Ο χάρτης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguBUHYGJCCuJS0KQE_VUoUPu1xinlhg69bzKf4joXUO7wd8W3mVCeq8YT8_C4mQYib1Bx3KWnBitiL2v_4k788ONmA0LXMpbhWGqBvn4rcWbtdOdPzF1Y9Ezl6wRWgpkIMcxFuGlAwqlA/s1600/stratiotiki+paroysia+usa+stin+ellada.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="649" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguBUHYGJCCuJS0KQE_VUoUPu1xinlhg69bzKf4joXUO7wd8W3mVCeq8YT8_C4mQYib1Bx3KWnBitiL2v_4k788ONmA0LXMpbhWGqBvn4rcWbtdOdPzF1Y9Ezl6wRWgpkIMcxFuGlAwqlA/s640/stratiotiki+paroysia+usa+stin+ellada.png" width="640" /></a></div> <br /><b>ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΔΟΣ</b> <br />Στη Σούδα παραμένουν οι περισσότερες από τις μονάδες Ε.Δ. που σταθμεύουν στην Ελλάδα για ασκήσεις. <br /><br />Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα έχει πολλαπλά πρόσωπα και τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί τόσο σε περιστασιακή όσο και σε μόνιμη βάση. Πέρα από τη βάση της Σούδας, αμερικανικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί σε μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.) με κύριο σκοπό τη συνεργασία, συνεκπαιδεύσεις, καθώς και ευρύτερες δραστηριότητες. Ως προς το ζήτημα των βάσεων, τον τόνο είχε δώσει ο αρχηγός των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων Τζόζεφ Ντάνφορτ, προ περίπου ενός μήνα, όταν δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν αναζητούν νέες βάσεις, αλλά την ευρύτερη παρουσία στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα έχει ως εξής: <br /><br />• Βάση της Σούδας: Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σταθμευμένο το αντιτορπιλικό «Arleigh Burke» (του ομώνυμου τύπου πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ). Οι εγκαταστάσεις εκεί παρέχουν υπηρεσίες σε όλα τα επίπεδα, από τεχνική υποστήριξη μέχρι ανεφοδιασμό και πολύμηνη παραμονή των πληρωμάτων. Η Σούδα είναι προκεχωρημένος σταθμός μέριμνας (Forward Logistics Station) και μπορεί να εξυπηρετήσει ακόμα και επισκευές αεροπλανοφόρων, έως κάποιο βαθμό. Στη Σούδα, επίσης, παραμένουν οι περισσότερες από τις μονάδες ειδικών δυνάμεων που σταθμεύουν στην Ελλάδα για ασκήσεις. <br /><br />• Λάρισα: 110 Πτέρυγα Μάχης: Εκεί σταθμεύουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου MQ-9 Reaper. Τα MQ-9 που σταθμεύουν στη Λάρισα επιχειρούν ήδη, δίχως να φέρουν οπλισμό. Ενδεικτικό παράδειγμα, η χρήση ενός αμερικανικού drone για την εναέρια παρακολούθηση των πύρινων μετώπων στην Αττική τον περασμένο Ιούλιο. Τον περασμένο Αύγουστο στην 110 Π.Μ. στάθμευσαν, επίσης, δύο αεροσκάφη πέμπτης γενιάς τύπου F-22 Raptor. Η 110 Π.Μ. αναμένεται να χρησιμοποιηθεί ξανά για τη μεταστάθμευση και άλλων αμερικανικών αεροσκαφών, ίσως και ιπτάμενων τάνκερ ή ραντάρ. <br /><br />• Στεφανοβίκειο Μαγνησίας: 1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού: Εκεί θα σταθμεύσουν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα περίπου 40 αμερικανικά ελικόπτερα τύπου Apache και Black Hawk, τα οποία θα συμμετάσχουν σε ευρείας κλίμακας άσκηση στους πρόποδες του Ολύμπου. <br /><br />• Αλεξανδρούπολη: Στην πρωτεύουσα του νομού Εβρου δεν υπάρχουν αμερικανικές εγκαταστάσεις, αλλά έντονο ενδιαφέρον από τις ΗΠΑ σε γενικές γραμμές. Το λιμάνι της πόλης έχει χρησιμοποιηθεί μία φορά για τη διαπεραίωση ελικοπτέρων της 10ης ταξιαρχίας της αμερικανικής αεροπορίας στρατού προς την Ανατολική Ευρώπη και δεν αποκλείεται να χρησιμοποιηθεί ξανά για τον ίδιο σκοπό. Υπενθυμίζεται ότι στη στρατηγική σκέψη των Αμερικανών η Ελλάδα, εκτός από χώρα με παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, εντάσσεται και στην ευρύτερη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. <br /><br />Η Κάρπαθος <br /><br />Το σενάριο της Καρπάθου, όπως αποκάλυψε προχθές η «Κ», αφορά κάποιες εγκαταστάσεις για την ανάπαυση των πληρωμάτων πλοίων του 6ου στόλου (Morale, Welfare and Recreation). Για τον σχεδιασμό των ΗΠΑ, η Σούδα –και η Κρήτη ευρύτερα– θεωρείται ιδανική τοποθεσία για τη στάθμευση ή εγκατάσταση δυνάμεων και οποιεσδήποτε συζητήσεις γίνονται με βασικό σενάριο το συγκεκριμένο νησί και όχι την ηπειρωτική Ελλάδα. Το Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα υπό νατοϊκή ομπρέλα συζητείται εδώ και χρόνια και η αμερικανική συνδρομή σε αυτό θα έχει να κάνει κυρίως με την οικονομική βιωσιμότητα, δηλαδή τη συμμετοχή και εκπαιδευομένων από τη USAFE.<div> <a href="http://www.kathimerini.gr/989663/article/epikairothta/politikh/o-xarths-ths-stratiwtikhs-paroysias-twn-hpa-sthn-ellada" target="_blank"><b>Καθημερινή</b></a></div> <div> <br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο χάρτης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα

ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΔΟΣ Στη Σούδα παραμένουν οι περισσότερες από τις μονάδες Ε.Δ. που σταθμεύουν στην Ελλάδα για ασκήσεις. Η αμερικανική στρατιωτικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Γερμανία χρωστάει 180 δισ. ευρώ στην Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyhZn-uhgl6Qkl0y6J2iSTSjRNYrMfIu7Ccr5JiFcyQkw3-ziG6fbLWLeWFEKVCeY5a6xDqp4-WSE0mRDvkgSVLJhvPh-kNN8uYBw4eqohz40BDKvjfU3XHpwS_Thyz_ZLwL9pasMNcN8/s1600/Limos-katoxi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyhZn-uhgl6Qkl0y6J2iSTSjRNYrMfIu7Ccr5JiFcyQkw3-ziG6fbLWLeWFEKVCeY5a6xDqp4-WSE0mRDvkgSVLJhvPh-kNN8uYBw4eqohz40BDKvjfU3XHpwS_Thyz_ZLwL9pasMNcN8/s640/Limos-katoxi.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Μάκης Ανδρονόπουλος</b><br /> Η συστηματική υπεκφυγή των υποχρεώσεων της Γερμανίας από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έναντι της Ελλάδας θα μπορούσαν να καταστούν διαρθρωτικό μειονέκτημα στην επικείμενη νέα απόπειρα ανοικοδόμησης του ευρωπαϊκού οράματος. Οι υποχρεώσεις της Γερμανίας δεν έχουν παραγραφεί, παρά τις δεκαετίες που έχουν παρέλθει όπως θα καταδείξουμε, καθώς η ίδια –κατά περίπτωση- πράττει. Η ίδια η Γερμανία τα τελευταία χρόνια προέβαλε αξιώσεις αποζημίωσης έναντι της Τσεχίας για τις περιουσίες των Σουδητών Γερμανών. Συνεπώς, τίποτε δεν έχει κλείσει. Οι ελληνικές απαιτήσεις είναι τουλάχιστον της τάξεως των 180 δισ. ευρώ. <br /> <br /> Η καταστροφή που υπέστη η Ελλάδα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι τεράστια και έχει τρεις διαστάσεις, στις οποίες αντιστοιχούν τρία είδη ελληνικών απαιτήσεων. Πρόκειται για ένα τεράστιο λογαριασμό, που βασίζεται σε διεθνείς αποφάσεις και υπολογίζεται ανάλογα με τις μετατροπές των ισοτιμιών και το ύψος των επιτοκίων (2,5-3%), αλλά και τις μεθόδους αποτίμησης που χρησιμοποιούνται από τους αναλυτές. Η δικιά μας εκτίμηση είναι 110 δισ. ευρώ για πολεμικές επανορθώσεις και 70 δισ. ευρώ για το αναγκαστικό δάνειο της Ελλάδος προς την χιτλερική Γερμανία. Οι πολεμικές αποζημιώσεις δεν μπορούν να προσδιορισθούν. <br /> <br /> Ο καθηγητής Νίκος Χριστοδουλάκης έχει υπολογίσει τις γερμανικές υποχρεώσεις σε 97 δισ. ευρώ σε τιμές 2012, ήτοι 42 δισ. ευρώ για αποζημιώσεις και 55 δισ. ευρώ για το ανεξόφλητο δάνειο. Το Spiegel έχει κάνει λόγο για 162 δισ. ευρώ, ο μελετητής Δημοσθένης Κούκουνας για 510 δισ. ευρώ και ο Διαμιανός Βασιλειάδης του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας για 1000 δισ. ευρώ περίπου. Ας δούμε αναλυτικά τα τρία είδη της καταστροφής που υπέστη η χώρα μας και τις αντίστοιχες απαιτήσεις. <br /> <br /> Λεηλασία και καταστροφή <br /> <br /> Η Ελλάδα έχασε στον πόλεμο το 10% του πληθυσμού της, έναντι του 2,8% της Σοβιετικής Ένωσης. Περίπου 130.000 άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, εκτελέστηκαν ως αντίποινα για τις επιθέσεις των ανταρτών. Από αυτές τις εκτελέσεις, οι 56.225 νεκροί προέρχονται από τα ολοκαυτώματα χωριών της Ελλάδας. Από αυτά έχουν αναγνωρισθεί 89. Επίσης, 70.000 Έλληνες Εβραίοι οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, 300.000 έπαθαν κρυοπαγήματα και πέθαναν από πείνα, επειδή οι Γερμανοί κατάσχεσαν τρόφιμα και καύσιμα. <br /> <br /> Στο οικονομικό πεδίο η χώρα υπέστη ζημιές στο ετήσιο ΑΕΠ της τάξεως του 170%, έναντι του 135% που έχασε η ηττημένη Γερμανία. Ανάλυση της εφημερίδας του Βερολίνου Tagesspiegel αναφέρει ότι η Γερμανία δεν κατέστρεψε καμιά άλλη χώρα υπό την κατοχή της τόσο όσο την Ελλάδα: Το 50% των υποδομών της χώρας και το 75% της βιομηχανίας καταστράφηκαν. <br /> <br /> Ο Μανώλης Γλέζος υποστηρίζει ότι επρόκειτο για μια «στρατηγική αφαίμαξη»: ο στρατός κατοχής κατάσχεσε αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς, το 51% των μετοχών των τραπεζών και των κρατικών επιχειρήσεων, κατάσχεσε και έλιωσε 19 τόνους ασημένια 10δραχμα και 20δραχμα και 49 τόνους χάλκινα νομίσματα έναντι αποζημίωσης μόλις 340 λιρών Αγγλίας, έπαιρνε το 10% της αγροτικής παραγωγής και φυσικά, το περιβόητο αναγκαστικό δάνειο. <br /> <br /> Η ληστεία της Ελλάδος ήταν πρωτοφανής, ιδιαίτερα δε με τη χρήση πλαστών γερμανικών χαρτονομισμάτων των 50 μάρκων από τα στρατεύματα κατοχής. Μάλιστα, οι Γερμανοί στρατιώτες, αφηγείται ο Γλέζος, έδιναν το πλαστό 50μαρκο για να πάρουν τσιγάρα που έκαναν 6 δρχ. και ζητούσαν ρέστα σε επίσημα λεφτά, κάτι που είχε τρελάνει τους περιπτεράδες, μαγαζάτορες, κουρείς κ.ά. Σημειωτέον ότι στην Κατοχή κυκλοφορούσαν εκτός από τις δραχμές, τα νομίσματα των τριών κατακτητών και τα πλαστά(!) γεγονός που υποχρέωσε την κυβέρνηση να αγοράσει τα πλαστά γερμανικά και ιταλικά χαρτονομίσματα προκειμένου να ελέγξει κάπως την κατάσταση. <br /> <br /> Τρεις απαιτήσεις <br /> <br /> Πρώτον, σε ότι αφορά το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων, αυτό έχει επιλυθεί από τον Φεβρουάριο του 1946, από την 19μελή Συμμαχική Επιτροπή που όρισε τι θα πληρώσει κάθε χώρα του άξονα στις χώρες που είχε καταλάβει για τις ζημιές που έκανε. Στην Ελλάδα κατοχυρώθηκε ποσό 7,1 δισ. δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938, που σύμφωνα με λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδος, αποτιμάται σε περισσότερα από 108 δισ. ευρώ. Η απαίτηση αυτή είναι νομικά ισχυρή και κατοχυρωμένη. <br /> <br /> Δεύτερον, το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος έχει προσδιορίσει σε 3,5 δισ. δολάρια (του 1938). Ο τότε πληρεξούσιος του Ράιχ στην Ελλάδα Άλντερπουργκ, με γραπτό υπόμνημά του στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών είχε αναφέρει ότι η οφειλή της Γερμανίας στην Ελλάδα από το δάνειο ανερχόταν σε 200 εκατ. χρυσά μάρκα, δηλαδή σε 400 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα. <br /> <br /> Το δάνειο αυτό προέκυψε ως εξής: Το 1907, η Διάσκεψη της Χάγης αποφάσισε ότι τα νικημένα σε πόλεμο κράτη υποχρεούνται να διατρέφουν τα στρατεύματα κατοχής, αλλά κατόπιν πιέσεων ανθρωπιστικών οργανώσεων προστέθηκε η διευκρίνιση «εάν δύνανται» . Η Ελλάδα ήταν έτσι υποχρεωμένη να τρέφει 500.000 Γερμανούς στρατιώτες, 250.000 Ιταλούς και 60.000 Βούλγαρους, ήτοι 810.000 συνολικά! <br /> <br /> Και σαν να μην έφταναν αυτοί, οι κατοχικοί στρατοί, κατ΄εξαίρεση και μόνο από την Ελλάδα, έπαιρναν τρόφιμα για την διατροφή της στρατιάς του Ρόμελ. Αυτό το επιπλέον μεταφράστηκε στο αναγκαστικό κατοχικό δάνειο των 8 δισ. δραχμών που μεταπολεμικά υπολογίσθηκε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες και σήμερα αποτιμάται με τους τόκους του στα 70 δισ. ευρώ. Η απαίτηση αυτή είναι η πιο στιβαρή νομικά από όλες. <br /> <br /> Τρίτον, είναι οι πολεμικές αποζημιώσεις φυσικών προσώπων κυρίως συγγενών των εκτελεσθέντων σε αντίποινα, υποθέσεις που βρίσκονται σε δικαστική εξέλιξη ή εκκρεμότητα. <br /> <br /> Απαντήσεις στους γερμανικούς ισχυρισμούς <br /> <br /> Πρώτον: Οι γερμανικοί ισχυρισμοί πως δεν είναι δυνατόν να προβάλλονται απαιτήσεις μετά από 70 και πλέον χρόνια ειδικά για το κατοχικό δάνειο δεν ευσταθούν, καθώς μετά το 1990 η Γερμανία απέδιδε αποζημιώσεις στη Ρωσία, στην Πολωνία και το 1997 στην Τσεχία. Όπως προαναφέραμε, η ίδια η Γερμανία εγείρει απαιτήσεις έναντι της Τσεχίας για τους Σουδήτες. <br /> <br /> Δεύτερον: Το κατοχικό δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου του 1953 που προέβλεπε την αναστολή των αξιώσεων, όχι την παραγραφή τους. Οι αξιώσεις ενεργοποιήθηκαν με την ενοποίηση της Γερμανίας. Την άποψη αυτή υποστηρίζει ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος επισημαίνει: <br /> <br /> «Το 1953, με τη Συμφωνία του Λονδίνου, δεν χαρίσθηκαν στη Γερμανία οι οφειλές της, όπως η γερμανική πλευρά τεχνηέντως φαίνεται να διατείνεται. Η Συμφωνία αυτή απλώς έθεσε σε αδράνεια τις οφειλές της Γερμανίας ως την υπογραφή, κατά το Διεθνές Δίκαιο (Δίκαιο του Πολέμου) “Συμφώνου Ειρήνης” μεταξύ της τελευταίας και των Δυνάμεων που νίκησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται νομικώς για ένα είδος “αναβλητικής αίρεσης” (lato sensu) σχετικά με την εξόφληση των υποχρεώσεων της Γερμανίας, επειδή τότε θεωρήθηκε ότι αυτή δεν διέθετε –πρωτίστως λόγω της διαίρεσής της σε Δυτική και Ανατολική- την κατά το διεθνές δίκαιο απαιτούμενη πολιτειακή υπόσταση για ανάληψη και εκπλήρωση συναφών υποχρεώσεων». <br /> <br /> Η ικανότητα σύναψης «Συμφώνου Ειρήνης» επήλθε το 1990 και τότε υπογράφηκε το λεγόμενο «Σύμφωνο 2+4» μεταξύ της ενωμένης πλέον Γερμανίας των ΗΠΑ, της ΕΣΣΔ, της Γαλλίας και της Βρετανίας. Ο Παυλόπουλος υποστηρίζει πως «καλύπτει, λόγω της νομικής φύσης του, αλλά και της γενικότητάς του, και τα μη συμβαλλόμενα πλην όμως παθόντα από την γερμανική κατοχή κράτη, όπως η Ελλάδα». Αντίθετα, ο Μανώλης Γλέζος θεωρεί ότι είναι σκόπιμη η υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης μεταξύ Ελλάδας-Γερμανίας, διότι τότε η Γερμανία θα υποχρεωθεί να πληρώσει. <br /> <br /> Τρίτον: Η γερμανική πλευρά ισχυρίζεται ότι από το δάνειο παραιτήθηκε το 1958 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αναφέρεται συχνά κάποια μυστική συμφωνία Καραμανλή-Αντενάουερ, στα τέλη της δεκαετίας του ‘50, με αντιστάθμισμα την παραίτηση της Ελλάδας από το δικαίωμα των αποζημιώσεων έναντι της αποδοχής από τη Γερμανία στρατιών Ελλήνων γκασταρμπάιτερ. Ο Καραμανλής το διέψευσε και η γερμανική πρεσβεία με ρηματική της διακοίνωση το Μάρτιο του 1967 αναίρεσε το επιχείρημα. Παρ’ όλα αυτά η Γερμανία το επανέλαβε μετά το 1990. <br /> <br /> Από το 1991 <br /> <br /> Τέταρτον: Οι αιτιάσεις πως η Ελλάδα δεν διεκδίκησε την αποπληρωμή του δανείου είναι ψευδείς. Ήδη από το 1991 ο τότε υπουργός Εξωτερικών Σαμαράς είχε θέσει το θέμα των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου στον Γερμανό ομόλογό του Γκένσερ. Το θέμα τέθηκε και πάλι με ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας στις 14 Νοεμβρίου 1995, μέσω του πρέσβη της Ελλάδος στη Βόννη Ιωάννη Μπουρλογιάννη-Τσαγγαρίδη, στον Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Hartmann, με την οποία ζητήθηκε η έναρξη διαπραγματεύσεων και για το κατοχικό δάνειο. <br /> <br /> Ο Γερμανός υφυπουργός απέρριψε το ελληνικό διάβημα με το επιχείρημα ότι «μετά την πάροδο 50 ετών από το τέλος του πολέμου και δεκαετιών αξιοπίστου και στενής συνεργασίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με τη διεθνή κοινότητα, το πρόβλημα των επανορθώσεων απώλεσε τη δικαιολογητική του βάση». <br /> <br /> Η θέση αυτή αντίκειται στην αρχή της καλής πίστης, η οποία ισχύει και στο διεθνές δίκαιο, καθώς άλλωστε το δάνειο δεν έχει παραγραφεί, αφού δεν εκδικάστηκε ποτέ. Αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός Σημίτης έθεσε το θέμα του κατοχικού δανείου στον καγκελάριο Κολ κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Γερμανία το Φεβρουάριο του 1996. Με βάση τα ανωτέρω, η παραγραφή πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει διακοπεί οριστικά. <br /> <br /> Φτηνά επιχειρήματα <br /> <br /> Πέμπτον: Η Γερμανία έχει ισχυριστεί ότι εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα, περιλαμβανομένου και του κατοχικού δανείου, με τη σύναψη της γερμανο-ελληνικής συμφωνίας στις 18 Μαρτίου 1960, η οποία αφορούσε παροχές υπέρ Ελλήνων υπηκόων που είχαν θιγεί από εθνικοσοσιαλιστικά μέτρα διώξεων για λόγους φυλής, θρησκείας ή κοσμοθεωρίας, ύψους 115 εκατ. μάρκων. Με επιστολή της προς την Ελλάδα (5.7.1988), όμως, αναγνωρίζει ότι η εν λόγω συμφωνία δεν περιλαμβάνει γενικές πολεμικές ζημιές, αλλά μόνο τις προαναφερθείσες αποζημιώσεις. <br /> <br /> Έκτον: Οι γερμανικοί ισχυρισμοί περί συμψηφισμού με τη γερμανική βοήθεια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι προδήλως αβάσιμοι και εύκολα καταρρίπτονται. Πράγματι, η γερμανική βοήθεια για την άμυνα της Δύσης δόθηκε μεν στην Ελλάδα, αλλά δόθηκε και στην Τουρκία και στην Πορτογαλία, που δεν έλαβαν μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και βέβαια οι κοινοτικές ενισχύσεις ουδεμία σχέση έχουν με το κατοχικό δάνειο. <br /> <br /> Τα επιχειρήματα αυτά είχε θέσει ο Γλέζος στον πρώην Γερμανό πρόεδρο Γιοάχιμ Γκάουκ, όταν προ ετών είχε επισκεφθεί την Αθήνα. Του είχε εξηγήσει γιατί δεν ευσταθούν οι αναφορές του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για παρελθόν και ότι αυτά τα ζητήματα έχουν λήξει. Αν έληξαν, πότε έληξαν και πως; Δεν μπορεί, επίσης, να αποτελούν παρελθόν, διότι η ενιαία Γερμανία απαίτησε από την Τσεχία αποζημιώσεις για τις περιουσίες των Σουδητών. Τέλος, πρόσφατα το γερμανικό κράτος αποφάσισε να συνταξιοδοτήσει τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος στο Ισραήλ. Όλα αυτά κατά τον Γλέζο αποτελούν δύο μέτρα και δύο σταθμά.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί η Γερμανία χρωστάει 180 δισ. ευρώ στην Ελλάδα

Μάκης Ανδρονόπουλος Η συστηματική υπεκφυγή των υποχρεώσεων της Γερμανίας από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έναντι της Ελλάδας θα μπορούσαν να ...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι γεφυρώσιμο το ρήγμα των ΗΠΑ με την Τουρκία μετά την ελευθέρωση του Μπράνσον ή όχι;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEUWfgOmrEdg1LLYhuC58elCtSWrQsyZYUihUhO-YgAx6oVevlrnGOsqegTqgKU4xybsiEd4XPzpiNJHsPlava9wEiQuSR-71p2fc8GjLlE_6TjGL3Oor348y_sdiUUAStxIbVMjoxtfc/s1600/erdogan-tsabousoglou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEUWfgOmrEdg1LLYhuC58elCtSWrQsyZYUihUhO-YgAx6oVevlrnGOsqegTqgKU4xybsiEd4XPzpiNJHsPlava9wEiQuSR-71p2fc8GjLlE_6TjGL3Oor348y_sdiUUAStxIbVMjoxtfc/s640/erdogan-tsabousoglou.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b>Σταύρος Λυγερός</b><br /> Η άρνηση της Άγκυρας να απελευθερώσει τον πάστορα Μπράνσον το προηγούμενο διάστημα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Η επιβολή αμερικανικών κυρώσεων ήταν μία σαφής ένδειξη ότι η Ουάσιγκτον διαβαίνει τον Ρουβίκωνα όσον αφορά τον Ερντογάν. Η με καθυστέρηση απελευθέρωση του πάστορα δεν φαίνεται πλέον ικανή να αντιστρέψει το βαρύ κλίμα. Ο πρόεδρος Τραμπ εξέφρασε σχετική αισιοδοξία, αλλά κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται περισσότερο για συνήθη σε τέτοιες περιπτώσεις διπλωματική δήλωση και τίποτα περισσότερο. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, άλλωστε, έσπευσε να ζητήσει από τον Ερντογάν να απελευθερώσει όλους τους Αμερικανούς ή συνδεδεμένους με τους Αμερικανούς κρατούμενους. <br /> <br /> Οι Αμερικανοί κατάπιαν πολλές προκλήσεις στην προσπάθειά τους να επαναφέρουν την Τουρκία στο δυτικό μαντρί. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, διαπίστωσαν ότι η υποχωρητική τακτική τους αντί να επιφέρει τουλάχιστον έναν συμβιβασμό με το νεοσουλτάνο, τον αποθράσυνε. Ούτε και τότε, όμως, πήγαν σε ρήξη. Προτίμησαν τις πλαγιοκοπήσεις, με σκοπό να τον πειθαναγκάσουν να κάνει βήματα πίσω. <br /> <br /> Σ’ αυτό το πλαίσιο εγγράφεται η παραπομπή στην αμερικανική Δικαιοσύνη του τραπεζίτη Αττίλα, ο οποίος, ενεργώντας για λογαριασμό της οικογένειας Ερντογάν, είχε σπάσει το εμπάργκο με το Ιράν. Επίσης, η παραπομπή των σωματοφυλάκων του Τούρκου προέδρου, οι οποίοι είχαν βιαιοπραγήσει εναντίον Αρμενίων διαδηλωτών στην Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια της εκεί επίσημης επίσκεψης. <br /> <br /> Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφονται και οι κινήσεις υπονόμευσης της τουρκικής οικονομίας που έχουν ως αποτέλεσμα τις μεγάλες απώλειες της τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου. Και βεβαίως στο ίδιο πλαίσιο εγγράφονται και οι πρωτοβουλίες του Κογκρέσου να εμποδίσουν την παράδοση των μαχητικών F-35 στην Τουρκία. <br /> <br /> Όταν μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού ο Ερντογάν είχε διαπιστώσει την απροθυμία της Ουάσιγκτον να ακολουθήσει την Άγκυρα σε μία μετωπική αντιπαράθεση με τη Ρωσία στη Συρία, είχα εκφράσει την εκτίμηση ότι -λόγω και του Κουρδικού- οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις εισέρχονται σε δύσκολη περίοδο. Όταν αργότερα ο Τούρκος πρόεδρος προσέγγισε τη Μόσχα, η συσσώρευση πυκνών νεφών προμήνυε καταιγίδα. Ο γεωπολιτικός εναγκαλισμός με τον Πούτιν και κυρίως το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016 προκάλεσαν βαθύ ρήγμα, το οποίο -όπως είχα τότε προβλέψει- βαθαίνει αντί να γεφυρώνεται. <br /> <br /> Υπενθυμίζουμε ότι μέχρι ένα χρονικό σημείο, σχεδόν μέχρι το 2012, ο Ερντογάν ήταν ο εκλεκτός της Δύσης. Αυτό άλλαξε όταν άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του πολιτική ατζέντα και να εμφανίζει τάσεις γεωπολιτικής αυτονόμησης από τις ΗΠΑ. Το Κουρδικό έπαιξε βασικό ρόλο για να εκδηλώσει αυτές τις τάσεις. Η Ουάσιγκτον έχει ισχυρό λόγο που δεν θέλει να εγκαταλείψει το χαρτί των Κούρδων, παρά τις εκπτώσεις που τους τελευταίους μήνες έκανε για να τα βρει με την Άγκυρα.<br /> <br /> Γεφυρώσιμο ή όχι το ρήγμα; <br /> <br /> Η εκτίμηση που κυριαρχούσε αρχικά στην Ουάσιγκτον ήταν πως το χάσμα μπορεί να γεφυρωθεί. Μία σημαντική προσπάθεια ήταν η αποστολή του τότε υπουργού Εξωτερικών Τίλερσον στην Άγκυρα. Στις συνομιλίες που είχε με τον Ερντογάν είχε προσφέρει κάποια ανταλλάγματα κυρίως σχετικά με τους Κούρδους στη Συρία, αλλά ο Τούρκος πρόεδρος ζητούσε την έκδοση του Γκιουλέν και τον τερματισμό της αμερικανικής έρευνας για το τουρκικό τραπεζικό σύστημα. <br /> <br /> Σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα των αμερικανικών προσπαθειών ήταν η συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν στο περιθώριο της τελευταίας συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Ο Αμερικανός πρόεδρος έγινε έξαλλος που ο Τούρκος ομόλογός του δεν τήρησε αμέσως την υπόσχεσή του να απελευθερώσει τον πάστορα. Όπως προανέφερα, η υπόθεση Μπράνσον ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και ελήφθη η απόφαση για επιβολή κυρώσεων. <br /> <br /> Είναι ακριβώς μέσα σ’ αυτό το κλίμα που επιβλήθηκαν οι κυρώσεις. Υπενθυμίζουμε πως στις τουρκικές φυλακές υπάρχουν σήμερα 20 περίπου Αμερικανοί ουσιαστικά πολιτικοί κρατούμενοι. Μεταξύ αυτών είναι και τουρκικής καταγωγής υπάλληλοι του αμερικανικού προξενείου στην Κωνσταντινούπολη. <br /> <br /> Χωρίς επουδενί να ταυτίζουμε τις περιπτώσεις, οι Αμερικανοί άρχισαν με κάποιες κυρώσεις και σταδιακά κλιμάκωσαν στο μέτωπο και της Ρωσίας και του Ιράν. Είναι, ωστόσο, σημαντικό ότι το τελευταίο διάστημα στην Ουάσιγκτον κερδίζει έδαφος η γραμμή για την ανάγκη να γίνουν κινήσεις με σκοπό το στρίμωγμα της Τουρκίας, έστω κι αν αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανοικτή ρήξη. <br /> <br /> Σε αναζήτηση διάδοχης κατάστασης <br /> <br /> Πριν τις τελευταίες εκλογές οι σχεδιαστές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής αναζητούσαν διάδοχες προσωπικότητες και δυνάμεις, που -υπό προϋποθέσεις- θα μπορούσαν να προωθηθούν στο τιμόνι της Τουρκίας και οι οποίες ήταν πρόθυμες να αποκαταστήσουν τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις στο παραδοσιακό πλαίσιό τους. Οι αναζητήσεις αυτές συνδέονταν και με τις πληροφορίες ότι η υγεία του Τούρκου προέδρου εμφανίζει σημάδια επιδείνωσης. <br /> <br /> Το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου Ιουνίου, ωστόσο, έδειξε ότι αυτά τα σενάρια της αμερικανικής διπλωματίας ήταν αβάσιμα. Έδειξε ότι ο Ερντογάν παραμένει ο ηγέτης της Τουρκίας και μάλιστα με υπερεξουσίες, ως επικεφαλής ενός νέας σύνθεσης προσωποπαγούς καθεστώτος, το οποίο διαθέτει ισχυρή λαϊκή βάση στη «βαθιά Τουρκία». Με άλλα λόγια, για το ορατό μέλλον η Τουρκία είναι άρρηκτα δεμένη με το νεοσουλτάνο της, γεγονός που επανέφερε ακόμα πιο επιτακτικά το δίλημμα για τους Αμερικανούς. <br /> <br /> Ο Ερντογάν φοβόταν πως εάν υποχωρούσε σ’ αυτό το ιδιότυπο μπραντεφέρ, η Ουάσιγκτον πιθανότατα δεν θα σταματήσει. Θα απαιτήσει πρόσθετα, με σκοπό να τον σύρει πίσω στο δυτικό μαντρί και μάλιστα με ταπεινωτικούς όρους. Δεν είναι τυχαίο ότι είχε φροντίσει να αποχωρήσει επιδεικτικά από την αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ όταν μιλούσε ο Τραμπ. <br /> <br /> Ήταν ένα μήνυμα και προς το εσωτερικό της Τουρκίας και προς τους ίδιους τους Αμερικανούς πως δεν κάνει πίσω. Και για να δείξει πως ο ίδιος δεν έκανε πολιτικά βήμα πίσω, μετά την απελευθέρωση του πάστορα, απάντησε στο ευχαριστήριο μήνυμα του Τραμπ ότι επρόκειτο για απόφαση της τουρκικής Δικαιοσύνης κι ότι αυτός δεν έβαλε καθόλου το χέρι του! <br /> <br /> Προς ρήξη <br /> <br /> Στο αμερικανικό κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής αρχίζει να επικρατεί πλέον η πεποίθηση πως ο Τούρκος πρόεδρος έχει ξεπεράσει τα όρια, πως δεν είναι αξιόπιστος και ως εκ τούτου δεν μπορούν να βρουν μαζί του έναν αξιόπιστο συμβιβασμό. Μετά την υποχώρηση στο ζήτημα του Μπράνσον, μάλιστα, επιβεβαιώνονται όσοι υποστήριζαν πως η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει ο Τούρκος πρόεδρος είναι η γλώσσα της ισχύος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πιθανότατα η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει την τακτική της μέγγενης που εφαρμόζει και η οποία, εκτός από τις κυρώσεις, περιλαμβάνει και τις πλαγιοκοπήσεις που έχουν φέρει την τουρκική οικονομία σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. <br /> <br /> Όπως προανέφερα, από την πλευρά του ο Ερντογάν είναι πεπεισμένος πως πίσω από το πραξικόπημα του 2016 ήταν οι Αμερικανοί. Είναι πεπεισμένος πως τον έχουν προγράψει. Αυτός είναι ο λόγος που δεν τους έχει καμία εμπιστοσύνη και ως εκ τούτου είναι μάλλον απίθανο να επιστρέψει στο δυτικό μαντρί. Αυτό φάνηκε και από την αντίδρασή του στις αμερικανικές κυρώσεις. Επέβαλε συμμετρικές κυρώσεις εναντίον Αμερικανών υπουργών, σε μία προσπάθεια να δείξει ότι μιλάει επί ίσοις όροις με την Ουάσιγκτον. <br /> <br /> Η κίνησή του εκείνη ήταν και μία προκαταβολική εξισορρόπηση στο επίπεδο των εντυπώσεων, λόγω της επικείμενης απελευθέρωσης του Μπράνσον και πιθανόν και των άλλων Αμερικανών. Μπορεί η απελευθέρωση του πάστορα να εκτόνωσε προσωρινά την ένταση, αλλά η εκτίμησή μου είναι ότι πιθανότατα το βήμα πίσω του Ερντογάν δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. <br /> <br /> Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, το πρόβλημα θα λυθεί μόνο εάν ο Ερντογάν ουσιαστικά παραδοθεί. Το ενδεχόμενο αυτό, αν και δεν μπορεί θεωρητικά να αποκλεισθεί, για τους λόγους που προανέφερα, συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες. Γι’ αυτό και οι σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας ή θα επιδεινωθούν περαιτέρω, ή το πιθανότερο θα συνεχίσουν για ένα διάστημα να πελαγοδρομούν μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας πριν διολισθήσουν προς τη ρήξη. <br /> <br /> Είναι προφανές πως από την εξέλιξη των σχέσεων Ουάσιγκτον-Άγκυρας το επόμενο διάστημα θα εξαρτηθεί σε καθοριστικό βαθμό και η διαμόρφωση των νέων γεωπολιτικών ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα εξαρτηθεί και ο ρόλος της Ελλάδας. Έχω, άλλωστε, από την πρώτη στιγμή υπογραμμίσει ότι η ρήξη στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις εκ των πραγμάτων θα μετατρέψει την Ελλάδα στο δυτικό σύστημα ασφαλείας, από χώρα δεύτερης γραμμής, που ήταν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε χώρα πρώτης γραμμής.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Είναι γεφυρώσιμο το ρήγμα των ΗΠΑ με την Τουρκία μετά την ελευθέρωση του Μπράνσον ή όχι;

Σταύρος Λυγερός Η άρνηση της Άγκυρας να απελευθερώσει τον πάστορα Μπράνσον το προηγούμενο διάστημα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτή...

Διαβάστε την συνέχεια