Pat Buchanan: Μήπως Εμείς Προκαλέσαμε τον Πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία;

<img height="360" src="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/02/001-Putin27-kremlin-ru-1.jpg?fit=1500%2C843&ssl=1" width="640" /><br /><br />ΤΟΥ <b>ΤΆΙΛΕΡ ΝΤΆΡΝΤΕΝ</b><br /><a href="https://buchanan.org/blog/did-we-provoke-putins-war-in-ukraine-159120"><i><b>Συντάχθηκε από τον Πατ Μπιουκάναν</b></i></a><br /><br />Όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας απαίτησε από τις ΗΠΑ να αποκλείσουν την Ουκρανία ως μελλοντικό μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ απάντησαν έντονα: Το ΝΑΤΟ έχει πολιτική ανοικτών θυρών. Κάθε έθνος, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, μπορεί να υποβάλει αίτηση προσχώρησης και να γίνει δεκτό. Δεν το αλλάζουμε αυτό.<br /><br />Στη διακήρυξη του Βουκουρεστίου του 2008, το ΝΑΤΟ είχε θέσει την Ουκρανία και τη Γεωργία, πάντα πιο ανατολικά στον Καύκασο, σε πορεία ένταξης στο ΝΑΤΟ και κάλυψης βάσει του Άρθρου 5 της συνθήκης, το οποίο δηλώνει ότι η επίθεση σε οποιοδήποτε μέλος αποτελεί επίθεση εναντίον όλων.<br /><br />Ανίκανος να πάρει μια ικανοποιητική απάντηση στο αίτημά του, ο Πούτιν εισέβαλε και διευθέτησε το ζήτημα. Ούτε η Ουκρανία ούτε η Γεωργία θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Για να το αποτρέψει αυτό, η Ρωσία θα πάει σε πόλεμο, όπως έκανε η Ρωσία χθες το βράδυ.<br /><br />Ο Πούτιν έκανε ακριβώς αυτό που μας είχε προειδοποιήσει ότι θα έκανε.<br /><br />Όποιος και αν είναι ο χαρακτήρας του Ρώσου προέδρου, ο οποίος συζητείται τώρα έντονα εδώ στις ΗΠΑ, έχει εδραιώσει την αξιοπιστία του.<br /><br />Όταν ο Πούτιν προειδοποιεί ότι θα κάνει κάτι, το κάνει.<br /><br />Τριάντα έξι ώρες σε αυτόν τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, ενδεχομένως τον χειρότερο στην Ευρώπη από το 1945, πρέπει να απαντηθούν δύο ερωτήματα:<br /><br />Πώς φτάσαμε εδώ; Και τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα;<br /><br />Πώς φτάσαμε εκεί που η Ρωσία — πιστεύοντας ότι η πλάτη της είναι σε ένα τείχος και οι Ηνωμένες Πολιτείες, προχωρώντας το ΝΑΤΟ όλο και πιο κοντά, το έβαλαν εκεί — έφτασαν σε ένα σημείο όπου επέλεξε τον πόλεμο με την Ουκρανία αντί να αποδεχθεί τη μοίρα και το μέλλον που πιστεύει ότι η Δύση επιφυλάσσεται για τη Μητέρα Ρωσία;<br /><br />Θεωρώ. Μεταξύ 1989 και 1991, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ άφησε το Τείχος του Βερολίνου να γκρεθεί, η Γερμανία επανενώθηκε και όλα τα "αιχμάλωτα έθνη" της Ανατολικής Ευρώπης αφέθηκαν ελεύθερα.<br /><br />Έχοντας καταρρεύσει από τη Σοβιετική αυτοκρατορία, ο Γκορμπατσόφ επέτρεψε στη Σοβιετική Ένωση να διαλυθεί σε 15 ανεξάρτητα έθνη. Ο κομμουνισμός αφέθηκε να λήξει ως η κυρίαρχη ιδεολογία της Ρωσίας, της χώρας όπου ο λενινισμός και ο μπολσεβικισμός ριζώθηκαν για πρώτη φορά το 1917.<br /><br />Ο Γκορμπατσόφ ακύρωσε τον Ψυχρό Πόλεμο στην Ευρώπη αφαιρώντας όλες τις αιτίες από την πλευρά της Μόσχας για το ιστορικό χάσμα.<br /><br />Ο Πούτιν, πρώην συνταγματάρχης της KGB, ανέλαβε την εξουσία το 1999 μετά την καταστροφική δεκαετή διακυβέρνηση του Μπόρις Γιέλτσιν, ο οποίος οδήγησε τη Ρωσία στο έδαφος.<br /><br />Εκείνο το έτος, το 1999, ο Πούτιν παρακολουθούσε καθώς η Αμερική διεξήγαγε βομβιστική εκστρατεία 78 ημερών στη Σερβία, το Βαλκανικό έθνος που ιστορικά ήταν προτεκτοράτο της Μητέρας Ρωσίας.<br /><br />Εκείνο το έτος, επίσης, τρία πρώην έθνη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, η Τσεχική Δημοκρατία, η Ουγγαρία και η Πολωνία, εισήχθησαν στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Εναντίον των οποίων αυτές οι χώρες θα προστατεύονταν από τα αμερικανικά όπλα και τη συμμαχία του ΝΑΤΟ, το ερώτημα τέθηκε δίκαια.<br /><br />Το ερώτημα φάνηκε να απαντηθεί πλήρως το 2004, όταν η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Λιθουανία, η Λετονία, η Εσθονία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία έγιναν δεκτοί στο ΝΑΤΟ, μια ομάδα που περιελάμβανε τρεις πρώην δημοκρατίες της ίδιας της ΕΣΣΔ, καθώς και τρία ακόμη πρώην έθνη του Συμφώνου της Βαρσοβίας.<br /><br />Στη συνέχεια, το 2008, ήρθε η διακήρυξη του Βουκουρεστίου που έθεσε τη Γεωργία και την Ουκρανία, αμφότερες που συνορεύουν με τη Ρωσία, σε πορεία ένταξης στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Η Γεωργία, το ίδιο έτος, επιτέθηκε στην αποσχισμένη επαρχία της Νότιας Οσετίας, όπου τα ρωσικά στρατεύματα δρούσαν ως ειρηνευτικές δυνάμεις, σκοτώνοντας κάποιους.<br /><br />Αυτό πυροδότησε μια αντεπίθεση του Πούτιν μέσω της σήραγγας Ρόκι στη Βόρεια Οσετία που απελευθέρωσε τη Νότια Οσετία και μετακόμισε στη Γεωργία μέχρι το Γκόρι, τη γενέτειρα του Στάλιν. Ο Τζορτζ Μπους, ο οποίος είχε υποσχεθεί "να τερματίσει την τυραννία στον κόσμο μας", δεν έκανε τίποτα. Αφού κατέλαβαν για λίγο μέρος της Γεωργίας, οι Ρώσοι αναχώρησαν αλλά παρέμειναν ως προστάτες των Νοτίων Οσετών.<br /><br />Το αμερικανικό κατεστημένο έχει κηρύξει ότι πρόκειται για ρωσικό πόλεμο επιθετικότητας, αλλά μια έρευνα της ΕΕ κατηγόρησε τον Πρόεδρο της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι για την έναρξη του πολέμου.<br /><br />Το 2014, ένας δημοκρατικά εκλεγμένος φιλορώχος πρόεδρος της Ουκρανίας, ο Viktor Yanukovych, ανατράπηκε στο Κίεβο και αντικαταστάθηκε από ένα φιλοδυτικά καθεστώς. Αντί να χάσει τη Σεβαστούπολη, την ιστορική ναυτική βάση της Ρωσίας στην Κριμαία, ο Πούτιν κατέλαβε τη χερσόνησο και την κήρυξε ρωσικό έδαφος.<br /><br />Ο Τέντι Ρούσβελτ έκλεψε τον Παναμά με παρόμοιες τύψεις.<br /><br />Το οποίο μας φέρνει στο σήμερα.<br /><br />Ό,τι κι αν σκεφτόμαστε για τον Πούτιν, δεν είναι Στάλιν. Δεν έχει δολοφονήσει εκατομμύρια, ούτε έχει δημιουργήσει ένα αρχιπέλαγος γκουλάγκ.<br /><br />Ούτε είναι "παράλογος", όπως κάποιοι ειδήμονες. Δεν θέλει πόλεμο μαζί μας, κάτι που θα ήταν χειρότερο από καταστροφικό και για τους δυο μας.<br /><br />Ο Πούτιν είναι ρώσος εθνικιστής, πατριώτης, παραδοσιακός και ψυχρός και αδίστακτος ρεαλιστής που φροντίζει να διατηρήσει τη Ρωσία ως τη μεγάλη και σεβαστή δύναμη που ήταν κάποτε και πιστεύει ότι μπορεί να είναι και πάλι.<br /><br />Αλλά δεν μπορεί να είναι ότι εάν η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν σταματήσει ή εάν το αδελφό κράτος της Ουκρανίας γίνει μέρος μιας στρατιωτικής συμμαχίας της οποίας η πιο υπερήφανη καυχησιολογία είναι ότι κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο εναντίον του έθνους που ο Πούτιν υπηρέτησε όλη του τη ζωή.<br /><br />Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν σχεδόν ωριαία υπόσχεται, "Δεν πρόκειται να πάμε σε πόλεμο στην Ουκρανία". Γιατί τότε δεν θα απέκλειε εύκολα την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, πράγμα που θα απαιτούσε από εμάς να κάνουμε κάτι που ο ίδιος ο Μπάιντεν λέει ότι εμείς οι Αμερικανοί, για τη δική μας επιβίωση, δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε: να πάμε σε πόλεμο με τη Ρωσία;<br /><br /><div><a href="https://www.zerohedge.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Pat Buchanan: Μήπως Εμείς Προκαλέσαμε τον Πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία;

ΤΟΥ ΤΆΙΛΕΡ ΝΤΆΡΝΤΕΝ Συντάχθηκε από τον Πατ Μπιουκάναν Όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας απαίτησε από τις ΗΠΑ να αποκλείσουν την Ουκρανία ως...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι «εκτοξευτές» δίνουμε στους Ουκρανούς και γιατί υπάρχει θέμα…

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/kysea.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/kysea-696x392.jpg" width="769" /></a><br /><br />Εκτός από τα Καλάσνικοφ και τις σφαίρες τους, στείλαμε όπως λένε και κάποιους «εκτοξευτές»… Γενικώς και αορίστως η «διαρροή» χωρίς να διευκρινίζεται τι ακριβώς «εκτοξεύουν», αυτοί οι «εκτοξευτές».<br /><br />Οι πληροφορίες λένε ότι πρόκειται για «υλικό» ρωσικής προέλευσης που είχαμε προμηθευτεί για τον ΣΞ επί εποχής Τσοχατζόπουλου. Εξαιρετικό «υλικό» όπως λένε άπαντες στον ΣΞ. Το «κουσούρι» του όπως φαίνεται είναι ότι είναι από τη Ρωσία και φαίνεται ότι η κυβέρνηση βρήκε ευκαιρία να το «ξεφορτωθεί». Είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί έχουν απαιτήσει να «διώξουμε» από το οπλοστάσιο μας οτιδήποτε ρωσικό!<br /><br />Τα θέματα που δημιουργούνται είναι τα εξής:<br /><br />•Πρώτον όπως είπαμε το υλικό είναι εξαιρετικής αποτελεσματικότητας.<br /><br />•Γι ΄ αυτό το λόγο και αν τελικά φθάσει στους Ουκρανούς , θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια στη Μόσχα.<br /><br />Τελευταίο ερώτημα: είναι βέβαιοι ότι τα έχουν «μετρήσει» σωστά στο Μαξίμου;<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι «εκτοξευτές» δίνουμε στους Ουκρανούς και γιατί υπάρχει θέμα…

Εκτός από τα Καλάσνικοφ και τις σφαίρες τους, στείλαμε όπως λένε και κάποιους «εκτοξευτές»… Γενικώς και αορίστως η «διαρροή» χωρίς να διευκρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσικό υπουργείο Άμυνας: Το ουκρανικό τάγμα «Αζόφ» χτύπησε το χωριό με τους Έλληνες!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/azof.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="601" data-original-width="800" height="390" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/azof.jpeg" width="801" /></a></div><br /><div>«Στις 26 Φεβρουαρίου από τις 16:00 έως τις 16:20 Ουκρανοί εθνικιστές από το τάγμα “Αζόφ” χτύπησαν με αεριωθούμενα συστήματα πολλαπλών εκτοξεύσεων “Γκραντ” κατοικημένα τετράγωνα του χωριού Σαρτανά στα περίχωρα της Μαριούπολης και το σχολείο αρ. 8 της Μαριούπολης. Ως αποτέλεσμα υπάρχουν νεκροί μεταξύ των αμάχων και καταστροφές κατοικιών. Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας προειδοποιούσε ότι από τους Ουκρανούς εθνικιστές προετοιμάζονταν παρόμοιες προβοκάτσιες», ανακοίνωσε σήμερα κατά τον ημερήσιο απολογισμό του ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Άμυνας Ίγκορ Κανασένκοφ.</div><br />Ο Ρώσος στρατηγός υποστήριξε ότι «οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν καταφέρουν χτυπήματα εναντίον πόλεων και οικισμών, λαμβάνουν όλα τα μέτρα για την προστασία της ζωής των αμάχων πολιτών». <br /><br />Κατά το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, πραγματοποιήθηκε και χθες χτύπημα με όπλο υψηλής ακρίβειας και χρήση βαλλιστικού πυραύλου εναντίον στόχων της στρατιωτικής υποδομής της Ουκρανίας. Αναλυτικά έχουν καταστραφεί 975 στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Ουκρανία. Μεταξύ αυτών 23 κέντρα διοίκησης και επικοινωνιών, 51 ραντάρ, 31 αντιαεροπορικά συστήματα S-300, Buk M-1, Osa, 36 αεροσκάφη και 7 ελικόπτερα, 11 μη επανδρωμένα αεροσκάφη, 2 τακτικοί πύραυλοι Tochka-U, 223 τεθωρακισμένα, 39 πολλαπλούς εκτοξευτήρες, 86 μονάδες πυροβολικού και 143 οχήματα και τεχνικά μέσα. <br /><br />Ο υποστράτηγος Κονασένκοφ υποστήριξε ότι συνεχίζεται η «μαζική άρνηση των Ουκρανών στρατιωτικών να συνεχίσουν τις εχθροπραξίες» και αναφέρει ως τελευταίο παράδειγμα το 302ο αντιαεροπορικό Σύνταγμα στο Χάρκοβο, που είναι εξοπλισμένο με Buk M-1, το οποίο κατέθεσε τα όπλα και παραδόθηκε σύσσωμο. Οι 471 άνδρες του θα επιστρέψουν στις οικογένειές τους μετά τις τυπικές διαδικασίες, σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.<br /><br />Σύμφωνα με τους Ρώσους στρατιωτικούς, κατά το τελευταίο 24ωρο οι δυνάμεις της διεθνώς μη αναγνωρισμένης αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ έθεσαν υπό τον έλεγχό τους τους οικισμούς Νοβοαχτίρκα, Σμολιανίνοβο, Στανίτσνο-Λουγκάνσκοε, καθώς προωθήθηκαν κατά 52 χιλιόμετρα από τις αρχικές θέσεις τους. Οι δυνάμεις της δεύτερης αναγνωρισμένης μόνο από τη Ρωσία Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ έχει προωθηθεί κατά 12 χιλιόμετρα από τις αρχικές της θέσεις, κινούμενες προς τον οικισμό Πετρόφσκοε, έχοντας θέσει υπό τον έλεγχό τους Παβλόπολ και Πισεβίκ. <br /><br />Ο επικεφαλής της τοπικής διοίκησης του Ντονιέτσκ Ντενίς Πουσίλιν είχε αποδώσει τη σχετική καθυστέρηση της προέλασης προς την κατεύθυνση της Μαριούπολης στο γεγονός ότι «οι κάτοικοί της είναι ουσιαστικά όμηροι των Ουκρανών εθνικιστών».<br /><br />Πλήρως αποκλεισμένες από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι οι πόλεις Χερσώνα και Μπερντιάνσκ, ενώ ελέγχονται πλήρως οι πόλεις Γκενίτσεφσκ και ένα ακόμη αεροδρόμιο, στην Τσερνομπάεφκα έξω από τη Χερσώνα, σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.<br /><br />Υπέρ της ταχύτερης δυνατής διακοπής των πολεμικών επιχειρήσεων και της άμεσης έναρξης ειρηνικών συνομιλιών τάχθηκε με δήλωσή του το Ίδρυμα του τελευταίου προέδρου της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. «Στον κόσμο δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε πιο πολύτιμο από τις ανθρώπινες ζωές. Οι συνομιλίες και ο διάλογος στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και του υπολογισμού των συμφερόντων αποτελούν τον μοναδικό δυνατό τρόπο επίλυσης των οξύτερων αντιθέσεων και προβλημάτων. Υποστηρίζουμε κάθε προσπάθεια, που στρέφεται στην επανέναρξη της διαδικασίας των συνομιλιών», σημειώνει το Ίδρυμα Γκορμπατσόφ στην ανακοίνωσή του.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρωσικό υπουργείο Άμυνας: Το ουκρανικό τάγμα «Αζόφ» χτύπησε το χωριό με τους Έλληνες!

«Στις 26 Φεβρουαρίου από τις 16:00 έως τις 16:20 Ουκρανοί εθνικιστές από το τάγμα “Αζόφ” χτύπησαν με αεριωθούμενα συστήματα πολλαπλών εκτοξε...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν χρειάζεται ο Πρωθυπουργος να εμφανίζεται ως …οπαδός του Ατλαντισμού και της “ρωσοφοβίας”: Υπάρχει και η Τουρκία…

<img height="359" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/02/220227040857_floros-mitsotakis-mhtsotakhs02-1024x683.jpg" width="790" /><br /><br />Του<b> ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ<br /></b>Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ξέσπασε η γιουγκοσλαβική κρίση, η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη γνώριζε καλά πώς έπρεπε να κινηθεί. Συνειδητοποιούσε την ιδιαίτερη θέση της χώρας, τους ιστορικούς δεσμούς και τα αισθήματα του λαού της που ήταν ιδιαίτερα φιλικά προς τους Σέρβους.<br /><br />Συνειδητοποιούσε επίσης τις εξαρτήσεις, αλλά και τα πραγματικά συμφέροντα της Ελλάδας που ασφαλώς δεν ήταν ταυτισμένα με τις γερμανικές επιδιώξεις για την «αποσυναρμολόγηση» της άλλοτε ενιαίας Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας.<br /><br />Τα μέσα ενημέρωσης εκείνης της περιόδου, με ελάχιστες εξαιρέσεις στρατευμένων γραφίδων της «ροζ αριστεράς» και μιας μικρής κάστας νεοφιλελεύθερων και «ευρωπαιστών» που αργότερα έφτιαξαν τα μικρά φιλομνημονιακά κόμματα όπως η «Δράση» και το «Ποτάμι» για να αποθεώνουν το «δόγμα Σοίμπλε», στήριζαν τον αγώνα του σερβικού λαού. Γιατί έβλεπαν ένα ομόδοξο έθνος που προσπαθούσε να περισώσει νησίδες ομοεθνών του σε ένα μωσαικό που διαλυόταν.<br /><br />Γι αυτό και κανείς δεν υιοθετούσε αβασάνιστα τους χαρακτηρισμούς των δυτικών μέσων ενημέρωσης που ανεβοκατέβαζαν τον Μιλόσεβιτς «χασάπη των Βαλκανίων», λες και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές της γιουγκοσλαβικής τραγωδίας, ο Τούτζμαν ή ο Ιζεμπέγκοβιτς, ήταν αγγελούδια…<br /><br />Τα πράγματα άλλαξαν απότομα όταν στην εξουσία ήρθε ο Σημίτης. Ηταν εκείνος που αποφάσισε να ταυτισθεί πλήρως με τους Γερμανούς και τη νέα αμερικανική γραμμή του Κλίντον που οδήγησε στον απάνθρωπο, αισχρό και πέρα για πέρα παράνομο βομβαρδισμό της Σερβίας από το ΝΑΤΟ.<br /><br />Σήμερα, στο κατώφλι της Ουκρανικής κρίσης η Ελλάδα βρίσκεται να πρωτοστατεί στην αντιρωσική υστερία. Εχουμε έναν πρωθυπουργό εμφανώς φιλήκοο των ξένων, που σπεύδει να συνταχθεί με τις θέσεις τους, σαν χούλιγκαν του Ατλαντισμού και καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης που επίσης πρωτοστατούν στους ψυχροπολεμικούς αλαλαγμούς. Η επίσημη Ελλάδα δηλαδή αντιμετωπίζει την κρίση υποδυόμενη μια κεντροευρωπαική χώρα, όπως η Ολλανδία ή το Λουξεμβούργο που ενδεχομένως θα ήθελε να ζει ο κ. Μητσοτάκης. Το ζήτημα είναι όμως αν αυτή η ξενόδουλη πολιτική εκφράζει τη βούληση της κοινής γνώμης.<br /><br />Τα αισθήματα του ελληνικού λαού δεν μπορώ να τα γνωρίζω σε βάθος. Μυρίζομαι όμως ότι δεν ταυτίζονται με την ακραία αντιρωσική ρητορική της κυβέρνησης ή των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης. Γιατί οι Ελληνες αντιλαμβάνονται ότι οι ευθύνες για την ανάφλεξη δεν ανήκουν αποκλειστικά στη Ρωσία. Αν το ΝΑΤΟ είχε κάνει πίσω στην εμμονή του να προσεταιρισθεί την Ουκρανία, ο Πούτιν δεν θα είχε κινηθεί. Οσο για την δημοφιλία του Ρώσου ηγέτη στην Ελλάδα, ας το αφήσουμε καλύτερα, έχει μετρηθεί και σπάει όλα τα κοντέρ.<br /><br />Ομως πέραν του συναισθηματικού παράγοντα, των ιστορικών και των θρησκευτικών δεσμών, υπάρχει και το απλό εθνικό συμφέρον. Ωφελεί την Ελλάδα να βγαίνει ο Μητσοτάκης στην πρώτη γραμμή και να πυροβολεί τον Πούτιν; Και γιατί στα αλήθεια το κάνει; Ποιόν ακριβώς εξυπηρετεί;<br /><br />Αν απλώς κόπτεται για την προάσπιση της διεθνούς νομιμότητας διερωτάται κανείς ποιος ακριβώς φαντάζεται ότι θα την προασπίσει; Μήπως Το ΝΑΤΟ που σκότωνε αμάχους στο Βελιγράδι, κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου και σήμερα σφυρίζει αδιάφορα για τις παράνομες δραστηριότητες της Τουρκίας στη ΝΑ Μεσόγειο;<br /><br />Αν εκεί προσβλέπει ο κ. Μητσοτάκης διαπράττει και ένα πρόσθετο λάθος. Γιατί νομιμοποιεί την διεθνή δικαιοδοσία ενός οργανισμού ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν κινητοποιήθηκε επιθετικά έξω από το πλαίσιο εντολής των Ηνωμένων Εθνών. Ενός οργανισμού, εντελώς παρωχημένου που αναζητεί λόγο ύπαρξης στη κόντρα με την Ρωσία για να εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα της Παγκοσμιοποίησης. Και ενός οργανισμού που μας έχει βλάψει γιατί είναι ο ίδιος που με την στάση του απέναντι στον τουρκικό Αττίλα ανάγκασε τον Κωσταντίνο Καραμανλή να αποχωρήσει από το στρατιωτικό του σκέλος.<br /><br />Περιμένουμε στα αλήθεια κάποια βοήθεια από το ΝΑΤΟ του μισέλληνα Στόλτενμπεργκ ή την Ευρωπαική Ενωση του φαιδρού Μπορέλ ώστε να τρέχουμε πίσω τους σαν τα σκυλάκια; Θα τους παραχωρήσουμε μήπως και διευκολύνσεις για να ξεκινήσουν τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Και τι δουλειά έχουμε στο φινάλε να τζαρτζαριζόμαστε εμείς με τους Ρώσους για ξένα χωράφια και μάλιστα από εκείνα που φιλοξενούν προιόντα της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας;<br /><br />Υπάρχει και μια πρόσθετη διάσταση που θα έπρεπε να μας καθιστά ιδιαίτερα προσεκτικούς. Στην ευρύτερη περιοχή του Ντονμπάς βρίσκεται πυρήνας ελληνικού πληθυσμού και μια ανάσα πιο πέρα στη Μαριούπολη, ανθεί μια κοινότητα 100 χιλιάδων ομογενών. Οι περισσότεροι από αυτούς διέπονται από φιλορωσικά αισθήματα.<br />Στη Μόσχα κοιτάνε, όχι στο Κίεβο. Το έχει άραγε συνειδητοποιήσει αυτό ο Ελληνας πρωθυπουργός που κόπτεται τάχα μου για την προστασία τους, από την ασφάλεια του ωραίου του γραφείου στο Μέγαρο Μαξίμου; Και τι θα συμβεί αν οι Ουκρανοί ξεκινήσουν τα αντίποινα από αυτούς; Θα έρθει το ιππικό του ΝΑΤΟ να τους σώσει;<br /><br />Δυστυχώς η Μαριούπολη βομβαρδίζεται γιατί η ελληνική διπλωματία δεν πήρε καμία απολύτως πρωτοβουλία για να ζητήσει την εξαίρεση της από τα σχέδια της ρωσικής στρατιωτικής επίθεσης στην ανατολική Ουκρανία.<br /><br />Εχει τεράστια ιστορική ευθύνη ο κ. Μητσοτάκης που μάλλον δεν διαθέτει την στόφα του πατέρα του για να καταλάβει ότι το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας δεν είναι να παριστάνει το πεκινουά της Δύσης που γαυγίζει για να τρομάξει την ρωσική αρκούδα. Κι από την στιγμή που η Ευρωπαική Ενωση μας έχει αδειάσει πανηγυρικά στο θέμα της Τουρκίας, αποφεύγοντας να επιβάλει κυρώσεις στον Ερντογάν, ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν έχει κανένα λόγο να πρωτοστατεί στην υιοθέτηση κυρώσεων που θα πολώσουν ακόμη περισσότερο το κλίμα με τη Μόσχα.<br /><br />Εκτός αν αποδέχεται κι αυτός ότι στο διεθνές δίκαιο υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Του ισχυρού και του καρπαζοεισπράχτορα. Από αυτά που επιτρέπουν στην Τουρκία να εισβάλλει ανενόχλητη στην Κύπρο, χωρίς να ακούγεται τσιμουδιά, αλλά χαλάνε τον κόσμο όταν ο Πούτιν επισημοποιεί με στρατιωτικά μέσα μια ντε φάκτο προσάρτηση, ρωσικών κατά βάση, περιοχών.<br /><br />Αν ο κ. Μητσοτάκης διαρρηγνύει τα ιμάτια του για την ακεραιότητα της Ουκρανίας και σιωπά στην καθημερινή σχεδόν παραβίαση της κυπριακής θαλάσσιας κυριαρχίας όπως και στην εναέρια παρέλαση των τουρκικών drones πάνω από ελληνικά νησιά, σημαίνει ότι είναι ανίκανος να προασπίσει το συμφέρον της χώρας.<br /><br />Ας αναζητήσει καλύτερα μία θέση στο επιτελείο της θείας Ούρσουλας παρέα με τον Σχοινά. Και οι δυό τους ενσαρκώνουν το πρότυπο αυτών που περιγράφει, ως παράδειγμα αποφυγής, ο Καποδίστριας…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δεν χρειάζεται ο Πρωθυπουργος να εμφανίζεται ως …οπαδός του Ατλαντισμού και της “ρωσοφοβίας”: Υπάρχει και η Τουρκία…

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ξέσπασε η γιουγκοσλαβική κρίση, η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη γνώριζε καλά πώς έπρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μέχρι εδώ: Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η τουρκική στην Κύπρο και η αφόρητη όλων υποκρισία…

<img height="377" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/02/220227043931_PUTIN-CHILE-RUSSIA-UKRAINE09-1024x683.jpg" width="779" /><br /><br />Του <b>ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ</b><br />Ο Πούτιν εισέβαλε, τελικά, στην Ουκρανία. Παρά τις περί του αντιθέτου εκτιμήσεις, προσδοκίες και ελπίδες ότι θα επικρατούσε η διπλωματία, ο Ρώσος Πρόεδρος εξαπάτησε τους πάντες. Για μέρες πολλές, με τον Υπουργό Εξωτερικών, Λαβρόφ, διαβεβαίωνε ότι δεν πρόκειται να εισβάλει στην Ουκρανία και ότι οι Δυτικοί διασπείρουν ψεύδη και οπτασιάζονται ή και υποκινούν πόλεμο.<br /><br />Ο Πούτιν είπε ψέματα επειδή ασκείται επιτυχώς σε αυτό που ισχύει από την εποχή του Ομήρου και του Δούρειου Ίππου: Η εξαπάτηση του εχθρού. Στα ρωσικά, αυτή αναφέρεται ως “maskirovka”, δηλαδή καμουφλάζ, συγκάλυψη, και είναι διαχρονική επιτυχής ρωσική πρακτική.<br /><br />Ο Πούτιν επικαλείται διάφορους ιστορικούς και πολιτικούς λόγους για την εισβολή στην Ουκρανία. Κατηγορεί την ασυνέπεια και την αναξιοπιστία των Δυτικών. Καταγγέλλει περικύκλωσή του από το ΝΑΤΟ, κατ’ εξαπάτηση της Ρωσίας από τους Αμερικανούς. Όμως, μια εισβολή δεν είναι ποτέ μια… ειρηνευτική επιχείρηση.<br /><br />Δεν είναι σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου. Δεν είναι εφαρμογή των αρχών του ΟΗΕ. Είναι πόλεμος, κατάκτηση, καταστροφή, θάνατος. Ο Πούτιν ενήργησε ακριβώς όπως η Τουρκία, άλλοτε η Γερμανία και, φυσικά, όπως οι Δυτικοί ενήργησαν στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Κύπρο.<br /><br />Η ρωσική εισβολή, που ξεκίνησε την περ. Πέμπτη, 24/2/2022, επιβεβαιώνει ξανά την αισχρή, διαχρονική πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών των μεγάλων, και όχι μόνο, δυνάμεων. Ταυτόχρονα ξεσκεπάζει την αφόρητη υποκρισία τους έναντι αρχών που όφειλαν να σέβονται και να προασπίζονται.<br /><br />Αίφνης, Δυτικοί και Ρώσοι ανακάλυψαν (!) εξ αντιθέτου την αξία της εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας, της ανεξαρτησίας, του Διεθνούς Δικαίου, της ισχύος Συνθηκών, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της καταδίκης γενοκτονίας.<br /><br />Δυτικές καγκελαρίες και ΜΜΕ ωρύονται κυριολεκτικά εναντίον του Πούτιν και της Ρωσίας. Τον χαρακτηρίζουν ως δικτάτορα και τύραννο. Ανακοίνωσαν σκληρές κυρώσεις και προαναγγέλλουν ακόμα πιο επώδυνες.<br /><br />Καταγγέλλουν τον Ρώσο Πρόεδρο ότι παραβίασε την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας. Ειδικά οι Αμερικανοί, οι Εγγλέζοι, ο ανεκδιήγητος ΓΓ του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, ο εξίσου σπιθαμιαίος ΓΓ του ΟΗΕ, Γκουτέρες, που εξεμάνη κυριολεκτικά και φώναζε:<br /><br />«Όταν στρατεύματα μιας χώρας εισέρχονται στην επικράτεια άλλης χώρας, χωρίς τη συναίνεσή της, δεν πρόκειται για αμερόληπτη ειρηνευτική δύναμη, δεν πρόκειται διόλου για ειρηνευτική δύναμη. Οι αρχές του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ δεν είναι μενού α λα καρτ και η Ρωσία όφειλε να συμμορφωθεί πλήρως προς αυτές σε ό,τι αφορά την Ουκρανία, δεν μπορεί να τις εφαρμόζει επιλεκτικά».<br /><br />Ακόμα και ο Ερντογάν κάλεσε τον Πούτιν να δώσει τόπο στη διπλωματία και χαρακτήρισε τη «ρωσική στρατιωτική επιχείρηση (!) απαράδεκτη, επειδή παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο»!<br /><br />Όλοι αυτοί οι άθλιοι υποκριτές και όψιμοι Ηρακλείς του Διεθνούς Δικαίου ας μην προκαλούν τόσο βάναυσα τη νοημοσύνη των πολιτών του κόσμου και ειδικά ημών των Ελλήνων της Κύπρου. Ο Πούτιν μιμήθηκε τον Ετζεβίτ και τον Χίτλερ όπως και Δυτικούς κατηγόρους του και εφάρμοσε την ίδια μέθοδο και πρακτική, με την ίδια ορολογία, την ίδια φρασεολογία και τα ίδια κωμικά επιχειρήματα, για να δικαιολογήσει την εισβολή στην Ουκρανία.<br /><br />Ο Χίτλερ, με τη συναίνεση των Αγγλογάλλων, προσάρτησε τη Σουδητία, κατά πλειοψηφία γερμανόφωνη. Ο εισβολέας της Κύπρου, Ετζεβίτ, αποκάλεσε την εισβολή του Αττίλα «ειρηνευτική επιχείρηση» επειδή, τάχα, κινδύνευαν οι «φτωχοί Τ/κύπριοι» με σφαγή από τους Ε/κύπριους. Επιδίωκε, είπε, ως εγγυήτρια δύναμη, να αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη.<br />Με τα ίδια επιχειρήματα και ορολογία ακριβώς ο Πούτιν χαρακτηρίζει την εισβολή στην Ουκρανία ως «ειρηνευτική επιχείρηση», επειδή δεν είναι εισβολή, λέγει ο Λαβρόφ, διότι ο ρωσικός στρατός προσκλήθηκε από τις λαϊκές «δημοκρατίες» του Ντoνέτσκ και του Λουγκάνσκ, που απειλούνταν με «γενοκτονία».<br /><br />Κατά τους πολέμους στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Κύπρο, στη Γεωργία, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, όλοι επικαλέστηκαν το Διεθνές Δίκαιο και τη Χάρτα του ΟΗΕ. Όπως ακριβώς η Ρωσία επικαλείται το καθημερινά βιαζόμενο και εξευτελιζόμενο απ’ όλους, Διεθνές Δίκαιο.<br /><br />Η κρίση και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν σχεδιάστηκαν σήμερα. Μεθοδεύτηκαν από τη δεκαετία του ’90, για να επαληθευτεί ξανά ο Μαρξ: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα».<br />Στην περίπτωση της Ουκρανίας επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία που στοιχειοθετήθηκε μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού και τις κατ’ ισχυρισμόν Γκορμπατσόφ αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές διαβεβαιώσεις ότι η Ατλαντική Συμμαχία δεν θα επεκτεινόταν προς Ανατολάς.<br /><br />Ο Πούτιν κατ’ επανάληψιν κατήγγειλε ότι η Ρωσία εξαπατήθηκε από τους Δυτικούς και ότι επέκταση του ΝΑΤΟ θεωρείται ως εχθρική περικύκλωσή της που απειλεί την ασφάλειά της.<br /><br />Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ξαναδίνει μερικά πικρά μαθήματα στον Ελληνισμό: Το δίκαιο είναι η δύναμη κάθε κράτους να υπερασπίζεται την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητά του, που στηρίζονται μόνο σε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και αμυντικές συνεργασίες.<br /><br />Την κρίσιμη στιγμή κάθε κράτος είναι μόνο του. Στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φίλοι, παρά μόνο συμφέροντα. Αν θέλουμε ειρήνη, οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μέχρι εδώ: Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η τουρκική στην Κύπρο και η αφόρητη όλων υποκρισία…

Του ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ Ο Πούτιν εισέβαλε, τελικά, στην Ουκρανία. Παρά τις περί του αντιθέτου εκτιμήσεις, προσδοκίες και ελπίδες ότι θα επικρατού...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “ήπια” εισβολή σκόνταψε, μονόδρομος για τον Πούτιν η κλιμάκωση

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/vladimir_poutin_putin_oukrania_SLpress.gr_.jpg" width="796" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><div>Κρίνοντας από τον τρόπο που κινήθηκαν οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία, είναι σαφές πως στη Μόσχα ανέμεναν πως θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν μία “ήπια” εισβολή, η οποία θα κατάφερνε άμεσα να “αποκεφαλίσει” την ουκρανική κυβέρνηση και να παραλύσει την αντίσταση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, χωρίς να προκληθούν πολλά θύματα και υλικές καταστροφές.<br /><br />Έχοντας το μυαλό του στην επόμενη ημέρα, ο Πούτιν ήθελε να ελαχιστοποιήσει το κόστος όχι μόνο για τις ρωσικές δυνάμεις, αλλά και για τους Ουκρανούς, ένοπλους και αμάχους. Εξ ου και η απουσία αεροπορικών βομβαρδισμών, παρότι οι Ρώσοι έχουν απόλυτο πλεονέκτημα στον αέρα. Ο λόγος είναι ότι τα πολλά θύματα και οι πολλές υλικές καταστροφές θα βάθαιναν το χάσμα που θα χώριζε τον μέσο Ουκρανό από το φιλορωσικό καθεστώς, το οποίο σχεδιάζει να εγκαταστήσει η Μόσχα. Με άλλα λόγια, η “ήπια” εισβολή υπαγορεύθηκε από πολιτική σκοπιμότητα κι όχι από ανθρωπισμό, ο οποίος, άλλωστε, είναι μάλλον ασύμβατος στους πολέμους, όποιοι κι αν είναι οι πρωταγωνιστές.<br /><br />Το αρχικό σχέδιο των Ρώσων, όμως, σκόνταψε στην αντίσταση του ουκρανικού στρατού, ο οποίος σωστά οχυρώθηκε σε μεγάλες πόλεις, όπου εκεί μπορούσε να περιορίσει το ρωσικό πλεονέκτημα. Έτσι, η πρόοδος των ρωσικών επιχειρήσεων ήταν μικρή συγκριτικά με τον αρχικό σχεδιασμό. Επειδή, όμως, κι από στρατιωτική κι από πολιτική άποψη ο χρόνος λειτουργεί σε βάρος των εισβολέων, ο Πούτιν είναι υποχρεωμένος να αλλάξει τακτική, εγκαταλείποντας το σχήμα “ήπια” εισβολή. Γι’ αυτό και ρίχνει στον πόλεμο δυνάμεις και οπλικά συστήματα που μέχρι τώρα είχε αποφύγει να χρησιμοποιήσει για να αποφύγει μεγάλες ανθρώπινες απώλειες και υλικές καταστροφές.<br /><br />Δεν είμαι σε θέση να προβλέψω πώς ακριβώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά είναι σαφές πως για τη Μόσχα είναι μονόδρομος να επιτύχει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να τον αρχικό αντικειμενικό σκοπό της: να καταλάβει το Κίεβο και να “αποκεφαλίσει” τον ουκρανικό κρατικό μηχανισμό και ειδικά τις ένοπλες δυνάμεις. Θεωρεί πως εάν το επιτύχει η αντίσταση των ουκρανικών δυνάμεων σε περιφερειακά μέτωπα θα αποσυντονιστεί και θα καταρρεύσει.</div><div><br />“‘Ηπια” εισβολή και παράδοση<br /><br />Η ρωσική πρόταση για διαπραγματεύσεις στο Μινσκ με σκοπό τη συνθηκολόγηση της Ουκρανίας είναι η ύστατη προσπάθεια του Κρεμλίνου να αποφύγει την κατάληψη με αιματοχυσία. Η αντιπρόταση του Ζελένσκι για διαπραγματεύσεις σε άλλη χώρα δεν γίνονται δεκτές από τη Μόσχα, επειδή ουσιαστικά ο Πούτιν τις αντιλαμβάνεται ως διαδικασία παράδοσης κι όχι εξεύρεσης συμβιβασμού που θα επέτρεπε στην τωρινή ουκρανική κυβέρνηση να επιβιώσει πολιτικά με κάποιον τρόπο. Μία τέτοια εξέλιξη θα ήταν πολιτικά καταστροφική για το ρωσικό καθεστώς.<br /><br />Το εάν θα καταληφθεί σύντομα το Κίεβο και εάν θα επέλθει η προσδοκώμενη από τους Ρώσους κατάρρευση της ουκρανικής αντίστασης θα φανεί τις 2-3 επόμενες ημέρες. Το ενδεχόμενο να έχει οργανωθεί –με τη βοήθεια και των Αμερικανών– ένα δίκτυο αντάρτικου στις πόλεις που θα εκδηλωθεί μετά την κατάληψή τους, δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Αντικειμενικά, όμως, είναι δυσχερές έργο.<br /><br />Κατά πάσα πιθανότητα, εάν και όταν οι Ρώσοι θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα βασικά αστικά κέντρα της Ουκρανίας, θα διευκολύνουν την περαιτέρω έξοδο όσων Ουκρανών επιθυμούν να μετακινηθούν προς Δυσμάς, προς την περιοχή του Λβοφ, αλλά και προς τις άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Όσο πιο μεγάλο είναι το προσφυγικό ρεύμα τόσο ευκολότερος θα είναι ο έλεγχος της κατειλημμένης Ουκρανίας (μάλλον ολόκληρης με την εξαίρεση ενός μικρού περίκλειστου τμήματός της στα σύνορα με την Πολωνία) από το μελλοντικό φιλορωσικό καθεστώς.</div><div><br />Θα γονατίσει η ρωσική οικονομία;<br /><br />Πολλοί θεωρούν ότι ο αποκλεισμός από το SWIFT θα “πνίξει” τη ρωσική οικονομία, γεγονός που κατ’ επέκταση θα αποσταθεροποιήσει το καθεστώς Πούτιν. Είναι προφανές ότι ο αποκλεισμός θα έχει υψηλό κόστος για τη Ρωσία. Δεν βρισκόμαστε, ωστόσο τριάντα χρόνια πριν, όταν οι ΗΠΑ μπορούσαν να διαμορφώνουν τους κανόνες στην παγκόσμια οικονομία. Σήμερα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.<br /><br />Το εάν, λοιπόν, οι κυρώσεις είναι ικανές να κάμψουν τη ρωσική οικονομία, θα εξαρτηθεί από τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις που έχει κάνει η Μόσχα κυρίως με το Πεκίνο, αλλά και με το Νέο Δελχί. Υπενθυμίζουμε ότι η Κίνα έχει αναπτύξει ένα δικό της σύστημα εναλλακτικό του SWIFT, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει ως εναλλακτική λύση για τις συναλλαγές τρίτων (μη δυτικών) χωρών με τη Ρωσία.<br /><br />Πρέπει να υπογραμμισθεί ότι και η Κίνα και η Ινδία έχουν συμφέρον να μη “γονατίσει” η Ρωσία. Η μεν Κίνα, επειδή ξέρει ότι εάν καμφθεί η Ρωσία, θα είναι ο επόμενος στόχος των Δυτικών πιέσεων. Η δε Ινδία, επειδή βλέπει τον εαυτό της ως αναδυόμενη μεγάλη δύναμη, η ανάδυση της οποίας διευκολύνεται από την εδραίωση ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος, ενώ αντιθέτως παρεμποδίζεται από την παλινδρόμηση σε μία καθαρή αμερικανική πρωτοκαθεδρία. Ως εκ τούτου αναμένεται και η Κίνα και η Ινδία (παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις) να βοηθήσουν περισσότερο ή λιγότερο την Ρωσία, αναπτύσσοντας τις διμερείς εμπορικές συναλλαγές μαζί της. Αφενός απορροφώντας μεγάλο μέρος των ρωσικών εξαγωγών, αφετέρου εξάγοντας στη Ρωσία προϊόντα που αυτή μέχρι τώρα προμηθευόταν απευθείας από τη Δύση.<br /><br /></div><div>Αμφίστομη μάχαιρα οι κυρώσεις<br /><br />Η εκτίμησή μου, λοιπόν, είναι ότι ναι μεν η ρωσική οικονομία θα πληγεί, αλλά όχι καίρια. Θα ήταν λάθος, όμως, να υποβαθμιστεί το κόστος που θα πληρώσει η Δύση από τις κυρώσεις που η ίδια επιβάλλει στη Ρωσία. Κι αυτό επειδή η Ρωσία, ως παραγωγός υδρογονανθράκων και κρίσιμων για την παγκόσμια βιομηχανία πρώτων υλών, κατέχει δεσπόζουσα θέση στις συγκεκριμένες κλαδικές αγορές.<br /><br />Ειδικά η Ευρώπη είναι εκτεθειμένη στον ενεργειακό τομέα. Κατ’ αρχήν επειδή οι τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου θα εκτοξευθούν, με αποτέλεσμα να διογκώσουν ποιοτικά το υφιστάμενο κύμα ακρίβεια, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις ταλαιπωρημένες από την πανδημία ευρωπαϊκές οικονομίες και το βιοτικό επίπεδο των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η πρακτική αδυναμία να καλυφθεί άμεσα από άλλες πηγές το κενό που θα δημιουργήσει στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας μία παύση της ροής ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου. Σε συνθήκες χειμώνα αυτό θα έχει βαριές συνέπειες και για τα νοικοκυριά και για την βιομηχανία, ειδικά σε Γερμανία και Ιταλία.<br /><br />Δεν μπορεί, ωστόσο, να υποτιμηθεί το γεγονός ότι η Ρωσία ήδη πληρώνει βαρύτατο τίμημα στο επίπεδο της διεθνούς εικόνας της. Διαθέτοντας σχεδόν απόλυτη υπεροπλία στο επικοινωνιακό επίπεδο, η Δύση έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να δαιμονοποιήσει το καθεστώς Πούτιν, κατακλύζοντας τις τηλεοπτικές οθόνες με τις απάνθρωπες εικόνες που υπάρχουν σε κάθε πόλεμο. ακόμα και στην “ήπια” εισβολή που επέλεξε σε πρώτη φάση η Μόσχα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η “ήπια” εισβολή σκόνταψε, μονόδρομος για τον Πούτιν η κλιμάκωση

Λυγερός Σταύρος Κρίνοντας από τον τρόπο που κινήθηκαν οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία, είναι σαφές πως στη Μόσχα ανέμεναν πως θα μπορούσαν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα στέλνει Καλάσνικοφ και σφαίρες στην Ουκρανία! Ανεβαίνουν οι τόνοι αντιπαράθεσης Αθήνας-Μόσχας.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/kalasnikov.jpg"><img height="382" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/kalasnikov.jpg" width="796" /></a><br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει στην Ουκρανία Καλάσνικοφ μαζί με πυρομαχικά, που προέρχονται από κατασχέσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς στην Ελλάδα.<br /><br />Η απόφαση είναι ένα ακόμη βήμα εμπλοκής της Ελλάδας στην ρωσο-ουκρανική κρίση που έχει λάβει φυσικά παγκόσμιες διαστάσεις. Η Αθήνα έχει ανεβάσει τους τόνους της αντιπαράθεσης με τη Μόσχα, μετά από το θάνατο 10 ομογενών μας, από πυρά ρωσικών δυνάμεων όπως λένε στο ΥΕΞ.<br /><br />Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας με ανακοίνωση του πριν από λίγο υποστηρίζει ότι οι Έλληνες χτυπήθηκαν από νεοναζιστικό ουκρανικό τάγμα. <br /><br />Ο Ρώσος πρέσβης έχει κληθεί στο ΥΠΕΞ για τέταρτη φορά τις τελευταίες ημέρες.<br />Ο Ζελένσκι χαιρετίζει τον «διεθνή συνασπισμό υπέρ της Ουκρανίας»<br /><br />Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαιρέτισε σήμερα τον σχηματισμό ενός διεθνούς “συνασπισμού” χωρών που παρέχουν βοήθεια στην Ουκρανία, κατά την τέταρτη ημέρα της ρωσικής εισβολής στη χώρα του.<br /><br />“Λαμβάνουμε όπλα, φάρμακα, τρόφιμα, καύσιμα, χρήματα. Ένας ισχυρός διεθνής συνασπισμός σχηματίζεται για να υποστηρίξει την Ουκρανία, ένας αντιπολεμικός συνασπισμός”, είπε ο Ζελένσκι σε βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.<br /><br />Χαιρέτισε την παράδοση νέων όπλων από τη Γερμανία και το Βέλγιο, καθώς και την ευρωπαϊκή συμφωνία για τον αποκλεισμό των ρωσικών τραπεζών από το διεθνές σύστημα τραπεζικών συναλλαγών SWIFT.<br /><br />Ο Ζελένσκι ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Πολωνό πρωθυπουργό Αντρέι Ντούντα για τις προσπάθειές του προκειμένου να ενταχθεί η Ουκρανία στην ΕΕ.<br /><br />Καταγγέλλοντας τις “εγκληματικές ενέργειες” της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, εκτίμησε πως αυτές έχουν “τα χαρακτηριστικά μιας γενοκτονίας” και κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να στερήσει από τη Μόσχα το δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο) στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.<div><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα στέλνει Καλάσνικοφ και σφαίρες στην Ουκρανία! Ανεβαίνουν οι τόνοι αντιπαράθεσης Αθήνας-Μόσχας.

Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει στην Ουκρανία Καλάσνικοφ μαζί με πυρομαχικά, που προέρχονται από κατασχέσεις που έχουν γίνει κατά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα η μεταστροφή των Γερμανών στους εξοπλισμούς.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/GERMANY-LEROPARD-2-BUNDESWEHR-790x400.webp" width="806" /><br /><br />Του Ζαχαρία Μίχα*<br />Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσαν οι δηλώσεις του καγκελαρίου Σολτς για την απόφαση επανεξοπλισμού της Γερμανίας με ένα πρόγραμμα-μαμούθ ύψους 100 δισ. ευρώ. Αυτή η απόφαση για το γερμανικό εξοπλιστικό πρόγραμμα. πρόκειται για μία που θα προκαλέσει γεωπολιτικές αναταράξεις για πολλούς λόγους. Η Ελλάδα θα πρέπει να αναλύσει τις εξελίξεις σωστά και να επιχειρήσει να επωφεληθεί τα μέγιστα. Διότι οι επιπτώσεις στην ελληνική ασφάλεια είναι δεδομένες.<br /><br />«Είναι υποχρέωσή μας να μην επεκταθεί ο πόλεμος του Πούτιν στην Ευρώπη. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν πρέπει να υποβαθμίζει την αποφασιστικότητά μας στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ. Το εννοούμε πολύ σοβαρά. Δεν πρέπει να αμφιβάλει διόλου για την αποφασιστικότητά μας. Ο γερμανικός ομοσπονδιακός στρατός θα υποστηρίξει τις χώρες του ΝΑΤΟ, τη Λετονία, τη Ρουμανία. Θα λάβουμε μέρος σε μια νέα δύναμη του ΝΑΤΟ στη Σλοβακία. Στέλνουμε πλοία για την ασφάλεια της Μεσογείου και της Βαλτικής, θα υπερασπιστούμε τον εναέριο χώρο των συμμάχων μας».<br /><br />Ο καγκελάριος ανέφερε ότι η χώρα του μελετάει περισσότερες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, προσθέτοντας: «Πολύ σύντομα η ρωσική ηγεσία θα νιώσει πόσο υψηλό τίμημα θα πληρώσει. Ο πόλεμος είναι καταστροφικός για την Ουκρανία, αλλά θα αποδειχθεί καταστροφικός και για τη Ρωσία». Κατά τον Σολτς ο Πούτιν με τις ενέργειές του περιθωριοποιεί τη Ρωσία.<br /><br />Στην κρίσιμη απόφαση για το γιγαντιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα, ο Σολτς δήλωσε ότι η Γερμανία πρέπει να επενδύσει στην ασφάλειά της, στο πλαίσιο μιας μεγάλης εθνικής κινητοποίησης. «Χρειαζόμαστε πλοία, αεροσκάφη και ικανούς στρατιώτες και θα το κάνουμε. Αλλά αυτό κοστίζει, βέβαια, πολλά χρήματα. Θα συγκροτηθεί, όμως, ειδικό ταμείο για την ενίσχυση του γερμανικού στρατού, το οποίο θα ενισχυθεί με 100 δισ. ευρώ».<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Η Γερμανία θα επενδύσει στην προστασία από τις κυβερνοεπιθέσεις, θα επενδυθούν χρήματα στις τεχνολογίες επικοινωνιών, θα προχωρήσει σε συνεργασία με τη Γαλλία στην επόμενη γενιά πολεμικών αεροσκαφών (προφανής αναφορά στο πρόγραμμα του μη επανδρωμένου 6ης γενιάς, το FCAS, ενώ μένει να αποδειχθεί εάν θα αφορά και τη θρυλούμενη προμήθεια των αμερικανικών μαχητικών 5ης γενιάς F-35 Lightning II.<br /><br />ΝΕΟ ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑ…<br />Ας επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τις εξαγγελίες του Σολτς για την ευρωπαϊκή και την ελληνική ασφάλεια: Πρώτη παρατήρηση είναι ότι η εξαγγελία θα επηρεάσει το Κρεμλίνο. Η βασικότερη χώρα της ευρωπαϊκής ηπείρου που είχε επιλέξει συνεργατική προσέγγιση με τη Μόσχα, επιλέγει τη διάρρηξη επί της ουσίας των σχέσεων, παρά την ενεργειακή της εξάρτηση και δεσμεύεται να αλλάξει ρότα! Η εξέλιξη αυτή είναι κολοσσιαίας σημασίας για τις παγκόσμιες ισορροπίες.<br /><br />Η Γερμανία αποκτά ξεκάθαρο ατλαντικό προσανατολισμό. Η δε αναφορά ότι ο πόλεμος στρέφεται εναντίον του “Ελεύθερου Κόσμου” δίνει ιδεολογικό περιεχόμενο. Γι’ αυτό θα μπορούσε να συνιστά κομβικό σημείο στην έγερση ενός νέου “Σιδηρούν Παραπετάσματος” στην Ευρώπη. Είναι εύλογο να εικάσει κανείς ότι μετά από αυτή την ηχηρή παρέμβαση, το κίνητρο της Μόσχας να αποκλιμακώσει ενισχύεται. Μένει να αποδειχθεί πώς θα κινηθεί.<br /><br />Δεύτερη παρατήρηση, είναι η ενεργειακή απεξάρτηση που θα επιδιώξει η Γερμανία. Εδώ υπάρχει και μια μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα. Το Βερολίνο ήταν εκ των βασικών εμπνευστών και υποστηρικτών της “πράσινης μετάβασης”, καταργώντας τα πυρηνικά εργοστάσια και επενδύοντας μαζικά σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η γερμανική βιομηχανία ακολουθούσε. Ωστόσο, με δεδομένο το πρόβλημα βιωσιμότητας που διαπίστωσε πρώτη η Γερμανία αποσύροντας ανεμογεννήτριες, η Ελλάδα θα πρέπει να πιέσει το Βερολίνο να αναγνωρίσει τη σημασία του φυσικού αερίου ως “μεταβατικού καυσίμου”.<br /><br />Η Γερμανία πρέπει να στηρίξει, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, την ταχεία αξιοποίηση των ελληνικών κοιτασμάτων, προς όφελος της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας. Ολιγωρία από την Αθήνα δεν συγχωρείται. Οι ευκαιρίες στη ζωή ανθρώπων και κρατών ή τις αντιλαμβάνεσαι και τις αρπάζεις, ή τις αφήνεις και περνούν, παρακολουθώντας αμήχανα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να αντιληφθεί πως αυτό συνδέεται άμεσα με το οικονομικό και το αμυντικό μέλλον της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως πρέπει να τεθεί και το ζήτημα της επανεξέτασης του αγωγού EastMed…<br /><br />Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ<br />Η τρίτη παρατήρηση αφορά στις συνέπειες της εξαγγελίας εξοπλιστικού προγράμματος ύψους 100 δισ. ευρώ. Όλα δείχνουν ότι η ρωσική εισβολή προκάλεσε τελικά αυτό που θα ήθελε να αποφύγει. Αποτελεί ευκαιρία για την ελληνική πλευρά που είναι αναγκασμένη να διατηρεί ετοιμοπόλεμες, καλά εξοπλισμένες ένοπλες δυνάμεις για την αποτροπή του τουρκικού αναθεωρητισμού. Οι εξαγγελίες Σολτς ανοίγουν πεδίον δόξης λαμπρόν… Εννοούμε ότι η Γερμανία θα ακούσει με περισσότερη συγκατάβαση το ελληνικό αίτημα χαλάρωσης των δημοσιονομικών κανόνων στο σκέλος που αφορά τις εξοπλιστικές δαπάνες.<br /><br />Αυτό πρέπει να γίνει όμως με τρόπο που να ευνοεί την ευρωπαϊκή βιομηχανία, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, η οποία πρέπει να συμμετάσχει και να καταστεί μέρος της εφοδιαστικής αλυσίδας τόσο αμερικανικών όσο και ευρωπαϊκών αμυντικών προϊόντων τεχνολογίας αιχμής. Αυτό θα αποσβέσει μέρος του κόστους του επανεξοπλισμού. Απαιτείται μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, ευρωπαϊκή επιτέλους συναίνεση, καθώς η Ελλάδα έχει ρόλο στην ασφάλεια της Ευρώπης, και αξιοποίηση των ελληνικών υδρογονανθράκων, καθώς από αυτά θα προκύψουν έσοδα που θα καταστήσουν το ελληνικό χρέος βιώσιμο.<br /><br />Από αυτά τα έσοδα θα χρηματοδοτηθούν και οι απαραίτητοι εξοπλισμοί, με τρόπο που να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Οι εξαγγελίες Σολτς θυμίζουν “πολεμική οικονομία“, μια επανάληψη του μεταπολεμικού μοντέλου ανάπτυξης των ΗΠΑ που αναπτύχθηκαν και λόγω των αμυντικών τους βιομηχανιών που τροφοδοτούσαν τον “Ελεύθερο Κόσμο” με οπλικά συστήματα.<br /><br />Ας φροντίσουμε αυτή τη φορά, να μη συμμετάσχουμε στο παιχνίδι ως απλοί πελάτες. Η γερμανική βιομηχανία έχει συμφέροντα στην Ελλάδα και εξαιρετικά προϊόντα τουλάχιστον στον χερσαίο και τον ναυτικό τομέα. Η δε αναφορά του καγκελάριου στη συνεργασία με τη Γαλλία, ανοίγει τον δρόμο κινήσεων, οι οποίες θα βοηθήσουν στον έλεγχο της τουρκικής συμπεριφοράς, μέσω της αύξησης της αλληλεξάρτησης και του αμοιβαίου συμφέροντος.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, είναι αδιανόητο ο ελληνικός Στρατός να διαθέτει εκατοντάδες τεθωρακισμένα γερμανικής προέλευσης και να μη διαθέτει η χώρα γραμμή παραγωγής. Πολλώ δε μάλλον γραμμή αποτελεσματικής συντήρησης με όλα όσα απαιτούνται, ώστε να εξασφαλίζονται υψηλές διαθεσιμότητες. Υπενθυμίζεται άλλη μια φορά η γαλλογερμανική κοινοπραξία στον χώρο των χερσαίων συστημάτων KMW-Nexter.<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να πιέσει τη γερμανική, ώστε να αποκτήσει ουσιώδη, όχι προσχηματική και απόλυτα περιορισμένη, όπως στο παρελθόν, βιομηχανική παρουσία. Με γνώμονα τα ελληνικά αμυντικά συμφέροντα, η Αθήνα μπορεί ακόμα και να διεκδικήσει “επιδότηση” της προσπάθειας αυτής. Η συγκυρία φαντάζει ιδανική, καθώς ταιριάζει και με τον ξεκάθαρο ατλαντικό προσανατολισμό του Βερολίνου.<br /><br />Η συνεργασία με τη Γαλλία πρέπει να αξιοποιηθεί για να πειστούν οι ΗΠΑ ότι είναι προς το συμφέρον τους να διαθέτουν στον ευρωπαϊκό χερσαίο, θαλάσσιο και εναέριο χώρο, αξιόπιστους εταίρους που να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της κοινής άμυνας. Και παρά την ξεκάθαρη προειδοποίηση προς τη Μόσχα, οι κινήσεις πρέπει να αποβλέπουν στην αποκλιμάκωση. Τόσο στο μέτωπο στην Ουκρανία όσο και στο γενικότερο πλαίσιο.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα η μεταστροφή των Γερμανών στους εξοπλισμούς.

Του Ζαχαρία Μίχα* Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσαν οι δηλώσεις του καγκελαρίου Σολτς για την απόφαση επανεξοπλισμού της Γερμανίας με ένα πρόγρα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ κομίζει πολύ διαφορετικό μήνυμα για Ελλάδα και Τουρκία…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/UKRANIAN-SOLDIERS-WITH-JAVELIN-ANTI-TANK-SYSTEMS-790x400.jpg" width="839" /><br /><br /><div>Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b></div><div>Οι εξελίξεις των τελευταίων 48 ωρών στο μέτωπο της Ουκρανίας παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον. Αν και είναι πρόωρο, δεν στερείται λογικής μια καταρχήν εκτίμηση ότι οι συνέπειες της ρωσικής εισβολής στη στην Ουκρανία, δεν θα επηρεάσουν απλά την εξέλιξη της ανάδυσης μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας, αλλά θα επηρεάσει καθοριστικά τη στρατιωτική σκέψη και την προετοιμασία σε συλλογικό και επιμέρους κρατικό επίπεδο. Αυτό αφορά την Ελλάδα πολύ περισσότερο από πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης εξαιτίας της τουρκικής απειλής.<br /><br />Παρατηρώντας προσεκτικά όσα γίνονται στο ουκρανικό μέτωπο και λαμβάνοντας υπόψη ότι η εικόνα μπορεί να μην αποτυπώνει την απόλυτη αλήθεια, εξαιτίας των προσπαθειών των εμπλεκομένων να κερδίσουν τον επικοινωνιακό πόλεμο, μπορούν να γίνουν με σχετική ασφάλεια οι ακόλουθες παρατηρήσεις.<br /><br />Η εισβολή κατά της Ουκρανίας αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν είναι περίπατος. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζονται είναι μεγάλες, παρά το γεγονός ότι η ισχύς των ρωσικών δυνάμεων είναι πολύ μεγαλύτερη. Αυτό που προκύπτει αβίαστα ως συμπέρασμα, είναι ότι η διάθεση για αντίσταση και η έξυπνη άμυνα, είναι ικανή να βραχυκυκλώσει την πολεμική μηχανή του αντιπάλου σοβαρά και να επηρεάσει τη συνολική, στρατιωτική και πολιτική διάσταση της σύγκρουσης, Άρα και την κατάληξή της.<br /><br />Ακόμα και η Ρωσία του Πούτιν γνωρίζει καλά και καταβάλει προσπάθειες να αποφύγει θύματα ανάμεσα σε αμάχους. Όχι για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά για τον αρνητικό αντίκτυπο που προκαλείται διεθνώς, υπονομεύοντας την υποστήριξη ή την κατανόηση και ανοχή απέναντι στον πολιτικό στόχο που εξυπηρετεί η χρήση του στρατιωτικού εργαλείου. Το πρόβλημα είναι όμως διπλό και εξ ορισμού δυσεπίλυτο. Αν επιδέχεται λύσης. Αποδεικνύεται στην πράξη, ότι όσο και να προσπαθήσει μια στρατιωτική δύναμη, είναι αδύνατο να αποτρέψει την αστοχία υλικού ή την κακή χρήση που θα οδηγήσει σε πλήγματα κατά πολιτικών στόχων, όταν οι επιχειρήσεις μεταφέρονται εντός αστικού περιβάλλοντος.<br /><img src="" /><br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ανοικτό είναι όμως και το ενδεχόμενο ο αμυνόμενος να επιχειρήσει να σκηνοθετήσει τέτοια πλήγματα, με σκοπό να πλήξει τη διεθνή επικοινωνιακή εικόνα του αντιπάλου. Διότι στον πόλεμο “όλα επιτρέπονται”, αρκεί να εξυπηρετούν το συμφέρον είτε του αμυνόμενου είτε του επιτιθέμενου. Και δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για να πείσει ότι η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκεται σε εξαιρετικά ευάλωτη θέση επικοινωνιακά. Το αν αυτό είναι δίκαιο ή άδικο και πόσο, δεν παίζει ρόλο. Όσο συνεχίζονται οι επιχειρήσεις, σημασία έχει το επικοινωνιακό αποτέλεσμα.<br /><br />ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ… ΚΟΡΜΟΡΑΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ;<br />Την εξέλιξη των επιχειρήσεων στον Κόλπο στο επίπεδο της ανοχής – νομιμοποίησης, την επηρέασε η ψεύτικη φωτογραφία του Μαρτίου του 1991 με τον παγιδευμένο κορμοράνο στο κουβεϊτιανό -υποτίθεται- πετρέλαιο που έριξε στον Κόλπο ο Σαντάμ Χουσεΐν. Και δεν ήταν η μόνη. Έμεινε όμως εμβληματική του παιγνίου της παραπληροφόρησης στην παγκόσμια Ιστορία. Σε μια σκηνοθεσία που έλαβε μέρος κορυφαίο δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο της εποχής (CNN), με προφανή στόχο. Αργότερα, τηλεοπτικός ρεπόρτερ παραδέχθηκε πως είχε τραβήξει τις σκηνές σε ένα τσίρκο, αφού είχε βουτήξει κορμοράνους σε ζεστό πετρέλαιο. Διότι με το Κουβέιτ κατεχόμενο από τα στρατεύματα από τον στρατό του Σαντάμ, το CNN δεν είχε πρόσβαση για να τραβήξει αυτά τα πλάνα.<br /><br />Με αυτά ως δεδομένα, στο συγκεκριμένο περιβάλλον που διεξάγεται η σύγκρουση Ρώσων και Ουκρανών, αποκτούν δυσανάλογα μεγάλη σημασία προηγμένα ή παλαιότερα αντιαρματικά όπλα π.χ. (Javelin) και αντιαεροπορικά (Stinger). Διότι όσο δεν υπάρχει ρωσική κυριαρχία στο πεδίο, όσο το “blitzkrieg” (κεραυνοβόλος πόλεμος) επεκτείνεται χρονικά, οι εικόνες που παράγουν οι καταρρίψεις ελικοπτέρων, μαχητικών και μεταγωγικών αεροσκαφών, αποκτούν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Το οποίο υπονομεύει την εικόνα της τρομακτικής ρωσικής πολεμικής μηχανής και μιας ηγεσίας που δεν διστάζει να τη χρησιμοποιήσει, για να παράξει (γεω)πολιτικό αποτέλεσμα.<br /><br />Φυσικά, μεγάλη είναι η συμβολή στη διαμόρφωση αυτής της εικόνας από τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών που διαθέτουν υπερόπλα συλλογής πληροφοριών. Αυτός ο μηχανισμός που δεν φαίνεται, προφανώς είναι στη διάθεση του ουκρανικού επιτελείου. Και έχει τη δυνατότητα να μεγιστοποιήσει το κόστος για τις ρωσικές δυνάμεις, χωρίς μάλιστα να είναι εμφανής η εμπλοκή του. Οπότε το επικοινωνιακό αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο δυσμενές για τη ρωσική πλευρά, διότι εμφανίζει τους Ουκρανούς με δυνατότητες που δεν θα είχαν εάν πολεμούσαν μόνοι τους!<br /><br />Διότι αυτό επιτυγχάνεται από μια σαφώς κατώτερη της ρωσικής σε μέγεθος και επιχειρησιακές ικανότητες πολεμική μηχανή, την ουκρανική, με αντικειμενική αδυναμία φύλαξης των συνόρων μήκους 2.300 χιλιομέτρων με τη Ρωσική Ομοσπονδία και κάτι λιγότερο από 1.100 χιλιομέτρων με τη Λευκορωσία, το έδαφος της οποίας επίσης χρησιμοποιείται στην εισβολή! Τα σύνορα της Ρωσίας με τις τρεις Βαλτικές Δημοκρατίες έχουν συνολική έκταση περίπου 800 χιλιομέτρων. Όσα γίνονται λοιπόν σήμερα στην Ουκρανία, παράγουν αποτρεπτικό αποτέλεσμα στο μέτωπο των Βαλτικών Δημοκρατιών; Προφανώς…<br /><br />Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ…<br />Άλλη αρνητική συνέπεια, η οποία μεγαλώνει όσο παρατείνεται χρονικά η σύγκρουση, είναι οι αντισυσπειρώσεις που θα προκληθούν σε χώρες που ανησυχούν ή/και αγανακτούν με το σπάσιμο του δυτικού “αντιπολεμικού ταμπού” από ρωσικής πλευράς. Θα σοβαρευτεί άραγε αμυντικά η Ευρώπη την επαύριον, με αποτέλεσμα να ορθώσει, σε συνδυασμό με τις ΗΠΑ, πολύ πιο αξιόπιστη στρατιωτική απειλή από τη σημερινή για τη Μόσχα;<br /><br />Με δεδομένο ότι αν οι Βαλτικές Δημοκρατίες δεχθούν επίθεση, το πρόβλημα της Ρωσίας θα μεταφερθεί στο σύνολο των συνόρων της με το ΝΑΤΟ, ποια συμπεράσματα θα εξαχθούν άραγε στη Φινλανδία και τη Σουηδία; Πόσο θα υποχωρήσουν τα ισχυρά πολιτικά αντικίνητρα που δίχαζαν τις κοινωνίες τους για τη σκοπιμότητα εισόδου τους στο ΝΑΤΟ; Και πόσο αξιόπιστη θα είναι η Μόσχα στις απειλές που θα εκτοξεύσει για να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη με νωπές τις εντυπώσεις της σύγκρουσης στην Ουκρανία;<br /><br />Οι επόμενες ώρες και ημέρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες. Διότι όσο αργεί να πετύχει τους αντικειμενικούς της σκοπούς η Ρωσία, θα αρχίσουν να προκαλούνται δεύτερες σκέψεις ακόμα και στο πλήθος των σημαντικών χωρών της υφηλίου που έχει αποφύγει συστηματικά να καταδικάσει τη ρωσική εισβολή. Σε κάθε χώρα αυτό που βαραίνει είναι τα συμφέροντά της. Δεν θα ήταν υπερβολή να προστεθεί ότι η καταρχήν καταδίκη της παραβίασης ενός κυρίαρχου κράτους, είναι επιχείρημα που έχει μεγάλη βαρύτητα μόνο στον “δυτικό κόσμο”. Όμως, με πολλές από τις χώρες που το έχουν αποφύγει, η Δύση έχει ισχυρά συμφέροντα. Εάν αρχίσει να “παραδίδει μαθήματα” περί δημοκρατίας και διεθνούς δικαίου, θα έχει πυροβολήσει τα πόδια της.<br /><br />Η χρονική παράταση των επιχειρήσεων, επίσης, υπονομεύει τον στόχο της απομάκρυνσης της κυβέρνησης του Κιέβου. Πιθανότατα στο τέλος θα τα καταφέρουν. Όμως, η εικόνα που θα μείνει είναι ότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν εγκατέλειψε με την πρώτη ντουφεκιά το Κίεβο. Οπότε τα επιχειρήματα ότι είναι “αχυράνθρωπος της Δύσης”, αλλά και “κωμικός“, κυριολεκτικά και μεταφορικά”, δεν θα έχουν την ίδια απήχηση. Ενδεχομένως δε, θα έχει ανέβει ακόμα και στην εκτίμηση του ίδιου του Ρώσου προέδρου. Διότι τη γλώσσα της ισχύος και της θυσίας για την πατρίδα τη σέβονται. Και στο Κρεμλίνο γνωρίζουν ότι όποια αποτυχία θα έχει επιπτώσεις στην εσωτερική σταθερότητα της αχανούς χώρας τους. Γι’ αυτό βέβαια δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέραν της επικράτησης, με όποιο κόστος…<br /><br />Άρα, πώς λήγει αυτή η σύγκρουση; Ποια μπορεί να είναι η συμφωνία απεμπλοκής; Θα κάνει η Μόσχα ένα βήμα πίσω στις επιδιώξεις της; Ίσως, εάν εξακολουθήσει να δυσκολεύεται στρατιωτικά στην Ουκρανία. Θα συμβιβαζόταν η Ρωσία με απόφαση εισόδου της Ουκρανίας στην ΕΕ όπου θεωρητικά θα καλύπτεται από μια γενικόλογη ατλαντική “ομπρέλα ασφαλείας”, σε συνδυασμό με τη μετατροπή της σε ένα είδος “Ελβετίας” ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσική Ομοσπονδία; Δύσκολο.<br /><br />ΒΟΥΛΗΣΗ, ΦΡΟΝΗΣΗ, ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ<br />Πάμε όμως και στα της Ελλάδας. Αν και χρήζει πολύ πιο εκτεταμένης ανάλυσης, το βασικό μήνυμα για την ελληνική πλευρά είναι ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟ απέναντι στην Τουρκία. Αρκεί να δείξουμε σοβαρότητα, αμυντική συνέπεια και συνέχεια και κυρίως ΒΟΥΛΗΣΗ για μη παράδοση. Η έξυπνη αντιμετώπιση ενός εισβολέα μπορεί να τον ματώσει πολύ σοβαρά. Εάν το μήνυμα αυτό εκπέμπεται με συνέπεια, θα επηρεάσει τη διάθεσή του να αναλάβει το ρίσκο μιας περιπέτειας.<br /><br />Υπό αυτή την έννοια η σύγκρουση στην Ουκρανία κάνει στην Ελλάδα μια πολύ μεγάλη χάρη. Αρκεί να περιθωριοποιηθούν από την ελληνική κοινωνία και πολιτική ηγεσία, αυτοί που έχουν θέσει ως στόχο της ζωής τους να παραδώσουν άνευ όρων την Ελλάδα στην Τουρκία. Η οποία προσπαθεί να πετύχει τον στόχο της δορυφοροποίησης της Ελλάδας χωρίς να πέσει ντουφεκιά. Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ.<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει να εκπέμπει με σταθερότητα αυτό το μήνυμα. Πάντα θα είναι ανοικτή σε λογικές διευθετήσεις και συμβιβασμούς, όχι όμως πέραν του πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Και θα πρέπει να διεκδικήσει επιθετικά, την αντιγραφή της συμπεριφοράς της Δύσης και στα ελληνοτουρκικά. Δεν πρέπει αν γίνουν αποδεκτά δύο μέτρα και δύο σταθμά απέναντι στους επιτιθέμενους.<br /><br />Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Τουρκία με τη σύγκρουση στην Ουκρανία είναι απείρως σοβαρότερο από αυτό της Ελλάδας. Αρκεί να αντιληφθεί κανείς ότι όλα τα ρίσκα που ανέλαβε η Ρωσία τα οποία μπορούν να της γυρίσουν μπούμερανγκ, αφορούν πολλαπλάσια και την Τουρκία. Ως χώρα έχει πολύ πιο προβληματική εσωτερική σταθερότητα και πολύ ισχυρότερες φυγόκεντρες τάσεις που θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να ενεργοποιηθούν. Ίσως γι’ αυτό υπάρχουν κάποιες πρώτες ενδείξεις σκέψεων στο εσωτερικό της τουρκικής ηγεσίας να προσεγγίσουν περισσότερο το ΝΑΤΟϊκό μαντρί. Θα φανεί σύντομα…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ κομίζει πολύ διαφορετικό μήνυμα για Ελλάδα και Τουρκία…

Του Ζαχαρία Μίχα Οι εξελίξεις των τελευταίων 48 ωρών στο μέτωπο της Ουκρανίας παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον. Αν και είναι πρόωρο, δεν στε...

Διαβάστε την συνέχεια