Όλοι μιλούν για την ανάγκη ενίσχυσης του ΠΝ, AN όμως παρθούν “δύσκολες” αποφάσεις, αγοραστούν νέα πλοία, έρθουν ΑΒ ή Tico, με μεγάλο κόστος, θα στηρίξουμε;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy6on5yBJW6Zl8fr0X8AgHsdjCuGLiFmJNbz-MqhyphenhyphenQu37xceZZ3duUaOlS2i4kQFfK_w8VHyOmYwGjnj9ZhMLVYjTSLeS4W0IRYb1FgjfhxusOytBYIkyUQ38ZHu65nzzwS48mj5SqL5Y/s1600/Arleigh-Burke-Ticonderoga.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1022" data-original-width="1536" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy6on5yBJW6Zl8fr0X8AgHsdjCuGLiFmJNbz-MqhyphenhyphenQu37xceZZ3duUaOlS2i4kQFfK_w8VHyOmYwGjnj9ZhMLVYjTSLeS4W0IRYb1FgjfhxusOytBYIkyUQ38ZHu65nzzwS48mj5SqL5Y/s640/Arleigh-Burke-Ticonderoga.jpeg" width="640" /></a></div> <br />Η ΠΤΗΣΗ ήταν μάλλον το πρώτο μέσο που έκανε σημαία την ανάγκη ενίσχυσης του Πολεμικού μας Ναυτικού. Εδώ και αρκετά χρόνια, τις εποχές που “λεφτά δεν υπάρχουν”, η ΠΤΗΣΗ έκανε παρουσιάσεις όλων των πιθανών λύσεων που αφορούν το ΠΝ, από μεταχειρισμένα πλοία μέχρι και αγορά νέων.<br /><br />Έχουμε σαν γνώμονα την άποψη του ότι “λεφτά δεν υπάρχουν όταν δεν θέλουμε να δώσουμε”. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, είτε η παρούσα, είτε η προηγούμενη, είτε άλλες πριν από αυτές, όταν χρειαζόταν, έβρισκαν χρήματα. Απλά τα χρήματα αυτά δεν ήταν ποτέ για την Άμυνα, και ποτέ φυσικά για το ΠΝ.<br /><br />Το ΠΝ έκανε την ανάγκη φιλοτιμία. Αναγκάζεται να βγάζει αποστολές με μειωμένο προσωπικό, ενώ τα πλοία “καταρρέουν’ από την υπερβολική χρήση, αλλά και τις δεκαετίες φθοράς. Το έχουμε ξαναγράψει, και θα το ξαναγράψουμε. Θεωρούμε τα πληρώματα των πλοίων του ΠΝ αφανείς ήρωες, που καταφέρνουν και λειτουργούν πλοία με ηλικία μεγαλύτερη από αυτή του κυβερνήτη τους.<br /><br />Τώρα, καθώς η αγαπητή μας γειτονική χώρα, είναι έτοιμη να ζητήσει ΑΟΖ μέχρι και με την Ιταλία, ενώ σε λίγο θα δηλώσει πως δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ ούτε στην Πελοπόννησο, η μόνη απάντηση που μπορεί να δώσει η Ελλάδα, είναι μέσω ισχυρών Ένοπλων Δυνάμεων. Και ο μόνος τρόπος για να έχεις μια ΑΟΖ, που δεν θα έρχεται η κάθε Τουρκία να διεξάγει παράνομες έρευνες, είναι το Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Τώρα, για ποιο ΠΝ συζητάμε; αυτό με τις 3 μη εκσυγχρονισμένες S, που τα πληρώματα έχουν κάνει ΤΙΣ πατέντες προκειμένου να τις κρατήσουν εν πλω και επιχειρησιακές; Το ΠΝ, που ο κύριος κορμός των πλοίων είναι οι 6 εκσυγχρονισμένες S, που, παρά τον εκσυγχρονισμό των οπλικών συστημάτων, συνεχίζουν να έχουν τα ίδια όπλα που είχαν πριν 40 χρόνια; ή με τους κινητήρες που πλέον ούτε η κατασκευάστρια εταιρεία ξέρει ότι κάποτε τους κατασκεύαζε…<br /><br />Μάλλον θα μιλάμε για το ΠΝ των 4 ΜΕΚΟ200ΗΝ, που η οικονομική ηγεσία αποφάσισε πως δεν μπορεί να δώσει πάνω από 160 εκ. ευρώ, “δεν έβγαινε”. Τη στιγμή που τόσα πρέπει να ξοδέψουμε για κάθε ένα από τα πλοία, όχι και για τα 4 μαζί. Ή μιλάμε για το ΠΝ, που έχει 5 υπερσύγχρονα υποβρύχια αναερόβιας πρόωσης, χωρίς τορπίλες! Ίσως μιλάμε για το ΠΝ, που ένα Ναυπηγείο είναι ανίκανο εδώ και μια δεκαετία να ολοκληρώσει δυο πυραυλακάτους, με απίθανες υπερβάσεις κόστους.<br /><br /><i>Συνεπώς, είμαστε περήφανοι για την Ιστορία του ΠΝ μας, είμαστε όμως και υπερήφανοι για τα μέσα που παρέχουμε σήμερα στα στελέχη του ΠΝ για να κάνουν τη δουλειά τους; Είμαστε εντάξει με τους εαυτούς μας; (για αποφυγή παρεξηγήσεων, ΟΛΟΙ έχουμε ευθύνη, καθώς έχουμε Δημοκρατία, κι εμείς εκλέγουμε αυτούς που ΔΕΝ κάνουν κάτι).</i><br /><br />Για όσους δεν τους άρεσε η παραπάνω παράγραφος, θα θυμίσουμε κάποια σχόλια για την πιθανή αγορά των 4 ελικοπτέρων MH-60R, που θα αντικαταστήσουν τα ΑΒ212ASW. Κάποιοι επέκριναν την επιλογή, ρίχνοντας μάλιστα ευθύνες στην γνωστή… Lockheed Martin. Και να σκεφτούμε πως ακόμη δεν υπεγράφη η συμφωνία! Απλά, “θέλουμε”!<div> <br /></div> <div> <img height="412" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2017/10/Bunker-Hill-Ticonderoga-2.jpg" width="640" /></div> <div> <br />Το ότι η LM είναι η μεγαλύτερη αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ, δεν έχει περάσει από κανενός το μυαλό; το ότι τα περισσότερα όπλα τα πουλάει παγκοσμίως η LM; Το ότι αγοράζουμε 4 ελικόπτερα στην τιμή των 3; το ότι πληρώνουμε λιγότερα από όσα η Ινδία; το ότι κάποια στιγμή δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους αξιωματικούς του ΠΝ να πετούν με απαρχαιωμένα ΑΒ212;<br /><br />Πιστεύουμε πως πλησιάζει η στιγμή, που η Ελλάδα, μέσω της παρούσας προφανώς κυβέρνησης, θα πρέπει να αποφασίσει να θέλει ή όχι να έχει ΠΝ. Αν θέλει ή όχι να έχει ΑΟΖ. ΑΝ θέλει ή όχι να έχει νησιά, αν θέλει να είναι στο σημερινό της μέγεθος. Γιατί μπορούμε να πούμε όχι σε όλα, και να συνεχίσουμε να επενδύουμε σε “κοινωνικές δαπάνες”.<br /><br />Γράψαμε ένα άρθρο πρόσφατα. Μέσες άκρες, λέγαμε το εξής απλό. Ή παίρνουμε αποφάσεις εντός του καλοκαιριού για το ΠΝ, ή το κλείνουμε το μαγαζί. Και δεν λέμε για το ΠΝ μόνο, μιλάμε για όλη την “επιχείρηση”. Γινόμαστε επιθετικοί, αλλά τα πράγματα δεν παίρνουν άλλη αναβολή. Το φτάσαμε στο τέλος…<br /><br />Και το ερώτημα του σημερινού μας άρθρου είναι απλό. ΑΝ, λέμε ΑΝ, η κυβέρνηση, που έχει και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αποδεχτεί τις πιεστικές εισηγήσεις του ΠΝ, και προχωρήσει σε συμφωνίες-αγορές πλοίων, ελικοπτέρων, τορπιλών, είμαστε σίγουροι πως θα είμαστε μαζί της, και μαζί με το ΠΝ;<br /><br />Αν προχωρήσει η από καιρό “κλεισμένη” συμφωνία με τη Γαλλία, για την αγορά δυο φρεγατών Belh@rra (Μπελάρα), με οπλισμό και εξοπλισμό που ικανοποιεί το ΠΝ, αν γίνει κάτι αντίστοιχο με τις MMSC ή τις FFG(X) και αγοραστούν 4 πλοία, όπως έχει ήδη προταθεί, αν παραληφθούν μεταχειρισμένα Arleigh Burke ή Ticonderoga, όλα αυτά απαιτούν χρήματα. Κι όταν λέμε χρήματα, εννοούμε πολλά χρήματα.<br /><br />Η αγορά των 2 Belh@rra θα απαιτήσει τουλάχιστον 3 δις ευρώ, ενώ το πρόγραμμα των LCS, ΑΝ προχωρήσει θα χρειαστεί άλλα 4 περίπου δις. Η ένταξη στο Στόλο δυο Ticonderoga, ακόμη κι αν μας παραχωρηθούν ΔΩΡΕΑΝ, τότε θα απαιτήσει σε πρώτη φάση τουλάχιστον 1 δις ευρώ, αν όχι δυο, για όπλα, ανταλλακτικά, εκπαίδευση. Η αγορά των ελικοπτέρων, των τορπιλών υποβρυχίων, και του εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ200ΗΝ είναι λίγο κάτω των 500 εκ. ευρώ.<br /><br />Αν μάλιστα προχωρήσουμε σε κατασκευή και των δυο επιπλέον υποβρυχίων 214ΗΝ, τότε προσθέτουμε άλλο ένα δις. Κάνατε την πρόσθεση; κι όλα αυτά, χωρίς να υπολογίσουμε δαπάνες για την EPC ή κάποιο άλλο πλοίο, που θα αντικαταστήσει όλες τις S σε βάθος χρόνου, ίσως και τις ΜΕΚΟ200ΗΝ την επόμενη δεκαετία.<br /><br />Ξαναλέμε, για πολλοστή φορά, πως δεν έχουμε σαφείς ενδείξεις πως η Ελλάδα θα ενισχύσει το ΠΝ με ένα πρόγραμμα ύψους 10 δις ευρώ. Όλοι μας όμως καταλαβαίνουμε πως αυτό πρέπει να γίνει, με οποιοδήποτε τρόπο, την επόμενη δεκαετία ή δεκαπενταετία να βρούμε ένα ποσό που θα αγγίζει τα 10 δις. Αν θέλουμε να έχουμε ΠΝ. Και μάλιστα, αυτά για αρχή, καθώς σύντομα θα πρέπει να ασχοληθούμε με νέα πλοία LHD, νέες πυραυλακάτους, νέα περιπολικά, νέα… τα πάντα!</div> <div> <br /><img height="425" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2017/10/Bunker-Hill-Ticonderoga.jpg" width="640" /><br /><br />Συνεπώς, το ΠΝ, θα πρέπει να λαμβάνει ένα ποσό της τάξης των 750 εκ. ευρώ με ένα δις ετησίως, για τα επόμενα 10 με 15 χρόνια. Κι όλα αυτά, ενώ ο Π/Υ της άμυνας είναι για τις Ε.Δ το ποσό των 530 εκ. ευρώ! Πως θα γίνει αυτό;<br /><br />Μια τέτοια επένδυση στο ΠΝ, σημαίνει πως θα πρέπει να θυσιάσουμε αρκετά. Πιθανότατα να θυσιάσουμε φοροαπαλλαγές, ή ακόμη και να ανεχτούμε νέους φόρους. Μετά το δημοψήφισμα του 2015 έγινε κατανοητό πως λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν. Με κάποιο τρόπο πρέπει να βρούμε τα χρήματα. Αλλιώς δουλευόμαστε μεταξύ μας.<br /><br />Συνεπώς, ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, όταν μιλάμε για Iver Huitfeld, ALS, LCS, FREMM, FFG(X), FDI, San Giorgio κοκ, πως καλά είναι όλα αυτά τα πλοία. Εξαιρετικά, και το πιθανότερο είναι πως το ΠΝ θα τα πάρει στην καλύτερη δυνατή τιμή. Το θέμα μας όμως είναι, είμαστε έτοιμοι σαν χώρα, σαν πολίτες, να δεχτούμε τις όποιες θυσίες θα απαιτήσει μια τέτοια κίνηση;<br /><br />Αν αρχίσουμε “ναι, αλλά οι “Belh@rra είναι πανάκριβες, σκάνδαλο” (ενώ θα έχουν αγοραστεί με διακρατική συμφωνία, δηλαδή θα πληρώνουμε το γαλλικό κράτος, όχι την εταιρεία), “οι MMSC είναι άχρηστες, πάλι στην LM τα δίνετε, σκάνδαλο” (ενώ θα φτιαχτούν στην Ελλάδα με FMS ή 25ετές δάνειο, “υποβρύχια στους Γερμανούς; σκάνδαλο” (ενώ θα πληρωθούν λιγότερο από τα αρχικά), “ελικόπτερα από τις ΗΠΑ, σκάνδαλο” (ενώ τα αγοράζουμε 20-25% φθηνότερα από τους άλλους πελάτες), τότε δεν έχουμε πολλές επιλογές. Ή αν πάρουμε ALS θα λένε κάποιοι “μα καλά, τα αδοκίμαστα ελληνικά;σκάνδαλο”, αν αγοραστούν Sa’ar θα λέμε “μα καλά, εμείς δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα πλοίο;”.<br /><br />Ας μην κάνουμε καμία προμήθεια. Ευκολότερο θα είναι για όλους μας.<br /><br />Χρειάζεται εμπιστοσύνη το προσωπικό του ΠΝ. Μετά από 30 τόσα χρόνια επαφή με τα στελέχη των Ε.Δ μπορούμε να σας πούμε με βεβαιότητα πως οι άνθρωποι στα Επιτελεία γνωρίζουν ακριβώς τι χρειάζονται. Η επιλογή ενός οπλικού συστήματος, δεν γίνεται με την λογική Καρτών Υπερατού, αλλά με άπειρες παραμέτρους, από λεπτές χρηματοδοτικές λεπτομέρειες μέχρι γεωπολιτικές ισορροπίες.<img height="426" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2018/04/Romeo.jpg" width="640" /><br /><br />Συνεπώς, ΑΝ και ΟΤΑΝ αποφασιστεί κάτι, είμαστε σίγουροι πως το ΠΝ και το ΓΕΝ ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Το θέμα είναι άλλο, και δεν εξαντλείται σε Belh@rra ή Iver Huitfeld, LCS/MMSC ή Gowind, EPC ή ALS. Είναι αν θα είμαστε εδώ, να στηρίξουμε δύσκολες αποφάσεις. Αν δεν τις στηρίξουμε, θα πρέπει να είμαστε εδώ όταν θα πρέπει να καταπιούμε τις δύσκολες συνέπειες.<br /><br /><a href="https://www.ptisidiastima.com/n" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όλοι μιλούν για την ανάγκη ενίσχυσης του ΠΝ, AN όμως παρθούν “δύσκολες” αποφάσεις, αγοραστούν νέα πλοία, έρθουν ΑΒ ή Tico, με μεγάλο κόστος, θα στηρίξουμε;

Η ΠΤΗΣΗ ήταν μάλλον το πρώτο μέσο που έκανε σημαία την ανάγκη ενίσχυσης του Πολεμικού μας Ναυτικού. Εδώ και αρκετά χρόνια, τις εποχές που ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νίκη ή ήττα; Μια θεώρηση της οριοθέτησης Ελλάδας – Ιταλίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsbrwGA5ubXDhJhvdt5A-o8UroXHFgLRF2TEkuNSbzr1N-eGwT5hSdzDIS3wE7Wgd66mGqVpzhnXIeMUOX6bMRx_0BDr3IIPbu9PcJ-dIgi_infVOUVwV6tRhd3uzSCM6mhsyxIWVqKig/s1600/Greece_Italy_EEZ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsbrwGA5ubXDhJhvdt5A-o8UroXHFgLRF2TEkuNSbzr1N-eGwT5hSdzDIS3wE7Wgd66mGqVpzhnXIeMUOX6bMRx_0BDr3IIPbu9PcJ-dIgi_infVOUVwV6tRhd3uzSCM6mhsyxIWVqKig/s640/Greece_Italy_EEZ.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Κρεσέντσιο Σαντζίλιο</b><br />Αυτές οι δυο λέξεις συνοψίζουν όλη την διαδικασία οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας που υπογράφηκε στις 9.6.2020, μια συμφωνία που πρέπει να δοθεί προς ανάγνωση και γνώση σε όλους τους Έλληνες πολίτες για να μάθουν όλοι και να ξέρουν τί έχασαν και τί κέρδισαν,<br /><br /> διότι, όπως ξέρουμε, ό, τι κάνουν ή δεν κάνουν οι κυβερνήτες μιας χώρας στην ουσία δεν είναι αυτοί οι ίδιοι που κερδίζουν ή χάνουν, αλλά ο λαός που δήθεν αυτοί «αντιπροσωπεύουν».<br /><br /> Πολύ βιαστικά, σαν κάποιος να τους κυνηγούσε, οι δυο υπουργοί των εξωτερικών υπέγραψαν λοιπόν την διεθνή συμφωνία οριοθέτησης.<br /><br /> Και καλά, ο Ιταλός ήξερε τί υπέγραφε, τα πολλά που κέρδιζε και το τίποτα που έχανε. Ο Έλληνας ήξερε τί υπέγραφε;<br /><br /> Ναι, γιατί το πρώτο πράγμα που πέφτει στην αντίληψή μας είναι όλα όσα η Ελλάδα έχασε με την οριοθέτηση χωρίς να πάρει κανένα αντάλλαγμα, πώς να το κάνουμε!<br /><br /> Μια οριοθέτηση τόσο «εύκολη», όπως μας έλεγαν οι πάντες, από την οποία το μόνο που κέρδισε είναι ότι επιτέλους έκανε μια οριοθέτηση με τις πολλές θυσίες που κόστισε.<br /><br /> Μια ετεροβαρής λοιπόν για την Ελλάδα συμφωνία που υποβαθμίζει ακόμη μια φορά την αξιοπιστία της, δηλαδή την δύναμη επιβολής της βούλησής της, και προπαντός την εκθέτει απέναντι στη Τουρκία.<br /><br /> Άλλος ένας άθλος των Ελλήνων κυβερνώντων, αν αυτό ήταν εκείνο που επεδίωκαν.<br /><br /> Συμφωνούμε βέβαια πως αυτή η οριοθέτηση έπρεπε να είχε γίνει γιατί, με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να έχει ευνοϊκές μελλοντικές ανάλογες πραγματώσεις με άλλες χώρες.<br /><br /> Μακάρι, αυτό ευχόμαστε όλοι, αν και έχουμε μεγάλες αμφιβολίες κατά πόσο η ελληνική πλευρά έχει την ικανότητα «κατάλληλων χειρισμών»!<br /><br /> Ασφαλώς και μας παραξένεψε πολύ η ταχύτητα με την οποία «διαπράχθηκε» η υπογραφή της συμφωνίας, και επίσης πολύ μας θύμισε την υπογραφή της «συμφωνίας των Πρεσπών»!<br /><br /> Ένα είναι, πάντως, το γεγονός, αναμφισβήτητο, μπροστά στα μάτια μας: ακόμη μια φορά η Ελλάδα ήταν σα να βρέθηκε αιφνίδια μέσα στην ανάγκη να υπογράψει μια σχέση με άλλη χώρα, σαν κάποιος αόρατος να την πίεζε, και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις (βλ. ακριβώς Πρέσπες) έτσι κι εδώ υπέγραψε πολλά εις βάρος της και τίποτα εις βάρος του άλλου συμβαλλόμενου. <br /><br /> Πάλι υπέκυψε και πάλι τέθηκε αυτοβούλως σε θέση να μην μπορεί κανείς να την πάρει στα σοβαρά αφού συστηματικά μειοδοτεί στα συμφέροντά της, συστηματικά δέχεται να την εκβιάζουν και συστηματικά υποχωρεί, ανελλιπώς δίνει, και δίνει δίχως να πάρει τίποτα!<br /><br /> Έχουμε τη δυσάρεστη αίσθηση πως την έχουν του κλότσου και του μπάτσου αυτή την Ελλάδα, την αίσθηση πως κανείς δεν την υπολογίζει – και με πόνο και θυμό το είδαμε ως και πέρσι στη διεθνή Διάσκεψη του Βερολίνου για ένα θέμα που άμεσα και συγκεκριμένα την αφορά, και όμως δεν την θεώρησαν άξια να παραστεί και να εκφραστεί, ενώ κάλεσαν άλλους τελείως άσχετους και γεωγραφικά πολύ μακριά.<br /><br /> Δεν ξέρω αν αυτή η παραγνώριση ή και περιφρόνηση προς την Ελλάδα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα είδος αναξιοπιστίας που η Ελλάδα «εκπέμπει» όταν την βλέπουν πως ούτε καν τον εαυτό της δεν είναι ικανή να προβάλλει, να ευνοήσει, για να μη πούμε να επιβάλλει.<br /><br /> Επιστρέφοντας στην ελληνο-ιταλική οριοθέτηση, το είπαμε: εγώ να δώσω και εσύ να δώσεις, αλλά όχι και εσύ να πάρεις τα πάντα και εγώ να μη πάρω τίποτα γιατί με εκβιάζεις πως δεν πρόκειται να υπογράψεις αν εγώ δεν σου δώσω όλα εκείνα που εσύ μου ζητάς!!<br /><br /> Γιατί σε αυτή την ελληνο-ιταλική συμφωνία (την οποία ο Δένδιας καυχιέται πως «δούλεψε» τόσο πολύ, ολόκληρα «15άωρα, 16άωρα», τρομάρα του), πιστεύω ότι κάπως έτσι έγινε, διότι δεν εξηγείται αλλιώς το ότι οι Ιταλοί διατήρησαν εκείνα που αυτοί λένε πως είναι «παραδοσιακά δικαιώματά τους» (κουραφέξαλα) να ψαρεύουν σε ελληνικά νερά που έχουν ψάρια, στα 6, 7, 10, 12, 20 μίλια απ’ τις ελληνικές ακτές, «δικαιώματα» τελείως ηλίθια και ανύπαρκτα, απλώς γιατί αυτοί οι ίδιοι ψαράδες στις ιταλικές ακτές, στα δικά τους 6,10, 15 μίλια προ πολλού ξεπάστρεψαν όλα τα ψάρια και δεν έμεινε πια τίποτα να ψαρέψουν, και όπως κάνουν με την Ελλάδα, κάνουν τα ίδια και με Τυνησία και Αλγερία.<br /><br /> Έχουν παντού δήθεν «παραδοσιακά δικαιώματα»!<br /><br /> Εδώ φυσικά δεν υπάρχει κανένα ιταλικό «παραδοσιακό δικαίωμα», παρά μόνο μια κατάπτυστα «παραδοσιακή ελληνική υποχωρητικότητα» την οποία έχουν εκθρέψει όλα τα περασμένα χρόνια όλοι οι άπιστοι Έλληνες κυβερνώντες σε βάρος των Ελλήνων πολιτών/ψαράδων και προς όφελος τρίτων ξένων, κανένα δικαίωμα που να βρίσκεται γραμμένο ή καταχωρημένο κάπου,<br /><br /> παρά μια φρικτή υποχωρητικότητα για την οποία θα έπρεπε και να λογοδοτήσουν όλοι οι υπεύθυνοι άπιστοι για την οικονομική ζημιά που προκάλεσαν στην Ελλάδα.<br /><br /> Ναι γιατί οι ίδιοι αυτοί άπιστοι Έλληνες κυβερνώντες ούτε καν ποτέ μερίμνησαν ώστε η Ελλάδα να έχει κάποιο κέρδος (απόλυτα θεμιτό θα ήταν!), ένα νόμιμο αντίτιμο ( do ut des) για τα τεράστια οφέλη που επέτρεψαν και επιτρέπουν να αποκομίσει η Ιταλία αφήνοντάς την, δεκάδες χρόνια τώρα, να ψαρεύει ανενόχλητα έως τα 6 μίλια απ’ της ελληνικές ακτές –<br /><br />επειδή το 1977 τους «τούμπαραν» οι Ιταλοί με την υφαλοκρηπίδα τους στα 6 μίλια, τόσο κοντά τόσο που οι Έλληνες πολίτες να μπορούν να βλέπουν τα ιταλικά ψαροκάικα να ψαρεύουν τόνους ελληνικών ψαριών και να μη μπορούν να τους σταματήσουν!<br /><br /> Σήμερα στην Ελλάδα με αυτήν που ονομάζουν ΑΟΖ υπάρχουν 6 μίλια χωρικών υδάτων και 194 μίλια ΑΟΖ. Στα πρώτα 6 μίλια φυσικά κανείς δεν έχει κανένα δικαίωμα οποιασδήποτε ενέργειας, ενώ στα υπόλοιπα 194 μίλια προς την ανοιχτή θάλασσα η Ελλάδα έχει όλα τα δικαιώματα εκμετάλλευσης (στον αέρα, στη θάλασσα και στα υποθαλάσσια εδάφη της) που της παρέχει η UNCLOS.<br /><br /> Τώρα τί ντροπιαστικό έγινε με την υπογραφή της ΑΟΖ Ελλάδας-Ιταλίας; ποιο κακό παράδειγμα έχει δοθεί;<br /><br /> Εκτός από την οριοθέτηση η Ελλάδα υπέγραψε και ένα άλλο κείμενο απευθυνόμενο προς την ΕΕ με το οποίο η ίδια προβλέπει για το μέλλον (που μπορεί να είναι και «αύριο»!) ούτε λίγο ούτε πολύ μια τροποποίηση του κανονισμού που αφορά την κοινή, δηλαδή κοινοτική αλιευτική πολιτική,<br /><br /> έτσι ώστε, εάν στο ως άνω «μέλλον» η Ελλάδα αποφασίσει να επεκτείνει, όπως δικαιούται, τα χωρικά της ύδατα από τα σημερινά 6 μίλια στα 12 μίλια στο Ιόνιο (προσοχή σε αυτή τη λέξη!), οι Ιταλοί ψαράδες, οι οποίοι ως τώρα φτάνουν να ψαρεύουν ως τα 6 μίλια απ’ τις ελληνικές ακτές, να μπορούν να ψαρεύουν ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ στα 6 ενδιάμεσα μίλια από τα 6 ως τα 12, δηλαδή ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΑΘΕΥΤΟΎ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ!!<br /><br /> Πιο καραμπινάτη παραχώρηση σε ξένο τρίτο ενός ελληνικού κυριαρχικού χώρου δεν υπάρχει! Άκου εκεί! οι Ιταλοί ψαράδες να ψαρεύουν μέσα στην ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη, η οποία παύει να είναι αποκλειστική ελληνική κυριαρχία(!!) – κάτι το πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά – και γίνεται ζώνη ελληνο-ιταλικής εκμετάλλευσης(!!!).<br /><br /> Και στα υπόλοιπα 188 μίλια ως την μεσαία γραμμή τί γίνεται; Και εκεί θα ψαρεύουν οι Ιταλοί; Δηλαδή σε ένα φάρδος θαλάσσης 194 μιλίων;!<br /><br /> Ας μας το πουν οι «υπεύθυνοι» και ας μας διευκρινίσουν επίσης, επ’ ευκαιρία – αλλά μάλλον θα μας πουν ψέματα – εάν αυτή η ελληνο-ιταλική συνεκμετάλλευση στο Ιόνιο είναι ο προάγγελος μιας άλλης (ελληνοτουρκικής) συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, όπως «καίγονται» να δημιουργήσουν οι Αμερικανοί και γι’ αυτό τους βοηθούν στην Ελλάδα τα ντόπια πρόθυμα και ξεδιάντροπα τσιράκια τους.<br /><br /> Γι’ αυτό λοιπόν το «δώρο» στους Ιταλούς ο κ. Δένδιας θριαμβολογεί («έκλεισε με εξαιρετικά θετικό τρόπο μια εκκρεμότητα»), και σίγουρα μαζί του και ο συναυτουργός κ. πρωθυπουργός («αίροντας έτσι με γόνιμο τρόπο μια εκκρεμότητα»), αλλά και, βάσιμα, με το δίκιο του, αυτός, ο κ. Ντι Μάγιο!<br /><br /> Ουσιαστικά η Ελλάδα πρότεινε η ΕΕ να τροποποιήσει τον δικό της γενικό κοινοτικό κανονισμό όχι βέβαια για κάποιο ελληνικό εθνικό συμφέρον, αλλά μόνο και μόνο για να ευνοήσει την Ιταλία, δηλαδή έναν ξένο τρίτο (σαν να της χρωστούσε χάρη!!) ώστε αυτή να κάνει δική της την πολυτιμότερη και ακριβότερη αλιεία στα ελληνικά νερά,<br /><br /> (δεν πειράζει! αρκεί τα υποδεέστερα γαύρος και σαρδέλα να ανήκουν στην Ελλάδα!!),<br /><br /> με τεράστια κέρδη για την Ιταλία και τεράστια χασούρα για την Ελλάδα!! Τώρα πώς θα γίνεται στα ιταλικά καΐκια ο διαχωρισμός μεταξύ των ψαριών που δικαιούνται να ψαρέψουν και εκείνων που δεν δικαιούνται, κανείς δεν μας το λέει. Ούτε και ποιος θα ελέγχει αυτόν τον διαχωρισμό. Ασήμαντες λεπτομέρειες!<br /><br /> Κατά τα άλλα μας λένε πως η συμφωνία είναι ό, τι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει, όπως Τσίπρας και Κοτζιάς μας λέγανε το ίδιο για τη συμφωνία με την «Βόρεια Μακεδονία». Ποιος λέει ότι αλλάζουν οι κυβερνήσεις;<br /><br /> Εκείνο, και μόνο εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι τί υπέγραψε ο Δένδιας. Πολύ απλά την (μελλοντική) δυνατότητα, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει πραγματικότητα, να ψαρεύουν οι Ιταλοί σε ένα ολόκληρα φάρδος 6 μιλίων, δηλαδή 10 χιλιομέτρων επί 15.147 χιλιομέτρων ελληνικής ακτογραμμής αφαιρώντας από τους Έλληνες ψαράδες το αντίστοιχο κέρδος σε μια συνολική έκταση 152.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων(!), μεγαλύτερη από ολόκληρη την έκταση της Ελλάδας (132.049 χιλμ2)!<br /><br /> Μάλλον σίγουρα, καμία, μα καμία χώρα στον κόσμο δεν έκανε ποτέ κάτι παρόμοιο. Και φτάσαμε έτσι σήμερα στο σημείο να είναι αυτή η πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία 3500 χρόνων που η Ελλάδα γραπτώς αποποιείται δικά της κυριαρχικά δικαιώματα προς όφελος τρίτων ξένων – στην ουσία, και δεν λέμε μεγάλα λόγια, είναι και πολύ πιθανόν να στοιχειοθετείται η έννοια της εσχάτης προδοσίας εις βάρος όσων ενέργησαν σχετικά.<br /><br /> Εκτός αυτού όμως η Ελλάδα συμφώνησε και δέχθηκε, πάντα βασισμένη σε μια έννοια της υφαλοκρηπίδας του 1977 που δεν υπάρχει πια – κατά τη γνώμη μας αναίτια και μειοδοτικά – την απώλεια ή την αρκετά μειωμένη επήρεια ελληνικών νησιών, μια άλλη υποχώρηση τόσο πολύ επικίνδυνη γιατί πυροδοτεί στο μέλλον την δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί απ’ την Αλβανία για να μειώσει, στην ίδια περιοχή, ακόμη περισσότερο την ελληνική επικράτεια<br /><br /> Γι’ αυτό, δυστυχώς, δεν μπορούμε παρά να θεωρήσουμε μέγα περιγέλασμα εκείνο το αμίμητο που μας λέει ο κ. Δένδιας (συγγνώμη, δεν τα ‘χουμε μαζί του, αλλά πολλά τέτοια κάνει), ίσως νομίζοντας πως μπορεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ότι δηλαδή με την οριοθέτηση μεγάλωσε τα σύνορα της Ελλάδας: «τα σύνορα της χώρας μας μεγάλωσαν» και «το να μεγαλώνεις τον τόπο σου και τα δικαιώματά του… είναι κάτι εξαιρετικό».<br /><br /> Βεβαίως, όλοι αυτοί οι πολιτικοί οι οποίοι δεν τολμούν ποτέ να πουν τη λέξη «Ελλάδα» και η πατρίδα τους είναι πάντα η «χώρα», ο «τόπος», ποτέ «η Ελλάδα». Κρίμα το έχουν; Τί να πεις..…<br /><br /> Πάντως αιδώς, κύριε υπουργέ, με όλο το σεβασμό, το γιατί το γνωρίζετε κάλλιστα διότι:<br /><br />1) τα «μεγαλύτερα σύνορα» που λέτε, μάλλον εννοώντας τα 194 μίλια που προστέθηκαν στα 6 μίλια των χωρικών υδάτων, δεν είναι χάρισμα κανενός, δεν είστε εσείς που με την οριοθέτηση τα «χαρίσατε» στην Ελλάδα απ’ το τίποτα, αλλά είναι απόλυτο, αυτόματο δικαίωμα της Ελλάδας με βάση την UNCLOS III, αλλά δυστυχώς:<br /><br />2) κάνατε ακριβώς το αντίθετο διότι, σαν να ήταν δικές σας προσωπικές ιδιοκτησίες, απαράδεκτα δεχθήκατε να αναπαραχθούν σε αυτή την οριοθέτηση της ΑΟΖ οι δυσμενείς όροι που οι προκάτοχοί σας το 1977 πολύ κακώς είχαν υπογράψει για την υφαλοκρηπίδα <br /><br /> και κάκιστα επιβεβαιώσατε μειωμένες επήρειες ελληνικών νησιών, δηλαδή μειωμένη ελληνική κυριαρχία σε κρίσιμα ελληνικά νησιά και συμπλέγματα,<br />(γεωγραφικά και νομικά δεν υπήρχε κανένας, δικαιολογία λόγος παραίτησης),<br />και πράξατε αυτό όχι μόνο εδαφικά υπέρ της Ιταλίας σε εκείνη την περιοχή, ως μη οφείλατε, αλλά και, εν γνώσει σας των πολύ κακών συνεπειών που αναλογικά θα μπορούν να ακολουθήσουν σε βάρος της Ελλάδας και υπέρ της Αλβανίας, στον ίδιο ακριβώς χώρο, και υπέρ της Τουρκίας στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο!! αλλά και<br /><br />3) για ποια «δικαιώματα» μιλάτε; Εδώ βλέπουμε τα δικαιώματα που δώσατε στην Ιταλία (αλιεία, επήρεια, 6-12 μίλια) και δεν βλέπουμε τα ελληνικά δικαιώματα! Αλήθεια, ποια είναι, για να χαρούμε και εμείς; Μήπως είναι εκείνα που έτσι κι αλλιώς δίνει στην Ελλάδα το Δίκαιο της Θάλασσας;!<br /><br /> Ουσιαστικά αντί να ακυρώσετε τις τότε (1977) απαράδεκτες μη ευνοϊκές συνθήκες συμφωνίας εσείς τις επιδεινώσατε, σαν να θέλατε να επιβραβεύσετε, εκτός από την Ιταλία, σήμερα, και τις φίλες της, Αλβανία και Τουρκία, στο μέλλον!!<br /><br /> Γι’ αυτό άλλωστε και ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου εκφράστηκε θετικά για την συμφωνία στην οποία «είδε» σημεία που ο ίδιος θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί εναντίον της Ελλάδας.<br /><br /> Γι’ αυτό, κ. Δένδια, κάνατε κάτι το απίθανο και ανήκουστο λέγοντας, αν είναι σωστά εκείνα που δημοσιεύτηκαν, πως: «χαιρόμαστε που ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου εκφράζει την ικανοποίησή του (η υπογράμμιση δική μου) για την υπογραφή της Συμφωνίας», δηλαδή χαίρεστε που αργότερα η Τουρκία θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει τις υποχωρήσεις και τα δώρα σας στην Ιταλία για να σας χτυπήσει, για ένα άλλο όφελός της;<br /><br /> Και από πού αντλείτε την πεποίθηση «ότι η Τουρκία μεταβάλλει την μέχρι σήμερα στάση της» ούτε λίγο ούτε πολύ «σε αντίθεση» με το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο!<br /><br /> Δεν ξέρω αν είχατε συνείδηση αυτών των ελληνικών handicap πριν και όταν υπογράφατε ή εάν ούτε καν τα σκεφθήκατε. Όχι, γιατί πάλι θυμήθηκα εκείνα τα «δελφικά», παράξενα λόγια της Ψαρούδα-Μπενάκη στην προσφώνησή της το 2005 προς τον Κάρολο Παπούλια, μόλις Πρόεδρο της Δημοκρατίας, περί «περιορισμού των εθνικών συνόρων και ενός μέρους της εθνικής κυριαρχίας ‘χάριν της ειρήνης και της ευημερίας και της ασφάλειας’»<br /><br /> Πώς ξαφνικά μου φαίνονται τόσο επίκαιρα! Και πώς ξαφνικά τα λόγια της Ψαρούδα-Μπενάκη «ταιριάζουν γάντι» με ό, τι είπε ο κ. Μητσοτάκης για την ελληνική υποχώρηση με την Ιταλία: «…υπόδειγμα συνεργασίας και σχέσεων καλής γειτονίας… μια καθοριστική συμβολή στην ειρήνη και στην σταθερότητα στην περιοχή μας»!!<br /><br /> Διερωτώμαι, λοιπόν, και νομίζω πως εξίσου διερωτώνται όλοι οι Έλληνες πολίτες που πολεμούν υπέρ της πατρίδας τους, πώς και γιατί συμβαίνει η Ελλάδα να παραχωρεί εκούσια και επιπλέον μες συνοπτικές διαδικασίες και με πολύ μεγάλη, ξαφνική βιασύνη κυριαρχικά δικαιώματα σε αλιεία και σε έκταση για τα οποία, ανήκοντας όλη η Ελλάδα πρωτίστως και μόνο στον λαό της, θα έπρεπε αυτός ο λαός να έχει δώσει ενδεχομένως την εξουσιοδότησή του, κάτι που σίγουρα δεν έγινε ποτέ!<br /><br /> Δυστυχώς πρέπει να διαπιστώσουμε και ακόμη πιότερο να ομολογήσουμε ότι με κάτι τέτοιες ενέργειες που γίνονται, φτάνουμε στο σημείο απελπισίας να λέμε πως οι Εφιάλτες είναι πάντα παρόντες, διαχρονικά, στην Ελλάδα. Άλλωστε, μόνο στην ελληνική γλώσσα υπάρχει ο ορισμός της λέξης «εφιάλτης» με την έννοια του ανθρώπου και της πράξης που αντιπροσωπεύει, όσο κι αν οι «αφελείς και τίμιοι πολιτικοί» μπορούν να ενίστανται διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά των και θεωρώντας πως όλα αυτά είναι υπερβολικά και παρατραβηγμένα.<br /><br /> Με μια Ελλάδα που οι ίδιες οι κυβερνήσεις της την κατάντησαν να είναι χωρίς βιομηχανίες, χωρίς βιοτεχνίες, χωρίς δικές της πηγές ενέργειας, με σχεδόν πεθαμένη αγορά, με ελάχιστες εξαγωγές και τεράστιες εισαγωγές (ποσοστό 30% με 70 %!), με μια νεολαία να φεύγει στο εξωτερικό ή να φυτοζωεί στα μπαρ και καφέ με τα λεφτά των πατεράδων και παππούδων, να μη βρίσκει δουλειά, με ένα μέλλον μαύρο σαν κατράμι για τις επόμενες γενιές, με έναν λαό που αργοπεθαίνει και δεν γεννάει Έλληνες γιατί καμία κυβέρνηση εγκληματικά δεν τον βοήθησε ποτέ να κάνει παιδιά Ελληνόπουλα με μια καλή δημογραφική πολιτική –,<br /><br /> και να περιμένουν τώρα οι Έλληνες πολιτικοί πότε και πώς επιτέλους θα μετατρέψουν σε «Ελληνόπουλα» τις χιλιάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες Πακιστανών. Αφγανών και λοιπών Αφρικανών παιδιών που θα «σώσουν» δημογραφικά και «πολυπολιτισμικά» την Ελλάδα απ’ τη κατάρρευση της γήρανσής της,<br /><br /> πώς γίνεται να πουλιούνται με τόση ηθική ευκολία και τα δικαιώματά της και η κυριαρχία της για σήμερα και για αύριο και για όλα τα χρόνια που έπονται;; <br /><br /> Οργιζόμαστε, στενοχωριόμαστε για κάθε πράξη που ωθεί την Ελλάδα σε όλο βαθύτερη πτώχευση – πολιτική, οικονομική, πολιτισμική, κοινωνική, ιστορική, πληθυσμιακή στο όνομα μιας, όχι και τόσο πολύ κρυμμένης, ισλαμο-πολυπολιτισμικής επιταγής απόλυτα καταστρεπτικής για ολόκληρη την Ελλάδα και για ό, τι είναι Ελληνισμός,<br /><br /> οργιζόμαστε γιατί με τόση ευκολία ακριβώς εκείνοι που θα έπρεπε να είναι, και είναι οι εντολοδόχοι υπερασπιστές της ακεραιότητας της ελληνικής εθνικής παρουσίας, μεταμορφώνονται αδίστακτα σε ένα είδος βιαστών της μέσα σε ένα σύμπλεγμα επιταγών που προωθούνται με πολλαπλές αγορές συνειδήσεων και πράξεων στα ελληνικά κρατικο-κυβερνητικά, και όχι μόνο, κέντρα επιρροής και εξουσίας.<br /><br /> Και για το ότι όλα ετούτα δεν είναι ούτε υπερβολές δήθεν συνωμοσιολόγων, ούτε ψέματα δήθεν υποβιβασμένων αντιπάλων, αρκεί και με το παραπάνω να ακούσουμε τί λένε και τί σχεδιάζουν σε διάφορες δήθεν «επιστημονικές» συγκεντρώσεις, συνελεύσεις, συνεντεύξεις, «αναλύσεις» δημόσια, και ακριβώς με πολλή δημοσιότητα για να προκαλείται και μεγαλύτερος επηρεασμός πολιτών.<br /><br /> Βεβαίως, η περίπτωση γίνεται ακόμη πιο τραγική και επικίνδυνη γιατί – όπως πολύ σωστά πλειστάκις τονίστηκε – όλα τα μεγαλύτερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, πιστά σε γραμμές οδηγιών που λαμβάνουν είτε άνωθεν από αλλότρια κέντρα είτε οίκοθεν από εγχώριες κομματικές εμπνεύσεις, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή όπου διακυβεύεται ολόκληρο το μέλλον της χώρας, αντί να ενεργούν προς μια κατεύθυνση εθνικής ενότητας και σύμπνοιας, κάνουν τα πάντα για να σπείρουν διχόνοια, αντιπαλότητες και διάσπαση που μόνο τους εχθρούς συμφέρουν, τους διάφορους Ράμα, Ζάεφ, Ερντογάν και έτερους λίγο-πολύ «συνοδοιπόρους» τους, στα Βαλκάνια και στην ευρωπαϊκή Δύση.<br /><br /> Τελικά, για την διαδικασία οριοθέτησης Ελλάδας-Ιταλίας μήπως κάποιοι «άλλοι» μερίμνησαν ώστε η Ελλάδα να βρεθεί σε πίεση χρόνου, δηλαδή με το νερό στο λαιμό ή, χειρότερα, με το πιστόλι στο κρόταφο και να υποχρεωθεί να υπογράψει άρον-άρον και άνευ όρων, έστω κι αν ό, τι υπέγραψε περιείχε ασύμφορους όρους για την ίδια;!<br /><br /> Και έτσι, αντί να βελτιώσει τη συμφωνία του 1977 – διότι πουθενά δεν είναι γραμμένο ότι οι δυσμενείς όροι του 1977 θα έπρεπε να επαναληφθούν το 2020 – όπως όλοι αναμέναμε και όπως θα έκανε κάθε κυβέρνηση σαν καλός pater familias, δέχθηκε, μάλλον συνειδητά (γιατί αλλιώς δεν θα το έκανε), να την επιδεινώσει με απαξιωτικές τελειωτικές δουλείες και μειώσεις (αλιεία, έδαφος) κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει ποιες δεινές προοπτικές ανοίγονται για την Ελλάδα από τη πράξη αυτή;<br /><br /> Πάντως, πολύ θα θέλαμε να πάψουν επιτέλους οι «έξυπνοι» να μας λένε, «ανοίγοντας μια πόρτα ανοιχτή», πως με αυτή τη «παραδειγματική συμφωνία» οριοθέτησης Ελλάδας-Ιταλίας «αποδείχθηκε»(!!) πια ατράνταχτα (!) ότι και τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα (βρε κόλλημα με την υφαλοκρηπίδα τουρκικής έμπνευσης!), και χωρικά ύδατα και ΑΟΖ!<br /><br /> Να μας λείψουν τέτοιες «εξυπνάδες» για να κουκουλώσουν τα «κακά μαντάτα» της συμφωνίας, γιατί όπως όλοι μας ξέρουμε, αιγιαλίτιδα ζώνη και ΑΟΖ στα νησιά θέσπισε να έχουν όχι η σημερινή ελληνο-ιταλική συμφωνία, αλλά πολύ πριν και με αφάνταστα μεγαλύτερη αξιοπιστία και ισχύ η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας της UNCLOS!<br /><br /> Μη νομίζουν πως αν δεν υπήρχε αυτή η συμφωνία τα ελληνικά νησιά δεν θα είχαν έτσι κι αλλιώς από μόνα τους χωρικά ύδατα και ΑΟΖ, και χάρη σε αυτούς που συνομολόγησαν τη συμφωνία τα απέκτησαν!!<br /><br /> Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι για την Ελλάδα η καθεαυτού πράξη οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων με την Ιταλία που έγινε – έχουν οριστεί οι σχετικές συντεταγμένες ΑΟΖ που αποστέλλονται στον ΟΗΕ ή όχι ακόμη; – ανεξάρτητα από τον πρακτικά αρνητικό γενικά ισολογισμό κέρδη-χασούρα, έχει μια θετική κατεύθυνση διότι όχι μόνο θέτει τα θεμέλια μιας διεθνούς νομικής αναγνώρισης, απαραίτητη για τα ελληνικά εθνικά δικαιώματα, αλλά και προϋποθέτει την σοβαρή δυνατότητα επίτευξης και άλλων ανάλογων καταστάσεων, ειδικά απέναντι σε μια Τουρκία όλο και πιο παρανοϊκά σε έξαρση μανίας μεγαλείου. <br /><br /> Κρεσέντσιο Σαντζίλιο<br />Ελληνιστής, συγγραφέας<br /><br />ΥΓ.1. Είναι τοις πάσι φανερό πως η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον να διαπραγματευτεί μια ΑΟΖ με τον ισλαμιστή υπήκοο του Ερντογάν ας-Σαράτζ: θα είναι σαν να διαπραγματεύεται με τον ίδιο τον Ερντογάν. ‘Όπως είναι εξίσου φανερό πως η Ελλάδα δεν έχει κανένα όφελος να υποστηρίζει τον ας-Σαράτζ: οι λόγοι είναι ευνόητοι. Επομένως, έτσι όπως Γερμανία, ΗΠΑ, Ιταλία, Τουρκία υποστηρίζουν τον ας-Σαράτζ και δεν ντρέπονται να το δείξουν, έτσι η Ελλάδα, όπως η Αίγυπτος, η Ρωσία, η Γαλλία, τα ΗΑΕ, θα πρέπει να υποστηρίζει τον Χαφτάρ, και να μην ντρέπεται. Άλλωστε είναι τελείως ανώμαλο η πόλη της Τρίπολης (δεν μπορούμε να μιλάμε για Λιβύη!) να έχει πρέσβη-αντιπρόσωπο στην Αθήνα, δηλαδή έναν δεύτερο Τούρκο πρέσβη(!), και η Ελλάδα να μην έχει ούτε καν έναν επιτετραμμένο στο κράτος-πόλη Τρίπολη. Αλλά αυτό μπορεί` να είναι και μια τύχη γιατί η απουσία πρέσβη σημαίνει και απουσία όποιας δέσμευσης προς τον ας-Σαράτζ.<br /><br />Συμφέρον της Ελλάδας είναι να δημιουργήσει ΑΟΖ με τον Χαφτάρ εφόσον ο Χαφτάρ, που κατέχει πάνω απ’ τη μισή Λιβύη, ανακηρύξει σε κράτος την επικράτεια που κατέχει, έχοντας ήδη μια νόμιμη Βουλή. Θα πρέπει επομένως η Ελλάδα να πιέσει ώστε ο Χαφτάρ να θέσει σε ισχύ το δικό του κράτος σε αντιδιαστολή με το κράτος-πόλη του ας-Σαράτζ. Μη ξεχνάμε πως το κράτος του Χαφτάρ, εφόσον πραγματοποιηθεί, θα διαθέτει όχι μόνο μια μεγάλη επικράτεια και τις πιο πλούσιες πετρελαιοπηγές, αλλά και τις ιδανικές ακτές ώστε να οριοθετηθεί ιδανικά η ελληνο-λιβυκή ΑΟΖ που θα διαλύσει στη κυριολεξία την ψεύτικη ΑΟΖ των Ερντογάν/ας-Σαράτζ!<br /><br />Γι’ αυτό άλλωστε και η Τουρκία βιάζεται να διιαλύσει τον Χαφτάρ για να του πάρει προπαντός τις ακτές που αυτός τώρα κατέχει και είναι οι μόνες που λέει πως την «συνδέουν» με την Λιβύη!<br /><br />Φρονώ λοιπόν πως η Ελλάδα έχει το μέγιστο συμφέρον με τάχιστους ρυθμούς να οργανώσει μια συμμαχία με Αίγυπτο-ΗΑΕ και ει δυνατόν Γαλλία που θα υποστηρίξουν το νεότευκτο κράτος και κυβέρνηση του Χαφτάρ αναγνωρίζοντάς το. Θα είναι όλο κέρδος για την Ελλάδα.<br /><br />Μη ξεχνάμε επίσης πως στη Λιβύη η Γαλλία (ΤΟΤΑL) ανταγωνίζεται την Ιταλία (ΕΝΙ) στα πετρέλαια και φυσικό αέριο, και μάλλον σίγουρα, με τα πετρέλαια του Χαφτάρ θα θέλει να επεκτείνει τον «κύκλο εργασιών» της ΤOTAL εις βάρος της ΕΝΙ προσκείμενης στον ας-Σαράτζ.<br /><br />ΥΓ.2. Ακούστηκε , γίνεται λόγος – πολύ, αφάνταστα κακώς – για μια τμηματική δήθεν οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με την Αίγυπτο, και αυτό για να μείνει έξω το Καστελόριζο και το Σύμπλεγμα και να μην «ερεθιστεί» πολύ η Τουρκία, ώστε να πειστεί η Αίγυπτος και να «υπογράψει» με την Ελλάδα.<br /><br />Δεν ξέρουμε αν ο Σίσι θέλει αυτή τη λύση. Πολύ πιθανόν να θέλει αυτή τη λύση-εκβιασμό για να πετύχει απ’ την Ελλάδα την παραχώρηση μεγαλύτερου θαλάσσιου χώρου ανεμίζοντας την απειλή να συνομολογήσει μια, έστω και αντίθετη με το Δικαίο της Θάλασσας, ΑΟΖ με τη Τουρκία που θα του «δίνει» περισσότερη θάλασσα απ’ εκείνη που θα του δίνει Ελλάδα με βάση την UNCLOS. Αλλιώς δεν εξηγείται η αιγυπτιακή «αναποφασιστικότητα».<br /><br />Εν πάση περιπτώσει, εκτός του ότι η UNCLOS δεν προβλέπει καμία τμηματική ανακήρυξη-οριοθέτηση ΑΟΖ, οπότε οποιαδήποτε οριοθέτηση τμηματική γίνεται εκτός των κανόνων του Δικαίου της Θάλασσας, αυθαίρετα και παράνομα, με όλες τις πιθανές και απίθανες συνέπειες εις βάρος της Ελλάδας,<br /><br />είναι επίσης τελείως παραπλανητικό να λέμε ότι μια τμηματικά οριοθετημένη ΑΟΖ με την Αίγυπτο θα «περνά σαν σφήνα στη παράνομη οριοθέτηση Τουρκίας-Τρίπολης», γιατί πολύ απλά θα είναι μια «οριοθέτηση» sui generis η οποία θα υπονομεύει βαθιά και την οριοθέτηση Ελλάδας-Κύπρου, πάλι εις βάρος της Ελλάδας, όπως και, last but not least,θα είναι τελείως εκτός όποιας διεθνούς νομολογίας και, δίχως καμία νομική διεθνή υποστήριξη.<br /><br />Θα είναι ένα έκτρωμα το οποίο μόνο Αίγυπτο και Τουρκία θα ευνοεί! Κάτι που η Ελλάδα πρέπει να το έχει έντονα υπόψη της.<br /><br />ΥΓ.3. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο όλοι, μετά απ’ την «οριοθέτηση» με την Ιταλία, «έπεσαν» κυριολεκτικά με τα μούτρα πάνω στην «επόμενη οριοθέτηση με την Αίγυπτο»!<br /><br />Δηλαδή, αν δεν απατώμαι – και δεν απατώμαι – στην πιο περίπλοκη και δύσκολη διαδικασία, δύσκολη όχι γιατί στη φύση της είναι δύσκολη, τοποθετημένη στα πλαίσια της UNCLOS, αλλά δύσκολη γιατί ο Σίσι την κάνει δύσκολη θέτοντάς της μέσα στα συνηθισμένα γι’ αυτόν τερτίπια ενός ανατολίτικου παζαριού!!<br /><br />Η γνώμη μας είναι πως, αντιθέτως, η πιο επείγουσα διαδικασία οριοθέτησης για την Ελλάδα τώρα είναι εκείνη με τη Κύπρο – όχι μόνο επείγουσα, αλλά και κρίσιμη.<br /><br />Και είναι εκείνη που στα σίγουρα: 1) επιβεβαιώνει την επήρεια του Καστελόριζου και συμπλέγματος, και 2) αποκόπτει ανεπανόρθωτα κάθε φαντασιακή τουρκο-αιγυπτιακή και τουρκο-λιβυκή επαφή!<br /><br />Αυτήν την οριοθέτηση – για την οποία η Κύπρος είναι έτοιμη και διάφορες φορές τη ζήτησε απ’ την Ελλάδα – επειγόντως πρέπει οδηγήσει σε πέρας η Ελλάδα, επιταχύνοντας τα μέγιστα τις σχετικές διαδικασίες.<br /><br />«Εκεί σε θέλω», κ. Δένδια και Μητσοτάκη! Εκεί, qui si parrà la tua nobilitate, όπως μας λέει ο Δάντης – και ίσως να το γνωρίζετε κι εσείς.<br /><br />Υπάρχουν ήδη δυο προηγούμενα οριοθέτησης χωρίς προηγούμενη ανακήρυξη: του Ισραήλ και μόλις πρόσφατα της Ελλάδας.<br /><br />Ξαφνικά λοιπόν, απ’ τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς να το πείτε σε κανένα, με έτοιμες τις συντεταγμένες βάσει την UNCLOS, χωρίς να το ξέρει κανείς, δηλώστε επίσημα την οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου και επισημοποιείστε την στον ΟΗΕ και στην ΕΕ.<br /><br />Μετά απ’ αυτήν την ΑΟΖ, η επόμενη με την Αίγυπτο θα γίνει σχεδόν αυτομάτως και πιο εύκολα γιατί δεν θα υπάρχει πια το «αγκάθι» του Καστελόριζου. Το έχετε καταλάβει;<br /><br />Αυτό είναι το αποφασιστικό βήμα. Μην το αμελείτε, κ.ΥΠΕΞ και κ. πρωθυπουργέ της Ελλάδος. Και κανείς δεν θα σας κάνει πόλεμο!<br /><br />Έπειτα θα μπορείτε να θριαμβολογείτε με το δίκιο σας!<br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Νίκη ή ήττα; Μια θεώρηση της οριοθέτησης Ελλάδας – Ιταλίας

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο Αυτές οι δυο λέξεις συνοψίζουν όλη την διαδικασία οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας που υπογράφηκε στις ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πολεμικό πόκερ του Ερντογάν στη Λιβύη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwaZsB_Xokr0Uuv_ioczWJNeSb2UkExoNM96AYBhQxWDhbo9ho4lfOHEqYdS7sVny1q8mCdARC8cnuoDDcN4GiVO_OIbvJKPyFet2_uyfxPhyphenhyphenFotGD8ucb-B8vdRQiiapk-dm4sXTz8Po/s1600/toyrkika.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwaZsB_Xokr0Uuv_ioczWJNeSb2UkExoNM96AYBhQxWDhbo9ho4lfOHEqYdS7sVny1q8mCdARC8cnuoDDcN4GiVO_OIbvJKPyFet2_uyfxPhyphenhyphenFotGD8ucb-B8vdRQiiapk-dm4sXTz8Po/s640/toyrkika.png" width="640" /></a></div> <br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Σε μία βαρύνουσας σημασίας παρέμβαση του, ο Εμμανουέλ Μακρόν μίλησε για «ανεπίτρεπτο παρεμβατισμό της Τουρκίας στη Λιβύη», λέγοντας χαρακτηριστικά πως «η Γαλλία δεν μπορεί να το επιτρέψει». Στο διάγγελμα του τελικώς ο Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος αντιμετωπίζει πληθώρα εσωτερικών προβλημάτων, δεν ανακοίνωσε πρόωρες εκλογές, όπως διέρρεαν ορισμένα γαλλικά μέσα ενημέρωσης.<br /><br />Προηγουμένως ο Γάλλος πρόεδρος έμοιαζε "όμηρος" των διαλυτικών τάσεων της κυβέρνησης του, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε η Άγκυρα που ανταγωνίζεται τα συμφέροντα του Παρισιού στη Μεσόγειο. Μετά τις πρόσφατες επιτυχίες του ευνοούμενου της Σαράτζ, η Τουρκία κινείται στο να μετατρέψει σε προτεκτοράτο της την δυτική Λιβύη. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης εστίασαν στην αεροπορική και ναυτική άσκηση που πραγματοποίησε η Άγκυρα στην ανατολική Μεσόγειο, με το πρακτορείο Anadolu να μιλά για «επίδειξη δύναμης».<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό πως τόσο το τουρκικό υπουργείο Άμυνας, όσο και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης συσχέτισαν την άσκηση με τις εξελίξεις στη Λιβύη, παρόλο που δεν είναι ξεκάθαρο αν τελικώς αυτή πραγματοποιήθηκε και στα λιβυκά χωρικά ύδατα! Είναι φανερή η σπουδή της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία ειδικεύεται στον πόλεμο της προπαγάνδας, να δείξει πως αυτή έχει πλέον το "πάνω χέρι" στην εμπόλεμη χώρα.<br /><br />Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται τα σχέδια της Άγκυρας στην κατασκευή τουρκικών βάσεων στην Μισράτα και την αλ Ουατίγια. Σύμφωνα με την Yeni Safak, η Τουρκία σχεδιάζει να μετατρέψει την βάση αλ Ουατίγια (την οποία επανακατέλαβαν οι δυνάμεις του Σαράτζ τον περασμένο Απρίλιο) σε βάση για τα τουρκικά drones UAV, την οποία προβλέπεται να προστατεύουν και τουρκικά συστήματα άμυνας.<div> <br />Το παράδειγμα της Συρίας<br /><br />Η Τουρκία αγνοώντας το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ και κυριολεκτικά "κάτω από την μύτη" της ΕΕ, διάσωσε την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σαράτζ, από την προέλαση των δυνάμεων του Χαφτάρ. Ο Λίβυος πρωθυπουργός έχει πλέον μετατραπεί σε ανδρείκελο της Άγκυρας, υπογράφοντας κυριολεκτικά "και με τα δύο χέρια", ότι συμφωνία εκπορεύεται από την Τουρκία.<br /><br />Εκτός του παράνομου μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης για τις θαλάσσιες ζώνες, έχει υπογράψει και μια "αμυντική συμφωνία", που ουσιαστικά μετατρέπει το καθεστώς του σε "πελάτη" της τουρκικής στρατιωτικής βοήθειας και σε ενεργούμενο των τζιχαντιστών που μεταφέρει ο Ερντογάν από την Συρία. Με αυτή την συμφωνία σφυρηλατήθηκε στην πράξη η συμμαχία Σαράτζ-Ερντογάν, η οποία παρά τις διαφορές της λιβυκής σύγκρουσης με τον συριακό εμφύλιο, θυμίζει σε κάποιο βαθμό τη συμμαχία Άσαντ-Πούτιν.<br /><br />Τόσο η Ρωσία στη Συρία, όσο και η Τουρκία στη Λιβύη, επέλεξαν να πάρουν το μέρος δύο καθεστώτων για τα οποία, κατά την έναρξη των συγκρούσεων, ήταν κοινός τόπος πως "μετρούσαν μέρες". Όμως τελικώς η πολεμική εμπλοκή της Μόσχας στην συριακή κρίση έκανε την Ρωσία πρωταγωνιστική δύναμη στην Μέση Ανατολή (περισσότερο και από τα χρόνια της ΕΣΣΔ).<br /><br />Στην Λιβύη, η Τουρκία υπολογίζει πως η πολεμική της εμπλοκή θα την μετατρέψει σε ηγετική δύναμη στη Μεσόγειο. Είναι ο λόγος που η Τουρκία δεν βιάζεται για την εφαρμογή ενός σχεδίου εκεχειρίας, τουλάχιστον μέχρι να καταλάβει την Σύρτη και τις πολύτιμες πετρελαιοπηγές της, στην οποία οι δυνάμεις του Χαφτάρ αντιστέκονται σθεναρά. Θεωρεί πως είναι θέμα χρόνου να την εγκαταλείψει ο Χαφτάρ για αυτό και απέρριψε, χωρίς δεύτερη σκέψη, το ειρηνευτικό σχέδιο της Αιγύπτου.</div> <div> <br />Ο εκνευρισμός της Μόσχας<br /><br />Όμως το πολεμικό παιχνίδι της Άγκυρας προκαλεί εκνευρισμό στην Μόσχα, όπως έδειξε η αιφνίδια ακύρωση της επίσκεψης των Ρώσων υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών στην Τουρκία. Το Κρεμλίνο, αν και δεν επιθυμεί διατάραξη των αγαστών ρωσοτουρκικών θέσεων, είχε συμφωνήσει με το αιγυπτιακό σχέδιο εκεχειρίας, που τελικώς η Άγκυρα απέρριψε.<br /><br />Είναι φανερό πως "πήραν αέρα" τα μυαλά της Τουρκίας, η οποία αισθάνεται ότι μπορεί να κοροϊδεύει εσαεί τους Αμερικανούς και τους Ρώσους για να αποσπά ανταλλάγματα. Διότι το επικοινωνιακό παιχνίδι της Τουρκίας είναι χαρακτηριστικό. Όταν συνομιλεί με τους Αμερικανούς παρουσιάζει τον Χαφτάρ ως ενεργούμενο των Ρώσων, δείχνοντας πως η δράση της λειτουργεί ως ανάχωμα στην ρωσική επιρροή στη Λιβύη.<br /><br />Όταν συνομιλεί με τους Ρώσους ρητορικά εμφανίζεται να συμφωνεί με την κατάπαυση του πυρός, όμως στην πράξη ενορχηστρώνει την επίθεση των κυβερνητικών δυνάμεων στην Σύρτη. Η ακύρωση της επίσκεψης των Ρώσων υπουργών είναι σημάδι της ρωσικής δυσαρέσκειας, χωρίς όμως να μπορούμε να αποσαφηνίσουμε τις περαιτέρω κινήσεις της Μόσχας. Προηγουμένως, εξάλλου, η Μόσχα δεν φαίνονταν να είχε σοβαρές αντιρρήσεις στην ενίσχυση του Σαράτζ, "αδειάζοντας", ουκ ολίγες φορές, τον Χαφτάρ.<br /><br />Όσο οι έτεροι διεθνείς και περιφερειακοί παίχτες "πάνε πάσο" και περιμένουν, η Τουρκία επιλέγει την κατά μέτωπο επίθεση, παίζοντας "τα ρέστα της", αγνοώντας τους πάντες, από τους Ρώσους συμμάχους της, την διεθνή κοινότητα, ακόμα και την Αίγυπτο, την ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου. Όπως έχει δείξει και η περίπτωση της Κύπρου, οι όποιες ρητορικές καταδίκες ουδόλως πτοούν την Τουρκία, η οποία μάλλον τις βλέπει περισσότερο ως σημάδι αδυναμίας των έτερων παιχτών και ανταγωνιστών της.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πολεμικό πόκερ του Ερντογάν στη Λιβύη

Λυκοκάπης Γιώργος Σε μία βαρύνουσας σημασίας παρέμβαση του, ο Εμμανουέλ Μακρόν μίλησε για «ανεπίτρεπτο παρεμβατισμό της Τουρκίας στη Λιβύη...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πιο κρίσιμο πιόνι στη σκακιέρα της ΑΟΖ η Λιβύη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhccU9W64_iuZ2kj-RW_F7ARaWXDL3_xkDcXa2KC3ueY_ds5fdYcaWVWmgpP7bZ0G3um1c7fw-JwTQmu4ruxBOmrEMgxCYG-GITavXgovWe5L5OJ-HF-72yBQ5P2gZZ5R8boJELWJ9_zrY/s1600/Yavuz.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhccU9W64_iuZ2kj-RW_F7ARaWXDL3_xkDcXa2KC3ueY_ds5fdYcaWVWmgpP7bZ0G3um1c7fw-JwTQmu4ruxBOmrEMgxCYG-GITavXgovWe5L5OJ-HF-72yBQ5P2gZZ5R8boJELWJ9_zrY/s640/Yavuz.png" width="640" /></a></div> <br />Καπούτσης Χρήστος<br />Η συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας για την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών, της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα της ελληνικής διπλωματίας. Η συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας για την μεταξύ τους οριοθετική γραμμή, τυπικά και ουσιαστικά, είναι η διμερής συμφωνία του 1977. Σε αυτή προβλέπεται και η μειωμένη επήρεια των νησιών του Ιονίου, των Στροφάδων και των Διαποντίων νήσων. Όμως, η ελληνοιταλική συμφωνία της 9ης Ιουνίου 2020, κυρίως, αφορά και την οριοθέτηση της ΑΟΖ.<br /><br />Η έννοια της ΑΟΖ, δεν υπήρχε το 1977, αφού εισήχθη ως έννοια του Διεθνούς Δικαίου με τη σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι, που αποτελεί το νέο Δίκαιο της Θάλασσας, το 1982. Το θετικό είναι ότι η Ελλάδα υιοθέτησε και εφάρμοσε, για πρώτη φορά, το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 που αναγνωρίζει, ότι τα νησιά έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Το προβληματικό μέρος της συμφωνίας είναι πως δεχτήκαμε, ότι μικρά σε μέγεθος νησιά, όπως οι Στροφάδες και τα Διαπόντια νησιά, έχουν περιορισμένη επήρεια, στην οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων.<br /><br />Ήδη έσπευσε να αξιοποιήσει αυτό το μάλλον προβληματικό μέρος της συμφωνίας ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούντ Τσαβούσογλου που δήλωσε ότι «η Ελλάδα μπορεί να δείξει παρόμοια ευελιξία και συνεργασία και στην άλλη πλευρά των συνόρων της». Εννοούσε προφανώς, ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου.<br /><br />Η ελληνοϊταλική συμφωνία, έχει ιδιαίτερη αξία, διότι γίνεται σε μία χρονική περίοδο, όπου η Τουρκία, προωθεί την εφαρμογή του τουρκολιβυκού μνημονίου, δηλαδή την ενεργειακή συμφωνία Ερντογάν-Σαράτζ. Αυτή περιλαμβάνει και την πραγματοποίηση υποθαλάσσιων ερευνών από τουρκικά πλωτά γεωτρύπανα, έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα, αλλά εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στο τόξο Καστελλόριζο-Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη.<div> <br />Κρίσιμες οι εξελίξεις στη Λιβύη<br /><br />Είναι σαφές ότι, το ελληνοϊταλικό σύμφωνο και το τουρκολυβικό, είναι διαμετρικά αντίθετα και αλληλεπικαλυπτόμενα, καθότι το ένα νόμιμο και το άλλο αυθαίρετο και παράνομο. Συνεπώς, δεν μπορεί να ισχύουν και τα δυο ταυτοχρόνως. Με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, ο Σαράτζ είναι ενεργούμενο της Άγκυρας και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού της Λιβύης.<br /><br />Η Λιβύη αποτελεί πλέον πεδίο δράσης μισθοφόρων και μαχητών του Ισλαμικού Κράτους, τους οποίους χρηματοδοτεί τη Τουρκία. Ουσιαστικά η Τουρκία, προωθεί τα σχέδια της "Γαλάζιας Πατρίδας" που μεταξύ άλλων, είναι να μετατρέψει την Ανατολική μεσόγειο σε τουρκική λίμνη. Στο ερώτημα, αν θα ευοδωθούν τα τουρκικά σχέδια στη Μεσόγειο, η απάντηση είναι συνάρτηση δύο εξελίξεων.<br /><br />Η πρώτη είναι αν θα επιτευχθεί συμφωνία, μερική έστω, για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Είναι το κλειδί για τις εξελίξεις. Και ακόμη, αν θα υπάρξει ανάλογη συμφωνία με την Αλβανία και την Λιβύη. Η δεύτερη σχετίζεται με τις εξελίξεις στον εμφύλιο στη Λιβύη. Αν επικρατήσει ο πρωθυπουργός Σαράτζ, τον οποίο στηρίζει διπλωματικά και στρατιωτικά η Τουρκία, αυτό σημαίνει, ότι ο Αιγύπτιος πρόεδρος αλ Σίσι, θα βρεθεί σε δεινή θέση.<br />Ο ρόλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας<br /><br />O λόγος είναι πως η ισχυρή Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου θα ενισχυθεί πολιτικά. Η σουνιτική οργάνωση Αδελφοί Μουσουλμάνοι, που έχει ισχυρούς ιδεολογικό-θρησκευτικούς δεσμούς με τον Ερντογάν, είναι η κυριότερη ομάδα που αντιπολιτεύεται τον Αιγύπτιο πρόεδρο.<br /><br />Στην περίπτωση αυτή, (στρατιωτική νίκη του Σαράτζ, άρα ήττα του Χαφτάρ, αλλά και του Σίσι που τον στηρίζει στρατιωτικά, όπως και της Ελλάδας που του παρέχει διπλωματική υποστήριξη), τότε η Τουρκία του Ερντογάν, θα έχει αυξήσει την πολιτική επιρροή της στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Η Λιβύη του Σαράτζ, θα είναι στον αστερισμό της Τουρκίας. Άρα ο αλ Σίσι, δεν θα μπορέσει, ακόμη και αν το επιθυμεί, να υπογράψει μία συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ , Αιγύπτου-Ελλάδας. Και αυτή θα είναι μια αρνητική εξέλιξη για τα ελληνικά συμφέροντα. Φυσικά καταλυτικός θα είναι και ο ρόλος της Ρωσίας, στις εξελίξεις και στην Λιβύη και την Συρία.<br />Οι κινήσεις της Μόσχας<br /><br />Στη Λιβύη, η Ρωσία στηρίζει τον στρατάρχη Χαφτάρ (όπως η Αίγυπτος και η Ελλάδα), ενώ στη Συρία τον πρόεδρο Άσαντ. Σε Συρία και Λιβύη, η Ρωσία, είναι απέναντι στη Τουρκία. Επίσης έχει πολιτικοστρατιωτικό ενδιαφέρον, ότι ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ και ο ομόλογος του της Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου ακύρωσαν αιφνιδίως την επίσκεψή τους στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχαν προγραμματισμένη συνάντηση με τους τούρκους ομολόγους τους, Τσαβούσογλου και Ακάρ.<br /><br />Η ακύρωση της επίσκεψης ερμηνεύεται ως δυσφορία της Ρωσίας, για τους τουρκικές δραστηριότητες στην ΑΟΖ της Κύπρου, στη Συρία και στη Λιβύη. Παρέμβαση υπέρ των ελληνικών συμφερόντων για την ΑΟΖ έκανε ο Ρώσος πρέσβης στην Αθήνα Αντρέι Μάσλοβ , που σε συνέντευξη αναφέρει ότι: «Ο μοναδικός φάρος για μας εδώ είναι το Διεθνές Δίκαιο. Η αιγιαλίτιδα ζώνη, η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ των νησιών, η απαγόρευση της απειλής ή χρήσης βίας είναι αυτονόητα πράγματα. Όποιος ενδιαφέρεται για το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο, αρκεί να διαβάσει τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας 1982, π.χ. άρθρο 121 για τα νησιά».<br /><br />Επίσης, σε δηλώσεις του και συνεντεύξεις, ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ επιμένει ότι «όλα τα ελληνικά νησιά, ανεξαρτήτως μεγέθους, έχουν δικαίωμα στην οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας». Όμως παρέμβαση στήριξης των ελληνικών θέσεων για την ΑΟΖ είχαμε και από τον πρόεδρο της Γαλλίας Μακρόν: «Η Τουρκία οφείλει να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα των μελών του ΝΑΤΟ. Εκφράζω τη στήριξή μου για τις ανησυχίες της Ελλάδας αναφορικά με την συμφωνία Λιβύης-Τουρκίας», ήταν η χαρακτηριστική δήλωση του.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πιο κρίσιμο πιόνι στη σκακιέρα της ΑΟΖ η Λιβύη

Καπούτσης Χρήστος Η συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας για την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών, της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αποτελεί ένα σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στη Μαδρίτη μας έσυραν σε άτακτη υποχώρηση υπέρ της Τουρκίας! Πώς τα εγκλήματα του Σημίτη οδηγούν έωs και σήμερα σε εθνικές ήττες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-fYl6eGyltfIbIBhLeSEaSoyV5rP8GPl8Qy6oRqKwYKfsDLYypmKdFJCcGSV3YTIR3hKv9xCAGn7MEgY2bTaFRIWkH-4Ll3YS7iyklGbPMC1aYeMmZu2-AKgKAOP53wpmL2bNGTHiveI/s1600/Capture-39.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="354" data-original-width="787" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-fYl6eGyltfIbIBhLeSEaSoyV5rP8GPl8Qy6oRqKwYKfsDLYypmKdFJCcGSV3YTIR3hKv9xCAGn7MEgY2bTaFRIWkH-4Ll3YS7iyklGbPMC1aYeMmZu2-AKgKAOP53wpmL2bNGTHiveI/s640/Capture-39.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Βιβλίο ξεμπροστιάζει τα συνειδητά ψεύδη του πρώην πρωθυπουργού για τη συμφωνία που εξέθρεψε τις φιλοδοξίες των Τούρκων – Ο βρόμικος ρόλος των ΗΠΑ που «έστησαν» το deal.</span></h3> Την ώρα που η Τουρκία έχει αποθρασυνθεί και μετά την υπογραφή του παράνομου συμφώνου με τη Λιβύη κλιμακώνει συνεχώς τις απειλές της σε βάρος της χώρας μας, ένα βιβλίο-ντοκουμέντο έρχεται να φωτίσει τα παρασκήνια και τις ενδοτικές υποχωρήσεις που από το 1997 οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση!<br /><br />Δύο κορυφαίοι δημοσιογράφοι, βετεράνοι του διπλωματικού ρεπορτάζ -ο Μιχάλης Ιγνατίου και ο Νίκος Μελέτης-, στις 412 σελίδες του βιβλίου τους «Η συμφωνία που ‘γκρίζαρε’ το Αιγαίο», ξετινάζουν κυριολεκτικά την περίφημη Συμφωνία της Μαδρίτης με την οποία ως πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης έδωσε συνέχεια στην προδοσία των Ιμίων και νομιμοποίησε τις παράνομες τουρκικές αξιώσεις.<br /><br />Οπως επισημαίνουν από την αρχή οι συγγραφείς, επέλεξαν να αφήσουν «τα γραπτά κείμενα να ‘μιλήσουν’, να συμβάλουν στην αναπαράσταση της πορείας από το επεισόδιο των Ιμίων, που οδήγησε -κατόπιν αμερικανικού σχεδίου- στη Συμφωνία της Μαδρίτης». Και πράγματι το βιβλίο στηρίζεται σε επίσημα έγγραφα και τηλεγραφήματα, τα οποία απέκτησαν με «νόμιμα μέσα», κάνοντας χρήση του «Νόμου για την Ελευθερία στην Πληροφόρηση (Freedom of Information ActFOIA)» που ισχύει στις ΗΠΑ.<br /><br /><br /><img src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/06/keimeno_vivlio_ignatiou_madriti4.jpg" /><br /><br />Από τα έγγραφα αυτά προκύπτουν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, μαρτυρίες και αφηγήσεις, από τις οποίες τεκμηριώνεται -χωρίς καμιά αμφισβήτηση- ότι η Συμφωνία της Μαδρίτης σχεδιάστηκε επί μακρόν από τους Αμερικανούς για να ικανοποιηθούν στην πραγματικότητα οι απαιτήσεις της Τουρκίας στο όνομα της δήθεν «αμοιβαίας συνεργασίας».<br /><br />Αποκαλύπτονται επίσης τα συνειδητά ψεύδη του Κ. Σημίτη που, με υπουργό Εξωτερικών τον Θ. Πάγκαλο, είχε αποδεχθεί πρόθυμα και δίχως αντιρρήσεις τις αμερικανοτουρκικές μεθοδεύσεις, επιχειρώντας στη συνέχεια οι δυο τους να εξωραΐσουν τη συμφωνία και -χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις διαπλοκής στα μέσα ενημέρωσης- να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη και την τότε αντιπολίτευση.<br /><br />Από τα ντοκουμέντα που φέρνει στο φως το βιβλίο (εκδόσεις Πεδίο) και πολλά από τα οποία παρατίθενται σε πλήρη μορφή, δεν μένει καμία αμφιβολία ότι ύστερα από τα γεγονότα των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996 η Συμφωνία της Μαδρίτης αποτελεί ακόμη ένα εθνικό όνειδος. Αποτελεί τη δεύτερη αφετηρία που επέτρεψε στην Τουρκία «να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, να οργανώσει ένα διαφορετικό μοντέλο δομής εξουσίας, να βελτιώσει την εικόνα της και να εμπεδωθεί ως περιφερειακή δύναμη ανατρέποντας συγχρόνως την ισορροπία δυνάμεων που υπήρχε στο Αιγαίο ύστερα από μια μακρά περίοδο μετά τη Μεταπολίτευση, όπου υπήρχε ελληνική υπεροπλία».<br /><br /><br /><img src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/06/keimeno_exofyllo_vivlio_ignatiou_madriti.jpg" /><div> <br /></div> <div> Το βιβλίο γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο λόγω των γεγονότων που διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες με φόντο το τουρκολιβυκό σύμφωνο και την απειλή για «εισβολή» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Και όπως πολύ παραστατικά συμπεραίνουν οι συγγραφείς, ύστερα από τη «δύσκολη, αλλά συναρπαστική έρευνά» τους η Συμφωνία της Μαδρίτης «ήταν μια κακή συμφωνία, υπαγορεύθηκε υπό την πίεση και την απειλή πολέμου, έγινε αποδεκτή από λάθος υπολογισμούς και με προφανή κίνητρα. Ιδεοληπτικές και βολονταριστικές προσεγγίσεις των ελληνοτουρκικών, με την προσδοκία ανταμοιβής από εταίρους και συμμάχους για κινήσεις όπως αυτή της Μαδρίτης, εγκλώβιζαν την Ελλάδα σε όλο πιο βαθύ αδιέξοδο.Και καθώς κάθε συμφωνία κρίνεται από τα αποτελέσματά της, 23 χρόνια μετά η Συμφωνία της Μαδρίτης συνέβαλε στην εμπέδωση των τουρκικών διεκδικήσεων εις βάρος της χώρας μας, εγκλώβισε την Ελλάδα στην πρακτική αποδοχή του casus belli, προσφέροντας σταδιακά την ευκαιρία στην Τουρκία να αναπτύξει όλο το φάσμα των διεκδικήσεών της και να βάλει ανενόχλητη σε εφαρμογή το σχέδιο της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’. Και τελικώς αποτέλεσε τη θεσμική μορφή επισημοποίησης και επιβολής του τουρκικού casus belli στην Ελλάδα, που μέχρι και σήμερα δεν άσκησε τα κυριαρχικά δικαιώματά της στο Ιόνιο, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Μια συμφωνία που ευθύνεται σημαντικά για το ‘γκριζάρισμα’ του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου που επιχειρεί η Τουρκία».<br /><br />Η μεθόδευση της συμφωνίας φαίνεται από τα τηλεγραφήματα με βάση τα οποία οι Αμερικανοί δηλώνουν ότι επιθυμούν να «προμαγειρέψουν» το κείμενο στις αρχές Ιουλίου του 1997 πριν φτάσουν οι δύο αντιπροσωπίες, ελληνική και τουρκική, στην ισπανική πρωτεύουσα.<br /><br />«Μια διμερής συνάντηση Σημίτη – Ντεμιρέλ θα ήταν θετική από μόνη της και θα βελτιώσει τις πιθανότητες διαρκούς τουρκικής συνεργασίας. (Ακολουθεί λογοκριμένο κείμενο.) Η πρεσβεία στην Αθήνα θα γνωρίζει καλύτερα τι θα φέρει η ελληνική εσωτερική πολιτική κίνηση. (Ακολουθεί λογοκριμένο κείμενο.) Ελπίζω να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τουλάχιστον την προοπτική μιας σύντομης διμερούς συνάντησης του Αμερικανού προέδρου με κάθε πλευρά – ή/και ενδεχομένως μιας σύντομης τριμερούς επαφής των προέδρων, συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών, προκειμένου να ενισχυθούν περαιτέρω τα κίνητρα που ενεργοποιούνται και στις δύο πλευρές» έγραφε από την Αγκυρα ο Αμερικανός διπλωμάτης Ρικιαρντόνε. Το τηλεγράφημα είχε τον αποκαλυπτικό τίτλο «Ο σύμβουλος του Τούρκου προέδρου ενημερώθηκε για τη σχεδιαζόμενη πρωτοβουλία της Μαδρίτης για το Αιγαίο· ζητεί από τις ΗΠΑ να παροτρύνουν διμερή συνάντηση Σημίτη – Ντεμιρέλ».<br />Οι Αμερικανοί δεν άφησαν περιθώρια στην Ελλάδα για διαπραγμάτευση του κειμένου- Οι υπογραφές χωρίς κάμερες και η αμήχανη χειραψία με τον Ντεμιρέλ<br /><br /><img src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/06/keimeno_vivlio_ignatiou_madriti3.jpg" /><br /><br />Οπως επισημαίνεται στο βιβλίο, η αμερικανική διπλωματία δεν άφηνε τίποτε στην τύχη. Εχοντας καταστρώσει το «σχέδιο αρχών», δεν άφηνε πολλά περιθώρια για διαπραγμάτευση του κειμένου το οποίο θα αποτελούσε τη βάση για την κοινή δήλωση στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας περί Συμφώνου Μη Επίθεσης που η Μαντλίν Ολμπράιτ ήθελε να προωθήσει στην κοινή συνάντηση με τους ομολόγους της από την Ελλάδα και την Τουρκία.<br /><br />Από τα τηλεγραφήματα του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα Νάιλς για τις συναντήσεις με τον Θ. Πάγκαλο και τον υφυπουργό Γ. Κρανιδιώτη προκύπτει ότι η Αθήνα δεν δείχνει να εκπλήσσεται από την αμερικανική πρωτοβουλία, παρότι ακόμη δεν γνωρίζει ούτε την αντίδραση της Τουρκίας ούτε ποια θα είναι η τελική μορφή του «προμαγειρεμένου» κειμένου. Εχοντας αποδεχθεί ουσιαστικά τη μεσολαβητική προσπάθεια της Μαντλίν Ολμπράιτ, η οποία θα εκδηλωνόταν μάλιστα παρουσία και του Αμερικανού προέδρου και της ηγεσίας των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, δεν θα είχε πολλά περιθώρια υπαναχώρησης.<br /><br />Η κυβέρνηση Σημίτη ωστόσο λέει ψέματα. Στις 6 Ιουλίου το ΑΠΕ σε τηλεγράφημά του ενημερώνει την κοινή γνώμη ότι στη Μαδρίτη τον Κώστα Σημίτη θα συνοδεύουν ο υπουργός Τύπου Δημήτρης Ρέππας και ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννος Κρανιδιώτης. Το πρακτορείο προσθέτει ότι «δεν υπάρχει προγραμματισμένη συνάντηση μεταξύ των κυρίων Σημίτη και Ντεμιρέλ», επικαλείται όμως δηλώσεις «κυβερνητικών πηγών» ότι, εάν υπάρξει συνάντηση, θα είναι απλώς «κοινωνικού χαρακτήρα». Καμία αναφορά, φυσικά, στην προεργασία που έχει υπάρξει και στο έντονο διπλωματικό παρασκήνιο των τελευταίων ημερών για τη διαμόρφωση κειμένου κοινής δήλωσης, που θα αποτελούσε ένα κορυφαίο βήμα στα ελληνοτουρκικά.<br /><br />Οι διαρροές άρχισαν υποχρεωτικά την επομένη, με τον Δ. Ρέππα να λέει πια ότι «οι Αμερικανοί έδειξαν ενδιαφέρον να προσφέρουν τις καλές υπηρεσίες τους, εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον για συνάντηση εκπροσώπων των δύο χωρών». Από την πρώτη στιγμή που έφτασε στη Μαδρίτη η ελληνική αποστολή, είχε ξεκινήσει ένα οργιώδες παρασκήνιο συναντήσεων και διαπραγματεύσεων, όπου κρίσιμο ρόλο διαδραμάτιζε ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Τζον Κόρνμπλουμ. Ο Κώστας Σημίτης και ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ είχαν μια πρώτη συνάντηση στο δείπνο που παρέθεσε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα προς τιμήν των ηγετών, συνάντηση όμως που η ελληνική πλευρά υποβάθμιζε ως «σύντομη και κοινωνικού χαρακτήρα».<br /><br />Οι εκ του σύνεγγυς αλλά και απευθείας ορισμένες φορές διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν σχετικά σύντομα, καθώς η προεργασία είχε γίνει παρασκηνιακά τις προηγούμενες ημέρες. Το μεσημέρι δόθηκε το πράσινο φως για την πραγματοποίηση της συνάντησης του Θεόδωρου Πάγκαλου με τον Ισμαήλ Τζεμ, ώστε να δοθεί η τελική έγκρισή τους στο κείμενο. Ολα ήταν πια έτοιμα. Στις 18.00 η συμφωνία είχε οριστικοποιηθεί. Η Μαντλίν Ολμπράιτ και ο Τζον Κόρνμπλουμ παρέμειναν σε γειτονική αίθουσα, ενώ οι Πάγκαλος και Τζεμ, υπό τα βλέμματα των Σημίτη, Ντεμιρέλ, Κρανιδιώτη και Οϊμέν, υπέγραψαν τη συμφωνία.<br /><br />Για μια τόσο σημαντική συμφωνία, όπως τη χαρακτήριζαν οι πρωταγωνιστές της, ήταν εντυπωσιακό ότι δεν θέλησαν να υπάρξει ούτε τηλεοπτική κάμερα ούτε φωτογραφική μηχανή για να καταγράψει τη στιγμή της υπογραφής της. Κι έτσι, το μόνο που υπήρξε ήταν μια αμήχανη χειραψία Σημίτη – Ντεμιρέλ έξω από την αίθουσα, με μόνους τον Ονούρ Οϊμέν και τον Θεόδωρο Πάγκαλο να διακρίνονται στο πλάνο. Επίσης η συμφωνία δημοσιοποιήθηκε με δελτίο Τύπου του αναπληρωτή εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τζέιμς Φόλεϊ, κάτι που ουσιαστικά σφράγιζε τον χαρακτήρα της συμφωνίας που επετεύχθη με… εγγυητή τις ΗΠΑ.<br /><br />Ακολούθως οι δύο πρωταγωνιστές Κώστας Σημίτης και Θεόδωρος Πάγκαλος ανέλαβαν το δύσκολο έργο του εξωραϊσμού της συμφωνίας και της προβολής των «θετικών» πτυχών της, ώστε να προκαταλάβουν αντιδράσεις στην Αθήνα. Η αγωνία του Ελληνα πρωθυπουργού ήταν να στείλει το μήνυμα ότι η Συμφωνία της Μαδρίτης έγινε απλώς και μόνο για να προστατεύσει τα ελληνικά συμφέροντα και να «αφοπλίσει» το casus belli της Τουρκίας. Ο κ. Σημίτης όμως, αν και δεν μπορεί να αποκρύψει την αμερικανική παρέμβαση και μεσολάβηση, απέφυγε να πει όλη την αλήθεια. Απέδωσε τη συνάντηση και τη συμφωνία σε μια «πρωτοβουλία που εκδηλώθηκε αργά χθες το βράδυ», ενώ, όπως αποκαλύπτεται και από τα αμερικανικά έγγραφα, οι διαπραγματεύσεις επί του κειμένου της συμφωνίας είχαν αρχίσει πολλές ημέρες πριν, ενώ το όλο σκηνικό ήταν αποτέλεσμα εντατικών, επί μήνες, διπλωματικών προσπαθειών της αμερικανικής πλευράς.<br /><br /><img height="400" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/06/nb_simitis.jpg" width="640" /><br />Μόνο συμβολική σημασία είχε η αναφορά στο Διεθνές Δίκαιο<br /><br />Στα θετικά σημεία, για τον Ελληνα πρωθυπουργό, ήταν η αναφορά στο Διεθνές Δίκαιο και στις διεθνείς συνθήκες, αλλά, φυσικά, αυτή η αναφορά είχε κυρίως συμβολική σημασία, καθώς η Τουρκία επιχειρούσε και στα Ιμια και στο θέμα των γκρίζων ζωνών και στο θέμα των 12 ν.μ. να στηρίξει τις διεκδικήσεις της στην ερμηνεία που η ίδια έδινε αυθαίρετα στο Διεθνές Δίκαιο και στις διεθνείς συνθήκες, από το οποίο εξαιρούσε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, της οποίας εξάλλου δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος. Οσο για την απειλή χρήσης βίας και το επιχείρημα του κ. Σημίτη ότι πλέον με τη Συμφωνία της Μαδρίτης αίρεται το casus belli, αποδείχθηκε σύντομα (και μέχρι τις μέρες μας) πόσο λανθασμένη ήταν αυτή η προσέγγιση. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν η ίδια η συμφωνία ταυτόχρονα προέβλεπε την αποφυγή «μονομερών ενεργειών» που για την Ελλάδα αναφέρονταν κυρίως στην αποφυγή κάθε ενέργειας για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., σε πρωτοβουλίες για άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα, ανακήρυξη της ΑΟΖ, αλλά και σε αυτήν ακόμη την αξιοποίηση νησιών και βραχονησίδων που η Τουρκία θεωρούσε αμφισβητουμένης κυριαρχίας. Για να δικαιολογήσει πάντως αυτό το λεπτό σημείο, ο Κώστας Σημίτης έκανε τότε μια μονομερή, εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία του όρου «μονομερείς ενέργειες», θεωρώντας ότι αφορά «τα γεγονότα του Ιανουαρίου 1996, που λίγο έλειψε να προκαλέσουν σύγκρουση». Προφανώς μόνον ο ίδιος πίστευε, ή πάντως υποστήριζε, ότι η αναφορά σε «μονομερείς ενέργειες» αφορούσε την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί των Ιμίων και ήταν κίνηση… αυτοκριτικής των Τούρκων…</div> <div> <br />Η αυτοδιάψευσή του οκτώ χρόνια μετά το «έγκλημα»<br /><br />Οκτώ χρόνια μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Μαδρίτης, στο βιβλίο του με τίτλο «Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα», 670 σελίδων, ο κ. Σημίτης αφιέρωσε μισή σελίδα και μόλις 131 λέξεις για να δώσει τη δική του εκδοχή για τη Συμφωνία της Μαδρίτης. Το βασικό του συμπέρασμα ήταν τέτοιες δηλώσεις όπως της Μαδρίτης «ήταν χρήσιμες, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έλυναν το πρόβλημα». Ωστόσο στο βιβλίο διαψεύδει τον εαυτό του, τουλάχιστον όσα δήλωνε αμέσως μετά την υπογραφή της Δήλωσης της Μαδρίτης. Τότε, κάθε άλλο παρά έδινε την εντύπωση ότι το κείμενο αυτό αποτελεί μια διαδικασία η οποία «σε καμιά περίπτωση δεν θα έλυνε το πρόβλημα». Άλλα έλεγε το 1997, όταν είχε υπογράψει τη συμφωνία και τη συνέκρινε με ένα Σύμφωνο Φιλίας και Μη Επίθεσης, με μια κίνηση που εξουδετέρωνε το casus belli. Ύστερα από μερικά χρόνια προσπαθούσε να εξηγήσει ότι δεν πίστεψε στη Μαδρίτη, αλλά ότι απλώς το έκανε για να κερδίσει χρόνο και τις εντυπώσεις. Η διαφορά πλέον ήταν όμως ότι -όπως επισημαίνουν και οι συγγραφείς του βιβλίου- με τη Συμφωνία της Μαδρίτης είχε πλέον «γκριζαριστεί» το Αιγαίο…<br />Τα έγγραφα<br /><br />Έγγραφα από το βιβλίο που αφορούν την αλληλογραφία της αμερικανικής διπλωματίας και δείχνουν:<br /><br />1. Τις διεκδικήσεις των βραχονησίδων από τους Τούρκους.<br />2. Τη συνεννόηση Ουάσινγκτον και Άγκυρας πριν από τη Μαδρίτη.<br />3. Το πώς αντιμετώπιζαν οι ΗΠΑ τα σχόλια Σημίτη μετά τις υπογραφές.<br /><br /><img src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/06/keimeno_vivlio_ignatiou_madriti.jpg" /> <img src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/06/keimeno_vivlio_ignatiou_madriti1.jpg" /> <img src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2020/06/keimeno_vivlio_ignatiou_madriti2.jpg" /><br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στη Μαδρίτη μας έσυραν σε άτακτη υποχώρηση υπέρ της Τουρκίας! Πώς τα εγκλήματα του Σημίτη οδηγούν έωs και σήμερα σε εθνικές ήττες

Βιβλίο ξεμπροστιάζει τα συνειδητά ψεύδη του πρώην πρωθυπουργού για τη συμφωνία που εξέθρεψε τις φιλοδοξίες των Τούρκων – Ο βρόμικος ρόλος...

Διαβάστε την συνέχεια

Ν.Τραμπ-Ρ.Τ.Ερντογάν: «Η συζήτησή τους για Ελλάδα, Κύπρο, Λιβύη δεν πήγε καλά» λένε οι Ευρωπαίοι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg51ET-XSiOUUIrmm-rO8b5OvnFpRZx5sgQ4DGBOi8ox-kChZ9uA0Sr5wak8qTdy-1L06jq43Q6faK7KmO6DgKjdjGKoTOnTW0N2o3dzCFyPkKZeKrKhcDLfXL7-t35mwyCsPHNkXzMktU/s1600/trump-erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg51ET-XSiOUUIrmm-rO8b5OvnFpRZx5sgQ4DGBOi8ox-kChZ9uA0Sr5wak8qTdy-1L06jq43Q6faK7KmO6DgKjdjGKoTOnTW0N2o3dzCFyPkKZeKrKhcDLfXL7-t35mwyCsPHNkXzMktU/s640/trump-erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει: <b>Θεόφραστος Ανδρεόπουλος</b><br />Για πρώτη φορά φαίνεται πως οι προσωπικές σχέσεις Ν.Τραμπ-Ρ.Τ.Ερντογάν δεν πηγαίνουν τόσο καλά όσο στο παρελθόν καθώς όπως αναφέρουν πηγές από την ΕΕ η πρόσφατη συζήτηση των δύο προέδρων «δεν πήγε καλά».<br /><br />Οι διαφωνίες είχαν να κάνουν σε ό,τι αφορά τις τουρκικές επιθετικές ενέργειες κατά της Ελλάδας και της Κύπρου αλλά και την διαφαινόμενη συνεργασία με την Ρωσία στο να μοιράσουν τις σφαίρες επιρροής σε Λιβύη και Συρία (πολύ αργά κατάλαβαν στις ΗΠΑ ότι «εκτοξεύτηκαν» αθόρυβα από τις χώρες αυτές).<br /><br />Αυτό που ενοχλεί ιδιαιτέρως τους Αμερικανούς είναι πως δεν παίζουν κανέναν ουσιαστικό ρόλο στα τεκταινόμενα σε Λιβύη και Συρία, όπου Μόσχα και Άγκυρα αποφασίζουν για το μέλλον των χωρών αυτών χωρίς αμερικανική συμμετοχή.<br />΄<br />Ανώτερη ευρωπαϊκή διπλωματική πηγή ανέφερε ότι σε σχέση με το θέμα της Τουρκίας και τις προκλήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο, «εκφράστηκε μία ανησυχία από πλευράς των ΗΠΑ, περισσότερο υπό την οπτική της κατάστασης στη Λιβύη και της ανάπτυξης μιας θεσμοθετημένης συνεργασίας σε διάφορα επίπεδα, ανάμεσα σε Ρωσία και Τουρκία, όπως λόγου χάρη σε Συρία και Λιβύη».<br /><br />Σύμφωνα με την ίδια πηγή, ο κ. Μπορέλ ζήτησε από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών να μιλήσει αυστηρά προς την Άγκυρα για όσα κάνει σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το θεωρούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού που επηρεάζει αρνητικά την περιοχή.<br /><br />Πάντως, απ’ ότι φαίνεται – σύμφωνα με την ίδια πηγή – για το ίδιο θέμα συνομίλησαν τελευταία οι πρόεδροι Τουρκίας και ΗΠΑ, Ταγίπ Ερντογάν και Ντόναλντ Τραμπ, ωστόσο «η συζήτηση δεν πήγε καλά».<br /><br />Η συζήτηση για τα θέματα Ανατολικής Μεσογείου ήταν μικρό μέρος της συζήτησης, που σε μεγάλο βαθμό κάλυψε την Κίνα. Μάλιστα ευρωπαϊκή πηγή μίλησε «για ψύχωση» από μέρους των ΗΠΑ με το Πεκίνο, την οποία οι ΗΠΑ δεν επιδείκνυαν ούτε εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης την εποχή του ψυχρού πολέμου.<br /><br />Σχολιάζοντας τη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο στην τηλεδιάσκεψη με τον ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ και τους ομολόγους του των κρατών μελών της ΕΕ κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μόργκαν Ορτέιγκους είπε πως «συζήτησαν τη σημασία της διατλαντικής εταιρικής σχέσης για την ανοικοδόμηση των οικονομιών μας μετά το COVID, καθώς και τη διατήρηση της κοινής μας δέσμευσης στις δημοκρατικές αξίες που χρησιμεύουν ως προπύργιο ενάντια στις προσπάθειες της Ρωσίας και της ΛΔ Κίνας να υπονομεύσουν τις δημοκρατικές κοινωνίες».<div> <br />Σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Μάικ Πομπέο τόνισε την κοινή αποφασιστικότητα των ΗΠΑ και της ΕΕ να στηρίξουν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και την επιμονή ότι η Ρωσία πρέπει να σταματήσει τις επιθετικές ενέργειές της στην περιοχή Ντόνμπας.<br /><br /><a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ν.Τραμπ-Ρ.Τ.Ερντογάν: «Η συζήτησή τους για Ελλάδα, Κύπρο, Λιβύη δεν πήγε καλά» λένε οι Ευρωπαίοι

Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος Για πρώτη φορά φαίνεται πως οι προσωπικές σχέσεις Ν.Τραμπ-Ρ.Τ.Ερντογάν δεν πηγαίνουν τόσο καλά όσο στο παρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι συμβαίνει με τον Πούτιν και τον Ερντογάν: Κόντρα για βάσεις και πετρελαιοπηγές στη Λιβύη;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs1pF3_B33pchEUvlnyq2JKBZSIyXZngDYmw2eQJCRTyEaKuifl5dbGifoEC8JWLNlgZAn1QlQparU3g89iOAEIV9O5X4mowltiRkUdwizMip4x6HSs_rVyZbH5zRuLMxIq4byF9axGJg/s1600/PUTIN.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="843" data-original-width="1398" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs1pF3_B33pchEUvlnyq2JKBZSIyXZngDYmw2eQJCRTyEaKuifl5dbGifoEC8JWLNlgZAn1QlQparU3g89iOAEIV9O5X4mowltiRkUdwizMip4x6HSs_rVyZbH5zRuLMxIq4byF9axGJg/s640/PUTIN.webp" width="640" /></a></div> <br />Σε αντίθεση με την τουρκική διπλωματία -μετά τις δηλώσεις του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ότι είναι τεχνικές οι διαφωνίες με τη Μόσχα αναφορικά με τη Λιβύη- η Ρωσία μοιάζει να χαμηλώνει κάπως τους τόνους, παρά το γεγονός ότι αναβλήθηκε η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών.<br /><br />Όπως ανέφερε ο ανταποκριτής του Έθνους και του Open Θανάσης Αυγερινός, η ρωσική υπομονή μοιάζει να εξαντλείται μετά τα τουρκικά ήξεις αφήξεις, αλλά και έπειτα από την πρόσκληση των Ευρωπαίων στις ΗΠΑ να εμπλακούν πιο ενεργά στη διευθέτηση των προβλημάτων της Λιβύης.<br /><br />Με λίγα λόγια, δεν αφήνουν οι Ρώσοι τη Λιβύη σε στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Ταγίπ Ερντογάν, θεωρώντας ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ της Μόσχας και της Άγκυρας, καθώς η Ρωσία φαίνεται να μη θέλει να εγκαταλείψει πλήρως τον υποχωρούντα Χαλίφα Χαφτάρ. Επίσης, δεν θέλει να επιτρέψει την περαιτέρω προέλαση των δυνάμεων του Σάρατζ και προπαντός την απώλεια της Σύρτης.<br /><br />Επομένως, όλο αυτό, σύμφωνα με τον Θανάση Αυγερινό, μοιάζει σαν ένα μήνυμα της ρωσικής διπλωματίας προς την Άγκυρα ότι δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει από τα συμφέροντά της στη Λιβύη και στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι, και σε άλλο ένα επίπεδο, φαίνεται πως οι συμφωνίες της Αγκύρας και της Ρωσίας, δεν πηγαίνουν καθόλου καλά.<br />Θέλει μόνιμη παρουσία στη αν. Μεσόγειο ο Ερντογάν<br /><br />Η Τουρκία και η κυβέρνηση εθνικής ενότητας της Λιβύης συζητούν πιθανή χρήση δύο στρατιωτικών βάσεων της χώρας της βόρειας Αφρικής, δήλωσε τουρκική πηγή, βάζοντας τα θεμέλιας για διαρκή τουρκική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Δεν έχουν ληφθεί τελικές αποφάσεις για πιθανή χρήση από τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις της ναυτικής βάσης της Μισράτα και της αεροπορικής βάσης της Αλ-Οουατίγια, η οποία ανακατελήφθη πρόσφατα από τις δυνάμεις της υποστηριζόμενης από την Αγκυρα κυβέρνησης εθνικής ενότητας.<br /><br />Οι δυνάμεις της κυβέρνησης της Τρίπολης του Σάρατζ οδήγησαν σε υποχώρηση τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό του Χαλίφα Χάφταρ, που υποστηρίζεται από την Ρωσία, την Γαλλία, την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τις τελευταίες εβδομάδες και ανακατέλαβαν σειρά θέσεων.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι είναι πιθανόν να επεκτείνει στην συνεργασία της με την Λιβύη με νέες συμφωνίες στους τομείς της ενέργειας και των κατασκευών όταν θα τελειώσει η σύρραξη.<br /><br />«Η χρήση της Αλ-Ουατίγια από την Τουρκία… βρίσκεται στην ατζέντα», δήλωσε η μη κατονομαζόμενη πηγή. «Είναι επίσης πιθανόν ότι η ναυτική βάση της Μισράτα θα χρησιμοποιείται από την Τουρκία».<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι συμβαίνει με τον Πούτιν και τον Ερντογάν: Κόντρα για βάσεις και πετρελαιοπηγές στη Λιβύη;

Σε αντίθεση με την τουρκική διπλωματία -μετά τις δηλώσεις του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ότι είναι τεχνικές οι διαφωνίες με τη Μόσχα αναφορικά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία μπορεί να εκμεταλλευθει την “ακυβερνησία” στην Αμερική: Όπως έκανε ο Ετσεβίτ το 1974…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZisFdMctZjMQYzWveMXBC0dgtE8x74HOMbFqWDPYq9iuBRog2pHYeV9YTNS4jV418258wZ8aAtbaPwSi3vokVr4r9zKvh8ZxwCaDquXIvJLuNes6PjmBsxh1bvcIQrCwPK1A-i6eZL3Q/s1600/TRUMP-WHITE-HOUSE.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1023" data-original-width="1536" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZisFdMctZjMQYzWveMXBC0dgtE8x74HOMbFqWDPYq9iuBRog2pHYeV9YTNS4jV418258wZ8aAtbaPwSi3vokVr4r9zKvh8ZxwCaDquXIvJLuNes6PjmBsxh1bvcIQrCwPK1A-i6eZL3Q/s640/TRUMP-WHITE-HOUSE.webp" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br /> Μετά τη βίαιη αντίδραση του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ στις διαδηλώσεις με αφορμή τη δολοφονία του Αφροαμερικανού, Τζορτζ Φλόιντ, όλο και περισσότερο αναπτύσσεται ένας σοβαρός σκεπτικισμός για την πορεία της Αμερικής μέχρι τις προεδρικές εκλογές.<br /> <br /> Όχι μόνο για την εκλογή του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και για το γεγονός ότι παρατηρείται μία «ακυβερνησία», αφού ο κ. Τραμπ ασχολείται περισσότερο με το Twitter, παρά με την διακυβέρνηση της χώρας. Ξοδεύει όλη του την ενέργεια στην προεκλογική εκστρατεία και σε επιθέσεις εναντίον των αντιπάλων του. Όχι ότι αυτοί δεν τον κτυπούν αλύπητα…<br /> <br /> Οι παλαιότεροι ομιλούν όλο και περισσότερο για το Γουότεργκεϊτ, για τις μέρες, δηλαδή, πριν από την παραίτηση του τότε προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, όταν έκανε κουμάντο στη χώρα ο Χένρι Κίσιγκερ. Όπως είναι γνωστό θύμα εκείνης της ακυβερνησίας ήταν και η Κύπρος, αν και το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή ήταν προσχεδιασμένα από τον τότε “μάγο” της αμερικανικής διπλωματίας σε συνεργασία με την προδοτική ελληνική χούντα, ο οποίος έλυνε και έδενε στην Ουάσιγκτον.<br /> Προκαλεί μεγάλη ανησυχία αυτή η κουβέντα που ξεκίνησε ως «διαρροή» απ’ όλο, θα έλεγα, το πολιτικό φάσμα, ότι δηλαδή η προεδρική εκλογή θα αμφισβητηθεί. Και είναι απορίας άξιο ότι και ο σημερινός Πρόεδρος, που ελέγχει τις εξουσίες, λίγο-πολύ, ομιλεί για τη πιθανότητα νοθείας από τους …Δημοκρατικούς.<br /> <br /> Το πως θα γίνει αυτό, δεν μας το λέει, αν και το συνδέει με την επιστολική ψήφο. Οι συνεργάτες του εκφράζουν φόβους ότι αν οι πολίτες αποφασίσουν να ψηφίσουν από τα σπίτια τους, ο μεγάλος χαμένος θα είναι ο κ. Τραμπ. Αυτό ισχύει και ανάποδα, όμως.<br /> <br /> Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι αδύνατο να γίνει νοθεία με τις ψήφους των Αμερικανών που θα ψηφίσουν από το εξωτερικό (και από το εσωτερικό λόγω της πανδημίας του κορωναϊού) στέλνοντας τις ψήφους τους με το ταχυδρομείο. Και θεωρούν ότι ο κ. Τραμπ αναζητεί δικαιολογίες, στην περίπτωση που ηττηθεί στις εκλογές, για να μην εγκαταλείψει το Λευκό Οίκο.<br /> <br /> Η δήλωση του αντιπάλου του, Τζο Μπάιντεν την περασμένη Πέμπτη, ότι ο σημερινός πρόεδρος θα κλέψει τις εκλογές διαπέρασε τους πολίτες σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Διότι είναι άλλο να είσαι δέκτης διαρροής και άλλο να ακούς το ίδιο πράγμα δημόσια και επίσημα.<br /> <br /> «Αυτός ο πρόεδρος πρόκειται να προσπαθήσει να κλέψει αυτές τις εκλογές», τόνισε. «Αυτή είναι η μεγαλύτερη μου ανησυχία».<br /> <br /> Όποιος παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τον προεκλογικό αγώνα, έχει αυτή την περίεργη αίσθηση ότι ο κ. Τραμπ επιθυμεί πάση θυσία να κρατήσει την προεδρία. Και με κάθε τρόπο. Αν εμείς θεωρούμε τον τρόπο παράνομο, όπως στην περίπτωση που δεν αποδεχθεί την ήττα του, ο ίδιος έχει τον τρόπο να περιπλέκει τα πράγματα, και να θεωρεί νόμιμη ακόμα και μία παράνομη πράξη, όπως είναι η άρνηση να υλοποιήσει το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος.<br /> Ο κ. Μπάιντεν, με ψυχρότητα που απαιτούν οι περιστάσεις είπε ακόμα μία μεγάλη κουβέντα, στο ερώτημα που έχουν εκατομμύρια Αμερικανοί: Και αν αρνηθεί να εγκαταλείψει το Λευκό Οίκο;<br /> <br /> «Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι (οι στρατιώτες) θα τον συνοδεύσουν έξω από τον Λευκό Οίκο», ήταν η απάντησή του.<br /> <br /> Ποιος θα περίμενε ποτέ να ακούσει μία τέτοια απάντηση από πολιτικό της πιο ισχυρής χώρας του πλανήτη. Λευκός Οίκος, στρατιώτες… Και άρματα μάχης στους δρόμους; Αλλά, θα είναι προφανώς για να προστατευθεί η Αμερικανική Δημοκρατία…<br /> <br /> Έχω την αίσθηση ότι στην Αμερική θα τα δούμε όλα. Φανταστείτε σε ποιο έσχατο σημείο έφτασαν. Έκαναν …παρατήρηση στην υπερδύναμη για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Μόσχα και το Πεκίνο, αλλά και ο μεγάλος «προστάτης» της Δημοκρατίας, Ταγίπ Ερντογάν. Και ας μην ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί είναι αυταρχικοί ηγέτες, στους οποίους θέλει να μοιάσει ο κ. Τραμπ. Ας μην έχουμε αμφιβολία.<br /> Η αντίδραση του στην πιθανή ήττα, είναι θέμα ευρύτερης συζήτησης, που θυμίζει και την προεκλογική εκστρατεία του 2016. Αρκετοί σοβαροί άνθρωποι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η Μόσχα έδωσε το προεδρικό έπαθλο στον κ. Τραμπ. Υπάρχουν και άλλοι που υποστηρίζουν ότι δεν κέρδισε ο σημερινός πρόεδρος αλλά έχασε η κ. Χίλαρι Κλίντον. Πιστεύω πως είναι ένα «μείγμα» και των δύο τοποθετήσεων.<br /> <br /> Ο δρόμος προς τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές θα είναι σίγουρα «κόλαση». Στην Ελλάδα και στην Κύπρο πρέπει να είμαστε προσεκτικοί διότι ο Ερντογάν θα εκμεταλλευθεί αυτή την «ακυβερνησία» στην Αμερική. Και με δεδομένη τη σχέση του με τον κ. Τραμπ, τον οποίο φαίνεται να πείθει, μέχρι της στιγμής, για τα «δίκαια» της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, μπορεί να επιχειρήσει το αδιανόητο…<br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Τουρκία μπορεί να εκμεταλλευθει την “ακυβερνησία” στην Αμερική: Όπως έκανε ο Ετσεβίτ το 1974…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Μετά τη βίαιη αντίδραση του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ στις διαδηλώσεις με αφορμή τη δολοφονία του Αφροαμερικα...

Διαβάστε την συνέχεια

Σπάζοντας την τουρκική επιχείρηση περικύκλωσης: Μόνο έτσι αποφεύγονται τα χειρότερα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0YPmcm4w6DkYYe6lUt_YfFQs8UczOrY_QhOfv6ceaxCQQ-YVZQpT7atiGcsD-jSGB2jFhPt-aB7hFXd1XHHcs4lfdv_glPYgugBI9Jk6QupE0shpSs_0EUi0qntsE8ZzlNXtDotY5Z7k/s1600/3368777451.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="1024" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0YPmcm4w6DkYYe6lUt_YfFQs8UczOrY_QhOfv6ceaxCQQ-YVZQpT7atiGcsD-jSGB2jFhPt-aB7hFXd1XHHcs4lfdv_glPYgugBI9Jk6QupE0shpSs_0EUi0qntsE8ZzlNXtDotY5Z7k/s640/3368777451.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ<br /> Η Τουρκία επιχειρεί στην περικύκλωση του ελληνισμού, πολιτικά-νομικά αλλά και στρατιωτικά. Το γνωστό μνημόνιο με το καθεστώς της Τρίπολης, που ενεργεί ως προτεκτοράτο της Άγκυρας, αλλά και η στρατιωτική συμφωνία με την Αλβανία, το κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, η εδραίωσή της στη Συρία, συμπληρώνουν σχεδόν την πλήρη περικύκλωση. Σημειώνεται συναφώς ότι με τη συμφωνία Τουρκίας-Αλβανίας, τουρκικά πολεμικά πλοία θα μπορούν να ελλιμενίζονται στη ναυτική βάση του Αυλώνα στη νότια Αλβανία.<br /> Μπορεί κανείς, βλέποντας τον χάρτη, να αντιληφθεί πώς κινείται η Άγκυρα, η οποία έχει ως στρατηγικό στόχο να καταστήσει την Ανατολική Μεσόγειο σε τουρκική λίμνη. Θα μπορεί διά της ισχύος, ενδεχομένως και χωρίς κόστος, προβάλλοντας τον φόβο, να επιβάλλει τους σχεδιασμούς της.<br /> <br /> Είναι προφανές ότι η Τουρκία διαμορφώνει έναν κύκλο γύρω από την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Λιβύη και το Ισραήλ. Μεταξύ των στρατηγικών στόχων της κατοχικής Τουρκίας είναι, σύμφωνα με τον Γ. Χαραλαμπίδη (Σημερινή, 14.6.2020), η δημιουργία αεροναυτικής Βάσης κοντά στον κόλπο της Σύρτης για να εδραιωθεί και στη Βόρειο Αφρική και στα νότια της Κρήτης. Βάσεις έχει ήδη στο Κατάρ και στη Σομαλία.<br /> <br /> Η στρατηγική της περικύκλωσης εφαρμόζεται βαθμηδόν. Προσπαθεί να ελέγξει αυτές τις χώρες ή να αυξήσει την επιρροή της σε αυτές. Ένα από τα εργαλεία είναι να δημιουργεί και εσωτερικά προβλήματα, προκαλώντας αποσταθεροποίηση, με επιδίωξη την αποδυνάμωσή τους (π.χ. η ενίσχυση των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο).<br /> <br /> Σχηματικά αλλά και ουσιαστικά ο σχεδιασμός αυτός, εάν δεν αποτραπεί, θα δημιουργήσει έναν ντε φάκτο έλεγχο της περιοχής.<br /> Αθήνα και Λευκωσία βρίσκονται ενώπιον μιας πιεστικής, ασφυκτικής κατάστασης, που επιχειρεί να επιβάλει η Άγκυρα. Η Κυπριακή Δημοκρατία αυτό το αντιλαμβάνεται από το 1974 και εντεύθεν, πιο πιεστικά, ωστόσο, την τελευταία περίοδο στην ΑΟΖ. Η Ελλάδα για χρόνια ήθελε να αποφύγει την πραγματικότητα, είτε υποβαθμίζοντας τον κίνδυνο είτε αλληθωρίζοντας. Τώρα, όμως, που ο κίνδυνος είναι πλέον ορατός και πλησιάζει, προφανώς και η Αθήνα σπεύδει για να τον αντιμετωπίσει.<br /> <br /> Οι τακτικισμοί προφανώς και δεν θα αντέξουν στην πίεση των εξελίξεων, που αναμένεται να είναι ραγδαίες. Ελλάδα και Κύπρος δεν έχουν τα περιθώρια για κατευναστικές κινήσεις. Απειλείται η κυριαρχία τους και η όποια υποβάθμιση των τουρκικών ενεργειών θα αποβεί μοιραία κίνηση. Ούτε τα παρακάλια δεν αποδίδουν.<br /> <br /> Πολλοί διερωτούνται τι πρέπει να γίνει. Κάποιοι θέτουν το ερώτημα τούτο επειδή πραγματικά αναζητούν διέξοδο από τις ασφυκτικές πιέσεις της Άγκυρας. Άλλοι το θέτουν για να καταλήξουν στην πεπατημένη πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το «να τα βρούμε» με την Τουρκία. Πώς; Προσφέροντας «γην και ύδωρ» για να «γλυτώσουμε» από τον τουρκικό πονοκέφαλο. Αυτό, βέβαια, δεν θα γίνει καθώς ο πονοκέφαλος θα εξελιχθεί σε… εγκεφαλικό.<br /> <br /> Αυτό που προέχει είναι όπως γίνουν κινήσεις σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, ώστε να περιοριστούν οι ενέργειες της Άγκυρας. Εργαλεία υπάρχουν σε όλα αυτά τα πεδία. Εάν ενεργοποιηθούν θα αποτραπούν τα χειρότερα. Το γεγονός ότι η Άγκυρα παρενοχλεί κι άλλες χώρες αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για μεγαλύτερη αντίδραση. Σημειώνεται πως την περασμένη εβδομάδα τουρκική φρεγάτα «λόκαρε» γαλλικό πολεμικό σκάφος, όταν στα πλαίσια ελέγχου πλησίασε ύποπτο πλοίο, που κατευθυνόταν στη Λιβύη. Με πολλή καθυστέρηση και αφού το γαλλικό πολεμικό αποχώρησε, αντέδρασε το Παρίσι διά του Προέδρου Μακρόν. Στην εξίσωση ενδέχεται να μπει και η ματαίωση της επίσκεψης στην Κωνσταντινούπολη των ΥΠΕΞ και ΥΠΑΜ της Ρωσίας. Όλα αυτά μπορεί να μην σημαίνουν τίποτε, ενδέχεται, ωστόσο, να προσφέρουν δυνατότητες για ισχυροποίηση του αντιτουρκικού μπλοκ. Κάθε δυνατότητα αξιοποιείται, όπως και κάθε ευκαιρία.<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σπάζοντας την τουρκική επιχείρηση περικύκλωσης: Μόνο έτσι αποφεύγονται τα χειρότερα

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Η Τουρκία επιχειρεί στην περικύκλωση του ελληνισμού, πολιτικά-νομικά αλλά και στρατιωτικά. Το γνωστό μνημόνιο με το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι υπέρτατες ανοησίες, οι βαριές υπογραφές και η προφανής έλλειψη “κουλτούρας” εθνικής ασφάλειας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz7B0g4oCBw-dR01JEeYAIbNo1QTDRG5zGJ1qN2rFdXimAd7K3fOXrVKbSbopfS9hIfD7Fe5HhVVOQarB0zOtF1J06n3HdTgQ22Ynw0N7LHUTJNs3n1s4pBkQpbKK1jEZKwFoXmls2DA8/s1600/yetha-panagiotopoulos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="220" data-original-width="400" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz7B0g4oCBw-dR01JEeYAIbNo1QTDRG5zGJ1qN2rFdXimAd7K3fOXrVKbSbopfS9hIfD7Fe5HhVVOQarB0zOtF1J06n3HdTgQ22Ynw0N7LHUTJNs3n1s4pBkQpbKK1jEZKwFoXmls2DA8/s640/yetha-panagiotopoulos.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Όταν συζητάς για τα ελληνοτουρκικά, ξέρεις ότι στην Ελλάδα σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί αν διεξαχθεί. Κι αυτό διότι επικρατεί μια ψεύτικη διχοτομική γραμμή. Αυτή των “περιστεριών”, αυτών που δηλώνουν -και δεν έχουμε κανέναν λόγο να το αμφισβητήσουμε- ειρηνόφιλοι και τα “γεράκια”, τους οποίους εξίσου απλουστευτικά τους τσουβαλιάζουμε όλους μαζί, αποκαλώντας τους πολεμοκάπηλους, πατριδοκάπηλους, εθνικιστές, ρατσιστές και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή του καθενός.<br /> <br /> Σχολιάζει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ<br /> <br /> Είναι οπό εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να πείσεις τη μία πλευρά ότι υπάρχουν “περιστέρια” που δεν αξίζουν όρους όπως ενδοτικός, φιλότουρκος και άλλα τοιαύτα, όπως και αντιστοίχως, ότι η άλλη πλευρά δεν αποκλείει ως θέση αρχής τον συμβιβασμό, τη συνδιαλλαγή, τη διαπραγμάτευση κ.λπ.<br /> <br /> Το πρόβλημα εστιάζεται στην αδυναμία να συνεννοηθούμε μεταξύ μας ακόμα και για πολύ απλά πράγματα τα οποία θεωρούνται λίγο πολύ αυτονόητα αλλού. Είναι αδύνατο στην Ελλάδα να πείσεις κάποιους ότι το εννοείς, όταν υποστηρίζεις ότι η πλέον φιλειρηνική πολιτική όταν έχεις αντίπαλο χωρίς εμφανή όρια στις διεκδικήσεις του είναι η συνεπής και αξιόπιστη άρνηση των στόχων του, διά της αποκαλούμενης “αποτροπής”.<br /> <br /> Ότι μοναδικός τρόπος να τον πείσεις εμπράκτως ότι θα πρέπει αν ακολουθήσει τις διεθνώς αποδεκτές – νόμιμες μεθόδους επίλυσης των όποιων διαφορών (σ.σ. παρότι στην περίπτωση των Τούρκων σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα είναι η ευθεία και γενικευμένη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας), είναι το να μην “του βγαίνει ο λογαριασμός” όταν επιχειρεί στρατιωτικό καταναγκασμό.<br /> <br /> Θέλει δυο το τανγκό… Χίτλερ και Τσάμπερλεν δεν ταίριαζαν<br /> Αυτό διατηρεί την ειρήνη. Πάντα τη διατηρούσε στο διάβα των αιώνων. Αλλιώς θα έπρεπε να την επιθυμούν όλες οι πλευρές μιας διαμάχης. Μόνο έτσι μπορούσε να βρεθεί μια ειρηνική λύση. Ένα πάρε-δώσε με νόημα για την εξεύρεση ενός σημείου ισορροπίας. Και όσα έχανες υποχωρώντας τα κέρδιζες από το “μέρισμα της ειρήνης” και ό,τι αυτό συνεπάγεται! Θεωρητικά τουλάχιστον.<br /> <br /> Αυτό όμως δεν περπάτησε όταν επιχειρήθηκε με τον Αδόλφο Χίτλερ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διότι αφενός οι Ναζί δεν είχαν περιορισμένες επιδιώξεις και αφετέρου η συμφωνία του Βρετανού Τσάμπερλεν με τον Χίτλερ, δεν ερμηνεύθηκε ως φιλειρηνική διάθεση του αντιπάλου, αλλά ως αδυναμία.<br /> <br /> Με αποτέλεσμα να οξύνει την επιθετικότητά του και αν τον γεμίσει αυτοπεποίθηση… και τον πλανήτη με εκατομμύρια νεκρούς, στους οποίους όλοι ομνύουν και δεσμεύονται να μην το αφήσουν να ξανασυμβεί. Ποια η διαφορά αν η λογική αυτή εφαρμόζεται σε παγκόσμιο ή σε περιφερειακό επίπεδο.<br /> <br /> Χίτλερ από τη μία Ερντογάν από την άλλη… ζωτικό χώρο έψαχνε ο ένας, ζωτικό χώρο και ο άλλος… το στράτευμα χρησιμοποίησε ο ένας, το στράτευμα χρησιμοποιεί και ο άλλος. Κούρδοι, Συρία, Λιβύη, ως συνέχεια σαφέστατων δηλώσεων περί ανασύστασης του “οθωμανικού μεγαλείου“. Κι εμείς πιστεύουμε ότι ακόμα κι αν χαρίζαμε το Καστελόριζο, το θηρίο θα ηρεμούσε…<br /> <br /> Στην περίπτωση με την Τουρκία, όποιος υποστηρίζει οτιδήποτε το αντίθετο, ας βγει ευθαρσώς και να πει. Ποιες κατά τη γνώμη του είναι οι υποχωρήσεις – παραχωρήσεις θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να κερδίσει την ειρήνη. Οριστικά. Όχι να επανέλθει ο Τούρκος ζητώντας και κάτι καινούργιο μόλις κατοχυρώσει τα ανταλλάγματα…<br /> <br /> Στη γνωστή εφημερίδα “Καθημερινή”, ένας επίσης γνωστός και καταξιωμένος δημοσιογράφος – αρθρογράφος, <a href="https://www.kathimerini.gr/1082615/opinion/epikairothta/politikh/to-kostos-toy-ma3imalismoy">ο επονομαζόμενος και “Φαληρεύς” έγραψε ένα άρθρο για τα ελληνοτουρκικά</a>, στο οποίο λίγο πολύ αποφαίνεται ότι ο λόγος μη δικαστικής επίλυσης των διαφορών με την Τουρκία, είναι ο μαξιμαλισμός της ελληνικής θέσης για το Καστελόριζο!<br /> <br /> Το σοκ διαβάζοντας τη θέση αυτή ήταν πραγματικά μεγάλο, εξ ου και η ανάγκη του DP να γράψει δυο κουβέντες, χωρίς φυσικά να αμφισβητεί την πορεία του συναδέλφου στον χώρο της δημοσιογραφίας, στον οποίο έχει χαράξει την πολυετή πετυχημένη του πορεία. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο οι απαιτήσεις μας θα ήταν σαφώς περισσότερες…<br /> <br /> Επαναλαμβάνοντας στους φίλους μας ότι αξίζει να διαβάσουν το άρθρο στην πηγή για να διαμορφώσουν ιδίαν αντίληψη, αποφασίσαμε απλά να απομονώσουμε δύο σημεία στο άρθρο τα οποία μας σόκαραν περισσότερο. Κυριολεκτικά, δεν αποτελεί υπερβολή η χρήση της λέξης.<br /> <br /> Η Τουρκία “καταργεί” δικαιώματα, στην Ελλάδα… χρεώνουν μαξιμαλισμό<br /> Στο πρώτο αναφερθήκαμε ήδη: “…ο βασικός λόγος που μας εμποδίζει να διευθετήσουμε δικαστικά, στη Χάγη, τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως προς τις θαλάσσιες ζώνες, είναι ο μαξιμαλισμός της θέσης μας για το Καστελλόριζο”.<br /> <br /> Τι να πρωτοπείς… Ότι βλέπει ελληνικό μαξιμαλισμό ξεχνώντας να αναφέρει την πιο ακραία και καταφανώς παράνομη θέση, σύμφωνα και με τους πλέον ακραιφνείς υποστηρικτές της Τουρκίας, ότι τα νησιά σε αυτή τη γωνιά της υδρογείου ΔΕΝ δικαιούνται θαλασσίων ζωνών πλην των έξι ναυτικών μιλίων. Έξι, ούτε καν 12 που επιτρέπει με σαφήνεια το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Αυτός ο μαξιμαλισμός πού πήγε;<br /> <br /> <div> Το ερώτημα προς τον αγαπητό συνάδελφο είναι εξαιρετικά απλό, Μήπως η τοποθέτησή του πάσχει από μια θεμελιώδη αντίφαση; Εάν έχεις από τουρκικής πλευράς να αντιμετωπίσεις τον απόλυτο -και ταυτόχρονα παράνομο- μαξιμαλισμό που περιγράφτηκε προηγουμένως και από ελληνικής περικόψεις μονομερώς τη διεκδίκηση, για χάρη της μετριοπάθειας, για ποιον λόγο να συνεχίζεις να επιθυμείς προσφυγή σε διεθνή δικαιοδοτικό μηχανισμό επίλυσης της διαφοράς;<br /> <br /> Για να εξισορροπήσει τον τουρκικό μαξιμαλισμό αναγκάζεται η Ελλάδα να υιοθετήσει τη δική της μαξιμαλιστική θέση, η οποία μάλιστα δεν είναι παράνομη στο διεθνές δίκαιο. Τα νησιά δικαιούνται θαλασσίων ζωνών όπως οι ηπειρωτικές περιοχές, άρα ο ελληνικός “μαξιμαλισμός” τυγχάνει να παραμένει εντός της διεθνούς νομιμότητας! Και δεν αποκλείει απολύτως τίποτα!<br /> <br /> Η ελληνική πλευρά ουδέποτε επιτέθηκε στον “κανόνα της αναλογικότητας”, τον οποίο ένα διεθνές δικαστήριο επίσης συνυπολογίζει για να καθορίσει την επήρεια των θαλασσίων ζωνών μιας νήσου επί των δικαιωμάτων της υπερκείμενης ηπειρωτικής ακτής.<br /> <br /> Όμως, εάν συμφωνεί να παραπέμψει το θέμα στην κρίση ενός διεθνούς δικαιοδοτικού οργάνου, θα ήταν επιεικώς ανόητο να προκαταλάβει την κρίση του και μάλιστα με τρόπο δυσμενή προς τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα!<br /> <br /> Εάν η Τουρκία απέφευγε τον μαξιμαλισμό για τις νήσους με την καθ’ ολοκληρία απόρριψη του κατοχυρωμένου από το διεθνές δίκαιο δικαιώματός τους σε θαλάσσιες ζώνες, ναι, θα υπήρχε περιθώριο συζήτησης ανάμεσα στις δυο πλευρές για διμερή συζήτηση γύρω από το θέμα της επήρειας. Άρα, δεν είναι ο ελληνικός μαξιμαλισμός που εξουδετερώνει τη δυνατότητα διμερούς διαβούλευσης με οποιοδήποτε περιεχόμενο.<br /> <br /> Εάν ο διαπρεπής αρθρογράφος εννοεί ότι θα πρέπει η Ελλάδα μονομερώς να παραιτηθεί από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και με βάση αυτό το όποιο διεθνές δικαστήριο να επιχειρήσει να οριοθετήσει θαλάσσιες ζώνες, ας το υποστηρίξει ανοικτά. Είναι μία θέση κι ας μην μας βρίσκει εμάς σύμφωνους.<br /> <br /> Ο αρθρογράφος, επίσης, δείχνει να μην κατανοεί τη λειτουργία της απαιτούμενης πρότερης συνεννόησης ανάμεσα στις δυο χώρες για την υπογραφή συνυποσχετικού, βάσει του οποίου θα ζητήσουν από ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο να επιλύσει τη διαφορά.<br /> <br /> Κι αν η Τουρκία πει ναι στο δικαστήριο και σου φέρει…<br /> Με τις θέσεις που έχει υιοθετήσει η Τουρκία, δείχνει πως δεν πρόκειται να επιδιώξει δικαστική επίλυση ειδικά για το Καστελόριζο. Πολύ απλά, τορπιλίζει αυτή την προοπτική.<br /> <br /> Αν θα ξεκινούσε τη διαδικασία, αυτό θα το έκανε για μια συνολική επίλυση του προβλήματος της οριοθέτησης με την Ελλάδα. Σε αυτό ο ιδεαλιστής, καλοπροαίρετος, ειρηνόφιλος, αλλά αδαής, θα απαντούσε ενστικτωδώς “καλώς να έρθει” μια τέτοια εξέλιξη.<br /> <br /> Το πρόβλημα είναι ότι για να σου χαράξει ένα δικαστήριο θαλάσσιες ζώνες, θα πρέπει οι δυο πλευρές να συμφωνήσουν στον χάρτη επί του οποίου θα γίνει η οριοθέτηση. Θεωρούμε αδύνατο δημοσιογράφοι τέτοιας εμπειρίας να μην αντιλαμβάνονται ότι σε αυτό το στάδιο η Τουρκία θα πετύχει αυτό που πάντα επεδίωκε.<br /> <br /> Στις διεκδικήσεις της απέναντι στην Ελλάδα είναι γνωστό ότι εντάσσονται και κατοικημένα ελληνικά νησιά, τα οποία θα συμπεριλαμβάνονται στον χάρτη που θα καταθέσει. Αλήθεια αγαπητέ “Φαληρέα” εσύ προσωπικά, όχι η όποια κυβέρνηση, θα δεχόσουν να αποδεχθεί η χώρα μας την υποβολή προς κρίση σε ένα δικαστήριο, για το αν ένα ή περισσότερα από τα κατοικημένα ελληνικά νησιά που διεκδικεί η Τουρκία, της ανήκουν ή όχι;<br /> <br /> Ας μην πάμε πιο μακριά. Ας ολοκληρώσουμε αυτό τον σχολιασμό με ένα δεύτερο εντυπωσιακό σημείο στο άρθρο του όπου μπλέκει τα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας με την εθνική πολιτική και την αποτρεπτική ρητορική που υιοθετεί κάθε κράτος της ανθρωπότητας που αντιμετωπίζει εξωτερική απειλή!<br /> <br /> Όταν πρέπει να εξηγείς και τα παγκοσμίως αυτονόητα<br /> Μπλέκει με την εσωτερική πολιτική καμαρίλα ενός κόμματος τη δήλωση του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Διακόπουλου και του υπουργού Εθνικής Άμυνας Παναγιωτόπουλου περί της ετοιμότητας να αντιμετωπιστεί ενδεχόμενη έμπρακτη εκδήλωση τουρκικού αναθεωρητισμού, ακόμα και με στρατιωτικά μέσα! Ασύλληπτο “φάουλ” από όπου κι αν το κοιτάξει κανείς.<br /> <br /> Μέμφεται τον ΥΕΘΑ για μια τόσο αυτονόητη δήλωση, την οποία εάν δεν έκανε θα είχε ο ίδιος υπονομεύσει τον ρόλο του! Δηλαδή, ο αγαπητός “Φαληρεύς” πιστεύει ότι η σωστή απάντηση των ΣΕΑ και ΥΕΘΑ θα έπρεπε να μην η προαναφερθείσα, αλλά κάτι του στιλ “ε όχι δα, πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε“!<br /> <br /> Δεν αντιλαμβάνεται δηλαδή το πως οποιαδήποτε άλλη δήλωση από ελληνικής πλευράς, θα ισοδυναμούσε με πρόσκληση προς την Τουρκία να συνεχίσει και να κλιμακώσει τη στρατιωτική πίεση κατά της Ελλάδας, διότι οι… πολιτισμένοι άνθρωποι που κυβερνούν εκεί, φαίνονται έτοιμοι να προσφέρουν στο πιάτο ό,τι επιδιώκει η Άγκυρα.<br /> <br /> Δηλαδή, την απόλυτη νίκη όπως την περιγράφουν οι μεγάλοι και διαχρονικοί δάσκαλοι της στρατηγικής από την αρχαιότητα και εντεύθεν. Να κερδίσει κάποιος αυτό που διεκδικεί, χωρίς να πέσει ντουφεκιά! Μιλάμε έτσι και για την απόλυτη επιτυχία μιας επένδυσης όπως αυτή στις στρατιωτικές ικανότητες ενός κράτους.<br /> <br /> Αντιστοίχως, για την πλευρά που θα έχει προσφέρει στο πιάτο τη διεκδίκηση, μένει η απορία, για ποιον λόγο ξόδεψε δισεκατομμύρια για να οικοδομήσει στρατιωτική, της οποίας δεν αντιλαμβάνεται όχι την αμυντική, αλλά ούτε καν την πολιτική χρήση!<br /> <br /> Με απλά λόγια και πάντα κατά την υποκειμενική μας άποψη, το άρθρο που θα διαβάσετε ακολουθώντας τον ενεργό σύνδεσμο, ξεπερνά κάθε όριο αφέλειας και φλερτάρει επικίνδυνα με αυτά της ανοησίας. Κι όλα αυτά σε μια εφημερίδα όπως η “Καθημερινή”.<br /> <br /> Με αποτέλεσμα, ο υπογράφων να θεωρούμε πως αδικεί κατάφωρα τον εαυτό του, καθώς όσα αναφέραμε για τη δημοσιογραφική του διαδρομή, δεν γράφτηκαν στο πλαίσιο… αβρότητας, αλλά αποτυπώνουν επακριβώς τις πεποιθήσεις μας.<br /> <br /> Εκτός κι αν στόχος του ήταν κατά βάθος να πλήξει πολιτικά και εν όψει ανασχηματισμού τον ΥΕΘΑ Παναγιωτόπουλο και μάλιστα με ιδιαίτερα άκομψο τρόπο, όπως έδειξε προς το τέλος. Αρνούμαστε βέβαια να πιστέψουμε ότι συνάδελφοι τέτοιας εμπειρίας ασχολούνται με το πολιτικό ρεπορτάζ πάνω στην πλάτη της εθνικής άμυνας, την πιο δύσκολη ώρα.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι υπέρτατες ανοησίες, οι βαριές υπογραφές και η προφανής έλλειψη “κουλτούρας” εθνικής ασφάλειας

Όταν συζητάς για τα ελληνοτουρκικά, ξέρεις ότι στην Ελλάδα σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί αν διεξαχθεί. Κι αυτό διότι επικρατεί μια ψεύτικη δ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΟΖ Ελλάδος- Ιταλίας: Επήρεια και Διαρρυθμίσεις- Ποια είναι η πραγματικότητα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBzLyBL_CVXaGfCpFiiRimaGNWjGg5Q5L5l9GFTqaTiwVdgCgO1rNsi9IUaDTGBOAmhzrjwtSX-5s-p4qLAVkSjBOimjljEf7oREgraP645Ou9FTigyKvuDYyneWSGszD0Ob0VtB5Wgrk/s1600/35895415223.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBzLyBL_CVXaGfCpFiiRimaGNWjGg5Q5L5l9GFTqaTiwVdgCgO1rNsi9IUaDTGBOAmhzrjwtSX-5s-p4qLAVkSjBOimjljEf7oREgraP645Ou9FTigyKvuDYyneWSGszD0Ob0VtB5Wgrk/s640/35895415223.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κωνσταντίνος Γκίνης*</b><br /> Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας οριοθετήσεως της ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδος και την Ιταλίας, την 9 Ιουνίου 2019, στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου που αναπτύχθηκε γύρω από αυτή, ήλθε η «αποκάλυψη» ότι η Ελλάδα έχει αποδεχθεί μειωμένη επήρεια των νήσων στον υπολογισμό των θαλασσίων ζωνών. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα δεν έχει αποδεχθεί τέτοια πρόβλεψη, καθώς έρχεται και σε αντίθεση με την πάγια πολιτική της επί του ζητήματος. <br /> <br /> Όλα ξεκίνησαν κάποιες ημέρες πριν, όταν αναφέρθηκαν ποσοστά μειωμένης επήρειας, από τα Διαπόντια νησιά (80%) και τις Στροφάδες (32%). Έγινε αναγωγή και προβολή των επιπτώσεων στο χώρο του Αιγαίου και ειδικά στην περιοχή του Καστελόριζου. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, αναπαράγωντας ουσιαστικά στοιχεία της εγχώριας δημόσιας αντιπαράθεσης, δήλωσε ότι η Συμφωνία «αποδεικνύει την εγκυρότητα των επιχειρημάτων της Άγκυρας σχετικά με τις θαλάσσιες συμφωνίες».<br /> <br /> Κάνοντας όμως μια βαθύτερη ανάλυση αυτού του φλέγοντος εθνικού ζητήματος, θα επιχειρήσουμε τον εντοπισμό των επισήμων εγγράφων με βάση τα οποία, η Ελλάδα, στην πραγματικότητα, δεν έχει αποδεχθεί ως αρχή τη μειωμένη επήρεια. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει τίποτα πιο αξιόπιστο από την ίδια τη Συμφωνία οριοθετήσεως της ΑΟΖ. Σύμφωνα με αυτή (προοίμιο, άρθρο 1), οι δύο Χώρες αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν και για την ΑΟΖ, την γραμμή οριοθετήσεως της υφαλοκρηπίδος, παραπέμποντας στην αντίστοιχη Συμφωνία της 24 Μαΐου 1977.<br /> <br /> Η Συμφωνία του 1977 (Ν.786/78, ΦΕΚ Α΄101/78), προβλέπει στο προοίμιο ότι: «…τα συμβαλλόμενα Μέρη [έχουν] αποφασίσει να χαράξουν την διαχωριστικήν γραμμήν… της υφαλοκρηπίδος… επί τη βάσει της αρχής της μέσης γραμμής …». Ακολούθως η Συμφωνία του 1977, προσδιορίζει ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ζωνών της υφαλοκρηπίδος θα καθορισθεί με εφαρμογή της «… αρχής της μέσης γραμμής … λαμβανομένων υπ’ όψιν των συμφωνηθεισών αμοιβαίων μικρών διαρρυθμίσεων …» (άρθρο 1).<br /> <br /> Άρα από τις δύο Συμφωνίες προκύπτει αβίαστα ότι ως αρχή χρησιμοποιήθηκε αυτή της μέσης γραμμής, δηλαδή της πλήρους επήρειας των νήσων, ενώ στη χάραξη ελήφθησαν υπόψη «αμοιβαίες μικρές διαρρυθμίσεις». Δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά σε μειωμένη επήρεια νήσων στη χάραξη των θαλασσίων ζωνών, ακόμη δε περισσότερο σε ποσοστά όπως αυτά που αναφέρονται στο δημόσιο διάλογο. Επομένως δεν τίθεται ζήτημα με βάση αυτές τις Συμφωνίες αποδοχής από την Ελλάδα ως αρχής της μειωμένης επήρειας των νήσων. <br /> <br /> Επίσης γεννάται το ερώτημα, για κάθε νοήμονα άνθρωπο, γιατί ενώ υπήρχαν από το 1977 αυτές οι υποτιθέμενες «υποχωρήσεις» της Ελλάδος, δεν είχαν μέχρι τώρα αναδειχθεί;<br /> <br /> Εμβαθύνοντας στις «αμοιβαίες μικρές διαρρυθμίσεις», βλέπουμε ότι ενώ στα Διαπόντια νησιά και στις Στροφάδες συμφωνήθηκε μικρότερη απόσταση από την ελληνική γραμμή αφετηρίας, σε σχέση με την ιταλική, δηλαδή σε βάρος της Ελλάδος, στην Κεφαλονιά συμφωνήθηκε μεγαλύτερη απόσταση από ελληνικής πλευράς σε σχέση με αυτή της ιταλικής, δηλαδή σε βάρος της Ιταλίας. Το δεύτερο επιμελώς αποκρύπτεται ή ελάχιστα προβάλλεται. Δηλαδή θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι η Κεφαλονιά έχει αυξημένη επήρεια (π.χ. 120% - αυθαίρετο) σε βάρος των ιταλικών ακτών. Επίσης, από τον συνολικό υπολογισμό εκάστης υφαλοκρηπίδος φαίνεται ότι υπάρχει ισορροπία, γεγονός το οποίο και αυτό δεν προβάλλεται αναλόγως. Άρα, οι «αμοιβαίες διαρρυθμίσεις» επηρεάζουν αμφότερες τις Χώρες και εξεταζόμενες συνολικά παράγουν ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα. Η αποσπασματική και επιλεκτική αναφορά σε συγκεκριμένα σημεία και με συζητήσιμα ποσοστά, είναι σαφώς εσφαλμένη και προφανώς ελεγχόμενη. Οι διαρρυθμίσεις είναι αμοιβαίες και πρέπει να εξετάζονται και να αντιμετωπίζονται σε ένα ενιαίο και συνολικό πλαίσιο. <br /> <br /> Κάποιοι θα μπορούσαν να ισχυρισθούν ότι οι «μικρές διαρρυθμίσεις», είναι ένας εύσχημος και συγκεκαλυμμένος τρόπος της «μειωμένης επήρειας». Ευτυχώς για την Ελλάδα τα πράγματα είναι σαφή, καθώς στις διεθνείς συμφωνίες γίνεται ξεκάθαρη αναφορά σε αυτά τα ζητήματα. Θα εξετασθεί για παράδειγμα η Συμφωνία οριοθετήσεως της υφαλοκρηπίδος Ιταλίας – Τυνησίας (1971), στην οποία προβλέπεται ότι θα εφαρμοσθεί η αρχή της μέσης γραμμής με εξαίρεση τις νήσους Λαμπιόνε, Λαμπεντούζα, Λινόζα και Παντελερία (άρθρο 1) και προσδιορίζεται επακριβώς η επήρεια των συγκεκριμένων νήσων, στα 12-13 ναυτικά μίλια (άρθρο 2). Επομένως, η Ιταλία αποδέχθηκε μειωμένη επήρεια για τις συγκεκριμένες νήσους, καταγεγραμένη σαφώς στη Συμφωνία. Ως εκ τούτου αν η Ελλάδα και η Ιταλία είχαν αποδεχθεί μειωμένη ή αυξημένη επήρεια νήσων θα έπρεπε αυτές να είχαν καταγράφει στη σχετική Συμφωνία. Συνεπώς, οι Συμφωνίες Ελλάδος – Ιταλίας, οριοθετήσεως τόσο της υφαλοκρηπίδος όσο και της ΑΟΖ, έστω και εμμέσως δεν υποκρύπτουν αποδοχή μειωμένης επήρειας των νήσων. <br /> <br /> Με βάση τα ανωτέρω, η Ελλάδα έχει σαφώς και μόνο αποδεχθεί την αρχή της μέσης γραμμής, δηλαδή της «πλήρους επήρειας» των νήσων, με «μικρές αμοιβαίες διαρρυθμίσεις» οι οποίες στο τέλος παράγουν ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όσοι συνεχίζουν άκριτα να χρησιμοποιούν τη μειωμένη επήρεια, δυστυχώς κινούνται σε εθνικά επικίνδυνες ατραπούς και ηθελημένα ή αθέλητα, υπονομεύουν τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος. <br /> <br /> <b><i>* Ο Κωνσταντίνος Γκίνης είναι Στρατηγός ε.α., Επίτιμος Α/ΓΕΣ</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΑΟΖ Ελλάδος- Ιταλίας: Επήρεια και Διαρρυθμίσεις- Ποια είναι η πραγματικότητα;

Κωνσταντίνος Γκίνης* Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας οριοθετήσεως της ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδος και την Ιταλίας, την 9 Ιουνίου 2019, στο πλ...

Διαβάστε την συνέχεια