Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Η Συρία, ο Πόλεμος και το πετρέλαιο.

Ellada simera 0 κόσμος, οικονομία, Πολιτική 21:05

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.greekmoney.gr/thumbnail.php?file=U/shale_revolution_will_make__648187061.jpg&size=article_medium" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://www.greekmoney.gr/thumbnail.php?file=U/shale_revolution_will_make__648187061.jpg&size=article_medium" width="600" /></a></div>
 
Εάν στη δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία πλήττεται επί πλέον από την κρίση υπερχρέωσης της Δύσης, προστεθεί μία δεύτερη πετρελαϊκή κρίση, ενδεχομένως από το σχεδιαζόμενο πόλεμο στη Συρία, έχουμε την άποψη ότι θα τελειώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως η πρώτη – απότομα, ξαφνικά, απρόβλεπτα, με έναν 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. 
 
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="715" marginheight="0" marginwidth="0" mozallowfullscreen="" scrolling="no" src="http://www.slideshare.net/slideshow/embed_code/25930017" style="border-width: 1px 1px 0; border: 1px solid #CCC; margin-bottom: 5px;" webkitallowfullscreen="" width="670"> </iframe> 
<div style="margin-bottom: 5px;">
 </div>
<a href="http://www.analyst.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Συρία, ο Πόλεμος και το πετρέλαιο.

Εάν στη δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία πλήττεται επί πλέον από την κρίση υπερχρέωσης της Δύσης, προστεθεί μία δεύτερη πετρελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η γενοκτονία των χριστιανών της Συρίας και η Ελληνική (ανύπαρκτη) στάση

Ellada simera 0 Ελλάδα, Εξωτερική Πολιτική 20:58

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeA-NtnrgtBUVjosD1Ji3xUo68EwkrO7fRcereN2fp1ArmJrQ-C9_s1NYWMTRphyphenhyphen0xd6dc_2IhjPVzYJpMB7yFI6Ewx5FqaEei2__l8GK6Xfmpx6kfqaK1M3ztENiGbutTJPYS3elYbN6Z/s1600/10449_351787928238239_1107458056_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeA-NtnrgtBUVjosD1Ji3xUo68EwkrO7fRcereN2fp1ArmJrQ-C9_s1NYWMTRphyphenhyphen0xd6dc_2IhjPVzYJpMB7yFI6Ewx5FqaEei2__l8GK6Xfmpx6kfqaK1M3ztENiGbutTJPYS3elYbN6Z/s640/10449_351787928238239_1107458056_n.jpg" width="600" /></a></div>
 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 
 
Πριν από τρία χρόνια και πριν από την έκρηξη του εισαγομένου από το εξωτερικό εμφυλίου στην Συρία, είχα συναντήσει μια ομάδα Σύριων ορθοδόξων προσκυνητών στο μοναστήρι της Σουρωτής. Μαζί τους βρίσκονταν και τρεις ψηλόκορμοι ρασοφόροι με μάτια αποφασιστικά που έδειχναν πως αυτό που έκαναν το πίστευαν ψυχή τε και σώματι. Συνομιλώντας μαζί τους, άκουσα λιγάκι έκπληκτος πως οι ίδιοι ονομάζουν τους εαυτούς τους, «Ρουμ Ορτοδόξ», δηλαδή Ρωμιοί Ορθόδοξοι και κατά δεύτερο λόγο αραβόφωνοι χριστιανοί ορθόδοξοι. Στη συζήτηση μας μου ανέφεραν ότι έχουν κάποιες δυσκολίες στην άσκηση των καθηκόντων τους αλλά αισθάνονται σιγουριά με το καθεστώς Άσαντ ακριβώς γιατί και αυτός ανήκει σε μια θρησκευτική μειονότητα που διάκειται φιλικά με τους χριστιανούς και για τον λόγο αυτό δεν δίνει έδαφος σε ανάπτυξη φονταμενταλιστικών ισλαμικών ομάδων που θα ήταν μεγάλη απειλή για το χριστιανικό ποίμνιο. 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrn3RnkNYettClTSDxUVPLmzf9-5RoT-J0vwDLPOkkTlR_J2FiinQE8IlJSgE-6YTYHoFgpNLzuocjJ2YlLx7EtCoqregbggF-nOPygcmbR2oVgNwDFga07qMTwWmVO0wqQ_iSJO32TqAg/s1600/ekklisia2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrn3RnkNYettClTSDxUVPLmzf9-5RoT-J0vwDLPOkkTlR_J2FiinQE8IlJSgE-6YTYHoFgpNLzuocjJ2YlLx7EtCoqregbggF-nOPygcmbR2oVgNwDFga07qMTwWmVO0wqQ_iSJO32TqAg/s400/ekklisia2.jpg" width="400" /></a>Δυστυχώς όμως η ασφάλεια αυτή των ομόδοξων φίλων από την Συρία, που μάλιστα ήθελαν να τους αποκαλούμε «Ρουμ Ορθοδοξ» όπως και οι ομόδοξοι τους στον Λίβανο, κατέρρευσε κάτω από τις ριπές των πυροβόλων και τον όλεθρο της ισλαμικής θύελλας που εισήγαγαν οι καλοθελητές της Δύσεως για να ανατρέψουν το καθεστώς Άσαντ και να ελέγξουν την πορεία των ενεργειακών αγωγών. Δεν γνωρίζω που μπορεί να βρίσκονται τώρα όλοι αυτοί οι προσκυνητές της Σουρωτής και όσο τους σκέπτομαι μια ιερή αγανάκτηση με τυλίγει. 
 
Στη μαρτυρική Συρία ο πρώτος στόχος όλων αυτών των ανθρωποφάγων που ήρθαν από 30 ξένες χώρες και το μόνο που ξέρουν είναι να σκοτώνουν ανθρώπους, είναι η χριστιανική κοινότητα. Περίπου ένα εκατομμύριο Ορθόδοξοι χριστιανοί και άλλο ένα εκατομμύριο Συριανοί και λιγότεροι Ουνίτες και Καθολικοί. Σε όλους αυτούς συντελείται μια νέα γενοκτονία κάτω από τα αδιάφορα μάτια των υποτιθέμενων προστατών της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdA9tLSh0rwBvrvYSdU9lZ0qF9NgQkcqNjOY7R8ZvwlY4jpPtxdj_jU_hZUkFPUUE9fcakYWGYGccrrqXawY1uH6zmp0UOOB_LF-82yY4o53WLcai_qgvsVdno4i_CjBHDBXlAMpuOyuPB/s1600/dolofonia_xristianon.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdA9tLSh0rwBvrvYSdU9lZ0qF9NgQkcqNjOY7R8ZvwlY4jpPtxdj_jU_hZUkFPUUE9fcakYWGYGccrrqXawY1uH6zmp0UOOB_LF-82yY4o53WLcai_qgvsVdno4i_CjBHDBXlAMpuOyuPB/s400/dolofonia_xristianon.jpg" width="300" /></a>Όσον αφορά τους ομόδοξους Ορθοδόξους, η στάση της ελληνικής πλευράς είναι το λιγότερο προκλητική και η ελληνική κυβέρνηση για άλλη μια φορά μας διδάσκει το πως όταν μας φτύνουν, να… υποστηρίζουμε ότι βρέχει. Είναι τραγικό να παρακολουθούμε την συνεχιζόμενη γενοκτονία των χριστιανών Ορθοδόξων και άλλων στην Συρία από τους δολοφόνους εξτρεμιστές ισλαμιστές και η ελληνική κυβέρνηση το μόνο που ξέρει να ψελλίζει είναι ότι θα στηρίξει όποια απόφαση των Αμερικανών για στρατιωτική επίθεση στην χώρα αυτή. 
 
Πέρασαν μήνες από την σφαγή των δύο μητροπολιτών από τους οποίους μάλιστα ο ένας ήταν γνωστός στην Θεσσαλονίκη αφού σπούδασε στην θεολογική σχολή και έχει πολλούς φίλους στην πόλη και πλήρης σιωπή καλύπτει την σφαγή τους. Και καλά η κατοχική ελληνική κυβέρνηση, εκείνο που είναι ασυγχώρητο είναι η στάση της επίσημης ελληνικής εκκλησίας. Που είναι οι μητροπολίτες, κατά τα άλλα λαλίστατοι και τώρα άφωνοι στο δράμα των ομόδοξων της Συρίας; 
 
Μέχρι και ο Πάπας τους ξεπέρασε καλώντας σε ομαδική προσευχή για την ειρήνη στην περιοχή. 
 
Αλλά, όπως φαίνεται η Ελλάδα της κατοχής δεν είναι μόνο στη κυβέρνηση αλλά και την ελληνική εκκλησιαστική ιεραρχία που καίγεται μήπως και χάσει την εύνοια της κατοχικής κυβέρνησης ενώ γύρω της συσσωρεύονται συντρίμμια και θύματα της ισλαμικής θηριωδίας. 
 
Όταν θα ακούσουμε και έξω από την πόρτα μας της ιαχές των φανατισμένων ισλαμικών στιφών, τότε αγαπητοί μου θα είναι πολύ αργά για «σωφροσύνη» και «περισυλλογή». 
 
<a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η γενοκτονία των χριστιανών της Συρίας και η Ελληνική (ανύπαρκτη) στάση

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Πριν από τρία χρόνια και πριν από την έκρηξη του εισαγομένου από το εξωτερικό εμφυλίου στην Συρία, είχα συναν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η απόλυτη πρόκληση: Κάνουν την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη τζαμί;

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική 20:16

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/05/agia-sofia.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-46680" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/05/agia-sofia.jpg" title="agia sofia" /></a></div>
 
Εάν οι καταγγελίες υπό τη μορφή διαμαρτυρίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αληθεύουν, βρισκόμαστε ενώπιον της κορυφαίας πράξης πρόκλησης από την πλευρά της Τουρκίας, καθώς «συγκεκριμένες πτέρυγες» προωθούν τη μετατροπή του συμβόλου της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, της εκκλησίας της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, σε τζαμί!Η εκκλησία από τα χρόνια του Βυζαντίου, είχε αρχικά μετατραπεί σε τζαμί και στη συνέχεια σε μουσιακό χώρο. Πλέον, ισλαμιστικοί κύκλοι στην Τουρκία προερχόμενοι από το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του πρωθυπουργού της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πιέζουν όπως φαίνεται για τη βεβήλωση ενός από τους ιερότερους χώρους της Ορθοδοξίας. 
 
Το θέμα φιλοξενεί στις σελίδες της η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ», αναφέροντας μάλιστα άλλες δυο περιπτώσεις ορθόδοξων χριστιανικών εκκλησιών που μετατρέπονται σε τζαμιά και οι δύο εκκλησίες της Αγίας Σοφίας (η μία στην Τραπεζούντα του Πόντου). 
Την καταγγελία – διαμαρτυρία έκανε για λογαριασμό του Τάγματος του Αγίου Ανδρέα που συνδέεται με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ο Νικόλαος Μαγγίνας. Στη δήλωση που εκδόθηκε, αναφέρεται ότι λίγους μήνες πριν, ένας Τούρκος πολίτης είχε υποβάλλει αίτημα στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Ο υπαινιγμός περί μεθόδευσης είναι σαφής στην ανακοίνωση του Πατριαρχείου. 
<div style="text-align: left;">
Όλως τυχαίως και στο επίσημο περιοδικό του κρατικού αερομεταφορέα, της Turkish Airlines, το «Skylife», φιλοξένησε άρθρο με τίτλο «Αγία Σοφία: Το τζαμί των Σουλτάνων», στο οποίο αναφερόταν η μετατροπή από τη σημερινή κατάσταση (μουσείο) σε τζαμί, για να ανακτήσει την «πνευματική αύρα» ο χώρος!!! Το Πατριαρχείο διαμαρτυρήθηκε για τη μονομέρεια του άρθρου, καθώς ξεχνούσε τη βυζαντινή προέλευση του μεγαλοπρεπούς κτίσματος, τη σύνδεσή του με έναν πολιτισμό που άλλαξε τον κόσμο ολόκληρο…</div>
Τι να σχολιάσεις τώρα γι’ αυτό το δημοσίευμα. Ας όψονται οι κάθε λογής Τουρκολάγνοι στην Ελλάδα, πολιτικοί και μη, που αρνούνται να κατανοήσουν τον πραγματικό χαρακτήρα της κατάστασης που καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα. Προφανώς, ο χαρακτηρισμός δεν συμπεριλαμβάνει όσους Τούρκους σκέπτονται υγιώς με σεβασμό στην παράδοση που κληρονόμησαν και δεν σεβάστηκαν οι Οθωμανοί, όταν κατέλαβαν τη Βασιλεύουσα. 
 
<div style="text-align: left;">
Εάν η Τουρκία του Ερντογάν θέλει να δείξει πραγματικά «παγκόσμιο χαρακτήρα» ως κράτος, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να ηγηθεί της μετατροπής του μουσείου, της αποκατάστασης της Αγίας Σοφίας σε σύμβολο του Χριστιανικού Κόσμου, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ο «νεοθωμανισμός» είναι πράγματι με τα χαρακτηριστικά που τον διαφημίζουν, με πρώτα από όλα την ανεκτικότητα και την ανεξιθρησκία.</div>
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η απόλυτη πρόκληση: Κάνουν την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη τζαμί;

Εάν οι καταγγελίες υπό τη μορφή διαμαρτυρίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αληθεύουν, βρισκόμαστε ενώπιον της κορυφαίας πράξης πρόκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάτι τρέχει με Ομπάμα;

Ellada simera 0 Απόψεις, κόσμος 15:41

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.pygmi.gr/wp-content/uploads/2013/09/obama_in_trouble-350x245.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://www.pygmi.gr/wp-content/uploads/2013/09/obama_in_trouble-350x245.jpg" width="600" /></a></div>
 
του Κίμωνα Γεωργακάκη 
Τρέχει και δεν φτάνει ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., προκειμένου να πείσει Κογκρέσο και κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα ενός χτυπήματος στην Συρία. Οι αποδείξεις περί χημικών όπλων έχουν μείνει μόνο στα λόγια. Πέραν τούτου η πρόθεση του Λευκού Οίκου να επιτεθεί με πυραύλους που θα εκτοξευτούν από τον αμερικανικό στόλο δείχνει ότι στην Ουάσινγκτον φοβούνται την χερσαία επέμβαση, η οποία ίσως να προκαλούσε τελικά την ρωσική ανάμειξη, ειδικά σε περίπτωση που σαν αφορμή θα είχε στρατιωτική προβοκάτσια εκ μέρους της Τουρκίας που τόσο περίεργα «χτυπιέται» για γενίκευση της σύρραξης στην Μέση Ανατολή. 
Να θυμίσω ακόμα μία φορά ότι, αν και εφόσον αποφασίσει η Μόσχα εν τέλει να αναμειχθεί, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο οδικώς, με την μέθοδο του οδοστρωτήρα και κάθοδο στην Μέση Ανατολή κατά πάσα πιθανότητα μέσω Τουρκίας και Ιράν, αφού πρώτα έχουν δημιουργηθεί γερές γραμμές ανεφοδιασμού σε διάφορα σημεία. Ο ρωσικός στόλος δεν μπορεί να τα βάλει από μόνος του στα νερά της Μεσογείου με τον νατοϊκό. 
Η Ρωσία αδυνατεί λοιπόν να εμπλακεί σε σύρραξη αποκομμένη από τα σύνορά της. Αυτό το γνωρίζουν στις Η.Π.Α. και θέλουν με… μακρινά «τρίποντα» εκ της θαλάσσης να πλήξουν στόχους στην Συρία. Τα πράγματα είναι απλά. Ο Ομπάμα θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Να λάβει χώρα δηλαδή η επέμβαση αλλά με τρόπο που δεν θα προκαλέσει γενίκευση της σύρραξης, έτσι ώστε «ειρηνικά» να προχωρήσουν τα σχέδια περί «δημοκρατικοποίησης» της Μέσης Ανατολής και ανάδειξης της Ιερουσαλήμ σε παγκόσμια πρωτεύουσα «ειρήνης και δημοκρατίας». 
Ωστόσο, δεν συμφωνούν όλοι με την συγκεκριμένη πολιτική. Φωνές ρεπουμπλικάνων, όπως αυτές του γερουσιαστή Μακέιν πιέζουν για μεγάλης διάρκειας επέμβαση στην Συρία. Αυτό ίσως αποτελεί βεβαία τακτική, ώστε ενδεχόμενη επέμβαση με πυραύλους να φανεί σαν η πιο «ειρηνική» λύση, αφού η κοινή γνώμη επιλέγει συνήθως μεταξύ ακραίων και λιγότερο ακραίων. Από την άλλη και μέλη των Δημοκρατικών εκφράζουν μέγιστες επιφυλάξεις για την τακτική του «ηγέτη» τους. 
Το σίγουρο είναι πως ο Ομπάμα τα έχει βρει «μπαστούνι» και πολλά λόμπι των Η.Π.Α. που ανέκαθεν είχαν εναντιωθεί στην εκλογή του φαίνεται ότι βρήκαν την ευκαιρία που περίμεναν. Ειδικά οι νέο-συντηρητικοί περιμένουν στην γωνία. Τα «γεράκια» των Η.Π.Α. δεν μπορούν να χωνέψουν την διεθνή αγνόηση της αμερικανικής πολιτικής στο συγκεκριμένο θέμα, γεγονός που το έχουν χρεώσει στον «αρχηγό» του Λευκού Οίκου. Οι νύχτες τους δε, έχουν γεμίσει με ρωσικούς εφιάλτες και έναν Πούτιν να συνεχίζει να μην υποχωρεί στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης σχετικά με την παράδοση του πλούτου της «Αρκούδας». Γι” αυτό, δεν αποκλείεται, οι παγκοσμιοποιητές στην άλλη μεριά του Ατλαντικού να έχουν αρχίσει να σκέφτονται πιο δραστικά μέτρα σε πλανητικό επίπεδο. 
Βλέποντας όλα αυτά ο Ομπάμα πετάει λοιπόν το «μπαλάκι» στο Κογκρέσο και περιμένει, όπως όλοι μας, την κατάληξη. Εάν το Κογκρέσο πει «όχι», τότε θα έχει υποστεί βαριά ήττα. Συμπερασματικά εκεί στην Ουάσινγκτον έχουν ανάγκη από μια καλοστημένη προβοκάτσια που θα αλλάξει το κλίμα υπέρ της όποιας επέμβασης στην Συρία, ειδάλλως προβοκάτσια ενδεχόμενα περιμένει τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο, του οποίου η δημοτικότητα κατρακυλάει στις δημοσκοπήσεις… 
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων 
<a href="http://www.pygmi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κάτι τρέχει με Ομπάμα;

του Κίμωνα Γεωργακάκη Τρέχει και δεν φτάνει ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., προκειμένου να πείσει Κογκρέσο και κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ραντεβού στην Μόσχα;

Ellada simera 0 Διπλωματία, κόσμος 15:36

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.pygmi.gr/wp-content/uploads/2013/09/putin_kremlin.jpg" style="font-weight: bold; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft wp-image-44585" height="330" src="http://www.pygmi.gr/wp-content/uploads/2013/09/putin_kremlin-350x233.jpg" width="600" /></a></div>
 
 
Το απίθανο σενάριο να του δείξουν οι Αμερικανοί αποδεικτικά στοιχεία για τα υποτιθέμενα χημικά του Άσαντ ζήτησε ο Πούτιν, ο οποίος στην ουσία άφησε ανοιχτό παράθυρο στους παγκοσμιοποιητές της Ουάσινγκτον να τον προσεγγίσουν, γιατί όχι στην Μόσχα, προτείνοντάς του «ανταλλάγματα», προκειμένου να ανεχθεί το Κρεμλίνο βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στην Συρία. 
Στην πολιτική έχουμε να κάνουμε μόνο με συμφέροντα, κάτι που θα θυμίσουμε για πολλοστή φορά. Η Ρωσία, αν και μακριά από την Μέση Ανατολή, είναι σε θέση να επηρεάσει καταστάσεις και γι” αυτό οι Αμερικανοί δεν μπορούν να παραβλέψουν την επιρροή της. Εάν είχαν τον Πούτιν του χεριού τους δεν θα πηγαινοερχόταν ο Κίσινγκερ στην ρωσική πρωτεύουσα ή θα καθυστερούσε τόσο πολύ η όποια επέμβαση στην Συρία. 
Από την άλλη μεριά ούτε η Ρωσία είναι μόνη της στον πλανήτη, η οποία βλέπει την πίεση της Δύσης να αυξάνεται, καθώς τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών προχωρούν με γοργούς ρυθμούς. Επομένως προσπαθεί να κερδίσει όσο χρόνο είναι δυνατόν, παρότι αργά ή γρήγορα η σύγκρουση γιγάντων είναι δυστυχώς αναπόφευκτη, μιας και οι δυτικές πολυεθνικές ασκούν έντονη πίεση στον Πούτιν να παραδώσει, μεταξύ άλλων, πετρέλαιο και φυσικό αέριο στους «γύπες» της παγκόσμιας διαπλοκής, κάτι που μέχρι στιγμής τουλάχιστον φαίνεται να αρνείται πεισματικά η Μόσχα. 
Στην Συρία η Ρωσία έχει ναυτική βάση, την οποία δεν θέλει λογικά να χάσει, δίχως μάλιστα να έχει κάπου αλλού να «παρκάρει» τον στόλο της. Όπως σας είχαμε γράψει, δεδομένου ότι η Ρωσία δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μόνο με τον στόλο το ΝΑΤΟ, ίσως επιδιώξει τελικά να σύρει τους Δυτικούς στο παιχνίδι της και να ζητήσει διασφάλιση των ρωσικών συμφερόντων για να «επιτρέψει» μια επέμβαση τύπου Ομπάμα, καθότι σενάριο χερσαίας επέμβασης των Αμερικανών θα οδηγήσει τα πράγματα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Είτε λοιπόν η βάση των Ρώσων δεν θα πειραχτεί είτε θα πρέπει να μεταφερθεί αλλού, σε «σταθερό και ασφαλές» έδαφος (π.χ. Κύπρος). Πέραν τούτου θα υπάρχουν σίγουρα κι άλλα θέματα, τα οποία θα απασχολήσουν τις δύο πλευρές. 
Έτσι έχουν λοιπόν εν συντομία τα πράγματα, μολονότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αλλαγή δεδομένων, καθόσον η πολιτική είναι ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο. Πάντως στην παρούσα φάση δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση για σύγκρουση Ρωσίας-ΝΑΤΟ λόγω Συρίας, κάτι που μελλοντικά ωστόσο δεν εκτιμάται πως θα αποφευχθεί. 
Όποια κι αν είναι η τροπή των γεγονότων, ο Ρώσος ηγέτης αποδεικνύει πως διαθέτει «κοφτερή» πολιτική σκέψη καθώς και έναν ιδιαίτερο τρόπο να περνάει τα μηνύματά του σε… υπερεκτιμημένες «υπερδυνάμεις». Ραντεβού ξανά στην Μόσχα λοιπόν; 
 
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/0sfCwyf3qrc" width="560"></iframe> 
 
<a href="http://www.pygmi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ραντεβού στην Μόσχα;

Το απίθανο σενάριο να του δείξουν οι Αμερικανοί αποδεικτικά στοιχεία για τα υποτιθέμενα χημικά του Άσαντ ζήτησε ο Πούτιν, ο οποίος στην ...

Διαβάστε την συνέχεια

G 20: Ανατροπή προτεραιοτήτων

Ellada simera 0 κόσμος 15:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="G20 G 20 петербург саммит фото гр" class="w100" height="330" itemprop="image" src="http://m.ruvr.ru/2013/09/05/1204523308/43BTVuTfxIUAE9y5G.jpg_large.jpg" title="Ανατροπή προτεραιοτήτων" width="600" /></div>
 
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
</div>
 
Η συριακή κρίση ανέτρεψε τις προτεραιότητες της συνόδου κορυφής των G20 στην Αγία Πετρούπολη. Η επίσημη συνάντηση των ηγετών των προηγμένων οικονομιών του κόσμου μετατρέπεται σε μια δύσκολη συζήτηση για το διεθνές δίκαιο και τον ορθό λόγο. 
Μιλώντας στη «Φωνή της Ρωσίας» ο πρέσβης της Ρωσίας στη Λιβύη και την Υεμένη Βενιαμίν Ποπόφ δήλωσε: 
<div id="p_20">
<a class="article-timeline-link" href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="p_20"></a>Σήμερα η κατάσταση στον κόσμο έχει αλλάξει τόσο πολύ που ακόμη και οι ΗΠΑ ταλαντεύονται αν πρέπει ή όχι να χτυπήσουν. Πριν από δέκα χρόνια οι ΗΠΑ μαζί με τους Άγγλους κατέλαβαν το Ιράκ σε αντίθεση με όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Οι επιπτώσεις ήταν τρομακτικές. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τη Λιβύη. Σήμερα έχει διαμορφωθεί μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Υπέρ της επίθεσης τάσσεται μόνο η ηγεσία των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Όλοι οι υπόλοιποι, ακόμη και οι σύμμαχοι τους στο ΝΑΤΟ είναι συγκρατημένοι. Στον ισλαμικό κόσμο τους υποστηρίζουν μόνο η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Κατάρ. Όλοι οι υπόλοιποι δεν τους υποστηρίζουν. Είναι μια νέα ανάπτυξη των δυνάμεων στον πλανήτη.</div>
<div id="p_30">
<a class="article-timeline-link" href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="p_30"></a>Οι ΗΠΑ θα πρέπει προσεκτικά να δράσουν αναφορικά με τη Συρία, ώστε να μην προκαλέσουν ζημιά στις σχέσεις τους με τη Μόσχα. Τη θέση αυτή στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου των ΗΠΑ ανέπτυξε ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι. Ο υπουργός Εξωτερικών ελπίζει ότι η Ρωσία θα αλλάξει τη στάση της κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής στην Αγία Πετρούπολη. Άφησε να εννοηθεί ότι ο Ομπάμα μπορεί να παραθέσει στο Ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν αποδείξεις για τη χρήση χημικών όπλων από τα κυβερνητικά στρατεύματα στη Συρία.</div>
<div id="p_40">
<a class="article-timeline-link" href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="p_40"></a>Δεν αποκλείεται οι αποδείξεις αυτές να ικανοποιήσουν τον Πούτιν. Σύμφωνα με τον ίδιο το Ρώσο πρόεδρο, την Μόσχα θα την πείσει η βαθιά αντικειμενική έρευνα του ζητήματος και η ύπαρξη αποδείξεων, οι οποίες προφανώς θα απεδείκνυαν το ποιος έκανε χρήση χημικών όπλων και ποια συγκεκριμένα όπλα χρησιμοποιήθηκαν. Μετά από αυτό είμαστε έτοιμοι να δράσουμε με τον πλέον κατηγορηματικό και σοβαρό τρόπο, δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος.</div>
<div id="p_50">
<a class="article-timeline-link" href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="p_50"></a>Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι η Ρωσία υπερασπίζεται στη Συρία όχι τον Μπασάρ Άσαντ, αλλά τους κανόνες και τις αρχές του διεθνούς δικαίου, τη σύγχρονη τάξη πραγμάτων, η οποία υποχρεώνει, συγκεκριμένα, την επίλυση όλων των προβλημάτων που συνδέονται με τη χρήση βίας, αποκλειστικά και μόνο στα πλαίσια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Άλλωστε, υπάρχει η άποψη ότι ο Ομπάμπα δεν έχει ακόμη αποφασίσει οριστικά και ότι δε σκοπεύει να λάβει υπόψη του παρόμοιες σκέψεις. Τότε όμως, η διεθνής κοινότητα να πρέπει να αντιμετωπίσει συγκεκριμένες δυσκολίες. Μιλώντας στη «Φωνή της Ρωσίας» ο επικεφαλής του Κέντρο Μελετών της σύγχρονης Εγγύς Ανατολής, Γκουμέρ Ισάγιεφ, σημείωσε:</div>
<div id="p_60">
<a class="article-timeline-link" href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="p_60"></a>Η παγκόσμια οικονομία αντιδρά πάντα με ευαισθησία σε όλα όσα συμβαίνουν στην Εγγύς Ανατολή. Τα γεγονότα καθεαυτά στη Συρία δεν είναι τόσο σημαντικά για την παγκόσμια οικονομία, αλλά δίπλα βρίσκεται το Ιράκ, αραβικές χώρες – κλειδιά με τεράστια αποθέματα πετρελαίου. Η εισβολή θα αυξήσει τις τιμές του. Αυτή είναι μια λίγο ή πολύ προφανής πρόβλεψη.</div>
<div id="p_70">
<a class="article-timeline-link" href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="p_70"></a>Μετά την αμερικανική επέμβαση στον κόσμο θα υπάρχει άλλη μια φτωχή χώρα. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικά, πρώτα οι ίδιοι οι Αμερικανοί, με τον Ομπάμα, να το θέσουν αυτό το ζήτημα κατά τη διάρκεια της επικείμενης συνόδου κορυφής των G20 στην Αγία Πετρούπολη.</div>
<a href="http://greek.ruvr.ru/" target="_blank">πηγή</a>

G 20: Ανατροπή προτεραιοτήτων

Η συριακή κρίση ανέτρεψε τις προτεραιότητες της συνόδου κορυφής των G20 στην Αγία Πετρούπολη. Η επίσημη συνάντηση των ηγετών των π...

Διαβάστε την συνέχεια

10.000 άνδρες της Χεζμπολάχ μπήκαν στην Συρία και αναπτύχθηκαν στην Δαμασκό

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 15:17

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://i1.prth.gr/images/E02612E31981A990BA1758314CA10CFC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="http://i1.prth.gr/images/E02612E31981A990BA1758314CA10CFC.jpg" width="640" /></a></div>
 
To στρατιωτικό σκέλος της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ (της οποίας το πολιτικό σκέλος συμμετέχει στην διακυβέρνηση του Λιβάνου) μετέφερε 10.000 μαχητές της, στην συριακή πρωτεύουσα προς υπεράσπιση της Δαμασκού, σε αναμονή του επικείμενου αμερικανικού πλήγματος. 
 
Άλλωστε η μεγάλη μάχη θα γίνει στην Δαμασκό. Αν χαθεί η Δαμασκός, το καθεστώς χάνεται. 
 
Ταυτοχρόνως έχει κηρύξει γενική επιστράτευση για να συγκεντρώσει "τουλάχιστον 50.000 μαχητές προκειμένου να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το Ισραήλ" σε περίπτωση που το  Τελ Αβίβ επιχειρήσει επιχείρηση αντιπερισπασμού. 
 
Η λιβανέζικη οργάνωση "έχει επιστρατεύσει όλα τα στελέχη της για να επανδρώσουν τις θέσεις τους στον Λίβανο". 
 
Μάλιστα οι Ισραηλινοί μετααδίδουν ότι απαγορύθηκε η χρήση κινητών τηλεφώνων μεταξύ των μελών της Χεζμπολάχ που έχουν αναπτυυχθεί στην Συρία προκειμένου να μην εντοπιστούν, ενώ πηγές από τον Λίβανο αναφέρουν ότι "Έχουν ερημώσει τα φυλάκια ελέγχου στα σύνορα με Συρία και στη νότια Βηρυττό , προφανώς επειδή προωθήθηκαν στο συριακό έδαφος"... 
 
Όλη τη νύχτα χθες και προχθές με φορτηγά μεταφέρονταν προσωπικό και οπλισμός στην Δαμασκό από τα λιβανέζικα σύνορα και αυτό αναμένεται να συνεχιστεί και σήμερα. 
 
Η οργάνωση έχει αναλάβει ως κύριο σκοπό την προστασία της Δαμασκού σε περίπτωση αμερικανικής επίθεσης, και ταυτόχρονα ετοιμάζει "μπαράζ" πυραυλικών επιθέσεων στο Ισραήλ, μόλις δοθεί η εντολή από την Τεχεράνη. 
 
Αποστολή των ανδρών της Χεζμπολάχ είναι να αποτελέσουν την εφεδρεία των δυνάμεων του Άσαντ στην Δαμασκό και να μπουν ως "φράγμα" μεταξύ της Ντεράα που αποτελεί την τελευταία μεγάλη πόλη που ελέγχουν οι αντάρτες και του δρόμου που οδηγεί στην Δαμασκό. 
 
Επίσης ολες τις προηγούμενες ημέρες οι αποκομμένες κυβερνητικές φρουρές εφοδιάζονται από αέρος με πυρομαχικά κια τρόφιμα, καθώς όταν ξεκινήσει η αμερικανική επιχείρηση, η οποία θα περιλαμβάνει, τουλάχιστον σε ένα σημείο της συριακής επικράτειας nο-fly-zone οι αποστολές από αέρος θα είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.  
 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

10.000 άνδρες της Χεζμπολάχ μπήκαν στην Συρία και αναπτύχθηκαν στην Δαμασκό

To στρατιωτικό σκέλος της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ (της οποίας το πολιτικό σκέλος συμμετέχει στην διακυβέρνηση του Λιβάνο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρεπορτάζ: Ο ακήρυχτος πόλεμος στο Αιγαίο

Ellada simera 0 "λαθρομετανάστευση, Αμυνα, Τουρκία 15:10

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Limeniko_3_special_forces1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-83556" height="431" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Limeniko_3_special_forces1.jpg" title="Limeniko_3_special_forces" width="640" /></a></div>
 
Καθημερινά στα νερά του Αιγαίου διεξάγεται ένας ακήρυχτος ανάμεσα σε δουλεμπόρους, εμπόρους όπλων και ναρκωτικών και κάθε λογής ποινικούς. Στον ευπαθή αυτόν τομέα του Αιγαίου έχουν ταχθεί να αστυνομεύουν τα Κλιμάκια Ειδικών Αποστολών (ΚΕΑ), η ελίτ του Λιμενικού Σώματος. Η αποστολή μας βρέθηκε ένα 24ωρο δίπλα στους άγρυπνους φρουρούς των συνόρων, εκεί που η υπάρχει μια άλλη Ελλάδα αποκομμένη από το αθηνοκεντρικό κράτος, που εργάζεται υπό αντίξοες συνθήκες και συχνά με κίνδυνο την ίδια τους την ζωή. 
Γράφει ο Γιάννης Νικήτας 
Φωτογραφίες (1 & 3): Γιάννης Νικήτας 
Το σκοτάδι έχει πέσει. Ο αέρας σε συνδυασμό με τα κύματα προσφέρουν την απόλυτη αιγαιοπελαγίτικη μαγεία. Ξαφνικά στην οθόνη του ραντάρ φαίνεται ύποπτο σκάφος να κινείται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων δίχως φανούς ναυσιπλοΐας παραβιάζοντας τους κανονισμούς του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας. Στο Περιπολικό Ανοιχτής Θαλάσσης έχει σημάνει συναγερμός αρχής γενομένης από την γέφυρα του πλοίου με τον χειριστή του ραντάρ ερευνάς επιφανείας να καταγράφει την πορεία και την ταχύτητα του σκάφους. 
Η ομάδα επεμβάσεων, ειδικά εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη, ετοιμάζεται να επιβιβαστεί στο σκάφος (φουσκωτό) που μεταφέρει το Περιπολικό Ανοιχτής Θαλάσσης του Λιμενικού Σώματος (ΛΣ). Ταυτοχρόνως, έχει ειδοποιηθεί ο θάλαμος επιχειρήσεων του Υπουργείου Ναυτιλίας και τα κατά τόπους λιμεναρχεία, καθώς επίσης και τα Κλιμάκια Ειδικών Αποστολών. Η επιχείρηση είναι μεγάλη. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Limeniko_1_special_forces.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-full wp-image-83555" height="450" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Limeniko_1_special_forces.jpg" title="Limeniko_1_special_forces" width="300" /></a>Η μηχανή του φουσκωτού «μουγκρίζει» στην κυριολεξία και πάνοπλοι οι άνδρες του Λιμενικού είναι αποφασισμένοι να σταματήσουν τους κακοποιούς. Για την ομάδα ειδικών αποστολών θα είναι άλλη μια συνηθισμένη βραδιά στα παγωμένα νερά του Βορείου Αιγαίου. Την ίδια στιγμή οι άνδρες των ΚΕΑ φορτώνουν τα υλικά τους στο σκάφος τους, ενώ το παράκτιο περιπολικό του ΛΣ με μέγιστη ταχύτητα πλεύσης συνδράμει στο περιστατικό. Το φουσκωτό των ΚΕΑ σκίζει σαν βέλος τα κύματα και χάνεται στον ορίζοντα. Η θερμική κάμερα του περιπολικού ανοιχτής θαλάσσης προσπαθεί να εντοπίσει τον στόχο. 
Εν τέλει, λίγο αργότερα θα το καταφέρει και θα διαπιστώσει πως πρόκειται για λαθρομετανάστες. Η ομάδα επεμβάσεων προσεγγίζει το δουλεμπορικό και συλλαμβάνει τους λαθρομετανάστες εν ριπή οφθαλμού με τα άλλα δύο σκάφη να καλύπτουν τις κινήσεις τους και να είναι σε ετοιμότητα εμπλοκής. Οι εικόνες θυμίζουν ταινία του Χόλυγουντ… 
Οι λαθρομετανάστες θα συλληφθούν και την επόμενη μέρα θα πάρουν το πολυπόθητο χαρτάκι που τους υπαγορεύει σε 30 μέρες να έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα, με αυτό το μαγικό «εισιτήριο» θα κατευθυνθούν στην πρωτεύουσα όπου το πρόβλημα διογκώνεται. Και με 5.000 απελάσεις του Ξένιου Δία δεν λύνεται το πρόβλημα, αφού χρειάζονται δραστικά μέτρα όπως θα αναφέρουμε στις παρακάτω γραμμές. 
Αξίζει να σημειωθεί πως ελάχιστοι λαθρομετανάστες οδηγούνται σε κέντρα κράτησης δεδομένου πως το πρόγραμμα έχει βαλτώσει εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας και αφετέρου εξαιτίας της έλλειψης χώρων και των αντιδράσεων από τις τοπικές κοινωνίες. Συγκεκριμένα το Λιμενικό το πρώτο τρίμηνο του 2013 προχώρησε σε 880 συλλήψεις λαθρομεταναστών και 13 διακινητών ενώ το 2012 είχε προβεί σε 31 και 1 συλλήψεις αντίστοιχα. Αντίστροφη πορεία έχουν τα στοιχεία όσον αφορά το πέρασμα στον Έβρο. 
Οι παραπάνω σκηνές είναι η ρουτίνα του Αιγαίου στην «απλή» τους δεδομένου πως πολλές φορές λαμβάνουν χώρα περιστατικά ένοπλων συμπλοκών απέναντι σε κακοποιούς εφοδιασμένους με τυφέκια εφόδια και πολυβόλα ενώ δεν λείπουν περιστατικά που σκάφη διαθέτουν τυφέκια ελεύθερου σκοπευτή με σκοπό να βάλλουν από μακριά τους λιμενικούς. 
 
Στην όλη εξίσωση πρέπει να τονιστεί η αδράνεια της Τουρκικής Ακτοφυλακής που κάνει «τα στραβά μάτια», ενώ δεν είναι και λίγες οι φορές που υπάρχουν υπόνοιες πως συνοδεύει δουλεμπορικά ή άλλα ύποπτα σκάφη. Φαίνεται πως το φερόμενο ως δόγμα του μακαρίτη πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ, ότι «δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αφού αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από εδώ μεριά και να τελειώνουμε μ’ αυτούς», βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή με τις ελληνικές κυβερνήσεις παραδοσιακά να εθελοτυφλούν. Το βαθύ τουρκικό κράτος έχει άλλωστε ιστορική ειδίκευση σε κάθε τύπου εθνοκαθάρσεις. 
Αν δεν προβληματιστούμε σχετικά, τότε υιοθετούμε τη μελλοντική διάλυση της εθνολογικής και κοινωνικής μας συνοχής. Η «μικρή πλην έντιμος Ελλάς» φυσικά δεν είναι σε θέση να περιθάλψει το ένα δισ. των λιμοκτονούντων παγκοσμίως, των ψυχών που επιζητούν δικαίως μια θέση στη ζωή. Ορισμένοι που δηλώνουν «προοδευτικοί» πολιτικοί και ακτιβιστές, προσεγγίζουν το πρόβλημα με ανιδιοτέλεια μεν, αλλά μόνο από την ανθρωπιστική του σκοπιά. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι για όλα φταίει… ο ιμπεριαλισμός, παραβλέποντας – ή αποφεύγοντας λόγω εγγενούς δυσκολίας να το αντιμετωπίσουν – ότι το πραγματικό πρόβλημα, το μεγαλύτερο θύμα, σκόπιμα ή μη, είναι η χώρα μας. 
Είναι τοις πάση γνωστή η αλματώδης όσο και εξωφρενική αύξηση του αριθμού των λαθρομεταναστών που η Τουρκία προωθεί στην Ελλάδα μέσω των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Ως ένα ακόμα «αντάλλαγμα» για την ελληνική στήριξη των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της Τουρκίας, η γειτονική μας χώρα φροντίζει να μας… εφοδιάζει καθημερινά με εκατοντάδες Ασιάτες μουσουλμάνους, με το αζημίωτο φυσικά για την ίδια. Εδώ και 15-20 τουλάχιστον χρόνια, η Τουρκία προωθεί συστηματικά λαθραίους από τα μικρασιατικά παράλια στα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Δεν περνάει μέρα που να μην βρεθούν σε κάποιο νησί ή βραχονησίδα 10, 20 ή και 50 μετανάστες. 
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Limeniko_2_special_forces.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignright size-full wp-image-83554" height="449" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Limeniko_2_special_forces.jpg" title="Limeniko_2_special_forces" width="300" /></a>Κύρια νησιά εισόδου των λαθρομεταναστών στο Αιγαίο είναι η Μυτιλήνη, η Κως, η Σάμος, η Χίος και άλλα μικρότερα, ειδικά στα Δωδεκάνησα. Οι περισσότεροι που θα μπουν, επιδιώκουν να μείνουν στην Ελλάδα, για άλλους η Ελλάδα αποτελεί πύλη εισόδου των Ασιατών και Αφρικανών λαθρομεταναστών προς την Ευρώπη. Βάσει πηγών του Λιμενικού, αλλά και από τα στοιχεία όσων συλλαμβάνονται, οι δουλέμποροι είναι στο 90% των περιπτώσεων Τούρκοι. Σπάνια είναι και Αλβανοί, Κούρδοι, Ιρανοί και Έλληνες.</div>
Μέχρι να φθάσουν στην Τουρκία, οι λαθρομετανάστες από την νοτιοανατολική Ασία (Ινδίες, Φιλιππίνες, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, και κυρίως Αφγανιστάν) που στην συνέχεια εμπλουτίζονται από Ιρακινούς και Κούρδους, ακολουθούν συγκεκριμένο δρομολόγιο, μέσω Πακιστάν και Ιράν. Φθάνουν στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν είτε με τα πόδια από δύσβατα μονοπάτια, είτε με παλιά λεωφορεία. Οι Τούρκοι δουλέμποροι τους παραλαμβάνουν στην πόλη Hakkari, στο τουρκοκρατούμενο πάντα Κουρδιστάν. Από εκεί, με λεωφορεία και φορτηγά τους οδηγούν από τις πόλεις Elazig και Adapazari στην Κωνσταντινούπολη και στην Σμύρνη. 
Στην Κωνσταντινούπολη, οι δουλέμποροι τους «στοιβάζουν» σε φθηνά ξενοδοχεία, στην συνοικία Aksaray, όπου είναι εγκατεστημένο όλο το κύκλωμα: Τουριστικά πρακτορεία που στην πραγματικότητα ασχολούνται μόνο με την προώθηση λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, γραφεία παραχαρακτών για διαβατήρια και ταυτότητες, και βεβαίως οι «πιάτσες» όσων θησαυρίζουν από την «δουλειά». Τα τελευταία χρόνια λόγω του μεγάλου αριθμού λαθρομεταναστών, έχουν δημιουργηθεί «στρατόπεδα» συγκέντρωσης σε αρκετές πόλεις των μικρασιατικών παραλίων (Σμύρνη, Μάρμαρις, Αλικαρνασσός, Turgut Reis) με την ανοχή των τουρκικών αρχών. 
 
Όλα αυτά τα καραβάνια, εκατοντάδες εξαθλιωμένοι, περιμένουν ως και δύο μήνες για να βρεθεί το σαπιοκάραβο προς την Ελλάδα… 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ρεπορτάζ: Ο ακήρυχτος πόλεμος στο Αιγαίο

Καθημερινά στα νερά του Αιγαίου διεξάγεται ένας ακήρυχτος ανάμεσα σε δουλεμπόρους, εμπόρους όπλων και ναρκωτικών και κάθε λογής ποινικούς...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Barbaros στο Αιγαίο μεταξύ Ρόδου και Καρπάθου.

Ellada simera 0 Αμυνα, Εθνικά Θέματα, Ελλάδα 15:02

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.lojiport.com/wp-content/uploads/2013/02/Barbaros-HP.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="http://www.lojiport.com/wp-content/uploads/2013/02/Barbaros-HP.jpg" width="640" /></a></div>
 
Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται: 
Την ίδια στιγμή που στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε η πρώτη δοκιμαστική παραγωγή φυσικού αερίου, στο οικόπεδο «Αφροδίτη» της κυπριακής ΑΟΖ, στις 10.00 το πρωί, η Τουρκία «απάντησε» στέλνοντας το νεότευκτο υπερσύγχρονο ερευνητικό σκάφος της στο Αιγαίο. 
Το σκάφος έπλεε πριν λίγη ώρα στην περιοχή του νοτιοανατολικού αιγαίο και να προσεγγίζει το Καστελόριζο 
Το «Μπαρμπαρός» (Barbaros Hayrettin Pasa) πρώην Polarcus Samur αυτή τη στιγμή πλέει ανοιχτά της Κύπρου, μεταξύ Ρόδου και Καρπάθου, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις κατευθύνεται προς τη Μερσίνα. 
Όπως είχε ανακοινωθεί επίσημα από την τουρκική NATVEX οι έρευνες στη Μαύρη Θάλασσα, όπου βρισκόταν το «Μπαρμπαρός», επρόκειτο να ολοκληρωθούν στις 18 Σεπτεμβρίου, ωστόσο το σεισμογραφικό σκάφος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και από την Τετάρτη πλέει προς τον Νότο. 
Το σκάφος παρακολουθείται διακριτικά από πλοία του ΠΝ (που μπορούν ακόνα να πλεύσουν...). 
Το «Barbaros Hayrettin Pasa» ενοικιάστηκε με μίσθωση μακρού χρόνου από την Τουρκία από μια νορβηγική εταιρεία. 
Η Άγκυρα φαίνεται να μην κάνει πίσω στο «άναμμα της φλόγας» της κυπριακής ΑΟΖ, καθώς η παραχώρηση «αδειών» από την τουρκική κυβέρνηση στις 27 Απριλίου 2012, στην τουρκική εταιρεία TPAO για έρευνες σε περιοχές που υπερκαλύπτουν την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου είχε προκαλέσει διπλωματική ένταση μεταξύ Αθήνας-Άγκυρας με την ανταλλαγή διακοινώσεων και κατάθεση διαβημάτων στον ΟΗΕ. 
Όμως η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί, καθώς έχει παραχωρήσει άδειες ερευνών στην TPAO και σε περιοχές που υπερκαλύπτουν οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, ενώ το τουρκοκυπριακό καθεστώς έχει παραχωρήσει παράνομα, διακαιώματα ερευνών σε περιοχές της κυπριακής ΑΟΖ. 
Όλα αυτά ενώ είναι έτοιμη να ανάψει η φωτιά στην Α.Μεσόγειο και σίγουρα τα παριθώρια κινήσεων από ελληνικής πλευράς είναι άκρως περιορισμένα λόγω των ΗΠΑ... 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το Barbaros στο Αιγαίο μεταξύ Ρόδου και Καρπάθου.

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται: Την ίδια στιγμή που στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε η πρώτη δοκιμαστική παραγωγή φυσικού αερίου, στο οι...

Διαβάστε την συνέχεια

Το casus belli της Τουρκίας ευθεία απειλή πολέμου για την Ελλάδα

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Τουρκία 10:46

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHsGbzAR_CLf_o0_TJFBqmIGKU4h0L0vO9LiIBOnWOrMnfAHSjtCF1Yk3QhWPa682i3ieI3V-shu-UDgK1GDr2sKmr-ie2yEwSRkonzPB5QRXoWzZLE8CxBu0IF6NNSw8CnTi5Q3gUIdm6/s1600/sam_erd_aigaio.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_uid_945197189="2" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHsGbzAR_CLf_o0_TJFBqmIGKU4h0L0vO9LiIBOnWOrMnfAHSjtCF1Yk3QhWPa682i3ieI3V-shu-UDgK1GDr2sKmr-ie2yEwSRkonzPB5QRXoWzZLE8CxBu0IF6NNSw8CnTi5Q3gUIdm6/s640/sam_erd_aigaio.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
 
Η Τουρκία βρίσκεται μονίμως σε κατάσταση πολέμου απέναντι στην Ελλάδα, από τη στιγμή που το τουρκικό Κοινοβούλιο ψήφισε στις 8/6/1995 ως casus belli - αιτία πολέμου την οποιαδήποτε προσπάθεια – ενέργεια της Ελλάδας για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια (δικαίωμα της Ελλάδας που προκύπτει από το διεθνές Δίκαιο).</div>
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a> 
Αυτή η απόφαση περί πολέμου εναντίον της Ελλάδας, έστρεψε αυτομάτως τον τουρκικό στρατό και όλα του τα σχέδια περί πολέμου εναντίον της χώρας μας. Δηλαδή, ο γενικός σχεδιασμός των τουρκικών επιτελείων και των στρατιών που διαθέτει η Τουρκία τόσο στα Μικρασιατικά παράλια, όσο και στην Ανατολική Τουρκική Θράκη, έχει χαρακτήρα καθαρά επιθετικό και τόσο ο εξοπλισμός, όσο και τα επιχειρησιακά σχέδια των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, είναι προσανατολισμένα σε μία επίθεση κατά της Ελλάδας, είτε αυτή θα αφορά κάποιο νησιωτικό σύμπλεγμα (νησιά βόρειο-ανατολικού και νότιο-ανατολικού Αιγαίου) είτε θα αφορά σε ηπειρωτικό έδαφος (Ελληνική Θράκη). 
 
Στην συγκεκριμένη απόφαση – ψήφισμα του τουρκικού κοινοβουλίου δεν έχει υπάρξει απολύτως καμία επί της ουσίας αντίδραση από την Ελληνική πλευρά, παρά την επίσημη τουρκική επιθετική στάση προς την Ελλάδα και παρά την επαπειλούμενη σύγκρουση δύο κρατών μελών του ΝΑΤΟ (απαγορεύεται ρητά και δια ροπάλου οποιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ δύο μελών του ΝΑΤΟ και σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο τότε το ΝΑΤΟ τάσσεται σύσσωμο υπέρ του υπεύθυνου –όχι αναγκαστικά επιτιθέμενου και αξίζει να προσεχθεί αυτό- της σύγκρουσης).  
 
<div>
Το casus belli όπως το αντιλαμβάνεται το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών</div>
Σύμφωνα με το <a href="http://www.mfa.gr/zitimata-ellinotourkikon-sheseon/eidikotera-keimena/aigialitida-zoni-casus-belli.html">Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και την τελευταία ενημέρωση</a> επί του συγκεκριμένου θέματος (η οποία έγινε την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013), το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας ορίστηκε το 1936 στα 6 ναυτικά μίλια από την ακτή (Ν. 230/1936 και μεταγενέστερο Ν.Δ. 187/1973). Διατηρήθηκε, εντούτοις, ρητώς το όριο των 10 ναυτικών μιλίων στον εναέριο χώρο, βάσει της προγενέστερης νομοθεσίας (Διάταγμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1931, σε συνδυασμό με τον νόμο 5017/1931). 
 
Βάσει εθιμικού κανόνα του Δικαίου της Θάλασσας, που ενσωματώνεται και στη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η Ελλάδα δικαιούται να επεκτείνει μέχρι τα 12 ν.μ. την αιγιαλίτιδα ζώνη της. 
 
Το δικαίωμα επέκτασης του ορίου της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι τα 12 ν.μ. είναι κυριαρχικό και μονομερές και κατά συνέπεια δεν υπόκειται σε κανενός είδους περιορισμό ή εξαίρεση και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως από τρίτα κράτη (το άρθρο 3 της Σύμβασης, που ενσωματώνει κανόνα εθιμικού δικαίου, ουδένα περιορισμό ή εξαίρεση ως προς το δικαίωμα αυτό θέτει). Η συντριπτική πλειοψηφία των παράκτιων κρατών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει προσδιορίσει το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ. Η ίδια η Τουρκία έχει επεκτείνει, ήδη από το 1964, την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ. στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο. 
 
Η Ελλάδα κατά την κύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Ν. 2321/1995) δήλωσε ρητά ότι επιφυλάσσεται να ασκήσει σε οιοδήποτε χρόνο το δικαίωμά της να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ν.μ. 
 
Ως αντίδραση προς τη νόμιμη αυτή θέση της Ελλάδας, η τουρκική Βουλή εξουσιοδότησε με ψήφισμά της (8/6/1995) την τουρκική κυβέρνηση, εν λευκώ και στο διηνεκές, να κηρύξει πόλεμο (casus belli) στην Ελλάδα (εξουσιοδότηση για χρήση και στρατιωτικών μέσων κατά της Ελλάδος), σε περίπτωση που η τελευταία επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνης της πέραν των 6 ν.μ. 
 
Η συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί απαγόρευσης χρήσης ή απειλής χρήσης βίας (άρθρο 2, παρ. 4), περί ειρηνικής επίλυσης (άρθρο 2, παρ. 3) και περί καλής γειτονίας και ειρηνικής συνύπαρξης (Προοίμιο). 
 
Παράλληλα, δυναμιτίζει τη συμμαχική σχέση που οφείλουν να έχουν κράτη που μετέχουν στην ίδια Συμμαχία και αντίκειται στις βασικές αρχές στις οποίες στηρίζεται το ΝΑΤΟ (άρθρα 1 και 2 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου). 
 
Η άρση του casus belli έχει συμπεριληφθεί μεταξύ των βασικών κριτηρίων για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, στο πλαίσιο της υποχρέωσής της για πλήρη σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και της καλής γειτονίας που αποτελεί θεμέλια αρχή πάνω στην οποία έχει οικοδομηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αυτονόητο ότι ένα υποψήφιο προς ένταξη κράτος δεν είναι δυνατόν να απειλεί με πόλεμο άλλο κράτος και πολύ περισσότερο ένα μέλος της ΕΕ και μελλοντικό εταίρο. 
 
Αποτελεί, επίσης, αναγκαία προϋπόθεση για την ουσιαστική βελτίωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων και τη μείωση της έντασης. Είναι προφανές ότι οι προσπάθειες εξομάλυνσης των σημείων τριβής και ειρηνικής επίλυσης των διαφορών δεν μπορούν να ευοδωθούν υπό το κράτος απειλής πολέμου. 
 
Μηδενική αντίδραση από τις Ελληνικές κυβερνήσεις 
Παρά, λοιπόν, την σαφέστατη παραβίαση αλλά και επιπρόσθετη απειλή της χώρας από την πλευρά της Τουρκίας, για την περίπτωση που η Ελλάδα αποφασίσει να εφαρμόσει όσα δικαιώματα της προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο, οι Ελληνικές κυβερνήσεις ποτέ δεν άλλαξαν την πολιτική ατζέντα, ούτε προχώρησαν στην ψήφιση μίας ανάλογης απόφασης από την πλευρά της Ελλάδας, με τρόπο που να προειδοποιεί την γείτονα για την αποφασιστική στάση που θα επιδειχθεί σε οποιαδήποτε περίπτωση παραβίασης από την πλευρά της Τουρκίας επί των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. 
 
Αντίθετα, μάλιστα, έκτοτε ακολουθήθηκε μία πολιτική φοβικότητας, μία πρωτοφανής πολιτική ενδοτισμού στις τουρκικές απαιτήσεις και μία πολιτική πάγιας αποσιώπησης των τουρκικών προκλήσεων, ό,που αυτές εκφραζόντουσαν. 
 
Έτσι, επί σειράς δεκαετιών η Ελλάδα αντιμετωπίζει μία θρασύτατη συνεχόμενη και κλιμακούμενη επιθετικότητα είτε σε διπλωματικό, είτε σε πολιτικό, είτε και σε στρατιωτικό επίπεδο από την Τουρκία. Αυτή η τουρκική στάση εκφράζεται σε όλο το μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων (Θράκη έως και Κύπρο), αναβαθμίζεται ποσοτικά και ποιοτικά, δημιουργεί σταθερές στο μαλακό υπογάστριο της χώρας (ανθελληνική κα ανατρεπτική δράση που απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των Ελλήνων της Ελληνικής Θράκης από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, πολιτικά κόμματα με εμφανείς φιλοτουρκικές τάσεις, δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο –δική μας απορία είναι πόσο από το Αιγαίο έχει παραμείνει ελληνικό-, διευκολύνσεις στην είσοδο λαθρομεταναστών σε όλο το μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων, υψηλή δραστηριότητα των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών εντός της Ελλάδας –προσφάτως και επίσημη με την απαίτηση συνεργασίας της ΜΙΤ για τις έρευνες σχετικά με τους «τρομοκράτες» της Χίου-, επίσημες δηλώσεις τούρκων πολιτικών για συμμετοχή της Τουρκίας σε παράνομες δραστηριότητες εντός της Ελλάδας –βλ. φωτιές σε νησιά και όχι μόνο-, εξαγορές τοπικών παραγόντων που προωθούν την Τουρκία ως «μητέρα πατρίδα» των μουσουλμάνων της Ελλάδας, δημιουργία de facto προβλημάτων στην οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ, τουρκικές έρευνες για ενέργεια σε ελληνικά ύδατα, αμφισβήτηση εναέριου εθνικού χώρου κ.α.). 
 
Αυτές οι δραστηριότητες της γείτονος Τουρκίας συμπεριλαμβάνονται μέσα στο εθνικό στρατηγικό της σχέδιο, καλύπτουν τις πάγιες στοχεύσεις του και εξυπηρετούνται από όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις. 
 
Αξιοσημείωτο είναι πως η Ελληνική πλευρά ενώ έχει ειδοποιηθεί πολλάκις από ειδικούς επιστήμονες, ειδικές αρμόδιες υπηρεσίες και διπλωμάτες, αρκείται είτε στην άσκηση προσωπικής πολιτικής εκάστου αρμοδίου υπουργού ή πρωθυπουργού, αντιμετωπίζει το «φαινόμενο» της επιθετικότητας της Τουρκίας και του casus belli ως ιδεατό και όχι ως πραγματικό, ενώ σε γενικές γραμμές η φοβικότητα, ο υποβόσκον ενδοτισμός και η σε γενικές γραμμές μη επαρκούσα έως ανύπαρκτη εθνική πολιτική (λόγω της έλλειψης εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού εκ μέρους της Ελλάδας), με αποτέλεσμα να σημειώνεται μίας συνεχής υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα (αποκορύφωμα τα Ίμια και το «ευχαριστώ τους αμερικανούς» από τον τότε φερόμενο πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη), ενώ όλα φαίνεται πως έχουν αφεθεί στις κρυφές συνομιλίες που γίνονται από «επιτροπές σοφών» των δύο πλευρών και στην κρυφή διπλωματία ή και με συναντήσεις υψηλού επιπέδου ακόμη και χωρίς ύπαρξη στενογράφων (πάγια τακτική του Γ. Παπανδρέου στις συναντήσεις του με τον Ερντογάν). 
 
Απέναντι στην επί της ουσίας ανύπαρκτη πολιτική της Ελλάδας στην προκλητικότητα της Τουρκίας, αφού ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αποδέχθηκε το kazan - kazan του Ερντογάν, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας μίλησε για αλλαγή γεωγραφικών συνόρων, αλλά και λίαν προσφάτως και με την πρόφαση των εντολών της τρόικας, αποδυναμώνεται ο Ελληνικός στρατός τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό, όσο και σε υλικό ή και σε επίπεδο παραγωγής υλικού, με αποτέλεσμα να κάμπτεται η άμυνα της χώρας, ενώ ειδικοί στρατιωτικοί αναλυτές αλλά και στρατιωτικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για πλήρη απώλεια της αμυντικής ικανότητας της Ελλάδας μετά την παρέλευση 2-3 χρόνων…! 
 
Τι θα συμβεί εάν η Τουρκία εφαρμόσει το casus belli; 
Αυτά συμβαίνουν ενώ η Τουρκία έχει «νομιμοποιήσει» μέσα από το κοινοβούλιό της μία στρατιωτική επίθεση κατά της Ελλάδας, όποτε η κυβέρνησή της κρίνει πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί. 
 
Στο ερώτημα, πως πρόκειται να αντιμετωπίσουν κάτι τέτοιο οι Έλληνες πολιτικοί, η απάντηση βρίσκεται μεταξύ ειρωνείας και γραφικότητας, αφού οι πολιτικοί, οι σύμβουλοί τους, αλλά και μία σειρά κομματικών στρατιωτικών αξιωματικών, θεωρούν απίθανη μία επίθεση κατά της Ελλάδας. 
 
Όμως, με δεδομένη την σημερινή ανακατάταξη των γεωπολιτικών δυνάμεων, την χρονική περίοδο δηλαδή που διανύουμε και μέσα από την οποία θα προκύψουν νέα δεδομένα γεωπολιτικά, γεω-οικονομικά, αλλά και γεωγραφικά για έναν σημαντικό αριθμό κρατών, πόσο «αδύνατο» είναι να υπάρξει ένα «τυχαίο γεγονός», μία μικρή σε έκταση σύγκρουση, ένα βολικό «θερμό επεισόδιο» μεταξύ των δύο χωρών; 
 
Η απάντηση, δυστυχώς, είναι θετική, αφού στην Ελλάδα και στην Τουρκία οι σημερινές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν σειρά πολιτικών (και όχι μόνο) προβλημάτων και ψάχνουν εναγωνίως να τοποθετηθούν στην επόμενη ημέρα, αλλά και να διασωθούν μέσα από τις γενικές ανακατατάξεις που ενδεχομένως θα συμβούν μέσα από μία μεγάλης ισχύος σύγκρουση, η έναρξη της οποίας βρίσκεται στη Μέση Ανατολή και δη στη Συρία. 
 
Εξάλλου, η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει τετελεσμένο θέμα μεταξύ των δύο χωρών, που θα επιλυθεί μακροχρόνια. Και η εμπειρία της Άγκυρας σε αυτόν τον τομέα είναι ήδη καταγεγραμμένη στην Κύπρο. 
 
Οι υπάρχουσα πραγματικότητα Αθήνας και Άγκυρας 
Από τη μία πλευρά, την Ελληνική, υπάρχει έντονη η ανάγκη αποπροσανατολισμού των πολιτών από τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας, τα οποία έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της κυβερνητικής νομιμότητας και λειτουργούν ως συμπιεσμένη μάζα που αναζητά σημείο κοινωνικής εκτόνωσης. Με δεδομένο ότι σε καθημερινή πλέον βάση εισέρχονται νέα πολύ σοβαρά θέματα, που απειλούν την ομαλή συνέχιση της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, η ασκούμενη πίεση γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, δημιουργώντας σοβαρές ανησυχίες για την ικανότητα της ό,ποιας πολιτικής διαχείρισής της. 
 
Άρα, και αφού θεωρείται βέβαιη η συσπείρωση της κοινωνίας απέναντι σε έναν εξωτερικό αντίπαλο, δεν πρέπει να θεωρείται διόλου απίθανη μία περιορισμένης χρονικής έκτασης σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών. 
 
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν βυθίζεται σε σωρεία προβλημάτων κοινωνικών, πολιτικών (λίαν συντόμως και οικονομικών), έχει χάσει σχεδόν όλους τους «συμμάχους» της στην εξωτερική πολιτική, αντιμετωπίζει το Κουρδικό και την σχεδόν βέβαιη δημιουργία ενός Κουρδικού κράτους που θα μικρύνει τα γεωγραφικά όρια της Τουρκίας, είναι αναγκασμένη να παίξει το παιχνίδι των ΗΠΑ στη Συρία και έπειτα στο Ιράν και ουσιαστικά μοιάζει με αλεπού πιασμένη στην παγίδα που προσπαθεί να διαφύγει με νευρικές (και πολύ επικίνδυνες) κινήσεις. Αυτή η Τουρκία, που έχει ήδη το casus belli κατά της Ελλάδας, μπορεί να σχεδιάσει ένα επεισόδιο οπουδήποτε στο Αιγαίο (η ηπειρωτική Ελληνική Θράκη υπάρχει για να λειτουργεί ως μοχλός πίεσης της Αθήνας και για «βάση» σχεδίων που ενδέχεται να υλοποιηθούν πολύ αργότερα και που δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα) και να κατορθώσει να συσπειρώσει ακόμη και τους εξεγερθέντες του πάρκου Γκεζί και της πλατείας Ταξίμ. Η Άγκυρα γνωρίζει πολύ καλά πως κάτι τέτοιο ενέχει μεγάλους κινδύνους και δεν θα το κάνει εάν δεν εξασφαλίσει την άδεια από τον Λευκό Οίκο. Η Άγκυρα γνωρίζει επίσης πως η Τουρκία έχει μείζονα γεωπολιτική σημασία για τις ΗΠΑ και μπορεί να χρησιμοποιήσει την αίτηση ενός «αντιδώρου» (εις βάρος της Ελλάδας, με ιδιαίτερη έμφαση τη νησιωτικοί περιοχή Φούρνοι και Ίμια) για την όποια απόλυτη συνεργασία της στα σχέδια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. 
 
Άραγε, θα τολμήσει η Τουρκία να στήσει ένα επεισόδιο και να εφαρμόσει άμεσα το casus belli απέναντι στην Ελλάδα; 
 
Άραγε η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας (και όχι κυβέρνηση των Ελλήνων, αφού δέχεται εντολές της τρόικας με e-mail για να προχωρήσει σε αποφάσεις) είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε μία ευθεία τουρκική στρατιωτική πρόκληση; 
 
Θα υπάρξει η δέουσα και έγκαιρη πολιτική αποφασιστικότητα σε μία τέτοια εξέλιξη; 
 
Θα υπάρξουν τα κατάλληλα αντανακλαστικά; 
 
Το σημερινό πολιτικό προσωπικό έχει το ψυχικό σθένος να υπερασπίσει την χώρα επί της ουσίας και όχι μόνο στα λόγια; 
 
Το επόμενο διάστημα, έως το τέλος του 2013 κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό για τις κυβερνήσεις τόσο της Αθήνας όσο και της Άγκυρας. Ο Ερντογάν έχει χαρακτηρισθεί και ως «παρανοϊκός» από τις ΗΠΑ. Ο Σαμαράς βρίσκεται κάπου στο πουθενά, αφού συναινεί ακόμη και στις πλέον επαίσχυντες εντολές της τρόικα (κλείσιμο της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας κ.α.) που αποδυναμώνουν την άμυνα της χώρας. 
 
Κι ενώ το παιχνίδι της γεωπολιτικής σκακιέρας έχει ξεκινήσει από τους ισχυρούς, ο Ερντογάν και ο Σαμαράς προσπαθούν να τοποθετηθούν αλλά ταυτόχρονα καλούνται να κάνουν και τις δικές τους μικρές (αλλά πολύ σημαντικές για τις χώρες τους) κινήσεις που θα κρίνουν το πολιτικό (και όχι μόνο) μέλλον και των δύο ανδρών… 
 
Τέλος, ας θυμηθούμε πως ο Μπάρκ Ομπάμα συναντήθηκε και μίλησε με τον τούρκο πρωθυπουργό επί έξι ώρες, ενώ με τον Αντώνη Σαμαρά μόνο για 40 περίπου λεπτά... Τα συμπεράσματα που εξάγονται από αυτό και μόνον είναι ιδιαίτερα σημαντικά, αφού όπως φαίνεται ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κατόρθωσε να εξασφαλίσει μόνο την φωτογραφική στήριξη του Λευκού Οίκου... 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank"> πηγή</a>

Το casus belli της Τουρκίας ευθεία απειλή πολέμου για την Ελλάδα

Η Τουρκία βρίσκεται μονίμως σε κατάσταση πολέμου απέναντι στην Ελλάδα, από τη στιγμή που το τουρκικό Κοινοβούλιο ψήφισε στις 8/6/1995 ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε τεντωμένο σκοινί ο Ομπάμα

Ellada simera 0 Ανάλυση 10:42

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQHv3OR50VVBC9JgM66S-J1S5CZvWS6d6ScN5gb8AS_AK08G5Bn" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQHv3OR50VVBC9JgM66S-J1S5CZvWS6d6ScN5gb8AS_AK08G5Bn" width="600" /></a></div>
 
Του George Friedman 
Το στρατηγικό δίλημμα των ΗΠΑ και πώς ο Ομπάμα εγκλωβίστηκε από λάθος κινήσεις. Ο ρόλος της φιλοπόλεμης "κλίκας" στην Ουάσινγκτον και η "light" εμπλοκή. Η στρατηγική Βρετανίας, Γαλλίας και Τουρκίας. Η θέση και τα συμφέροντα της Ρωσίας. 
 
Η προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε με τη βεβαιότητα ότι η επίθεση στη Συρία είναι αναπόφευκτη και αναμένεται άμεσα. 
Ολοκληρώθηκε με τον συνασπισμό που τίθεται υπέρ της επέμβασης να «φυλλορροεί» και τον Αμερικανό πρόεδρο να ξεκαθαρίζει ότι η επιχείρηση είναι αναπόφευκτη, ίσως σε έναν μήνα από τώρα, εάν το Κογκρέσο το εγκρίνει, μετά τις 9 Σεπτεμβρίου, οπότε και συνέρχεται εκ νέου μετά την καλοκαιρινή διακοπή. 
Πρόκειται για μια κωμωδία σε τρία μέρη: Ο διστακτικός πολεμιστής μετατρέπεται σε επιθετικό στρατηγό που γυρνά πίσω του και βλέπει τους ακόλουθούς του να εξαφανίζονται, οπότε μετατρέπεται εκ νέου σε διστακτικό πολεμιστή. 
<a href="http://air.euro2day.gr/cov/fr/friedman-stratfor-180new_114134_345220_b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Σε τεντωμένο σκοινί ο Ομπάμα – Η λάθος στρατηγική και η «ιδεολογία»" border="0" class="article-image" src="http://air.euro2day.gr/cov/fr/friedman-stratfor-180new_114134_345220_b.jpg" /></a>Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν η πρώτη χώρα που ζήτησε στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία μετά τις φωτογραφίες με τους νεκρούς από μια επίθεση με χημικά όπλα. Η τιμή πηγαίνει στη Γαλλία, την Τουρκία και τη Βρετανία, που ζήτησαν δράση. Όπως και στη Λιβύη, όπου Γαλλία και Ιταλία ήταν οι πρώτες και πλέον πρόθυμες να παρέμβουν και οι ΗΠΑ ήλθαν καθυστερημένα στο «πανηγύρι». 
Οι ΗΠΑ δεν έχουν συγκλονιστικά εθνικά συμφέροντα στη Συρία. Είναι εχθρικές εδώ και πολύ καιρό απέναντι στο καθεστώς Ασάντ. Δείχνουν μια συμπάθεια προς τους Σουνίτες αντάρτες, αλλά έχουν βγάλει το συμπέρασμα ότι κατάρρευση του Ασάντ δεν αναμένεται να οδηγήσει σε ένα δημοκρατικό καθεστώς που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά σε ένα ισλαμιστικό καθεστώς που θα έχει δεσμούς με την αλ Κάιντα. 
Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια διαδικασία «επούλωσης» από το Ιράκ και το Αφγανιστάν και δεν επιθυμούν να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους στη Συρία. Ως εκ τούτου, η αμερικανική στάση απέναντι στη Συρία ήταν να εκφράζει την βαθιά της ανησυχία και να παραμένει όσο μακρύτερα μπορεί, όπως έχει κάνει και ο υπόλοιπος κόσμος. 
Αυτό που «έσυρε» τις ΗΠΑ στο παιχνίδι ήταν μια δήλωση του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα το 2012, όταν είπε ότι η χρήση χημικών όπλων αποτελεί «κόκκινη γραμμή». Δεν εννοούσε ότι ήθελε να εμπλακεί. Έθεσε την «κόκκινη γραμμή» γιατί θεωρούσε ότι ήταν ένα πράγμα που ο Ασάντ δεν θα δοκίμαζε. Ήταν μια απόπειρα να παραμείνει εκτός πεδιάς, όχι μια ανακοίνωση που έδειχνε εμπλοκή. Στη πραγματικότητα, υπήρχαν ήδη αποδείξεις για χημικές επιθέσεις μικρής κλίμακας και ο αμερικανός Πρόεδρος είχε αποφύγει να δεσμευτεί. 
<h3>
Οι «κυνηγοί» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ουάσινγκτον</h3>
Αυτή τη φορά, με τους μεγάλους διεθνείς εταίρους των ΗΠΑ να ζητούν δράση, ο Πρόεδρος θεώρησε ότι δεν είχε επιλογή. Άλλωστε, δέχτηκε και πιέσεις από μια συγκεκριμένη «κλίκα» στο συμβουλευτικό του επιτελείο. 
Για παράδειγμα, η Susan Rice, μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, τίθεται υπέρ της χρήσης στρατιωτικής βίας σε περιπτώσεις εγκλημάτων πολέμου και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεγάλης κλίμακας. 
Κάποιος θα μπορούσε να εκτιμήσει ότι είχε ταχθεί υπέρ του πολέμου στο Ιράκ κατά του Σαντάμ Χουσείν, τρανταχτό παράδειγμα εγκλημάτων πολέμου και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά δεν το είχε κάνει. Πάντως το θέμα είναι ότι, εγκαταλείποντας το Ιράκ, αυτή η κλίκα συμβούλων αισθάνθηκε ότι οι ΗΠΑ απέτυχαν να εκπληρώσουν τις ηθικές τους δεσμεύσεις στη Ρουάντα, ενώ χαιρέτισε την επέμβαση στο Κόσοβο. 
Η εν λόγω κλίκα δεν είναι μικρή και έχει τις ρίζες της σε μια σημαντική τάση της αμερικανικής πολιτικής κουλτούρας, η οποία θεωρεί τον Β' Παγκόσμιο ως «τον τέλειο πόλεμο», επειδή είχε στραφεί κατά ενός ανείπωτου κακού, και όχι για στρατηγικά ή υλικά οφέλη. 
Ο Β' Παγκόσμιος βέβαια ήταν πολύ πιο πολύπλοκος από αυτό, αλλά υπάρχει ένα στοιχείο αλήθειας στην εν λόγω αντίληψη. Και ο κόσμος, συνολικά, ενέκρινε την αμερικανική εμπλοκή τότε. 
Για την κλίκα του Λευκού Οίκου, αυτό ήταν το μοντέλο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Διασφαλισμένη από την απόσταση και την ισχύ της η υπερδύναμη δεν θα έπρεπε να αποτελεί μια τυπική ανασφαλή πολιτική δύναμη, αλλά να χρησιμοποιεί αυτή της τη δύναμη για να αποτρέπει τις πιο ακραίες μορφές αδικίας ανά τον κόσμο. 
Για αυτούς, όλα τα κακά του εμφυλίου στη Συρία ήταν αποτέλεσμα των πρακτικών του καθεστώτος Ασάντ. Η κλίκα αυτή είχε μια ενδιαφέρουσα οπτική. Επικεντρώθηκε στις τρέχουσες αδικίες χωρίς να γνωρίζει, να ενδιαφέρεται να μάθει ή να πιστέψει ότι αυτό που θα ακολουθήσει ενδέχεται να είναι ακόμη χειρότερο. 
Θυμάμαι να διαπληκτίζομαι με ακαδημαϊκούς συναδέλφους μου πριν την πτώση του Σάχη της Περσίας, σημειώνοντας ότι ενώ ήταν σίγουρα ένας δολοφόνος, τόσο εμείς όσο και οι Ιρανοί πολίτες θα μετανιώναμε για αυτό που θα ερχόταν μετά. Πάντοτε υπήρχε μια ρομαντική πεποίθηση ότι ο λαός στους δρόμους είναι πάντοτε πιο ενάρετος από τον τύραννο στο παλάτι του. Κάποιες φορές αυτή η άποψη είναι σωστή. Δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο ωστόσο ότι η πτώση του Σάχη μείωσε το συνολικό αριθμό των ανθρώπων που υποφέρουν. 
Καθ' όλη τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης υπήρξε ένας εξευγενισμός των ανθρώπων που κατέβαιναν στους δρόμους, ιδίως στις ΗΠΑ. Υπήρχε η πεποίθηση, ιδίως από αυτούς που θεωρούσαν πρωταρχική ευθύνη των ΗΠΑ την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι η πλειοψηφία των αντιφρονούντων ήθελε να δημιουργήσει μια δημοκρατία αμερικανικού τύπου. 
Είναι μεγάλη ειρωνεία ότι δυο ομάδες που απεχθάνονται η μία την άλλη –οι νέοσυντηρητικοί και οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- είχαν την ίδια άποψη, ότι εάν εξαφανίσεις τους τυράννους, αυτό που θα προκύψει είναι συνταγματικές δημοκρατίες που σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Rice το 2013 ανέλαβε τον ίδιο ρόλο που είχε αναλάβει ο Paul Wolfowitz το 2003, επί προεδρίας Bush. 
Ως εκ τούτου, η αποκαθήλωση του Ασάντ αποτέλεσε στόχο εξωτερικής πολιτικής για τους συμβούλους - υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οι οποίοι απογοητεύτηκαν όταν, αντί για επέμβαση, ο Ομπάμα έβαλε «κόκκινες γραμμές». Όταν η «κόκκινη γραμμή» φάνηκε να παραβιάζεται, ζήτησαν επιτακτικά την ανάληψη δράσης. 
Ο Ομπάμα έχει πλέον μάθει δυο-τρία πράγματα για τη δύναμη του όχλου, Αράβων ή όχι. Είναι λιγότερο ρομαντικός για τις προθέσεις τους, ιδίως μετά τη Λιβύη. Υστερα από τη Λιβύη, γνώριζε επίσης ότι μετά τους πανηγυρισμούς, οι ΗΠΑ θα έπρεπε να ζήσουν με το χάος μιας νέας τυραννίας. Δεν ήθελε να επιτεθεί και αυτό ήταν σαφές τις πρώτες μέρες μετά τα γεγονότα στη Συρία. 
Υπήρχαν δύο λόγοι πίσω από αυτό. Πρώτον, είχε χάσει την εμπιστοσύνη του στις επιλογές του πλήθους. Δεύτερον, είχε ορκιστεί να μην οδηγήσει τις ΗΠΑ σε έναν ακόμη πόλεμο, όπως είχε κάνει ο Μπους, χωρίς διεθνή στήριξη και νομιμοποίηση από τον ΟΗΕ, και υπό το βάρος της δύναμης που ηγείται. Στη Λιβύη, ο πόλεμος ξεκίνησε με τους Γάλλους στην πρώτη γραμμή και σταδιακά, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είχαν τις απαιτούμενες δυνάμεις και η Γαλλία όχι, ώθησε τις ΗΠΑ στην θέση του αρχηγού, κάτι που ο Ομπάμα δεν επιθυμούσε να αναλάβει εκ νέου. 
Εκτός της εσωτερικής πίεσης από τις ομάδες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Ομπάμα δέχτηκε πιέσεις και από τρεις χώρες «κλειδιά: Την Βρετανία, τη Γαλλία και την Τουρκία. 
Ιδίως η Τουρκία ήταν εξαιρετικά σημαντική για τον αμερικανό πρόεδρο. Οι σχέσεις των δυο χωρών είχαν διαταραχθεί από το 2003, όταν η Τουρκία αρνήθηκε να αφήσει τις αμερικανικές δυνάμεις να επιτεθούν στο Ιράκ από τα εδάφη της. Μπορεί μια ανταπόκριση στο τουρκικό αίτημα να ήταν ελκυστική ιδέα, αλλά ο Ομπάμα δεν ήταν προετοιμασμένος να κάνει περισσότερα από μια συμβολική επίθεση με πυραύλους κατά αβέβαιων στόχων, όπως κατά εγκαταστάσεων με ρουκέτες που ενδέχεται να περιείχαν χημικά. Η Τουρκία όμως απαιτούσε μια παρέμβαση όπως στο Κόσοβο, που θα σχεδιαζόταν για να απομακρύνει το καθεστώς από την εξουσία. Ο Ομπάμα αντιστάθηκε, όχι επί της αρχής μιας επίθεσης, αλλά επί της κλίμακας της επέμβασης που ζητούσε η Τουρκία. 
<h3>
Ο διστακτικός ηγέτης της συμμαχίας</h3>
Τότε κάτι ενδιαφέρον συνέβη. Στην πορεία της προηγούμενης εβδομάδας αντί οι ΗΠΑ να ακολουθούν τις άλλες χώρες στις εκκλήσεις για δράση, η Ουάσιγκτον έγινε κύριος συνήγορος της ανάγκης για επέμβαση. Οι ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη. Η παρουσία της στον συνασπισμό κυριαρχεί επί αυτού. Εν μέρει, είναι η στρατιωτική ισχύς. Εχει δυνατότητες που οι άλλοι δεν έχουν. Εν μέρει είναι η πολιτική. Οι ΗΠΑ μπορούν να οργανώσουν μια παγκόσμια συμμαχία όταν κανείς άλλος δεν μπορεί. 
Ο Ομπάμα ήταν προετοιμασμένος όταν έβαλε την «κόκκινη γραμμή» -και υπό την πίεση των βασικών συμβούλων του- να συμμετέχει στη συμμαχία. Εμεινε, νομίζω, έκπληκτος όταν οι ΗΠΑ έπαψαν να είναι μέρος μιας συμμαχίας αλλά ο ηγέτης και ο εμπνευστής. Η όλη ιδέα είχε γίνει δική του. Δεν ήταν, όμως, σίγουρος για το τι θα κάνει με αυτή την «τιμή». 
Τότε το Βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε κατά της επέμβασης και ο πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον, ένας σύμμαχος από την αρχή, έπρεπε να αποχωρήσει. Οι Βρετανοί συμμετείχαν στους πολέμους των αμερικανών. Αυτός ήταν ένας λόγος για τον οποίο οι Βρετανοί είχαν βοηθήσει να εξυφανθεί η συμμαχία, αλλά το κοινοβούλιο ψήφισε αρνητικά με αρκετά από τα μέλη του να λένε ότι η Βρετανία δεν είναι πια το "σκυλάκι" των Αμερικανών. Ο Ομπάμα που είχε δουλέψει σκληρά ώστε να αποφύγει την ηγεσία μετατράπηκε για το βρετανικό κοινοβούλιο σε George W. Bush. 
Υπήρξε και διπλωματία παρασκηνίου, όπως πάντα υπάρχει. Στο επίκεντρο ήταν η Ρωσία. Η χώρα υποστήριξε τη φατρία των Ασαντ από την δεκαετία του 1970 και το πραξικόπημα του Χαφέζ Αλ Ασαντ, οπότε η Σοβιετική Ενωση έδωσε στήριξη στο καθεστώς. Οι σχέσεις τους πάνε πολύ πίσω και η Σοβιετική (τώρα Ρωσική) επιρροή στη Συρία έχει χτιστεί τόσο σε θεσμικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Οι Ρώσοι ήταν απόλυτα δεσμευμένοι στην επιβίωση του καθεστώτος. 
Οι ΗΠΑ κινήθηκαν με λιγότερο πάθος, αλλά ο Ομπάμα, αν και πρόθυμος να κάνει την μικρότερη δυνατή χειρονομία για να ικανοποιήσει το αίσθημα περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σκέφτηκε το τι θα έρθει αργότερα και δεν ήθελε να δει το καθεστώς να πέφτει. Σε αυτό Ρώσοι και Αμερικανοί έχουν κοινό συμφέρον. 
Στην διάρκεια της εβδομάδας ο Πρόεδρος άρχισε να εστιάζει την προσοχή του στον Μπασάρ Αλ Ασαντ, καθιστώντας τον προσωπικά υπεύθυνο για τις επιθέσεις με τα χημικά ακόμα και αν αυτός δεν ήξερε και κάποιος χαμηλόβαθμος αξιωματούχος το έπραξε. 
Η εστίαση στον Ασαντ έμοιαζε να δείχνει προς μια κατεύθυνση. Αν ο τελευταίος και ορισμένοι στενοί υποστηρικτές του, αποχωρούσαν από την εξουσία, το καθεστώς θα μπορούσε να συνεχίσει. Το καθεστώς είναι μια πολύπλοκη και διαρκής οντότητα. Εχει επιβιώσει από δυο χρόνια εμφύλιο πόλεμο. Δεν είναι απλά μια προσωπική τυραννία αλλά μια κυβέρνηση στην οποία πολύ άνθρωποι έχουν στηριχθεί. Θα επιβίωνε και χωρίς αυτόν. 
Το να ξεφορτωθεί τον Ασαντ και να κρατήσει το καθεστώς ώστε να μπλοκάρει τους τζιχαντιστές θα είναι το καλύτερο αποτέλεσμα απ' όλο αυτό. Βέβαια ενώ οι Τούρκοι θέλουν περισσότερα, οι Ρώσοι δεν θέλουν τίποτα απ' όλα αυτά. Εχτισαν την αξιοπιστία τους στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Ευρώπη στηριγμένοι στην αδυναμία των αμερικανών και δεν βλέπουν λόγο να διασώσουν τον Ομπάμα. Δεν επρόκειτο άλλωστε να πάρει τα απαραίτητα ρίσκα για να ρίξει το καθεστώς. 
Οι ρωσικοί υπολογισμοί έγιναν υπό το πρίσμα ότι οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να επιβάλουν ένα διεθνές σύστημα στην περιοχή εξαιτίας της πολιτικής αδυναμίας στο εσωτερικό. Κατά συνέπεια οι Ρώσοι είχαν μια σπάνια ευκαιρία να επιβάλουν, αν όχι ένα σύστημα, μια παρουσία. Περισσότερο απ' όλα η άποψη των Ρώσων ήταν ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από τις ΗΠΑ παρά την ανισορροπία της δύναμης της. Ο Ομπάμα δεν ήταν πιθανό να αναλάβει δράση. 
Αλλοι, όπως οι Πολωνοί που συμμετείχαν με τους αμερικανούς στο Ιράκ και το Αφγανιστάν επίσης αποτραβήχτηκαν. Η περίπτωσή τους είναι ενδιαφέρουσα, καθώς ήταν οι ποιο πρόθυμοι για συνεργασία με τους αμερικανούς αλλά και αυτοί που αισθάνθηκαν περισσότερο προδομένοι μην εξασφαλίζοντας μια αμερικανική δέσμευση για σημαντική στρατιωτική βοήθεια και συνεργασία. Εβαλαν στόχο να πουν στους αμερικανούς ότι δεν θα υποστηρίξουν δράση στη Συρία, όχι γιατί ενδιαφέρονται για τη Συρία, αλλά για να δείξουν τις συνέπειες την αμερικανικής πολιτικής ακόμα και για ένα αναλογικά μικρό «παίκτη». 
Στο τέλος της εβδομάδας οι Ρώσοι είχαν εξαπολύσει ύβρις κατά του Ομπάμα, οι Βρετανοί τελικά αποδεσμεύτηκαν από την αμερικανική κυριαρχία και οι Τούρκοι ήταν έξαλλοι με την αδυναμία των Αμερικανών. Οι Γάλλοι (η ροή παρεμβάσεων της χώρας είναι συναρπαστική, Λιβύη, Μάλι και τώρα Συρία) στάθηκαν στο πλευρό των ΗΠΑ. Αυτή είναι μια ιστορία που πρέπει να γραφεί, αλλά όχι εδώ. Και οι Καναδοί αποφάσισαν ότι όσο και αν αντιπαθούν τη χρήση χημικών όπλων, δεν θα είναι διαθέσιμοι. 
<h3>
Το δίλημμα των ΗΠΑ</h3>
Είναι εύκολο να κατηγορήσεις τον Ομπάμα για το ότι έχασε τον έλεγχο της κατάστασης αλλά είναι πολύ απλοϊκό. Κάθε διοίκηση έχει την ιδεολογία της, κάθε πρόεδρος θέλει συμμάχους και κανένας δεν θέλει να πάει σε πόλεμο χωρίς αυτούς τους συμμάχους να πετούν με τα αεροσκάφη τους δίπλα. Θα ήταν καλό οι ΗΠΑ να είναι σαν μια οποιαδήποτε χώρα, αλλά δεν είναι. Τη στιγμή που μπαίνει σε μια συμμαχία, ηγείται αυτής. 
Οι ΗΠΑ είχαν στρατηγικό συμφέρον καμία φατρία να μην πάρει τον έλεγχο στη Συρία και την «Λιβανοποιήσει». Είναι σκληρό αλλά είναι αλήθεια και οι ΗΠΑ δεν ήταν η μόνη χώρα με αυτό το συμφέρον. Επίσης αυτό είναι εκτός της ιδεολογίας της προεδρίας και των «θέλω» βασικών της μελών. Ο πρόεδρος ακροβάτησε ανάμεσα στην αλλαγή καθεστώτος και την «μη δράση» (ή μια μικρή δράση που θα αφήσει το καθεστώς στην εξουσία). Όλα αυτά είναι που πρέπει να κάνουν οι πρόεδροι. 
Το πραγματικό πρόβλημα είναι το εξής: Μετά τους ισλαμικούς πολέμους οι ΗΠΑ, όπως συνέβη στο παρελθόν, προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν την παρουσία τους στον κόσμο και παρότι απολαμβάνουν τα οφέλη από το να είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο να μην πληρώσουν πολιτικά ή στρατιωτικά το τίμημα. Είναι μια στρατηγική που είναι αδύνατο να είναι διατηρήσιμη, όπως έμαθαν μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Βιετνάμ και την Καταιγίδα της Ερήμου. Είναι ένα σαγηνευτικό όραμα, αλλά και μια φαντασίωση. 
Χωρίς απόλυτη κατανόηση της στρατηγικής μας, είναι αδύνατο να δηλωθεί σαφώς το εθνικό συμφέρον, το ποια πράγματα μετρούν και ποια όχι. Η Συρία, πάντως όχι. Αλλά οδηγούμενος από μια ανεπαρκή εθνική στρατηγική ο πρόεδρος παγιδεύτηκε από εσωτερικές ιδεολογίες, την προτίμηση σε ξένους συμμάχους και τον πειρασμό να κάνει κάτι, όσο αναποτελεσματικό και αν είναι. Αλλά όπως ξέρουμε το αναποτελεσματικό συχνά κοστίζει ακριβότερα από το αποτελεσματικό. Το να γνωρίζεις το που θα είσαι αποτελεσματικός και που θα προσπεράσεις είναι κρίσιμο. 
Τίποτα δεν τελείωσε. Αν το Κογκρέσο ψηφίσει υπέρ του χτυπήματος, το πιθανότερο είναι ότι ο Ομπάμα θα κάνει κάτι. Αλλά σε αυτό το σημείο θα το κάνει μόνος του και ο αναπόφευκτος θάνατος αθώων, ακόμα και στην μικρότερη επίθεση, θα έχει ως αποτέλεσμα να δεχθεί πυρά από κάποιους από όσους σήμερα είναι οι περισσότερο πιεστικοί στο να δράσει για τα εγκλήματα πολέμου στη Συρία. 
Δεν είναι εύκολο να είσαι πρόεδρος, ούτε είναι εύκολο να έχεις την μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο. Είναι ωραίο να μπορεί κανείς να κάνει κρίσεις για το ηθικό ανάστημα ανδρών όπως ο Ασαντ αλλά -δυστυχώς- να μην έχεις τη δύναμη να κάνεις κάτι. Η ζωή γίνεται δύσκολη όταν η ηθική κρίση σε οδηγεί να κάνεις κάτι γιατί μπορείς. Αυτό σε μαθαίνει να είσαι προσεκτικός στις κρίσεις σου, καθώς ο κόσμος και θα απαιτήσει να δράσεις και θα σε καταδικάσει γιατί το έκανες. 
 
* Ο κ. George Friedman είναι ο ιδρυτής και CEO του αμερικανικού think tank Stratfor. 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σε τεντωμένο σκοινί ο Ομπάμα

Του George Friedman Το στρατηγικό δίλημμα των ΗΠΑ και πώς ο Ομπάμα εγκλωβίστηκε από λάθος κινήσεις. Ο ρόλος της φιλοπόλεμης "κλίκας...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόλεμος με ημερομηνία λήξης στη Συρία που όμως μπορεί να ανοίξει τις πύλες της κολάσεως

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος, κόσμος 10:18

<img alt="" height="403" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/WAR_GENIKOS/cache/pilot_shadow-630x403.jpg" width="630" /> 
 
Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ 
 
Πόλεμος με ημερομηνία λήξης. Η <a href="http://www.onalert.gr/stories/prasino-fos-gia-epemvasi-sti-syria">απόφαση της Γερουσίας</a> που δίνει το “πράσινο φως” για επίθεση στη Συρία ,κάνει λόγο για επιχειρήσεις 90 ημερών. Πως διασφαλίζεται αυτό κανείς προφανώς δεν μπορεί να εξηγήσει. Και κανείς πολύ περισσότερο δεν μπορεί να πει αν η αμερικανική επίθεση που μοιάζει στη θεωρία μια απλή υπόθεση λόγω της υπεροπλίας της ,δεν θα εξελιχθεί σε μια απρόβλεπτη αναμέτρηση με τρομακτικές επιπτώσεις για την Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή. Στην οποία βρίσκεται και η Ελλάδα. 
 
Το “χτύπημα” στην Συρία μπορεί να ανοίξει τις “πύλες της κολάσεως” στη Μέση Ανατολή οι οποίες δεν θέλουν και πολύ για να παραβιαστούν. Ο στόχος της επίθεσης όπως είπαν οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας των ΗΠΑ είναι <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> να “αποδυναμωθεί η στρατιωτική ισχύς του καθεστώτος Άσαντ”. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν οι Τόμαχωκ και οι αεροπορικές επιθέσεις θα επιτύχουν τον αντικειμενικό σκοπό. 
 
Ποιος μπορεί να διαβεβαιώσει για την αντίδραση του καθεστώτος Άσαντ; Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι οι απειλές για “αντίποινα” σε Ισραήλ και Συρία είναι “κούφιες”; Ποιος πιστεύει ότι οι αμερικανικοί πύραυλοι θα “πείσουν” τις ποτισμένες με μίσος αντιμαχόμενες πλευρές να αφήσουν τα όπλα και να προσπαθήσουν να βρουν λύση; 
 
Και βέβαια ποιος έχει πειστεί στ΄ αλήθεια ότι οι λεγόμενοι αντικαθεστωτικοί “αξίζουν” την επέμβαση της Δύσης; Τα παθήματα σε Λιβύη και Αίγυπτο φαίνεται ότι δεν έγιναν μαθήματα για τους ισχυρούς του κόσμου. Και στη Συρία “αυτό που έρχεται” μοιάζει πολύ πιο φοβερό και τρομακτικό σε σχέση με αυτό που ήρθε σε Αίγυπτο και Λιβύη. 
 
“Ελεγχόμενοι πόλεμοι” είναι δύσκολο να υπάρξουν . Και σε μία πυριτιδοαποθήκη όπως η Μέση Ανατολή είναι αδύνατον. Όποια κι αν είναι τα αμερικανικά σχέδια ,όσο βέβαιοι κι αν αισθάνονται οι αμερικανοί ότι μπορούν να ελέγξουν το παιχνίδι ο κίνδυνος να γενικευτεί η ανάφλεξη είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Στην περιοχή δεν υπάρχει ψυχραιμία και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον Άσαντ ,τους αντικαθεστωτικούς και τη Συρία. Η Τουρκία για παράδειγμα είναι πλέον σαφές ότι έχει στο τιμόνι της έναν άλλο Ερντογάν. Έναν ηγέτη που δείχνει να έχει χάσει τον έλεγχο και να “πάσχει” από κρίσεις μεγαλομανίας και μεγαλοϊδεατισμού. Έναν ηγέτη που βλέπει πίσω απ΄ όλα συνομωσίες με πρωταγωνιστές τους Ισραηλινούς . Οι οποίοι από τη δική τους πλευρά είναι λογικό να ανησυχούν και να στρέφουν πάλι τη προσοχή τους στο Ιράν που δεν μπορεί φυσικά να μείνει αμέτοχο στην όλη κρίση, παρακολουθώντας την πτώση του καθεστώτος Άσαντ. 
 
Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό που το λιγότερο ανησυχεί για να μην πούμε τρομάζει. Η Ελλάδα είχε και έχει ακόμη την δυνατότητα να παίξει ρόλο σ΄ αυτό το θρίλερ και μάλιστα πρωταγωνιστικό. Όχι στην στήριξη για την εκδήλωση της αμερικανικής επίθεσης . Αυτό είναι το “ευκολο” . Το δύσκολο ήταν και είναι να αξιοποιήσει τη θέση της, τη γνώση της για την περιοχή και τις ιδιομορφίες της και να αναλάβει -κατόπιν συννενόησης με τους ισχυρούς- πρωτοβουλιών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια αρχή έστω εκτόνωσης της πολεμικής έντασης. Όπως είπε στο Onalert κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης “κάποιος θα έπρεπε να είχε ήδη κάνει ένα ταξίδι στη Δαμασκό”. Προφανώς εννοούσε αυτόν που τουλάχιστον σήμερα πάει στο Κάϊρο. 
 
Όπως και να ΄χει ο κίνδυνος να ανοίξει ένα απρόβλεπτο πολεμικό μέτωπο στην πόρτα μας είναι πια δεδομένος. Ας προετοιμαστούμε για τις επιπτώσεις του. 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πόλεμος με ημερομηνία λήξης στη Συρία που όμως μπορεί να ανοίξει τις πύλες της κολάσεως

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ Πόλεμος με ημερομηνία λήξης. Η απόφαση της Γερουσίας που δίνει το “πράσινο φως” για επίθεση στη Συρία ,κάνει λό...

Διαβάστε την συνέχεια

Κλιμάκωση: Ρώσικα υποβρύχια στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ellada simera 0 Ανατολική Μεσόγειος 10:10

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVVkjLEjY3HVj46bTHNj7xx6nG48wvjemcNkZ362LOtYd0VldRXu3qMitHO4npcpwaT_llekKis1SimwVjCZuZsxfkx7AdNQdNudwNBwr_qsfGFT7l1b5RghcW9tOsoPO3GXdYq7PXCoI/s1600/YYY.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVVkjLEjY3HVj46bTHNj7xx6nG48wvjemcNkZ362LOtYd0VldRXu3qMitHO4npcpwaT_llekKis1SimwVjCZuZsxfkx7AdNQdNudwNBwr_qsfGFT7l1b5RghcW9tOsoPO3GXdYq7PXCoI/s640/YYY.jpg" width="640" /></a></div>
 
Για πρώτη φορά η Μόσχα απειλεί να ανοίξει "πυρ" στην Ανατολική Μεσόγειο! 
Για πρώτη φορά η Μόσχα διατύπωσε πριν λίγο ευθεία απειλή προς την Δύση ότι τα πλοία της βρίσκονται στην Ανατολική Μεσόγειο "για να ανοίξουν "πυρ" αν χρειαστεί"! 
<div style="text-align: justify;">
"Τα ρωσικά πολεμικά σκάφη στη Μεσόγειο έχουν την ικανότητα να αντιδράσουν σε περίπτωση κλιμάκωσης της σύρραξης στη Συρία", δήλωσε σήμερα ρωσική στρατιωτική πηγή, την ώρα που οι δυτικές χώρες προετοιμάζονται να επιτεθούν στην Συρία, χωρίς να υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ</div>
<div style="text-align: justify;">
"Σήμερα θεωρούμε πως η παρουσία μας στην ανατολική Μεσόγειο είναι επαρκής για να εκπληρώσει τις αποστολές μας. Αυτά (τα σκάφη) μπορούν, εάν κριθεί αναγκαίο μαζί με τα υποβρύχιά μας, να επηρεάσουν στο εξής την τακτική κατάσταση", είπε στο πρακτορείο Ιντερφάξ πηγή του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων της Ρωσίας και εδώ έχουμε και μία αποκάλυψη: Στην περιοχή επιχειρούν και ρωσικά υποβρύχια, κάτι που δεν ήταν γνωστό μέχρι στιγμής.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Ήδη είμαστε έτοιμοι να επιλύσουμε τα προβλήματα που μπορεί να ενσκήψουν. Προς τούτο, σύντομα πρόκειται να υπάρξουν μεταβολές στη σύνθεση της Mοίρας (των πολεμικών) για να ανταποκριθούμε καλύτερα στις εξελίξεις των γεγονότων", πρόσθεσε η ίδια πηγή, χωρίς να προσθέτει άλλες λεπτομέρειες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όπως πρώτο παγκοσμίως μετέδωσε το defencenet.gr, το καταδρομικό "Moskva" πλέει πάση δυνάμει προς την περιοχή από τον Βόρειο Ατλαντικο όπου βρίσκεται, ενώ στην περιοχή θα αφιχθεί αρκετά αργότερα περί τα τέλη Νοεμβρίου και το αεροπλανοφόρο "Νάυαρχος Κουζνέτσοφ" διακόπτοντας το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του που επρόκειτο να ολοκληρωθεί το 2017.</div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλα δύο σκάφη του ρωσικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα —το αναγνωριστικό με κατευθυνόμενους πυραύλους "Ιβανόβιτς" και η φρεγάτα "Στιλ", που επίσης φέρει πυραύλους—θα αφιχθούν στα ανοικτά της Συρίας την 29η Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με την ίδια πηγή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Επιπλέον, τα αντιτορπιλικά "Σμετλίβι" και "Ναστόιτσιβι", θα αποπλεύσουν από το Πράσινο Ακρωτήρι, κατευθύνονται επίσης προς τη Μεσόγειο, μεταδίδει το Ιντερφάξ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην περιοχή περιπλέουν ήδη το σκάφος συνοδείας "Νεουστράσιμι", τα αποβατικά "Αλεξάντρ Σαμπάλιν" και "Ναύαρχος Νιεβιέλσκι", ενώ θα καταπλεύσουν και άλλα δύο μεγάλα αποβατικά, το "Νόβατσερκασκ" και το "Μινσκ, την 5η και 6η Σεπτεμβρίου. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Κλιμάκωση: Ρώσικα υποβρύχια στην Ανατολική Μεσόγειο.

Για πρώτη φορά η Μόσχα απειλεί να ανοίξει "πυρ" στην Ανατολική Μεσόγειο! Για πρώτη φορά η Μόσχα διατύπωσε πριν λίγο ευθεία απε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάβει η φλόγα στην Κυπριακή ΑΟΖ και δείχνει το μέγεθος του κοιτάσματος

Ellada simera 0 Ενέργεια, κυπρος 10:01

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/imagecache/node_image660/kypros-platforma-oikopedo-12-fysiko-aerio-660.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/imagecache/node_image660/kypros-platforma-oikopedo-12-fysiko-aerio-660.jpg" /></a></div>
 
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΗΜΕΡΑ - ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ 
 
Ιστορική ημέρα θα είναι η σημερινή για την Κύπρο αφού για πρώτη φορά θα βγει φυσικό αέριο στην επιφάνεια της θάλασσας. Η φλόγα στην πλατφόρμα της Noble Energy αναμένεται να ανάψει γύρω στις 9 το πρωί και όλοι πιστεύουν πως θα επιβεβαιώσει το μεγάλο κοίτασμα του οικοπέδου 12 εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. 
Το άναμα της φλόγας θα επιτρέψει μελέτες για την πίεση, την ποιότητα, τη ροή και την ποσότητα του φυσικού αερίου που θα ανέβει στην επιφάνεια από βάθος περίπου 5.700 μέτρων. Τα μέχρι στιγμής στοιχεία που αφορούν κυρίως την ποιότητα είναι εξαιρετικά, αφού από τις πρώτες ενδείξεις φαίνεται πώς το 98% του αερίου είναι μεθάνιο. 
Το επόμενο μεγάλο στοίχημα είναι η ποσότητα. Αν αποδειχθεί πώς το κοίτασμα «κρύβει» περί τα 6 με 7 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια τότε στην Κύπρο θα επικρατήσουν χαμόγελα ικανοποίησης και αισιοδοξίας. Αν η ποσότητα είναι μικρότερη τότε θα υπάρξει ανησυχία. 
Σε κάθε περίπτωση πάντως από το άναμα της φλόγας και μετά θα χρειασθούν δύο με τρεις εβδομάδες για να ολοκληρωθούν οι μελέτες και να παράσχουν όλα τα στοιχεία που θα κρίνουν αν το οικόπεδο 12 ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Κυπριακή ΑΟΖ. 
Δεν αποκλείεται δε το επόμενο διάστημα να γίνει και δεύτερη γεώτρηση εντός του οικοπέδου 12, σε άλλο πιθανό κοίτασμα. 
Όλη η Κύπρος λοιπόν και όχι μόνο έχει στραμένα τα βλέμματα της στην πλατφόρμα της Noble Energy και αναμένει το επόμενο διάστημα τα αποτελέσματα των μελετών που θα κρίνουν αν και σε τι βαθμό θα αλλάξει ο ενεργειακός χάρτης της περιοχής, στην οποία βρίσκεται και η Ελλάδα. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>