Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.aixmi.gr/wp-content/uploads/2011/07/dchristof.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες!" border="0" height="316" src="http://www.aixmi.gr/wp-content/uploads/2011/07/dchristof.jpg" width="674" /></a></div><br /> Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι την ώρα που η χώρα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση και οι Έλληνες καταθέτες συνωστίζονται στις κυπριακές Τράπεζες για ασφάλεια, η Μεγαλόνησος θα εισερχόταν σε περίοδο πολιτικής αστάθειας και οικονομικής κρίσης;<br /> Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι αιτία της κρίσης αυτής θα ήταν η έντονη αμφισβήτηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια από την κοινωνία, η οποία του αποδίδει την αποκλειστική ευθύνη για την έκρηξη στη ναυτική βάση με τραγικές συνέπειες τον θάνατο αθώων πολιτών, τις τεράστιες υλικές ζημιές και, κυρίως, την καταστροφή της υποδομής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Κύπρο;<b> Δολοφόνος αποκαλείται ο «αγαπημένος του λαού» Πρόεδρος, και καλείται να παραιτηθεί. Πρωτοφανής απαξίωση και αμφισβήτηση. Τις , όμως πταίει ; Ο ηγέτης της Κύπρου ή και άλλοι ηγέτες;</b> Όλοι επιθυμούμε να μάθουμε την αλήθεια, που σε παρόμοιες περιπτώσεις συνήθως αποκρύπτεται επιμελώς!<br /> Ο Χριστόφιας, για όσους τον γνωρίζουν, είναι ένας μειλίχιος, απλός και ανθρώπινος Πρόεδρος. Τα χαρακτηριστικά του αυτά αναδύονται και από πρόσφατη συνέντευξή του στον Θανάση Νιάρχο στη στήλη «Οι αταίριαστοι», λίγες μέρες πριν από τα τραγικά γεγονότα της Κύπρου. Εντυπωσιακή στη συνέντευξη αυτή είναι η ακόλουθη επισήμανσή του: «Όταν μου λένε, να κάνετε, κάποιες παραχωρήσεις- επαναλαμβάνω- μα, πόσες παραχωρήσεις πια; Δεν λαμβάνετε υπόψη τη μεγάλη ιστορική παραχώρηση του Μακάριου, που άλλαξε τα γεωγραφικοπολιτικά δεδομένα στην Κύπρο, αφού ως τότε δεν υπήρχαν συνθήκες Ομοσπονδίας στο νησί; Και είναι κάτι που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να το έχει κάνει, γιατί <b>κανείς δεν διέθετε τη δύναμη, το κύρος και το τσαγανό του Μακάριου, </b>χώρια που ήταν λαοπρόβλητος».<br /> Εξάλλου, προφητικά αλλά και αισιόδοξα ακούγονται τα λόγια του στο τέλος της συνέντευξης : «Το μέλλον της ανθρωπότητας μοιάζει με μια εγκυμοσύνη που θα είναι μακροχρόνια. Τελικά, όμως, θα γεννηθεί νέος Πολιτισμός και νέο υγιέστατο παιδί».<br /> Είναι αλήθεια, δυστυχώς, ότι <b>η κατάσταση της Κύπρου, μετά τα αναπάντεχα τελευταία γεγονότα, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους </b>και αγώνες μακροχρόνιους. Η Μεγαλόνησος, όμως, θα τα καταφέρει γιατί διαθέτει ψυχή, δύναμη και αντοχή γίγαντα. Το έχει, άλλωστε, αποδείξει!<br /> <a href="http://www.aixmi.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες!

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι την ώρα που η χώρα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση και οι Έλληνες καταθέτες συνωστίζονται στις κυπριακέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οικονομική "Βέρμαχτ"!Οι Γερμανοί ζητούν ανοιχτά να "παραδοθούμε".

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/KOSMOS/cache/merkel_518_355-474x324.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/KOSMOS/cache/merkel_518_355-474x324.JPG" /></a></div><br /> Η πρόταση - σοκ έρχεται από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.<br /> <b style="font-weight: bold !important;">Ζητάει να περιοριστεί η κυριαρχία προβληματικών κρατών Ευρωζώνης, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Stern.</b><br /> <br /> «Η (ευρωπαϊκή) ολοκλήρωση πρέπει να προχωρήσει, και κράτη με προβλήματα που λαμβάνουν βοήθεια πρέπει σε αντάλλαγμα να παραχωρούν μέρος της κυριαρχίας τους στην ΕΕ», υποστηρίζει.<br /> <br /> Παράλληλα, σε επιστολή του που εξασφάλισε το Reuters ξεκαθαρίζει ότι το Βερολίνο είναι αντίθετο στη χορήγηση «λευκής επιταγής» στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) για την αγορά ομολόγων στην δευτερογενή αγορά.<br /> <br /> Η επιλογή αυτή είναι «σε κάθε περίπτωση καλύτερη από το να εκδιωχθούν υπερχρεωμένα κράτη από την ευρωζώνη» εκτιμά, καλώντας έμμεσα και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να σταματήσει να ασκεί κριτική στους Ευρωπαίους πολιτικούς.<br /> <br /> «Σεβόμαστε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ... δεν την κριτικάρουμε. Ιδεωδώς, το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και αντίστροφα» λέει.<br /> <br /> Σύμφωνα με τον κ. Σόιμπλε, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θεωρούν ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να εξασφαλίσει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της από το 2012, καθώς και ότι μια Σύνοδος Κορυφής δεν θα είναι επαρκής για την αντιμετώπιση την κρίση χρέους της ευρωζώνης. <br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Οικονομική "Βέρμαχτ"!Οι Γερμανοί ζητούν ανοιχτά να "παραδοθούμε".

Η πρόταση - σοκ έρχεται από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ζητάει να περιοριστεί η κυριαρχία προβληματικών κρατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συνεργάτης του Erdogan ισχυρίζεται ότι η Τουρκία προτίθεται ν’ αποκαταστήσει πλήρως τις σχέσεις της με το Ισραήλ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX2ls-S_iV8PktuzrSqWPLW7GVhlu0jK5LHE5oCj-wbOOFO0D9TAkjX7Bol9WbuGI-pmi3f_zLm8yUdDhf9qJvdzXBGMFvoYrVzNjiLYD9jvEW1JMjYB7Yfkl_rmKfLANimtSZDO8wd7ow/s1600/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF00000000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX2ls-S_iV8PktuzrSqWPLW7GVhlu0jK5LHE5oCj-wbOOFO0D9TAkjX7Bol9WbuGI-pmi3f_zLm8yUdDhf9qJvdzXBGMFvoYrVzNjiLYD9jvEW1JMjYB7Yfkl_rmKfLANimtSZDO8wd7ow/s640/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF00000000.jpg" width="640" /></a></div><br /> Ωστόσο, ο σύμβουλος του Τούρκου Πρωθυπουργού προειδοποιεί ότι η ομαλοποίηση δεν θα συμβεί αν το Ισραήλ δεν ζητήσει συγγνώμη για το επεισόδιο με το στολίσκο, δεν προσφέρει αποζημίωση στα θύματα και δεν άρει τον αποκλεισμό της Γάζας.<br /> <br /> Σε συνέντευξή του στη Haaretz την Τετάρτη, ο σύμβουλος του Τούρκου Πρωθυπουργού Recep Tayyip Erdogan, Dr. Ibrahim Kalin, τόνισε ότι η Τουρκία προτίθεται να εξομαλύνει πλήρως τις σχέσεις της με το Ισραήλ. "Από την επιστροφή του πρεσβευτή ως την επανάληψη των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων, τη στρατιωτική και πολιτική συνεργασία, τις επισκέψεις σε υπουργικό επίπεδο και σε κάθε άλλο τομέα, οι διμερείς μας σχέσεις θα επιστρέψουν στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν από το περιστατικό με το στολίσκο" το 2010, δήλωσε. <br /> <br /> Ωστόσο, ο Kalin τόνισε ότι η ομαλοποίηση μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας δεν πρόκειται να συμβεί αν δεν ικανοποιηθούν τρεις Τουρκικοί όροι: η συγγνώμη, η αποζημίωση και η άρση του αποκλεισμού της Γάζας ενώ πρόσθεσε ότι η θέση της Τουρκίας στο συγκεκριμένο θέμα δεν έχει αλλάξει. <br /> <br /> Ο Kalin ταξίδεψε με τον Erdogan στη Βόρεια Κύπρο για την επέτειο της Τουρκικής εισβολής στη μεγαλόνησο στις 20 Ιουλίου 1974 σε μια προσπάθεια να εμποδιστεί η Ελληνική στρατιωτική χούντα να καταλάβει το νησί. Χαρακτήρισε ανακριβή την πρόσφατη δήλωση του Αντιπροέδρου και Υπουργού Στρατηγικών Υποθέσεων Moshe Ya'alon σύμφωνα με την οποία η Τουρκία επιθυμεί μόνο μια Ισραηλινή συγγνώμη και δεν έχει καμία πρόθεση να εξομαλύνει τις σχέσεις. Υπό το φως των παρατηρήσεων του Ya'alon, ο Erdogan ζήτησε από τον Kalin να επαναλάβει τις καλές προθέσεις της Τουρκίας. Όπως σχολίασε ο Kalin, "κάθε φορά που φτάνουμε σε μια συμφωνία, υπάρχει κάποιος που φροντίζει να μπλοκάρει τη θετική εξέλιξη". <br /> <br /> Ο Kalin επιβεβαίωσε ότι η συμφωνία συμφιλίωσης που είχε σφυρηλατηθεί μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας κατά το παρελθόν – και η οποία είχε εγκριθεί από τον Πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu αλλά απορρίφθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών Avigdor Lieberman - περιείχε τη λέξη "συγγνώμη" καθώς και την πρόθεση καταβολής αποζημιώσεων στις οικογένειες όσων είχαν σκοτωθεί πάνω στο πλοίο Mavi Marmara. Ο Kalin τόνισε ότι μια Ισραηλινή συγγνώμη πρέπει ν’ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα κάθε μελλοντικής συμφωνίας μεταξύ της Άγκυρας και της Ιερουσαλήμ. <br /> <br /> "Εκτιμούμε ιδιαίτερα τις σχέσεις μας με το Ισραήλ και δεν χαιρόμαστε με την επιδείνωσή τους", δήλωσε ο Kalin ο οποίος εμπλέκεται προσωπικά στις συμφιλιωτικές διαπραγματεύσεις, "αλλά το Ισραήλ πρέπει να καταλάβει τι συμβαίνει στην Τουρκία. Οι φίλοι ζητούν συγγνώμη για τα λάθη τους. Λυπούμαστε για ό, τι συνέβη, δεν σκοπεύαμε να διακόψουμε τους δεσμούς μας με το Ισραήλ οι οποίοι ήταν εξαιρετικοί ενώ η Τουρκία προσπάθησε να προωθήσει και την ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ του Ισραήλ και της Συρίας". <br /> <br /> Η διαφωνία σχετικά με τη διατύπωση της συμφωνίας μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας καθυστερεί τη δημοσίευση της τελικής έκθεσης των Ηνωμένων Εθνών για το περιστατικό με το στολίσκο το 2010 στο οποίο εννέα Τούρκοι πολίτες έχασαν τη ζωή τους. Σύμφωνα με τον Kalin, η έκθεση θα δημοσιοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα οπότε και ευελπιστεί να υπάρχει ένα οριστικό έγγραφο συμφιλίωσης το οποίο θα περιέχει μια Ισραηλινή απολογία και μια συμφωνία για το εύρος της αποζημίωσης που θα καταβάλει το Ισραήλ στις οικογένειες των θυμάτων. <br /> <br /> Ο Kalin επιβεβαίωσε την πρόθεση του Erdogan να επισκεφθεί τη Λωρίδα της Γάζας παρότι δεν έχει οριστεί ακόμα κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. Διέψευσε τους ισχυρισμούς που θέλουν την κίνηση αυτή ν’ αποτελεί πρόκληση για το Ισραήλ τονίζοντας ότι είναι μέρος της πολιτικής της Άγκυρας στο θέμα της Γάζας. Παρατήρησε, εξάλλου, ότι ο Erdogan δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας επίσκεψης και στο Ισραήλ, αμέσως μόλις επιτευχθεί μια συμφωνία. <br /> <br /> Ο σύμβουλος δεν θέλησε να δεσμευτεί σε μια Τουρκική βοήθεια στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση του Gilad Shalit - του Ισραηλινού στρατιώτη που συνελήφθη από Παλαιστίνιους μαχητές κοντά στη Γάζα το 2006 - αλλά επιβεβαίωσε ανεπίσημες συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών για το θέμα. <br /> <br /> Άλλοι ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι που μίλησαν στη Haaretz επιβεβαίωσαν την επιθυμία της Άγκυρας για αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ καθώς και την άσκηση Αμερικανικών πιέσεων στην Τουρκία για τον τερματισμό της κρίσης. Ένας χαρακτήρισε τη συμφιλίωση ως "ζωτικού ενδιαφέροντος και για τις δύο πλευρές, ιδιαίτερα εν όψει των πρόσφατων γεγονότων και της αστάθειας στη Μέση Ανατολή".<br /> <br /> <a href="http://cohen.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Συνεργάτης του Erdogan ισχυρίζεται ότι η Τουρκία προτίθεται ν’ αποκαταστήσει πλήρως τις σχέσεις της με το Ισραήλ

Ωστόσο, ο σύμβουλος του Τούρκου Πρωθυπουργού προειδοποιεί ότι η ομαλοποίηση δεν θα συμβεί αν το Ισραήλ δεν ζητήσει συγγνώμη για το επεισόδι...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι πάγοι λιώνουν, το Σουέζ της Αρκτικής εμφανίζεται

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguo5SmgVMkMXRkZZ1ZKT4Ko3w-woKu6o6N0elbY9xIlrl3J4VaMV3e4He5itBFAzKPssXOwZ4kcDktatYx1I0JUPZGF7YY0bQr28jlCkz_uTKoL4ch7SBti-F9BO8hme3miljUAtKXJNM/s1600/arcticdests.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguo5SmgVMkMXRkZZ1ZKT4Ko3w-woKu6o6N0elbY9xIlrl3J4VaMV3e4He5itBFAzKPssXOwZ4kcDktatYx1I0JUPZGF7YY0bQr28jlCkz_uTKoL4ch7SBti-F9BO8hme3miljUAtKXJNM/s1600/arcticdests.jpg" /></a></div><br /> <br /> Η συρρίκνωση του παγωμένου θαλάσσιου όγκου, που καλύπτει περίπου το ήμισυ της αρκτικής περιοχής, καθιστά πλέον εφικτή τη διέλευση όλο και περισσότερων αλλά και μεγαλύτερων πλοίων.<br /> <br /> Την υποβάθμιση της «δύναμης» της Διώρυγας του Σουέζ φοβούνται οι άμεσα εμπλεκόμενοι (π.χ. Αίγυπτος) στο άκουσμα των προαναγγελιών της Ρωσίας, η οποία σχεδιάζει να «αναβιώσει» ένα πέρασμα που είχε επιχειρηθεί να διανοιχθεί στο παρελθόν, επί Σοβιετικής Ενωσης, προκειμένου η πρόσβαση προς τις αγορές της Ασίας, που «διψούν» για πετρέλαιο, φυσικό αέριο και πρώτες ύλες, να γίνει ευκολότερη.<br /> <br /> Απόπειρες από το 1932<br /> <br /> Παράλληλα, η Μόσχα επιδιώκει να ανοίξει, όσον το δυνατόν ταχύτερα, ο δρόμος για την έρευνα και τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων -που αναμένεται να είναι πολύ σημαντικά- υδρογονανθράκων στην Αρκτική.<br /> <br /> Η πρώτη απόπειρα διάνοιξης θαλάσσιου διαδρόμου στην περιοχή έγινε το 1932. Η διαδρομή, μέσω του Βερίγγειου Πορθμού (το πέρασμα αυτό την εποχή εκείνη παρέμενε ανοικτό από τον Ιούλιο έως τον Νοέμβριο), ήταν δύο φορές πιο σύντομη, άρα και πιο συμφέρουσα από το ταξίδι των 13.000 μιλίων από το Ρότερνταμ στη Γιοκοχάμα, μέσω της διώρυγας του Σουέζ.<br /> <br /> Οπως επισημαίνεται σε ανακοίνωση της ρωσικής εταιρείας ΟΑΟ Novatek, του μεγαλύτερου ανεξάρτητου παραγωγού φυσικού αερίου της Ρωσίας και του δεύτερου μεγαλύτερου παραγωγού φυσικού αερίου της χώρας, ακολουθώντας αυτό το δρομολόγιο, το ταξίδι θα είναι κατά 40% πιο σύντομο και κατά 20% πιο φθηνό.<br /> <br /> Και χωρίς... πειρατεία<br /> <br /> Επιπλέον, σήμερα, ο φόβος της σύγχρονης πειρατείας στις ακτές της ανατολικής Αφρικής αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τα «πλεονεκτήματα» που προσφέρει αυτή η επιλογή.<br /> <br /> Ρωσικές εταιρείες, όπως η Sovcomflot (πρόκειται για τη μεγαλύτερη ρωσική ναυτιλιακή εταιρεία και έναν από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες δεξαμενόπλοιων στον κόσμο που προσφέρει υπηρεσίες μεταφοράς αργού πετρελαίου, προϊόντων διύλισης πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου), έχουν ήδη ξεκινήσει δοκιμαστικές αποστολές στην Αρκτική, καθώς ο Ρώσος πρωθυπουργός, Βλαντίμιρ Πούτιν, δεσμεύτηκε, προκειμένου το «νέο» αυτό «βόρειο πέρασμα» να είναι προσβάσιμο και ασφαλές καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου.<br /> <br /> Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, η Μόσχα θα πρέπει να επενδύσει συνολικά περίπου 30 δισ. ρούβλια (1,1 δισ. δολάρια) για την αναβάθμιση των λιμένων της περιοχής, για τον εκσυγχρονισμό με, νέας τεχνολογίας, παγοθραυστικά του στόλου της και την εγκατάσταση συστημάτων ασφαλείας.<br /> <br /> Επιχειρηματικοί κύκλοι στη Ρωσία επισημαίνουν πως το ενδιαφέρον αλλά και η στρατηγική σημασία του περάσματος θα αυξάνει όλο και περισσότερο, όσο θα αυξάνει η ζήτηση για υγροποιημένο φυσικό αέριο «στα ανατολικά», δηλαδή στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Νότιο Κορέα και την Σιγκαπούρη.<br /> <br /> Γάλλοι στη χερσόνησο Γιαμάλ<br /> <br /> Σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του Ρώσου πρωθυπουργού, προτεραιότητα της ρωσικής κυβέρνησης και του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού Gazprom, είναι έως το 2020 η περαιτέρω ανάπτυξη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη χερσόνησο Γιαμάλ.<br /> <br /> Στόχος της ρωσικής πολιτικής είναι η προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Στο πλαίσιο αυτό επετεύχθη συμφωνία με τη γαλλική Total για την από κοινού επένδυση 38 δισ. δολαρίων για την εφαρμογή του σύνθετου προγράμματος αξιοποίησης του κοιτάσματος και παραγωγής υγραερίου (SPG) στη χερσόνησο Γιαμάλ, όπου προβλέπεται να κατασκευαστεί σύγχρονο εργοστάσιο υγροποίησης φυσικού αερίου, συγκοινωνιακή υποδομή, καθώς και το νέο αρκτικό λιμάνι Σαμπέτα.<br /> <br /> Τα πρώτα δεξαμενόπλοια θα αρχίσουν να φορτώνουν εμπορεύματα στους τερματικούς του σταθμούς το 2018.<br /> <br /> Πλώρη πάντως για την Αρκτική φαίνεται πως έχουν βάλει ήδη και Ελληνες εφοπλιστές.<br /> <b><br /> Της ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ</b><br /> <a href="http://geopolitics-gr.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

Οι πάγοι λιώνουν, το Σουέζ της Αρκτικής εμφανίζεται

Η συρρίκνωση του παγωμένου θαλάσσιου όγκου, που καλύπτει περίπου το ήμισυ της αρκτικής περιοχής, καθιστά πλέον εφικτή τη διέλευση όλο και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μεγάλη κρίση στην Κύπρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elzoni.gr/ast/cov/mo/moodys_2011_7_27_17_28_15_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" class="Photo" height="264" src="http://www.elzoni.gr/ast/cov/mo/moodys_2011_7_27_17_28_15_b.jpg" title="Μεγάλη κρίση στην Κύπρο" width="640" /></a></div><br /> <b>Η κοινή διαπίστωση πως και η Κύπρος βρίσκεται ένα βήμα προ του μηχανισμού στήριξης επιβεβαιώνεται ποικιλοτρόπως.</b><br /> <br /> Ήδη από προχθές, ο μέχρι πρόσφατα ελπιδοφόρος διάλογος των κομμάτων σχετικά με το πακέτο μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή δυσμενούς εξέλιξης, έχει διακοπεί – γεγονός που αποδίδεται και στην πρόσφατη φονική έκρηξη, που οδήγησε τις σχέσεις των κομμάτων στα άκρα, με την αντιπολίτευση να στρέφει τα πυρά της κατά της κυβέρνησης συνεργασίας.<br /> <br /> Το παζλ συμπληρώθηκε χθες με την υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Κύπρου κατά δυο βαθμίδες στο Baa1 από A2, με αρνητικές προοπτικές, από τη Moody's.<br /> <br /> Άλλωστε και ο ίδιος ο διεθνής οίκος εντάσσει στην αξιολόγησή του την καταστροφή της 11ης Ιουλίου, υποστηρίζοντας στην έκθεσή του πως οι ανησυχίες για την εξέλιξη της δημοσιονομικής κατάστασης στο νησί ενισχύθηκαν μετά την τραγωδία.<br /> <br /> Στην αξιολόγηση μέτρησε επίσης και η διακοπή του διαλόγου και το έλλειμμα πολιτικής συναίνεσης και, βέβαια, στην έκθεση των κυπριακών τραπεζών στο ελληνικό χρέος.<br /> <br /> Ανοιχτό μένει το ενδεχόμενο περαιτέρω υποβάθμισης του αξιόχρεου της χώρας, ενώ υποβαθμίστηκε ακόμη και η βραχυπρόθεσμη αξιολόγηση της Κύπρου από P-1 σε P-2.<br /> <br /> <div>Σε αντίθεση πάντως με ό,τι σταθερά συμβαίνει στην Ελλάδα, το κυπριακό υπουργείο των Οικονομικών ανακοίνωσε ότι συμφωνεί με τις παρατηρήσεις του οίκου Moody's, όσον αφορά στις επιπτώσεις της φονικής έκρηξης, καλώντας παράλληλα τα πολιτικά κόμματα σε συναίνεση.<br /> </div><div>Διαφωνεί, όμως, η Λευκωσία στο κομμάτι εκείνο της έκθεσης του οίκου που αναφέρεται στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου. Το κυπριακό υπουργείο Οικονομικών σημειώνει ότι αυτό παραμένει εύρωστο και ότι η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζικών συστημάτων έχει ενισχυθεί και είναι ικανοποιητική, προσθέτοντας ότι «θετικές χαρακτηρίζονται και οι πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σχετικά με τη στήριξη προς την Ελλάδα, βάσει των οποίων στηρίζεται η ελληνική οικονομία με στόχο να μπορεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της χώρας». <br /> </div><div>Πάντως, η πρόσκληση για συναίνεση έπεσε στο κενό, καθώς ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μάριος Καρογιάν ζήτησε από τούς δύο υπουργούς - μέλη του κόμματος να θέσουν τις παραιτήσεις τους στην διάθεση του προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια.<br /> </div><div>Το γεγονός της διάσπασης του κυβερνητικού συνασπισμού, υποχρεώνει τώρα τον Πρόεδρο Χριστόφια να λάβει σημαντικές πρωτοβουλίες.<br /> </div><div>Χθες βράδυ, προανήγγειλε ευρύ ανασχηματισμό και σήμερα, σύμφωνα με την ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφανου Στεφάνου, θα ζητηθούν από τον κ. Χριστόφια οι παραιτήσεις όλων των υπουργών της κυβέρνησης.<br /> </div><div>Μάλιστα, ο κ. Χριστόφιας δεν έκρυψε την ενόχλησή του, καθώς, όπως έγινε γνωστό, θεωρεί ότι είναι αντιδεοντολογικό τα διάφορα θέματα που εγείρονται από μέρους του Δημοκρατικού Κόμματος, που συμμετέχει στην κυβέρνηση, να τα πληροφορείται ο Πρόεδρος από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.<br /> </div><div>Όπως σημείωσε ο κ. Στεφάνου, ο κύριος Καρογιάν θα μπορούσε να επικοινωνήσει πρώτα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να τον ενημερώσει για τις αποφάσεις του κόμματός του, ενώ αντιδεοντολογική βρίσκει και την πρόσκληση του ΔΗΚΟ προς τους υπουργούς του να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους.</div><br /> <a href="http://www.elzoni.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Μεγάλη κρίση στην Κύπρο

Η κοινή διαπίστωση πως και η Κύπρος βρίσκεται ένα βήμα προ του μηχανισμού στήριξης επιβεβαιώνεται ποικιλοτρόπως. Ήδη από προχθές, ο μέχρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νίκος Λυγερός: Το απέραντο γαλάζιο και το Καστελλόριζο

<center><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-20871" height="328" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/07/7557-10.jpg?w=700&h=359" title="7557-10" width="640" /></center><br /> Σιγά σιγά, όλοι οι πολιτικοί της Ελλάδας συμφωνούν ότι πρέπει να γίνει κάτι με την ελληνική ΑΟΖ και να μην αφήσουμε ανεκμετάλλευτο αυτό το απέραντο γαλάζιο. Βέβαια, θα ήταν καλό τώρα που δεν υπάρχουν πλέον ανούσιες αντιπαραθέσεις επί του θέματος και αναγνωρίζεται επίσημα ο ρόλος του καθηγητή Καρυώτη, να υπάρξει μία υλοποίηση, όχι μόνο της θέσπισης, αλλά κι έμπρακτη και δυναμική αρχή των διαπραγματεύσεων με τις χώρες που αγγίζουν την ελληνική ΑΟΖ.<br /> Επιπλέον, αφού αυτό το στάδιο είναι πλέον κεκτημένο και στον πολιτικό χώρο, ας ασχοληθούμε περισσότερο και με το Καστελλόριζο, διότι είναι χάρη σε αυτό που η ελληνική ΑΟΖ είναι τόσο μεγάλη. Και σε αυτό το πλαίσιο να είμαστε προσεχτικοί για όλο το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου με τη Ρω και τη Στρογγυλή. Εδώ είναι σημαντικό να εξασφαλίσουμε ότι τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ έχουν τη σωστή τοποθέτηση σε όλους τους φορείς που ασχολούνται με αυτό το θέμα, σε διεθνές επίπεδο, αλλιώς οι διαπραγματεύσεις μπορούν να δυσκολέψουν για αυτόν το λόγο, διότι τον θεωρήσαμε ως λεπτομέρεια.<br /> <span id="more-20866"></span><br /> Πρακτικά, πρέπει να γίνει μία έρευνα, ακόμα και στο διαδίκτυο και να τοποθετηθεί επίσημα το αρμόδιο υπουργείο, για να ξεπεράσουμε αποτελεσματικά αυτά τα τεχνικά εμπόδια. Επιπλέον, πρέπει να ενισχυθεί όλο το σύμπλεγμα, στο επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας. Εδώ δεν αρκεί το παράδειγμα της Κύπρου, είναι προτιμότερο να αναδείξουμε το μοντέλο της Γαλλίας με τα νησιά της στον Ειρηνικό, αλλά και στον Ινδικό Ωκεανό.<br /> Για να παραμείνει απέραντο το γαλάζιο μας πρέπει να δώσουμε έμφαση και βαρύτητα στα ακριτικά μας νησιά. Στο επίπεδο των νησιών μικρές αλλαγές στις γωνίες της ελληνικής ΑΟΖ, έχουν τεράστια επίπτωση σε μακρινές αποστάσεις κι ειδικά στα τριπλά σημεία επαφής. Ξέρουμε ήδη τις επιπτώσεις στο τριπλό σημείο ανάμεσα σε Αίγυπτο – Ελλάδα – Κύπρος από τις αποκαλύψεις όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου.<br /> <img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-20867" height="500" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/07/1-15.jpg?w=700&h=500" title="1.1" width="700" /><br /> Όμως το Καστελλόριζο και πιο συγκεκριμένα το σύμπλεγμα των νησιών του, έχει επιπτώσεις και στο τριπλό σημείο των Ελλάδας – Κύπρου – Τουρκίας, το οποίο μπορεί να αλλοιωθεί τόσο πολύ αν δεν το προσέξουμε που θα επιτρέπει την επαφή της Αιγύπτου με την Τουρκία. Γεωοικονομικά, για την Ευρωπαϊκή Ένωση κι όχι μόνο την Ελλάδα, δεν έχει σημασία μόνο η ύπαρξη της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και να μην υπάρξει κανένας ακρωτηριασμός της, ο οποίος δεν θα επέτρεπε πια την συνεκτικότητα της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ στο σημείο επαφής των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου. Και αυτό γίνεται λόγω της ύπαρξης του συμπλέγματος του Καστελλόριζου. Με άλλα λόγια, το θέμα δεν είναι να έχουμε μόνο ελληνική ΑΟΖ, αλλά αυτή να έχει το πρέπον μέγεθος σε σχέση με το διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό το λόγο τώρα, ας ακούμε προσεχτικά τους δικούς μας, όταν συμφωνούν όλοι για την ελληνική ΑΟΖ, αν όντως μιλούν συστηματικά για το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, διότι εδώ είναι η ουσία.<br /> <img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-20868" height="324" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/07/1-22.jpg?w=700&h=324" title="1.2" width="700" /><br /> <img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-20869" height="321" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/07/1-3.jpg?w=458&h=321" title="1.3" width="458" /><br /> <br /> <a href="http://www.blogger.com/goog_1155086712"><br /> </a><br /> <a href="http://gdailynews.wordpress.com/2">ΠΗΓΗ</a>

Νίκος Λυγερός: Το απέραντο γαλάζιο και το Καστελλόριζο

Σιγά σιγά, όλοι οι πολιτικοί της Ελλάδας συμφωνούν ότι πρέπει να γίνει κάτι με την ελληνική ΑΟΖ και να μην αφήσουμε ανεκμετάλλευτο αυτό τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παραιτήθηκε το υπουργικό Συμβούλιο της Κύπρου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" height="315" src="http://www.newscode.gr/photos/images/sized/articles/xristofias14-458x315.jpg" title="" width="458" /></div><br /> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></div><br /> <br /> <b>Την παραίτηση και των 11 μελών της κυβέρνησής του, ζήτησε ο πρόεδρος της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας, κατά τη διάρκεια σύσκεψης του υπουργικού συμβουλίου, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου.</b><br /> Η κυβέρνηση θα παραμείνει στο τιμόνι της χώρας μέχρι να ολοκληρωθεί ο ανασχηματισμός εντός των επόμενων ημερών, συμπλήρωσε.<br /> Το υπουργικό συμβούλιο της Κύπρου την Πέμπτη παραιτήθηκε, εν μέσω πολιτικών πιέσεων και πιέσεων από την πλευρά του κόσμου για ευρύ ανασχηματισμό, μετά την έκρηξη στη ναυτική βάση στο Ζύγι.<br /> <b>Το ΕΥΡΩΚΟ επιμένει σε παραίτηση Χριστόφια </b><br /> Τη θέση του Ευρωπαϊκού Κόμματος (ΕΥΡΩΚΟ) ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας «πρέπει να φύγει από την προεδρία», επανέλαβε σήμερα ο πρόεδρος του κόμματος, Δημήτρης Συλλούρης, ο οποίος συναντήθηκε με τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ, Μάριο Καρογιάν.<br /> Η συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία του κ. Καρογιάν και σε αυτή έγινε ανταλλαγή απόψεων για τον τρόπο αντιμετώπισης της δύσκολης κατάστασης, στην οποία έχει περιέλθει η Κύπρος μετά την έκρηξη στη ναυτική βάση.<br /> Οι δύο άνδρες, σε δηλώσεις τους ανέφεραν ότι ο καθένας παρέθεσε τις απόψεις και τις προτάσεις του κόμματός του. Ο κ. Καρογιάν, δήλωσε ότι επιβάλλεται ο σχηματισμός κυβέρνησης ευρείας αποδοχής, στη βάση συγκεκριμένου προγράμματος.<br /> <a href="http://www.newscode.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Παραιτήθηκε το υπουργικό Συμβούλιο της Κύπρου

Την παραίτηση και των 11 μελών της κυβέρνησής του, ζήτησε ο πρόεδρος της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας, κατά τη διάρκεια σύσκεψης του υπου...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τούρκος της Σαπουνόπερας και ο Τούρκος στα Κυπριακά κατέχομενα: Ποιός είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος αυτού του γένους;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcMXTLXmXBuwt9rjm_6jyw9vtukBk-UeeRZsXLRTDKFtHvw-1eaQkzpb_1NuE-bpAwqiBeKccb9XopxSemJtTqGxpehHOKJPOfqT7LIkeDO70W0ZRP5hSIL79lvO792S3R-Kg3AR5f9aN5/s1600/%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF8.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcMXTLXmXBuwt9rjm_6jyw9vtukBk-UeeRZsXLRTDKFtHvw-1eaQkzpb_1NuE-bpAwqiBeKccb9XopxSemJtTqGxpehHOKJPOfqT7LIkeDO70W0ZRP5hSIL79lvO792S3R-Kg3AR5f9aN5/s640/%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF8.JPG" width="640" /></a></div><br /> Παραθέτομε αποσπάσματα της πρόσφατης ομιλίας του κ Ερτογάν στην Κύπρο ως δημοσιεύθησαν στο Έθνος σε άρθρο του κ. Δελαστίκ. Η απολυτότης των θέσεων ξενίζει όσο και το άγριο και αναιδές ύφος των λόγων του Τούρκου Πρωθυπουργού. Πιο σημαντικά όμως μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η Τουρκία δεν μπορεί να εξευρωπαϊσθεί γιατί ανήκει σε΄άλλο κόσμο, με άλλα ήθη και άλλο πολιτισμό.<br /> <br /> Η επίθεση του κ. Ερντογάν είχε δύο στόχους: την Κύπρο και έμεσα βέβαια την Ελλάδα για την οποία σύντομα θα μας κοινοποιήσει τους όρους που «διαπραγματεύθηκε» με την ενδοτική πάντα Ελληνική Κυβέρνηση. Ο δεύτερος στόχος είναι η Ευρώπή στη οποία θελει να προσχωρίσει για να καλύψει όσο μπορεί τον «ανατολισμό» του.<br /> <br /> Και τις δύο κινήσεις είχε προβλέψει και καταδικάσει ο Ακαδημαικός κ. Μαρκεζίνης στο βιβλίο του «Μια Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα» . Παραθέτουμε λοιπον με κόκινα στοιχέια τις φράσεις του κ Ερντογάν και με μπλέ τις γνωμες του κ Μαρκεζίνη προς σύγκριση και συζήτηση.<br /> <br /> Ελπίζομε όμως να μην αποδειχθεί ο κ Μαρκεζίνης ότι είναι από τους ελάχιστους ο ΜΟΝΟΣ Ελλην που αντιδρά δημοσίως σε τέτοια βαρβαρότητα; Εκτός, πια, αν έχομε όλοι πεθάνει ψυχολογικά από την εξοντωτική προπαγάνδα και παραπληροφόρηση της Κυβέρνησης;<br /> <br /> "Δεν υπάρχει ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Κύπρος!… Στον βορρά υπάρχει το τουρκικό κράτος και στον νότο εκείνοι. Υπάρχει μια Κύπρος που έχει χωριστεί στα δύο" […η μόνη λύση που γίνεται αποδεκτή από την Αγκυρα είναι μια] "ομοσπονδιακή δομή ισότιμων πλευρών βασισμένη στην αρχή των δύο ιδρυτικών κρατών".<br /> <br /> Στην ίδια δηλωση οποιαδήποτε παραχώρηση στο εδαφικό αποκλείσθηκε, ούτε καν εκείνες που εμφανιζόταν να κάνει προ επταετίας τότε που συζητιόταν το σχέδιο Ανάν που τόσο αγάπησαν οι ΕΛΛΙΑΜΕΠιδες «σοφοί». Οι δηλώσεις του ήταν σαφέστατες:<br /> <br /> "Θα είμαι πρωθυπουργός για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Για μένα δεν υπάρχει πλέον θέμα Μόρφου. Δεν προσεγγίζω το θέμα όπως το σχέδιο Ανάν. Η Μόρφου ανήκει στη Βόρεια Κύπρο. Δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή κίνηση και στο Ριζοκάρπασο. Εάν θέλουν να έλθουν για τις λειτουργίες, ας έλθουν. Εχουν αλλάξει οι συνθήκες που ίσχυαν στο σχέδιο Ανάν. Η στάση μας στο τραπέζι θα είναι διαφορετική."<br /> <br /> Οι θέσεις Μαρκεζίνη<br /> <br /> (a). Ελλάδα – Τουρκία Άφησα για το τέλος το πρόβληµα το οποίο θεωρώ ως το πιο επείγον και πιο περίπλοκο από όλα τα προβλήµατα που αντιµετωπίζουµε αυτήν τη στιγµή· ένα πρόβληµα, το οποίο, πιστεύω, συνδέεται στενά µε την άλλη βασική πρότασή µου – τη διαµόρφωση µιας πολιτικής ίσων αποστάσεων απέναντι στις µεγάλες δυνάµεις της εποχής µας, ήτοι την Αµερική, τη Ρωσία και την Κίνα, µε την ελπίδα ότι έτσι µπορεί, επιτέλους, να αποκτήσουµε πιο αξιόπιστους συµµάχους από αυτούς που διαλαλούν ότι µας «θεωρούν στρατηγικούς τους εταίρους»[1] αλλά, στην ουσία πάντα παραστέκονται στους αντιπάλους µας.<br /> <br /> Το πρόβληµα στο οποίο αναφέροµαι είναι η Τουρκία και επειδή θεωρώ αυτό το ζήτηµα πρωταρχικής σηµασίας, το εξετάζω σε ξεχωριστή υπο-ενότητα. Προσθέτω όµως, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι το πώς θα σχεδιαστεί, το πώς θα εφαρµοστεί και το πότε θα µπορούσε να επιχειρηθεί µια τέτοια καινοτόµος µεταβολή στις σχέσεις µεταξύ των δύο χωρών θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες που αυτήν την στιγµή δεν µας είναι γνωστοί. Ο χρόνος λοιπόν και η µεθόδευσις αυτής της πολιτικής, αν ή όταν ποτέ εφαρµοστεί, θα καθοριστεί την κατάλληλη στιγµή και όχι τώρα.[2] Τώρα αρκούµαστε στη διατύπωση της γνώµης –πεποιθήσεως θα έλεγα– ότι η αλλαγή πλεύσεως είναι αναγκαία και, ως εκ τούτου, εξετάζουµε µε συντοµία µερικούς από τους λόγους που την επιβάλλουν...<br /> <br /> Κύρια ... συνέπεια της πολιτικής που προτείνω είναι ο παραµερισµός –για το εγγύς µέλλον, τουλάχιστον– κάθε ιδέας πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Το δεύτερο σκέλος της σκέψης αποτελεί και το δυσκολότερό της σηµείο.<br /> <br /> Για πολλούς, η συγκεκριµένη άποψη µπορεί να µοιάζει ανορθόδοξη, πολύ δε περισσότερο (θα ισχυρίζονταν µερικοί) καθώς αντιβαίνει στο γεγονός ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας αποτελεί την αποδεκτή πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων επί µία περίοδο ένδεκα περίπου χρόνων.<br /> <br /> Εντούτοις, η µακροβιότητα µιας πολιτικής ή µιας προσέγγισης δεν αποτελεί, αφ’ εαυτής, επιχείρηµα για να µην αµφισβητήσουµε τη σηµερινή εγκυρότητά της, διότι η µη αµφισβήτηση µπορεί να απορρέει από (α) έλλειψη σωστής αξιολογήσεως νέων δεδοµένων, τοπικών αλλά και ευρωπαϊκών, (β) έλλειψη του απαραίτητου θάρρους ή φαντασίας για την αναθεώρηση µιας πολιτικής ή,(γ) πάλι, από το γεγονός ότι υποκύπτουµε σε εξωτερικές πιέσεις διατήρησής της.<br /> <br /> Ούτε όµως είναι αναπάντητο το επιχείρηµα υπέρ µιας αλλαγής πλεύσεως ότι η παλαιά, φιλοτουρκική πολιτική ετύγχανε της ευνοίας πολιτικών διαφόρων αποχρώσεων, όπως οι κκ Μητσοτάκης, Σηµίτης, Καραµανλής, Παπανδρέου, Κύρκος και η κυρία Μπακογιάννη (για να µην αναφέρουµε και τα πνευµατικά εξαπτέρυγα, που πειθήνια πάντοτε, προµηθεύει το ΕΛΙΑΜΕΠ).<br /> <br /> Το πραγµατικό, λοιπόν, ερώτηµα που πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί δεν είναι πλέον πόσοι ή ποιοι υπεστήριξαν αυτήν την πολιτική κάποτε ή τι ακριβώς απέδωσε στο παρελθόν αλλά (α) το κατά πόσον αυτή η πολιτική συνεχίζει να εξυπηρετεί τα συµφέροντα της Ελλάδας και των Ευρωπαίων εταίρων της σήµερα, καθώς και (β) το κατά πόσον η Τουρκία έχει ανταποδώσει καθ’ οιονδήποτε δίκαιο τρόπο τις δικές µας προσπάθειες να ακολουθήσουµε µια εποικοδοµητική πολιτική απέναντί της.<br /> <br /> Σ’ αυτόν το προβληµατισµό η απάντηση πρέπει να είναι κυνικά τίµια. Ο Παναγιώτης Κονδύλης σ’ ένα κείµενο που αξίζει να περιγραφεί ως κλασικό και για τη λογική του και για το απέριττο ύφος του, αλλά και γιατί (δυστυχώς) δικαιώθηκε εν πολλοίς µε το πέρασµα του χρόνου, έγραψε στο Επίµετρο της Θεωρίας του Πολέµου «... το σηµερινό δίληµµα [που αντιµετωπίζει η Ελλάδα] είναι αντικειµενικά τροµακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη [µε τη σηµερινή Τουρκία] σηµαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεµος σηµαίνει συντριβή».[3]<br /> <br /> Είµαι, συνεπώς, της άποψης ότι, σε έναν κόσµο που έχει µεταβληθεί άρδην κατά την τελευταία περίπου δεκαπενταετία και για να αποφευχθεί το ανωτέρω φρικτό δίληµµα, η κατ’ ουσίαν τυφλή ελληνική υποστήριξη της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. δεν είναι πλέον ούτε ορθή ούτε και λογική, ούτε προς το συµφέρον µας.<br /> <br /> Ο σηµερινός σκεπτικισµός για µια πολιτική που είχε ίσως κάποια πλεονεκτήµατα για την Ελλάδα όταν πρωτοπαρουσιάστηκε από την κυβέρνηση Σηµίτη-Παπανδρέου, αλλά σήµερα ενδέχεται να µας προκαλέσει ακόµη περισσότερους πονοκεφάλους, απορρέει από τα ακόλουθα επιχειρήµατα:<br /> <br /> (b) Η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Από καθαρώς ελληνική άποψη, η εν λόγω πολιτική, στην αρχική της φάση, βοήθησε –όπως ήδη ισχυρίστηκα ανωτέρω– να αναιρεθούν οι επικρίσεις που δεχόταν η Ελλάδα ως χώρα που καθυστερούσε ή παρακώλυε τη διαµόρφωση πολιτικών πανευρωπαϊκής κλίµακας, σε µια εποχή που ήταν του συρµού η γεωγραφική διεύρυνση της Ευρώπης. Έτσι, αυτή η νέα πολιτική εξυπηρέτησε αποτελεσµατικά τη διεθνή εικόνα µας, συµβάλλοντας στην προσπάθεια ανατροπής του ανθελληνικού κλίµατος σε ορισµένους ευρωπαϊκούς κύκλους. Αναµφίβολα, διευκόλυνε επίσης την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., την οποία η κυβέρνηση Σηµίτη/Παπανδρέου κατόρθωσε, µε αξιοσηµείωτη επιδεξιότητα, να διαχωρίσει από την υποψηφιότητα της Τουρκίας.<br /> <br /> Ωστόσο, καθώς η Ευρώπη επεκτάθηκε –πολύ πιο γρήγορα από όσο θα έπρεπε, θα έλεγαν µερικοί–, έχει πλέον αλλάξει άποψη για την Τουρκία. Οι µεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες εκφράζουν αµφιβολίες κατά πόσον η Τουρκία είναι έτοιµη να γίνει πλήρες µέλος της Ε.Ε., αµφιβολίες που έχουν αυξηθεί σε στιγµές οικονοµικών δυσχερειών και δικαιολογηµένων φόβων που σχετίζονται µε την αύξηση της νοµίµου και παρανόµου µεταναστεύσεως.<br /> <br /> Η ταχύτης µε την οποία η Τουρκία αυξάνει τις επεκτατικές της φιλοδοξίες, προκαλώντας π.χ. την Αµερική µε την πρόσφατη πρωτοβουλία της µε το Ιράν, ή το Ισραήλ, µε τον πρωταγωνιστικό (αλλά υστερόβουλο) ρόλο που έπαιξε στην οργάνωση ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, αρχίζει να ενοχλεί τους βασικούς της υποστηρικτές. Έτσι, η αµερικανική κοινή γνώµη αρχίζει να διχάζεται ως προς τις απόψεις της για την Τουρκία.[4] Μερικοί σίγουρα θα έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι τώρα που αυτοί έβγαλαν το «τζίνι» από το µπουκάλι, δύσκολα θα το ξαναβάλουν µέσα. Ακόµη και το Ισραήλ αισθάνεται µετανιωµένο για την εµπιστοσύνη που έδειξε κάποτε προς την Άγκυρα, εφόσον µια µέρα θα µπορούσε αυτή να το υποκαταστήσει στην καρδιά της Αµερικής. Αλλά είναι νωρίς για να µιλάµε γι’ όλα αυτά. Απλώς, εµείς οι Έλληνες πρέπει όλα να τα έχουµε υπόψη... και να µελετάµε το timing ενδεχοµένων διπλωµατικών πρωτοβουλιών, έχοντας όµως προετοιµάσει διάφορα σχέδια για όλα τα ενδεχόµενα. Σχέδια όμως δικά μας, όχι σχέδια.... άλλων!<br /> <br /> Στους ανωτέρω υπολογισµούς µας πρέπει να προσθέσουµε και τα πολιτικά προβλήµατα που αντιµετωπίζει σήµερα η Τουρκία µε το στρατό της, αλλά και µε ορισµένες εθνικές µειονότητες όπως τους Κούρδους –είκοσι εκατοµµύρια τη στιγµή που µιλάµε– τα οποία διάγουν περιόδους σχετικής ηρεµίας που εναλλάσσεται µε περιόδους οξύτητος κατά καιρούς, µια και αυτό το κοµβικό ζήτηµα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της Τουρκίας, δεν έχει λυθεί. Οι µέλλουσες εξελίξεις στο Ιράκ, που µε τη σειρά τους πιθανόν να επηρεαστούν προς το χειρότερο από τις εξελίξεις στο Ιράν, θα µπορούσαν, επίσης, να περιπλέξουν το Κουρδικό πρόβληµα ακόµη περισσότερο για την Τουρκία. Και ας µην ξεχνάµε την αιφνίδια εξτρεµιστική στάση που επέδειξε πρόσφατα η Τουρκία απέναντι στους Αρµενίους η οποία δεν έκανε καλό στην εικόνα της στο εξωτερικό.<br /> <br /> Όλα αυτά καθιστούν σαφές –και πρέπει και εµείς να το τονίζουµε σε όλους, ιδίως αν η Τουρκία συνεχίζει να µας προκαλεί– ότι, εάν ποτέ η χώρα αυτή εντασσόταν στην Ε.Ε. ως πλήρες µέλος, η παρουσία της θα προκαλούσε µια σειρά από νέα και ανεπιθύµητα προβλήµατα, τα οποία η Ευρώπη καθόλου δεν χρειάζεται. Θα επανέλθουµε σε αυτό το θέµα στις επόµενες παραγράφους, δεδοµένου ότι διαψεύδει πλήρως όλους εκείνους που διατείνονται ότι η Τουρκία έχει «εξευρωπαΐσει» τις πρακτικές της. Για πολλούς, λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι οι τουρκικές αλλαγές που έχουν σηµειωθεί µέχρι τώρα είναι επιφανειακές και καιροσκοπικές. Το ΥΠΕΞ µας όµως, και οι κατά τόπους πρεσβείες µας, ουδόλως, εξ όσων γνωρίζω, εκµεταλλεύονται αυτές τις αδυναµίες του αντιπάλου. Γιατί; Η απάντηση είναι σαφής: γιατί εµείς υποστηρίζουµε την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας όσο και αν αυτή συνεχίζει να µας προκαλεί. Η ανεκτικότητά µας, όµως, δεν έχει όρια, µια και είναι η ανεκτικότητα του κοµπλεξικού, του αδύνατου, του υποτακτικού! Αυτό είναι το σημείο που κατήντησαν την Ελλάδα παλιοί και σύγχρονοι Υπουργοί των Εξωτερικών που σύντομα θα έχουν και το θράσος να διεκδικήσουν την ψήφο του Ελληνικού λαού!<br /> <br /> Με δυο λόγια: η ιδέα µιας ασταµάτητης Τουρκίας αρχίζει να φαίνεται λιγότερο πειστική. Από εµάς, λοιπόν, εξαρτάται, να βγούµε από το σύµπλεγµα κατωτερότητος και υποταγής στην Αµερική και να αρχίσουµε να καθιερώνουµε τη δική µας γεωπολιτική προσωπικότητα. Και η οικονοµική κρίση µας, καίτοι αναµφίβολα δεν µας βοηθά, δεν είναι αυτό που µας φρενάρει. Το ανασταλτικό σε κάθε ανθρώπινη ενέργεια είναι ο ίδιος ο εαυτός µας, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, οράµατος, θάρρους, κοινωνικής οµόνοιας, όταν αναλαµβάνεται µια µεγάλη προσπάθεια.<br /> <br /> Όλα αυτά ανακτώνται, όταν βρεθεί πρώτα ο ανθρώπινος παράγων, ο Ατατούρκ, ο Βενιζέλος, ο Τσόρτσιλ, ο Στάλιν στις µαύρες ώρες της γερµανικής εισβολής. Το πίστευα αυτό πάντα, γιατί πάντα πίστευα στη ηρωική εξήγηση της ιστορίας (εν συνδυασµώ πάντα µε το ιστορικό timing).<br /> <br /> Αλλά να που τώρα επιβεβαιώνει τη σκέψη µου και ο «αντίπαλος» που, αθέλητά του ασφαλώς, δίδει σοφό µάθηµα στους Έλληνες. Αναφέροµαι, πάλι, στον κ. Νταβούτογλου που στο πρόσφατα µεταφρασµένο έργο του παρατηρεί σωστά τα εξής.[5]<br /> <br /> «Το βασικώτερο έρεισµα στρατηγικής ισχύος µιας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγων... Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφική θέση και την ιστορική παράδοση, σταθερά δεδοµένα της στρατηγικής. Όµως, ο παράγων της ανθρώπινης καλλιεργίας µπορεί να δηµιουργήσει καινούργια δεδοµένα στρατηγικής λογικής, νέες οπτικές για την αξιολόγηση της γεωγραφίας και της ιστορίας».<br /> <br /> <br /> Όταν υποβιβάζουµε τον κ. Νταβούτογλου στα γραπτά µας, γιατί βρήκαµε λάθη (σκόπιµα ή µη) στο έργο του, νοµίζω ότι εµείς οι Έλληνες δείχνουµε ασυγχώρητη ανωριµότητα. Γιατί, όπως δεν πολεµάς επιτυχώς µια ιδεολογία µε στρατό, έτσι δεν νικάς έναν άξιο πνευµατικό αντίπαλο µε το να υποβιβάζεις την ευρύτερη σηµασία του έργου του.<br /> <br /> Η νίκη, υπό τη µορφή ενός έντιµου πολιτικού συµβιβασµού στα προβλήµατα που χωρίζουν τις δυο χώρες, θα έλθει µόνον όταν οι Έλληνες αλλάξουν τον πολιτικό κόσµο που τους κυβέρνησε πάνω από τριάντα επτά χρόνια και φέρουν νέο αίµα, που στο δικό µου λεξιλόγιο σηµαίνει νέες ιδέες. Θα επανέλθουµε σ’ αυτό το θέµα προς το τέλος αυτής της µελέτης.<br /> <br /> (γ) Εµπνέει εµπιστοσύνη η µέχρι τώρα συµπεριφορά της Τουρκίας; Όποτε γίνεται λόγος για δηµιουργία στενότερων σχέσεων µε τη Ρωσία, η αντίθεση συνήθως εκδηλώνεται ταχύτατα µε τη φράση: «Μα, µπορούµε να έχουµε εµπιστοσύνη στον κ. Πούτιν;». Απαντώ: Μπορεί κάποιος καλόπιστος να ισχυριστεί ότι το αντίθετο ισχύει µε τους Τούρκους, λαµβανοµένων υπόψη των όσων εξέθεσα ανωτέρω; Ή µήπως, λόγω προκαταλήψεων ή και συµφερόντων, εφαρµόζουµε δύο µέτρα και δύο σταθµά;<br /> <br /> <br /> Να ένα παράδειγµα που αφορά και την Ελλάδα και την Κύπρο.<br /> <br /> Η άρνηση της Τουρκίας να εφαρµόσει το ευρωπαϊκό Συµπληρωµατικό Πρωτόκολλο (2004) και να ανοίξει τα λιµάνια της στα πλοία κρατών-µελών της Ε.Ε., καθώς και η απροθυµία της να αναγνωρίσει ένα από τα µέλη της λέσχης στην οποία και η ίδια προσπαθεί να ενταχθεί –δηλαδή την Κύπρο– δεν αποτελούν καθόλου καλούς οιωνούς για το πώς θα συµπεριφερόταν στο µέλλον, στην περίπτωση που θα γινόταν πλήρες µέλος της Ε.Ε. Το ίδιο ισχύει με την θποχρέωση της να δεχθεί το νέο δίκαιο της θάλασσας.<br /> <br /> Άλλο, εντελώς ελληνικό, και ακόµη πιο χαρακτηριστικό παράδειγµα διαπραγµατεύσεων α λα τούρκα µας έδωσε πρόσφατα ο πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας ... Αναφερόµενος, λοιπόν, σε µία από τις πολλές συµφωνίες που υπογράφηκαν κατά την πρόσφατη επίσκεψη του κ. Ερντογάν στην Αθήνα, ο κ. Σαµαράς παρετήρησε (σχετικά µε την «ανταλλαγή» που κάναµε για την πράσινη βίζα µε τη συµφωνία για την επανα-προώθηση µεταναστών στην Τουρκία) ότι:<br /> <br /> «[Εµείς] δώσαµε κάτι χειροπιαστό. Κι έναντι αυτού µας έδωσε η Τουρκία κάτι που µας έχει δώσει ήδη... τρεις φορές και δεν το τήρησε ποτέ: ∆ιότι για πρώτη φορά Συµφωνία για την επανα-προώθηση λαθραίων µεταναστών υπογράφηκε το 2001 και µάλιστα από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, υπουργό των Εξωτερικών τότε. Το 2005 επί κυβερνήσεων Νέας ∆ηµοκρατίας υπογράφηκε η ενεργοποίηση εκείνης της Συµφωνίας. Και η Τουρκία δεν τήρησε τα συµφωνηθέντα. Και τώρα υπογράφουµε ξανά την τήρησή της µε προορισµό το λιµάνι της Σµύρνης (πράγµα) που προβλέπετο [ήδη] από τη συµφωνία του 2001...»<br /> <br /> Και τι βγαίνει από αυτή την επαναµβανόµενη υπόσχεση να τηρηθούν τα ήδη υπεσχηµένα; «Η Τουρκία», συνέχισε ο κ. Σαµαράς, «αναλαµβάνει να δέχεται περί τους 1000 λαθροµετανάστες το χρόνο από τις 70 χιλιάδες που µας στέλνει! Κι έναντι αυτής της “παραχώρησης”, εµείς της προσφέρουµε δυνατότητες συνεργασίας σε ποικίλους τοµείς και πράσινη βίζα».<br /> <br /> Είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς ότι οι Τούρκοι λατρεύουν το παζάρι. Και στο παζάρι αυτό η Τουρκία πάντα φροντίζει να εξασφαλίζει προκαταβολικά αυτά που θέλει και εις αντάλλαγµα δίνει υποσχέσεις τις οποίες ποτέ δεν τηρεί. Αλλά εµείς γιατί πρέπει πάντα να υποχωρούµε; Στο κάτω-κάτω, στην ακµή της Οθωµανικής τους Αυτοκρατορίας εµείς, οι Ρωµιοί, ελέγχαµε το εµπόριό τους και, µερικές φορές, και την εξωτερική τους πολιτική.<br /> <br /> Να λοιπόν που και η Ελλάδα «έχει» –σίγουρα είχε κάποτε– «βάθος» µε την έννοια του κ. Νταβούτογλου. Με την πάροδο του χρόνου, αυτοί έγιναν καλύτεροι ή εµείς καταρρεύσαµε ακόµη και σ’ αυτό το πεδίο; Γιατί να µην ξαναζωντανέψουµε λοιπόν και εµείς το «ιστορικό βάθος» ενός ανθούντος Ελληνισµού της διασποράς. Εξέθεσα, ανωτέρω... έναν τρόπο µε τον οποίο κάτι τέτοιο θα µπορούσε να αρχίσει να τίθεται σε εφαρµογή.<br /> <br /> Η γνώµη µου είναι ότι ο λόγος που χάσαµε την αισιοδοξία και την αγωνιστικότητά µας οφείλεται, εν πολλοίς, στις συνεχείς στρατιωτικές προκλήσεις των Τούρκων που οι Έλληνες νοµίζουν ότι δεν µπορούν να αντιµετωπίσουν, ιδίως γιατί πάντα πίσω από την Τουρκία στέκεται η (δήθεν) ουδέτερη Αµερική, ενώ εµείς δεν έχουµε καµία δύναµη στο πλευρό µας. Αν αυτό αληθεύει, τότε η ευθύνη βαρύνει τον ΔΙΚΟ µας πολιτικό κόσµο, ή για να ακριβολογούµε αυτούς που µας κυβέρνησαν.<br /> <br /> Αν όµως αυτός είναι ο τρόπος µε το οποίον η Τουρκία αντιλαµβάνεται τη σύγχρονη γεωπολιτική διαπραγµάτευση, θα αποφύγει άραγε να συνεχίσει να χρησιµοποιεί την τακτική του «βίαιου εξαναγκασµού» οποτεδήποτε έχει µια διαφωνία είτε µε την Ελλάδα είτε µε οποιοδήποτε άλλο µέλος της Ε.Ε.; Αν ναι, τότε η ειδικότης στο παζάρεµα µεταβάλλεται σε τάση προς συστηµατική ληστεία!<br /> <br /> Ίσως ένας τέτοιος χαρακτηρισµός φαίνεται βαρύς. Η τάση όµως της Τουρκίας να διολισθαίνει από τη συνήθη «διπλωµατία του θιγόµενου µέρους» προς µια συµπεριφορά απροκάλυπτα «επιθετική» –είτε λεκτικά, είτε µε επίδειξη στρατιωτικής δύναµη– έχει κατ’ επανάληψη σηµειωθεί όχι µόνο έναντι της Ελλάδος αλλά και στις πρόσφατες (δηλ. του τελευταίου έτους) σχέσεις της µε το Ισραήλ. Οι τελευταίεςς δηλώσεις του κ. Ερντογάν αποδεικνύουν ότι οι Τούρκοι δεν αλλάζουν.<br /> <br /> Με δύο λόγια, µία Τουρκία µε µεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και «µε επιθετική νοοτροπία και διάθεση» δεν προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις για τη στάση που θα τηρήσει απέναντι στη λέσχη στην οποία επιθυµεί να ενταχθεί.<br /> <br /> (δ) Γρήγορα να κλείσει το Κυπριακό! Η άποψη που προβάλλουν οι περισσότεροι Τούρκοι αρθρογράφοι[6] και ορισµένοι, κυρίως Άγγλοι, σχολιαστές, είναι ότι το Κυπριακό αποτελεί το βασικό εµπόδιο για την προώθηση της πλήρους ένταξης της Τουρκίας και, ως εκ τούτου, πρέπει να «κλείσει», δηλαδή να λυθεί µε κάποιας µορφής Σχέδιο Ανάν. Το επιχείρηµα αυτό ενισχύεται –πάντα κατά τη γνώµη των ίδιων ενδιαφεροµένων– από ένα δεύτερο, παράλληλο, επιχείρηµα. «Κάντε», λένε πάλι µε αγωνία, «την Τουρκία µέλος της Ε.Ε. προτού στραφεί ολοκληρωτικά προς την Ανατολή». Κατά τη γνώµη µου, κανένα από αυτά τα δυο επιχειρήµατα δεν ευσταθεί. Και το λέω αυτό όχι απλώς επειδή προσωπικά πιστεύω –όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες και Κύπριοι σχολιαστές– ότι το επονοµαζόµενο Σχέδιο Ανάν του 2004[7] (και οι σύγχρονες παραλλαγές του) δεν είναι καθόλου συµβατές µε τα θεµελιώδη συµφέροντα της Ελλάδας, της Κύπρου αλλά και της Ευρώπης.<br /> <br /> Το υποστηρίζω αυτό µε έµφαση γιατί η τουρκική επιθετικότητα απέναντι στην Ελλάδα, τόσο ποσοτικά όσο όµως και ποιοτικά, έχει αυξηθεί από τότε που η χώρα µου έτεινε κλάδο ελαίας προς την Τουρκία, στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Συγκεκριµένα, η τουρκική συµπεριφορά, ιδίως το καλοκαίρι του 2009, απεδείχθη άκρως θρασεία, σίγουρα γιατί ενθαρρύνθηκε από την παθητικότητα που διέκρινε την ελληνική κυβέρνηση εκείνης της περιόδου που, την εποχή εκείνη, έφθασε να κάνει ακόµη και αλλαγές στην ανώτερη ηγεσία στο στράτευµα για να µετριάσει τη γνώµη που επικρατούσε σε µερικούς κύκλους ότι εµείς κρατούσαµε επιθετική στάση!<br /> <br /> Η συµπεριφορά αυτή, που υπερβαίνει τα όρια του πολλαπλασιασµού των επεισοδίων στον εναέριο χώρο µας,[8] στις βραχονησίδες και στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας (ή προκλητικά πλησίον τους) και επεκτείνεται –όπως πρόσφατα έχει αποδειχθεί– στο ζήτηµα της διευκολύνσεως της παράνοµης µετανάστευσης, πρέπει να µελετηθεί µέσα στο πλαίσιο των εκπεφρασµένων σχεδίων του κ. Νταβούτογλου που, φαντάζοµαι, σε πολύ γενικές γραµµές κάποιος υπάλληλος του υπουργείου των Εξωτερικών θα είχε εξηγήσει στην υπουργό του.<br /> <br /> Ερωτώ, λοιπόν, αν η όποια εισήγηση έγινε τότε εµπεριείχε την εκτίµηση, η οποία τυγχάνει να είναι και η δική µου, ότι το πρόβληµα της Κύπρου έχει µεταλλαχθεί σοβαρά από την εποχή που ο κ. Νταβούτογλου παρουσίασε τη δική του, νέα, αξιολόγηση της γεωπολιτικής σηµασίας της νήσου.<br /> <br /> Πράγµατι, τόσο από το βιβλίο του κ. Νταβούτογλου όσο και από την εµπειρία σηµαινόντων Κυπρίων που έχουν µετάσχει στις διαπραγµατεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού, το συµπέρασµα στο οποίο καταλήγει κάθε ανεξάρτητος µελετητής είναι ότι ο πλήρης έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου αποτελεί πλέον τον στρατηγικό στόχο της Τουρκίας. Πέρασαν, δηλαδή, οι µέρες όπου η προστασία µια µικρής θρησκευτικής και εθνικής µειονότητος ήταν το κύριο µέληµα της Τουρκίας. Τώρα η Κύπρος –και η Κρήτη! (πάντα σύµφωνα µε τον κ. Νταβούτογλου)– αντιµετωπίζονται ως νησιά που είναι γεωγραφικά τόσο καλά τοποθετηµένα ώστε να είναι απαραίτητα για όποια χώρα –βλέπε, δηλαδή, Τουρκία– θέλει και µπορεί να παίξει ηγεµονικό ρόλο στη ευρύτερη περιοχή.<br /> <br /> Πρώτον, λοιπόν, η Κύπρος σήµερα ενισχύει τη θέση που θέλει να καταλάβει και το ρόλο που θέλει να διαδραµατίσει η Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή.<br /> <br /> Επιτυγχάνει αυτόν το σκοπό, δεύτερον, και γιατί αποδυναµώνει τον Ελληνισµό και το ελληνικό κράτος σε µια ευαίσθητη περιοχή στην οποία θα µπορούσε η Ελλάς (αν είχε ολοκληρωµένη στρατηγική) να διαδραµατίσει ρόλο διευρύνοντας την αξία της εντός της Ε.Ε.<br /> <br /> Τρίτον, αποστερεί από την Ε.Ε. την υποδοµή για οποιασδήποτε µορφής επιχείρηση στη Μέση Ανατολή, όπως έγινε το καλοκαίρι του 2006, µε την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο. Αξίζει να σηµειωθεί ότι µε βάση το Σχέδιο Ανάν, για να διαθέσει το κυπριακό κράτος την υποδοµή του (λιµάνια και αεροδρόµια) αλλά και τα χωρικά του ύδατα και τον εναέριο χώρο του, ακόµη και στην Ε.Ε., απαιτείτο η άδεια της Τουρκίας. Εξ όσων γνωρίζω, το ίδιο προβλέπουν και τα νεότερα υποκατάστατα του αρχικού σχεδίου Ανάν.<br /> <br /> Τέταρτον, το τουρκικό σχέδιο εγκλωβίζει πλήρως το Ισραήλ, αφού η µόνη µη µουσουλµανική διέξοδος που διαθέτει αυτό είναι προς την Κύπρο. Με τον έλεγχο της Κύπρου η Τουρκία αποκτά στρατηγικό πλεονέκτηµα έναντι του Ισραήλ, στην αντιπαράθεση και διαµάχη για τον ηγεµονικό ρόλο στην περιοχή, τα δε πρόσφατα γεγονότα στη Γάζα αποτελούν σηµαντικό στοιχείο στο «παζάρι».<br /> <br /> Πέµπτον, αναβαθµίζει το ρόλο και την αξία της Τουρκίας εντός του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Ποια λοιπόν θα είναι η συµπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, αν µπορέσει να εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου; Πόσο προθυµοποιούνται η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ να έχουν τέτοιαν εξάρτηση στην περιοχή από την Τουρκία;<br /> <br /> Εν όψει των ανωτέρω, έχω άδικο να επιµένω ότι η παρούσα µανία να παραδώσουµε, υπό την αφόρητη πίεση των Αµερικανών, Άγγλων, του κ. Μπανκι Μουν, και των εν Ελλάδι «ακαδημαϊκών βοηθών» τους –γιατί τελικά περί αυτού πρόκειται–, την Κύπρο στους Τούρκους υπό κάποια µορφή σχεδίου τύπου Ανάν, θα αποβεί ατυχής αν όχι προδοτική λύση για όλους, πλην των Τούρκων;<br /> <br /> Και υπενθυµίζω τι διδάσκει η ιστορία. Τέτοιου είδους «λύσεις» κηλιδώνουν τη φήµη αυτών που τις λαµβάνουν για πάντα. Έτσι, ούτε ο «µέγας» Καραµανλής, ο επονοµαζόµενος «Εθνάρχης», µπόρεσε να αποφύγει αυτό το στίγµα εξαιτίας της περιβόητης συνθήκης της Ζυρίχης την οποία υπέγραψε υπό την πίεση των... Άγγλων και στη Βουλή, µάλιστα, περιέγραψε ως την «ευτυχέστερη στιγµή της ζωής» του!<br /> <br /> Ποιος Έλληνας ή Κύπριος πολιτικός επιθυµεί τέτοιον τίτλο;<br /> <br /> Προκλητικός ήταν ο Τούρκος Πρωθυπουργός και με τον τρόπο με τον οποίο έθεσε το ζήτημα των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2012, όταν την προεδρία της ΕΕ την αναλαμβάνει η Κύπρος.<br /> <br /> <br /> "Σε περίπτωση που δώσουν στη Νότια Κύπρο την προεδρία τηΕΕ, εμείς δεν τους αναγνωρίζουμε. Ποτέ δεν πρόκειται να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι μαζί τους... Κατά την προεδρία της Νότιας Κύπρου στην ΕΕ δεν πρόκειται να συνομιλήσουμε. Κατά την περίοδο αυτή οι σχέσεις με την ΕΕ θα παγώσουν. Επί έξι μήνες δεν θα υπάρχουν σχέσεις Τουρκίας – ΕΕ. Δεν μας ενδιαφέρει τι θα σκεφτεί η ΕΕ. Ας το σκεφτόταν όταν δεχόταν ως μέλος την ελληνοκυπριακή διοίκηση... Δεν συνομιλούμε με χώρα που δεν αναγνωρίζουμε. Θεωρούμε ντροπή για μας ακόμη και το ότι βρισκόμαστε στο ίδιο τραπέζι μαζί τους στον ΟΗΕ.»<br /> <br /> (α) Τα (πολιτικά) προβλήµατα που θα έφερνε στην Ευρώπη. Ο φόβος µου ότι η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα έφερνε αυτήν την τελευταία αντιµέτωπη µε πολιτικά προβλήµατα, δυσκο-λίες και άκρως επιτακτικές απαιτήσεις ενισχύεται και από το γεγονός –το οποίο, κατά τα φαινόµενα, έχουν λησµονήσει οι περισσότεροι– ότι, το 2005, στις Βρυξέλλες, η Ένωση Αραβικών Κρατών[9] τάχθηκε, ex proprio motu, υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.<br /> <br /> Αυτή η ασυνήθιστη πρωτοβουλία εκ µέρους ενός «τρίτου», άσχετου οργανισµού απέδειξε –όπως µε ειλικρίνεια οµολόγησε ένας φιλότουρκος σχολιαστής– «την ελπίδα του αραβικού κόσµου ότι η Τουρκία θα αποτελέσει µια “πίσω πόρτα” [sic] µέσω της οποίας αυτός θα αναπτύξει στενότερους δεσµούς µε την Ευρώπη».[10]<br /> <br /> Θα µπορούσε άραγε αυτός ο δυσοίωνος υπαινιγµός να περιλαµβάνει κάτι περισσότερο από το ενδεχόµενο οι περιορισµένοι ευρωπαϊκοί οικονοµικοί πόροι να χρησιµοποιηθούν για να αναπτυχθούν χώρες εκτός Ευρώπης – θα µπορούσε, δηλαδή, να σηµαίνει ότι θα ακολουθήσουν περισσότερες αιτήσεις ένταξης στην ευρωπαϊκή λέσχη από κράτη που δεν µπορούν να αξιώσουν κανέναν άλλον ιστορικό, εθνοτικό, θρησκευτικό ή άλλου είδους δεσµό µαζί της, πέραν της επιθυµίας τους να ωφεληθούν από τη (σχετική) οικονοµική ευρωστία της; Μήπως, λοιπόν µια πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα αποτελούσε πρόσκληση σε κράτη σαν το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τις βορειο-αφρικανικές χώρες να εισέλθουν στο ευρωπαϊκό κλαµπ; ∆εν έχω καµία αµφιβολία ότι αυτήν την «µπασταρδοποίηση» και αποδυνάµωση της Ευρώπης θα την έβλεπαν µε καλό µάτι και οι Αµερικανοί και οι Άγγλοι.<br /> <br /> Σε άλλο σημείο του βιβλίου μου θα επανέλθω σε νοµικές και θεσµικές δυσκολίες, πέραν των πολιτικών, που µια τέτοια πλήρης ένωση θα προκαλούσε στους ήδη εταίρους.<br /> <br /> <br /> (β) Νοµικά και θεσµικά προβλήµατα πλήρους ενώσεως µε την Ε.Ε. Το τελευταίο επιχείρηµά µου υπέρ της επαναξιολόγησης της τουρκικής ένταξης στην Ε.Ε. είναι και το σηµαντικότερο: η Ευρώπη ως σύνολο θα πρέπει να µελετήσει –και όντως, εξετάζει σήµερα– µε άκρα σοβαρότητα τα θεσµικά επακόλουθα της ενδεχόµενης πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.[11]<br /> <br /> Η άποψη αυτή συνδέεται άµεσα και αναπόφευκτα µε τη γενικότερη πεποίθησή µου ότι αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη σήµερα είναι βαθύτερη ολοκλήρωση και όχι περαιτέρω διεύρυνση. ∆εδοµένου µάλιστα ότι την ιδέα αυτήν τη συµµερίζονται κατ’ αρχήν αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, εξαιρουµένης ίσως της Αγγλίας (και, εµµέσως, της Αµερικής), η Ελλάδα µπορεί να την επιδιώξει µε σχετική ευκολία, σταµατώντας να στηρίζει µια πολιτική η οποία, όσο πρωτοποριακή και αν ήταν το 1999, έντεκα χρόνια αργότερα δεν είναι διόλου ελκυστική.<br /> <br /> Η βασική µου ανησυχία για τη σηµερινή πολιτική µας ως προς το µέλλον της Τουρκίας στην Ευρώπη αφορά το γεγονός ότι η επιθυµία της Τουρκίας να γίνει πλήρες µέλος της Ε.Ε. δεν συνάδει µε το συµφέρον της Ευρώπης να προβεί κατ’ αρχάς σε µια εις βάθος ανάπτυξη της Ένωσης, προκειµένου να αναχαιτίσει, προσωρινά τουλάχιστον, και να εξορθολογίσει τη βεβιασµένη και ανεξέταστη διεύρυνσή της.<br /> <br /> Πράγµατι, η ταχύρρυθµη ευρωπαϊκή διεύρυνση κατά το πρόσφατο γύρισµα του αιώνα έχει ήδη αρχίσει να φανερώνει τις αδυναµίες αυτής της βεβιασµένης κίνησης, το οικονοµικό βάρος που αποτελούν οι νέες χώρες για την παλιά Ευρώπη (η οποία τις «έσωσε» εντάσσοντάς τες στις δοµές της), καθώς και τον αδέξιο τρόπο λήψης αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ασχέτως εάν πρόκειται για τα οικονοµικά, τις στρατιωτικές επεµβάσεις ή την κοινή εξωτερική πολιτική.<br /> <br /> Έχω όµως και ένα δεύτερο λόγο ανησυχίας για την Τουρκία, ο οποίος, θεωρώ, δεν έχει σηµασία µόνο για την Ελλάδα, αλλά, και πάλι, για ολόκληρη την Ευρώπη. Θα τον θέσω απλά. Έχει άραγε τη δυνατότητα η σηµερινή Ευρώπη, µε τους εσωτερικούς διχασµούς και τα οικονοµικά της προβλήµατα, να δεχθεί µια χώρα η οποία είναι βέβαιο ότι θα την εµπλέξει σε θρησκευτικά, εθνοτικά, και µεταναστευτικά ζητήµατα τα οποία κάθε άλλο παρά της χρειάζονται;<br /> <br /> Με άλλα λόγια, µπορούµε να ξεχάσουµε το πρόβληµα της σφαγής των Αρµενίων; Μπορούµε να αγνοήσουµε τη συνεχιζόµενη διένεξη µε το στρατιωτικό κατεστηµένο; Μπορούµε να υποτιµήσουµε το θέµα των Κούρδων, το οποίο, ας µην απατώµεθα, σιγοβράζει εδώ και καιρό; Επιτρέπεται να µη σταθµίσουµε τις µελλοντικές επιπτώσεις της σθεναρής στήριξης που προσφέρει η Τουρκία στην πΓ∆Μ; Ή, τέλος, επαναλαµβάνω, µπορεί να µην αντιµετωπίζει µε αποφασιστικότητα αλλά και σύνεση ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών το υποβόσκον πρόβληµα που, µια µέρα, οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να µας ανοίξουν στη Θράκη, προσποιούµενοι σήµερα ότι τέτοιο θέµα δεν πρόκειται ποτέ να ανακινηθεί;<br /> <br /> Ασφαλώς, η ελληνική γεωπολιτική διανόηση θα αντιµετωπίσει σαρκαστικά αυτές τις ανησυχίες, θεωρώντας ότι είναι απλώς επινοήµατα ενός νου εχθρικού προς την Τουρκία. Πέραν όµως του γεγονότος ότι ο γράφων κατάγεται από Έλληνες που πρέσβευαν την ελληνο-τουρκική φιλία όταν οι συγκεκριµένοι διανοούµενοι βρίσκονταν ακόµη στην κούνια (ή στην αρχή της ακαδηµαϊκής τους σταδιοδροµίας), γεγονός παραµένει ότι η πρόσφατη απόφαση της Τουρκίας να απειλήσει ότι θα απελάσει 100.000 Αρµένιους µετανάστες που ζουν στην επικράτειά της είναι, πραγµατικά, «επονείδιστη». Η µοµφή είναι των (φιλότουρκων) Times του Λονδίνου που καταλήγουν ως εξής: «οι ενστάσεις [που προβάλλουν οι Τούρκοι] για µια ορθή ιστορική εξήγηση µιας σειράς φοβερών εγκληµάτων συνιστούν στάση υποτιµητική και καταστροφική. Η εκδικητικότητα, όµως, εναντίον του πλέον ευάλωτου λαού εντός των τουρκικών συνόρων είναι απλώς εξωφρενική [sic]».<br /> <br /> Αναµφίβολα. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο, όσο καταδικαστική και αν είναι αυτή η κατακλείδα, δεν είναι αρκετή για να µας δείξει ξεκάθαρα ποια θα µπορούσε να είναι η µελλοντική συµπεριφορά της Τουρκίας. Μπορούν άραγε οι Έλληνες γεωπολιτικοί παρατηρητές, οι οποίοι –εάν κρίνει κανείς από τις δηµοσιογραφικές τους δραστηριότητες– πλέουν συνεχώς σε πελάγη αυτοδη-µιούργητης αισιοδοξίας για την κατάσταση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, να βάλουν το χέρι στην καρδιά και να µας πουν ότι έχουµε όντως να κάνουµε µε έναν πολιτισµένο και µετριοπαθή γείτονα, µε ευρωπαϊκή συµπεριφορά και ανθρωπιστικές διαθέσεις, πλήρως εναρµονισµένες µε τα σηµαντικότερα διδάγµατα του Ισλάµ;<br /> <br /> Εάν η σηµερινή αντίδραση της Τουρκίας είναι σκοπίµως υψιπετής, ακριβώς επειδή έχει σκοπό να δείξει στον κόσµο πόσο «ισχυρή» είναι η χώρα, τότε αυτό αποδεικνύει ότι η σύγχρονη Τουρκία πιστεύει στο δίκαιο του ισχυροτέρουλ δηλαδή στην ωμή δύναμη και όχι στο δίκαιο Πρόκειται, µε άλλα λόγια, για κακό οιωνό προς όλους τους γείτονες και φίλους της.<br /> <br /> Εάν, από την άλλη πλευρά, πρόκειται για «αντανακλαστική αντίδραση» στην κίνηση ευάριθµων Αµερικανών και Σουηδών κοινοβουλευτικών, να καταδικάσουν την αρµενική της πολιτική –ενέργεια που, χαρακτηριστικά, απορρίφθηκε ως ασύνετη από τις «ήπιων τόνων» κυβερνήσεις αυτών των κρατών– τότε, η τουρκική «αντίδραση» αποδεικνύει την αδυναµία της χώρας αυτής να αντιµετωπίζει τις διεθνείς διαφωνίες µε µετρηµένο και ήρεµο τρόπο. Η φύση της την στρίβη πάντα πρός την βία΄και η ιστορία της το επιβεβαιώνει!<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, τα σηµάδια κινδύνου είναι για όλους (εκτός από το Υποθργείο μας των Εξωτερικών) εµφανή – και αν διαθέτουµε κοινή λογική, πρέπει να προετοιµαστούµε αναλόγως. Αναφέροµαι συγκεκριµένα στους υπουργούς µας Εξωτερικών και Εθνικής Άµυνας, οι οποίοι φέρουν –και θα φέρουν– ιδιαίτερα βαριά ευθύνη αν γίνει έστω και ένα µόνο µέρος αυτών που φοβούµαι και που ανέφερα ανωτέρω. Και επαναλαµβάνω, τα περισσότερα από τα αναφερθέντα προβλήµατα εύκολα µπορούν να πάρουν τη µορφή νοµικών ή θεσµικών προβληµάτων µε απρόβλεπτες συνέπειες για το φόρτο εργασίας των ευρωπαϊκών θεσµών.<br /> <br /> <br /> <br /> [1]. Όπως πολύ ορθά έγραψε ο Παναγιώτης Κονδύλης στο Επίµετρο της Θεωρίας του Πολέµου (4η εκδ. 1999, σ. 409): «...η ελληνική πλευρά πρέπει να κατανοή-σει έµπρακτα, και όχι µόνο λεκτικά, ότι η αξία µιας συµµαχίας για ένα µέλος καθορίζεται από το ειδικό βάρος του τελευταίου µέσα στο σύνολο της συµµαχίας. Πιο λιανά: οι σύµµαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι’ αυτούς». Κατά τη γνώµη µου η δεδοµένη ελληνική δουλικότης προς τους Αµερικανούς µάς έχει υποτιµήσει και όχι υπερτιµήσει στα µάτια τους.<br /> <br /> <br /> [2]. Ασφαλώς µεταξύ των προβληµάτων που θα πρέπει να µελετηθούν είναι το πώς θα αντιδράσει η Ελλάς στο οτιδήποτε αποφασίσει να πράξει η Τουρκία, αν δει πως µε τη σύµπραξή µας και της Κύπρου, οι γαλλο-γερµανικές αντιρρήσεις εισδοχής της αποβούν, επιτέλους, τελεσφόρες και το όλο θέµα της πλήρους εντάξεως της Τουρκίας στην Ε.Ε. τεθεί στο αρχείο. Ο Κονδύλης, στο Επίµετρο του κλασικού του έργου Θεωρία του Πολέµου, προσφέρει µερικές εξαιρετικά χρήσιµες σκέψεις από στρατιωτικής/στρατηγικής πλευράς στις όποιες στρατιωτικές κινήσεις ενδεχοµένως µια µέρα η χώρα µας θα υπεχρεούτο να κάνει έναντι της Τουρκίας. Λόγω του τίτλου αυτού του κεφαλαίου αρκούµαι εδώ να προσθέσω την ανάγκη συντονισµένης και υπερ-ενεργητικής διπλωµατικής προσπάθειας που θα έπρεπε να αναλάβουµε, αν αυτά που θεωρώ αναγκαία µεταβληθούν µια µέρα από σχέδια σε πραγµατικότητα. Σκοπός αυτών των πρωτοβουλιών θα είναι να εξηγηθεί γιατί η Ελλάς δεν µπορεί να βρίσκεται αντιµέτωπη µε τουρκικές απειλές –πολεµικές ή µη– κάθε φορά που ασκεί τα δικαιώµατά της σύµφωνα µε το διεθνές δίκαιο και τις Συνθήκες της Ε.Ε. Ο συνδυασµός ενεργητικής διπλωµατίας και στρατιωτικής εγρηγόρσεως, πάντοτε εντός των πλαισίων του διεθνούς δικαίου, δεν είναι καταφρονητέα όπλα στα χέρια µιας αποφασισµένης –και όχι «πουληµένης»– ηγεσίας, µε το λαό σύσσωµο γύρω της. Αν όλα αυτά δεν ακούγονται ευχάριστα είναι γιατί δεν είναι ευχάριστα. Καθ’ όσον γνωρίζω όµως καµιά από τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας µας δεν εγράφη από «ένα πλαδαρό κοινωνικό σώµα αιωρούµενο γύρω από το µέσο όρο µιας γενικής ευηµερίας, όπου υψίστη αποστολή της πολιτικής ηγεσίας είναι ακριβώς να εγγυάται τη διατήρηση αυτού του µέσου όρου και αυτής της πλαδαρότητος». Κονδύλης, Θεωρία του Πολέµου, 4η εκδ. 1999, σ. 386.<br /> <br /> <br /> <br /> [3]. 4η εκδ. 1999, σ. 410.<br /> <br /> <br /> <br /> [4]. Βλ., π.χ., το εκτενές ρεπορτάζ της International Herald Tribune «Turkey’s Risky Bridging of East and West», σ. 3.<br /> <br /> <br /> <br /> [5]. Το Στρατηγικό Βάθος – Η ∆ιεθνής Θέση της Τουρκίας (εκδ. Ποιότητα, µεταφρ. Νικ. Ραπτόπουλου, Αθήνα, 2010), σ. 73 επ..<br /> <br /> <br /> <br /> [6]. Βλ., ενδεικτικά, το κείµενο του καθηγητή Attila Eralp για το ΕΛΙΑΜΕΠ, µε τίτλο «The Last Chance in Cyprus Negotiations and the Turkey-EU Relationship», ∆ιατριβή ΕΛΙΑΜΕΠ, Φεβρουάριος 2010, 20 Ιανουαρίου 2010.<br /> <br /> <br /> <br /> [7]. Ή το πιο πρόσφατο (Ιούνιος 2010) σχέδιο το οποίο διαπραγµατεύεται ο κ. Χριστόφιας που είναι, νοµίζω, χειρότερο και για τις δυο χώρες µας.<br /> <br /> <br /> <br /> [8]. Συγκεκριµένα σε απόσταση 6-10 µιλίων από τις ακτές µας, επέκταση δηλαδή 4 µιλίων πέραν της αιγιαλίτιδος ζώνης που καθιέρωσε η Ελλάς το 1931 και δεν αµφισβήτησε η Τουρκία µέχρι το 1974. Υπενθυµίζεται ότι κατά το διεθνές δίκαιο η αιγιαλίτις ζώνη (άρα και ο εναέριος χώρος) µπορεί να φθάσει µέχρι τα 12 µίλια.<br /> <br /> <br /> <br /> [9]. Και µάλιστα όχι µόνο η Ένωση Αραβικών Κρατών, αλλά και το ίδιο το Ιράν, εφόσον ο πρόεδρος Μοχάµετ Χαταµί δήλωσε επίσης ότι ήταν προς το συµφέρον του Ιράν να ενταχθεί η Τουρκία στην Ευρώπη. Βλ. Mohammad Noureddine, «Is Turkey Turning Towards the East?», Daily Star (Βηρυτός), 26 Ιουνίου 2002, archives.econ.utah.edu/archives/a-list/2002w27/msg00002.htm.<br /> <br /> <br /> <br /> [10]. Graham E. Fuller, The New Turkish Republic, ό.π., σ. 70.<br /> <br /> <br /> <br /> [11]. Εν προκειµένω, εννοώ το δικαίωµα ψήφου, έχοντας κατά νου τις δυσκολίες µε τις οποίες ήλθε αντιµέτωπη η Ευρώπη όταν βρέθηκε απέναντι σε µια πολύ επιθετική στάση της Πολωνίας αναφορικά µε αυτό ακριβώς το είδος ζητήµατος. Έτσι, τα νέα µέλη δείχνουν µιαν ανησυχητική τάση να διεκδικούν πλήρη δικαιώµατα και τίτλους από την Ευρώπη –κατ’ ουσίαν, τεράστιες επιδοτήσεις για να εκσυγχρονίσουν τις παρωχηµένες, αν όχι και χρεοκοπηµένες, οικονοµίες τους– και, συγχρόνως, µέσω της συµπεριφοράς τους σε διακυβερνητικές διασκέψεις, φτάνουν στο σηµείο ακόµη και να παραλύουν τη λειτουργία της Ένωσης. Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τη µελλοντική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αισθάνονται δυσαρεστηµένοι µε τη βεβιασµένη διεύρυνση της Ευρώπης κατά τα τελευταία χρόνια. Είναι ίσως αδύνατον να αλλάξουµε αυτή την κατάσταση πλέον –εκτός και αν προσανατολιστούµε προς µια Ευρώπη δύο ή τριών ταχυτήτων–, αλλά, τουλάχιστον, µπορούµε να πάρουµε αυτό το µάθηµα και να αποφύγουµε να επαναλάβουµε τα λάθη του παρελθόντος, πραγµατοποιώντας νέες διευρύνσεις της Ε.Ε.<br /> <a href="http://www.antibaro.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ο Τούρκος της Σαπουνόπερας και ο Τούρκος στα Κυπριακά κατέχομενα: Ποιός είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος αυτού του γένους;

Παραθέτομε αποσπάσματα της πρόσφατης ομιλίας του κ Ερτογάν στην Κύπρο ως δημοσιεύθησαν στο Έθνος σε άρθρο του κ. Δελαστίκ. Η απολυτότης τω...

Διαβάστε την συνέχεια

Οἱ ἐναλλακτικὲς κοσμοθεωρίες τοῦ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtzHffjZVMSpelHsB3atB5HWFnqgc3INs3VHfGAvUNcEdbW1lM9xAx0fMNmRF7aEg8RxVvzIscAiLQzC-pi7cHmdSZm_CKDaLjFt5CiPppDQPebqsK7KNv7S4ylTeVSWff_pF3Y32vSAU/s1600/davutoglu-harsh-to-lieberman-insists-for-israeli-apology-2010-07-06_l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtzHffjZVMSpelHsB3atB5HWFnqgc3INs3VHfGAvUNcEdbW1lM9xAx0fMNmRF7aEg8RxVvzIscAiLQzC-pi7cHmdSZm_CKDaLjFt5CiPppDQPebqsK7KNv7S4ylTeVSWff_pF3Y32vSAU/s1600/davutoglu-harsh-to-lieberman-insists-for-israeli-apology-2010-07-06_l.jpg" /></a></div><br /> Τὸ ἑλληνικὸ κοινὸ εἶχε τὴν εὐκαιρία τὸ 2010 νὰ διαβάσει στὰ ἑλληνικὰ τὸ σημαντικώτερο πόνημα τοῦ νῦν ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Ἀχμὲτ Νταβούτογλου, «Τὸ Στρατηγικὸ Βάθος: ἡ διεθνὴς θέση τῆς Τουρκίας», γραμμένο τὸ 2001, πρὶν ἀνέλθει ὁ Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογὰν στὴν ἐξουσία. Στὸ βιβλίο αὐτὸ ὁ Νταβούτογλου ἀναλύει τὸ ὅραμά του γιὰ μιὰ νέα διεθνῆ θέση τῆς Τουρκίας στὸν κόσμο βασισμένη στὴν ἱστορία της καὶ στὴν γεωγραφική της θέση, ἕνα ὅραμα ποὺ ὄχι ἀδίκως ἀποκλήθηκε «νεο-ὀθωμανισμός». Πρὸς ἐπίρρωσιν τῆς ἀκρίβειας τοῦ ὅρου θυμίζουμε τὶς δηλώσεις τοῦ Τούρκου ὑπουργοῦ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2009 στὸ Σαράγεβο: «Ἐπιθυμοῦμε μιὰ νέα Βαλκανική, ποὺ θὰ θεμελιώνεται στὶς πολιτικὲς ἀξίες, στὴν οἰκονομικὴ ἀλληλεξάρτηση, στὴ συνεργασία καὶ στὴν πολιτιστικὴ ἁρμονία. Ὅλα αὐτὰ ἐξασφαλίζονταν στὰ ὀθωμανικὰ Βαλκάνια. Ἐμεῖς θὰ ἀναβιώσουμε τὴν ἐποχὴ αὐτή, τὰ ὀθωμανικὰ Βαλκάνια ἦταν μιὰ πετυχημένη ἱστορία καὶ τώρα πρέπει νὰ ἀναγεννηθοῦν. Θὰ κάνουμε τὰ Βαλκάνια, τὸν Καύκασο, τὴ Μέση Ἀνατολή, μαζὶ μὲ τὴν Τουρκία, ἐπίκεντρο τῆς παγκόσμιας πολιτικῆς σκηνῆς. Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς στὸ μέλλον καὶ θὰ τὸν πετύχουμε».<br /> <br /> Τὸν Μάρτιο τοῦ 2011 κυκλοφόρησε πάλι ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Ποιότητα» ἕνα ἀκόμα βιβλίο τοῦ Νταβούτογλου, ἡ διδακτορική του διατριβὴ στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Βοσπόρου στὸν τομέα τῶν Διεθνῶν Σχέσεων, ἐκδοθείσα τὸ 1994 στὰ ἀγγλικὰ καὶ ὄχι στὰ τουρκικά, μὲ τίτλο «Ἐναλλακτικὲς Κοσμοθεωρίες: ἡ ἐπίδραση τῆς Ἰσλαμικῆς καὶ τῆς Δυτικῆς κοσμοθεωρίας στὴν πολιτικὴ θεωρία». Ἐνῷ ἡ ἑλληνικὴ ἔκδοση τοῦ «Στρατηγικοῦ Βάθους» δημιούργησε ἕνα πανδαιμόνιο ἀντιδράσεων καὶ πυροδότησε ἐντονώτατη συζήτηση καρφιτσώνοντας τὸ ὀγκῶδες ἀκαδημαϊκὸ σύγγραμμα στὰ εὐπώλητα γιὰ μῆνες, οἱ «Ἐναλλακτικὲς Κοσμοθεωρίες» δὲν ἔτυχαν παρόμοιας προσοχῆς. Κακῶς. Κάκιστα.<br /> <br /> Ἂν θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ «Στρατηγικὸ Βάθος» εἶναι ἕνα ἐγχειρίδιο γιὰ τὴν νέα τουρκικὴ διπλωματία ἤ, πολὺ εὐρύτερα, γιὰ τὴν νέα αὐτονοηματοδότηση τῆς Τουρκίας, τότε οἱ «Ἐναλλακτικὲς Κοσμοθεωρίες» ἀποτελοῦν τὸ θεωρητικό, φιλοσοφικὸ-πολιτισμικὸ ὑπόβαθρο αὐτῆς τῆς μετέπειτα ἐξέλιξης τοῦ συγγραφέα τους. Στὸ βιβλίο αὐτὸ ὁ Νταβούτογλου ἀναλύει τὴν ἄποψή του ὅτι ὁ δυτικὸς καὶ ὁ ἰσλαμικὸς πολιτισμὸς δὲν εἶναι ἁπλῶς ἐντελῶς διαφορετικοί, ἀλλὰ ὅτι ὁ ἰσλαμικὸς πολιτισμὸς θὰ μποροῦσε κάλλιστα (καὶ θὰ ἔπρεπε) νὰ ἀντικαταστήσει τὸν δυτικό. Παραθέτω: «Ὁ ὁμογενοποιητικὸς χαρακτήρας τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ἴσως τὸ σημαντικώτερο πρόβλημα τῆς ἐποχῆς μας. [...] Ἡ σύμπτωση τῶν ἐπιθανάτιων ἀγωνιῶν τῶν αὐθεντικῶν πολιτισμῶν καὶ ἡ ἔντονη κρίση τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ ὁδήγησαν τὶς κορυφαῖες μορφὲς τῶν πολιτισμῶν ποὺ ὑφίστανται τὴν ἀπειλὴ τῆς ἐκμηδένισης ἀπὸ τὸν δυτικὸ πολιτισμὸ νὰ ἀναζητήσουν τοὺς δικούς τους τρόπους ζωῆς καὶ σκέψης. [...] Ἡ Ἰσλαμικὴ κοσμοθεωρία ποὺ περιλαμβάνει τὰ πάντα, κοσμοθεωρία ποὺ εἶναι πλήρως ἐναλλακτικὴ τῆς Δυτικῆς κοσμοθεωρίας καὶ ὄχι συμπληρωματική της, παρέχει ἐπαρκῆ θεωρητικὰ καὶ ἀντιληπτικὰ ἐργαλεῖα γιὰ μιὰ τέτοια προσπάθεια» (σσ. 409-410). Δηλαδή, οἱ πολιτισμοὶ ποὺ κινδυνεύουν ἀπὸ παντελῆ ἀφομοίωση ἀπὸ τὸν Δυτικὸ πολιτισμό, ἀφοῦ «πολὺ ἁπλὲς δραστηριότητες τῆς καθημερινῆς ζωῆς -ὅπως τὸ νὰ πίνεις κόλα ἢ νὰ φορᾶς τζὴν- ἄρχισαν νὰ ἑρμηνεύονται ὡς νίκης τῆς οἰκουμενοποίησης τῆς οὑμανιστικῆς/δημοκρατικῆς κουλτούρας» (σ. 410), ὀφείλουν νὰ σπεύσουν νὰ προτιμήσουν τὴν παντελῆ τους ἀφομοίωση ἀπὸ τὸν κατὰ Νταβούτογλου προτιμώτερο Ἰσλαμικὸ πολιτισμό.<br /> <br /> Ἡ ἀνάλυση τοῦ Νταβούτογλου ἔχει περίπου ὡς ἑξῆς: περιγράφει τὸ ὑπόβαθρο τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ ὡς «ὀντολογικὴ ἐγγύτητα» (περιδιαβαίνοντας τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες φιλοσόφους, τὴν θεολογία τοῦ Χριστοῦ ὡς ἐνσαρκωμένου Θεοῦ, τὴν τεχνολογικὴ ἀνάπτυξη κλπ.), ὅπου ὑφίσταται μιὰ φθοροποιὸς σύγχυση ἀνάμεσα σὲ διαφορετικὲς σφαῖρες τῆς πραγματικότητας. Ἀντίθετα, ὁ ἰσλαμικὸς πολιτισμὸς διέπεται ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦταουχίντ, κάτι ποὺ τὸν ὁδηγεῖ νὰ χαρακτηρίζεται ἀπὸ «ὀντολογικὴ διαφοροποίηση». Ταουχίντ εἶναι «ἡ βασικὴ ἀρχὴ τῆς ἰσλαμικῆς θεοκεντρικῆς κοσμοθεωρίας, ἡ ἀντίληψη ποὺ ἔχει [αὐτὴ] γιὰ τὸν Ἀλλάχ. Ἡ ἀρχὴ τοῦ ταουχὶντ εἶναι ὁ κύριος δίαυλος ἀπὸ τὴ θεωρία στὴν πρακτική, ἀπὸ τὴν πίστη στὴ ζωὴ καὶ ἀπὸ τὸ ἰδεῶδες στὴν πραγματικότητα στὴν ὁλιστικὴ Ἰσλαμικὴ κοσμοθεωρία. Αὐτὴ ἡ ἀρχὴ ὑποδηλώνει ὅτι ὁ Ἀλλὰχ εἶναι ἕνας στὴν οὐσία Του (νταχάτ), δηλαδὴ δὲν συντίθεται ἀπὸ διάφορα μέρη• ἕνας στὶς ἰδιότητές Του (σιφάτ), δηλαδὴ δὲν ἔχει δύο δυνάμεις, δύο γνώσεις κλπ• ἕνας στὰ ἔργα Του (ἀφ’ἄλ), δηλαδὴ δὲν ἐπηρεάζεται μὲ κανέναν τρόπο ἀπὸ ὁτιδήποοτε ἄλλο πλὴν τοῦ Ἑαυτοῦ του» (σ.111). Σύμφωνα μὲ τὸν Νταβούτογλου, ἡ ἀπόλυτη ἑνότητα καὶ τὸ ἀμιγὲς τοῦ ἑνὸς Θεοῦ τοῦ Ἰσλάμ, κάτι ποὺ δὲν συναντᾶται στὸν κατὰ βάση χριστιανικὸ δυτικὸ πολιτισμό, καθιστᾶ διακριτὲς καὶ ἀμιγεῖς τὶς σφαῖρες τῆς πραγματικότητας, δίνοντας στὸν κόσμο τὴν ἰσορροπία ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ τοῦ δώσει ὁ δυτικὸς πολιτισμός, στὸν ὁποῖο τὸ ἀπόλυτο καὶ τὸ σχετικὸ (τὸ ἄκτιστο καὶ τὸ κτιστὸ) συγχέονται. Ὅλα αὐτὰ τὰ θεωρεῖ ἄρρηκτα συνδεδεμένα μὲ τὴν πολιτικὴ θεωρία, ἀφοῦ «εἶναι σχεδὸν ἀδύνατο νὰ κατανοηθεῖ ἡ ἰσλαμικὴ πολιτικὴ κουλτούρα ἢ ἡ μουσουλμανικὴ πολιτικὴ συνείδηση χωρὶς προηγουμένως νὰ κατανοηθεῖ ἡ ἰσλαμικὴ ἀντίληψη γιὰ τὸν κόσμο» (σ. 111).<br /> <br /> Πιὸ κατανοητὴ καὶ ἐνδιαφέρουσα εἶναι ἡ δεύτερη διάκριση ποὺ κάνει ἀνάμεσα στὸ θεωρητικὸ ὑπόβαθρο τοῦ δυτικοῦ καὶ τοῦ ἰσλαμικοῦ πολιτισμοῦ: θεωρεῖ πὼς ὁ δυτικὸς πολιτισμὸς χαρακτηρίζεται ἀπὸ «ἐπιστημολογικὰ καθορισμένη ὀντολογία», ἐνῷ ὁ ἰσλαμικὸς ἀπὸ «ὀντολογικὰ καθορισμένη ἐπιστημολογία». Ἑδραιώνοντας αὐτές του τὶς ἀπόψεις μὲ ἐκτενεῖς καὶ καλοδουλεμένες ἀναλύσεις προχωρᾶ στὸ δεύτερο μέρος τοῦ βιβλίου, δηλαδὴ στὶς πολιτικὲς συνέπειες καὶ προεκτάσεις αὐτῶν τῶν διαχωρισμῶν.<br /> <br /> Αὐτὸ ἐδῶ τὸ ἄρθρο ἐπιχειρεῖ ἁπλῶς νὰ ἐξάψει τὸ ἐνδιαφέρον γύρω ἀπὸ τὸ βιβλίο ὥστε νὰ προκύψει ἕνας γόνιμος διάλογος καὶ μιὰ προσπάθεια βαθύτερης γνώσης τοῦ νέου τρόπου σκέψης τοῦ γείτονά μας. Ὁ ὑποφαινόμενος, ὡς ἀναρμόδιος, θὰ πεῖ ἁπλῶς δυὸ κουβέντες καὶ δὲν θὰ μακρυγορήσει, διατηρώντας αὐτὸ τὸ προνόμιο γιὰ τὴν ὥρα ποὺ θὰ ἔχουν ἤδη τοποθετηθεῖ οἱ ἁρμοδιώτεροι.<br /> <br /> Πιστεύω ὅτι τὸ θεωρητικὸ οἰκοδόμημα τοῦ Νταβούτογλου στὶς «Ἐναλλακτικὲς Κοσμοθεωρίες» καίτοι καλοδουλεμένο εἶναι ἀρκούντως σαθρό. Μιὰ καλὴ ἀνάλυση θὰ μποροῦσε νὰ τὸ καταρρίψει πανηγυρικά, ἀφοῦ σχεδὸν κάθε διατύπωση (πλὴν τῆς σοφῆς διάκρισης «ἐπιστημολογικὰ καθορισμένης ὀντολογίας» καὶ «ὀντολογικὰ καθορισμένης ἐπιστημολογίας») θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιστραφεῖ: ἐπὶ παραδείγματι, εὔκολα θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ἰσχυριστεῖ πὼς ἡ Δύση πρῶτα ἔκανε κτῆμα της ἕναν ἀμιγῆ θεωρητικὸ μονοθεϊσμὸ (ἀφοῦ ὁ Ἀριστοτέλης ἐγγράφεται ἀπὸ τὸν Νταβούτογλου στὴν δυτικὴ παράδοση, τότε σ’ αὐτὸν ἐντοπίζεται ὁ πλέον ἀμιγῆς θεωρητικὸς μονοθεϊσμός, στὴν «θεολογία» του) καὶ αἰῶνες μετὰ προχώρησε σὲ ἕνα δεύτερο στάδιο μὲ τὶς κορυφώσεις τῆς χριστιανικῆς θεολογίας, ἐνῷ ὁ ἰσλαμικὸς πολιτισμὸς μὲ τὴν πολὺ μεταγενέστερη εἴσοδό του στὴν φιλοσοφικὴ ἱστορία βρίσκεται σὲ στάδιο ἀξιολογικὰ προγενέστερο τῆς κἀποτε δυτικῆς «ἀμιγῶς μονοθεϊστικῆς» ὀντολογίας, ἢ -ἔστω- ἰσόκυρο. Δηλαδή, κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ ἰσχυριστεῖ κακεντρεχῶς ὅτι ὁ ἰσλαμικὸς πολιτισμὸς πασχίζει ἀπὸ ἄποψη ὀντολογικῆς ἀνάλυσης νὰ φτάσει ἐκεῖ ποὺ κάποτε ἦταν ὁ δυτικός- καὶ ἔτσι τὰ ἐρωτήματα τοῦ Νταβούτογλου ἔχουν πολὺ ἁπλούστερες ἐξηγήσεις ἀπὸ αὐτὲς ποὺ δίνει ὁ ἴδιος, ἐκθειάζοντας τὴν κατ’ αὐτὸν πολὺ ἀνώτερη σοφία τοῦ θεωρητικοῦ ὑποβάθρου τοῦ ἰσλαμικοῦ πολιτισμοῦ (στὰ παραπάνω ἐγγράφουμε τὸν ἑλληνικὸ/ρωμέηκο πολιτισμὸ τῆς «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς» στὸν δυτικὸ πολιτισμὸ γιὰ τὴν οἰκονομία τῆς συζήτησης, διότι ἔτσι θέλει ὁ Νταβούτογλου).<br /> <br /> Βέβαια, ὁ Νταβούτογλου δὲν πέτυχε ἂν καὶ μόνο ἂν θεωρήσουμε ὡς στὀχο του τὸ νὰ δημιουργήσει ἕνα ἄψογο φιλοσοφικοπολιτικὸ σύγγραμμα. Ἂν ὅμως παραδεχτοῦμε τὸ προφανές, δηλαδὴ ὅτι ὁ Νταβούτογλου δημιούργησε μιὰ καλὴ θεωρητικὴ πλατφόρμα μὲ μεγάλη ἐπιφάνεια γιὰ νὰ δομήσει μεταγενέστερα πάνω της τὸ δικό του οἰκοδόμημα νεο-ὀθωμανικῆς θεωρίας καὶ ἰδεολογίας σὲ σταθερὲς βάσεις, τότε πρέπει νὰ τοῦ βγάλουμε τὸ καπέλο. Ὡς ἰδεολογικὸ οἰκοδόμημα, οἱ «Ἐναλλακτικὲς Κοσμοθεωρίες» ἀποτελοῦν πραγματικὰ πρότυπο- καὶ αὐτὸ δὲν ἔχει ἴχνος ψόγου. Μὲ τὴν ἔκδοση τοῦ δεύτερου βιβλίου τοῦ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου στὴν Ἑλλάδα ἐπιβεβαιώθηκε ἡ βεβαιότητα ὅτι πλέον στέκεται ἀπέναντι στὴν Ἑλλάδα ἕνας ἀντίπαλος παραπάνω ἀπὸ ὑπολογίσιμος, ἐνδεχομένως ἀκόμα πιὸ ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν ἐθνική της ἀκεραιότητα καὶ ἀπὸ τὶς ἑλλαδικὲς πολιτικὲς ἐλίτ (φρῖξον ἥλιε, στέναξον ἡ γῆ). Ἀλλὰ κάπου ἐδῶ σταματᾶμε, ἐκφράζοντας ξανὰ τὴν ἐλπίδα νὰ ἀσχοληθοῦν ἄλλοι ἁρμοδιώτεροι μὲ τὶς «Ἐναλλακτικὲς Κοσμοθεωρίες», φωτίζοντας ἀκόμα περισσότερο τὸ φαινόμενο Ἀχμὲτ Νταβούτογλου καὶ καθιστώντας το βαθύτερα γνωστὸ- δηλαδή, πιὸ ἀντιμετωπίσιμο<br /> <a href="http://www.antibaro.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Οἱ ἐναλλακτικὲς κοσμοθεωρίες τοῦ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου

Τὸ ἑλληνικὸ κοινὸ εἶχε τὴν εὐκαιρία τὸ 2010 νὰ διαβάσει στὰ ἑλληνικὰ τὸ σημαντικώτερο πόνημα τοῦ νῦν ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Ἀχμὲτ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

<center></center><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/recep_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/recep_1.jpg" width="400" /></a></div><br /> Δεν θα ανέμενε κανείς διαφορετική τοποθέτηση από το Φόρεϊν Όφις. Κλήθηκε εκπρόσωπος του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών να σχολιάσει τις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για το Κυπριακό. Εάν η απάντηση αποσυνδεθεί από την ερώτηση και παρουσιασθεί, κανείς δεν θα αντιληφθεί πως αναφέρεται ή σχολιάζει τις δηλώσεις του κ. Ερντογάν. Γενικές και αόριστες τοποθετήσεις που παραπέμπουν στην πάγια τακτική και λογική πως δεν θα πρέπει να ενοχληθεί η Τουρκία. <br /> Να συγκαλυφθεί η κατοχική Τουρκία και να συνεχίσει στον δικό της αμανέ. Το Φόρεϊν Όφις μετά που επανέλαβε το γνωστό και αόριστο ότι υποστηρίζει τις «συνεχιζόμενες συνομιλίες από Κυπρίους για τους Κυπρίους», επιχείρησε να κάνει ένα ακόμη βήμα. Έσπευσε να αναφέρει πως «η Τουρκία μπορεί να διαδραματίσει ένα θετικό ρόλο στις συνομιλίες και την ενθαρρύνουμε τακτικά να το κάνει αυτό». Αυτή είναι όλη και όλη η τοποθέτηση των Βρετανών για τις τοποθετήσεις Ερντογάν, τη στιγμή που ο Τούρκος Πρωθυπουργός έχει ουσιαστικά και πρακτικά τινάξει στον αέρα τις εν εξελίξει απευθείας διαπραγματεύσεις.<br /> Είναι σαφές πως τέτοιες προσεγγίσεις, τέτοιες τακτικές προς μια κατεύθυνση κινούνται και ένα αποτέλεσμα έχουν: Αντί να ενθαρρύνουν την Τουρκία να προβεί σε ενέργειες που θα οδηγήσουν σε μια συμφωνία στο Κυπριακό, καλύπτουν τα μαξιμαλιστικά ξεσπάσματα του νεοσουλτάνου της Άγκυρας. Του προσφέρουν άλλοθι και τον ενθαρρύνουν να κλιμακώνει την αδιαλλαξία του.<br /> Θα υποδείξουν προφανώς οι Βρετανοί διπλωμάτες και κυβερνώντες πως στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις με Τούρκους αξιωματούχους, προβαίνουν σε υποδείξεις. Ότι, δήθεν, είναι αυστηροί με την Άγκυρα και ζητούν μια διαφορετική στάση και συμπεριφορά. Και έτσι να είναι, όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα είναι πως ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είτε δεν ακούει κανένα είτε όχι, συνεχίζει το δικό του δρόμο, αυτό της διχοτόμησης.<br /> Αλλά, γιατί να διαφοροποιηθεί ο Ερντογάν; Αισθάνεται οποιαδήποτε πίεση; Έχει οποιοδήποτε κόστος; Καμία πίεση και κανένα κόστος. Και όσο τέτοιες συμπεριφορές συγκαλύπτονται, τόσο θα ενισχύεται ο τουρκικός μαξιμαλισμός. Τόσο η λύση θα απομακρύνεται.<br /> Αυτό θέλουν; Μπορεί. Τουλάχιστον, όμως, πρέπει να το πουν ευθέως. Ούτως ή άλλως, κόστος δεν θα έχουν: Ούτε η Τουρκία, ούτε και οι σύμμαχοι της...<br /> ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/i">ΠΗΓΗ</a>

ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

Δεν θα ανέμενε κανείς διαφορετική τοποθέτηση από το Φόρεϊν Όφις. Κλήθηκε εκπρόσωπος του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών να σχολιάσει τι...

Διαβάστε την συνέχεια

ΠΓΔΜ: Ο Γκρούεβσκι συνεχίζει απτόητος το… «βιολί» του!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/gruevski_fyrom.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-16235" height="304" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/gruevski_fyrom-300x228.jpg" title="gruevski_fyrom" width="400" /></a></div><br /> <br /> Χαμπάρι δεν παίρνει ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, ο οποίος φρόντισε με αφορμή τις προγραμματικές δηλώσεις να ξεκαθαρίσει ότι θα ακολουθήσει τον δρόμο των προκλήσεων απέναντι στην Ελλάδα, παρά την ενόχληση ακόμα και των πατρόνων της χώρας του Αμερικανών…<br /> Την ένταξη στο ΝΑΤΟ, την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων και την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και την υπέρβαση του «επιβεβλημένου εκ μέρους της Ελλάδας ζητήματος σχετικά με το συνταγματικό όνομα» της χώρας του, έθεσε ως προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής, ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Νίκολα Γκρούεφσκι, στις προγραμματικές του δηλώσεις. <br /> Στην τοποθέτησή του στο πλαίσιο της διήμερης κοινοβουλευτικής συνεδρίασης, που ξεκίνησε χθες, Τετάρτη, για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στο νέο κυβερνητικό σχήμα που ο ίδιος πρότεινε, ο Γκρούεφσκι έκανε αναφορά στο ζήτημα του ονόματος, επαναλαμβάνοντας την πρόθεσή του για διενέργεια δημοψηφίσματος επί της όποιας λύσης προκύψει από τις συνομιλίες για το θέμα αυτό: <br /> «Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να αποδεχθεί αλλαγή του συντάγματος, με στόχο την αλλαγή του συνταγματικού ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και δεν πρόκειται να αποδεχθεί ιδέες και προτάσεις, οι οποίες θα έπλητταν τη μακεδονική εθνική ταυτότητα, τη διαφορετικότητα του μακεδονικού έθνους και τη μακεδονική γλώσσα. Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να επιτρέψει να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε λύση στο ζήτημα που επέβαλε η Ελλάδα, δίχως νωρίτερα να αποφανθούν επ’ αυτής οι πολίτες σε δημοψήφισμα, δια του οποίου η πλειοψηφία τους θα συναινέσει στην ενδεχόμενη λύση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Νίκολα Γκρούεφσκι. <br /> Εν τω μεταξύ, ο ίδιος κατέθεσε χθες στη Βουλή της ΠΓΔΜ συμπληρωματικά στοιχεία για την προταθείσα σύσταση της κυβέρνησης, εισηγούμενος την είσοδο σ’ αυτήν ενός ακόμη υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου, του Μπιλ Πάβλεσκι, ο οποίος ζει στις ΗΠΑ. Ο Πάβλεσκι προτείνεται ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αρμόδιος για ξένες επενδύσεις και θα συνεργαστεί με τον επίσης άνευ χαρτοφυλακίου υπουργό Βέλε Σάμακ. Υπουργοί άνευ χαρτοφυλακίου στο νέο κυβερνητικό σχήμα παραμένουν και οι Νέζντετ Μούσταφα και Χάντι Νέζιρ. <br /> Μετά την ολοκλήρωση της διήμερης κοινοβουλευτικής συνεδρίασης για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, ο Γκρούεφσκι θα καταθέσει την πρότασή του για τους αναπληρωτές υπουργούς, των οποίων η έγκριση τοποθέτησης θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο κοινοβουλευτικής συνεδρίασης, αύριο.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΠΓΔΜ: Ο Γκρούεβσκι συνεχίζει απτόητος το… «βιολί» του!

Χαμπάρι δεν παίρνει ο εντολοδόχος πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, ο οποίος φρόντισε με αφορμή τις προγραμματικές δηλώσεις να ξεκαθαρίσει ότι θα α...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία καπηλεύεται την ελληνική Ιστορία…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/antalya_region.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-16231" height="230" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/antalya_region-300x173.jpg" title="antalya_region" width="400" /></a></div><br /> <br /> Όπως έγινε γνωστό από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, η τουρκική αρχαιολογική αποστολή θα αναλάβει τις ανασκαφές στην αρχαία πόλη Ξάνθο στις ακτές της πάλαι ποτέ Λυκίας, κοντά στην Αττάλεια. Μέχρι τώρα τις ανασκαφές διεξήγαν Γάλλοι αρχαιολόγοι από το πανεπιστήμιο του Μπορντό. <br /> Μέχρι το σημείο αυτό τα πράγματα φαίνονται καλά. Όμως οι Τούρκοι είναι Τούρκοι, παντού, και ο σεβασμός στην πολιτισμική κληρονομιά των ιστορικών λαών της περιοχής που με το σπαθί κατέλαβαν, δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Έτσι από τη στιγμή που ανέλαβαν την ανασκαφή «ξέχασαν» ότι η Ξάνθος ήταν ελληνική πόλη! Ας θυμίσουμε λοιπόν στους… αρχαιοκάπηλους τα ακόλουθα: <br /> Η αρχική της ονομασία ήταν Άρνα, την περίοδο των Χετταίων. Στην Ιλιάδα ο Όμηρος την αναφέρει με το όνομα Ξάνθος, από το όνομα του γειτονικού της ποταμού, ως πατρίδα του ήρωα Σαρπηδόνα. Οι Λύκιοι κάτοικοί της ήταν ένας από τους ελληνικής καταγωγής λαούς της Θάλασσας που μετά τα Τρωικά κατέκλυσαν τη Μεσόγειο. <br /> Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και τον Παυσανία οι Λύκιοι ήταν απόγονοι των αρχαίων Μινωιτών. Η πόλη αντιστάθηκε ηρωικά στους Πέρσες, όταν εισέβαλαν στην Μικρά Ασία τον 6ο αιώνα π.Χ. Τότε εξοντώθηκε όλος ο πληθυσμός της. Αργότερα εποικίστηκε από Ανατολίτες και συμμετείχε στην εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Ελλάδας και για τιμωρία ο Κίμων την κατέστρεψε. Από την εποχή αυτή και μετά η πόλη που ξανακτίστηκε ήταν αμιγώς ελληνική και παρέμεινε έτσι ως το τέλος. Ήταν μάλιστα μέλος της πρώτης Αθηναϊκής Συμμαχίας. <br /> Αργότερα υποδέχτηκε ως ελευθερωτή τον Αλέξανδρο. Αντίθετα με τα όσα υποστηρίζουν οι Τούρκοι, η πόλη, τον 2ο αιώνα π.Χ. δεν ήταν το κέντρο του πολιτισμού των Λυκίων γιατί απλούστατα οι Λύκιοι, ως Έλληνες μετέφεραν και στην περιοχή τον δικό τους πολιτισμό. <br /> Τουλάχιστον να είμαστε εμείς οι Έλληνες στοιχειωδώς ενημερωμένοι, ώστε να καταλαβαίνουμε καλύτερα τη «φιλία» του Ερντογάν…<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Η Τουρκία καπηλεύεται την ελληνική Ιστορία…

Όπως έγινε γνωστό από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, η τουρκική αρχαιολογική αποστολή θα αναλάβει τις ανασκαφές στην αρχαία πόλη Ξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σιγά μην ήθελε συγνώμη μόνο από το Ισραήλ ο Ερντογάν!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/Erdogan_Aliyev_TUR_AZER.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-16243" height="304" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/Erdogan_Aliyev_TUR_AZER.jpg" title="Erdogan_Aliyev_TUR_AZER" width="414" /></a></div><br /> Το… φετίχ του Ερντογάν και της κυβέρνησής του με τις… συγνώμες δεν έχει προηγούμενο… ούτε τέλος από ότι φαίνεται! Εκεί που νομίζαμε ότι στο ζήτημα των σχέσεων της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ, έχασε και εννιά Τούρκους πολίτες στο «Μαβί Μαρμαρά», άντε να καταλάβουμε ότι ως γνήσιος ανατολίτης, δεν πρόκειται να δώσει άφεση αμαρτιών στους Ισραηλινούς, αν δεν του ζητούσαν γονυπετείς συγνώμη και ει δυνατόν να έφευγε και μια αντιπροσωπεία με τον Αγιαλόν και έναν-δύο στρατηγούς επικεφαλής, η οποία θα πήγαινε στην Άγκυρα, όπως οι προσκυνητές της Τήνου από το πλοίο στο λιμάνι μέχρι την εικόνα της Μεγαλόχαρης!<br /> Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν λοιπόν δήλωσε από το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν όπου βρίσκεται, ότι η Πρόεδρος της Αρμενίας Σερζ Σαρκισιάν θα πρέπει να ζητήσει συγνώμη γιατί μιλώντας σε Αρμένιους μαθητές τους ζήτησε να καταλάβουν την ανατολική Τουρκία!<br /> <br /> Συγκεκριμένα ο Αρμένιος πρόεδρος, όταν ρωτήθηκε από έναν μαθητή σε έναν διαγωνισμό λογοτεχνίας, αν οι Αρμένιοι είναι σε θέση να πάρει πίσω τα δυτικά εδάφη τους μαζί με όρος Αραράτ, ο Σαρκισιάν απάντησε, «αυτό είναι το καθήκον της γενιάς σας». Ο Σαρκισιάν επίσης ανέφερε, ότι η δική του γενιά έκανε το καθήκον της και απελευθέρωσε το Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br /> Μιλώντας σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ, ο Ερντογάν δήλωσε ότι οι δηλώσεις Σαρκισιάν του δεν αρμόζουν σε έναν πολιτικό και τις χαρακτήρισε τους ένα «ιστορικό λάθος» που πρέπει να διορθωθεί.<br /> Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, επίσης, καταδίκασε έντονα τις παρατηρήσεις του Σαρκισιάν, αποκαλώντας τη δήλωση «πολύ ανεύθυνη συμπεριφορά». Ο Ερντογάν χαρακτήρισε πρόκληση τις δηλώσεις του Αρμένιου προέδρου και προσπάθεια να γεμίσει τη νεολαία με μίσος, το οποίο όπως είπε θα οδηγήσει τη νεολαία της Αρμενίας στο σκοτάδι:<br /> «Δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια διπλωματία. Ο Σαρκισιάν έχει κάνει ένα πολύ σοβαρό λάθος και θα πρέπει να ζητήσω συγγνώμη», πρόσθεσε ο Ερντογάν.<br /> Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς με τις φαιδρότητες του Ερντογάν. Από τα περί «ιστορικού λάθους» θυμίζοντάς του τα «σωστά» της πατρίδας του και του ομόλογου των μεγάλων σφαγέων της ανθρωπότητας, του Χίτλερ, του Στάλιν και του Πολ Ποτ, δηλαδή του Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος ευθύνεται μαζί με τις μογγολικές προελεύσεως ορδές του, για τη σφαγή εκατομμυρίων; Και έχει το θράσος ο γραφικός πλέον Ερντογάν να μιλάει στους Αρμένιους κάνοντας τον τιμητή σε μια χώρα που έχασε 1,5 εκατομμύρια ομοεθνείς από τα οθωμανικά σπαθιά; Και με αυτόν τον κύριο συνεχίζει και συναλλάσσεται η Ευρωπαϊκή Ένωση; Τέτοιους νταβατζήδες θέλουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια;<br /> Μήπως έχει σκοπό να μας πει δυο κουβέντες ο λαλίστατος ισλαμιστής για το πραγματικό «ιστορικό λάθος», την απουσία πατρίδας για τα 30 εκατομμύρια – τουλάχιστον – των Κούρδων που έχει το θράσος να αποτελεί μειονότητα; Να θυμίσουμε ότι οι Αλβανοί στην ΠΓΔΜ απαιτούν να αναγνωριστούν ως «συνιδρυτική οντότητα».<br /> Δε λέμε το ίδιο ακριβώς και για τους Παλαιστίνιους, αν και προφανώς δικαιούνται και αυτοί τη δική τους πατρίδα, επειδή τους προτάθηκε έδαφος από τον ΟΗΕ και αυτοί επέλεξαν την πολεμική σύγκρουση θεωρώντας ότι θα επικρατήσουν, της οποία σύγκρουσης πληρώνουν μέχρι και σήμερα τα αποτελέσματα, αντιλαμβανόμενοι πλέον το «κάθε πέρσι και καλύτερα».<br /> Και ένα τελευταίο, μιας και η επίσκεψη ήταν στο Αζερμπαϊτζάν, με το οποίο τώρα προσπαθεί να αποκαταστήσει ο Τούρκος τις σχέσεις, μετά από ένα σύντομο «φλερτ» με την Αρμενία: Τι θα γίνει γείτονες, θα την ενταφιάσετε οριστικά την «ευφυή» στρατηγική σύλληψη του Ντραβούτογλου για τα «μηδενικά προβλήματα»; Το «defence-point.gr» από την πρώτη στιγμή εξήγησε τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να θεωρείται ως μέγιστη κουταμάρα και ότι θα οδηγήσει σε αδιέξοδο.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/sarkisian_erdogan.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-16250" height="435" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/07/sarkisian_erdogan.jpg" title="sarkisian_erdogan" width="580" /></a><br /> Αυτό που θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί η ελληνική ηγεσία, είναι ότι ο συγκεκριμένος ισλαμιστής ηγέτης δεν είναι παρά ένα αρπακτικό, που προσπαθεί να εμφανίζεται στους δυτικούς του γείτονες οι οποίοι διακρίνονται – σε κυβερνητικό επίπεδο, διαχρονικά, για την αφέλειά τους – σαν περιστέρι. Και ότι δεν θα διστάσει να κάνει μπάχαλο όλη την περιοχή, από τον Έβρο και το Βόρειο Αιγαίο, μέχρι το Καστελόριζο και την Κύπρο.<br /> Εκεί που θα κριθούν τα πάντα είναι στο αν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα είναι σε θέση να υπερασπίσουν τη χώρα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Διότι εάν ο «πασάς» καταστεί ανεξέλεγκτος, τότε θα είναι αργά και τα χαμόγελα και οι αγκαλιές με τους Έλληνες πολιτικούς, θα αντικατασταθούν από εμπρηστικές και απειλητικές δηλώσεις, απειλώντας θεούς και δαίμονες. Αμφιβάλει κανείς;<br /> Επειδή όμως είμαστε ειρηνόφιλοι, να του ζητήσουμε μήπως του Ερντογάν ένα συγνώμη κι εμείς μπας και τον κάνουμε να αισθανθεί καλύτερα; Δεν ξέρουμε βέβαια γιατί, εξάλλου κι εμείς ως έθνος στην πλευρά των σφαγιασθέντων ανήκουμε από τον… εκσυγχρονιστή Ατατούρκ που λατρεύουν οι Τούρκοι… σαν τον Προφήτη! Ας πάει στην ευχή… συγνώμη Ταγίπ!<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Σιγά μην ήθελε συγνώμη μόνο από το Ισραήλ ο Ερντογάν!

Το… φετίχ του Ερντογάν και της κυβέρνησής του με τις… συγνώμες δεν έχει προηγούμενο… ούτε τέλος από ότι φαίνεται! Εκεί που νομίζαμε ότι σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αθήνα-Μόσχα: Επιχείρηση "ξεπάγωμα" με BMP-3HEL & SHORADS!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/BMP3L.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="423" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/BMP3L.JPG" width="640" /></a></div><br /> Αλλαγή στάσης έναντι της Ρωσίας επιχειρείται από την ελληνική κυβέρνηση μετά τον «πάγο» που έχει θέσει η ρωσική πλευρά την πολιτική και αμυντική συνεργασία των δύο χωρών με πιο πρόσφατο «κρούσμα» την ματαίωση της επίσκεψης του Έλληνας ΥΠΕΞ Σταύρου Λαμπρινίδη στην Μόσχα κατόπιν ρωσικού αιτήματος.<br /> <br /> Η αλλαγή στάσης – η οποία βέβαια είναι πολύ νωρίς για να καταγραφεί θετικά ως μόνιμη αφού οι ελληνορωσικές σχέσεις από τον Οκτώβριο του 2009 έχουν περάσει από … «σαράντα κύματα» – καταγράφηκε αμέσως στο τομέα της αμυντικής συνεργασίας με την επαναφορά του προγράμματος των ΤΟΜΑ BMP-3HEL το οποίο εμφανίστηκε στην κατάλογο των προγραμμάτων που θα υποβληθούν για έγκριση στο ΚΥΣΕΑ με την αρχική πλήρη χρηματοδότησή του των 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, αντί των 250 εκατ. ευρώ που είχε εξασφαλιστεί μέχρι τον περασμένο μήνα!<br /> <br /> Δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική πλευρά διέρρευσε αμέσως μετά το τηλεφώνημα Γ.Παπανδρέου στον ομόλογό του Β.Πούτιν ότι "συζητήθηκαν θέματα αμυντικής συνεργασίας".<br /> <br /> Επίσης άλλα προγράμματα υψηλού ρωσικού ενδιαφέροντος στα οποία η ρωσική πλευρά είναι ή “sole source” (εκσυγχρονισμός Tor-M1), ή πρώτο φαβορί (SHORADS), ή απλά είναι αποφασισμένη να τα διεκδικήσει (Hi-SAM, εκπαιδευτικά, μαχητικά), έχουν αυξηθεί σε χρηματοδότηση ή έχουν ανέβει σε προτεραιότητα! Με απλά λόγια, η ελληνική κυβέρνηση «κλείνει το μάτι» στη Μόσχα και ο χρόνος θα δείξει κατά πόσο οι προθέσεις είναι πραγματικές.<br /> <br /> Έτσι (και από την στιγμή που θεωρηθεί ότι μπορεί να ξεκινήσει η έστω και με χαμηλούς ρυθμούς η χρηματοδότηση των αμυντικών προγραμμάτων) στο κείμενο που πάει για έγκριση στο ΚΥΣΕΑ φαίνεται το υπουργείο Εθνικής Άμυνας φρόντισε να δώσει ισχυρό "ρωσικό ενδιαφέρον":<br /> <br /> -Το πρόγραμμα των ΤΟΜΑ, για το οποίο υπάρχει ισχυρή διακρατική συμφωνία για τα BMP-3HEL, εμφανίστηκε στον τελικό κατάλογο των προγραμμάτων του 15ετούς με άμεση χρηματοδότηση, 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ! Μάλιστα στο πρόγραμμα ενσωματώθηκε και το πρόγραμμα των οχημάτων περισυλλογής BREM-L, το οποίο πριν αποτελούσε πριν ξεχωριστό πρόγραμμα ύψους 100 εκατ. ευρώ.<br /> <br /> Στο αρχικό κείμενο που είχε εγκριθεί από το ΣΑΓΕ και το ΣΑΜ, η αρχική χρηματοδότηση ήταν 250 εκατ. ευρώ και η τελική 1,2 δις. Ευρώ αλλά δεν δεσμεύονταν κονδύλια για την δεύτερη περίπτωση, όπως συμβαίνει τώρα. Το ποσό των 1,2 δις. Ευρώ το οποίο είναι το προϋπολογισθέν κόστος από την απόφαση του ΚΥΣΕΑ του 2007 είναι φωτογραφικό για τα 419+30 BMP-3HEL/ΒREM-L.<br /> <br /> - Το πρόγραμμα των SHORADS για την αντικατάσταση των OSA-AK, κερδίζει αυξημένη χρηματοδότηση κατά 90 εκατ. ευρώ και φτάνει τα 650 εκατ. ευρώ.<br /> <br /> -Το πρόγραμμα αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού των SHORAD Tor-M1, από νούμερο 28 στις προτεραιότητες των τριών Κλάδων ανέβηκε στο νούμερο 17 και πέρασε μπροστά και από προγράμματα όπως ο εκσυγχρονισμός Μέσης Ζωής των MEKO-200HN, η αναβάθμιση/εκσυγχρονισμός των F-16 Βlock 50/52+ (σε επίπεδο Advanced) κλπ., αλλά το κυριότερο (μια και οι προτεραιότητες είναι μάλλον σχετικές) είναι ότι η χρηματοδότησή του αυξήθηκε κατά 50% από 99 εκατ. ευρώ σε 150 εκατ. ευρώ.<br /> <br /> Γενικά καταγράφεται από το ΓΕΣ ένα αυξημένο ενδιαφέρον στα αντιαεροπορικά προωθημένης Α/Α στα νησιά. Τα διδάγματα του πολέμου της Λιβύης όπου τα ΟSA-AK (βέβαια με Λίβυους ή μισθοφόρους στην καλύτερη περίπτωση χειριστές) δεν κατάφεραν να σταθούν καθόλου ικανοποιητικά απέναντι στις όχι και τόσο ισχυρές αγγλο-γαλλικές, κυρίως, αεροπορικές δυνάμεις, έχει θορυβήσει το ΓΕΣ, όπως έχει σημειώσει σε σχετικό άρθρο της η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.<br /> <br /> -Το πρόγραμμα των Α/Α συστημάτων μακρού βεληνεκούς αυξήθηκε επίσης σε χρηματοδότηση, για την ακρίβεια τριπλασιάστηκε η χρηματοδότησή του. Είχαμε σημειώσει ότι για την προμήθεια των δύο συστοιχιών ήταν πολύ χαμηλή η αρχική χρηματοδότηση των 200 εκατ. ευρώ, ενώ η μελέτη ήταν για 603 εκατ. ευρώ.<br /> <br /> Δηλαδή επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα, ενώ δεν αποκλείεται να γίνει προσπάθεια προμήθειας τεσσάρων συστοιχιών για να φτάσουμε τις 10 που προβλέπει η νυν δομή δυνάμεων. Βέβαια τέσσερις συστοιχίες της κατηγορίας S-400 στο ποσό των 600 εκατ. ευρώ, είναι μάλλον μακρινό όνειρο, πόσο μάλλον για την απόκτηση των Patriot PAC-3 που θεωρούνται και φαβορί για την προμήθεια αυτή. Το βέβαιο είναι ότι η ρωσική πλευρά θα κυνηγήσει το πρόγραμμα.<br /> <br /> -Ένα άλλο πρόγραμμα που επίσης η ρωσική πλευρά είναι αποφασισμένη να κυνηγήσει έστω και αν έχει χαμηλές πιθανότητες να το κερδίσει είναι το πρόγραμμα του εκπαιδευτικού αεροσκάφους προωθημένης εκπαίδευσης, το οποίο στο τελικό κείμενο που προωθείται στο ΚΥΣΕΑ, πέρασε πολύ μπροστά σε προτεραιότητα και έφτασε το νούμερο 10 από νούμερο 19 που ήταν πριν.<br /> <br /> Η χρηματοδότησή του εξακολουθεί να είναι χαμηλή για την ανάγκη των 34-40 αεροσκαφών (407 εκατ. ευρώ) και αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι Ρώσοι θεωρούν ότι μπορούν να πετύχουν jack-pot: Είναι οι μοναδικοί που μπορούν να δώσουν σε τέτοια τιμή αεροσκάφη προωθημένης εκπαίδευσης και μάλιστα με «δυτικά διαπιστευτήρια»: Το Yak-130 δεν είναι άλλο από το ιταλικό Μ346 ή καλύτερα το Μ346 είναι το ρωσικό Yak-130 χωρίς να είναι πιστοποιημένο ως αεροσκάφος υποστήριξης όπως είναι το ρωσικό και κόστος το διπλάσιο του ιταλικού.<br /> <br /> -Το πρόγραμμα του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους ανέβηκε σε χρηματοδότηση και έφτασε τα 3 δισ. ευρώ. Και η ρωσική πλευρά ετοιμάζει την πρόταση για το Su-35 εκτός και αν υπάρξουν εκπλήξεις, όπως αναφέρουν πηγές από την Μόσχα και το Ιρκούτσκ… Είναι γεγονός ότι σε αυτές τις τιμές μόνο 60 Su-35 μπορούν να αποκτηθούν ή ισάριθμα F-16 Adv. ή περίπου 50 F/A-18IR.<br /> <br /> Όλες οι άλλες γνωστές σοβαρές υποψηφιότητες ξεκινούν από κόστη της τάξεως των 6 δις ευρώ για 40 αεροσκάφη, αν μιλάμε βέβαια για καινούρια αεροσκάφη… Και αυτό κάνει την ρωσική πλευρά να ενδιαφέρεται να δείξει σε μία δυτική αγορά όχι έχει «το καλύτερο και το φθηνότερο προϊόν».<br /> <br /> Η ρωσική πλευρά δείχνει να έχει λάβει το μήνυμα, αλλά τηρεί στάση αναμονής και απέχει από την ενθουσιώδη υποδοχή άλλων εποχών. Μία πρώτη επαφή και προσπάθεια επανασύνδεσης θα γίενι στον ερχόμενο Σεπτέμβριο, όπυο η ρωσική πλευρά έχει δώσει στον Έλληνα ΥΠΕΞ Σ.Λαμπρινίδη, ένα πρώτο ραντεβού σε διεθνές meeting. Ο καιρός θα δείξει, επαναλαμβλανουμε...<br /> <a href="http://www.defencenet.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Αθήνα-Μόσχα: Επιχείρηση "ξεπάγωμα" με BMP-3HEL & SHORADS!

Αλλαγή στάσης έναντι της Ρωσίας επιχειρείται από την ελληνική κυβέρνηση μετά τον «πάγο» που έχει θέσει η ρωσική πλευρά την πολιτική και αμυ...

Διαβάστε την συνέχεια