Hürriyet: Το "βρετανικό σχέδιο" για την Κύπρο

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/00/00d2f933f4ab49aebd53fc095f3f7e35.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="640" /><br /><br />"Ένα βρετανικό σχέδιο για την Κύπρο βρίσκεται σε εξέλιξη από τότε που ο Υπουργός Εξωτερικών, Κοινοπολιτείας και Ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου Ντομίνικ Ραάμπ συναντήθηκε χωριστά και πρόσφατα με τους Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους ηγέτες του νησιού της ανατολικής Μεσογείου", αναφέρει σε χθεσινό της άρθρο η τουρκική εφημερίδα Hürriyet, με τον αρθρογράφο Γιουσούφ Κανλί, να σημειώνει πως κατά την προσωπική του άποψη αξίζει να εξεταστεί: "Ποιος θα μπορούσε να γνωρίζει καλύτερα το Κυπριακό από τους Βρετανούς, οι οποίοι όχι μόνο ως πρώην αποικιακή δύναμη αλλά περισσότερο ως ένας από τους βασικούς "συντελεστές" της έναρξης, της ανάπτυξης και της παράδοσης αυτού του χαλασμένου Κυπριακού παιδιού που αψηφά με επιτυχία κάθε προσπάθεια επίλυσης σχεδόν από τότε που γεννήθηκε; Οι συντηρητικοί και από τις δύο πλευρές του κυπριακού χάσματος κλαίνε και φωνάζουν ότι το βρετανικό σχέδιο ήταν "κολακευτικό" και δεν πρέπει καν να εξεταστεί, πόσο μάλλον να τοποθετηθεί στο "ανεπίσημο" τραπέζι της Πενταμερούς 5 + 2 της Νέας Υόρκης. Δεδομένου ότι οι σκληρότεροι ανταγωνιστές και των δύο πλευρών κλαίνε και καταδικάζουν το σχέδιο, θα μπορούσα να πω ότι αξίζει να εξεταστεί".<br /><br />Στη συνέχεια ο αρθρογράφος σημειώνει: "Το αναφερόμενο πρώτο άρθρο του σχεδίου απαιτεί τη δημιουργία μιας νέας κυπριακής ομοσπονδίας από δύο κυρίαρχα κοινοτικά κράτη. Όπως και η προηγούμενη ορολογία της "παρθενογένεσης", την οποία επινόησαν οι Βρετανοί κατά τη διάρκεια του Σχεδίου Ανάν, είναι μια μάλλον δημιουργική ορολογία, αποφεύγοντας τη ζήτηση των "κυρίαρχων κρατών" των Τουρκοκυπρίων, όπως ο όρος "κυρίαρχος" που χρησιμοποιείται στο σχέδιο Ανάν του 2004. Είναι η πρώτη φορά που συνάντησα την ορολογία των "κοινοτικών κυρίαρχων κρατών". Μπορεί να υπάρχει "κοινοτικό κράτος"; Θα έλεγα ότι αυτό είναι μέρος της "εποικοδομητικής ασάφειας" που χρησιμοποιείται για να ξεπεράσει την αντίληψη των οδοφραγμάτων που όλοι γνωρίζουμε. Ωστόσο, αυτό είναι ένα σοβαρό αμφιλεγόμενο σημείο.<br /><br />Όπως και το Σχέδιο Ανάν, το κείμενο αναφέρει ότι το ομοσπονδιακό κράτος θα είναι αρμόδιο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, οικονομίας, ασφάλειας και ιθαγένειας. Πού θα έχουν τα "κυρίαρχα κοινοτικά κράτη" κυριαρχία; Σε δημοτικές υποθέσεις και εκπαίδευση; Η μία ιθαγένεια, μια διεθνής προσωπικότητα, μια εμμονή κυριαρχίας των Ελληνοκυπρίων προφανώς υπογραμμίστηκε σε αυτήν την πρώτη έκδοση του βρετανικού σχεδίου - το οποίο είμαι βέβαιος ότι εάν πρόκειται να υποβληθεί σε επεξεργασία όπως το Σχέδιο Ανάν, θα υπάρχουν διάφορες εκδοχές σε αυτό. Ωστόσο, στο άρθρο 4, το σχέδιο αναφέρει, "κυρίαρχα κοινοτικά κράτη θα μπορούσαν να συνάπτουν ξένες σχέσεις, να γίνουν μέλη διεθνών οργανισμών και να υπογράψουν συμφωνίες, να ασχοληθούν με αθλητικούς, πολιτιστικούς και τέτοιους οργανισμούς στο εξωτερικό". Πως; Τι θα συμβεί εάν τέτοια ζητήματα έρθουν σε αντίθεση με τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί ή τις πολιτικές που έχουν εκπονήσει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση; Τέτοιες ρυθμίσεις που υπήρχαν στο σύστημα του 1960 δεν λειτούργησαν. Προβλέπονταν επίσης στο Σχέδιο Ανάν".<br /><br />Ακολούθως περνάει και στα περί ισότητας και προεδρίας: "Η "ίση εκπροσώπηση" στην Προεδρία (ένας Έλληνας Τούρκος με ίσες εξουσίες) φαίνεται να είναι μια υπέροχη ιδέα, αν και δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι εφαρμόσιμη. Ο καθορισμός της δημιουργίας ενός υπουργικού συμβουλίου εννέα ατόμων, με έξι Έλληνες και τρεις Τούρκους, είναι λίγο πολύ ένα αντίγραφο του συστήματος του 1960, δυστυχώς, χωρίς δικαίωμα αρνησικυρίας για τους Τούρκους και έτσι καθιστά τη μειονότητα πάντα δευτερεύουσα στην αριθμητική πλειοψηφία . Κατά τη λήψη αποφάσεων πρέπει να απαιτείται ψήφος τουλάχιστον δύο υπουργών. Επιπλέον, πρέπει επίσης να αποσαφηνιστεί το σύστημα ψηφοφορίας και ο τρόπος με τον οποίο θα συγκροτηθεί το υπουργικό συμβούλιο.<br /><br />Υπάρχει επίσης πρόβλημα στο προτεινόμενο νομοθετικό όργανο. Το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία ενός σώματος 36 ατόμων - 24 Έλληνες, 12 Τούρκοι. Μέχρι εδώ καλά. Όμως, το σύστημα του 1960 ζήτησε μια συνέλευση 50 ατόμων με 35 Έλληνες και 15 Τούρκους. Δεν λειτούργησε παρά τις ξεχωριστές κοινοτικές ρυθμίσεις απαρτίας. Οι εξουσίες βέτο που μπορεί να δοθούν στην πλευρά που έχει αριθμητική μειοψηφία δεν μπορούν να βοηθήσουν. Τώρα, τουλάχιστον όπως το Σχέδιο Ανάν, πρέπει να εξεταστεί ένα σύστημα δυο επιπέδων και στη Γερουσία, δύο ιδρυτικά "κοινοτικά κυρίαρχα κράτη" πρέπει να έχουν 50-50 εκπροσώπηση.<br /> <br />Υπάρχουν πολλά ζητήματα που πρέπει να διερευνηθούν σε αυτό το σχέδιο. Ο τερματισμός των τουρκικών εγγυήσεων, η απόσυρση στρατευμάτων και πολλές άλλες πτυχές απαιτούν ένα πολύ μεγαλύτερο εύρος συζήτησης, επομένως, περισσότερα σχετικά με το βρετανικό σχέδιο θα είναι σε εξέλιξη. Αυτό το άρθρο είναι μόνο μια αρχή."<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Hürriyet: Το "βρετανικό σχέδιο" για την Κύπρο

"Ένα βρετανικό σχέδιο για την Κύπρο βρίσκεται σε εξέλιξη από τότε που ο Υπουργός Εξωτερικών, Κοινοπολιτείας και Ανάπτυξης του Ηνωμένου...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκολιβυκό Μνημόνιο: Η ακύρωση εκ των έσω και το αδιέξοδο Ερντογάν

<br /><img height="360" src="https://media.enikos.gr/data/photos/resized/720_763951_9ca060e456-b884354e285c9002.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>Χρήστου Μαζανίτη</b><br />Τα χτυπήματα που δέχεται τελευταία η Τουρκία λόγω της παράλογης τακτικής της να ενεργεί χωρίς να λαμβάνει υπόψιν το διεθνές δίκαιο, δεν έχουν τέλος. Το τελευταίο ήρθε πριν από λίγες μέρες από τη Λιβύη, μία χώρα που τόσο ταλαιπωρείται τα τελευταία χρόνια από την εμφύλια διαμάχη και τον αγώνα περιφερειακών δυνάμεων να επηρεάσουν τις εξελίξεις ή να αποκτήσουν ερείσματα στην κατάσταση που θα διαμορφωθεί στο μέλλον.<br /><br />Συγκεκριμένα, το δικαστήριο της Ανατολικής Λιβύης, κατόπιν προσφυγής του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Αλ Σάλεχ, έκρινε ως άκυρο το μνημόνιο σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών που υπέγραψαν η Λιβύη με την Τουρκία τον Νοέμβριο του 2019, το γνωστό παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο.<br /><br />Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, η πολιτική ηγεσία της Τρίπολης πρέπει να ακυρώσει τη συμφωνία με την Τουρκία. Και η απόφαση δεν περιορίζεται μόνο στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, αλλά καταδικάζει και την υπογραφή ενός ακόμη υπογεγραμμένου μνημονίου, αυτού της αποστολής τουρκικών στρατιωτικών δυνάμενων στο έδαφος της Λιβύης! Ακυρώνει δηλαδή ουσιαστικά την προσπάθεια της γείτονος να «πατήσει πόδι» στη Λιβύη με το «έτσι θέλω», διότι όπως υποστηρίζει η απόφαση, παραβιάζει την κυριαρχία της Λιβύης.<br /><br />Κάποιος λοιπόν τώρα θα αναρωτηθεί, ποια είναι η βαρύτητα μίας απόφασης ενός δικαστηρίου σε μία χώρα που σπαράσσεται από εμφύλιο πόλεμο; Και ποια είναι τα πολιτικά κριτήρια που ενδεχομένως υπάρχουν πίσω από το σκεπτικό της; Η απάντηση είναι ότι όπως η κυβέρνηση της Τρίπολης του Σάρατζ, η οποία διατηρούσε άριστη σχέση με τον Ερντογάν, έτσι και η Βουλή των Αντιπροσώπων, της οποίας ο Πρόεδρός της προσέφυγε στο δικαστήριο, αποτελούν δύο νομικά αναγνωρισμένες οντότητες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, άρα και οι ενέργειες τους έχουν μεγάλη βαρύτητα.<br /><br />Το προφανές ερώτημα που τίθεται τώρα είναι πως θα μπορέσει η τουρκική διπλωματία από εδώ και στο εξής να υποστηρίξει τη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες σε κάποιο διεθνές φόρουμ; Ποιον θα καταφέρει να πείσει εκτός από το εσωτερικό ακροατήριο ότι οι προθέσεις της αναφορικά με την εμπλοκή της στη Λιβύη είναι αγαθές; Πλέον υπάρχει επίσημη δικαστική απόφαση για το παράνομο των ενεργειών της, γεγονός που ακυρώνει την οποιαδήποτε αξιοπιστία προσπαθούσε τεχνηέντως να προσδώσει ο συνασπισμός Σάρατζ-Ερντογάν.<br /><br />Πλέον στην Λιβύη υπάρχει μεταβατική κυβέρνηση εν όψει των εκλογών του Δεκεμβρίου. Μπορεί ο μεταβατικός πρωθυπουργός Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά, που ηγείται πλέον της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, να μην έκρυψε τα φιλοτουρκικά του αισθήματα σε πρόσφατες δηλώσεις του στο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή (Anadolu), όμως ο μεταβατικός Πρόεδρος του τριμελούς μεταβατικού Προεδρικού Συμβουλίου – διάδοχος του Σάρατζ, που κρατάει τα κλειδιά των συμφωνιών, ανεδείχθη ο Μοχάμαντ Γιουνές Μένφι.<br /><br />Πρόκειται για τον πρέσβη της Τρίπολης στην ΑΘήνα, που τον Δεκέμβριο του 2019 είχε απελαθεί, λίγο μετά τη σύναψη του παρανόμου τουρκολιβυκού μνημονίου, τον οποίον η Αθήνα έσπευσε να αγκαλιάσει αμέσως μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του ξεκαθαρίζοντας ότι η απέλαση τότε είχε να κάνει με την στάση της κυβέρνησής του κι όχι με τον ίδιο ως πρόσωπο ή διπλωμάτη. Μάλιστα, διπλωματικές πηγές σημείωναν προς το <a href="https://enikos.gr/">enikos.gr</a> ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας ουδέποτε είχαν διακοπεί με τον Μένφι, εξ ου και η απόσταση που ο ίδιος έχει πάρει με την πολιτική του προκατόχου του Σάρατζ από τον Ερντογάν.<br /><br />Συμπερασματικά, η απόφαση αυτή του δικαστηρίου της Αλ Μπάιντα είναι προφανώς ένα πολύ δυνατό χαρτί στην δόμηση της ελληνικής επιχειρηματολογίας. Της προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αξιοπιστία στη μάχη που κάνει για να αποδείξει τα, σε κάποιους, όχι και τόσο αυτονόητα. Απέναντι σε ένα αναθεωρητικό καθεστώς που επιδιώκει συνεχώς να «απλώνει τα πλοκάμια του» χωρίς να υπολογίζει τις φωνές που υποστηρίζουν το διεθνές δίκαιο, αυτή η εξέλιξη είναι ένα μεγάλο ατού. Και αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά η προχειρότητα και η βιασύνη πίσω από την προσπάθεια της Τουρκίας να εκμεταλλευτεί και να υποδαυλίσει προς όφελος της την αστάθεια στο εσωτερικό ενός άλλου κράτους.<br /><br />Το λαϊκό ρητό «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» εξακολουθεί να ισχύει για τη γείτονα, της οποίας η επιμονή να καταγγέλλει την πραγματικότητα ούτε εντύπωση προκαλεί πλέον, ούτε έννομα αποτελέσματα παράγει βεβαίως. Επί τη ευκαιρία, δεν ακούσαμε κάτι από το λαλίστατο κατά τα άλλα Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου επί του θέματος, ούτε κι από τον υπουργό Άμυνας Χουλουσί Ακάρ. Ίσως το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει να εξηγεί και την συντονισμένη επίθεση προς τον Πρωθυπουργό, με αποκορύφωμα τις δηλώσεις από τον ίδιο τον Ερντογάν.<div><br /></div><div><a href="https://www.enikos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκολιβυκό Μνημόνιο: Η ακύρωση εκ των έσω και το αδιέξοδο Ερντογάν

Του Χρήστου Μαζανίτη Τα χτυπήματα που δέχεται τελευταία η Τουρκία λόγω της παράλογης τακτικής της να ενεργεί χωρίς να λαμβάνει υπόψιν το διε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία δημιουργεί στρατηγικές μουσουλμανικές κοινότητες στη Γαλλία

<img height="427" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/02/2000.jpeg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η αμηχανία των Γαλλικών αρχών έναντι της πολιτικής Ερντογάν</span></h3>Οι Γενικές Διευθύνσεις Εσωτερικής και Εξωτερικής Ασφάλειας (DGSI και DGSE) προειδοποίησαν τον Πρόεδρο Μακρόν για τη στρατηγική διείσδυσης της Τουρκίας στη Γαλλία. Στρατηγική που στοχεύει στον έλεγχο της τουρκικής διασποράς, αλλά και στην επέκταση της κυριαρχίας του πολιτικού Ισλάμ. Σύμφωνα με τις τελευταίες αποκαλύψεις του Journal du dimanche, οι γαλλικές αρχές ασφαλείας αποκάλυψαν μια πραγματική στρατηγική διείσδυσης από ορισμένα τουρκικά δίκτυα, μέσω εκπαιδευτικών, θρησκευτικών δικτύων και ΜΚΟ.<br /><br />Ο στόχος, σύμφωνα με τις γαλλικές υπηρεσίες είναι ο έλεγχος της τουρκικής διασποράς, αλλά και του Ισλάμ της Γαλλίας. Το νομοσχέδιο για τον θρησκευτικό διαχωρισμό (separatisme) συζητείται στο γαλλικό Κοινοβούλιο και επικεντρώνεται στη διαμόρφωση ενός Ισλάμ της Γαλλίας, άνευ υποταγής σε μια εξωτερική δύναμη η χώρα.<br /><br />Ο Ερντογάν δεν κρύβεται. Στην Κεντρική Ασία, «μιλάει για τον παρκουρκισμό», ενώ στη Μέση Ανατολή «χρησιμοποιεί τον παν-ισλαμισμό» για να επεκτείνει την κυριαρχία του. Στις 5 Ιανουαρίου 2018, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε στους ηγέτες του Γαλλικού Συμβουλίου Μουσουλμανικής Λατρείας (CFCM), «Οι Μουσουλμάνοι της Γαλλίας βρίσκονται υπό την προστασία μου. Όσοι τους αγγίζουν, με αγγίζουν». Εκμεταλλευόμενος την αδυναμία των ευρωπαϊκών κρατών, σκοπεύει να δώσει στους Μουσουλμάνους μια φωνή και ένα όραμα.<br /><br />Η Τουρκία ασκεί μια πραγματική δύναμη έλξης στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Μια δυναμική, σύγχρονη χώρα, οικονομικά και στρατιωτικά ισχυρή, καταφέρνει να αντιταχθεί στη Δύση σε ζητήματα που σχετίζονται με το Ισλάμ. Θυμόμαστε τις γαλλο-τουρκικές εντάσεις μετά την ομιλία του Macron σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα στην καρικατούρα μετά τον αποκεφαλισμό του Samuel Paty. Ο Ερντογάν ξεκίνησε ακόμη και ένα διεθνές μποϊκοτάζ σε όλα τα γαλλικά προϊόντα και συμμετείχαν πολλές μουσουλμανικές χώρες. Οι Γαλλικές αρχές γνωρίζουν αυτήν την τουρκική επιχείρηση διείσδυσης και χειραγώγησης αλλά δεν λένε τίποτα. Υπάρχει ένα είδος ομέρτας.<br /><br />Για προφανείς γεωγραφικούς λόγους (γειτνίαση με τη Γερμανία), η τουρκική επιρροή υπάρχει ιδιαίτερα στην Αλσατία-Λωρραίνη. Οι τουρκικές αρχές το εκμεταλλεύονται για να ενισχύσουν τη θρησκευτική και κοινοτική τους παρουσία, δεδομένου του καθεστώτος της περιοχής καθώς οι δύο περιοχές, η Αλσατία και η Λωρραίνη δεν υπόκεινται στον νόμο περί διαχωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας του 1905.<br /><br />Ο Ερντογάν, με τη βοήθεια της MIT, τείνει να επιβάλει «δικαίωμα ελέγχου» στη διασπορά. Ο γενικός γραμματέας του CFCM δεν είναι άλλο; από τον Φατίχ Σαρίκιρ, έναν γαλλο-τουρκο, επικεφαλής του Milli Gorus Γαλλίας και πολύ κοντά στην κεντρική εξουσία της Άγκυρας. Μη θέλοντας να αποξενώσει την τουρκική διασπορά, η Άνγκελα Μέρκελ άφηνει την Τουρκία κυριολεκτικά να ενεργεί ανοιχτά. Ο Ερντογάν είχε έρθει ακόμη και αυτοπροσώπως για τα εγκαίνια του Μεγάλου Τζαμιού στην Κολωνία, μια τελετή που συγκέντρωσε τουλάχιστον 20.000 μουσουλμάνους.<br /><br />Από τη δεκαετία του 1970, η διδασκαλία της γλώσσας καταγωγής και πολιτισμού (ELCO) επέτρεψε στο τουρκικό Υπουργείο Παιδείας να στείλει τα δικά του εκπαιδευτικά βιβλία στη Γαλλία. Δεν υπάρχει έλεγχος από τις γαλλικές αρχές για αυτά τα εγχειρίδια. Υμνούν την Τουρκία με αντι-αρμενική και αντι-ελληνική ρητορική.<br /><br />Ο Ερντογάν επωφελείται επίσης από πλήθος ενώσεων, όπως το Ίδρυμα Μαρίφ, που δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 60 χώρες, και που στοχεύει στην προώθηση της εκπαίδευσης σύμφωνα με την ισλαμιστική γραμμή του ΑΚΡ. Η Τουρκία, εκπαιδεύει και ελέγχει το 50% των ιμάμηδων που κηρύττουν στα τουρκικά τζαμιά στη Γαλλία. Πρόκειται για Τούρκους δημοσίους υπαλλήλους.<br /><br />Επιπλέον, παρά τη διάλυση του από το Υπουργείο Εσωτερικών τον περασμένο Νοέμβριο, η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει να στηρίζει τις συμμορίες των Γκρίζων Λύκων. Αυτή η εθνικιστική μικρή ομάδα, που είναι πολύ παρούσα στα κοινωνικά δίκτυα, προπαγανδίζει τακτικά επιδρομές σε αρμενικές γειτονιές. Ο Ερντογάν δεν διστάζει να τους δείξει δημόσια την υποστήριξή του κάνοντας με το χέρι το διακριτικό τους σημάδι.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία δημιουργεί στρατηγικές μουσουλμανικές κοινότητες στη Γαλλία

Η αμηχανία των Γαλλικών αρχών έναντι της πολιτικής Ερντογάν Οι Γενικές Διευθύνσεις Εσωτερικής και Εξωτερικής Ασφάλειας (DGSI και DGSE) προει...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία-Ισραήλ: Πολύς “καπνός” για αναθέρμανση των σχέσεων, άρα υπάρχει και “φωτιά”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/05/turkey_israel.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/05/turkey_israel-696x464.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">“Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά”, λέμε στην Ελλάδα. Το τελευταίο διάστημα στο θέμα των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ υπάρχει πάρα πολύς καπνός….</span></h3>Δημοσίευμα της Jerusalem Post επανέρχεται στις προσπάθειες “επανεκκίνησης” των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ, στις οποίες το δεύτερο έχει τώρα το πάνω χέρι. Οι συμφωνίες που υπέγραψε το Ισραήλ με 4 μουσουλμανικές χώρες του έχουν “λύσει τα χέρια”.<br />Αντιθέτως η Τουρκία είναι αρκετά στριμωγμένη.<br /><br />Όπως γράφει η Jerusalem Post, “Τούρκοι αξιωματούχου δηλώνουν πρόθυμοι για την αναθέρμανση των σχέσεων με το Ισραήλ.<br /><br />Τον Δεκέμβριο, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι η χώρα του θα ήθελε να έχει καλύτερους δεσμούς με το Ισραήλ, αλλά χαρακτήρισε την ισραηλινή πολιτική έναντι των Παλαιστινίων παραμένει «απαράδεκτη».<br /><br />Ο Ερντογάν υπερασπίζεται την παλαιστινιακή υπόθεση και έχει μια αμφισβητούμενη σχέση με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπινιαμίν Νετανιάχου.<br /><br />Ο Ερντογάν είπε ότι η Τουρκία έχει κάποια ζητήματα με «ηγέτες στο ανώτατο επίπεδο» στο Ισραήλ, προσθέτοντας ότι η Παλαιστίνη εξακολουθεί να αποτελεί την κόκκινη γραμμή της Τουρκίας και ότι ήταν αδύνατο για την Άγκυρα να αποδεχθεί τις «ανελέητες» πολιτικές του Ισραήλ …<br /><br />…Ο Δρ Hay Eytan Cohen Yanarocak, εμπειρογνώμονας για την Τουρκία στο Ινστιτούτο Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ (JISS) , στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, λέει ότι μπορεί να είναι πρόωρο να πούμε ότι πρόκειται να συμβούν σύντομα γεγονότα σχετικά με την επανασύνδεση Τουρκίας και Ισραήλ.<br /><br />Υποστηρίζει ότι παρά τα «εποικοδομητικά» σημάδια που προέρχονται και από τις δύο πλευρές, δεν θα υπάρξουν σημαντικά βήματα προς τα εμπρός μέχρι τις ισραηλινές εκλογές του επόμενου μήνα.<br /><br />Μια αλλαγή στην ηγεσία στο Ισραήλ, προσθέτει, μπορεί να επιταχύνει την αναθέρμανση των δεσμών.<br /><br />“Εάν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπινιαμίν Νετανιάχου δεν επανεκλεγεί, τότε, η έναρξη μιας ομαλοποίησης με το Ισραήλ θα είναι πολύ πιο εύκολη”, υποστηρίζει ο Yanarocak.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα, το πρώτο ισραηλινό επιβατικό αεροπλάνο, της El Al, προσγειώθηκε στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης μετά από μία 10ετία.<br /><br />Ο Yanarocakλέει ότι “η “διόρθωση” των σχέσεων με την Τουρκία είναι προς το «εθνικό συμφέρον» του Ισραήλ.<br /><br />Αλλά μια μεγάλη πρόκληση για την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας εξακολουθεί να είναι το κίνημα της Χαμάς.<br /><br />Η Άγκυρα είναι υποστηρικτής της ισλαμικής ομάδας που κυριαρχεί στη Λωρίδα της Γάζας.<br /><br />“Προκειμένου να επιτευχθεί μια” πραγματική εξομάλυνση “, οι Ισραηλινοί αναμένουν από την Άγκυρα να τερματίσει την υποστήριξή της προς τη Χαμάς”.<br /><br />Ο Mkhaimar Abusada, αναπληρωτής καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Al-Azhar στην πόλη της Γάζας, δήλωσε στο The Media Line ότι οι ισλαμιστικοί «ιδεολογικοί δεσμοί» μεταξύ της Χαμάς, που είναι μέρος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, και της τουρκικής κυβέρνησης με επικεφαλής τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που ηγείται του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην Τουρκία, είναι «δύσκολο να σπάσουν».<br /><br />“Αποκλείω ότι η βελτίωση της σχέσης Ισραήλ-Τουρκίας θα έχει επιπτώσεις για τη Χαμάς, “, υποστηρίζει και εξηγεί γιατί:<br /><br />Το Κατάρ, υποστηρίζει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και έχει καλές σχέσεις με το Ισραήλ και τη Χαμάς.<br /><br />Το Κατάρ χρησιμοποιούσε πάντα τη σχέση του με το Ισραήλ για να μετριάσει τα ανθρώπινα δεινά στη Λωρίδα της Γάζας, την οποία κυβερνά η Χαμάς. Κανείς δεν φαίνεται να αντιτίθεται”, είπε.<br /><br />Ωστόσο, πρόσθεσε, μπορεί να υπάρχουν κάποια αιτήματα του Ισραήλ για απομάκρυνση ορισμένων ηγετών της Χαμάς που κατηγορούνται ότι υποστηρίζουν τη λεγόμενη τρομοκρατία. ”<br /><br />Αλλά με την αλλαγή των περιφερειακών συμμαχιών και τις συμφωνίες ομαλοποίησης μεταξύ του Ισραήλ και των ΗΑΕ, του Μπαχρέιν, του Σουδάν και του Μαρόκου, και τη συμφιλίωση με τη σύμμαχο της Τουρκίας, το Κατάρ, με τα κράτη του Κόλπου συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, ο Ερντογάν μπορεί να ξανασκεφτεί την εξωτερική του πολιτική.<br /><br />Ωστόσο όπως γράφει η Jerusalem Post, “οι επιδιώξεις της Τουρκίας στη Μεσόγειο αποτελούν επίσης πηγή έντασης με το Ισραήλ. Αναμένοντας τα χειρότερα, ο Ερντογάν φαίνεται να λαμβάνει προληπτικά μέτρα. Για παράδειγμα, με την υπογραφή συμφωνίας για τα θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη, δίνοντας στην Τουρκία ένα δρόμο για εξερεύνηση και κατασκευή αγωγών στη Μεσόγειο”.<br /><br />“Κατά ειρωνικό τρόπο, οι δύο χώρες βρήκαν κοινό έδαφος όταν και οι δύο υποστήριξαν το Αζερμπαϊτζάν στη σύγκρουση με την Αρμενία για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, τον αμφιλεγόμενο, Αρμενικό θύλακα στο Αζερμπαϊτζάν”, καταλήγει το δημοσίευμα.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία-Ισραήλ: Πολύς “καπνός” για αναθέρμανση των σχέσεων, άρα υπάρχει και “φωτιά”

“Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά”, λέμε στην Ελλάδα. Το τελευταίο διάστημα στο θέμα των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ υπάρχει πάρα πολύς κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Jerusalem Post: Η στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας-Πακιστάν επιδιώκει "αναθεώρηση" σε M. Ανατολή & Ν. Ασία

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-02/5dfcdc0ccd217_0.jpg?itok=Pj8ccxKf" width="640" /><br /><br /><div>Παναγιώτης Νάστος<br />Τουρκία-Πακιστάν-Αζερμπαϊτζάν θα υποστηριχθούν μεταξύ τους αναφορικά με τις διεκδικήσεις τους στην Κύπρο και το Κασμίρ<br /><br />Τουρκία και Πακιστάν ξεκίνησαν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις αυτήν την εβδομάδα, η τελευταία σε μια σειρά πρωτοβουλιών με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας τους.<br /><br />Τον Ιανουάριο, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο Πακιστανός ομόλογός του Σάχ Χαμίντ Κουράσι ανέφεραν ότι οι χώρες τους, μαζί με το Αζερμπαϊτζάν, θα υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον στις διεκδικήσεις τους, ιδίως στην Κύπρο και στο Κασμίρ.<br /><br />Οι αυξανόμενες σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Πακιστάν καθοδηγούνται από μια κοινή αίσθηση αλληλεγγύης που έχει δει τα συμφέροντά τους να ευθυγραμμίζονται, ανέφερε η Jerusalem Post.<br /><br />«Η συνένωση δύο μεσαίου μεγέθους κρατών τείνει προς εκδοχές του σουνιτικού πολιτικού Ισλάμ και επιδιώκει σημαντικές αναθεωρήσεις της τρέχουσας ισορροπίας δυνάμεων στις αντίστοιχες "γειτονιές τους", προς όφελός τους».<br /><br />Η σχέση ενισχύθηκε από μια σειρά συμφωνιών αγοράς τουρκικών όπλων από το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων κορβέτες MİLGEM και 30 ελικοπτέρων ΑΤΑΚ T129, καθιστώντας την Τουρκία την τέταρτη μεγαλύτερη πηγή στρατιωτικού εξοπλισμού του Πακιστάν.<br /><br />Οι αντιρρήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες εμπόδισαν την παράδοση των ελικοπτέρων T129. Ωστόσο, η Jerusalem Post είπε ότι οι φιλοδοξίες των χωρών μπορούν να επεκταθούν σε συνεργασία πέρα από τα συμβατικά όπλα.<br /><br />«Η Τουρκία διαθέτει τόσο τη βούληση όσο και τις πρώτες ύλες για την ανάπτυξη πυρηνικής ικανότητας. Σήμερα δεν διαθέτει μόνο τις απαιτούμενες γνώσεις για να το πράξει. Το Πακιστάν, το οποίο δεν έχει υπογράψει τη συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, διαθέτει αυτή τη γνώση.»<br /><br />Δεν υπάρχουν ακόμη ενδείξεις συνεργασίας για τα πυρηνικά όπλα, αλλά ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπαινίχθηκε ότι η χώρα του μπορεί να επιδιώξει να αποκτήσει την τεχνολογία, ανέφερε η Jerusalem Post.<br /><br />«Η παλιά αρχιτεκτονική ασφαλείας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και οι παραδοχές που την περιβάλλουν δεν ισχύουν πλέον».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Jerusalem Post: Η στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας-Πακιστάν επιδιώκει "αναθεώρηση" σε M. Ανατολή & Ν. Ασία

Παναγιώτης Νάστος Τουρκία-Πακιστάν-Αζερμπαϊτζάν θα υποστηριχθούν μεταξύ τους αναφορικά με τις διεκδικήσεις τους στην Κύπρο και το Κασμίρ Του...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως ο Χαφτάρ έπαιξε το παιχνίδι του Ερντογάν στην Λιβύη

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/ekloges-libya.jpg"><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/ekloges-libya-696x367.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Τη δέσμευση του ισχυρού άνδρα της Ανατολικής Λιβύης Χαλίφα Χαφτάρ πως θα υποστηρίξει την ειρηνευτική διαδικασία στην χώρα, εξασφάλισε ο πρόεδρος του μεταβατικού Προεδρικού Συμβουλίου Γιουνές ελ Μένφι, κατά την επίσκεψη που πραγματοποίησε στο αρχηγείο του Λίβυου στρατηγού στην Ράζμα, 25 χιλιόμετρα χιλιόμετρα ανατολικά της Βεγγάζης.<br /><br />Οι εξελίξεις έφεραν τον Χαφτάρ, που αρνούνταν ακόμα και να βρεθεί στον ίδιο χώρο με τον Σαράτζ στις ειρηνευτικές διασκέψεις του πρόσφατου παρελθόντος, να υποδεχτεί τον πρώην Λίβυο πρέσβη στην Αθήνα ως μεταβατικό πρόεδρο, τον διπλωμάτη που είχε απελαθεί έπειτα από την υπογραφή του παράνομου μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης για τις θαλάσσιες ζώνες. Μνημόνιο, που επισημοποίησε την ολοκληρωτική εξάρτηση της κυβέρνησης της Τρίπολης από την Άγκυρα, με την Τουρκία να την διασώζει κυριολεκτικά από τις δυνάμεις του Χαφτάρ, που τότε πολιορκούσαν την λιβυκή πρωτεύουσα.<br /><br />Όλα τα ενδιαφερόμενα και εμπλεκόμενα μέρη χαιρέτισαν τις εξελίξεις: Από την Αθήνα (που ανακοίνωσε την διπλωματική της επιστροφή, με το άνοιγμα της ελληνικής πρεσβείας στην Τρίπολη και προξενείου στην Βεγγάζη) τον Αραβικό Σύνδεσμο, την Γαλλία, τις ΗΠΑ, μέχρι φυσικά και την άμεσα εμπλεκόμενη, την Τουρκία. Ο Χαφτάρ μοιάζει να μην είχε πολλές επιλογές, όταν μάλιστα και ο ίδιος ο λιβυκός λαός έχει κουραστεί από τους συνεχείς πολέμους, όπως έδειξαν οι ογκώδεις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Αύγουστο και Σεπτέμβριο, σε Τρίπολη και Βεγγάζη αντίστοιχα.<br /><br />Όμως δεν είναι μόνο αυτοί οι λόγοι που ο Χαφτάρ, οι δυνάμεις του οποίου ελέγχουν την συντριπτική επικράτεια της χώρας, δεσμεύτηκε να στηρίξει την, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, πολιτική διαδικασία που σκοπεύει να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές τον προσεχή Δεκέμβριο, με μεταβατικό πρωθυπουργό τον Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά, έναν πρώην αξιωματούχο του καθεστώτος Καντάφι. Ο Ντμπεϊμπά κατάγεται από την Μισράτα, το άντρο των φιλότουρκων μισθοφόρων που πολεμούν στο πλευρό του καθεστώτος της Τρίπολης και παραδόξως χρωστά την εκλογή του ακριβώς στον Χαφτάρ!<br />Ηττήθηκαν τα "φαβορί"<br /><br />Η εκλογή των αξιωματούχων της μεταβατικής κυβέρνησης αποφασίστηκε σε ψηφοφορία 73 εκπροσώπων των λιβυκών παρατάξεων και φατριών στο Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου της Λιβύης. Αποτέλεσε έκπληξη που τελικώς δεν εκλέχτηκαν τα "φαβορί", ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης της Τρίπολης και εκλεκτός των πολιτοφυλάκων της Μισράτα Φατί Μπασάγκα και ο πολιτικός σύμμαχος του Χαφτάρ, ο πρόεδρος του λιβυκού κοινοβουλίου Αγκίλα Σάλεχ.<br /><br />Είναι τόσο πολύπλοκο το λιβυκό "παζλ", που η πρωθυπουργική υποψηφιότητα του μέχρι μέχρι πρότινος ακραιφνούς φιλότουρκου Μπασάγκα, υποστηρίχθηκε από τις χώρες που αντιστρατεύονται την τουρκική επιρροή στην Λιβύη, την Αίγυπτο και την Γαλλία. Είχαν όμως προηγηθεί ορισμένα ανοίγματα του πανούργου υπουργού προς το Κάιρο και το Παρίσι, ανοίγματα που προκάλεσαν εκνευρισμό στην Άγκυρα. Σίσι και Μακρόν φαίνεται πως θεωρούσαν τον Μπασάγκα ως τον πιο ικανό να ελέγξει τις συμμορίες των τζιχαντιστικών πολιτοφυλάκων και των παραστρατιωτικών που κουβάλησε η Τουρκία από την Συρία, οι οποίες δεν έχουν αποχωρήσει, παρά τις προβλέψεις της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός.<br /><br />Ταυτόχρονα, υπολόγιζαν και σε μία εκλογή του Σάλεχ, που ήταν ο αξιωματούχος που είχε προσφύγει δικαστικά κατά των συμφωνιών που υπέγραψε η κυβέρνηση της Τρίπολης με την Άγκυρα, προσφυγή την οποία δικαίωσε τελικώς το εφετείο Al-Bayda, που έκρινε παράνομο τόσο το ψευτοσύμφωνο για τις θαλάσσιες ζώνες, όσο και το μνημόνιο στρατιωτικής συνεργασίας που είχαν συνάψει οι δύο πλευρές.<br /><br />Όμως η εκλογή Ντμπεϊμπά ανακατεύει και πάλι το πολιτικό παιχνίδι στην Λιβύη, όπως φαίνεται να προσδοκά ο Χαφτάρ, που πάντα φοβόνταν τον παραμερισμό του από τον Σάλεχ, βλέποντας με δυσπιστία την όλο και εντονότερη στήριξη που είχε ο πρόεδρος του λιβυκού κοινοβουλίου από τους Ρώσους και τα αραβικά κράτη. Ταυτόχρονα, φαίνεται να θεωρεί τον Ντμπεϊμπά πιο χειραγωγίσιμο, για αυτό και σύμφωνα με τα αραβικά μέσα ενημέρωσης έδωσε τελικώς παρασκηνιακά "γραμμή" στους εκπροσώπους του στο Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου να τον υπερψηφίσουν και να "μαυρίσουν" τον Σάλεχ.<br /><br />Στάση αναμονής από την Τουρκία<br /><br />Όσον αφορά την Τουρκία, δεν έδειξε καμία σπουδή να αποσύρει τους μισθοφόρους και τους τζιχαντιστές παραστρατιωτικούς που έχει στείλει στην Τρίπολη, αγνοώντας ακόμα μια φορά τις σχετικές αιτιάσεις του ΟΗΕ και τις προβλέψεις της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός. Όμως ο Ερντογάν εμφανίζεται για πρώτη φορά πρόθυμος να την εξετάσει, θέτοντας ως όρο να προηγηθεί η αποχώρηση των Αφρικανών και των Ρώσων μισθοφόρων, που πολεμούν με τις δυνάμεις του Χαφτάρ.<br /><br />Την ίδια στιγμή, ο σύμβουλος του Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν δήλωσε τελευταία πως οι τουρκικές δυνάμεις που σταθμεύουν στην Λιβύη θα μείνουν «όσο παραμένει σε ισχύ το στρατιωτικό σύμφωνο και όσο το ζητά η λιβυκή κυβέρνηση», ενώ πριν μερικούς μήνες ο Ερντογάν δήλωνε πως «όπου μπαίνει η τουρκική σημαία, δεν κατεβαίνει ποτέ». Η Τουρκία εμφανίζεται σίγουρη πως οι συμφωνίες που έχει υπογράψει με το καθεστώς της Τρίπολης δεν κινδυνεύουν, καθώς στις πρώτες του δηλώσεις ο Λίβυος μεταβατικός πρωθυπουργός την αποκάλεσε «πραγματικό εταίρο της χώρας».<br /><br />Μοιάζει παράδοξο αλλά οι θέσεις της Τουρκίας και του Χαφτάρ συμπίπτουν στο λιβυκό. Η Τουρκία ήθελε ακριβώς μία αδύναμη μεταβατική κυβέρνηση, φυσικά με διαφορετικά κίνητρα από αυτά του Λίβυου στρατηγού. Αν ο Χαφτάρ υπολογίζει να εξασφαλίσουν ευρύτερα αξιώματα οι υποστηρικτές του, η Τουρκία προσδοκά στην διατήρηση των συμφώνων που έχει υπογράψει με την Τρίπολη. Δεν αποκλείεται ο Λίβυος στρατηγός να επιδιώξει περαιτέρω συμβιβασμούς, με αντάλλαγμα αυτό που (κατά τους επικριτές του) έχει ως προτεραιότητα, δηλαδή την εξουσία και όχι την ανάσχεση της τουρκικής επιρροής στην χώρα.<br /><br />Διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν αποκλείουν η μεταβατική κυβέρνηση να επιδιώξει να πετάξει την "καυτή πατάτα" των δύο τουρκολιβυκών συμφωνιών, στην νέα κυβέρνηση που θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου, αν τελικώς αυτές πραγματοποιηθούν. Οι οποίες εκλογές αποτελούν το πραγματικά αστάθμητο παράγοντα, σε μία χώρα που αποτελεί ένα απέραντο "μωσαϊκό" φυλών, φατριών και πολιτοφυλάκων και προσφέρεται για εξαγορές και "παζάρια" κάθε είδους.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως ο Χαφτάρ έπαιξε το παιχνίδι του Ερντογάν στην Λιβύη

Λυκοκάπης Γιώργος Τη δέσμευση του ισχυρού άνδρα της Ανατολικής Λιβύης Χαλίφα Χαφτάρ πως θα υποστηρίξει την ειρηνευτική διαδικασία στην χώρα,...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Γολγοθάς των σχέσεων Μπάιντεν - Ερντογάν

<img height="403" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=biden_20.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Πολύ ψηλά επιχειρεί να βάλει τον πήχη στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις η Άγκυρα παρά το γεγονός ότι τα πρώτα δείγματα γραφής από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι απολύτως αρνητικά.<br /><br />Ο Τούρκος ηγέτης δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι το chicken game μπορεί να είναι αποτελεσματικό όταν συνομιλεί με την κ. Μέρκελ ή τον κ. Μπορέλ, αλλά για τις ΗΠΑ και ειδικά όταν ο ένοικος του Λευκού Οίκου δεν είναι πλέον ο κ. Τραμπ, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οδηγώντας την αντιπαράθεση στα άκρα, ο κ. Ερντογάν δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα εξασφαλίσει την οπισθοχώρηση του Τζο Μπάιντεν και την αποδοχή και νομιμοποίηση των «ιδιαιτεροτήτων» της τουρκικής πολιτικής, αναθεωρητικής και επεκτατικής στο εξωτερικό, ολοένα πιο αυταρχικής στο εσωτερικό.<br /><br />Η απόρριψη εκ μέρους της Ουάσιγκτον της «πρότασης» που δημόσια παρουσίασε ο ΥΕΘΑ Χ. Ακάρ για τους S400, επικαλούμενος το υποτιθέμενο μοντέλο των S300 στην Ελλάδα (που δεν έχει καμία σχέση), η ομοβροντία για τα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την επιστολή γερουσιαστών στον πρόεδρο Μπάιντεν και την ανταλλαγή ανακοινώσεων των δυο υπουργείων εξωτερικών για την παράταση της φυλάκισης του ακτιβιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα και διανοουμένου Οσμάν Καβαλά, έχουν βαρύνει το κλίμα.<br /><br />Ο Ι. Καλίν σύμβουλος του Προέδρου Ερντογάν και άνθρωπος των ειδικών αποστολών που συνήθως επιλέγει την ήπια ρητορική με τους ξένους συνομιλητές του, εμφανίσθηκε την Πέμπτη να επιχειρεί να ανασκευάσει τα όσα είπε ο κ. Ακάρ για τους S400, αλλά συγχρόνως έθεσε ένα πλαίσιο προϋποθέσεων για την εξομάλυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει αποδεκτό.<br /><br />Στην συνέντευξη του στο TRTο κ. Καλίν αποκάλυψε ότι στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον νέο Σύμβουλο Εθνικής ασφάλειας, Τ. Σάλιβαν (που είναι και η μοναδική επαφή που έχει υπάρξει μεταξύ των δυο κυβερνήσεων) έθεσε τα επίμαχα ζητήματα:<br /><br />-Το θέμα των S400,των κυρώσεων βάσει της νομοθεσίας CAATSA και την αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F35.<br /><br />- Το θέμα της υποστήριξης εκ μέρους της Ουάσιγκτον των Κούρδων της Συρίας του PYD/YPG, οι οποίοι συνεχίζουν να λαμβάνουν και βοήθεια από την εποχή του Μ. Ομπάμα.<br /><br />Και το θέμα της συνέχισης της ελεύθερης δράσης σε αμερικανικό έδαφος της «οργάνωσης FETO» εναντίον της Τουρκίας.<br /><br />Σύμφωνα με τον Ι. Καλίν αυτά είναι τα θεμελιώδη ζητήματα τα οποία δημιουργούν εντάσεις στις διμερείς σχέσεις, ενώ όπως είπε υπάρχουν άλλα ζητήματα, στα οποία μπορεί να υπάρξει συνεργασία όπως το Ιράκ, η μάχη εναντίον της τρομοκρατίας, και του ISIS, η ανατολική Μεσόγειος και η Λιβύη…<br /><br />Είναι προφανές ότι σε ό,τι αφορά τους ρωσικούς πυραύλους εάν η Τουρκία και ο κ. Ερντογάν δεν προβούν σε μια θεαματική κωλοτούμπα, αδειάζοντας την φίλη Ρωσία, δεν θα μπορέσουν να αποφεύγουν τις κυρώσεις, ενώ θα συνεχίζουν να μένουν αποκλεισμένοι από το πρόγραμμα των F35. Η διατήρηση και ενεργοποίηση των S400 στο τουρκικό έδαφος, θα προκάλεσε όμως και μια σειρά προβλημάτων και στο εσωτερικό το ΝΑΤΟ, καθώς θα τεθεί σε αμφισβήτηση η ασφάλεια των ηλεκτρονικών συμμαχικών οπλικών συστημάτων σε διάρκεια ασκήσεων ή που βρίσκονται μόνιμα εγκατεστημένα σε νατοϊκές δομές στην Τουρκία.<br /><br />Όσο μάλιστα κλιμακώνεται η αντιπαράθεση της νέας αμερικανικής κυβέρνησης με τη Μόσχα τόσο περισσότερο θα γίνεται πιο ανελαστική και απολυτή η θέση της για το θέμα των S400. Η οποιαδήποτε συζήτηση για νέες κυρώσεις θα έχει πολλαπλασιαστικές συνέπειες για την τουρκική οικονομία η οποία κινείται στην κόψη του ξυραφιού και ένα αρνητικό μήνυμα στις αγορές θα ήταν καταστροφικό.<br /><br />Με τη Ρωσία να έχει μπει βαθιά στη Συρία με την πλάτη και της Τουρκίας, η νέα αμερικανική κυβέρνηση η οποία δηλώνει ως δόγμα της, το «η Αμερική επιστρέφει στην διεθνή σκηνή» πολύ δύσκολα θα εγκαταλείψουν τους Κούρδους της Συρίας, που πρακτικά είναι η μοναδική πλευρά με την οποία συνομιλούν και έχουν στενή σχέση. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ο ίδιος ο κ. Μπάιντεν έχει από το παρελθόν θερμά αισθήματα για την κουρδική υπόθεση.<br /><br />Αυτό αποτελεί κόκκινο πανί για την Τουρκία, όχι μόνο γιατί θεωρεί ότι οι κούρδοι του PYD/YPG είναι στενά συνδεδεμένοι με το PKK αλλά και γιατί γνωρίζουν ότι με την λήξη του Πολέμου πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να κρατήσουν ως buffer zone τις περιοχές που κατέχουν τώρα στην Βόρεια Συρία με την στήριξη και ανοχή της Ρωσίας και οι περιοχές αυτές θα αποδοθούν σε μεγάλο μέρος τους στους Κούρδους που ήδη ελέγχουν την Βορειοανατολική Συρία. Ένα σενάριο εφιαλτικό, καθώς ένα δεύτερο ημιαυτόνομο κουρδικό κρατίδιο θα εμφανισθεί στα νότια σύνορα της, μετά το ιρακινό Κουρδιστάν και μάλιστα θα είναι μια οντότητα εχθρική προς την Άγκυρα.<br /><br />Σε ό,τι αφορά τον Φ. Γκιουλέν τον μέντορα και πολιτικό πάτρωνα του, Τ. Ερντογάν πριν αυτός δαιμονοποιηθεί από τον Τούρκο πρόεδρο μετά την απόπειρα πραξικοπήματος την οποία απέδωσε στον ιμάμη που ζει αυτοεξόριστος στην Πενσυλβάνια. Όσο οι δραστηριότητες του δεν αντιβαίνουν στην αμερικανική νομοθεσία η Ουάσιγκτον δεν θα ενδώσει στις τούρκικες πιέσεις για περιορισμό ή ακόμη και έκδοση του Φ. Γκιουλέν στην Τουρκία και η άρνηση αυτή αποτελεί casus belli για τον Ερντογάν. Και δεν είναι τυχαίες οι κατηγορίες που εκτοξεύουν στελέχη του ΑΚΡ ότι οι ΗΠΑ υποκίνησαν το πραξικόπημα, προκειμένου να ενοχοποιήσουν την μη έκδοση του Φ. Γκιουλέν στην Τουρκία.<br /><br />Επειδή ο Φ. Γκιουλέν και το δίκτυο του στην Αστυνομία, στη Δικαιοσύνη και στην κρατική μηχανή γνωρίζει όλα τα «κρυμμένα μυστικά» του Τ. Ερντογάν, της οικογένειας και του περίγυρου του και όλες τις οικονομικές επιχειρηματικές δραστηριότητες από την νέα επιχειρηματική Τάξη που δημιουργήθηκε γύρω από το Προεδρικό Μέγαρο.<br /><br />Μεγάλο αγκάθι το οποίο απέφυγε να αναφέρει ο κ. Καλίν είναι και η υπόθεση της HALKBANK, ένα σοβαρό σκάνδαλο το οποίο ακουμπάει προσωπικά τον στενό κύκλο του Ερντογάν και αφορά την παραβίαση του εμπάργκο εναντίον του Ιράν με το ξέπλυμα δισεκατομμυρίων δολαρίων του ιρανικού καθεστώτος με την ανάλογη αμοιβή. Η υπόθεση επιχειρήθηκε να κουκουλωθεί επί κυβέρνησης Τραμπ αλλά τον Μάιο ξεκινά η εκδίκαση της στην αμερικανική δικαιοσύνη...<br /><br />Σημαντικό στοιχείο στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι η Ανατολική Μεσόγειος. Η στάση της Τουρκίας στο Κυπριακό που Αμερικανός πρόεδρος έχει προσωπική γνώση και ευαισθησία, αλλά και η επιθετική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο που λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για ολόκληρη την περιοχή και υπονομεύει την συνοχή του ΝΑΤΟ είναι θέματα που θα είναι διαρκώς στην ατζέντα, όπως προδιάγραψε και η ανακοίνωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ μετά την πρώτη επαφή Σάλιβαν - Καλίν.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Γολγοθάς των σχέσεων Μπάιντεν - Ερντογάν

Νίκος Μελέτης Πολύ ψηλά επιχειρεί να βάλει τον πήχη στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις η Άγκυρα παρά το γεγονός ότι τα πρώτα δείγματα γραφής απ...

Διαβάστε την συνέχεια