Ρώσικη ρουλέτα στην Ουκρανία. Ο πόλεμος θα διαρκέσει πολύ και θα είναι καταστροφικός. Δεν θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/1d96bee4b9777f14d904821eeebe2ecb_XL.jpg" width="751" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τι λέει ο μετρ της realpolitik και ειδικός σε θέματα διεθνών σχέσεων John Mearsheimer.</span></h3>Προφητική αποδεικνύεται η εκτίμηση του γνωστού καθηγητή πολιτικών επιστημών και ειδικού σε θέματα διεθνών σχέσεων John Mearsheimer για τις εξελίξεις στην Ουκρανία.<br />Από την «επανάσταση του Μαϊντάν» το 2014 και στη συνέχεια τη ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο 2022, έγινε η ακαδημαϊκή φωνή, για όλους όσοι εξέφραζαν αμφιβολίες για την ορθότητα των δυτικών πολιτικών απέναντι στη Ρωσία.<br />Αξίζει να σημειωθεί ότι διάλεξή του το 2015 με τίτλο «Γιατί η Δύση φταίει για την Ουκρανία» έχει προβληθεί εκπληκτικά 28 εκατομμύρια φορές στο YouTube.<div><br />Το κεντρικό επιχείρημά του, ότι επεκτεινόμενο το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και προσκαλώντας την Ουκρανία να ενταχθεί στη Δύση, η Δύση (και ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες) δημιούργησαν μια αφόρητη κατάσταση για τον Vladimir Putin που αναπόφευκτα θα είχε ως αποτέλεσμα τη δράση της Ρωσίας για να «καταστραφεί» η Ουκρανία.<br />Οι επικριτές του τον καταγγέλλουν ως απολογητή του Putin.<br />Οι υποστηρικτές του, ωστόσο, πιστεύουν ότι η εισβολή ήταν απόδειξη ότι είχε δίκιο από τότε.<br /><br />Δεν εισβάλλεις με 190.000 στρατιώτες - Στρατηγική περιορισμένου στόχου<br /><br />Κληθείς σε συνέντευξή του στο Unherd να απαντήσει, εάν η Ρωσία φιλοδοξεί να κατακτήσει την Ουκρανία με μία ευρείας κλίμακας εισβολή απαντά:<br />«Οι Ρώσοι εισέβαλαν στην Ουκρανία με 190.000 στρατιώτες το πολύ.<br />Δεν έκαναν καμία προσπάθεια να κατακτήσουν όλη την Ουκρανία. Δεν πλησίασαν καν.<br />Δεν υπάρχει περίπτωση να είχαν κατακτήσει την Ουκρανία με 190.000 στρατιώτες. Και δεν είχαν τα στρατεύματα στην εφεδρεία για να το κάνουν αυτό.<br />Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Πολωνία, το 1939, εισέβαλαν με 1,5 εκατομμύριο στρατιώτες.<br />Αυτό είναι το μέγεθος στρατού που χρειάζεστε για να κατακτήσετε μια χώρα όπως η Ουκρανία, να την καταλάβετε και μετά να την ενσωματώσετε σε μια μεγάλη Ρωσία. Χρειάζεστε έναν τεράστιο στρατό.<br />Αυτή ήταν μια στρατηγική περιορισμένου στόχου».<br /><br />Ποιος ήταν αυτός ο περιορισμένος στόχος ερωτάται ο καθηγητής;<br /><br />«Αυτό που οι Ρώσοι είπαν ότι ήθελαν από την αρχή είναι μια ουδέτερη Ουκρανία.<br />Και αν δεν καταφέρουν να αποκτήσουν μια ουδέτερη Ουκρανία, αυτό που θα κάνουν είναι να δημιουργήσουν ένα δυσλειτουργικό κράτος...<br />Έχουν καταλάβει μια τεράστια έκταση στην Ανατολή, έχουν προσαρτήσει εκείνες τις περιφέρειες που είναι τώρα μέρος της Ρωσίας .<br />Και την ίδια στιγμή, καταστρέφουν την ουκρανική υποδομή.<br />Καταστρέφουν την ουκρανική οικονομία».<br /><br />Ο Mearsheimer παραδέχεται ότι εξεπλάγη από τις κακές στρατιωτικές αποδόσεις των Ρώσων, αλλά αυτό δεν φαίνεται να επηρέασε την εκτίμησή του για την realpolitik.<br />Η μικρότερη δύναμη υπερτερεί της μεγαλύτερης, εν μέρει μέσω της καθαρής ηθικής πεποίθησης του λαού της πως υπερασπίζεται την πατρίδα του - απόδειξη, σίγουρα, του άυλου ηθικού στοιχείου που λείπει από την ψυχρή «ρεαλιστική» κοσμοθεωρία του καθηγητή;<br /><br />«Η λέξη κλειδί εδώ είναι ο εθνικισμός», απαντά.<br /><br />«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όταν οι Ρώσοι εισέβαλαν στην Ουκρανία, ο εθνικισμός ήρθε στο προσκήνιο και ο ουκρανικός εθνικισμός είναι ένας πολλαπλασιαστής δύναμης.<br />Δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία ότι ο εθνικισμός δεν είναι μέρος της ρεαλιστικής θεωρίας της διεθνούς πολιτικής που έχω, αλλά ο εθνικισμός είναι συνεπής με τον ρεαλισμό.<br />Εθνικισμός και ρεαλισμός ταιριάζουν.<br />Αλλά το σημείο που πρέπει να θυμάστε είναι ότι ο εθνικισμός παίζει επίσης στη ρωσική πλευρά.<br />Και όσο περνάει ο καιρός, και όσο περισσότερο οι Ρώσοι αισθάνονται ότι η Δύση στρέφει το βλέμμα της στη Ρωσία, και προσπαθεί όχι μόνο να νικήσει τη Ρωσία, αλλά και να βγάλει τη Ρωσία έξω από τις τάξεις των μεγάλων δυνάμεων, τόσο περισσότερο ο ρωσικός εθνικισμός θα κλιμακωθεί.<br /><br />Μεγάλης διάρκειας πόλεμος<br /><br />Θέλετε να είστε πολύ προσεκτικοί για να μην κρίνετε την έκβαση αυτού του πολέμου στη συγκεκριμένη συγκυρία.<br />Αυτός ο πόλεμος έχει πολύ καιρό μπροστά του και θα εξελιχθεί με τρόπους που είναι δύσκολο να προβλεφθούν.<br />Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στο τέλος να επικρατήσουν οι Ρώσοι».<br /><br />Δεν υπάρχει ρεαλιστική συμφωνία<br /><br />Ο Mearsheimer πιστεύει τώρα ότι η ευκαιρία για ειρήνη έχει χαθεί και ότι δεν υπάρχει ρεαλιστική συμφωνία που θα μπορούσε να επιτευχθεί στην Ουκρανία.<br />Η Ρωσία δεν θα παραδώσει τα κέρδη της στην Ανατολική Ουκρανία, ενώ η Δύση δεν μπορεί να ανεχθεί τη συνεχιζόμενη κατοχή τους.<br />Εν τω μεταξύ, μια ουδέτερη Ουκρανία είναι επίσης αδύνατη, καθώς η μόνη δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί αυτή την ουδετερότητα είναι οι ΗΠΑ, κάτι που φυσικά θα ήταν απαράδεκτο για τη Ρωσία.<br />Όπως λέει, συνοπτικά: «Δεν υπάρχουν ρεαλιστικές επιλογές είναι άσχημα τα πράγματα.<br />Πιστεύει ότι η κλιμάκωση είναι πιθανή και η πιθανότητα ενός πυρηνικού γεγονότος δεν είναι ασήμαντη.<br /><br />Καταστροφική κλιμάκωση<br /><br />Οι πιθανότητες καταστροφικής κλιμάκωσης παραμένουν ισχυρές, γι' αυτό και θεωρεί «ανόητη» την τρέχουσα ρητορική μεταξύ των δυτικών ηγετών για την ήττα της Ρωσίας.<br />Χαρακτηρίζει τους Βρετανούς «μαζορέτες της πολιτικής που ωθούν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ισχυρότερη δράση.<br />«Νομίζω ότι οι Βρετανοί είναι εξαιρετικά ανόητοι, όπως και οι Πολωνοί, τα κράτη της Βαλτικής και οι Αμερικανοί». Εν τω μεταξύ, η Σουηδία και η Φινλανδία, με τις υποψηφιότητες για ένταξη στο ΝΑΤΟ, απλώς κάνουν την κατάσταση πιο επικίνδυνη. Η ιδέα ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να εισβάλει είτε στη Φινλανδία είτε στη Σουηδία είναι αποκύημα της φαντασίας της Δύσης και η συμμετοχή τους στο σύμφωνο ασφαλείας θα ενισχύσει την αίσθηση της Ρωσίας ότι περικυκλώνεται σκόπιμα.<br />Πιστεύει ότι οι αιτήσεις τους πρέπει να απορριφθούν και ότι κανείς δεν πρέπει να έχει το «δικαίωμα» να ενταχθεί σε ένα σύμφωνο ασφαλείας όπως το ΝΑΤΟ.</div><div><br />Η λογική του Mearsheimer δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση: εάν δεν υπάρχει πλέον δυνατή συμφωνία ειρήνης στην Ουκρανία, το μόνο λογικό αποτέλεσμα είναι οι συνεχείς μάχες. Οι συνεχιζόμενες μάχες λογικά θα οδηγήσουν σε κλιμάκωση, ιδιαίτερα εάν η Ρωσία φαίνεται να χάνει. Και η κλιμάκωση μπορεί κάλλιστα να πάρει τελικά μια πυρηνική μορφή, οπότε μια πυρηνική σύγκρουση μεγάλης έντασης γίνεται πραγματική πιθανότητα. Ένα πιο θετικό τελικό αποτέλεσμα από αυτό, φυσικά, θα παραποιήσει τη θεωρία του και θα του αποδείξει ότι κάνει λάθος.<br />Ο καθηγητής ερωτάται, εάν η σύγκρουση στην Ουκρανία τελειώσει λιγότερο άσχημα - ίσως με τη Ρωσία να αποσύρεται, την η Ουκρανία να ενισχύεται και χωρίς πυρηνικό γεγονός - θα παραδεχτεί ότι έκανε λάθος;</div><div><br />«Φυσικά», λέει. Η Διεθνής Πολιτική λειτουργεί σε έναν κόσμο αυτού που θα ονόμαζα ριζική αβεβαιότητα, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις πώς μοιάζει το μέλλον, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις προβλέψεις… Υπάρχει πιθανότητα οι Ρώσοι να υποχωρήσουν κάποια στιγμή; Νομίζω ότι υπάρχει μια μικρή πιθανότητα.<br />Πιστεύω επίσης ότι υπάρχει μια μη ασήμαντη πιθανότητα αυτό να οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο. Και όταν παντρεύετε τις συνέπειες του πυρηνικού πολέμου με την πιθανότητα, κατά τη γνώμη μου, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί.<br />Επιτρέψτε μου να το επεξηγήσω αυτό με αυτήν την αναλογία.<br />Αν έχω όπλο, και η κάννη έχει 100 θαλάμους, και έβαζα πέντε σφαίρες σε αυτήν την κάννη.<br />Και λέω θα πατήσω τη σκανδάλη και θα σου βάλω το όπλο στο κεφάλι. Αλλά μην ανησυχείς, υπάρχει μόνο 5% πιθανότητα να σε σκοτώσω…<br />Η ερώτηση που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου είναι, θα είσαι νευρικός; Θα φοβάσαι; …Ο<br />ι συνέπειες εδώ περιλαμβάνουν πυρηνικό πόλεμο», απαντά ο καθηγητής.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρώσικη ρουλέτα στην Ουκρανία. Ο πόλεμος θα διαρκέσει πολύ και θα είναι καταστροφικός. Δεν θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις.

Τι λέει ο μετρ της realpolitik και ειδικός σε θέματα διεθνών σχέσεων John Mearsheimer. Προφητική αποδεικνύεται η εκτίμηση του γνωστού καθηγη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενώ οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν, οι Ουκρανοί υποβαθμίζουν τις απώλειες – Ζητούν 1 τρισ για πάρτι διαφθοράς.

<img height="384" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/911264e26f2d3a1264a6ecb2627866ee_XL.jpg" width="779" /><br /><div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Zelensky όμως ενδιαφέρεται για το πάρτι που θα ξεκινήσει μετά, το πάρτι διαφθοράς και ήδη ζητάει 1 τρισεκ. δολάρια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας…</span></h3>Τις τελευταίες εβδομάδες κάτι έχει αλλάξει στην Ανατολική Ουκρανία… μετά την αποχώρηση από την δυτική Kherson οι ρωσικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μπαράζ πυραυλικών βομβαρδισμών αποδεκατίζοντας έως και το 50% των ηλεκτρικών υποδομών της Ουκρανίας ενώ χτύπησαν και το σιδηροδρομικό δίκτυο, προκαλώντας χάος στις προμήθειες πολεμικού υλικού του Ουκρανικού στρατού…<br />Λίγο πριν τον χειμώνα… που ιστορικά ευνοεί τους ρώσους… ο ρωσικός στρατός έχει πλεονέκτημα…<br />Την ίδια στιγμή οι Ουκρανοί υποβαθμίζουν το ύψος των νεκρών τους στρατιωτών… λένε ότι είναι μεταξύ 10.000 και 13.000 αλλά η αλήθεια είναι ότι φθάνουν τις 130.000 με 135.000 Ουκρανούς στρατιώτες…<br />Ο Zelensky ο Ουκρανός Πρόεδρος όμως ενδιαφέρεται για το πάρτι που θα ξεκινήσει μετά, το πάρτι διαφθοράς και ήδη ζητάει 1 τρισεκ. δολάρια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας…<br /><br /></div><div>Οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν<br /><br />Στις 14 Νοεμβρίου, επιβεβαιώθηκε επίσημα ότι μετά από επίμονες μάχες, τα ρωσικά στρατεύματα πήραν τον πλήρη έλεγχο του χωριού Pavlovka στα νότια προάστια του Ugledar στο Donbass στην Ανατολική Ουκρανία.<br />Στις 18 Νοεμβρίου, το χωριό Opytne, που βρίσκεται νότια της Avdiivka, τέθηκε υπό ρωσικό έλεγχο.<br />Στις 30 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια της επίθεσης προς την κατεύθυνση του Donetsk, οι οικισμοί Belogorovka και Ozaryanovka τέθηκαν υπό έλεγχο από τον ρωσικό στρατό.<br />Αργότερα την ίδια ημέρα, επιβεβαιώθηκε επίσης ο πλήρης ρωσικός έλεγχος της Andreevka, που βρίσκεται νότια του Bakhmut που αποτελεί βασικό στόχο των ρωσικών δυνάμεων…<br />Το πιο πρόσφατο επίτευγμα των ρωσικών δυνάμεων επιβεβαιώθηκε την 1η Δεκεμβρίου.<br />Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ισχυρίστηκε ότι κατά τη διάρκεια της επίθεσης, το χωριό Kurdyumovka που βρίσκεται νότια του Bakhmut τέθηκε υπό ρωσικό έλεγχο.<br /><br />Οι Ουκρανοί υποβαθμίζουν τις απώλειες…<br /><br />Ενώ ο ρωσικός στρατός συνεχίζει τις επιθέσεις του, το καθεστώς της Ουκρανίας προσπαθεί να μετριάσει τις απώλειές του.<br />Σύμφωνα με την ουκρανική παράδοση της απόκρυψης της αλήθειας για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο έδαφος της χώρας, ο σύμβουλος του γραφείου του προέδρου ανέφερε… ότι για εννέα μήνες στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία, οι απώλειες των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας φέρεται να ανήλθαν σε 10.000 με 13.000 νεκρούς Ουκρανούς.<br />Οι εμπόλεμοι δεν αποκαλύπτουν τις πραγματικές απώλειες εν καιρώ πολέμου.<br />Ωστόσο, το καθεστώς της Ουκρανίας έχει υποβαθμίσει τον αριθμό των νεκρών Ουκρανών κατά 10 φορές αφού υπολογίζονται σε 138.000 με 145.000 νεκρούς και τραυματίες.<br />Διάφοροι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι οι απώλειες της ουκρανικής πλευράς είναι σημαντικά μεγαλύτερες από αυτές του ρωσικού στρατού και ήδη ανέρχονται σε περίπου 100.000 νεκρούς και τραυματίες.</div><div><br />Αυτές οι εκτιμήσεις επιβεβαιώθηκαν από Ρώσους στρατιωτικούς αξιωματούχους.<br />Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο Ρώσος υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι η Ουκρανία έχει 61.207 νεκρούς στρατιώτες και 49.368 τραυματίες στρατιώτες από τον Φεβρουάριο, δηλαδή το 50% του αρχικού ουκρανικού στρατού.<br />Οι Ουκρανοί υποστηρίζουν ότι έχουν σκοτώσει 90.000 ρώσους στρατιώτες νούμερο που ωστόσο δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.<br />Να σημειωθεί ότι ο Ρωσικός στρατός μετράει τους ρώσους στρατιώτες όχι τους στρατιώτες του Luhansk ή Donetsk ή τους στρατιώτες Wagner ή τους Τσετσένους μαχητές.<br />Σημειώνεται ότι ο ιδιωτικός στρατός Wagner χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική οργάνωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και από το Κογκρέσο των ΗΠΑ… προφανώς ανόητος χαρακτηρισμός…<br />Τα video των Wagner στο Tik Tok έχουν φθάσει το 1 δισεκ. προβολές και θεωρούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… viral…<br /><br />Τελικά πόσοι είναι οι νεκροί Ουκρανοί και τραυματίες;<br /><br />Με βάση ανεξάρτητες πηγές που παρουσιάζουν όλες τις εκδοχές αναφέρονται τα εξής νούμερα…<br />Από την αρχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στις 24 Φεβρουαρίου 2022 έως τις 2 Δεκεμβρίου 2022 στην Ουκρανία έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί περίπου 138.000 με 145.000 Ουκρανοί στρατιώτες.<br />Επίσης από πλευράς ρώσων, ρωσώφων και Τσετσένων έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί περίπου 28.500 με 30.000 στρατιώτες…<br />Οι περισσότεροι νεκροί Ουκρανοί καταγράφησαν στις μάχες στο Kharkiv, στην Kherson στα νότια και εσχάτως στο Bakhmut (Artyomovsk στα ρωσικά)... ειδικά στο Kharkiv και Kherson οι Ουκρανοί πρέπει να έχουν χάσει ή τραυματιστεί πάνω από 30.000 στρατιώτες...<br /><br />Αναβαθμίζει τις ανάγκες σε κεφάλαια – Κλασική συνταγή διαφθοράς…<br /><br />Ενώ οι Ουκρανοί υποβαθμίζουν τους νεκρούς στρατιώτες αδιαφορώντας για τις απώλειες Ουκρανών… την ίδια στιγμή πλάθουν φανταστικά νούμερα, ζητούν 1 τρισεκ. δολάρια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.<br />Το 1 τρισεκ. δολάρια αναλογεί σε 5 φορές το ΑΕΠ της Ουκρανίας… προ του πολέμου με βάση το τέλος του 2021…<br />Η Παγκόσμια Τράπεζα είχε εκτιμήσει προηγουμένως τη ζημιά που προκλήθηκε στην Ουκρανία σε 367 δισεκατομμύρια δολάρια.<br />Στις αρχές Δεκεμβρίου, ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας επιβεβαίωσε ότι το κόστος της αποκατάστασης της Ουκρανίας είναι πιθανό να ξεπεράσει τα 350 δισεκατομμύρια δολάρια. Σημαντικό μέρος του κόστους θα απαιτηθεί για την αποκατάσταση των υποδομών, ιδιαίτερα των ενεργειακών τους συστημάτων.<br />Μέχρι στιγμής, περίπου 18 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν μεταφερθεί στην Ουκρανία μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας, σημαντικό μέρος των οποίων διατέθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br />Ο πρόεδρος της Ουκρανίας μετρά διαφορετικά το κόστος ανοικοδόμησης.<br />O Zelensky ανέφερε ότι θα χρειαστούν περισσότερα από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια για την αποκατάσταση της Ουκρανίας.<br />Υπενθύμισε επίσης ότι η Ουκρανία δεν έχει λάβει ακόμη «ούτε ένα σεντ» για την εφαρμογή του σχεδίου ταχείας ανάκαμψης που ανέρχεται συνολικά σε περίπου 17 δισεκατομμύρια δολάρια.<br /><br />Πως ο χειμώνας βοηθάει την Ρωσία;<br /><br />Ο χειμώνας έχει συχνά αποδειχθεί απαραίτητος σύμμαχος της Ρωσίας.<br />Ο χειμώνας του 1812-1813 ανάγκασε τον Ναπολέοντα να αποσυρθεί από τη Μόσχα, μια υποχώρηση από την οποία το Grande Armee του δεν συνήλθε ποτέ.<br />Ο χειμώνας του 1941-1942 σφράγισε την τελική μοίρα του στρατού εισβολής του Τρίτου Ράιχ του Αδόλφου Hitler.<br />Η νέα στρατηγική του Putin στον πόλεμο που ξεκίνησε με την Ουκρανία τον Φεβρουάριο είναι να στρατολογήσει… τον χειμώνα 2022-2023.<br />Εδώ και εβδομάδες, υπάρχουν αναφορές ότι οι ρώσοι χτυπούν σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής σε κάθε μεγάλη πόλη της Ουκρανίας.<br /><br />Στόχος του Putin;<br /><br />Καθώς ο ουκρανικός στρατός μάχεται με τον ρωσικό στρατό στο Donbass, το ηλεκτρικό δίκτυο από το οποίο εξαρτάται το ουκρανικό έθνος… καταρρέει…<br />Χωρίς ηλεκτρική ενέργεια, δεν θα υπάρχει φως ή θερμότητα σε σπίτια, νοσοκομεία, γραφεία ή σχολεία της Ουκρανίας.<br />Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, τα τρόφιμα δεν μπορούν να συντηρηθούν, οι σόμπες δεν θα λειτουργούν, το νερό δεν μπορεί να αντληθεί.<br />Χωρίς φως και θερμότητα, η προσδοκία του Putin είναι ότι ο ουκρανικός λαός, θα οδηγηθεί σε απόγνωση.</div><div><br />Ο χειμώνας, από τα μέσα Δεκεμβρίου 2022 έως τα μέσα Μαρτίου 2023, είναι η πιο κρύα και σκοτεινότερη εποχή και ξεκινάει σε λίγες εβδομάδες.<br />Το CNN ανέφερε ότι, μετά το τελευταίο κύμα ρωσικών επιδρομών, 10 εκατομμύρια Ουκρανοί, το 25% των Ουκρανών, έμειναν χωρίς ρεύμα.<br />«Η Ρωσία μετατρέπει τον χειμώνα σε όπλο, ακόμη και όταν οι στρατιώτες της πέφτουν στο πεδίο της μάχης», έγραψαν οι New York Times.<br />Η κρατική εταιρεία ενέργειας της Ουκρανίας προσθέτει: «Λόγω μιας δραματικής πτώσης της θερμοκρασίας, η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας αυξάνεται καθημερινά σε εκείνες τις περιοχές της Ουκρανίας όπου η παροχή ρεύματος έχει ήδη αποκατασταθεί μετά από μαζικές πυραυλικές επιθέσεις στις 15 Νοεμβρίου στην ενεργειακή υποδομή».<br /><br />Η στάση των ΗΠΑ σε αυτόν τον πόλεμο είναι ότι οι μάχες θα σταματήσουν και οι ειρηνευτικές συνομιλίες θα ξεκινήσουν μόνο όταν το πει η Ουκρανία….<br />Αλλά οι Αμερικανοί, των οποίων η υποστήριξη προς την Ουκρανία ήταν απαραίτητη σε αυτόν τον πόλεμο, πρέπει επίσης να έχουν φωνή όταν τελειώσει ο πόλεμος.<br />Το μεγαλύτερο διακύβευμα σε αυτόν τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας για τις ΗΠΑ δεν είναι ποιος θα καταλήξει να έχει τον έλεγχο του Luhansk και του Donetsk , αλλά να μην παρασυρθούν σε μια στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία.<br />Τίποτα στην Ανατολική ή Κεντρική Ευρώπη δεν αξίζει έναν μεγάλο πόλεμο των ΗΠΑ με τη Ρωσία που θα μπορούσε να γίνει πυρηνικός και να κοστίσει σε εκατομμύρια Αμερικανούς.<br />Το Donbass και η Κριμαία μπορεί να έχουν μεγάλη σημασία για την Ρωσία και την Ουκρανία αλλά όχι για τις ΗΠΑ.</div><div><br />Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο περιστατικό του πυραύλου εδάφους - αέρος S-300 που εκτοξεύτηκε εσφαλμένα από τις ουκρανικές δυνάμεις, ο οποίος κατέληξε αρκετά χιλιόμετρα εντός της Πολωνίας, σκοτώνοντας δύο Πολωνούς πολίτες.<br />Οι κραυγές για αντίποινα του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, σύμφωνα με το Άρθρο 5 της συνθήκης του ΝΑΤΟ, αποκάλυψαν ότι το Κόμμα Πολέμου της Αμερικής δηλαδή οι Δημοκρατικοί επιζητούν την επόμενη αντιπαράθεση με τη Ρωσία του Putin…<br /><br />Οι Αμερικανοί που στηρίζουν την Ουκρανία, έχουν την υποχρέωση και δικαίωμα να πουν στην Ουκρανία όταν πιστεύουν ότι οι κίνδυνοι νέων μαχών υπερβαίνουν κάθε πιθανό κέρδος για τις ΗΠΑ και εάν οι Ουκρανοί θέλουν να πολεμήσουν ας το πράξουν αλλά όχι με τα δυτικά όπλα…<br />Οι μεγάλες δυνάμεις δεν πρέπει ποτέ να παραχωρούν σε μικρότερες δυνάμεις, την πρωτοβουλία των πολέμων….<br />Οι ΗΠΑ δεν πρέπει να παραχωρήσουν αυτό το δικαίωμα στην Ουκρανία…<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ενώ οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν, οι Ουκρανοί υποβαθμίζουν τις απώλειες – Ζητούν 1 τρισ για πάρτι διαφθοράς.

Ο Zelensky όμως ενδιαφέρεται για το πάρτι που θα ξεκινήσει μετά, το πάρτι διαφθοράς και ήδη ζητάει 1 τρισεκ. δολάρια για την ανοικοδόμηση τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι παράπλευρες επιπτώσεις του Ουκρανικού στη Συρία και τον Καύκασο.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/11/SKAFIDAS-1-scaled.jpeg"><img height="393" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/11/SKAFIDAS-1-scaled.jpeg" width="758" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Στη φωτογραφία: O Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ είναι εκ των πρώτων ηγετών που σπεύδουν να αξιοποιήσουν τα νέα δεδομένα που προκλήθηκαν, διεθνώς, από τον πόλεμο στην Ουκρανία.</span></h3><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση»: η κινεζικής προελεύσεως περίφημη ρήση, που άλλοι αποδίδουν στον Μάο Τσετούνγκ και άλλοι στον Τσου εν Λάι, καθίσταται, εκ νέου, επίκαιρη με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς πολλοί σπεύδουν να εκμεταλλευθούν, προς ίδιον όφελος, τα νέα δεδομένα που δημιουργεί, διεθνώς, η συγκεκριμένη σύρραξη.<br /><br />Θα συγκρούονταν, άραγε, οι Αζέροι με τους Αρμένιους τόσο έντονα το διήμερο 12 – 13 Σεπτεμβρίου φέτος, εάν δεν εξελίσσονταν ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ουκρανική αντεπίθεση; Θα επέλεγε ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ το Καζακστάν ως προορισμό της πρώτης έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια, λόγω πανδημίας, επίσημης επίσκεψής του στο εξωτερικό στις 14 Σεπτεμβρίου; Θα εντείνονταν οι παρασκηνιακές επαφές Τουρκίας και Συρίας άλλες εξελίξεις με επίκεντρο τη Δαμασκό;<br /><br />Οι απαντήσεις στα προαναφερθέντα ερωτήματα, τα τύπου «…εάν δεν γινόταν ο πόλεμος στην Ουκρανία», θα μπορούσαν να είναι θετικές ή αρνητικές. Είναι σαφές, ωστόσο, πως ο εν εξελίξει πόλεμος αναδιαμορφώνει το τοπίο διεθνώς, επιτρέποντας στους απανταχού πρόθυμους να προσεγγίσουν αυτήν τη «μεγάλη αναταραχή» ως ευκαιρία και «θαυμάσια κατάσταση».<div><br />Καταρχάς, κάποια δεδομένα: ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έχει κυλήσει όπως θα επιθυμούσε η ρωσική ηγεσία. Έπειτα από σχεδόν επτά μήνες πολύνεκρων συγκρούσεων, οι ρωσικές δυνάμεις βρέθηκαν, το Σεπτέμβριο, να χάνουν εδάφη που είχαν καταλάβει στην ανατολική Ουκρανία (Μπαλακλίγια, Κουπιάνσκ, Ιζιούμ κ.ά.) και να τρέπονται σε φυγή, αφήνοντας μάλιστα πίσω τον οπλισμό τους. Όλο αυτό, υπό την πίεση μιας επιτυχούς ουκρανικής αντεπίθεσης που είχε σκοπίμως δοθεί η εντύπωση ότι θα ξεκινούσε από τη Χερσώνα αλλά τελικώς αναπτύχθηκε με μεγαλύτερη ένταση στο Χάρκοβο, κάνοντας τους Ρώσους να οπισθοχωρήσουν. «Η ουκρανική αντεπίθεση αλλάζει το αφήγημα ενόψει χειμώνα – Υπό πίεση ο Πούτιν», γράφαμε στο amynanet.gr στις 14 Σεπτεμβρίου 2022.</div><div><br />Εντυπώσεις και αδυναμίες<br /><br />Εάν υπήρχε σε κάποιους η εντύπωση, πριν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, ότι ο ρωσικός στρατός είναι μια πανίσχυρη, «καλολαδωμένη» μηχανή που επικρατεί σχετικά «εύκολα» στα πεδία των μαχών (στη Νότια Οσετία – Αμπχαζία το 2008, στην Κριμαία το 2014), τότε αυτή η εικόνα πλέον έχει πληγεί σημαντικά. Στη γειτονική τους Ουκρανία, οι Ρώσοι δεν έκαναν περίπατο τους περασμένους μήνες. Αντιθέτως, αποκάλυψαν πολλές από τις επιχειρησιακές τους αδυναμίες, γεγονός το οποίο προφανώς και παρατήρησαν με ενδιαφέρον όχι μόνο οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα), αλλά και όλα τα άλλη κράτη της ευρύτερης περιοχής.<br /><br />Προκειμένου να μπορέσουν να καλύψουν αυτές τις -αποκαλυφθείσες πια- αδυναμίες και με κλειστά πλέον τα Στενά του Βοσπόρου και τα Δαρδανέλια για τα πολεμικά πλοία, οι Ρώσοι θα άρχιζαν να αποσύρουν στρατεύματα από άλλα μέτωπα, όπως της Συρίας για παράδειγμα, για να τα μεταφέρουν στην Ουκρανία. «Η Ρωσία αποσύρει στρατεύματα από τη Συρία μέσω αεροδρομίων που βρίσκονται στη Μεσόγειο για να ενισχύσει τις δυνάμεις της στην Ουκρανία», έγραφαν οι Times of Israel, τον περασμένο Μάιο. Σύμφωνα μάλιστα με το συγκεκριμένο δημοσίευμα, τα κενά που θα άφηναν πίσω τους οι Ρώσοι, στη Συρία, επρόκειτο να καλυφθούν από σϊιτικές δυνάμεις των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης και της λιβανέζικης Χεζμπολάχ.<br /><br />Περίπου πέντε μήνες μετά, τα δεδομένα για τη Ρωσία δεν έχουν βελτιωθεί στο ουκρανικό μέτωπο. Αντιθέτως, στη σκιά της ουκρανικής αντεπίθεσης, επιδεινώθηκαν αναγκάζοντας τον Βλ. Πούτιν να προσφύγει στις «λύσεις» της μερικής επιστράτευσης και των εσπευσμένων ψευδο-δημοψηφισμάτων.<br />Αναθεωρητικές ορέξεις<br /><br />«Όσο συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος (σ.σ. στην Ουκρανία), ενδεχομένως ορέξεις αναθεωρητικές γεννιούνται στα κεφάλια γειτόνων μας, τις οποίες βεβαίως, θα συνεχίσουμε να αποκρούουμε και στο διπλωματικό, πεδίο αλλά και στο Αιγαίο και στον Έβρο ή όπου αλλού χρειαστεί», ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, προσερχόμενος στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, στις Βρυξέλλες, στις 20 Σεπτεμβρίου.<br /><br />Μια ημέρα νωρίτερα, μετά το πέρας της συνάντησης που είχε στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη με τον υπουργό Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ιωάννη Κασουλίδη, ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, Νίκος Δένδιας, δήλωνε: «οποιοσδήποτε αναθεωρητισμός, από οπουδήποτε και αν προέρχεται, από οποιαδήποτε χώρα και αν ξεκινάει […] θα μας βρίσκει αντίθετους». Ο κ. Δένδιας θα υπογράμμιζε ωστόσο και κάτι άλλο στο ίδιο πλαίσιο: ότι, δεδομένων των τρεχουσών συνθηκών (σ.σ. πόλεμος στην Ουκρανία, ενεργειακή κρίση), έχει διαπιστωθεί μια «προσπάθεια η ενεργειακή κατάσταση να λειτουργήσει ως όπλο εις βάρος ορισμένων κρατών και να επιχειρηθούν αλλαγές επί του εδάφους».</div><div><br />Οι Αζέροι τεστάρουν τα νερά<br /><br />Ποιοι είναι όμως εκείνοι που έχουν επιχειρήσει να εκμεταλλευθούν τα νέα δεδομένα που δημιουργεί διεθνώς ο πόλεμος στην Ουκρανία και πώς; Σύμφωνα με τον Τόμας ντε Βαλ, senior fellow του Carnegie Europe, οι Αζέροι δεν θα είχαν συγκρουστεί με τους Αρμένιους τόσο έντονα στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου (μιλάμε για μάχες που άφησαν πίσω, αν και σύντομες, συνολικά εκατοντάδες νεκρούς) εάν δεν συνεχιζόταν ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ο ντε Βαλ εκτιμά πως οι Αζέροι επιχείρησαν να «τεστάρουν τα νερά» στον Καύκασο, όταν είδαν τη Ρωσία να δυσκολεύεται στο μέτωπο της Ουκρανίας λόγω της ουκρανικής αντεπίθεσης τις πρώτες εβδομάδες του Σεπτεμβρίου. «Το Αζερμπαϊτζάν νιώθει αρκετά σίγουρο στην παρούσα φάση» και, σύμφωνα με τον ντε Βαλ, ήθελε να δοκιμάσει το βαθμό στον οποίο οι Ρώσοι είναι πια διατεθειμένοι και ικανοί να στηρίξουν την Αρμενία.</div><div><br />Οι Τούρκοι κυνηγούν άμεσα οφέλη<br /><br />Πάντως, η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν μάσησε τα λόγια της. Αντιθέτως, αντικρύζοντας τις νέες πολύνεκρες συγκρούσεις μεταξύ Αζέρων και Αρμένιων στον Καύκασο, πήρε εμφατικά και απερίφραστα θέση στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν, κατηγορώντας -αποκλειστικά και μόνο- την Αρμενία για την κλιμάκωση της έντασης.<br /><br />«Η αρχική συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, μετά τον πόλεμο του 2021 μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, έδινε στις ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις εξέχοντα ρόλο, εδραιώνοντας έτσι τη ρωσική επιρροή στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ. Ωστόσο, τον περασμένο μήνα, οι δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν, οι συμμαχικές προς την Τουρκία, έκαναν βήματα προόδου, ενισχύοντας τη θέση και το πλεονέκτημά τους έναντι της Αρμενίας, χωρίς να συναντήσουν σχεδόν καμία διπλωματική ή στρατιωτική αντίσταση από τη Μόσχα», γράφει ο Νίκολας Ντάνφορθ του ΕΛΙΑΜΕΠ στον ιστοχώρο War on the Rocks. Σύμφωνα με τον Ντάνφορθ, «η Άγκυρα θα ανταποκριθεί στις μεταβαλλόμενες γεωπολιτικές συνθήκες με το βλέμμα στραμμένο στην εξασφάλιση των άμεσων βραχυπρόθεσμων οφελών που εκείνες μπορεί να της προσφέρουν». Και συνεχίζει ο Ντάνφορθ: «καθώς η Ρωσία παραμένει βαλτωμένη στην ανατολική Ουκρανία, η Τουρκία επωφελείται από την αδυναμία της σε άλλα θέατρα».</div><div><br />Άγκυρα καλεί Άσαντ<br /><br />Μέσα από αυτό το πρίσμα, θα μπορούσαν όμως να ερμηνευθούν και τα γεγονότα που συνοψίζονται σε άρθρο του πρακτορείου Reuters, στις 16 Σεπτεμβρίου 2022: ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, είχε συναντήσεις τις περασμένες εβδομάδες, στη Δαμασκό, με τον επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών της Συρίας, Αλί Μαμλούκ. Το Reuters υποστηρίζει μάλιστα, επικαλούμενο τουρκικές πηγές, ότι οι εν λόγω επαφές πραγματοποιήθηκαν με τις ευλογίες της Μόσχας, η οποία επιθυμεί, όπως αναφέρεται, «να αποσύρει στρατιωτικούς πόρους από τη Συρία, για να επικεντρωθεί στην Ουκρανία». Και, γι’ αυτό, ζητά τώρα από την Τουρκία να εξομαλύνει, κατά τρόπο επιταχυνόμενο, τις σχέσεις της με τον Άσαντ, προκειμένου να μπορέσει έτσι να επιτευχθεί μια «πολιτική λύση» στο Συριακό.<br /><br />Ο Γκάρεθ Τζένκινς σημειώνει πάντως, μέσα από τον ιστοχώρο TheTurkeyAnalyst, πως η τουρκική εμπλοκή στη Συρία έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά της και πως θα είναι πολύ δύσκολο για τον Ερντογάν (που έχει ήδη δει το προσφυγικό-Συριακό να του γυρνά μπούμερανγκ στον δρόμο προς τις επόμενες κάλπες) να βγει από αυτό το τέλμα με το κεφάλι ψηλά.<br /><br />Παράλληλα, όπως σχολιάζουν οι Ντάγκλας Ντέιβις και Μάικλ Σλομπόντσικοφ του αμερικανικού Πανεπιστημίου Troy, «ο πόλεμος της Ουκρανίας δημιουργεί ανοίγματα για άλλους δρώντες» που θέλουν «να μετακινηθούν σε αυτές τις περιοχές στις οποίες οι Ρώσοι μειώνουν την παρουσία τους». Σε αυτό το πλαίσιο, οι κ.κ. Ντέιβις και Σλομπόντσικοφ βλέπουν το Ισραήλ να γίνεται περισσότερο επιθετικό προς τη Συρία. Με αυτό το στοιχείο «κουμπώνουν» και οι προαναφερθείσες αναφορές των Times of Israel περί Ιρανών και Λιβανέζων εχθρών του Ισραήλ που σπεύδουν να καλύψουν τα κενά που αφήνουν πίσω τους οι Ρώσοι εντός της Συρίας. Οι κ.κ. Ντέιβις και Σλομπόντσικοφ βλέπουν όμως και την Τουρκία του Ερντογάν να γίνεται περισσότερο επιθετική στον Καύκασο (αλλά και στη Συρία), ενώ κρίσιμες θα είναι οι εξελίξεις, το προσεχές διάστημα, και στη Λιβύη, όπου, επίσης υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει έντονη όχι μόνο τουρκική, αλλά και ρωσική παρουσία.</div><div><br />Ο ρόλος του Καζακστάν<br /><br />Όμως, λαμβάνοντας υπόψη τον πόλεμο στην Ουκρανία, αποκτά πρόσθετο νόημα και η επίσκεψη που πραγματοποίησε ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ στο Καζακστάν, στις 14 Σεπτεμβρίου. «Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε, με αποφασιστικότητα, το Καζακστάν στην προστασία της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής του ακεραιότητας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Κινέζος ηγέτης από την Αστάνα.<br /><br />Ποιος όμως είχε απειλήσει την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα του Καζακστάν το διάστημα πριν από την επίσκεψη που πραγματοποίησε εκεί ο Κινέζος ηγέτης; Οι απειλές κατά της πρώην σοβιετικής δημοκρατίας προήλθαν από την ίδια τη Ρωσία, ταυτόχρονα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μέσω μιας προκλητικής ανάρτησης που έκανε στα social media (συγκεκριμένα στο δίκτυο VKontakte – VK) ο πρώην πρόεδρος, άλλοτε πρωθυπουργός και νυν ισχυρός άνδρας του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Η εν λόγω ανάρτηση στην πορεία διεγράφη. Η ρωσική πλευρά επιχείρησε μάλιστα, εκ των υστέρων, να την υποβαθμίσει σαν έργο κακόβουλων χάκερ.<br /><br />O Μεντβέντεφ και το Κρεμλίνο είναι όμως όντως ενοχλημένοι από τη στάση που έχει κρατήσει η ηγεσία του Καζακστάν τους περασμένους μήνες; Όπως κρίνει ο Τεμούρ Ουμάροφ του Carnegie Endowment, τους τελευταίους περίπου επτά (εμπόλεμους για την Ουκρανία) μήνες, το Καζακστάν έχει, προς μεγάλη απογοήτευση της Μόσχας, συμμορφωθεί με τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας καθώς δεν θέλει να βρεθεί -και το ίδιο- στο στόχαστρο δευτερογενών κυρώσεων. </div><div><br /></div><div>Συγκεκριμένα, – α) έχει διαμηνύσει πως δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τις αυτοαποκαλούμενες «λαϊκές δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ», – β) έχει στείλει ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία, – γ) έχει δώσει το πράσινο φως προκειμένου να πραγματοποιηθούν αντιπολεμικές διαδηλώσεις εντός των συνόρων του και -δ) έχει επιβάλει περιορισμούς στη ρωσική προπαγάνδα. Με άλλα λόγια, η ρωσική ηγεσία έχει όντως λόγους να νιώθει ενοχλημένη, γεγονός το οποίο όμως δίνει «πάσα» παράλληλα και στην Κίνα που είναι σαφές πως θέλει να εκμεταλλευθεί κάθε ευκαιρία που θα επιτρέψει να ενισχύσει τη δική της επιρροή στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Γιατί, ειδικά, στο Καζακστάν; Επειδή διαθέτει κοιτάσματα ουρανίου και πολύτιμη γεωγραφική θέση: δίπλα στην κινεζική επαρχία Σιντζιάνγκ και πάνω στους, υπό ανάπτυξη, νέους κινεζικούς Δρόμους του Μεταξιού.<br /><br />Σημαντική σημείωση: στις εν λόγω περιοχές του Καζακστάν, της Κιργιζίας, του Ουζμπεκιστάν και του Τουρκμενιστάν διεκδικεί τα τελευταία χρόνια μεγαλύτερη επιρροή και η Τουρκία μέσω του επονομαζόμενου «Οργανισμού Τουρκικών Κρατών».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι παράπλευρες επιπτώσεις του Ουκρανικού στη Συρία και τον Καύκασο.

Στη φωτογραφία: O Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ είναι εκ των πρώτων ηγετών που σπεύδουν να αξιοποιήσουν τα νέα δεδομένα που προκλήθηκαν, διε...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Κορβέτες, τα διλήμματα και οι γεωπολιτικές ισορροπίες.

<img src="https://cdn.cnngreece.gr/media/news/2022/12/01/339846/figure/KORBETA-5161513.jpg" /><br /><br /><b>Σταύρος Ιωαννίδης</b><br />Στα χέρια του Πολεμικού Ναυτικού βρίσκονται εδώ και λίγες ώρες οι τελικές προτάσεις των δύο διεκδικητών του προγράμματος για τις νέες Κορβέτες που θα ενισχύσουν τον ελληνικό Στόλο.<br /><br />Χθες, η αντιπροσωπεία της γαλλικής Group Naval πέρασε το κατώφλι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και συναντήθηκε με τον υπουργό, Νίκο Παναγιωτόπουλο και τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Αντιναύαρχο Στυλιανό Πετράκη ενώ το μεσημέρι παρουσίασαν αναλυτικά την πρόταση τους στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων. Οι Ιταλοί της Fincantieri συναντήθηκαν με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας την Τετάρτη και σήμερα ενημερώνουν τον Αρχηγό ΓΕΝ.<div><br />Ικανοποίηση στο Πολεμικό Ναυτικό<br /><br />Υψηλόβαθμες πηγές του Πολεμικού Ναυτικού τονίζουν ότι και οι δύο προτάσεις ανταποκρίνονται πλήρως στις επιχειρησιακές ανάγκες του Στόλου αν και διαφέρουν στα σημεία. Ωστόσο, κρίσιμο ρόλο θα παίξει το οικονομικό σκέλος που παρόλο που περιγράφεται στις προτάσεις θα αποτελέσει και προϊόν διαπραγμάτευσης σε επίπεδο υπουργών Άμυνας και ηγετών. Αν, για παράδειγμα, μία από τις δύο εταιρείες προσφέρει μεγαλύτερο ορίζοντα αποπληρωμής και μεταφέρει το βάρος της εξόφλησης προς το τέλος του προγράμματος, σίγουρα θα έχει πλεονέκτημα έναντι της άλλης, τονίζουν οι ίδιες πηγές.<br /><br />Πολιτική απόφαση<br /><br />Κύκλοι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, αφήνουν να εννοηθεί ότι η απόφαση για τις 3+1 Κορβέτες θα είναι πολιτική. Άλλωστε, το επόμενο διάστημα έχουν προγραμματιστεί επαφές με τους εμπλεκόμενους στο πρόγραμμα. Στα σκαριά όπως μαθαίνουμε βρίσκεται συνάντηση του Νίκου Παναγιωτόπουλου με τον Ιταλό ομόλογό του, Γκουίντο Κροσέτο, ο οποίος προέρχεται από τον χώρο της αμυντικής βιομηχανίας και δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμος να στηρίξει την υποψηφιότητα της Fincantieri σε πολιτικό επίπεδο. Άλλωστε, τόσο η τηλεφωνική επικοινωνία του πρωθυπουργού με τη Τζόρτζια Μελόνι όσο και η συνάντηση που θα έχει σήμερα ο Νίκος Δένδιας με τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών, δείχνουν ότι υπάρχει διάθεση συνεργασίας από τη Ρώμη. Αντίστοιχα, ο πρωθυπουργός αλλά και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας θα βρεθούν στο Παρίσι στα μέσα Δεκεμβρίου με την αμυντική συνεργασία αλλά και το ζήτημα των Κορβετών να βρίσκεται στο τραπέζι της συνάντησης που θα έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Εμανουέλ Μακρόν αλλά και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος με τον Σεμπαστιάν Λεκορνύ.<br /><br />Λεπτές ισορροπίες<br /><br />Για την ελληνική πλευρά ωστόσο, υπάρχει ένα σημαντικό δίλημμα. Από τη μία, η ιταλική πρόταση θα φέρει έργο στα ναυπηγεία Ελευσίνας, με την Fincantieri να επενδύει σημαντικό κεφάλαιο και από την άλλη, η Group Naval η οποία δεσμεύεται για τουλάχιστον 30% εγχώρια συμμετοχή στο πρόγραμμα των Κορβετών αλλά και των μελλοντικών FDI καθώς και ναυπήγηση στον Σκαραμαγκά.<br /><br />Όμως, το πραγματικό δίλημμα είναι οι γεωπολιτικές ισορροπίες. Αν η Αθήνα αποφασίσει να πορευτεί με τη Fincantieri, θα πρέπει οι δύο πλευρές να υπογράψουν ένα αμυντικό σύμφωνο ώστε να εξασφαλιστεί η δυνατότητα απευθείας ανάθεσης στην ιταλική εταιρεία. Άρα, η Ελλάδα θα αποκτήσει έναν νέο “σύμμαχο” στην περιοχή με προφανή γεωπολιτικά οφέλη. Από την άλλη πλευρά όμως, μία τέτοια κίνηση ενδεχομένως να δημιουργήσει τριγμούς με τη Γαλλία, η οποία έχει προσφέρει την πολύ σημαντική “Ρήτρα Αμυντικής Συνδρομής” αλλά έχει ήδη πάρει προγράμματα ύψους σχεδόν 7 δισ.</div><div><br />Σύντομα οι αποφάσεις<br /><br />Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τα οικονομικά της κάθε πρότασης αναμένεται να απασχολήσουν την ελληνική κυβέρνηση η οποία θα κληθεί να λάβει μια πολύ σημαντική απόφαση για το μέλλον του Στόλου αλλά και της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Πάντως, η έντονη κινητικότητα των τελευταίων ημερών αποτυπώνει την αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και της κυβέρνησης να κλείσει το θέμα της επιλογής του πλοίου πριν τις γιορτές, ώστε με τη νέα χρονιά να περάσει από την Ειδική Επιτροπή της Βουλής και στη συνέχεια από την Ολομέλεια.<br /><br />Πληροφορίες από ανώτατες στρατιωτικές πηγές, αναφέρουν ότι εντός της ερχόμενης εβδομάδας, το Πολεμικό Ναυτικό θα είναι σε θέση να παρουσιάσει την εισήγησή του στον Νίκο Παναγιωτόπουλο και στη συνέχεια στον πρωθυπουργό.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.cnn.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Κορβέτες, τα διλήμματα και οι γεωπολιτικές ισορροπίες.

Σταύρος Ιωαννίδης Στα χέρια του Πολεμικού Ναυτικού βρίσκονται εδώ και λίγες ώρες οι τελικές προτάσεις των δύο διεκδικητών του προγράμματος γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αίφνης ο Ερντογάν ζητά λύση του Κυπριακού (και αυτό είναι μείζον θέμα): Ο στόχος του είναι πρώτα ο έλεγχος όλου του νησιού, και μετά του Αιγαίου!!!

<img height="321" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/12/221203001717_ERDOGAN-TURKEY-NSC03.jpg" width="776" /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Από το πουθενά θυμήθηκε την Κύπρο και το πρόβλημα της, ο ισλαμιστής ηγέτης της δύναμης που κατέχει το 40% του νησιού.<br /><br />Ο Ταγίπ Ερντογάν τηλεφώνησε στον πρωθυπουργό, της Βρετανίας, Ρίσι Σουνάκ με τον οποίο συζήτησε θέματα που αφορούν την αμυντική βιομηχανία, καθώς η Τουρκία προτίθεται να αγοράσει βρετανικό πολεμικό υλικό, και όπως αναφέρει η ανακοίνωση, μίλησαν και για το Κυπριακό.<br /><br />Και τι είπε ο Ταγίπ Ερντογάν;<br /><br />Όπως αναφέρει η Τουρκική Προεδρία: Κατά τη συνομιλία, όπου συζητήθηκαν και περιφερειακά ζητήματα, ο Πρόεδρος της Τουρκίας επεσήμανε επίσης τη σημασία της λήψης νέων και συγκεκριμένων βημάτων για τη λύση του Κυπριακού.<br /><br />Το γεγονός του ξαφνικού …ενδιαφέροντος του Ερντογάν για την Κύπρο, δεν είναι καλή εξέλιξη. Άσχετα αν αγαλλιάζονται οι οπαδοί της «όποιας λύσης» στο νησί και στην Αθήνα, οι οποίοι κάθε φορά που ο Τούρκος πρόεδρος ομιλεί για την «ανάγκη λύσης του Κυπριακού» αρχίζουν να κατηγορούν την ελληνική πλευρά, λέγοντας ότι ο Ταγίπ …θέλει (λύση), αλλά ο (εκάστοτε) Πρόεδρος της Κύπρου όχι, δεν επιθυμεί (λύση).<br /><br />Εδώ, θα μου πείτε -και θα έχετε δίκιο- έφτασαν να αλλοιώσουν τα έγγραφα του Κραν Μοντανά για να μας παρουσιάσουν ότι ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου δέχθηκε δήθεν την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, και την κατάργηση των εγγυήσεων, ενώ στην πραγματικότητα είχε υπογραμμίσει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, ότι τα παραπάνω αποτελούν «κόκκινη γραμμή».<br /><br />Ο Ερντογάν έχει προφανώς αποφασίσει ότι πρέπει να εξαφανίσει όλα τα θέματα-εμπόδια, ακόμα και το Κυπριακό, αλλά όχι τα προβλήματα που θέτει στο Αιγαίο. Ίσως νομίζει ότι με «κλειστό» το Κυπριακό, το Ισραήλ και η Αίγυπτος θα έχουν λιγότερα θέματα για να προχωρήσουν σε πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία.<br /><br />Το δεύτερο, που πιθανότατα θα σκέφτεται είναι ότι με την όποια λύση του Κυπριακού, μόνο κέρδη θα αποκομίσει. Μπορεί και να πιστεύει ότι είναι εφικτή η διευθέτηση -διότι δεν πρόκειται περί λύσης,- των «δύο κρατών». Οπότε αφού θα έχει κλειστά όλα τα μέτωπα στην Μεσόγειο, θα έχει απέναντι μόνο την Ελλάδα, η οποία -θα πιστεύουν στην Άγκυρα- θα δεχθεί πιο εύκολα να συνθηκολογήσει για τα ζητήματα του Αιγαίου, που θέτει η Άγκυρα.<br /><br />Ξεκινώντας από την Κύπρο ένα είναι σίγουρο: Το νησί δεν γίνεται να χαθεί και να περιέλθει στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Θα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.<br /><br />Συζητώντας παλαιότερα με ένα καλό Έλληνα πολιτικό, που υπηρέτησε σε υψηλό πόστο στο υπουργείο Εξωτερικών, είπαμε, και συμφωνήσαμε, ότι ακόμα και με τα σημερινά «δεδομένα» της άνανδρης τουρκικής εισβολής και της κατοχής, ζουν στο νησί χιλιάδες Έλληνες. Άλλες χώρες, θα ήθελαν να είναι στη θέση της Ελλάδας, η οποία ελέγχει -παρά την κατοχή- τη στρατηγική θέση του νησιού μέσω των Ελλήνων της Κύπρου. Και υπό αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί να δεχθεί κανένας ελληνόφωνος πολιτικός να ελεγχθεί το νησί από τους Τούρκους.<br /><br />Άλλωστε, πάντα σκεπτόμενοι στρατηγικά, εάν χαθεί η Κύπρος, θα δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα για το Αιγαίο: η Τουρκία θα μεταφέρει στρατιωτικές δυνάμεις που δεν θα τις χρειάζεται στο νησί. Και θα εστιαστεί στο Αιγαίο, έχοντας «δέσει τον γάιδαρό της στην Κύπρο» με τουρκικό σχοινί.<br /><br />Η λύση στην Κύπρο πρέπει να είναι καθαρή. Ούτε τα δύο κράτη θα σώσουν τον Ελληνισμό του νησιού, και πολύ περισσότερο ούτε η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Είναι καθαρά φιλοτουρκική διευθέτηση, που σκαρφίστηκε ο δαιμόνιος Χένρι Κίσιγκερ.<br /><br />Υπό τα σημερινά δεδομένα, και επειδή στον κ. Αναστασιάδη έμειναν δύο μήνες στην εξουσία, όποια προσπάθεια για διαπραγματεύσεις, αυτή τη στιγμή, είναι επικίνδυνη για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Ο σημερινός πρόεδρος είναι κουρασμένος και αντιμετωπίζει μύριες κατηγορίες από τους πρώην φίλους και συνεργάτες του, και από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αφεθεί να αποφασίσει ο νέος Πρόεδρος όποιος και αν είναι.<br /><br />Οι εκλογές γίνονται για τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, και όχι για τον ηγέτη της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας.<br /><br />ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ: Ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ εξαπέλυσε νέα επίθεση εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν -δικαιολογημένη επίθεση, βέβαια- τον οποίο χαρακτήρισε φιλοπόλεμο, με αφορμή την απαράδεκτη τουρκική πολιτική απέναντι στην Κύπρο.<br /><br />Αλλά και ο γερουσιαστής Κρίστοφερ βαν Χόλλεν, έθεσε ένα νέο θέμα στην ατζέντα. Οι ενέργειες της Τουρκίας, είπε, πρέπει να αντιμετωπιστούν με αμερικανικές κυρώσεις.<br /><br />Την Τετάρτη κατέθεσε στην Επιτροπή του, η νέα πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κύπρο, η κ. Τζούλι Φίσερ, και με αφορμή αυτή την κατάθεση ο γερουσιαστής, τόνισε, ανάμεσα στα άλλα και τη θέση του ότι η κατάσταση στο νησί θα ήταν πολύ διαφορετική εάν οι Τουρκοκύπριοι είχαν την ελευθερία να αποφασίσουν ελεύθερα μαζί με τους Ελληνοκύπριους.<br /><br />Και κατηγόρησε την κατοχική δύναμη ότι διατηρεί μια παρεμβατική στάση που δεν επιτρέπει στους Τουρκοκύπριους να ακολουθήσουν ελεύθερα τον δικό τους δρόμο.<br /><br />Η νέα πρέσβης εξέφρασε τις γνωστές αμερικανικές θέσεις, αλλά θα έλεγα με ένα διαφορετικό τρόπο.<br /><br />Αναγνώρισε βεβαίως ότι το σημερινό καθεστώς, εννοεί της κατοχής, είναι απαράδεκτο, και ανακοίνωσε την πρόθεση της να εργαστεί για την επιτάχυνση της επίλυσης του Κυπριακού.<br /><br />Βεβαίως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο που είναι η Τουρκία. Είπε πάντως ότι δεν υποτιμά τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν, χωρίς να αναφέρει ποιες είναι αυτές.<br /><br />Σύμφωνα με την κ. Φίσερ ο χρόνος είναι ένας κρίσιμος παράγοντας και ως εκ τούτου δεσμεύτηκε ότι αυτό που θα προσπαθήσει να συνεισφέρει από την δική της πλευρά είναι η αίσθηση του επείγοντος.<br /><br />Η κ. Φίσερ, η οποία έχει σχέσεις συνεργασίας με γερουσιαστές και βουλευτές, είπε στον κ. Μενέντεζ ότι «δεν υποτιμά πόσο δύσκολες είναι οι προκλήσεις στην Κύπρο. Νομίζω όμως, τόνισε, ότι είναι ένα μέρος όπου υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες, εάν μπορούμε να επικεντρωθούμε και εάν μπορούμε να εστιάσουμε τις ενέργειες μας σε αυτούς που πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα και σε αυτούς που θα ωφεληθούν περισσότερο από μια συνολική συμφωνία’.<br /><br />Η κ. Φίσερ χαρακτήρισε απαράδεκτες και τις τουρκικές παράνομες πράξεις στην Αμμόχωστο.<br /><br />Ο γερουσιαστής άσκησε κριτική και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ήταν σκληρός. Κατηγόρησε τους γραφειοκράτες ότι δεν έχουν στηρίξει όσο θα έπρεπε το τριμερές σχήμα συνεργασίας 3+1 (δηλαδή μία συνάντηση σε υψηλό επίπεδο της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ και των ΗΠΑ).<br /><br />Η κ. Φίσερ απάντησε ότι τέτοιου είδους σχήματα είναι πάντοτε σημαντικά και επωφελή.<br /><br />Και δεσμεύτηκε ότι θα προβεί στις απαραίτητες κινήσεις που θα ενδυναμώσουν περισσότερο αυτό τον μηχανισμό συνεργασίας. Θα εργαστεί, είπε, υπό το φως της πρόσφατης άρσης του εμπάργκο όπλων για την περαιτέρω αναβάθμιση της αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Κύπρου.<br /><br />Ο γερουσιαστής μίλησε και για το θέμα των Βαρωσίων, λέγοντας ότι οι δραστηριότητες της Τουρκίας που παραβιάζουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ είναι απαράδεκτες και υπονομεύουν τον στόχο για την επίτευξη μιας δικοινοτικής ομοσπονδίας.<br /><br />Υπογράμμισε ότι το συγκεκριμένο ζήτημα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν μπορεί να τηρεί ίσες αποστάσεις και να απευθύνει εκκλήσεις προς όλες τις πλευρές με δεδομένο ότι πρόκειται για μονομερείς ενέργειες που γίνονται μόνο από την μια πλευρά.<br /><br />Όταν την ρώτησε εάν μπορεί να τον διαβεβαιώσει ότι θα εργαστεί ενάντια σε όλες τις τουρκικές ενέργειες που παραβιάζουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για τα Βαρώσια, η κ. Φίσερ απάντησε: «μάλιστα, ναι»…<br /><br />Με λίγα λόγια, ευτυχώς που υπάρχει ο γερουσιαστής Μενέντεζ. Τα πράγματα για την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλάζουν σιγά μεν, αλλά σταθερά…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αίφνης ο Ερντογάν ζητά λύση του Κυπριακού (και αυτό είναι μείζον θέμα): Ο στόχος του είναι πρώτα ο έλεγχος όλου του νησιού, και μετά του Αιγαίου!!!

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Από το πουθενά θυμήθηκε την Κύπρο και το πρόβλημα της, ο ισλαμιστής ηγέτης της δύναμης που κατέχει το 40% του νησιού. Ο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το (αυτό) πραξικόπημα του 2016 και το όνειρο του Ερντογάν.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-12/6387a4c21f00003d00b79d47.jpeg?itok=5ZZPYZaO" width="765" /><br /><br /><b>Λεωνίδας Κουμάκης</b><br />Ήδη βαδίζουμε στον έβδομο χρόνο από το (αυτό) πραξικόπημα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της 15ης Ιουλίου 2016 που οδήγησε ολόκληρη την Τουρκία, μέσα από μαζικές διώξεις αντιφρονούντων σε ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο καθεστώς απόλυτης εξουσίας των ισλαμιστών, των φασιστών και του τουρκικού υπόκοσμου<br /><br />Σηματοδότησε την «επί του πεδίου» έναρξη εφαρμογής ενός αρρωστημένου σχεδίου ανασύστασης νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας μέσα στον 21ο αιώνα ενόψει συμπλήρωσης, το 2023, εκατό χρόνων από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής «Δημοκρατίας».<br /><br />Αποκάλυψε επίσημα τις φαντασιώσεις που θα τροφοδοτούσαν τις λαϊκές μάζες με όνειρα για «κατακτήσεις» στην θέση του καθημερινού φαγητού και της στοιχειώδους στήριξης ενός οριακά ανεκτού βιοτικού επιπέδου.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Τα πράγματα βέβαια στην πορεία δεν εξελίχθηκαν όπως τα είχε φανταστεί ο Ρ. Τ. Ερντογάν με αποτέλεσμα η εκπλήρωση των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων του καθεστώτος να «μετατεθεί» για το έτος 2.071 όταν θα συμπληρωθούν χίλια χρόνια από την Μάχη του Ματζικέρτ η οποία σηματοδότησε την αρχή της πτώσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αργότερα, την άλωση της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου 1.453.<br /><br /><div>Για το (αυτό) πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκία, υπάρχει πλέον μια καθαρή εικόνα η οποία δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια με διάφορες πληροφορίες που σποραδικά έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, παρά την απαγόρευση κάθε έρευνας ή συζήτησης για το θέμα αυτό σε όλα τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.<br /><br />Υπάρχουν πλέον πολλές πληροφορίες που συμπληρώνουν την εικόνα του «πραξικοπήματος» και δημιουργούν την βεβαιότητα ότι οι ισλαμιστές γνώριζαν τα πάντα για το «πραξικόπημα» πολύ πριν την εκδήλωση του και ότι το κατηύθυναν θυσιάζοντας 265 αθώους πολίτες προκειμένου, με αφορμή το «πραξικόπημα», να αποκτήσουν την απόλυτη εξουσία του ενός ανδρός με μαζικές διώξεις αντιφρονούντων και το κάλπικο δημοψήφισμα του 51,4% τον Απρίλιο του 2017 για τις υπερεξουσίες του προέδρου.<br /><br />Σύμφωνα με έρευνα του αυτοεξόριστου Τούρκου δημοσιογράφου Αμπντουλάχ Μποζκούρτ για λογαριασμό του Nordic Monitor, ο έμπιστος του καθεστώτος αξιωματικός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ) Σαντίν Ουστούν, αφού έπαιξε βασικό ρόλο στην οργάνωση ισλαμιστικών ομάδων στη Λιβύη το έτος 2011, ανέλαβε τον τομέα πολιτικών επιχειρήσεων εξ ονόματος του Προέδρου Ερντογάν.<br /><br />Στο «πραξικόπημα» του 2016 υπήρξε ενορχηστρωτής της «επιχείρησης» συμμετέχοντας στον σχεδιασμό της, στην παγίδευση στρατηγών σε στρατιωτικές επιχειρήσεις που δεν είχαν σχέση με το πραξικόπημα, στην κινητοποίηση στρατευμάτων υπό τρομοκρατικές «απειλές έκτακτης ανάγκης» και στην «χρέωση» του κινήματος Γκιουλέν, το οποίο αποκάλυψε την απύθμενη διαφθορά της «Φαμίλιας Ερντογάν», σαν τον συνωμότη που οργάνωσε το πραξικόπημα.<br /><br />Ο Σαντίν Ουστούν, μετά το πραξικόπημα κλήθηκε επανειλημμένως να καταθέσει για τον ρόλο του στο πραξικόπημα, αλλά δεν κατάθεσε ποτέ ούτε σε δικαστήριο ούτε καν στην ελεγχόμενη κοινοβουλευτική επιτροπή που συστάθηκε για να ερευνήσει το «πραξικόπημα». Φυγαδεύτηκε άρον-άρον στην Αυστραλία με διπλωματική ιδιότητα προκειμένου να αποφύγει την εξέταση από τους δικηγόρους εκατοντάδων κατηγορουμένων για «συμμετοχή στο πραξικόπημα», οι οποίοι ζητούσαν να εμφανιστεί ως μάρτυρας.<br /><br />Ένας άλλος πρωταγωνιστής των γεγονότων του «πραξικοπήματος» ήταν ο τότε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ. Εάν το «πραξικόπημα» δεν ήταν κατευθυνόμενο, θα έπρεπε να είχε καθαιρεί αμέσως για την ανικανότητα του να αντιληφθεί ότι υπήρχαν στο στράτευμα τόσο πολλοί «στασιαστές» του κινήματος Φετουλάχ Γκιουλέν οι οποίοι οργάνωναν «πραξικόπημα» κάτω από την μύτη του και θα είχε συρθεί στα δικαστήρια για να καταθέσει όσα γνώριζε για τα γεγονότα. Αντ΄ αυτού προήχθη σε Υπουργό Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας και δεν κατέθεσε ποτέ σε δικαστήριο για τα γεγονότα της βραδιάς εκείνης.<br /><br />Αντίθετα, αν και ενημερώθηκε προσωπικά το απόγευμα της 15.ης Ιουλίου από τον αρμόδιο για την ΜΙΤ υφυπουργό για επικείμενο «πραξικόπημα», δεν ειδοποίησε την υπόλοιπη στρατιωτική ηγεσία, ούτε το «παλάτι» που είχε εγκαινιαστεί μόλις πριν ένα χρόνο συγκεντρώνοντας όλες τις εξουσίες, ούτε έδωσε εντολή συναγερμού όταν έγινε η έφοδος στο Γενικό Επιτελείο από ειδικές δυνάμεις και απλά… «συνελήφθη».<br /><br />Με βάση τα πιο πρόσφατα στρατιωτικά πραξικοπήματα της 27ης Μαΐου 1960 και της 12ης Σεπτεμβρίου 1980, ένα νέο στρατιωτικό πραξικόπημα μέσα στην Τουρκία θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει με την ταυτόχρονη σύλληψη του Προέδρου, του Πρωθυπουργού και των Υπουργών που βρισκόταν στην κυβέρνηση, την διακοπή των τηλεπικοινωνιών καθώς και την ανάληψη του ελέγχου της κρατικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης.<br /><br />Αν΄ αυτού μερικά τανκς διέκοψαν την κυκλοφορία στην γέφυρα του Βοσπόρου και η δημοσιογράφος Hande Firat μέσα στον γενικό πανικό «ξετρύπωσε» τον «αιφνιδιασμένο» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πήρε συνέντευξη μέσω κινητού τηλεφώνου (FaceTime) προκειμένου να ξεσηκωθεί ο κόσμος.<br /><br />Η Hande Firat βέβαια ήταν ήδη ενημερωμένη από την προηγουμένη του πραξικοπήματος, όπως αποκάλυψε πολύ αργότερα σε δημόσια εκδήλωση ο Aydin Doğan, το υπέργηρο αφεντικό της Hande Firat και δημιουργός του γιγαντιαίου ομίλου Doğan Holding.<br /><br />Σχεδόν ταυτόχρονα, έγινε γνωστή η πληροφορία ότι η Hande Firat την παραμονή του πραξικοπήματος συναντήθηκε με τον Nur Yilmaz, υπεύθυνο της ΜΙΤ για τα τουρκικά ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεοράσεις, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, διαδίκτυο κλπ). Mε δυο λόγια, η «έκτακτη» συνέντευξη Ερντογάν μέσω κινητού τηλεφώνου την νύχτα του πραξικοπήματος ήταν προσχεδιασμένη σε κάθε της λεπτομέρεια!<br /><br />Επί πλέον, ο υποτιθέμενος αρχηγός του πραξικοπήματος Αντιναύαρχος Mustafa Zeki Uğurlu, το βράδυ του πραξικοπήματος βρισκόταν στην Πενσυλβάνια και όταν εκδιώχθηκε από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις πήρε άσυλο στην Αμερική. Σε σχετική δήλωση είχε τονίσει τα εξής: «Το πραξικόπημα ήταν μια ψεύτικη επιχείρηση. Ήταν ένα σχέδιο που ξεκίνησε, ελεγχόταν και ολοκληρώθηκε από το καθεστώς. Έκαναν όμως πολλά λάθη και άφησαν πίσω τους προφανή στοιχεία και μάρτυρες».<br /><br />Μετά το «πραξικόπημα» του 2016 και την κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» που επιβλήθηκε μέχρι την εδραίωση της απόλυτης εξουσίας του μέσα στην Τουρκία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θεώρησε ότι έφτασε η ώρα να ξεκινήσει την πρακτική «επίτευξη» των νέο-οθωμανικών φαντασιώσεων του, ώστε μέχρι το έτος 2023 (εκατό χρόνια από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής «Δημοκρατίας») να προλάβει να εκπληρώσει το όνειρό του και να αντικαταστήσει τον Μουσταφά Κεμάλ στην ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας.<br /><br />Έτσι, τέθηκαν αμέσως σε εφαρμογή τα σχέδια τουρκικών εισβολών στην Συρία με ευφάνταστες ονομασιες (Αύγουστος 2016 «Ασπίδα του Ευφράτη», 2018 «Κλάδος Ελαίας», 2019 «Πηγή Ειρήνης», 2022 «Γαμψό Ξίφος»), σε Ιράκ με συνεχείς βομβαρδισμούς και εισβολές (2016-2022), οι «επεμβάσεις» σε Λιβύη (το 2019 υπογραφή «Μνημονίου Κατανόησης Τουρκίας – Λιβύης» με διορισμένους από τον ΟΗΕ γραφειοκράτες χωρίς καμιά εξουσία για διεθνείς συμφωνίες που να ξεπουλάνε τους θησαυρούς της Λιβύης και (επί πλέον) να παραβιάζουν ασύστολα διεθνώς αναγνωρισμένα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών, το 2022 νέα συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης για τους υδρογονάνθρακες με «υπαλλήλους» των Τούρκων στην διαιρεμένη χώρα), σε Αρμενία (με την καθοδήγηση του Αζερμπαϊτζάν που εφαρμόζει μαζικά τις τουρκικές μεθόδους συνεχών fake news και επιθέσεων στην Αρμενία) καθώς και τα σχέδια διείσδυσης, στον Καύκασο, σε χώρες της Αφρικής, των Βαλκανίων και αλλού.<br /><br />Η πρακτική εφαρμογή όλων αυτών των μεγαλεπήβολων σχεδίων είχαν φυσικά βαρύτατο φόρο αίματος και ασήκωτο οικονομικό κόστος.<br /><br />Οι καθημερινοί «ήρωες» που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην Συρία, το Ιράκ ή την Λιβύη (ο βομβαρδισμός της Τουρκικής Βάσης Al-Watiya της Λιβύης στις 5 Ιουλίου 2020 αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνεπειών πρακτικής εφαρμογής των τουρκικών σχεδίων) ποτέ δεν ανακοινώνονται στην πραγματική τους έκταση, ενώ η (ουσιαστικά) πτωχευμένη τουρκική οικονομία καταδικάζει σε ανέχεια πάρα πολλά εκατομμύρια Τούρκων πολιτών.<br /><br />Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Η παταγώδης αποτυχία των εξωφρενικών «στόχων» του ψευτο-σουλτάνου της Άγκυρας, η ασφυκτική πίεση που δέχεται από τα μέτωπα της οικονομίας, των δημοσκοπήσεων, των διαδοχικών σκανδάλων διαφθοράς καθώς και ο αυξανόμενος κίνδυνος να έχει την τύχη του Αντνάν Μεντερές που απαγχονίστηκε για πολύ ελαφρύτερα «αδικήματα» στις 17 Σεπτεμβρίου 1961, τον καθιστούν απρόβλεπτο αλλά και επικίνδυνο.<br /><br />Μετά την υπερπροσπάθεια του Ρ. Τ. Ερντογάν να γλείφει με επιμέλεια εκεί ακριβώς που έφτυνε (Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτος, Γαλλία κ.ο.κ.ε.), η Ελλάδα και η Κύπρος απέμειναν σχεδόν οι μοναδικοί σταθεροί «στόχοι» όλων των μηχανισμών του τουρκικού καθεστώτος. Η πεποίθηση ότι μια επίθεση στην Ελλάδα θα είναι κάτι σαν περίπατος θεμελιώθηκε από τον ίδιο τον Ρ. Τ. Ερντογάν σε ομιλία της 15ης Ιουλίου 2019 («Η Ελλάδα είναι μικρό κράτος, την κτυπάμε όπου θέλουμε») και εμπεδώθηκε από όλους ανεξαιρέτως τους μηχανισμούς του καθεστώτος.<br /><br />Η υποτίμηση βέβαια της Ελλάδος από το τουρκικό καθεστώς αποτελεί το καλύτερο δώρο προς τους Έλληνες οι οποίοι στην μακραίωνη ιστορία τους γνωρίζουν πολύ καλά πως να τιμωρούν τους επίδοξους κατακτητές.<br /><br />Η πορεία προς τις «εκλογές» του 2023 γίνεται κάτω από τις χειρότερες προϋποθέσεις που υποχρεώνουν το τουρκικό καθεστώς να αφήσει όλα τα προσχήματα στην άκρη κάνοντας απροκάλυπτες κινήσεις αυταρχισμού και επεκτατισμού για την πάρα πολύ δύσκολη «διάσωσή» του.<br /><br />Μέσα όμως σε ένα τόσο θολό τοπίο ο «κόκκινος συναγερμός» σε Ελλάδα και Κύπρο πρέπει να είναι σταθερός και μόνιμος. Τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του 2023…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το (αυτό) πραξικόπημα του 2016 και το όνειρο του Ερντογάν.

Λεωνίδας Κουμάκης Ήδη βαδίζουμε στον έβδομο χρόνο από το (αυτό) πραξικόπημα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της 15ης Ιουλίου 2016 που οδήγησε ολόκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διμέτωπο ανοίγει ο “Ερντογάν του Καυκάσου” με Μακρόν και Ιράν.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/12/alief-macron-iran-SLpress.gr_.jpg" width="793" /><br /><br /><b>Ράπτης Κώστας</b><br />Για τον Εμανουέλ Μακρόν στρώθηκε στην Ουάσιγκτον το κόκκινο χαλί. Την ίδια ώρα, ωστόσο, μια μικρή μακρινή χώρα σνόμπαρε επιδεικτικά τις φιλοδοξίες του Γάλλου προέδρου να παίξει μεσολαβητικό ρόλο, σε μία από τις κρισιμότερες διεθνείς κρίσεις των ημερών. Η προγραμματισμένη για τις 7 Δεκεμβρίου συνάντηση στο Παρίσι ανάμεσα στους ηγέτες της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν και του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ, παρουσία του Εμανουέλ Μακρόν και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ ακυρώθηκε, λόγω αντιρρήσεων του “Ερντογάν του Καυκάσου”.<br /><br />Ο Αλίγιεφ θεωρεί, επικαλούμενος και πρόσφατο ψήφισμα της Γαλλικής Γερουσίας καταδικαστικό της «αζερικής επιθετικότητας εναντίον της Αρμενίας», ότι ο ένοικος των Ηλυσίων δεν είναι αρκούντως ουδέτερος, ώστε να μεσολαβήσει στην δύσκολη διαπραγμάτευση σχετικά με τα παρεπόμενα του “πολέμου των 44 ημερών”, ο οποίος έδωσε στο Αζερμπαϊτζάν το 2020 την ευκαιρία να ανακτήσει το πλείστον των εδαφών που κατείχαν οι Αρμένιοι αυτονομιστές του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.<br /><br />Η ακύρωση του ραντεβού της 7ης Δεκεμβρίου έδωσε την ευκαιρία στην εκπρόσωπο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα να υπενθυμίσει ότι η Μόσχα (η οποία και επεξεργάστηκε τη συμφωνία εκεχειρίας το 2020) είναι πάντοτε πρόθυμη να συνεχίσει, δια του ειδικού απεσταλμένου της Ιγκόρ Κοβαλιόφ, τις προσπάθειες σταθεροποίησης των άλλοτε σοβιετικών επαρχιών της στον Καύκασο. Πράγματι, μόλις τον Οκτώβριο ο Βλαντίμιρ Πούτιν συγκάλεσε τριμερή συνάντηση με τον Πασινιάν και στον Αλίγιεφ στο Σότσι, ενώ κάθε φορά που πραγματοποιείται αντίστοιχη προσπάθεια σε δυτική πρωτεύουσα (όπως θα ήταν αυτή του Παρισιού και όπως υπήρξε η προηγούμενη στην Πράγα) η Ρωσία αποκλείεται, λόγω του ουκρανικού πολέμου.<br /><br />Ο “Ερντογάν του Καυκάσου” δεν έχει βεβαίως καμία αναστολή στο να “κλείνει το μάτι” προς τη ρωσική πλευρά, προκειμένου να επιτύχει καλύτερους συσχετισμούς. Άλλωστε τις μέρες ακριβώς που εξαπολυόταν η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ο ίδιος βρέθηκε στη Μόσχα για να υπογράψει με τον Πούτιν συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας, το ακριβές περιεχόμενο της οποίας δεν έχει δημοσιοποιηθεί.<br /><br />Δυσαρέσκεια της Αρμενίας<br /><br />Αντιθέτως, δεν κρύβει την δυσαρέσκειά του ο Πασινιάν, που ήρθε στα πράγματα ως φιλοδυτικός και επιχειρεί να εξισορροπήσει την μέχρι τώρα αποκλειστική εξάρτηση της χώρας του από τη Ρωσία, η οποία και της προσφέρει μια κάποια “αμυντική ομπρέλα”, δια της παρουσίας ρωσικών στρατευμάτων στην Αρμενία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br /><br />Στην πρόσφατη συνάντηση κορυφής του Οργανισμού Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), ο Αρμένιος πρωθυπουργός δημοσίως παραπονέθηκε για την “χλιαρή” στήριξη που έχει λάβει έως τώρα, παρά και τις παραβιάσεις της εκεχειρίας την τελευταία διετία, από τα λοιπά κράτη-μέλη, σπουδαιότερο των οποίων είναι βέβαια η Ρωσία. Οι μετασοβιετικές δημοκρατίες αρέσκονται σε μία πολιτική τήρησης ισορροπιών, ο δε Αλίγιεφ σχολίασε χλευαστικά ότι η δική του χώρα έχει περισσότερους φίλους στον CSTO, όπου δεν συμμετέχει, παρά η Αρμενία, η οποία μάλιστα ασκούσε την περίοδο αυτή την προεδρία του!<br /><br />Ωστόσο, ο “Ερντογάν του Καυκάσου” δεν παύει να είναι ένας darling της Δύσης. Το αζερικό φυσικό αέριο εξηγεί πολλά σε συνθήκες ενεργειακής κρίσης, όμως ο κυριότερος λόγος είναι γεωπολιτικός. Η κυριότερη εμπλοκή στην υλοποίηση των όρων της εκεχειρίας του 2020 αφορά τον Διάδρομο του Ζανζεγκούρ, ο οποίος θα επέτρεπε την σύνδεση του καθαυτό Αζερμπαϊτζάν με τον αζερικό θύλακα του Ναχιτσεβάν, που συνορεύει με την Τουρκία. Είναι προφανές ότι η δυνατότητα της Τουρκίας να επικοινωνεί απευθείας με το “αδελφό” έθνος του Αζερμπαϊτζάν και να φθάνει μέχρι τις ακτές της Κασπίας αφορά όλη τη Δύση.<br /><br />Ένταση και με το Ιράν<br /><br />Η Αρμενία, πάλι, αρνείται να χορηγήσει “εξωεδαφικότητα” στο τμήμα του διαδρόμου που θα διέρχεται από το έδαφός της και ανησυχεί ευρύτερα για την κυριαρχία της στη συγκεκριμένη περιοχή, η οποία επιτρέπει την (πολύτιμη, λόγω των κλειστών συνόρων τόσο με το Αζερμπαϊτζάν όσο και με την Τουρκία) επικοινωνία της με το Ιράν. Και είναι σε αυτό το σημείο που “απροσδόκητα” οι σχέσεις του Αζερμπαϊτζάν με την Ισλαμική Δημοκρατία γνωρίζουν σοβαρή επιδείνωση.<br /><br />Ήδη από τον πόλεμο των 44 ημερών το Ιράν προχώρησε (όχι χωρίς εσωτερικές δυσκολίες, λόγω της μουσουλμανικής ταυτότητας του Αζερμπαϊτζάν και της παρουσίας ισχυρής ιρανο-αζερικής μειονότητας) σε κινήσεις στήριξης της Αρμενίας, προειδοποιώντας ότι δεν θα ανεχτεί οποιαδήποτε αλλαγή συνόρων στον νότιο Καύκασο. Οι στρατιωτικές ασκήσεις που πραγματοποίησε πρόσφατα, για δεύτερη φορά, το Ιράν κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν, καθώς και το άνοιγμα ιρανικού προξενείου στην επίμαχη αρμενική επαρχία Σιουνίκ, υπογραμμίζουν το ιρανικό ενδιαφέρον.<br /><br />Κατά πολλούς, η ιρανική παρεμβολή στην κρίση του Καυκάσου θα πρέπει να ειδωθεί στο πλαίσιο της προσπάθειας του καθεστώτος της Τεχεράνης να υπερβεί την πρόκληση των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων των τελευταίων μηνών, υπερτονίζοντας τις εξωτερικές προκλήσεις. Στον βαθμό δε που αυτές οι (όχι πάντοτε ειρηνικές) διαδηλώσεις διαπλέκονται με το σύνθετο εθνοτικό μωσαϊκό του Ιράν, η αναταραχή απειλείται όντως να διεθνοποιηθεί. Οι ιρανικές επιθέσεις στο βόρειο Ιράκ εναντίον στόχων κουρδικών οργανώσεων, που δρουν και εντός Ιράν, ήταν ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες.<br /><br />Παραδόξως, η ισχυρότερη από τις μειονότητες του Ιράν, ήτοι η αζερική, που αντιπροσωπεύει περί το ένα πέμπτο του συνολικού πληθυσμού, κράτησε (σε αντίθεση λ.χ. με την κουρδική και άλλες) σχετικά χαμηλό προφίλ κατά τις διαδηλώσεις. Όμως η παρεμβολή του Αλίγιεφ ενδέχεται να αλλάξει το σκηνικό.<br /><br />Κατά την σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών στην Σαμαρκάνδη ο Αζέρος ηγέτης τόνισε ότι «τα σύνορα του τουρκικού κόσμου είναι ευρύτερα από αυτά των τουρκικών κρατών», ενώ συνέδριο στο Μπακού την περασμένη Παρασκευή κατήγγειλε ότι το Ιράν υπονομεύει τον κοσμικό τρόπο ζωής των Αζέρων και παραλλήλως καταπιέζει τους ομοεθνείς τους εντός των συνόρων του, μη προσφέροντάς τους ούτε εκπαίδευση στην μητρική τους γλώσσα.<br /><br />Ο “Ερντογάν του Καυκάσου” και το “Νότιο Αζερμπαϊτζάν”<br /><br />Προφανώς δεν είναι τυχαίο, ότι η στροφή αυτή στον αλυτρωτισμό, σε αντίθεση με την προσεκτική πολιτική του Μπακού τα προηγούμενα έτη, συνδυάστηκε και με εμφάνιση στην κρατική τηλεόραση του εγκατεστημένου στη Ουάσιγκτον ηγέτη του Κινήματος Αφύπνισης Νοτίου Αζερμπαϊτζάν, Μαχμουνταλί Τσεχρεγκανί, ο οποίος μεταξύ άλλων εμπρηστικών υποστήριξε ότι θα πρέπει να κατεδαφιστεί το αρμενικό προξενείο στην Ταμπρίζ.<br /><br />Η Ταμπρίζ, τρίτη σε πληθυσμό πόλη του Ιράν, είναι η μεγαλύτερη της περιοχής που οι αλυτρωτιστές αποκαλούν “Νότιο Αζερμπαϊτζάν”. Υπενθυμίζεται ότι το σύνολο του ιστορικού Αζερμπαϊτζάν αποτελούσε περσική επαρχία, μέχρις ότου η Ρωσική Αυτοκρατορία απέσπασε τον 19ο αιώνα το τμήμα βορείως του ποταμού Αράς, που αποτελεί τη σημερινή ανεξάρτητη δημοκρατία.<br /><br />Οι εκατέρωθεν κινήσεις κλιμάκωσης της έντασης περιλαμβάνουν τις κατηγορίες του Ιράν ότι ένας Αζέρος από το Μπακού συντόνισε την τζιχαντιστική επίθεση με 15 νεκρούς σε σιιτικό τέμενος της Σιράζ στις 26 Οκτωβρίου, αλλά και τη σύλληψη από τις αζερικές αρχές στις αρχές Νοεμβρίου 19 ατόμων κατηγορούμενων για κατασκοπεία υπέρ της Ισλαμικής Δημοκρατίας.<br /><br />Και τα πράγματα κατέστησε πιο περίπλοκα το άνοιγμα αζερικής πρεσβείας στο Ισραήλ, μεγάλο περιφερειακό αντίπαλο του Ιράν. Ο επανελθών στην πρωθυπουργία του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου δεν έχει παραιτηθεί του στόχου να πληγεί στρατιωτικά το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και η αζερική επικράτεια θα ήταν πολύτιμη για ένα τέτοιο εγχείρημα.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Διμέτωπο ανοίγει ο “Ερντογάν του Καυκάσου” με Μακρόν και Ιράν.

Ράπτης Κώστας Για τον Εμανουέλ Μακρόν στρώθηκε στην Ουάσιγκτον το κόκκινο χαλί. Την ίδια ώρα, ωστόσο, μια μικρή μακρινή χώρα σνόμπαρε επιδει...

Διαβάστε την συνέχεια

Κλειδί η διακλαδικότητα για την άμυνα στο Αιγαίο.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/12/rafale-aigaio-SLpress.jpg" /><br /><br /><b>Γκαρτζονίκας Παναγιώτης</b><br />Η δημόσια συζήτηση για την εθνική άμυνα εστιάζεται αφενός σε ζητήματα διεθνών σχέσεων και διπλωματίας, αφετέρου σε τεχνικά και τακτικά ζητήματα. Υπάρχει πληθώρα άρθρων για την Τουρκία, την Αρμενία και τους Κούρδους, όπως και για το είδος των φρεγατών και τα χαρακτηριστικά των Rafale, των φρεγατών Belharra, των F-35, την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία που έγινε και αντικείμενο σφοδρής αντιπαράθεσης… Ωστόσο, ζητήματα, όπως το μοντέλο διοίκησης και ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων στο Αιγαίο, απασχολούν ελάχιστα τον δημόσιο λόγο.<br /><br />Πρόκειται για σημαντικό ζήτημα, το οποίο δεν τυχαίνει της προσοχής που του αναλογεί. Το Αιγαίο αποτελεί ενιαίο χώρο. Έχουμε τη συνύπαρξη θαλάσσιου και χερσαίου περιβάλλοντος. Η ελληνική αμυντική ιδέα ενεργείας απέναντι στην τουρκική απειλή, πάσχει κυρίως στη θεώρηση της ενότητας του Αιγαίου και κατ’ επέκταση των ρυθμίσεων που αφορούν στο μοντέλο διοίκησης και ελέγχου. Bασικές αδυναμίες υπάρχουν και στις αμφίβιες και αποβατικές δυνάμεις, που όμως δεν θα μας απασχολήσουν εδώ.<br /><br />Το Αιγαίο απαιτεί ένα ναυτικό διοικητή, ο οποίος θα έχει υπό τις διαταγές του και τις ναυτικές και τις χερσαίες δυνάμεις των νήσων και φυσικά την ευθύνη της άμυνας. Ο Στρατός και το Ναυτικό κινούμενοι στους παραδοσιακούς τους ρόλους, βλέπουν τον ρόλο τους περιχαρακωμένα στο στοιχείο που κυριαρχεί ο κάθε κλάδος. O Στρατός μετέφερε την αντίληψή του για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων από τον χερσαίο χώρο στα νησιά.<br /><br />Εξαιτίας αυτού, η λογική της άμυνας εκεί είναι παρόμοια με εκείνη της οχυρωμένης τοποθεσίας. Τα οχυρά, δηλαδή τα νησιά, είναι επανδρωμένα και αμύνονται όταν δέχονται επίθεση. Το Ναυτικό το απασχολεί μόνο η θάλασσα και ό,τι έχει σχέση με ξηρά το θεωρεί ξένο. Η τουρκική απειλή, όμως, έχει δημιουργήσει μια μοναδική κατάσταση, την οποία μετά από δεκαετίες εμπειρίας, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά.<br /><br />Παράδειγμα προς αποφυγή <br /><br />Λόγω αδυναμίας, λοιπόν, να ξεφύγουμε από παραδοσιακούς συμβατικούς ρόλους διατηρούμε την παράλογη κατάσταση, δύο διοικητές στον ίδιο χώρο να κάνουν ο καθένας τον δικό του πόλεμο! Η διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης στο Αιγαίο έχει τις παρακάτω συνέπειες:<br /><br />Πρώτον, παραβιάζουμε την αρχή της “Ενότητας της Διοικήσεως”, η οποία δεν ικανοποιείται για τη συγκεκριμένη περίπτωση στο επίπεδο του αρχιστρατήγου. Αναλογικά, είναι σαν να έχουμε στην ξηρά για έναν τομέα δύο ξεχωριστούς διοικητές, έναν για τα οχυρά (νησιά), και έναν για τον μεταξύ τους χώρο (θάλασσα). Απουσιάζει η ενιαία διοίκηση, η οποία θα διαλέξει μεταξύ διαφόρων επιλογών, θα θέσει προτεραιότητες, θα μεταφέρει δυνάμεις από το ένα σημείο στο άλλο ή θα συγκεντρώσει όλα τα διαθέσιμα μέσα για την επίτευξη ενός αντικειμενικού σκοπού. Η ενότητα της προσπάθειας, η συνεργασία και ο συντονισμός των δύο διοικήσεων δεν επαρκεί. Είναι απαραίτητο ένα άλλο μοντέλο διοίκησης, η υπαγωγή υπό έναν διοικητή όλων των δυνάμεων και μέσων, ο οποίος να έχει την εξουσία και την ευθύνη που αρμόζει.<br /><br />Είναι διδακτικό το παράδειγμα της διοίκησης στον Ειρηνικό, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1942 οι Αμερικανοί Αρχηγοί των Επιτελείων, ύστερα από διαβουλεύσεις πέντε εβδομάδων, αποφάσισαν να διαιρέσουν τον Ειρηνικό σε δύο θέατρα: ο στρατηγός MacArthur διορίσθηκε διοικητής της περιοχής του Νοτιοδυτικού Ειρηνικού που περιλάμβανε τις Φιλιππίνες, την Αυστραλία και τα μεγαλύτερα νησιά, ενώ ο ναύαρχος Nimitz διοικούσε το υπόλοιπο του ωκεανού. Ο καθένας από τους δύο διοικητές στρατολογούσε επιτελείς από τον αντίστοιχο κλάδο για το επιτελείο του.<br /><br />Μια τέτοια απόφαση ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού, καθόσον το Ναυτικό αρνιόταν να θέσει τον Στόλο υπό τις διαταγές άλλου πλην ναυάρχου, ο δε MacArthur ήταν αδιανόητο να τεθεί υπό διοίκηση ναυάρχου. Με δύο διοικήσεις στον Ειρηνικό ο έλεγχος ολοκλήρου του θεάτρου μεταφέρθηκε υποχρεωτικά στους ώμους των Αρχηγών Επιτελείων. Η διαίρεση αυτή δέχθηκε σωρεία κριτικών ήδη κατά τη διάρκεια του πολέμου.<br /><br />Μεταπολεμικά, και ο ίδιος ο MacArthur, που αποτέλεσε την κυριότερη αιτία της διαίρεσης του Ειρηνικού, παραδέχθηκε: «Από όλες τις λανθασμένες αποφάσεις στον πόλεμο, η πιο ανεξήγητη ήταν η αποτυχία να ενοποιήσουμε τη διοίκηση στον Ειρηνικό… Η αποτυχία να ενοποιήσουμε τη διοίκηση δεν μπορεί να στηριχθεί στη λογική, στη θεωρία ούτε ακόμη στον κοινό νου. Άλλα κίνητρα οδήγησαν σε μια τέτοια διευθέτηση. Το αποτέλεσμα ήταν η διασπάθιση των προσπαθειών, η σπατάλη των δυνάμεων με τη διάχυση και το διπλασιασμό τους και η επακόλουθη παράταση του πολέμου με επιπρόσθετες απώλειες και κόστος».<br /><br />Στην περίπτωση του Αιγαίου η διαίρεσή του πρέπει να αποδοθεί σε άλλα κίνητρα, πέραν της “λογικής, της θεωρίας και του κοινού νου”. Η σύγκριση δε με τον Ειρηνικό γίνεται ακόμη δυσμενέστερη για το Αιγαίο για δύο επιπλέον λόγους: αφενός οι διαστάσεις του Ειρηνικού είναι τεράστιες, αφετέρου στο Αιγαίο δεν έχουμε δύο διακριτές περιοχές επιχειρήσεων τη μία δίπλα στην άλλη, αλλά τη μία μέσα στην άλλη.<br /><br />Διακλαδική Περιοχή Επιχειρήσεων<br /><br />Δεύτερον, σήμερα δεν υπάρχουν διακριτοί και “καθαροί” ρόλοι μεταξύ των κλάδων όπως παλιότερα. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι ναυτικές δυνάμεις ακόμα και των μεγάλων χωρών έστρεψαν την προσοχή τους από τους ωκεανούς στις παραθαλάσσιες περιοχές, για την υποστήριξη διακλαδικών επιχειρήσεων, των οποίων η κύρια προσπάθεια βρίσκεται στην ξηρά. Υπάρχει δηλαδή μια μεταβολή από τις επιχειρήσεις στη θάλασσα, που ισοδυναμούν με λειτουργίες θαλάσσιου ελέγχου, σε επιχειρήσεις από τη θάλασσα, που ισοδυναμούν με επιχειρήσεις προβολής δυνάμεως, όπως οι αμφίβιες επιχειρήσεις.<br /><br />Ακόμη και ο θεμελιώδης ναυτικός ρόλος, ο θαλάσσιος έλεγχος, υποστηρίζει το αμερικανικό Ναυτικό, επιτυγχάνεται με την «κατοχή νησιών, choke points, χερσονήσων και παράκτιων βάσεων κατά μήκος παραθαλάσσιων περιοχών». Το βρετανικό Ναυτικό, που διατηρεί την προσήλωση στο ναυτικό πνεύμα, στο βασικό του εγχειρίδιο σχετικά με το δόγμα, δεν αναφέρεται σε ναυτική δύναμη, αλλά στη ναυτική διάσταση των διακλαδικών επιχειρήσεων. Πηγαίνοντας μακρύτερα αναφέρει: «Ένα μαχητικό αεροσκάφος της αεροπορίας ή ένα τάγμα πεζικού του στρατού μπορούν άνετα να αποτελέσουν συστατικά στοιχεία μιας θαλάσσιας δύναμης επειδή η λέξη “θαλάσσια” αναφέρεται στο περιβάλλον στο οποίο ενεργούν και όχι στον κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων από τον οποίον προέρχονται».<br /><br /><br />Στην “προ διακλαδικότητας εποχή” ο όρος “περιοχή επιχειρήσεων” αφορούσε χερσαίες δυνάμεις. Με την εισαγωγή του όρου “Διακλαδική Περιοχή Επιχειρήσεων”, αυτός στο ΝΑΤΟ αναφέρεται πλέον σε χερσαία ή ναυτική περιοχή. Ο δε όρος “λειτουργικές διοικήσεις” αναφέρεται πλέον σε διοικήσεις που κυριαρχούν σε μια διάσταση ή περιοχή, ανεξάρτητα από τον Κλάδο που προέρχονται τα μέσα που ενεργούν σε αυτή την διάσταση. Εξάλλου αν έχουμε πρόθεση να εφαρμόσουμε σύγχρονες επιχειρησιακές αντιλήψεις περί Αντι-πρόσβασης και Απαγόρευσης Περιοχής (Antiaccess, Area Denial-A2/AD) στο Αιγαίο, χωρίς να περιμένουμε τον εχθρό στην ακτή, τότε είναι προϋπόθεση η ενιαία διοίκηση.<br /><a href="https://slpress.gr/politismos/meta-ton-gkarntini-kai-i-meloni-apotheonei-tin-elliniki-glossa/"> </a><br />Ο ρόλος του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ<br /><br />Τρίτον, με το σημερινό μοντέλο διοίκησης, με τη διαίρεση του Αιγαίου στα δύο, διοικητής της περιοχής επιχειρήσεων καθίσταται ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Δηλαδή ο διοικητής στρατηγικού επιπέδου αναλαμβάνει μετατρέπεται κατ’ ουσίαν σε διοικητή του τακτικού επιπέδου. Για να μετακινηθεί σήμερα μια διμοιρία στο Αιγαίο, απαιτείται ο συντονισμός από το ΓΕΕΘΑ. Εκείνο που αποκλείουμε σε κατώτερα επίπεδα, όπως κατ’ αναλογία ένας ταξίαρχος να διοικεί απευθείας λόχους, το δεχόμαστε για τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Η δικαιολογία είναι ότι εμπλέκονται δύο Κλάδοι και μόνο εκείνος έχει την εξουσία να διευθύνει δυνάμεις από δύο Κλάδους. Η σημερινή κατάσταση οδηγεί ακόμη και τα ήσσονος σημασίας ζητήματα συνεργασίας στο Αιγαίο να διέρχονται και να επιλύονται μέσω ΓΕΕΘΑ!<br /><br />Τέταρτον, μια ενιαία διοίκηση θα αντιμετωπίζει και θα ενσωματώνει με ενιαίο τρόπο τις διάφορες λειτουργίες. Για παράδειγμα, πολύς λόγος έγινε αν οι φρεγάτες έπρεπε να διαθέτουν αντιαεροπορική άμυνα περιοχής, Στο Αιγαίο, ωστόσο, η αντιαεροπορική άμυνα οφείλει να αντιμετωπίζεται ως ενιαία λειτουργία και όχι κάθε Κλάδος να προσέρχεται με τα δικά του όπλα, τα οποία θα συντονίζονται εκ των υστέρων.<br /><br />Για όσους υποστηρίζουν την “καθαρότητα” του Ναυτικού, ας έχουν υπόψη ότι το Ναυτικό δεν είναι μόνο συνεχιστής της παράδοσης Κουντουριώτη, όπως διατείνονται ορισμένοι. Δηλαδή, το Ναυτικό περιμένει τον τουρκικό στόλο να εξέλθει των Στενών και στη συνέχεια επιζητεί την καταναυμάχησή του με ευνοϊκούς όρους. Διαθέτει παράδοση διακλαδικότητας ήδη από το 1940. Τότε το ΓΕΝ δεν είχε μόνο το Αρχηγείο Στόλου υπό τις διαταγές του, αλλά και την Αεροπορία με την Ανώτατη Διοίκηση Αεροπορίας Ναυτικού και τη Διοίκηση Παράκτιας Άμυνας, που περιλάμβανε ένα σύνολο οχυρών, τορπιλοβόλων και αλιευτικών.<div><br />Μοντέλο διοίκησης και ελέγχου στο Αιγαίο<br /><br />Για την περιοχή επιχειρήσεων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου πρέπει να δημιουργηθεί άλλο μοντέλο διοίκησης με κέντρο τη Διοίκηση Αιγαίου. Υπό τη Διοίκηση Αιγαίου, να υπάγονται οι χερσαίες δυνάμεις που τώρα αποτελούν την ΑΣΔΕΝ, οι ναυτικές δυνάμεις και μια διοίκηση αμφίβιων δυνάμεων που θα περιλαμβάνει τις αντίστοιχες μονάδες. Για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο χρειάζεται πολιτική απόφαση και οι πολιτικοί κάνουν λάθος αν πιστεύουν πως πρόκειται για στρατιωτικό ζήτημα, για το οποίο οι Κλάδοι οφείλουν να συμφωνήσουν μεταξύ τους.<br /><br />Ο Clausewitz μάς υπενθυμίζει ότι «είναι ζωτικής σημασίας η ανώτατη πολιτική ηγεσία να έχει συγκεκριμένη αντίληψη των στρατιωτικών ζητημάτων». Ως γνωστόν, η διακλαδικότητα στις ΗΠΑ υλοποιήθηκε με την επιμονή του Κογκρέσου, που ενέκρινε το 1986 τον σχετικό νόμο Goldwaters-Nichols. Η διακλαδικότητα, καθώς και η διοίκηση και ο έλεγχος των Ενόπλων Δυνάμεων, ειδικότερα το μοντέλο διοίκησης και ελέγχου στο Αιγαίο, πρέπει να απασχολήσουν και τη δική μας Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κλειδί η διακλαδικότητα για την άμυνα στο Αιγαίο.

Γκαρτζονίκας Παναγιώτης Η δημόσια συζήτηση για την εθνική άμυνα εστιάζεται αφενός σε ζητήματα διεθνών σχέσεων και διπλωματίας, αφετέρου σε τ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Έσπασε ο αρμός της ΕΥΠ»! Αποκάλυψη βόμβα για υποκλοπή Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΣ κλιμακώνει τις εξελίξεις.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/12/documento_eyp.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="636" data-original-width="800" height="444" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/12/documento_eyp.png" width="749" /></a></div><div><br /></div>Βόμβα μεγατόνων από τις λίστες παρακολουθήσεων που συνεχίζει να αποκαλύπτει το Documento! «Άκουγαν» τους Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΣ μέσω ΕΥΠ!<br /><br />Στην λίστα των υποκλοπών και ο πρώην Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών Θ.Λάγιος!<br /><br />Φαίνεται ότι «ο αρμός της ΕΥΠ» έσπασε για τα καλά και οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.<br /><br />Οι «ακροάσεις» των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ ήταν μακρόχρονες και οι συνομιλητές πολλοί και διάφοροι, όπως είναι λογικό. Οι συνομιλίες που έχουν καταγραφεί εκ των πραγμάτων προκαλούν τεράστιο ενδιαφέρον…<br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/12/documento.jpeg"><img height="640" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/12/documento.jpeg" width="675" /></a><br /><br />Τα ερωτήματα εύλογα και απλά:<br /><br />•Είναι δυνατόν κυβέρνηση -οποιαδήποτε κυβέρνηση- να παρακολουθεί τους Αρχηγούς Γενικών Επιτελείων; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει μίνιμουμ εμπιστοσύνης προς του Αρχηγούς;<br /><br />•Οι Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ έχουν στις επιλογές τους την παραίτηση; Το ερώτημα νομίζουμε ότι είναι αυτονόητο. Θα ρισκάρουμε την πρόβλεψη ότι θα προσχωρήσουν στην άποψη «θέλουμε αποδείξεις»!<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Έσπασε ο αρμός της ΕΥΠ»! Αποκάλυψη βόμβα για υποκλοπή Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΣ κλιμακώνει τις εξελίξεις.

Βόμβα μεγατόνων από τις λίστες παρακολουθήσεων που συνεχίζει να αποκαλύπτει το Documento! «Άκουγαν» τους Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΣ μέσω ΕΥΠ! Στην λί...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέο ρεκόρ ΑΠΕ στο 10μηνο! Άρα το ακριβό ρεύμα ίσον… “πάρτι”; Θα το εξηγήσουν;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/04/RENEWABLE-ENERGY-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Κ. Βουτσαδάκη </b><br />Το μερίδιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή, μαζί με τα μεγάλα υδροηλεκτρικά, έφθασε στο πρώτο δεκάμηνο του έτους το 47,1 % και ξεπέρασε για πρώτη φορά το μερίδιο των ορυκτών καυσίμων (φυσικό αέριο και λιγνίτης), σύμφωνα με έκθεση του Green Tank με βάση τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ.<br /><br />Πρακτικά σχεδόν η μισή ηλεκτρική ενέργεια που καταναλώθηκε στη χώρα προερχόταν από ανανεώσιμες πηγές, γεγονός που δημιουργεί τις βάσεις για την επίτευξη των ακόμα πιο φιλόδοξων στόχων που θα προβλέπει ο υπό εκπόνηση νέος ενεργειακός σχεδιασμός, σύμφωνα με τους οποίους το 2030, το 80 % της ηλεκτρικής ενέργειας θα προέρχεται από ΑΠΕ και το 2050 θα φθάσουμε σε κλιματική ουδετερότητα.<br /><br />“Η ενεργειακή κρίση έχει επιταχύνει de facto την ενεργειακή μετάβαση. Οποιαδήποτε προσπάθεια να κινηθούμε στην αντίθετη κατεύθυνση είναι βλαπτική για τους πολίτες και την οικονομία”, επισημαίνει στο ΑΠΕ με αφορμή την έκθεση ο Αναλυτής πολιτικής του Green Tank Νίκος Μάντζαρης.<br /><br />“Αν και μέχρι και τον Σεπτέμβριο 2022 τα ορυκτά καύσιμα προηγούνταν αθροιστικά, η υψηλή παραγωγή από ΑΠΕ τον Οκτώβριο σε συνδυασμό με τη μεγάλη μείωση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας τον ίδιο μήνα, τις υψηλές τιμές προμήθειας αερίου και άλλες παραμέτρους οικονομικής φύσης, αντέστρεψαν την τάση, οδηγώντας σε μεγάλη μείωση την ενέργεια που παράγεται από ορυκτό αέριο και λιγνίτη”, αναφέρεται στην έκθεση.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Συγκεκριμένα η “ πράσινη” ενέργεια ήταν εφέτος στο δεκάμηνο 20.186 γιγαβατώρες έναντι 19.589 που παρήγαγαν οι μονάδες λιγνίτη και φυσικού αερίου. Το μερίδιο των ΑΠΕ (47,1 %) αυξήθηκε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με πέρυσι, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι το ρεκόρ σημειώθηκε παρά την υποχώρηση της συμμετοχής των υδροηλεκτρικών στο 8,2 % από 9,7 % πέρυσι καθώς η μείωση αυτή υπερκαλύφθηκε από την αύξηση του μεριδίου των αιολικών, φωτοβολταϊκών κλπ. ΑΠΕ στο 38,9 % από 32,3 % πέρυσι.<br /><br />Στο ίδιο διάστημα το μερίδιο του αερίου υποχώρησε στο 35,4 % (από 39,4 % πέρυσι), ο λιγνίτης αυξήθηκε οριακά στο 10,9 % (από 10,5 % πέρυσι) και οι εισαγωγές μειώθηκαν επίσης από 8,1 % σε 6,6 %, ποσοστό που είναι το μικρότερο από το 2013. Υπενθυμίζεται ότι τον Οκτώβριο (την Παρασκευή 7/10) για πρώτη φορά είχαμε κάλυψη του 100% της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας και των εξαγωγών από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας επί 5 ώρες.<br /><br />Ειδικότερα για τον μήνα Οκτώβριο 2022, σύμφωνα με την ανάλυση του Green Tank: Η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας (3649 GWh) μειώθηκε κατά 9% σε σχέση με το ίδιο μήνα του 2021, ενώ ο Οκτώβριος ήταν ο τέταρτος κατά σειρά μήνας στον οποίο παρατηρείται μείωση της ζήτησης σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Μάλιστα, η μηνιαία ζήτηση του Οκτωβρίου ήταν η τέταρτη χαμηλότερη της τελευταίας 10ετίας σύμφωνα με τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ, μετά από τον Απρίλιο και Μάιο του 2020 (περίοδος πρώτου λοκντάουν) και τον Απρίλιο του 2012.<br /><br />Η μηνιαία παραγωγή από ΑΠΕ (1875 GWh) ήταν η δεύτερη υψηλότερη μετά από το ρεκόρ του Ιουλίου 2022. Το ορυκτό αέριο και ο λιγνίτης σημείωσαν μεγάλες μειώσεις σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2021 ( -58% και -23% αντίστοιχα).<br /><br />“Το μερίδιο των ΑΠΕ μαζί με τα μεγάλα υδροηλεκτρικά στην κάλυψη της ζήτησης του Οκτωβρίου 2022 έφτασε το 57.3% – αποδεικνύοντας ότι η απεξάρτηση από τα ακριβά και ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα μπορεί να γίνει ακόμα πιο γρήγορα όταν συνδυάζεται η ενεργειακή εξοικονόμηση με τη επιτάχυνση της διείσδυσης των ΑΠΕ”, τονίζεται στην έκθεση.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Νέο ρεκόρ ΑΠΕ στο 10μηνο! Άρα το ακριβό ρεύμα ίσον… “πάρτι”; Θα το εξηγήσουν;

Του Κ. Βουτσαδάκη  Το μερίδιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή, μαζί με τα μεγάλα υδροηλεκτρικά, έφθασε στο πρώτο δεκάμη...

Διαβάστε την συνέχεια