τις Μεγάλες Δυνάμεις, οδήγησε σε τεχνητή παράταση της ζωής της αυτοκρατορίας. Έως ότου ήλθε η θύελλα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τα σάρωσε όλα.<br /><br />Έναν αιώνα μετά, ο άνθρωπος που αισθάνεται ως ο ηγέτης μίας συρρικνωμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και δηλώνει ευθέως ότι θέλει να ανατρέψει την Συνθήκη της Λωζάννης, ξαναφέρνει τη χώρα του στην κατάσταση του μεγάλου ασθενούς. Η Τουρκία δεν είναι πλέον μόνον πρόβλημα της Ελλάδας και της Κύπρου. Συνιστά συστημικό κίνδυνο για την ασφάλεια της Ευρώπης.<br /><br />Ήδη έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις στη Δύση για τα προβλήματα που θα δημιουργήσει στο διεθνές σύστημα ο καταρρέων Ερντογάν. Πώς θα ελεγχθούν τα εκατομμύρια προσφύγων που ζουν στην χώρα του; Τί θα γίνει με τις υπό τουρκικό έλεγχο περιοχές της Συρίας που είναι γεμάτες τζιχαντιστές; Πώς θα αντιδράσει η Ρωσία; Ποιος θα καλύψει το κενό που θα δημιουργηθεί στην δυτική Λιβύη;<br /><br />Όμως, όπως και στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος, έτσι και τώρα, το πρόβλημα είναι το περιεχόμενο των "απαραίτητων συνεννοήσεων" μεταξύ των δυτικών δυνάμεων. Καταφανής δείκτης της καταστάσεως είναι οι σύνοδοι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Όλοι ομονοούν ότι η τουρκική συμπεριφορά είναι απαράδεκτη. Διαφωνούν ως προς το δέον γενέσθαι.<br /><br />Λύση το εμπάργκο όπλων<br /><br />Αυτές είναι οι συνθήκες υπό τις οποίες η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή, που θα συνεχιστεί εντονότερη μετά τις αμερικανικές εκλογές. Ορθώς στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ο Έλληνας πρωθυπουργός έθεσε το θέμα του εμπάργκο πωλήσεως όπλων στην Τουρκία. Δεν ανήκει στις αρμοδιότητες της ΕΕ, όμως, μπορεί να αποφασισθεί από το κάθε κράτος-μέλος. Είναι βέβαιον ότι θα επηρεάσει την Τουρκία πολύ περισσότερο π.χ. από τις ευρωπαϊκές κυρώσεις που παρουσιάστηκαν τον Αύγουστο από τον αρμόδιο επίτροπο Μπορέλ.<br /><br />Η τουρκική πολεμική βιομηχανία έχει κάνει τεράστια βήματα τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Εξακολουθεί να εξαρτάται, όμως, σε μεγάλο βαθμό από τις δυτικές χώρες στα συστήματα υψηλής τεχνολογίας. Το τεθωρακισμένο "Αλτάι" χρειάζεται κινητήρες της γερμανικής εταιρείας Rhein Metal για να κινηθεί. Το αεροπλανοφόρο "Anadolu" ναυπηγείται επί τη βάσει ισπανικών σχεδίων. Το επιθετικό ελικόπτερο Τ129 βασίζεται στο αντίστοιχο της ιταλικής εταιρείας Αγκούστα.<br /><br />Ήδη δύο μη ευρωπαϊκές χώρες, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, έχουν απαγορεύσει την εξαγωγή οπλικών συστημάτων στην Τουρκία. Οι ΗΠΑ εξοβέλισαν την Τουρκία από το πρόγραμμα των αεροσκαφών F-35. Ο Καναδάς, μετά την τουρκική εμπλοκή στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ανακοίνωσε στις 5 Οκτωβρίου ότι απαγορεύει την εξαγωγή οπτικών συστημάτων και λέιζερ υψηλής ακριβείας, που χρησιμοποιούνται στα τουρκικά drones.<br /><br />Οι πωλήσεις αυτών των συστημάτων ανήλθαν μετά το 2017 στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν των 300 εκατ. ευρώ. Ας σημειωθεί ότι ο Καναδάς επικαλέσθηκε την παραβίαση της Συνθήκης του ΟΗΕ για το Εμπόριο Όπλων. Την έχουν κυρώσει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και αφορά στο διεθνές εμπόριο συμβατικών όπλων.<div><br />Η "ευγένεια" της ΕΕ<br /><br />Παρά ταύτα, η Γερμανία ανακοίνωσε τον Ιούλιο του 2020 ότι θα περιορίσει τις εξαγωγές οπλικών συστημάτων στην Τουρκία, πλην αυτών που αφορούν σε ναυτικούς εξοπλισμούς. Προφανώς η εξαίρεση συνδέεται με τα έξι υποβρύχια τύπου "214" που κατασκευάζονται στην Τουρκία από το 2015, βάσει σχεδίων και αδειών της γερμανικής εταιρείας Thyssenkrupp. Είναι, επίσης, άγνωστο εάν τα τουρκικά drones χρησιμοποιούν τεχνολογία και από ευρωπαϊκές χώρες. Παλαιότερα έφεραν γερμανικές μηχανές, τώρα χρησιμοποιούν και ουκρανικές.<br /><br />Μέχρι να αποφασίσει η Δύση τι θα κάνει με τον "μεγάλο ασθενή", πρέπει η Ελλάδα να περιορίσει τον κίνδυνο στρατιωτικού επεισοδίου και μέσω του εμπάργκο όπλων. Τέλος, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η κρίση με την Τουρκία δεν είναι αγώνας ταχύτητας. Ο Ερντογάν θέλει να τον αντιμετωπίζει έτσι, αλλά στην πραγματικότητα είναι μαραθώνιος. Οι κινήσεις γίνονται με το βλέμμα στον τερματισμό και όχι στην τακτική κίνηση της επόμενης ώρας.<br /><br />Υ.Γ. Ο Βρετανός πρέσβης φέρεται να είχε απαντήσει στον Τσάρο το 1853 ότι «ο γενναιόδωρος και ισχυρός άνδρας οφείλει να αντιμετωπίζει με ευγένεια τον άρρωστο και αδύναμο άνθρωπο». Στην ίδια "ευγένεια" αρκετών κρατών-μελών της ΕΕ, σκοντάφτουμε το 2020 στα διάφορα Ευρωπαϊκά Συμβούλια.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Γιατί η Τουρκία του Ερντογάν ξαναγίνεται "μεγάλος ασθενής"

Συρίγος Άγγελος «Έχουμε στα χέρια μας έναν σοβαρά άρρωστο άνθρωπο. Θα είναι μεγάλη ατυχία εάν κάποια από αυτές τις μέρες γλιστρήσει μέσα από...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευρασιανισμό ΟΧΙ Πανευρώπη ΝΑΙ… Μια μετεξέλιξη της Ρωσίας, συμβατή και με το ελληνικό εθνικό συμφέρον

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmuqqcNebkK8GAZceau245qtWOjogt8hJya_pNMzZMw3oCFGyM-_kIVZHbrUd2oJzoBH01by6Ir0SSfA8tknnZaeLTsL-4McNSkzFRtmWTOQ42_bvVTdzWM7psdWPLFlLam-GuZh_b89Q/s790/kremlino.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmuqqcNebkK8GAZceau245qtWOjogt8hJya_pNMzZMw3oCFGyM-_kIVZHbrUd2oJzoBH01by6Ir0SSfA8tknnZaeLTsL-4McNSkzFRtmWTOQ42_bvVTdzWM7psdWPLFlLam-GuZh_b89Q/w640-h324/kremlino.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Τα τελευταία χρόνια, έχει μεγαλώσει η σύγχυση στην Ελλάδα και την ελληνική κοινή γνώμη, σχετικά με τις σχέσεις Ρωσίας Τουρκίας και Ελλάδας.Τα πράγματα έμοιαζαν σχετικά εύκολα όσο Τουρκία και Ρωσία συγκρούονταν στη Συρία αλλά έπαψε να είναι από τη στιγμή που άρχισαν να συνεργάζονται, μετά το 2016. Έτσι, παράλληλα με την έντονη αποδοκιμασία της γερμανικής αλλά και της αμερικανικής πολιτικής, είμαστε υποχρεωμένοι να καταδεικνύουμε τις αρνητικές συνέπειες της συμμαχίας Πούτιν και Ερντογάν για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.<br /><br />Του <b>Γιώργου Καραμπελιά</b><br /><br />Και αυτό θέλουν να το συγκαλύψει ένα σημαντικό τμήμα οπαδών της Ρωσίας οι οποίοι ανήκουν σε όλα τα πιθανά και απίθανα περιβάλλοντα. Από την άκρα δεξιά και τον ορθόδοξο χώρο έως την άκρα αριστερά προβάλλεται μία πολιτική άκριτης υπεράσπισης της Ρωσίας και των επιλογών της, παρά τις συχνά αρνητικές για τα εθνικά μας συμφέροντα θέσεις της. Οι πλέον θρασείς ή οι πλέον αφελείς, φθάνουν μάλιστα να υποστηρίζουν πως η Ελλάδα η Ρωσία και η Τουρκία θα πρέπει «να τα βρουν» απέναντι στους δυτικούς, σύμφωνα με το παλιό κουκουέδικο αφήγημα, παραγνωρίζοντας ή αποσιωπώντας τον τουρκικό επεκτατισμό.<br /><br />Οι περισσότεροι το πράττουν «διά της παραλείψεως». Δηλαδή, αποσιωπούν ρωσικές θέσεις και ενέργειες που στηρίζουν την Τουρκία, όπως έγινε ακόμα και με την Αγία Σοφία, και από την άλλη επιτίθενται αποκλειστικά, ενάντια σε ορισμένες στις χώρες της Δύσης και την ελληνική κυβέρνηση – εξάλλου υπάρχουν και πολλά για να τους καταμαρτυρήσει κανείς μια και επιτρέπουν τον τουρκικό επεκτατισμό.<br /><br />Το εγχείρημα λοιπόν καθίσταται ιδιαίτερα εύκολο μια και απλώς αποσιωπάται η ανάλογη ή και ακόμα χειρότερη τοποθέτηση της Ρωσίας. Έτσι, από το πρωί μέχρι το βράδυ, καταγγέλλουν και ορθώς τη Δύση και την Ευρωπαϊκή Ένωση διότι περιορίζονται σε φραστικές καταδίκες καθώς και την υποχωρητική ελληνική κυβέρνηση. Αποκρύπτουν όμως τη στάση της Ρωσίας που δεν βάζει κανένα φραγμό στην τουρκική επιθετικότητα ούτε καν φραστικά.<br /><br />Κάτι ανάλογο είχε συμβεί με την Κύπρο και την τουρκική εισβολή. Εμείς μιλάμε μονίμως, και δικαίως, για τον Κίσινγκερ αλλά αποκρύπτουμε το γεγονός ότι η Ρωσία έδωσε τότε το οκέι στον Ετσεβίτ για να εισβάλει στην Κύπρο. Κάποιοι από τους κυνικότερους ή τους αφελέστερους συμπληρώνουν πως, εάν είχαμε εγκαταλείψει, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, τότε και μόνο θα μας προστάτευε η Ρωσία. «Καλά να πάθουν» λοιπόν οι Έλληνες.<br /><br />Μάλιστα, εάν προσέξει κανείς, τα βέλη των υποστηρικτών της συμμαχίας Πούτιν-Ερντογάν δεν στρέφονται ιδιαίτερα εναντίον της πλέον εχθρικής προς την Ελλάδα ευρωπαϊκής χώρας, της Γερμανίας αλλά έχουν ως προνομιακό στόχο τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τον… Μητσοτάκη. Και δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να το ερμηνεύσουμε. Διότι η Ρωσία έχει στενές σχέσεις με τη Γερμανία και, μετά την απόπειρα κατά του Ναβάλνυ, διακυβεύεται ο North Stream 2. Ένας ακόμα λόγος ώστε Ρωσία και Γερμανία να “αντιπαθούν” τον Εastmed και να συντάσσονται με την Τουρκία, ενάντια στο ελληνο-αιγυπτιακό σύμφωνο οριοθέτησης ΑΟΖ.<br /><br />Μια αδιέξοδη αυτοκρατορική πολιτική<div><br />Η πολιτική της προσέγγισης Ρωσίας-Τουρκίας είναι συνέπεια μιας αυτοκρατορικής-ευρασιανικής πολιτικής σε αντίθεση με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του ρωσικού λαού. Διότι η λογική της αυτοκρατορικής Ευρασίας, οδηγεί στην υπαγωγή στην Κίνα, οικονομικά, και το Ισλάμ, πολιτιστικο-πολιτικά. Εξάλλου, το πρόσφατο μήνυμα που έστειλε η… Τουρκία μέσω των Αζέρων στη Ρωσία, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, αποδεικνύει του λόγου το ασφαλές.<br /><br />Και η σημερινή Ρωσία δεν είναι η αυτοκρατορική τσαρική Ρωσία ή η Σοβιετική Ένωση, είναι μία χώρα 145 εκατομμυρίων, εκ των οποίων το 15% είναι μουσουλμάνοι, και περιστοιχίζεται στα νότια σύνορά της από τα 70 εκατομμύρια των μουσουλμάνων της Κεντρικής Ασίας, για να μην αναφερθώ στα 250 εκατομμύρια του Ιράν, του Αφγανιστάν και της Τουρκίας. Την ίδια στιγμή, το ΑΕΠ της, σε δολάρια, είναι κατώτερο της Ιταλίας και συνεχίζει να εξαρτιέται αποκλειστικά από την ενέργεια, τις πρώτες ύλες και τη στρατιωτική βιομηχανία.<br /><br />Μετά την κατάρρευση του 1989-93, η Ρωσία, έχοντας χάσει όλους τους δορυφόρους της, καθώς και την όποια επιρροή στο παγκόσμιο αριστερό κίνημα, επιχείρησε προς στιγμήν να ενταχθεί στο δυτικό σύστημα. Ωστόσο, μια τέτοια πορεία δεν ευδοκίμησε εξαιτίας εξωτερικών αλλά και εσωτερικών παραγόντων.<br /><br />Κατ’ αρχάς την έντονη αντίθεση όλων των πρώην ανατολικών χωρών, Πολωνίας, Βαλτικών χωρών, Ρουμανίας, Τσεχοσλοβακίας κ.λπ., με τον φόβο της επιστροφής της ρωσικής αυτοκρατορίας. Πάνω σε αυτά ακριβώς τα έντονα αντιρωσικά συναισθήματα θα στηριχθεί η προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας να επεκτείνουν τη δική τους επιρροή – οικονομική η Γερμανία και πολιτικοστρατιωτική οι Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Απέναντι σε μία τέτοια πολιτική, αρχικώς ο Γιέλτσιν και για μία μικρή περίοδο ο Πούτιν, επιδίωξαν την ένταξη της Ρωσίας στο ευρύτερο δυτικό στρατόπεδο παρά τις τρικλοποδιές των Αμερικανών στοχεύοντας να καταστεί μεσοπρόθεσμα η Ρωσία ευρωπαϊκή δύναμη και πάλι, και έτσι να αποκοπεί η Ευρώπη από την αποκλειστική αμερικανική ηγεμονία. Διότι μια Ευρώπη, συνδεδεμένη με τη Ρωσία θα μπορούσε και να απεξαρτηθεί από την αμερικανική κυριαρχία. Όμως, επρόκειτο για μία στρατηγική μακράς πνοής και προφανώς μεγάλης υπομονής.<br /><br />Η αποικιακή παράδοση</div><div><br />Ωστόσο, υπήρχαν και εσωτερικοί παράγοντες που έκαναν δυσκολότερη και τελικώς απέτρεψαν μία τέτοια εξέλιξη. Κατ’ αρχάς, το γεγονός ότι οι ρωσικές ελίτ είχαν μία μακρά αυτοκρατορική και αποικιακή παράδοση, τουλάχιστον από την εποχή του μεγάλου Πέτρου.<br /><br />Όλη η σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας, αλλά και της Σοβιετικής Ένωσης, αποτελεί μία ιστορία αποικιακών κατακτήσεων τόσο προς τα δυτικά, με την επέκταση στην Πολωνία, τις Βαλτικές Χώρες, την Κεντρική Ευρώπη, όσο και προς τα ανατολικά, μέχρι τη Μαντζουρία και προς τα νότια. Έτσι, διαμορφώθηκε μια αυτοκρατορική και ιμπεριαλιστική εθνική συνείδηση, βαθιά ριζωμένη στις ρωσικές ελίτ αλλά και τον ίδιο το ρωσικό λαό – αυτό που και οι μπολσεβίκοι αποκαλούσαν μεγαλορωσικό σοβινισμό.<br /><br />Μία πρώτη μεγάλη κρίση δοκίμασε η Αυτοκρατορία κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ η οριστική κατάρρευση θα έρθει στη δεκαετία του 1990 καθώς θα αποκολληθούν και έθνη που συγκροτούσαν τον πυρήνα της, από την Ουκρανία μέχρι το Καζακστάν. Η Ρωσία, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της, θα τείνει να μεταβληθεί σε έθνος-κράτος και ενώ μέχρι το 1990 οι Ρώσοι αποτελούσαν κάτι λιγότερο από το 50% του πληθυσμού, σήμερα αποτελούν το 80%.<br /><br />Είναι δηλαδή εν τοις πράγμασι ένα εθνικό κράτος, παρότι η μετάβαση από μια αυτοκρατορική σε μια εθνική συνείδηση δεν είναι τόσο εύκολη. Και σε αυτό δεν βοηθά ούτε η γεωγραφία ενός αχανούς κράτους ούτε ο χαρακτήρας της ρωσικής οικονομίας και των ρωσικών αρχουσών τάξεων.<br /><br />Η δε δυναμική της αυξανόμενης αντιπαράθεσης με τους Αμερικανούς θα κάνει όλο και πιο ισχυρή την τάση της επιστροφής σε μία πολιτική παγκόσμιας αντιπαράθεσης, χρησιμοποιώντας κατ’ εξοχήν τη στρατιωτική της μηχανή πράγμα που κάνει στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Συρία και τη Λιβύη και κατά δεύτερο λόγο η ανασυγκρότηση μιας ιδεολογικής επιρροής στηριγμένης σε έναν πολιτικο-ιδεολογικό «ανταρτοπόλεμο», άσχετα και πέρα από οποιαδήποτε ιδεολογική σταθερά.<br /><br />Έτσι, μια και στη Δύση, αναπτύσσονται κατ’ εξοχήν οι δεξιές, ακροδεξιές ακόμα και φασιστικές αντιπαγκοσμιοποιητικές τάσεις, η Ρωσία του Πούτιν θα στηρίζεται προνομιακά σε αυτές. Θα στηρίξει και τον Τραμπ στις ΗΠΑ, ή τα ακροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη και παράλληλα ομάδες από το αντίπαλο αριστερό στρατόπεδο. Και οι σύμμαχοί της σήμερα δεν θα είναι ο… Πάμπλο Πικάσο ή ο Γιάννης Ρίτσος και ο Μανόλης Γλέζος, αλλά διάφοροι ακροδεξιοί, από τον Μπάνον στις ΗΠΑ μέχρι τον Βελόπουλο στην Ελλάδα, καθώς και κάποιοι αριστεροί γυρολόγοι.<br /><br />Μια αδιέξοδη υπερεπέκταση</div><div><br />Όμως, μια τέτοια πολιτική, υπερεπέκτασης είναι μεσοπρόθεσμα αντιπαραγωγική. Κατ’ αρχάς οδηγεί στη μονομερή στρατιωτικοποίηση των εξωτερικών σχέσεων της χώρας και μία τέτοια πολιτική υπερδύναμης χωρίς τα όπλα της –πληθυσμιακά, οικονομικά, ιδεολογικά– την οδηγεί σε ανίερες και ανόσιες συμμαχίες. Συμμαχεί με την Τουρκία, υποτιμώντας το γεγονός πως αυτή η τελευταία αποτελεί την αιχμή του δόρατος ενός ισλάμ που πολιορκεί όλο και πιο στενά μια ορθόδοξη ευρωπαϊκή χώρα.<br /><br />Όσο για την πολιτική της ιδεολογικής διείσδυσης, αυτή γίνεται με όπλα τον Μπάνον, τον Βελόπουλο και διάφορα έντυπα, ιστοσελίδες και προσωπικότητες αμφιλεγόμενης αξίας και υπόστασης. Χαρακτηριστική είναι η έσχατη συμπόρευση πολλών ρωσόφιλων «παραγόντων» με την αμφισβήτηση του κορωνοϊού, της χρήσης μάσκας, του εμβολιασμού και η χρησιμοποίηση και της ορθοδοξίας γι’ αυτό τον σκοπό.<br /><br />Μια μεγαλοϊδεατική αυτοκρατορική πολιτική δεν μπορεί παρά να έχει και συνέπειες στο εσωτερικό της χώρας, όπου οι κάθε είδους ολιγάρχες απομυζούν τον ρωσικό λαό, καταργούνται σταδιακώς τα όποια δημοκρατικά δικαιώματα, όπου καταστέλλονται βίαια ή ακόμα και δολοφονούνται όσοι διαφωνούν, γεγονός που απομακρύνει όλο και περισσότερο τη χώρα από τη φυσική της θέση στην Ευρώπη. Παράλληλα, προσφέρει την ευκαιρία τους άσπονδους φίλους της σε όλη τη Δύση, όπως συνέβη πρόσφατα με την υπόθεση Ναβάλνυ, να μεθοδεύουν όλο και περισσότερο την απομάκρυνση της Ρωσίας.<br /><br />Αυτή η αδιέξοδη πολιτική μπορεί να αναστραφεί μόνο με την αποδοχή από τις ρωσικές ελίτ του γεγονότος ότι η Αυτοκρατορία έχει λάβει τέλος και ότι θα πρέπει να αυτο-αναγνωριστεί ως ένα ευρωπαϊκό έθνος-κράτος και να κερδίσει με την πολιτική της, εξωτερική και εσωτερική, την ένταξή της σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό σύστημα. Αντίθετα, η πορεία που ακολουθούν οι ελίτ της χώρας θα αποδειχτεί, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, μοιραία, όπως και επί Μπρέζνιεφ για τη Σοβιετική Ένωση.<br /><br />Από το ξανθό γένος στη Συμφωνία Λένιν-Κεμάλ;</div><div><br />Για μας τους Έλληνες, προφανώς, μια τέτοια πολιτική είναι απαράδεκτη και συνεχίζει μια αρνητική παράδοση εκατό χρόνων, από τη συμμαχία Λένιν-Κεμάλ φθάνοντας στη σημερινή συμμαχία Πούτιν-Ερντογάν. Δυστυχώς για εμάς, η συμμαχία μας με το ξανθό γένος, αποφασιστικής σημασίας κατά τον 18ο και στις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1829, τελείωσε με τον Κριμαϊκό Πόλεμο, το 1853.<br /><br />Έκτοτε, η ρωσική πολιτική υπήρξε εχθρική απέναντί μας, προωθώντας τον βουλγαρικό εθνικισμό και επεκτατισμό σε βάρος της Ελλάδας και με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, έφθασαν να παραχωρούν ολόκληρη τη Μακεδονία και τη Θράκη στη Βουλγαρία. Στη συνέχεια, οι μπολσεβίκοι θα αναστήσουν το ετοιμοθάνατο οθωμανικό τέρας, χρηματοδοτώντας και εξοπλίζοντας τον Κεμάλ ενώ θα συνεχίσουν να ανακινούν το μακεδονικό ζήτημα και να επιδιώκουν την απόσπαση της Μακεδονίας και της Θράκης από την Ελλάδα.<br /><br /></div><div>Μόνο στο Κυπριακό ζήτημα, θα συνταχθούν με τους Ελληνοκύπριους, και κατ’ επέκταση με τα ελληνικά συμφέροντα, μια και η Κύπρος αμφισβητούσε την αγγλική και Νατοϊκή κυριαρχία. Εν συνεχεία, με βάση την αντιπαράθεσή τους με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, θα παραμένουν εχθρικοί προς μια Τουρκία προκεχωρημένο φυλάκιο της δυτικής Συμμαχίας. Σήμερα, πάντως, θα τα ξαναβρούν με την Τουρκία και θα θεωρήσουν την αντιπαράθεση Τουρκίας-Ελλάδας ως μια πιθανή ευκαιρία αποσύνθεσης του ΝΑΤΟ.<br /><br />Παρόλα ταύτα, επειδή σε βάθος χρόνου η ένταξη της Ρωσίας στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τρέφουμε εχθρική προδιάθεση απέναντι στη Ρωσία ούτε να ιδεολογικοποιούμε σε μια αντιρωσική κατεύθυνση τη σημερινή αντίθεσή μας στην τόσο αρνητική για μας προσέγγιση Ερντογάν-Πούτιν.<br /><br />Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την κοινή σε ένα σημαντικό ποσοστό ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά και δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η Ρωσία, με βάση τα δικά της συμφέροντα, δεν επιθυμεί την παράδοση της Κύπρου στους Τούρκους. Γι’ αυτό και οι σχέσεις πρέπει να συνεχίζονται και να επενδύουμε και στη «δημόσια διπλωματία», ενισχύοντας την πολιτιστική μας παρουσία στη Ρωσία. Εξάλλου, όλοι οι Ρώσοι δεν συμφωνούν με όλες τις επιλογές του Πούτιν, πόσο μάλλον με εκείνες του τουρκόφιλου ευρασιανιστή Ντούγκιν.<br /><br />Παρότι λοιπόν, σήμερα τα συμφέροντά μας δεν ταυτίζονται, πιστεύουμε πως ο χρόνος δουλεύει αντίστροφα για τα ευρω-ασιατικά και φιλο-ισλαμικά μεγαλοϊδεατικά οράματα των Ντούγκιν και κομπανία. Γιατί η σκληρή πραγματικότητα, όπως έγινε πρόσφατα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, καταδεικνύει καθημερινά πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την επιβίωση της Ρωσίας ως μεγάλης ευρωπαϊκής δύναμης από την εγκατάλειψη των αυτοκρατορικών της ονειρώξεων.<br /><br />Η εξέλιξη εξάλλου του ευρασιανισμού του Ντούγκιν είναι αποκαλυπτική. Ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια με μια επιδίωξη ανασύστασης της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, σε αντίθεση με την Κίνα και την Τουρκία, και κατέληξε στον ρωσο-ισλαμισμό και στη συμμαχία με την Κίνα!<br /><br />Ακριβώς γιατί πλέον η Ρωσία δεν μπορεί να είναι αυτοκρατορία και θα εξαρτηθεί, τελικώς, από τους ισχυρότερους συμμάχους της, το 1,5 δισεκατομμύριο των Κινέζων, οικονομικά, και το 1,5 δισεκατομμύριο των μουσουλμάνων, πολιτισμικά! Μόνο σε μια ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε να είναι ανεξάρτητη και αποφασιστικός παράγοντας της ευρωπαϊκής αυτονομίας.<br /><br />Και αυτό είναι το δικό μας συμφέρον. Απέναντι στον Ευρασιανισμό, η Πανευρώπη. Επιπλέον θα ήταν ένας ευρωπαϊσμός ισορροπημένος στον οποίο θα μπορούμε να παίζουμε ουσιαστικό ρόλο ως σύνδεσμος ανατολικής και δυτικής πτέρυγας της Ευρώπης.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ευρασιανισμό ΟΧΙ Πανευρώπη ΝΑΙ… Μια μετεξέλιξη της Ρωσίας, συμβατή και με το ελληνικό εθνικό συμφέρον

Τα τελευταία χρόνια, έχει μεγαλώσει η σύγχυση στην Ελλάδα και την ελληνική κοινή γνώμη, σχετικά με τις σχέσεις Ρωσίας Τουρκίας και Ελλάδας.Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρίτη πρωί το Oruc Reis θα «σπάσει» τα 12μ.: Συνεχίζονται τα παιχνιδάκια εντυπώσεων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXSL196k9CQQkt02YbUZSTYwBKwY3ciLWklupaAS1C2LaPhA1mMtWKHJGv1t3b_g4V0cOkroY4vap3qnqL_DaxA5HWtsAa49TFqH3gDsLE823DZLxo48oEEoYI0poJ_Ip2CMuLfitY7IQ/s1100/oruc-reis-19.10.2020.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="652" data-original-width="1100" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXSL196k9CQQkt02YbUZSTYwBKwY3ciLWklupaAS1C2LaPhA1mMtWKHJGv1t3b_g4V0cOkroY4vap3qnqL_DaxA5HWtsAa49TFqH3gDsLE823DZLxo48oEEoYI0poJ_Ip2CMuLfitY7IQ/w640-h380/oruc-reis-19.10.2020.webp" width="640" /></a></div><div><br /></div>Περίπου 15 ναυτικά μίλια από το πιο δυτικό κομμάτι της παράνομης navtex βρίσκεται λίγο μετά το μεσημέρι της Δευτέρας (19/10) το ερευνητικό Oruc Reis, αρκετές ώρες μετά την προσέγγισή του περίπου στα 12 ναυτικά μίλια από την Στρογγύλη και 14 από την Μεγίστη, στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.<br /><br />Στο σημείο που βρίσκεται, το οποίο είναι πάνω από 75 ναυτικά μίλια από τις Ελληνικές ακτές, εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, θ’ αρχίσει να στρέφει και πάλι για να πάρει βορειοανατολική πορεία.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι περίπου το μεσημέρι της Τρίτης δεν αποκλείεται το Oruc Reis και η συνοδεία του, των τουρκικών πολεμικών πλοίων να «σπάσει» τα 12 ναυτικά μίλια και να προσεγγίσει κατά τη διέλευσή του προς το βορειοανατολικό άκρο, πιο κοντά στις Ελληνικές νησιωτικές ακτές.<br /><br />Άλλωστε και κατά την Κυριακή, τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από το ερευνητικό πέρασαν πιο κοντά από τα 12 ναυτικά μίλια.<div><br /></div><div><img height="360" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/10/201012004321_navtex-7-milia-kastelorizo.jpg" width="640" /><i>ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ NAVTEX. Πηγή Hellas Journal</i><br /><br />Η Άγκυρα τραβάει μέρα με τη μέρα το σχοινί των προκλήσεων όλο και περισσότερο από τη στιγμή που τα ιδιαιτέρως αργά αντανακλαστικά της Ευρώπης δεν της έχουν κάνει το παραμικρό.<br /><br />Την ίδια στιγμή οι εντολές που έχει λάβει το Πολεμικό Ναυτικό είναι να βρίσκεται σε αυξημένη επιχειρησιακή ετοιμότητα ώστε οποιαδήποτε επιπλέον κίνηση που θίγει τα Εθνικά χωρικά ύδατα, είτε το ερευνητικό είτε τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας, να έχει την ανάλογη απάντηση.<br /><br />Οι μονάδες επιφανείας του ΠΝ, τα παρατηρητικά φυλάκια και άλλα μέσα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δίνουν εικόνα στο κέντρο επιχειρήσεων και την στρατιωτική ηγεσία η οποία βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με την πολιτική ώστε να λαμβάνονται οι αποφάσεις.<br />Δήλωση Πέτσα: Μετωπική πρόσκρουση με τη διεθνή νομιμότητα<br /><br />«Η Άγκυρα με μια νέα κίνηση που έρχεται να προστεθεί στις αλλεπάλληλες προκλήσεις του τελευταίου διαστήματος προχώρησε μονομερώς και αυθαίρετα στον επαναπροσδιορισμό των ορίων της περιοχής ευθύνης έρευνας και διάσωσης που βρίσκεται στη δικαιοδοσία της.<br /><br />“Η απόφαση αυτή είναι προδήλως παράνομη καθώς επικαλύπτει περιοχές που ανήκουν όχι μόνο στην ελληνική δικαιοδοσία αλλά και στην ελληνική κυριαρχία», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ξεκινώντας την σημερινή ενημέρωση των πολιτικών συντακτών.«Δεν στηρίζεται σε επιχειρησιακά κριτήρια. Δεν εξυπηρετεί σκοπούς ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής. Προσκρούει μετωπικά στη διεθνή νομιμότητα και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Πέτσας.<br /><br />Και συνέχισε: «υπογραμμίζεται ότι η ελληνική περιοχή ευθύνης για την έρευνα και τη διάσωση έχει καθοριστεί τη δεκαετία του 1950, έχει δηλωθεί από το 1975 στον αρμόδιο διεθνή ναυτιλιακό οργανισμό και συμπίπτει με την περιοχή ελέγχου πτήσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα δηλαδή το FIR Αθηνών. Υπογραμμίζεται ακόμη ότι η Ελλάδα μέσω του αρμόδιου ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης στον Πειραιά συντονίζει αποτελεσματικά όλες τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην περιοχή της ευθύνης της παρέχοντας τις υπηρεσίες της σε όλα τα πλοία και αεροπλάνα που τυχόν κινδυνεύουν».</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τρίτη πρωί το Oruc Reis θα «σπάσει» τα 12μ.: Συνεχίζονται τα παιχνιδάκια εντυπώσεων

Περίπου 15 ναυτικά μίλια από το πιο δυτικό κομμάτι της παράνομης navtex βρίσκεται λίγο μετά το μεσημέρι της Δευτέρας (19/10) το ερευνητικό O...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξεκάθαροι οι Τούρκοι… Αν βρούμε φυσικό αέριο, στέλνουμε γεωτρύπανο!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitbzufnPBSppDfvoTIHps5tmwpN_aBvRux-ocmWGHvABgpqbS7e9YS7Tv9_rHHVVAnzQp_beFQIkJqHxSGiBs6IGhVux-hIdepPdh1r0uV0jqN_2mAAoWoABQaBC95erIgKi8KxeKkHh8/s696/Oruc-Reis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitbzufnPBSppDfvoTIHps5tmwpN_aBvRux-ocmWGHvABgpqbS7e9YS7Tv9_rHHVVAnzQp_beFQIkJqHxSGiBs6IGhVux-hIdepPdh1r0uV0jqN_2mAAoWoABQaBC95erIgKi8KxeKkHh8/w640-h338/Oruc-Reis.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div>Στις ερευνητικές δραστηριότητες της Τουρκίας στη Μαύρη Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο αναφέρθηκε εκτενώς ο υπουργός Ενέργειας της γείτονος, Φατίχ Ντονμέζ, σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο NTV. Ο Ντονμέζ χαρακτήρισε ως τη «μεγαλύτερη ανακάλυψη στις θάλασσες παγκοσμίως» την ανακάλυψη 405 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρου φυσικού αερίου στη Μαύρη Θάλασσα από το γεωτρύπανο «Fatih», όπως ανακοίνωσε το Σάββατο ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Ενώ σχολίασε ότι η αξιοποίηση των συγκεκριμένων κοιτασμάτων προς όφελος των πολιτών το 2023. Για την Ανατολική Μεσόγειο, υποστήριξε ότι οι έχουν ήδη πραγματοποιηθεί οκτώ μελέτες, οι οποίες συνεχίζονται. Όπως δήλωσε, οι έρευνες γίνονται σε περιοχές που παρατηρείται ροή φυσικού αερίου, όπως είναι η θαλάσσια περιοχή του Κας (που βρίσκεται απέναντι από το Καστελόριζο).<br /><br />«Θα αξιολογήσουμε τα ευρήματα και αν δούμε προοπτική, θα στείλουμε γεωτρύπανο για να ξεκινήσουμε γεωτρήσεις. Σύμφωνα με ειδικούς γεωλόγους, οι σεισμικές μελέτες μας δίνουν ελπίδα» σχολίασε. Επίσης, ανέφερε ότι συνεχίζονται οι σεισμικές μελέτες στην «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».<br /><br />«Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε είδους διάλογο, αλλά δεν είδαμε καμία θετική προσέγγιση από την ελληνική πλευρά. Αυτό είναι πραγματικά ένα μεγάλο όφελος για όλους τους λαούς της περιοχής» σχολίασε. «Θα συνεχίσουμε να βάζουμε την υπογραφή μας στο μέλλον με τα πλοία μας σε κάθε ίντσα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και να εργαζόμαστε με όλη μας τη δύναμη για να αφήσουμε ένα ισχυρό μέλλον στις επόμενες γενιές» έγραψε σε ανάρτησή του στο Twitter για τη συνέντευξη που παραχώρησε.<br /><br /><div class="entry-content" style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px 30px 0px 0px; vertical-align: baseline;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="border: 0px; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1318138606926635008" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/index.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1318138606926635008&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.defence-point.gr%2Fnews%2Fxekatharoi-oi-toyrkoi-an-vroyme-fysiko-aerio-stelnoyme-geotrypano&theme=light&widgetsVersion=ed20a2b%3A1601588405575&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; display: block; flex-grow: 1; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 600px; margin: 0px; max-width: 100%; outline: 0px; padding: 0px; position: static; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><p style="background-color: white; border: 0px; color: #222222; font-family: "open sans", sans-serif; font-size: 16px; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 28px; margin: 0px 0px 18px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></p><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a></div></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ξεκάθαροι οι Τούρκοι… Αν βρούμε φυσικό αέριο, στέλνουμε γεωτρύπανο!

Στις ερευνητικές δραστηριότητες της Τουρκίας στη Μαύρη Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο αναφέρθηκε εκτενώς ο υπουργός Ενέργειας της γείτον...

Διαβάστε την συνέχεια