Το Θέμα της Στρογγύλης…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="Stroggyli01-15september2013" class="alignleft featured_image wp-post-image" height="330" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2013/09/Stroggyli01-15september2013-300x201.jpg" width="600" /> </div> <br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Από το πουθενά, ένα μικρό νησάκι του Αιγαίου, η Στρογγύλη που βρίσκεται δίπλα από το Καστελόριζο, τις τελευταίες ημέρες πρωταγωνιστεί στο θέμα της ΑΟΖ, γιατί το νησί αυτό ανακηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Αμέσως άρχισαν οι αναλύσεις των «άσχετων ειδικών» στο Δίκαιο της Θάλασσας οι οποίοι μιλούσαν για προδοσία της ελληνικής κυβέρνησης διότι με αυτή την απόφαση η Στρογγύλη έπαυσε να έχει οικονομική ζωή και να θεωρείται κατοικήσιμη, άρα δεν διαθέτει ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα.</span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η προδοσία έγκειται, κατ’ αυτούς, στο γεγονός ότι με το να μη διαθέτει ΑΟΖ η Στρογγύλη έγινε ένα μεγάλο δώρο στην Τουρκία διότι δεν υπάρχουν πλέον θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο και έτσι η Τουρκία αποκτά μεγαλύτερη ΑΟΖ στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κύπρου-Κρήτης. Με αυτές τις καταγγελίες θέλουν αυτοί οι «άσχετοι ειδικοί» να δείξουν ότι ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος δώσανε ένα ποσοστό του ορυκτού μας πλούτου στη Τουρκία.</span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Βέβαια τίποτε από αυτά δεν είναι σωστά. Αυτοί οι κατά τα άλλα «ειδικοί περί την ΑΟΖ» δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα άρθρο της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας του 1982, διαφορετικά θα γνώριζαν ότι το Άρθρο 121 που αναφέρεται στον καθεστώς των νησιών αναφέρει ξεκάθαρα ότι τα νησιά έχουν και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ανεξάρτητα εάν κατοικούνται ή όχι, ακριβώς δηλαδή τα ίδια δικαιώματα που διαθέτουν και οι ηπειρωτικές περιοχές. Αυτό το άρθρο επίσης αναφέρει ότι βραχονησίδες που δεν μπορούν να διατηρήσουν ανθρώπινη κατοίκηση ή οικονομική ζωή δεν διαθέτουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.</span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Η Στρογγύλη είναι νησί και όχι βραχονησίδα! Επομένως, ο ορισμός της βραχονησίδας δεν ισχύει γι’ αυτό το νησί. Άρα δικαιούται και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα και δεν χρειάζεται να δικαιολογήσει οικονομική δραστηριότητα. </b></span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ίσως χρειάζεται να αναφερθεί εδώ, κάτι που δεν είναι γνωστό σε πολλούς, ότι η Τουρκία πολέμησε με πείσμα να καταργηθεί το Άρθρο 121, στις συζητήσεις στη διάσκεψη του UNCLOS, ενώ αντίθετα η αντιπροσωπεία της Ελλάδας αντιτάχθηκε σε αυτή τη τουρκική θέση και πέτυχε να διατηρηθεί το Άρθρο 121. Ο κύριος λόγος που η Τουρκία ψήφισε κατά της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας το 1982 ήταν το Άρθρο 121. </span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι στο θέμα της Στρογγύλης, το Υπουργείο Πολιτισμού έπρεπε πριν προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, να ρωτήσει το Υπουργείο Εξωτερικών για τις συνέπειες, διότι όπως έχει ήδη αναλυθεί, δεν υπάρχουν νομικές συνέπειες, αλλά πολιτικές μια και η Τουρκία θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα των «άσχετων Ελλήνων» γύρω από αυτό το θέμα. Και ο κ. Σαμαράς πρέπει να ασχοληθεί με το θέμα της μή συνεννόησης με των δυο υπουργείων, διότι με τα εθνικά θέματα, όπως η ΑΟΖ, δεν δικαιούται να παίζει κανείς.</span><br /> <b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-decoration: underline;">Το Θέμα του «Αρχιπελάγους»</span></b><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /> </span> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ένα άλλο «ενδιαφέρον» θέμα, αποτελεί το γεγονός που έχει για καιρό τώρα παρεισφρήσει στην κουβέντα για την ΑΟΖ, και είναι η ιστορία του αρχιπελάγους. Κάποιοι λένε «μην ασχολείστε με την ΑΟΖ, ο ορισμός του Αρχιπελάγους, που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας, μας δίνει τη μεγάλη πλειοψηφία της θάλασσας του Αιγαίου». Φτάσανε ακόμα και να μιλάνε για το «αρχιπελαγικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου». Αυτό βέβαια είναι ακόμα μεγαλύτερη κουταμάρα απ’ αυτή της βραχονησίδας. Το Δίκαιο της Θάλασσας δίνει δικαιώματα αρχιπελάγους σε κράτη που αποτελούνται <span style="text-decoration: underline;">μόνο από νησιά.</span></span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Το Μέρος IV που αναφέρεται στα Αρχιπελαγικά Κράτη αποτελείται από ένα Άρθρο. Το Άρθρο 46 αναφέρει ότι τα</b><b> Αρχιπελαγικά Κράτη είναι τα αμιγώς νησιωτικά κράτη.</b></span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η ελληνική αντιπροσωπεία πάλεψε, στη Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, για να συμπεριλάβει την Ελλάδα στον ορισμό του Αρχιπελάγους. Ο Πρέσβης Σταυρόπουλος εντυπωσίασε τους αντιπροσώπους των άλλων κρατών όταν ανέφερε, σε μια ιστορική του ομιλία, ότι η ελληνική λέξη Αρχιπέλαγος ακούστηκε για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία για να περιγράψει το Αιγαίο! Δυστυχώς η Ελλάδα έχασε αυτή την ψηφοφορία.</span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /> </span> <b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-decoration: underline;">Θαλάσσιες Ζώνες</span></b><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Πρόσφατα, η Αμερική υπέγραψε μια συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με τα νησιά Κιριμπάτι στις 6 Σεπτεμβρίου 2013. Οριοθετήθηκαν τρία διαφορετικά θαλάσσια σύνορα με βάση την  αρχή της μέσης γραμμής (equidistance) που τόσο αντιπαθεί η Τουρκία και είναι σημαντικό ότι η οριοθέτηση αυτή περιλαμβάνει και ακατοίκητα νησιά και βραχονησίδες. Οι Αμερικανοί είναι προφανές ότι έχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Υποστηρίζουν ότι τα δικά τους νησιά, κατοικήσιμα ή όχι, έχουν πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ, αλλά παρόμοια δικά μας νησιά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Αυτή είναι μια απαράδεκτη φιλοτουρκική θέση των Αμερικανών από το 1982 και πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει.</span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Χρειάζεται επίσης να γίνει αναφορά και σε αποφάσεις Διεθνών Δικαστηρίων σχετικά με νησιά σαν το Καστελόριζο και τη Στρογγύλη, διότι η έννοια του “προηγούμενου” (precedent) παίζει πάντα κρίσιμο ρόλο σε παρόμοιες περιπτώσεις οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών. Υπάρχουν δηλαδή αντίστοιχες περιπτώσεις όπου τα δικαστήρια δεν έδωσαν σε νησιά σαν το Καστελόριζο και τη Στρογγύλη «πλήρη επήρεια» (full effect), αλλά και περιπτώσεις που έγινε το αντίθετο. Η Ελλάδα, όμως, μπορεί να φέρει πολλά παραδείγματα που ενισχύουν τη θέση της ιδιαίτερα σε οριοθετήσεις ΑΟΖ κρατών όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ιαπωνία. Οι ΗΠΑ έδωσαν σε κατοικήσιμα και μη νησιά τους στον Ειρηνικό Ωκεανό πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων. Γι΄ αυτό το λόγο οι ΗΠΑ έχουν τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον πλανήτη Γη. Το ίδιο έχει κάνει και η Γαλλία επίσης στον Ειρηνικό Ωκεανό και γι’ αυτό διαθέτει τη δεύτερη  μεγαλύτερη ΑΟΖ στο κόσμο. Μάλιστα και τα δυο αυτά κράτη έχουν δώσει ΑΟΖ και σε βραχονησίδες τους χωρίς να υπάρχει από κάπου αντίρρηση. Η Ιαπωνία, μεταξύ 1997 και 2000, δημοσίευσε γεωγραφικές συντεταγμένες στη Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ που περιλάμβανε ακόμα και υφάλους και με αυτή την ενέργεια η ΑΟΖ της Ιαπωνίας αυξήθηκε κατά 400,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.</span><br /> <b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-decoration: underline;">Κινητικότητα περί ΑΟΖ</span></b><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Πέραν όλων των παραπάνω, πρέπει να τονιστεί ότι για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα στο θέμα της ΑΟΖ. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η επίσκεψη Βενιζέλου στην Αίγυπτο, όπου συζήτησε την οριοθέτηση ΑΟΖ των δυο κρατών και αποτέλεσε μια κίνηση στρατηγικής σημασίας. Αλλά ο κ. Βενιζέλος ΠΡΕΠΕΙ να ΠΙΣΤΕΨΕΙ στην ΑΟΖ και να συνεργαστεί με επιστήμονες, που γνωρίζουν το θέμα, όχι με τσαρλατάνους.</span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών της Αιγύπτου αποκτά ιδιαίτερη σημασία γιατί έγινε την ίδια ημέρα που το δικό μας Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ανακήρυξε την Στρογγύλη αρχαιολογικό χώρο. Ο αιγύπτιος υπουργός ανέφερε ότι <i>«Κάθε χώρα έχει τα δικά της συμφέροντα και δεν μας ενδιαφέρει αν τρίτες χώρες ενοχληθούν, ενώ η συνεργασία Αιγύπτου-Ελλάδας ενισχύεται σταδιακά».</i><span style="text-decoration: underline;">  </span></span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Η δήλωση αυτή έδειξε ότι η Αίγυπτος υποστηρίζει ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα που σημαίνει ότι αναγνωρίζει δικαίωμα ΑΟΖ στη Στρογγύλη. Έτσι, έμμεσα, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και πάνω απ’ όλα ότι η Αίγυπτος δεν έχει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία. Επομένως, χρειάζεται να αρχίσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Κύπρο και την Αίγυπτο για την οριοθέτηση ΑΟΖ, χωρίς να ξεχνάμε ότι πριν την οριοθέτηση πρέπει πρώτα η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ.</span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Προξενεί εντύπωση ότι ένα σημαντικό γεγονός που συνέβη τη Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013, πέρασε απαρατήρητο. Εκείνη την ημέρα έγινε ο 55^ος  γύρος συνομιλιών από το 2002 που αφορούν τις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Τουρκία και ήταν μια ιστορική συνάντηση διότι για πρώτη φορά ο Πρέσβης Αποστολίδης, που είναι επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στα θέματα αυτά, ανέφερε το θέμα της ΑΟΖ στον Τούρκο ομόλογό του. Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ποτέ να αναφέρουν την ΑΟΖ στις συνομιλίες με τους Τούρκους. Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου (ΓΑΠ) έγινε Πρωθυπουργός είχε δώσει εντολή στον Πρέσβη Αποστολίδη να μην αναφέρει την ΑΟΖ στις συζητήσεις του με την τουρκική πλευρά!</span><br /> <span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Κάτι αλλάζει τώρα και πρέπει να γίνουν γρήγορα βήματα. Ο Αντώνης Σαμαράς από τότε που έγινε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έγινε φανατικός οπαδός της ΑΟΖ αλλά ακόμα αναμένεται η ανακήρυξη της ΑΟΖ που υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό.</span><br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Το Θέμα της Στρογγύλης…

Από το πουθενά, ένα μικρό νησάκι του Αιγαίου, η Στρογγύλη που βρίσκεται δίπλα από το Καστελόριζο, τις τελευταίες ημέρες πρωταγωνιστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Λύση για Συρία: Βομβαρδίστε τη Ντόχα, το Ελ Ριάντ, και την Άγκυρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJN4A5HX_jhW_fzg9mb4Eh6wHMesW22qiHs8ecwUcpNud4qITxJQOwITTW__3GlLr0qmBvYCMoQxwfJcjq8lxYHigMCYzwi9-8gYR4XNOrJtYZihC_Hyl-ge5yVwzJIRwRmCBIEcY2A6Xc/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF396.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJN4A5HX_jhW_fzg9mb4Eh6wHMesW22qiHs8ecwUcpNud4qITxJQOwITTW__3GlLr0qmBvYCMoQxwfJcjq8lxYHigMCYzwi9-8gYR4XNOrJtYZihC_Hyl-ge5yVwzJIRwRmCBIEcY2A6Xc/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF396.jpg" /></a></div> <br /> <b><span style="color: #990000;">ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ</span></b><br /> <strong>Το ρωσικό ινστιτούτο Μέσης Ανατολής είναι υποστηρίζει ότι αν πράγματι η Δύση ήθελε, να διευθετήσει το συριακό ζήτημα, το απλούστερο που είχε να κάνει ήταν να προχωρήσει σε άμεσο βομβαρδισμό των "Ντόχα, Ριάντ, και Άγκυρας" καθ'οτι αυτές είναι οι πρωτέυουσες που χρηματοδοτούν τους ισλαμιστές αντάρτες, και προξένησαν αυτή την καταστροφή στην Συρία.</strong><br /> <div> </div> <div> <strong>Σε συνέντευξή του στη RBTH ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής, Γεβγκένι Σατανόφσκι, ανέφερε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος επίλυσης της συριακής κρίσης, είναι «να βομβαρδιστούν η Ντόχα, το Ελ Ριάντ και η Άγκυρα», που είναι χορηγοί των τρομοκρατών. </strong></div> <div> </div> <div> Θεωρεί ότι το χημικό χτύπημα της 21ης Αυγούστου ήταν καθαρή προβοκάτσια, στημένη από τις ΗΠΑ, καθώς ο Άσαντ κέρδιζε, και δεν είχε κανένα λόγο να το διαπράξει, και ειδικά όταν όλως "τυχαίως" επιθεωρητές του ΟΗΕ βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή, στο έδαφος της Συρίας.</div> <div> </div> <div> Διαλύει κάθε αμφιβολία ότι ο πόλεμος έγινε για την δημοκρατία, γιατί απλούστατα οι ισλαμιστές ποτέ δεν πολεμουν για την ελευθερία, αλλά για την γενοκτονία των υπολοίπων.</div> <div> </div> <div> Θεωρεί ότι ο πόλεμος έγινε λόγω του φανατικού μπλοκ των σουνιτών του Κόλπου, οι οποίοι προπσαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο Χαλιφάτο!</div> <div> </div> <div> Αποδεικνύει ότι οι ισχυρισμοί περί της "κακής" Ρωσίας που υποστηρίζει τον Άσαντ γιατί έχει ναυτική βάση στην Ταρτούς είναι αστήρικτοι αφού πρόκειται περί ενός απλού αγκυροβολίου ανεφοδιασμού, το οποίο μπορεί να βρει είτε στην Κύπρο, είτε στην Χάιφα του Ισραήλ.</div> <div> </div> <div> </div> <div> Τονίζει το γεγονός ότι δεν είναι η Ρωσία η παράνομη αλλά οι ΗΠΑ και οι υποστηρικτές τους καθώς αυτοί είναι που πραβλέπουν το διεθνές δίκαιο αγνοώντας το Συμβούλιο Ασφαλείας, και το ότι δύο μόνιμα μέλη του (Ρωσία, Κίνα) ασούν βέτο σε μια σχεδιαζόμενη δυτική επίθεση στη Συρία.</div> <div> </div> <div> Επισημαίνει ότι η Ρωσία αρνείται να υποστηρίξει τρομοκράτες κάτι το οποίο κάνει η Δύση λόγω συμφερόντων της καταλήγει ο Γεβγκένι Σατανόφσκι.</div> <div> </div> <div> Ακολουθεί η συνέντευξη: </div> <div> </div> <div> </div> <div> ΕΡ: Γιατί η Ρωσία τάσσεται κατά της στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ στη Συρία; </div> <div> </div> <div> ΑΠ:<strong> Η Ρωσία θεωρεί -στην καλύτερη περίπτωση- ανόητη την πρόθεση των ΗΠΑ, και στη χειρότερη ως προβοκάτσια, εφόσον η χρήση χημικών όπλων συνδέονται με τις προσπάθειες των αντικαθεστωτικών να προκαλέσουν μια επίθεση κατά του Άσαντ. </strong></div> <div> </div> <div> <strong>Ο στρατός του δεν είχε ανάγκη, δεδομένης και της παρουσίας των επιθεωρητών του ΟΗΕ στη Δαμασκό, να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, τη στιγμή που ούτως ή άλλως κερδίζει τον εμφύλιο πόλεμο. Για τον Άσαντ αυτό ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία. </strong>Για την αντιπολίτευση όμως που χάνει τον πόλεμο, είναι αντίθετα η μοναδική ελπίδα, καθώς δεν είναι σε θέση να νικήσει με τις δικές της δυνάμεις, παρά και την υποστήριξη των τρομοκρατών τζιχαντιστών από όλο τον κόσμο. </div> <div> </div> <div> Ο πόλεμος και η Δημοκρατία</div> <div> </div> <div> ΕΡ: Δηλαδή, δεν στέκει ο ισχυρισμός ότι αυτός ο εμφύλιος γίνεται με σκοπό να επικρατήσει η δημοκρατία; </div> <div> </div> <div> ΑΠ: <strong>Κανένας πόλεμος στη Μέση Ανατολή δεν έχει γίνει, δεν γίνεται, ούτε και θα γίνει για τη δημοκρατία. Οι πόλεμοι εκεί γίνονται από ισλαμιστές εναντίον κοσμικών αυταρχικών καθεστώτων, από ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο εναντίον του Ισραήλ, ή από Σιίτες εναντίον Σουνιτών και από Σουνίτες εναντίον Σιιτών.</strong></div> <div> </div> <div> Ανατροπή του Άσαντ δεν σημαίνει δημοκρατία, αλλά γενοκτονία των χριστιανών, Σιιτών (Αλαουιτών, Τζαφαριτών, Ισμαηλιτών Δρούζων κ.α.), καθώς και εθνοτικών μειονοτήτων, όπως Τουρκομάνων και Κούρδων. </div> <div> </div> <div> ΕΡ: Που βλέπετε ότι η βρίσκεται η αιτία της σύγκρουσης; </div> <div> </div> <div> ΑΠ: <strong>Στην επιθετική πολιτική του ισλαμικού σουνιτικού μπλοκ, δηλαδή της Τουρκίας, των δυο ουαχαβιτικών μοναρχιών Κατάρ και Σαουδικής Αραβίας, και κυρίως του αραβικού κόσμου που επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο χαλιφάτο. Η Ντόχα και το Ελ Ριάντ έχουν έναν επιπλέον λόγο να επιτεθούν κατά του Άσαντ και αυτός είναι η συμμαχία του τελευταίου με το σιιτικό Ιράν.</strong></div> <div> </div> <div> <strong> Συν το ότι οι Αλαουίτες που κυβερνούν στη Συρία, σύμφωνα με τις αντιλήψεις των Ουαχαβιτών μουλάδων είναι αιρετικοί, και γι’ αυτό πρέπει να ανατραπούν και να εξοντωθούν. </strong></div> <div> </div> <div> ΕΡ: Είναι διαδεδομένη η άποψη ότι η Ρωσία τάσσεται κατά της αμερικανικής επέμβασης επειδή θέλει να συνεχίσει να προμηθεύει με όπλα τον Άσαντ και να διατηρήσει τη ναυτική βάση στη Συρία.</div> <div> </div> <div> ΑΠ: <strong>Αυτό είναι σκέτη ανοησία. Η Ρωσία δεν έχει, ούτε και είχε ποτέ βάση πολεμικού ναυτικού στη Συρία, είναι απλώς ένα σημείο ανεφοδιασμού και τεχνικής υποστήριξης στην Ταρτούς. Πρόκειται για δυο πλωτές προβλήτες και ένα κτίριο που καταλαμβάνουν συνολικά ενάμιση εκτάρι.</strong></div> <div> </div> <div> <strong> Εκεί φυλάσσονταν νερό και καύσιμα, και ήταν εγκατεστημένη μια ομάδα τεχνικών. Αν τα ρωσικά πλοία σταματήσουν να καταπλέουν στη Συρία, τότε θα πηγαίνουν για ανεφοδιασμό στη Λεμεσό της Κύπρου και στη Χάιφα του Ισραήλ, όπως έχουν ξανακάνει και στο παρελθόν.</strong></div> <div> </div> <div>  Η ρωσική άποψη έγκειται στο ότι η εισβολή στη Συρία είναι μη αποδεκτή, όπως μη αποδεκτή ήταν και στις περιπτώσεις της Λιβύης, του Ιράκ και της Γιουγκοσλαβίας. Όσον αφορά τη Λιβύη, οι Ρωσία είχε συμφωνήσει με τις προτάσεις της Δύσης, πιστεύοντας ότι αυτές δεν προβλέπουν εισβολή, αλλά αποδείχτηκε ότι την εξαπάτησαν. Κάτι τέτοιο δεν θα το επιτρέψει ξανά.</div> <div> </div> <div> </div> <div> ΕΡ: Η επιδείνωση της κατάστασης στη Συρία και η οξυμένη κατάσταση στη Μέση Ανατολή προκαλούν την αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Στη Ρωσία ασκείται κριτική ότι δεν επιδιώκει τη διευθέτηση της κρίσης στην περιοχή, καθώς μια τέτοια κατάσταση είναι ευνοϊκή για την ίδια. Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με αυτό; </div> <div> </div> <div> ΑΠ: <strong>Την κρίση στην περιοχή υποδαυλίζουν το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία, καθώς ωφελούνται. Οι δυο πρώτες, μεταξύ άλλων και λόγω της αύξησης των τιμών του πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η Τουρκία, λόγω των γεωπολιτικών φιλοδοξιών της.</strong></div> <div> </div> <div>  Η Ρωσία δεν υποκινεί τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή.<strong> Αλλά δεν προτίθεται και να βοηθήσει εκεί τους τρομοκράτες, τους οποίους στηρίζει η Δύση.</strong> Για τη Ρωσία αυτοί οι άνθρωποι είναι εχθροί. Το γιατί οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία υποστηρίζουν την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, που αποτελούν τους βασικούς χορηγούς των ισλαμιστών τρομοκρατών, είναι όντως ένα ερώτημα. Η πιθανότερη απάντηση σε αυτό, είναι τα συμφέροντα των ηγετών των χωρών αυτών, οι οποίοι ενεργούν στο όνομα του προσωπικού τους πρόσκαιρου κέρδους. </div> <div> </div> <div> ΕΡ: Οι περισσότεροι ξένοι θεωρούν σήμερα ότι η Ρωσία καθυστερεί σκόπιμα τη λήψη της απόφασης στον ΟΗΕ για το θέμα της Συρίας.</div> <div> </div> <div> ΑΠ: <strong>Η Ρωσία έχει τη δική της θέση για τη Συρία. Και η θέση αυτή συμπίπτει με τη θέση της Κίνας.</strong> Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υπάρχουν πέντε χώρες οι οποίες έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν βέτο. Οι τρεις είναι υπέρ της επίθεσης και οι δύο κατά.</div> <div> </div> <div> <strong> Αν η ρωσική και κινεζική θέση ληφθούν υπόψη, τότε δεν τίθεται θέμα. Αν όχι, τότε το πρόβλημα δεν το δημιουργεί η Ρωσία. </strong>Όσον αφορά τις γρήγορες λύσεις, δεν υπάρχει τίποτα πιο ανόητο από ότι η καταστροφή μιας χώρας με σταθερότητα προς όφελος των ισλαμιστών τρομοκρατών, ανεξάρτητα από το πόσο πλούσιοι είναι οι χορηγοί τους, οι οποίοι οργάνωσαν τον εμφύλιο στη Συρία. <strong>Η πιο γρήγορη και αποτελεσματική λύση για να σταματήσει, είναι να βομβαρδιστούν η Ντόχα, το Ελ Ριάντ και η Άγκυρα.!!!</strong></div> <div> </div> <div> </div> <div> ΕΡ: Ποια είναι η διέξοδος στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί; </div> <div> </div> <div> ΑΠ: <strong>Η άμεση διακοπή της χρηματοδότησης των ανταρτών και η προμήθειά τους με όπλα. Ο τερματισμός της στρατολόγησης τρομοκρατών από όλο τον ισλαμικό κόσμο, την οποία διεξάγουν η Ντόχα και το Ελ Ριάντ.</strong></div> <div> </div> <div> Η εκκαθάριση των βάσεων των τρομοκρατών στο έδαφος της Τουρκίας και της Ιορδανίας. Οι διαπραγματεύσεις με εκείνους που είναι πρόθυμοι μαζί με τον Άσαντ και με την κεντρική κυβέρνηση στη Δαμασκό να ανοικοδομήσουν τη Συρία.</div> <div> </div> <div> <strong> Οτιδήποτε άλλο, θα οδηγήσει στην κατάρρευση της Συρίας, στη γενοκτονία των Αλαουιτών και των άλλων Σιιτών, στην εξολόθρευση των Χριστιανών, στον πόλεμο των Κούρδων και Δρούζων της Συρίας με τους Άραβες Σουνίτες και στη μετατροπή της Συρίας σε έναν νέο Λίβανο, με έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των κοινοτήτων που θα διαρκέσει δεκαετίες.  </strong></div> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Λύση για Συρία: Βομβαρδίστε τη Ντόχα, το Ελ Ριάντ, και την Άγκυρα

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ Το ρωσικό ινστιτούτο Μέσης Ανατολής είναι υποστηρίζει ότι αν πράγματι η Δύση ήθελε, να διευθετήσει το συριακό ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάς: και μικρά,και πλέον ούτε έντιμος.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2013/07/ellas6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2013/07/ellas6.jpg" width="600" /></a></div> <br /> του <strong>Σταύρου Καρκαλέτση</strong><br /> Επί δεκαετίες,  η θολή πυξίδα της  εξωτερικής πολιτικής ακολουθούσε το δόγμα «μικρά, πλην έντιμος», όπως το ήθελε η λογική του μικροελλαδικού  ραγιαδισμού.  Στην πορεία, απέμεινε το «μικρά» στην Ελλάδα. Το «έντιμος» χάθηκε κάπου μεταξύ Ναιρόμπι (Οτζαλάν…), Μόσχας (αθέτηση συμφωνιών από Αθήνα κατόπιν υποδείξεων…), Λευκωσίας (άπειρες οι «πιέσεις» του αυτοαποκαλούμενου και  εθνικού κέντρου, για συνεχείς υποχωρήσεις…). Το «μικρά, πλην ούτε έντιμος» ακολουθείται πιστά και από τους μετασημιτικούς και μεταγιωργακικούς  επιγόνους: Είδαμε πριν λίγες ημέρες τον υπουργό  εξωτερικών Ευ. Βενιζέλο  να αναμασά τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ, λέγοντας πως «…στη Συρία έχει συντελεστεί ένα ειδεχθές έγκλημα χρήσης απολύτως απαγορευμένων χημικών όπλων» και  να τάσσεται  ψυχροπολεμικά υπέρ μιας «αναλογικής απάντησης με αποτέλεσμα», όπως είπε χαρακτηριστικά. Αυτά  έσπευσε να δηλώσει ο Έλληνας ΥΠΕΞ, την ώρα που ακόμη κι οι Άγγλοι, έκαναν για πρώτη φορά πίσω. <br /> Από κοντά, κι ο υπουργός άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος, που ξεκαθάρισε ότι «…η Αθήνα θα φανεί συνεπής στις συμβατικές της υποχρεώσεις», επιβεβαιώνοντας  με αυτόν τον τρόπο ότι  γη  και ύδωρ (Σούδα, Καλαμάτα,  Άκτιο και οτιδήποτε άλλο ζητηθεί από τις ΗΠΑ) θα παραχωρηθεί  εν λευκώ για την επίθεση. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να πει στον ελληνικό  λαό  ο  κος Αβραμόπουλος,  πόσο συνεπείς στάθηκαν στις δικές τους υποχρεώσεις τους απέναντι στην ελληνική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια  Αμερικανοί  και  Άγγλοι  τα  τελευταία 40 χρόνια.  Ας πούμε στην Κύπρο, στο Αιγαίο…<br /> Το πιο δυνατό, οι δύο υπουργοί  της μνημονιόδουλης  συγκυβέρνησης, το είπαν μετά τη μεταξύ τους συνάντηση: «Θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας, η Ελλάδα επιδιώκει πολιτική λύση και τάσσεται στο πλευρό των λαών της περιοχής που αγωνίζονται για τη δημοκρατία». Τώρα, το τι σχέση με τη δημοκρατία έχουν οι  σουνίτες ισλαμιστές, οι κανίβαλοι της συριακής «αντιπολίτευσης» που αποκεφαλίζουν ιερείς της Χριστιανοσύνης  και  εκτελούν μικρά παιδιά (ως συνεργάτες του Άσαντ!)  εν ψυχρώ, αυτό μόνο οι Αβραμόπουλος και Βενιζέλος μπορούν να εξηγήσουν: Στηρίζουμε τους  ισλαμιστές για να έρθει η ... δημοκρατία;  Δηλαδή στις  «υποχρεώσεις μας» είναι να  βοηθήσουμε στην εξόντωση δύο  εκατομμυρίων  Ελληνορθοδόξων χριστιανών;<br /> Από κοντά και ο δυτικόφιλος Αναστασιάδης, ο ΥΠΕΞ του οποίου Γιαννάκης  Κασουλίδης  έσπευσε να δηλώσει  πως «…το συριακό καθεστώς ελέγχεται για το γεγονός ότι παράγει, αποθηκεύει και είναι σε θέση να χρησιμοποιεί χημικά όπλα κατά παράβαση του διεθνούς, εθνικού και ανθρωπιστικού νόμου και της σύμβασης των ΗΕ για τα χημικά όπλα». Ανατρέποντας μια παράδοση  ουδετερότητας δεκαετιών, η κυπριακή κυβέρνηση δήλωσε πως θα πειθαρχήσει σε άνωθεν αποφάσεις (ΟΗΕ, ΕΕ), δίνοντας έμμεσα  φιλοδυτικά  διαπιστευτήρια.<br /> Αλήθεια, μπορούν να μπουν  στον κόπο να μας εξηγήσουν όλοι οι παραπάνω αν ο κίνδυνος πληγμάτων ακόμα και εντός της ελληνικής (ελλαδικής και κυπριακής)  είναι υπαρκτός, αν «το πράγμα ξεφύγει» και πάμε σε ευρύτερη σύγκρουση; Τι θα γίνει αν η αμερικανική επίθεση δεν τελειώσει γρήγορα  και   συμπαρασύρει τους πάντες, όπως συχνά στο παρελθόν συνέβη;  Είναι ψέμματα πως διατυπώνονται σχετικοί φόβοι στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας για την ασφάλεια του ελληνικού χώρου; Τι θα γίνει αν εμπλακεί το Ιράν και ρίξει κάποιον «SCUD» στη βρετανική βάση στο Ακρωτήρι, ελάχιστα χιλιόμετρα από τη Λεμεσό των 220.000 Ελλήνων; Η Κύπρος βρίσκεται μέσα στο δραστικό βεληνεκές των συριακών βαλλιστικών πυραύλων, στις κεφαλές των οποίων μπορεί να τοποθετηθεί χημική γόμωση.<br /> Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής είναι η μόνη σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ που δεν έχει ενημερώσει τη Βουλή σχετικά με την κατάσταση στη Συρία και την εμπλοκή της χώρας μας. Η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προτιμά τη μυστική διπλωματία, διαισθανόμενη πως μπορεί να στριμωχτεί  αν οι εξελίξεις ξεφύγουν. Γιατί προτρέχουν αγχωμένοι οι κυβερνώντες; Το πιο ασφαλές θα ήταν να περιμένει η Αθήνα τις αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας, πριν σπεύσει να φανεί βασιλικότερη (ή δουλικότερη) του βασιλέως.<br /> Και  κάτι τελευταίο: Θα ενδιαφερθεί έστω και τώρα, έργοις και όχι λόγοις,  το ελληνικό ΥΠΕΞ για τους διωκόμενους ελληνορθόδοξους πληθυσμούς της Συρίας; Ακόμη δεν γνωρίζει κανείς για τους δύο απαχθέντες ιεράρχες, αν ζουν ή αν εκτελέστηκαν.<br /> Η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός κουβαλούν  θρησκευτικούς και πολιτιστικούς τίτλους   χιλιετιών στη Συρία και στην καθ’ ημάς Ανατολή. Είμαστε μικροί, γινόμαστε ελέω τρόικας και της «διεθνούς των τοκογλύφων» μικρότεροι, ας μην καταντήσουμε και ανέντιμοι. Το χρωστούμε στο παρελθόν και στην ιστορία μας, αφού το παρόν μας είναι η ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε…<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ελλάς: και μικρά,και πλέον ούτε έντιμος.

του Σταύρου Καρκαλέτση Επί δεκαετίες,  η θολή πυξίδα της  εξωτερικής πολιτικής ακολουθούσε το δόγμα «μικρά, πλην έντιμος», όπως το ήθελε...

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΠΑ-Ρωσία: Συνδιαχείριση στη Συρία, η καλή εξέλιξη για Ελλάδα και Κύπρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Kerry_Lavrov_deal.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84366" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Kerry_Lavrov_deal.jpg" title="Kerry_Lavrov_deal" /></a></div> <br /> <strong>Η συμφωνία ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ για το θέμα της Ρωσίας αποτελεί μια κεφαλαιώδους σημασίας εξέλιξη τη οποία αξίζει να προσεχθεί, όχι μόνο αποκλειστικά και μόνο στο «θέατρο» της Συρίας, αλλά και για τις δυνητικές επιπτώσεις της στον παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος.</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Του Μιχαήλ Βασιλείου</strong></span><br /> <strong>Είναι πολύ νωρίς βέβαια για πανηγυρισμούς. </strong>Και μόνο το γεγονός των παγκόσμιων επιπτώσεων εάν η συμφωνία αυτή αποδειχθεί βιώσιμη και οδηγήσει σε μια νέα <strong>ύφεση </strong>στις σχέσεις ανάμεσα στις δυο χώρες, αποκαλύπτει το<strong> πόσο ευάλωτη είναι </strong>απέναντι στους δυνητικά χαμένους. <strong>Οι προβοκάτσιες,</strong> μια μέθοδος άσκησης πολιτικής που ευημερεί σε όλη τη διάρκεια της μεσανατολικής Ιστορίας, <strong>είναι πιθανό να αξιοποιηθούν από διάφορες πλευρές, με στόχο να εκτροχιάσουν τη συμφωνία</strong>.<br /> Καταρχάς, θα πρέπει να γίνουν ορισμένες γενικές παρατηρήσεις: <strong>Η απειλή χρήσης βίας από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών και παρά τη αρχική κλιμάκωση</strong> που παρατηρήθηκε και έφερε την ευρύτερη περιοχή στο κατώφλι μια στρατιωτικής σύγκρουσης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε γενικευμένη ανάφλεξη ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, αλλά και την υφήλιο (στα πιο απαισιόδοξα σενάρια), <strong>έφερε αποτέλεσμα</strong>.<br /> <br /> Η Ρωσία, που δεν αποτελεί μυστικό ότι <strong>δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά με τις ΗΠΑ τουλάχιστον στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου,</strong> μετρίασε τη συγκρουσιακή της στάση στο πρόβλημα και επιστράτευσε όλη τη διπλωματική μαεστρία του Κρεμλίνου ώστε να προκύψει συμφωνία με τις ΗΠΑ, <strong>μέσα από αναγκαίους συμβιβασμούς</strong>. Εάν όλα εξελιχθούν καλά, θα εξηγήσουμε στη συνέχεια ποια θα είναι η πιθανότερη εξέλιξη.<br /> Ταυτόχρονα όμως, έστω και τώρα, <strong>είναι αναμφισβήτητο ότι η Μόσχα κατήγαγε μια μεγάλης σημασίας στρατηγική νίκη, τόσο στο ουσιαστικό όσο και στο επικοινωνιακό επίπεδο</strong>. Η στρατηγική που ακολούθησε, την εμφάνισε και τη νομιμοποίησε στα μάτια του διεθνούς ακροατηρίου <strong>ως μια δύναμη ισότιμη με τις Ηνωμένες Πολιτείες</strong> στη διαχείριση των προβλημάτων της διεθνούς ασφάλειας, παρά το μειονέκτημα που έχει – προς το παρόν τουλάχιστον – σε όρους στρατιωτικής ισχύος.<br /> Ο δρόμος βέβαια από δω και πέρα δεν θα είναι στρωμένος με… ροδοπέταλα. Οι δυσκολίες που θα αντιμετωπιστούν θα είναι μεγάλες, καθώς το έργο που καλούνται να φέρουν σε πέρας Ρωσία και ΗΠΑ, με την εξουδετέρωση του χημικού οπλοστασίου της Συρίας είναι κολοσσιαίο. <strong>Η Ρωσία πρέπει μάλιστα να επαγρυπνεί, καθώς η αναμφισβήτητη σοβαρή ζημιά στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με τους αντικαθεστωτικούς ίσως οδηγήσει σε βεβιασμένες κινήσεις για τη μερική τους αποκατάσταση,</strong> οι οποίες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στη στρατηγική συνεννόηση Ουάσιγκτον-Μόσχας.<br /> <strong>Οι αντικαθεστωτικοί, </strong>λίγη μόνο ώρα μετά τη συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσίας, <strong>έσπευσαν να την αποκηρύξουν</strong> με συνέντευξη Τύπου στην Κωνσταντινούπολη… Ταυτόχρονα, <strong>στα διεθνή μέσα ενημέρωσης άρχισαν οι διαρροές, ότι το καθεστώς του Άσαντ μετακινεί κάποια χημικά όπλα στο Ιράκ και τον Λίβανο</strong>. Βέβαια, η θέση των αντικαθεστωτικών γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, αφού οι νέες συγκρούσεις που ξέσπασαν ανάμεσα σε δυνάμεις τους και την επίσης κατά του Άσαντ ένοπλη ομάδα μαχητών «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ» στα σύνορα Συρίας-Ιρακ, <strong>έδειξαν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση στρατιωτικά, άρα πως θα ήταν δυνατόν να κυβερνήσουν μια χώρα σαν τη Συρία…</strong><br /> Επίσης, η αμερικανική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει <strong>σημαντική κριτική και στο εσωτερικό,</strong> από αυτούς που θεωρούσαν ζήτημα αξιοπιστίας απέναντι σε άλλες χώρες, όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, έστω ένα περιορισμένο και συμβολικό στρατιωτικό πλήγμα κατά των δυνάμεων του Άσαντ. <strong>Με την εφαρμογή ακριβώς της ίδιας λογικής,</strong> το επιχείρημα μπορεί να προσαρμοστεί με τον ακόλουθο τρόπο:<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/chemical_weapons_2.jpeg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84367" height="338" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/chemical_weapons_2.jpeg" title="chemical_weapons_2" width="450" /></a><br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Το μήνυμα που έστειλε η συμφωνία με τη Ρωσία προς κάθε αντίπαλο όπως οι δυο προαναφερόμενες χώρες, είναι ότι μόνο με την κατοχή μη συμβατικού οπλοστασίου διαθέτεις επιρροή και διαπραγματευτική ισχύ. Άρα, η κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα θα κατηγορηθεί πιθανότατα, ότι με την πολιτική της τροφοδοτεί αντί να αποτρέπει τη διασπορά των όπλων μαζικής καταστροφής (proliferation of weapons of mass destruction). Δεδομένου μάλιστα ότι ο Μπάρακ Ομπάμα ανέφερε πως η στρατιωτική επιλογή παραμένει στο τραπέζι, περιθώρια για λάθη δεν υπάρχουν…</strong></span></div> <strong>Επιπλοκές θα παρουσιαστούν και στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Τουρκία,</strong> καθώς η πίεση για στρατιωτικό πλήγμα πολύ ισχυρότερο αυτού που προετοιμαζόταν, κατέληξε σε μια συμφωνία κορυφής, η οποία στα μάτια της Άγκυρας αποτελεί και <strong>απόδειξη ότι η σημασία της Ρωσίας στην αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή της Τουρκίας, όταν κανείς ασχοληθεί με τη «μεγάλη εικόνα», την παγκόσμια,</strong> κι όχι απλώς την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων.<br /> Βέβαια, <strong>η Άγκυρα πάντα φροντίζει να δημιουργεί τα κατάλληλα επιχειρήματα</strong> ώστε να είναι σε θέση να αντεπεξέρχεται ικανοποιητικά, ανεξαρτήτως της εξέλιξης. <strong>Τούρκοι δικαστές άσκησαν διώξεις σε ισλαμιστικές ομάδες που πολεμούν να ανατρέψουν τον Άσαντ, κατηγορώντας τις ότι προσπάθησαν να προμηθευτούν χημικό αέριο σαρίν. </strong>Πρόκειται για το μέτωπο Αλ Νούσρα (ναι, αυτό με το οποίο <strong>συνεργαζόταν </strong>για να περιορίσει τις ορέξεις των Κούρδων για αυτονομία ή ακόμα και απόσχιση…) και την ισλαμιστική ένοπλη ομάδα, Αχράρ Αλ Σαλάμ.<br /> <strong>Δηλαδή, η Τουρκία δημιουργεί επιχείρημα έναντι της κατηγορίας ότι παρείχε στην πρώτη λογιστική υποστήριξη κάθε είδους για να αντιμετωπίσει τους Κούρδους, αφήνοντας και ανοικτό το ενδεχόμενο, εάν οι εξελίξεις δεν πάνε και πολύ καλά (ήδη δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερες) να δημιουργήσει προβλήματα στις ΗΠΑ και το επιχείρημά τους ότι ο Άσαντ ευθύνεται αποκλειστικά για τη χρήση χημικών…</strong> Ο υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογου, έδωσε ήδη στίγμα των προθέσεων της Άγκυρας, υποστηρίζοντας σε δηλώσεις του ότι το πρόβλημα στη Συρία δεν αντιμετωπίζεται <strong>μόνο </strong>με την παράδοση του χημικού της οπλοστασίου…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Obama_Putin_G20_Moscow.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-84368" height="257" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/09/Obama_Putin_G20_Moscow.jpg" title="Obama_Putin_G20_Moscow" width="450" /></a><br /> <strong>Για την Ελλάδα και την Κύπρο η εξέλιξη είναι αναμφισβήτητα θετική.</strong> Αρχικά, όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, τ<strong>ο ελληνικό εθνικό συμφέρον εξυπηρετείται όταν ΗΠΑ και Ρωσία συνεργάζονται </strong>στη διαχείριση των διεθνών υποθέσεων. Ταυτόχρονα όμως, ο υψηλός βαθμός αβεβαιότητας για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, <strong>επιβάλλει την κινητοποίηση της ελλαδικής και της κυπριακής διπλωματίας </strong>στην κατεύθυνση της ενεργητικής ενθάρρυνσης με κάθε τρόπο της συνεννόησης μεταξύ των δύο χωρών.<br /> Επίσης, <strong>Ελλάδα και Κύπρος πρέπει με κάθε τρόπο να αυξήσουν τη συνεισφορά στο επίπεδο των πληροφοριών</strong> που – θα έπρεπε τουλάχιστον να – συλλέγουν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, παράλληλα με τις διευκολύνσεις που παρέχονται όποτε ζητούνται για τις ναυτικές κυρίως δυνάμεις που είναι ανεπτυγμένες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Εάν το στοίχημα της Συρίας πετύχει, τότε Ουάσιγκτον και Μόσχα θα μπορούσαν να μπουν στον «πειρασμό» να δοκιμάσουν και σε άλλα μέτωπα που παραμένουν ανοικτά, εκμεταλλευόμενες τη δυναμική που θα έχει δημιουργηθεί. Η Μόσχα τουλάχιστον, φαίνεται πως έχει κάθε λόγο να το επιδιώξει, αφού η ενεργητική εξωτερική πολιτική και τα κίνητρα στις ΗΠΑ να αναζητήσουν συμβιβασμούς ώστε να αποφύγουν και τα τεράστια κόστη που συνεπάγονται οι πολεμικές περιπέτειες εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. </strong></span></div> Κυρίως όμως, διότι αυτό <strong>αποκαθιστά τη Μόσχα στη θέση του ισότιμου συνομιλητή και συνδιαχειριστή </strong>των μεγάλων προβλημάτων της διεθνούς ασφάλειας μαζί με την Ουάσιγκτον.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΗΠΑ-Ρωσία: Συνδιαχείριση στη Συρία, η καλή εξέλιξη για Ελλάδα και Κύπρο

Η συμφωνία ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ για το θέμα της Ρωσίας αποτελεί μια κεφαλαιώδους σημασίας εξέλιξη τη οποία αξίζει να προσεχθεί, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Γερμανός στρατιωτικός που κατέστρεψε την Ακρόπολη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghm9wyfQKI7lJQr7PSn1rWkAiGm8EBpx4UrQwRe2XauIXpuv7rZuAwPOEptvoDgTZM5VB2uAe8ygTw0BE6bHQAOwhU-Ce-Sc_r-ozTdQNOLArsO26D3jvkUw-qItK70OUSO_BzvrI5Vp-x/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF395.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghm9wyfQKI7lJQr7PSn1rWkAiGm8EBpx4UrQwRe2XauIXpuv7rZuAwPOEptvoDgTZM5VB2uAe8ygTw0BE6bHQAOwhU-Ce-Sc_r-ozTdQNOLArsO26D3jvkUw-qItK70OUSO_BzvrI5Vp-x/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF395.jpg" /></a></div> <br /> <strong>Οτο Βίλχελμ κόμης του Κένιξμαρκ (Otto Wilhelm Graf von Königsmarck): Γερμανός στρατιωτικός, πολιτικός και διπλωμάτης, ο οποίος ευθύνεται για τις ανεπανόρθωτες ζημιές που υπέστη η Ακρόπολη κατά τη διάρκεια του ΣΤ' Ενετοτουρκικού Πολέμου και οι οποίες αποδίδονται στον επικεφαλής των Ενετικών δυνάμεων Φραντσέσκο Μοροζίνι.</strong><br /> Γεννήθηκε στις 5 Ιανουαριου 1639 στην πόλη Μίντεν της Βεστφαλίας, την οποία τότε κατείχαν οι Σουηδοί. Ο πατέρας του Χανς Κρίστοφ φον Κένιξμαρκ (1600-1668) ήταν στρατιωτικός στην υπηρεσία της Σουηδίας και έφθασε μέχρι τον βαθμό του στρατάρχη. Η μητέρα του Αγκάτε φον Λίστεν καταγόταν κι αυτή από αριστοκρατική οικογένεια.<br /> Ο Ότο υπήρξε άριστος μαθητής και έλαβε τη μεγαλύτερη διάκριση που απένειμε το πανεπιστήμιο της Ιένας. Από το 1661 τέθηκε στην υπηρεσία της Σουηδικής Αυλής και ανέλαβε διπλωματικές αποστολές σε Αγγλία και Γαλλία. Το 1668 ευρισκόμενος στο Παρίσι αποφάσισε να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα, όπως και ο πατέρας του, και διακρίθηκε σε σημαντικές πολεμικές επιχειρήσεις του γαλλικού στρατού.<br /> <strong>Το 1672 ανακλήθηκε στη Σουηδία, όπου πολέμησε κατά των Γερμανών, με αποτέλεσμα να τιμηθεί με τον τίτλο του δούκα της Πομερανίας, της </strong>οποίας διατέλεσε πολιτικός διοικητής έως το 1686, οπότε κλήθηκε από την Ενετική Δημοκρατία να αναλάβει επικεφαλής των μισθοφορικών της στρατευμάτων, που θα συμμετείχαν υπό τις διαταγές του Φραντσέσκο Μοροζίνι στον ΣΤ' Ενετοτουρκικό Πόλεμο (1684-1699). <strong>Την ίδια χρονιά οι Ενετοί ολοκλήρωσαν την κατάληψη της Πελοποννήσου, εκτός της Μονεμβασιάς και τον Αύγουστο του 1687 οι δυο ηγέτες της εκστρατείας Μοροζίνι και Κένιξμαρκ εξέτασαν τη δυνατότητα κοπής του Ισθμού της Κορίνθου για την καλύτερη άμυνα της Πελοποννήσου.</strong><br /> <strong>Τελικά, το κοστοβόρο και το χρονοβόρο του εγχειρήματος τους οδήγησε τον Σεπτέμβριο του 1687 στην απόφαση να εκστρατεύσουν κατά της Αθήνας. Η πόλη παραδόθηκε στις 19 Σεπτεμβριου και δυο ημέρες αργότερα ξεκίνησε η πολιορκία της Ακρόπολης, με αρχηγό του πυροβολικού τον Κένιξμαρκ. Από τα πυροβολεία που είχε στήσει στον Λόφο των Μουσών, στην Πνύκα και τον Άρειο Πάγο εβλήθη η Ακρόπολη, με αποτέλεσμα να καταστραφεί μέρος των Προπυλαίων (25 Σεπτεμβριου) και να ανατιναχθεί ο Παρθενώνας (26-27 Σεπτεμβριου), τον οποίο οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν ως πυριτιδαποθήκη.</strong><br /> Οι Ενετοί κατέλαβαν την Ακρόπολη, αλλά τον Απρίλιο του 1688 αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα για λόγους ασφαλείας. Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 15 Σεπτεμβριου 1688 ο Ότο φον Κένιξμαρκ πέθανε από πανώλη, είτε στη Μεθώνη, είτε στη Χαλκίδα, κατά την πολιορκία της πόλης από τους Ενετούς. Ο Κένιξμαρκ άφησε ταξιδιωτικές εντυπώσεις και ποιήματα.<br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Γερμανός στρατιωτικός που κατέστρεψε την Ακρόπολη

Οτο Βίλχελμ κόμης του Κένιξμαρκ (Otto Wilhelm Graf von Königsmarck): Γερμανός στρατιωτικός, πολιτικός και διπλωμάτης, ο οποίος ευθύνεται ...

Διαβάστε την συνέχεια