Τι γράφει στην επιστολή του ο Ταγίπ Ερντογάν προς τους ηγέτες της Ε.Ε.: Η λίστα με τα “θέλω” του…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFNGErFM_X6bPGA7gfEtsyIsnIudfgy93rjo0DFJ8QRLB5FbIEWPTrMe_2MrxTmoLaw8O4E_kNcW-K8Ed8g3d99pagvAFIblLgDtPhBZ-chh8jCmd474ohb5IZai4waHp1eBPZYdO_Cg4/s1195/ERDOGAN.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1195" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFNGErFM_X6bPGA7gfEtsyIsnIudfgy93rjo0DFJ8QRLB5FbIEWPTrMe_2MrxTmoLaw8O4E_kNcW-K8Ed8g3d99pagvAFIblLgDtPhBZ-chh8jCmd474ohb5IZai4waHp1eBPZYdO_Cg4/w640-h402/ERDOGAN.webp" width="640" /></a></div><br /><div>Του <b>ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ</b></div>Διάλογο με την Ελλάδα αλλά με δικούς του όρους, συνεκμετάλλευση και συναπόφαση για φυσικό αέριο χωρίς λύση του Κυπριακού<br /><br />Επιστολή προς τους ηγέτες των κρατών-μελών της Ε.Ε., πλην της Ελλάδος και της Κύπρου-έστειλε ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρεμβαίνοντας στις συζητήσεις εντός της Ένωσης για τα ευρωτουρκικά.<br /><br />Η επιστολή έκτασης τριών σελίδων, την οποία κατέχει ο «Φιλελεύθερος», διαβιβάσθηκε από τον Ερντογάν την παραμονή του αναβληθέντος Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου.<br /><br />Η Άγκυρα επιχειρεί διά της επιστολής, που είναι προσεκτικά διατυπωμένη, να κατατεθεί η δική της προσέγγιση όταν θα συζητηθεί το θέμα στο Συμβούλιο είναι, όμως, σαφές πως απουσιάζει η πραγματικότητα, που είναι η επιθετική συμπεριφορά της κατοχικής δύναμης σε βάρος της Ελλάδος και της Τουρκίας.<br /><br />Ο Ερντογάν αναπτύσσει το γνωστό αφήγημα του για την Ανατολική Μεσόγειο, επιτίθεται κατά της Αθήνας και της Λευκωσίας, τις οποίες θεωρεί ως υπεύθυνες για την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Την ίδια ώρα, παρουσιάζεται έτοιμος για διάλογο με την Ελλάδα, όχι όμως με την «εκλιπούσα», όπως τη χαρακτηρίζει, Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ θέτει δύο στόχους:<br />Πρώτο, την οριοθέτηση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας, «σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων και δικαιοδοσίας μας στην υφαλοκρηπίδα μας».<br />Δεύτερο, την «εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και συμφερόντων για τους Τουρκοκύπριους στους υδρογονάνθρακες, ως συνιδιοκτήτες του νησιού».<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος ισχυρίζεται πως η παρούσα κατάσταση πηγάζει από τις προσπάθειες των Ελληνοκυπρίων να αγνοήσουν την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους με τα μονομερή τους βήματα από το 2003. Αναφέρει συναφώς ότι η «ελληνοκυπριακή διοίκηση» (εννοεί την Κυπριακή Δημοκρατία), η οποία έγινε μέλος της Ε.Ε. πριν από την επίλυση του Κυπριακού, αγνόησε τους Τουρκοκύπριους και υπέγραψε τις λεγόμενες θαλάσσιες συμφωνίες οριοθέτησης με γειτονικές χώρες το 2003, 2007 και 2010, ανακοίνωσε αδειοδοτήσεις το 2007, πραγματοποίησε διεθνείς διαγωνισμούς και διεξήγαγε την πρώτη της γεώτρηση το 2011.<br /><br />Κατά τον Ερντογάν, η Ελλάδα, μαζί με την Κύπρο, προσπάθησαν να επιβάλουν στην Τουρκία τους μαξιμαλιστικούς τους στόχους σε σχέση με τη θαλάσσια δικαιοδοσία, που αποσκοπούν στη «φυλάκιση» της Τουρκίας εντός του Κόλπου της Αττάλειας (Χάρτης της Σεβίλλης).<br /><br />Χρησιμοποιώντας δε την Ε.Ε., όπως υποστήριξε, Αθήνα και Λευκωσία, «ισχυρίστηκαν ότι πρόκειται για εθνικά και εξωτερικά θαλάσσια σύνορα της Ε.Ε.». Περαιτέρω, κατηγόρησε την Ελλάδα και την Κύπρο για τη συμμετοχή στο ενεργειακό φόρουμ, που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία της Αιγύπτου καθώς και για τις τριμερείς συνεργασίες.<br />Υποστηρίζοντας πως ανέμενε επτά χρόνια πριν αντιδράσει(!), προχώρησε και στη διατύπωση πρότασης, για τον διαμοιρασμό του φυσικού αερίου στην Κύπρο, παραπέμποντας στα αζήτητα τη λύση του Κυπριακού.<br /><br />Σύμφωνα με το κατά Ερντογάν αφήγημα, οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι πρέπει να δημιουργήσουν ένα μηχανισμό συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένης μιας δίκαιης κατανομής των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες, «ως συνιδρυτές της διαλυμένης Κυπριακής Δημοκρατίας και συνιδιοκτήτες του νησιού».<br /><br />Προκειμένου να δημιουργηθεί ένας τέτοιος μηχανισμός συνεργασίας, δεν χρειάζεται να περιμένουμε τη διευθέτηση του Κυπριακού, αναφέρει ο Τούρκος Πρόεδρος εξηγώντας και το γιατί: «Επειδή και τα δύο μέρη στο νησί λειτουργούν μέσω διεθνών εταιρειών πετρελαίου στις αντίστοιχες περιοχές καθορισμένων αδειών τους. Μόνο οι δύο λαοί στο νησί πρέπει να αποφασίσουν από κοινού εάν θα αναστείλουν ή θα συνεχίσουν αυτές τις δραστηριότητες».<br />Με την αναφορά του αυτή, θέτει το θέμα της συναπόφασης, αφήνοντας να εννοηθεί πως στην ατζέντα θα είναι, ενδεχομένως και η ακύρωση του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Στη συνέχεια υποστηρίζει πως θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα φόρουμ ενεργειακής συνεργασίας χωρίς αποκλεισμούς στην Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένων των Τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία, σημειώνει, είναι έτοιμη να δώσει κάθε υποστήριξη στα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση και κάλεσε την Ε.Ε. να στηρίξει την πρόταση αυτή.<br /><br />Εάν η αναφορά αυτή παραπέμπει- και έτσι φαίνεται- στην ιδέα για περιφερειακή διάσκεψη, τότε είναι σαφές πως πρόκειται για την πρόταση που προωθεί και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισιέλ. Η Άγκυρα δεν αποδέχεται τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων.<br /><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θέλοντας να παρουσιαστεί ως «ειρηνοποιός» και υπέρμαχος του διαλόγου, αναφέρει στην επιστολή του πως η χώρα του υποστηρίζει μια δίκαιη οριοθέτηση των θαλάσσιων περιοχών δικαιοδοσίας στην Ανατολική Μεσόγειο «σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».<br /><br />Για τον σκοπό αυτό, αναφέρει, «θα ήθελα να τονίσω για άλλη μια φορά ότι είμαστε έτοιμοι για διάλογο με την Ελλάδα χωρίς καμία προϋπόθεση».<br /><br />Αναφέρθηκε και στην πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ για αποκλιμάκωση, ενώ διατυπώνει παράπονα για τη στάση της Ε.Ε. έναντι της χώρας του. Ισχυρίζεται πως η στάση αυτή αντιβαίνει στο κεκτημένο της Ε.Ε. και στο διεθνές δίκαιο, περιπλέκει τη λύση, αυξάνει τις εντάσεις και βλάπτει τις σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ, «καθώς και τα κοινά μας συμφέροντα σε πολλούς τομείς».<div><br />ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΤΑΓΙΠ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΟΥ<br /><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην επιστολή του, αναφέρθηκε στις επαφές που έγιναν μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, με πρωτοβουλία της γερμανικής προεδρίας της Ε.Ε. και έκανε λόγο για ενίσχυση της δυσπιστίας από πλευράς της Άγκυρας.<br /><br />Κι αυτό επειδή η Αθήνα υπέγραψε στις 6 Αυγούστου 2020 συμφωνία με την Αίγυπτο.<br /><br />Πρόσθεσε δε πως «κανείς δεν πρέπει να περιμένει από την Τουρκία, με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο, να περιορίζεται στα χωρικά της ύδατα, ενώ τα παράκτια κράτη της Ανατολικής Μεσογείου συνεχίζουν τα προγράμματα και τις δραστηριότητες υδρογονανθράκων τους…». Όπως ισχυρίσθηκε, οι ενέργειες κατά της Τουρκίας συνεχίζονται και οι Τουρκοκύπριοι αγνοούνται.</div><div><br />ΑΝΤΙ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΔΩΡΑ<br /><br />Ένα καλάθι δώρα θέλει να δώσει η γερμανική προεδρία της Ε.Ε. προς την Άγκυρα, ώστε να υπάρξει εκτόνωση της έντασης και να βελτιωθούν, όπως αναφέρεται, οι ευρωτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Την ώρα που συζητείται θέμα κυρώσεων για τις παράνομες δραστηριότητες της κατοχικής Τουρκίας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, τόσο το Βερολίνο όσο και οι Βρυξέλλες επιχειρούν διά των δώρων να ρίξουν γέφυρες συνεργασίας προς την κατοχική δύναμη.<br /><br />Στα πλαίσια αυτά, θέλουν να ικανοποιήσουν αιτήματα της Άγκυρας, τα οποία έχουν τεθεί από τουρκικής πλευράς και τα καλοβλέπουν Γερμανία και Κομισιόν.<br /><br />Συγκεκριμένα:<br />Πρώτο, αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας-Ε.Ε.<br />Δεύτερο, το θέμα της θεώρησης διαβατηρίων ( βίζα).<br />Τρίτο, μεταναστευτικό ( αναθεώρηση συμφωνίας με περισσότερα λεφτά).<br /><br />Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, δηλαδή, εκείνο με τη βίζα που για Τούρκους πολίτες δεν έχει προοπτικές να προχωρήσει καθώς υπάρχουν αντιδράσεις από κράτη-μέλη. Φαίνεται δε πως η Γερμανική Προεδρία θα παλέψει για τα άλλα δυο.<br /><br />Είναι ένα ζήτημα, που θα βρει η Κυπριακή Δημοκρατία μπροστά της στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 1ης Οκτωβρίου μεταξύ των άλλων ζητημάτων (κυρώσεις).</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι γράφει στην επιστολή του ο Ταγίπ Ερντογάν προς τους ηγέτες της Ε.Ε.: Η λίστα με τα “θέλω” του…

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Διάλογο με την Ελλάδα αλλά με δικούς του όρους, συνεκμετάλλευση και συναπόφαση για φυσικό αέριο χωρίς λύση του Κυπριακού...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί Ισραήλ και Τουρκία είναι "πιο σύμμαχοι" από άλλους για τις ΗΠΑ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI00Ssg5EXb6Rm2kHcdOWfRgWUu_UAaYWGM_xKoxYbP97vEKjzZ-8yLILK6z5HqTyVeMs_NG6BwLOA4BOXRpXQZcJ76ftUyGloAsvdzLvbaZaAxXX5y12ausOjxhbzCiHxuzVoRwRAjUw/s758/irsael-tourkia-usa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI00Ssg5EXb6Rm2kHcdOWfRgWUu_UAaYWGM_xKoxYbP97vEKjzZ-8yLILK6z5HqTyVeMs_NG6BwLOA4BOXRpXQZcJ76ftUyGloAsvdzLvbaZaAxXX5y12ausOjxhbzCiHxuzVoRwRAjUw/w640-h338/irsael-tourkia-usa.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><b>Γρίβας Κώστας</b></div>Ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ την Ελλάδα και την Τουρκία, ιδιαίτερα στο κρίσιμο θέμα των εξοπλισμών, θυμίζει επικίνδυνα τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το Ισραήλ και τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, που και το μεν και οι δε είναι σύμμαχοί τους.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Κουβέιτ και το Κατάρ αποτελούν μακράν τον καλύτερο πελάτη των αμερικανικών εταιρειών αεροδιαστημικού και πολεμικού υλικού. Ήταν αυτοί που κράτησαν ζωντανή την αμερικανική πολεμική βιομηχανία στα "πέτρινα χρόνια" μετά την εισβολή στο Αφγανιστάν και τον εγκλωβισμό των ΗΠΑ στον αυτοκαταστροφικό "Πόλεμο κατά της τρομοκρατίας". Εντούτοις, οι Αμερικανοί προσφέρουν στις χώρες αυτές μόνο τα οπλικά συστήματα που δεν ενοχλούν το Ισραήλ.<br /><br />Οι χώρες αυτές αγόρασαν την τελευταία εικοσαετία πολεμικό υλικό αξίας περίπου μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων! Όμως δεν μπορούν να αγοράσουν, για παράδειγμα, μαχητικά F-35, γιατί ενοχλεί το Ισραήλ. Ακόμη και μετά την εξομάλυνση των σχέσεων των Εμιράτων-Ισραήλ, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το Ισραήλ θα επιτρέψει στους Αμερικανούς να προσφέρουν το πανάκριβο αεροπλάνο τους στα Εμιράτα.<br /><br />Και δεν είναι μόνο τα πάρα πολλά χρήματα, με τα οποία τροφοδοτούν οι χώρες αυτές την αμερικανική πολεμική βιομηχανία. Είναι και ο στρατηγικός τους ρόλος. Μεταξύ των άλλων αποτελούν το φράγμα ενάντια στο Ιράν, για να μην μιλήσουμε για την κρισιμότατη θέση τους στην παγκόσμια γεωγραφία ενέργειας, ιδιαίτερα τώρα που η Δύση έχει εισέλθει εκ νέου σε ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία.<br /><br />Αν οι πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου έφευγαν από την αμερικανική σφαίρα επιρροής και συνήπταν στρατηγική σχέση με τη Ρωσία, θα μπορούσαν να ελέγξουν σχεδόν ολοκληρωτικά τη διεθνή αγορά ενέργειας. Σε αυτή την περίπτωση ούτε οι αμερικανικοί σχιστολιθικοί υδρογονάνθρακες, ούτε οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ούτε οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να σώσει την παρτίδα για τη Δύση. Όμως, οι Αμερικανοί, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, επιλέγουν να παίρνουν τα λεφτά τους, μόνον για όπλα που δεν θίγουν το Ισραήλ!<br /><br />Το απείθαρχο Ισραήλ<br /><br />Από πλευράς του το Ισραήλ, ναι μεν είναι επίσης μεγάλος πελάτης αμερικανικού πολεμικού υλικού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν φθάνει τα μεγέθη των αραβικών κρατών. Το σημαντικότερο είναι ότι αποκτά αμερικανικά όπλα με αμερικανική χρηματοδότηση. Δηλαδή, οι Αμερικανοί δεν κερδίζουν και πολλά με τις πωλήσεις όπλων στο Ισραήλ, αν δεν χάνουν κιόλας. Την ίδια στιγμή οι πετρελαιομοναρχίες είναι "μεγάλοι ευεργέτες" των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών.<br /><br />Υπάρχει και η στερεοτυπική αντίληψη ότι το Ισραήλ είναι ο "χωροφύλακας" των ΗΠΑ στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, το Ισραήλ έχει τη δική του ατζέντα και δεν έχει διστάσει να στραφεί και ενάντια στα στρατηγικά αμερικανικά συμφέροντα, ιδιαίτερα στο θέμα των εξοπλισμών. Μεταξύ των άλλων, έχει προσφέρει κρίσιμη στρατιωτική τεχνολογία στον μεγάλο αντίπαλο των ΗΠΑ, την Κίνα, με την οποία διατηρεί άριστες σχέσεις.<br /><br />Για παράδειγμα, στο παρελθόν είχε συμφωνήσει να πουλήσει στο Πεκίνο το ιπτάμενο ραντάρ EL/M-2075 Phalcon, το οποίο ενσωμάτωνε αμερικανική τεχνολογία, προκαλώντας την οργή των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί ανάγκασαν τελικά το Τελ Αβίβ να υπαναχωρήσει, πράγμα που έπραξε με τεράστια απροθυμία και δυσφορία. Εν συνεχεία, φαίνεται πως οι Ισραηλινοί αποφάσισαν να κινούνται πιο διακριτικά και υπάρχουν ενδείξεις ότι η συνεργασία τους με την Κίνα διεξάγεται υπόγεια.<br /><br />Το κινεζικό μαχητικό τέταρτης γενεάς J-10 είναι σχεδόν πανομοιότυπο με το ισραηλινό Lavi, το πρόγραμμα του οποίου ακυρώθηκε. Οι Κινέζοι δεν μπορεί απλά να αγόρασαν ένα και να το αντέγραψαν. Μάλλον, έλαβαν απευθείας τεχνική βοήθεια από το Ισραήλ, κάτι που μέχρι σήμερα συζητιέται. Παρά την απειθαρχία του Ισραήλ, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να του κάνουν όλα τα χατίρια εις βάρος των υπερπολύτιμων Αράβων συμμάχων τους. Με άλλα λόγια, όλοι είναι σύμμαχοι αλλά κάποιοι είναι "πιο σύμμαχοι" από τους άλλους, για να παραφράσουμε τον Τζορτζ Όργουελ.<br />Κάποιοι είναι πιο "σύμμαχοι" <br /><br />Παρόμοια είναι η κατάσταση στο ελληνοτουρκικό σύστημα. Ελλάδα και Τουρκία είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ, αλλά οι Τούρκοι είναι "πιο σύμμαχοι" από τους Έλληνες, παρόλο που είναι πιο "απείθαρχοι". Μήπως έχουν περισσότερα προνόμια ακριβώς επειδή είναι πιο "απείθαρχοι", δηλαδή λιγότερο δεδομένοι και προβλέψιμοι από την άκρως "πειθαρχική" και ακίνδυνη Ελλάδα;<br /><br />Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία. Το γεγονός παραμένει ότι οι ΗΠΑ πουλάνε στην Ελλάδα μόνο όπλα που δεν θα θίξουν κρίσιμες ευαισθησίες της Τουρκίας. Γενικά προσπαθούν αφενός να μπλοκάρουν την απόκτηση πολεμικών ικανοτήτων από την Ελλάδα, οι οποίες συνιστούν "υπερβάλλοντα" κίνδυνο για την Τουρκία, αφετέρου να αδρανοποιήσουν τις υπάρχουσες.<br /><br />Το σήριαλ των τελευταίων ημερών περιλαμβάνει αναφορές περί «μείωσης του στρατιωτικού αποτυπώματος» στο Αιγαίο, «απομάκρυνσης αποσταθεροποιητικών συστημάτων από τα σύνορα» και «military de-confliction». Με τέτοιους ευφημισμούς προσπαθούν να σερβίρουν τις πιέσεις για απομάκρυνση σημαντικών οπλικών συστημάτων από τα ελληνικά νησιά, χωρίς να μπορούν να κατηγορηθούν ότι ζητούν αποστρατιωτικοποίηση.<div><br />Υπαρκτές οι αμερικανικές πιέσεις<br /><br />Όσο και αν κάποιοι επιμένουν να έχουν το κεφάλι τους στην άμμο, το γεγονός παραμένει ότι οι αμερικανικές πιέσεις είναι υπαρκτές και είναι εδώ. Και δεν είναι καν κάτι καινούργιο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν γενικά μια δυσανεξία στις ελληνικές στρατιωτικές ικανότητες προβολής ισχύος σε μεγάλα βεληνεκή, είτε αυτές αναφέρονται σε αεροπορικά, είτε σε ναυτικά είτε σε χερσαία συστήματα.<br /><br />Για παράδειγμα, στο παρελθόν έχουν αρνηθεί την πώληση στην Ελλάδα του αεροεκτοξευόμενου πυραύλου Cruise μεγάλου βεληνεκούς AGM – 158 JAASM (τον οποίον έχουν πουλήσει χωρίς κανένα πρόβλημα στην Πολωνία και τη Φινλανδία), με αποτέλεσμα η Ελλάδα να στραφεί προς τη γαλλική αγορά και να αποκτήσει τον SCALP EG, πάνω σε μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000-5.<br /><br />Επίσης, η πρόσφατη υπονόμευση της αγοράς των γαλλικών φρεγατών Belh@rra, εντάσσεται ακριβώς σε αυτό το πακέτο, δεδομένου ότι τα πλοία αυτά θα ήταν εξοπλισμένα με τους πυραύλους Cruise MdcN ή Scalp Naval, με βεληνεκές μεγαλύτερο των 1000 χλμ, αλλά και τους πυραύλους αεράμυνας Aster 30, με βεληνεκές περίπου 140 χλμ. Τα όπλα αυτά θα καθιστούσαν τα πλοία πλωτές πυραυλικές βάσεις και θα επέτρεπαν, μεταξύ των άλλων, και τη σύζευξη δια μίας "γέφυρας ισχύος" της Κύπρου με την Ελλάδα, υλοποιώντας το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.</div><div><br />Πανίσχυρη η Ελλάδα με όπλα μακρού πλήγματος<br /><br />Για να είμαστε δίκαιοι, οι Αμερικανοί δεν αντιδρούν σε παρόμοια εξοπλιστικά προγράμματα μόνον για χατίρι των Τούρκων. Είναι γεγονός ότι αν η Ελλάδα συνδύαζε την κρισιμότατη γεωγραφική της θέση με οπλικά συστήματα μακρού πλήγματος, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε "κλειδοκράτορα" της περιοχής. Αυτό ενδέχεται να της έβαζε στο μυαλό την "αμαρτωλή" σκέψη να αρχίσει να λειτουργεί ως ανεξάρτητο γεωπολιτικό μέγεθος και όχι ως απόφυση της ελεγχόμενης από τις ΗΠΑ δυτικής αρχιτεκτονικής.<br /><br />Φυσικά και οι Τούρκοι θα βρίσκονταν σε δεινή θέση σε παρόμοια περίπτωση. Για παράδειγμα, ελληνικά αεροσκάφη εφοδιασμένα με πυραύλους εναντίον πλοίων μεγάλου βεληνεκούς, θα εκμηδένιζαν τις δυνατότητες της Άγκυρας να υποστηρίξει τις στρατιωτικές της δυνάμεις στη Λιβύη, μετατρέποντας τα τουρκικά πολεμικά πλοία σε δυνάμει τρόπαια για τα ελληνικά αεροσκάφη.<br /><br />Ένα τέτοιο όπλο θα μπορούσε να είναι η αεροεκτοξευόμενη έκδοση AGM-84 του πυραύλου Harpoon, ο οποίος μπορεί να τοποθετηθεί στα μαχητικά αεροσκάφη F-16 των τελευταίων γενεών, αλλά και στα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας P-3 Orion, δικαιολογώντας και την τεράστια επένδυση, ύψους 500 εκατομμυρίων, που έγινε για τον εκσυγχρονισμό τους. Όμως, τέτοια όπλα δεν υπάρχουν στο ελληνικό οπλοστάσιο και το ερώτημα είναι γιατί δεν υπάρχουν.</div><div><br />Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές<br /><br />Πριν από λίγο καιρό δημοσιεύτηκε η άποψη ότι οι ΗΠΑ δεν επέτρεψαν στην Ελλάδα να αποκτήσει αεροεκτοξευόμενους πυραύλους Harpoon, κάτι που ναι μεν διαψεύστηκε από αμερικανικής πλευράς, αλλά έχουν μείνει πολλά σκοτεινά σημεία, η συζήτηση των οποίων δεν είναι επί του παρόντος. Και αφού λοιπόν οι ΗΠΑ αντιδρούν στην απόκτηση όπλων μακρού πλήγματος, τότε αυτό δείχνει το προς τα πού πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα.<br /><br />Όχι προς την απόκτηση πλατφορμών, αλλά προς την αγορά παρόμοιων όπλων. Και αν οι Αμερικανοί δεν τα προσφέρουν τότε πρέπει να κάνουμε ότι και οι Άραβες και να κινηθούμε προς τη διεθνή αγορά, με απώτατο στόχο οι ικανότητες αυτές να είναι ελληνικής σχεδίασης και παραγωγής σε βάθος χρόνου. Και ευτυχώς υπάρχουν και αλλού (και πολλές) πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.<br /><br />Μεταξύ των άλλων, ένα παρόμοιο πρόγραμμα απόκτησης στρατηγικών ικανοτήτων προβολής ισχύος, ανοιχτό σε προτάσεις από όλο τον κόσμο, θα μπορούσε και να αποτελέσει ένα πρώτο, μικρό αλλά πιθανώς κρίσιμο βήμα για την έναρξη μιας ανεξάρτητης και εθνοκεντρικής μακρόπνοης στρατηγικής, κάτι που καθίσταται ολοένα και πιο αναγκαίο, αν θέλει η Ελλάδα να επιβιώσει στο μέλλον.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί Ισραήλ και Τουρκία είναι "πιο σύμμαχοι" από άλλους για τις ΗΠΑ

Γρίβας Κώστας Ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ την Ελλάδα και την Τουρκία, ιδιαίτερα στο κρίσιμο θέμα των εξοπλισμών, θυμίζει επ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι πραγματικά ισχύει με την αποστρατιωτικοποίηση – "Ιδού η Ρόδος..." κ. Μητσοτάκη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2hEf8KD1-3QvvXHLBQ0hEltN1myRulobtJjS3OIwubyBWyXWH9XfVSe_EbtXFryFUBg_91DYGoN962-WcE_VQ3yiEI_uftfvGSZAdpaJpVn5Ph1phAfLo0ekUM6bDWabXmVndxO-rUS0/s758/pyravloi-MLRS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2hEf8KD1-3QvvXHLBQ0hEltN1myRulobtJjS3OIwubyBWyXWH9XfVSe_EbtXFryFUBg_91DYGoN962-WcE_VQ3yiEI_uftfvGSZAdpaJpVn5Ph1phAfLo0ekUM6bDWabXmVndxO-rUS0/w640-h338/pyravloi-MLRS.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><b>Λυγερός Σταύρος</b></div>Είναι γεγονός ότι η Άγκυρα θα ζητήσει στις επικείμενες ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Το λένε επίσημα τουρκικά χείλη και για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία ελήφθη σχετική απόφαση και από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας υπό την προεδρία του Ερντογάν.<br /><br />Τις προηγούμενες ημέρες είχαν κυκλοφορήσει πληροφορίες ότι ασκούνται στην Αθήνα πιέσεις και από το Βερολίνο και από την Ουάσιγκτον για να αποδεχθεί "μερική αποστρατιωτικοποίηση". Κατά τις ίδιες πληροφορίες, μάλιστα, ο Πομπέο θα ασκήσει και σχετικό εκβιασμό για να επιτύχει την απόσυρση αμερικανικών οπλικών συστημάτων από τα ελληνικά νησιά.<br /><br />Είχε προηγηθεί η δήλωση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών ότι «πρέπει να μειώσουμε το στρατιωτικό αποτύπωμα παντού και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε διπλωματικά μέσα, όχι στρατιωτικά». Η δήλωση αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η κυβέρνηση παρέμενε για ημέρες σιωπηλή, τροφοδότησε σχετικά δημοσιεύματα, υποχρεώνοντας τον πρεσβευτή Πάιατ να προβεί σε διάψευση μέσω Twitter: «Η Αμερική δεν κάνει τέτοιες προτάσεις (για αποστρατιωτικοποίηση). Μια ασφαλής και ισχυρή Ελλάδα είναι προς το συμφέρον της Αμερικής». Λίγο αργότερα, ο Έλληνας κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι δεν τίθεται θέμα αποστρατιωτικοποίησης.<br /><br />Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να υπογραμμισθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα θέτει ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών. Μετά την κρίση στα Ίμια (1996), οι Αμερικανοί είχαν ρίξει στο τραπέζι την πρόταση η Ελλάδα να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά, αφήνοντας εκεί μόνο τις δυνάμεις που προβλέπουν οι Συνθήκες της Λωζάννης (του 1923 για το βορειοανατολικό Αιγαίο) και των Παρισίων (του 1947 για τα Δωδεκάνησα). Σε αντάλλαγμα, οι Τούρκοι θα απέσυραν τη Στρατιά του Αιγαίου στο εσωτερικό και τον αποβατικό στόλο τους από τα μικρασιατικά παράλια.<div><br />Η προφανής παγίδα<br /><br />Αν και τότε οι γνωστοί κύκλοι στην Αθήνα συζητούσαν με διάθεση αποδοχής αυτή την πρόταση, η παγίδα ήταν πολύ προφανής για να γίνει αποδεκτή από την κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι σε περίπτωση κρίσης οι τουρκικές χερσαίες δυνάμεις και ο αποβατικός στόλος θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε 24 ώρες, ενώ ο επανεξοπλισμός των νησιών θα απαιτούσε μήνες, εάν καθίστατο εφικτός.<br /><br />Έτσι, στο διπλωματικό παρασκήνιο είχε πέσει και δεύτερη πρόταση. Τότε, η Ελλάδα είχε προτείνει την παραπομπή στη Χάγη αφενός του ζητήματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, αφετέρου της κυριαρχίας των Ιμίων. Για να διευκολύνει την υιοθέτηση της πρότασης από τους Τούρκους, μάλιστα, η Αθήνα είχε απελευθερώσει το χρηματοδοτικό πρωτόκολλο της ΕΕ προς την Τουρκία, που μέχρι τότε μπλόκαρε.<br /><br />Οι Τούρκοι, όμως, είχαν άλλα σχέδια. Στόχος τους ήταν να παραπεμφθεί στη Χάγη η αποστρατικοποίηση των νησιών. Ήθελαν να εκμεταλλευθούν την μάλλον ασθενή νομική θέση της Ελλάδας για το ζήτημα, προκειμένου να θέσουν τα νησιά σε καθεστώς ομηρίας και κατ' επέκταση να μπορούν να εκβιάζουν αποτελεσματικά την Αθήνα. Ακόμα κι αν η αποστρατιωτικοποίηση πήγαινε πακέτο με τα Ίμια και την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, η Άγκυρα εκτιμούσε (όχι αβάσιμα) πως θα έχανε το έλασσον και θα κέρδιζε το μείζον, δηλαδή την αποστρατιωτικοποίηση.</div><div><br />Τι προβλέπουν οι συνθήκες<br /><br />Στο σημείο αυτό είναι αναγκαία μία παρένθεση. Η Συνθήκη της Λωζάννης προβλέπει ότι στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου μπορούν να υπάρχουν μόνο δυνάμεις από ντόπιους στρατεύσιμους. Η δε Συνθήκη των Παρισίων προβλέπει για τα Δωδεκάνησα την ύπαρξη δυνάμεων εσωτερικής ασφαλείας, όχι στρατού. Οι δεσμεύσεις αυτές είχαν επιβληθεί, επειδή οι Τούρκοι είχαν υποστηρίξει ότι τα νησιά μπορεί να χρησιμοποιηθούν από την Ελλάδα ως βάση εισβολής στη Μικρά Ασία. Σήμερα ο ισχυρισμός αυτός προκαλεί γέλια.<br /><br />Μέχρι το 1974, η Ελλάδα σεβόταν τις συνθήκες. Μετά το 1974 η τουρκική απειλή κατέστη συγκεκριμένη όχι μόνο λόγω της εισβολής στην Κύπρο, αλλά και λόγω του ότι το 1975 συστάθηκε με έδρα τη Σμύρνη η στρατιά του Αιγαίου, που έχει ως στόχο τα ελληνικά νησιά. Έτσι, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να τα οχυρώσει. Το νομικό επιχείρημά της είναι το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, που υπερισχύει των συνθηκών και το οποίο διασφαλίζει σε κάθε κράτος το δικαίωμα της άμυνας. Παρόλα αυτά, όμως, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την απόφαση που θα έβγαζε το Διεθνές Δικαστήριο.</div><div><br />Πακέτο στη Χάγη και η αποστρατιωτικοποίηση<br /><br />Η ελληνική πλευρά είχε και έχει νομικά το δικαίωμα να αρνηθεί την παραπομπή του συγκεκριμένου θέματος, γιατί δεν έχει αναγνωρίσει στο Διεθνές Δικαστήριο δικαιοδοσία για θέματα άμυνας. Πολιτικά, όμως, είχε βρεθεί σε μειονεκτική θέση, γιατί η ίδια η Αθήνα είχε από πολύ νωρίς αναγάγει τη Χάγη σε κεντρικό διπλωματικό εργαλείο επίλυσης των ελληνοτουρκικών.<br /><br />Αυτό είχε φανεί από όταν οι Αμερικανοί στη δεκαετία του 1990 είχαν υιοθετήσει την τουρκική απαίτηση και πίεζαν ασφυκτικά τον τότε υπουργό Εξωτερικών Πάγκαλο να αναγνωρίσει στη Χάγη και δικαιοδοσία για θέματα άμυνας, ή να αρχίσει μία συνολική διαπραγμάτευση για το Αιγαίο. Όταν ο Πάγκαλος είχε αρνηθεί, η Ουάσιγκτον είχε ζητήσει και επισήμως να παραπεμφθούν στη Χάγη όλες οι «εδαφικές διαφορές»!<br /><br />Δικαιολογημένα ο τότε Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ είχε δηλώσει ότι εκείνη «η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πλησιάζει τις τουρκικές θέσεις», προσθέτοντας με εμφανή ικανοποίηση ότι γι’ αυτό και είχε προκαλέσει σοκ στην Αθήνα. Κι όμως, η εξέλιξη εκείνη δεν ήταν έκπληξη. Από την άνοιξη του 1996 και επανειλημμένως είχα γράψει στην “Καθημερινή” και στον “Επενδυτή” ότι η Ουάσιγκτον θα προωθούσε τη φόρμουλα του πακέτου, δηλαδή την παραπομπή στη Χάγη αθροιστικά όλων των θεμάτων που θα έθετε η μία και η άλλη πλευρά, μετατρέποντας τη Χάγη σε μπούμεραγκ για την ελληνική διπλωματία.</div><div><br />Αποστρατιωτικοποίηση και "επιθετικά" όπλα<br /><br />Αυτά τότε. Ισχύουν ακριβώς τα ίδια και σήμερα; Η απάντηση είναι όχι. Μπορεί και σήμερα οι Τούρκοι να θέτουν ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης, αλλά γνωρίζουν ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αφοπλίσει τα νησιά. Γιατί το θέτουν τότε; Το θέτουν όχι τόσο για να πάρουν κάποιο αντάλλαγμα κάπου αλλού, όσο επειδή ελπίζουν ότι υπό το κράτος του φόβου η ελληνική κυβέρνηση αποσύρει σιωπηλά από τα νησιά τα "επιθετικά" όπλα, δηλαδή οπλικά συστήματα που μπορούν να πλήξουν στόχους στη ζώνη των τουρκικών ακτών.<br /><br />Κυρίως, όμως, το θέτουν για να αποτρέψουν τη μετατροπή των νησιών σ’ αυτό που μπορούν να μετατραπούν: σε μία αλυσίδα βάσεων "έξυπνων" πυραυλικών συστημάτων (εδάφους-εδάφους, εδάφους-αέρος και εδάφους-θαλάσσης), τα οποία πραγματικά θα αποτελούν την καλύτερη αποτροπή. Κι αυτό, επειδή θα μπορούν να ελέγξουν σε μεγάλο βαθμό το Αιγαίο σε αέρα και θάλασσα, αλλά και να πλήξουν με ακρίβεια ζωτικούς στόχους σε μεγάλο βάθος στη δυτική Τουρκία, αν όχι και ανατολικότερα.<br /><br />Αυτός είναι ο δυνητικός εφιάλτης των Τούρκων στο στρατιωτικό επίπεδο. Ακόμα κι αν σε μία σύγκρουση κατάφερναν με απόβαση να καταλάβουν ένα ή και δύο ελληνικά νησιά, το στρατιωτικό και οικονομικό κόστος που θα πλήρωναν θα ήταν πολλαπλάσιο. Με άλλα λόγια, η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική θα αποκτούσε πολύ πιο αξιόπιστη βάση. Η Άγκυρα θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει τα νταηλίκια, με τα οποία προωθεί τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδας.<br />Η μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος<br /><br />Εδώ ακριβώς "μπαίνουν στη σκηνή" η Ουάσιγκτον και το Βερολίνο. Ο Πάιατ, όπως και ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα, δεν λένε ψέματα όταν δηλώνουν πως οι κυβερνήσεις τους δεν πιέζουν την Ελλάδα να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, όμως, την πιέζουν να δεσμευτεί πως θα αποσύρει "επιθετικά" όπλα ή τουλάχιστον δεν θα εγκαταστήσει "έξυπνα" πυραυλικά συστήματα στα νησιά, όπως επιβάλει στοιχειώδης στρατιωτική και πολιτική λογική, προκειμένου η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική να καταστεί συμπαγής, αξιόπιστη και τελικώς αποτελεσματική.<br /><br />Αυτό το νόημα είχε η δήλωση Πομπέο περί μείωσης του στρατιωτικού αποτυπώματος. Το ίδιο νόημα έχουν και οι συναφείς δηλώσεις από εταίρους και συμμάχους. Ακριβώς γι' αυτό, δεν αρκεί η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι δεν τίθεται θέμα αποστρατιωτικοποίησης. Η δήλωση δια στόματος του πρωθυπουργού που θα πραγματικά καθησύχαζε είναι ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναλάβει την οποιαδήποτε δέσμευση έναντι είτε της Τουρκίας, είτε των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αναφορικά με την άμυνα των νησιών. "Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα" κύριε Μητσοτάκη.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι πραγματικά ισχύει με την αποστρατιωτικοποίηση – "Ιδού η Ρόδος..." κ. Μητσοτάκη

Λυγερός Σταύρος Είναι γεγονός ότι η Άγκυρα θα ζητήσει στις επικείμενες ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κυνηγώντας τα… κόκκινα υποβρύχια με οικονομικό και ασφαλή τρόπο στο Πολεμικό Ναυτικό του αύριο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWO7mY5F21pq-bfqfsgp1gA8QEV_z-N9iV2MJXitXp3O6Xx4BQt5sBTo7gF-ozCTf5XEoPo8oYIAqiZvCuJ0GF87vAdHVSKOErc2g9u20O0k0QAB7DExFJDn9Jc2fmfRqwV_bQ39f18x0/s790/SeagullASW.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWO7mY5F21pq-bfqfsgp1gA8QEV_z-N9iV2MJXitXp3O6Xx4BQt5sBTo7gF-ozCTf5XEoPo8oYIAqiZvCuJ0GF87vAdHVSKOErc2g9u20O0k0QAB7DExFJDn9Jc2fmfRqwV_bQ39f18x0/w640-h324/SeagullASW.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Κυρίαρχο ρόλο στην πρόσφατη, τουρκική άμεση προσβολή της ακεραιότητας της χώρας και των ζωτικών συμφερόντων, κατείχε το υποβρυχιακό όπλο. Τα μεν ελληνικά υποβρύχια (ιδιαίτερα τα τέσσερα Type 214 και το τύπου ΩΚΕΑΝΟΣ) απέδειξαν στην πράξη την τεχνολογική και τακτική ανωτερότητα τους, ενώ το φως της δημοσιότητας είδαν και περιστατικά όπου τουρκικά υποβρύχια στην απόπειρα τους να δείξουν τα κενά της ελληνικής άμυνας εντοπίσθηκαν και «εξουδετερώθηκαν» από τις ελληνικές ανθυποβρυχιακές δυνάμεις.</div><br />Καθώς όμως η Τουρκία έχει εν εξελίξει προγράμματα ανανέωσης και ενίσχυσης του υποβρυχιακού στόλου της (πρόγραμμα ναυπήγησης έξι υποβρυχίων Type 214TN-Reis, πρόγραμμα «εθνικού υποβρυχίου» MILDEN), γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι και τα επόμενα χρόνια ο υποβρυχιακός – ανθυποβρυχιακός πόλεμος θα είναι κομβικός στο θέατρο επιχειρήσεων Αιγαίου – Ανατολικού Μεσογείου.<br /><br />Σε επίπεδο πλοίων επιφανείας, η «συμβατική» προσέγγιση των ναυτικών δυνάμεων στο ζήτημα, επικεντρώνεται στην απόκτηση φρεγατών με τους κατάλληλους αισθητήρες (σόναρ σκάφους, συρόμενης διάταξης) και όπλα. Όμως σήμερα η ωρίμανση των σχετικών τεχνολογιών επιτρέπει την υιοθέτηση λύσεων μεγάλης αποτελεσματικότητας, μικρότερου κόστους και χαμηλότερου επιπέδου κινδύνου για το προσωπικό.<br /><br />Όπως έχει αναφερθεί, η ισραηλινή Elbit Systems εκτός της έκδοσης ναρκοθηρίας (βλέπε Πολεμικό Ναυτικό: Το Seagull της Elbit μια νέα λύση βγαλμένη από το μέλλον… όχι και τόσο μακρινό!), προτείνει στο Πολεμικό Ναυτικό και μία έκδοση του μη επανδρωμένου οχήματος επιφανείας Seagull βελτιστοποιημένη για ανθυποβρυχιακό πόλεμο (ASW: Anti-Submarine Warfare).<br /><br />Λόγω των εγγενών χαρακτηριστικών των μη επανδρωμένων οχημάτων η χρήση τους σε επιχειρήσεις ανθυποβρυχιακού πολέμου μεταβάλλει σημαντικά τη δυναμική τους, αυξάνοντας το επίπεδο απειλής κατά των υποβρυχίων με την αξιοποίηση ενός μέσου υψηλής επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας που αντικαθιστά, συμπληρώνει ή ενισχύει επανδρωμένες μονάδες και ταυτόχρονα ελαχιστοποιεί την απειλή που αντιπροσωπεύει το υποβρύχιο για αυτό.<br /><br />Όπως ισχύει και για την έκδοση ναρκοθηρίας, δύο μη επανδρωμένα οχήματα επιφανείας Seagull με δυνατότητα εγκατάστασης εναλλάξιμων σπονδύλων (modules) αποστολής και ελέγχου από τον ίδιο σύστημα ελέγχου αποστολής (MCS: Mission Control System) που μπορεί να βρίσκεται επί επανδρωμένου σκάφους ή σταθμού στην ακτή, συνιστούν την έκδοση ανθυποβρυχιακού πολέμου.<br /><br />Τα δύο οχήματα Seagull αναλαμβάνουν τους ρόλους «Hunter» – «Killer». Το όχημα «Hunter» εκτελεί τον εντοπισμό, ακριβή γεωγραφικό προσδιορισμό και ταξινόμηση της απειλής και το όχημα «Killer», την εξουδετέρωση της με τορπίλες.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/kynigontas-ta-kokkina-ypovrychia-me-oikonomiko-kai-asfali-tropo-sto-polemiko-naytiko-toy-ayrio/powerpoint-presentation-3"><img height="282" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/09/SeagullASWxElbit2.jpg" width="640" /></a><br /><br />Υπενθυμίζεται ότι τον Μάρτιο του 2019 η Elbit Systems και η ιταλική Leonardo ανακοίνωσαν τη συνεργασία τους για την προσθήκη, στο Seagull, τορπιλών ελαφρού τύπου (lightweight) διαμετρήματος 324 χιλ. Όπως αναφέρεται στο σχετικό Δελτίο Τύπου, θα χρησιμοποιηθεί η ίδια αρχιτεκτονική με τις από αέρος εκτοξευόμενες τορπίλες.<br /><br />Το όχημα «Hunter» εξοπλίζεται με σόναρ (όπως τα απεικονιζόμενα στις συνημμένες φωτογραφίες, συρόμενο Towed Reelable Active Passive Sonar (TRAPS) for Unmanned Surface Vessels (TRAPS-USV) ή το βυθιζόμενο Helicopter Long-Range Active Sonar – HELRAS, που απαιτεί όμως τη στάση του οχήματος).<br /><br />Η έκδοση ανθυποβρυχιακού πολέμου του Seagull (δηλαδή ο συνδυασμός των δύο μη επανδρωμένων οχημάτων επιφανείας) έχει επιχειρησιακή αυτονομία μεγαλύτερη των τεσσάρων ημερών και δυνατότητα επιχειρησιακής δράσης σε [κατά Douglas] Κατάσταση Θάλασσας 5 (Sea State 5, κύματα ύψους 2.5 έως 4 μέτρα).<br /><br />Με το Seagull, ο εν πλω ή επάκτιος διοικητής αποκτά τη δυνατότητα επιχειρησιακής αξιοποίησης άμεσα διαθέσιμων και ταχέως αναπτυσσόμενων (τα μη επανδρωμένα οχήματα επιφανείας μπορούν να επιτύχουν ταχύτητες πλεύσης υψηλότερες των 60 χλμ./ ώρα, ενώ μεταφέρονται σε τυποποιημένα κοντέινερ των 40 ποδών) ανθυποβρυχιακών δυνατοτήτων με σκοπό να ασφαλίσει κρίσιμες θαλάσσιες περιοχές και υψηλής αξίας στόχους από υποβρυχιακές και ναρκικές απειλές.<br /><br />Στη συνημμένη φωτογραφία παρουσιάζεται συνοπτικά η επιχειρησιακή αντίληψη χρήσης του Seagull. Όπως έχει ήδη αναφερθεί το μη επανδρωμένα οχήματα επιφανείας μπορούν να επιχειρούν ελεγχόμενα από επανδρωμένη μονάδα επιφανείας ή από επάκτιο σταθμό. Και στις δύο περιπτώσεις απαιτείται η εγκατάσταση επί του πλοίου ή στον σταθμό του συστήματος ελέγχου αποστολής (MCS: Mission Control System) και συστημάτων επικοινωνιών (δορυφορικών – SATCOM: Satellite Communications) και ζεύξεων δεδομένων γραμμής θέασης (Data – Link Line of Sight).<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/kynigontas-ta-kokkina-ypovrychia-me-oikonomiko-kai-asfali-tropo-sto-polemiko-naytiko-toy-ayrio/seagullaswxelbit3"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/09/SeagullASWxElbit3.jpg" width="640" /></a><br /><br />Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί η επίδειξη που πραγματοποιήθηκε από την Elbit Systems κατά τη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης αμυντικών συστημάτων DSEI 2017. Στην επίδειξη, ένα μη επανδρωμένο όχημα επιφανείας Seagull εκτέλεσε αποστολή ανθυποβρυχιακού πολέμου στο Κόλπο της Χάιφα στο Ισραήλ ελεγχόμενο από δύο σταθμούς εργασίας (ελεγκτής μη επανδρωμένου και χειριστής σόναρ) που ήταν εγκατεστημένοι στο Λονδίνο σε απόσταση 3.515 χιλιομέτρων με τη βοήθεια δορυφορικών επικοινωνιών.<br /><br />Το Seagull χρησιμοποιώντας βυθιζόμενο σόναρ και λογισμικό που αναπτύχθηκε από την Elbit Systems πραγματοποίησε σε αληθή χρόνο (real time) τον εντοπισμό και ταξινόμηση υποβρύχιων αντικειμένων αποδεικνύοντας στην πράξη την ικανότητα αποτροπής εχθρικών υποβρύχιων δραστηριοτήτων.<br /><br />Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η επίδοση του Seagull κατά τη διάρκεια ΝΑΤΟϊκής άσκησης ανθυποβρυχιακού πολέμου που έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 2018. Στην άσκηση συμμετείχαν η ισπανική φρεγάτα SPS Victoria F-82 (τύπου Santa Maria) και το βρετανικό αντιτορπιλικό αεράμυνας περιοχής HMS Duncan D-37 (τύπου 45).<br /><br />Το Seagull επέδειξε πολύ μεγαλύτερη αυτονομία, ικανότητα παραμονής στην περιοχή ενδιαφέροντος, παρατεταμένου εντοπισμού και διατήρησης της επαφής από τα ελικόπτερα ανθυποβρυχιακού πολέμου που χρησιμοποιούνται σε παρόμοιες αποστολές.<br /><br />Τέλος τον Ιούνιο του 2020, το Seagull μέσω της βρετανικής θυγατρικής της Elbit Systems (Elbit Systems UK) ολοκλήρωσε για λογαριασμό του υπουργείου Άμυνας της Βρετανίας σειρά δοκιμών ανθυποβρυχιακού πολέμου.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/kynigontas-ta-kokkina-ypovrychia-me-oikonomiko-kai-asfali-tropo-sto-polemiko-naytiko-toy-ayrio/helras-seagull"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/09/SeagullHELRAS.jpg" width="640" /></a><br /><br />Οι εν λόγω δοκιμές διεξήχθησαν στο πλαίσιο προγράμματος του Εργαστηρίου Αμυντικών Επιστημών και Τεχνολογίας (DSTL: Defence Science and Technology Laboratory) και αποσκοπούσαν στη διερεύνηση των δυνατοτήτων μελλοντικών ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων από αυτόνομης λειτουργίας συστήματα. Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο τύπου κατά τη διάρκεια των δοκιμών το Seagull ήταν εξοπλισμένο με σόναρ της L3 Harris και επίσης επέδειξε την τεχνολογία «ASW Toolbox» («Εργαλειοθήκη Ανθυποβρυχιακού Πολέμου») που του επιτρέπει να δρα ως πολλαπλασιαστής ισχύος στις επιχειρήσεις του τύπου.<br /><br />Η ελληνική διάσταση<br />Όπως αναφέρθηκε στην εισαγωγή του παρόντος σημειώματος, το υποβρυχιακό όπλο έχει και θα έχει κομβικό ρόλο στο θέατρο επιχειρήσεων Αιγαίου – Ανατολικής Μεσογείου σε ειρήνη, κρίση και πόλεμο. Κατά συνέπεια ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος αποτελεί για το Πολεμικό Ναυτικό και τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ύψιστη προτεραιότητα.<br /><br />Ας σημειωθεί εδώ ότι ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος, αποτελεί μία «τέχνη» που απαιτεί συστηματική και έντονη εκπαίδευση, εξειδικευμένα μέσα και προσωπικό και τεχνολογική καινοτομία ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η υποβρυχιακή απειλή.<br /><br />Με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την έκλειψη της απειλής (ο σοβιετικός υποβρύχιος στόλος), η «τέχνη» του ανθυποβρυχιακού πολέμου περιέπεσε σε μαρασμό και μόνο τα τελευταία χρόνια, λόγω της αναβάθμισης του ρωσικού και του κινεζικού υποβρυχιακού στόλου αλλά και της συνεχούς αύξηση των αριθμού των χωρών που επιχειρούν υποβρύχια, άρχισε η προσπάθεια αποκατάστασης.<br /><br />Στην περίπτωση του Πολεμικού Ναυτικού, η «συμβατική» προσέγγιση στον τομέα των πλοίων επιφανείας, δηλαδή η απόκτηση μεγαλύτερου αριθμού φρεγατών με αυξημένες δυνατότητες στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο δεν είναι εφικτή, λόγω των πεπερασμένων οικονομικών και ανθρώπινων πόρων που μπορεί να διαθέσει η χώρα.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/kynigontas-ta-kokkina-ypovrychia-me-oikonomiko-kai-asfali-tropo-sto-polemiko-naytiko-toy-ayrio/seagullaswxelbit1"><img height="427" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/09/SeagullASWxElbit1.jpg" width="640" /></a><br /><br />Όμως ακόμη και στην περίπτωση που οι προαναφερθέντες πόροι θα ήταν διαθέσιμη δεν είναι βέβαιο ότι η «συμβατική» προσέγγιση θα ήταν η αποδοτικότερη, οικονομικά και επιχειρησιακά. Η ωρίμανση και επιβεβαίωση στο πεδίο των τεχνολογιών που ενσωματώνει το Seagull προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα και πρωτόγνωρες επιχειρησιακές δυνατότητες:<br /><br /><ul style="text-align: left;"><li>σημαντική μείωση κόστους απόκτησης και κόστους κύκλου ζωής σε σχέση με τα επανδρωμένα μέσα</li><li>ελαχιστοποίηση του κινδύνου για το προσωπικό (που αποτελεί το πιο πολύτιμο «περιουσιακό» στοιχείο των ενόπλων δυνάμεων).</li><li>ελαχιστοποίηση του κινδύνου που αποτελεί το υποβρύχιο για τις πλατφόρμες διεξαγωγής ανθυποβρυχιακού πολέμου.</li><li>μετατροπή κάθε πλατφόρμας επιφανείας στην οποία δύνανται να εγκατασταθούν το σύστημα ελέγχου αποστολής (MCS: Mission Control System), το σύστημα επικοινωνιών (δορυφορικών – SATCOM: Satellite Communications) και οι ζεύξεις δεδομένων γραμμής θέασης (Data – Link Line of Sight), σε μέσο ανθυποβρυχιακού πολέμου.</li><li>σημαντική επαύξηση των δυνατοτήτων ανθυποβρυχιακού πολέμου των φρεγατών που με τη χρήση του Seagull μετατρέπονται σε «μητρικά» πλοία.</li><li>ταχύτατη ανάπτυξη (μέσω αερομεταφοράς) του συστήματος σε οποίο σημείο απαιτηθεί.</li><li>η δυνατότητα ελέγχου του συστήματος από επάκτιο σταθμό επιτρέπει την αποδέσμευση άλλων μέσων ανθυποβρυχιακού πολέμου από «στατικές» αποστολές (π.χ. την ανθυποβρυχιακή προστασία κρίσιμων θαλάσσιων περιοχών ή την προστασία στόχων υψηλής αξίας).</li><li>ο μέσω δορυφορικής ζεύξης έλεγχος του συστήματος από μεγάλες αποστάσεις απλοποιεί τη δυνατότητα ταχείας ανάπτυξης (απαιτείται μόνο η μεταφορά των μη επανδρωμένων οχημάτων επιφανείας) και προσφέρει πολλαπλές επιλογές. Για παράδειγμα, το σύστημα Seagull ως φορτίο (μέγεθος και βάρος) είναι ασήμαντο για τα δύο νέα πλοία γενικής υποστήριξης «ΑΤΛΑΣ I» Α-471 και «ΗΡΑΚΛΗΣ» A-472.</li></ul>Καθώς τα δύο πλοία εκτελούν την κύρια αποστολή τους, δηλαδή την υποστήριξη των Μονάδων Κρούσης του Αρχηγείου Στόλου (φρεγατών, πυραυλακάτων και κανονιοφόρων), με ό,τι απαιτείται (καύσιμα, λιπαντικά, πόσιμο νερό, ανταλλακτικά, και έτερα αναλώσιμα υλικά), ώστε να μπορούν να επιχειρούν μακριά από τις βάσεις ξηράς, μπορούν να μεταφέρουν και να αναπτύσσουν συστήματα Seagull τα οποία μέσω της δορυφορικής ζεύξης θα ελέγχονται από επάκτιο σταθμό ή μονάδα επιφανείας που έχει εγκατασταθεί ο απαιτούμενος εξοπλισμός (MCS, SATCOM, Data–Link LOS).<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κυνηγώντας τα… κόκκινα υποβρύχια με οικονομικό και ασφαλή τρόπο στο Πολεμικό Ναυτικό του αύριο

Κυρίαρχο ρόλο στην πρόσφατη, τουρκική άμεση προσβολή της ακεραιότητας της χώρας και των ζωτικών συμφερόντων, κατείχε το υποβρυχιακό όπλο. Τα...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα δύο όπλα του Ερντογάν και το μεγάλο μυστικό του

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7qQwktfWFyogFSRfiq4gxg3ECOyZeARQVq5y-jn8Be4uV4-PHhrkswfnnq3x-3HGElUEDvtckfEc_Lc0F9GnXnWwdCJP3CnphTauCGQr6JUlTGs0PZfn3MDUM98TUzRwgW1ll5dr-kTw/s1000/%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7qQwktfWFyogFSRfiq4gxg3ECOyZeARQVq5y-jn8Be4uV4-PHhrkswfnnq3x-3HGElUEDvtckfEc_Lc0F9GnXnWwdCJP3CnphTauCGQr6JUlTGs0PZfn3MDUM98TUzRwgW1ll5dr-kTw/w640-h384/%25CE%2595%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">  Ο Ερντογάν έχει καβαλήσει το κύμα του εθνικισμού και του φανατισμού</span></h3>Το μεγάλο μυστικό του Ερντογάν μπορεί να κρύβεται σε μια λέξη: Εκλογές. Και μάλιστα πρόωρες. Όλα δείχνουν πως ετοιμάζεται για το colpo grosso που θα του εξασφαλίσει άλλη μια προεδρική θητεία. Αρκεί να κερδίσει το κόμμα του, με τον εαυτό του ανεβασμένο στο ίδιο κύμα. Ένα κύμα γιγαντωμένο από τον εθνικισμό και τον φανατισμό…<br /><br />της <b>Σοφίας Βούλτεψη </b><div><br />Πάντα έτσι γινόταν στη σύγχρονη Τουρκία. Στον εθνικισμό και στον φανατισμό στηρίχτηκαν και οι Νεότουρκοι, η υπόθαλψη του φανατισμού και του εθνικισμού οδήγησε στις Γενοκτονίες, στις διώξεις των μειονοτήτων, στα Σεπτεμβριανά. Αυτό ήταν πάντα το εργαλείο τους!<br /><br />Σήμερα, με δεδομένες τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες στη χώρα, μια νίκη του AKP δεν μπορεί να έχει άλλο υπόβαθρο. Και ο Ερντογάν χρειάζεται απελπισμένα μια εκλογική νίκη για να διαιωνίσει την εξουσία του.<br /><br />Στην Τουρκία, οι εθνικές και οι προεδρικές εκλογές διεξάγονται ταυτόχρονα. Δύο κάλπες, αλλά όποιος κερδίζει στην κάλπη των εθνικών εκλογών, κερδίζει μοιραία και σ’ αυτήν των προεδρικών.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει εκλεγεί Πρόεδρος δύο φορές – το 2014 και το 2018. Θεωρητικά, δεν επιτρέπεται να διεκδικήσει τρίτη θητεία.<br /><br />Ωστόσο, όλα δείχνουν πως κάτι ψήνεται. Πρόσφατα, ο εθνικιστής σύμμαχός του Ντεβλέτ Μπαχτσελί δήλωσε πως ο Ερντογάν θα είναι υποψήφιος πέραν πάσης αμφιβολίας.<br />Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο;<div><br />Τα τερτίπια με το Σύνταγμα<br /><br />Μόνο με πρόωρες εκλογές! Διότι το άρθρο 101 του τουρκικού Συντάγματος προβλέπει μεν μόνο δύο προεδρικές θητείες, ωστόσο, υπάρχει και το (πονηρό) άρθρο 106, σύμφωνα με το οποίο αν διεξαχθούν πρόωρες εκλογές, τότε η συγκεκριμένη προεδρική θητεία δεν… μετράει και μπορεί να επαναληφθεί!<br /><br />Πρόκειται για πρόνοια που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Θεωρητικά ο πρόεδρος θα μπορούσε να μείνει για πάντα στην εξουσία, αν κάθε φορά, το κόμμα του έβρισκε ένα πρόσχημα για να διαλυθεί η Εθνοσυνέλευση, οδηγώντας τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.<br /><br />Η μοίρα της Τουρκίας βρίσκεται στα χέρια του Ερντογάν για πάνω από 18 χρόνια, αφού έχει χρηματίσει τρεις φορές πρωθυπουργός και βρίσκεται ήδη στην δεύτερη προεδρική θητεία του.<br /><br />Παράλληλα, με το δημοψήφισμα του 2017, το οποίο κέρδισε καθώς είχε ήδη συσπειρώσει το κόμμα του μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016, ο Ερντογάν εξασφάλισε για τον εαυτό του τεράστιες εξουσίες. Έτσι, ακόμη και αν η Βουλή δεν διαλυθεί με πρωτοβουλία των βουλευτών, ο ίδιος ο Πρόεδρος μπορεί να προκαλέσει την διάλυσή της και να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές.<br /><br />Ίσως δεν χρειάζεται να συμβεί ούτε αυτό. Η στενή ομάδα συμβούλων του Ερντογάν υποστηρίζει πως μετά τις συνταγματικές αλλαγές του 2017, βάσει των οποίων το προεδρικό αξίωμα περιεβλήθη με νέες εξουσίες, αυτή είναι η πρώτη θητεία του υπό το νέο συνταγματικό καθεστώς!<br /><br />Σε περίπτωση που τελικά ο Ερντογάν οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, θεωρείται βέβαιο πως οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα καταφύγουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Αρκετοί ωστόσο θεωρούν το αποτέλεσμα της κρίσης του προδιαγεγραμμένο, αν και υπάρχουν συνταγματολόγοι που υποστηρίζουν ότι δεν υπήρξε αναθεώρηση Συντάγματος, απλά έγιναν κάποιες προσθήκες.<br /><br />Φαίνεται, όμως, ότι ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος να παίξει το χαρτί μιας κατ’ επίφαση συνταγματικής νομιμότητας. Στην Τουρκία πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι θα προκαλέσει εκλογές πριν από το 2023. Εκλογές που επιδιώκουν και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, οι οποίοι πιστεύουν ότι το AKP θα χάσει εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης.<br /><br />Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το AKP έχει χάσει 13 μονάδες σε σχέση με την επίδοσή του στις εκλογές του 2018. Με βάση αυτό, η αντιπολίτευση ποντάρει σε μια κοινή υποψηφιότητα που θα τον ανατρέψει.<br /><br />Τα δύο όπλα του Ερντογάν<br /><br />Επομένως, τι απέμενε να πράξει ο Ερντογάν για να συσπειρώσει τον κόσμο του; Να βγάλει στο τραπέζι τα δύο υπερόπλα που διαθέτει:<br /><br />Δημιουργεί συνεχώς κλίμα εθνικιστικής έξαρσης, παρουσιάζοντας την Τουρκία ως θύμα τόσο των γειτόνων της, δηλαδή της Ελλάδας, όσο και των «αποικιοκρατών» της Δύσης.<br /><br />Και θυμίζει συνεχώς την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, με τον εαυτό του στη θέση του θύματος. Το πράττει με συνεχείς συλλήψεις στρατιωτικών και άλλων τους οποίους κατηγορεί ως γκιουλενιστές ή τρομοκράτες που απειλούν την ίδια την ύπαρξη της Τουρκίας.<br /><br />Έχει δηλαδή δημιουργήσει έναν εξωτερικό και έναν εσωτερικό εχθρό. Το τέλειο μίγμα για να φανατίσει τον κόσμο – ίσως όχι για να μπει σε μια πολεμική περιπέτεια, εκεί τα πράγματα δεν είναι εύκολα, αλλά για να οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες εκλογές και να πετύχει τον κεντρικό του στόχο, δηλαδή την παραμονή του στην εξουσία.<br /><br />Καθημερινά παρακολουθούμε και ζούμε την κατασκευή του εξωτερικού εχθρού, συνοδευόμενη από την ανάλογη προπαγάνδα – η Ελλάδα βάζει εμπόδιο ένα μικρό νησάκι όπως το Καστελόριζο, η Ελλάδα κατέχει παράνομα νησιά του Αιγαίου, η Κύπρος θέλει να εκμεταλλευτεί όλους τους φυσικούς πόρους, θα τους πετάξουμε στη θάλασσα, θα υπερασπιστούμε τη «Γαλάζια Πατρίδα» και άλλα τέτοια.<br /><br />Τον εσωτερικό εχθρό τον κατασκευάζει συστηματικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016. Τέσσερα χρόνια τώρα δεν έχει σταματήσει τις συλλήψεις. Με τελευταίο «κύμα» αυτό της 15ης Σεπτεμβρίου, όταν η τουρκική αστυνομία προχώρησε σε 132 συλλήψεις, μεταξύ των οποίων 82 εν ενεργεία στρατιωτικών - οι υπόλοιποι είναι απόστρατοι ή έχουν αποπεμφθεί από τις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων. Υπήρξε μέρα που συνελήφθησαν ακόμη και 400 αξιωματικοί!<br /><br />Την ίδια ώρα, πάντα στις 15 Σεπτεμβρίου, άλλοι 106 άνθρωποι συλλαμβάνονταν σε 34 επαρχίες, βάσει του αντιτρομοκρατικού νόμου. Μόνο στη Σμύρνη, η εισαγγελία εξέδωσε 66 εντάλματα σύλληψης – ανάμεσά τους 48 εν ενεργεία αξιωματικοί.<br />Συλλήψεις, δίκες, απολύσεις<br /><br />Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, έχουν προφυλακισθεί περί τα 80.000 άτομα, ενώ περίπου 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι απολύθηκαν ή μπήκαν σε διαθεσιμότητα.<br /><br />Περισσότεροι από 20.000 αξιωματικοί έχουν αποπεμφθεί από τις τάξεις του τουρκικού στρατού, ενώ έχουν απολυθεί 31.000 αξιωματικοί της αστυνομίας, καθώς και πάνω από 4.000 στρατοχωροφύλακες και 400 λιμενικοί.<br /><br />Συνολικά, πάνω από 500.000 άνθρωποι έχουν προφυλακιστεί στη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων χρόνων. Σήμερα, στις φυλακές βρίσκονται πάνω από 30.000 άνθρωποι, καταδικασμένοι για σχέσεις με το δίκτυο του Γκιουλέν.<br /><br />Και βέβαια, προφυλακίζονται και οι δικηγόροι που αναλαμβάνουν την υπεράσπιση των κατηγορουμένων.<br /><br />Στις 27 Αυγούστου, πέθανε σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης η δικηγόρος Εμπρού Τιμτίκ μετά από 238 ημέρες απεργίας πείνας. Είχε συλληφθεί το 2017 με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, καθώς υπερασπιζόταν κρατουμένους που ανήκαν στο εκτός νόμου DHKP-C. Πέρσι είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 13 ετών και έξι μηνών.<br /><br />Στις 25 Σεπτεμβρίου, εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για 82 ανθρώπους – μεταξύ των οποίων ηγετικά στελέχη των Κούρδων - για τις βίαιες διαμαρτυρίες του… 2014 κατά της πολιορκίας από τους τζιχαντιστές της κουρδικής πόλης Κομπάνι στη Συρία.<br /><br />Οι διαδηλωτές κατηγορούσαν τον τουρκικό στρατό ότι απλά παρακολουθούσε την ώρα που ο ISIS πολιορκούσε το Κομπάνι.<br /><br />(Εδώ να θυμίσω πως ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τότε μεγάλη φασαρία για το Κομπάνι, το οποίο σώθηκε χάρη στους συμμαχικούς βομβαρδισμούς, ενώ αργότερα ο Τσίπρας αποδέχθηκε πως η Ελλάδα και η Τουρκία είναι… θύματα του πολέμου στη Συρία! Ενώ η Τουρκία πολεμάει στη Συρία κανονικά από το 2011, δημιουργώντας το προσφυγικό κύμα!)<br /><br />Το κουρδικό κόμμα HDP βρίσκεται στο στόχαστρο του τουρκικού καθεστώτος, ενώ μετά τις δημοτικές εκλογές του 2019, οι τουρκικές αρχές έχουν συλλάβει και αντικαταστήσει πολλές δεκάδες δημάρχους που έχουν εκλεγεί με το κόμμα αυτό στην νοτιοανατολική Τουρκία.<br /><br />Σύμφωνα με το HDP, η κυβέρνηση έχει αντικαταστήσει τους δημάρχους του σε 47 από τις 65 πόλεις στις οποίες είχε κερδίσει στις εκλογές.<br /><br />Στις 8 Σεπτεμβρίου, το τουρκικό υπουργείο Εσωτερικών απέλυσε 43 κυβερνήτες με την κατηγορία ότι συνδέονται με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο ο Ερντογάν κατηγορεί ότι βρίσκεται πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος.<br /><br />Οι περισσότεροι υπηρετούσαν στην ανατολική Τουρκία, ενώ έγινε γνωστό πως άλλοι 120 κυβερνήτες και δήμαρχοι βρίσκονται στην «black list»! Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, 563 από τους 1.875 κυβερνήτες τέθηκαν υπό έρευνα, ενώ 470 έχουν απολυθεί.<br />Λουκέτα στον Τύπο<br /><br />Φυσικά, συνεχώς συλλαμβάνονται και δημοσιογράφοι. Στις 9 Σεπτεμβρίου, πέντε δημοσιογράφοι καταδικάστηκαν επειδή αποκάλυψαν την ταυτότητα δύο Τούρκων πρακτόρων οι οποίοι σκοτώθηκαν στη Λιβύη.<br /><br />Στις 25 Σεπτεμβρίου, αποφυλακίστηκε ο γνωστός αρθρογράφος Μπουμταζέρ Τουρκόν, ο οποίος εργαζόταν στην εφημερίδα «Ζαμάν» που έχει κλείσει. Είχε φυλακιστεί το 2016 και αφέθηκε ελεύθερος μετά από παρέμβαση του συνεταίρου του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο οποίος προκάλεσε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο, καθώς ο Τουρκόν υπήρξε στο παρελθόν μέλος της νεολαίας του κόμματός του.<br /><br />Σημειώστε ότι μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, οι τουρκικές αρχές έχουν κλείσει 70 εφημερίδες, 20 περιοδικά, 34 ραδιοφωνικούς σταθμούς και 33 τηλεοπτικά δίκτυα!<br />Παράλληλη αστυνομία και… νυχτοφύλακες!<br /><br />Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει ένα νέο αστυνομικό σώμα ταχείας επέμβασης, με σκοπό τον έλεγχο του μαστιζόμενου από την οικονομική κρίση και την πανδημία του κορωνοϊού τουρκικού λαού.<br /><br />Είχε προηγηθεί, τον περασμένο Ιούνιο, η δημιουργία ενός σώματος… νυχτοφυλάκων: 30.000 άτομα που κυκλοφορούν τη νύχτα στις γειτονιές και παρακολουθούν κάθε κίνηση!<br /><br />Στις 20 Αυγούστου, με προεδρικό διάταγμα, δημιουργήθηκε ένα νέο, παράλληλο, αστυνομικό σώμα, μια δύναμη ταχείας επέμβασης 1.500 ατόμων, που κατ’ αρχήν αναπτύχθηκε στην Κωνσταντινούπολη και που διοικείται από το Κεντρικό Αρχηγείο στην Άγκυρα.<br /><br />Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι το νέο Σώμα θα επεμβαίνει σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών και θα αυξήσει τον βαθμό ετοιμότητας της Αστυνομίας. Ήδη ανακοινώθηκε ότι τέτοια παράλληλα αστυνομικά κλιμάκια θα αναπτυχθούν και σε άλλες πόλεις.<br /><br />Όπως είπε ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού, οι παράλληλες αυτές δομές θα βοηθήσουν στην εξοικονόμηση χρημάτων, καθώς δεν θα χρειάζεται να μετακινούνται μονάδες της Αστυνομίας από την μία πόλη στην άλλη.<br /><br />Ανθρωπιστικές οργανώσεις και βουλευτές των αντιπολιτευομένων κομμάτων υποστηρίζουν ωστόσο πως οι νέοι αυτοί σχηματισμοί δεν έχουν άλλη αποστολή από την καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων και τον έλεγχο της κοινωνίας. Και όλοι συμφωνούν ότι τέτοια κατασταλτικά μέτρα λαμβάνονταν πάντα στην Τουρκία μετά από τα τέσσερα στρατιωτικά πραξικοπήματα.<br />Διπλασιασμός δημοσίων υπαλλήλων<br /><br />Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι όλα γίνονται για την ασφάλεια των πολιτών, ενώ η αντιπολίτευση σημειώνει πως οι προσληφθέντες ανήκουν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, είναι υποστηρικτές των δύο κομμάτων που βρίσκονται στην εξουσία και δηλώνουν έτοιμοι να υπερασπιστούν αυτούς που τους έδωσαν μισθό και στολή.<br /><br /><br />Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων από 2,44 εκατομμύρια το 2014 σκαρφάλωσε στα 4,76 εκατομμύρια! Δηλαδή το AKP διπλασίασε τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και κατά συνέπεια των ψηφοφόρων του!<br /><br />Μια στρατιά ψηφοφόρων, στις ψήφους των οποίων (μαζί με αυτές των οικογενειών τους) στηρίζεται ο Ερντογάν για να κρατηθεί στην εξουσία, προετοιμάζοντας πρόωρες εκλογές και εκτοξεύοντας απειλές πολέμου την ώρα που αναστενάζουν οι φυλακές…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Τα δύο όπλα του Ερντογάν και το μεγάλο μυστικό του

  Ο Ερντογάν έχει καβαλήσει το κύμα του εθνικισμού και του φανατισμού Το μεγάλο μυστικό του Ερντογάν μπορεί να κρύβεται σε μια λέξη: Εκλογές...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο τουρκικός στόχος για «διαμοιρασμό του πλούτου» της Αν. Μεσογείου και η «αστοχία» Μισέλ

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6UULZALLVGcDDC9_J5OVw7REksEv2LI2rkYn3MUsM3sRmg_uXPLWnrl-lMccP2qX6TSj99dFDYElq5L9KpjU0ZO719gZBlQlMNig1LC4Gt_ED7sfjDwJeHHtERi_MIy5R6IuCyPjysw/s900/4444475.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="598" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6UULZALLVGcDDC9_J5OVw7REksEv2LI2rkYn3MUsM3sRmg_uXPLWnrl-lMccP2qX6TSj99dFDYElq5L9KpjU0ZO719gZBlQlMNig1LC4Gt_ED7sfjDwJeHHtERi_MIy5R6IuCyPjysw/w640-h426/4444475.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Τον διαμοιρασμό του «πλούτου» της Ανατολικής Μεσογείου και όχι τον διαμοιρασμό των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο επιδιώκει απροκάλυπτα πλέον η Τουρκία ενώ προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι συνήγορος στην νεφελώδη πρόταση Ερντογάν για «Διάσκεψη των χωρών της περιοχής» εμφανίζεται αυτοβούλως ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, υποβάλλοντας και αυτός πρόταση για πολυμερή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Η επιδίωξη της Τουρκίας είναι να εξασφαλίσει πριν ή και ανεξαρτήτως των οριοθετήσεων θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο, μερίδιο από τον πλούτο της περιοχής (ακόμη κι αν δεν της ανήκει) και αυτό πλέον δηλώνεται σε κάθε επίπεδο .<br /><br />Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας στην ανακοίνωση του μετά την συνεδρίαση της Πέμπτης τόνισε εκτός των άλλων ότι «..πρωτίστως προτιμά τον διάλογο σε κάθε πλατφόρμα με στόχο τον δίκαιο διαμοιρασμό των φυσικών πηγών της περιοχής».<br /><br />Ο εκπρόσωπος της Τουρκικής Προεδρίας Φ.Αλτούν σε συνέδριο με αντικείμενο τη Ανατολική Μεσόγειο επανέλαβε την ιδέα «για πραγματοποίηση μιας περιφερειακής διάσκεψης με τη συμμετοχή των τουρκοκυπρίων ώστε να προκύψουν λύσεις αμοιβαίας ωφέλειας και προκειμένου οι πόροι της περιοχής να εξυπηρετήσουν την ειρήνη».<br /><br />Αλλά και ο Ιμπραήμ Καλίν την Τετάρτη είχε προβάλει την ίδια ιδέα : «.. βλέπουμε θετικά τον προγραμματισμό μιας διάσκεψης ενεργειακής πλατφόρμας - το οποίο συζητείται ευρέως εσχάτως - ή την έναρξη μιας διαδικασίας, στη βάση του δίκαιου διαμοιρασμού με τη συμμετοχή των παράκτιων κρατών στη Μεσόγειο. Ο Πρόεδρός μας έχει επίσης συζητήσει αυτήν την ιδέα με τους ομολόγους του. …Βλέπουμε θετικά αυτό το ζήτημα, επειδή δύναται να διαμοιραστεί οποιοδήποτε απόθεμα που θα αποκαλυφθεί σε αμφισβητούμενη ζώνη ή περιοχή. Θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μηχανισμοί και τρόποι προς τούτο. Αυτό δεν είναι δύσκολο, δεν είναι αδύνατο».<br /><br />Μένει να διευκρινισθεί φυσικά αν η πρόταση την οποία σε πρωτόλεια μορφή προβάλει τώρα η Τουρκία, είναι στην ίδια φιλοσοφία με αντίστοιχες προτάσεις που υπέβαλε την δεκαετία του ΄70, ζητώντας τότε συμφωνία κοινών ερευνών και συνεκμετάλλευσης, αφήνοντας την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας για μετά!<br /><br />Προκαλεί όμως εντύπωση η εμμονή με την οποία προωθεί αντίστοιχη πρόταση της τουρκικής και μάλιστα με δική του πρωτοβουλία ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σάρλ Μισέλ, την οποία έσπευσε να επαναλάβει στην ομιλία του στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, δύο εικοσιτετράωρα μετά τις αντίστοιχες αναφορές του Τ. Ερντογάν από το ίδιο βήμα.<br /><br />Η συνεχής επανάληψη αυτής της ιδέας την οποία πρόβαλλε πρώτη η Άγκυρα και έχει υιοθετήσει ο Σ. Μισέλ δημιουργεί την λανθασμένη εντύπωση ότι υπάρχει συναίνεση σε αυτή την κατεύθυνση, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ακούγονται από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.<br /><br />Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προωθεί μια πρόταση για την οποία τουλάχιστον οι άμεσα ενδιαφερόμενοι όπως η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν πλήρη ενημέρωση, ούτε από ό,τι έχει γίνει γνωστό τού έχουν προσφέρει εξουσιοδότηση να προωθήσει μια τέτοια Διάσκεψη.<br /><br />Και φυσικά υπάρχει το μεγάλο ερωτηματικό εάν ο Σ. Μισέλ κάνοντας την πρόταση αυτή έχει εξασφαλίσει φόρμουλα για την συμμέτοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία δεν αναγνωρίζει η Τουρκία .<br /><br />«…Πρότεινα την διοργάνωση μιας πολυμερούς διάσκεψης στην Ανατολική Μεσόγειο σε συνδυασμό με τα Ηνωμένα Έθνη. Πολλοί παράγοντες έχουν ήδη ανταποκριθεί θετικά και είναι έτοιμοι να συζητήσουν τις λεπτομέρειες την ατζέντα και το χρονοδιάγραμμα. Θαλάσσιες οριοθετήσεις, ασφάλεια, ενεργειακά θέματα και μετανάστευση είναι μερικά από τα θέματα που πιστεύω ότι πρέπει να τεθούν», ανέφερε στην ομιλία του ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού ΣυμβουλίουΟ Τ. Ερντογάν την Τρίτη είχε αναφερθεί απευθυνόμενος στην ΓΣ στο ίδιο θέμα, προτείνοντας την «διεξαγωγή μια περιφερειακής διάσκεψης των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου στην οποία όμως θα συμμετέχουν και οι Τουρκοκύπριοι..», θέλοντας έτσι να επιβάλει την υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αναβάθμιση του ψευδοκράτους.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ο τουρκικός στόχος για «διαμοιρασμό του πλούτου» της Αν. Μεσογείου και η «αστοχία» Μισέλ

Νίκος Μελέτης Τον διαμοιρασμό του «πλούτου» της Ανατολικής Μεσογείου και όχι τον διαμοιρασμό των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο επι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ασύμμετρη συμπεριφορά της Τουρκίας και το «διαμεσαλοβητικό θαύμα» της Μέρκελ

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1s7KgC8C85HlaFlFvpTejnOs-XftieBOT9qCkuQJh5JyT8hRR2DsiS_QWfLj91H-YcB2I1OUPChP7-rllV7_TtzvovJ2NavlDaGWZIn8LPCtjaCyOyMP4OkAMFmBILLoBWjKRQBSGLqc/s806/merkel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="523" data-original-width="806" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1s7KgC8C85HlaFlFvpTejnOs-XftieBOT9qCkuQJh5JyT8hRR2DsiS_QWfLj91H-YcB2I1OUPChP7-rllV7_TtzvovJ2NavlDaGWZIn8LPCtjaCyOyMP4OkAMFmBILLoBWjKRQBSGLqc/w640-h416/merkel.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σεφερτζής</b><br />Από την ημέρα (12 Αυγούστου, αν θυμάμαι καλά) που διέρρευσε η πληροφορία περί επακούμβησης της φρεγάτας «Λήμνος» με την τουρκική «Kemal Reis» μέχρι την ημέρα που το «Oruc Reis» επέστρεψε στο λιμάνι της Αττάλειας πέρασε ένας ακριβώς μήνας. Ήταν ο χρόνος που χρειάστηκε η καγκελάριος Μέρκελ, συνεπικουρούμενη από τον Πομπέο, για να παράξει το «διαμεσολαβητικό θαύμα» της, αποτρέποντας μια ελληνοτουρκική σύρραξη που είχε αρχίσει να μοιάζει αναπόφευκτη.<br /><br />Από την έναρξη της αποκλιμάκωσης των εντάσεων στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο μέχρι την ανακοίνωση περί «προσεχούς» έναρξης των διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πέρασε μία μόλις εβδομάδα. Ηταν ο χρόνος που χρειάστηκε η Γερμανίδα καγκελάριος για να πείσει τον «απασφαλισμένο» πρόεδρο Μακρόν να δώσει τόπο στην οργή και να τηλεφωνήσει στον πρόεδρο Ερντογάν, για να του θέσει, προφανώς, τους όρους υπό τους οποίους θα μπορούσε να συγκατατεθεί στη μη επιβολή κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας.<br /><br />Ομως, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι η επικοινωνία Μακρόν - Ερντογάν υπήρξε παραγωγική, το σίγουρο είναι ότι θα ήταν αδύνατο μέσα στις ελάχιστες ημέρες που απέμεναν μέχρι την προγραμματισμένη για τις 24 και 25 Σεπτεμβρίου Σύνοδο Κορυφής για τις ευρωτουρκικές σχέσεις να έχουν διασφαλισθεί οι προϋποθέσεις που θα επέτρεπαν την ολοκλήρωση του «διαμεσολαβητικού θαύματος» της καγκελαρίου με μια κατάληξη που θα έβαζε στο ψυγείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας.<br /><br />Η ασύμμετρη συμπεριφορά της τελευταίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο συνιστούσε ένα πρόβλημα που η «θαυματοποιός» γερμανική προεδρία είτε είχε αγνοήσει είτε είχε υποτιμήσει και πάντως δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί χωρίς να απειληθεί η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ενώ σε ό,τι αφορά το Αιγαίο όλοι θα μπορούσαν να παραστήσουν ότι οι δηλώσεις περί επικείμενης επανέναρξης των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών είναι αρκετές για να εκτονωθεί η κρίση και να μην καταστεί υποχρεωτική η επιβολή κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας, η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο δεν πρόσφερε αντίστοιχα άλλοθι στο μπλοκ των κρατών-μελών, τα οποία εύχονταν να παρέλθει το πικρό ποτήρι των κυρώσεων από το τραπέζι των συζητήσεων για το μέλλον των ευρωτουρκικών σχέσεων.<br /><br />Εκεί η επιθετικότητα της Τουρκίας συνεχίζεται κλιμακούμενη, με το γεωτρητικό «Γιαβούζ» και το σεισμογραφικό «Μπαρμπαρός» να επιχειρούν εντός Κυπριακής ΑΟΖ, νέα Navtext να παρατείνει τις έρευνές τους μέχρι τις 12 Οκτωβρίου και νέες απειλές να εκτοξεύονται για τον εποικισμό της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου κατά παράβαση των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πώς, λοιπόν, η Λευκωσία να μην εμμείνει στην απειλή της να μπλοκάρει τις αποφάσεις για επιβολή κυρώσεων εις βάρος της Λευκορωσίας και πώς η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μην τρωθεί ανεπανόρθωτα, αν η προγραμματισμένη γι’ αυτή την εβδομάδα Σύνοδος Κορυφής πραγματοποιούνταν χωρίς να λάβει υπ' όψιν της τις αποφάσεις που το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών είχε πάρει στα τέλη Αυγούστου, εισηγούμενο την επιβολή άμεσων κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας σε περίπτωση που θα συνέχιζε να παραβιάζει απροκάλυπτα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας; Πώς το «διαμεσολαβητικό θαύμα» της καγκελαρίου θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με την Τουρκία να παραβιάζει την ευρωπαϊκή κυριαρχία, για την οποία μόλις προχθές ο πρόεδρος Μακρόν επαναλάμβανε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ότι είναι αδιαπραγμάτευτη;<br /><br />Με τον κορωνοϊό να βάζει επιτηδείως το δαχτυλάκι του προκαλώντας την αναβολή της Συνόδου Κορυφής για μια εβδομάδα, ίσως αποδειχθεί ότι η κατά τα άλλα επάρατος πανδημία μπορεί να κάνει και αυτή τα δικά της θαύματα. Αλλωστε, όπως λένε και οι Κύπριοι, μέσα σε μια εβδομάδα πολλά μπορεί να ανατραπούν. Και φέρνουν το παράδειγμα των «απανωτών ανατροπών που ζήσαμε μέσα στις τρεις ώρες του απογεύματος της περασμένης Τρίτης: επανέναρξη ελληνοτουρκικού διαλόγου, επαναπροσέγγιση Μακρόν - Ερντογάν, αναβολή της Συνόδου Κορυφής, εξαγγελία νέας Navtext, από την Τουρκία για τη Λήμνο, και… ολοκληρωτικό θάψιμο της Κύπρου».<br /><br />Με τα τόσα που έχουν περάσει βέβαια οι άνθρωποι, το να γίνονται πικρόχολοι είναι τουλάχιστον δικαιολογημένο. Και είναι ίσως ακόμα περισσότερο δικαιολογημένοι τώρα που, όπως φαίνεται, αισθάνονται παγιδευμένοι. Αν επιμείνουν στο veto μπλοκάροντας τις κυρώσεις για τη Λευκορωσία, κινδυνεύουν να βρεθούν απομονωμένοι εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης και όχι μόνον. Αν ενδώσουν στις πιέσεις και συγκατανεύσουν στην επιβολή των κυρώσεων εις βάρος της Λευκορωσίας, κινδυνεύουν όχι μόνο να χάσουν τη διαχρονική φιλία και στήριξη που είχαν από ένα μόνιμο μέλος του Σ.Α. του ΟΗΕ, όπως η Ρωσία, αλλά και την τελευταία ίσως ευκαιρία που έχουν να ξαναδούν την πατρίδα τους ενωμένη. Με την Κύπρο να θυσιάζεται στον βωμό του ευρωπαϊκού «ιστορικού συμβιβασμού» με την Τουρκία, η οριστική διχοτόμηση μπορεί να μοιάσει με τον πιο «ανώδυνο» μονόδρομο. Μόνο που αυτός ο μονόδρομος δεν είναι καθόλου ευρωπαϊκός.<br /><br />Οπως δεν υπήρξε ποτέ ευρωπαϊκή η διχοτόμηση της Γερμανίας. Ο Ερντογάν δεν έχει κρύψει την προτίμησή του σε μια τέτοια λύση. Αλλά ο Ερντογάν ούτε είναι ούτε θέλει πια να γίνει Ευρωπαίος. Μένει να φανεί τι θέλουν και οι Τουρκοκύπριοι, για τους οποίους κόπτεται. Θα το ξέρουμε στις 11 Οκτωβρίου, οπότε θα ανοίξουν οι κάλπες του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στα κατεχόμενα. Ισως, όμως, μέχρι τότε να χρειαστεί ο κορωνοϊός να κάνει ακόμη ένα «θαύμα», δίνοντας περισσότερο χρόνο και περιθώρια στη διπλωματία να κατεβάσει καλύτερες ιδέες από αυτές που περνάνε από το μυαλό όσων σκέφτονται ότι μια «περιφερειακή διάσκεψη» με τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων ως «κράτους» ή ξεχωριστής «πολιτικής οντότητας» θα μπορούσε να αποτελέσει για την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας μια συζητήσιμη διέξοδο μέχρι να βρεθεί μια καλύτερη και ρεαλιστικότερη.<br /><br />Ο πρόεδρος Αναστασιάδης έχει ήδη χρεωθεί με το τελευταίο από τα πολλά και μεγάλα λάθη που μετέτρεψαν διαχρονικά το Κυπριακό σε μια τραγική ιστορία χαμένων ευκαιριών: το ναυάγιο του Κραν Μοντανά τον Ιούλιο του 2017, με το οποίο βούλιαξε η τελευταία δυνατότητα που δόθηκε στις δύο κυπριακές κοινότητες για μια καταληκτική διαπραγμάτευση για την επίλυση του Κυπριακού. Η Τουρκία, που τα προηγούμενα χρόνια αρνούνταν να συζητήσει το ακανθώδες κεφάλαιο των Εγγυήσεων, είχε επιτέλους δεχθεί να μπει στη συζήτησή του, γιατί, όπως έγραψε ο Μακάριος Δρουσιώτης στο «Βήμα» της 12ης Φεβρουαρίου 2020, εκείνη τη στιγμή είχε θεωρήσει ότι το όφελος από μια συμφωνία ήταν μεγαλύτερο από το κόστος της μη λύσης. Σήμερα που η Τουρκία του Ερντογάν θέλει να στείλει μέσω Κύπρου το μήνυμα του πόσο αποφασισμένη είναι να διεκδικήσει τα δικά της κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο, το τελευταίο πράγμα που θα κάνει είναι μια διαπραγμάτευση για τα συμβατικά αναγνωρισμένα δικαιώματά της ως εγγυήτριας δύναμης.<br /><br />Αν ο Αναστασιάδης φοβόταν το 2017 ότι θα μπορούσε να κατηγορηθεί ως ενδοτικός και να χάσει τις εκλογές του 2018 αν δεχόταν μια σταδιακή και όχι άμεση αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, πώς θα μπορέσει τώρα να δεχθεί την de facto διεθνή αναγνώριση της Βόρειας Κύπρου μέσω της συμμετοχής της σε μια «περιφερειακή διάσκεψη»; Με τα σημερινά δεδομένα, μόνον αν το «Γιαβούζ» ή το «Μπαρμπαρός» ή και τα δυο μαζί χρειαστούν… συντήρηση θα μπορέσει ίσως να ολοκληρωθεί το «διαμεσολαβητικό θαύμα» της Ανγκελα Μέρκελ. Ειδάλλως, η αποκλιμάκωση δεν φαίνεται να μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από όσο συνήθως κρατούν όλα τα θαύματα.<br /><br /><b><i>*Ο Γιώργος Σεφερτζής είναι πολιτικός επιστήμονας - αναλυτής</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Η ασύμμετρη συμπεριφορά της Τουρκίας και το «διαμεσαλοβητικό θαύμα» της Μέρκελ

Γιώργος Σεφερτζής Από την ημέρα (12 Αυγούστου, αν θυμάμαι καλά) που διέρρευσε η πληροφορία περί επακούμβησης της φρεγάτας «Λήμνος» με την το...

Διαβάστε την συνέχεια