Η ΠΤΗΣΗ ήταν μάλλον το πρώτο μέσο που έκανε σημαία την ανάγκη ενίσχυσης του Πολεμικού μας Ναυτικού. Εδώ και αρκετά χρόνια, τις εποχές που “λεφτά δεν υπάρχουν”, η ΠΤΗΣΗ έκανε παρουσιάσεις όλων των πιθανών λύσεων που αφορούν το ΠΝ, από μεταχειρισμένα πλοία μέχρι και αγορά νέων.
Έχουμε σαν γνώμονα την άποψη του ότι “λεφτά δεν υπάρχουν όταν δεν θέλουμε να δώσουμε”. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, είτε η παρούσα, είτε η προηγούμενη, είτε άλλες πριν από αυτές, όταν χρειαζόταν, έβρισκαν χρήματα. Απλά τα χρήματα αυτά δεν ήταν ποτέ για την Άμυνα, και ποτέ φυσικά για το ΠΝ.
Το ΠΝ έκανε την ανάγκη φιλοτιμία. Αναγκάζεται να βγάζει αποστολές με μειωμένο προσωπικό, ενώ τα πλοία “καταρρέουν’ από την υπερβολική χρήση, αλλά και τις δεκαετίες φθοράς. Το έχουμε ξαναγράψει, και θα το ξαναγράψουμε. Θεωρούμε τα πληρώματα των πλοίων του ΠΝ αφανείς ήρωες, που καταφέρνουν και λειτουργούν πλοία με ηλικία μεγαλύτερη από αυτή του κυβερνήτη τους.
Τώρα, καθώς η αγαπητή μας γειτονική χώρα, είναι έτοιμη να ζητήσει ΑΟΖ μέχρι και με την Ιταλία, ενώ σε λίγο θα δηλώσει πως δεν αναγνωρίζει ΑΟΖ ούτε στην Πελοπόννησο, η μόνη απάντηση που μπορεί να δώσει η Ελλάδα, είναι μέσω ισχυρών Ένοπλων Δυνάμεων. Και ο μόνος τρόπος για να έχεις μια ΑΟΖ, που δεν θα έρχεται η κάθε Τουρκία να διεξάγει παράνομες έρευνες, είναι το Πολεμικό Ναυτικό.
Τώρα, για ποιο ΠΝ συζητάμε; αυτό με τις 3 μη εκσυγχρονισμένες S, που τα πληρώματα έχουν κάνει ΤΙΣ πατέντες προκειμένου να τις κρατήσουν εν πλω και επιχειρησιακές; Το ΠΝ, που ο κύριος κορμός των πλοίων είναι οι 6 εκσυγχρονισμένες S, που, παρά τον εκσυγχρονισμό των οπλικών συστημάτων, συνεχίζουν να έχουν τα ίδια όπλα που είχαν πριν 40 χρόνια; ή με τους κινητήρες που πλέον ούτε η κατασκευάστρια εταιρεία ξέρει ότι κάποτε τους κατασκεύαζε…
Μάλλον θα μιλάμε για το ΠΝ των 4 ΜΕΚΟ200ΗΝ, που η οικονομική ηγεσία αποφάσισε πως δεν μπορεί να δώσει πάνω από 160 εκ. ευρώ, “δεν έβγαινε”. Τη στιγμή που τόσα πρέπει να ξοδέψουμε για κάθε ένα από τα πλοία, όχι και για τα 4 μαζί. Ή μιλάμε για το ΠΝ, που έχει 5 υπερσύγχρονα υποβρύχια αναερόβιας πρόωσης, χωρίς τορπίλες! Ίσως μιλάμε για το ΠΝ, που ένα Ναυπηγείο είναι ανίκανο εδώ και μια δεκαετία να ολοκληρώσει δυο πυραυλακάτους, με απίθανες υπερβάσεις κόστους.
Συνεπώς, είμαστε περήφανοι για την Ιστορία του ΠΝ μας, είμαστε όμως και υπερήφανοι για τα μέσα που παρέχουμε σήμερα στα στελέχη του ΠΝ για να κάνουν τη δουλειά τους; Είμαστε εντάξει με τους εαυτούς μας; (για αποφυγή παρεξηγήσεων, ΟΛΟΙ έχουμε ευθύνη, καθώς έχουμε Δημοκρατία, κι εμείς εκλέγουμε αυτούς που ΔΕΝ κάνουν κάτι).
Για όσους δεν τους άρεσε η παραπάνω παράγραφος, θα θυμίσουμε κάποια σχόλια για την πιθανή αγορά των 4 ελικοπτέρων MH-60R, που θα αντικαταστήσουν τα ΑΒ212ASW. Κάποιοι επέκριναν την επιλογή, ρίχνοντας μάλιστα ευθύνες στην γνωστή… Lockheed Martin. Και να σκεφτούμε πως ακόμη δεν υπεγράφη η συμφωνία! Απλά, “θέλουμε”!
Το ότι η LM είναι η μεγαλύτερη αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ, δεν έχει περάσει από κανενός το μυαλό; το ότι τα περισσότερα όπλα τα πουλάει παγκοσμίως η LM; Το ότι αγοράζουμε 4 ελικόπτερα στην τιμή των 3; το ότι πληρώνουμε λιγότερα από όσα η Ινδία; το ότι κάποια στιγμή δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους αξιωματικούς του ΠΝ να πετούν με απαρχαιωμένα ΑΒ212;
Πιστεύουμε πως πλησιάζει η στιγμή, που η Ελλάδα, μέσω της παρούσας προφανώς κυβέρνησης, θα πρέπει να αποφασίσει να θέλει ή όχι να έχει ΠΝ. Αν θέλει ή όχι να έχει ΑΟΖ. ΑΝ θέλει ή όχι να έχει νησιά, αν θέλει να είναι στο σημερινό της μέγεθος. Γιατί μπορούμε να πούμε όχι σε όλα, και να συνεχίσουμε να επενδύουμε σε “κοινωνικές δαπάνες”.
Γράψαμε ένα άρθρο πρόσφατα. Μέσες άκρες, λέγαμε το εξής απλό. Ή παίρνουμε αποφάσεις εντός του καλοκαιριού για το ΠΝ, ή το κλείνουμε το μαγαζί. Και δεν λέμε για το ΠΝ μόνο, μιλάμε για όλη την “επιχείρηση”. Γινόμαστε επιθετικοί, αλλά τα πράγματα δεν παίρνουν άλλη αναβολή. Το φτάσαμε στο τέλος…
Και το ερώτημα του σημερινού μας άρθρου είναι απλό. ΑΝ, λέμε ΑΝ, η κυβέρνηση, που έχει και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αποδεχτεί τις πιεστικές εισηγήσεις του ΠΝ, και προχωρήσει σε συμφωνίες-αγορές πλοίων, ελικοπτέρων, τορπιλών, είμαστε σίγουροι πως θα είμαστε μαζί της, και μαζί με το ΠΝ;
Αν προχωρήσει η από καιρό “κλεισμένη” συμφωνία με τη Γαλλία, για την αγορά δυο φρεγατών Belh@rra (Μπελάρα), με οπλισμό και εξοπλισμό που ικανοποιεί το ΠΝ, αν γίνει κάτι αντίστοιχο με τις MMSC ή τις FFG(X) και αγοραστούν 4 πλοία, όπως έχει ήδη προταθεί, αν παραληφθούν μεταχειρισμένα Arleigh Burke ή Ticonderoga, όλα αυτά απαιτούν χρήματα. Κι όταν λέμε χρήματα, εννοούμε πολλά χρήματα.
Η αγορά των 2 Belh@rra θα απαιτήσει τουλάχιστον 3 δις ευρώ, ενώ το πρόγραμμα των LCS, ΑΝ προχωρήσει θα χρειαστεί άλλα 4 περίπου δις. Η ένταξη στο Στόλο δυο Ticonderoga, ακόμη κι αν μας παραχωρηθούν ΔΩΡΕΑΝ, τότε θα απαιτήσει σε πρώτη φάση τουλάχιστον 1 δις ευρώ, αν όχι δυο, για όπλα, ανταλλακτικά, εκπαίδευση. Η αγορά των ελικοπτέρων, των τορπιλών υποβρυχίων, και του εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ200ΗΝ είναι λίγο κάτω των 500 εκ. ευρώ.
Αν μάλιστα προχωρήσουμε σε κατασκευή και των δυο επιπλέον υποβρυχίων 214ΗΝ, τότε προσθέτουμε άλλο ένα δις. Κάνατε την πρόσθεση; κι όλα αυτά, χωρίς να υπολογίσουμε δαπάνες για την EPC ή κάποιο άλλο πλοίο, που θα αντικαταστήσει όλες τις S σε βάθος χρόνου, ίσως και τις ΜΕΚΟ200ΗΝ την επόμενη δεκαετία.
Ξαναλέμε, για πολλοστή φορά, πως δεν έχουμε σαφείς ενδείξεις πως η Ελλάδα θα ενισχύσει το ΠΝ με ένα πρόγραμμα ύψους 10 δις ευρώ. Όλοι μας όμως καταλαβαίνουμε πως αυτό πρέπει να γίνει, με οποιοδήποτε τρόπο, την επόμενη δεκαετία ή δεκαπενταετία να βρούμε ένα ποσό που θα αγγίζει τα 10 δις. Αν θέλουμε να έχουμε ΠΝ. Και μάλιστα, αυτά για αρχή, καθώς σύντομα θα πρέπει να ασχοληθούμε με νέα πλοία LHD, νέες πυραυλακάτους, νέα περιπολικά, νέα… τα πάντα!
Συνεπώς, το ΠΝ, θα πρέπει να λαμβάνει ένα ποσό της τάξης των 750 εκ. ευρώ με ένα δις ετησίως, για τα επόμενα 10 με 15 χρόνια. Κι όλα αυτά, ενώ ο Π/Υ της άμυνας είναι για τις Ε.Δ το ποσό των 530 εκ. ευρώ! Πως θα γίνει αυτό;
Μια τέτοια επένδυση στο ΠΝ, σημαίνει πως θα πρέπει να θυσιάσουμε αρκετά. Πιθανότατα να θυσιάσουμε φοροαπαλλαγές, ή ακόμη και να ανεχτούμε νέους φόρους. Μετά το δημοψήφισμα του 2015 έγινε κατανοητό πως λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν. Με κάποιο τρόπο πρέπει να βρούμε τα χρήματα. Αλλιώς δουλευόμαστε μεταξύ μας.
Συνεπώς, ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, όταν μιλάμε για Iver Huitfeld, ALS, LCS, FREMM, FFG(X), FDI, San Giorgio κοκ, πως καλά είναι όλα αυτά τα πλοία. Εξαιρετικά, και το πιθανότερο είναι πως το ΠΝ θα τα πάρει στην καλύτερη δυνατή τιμή. Το θέμα μας όμως είναι, είμαστε έτοιμοι σαν χώρα, σαν πολίτες, να δεχτούμε τις όποιες θυσίες θα απαιτήσει μια τέτοια κίνηση;
Αν αρχίσουμε “ναι, αλλά οι “Belh@rra είναι πανάκριβες, σκάνδαλο” (ενώ θα έχουν αγοραστεί με διακρατική συμφωνία, δηλαδή θα πληρώνουμε το γαλλικό κράτος, όχι την εταιρεία), “οι MMSC είναι άχρηστες, πάλι στην LM τα δίνετε, σκάνδαλο” (ενώ θα φτιαχτούν στην Ελλάδα με FMS ή 25ετές δάνειο, “υποβρύχια στους Γερμανούς; σκάνδαλο” (ενώ θα πληρωθούν λιγότερο από τα αρχικά), “ελικόπτερα από τις ΗΠΑ, σκάνδαλο” (ενώ τα αγοράζουμε 20-25% φθηνότερα από τους άλλους πελάτες), τότε δεν έχουμε πολλές επιλογές. Ή αν πάρουμε ALS θα λένε κάποιοι “μα καλά, τα αδοκίμαστα ελληνικά;σκάνδαλο”, αν αγοραστούν Sa’ar θα λέμε “μα καλά, εμείς δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα πλοίο;”.
Ας μην κάνουμε καμία προμήθεια. Ευκολότερο θα είναι για όλους μας.
Χρειάζεται εμπιστοσύνη το προσωπικό του ΠΝ. Μετά από 30 τόσα χρόνια επαφή με τα στελέχη των Ε.Δ μπορούμε να σας πούμε με βεβαιότητα πως οι άνθρωποι στα Επιτελεία γνωρίζουν ακριβώς τι χρειάζονται. Η επιλογή ενός οπλικού συστήματος, δεν γίνεται με την λογική Καρτών Υπερατού, αλλά με άπειρες παραμέτρους, από λεπτές χρηματοδοτικές λεπτομέρειες μέχρι γεωπολιτικές ισορροπίες.
Συνεπώς, ΑΝ και ΟΤΑΝ αποφασιστεί κάτι, είμαστε σίγουροι πως το ΠΝ και το ΓΕΝ ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Το θέμα είναι άλλο, και δεν εξαντλείται σε Belh@rra ή Iver Huitfeld, LCS/MMSC ή Gowind, EPC ή ALS. Είναι αν θα είμαστε εδώ, να στηρίξουμε δύσκολες αποφάσεις. Αν δεν τις στηρίξουμε, θα πρέπει να είμαστε εδώ όταν θα πρέπει να καταπιούμε τις δύσκολες συνέπειες.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου