Γιώργος Σκαφιδάς
Από το ΝΑΤΟ ως το μέτωπο των χωρών της ομάδας BRICS, και από τις θάλασσες της Ασίας ως το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η διεθνής σκηνή δείχνει να έχει μπει πια σε φάση επιχειρούμενης αναδιάρθρωσης, με τις συμμαχίες να αναδιαμορφώνονται και τις κινήσεις να φανερώνουν τάσεις συσπείρωσης γύρω από ανασυντασσόμενους ανταγωνιστικούς πόλους μακριά από κάθε έννοια απομονωτισμού και ουδετερότητας.
Μέσα σε λίγα 24ωρα, τον μήνα Ιούνιο, έγιναν πολλά και διαφορετικά:
Φινλανδία και Σουηδία έλαβαν το πράσινο φως για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, έπειτα από την (προσωρινή ή όχι, μένει να φανεί) άρση του τουρκικού βέτο, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας στη Μαδρίτη, μια Σύνοδο μέσα από την οποία «γεννήθηκε» και το νέο ανανεωμένο νατοϊκό στρατηγικό δόγμα για τα επόμενα δέκα χρόνια (βλ. Στρατηγική Αντίληψη – NATO 2022 Strategic Concept).
Στο συγκεκριμένο κείμενο διαβάζουμε πως η Ρωσική Ομοσπονδία είναι πια, με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, «η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρωατλαντικό χώρο» («… the most significant and direct threat to Allies’ security and to peace and stability in the Euro-Atlantic area»).
Διαβάζουμε, επίσης, ότι «οι δεδηλωμένες φιλοδοξίες και πολιτικές καταναγκασμού της Κίνας αποτελούν πρόκληση για τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες» των νατοϊκών Συμμάχων («the People’s Republic of China’s stated ambitions and coercive policies challenge our interests, security and values») αλλά και ότι «η εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Κίνας και Ρωσίας και οι αμοιβαία ενισχυόμενες προσπάθειές τους να υπονομεύσουν τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη είναι αντίθετες με τις αξίες και τα συμφέροντα» της Συμμαχίας («the deepening strategic partnership between the People’s Republic of China and the Russian Federation and their mutually reinforcing attempts to undercut the rules-based international order run counter to our values and interests»).
Στη νατοϊκή Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης αξίζει όμως να σημειωθεί πως πήραν μέρος, για πρώτη φορά στα χρονικά, και οι ηγεσίες από Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία και Νότια Κορέα, με το βλέμμα στραμμένο προφανώς σε Κίνα και Βόρεια Κορέα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε, μάλιστα, στο περιθώριο της Συνόδου, τριμερή συνάντηση με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Φούμιο Κισίντα και τον Νοτιοκορεάτη πρόεδρο Γιουν Σουκ Γέολ.
Από το ΝΑΤΟ ως το μέτωπο των χωρών της ομάδας BRICS, και από τις θάλασσες της Ασίας ως το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η διεθνής σκηνή δείχνει να έχει μπει πια σε φάση επιχειρούμενης αναδιάρθρωσης, με τις συμμαχίες να αναδιαμορφώνονται και τις κινήσεις να φανερώνουν τάσεις συσπείρωσης γύρω από ανασυντασσόμενους ανταγωνιστικούς πόλους μακριά από κάθε έννοια απομονωτισμού και ουδετερότητας.
Μέσα σε λίγα 24ωρα, τον μήνα Ιούνιο, έγιναν πολλά και διαφορετικά:
Φινλανδία και Σουηδία έλαβαν το πράσινο φως για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, έπειτα από την (προσωρινή ή όχι, μένει να φανεί) άρση του τουρκικού βέτο, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας στη Μαδρίτη, μια Σύνοδο μέσα από την οποία «γεννήθηκε» και το νέο ανανεωμένο νατοϊκό στρατηγικό δόγμα για τα επόμενα δέκα χρόνια (βλ. Στρατηγική Αντίληψη – NATO 2022 Strategic Concept).
Στο συγκεκριμένο κείμενο διαβάζουμε πως η Ρωσική Ομοσπονδία είναι πια, με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, «η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρωατλαντικό χώρο» («… the most significant and direct threat to Allies’ security and to peace and stability in the Euro-Atlantic area»).
Διαβάζουμε, επίσης, ότι «οι δεδηλωμένες φιλοδοξίες και πολιτικές καταναγκασμού της Κίνας αποτελούν πρόκληση για τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες» των νατοϊκών Συμμάχων («the People’s Republic of China’s stated ambitions and coercive policies challenge our interests, security and values») αλλά και ότι «η εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Κίνας και Ρωσίας και οι αμοιβαία ενισχυόμενες προσπάθειές τους να υπονομεύσουν τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη είναι αντίθετες με τις αξίες και τα συμφέροντα» της Συμμαχίας («the deepening strategic partnership between the People’s Republic of China and the Russian Federation and their mutually reinforcing attempts to undercut the rules-based international order run counter to our values and interests»).
Στη νατοϊκή Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης αξίζει όμως να σημειωθεί πως πήραν μέρος, για πρώτη φορά στα χρονικά, και οι ηγεσίες από Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία και Νότια Κορέα, με το βλέμμα στραμμένο προφανώς σε Κίνα και Βόρεια Κορέα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε, μάλιστα, στο περιθώριο της Συνόδου, τριμερή συνάντηση με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Φούμιο Κισίντα και τον Νοτιοκορεάτη πρόεδρο Γιουν Σουκ Γέολ.
BRICS
Περίπου τις ίδιες ημέρες ωστόσο, σε ένα άλλο (ανταγωνιστικό προς τη Δύση;) μέτωπο, το Ιράν και η Αργεντινή θα έκαναν γνωστό, από την πλευρά τους, πως επιθυμούν να ενταχθούν στο μπλοκ των χωρών της ομάδας BRICS, μαζί με τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και τη Νότια Αφρική.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν – που, ειρήσθω εν παρόδω, υποδέχθηκε προ ημερών στη Μόσχα και τον επί του παρόντος ασκούντα την προεδρία της G20 πρόεδρο της Ινδονησίας Τζόκο Βιντόντο – θα δήλωνε, από τη μεριά του, ότι οι χώρες της ομάδας BRICS ετοιμάζουν και ένα νέο αποθεματικό νόμισμα… ως ανταγωνιστικό προς το δολάριο.
Παράλληλα, η ρωσική πλευρά θα διεμήνυε, δια του Ρώσου πρέσβη στην Κίνα Αντρέι Ντενίσοφ, πως η ίδια βλέπει θετικά το ενδεχόμενο να ενταχθούν ως μόνιμα μέλη στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών χώρες όπως είναι η Ινδία και η Βραζιλία, αλλά όχι και άλλες όπως η Γερμανία, η Αυστραλία και η Ιαπωνία.
Κίνα και Ινδία
Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί πως ειδικά η Ινδία του Ναρέντρα Μόντι διατηρεί παράλληλα στενούς δεσμούς και με το δυτικό μπλοκ («ενάντια» στην Κίνα;), για παράδειγμα μέσω του τετραμερούς σχήματος στρατηγικού Διαλόγου για την Ασφάλεια (QUAD).
Όσο για την Κίνα του Σι Τζινπίνγκ, εκείνη μπορεί να αντιμετωπίζεται μεν ως «πρόκληση» από τους δυτικούς, πλην όμως πρόκειται για μια «πρόκληση» με την οποία Δύση εξακολουθεί να διατηρεί ισχυρότατους οικονομικούς και εμπορικούς δεσμούς.
Ενδεικτικά, μόλις τα τελευταία 24ωρα, στον απόηχο της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, Κινέζοι (China Gas Holdings) και Αμερικανοί (NextDecade Corp) υπέγραψαν συμφωνία για την (20ετή) αποστολή αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG από τις ΗΠΑ (και πιο συγκεκριμένα από το Μπράουνσβιλ του Τέξας και το έργο Rio Grande LNG) στην Κίνα.
Τα ταξίδια του Ιουλίου
Κατά τα λοιπά, μέσα στον Ιούλιο που διανύουμε, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναμένεται να επισκεφθεί το Ιράν (19 Ιουλίου), και ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν το Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη και τη Σαουδική Αραβία (13 – 16 Ιουλίου)…
Δημοσίευση σχολίου