Το πρώτο Κουρδικό κράτος γίνεται πραγματικότητα!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Z-DQ9UeemhV4GghtDcrHOM-TdpAC-L5qhaeIb-gXS2AuPR63exu5Um3KzQl5i0oMAi3cxIsJXhecf4HF42lY2R2jxs630zzoG08HzjldQwc_cjAMuu1KCnYBnoI0p2UoTRqgZNr7tAS_/s1600/to+prwto+koyrdiko+kratos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="390" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Z-DQ9UeemhV4GghtDcrHOM-TdpAC-L5qhaeIb-gXS2AuPR63exu5Um3KzQl5i0oMAi3cxIsJXhecf4HF42lY2R2jxs630zzoG08HzjldQwc_cjAMuu1KCnYBnoI0p2UoTRqgZNr7tAS_/s640/to+prwto+koyrdiko+kratos.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης<br /> Την ίδρυση του πρώτου κουρδικού ανεξάρτητου κράτους στην βόρειο Συρία και τις ολέθριες συνέπειες από αυτή την εξέλιξη, επισημαίνει σε μια μεγάλη έρευνα του το τουρκικό Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών Μέσης Ανατολής, «ORSAM» και η οποία αναδημοσιεύεται στην φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα, Yeni Şafak.<br /> <br /> Το εξέλιξη αυτή πρώτος κατήγγειλε στους Τούρκους ο πρώην πρόεδρος των Τουρκομάνων της Συρίας, Samir Hafez, ο οποίος ανέφερε ότι μια ανίερη συμμαχία μεταξύ του ΡΚΚ, του συριακού κλάδου PYD, με την καθοριστική συμβολή των Αμερικανών αλλά και με την έμπρακτη ανοχή των Ρώσων, γίνεται πραγματικότητα η από πολλών δεκαετιών επιδίωξη των Κούρδων να δημιουργήσουν το πρώτο μεγάλης σημασίας από γεωστρατηγικής άποψης ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.<br /> <br /> <img alt="10209" class="aligncenter size-full wp-image-17267 lazy-loaded" data-lazy-type="image" data-src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2016/08/10209.jpg" height="340" src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2016/08/10209.jpg" width="660" /><noscript><img class="aligncenter size-full wp-image-17267" src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2016/08/10209.jpg" alt="10209" width="660" height="340" /></noscript><br /> <br /> Φυσικά η εξέλιξη αυτή έχει προκαλέσει την έντονη οργή της Άγκυρας, η οποία κατηγορεί το κουρδικό PYD ότι έχει ανοίξει ουσιαστικά πόλεμο με την συριακή αντιπολίτευση αντί να πολεμά τους Ισλαμιστές, οι οποίοι όμως σύμφωνα με τις πληροφοριες των ιδίων των τουρκικών ΜΜΕ, καταφεύγουν κυνηγημένοι απ τους Κούρδους στο τουρκικό έδαφος όπου και βρίσκουν καταφύγιο. Εκπρόσωπος των λεγόμενων Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, «SDG» κατήγγειλε στα τουρκικά ΜΜΕ ότι υφίστανται άγριες επιθέσεις από τις δυνάμεις των Κούρδων.<br /> <br /> Ήδη από καιρό η διάβαση των Κούρδων στα δυτικά του πόταμου Ευφράτη, έχει εξεμένει την Άγκυρα και έχει προειδοποιήσει ότι αυτό θα ήταν αιτία στρατιωτικής της επέμβασης στο συριακό έδαφος.<br /> <br /> Μιλώντας στην τουρκική εφημερίδα ο ειδικός ερευνητής του ORSAM για την Συρία, Oytun Orhan, κατηγόρησε ανοιχτά τις ΗΠΑ ότι με την καθοριστική τους βοήθεια οι Κούρδοι κατέλαβαν τελευταία την πόλη Münbiç και προωθούνται προς τα δυτικά για να ενωθούν με τον κουρδικό θύλακα του Azez, σχηματίζοντας έτσι μια ενιαία γεωγραφική ενότητα κυριαρχίας τους που θα είναι και βάση του ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.<br /> Η εξέλιξη αυτή σύμφωνα με τον Oytun Orhan, είναι άμεση απειλή για την ακεραιότητα της ιδίας της Τουρκίας. Ήδη ο γνωστός Τούρκος αρθρογράφος, İbrahim Kargül, στην Yeni Şafak που εκφράζει και τον Ερντογάν, σε ένα σημαντικό του άρθρο αναφέρει ότι η καινούρια επίθεση κατά της ύπαρξης της Τουρκίας θα έρθει από τον νότο και ο πόλεμος θα είναι πολύ σκληρός.<br /> <br /> Μόνο που αυτή την φορά η Τουρκία θα βρει απέναντι της όχι μόνο τους Κούρδους, αλλά και πολλούς «άλλους», όπως οι Αμερικανοί, ακόμα και τους Ρώσους, που παρά τα χαμόγελα της συνάντησης Ερντογάν-Πούτιν δεν σταμάτησαν να στηρίζουν τους Κούρδους της Συρίας.<br /> <br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/dJErHxnZ3Po" width="620"></iframe><br /> <br /> Τα λάθη πληρώνονται πολύ ακριβά.<br /> <br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το πρώτο Κουρδικό κράτος γίνεται πραγματικότητα!

Ellada simera 0 17:06

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Την ίδρυση του πρώτου κουρδικού ανεξάρτητου κράτους στην βόρειο Συρία και τις ολέθριες συνέπειες από αυτή την εξέλιξη, επισημαίνει σε μια μεγάλη έρευνα του το τουρκικό Κέντρ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Το «φιρμάνι» του Erdogan περιμένει η Λευκωσία για το Κυπριακό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisqbQINg1Dzu6ZG4aEFUp_6Eyo_h5MIyR0Z1ks68EGA-FfVGEiwVAVMrzyWgxY5UEy3EERHvGax9TtSUSMdL5mhtHQhIuncUUww0y4Q8wUm0zi8-ziNp1iH3vexQjK4NhmG5f8hGIuWm2p/s1600/Buyuk+Usta%252Cerdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="478" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisqbQINg1Dzu6ZG4aEFUp_6Eyo_h5MIyR0Z1ks68EGA-FfVGEiwVAVMrzyWgxY5UEy3EERHvGax9TtSUSMdL5mhtHQhIuncUUww0y4Q8wUm0zi8-ziNp1iH3vexQjK4NhmG5f8hGIuWm2p/s640/Buyuk+Usta%252Cerdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το «φιρμάνι» του Ερντογάν για το Κυπριακό περιμένουν να δουν στη Λευκωσία, καθώς ο τουρκοκύπριος ηγέτης Μ. Ακιντζί κλήθηκε στην Άγκυρα από τον τούρκο πρόεδρο για «συνεννοήσεις» και συντονισμό, σχετικά με τη συνέχεια των συνομιλιών, αλλά και τη διαπραγμάτευση για τα μείζονα θέματα του εδαφικού και των εγγυήσεων ενόψει της επόμενης συνάντησης Αναστασιάδη - Ακιντζί στις 23 Αυγούστου.<br /> <br /> Η Λευκωσία περιμένει τώρα να δει το πώς θα αποτυπωθούν στο Κυπριακό, οι μεγάλες ανατροπές που έχουν συντελεστεί στην Τουρκία, μετα το αποτυχημένο πραξικόπημα και την ισχυροποίηση του Ερντογάν που οδηγεί σε μια ιδιαίτερα αλαζονική στάση σε ότι αφορά στις εξωτερικές σχέσεις της Τουρκίας κυρίως στις σχέσεις με την Ευρώπη.<br /> <br /> Όμως και οι νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται μεταξύ του καθεστώτος Ερντογάν και του στρατού εκτιμάται ότι θα επηρεάσουν την τουρκική θέση σχετικά με τη συνέχιση του καθεστώτος των εγγυήσεων αλλά και το εδαφικό. Είναι γνωστό το βέτο που είχε προβάλλει στο παρελθόν το στρατιωτικό κατεστημένο για παραχωρήσεις στην Καρπασία αλλά και στην περιοχή της Αμμοχώστου, ενώ πρόσφατα ο ίδιος ο Ερντογάν είχε αποκλείσει την επιστροφή της Μόρφου.<br /> <br /> Παρά το γεγονός ότι η σχέση Ερντογάν - Ακιντζί ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα καλή, ο τουρκοκύπριος ηγέτης εκκληθεί και συναντήθηκε για δυόμιση ώρες με τον τούρκο πρόεδρο στο Προεδρικό Μέγαρο στην Αγκυρα, στο πλαίσιο της οποίας υπήρξε και μακρά κατ’ ιδίαν συνάντηση…<br /> <br /> Όρος για τη λύση του κυπριακού είναι η διασφάλιση των δικαιωμάτων και της ασφάλειας των Τουρκοκυπρίων, δήλωσε μετά τη συνάντηση ο Τ. Ερντογάν, προσθέτοντας ότι η Τουρκία στηρίζει την εξεύρεση «δίκαιης και μόνιμης λύσης στο Κυπριακό». Είναι υποχρέωση της Τουρκίας να επιλύσει το Κυπριακό προσφέροντας «πολιτική ισότητα, ασφάλεια και δικαιώματα» για τους Τουρκοκύπριους, είπε ο κ. Ερντογάν προσθέτοντας ότι η επίλυση του Κυπριακού θα συμβάλλει στην ασφάλεια, την σταθερότητα και την ευημερία της περιοχής.<br /> <br /> Ο τούρκος πρόεδρος επανέφερε το χρονοδιάγραμμα για αναζήτηση λύσης εντος του 2016 τονίζοντας ότι «στόχος μας είναι να ιδρυθεί αυτή τη χρονιά, ένας νέος συνεταιρισμός, στον οποίο οι δυο πλευρές θα μπορέσουν να ζήσουν στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ».<br /> <br /> Όμως και ο Μ. Ακιντζί επέμεινε σε αυτό το χρονοδιάγραμμα δηλώνοντας ότι «είτε θα βρεθεί λύση πριν το τέλος του 2016 ή θα κλείσει το παράθυρο ευκαιρίας μετα την προεκλογική εκστρατεία των (προεδρικών) εκλογών του Φεβρουαρίου στον Νότο...».<br /> <br /> Ο τουρκοκύπριος ηγέτης, ο οποίος είπε ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση, εάν δεν εξασφαλίζεται η «ισότητα, η ελευθερία και η ασφάλεια», επέλεξε να προβάλει το θέμα του φυσικού αερίου. Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι εάν δεν βρεθεί λύση έως το τέλος του 2016, θα πυροδοτηθούν εντάσεις στα θέματα που έχουν δικαιώματα και οι Τουρκοκύπριοι, καθώς και ότι δεν πρέπει το φυσικό αέριο να αποτελέσει αιτία έντασης, αλλά θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.<br /> <br /> Ο κ. Ακιντζί συνοδεύονταν στην Άγκυρα από τον τουρκοκύπριο διαπραγματευτή Οζντίλ Ναμί, τον «υφυπουργό παρά τω προέδρω», Τζενκ Γκιουρτσάγ, τον εκπρόσωπό του, Μπαρίς Μπουρτζού και τον Ερχάν Ερτζίν, ειδικό «σύμβουλο» σε θέματα της ΕΕ.<br /> <br /> Η συνάντηση αυτή έχει ενδιαφέρον για έναν ακόμη λόγο, καθώς τις προηγούμενες ημερες είχε υπάρξει έντονη αντιπαράθεση μεταξύ του Ακιντζί και του «πρωθυπουργού» του ψευδοκράτους Οζγκιουργκιούν. Ο τελευταίος κατηγόρησε για υποχωρητικότητα στο κυπριακό τον Ακιντζί και πρόβαλε τον εαυτό του ως ο αυθεντικό εκπρόσωπο των τουρκικών θέσεων στην Κύπρο.<br /> <br /> Οι κ. Ερντογάν και Ακιντζί δεν αναφέρθηκαν ούτε στο εδαφικό ούτε στο θέμα της ασφαλείας και των εγγυήσεων, παρά το γεγονός ότι πληροφορίες που διαρρέονται, αναφέρουν ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη να συζητήσει το Κεφάλαιο των Εγγυήσεων και της Ασφάλειας, έστω και με αλλαγή των Συνθηκών του 1960. Αυτό θέτει εκτός συζήτησης κάθε ρύθμιση που θα αποκλείσει την τουρκική παρουσία στο νησί και μετά την εύρεση λύσης.<br /> <br /> Πάντως στην πρόσφατη κόντρα του τουρκικού ΥΠΕΞ με την Αθήνα, με αφορμή τις δηλώσεις Κοτζιά για τα κατοχικά στρατεύματα και τον αποσταθεροποιητικό ρόλο του τουρκικού Στρατού (όπως αποδείχθηκε και με το πραξικόπημα), η Τουρκία επανέλαβε την πάγια θέση της για διατήρηση των εγγυήσεων.<br /> <br /> <b>Το σχεδιασμό για την περίπτωση λύσης του Κυπριακού μελετούν τα Ηνωμένα Εθνη </b><br /> <br /> Η Ειδική Αντιπρόσωπος του ΓΓ στην Κύπρο, Ελίζαμπεθ Σπέχαρ άφησε σαφώς να εννοηθεί πως τα Ηνωμένα Έθνη βρίσκονται στο στάδιο μελέτης του σχεδιασμού για εφαρμογή της λύσης του Κυπριακού σε περίπτωση συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις.<br /> <br /> «Εάν οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων τελικώς καταλήξουν σε συμφωνία, τότε ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών για υποστήριξη της εφαρμογής αυτής της συμφωνίας θα πρέπει να εξεταστεί σε λεπτομέρεια», δήλωσε Ελίζεμπεθ Σπέχαρ, που ανέλαβε τα καθήκοντά της τον περασμένο Ιούνιο.<br /> <br /> Σε συνέντευξη στο online περιοδικό "Politically Speaking" της Διεύθυνσης Πολιτικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών, η οποία αναρτήθηκε σήμερα στο λογαριασμό twitter του Διεθνούς Οργανισμού στην Κύπρο, η κ. Σπέχαρ σημειώνει πως ήδη υπήρξαν ενδείξεις από πλευράς του Συμβουλίου Ασφαλείας εδώ και λίγο καιρό πως αναμένει να υπάρξει σχεδιασμός σε περίπτωση λύσης.<br /> <br /> "Έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται κάποιες σκέψεις. Την ίδια ώρα πολλά θα εξαρτηθούν, κατά κύριο λόγο, από το τι θα ζητήσουν από εμάς οι ηγέτες καθώς και από το πλαίσιο της προτεινόμενης λύσης στην οποία θα καταλήξουν," αναφέρει η κ. Σπέχαρ.<br /> <br /> Επίσης, ανέφερε πώς με δεδομένο το γεγονός ότι τα Ηνωμένα Έθνη βρίσκονται στην Κύπρο εδώ και πολλά χρόνια και έχουν ασχοληθεί με πολλά από τα ίδια θέματα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορούν να αντλήσουν πολλά από το παρελθόν από διάφορες οπτικές γωνίες.<br /> <br /> «Υπάρχει νόημα στο να είναι κάποιος καλός γνώστης του τί έχουμε (τα Ηνωμένα Έθνη) κάνει μέχρι τώρα και να γίνεται αξιολόγηση αυτής της εμπειρίας με προσοχή καθώς προχωράμε μπροστά", δήλωσε η κ. Σπέχαρ.<br /> <i>Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ</i><br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το «φιρμάνι» του Erdogan περιμένει η Λευκωσία για το Κυπριακό

Ellada simera 0 16:37

Το «φιρμάνι» του Ερντογάν για το Κυπριακό περιμένουν να δουν στη Λευκωσία, καθώς ο τουρκοκύπριος ηγέτης Μ. Ακιντζί κλήθηκε στην Άγκυρα από τον τούρκο πρόεδρο για «συνεννοήσεις» και συντονισμό, σχετικ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ρίζες της ισχύος των γκιουλενιστών στην Τουρκία. Το πραξικόπημα και μετά από αυτό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrG8IDpOaJkTmYh_IT0JKJ5UaFo9rrRhePo_s_MVRHolHL6-6RgIovcnBqvscVK1HdwONqhouM2mV48Usw_gnpbKF5sq2JGbU7UkyNOLphF_s3F2IBsaNGysVStuXV9piJAAzvurg9O8ob/s1600/gkioylenistes+stin+toyrkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrG8IDpOaJkTmYh_IT0JKJ5UaFo9rrRhePo_s_MVRHolHL6-6RgIovcnBqvscVK1HdwONqhouM2mV48Usw_gnpbKF5sq2JGbU7UkyNOLphF_s3F2IBsaNGysVStuXV9piJAAzvurg9O8ob/s640/gkioylenistes+stin+toyrkia.jpg" width="640" /></a></div><br /> <br /> <b>John Butler</b>* και <b>Dov Friedman</b>*<br /> Η αλόγιστη συμπεριφορά της κυβέρνησης του ΑΚΡ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα υπηρέτησε τους πολιτικούς σκοπούς της, αλλά μείωσε την αξιοπιστία της. Το ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ είναι εγγενώς αναξιόπιστη, όμως, δεν την καθιστά εντελώς λάθος. Λίγοι αμφισβητούν τις προσπάθειες του κινήματος του Gulen να εισέλθει στην δομή της στρατιωτικής ισχύος από την δεκαετία του 1980 και μετά.<br /> <br /> Δύο εβδομάδες μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία , εξακολουθούν να υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με την πλήρη έκταση της συνωμοσίας και με το ποιοί, ακριβώς, είχαν εμπλακεί. Παρ’ όλα αυτά, είναι δυνατόν να γίνουν κάποιες βάσιμες εικασίες.<br /> <br /> Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) έχει κατηγορήσει τον –διαμένοντα στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ- ιεροκήρυκα Fethullah Gulen και τους οπαδούς του. Η συνεχιζόμενη πάλη για την εξουσία μεταξύ του AKP και των γκιουλενιστών καθιστά αυτήν την κατηγορία ύποπτη, αν και αυξανόμενες αποδείξεις δείχνουν ότι υψηλόβαθμοι οπαδοί του Γκιουλέν ήταν στενά συνδεδεμένοι με τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της απόπειρας πραξικοπήματος. Οι αποδείξεις θέτουν έτσι ακανθώδεις προκλήσεις για την Τουρκία και τον εταίρο της, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Τουρκία θα φιλοτεχνήσει την αντίδρασή της για να μεγιστοποιήσει τα εγχώρια πολιτικά πλεονεκτήματα, αν και οι αποφάσεις της θα έχουν ίσως μεγαλύτερη συνέπειες για τις συγκρούσεις με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ) και την Συρία. Εν τω μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συμβιβαστούν με έναν επιχειρησιακό συνεργάτη [που βρίσκεται] σε αναβρασμό και την πιθανότητα ότι το πραξικόπημα είχε διαταχθεί ή εμπνευσθεί στο έδαφος των ΗΠΑ από έναν μόνιμο κάτοικο.<br /> <br /> Η περίπλοκη ιστορία της κυβέρνησης του ΑΚΡ με το κίνημα Gulen  έχει ξανακερδίσει την προσοχή μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Ξεκινώντας το 2002, τα δύο διαφορετικά πολιτικά ισλαμιστικά κινήματα ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ηγηθούν της Τουρκίας σε πολιτικό επίπεδο, να επανδρώσουν την γραφειοκρατία της, και να υποτάξουν τον υπερδραστήριο στρατό σε πολιτικό έλεγχο. Η πάλαι ποτέ συμμαχία λειτούργησε καλά. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, άσκησε την πολιτική εξουσία και οι γκιουλενιστές οχυρώθηκαν στις δημόσιες υπηρεσίες, την αστυνομία, τις εισαγγελικές Αρχές και την δικαστική εξουσία. Εν τω μεταξύ, το κίνημα Γκιουλέν σκάρωσε δίκες για το θεαθήναι για να καθαρίσει τον στρατό και την γραφειοκρατία από τους πιο ριζοσπαστικούς αντιπάλους του κοινού τους πολιτικού σχεδίου. Ωστόσο, αποκλίνοντα συμφέροντα και ανταγωνιστικά σχέδια στην εξουσία οδήγησαν σε σύγκρουση. Οι γκιουλενιστές ξεκίνησαν έρευνες για διαφθορά εναντίον των κορυφαίων του ΑΚΡ. Ο Ερντογάν ανταπέδωσε με την εκκαθάριση των γκιουλενιστών από την γραφειοκρατία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον επιχειρηματικό κόσμο - μια προσπάθεια που ήταν σε εξέλιξη όταν πυροδοτήθηκε η απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου.<br /> <br /> <a href="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/04082016-1.jpg"><img alt="04082016-1.jpg" height="430" src="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/04082016-1.jpg" title="04082016-1.jpg" width="626" /></a><br /> <span style="font-size: x-small;"><i>Μέλη του Πατριωτικού Κόμματος φωνάζουν συνθήματα καθώς διαδηλώνουν κατά της επίσκεψης του Αμερικανού αρχηγού του Γενικού Επιτελείου στρατηγού Joseph F. Dunford μπροστά από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα, την 1η Αυγούστου 2016. UMIT BEKTAS / REUTERS</i></span><br /> <br /> <br /> Η αλόγιστη συμπεριφορά της κυβέρνησης του ΑΚΡ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα υπηρέτησε τους πολιτικούς σκοπούς της, αλλά μείωσε την αξιοπιστία της. Μέσα σε λίγες ώρες από την έναρξη της απόπειρας πραξικοπήματος, ο Ερντογάν και ανώτερα κυβερνητικά στελέχη είχαν ήδη κατηγορήσει τον Γκιουλέν για την ενορχήστρωση της συνωμοσίας  -μια αναμενόμενη κίνηση που, ωστόσο, δημιουργεί αμφιβολίες για την αξιοπιστία της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση στην συνέχεια διεύρυνε και ενέτεινε τις εν εξελίξει εκκαθαρίσεις της. Εκτός από τους 8.600 στρατιωτικούς που συνελήφθησαν επίσημα και τους 15.000 που κρατούνται , η κυβέρνηση απέλυσε δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους  ισχυριζόμενη ότι είχαν διασυνδέσεις με το κίνημα.<br /> <br /> Η κυβέρνηση υπονόμευσε επίσης την αξιοπιστία της λόγω της μεταχείρισης των κρατουμένων. Ο αντισυνταγματάρχης Levent Türkkan, κορυφαίος βοηθός του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Hulusi Akar, ομολόγησε ότι ήταν ένας γκιουλενιστής και ότι το κίνημα ήταν πίσω από το πραξικόπημα. Ωστόσο, φωτογραφικές αποδείξεις φαίνεται να δείχνουν ότι ο Türkkan είχε βασανιστεί ενώ κρατείτο –στιγματίζοντας την ομολογία και καθιστώντας την άκυρη. Πράγματι, η Διεθνής Αμνηστία έχει λάβει πολλές αναφορές για συστηματική βάναυση μεταχείριση κρατουμένων γεγονός που υπονομεύει την αξιοπιστία της τουρκικής κυβέρνησης.<br /> <br /> Το ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ είναι εγγενώς αναξιόπιστη, όμως, δεν την καθιστά εντελώς λάθος.<br /> Λίγοι αμφισβητούν τις προσπάθειες του κινήματος του Gulen να εισέλθει στην δομή της στρατιωτικής ισχύος από την δεκαετία του 1980 και μετά. Το περιοδικό Nokta -μια έκδοση σθεναρά ευθυγραμμιζόμενη με τον Κεμαλισμό, την κοσμική, ιδρυτική ιδεολογία του τουρκικού κράτους- δημοσίευσε μια έκθεση της διείσδυσης των γκιουλενιστών στον στρατό το 1986. «Σφίξτε τα δόντια σας και κρύψτε τον εαυτό σας μέχρι να είστε επιτελείς», φέρεται να δήλωσε ένας παλαιότερος γκιουλενιστής σε έφηβους στρατιωτικούς μαθητές που είχε υπό την ευθύνη του. «Προσευχηθείτε [μόνο] με τα μάτια σας. Από την δεκαετία του 2000, η Τουρκία θα είναι στο χέρι μας».<br /> Καθώς οι γκιουλενιστές αυξήθηκαν μέσα στις τάξεις του στρατού κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990, το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο άρχισε να χρησιμοποιεί τις εξαμηνιαίες συναντήσεις σχεδιασμού για να ξεριζώνει υπόπτους ως γκιουλενιστές από το σώμα των αξιωματικών. Αυτές οι απομακρύνσεις ήταν ένα ακατέργαστο μέσο, καθώς αναμφίβολα παραβλέπονταν πολλοί υποστηρικτές του κινήματος και μπορεί να ενέπλεκαν κακώς άλλους.<br /> <br /> Μόλις το AKP και το κίνημα του Γκιουλέν ένωσαν τις δυνάμεις τους, η απομάκρυνση γκιουλενιστών από τον στρατό περιορίστηκε, ανοίγοντας απαράμιλλο χώρο για το κίνημα. Οι γκιουλενιστές εργάστηκαν για την εξάλειψη όλων των εμποδίων στην πορεία τους προς την εξουσία -συνήθως με την χρήση παράνομων τακτικών για να επιτύχουν τους στόχους τους. Οι εικονικές δίκες για τις υποθέσεις Εργκένεκον και Βαριοπούλα, του 2008 και 2010 αντίστοιχα –οι οποίες χρησιμοποίησαν κατασκευασμένα και φυτεμένα στοιχεία για να παγιδέψουν ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματικούς για απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης- είναι μόνο τα πιο διαβόητα παραδείγματα μιας σκοτεινής προσπάθειας που ξεκίνησε πολύ νωρίτερα.<br /> <br /> Το 2005, ένα βιβλιοπωλείο βομβαρδίστηκε στην μικρή κουρδική πόλη Şemdinli, φαινομενικά από τις τοπικές στρατιωτικές δυνάμεις. Όταν η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο, το κατηγορητήριο -γραμμένο από έναν εισαγγελέα ύποπτο για γκιουλενιστή - επεκτάθηκε για να περιλάβει κατηγορίες για «θέσπιση [παράνομης] οργάνωσης» κατά του διοικητή των χερσαίων δυνάμεων και δύο άλλων στρατηγών. Για να αποφευχθεί μια φιλονικία με τον στρατό, ο Ερντογάν παρενέβη και απέλυσε τον εισαγγελέα. Ο δικηγόρος των στρατηγών, Vedat Gülşen, θα ισχυριστεί αργότερα ότι αυτό ήταν «το πρώτο σχέδιο του Οργανισμού Γκιουλενικής Τρομοκρατίας κατά των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων».<br /> <br /> Πιο πρόσφατα, στην περίπτωση της Στρατιωτικής Κατασκοπείας του 2011, βασικοί ναύαρχοι είχαν κατηγορηθεί για την οργάνωση μιας συμμορίας που παρείχε ανήλικες, παράνομα διακινηθείσες και τοξικομανείς πόρνες σε αξιωματικούς του ναυτικού, και στην συνέχεια τους εκβίαζε να προσκομίζουν στοιχεία προς πώληση σε ξένες υπηρεσίες πληροφοριών. Φέτος, τα δικαστήρια απάλλαξαν όλους τους υπόπτους, και οι εισαγγελείς άνοιξαν μια νέα υπόθεση ερευνώντας ισχυρισμούς ότι αξιωματικοί που συνδέονται με γκιουλενιστές είχαν κατασκευάσει τα στοιχεία. Ένας συνταγματάρχης ονόματι Muharrem Köse είχε απορρίψει μερικά από τα στοιχεία  στην αρχική υπόθεση. Μερικοί στις δυνάμεις ασφαλείας ισχυρίζονται τώρα ότι ήταν ο εγκέφαλος  της απόπειρας πραξικοπήματος του περασμένου μήνα.<br /> <br /> Με κάθε νέα ποινική δίωξη που στόχευε ανώτερους στρατιωτικούς, άνοιγαν νέες θέσεις αξιωματικών. Οι γκιουλενιστές αξιωματικοί –όχι πια υποκείμενα προς απομάκρυνση- ήταν έτοιμοι να καλύψουν τα κενά. Όπως λειτούργησαν και σε άλλα κυβερνητικά όργανα, οι γκιουλενιστές επεδίωξαν πρώτα τον έλεγχο των βασικών θέσεων στις υπηρεσίες πληροφοριών και στους ανθρώπινους πόρους. Μέχρι την δεκαετία του 2010 -παρά την ρήξη μεταξύ ΑΚΡ και κινήματος Γκιουλέν το 2013 και τις επακόλουθες εκκαθαρίσεις σε όλο το εύρος της κοινωνίας- οι αξιωματικοί που πιστευόταν ότι συνδέονται με το κίνημα είχαν προωθηθεί με έναν εκπληκτικό ρυθμό.<br /> Πάντοτε φοβούμενη τα κίνητρα και τις δυνατότητες των γκιουλενιστών, μια ομάδα ανώτερων αξιωματικών του στρατού που στοχεύθηκε στις κατασκευασμένες έρευνες της «Βαριοπούλας» ξεκίνησε την κατάρτιση μιας μυστικής λίστας συναδέλφων του για τους οποίους αισθάνονταν βέβαιοι ότι είχαν συμπάθειες στους γκιουλενιστές.<br /> <br />  Ο κατάλογος αυτός, του οποίου το Foreign Affairs έχει λάβει ένα αντίγραφο, δεν είναι πλήρης: Δεν περιέχει ονόματα από την Πολεμική Αεροπορία, για παράδειγμα, όπου οι συντάκτες της λίστας πιθανότατα δεν είχαν πηγές. Επίσης, σίγουρα δεν περιλαμβάνει πολλούς αξιωματικούς οι οποίοι έκρυψαν επιτυχώς την υποταγή τους από τους συναδέλφους τους. Κρισίμως όμως, η λίστα όντως προσφέρει ουσιαστικά συγκλίνοντα αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς ότι οι γκιουλενιστές ενορχήστρωσαν το αποτυχημένο πραξικόπημα.<br /> <br /> Ακόμη και παρά τις ισχυρότατες αρνήσεις, η προετοιμασμένη λίστα των υπόπτων ως γκιουλενιστών αποτελεί ισχυρό προγνωστικό για το ποιοι αξιωματικοί θα συμμετείχαν στην απόπειρα πραξικοπήματος. Αυτό υποδηλώνει είτε ότι το κίνημα ενθάρρυνε τους υποστηρικτές του να ενταχθούν στην απόπειρα πραξικοπήματος είτε ότι εξωτερικοί παράγοντες που συσχετίζονται έντονα με την συμμετοχή στο κίνημα του Γκιουλέν -όπως η διαρκής πικρία προς το ΑΚΡ- αύξησαν σημαντικά τις πιθανότητες ότι οι εν λόγω αξιωματικοί θα επιλέξουν να συμμετάσχουν.<br /> <br /> Εκτός από τον Köse, η λίστα περιλαμβάνει μερικούς από εκείνους για τους οποίους υπάρχουν υπόνοιες ότι είναι μεταξύ των ηγετών του πραξικοπήματος, καθώς και αξιωματικούς που επέβλεψαν υποστηρικτικές προς το πραξικόπημα στρατευμάτων˙ βοήθησαν να απαγάγουν τον Akar, τον επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου˙ συνέλαβαν συναδέλφους τους ανώτερους αξιωματικούς˙ και επέβαλλαν στρατιωτικό νόμο σε πόλεις της Τουρκίας. Ο κατάλογος περιλαμβάνει 23 αξιωματικούς στον βαθμό του ναυάρχου ή του στρατηγού που έχουν τεθεί υπό κράτηση -περίπου το 20% του συνολικού αριθμού των ανώτατων αξιωματικών που έχουν συλληφθεί μέχρι στιγμής. Μια χούφτα αξιωματικών από τον κατάλογο των ύποπτων ως γκιουλενιστών βγήκε εναντίον του πραξικοπήματος στα πρώτα του στάδια. Ίσως οι κατηγορίες εναντίον τους να ήταν ψευδείς, αλλά μπορεί να υποδηλώνουν ότι το κίνημα του Γκιουλέν είναι μια λιγότερο συνεκτική οντότητα από ό, τι ισχυρίστηκαν ορισμένοι.<br /> <br /> Η μαρτυρία του αρχηγού του στρατού, Akar, εγείρει περαιτέρω ερωτήματα. Ο Akar πιστεύει ότι οι απαγωγείς του ήταν «μέλη της [γκιουλενιστικής] οργάνωσης», και μάλιστα, αρκετά από τα ονόματά τους περιλαμβάνονται στον κατάλογο που καταρτίστηκε από τους ομολόγους του πολύ πριν από το πραξικόπημα. Ο Akar ισχυρίστηκε επίσης ότι ένας απαγωγέας, ο στρατηγός Hakan Evrim, πρότεινε να μιλήσει τηλεφωνικά ο ίδιος με τον Fethullah Gulen. Ωστόσο, ο Gulen και τα ανώτερα κλιμάκια του κινήματος εικάζεται ότι θα έκαναν τις επικοινωνίες τους με εφαρμογές κρυπτογραφημένων μηνυμάτων πολύ πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος. Περαιτέρω, ο Akar υποδεικνύει τον Ακίν Öztürk -έναν συνταξιούχο διοικητή της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας που δεν πιστεύεται ότι είναι γκιουλενιστής. Οι αρχικές αναφορές στα κρατικά μέσα ενημέρωσης ενισχύουν τον ισχυρισμό αυτόν, αλλά ο Öztürk αργότερα βγήκε μπροστά -δείχνοντας άσχημα χτυπημένος μετά από μια περίοδο κράτησης- για να αρνηθεί την οποιαδήποτε εμπλοκή του. Εμείς παραμένουμε αβέβαιοι για το ποια πρόσωπα όντως διέταξαν την απόπειρα πραξικοπήματος.<br /> <br /> Οι αντικρουόμενες πληροφορίες για τις νομικές συνέπειες του αποτυχημένου πραξικοπήματος υπονομεύουν επίσης τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης του ΑΚΡ για την αποκλειστική ευθύνη των γκιουλενιστών. Η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης τόνισαν ότι μια μικρή μειοψηφία εντός του στρατού πραγματοποίησε την επίθεση, και ότι ο ίδιος ο στρατός εκτιμά ότι συμμετείχε μόλις το 1,5% των ανδρών του . Από την άλλη πλευρά, πάνω από το 40% των στρατηγών και ναυάρχων  έχουν αποταχθεί από τις Ένοπλες Δυνάμεις, ως αποτέλεσμα του πραξικοπήματος. Στον ζήλο της να εκκαθαρίσει αξιωματικούς που δεν φάνηκε ούτε να λαμβάνουν μέρος στο πραξικόπημα, ούτε να προκάλεσαν υποψίες ως γκιουλενιστές, η κυβέρνηση φαίνεται να έχει αποδυναμώσει την δική της αφήγηση ότι το πραξικόπημα ήταν εξ ολοκλήρου ένα σχέδιο των οπαδών του Gulen.<br /> <br /> <a href="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/04082016-2.jpg"><img alt="04082016-2.jpg" height="416" src="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/04082016-2.jpg" title="04082016-2.jpg" width="626" /></a><br /> <i><span style="font-size: x-small;">Ο διαμένων στις ΗΠΑ κληρικός Fethullah Gulen στο σπίτι του στο Saylorsburg, στην Πενσυλβάνια, στις 29 του Ιουλίου του 2016. CHARLES MOSTOLLER / REUTERS</span></i><br /> <br /> Ίσως η κυβέρνηση δεν προσπαθεί να στήσει ένα γερό επιχείρημα, αλλά αντίθετα προσπαθεί να κατασκευάσει μια αφήγηση που εξυπηρετεί έναν υψηλότερο σκοπό. Πέρα από τις συνεχιζόμενες εκκαθαρίσεις, έχει προσθέσει αναδρομικά περασμένες τραγωδίες και σκάνδαλα στην αφήγησή της για το κίνημα του Gulen. Πάρτε την σφαγή στο Uludere το 2011, στην οποία η κυβέρνηση σκότωσε με αεροπορική επιδρομή 34 εθνοτικούς Κούρδους χωρικούς που μετέφεραν εμπορεύματα πέρα από τα σύνορα, εκλαμβάνοντάς τους ως μαχητές του ΡΚΚ. Εκείνη την εποχή, το κράτος δεν ανέλαβε την ευθύνη για το περιστατικό και προσπάθησε να το θάψει. Δέκα ημέρες μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, ο υπουργός Ενέργειας, Berat Albayrak, ανακοίνωσε ότι η υπόθεση θα ξανανοίξει και θα επανεξεταστεί  για τις πιθανές συνδέσεις της με την λεγόμενη γκιουλενιστική τρομοκρατική οργάνωση. Όσο περισσότερο η κυβέρνηση Ερντογάν καταφέρνει να αποσείσει ευθύνες για κοινωνικές ρήξεις στην Τουρκία, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητές της να αναπλάσει την τουρκική πολιτική, όπως η ίδια επιθυμεί.<br /> <br /> Άλλοι, έχουν επίσης πρόθυμα μοχλεύσει την αφήγηση για την συνωμοσία των γκιουλενιστών. Ο Selahattin Demirtas, ο πρόεδρος του κουρδικού προσανατολισμού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) κατηγόρησε το κίνημα ότι ηγήθηκε των στρατιωτικών επιχειρήσεων  που διεξήχθησαν εναντίον του (κουρδικής πλειοψηφίας) νοτιοανατολικού τμήματος της χώρας από τα τέλη του περασμένου έτους. Οι επιχειρήσεις -εγκεκριμένες και εκτελεσθείσες υπό τις διαταγές του ΑΚΡ- σκότωσαν εκατοντάδες πολίτες  και εκτόπισαν 350.000 περισσότερους. Υπέβαλλαν ολόκληρες πόλεις σε πολύμηνες απαγορεύσεις κυκλοφορίας από το σούρουπο μέχρι την αυγή και ακόμη και 24ωρες απαγορεύσεις κυκλοφορίας μερικές φορές. Η ανακατεύθυνση της λαϊκής οργής από τον Ντεμιρτάς σηματοδοτεί το ενδιαφέρον του για την επανάληψη της κουρδικής ειρηνευτικής διαδικασίας που διακόπηκε το καλοκαίρι του 2015 -μετατρέποντας το αποτυχημένο πραξικόπημα σε ένα χέρι που τείνει προς την κυβέρνηση.<br /> <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν επίσης μια κρίσιμη απόφαση για το θέμα της έκδοσης του Γκιουλέν. Μέχρι σήμερα, η Τουρκία δεν έχει ζητήσει επισήμως από τις Ηνωμένες Πολιτείες να εξετάζουν τα στοιχεία και να πάρουν μια απόφαση έκδοσης -παρότι αυτό δεν έχει σταματήσει την τουρκική κυβέρνηση από το να λέει στο κοινό της τα αντίθετα. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον πρέπει να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο αυτό. Εκεί, η κατευθυντήρια αρχή θα είναι απλή: Να ακολουθηθεί το γράμμα του νόμου. Αν το νομικό πρότυπο για μια έκδοση δεν πληρείται, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να ικανοποιήσουν την επιθυμία της Τουρκίας για εκδίκηση.<br /> Ούτε, όμως, θα πρέπει οι Ηνωμένες Πολιτείες να προστατέψουν τον Gulen εάν τα στοιχεία αγγίξουν τα όρια του νόμου. Για όλες τις προσανατολισμένες στην υπηρεσία διδασκαλίες του, την δέσμευσή του για διαθρησκειακές δραστηριότητες και την υποτιθέμενη θρησκευτική μετριοπάθειά του, η επιρροή του Gulen είναι αιτία για πραγματική ανησυχία. Οι οπαδοί του έχουν δημιουργήσει δίκτυα επιδοτούμενων από το κράτος αλλά ανεξάρτητων διοικητικά σχολείων που εμπλέκονται -τουλάχιστον- σε παράνομες δραστηριότητες, νόθευση διαγωνισμών, και πιθανές παραβιάσεις των βίζα H-1B . Έχουν οικοδομήσει άνετες πολιτικές σχέσεις με όλους, από τα τοπικά σχολικά συμβούλια μέχρι το Καπιτώλιο -με ενδείξεις οικονομικών παρατυπιών σε όλο το μήκος της διαδρομής.<br /> <br /> Μια άρνηση να εκδοθεί ο Gulen θα σοκάρει πολλούς στην Τουρκία και θα εντείνει τον ήδη υστερικό αντι-αμερικανισμό  στα υπέρ του ΑΚΡ μέσα μαζικής ενημέρωσης -τροφοδοτώντας φημολογία περί τεκτονικών μετατοπίσεων στην συμμαχία. Ωστόσο, το να στοιχηματίζει κάποιος για ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα ήταν παράλογο. Η Τουρκία έχει εργαστεί για την επιδιόρθωση των τεταμένων διεθνών σχέσεών της με μια αναθεωρημένη, μετα-ακτιβιστική εξωτερική πολιτική. Η προσπάθεια θέρμανε τις σχέσεις με την Ρωσία και το Ισραήλ, και προβλέπει σταθερούς ρεαλιστικούς δεσμούς με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι δίκαιο να αναρωτηθεί κανείς, όμως, για τις διαβρωτικές επιπτώσεις της αντι-αμερικανικής, αντι-Δυτικής στάσης της Τουρκίας. Μια σχέση 70 ετών είναι πολύ πιο πολύτιμη από την χρήση ουσιαστικά ανταλλάξιμων στρατιωτικών βάσεων. Η Τουρκία δεν θα πρέπει να υπερεκτιμά την δύναμη της θέσης της, ενώ θα αναγνωρίζει ό, τι εξακολουθεί να έχει: Μια μακρόχρονη, θεσμική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα κάνει καλά να την διατηρήσει. <br /> <br /> <i><b>*Ο JOHN BUTLER είναι ανεξάρτητος αναλυτής με δεκαετή εμπειρία ειδικά για την Τουρκία.<br /> *Ο DOV FRIEDMAN είναι ειδικός για την Τουρκία και το Κουρδιστάν. Εργάζεται ως διευθυντής για τις ΗΠΑ στην Middle East Petroleum, μια βρετανο-τουρκική ενεργειακή εταιρεία.</b></i> Οι απόψεις που παρατίθενται στο παρόν κείμενο ανήκουν προσωπικά στους αρθρογράφους. <br /> <br /> <a href="http://www.foreignaffairs.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι ρίζες της ισχύος των γκιουλενιστών στην Τουρκία. Το πραξικόπημα και μετά από αυτό

Ellada simera 0 16:29

John Butler* και Dov Friedman* Η αλόγιστη συμπεριφορά της κυβέρνησης του ΑΚΡ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα υπηρέτησε τους πολιτικούς σκοπούς της, αλλά μείωσε την αξιοπιστία της. Το ότι η κυβέρνηση … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ρωσία και η Τουρκία φέρονται μεταξύ τους φιλικά Αλλά πόσο θα διαρκέσει αυτό;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwaJ_AX-NewixsWzyB_1Zs5bDLuAmS-ajnuTpxbCo0Peg2-aNsURrl-1GXHBHfD2po2AMD6SUSLigaIH-WXjfreqlQm173nznBZvXYwel6A2BbkojsA34p-gboG6yCbGk7apF_sS4rH5H7/s1600/poytin%252Cerdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwaJ_AX-NewixsWzyB_1Zs5bDLuAmS-ajnuTpxbCo0Peg2-aNsURrl-1GXHBHfD2po2AMD6SUSLigaIH-WXjfreqlQm173nznBZvXYwel6A2BbkojsA34p-gboG6yCbGk7apF_sS4rH5H7/s640/poytin%252Cerdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Nick Danforth*</b> και <b>Chris Miller</b>* <br /> <br /> Υπάρχει κάθε λόγος η Ρωσία να είναι ευχαριστημένη με τον τρόπο που εξελίχθηκε η απόπειρα πραξικοπήματος. Ο Ερντογάν, πιο σταθερός στην εξουσία από ποτέ, είναι έξαλλος με τις Ηνωμένες Πολιτείες και διαλύει γρήγορα τον στρατό της χώρας του. Και οι δύο αυτές εξελίξεις αποτελούν ευκαιρία για την Ρωσία.<br /> <br /> Με τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις στο χαμηλότερο σημείο τους εδώ και δεκαετίες, ο πρόεδρος της Τουρκίας πέταξε στην Αγία Πετρούπολη την Τρίτη [9 Αυγούστου 2016] για να συναντηθεί με τον Ρώσο ομόλογό του. Όπως αμφότεροι οι άνδρες ήταν πρόθυμοι να ανακοινώσουν, η σύνοδος κορυφής σχεδόν σίγουρα θα βοηθήσει να εγκαινιαστεί μια νέα περίοδος ρωσο-τουρκικής προσέγγισης. Όμως, οτιδήποτε κι αν ελπίζουν ή φοβούνται οι παρατηρητές, δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η ευκαιρία αυτή προαναγγέλλει μια σημαντική ανακατάταξη στην τουρκική εξωτερική πολιτική.<br /> <br /> Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία στις 15 Ιουλίου, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης γρήγορα αντιπαράθεσαν την ενθουσιώδη υποστήριξη της Ρωσίας στην εκλεγμένη κυβέρνηση της Τουρκίας με την πιο συγκρατημένη αντίδραση από τους πολιτικούς και τον Τύπο στην Δύση. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κάλεσε τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στις 16 Ιουλίου, και οι ρωσικές εφημερίδες προώθησαν την (ψευδή) ιστορία ότι οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών είχαν σώσει την ζωή του Ερντογάν, δίνοντας του προειδοποίηση για την συνωμοσία την προηγουμένη. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, εν τω μεταξύ, δεν είχε τηλεφωνήσει μέχρι τις 19 Ιουλίου, ημέρα που οι τουρκικές εφημερίδες είχαν ήδη προωθήσει την (ψεύτικη) ιστορία ότι η Ουάσιγκτον είχε ενορχηστρώσει το πραξικόπημα.<br /> <br /> Φυσικά, υπάρχει κάθε λόγος η Ρωσία να είναι ευχαριστημένη με τον τρόπο που εξελίχθηκε η απόπειρα πραξικοπήματος. Ο Ερντογάν, πιο σταθερός στην εξουσία από ποτέ, είναι έξαλλος με τις Ηνωμένες Πολιτείες και διαλύει γρήγορα τον στρατό της χώρας του. Και οι δύο αυτές εξελίξεις αποτελούν ευκαιρία για την Ρωσία.<br /> <br /> <a href="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/16082016-1.jpg"><img alt="16082016-1.jpg" height="414" src="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/16082016-1.jpg" title="16082016-1.jpg" width="626" /></a><br /> <span style="font-size: x-small;"><i>Αξιωματούχοι του υπουργείου Άμυνας κάθονται κάτω από οθόνες με δορυφορικές εικόνες κατά την διάρκεια ενημέρωσης στην Μόσχα, στις 2 Δεκεμβρίου 2015. Το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας δήλωσε την Τετάρτη ότι είχε αποδείξεις ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν και η οικογένειά του επωφελούνται από την παράνομη διακίνηση πετρελαίου από έδαφος που έχει καταλάβει το Ισλαμικό Κράτος στην Συρία και το Ιράκ. SERGEI KARPUKHIN / REUTERS</i></span><br /> <br /> <br /> Όσοι στο κυβερνών ΑΚΡ της Τουρκίας πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες συνωμοτούν για να πέσει ο Ερντογάν θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό να δουν την υποστήριξη της Ρωσίας ως πολύτιμη, καθαρά από την σκοπιά της πολιτικής επιβίωσης. Και στρατιωτικά, η σύλληψη και η απόλυση εκατοντάδων υψηλόβαθμων αξιωματικών και χιλιάδων άλλων μελών των ενόπλων δυνάμεων θα περιπλέξει περαιτέρω την ήδη τεταμένη στρατηγική κατάσταση της Τουρκίας. Για πάνω από έναν χρόνο, ο τουρκικός στρατός έχει πολεμήσει τους Κούρδους αντάρτες ενώ οι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία αντάρτες στην Συρία έχουν αντιμετωπίσει επανειλημμένες αποτυχίες απέναντι στον ISIS, τις συριακές κουρδικές δυνάμεις και τις υπέρ του Άσαντ δυνάμεις.<br /> Ακόμα και πριν τις 15 Ιουνίου, η Άγκυρα είχε ήδη αρχίσει την επούλωση των περιφερειακών σχέσεων. Με το να προσεγγίσει την Ρωσία και το Ισραήλ τους τελευταίους μήνες, η τουρκική κυβέρνηση προσπάθησε να ξεφύγει από μια όλο και πιο απομονωμένη θέση, ακόμα και στέλνοντας συμφιλιωτικά σήματα στο καθεστώς Άσαντ. «Ο Άσαντ είναι, στο τέλος της ημέρας, ένας δολοφόνος», όπως είπε στο Reuters ένας ανώτερος αξιωματούχος του AKP. «Αλλά δεν υποστηρίζει την αυτονομία του Κουρδιστάν».<br /> <br /> Ωστόσο, παρά αυτά τα πολιτικά και στρατηγικά κίνητρα, συγκρουόμενα συμφέροντα περιορίζουν τις δυνατότητες της τουρκο-ρωσικής προσέγγισης.<br /> Σε αρκετές περιπτώσεις κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν ήταν τεταμένες οι αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, οι Τούρκοι ηγέτες επιδίωξαν να βελτιώσουν τις σχέσεις με την Μόσχα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Αντνάν Μεντερές, ο άνθρωπος που έφερε την Τουρκία στο ΝΑΤΟ, έπαιξε το χαρτί με την Ρωσία αρκετά πειστικά όταν προέκυψε διαμάχη σχετικά με την οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ. Στην δεκαετία του 1970, ο πρωθυπουργός Bülent Ecevit επεδίωξε μια περιορισμένη προσέγγιση με την Σοβιετική Ένωση αφότου συγκρούστηκε με την Ουάσιγκτον σχετικά με την Κύπρο και την παραγωγή τουρκικού οπίου. Οι αριστερές πολιτικές του Ετσεβίτ έκαναν την προσπάθεια να φαίνεται πιο ειλικρινής. Αλλά εφ’ όσον η Σοβιετική Ένωση αντιπροσώπευε την μόνη συντριπτική απειλή που υπήρχε μέχρι στιγμής για την τουρκική ασφάλεια, ο οποιοσδήποτε Τούρκος ηγέτης θα ήταν πρόθυμος να προσπαθήσει να κερδίσει τον ανατολικό του γείτονα.<br /> <br /> Στην πραγματικότητα, η μόνη φορά που η Άγκυρα απόλαυσε ποτέ πραγματικά στενές σχέσεις με την Μόσχα ήταν όταν η Ρωσία ήταν στο πιο αδύναμο σημείο της -κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και του 1930. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ χρησιμοποίησε τα όπλα που του παρασχέθηκαν από τους Μπολσεβίκους για να νικήσει τις ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις που ήθελαν να καταλάβουν την Ανατολία. Στην συνέχεια, είδε την Σοβιετική Ένωση ως μια συνάδελφο αντι-αυτοκρατορική δύναμη και πηγή ιδεών για μια κρατικά κατευθυνόμενη οικονομία. Αλλά η σχέση αυτή στηρίχθηκε στο γεγονός ότι, μετά από αιώνες συγκρούσεων στην οθωμανική εποχή, η Ρωσία δεν έθετε πλέον μια υπαρξιακή απειλή για την Τουρκία.<br /> <br /> Ως αποτέλεσμα, υπάρχει κάτι σαν διαρθρωτική διαβεβαίωση για τον οιονδήποτε ανησυχεί στην Ουάσιγκτον ότι μια αυξανόμενα αντι-Δυτική Τουρκία θα συνεργαστεί με μια ανακάμπτουσα Ρωσία: Όσο πιο ισχυρή και επιθετική γίνεται η Ρωσία, τόσο λιγότερο εύλογος εταίρος θα είναι για την Τουρκία.<br /> <br /> Πράγματι, το καλύτερο παράδειγμα αυτής της τάσης είναι στην Συρία. Η Μόσχα φαίνεται να υποθέτει ότι η επαναπροσέγγιση με την Τουρκία θα βασίζεται στο ότι η Άγκυρα θα εγκαταλείψει τα συμφέροντά της στην χώρα και θα αποδεχθεί την νίκη του Άσαντ. Στην συνέντευξη Τύπου μετά την συνάντησή τους, το μοναδικό σχόλιο του Πούτιν για την Συρία ήταν ότι «η δημοκρατική αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί μόνο με δημοκρατικά μέσα», μια κριτική που στόχευε στην στρατηγική της Τουρκίας να υποστηρίζει τις κατά του Άσαντ πολιτοφυλακές στο όνομα της συριακής δημοκρατίας.<br /> <br /> Το Κρεμλίνο φαίνεται να περιμένει να δει αν μετά το πραξικόπημα η Τουρκία θα αλλάξει πλεύση στην Συρία και θα αποκλιμακώσει την υποστήριξη των πληρεξουσίων της. Ωστόσο οι μονομερείς τουρκικές παραχωρήσεις είναι απίθανο να αποτελούν την βάση μιας σταθερής σχέσης. Ειδικά αν οι κατά του Άσαντ αντάρτες αποδειχθούν ικανοί να σταθούν μόνοι τους εναντίον του καθεστώτος στην Βόρεια Συρία, η ικανότητα της Ρωσίας να κάνει προόδους με την Τουρκία θα εξαρτηθεί από την προθυμία της να προσφέρει πραγματικές παραχωρήσεις προς την Άγκυρα μέσα και γύρω από το Χαλέπι και σε σχέση με τους Σύριους Κούρδους.<br /> <br /> <a href="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/16082016-2.jpg"><img alt="16082016-2.jpg" height="414" src="http://www.foreignaffairs.gr/article-images/16082016-2.jpg" title="16082016-2.jpg" width="626" /></a><br /> <span style="font-size: x-small;"><i>Διαδηλωτές υπέρ των ισλαμιστών, κρατώντας μια παραλλαγμένη αφίσα του προέδρου της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, φωνάζουν συνθήματα κατά την διάρκεια μιας αντι-ρωσικής διαμαρτυρίας στην Κωνσταντινούπολη, στις 27 Νοεμβρίου 2015. Το σύνθημα στα τουρκικά και στα ρωσικά στην αφίσα λέει «δολοφόνος Πούτιν!». MURAD SEZER / REUTERS</i></span><br /> <br /> <br /> Ωστόσο, σημαντικές παραχωρήσεις σε αμφότερα τα θέματα είναι απίθανες. Η Μόσχα έχει σχέσεις με κουρδικές ομάδες που χρονολογούνται εδώ και δεκαετίες, και είναι απίθανο να τις εγκαταλείψει. Ούτε η στάση της Ρωσίας απέναντι στους Κούρδους έχει σημασία εφ’ όσον η Ουάσιγκτον συνεχίζει να οπλίζει και να χρηματοδοτεί Κούρδους αντάρτες που πολεμούν το ISIS. Την ίδια στιγμή, οι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία αντάρτες γύρω από το Χαλέπι αντιπροσωπεύουν την μεγαλύτερη απειλή για την υποστηριζόμενη από την Ρωσία κυβέρνηση της Συρίας. Παραμένει πιθανό ότι οι συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις στην Γενεύη θα πετύχουν μια βιώσιμη συμφωνία μεταξύ Άσαντ και ανταρτών, αλλά η συνάντηση στην Αγία Πετρούπολη παρείχε ελάχιστα στοιχεία περί άμεσης προόδου.<br /> <br /> Αλλά ακόμη και αν υποτεθεί ότι η Τουρκία και η Ρωσία καταφέρουν να συμφωνήσουν σχετικά με την Συρία, η Μόσχα και η Άγκυρα θα εξακολουθούν να έχουν πολλά ζητήματα που τις χωρίζουν. Τρεις διαφορές ξεχωρίζουν: Η Κύπρος, ο Καύκασος και η Κριμαία. Η Άγκυρα θέλει μια συμφωνία για να επανενωθεί η Κύπρος, κάτι που θα την απελευθερώσει από την ανάγκη να επιδοτεί το τουρκικό μισό του νησιού, αλλά η Ρωσία προτιμά να μείνει η χώρα διαιρεμένη. Ομοίως, στην σιγοβράζουσα σύγκρουση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία στηρίζει τους εθνοτικά συγγενείς της στο Αζερμπαϊτζάν, ενώ η Ρωσία διατηρεί μια στρατιωτική βάση στην Αρμενία. Για το Κρεμλίνο, η διατήρηση του status quo –στο οποίο η Ρωσία διαδραματίζει τον κυρίαρχο πολιτικό ρόλο στην περιοχή του Καυκάσου- αποτελεί βασικό στόχο. Η Τουρκία, όμως, αντιμετωπίζει εσωτερική πολιτική πίεση να υποστηρίξει το Αζερμπαϊτζάν, και δεν θέλει η Ρωσία να μονοπωλεί τις διαδρομές ενεργειακού εφοδιασμού που διατρέχουν την περιοχή, ειδικά αφού αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Γεωργίας τερματίζουν στην Τουρκία. Στην Κριμαία, επίσης, η Άγκυρα αντιμετωπίζει εγχώρια πίεση για να υποστηρίξει τους Τατάρους της Κριμαίας, ένα μικρό αλλά ζωηρό λόμπι στην Τουρκία. Καμιά από αυτές τις τρεις περιφερειακές συγκρούσεις μεμονωμένα δεν εγγυάται [ότι μπορεί] να εκτροχιάσει την συνεργασία μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας, αλλά παρ’όλα αυτά είναι σημεία σύγκρουσης.<br /> <br /> Κάθε μια από αυτές τις περιφερειακές συγκρούσεις, άλλωστε, είναι σε μια θέση όπου η ρωσική στρατιωτική δύναμη έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Η Ρωσία αναπτύσσει τώρα προηγμένα συστήματα αεράμυνας στην Κριμαία, στην Αρμενία, και -μέσω βάσεων στην Συρία- στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτά τα συστήματα πυραύλων έχουν χαράξει περιοχές στις οποίες αντίθετες αεροπορικές δυνάμεις θα αντιμετωπίσουν σοβαρές προκλήσεις στο να επιχειρούν. Η Ρωσία έχει, στην πραγματικότητα, πλήρως περικυκλώσει την Τουρκία, από τον βορρά στην Κριμαία, στα ανατολικά με την Αρμενία, και νοτιοδυτικά στην Συρία. Οι νέες στρατιωτικές ικανότητες της Ρωσίας θα είναι μια συνεχής ανησυχία για τους σχεδιαστές της άμυνας στην Άγκυρα, οι οποίοι είναι απίθανο να καλωσορίσουν οποιαδήποτε περαιτέρω αύξηση της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης.<br /> <br /> Επιπλέον αυτών των επίμονων περιφερειακών διαφωνιών και της τουρκικής ανησυχίας για την ρωσική στρατιωτική ισχύ, οι προοπτικές για μια διαρκή ευθυγράμμιση μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας περιορίζονται από την πραγματικότητα ότι δεν υπάρχουν πολλά, πέρα από την Συρία, που το Κρεμλίνο μπορεί να κάνει για να βοηθήσει τον Ερντογάν. Ρώσοι αξιωματούχοι του Υπουργείου Εξωτερικών υπόσχονται βελτιωμένους δεσμούς στο εμπόριο, την ενέργεια, την γεωργία και τις μεταφορές. Αλλά η Ρωσία έχει ήδη συμφωνήσει να άρει τις πιο καταστροφικές κυρώσεις για τον τουρισμό και την γεωργία που είχαν επιβληθεί στα τέλη του 2015. Και το Κρεμλίνο δεν είναι σε οικονομική θέση να χρηματοδοτήσει την Τουρκία. Υπόσχεται έναν νέο αγωγό φυσικού αερίου από την Ρωσία μέσω Τουρκίας προς την Ευρώπη, αλλά ο πρεσβευτής της Τουρκίας στην Ρωσία, Ümit Yardim, δήλωσε πρόσφατα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι δεν θα υπογραφεί σύντομα μια συμφωνία για τον αγωγό. Η Ρωσία δεν μπορεί να προσφέρει πολλά άλλα. Το Κρεμλίνο μιλά σχετικά με το να εμπλέξει την Άγκυρα στα σχήματα ολοκλήρωσης της Ευρασίας, αλλά η Ευρώπη θα παραμείνει ένας πολύ πιο σημαντικός εμπορικός εταίρος για την Τουρκία.<br /> <br /> Πιο σημαντική από τις ειδικές παραχωρήσεις είναι και για τους δύο ηγέτες η διαπραγματευτική αξία της εντύπωσης ότι οι δεσμοί τους βελτιώνονται. Η κυβέρνηση της Τουρκίας είναι θυμωμένη με την αντίδραση της Δύσης στο πραξικόπημα. Πολλοί Τούρκοι εκτιμούν την γρήγορη καταδίκη των πραξικοπηματιών από την Ρωσία και την έλλειψη κριτικής στον Ερντογάν ενώ εκκαθαρίζει την γραφειοκρατία και τον στρατό από υπόπτους ως συμπαθούντες το πραξικόπημα. Ωστόσο, οι ηγέτες της Τουρκίας είναι ορθολογικοί πολιτικοί. Αντιλαμβάνονται ότι οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ανησυχούν για το τι μπορεί να σημαίνει μια τουρκο-ρωσική προσέγγιση για την Συρία, για το ΝΑΤΟ και για την προσφυγική πολιτική της Ευρώπης. Όσο πιο αληθινή φαίνεται μια τουρκο-ρωσική επαναπροσέγγιση, τόσο πιο πιθανό είναι η Δύση να μετριάσει την κριτική της στον Ερντογάν και να ξαναγυρίσει στις δουλειές [με την Τουρκία] με όρους που η Τουρκία θεωρεί αποδεκτούς. Η πραγματοποίηση συνόδων κορυφής με τον Πούτιν είναι, αν μη τι άλλο, ένας τρόπος χαμηλού κόστους του Ερντογάν για να υπενθυμίσει στην Δύση πόσο πολύ έχει σημασία [γι αυτήν].<br /> <br /> Ο Πούτιν, επίσης, έχει άφθονους λόγους για να παίξει με τους δεσμούς με την Τουρκία. Το Κρεμλίνο είναι δυσαρεστημένο με τις προτάσεις ενίσχυσης της δύναμης του ΝΑΤΟ στην Μαύρη Θάλασσα. Θέλει να είναι πιο ελεύθερο στην Συρία, με λιγότερες Δυτικές επικρίσεις και παρεμβολές. Και είναι χαρούμενο να βλέπει διαφωνίες στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Ως ένα διπλωματικό εργαλείο και ως ένα σημείο μόχλευσης επί των Δυτικών δυνάμεων, μια προσέγγιση είναι χρήσιμη τόσο για τον Πούτιν όσο και για τον Ερντογάν. Αλλά μια διαρκής επαναπροσέγγιση θα απαιτούσε κοινά συμφέροντα, όχι μόνο μια βιαστική φιλία σχεδιασμένη για να αποσπάσει παραχωρήσεις από την Δύση.<br /> <br /> <i><b>*Ο NICK DANFORTH είναι διδακτορικός υποψήφιος στην Τουρκική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Georgetown.<br /> *Ο CHRIS MILLER είναι δημοσιογράφος.</b></i> <br /> <br /> <br /> <a href="http://www.foreignaffairs.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Ρωσία και η Τουρκία φέρονται μεταξύ τους φιλικά Αλλά πόσο θα διαρκέσει αυτό;

Ellada simera 0 16:11

Nick Danforth* και Chris Miller* Υπάρχει κάθε λόγος η Ρωσία να είναι ευχαριστημένη με τον τρόπο που εξελίχθηκε η απόπειρα πραξικοπήματος. Ο Ερντογάν, πιο σταθερός στην εξουσία από ποτέ, είναι έξαλλο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Στόχος της Ρωσίας το Ιντσιρλίκ με τη χρήση της ιρανικής βάσης;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1voQ74v0aCvanSFJVhBbiVysGOAkFFi69cDFZ0Eo3lcPup6B-RY8VkPh8kMeqHinnzPBnVJaBXP3MxXag8syo5JgVT5QIiui3VsZBQWgZ0l5vGbvkoWBSADH5Bcimx-uZ7NsJAsJ7WOD0/s1600/incirlic+air+base.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1voQ74v0aCvanSFJVhBbiVysGOAkFFi69cDFZ0Eo3lcPup6B-RY8VkPh8kMeqHinnzPBnVJaBXP3MxXag8syo5JgVT5QIiui3VsZBQWgZ0l5vGbvkoWBSADH5Bcimx-uZ7NsJAsJ7WOD0/s640/incirlic+air+base.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <b>Οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών στο μέτωπο της Συρίας αποτελούν σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, αν και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι βασικοί πρωταγωνιστές έχουν εμπλακεί σε ένα «παίγνιο» υψηλής πολιτικής, όπου οι κινήσεις τους αποσκοπούν σε κάτι άλλο από αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται.</b><br /> <br /> Του <b>ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br /> <br /> Μετά τη χρήση της βάσης Χαμαντάν του Ιράν από στρατηγικά βομβαρδιστικά της ρωσικής Αεροπορίας για να εξαπολύσουν επιθέσεις κατά στόχων του αυτοαποκαλούμενου ως «ισλαμικού κράτους» στη Συρία, μια κίνηση η οποία σύμφωνα με παρατηρητές δημιούργησε μέγιστη αναστάτωση αφού ανέτρεπε ισορροπίες δεκαετιών στη «σκακιέρα» της Μέσης Ανατολής, ήρθε το αμερικανικό State Department να επιβεβαιώσει την εκτίμηση ότι η χρήση της «χτύπησε ευαίσθητες γεωστρατηγικές χορδές» στις ΗΠΑ…<br /> <br /> Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαρκ Τόνερ, αποφεύγοντας να στραφεί κατά της Ρωσίας, στράφηκε κατά του Ιράν, διατυπώνοντας την «ενόχληση» της αμερικανικής κυβέρνησης για τη χρήση της, σημείωσε ότι η συνέχιση της χρήσης αυτής της βάσης για να πλήττονται στόχοι στη Συρία «δεν συμβάλει» στις προσπάθειες για την επίτευξη διακοπής των εχθροπραξιών στη χώρα.<br /> <br /> Το ίδιο το State Department όμως συμπεριέλαβε και τη Ρωσία στην εξίσωση, αφού ανακοίνωσε ότι οι νομικοί του σύμβουλοι εξετάζουν αν με τη χρήση της ιρανικής βάσης παραβίασε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), φροντίζοντας βέβαια να προσθέσει, ότι οι ειδήμονες δεν έχουν ακόμα αποφανθεί! <br /> <br /> Η θέση των Αμερικανών είναι καταφανώς δύσκολη, αφού δεν επιθυμούν να διαταράξουν προεκλογικά το κλίμα των σχέσεων με το Ιράν και επιθυμούν η κατάσταση να συνεχιστεί ως έχει για να μείνει η πυρηνική συμφωνία με θετικό πρόσημο, τουλάχιστον μέχρι την ανάδειξη νέου ενοίκου στον Λευκό Οίκο.<br /> <br /> Είναι όμως εμφανής ο εκνευρισμός τους, αφού όπως γράφτηκε στο «defence-point.gr» νωρίτερα, «από το 1979 όταν τερματίστηκε η χρήση ιρανικών βάσεων από Αμερικανούς και Βρετανούς, συνεπεία της ισλαμικής επανάστασης, δεν είχε υπάρξει ανάλογη περίπτωση [χρήσης ιρανικών στρατιωτικών υποδομών] και τώρα που υπήρξε δεν ήταν… “αγγλοσαξονική”!» και κάπως μπορεί να ερμηνευθεί η διπλωματική προσέγγιση του ζητήματος, η οποία «παίζει» με τις κυρώσεις, αφού υπό φυσιολογικές συνθήκες, το Ιράν μπορεί να διαθέτει κυρίαρχα τις βάσεις του σε όποιον επιθυμεί…<br /> <br /> Λίγες ώρες αργότερα όμως μας προέκυπτε θέμα Ιντσιρλίκ από ρωσικής πλευράς και ως συνήθως, αυτό δεν έγινε από κυβερνητικό αξιωματούχο, αλλά από πολιτικό πρόσωπο η γνώμη του οποίου έχει ειδική βαρύτητα και δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από τη βούληση και τη στόχευση του Κρεμλίνου.<br /> <br /> «Η Τουρκία θα μπορούσε να επιτρέψει την χρήση της βάσης του Ιντσιρλίκ από τη ρωσική Αεροπορία για τις αντιτρομοκρατικές της επιχειρήσεις στην Συρία. Ένα τέτοιο βήμα θα αποτελούσε μια λογική συνέχεια της κίνησης Ερντογάν να στραφεί προς τη Ρωσία», δήλωσε ο Ρώσος Γερουσιαστής και μέλος της επιτροπής Άμυνας και Ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βίκτορ Οζέροφ, μιλώντας στο πρακτορείο RIA.<br /> <br /> Σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ο Οζέροφ δεν απέκλεισε την παραχώρηση χρήσης της βάσης. «Δεν είναι βέβαιο ότι η Ρωσία χρειάζεται τη βάση του Ιντσιρλίκ, όμως μια τέτοια κίνηση θα έδειχνε την πραγματική ετοιμότητα της Τουρκίας να συνεργαστεί με τη Ρωσία στον αγώνα κατά των τρομοκρατών στην Συρία και όχι απλώς στα λόγια», είπε.<br /> <br /> Η Τουρκία έχει επιτρέψει την χρήση της βάσης του Ιντσιρλίκ στον διεθνή, υπό τις ΗΠΑ, συνασπισμό που μάχεται κατά των τζιχαντιστών σε Ιράκ και Συρία, τον Ιούλιο του 2015, μετά από επίπονο παζάρι με τους Αμερικανούς. Ο Οζέροφ δήλωσε πως μια συμφωνία για το Ιντσιρλίκ θα μπορούσε να επιτευχθεί στην ίδια βάση που η Συρία παραχώρησε στη Ρωσία το δικαίωμα χρήσης της βάσης του Χμέμιμ και του Χαμαντάν στο Ιράν. <br /> <br /> Τούτων λεχθέντων, πόσο άσχετες μεταξύ τους είναι οι δύο αυτές εξελίξεις; Κατά την υποκειμενική μας εκτίμηση, καθόλου. Εξάλλου, αναφορά στην προοπτική χρήσης του Ιντσιρλίκ από τη Ρωσία είχε κάνει – με αμφιλεγόμενο, ομολογουμένως τρόπο – ο ίδιος ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου.<br /> <br /> Έχουμε και λέμε λοιπόν: Οι Ρώσοι θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι το «διαίρει και βασίλευε» όσον αφορά τη σχέση της με το ΝΑΤΟ είναι σαφέστατα προτεραιότητα ως στρατηγική. Άρα, με την ανακίνηση του θέματος του Ιντσιρλίκ ασκούν πίεση και στην Τουρκία που θέλει να φανεί πως προσεγγίζει σημαντικά τη Ρωσία, να προσωρήσει σε πράξεις ξεφεύγοντας από τα λόγια και στις Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν αυτονόητα «αλλεργία» στην ανάμιξη της Μόσχας στα του – ΝΑΤΟϊκού – οίκου τους.<br /> <br /> Κατά συνέπεια, οι Ρώσοι που γνωρίζουν ότι οι Αμερικανοί θέλουν να προφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, δεν έχουν περιθώριο σοβαρής κλιμάκωσης στις σχέσεις τους με την Ισλαμική Δημοκρατία και πέραν της διατύπωσης αντίρρησης, αφού δεν θα μπορούσε να περάσει και ασχολίαστο, δεν αναμένεται κάτι άλλο επί της ουσίας, αν και η προεκλογική περίοδος μπορεί να κρύβει εκπλήξεις, αφού ενίοτε όλοι ενδιαφέρονται να δείξουν το «σκληρό προεδρικό» τους πρόσωπο…<br /> <br /> Τα ανωτέρω όμως «ανέγνωσε» και η ιρανική ηγεσία δίνοντας το «πράσινο φως» στους Ρώσους να χρησιμοποιήσουν τη βάση Χαμαντάν, αφού μπορεί να είναι επιθυμητή η εξομάλυνση με τις ΗΠΑ και τη Δύση, όχι όμως άνευ όρων, αφού αυτό θα υπονόμευε την καθεστωτική σταθερότητα στο Ιράν που είναι η απόλυτη προτεραιότητα.<br /> <br /> Τελικά όλοι κάνουν τη δουλειά τους. Οι δε Ρώσοι θέτουν εμμέσως το θέμα «ΟΚ, δεν ξαναπάμε στο Ιράν, ανοίξτε μας όμως το Ιντσιρλίκ», αφού η βάση Χμέιμιμ κοντά στη Λατάκια δεν είναι επαρκώς ασφαλής για τα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά.<br /> <div style="text-align: center;"> </div> <a href="http://www.defence-point.gr/n" target="_blank"><br /> </a> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Στόχος της Ρωσίας το Ιντσιρλίκ με τη χρήση της ιρανικής βάσης;

Ellada simera 0 15:49

Οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών στο μέτωπο της Συρίας αποτελούν σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, αν και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι βασικοί πρωταγωνιστές έχουν εμπλακεί σε ένα «παίγνιο» υψηλής πολιτι… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια