Μέρκελ – Ερντογάν σε σχέση υστεροβουλίας! Τι προέκυψε από τη συνάντηση στην Άγκυρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu_ilvz-WF5-mQj2MguQ7tTkXEVCAXc1Y3n09Ctqqj946CQwbU8Bewnh-9uQmMJejVF0e2-OWdAJkc2F6kEwAUIcvy8txAr3Hotak0tlpfup5hu6anHrTMJiN2j3WqfBy12G4Vq5a1tCit/s1600/%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BB+%25E2%2580%2593+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582%2521+%25CE%25A4%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25AD%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2588%25CE%25B5+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu_ilvz-WF5-mQj2MguQ7tTkXEVCAXc1Y3n09Ctqqj946CQwbU8Bewnh-9uQmMJejVF0e2-OWdAJkc2F6kEwAUIcvy8txAr3Hotak0tlpfup5hu6anHrTMJiN2j3WqfBy12G4Vq5a1tCit/s640/%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BB+%25E2%2580%2593+%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582%2521+%25CE%25A4%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25AD%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2588%25CE%25B5+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25AC%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο Πολυδεύκης<br /> <br /> Η πρόσφατη επίσκεψη της γερμανίδας Καγκελαρίου στην Τουρκία αποτελεί την πέμπτη επίσημη επίσκεψή της στην Τουρκία, μετά το ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης. Αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελεί από μόνη της την ανάλυση των προθέσεων της Merkel και του μηνύματος που μετέφερε στον τούρκο Πρόεδρο. Η Γερμανία έχει θορυβηθεί ιδιαιτέρως μετά τις πρόσφατες απειλές Erdogan για αναθεώρηση της συμφωνίας επί του μεταναστευτικού με την Ε.Ε. και σε αυτό το σημείο εισέρχεται ως «πέτρα του σκανδάλου» και η χώρα μας.<br /> <br /> Η πρόσφατη δικαστική απόφαση για την μη έκδοση των 8 τούρκων διαφυγόντων μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου αποτελούσε απλά την αφορμή για την Τουρκία ώστε να απειλήσει εκ νέου τη γερμανίδα Καγκελάριο η οποία τρέχει έντρομη να προλάβει εξελίξεις εν όψει των σημαντικών ευρωπαϊκών εκλογών στις χώρες του ευρωπαϊκού μπλοκ της. Η μεταναστευτική κρίση δημιούργησε, μοιραία, δεσμούς μεταξύ της Τουρκίας και της Ε.Ε., καθιστώντας τους δεσμούς τους στενότερους από ποτέ. Αυτή η αναγκαστική τοποθέτηση Τουρκίας και Ευρώπης σε τόσο μικρή διπλωματική απόσταση ανέδειξε την αποστροφή που νοιώθουν μεταξύ τους η οποία εκδηλώθηκε με τέτοια ένταση που θα συγκρινόταν με την εχθρότητά τους κατά τον 17ο αιώνα.<br /> <br /> Οι 8 Τούρκοι που διέφυγαν στην Ελλάδα δεν είναι το μοναδικό θέμα του τούρκου Προέδρου. Οι διωκόμενοι από το τουρκικό καθεστώς που διαβιούν αυτή τη στιγμή στη Γερμανία είναι, κατά πολύ, περισσότεροι. Ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί ο δημοσιογράφος C. DUNDAR και πρώην διευθυντής της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας CUMHURRIYET. Ο εν λόγω Τούρκος αποτελεί σύμβολο για το βίαιο τρόπο που ο Erdogan διώκει την αντιπολίτευση και περιορίζει την ελευθερία του Τύπου στη χώρα του. Παρόλα ταύτα ο δημοσιογράφος ζει κανονικά στη Γερμανία και μάλιστα επιδίωκε διά καώς συνάντηση με τη Merkel, για να εκφράσει τα ζητήματα καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γείτονα.<br /> <br /> Η γερμανίδα Καγκελάριος απέφευγε χαρακτηριστικά να συναντηθεί με τον DUNDAR, παρά το γεγονός ότι σύμβουλοί της τον είχαν προσκαλέσει στην Καγκελαρία. Τοιούτο τρόπο η γερμανίδα πολιτικός επαναλάμβανε την πάγια τακτική της να αποποιείται ευθύνες υφισταμένων της και να μπορεί να ελίσσεται, ενώ ταυτόχρονα δεν προκαλούσε τον τούρκο Πρόεδρο, ο οποίος θα καταφερόταν εναντίον της, ειδικά από τη στιγμή που η Τουρκία κατέστη ρυθμιστής του μεταναστευτικού προβλήματος της Ευρώπης. <br /> <br /> Η δυσχερής θέση στην οποία έχει περιέλθει η πολιτική καριέρα της Merkel φαίνεται από το γεγονός πως, μετά από 5 ανεπιτυχή αιτήματα του DUNDAR, η Καγκελάριος δέχτηκε τελικά να τον συναντήσει πριν την επίσκεψή της στην Τουρκία και να θέσει το θέμα του στον Erdogan. Σε αυτό το σημείο διαφαίνεται πως η Γερμανία αδιαφορεί πλήρως για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία ή για τη μετεξέλιξη του Erdogan σε έναν εκλεγμένο φασιστοειδή δικτάτορα, αρκεί να μην διαταραχθεί η συμφωνία μαζί του. <br /> <br /> Αυτή η αλληθωρίζουσα μετάφραση της ανθρώπινης αξίας συνδυάζεται ακριβώς με τα διπλωματικά μηνύματα που η Merkel ήθελε να μεταφέρει στην Τουρκία. Ουσιαστικά προκατέβαλε, μέσω του Τύπου, τον Erdogan ότι προτίθεται να ανταπαντήσει στις προκλήσεις του για ακύρωση της μεταναστευτικής συμφωνίας με ανάδειξη της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία μεταφράζεται σε οικονομική καταστροφή για την Τουρκία σε περίπτωση ψηφίσματος κυρώσεων εναντίον της.<br /> <br /> Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία θεωρείται πως έχουν de facto καταρρεύσει με κοινή ευθύνη των δύο πλευρών. Ωστόσο αυτός που φαίνεται πως έχει το πρόβλημα δεν είναι η Τουρκία την οποία χωρίζεται από την Ευρώπη με τον Ατλαντικό, όσο η Ευρώπη η οποία χωρίζεται από την Τουρκία με το Λίβανο, τη Συρία και το Ιράκ. Μία ενδεχόμενη διάρρηξη των ευρωτουρκικών σχέσεων θα καταδίκαζε την Ε.Ε. σε ψηφίσματα απαγόρευσης εισόδου, αντίγραφα των αμερικανικών και θα δικαίωνε περίτρανα την ακροδεξιά ευρωπαϊκή πτέρυγα, με ότι συνεπάγεται για τις πολιτικές καριέρες των σημερινών ιθυνόντων.<br /> <br /> Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι από την ανάληψη της Καγκελαρίας από την A. Merkel, εδώ και 11 χρόνια η Τουρκία και η Ευρώπη απομακρύνθηκαν σε ιστορικά σημεία, από την εποχή που ξεκίνησαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις για την πρώτη. Την εποχή της ανόδου Merkel στην Καγκελαρία 3 στους 4 Τούρκους επιθυμούσε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του και ο Erdogan πιεζόταν για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Σήμερα οι 3 στους 4 Τούρκους επιθυμούν τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, μόνο το 15% των Γερμανών επιθυμεί ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. (δεν αποκλείεται να είναι όλοι τουρκικής καταγωγής) και περισσότεροι από τους μισούς Γερμανούς επιθυμούν ότι και η τουρκική πλειοψηφία.<br /> <br /> Η Γερμανία επιθυμεί με οιοδήποτε τρόπο να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στην Ευρώπη και τον απόλυτο έλεγχο της ηπείρου. Η είσοδος μίας μουσουλμανικής χώρας στην Ευρώπη με το μεγαλύτερο πληθυσμό έθνους ανάμεσα στα κράτη μέλη και με προοπτικές αύξησης αυτού, όταν ολόκληρη η Ευρώπη διαθέτει δημογραφικό πρόβλημα, αποτελεί ξεκάθαρη απειλή για το Βερολίνο. Αν προσθέσουμε σε αυτή τη θεώρηση τη γερμανική εμπειρία με τον υψηλό αριθμό τούρκων μεταναστών τότε μπορούμε να αντιληφθούμε και τις πραγματικές προθέσεις της Γερμανίας για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, την οποία προτιμά συνεργάτη παρά εταίρο.<br /> <br /> Οι σχέσεις Τουρκίας και Ευρώπης αποτελούν φαινόμενο ανεκπλήρωτων προσδοκιών, αποτυχημένων πολιτικών σκοπιμοτήτων, προκαταλήψεων και υστεροβουλίας. Κανένας εκ των δύο είδε ουδέποτε ειλικρινά το όλο εγχείρημα. Αντιθέτως η Ευρώπη επιθυμούσε ένα συνεργάσιμο οικονομικό υποτελή και η Τουρκία μία νέα Κερκόπορτα για την κατάληψη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.<br /> <br /> <a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μέρκελ – Ερντογάν σε σχέση υστεροβουλίας! Τι προέκυψε από τη συνάντηση στην Άγκυρα

Γράφει ο Πολυδεύκης Η πρόσφατη επίσκεψη της γερμανίδας Καγκελαρίου στην Τουρκία αποτελεί την πέμπτη επίσημη επίσκεψή της στην Τουρκία, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανατροπή; Η Μόσχα και όχι ο Τζόνσον ματαίωσαν την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1964

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqowdUZEzA2Be2hLQnhS6ipU6pR8nVruoySLLWbZDRIskI22odaZXmvhcOr0quXGubqYlt19Em73fERNTks1vlt58G05K3gPUKdkn7Ee183Szn_jAfUfFz7LsaUIMgmsDUm83Ytm1K_bAc/s1600/%25CE%259F+%25CE%259B%25CF%258D%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25B6%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqowdUZEzA2Be2hLQnhS6ipU6pR8nVruoySLLWbZDRIskI22odaZXmvhcOr0quXGubqYlt19Em73fERNTks1vlt58G05K3gPUKdkn7Ee183Szn_jAfUfFz7LsaUIMgmsDUm83Ytm1K_bAc/s640/%25CE%259F+%25CE%259B%25CF%258D%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25B6%25CF%258C%25CE%25BD%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου(*)</strong><br /> Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, οι απόπειρες να καταλυθεί ήταν “ψωμοτύρι” στη ζωή αυτού του κράτους, για έναν κυρίως λόγο: τη δεσπόζουσα θέση του νησιού στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρώτη από αυτές ήταν το 1964, όταν η Τουρκία του Ινονού, πιθανώς με την παρότρυνση ή πάντως με την ανοχή, τότε, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μεγάλης Βρετανίας, ετοιμάστηκε να εισβάλει στο νησί.<span id="more-190364"></span><br /> <br /> Μέχρι τώρα, η κυρίαρχη ερμηνεία στους ασχολούμενους με το Κυπριακό, ήταν ότι η εισβολή απετράπη λόγω της επιστολής με την οποία ο Πρόεδρος Τζόνσον ειδοποιούσε τον Ινονού να μην εισβάλει. Η επιστολή δόθηκε από τους ίδιους τους Αμερικανούς σχετικά σύντομα στη δημοσιότητα, ίσως σε μία προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι όχι μόνο δεν ενθάρρυναν, αλλά και απέτρεψαν την Τουρκία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;<br /> <br /> Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων στην Κύπρο και προσωπικός γιατρός του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Δρ. Βάσσος Λυσσαρίδης, αμφισβητεί αυτή την εκδοχή και καταθέτει τη δική του μαρτυρία για το ταξίδι του στο Σότσι και τη συνάντησή του με τον τότε σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσώφ.<br /> <br /> Ο “Γιατρός” Βάσσος Λυσσαρίδης, ιδρυτής και επίτιμος Πρόεδρος της ΕΔΕΚ, του σοσιαλιστικού κόμματος της Κύπρου, είναι μια εμβληματική μορφή των εθνικών και κοινωνικών αγώνων στο νησί, αλλά, επίσης, και ένα σύμβολο των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων σε όλο τον αποικιοκρατούμενο κόσμο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρξε φίλος με τον Μαντέλα, τον Νάσσερ, τον Αραφάτ, τον Καντάφι, τον Άσαντ, τον Κάστρο μεταξύ πολλών άλλων.<br /> <br /> Άνθρωπος-γέφυρα ανάμεσα στην ΕΑΜική εθνική αντίσταση και την ΕΟΚΑ, όπως και ανάμεσα στους κοινωνικούς και τους εθνικούς αγώνες του κυπριακού λαού, ο Βάσσος Λυσσαρίδης εκπροσώπησε, μαζί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, την ΕΟΚΑ στη διάσκεψη του Λονδίνου, που αποφάσισε την ίδρυση του κυπριακού κράτους. Διαφώνησε όμως με τις συμφωνίες που υπεγράφησαν εκεί από την τότε ελληνική κυβέρνηση και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.<br /> <br /> Η διαφυγή του από την εναντίον του δολοφονική απόπειρα, στις 30 Αυγούστου 1974, στην οποία σκοτώθηκε ο οργανωτικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος ποιητής Δώρος Λοΐζου, υπήρξε καθοριστική για να γίνει δυνατή η επιστροφή του Μακαρίου στην Κύπρο. Γιατί παραμένει αμφίβολο ότι θα μπορούσε τελικά ο Αρχιεπίσκοπος να επιστρέψει στο νησί, χωρίς την υπό τον Λυσσαρίδη αντίσταση τόσο προς το χουντικό πραξικόπημα, όσο και  προς το “μεταπραξικόπημα” που ακολούθησε. Έτσι έγινε δυνατή η σωτηρία του κυπριακού κράτους, έστω και ακρωτηριασμένου, από τη δεύτερη μείζονα απόπειρα κατάλυσής του, το 1974, που ακολούθησε εκείνη του 1964 (διάφορες άλλες μικρότερης σημασίας σχεδιάστηκαν και άρχισαν να εκτελούνται στο ενδιάμεσο).<br /> <br /> <strong>Η συνάντηση Λυσσαρίδη – Χρουστσώφ</strong><br /> Το 1964, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έστειλε στη Σοβιετική Ένωση τον Βάσσο Λυσσαρίδη για να ζητήσει βοήθεια. Να πως μας περιέγραψε ο τελευταίος τη συνάντησή του με τον Νικήτα Χρουστσώφ στη θερινή κατοικία του στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας:<br /> <br /> “Με είχε στείλει ο Μακάριος να δω τον Χρουστσώφ, μαζί με τον υπουργό Εμπορίου τον Ανδρέα τον Αραούζο για προκάλυμμα. Πήγαμε στη Μαύρη Θάλασσα, στο Σότσι, με ειδική πτήση από την Μόσχα. Τον είδαμε, ήταν στην αρχή στο γυμναστήριο, μετά προγευμάτιζε. Μίλησε ο υπουργός για τα δικά του, ανέπτυξα κι εγώ ότι αναμένουμε μια επίθεση από τη Τουρκία και τι μπορούμε να περιμένουμε από τη Σοβιετική Ένωση”.<br /> <br /> Ο Χρουστσώφ με άκουσε και με το χαρακτηριστικό του ύφος μου λέει: «βλέπεις τι τρώω; Τρώω ελιές από την πατρίδα σου!». Του λέω: «κυπριακές;». «Όχι!» μου λέει «ελληνικές!».<br /> <br /> Δεν νομίζω να ήταν τυχαίο. Αλλά δεν μπορώ να ξέρω και με βεβαιότητα. «Ε», του λέω, «το βλέπω». «Ξέρεις τι είναι εκεί πέρα μακριά;» μου λέει δείχνοντας προς νότο τον ορίζοντα και συνεχίζει: «είναι η Τουρκία. Ωραία. Μια μεγάλη χώρα σαν εμάς δεν μπορεί να επιτρέψει σε αυτή τη μικρή δύναμη να κάνει εισβολή στη χώρα σου».<br /> <br /> Επειδή ήξερα ότι ο Αραούζος ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, αλλά ήταν πολιτικά κάπως αφελής, ρωτάω τον Χρουστσώφ: «καλά, κι αν καταληφθείτε εξ απροόπτου;». Γέλασε και μου λέει: «τότε δεν θα είμαστε μεγάλη δύναμη».<br /> <br /> Λέω: «να μεταφέρω αυτά εις τον Μακάριο;». Βάζει κάτι γέλια χωριάτικα και μου λέει: «δεν μου λες, για τουρισμό ήρθες εδώ πέρα;».<br /> <br /> Και ήταν τότε που έγραψε την επιστολή προς τον Τζόνσον, με την οποία προειδοποιούσε ότι αν η Τουρκία εισβάλει στη Κύπρο, η Σοβιετική Ένωση δεν έχει παρά να πάρει μέτρα εναντίον της Τουρκίας, και εννοούσε στρατιωτικά. Και αναγκάζεται τότε ο Τζόνσον να γράψει την περιβόητη επιστολή προς τους Τούρκους, προς τον πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού, στις 5 Ιουνίου του 1964. Και μετά όλοι ευγνωμονούν τον Τζόνσον ότι δήθεν ματαίωσε την εισβολή της Τουρκίας τότε στην Κύπρο, ενώ η ματαίωση έγινε από τον Χρουστσώφ, με προσωπική μου μαρτυρία και προσωπική μου εμπειρία. Για εμάς η Σοβιετική Ένωση, με μικρές εξαιρέσεις στο τέλος, και μέχρι σήμερα ακόμα η Ρωσία για νάμαστε δίκαιοι, εξακολουθεί να είναι μια θετική δύναμη?.<br /> <br /> <strong>Η στάση των Βρετανών το 1964 </strong><br /> Την άποψη ότι οι Σοβιετικοί και όχι οι Αμερικανοί απέτρεψαν την εισβολή του 1964 υιοθετεί, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο William Mallinson, Βρετανός διπλωμάτης και ιστορικός, συγγραφέας πολλών βιβλίων για την Κύπρο και την Ελλάδα, μερικά από τα οποία μεταφράστηκαν και ελληνικά (το τελευταίο, Πικρές Εληές κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εστία, ενώ ένα προηγούμενο, Κύπρος, μια Ιστορική Προοπτική, από τις εκδόσεις Παπαζήση). Ο Μάλλινσον έχει ερευνήσει συστηματικά τα αρχεία του Φόρειν Όφις και μας παρουσίασε ένα τηλεγράφημα από την βρετανική πρεσβεία προς το Λονδίνο, όπου οι Βρετανοί ενημερώνουν τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ότι όχι μόνο δεν προτίθενται να κάνουν τίποτα με τα στρατεύματά τους για να εμποδίσουν την εισβολή, αλλά δεν θέλουν να κάνει ούτε και η δύναμη του ΟΗΕ στο νησί. Σε σχετικό τηλεγράφημα, με ημερομηνία 7 Ιουλίου 1964, αναφέρεται σχετικά, σύμφωνα πάντα με τον κ. Μάλλινσον:<br /> <br /> “Καταστήσαμε σαφές στα Ηνωμένα Έθνη, ότι δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στη χρήση της UNFICYP (σ.σ. Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο) για να αποκρούσει εξωτερική επέμβαση και ότι οι πάγιες διαταγές στα στρατεύματά μας εκτός UNFICYP, είναι να αποσυρθούν στις Περιοχές Κυριάρχων Βάσεων αμέσως μόλις συμβεί τέτοια επέμβαση?  [British Embassy, Washington to Foreign Office, 7 July 1964, telegram 8541, NA FO 371/174766, file C1205/2/G]<br /> “Ο αρχηγός των ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων Πιπιλής”, μας λέει ο Μάλλινσον, “είχε την αφελή πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ θα εμπόδιζαν διά της βίας μια περιορισμένη τουρκική επέμβαση. Στο φως της εμπειρίας του τι συνέβη δέκα χρόνια αργότερα, η ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επέτρεπαν μια περιορισμένη τουρκική επέμβαση, ώστε να επιβάλλουν το σχέδιο Μπωλ-Άτσεσον, μοιάζει αρκετά πιθανή”.<br /> <br /> Γι’ αυτό, συνεχίζει ο Μάλλινσον, η σταθερή σοβιετική στάση μοιάζει να απέτρεψε το 1964 την τουρκική εισβολή και τον διαμοιρασμό της Κύπρου σε δύο χώρες του ΝΑΤΟ, άποψη που ενστερνίζονται και άλλοι μελετητές της περιόδου  [Dodd, Clement, The Cyprus Issue, Eothen Press, Huntingdon, 1995, p. 33; Celik, Yasemin, Contemporary Turkish Foreign Policy, Praeger, Westpoint, 1999, p. 49. και Joseph, Joseph S., Cyprus: Ethnic Conflict and International Politics, St. Martin’s Press, London and New York, 1997]<br /> <br /> Η Ουάσιγκτων φαίνεται ότι ανέκρουσε πρύμνα σε ότι αφορά μια εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, όταν η Μόσχα την προειδοποίησε ότι “αν υπάρξει μια ένοπλη ξένη εισβολή της κυπριακής επικράτειας”, τότε “η Σοβιετική Ένωση θα βοηθήσει την Κυπριακή Δημοκρατία να υπερασπιστεί την ελευθερία και ανεξαρτησία της εναντίον της ξένης επέμβασης”. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανησύχησαν όχι μόνο για άμεση συνδρομή στην κυπριακή άμυνα, αλλά και για την πιθανότητα σοβιετικής επέμβασης εναντίον της ίδιας της Τουρκίας, αν αυτή εισέβαλε στην Κύπρο.<br /> <br /> <strong>Αλλαγή των μέσων, όχι των σκοπών- το περιστατικό με τον Μπωλ και η μαρτυρία Πάκαρντ</strong><br /> Αν ο Πρόεδρος Τζόνσον ανέκρουσε πρύμνα ως προς την υποστήριξη ή ανοχή μιας τουρκικής εισβολής, δεν παραιτήθηκε από τις κεντρικές επιδιώξεις της τότε πολιτικής των ΗΠΑ, μέσω άλλων μεθόδων και “διόδων”.<br /> <br /> Όταν το 1964, επεσκέφθη την Κύπρο ο εκτελών χρέη Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπωλ, ο αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών του βρετανικού βασιλικού ναυτικού Μάρτιν Πάκαρντ τον πήρε με ελικόπτερο να του δείξει την πράσινη γραμμή. Ο Πάκαρντ, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είχε πάρει εντολή από τον Βρετανό στρατηγό Young, διοικητή των βρετανικών δυνάμεων στην Κύπρο, να φροντίσει όχι μόνο να σταματήσουν οι διενέξεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά και να τους επανασυμφιλιώσει, κάτι που έκανε σε αγαστή συνεργασία τόσο με τον Μακάριο, όσο και με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Κιουτσούκ. Μετά το πέρας της πτήσης πάνω από την πράσινη γραμμή, ο Μπωλ, όπως μας λέει ο Πάκαρντ, τον χτύπησε στην πλάτη και του είπε<br /> “Φανταστική δουλειά γιε μου. Αλλά τα κατάλαβες όλα λάθος. Δεν σου έχει πει κανείς ότι η δουλειά μας εδώ είναι να χωρίσουμε, όχι να ενώσουμε;”. (Όλη η ιστορία υπάρχει στο βιβλίο του Getting It wrong: Fragments from a Cyprus Diary 1964).<br /> <br /> Ο Πάκαρντ δεν ήταν ο μόνος δυτικός αξιωματούχος που είχε μπερδευτεί με την βρετανική και με την αμερικανική πολιτική στο Κυπριακό, ιδίως πότε και γιατί ήθελαν να χωρίσουν, πότε και γιατί ήθελαν να ενώσουν. Ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Χάρολντ Μακμίλαν χρειάστηκε να εξηγήσει στο υπουργικό συμβούλιο τι έκανε στις διαπραγματεύσεις λέγοντας: “Ο σκοπός μας είναι να αντιτάξουμε στους Έλληνες την τουρκική άρνηση να δεχθούν τη διχοτόμηση και να τους εξαναγκάσουμε να δεχτούν τη δική μας κυριαρχία”.<br /> <br /> Όπως το έθεσε, με … εγελιανούς όρους (!), ένας θεωρητικός της αγγλικής αποικιοκρατίας “η θέση είναι η Ένωση, το δικαίωμα των Ελλήνων στην αυτοδιάθεση, η αντίθεση είναι η τουρκική διεκδίκηση για Διχοτόμηση, η σύνθεση είναι η δική μας κυριαρχία”.<br /><strong><br /> Ο Λύντον Τζόνσον σε ρόλο Προφήτη</strong><br /> Ιστορική έχει άλλωστε μείνει η φράση του Προέδρου Λύντον Τζόνσον το 1964, προς τον Έλληνα Πρέσβη στην Ουάσιγκτον, όπως την αναφέρει ο Richard Clogg στο βιβλίο του Α Concise History of Greece από τις εκδόσεις Cambridge University Press. Όταν ο Πρέσβης προσπάθησε να του εξηγήσει ότι το ελληνικό κοινοβούλιο δεν θα επέτρεπε να παραχωρηθεί στην Τουρκία το Καστελόριζο, όπως προέβλεπε το σχέδιο Άτσεσον-Μπωλ, ο Πρόεδρος του είπε επί λέξει: “Γαμώ το κοινοβούλιό σας. Γαμώ το Σύνταγμά σας”.<br /> <br /> Ένα χρόνο μετά, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος εξανάγκασε σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και τρία χρόνια μετά επεβλήθη στην Ελλάδα δικτατορία. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος απέσυρε την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο και ο διάδοχός του Δημήτριος Ιωαννίδης οργάνωσε το πραξικόπημα και την απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου. Η ΕΟΚΑ Β’ προσπάθησε λίγο αργότερα να δολοφονήσει τον Βάσσο Λυσσαρίδη και δολοφόνησε τελικά τον Δώρο Λοΐζου. Πολύ αργότερα ο Πρόεδρος Κλίντον και ο αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ ζήτησαν συγγνώμη για αυτά τα γεγονότα.<br /> <br /> <strong>Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος είναι δημοσιογράφος.</strong><br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ανατροπή; Η Μόσχα και όχι ο Τζόνσον ματαίωσαν την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1964

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου(*) Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, οι απόπειρες να καταλυθεί ήταν “ψωμοτύρι”...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιος θα υποχωρήσει για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα; Το ευρωπαϊκό «παιχνίδι της κότας»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQwplqYoLWvK1f0gPQ5CKmJC_bI0Br8xOWHCEtsNrABB0ucKn4fEQZyzJ0JSg9ar0faohHcz7u8SHhBnuqPJSszaFZ8ZiuSNYYEENJXw2QEZ_URd7o4mCyyPErdAv0_SLmIlJhlvnb0pko/s1600/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B8%25CE%25B1+%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%253B+%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CF%258C+%25C2%25AB%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582%25C2%25BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQwplqYoLWvK1f0gPQ5CKmJC_bI0Br8xOWHCEtsNrABB0ucKn4fEQZyzJ0JSg9ar0faohHcz7u8SHhBnuqPJSszaFZ8ZiuSNYYEENJXw2QEZ_URd7o4mCyyPErdAv0_SLmIlJhlvnb0pko/s640/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B8%25CE%25B1+%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25AE%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1%253B+%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25BA%25CF%258C+%25C2%25AB%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582%25C2%25BB.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Την εκτίμηση ότι τελικά δεν συμφέρει κανέναν μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας καταθέτει το πρακτορείο <b><a href="http://www.reuters.com/article/us-eurozone-greece-breakingviews-idUSKBN15I1CC">Reuters</a> </b>και τονίζει ότι το κεντρικό ερώτημα παραμένει ένα: ποιος θα υποχωρήσει πρώτος.<span id="more-190335"></span><br /> Αναφέρει συγκεκριμένα το άρθρο:<br /> <br /> «​Ποιος θα ωφεληθεί αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει; Ούτε οι πιστωτές της, ούτε η ανήσυχη κυβέρνησή της. Αυτός είναι ο καλύτερος λόγος για να ελπίζουμε ότι οι τεταμένες διαπραγματεύσεις για το εάν η χώρα αξίζει το επόμενο κομμάτι της διάσωσης των 86 δισ. ευρώ θα τελειώσει φιλικά, πριν απαιτηθεί η πληρωμή υποχρεώσεων από την Ελλάδα ύψους περίπου 6 δισ. ευρώ τον Ιούλιο.<br /> <br /> Αν επικρατήσει ο ορθολογισμός, η Ελλάδα θα εξακολουθεί μεν να βρίσκεται σε ένα χάος, αλλά όχι στο χείλος του γκρεμού. Ο λόγος που οι διαπραγματεύσεις της χώρας έχουν συρθεί για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι ότι όλες οι πλευρές είναι παράλογες, η καθεμία με τον τρόπο της.<br /> » Η Γερμανία, de facto “αρχηγός” των πιστωτών, αρνείται να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, εκτός εάν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κάνει το ίδιο – ακόμα κι αν το τελευταίο προσφέρει όλο και λιγότερα στο τραπέζι. Το ίδιο το ΔΝΤ επιμένει ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα κάνει τοξικές δεσμεύσεις, προκειμένου να ανταποκριθεί στον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να περικόψει γενναιόδωρες συντάξεις ή να μειώσει το αφορολόγητο.<br /> <br /> » Το ερώτημα είναι ποιος θα υποχωρήσει πρώτος. Αν το ΔΝΤ κάνει πίσω θα φανεί αδύναμο, αλλά αν φύγει από το πρόγραμμα θα φανεί σαν να μη νοιάζεται για την Ευρώπη. Η Γερμανία θα έπρεπε να πάρει από το Κοινοβούλιό της νέα έγκριση για ένα καινούργιο σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα – ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα ενόψει των εκλογών. Αυτό αφήνει την επόμενη κίνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αισθανθεί πραγματικά ότι οι πιστωτές ζητούν πάρα πολλά, μπορεί να προκηρύξει εκλογές.<br /> <br /> » Αυτό όμως θα μπορούσε να δώσει την εξουσία στο αντίπαλο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ενδεχομένως θα μπορούσε να πείσει τους πιστωτές μαλακώσουν τη στάση τους. Ομοίως, μια νέα κυβέρνηση θα μπορούσε να κληρονομήσει ακριβώς τα ίδια προβλήματα.<br /> <br /> » Οι επενδυτές δεν αναμένουν το χειρότερο. Τα 10ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου έχουν διαφορά 7,1 εκατοστιαίων μονάδων στην απόδοσή τους σε σχέση με τα γερμανικά ισοδύναμά τους: η διαφορά αυτή είναι ακόμα πιο μικρή από ό,τι σχεδόν όλα τα τελευταία δύο χρόνια. Η σχετικά χαλαρή στάση της αγοράς δικαιολογείται αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πίσω ή αποχωρήσει από την εξουσία – τα δύο πιο πιθανά σενάρια.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει μια άμεση χρεοκοπία. Αλλά για μια χώρα στην οποία το ΔΝΤ προβλέπει διψήφια ποσοστά ανεργίας “για αρκετές δεκαετίες”, οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη λύση δεν αποτελεί μεγάλη ανακούφιση».<br /> <em><br /></em> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ποιος θα υποχωρήσει για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα; Το ευρωπαϊκό «παιχνίδι της κότας»

Την εκτίμηση ότι τελικά δεν συμφέρει κανέναν μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας καταθέτει το πρακτορείο Reuters και τονίζει ότι το κεν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΑΟΖ της Ελλάδας και ο Ντόναλντ Τραμπ: Θα αλλάξει τη θέση των ΗΠΑ ο νέος Πρόεδρος;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEtyVpJE9I0hv7nM5kQTQodkF34pNCgMlDRIECsoQ6XLDX1UudW2OhhxhdI06jJ653dSIQApFXfLoKkqYnOWCmE_FvJsCcrunVfO0V2_VPT2ZEYk1zumTUAzn_pobhaKgxx5WKI4CMqmH6/s1600/%25CE%2591%25CE%259F%25CE%2596+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEtyVpJE9I0hv7nM5kQTQodkF34pNCgMlDRIECsoQ6XLDX1UudW2OhhxhdI06jJ653dSIQApFXfLoKkqYnOWCmE_FvJsCcrunVfO0V2_VPT2ZEYk1zumTUAzn_pobhaKgxx5WKI4CMqmH6/s640/%25CE%2591%25CE%259F%25CE%2596+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong>Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης</strong><br /> <strong><br /></strong> <em>“Θάλασσα κλύζει πάντα τα’ ανθρώπων κακά”, </em><br /> Ευρυπίδης<br /> <strong><br /></strong> Η ιστορία του ελληνισμού είναι συνυφασμένη με τη θάλασσα αλλά οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις φαίνεται να την αντιπαθούν και έχουν αφήσει του Κύπριους, τους Ισραηλινούς και τους Αιγύπτιους να κολυμπούν μόνοι τους στην Ανατολική Μεσόγειο.<span id="more-190479"></span><br /> <br /> Το φάντασμα της ΑΟΖ θα στοιχειώσει,  εάν δεν ξυπνήσουμε σύντομα. Ακούγεται μονότονο αλλά διαπεραστικό. Η παγκόσμια κοινότητα ασχολείται, με αυξανόμενο ενδιαφέρον, με το θέμα της ΑΟΖ, αλλά εμείς συνεχίζουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Όχι μόνο δεν ξυπνήσαμε μετά την ηρωική ανακήρυξη της Κυπριακής ΑΟΖ, το 2014, από τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο, αλλά αντιθέτως η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας (Καραμανλής-Μπακογιάννη) την πολέμησε.<br /> Ο Σουλτάνος ακόμα δεν μπορεί να χωνέψει πως τον ενέπαιξε  ο τότε Πρόεδρος της Κύπρου, αλλά όταν ξύπνησε αποφάσισε να μην προφέρει τη λέξη ΑΟΖ ιδιαίτερα με την Ελλάδα και να αναφέρεται μόνο στην υφαλοκρηπίδα. Είναι τραγικό ότι υπάρχουν ακόμα Έλληνες που συμφωνούν μαζί του και συζητούν για υφαλοκρηπίδα, χωρίς να αντιλαμβάνονται την ζημιά που προκαλούν ισχυριζόμενοι ότι η μοναδική διαφορά μας με τους γείτονες μας είναι νομικού χαρακτήρα και αφορά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> Βέβαια, σε αυτό το θέμα ήμασταν λίγο άτυχοι , διότι στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, όταν δημιουργήθηκε η ΑΟΖ, υπήρξε μια σοβαρή συζήτηση ότι η έννοια της ΑΟΖ έχει πλέον ξεπεράσει την έννοια της υφαλοκρηπίδας.  Η πρωτοβουλία ανήκε σε κράτη της Λατινικής Αμερικής αλλά δυστυχώς στη ψηφοφορία που ακολούθησε η πρόταση δεν εγκρίθηκε  και έτσι παρέμεινε και η υφαλοκρηπίδα στην UNCLOS.<br /> <br /> Στις δύσκολες και τραγικές αυτές στιγμές, ήρθε η ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας. Κοιτάξτε πως ενεργούν τα νησιά της Καραϊβικής,  που δεν διαθέτουν τον δικό μας θαλάσσιο πλούτο. Κοιτάξτε τις επεκτατικές τάσεις της Κίνας,  που προσπαθεί με δεκάδες τεχνάσματα  να αυξήσει την έκταση της ΑΟΖ της. Κοιτάξτε την προσπάθεια που κάνουν οι μεγάλες δυνάμεις για την εξερεύνηση του θαλάσσιου πλούτου της Αρκτικής. Φωνάξτε τους Νορβηγούς, τους Ρώσους και τους Αμερικανούς να επενδύσουν σε μια από πιο ιστορικές θάλασσες της υφηλίου,  που διαθέτει για αιώνες τώρα έναν ορυκτό πλούτο που σίγουρα οι Αθηναίοι του Περικλή δεν θα άφηναν ανεκμετάλλευτο! Οι αριθμοί αυτή τη στιγμή δεν έχουν αξία,  αλλά επιτέλους πρέπει να αρχίσουμε την εξερεύνηση των υδρογονανθράκων μας. Έχουμε ήδη χάσει μια δεκαετία. Δεν χρειάζεται να χάσουμε και άλλη.<br /> <br /> Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι η χειρότερη και η πιο επικίνδυνη μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Το «Βυθίσατε το Χώρα» και η κρίση των Ιμίων δεν συγκρίνονται και πολύ φοβούμαι ότι η τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν μας επιτρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος. Ήδη ο Σουλτάνος ζητεί να ξεκινήσει μια από μηδενική βάση συζήτηση των διμερών σχέσεων των δυο κρατών.<br /> Σε ένα από τα καλύτερα άρθρα που έχω διαβάσει, την τελευταία δεκαετία, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Σοφούλης με ένα τίτλο «Μήπως Είμαστε Έθνος γελοίο;» προσπαθεί, μεταξύ άλλων,  να μας πείσει πόσο κρίσιμη είναι αυτή την περίοδο η σχέση μας με το Ισραήλ.<br /> <br /> Σε κάποιο σημείο του άρθρου του αναφέρει<br /> <em>Και όμως, </em><em> </em><em>έχουμε ένα δίδυμο αδελφό. Είναι το Ισραήλ που έστησε το νέο κράτος του ύστερα από αιώνες εξευτελιστικής περιπλάνησης όπως εμείς ύστερα από αιώνες ατελούς εθνότητας. Αλλά και αν αποφύγουμε αυτόν το εξαίσιο φυλετικό μύθο, πάλι το Ισραήλ παραμένει χώρα αδελφού έθνους από μια άλλη περισσότερο πεζή άποψη. Και οι δυο μας είμαστε μικροί το δέμας αλλά κατέχουμε εξαιρετικά «οικόπεδα» από γεωπολιτική άποψη στην αιώνια μπαρουτοθήκη της Μεσογείου. Μέχρις εδώ, όμως, οι συγγένειες. Γιατί αν μιλήσουμε για την ικανότητα αξιοποίησης της γεωπολιτικής μας προίκας, το μεν Ισραήλ αποδείχνεται σοβαρός διαχειριστής, ενώ εμείς παραμένουμε γελοίοι στον «αναδελφισμό» μας.</em><br /> <em><br /></em> Στη συνέχεια σημειώνει:<br /> «<em>Εμείς αφού φαγωθήκαμε επανειλημμένα μεταξύ μας, αφού καήκαμε σε τρείς εμφύλιους και τέσσερες</em><em> </em><em> χρεοκοπίες, ξαναφαλίραμε για καλά αυτή τη φορά και επιμένουμε να φαλίρουμε μέσα στο ήδη φαλιμέντο μας. Ιστορική πρωτοτυπία.Το συνάδελφο έθνος, αντίθετα, έφτιαξε το κράτος του με τα καλλίτερα υλικά του παγκόσμιου εβραϊσμού και οργάνωσε μια στρατευμένη κοινωνία που αντιστέκεται πετυχημένα στην αραβική και μουσουλμανική λαοθάλασσα σε πείσμα όλων των στατιστικών αριθμών. Το μυστικό της επιτυχίας του είναι ένα και μοναδικό: Έστησε το κράτος του όχι με τους καθημαγμένους ομοεθνείς τους που ζούσαν στην παλιά πατρίδα, αλλά με ότι καλλίτερο είχε να επιδείξει το έθνος τους σε ολόκληρο τον πλανήτη. ‘Έφτιαξαν έτσι έναν καινούργιο και απαστράπτοντα εβραϊκό πολιτισμό που επιβιώνει και αναπτύσσεται με υπερηφάνεια.</em>»<br /> <br /> Και καταλήγει:<br /> <em>«Σκέφτομαι. Μήπως αξίζει να επιχειρήσουμε έστω και τώρα, </em><em> </em><em>που φαίνεται ότι είναι αργά, να μιμηθούμε το Ισραηλίτικο παράδειγμα; Έχουμε άραγε το δικαίωμα να ονειρευτούμε μια νέα Φιλική Εταιρεία που θα μαγνητίσει την παγκόσμια ακμάζουσα διασπορά μας να βάλει γερή πλάτη στο ξαναχτίσιμο της εθνικής μας πατρίδας; Μπορεί να υπάρξουν πολιτικοί μας που θα μετέτρεπαν ένα τέτοιο όραμα σε σχέδιο δράσης; Ίσως αυτή είναι τελευταία ευκαιρία για να αποφύγουμε την οριστική γελοιοποίηση μας ως έθνος. </em><em> </em><em>Κι ας σημειώσουμε, όταν άπαξ γελοιοποιηθείς η γελοιοποίηση δεν έχει τέλος.»</em><br /> <em><br /></em> Ο πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, πριν δύο χρόνια, αναφερόμενος στη μελλοντική ενεργειακή συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ, ανέφερε:<br /> <h3> <em>«Έχουμε αποταθεί στα ανώτερα κλιμάκια της ελληνικής κυβέρνησης και τους είπαμε ότι θα είμεθα πολύ ευτυχείς εάν χρησιμοποιούσαμε την Ελλάδα σαν ένα κέντρο (</em><em>hub</em><em>) με προορισμό την Ευρώπη − που μπορεί να φτάσει εδώ με αγωγό ή με υγροποίησή του μεταφέροντάς το με τάνκερ. Επίσης θέλουμε και τη συμμετοχή της Κύπρου, γιατί έχει και αυτή βρει αέριο, και πιστεύουμε ότι εμείς οι τρεις χώρες, Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρος, εάν εργαστούμε μαζί και χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας στο πεδίο του φυσικού αερίου, θα μπορούσαμε  να γίνουμε μια περιφερειακή δύναμη που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι σε κάποια άλλη περιφερειακή δύναμη».</em><em> </em></h3> <h3> Χρήσιμα λόγια, αλλά φαίνεται ότι μέχρι στιγμής η Ελλάδα, απασχολημένη με τα μεγάλα προβλήματά της, δεν έχει αξιοποιήσει ακόμα αυτόν τον σημαντικό άξονα, ο οποίος θα της προσφέρει και μια μακροπρόθεσμη λύση στο οικονομικό της πρόβλημα. Όπως είχε πει κάποτε ο μεγαλύτερος οικονομολόγος του 20^ου αιώνα, John Maynard Keynes, «<em>Η δυσκολία έγκειται όχι τόσο στην ανάπτυξη νέων ιδεών, όσο στην αποφυγή των παλαιών</em>».</h3> Ήρθε η ώρα η Ελλάδα να ακολουθήσει, έστω και καθυστερημένα, το παράδειγμα της Κύπρου και του Ισραήλ, ώστε να κατορθώσει ο ελληνικός λαός, με μέτρο και αυτοσυγκράτηση, να καρπωθεί τον μεγάλο ορυκτό πλούτο της χώρας του και να τον διαφυλάξει και για τις επόμενες γενιές, όπως έχει πράξει με σύνεση  η Νορβηγία.<br /> <br /> Μπορεί η μονομερής ανακήρυξη της ΑΟΖ να δημιουργήσει μια κρίση; Η ερώτηση έχει τεθεί  πολλές φορές, αλλά η απάντηση έχει μεγαλύτερη αξία σήμερα λόγω των αυξημένων τουρκικών προκλήσεων στα Ίμια και στο Καστελόριζο. Η απάντηση, βέβαια, δεν είναι δύσκολη, εκτός εάν κάποιος πάσχει από φοβικό σύνδρομο, γιατί η ανακήρυξη της ΑΟΖ είναι, πάνω απ’ όλα μια <strong>μονομερής πράξη. </strong><br /> Απόδειξη τούτου αποτελεί και το γεγονός ότι μέχρι σήμερα έχουν γίνει 134 ανακηρύξεις ΑΟΖ στον πλανήτη Γη και όλες αυτές ήταν <u>μονομερείς.</u> <strong>Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε εδώ ότι σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε κάποια κρίση στις διμερείς σχέσεις γειτονικών κρατών λόγω <u>μονομερούς</u> ανακήρυξης.</strong> Οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ την 10^η Μαρτίου 1983 και φυσικά έδωσαν ΑΟΖ σε όλα τα νησιά τους. Η τότε Σοβιετική Ένωση έδειξε την δυσαρέσκειά της για την ανακήρυξη της Αμερικανικής ΑΟΖ αλλά γρήγορα άλλαξε γνώμη και ανακήρυξε την δικιά της ΑΟΖ στις 28 Φεβρουαρίου 1984 και μετά ακολούθησαν δεκάδες κράτη και αρκετά κράτη-μέλη της ΕΕ. Και βέβαια μη ξεχνάμε ότι τον Απρίλιο του 2004 ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε την ΑΟΖ της Κύπρου και δεν δημιουργήθηκε καμιά κρίση.<br /> Την Ελλάδα κυβέρνησαν από τη δεκαετία του 80, επτά Πρωθυπουργοί, πριν από τον Αλέξη Τσίπρα. Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πάλι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς και κανείς δεν τόλμησε να ανακηρύξει της ΑΟΖ της Ελλάδας.<br /> <br /> Όπως είπε κάποτε ο Πρόεδρος Ρούσβελτ «<strong>we have nothing to fear but fear itself</strong>».<br /> <br /> <strong>Ο Ντόναλντ Τραμπ και το Δίκαιο της Θάλασσας</strong><br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ένα από τα 164 κράτη που συμμετείχαν στην Τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας , που πραγματοποιήθηκε από το 1973 μέχρι το 1982 και κατέληξε σε μια διεθνή συμφωνία που έγινε γνωστή ως Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).<br /> <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ένα από τα τέσσερα κράτη που καταψήφισαν την UNCLOS στη τελευταία σύνοδο στη Νέα Υόρκη τον Απρίλιο του 1982 ,διότι το Δημοκρατικό κόμμα που υποστήριζε και πρωτοστατούσε στη Διάσκεψη έχασε τις προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο του 1980 και έτσι ο νέος Πρόεδρος, Ρόναλντ Ρέιγκαν, όταν ανέλαβε τον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο του 1981,  άλλαξε την ηγεσία της αμερικανικής αντιπροσωπείας και καταψήφισε την UNCLOS.<br /> <br /> Ο κύριος λόγος που ο Ρεπουμπλικάνος Πρόεδρος ήταν αντίθετος με το νέο Σύνταγμα των Ωκεανών ήταν το Μέρος XI που ασχολείτο με τα μεταλλεύματα των ωκεάνιων βυθών που βρίσκονταν πέραν της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ των παράκτιων κρατών και όπως αναφέρει το Άρθρο 136 «η περιοχή και οι πόροι της αποτελούν κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας».<br /> <br /> Αυτός ό όρος «κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας» άναψε τα λαμπάκια της υπερσυντηρητικής νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ενθυμούμαι ακόμα τα λόγια του Αμερικανού Αντιπροσώπου στην Νέα Υόρκη «Αυτή η έννοια της κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας είναι μια κομμουνιστική έννοια και δεν συμβαδίζει με τους νόμους της ελεύθερης αγοράς. Το κράτος που φθάνει πρώτο στους ωκεάνιους βυθούς θα εκμεταλλεύεται τους πολυμεταλλικούς κονδύλους που βρίσκονται εκεί.» Επιπλέον, ανησυχούσαν ότι η Διεθνής Αρχή των Θαλάσσιων Βυθών (International Seabed Authority) θα δημιουργούσε μια διογκωμένη και πανάκριβη γραφειοκρατία.<br /> <br /> Οι ΗΠΑ από το 1983 μέχρι το 1990 προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό καθεστώς για την εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων των θαλάσσιων βυθών. Επήλθε μια συμφωνία με άλλα βιομηχανικά κράτη και τέσσερις άδειες δόθηκαν σε τέσσερις διεθνείς κοινοπραξίες. Έτσι, δημιουργήθηκε η Προπαρασκευαστική Επιτροπή για να προετοιμάσει την διαδικασία για να τεθεί σε ισχύ η UNCLOS. Με τις αλλαγές που έγιναν δημιουργήθηκε μια νέα Συμφωνία τον Ιούλιο του 1994 και οι ΗΠΑ υπέγραψαν αυτή τη Συμφωνία και σήμερα αναγνωρίζουν την UNCLOS ως εθιμικό διεθνές δίκαιο. Το UNCLOS τέθηκε σε ισχύ τον Νοέμβριο του 1994 μετά από τις 60 επικυρώσεις όπως προέβλεπε η νέα Σύμβαση.<br /> <br /> Οι υποστηρικτές της UNCLOS στις ΗΠΑ αποτελούν την πλειοψηφία αλλά δεν έχουν κατορθώσει να την επικυρώσουν στην Γερουσία . Υποστηρίζουν με θέρμη ότι η Σύμβαση, ξεκάθαρα, προωθεί  την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ καθώς και τα οικονομικά και περιβαλλοντολογικά τους συμφέροντα. Επιπλέον, η Σύμβαση περιλαμβάνει τα δικαιώματα των αμερικανικών πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών να εισέρχονται στα χωρικά ύδατα άλλων κρατών υπό ορισμένες προϋποθέσεις και για αυτό το Αμερικανικό Ναυτικό που διαθέτει τον μεγαλύτερο πολεμικό  στόλο στον κόσμο, ήταν από την αρχή υποστηρικτής της UNCLOS.<br /> <br /> Επίσης, η Σύμβαση δίνει νομικά δικαιώματα για την εκμετάλλευση των τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που βρίσκονται πέραν της ΑΟΖ και συγκεκριμένα στη εκτεταμένη υφαλοκρηπίδα , που δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 350 ν.μ. Έτσι οι ΗΠΑ θα μπορούν να εκμεταλλευτούν τους τεράστιους πόρους που βρίσκονται στην εκτεταμένη υφαλοκρηπίδα έξω από τις ακτές της Αλάσκας καθώς και τα πολύτιμα μεταλλεύματα των ωκεάνιων βυθών.<br /> Οι αμερικανικές εταιρίες δεν θα διακινδυνεύσουν επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων που χρειάζονται για να εξερευνήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Αρκτικής,  εκτός εάν έχουν νόμιμο δικαίωμα που είναι διασφαλισμένο μόνο εάν οι ΗΠΑ έχουν προσχωρήσει στην UNCLOS.<br /> <br /> Οι εχθροί του Δίκαιου της Θάλασσας αποτελούν μια ισχυρή μειοψηφία,<br /> που πιστεύει ότι η UNCLOS είναι μια συμφωνία καταστροφική για τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ και ισχυρίζονται ότι θα παραβιάσει την εθνική κυριαρχία των ΗΠΑ.<br /> Από την εποχή του  Μπους  πατρός μέχρι και τον Ομπάμα οι Αμερικανοί πρόεδροι υποστήριζαν την επικύρωση, αλλά δεν διέθεταν τα 2/3 της Γερουσίας,  όπως προβλέπει η αμερικανική νομοθεσία,  ώστε να επικυρωθούν διεθνείς συμβάσεις. Κάπως έτσι σκέφτεται και ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ και γι’ αυτό η πιθανότητα να ζητήσει από την Αμερικανική Γερουσία να επικυρώσει την UNCLOS είναι μηδαμινή  και δεν πρόκειται σύντομα η Αμερική να συμπεριληφθεί  στα 167 κράτη που έχουν επικυρώσει την UNCLOS. Αλλά η Αμερική δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει δικαιώματα επέμβασης στη Σινική Θάλασσα και δεν μπορεί να καταγγέλλει την Κίνα για παραβίαση του UNCLOS , χωρίς η ίδια να είναι μέρος αυτής της παγκόσμιας Συνθήκης.<br /> <br /> Πάντως, είναι σημαντικό γεγονός ότι ο νέος ΥΠΕΞ των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τομ Τίλλερσον, γνωρίζει άριστα τι είναι η ΑΟΖ,  διότι η ExxonMobil , της οποίας ηγείτο μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του, έχει εκμεταλλευθεί για πολλά χρόνια τώρα τις ΑΟΖ πολλών κρατών. Επομένως, ευελπιστούμε ότι δεν θα είναι αρνητικός στην ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι  η εταιρεία ενδιαφέρθηκε για το οικόπεδο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ,  που είναι  το σημαντικότερο οικόπεδο, μια και γειτνιάζει με το τεράστιο κοίτασμα Ζορ της Αιγυπτιακής ΑΟΖ. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός της συμμετοχής με την ExxonMobil και της Qatar Petroleum, που επιβεβαιώνει ότι ένας από τους στόχους είναι η δημιουργία τερματικού σταθμού υγροποίησης, αφού πρόκειται για μια από τις πιο ισχυρές κοινοπραξίες παγκόσμια στον τομέα αυτό.<br /> <br /> Εμείς επί 34 χρόνια αδρανούμε και όχι μόνο δεν έχουμε ανακηρύξει την Ελληνική ΑΟΖ αλλά παρακολουθούμε μισοζαλισμένοι τις ανακηρύξεις και οριοθετήσεις των ΑΟΖ των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την απαξίωση της Θάλασσας από τον λαό που έγραψε μια τόσο λαμπρή ιστορία μέσα από τις θάλασσές της.<br /> Ξαφνικά μπήκε στο παιχνίδι και ο Λίβανος,  που είναι έτοιμος να δώσει οικόπεδα της ΑΟΖ του σε εταιρίες όπως η ExxonMobil, η Total και η Chevron. Οι Λιβανέζοι έχουν υπολογίσει ότι με πιθανότητα 50% κείνται στην ΑΟΖ τους 97,9 τρις. κυβικά πόδια φυσικού αερίου και 865 εκατ. βαρέλια πετρελαίου.<br /> <br /> Το κύριο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο τριγωνικός άξονας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ ήταν η σφοδρή επιθυμία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, επί Ομπάμα, να βρεθεί ένας τρόπος να αποκατασταθούν οι στενές σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, και  ο αγωγός που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Ισραήλ προς την Ευρώπη να διέρχεται  από την Τουρκία και όχι μέσω Κύπρου και Κρήτης.<br /> Όλα αυτά, πλέον, δεν ισχύουν διότι κανείς δεν γνωρίζει τη στάση που θα κρατήσει η νέα κυβέρνηση Τραμπ.<br /> <br /> Το αμερικανοεβραϊκό λόμπι πολεμά με σφοδρότητα αυτή τη θέση της αμερικανικής κυβέρνησης και είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει αυτό τον αγώνα,  ιδιαίτερα τώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ ετοιμάζεται να αναβαθμίσει τη σχέση των ΗΠΑ με το Ισραήλ.<br /> <br /> Απ’ ότι διαφαίνεται μέχρι στιγμής, η Κύπρος και το Ισραήλ δεν θα επιχειρήσουν να αυτοκτονήσουν με το να πειστούν να περάσει ο αγωγός από την Τουρκία. Αναμφίβολα η ΕΕ επίσης επιθυμεί να περάσει ο αγωγός East Med από το Ισραήλ στην Κύπρο και μετά στην Κρήτη, απ’ όπου θα κατευθυνθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα και μετά στην Ιταλία.<br /> <br /> Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να περιμένουμε τι ακριβώς σκέφτεται ο αμερικανικός παράγοντας. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσιγκτον στα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου. Πάνω απ’ όλα δεν είναι γνωστές οι διαθέσεις της νέας κυβέρνησης προς τον Ερντογάν. Διαφαίνεται, πάντως, ότι οι συνεργάτες του Προέδρου σε θέματα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής  είναι πολύ ενοχλημένοι από την εξελισσόμενη στενή συνεργασία Ερντογάν με Πούτιν. Θεωρούν ότι είναι πρωτοφανές κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ να έχει τέτοια στενή σχέση με την Ρωσία.<br /> <br /> Όσον αφορά την Ελλάδα τα πράγματα φαίνεται να είναι χειρότερα από πριν. Τελικά, ο Ομπάμα ήταν όλο λόγια και αυτοί που πιστεύουν ότι θα μας σώσουν οι δυο Ελληνοαμερικανοί χριστιανοί ορθόδοξοι στο Λευκό Οίκο θα απογοητευθούν, γιατί αυτοί πιστεύουν ότι η Ελλάδα κυβερνάται από μια κομμουνιστική κυβέρνηση και ο Τραμπ δεν θέλει το ΔΝΤ να δαπανά αμερικανικά χρήματα για να σώσει μια χώρα της ευρωζώνης.<br /> <br /> Αυτό που γνωρίζουμε για τις αμερικανικές θέσεις, μέχρι σήμερα, είναι ότι η Ουάσιγκτον δεν θέλει η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ εάν δεν συμφωνήσει  πρώτα με την Τουρκία, επιθυμεί ο αγωγός να περάσει από το Ισραήλ και την Κύπρο μέσω Τουρκίας με προορισμό την  Ευρώπη , αντιπαθεί τον αγωγό East Med και  προτιμά  ο αγωγός Turkish Stream να μην διέλθει από την Ελλάδα.<br /> <br /> Πάντως, οι Αμερικανοί γνωρίζουν πώς να τιμούν τους ηγέτες τους. Έτσι στις 12 Ιανουαρίου 2017, έντεκα βουλευτές κατέθεσαν ένα σχέδιο νόμου στο αμερικανικό Κογκρέσο για να τιμήσουν τον συντηρητικό Πρόεδρο Ρέιγκαν για την πρωτοβουλία του να ανακηρύξει, με Προεδρικό Διάταγμα, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) των ΗΠΑ στις 10 Μαρτίου 1983. Στο νομοσχέδιο αυτό οι Αμερικανοί βουλευτές ζητούν να μετονομαστεί η ΑΟΖ των ΗΠΑ σε «<strong>Ρόναλντ Ουίλσον Ρέιγκαν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των Ηνωμένων Πολιτειών</strong>»!<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η ΑΟΖ της Ελλάδας και ο Ντόναλντ Τραμπ: Θα αλλάξει τη θέση των ΗΠΑ ο νέος Πρόεδρος;

Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης “Θάλασσα κλύζει πάντα τα’ ανθρώπων κακά”, Ευρυπίδης Η ιστορία του ελληνισμού είναι συνυφασμένη με τη θάλα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Τουρκία δεν θέλει πόλεμο με την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFIeT-UD18Sopv1lwF1EQGM9c2qvjo0tnXrg9V7tTUKrCv6UWCgxuIu07tf8X-Tc_LQnyILQCIu7HdySLb5MC0-s7Zryh7bAXx0-kwVXGRPQz_Eg_EAOc5CuUcTCFoYinxsb5Pw-4aBiO3/s1600/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF+%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFIeT-UD18Sopv1lwF1EQGM9c2qvjo0tnXrg9V7tTUKrCv6UWCgxuIu07tf8X-Tc_LQnyILQCIu7HdySLb5MC0-s7Zryh7bAXx0-kwVXGRPQz_Eg_EAOc5CuUcTCFoYinxsb5Pw-4aBiO3/s640/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF+%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2580%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b>Άρεφ Αλομπέιντ *</b><br /> Πολλοί γράφουν για τύμπανα πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν τους Τούρκους να μην επιδιώξουν πόλεμο με την Ελλάδα αυτή τη στιγμή.<br /> <br /> <strong>Πρώτον, οι τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο</strong>. Οι ΗΠΑ κατά την περίοδο Ομπάμα δεν ήταν ο συνήθης στρατηγικός σύμμαχος της Τουρκίας, συνεπώς μέχρι στιγμής οι Τούρκοι δεν έχουν τη στήριξη, ούτε την κάλυψη των ΗΠΑ όπως έγινε με το Κυπριακό το 1974.<br /> <br /> <strong>Δεύτερον οι ενοχλήσεις των κρατών της Ε.Ε. από την τουρκική εξωτερική πολιτική περί των προσφύγων</strong> και άλλων εκκρεμοτήτων που δυσχεραίνουν τις σχέσεις Άγκυρας -Ε.Ε. κυρίως στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<br /> <br /> <strong>Τρίτον, η Τουρκία είναι η πρώτη χώρα (ευρωπαϊκή) που είναι εκτεθειμένη περισσότερο στην τρομοκρατία</strong> και αυτό θα έχει μεγάλο κόστος για την εθνική της οικονομία και προκαλεί προβλήματα στην ασφάλεια και στην άμυνά της.<br /> Σε αυτή τη συγκυριακή και δύσκολη στιγμή η Τουρκία έχει ανάγκη από συμμάχους παρά εχθρούς και πολέμους.<br /> <br /> <strong>Τέταρτον, οι μεγάλες ζημιές που ξεπέρασαν τα 100 δισ. δολάρια</strong>, καθώς ήταν τεράστιες οι οικονομικές επιπτώσεις που προκλήθηκαν από το αποτυχημένο πραξικόπημα.<br /> <br /> <strong>Πέμπτον, το ανοικτό εσωτερικό μέτωπο με τους κοσμικούς Κεμαλιστές</strong> οι οποίοι βλέπουν ότι εξαιτίας του Ερντογάν συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο η επιρροή τους μέσα στην τουρκική κοινωνία και στους κρατικούς μηχανισμούς.<br /> <br /> <strong>Έκτον, αδυναμία της επιχειρησιακής δυνατότητας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εξαιτίας της εκκαθάρισης του 40% των ανώτατων αξιωματικών</strong> (να θυμηθούμε την περίπτωση του Στάλιν, όταν εκτέλεσε τους περισσότερους στρατηγούς του με αποτέλεσμα να φτάσει ο Χίτλερ στα πρόθυρα της Μόσχας).<br /> <br /> <strong>Έβδομον, η στρατηγική μεταβολή προς τη Ρωσία σημαίνει πολλά για τη Δύση που εξαιτίας της επιθυμεί την ανατροπή του Ερντογάν</strong> (ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Καραμανλής-2004-2009) πλήρωσε ακριβά την προσέγγιση του στη Μόσχα.<br /> <br /> <strong>Όγδοο, οι νέες διαστάσεις στο κουρδικό ζήτημα και η μεγάλη ανάγκη της αναχαίτισής του</strong> ως πρώτη προτεραιότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.<br /> <br /> <strong>Τέλος, για τους Τούρκους ένας ενδεχόμενος πόλεμος με την Ελλάδα σημαίνει αυτοκτονία</strong>. Σε αυτή τη συγκυριακή και δύσκολη στιγμή η Τουρκία έχει ανάγκη από συμμάχους παρά εχθρούς και πολέμους.<br /> <br /> <b><i>*Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής</i></b><br /> <div> <br /></div> <a href="http://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί η Τουρκία δεν θέλει πόλεμο με την Ελλάδα

Άρεφ Αλομπέιντ * Πολλοί γράφουν για τύμπανα πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν τους Τούρκ...

Διαβάστε την συνέχεια