Μουσουλμάνοι Θράκης: Σήμερα συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την Ανεξαρτησία της Πατρίδας μας

<img height="281" src="https://pameevro.gr/Portals/0/EasyDNNNews/7755/800600p505EDNmainimg-pomakoi4-630x400.jpeg" width="640" /><br /><br />Το μήνυμα της Μουφτείας Ξάνθης:<br /><br />«Πριν 200 σχεδόν χρόνια, μέσα ένα πανευρωπαϊκό κλίμα απολυταρχίας και συντηρητισμού, το πρώτο συνταγματικό κείμενο των επαναστατημένων αγωνιστών στην Επίδαυρο μιλούσε για τις αρχές τις ισότητας όλων των Ελλήνων και για το σεβασμό όλων των θρησκειών, οι τελετές και οι ιεροπραξίες των οποίων θα εκτελούνται ακώλυτα.<br /><br />Για εμάς τους μουσουλμάνους της Θράκης, οι αρχές αυτές εμπνέουν μέχρι και σήμερα την καθημερινή μας ζωή. Έναν σχεδόν αιώνα μετά το 1821, επιλέξαμε κι εμείς να ενταχθούμε στην Ελλάδα πιάνοντας το νήμα από εκεί που το αφήσαν οι πρόγονοί μας. Και από τότε κάνοντας πράξη τη μετάβαση από το “εγώ” στο “εμείς” συμβάλλουμε στο χτίσιμο μιας ελεύθερης και ανεκτικής προς όλες τις θρησκείες πατρίδα, αναπόσπαστο μέρος της οποίας νιώθουμε.<br /><br />Χρόνια Πολλά Ελλάδα!».<br /><br />Το μήνυμα της Μουφτείας Κομοτηνής:<br /><br />Για την Εθνική επέτειο 25η Μαρτίου 1821 Χρόνια Πολλά σε όλους τους συμπολίτες και συμπατριώτες μας .<br />Ευχόμαστε το κάθε καλό για την πατρίδα μας.<br /><br />Σήμερα συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την ανεξαρτησία της πατρίδας μας.<br /><br />Προσευχόμαστε για να τελειώσουν σύντομα αυτές οι δύσκολες ημέρες που διανύουμε.<div><br /></div><div><a href="https://pameevro.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μουσουλμάνοι Θράκης: Σήμερα συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την Ανεξαρτησία της Πατρίδας μας

Το μήνυμα της Μουφτείας Ξάνθης: «Πριν 200 σχεδόν χρόνια, μέσα ένα πανευρωπαϊκό κλίμα απολυταρχίας και συντηρητισμού, το πρώτο συνταγματικό κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Τι φοβάται και τι σχεδιάζει ο Ερντογάν

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/09/05/macron_erdogan.png"><img height="466" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/09/05/macron_erdogan-696x507.png" width="640" /></a><br /><br />Του Didier Billion (*)<br />Απειλές κατά του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, αεροπορικές επιδρομές εναντίον των Κούρδων στη Συρία, αποχώρηση από την ευρωπαϊκή συνθήκη για την αποτροπή της βίας κατά των γυναικών, εκδίωξη του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας: οι τελευταίες κινήσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εντάσσονται στον συνήθη τρόπο λειτουργίας του με στόχο τη δημιουργία κρίσεων και εντάσεων, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της Τουρκίας. Ο Ερντογάν είναι ένας άνθρωπος των «πληγμάτων». Πρέπει να δει κανείς όμως την οικονομική και υγειονομική κατάσταση της χώρας, που προκαλεί δυσαρέσκεια στην κοινή γνώμη. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μείωση της δημοτικότητας του κυβερνώντος κόμματος, που βλέπει την κοινωνική του βάση να συρρικνώνεται. Ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί λοιπόν να ανακτήσει την πρωτοβουλία.<br /><br />Για να αυξήσει τη δημοτικότητά του, ο Ερντογάν στηρίζεται σε δύο πόλους. Ο ένας είναι το ακροδεξιό Κόμμα εθνικιστικής δράσης (ΜΗΡ), που είναι σφοδρά αντικουρδικό και επέτρεψε στο ΑΚΡ να κερδίσει πολλές μάχες στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Ο άλλος πόλος είναι τα πιο συντηρητικά στρώματα του εκλογικού σώματος. Αυτά προσπάθησε να κολακεύσει με την αποχώρηση της χώρας από τη σύμβαση για τη βία κατά των γυναικών. Και για την απόφασή του αυτή επιδοκιμάστηκε από τις μουσουλμανικές αδελφότητες.<br /><br />Την ίδια στιγμή, βέβαια, δυσαρεστεί ένα άλλο κομμάτι της εκλογικής του βάσης, τους νέους και τις γυναίκες. Οι διαδηλώσεις υπέρ των γυναικών ήταν μαζικές. Μπορεί να οργανώθηκαν από τους συνήθεις αντιπάλους του Ερντογάν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι από την απόφαση για την αποχώρηση από τη συνθήκη δεν δυσαρεστήθηκε και ένα μέρος των ψηφοφόρων του AKP, περιλαμβανομένων των γυναικών που φορούν μαντήλα οι οποίες δεν είναι αντιφεμινίστριες. Τα αστικοποιημένα μεσαία στρώματα απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το ΑΚΡ.<br /><br />Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η στάση του κυβερνώντος κόμματος απέναντι στο ΗDP. Η επιθετική πολιτική που έχει επιλέξει το τουρκικό κράτος για να λύσει το κουρδικό ζήτημα είναι λανθασμένη. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν είναι σήμερα ισχυρότερο απ’ό,τι ήταν τη δεκαετία του ’80. Η επίσημη ρητορική που εμφανίζει το HDP ως φύλλο συκής του ΡΚΚ υπήρξε αντιπαραγωγική. Γιατί ακόμη κι αν υπάρχουν σχέσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα, δεν μπορείς να χαρακτηρίζεις «τρομοκράτες» ένα κόμμα που έλαβε το 10% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δήμαρχοι που εξελέγησαν με το ΗDP στις κουρδικές πόλεις καθαιρέθηκαν και αντικαταστάθηκαν από αξιωματούχους. Ο μεγάλος φόβος του ΑΚΡ είναι μια εκλογική συμμαχία, έστω και άτυπη, ανάμεσα στο ΗDP και το σοσιαλδημοκρατικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα.<br /><br />Τούτων λεχθέντων, η μεγάλη δύναμη του Ερντογάν είναι ότι αντιλαμβάνεται την εξέλιξη της κοινωνίας. Σκέφτεται για τα επόμενα δύο χρόνια. Εκμεταλλεύεται μια στιγμή που οξύνονται οι εντάσεις για να δημιουργήσει συσχετισμούς που θα του χρησιμεύσουν στις εκλογές του 2023. Το διακύβευμα είναι μεγάλο, γιατί αν ηττηθεί η δικαιοσύνη μπορεί να του ζητήσει εξηγήσεις για τον πλουτισμό και τη διαφθορά του κύκλου του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Νετανιάχου στο Ισραήλ. Πρόκειται για μια φυγή προς τα εμπρός.<br /><br />Το πρόβλημα με τον αυταρχισμό του Ερντογάν είναι ότι φτάνει να θεωρεί τον εαυτό του οικονομολόγο, ενώ δεν έχει ιδέα. Δεν αντιλαμβάνεται ότι με την αποπομπή του κεντρικού διοικητή αυτοπυροβολήθηκε στο πόδι. Ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων που κέρδισε το ΑΚΡ χάρις στην ευημερία που απέκτησαν οι μεσαίες τάξεις θα ανησυχήσει από τον νέο οικονομικό προσανατολισμό του τούρκου προέδρου.<br /><br />Το βασικό πρόβλημα του Ερντογάν αυτή τη στιγμή είναι η αβεβαιότητα στις σχέσεις του με τη νέα κυβέρνηση Μπάιντεν. Αισθάνεται λιγότερο άνετα απ΄ό,τι με τον Τραμπ. Αυτό εξηγεί και την απόφασή του να συμπεριφερθεί με μεγαλύτερη μετριοπάθεια απέναντι στην ΕΕ. Και να επαναλάβει τον διάλογο με τον Μακρόν.<br /><br /><b>(*) Ο Ντιντιέ Μπιλιόν είναι υποδιευθυντής του Ινστιτούτου διεθνών και στρατηγικών σχέσεων του Παρισιού</b><br /><br /><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία: Τι φοβάται και τι σχεδιάζει ο Ερντογάν

Του Didier Billion (*) Απειλές κατά του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, αεροπορικές επιδρομές εναντίον των Κούρδων στη Συρία, αποχώρηση από την ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι κυρώσεις που δεν επιβάλλονται στην Τουρκία και το ιστορικό υπόβαθρο.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/1821_europe.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/1821_europe-696x410.png" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί δεν επιβάλλονται κυρώσεις στην Τουρκία , παρά τις προκλήσεις και αμφισβητήσεις ;<br />Υπάρχει ιστορικό υπόβαθρο ;</span></h3>Του <b>Δημ. Σταθακόπουλου*</b><br />Αναστοχασμός εν όψει και της επετείου των 200 ετών από την Ελληνική επανάσταση <br /><br /> Για το θέμα του γνήσιου ή μη, φιλελληνισμού έχουν γραφτεί τόμοι. Ενίοτε υπερασπιστικοί του φαινομένου εκείνης της εποχής, άλλοτε αποδομητικοί και ενίοτε με κριτική σκέψη ή περιπτωσιολογία με θετικές ή αρνητικές αναφορές στα πρόσωπα / άτομα και όχι στην εν γένει γεωπολιτική σκοπιμότητα των χωρών καταγωγής των φιλελλήνων, που πολλοί εξ αυτών σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών δίπλα σ’ Έλληνες αγωνιστές.<br /><br /> Στο παρόν δεν θα κάνω άλλη μία τέτοια αναφορά, υπέρ ή κατά , εξάλλου δεν ενδείκνυται σ’ ένα σύντομο άρθρο να προσπαθήσεις να εξαντλήσεις το σύνολο και τα επιμέρους. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ( 1821 – 3.2.1830 πρωτόκολλο του Λονδίνου ) , οι μεγάλες δυνάμεις είχαν φροντίσει να εξασφαλίσουν τα γεωπολιτικά, δηλαδή οικονομικά/ εμπορικά τους συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο, στο δρόμο για την Ανατολή. Αυτό συνέβαινε ήδη από το 1536 με τις οικονομικο/φορολογικές διευκολύνσεις – διομολογήσεις/ Kapitülasyon / capitulation του Γάλλου Βασιλιά François I / Φραγκίσκου του Α’ με τον Sultan Süleyman-ı Evvel / Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, τις συνεχείς αποστολές εμπόρων/πρακτόρων, τους ναυτικούς αποκλεισμούς, τις συγκρούσεις και πολέμους, τις συνθήκες κ.λ.π επί αιώνες.<br /><br /> Φτάνοντας η εποχή της Ελληνικής επανάστασης οι Δυτικοί προβληματίστηκαν , η δε επίσημη στάση τους μέσω της Sainte-Alliance/ ιεράς συμμαχίας, ήταν αρνητική. Οι συμπάθειες προς την επανάσταση ήταν μεμονωμένες και με δεύτερες σκέψεις ποδηγέτησής της, με σκοπό την εκμετάλλευση της γεωπολιτικής/ στρατηγικής/ εμπορικής θέσης της νοτίου Ελλάδας προς όφελός τους ( αναφέρεται ειδικό ενδιαφέρον του Ναπολέοντα για τον Μοριά ήδη από το 1808, γι’ αυτό και οι μυστικές συναντήσεις Δονζελότ, Αλή Φαρμάκη , θ.Κολοκοτρώνη ). Το ότι υπήρχαν ρομαντικές προσωπικότητες/μονάδες που φαντασιώνονταν την αρχαία Ελλάδα και έκαναν εράνους , δεν αλλάζει την γενική εικόνα των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων. <br /><br /> Υπήρχε μάλιστα περίπτωση , η Sainte-Alliance να επέμβει κατασταλτικά και υπέρ των Οθωμανών, κάτι όμως που απέτρεψε ο Ι. Καποδίστριας. Αρχικά οι δυτικοί έδειξαν ανοχή , θεωρώντας πως οι Οθωμανοί θα μπορούσαν να καταστείλουν την επανάσταση μόνοι τους, κάτι όμως που δεν έγινε, λόγω πολλών συγκυριών, εσωτερικών προβλημάτων των Οθωμανών και του σθένους των αγωνιστών με τους αρχηγούς τους, τον κλεφτοπόλεμο φθοράς του αντιπάλου και την σκληραγωγημένη φύση τους.<br /><br /> Όταν όμως οι ξένες δυνάμεις διαπίστωσαν πως οι Έλληνες θα κάνουν – έστω και μικρό αρχικά – κράτος, θεώρησαν προς έπρεπε να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους. Αρχικά διακριτικά όσον αφορά την στρατιωτική παρουσία τους και φοβούμενη η μία δύναμη την άλλη ( είναι γνωστό το μίσος και η μεταξύ τους πολεμική , άγγλων – ρώσων , άγγλων – γάλλων ) , αλλά φανερά, ως προς τους ανθρώπους τους, που θα μιλούσαν με τους αρχηγούς των επαναστατών για την χρηματική / δανειακή εξάρτηση. Τι και εάν υπήρχαν φωνές που έλεγαν όχι στα δάνεια, υπήρχαν πολλές άλλες που έλεγαν ναι σε αυτά και στην εξάρτηση από το άρμα των μεγάλων δυνάμεων. Ήδη από το πρώτο δάνειο του 1824, των 800.000 λιρών, οι επαναστάτες διχάστηκαν και αλληλοεξοντώνονταν. Ο αγώνας ποδηγετήθηκε και έβαινε σε πλήρη διάλυση. <br /><br />Παρόλα αυτά , εν όψει του Ιμπραήμ, παραμερίστηκαν οι έριδες και έγινε προσπάθεια αντίστασης στο Γαλλοεκπαιδευμένο και Γαλλοστελεχωμένο στράτευμα των Αιγυπτίων συμμάχων των Οθωμανών, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το 1822 στη Χίο, όταν ο Κανάρης ανατίναξε την οθωμανική ναυαρχίδα , μαζί με τον Καρά Αλή και τους Οθωμανούς ναύτες , που κυρίως ήταν λεβέντες δηλ. χριστιανοί ρωμιοί δέσμιοι, σκοτώθηκαν και πολλοί άγγλοι αξιωματικοί που έκαναν «δημόσιες σχέσεις» επάνω στη ναυαρχίδα λόγω του εορτασμού του μπαϊραμιού, ενώ η Γαλλική μοίρα που ναυλοχούσε στη Χίο δεν παρενέβη να αποτρέψει τη σφαγή.<br /><br />Το Ναυαρίνο/Ναβαρίνο, θεωρείται ως η Ναυμαχία / μάχη που έσωσε την επανάσταση και έδωσε πίσω στους επαναστατημένους την αξιοπρέπεια και την ανασύστασή τους . Εκ του αποτελέσματος έτσι φαίνεται. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αφενός το Οθωμανο –αιγυπτιακό ναυτικό με τα συμμαχικά τους πλοία, που ήταν αγκυροβολημένα στον κόλπο, δεν ανέμεναν σύγκρουση, οι δε τρείς Ναύαρχοι : Εντουαρντ Κόδρινκτον της Αγγλίας, Ανρί Δεριγνύ της Γαλλίας και Λογγίνος Χέϋδεν ( Ολλανδικής καταγωγής ) της Ρωσσίας, δεν είχαν εντολή να χτυπήσουν τον αντίπαλο στόλο του Ιμπραήμ Πασά, του Αμίρ Ταχίρ Πασά, του Μοχαρράμ Μπέη και του Καπιτάν Μπέη , αντιθέτως έπρεπε απλά να τον εποπτεύουν και να τον πιέζουν διακριτά όπως σε σύντομο διάστημα να φορτώσει τα χερσαία στρατεύματα, αποχωρώντας αναίμακτα άκαπνα και οριστικά από τον Μοριά. <br /><br />Η σύγκρουση έγινε από τυχαίο γεγονός και παρανόηση , ενώ οι Ναύαρχοι είχαν πειθαρχικές συνέπειες γι’αυτήν, μιάς και παράκουσαν εντολές, ρίσκαραν να πάθουν ζημιές, σκοτώθηκαν πληρώματα , ενώ υπήρξαν οικονομικά αντίποινα στους εμπόρους και τα συμφέροντα των τριών μεγάλων δυνάμεων στην Αίγυπτο και σε όλη την Οθωμανική αυτοκρατορία, καθώς και ρήξη με τον Σουλτάνο την οποία δεν ήθελαν στη δεδομένη στιγμή. Οι μεγάλες δυνάμεις δεν είχαν κανέναν λόγο να συγκρουστούν με το ναυτικό του Ιμπραήμ – μόνον να τον περιορίσουν – στο οποίο ναυτικό του υπήρχαν κυρίως Γάλλοι, και κάποιοι άλλοι Ευρωπαίοι και φυσικά πολλοί δέσμιοι άμαχοι χριστιανοί, χρησιμοποιούμενοι ως «μαξιλάρι» προστασίας. Μην ξεχνάμε πως ο Ιμπραήμ έφυγε από το Μοριά ένα έτος μετά, το 1828 και πως εάν δεν γινόταν η πίεση των Ρώσων το 1829 ( Ανδριανούπολη ) το πρωτόκολλο του Λονδίνου ( 3.2.1830 ) για την ανεξαρτησία της Ελλάδος δεν θα το αποδεχόταν ποτέ ο Σουλτάνος. Ένα πρωτόκολλο που κατήργησε τα Συντάγματα των Ελλήνων, επέβαλε ελέω Θεού ξένη Μοναρχία και κατήργησε εν ζωή τον Καποδίστρια. Οπότε κάπου εκεί πρέπει ν’ αναζητήσουμε τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του το Σεπτ. του 1831 στο Ναύπλιο. <br /><br />O Jean-Marie Letellier (Brest, 3 Οκτωβρίου 1767 – Αλεξάνδρεια, 17 Απριλίου 1830) ήταν αξιωματικός του γαλλικού ναυτικού, που από το 1816 υπηρετούσε ως σύμβουλος του Ιμπραήμ Πασά και του πατέρα του Muhammad Ali, στην Αίγυπτο.<br /><br />Πολλοί γάλλοι αξιωματικοί προσέφεραν υπηρεσίες στον Ιμπραήμ όταν κατέστρεφε τον Μοριά.<br />Πριν τη ναυμαχία του Ναυαρίνο/Ναβαρίνο, τους ζητήθηκε ν’ αποχωρήσουν για να μην χρειαστεί να πολεμήσουν κατά των γάλλων του Δεριγνύ . Αν και επιβιβάστηκαν σ’ ένα “ουδέτερο” αυστριακό πλοίο από την Τεργέστη ( τότε Αυστριακή και όχι Ιταλική πόλη ) , εν τούτοις έδιναν εντολές από αυτό. Στα οθωμανικά, αιγυπτιακά και συμμαχικά τους πλοία , όπως προαναφέρθηκε , υπήρχαν πολλοί Έλληνες ναύτες σκλάβοι, δεμένοι στις θέσεις τους για να μην φύγουν, αιχμάλωτοι, καθώς και γάλλοι, άγγλοι, γερμανοί μισθοφόροι που σκοτώθηκαν. Ο Letellier διατήρησε τη θέση του ( παρά την ήττα ) ως επόπτης και φύλακας του λιμανιού της Αλεξάνδρειας μέχρι το θάνατό του το 1830 από ατύχημα.<br />* Σχετικά: Dictionnaire des capitines de νaisseau de Napoléon , Danielle & Bernard Quintin, SPM, 2003.<br /><br />Στη συνέχεια οι σχέσεις μεγάλων δυνάμεων Υψηλής Πύλης και Αιγύπτου συνεχίστηκαν άριστα και μάλιστα έχουμε πολλούς Άγγλους, Γερμανούς κ.ά συμβούλους, πασάδες στη δούλεψη των Οθωμανών όλο τον 19ο αι. και 20ο αι.<br /><br />Ο Βρετανός Baldwin Wake Walker, ή Yavir Pasha, εντάχθηκε στο Οθωμανικό ναυτικό το 1838 και υπηρέτησε για 7 χρόνια. Το 1840, βοήθησε τον Ahmet Fevzi Pasha, ν’ αλλάξει στρατόπεδο και από το οθωμανικό να πάει με το μέρος του Muhammad Ali της Αιγύπτου, ο οποίος τότε ήταν σε σύγκρουση με την Υψηλή Πύλη. Ομοίως, ο Βρετανός Henry Felix Woods, ή Woods Pasha, υπηρέτησε περισσότερα από 40 χρόνια στο Οθωμανικό ναυτικό , κυρίως υπό τον Σουλτάνο Abdul Hamid τον 2ο .<br /><br />Ο Adolphus Slade ή Mushaver ( σύμβουλος ) Pasha, πολέμησε ως Κυβερνήτης πλοίου στον Κριμαϊκό πόλεμο.<br /><br />Ο Augustus Charles Hobart-Hampden, γνωστός ως Hobart Pasha, μετά τον Αμερικάνικο εμφύλιο, κατατάχθηκε εθελοντικά στο Οθωμανικό ναυτικό και έφτασε στο βαθμό του αντιναυάρχου στο ΡωσσοΤουρκικό πόλεμο του 1877 -78 . Ο αδελφός του, ονόματι Henry Hobart – Lord Hobart, ήταν την ίδια περίοδο ο Γενικός Τραπεζίτης της Ottoman Bank. Ο Arnold Burrowes Kemball ήταν το «δεξί χέρι» του Abdülkerim Pasha, στον ΡωσσοΤουρκικό πόλεμο. Ο Valentine Baker ή Baker Pasha, ήταν Ταξίαρχος του Οθωμανικού στρατού στο στράτευμα του Mehmet Ali Pasha, ο οποίος με τη σειρά του ήταν Γερμανός , που έγινε μουσουλμάνος και Οθωμανός Πολίτης . Το Γερμανικό του όνομα, ήταν Ludwig Karl Friedrich Detroit. Μετά τον πόλεμο, ο Valentine Baker ή Baker Pasha, πήγε στην Αίγυπτο και ίδρυσε ως πρώτος διοικητής της , την στρατοχωροφυλακή jandarma της χώρας. Πέντε χρόνια πριν τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Douglas Gamble προσέφερε τις υπηρεσίες του στον Οθωμανικό στρατό , κυρίως κατά τον Ελλήνων. Ο Βρετανός, Hugh Pigot Williams , που αντικατέστησε τον Gamble ως σύμβουλος του Ναυτικού, ομοίως έπραξε το ίδιο. ( σχετικά: https://britishdeepstate.com ) <br /><br /> Ο Ιταλός Giuseppe Donizetti Pasha, ήταν αδελφός του συνθέτη της όπερας Gaetano Donizetti. Από το 1828 ήταν ο Γενικός μαέστρος της αυτοκρατορικής Οθωμανικής μουσικής στην αυλή του Σουλτάνου Μαχμούτ Β (1808-39, δηλ. αυτού της Ελληνικής επανάστασης ). Μάλλον είναι ο συνθέτης του πρώτο εθνικού ύμνου της Οθωμανικής αυτοκρατορίας , ενώ καλούσε στην αυλή του Σουλτάνου στην Πόλη και σε μουσικές συναυλίες, συνθέτες μουσουργούς όπως ο Franz Liszt , ο Parish Alvars και ο Leopold de Meyer. <br /><br /> Ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος, εάν παρατεθούν όλα τα ονόματα μη Τούρκων που ήταν στην υπηρεσία των Οθωμανών διαχρονικά , ενώ είχαν ποικίλες καταγωγές. <br /><br />Σουλτάνοι και πασάδες από Ελληνίδες μητέρες. Γενίτσαροι αξιωματούχοι, Διπλωμάτες Οθωμανοί Ελληνικής καταγωγής , εξωμότες εξισλαμισμένοι κ.λ.π <br /><br />Εν κατακλείδι, οι άνθρωποι πάντοτε κυνηγούσαν την τύχη τους και εύκολα άλλαζαν στρατόπεδα με τα «καπάκια», αναλόγως της ζήτησης και προσφοράς , εθελούσια ή βιαίως. Αυτό δεν αναιρεί την πίστη σε αξιακούς κώδικες και στο ακριβό τίμημα που πλήρωσαν και πληρώνουν όσοι δεν ζούν απ’ τις ιδέες τους, αλλά ζούσαν και ζούν πιστοί για τις ιδέες τους. Δηλ. ο τυχοδιωκτισμός παρότι υπήρχε και υπάρχει, δεν είναι γενικό/ καθολικό ισοπεδωτικό φαινόμενο.<br /><br />Φιλίες μεταξύ κρατών δεν υπάρχουν, παρά μόνον συμφέροντα που μεταβάλλονται εύκολα. Υπάρχουν μόνον συγκυριακές συμμαχίες και πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται, καθώς και πράγματα που γίνονται , αλλά δεν λέγονται. <br /><br />Όπως θα έλεγε και Μακιαβέλι στο έργο του Il Principe / ο Ηγεμών: « η υπόσχεση που δόθηκε, ήταν μια ανάγκη του παρελθόντος, ο λόγος που δεν κρατήθηκε ( η υπόσχεση ) , είναι μια ανάγκη του παρόντος » <br />Όσα φαίνονται ανήθικα στον καθημερινό βίο των ανθρώπων και τιμωρούνται από το νόμο, στις διεθνείς σχέσεις Κρατών , παρά την επίκληση του διεθνούς δικαίου, φαντάζουν αμελητέα πταίσματα. <br /><br />Πολλοί Βαυαροί και αρκετοί Άγγλοι, Γάλλοι υπηρέτησαν ως σύμβουλοι και στο Ελληνικό στράτευμα . Οι Γερμανοί ( κυρίως ) ήταν και είναι σύμβουλοι των Τούρκων σε όλους τους πολέμους, στις δε σχολές τους εκπαιδεύονταν Έλληνες και Τούρκοι αξιωματικοί, οι οποίοι είχαν υπάρξει συμφοιτητές. <br /><br />Μέσα στο σύντομο αυτό άρθρο και στον κυκεώνα των διακρατικών σχέσεων και συμφερόντων, ποιος μπορεί να μιλήσει για γνήσιο ή νόθο φιλελληνισμό ; <br /><br />Σύνθετα πράγματα με σύνθετες και επίπονες αναλύσεις , χωρίς απόλυτες απαντήσεις, που μας ταλανίζουν έντονα μέχρι σήμερα και φυσικά οι αιτίες δεν είναι όψιμες, αλλά έχουν μεγάλο ιστορικό βάθος. <div><br /></div><b><i>*Δρα Παντείου Πανεπιστημίου – Οθωμανολόγου /Τουρκολόγου<br />Συνεργάτη του Εργαστηρίου Τουρκικών & Ευρασιατικών Μελετών Παν.Πειραιά <br />Δικηγόρου στον Άρειο Πάγο </i></b><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι κυρώσεις που δεν επιβάλλονται στην Τουρκία και το ιστορικό υπόβαθρο.

Γιατί δεν επιβάλλονται κυρώσεις στην Τουρκία , παρά τις προκλήσεις και αμφισβητήσεις ; Υπάρχει ιστορικό υπόβαθρο ; Του Δημ. Σταθακόπουλου* Α...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν "σκίζει" τη Συνθήκη του Μοντρέ: ''Θα αποσυρθούμε!''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/bosphorus_ap_emrah_gurel%20%281%29.jpeg?itok=O_4Oqbv_" width="640" /><br /><br />Ανδρέας Μουντζουρούλιας<br />ΟΕρντογάν δίνει τα ρέστα του σε ΗΠΑ και Ρωσία προετοιμαζόμενος να κερδίσει όσα πιο πολλά μπορεί, στην προσπάθεια να σωθεί ο ίδιος μαζί με το ισλαμικό του καθεστώς, εβιάζοντας με απόσυρση του από την συνθήκη του Μοντρέ. <br /><br />Ο Πρόεδρος της τουρκικής εθνοσυνέλευσης, Mustafa Şentop, δήλωσε σε τηλεοπτικό πρόγραμμα χθες το βράδυ ότι «ο Τούρκος Πρόεδρος μπορεί να αποσυρθεί από την συνθήκη του Μοντρέ και άλλες διεθνείς συμφωνίες, όπως έκανε και με την σύμβαση της Κωνσταντινούπολης», προκαλώντας σεισμό σε Ουάσιγκτον και Μόσχα όπως είναι φυσικό.<br /><br />Ο γνωστός Τούρκος ναύαρχος ε.α. Cem Gürdeniz, απάντησε για την συνθήκη του "Montreux" στον πρόεδρο του τουρκικού κοινοβουλίου Mustafa Şentop, ο οποίος ουσιαστικά προανήγγειλε αυτήν την “απόσυρση της Τουρκίας από την συνθήκη των Στενών του Βοσπόρου. <br /><br />"Αυτά τα λόγια είναι εξαιρετικά ευχάριστα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις επιδιώξεις της ιμπεριαλιστικής ναυτικής τους δύναμης χωρίς αμφιβολία", δήλωσε ο Τούρκος ναύαρχος για την συνθήκη του Μοντρέ και το καθεστώς των Στενών.<br /><br />Ο Gürdeniz συνεχίζοντας τόνισε ότι "οι συνέπειες μιας πιθανής κατάργησης της συνθήκης του Montreux, θα ήταν ισοδύναμη με την εγκατάλειψη του σχεδίου της Γαλάζιας Πατρίδας ή την έγκριση ίδρυσης ενός κουρδικού κράτους μαριονέτα στο νότο".<br /><br />Ακριβώς 13 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης, την οποία επίσης θέλει και αυτή να καταργήσει ο Ερντογάν, είχαμε την συνθήκη του Μοντρέ που καθόρισε και συνεχίζει να καθορίζει την είσοδο και έξοδο όλων των τύπων των πλοίων στην Μαύρη θάλασσα.<br /><br />Το στυγνό τουρκικό καθεστώς που ελέγχει τα Στενά 85 χρόνια μετά την γνωστή Συνθήκη, ετοιμάζει πιθανόν προεδρικό Διάταγμα για απόσυρση της χώρας από την Συνθήκη, πράγμα εντελώς ασυμβίβαστο με τα διεθνή πρότυπα.<br /><br />"Εάν δεχτούμε τη Συνθήκη της Λωζάννης ως τη ραχοκοκαλιά της τουρκικής Δημοκρατίας, η συνθήκη του Μοντρέ, είναι το σημαντικότερο συμπληρωματικό μέρος αυτής της ραχοκοκαλιάς, αφού όχι μόνο αποκατέστησε την κυριαρχία των Στενών, αλλά και καθιέρωσε ένα καθεστώς ασφάλειας στη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Η Σύμβαση του Μοντρέ επέζησε επιτυχώς του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, του Ψυχρού πολέμου και της περιόδου που διήρκεσε μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, αλλά και μετά.<br /><br />Η συνθήκη του Μοντρέ έσωσε την κατάσταση το 2008, όταν είχαμε τον κεραυνοβόλο πόλεμο μεταξύ Γεωργίας και Ρωσίας, αλλά και την περίοδο του 2014, που είχαμε την διένεξη Ρώσων και Ουκρανών.<br /><br />Τυχόν κατάργηση της συνθήκης του Μοντρέ θα δημιουργούσε μεγάλο χάος στη Μαύρη Θάλασσα και συνθήκες κλιμάκωσης που μπορούν να έφταναν στο επίπεδο των ένοπλων στρατιωτικών συγκρούσεων στη σημερινή παγκόσμια συγκυρία.<br /><br />Ρώσοι και Αμερικανοί θέλουν να πιέσουν την Τουρκία να συμμετάσχει στον επερχόμενο πόλεμο στο πλευρό τους, και θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η κύρια αιτία αυτής πίεσης είναι τα Στενά”, δηλώνει ο Γκιουρντενίζ. <br /><br />Σε περίπτωση που ο Ερντογάν αποχωρήσει απο την συνθήκη του Μοντρέ ή προσπαθήσει να ελέγχξει πλήρως τα Στενά σύμφωνα με τα συμφέροντα του, η απάντηση των Ρώσων θα ήταν τουλάχιστον "καταιγιστική". Η Μόσχα θα ξεκινούσε επίθεση στην περιοχή αυτή και στην Κωνσταντινούπολη ισοπεδώνοντας τα πάντα, σύμφωνα με Ρώσους αξιωματούχους.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν "σκίζει" τη Συνθήκη του Μοντρέ: ''Θα αποσυρθούμε!''

Ανδρέας Μουντζουρούλιας ΟΕρντογάν δίνει τα ρέστα του σε ΗΠΑ και Ρωσία προετοιμαζόμενος να κερδίσει όσα πιο πολλά μπορεί, στην προσπάθεια να ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το 1821 η θυσία, το 2021 ο ιός του φόβου…

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/1821.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Βενιζέλος Κώστας</b><br />Διακόσια χρόνια από την επανάσταση του 1821, συμπληρώνονται φέτος. Σήμερα η εθνική επέτειος. Μια επανάσταση που ξεκίνησε για να αποτινάξει την τουρκική σκλαβιά από τον τόπο. Μια επανάσταση, που καθόρισε το αξιακό παράδειγμα της νέας Ελλάδος, εθνικά και κοινωνικά. Το 21, διακόσια χρόνια μετά και επίκαιρο είναι και σημείο αναφοράς παραμένει. Άλλωστε ο ελληνισμός βρίσκεται ενώπιον των ίδιων κινδύνων.<br /><br />Ο εχθρός παραμένει εντός των τειχών. Στην Κύπρο από το 1974 και εντεύθεν η Τουρκία κατέχει τμήμα της χώρας και επιχειρεί με αποφάσεις και ενέργειες της (ψευδοκράτος, έποικοι), να εδραιώσει την παρουσία της. Την ίδια ώρα, η κατοχική δύναμη απειλεί και προκαλεί την Ελλάδα.<br /><br />Τότε, το 1821, ο αγώνας ήταν άνισος, το ισοζύγιο δυνάμεων σε βάρος της Ελλάδος. Αλλά αυτό δεν επηρέασε ούτε τις αποφάσεις της ηγεσίας της επανάστασης, ούτε ασφαλώς και την αγωνιστικότητά του λαού. Η επανάσταση ήταν αναγκαιότητα και έγινε πράξη καθώς αυτή ήταν η μόνη διέξοδος σε ένα δίλημμα που διαχρονικά εγείρεται: Είτε θα παρέμεναν για πάντα σκλάβοι, είτε θα έπαιρναν στα χέρια τους την τύχη τους και θα επαναστατούσαν για να εκδιώξουν τον κατακτητή.<br /><br />Σήμερα, το δίλημμα αυτό παραμένει ενώπιον μας και δεν έχει δοθεί ακόμη απάντηση. Ασφαλώς και τα δεδομένα είναι διαφορετικά και πρωτίστως Ελλάδα και Κύπρος είναι κράτη, τα οποία συμμετέχουν σε διεθνείς οργανισμούς, όπως τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ασφαλώς και είναι διαφορετικά τα δεδομένα, καθώς ο αγώνας μπορεί να γίνει σε μια άλλη βάση, με άλλες μεθόδους και πρακτικές.<div><br />Αποφασιστικότητα και όραμα<br /><br />Το ζητούμενο είναι κατά πόσο έχει ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι προτεραιότητες, οι στόχοι και το όραμα. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο υπάρχει αποφασιστικότητα για υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της ελευθερίας. Εάν το σύστημα, τα κατεστημένα και τα συμφέροντα επιτρέπουν εγκατάλειψη της πολιτικής του κατευνασμού και της προσαρμοστικότητας.<br /><br />Παρακολουθήσαμε χθες τον πρόεδρο Αναστασιάδη και τον πρωθυπουργό της Ελλάδος, Κυριάκο Μητσοτάκη, στις κοινές δηλώσεις τους μετά από συνάντηση που είχαν στην Αθήνα. Η επανάληψη από αμφότερους το γνωστό… ποίημα, που λένε και ξαναλένε, χωρίς να δίνουν διεξόδους. Για «προειδοποιήσεις» Μητσοτάκη έκαναν λόγο τα ΜΜΕ.<br />Τι έχει προειδοποιήσει και πώς τις εισέπραξε ο Ερντογάν;<br />Τι κάνει η Ελλάδα για τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία;<br />Τι κάνει η Κύπρος για να ανατρέψει τα κατοχικά δεδομένα;<br />Είναι με την πολιτική του κατευνασμού, που θα αντιμετωπιστεί η κατοχική Τουρκία; Αυτή η πολιτική είναι δοκιμασμένη και έχει αποτύχει καθώς αποδεδειγμένα έχει αποθρασύνει το καθεστώς της Άγκυρας.<br /><br />Κομβικό σημείο<br /><br />Τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 είναι ένας σταθμός, ένα κομβικό σημείο, καθώς ο ελληνισμός διανύει μια δύσκολη περίοδο, βιώνει κρίσεις. Καθώς γίνεται επίκληση στον μεγάλο ξεσηκωμό, τους αγώνες, για να έχουν σημασία τα λέγονται, θα πρέπει να αφυπνίσουν εθνικά και κοινωνικά. Για να ανατραπούν οι σχεδιασμοί της Άγκυρας σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου, για να διαμορφωθεί και να αναπτυχθεί ένα νέο αφήγημα για τον ελληνισμό.<br /><br />Χωρίς εξαρτήσεις και απαλλαγμένος από ιούς, όπως αυτός της διαφθοράς, της διαπλοκής. Το 1821 οι Έλληνες απέδειξαν πως ο εχθρός δεν είναι ανίκητος. Είναι σήμερα η Τουρκία ανίκητη; Μια χώρα της οποίας η οικονομία καταρρέει και το καθεστώς δοκιμάζεται, δεν μπορεί να είναι φόβητρο. Τίποτε δεν μπορεί να φοβίζει έναν, ο στόχος και το όραμα είναι η ελευθερία και ανεξαρτησία, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το 1821 η θυσία, το 2021 ο ιός του φόβου…

Βενιζέλος Κώστας Διακόσια χρόνια από την επανάσταση του 1821, συμπληρώνονται φέτος. Σήμερα η εθνική επέτειος. Μια επανάσταση που ξεκίνησε γι...

Διαβάστε την συνέχεια

Αν δεν θυσιαζόταν ο Παλαιολόγος στην Πόλη θα υπήρχαν τα τόσα 1821;

<img src="https://www.history-point.gr/wp-content/uploads/2018/05/KONSTANTINOS-PALAIOLOGOS-1-758x400.jpg" /><br /><br />Στα παιδικά μας χρόνια μάθαμε τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Έχουν περάσει αιώνες από τότε που η Πόλη, η “χαρά και επίδα όλων των Ελλήνων,” είχε υποταχθεί στον πλέον βάρβαρο λαό. Ο θρύλος όμως δεν πέθανε, πως θα μπορούσε άλλωστε να πεθάνει, ο θρύλος, η ίδια η θύμηση του Παλαιολόγου, που μάχεται μόνος με χιλιάδες εχθρούς, αν και γνωρίζει ότι τελικά οι βάρβαροι θα περάσουν. Μήπως την ίδια αλήθεια δεν γνώριζε και ένας άλλος βασιλιάς, 2000 χρόνια πριν από αυτόν, όταν έπεσε «τοις κοίνων ρήμασι πειθόμενος», κραυγάζοντας Μολών Λαβέ.<br /><br />Μήπως ο Παλαιολόγος δεν ήταν που αναστήθηκε και με τη μορφή του Διάκου και πολέμησε με λίγα παλληκάρια τις χιλιάδες του Ομέρ Βρυώνη στην Αλαμάνα, μήπως δεν του ξανάδωσε ο άγγελος το σπαθί και δεν τον έστειλε στην Πίνδο και στο Αργυρόκαστρο, μήπως προσφάτως δεν μετενσαρκώθηκε και δεν πολέμησε στην πολύπαθη Κύπρο, προδομένος, επιχειρώντας, έστω και χωρίς σπαθί, να σταματήσει τους βαρβάρους; Αυτός ήταν ο Παλαιολόγος, η μορφή που έδωσε όραμα, θέληση για ζωή και φως στους σκλάβους Έλληνες, αυτός ήταν πηγή έμπνευσης που γέννησε το 1821!<br /><br />Η επίθεση<br /><br />Από τις 5 Απριλίου 1453 η Κωνσταντινούπολη, η βασιλίδα των πόλεων άρχισε να περιζώνεται από τα τουρκικά στίφη. Με χιλιάδες στρατιώτες και δεκάδες πυροβόλα ο Μωάμεθ Β’ ξεκίνησε την περιώνυμη πολιορκία. Παρά τις προσπάθειές του όμως η Πόλη άντεχε. Ούτε οι προτάσεις του στον Κωνσταντίνο ΙΑ Παλαιολόγο περί παράδοσης της Κωνσταντινούπολης είχαν αποτέλεσμα. Έτσι αποφάσισε την τελική έφοδο. Ο αυτοκράτορας, μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων, μαζί με όλες τις κεφαλές του στρατού και με άλλους πολεμιστές και αμάχους, οι οποίοι με δάκρυα στα μάτια τον ασπάζονταν και του φιλούσαν το χέρι.<br /><br />Αμέσως μετά ο Βασιλέας ίππευσε το αραβικό του άτι και χάθηκε στη νύκτα μαζί με τους συστρατιώτες του. Έφτασε στα τείχη, γύμνωσε το σπαθί και ως απλός στρατιώτης έλαβε θέση, στο πλέον εκτεθειμένο σημείο της αμύνης, στο σταύρωμα (πρόχειρα επισκευασμένο τμήμα του τείχους που είχε γκρεμιστεί από το πυροβολικό) της πύλης του Αγ. Ρωμανού. Είχε νυχτώσει για τα καλά. Η 29η Μαΐου διένυε ήδη τις πρώτα ώρας της. Οι Τούρκοι εξαπέλυσαν αλλεπάλληλες μανιασμένες εφόδους με αποτέλεσμα να εισέλθουν τελικά στην Πόλη.<br /><br />Ο θάνατος και ο θρύλος<br /><br />Τότε ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να περάσει στον θρύλο. «Εάλω η Πόλης». Η τρομερή κραυγή αντήχησε. «Η Πόλης κυριεύθηκε και εγώ ακόμη ζω», κραύγασε με τη σειρά του ο Βασιλιάς και όρμησε εμπρός με το σπαθί στο χέρι και με λίγους αφοσιωμένους συντρόφους να βρει τον ένδοξο θάνατο που του έπρεπε. Όρμησε λοιπόν ο Κωνσταντίνος, μαζί με τον Φραγκίσκο Τολέδιο, τον Θεόφιλο Παλαιολόγο και τον Ιωάννη Δαλμάτη κατά των εχθρικών στιφών. Τέσσερις εναντίων χιλιάδων. «Θέλων θανείν ή ζείν», κραύγασε ο Θεόφιλος Παλαιολόγος και όρμησε με το σπαθί στον συρφετό. Οι τέσσερις αυτοί άνδρες, μόνοι τους έστρωσαν το έδαφος με κουφάρια εχθρών.<br /><br />Τότε όμως ο Κωνσταντίνος δέχτηκε το μοιραίο πλήγμα. Πρόλαβε μόνο να κραυγάσει πριν πέσει «δεν υπάρχει κανένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι». «Οι εταίροι του βασιλέως έπαυσαν βλέποντες αυτόν εν τη μάχη. Εκείνος δε αποφασίσας ν’ αποθάνη εξ ης ώρας εγίγνωσκε ότι είχε κυριευθή η Πόλης, έπεσεν αφανώς», αναφέρουν οι χρονικογράφοι. Συμφώνως με τον Δούκα οι Τούρκοι αναγνώρισαν τον νεκρό του βασιλέως από τις ερυθρές εμβάδες του, τις διακοσμημένες με δικεφάλους αετούς. Το σώμα του γδάρθηκε, συνεχίζει ο Δούκας, και το δέρμα του γεμίστηκε με άχυρο και διαπομπεύτηκε. Η τουρκική ανανδρία και μικροψυχία, ακόμη και στη στιγμή της νίκης τους ήταν και είναι ενδεικτική της ποιότητος του πολιτισμού τους.<br /><br />Ότι και αν έπραξαν όμως, μαζί με τους χιλιάδες φόνους, τους βιασμούς, τις αρπαγές και τις λεηλασίες, την ερήμωση και την παντελή καταστροφή του ωραίου, της περιωνύμου εκείνης βασιλίδος των πόλεων, ουδέν επέτυχαν. Δεν επέτυχαν και δεν κατορθώσουν ποτέ να επιτύχουν να ξεριζώσουν από τις θύμισες ενός λαού τον θρύλο του Έλληνα που αντιστέκεται, αδιαφορώντας για τις συνθήκες του αγώνα, που αντιστέκεται απλώς και μόνο γιατί πρέπει να αντισταθεί, γιατί έτσι επιβάλει ο πολιτισμός και η ιστορία του.<br /><br />Όπως αναφέρει ο Δούκας «δεν ήταν δυνατόν να παραδοθεί η Πόλη στους Τούρκους από τα χέρια Ελλήνων. Γιατί, εάν τούτο μπορούσε να συμβεί, σε ποιό δρόμο ή σε ποιόν τόπο, ή σε ποία πόλη χριστιανών θα μπορούσαν να μετοικήσουν οι Έλληνες χωρίς να είναι κατάπτυστοι και ντροπιασμένοι»; Αυτή ακριβώς η θυσία του Παλαιολόγου γέννησε τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά τον οποίο άγγελος Κυρίου “μαρμάρωσε” και έκρυψε σε μια σπηλιά. Όταν έρθει η ώρα το άγγελος θα έδινε και πάλι το σπαθί στον βασιλιά για να εγερθεί και να κυνηγήσει τους Τούρκους μέχρι την “Κόκκινη Μηλιά”… Αυτό προσπάθησαν, 200 χρόνια, πριν, οι πρόγονοί μας το 1821, και πολλοί πριν από αυτούς ήδη αμέσως μετά την Άλωση, μέχρι της επιτυχίας. Αντίθετα με λεγόμενα ορισμένων τα χρόνια της σκλαβιάς ήταν χρόνια πολέμου για τους Έλληνες.<div><br /></div><div><a href="https://www.history-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αν δεν θυσιαζόταν ο Παλαιολόγος στην Πόλη θα υπήρχαν τα τόσα 1821;

Στα παιδικά μας χρόνια μάθαμε τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Έχουν περάσει αιώνες από τότε που η Πόλη, η “χαρά και επίδα όλων των Ελλήν...

Διαβάστε την συνέχεια