Ο Μακιαβέλι γνώριζε από ελληνοτουρκικά…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguCJLO1Ec3wx35pb3wx9JDx799CtKYa-i8m_VNi0qhvavdssWhP-zmsmhTb5S4BlqChGZBLx8IoT7kiuuUISShEV88Cnd_6haMwUdCwp15u9uzld14OM-nf8z7eJK1KwS_PeNrGJXLoFI/s1600/%25CE%259F+%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B9+%25CE%25B3%25CE%25BD%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B6%25CE%25B5+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC%25E2%2580%25A6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguCJLO1Ec3wx35pb3wx9JDx799CtKYa-i8m_VNi0qhvavdssWhP-zmsmhTb5S4BlqChGZBLx8IoT7kiuuUISShEV88Cnd_6haMwUdCwp15u9uzld14OM-nf8z7eJK1KwS_PeNrGJXLoFI/s640/%25CE%259F+%25CE%259C%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B9+%25CE%25B3%25CE%25BD%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B6%25CE%25B5+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AC%25E2%2580%25A6.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το ερώτημα είναι καυτό και συνεχίζει να αιωρείται στην ελληνική κοινή γνώμη: θα επιχειρήσει ο Ερντογάν να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο για να ενισχύσει τη θέση του ενόψει των εκλογών του Ιουνίου; Η απάντηση είναι πως μάλλον θα αποφύγει να δημιουργήσει μία κρίση, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει τα ελληνοτουρκικά σε πολεμική σύρραξη. Στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής, άλλωστε, βασίζεται, μεταξύ άλλων, στο κλίμα ευφορίας που προκάλεσε η κατάληψη του Αφρίν από τον τουρκικό στρατό. <br /> <br /> Γράφει ο <b>Άγγελος Συρίγος</b><br /> <br /> Γιατί να διακινδυνεύσει μία πολεμική εμπλοκή με την Ελλάδα, η οποία, ανεξαρτήτως της έκβασης θα είναι καταστροφική και για την Τουρκία; Δεν έχει κανένα πραγματικό λόγο εισέλθει σε μία τέτοια περιπέτεια, η οποία εκ των πραγμάτων θα χαλούσε την εικόνα του νικητή που έχει ήδη εξασφαλίσει από τη στρατιωτική εμπλοκή στη βόρειο Συρία. <br /> <br /> Προφανώς, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα επιδοθεί στη γνωστή επιθετική ρητορική και ενδεχομένως σε κάποιες θεατρικές κινήσεις με επικοινωνιακή στόχευση, ώστε να υπερκεράσει την κεμαλική αντιπολίτευση, η οποία τον κατηγορεί για ενδοτισμό(!) έναντι της Ελλάδας στο Αιγαίο. <br /> <br /> Ο τρόπος που ο Ερντογάν είχε συμπεριφερθεί στις παραμονές του δημοψηφίσματος την άνοιξη του 2016 μας δίνει μία εικόνα και για το σήμερα. Υπενθυμίζουμε πως είχε στείλει την ηγεσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων να κάνει μία ολιγόλεπτη βόλτα γύρω από τα Ίμια. <br /> <br /> Κατά συνέπεια, το πραγματικά κρίσιμο ερώτημα είναι πώς θα κινηθεί η Άγκυρα μετά τις εκλογές. Το πιθανότερο είναι πως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα επανέλθουν σε φάση τριβών και αντιπαραθέσεων, οι οποίες εκ των πραγμάτων εγκυμονούν κίνδυνο. <br /> <br /> Οι συμμαχίες δεν αρκούν <br /> <br /> Αν στο Αιγαίο μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις, στην κυπριακή ΑΟΖ το σενάριο είναι στο επίπεδο σχεδόν της βεβαιότητας. Η Τουρκία ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει γεώτρηση. Με τον τρόπο αυτό, αποφεύγει να έλθει σε αντιπαράθεση με τους Αμερικανούς και τους Γάλλους, αλλά αμφισβητεί εμπράκτως τα νόμιμα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και εγγράφει υποθήκη “συνιδιοκτησίας”. <br /> <br /> Και σ’ αυτό το επίπεδο, κανείς δεν θα συγκρουσθεί με την Άγκυρα για λογαριασμό των Ελληνοκυπρίων. Ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Γάλλοι, ούτε βεβαίως και οι Ισραηλινοί. Είναι αρχή επιβεβαιωμένη από την ιστορία ότι οι συμμαχίες ενισχύουν και κάποιες φορές πολλαπλασιάζουν την ισχύ ενός κράτους. <br /> <br /> Δεν το υποκαθιστούν, όμως, ως προς την υποχρέωσή του να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Μόνο εάν οι Έλληνες αντισταθούν ενδεχομένως κάποιοι σύμμαχοι να μας στηρίξουν. Κι αυτό θα το πράξουν, εάν το πράξουν, επειδή θα εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, την ανάγκη τους να διατηρήσουν ισορροπίες. <br /> <br /> Ας θυμηθούμε τον Μακιαβέλι. Συμβούλευε τον ηγεμόνα του ως εξής: «Από τους ισχυρούς ξένους προστατεύεσαι με τον καλό εξοπλισμό και τους καλούς συμμάχους». Δεν ζητούσε μόνο το ένα, ζητούσε και τα δύο. Η περιοχή μας είναι πλέον γεωπολιτικά ασταθής. Εδώ διασταυρώνονται αντικρουόμενα συμφέροντα και των μεγάλων και των τοπικών δυνάμεων. <br /> <br /> Η εθνική μας ασφάλεια, η ασφάλεια και της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας προϋποθέτει ανάκαμψη της οικονομίας, ενίσχυση του αξιόμαχου των ενόπλων δυνάμεων με έξυπνες λύσεις και βεβαίως με τη σύναψη στρατηγικών συμμαχιών.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Μακιαβέλι γνώριζε από ελληνοτουρκικά…

Το ερώτημα είναι καυτό και συνεχίζει να αιωρείται στην ελληνική κοινή γνώμη: θα επιχειρήσει ο Ερντογάν να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτή είναι η καταγωγή των Τούρκων: Ογούζοι Τούρκοι, Σελτζούκοι και Οθωμανοί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNI_sJUWIl18I5ff-Qpukio-RoOfS_ZGJADRCsc7vMT_pRpW5RGQtwWMwt0PQr1pczgrl9lOafdZ2CSHG0WsYW0giJURWrgRO89bMRMRDdy9Nm-oV-Ud2VscZIyYahFRm5SEUc_dTTBMo/s1600/tourkoi_main.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="963" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNI_sJUWIl18I5ff-Qpukio-RoOfS_ZGJADRCsc7vMT_pRpW5RGQtwWMwt0PQr1pczgrl9lOafdZ2CSHG0WsYW0giJURWrgRO89bMRMRDdy9Nm-oV-Ud2VscZIyYahFRm5SEUc_dTTBMo/s640/tourkoi_main.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η καταγωγή των Τούρκων έχει απασχολήσει έως σήμερα πολλούς και διάφορους. Επιστήμονες, πολιτικούς αλλά και απλούς πολίτες.<br /> Ο καθένας μπορεί βέβαια να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, οι οποίες φυσικά θα έχουν να αντιμετωπίσουν στη συνέχεια τη βάσανο της κριτικής. <br /> <br /> Θα προσπαθήσουμε εδώ να δώσουμε κάποια στοιχεία σχετικά με τους προγόνους των Τούρκων με βάση επιστημονικά και αξιόπιστα, κατά την άποψή μας και όχι μόνο, συγγράμματα. <br /> <br /> Είναι πρακτικά αδύνατο σε ένα διαδικτυακό άρθρο να καλύψουμε πλήρως ένα θέμα που έχει πολλές πτυχές και ιστορία εκατοντάδων ετών. <br /> <br /> Οι Ογούζοι Τούρκοι<br /> Ο πολυχρησιμοποιημένος σήμερα όρος «τουρκόφωνοι ή τουρκικοί λαοί» έχει ιστορία περίπου 75 ετών. Οφείλεται στον Ούγγρο βυζαντινολόγο Gyula Moravcsik (1892-1972), ο οποίος τον εισήγαγε για πρώτη φορά το 1942 στο δίτομο σύγγραμμα του Byzaninoturcica. Σύμφωνα με τον Moravcsik ως τουρκόφωνοι (δηλαδή ομιλούντες τις διάφορες διαλέκτους του τουρκικού τουρανικού κλάδου της ουραλο-αλταϊκής ομογλωσσίας) χαρακτηρίζονται οι λαοί της ασιατικής προέλευσης που ανήκαν είτε στον ουραλο-αλταϊκό (κεντρο-ανατολικό ασιατικό) είτε στο φιννο-ουγγριανό (ουγγριτικό) (κεντρο-δυτικό ασιατικό) φυλετικό τύπο όπως οι Ούγγροι και οι Κομάνοι και ήλθαν σε επαφές, φιλικές ή εχθρικές, με το Βυζάντιο μέσα από δύο βασικές οδούς: α) αυτές των ρωσικών στεπών και της βορειοανατολικής βαλκανικής και β) εκείνης της κεντρικής Ασίας (των Αλταΐων) και, στη συνέχεια, των περιοχών της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής. Οι Ογούζοι Τούρκοι( αραβικά Ghuzz τουρκικά Oguz) είναι οι κοινοί φυλετικοί και εθνολογικοί (όχι όμως και γλωσσικοί) πρόγονοι των τουρκικών λαών του Μεσαίωνα και αποτέλεσαν μεγάλη συνομοσπονδία τουρκόφωνων (τουρανικών) φύλων της κεντρικής Ασίας στις περιοχές των Αλταΐων Ορέων. <br /> <br /> Εμφανίζονται κατ τον 6ο-8ο αιώνα ως νομάδες της κεντροασιατικής στέπας και η γνωστότερη ομάδα τους, οι εννέα Ογούζοι (Dokuz Oghuzz) κατόρθωσαν σταδιακά να ενώσουν από τον 6ο αιώνα όλα τα ογουζικά φύλα, από την Κίνα ως τον Εύξεινο Πόντο, για να εγκατασταθούν τελικά (τέλη 9ου αρχές 10ου αιώνα) στις εύφορες κοιλάδες ανατολικά της λίμνης Αράλης (της αρχαίας Ωξιανής) ανάμεσα στους μεγάλους ποταμούς Σιρ-Νταριά (τον αρχαίο Ιαξάρτη) και Αμού Νταριά (τον αρχαίο Ώξο). Οι περιοχές αυτές ανήκαν στην αρχαία ΕΣΣΔ και είναι γνωστές ως Transoxania/Transoxiana. Ακόμα και σήμερα κατοικούνται από Τουρκομάνους νομάδες, απογόνους των παλαιών ομοφύλων τους. <br /> <br /> ‘Ολα σχεδόν τα τουρκόφωνα φύλα έχουν την καταγωγή τους στους Ογούζους Τούρκους, οι οποίοι τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες ξεκίνησαν από τις πεδιάδες των ποταμών Ορχόν και Σελεγκά, νότια της λίμνης Βαϊκάλης (της βαθύτερης λίμνης της Γης με μέγιστο βάθος 1660 μέτρα) στη σημερινή Μογγολία. Οι πολυαριθμότεροι από αυτούς, οι Ογούζοι Τούρκοι, δημιούργησαν από τον 6ο ως τον 8ο αιώνα ένα εκτενές κράτος. Για τους Ογούζους , όπως και για τις άλλες τουρανικές φυλές της κεντροανατολικής Ασίας, έχουμε ασαφείς και αμφιλεγόμενες πληροφορίες. Ένα άλλο αρχαίο τουρκικό φύλο, ήταν οι Εφθαλίτες(Λευκοί Ούννοι). <br /> <br /> Ο ιστοριογράφος Μένανδρος ο Προτήκτωρ στο έργο του »Περί Πρεσβειών εθνών προς Ρωμαίους» περιγράφει την πρεσβεία του Τούρκου ηγεμόνα Διζάβουλου ή Σιλζίβουλου το 568/569 στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστίνου Β’ και τις διαπραγματεύσεις Βυζαντινών και Τούρκων με υπογραφή εικοσάχρονης συνθήκης, με σκοπό την εξασφάλιση μεταφοράς μεταξιού διαμέσου της βόρειας οδού για να αποφευχθούν οι μεγάλοι δασμοί που είχαν επιβληθεί από τους Πέρσες στην επικράτεια τους. <br /> <br /> Το 576 όμως, ο νέος Τούρκος ηγεμόνας Τούρξανθος ακύρωσε την εμπορική συνθήκη με τον Ιουστίνο Β κατηγορώντας το Βυζάντιο ότι είχε υπογράψει συνθήκη με τους Αβάρους, εχθρούς των Ογούζων. <br /> <br /> Τον 10ο αιώνα κέντρο των Ογούζων ήταν η πόλη Τζαντ στον κάτω ρου του Σιρ-Νταριά. Ανάμεσα στο 956 και το 1000 οι δύο κυριότεροι ηγέτες των Ογούζων, ο Σελτζούκ (γενάρχης των Σελτζούκων Τούρκων) και ο Yabghu ασπάστηκαν το Ισλάμ. Οι Σελτζούκοι το 1040 συνέτριψαν στην μάχη του Νταντανκάν τους ιρανόφωνους Γασνεβίδες και εισήλθαν αρχικά στο Τουρκεστάν και έπειτα στην Περσία. Έτσι, αναπόφευκτα συγκρούστηκαν με το Βυζάντιο καθώς προσπάθησαν να εισχωρήσουν στη Β. Συρία και στη Μ. Ασία. <br /> <br /> <img height="360" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2018-05-12/tourkoi08.jpg" width="640" /> <br /> <i>Πετσενέγγοι, Κουμάνοι και άλλα τουρκόφωνα φύλα του Μεσαίωνα.</i><br /> <br /> Πριν τους Σελτζούκους, θα αναφερθούμε σε ορισμένα άλλα τουρκόφωνα φύλα(τουρανικούς λαούς) του Μεσαίωνα. <br /> <br /> Οι Πατζινάκοι (ή Πατσινάκοι ή Πετσενέγγοι), αποτέλεσαν ένωση διάφορων τουρκόφωνων φύλων της αλταϊκής ομάδας, που μαζί με τους Κουμάνους και τους Ούζους (τμήμα των Ογούζων), αποτέλεσαν το δυτικό τμήμα της μεγάλης μεσαιωνικής τουρανικής μετανάστευσης. Διάμεσου των ρωσικών στεπών, έφτασαν στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη (Παννονία, Ουγγαρία).<br /> <br /> Οι ημινομάδες Πετσενέγγοι ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία. Γράφει σχετικά ο Λέοντας Διάκονος:<br /> «…έθνος νομαδικόν και πολυάνθρωπον, φθειροφάγον τε και φερέοικον, εφ’ αμαξών ως τα πολλά βιοτεύον».<br /> Οι δε Σκυλίτζης και Κεδρηνός:<br /> «έθνος… μέγα τε εστί και πολυάνθρωπον… προς ο ουδέ εν αυτό Σκυθικόν γένος αντιστήναι δύναται…».<br /> Ο Κωνσταντίνος Ζ’ Πορφυρογέννητος, κάνει εκτενή αναφορά γι’ αυτούς στο έργο του «De Administrando Imperio». Γράφει ότι ζούσαν στα βορειοδυτικά Βαλκάνια, ανάμεσα στους Ούγγρους και τους Βούλγαρους.<br /> Στα χρόνια του Κωνσταντίνου Ζ’ Πορφυρογέννητου (913 – 959) και της μεσοβασιλείας Ρωμανού Α’ Λεκαπηνού (920 – 944), οι Πετσενέγγοι ήταν στενοί σύμμαχοι του Βυζαντίου. Από τον 13ο αιώνα, άρχισε η απορρόφησή τους από τους Ούγγρους και τους Κουμάνους. Μετά τον 14ο αιώνα, δεν γίνεται αναφορά για αυτοτελή ύπαρξη πατζινακικών φύλων. <br /> <br /> Οι Πετσενέγγοι στις μουσουλμανικές χώρες, είναι γνωστοί κυρίως ως Betchenek, Badjinak ή Batchnak. <br /> <br /> Οι Ούζοι (Uz), αναφέρονται για πρώτη φορά από τον Κωνσταντίνο Ζ’ Πορφυρογέννητο, ως σύμμαχοι του Βυζαντίου. Ωστόσο, μεταξύ 1050 – 1065, έκαναν επιδρομές στα εδάφη της αυτοκρατορίας, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στους κατοίκους της. <br /> <br /> Τελευταία αναφορά στους Ούζους, γίνεται κατά τη μάχη του Μαντζικέρτ (1071), όπου ήταν μισθοφόροι στον στρατό του Ρωμανού Δ’ Διογένη. Τελικά μαζί με τους Πατζινάκους προσχώρησαν στον στρατό του Αλπ Αρσλάν.<br /> Οι Κο(υ)μάνοι είναι ένας από τους γνωστότερους τουρκόφωνους λαούς των μεσαιωνικών χρόνων. Τα χρόνια της ακμής τους ήταν από τα μέσα του 11ου αιώνα, ως τις πρώτες δεκαετίες του 13ου αιώνα. <br /> <br /> Από τους Βυζαντινούς συγγραφείς, αναφέρονται ως «Σκύθαι» και «Κόμανοι» ή «Κομάνοι». Αρχική τους κοιτίδα ήταν τα Αλτάια Όρη. <br /> <br /> Οι Κουμάνοι ήταν σύμμαχοι του Αλέξιου Α’ Κομνηνού όταν το 1091 συνέτριψε στους πρόποδες του θρακικού όρους Λεβουνίου, ανατολικά του Έβρου, τους Πατζινάκους οι οποίοι είχαν συμμαχήσει με τον Σελτζούκο εμίρη της Σμύρνης Τζαχά. Από τότε, ως τα μέσα του 13ου αιώνα οι Κουμάνοι αποτελούσαν βασικό και τακτικό μισθοφορικό τμήμα των βυζαντινών στρατευμάτων.<br /> <br /> Οι Καραχανίδες (τουρκικά Karahakilar, Karahanidler) ή Ιλέκ – Χανίδες (τουρκικά Ilekhanlilar), υπήρξαν μία από τις παλαιότερες τουρκόφωνες μουσουλμανικές δυναστείες της Ασίας. <br /> <br /> Κατά τον C. Cahen, στο έργο του «Pre – Ottoman», αποτέλεσαν τον «πρώτο αυθεντικό τουρκομουσουλμανικό πολιτικό σχηματισμό». Γύρω στο 960, ασπάστηκαν το ορθόδοξο Ισλάμ (σουνισμό) από σουφιστές (μυστικιστές) ιεραπόστολους του Κορανίου. <br /> <br /> Τέλος, το μεσαιωνικό τουρκόφωνο κράτος των Καρά Χιτάι (Kara Khitay), ανατολικά του ποταμού Amn Darya (αρχ. Ώξου), οριοθετείται χρονολογικά μεταξύ 1137 – 1218. <br /> <br /> Ο C. Brockelmann τους αποκαλεί «ειδωλολατρική μογγολική φυλή», ενώ ο C. Cahen «μισο – Μογγόλους ειδωλολάτρες». Ξεχωριστό στοιχείο του κράτους των Καρά Χιτάι. ήταν η ελευθερία που απολάμβαναν οι γυναίκες. Δύο μάλιστα από αυτές, ηγεμόνευσαν κατά τον 12ο αιώνα! <br /> <br /> <img height="640" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2018-05-12/tourkoi07.jpg" width="618" /> <br /> <br /> Οι Σελτζούκοι Τούρκοι<br /> Οι Τούρκοι Σελτζούκοι ή Σελτζουκίδες (τουρκικά Selcuklular), υπήρξαν μαζί με τους επιγόνους τους Οθωμανούς, που κι αυτοί ανήκαν στην ογουζική συνομοσπονδία, κυρίαρχοι στον χώρο της Εγγύς Ανατολής. Σταδιακά η κυριαρχία τους επεκτάθηκε σε τρεις ηπείρους (Ασία, Βόρεια Αφρική, ΝΑ Ευρώπη). <br /> <br /> Στα μέσα του 10ου αιώνα, οι Σελτζούκοι με επικεφαλής τον φύλαρχο Σελτζούκ (Selcuk), αποτελούσαν τη σημαντικότερη φυλή των Ογούζων. Γύρω στο 960, έγιναν σουνίτες («ορθόδοξοι» μουσουλμάνοι) και μεταφέρθηκαν από τους επικυριάρχους τους Σαμανίδες, στους οποίους πρόσφεραν τις μισθοφορικές τους υπηρεσίες, στις συνοριακές επαρχίες της Μπουχάρα. <br /> <br /> Τέσσερις υπήρξαν οι κυριότερες σελτζουκικές δυναστείες <br /> <br /> Οι Μεγάλοι Σελτζούκοι της Μεσοποταμίας (Ιράκ) και της Περσίας (Ιράν) (περίοδος 1038/55 – 1194) σε δύο τμήματα:<br /> α) Μεγάλοι Σελτζούκοι του Ιράκ και του Ιράν ως το 1157 (την περίοδο 1118 – 1157 μόνο στο Ανατολικό Ιράν).<br /> β) Μεγάλοι Σελτζούκοι του Ιράκ και του Δυτικού Ιράν (1198 – 1194).<br /> ii) Οι Σελτζούκοι της Συρίας (1070/ 80 – 1117), ιδιαίτερα στο Χαλέπι και τη Δαμασκό.<br /> Οι Σελτζούκοι του Κιρμάν (1041 – 1186/87) και<br /> iv) Οι Σελτζούκοι του Rum (Ικονίου) (1080/81 – 1307), που έγιναν υποτελείς των Ιλχανίδων Μογγόλων της Περσίας από το 1243.<br /> Από αυτούς, μόνο το α’ τμήμα των Μεγάλων Σελτζούκων και οι Σελτζούκοι του Ρουμ ήρθαν σε απευθείας επαφές με τους Βυζαντινούς (11ος – 13ος αι.) <br /> <br /> <img height="480" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2018-05-12/tourkoi05.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Οι Οθωμανοί<br /> Στα τέλη του 13ου αιώνα, τούρκοι γαζήδες («ιεροί πολέμαρχοι του ισλαμικού τζιχάντ»), εκμεταλλευόμενοι την κατάρρευση του βυζαντινού αμυντικού συστήματος στη Μικρά Ασία για να ιδρύσουν μια σειρά από τουρκομανικά χανάτα στο δυτικό τμήμα της. <br /> <br /> Μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό έχει ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος (1261 – 1282), καθώς μετά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης (1261), τα μικρασιατικά εδάφη παραμελήθηκαν από την κεντρική εξουσία με αποτέλεσμα οι Τουρκομάνοι να καταλάβουν το μεγαλύτερο μέρος τους. <br /> <br /> Το οθωμανικό κρατίδιο, ιδρύθηκε κατά το τρίτο τέταρτο του 13ου αιώνα στη σελτζουκική μεθόριο με το Βυζάντιο, στην περιοχή του Σογκούτ, βορειοδυτικά του Δορύλαιου (Εσκί Σεχίρ). <br /> <br /> Ιδρύθηκε από ένα γένος της ογουζικής φυλής Καγί, το οποίο αργότερα αποκλήθηκε «οθωμανικό» από το όνομα του ηγεμόνα του Γαζή Οσμάν (ή Οθομάν, 1281-1326). Οι πρόγονοι των Οθωμανών ήταν ένα από τα νέα τουρκομανικά γένη, που είχαν εισβάλλει στην Αρμενία και έπειτα στη Μικρά Ασία, κατά τον 13ο αιώνα, ξεφεύγοντας από τη μογγολική εισβολή. <br /> <br /> Η τουρκική παράδοση περιλαμβάνει μια γενεαλογία του Οσμάν, η οποία δεν είναι έγκυρη, αλλά γράφτηκε εκ των υστέρων, για να δώσει ένα ένδοξο παρελθόν στον ιδρυτή της οθωμανικής αυτοκρατορίας.<br /> Η οθωμανική ιστορία αρχίζει με τον Οσμάν που έγινε ηγεμόνας της φυλής του το 1281. Το 1289 κατέλαβε το Δορύλαιο και το έκανε πρωτεύουσά του. <br /> <br /> Ο Οσμάν συγκέντρωσε Τούρκους πολεμιστές από όλη τη Μικρά Ασία καθώς και Βυζαντινούς, εχθρούς των Παλαιολόγων, οι οποίοι εξισλαμίστηκαν σταδιακά. <br /> <br /> Αυτό το «σύνολο», ονομάστηκε «Οθωμανοί». <br /> <br /> Το οθωμανικό κρατίδιο, ενισχυόταν συνεχώς από μουσουλμάνους πολεμιστές οι οποίοι ερχόταν στα εδάφη του από διάφορα μέρη. Υπήρχε γι’ αυτούς η προοπτική του διαρκούς «ιερού πολέμου» και η απόσπαση λαφύρων και γαιών από το γειτονικό Βυζάντιο. <br /> <img height="640" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2018-05-12/tourkoi06.jpg" width="640" /><br /> <br /> Οι Τουρκομάνοι και ο ρόλος τους στην κατάληψη της Μικράς Ασίας από τους Οθωμανούς <br /> <br /> Οι Τουρκομάνοι (τουρκικά Turkmenler), ήταν ανθεκτικοί στις κακουχίες και σκληροτράχηλοι νομάδες πολεμιστές, που συνόδευαν τους Σελτζούκους στις εισβολές τους στα βυζαντινά εδάφη (11ος – 13ος αι.).<br /> Ο σημαντικός Τούρκους ερευνητής Φαρούκ Σουμέρ, γράφει ότι ήταν αποφασιστικός ο ρόλος τους στη σταδιακή εθνική και πολιτική μεταμόρφωση της χριστιανικής Μικράς Ασίας και τον μετέπειτα εξισλαμισμό της, αν και οι ίδιοι διατήρησαν σε μεγάλο βαθμό τα παγανιστικά ήθη και έθιμά τους. <br /> <br /> Πολλές φορές οι Τουρκομάνοι δρούσαν ανεξάρτητα από τους Σελτζούκους σουλτάνους. Οι μετέπειτα κατακτήσεις των τουρκομανικών εμιράτων (μπεϊλικιών) και των Οθωμανών (Οσμανλήδων), έγιναν με αρκετή ευκολία, καθώς είχε προλειανθεί το έδαφος από τους Σελτζούκους και τους Τουρκομάνους. <br /> <br /> Για τους Τουρκομάνους δεν υπάρχουν πολλά αξιόπιστα στοιχεία. Μόνο ο Φαρούκ Σουμέρ (Faruk Sumer), έκανε μια αξιόλογη προσπάθεια, για να απαντήσει στο ερώτημα «ποιοι ήταν οι Τουρκομάνοι» ορισμένοι από τους οποίους ονομάζονταν γιουρούκοι (τουρκικά yuruk). <br /> <br /> Επίσης, δεν έχει εξακριβωθεί πλήρως ο ρόλος των γαζήδων (τουρκικά gazi), των συνόρων και την παραμεθόριων περιοχών (τουρκικά uc), τους «ιερούς πολεμιστές του Ισλάμ», κατά των Χριστιανών «απίστων και αιρετικών».<br /> Οι Τουρκομάνοι, που αρχικά έδιναν την εντύπωση άκακων νομάδων, που μετακινούνταν από περιοχή σε περιοχή με τις οικογένειες και τα κοπάδια τους, μεταμορφώνονταν όταν τους δινόταν η ευκαιρία σε άγριους ληστές και προξενούσαν μεγάλες καταστροφές στην ύπαιθρο. <br /> <br /> Γράφει χαρακτηριστικά ο Θεόδωρος Σκουταριώτης στη «Σύνοψιν Χρονικήν» (13ος αι.), αναφερόμενος στις επιδρομές στα χρόνια του Μιχαήλ Ζ’ Δούκα(1071-1078).<br /> «Την εποχή της βασιλείας του ηγεμόνα αυτού όλος σχεδόν ο θαλάσσιος και ο χερσαίος κόσμος κατελήφθη από τους άθεους βάρβαρους (δηλ. τους Σελτζούκους και τους Τουρκομάνους) και καταποντίστηκε, μένοντας απογυμνωμένος από τους κατοίκους του, αφού όλοι οι Χριστιανοί σφάχτηκαν, ενώ οι εγκαταστάσεις και τα σπίτια με τις εκκλησίες σε όλες τις επαρχίες της Ανατολής (Μικράς Ασίας), λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν εντελώς, μέχρις εκμηδενισμού…». <br /> <br /> Μετά το 1300<br /> Το 1301 ο Οσμάν κατέλαβε τη Μελάγχεια (σήμερα Γενισεχίρ) και την έκανε στρατιωτικό ορμητήριο. <br /> <br /> Το 1302, έπεσε η Πέργαμος. Το 1304, καταλήφθηκαν η Έφεσος, τα Θύραια και το Πυργί(ον). Μια μικρή ανάσα πήρε η βυζαντινή αυτοκρατορία, από τις επιτυχίες των Καταλανών μισθοφόρων εναντίον των Οθωμανών (δείτε σχετικά άρθρα μας για την Καταλανική Εταιρεία στο protothema.gr). Η δολοφονία όμως του αρχηγού των Καταλανών Ροζέ ντε Φλορ, στοίχισε πολύ ακριβά στο Βυζάντιο. <br /> <br /> Το 1326 έπεσε η Προύσα, το 1331 η Νίκαια και το 1337 η Νικομήδεια. <br /> <br /> Ο Ταμερλάνος το 1402, στη μάχη του Τσουμπούκ – οβασί κοντά στην Άγκυρα, διέλυσε τους Οθωμανούς του Βαγιαζήτ. Τότε κάποιοι πίστεψαν ότι η οθωμανική αυτοκρατορία «έσβησε», οριστικά και αμετάκλητα.<br /> Σύντομα όμως, από το 1415 περίπου, με επικεφαλής τον Μωάμεθ Α’, οι Οθωμανοί ανασυντάχθηκαν. <br /> <br /> Στα χρόνια του Μουράτ Β’, το κράτος τους επεκτάθηκε. Κορυφαία στιγμή βέβαια για τους Οθωμανούς, ήταν η άλωση της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου 1453. <br /> <br /> <img height="640" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2018-05-12/tourkoi10.jpg" width="479" /> <br /> <br /> Επίλογος<br /> Ο Σπυρίδων Βρυώνης, θεωρεί κομβικής σημασίας την μάχη του Μαντζικέρτ (1071). Δυστυχώς, μετά τον Βασίλειο Β’ Βουλγαροκτόνο (976 – 1025), οι βίαιες εσωτερικές αναταραχές, είχαν σαν αποτέλεσμα η βυζαντινή αυτοκρατορία να εμφανίσει σημάδια διάλυσης και αποσύνθεσης. <br /> <br /> Ωστόσο, χρειάστηκε να περάσουν περίπου 400 χρόνια, μετά το 1071, για να κατακτηθεί και να ενοποιηθεί πολιτικά η Ανατολή από τους Τούρκους. <br /> <br /> Όσο για την καταγωγή των γειτόνων; Οι πίνακες που παραθέτουμε (ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ, από το βιβλίο του Α.Κ. Σαββίδη και ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΦΥΛΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΗΛΘΕ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΘΝΟΣ, από τη μονογραφία του Περικλή Δεληγιάννη), θεωρούμε ότι είναι άκρως διαφωτιστικοί και αποκαλυπτικοί και απαντούν σε πολλά ερωτήματα… <br /> <br /> <img height="640" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2018-05-12/tourkoi03.jpg" width="400" /> <br /> <br /> <img height="640" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2018-05-12/tourkoi02.jpg" width="401" /> <br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αυτή είναι η καταγωγή των Τούρκων: Ογούζοι Τούρκοι, Σελτζούκοι και Οθωμανοί

Η καταγωγή των Τούρκων έχει απασχολήσει έως σήμερα πολλούς και διάφορους. Επιστήμονες, πολιτικούς αλλά και απλούς πολίτες. Ο καθένας μπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Έβαλε πλώρη για πυρηνικά όπλα η Τουρκία; Το όραμα του Ταγίπ Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXbbEp1xbwuYPnpTH_ntA0dUa5Cyf7sEDR8jOEutsW4suEJq5iGkMBCeF_ZEZyg1ORQAiR3GNhU4cEefVY7_U6stlzQSrgpz5RwPAlz_oTxtAhsoXXhE2fFTJD6AGVKgExY7vnb9jKE9Q/s1600/Turkey_nuclear.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="310" data-original-width="540" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXbbEp1xbwuYPnpTH_ntA0dUa5Cyf7sEDR8jOEutsW4suEJq5iGkMBCeF_ZEZyg1ORQAiR3GNhU4cEefVY7_U6stlzQSrgpz5RwPAlz_oTxtAhsoXXhE2fFTJD6AGVKgExY7vnb9jKE9Q/s640/Turkey_nuclear.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Του Hans Rühle*</b><br /> Πριν από μερικούς μήνες έγινε γνωστό ότι η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (Bundesnachrichtendienst – BND) κατασκοπεύει την Τουρκία και φυσικά η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας δεν χαίρεται και πολύ. Ωστόσο, η BND έχει σοβαρούς λόγους να παρακολουθεί προσεκτικά την Άγκυρα. Δεν είναι μόνο οι κρίσεις στο Ιράκ και τη Συρία, το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, η εμπορία ανθρώπων και οι δραστηριότητες του PKK που καθιστούν την Τουρκία θεμιτό στόχο για τις γερμανικές υπηρεσίες. <br /> <br /> Για αρκετό καιρό, υπάρχουν στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η Άγκυρα προσπαθεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.<br /> <br /> Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι συζητήσεις στην πυρηνική κοινότητα σχετικά με τις αναδυόμενες πυρηνικές δυνάμεις επικεντρώνονταν πάντα στους «συνήθεις ύποπτους»: το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, τη Βραζιλία, την Αίγυπτο, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Τουρκία. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι απόψεις σχετικά με την πιθανότητα ενός στρατιωτικού πυρηνικού προγράμματος διέφεραν. Στην περίπτωση του Ιράν, για παράδειγμα, τα αποδεικτικά στοιχεία φάνηκαν σταθερά. Αντιθέτως, για την περίπτωση της Τουρκίας γίνονταν υποθέσεις πάνω σε ασαφείς ενδείξεις. Αυτός ο κατάλογος πιθανών πυρηνικών υποψηφίων δεν έχει αλλάξει έκτοτε, όμως η πιθανότητα ενός τουρκικού προγράμματος πυρηνικών όπλων έχει αυξηθεί δραματικά.<br /> <br /> Με απλά λόγια, οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών τώρα συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι η Τουρκία απεργάζεται τόσο για συστήματα πυρηνικών όπλων όσο και για μέσα μεταφοράς τους μιμούμενη το μοντέλο του Ιράν. Κατά συνέπεια, η Τουρκία έχει ξεκινήσει ένα πυρηνικό πρόγραμμα μεγάλης κλίμακας το οποίο δικαιολογείται από τις επείγουσες ενεργειακές ανάγκες της χώρας. Το 2011, η Τουρκία σύναψε σύμβαση ύψους 20 δισ. δολαρίων με τη ρωσική εταιρεία ROSATOM για τη δημιουργία μεγάλου συγκροτήματος αντιδραστήρων. Δύο χρόνια αργότερα, μια παρόμοια συμφωνία συνήφθη με μια ιαπωνική-γαλλική κοινοπραξία, αυτή τη φορά άνω των 22 δισ. δολ. Ο πρόεδρος Ερντογάν ανακοίνωσε επίσης ένα ακόμη εργοστάσιο, το οποίο θα κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου από Τούρκους.<br /> <br /> Μέχρι στιγμής, όλα καλά, θα μπορούσαμε να πούμε. Εξάλλου, η πυρηνική ενέργεια φαίνεται σαν μια λογική επιλογή για να καλύψει τουλάχιστον εν μέρει την ζήτηση της Τουρκίας για οικονομικά προσιτή ενέργεια. Ωστόσο, μια διεξοδική ανάλυση των συμβάσεων αποκαλύπτει ότι αυτά τα έργα δεν αφορούν μόνο στη βελτίωση του ενεργειακού εφοδιασμού της Τουρκίας. Η Τουρκία άνοιξε επίσης συνειδητά την πόρτα για μια στρατιωτική πυρηνική επιλογή.<br /> <br /> Η ύποπτη απόφαση της Άγκυρας<br /> <br /> Συνήθως, οι προτάσεις για την κατασκευή ενός αντιδραστήρα ελαφρού ύδατος συνίστανται όχι μόνο στη δέσμευση για την κατασκευή του εργοστασίου σύμφωνα με συμφωνημένες προδιαγραφές και χρονοδιαγράμματα, αλλά και στις δεσμεύσεις για εκτέλεση του έργου για εξήντα χρόνια, για την παροχή του απαιτούμενου ουρανίου χαμηλού εμπλουτισμού και για την ανάληψη των χρησιμοποιημένων ράβδων καυσίμου. Τέτοιες προσφορές υποβλήθηκαν στην Τουρκία τόσο από τη Rosatom όσο και από την ιαπωνογαλλική κοινοπραξία. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις, η Τουρκία επέμεινε ότι η συμφωνία δεν θα περιελάμβανε ούτε την παροχή ουρανίου ούτε την επιστροφή των ράβδων χρησιποιημένου καυσίμου.<br /> <br /> Η Άγκυρα θέλησε να εξετάσει ξεχωριστά αυτό το ζήτημα σε μεταγενέστερο στάδιο χωρίς να δώσει εξηγήσεις ποτέ για αυτή την απόφαση. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί η πρόθεση πίσω από αυτόν τον ασυνήθιστο ελιγμό. Η Τουρκία θέλει να διατηρήσει την επιλογή να θέσει σε λειτουργία τους αντιδραστήρες με δικό της ουράνιο χαμηλού εμπλουτισμού και να επανεπεξεργαστεί τις ίδιες τις ράβδους χρησιμοποιημένου καυσίμου. Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει ότι η Τουρκία σκοπεύει να εμπλουτίσει το ουράνιο, τουλάχιστον σε χαμηλό επίπεδο.<br /> <br /> Και δεν είναι μόνο αυτό. Η επιλογή να παρασχεθεί ουράνιο χαμηλού εμπλουτισμού στους οκτώ συμφωνημένους αντιδραστήρες – η Τουρκία σχεδιάζει συνολικά είκοσι τρία έργα – υποδηλώνει το εύρος της προβλεπόμενης προσπάθειας εμπλουτισμού της Τουρκίας. Η πορεία που θέλει να κάνει η Τουρκία είναι σαφής: να ακολουθήσει τα βήματα του Ιράν. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο Ρουχανί, το Ιράν θέλει να κατασκευάσει δεκαέξι αντιδραστήρες έως το 2030, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα τροφοδοτούνται από εγχώριο εμπλουτισμένο ουράνιο, αν και μεγάλο μέρος αυτού του χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου προορίζεται για υψηλό εμπλουτισμό και συνεπώς για την παραγωγή καυσίμων όπλων. Φυσικά, η Τουρκία αρνείται έντονα οποιαδήποτε πρόθεση να εμπλουτίσει το ουράνιο.<br /> <br /> Ωστόσο, η Τουρκία δήλωσε επανειλημμένα ότι θα επιμείνει πάντοτε στα «δικαιώματα» που απορρέουν από τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (NPT) και θεωρεί ότι ο εμπλουτισμός για ειρηνική χρήση είναι απολύτως νόμιμος. Το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να δικαιολογήσει την απόρριψη μιας εξωτερικής προμήθειας ουρανίου χαμηλού εμπλουτισμού, ενώ δεν παραδέχεται ότι υπάρχει εθνικό συμφέρον στον εμπλουτισμό, το έδειξε μια δήλωση του Τούρκου υπουργού Ενέργειας Taner Yildiz τον Ιανουάριο του 2014. Ο Yildiz υποστήριξε ότι η άρνηση να διευθετηθεί συμβατικά η προμήθεια ουρανίου στις προαναφερθείσες εταιρείες οφειλόταν στην επιθυμία της Τουρκίας να κατανοήσει τον πλήρη κύκλο του πυρηνικού καυσίμου. Όχι μόνο η εξήγηση του Yildiz φαίνεται μη πειστική αλλά η διακηρυγμένη πυρηνική πολιτική της Τουρκίας φαίνεται επίσης να ακολουθεί την πορεία του Ιράν: παραδέχεται ότι υπό το βάρος των γεγονότων δεν μπορεί πια να κρύβεται.<br /> <br /> Αμφίβολα κίνητρα<br /> <br /> Τα κίνητρα της Τουρκίας για απόρριψη συνεχούς παροχής ουρανίου από τους Ρώσους και από τους Ιάπωνες-Γάλλους εταίρους της ενδέχεται να φαίνονται αμφίβολα. Η απόρριψη της επιστροφής των ράβδων χρησιμοποιημένου καυσίμου στις προμηθεύτριες χώρες είναι απολύτως καταστροφική, δεδομένου ότι οδηγεί σε ένα μόνο συμπέρασμα: η Τουρκία αναζητά να παράγει πλουτώνιο για την παραγωγή όπλων. Ενώ η επανεπεξεργασία θα επέτρεπε πράγματι την επαναχρησιμοποίηση του αναλωμένου ουρανίου, μια τέτοια επιλογή είναι απλώς θεωρητική, δεδομένου ότι οι ράβδοι καυσίμων που κατασκευάζονται από επανεπεξεργασμένο υλικό είναι πολύ ακριβότεροι από εκείνους που παράγονται από το «νέο» ουράνιο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η επανεπεξεργασία του χρησιμοποιημένου ουρανίου δεν διεξάγεται πια.<br /> <br /> Με την άρνησή της να επιστρέψει τις ράβδους αναλωμένου καυσίμου, η Τουρκία έβαλε πλώρη για την κατασκευή βόμβας. Το κοινό αντεπιχείρημα, σύμφωνα με το οποίο ο διαχωρισμός του «βρώμικου» πλουτωνίου θα απαιτούσε ένα εξελιγμένο εργοστάσιο επανεπεξεργασίας, το οποίο δεν υπάρχει σήμερα στην Τουρκία, παραμένει μη πειστικό. Μελέτες έχουν δείξει ότι ένα τέτοιο εργοστάσιο μπορεί να κατασκευαστεί μέσα σε μισό χρόνο και έχει το μέγεθος ενός συνηθισμένου κτιρίου γραφείων. Επιπλέον, είναι παρωχημένη η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι για κατασκευάσει κανείς ένα πυρηνικό όπλο, χρειάζεται οπλικό πλουτώνιο με όριο περιεκτικότητας τουλάχιστον 7%.<br /> <br /> Ήδη το 1945, ο στρατηγός Groves, ο επικεφαλής του προγράμματος «Μανχάταν», σημείωσε ότι λόγω της έλλειψης καθαρού πλουτωνίου, οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν σύντομα να χρησιμοποιήσουν υλικό με ποσοστό προσμείξεων μέχρι 20%. Το 1962, οι Ηνωμένες Πολιτείες πυροδότησαν μια βόμβα πλουτωνίου στη Νεβάδα, η οποία είχε ποσοστό πρόσμειξης 23%. Τέλος, αν οι ράβδοι καυσίμου ενός αντιδραστήρα ελαφρού ύδατος δεν παραμείνουν εντός του αντιδραστήρα για αρκετά χρόνια, που είναι μια οικονομικά βιώσιμη επιλογή, αλλά αφαιρούνται μετά από έξι έως δώδεκα μήνες, καταλήγουμε σε ένα τύπο οπλικού πλουτώνιου. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο ιρανικός αντιδραστήρας Bushehr. Αν ο αντιδραστήρας τεθεί εκτός λειτουργίας μετά από οκτώ μήνες και οι ράβδοι καυσίμου αφαιρεθούν, το Ιράν θα έχει στην ιδιοκτησία του 150 χιλιόγραμμα πλουτωνίου με επίπεδο προσμείξεων μόλις 10% που ισοδυναμεί με είκοσι πέντε βόμβες κατηγορίας Nagasaki. Εν ολίγοις, η χρησιμοποίηση του πλουτωνίου για στρατιωτικούς σκοπούς έχει πολλές πτυχές.<br /> <br /> Ο πυρηνικός λαθρέμπορας Abdul Qadeer Khan<br /> <br /> Η υπόθεση ότι η Τουρκία στοχεύει σε πυρηνικά όπλα υποστηρίζεται επίσης από τις δραστηριότητες της χώρας για τη δημιουργία ολόκληρου του κύκλου πυρηνικού καυσίμου. Όπως αποκαλύφθηκε από μια υπηρεσία πληροφοριών με καλές διασυνδέσεις, οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες ανέφεραν ότι ήδη από τον Μάιο του 2010, ο πρωθυπουργός Ερντογάν είχε ζητήσει να ξεκινήσει κρυφά την προετοιμασία για την κατασκευή χώρων για τον εμπλουτισμό του ουρανίου.<br /> <br /> Συνεπώς, η Τουρκία άρχισε να παράγει κίτρινο ουράνιο (yellowcake), ένα χημικά συμπιεσμένο μετάλλευμα ουρανίου. Το yellowcake μετατρέπεται σε αέριο, το οποίο στη συνέχεια εμπλουτίζεται σε συσκευές φυγοκέντρησης. Μέχρι σήμερα, τίποτα δεν είναι γνωστό δημοσίως για ένα εργοστάσιο μετατροπής στην Τουρκία, ωστόσο, σύμφωνα με την BND, η Τουρκία διαθέτει ήδη εμπλουτισμένο ουράνιο που προέρχεται από μια πρώην Σοβιετική Δημοκρατία, το οποίο μεταφέρθηκε λαθραία του Κοσσυφοπεδίου και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με τη βοήθεια της μαφίας. Δεν θα ήταν έκπληξη εάν η Τουρκία είχε ήδη φυγοκεντρητές για να εμπλουτίσει το ουράνιο. Εξάλλου, η Τουρκία συμμετείχε στις δραστηριότητες του Πακιστανού λαθρέμπορα πυρηνικών Abdul Qadeer Khan, ο οποίος μεταξύ 1987 και 2002 πούλησε χιλιάδες συσκευές φυγοκέντρισης στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και τη Λιβύη.<br /> <br /> Τα ηλεκτρονικά αυτών των φυγοκεντρητών προέρχονταν από την Τουρκία όπου ο Khan μάλιστα είχε σκεφτεί να μετακινήσει όλη του την παράνομη παραγωγή φυγοκεντρητών. Το 1998, ο Πακιστανός πρωθυπουργός Nawaz Sharif προσέφερε στην Τουρκία μια «πυρηνική συνεργασία» για την πυρηνική έρευνα. Επιπλέον, εξακολουθεί να υπάρχει μια οργανική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, η οποία χρονολογείται από την υποστήριξη της Τουρκίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν. Τότε, πολλά από τα κομμάτια τα οποία το Πακιστάν δεν μπορούσε να αποκτήσει ανοιχτά μεταφέρθηκαν μέσω της Τουρκίας στο Πακιστάν. Με αυτό το ιστορικό, δεν αποτελεί έκπληξη όταν οι υπηρεσίες πληροφοριών αναφέρουν ότι μέχρι σήμερα υπάρχει δυναμική επιστημονική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.<br /> <br /> Από τον Καντάφι στην Τουρκία<br /> <br /> Το ερώτημα εάν η Τουρκία έχει ήδη φυγοκεντρητές και από πού προέρχονται μπορεί πιθανώς να απαντηθεί χωρίς την προσφυγή σε τυχόν αποκαλύψεις από τις υπηρεσίες πληροφοριών. Ταυτόχρονα, αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση ενός από τα τελευταία αινίγματα της ιστορίας της διάδοσης των πυρηνικών: η αναζήτηση για τον «τέταρτο πελάτη» του Abdul Qadeer Khan. Στα μέσα του 2003, μια αποστολή φυγοκεντρικών εξαρτημάτων και εργαλείων που προορίζονταν για τη Λιβύη «εξαφανίστηκε» κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού από τη Μαλαισία στην Τρίπολη μέσω του Ντουμπάι. Είχε παραγγελθεί – και ίσως ήδη πληρώθηκε – από τον πρόεδρο Καντάφι, ως μέρος μιας μεγάλης συμφωνίας για 10.000 συσκευές φυγοκέντρισης που προορίζονταν να μετατρέψουν τη Λιβύη σε πυρηνική δύναμη. Ο αποστολέας Abdul Qadeer Khan, είχε παραγγείλει σε μια εταιρεία στη Μαλαισία να αγοράσει τα εξαρτήματα από όλο τον κόσμο και να τα μεταφέρει στη Λιβύη.<br /> <br /> Παρόλο που ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) προσπάθησε επί σειρά ετών να επιλύσει αυτή την υπόθεση, αυτό που συνέβη με την αποστολή αυτή δεν θα μπορούσε ποτέ να διελευκανθεί. Εντούτοις, ο ΔΟΑΕ δεν μπορούσε απλώς να απορρίψει την περίπτωση αυτή, δεδομένου ότι η εξαφάνιση αυτής της αποστολής δεν μπορούσε παρά να σημαίνει ένα πράγμα: εκτός από τους γνωστούς τρεις πελάτες του Abdul Qadeer Khan, πρέπει να υπήρξε ακόμα ένας. Κατά συνέπεια, πολλοί ειδικοί αναφέρονται σε έναν μυστήριο «τέταρτο πελάτη».<br /> <br /> Το αίνιγμα για τον «τέταρτο πελάτη», ο οποίος φαίνεται να επεξεργάζεται μια πυρηνική επιλογή με απόλυτη μυστικότητα, δεν έχει λυθεί, παρόλο που πρέπει να παρθεί επειγόντως μια απόφαση. Αν συγκριθεί ο όγκος παραγωγής του Πακιστάν με την παραγωγή που ο Abdul Qadeer Khan πούλησε στους τρεις πελάτες του πέρα από τις εθνικές ανάγκες του Πακιστάν, διαπιστώνουμε σημαντικές αποκλίσεις. Με άλλα λόγια, ο «τέταρτος πελάτης» έλαβε πολύ περισσότερα από τον Khan απ’ ό,τι το μόνο φορτίο που προοριζόταν αρχικά για τη Λιβύη. Ο Khan, ωστόσο, παραμένει σιωπηλός. Λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με πηγές πληροφοριών, η Τουρκία διαθέτει σημαντικό αριθμό φυγοκεντρητών άγνωστης προέλευσης και θεωρώντας ότι ο Χαν είχε ταξιδέψει στην Τουρκία λίγο πριν από την κατάδικη του, το συμπέρασμα ότι η Τουρκία είναι ο τέταρτος πελάτης δεν είναι υπερβολικό.<br /> <br /> Ο Νετανιάχου είχε προειδοποιήσει τον Παπανδρέου<br /> <br /> Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Ο Khan όχι μόνο έστειλε φυγοκεντρητές στους πελάτες του, αλλά και τους έδωσε σχέδια για το σχεδιασμό πυρηνικών όπλων. Η CIA αποκάλυψε τέτοια σχέδια στη Λιβύη το 2003, τα οποία φυλάσσονταν σε πλαστική τσάντα πολυκαταστημάτων. Και κατά τη διάρκεια της διερεύνησης των πυρηνικών δραστηριοτήτων του Σαντάμ Χουσεΐν, ο ΔΟΑΕ διαπίστωσε το 1998 έγγραφο μιας σελίδας που αποδείχθηκε ότι ήταν μια περιεκτική προσφορά του Χαν να μετατρέψει το Ιράκ σε πυρηνική δύναμη εντός τριών ετών, έναντι 150 εκατομμυρίων δολάρια. Αυτή η προσφορά αναφερόταν ρητά στην παροχή στο Ιράκ όλων των απαραίτητων εξαρτημάτων και σχεδίων για την κατασκευή πυρηνικών όπλων.<br /> <br /> Εάν η Τουρκία ήταν πράγματι ο «τέταρτος πελάτης» του πακιστανικού λαθρεμπορίου πυρηνικών, πρέπει να υποθέσουμε ότι η χώρα διαθέτει πλέον όλη την απαραίτητη τεκμηρίωση για την κατασκευή μιας βόμβας. Ακόμα και αν η Τουρκία δεν ήταν ο τέταρτος πελάτης, πρέπει να υποθέσουμε ότι, δεδομένης της μακράς συνεργασίας για την παραγωγή φυγοκεντρητών, ο Χαν έδωσε οδηγίες στον προτιμώμενο συνεργάτη του όχι μόνο για το πώς να χρησιμοποιήσει φυγοκεντρητές, αλλά και για όπλα.<br /> <br /> Δεδομένων των ασαφειών γύρω από το επίπεδο της πυρηνικής εμπειρίας των Τούρκων επιστημόνων, παραμένει δύσκολο να παρουσιάσουμε ξεκάθαρα γεγονότα σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση των πυρηνικών δραστηριοτήτων της Τουρκίας. Αυτό που φαίνεται ανησυχητικό, ωστόσο, είναι δηλώσεις από κύκλους πληροφοριών σχετικά με ένα προηγμένο πυρηνικό πρόγραμμα. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου ενημέρωσε τότε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Γιώργο Παπανδρέου στις 15 Μαρτίου 2010 ότι η Τουρκία θα μπορούσε να γίνει πυρηνική δύναμη όποτε θελήσει.<br /> <br /> Τι τους θέλεις του πυραύλους μεγάλης εμβέλειας;<br /> <br /> Ένα άλλο έμμεσο αποδεικτικό στοιχείο για την ύπαρξη ενός τουρκικού προγράμματος πυρηνικών όπλων είναι το πυραυλικό πρόγραμμα της Άγκυρας. Για πολύ καιρό, η Τουρκία φάνηκε ικανοποιημένη με την ανάπτυξη πυραύλων μικρής εμβέλειας με εύρος μέχρι και 150 χλμ. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, διάφορες δημόσιες δηλώσεις δείχνουν αλλαγή της πορείας. Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε στις δηλώσεις του προέδρου Ερντογάν το Δεκέμβριο του 2011, και συγκεκριμένα στο αίτημά του προς την τουρκική αμυντική βιομηχανία να αναπτύξει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Ενώ τα τουρκικά ΜΜΕ ερμήνευσαν τη δήλωση του Ερντογάν ως πρόσκληση για διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, παρέμεινε ασαφές αν ο πρόεδρος σκέφτηκε πραγματικά έτσι. Ωστόσο, δύο μήνες αργότερα, η Τουρκία φαίνεται να έχει ξεκινήσει την ανάπτυξη πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς 2500 χιλιομέτρων. Το 2012, η Τουρκία εξέτασε ένα βλήμα με βεληνεκές τα 1500 χλμ. Και έγινε επίσης γνωστό ότι ο πύραυλος με ακτίνα 2500 χλμ. θα ήταν επιχειρησιακός από το 2015.<br /> <br /> Ακόμα κι αν η Τουρκία δεν θα μπορέσει να τηρήσει αυτές τις προθεσμίες, είναι σαφής η πρόθεσή της να αναπτύξει πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς. Αυτό εγείρει το ερώτημα σχετικά με τη στρατηγική λογική αυτών των όπλων. Η απάντηση είναι αρκετά απλή: Οι πύραυλοι μεσαίας εμβέλειας έχουν νόημα μόνο με πυρηνικό ωφέλιμο φορτίο. Έτσι, η ανάπτυξη των πυραύλων μεσαίας ή μεγάλης εμβέλειας στην Τουρκία μπορεί να εξηγηθεί μόνο στο πλαίσιο προγράμματος πυρηνικών όπλων. Με λίγα λόγια, η επιθυμία της Τουρκίας να κατασκευάσει πυραύλους με μεγαλύτερο βεληνεκές είναι ένα ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο για την ύπαρξη ενός πυρηνικού προγράμματος.<br /> <br /> Αλλά ποιες είναι οι απόψεις της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας για αυτό το θέμα; Φυσικά, δεν υπάρχουν δημόσιες δηλώσεις που να υποστηρίζουν την υπόθεση για μια εθνική πυρηνική επιλογή. Ωστόσο, μερικές δηλώσεις μπορούν να ερμηνευτούν ως δηλωτικές των τουρκικών προθέσεων. Τον Αύγουστο του 2011, ο πρεσβευτής της Τουρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, Namik Tan, δήλωσε: «Δεν μπορούμε να ανεχθούμε ότι το Ιράν θα αποκτά πυρηνικά όπλα«.<br /> <br /> Η θέση αυτή έγινε πιο συγκεκριμένη δύο χρόνια αργότερα από τον Πρόεδρο Abdullah Gül. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Foreign Affairs, ο Gül δήλωσε ότι «η Τουρκία δεν θα επιτρέψει σε μια γειτονική χώρα να έχει όπλα που η ίδια η Τουρκία δεν έχει». Δεδομένου ότι μέχρι στιγμής θα πρέπει να είναι σαφές στους Τούρκους πολιτικούς ότι το Ιράν, ανεξάρτητα από τη συμφωνία P5 + 1, θα συνεχίσει να επιδιώκει ένα πυρηνικό πρόγραμμα, δεν έχει πλέον κανένα νόημα να επεμβαίνει κανείς στο πυρηνικό πρόγραμμα κάποιου. Εξάλλου και στο εσωτερικό της Τουρκίας τα εμπόδια είναι μικρά: Σε δημοσκόπηση του 2012, το 54% των 1500 ερωτηθέντων ήταν υπέρ ανάπτυξης πυρηνικών εάν αποκτούσε τέτοια και το Ιράν.<br /> <br /> Με δεδομένες αυτές τις εξελίξεις, γίνεται σαφές γιατί η Τουρκία αποτελεί δικαιολογημένο στόχο για τις γερμανικές υπηρεσίες. Ένας σύμμαχος του ΝΑΤΟ, ο οποίος φαίνεται να βλέπει ολοένα και περισσότερο τον δικό του ρόλο ως μια πυρηνική περιφερειακή δύναμη, είναι μια εξέλιξη τεράστιας σημασίας που η Γερμανία δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοήσει. Με δεδομένο το όραμα του Ερντογάν για την Τουρκία για μια ηγετική ισχυρή περιφερειακή δύναμη στη Μέση Ανατολή και δεδομένης της ύπαρξης μιας εδραιωμένης (Ισραήλ) και μιας αναδυόμενης πυρηνικής χώρας (Ιράν), η Τουρκία δεν έχει πραγματική εναλλακτική λύση παρά να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Εάν η Τουρκία δεν επιλέξει πυρηνικά όπλα, θα παραμείνει δύναμη δεύτερης κατηγορίας – μια θέση την οποία ο Ερντογάν δεν μπορεί και δεν θα δεχτεί.<br /> <b>The National Interest</b><br /> <br /> <b><i>*O Hans Rühle είναι πρώην επικεφαλής της Ομάδας Σχεδιασμού του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας.</i></b><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <div class="post-body entry-content" id="post-body-4252360734381049079" itemprop="description articleBody" style="line-height: 21.56px; position: relative; width: 700px;"> <div dir="ltr" trbidi="on"> <div> <br /> <div style="color: #222222; font-family: arial, tahoma, helvetica, freesans, sans-serif; font-size: 15.4px;"> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div> </div> </div>

Έβαλε πλώρη για πυρηνικά όπλα η Τουρκία; Το όραμα του Ταγίπ Ερντογάν

Του Hans Rühle* Πριν από μερικούς μήνες έγινε γνωστό ότι η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (Bundesnachrichtendienst – BND) κατασκοπεύε...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι δεσμοί του Ράμα με τον Ερντογάν είναι ζωτικής σημασίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSV5RgGxqY5NV-CRJcK0AhkZW-PvjhkdyuAZvqpBSgfSpsxxKn_knSJNbE5BVvpgGzGB5jbjdQjD0Pm1VLC5oiHON2hh26OYzx_Vyv3y3scxUbZTKwNo0zHMrk6pWYFsztlZMv6-4z5Ec/s1600/Rama-Erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSV5RgGxqY5NV-CRJcK0AhkZW-PvjhkdyuAZvqpBSgfSpsxxKn_knSJNbE5BVvpgGzGB5jbjdQjD0Pm1VLC5oiHON2hh26OYzx_Vyv3y3scxUbZTKwNo0zHMrk6pWYFsztlZMv6-4z5Ec/s640/Rama-Erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο Ράμα συνδέεται στενά με τον Ερντογάν. Οι δεσμοί του Ράμα με τον Ερντογάν δεν είναι διόλου πολιτικής φύσεως. Πρόκειται για μια σχέση η οποία άρχισε να εδραιώνεται αφού ο Ράμα έγινε πρωθυπουργός. Και συμπίπτει χρονικά με τη στιγμή που ο Ερντογάν μόλις είχε κηρύξει τη στρατηγική του Νεοθωμανισμού. Μια σχέση που ενσαρκώνεται στη φωτογραφία της «αδελφοσύνης» όπου εμφανίζονται οι Ερντογάν, Ράμα και Θάτσι. Οι δεσμοί του Ράμα με τον Ερντογάν είναι πολύ στενοί και ασύγκριτοι των σχέσεων μεταξύ πρωθυπουργών διαφόρων χωρών. <br /> <br /> Ο Ράμα, εκτός των υπολοίπων, είναι λάτρης του μοντέλου της διακυβέρνησης Ερντογάν. Λατρεύει ιδιαίτερα τη συμπεριφορά του Ερντογάν έναντι των αντιπάλων. Ονειρεύεται την οικονομική ισχύ και τον έλεγχο των επιχειρήσεων βάσει του μοντέλου Ερντογάν. Στοχεύει να μιμηθεί τον Ερντογάν με τα τεχνάσματα για μακροχρόνια προσωπική παραμονή στην εξουσία. Μάλλον, θα επιθυμούσε να είχε τον Ερντογάν μια ασφαλή φωλιά όταν κάποια μέρα θα υποχρεώνονταν να αναζητήσει άσυλο. <br /> <br /> Ο Ράμα έχει κάνει και κάνει ό,τι περνά από το χέρι του να ενισχύσει αυτή τη σχέση. Σε σημείο, που να αγνοεί ακόμη και τις στάσεις των ΗΠΑ και Γερμανίας. <br /> <br /> Ο Ράμα πήγε στον Ερντογάν ιδιωτικά, χωρίς να περιμένει να ορκιστεί ως πρωθυπουργός και του έγινε υποδοχή «βλάμη» στην έπαυλη του Μεγαλοπρεπή Πρωθυπουργού. <br /> <br /> Ο Ράμα είχε κάλεσμα και συμμετείχε στο γάμο της κόρης του Ερντογάν. <br /> <br /> Ο Ράμα, μόλις ορίστηκε πρωθυπουργός, ανακήρυξε τον Ερντογάν, για πρώτη φορά μετά το 1991, στρατηγική εταίρο, το ίδιο με τις ΗΠΑ, μάλλον πήγε ακόμη πιο μακριά, με την υπόσχεση να έχει σε κάθε υπουργείο τούρκους συμβούλους που θα έστελνε ο Ερντογάν. <br /> <br /> Ο Ράμα έστειλε στον Ερντογάν ως προσωπικό πρέσβη, τον «έμπιστο» άνθρωπο που είχε υπό έλεγχο τα οικονομικά του Ράμα ως πρόεδρου του ΣΚ και έλεγχε το «ξέπλυμα χρήματος», ενώ δεν είχε καμιά σχέση η εμπειρία στη διπλωματία. <br /> <br /> Ο Ράμα ήρθε σε σύγκρουση με τον Τραμπ εκπληρώνοντας την επιθυμία του Ερντογάν, στην περίπτωση του ψηφίσματος στον ΟΕΕ κατά της πρωτοβουλίας του Πρόεδρου των ΗΠΑ για την Ιερουσαλήμ. <br /> <br /> Ο Ράμα υποσχέθηκε στον Ερντογάν κι ενήργησε βάσει του αιτήματός του για να διώξει από την Αλβανία όλα εκείνα τα άτομα που ο Ερντογάν θεωρεί ανθρώπους του Γκιουλέν.<br /> Ο Ράμα επωφελήθηκε από τον Ερντογάν την επένδυση των 30 εκατομμυρίων δολαρίων για το Τζαμί των Τιράνων, υποσχόμενος την απομάκρυνση του πρόεδρου της Αλβανικής Μουσουλμανικής Επιτροπής, τον οποίο ο Ερντογάν έχει συμπεριλάβει στη λίστα των ανθρώπων του Γκιουλέν. <br /> <br /> Ο Ράμα έχει καθιερώσει τέτοιες σχέσεις με τον Ερντογάν, σε σημείο που του είναι αδύνατο να απομακρυνθεί απ’ αυτόν ή να τηρήσει στάση αρχών που δεν ταυτίζεται με τα συμφέροντά του. Διότι, αν κάποια μέρα επιχειρήσει να απομακρυνθεί από τον Ερντογάν, οι συνέπειες θα ήταν πολύ βαριές για τον ίδιον. Κατά κάποιον τρόπο, οι δεσμοί του Ράμα με τον Ερντογάν έχουν μετατραπεί σε ζωτικής σημασίας για το Ράμα. <br /> <br /> Ο Ράμα έχει συζητήσει μυστικά με τον Ερντογάν πολλά θέματα για τα οποία δεν έχει γνώση καμιά επίσημη αρχή στην Αλβανία. Μάλλον, σε ορισμένες από τις συζητήσεις αυτές, έλαβε μυστικές συμβουλές, οι οποίες έχουν υπαγορεύσει τις συμπεριφορές του Ράμα έναντι άλλων κρατών Εξαιτίας αυτών των σχέσεων με τον Ερντογάν, ο Ράμα έχει προκαλέσει πολλές υποψίες στους άλλους στρατηγικούς εταίρους, κι έχουν μετατρέψει την Αλβανία σε μία από τις κυριότερες χώρες της περιοχής όπου ο Ερντογάν ασκεί τη μεγαλύτερη επιρροή.<br /> Ο Ράμα σ’ αυτή τη συγκυρία είναι αποφασισμένος να συνδέσει την τύχη και το τέλος του με τον Ερντογάν, διότι αισθάνεται πιο ασφαλής και πιο άνετος και ως πρωθυπουργός, αλλά και μετά από την απομάκρυνση του από τη θέση του πρωθυπουργού. <br /> <br /> Μάλλον, γι αυτούς τους λόγους, ο Ράμα είναι έτοιμος να προκαλέσει είτε να αγνοήσει κάθε συμβουλή η οποία θα προέρχονταν από τις ΗΠΑ είτε τη Γερμανία που στιγμάτιζε τους στενούς δεσμούς του με τον Ερντογάν, ανεξάρτητα αν σε κάποια μυστική συνομιλία με κανέναν ισχυρό διαμεσολαβητή, θα μπορούσε να πουλήσει ακόμη και τον Ερντογάν<br /> <br /> <a href="http://tachydromos.org/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι δεσμοί του Ράμα με τον Ερντογάν είναι ζωτικής σημασίας

Ο Ράμα συνδέεται στενά με τον Ερντογάν. Οι δεσμοί του Ράμα με τον Ερντογάν δεν είναι διόλου πολιτικής φύσεως. Πρόκειται για μια σχέση η ο...

Διαβάστε την συνέχεια

ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ: Το ΤΑΜΑΜ του σουλτάνου και το μίνι πραξικόπημα του Ακάρ!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnVs4u1-drE0CCNDPnzIiSi5pHK_hqdv9inp_MB1PVhobfKLaiCh4FddLqFwMwralP1elB9_tGCNtBoE3v__04IWaX7EDzlOPoJvaMHjSlqYRPnNZtA605YCdOatZPP7DNMT2j_PRkP7k/s1600/erdogan_akar.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="490" data-original-width="900" height="348" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnVs4u1-drE0CCNDPnzIiSi5pHK_hqdv9inp_MB1PVhobfKLaiCh4FddLqFwMwralP1elB9_tGCNtBoE3v__04IWaX7EDzlOPoJvaMHjSlqYRPnNZtA605YCdOatZPP7DNMT2j_PRkP7k/s640/erdogan_akar.png" width="640" /></a></div> <br /> Της <b>Λιάνας Μυστακίδου</b><br /> Μια λέξη με πέντε γράμματα που χρησιμοποιεί κάθε πολίτης πολλές φορές την ημέρα τείνει να γίνει το σλόγκαν των επικείμενων εκλογών στην Τουρκία.<br /> Σε μια ομιλία του ο Ερντογάν δήλωσε: “Εάν ο λαός μας πει ταμάμ, τότε θα αποσυρθούμε σε μια γωνιά”. <br /> <br /> Η λέξη αυτή που σημαίνει εντάξει, οκέι, τελειωμένος, έγινε μπούμερανγκ για τον σουλτάνο. Σύσσωμη η αντιπολίτευση και ο μη κυβερνητικός Τύπος χρησιμοποιούν τη λέξη ταμάμ για να ξορκίσουν τα 16 χρόνια κακής διακυβέρνησης της χώρας. <br /> <br /> Βέβαια, εάν τα τέσσερα κόμματα που σχημάτισαν την δημοκρατική συμμαχία (CHP, IYI, Saadet, DP) κατάφερναν να συσπειρωθούν γύρω από την υποψηφιότητα του πρώην Προέδρου Γκιουλ, θα μπορούσαν να απομακρύνουν τον Ερντογάν από την εξουσία. <br /> <br /> Η αδυναμία τους αυτή ίσως χαρίσει μια πενταετή διακυβέρνηση στον σουλτάνο. Δεν αντιλήφτηκαν, όπως φαίνεται , την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία. <br /> Την απειλή του Γκιουλ , όμως, την αντιλήφθηκε ο Ερντογάν, ο οποίος έστειλε μεσολαβητές για να αποτρέψει την υποψηφιότητα Γκιουλ. <br /> <br /> Ένας από αυτούς ήταν και ο Γενικός Επιτελάρχης , Στρατηγός Ακάρ, ο οποίος με ελικόπτερο προσγειώθηκε στην αυλή του σπιτιού του Γκιουλ και συνομίλησε αρκετή ώρα μαζί του. <br /> Σε κάθε δημοκρατική χώρα η ενέργεια αυτή θα χαρακτηριζόταν μίνι πραξικόπημα. Τι συνέβη με τον Ακάρ; Φοβήθηκε ή τον φόβισαν; <br /> <br /> Ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότης Ραγκίπ Ζαράκογλου παρομοιάζει την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην χώρα του ίδια με αυτήν του 1915. Τρομοκρατία, εκφοβισμοί, φυλακίσεις, συλλήψεις , εκτοπίσεις, εξορίες…. Αυτά που έκαναν στους Αρμένιους τα βιώνουν τώρα οι ίδιοι Τούρκοι πολίτες. <br /> <br /> Ένας ηγέτης με αμφισβητούμενο το πτυχίο ανωτάτης σχολής παραμένει στην εξουσία 16 χρόνια και θέλει να παρατείνει την θητεία του για άλλα πέντε έχοντας αρμοδιότητες αυτοκράτορα. Αγοραίες εκφράσεις εμπλουτίζουν τον πολιτικό λόγο του ανδρός που κοροϊδεύει ασύστολα τους πολίτες. Αξίζει να θυμηθούμε μερικές από τις ατάκες του: <br /> <br /> “Πάρε τη μάνα σου κι έλα” <br /> “Εσύ είσαι πρωθυπουργός αν θέλεις οδηγείς κάποιον στην αγχόνη ή τον σκοτώνεις” <br /> “Η ισότητα των δυο φύλων είναι αντίθετη στη φύση”. <br /> “Το Τσέρνομπιλ δεν είχε καμία επιρροή στον καρκίνο”. <br /> “Μην πίνετε οινοπνευματώδη, τρώτε σταφύλια”. <br /> “Όταν τα κορίτσια σπουδάζουν δεν βρίσκουν οι άνδρες γυναίκες για να παντρευτούν”. <br /> “Είμαι υπεύθυνος για να παζαρεύω την χώρα μου”. <br /> “Ποια είναι η ΝΑΣΑ, είμαστε καλύτεροι από αυτούς”. <br /> “Γιατί συζητούν για τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία και δεν συζητούν για τη διδασκαλία της χημείας και των μαθηματικών”. <br /> “Είτε φτιάξουμε πυρηνικό εργοστάσιο είτε έχουμε πετρογκάζ στην κουζίνα μας διατρέχουμε τον ίδιο κίνδυνο”. <br /> “Αυτοί που πάνε στη δύση για σπουδές γίνονται πράκτορες”. <br /> Και το αμίμητο αναφερόμενος χθες στην αξιωματική αντιπολίτευση τη χαρακτήρισε pislik δηλαδή βρωμιά, περιττώματα. <br /> <br /> Τα μαργαριτάρια είναι τόσο πολλά που δεν ξέρει κανείς ποιο απ’ όλα να αναφέρει. <br /> <br /> Ανακοινώνοντας το εκλογικό του πρόγραμμα υποσχέθηκε να μειώσει τους τόκους, τον πληθωρισμό, τους φόρους, την ανεργία και να αναπτύξει την χώρα. Μήπως ήταν στην αντιπολίτευση τόσα χρόνια και τώρα που θα έρθει στην εξουσία θα φτιάξει τα πράγματα; <br /> <br /> Η πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο Φασισμός όπου αναλύει τον υποχθόνιο τρόπο με τον οποίο αναδύεται παγκοσμίως ο φασισμός. Στο βιβλίο της έχει πλούσιες αναφορές στον Ερντογάν και τα πεπραγμένα του. <br /> Σύμφωνα με εκτιμήσεις έγκριτων αναλυτών στις επικείμενες εκλογές θα υπάρξει και δεύτερος γύρος . Στην περίπτωση αυτή ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού κόμματος Ιντζέ θα είναι ο αντίπαλος του Ερντογάν. Την λύση στο πρόβλημα θα την δώσουν οι Κούρδοι. Η ψήφος των Κούρδων που είναι δυσαρεστημένοι από τον Ερντογάν θα κρίνει το αποτέλεσμα. Για αυτό άλλωστε το λόγο ο Ιντζέ θα επισκεφθεί τον αρχηγό του κουρδικού κόμματος HDP στις Φυλακές της Αδριανούπολης όπου κρατείται εδώ και καιρό. <br /> <br /> Η βρετανική εφημερίδα Times υποστηρίζει ότι ο Ερντογάν θα νικήσει με συντριπτική πλειοψηφία…. Οι Βρετανοί πάντα ξέρουν κάτι παραπάνω…. Εκτιμούν ίσως τη βία και τη νοθεία που θα γίνει, αφού θα θεωρούνται έγκυρα τα ψηφοδέλτια που θα βγουν από μη σφραγισμένους φακέλους από δικαστικούς αντιπροσώπους. Επίσης σε πολλές περιοχές θα γίνει εκλογικό delivery , θα πάνε δηλαδή τις κάλπες στα χωριά και οι πολίτες θα ψηφίσουν ¨ελεύθερα¨ παρουσία αστυνομικών και απουσία κομματικών εκπροσώπων…. <br /> Αυτή η ξαφνική ελληνολατρία του πρίγκιπα Καρόλου και η επίσκεψη του στην χώρα μας ,γεννά κάποια ερωτηματικά, αφού μετά από λίγες μέρες η βασίλισσα Ελισάβετ θα υποδεχθεί με κόκκινα χαλιά στις 13-15 Μαϊου στο Λονδίνο. <br /> <br /> Ο Ερντογάν θα επισκεφθεί το Λονδίνο , όπου θα συναντηθεί με την βασίλισσα Ελισάβετ και την πρωθυπουργός Μέι. Τυχαίες, αυτές οι σχεδόν ταυτόχρονες δυο επισκέψεις; Μήπως μαγειρεύεται κάτι για το Κυπριακό με τις ευλογίες της Βρετανίας; Αρκετές φορές η αγγλική πολιτική μας οδήγησε σε εθνικές καταστροφές. Έφτασε ίσως η ώρα να της πούμε κι εμείς ένα ηχηρό Ταμάμ, σαν αυτό που ενδέχεται να πει ο τουρκικός λαός στον σουλτάνο.<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ: Το ΤΑΜΑΜ του σουλτάνου και το μίνι πραξικόπημα του Ακάρ!

Της Λιάνας Μυστακίδου Μια λέξη με πέντε γράμματα που χρησιμοποιεί κάθε πολίτης πολλές φορές την ημέρα τείνει να γίνει το σλόγκαν των επι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική άσκηση ελέγχου της ναυσιπλοΐας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjea_vmnh4UUpps75fOpL6O_wQehsUlf9xVdaG6WuIOvSNNEP3bxq-BocuN6W62WcXMvMcQ2TfLvpdpzBBUbnHit1555D5Fhlid_IVPIflpG0tqFfyA-ip-I2mD7ZW4hL05YgBOKScWQgc/s1600/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B3%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582++%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%2590%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="625" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjea_vmnh4UUpps75fOpL6O_wQehsUlf9xVdaG6WuIOvSNNEP3bxq-BocuN6W62WcXMvMcQ2TfLvpdpzBBUbnHit1555D5Fhlid_IVPIflpG0tqFfyA-ip-I2mD7ZW4hL05YgBOKScWQgc/s640/%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B3%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582++%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%2590%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη </b><br /> Σε μια συμβολική κίνηση με μηνύματα για επέκταση του ελέγχου της ναυσιπλοΐας στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, ακόμη και μεταξύ των ελληνικών νησιών αλλά και εντός του FIR Αθηνών και της Ελληνικής περιοχής ευθύνης για Έρευνα και Διάσωση, η Άγκυρα ανήγγειλε την άσκηση NGAGS με την επωνυμία BEYAZ FIRTINA 2018.<br /> <br /> Η άσκηση αυτή (Naval Cooperation and Guidance for Shipping) θα διεξαχθεί από 14-18 Μαΐου στο «Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο και η περιοχή ορίζεται στα τουρκικά χωρικά ύδατα και στα διεθνή ύδατα». Όπως αναφέρει η τουρκική NAVTEX (0569/18) θα ακολουθηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες της NGAGS για την αλληλεπίδραση με την εμπορική ναυτιλία στην διάρκεια της άσκησης. Καλούνται μάλιστα οι ναυτιλιακές Αρχές και εμπορικά και αλιευτικά σκάφη μεγαλύτερα των 300grt, να συνεργασθούν με το Ναυτιλιακό Κέντρο του Τουρκικού Ναυτικού (TNSC) με έδρα την Σμύρνη στην βάση της αρχής «χωρίς κόστος, χωρίς καθυστέρηση». Καλούνται επίσης τα εμπορικά και αλιευτικά σκάφη να αναφέρονται απευθείας στο TNSC όταν πλησιάζουν η πλέουν στις περιοχές της NGAGS υποβάλλοντας συγκεκριμένη φόρμα<br /> Και η Τουρκική NAVTEX καταλήγει με τα τηλέφωνα και τα email επικοινωνίας: <br /> <br /> E-MAIL: <a href="mailto:turkishnavyshippingcenter@dzkk.tsk.tr">turkishnavyshippingcenter@dzkk.tsk.tr </a> <br /> <br /> TEL : +90 232 366 66 66/67 – FAX : +90 232 365 9575 <br /> <br /> Η Τουρκία πραγματοποιώντας την άσκηση αυτή στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου σε περιοχές που η άσκηση κυριαρχικών αρμοδιοτήτων ανήκει στην Ελλάδα, επιχειρεί όπως με κάθε τρόπο όπως κάνει εδώ και αρκετά χρόνια, να υπονομεύσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και αρμοδιότητες σε όλο σχεδόν το Αιγαίο. Η εικόνα που δίνει αυτή η άσκηση είναι ότι ακόμη και ελληνικά εμπορικά η αλιευτικά σκάφη στο μέσο του Αιγαίου, εφόσον τους ζητηθεί θα πρέπει να αναγνωρίσουν έστω και για τις ανάγκες της άσκησης, αρμοδιότητα στο κέντρο της Σμύρνης για την ασφαλή ναυσιπλοΐα ακόμη και στο κέντρο του Αιγαίου. <br /> <br /> <br /> Μόλις χθες ο τούρκος ΑΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ μετά την ολοκλήρωση της άσκησης «Εφες 2018» στη Σμύρνη δήλωσε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας «θα συνεχίσουν να προστατεύουν και να διατηρούν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας και της ‘Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου’ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, και θα παραμείνουν ως εγγύηση ειρήνης και ασφάλειας προς την κατεύθυνση των διεθνών εγγυήσεων και των συνθηκών της Συμμαχίας στο κυπριακό νησί». <br /> <br /> Ο όρος Naval Cooperation and Guidance for Shipping (NCAGS) αφορά ασκήσεις και επιχειρήσεις για την παροχή συμβουλών για ασφαλή διέλευση των εμπορικών πλοίων στην διάρκεια περιόδων ειρήνης ,εντάσεων ,κρίσεων και πολέμου. Το προσωπικό των συγκεκριμένων αποστολών NCAGS λειτουργεί ως ο σύνδεσμος μεταξύ των στρατιωτικών διοικητών και των πολιτικών Αρχών. Στην Διάρκεια πολέμου είναι υπεύθυνοι να δημιουργήσουν ακόμη και κομβόι για την ασφαλή διέλευση εμπορικών πλοίων.<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκική άσκηση ελέγχου της ναυσιπλοΐας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο

Του Νίκου Μελέτη Σε μια συμβολική κίνηση με μηνύματα για επέκταση του ελέγχου της ναυσιπλοΐας στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, ακόμη και με...

Διαβάστε την συνέχεια

Νίκη ή ήττα του Ερντογάν;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU4KMS1BMWZZy_dW2Rr-qNibbqSI2yV_VBNRG1xvkqyQw55Cc1Encb2jwZ2Mix3lYC3D8Jf2Vpl_UW2rgSKZDZI2WhTF7P5MSDxavIVkTYfzcipP5ngBQ1QTlSHranIi3xR7t6coUC9dE/s1600/%25CE%259D%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B7+%25CE%25AE+%25CE%25AE%25CF%2584%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD%253B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU4KMS1BMWZZy_dW2Rr-qNibbqSI2yV_VBNRG1xvkqyQw55Cc1Encb2jwZ2Mix3lYC3D8Jf2Vpl_UW2rgSKZDZI2WhTF7P5MSDxavIVkTYfzcipP5ngBQ1QTlSHranIi3xR7t6coUC9dE/s640/%25CE%259D%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B7+%25CE%25AE+%25CE%25AE%25CF%2584%25CF%2584%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD%253B.jpg" width="640" /></a></div>   <i>  OZAN KOSE via Getty Images</i><br /> <br /> <b>Χρήστος Ζιώγας* </b><br /> …ιδού η απορία. Το παραλλαγμένο σαιξπηρικό ερώτημα δεν αφορά τόσο τα κράτη της Δύσης, που διακαώς επιθυμούν την επιστροφή της γειτονικής χώρας στην προ-ερντογανική κανονικότητα, αλλά ενδιαφέρει κυρίως την Ελλάδα και την Κύπρο. Ο Τούρκος Πρόεδρος, διαισθανόμενος την επιζήμια, ως προς τις προσωπικές του φιλοδοξίες, επίδραση της εύθραυστης τουρκικής οικονομίας μεσοπρόθεσμα και προσπαθώντας να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τα κέρδη από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Συρία, επίσπευσε τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στην γείτονα κατά περίπου 17 μήνες˙ 24η Ιουνίου του 2018 αντί για την 4η Νοεμβρίου του 2019.<br /> <br /> Η ελληνική και κυπριακή κοινωνία πιθανόν να εξακολουθούν να εμπνέονται-αρέσκονται από διάφορα αφηγήματα πρόσκαιρης ανησυχίας και μονιμότερου εφησυχασμού σχετικά με την πυρεία και τους σκοπούς της Τουρκίας, αλλά έστω και περιστασιακά, όσο πλησιάζουμε προς την 24η Ιουνίου, το τιτλοφορούμενο ερώτημα θα τεθεί στον δημόσιο διάλογο. Στο βαθμό που η προεκλογική εκστρατεία στην Τουρκία λαμβάνει χώρα με όρους πλειοδοσίας, για το ποιός κομματικός χώρος θα εκπληρώσει αρτιότερα και ταχύτερα τους αναθεωρητικούς στόχους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, θα ανακύψει δημόσια συζήτηση για το τί συμφέρει την Ελλάδα και την Κύπρο, εν σχέσει με τα αποτελέσματα της διπλής εκλογικής αναμέτρησης. <br /> <br /> Οι προσεχείς εκλογές στην Τουρκία σκοπό έχουν, πέραν από την πολιτειακή μετάβαση από την προεδρευόμενη κοινοβουλευτική στην προεδρική δημοκρατία, να τερματίσουν την αστάθεια στην χώρα, η οποία ξεκίνησε με τις διπλές βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 2015, εντάθηκε με την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016 και διαιωνίστηκε με το οριακό, από κάθε σκοπιά, συνταγματικό δημοψήφισμα του Απριλίου του 2017. Για τον Τούρκο Πρόεδρο, τυχόν νέα εκλογική κατίσχυση θα επιφέρει την θεσμική και πολιτική του κυριαρχία, ούσα μια ακόμη προσωπική του επιτυχία και ενδιάμεσο στάδιο εκπλήρωσης των απώτερων φιλοδοξιών του. Η επικράτηση του ΑΚΡ και του Ερντογάν θα επισφραγίσει την ανατροπή των άλλοτε πανίσχυρων κεμαλικών δομών και θα επιταχύνει την δρομολογηθείσα πορεία της χώρας προς έναν κοινωνικά, συντηρητικό, και πολιτικά, αυταρχικό, μετασχηματισμό. <br /> <br /> Όλοι όσοι σχετίζουν αιτιωδώς την εσωτερική αστάθεια στην Τουρκία με την αταβιστική της εξωτερική πολιτική, οφείλουν να απαντήσουν σε δύο ερωτήματα.Πρώτον, γιατί σε όλες τις άλλες περιπτώσεις κρατών θεωρούμε ότι η εσωτερική αστάθεια – διχόνοια περιορίζει τις δυνατότητες άσκησης της εξωτερικής τους πολιτικής, όπως παραδείγματος χάριν στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ (Watergate) ή στην Ελλάδα κατά τον εθνικό διχασμό ή μετεμφυλιακά, ενώ στην περίπτωση της Τουρκίας ο εν λόγω περιορισμός δεν ισχύει. Δεύτερον και συνακόλουθο, ποιός μας διασφαλίζει πως αν κυριαρχήσει ο Ερντογάν στο εσωτερικό, θα «φρονιμέψει» στο εξωτερικό ή αν επικρατήσει η αντιπολίτευση θα ακολουθήσει μία φιλειρηνική εξωτερική πολιτική; Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οριστικός κριτής για την ποιότητα της τουρκικής δημοκρατίας είναι ο ίδιος ο τουρκικός λαός. Βέβαια, υπάρχει και η άλλη επιλογή για όσους κόπτονται τόσο πολύ για τον εκδημοκρατισμό στην Τουρκία, να παν να τον διεκδικήσουν εκείθεν. <br /> <br /> Οι δεοντολογικές προσεγγίσεις της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, με τον έναν ή άλλο τρόπο ολοκληρώνουν τον ιστορικό τους κύκλο. Παλαιότερα, το αφήγημα του «κακού» κεμαλικού στρατιωτικού κατεστημένου, εν αντιθέσει με το «καλό» κεμαλικό πολιτικό κατεστημένο ή του δόλιου ρόλου της Ατλαντικής Συμμαχίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, αναζωογονούσαν ορισμένες επιχώριες ιδεοληψίες ταυτόχρονα όμως παρεμπόδισαν την ορθή στρατηγική μας κρίση έναντι της Τουρκίας. Είκοσι χρόνια πριν, υποστηρίχθηκε ότι η ενταξιακή πορεία της γείτονος προς την ΕΕ θα την μετασχηματίσει σ’ ένα μεγάλο Βέλγιο -παρενθετικά αν το Βέλγιο ήταν τόσο μεγάλο δεν θα ήταν «Βέλγιο»-, οδηγώντας σε οριστική εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και επίλυση του κυπριακού. Στο πλαίσιο της μακρόχρονης και μάλλον ατελέσφορης ενταξιακής της πορείας προς στην ΕΕ, η Τουρκία έλαβε μεγάλα χρηματικά ποσά, ως προενταξιακή βοήθεια, γεγονός που συνέτεινε στην ραγδαία οικονομικής της ανάπτυξη, δίχως στο μεσοδιάστημα να προσαρμοστεί στην ευρωπαϊκή κανονικότητα που ελπίζαμε. <br /> <br /> Σήμερα, η Ελλάδα και η Κύπρος αντιμετωπίζουν ένα κλασσικό στρατηγικό πρόβλημα, απόρροια της άνισης ανάπτυξης και μίας χώρας - Τουρκία - η οποία επιδιώκει την μεγιστοποίηση των συντελεστών ισχύος της (power maximizer state), έχοντας αμφότερες - Ελλάδα και Κύπρος - ανάγκη ανάταξης της αποτρεπτική τους στρατηγικής. Παρά την συγκεκριμένη αναγκαιότητα, ένα τμήμα της κοινωνίας και των πολιτικών ελίτ και στις δύο χώρες, εξακολουθούν να επιζητούν ερμηνεία και τρόπο αντιμετώπισης του τουρκικού αναθεωρητισμού σε μερικώς συσχετιζόμενα φαινόμενα και καταστάσεις- συνδέοντας πρόσωπα και ιδεολογικές καταβολές με την άσκηση της τουρκικής εξωτερική πολιτικής- την οποία καταχρηστικά ονομάζουν: ρεαλιστική προσέγγιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. <br /> <br /> Εν σχέσει με το αρχικό ερώτημα, το ευκταίο για τον ελληνισμό είναι η διαιώνιση της πόλωσης της τουρκικής κοινωνίας έτσι ώστε να περιορίζονται οι δυνατότητες εκπλήρωσης των εξωτερικών της στοχοθεσίων και να συνεχιστούν οι κακές της σχέσεις με την Δύση και δη με τις Ηνωμένες Πολιτείες. <br /> <br /> Η οριστική επικράτηση του Ερντογάν θα τον στρέψει γρηγορότερα προς το εξωτερικό για να υλοποιήσει τις εκεί επιδιώξεις του, οι οποίες εκ των πραγμάτων διαπλέκονται με την κυπριακή κυριαρχία και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Παράλληλα, εφ’ όσον συνεχιστεί η αντι-δυτική στροφή της Τουρκίας, θα αποτελεί μία χρήσιμη, για τα συμφέροντα του ελληνισμού, εξέλιξη. Μία ισχνή νίκη, δίχως κοινοβουλευτική πλειοψηφία, του ΑΚΡ στις βουλευτικές και η επικράτηση του Ερντογάν στον πρώτο γύρο των προεδρικών αλλά η οριακή του ήττα στον δεύτερο ή το αντίστροφο, δύσκολα θα επιφέρουν σταθερότητα στην τουρκική πολιτική και οικονομική ζωή. Ένα μάλλον αρνητικό, αλλά διόλου πιθανό σενάριο, είναι η διπλή ήττα και το οριστικό τέλος της εποχής Ερντογάν, στο βαθμό που μία τέτοια εξέλιξη θα δημιουργήσει συνθήκες και προσδοκίες αποκατάστασης των διερρηγμένων σχέσεων της Άγκυρας με τις δυτικές πρωτεύουσες. <br /> <br /> Βεβαίως, αν ορισμένοι αγωνιών για την ταχεία πολιτική σταθερότητα και οικονομική ανάταξη της Τουρκίας, ας μας εξηγήσουν υπό ποιές προϋποθέσεις δεν θα οδηγήσει σε όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων λόγω της προσπάθειας πραγμάτωσης των ηγεμονικών αξιώσεων της γειτονικής χώρας. Η προεκλογική αντιπαράθεση στην Τουρκία, όσον αφορά τις εξωτερικές της σχέσεις, καταδεικνύει ότι το βασικό αντικείμενο της διαμάχης συνίσταται με ποιόν τρόπο θα υλοποιηθούν επαρκέστερα οι αναθεωρητικοί στόχοι της Άγκυρας και όχι πως θα επιτευχθεί ο συγχρονισμός των εσωτερικών πολιτικών διαδικασιών και μίας κανονιστικής -σύμφωνης με το διεθνές δίκαιο- εξωτερικής πολιτικής.<br /> <br /> <b><i>*Μεταδιδακτορικός Ερευνητής και Διδάσκων Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Νίκη ή ήττα του Ερντογάν;

    OZAN KOSE via Getty Images Χρήστος Ζιώγας*  …ιδού η απορία. Το παραλλαγμένο σαιξπηρικό ερώτημα δεν αφορά τόσο τα κράτη της Δύσης, π...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία ΔΕΝ μπορεί να νικήσει σε πόλεμο έναντι συγκροτημένου αντιπάλου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7ClacowZcHDds5DmYlootI5ooiqsIITS90G4sZhVCVSZhnmvVsiMVXMJZFiw9XmBr6KIelexKTygkwnD6iOnFEBl-lGF95AUxydyrp3tYz7SpxfFHTdGfH27diBQlxWTsWg-PEQfLT9k/s1600/Afrin_Turkish_Army_Firtina_T155.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7ClacowZcHDds5DmYlootI5ooiqsIITS90G4sZhVCVSZhnmvVsiMVXMJZFiw9XmBr6KIelexKTygkwnD6iOnFEBl-lGF95AUxydyrp3tYz7SpxfFHTdGfH27diBQlxWTsWg-PEQfLT9k/s640/Afrin_Turkish_Army_Firtina_T155.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η θέση της Τουρκίας μεταξύ Ευρώπης και Ασίας παρουσιάζει πολλές προκλήσεις ασφαλείας. Η Τουρκία όμως αντιμετωπίζει και πολλές εσωτερικές προκλήσεις ασφαλείας με πρώτη αυτή του ΡΚΚ. Και όσο βαθύτερα εμπλέκεται η Τουρκία στην Συρία τόσο φτάνει πιο κοντά σε μια εμπλοκή με το Ιράν ή τους συμμάχους του. <br /> <br /> <a href="https://geopoliticalfutures.com/"><b>GEOPOLITICAL FUTURES</b></a> <br /> <br /> Θεωρητικά η Τουρκία διαθέτει πολύ ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, τις δεύτερες μεγαλύτερες στο ΝΑΤΟ – πάνω από 1,2 εκατομμύρια άτομα. Οι αριθμοί όμως από μόνοι τους δεν λένε την αλήθεια. Οι ένοπλες δυνάμεις έχουν διαδραματίσει μοναδικό ρόλο στην τουρκική πολιτική, αλλά αυτό άλλαξε μετά το πραξικόπημα του 2016. <br /> <br /> Στρατιωτικοί και πολιτικοί <br /> <br /> Η Τουρκία αναμένεται να αναδειχθεί σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη τα επόμενα έτη και η ισχύς των ενόπλων της δυνάμεων θα καθορίσουν τον βαθμό που η χώρα θα μπορεί να προβάλει στην ισχύ της στη Μέση Ανατολή και αλλού. <br /> <br /> Μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Οθωμανική αυτοκρατορία έχασε το στρατηγικό της βάθος. Ο Κεμάλ για να διασώσει όσα εδάφη απέμειναν στην Τουρκία την μετέτρεψε σε κοσμικό κράτος. Το Ισλάμ συνέχισε να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο αλλά σε ατομικό, όχι κυβερνητικό επίπεδο. <br /> <br /> Το κοσμικό στοιχείο αποτέλεσε το χαρακτηριστικό του νέου κράτους. Παράλληλα αναβαθμίστηκε ο ρόλος του στρατού. Σε αρκετές περιπτώσεις ο στρατός επενέβη και εκκαθάρισε πολιτικούς που απειλούσαν τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. <br /> <br /> Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου αποτέλεσε κομβικό σημείο για τις σχέσεις πολιτείας-στρατού. Οι κυβερνήσεις σταδιακά αύξησαν τον έλεγχό τους στον στρατό και προώθησαν τη δημιουργία εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, μετά την εισβολή στην Κύπρο, το 1974 και το αμερικανικό εμπάργκο. <br /> <br /> Όμως η Τουρκία ήταν σημαντικός εταίρος του ΝΑΤΟ στον Ψυχρό Πόλεμο. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ τα αμερικανικά συμφέροντα μεταβλήθηκαν και η Τουρκία βρέθηκε περικυκλωμένη σε μια ασταθή Μέση Ανατολή. <br /> <br /> Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 οι πολιτικοί κέρδισαν περισσότερο έλεγχο έναντι του στρατού ελέγχοντας και τον αμυντικό προϋπολογισμό. Ένας από τους λόγους που οι στρατιωτικοί το επέτρεψαν ήταν και η προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Ωστόσο, ειδικά μετά την άνοδο στην εξουσία του Ερντογάν αύξηση τον έλεγχό της στον στρατό και επέτρεψε στο Ισλάμ να παίξει σημαντικότερο ρόλο στον δημόσιο βίο. <br /> <br /> Οι μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη το 2006 και 2010 επέτρεψαν ώστε οι στρατιωτικοί να δικάζονται και από πολιτικά δικαστήρια. Το 2007 ο Ερντογάν εκκαθάρισε ανώτατους αξιωματικούς που μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στον δρόμο του. Ήταν η κατάληξη της υπόθεσης «Βαριά». Έως το 2012 οι μισοί ναύαρχοι και το 10% των στρατηγών είχαν αποστρατευτεί. <br /> <br /> Το πραξικόπημα <br /> <br /> Η απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 απέτυχε και η επιρροή του στρατού μειώθηκε ακόμα περισσότερο. Ακολούθησαν μαζικές διώξεις στρατιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων. Τον Σεπτέμβριο του 2016 είχαν εκδιωχθεί από το στράτευμα 7.500 στρατιωτικοί, εκ των οποίων οι 4.200 αξιωματικοί. <br /> <br /> Ο αριθμός αυτός αυξήθηκε στις 25.000 στρατιωτικούς. Έτσι υπήρξε μείωση 5% στο προσωπικό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, ενώ στο σώμα των αξιωματικών η μείωση ήταν της τάξης του 8%. Από δε τους εκδιωχθέντες και συλληφθέντες οι 150 ήταν στρατηγοί, ναύαρχοι και πτέραρχοι. <br /> <br /> Οι εκδιωχθέντες αντικαταστάθηκαν από κατώτερους αξιωματικούς πολλοί εκ των οποίων έχουν σχέση με το κυβερνόν ΑΚΡ. Επίσης, η τουρκική Αεροπορία έχασε 265 από τους 400 πιλότους της με αποτέλεσμα ο λόγος πιλότου προς αεροσκάφος να πέσει από το 2 στο 0,8. Και οι πιλότοι δεν είναι εύκολο να εκπαιδευτούν. <br /> <br /> Ο Ερντογάν εκμεταλλεύθηκε το πραξικόπημα για να μεταβάλει την αλυσίδα διοίκησης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και για να κερδίσει επιπλέον εξουσίες ως πρόεδρος. Η ηγεσία του γενικού επιτελείου επιλέγεται πλέον από τον πρόεδρο και η ηγεσία των τριών κλάδων είναι πλέον υπόλογη στο υπουργείο Άμυνας. <br /> <br /> Ένα πρόβλημα είναι ότι οι τουρκικές δυνάμεις επανδρώνονται κυρίως από κληρωτούς. Σε ηλικία 20 ετών όλοι οι άνδρες είναι υπόχρεοι στρατιωτικής θητείας 12 μηνών και παραμένουν στην εφεδρεία έως τα 41 τους χρόνια. <br /> <br /> Ωστόσο η μειωμένης διάρκειας στρατιωτική θητεία δεν εξασφαλίζει καλά εκπαιδευμένους στρατιώτες ικανούς να συμμετάσχουν, ειδικά, σε επιθετικές επιχειρήσεις. Και αν η Τουρκία θέλει να κερδίσει περιφερειακά οι επιθετικές επιχειρήσεις είναι απαραίτητα τα επόμενα έτη. <br /> <br /> Η Τουρκία πρέπει κοιτάξει πέραν των συνόρων της για να κατοχυρώσει την ασφάλειά της. Η κουρδική απειλή στη Συρία παραμένει και το Ιράν έχει επεκτείνει την επιρροή του εκεί. Η Τουρκία κατά συνέπεια θα υποχρεωθεί να εμπλακεί όλο και περισσότερο εκεί από ότι στο παρελθόν. Ίσως λοιπόν χρειαστεί η επέκταση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας ή η δημιουργία μιας εθελοντικής δύναμης. <br /> <br /> Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα η Τουρκία ανέλαβε την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» στην Συρία. Η επιχείρηση εκτελέστηκε με πολλά προβλήματα. Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να κυριευθεί η πόλη του αλ Μπαμπ και δεν εξασφαλίστηκαν άλλες περιοχές. Αυτό συνέβη και λόγο της αμερικανικής υποστήριξης προς τους Κούρδους στη Μανμπίζ. <br /> <br /> Παρόλα αυτά η Τουρκία κατάφερε να δημιουργήσει μια σφήνα μεταξύ των κουρδικών περιοχών του Αφρίν και του Μανμπίζ, αποτρέποντας την συνένωσή τους. Επίσης η επιχείρηση κατέδειξε ότι τον έλεγχο είχε ο Ερντογάν και είχε ως δευτερεύοντα στόχο να αποδείξει πως παρά τις διώξεις ο τουρκικός στρατός μπορούσε να πολεμήσει. <br /> <br /> Στις αρχές του 2018 οι τουρκικές δυνάμεις εκτόξευσαν και δεύτερη επίθεση στην Συρία (επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας»). Η αεροπορική ισχύς διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο. Συμμετείχαν 72 τουρκικά αεροσκάφη που έπληξαν 108 στόχους και αυτό παρά τις διώξεις στο σώμα των πιλότων. <br /> <br /> Ναι μεν αλλά… <br /> <br /> Η τουρκικές επεμβάσεις στην Συρία αποτελούν τις πρώτες μεγάλες επιχειρήσεις εκτός συνόρων από το 1974. Οι διώξεις αξιωματικών χωρίς αμφιβολία επηρέασαν τις ικανότητες των ενόπλων δυνάμεων. Όμως αποδείχθηκε ότι η Τουρκία διαθέτει ακόμα σοβαρή ισχύ. Το Αφρίν έπεσε εντός δύο μηνών, ενώ η επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» διήρκεσε συνολικά επτά μήνες, γεγονός που υποδηλώνει πως στο μεσοδιάστημα υπήρξε βελτίωση. <br /> <br /> Βέβαια οι εν λόγω επιχειρήσεις διεξήχθησαν σε περιορισμένο χώρο εναντίον ενός πολύ υποδεέστερου αντιπάλου και υποστηρίχθηκαν από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό. Και το γεγονός ότι η Τουρκία νίκησε την δυνάμεως 8-10.000 ατόμων πολιτοφυλακή του YPG στην Συρία σε δύο μήνες στο Αφρίν ΔΕΝ σημαίνει ότι είναι ικανή να νικήσει μια δύναμη με σοβαρές επίγειες, θαλάσσιες και εναέριες δυνάμεις, αν εμπλακεί σε πόλεμο. Τυχόν πολεμική της εμπλοκή, για παράδειγμα, με το Ιράν στη Συρία θα αποτελούσε σοβαρή δοκιμασία. <br /> <br /> Επιπλέον οι Τούρκοι κληρωτοί δεν είναι ικανοί για επιθετικές επιχειρήσεις και η σκληρά χτυπημένη από το κύμα διώξεων Αεροπορία της μάλλον επιδιώκει την εκπαίδευση των πιλότων της σε πραγματικές συνθήκες μάχης, αλλά περιορισμένου κινδύνου. <br /> <br /> Πάντως το αποτυχημένο πραξικόπημα απάντησε στο ερώτημα ποιος ελέγχει την Τουρκία, η κυβέρνηση ή ο στρατός. Ο στρατός δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει αυτόνομα και η τουρκική ηγεσία μπορεί να μεγεθύνει τον ρόλο του Ισλάμ στη χώρα, ώστε η Άγκυρα να μπορεί να εμφανίζεται ως η ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου. <br /> <br /> Παρά τις τωρινές αδυναμίες, η αναδημιουργία των σχέσεων πολιτικών-στρατιωτικών στην Τουρκία αποτελεί κρίσιμο βήμα στην πορεία ανάδειξής της σε περιφερειακή δύναμη. Η Τουρκία κοιτά πλέον πέραν των συνόρων της χωρίς να έχει το ένα χέρι δεμένο σε μια περιοχή όπου κυριαρχεί το χάος και δύο ιστορικούς αντιπάλους, την Ελλάδα και τη Ρωσία στο κατώφλι της.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Τουρκία ΔΕΝ μπορεί να νικήσει σε πόλεμο έναντι συγκροτημένου αντιπάλου

Η θέση της Τουρκίας μεταξύ Ευρώπης και Ασίας παρουσιάζει πολλές προκλήσεις ασφαλείας. Η Τουρκία όμως αντιμετωπίζει και πολλές εσωτερικές ...

Διαβάστε την συνέχεια