Κίνδυνος από την "μάχη της τσιπούρας"! Μετακίνησαν εξοπλισμένα UAV απέναντι από Δωδεκάνησα οι Τούρκοι;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/kalolimnos-630x400.jpg?itok=5S2F1RdN" width="754" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">”Βουρλίζονται” με μεγάλη ελληνική σημαία στην Καλόλιμνο.</span></h3>Ετοιμάζουν νέα κρίση οι Τούρκοι ισλαμιστές για να ξεφύγουν της οργής των Τούρκων πολιτών; Στόχος της Άγκυρας πιθανόν το Καστελόριζο και η επήρεια του στην ελληνική ΑΟΖ<br /><br />Σύμφωνα με προηγούμενο άρθρο μας αναφέραμε ότι έρχεται η “μάχη της τσιπούρας” που όμοιά της είχε οδηγήσει παλαιότερα στην Κρίση των Ιμίων, κάτι που επιβεβαιώθηκε, αφού ενώ χθες, πρώτοι από όλους αποκαλύψαμε ότι οι Τούρκοι “στήνουν” θέατρο σκιών ξανά, μιλώντας για περιστατικό στα Ίμια, ενώ τα σχέδια τους είναι πολύ διαφορετικά, υποχθόνια και λίαν επικίνδυνα για την ευρύτερη αυτή περιοχή των Δωδεκανήσων.<br /><br /><br />Το χθεσινό περιστατικό ήταν ένα ακόμη επεισόδιο στην μεγάλη αλυσίδα των προσπαθειών που κάνει η Άγκυρα στην περιοχή των Ιμίων για να δημιουργήσει τετελεσμένα.<br /><br /><br /><br />Εφόσον υπάρχει η μόνιμη παρουσία του ελληνικού Λιμενικού οι Τούρκοι δεν θα μπορούν να εισβάλουν στα χωρικά μας ύδατα.<br /><img src="" /><br /><br /><br /><br />Σε λίγο ξεκινά η «περίοδος της τσιπούρας» και θα υπάρχει μεγάλος αριθμός σκαφών που θα ψαρεύει στην περιοχή, δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για τα ύποπτα τουρκικά σχέδια, που φτάνουν πιθανότατα μέχρι “ατύχημα”, και αυτό το γνωρίζει καλά η ελληνική πλευρά.<br /><br /><br />Γιατί “βουρλίζονται” οι Τούρκοι με την μεγάλη ελληνική σημαία στην Καλόλιμνο <br /><br />Τούρκικά ΜΜΕ, στοχοποίησαν κυρίως, την μεγάλη ελληνική σημαία περίπου 20x30 μέτρων που σχεδιάστηκε επί του εδάφους μπροστά στο φυλάκιο της μικρονήσου Καλόλιμνος, εστιάζοντας κυρίως όμως, στην παρουσία Ελλήνων στρατιωτών, με παρατηρητήριο και σύστημα ραντάρ, που απέχει περίπου 1 μίλι από τα Ίμια, ελέγχοντας τα, ξεχνώντας ότι η τουρκική πλευρά έχει δημιουργήσει αντίστοιχο φυλάκιο στο νησάκι Cavus.<br /><br /><br />Σκοπός τους πιθανότατα με κάποιο τρόπο είναι η διεθνοποίηση των τουρκικών αιτημάτων για αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών, κάτι που τους "καίει" στην κυριολεξία, διότι διαφορετικά δεν μπορούν να στήσουν καμία " Γαλάζια" ή άλλου χρώματος " πατρίδα" στο Αιγαίο, και αυτό το έχουν κατανοήσει αρκετά όλος ο ελληνικός πολιτικό κόσμος, ή έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε. <br /><br />Τουρκικά UAV στο Ντάλαμαν απέναντι από Δωδεκάνησα<br /><br />Σύμφωνα με τουρκικές δημοσιογραφικές πηγές, τα εξοπλισμένα με πυραύλους UAV του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, έχουν πραγματοποιήσει 31.500 ώρες πτήσης πάνω από την υποτιθέμενη “ Γαλάζια Πατρίδα” μέχρι στιγμής.<br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1475546098513158144" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1475546098513158144&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fellinotoyrkika%2F7059589_kindynos-apo-tin-mahi-tis-tsipoyras-metakinisan-exoplismena&sessionId=355de3d190a663d70d8c4ce57969f61b11c53bec&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 684px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Οι ίδιες πηγές αναφέρουν με λεπτομέρεια ότι τουρκικών “στόλος μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων” αναπτύχθηκε στα Δαρδανέλια, το Νταλαμάν και τον Λευκόνοικο στην Κατεχόμενη Κύπρο.<br /><br />“Η άμυνα της “Γαλάζιας Πατρίδας” ξεκινά από τον αέρα. Τα “μάτια” των εγχώριων UAV είναι στραμμένα εκεί, ενώ όλα τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα που ανήκουν στις τουρκικές ναυτικές δυνάμεις, βρίσκονται σε υπηρεσία 24 ώρες το 24ωρο, σε θαλάσσια έκταση 462 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων”, αναφέρει η ίδια τουρκική πηγή με αλαζονικό τρόπο.<br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1475524793667661834" frameborder="0" id="twitter-widget-1" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-1&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1475524793667661834&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fellinotoyrkika%2F7059589_kindynos-apo-tin-mahi-tis-tsipoyras-metakinisan-exoplismena&sessionId=355de3d190a663d70d8c4ce57969f61b11c53bec&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 771px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Εκτιμήσεις ειδικών αναλυτών αναφέρουν την πιθανότητα μετά από ένα διάστημα συνεχών προκλήσεων , να στηθεί σκηνικό επεισοδίου σε κάποιο νησί του Νότιου Αιγαίου , από το “οποίο” οι Τούρκοι ενδεχομένως να θεωρούν ότι μπορούν να λάβουν πολλαπλά πλεονεκτήματα στο Αιγαίο.<br /><br />Στα Δωδεκάνησα υπάρχουν πολλά νησάκια που δύναται να «εξυπηρετήσουν» πιθανόν αυτά τα ύποπτα τουρκικά σχέδια.<br /><br />Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Τούρκοι δεν πρόκειται να σταματήσουν σε καμία απολύτως περίπτωση. Η επόμενη περίοδο, πιθανόν να αποκρύβει εξελίξεις λίαν επικίνδυνες.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κίνδυνος από την "μάχη της τσιπούρας"! Μετακίνησαν εξοπλισμένα UAV απέναντι από Δωδεκάνησα οι Τούρκοι;

”Βουρλίζονται” με μεγάλη ελληνική σημαία στην Καλόλιμνο. Ετοιμάζουν νέα κρίση οι Τούρκοι ισλαμιστές για να ξεφύγουν της οργής των Τούρκων πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Quo vadis ΕΕ; – Θα επιστρέψει η “γερμανική Ευρώπη”;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/2020-12-28-1.png" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Το γεγονός ότι δια της διολισθήσεως η ΕΕ έχει αποκτήσει τα αρκετά τελευταία χρόνια αφεντικό (Γερμανία), ιεραρχία και μεταμοντέρνες αποικίες, όπως η μνημονιακή Ελλάδα, είναι πλέον κοινός τόπος. Η οικονομική κρίση που άρχισε το 2008 διευκόλυνε και επιτάχυνε αυτή την εξέλιξη, δηλαδή τη μετάλλαξη σε “γερμανική Ευρώπη”. Ταυτοχρόνως, όμως, έβγαλε στην επιφάνεια τις αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και όξυνε τις αντιθέσεις.<br /><br />Τα στοιχεία αποδεικνύουν πως ο μεγάλος κερδισμένος από την καθιέρωση του ευρώ είναι η Γερμανία. Ναι μεν συμβάλει στον κοινοτικό προϋπολογισμό με υπερδιπλάσιο ποσό από τη Γαλλία, αλλά ταυτοχρόνως αποκομίζει πολλαπλάσια οφέλη εμπορικά και χρηματοπιστωτικά. Το Βερολίνο συμπεριφέρεται εδώ και χρόνια με οικονομικό εθνικισμό. Αναλόγως, μάλιστα, με το τι κάθε φορά το συμφέρει, άλλοτε κρύβεται πίσω από την ΕΕ και άλλοτε δρα μονομερώς, ή με επιλεκτικές συμμαχίες.<br /><br />Η μεταπολεμική Γερμανία αποτελεί παρελθόν. Η ενοποίηση ήταν η αφετηρία για τη μετάβαση από την Γερμανία, που ντρεπόταν για τα ναζιστικά εγκλήματα και έθετε όρια στον εαυτό της, στον σημερινό ηγεμονισμό. Η μετάβαση αυτή έγινε σταδιακά και διακριτικά για να μην αναζωπυρώσει μνήμες και προκαλέσει αντιδράσεις. Αυτή είναι η περίοδος των κυβερνήσεων Κολ και Σρέντερ.<br /><br />Επί των κυβερνήσεων Μέρκελ η Γερμανία εκδήλωσε τον ηγεμονισμό της, αλλά με ευρωπαϊκό μανδύα, κατά τρόπο που να τηρεί τα προσχήματα. Έχουμε, όμως, φύγει από την περίοδο της “ευρωπαϊκής Γερμανίας” και έχουμε εισέλθει στην περίοδο της “γερμανικής Ευρώπης”. Η μετάλλαξη αφορά την επιβίωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και έχει πλέον καταστεί σαφής σ’ όλη τη Γηραιά Ήπειρο.<div><br />Σολτς και Ελεύθεροι Δημοκράτες<br /><br />Το ερώτημα είναι εάν με την κυβέρνηση Σολτς (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Ελεύθεροι Δημοκράτες) το Βερολίνο θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, ή θα προκύψει ποιοτική αλλαγή στις ενδοευρωπαϊκές ισορροπίες. Ο Σολτς θα επιδιώξει να συνεχίσει –με διαφοροποιήσεις– στον ίδιο δρόμο που βάδιζε και ως υπουργός Οικονομικών της Μέρκελ. Δεν περνάει, όμως, μόνο από το χέρι του.<br /><br />Οι Πράσινοι θα σπρώξουν σε μία πιο ειλικρινή ευρωπαϊκή κατεύθυνση, αλλά το κρίσιμο υπουργείο Οικονομικών είναι στα χέρια των Ελεύθερων Δημοκρατών. Μπορεί να αυτοπροβάλλονται σαν κεντρώοι και (νεο)φιλελεύθεροι ευρωπαϊστές, αλλά στην πραγματικότητα το κόμμα αυτό μικρή σχέση έχει με ό,τι ήταν την εποχή Γκένσερ. Η νέα ηγεσία και η νέα γενιά στελεχών έχουν υιοθετήσει ως άξονα της πολιτικής τους τον οικονομικό εθνικισμό.<br /><br />Οι θέσεις τους τούς καθιστούν στην πράξη αντιευρωπαϊστές. Με άλλα λόγια, έχουν καθοριστικής σημασίας κοινούς παρονομαστές με την αντιευρωπαϊκή ξενοφοβική και εν πολλοίς ακροδεξιά “Εναλλακτική για την Γερμανία¨, έστω κι αν αυτό δεν είναι εμφανές εκ πρώτης όψεως, λόγω της διαφορετικής προέλευσης και της διαφορετικής ρητορικής. Κύριος κοινός παρονομαστής ο οικονομικός εθνικισμός, ο οποίος και έχει αποδώσει εκλογικά και στα δύο αυτά κόμματα, επειδή αντανακλά την ιδεολογική μετάλλαξη που συντελείται στη γερμανική κοινωνία κι όχι κάποιο συγκυριακό πολιτικό ρεύμα.<br /><br />Οι θέσεις των Πρασίνων είναι συχνά στον αντίποδα των αντίστοιχων θέσεων των Ελευθέρων Δημοκρατών, γεγονός που αναπόφευκτα θα προκαλέσει τριβές και προβλήματα στον κυβερνητικό συνασπισμό για τον τρόπο που θα εφαρμόζεται το συμφωνημένο κυβερνητικό πρόγραμμα. Από την άλλη πλευρά, το σχήμα βολεύει τον καγκελάριο Σολτς. Το κόμμα του, που είναι ο κορμός της κυβέρνησης και έχοντας –κατά μία έννοια– πολιτικά εκατέρωθεν τους δύο μικρότερους εταίρους θα χρησιμοποιεί τον έναν για να εξισορροπεί τις πιέσεις του άλλου.<br /><br />Ο παράγοντας Γαλλία<br /><br />Το πως θα συμπεριφερθεί το Βερολίνο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν εξαρτάται, βεβαίως, μόνο από τις εσωτερικές ισορροπίες στη γερμανική κυβέρνηση. Εξαρτάται καθοριστικά και από τις άλλες χώρες-μέλη και πρωτίστως από τη Γαλλία. Η προ ετών πρωτοβουλία του προέδρου Μακρόν να εκθέσει επισήμως το όραμά του για τη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική αντανακλούσε τις ανησυχίες που είχαν εκδηλωθεί στις άρχουσες γαλλικές ελίτ για τον γερμανικό ηγεμονισμό.<br /><br />Παραδοσιακά, λόγω της επιρροής του γκωλισμού, το Παρίσι ήταν ο σημαιοφόρος της πρωτοκαθεδρίας του εθνικού κράτους και κατ’ επέκτασιν έθετε όρια στο ενοποιητικό εγχείρημα, απορρίπτοντας το ομοσπονδιακό μοντέλο. Ο Μακρόν επιχείρησε μία υπέρβαση. Πρότεινε σειρά αλλαγών στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική που ουσιαστικά κινούνταν προς έμμεση ομοσπονδιακή κατεύθυνση. Μπορεί την κοινή άμυνα να την επιθυμούσε και το Βερολίνο, αλλά οι προτάσεις του Γάλλου προέδρου για αλλαγές στην Ευρωζώνη (κοινός προϋπολογισμός, ορισμός υπουργού Οικονομικών κ.α.) ήταν αντίθετες με τις πάγιες γερμανικές θέσεις.<br /><br />Η Μέρκελ είχε αντιδράσει με τη γνωστή τακτική της. Κατά κανόνα απέφευγε να απορρίπτει κατηγορηματικά γαλλικές πρωτοβουλίες και ως εκ τούτου να συγκρούεται με το Παρίσι. Προτιμούσε να δίνει τη μάχη επί του συγκεκριμένου, φροντίζοντας να απονευρώνει ό,τι δεν ήταν συμβατό με τα γερμανικά συμφέροντα. Αυτό είχε πράξει και τότε. Είχε καλωσορίσει την πρωτοβουλία Μακρόν, είχε συμφωνήσει γενικόλογα ότι η ΕΕ πρέπει να εξελίσσεται, αλλά μέχρι εκεί.</div><div><br />Η “γερμανική Ευρώπη”<br /><br />Σε αντίθεση με την τακτική της Μέρκελ και του Σολτς, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες τότε, όπως και τώρα, αποκλείουν την μεταφορά πόρων από τη Γερμανία στην Ευρωζώνη. Γι’ αυτό ήταν υπέρ του Grexit και απέκλειαν από τότε την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Με άλλα λόγια, υποστηρίζουν φωναχτά και χωρίς “ναι μεν αλλά” τη γραμμή Σόιμπλε, η οποία αντανακλούσε και αντανακλά τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα γερμανικά συμφέροντα οι άρχουσες ελίτ.<br /><br />Η Μέρκελ ήταν με το ένα πόδι σ’ αυτή τη γραμμή, αλλά με το άλλο προσπαθούσε με τακτικισμούς να τηρήσει ισορροπίες για να περνάει την πολιτική της στην ΕΕ χωρίς αντιδράσεις. Και η καγκελάριος ήθελε μία Ευρώπη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των γερμανικών συμφερόντων, αλλά φρόντιζε να τηρεί τα προσχήματα για να αμβλύνει αντιδράσεις. Έτσι, λόγω και της πρωτοφανούς πανδημίας, φθάσαμε με πολύ δυσκολία στην απόφαση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης.<br /><br />Το Βερολίνο είναι το μόνο που διέθετε σχέδιο για το αύριο της Ευρώπης. Γι’ αυτό και σε γενικές γραμμές δεν δυσκολευόταν να επιβάλει τη θέλησή του με αντάλλαγμα κάποιες υποχωρήσεις. Οι μόνοι που δυνητικά μπορούν σε στρατηγικό επίπεδο να προβάλουν αντίσταση είναι οι Γάλλοι. Εάν έβγαινε μπροστά, το Παρίσι θα έβρισκε πρόθυμους συμμάχους και κατ’ αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να εξισορροπήσει τη Γερμανία. Από την εποχή του Σαρκοζί, όμως, το Παρίσι έχει επιλέξει να λειτουργεί σαν συμπλήρωμα του Βερολίνου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, σ’ αυτή τη γραμμή κινήθηκε και ο Ολάντ.<br /><br /></div><div>Η Γερμανία έχει ανάγκη τη Γαλλία<br /><br />Όπως προανέφερα, ο Μακρόν εξέφρασε τη φιλοδοξία του να προωθήσει αλλαγές στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και κατέθεσε μετριοπαθείς προτάσεις, αλλά προσέκρουσε στην ουσιαστική άρνηση του Βερολίνου. Όσο, όμως, το Παρίσι δεν σήκωνε κεφάλι στο Βερολίνο, δεν είχαν τη δυνατότητα να το σηκώσουν η Ιταλία ή η Ισπανία. Άρα, το πως θα εξελιχθούν οι ενδοευρωπαϊκές ισορροπίες θα εξαρτηθεί καθοριστικά από τη στάση της Γαλλίας.<br /><br />Τα κριτήρια, με τα οποία συγκροτείται ο ευρωπαϊκός πυρήνας είναι πρωτίστως πολιτικά και δευτερευόντως οικονομικά. Χωρίς τη Γαλλία, η Γερμανία δεν μπορεί να επιβάλει την πρωτοκαθεδρία της. Εξασφαλίζοντας τη σύμπλευση της Γαλλίας, μπορεί να εξασφαλίσει τη σύμπλευση και των υπόλοιπων χωρών-μελών του ευρωπαϊκού Νότου και βεβαίως του ευρωπαϊκού Βορρά. Με τον συσχετισμό αυτό μπορεί να απομονώνει και να ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στην όποια “ατίθαση” κυβέρνηση προκύψει.<br /><br />Χωρίς τη Γαλλία, η Γερμανία δεν μπορεί να διατηρεί τον ηγεμονικό ρόλο της. Γι’ αυτό και το Βερολίνο πουλάει στο Παρίσι ως αντάλλαγμα για την ευθυγράμμισή του με τις γερμανικές επιλογές, μία προνομιακή μεταχείριση στην αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων. Αυτό έχει ήδη φανεί καθαρά μέχρι τώρα και ειδικά ο Σόιμπλε φρόντιζε να το υπογραμμίζει. Προσεταιριζόμενη, λοιπόν, με τον προαναφερθέντα τρόπο τη Γαλλία, η Μέρκελ εδραίωσε το καθεστώς της “γερμανικής Ευρώπης”.</div><div><br />Η Γαλλία μετά τις εκλογές<br /><br />Από την άλλη πλευρά, όμως, η αλαζονική ηγεμονιστική συμπεριφορά του Βερολίνου τροφοδοτούσε το αντιγερμανικό κλίμα, οξύνοντας τις ενδοευρωπαϊκές αντιφάσεις. Μπορεί η πανδημία να τις επικάλυψε, αλλά είναι αναπόφευκτο να επανακάμψουν όταν ο κορονοϊός υποχωρήσει και επιχειρηθεί η επιστροφή στη “δημοσιονομική πειθαρχία”. Ο Σολτς θα επιχειρήσει να τις διαχειρισθεί με τρόπο που θα θυμίζει Μέρκελ, αλλά δεν έχει ούτε το κύρος ούτε και την ικανότητα πειθαναγκασμού που είχε με τα χρόνια αποκτήσει η προκάτοχός του.<br /><br />Το πως θα πολιτευθεί το Παρίσι θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το ποιος θα είναι ο νικητής των προεδρικών εκλογών της ερχόμενης άνοιξης. Εάν κερδίσει ο Μακρόν υπάρχουν ενδείξεις πως θα κινηθεί πιο αποφασιστικά από ό,τι στο παρελθόν. Προς αυτό τον ωθούν όχι μόνο η απουσία της Μέρκελ, αλλά και γεωπολιτικοί παράγοντες. Γενικότερα, όμως, το κλίμα στο Παρίσι είναι αρκετά διαφορετικό από ό,τι στο παρελθόν.<br /><br />Είναι εμφανές πως οι γαλλικές ελίτ θεωρούν πως έχουν μία ευκαιρία να αναβαθμίσουν τον ρόλο τους στην ΕΕ, περιορίζοντας τη γερμανική επιρροή. Εάν το Παρίσι κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση είναι δεδομένο πως θα βρει συμμάχους ειδικά στον ευρωπαϊκό Νότο. Με άλλα λόγια, το παιχνίδι είναι πιθανόν να ανοίξει κατά τρόπο που να αλλάξει τις ισορροπίες της τελευταίας 15ετίας. Εάν θα συμβεί ή όχι θα το δούμε σε μερικούς μήνες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Quo vadis ΕΕ; – Θα επιστρέψει η “γερμανική Ευρώπη”;

Λυγερός Σταύρος Το γεγονός ότι δια της διολισθήσεως η ΕΕ έχει αποκτήσει τα αρκετά τελευταία χρόνια αφεντικό (Γερμανία), ιεραρχία και μεταμον...

Διαβάστε την συνέχεια

Kυνήγι μαγισσών από Ερντογάν με στόχο τον Ιμάμογλου

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/12/erdogan_imamoglou_slpress.jpg" width="770" /><br /><br /><b>Πρωτόπαπας Γιώργος</b><br />Στο στόχαστρο του Ταγίπ Ερντογάν εισέρχεται για ακόμη μια φορά ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου καθώς τον θεωρεί απειλή για την εξουσία του. Η δημοφιλία που απολαμβάνει ο Ιμαμόγλου από τους πολίτες, δίνει τροφή σε σενάρια που τον εμφανίζουν διεκδικητή της προεδρίας το 2023.<br /><br />Και εδώ ο Ερντογάν για να υπονομεύσει τον Ιμάμογλου, χρησιμοποιεί το γνωστό “κυνήγι μαγισσών”. Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ξεκινάει έρευνα σε βάρος εκατοντάδων δημοτικών υπαλλήλων για φερόμενες διασυνδέσεις με το PKK, με αριστερές οργανώσεις και με την οργάνωση του Φετουλάχ Γκιουλέν. Το υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι η έρευνα αφορά 455 δημοτικούς υπαλλήλους. Άλλωστε είναι γνωστό που καταλήγουν αυτές οι έρευνες καθώς οι περισσότεροι κρίνονται ένοχοι για τρομοκρατία με συνοπτικές διαδικασίες.<br /><br />Ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού δήλωσε πως οι έρευνες δεν στρέφονται εναντίον του δημοτικού συμβουλίου, και ότι γίνοται στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Ο Ιμάμογλου αντέδρασε έντονα επικρίνοντας την έρευνα, δηλώντας ότι «δεν είμαι υπηρεσία πληροφοριών, δεν είμαι το δικαστικό σώμα…και ότι ο υπουργός Εσωτερικών πρέπει να παραιτηθεί αμέσως».<br /><br />Ο Ιμάμογλου είναι ένα από τα πρόσωπα που στοχοποιούνται συνεχώς από τον Ερντογάν από το 2019, όταν και κέρδισε το δήμο της Κωνσταντινούπολης, ως υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP). Επικράτησε και στις επαναληπτικές εκλογές έναντι του πρώην πρωθυπουργού Μπινάλ Γιλντιρίμ, υποψήφιου του ισλαμιστικού κυβερνώντος κόμματος.<br /><br />Οι επικρίσεις του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης είναι συχνές προς το πρόσωπο του Ερντογάν, αναφορικά με την οικονομία, τη δημιουργία του έργου “Κανάλι της Κωνσταντινούπολης” και τη διαχείριση της πανδημίας. Το υπουργείο Εσωτερικών ξεκίνησε έρευνα το Νοέμβριο του 2020 κατά του Ιμάμογλου με την κατηγορία ότι αυτός δαπάνησε παράνομα δημόσια χρήματα για μια εκστρατεία κατά της κατασκευής του Καναλιού.<br /><br />Δημοσκόπηση κόλαφος<br /><br />Ο Ερντογάν ο οποίος προσπαθεί να διασφαλίσει ότι θα εκλεγεί εκ νέου στις προεδρικές εκλογές του 2023 επιδιώκει να υπονομεύσει ένα δυνάμει αντίπαλό του. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μείωση της δημοτικότητας του Ερντογάν και αύξηση αυτής του Εκρέμ Ιμάμογλου. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρίας Metropoll του Δεκεμβρίου, αν οι προεδρικές εκλογές γίνονταν τώρα ο Ερντογάν θα λάμβανε ποσοστό 36,6 %, ενώ ο Ιμάμογλου 48,6%.<br /><br />Επιπλέον, πάνω από το 57% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν εγκρίνουν το τρόπο διακυβέρνησης του Ερντογάν. Το 95% των υποστηρικτών του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) επικρίνει τις πολιτικές Ερντογάν. Την ίδια γνώμη έχει και το 93,3% των οπαδών του κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) και το 89,8% του εθνικιστικού Καλού Κόμματος.<br /><br />Επισημαίνεται, ακόμα, ότι μόνο το 4% των υποστηρικτών του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δήλωσαν ότι διαφωνούν με τον τρόπο άσκησης της εξουσίας του Ερντογάν. Την αποδοκιμασία του εξέφρασε και το 30,6% των υποστηρικτών του κυβερνητικού εταίρου του Ερντογάν του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.<br /><br />Με κλειστά χαρτιά<br /><br />Ο Ιμάμογλου απειλεί τον Ερντογάν, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του, εάν θα κατέβει υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές με το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP). Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης ενδιαφέρεται για τους δημότες του και τους στηρίζει στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Ενδέχεται και να ακολουθεί μια στρατηγική πριν πάρει τις τελικές αποφάσεις του.<br /><br />Αν ανακοίνωνε ότι θα κατέβαινε στις εκλογές, τότε θα υπήρχε και μεγαλύτερη αντίδραση από τον Ερντογάν. Το γεγονός ότι ο Ιμάμογλου ηγείται ενός σημαντικού μητροπολιτικού δήμου κάνει δύσκολη την υπονόμευσή του. Το σίγουρο είναι ότι η τουρκική αντιπολίτευση αναζητά ένα υποψήφιο υψηλού κύρους για τις εκλογές που θα μπορεί να την ενώσει απέναντι στον Ερντογάν.<br /><br />Ο Ιμάμογλου φαίνεται να έχει όλα τα χαρακτηριστικά. Αντίθετα, ο Ερντογάν εξαιτίας της τραγικής οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα χάνει συνεχώς έδαφος και βλέπει παντού εχθρούς, τους οποίους επιχειρεί να φιμώσει. Ωστόσο, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ηγέτης του CHP έχει δηλώσει ότι ούτε ο Ιμάμογλου αλλά και ούτε ο δήμαρχος της Άγκυρας θα είναι υποψήφιοι για την προεδρία στις εκλογές.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Kυνήγι μαγισσών από Ερντογάν με στόχο τον Ιμάμογλου

Πρωτόπαπας Γιώργος Στο στόχαστρο του Ταγίπ Ερντογάν εισέρχεται για ακόμη μια φορά ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου καθώς τον θεω...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας και τα Ελληνοτουρκικά μετά τη MDCA.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.fortunegreece.com/wp-content/uploads/2018/08/11/usa-turkey-flag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="660" height="427" src="https://www.fortunegreece.com/wp-content/uploads/2018/08/11/usa-turkey-flag.jpg" width="752" /></a></div><br /><div>Του <b>Αλέξανδρου Δρίβα*</b></div>Ο Ρ. Τ. Ερντογάν έχει αντιληφθεί από την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας πως το κλίμα στις ΗΠΑ έχει βαρύνει εναντίον του. Οι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, που στόχευαν την αμυντική βιομηχανία της, στηρίζονται στο νόμο CAATSA (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act) και, συγκεκριμένα, στην παράγραφο CRIEEA (Counter Russian Influence in Europe and Eurasia).<div><br /></div><div> Στην Τουρκία, είχε ήδη επιβληθεί ένα άτυπο εμπάργκο όπλων, ενώ αποκλείστηκε και από το πρόγραμμα F-35 στο οποίο συμμετείχε ως συμπαραγωγός χώρα. Παρόλα αυτά, αρκετοί Αμερικανοί αξιωματούχοι θεωρούν πως δεν είναι οι κυρώσεις αυτές τόσο σημαντικές, αν αναλογιστεί κανείς τους στενούς δεσμούς Τουρκίας-Ρωσίας από το 2016 και μετά, αλλά και τις αποσταθεροποιητικές ενέργειες της Άγκυρας, βάζοντας σε κίνδυνο τα αμερικανικά συμφέροντα στη Συρία. Μετά την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας, οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις δεν βυθίστηκαν ακόμη περισσότερο, αλλά η έκθεση της Ομάδας Ερευνών του Κογκρέσου, που ανανεώθηκε στις 23 Αυγούστου 2021, συνεχίζει να επιμένει στις πολύ σημαντικές διαφορές που δηλητηριάζουν τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, παρόλο που η Τουρκία αναφέρεται ως σημαντική συμμαχική χώρα για τις ΗΠΑ. </div><div><br /></div><div>Ωστόσο οι διεθνείς και περιφερειακές εξελίξεις καθιστούν υποχρεωμένη την Ουάσιγκτον στο να επιταχύνει τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης της με την Άγκυρα, η οποία έχει αγγίξει ιστορικά χαμηλά.</div><div><br />Μειωμένο, αλλά όχι ανύπαρκτο ενδιαφέρον ΗΠΑ για την περιοχή μας<br /><br />Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια περίοδο αναστοχασμού και ανασυγκρότησης της εξωτερικής τους πολιτικής. Τόσο η αποχώρησή τους από το Αφγανιστάν, όσο και η υπογραφή της συνεργασίας AUKUS μεταξύ ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου και Αυστραλίας, κατέδειξαν τρία σημαντικά πράγματα: πρώτον, οι ΗΠΑ φλερτάρουν ξανά με τον μονομερισμό (Unilateralism). Δεύτερον, εστιάζουν στη Νότια Σινική Θάλασσα και ο Ινδο-Ειρηνικός Ωκεανός αποτελεί την έδρα των αμερικανικών συμφερόντων. Τρίτον, οι ευρωατλαντικές σχέσεις βρίσκονται σε μη εποικοδομητική φάση.<br /><br />Στη Μεσόγειο, οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν τον διακριτικό ρόλο τους, αλλά πάντα με βάση την επιλεκτική παρεμβατικότητα (selective engagement). Οι αριθμοί, που αφορούν την σκληρή ισχύ της Κίνας και τη συνεχή ανάπτυξή της, θυμίζουν εποχές Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ΗΠΑ επιθυμούν να κάνουν ό,τι έκαναν και οι Βρετανοί, πριν από τους μεγάλους πολέμους, όταν μείωναν την παρουσία τους σε άλλες περιοχές ανάλογα με το τι σήματα λάμβαναν από την αναθεωρητική δύναμη τότε, τη Γερμανία. Παρόλα αυτά, η Κίνα είναι μια παγκόσμια δύναμη και η επιτυχία της ή η αποτυχία της στη Νότια Σινική Θάλασσα και στον Ειρηνικό Ωκεανό εξαρτάται από την επιτυχία της σε άλλες περιοχές του κόσμου, όπως είναι η Αφρική και η Ευρώπη. Στη Μεσόγειο Θάλασσα, η Κίνα έχει υπογράψει σημαντικές συμφωνίες αγοράς και εκμετάλλευσης λιμανιών και υποδομών. Ελλάδα, Ισραήλ, Τουρκία και Ιταλία αποτελούν σημαντικές χώρες για την Κίνα, η οποία έχει έντονη παρουσία και στα αναπτυσσόμενα Δυτικά Βαλκάνια τα οποία δεν έχουν πόρους για να αναπτύξουν τις υποδομές τους. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να απουσιάζουν από μια περιοχή, η οποία έχει δύο υποψήφιους μνηστήρες, την Κίνα και τη Ρωσία.</div><div><br />Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις παραμένουν παγωμένες<br /><br />H παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία είναι περιορισμένη, ενώ στη Λιβύη προσπαθούν, παρασκηνιακά, να φέρουν μια λύση, η οποία θα είναι φιλική στα αμερικανικά συμφέροντα. Η Τουρκία -και στις δύο χώρες- δημιουργεί προβλήματα στις ΗΠΑ, καθώς, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, συμπληρώνει τη ρωσική παρουσία. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι η Τουρκία, λόγω του ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να είναι η χώρα-εκπρόσωπος των συμφερόντων των ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως αυτή η άποψη (που ακόμη έχει οπαδούς στην αμερικανική γραφειοκρατία) δεν είναι εύστοχη, καθώς η Τουρκία εμβαθύνει τη στρατηγική της συνεργασία (όπως την έχει ονομάσει ο Λαβρόφ) με τη Ρωσία. Ο αγωγός Turk Stream, η αγορά των S-400 και ο πυρηνικός σταθμός στο Akuyu που γίνεται από τη Rosatom, αποτελούν τις απτές αποδείξεις ότι η Τουρκία ξεκίνησε με στόχο να πλειστηριάσει τη θέση της ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία και, σταδιακά, λόγω της αντιδυτικής της στάσης καταλήγει στο να γίνει στρατηγικός όμηρος της Ρωσίας. Δεν είναι ξεκάθαρο πλέον αν η Τουρκία μπορεί να επιστρέψει στα «δυτικά της καθήκοντα». Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ επενδύουν στο ότι μια πολιτειακή αλλαγή στην Τουρκία μπορεί να φέρει το πολυπόθητο U-Turn.<br /><br />Η Τουρκία, δια στόματος Ερντογάν, απογοητεύτηκε από την άρνηση του προέδρου Τζ. Μπάιντεν να τον συναντήσει στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Ο Ερντογάν θεωρεί τον εαυτό του ως έναν παγκοσμίου βεληνεκούς ηγέτη και δεν μπορεί να αντέξει τέτοιες προσβολές τις οποίες αμέσως πολιτικοποιεί, καθώς ακολουθεί ένα μοντέλο λήψης αποφάσεων που μπορεί να χαρακτηριστεί «μοντέλο περιορισμένου ορθολογισμού». Στο Σότσι, ο Τούρκος πρόεδρος βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη θέση και ίσως είναι αυτή η θέση στην οποία επενδύουν οι ΗΠΑ. Ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να αυξάνει την αξία του για τις ΗΠΑ, δείχνοντας ότι στρέφεται στη Ρωσία. Όμως δεν επιθυμεί, κατά βάθος, τη συνέχιση μιας ετεροβαρούς σχέσης, η οποία ενισχύει τη Ρωσία σε όλα τα επίπεδα. Ο Ερντογάν δεν θέλει να νιώθει εξαρτημένος. Με τον Πούτιν αυτό έχει ήδη συμβεί και δεν επιθυμεί να συνεχιστεί παραπάνω..<br /><br />Το πολιτικό κεφάλαιο του Ερντογάν συνεχίζει την απομείωσή του και η οικονομία της Τουρκίας έχει γίνει ιδιαίτερα εύθραυστη και απομένει ενάμισι έτος για τις εκλογές. Το Foreign Policy φούντωσε ξανά τις φήμες για την υγεία του, η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, τον καθιστά ανίκανο να κυβερνήσει. Οι ΗΠΑ, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, θα αναμένουν τις εξελίξεις, κρατώντας μια -μάλλον επιτηδευμένα- ασαφή στάση προς την Τουρκία. Η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών Γ. Σέρμαν λέει ότι είναι στρατηγική σύμμαχος των ΗΠΑ, ενώ ο υπουργός Αντ. Μπλίνκεν και άλλοι εκπρόσωποι του State Department δηλώνουν πως θα έρθουν πιο ισχυρές κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Άλλωστε, στην Τουρκία, ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για το Daesh, ο Μακ Γκούρκ, είναι ο νέος «στόχος», ο οποίος συντηρεί το κυνήγι φαντασμάτων που ο ίδιος ο Ερντογάν έχει εξαπολύσει εναντίον των ΗΠΑ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Ο Μακ Γκούρκ είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης του προέδρου Τζ. Μπάιντεν και έχει ήδη αναβαθμίσει πολύ τους Κούρδους στην Ουάσιγκτον. Ο δε Μπ. Μενέντεζ, ο οποίος γίνεται όλο και πιο ισχυρός παράγοντας στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής ως πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, αποτελεί έναν ακόμη βραχνά για την Τουρκία. Η Άγκυρα αναμένει, με ρίγος, την εκδίκαση της υπόθεσης της HalkBank, η οποία εμπλέκει την οικογένεια του Ερντογάν σε σκάνδαλο ξεπλύματος μαύρου χρήματος με σκοπό να αποφύγει το Ιράν τις αμερικανικές κυρώσεις. Με άλλα λόγια, οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι παγωμένες και αναμένουν οι Αμερικανοί το αν ο Ερντογάν θα πραγματοποιήσει την απειλή του για αγορά δεύτερης παρτίδας πυραύλων S-400.</div><div><br />Τα Ελληνοτουρκικά, οι ΗΠΑ και η MDCA<br /><br />Το πλέγμα σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ-Ελλάδας-Τουρκίας ήταν πάντα ένας πονοκέφαλος και για τις τρείς χώρες. Οι ΗΠΑ ήταν μάλλον ευμενώς ουδέτερες προς την τουρκική πλευρά λόγω των πολύ σημαντικών αμερικανικών συμφερόντων που διακυβεύονταν σε σημαντικές περιοχές (Κεντρική Ασία-Καύκασος και Μέση Ανατολή). Οι ΗΠΑ, από την κρίση των Ιμίων και μετά, προσπάθησαν να συνεργαστούν με την Ε.Ε προκειμένου να πετύχουν την πολυπόθητη απαλλαγή τους από τον γρίφο του Αιγαίου, όπου και οι δύο χώρες θεωρούσαν την Ουάσιγκτον μεροληπτική εναντίον τους. Η φθορά των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και, κυρίως, η στροφή του αμερικανοεβραϊκού λόμπι μετά την κρίση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ, έφερε ώθηση στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, οι οποίες μέχρι και το 2008 παρουσίαζαν αστάθεια. Η Ελλάδα έγινε μέρος μιας αρχιτεκτονικής ασφάλειας, η οποία υπερασπιζόταν τα αμερικανικά συμφέροντα. Η τριμερής Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου πλαισιώθηκε, τα τελευταία χρόνια, από τη συμμετοχή των ΗΠΑ σε επίπεδο υπουργού Εξωτερικών.</div><div><br /></div><div>Η Κίνα, η Ρωσία (η πιο ισχυρή δύναμη που αποφασίζει για το μέλλον της Συρίας) και το Ιράν (το οποίο μέσω Χαμάς και Χεζμπολάχ κατάφερε να έχει ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο) αποτελούν τους μεγάλους πονοκεφάλους των ΗΠΑ, καθιστώντας την Ελλάδα και, κυρίως, τη Σούδα πολύ σημαντική για τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον. Στη φωτογραφία, ο κατάπλους και ελλιμενισμός του USS San Antonio LPD17, στις 28 Μαΐου 2021.<br /><br />Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις έχουν φτάσει πράγματι στο καλύτερο δυνατό τους σημείο. Οι διμερείς σχέσεις των κρατών κρίνονται με βάση τις σχέσεις που είχαν στο παρελθόν και, πράγματι, ποτέ ξανά μετά το 1947 δεν έχουν έλθει οι δύο χώρες τόσο κοντά και με όρους ευνοϊκότερους για την Ελλάδα (Σημ.: κατά την περίοδο του Δόγματος Τρούμαν, η Ελλάδα ήταν πλήρως εξαρτημένη και, επομένως, client state των ΗΠΑ). Ωστόσο, τα Ελληνοτουρκικά παραμένουν ένα ακανθώδες ζήτημα για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις με την Ελλάδα παραδοσιακά να ζητά εγγυήσεις από τις ΗΠΑ σε περίπτωση θερμού επεισοδίου με την Τουρκία. Οι ΗΠΑ έφτασαν στην ευμενή ουδετερότητα υπέρ της Ελλάδας, όταν, στα τέλη του 2020, ο υπουργός Εξωτερικών Μ. Πομπέο, σε σύνοδο του ΝΑΤΟ, μίλησε στον Τσαβούσογλου με σκληρά λόγια, λέγοντας ότι η Τουρκία προκαλεί την Ελλάδα.<br /><br />Προηγουμένως, από τα μέσα του Δεκέμβρη του 2018, η Ελλάδα είχε προχωρήσει στο άνοιγμα του κεφαλαίου του Στρατηγικού Διαλόγου στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Ο Στρατηγικός Διάλογος διέπει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών σε ενεργειακό, αμυντικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο. Οι ΗΠΑ έδειξαν αυξημένο ενδιαφέρον για την Ελλάδα μετά το 2008, όταν και η Κίνα έδειξε ότι αποκτά επιρροή στην Ελλάδα. Αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να θυμόμαστε, καθώς δεν ήρθαν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα για την Τουρκία. Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας άρχισαν να έχουν καθοδική πορεία μετά το θέρος του 2016. Η Ελλάδα σαφώς και είναι μια από τις εναλλακτικές των ΗΠΑ, όσο η Τουρκία επιλέγει να δρα εκτός συμμαχικής λογικής, αλλά οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, γιατί συνδέει τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και πλέον φιλοξενεί συμφέροντα τριών άλλων μνηστήρων με αντιτιθέμενα συμφέροντα ως προς τα αμερικανικά: η Κίνα, η Ρωσία (η πιο ισχυρή δύναμη που αποφασίζει για το μέλλον της Συρίας) και το Ιράν (το οποίο μέσω Χαμάς, Χεζμπολάχ Λιβάνου και Συρίας κατάφερε να έχει ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο) αποτελούν τους μεγάλους πονοκεφάλους των ΗΠΑ, καθιστώντας την Ελλάδα (και, κυρίως, τη Σούδα) πολύ σημαντική για τα αμερικανικά συμφέροντα.<br /><br />Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, εκτός από ασυμμετρία, πάσχουν και από αναντιστοιχία προτεραιοτήτων στο κομμάτι των hard politics. Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μείωση του ρόλου της Κίνας και της Ρωσίας (στην Ελλάδα, την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια) και όχι τόσο στο πώς θα αντιμετωπιστεί η Τουρκία (ενώ, για την Ελλάδα, αυτή είναι η προτεραιότητα).<br /><br />Η MDCA μετά τη συμφωνία-μαμούθ μεταξύ Ελλάδας-Γαλλίας, που εκτός από «3+1» φρεγάτες προβλέπει και ρήτρα αμυντικής συνδρομής, παραμένει σημαντική. Οι ΗΠΑ δεν αναμένεται να επιθυμήσουν προσώρας να ενοχλήσουν την Τουρκία με βάσεις, οι οποίες θα δείχνουν ξεκάθαρη αλλαγή στάσης τους στο Αιγαίο. Οι Αμερικανοί πλέον δε χρειάζεται να έχουν τόση ανησυχία για τα Ελληνοτουρκικά, καθώς η Γαλλία προβάλλει πλέον ως δύναμη στη Μεσόγειο. Οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται πως η στρατηγική selective engagement είναι πολύ σημαντική και δεν μπορούν να βρίσκονται παντού. Στο μέλλον, η Γαλλία θα είναι ο φύλακας των συμφερόντων των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και θα πρέπει να δουν τον κόσμο με βάση την οπτική “the world as it is”. Η ανανέωση της MDCA, μεταξύ ΗΠΑ-Ελλάδας, δεν είναι ανταγωνιστική με την ελληνογαλλική συμμαχία, η οποία έχει ερείσματα και εντός της Ε.Ε. Παρόλα αυτά, σκοπός του Στρατηγικού Διαλόγου είναι, στα επόμενα χρόνια, να σφυρηλατηθεί μια στρατηγική σχέση μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ. Το να υποχωρήσουν τα Ελληνοτουρκικά σε θέση χαμηλότερη από αυτήν που βρίσκονταν στην ελληνική ατζέντα, δεν είναι απαραίτητα κακό για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις οι οποίες για καιρό έχουν ταυτιστεί -λανθασμένα- ως «συνέχεια των ελληνοτουρκικών».</div><div><br /></div><div>Ως τις τουρκικές εκλογές του 2023 (ή όποτε, πιθανώς, προκηρυχθούν πρόωρα) και μέχρι οι Αμερικανοί να σιγουρευτούν για το τι σχέση θα έχουν με την Άγκυρα, μάλλον δεν θα την ενοχλήσουν παραπάνω στο Αιγαίο, αλλά η Ελλάδα μπορεί να επωφεληθεί από μια πιθανή νέα σοβαρή κρίση λόγω των S-400 ή της υπόθεσης HalkBank.<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει να επωφεληθεί από τις ΗΠΑ στον τομέα της οικονομίας, αλλά και στην εκπαίδευση. Η παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα δεν θα μειωθεί. Άλλωστε ήδη, όπως βλέπουμε στη Σούδα και στην Αλεξανδρούπολη, σε καιρούς που οι ΗΠΑ αποχωρούν από αρκετές περιοχές, στην Ελλάδα κάνουν επενδύσεις, οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους σε Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα. Μέχρι τις τουρκικές εκλογές όμως, και μέχρι οι Αμερικανοί να σιγουρευτούν για το τι σχέση θα έχουν με την Τουρκία, δεν θα ενοχλήσουν παραπάνω την Τουρκία στο Αιγαίο. Αυτό δε σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επωφεληθεί από μια πιθανή νέα σοβαρή κρίση μεταξύ ΗΠΑ-Τουρκίας, η οποία δεν είναι διόλου απίθανη αν η Τουρκία αγοράσει δεύτερη παρτίδα S-400 μέχρι το τέλος του έτους ή αν εκδικαστεί η υπόθεση HalkBank.<br /><br /><b><i>*Στρατηγικός Αναλυτής-Διεθνολόγος</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας και τα Ελληνοτουρκικά μετά τη MDCA.

Του Αλέξανδρου Δρίβα* Ο Ρ. Τ. Ερντογάν έχει αντιληφθεί από την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας πως το κλίμα στις ΗΠΑ έχει βαρύνει εναντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντίδοτο στη «διπλωματία των drones» αναζητεί η Αθήνα

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/dc265b9a35873b9f88b881dfb3ab1b14_AP18034654219014-1-960x600-1.jpg"><img height="400" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/12/dc265b9a35873b9f88b881dfb3ab1b14_AP18034654219014-1-960x600-1.jpg" width="754" /></a><br /><br />Του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Πριν από λίγες ηµέρες, στο υπουργείο Εξωτερικών έγινε μια μάλλον ασυνήθιστη σύσκεψη, με τη συμμετοχή στρατιωτικών. Αντικείμενό της ήταν ο τρόπος με τον οποίο η Aγκυρα αξιοποιεί τα UAV (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) προκειμένου να διευρύνει το διπλωματικό αποτύπωμά της ακόμα και σε περιοχές όπου παραδοσιακά είχε περιορισμένη ή και ελάχιστη επίδραση.<br /><br />Δεν ήταν η πρώτη φορά. Το επιτελείο του υπουργoύ Εξωτερικών Νίκου Δένδια έχει ασχοληθεί βεβαίως και στο παρελθόν με το φαινόμενο των τουρκικών UAV, ωστόσο η εξαγωγική αύξηση των τελευταίων μηνών, ιδιαίτερα του τύπου «Bayraktar TB2», «εισάγει» την Αγκυρα βαθύτερα σε μια σειρά από περιφερειακά πεδία συγκρούσεων και ενισχύει το ειδικό βάρος της.<br /><br />Μετά τη Συρία, τη Λιβύη, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και το Ντόνμπας στην Ουκρανία, τα τουρκικά UAV χρησιμοποιούνται και από την αιθιοπική κυβέρνηση κατά του αποσχιστικού κινήματος στην επαρχία Τιγκράι. Η διείσδυση της Αγκυρας στην Αιθιοπία, μια χώρα κατά κύριο λόγο χριστιανική, με την οποία η Ελλάδα θεωρούσε ότι είχε φυσικούς δεσμούς, είναι ενδεικτική της αποτελεσματικότητας της «διπλωματίας των drones».<br /><br />Πριν από λίγες ημέρες (18/12) η τουρκική προεδρία διοργάνωσε μια συνάντηση «Τουρκίας – Αφρικής», όπου ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι η Αγκυρα επιθυμεί να βοηθήσει για την επούλωση των «πληγών της αποικιοκρατίας». Σε αυτή την εκδήλωση εκφράστηκε ενδιαφέρον για την «τουρκική τεχνολογία» και από τη Νιγηρία. Σε περίπτωση υλοποίησης και αυτών των συμφωνιών, η Τουρκία θα έχει αρχίσει να προχωρεί και στην υποσαχάρια Αφρική, μετά τις επιτυχίες στο Μαρόκο και στην Τυνησία.<br /><br />Πέρα από το αφρικανικό και κεντροασιατικό (Τουρκμενιστάν, Κιργιστάν) ενδιαφέρον για τα τουρκικά UAV, αλλά και τις παραδοσιακά φιλικές προς την Τουρκία χώρες (Αλβανία), την Αθήνα απασχολεί βεβαίως η απόφαση της Πολωνίας να αγοράσει «Bayraktar TB2», καθώς και η πιθανότητα προμήθειας από τη Λετονία και την Ουγγαρία.<br /><br />Προφανώς η Αθήνα δεν μπορεί να παρέμβει στις εξοπλιστικές επιλογές των συμμάχων της στην Ε.Ε. Ως αποτέλεσμα, η Αγκυρα αποκτά σταδιακά μια πολύ στενή σχέση με κράτη-μέλη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα εκείνα που βρίσκονται εκτεθειμένα στη ρωσική επιθετικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αγκυρα αξιοποίησε δεόντως την παρουσία των τουρκικών UAV στο ουκρανικό μέτωπο και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, όπου ήλθαν αντιμέτωπα με ρωσικής κατασκευής συστήματα. Βέβαια, εκείνο που έχει αποσιωπηθεί τεχνηέντως ως προς το μέτωπο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι ότι οι αρμενικές ένοπλες δυνάμεις δεν υπολείπονταν μόνο σε τεχνολογία, αλλά είχαν τεράστια τακτική αδυναμία.<br /><br />Ο κ. Δένδιας ευθύς εξαρχής υπήρξε ιδιαίτερα ενεργός στην προσπάθεια της ελληνικής διπλωματίας να αναδείξει τους πραγματικούς κινδύνους που οφείλονται στην επιθετικότητα της Τουρκίας, η οποία δεν περιορίζεται σε ρητορικές απειλές, αλλά εκτείνεται στην παρέμβαση σε μέτωπα, όπου επιλέγει αντιμαχόμενη πλευρά και την εξοπλίζει. Υπό αυτή την έννοια, η παρέμβαση της Τουρκίας στην Αφρική δεν έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με την κινεζική –με βάση έναν κυρίως δυτικό παραλληλισμό–, που είναι αποκλειστικά οικονομικού χαρακτήρα.<br /><br />Στις αρχές του νέου χρόνου ο κ. Δένδιας έχει προγραμματίσει να ταξιδέψει ξανά στην Αφρική, αυτή τη φορά στη Νιγηρία και στην Αγκόλα, και είναι βέβαιο ότι, πέρα από την ελληνική διπλωματία των εμβολίων, θα εκφράσει και τις απόψεις του για την τουρκική όχι και τόσο αθώα «διπλωματία των UAV». Το αφρικανικό άνοιγμα δεν είναι ευκαιριακό για την Αθήνα και όπως όλα δείχνουν θα συνεχιστεί εντατικά, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες λόγω των περιορισμών της πανδημίας.<br /><br />Οπως η «Κ» έχει εγκαίρως ενημερώσει τους αναγνώστες της, η δράση των τουρκικών UAV στο Αιγαίο έχει πλέον ενταχθεί στην καθημερινότητα των σταθερών ανησυχιών των Ενόπλων Δυνάμεων. Η δράση έχει ορισμένα κλιμακωτά χαρακτηριστικά, όπως αυτά παρατηρήθηκαν τα τελευταία περίπου δύο χρόνια. Αρχικά τα UAV χρησιμοποιούνταν από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις προκειμένου να μεταδώσουν εικόνα της κατάστασης στο Ανατολικό Αιγαίο και η δράση τους αξιολογήθηκε δεόντως από το Πολεμικό Ναυτικό, την Πολεμική Αεροπορία και το ΓΕΕΘΑ κατά την κρίση του «Ορούτς Ρέις» (Αύγουστος – Νοέμβριος 2020), αλλά και στον Εβρο.<br /><br />Πλέον τα τουρκικά UAV χρησιμοποιούνται σχεδόν επί καθημερινής βάσεως για παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου. Παράλληλα, ως μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πολλές φορές φθάνουν να πετούν σε διεθνή εναέριο χώρο, ακόμα και στο κέντρο του Αιγαίου, όπου επιχειρούν κανονικά, πάντα υπό τη στενή παρακολούθηση της Π.Α., η οποία βεβαίως παρακολουθεί πλέον την… παρακολούθηση μέσω των δικών της συστημάτων και δη των ισραηλινών HERON που σταθμεύουν στη Σκύρο. Κατά πάγια τακτική πλέον, οι χειριστές των UAV ζητούν από την Αθήνα άδεια διέλευσης από τον εθνικό εναέριο χώρο, αυτή απορρίπτεται με τυπικές διαδικασίες (τα «Bayraktar» είναι πολεμικά UAV και όχι εμπορικής χρήσης) και εν συνεχεία προχωρούν στην τυπική παραβίαση.<br />Συστήματα αντιμετώπισης<br /><br />Η αυξημένη επιχειρησιακή αξιοποίηση των «Bayraktar» αλλά και η σταδιακή ένταξη στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και πολύ πιο φονικών συστημάτων, όπως τα «Aksungur» και τα «Akinçi», είναι και ο βασικός λόγος που έχει υπαγορεύσει την απόφαση της Αθήνας να προχωρήσει στην προμήθεια συστημάτων αντιμετώπισης των UAV, μάλιστα με μια διαδικασία αυξημένης μυστικότητας, καθώς στις συζητήσεις αυτές περιλαμβάνεται και η ανάγκη για μεταφορά τεχνογνωσίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αντίδοτο στη «διπλωματία των drones» αναζητεί η Αθήνα

Του Βασίλη Νέδου Πριν από λίγες ηµέρες, στο υπουργείο Εξωτερικών έγινε μια μάλλον ασυνήθιστη σύσκεψη, με τη συμμετοχή στρατιωτικών. Αντικείμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία κόβει τις «γέφυρες» με Αθήνα. Προβληματισμός για μεταναστευτικό και «διπλωματία των drones»

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1434933218_4.jpg" width="748" /><br /><br /><div>Νίκος Μελέτης<br />Ανησυχία στην Αθήνα σχετικά με την προοπτική αποκατάστασης σοβαρών διαύλων επικοινωνίας με την Άγκυρα αλλά και ουσιαστικής επανεκκίνησης των διερευνητικών επαφών ως αφετηρίας για την αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, προκαλεί η κλιμάκωση της εχθρικής στάσης της τουρκικής ηγεσίας, η οποία υψώνει «τείχη» απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο.<br /><br />Και μάλιστα αυτό συμβαίνει την ώρα που η Τουρκία δείχνει το «καλό» της πρόσωπο στο διεθνή περίγυρο επιχειρώντας την αποκατάσταση των σχέσεων της με περιφερειακές ανταγωνιστικές δυνάμεις όπως τα ΗΑΕ, το Ισραήλ και η Αίγυπτος ή ακόμη και με αυτή την Αρμενία.<br /><br />Με την Ελλάδα και την Κύπρο όχι μόνο δεν επιδεικνύεται τέτοια διάθεση αλλά αντιθέτως υπάρχει διαρκής κλιμάκωση της ρητορικής αλλά και επί του πεδίου, με τη διατύπωση νέων διεκδικήσεων τις οποίες επιχειρεί η Άγκυρα να επιβάλει ως προαπαιτούμενα οποιουδήποτε διαλόγου.<br /><br />Με την Κύπρο είναι προφανές πλέον σε όλους ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να υποχωρήσει πίσω από τη γραμμή την οποία παρουσίασε και επίσημα στην άτυπη Πενταμερή της Γενεύης για «κυριαρχική ισότητα και ισότιμο διεθνές καθεστώς» για το ψευδοκράτος, κάτι που αποτελεί τη βάση της θέσης για λύση δυο κρατών. Μια θέση η οποία είναι απαγορευτική για την επανέναρξη σοβαρών συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού, που όσο παραμένει άλυτο θα αποτελεί σοβαρότατο εμπόδιο για συνολική εξομάλυνση των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία αλλά και για τις ευρωτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Όμως η Τουρκία έχει φροντίσει να κτίσει νέα επιχειρηματολογία προκειμένου να «στριμώξει», όπως θεωρεί, την Ελλάδα με αφορμή την απαίτηση για την αποστρατικοποίηση των νησιών.<br /><br />Η εμμονή της τουρκικής ηγεσίας στο θέμα της αποστρατικοποίησης δεν είναι τυχαία. Και η σύνδεση την οποία κάνει - της αποστρατικοποίησης με την ελληνική κυριαρχία στα νησιά - κάτι που επανέλαβε και χθες ο Μ. Τσαβούσογλου, πέραν των άλλων θεμάτων που δημιουργεί, «σκοτώνει» κάθε ευκαιρία για επανέναρξη ειλικρινούς και ουσιαστικού διαλόγου στο πλαίσιο και των διερευνητικών επαφών. Διότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχθεί συζήτηση που αφορά την ύψιστη απόδειξη άσκησης κυριαρχίας, η οποία είναι η λήψη μέτρων για την άμυνα εθνικού εδάφους έναντι υπαρκτής και διαρκούς απειλής.<br /><br />Επίσης, η Ελλάδα έχει εξαιρέσει τα θέματα Άμυνας από τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Χάγης και αυτό είναι κάτι στο οποίο επιχειρεί να σπεκουλάρει η Άγκυρα ώστε να αποδυναμώσει την ελληνική θέση περί παραπομπής της διαφοράς για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη.<br /><br />Είναι προφανές ότι η Τουρκία θέτει θέμα διασύνδεσης της ελληνικής κυριαρχίας με την αποστρατικοποίηση, προκειμένου να «σπάσει» τη σκληρή ελληνική θέση, ότι υπάρχει μια μόνο διαφορά μεταξύ των δυο χωρών, η νομική διαφορά της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια είχε επιτύχει έστω και εμμέσως τη συζήτηση με την Ελλάδα του δικαιώματος της για επέκταση των χωρικών υδάτων (ως προαπαιτούμενο για τις συζητήσεις περί υφαλοκρηπίδας) δεν αρκεί στην Τουρκία, η οποία θέλει να ανοίξει την ατζέντα αποκτώντας νέα διαπραγματευτικά χαρτιά, θεωρώντας συγχρόνως ότι εκθέτει την Ελλάδα εμφανίζοντας την ως παραβάτη των Διεθνών Συνθήκων που αρνείται το «αυτονόητο», να συζητήσει με τον γείτονα της «όλα τα προβλήματα που υπάρχουν».<br /><br />Ενδεικτικό της σοβαρότητας της υπόθεσης είναι ότι η Αθήνα ακόμη δεν έχει απαντήσει επίσημα στην επιστολή της Τουρκίας στον ΟΗΕ της 30ης Σεπτεμβρίου, στην οποία ανέπτυξε όλη τη νομική και πολιτική επιχειρηματολογία της για το θέμα της αποστρατικοποίησης, καθώς το ελληνικό κείμενο θα πρέπει να είναι νομικά άρτιο και πολιτικά να δίνει απαντήσεις, χωρίς όμως να δίνει την εντύπωση ενός «έμμεσου διαλόγου» μέσω ΟΗΕ.<br /><br />Συγχρόνως, η Αθήνα έχει να αντιμετωπίσει τη νέα τακτική της Άγκυρας στο μεταναστευτικό καθώς όπως αποδεικνύεται από τα δυο τελευταία ναυάγια, το τουρκικό καθεστώς... «αδυνατεί» πλέον να εντοπίσει όχι μόνο τις βάρκες που ξεκινούν για τα ελληνικά νησιά αλλά και τα μεγάλα σκάφη με δεκάδες μετανάστες που έχουν προορισμό είτε τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας, είτε την Ιταλία. Αυτό φυσικά είναι αποτέλεσμα και της πολιτικής αποτροπής που εφαρμόζεται σε Έβρο και στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Είναι ωστόσο σαφές ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί όλο το Αιγαίο, ειδικά όταν απέναντι τους οι ελληνικές Αρχές έχουν κρατικά υποστηριζόμενους διακινητές.<br /><br />Προκαλεί φυσικά εντύπωση το γεγονός ότι εδώ και μήνες που ορισμένες ΜΚΟ και η τουρκική ηγεσία κατηγορούν την Ελλάδα για επαναπροωθήσεις και καθημερινά η Τουρκία διακινεί φωτογραφίες από μετανάστες που έχουν δήθεν «απωθηθεί βίαια» από την Ελλάδα και διασώζονται από το «φιλεύσπλαχνο» τουρκικό Λιμενικό, δεν έχει δώσει ούτε μια εικόνα ούτε μια είδηση περί σύλληψης διακινητών ή μεταναστών πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους από τις τουρκικές ακτές προς τα νησιά. Οι μόνες επιτυχίες που έχουν να προβάλουν τους τελευταίους μήνες οι τουρκικές Αρχές είναι οι συλλήψεις Τούρκων αντικαθεστωτικών στην προσπάθεια τους να διαφύγουν στην Ελλάδα. Πολύ απλά η Τουρκία επιχειρεί να εμποδίσει το επικίνδυνο πέρασμα του Έβρου ή του Αιγαίου μόνο σε όσους θεωρεί αντιπάλους του καθεστώτος, ενώ για όλους τους άλλους ο δρόμος είναι ανοικτός.<br /><br />Ένα νέο στοιχείο έχει προστεθεί στην ατζέντα της Αθήνας και αυτό είναι ο «παράγοντας drones». Δεν είναι μόνο η χρήση των drones στο Αιγαίο και στον Έβρο, αλλά και το οικονομικό και στρατηγικό πλεονέκτημα που επιχειρεί να αποκτήσει η Τουρκία με τη «διπλωματία των drones» όπως έκανε στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στη Λιβύη και τώρα επιχειρεί το ίδιο στην Ουκρανία. Η Τουρκία αποκαθιστά σχέσεις και βρίσκει νέα προγεφυρώματα, προσφέροντας drones τα οποία χώρες ιδίως της Ασίας και της Αφρικής (αλλά και της ΕΕ) αδυνατούν να εξασφαλίσουν από άλλες πηγές, και συγχρόνως εξασφαλίζει πολύτιμα έσοδα για την Αμυντική Βιομηχανία της. Στις συσκέψεις που γίνονται στην Αθήνα εξετάζεται όχι μόνο η επιχειρησιακή αντιμετώπιση των drones σε πιθανό πεδίο στρατιωτικής αντιπαράθεσης αλλά και πολιτικές διπλωματικές κινήσεις που θα αναδείξουν την επικινδυνότητα της διασποράς των τουρκικών drones για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Διπλωματικές πηγές<br /><br />Τούρκοι αξιωματούχοι συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τις ίδιες παράνομες και ανυπόστατες αιτιάσεις.<br /><br />Η θέση της Ελλάδας βασίζεται στο Διεθνές Δίκαιο, είναι γνωστή και έχει τονιστεί διεθνώς.<br /><br />Όσον αφορά κατηγορίες για δήθεν αύξηση της έντασης στο Αιγαίο, η χώρα που, κατά παράβαση θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο, παραβιάζει κατάφωρα διεθνείς κανόνες, την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, δεν έχει κανένα δικαίωμα να κατηγορεί άλλους για την ένταση που η ίδια προκαλεί, καθώς και για την απομόνωση της διεθνώς.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών του Ερντογάν περιέγραψε ως «επόμενο βήμα» μετά από τις «καταγγελίες» στον ΟΗΕ περί «στρατικοποίησης» των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε αυτά - Κατηγόρησε Μητσοτάκη και Δένδια για... καλλιέργεια έντασης - Επιμένει για δύο κράτη στην Κύπρο<br /><br />Προκλητικός κατά της Ελλάδας, εμφανίστηκε για μία ακόμη φορά ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, φτάνοντας στο σημείο να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία σε νησιά του Αιγαίου λόγω στρατικοποίησής τους. «Στις σχέσεις μας με την Ελλάδα δεν δείξαμε ανοχή στα εχθρικά βήματα» δήλωσε, κατηγορώντας την ελληνική κυβέρνηση πως επιχειρεί να «κλιμακώσει» την ένταση στην περιοχή. «Σε σημαντικά θέματα, συμπεριλαμβανομένων των παραβιάσεων του αποστρατικοποιημένου καθεστώτος των νησιών του Αιγαίου, τόσο στη διπλωματία όσο και στο πεδίο δεν αφήσαμε κενά. Στο πλαίσιο αυτό με επιστολή που στείλαμε στα Ηνωμένα Έθνη, καταγράψαμε πως η παραβίαση του αποστρατικοποιημένου καθεστώτος των νησιών, θα καταστήσει αμφισβητήσιμο και το θέμα της κυριαρχίας σε αυτά» δήλωσε προκλητικά ο Τσαβούσογλου, στη διάρκεια συνέντευξης τύπου, συνοψίζοντας τα αποτελέσματα για την τουρκική διπλωματία της χρονιάς που φεύγει.<br /><br />Ο Τσαβούσογλου επιτέθηκε κατά Μητσοτάκη και Δένδια, υποστηρίζοντας πως : «Κατά την τελευταία περίοδο, οι απόπειρες του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας να κλιμακώσουν τεχνητά την ένταση στο Αιγαίο, βλάπτουν την ειρήνη και τη σταθερότητα και είναι άκρως επικίνδυνες. Στο θέμα αυτό η στάση μας είναι σαφής και η αποφασιστικότητα μας απόλυτη».<br /><br />Αναφερόμενος στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε πως η Τουρκία θα υπερασπιστεί τόσο τα δικά της συμφέροντα όσο και του ψευδοκράτους, απειλώντας ευθέως Ελλάδα και Κύπρο και παραβλέποντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και επιχειρώντας να παρουσιάσει ως … «θύμα» τη χώρα του. «Στην Αν. Μεσόγειο προστατεύσαμε με αποφασιστικό τρόπο τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα της χώρας μας και της ΤΔΒΚ. Η Ελλάδα και ο Ελληνοκυπριακός τομέας επτά φορές προσπάθησαν να στείλουν στην υφαλοκρηπίδα μας, ερευνητικά πλοία τρίτων χωρών. Όλα τα εμποδίσαμε με τις διπλωματικές μας κινήσεις και όταν χρειάστηκε και με την παρουσία μας στο πεδίο» δήλωσε.<br /><br />Όσον αφορά την επίλυση του κυπριακού προβλήματος, επανέλαβε την πάγια θέση της Άγκυρας για λύση δύο κρατών στο νησί, παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ, και κάνοντας αναφορά στο θέμα των Βαρωσίων. «Θέσαμε στην παγκόσμια επικαιρότητα το όραμα επίλυσης για την Κύπρο που στηρίζεται στην ισότητα κυριαρχίας και στο ισότιμο διεθνές στάτους των δύο κρατών. Με το άνοιγμα των Βαρωσίων ταράξαμε τα λιμνάζοντα νερά. Στις ανεπίσημες συνομιλίες στη Γενεύη, μαζί με την ΤΔΒΚ καταχωρίσαμε τη δίκαιη πολιτική μας» σχολίασε.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία κόβει τις «γέφυρες» με Αθήνα. Προβληματισμός για μεταναστευτικό και «διπλωματία των drones»

Νίκος Μελέτης Ανησυχία στην Αθήνα σχετικά με την προοπτική αποκατάστασης σοβαρών διαύλων επικοινωνίας με την Άγκυρα αλλά και ουσιαστικής επα...

Διαβάστε την συνέχεια