Forbes: Οι ρωσικές τράπεζες άντεξαν τις κυρώσεις, την ώρα που οι δυτικές καταρρέουν. Η κίνηση ματ.

<img height="380" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/76aa48c815ce929a7559c097ecb949a2_XL.jpg" width="743" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ρωσία απέφυγε την τραπεζική κρίση, ωστόσο δεν είναι όλα ρόδινα...</span></h3>Οι ρωσικές τράπεζες «άντεξαν» τις δυτικές κυρώσεις και παραμένουν όρθιες, την ώρα που τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Δύσης βρίσκονται αντιμέτωπα με μία μείζονα κρίση, στη σκιά της κατάρρευσης των αμερικανικών Silicon Valley Bank και Signature Bank και της αναγκαστικής εξαγοράς της Credit Suisse από την UBS.<br />Κορυφαία αναλυτές της Δύσης αναγνωρίζουν ότι το τραπεζικό σύστημα της Ρωσίας προετοιμάστηκε πολύ καλά για το ενδεχόμενο αποκλεισμού του, σημειώνουν ωστόσο ότι δεν είναι όλα ρόδινα στη χώρα του Vladimir Putin, όπως σημειώνει το περιοδικό Forbes.<br /><br />Αδυναμία επέκτασης διεθνώς<br /><br />Οι κυρώσεις υποτίθεται ότι θα οδηγούσαν σε κατάρρευση το ρωσικό χρηματοπιστωτικό τομέα.<br />Ο στόχος επετεύχθη μόνο στον βαθμό που οι δυτικές κυρώσεις περιόρισαν τα σχέδια επέκτασής τους για κάθε φιλόδοξη σε παγκόσμιο επίπεδο ρωσική τράπεζα ή διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων.<br />Το να συνεργαστεί κάποιος Δυτικός με μια τράπεζα που εδρεύει στη Μόσχα ή την Αγία Πετρούπολη είναι σχεδόν αδύνατο πλέον.<br />Οι κυρώσεις βλάπτουν, ως προς αυτό το πεδίο.<br />"Λόγω του περιβάλλοντος των κυρώσεων, οι παγκόσμιες τράπεζες, οι προμηθευτές, οι συνεργάτες είναι εξαιρετικά προσεκτικοί όταν συναλλάσσονται με ομολόγους τους που εδρεύουν στη Ρωσία ή έχουν διασυνδέσεις με αυτήν και κάνουν πάντα πολλές ερωτήσεις", σημειώνει ο Neri Tollardo, πρώην στέλεχος της Tinkoff Bank στη Μόσχα, που τώρα ζει και εργάζεται στο Μεξικό από τα μέσα του 2022.<br />"Οι τράπεζες δεν επεξεργάζονται ή δέχονται πληρωμές εντός και εκτός Ρωσίας και συχνά οι παγκόσμιοι ομόλογοι έχουν αυτοεπιβαλλόμενα πρότυπα συμμόρφωσης που είναι πολύ αυστηρότερα από το νόμο", τονίζει.<br />Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, οι κυρώσεις έχουν πλήξει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ρωσίας.<br /><br />Γιατί δεν προέκυψε τραπεζική κρίση στη Ρωσία<br /><br />Αλλά μια ρωσική τραπεζική κρίση, που μοιάζει με αυτή που είδαμε πρόσφατα στις ΗΠΑ με τη Silicon Valley Bank και στην Ελβετία με την Credit Suisse, δεν έχει συμβεί.<br />Ποτέ δεν υπήρξαν bank run στις ρωσικές τράπεζες. Το ρούβλι ενισχύθηκε. Και ενώ οι περισσότερες τράπεζες προστατεύονται από το κράτος - με επικεφαλής τη Sberbank και τη VTB - η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα ξόδεψε μεγάλο μέρος της τελευταίας δεκαετίας για να «καθαρίσει» το χρηματοπιστωτικό σύστημα.<br />Αυτή η εκκαθάριση, με επικεφαλής την πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας Elvira Nabiullina, η οποία οδήγησε στο κλείσιμο εκατοντάδων ιδιωτικών τραπεζών, είναι αναμφισβήτητα ο λόγος για τον οποίο οι κυρώσεις δεν κατέστρεψαν τη ρωσική οικονομία.<br />Η Elvira Nabiullina, είχε ήδη αφαιρέσει τους αδύναμους κρίκους από το σύστημα. Και υπήρχαν πολλοί.<br />Γι' αυτόν τον λόγο, οι ρωσικές τράπεζες επέζησαν από το καθεστώς κυρώσεων της Δύσης και τη διαγραφή από το χρηματιστήριο καλύτερα από ό,τι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.<br />Για έναν κυνικό Ρώσο, το να βλέπει τη Silicon Valley Bank και την Credit Suisse να καίγονται, ενώ οι τραπεζίτες τους είναι κερδοφόρες, είναι σαν να χαμογελάς μπροστά στον φακό της κάμερας μπροστά από ένα φλεγόμενο κτίριο.<br />Από τότε που αποκλείστηκαν από τα χαρτοφυλάκια των Αμερικανών επενδυτών (το VanEck Russia ETF ρευστοποιείται), η Sberbank και η VTB Bank, οι δύο μεγάλες τράπεζες, έχουν χάσει τη μισή αξία τους στο χρηματιστήριο της Μόσχας.<br />Η VTB Bank είναι σε ακόμη χειρότερη θέση.<br /><br />Ωστόσο, οι ρωσικές τράπεζες έχουν δει και χειρότερες μέρες.<br />Η πιο πρόσφατη τραπεζική κρίση έλαβε χώρα κατά κύματα, με τη μεγαλύτερη να συμβαίνει το 2017.<br />Η κεντρική τράπεζα δαπάνησε σχεδόν 20 δισεκατομμύρια δολάρια για τη διάσωση κορυφαίων δανειστών και την προστασία των καταθετών από τις δόλιες δραστηριότητες και τις κακές πρακτικές διαχείρισης κινδύνου της τραπεζικής ελίτ της Ρωσίας.<br />Σε πολλούς από αυτούς δόθηκε πρόσβαση σε αυτές τις τράπεζες όταν οι κρατικές και επαρχιακές κυβερνήσεις πούλησαν περιουσιακά στοιχεία μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.<br />Δεν γνώριζαν τίποτα για τις τραπεζικές εργασίες. Δεν προσυπέγραψαν τίποτα όπως η Βασιλεία ΙΙ ή οι νέες συμφωνίες της Βασιλείας ΙΙΙ για τη χρηματοοικονομική ασφάλεια και χρησιμοποίησαν την τράπεζα σαν ένα καζίνο του σπιτιού τους- ένα προσωπικό ΑΤΜ για τους παγκοσμίως ταξιδεύοντες τραπεζίτες της Ρωσίας.<div><br />Μόλις τους έπιασαν, μετακινήθηκαν στα συνηθισμένα μέρη, όπου τους υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες οι κατασκευαστές πολυτελών ακινήτων και οι κτηματομεσίτες του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης, του Μαϊάμι, του Ντουμπάι και της Κύπρου.<br />Μερικοί από τους πιο γνωστούς είναι ο Ilya Yurov, ο Sergei Belyaev και ο Nikolai Fetisov, όλοι πρώην συνιδιοκτήτες της ρωσικής Bank Trust που χρειάστηκε να διασωθεί από το κράτος το 2014 λόγω δόλιων ενεργειών και τρομερής διαχείρισης κινδύνων.<br />Ο Yurov ζει στο Λονδίνο. Δεν είναι σαφές πού ζουν οι άλλοι δύο.<br />Το 2020, το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου τους διέταξε να καταβάλουν στη ρωσική τράπεζα που ανήκει στη ρωσική κυβέρνηση 900 εκατομμύρια δολάρια, αλλά η απόφαση δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί.</div><div><br />Η Silicon Valley Bank, η Signature Bank SBNY -22,9% και η Credit Suisse ανήκουν στους μετόχους και είναι απίθανο να μηνυθούν με παρόμοια ποσά, αλλά ο χρόνος θα δείξει.<br />Μέχρι στιγμής, στις ΗΠΑ, οι καταθέτες πρόκειται να αποζημιωθούν πέραν της προστατευτικής κάλυψης του FDIC, που είναι το ανώτατο όριο των 250.000 δολαρίων.<br />Πριν από τις κυρώσεις, ο Boris Mints είναι ένα άλλο παράδειγμα Ρώσου τραπεζίτη που διαχειρίστηκε έναν εύθραυστο ρωσικό χρηματοπιστωτικό τομέα. Ζει αυτοεξόριστος στο Λονδίνο, ζητώντας πολιτικό άσυλο μετά την εξαγορά της τράπεζάς του, της Otrkritie, ενός από τους μεγαλύτερους ιδιωτικούς δανειστές της Ρωσίας, από την Ελβίρα Ναμπιούλινα λόγω σοβαρής κρίσης ρευστότητας.<br />Νωρίτερα φέτος, Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου αποφάσισε ότι ο Μιντς έπρεπε να πληρώσει αγωγή για απάτη ύψους 850 εκατομμυρίων δολαρίων από την κυβερνητική πλέον τράπεζα Otrkritie Bank.</div><div><br />Αλλά η υπόθεση αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί. Η απόφαση (ολόκληρη εδώ) αφορά μόνο μια προσπάθεια αναστολής της διαδικασίας, πράγμα που σημαίνει ότι είχε ακόμη την ευκαιρία να αποφύγει την πληρωμή. Ο λόγος για τον οποίο ο Boris Mints προσπάθησε να αναστείλει τη διαδικασία ήταν ότι υποστηρίχθηκε ότι οποιαδήποτε συνέχιση της υπόθεσης θα γινόταν μια νομική διαδικασία που θα είχε τη δυνατότητα να παράσχει χρήματα στην υπό κυρώσεις ρωσική κυβέρνηση, ανέφεραν οι δικηγόροι του Μιντς σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα.<br />Πέρα από αυτά τα παραδείγματα, αν οι κυρώσεις είχαν έρθει την εποχή που η ρωσική κεντρική τράπεζα καθάριζε τις "τράπεζες ζόμπι" της - θα είχε ξεσπάσει κόλαση. Αλλά βλέποντας πόσο μεγάλο μέρος αυτού του χάους σαρώθηκε πριν από την έναρξη ισχύος των καθεστώτων κυρώσεων του 2022, οι ρωσικές τράπεζες παραμένουν ασφαλείς και υγιείς, ακόμη και αν οι Ρώσοι επενδυτές σε αυτές τις τράπεζες έχουν χάσει το πουκάμισό τους.</div><div><br />Η πολιτική κυρώσεων, η σκληρότερη που έχει ληφθεί ποτέ κατά της Ρωσίας, είναι διάρκειας 13 μηνών. Νέες εμφανίζονται τακτικά. Δεν είναι σαφές τι μπορεί ενδεχομένως να είναι το επόμενο μέτρο, καθώς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ρωσίας έχουν ήδη αποκοπεί σε μεγάλο βαθμό από το δυτικό σύστημα.<br />Τράπεζες όπως η VTB, η οποία διέθετε έναν κλάδο επενδυτικής τραπεζικής και έναν διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων στην Ευρώπη, με γραφεία στο Λονδίνο, θα δυσκολευτούν τώρα να βοηθήσουν ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να κάνουν εκδόσεις ομολόγων ή προσφορές μετοχών. Κάποτε ήταν ηγέτες του κλάδου σε αυτό, ειδικά σε μικρότερα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Τσεχική Δημοκρατία. Τα γραφεία της VTB Bank στο Λονδίνο είναι κλειστά από τον περασμένο Μάρτιο, καθώς τα περιουσιακά της στοιχεία δεσμεύτηκαν τον Φεβρουάριο. Τον Δεκέμβριο τέθηκε υπό δικαστική αναγκαστική διαχείριση.<br /><br />Δεν είναι όλα ρόδινα<br /><br />Ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Ρωσίας, και οι τράπεζές της στο εσωτερικό της, δεν κάνουν πρωτοσέλιδα όπως οι τράπεζες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Έχουν αντέξει την επίθεση των κυρώσεων. Αλλά η εικόνα δεν είναι όμορφη. Όλα εξαρτώνται από την οπτική γωνία. Έχουν χάσει τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά περιουσιακά τους στοιχεία, τα οποία δεν θα ανακτηθούν για τα επόμενα χρόνια, αν ανακτηθούν ποτέ.<br />Οι πιο πρόσφατες εκθέσεις κερδών της Sberbank στη Ρωσία έδειξαν μια τεράστια κατάρρευση των κερδών κατά 78% λόγω όλων αυτών των κατασχέσεων περιουσιακών στοιχείων και των χαμένων επιχειρήσεων, ανέφερε το Reuters στις 9 Μαρτίου.<br />Ο διευθύνων σύμβουλος της Sberbank, Herman Gref, δήλωσε σε δημοσιεύματα του Τύπου ότι η Sberbank αντιμετωπίζει "πρωτοφανείς προκλήσεις όσον αφορά την πολυπλοκότητα και την ισχύ".<br />Είπε ότι η Sberbank έχασε σχεδόν όλα τα περιουσιακά της στοιχεία στο εξωτερικό, οδηγώντας σε μαζικές απομειώσεις.<br />Ωστόσο, ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin χαμογελάει με τα φλεγόμενα κτίρια της Credit Suisse και τα χαμένα 200 δισεκατομμύρια δολάρια σε καταθέσεις της Silicon Valley Bank, που χρειάζονται πρωτοφανή υποστήριξη από την FDIC για την προστασία των κατόχων των λογαριασμών.</div><div><br />Η τράπεζα είναι πλέον αφερέγγυα.<br />Οι μεγαλύτερες τράπεζές του παραμένουν όρθιες.<br />Αλλά μόνο επειδή οι περισσότερες από τις ρωσικές τράπεζες όλα αυτά τα χρόνια έχουν αναδιπλωθεί και έχουν καταστεί αφερέγγυες και αποτελούν κίνδυνο για το ρωσικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.<br />"Χάρη στις επαγγελματικές ενέργειες της τραπεζικής μας κοινότητας, των κυβερνητικών υπηρεσιών και των προσπαθειών της κεντρικής τράπεζας, θέλω να τονίσω ότι καταφέραμε να ξεπεράσουμε όλες αυτές τις δυσκολίες (των κυρώσεων) σε γενικές γραμμές", φέρεται να δήλωσε ο Putin στη Μόσχα νωρίτερα αυτό το μήνα μετά από συνάντηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Sberbank.<br />Ισχυρίστηκε ότι η σημερινή σταθερή θέση της Sberbank είναι "ένα καλό μήνυμα για ολόκληρη την οικονομία".<br />Με τις κυρώσεις που αναμένεται να παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα αναδιπλωθούν κάποτε και οι τράπεζες της Ρωσίας που έχουν υποστεί σοβαρές κυρώσεις;<br />"Ποιος ξέρει τι θα συμβεί στη Ρωσία, γιατί όλοι ξέρουμε μόνο ό,τι διαβάζουμε στον Τύπο και αυτό που διαβάζουμε στον Τύπο είναι ότι η Ρωσία έκανε έξυπνη δουλειά στο χειρισμό των τραπεζών της πριν από τις κυρώσεις και έτσι μετά τις κυρώσεις τα κατάφερε καλά", λέει ο διάσημος επενδυτής εμπορευμάτων Jim Rogers από το σπίτι του στη Σιγκαπούρη.<br />Ο Rogers ήταν διευθυντής της ρωσικής εταιρείας λιπασμάτων PhosAgro.<br />Λέει ότι έχει ακόμη κάποια χρήματα παγιδευμένα στη Ρωσία.<br />"Είδαμε το ρούβλι να πέφτει όταν επιβλήθηκαν για πρώτη φορά οι κυρώσεις, μετά ανέβηκε. Οπότε και μόνο σε αυτή την περίπτωση, η αγορά μου λέει ότι κάποιος στη Ρωσία έκανε κάτι σωστό", σημειώνει.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Forbes: Οι ρωσικές τράπεζες άντεξαν τις κυρώσεις, την ώρα που οι δυτικές καταρρέουν. Η κίνηση ματ.

Η Ρωσία απέφυγε την τραπεζική κρίση, ωστόσο δεν είναι όλα ρόδινα... Οι ρωσικές τράπεζες «άντεξαν» τις δυτικές κυρώσεις και παραμένουν όρθιες...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκαθηλώνεται η στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ. Οι αποκαλύψεις για ελλείψεις όπλων.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/5f6c0c2157f01684d667eb593ee77cd1_XL.jpg" width="751" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι πολιτικοί των ΗΠΑ λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις δυνατότητες της αμυντικής βιομηχανίας.</span></h3>Η επιθυμία της Αμερικής για πόλεμο μπορεί να βρει εμπόδιο… τη δική της ικανότητα να παράγει όπλα. Κι αυτό διότι κορυφαίος Αμερικανός πολιτικός αποκαλύπτει ότι οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να παράγουν όπλα αρκετά γρήγορα για να προστατεύσουν τους συμμάχους τους σε ένα σενάριο σύγκρουσης.<div><br />Ειδικότερα, ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των ΗΠΑ, Michael McCaul, αποκάλυψε πως ο στρατιωτικός βιομηχανικός τομέας δεν είναι σε θέση να παράγει όπλα «αρκετά γρήγορα» για να εγγυηθεί την ασφάλεια των εταίρων. Ο ίδιος ανέφερε το παράδειγμα της Ταϊβάν, με την οποία η Ουάσιγκτον έχει μια σειρά στρατιωτικών συμφωνιών. Ο McCaul είπε σε ένα μέσο ενημέρωσης κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης ότι «υπέγραψε όπλα πριν από τρία χρόνια που δεν έχουν μπει ακόμη στη χώρα». Επιπλέον, λέει ότι η Ταϊβάν είναι «ανίκανη να υπερασπιστεί ακόμα και την… ίδια σε περίπτωση εισβολής στο έδαφος της».</div><div><br />Παράλληλα, ο McCaul επέκρινε το γεγονός ότι οι συμφωνίες που υπέγραψαν οι ΗΠΑ είναι χρονοβόρες, καθιερώνονται πάντα μακροπρόθεσμα και έχουν ακόμη και πολλαπλές καθυστερήσεις. Για αυτό, θα ήταν απαραίτητο να διατηρείται η παραγωγή σε σταθερά επίπεδα, στέλνοντας πάντα όπλα στους συμμάχους, διασφαλίζοντας έτσι την προετοιμασία τους για πιθανές πολεμικές καταστάσεις. Υπό αυτή την έννοια, συνεχίζοντας στο θέμα της Ταϊβάν, ο McCaul τόνισε επίσης τη σημασία της προστασίας της Ταϊπέι που διαθέτει αρκετά όπλα για να αμυνθεί ενάντια σε μια «κινεζική εισβολή».<br />Τα λόγια του McCaul είναι σημαντικά, διότι υποστηρίζουν μια ανάλυση που έχει γίνει από αρκετούς στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες, οι οποίοι επισημαίνουν ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι σε θέση να προστατεύσει ταυτόχρονα όλους τους συμμάχους της. Η κατάσταση έχει γίνει ιδιαίτερα σοβαρή με την ουκρανική σύγκρουση. Λόγω της συστηματικής αποστολής όπλων στο Κίεβο, τα αποθέματα των Αμερικανών και των Ευρωπαίων τελιεώνουν με αποτέλεσμα να τίθενται σε κίνδυνο τα αμυντικά τους οπλοστάσια, καθιστώντας έτσι πολύ αμφισβητήσιμη την ικανότητά τους να βοηθήσουν άλλα έθνη σε πιθανές καταστάσεις σύγκρουσης.</div><div><br />Η πολιτική της στρατιωτικής στήριξης της Ουκρανίας δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο στην αμερικανική αμυντική βιομηχανία. Η χώρα εξαντλεί τα αποθέματά της και τα αναπληρώνει μόνο και μόνο για να στείλει ακόμη περισσότερα όπλα στις ουκρανικές δυνάμεις, χωρίς να ανησυχεί για το εάν θα έχει επαρκή στρατηγικά αποθέματα για να εγγυηθεί τη δική της ασφάλεια και των μη Ουκρανών εταίρων. Επί του παρόντος, η ικανότητα της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας είναι ουσιαστικά περιορισμένη στην παραγωγή εξοπλισμού που θα χρησιμοποιηθεί από Ουκρανούς στρατιώτες, κάτι που είναι απολύτως αντιστρατηγικό για τη χώρα.</div><div><br />Οι πολιτικοί των ΗΠΑ λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις δυνατότητες των αμυντικών εταιρειών. Αυτοί οι επιχειρηματίες, με τη σειρά τους, στοχεύουν στο κέρδος και θέλουν να υπογράφονται ολοένα και περισσότερες στρατιωτικές συμβάσεις, καθώς δεν λαμβάνουν υπόψη τι είναι στρατηγικά καλύτερο για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, αλλά θέλουν απλώς να κάνουν κέρδη με την παραγωγή όπλων και την κερδοσκοπία.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αποκαθηλώνεται η στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ. Οι αποκαλύψεις για ελλείψεις όπλων.

Οι πολιτικοί των ΗΠΑ λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις δυνατότητες της αμυντικής βιομηχανίας. Η επιθυμία της Αμερικής για πόλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επικράτηση (και) Ράμα έναντι του Μητσοτάκη.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.avgi.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-12/mitsotakis%20rama.jpg?itok=s8ZKrcd4" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="387" data-original-width="800" height="387" src="https://www.avgi.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-12/mitsotakis%20rama.jpg?itok=s8ZKrcd4" width="800" /></a></div><br /><div><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b></div>Η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Αλβανίας, Έντι Ράμα, στην Αθήνα επιβεβαίωσε -για πολλοστή φορά- το γεγονός ότι η προσωπική διπλωματία και οι προβλέψεις του Έλληνα ομολόγου του, Κυριάκου Μητσοτάκη, αποτυγχάνουν παταγωδώς.<br /><br />Στην περίπτωση των πανίσχυρων Ηνωμένων Πολιτειών, ο κ. Μητσοτάκης τόνιζε σε γερουσιαστές, τον Αύγουστο του 2021, ότι η αεροπορική βάση και η ναυτική υποδομή της Σκύρου (κατεξοχήν κρίσιμες έναντι της τουρκικής απειλής) θα εντάσσονταν στην αναθεωρημένη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA).<br /><br />Ως γνωστόν, διαψεύστηκε ο Πρωθυπουργός, αλλά επιβεβαιώθηκαν ο τότε πρεσβευτής Τζ. Πάιατ και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών που προειδοποιούσαν ότι το Στέητ Ντηπάρτμεντ και το Πεντάγωνο δεν ενέκριναν ένα τέτοιο βήμα που θα εξόργιζε την Άγκυρα.<br /><br />Στην περίπτωση της ισχυρής Τουρκίας, ο κ. Μητσοτάκης προέβλεψε το Μάρτιο του 2022, μετά το γεύμα στην Κωνσταντινούπολη με τον πρόεδρο Ρ.Τ. Ερντογάν, ήρεμο καλοκαίρι και κορύφωση της πορείας βελτίωσης με σύγκληση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας.<br /><br />Η μόνη κορύφωση που ακολούθησε ήταν στο ρεκόρ υπερπτήσεων ελληνικών εδαφών και παραβιάσεων του εναέριου χώρου μαζί με την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου για τους υδρογονάνθρακες.<br /><br />Στη δε περίπτωση της ασθενέστερης Αλβανίας, ο Πρωθυπουργός τόνιζε, το Δεκέμβριο πέρυσι, ότι «έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο τους τελευταίους μήνες» για την υπογραφή συνυποσχετικού προς παραπομπή των διαφορών οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών στο Δικαστήριο της Χάγης, προσθέτοντας ότι «είμαι αρκετά αισιόδοξος».<br /><br />Ως συνήθως, ακολούθησαν δοξαστικές διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου ότι έχουν κλείσει τα βασικά σημεία σε τεχνικό επίπεδο και οι εκκρεμότητες χαρακτηρίζονται επουσιώδεις (πανομοιότυπες διαρροές έγιναν, το Μάρτιο του 2021 για την ΑΟΖ με τη Λιβύη).<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο κ. Ράμα, που βρίσκεται στην εξουσία σχεδόν δέκα χρόνια και είχε ήδη δώσει ψεύτικες υποσχέσεις στους κυρίους Αντ. Σαμαρά και Αλ. Τσίπρα, θα χειριζόταν εύκολα τον κ. Μητσοτάκη. Ο ισχυρός άνδρας των Τιράνων, που διαθέτει ερείσματα και στην ελληνική επιχειρηματική κοινότητα, αποδεικνύεται εξπέρ στο διπλό παιχνίδι των καθησυχαστικών λεκτικών διαβεβαιώσεων και των διαδοχικών μεταθέσεων των αποφάσεων.<br /><br />Μάλλον, ο μόνος Έλληνας πολιτικός, που αντιλήφθηκε εγκαίρως την προσωπικότητα και τους τακτικισμούς του κ. Ράμα, ήταν ο κ. Ευ. Βενιζέλος. Όταν ο νεοεκλεγείς Ράμα επισκέφθηκε ανεπίσημα την Αθήνα τον Αύγουστο του 2013, ο τότε υπουργός Εξωτερικών τον άκουσε προσεκτικά και κατόπιν του έκανε μια ανάλυση των θεσμικών ισορροπιών του αλβανικού Συντάγματος και των υποχρεώσεων έναντι των γειτονικών χωρών και της Ε.Ε.<br /><br />Αντίθετα, ο κ. Μητσοτάκης ή δεν γνώριζε ή δεν κατάλαβε ή υποβάθμισε τα τεχνάσματα του συνομιλητή του. Ο κ. Ράμα έκρινε, τον περασμένο Οκτώβριο, ότι όλα κυλούν ομαλά, ενώ το Νοέμβριο δήλωσε, σε υψηλά ιστάμενη Αμερικανίδα αξιωματούχο, την ετοιμότητά του για σύνταξη συνυποσχετικού. Το Δεκέμβριο ανέφερε στον κ. Μητσοτάκη ότι, προσωπικά, επιθυμεί γρήγορες διαδικασίες, αλλά χρειάζεται η προηγούμενη έκδοση πληρεξούσιου από τον πρόεδρο της Αλβανίας.<br /><br />Τον Ιανουάριο του 2023, το μήνυμα ήταν ότι, πριν από το πληρεξούσιο, ειδική ομάδα εργασίας οφείλει να παρουσιάσει τις λεπτομέρειες στον Αλβανό πρόεδρο. Το Φεβρουάριο, η νέα εκδοχή Ράμα ήταν ότι πρέπει να γίνει σεβαστό το σκεπτικό του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το 2010, κατά της κύρωσης της τότε ελληνοαλβανικής συμφωνίας για την ΑΟΖ.<br /><br />Και, προχθές, αφού επικαλέστηκε πάλι το ιδιότυπο δεδικασμένο του 2010, υπαινίχθηκε την ανάγκη έκδοσης ελληνικού νόμου για τυπική άρση της εμπόλεμης κατάστασης και την απόδοση των περιουσιών (Αλβανών πολιτών) που τέθηκαν υπό τη μεσεγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου το 1940.<br /><br />Ασφαλώς, όλα αυτά θα συζητηθούν πολύ μετά τις ελληνικές εκλογές. Ίσως και το 2024, υπό συνθήκες άγνωστες και ενόψει της αλβανικής προεκλογικής περιόδου που δεν θα επιτρέπει συμβιβασμούς.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επικράτηση (και) Ράμα έναντι του Μητσοτάκη.

Aλέξανδρος Τάρκας Η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Αλβανίας, Έντι Ράμα, στην Αθήνα επιβεβαίωσε -για πολλοστή φορά- το γεγονός ότι η προσωπική...

Διαβάστε την συνέχεια

Μουράτ Σομέρ: Τρεις «Δαβίδ» απέναντι στον Γολιάθ του καθεστώτος Πιθανή η αλλαγή σκυτάλης στην Αγκυρα.

<img height="354" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/03/erdogan-41-768x480.jpg" width="748" /><br /><br /><b>Βασίλης Κωστούλας</b><br />Το σχήμα Κιλιτσντάρογλου – Γιαβάζ – Ιμάμογλου αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες μιας εκλογικής ήττας για τον Ερντογάν, η οποία θα ήταν σε θέση να αποκαταστήσει τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση. Την εκτίμηση αυτή διατυπώνει στην «Κ» ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Κοτς της Κωνσταντινούπολης, Μουράτ Σομέρ. Ο ίδιος θεωρεί ότι η τουρκική αντιπολίτευση θα πρέπει «να είναι έτοιμη να κινητοποιήσει κόσμο» στο σενάριο που ο Ερντογάν χάσει με μικρή διαφορά και αμφισβητήσει το αποτέλεσμα.<br /><br /><i>– Η αντιπολίτευση στην Τουρκία παρέμεινε τελικά ενωμένη. Πώς αξιολογείτε το σχήμα Κιλιτσντάρογλου – Γιαβάζ – Ιμάμογλου απέναντι στον Ερντογάν και τι πιθανότητες νίκης συγκεντρώνει κατά τη γνώμη σας;</i><br /><br />Νομίζω ότι είναι μια εξέλιξη η οποία βελτίωσε σημαντικά τις πιθανότητες της αντιπολίτευσης να κερδίσει τις εκλογές αλλά και να κυβερνήσει με επιτυχία στη συνέχεια. Οι εκλογές είναι προ των πυλών και η αντιπολίτευση ανταγωνίζεται σε έναν πολύ άνισο αγωνιστικό χώρο ενάντια σε ένα αυταρχικό καθεστώς. Πρέπει λοιπόν να συγκεντρώσει τους πόρους και τα πολιτικά ταλέντα της, αν θέλει να πετύχει. Οι Κιλιτσντάρογλου, Γιαβάς και Ιμάμογλου αλληλοσυμπληρώνονται όσον αφορά τις δεξιότητες αλλά και την περιφερειακή και δημογραφική απήχησή τους. Ωστόσο, ο συντονισμός και η λήψη αποφάσεων θα αποδειχθούν πρόκληση, καθώς οι πρόεδροι των πέντε κομμάτων της συμμαχίας θα γίνουν επίσης αντιπρόεδροι. Τρεις Δαβίδ αντί για έναν μπορούν καλύτερα να πολεμήσουν ένα Γολιάθ όπως ο Ερντογάν, όμως επτά από αυτούς μπορεί να καταλήξουν να χτυπούν ο ένας τον άλλον.<br /><br /><i>– Σε ποιο βαθμό η εκλογή Κιλιτσντάρογλου θα αλλάξει την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας αφενός στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αφετέρου στη συνεργασία της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ;<br /></i><br />Θα ήταν περισσότερο εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και λιγότερο εξωτερική πολιτική –ουσιαστικά– του Ερντογάν. Θα ήταν δηλαδή λιγότερο προσωπική και ιδιότροπη και περισσότερο θεσμική και προβλέψιμη. Επίσης, θα έδινε εκ νέου έμφαση στην παραδοσιακή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας που είναι συνδεδεμένη με τις δυτικές συμμαχίες και τις αρχές της περιφερειακής σταθερότητας και της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις. Σίγουρα η αντιπολίτευση θα επιδίωκε τα εθνικά συμφέροντα και στις ελληνοτουρκικές και σε άλλες σχέσεις, αλλά θα το έκανε με πιο μετριοπαθή λόγο και χειρισμό σκληρής εξουσίας. Η συμμαχία της αντιπολίτευσης περιλαμβάνει δύο πρώην υπουργούς Εξωτερικών. Τον Αλί Μπαμπατζάν, που είναι γνωστός για τις πολιτικές του υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τις κυβερνητικές πολιτικές οι οποίες βασίζονται στην ήπια εξουσία. Τον Αχμέτ Νταβούτογλου, που είναι γνωστός για την πολιτική του «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες», προτού φυσικά παραδοθεί στον επικό τυχοδιωκτισμό στη Συρία. Η εξωτερική πολιτική δεν είναι η ειδίκευση του Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος όμως έχει όραμα με επιρροές από το σύνθημα του Κεμάλ Ατατούρκ «ειρήνη στο σπίτι και ειρήνη στον κόσμο», όπως και από την πολιτική ειρήνης με τον Βενιζέλο. Με τον Κιλιτσντάρογλου η Τουρκία θα επιδιώξει να αναζωογονήσει την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ, καθώς θα επιδιώξει να επανενταχθεί στο σχέδιο F-35 με τις Ηνωμένες Πολιτείες, εγκαταλείποντας το ρωσικό πρότζεκτ των S-400. Εξ ορισμού η δημοκρατία θα γινόταν και πάλι κρίκος εταιρικής σχέσης και συνεργασίας.<div>«Οι Τούρκοι θα θυμούνται πόσο γρήγορα ήρθαν για βοήθεια Ελληνες φίλοι και πόσο εξαρτιόμαστε ο ένας από τον άλλον», λέει ο κ. Σομέρ.<br />Η αντιπολίτευση πρέπει να πετύχει μια νίκη που θα είναι αδύνατον να την αρνηθεί κανείς και να είναι έτοιμη να κινητοποιήσει κόσμο στο σενάριο της άρνησης αναγνώρισης του εκλογικού αποτελέσματος.<br /><br /><i>– Ορισμένοι θεωρούν ότι η σκληρή στάση του Ερντογάν απέναντι στη Δύση οφείλεται στις εσωτερικές ανάγκες της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης και πως αν ο ίδιος επανεκλεγεί θα γίνει πιο διαλλακτικός και συνεργάσιμος. Ποια είναι η γνώμη σας;</i><br /><br />– Νομίζω ότι είναι πιο βαθύ από την απλή εσωτερική πολιτική. Εξαρτάται από το αν εννοεί κανείς την προσωρινή και συναλλακτική συνεργασία ή τη βιώσιμη και βασισμένη σε αρχές συνεργασία. Με τον Ερντογάν η Τουρκία απομακρύνεται συνεχώς από τις αξίες της δημοκρατικής Δύσης ακόμη και σε πιο συνεργάσιμες περιόδους. Με τον Ερντογάν οι δυτικοί δεσμοί της Τουρκίας δεν μπορούν να είναι βιώσιμοι μακροπρόθεσμα, καθώς υπονομεύονται από μια σύγκρουση αξιών, αρχών και γλώσσας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ερντογάν είναι απλώς εναντίον της Δύσης. Υπάρχει επίσης μια αυταρχική Δύση, την οποία έχουμε παρατηρήσει σε ακροδεξιά κόμματα και κυβερνήσεις όπως του Ορμπαν στην Ουγγαρία, του Βούτσιτς στη Σερβία, με τον οποίο ο Ερντογάν δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα και τον κοιτάζει κατάματα. Είχε επίσης πολύ φιλικές σχέσεις με τις ΗΠΑ του προέδρου Τραμπ.<br /><br /><i>– Ο πρόσφατος σεισμός στην Τουρκία και η ελληνική υποστήριξη στις επιχειρήσεις διάσωσης δημιούργησαν προσδοκίες για ανάπτυξη των διμερών σχέσεων σε μια πιο εποικοδομητική βάση στη συνέχεια. Θεωρείτε ότι ήταν αυτή μια στιγμή πάνω στην οποία θα μπορούσαν να επενδύσουν οι δύο χώρες; Ή δεν μπορεί παρά να είναι ένα απλό διάλειμμα στην ένταση μεταξύ των δύο πλευρών;</i><br /><br />– Ναι, οι δύο χώρες θα πρέπει να αδράξουν αυτή τη στιγμή, αλλά μάλλον θα περιμένουν μετά τις εκλογές. Οι εκλογές αυτές δεν είναι μόνο για την αντιπολίτευση αλλά και για τον Ερντογάν. Καταλαμβάνουν όλα τα μυαλά και την προσοχή μας. Στην περίπτωση του καταστροφικού σεισμού, πολύ λίγοι άλλοι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν και να συμπονέσουν τον τουρκικό λαό τόσο βαθιά όσο οι Ελληνες. Η γεωγραφία, ο πολιτισμός, η πολιτική, υπάρχει τόση συνέχεια πέρα από τα σύνορά μας. Και οι Τούρκοι θα θυμούνται πόσο γρήγορα ήρθαν για βοήθεια Ελληνες φίλοι και πόσο εξαρτιόμαστε ο ένας από τον άλλον σε αυτό το μέρος του κόσμου.<br /><br /><i>– Ενόψει των εκλογών στην Τουρκία εκδηλώνονται ανησυχίες επί της διαδικασίας, καθώς υπάρχει η άποψη ότι ο Ερντογάν δεν θα δεχθεί μια ενδεχόμενη ήττα. Σας ανησυχεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο;</i><br /><br />– Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν δεν αποδέχεται και δεν πρόκειται να δεχθεί κανένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα τον ανατρέψει και θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να αρνηθεί το αποτέλεσμα. Το είδαμε το 2015, το 2017 καθώς και το 2019. Το ερώτημα είναι αν έχει επαρκή δύναμη για να φιμώσει την αλήθεια. Και είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι απλώς προτιμούν να απομακρυνθούν από την αλήθεια όσο ένας διεφθαρμένος αυταρχικός εμφανίζεται να «κάνει τη δουλειά». Αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ και χρόνια με περίπου το μισό τουρκικό εκλογικό σώμα. Θα εξακολουθούσαν όμως να αρνούνται ένα εκλογικό αποτέλεσμα που είναι αδύνατον να αρνηθεί κανείς; Αυτό πρέπει να κάνει η αντιπολίτευση. Να πετύχει μια νίκη που θα είναι αδύνατον να την αρνηθεί κανείς και να είναι έτοιμη να κινητοποιήσει κόσμο στο σενάριο της άρνησης αναγνώρισης του εκλογικού αποτελέσματος. Εξακολουθεί να υπάρχει ένα πολύ ισχυρό δημοκρατικό αντανακλαστικό και μια ισχυρή πλην στρεβλή αίσθηση δημοκρατικής δικαιοσύνης στην Τουρκία. Ακόμη και οι εκλεγμένοι αυταρχικοί όπως ο Ερντογάν πρέπει να κυριαρχήσουν στις εκλογές και να διασφαλίσουν τη βούληση της πλειοψηφίας για να παραμείνουν στην εξουσία. Οι ίδιοι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να φτιάξουν έναν ήρωα από κάποιον νικητή που παίζει βρώμικα και «κλέβει», μπορούν κάλλιστα να «μπουκάρουν» όταν ο ίδιος παίκτης δεν δέχεται μια απλή, ωμή ήττα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μουράτ Σομέρ: Τρεις «Δαβίδ» απέναντι στον Γολιάθ του καθεστώτος Πιθανή η αλλαγή σκυτάλης στην Αγκυρα.

Βασίλης Κωστούλας Το σχήμα Κιλιτσντάρογλου – Γιαβάζ – Ιμάμογλου αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες μιας εκλογικής ήττας για τον Ερντογάν, η ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας με Ιταλία και Γερμανία

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2023/03/mitsotakis-italos-ypam-2-780x470.jpg" width="746" /><br /><br />Από<b> Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Αν και ευρισκόμενοι σε προεκλογική περίοδο, που συνήθως “παγώνει” αρκετές εξελίξεις σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων, δεν λείπουν καθημερινώς δημοσιεύματα για εξελίξεις ή τάσεις σε διάφορα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων. Ωστόσο, υπάρχουν ήδη αναφορές ότι η κυβέρνηση προτίθεται να αφήσει για μετά τις εκλογές τις οριστικές αποφάσεις ακόμη και των πιο “ώριμων” προγραμμάτων.<br /><br />Αυτό που φαίνεται να έχει ξεχαστεί αλλά είναι συνυφασμένο με τον χώρο, είναι η βούληση της Αθήνας να συνάψει συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας με φίλες χώρες, που θα συνδυάζονται με μείζονα εξοπλιστικά προγράμματα. Ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος είχε μιλήσει ευθέως στους διαπιστευμένους συντάκτες, για τέτοιο ενδιαφέρον, στο οποίο Ιταλία και Γερμανία έδειχναν προθυμία ανταποκρίσεως. Από την πλευρά των δύο χωρών, έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον βιομηχανικών οίκων για επενδύσεως στην ναυπηγική βιομηχανία (ιταλική Fincantieri) και στην βιομηχανία χερσαίων αμυντικών συστημάτων (γερμανικές Rheinmetall με KMW-KNDS).<br /><br />Καθώς οι συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας είναι καθαρά πολιτική απόφαση, θεωρητικώς μπορούν να προηγηθούν οποιασδήποτε υπογραφής σε σύμβαση προμήθειας αμυντικού υλικού. Υπάρχουν όμως ζητήματα που κατά τα φαινόμενα, έχουν φέρει σε δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό, λόγω ενεργειών που εκπέμπουν προς τους ξένους κυβερνητική διγλωσσία, προκαλώντας αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις. Χειρισμοί και η πορεία ορισμένων προγραμμάτων, έχουν προκαλέσει ενόχληση στο Μαξίμου καθώς διαπιστώνεται ότι παράγοντες στο ΥΠΕΘΑ και την ΓΔΑΕΕ προωθούν διαφορετική “γραμμή” από την κυβερνητική που έχει διαμορφωθεί και επικοινωνηθεί στους ξένους. Δεν είναι τυχαίο ότι από μηνών, ο πρωθυπουργός ενέπλεξε στα εξοπλιστικά τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, ένδειξη με πολλαπλές ερμηνείες αλλά βασικώς σημάδι της προθέσεως να καταστεί σαφέστερη η απόφαση διευκρινίσεως ρόλων και απαιτήσεως συμμορφώσεως απάντων, με την κεντρική πολιτική που χαράσσεται.<br /><br />Η κατάσταση, δεν έχει περάσει απαρατήρητη από τις πρεσβείες των ξένων χωρών, που είναι φυσιολογικό να ενημερώνουν αρμοδίως για την φαινομενικώς ανεξήγητη ή “περίεργη” στάση της ελληνικής κυβερνήσεως. Τα σχόλια δεν είναι καθόλου κολακευτικά καθώς περιγράφονται καταστάσεις του παρελθόντως όπου κυκλώματα προωθούσαν κατ’ επιλογήν προγράμματα και συμφωνίες με παράνομες μεθόδους. Αυτό δεν λειτουργεί καθόλου θετικά για το κύρος και την σοβαρότητα της Αθήνας ενώ η όλη κατάσταση προκαλεί ερωτήματα στον ίδιο τον πρωθυπουργό όσο και τον αρμόδιο ΥΕΘΑ.<br /><br />Καθώς στην σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες στις 23-24 Μαρτίου ο πρωθυπουργός θα έχει την ευκαιρία να βρεθεί ενώπιος ενωπίω με την πρωθυπουργό Μελόνι και τον καγκελάριο Σολτς, αναμένεται ότι θα συζητήσει και τις πιθανές συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας. Σημειώνεται ότι η Αθήνα είναι αυτή που έχει θέσει την συγκεκριμένη διάσταση και προφανώς οι εταίροι αναμένουν από τον πρωθυπουργό να το ανοίξει στις μεταξύ τους συζητήσεις.<br /><br />Η σημερινή επίσκεψη του Ιταλού υπουργού Αμύνης στην Αθήνα και η συνάντησή του στο Μαξίμου, παρόντος και του ΥΕΘΑ, είναι ένδειξη ότι λόγω των δυσάρεστων καταστάσεων που έχουν δημιουργηθεί, ο πρωθυπουργός έχει αναλάβει πλέον προσωπικώς τους χειρισμούς. Η επίσκεψη μπορεί να θεωρηθεί προετοιμασία για την οριστικοποίηση της ατζέντας που θα συζητήσουν Μητσοτάκης – Μελόνι στις Βρυξέλλες. Παρόμοια κίνηση δεν έγινε το προηγούμενο διάστημα με τον νέο Γερμανό υπουργό Αμύνης, ο οποίος αν και αξιόπιστες πληροφορίες έφεραν πρόθυμο να προχωρήσει δυναμικώς με την συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, δεν έχει γίνει ευρύτερα γνωστό τι μηνύματα έχει μεταφέρει στον Έλληνα ομόλογό του κατά τις μεταξύ τους συναντήσεις σε διεθνή φόρα. Η σιωπή πάντως, για μια υπόθεση που έγειρε η Αθήνα, δεν είναι καλό σημάδι.<br /><br />Ενδιαφέρον είναι ότι σε μερίδα των ελληνικών μέσων παρατηρείται μια δυσφημιστική προσέγγιση των τρεχουσών αμυντικών σχέσεων της χώρας με την Γερμανία. Ενδεικτικώς, διασπείρεται η εσφαλμένη πληροφορία ότι ναυάγησε η ανταλλαγή – παραχώρηση των υπολοίπων 20 τεθωρακισμένων Marder 1A3 από τα 40 συμφωνηθέντα και υποβαθμίζεται το ενδιαφέρον που έχει επιδείξει η Αθήνα για εξωδικαστική διευθέτηση παλαιών εκκρεμοτήτων με γερμανικές εταιρείες, στο πλαίσιο αμοιβαίως επωφελούς λύσεως. Αντιστοίχως, συναφώς με το πρόγραμμα κορβετών προεξοφλείται ότι δεν υπάρχει θέμα συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας με την Ρώμη. Σύντομα αναμένεται η διευκρίνιση των πραγμάτων.<div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας με Ιταλία και Γερμανία

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Αν και ευρισκόμενοι σε προεκλογική περίοδο, που συνήθως “παγώνει” αρκετές εξελίξεις σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων, δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπορεί το ΝΑΤΟ να διώξει την Τουρκία;

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/12/nati2.jpg" width="771" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Σχολιάζοντας την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952, ο τότε πρωθυπουργός της Αντνάν Μεντερές είχε χαρακτηρίσει την χώρα του “ραχοκοκαλιά” της Δυτικής Συμμαχίας. Μετά από 71 χρόνια, η Τουρκία είναι ο “εχθρός εντός των τειχών”. Από πυλώνας της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, έχει καταστεί άχθος για τη Δύση. Δημιουργεί προβλήματα. Η αγορά των ρωσικών S-400 προκάλεσε αμερικανικές αντιδράσεις, αλλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι είναι το τουρκικό βέτο στην ένταξη της Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ σε μία χρονική στιγμή που η Δύση έχει εμπλακεί στον πόλεμο στην Ουκρανία.<br /><br />Πολλοί στη Δύση βλέπουν με ανησυχία τις πράξεις του Ερντογάν. Από όταν είχε αρνηθεί την διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων για να ανοίξουν βόρειο μέτωπο στο Ιράκ το 2003, οι ψίθυροι δυσαρέσκειας τώρα έχουν γίνει ιαχές αγανάκτησης. Έχουν, άλλωστε, συσσωρευτεί πολλά: οι επεμβάσεις σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη, η εμπλοκή στο Αζερμπαϊτζάν, το bullying σε Ελλάδα και Κύπρο, οι προσβολές προς όλες τις χώρες της περιοχής, οι ύβρεις κατά του Ισραήλ, της ΕΕ και των ΗΠΑ. Σ’ αυτά προστίθενται η καταστρατήγηση κάθε έννοιας κράτους δικαίου, δημοκρατίας και ατομικών ελευθεριών, η υπόθαλψη της τρομοκρατίας και η μετατροπή της χώρας σε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και κάθε είδους εγκληματικών δραστηριοτήτων.<br /><br />Κάποιοι στη Δύση –για τα δικά τους κρατικά ή προσωπικά συμφέροντα– κάνουν στραβά μάτια. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η Τουρκία αποτελεί καρκίνωμα για τη Δύση. Υπήρχαν, βέβαια, προβλήματα και πριν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Στη δεκαετία του 1970, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, δεν συγχρωτιζόταν με τη Ρωσία, ούτε υπονόμευε τη Δύση με τον τρόπο που το κάνει πρόσφατα. Η ιδέα ότι μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ θα εγκατέλειπε τη Δύση για το Κρεμλίνο ήταν αδιανόητη στον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά αυτό σήμερα είναι γεγονός.<br /><br />Από το 2015, όταν φάνηκαν οι συνέργειες της Άγκυρας με το ISIS, υπήρξαν φωνές που έθεσαν θέμα παραμονής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Η Ουάσιγκτον τις αγνόησε. Τώρα, πέραν των προσπαθειών Αμερικανών γερουσιαστών να επιβάλουν κυρώσεις, πληθαίνουν και οι φωνές που ζητούν την αποπομπή της από την Συμμαχία, παρότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για αποπομπή κράτους-μέλους, μόνο εθελουσία έξοδο (άρθρο 13).<br /><br />Αντιδράσεις και χειρισμοί<br /><br />Τον Οκτώβριο 2019, ο γερουσιαστής Έλιοτ Λ. Ένγκελ, Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, πρότεινε οι ΗΠΑ να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκδίωξης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Ο τότε Αμερικανός υπουργός Άμυνας Μαρκ Έσπερ είχε αποκαλύψει ότι είχε προειδοποιήσει την Άγκυρα ότι εάν προχωρούσε σε εισβολή στη Συρία, «θα βλάψει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, και την παραμονή της στο ΝΑΤΟ».<br /><br />Αυτές οι απειλές δεν ήταν καινούργιες, αλλά πάντα προσκρούουν στην έλλειψη βούλησης και στο νομικό εμπόδιο. Μέχρι τώρα, τέτοια προβλήματα στο ΝΑΤΟ επιλύονται με διπλωματικά μέσα και πολιτική πίεση. Όπως το έθεσε ο Χόρχε Μπενίτεθ του think tank Atlentic Council, το ΝΑΤΟ τείνει να «υπομένει τους εθνικούς ηγέτες που συμπεριφέρονται άσχημα μέχρι να επιστρέψει στην εξουσία μια κυβέρνηση που συνάδει με τις αξίες της Συμμαχίας». Αυτό το χειρισμό έκαναν σε πολλές περιπτώσεις, όπως όταν στην Πορτογαλία πήρε την εξουσία αριστερή κυβέρνηση. Αυτό, όμως, δεν σταμάτησε τον προβληματισμό για το εάν ένα κράτος-μέλος μπορεί να αποβληθεί από το ΝΑΤΟ.<br /><a href="https://slpress.gr/istorimata/ta-kapetanata-stin-elliniki-epanastasi/"> </a><br /><div>ΝΑΤΟ και κοινές αξίες<br /><br />Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε ως στρατιωτική συμμαχία, αλλά υπήρξαν και κοινές αξίες. Είναι κάτι που διατυπώνεται σαφώς στο προοίμιο και στο άρθρο 2 της Συνθήκης. Ο Καναδάς είχε προτείνει να μπει άρθρο για αποβολή κράτους-μέλους στην περίπτωση εκλογής κομμουνιστικής κυβέρνησης ή σύμπραξης με την Μόσχα κράτους-μέλους. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντιν Άτσεσον είχε αναφερθεί σ’ έναν τρόπο να λυθεί ένας τέτοιος “Γόρδιος Δεσμός”:<br /><br />«Αυτό το προσχέδιο, κύριε Πρόεδρε, ξεκινά με ένα Προοίμιο και ένας από τους σκοπούς αυτού του προοιμίου ήταν να δούμε αν θα μπορούσαμε με κάποιο τρόπο να περιγράψουμε μια δημοκρατική μη κομμουνιστική χώρα. Ο σκοπός αυτού ήταν, εάν, για παράδειγμα, η Ιταλία γίνει μέλος μιας τέτοιας Συνθήκης και μετά τυχαία γίνει κομμουνιστική, έχει δημιουργηθεί ένα ερώτημα στο μυαλό των ανθρώπων για το τι θα συμβεί τότε. Δεν θέλετε να υπάρχουν διατάξεις σε μια τέτοια Συνθήκη που να λένε ότι μπορείτε να τους διώξετε, γιατί αυτό δείχνει ότι είστε μάλλον αμφίβολοι γι’ αυτούς πριν ξεκινήσετε. Αλλά αν μπορείτε να περιγράψετε το είδος των στόχων που μοιράζονται όλες αυτές οι χώρες και μια από αυτές δεν θα πρέπει πλέον να επιδιώκει αυτούς τους στόχους, τότε τίθεται η βάση για έναν διαχωρισμό». (The Vandenberg Resolution and the North Atlantic Treaty: Hearings, Eightieth Congress, Second Session on S. Res. 239, p.93, έκδοση αμερικανικού δημοσίου)<br /><br />Η Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας ασχολήθηκε επίσης με το θέμα. Έλεγε τότε: «Η Συνθήκη έχει επικριθεί σε ορισμένους κύκλους επειδή δεν περιέχει καμία διάταξη για την αποβολή ή την αναστολή των δικαιωμάτων ενός απείθαρχου μέλους που ενδέχεται να μην εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του ως αποτέλεσμα, για παράδειγμα, του να υποπέσει στον κομμουνισμό. Δεδομένης της φύσης του Συμφώνου και της στενής κοινότητας συμφερόντων των υπογραφόντων κρατών, η Επιτροπή πιστεύει ότι μια τέτοια διάταξη θα ήταν τόσο περιττή όσο και ακατάλληλη».<br />Η Σύμβαση της Βιέννης<br /><br />Και εδώ έρχεται να ξεκαθαρίσει τα πράγματα η Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών. Γνωστή ως “συνθήκη των συνθηκών”, θεσπίζει περιεκτικούς κανόνες, διαδικασίες και κατευθυντήριες γραμμές για τον τρόπο με τον οποίο ορίζονται, συντάσσονται, τροποποιούνται, ερμηνεύονται και γενικά λειτουργούν οι συνθήκες. Η Σύμβαση θεωρείται κωδικοποίηση του εθιμικού διεθνούς δικαίου και της κρατικής πρακτικής σχετικά με τις συνθήκες.<br /><br />Αν κάποια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, λοιπόν, δεν συμμορφώνεται με τις αρχές του, αυτό ισοδυναμεί με ουσιώδη παραβίαση της Συνθήκης κατά την έννοια του άρθρου 60 της Σύμβασης της Βιέννης, που ορίζει την “ουσιώδη παραβίαση”. Εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την ύπαρξη ουσιώδους παραβίασης, τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ έχουν το δικαίωμα, με ομοφωνία, να αναστείλουν τη λειτουργία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου εν όλω ή εν μέρει ή και να την τερματίσουν στις σχέσεις τους με το κράτος που πραγματοποιεί “ουδιώδη παραβίαση”. Με άλλα λόγια, αρκεί μια ομόφωνη απόφαση των υπολοίπων κρατών-μελών.<br /><br />Το κατά πόσον η Τουρκία παραβιάζει ουσιωδώς τις δεσμεύσεις της είναι ένα ζήτημα που θα αποφασιστεί από τα άλλα κράτη-μέλη. Όπως παρατήρησε ο Γερμανός νομικός Κλάους Κρες, οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στην Συρία συνιστούν έκδηλη παραβίαση της απαγόρευσης χρήσης βίας, παρά τα όσα προφασίστηκε η Τουρκία στον ΟΗΕ. Όπως ανέφερε σε άρθρο του, τα μόνα δυτικά κράτη που αναφέρθηκαν στο διεθνές δίκαιο ήταν η Κύπρος, η Ελλάδα, το Λιχτενστάιν και η Ελβετία. «Πρέπει να θεωρηθεί συλλογική αποτυχία να αποτραπεί το γεγονός ότι τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ απέφυγαν να αναφερθούν δημόσια στην απαγόρευση της χρήσης βίας πριν από την έναρξη της Επιχείρησης “Πηγή Ειρήνης”».<br /><br />Η εμπλοκή της Τουρκίας στη σύρραξη Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν ήταν μια ακόμη περίπτωση ανάμειξης της Τουρκίας σε εξωτερικούς πολέμους, όπως και η συμμετοχή της στην Λιβύη. Και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποίησε εξοπλισμό που είναι στη διάθεση του ΝΑΤΟ. Σ’ αυτό το πλαίσιο οι απειλές του Ερντογάν και οι “φιλότιμες” προσπάθειες να “πνίξει” την Ευρώπη με Σύριους και Αφγανούς πρόσφυγες, μπορεί να ειδωθούν και ως πράξη άμεσα επιθετική που απειλεί την ενότητα και την αλληλεγγύη της Συμμαχίας. Δίνουν το δικαίωμα σε άλλα μέλη του ΝΑΤΟ να αναστείλουν ή να περιορίσουν τη στρατιωτική τους συνεργασία με την Τουρκία, ακόμη και χωρίς να δηλώνουν ότι η Τουρκία παραβιάζει ουσιαστικά τις συμβάσεις και τα θεμέλια της Συμμαχίας.<br /><br />Η Ελλάδα όφειλε προ πολλού να είχε αναδείξει τη νομική αυτή πλευρά και να είχε αρχίσει τον προσεταιρισμό και άλλων κρατών-μελών σε αυτή την προοπτική. Η πιθανότητα αποπομπής της Τουρκίας πρέπει να αρχίσει να συζητείται πλέον. Το βέτο της για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας έχει ξεχειλίσει το ποτήρι, διαμορφώνοντας το πιο ευνοϊκό κλίμα για την άσκηση μίας τέτοιας πίεσης. Αν και ο Λευκός Οίκος δεν θέλει να τραβήξει το σκοινί, ελπίζοντας ότι στις εκλογές θα ξεφορτωθεί τον Ερντογάν, δεν μπορεί και να αρνηθεί ότι η Τουρκία είναι με το ένα πόδι έξω από το ΝΑΤΟ…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μπορεί το ΝΑΤΟ να διώξει την Τουρκία;

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Σχολιάζοντας την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952, ο τότε πρωθυπουργός της Αντνάν Μεντερές είχε χαρακτηρίσει την χ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στην Ελλάδα ανοίγουν “σύλλογοι Σλαβομακεδόνων” ενώ στα Σκόπια αλλάζουν το Σύνταγμα λόγω βουλγαρικής απαίτησης.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-03/Bulgaria.jpg?itok=rDvJqhjn" width="764" /><br /><br />Το έγκλημα της συμφωνίας των Πρεσπών συνεχίζεται-Απαλοιφή αλυτρωτικών όρων και παραδοχή πολλών βουλγαρικών απαιτήσεων για είσοδο στην ΕΕ από την σκοπιανή κυβέρνηση<br /><br />Τα Σκόπια αναζητούν εναγωνίως στήριξη από την Σόφια, που έχει δέσει χειροπόδαρα το κρατίδιο απαιτώντας αλλαγές στο Σύνταγμα, τονίζοντας ότι από αυτό εξαρτάται η είσοδο των Σκοπίων στην ΕΕ.<br /><br />Η Ελλάδα, έχει απεμπολήσει ουσιαστικά το δικό της βέτο με την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, λαμβάνοντας ως μοναδικό λάφυρο το όνομα “ Βόρεια Μακεδονία”, το οποίο ουσιαστικά έχουν καταργήσει οι Σκοπιανοί σε πολλά επίπεδα, (Γλώσσα, εθνότητα, ιστορία, οργανώσεις, εμπορικά προϊόντα κά).<br /><br />Έκκληση του Σκοπιανού ΥΠΕΞ να γίνουν αποδεκτές οι αλλαγές στο σύνταγμα για να επιτρέψουν οι Βούλγαροι την είσοδο στην ΕΕ.<br /><br />Για τις αλλαγές στο σύνταγμα μίλησε ο αλβανικής καταγωγής ΥΠΕΞ των Σκοπίων, <a href="https://www.dnes.bg/balkani/2023/03/22/osmani-bylgarite-i-sega-sa-v-konstituciiata-triabva-da-gi-nazovem.563786">Μπουγιάρ Οσμάνι.</a><br />Από την συνέντευξη του προκύπτει ότι ο Οσμάνι κατανοεί ότι πρόκειται για ένα αρκετά ευαίσθητο θέμα, αλλά πιστεύει ότι θα υπάρξει λύση.<br /><br />"Για περισσότερες από 50 ημέρες δεν έχω εμφανιστεί στα μέσα ενημέρωσης. Το κάνω για να μην παραποιηθούν οι δηλώσεις μου στην Βουλγαρία. Και αυτό συνεχίσει μετά και στη χώρα μας, υπονομεύοντας την όλη διαδικασία. Οι άνθρωποι εδώ είναι πραγματικά απογοητευμένοι. Ρωτούν αν αυτό το έργο έχει σχέση με την ΕΕ.<br /><br />Δεν είναι τώρα η ώρα για δημόσιο διάλογο στη Βουλγαρία, γιατί η Βουλγαρία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο.<br /><br />Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας. Επομένως, θα περιμένουμε λίγο ακόμα και θα ξεκινήσουμε μια δημόσια συζήτηση για τις συνταγματικές αλλαγές ( κατόπιν απαίτησης των Βουλγάρων).<br /><br />Πιστέψτε με, όταν δημοσιοποιηθούν οι προτάσεις, όταν διαβάσουν το κείμενο, θα ανακουφιστούν πολύ βλέποντας οι συμπατριώτες μας ότι πρόκειται απλώς για τεχνικά πράγματα.<br /><br />Η βουλγαρική εθνότητα στα Σκόπια θα αναφέρεται στο σύνταγμα της χώρας μας, και νομίζω ότι θα το σκεφτούν όλοι, ακόμα και αυτοί που είναι αντίθετοι!». είπε ο Οσμάνι.<br /><br />"Θα είναι πολύ κακό αν δεν γίνουν αποδεκτές οι συνταγματικές αλλαγές. Θα είναι κακό για τη χώρα. Εάν δεν εγκριθούν οι συνταγματικές τροποποιήσεις, οι διαπραγματεύσεις θα σταματήσουν. Τότε θα είναι πολύ αργά για οτιδήποτε. Του χρόνου θα γίνουν εκλογές και στην ΕΕ αυτό σημαίνει πρόσθετες επιπλοκές», είπε ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ.<br /><br />Οι Σκοπιανοί Σλάβοι γείτονες μας, κάνουν ακριβώς ότι ζητήσουν οι Βούλγαροι, οι οποίοι προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα, κάτι που δεν κάναμε εμείς ως χώρα.<br /><br />Με την άδεια δημιουργίας του συλλόγου “Σλαβομακεδόνων” στην χώρα μας, ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου, για διεκδικήσεις αλυτρωτικού χαρακτήρα, τις οποίες οι Σκοπιανοί δεν έχουν απαλείψει από το δικό τους σύνταγμα.<br /><br />Το ζήτημα για την χώρα μας, δεν αφορά μια στρατιωτικού τύπου απειλή από ένα μικρό κρατίδιο, αλλά για την αποδοχή κλοπής της ιστορίας, την οποία κάποιοι θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν στο μέλλον, και στην Δυτική Θράκη για παράδειγμα.<br /><br />Η ιστορία για “ σλαβική, βουλγαρική και ελληνική Μακεδονία”, είναι ένα τρομερά επικίνδυνο αφήγημα από κάποιους ανιστόρητους πολιτικούς, των οποίων το λάθος θα πληρώσουν οι επόμενες ελληνικές γενιές, ίσως πολύ ακριβά, αν δεν κάνουμε κάτι σήμερα ή αύριο.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στην Ελλάδα ανοίγουν “σύλλογοι Σλαβομακεδόνων” ενώ στα Σκόπια αλλάζουν το Σύνταγμα λόγω βουλγαρικής απαίτησης.

Το έγκλημα της συμφωνίας των Πρεσπών συνεχίζεται-Απαλοιφή αλυτρωτικών όρων και παραδοχή πολλών βουλγαρικών απαιτήσεων για είσοδο στην ΕΕ από...

Διαβάστε την συνέχεια

Δυο παλιόφιλοι “Πρωταγωνιστές”!

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/03/protagonistes-SLpress.png" /><br /><br /><b>Γκουτζάνης Σπύρος</b><br />Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή την τηλεοπτική εκπομπή του ALPHA με “Πρωταγωνιστές” τους Σταύρο Θεοδωράκη και Κυριάκο Μητσοτάκη και ακόμη αδυνατώ να την ταξινομήσω. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δημοσιογραφική συνέντευξη και όσο και αν διευρύνει κανείς τα κριτήρια όσο καλή θέληση κι αν διαθέτει, αυτό που έκανε ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι υπό οποιαδήποτε μορφή δημοσιογραφία. Εάν εμπεριέχει στον όποιο τίτλο της την λέξη “δημοσιογραφία” ή τα παράγωγά της θα μπορούσε να επιφέρει και προσφυγή για συκοφαντική δυσφήμιση του επαγγέλματος.<br /><br />Εάν η αποστολή της δημοσιογραφίας είναι ο έλεγχος της εξουσίας (και η υψηλότερη μορφή της, σύμφωνα με τον ιστορικό διευθυντή της Ουάσιγκτον Ποστ, Λέοναρντ Ντάουνι, είναι η «δημοσιογραφία της λογοδοσίας»), η εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη, αν την ανακαλύψουν, θα διδάσκεται σε όλες τις πανεπιστημιακές σχολές του κόσμου ως πρότυπο για το τι δεν είναι δημοσιογραφία και τι θα πρέπει να αποφεύγεται στην συνέντευξη ενός πολιτικού.<br /><br />Στην καλύτερη περίπτωση ήταν μία σκηνοθετημένη συζήτηση μεταξύ δύο παλιόφιλων, με τήρηση του “comme il faut” και του πληθυντικού, διανθισμένη με ωραίες εικόνες των δύο και μουσική επένδυση, προς τέρψη ενός φιλοθεάμονος κοινού. Αν κρίνουμε όμως από την τηλεθέαση δεν πέτυχε ούτε αυτό τον στόχο, αφού κινήθηκε κατά μέσο όρο κάτω από το 10%! Και ήταν η πρώτη παρουσία του πρωθυπουργού μετά το δυστύχημα των Τεμπών, όταν θεωρητικά όλη η Ελλάδα περίμενε να τον ακούσει. Πλήρης αποτυχία των όποιων στοχεύσεων από την πλευρά και των δύο πρωταγωνιστών.<br />Ποιος ο ελεγκτής και ποιος ο ελεγχόμενος;<br /><br />Η εκπομπή ξεκίνησε και τελείωσε με την θέση του παρουσιαστή ότι το δυστύχημα των Τεμπών «δεν ήταν η κακιά η ώρα, ήταν η σύγκρουση της χώρας με τις αμαρτίες της». Άρα ποιες ευθύνες να αναζητήσει και ποια ερωτήματα να θέσει στον υπεύθυνο πρωθυπουργό; Ούτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν τόλμησε ή δεν το σκέφτηκε να εκστομίσει κάτι τέτοιο. Θέση που ήταν πάσα στον πρωθυπουργό να εκτυλίξει απρόσκοπτα το αφήγημά του ότι «το δυστύχημα προέκυψε από μία αλληλουχία ανθρώπινων λαθών, η αιτία των οποίων είναι το βαθύ κράτος». Ωσάν να ήταν ουδέτερος παρατηρητής…<br /><br />Όταν μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε εν είδη σχολιαστή ότι «πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες», ο performer παρουσιαστής συμφωνώντας και επαυξάνοντας είπε «ειδικά εσείς που έχετε τέσσερα χρόνια στην ηγεσία της χώρας». Το απλό ερώτημα γιατί τέσσερα χρόνια δεν ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο ή παραδοσιακό σύστημα ασφαλείας για την κίνηση των τρένων, δεν ετέθη σε όλη την διάρκεια της εκπομπής.<br /><br />Το ότι το βαθύ κράτος στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη –αφού ήταν ο αρμόδιος υπουργός εκπρόσωπος του “νέου επιτελικού κράτους”, ο οποίος με ειδική υπουργική απόφαση παρέκαμψε την διαδικασία και νομιμοποίησε την αντικανονική τοποθέτηση του μοιραίου σταθμάρχη– επίσης δεν ετέθη. Ίσως ήταν δύσκολο να το σκεφθεί ο παρουσιαστής…<br /><br />Κάπως έτσι ο, κατά τεκμήριο υπεύθυνος πρωθυπουργός, αποποιήθηκε τις ευθύνες του και ζήτησε μία ακόμη τετραετία για να διορθώσει τα κακώς κείμενα, τα οποία η πρώτη του τετραετία, αν δεν δημιούργησε σε κάθε περίπτωση αναπαρήγαγε, με τον κομματικό πελατειακό σύστημα, κατά παράβαση των υποσχέσεων και των δεσμεύσεών του.<br /><br />«Αυτό κάνει, τη δική μου προσωπική ευθύνη, για αυτό το οποίο έγινε, ακόμα πιο βαριά» –για να τα αντιμετωπίσει στο μέλλον όταν θα κερδίσει τις εκλογές– είπε ο πρωθυπουργός με την πλήρη συγκατάνευση του συνομιλητή του. Δεν παραθέτουμε τα υπόλοιπα ερωτήματα, πχ ποια διαδικασία ακολουθείται με διορισμένη επιτροπή και παρέμβαση στην Δικαιοσύνη για την διερεύνηση των αιτιών, γιατί το άρθρο δεν θα τελειώσει ποτέ!<br />Το νόμισμα έχει δύο όψεις<br /><br />Επειδή όμως το νόμισμα έχει δύο όψεις, ο πρωθυπουργός της χώρας, αντί να παραχωρήσει μία συνέντευξη Τύπου με εκπροσώπους όλων των Μέσων και να δώσει τις απαντήσεις του ώστε να κριθεί από τους πολίτες της χώρας, επέλεξε μία φιλική και ελεγχόμενη, φυσικά, συζήτηση, στην οποία δεν ετέθη κανένα από τα κρίσιμα ερωτήματα. Δεν κάνουμε δίκη προθέσεων και δεν απορρίπτουμε εκ προοιμίου τις απαντήσεις ή τις εξηγήσεις που θα έδινε ο πρωθυπουργός.<br /><br />Ωστόσο σε μία χώρα του δυτικού πολιτισμού με κανονική δημοσιογραφία – και όχι στην θέση 108 της παγκόσμιας κατάταξης– ο πρωθυπουργός θα ένιωθε την πίεση και την πολιτική και ηθική υποχρέωση να δώσει απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματα, τα οποία θα του έθετε πιεστικά το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου. Είναι από τα τραγικά γεγονότα που ρίχνουν κυβέρνηση, εάν δεν είχε πέσει προηγουμένως από τις υποκλοπές.<br /><br />Και σίγουρα δεν θα την χειριζόταν ο άνθρωπος που απεμπόλησε εθνικά δικαιώματα, λέγοντας ότι «η κόκκινη γραμμή μας είναι τα έξι μίλια» – θα είχε απομακρυνθεί με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς ευχαριστήρια επιστολή. Αλλά εδώ είναι Ελλάδα, όπου έτερος συνάδελφος του κ. Θεοδωράκη, διευθυντής εφημερίδας, με περίσσιο θράσος έγραψε ότι «αν η δημοσιογραφία φιλοδοξεί να κάνει έλεγχο της εξουσίας, ας γίνει χωροφυλακή»!<br /><br />«Η συνέντευξη είναι η ξεφτίλα της δημοσιογραφίας», γράφτηκε κατά κόρον στα αδηφάγα social media. Λάθος. Αυτό που είδαμε ήταν έναν αποτυχημένο πρώην αρχηγό κόμματος να συζητά σε κλίμα κατανόησης με έναν νυν αρχηγό και πρωθυπουργό, εκείνον που του έκλεισε το μαγαζί. Και τον χάιδευε κι όλα!<br /><br />Τώρα το γιατί ο κ. Θεοδωράκης πρόσφερε τέτοια υπηρεσία –“ξέπλυμα” λέει το διαδικτυακό καφενείο– στον άνθρωπο που του έκλεισε το πολιτικό μαγαζί, πρώτα του πήρε τα στελέχη και μετά τον ώθησε σε ποσοστά νικοτίνης στις εκλογές, είναι ένα ερώτημα που συνδέεται τόσο με την πολιτική όσο και με τα Μέσα Ενημέρωσης. Το διαδικτυακό καφενείο πάντως βοά με σκωπτικό τρόπο «είναι πολλά τα λεφτά Άρη»…<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δυο παλιόφιλοι “Πρωταγωνιστές”!

Γκουτζάνης Σπύρος Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή την τηλεοπτική εκπομπή του ALPHA με “Πρωταγωνιστές” τους Σταύρο Θεοδωράκη και Κυριάκο Μητσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Καμιά δίωξη στον σταθμάρχη... ή η βία ως ψυχαγωγία...

<a href="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/696x522/crop/both/7e/7ec7a6948f9c4ec9a801acfe239263a7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="522" data-original-width="696" height="376" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/696x522/crop/both/7e/7ec7a6948f9c4ec9a801acfe239263a7.jpg" width="768" /></a><br /><br />Του <b>Κώστα Στούπα </b><br />"Χιλιάδες εξιλαστήρια θύματα δεν αρκούν για να πνίξουν την οργή μας. Καμία δίωξη στον σταθμάρχη", έγραφε ένα σύνθημα σε τοίχο κατά τις τελευταίες μέρες των κινητοποιήσεων.<br />Αυτό που καταμαρτυρούν συνθήματα σαν τα παραπάνω είναι πως το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών από κάποιους εκλαμβάνεται ως αφορμή για να εκφράσουν την πηγαία αντισυστημικότητά τους, της οποίας πολλά φροϋδικά κίνητρα, προσπαθούν να ενδύσουν όπως-όπως με περιθωριακές και μηδενιστικές πολιτικές θεωρίες...<br /><br />Η κατηγορία αυτή δεν ενδιαφέρεται να αποδοθούν οι ευθύνες τόσο στα χαμηλά όσο και στα υψηλά κλιμάκια των υπευθύνων, αλλά ενδιαφέρεται κυρίως για την αδρεναλίνη που προσφέρει η έξαψη του παιγνίου της "γάτας και του ποντικού" μεταξύ φυλών ατάκτων των μεταβιομηχανικών μητροπόλεων και των δυνάμεων καταστολής.<br /><br />Επιπλέον, η κατηγορία αυτή φαίνεται πως δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που o θεωρητικός της "Εργατικής Αυτονομίας" και ύποπτος για καθοδηγητής των Ερυθρών Ταξιαρχιών, Τόνι Νέγκρι, είχε προσπαθήσει να οριοθετήσει σαν κοινωνικό προλεταριάτο...<br /><br />Την περασμένη δεκαετία, η αφορμή προκειμένου να ηλεκτριστεί με οργή η ατμόσφαιρα ήταν τα μνημόνια που απαιτούσαν τη βίαιη προσαρμογή του βιοτικού επιπέδου της ευημερίας με δανεικά σε ένα βιοτικό επίπεδο χωρίς δανεικά.<br /><br />Κάθε φορά που ηλεκτρίζεται η ατμόσφαιρα με οργή και αισθήματα εναντίον του συστήματος, οι φυλές των ατάκτων ξεφεύγουν από τις "μάντρες" των γηπέδων όπου χειραγωγούνται ως ιδιωτικοί στρατοί ολιγαρχών (οι οποίοι μισούν περισσότερο το σύστημα γιατί ακόμη και με την προσχηματική τήρηση της νομιμότητας βάζει όρια στη βουλιμία τους) και εξαπλώνονται σε άλλα πεδία...<br /><br />Σε περιόδους που η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται οι καθ’ έξη "μπαχαλάκηδες" προσπαθούν να αποκτήσουν πολιτικό προσωπείο.<br /><br />Την περασμένη δεκαετία αρκετοί κυνηγοί ευκαιριών καβάλησαν το κύμα της οργής και επωφελήθηκαν. Άλλοι απόλαυσαν τα προνόμια της εξουσίας και άλλοι, όπως ο μακαρίτης ο δημοσιογράφος, έκαναν περιουσίες με ακριβά ακίνητα σε όλη την υφήλιο, πουλώντας "θεατρικές παραστάσεις" αντισυστημικότητας για ανθρώπους που δεν περνάν ούτε έξω από τα θέατρα...<br /><br />Αν σας προβληματίζει το γεγονός των επιθέσεων στον Βαρουφάκη και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι γιατί το πλήθος της οργής περίμενε την πολιτική "υιοθεσία" προκειμένου από το περιθώριο να εκτοξευτεί στο πολιτικό προσκήνιο, όπως το 2010-15.<br /><br />Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, αφού πλήρωσε το κόστος του εναγκαλισμού με την "τυφλή" αντισυστημικότητα κάνοντας για τέσσερα χρόνια τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγε, τώρα προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις προκειμένου να σπάσει την "υγειονομική" ζώνη που του έχει επιβάλει το 70% του εκλογικού σώματος. Αυτός μοιάζει να είναι ο λόγος που παρά την άτακτη δημοσκοπική υποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας δεν επωφελείται...<br /><br />Πάντα υπάρχουν μειοψηφίες που επιδιώκουν να "ψυχαγωγηθούν" με τη βία και την καταστροφή χωρίς σχέδιο αναδημιουργίας. Όταν η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται οι μειοψηφίες αυτές αποκτούν την κρίσιμη μάζα που απαιτείται να εξέλθουν του περιθωρίου.<br /><br />Οι θεωρητικοί του αντάρτικου τόσο της λατινοαμερικάνικης Γκεβαρικής σχολής όσο και της μαοϊκής, συμφωνούν πως οι βίαιες ομάδες που πολεμούν το σύστημα για να επιβιώσουν χρειάζονται να κινούνται εντός κύκλων συμπαθούντων. Ο Μάο ανέφερε το περίφημο παράδειγμα πως ο επαναστάτης πρέπει να χρησιμοποιεί το πλήθος όπως το ψάρι το νερό, χωρίς το οποίο δεν μπορούσε να αναπνεύσει και να κινηθεί...<br /><br />Όταν η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται με οργή, τα φαινόμενα μηδενιστικής βίας θα πολλαπλασιάζονται. Οι ενδείξεις που υπάρχουν είναι πως τα προσεχή χρόνια θα υπάρχουν πολλοί λόγοι να ηλεκτριστεί η κοινωνική ατμόσφαιρα με αντισυστημική οργή.<br /><br />Μερικοί από αυτούς είναι:<br /><br />Η περαιτέρω προσαρμογή των εισοδημάτων σε χαμηλότερα επίπεδα, λόγω αποπαγκοσμιοποίησης, τεράστιου χρέους, ανάγκης αύξησης αμυντικών δαπανών, δημογραφικής γήρανσης...<br /><br />Η κονιορτοποίηση του ναρκισσισμού με τον οποίο έχουν μεγαλώσει οι γενιές που ακολουθούν τους baby boomers μόλις έρθουν σε επαφή με μια πραγματικότητα που δεν τους αναγνωρίζει ως "κέντρο του κόσμου, όπως τους μεγάλωσαν οι οικογένειές τους και το κράτος πρόνοιας.<br /><br />Στο βιβλίο μου, με προσωρινό προς το παρόν τίτλο "Η επερχόμενη Αταξία", που θα κυκλοφορήσει προσεχώς από τις εκδόσεις Επίκεντρο, αναφέρω την εξής περιγραφή του ανθρώπου από βούτυρο:<br /><br />"Παρ ’όλα αυτά ο δυτικός άνθρωπος του 2020 δεν είναι ίδιος με τον μέσο άνθρωπο της δεκαετίας του ’70. Τότε όλοι οι άνω των 25 ετών μπορούσαν να θυμηθούν τον τελευταίο πόλεμο και τις συνέπειές του, τόσο τις υλικές όσο και τις ψυχολογικές.<br /><br />Ο μέσος δυτικός άνθρωπος σήμερα απέχει περισσότερο από 75 χρόνια από τον τελευταίο πόλεμο και οι περισσότεροι δεν έχουν βιώσει τις υλικές και υπαρξιακές του κακουχίες. Μεγάλωσαν σε μια περίοδο όπου κάθε επόμενη γενιά ζούσε καλύτερα από την προηγούμενη και τούτο έχει αφήσει αποτυπώματα στις συμπεριφορές.<br /><br />Οι δυτικές δημοκρατίες διαθέτουν βαλβίδες εκτόνωσης του θυμού ενώ το σύστημα των αγορών και του ελεύθερου ανταγωνισμού εγγυάται τη συνέχιση της ευημερίας και της πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος. Οι αξίες και ο τρόπος ζωής των δυτικών κοινωνιών συνεχίζει να γοητεύει τους πληθυσμούς του υπόλοιπου πλανήτη και να μαγνητίζει τους πιο ταλαντούχους.<br /><br />Η Δύση δεν φαίνεται να κινδυνεύει να υποκύψει στις εξωτερικές πιέσεις. Κινδυνεύει να πέσει από τα μέσα, από την τήξη του "ανθρώπου από βούτυρο" που έχει δημιουργήσει η διαρκής ευημερία των τελευταίων δεκαετιών. Ο δυτικός άνθρωπος κινδυνεύει από την απώλεια (και τη διαρκή απόκρυψη) του ενστίκτου επιβίωσης. Ο κίνδυνος προκύπτει κυρίως από τους αδιάφορους χαρακτήρες που πλάθουν τα σύγχρονα "κράτη πρόνοιας" τα οποία διαγκωνίζονται να λύσουν τα προβλήματα πριν αυτά προκύψουν. Ο δυτικός άνθρωπος φαίνεται πως διαισθάνεται την αδυναμία του αλλά η ατολμία του να εγκαταλείψει τη θαλπωρή και να αλλάξει, τον οδηγεί στην έκφραση θυμού τόσο προς τα μέσα όσο και προς τα έξω…"<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Καμιά δίωξη στον σταθμάρχη... ή η βία ως ψυχαγωγία...

Του Κώστα Στούπα "Χιλιάδες εξιλαστήρια θύματα δεν αρκούν για να πνίξουν την οργή μας. Καμία δίωξη στον σταθμάρχη", έγραφε ένα σύνθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι δεν “ηρέμησαν”, η μάχη δεν έπαυσε… αποστρατιωτικοποίηση.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2016/02/20150309SNMCG2-exercising-with-Turkish-Navy_1__large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="571" data-original-width="800" height="397" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2016/02/20150309SNMCG2-exercising-with-Turkish-Navy_1__large.jpg" width="750" /></a></div><div><br /></div><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Την ώρα που η παράνομη δραστηριότητα της Τουρκικής Αεροπορίας παραμένει μηδενική και μετά τους σεισμούς επιχειρείται να αποκτήσει διάρκεια και βάθος αυτό το κλίμα της «μη έντασης», ο ελληνοτουρκικός «πόλεμος» στην έκδοση ΝΟΤΑΜ’s συνεχίζεται αμείωτος, με την Άγκυρα να συνεχίζει να θέτει μέσω αυτής της διαδικασίας τις γνωστές θέσεις για αποστρατικοποίηση νησιών αλλά και για ελληνικό εναέριο χώρο…6 ν.μ.<br /><br />Ενώ και στην Κύπρο φαίνεται να κάνει αναγνωριστικά «βήματα» στέλνοντας σκάφος για επιστημονικές έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ βορείως του νησιού που είναι υπό τον παράνομο έλεγχο του ψευδοκράτους.<br /><br />Σημειώνεται πάντως ότι παρά τη δήλωση της Τουρκίας ότι τα τουρκικά UAV θα συνεχίσουν τις πτήσεις τους χωρίς να κατατίθενται σχέδια πτήσεων και χωρίς να γίνεται σεβαστός ο ελληνικός εναέριος χώρος μεταξύ των 6 και 10 ν.μ. στο Αιγαίο υπάρχει μηδενική δραστηριότητα και έτσι φαίνεται ότι η Άγκυρα απλώς επιδιώκει να καταγράφονται οι θέσεις της και να μην παρεξηγείται αυτή η απουσία δραστηριότητας ως αλλαγή στάσης. <br /><br />Η Τουρκία εξέδωσε τη Δευτέρα τρεις ΝΟΤΑΜ (Α1910-Α1906-Α1908) με τις οποίες κατηγορεί την Ελλάδα ότι με τις δεσμεύσεις περιοχών που έκανε για ασκήσεις παραβιάζει το καθεστώς «αποστρατικοποίησης» των νησιών τα οποία κατά παράβαση της διεθνούς πρακτικής αναφέρει τόσο με το διεθνές οσο και με το τουρκικό όνομα τους<br /><br />Στις 14 Μαρτίου η Αθήνα εξέδωσε τη ΝΟΤΑΜ Α0856/23 κατόπιν αιτήματος της Τουρκίας για πτήσεις τουρκικών UAV εντός του FIR Αθηνών. Η ελληνική ΝΟΤΑΜ ζητούσε από τα τουρκικά UAV να αποκαταστήσουν επαφή με τις αρμόδιες αρχές στο FIR Αθηνών να μην «επηρεάσουν» τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 ν.μ. και επίσης να καταθέσουν τα σχέδια πτήσης τους.<br /><br />Νέα Τουρκική ΝΟΤΑΜ (Α1817) στις 15 Μαρτίου κατηγορεί την Ελλάδα ότι παραβιάζει τους κανόνες του ΙCAO, το Διεθνές Δίκαιο και το δικαίωμα ελεύθερης χρήσης του διεθνούς εναέριου χώρου. Επίσης, χαρακτηρίζει «πρωτοφανή την πρακτική της Ελλάδας να καθορίζει εύρος των χωρικών υδάτων στα 6 ν.μ. και του εναέριου χώρου στα 10 ν.μ.»<br /><br />Η Τουρκία δηλώνει ότι «δεν αποδέχεται τις παράνομες αξιώσεις της Ελλάδας και την κατάχρηση αρμοδιοτήτων της προκειμένου να προωθήσει την αβάσιμη εθνική θέση της». Και η ΝΟΤΑΜ καταλήγει με την προειδοποίηση ότι τα τουρκικά UAV θα συνεχίσουν τις πτήσεις τους σεβόμενα τα 6.ν.μ του ελληνικού εναέριου χώρου και χωρίς να καταθέτουν σχέδια πτήσεων.<br /><br />Με την Αθήνα να απαντά με τη ΝΟΤΑΜ (Α0880/23) που τονίζεται ότι οι τουρκικοί ισχυρισμοί απορρίπτονται καθώς δεν έχουν νομική βάση γίνεται επίκληση των συμφωνιών του ICAO και επισημαίνεται ότι η Ελλάδα ασκεί την κυριαρχία της βάσει του διεθνούς δικαίου από το 1931 σε περιοχή 10 ν.μ. για λόγους αεροπλοΐας, και ότι η Τουρκία είναι η μοναδική χώρα η οποία δεν σέβεται τις προβλέψεις της Διάσκεψης του Σικάγου σχετικά με το FIR Αθηνών.<br /><br />Όμως και πάλι η Τουρκία με τη ΝΟΤΑΜ (Α1871) στις 17 Μαρτίου δηλώνει ότι οι ελληνικές ΝΟΤΑΜ’s είναι άκυρες και ότι τα τουρκικά UAV θα συνεχίσουν κανονικά τις πτήσεις τους…<br /><br />Η Τουρκία χθες έκανε ένα ακόμη αναγνωριστικό βήμα αυτή τη φορά στην Κύπρο, καθώς με τη NAVTEX (0309/23) στέλνει το ερευνητικό σκάφος R/V Bilim-2 για επιστημονικές έρευνες σε περιοχές της Κυπριακής ΑΟΖ βορείως της Κύπρου. Στην Κύπρο το Κέντρο της Λάρνακας με ΝAVTEX που εξέδωσε επισημαίνει ότι το σχέδιο ερευνών του R/V BİLİM-2 επικαλύπτει την ΑΟΖ και την Υφαλοκρηπίδα της Κύπρου και δηλώνει ότι οι ενέργειες της Τουρκίας είναι παράνομες και συνιστούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των διαδικασιών για την ασφαλή ναυσιπλοΐα.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Τούρκοι δεν “ηρέμησαν”, η μάχη δεν έπαυσε… αποστρατιωτικοποίηση.

Νίκος Μελέτης Την ώρα που η παράνομη δραστηριότητα της Τουρκικής Αεροπορίας παραμένει μηδενική και μετά τους σεισμούς επιχειρείται να αποκτή...

Διαβάστε την συνέχεια

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ είναι ανακατάληψη νήσων με τα AAV-7 ή… η αποτροπή κατάληψης με τα κατάλληλα φονικά συστήματα;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/03/RM-70-Vampir1-790x400.jpg" /><br /><br />Αναζητώντας την κοινή λογική και την προτεραιοποίηση… Στις καλένδες αγορές κρίσιμων όπλων και συστημάτων για τον Ελληνικό Στρατό για την απόκτησης αμφίβιων τεθωρακισμένων AAV-7; Σε προηγούμενη ανάρτηση του DP που <a href="https://www.defence-point.gr/news/defense-news-i-ellada-agorazei-ta-40-eton-aav-to-usmc-ta-quot-xevrase-quot-meta-apo-dystychima"><b>παραπέμπει σε δημοσίευμα του αμερικανικού DefenseNews</b></a>, αναλύθηκαν ζητήματα ασφαλείας, μετά την απόφαση του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ (USMC) να αξιοποιεί επιχειρησιακά τα AAV-7 μόνο στην ξηρά, ζητήματα πραγματικής επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας στο περιβάλλον του Αιγαίου, καθώς και ζητήματα κόστους και μελλοντικής διαθεσιμότητας υλικών, ανταλλακτικών και υποστήριξης, υπό το δεδομένο ότι ο κύριος χρήστης (USMC), σταδιακά τα αποσύρει. Όμως, από τη δημόσια συζήτηση εξακολουθεί να απουσιάζει ουσιαστική αναφορά στον παράγοντα “προτεραιοποίηση”.<br /><br />Η κριτική στην ενδεχόμενη αγορά αμφίβιων τεθωρακισμένων AAV-7 δεν είναι ασφαλώς αποκλειστικότητα ή εμμονή του DP. Προκύπτει δε κυρίως από στοιχεία που προέρχονται από αμερικανικές πηγές. Το ασφαλές συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι η Ελλάδα αντί να ενισχύσει με ουσιώδη και χαμηλού κόστους -σε πολλές περιπτώσεις- προγράμματα αγοράς νέων όπλων, συστημάτων και δικτύων ασφαλών επικοινωνιών την άμυνά της, ιδίως στο ανατολικό Αιγαίο, συμπεριφέρεται ανορθολογικά.<br /><br />Η δαπάνη πολύτιμων πόρων (εργατοωρών, κονδυλίων και υποδομών) σε μέσα και συστήματα μειωμένου επιχειρησιακού αποτυπώματος, με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι χαρακτηριστική. Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε για αμφίβιες επιχειρήσεις ανακατάληψης νήσων χωρίς να έχει διασφαλιστεί ότι έχουν εξαντληθεί οι προσπάθειες αποτροπής αυτής καθαυτής της κατάληψης νήσων που η Τουρκία δηλώνει ξεκάθαρα ότι της ανήκουν! Και να ξεκαθαρίσουμε εάν η συζήτηση αφορά κατάληψη νήσου ή (βραχο)νησίδας διότι οι υπολογισμοί διαφοροποιούνται… Πολλώ δε μάλλον, σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να διεξαχθεί διαθέτοντας αρματαγωγά μέγιστης ταχύτητας πλεύσης 16 κόμβων που θα μεταφέρουν και θα ρίχνουν στο νερό υπό αυστηρούς περιορισμούς συγκεκριμένο αριθμό AAV-7.<br /><br />Ανεξάρτητα λοιπόν από το ποιο υλικό ή συστήματα διαθέτουν προς πώληση κατά καιρούς οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, η Ελλάδα θα πρέπει να ξεκαθαρίσει και να ανταποκριθεί στο δικό της επιχειρησιακό Δόγμα, με αυτόνομη και απολύτως ελληνοκεντρική – καινοτόμο στρατιωτική σκέψη. Αυτό θα αποτελέσει πυξίδα για τις πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες για την ορθολογική προτεραιοποίηση των εξοπλιστικών επιλογών.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να εκσυγχρονίσει το επιχειρησιακό της Δόγμα, προσαρμόζοντας το αμυντικό σύστημα επακριβώς στο είδος της απειλής που αντιμετωπίζει. Σε μία περίοδο που η τουρκική πολεμική βιομηχανία, συνεπικουρούμενη από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στην ανάπτυξη και μαζική παραγωγή νέων μακρού πλήγματος όπλων, πυραυλικών συστημάτων εδάφους-εδάφους με βεληνεκή από 50 έως 650 χιλιόμετρα, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και σκαφών επιφανείας, θα έπρεπε να είναι κατανοητό ότι ενδεχόμενη επιχείρηση κατάληψης ελληνικών νησιών θα έχει εντελώς διαφορετική μορφή από το παρελθόν. Πολλώ δε μάλλον μια επιχείρηση ανακατάληψης… slow motion.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ενδεχόμενη τουρκική επιθετική ενέργεια στο ανατολικό Αιγαίο και στον Έβρο θα υλοποιηθεί τουλάχιστον στις αρχικές της φάσεις με την αξιοποίηση αυτών των όπλων και μέσων, προς εξουδετέρωση της ελληνικής άμυνας με το χαμηλότερο δυνατό κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Η Ελλάδα δεν είναι Ιαπωνία, ούτε καν Ισπανία. Η άμυνά της απαιτεί κατά προτεραιότητα νέα ραντάρ και παθητικά συστήματα εντοπισμού και εγκλωβισμού ιπτάμενων στόχων όλων των ειδών και κατηγοριών, σε συνδυασμό με αποτελεσματικά πυραυλικά συστήματα ανάσχεσής τους. Επίσης, πυραυλικά συστήματα εδάφους-εδάφους και όπλα μακρού πλήγματος που να διασφαλίζουν πραγματική ικανότητα ανταποδοτικών πληγμάτων, το οποίο θα ενισχύσει την αποτροπή. Διότι εάν ξεκινήσουν πολεμικές επιχειρήσεις, τα πάντα μπορεί να αποδειχθούν ασκήσεις επί χάρτου που θα διαψευσθούν επί του πεδίου.<br /><br />Πρόκειται για μια ικανότητα που όχι μόνο δεν έχει αναπτυχθεί, αλλά και έχει συρρικνωθεί επικίνδυνα. Με εξαίρεση τα SCALP-EG και τα AM-39 Exocet, δεν έχει γίνει τίποτα. Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να εξεταστεί η λογική ενδεχόμενης δαπάνης μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων για την προμήθεια μεταχειρισμένων AAV-7… Το DP έχει διατυπώσει σταθερές θέσεις επί του ζητήματος… Η προτεραιοποίηση, είναι πρακτική που εφαρμόζεται σε όλο τον κόσμο.<br /><br />Ας δούμε λοιπόν μερικά κρίσιμα προγράμματα για τον εκσυγχρονισμό και επανεξοπλισμό του Ελληνικού Στρατού που συζητάμε την τελευταία πενταετία χωρίς να έχουμε φέρει αποτελέσματα:<br />– Αναβάθμιση επιθετικών ελικοπτέρων AH-64A+ Apache με έμφαση στα ηλεκτροοπτικά, με παράλληλη ενσωμάτωση πυραύλων Spike NLOS. Ένα ζωτικής σημασίας πρόγραμμα κόστους μόλις 38 εκατ. ευρώ, ετεροχρονίζεται διαρκώς! Η πρώτη πλήρης αναφορά στο DP είχε γίνει το μακρινό… 2018. Οι διαπραγματεύσεις προχώρησαν και ολοκληρώθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους το 2020 κι από τότε… περιμένουμε. Πέρα από ιδανική αντιαρματική πλατφόρμα, δεν είναι και κρίσιμος παράγοντας αποτροπής ενδεχόμενων τουρκικών αποβατικών ενεργειών με αναβαθμισμένα ηλεκτροοπτικά και με τη δυνατότητα αξιοποίησης πυραύλων SPIKE NLOS;<br /><br />– Αγορά και ένταξη σε υπηρεσία αντιαρματικών πυραύλων μεγάλης ακτίνας SPIKE NLOS. Το εν λόγω πρόγραμμα που επίσης καθυστερεί αδικαιολόγητα και αντιστρόφως ανάλογα της κρισιμότητάς του για την ελληνική άμυνα, ενώ κυκλοφορούσαν διαβεβαιώσεις περί υπογραφής του το αργότερο μέχρι το τέλος του περασμένου Ιανουαρίου 2022. Τελευταίο κρούσμα η νέα καθυστέρηση, ακόμα και μετά τη διευκρίνιση των παρατηρήσεων του ΚΥΣΕΑ που επέστρεψε τον… υποτίθεται έτοιμο φάκελο. Επιπρόσθετα, η Ελλάδα δεν έχει καν κινηθεί προς την εξέταση εναλλακτικών όπως οι νέας γενιάς ευρωπαϊκοί αντιαρματικοί πύραυλοι MMP, AKERON και AKERON LP. Λύση στην οποία έχει στραφεί η Κυπριακή Δημοκρατία.<br /><br />– Εκσυγχρονισμός ΠΕΠ RM-70. Και εδώ δεν υπάρχει καμία λογική αιτιολόγηση της καθυστέρησης που ισοδυναμεί με ελληνική ολιγωρία. Η πρώτη αναφορά του DP στο εκσυγχρονισμένο σύστημα RM-70 Vampir της τσέχικης Excalibur Army, είχε το 2017! Το χαμηλό, αναλογικά, κόστος του προγράμματος (170 εκατομμύρια ευρώ!), επέτρεπε ακόμη και την περίοδο εκείνη, την έναρξη της διαδικασίας υλοποίησής του, που θα εξασφάλιζε σε ένα σύστημα μαζικής εκπομπής πυρός, τον διπλασιασμό του βεληνεκούς του από τα 20 στα 40 χιλιόμετρα. Τόσο απλά και κατανοητά.<br /><br />– Εκσυγχρονισμός συστημάτων MLRS, με βάση είτε τη γερμανική, είτε την αμερικανική πρόταση. Το πρώτο σχετικό δημοσίευμα καταγράφεται πριν από 10 ολόκληρα χρόνια (Μάρτιος 2013). Εάν στην άμυνα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου δεν περιληφθούν Μ-270 MLRS και RM-70 στην πληρέστερη κατά το δυνατόν επιχειρησιακή τους διαμόρφωση, πώς ακριβώς μπορεί να συζητηθεί δαπάνη κονδυλίων για την προμήθεια AAV-7 για την ανακατάληψή τους σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης; Να σημειωθεί, ότι την περασμένη δεκαετία είχε υπάρξει κινητικότητα για την απόκτηση πρόσθετων συστημάτων Μ-270 από τα αποθέματα-πλεονάσματα του Στρατού των ΗΠΑ, αιτήματα στα οποία μέχρι σήμερα η Ελλάδα δεν έχει επανέλθει προς τις ΗΠΑ, αλλά και δεν φαίνεται να έχει εξετάσει και οποιαδήποτε εναλλακτική. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να αποφασιστεί προμήθεια αμφίβιων AAV-7, έναντι ποσού για την αναβάθμιση κρίσιμου συστήματος για την αποτροπή κατάληψης νήσου;<br /><br />Εν κατακλείδι, σε μία περίοδο που η επιχειρησιακή αξία του πυραυλικού Πυροβολικού αναδεικνύεται και επιβεβαιώνεται καθημερινά στα πεδία της Ουκρανίας, η Ελλάδα όχι μόνο δεν εξετάζει την επιλογή εναλλακτικών πηγών αγοράς πυραυλικών συστημάτων εδάφους – εδάφους χαμηλού κόστους (Βραζιλία, Σερβία, Ισραήλ), αλλά επιμένει στην απαξίωση και αδρανοποίηση σε βάθος χρόνου των Μ-270 MLRS και των RM-70.<br /><br />– Επαναδιάθεση στόλου βαρέων μεταφορικών ελικοπτέρων CH-47 Chinook της Αεροπορίας Στρατού. Μετά το σάλο που προκλήθηκε το καλοκαίρι του 2021, όταν αποκαλύφθηκε η εξαιρετικά περιορισμένη διαθεσιμότητα των CH-47D/SD/GD Chinook της Αεροπορίας Στρατού και παρά την πάροδο δύο ετών, η κατάσταση παραμένει ίδια, υπονομεύοντας την κρίσιμη ικανότητα αεροκίνησης του Ελληνικού Στρατού. Δηλαδή μεταφοράς δυνάμεων και υλικού σε μικρά χρονικά διαστήματα, ιδίως στη νησιωτική Ελλάδα. Με ό,τι αυτό βέβαια συνεπάγεται για την άμυνα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου… Τη βαρύτητα του ρόλου των 25 ελληνικών CH-47 Chinook αυξάνει περαιτέρω η ανυπαρξία ελικοπτέρων μέσης μεταφορικής ικανότητας στην Αεροπορία Στρατού. Η αντικατάσταση των αρχαίων, μονοκινητήριων και περιορισμένων δυνατοτήτων UH-1H / AB-205 Huey, δεν έχει ακόμη ξεκινήσει ως διαδικασία, ενώ τα λιγοστά, μόλις 15 ΝΗ-90, πρακτικά παραμένουν χωρίς υποστήριξη.<br /><br />– Αγορά νέων ή μεταχειρισμένων ΤΟΜΑ. Άλλη μία ανάγκη δεκαετιών που όπως και η αντικατάσταση των Huey δεν μπορεί επ’ αόριστον να παραπέμπεται στο μέλλον. Το τραγικό σφάλμα, όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, της μη εξασφάλισης μεταχειρισμένων Marder από τη Γερμανία πριν από 20 σχεδόν χρόνια, η ελληνική πλευρά πληρώνει μέχρι σήμερα, καθώς η απόκτηση ΤΟΜΑ καθίσταται όλο και πιο δύσκολη υπόθεση, λόγω των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, ενώ το κόστος των καινούργιων είναι δυσθεώρητο. Η αγορά επαρκούς αριθμού Marder θα προκύψει μόνο μέσω διαπραγμάτευσης στο πλαίσιο μιας συνολικής ελληνογερμανικής συμφωνίας που θα περιλαμβάνει τα KF-41 Lynx. Από την άλλη πλευρά, μερική εναλλακτική λύση παρουσιάζεται η αγορά των πλεοναζόντων Μ2Α2 Bradley του US Army, με κλάσμα του κόστους προμήθειας νέων.<br /><br />– Αγορά εκατοντάδων drone ελληνικής σχεδίασης και κατασκευής για όλες τις μάχιμες μονάδες και τους σχηματισμούς του ΕΣ, καθώς και UAV ακτίνας 50 έως 100 τουλάχιστον χιλιομέτρων που θα μπορούν με ευκολία και μεγάλη ταχύτητα να αξιοποιηθούν από μονάδες Πυροβολικού για σκοπούς στοχοποίησης, προς αντικατάσταση των Sperwer. Η ολιγωρία στον τομέα, ειδικά όταν υφίσταται σοβαρή τεχνογνωσία, αλλά και μη επανδρωμένα που ήδη πετούν ή πλησιάζουν ταχύτατα στην ολοκλήρωση της ανάπτυξής τους, καταλήγει σκανδαλώδης.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ είναι ανακατάληψη νήσων με τα AAV-7 ή… η αποτροπή κατάληψης με τα κατάλληλα φονικά συστήματα;

Αναζητώντας την κοινή λογική και την προτεραιοποίηση… Στις καλένδες αγορές κρίσιμων όπλων και συστημάτων για τον Ελληνικό Στρατό για την από...

Διαβάστε την συνέχεια