Ερντογάν: Πόσο μακριά είμαστε από μια πολιτική αλλαγή μεγατόνων στην Τουρκία;

<img height="441" src="https://www.insider.gr/sites/default/files/styles/cover_image_725x500/public/imported/articles/2016-03/erdogan_0.jpg?itok=p9J4XLmw" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Βασιλόπουλος</b><br />Στην αρχή ήταν η δήλωση των ΗΠΑ για αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Στη συνέχεια ήταν η προσπάθεια από πλευράς ΗΠΑ να ξαναμπεί η Τουρκία στην αγορά των F-35 μέσα από διμερή συμφωνία κι όχι μέσα από το επίσημο πρόγραμμα εξοπλισμών του ΝΑΤΟ για τα συγκεκριμένα αεροσκάφη (από το οποίο είχε αποπεμφθεί λόγω της αγοράς των S-400 από τη Ρωσία). Στα πρόσφατα γεγονότα του παλαιστινιακού η στάση της Τουρκίας οδήγησε τις ΗΠΑ να δηλώσουν ότι ο Ερντογάν είναι έμπλεος αντισημιτισμού. Τέλος, είναι η απόφαση που αναμένεται να γίνει -σύμφωνα με τις δηλώσεις Πομπέο- ώστε να τον Σεπτέμβριο σημαντικό μέρος των στρατιωτικών δύναμεων της βάσης του Ιντσιρλίκ, θα μεταφερθεί στην Ελλάδα.<br /><br />Μέσα στην «κρύο-ζέστη» συμπεριφορά των ΗΠΑ απέναντι στον Ερντογάν, διακρίνονται τα εξής: Πρώτον, ότι η στρατηγική επιλογή της Τουρκίας για τον ηγεμονικό ρόλο που επιθυμεί στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη χωρίς «αποδέσμευση» της Τουρκίας από τις «δυτικές αξίες». Δεύτερον, ότι μια τέτοια κίνηση από πλευράς Τουρκίας αυξάνει και δεν μειώνει τους κινδύνους στην ευρύτερη περιοχή και τέλος, ότι για να υπάρξει νέα διαπραγμάτευση της θέσης της Τουρκίας στο υπό διαμόρφωση πλαίσιο χρειάζεται κάποιος άλλος ηγέτης στην Τουρκία και όχι ο Ερντογάν.<br /><br />Από τη δημοφιλία στην απαξίωση<br /><br />Ο Ερντογάν ήταν για ένα διάστημα το enfant terrible της διεθνούς πολιτικής και αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Πριν 20 χρόνια αναλάμβανε μια Τουρκία με μια οριακή οικονομία, μέσα στο ΔΝΤ και με κακές σχέσεις με όλους. Με μεθοδικότητα έχτισε ένα σημαντικό κοινωνικό συμβόλαιο για την τούρκικη οικονομία το οποίο για πρώτη φορά αφορούσε όλους τους Τούρκους και όχι μόνο την Κωνσταντινούπολη, δηλαδή τις ανώτερες τάξεις και όσους διέβλεπαν ότι η ένταξη στην Ε.Ε. πρέπει να γίνει με κάθε κόστος. Οι διεθνείς σχέσεις υπό τον Ερντογάν ήταν απρόβλεπτες, αλλά δυναμικές και διαφαινόταν να κερδίζει συνεχώς έδαφος στο διεθνές παιχνίδι. Ειδικά από το 2016 και μετά, όπου και πέτυχε τη Συμφωνία με την Ε.Ε. για το προσφυγικό και απέκτησε και στενούς δεσμούς με τον Ντόναλντ Τραμπ, όλα έδειχναν ότι το ερντογανικό υπόδειγμα διεθνών σχέσεων ήταν αποδοτικό και -γιατί όχι;- παράδειγμα προς μίμηση.<br /><br />Στα 20 χρόνια ηγεμονικής παρουσίας του στην τούρκικη και διεθνή πολιτική σκηνή η συμπεριφορά του enfant terrible σταμάτησε να έχει αντίκρισμα και έγινε σφόδρα προβληματική όταν ξεκίνησε η πανδημία και άλλαξαν οι γεωπολιτικές προτεραιότητες. Εκτός αυτού, ήδη από την προηγούμενη δεκαετία, ο Ερντογάν μπερδεύοντας τη σκιά του για μπόι του, εξήγγειλε τη στρατηγική ηγεμονίας στη ΝΑ Μεσόγειο (την οποία οι περισσότεροι εσφαλμένα αποδίδουν ως νέο-οθωμανισμό). Η στροφή από την ανορθόδοξη πολιτική (με την έννοια του out-of-the-box) στην εκκεντρική πολιτική (με την έννοια του κακομαθημένου παιδιού) ταυτίστηκε με μια νέο-εθνικιστική ανάγνωση του Οθωμανικού παρελθόντος: Οι Οθωμανοί ηγέτες δεν ήταν προνεωτερικοί κατακτητές, αλλά ήταν πρωτοπόροι μιας νέας πολιτιστικής τάξης που βασιζόταν στη δίκαιη διακυβέρνηση και στη συμπόνοια. Το γεγονός ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε (μεταξύ άλλων) γιατί υπήρξε ένα εθνικιστικό κίνημα (Κεμάλ Ατατούρκ) το οποίο είχε προοδευτικά αιτήματα απέναντι στην παλιά πολιτική και πολιτισμική τάξη, αποσιωπάται εντελώς.<br /><br />Σήμερα, ο Ερντογάν είναι ένας ηγέτης-πονοκέφαλος για όλους στο εξωτερικό αλλά κυρίως μη δημοφιλής στο εσωτερικό της χώρας του. Η Τουρκία αντιμετωπίζει μια σοβαρή οικονομική κρίση με διψήφιο πληθωρισμό, απότομη πτώση της αξίας της λίρας και υψηλή ανεργία. Τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα τη φυγή κεφαλαίων και την αύξηση της φτώχειας. Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, οι οικονομολόγοι φοβούνται την κρίση του ισοζυγίου πληρωμών στην Τουρκία. Η εσωτερική αναταραχή έχει αντίκτυπο στην εκλογική βάση του Ερντογάν. Σε δημοσκόπηση που έγινε τον μήνα Απρίλιο, λιγότερο από το 30 τοις εκατό των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι θα υποστηρίξουν το AKP εάν διεξαχθούν εκλογές εκείνη την εβδομάδα, πολύ κάτω από το 49% που ψήφισε το κόμμα το 2015.<br /><br />Πώς θα έρθει η επόμενη ημέρα;<br /><br />Μια από τις ικανότητες του Ερντογάν στην εξωτερική πολιτική ήταν να βρίσκει ρήγματα στην στρατηγική των άλλων και να τα εκμεταλλεύεται. Το ίδιο έκανε σε μια σειρά περιπτώσεων (π.χ. Συρία, Λιβύη κ.α.). Όμως αυτή η στρατηγική δυνατότητα φαίνεται να τελειώνει. Μπορεί να μην είναι εντελώς απομονωμένος από τους δυτικούς συμμάχους του ο Ερντογάν, κυρίως λόγω των αναγκών της Δύσης στην περιοχή, όμως σίγουρα είναι πολιτικά αποξενωμένος πλέον. <br /><br />Στο εσωτερικό της Τουρκίας, ο Ερντογάν έχει οπαδούς που είναι καχύποπτοι απέναντι στη Δύση και τις ΗΠΑ, όμως σε αντίθεση με τον Τούρκο ηγέτη, δεν επιδιώκουν η Τουρκία να αποξενωθεί πλήρως από αυτούς. Ας μην ξεχνάμε ότι η ένταξη στην Ε.Ε. για τους Τούρκους δεν είναι ζήτημα πολιτισμικής ταυτότητας, αλλά οικονομικής. Δεν νιώθουν Ευρωπαίοι, αλλά καταλαβαίνουν ότι η ένταξη στην Ε.Ε. θα σημάνει καλύτερη διακυβέρνηση και πιο σταθερή οικονομία. Εξ ου και σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η ιδέα της ένταξης στην Ε.Ε. βρίσκει ακόμα απήχηση σε ένα 60% του τουρκικού εκλογικού σώματος. Ένα σημαντικό στοιχείο της αυξανόμενης αντιδημοφιλίας του Ερντογάν είναι και το γεγονός ότι η φιλόδοξη εξωτερική του πολιτική δεν έχει ακόμα «κάνει ταμείο» στο εσωτερικό και ο κόσμος δεν βλέπει ούτε να είναι αποτελεσματική, ούτε να τον ωφελεί με κάποιον τρόπο. <br /><br />Όλα αυτά σημαίνουν ότι η πολιτική αλλαγή στην Τουρκία κυοφορείται. Η αντιδημοφιλία του Ερντογάν είναι μεγάλη και το οικονομικό σύστημα πιέζεται. Ο ίδιος ο Ερντογάν δεν έχει παίξει όλα του τα χαρτιά. Κρατά στο χέρι την πρόταση για συνταγματική Εθνοσυνέλευση την οποία προσπαθεί να συγκαλέσει από το 2013, με αφορμή το γεγονός ότι το πιο πρόσφατο σύνταγμα στην Τουρκία (1982) έχει γραφτεί από τη Χούντα του Εβρέν. Με ορίζοντα τις Προεδρικές Εκλογές του 2023, ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας, έχει πολλές φορές δηλώσει την ανάγκη για βαθιές μεταρρυθμιστικές τομές στο Σύνταγμα της χώρας.<br /><br />Πολλοί αναλυτές (κυρίως από ΗΠΑ, Ε.Ε.) πιστεύουν ότι η Τουρκία έχει ξεπεράσει ένα αυταρχικό όριο στη δημόσια ζωή, που η δημοκρατική μετάβαση δεν είναι πλέον δυνατή για την Τουρκία. Στην Τουρκία από την άλλη, οι αναλυτές επιμένουν ότι οι κινήσεις του Ερντογάν δεν εγγυώνται νίκη στις επόμενες εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για το 2023. Φυσικά, ακόμα δεν έχει βγει μπροστά η αντιπολιτευτική μορφή που θα πλασαριστεί ως ο αντι-Ερντογάν. Όμως, όπως φαίνεται φτιάχνεται σιγά σιγά, το πολιτικό πρόγραμμα που ο αντι-Ερντογάν θα έχει: επιδιόρθωση των δεσμών με το ΝΑΤΟ, ομαλοποίηση των σχέσεων με τους γείτονες και κυρίως με την Αίγυπτο, ανανέωση της διαδικασίας ένταξης στην Ε.Ε. κ.α.<br /><br />Να είμαστε βέβαιοι ότι ο αντι-Ερντογάν, όποτε κι αν εμφανιστεί δεν θα έχει μια ανεπιφύλακτα φιλοδυτική στάση, γιατί και το κύρος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. δεν είναι αυτό που ήταν. Μακροπρόθεσμα, η ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας θα διατηρηθεί με ή χωρίς τον τρέχοντα πρόεδρο γιατί το να ευθυγραμμίζεται κανείς πιστά με τις επιταγές του ΝΑΤΟ, δεν έχει την αίγλη που είχε κάποτε αλλά και δεν ταιριάζει με την εικόνα της Τουρκίας για τον εαυτό της.<div><br /></div><div><a href="https://www.insider.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν: Πόσο μακριά είμαστε από μια πολιτική αλλαγή μεγατόνων στην Τουρκία;

Νίκος Βασιλόπουλος Στην αρχή ήταν η δήλωση των ΗΠΑ για αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Στη συνέχεια ήταν η προσπάθεια από πλευράς Η...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως η συμφωνία Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για το φυσικό αέριο αλλάζει το ενεργειακό τοπίο στην Μεσόγειο

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/05/tamar-photo-noble-energy-122238.jpg"><img height="356" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/05/tamar-photo-noble-energy-122238.jpg" width="640" /></a><br />Το κοίτασμα Tamar και ο καταλύτης της εκεχειρίας στην Γάζα<br />Η κατάπαυση πυρός στην Γάζα δεν ανοίγει μόνον τον δρόμο για επανεκκίνησης της διαδικασίας ομαλοποίησης των σχέσεων του Ισραήλ με τα κράτη του Κόλπου. Διαμορφώνει ταυτόχρονα και το έδαφος, όπως τονίζουν διεθνείς αναλυτές, για να ολοκληρωθεί η μεγάλη συμφωνία για το φυσικό αέριο ανάμεσα στο Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – το μεγαλύτερο εμπορικό deal ανάμεσα στις δύο πλευρές από τότε που Ισραήλ και ΗΑΕ υπέγραψαν τις λεγόμενες Συμφωνίες του Αβραάμ για τη συνεργασία τους.<br /><br />Πρόκειται για την συμφωνία μεταβίβασης μεριδίου 22% που κατέχει το Ισραήλ στο υπερακτιο κοίτασμα φυσικού αερίου Tamar στην εταιρεία Mubadala Petroleum που ανήκει στην κυβέρνηση των ΗΑΕ. Το Μνημόνιο Κατανόησης για το μεγάλο deal υπεγράφη στα τέλη Απριλίου και, σύμφωνα με ανάλυση του Al Jazeera, η σύγκρουση στην Γάζα, παρ’ ότι πάγωσε προσωρινά τις διαδικασίες, δεν αναμένεται να αποτρέψουν την τελική συμφωνία.<div><br />Al Jazeera: Τα ΗΑΕ δεν θα κάνουν πίσω στην συμφωνία με το Ισραήλ<br /><br />Το Al Jazeera επισημαίνει ότι η πρόσφατη κλιμάκωση στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη και οι βομβαρδισμοί της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ αναμένεται να αυξήσουν σημαντικά το πολιτικό ρίσκο της επένδυσης στον τομέα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ισραήλ, εκτιμά ότι δεν πρόκειται να αποτρέψουν την Mubadala να ολοκληρώσει τη συμφωνία – ορόσημο.<br /><br />Τονίζει, δε, ότι πρόκειται για μια συμφωνία που διαμορφώνει νέες δυναμικές και δεδομένα στην περιοχή, όπου ήδη καταγράφεται έκρηξη κινητικότητας στον τομέα της ενέργειας.<br /><br />Για το πεδίο Tamar συνεργάζονται η ισραηλινή Delek Drilling που έχει ποσοστό 22%, η Chevron με 25%, η Isramco με 28,75%, η Tamar Petroleum με 16,75%, η Dor Gas με 4% και η Everest με 3,5%.<br />Η σημασία του κοιτάσματος Tamar<br /><br />Το κοίτασμα Tamar ανακαλύφθηκε το 2009 και βρίσκεται περίπου 90 χιλόμετρα δυτικά της Χάιφα, ανοικτά των ακτών του Ισραήλ και σε συνολικό βάθος 5.000 μέτρων. Εκεί το βάθος της θάλασσας είναι 1.700 μέτρα. Η παραγωγή φυσικού αερίου ξεκίνησε το 2013 από πέντε διαφορετικά σημεία του κοιτάσματος.<br /><br />Το φυσικό αέριο ρέει διά μέσου δύο αγωγών μήκους 140 χλμ. και φτάνει στις κύριες εγκαταστάσεις διαχείρισής του. Εκεί γίνεται η πρώτη επεξεργασία και στη συνέχεια διοχετεύεται με άλλον αγωγό σε εγκαταστάσεις στην ξηρά, στο Ασντόντ. Από εκεί καταλήγει στην εσωτερική αγορά του Ισραήλ μέσω του κύριου αγωγού INGL της χώρας. Μέρος του επίσης εξάγεται στην Ιορδανία και στην Αίγυπτο.<br /><br />Μετά την πώληση του Tamar, η Delek Drilling θα κατέχει ποσοστό 45,3% στο τεράστιο κοίτασμα Λεβιάθαν ανοικτά του Ισραήλ. Θα κατέχει ακόμη το 30% του κοιτάσματος Αφροδίτη ανοιχτά της Κύπρου. Η εταιρεία ανακοίνωσε επίσης ότι θα επεκτείνει τις έρευνές της στην περιοχή της Μεσογείου για να αποκτήσει ακόμη περισσότερους πόρους και επενδύσεις σε μεταβατικές τεχνολογίες για την ενέργεια.</div><div><br />H κομβική σχέση ΗΑΕ – Ισραήλ<br /><br />Το φυσικό αέριο από το κοίτασμα Tamar διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην τροφή της ευρύτερης περιοχής σε τέτοιες μορφές ενέργειας. Η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από φυσικό αέριο αντί για άνθρακα ή πετρέλαιο αποτελεί βασικό πυλώνα της ενεργειακής αυτής μετάβασης.<br /><br />Τα ΗΑΕ και το Ισραήλ έχουν ξεκινήσει πολύ στενή συνεργασία σε διάφορους τομείς, από την ενέργεια μέχρι τα drones, την τεχνητή νοημοσύνη, την ανάλυση δεδομένων και τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Μετά την προσέγγιση των ΗΑΕ με το Ισραήλ, άλλωστε, το μοντέλο των πιο στενών σχέσεων με το Τελ Αβίβ ακολούθησαν και το Μαρόκο, το Μπαχρέιν και το Σουδάν.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><div class="td-post-header" style="box-sizing: border-box; font-family: Roboto; font-size: 16px;"><header class="td-post-title" style="box-sizing: border-box;"><h1 class="entry-title" style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Open Sans Condensed"; font-size: 35px; line-height: 45px; margin: 0px 0px 14px; overflow-wrap: break-word;"></h1></header></div></div></div>

Πως η συμφωνία Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για το φυσικό αέριο αλλάζει το ενεργειακό τοπίο στην Μεσόγειο

Το κοίτασμα Tamar και ο καταλύτης της εκεχειρίας στην Γάζα Η κατάπαυση πυρός στην Γάζα δεν ανοίγει μόνον τον δρόμο για επανεκκίνησης της δια...

Διαβάστε την συνέχεια

Το “401” πρώτο Rafale της Πολεμικής Αεροπορίας σε πτήση δοκιμής

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/05/%CE%91-1-780x470.jpg" width="640" /><br /><br />Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Οι πρώτες φωτογραφίες του πρώτου Rafale που φέρει τα ελληνικά διακριτικά, εμφανίσθηκαν πριν από μερικές ημέρες, στις 18 Μαΐου, σε πτήση του αεροσκάφους στην Γαλλία. Πρόκειται για το “401”, όπως “μετονομάσθηκε” σε υπηρεσία με την Πολεμική Αεροπορία το διθέσιο “Β305” της Γαλλικής Αεροπορίας, πρώτο εκ των 12 μεταχειρισμένων που εξαγοράζονται.<br /><br />Το “401” πετά από τις εγκαταστάσεις της Dassault Aviation στο Istres και η συγκεκριμένη πτήση αφορούσε δοκιμή στο πλαίσιο του προβλεπομένου προγράμματος πριν την παράδοση του αεροσκάφους στην Πολεμική Αεροπορία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το “401” είναι σε “καθαρή” διαμόρφωση, χωρίς κανένα εξωτερικό φορτίο, ούτε καν δεξαμενές καυσίμου. Στο πιλοτήριο βρίσκονται ιπτάμενοι δοκιμαστές της εταιρείας ενώ οι Έλληνες ιπτάμενοι συνεχίζουν την εκπαίδευσή τους με αεροσκάφη της Γαλλικής Αεροπορίας.<br /><br /><img height="399" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/05/%CE%92-1-1024x638.jpg" width="640" /><br /><br />Το αεροσκάφος διατηρεί την τυπική σκούρα γκρι απόχρωση που φέρει το Rafale σε γαλλική υπηρεσία. Πρόκειται για απόχρωση με ειδική βαφή τεχνολογίας απορροφήσεως ακτινοβολίας ραντάρ, με αποτέλεσμα να συμβάλει στην μείωση του RCS κατά 10 περίπου φορές! Οι εκτιμήσεις διεθνώς, αναφέρουν τιμή RCS 0,1 τ.μ. για το Rafale, που αντιστοιχεί περίπου στην τιμή που παρουσιάζει το παρεμφερούς μεγέθους F-16 με αντίστοιχη βαφή “Have Glass”.<br /><br /><img height="369" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/05/%CE%93-1-1024x591.jpg" width="640" /><br /><br />Το “401” αναμένεται να ολοκληρώσει τις διαδικασίες δοκιμών το καλοκαίρι και να παραδοθεί στην Πολεμική Αεροπορία στα μέσα προς τέλη Ιουλίου. Σε αντίθεση με την εσφαλμένη αίσθηση που επικρατεί από τις διαρροές προς τα ελληνικά μέσα, αυτός δεν είναι ο χρόνος κατά τον οποίο το αεροσκάφος θα αφιχθεί στην Ελλάδα. Τότε, απλώς το αεροσκάφος θα παραδοθεί τυπικώς στην Πολεμική Αεροπορία και θα παραμείνει στην Γαλλία για να χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση των επομένων Ελλήνων ιπταμένων που θα μεταβούν εκεί. Αυτό ισχύει για το σύνολο της πρώτης παρτίδος 6 μεταχειρισμένων αεροσκαφών, τα οποία θα παραδίδονται από τον Ιούλιο με ρυθμό ενός αεροσκάφους τον μήνα. Η άφιξη των αεροσκαφών αυτών στην Τανάγρα, αναμένεται στις αρχές του 2022, έτος κατά το οποίο προβλέπεται και η παράδοση της δεύτερης παρτίδος 6 αεροσκαφών, τα οποία όμως θα είναι νέας κατασκευής.<br /><br /><img height="378" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2021/05/%CE%94-1-1024x604.jpg" width="640" /><br /><br /><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το “401” πρώτο Rafale της Πολεμικής Αεροπορίας σε πτήση δοκιμής

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Οι πρώτες φωτογραφίες του πρώτου Rafale που φέρει τα ελληνικά διακριτικά, εμφανίσθηκαν πριν από μερικές ημέρες, στις 1...

Διαβάστε την συνέχεια

Το “στρίμωγμα” του Ερντογάν που ανησυχεί την Αθήνα και η “διπλωματία της μεταμέλειας”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan.jpeg"><img height="361" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan-696x393.jpeg" width="640" /></a><br /><br /><div>Η πίεση που ασκείται στο καθεστώς Ερντογάν τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας όσο και από το εξωτερικό, προβληματίζει πολύ σοβαρά την Αθήνα που ανησυχεί βάσιμα για το ενδεχόμενο η Άγκυρα να αναζητήσει βαλβίδα εκτόνωσης στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Οι μάχες που καλείται να δώσει ο Ερντογάν έχουν να κάνουν με τη προσωπική του πολιτική επιβίωση και όπως έχει αποδείξει σε τέτοιες περιπτώσεις δεν διστάζει να ρισκάρει. Το ενδεχόμενο να επιστρέψουμε στο κλίμα του περυσινού καλοκαιριού στα ελληνοτουρκικά δεν είναι απλά ένα σενάριο, εκτιμούν οι στρατιωτικοί κι έχουν λόγους να το πιστεύουν.<br /><br />Η συνάντηση Μπάϊντεν-Ερντογάν θεωρείτε ότι θα κρίνει πολλά αν όχι τα πάντα. Σ΄ αυτή θα αποκαλυφθεί αν ο Ερντογάν έχει διάθεση να συνετιστεί και να ρίξει τους τόνους ή αν θα επιβεβαιώσει όσους εδώ και καιρό επιμένουν ότι έχει πάρει τις αποφάσεις του να τραβήξει ο ίδιος αλλά και η Τουρκία το δρόμο τους, πιο μακρυά από τη Δύση.</div><div><br />Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι στην Ουάσινγκτον ,τις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο οι απόψεις που λένε ότι “η Τουρκία είναι πολύ μεγάλη για να χαθεί” και ότι “πρέπει πάση θυσία να παραμείνει στο άρμα της Δύσης” παραμένουν ισχυρές. Ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει ότι στο ΝΑΤΟ ούτε που θέλουν να σκέφτονται το ενδεχόμενο να υπάρξει ρήξη με την Τουρκία. Όλα αυτά θα τα διαπραγματευτεί με τον Αμερικανό πρόεδρο αλλά και με τους Ευρωπαίους και στη διαπραγμάτευση κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει θα ΄χουν να κάνουν με την Ελλάδα και όσα παράλογα και παράνομα απαιτεί η Τουρκία. Είναι το “σενάριο της Ιφιγένειας” για το οποίο αρκετοί ανησυχούν στην Αθήνα. Οι συμμαχίες που έχει δημιουργήσει και ενδυναμώσει η Ελλάδα δεν υποτιμώνται αλλά κακά τα ψέματα δεν εξασφαλίζουν τίποτα. Όλοι δηλώνουν εκνευρισμένοι με τον Ερντογάν αλλά όλοι σηκώνουν το τηλέφωνο όταν τους καλεί. Ακόμη και ο Πάπας, όπως είδαμε τη περασμένη εβδομάδα.<br />Υπάρχουν εκτιμήσεις που λένε ότι ο Ερντογάν δε θα διστάσει να απειλήσει ακόμη και με τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, αν ο Μπάϊντεν επιμείνει στον αποκλεισμό της Τουρκίας από το πρόγραμμα του F-35. Ο Τούρκος πρόεδρος ήδη έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναζητήσει η Τουρκία αεροσκάφη αλλού και ειδικά εκεί όπου η Δύση δεν θέλει ούτε να το ακούει: στη Ρωσία. Συζητήσεις έχουν γίνει ήδη με τον Πούτιν που είναι φυσικά πρόθυμος να πουλήσει και αεροσκάφη στον Ερντογάν.<br /><br />Την ίδια στιγμή και παρά το γεγονός ότι η διπλωματική διαδικασία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας βρίσκεται σε εξέλιξη, η συμπεριφορά της Άγκυρας στο Αιγαίο δεν επιτρέπει αισιόδοξες σκέψεις. Η στρατιωτική παρουσία των Τούρκων στο Αιγαίο είναι επίμονη και έντονη. Εκδηλώνεται κυρίως με προκλητικές πτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών αλλά όχι μόνο μ΄ αυτές. Η Τουρκία τις τελευταίες ημέρες έχει βγάλει σ΄ όλο το Αιγαίο εκατοντάδες αλιευτικά σκάφη σε μία επίδειξη θράσους που έχει όμως και ουσία, αφού η Τουρκία εκμεταλλεύεται ελληνικές περιοχές του Αιγαίου.<br />Όλα αυτά προφανώς δικαιολογούν τις ανησυχίες των επιτελών του ΓΕΕΘΑ οι οποίοι επιμένουν ότι έναντι της Τουρκίας μόνο η αποφασιστική αποτροπή μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά.<br /><br />Η διπλωματία της “μεταμέλειας”<br /><br />Το φάσμα της οριστικής διπλωματικής και γεωπολιτικής απομόνωσης είναι πλέον ορατό για την Τουρκία, ύστερα από τους άτσαλους πολιτικούς χειρισμούς και τους λεονταρισμούς που έπεσαν στο κενό όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα από την τουρκική κυβέρνηση και του Προέδρου Ερντογάν αυτοπροσώπως. Το αδιέξοδο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι τέτοιο, ώστε το τελευταίο χρονικό διάστημα «ανακρούει πρύμναν», στην απέλπιδα προσπάθειά της να επανακαθορίσει και να βελτιώσει ει δυνατόν τις διμερείς της σχέσεις με τα κράτη, που ελέω της εν γένει συμπεριφοράς της όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα, της έχουν γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη.<br /><br />Φυσικά και μια τέτοια αλλαγή συμπεριφοράς δεν είναι εφικτή από τη μία στιγμή στην άλλη, ιδίως όταν όλο το προηγούμενο διάστημα η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας βασιζόταν εν πολλοίς στην ισχύ των όπλων, μετατρέποντας την σε κατεξοχήν παράδειγμα «στρατικοποιημένης εξωτερικής πολιτικής.» Η ανάγκη για την ορθολογική μεταστροφή της συνεχίζει να αντιπαλεύει με τον πολιτικό εγωισμό που της υπαγορεύει την μεταχείριση των γειτονικών της κρατών με όρους υποτέλειας χωρίς να είναι ακόμα ξεκάθαρο ποια πλευρά θα επικρατήσει τελικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ισραήλ το οποίο από τη μία πλευρά η Τουρκία επιθυμεί να διατηρήσει ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας και από την άλλη ο Πρόεδρος Ερντογάν έσπευσε να το ταυτίσει με κράτος – τρομοκράτη μετά τις πρόσφατες βίαιες ταραχές που ξέσπασαν στο τέμενος Al-Αqsa.<br /><br />Κράτη όπως η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα των τουρκικών «κινήσεων μεταμέλειας», αφενός λόγω της κοινής μουσουλμανικής θρησκείας και αφετέρου διότι ειδικά στην περίπτωση της Αιγύπτου ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού πρόσκειται στην Μουσουλμανική Αδελφότητα. Η ακμάζουσα κοινότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων ως πόλος εξουσίας δύναται να επηρεάσει κομβικούς πυλώνες του αιγυπτιακού κράτους, συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής πολιτικής, αποτελώντας έναν οιωνεί μνηστήρα της εξουσίας που δυνητικά η ανάρρηση του στον προεδρικό θώκο θα αμβλύνει τις όποιες διαφορές χωρίζουν τις δύο χώρες.<br /><br />Οι τουρκικές επιθέσεις φιλίας όμως λαμβάνουν χώρα και προς δυσμάς με τον Τούρκο Πρόεδρο να προσπαθεί, σε κάθε ευκαιρία συνομιλίας του με Ευρωπαίο ηγέτη, να αποκαθηλώσει την εικόνα της χώρας μας. Πρόσφατα ο Ερντογάν μας κατηγόρησε στην τηλεδιάσκεψη που πραγματοποίησε με την Καγκελάριο Μέρκελ, για πολλοστή φορά είναι αλήθεια και πλέον καταντάει γραφικό, για τη δήθεν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη διαχείριση του θέματος των προσφύγων και μεταναστών και τις παράνομες υποτίθεται επαναπροωθήσεις τους στην Τουρκία. Για άλλη μία φορά όμως, τα γεγονότα και οι αντικειμενικές μαρτυρίες αποτελούν την πλέον αδιάσειστη αλήθεια και η στείρα, επιφανειακή και για λόγους εντυπωσιασμού τουρκική επιχειρηματολογία καταπίπτει στα «εξ ων συνετέθη». Η αναφορά του Fabrice Leggeri, εκτελεστικού διευθυντή της FRONTEX, προς τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτη Σχοινά και την Επίτροπο Μετανάστευσης Ίλβα Γιόχανσον για την πρόσφατη παρενόχληση που δέχθηκαν ένα σουηδικό και ένα φινλανδικό σκάφος από τουρκικές ακταιωρούς ανοιχτά της Χίου, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τους ιθύνοντες νόες της προπαγάνδας αμαύρωσης της διεθνούς εικόνας της χώρας μας μέσω διασποράς ψευδών ειδήσεων. Άλλωστε η ξεκάθαρη επικριτική αναφορά του Leggeri έναντι της συμπεριφοράς της Τουρκίας, η οποία θέτει σε κίνδυνο τις επιχειρήσεις διάσωσης προσφύγων και μεταναστών με την αναίτια παρακώλυσή τους, μόνο απαρατήρητη δεν μπορεί να περάσει.<br /><br />Ο παροξυσμός της γείτονος, προϊόν της διογκούμενης και ανεξέλεγκτης πλέον απελπισίας που την έχει κυριεύσει αντιλαμβανόμενη την μέγγενη των προβλημάτων, εσωτερικών και εξωτερικών που η ίδια με την πολιτική της έχει δημιουργήσει να σφίγγει γύρω από το λαιμό της, δεν σταματά εκεί. Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας ανάλυση στο ιστότοπο Anadolu, η οποία έσπευσε να κάνει αναδρομή στη σύγχρονη ιστορία της Χώρας μας για να αποδείξει υποτίθεται, ότι η Ελλάδα χωρίς να είναι πάντοτε φιλοδυτική εντούτοις δεν απομονώθηκε ποτέ πλήρως από τις ΗΠΑ όπως γίνεται τώρα με την Τουρκία. Αν και σύμφωνα με το άρθρο η Ελλάδα υπέθαλπε τρομοκράτες που είχαν αντιαμερικανικά συναισθήματα και στόχευαν στην πολιτική αναταραχή στα Βαλκάνια, οι Αμερικάνοι όχι μόνο δεν μας επέβαλαν κυρώσεις αλλά αντιθέτως μας «επιβράβευσαν» πουλώντας μας υπερσύγχρονα αεροσκάφη F-16 και ελικόπτερα AH-64D Apache!!<br /><br />Η συλλογιστική των χρησιμοποιούμενων επιχειρημάτων βεβαίως στερείται σοβαρότητας, πλην όμως κάνει εμφανή την τάση του τουρκικού κατεστημένου να παρομοιάσει (αν όχι να εξισώσει) την τρέχουσα πολιτική συγκυρία με ιστορικά παραδείγματα γειτονικών με αυτήν χωρών, στην προσπάθεια της να εξωραΐσει την εικόνα της. Προσδίδει λοιπόν τις σφοδρές αντιδυτικές κορώνες που εξαπολύει το AKP και η καθεστηκυία τάξη της Τουρκίας, απλώς σε πιθανά στοιχεία πρόσκαιρης «επιπολαιότητας», που με δεδομένο τον ιστορικά διαχρονικό και ενίοτε ισχυρό εναγκαλισμό της με τη Δύση, δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ λόγω της αγοράς του αντιπυραυλικού συστήματος S-400.<br /><br />Είναι όμως πράγματι υπερφίαλο και επιπόλαιο το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» του Ναυάρχου Γιαϊτζί που τόσο μελετημένα σχεδιάστηκε και στη συνέχεια έσπευσαν τόσο πρόθυμα να υιοθετήσουν οι κυβερνώντες εξαγγέλλοντας ταυτόχρονα την εφαρμογή του; Είναι όντως επιπόλαιες οι αποδεδειγμένες προσπάθειες, προεξάρχουσης αυτής του περασμένου Αυγούστου, αμφισβήτησης και συνεπακόλουθα αναθεώρησης του status quo στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου; Είναι τελικά υποβολιμαίες οι χωρίς περιστροφές τουρκικές αναμείξεις στα εσωτερικά κυρίαρχων κρατών όπως το Ιράκ, η Συρία και η Λιβύη; Οι απαντήσεις είναι τόσο προφανείς και συνάμα αφοπλιστικές, που μόνο όποιος εθελοτυφλεί δεν μπορεί να τις αντιληφθεί.<br /><br />Το πολιτικό κεφάλαιο που πρεσβεύει ο Ερντογάν στην Τουρκία οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στη λήξη του, λαμβάνοντας υπόψιν τις δημοσκοπήσεις που αν και σε περιβάλλον απόλυτης λογοκρισίας, βγαίνουν στο φως απεικονίζοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την αποδοκιμασία των Τούρκων πολιτών έναντι στις πολιτικές που ο Τούρκος Πρόεδρος έχει εφαρμόσει έως τώρα. Οι δε απέλπιδες τουρκικές προσπάθειες επίδειξης ειλικρινούς μεταμέλειας δεν τυγχάνουν ανταπόκρισης από τις χώρες που έχει θέσει ως στόχο επαναπροσέγγισης η τουρκική διπλωματία. Και πως να τύχουν άλλωστε; Η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία στις διεθνείς σχέσεις χρειάζονται πολύ χρόνο και έμπρακτες κινήσεις για να οικοδομηθούν στο πλαίσιο της ισότητας και του δικαίου. Από την πλευρά της η Τουρκία όλον αυτόν τον καιρό κάνει το ακριβώς αντίθετο, δυναμιτίζοντας το κλίμα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και φερόμενη στους γειτονικούς της λαούς ως σαν να ήταν υποτελείς της. Και τώρα τρέχει να καλύψει το χαμένο έδαφος, απευθύνοντας κάλεσμα φιλίας σε εχθρούς και αντιπάλους. Τα κροκοδείλια δάκρυα μεταμέλειας της όμως δεν πείθουν κανένα ούτε στο εσωτερικό ούτε στο εξωτερικό! Θα χρειαστεί κάτι πολύ περισσότερο για να αναστραφεί το κλίμα που η ίδια η Τουρκία επεδίωξε να επιβάλλει, νομίζοντας ότι θα γονατίσουν μπροστά της ακόμα και οι ΗΠΑ.<br /><br />Η « αλεπού της πολιτικής», ο Χένρυ Κίσινγκερ, σε ένα από τα βιβλία του έγραψε μεταξύ άλλων ότι στις σχέσεις μεταξύ των κρατών έρχονται στιγμές που για την επαναφορά στην τάξη ενός ταραξία, σε πρώτο χρόνο απαιτείται να ταπεινωθεί! Για να αποφύγεις όμως τα χειρότερα, θα πρέπει αμέσως μετά να ακολουθήσει η αποδυνάμωσή του!</div><div><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το “στρίμωγμα” του Ερντογάν που ανησυχεί την Αθήνα και η “διπλωματία της μεταμέλειας”

Η πίεση που ασκείται στο καθεστώς Ερντογάν τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας όσο και από το εξωτερικό, προβληματίζει πολύ σοβαρά την Αθήνα που...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν αποφασίζει και διατάζει (τους πολιτικούς της Κύπρου): Ο κ. Μητσοτάκης καλείται να μην συναινέσει στο εθνικό έγκλημα

<img height="426" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/05/210523184042_ANASTASIADES-DHSY77-1024x681.jpg" width="640" /><br /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών δεν άκουσαν τις τελευταίες δηλώσεις του ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Ως γνωστό τούτος ο γενικός γραμματέας, ο Αντόνιο Γκουτέρες, εξελίσσεται στον μεγαλύτερο φίλο της κατοχικής δύναμης.<br /><br />Θαρρώ, όμως, ότι ούτε στη Λευκωσία ελήφθη το μήνυμα του Τούρκου προέδρου, ο οποίος δεν κρύβει τα λόγια του. Δεν κρύβει και τα διχοτομικά σχέδιά του.<br /><br />Μετά τις δηλώσεις του Ερντογάν, ήρθε το δημοσίευμα του καλού συναδέλφου Κώστα Βενιζέλου στον Φιλελεύθερο, ο οποίος αποκάλυψε ότι η κατοχική Τουρκία θα μετατρέψει τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου σε στρατιωτική βάση.<br /><br />Τι θα ακολουθήσει; Μπορεί και η «ένωση» με την Τουρκία, αν και αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει τον Ερντογάν είναι η ιδιοκτησία του κατεχόμενου βορρά και ο έλεγχος της ελεύθερης Κύπρου. Και θα το πετύχει εάν οι ηγεσίες στο νησί και στην Ελλάδα αποδεχθούν τις λύσεις που κυοφορούνται και οι οποίες θα επιβληθούν στον πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη μέσω των διαπραγματεύσεων, που θα ξεκινήσουν τον Ιούνιο.<br /><br />Και ας μην έχουμε αμφιβολία ότι λόγω των δηλώσεων του Τούρκου προέδρου δεν θα επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Θα ξαναρχίσουν και ας ο Ερντογάν δημοσιοποίησε τους στόχους του: ότι σ’ αυτές θα συζητούν τα δύο …κράτη. Εννοεί μεταξύ της νόμιμης Κυπριακής Δημοκρατίας και του παράνομου κατοχικού καθεστώτος.<br /><br />Υπό κανονικές συνθήκες και αν ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου είχε έστω και μία ελάχιστη σοβαρότητα, θα συμφωνούσαν όλοι μαζί να αρνηθούν κάθε συμμετοχή στη νέα Πενταμερή Διάσκεψη ή στις διαπραγματεύσεις εάν η Άγκυρα δεν σεβόταν το πλαίσιο που έθεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Αλλά, επειδή οι αρκετοί εξ αυτών είναι «δεμένοι» λόγω της διαφθοράς, θα διαγκωνιστούν ποιος θα εμφανιστεί πρώτος στη Γενεύη. Όταν οι πολιτικοί εκβιάζονται, αυτά είναι τα αποτελέσματα.<br /><br />Δυστυχώς το θύμα είναι η Κύπρος. Όλοι αυτοί θα παρουσιάσουν τη λύση-διάλυση ως μίας μεγάλη επιτυχία.<br /><br />Εάν οι Τούρκοι δεν ήταν μπουνταλάδες, θα ξεχνούσαν τα δύο κράτη, θα δεχόντουσαν την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, που καλύπτει όλες, μα όλες, τις «ανησυχίες» τους, και θα άλωναν την Κύπρο με την υπογραφή των Ελληνοκυπρίων πολιτικών.<br /><br />Αλλά, η Άγκυρα αποφάσισε να τα πάρει όλα, με άλλο τρόπο. Πιστεύει ότι τη διχοτομική λύση των δύο κρατών, θα τη δεχθούν πιο εύκολα οι πολιτικοί του νησιού. Ότι και να λέει ο απαράδεκτος Αβέρωφ Νεοφύτου του δεξιού ΔΗΣΥ και ο εξίσου απαράδεκτος Άντρος Κυπριανού του «κομμουνιστικού» ΑΚΕΛ, που χάρισαν την πολιτική ισότητα στην Τουρκία, βαθιά μέσα τους δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για μία λύση του Κυπριακού βασισμένη στο Διεθνές Δίκαιο.<br /><br />Μου λένε πως αυτό που τους νοιάζει περισσότερο και πάνω απ’ όλα, είναι να συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση για να μην χαλάσει το πάρτι.<br />Ως γνωστό, η διαφθορά είναι «δικομματικό παιγνίδι». Όλοι την βρίζουν και όλοι την αγαπάνε. Ακόμα και μετά τις θυελλώδεις αποκαλύψεις του αλ Τζαζίρα, η διαφθορά στην Κύπρο ζει και βασιλεύει. Ένας πρόεδρος της Βουλής και ένας βουλευτής του ΑΚΕΛ πιάστηκαν “επ’ αυτοφώρω”…<br /><br />Μία χούφτα μελών του πολιτικού και του οικονομικού συστήματος ελέγχει το κράτος και μοιράζει το παιγνίδι. Και όποιοι διαφωνούν ή πολεμούν τη διαφθορά, είναι οι εχθροί. Οι διεφθαρμένοι είναι και επικίνδυνοι. Φοβάμαι πως στην Κύπρο το σύστημα των διεφθαρμένων έχει ήδη στοχεύσει συγκεκριμένους ανθρώπους που το πολεμούν.<br /><br />Ελπίζω να μην φτάσουμε και σ’ αυτό που σκέφτεται ο καθένας. Ως γνωστό, η ζωή των ανθρώπων στις διεφθαρμένες χώρες «τιμάται» σε μερικές χιλιάδες ευρώ…<br /><br />Η έκταση της διαφθοράς μας ανησυχεί πολύ περισσότερο επειδή παραμένει ανοικτή η πληγή της κατοχής. Θα το επαναλάβω: Λόγω της διαφθοράς, συγκεκριμένοι πολιτικοί της Κύπρου βρίσκονται κάτω από καταπιεστικό εκβιασμό. Θα αποδεχθούν φιλοτουρκική λύση επειδή ειδικά οι Βρετανοί τους παρακολουθούν και τους έχουν «πιασμένους» από παντού.<br /><br />Ο Ταγίπ Ερντογάν, λοιπόν, μίλησε και είπε και αποφάσισε: ότι στη νέα Πενταμερή ο πρόεδρος Αναστασιάδης και ο κατοχικός ηγέτης Τατάρ, θα συνομιλούν ως ηγέτες δύο κρατών. Ο Κύπριος πρόεδρος κάτι ψέλλισε… Τα ίδια έλεγε και πριν την προηγούμενη Πενταμερή. Και εκβιαζόμενος από το γνωστό δίδυμο του Αβέρωφ (ΔΗΣΥ) και του Άντρου (ΑΚΕΛ), έβαλε την ουρά στα σκέλια και πήγε τρέχοντας στη Γενεύη.<br /><br />Ο πολιτικός κόσμος της Κύπρου είναι και διεφθαρμένος και επικίνδυνος. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται να μην συναινέσει σε αυτό το εθνικό έγκλημα εναντίον της Κύπρου… Εάν δεν απαντηθούν στην πράξη οι αισχρές δηλώσεις του Ερντογάν, η Αθήνα θα καταστεί έρμπαιο των διεφθαρμένων πολιτικών του νησιού.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν αποφασίζει και διατάζει (τους πολιτικούς της Κύπρου): Ο κ. Μητσοτάκης καλείται να μην συναινέσει στο εθνικό έγκλημα

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών δεν άκουσαν τις τελευταίες δηλώσεις του ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Ως γ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Η Τουρκία ΔΕΝ πρόκειται να παραμείνει στη Δύση ακόμη και μετά από τον Ερντογάν”! Ανάλυση που καταρρίπτει “βεβαιότητες”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/turkey_agia_sophia.jpg"><img height="420" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/05/turkey_agia_sophia-696x457.jpg" width="640" /></a><br /><br />Η συντριπτική πλειοψηφία των αναλύσεων που διαβάζουμε και ακούμε για την Τουρκία, ξεκινούν από ένα κοινό σημείο: η Δύση δε θέλει να “χάσει” την Τουρκία και η Τουρκία δε θέλει να εγκαταλείψει τη Δύση. Για το πρώτο δεν υπάρχει αντίλογος, αλλά για το δεύτερο εκφράζονται πλέον πολύ σοβαρές αμφιβολίες, από πολύ σοβαρούς αναλυτές σε έγκυρα ΜΜΕ του πλανήτη. Ελπίζουμε ότι στην Αθήνα κάνουν τον κόπο να εξετάσουν και αυτά τα σενάρια που θέλουν τον Ερντογάν αποφασισμένο να οδηγήσει τη χώρα του σε άλλους δρόμους, μακριά από τη Δύση. Κι όχι μόνο αυτό: η απόφαση για απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση είναι πολύ πιθανό να μην αλλάξει ακόμη κι όταν ο Ερντογάν αποχωρήσει από το πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας.<br /><br />Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αναλύσεις είναι αυτή που διαβάσαμε στο Foreign Affairs με την υπογραφή της Aslili Aydintasbas. Τίτλος της ανάλυσης “Η Τουρκία δεν πρόκειται να επιστρέψει στη Δύση”…Η ανάλυση είναι νομίζουμε πολύ χρήσιμη και ως αντίδοτο σε μάλλον επικίνδυνες “βεβαιότητες”.<br /><br />Η αρθρογράφος επικαλείται στην αρχή της ανάλυσης της το έργο του Samuel Huntington «Η σύγκρουση των πολιτισμών», στο οποίο είχε επισημάνει ότι με το τέλος του 20ου αιώνα, “οι φιλοδυτικές τάσεις της κοσμικής ελίτ της Τουρκίας θα εκτοπιστούν από εθνικιστικά και ισλαμικά στοιχεία”. Φαίνεται ότι η πρόβλεψη του επιβεβαιώνεται.<br /><br />Στη συνέχεια γίνεται αναφορά σε μια σειρά θεμάτων που έχουν κάνει την Τουρκία να μην εμπιστεύεται τη Δύση και ειδικά τις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά η Δύση φαίνεται να ΄χει κουραστεί από τις προκλήσεις της Τουρκίας και στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Η Άγκυρα, αναφέρει η ανάλυση του Foreign Affairs, έχει ήδη στραφεί σε νέες συμμαχίες.<br /><br />“Η τουρκική κυβέρνηση αγόρασε ρωσικά οπλικά συστήματα – ενάντια στις επιθυμίες των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ – και συνεργάστηκε με τη Μόσχα σε μεγάλα έργα υποδομής, συμπεριλαμβανομένων των αγωγών φυσικού αερίου και του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα της Τουρκίας. Η Τουρκία και η Ρωσία μαζί έχουν χαράξει σφαίρες επιρροής στη Λιβύη και τη Συρία. Και τον τελευταίο καιρό, η Τουρκία έχει δελεάσει την Κίνα, κυνηγώντας κινεζικές επενδύσεις, αγοράζοντας το εμβόλιο κατά της COVID-19 που παράγεται από την κινεζική εταιρεία Sinovac και αρνούμενη να ασκήσει κριτική στη μεταχείριση των Ουιγούρων από το Πεκίνο”, γράφει τονίζοντας:<br /><br />“Όλα αυτά δεν είναι ένας προσωρινός άξονας, αλλά μια βαθύτερη αλλαγή στον προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Τις σχεδόν δύο δεκαετίες της κυριαρχίας του Ερντογάν, η Τουρκία έχει ενδιαφερθεί λιγότερο από ό, τι παλαιότερα για τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικότερα στη Δύση. Αντ ‘αυτού, η κυβέρνηση εμφανίστηκε πρόθυμη να επανατοποθετήσει τη χώρα ως περιφερειακό δύναμη. Ενώ η Δύση εξακολουθεί να είναι γεμάτη νοσταλγία για τον ιστορικό ρόλο της Άγκυρας στη διατλαντική συμμαχία, οι Τούρκοι ηγέτες, που είναι πολύ ύποπτοι για τους εταίρους του ΝΑΤΟ, μιλούν για στρατηγική αυτονομία…<div><br />Η Τουρκία λαχταρά, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, να είναι αυτόνομη δύναμη. Η νέα εξωτερική πολιτική της είναι καλύτερα κατανοητή όχι ως μετατόπιση προς τη Ρωσία ή την Κίνα, αλλά ως έκφραση της επιθυμίας να διατηρεί από “ένα πόδι” σε κάθε στρατόπεδο και να διαχειριστεί τους ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων. Το καθεστώς του Ερντογάν επιδίωξε αυτήν την αλλαγή πολιτικής και το ανεκτικό διεθνές περιβάλλον το επέτρεψε – αλλά ούτε μια νέα κυβέρνηση στην Άγκυρα και καμία δυτική συμμαχία μπορούν να την αντιστρέψουν. Ένα δίκτυο πολιτικών, γραφειοκρατών, δημοσιογράφων και μελετητών ανοιχτά σκεπτικιστών για την ευθυγράμμιση με τη Δύση κυριαρχούν τώρα στην κουλτούρα ασφάλειας της χώρας. Μια ανεξάρτητη τουρκική εξωτερική πολιτική είναι εδώ για να μείνει”.<br /><br />Το AKP</div><div><br />Σύμφωνα με την ανάλυση από το Foreign Affairs, “το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) επικαλείται όλο και περισσότερο την οθωμανική κληρονομιά της Τουρκίας για να δικαιολογήσει την εξωτερική του πολιτική. Τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης επιβραβεύουν την επέκταση του στρατιωτικού αποτυπώματος της Τουρκίας σε πρώην οθωμανικά εδάφη, όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Συρία και ο Καύκασος, κάνοντας λόγο για το “ξύπνημα του γίγαντα…Ο Ερντογάν, με τη σειρά του, είναι ο «ηγέτης του αιώνα» – μια σύγχρονη εκδοχή του σουλτάνου…<br /><br />…Η στρατιωτική δύναμη της Άγκυρας και η αποχώρηση της Ουάσινγκτον από τη Μέση Ανατολή έχουν διευκολύνει το ρόλο της Τουρκίας σε περιφερειακές συγκρούσεις. Η αναπτυσσόμενη αμυντική βιομηχανία της χώρας προμήθευσε τουρκικά όπλα στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία. Τα τουρκικά μη επανδρωμένα οπλισμένα αεροσκάφη βοήθησαν στη διασφάλιση της νίκης του Αζερμπαϊτζάν στο πεδίο της μάχης ενάντια στην Αρμενία και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ το περασμένο φθινόπωρο. Καθώς η αυξανόμενη αυτονομία του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος της Τουρκίας έδωσε στους ηγέτες της την εμπιστοσύνη να προβάλουν την εξουσία τους στην περιοχή, η έλλειψη ενδιαφέροντος του Τραμπ για τη Μέση Ανατολή και η επιθυμία για ομαλή προσωπική σχέση με τον Ερντογάν έδωσαν ευκαιρίες στον Ερντογάν. Η Τουρκία επέκτεινε τις ναυτικές επιχειρήσεις της στην ανατολική Μεσόγειο και έχτισε βάσεις στο Κατάρ και τη Σομαλία χωρίς να χρειάζεται να ανησυχεί πολύ για την αντίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών. Αντ ‘αυτού, η Ρωσία ήταν η δύναμη που ο Ερντογάν έπρεπε να προσέχει. Ο Τούρκος πρόεδρος καθιέρωσε στενή σχέση με τον Πούτιν και ενήργησε με τον συντονισμό και τη συναίνεση της Μόσχας σε κάθε ανάπτυξη δυνάμεων στο εξωτερικό. Αλλά αυτή η συνεργασία έχει όρια. Η Ρωσία επέβαλε γεωγραφικά όρια στη ζώνη επιρροής της Τουρκίας στη Λιβύη, τη Συρία και τον Καύκασο απογοητεύοντας την Άγκυρα…<br /><br />Η πραγματική ικανότητα του Ερντογάν είναι να εκμεταλλεύεται τα κενά στο διεθνές σύστημα και να βρίσκει ευκαιρίες να παίζει ανάμεσα στη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Στη Συρία, για παράδειγμα, η παρουσία της Τουρκίας υπήρξε απειλή για τις κουρδικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, αλλά η Ουάσιγκτον την αντιμετωπίζει επίσης ως πηγή μόχλευσης ενάντια στη ρωσική παρουσία. Στη Λιβύη, ο Ερντογάν εντόπισε ένα ‘άνοιγμα” και το εκμεταλλεύθηκε γρήγορα. Το 2019, ο αρχηγός της Λιβυκής πολιτοφυλακής Στρατηγός Khalifa Haftar ηγήθηκε ενός στρατού με την υποστήριξη της Ρωσίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ). Η απελπισμένη κυβέρνηση πήγε από πόρτα σε πόρτα στις δυτικές πρωτεύουσες, ζητώντας βοήθεια. Οι περισσότερες δυτικές δυνάμεις δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε τολμούσαν να παρέμβουν. Αλλά η Τουρκία το έκανε: οι δυνάμεις της βοήθησαν να αντιμετωπιστεί η επίθεση του Χαφτάρ με ελάχιστες στρατιωτικές επενδύσεις. Μπαίνοντας σε αυτές τις συγκρούσεις, η Τουρκία δημιουργεί ένα χώρο εκμεταλλευόμενη την αντιπαλότητα των μεγάλων δυνάμεων. Ο στόχος της Άγκυρας, όπως το λένε συχνά οι Τούρκοι σχολιαστές, είναι «να έχεις θέση στο τραπέζι».<br /><br />Η αρθρογράφος δεν υποτιμά τα πολύ σοβαρά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν στο εσωτερικό της Τουρκίας. Αυτά τα προβλήματα αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις οι οποίες δείχνουν ότι το AKP δεν έχει πλέον ποσοστά πάνω από 30%,πολύ χαμηλότερο από το 49% που το είχε ψηφίσει το 2015. Όπως γράφει η Aslili Aydintasbas όμως ακόμη κι αν ο Ερντογάν πέσει κανένας απ΄ όσους κληθούν να κυβερνήσουν την Τουρκία δεν πρόκειται να πάει κόντρα στα “εθικιστικά θέλω” ενός μεγάλου μέρους της τουρκικής κοινής γνώμης, το οποίο στις ίδιες δημοσκοπήσεις εγκρίνουν τα “οθωμανικά όνειρα” του Ερντογάν.</div><div><br />“Η υποστήριξη για ένταξη στην ΕΕ εξακολουθεί να είναι περίπου 60 τοις εκατό, όχι επειδή οι Τούρκοι αισθάνονται Ευρωπαίοι, αλλά επειδή πολλοί κατανοούν ότι η ένταξη στην Ευρώπη σημαίνει μια ισχυρότερη οικονομία και καλύτερη διακυβέρνηση. Καθώς η κυβέρνηση καυχιέται για τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης στη Λιβύη και τον βομβαρδισμό στόχων του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK) στο Ιράκ, στην Τουρκία οι επιχειρήσεις χρεοκοπούν, καταστήματα κλείνουν και οι συντάξεις συρρικνώνονται. Η χώρα απέτυχε μέχρι στιγμής να εξασφαλίσει επαρκείς δόσεις εμβολίου COVID-19. Μόνο το 10% των Τούρκων έχουν εμβολιαστεί.</div><div><br />Εν ολίγοις, οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν ακόμη δει τη φιλόδοξη διεθνή ατζέντα του Ερντογάν που κάνει την Τουρκία και πάλι μεγάλη. Παρά τον αδυσώπητο εθνικισμό των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης, υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση μεταξύ του λαού ότι ο Ερντογάν πιέζει πολύ σκληρά για την εξωτερική πολιτική. Η Τουρκία φαίνεται να έχει χάσει την αίσθηση του σκοπού της και έχει αποξενωθεί από πάρα πολλούς φίλους της, κάνοντας μερικά τα στρατηγικά λάθη.Ίδια μ΄ αυτά που ίσως, κόστισαν στους Οθωμανούς την αυτοκρατορία τους…</div><div><br />…Οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές υποθέτουν ότι ο Ερντογάν θα παραμείνει στην εξουσία επ ‘αόριστον – ότι η δημοκρατική μετάβαση δεν είναι πλέον δυνατή για την Τουρκία. Οι περισσότεροι Τούρκοι διαφωνούν. Οι περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου, η φυλάκιση πολλών Κούρδων πολιτικών και άλλες μορφές κυβερνητικής καταστολής ,δεν εγγυώνται στον Ερντογάν και το ΑΚΡ νίκη στις επόμενες εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για το 2023.</div><div><br />Ο αντίπαλος του Ερντογάν στις εκλογές αυτές θα δεσμευτεί αναμφίβολα να ακολουθήσει μια λιγότερο “μαχητική” εξωτερική πολιτική και πιο σταθερές σχέσεις με τις παγκόσμιες δυνάμεις. Μια μετα-Ερντογάν κυβέρνηση μπορεί να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για να αποστασιοποιηθεί από τον προκάτοχό της. Θα μπορούσε να διορθώσει τους δεσμούς με το ΝΑΤΟ, να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με περιφερειακούς εχθρούς, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου και των ΗΑΕ, ή να αναζωογονήσει τις συνομιλίες ένταξης της Τουρκίας με την ΕΕ – ακόμη και αν η προσπάθεια είναι μάταιη. Πάντα ρεαλιστής, ο ίδιος ο Ερντογάν θα μπορούσε να επιχειρήσει επιστροφή,πίσω στη Δύση…Είναι όμως δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένας πολιτικός, είτε από το AKP είτε από την αντιπολίτευση, θα κινηθεί εναντίον των εθνικιστικών ρευμάτων της χώρας και θα υιοθετήσει μια ανεπιφύλακτα φιλοδυτική στάση.</div><div><br />Μακροπρόθεσμα, η ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας θα διατηρηθεί με ή χωρίς τον Ερντογάν. Η Άγκυρα πιθανότατα θα συνεχίσει να διεκδικεί την κυριαρχία της στην ανατολική Μεσόγειο, να αφιερώνει τους πόρους της στην αμυντική ανάπτυξη και να επεκτείνει την εμβέλειά της σε περιφερειακές υποθέσεις. Το να ευθυγραμμιστεί ως πιστό, μέλος της διατλαντικής κοινότητας, δεν έχει την χρησιμότητα που κάποτε είχε και σίγουρα δεν μπορεί να ταιριάξει με την πολιτική προβολής δύναμης της Άγκυρας. Η Τουρκία διεκδίκησε το ρόλο του κληρονόμου μιας αυτοκρατορίας και θα ακολουθήσει το ξεχωριστό της μονοπάτι!</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Η Τουρκία ΔΕΝ πρόκειται να παραμείνει στη Δύση ακόμη και μετά από τον Ερντογάν”! Ανάλυση που καταρρίπτει “βεβαιότητες”

Η συντριπτική πλειοψηφία των αναλύσεων που διαβάζουμε και ακούμε για την Τουρκία, ξεκινούν από ένα κοινό σημείο: η Δύση δε θέλει να “χάσει” ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο περίεργος ρόλος του ΥΠΑΜ Ακάρ - Ποιοι τον προστατεύουν

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-05/%CE%91%CE%BA%CE%AC%CF%81.png?itok=3T6KkpLj" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ποιος είναι στην πραγματικότητα και ποιοι τον προστατεύουν;</span></h3><i>"ΗΤουρκία τάσσεται υπέρ της ειρηνικής επίλυσης προβλημάτων με την Ελλάδα στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονία</i>ς, δήλωσε ο υπουργός Άμυνας Χουλούσι Ακάρ.<br /><i>Είμαστε υπέρ μιας ειρηνικής επίλυσης αυτών των προβλημάτων στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας, μιλώντας και διαπραγματευόμενοι με τους Έλληνες γείτονές μας,</i> είπε κατά την επίσκεψή του στο TCG Anatolian Multi-Purpose Amphibious Assault Ship.<br /><i>Ωστόσο, οι Έλληνες γείτονές μας κάνουν ότι μπορούν για να σαμποτάρουν τη θετική κατάσταση με τις πράξεις και τη συζήτησή τους, πρόσθεσε.<br />Θα ήταν αδύνατο για τις δύο πλευρές να σημειώσουν πρόοδο με αυτές τις «προκλήσεις»</i>, σημείωσε ο Akar.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα, ο Τούρκος υπουργός είπε ότι η Τουρκία και η Ελλάδα θα συναντηθούν αυτήν την εβδομάδα ως μέρος των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο γειτόνων.<br /><br />Θα έχουμε μια συνάντηση με τους Έλληνες ομολόγους μας στο πλαίσιο μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, αν και από απόσταση. Θα εκφράσουμε για άλλη μια φορά ότι τους περιμένουμε για την τέταρτη συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στην Άγκυρα,'' δήλωσε ο Άκαρ σε δημοσιογράφους.<br /><br />Τώρα ας προσέξουμε δύο συμβολικές κινήσεις που έχουν οι δηλώσεις Ακάρ σε σχέση με τη χώρα μας.<br /><br />Η πρώτη έχει να κάνει με το μέρος από όπου έκανε τη δηλώσεις του ο Τούρκος ΥΠΑΜ, όπου αυτό ήταν το TCG Anatolian Multi-Purpose Amphibious Assault Ship.. Κάθε άλλο παρά τυχαίο, αφού το συγκεκριμένο πλοίο ενσαρκώνει τα τουρκικά όνειρα για την υλοποίηση της "Γαλάζιας Πατρίδας".<br /><br />Η δεύτερη έχει να κάνει με τον χρόνο που επιλέγει να προβεί σε αυτές τις δηλώσεις, όπου "τυχαία", γίνονται αμέσως μετά το πέρας της εμπόλεμης σύρραξης Ισραήλ-Παλαιστινίων, και της επιθετικότητας -πύρινης ρητορικής του Ερντογάν και της κυβέρνησής του σε βάρος του Ισραήλ.<br /><br />Η Τουρκία πλέον έχοντας αποτύχει οικτρά να δημιουργήσει ένα αντιισραηλινό μέτωπο μουσουλμανικών χωρών με επικεφαλής την ίδια, επιχειρεί σταδιακή αναδίπλωση και βγάζει από το χρονοντούλαπο την διπλωματία και το διάλογο.<br /><br />"Χρησιμοποιεί "μάλιστα ο Ακάρ την Ελλάδα ως στήριγμα για αυτό, επικαλούμενος τις διερευνητικές επαφές, ενώ δεν παραλείπει να κατηγορήσει την Ελλάδα για αδιαλλαξία, ενώ η "φιλειρηνική Τουρκία" επιδιώκει μέσω συζήτησης και διαλόγου να επιλύσεις τις διαφορές μαζί μας.<br /><br />Ας προσέξουμε κάτι το οποίο πέρασε "στα ψιλά" όπως λέγεται στην καθομιλουμένη. Αυτό είναι η στάση του ΥΠΑΜ Ακάρ στην εμπόλεμη σύρραξη Ισραήλ-Παλαιστινίων, όπου παραδόξως ο ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου και ο ΥΠΕΣ Σοϊλού χρησιμοποίησαν μαζί με τον Ερντογάν, αλλά και πολιτικούς της τουρκικής αντιπολίτευσης πολύ σκληρή γλώσσα κατά του Ισραήλ, σε αντίθεση με τον ίδιο ο οποίος ήταν δυσανάλογα μετριοπαθής.<br /><br />Έτσι ενώ οι υπόλοιποι Υπουργοί μιλούσαν μέχρι και για αποστολή στρατού για απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ, ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας όλως περιέργως σιωπούσε, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ήταν λόγω του θεσμικού του ρόλου ως Υπουργός Άμυνας ο πρώτος μετά τον Ερντογάν που θα όφειλε να χρησιμοποιεί σκληρή ρητορική σε βάρος του Ισραήλ.<br /><br />Αυτά δεν τα αναφέρουμε σε καμία περίπτωση, προκειμένου να καταδείξουμε ότι ο Ερντογάν και τα εξαπτέρυγά του υπουργοί είχαν δίκαιο όταν με λόγια και έργα τήρησαν αυτή την απαράδεκτη αντιισραηλινή στάση. Το αντίθετο μάλιστα, είχαν παντελώς άδικο, αφού θεωρούμε ότι η σύμμαχος και φίλη χώρα του Ισραήλ έπρεπε να αμυνθεί στις τυφλές πυραυλικές επιθέσεις της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ κατά των Ισραηλινών πολιτών.<br /><br />Αυτά τα αναφέρουμε για να καταδείξουμε τον "διπλωματικό ρόλο και στάση" του Ακάρ, η οποία δεν "ταιριάζει" σε απόστρατο Στρατηγό και νυν Υπουργό Άμυνας αλλά σε Υπουργό Εξωτερικών. <br /><br />Εδώ οι ρόλοι αντιστράφηκαν αφού ο ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου μιλούσε σαν ΥΠΑΜ, ενώ ο ΥΠΑΜ Ακάρ μιλούσε σαν ΥΠΕΞ.<br /><br />Τελικά ποιός είναι ο πραγματικός ρόλος του Ακάρ, ο οποίος υπενθυμίζουμε ότι για κάποιες ώρες και ενώ είχε ειδοποιηθεί από την ΜΙΤ για το επικείμενο πραξικόπημα το 2016 και πριν αιχμαλωτιστεί από τον υπασπιστή του, είχε μείνει άπραγος και δεν είχε ειδοποιήσει κανέναν;<br /><br />Γιατί ο Ακάρ φρόντισε να αποστρατευθεί ο Στρατηγός των Bordo Berelli, Ακσακαζαλί, ο οποίος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αποτυχία του πραξικοπήματος, χάρη στις σωστές και άμεσες ενέργειες του την ημέρα του πραξικοπήματος;<br /><br />Μετά το πραξικόπημα τον έκανε Διοικητή του στο 2οΣΣ στην Ανατολική Θράκη και στη συνέχεια τον αποστράτευσε, αφού φυσικά αρχικά τον απομάκρυνε από την Άγκυρα και τον φυσικό του χώρο που ήταν η Διοίκηση των Bordo Bereli. Η θέση του Υπαρχηγού Τ/ ΓΕΕΘΑ που χειρίζεται τις καλυμμένες επιχειρήσεις γιατί δεν άνοιξε από τον Ακάρ για τον εν λόγω Τούρκο Στρατηγό;<br /><br />Τέλος, γιατί ο ΥΠΕΣ Σοϊλού τον κατηγόρησε για την επιχείρηση φιάσκο στη Γκάρα με αποτέλεσμα τον θάνατο 13 Τούρκων αιχμαλώτων από το PKK, αλλά και την δύσκολη θέση στην οποία περιέπεσε ο Ερντογάν;<br /><br />Τελικά, ποιος στην πραγματικότητα είναι ο Ακάρ και ποιοι τον προστατεύουν;<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο περίεργος ρόλος του ΥΠΑΜ Ακάρ - Ποιοι τον προστατεύουν

Ποιος είναι στην πραγματικότητα και ποιοι τον προστατεύουν; "ΗΤουρκία τάσσεται υπέρ της ειρηνικής επίλυσης προβλημάτων με την Ελλάδα στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως Τούρκος αρχιμαφιόζος αποδομεί την κυβέρνηση Ερντογάν

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/mafiozos_erdogan_slpress.jpg" width="640" /><br /><br />Η τουρκική αστυνομία έθεσε υπό κράτηση τον αδελφό του Σεντάτ Πεκέρ, καταδικασμένου “βαρώνου” του οργανωμένου εγκλήματος, μετά την καταγγελία ότι τον είχε στείλει πριν από 25 χρόνια να δολοφονήσει τουρκοκύπριο δημοσιογράφο, κατά διαταγή πρώην υπουργού. Η υπηρεσία δίωξης εγκλημάτων της τουρκικής αστυνομίας συνέλαβε τον Ατίλα Πεκέρ κι έναν σωματοφύλακά του.<br /><br />Μερικές ώρες νωρίτερα ο Σεντάτ Πεκέρ, ο οποίος τελευταία εμφανίζεται να κατηγορεί πρώην και νυν αξιωματούχους για διάφορες σκοτεινές υποθέσεις, είπε πως είχε αναθέσει στον αδελφό του, το 1996 να δολοφονήσει τον πολιτικό και δημοσιογράφο Κουτλού Ανταλί. Οι κατηγορίες του Σεντάτ Πεκέρ αφορούν υποθέσεις που πλήττουν ακόμη περισσότερο την εικόνα της κυβέρνησης του προέδρου Ερντογάν, που ήδη δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τα οικονομικά και όχι μόνο προβλήματα της χώρας του, χάρη στις “σοφές” του αποφάσεις σε σειρά ζητημάτων.<br /><br />Αντιδρώντας στις αποκαλύψει του Σεντάτ Πεκέρ, ο Ερντογάν υποστήριξε ότι πάταξε το οργανωμένο έγκλημα στην Τουρκία. Όμως ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού, είναι ένας από τους στόχους του “βαρώνου του υποκόσμου”. Για αυτό άλλωστε και κατέθεσε μήνυση σε βάρος του Σεντάτ Πεκέρ για συκοφαντική δυσφήμιση, καθώς ο τελευταίος ισχυριζόταν πως ο Σοϊλού τον προστάτευε και τον «ενημέρωσε» έγκαιρα για την έναρξη έρευνας σε βάρος του πέρυσι ώστε να μπορέσει να εγκαταλείψει την Τουρκία προτού συλληφθεί.<br /><br />Στο πιο πρόσφατο βίντεο που δημοσιοποίησε στο YouTube, ο Σεντάτ Πεκέρ λέει πως ο αδελφός του δεν μπόρεσε να φέρει σε πέρας την αποστολή να εκτελέσει τον δημοσιογράφο. Ο Κουτλού Ανταλί δολοφονήθηκε λίγο καιρό αργότερα, τον Ιούλιο του 1996. Η έρευνα που διενεργήθηκε δεν αποκάλυψε ποιος ήταν υπεύθυνος για τον φόνο του πολιτικού και δημοσιογράφου. Σύμφωνα με τον Σεντάτ Πεκέρ, ο ίδιος πρώην υπουργός ο οποίος ήθελε τον Ανταλί νεκρό είναι ο υπεύθυνος για την δολοφονία ακόμη ενός δημοσιογράφου και ενός Κούρδου πολιτικού.<div><br />Αρχιμαφιόζος και ερωτήματα<br /><br />Οργανώσεις για την προάσπιση της ελευθερίας του Τύπου κάλεσαν πάντως τις τουρκικές αρχές να διεξαγάγουν έρευνα για τα όσα λέει ο Πεκέρ, σχετικά με τις δολοφονίες πολιτικών και δημοσιογράφων. Ο Πεκέρ βέβαια κατηγορεί και μέλη της κυβέρνησης και του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) για ποικίλα εγκλήματα και για διαφθορά.<br /><br />Στο τελευταίο από αυτά τα βίντεο, ο Σεντάτ Πεκέρ κατονόμασε τον πρώην υπουργό Εσωτερικών Μεχμέτ Αγάρ ως εγκέφαλο πίσω από τη δολοφονία του δημοσιογράφου Ουγούρ Μουμτζού το 1993. Ο Ουγούρ Μουμτζού, που εργαζόταν για την εφημερίδα Cumhuriyet, σκοτώθηκε στην Άγκυρα σε επίθεση με εκρηκτικά την ώρα που ξεκινούσε το αυτοκίνητό του. Οι υπεύθυνοι της δολοφονίας του δεν βρέθηκαν ποτέ.<br /><br />Ο Πεκέρ κατηγόρησε επίσης έναν πρώην αντισυνταγματάρχη, υψηλόβαθμο στέλεχος της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, της MIT, τον Κορκούτ Εκέν, ότι διέταξε τη δολοφονία του τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Κουτλού Ανταλί, ο οποίος πυροβολήθηκε έξω από το σπίτι του το 1996. Ούτε κι εδώ βρέθηκαν οι υπεύθυνοι.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως Τούρκος αρχιμαφιόζος αποδομεί την κυβέρνηση Ερντογάν

Η τουρκική αστυνομία έθεσε υπό κράτηση τον αδελφό του Σεντάτ Πεκέρ, καταδικασμένου “βαρώνου” του οργανωμένου εγκλήματος, μετά την καταγγελία...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Λευκορωσία έκανε “αεροπειρατεία” σε πτήση της Ryanair

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/05/Minsk_aeropeiratia_slpress.jpg" width="640" /><br /><br />Η υποχρεωτική προσγείωση αεροσκάφους της Ryanair που εκτελούσε την πτήση Αθήνα-Βίλνιους, από τις αρχές της Λευκορωσίας στο αεροδρόμιο του Μινσκ, με αποτέλεσμα τη σύλληψη αντιφρονούντα Λευκορώσου δημοσιογράφου, προκάλεσε έντονες πολιτικές αντιδράσεις κρατών-μελών της ΕΕ και της ηγεσίας της. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε το συμβάν «κρατική αεροπειρατεία», ενώ Πολωνία και Λιθουανία έκαναν αίτημα για άμεση επιβολή κυρώσεων στη Λευκορωσία.<br /><br />Ο Ρομάν Προτάσεβιτς, πρώην δημοσιογράφος των τηλεοπτικών καναλιών Nexta και Nexta Live, συνελήφθη από την αστυνομία, αφού η πτήση του προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Μινσκ με την αιτιολογία της απειλής βόμβας. Το Μίνσκ επιβεβαίωσε ότι έστειλε ένα μαχητικό της πολεμικής αεροπορίας τύπου Mig-29 για να “συνοδεύσει” το αεροπλάνο.<br /><br />Ο Προτάσεβιτς κατηγορείται για τρομοκρατία και υποκίνηση ταραχών ,αφού τα κανάλια στα οποία εργάζονταν αποτελούσαν βασικά μέσα μετάδοσης των διαδηλώσεων πολιτών κατά του προέδρου του Λουκασένκο, που διαμαρτύρονταν για νοθεία στις εκλογές του 2020. Ο δημοσιογράφος ζεί στην εξορία από το 2019 και η Πολωνία είχε απορρίψει αίτημα έκδοσης του από την κυβέρνηση του Μινσκ.<br /><br />Η ηγέτιδα της λευκορωσικής αντιπολίτευσης, Σβιατλάνα Τσιχανόφσκα, της οποίας τη συμμετοχή στο Φόρουμ των Δελφών κάλυψε ο Προτάσεβιτς παρενέβη μέσω Twitter ζητώντας την άμεση απελευθέρωση του και την επιβολή νέων κυρώσεων κατά του Μινσκ. Σύμφωνα με πληροφορίες το αεροπλάνο βρίσκονταν πάνω από τον εναέριο χώρο της Λευκορωσίας όταν αναγκάστηκε να κάνει εκτροπή της πορείας του. Όμως, ήταν πιο κοντά στο Βίλνιους παρά στο Μινσκ.<br /><br />Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων BelTA ανέφερε ότι ο ίδιος ο Λουκασένκο διέταξε προσωπικά το Mig-29 να “συνοδεύσει” τo αεροσκάφος στο Μινσκ. Ο διευθυντής σύνταξης του Nexta, Ταντέους Γκίζαν, δήλωσε ότι πράκτορες της λευκορωσικής υπηρεσίας πληροφοριών KGB επέβαιναν στο αεροπλάνο. Τελικά, το αεροσκάφος της Ryanair αναχώρησε για τον προορισμό του και προσγειώθηκε στο Βίλνιους. Όμως, η ΕΕ δεν θα αφήσει το περιστατικό να περάσει, από ότι φαίνεται, χωρίς την επιβολή κυρώσεων.<br /><br />Αντιδράσεις<br /><br />Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρει σε ανάρτηση του στο twitter: ότι «η αναγκαστική προσγείωση ενός επιβατικού αεροπλάνου, προκειμένου να τεθεί υπό κράτηση ένας δημοσιογράφος είναι μία άνευ προηγουμένου σοκαριστική ενέργεια. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση όλων των επιβατών. Το αυριανό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει να ανταποκριθεί στην ανάγκη να κλιμακωθεί η πίεση στη Λευκορωσία. Αρκετά».<br /><br />Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών καταδικάζει την πράξη της Λευκορωσίας αναφέροντας σε ανακοίνωσή του, ότι «Η Ελλάδα καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο την πράξη κρατικής αεροπειρατείας που έλαβε χώρα σήμερα και είχε ως αποτέλεσμα την αναγκαστική προσγείωση της πτήσης Ryanair FR 4978, που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Βίλνιους, στο Μινσκ της Λευκορωσίας».<br /><br />Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ επισημαίνει και αυτός στο twitter ότι «Ανησυχώ πολύ με τα όσα έχουν αναφερθεί για την αναγκαστική προσγείωση της πτήσης της Ryanair στο Μινσκ. Καλούμε τις αρχές της Λευκορωσίας να απελευθερώσει αμέσως την πτήση και τους επιβάτες της. Η διερεύνηση του συμβάντος από το ICAO θα είναι απαραίτητη».<br /><br />Κομισιόν<br /><br />Η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αναφέρει από την πλευρά της ότι: «Είναι απολύτως απαράδεκτο να αναγκαστεί η πτήση της Ryanair από την Αθήνα προς το Βίλνιους να προσγειωθεί στο Μινσκ. Όλοι οι επιβάτες πρέπει να είναι σε θέση να συνεχίσουν το ταξίδι τους στο Βίλνιους αμέσως και να διασφαλιστεί η ασφάλειά τους. Οποιαδήποτε παραβίαση των διεθνών κανόνων αεροπορικών μεταφορών πρέπει να έχει συνέπειες».<br /><br />Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ παίρνει και αυτός θέση και αναφέρει με ανάρτησή του στο twitter «Αυτό είναι εντελώς απαράδεκτο…Θεωρούμε υπεύθυνη την κυβέρνηση της Λευκορωσίας για την ασφάλεια όλων των επιβατών και των αεροσκαφών. Όλοι οι επιβάτες πρέπει να μπορούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους αμέσως».<br /><br />Υπενθυμίζεται, ότι η ΕΕ έχει επιβάλει περιοριστικά μέτρα έναντι της Λευκορωσία, ως αντίδραση στις νοθευμένες προεδρικές εκλογές που έγιναν στη Λευκορωσία τον Αύγουστο του 2020, καθώς και στον εκφοβισμό και τη βίαιη καταστολή ειρηνικών διαδηλωτών, μελών της αντιπολίτευσης και δημοσιογράφων. Η ΕΕ δεν αναγνωρίζει τα αποτελέσματα των εκλογών της Λευκορωσίας και τις καταδικάζει καθότι ούτε ελεύθερες, ούτε αδιάβλητες ήταν.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Λευκορωσία έκανε “αεροπειρατεία” σε πτήση της Ryanair

Η υποχρεωτική προσγείωση αεροσκάφους της Ryanair που εκτελούσε την πτήση Αθήνα-Βίλνιους, από τις αρχές της Λευκορωσίας στο αεροδρόμιο του Μι...

Διαβάστε την συνέχεια