FT: Το ΝΑΤΟ πρέπει να είναι έτοιμο για πλήρη αποπομπή της Τουρκίας. Κανένα παζάρι με Erdogan.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/b6f7298f19e150465f9124117b2a6a13_XL.jpg" width="755" /><br /><br /><div>Τι επισημαίνουν οι Mark Wallace και Madeleine Joelson, σε άρθρο που φιλοξενούν οι Financial Times την Κυριακή 10 Ιουλίου<br /><br />Σκληρή στάση έναντι των εκβιασμών του Τούρκου προέδρου Recep Tayyip Erdoğan στο ΝΑΤΟ προτείνουν οι Mark Wallace και Madeleine Joelson, σε άρθρο που φιλοξενούν οι Financial Times το Σάββατο 10 Ιουλίου 2022.<br />Οι δύο αρθρογράφοι, που είναι μέλη της ΜΚΟ Turkish Democracy Project, στο σκεπτικό που αναπτύσσουν αντικρούουν το επιχείρημα του γνωστού Βρετανού δημοσιογράφου Gideon Rachman «περί ανάγκης παζαρέματος του ΝΑΤΟ με τον Τούρκο Πρόεδρο».<br /><br />Το παζάρι<br /><br />Όπως αναφέρουν, «ο Gideon Rachman προτείνει ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει να είναι έτοιμα να παζαρέψουν, όπως λέγεται, στο Μεγάλο Παζάρι της Κωνσταντινούπολης, αν θέλουν ο αυταρχικός πρόεδρος της Τουρκίας, Recep Tayyip Erdoğan , να συμμορφωθεί με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.<br />Ο Rachman προτείνει ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ θα πρέπει να προσφέρουν οικονομική βοήθεια με αντάλλαγμα τη συνεργασία για το σκανδιναβικό ζήτημα».<br /><br />Επιβράβευση Erdiogan<br /><br />Οι δύο αρθρογράφοι διαφοροποιούνται λέγοντας πως «το πρόβλημα με αυτή τη στρατηγική είναι ότι επιβραβεύει την κακή συμπεριφορά του Erdogan.<br />Θα τον ενθαρρύνει να πιέσει για περισσότερες παραχωρήσεις την επόμενη φορά που το ΝΑΤΟ θα χρειαστεί ομόφωνη ψήφο για να αποτρέψει μια κρίση.<br />Κάθε παραχώρηση που θα αποσπάται από τη συμμαχία θα προβάλλεται ως διπλωματική νίκη του Erdogan, βοηθώντας τον να ενισχύσει την εγχώρια υποστήριξη και να βοηθήσει τις πιθανότητες επανεκλογής του το επόμενο έτος.<br /><br />«Τα παζάρια αποδίδουν μόνο αν είσαι πρόθυμος να αποχωρήσεις»<br /><br />Η αλήθεια είναι ότι τα παζάρια αποδίδουν μόνο αν είσαι πρόθυμος να αποχωρήσεις.<br />Όσο ο Erdogan γνωρίζει ότι τα μέλη δεν είναι πρόθυμα να κάνουν το τελικό βήμα της απομάκρυνσης της Τουρκίας, έστω και προσωρινά, θα συνεχίσει να έχει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις».<br />Συνεχίζοντας, αναφέρουν ότι «τα μέλη του ΝΑΤΟ γνωρίζουν ήδη ότι, ενώ η Τουρκία ανήκει στο ΝΑΤΟ, ο Erdogan δεν ανήκει.<br />Πρέπει να είναι έτοιμοι να εργαστούν προς την κατεύθυνση αυτού του στόχου.<br /><br />Αξίες και συμφέροντα – Ποιος θα έχει το πάνω χέρι<br /><br />Εάν οι κανόνες του ΝΑΤΟ τροποποιούνταν ώστε να επιτρέπουν την προσωρινή αναστολή της συμμετοχής των κρατών μελών μέχρι οι ηγέτες τύπου Erdogan να ευθυγραμμιστούν με τις αξίες και τα συμφέροντα της συμμαχίας, τότε ο Erdogan θα κατανοούσε την προοπτική πραγματικών οικονομικών και στρατηγικών συνεπειών για τις ενέργειές του.<br />Όπως επισημαίνεται το μποϊκοτάζ των τουρκικών προϊόντων από τη Σαουδική Αραβία, και όχι η προσφορά οικονομικής βοήθειας, ήταν που οδήγησε τον Erdogan να αναζητήσει ανανέωση των σχέσεων με τη Σαουδική Αραβία.<br />Αν θέλετε να φύγετε από το Μεγάλο Παζάρι «με μια δίκαιη τιμή», πρέπει πρώτα να ξέρετε πού είναι οι έξοδοι (σ.σ. από την άνιση διαπραγμάτευση)», καταλήγει το άρθρο.<br /><br /><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

FT: Το ΝΑΤΟ πρέπει να είναι έτοιμο για πλήρη αποπομπή της Τουρκίας. Κανένα παζάρι με Erdogan.

Τι επισημαίνουν οι Mark Wallace και Madeleine Joelson, σε άρθρο που φιλοξενούν οι Financial Times την Κυριακή 10 Ιουλίου Σκληρή στάση έναντι...

Διαβάστε την συνέχεια

ΝΑΤΟ – BRICS – Συμβούλιο Ασφαλείας ΟΗΕ: Τα ανταγωνιστικά μπλοκ ανασυντάσσονται

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/07/15548.png"><img height="333" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/07/15548.png" width="773" /></a><br /><br /><div><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Από το ΝΑΤΟ ως το μέτωπο των χωρών της ομάδας BRICS, και από τις θάλασσες της Ασίας ως το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η διεθνής σκηνή δείχνει να έχει μπει πια σε φάση επιχειρούμενης αναδιάρθρωσης, με τις συμμαχίες να αναδιαμορφώνονται και τις κινήσεις να φανερώνουν τάσεις συσπείρωσης γύρω από ανασυντασσόμενους ανταγωνιστικούς πόλους μακριά από κάθε έννοια απομονωτισμού και ουδετερότητας.<br /><br />Μέσα σε λίγα 24ωρα, τον μήνα Ιούνιο, έγιναν πολλά και διαφορετικά:<br /><br />Φινλανδία και Σουηδία έλαβαν το πράσινο φως για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, έπειτα από την (προσωρινή ή όχι, μένει να φανεί) άρση του τουρκικού βέτο, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας στη Μαδρίτη, μια Σύνοδο μέσα από την οποία «γεννήθηκε» και το νέο ανανεωμένο νατοϊκό στρατηγικό δόγμα για τα επόμενα δέκα χρόνια (βλ. Στρατηγική Αντίληψη – NATO 2022 Strategic Concept).<br /><br />Στο συγκεκριμένο κείμενο διαβάζουμε πως η Ρωσική Ομοσπονδία είναι πια, με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, «η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρωατλαντικό χώρο» («… the most significant and direct threat to Allies’ security and to peace and stability in the Euro-Atlantic area»).<br /><br />Διαβάζουμε, επίσης, ότι «οι δεδηλωμένες φιλοδοξίες και πολιτικές καταναγκασμού της Κίνας αποτελούν πρόκληση για τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες» των νατοϊκών Συμμάχων («the People’s Republic of China’s stated ambitions and coercive policies challenge our interests, security and values») αλλά και ότι «η εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Κίνας και Ρωσίας και οι αμοιβαία ενισχυόμενες προσπάθειές τους να υπονομεύσουν τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη είναι αντίθετες με τις αξίες και τα συμφέροντα» της Συμμαχίας («the deepening strategic partnership between the People’s Republic of China and the Russian Federation and their mutually reinforcing attempts to undercut the rules-based international order run counter to our values and interests»).<br /><br />Στη νατοϊκή Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης αξίζει όμως να σημειωθεί πως πήραν μέρος, για πρώτη φορά στα χρονικά, και οι ηγεσίες από Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία και Νότια Κορέα, με το βλέμμα στραμμένο προφανώς σε Κίνα και Βόρεια Κορέα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε, μάλιστα, στο περιθώριο της Συνόδου, τριμερή συνάντηση με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Φούμιο Κισίντα και τον Νοτιοκορεάτη πρόεδρο Γιουν Σουκ Γέολ.</div><div><br />BRICS<br /><br />Περίπου τις ίδιες ημέρες ωστόσο, σε ένα άλλο (ανταγωνιστικό προς τη Δύση;) μέτωπο, το Ιράν και η Αργεντινή θα έκαναν γνωστό, από την πλευρά τους, πως επιθυμούν να ενταχθούν στο μπλοκ των χωρών της ομάδας BRICS, μαζί με τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και τη Νότια Αφρική.<br /><br />Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν – που, ειρήσθω εν παρόδω, υποδέχθηκε προ ημερών στη Μόσχα και τον επί του παρόντος ασκούντα την προεδρία της G20 πρόεδρο της Ινδονησίας Τζόκο Βιντόντο – θα δήλωνε, από τη μεριά του, ότι οι χώρες της ομάδας BRICS ετοιμάζουν και ένα νέο αποθεματικό νόμισμα… ως ανταγωνιστικό προς το δολάριο.<br /><br />Παράλληλα, η ρωσική πλευρά θα διεμήνυε, δια του Ρώσου πρέσβη στην Κίνα Αντρέι Ντενίσοφ, πως η ίδια βλέπει θετικά το ενδεχόμενο να ενταχθούν ως μόνιμα μέλη στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών χώρες όπως είναι η Ινδία και η Βραζιλία, αλλά όχι και άλλες όπως η Γερμανία, η Αυστραλία και η Ιαπωνία.</div><div><br />Κίνα και Ινδία<br /><br />Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί πως ειδικά η Ινδία του Ναρέντρα Μόντι διατηρεί παράλληλα στενούς δεσμούς και με το δυτικό μπλοκ («ενάντια» στην Κίνα;), για παράδειγμα μέσω του τετραμερούς σχήματος στρατηγικού Διαλόγου για την Ασφάλεια (QUAD).<br /><br />Όσο για την Κίνα του Σι Τζινπίνγκ, εκείνη μπορεί να αντιμετωπίζεται μεν ως «πρόκληση» από τους δυτικούς, πλην όμως πρόκειται για μια «πρόκληση» με την οποία Δύση εξακολουθεί να διατηρεί ισχυρότατους οικονομικούς και εμπορικούς δεσμούς.<br /><br />Ενδεικτικά, μόλις τα τελευταία 24ωρα, στον απόηχο της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, Κινέζοι (China Gas Holdings) και Αμερικανοί (NextDecade Corp) υπέγραψαν συμφωνία για την (20ετή) αποστολή αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG από τις ΗΠΑ (και πιο συγκεκριμένα από το Μπράουνσβιλ του Τέξας και το έργο Rio Grande LNG) στην Κίνα.</div><div><br />Τα ταξίδια του Ιουλίου<br /><br />Κατά τα λοιπά, μέσα στον Ιούλιο που διανύουμε, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναμένεται να επισκεφθεί το Ιράν (19 Ιουλίου), και ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν το Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη και τη Σαουδική Αραβία (13 – 16 Ιουλίου)…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΝΑΤΟ – BRICS – Συμβούλιο Ασφαλείας ΟΗΕ: Τα ανταγωνιστικά μπλοκ ανασυντάσσονται

Γιώργος Σκαφιδάς Από το ΝΑΤΟ ως το μέτωπο των χωρών της ομάδας BRICS, και από τις θάλασσες της Ασίας ως το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ελληνοτουρκικά μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ: Η Αθήνα συνεχίζει να στρουθοκαμηλίζει.

<a href="https://www.topontiki.gr/2022/07/08/ta-ellinotourkika-meta-ti-sinodo-tou-nato-i-athina-sinechizi-na-strouthokamilizi/"><img height="312" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2022/07/erdogan2-new-1024x412.jpg" width="802" /></a><br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση και ο φιλικός της επικοινωνιακός μηχανισμός στα μεγάλα media πανηγύρισαν στεντόρεια, μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ την περασμένη βδομάδα, διότι ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν τόλμησε (;) να θέσει το ζήτημα της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων που, σύμφωνα με την τουρκική επιχειρηματολογία, παρανόμως έχει στρατιωτικοποιήσει η Ελλάδα.<br /><br />Η «ατολμία» αυτή μάλιστα του Τούρκου Προέδρου αποδόθηκε στους διπλωματικούς χειρισμούς της κυβέρνησης και καταγράφηκε (από το μιντιακό κατεστημένο) ως μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, αυτήν της αξιωματικής αντιπολίτευσης (και των όποιων ερεισμάτων της στους μηχανισμούς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης), η κριτική που ασκήθηκε στην κυβέρνηση επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι παρακολούθησε αδιαμαρτύρητα τη συμμόρφωση των σκανδιναβικών χωρών (Φινλανδίας, Σουηδίας) στις τουρκικές απαιτήσεις προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία ένταξής τους στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Οι δύο αυτές προσεγγίσεις (τα κυβερνητικά πανηγύρια από τη μια και η συγκεκριμένη κριτική από την αξιωματική αντιπολίτευση απ’ την άλλη) περιγράφουν δυστυχώς το επικίνδυνο νεφέλωμα μέσα στο οποίο βρίσκονται τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα και εν τέλει την παντελή έλλειψη εθνικής στρατηγικής για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.<div><br />Περιφερειακός «παίκτης»<br /><br />Η διαπραγματευτική τακτική του Ερντογάν για τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα στη Μαδρίτη άρχισε να υλοποιείται αρκετό καιρό πριν. Συγκεκριμένα από τη στιγμή που έγιναν σαφείς οι αμερικανικές προθέσεις για την ενσωμάτωση των δύο σκανδιναβικών χωρών στη συμμαχία.<br /><br />Με την ανακοίνωση αυτών των αμερικανικών προθέσεων ο Τούρκος Πρόεδρος βρήκε την ευκαιρία να κινηθεί στο πλαίσιο της χαραγμένης στρατηγικής αντίληψής του, σύμφωνα με την οποία η χώρα του δεν είναι υποτελές (αμερικανικό / δυτικό) προτεκτοράτο, αλλά έχει διαμορφωμένα δικά της σχέδια και τη δύναμη / σθένος να τα διεκδικήσει.<br /><br />Η αμερικανική επείγουσα ανάγκη για την άμεση επέκταση της συμμαχίας προς τα ρωσικά σύνορα με την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Φινλανδίας και της Σουηδίας πολλαπλασίασαν την τουρκική διαπραγματευτική ισχύ με την οποία διατυπώθηκαν οι όροι της Άγκυρας ώστε να εξασφαλισθεί η απαραίτητη ομοφωνία και να προχωρήσει η διαδικασία ένταξης των Σκανδιναβών.<br /><br />Πριν καν αρχίσουν οι εργασίες της συνόδου, για την ακρίβεια πριν ακριβώς από την επίσημη έναρξή τους, ο Ερντογάν είχε καταφέρει να επιβάλει τους όρους τους στους Αμερικανούς και να σύρει γονατισμένους τους Σκανδιναβούς να υπογράψουν μια συμφωνία η οποία όχι μόνο τους υποχρεώνει να δεχτούν την τουρκική άποψη περί κουρδικής τρομοκρατίας (την οποία ατυχώς αναγνώρισε και ο Μητσοτάκης σε μια προσπάθειά του να εμφανιστεί αμερικανικότερος των Αμερικανών), αλλά επιπρόσθετα να άρουν το εμπάργκο πώλησης όπλων που είχαν υιοθετήσει κατά της Τουρκίας.<br /><br />Μετά την υπογραφή της τριμερούς (Τουρκία – Σουηδία – Φινλανδία) συμφωνίας ο Ερντογάν μπορούσε να εμφανιστεί στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ ως αυτό που πραγματικά διεκδικεί να είναι: Ηγέτης μιας ανεξάρτητης χώρας που κινείται με γνώμονα την εξυπηρέτησή των συμφερόντων της και μόνο.<br /><br />Ελληνική μικροπολιτική<br /><br />Στην Αθήνα, μια βδομάδα μετά τη σύνοδο τα κόμματα εξουσίας δεν φαίνεται να έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς κέρδισε (με την υποταγή ΗΠΑ και Σκανδιναβών) ο Ερντογάν στη Μαδρίτη και τι σημαίνει για τα ελληνοτουρκικά και γενικότερα για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου η αναγνώριση των ιδιαίτερων τουρκικών ευαισθησιών και συμφερόντων από τον αμερικανοΝΑΤΟϊκό μηχανισμό.<br /><br />Αυτή η αδυναμία κατανόησης περιγράφει την προσήλωση των ελληνικών κομμάτων εξουσίας σε ένα χρεοκοπημένο δόγμα εξωτερικής πολιτικής με βασικά συστατικά του τον κατευνασμό (της Άγκυρας) και την υποταγή (στις ΗΠΑ).<br /><br />Πράγματι, η λογική του κατευνασμού και της υποταγής είναι αυτή που υπαγόρευσε στον Έλληνα πρωθυπουργό να σιωπήσει στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και να μην αναφερθεί καν στις τουρκικές προκλητικές απαιτήσεις για το «ξαλάφρωμα» της αεράμυνας των ελληνικών νησιών με την απειλή της αμφισβήτησης της κυριαρχίας που σύσσωμο το τουρκικό πολιτικό σύστημα (με την επικουρία ακαδημαϊκών, καλλιτεχνών, media) πρόβαλε πριν και εξακολουθεί να προβάλλει και μετά τη Μαδρίτη.<br /><br />Αυτή η σιωπή του Μητσοτάκη για χάρη διευκόλυνσης των αμερικανικών επιδιώξεων στην εν λόγω ΝΑΤΟϊκή σύνοδο, η οποία δεν επισημάνθηκε καν από την αξιωματική αντιπολίτευση, περιγράφει την οδυνηρή ανυπαρξία εθνικού σχεδίου αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής ή την ψευδαίσθηση των ελληνικού συστήματος εξουσίας σύμφωνα με την οποία η χώρα προστατεύεται επαρκώς από τις αμερικανικές ρητορικές τοποθετήσεις καθώς και από το γεγονός ότι τα δύο αυτά κόμματα (Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) έχουν προσφέρει γη και ύδωρ με τη συμφωνία εγκατάστασης αμερικανικών βάσεων σε όποιο σημείο της χώρας (και για όσον καιρό) επιθυμεί η Ουάσιγκτον.<br /><br />Η αναγνώριση της Τουρκίας ως μεγάλου περιφερειακού παίκτη (δίπλα σε Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία), όπως τελικά φάνηκε από την ικανοποίηση των απαιτήσεών της στη Μαδρίτη, υπονομεύει ένα ακόμη επιχείρημα ή διαλύει μία ακόμη ψευδαίσθηση του ελληνικού πολιτικού προσωπικού (και των επικοινωνιακών του μηχανισμών): ότι η τουρκική επιθετική ρητορική οφείλεται στις εσωτερικές ανάγκες ή δυσκολίες που αντιμετωπίζει η τουρκική ηγεσία, η οποία μάλιστα θα δοκιμαστεί τον επόμενο χρόνο στις κάλπες.<br /><br />Όσοι στην Αθήνα εξακολουθούν να αδυνατούν να αντιληφθούν τη συνέχεια και τη συνέπεια των τουρκικών διεκδικήσεων όπως αυτές διατυπώνονται συστηματικά από το 1973 μέχρι και τώρα και τις αποδίδουν σε συγκυριακές συμπτώσεις απλώς προσπαθούν να καλύψουν τις ευθύνες των επιλογών τους και την αδυναμία τους να κινηθούν πέρα από το όρια της αλύσου της υποτέλειας που έχουν περασμένη στον λαιμό τους…<br /><br /><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα ελληνοτουρκικά μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ: Η Αθήνα συνεχίζει να στρουθοκαμηλίζει.

Η ελληνική κυβέρνηση και ο φιλικός της επικοινωνιακός μηχανισμός στα μεγάλα media πανηγύρισαν στεντόρεια, μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ τη...

Διαβάστε την συνέχεια

«Τι θα κάνει η Ελλάδα αν ο Ερντογάν προσαρτήσει την κατεχόμενη Κύπρο»;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHLFJOo_UMMPkraIkm_PGlexhexrm7sM0LEUBufpTk1Qx3t04Q5zEMIiECuqTXEwQnthVbE4PGuYHkOC-lFezOeKEo4s-5ej7Kjh7V4xfjthMuuKR5jOgRmMWsADabkJ4cvn7kuKxqqV0j_cZpP3PGKM_irJLwgcat7F3thoUHnjORYNDaKkHRTFkR/s400/Cyprus-Divided-map.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="216" data-original-width="400" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHLFJOo_UMMPkraIkm_PGlexhexrm7sM0LEUBufpTk1Qx3t04Q5zEMIiECuqTXEwQnthVbE4PGuYHkOC-lFezOeKEo4s-5ej7Kjh7V4xfjthMuuKR5jOgRmMWsADabkJ4cvn7kuKxqqV0j_cZpP3PGKM_irJLwgcat7F3thoUHnjORYNDaKkHRTFkR/w764-h346/Cyprus-Divided-map.jpg" width="764" /></a></div><div><br /></div>Του <b>Δρα Δημ. Σταθακόπουλου </b><br />” Προσάρτηση της Β. Κύπρου στην Τουρκία;”<br /><br />Τι θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση που ο Τούρκος Πρόεδρος ανακοινώσει στο επόμενο διάστημα προσάρτηση της κατεχόμενης Β.Κύπρου στην Τουρκία, μετά ή άνευ δημοψηφίσματος ;<br />κάτι που η Τουρκία είχε πετύχει με τον ίδιο τρόπο το 1939 όταν με τις ευλογίες/ ανοχή των Γάλλων είχε προσαρτήσει την Αλεξανδρέττα της Συρίας.<br /><br />Αν λοιπόν συμβεί κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι η Ελλάδα, πέραν των λεκτικών “σκληρών ανακοινώσεων ” περί παραβίασης του διεθνούς δικαίου, δεν θα κάνει τίποτα.<br />Όπως , δεν έκανε μετά τα τετελεσμένα του 1974.<br />Το 1996 με τα Ίμια, που πλέον είναι γκρίζα ζώνη .<br />Το 2020 με την Αγιά Σοφιά , που μείναμε μόνο στα δάκρυα κ.ά. Αξιέπαινη και ουσιαστική, μόνο η προσφυγή Ρωμιών στο Τουρκικό ΣτΕ ( Danıştay) με τη νομική συνδρομή του καθηγ.Ι. Κτιστάκη.<br />Εξάλλου η Ελλάδα έχει αποποιηθεί το ρόλο της εγγυήτριας της Κύπρου που της έδιναν οι συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου ( 1959) , λέγοντας πως από 01.05.2004 η Κύπρος ανήκει στην ΕΕ και δεν χρειάζεται εγγυήτριες δυνάμεις, ούτε ενιαίο αμυντικό δόγμα με την Ελλάδα.<br />Επομένως δεν πέφτει λόγος στην Ελλάδα, αν επισυμβεί αυτό που διαχέεται ;<br />Ας κάνει η Κύπρος μόνη της ό,τι νομίζει ;<br />Και άν Ναι , τι ;<br />Και τελικά είμαστε σίγουροι πως δεν “βολεύονται ” τα γεωπολιτικά συμφέροντα των “μεγάλων τρίτων ” , δηλ. οι παλιές παθογενείς πολυετείς καταστάσεις , με τα όσα απεργάζεται ή Τουρκία ;<br /><br />* Σημ.: αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν προϋποθέτει πολεμική εμπλοκή. Νομικό είναι το θέμα . Οποιαδήποτε ένοπλη αντίδραση της Κύπρου, αν και ηθικά νόμιμη, θα θεωρηθεί επίθεση στην Τουρκία, κάτι που δυσχεραίνει τυχόν εμπλοκή της Ελλάδας ή/και του συμμάχου της Κύπρου Ισραήλ.<br />Άρα , με την “χρησικτησία ” εδαφών επί 48 χρόνια και ένα de facto πολιτικό μόρφωμα ” δημοκρατία της Β. Κύπρου” που διοικεί τα παρανόμως κατεχόμενα , το οποίο θα προκαλέσει το δημοψήφισμα ή θα συναινέσει στην προσάρτηση, κλείνει αναίμακτα το θέμα και οι ιστορικοί ιδιοκτήτες δηλαδή ο Ελληνισμός θα μείνει με τους τίτλους ιδιοκτησίας να τους κάνει κορνίζα, να τους κοιτάει, όταν ο καταπατητής θα νέμεται με διανοία κυρίου τα πατρογονικά εδάφη, ζητώντας με θράσος και επικύρωση παράνομων “τίτλων ” από τον ΟΗΕ.<br /><br />Υ.Γ: Φυσικά ούτε λόγος για βοήθεια από Ρωσία. Οι Ρώσοι θα μας πουν , να σας βοηθήσουν οι φίλοι σας του ΝΑΤΟ. Όπου η Τουρκία ανήκει ομοίως στο ΝΑΤΟ.<br />Οπότε αντιλαμβάνεστε…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Τι θα κάνει η Ελλάδα αν ο Ερντογάν προσαρτήσει την κατεχόμενη Κύπρο»;

Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου ” Προσάρτηση της Β. Κύπρου στην Τουρκία;” Τι θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση που ο Τούρκος Πρόεδρος ανακοινώσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Πομπέο για ελληνοτουρκικά: Ο Ερντογάν δεν αλλάζει-Δεν είναι λύση η αποστολή πολεμικών πλοίων, οι παραβιάσεις ή η παρουσίαση «τρελών» χαρτών.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-07/POMPEO1.jpg?itok=hyDyCXxd" width="772" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Που καταλογίζει λάθος στον Κίσιντζερ, τι λέει για Πούτιν, πως σχολιάζει τον "Turkaegean" και τον Μητσοτάκη</span></h3>Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις περιλαμβάνει η αποκλειστική συνέντευξη του Μάικλ Πομπέο στο "Βήμα τη Κυριακής".<br /><br />Μεταξύ άλλων ο Αμερικανός πολιτικός και πρώην ΥΠΕΞ, ο οποίος βρέθηκε στην χώρα μας με αφορμή το συνέδριο του Economist, σχολιάζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και τα ελληνοτουρκικά. <br /><br />Για την Τουρκία και τις σχέσεις με την Ελλάδα λέει:<br /><br />Στα τέσσερα χρόνια κατά τα οποία ήμουν Υπουργός Εξωτερικών, ήταν ένας πολύ δύσκολος συνομιλητής. Κάποιες φορές δεν έκανε όσα θεωρούσαμε ότι ήταν λογικά, όχι για την Αμερική, αλλά συνολικά για τη συμμαχία και για την ίδια την Τουρκία. Ήταν πολύ περίπλοκη και δύσκολη η σχέση.<br /><br />Δεν έχω καμία ένδειξη ότι ο Ερντογάν έχει αλλάξει, υπό αυτή την έννοια. Τα συμφέροντά του παραμένουν τα ίδια. Η πρόσφατη επινόησή του και η φασαρία που κάνει θέλοντας να βάλει την ταμπέλα “Turkagean” σε αυτές τις όμορφες θάλασσες, δείχνουν ότι θα συνεχίσει τις διεκδικήσεις του. Η δική μας θέση ήταν πάντοτε σταθερή. Μπορεί να υπάρχουν συνοριακές διαφορές, συμβαίνει με πολλές χώρες. Υπάρχουν όμως τρόποι να επιλυθούν και αυτοί δεν περιλαμβάνουν την αποστολή πολεμικών πλοίων, τις παραβιάσεις ή την παρουσίαση «τρελών» χαρτών. Δεν είναι εποικοδομητικός αυτός ο τρόπος. Απ’ όσα μπορώ να διακρίνω, ο πρόεδρος Ερντογάν πιθανότατα θα συνεχίσει αυτήν την τακτική, η οποία δεν αρμόζει στην καλή γειτονία μεταξύ δύο πλήρων μελών του ΝΑΤΟ, τα οποία μοιράζονται τον ίδιο γεωγραφικό χώρο. Δεν είναι όμως αυτός τρόπος συμπεριφοράς.<br /><br />Τα υπόλοιπα σημαντικότερα της αποσπάσματα της συνέντευξής του είναι τα εξής: Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης και οι δικές μας ομάδες έχουν μία κοινή αντίληψη για τον κόσμο. Αν υπάρχει μία διαφορά, τη λύνεις, υπάρχει ένας μηχανισμός και ένα μοντέλο δράσης.<br />Μπορεί να είμαι υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ το 2024.<div><br />Είναι εδραία η πεποίθησή μου ότι όσο ο Βλαντίμιρ Πούτιν και εκείνοι που πιστεύουν στον ρωσικό επεκτατισμό συνεχίσουν να ελέγχουν τους μηχανισμούς εξουσίας στη Ρωσία, πιθανότατα θα εξακολουθήσουμε να παρακολουθούμε αυτή τη σύγκρουση.<br />Κάνει λάθος ο Κίσιντζερ όταν δεν βλέπει ότι ο Πούτιν ουδόλως ενδιαφέρεται να προσέλθει σε κάποια διαπραγμάτευση ή να κάνει υποχωρήσεις. Έτσι συμπροφέρεται σε όλη την ενήλικη ζωή του και σίγουρα αφότου έγινε ηγέτης της Ρωσίας. Θεωρεί ότι η Ευρώπη ή ένα μεγάλο μέρος της είναι Ρωσία, όπως το Κάνσας είναι μία Πολιτεία των ΗΠΑ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πομπέο για ελληνοτουρκικά: Ο Ερντογάν δεν αλλάζει-Δεν είναι λύση η αποστολή πολεμικών πλοίων, οι παραβιάσεις ή η παρουσίαση «τρελών» χαρτών.

Που καταλογίζει λάθος στον Κίσιντζερ, τι λέει για Πούτιν, πως σχολιάζει τον "Turkaegean" και τον Μητσοτάκη Πολύ ενδιαφέρουσες απόψ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η υποκριτική ηθική της Δύσης – Η Ουκρανία, η Υεμένη και το Τιγκράι.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/07/polemos-yemenis.jpg" /><br /><br /><i>«Η ηγεμονική δύναμη είναι αυτή που καθορίζει, τι είναι δίκαιο, τι είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Και οι νέοι πόλεμοι γίνονται η συνέχιση της ηθικής με βρώμικα μέσα». </i>Νόαμ Τσόμσκι<br /><br /><b>Βενέτης Γιώργος</b><br />Με την ανάπτυξη των ΜΜΕ ο επικοινωνιακός πόλεμος, κοινώς η προπαγάνδα, είναι από τα πλέον ισχυρά όπλα. Στα πλαίσια αυτά εγγράφεται και η επιλεκτική προβολή ειδήσεων. Τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ αφιέρωσαν συνολικά πολύ περισσότερο χρόνο για τη ρωσική εισβολή από οποιαδήποτε άλλη σύγκρουση, μην εξαιρουμένης της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ το 2003. Ο πόλεμος στην Ουκρανία λαμβάνει την προσοχή που του αξίζει, αλλά υπάρχει περιορισμένη κάλυψη για συγκρούσεις σε άλλα μέρη του κόσμου (Υεμένη, Tigray).<br /><br />Ο πόλεμος στην Υεμένη, π.χ. έλαβε 92 λεπτά κάλυψης στο διάστημα 2015-19, σε σύγκριση με τα 562 λεπτά κάλυψης που έλαβε ο πόλεμος στην Ουκρανία μόνο τον περασμένο Μάρτιο. Ο πόλεμος στο Tigray της Αιθιοπίας λαμβάνει μόνο περιστασιακές αναφορές, παρόλο που εκτιμάται ότι έχει 500.000 θύματα και δύο εκατομμύρια εκτοπισμένους σε λιγότερο από δύο χρόνια.<br /><br />Τον Ιούνιο 2021, δύο μήνες πριν το Αφγανιστάν πέσει στα χέρια των Ταλιμπάν, τα μεγάλα δίκτυα αφιέρωσαν μόνο 13 λεπτά για να αναφέρουν αυτό που ένας ιστορικός αποκάλεσε «τον λιγότερο αναφερόμενο πόλεμο, από τον Α’ Παγκόσμιο». Για λόγους που θα αναφέρουμε, τα συστημικά ΜΜΕ εφαρμόζουν επιλεκτικά το “κρείττον του λαλείν το σιγάν”. Πού οφείλεται αυτή η διαφορετική αντιμετώπιση; Μία εύκολη απάντηση είναι η γεωγραφική περιοχή που εξελίσσεται η σύγκρουση.<br /><br />Ένας πόλεμος στο ευρωπαϊκό έδαφος συγκινεί περισσότερο από άλλον που διεξάγεται στην Αφρική. Ένας παράγοντας που ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά των Μεγάλων Δυνάμεων και κατ’ ακολουθία την κάλυψη των διαδραματιζόμενων από τα ΜΜΕ είναι τα γεωπολιτικά συμφέροντα. Τα κράτη παρέχουν ασυλία στον εμπλεκόμενο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, αποσιωπώντας τυχόν εγκληματικές ενέργειές του. Παράλληλα η προπαγάνδα αναλαμβάνει να αμβλύνει το λαϊκό αίσθημα.<div><br />Τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας<br /><br />Ένας άλλος παράγοντας είναι τα υποκρυπτόμενα συμφέροντα, κυρίως της πολεμικής βιομηχανίας. Οι πωλήσεις όπλων στο Ριάντ περιέχουν και έναν άγραφο όρο, που υπαγορεύει την ολοκληρωτική σιωπή για τα εγκλήματα των Σαούντ. Αντίστοιχα στις ΗΠΑ οι χορηγίες δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων που έδωσαν στις προεκλογικές εκστρατείες βιομηχανίες όπλων, εξασφάλισαν την ανοχή Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών στον πόλεμο εναντίον της Υεμένης.<br /><br />Χάρη σε αυτή τη διακομματική σιωπή, η Lockheed Martin ανακοίνωσε τον Μάιο συμβόλαια ύψους 28 δισ.$ με τη Σαουδική Αραβία, η Boeing πούλησε 48 ελικόπτερα Σινούκ και άγνωστο αριθμό κατασκοπευτικών αεροσκαφών P-8, ενώ η Raytheon υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας. Ένα ερώτημα είναι μήπως μία από τις αιτίες της αμέριστης υποστήριξης της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία είναι απόρροια παρόμοιων προεκλογικών χορηγιών;<br /><br />Προφανώς από ένα παρατεταμένο πόλεμο, που φαίνεται να επιδιώκει ο Λευκός Οίκος, ωφελείται τα μέγιστα η πολεμική βιομηχανία. Ειρήσθω εν παρόδω αναφέρουμε τη ρήση Νομπελίστα Αμερικανού οικονομολόγου: «Η καταστροφή της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, θα έχει σαν αποτέλεσμα την καταστροφή της οικονομίας». Επομένως, αν δεν υπάρχουν εχθροί, πρέπει να τους δημιουργήσουμε! Ένα δεύτερο ερώτημα είναι πώς τα Δυτικά ΜΜΕ συνέκλιναν τόσο συντεταγμένα σ’ αυτή την τεράστια προπαγάνδα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μήπως υπάρχει συνάφεια με τα ανωτέρω;</div><div><br />Η γενοκτονία στην Υεμένη<br /><br />Ο Τζέιμς Λιντς, στέλεχος της Διεθνούς Αμνηστίας δήλωσε: «Η ανήθικη πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία… βοηθά και υποκινεί φρικτά εγκλήματα». Πλησιάζοντας τα οκτώ χρόνια σύρραξης, η Υεμένη έχει καταστεί πεδίο σύγκρουσης περιφερειακών δυνάμεων του ισλαμικού, κι όχι μόνο, κόσμου. Με τον πόλεμο που εξαπέλυσε η Σαουδική Αραβία, τα αμερικανικά οπλικά συστήματα πλήττουν και αμάχους. Οι έμποροι όπλων φρόντιζαν να επιβάλλουν την ρήτρα της σιωπής στις χώρες παραγωγής με την φίμωση των ΜΜΕ.<br /><br />Συνασπισμός υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων, τον οποίο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων περιγράφει ότι έχει «πρόσβαση σε μερικές από τις πιο εξελιγμένες και ακριβές στρατιωτικές τεχνολογίες στον κόσμο», χρησιμοποίησε τις πιο αιματηρές τακτικές σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Όπως έγραψε η Martha Mundy, καθηγήτρια Ανθρωπολογίας στο LSE, «οι στρατηγικές του συνασπισμού στον πόλεμο της Υεμένης, περιλαμβάνουν έναν αποκλεισμό στη θάλασσα, την ξηρά και τον αέρα, ο οποίος χρησιμοποίησε την πείνα ως μέθοδο πολέμου, και αδιάκριτες επιθέσεις κατά του άμαχου πληθυσμού».<br /><br />Η πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία παραβιάζει το πνεύμα και το γράμμα των κοινών κανόνων που υιοθέτησε η ΕΕ το 2008, για «τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού» (Κοινή θέση 2008/944/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου), αλλά και σειρά αποφάσεων του Ευρωκοινοβουλίου. Μερικές αποφάσεις της ΕΕ όμως φαίνεται ότι δεν έχουν την παραμικρή ισχύ, εάν θίγουν συμφέροντα της βιομηχανίας όπλων.<br /><br />Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, εκτιμάται ότι ο αριθμός των νεκρών του πολέμου έχει ξεπεράσει τις 400.000, με το 70% αυτών να είναι παιδιά κάτω των πέντε ετών λόγω των σααυδαραβικών βομβαρδισμών και του ασφυκτικού αποκλεισμού της Υεμένης. Πρόκειται για σαφή ανθρωπιστική τραγωδία. Ο μέσος Δυτικός πολίτης έχει κάποια ενημέρωση γι’ αυτά τα εγκλήματα πολέμου;<br />Ματώνει η η «Ευδαίμων Αραβία»<br /><br />Για να διαπράξει τέτοιες ωμότητες, οι Σαουδάραβες χρειάζονταν αποφασιστική υλικοτεχνική βοήθεια τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Οι χώρες αυτές, που είναι οι βασικοί προμηθευτές οπλικών συστημάτων, με τα οποία η Σαουδική Αραβία βομβαρδίζει εδώ και χρόνια σχολεία, νοσοκομεία και υπαίθριες αγορές, αδιαφόρησαν, καθώς διεθνείς οργανώσεις αποκάλυπταν τα φρικιαστικά εγκλήματα.<br /><br />Ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι ο πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας εναντίον της Υεμένης απειλεί να προκαλέσει τον μεγαλύτερο λιμό και τη μεγαλύτερη επιδημία χολέρας που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα τις τελευταίες δεκαετίες. Η Υεμένη, η “Ευδαίμων Αραβία” όπως την περιέγραφε ο Πτολεμαίος, ζει με αυτή την κατάρα σχεδόν από την πρώτη στιγμή που κατοικήθηκε από τον 12ο π.Χ. αιώνα.<br /><br />Η εισβολή της Σαουδικής Αραβίας και οι ανηλεείς βομβαρδισμοί που φτάνουν μέχρι την πρωτεύουσα Σαναά, φαντάζουν στον εξωτερικό παρατηρητή σαν πόλεμος τοπικού ενδιαφέροντος. Στην πραγματικότητα, πίσω από τις υπαρκτές τοπικές αντιπαραθέσεις, παίζεται και ένα ακόμη επεισόδιο δυο ακήρυχτων πολέμων, της διαμάχης της Σαουδικής Αραβίας με το Ιράν, αλλά και της σύγκρουσης ΗΠΑ-Κίνας για τον έλεγχο σε ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά περάσματα του πλανήτη.<br /><br />Το γεωπολιτικό παιχνίδι ξεκινά το 1869 όταν ανοίγει η διώρυγα του Σουέζ και μαζί της δημιουργείται νέος θαλάσσιος δρόμος προς τον Ινδικό Ωκεανό. Όποιος θέλει να εξασφαλίσει το νέο εμπορικό πέρασμα πρέπει να ελέγχει την είσοδό του (Σουέζ) αλλά και την έξοδό του, στα στενά του Μπαμπ ελ Μαντέμπ, που βρίσκονται ανάμεσα σε Υεμένη και Ερυθραία. Η στρατηγική τοποθεσία της Υεμένης, την κατέστησαν μήλο της έριδος για Ουάσινγκτον και Μόσχα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μόσχα είχε μετατρέψει την Υεμένη σε σημαντικό κέντρο ηλεκτρονικής παρακολούθησης στην περιοχή.<br /><br /></div><div>Η γενοκτονία στο Tigray<br /><br />Κάθε πόλεμος στην Ευρώπη προκαλεί αίσθημα απορίας στο δυτικό κοινό, που θεωρεί αδιανόητο να συμβαίνει πόλεμος στον 21ο αιώνα στη Γηραιά Ήπειρο. Συχνά η αντίδραση των Δυτικών για συρράξεις σε Αφρική ή Μέση Ανατολή είναι υποτονική, θεωρώντας ότι σ’ αυτές τις περιοχές πάντα γίνονται πόλεμοι. Κάπως έτσι αμβλύνεται και η ευαισθησία τους για τα χιλιάδες θύματα, μεταξύ των οποίων και παιδιά! Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Tigray, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιοι είναι οι “κακοί”.<br /><br />Μία ανθρωπιστική κρίση λαμβάνει χώρα στη βόρεια Αιθιοπία, αλλά ίσως να μην το έχετε διαβάσει στις ειδήσεις. Η επαρχία Tigray πολιορκείται από δυνάμεις της Αιθιοπίας και της Ερυθραίας. Αυτά τα στρατεύματα στήνουν αποκλεισμούς, καίνε σιλό τροφίμων και πηγαίνουν από χωριό σε χωριό, διαπράττοντας σφαγές και βιασμούς. Συγκρίνοντας τους θανάτους αμάχων, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει λιγότερους από 3.000, σύμφωνα με το Γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, ενώ στο Tigray έχει πάνω από 500.000, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Πανεπιστημίου της Γάνδης.<br /><br />Για να είμαστε δίκαιοι, ορισμένα ΜΜΕ, όπως το Al Jazeera, έχουν δώσει μεγάλη κάλυψη, αλλά δεν είναι αρκετό. «Πρέπει να να είστε ωμά ειλικρινείς, ο κόσμος δεν αντιμετωπίζει την ανθρώπινη φυλή με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι είναι πιο ίσοι από άλλους. Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες και χειρότερες πολιορκίες της σύγχρονης ιστορίας… Υπάρχουν 7.000.000 άνθρωποι αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο εδώ και 18 μήνες. Δεν έχω μιλήσει με τους συγγενείς μου στο Tigray εδώ και 18 μήνες, γιατί οι τηλεπικοινωνίες είναι κομμένες. Πεθαίνουν της πείνας. Αλλά δεν μπορώ να στείλω χρήματα, γιατί οι τράπεζες είναι κλειστές», είπε πρόσφατα ο καταγόμενος από το Tigray γενικός διευθυντής του ΠΟΥ Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους.</div><div><br /> “Στη σωστή πλευρά της Ιστορίας”<br /><br />Η Ελλάδα, πιστή στις “παγκόσμιες ανθρωπιστικές αξίες” και το Διεθνές Δίκαιο, όπως δηλώνει, στέκεται και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όπως και στο Ουκρανικό, με τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”! Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν καταδίκασαν την εισβολή της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, αδιαφορώντας για τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση. Σε αντίθεση, έστειλαν στη Σαουδική Αραβία πυραύλους Patriot, που μας “περίσσευαν”, όπως και τα όπλα που στείλαμε στην Ουκρανία! Δώσαμε ότι ήθελαν οι Αμερικανοί, χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα. Θεωρούμε ότι έτσι θα τους υποχρεώσουμε να μας συνδράμουν, ενώ ο εχθρός είναι προ των πυλών; Γεωπολιτική άγνοια!<br /><br />Προφανώς η Ελλάδα και στις δύο περιπτώσεις υπάκουσε σε εντολές της Ουάσιγκτον. Ως χώρα, που με παραδοχή της είναι “δεδομένη”, δεν παρεκκλίνει απ’ αυτή τη γραμμή. Θεωρούμε αφελώς ότι όσο πιο δουλικοί είμαστε, τόσο περισσότερο θα μας συνδράμουν οι Δυτικοί στην κρίσιμη ώρα! Παρότι διαπιστώνουμε ότι η συμπεριφορά των Τούρκων, που δημιουργεί διαχρονικά προβλήματα στη Δύση, τους αποδίδει οφέλη, εμείς εμμονικά επιμένουμε στην ίδια τακτική! Με αυτή την εξωτερική πολιτική περιμένουμε να μας πάρει στα σοβαρά ο Ερντογάν;<br /><br />Εάν δεχθούμε τη δικαιολογία πως πράττουμε σύμφωνα με αρχές, τότε πρέπει να θυμόμαστε πως οι πραγματικές αρχές είναι αδιαίρετες και αδιαπραγμάτευτες. Οπότε για λόγους αρχής ας διαλέξει η Ελλάδα ποια πλευρά θα στηρίξει στην Υεμένη. Για “λόγους αρχής” και πάντα “στη σωστή πλευρά της Ιστορίας”, ας εμπλακούμε και στους πολέμους στο Tigray, στο Κογκό και στην Σομαλία, αλλά ας είμαστε στο πλευρό των κατατρεγμένων…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η υποκριτική ηθική της Δύσης – Η Ουκρανία, η Υεμένη και το Τιγκράι.

«Η ηγεμονική δύναμη είναι αυτή που καθορίζει, τι είναι δίκαιο, τι είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Και οι νέοι πόλεμοι γίνονται η συνέχιση της ηθικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι αυτοκρατορικές φιλοδοξίες της Τουρκίας – Θέλει να γίνει 5η παγκόσμια δύναμη!

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/06/tourkia-parelasi.jpg" /><br /><b><br />Γρίβας Κώστας</b><br />Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών διεθνώς δείχνουν ότι η μορφή του διεθνούς συστήματος έχει πραγματοποιήσει ένα κβαντικό άλμα, που δεν πρόκειται να το σταματήσει η συσπείρωση της Δύσης με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Από ό,τι φαίνεται, περνάμε από ένα ολιγαρχικό πολυπολικό σύστημα σε ένα πιο πληθωριστικό. Σε ένα σύστημα όπου δίπλα στις Μεγάλες Δυνάμεις αναδύονται δυναμικά και μεσαίες Δυνάμεις. Καμμία εκ των Μεγάλων Δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) δεν έχει τη δυνατότητα –δεν μιλάμε πλέον για προθέσεις– να ελέγξει αποφασιστικά τα δρώμενα στον πλανήτη γενικά και στη γειτονιά μας ειδικότερα.<br /><br />Έχουμε δηλαδή μία αποδιοργάνωση του διεθνούς συστήματος, όπως το γνωρίζαμε. Μέσα σε αυτό το νέο σύστημα που δημιουργείται, η Τουρκία, που το κάνει ήδη εδώ και πολλά χρόνια και το κάνει με επιτυχία, θέλει να εξελιχθεί σε έναν από τους πόλους ισχύος του πλανήτη. Πριν από αρκετά χρόνια, σε ένα συνέδριο στην Ευρωβουλή, ένας Τούρκος διεθνολόγος μου είχε πει ότι θέλουν να εξελιχθούν στην 5η παγκόσμια δύναμη. Μετά τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία το νούμερο πέντε να είναι η Τουρκία!<br /><br />Παρακολουθώντας τη ρητορική, αλλά και την πρακτική του Ερντογάν, είναι προφανές πως αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος του, παρ’ ότι τα τελευταία χρόνια η Τουρκία διολισθαίνει σε οξεία νομισματική κρίση, που έχει πλέον μετεξελιχθεί και σε οικονομική, με αποτέλεσμα φαινόμενα μαζικής φτωχοποίησης. Για να το επιτύχουν τον στρατηγικό στόχο τους οι Τούρκοι, όμως, πρέπει να ελέγξουν ολοκληρωτικά τον κρισιμότατης σημασίας χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Κι αυτό γιατί ο χώρος αυτός αναβαθμίζεται, λόγω σειράς αλλαγών στο διεθνές σύστημα.<div><br />Τουρκικές βλέψεις και γεωγραφία<br /><br />Ας τις παραθέσουμε απλώς: από την τήξη των αρκτικών πάγων και το άνοιγμα του Αρκτικού Κύκλου στη ναυσιπλοΐα μέχρι την περιβόητη κινέζικη BRI (Belt Road Initiative ή αλλιώς ο νέος Δρόμος του Μεταξιού), διαμορφώνεται ένας νέος πλανήτης μέσα στον πλανήτη. Πρόκειται για ένα υποσύστημα, κέντρο του οποίου είναι το Αιγαίο και ευρύτερα η Ανατολική Μεσόγειος. Αυτό φαίνεται και γεωγραφικά. Παραφράζοντας λοιπόν τον Χάλφορντ Μακίντερ, όποιος ελέγξει αυτή την περιοχή βάζει σοβαρή υποψηφιότητα να γίνει ένας από τους κυρίαρχους του πλανήτη.<br /><br />Από αυτό το γεγονός εκκινεί η Τουρκία για να αναπτύξει τις νέες αυτοκρατορικές βλέψεις της. Βλέπει ότι το διεθνές σύστημα αποσαθρώνεται και επιδιώκει να εκμεταλλευτεί το παράθυρο ευκαιρίας που δημιουργείται, ωσότου παγιωθεί μία νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική. Γι’ αυτό και επιχειρεί να ακρωτηριάσει γεωπολιτικά την Ελλάδα και να εξαφανίσει γεωπολιτικά την Κυπριακή Δημοκρατία. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.<br /><br />Οι ΗΠΑ επαναδιατυπώνουν τη στρατηγική τους. Θέλουν να εστιάσουν τις προσπάθειές τους στην αντιμετώπιση της Κίνας, αλλά το διάχυτο αντιρωσικό σύνδρομο τις οδήγησε να εξωθήσουν τα πράγματα στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα τη ρωσική εισβολή και τον πόλεμο. Αν και δεν έχουν καθόλου εγκαταλείψει το μέτωπο με την Κίνα, κατανοούν ότι δεν μπορούν να τα βάλουν με τους πάντες. Γι’ αυτό και θέλουν να αφήσουν τοποτηρητές στον πλανήτη και να αποσυρθούν από όπου δεν έχουν άμεσο συμφέρον.<br /><br />Ωστόσο, πυρήνας αυτού που λέγαμε μονοπολικός κόσμος, δηλαδή της αντίληψης περί απόλυτης κυριαρχίας των ΗΠΑ, ήταν το αμερικανικό γόητρο. Ήταν μια φαντασιακή κατασκευή –για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο του συρμού– ότι οι ΗΠΑ μπορούν να ελέγξουν όλο τον πλανήτη. Αυτό δεν αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης. Η Τουρκία ξεκίνησε να αποδομεί αυτή την αντίληψη εδώ και αρκετό καιρό, με επιδεικτική ενέργεια την αγορά των S-400 και ευρύτερα την προσέγγιση με την Ρωσία. Ο Ερντογάν μπορούσε να κινηθεί πιο διακριτικά, αλλά δεν το προτίμησε. Ήθελε οι κινήσεις του να είναι διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Τουρκίας από τη δυτική αρχιτεκτονική.</div><div><br />Αποσαθρωμένος κόσμος<br /><br />Έχουμε μία Τουρκία που επιδεικτικά δηλώνει πως κάνει ό,τι υπαγορεύει το εθνικό της συμφέρον, αγνοώντας επιδεικτικά συστάσεις τόσο των Αμερικανών όσο φυσικά και των Ευρωπαίων, οι οποίοι δεν έχουν στρατηγική για την περιοχή. Έχουμε, λοιπόν, έναν αποσαθρωμένο κόσμο, όπως θα έλεγε και ο Κίσινγκερ, μέσα στον οποίο έχουμε και την έντονα φιλόδοξη νεοοθωμανική Τουρκία.<br /><br />Η φιλοδοξία της, ωστόσο, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό προϊόν των δομικών της αδυναμιών. Είναι μία φυγή προς τα εμπρός. Προσπαθεί, δηλαδή, να καθυποτάξει τα αντιφατικά στοιχεία της ταυτότητάς της σε έναν ενιαίο σκοπό, προκειμένου να μην αναπτυχθούν φυγόκεντρες τάσεις. Και μέχρι στιγμής το καταφέρνει. Παρ’ ότι η εκλογική βάση του Ερντογάν έχει υποστεί σοβαρά ρήγματα λόγω της οικονομικής κρίσης, ο νεοσουλτάνος συνεχίζει να ορίζει την εθνικιστική-επεκτατική ατζέντα, η οποία είναι η πεμπτουσία της εθνικής ιδεολογίας στην Τουρκία.<br /><br />Ανεξαρτήτως του πως θα εξελιχθούν το επόμενο διάστημα τα πράγματα για την Τουρκία, μέχρι τώρα έχει καταφέρει να προβάλλει τον εαυτό της ως αυτόφωτο και αυτόνομο πόλο ισχύος πρώτης γραμμής στο διεθνές σύστημα. Οι έμπρακτες διακηρύξεις ανεξαρτησίας από τη Δύση, άλλωστε, έμειναν ατιμώρητες. Μπορεί στο τέλος ο Ερντογάν να άναψε το πράσινο φως για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αλλά τις υποχρέωσε να ταπεινωθούν, ενώ η Ουάσινγκτον έσπευδαν να εκφράσουν την ικανοποίησή τους!</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι αυτοκρατορικές φιλοδοξίες της Τουρκίας – Θέλει να γίνει 5η παγκόσμια δύναμη!

Γρίβας Κώστας Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών διεθνώς δείχνουν ότι η μορφή του διεθνούς συστήματος έχει πραγματοποιήσει ένα κβαντικό άλμα, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκληρό άρθρο Le Point για Ερντογάν: Δεν έχει όρια, Είναι ο εχθρός μας εκ των έσω.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/erdogan_pyrinika.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/erdogan_pyrinika-696x405.png" /></a><br /><br />«Νοσταλγός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο πολεμιστής Ερντογάν ονειρεύεται να δώσει μάχη με τους Αρμένιους, τους Κούρδους ακόμα και τους Έλληνες. Να φοβάσαι τα χειρότερα», αναφέρεται σε άρθρο του γαλλικού περιοδικού Le Point.<br /><br />«Σας άρεσε το σόου που ανέβασε για μήνες ο Πούτιν, ένας εγκληματίας πολέμου και επαγγελματίας προπηλακιστής, που ονειρεύεται την ανασύσταση της ΕΣΣΔ; Θα λατρέψετε την επερχόμενη σεκάνς με τον Ερντογάν που, όπως και ο Ρώσος ομόλογός του, σκοπεύει να ακολουθήσει τις φαντασιώσεις του προσπαθώντας να αναδημιουργήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /><br />Ο Πούτιν και ο Ερντογάν υπακούουν στην παβλοβιανή λογική αυτών των τυράννων των οποίων η ύβρις οδηγεί, κολακεύοντας τα κατώτερα ένστικτα του λαού τους για να κάνουν τους ανθρώπους να ξεχάσουν τις οικονομικές τους αποτυχίες: τίποτα δεν πάει καλά, η χώρα καταρρέει, οι άνθρωποι γκρινιάζουν, μόνο μια λύση: Επιτίθεμαι. Οι εδαφικές κατακτήσεις δεν θα κατευνάσουν την οργή των υπηκόων τους;», αναρωτιέται ο αρθρογράφος του <a href="https://www.lepoint.fr/editos-du-point/franz-olivier-giesbert/fog-erdogan-notre-ennemi-de-l-interieur-09-07-2022-2482682_70.php">Le Point.</a><br /><br />Όπως σημειώνεται, μετά την επανεκκίνηση της οικονομίας της Τουρκίας σε ένα πλαίσιο αναγκαστικού επανισλαμισμού, ο Τούρκος πρόεδρος «φυσικά ονειρεύεται να κάνει πόλεμο» χωρίς να ξέρει ακόμη το πού.<br /><br />«Πριν από τις εκλογές του 2023 που δεν προμηνύονται ευνοϊκές για τον ίδιο εάν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, εξετάζει πολλά σενάρια.<br /><br />«Πρώτον, να τελειώσει το έργο των προκατόχων του που τον 20ό αιώνα έκαναν γενοκτονία κατά της αρμενικής και ελληνικής μειονότητας: καίγεται να αναζητήσει αυτούς τους λαούς μέχρι την Αρμενία και την Ελλάδα τους οποίους θα ήθελε να διαμελίσει ή να φάει. Στη συνέχεια να συνθλίψει τους Κούρδους που αποτελούν το 24% του τουρκικού πληθυσμού των οποίων το εμβρυϊκό κράτος σκοπεύει να εξαλείψει στη Συρία.<br />Ο Ερντογάν πιο μακιαβελικός από τον Πούτιν<br /><br />Ο Ερντογάν δεν έχει όρια. Μαζί του, πάντα πρέπει να φοβόμαστε τα χειρότερα, ειδικά αφού αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ πιο μακιαβελικός από τον Πούτιν.<br /><br />Πόσο μάλλον που εμείς οι δυτικοί τον ενθαρρύνουμε στις αυταπάτες του ξαπλώνοντας μπροστά του κάθε φορά που συνοφρυώνεται. Είναι το σκουλήκι στον καρπό, ο εχθρός μας εκ των έσω. Κινεί τα νήματα στο ΝΑΤΟ, του οποίου η χώρα είναι μέλος, και έχει πλέξει τον ιστό του στην Ευρώπη, ειδικά μεταξύ των μουσουλμάνων στη Γαλλία, οι οποίοι πολύ συχνά βρίσκονται υπό τουρκική επιρροή (…).<br /><br />Σε αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας, αν υπάρχουν ακόμα κανόνες, είναι ο σουλτάνος που τους ορίζει. Ενισχύοντας τις αεροπορικές ή θαλάσσιες παραβιάσεις κατά της Ελλάδας, διεκδικεί και τα ελληνικά νησιά των Δωδεκανήσων. Περιμένοντας να διεκδικήσει άλλα εδάφη, καθώς είναι αχόρταγος».<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σκληρό άρθρο Le Point για Ερντογάν: Δεν έχει όρια, Είναι ο εχθρός μας εκ των έσω.

«Νοσταλγός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο πολεμιστής Ερντογάν ονειρεύεται να δώσει μάχη με τους Αρμένιους, τους Κούρδους ακόμα και τους Έλλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ντεβλέτ Μπαχτσελί και ο χάρτης του φασίστα Γκρίζου Λύκου: Τουρκικά… τα μισά νησιά του Αιγαίου – Κρήτη.

<div><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/GREY-WOLVES-TURKEY-BAHCELI.jpg"><img height="490" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/GREY-WOLVES-TURKEY-BAHCELI.jpg" width="743" /></a></div><br />Για όποιον δεν το γνώριζε, τα μισά νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη είναι τουρκικά. Αυτό αποτυπώνεται σε χάρτη που επέδειξε και φωτογραφήθηκε δίπλα του, ο φασίστας κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), επισκεπτόμενος την έδρα των Γκρίζων Λύκων.<br /><br />Φωτογραφήθηκε μαζί με τον “αρχηγό” (στην πραγματικότητα είναι ο ίδιος, Αχμέτ Γιγίτ Γιλντιρίμ, δίπλα στον χάρτη του Αιγαίου, που αποτυπώνει τα μισά τα ελληνικά νησιά, ακόμη και την Κρήτη με κόκκινο χρώμα, σαν να ανήκουν στην Τουρκία. Δυστυχώς, οι γείτονες ήταν, είναι και θα παραμείνουν Τουρκαλάδες ισλαμοφασίστες και άλλη γλώσσα πλην της σκληρής στρατιωτικής ισχύος που θα του συντρίψει το κεφάλι εάν κουνηθεί, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ.<br /><br />Ο Μπαχτσελί ουδέποτε έκρυψε την πρόθεσή του ακόμα και να επιτεθεί στην Ελλάδα για να “προστατεύσει τα τουρκικά δίκαια”, ρίχνοντας τους Έλληνες στη θάλασσα στο πρότυπο της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και ο Ερντογάν,<br /><br />Όμως θα ήταν πολύ λανθασμένο συμπέρασμα ότι αυτές οι ανωμαλίες αποτελούν μέρος της προεκλογικής ρητορικής των δυο πολιτικών, του Ισλαμιστή και του Φασίστα, που οι γνωρίζοντες δεν απορούν ιδιαίτερα πως έγινε και “συναντήθηκαν” πολιτικά.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ντεβλέτ Μπαχτσελί και ο χάρτης του φασίστα Γκρίζου Λύκου: Τουρκικά… τα μισά νησιά του Αιγαίου – Κρήτη.

Για όποιον δεν το γνώριζε, τα μισά νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη είναι τουρκικά. Αυτό αποτυπώνεται σε χάρτη που επέδειξε και φωτογραφήθηκε δ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Σκοτώνοντας” την Τουρκία οικονομικά! Τα “στοιχειώδη και αυτονόητα”, UAV, επικοινωνίες, πυρά

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/bonus155mm-790x400.jpg" /><br /><br /><div>Του <b>Περικλή Ζορζοβίλη</b></div><div>Σήμερα, περίπου 50 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974 και 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή τον Αύγουστο του 1922 και την ανακήρυξη της Δημοκρατίας της Τουρκίας τον Οκτώβριο του 1923, η χώρα μας αντιμετωπίζει τον τουρκικό αναθεωρητισμό που βρίσκεται σε φάση παροξυσμού. Άμεσες απειλές κατά της εδαφικής ακεραιότητας και προσωπικές επιθέσεις κατά της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας καθώς και μία συνεχής και εντατική εκστρατεία παραπληροφόρησης στο εσωτερικό της Τουρκίας που αποσκοπεί στη καλλιέργεια πολεμικού κλίματος, βρίσκονται στην ημερησία διάταξη.<br /><br />Η κατάσταση αυτή συνεπάγεται αυξημένο κόστος για την ελληνική πλευρά (μέγιστη επιφυλακή και ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων, διάθεση επιπλέον πιστώσεων για την εθνική άμυνα) αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μία ευκαιρία. Εφόσον η Τουρκία αποφασίσει να μετατοπιστεί από το λεκτικό επίπεδο στο πρακτικό, δηλαδή επί του πεδίου, μας παρέχει την ευκαιρία να… λυτρώσουμε τη νέα έκδοση του «μεγάλου ασθενή» από τις γεωπολιτικές φαντασιώσεις του.<br /><br />Δηλαδή, να λήξουμε υπέρ υμών τον ακήρυχτο πεντηκονταετή «πόλεμο φθοράς» στον οποίο έχουμε εμπλακεί και όπου η μέχρι σήμερα «αυτοσυγκράτηση» / «στρατηγική ψυχραιμία» μας, αφενός καταναλώνει πόρους που σε διαφορετική περίπτωση θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε άλλους τομείς ώστε να επιτευχθεί κοινωνική και οικονομική ευημερία και αφετέρου, όπως έχει πλέον αποδειχθεί στην πράξη, τροφοδοτεί τον τουρκικό αναθεωρητισμό.<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι εάν η Τουρκία ήταν βέβαιη ότι θα μπορούσε, με αποδεκτό για αυτή κόστος, να επιβάλλει τη θέληση της με στρατιωτικά μέσα, θα το είχε ήδη πράξει. Από το επίπεδο ικανότητας που σήμερα βρισκόμαστε μέχρι το απαιτητό για την εφαρμογή της προαναφερθείσας επιλογής, η απόσταση που μας χωρίζει είναι εφικτό να γεφυρωθεί. Αρκεί να πράξουμε τα «στοιχειώδη» και τα «αυτονόητα».<br /><br /></div><div>Τα «στοιχειώδη»<br /><br /></div><div>Αφορούν τους ανθρώπινους πόρους, την εκπαίδευση και την οργάνωση. Η φύση και η ένταση της απειλής, η παραχώρηση της πρωτοβουλίας (χρόνος, τόπος) στον αντίπαλο (αφού η εξαπόλυση προληπτικού κτυπήματος δεν έχει υιοθετηθεί από τη χώρα μας) και η γεωγραφία δημιουργούν δυσμενή δεδομένα για τον αμυντικό σχεδιασμό μας. Καθώς τα νησιά και οι νησίδες του Ανατολικού Αιγαίου βρίσκονται σε πολύ μικρότερη απόσταση από τις ακτές της Μικράς Ασίας από όσο απέχουν από την ηπειρωτική χώρα, η προτοποθέτηση επί αυτών, από την ειρηνική περίοδο, επαρκών αμυντικών δυνάμεων είναι μονόδρομος.<br /><br />Η έννοια της επάρκειας είναι σχετική και καθοριζόμενη από το επίπεδο της απειλής αλλά σε κάθε περίπτωση υπάρχει το ελάχιστο όριο, δηλαδή αυτό που επιτρέπει σε κάθε μονάδα να επιχειρήσει τα κύρια οπλικά μέσα της. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις, που λόγω των πληθυσμιακών δεδομένων, η τοπική εφεδρεία είναι αριθμητικά ανεπαρκής, επιβάλλεται η κάλυψη της υστέρησης με αυξημένα ποσοστά στελέχωσης των ενεργών μονάδων.<br /><br />Κατά συνέπεια και παρά την επανέναρξη συστηματικών προσλήψεων στρατιωτικού προσωπικού μακρού χρόνου υπηρεσίας (μόνιμοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, επαγγελματίες οπλίτες), οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (Ε.Ε.Δ.) και ιδιαίτερα ο Στρατός Ξηράς, θα συνεχίζουν να χρειάζονται τους στρατεύσιμους, όχι μόνο για να αυξήσουν το ποσοστό στελέχωσης των ενεργών δυνάμεων αλλά και για να έχουν τη δυνατότητα οι μονάδες, με άντληση προσωπικού από τη δεξαμενή της εφεδρείας, να αποκτήσουν την πολεμική τους σύνθεση.<br /><br />Είναι αυτονόητο ότι η διάρκεια και η ποιότητα της θητείας είναι καθοριστικοί παράγοντες. Η τελευταία αύξηση της θητείας από εννέα σε 12 μήνες αλλά σε συνδυασμό με γεωγραφικές εξαιρέσεις, πρακτικά δεν απέφερε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Σε συνδυασμό δε με την υπογεννητικότητα, που μειώνει συνεχώς των αριθμό των διαθέσιμων προς στράτευση, επιβάλλει την εκ νέου αύξηση της θητείας ώστε κάθε στρατεύσιμος να ολοκληρώνει τουλάχιστον δύο εξαμηνιαίους κύκλους εκπαίδευσης (θερινό – χειμερινό).<br /><br />Οι δε υπηρετούντες τη θητεία τους σε γεωγραφικές περιοχές που δεν συμπεριλαμβάνονται στην ισχύουσα σήμερα ζώνη εξαίρεσης, θα μπορούσαν να υπέχουν υποχρέωση επιπλέον τριών μηνών θητείας. Πέραν της ποσοτικής, εξαιρετικά κρίσιμη είναι και η ποιοτική διάσταση της θητείας. Η θητεία θα πρέπει να αποσκοπεί πρωτίστως στην «παραγωγή» μαχητών, οι οποίοι θα έχουν επαρκή ατομική εκπαίδευση, ικανότητα διαβίωσης στο ύπαιθρο και τουλάχιστον αντίστοιχα επαρκές επίπεδο γνώσεων και δεξιοτήτων που απαιτεί η ειδικότητα τους.<br /><br />Το ποιοτικό περιεχόμενο της θητείας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την ποιότητα της εφεδρείας, που η ύπαρξη της είναι επίσης αναγκαία πρωτίστως για τον Στρατό Ξηράς αλλά και τους άλλους Κλάδους. Η ύπαρξη καλά εκπαιδευμένης εφεδρείας σε συνδυασμό με ένα εξατομικευμένο σύστημα κινητοποίησης και παροχής αντισταθμιστικών κινήτρων (ώστε να υποβάλλεται σε περιοδική εκπαίδευση), επιτρέπει την σε σύντομο χρόνο συμπλήρωση της δύναμης των ενεργών μονάδων, την αναπλήρωση των απωλειών και ταυτόχρονα αποτελεί στερεά βάση για τη δημιουργία και αναγέννηση δυνάμεων. Τα ρωσικά προβλήματα σε αυτούς τους τομείς θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο του έντονου ενδιαφέροντος μας ώστε να εξάγουμε συμπεράσματα και διδάγματα.<br /><br />Κρίσιμο ρόλο κατέχει επίσης και η Εθνοφυλακή. Από το 2019 έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την αναβάθμιση του θεσμού, ενώ αναμένεται η κατάθεση και ψήφιση νέου νόμου που θα καθορίζει την οργάνωση και λειτουργία του (πιθανά συμπεριλαμβανομένης και της εθελοντικής συμμετοχής των γυναικών). Η Εθνοφυλακή αποτελεί μία υψηλού ηθικού δεξαμενή εθελοντικού προσωπικού που εφόσον είναι επαρκώς εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη, θα αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματική στην τοπική άμυνα κρίσιμων περιοχών και για αυτό απαιτείται η περαιτέρω ενίσχυση της.<br /><br />Η συστηματική και ρεαλιστική ατομική, τακτική και επιχειρησιακή εκπαίδευση του συνόλου του προσωπικού, μακρού χρόνου υπηρεσίας και θητείας, θα πρέπει να αποτελεί την ύψιστη προτεραιότητα για την ειρηνική περίοδο. Μάλιστα το συγκεκριμένο έργο διευκολύνεται από τις διαθέσιμες σήμερα τεχνολογίες που ενώ αυξάνουν το επίπεδο ποιότητας και ρεαλισμού της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ταυτόχρονα μειώνουν το κόστος και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, επιτρέποντας και την καταγραφή μετρήσιμων αποτελεσμάτων.<br /><br />Προφανώς βήματα γίνονται αλλά δεν περιποιεί τιμή στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις το γεγονός ότι περισσότερα από 20 χρόνια από τη σύνταξη των πρώτων μελετών για τη δημιουργία πεδίου ασκήσεων διπλής ενεργείας και πεδίου εκπαίδευσης στον Ηλεκτρονικό Πόλεμο (ΠΕΗΠ) ακόμα αυτές οι εκπαιδευτικές υποδομές δεν υφίστανται. Ακόμη και η γενικευμένη χρήση ΣΕΤΕ (Συστημάτων Εξομοίωσης Τακτικής Εμπλοκής) «αγκομαχά». Μόλις τον Αύγουστο του 2020 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για τη χρηματοδοτική μίσθωση Συστημάτων Εξομοίωσης Τακτικών Εμπλοκών (ΣΕΤΕ) αρμάτων LEO 2A4-LEO1A5 για διάστημα δύο ετών, αλλά είναι άγνωστο να τελικά κατέληξε.<br /><br />Τέλος, σε ό,τι αφορά την οργάνωση / συγκρότηση, επιβάλλεται η εκ βάθρων επανεξέταση των υφιστάμενων οργανωτικών δομών από το επίπεδο της ομάδας μέχρι και του σχηματισμού και η προσαρμογή τους στα τρέχοντα επιχειρησιακά και τεχνολογικά δεδομένα.<br /><br />Τα «αυτονόητα»</div><div><br />Πρόκειται για επιχειρησιακές δυνατότητες οι οποίες είναι εκ των ων ουκ άνευ για να επιτευχθεί ο προαναφερθείς στόχος, η … «λύτρωση του ‘μεγάλου ασθενή’» και στις οποίες, με βάση τα όσα έχουν γίνει γνωστά (αφού επίσημη ενημέρωση δεν υπάρχει), δεν φαίνεται να έχει αποδοθεί η απαιτούμενη προτεραιότητα στην απόκτηση τους. Στο παρόν σημείωμα θα περιοριστούμε σε μερικές από αυτές.<br /><br />>Η δυνατότητα ακριβούς προσβολής του αντιπάλου από τα μικρότερα έως τα μεγαλύτερα βεληνεκή. Η ακρίβεια είναι εξαιρετικά σημαντική καθώς συνεπάγεται τη διασφαλισμένη καταστροφή του στόχου με μικρότερη κατανάλωση πυρομαχικών, ενώ ταυτόχρονα μειώνει το αποτύπωμα της διοικητικής μέριμνας. Επίσης, τα μεγάλα βεληνεκή επιτρέπουν την προσβολή (σε βάθος) των στρατηγικών κέντρων βαρύτητας των αντιπάλου. Ταυτόχρονα με την ενσωμάτωση προηγμένων πυρομαχικών υψηλών επιδόσεων επιτυγχάνεται και η παράταση του επιχειρησιακού βίου πλατφορμών παλαιότερης γενεάς και αποφεύγεται η αντικατάσταση τους που σε ορισμένες περιπτώσεις λόγω του αριθμού των μέσων, υπέχει αστρονομικά κόστη.<br /><br />Ας σημειωθεί εδώ ότι μόλις την Τετάρτη 22 Ιουνίου, εγκρίθηκε από την αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή ένα πρόγραμμα που αντανακλά την ανωτέρω λογική, η αναβάθμιση του συνόλου σχεδόν των Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΠΕΠ) RM-70 και ικανής ποσότητας των ρουκετών που χρησιμοποιούν. Αντίθετα, για ένα παρόμοιο πρόγραμμα, τον εκσυγχρονισμό των ΠΕΠ MLRS M-270 και των πυρομαχικών τους (ρουκετών), που θα αναβαθμίσει σημαντικά τις δυνατότητες προσβολή ακριβείας σε μεγάλα βεληνεκή και το οποίο χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 2010, η σχετική ελληνική επιστολή αιτήματος (LOR) για την υλοποίηση μέσω διακρατικής συμφωνίας, δεν έχει ακόμα αποσταλεί.<br /><br />Επίσης, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό αν υπάρχει ή σχεδιάζεται πρόγραμμα προμήθειας βλημάτων μακρού βεληνεκούς (40+ χιλιομέτρων), πυροσωλήνων διόρθωσης τροχιάς και σπονδυλωτών προωθητικών γεμισμάτων για το Πυροβολικό Μάχης. Και όμως η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος σε συνδυασμό με την ενσωμάτωση αυτομάτου συστήματος προσανατολισμού και τάξης σε κάθε ένα από τα περίπου 450 αυτοκινούμενα (A/K) οβιδοβόλα διαμετρήματος των 155 χλστ. του Στρατού Ξηράς, θα αναβάθμιζε δραματικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες τους έναντι λελογισμένου κόστους, παρά την τεχνολογική ηλικία των πλατφορμών.<br /><br />Εξέλιξη δεν υπάρχει ούτε και στο πρόγραμμα των διαμετρήματος 155 χλστ. και βεληνεκούς 40 χλμ. πυρομαχικών RH-40 (Base Bleed: καιόμενης βάσης) / DM131A1, που η προμήθεια τους περιλαμβανόταν στη σύμβαση για την προμήθεια των 24 Α/Κ οβιδοβόλων PzH-2000GR. Περί τα 21 χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης των PzH-2000GR, τα πυρομαχικά… αγνοούνται!<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, από το 2009 έχει μεν παραληφθεί μία ποσότητα τους, αλλά ακόμη και σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί η πιστοποίηση τους, ούτε έχει κηρυχθεί έκπτωτος ο προμηθευτής, ούτε έχει συμφωνηθεί με τον ανάδοχο η αντικατάσταση τους από ιδίων επιδόσεων πυρομαχικά άλλου τύπου. Ούτε έχει διαφανεί η πρόθεση προμήθειας πρόσθετων ποσοτήτων πυρομαχικών πυροβολικού με δυνατότητα μεταφοράς υποπυρομαχικών για την προσβολή της οροφής τεθωρακισμένων στόχων που θα επεκτείνει τη χρήση τους στο σύνολο των σε υπηρεσία Α/Κ οβιδοβόλων.<br /><br />Άραγε δεν θεωρείται πως είναι πιο πρόσφορο (ή για να το εκφράσουμε κυνικά, πιο οικονομικό σε αίμα) να εξουδετερωθούν οι εισβολείς σε βραχονησίδες και μικρονήσους με πυρά εξ αποστάσεως παρά με τον εκ του σύνεγγυς αγώνα μικρών τμημάτων που θα επιχειρήσουν την ανακατάληψη τους;<br /><br />Αλλά ακόμη και στις περιπτώσεις προγραμμάτων που έχουν γίνει κάποια, προβλεπόμενα από το ισχύον νομικό και διαδικαστικό πλαίσιο, βήματα, οι σχετικές συμβάσεις δεν έχουν υπογραφεί. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα βεληνεκούς τουλάχιστον 150 χλμ. κατευθυνόμενα βλήματα Rampage και οι συλλογές Spice (για τη μετατροπή απλών αεροπορικών βομβών σε «έξυπνα» όπλα) για τον εξοπλισμό των μαχητικών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, τα κατευθυνόμενα βλήματα Spike NLOS (και τα τρία συστήματα είναι ισραηλινής προέλευσης), παρά το γεγονός ότι εδώ και περίπου οκτώ μήνες έχει δοθεί η θετική γνωμοδότηση για την προμήθεια τους από την αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή.<br /><br />Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι μέχρι σήμερα τα περιφερόμενα πυρομαχικά (loitering munitions) δεν φαίνεται να έχουν προκαλέσει το ελληνικό ενδιαφέρον. Ενώ στις 22 Ιουνίου ανακοινώθηκε ότι ο Στρατός της Γαλλίας άρχισε τη διαδικασία ταχείας (εντός εξαμήνου) προμήθειας και εισαγωγής σε υπηρεσία περιφερόμενων πυρομαχικών Switchblade (χωρίς να διευκρινίζεται αν πρόκειται για τη μοναδιαίου κόστους 6.000 δολαρίων ΗΠΑ έκδοση Switchblade ή για τη μεγαλύτερη, με αντιαρματικές δυνατότητες, Switchblade 600) της αμερικανικής AeroVironment, μέχρι σήμερα δεν έχει διαφανεί ουδεμία πρόθεση.<br /><br />Σε αντίθεση με τους Γάλλους που σπεύδουν να επωφεληθούν της παραγωγής σειράς του Switchblade, το οποίο αν και βρίσκεται σε υπηρεσία με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ για περισσότερα από 10 χρόνια, ο πόλεμος στην Ουκρανία και συγκεκριμένα η παραχώρηση τους από τις ΗΠΑ του απέδωσε μεγάλη δημοσιότητα. Κι όμως, για την απειλή που αντιμετωπίζουμε σήμερα στο Αιγαίο οπλικά συστήματα αυτής της κατηγορίας θα επέτρεπαν ακόμη και σε μεμονωμένες, ολιγάριθμες φρουρές σε μικρονήσους να επιφέρουν συντριπτικά πλήγματα ιδιαίτερα αν η Τουρκία εφαρμόσει τις τεχνικές και τακτικές που επιδείχθηκαν στην πρόσφατη πολυεθνική, διακλαδική άσκηση «EFES 2022».<br /><br />>Επιτήρηση, εντοπισμός, αναγνώριση και στοχοποίηση – Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (ΜΕΑ). Η συγκεκριμένη δυνατότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη και καθοριστική για την προαναφερθείσα προσβολή του αντιπάλου με ακρίβεια από τα μικρότερα έως τα μεγαλύτερα βεληνεκή. Δυστυχώς προς τα παρόν και παρά την επίδειξη δυνατοτήτων από την εγχώρια τεχνολογική και βιομηχανική βάση, που μπορεί να ικανοποιήσει σε τουλάχιστον ικανοποιητικό βαθμό τις ανάγκες, η γενίκευση της χρήσης ΜΕΑ στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχει αρχίσει.<br /><br />Πλέον η επιχειρησιακή αξιοποίηση των ΜΕΑ δεν μπορεί να περιορίζεται στα τάγματα επιτήρησης – πληροφορικής του Όπλου των Διαβιβάσεων αλλά ιδίως σε τακτικό επίπεδο θα πρέπει να διαχυθεί, με τη μορφή οργανικών ομάδων – διμοιριών, στις μονάδες ελιγμού (επιλαρχίες μέσων αρμάτων, τάγματα μηχανοκίνητου και μηχανοποιημένου πεζικού) και υποστήριξης μάχης (μοίρες μέσου πυροβολικού και πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων, μονάδες και υπομονάδες του Μηχανικού) για να αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.<br /><br />>Επικοινωνίες. Περίπου μισό αιώνα (η σχετική σύμβαση υπεγράφη στις 7 Σεπτεμβρίου 1999) από την έναρξη της υλοποίησης της δεύτερης φάσης του Συστήματος Επικοινωνιών Ζώνης Μάχης (ΣΕΖΜ) «Ερμής ΙΙ», οι συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις των στρατιωτικών χρηστών, καθιστούν αναγκαία την αναβάθμιση των επικοινωνιών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Τεχνολογίες όπως τα ασύρματα δίκτυα πέμπτης γενεάς (5G), που προσφέρουν πολύ υψηλές ταχύτητες μετάδοσης, δυνατότητα ταυτόχρονης σύνδεσης πολλών χρηστών (συσκευών) και εξαιρετικά χαμηλή καθυστέρηση (latency), εφόσον πρωτίστως επιλυθούν τα προβλήματα κυβερνοασφάλειας, θα επιφέρουν επανάσταση στις στρατιωτικές επικοινωνίες και για αυτονόητους λόγους θα πρέπει από τώρα να εξετάζεται, σε εθνικό, διμερές ή πολυεθνικό πλαίσιο, η στρατιωτική χρήση τους.<br /><br />Αντικείμενο ισχυρού ενδιαφέροντος θα πρέπει να αποτελέσει και το κατασκευής της αμερικανικής εταιρίας Space X (ιδιοκτησίας του μεγιστάνα Έλον Μασκ) δορυφορικό σύστημα Starlink που παρέχει υψηλής ταχύτητας και χαμηλής καθυστέρησης υπηρεσίες ευρυζωνικού διαδικτύου σε απομακρυσμένες και αγροτικές τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο. Η χρήση του Starlink (περισσότερα από 11.000 τερματικά σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων) στην Ουκρανία ανέδειξε τις δυνατότητες του συστήματος σε στρατιωτικές εφαρμογές και τη μεγάλη αντοχή του σε παρεμβολές και ηλεκτρονική παρείσφρηση (hacking) αλλά και της κατασκευάστριας να ικανοποιήσει μία επείγουσα απαίτηση.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/5GxCOLT-scaled.jpg"><img height="457" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/5GxCOLT-scaled.jpg" width="640" /></a><br /><br /><i>5GxCOLT. Το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ήδη προετοιμάζει την ανάπτυξη σε επιχειρησιακό περιβάλλον κυψελών 5G επί ελαφρών οχημάτων (COLT: Cell on Light Truck) που κατασκευάστηκαν για τη διεξαγωγή δοκιμών και πειραματισμών σχετικά με τη στρατιωτική χρήση των δικτύων 5G.</i><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/bonus155mm.jpg"><img height="462" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/bonus155mm.jpg" width="640" /></a><br /><br /><i>Bonus155mm. Καλλιτεχνική απεικόνιση των αποτελεσμάτων του διαμετρήματος 155 χλστ. Bonus, αντίστοιχης αρχής λειτουργίας με τα διατιθέμενα σήμερα σε υπηρεσία πυρομαχικά DM702A1 SMArt 155.</i><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/StarlinkTerminalsUkraine.jpg"><img height="479" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/StarlinkTerminalsUkraine.jpg" width="614" /></a><br /><br /><i>Starlink Terminals Ukraine. Από την άφιξη τερματικών Starkink στη Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή. Η συγκεκριμένη φωτογραφία αναρτήθηκε στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης από τον Μιχαήλ Φεντόροφ αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό ψηφιακού μετασχηματισμού της Ουκρανίας.</i></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Σκοτώνοντας” την Τουρκία οικονομικά! Τα “στοιχειώδη και αυτονόητα”, UAV, επικοινωνίες, πυρά

Του Περικλή Ζορζοβίλη Σήμερα, περίπου 50 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974 και 100 χρόνια από την Μικρασιατικ...

Διαβάστε την συνέχεια