Ξαναδίνοντας το ελληνικό... μάθημα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM_1DoAo_8Hmscm51Zrp8CQ0E4QDlyLFyIKe7a1m4ugCR9XeQ1JjVkb_c3WsJ2EwP_Yd5w-dWWUneI39TpC_O5QH2ySZ2izjhR375ve8xy8jYmHdnHk4JXieqQWN4QRD2XZe6nBSX3OR0H/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF854.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="390" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM_1DoAo_8Hmscm51Zrp8CQ0E4QDlyLFyIKe7a1m4ugCR9XeQ1JjVkb_c3WsJ2EwP_Yd5w-dWWUneI39TpC_O5QH2ySZ2izjhR375ve8xy8jYmHdnHk4JXieqQWN4QRD2XZe6nBSX3OR0H/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF854.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <br /> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <span style="color: #666666; font-size: large;">Για περίπου πέντε χρόνια τώρα, η Ελλάδα έχει δώσει στις αρχές της ευρωζώνης ένα διαγώνισμα οικονομίας και πολιτικής. Το διαγώνισμα πρέπει να ξαναδοθεί μέχρι οι αρχές να παράγουν τις σωστές απαντήσεις.</span></blockquote> <b><a href="http://www.bruegel.org/nc/blog/detail/article/1553-retaking-the-greek-test/"><span style="color: #0b5394;">www.bruegel.org</span></a></b><br /> του <b><span style="color: #990000;">Ashoka Mody</span></b><br /> Το οικονομικό ερώτημα είναι απλό. Πώς θα μπορέσει η Ευρώπη να αντιμετωπίσει μια χώρα που έχει ζήσει πέρα από τις δυνατότητές της και δεν μπορέι να αποπληρώσει τα χρέη της; Οι απαντήσεις έχουν εξελιχθεί. Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα. Η Ελλάδα μπορεί να τα βγάλει πέρα με τα δάνεια από τις ευρωπαϊκές αρχές και το ΔΝΤ. Οι όροι αποπληρωμής του χρέους που οφείλεται στις ευρωπαϊκές αρχές, πρέπει να χαλαρώσουν λίγο περισσότερο ακόμη.<br /> <br /> “Θα σκεφτώ κάποιον τρόπο… Εξάλλου, αύριο είναι μια άλλη ημέρα”. Αυτό το ρητό της Scarlett O’ Hara σπάνια έχει αποτέλεσμα σε συνθήκες δυσφορίας. Οι καθυστερήσεις έχουν κόστος και η δυσφορία βαθαίνει. Η τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Christine Lagarde, τώρα επικεφαλής του ΔΝΤ, δήλωσε για τις καθυστερήσεις στην αρχική ελληνική διάσωση, “εάν είχαμε τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσουμε σωστά από την αρχή, δηλαδή από τον Φεβρουάριο του 2010, νομίζω πως θα μπορούσαμε να αποτρέψουμε τη σημερινή εξέλιξη”.<br /> <br /> Όπως ήταν αναμενόμενο και παρά τους ευνοϊκούς όρους, το επίπεδο του ελληνικού χρέους παραμένει ανεξέλεγκτο. Η ατελείωτη δημοσιονομική λιτότητα προκάλεσε κατάρρευση του ΑΕΠ και μειώνει σταθερά το επίπεδο της τιμής, καθιστώντας το φορτίο του χρέους πιο επαχθές. Η αναλογία του χρέους έχει συνεχίσει να αυξάνεται ταχύτερα από τις εκτιμήσεις και οι τρέχουσες προβλέψεις για μείωση δεν είναι αξιόπιστες.<br /> <br /> Το ριζοσπαστικό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, έχει δώσει ζωή σε ένα πιο ενδιαφέρον οικονομικό ερώτημα: είναι ώρα να κάνουμε μια ρήξη με το παρελθόν και να διαγραφεί ελληνικό χρέος;<br /> <br /> Και στη συνέχεια υπάρχει το πολιτικό ερώτημα του διαγωνίσματος: πώς πρέπει η ευρωπαϊκή δημοκρατική διαδικασία να αντιμετωπίσει μια χώρα που δεν συμμορφώνεται με τους κανόνες; Η Συνθήκη της Λισσαβόνας απαιτεί την αποπληρωμή των επίσημων δανείων, και η μη αποπληρωμή τους θα επισύρει την οργή των Γερμανών φορολογούμενων.<br /> <br /> Ως εκ τούτου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν επιδιώξει να επηρεάσουν τις ελληνικές εκλογές. Ο Πρόεδρος της Κομισιόν, Jean-Claude Juncker, συμβούλεψε τους Έλληνες πολίτες να μην ψηφίσουν “λάθος”. “Οι εξτρεμιστικές δυνάμεις”, δήλωσε, “δεν θα πρέπει να αναλάβουν την εξουσία”. Πρέπει να συνεχίσουν αυτοί που έχουν την εξουσία, διότι αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα έχει υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από την αναγκαιότητα των ευρωπαϊκών διαδικασιών”.<br /> <br /> Όπως και με την οικονομία, η πολιτική στρατηγική έχει αποτύχει. Ο ίδιος ο Juncker νωρίτερα θρήνησε ότι “συρόμαστε ολο και περισσότερο προς τον αντανακλαστικό τοπικισμό και τον εθνικισμό”. Αλλά μήπως συμβαίνει οι ευρωπαϊκές διαδικασίες να είναι αυτές που τροφοδοτούν τον εθνικισμό; ΟΙ Έλληνες αισθάνονται αδικημένοι και οι Γερμανοί βλέπουν ατελειώτους λογαριασμούς.<br /> <br /> Οι θυμωμένοι Γερμανοί πολιτικοί θέλουν η Ελλάδα να φύγει από την ευρωζώνη. Αλλά η έξοδος θα προκαλούσε παγκόσμιο οικονομικό χάος και το κόστος για την Γερμανία θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το να διέγραφαν το ελληνικό χρεός.<br /> <br /> Ανεξαρτήτως από το ποιος κυβερνά τώρα την χώρα, η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα δώσει στην Ελλάδα μια πραγματική ευκαιρία να επανεκκινήσει την οικονομία της. Η διαγραφή του επίσημου χρέους μετά από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οδήγησε σε : υηλότερα εισοδηματικά επίπεδα και ανάπτυξη, χαμηλότερο κρατικό χρέος και χαμηλότερο βάρος εξυπηρέτησης του χρέους.<br /> <br /> Αυτοί που ανησυχούν ότι η Ελλάδα θα δημιουργήσει ένα νέο βάρος για την Ευρώπη, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν αυτή την ευκαιρία για να αλλάξει θεμελιωδώς την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική. Η επίσημη παρακολούθηση της Ελλάδας δεν έχει φέρει αποτελέσματα -και δεν θα φέρει. Αντιθέτως, υπό ένα νέο καθεστώς “όχι διάσωσης”, οι ιδιώτες πιστωτές πρέπει σαφώς να φέρουν το βάρος των μελλοντικών χρεοκοπιών, ιδεατά μέσω συμβολαίων που απαιτούν αναδιάρθρωση του χρέους σε προ-συμφωνημένα επίπεδα. Το να καταστούν οι οφειλέτες και οι πιστουχοι προσεκτικοί, θα δημιουργήσει μεγαλύτερη πειθαρχία. Η συνεχής εξάρτηση σε ανυπόληπτες ευρωπαϊκές διαδικασίες θα προκαλέσει την εξάπλωση της νόμιμης δυσφορίας. Ο εξτρεμισμός θα αυξηθεί.<br /> <br /> Οι λάθος απαντήσεις στο ελληνικό τεστ έχουν κλιμακώσει το αδιέξοδο. Τα διλήμματα εντείνονται, αυξάνοντας τις προκλήσεις για την επίλυσή τους. Το ελληνικό χρέος τελικά θα διαγραφεί. Το να συμβεί αποσπασματικά, απλώς θα τραβήξει περισσότερο την διαδικασία ενώ οι Έλληνες θα υποφέρουν και οι ευρωπαϊκές πολιτικές διαιρέσεις θα βαθαίνουν. Μέχρι τότε, το ελληνικό τεστ θα πρέπει να το δίνουν ξανά και ξανά.<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ξαναδίνοντας το ελληνικό... μάθημα

Για περίπου πέντε χρόνια τώρα, η Ελλάδα έχει δώσει στις αρχές της ευρωζώνης ένα διαγώνισμα οικονομίας και πολιτικής. Το διαγώνισμα πρέπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ελληνας Μέρκελ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsSnYUAISabw8p1X5gQBg1OEMLwAbAdmuK0IJvkhUz4AgOJXgKBBct93CbLvCHWlCdsGYNDDwI3Q8d3l6eCq2BdkNKP2DJdRKETVAXJuYPAql3PJiGjCNlwWLhws-KvQq0Cpww_eqVtlcb/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF853.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsSnYUAISabw8p1X5gQBg1OEMLwAbAdmuK0IJvkhUz4AgOJXgKBBct93CbLvCHWlCdsGYNDDwI3Q8d3l6eCq2BdkNKP2DJdRKETVAXJuYPAql3PJiGjCNlwWLhws-KvQq0Cpww_eqVtlcb/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF853.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <span style="color: #0b5394; font-size: large;">Από τις πρώτες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα. Και από μερικά ονόματα των υπουργών του που γνωρίζω πολύ καλά. Εχω την υποψία ότι ο νέος πρωθυπουργός μπορεί (υπογραμμίζω το «μπορεί») να αποδειχθεί ο πιο αίλουρος «γάτος» της μεταπολιτευτικής Ελλάδας!</span></blockquote> <b>Αυτή την υποψία την τεκμηριώνω ως εξής:</b><br /> <b><span style="color: #990000;">Δημήτρης Δανίκας</span></b><br /> <b>Ενα.</b> Η οικονομική, αστική ελίτ που προέκυψε από την γέννηση του κράτους μέχρι σήμερα, ήταν και εξακολουθεί να είναι όμηρος μιας παρασιτικής, κρατικοδίαιτης «παρέας». Γι αυτό οι απαραίτητες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμιστικές αλλαγές έμεναν πάντα εξαγγελίες προεκλογικές!<br /> <br /> <b>Δύο.</b> Οποιος κοπιάσει να διαβάσει και να μελετήσει τα κιτάπια των θεωρητικών της Αριστεράς θα αντιληφθεί κάτι το εξωφρενικό. Το πρωταρχικό μέλημα τους δεν ήταν ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της χώρας, αλλά ο εκσυγχρονισμός των δομών της. Με απλά λόγια η Αριστερά και μάλιστα η κομμουνιστική (του παρελθόντος εννοώ) προσπαθούσε να σπρώξει την αστική οικονομική ελίτ να κάνει το ιστορικό της καθήκον!<br /> <br /> <b>Τρία </b>Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, ας πούμε, το βιβλίο του Νίκου Μπάτση με τίτλο «Η βιομηχανική ανάπτυξη της Ελλάδας» (ενός εκ των εκτελεσθέντων μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη) επιχειρούσε να αποδείξει ότι στην χώρα υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές συνθήκες ώστε να υπάρξει ανάπτυξη και εξαγωγική δραστηριότητα!<br /> <br /> <b>Τέσσερα.</b> Χαρακτηριστικό ακόμα είναι το γεγονός ότι η έκθεση του Πολ Πόρτερ, αρχηγού της αμερικανικής αποστολής επί προέδρου Τρούμαν, το 1947 στην Ελλάδα, μεσούντος του Εμφυλίου, συμπίπτει με τις απόψεις της Αριστεράς και ιδιαιτέρως της ΕΔΑ!<br /> <br /> <b>Πέντε.</b> Οι άνθρωποι της Αριστεράς και μάλιστα τα «παιδιά» του Χαρίλαου Φλωράκη, συγκροτήθηκαν, εκπαιδεύτηκαν και οπλίστηκαν με τέτοιες υποδομές που όμοιές τους μόνο στα πρωτοκλασάτα αμερικανικά πανεπιστήμια!<br /> <br /> <b>Εξι.</b> Η μισή ελίτ της χώρας, σε κάθε πόστο και σε κάθε επάγγελμα, προέρχεται από τους κόλπους της Αριστεράς. Δηλαδή από πρώην Κνίτες, Ρηγάδες και κομμουνιστές. Από τις επιχειρήσεις μέχρι την διανόηση. Να μην λέω τώρα ανόματα!<br /> <br /> <b>Εφτά.</b> Μεγάλο εκδοτικό συγκρότημα προσλάμβανε δημοσιογράφους που έμαθαν γράμματα στα θρανία του «Ριζοσπάστη» του Γρηγόρη Φαράκου. Οι λόγοι απλοί. Είναι κάτοχοι πανεπιστημιακών σπουδών. Είναι ορθολογιστές. Και είναι εργασιομανείς. Ρωτήστε να μάθετε!<br /> <br /> <b>Οκτώ.</b> Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η Μαρία Δαμανάκη υπήρξε η καλύτερη επίτροπος που πέρασε ποτέ από τις Βρυξέλες. Οποιος δεν πιστεύει αρκεί να γκουγκλάρει για να μάθει!<br /> <br /> <b>Εννιά.</b> Με απλά λόγια. Επειδή η παρασιτική ελίτ αδυνατεί, λόγω των προνομιών της, να προβεί σε σαρωτικές μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε η χώρα να φύγει από την σουλτανία και να μετακινηθεί προς την Ευρώπη, αυτό τον ρόλο τον έπαιξαν και τον παίζουν οι αριστεροί. Πράγμα εξωφρενικό για κάθε αστική, εθνική, τάξη σε κάθε χώρα της Ευρώπης<br /> <br /> <b>Δέκα.</b> Επειδή γνωρίζω το παρελθόν του Νίκου Κοτζιά, σημερινού υπουργού των εξωτερικών. Επειδή φοίτησε σε γερμανικά πανεπιστήμια. Επειδή η γερμανική είναι η δεύτερη «μητρική» του γλώσσα. Επειδή έμεινε για πολλά χρόνια στην Γερμανία. Επειδή επί σειρά ετών υπήρξε βασικός ιδεολογικός καθοδηγητής του ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη. Επειδή έχει αφομοιώσει και εμπεδώσει κάθε ίχνος γερμανικής φιλοσοφίας. Επειδή είναι ευφυής. Επειδή υπήρξε ο αρχιτέκτονας της στρατηγικής διάνοιξης διαύλων με την Τουρκία επί υπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου junior. Και επειδή αρκετοί πρώην υπουργοί ήταν κοντορεβυθούληδες για το μπόι του<br /> <br /> Για όλους αυτούς τους λόγους. Εκτιμώ ότι αν τον αφήσουν να κάνει παιχνίδι θα συμβεί το εξής εξωφρενικό. Η Ανγκελα Μέρκελ (πρώην κομμουνίστρια κι αυτή) θα βρε απέναντί της μια αρσενική Ανγκελα Μέρκελ από την Ψωροκώσταινα!<br /> <br /> Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι!<br /> <br /> <a href="http://www.protothema.gr/" target="_blank">Πηγή</a>

Ο Ελληνας Μέρκελ

Από τις πρώτες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα. Και από μερικά ονόματα των υπουργών του που γνωρίζω πολύ καλά. Εχω την υποψία ότι ο νέος πρωθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Οι τρελοί της ελληνικής Αριστεράς έχουν μία καλή ιδέα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1TN-347x4vi-KdHekIT10M7ynXyUfR1eO7t_SMKWyzwPoJT7ReRiiW3lLdbyI1tNIvjSM2mH08t_9nMdJSH8CqPUJUQYKMvy7E3x-hjU24dZ210xAESilPhf4-Ntnb36TThC14Sk4twl7/s1600/bloomberg1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1TN-347x4vi-KdHekIT10M7ynXyUfR1eO7t_SMKWyzwPoJT7ReRiiW3lLdbyI1tNIvjSM2mH08t_9nMdJSH8CqPUJUQYKMvy7E3x-hjU24dZ210xAESilPhf4-Ntnb36TThC14Sk4twl7/s1600/bloomberg1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Οι τρελοί Έλληνες αριστεροί έχουν μια καλή ιδέα, υποστηρίζει το BLOOMBERG σε κύριο άρθρο του με τίτλο «Greece’s Crazy Leftists Have a Good Idea», σημειώνοντας ότι μέσα στη λαϊκιστική ρητορική που οδήγησε το ακροαριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ στη νίκη στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές υπάρχει μια ιδέα την οποία κυρίως η Γερμανία θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της: Να τονωθεί δηλαδή η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη μέσα από την ελάφρυνση του χρέους των πιο έντονα πληττόμενων χωρών.<span id="more-50297"></span><br /> Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, που ορκίστηκε χθες ως ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ζητάει εδώ και καιρό μια «ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος», μια σύνοδο κορυφής δηλαδή όπου οι ηγέτες της Ευρώπης θα μείωναν τις εξουθενωτικές υποχρεώσεις της Ελλάδας και των άλλων προβληματικών χωρών της Ευρωζώνης. Σε αντίθεση με το υπόλοιπο πρόγραμμα του κόμματος αυτή η ιδέα αυτή έχει νόημα.<br /> Στην Ελλάδα έχει ήδη δοθεί κάποια ελάφρυνση του χρέους, αλλά δεν επαρκεί για να καταστήσει βιώσιμη την δημοσιονομική της θέση. Ο κ. Τσίπρας ζητάει την διαγραφή του ενός τρίτου περίπου του χρέους.<br /> Υπάρχουν πολλά ιστορικά προηγούμενα σχετικά με μια ελάφρυνση αυτής της κλίμακας και μια περίπτωση που θα αντηχούσε ιδιαίτερα στους Γερμανούς αξιωματούχους, που βρίσκονται μεταξύ των πιο σταθερών πολέμιων της ελάφρυνσης χρέους. Μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο οι πιστωτές της Γερμανίας αναγνώρισαν ότι ότι η πλήρης αποπληρωμή του χρέους της χώρας θα δυσχέραινε την αναγέννηση της οικονομίας, αποσταθεροποιώντας ολόκληρη την Ευρώπη. Το 1950 αποφάσισαν την διαγραφή του 50% του χρέους της Δυτ. Γερμανίας, ενώ εξάρτησαν το υπόλοιπο από τις επιδόσεις της οικονομίας. Οι πιστώτριες χώρες αναγνώρισαν τότε ότι η ανακούφιση χρέους ήταν προς όφελός τους.<br /> Η Γερμανία σήμερα είναι η πιο ισχυρή πιστώτρια χώρα της Ευρωζώνης, ενώ μια παρατεταμένη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, μαζί με την δημοσιονομική κακοδιαχείριση από όλες τις πλευρές, έχουν οδηγήσει την Ελλάδα και άλλες χώρες σε οικονομική δυσφορία. Λόγω της ανησυχίας ότι περαιτέρω ελάφρυνση θα ενθάρρυνε την σπατάλη, η Γερμανία αντιτίθεται στη διαγραφή χρέους και εμμένει στην αυστηρή δημοσιονομική λιτότητα. Τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Στην Ελλάδα ένας στους τρεις εργαζόμενους είναι άνεργος και σύμφωνα με μια μέτρηση το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού βρίσκεται σήμερα στην φτώχια.<br /> Οι επιβεβλημένες κακουχίες δεν βελτιώνουν την ικανότητα της χώρας να αποπληρώνει τα χρέη της, ούτε συμβάλλουν στην οικονομική προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ισχνή ανάπτυξη έχει αφανίσει τα δημοσιονομικά οφέλη της λιτότητας. Παρά τις περικοπές δαπανών και την αύξηση της φορολογίας, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία δεν θα μπορέσουν να μειώσουν το ποσοστό του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ στο 60%, στο ορατό μέλλον.<br /> Η ελάφρυνση του χρέους σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις στήριξης της ανάπτυξης θα μπορούσε να βοηθήσει. Σε ορισμένες χώρες τη κόστος εξυπηρέτησης του χρέους ξεπερνά το 10% των κρατικών δαπανών. Ορισμένα από αυτά τα χρήματα θα ήταν καλύτερο εάν χρησιμοποιούνταν για δαπάνες που θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας. Η δημιουργία θέσεων εργασίας και οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης θα διευκόλυναν τις κυβερνήσεις στην αποπληρωμή του χρέους τους. Γι’ αυτό το λόγο, σε αυτές τις τόσο δύσκολες καταστάσεις, το αληθινό κόστος από την ανακούφιση χρέους για τους πιστωτές είναι χαμηλό, στη χειρότερη περίπτωση, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να είναι και αρνητικό.<br /> Θα υπήρχαν και άλλα οφέλη και πάνω από όλα η χαλάρωση του πόνου που έχει επιβληθεί στους Έλληνες και σε άλλους, και η αποκατάσταση της λαϊκής στήριξης στο ευρωπαϊκό σχέδιο. Η Γερμανία, ως ο κυριότερος μέτοχος σε αυτό το σχέδιο θα μπορούσε να κερδίσει πολλά, ενώ η άρνησή της να αποδεχθεί περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους είναι οικονομικά βλαπτική και πολιτικά επικίνδυνη.<br /> <a href="http://www.bloombergview.com/articles/2015-01-27/greece-s-crazy-leftists-have-a-good-idea" rel="nofollow"><span style="color: #666666;">http://www.bloombergview.com/articles/2015-01-27/greece-s-crazy-leftists-have-a-good-idea</span></a><br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Bloomberg: Οι τρελοί της ελληνικής Αριστεράς έχουν μία καλή ιδέα

Οι τρελοί Έλληνες αριστεροί έχουν μια καλή ιδέα, υποστηρίζει το BLOOMBERG σε κύριο άρθρο του με τίτλο «Greece’s Crazy Leftists Have a Goo...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Κόσμος και οι δυστυχίες της Γεωπολιτικής

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjJg1nFFwWnSceNCmx7aVu4anNXTC3NKg5fTLR2VSto7We-BadH-2v8Y3QIoi0nuT7D-QnXFr0JlAfjX6VmEnElBGJSevc3N0BicdLUIAy9IbGxo-9zWlGcRIL0CYSN707TQ3poX8cSzlX/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF852.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjJg1nFFwWnSceNCmx7aVu4anNXTC3NKg5fTLR2VSto7We-BadH-2v8Y3QIoi0nuT7D-QnXFr0JlAfjX6VmEnElBGJSevc3N0BicdLUIAy9IbGxo-9zWlGcRIL0CYSN707TQ3poX8cSzlX/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF852.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Είναι πιθανό ότι, όταν θα περιγράφουν την ανάπτυξη των διεθνών σχέσεων στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αναφέρονται σε ένα είδος αναγέννησης της γεωπολιτικής. Ενώ μπορεί να μην είναι απολύτως ακριβής η διαπίστωση ότι αυτή τη στιγμή ζούμε το δεύτερο ερχομό της γεωπολιτικής, μπορούμε να δούμε σίγουρα μια αναγέννηση αυτού του είδους.<br /> <br /> Μελετητές των διεθνών σχέσεων αναφέρονται και πάλι στα έργα του Φρίντριχ Ράτσελ, Χάλφορντ Μάκιντερ και Αλφρεντ Μαχαν. Οι θεωρίες «Heartland» και «Rimland» οργιάζουν για άλλη μια φορά και εμείς βομβαρδιζόμαστε με πολιτικά φορτωμένες γεωγραφικές οντότητες, όπως το «Ευρασιατικό Παγκόσμιο Νησί», η «Ευρύτερη Μέση Ανατολή» και ο «Ινδο-Ειρηνικός Οικονομικός Διάδρομος» - με συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα.<br /> <br /> Είναι αυτονόητο ότι η δημοτικότητα της γεωπολιτικής αντανακλά - στο δικό της σύστημα συντεταγμένων, φυσικά - τις πραγματικές διαδικασίες της σύγχρονης ζωής. Από την άποψη της λογικής τους, αυτές οι τροποποιημένες γεωπολιτικές έννοιες προσφέρουν απλές εξηγήσεις για την απότομη επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, τις εδαφικές διαφορές στην Ανατολική Ασία, την εντατικοποίηση της κούρσας των εξοπλισμών, τον κατακερματισμό της παγκόσμιας οικονομίας και μια σειρά από άλλες τάσεις που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια. Το γεωπολιτικό παράδειγμα που αντιμετωπίζει τον κόσμο ως ένα βήμα για την αναπόφευκτη σύγκρουση ανάμεσα σε μια σειρά από «μεγάλες περιοχές» ή περιοχές του κόσμου, δικαιολογεί αρκετά εύκολα τη σκοπιμότητα, ή ακόμη και την ανάγκη ηγεμονίας μιας «κεντρικής» ή «αξονικής» δύναμης σε κάθε περιοχή. Αυτό δικαιολογεί το αναφαίρετο δικαίωμα μιας δύναμης σε μια αποκλειστική σφαίρα επιρροής. Τέλος, η γεωγραφική αιτιοκρατία της γεωπολιτικής («γεωγραφία είναι το πεπρωμένο») είναι μια βάση για την έννοια που αναφέρει, τα έθνη και οι πολιτικοί ακολουθούν κάποιο αναλλοίωτο είδος, μια γραμμική και προαποφασισμένη ιστορική αποστολή - μια αποστολή που δεν μπορεί να επιλεγεί, αλλά πρέπει να αναγνωριστεί και να γίνει αποδεκτή, και να πραγματοποιείται συνεχώς, ανεξάρτητα από το κόστος.<br /> <br /> Η γεωπολιτική γνώρισε κατά το παρελθόν περιόδους δημοτικότητας, ιδιαίτερα σε περιόδους όπου οι μεγάλες δυνάμεις ήταν πλήρως εξωστρεφείς. Οι κλασικοί της γεωπολιτικής απαριθμούνται με έναν μεγάλο αριθμό από λαμπρά μυαλά του 20ου αιώνα, οι άνθρωποι των οποίων το έργο τους επηρέασε ολόκληρες γενιές των διεθνών σχέσεων, μελετητές και τους πολιτικούς από τον Καρλ Χάουσχοφερ στη Γερμανία έως τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το πεδίο, ωστόσο, ποτέ δεν κατάφερε να γίνει μια ολοκληρωμένη ακαδημαϊκή πειθαρχία. Φαίνεται ότι η αδυναμία της εμπειρικής βάσης του και η αστάθεια των μεθοδολογικών θεμελίων του εμπόδισε κάτι τέτοιο. Η γεωπολιτική θεωρείται συχνά ότι ανήκει περισσότερο στη σφαίρα της «ιστορικής φαντασίας» παρά να είναι μια σοβαρή επιστημονική εργασία.<br /> <br /> <strong>Γεωπολιτική και Ιδεολογία</strong><br /> <br /> Έχουν αφιερωθεί εγκυκλοπαιδιακοί όγκοι στο σχολιασμό των εννοιών της γεωπολιτικής, τόσο στη Δύση όσο και σε τρίτες χώρες. Οι θεωρητικές διαφορές που είναι ενσωματωμένες σ 'αυτή την πολύ μεγάλη βιλιογραφία πιθανότατα να είναι μικρού ενδιαφέροντος για όποιον δεν είναι ειδικός στον τομέα της θεωρίας των διεθνών σχέσεων - αν, φυσικά, οι έννοιες και αξιώματα τους δεν έχουν εισέλθει στην πολιτική ρητορεία και δεν έχουν μετατραπεί σε θεμέλιο του κοινού δημόσιου αισθήματος και του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού.<br /> <br /> Είναι ακριβώς αυτή η τάση που βιώνουμε τώρα. Αλλά δεν είναι η κλασική γεωπολιτική από τις αρχές του 19ου αιώνα που έχει διεισδύει στην πολιτική ρητορική, πολύ περισσότερο πρόκειται για «γεωπολιτικά ομοιώματα» - η απόλυτη αποχαύνωση, καρικατούρες παραδειγμάτων της γεωπολιτικής. Οι τηλεοπτικές οθόνες μας και οι εφημερίδες είναι γεμάτες με «γεωπολιτικούς τύπους», συνθήματα και μαγικά ξόρκια με διφορούμενες έννοιες, σαφώς ελκυστικές για τα συναισθήματα του κοινού, και όχι για την λογική: «Η Ουκρανία έχει γίνει ένα γεωπολιτικό πεδίο μάχης της Ρωσία εναντίον της Δύσης», «Μια γεωπολιτική αντιπαράθεση μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας είναι αναπόφευκτη», «Οι πολιτισμοί του Ατλαντικού και της Ευρασίας είναι γεωπολιτικά ασυμβίβαστοι», «Η γεωπολιτική αντικαθιστά την γεω-οικονομία», «BRICS, η γεωπολιτική ένωση του μέλλοντος» ...<br /> <br /> Για να είμαστε δίκαιοι, αυτή η «γεωπολιτική» μάντρα όλο και πιο συχνά ακούγεται στην  Ουάσιγκτον και σε μια σειρά από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, μολύνοντας τόσο ανεύθυνα τους δημοσιογράφους και τους νέους ερευνητές, αλλά και έμπειρους πολιτικούς και κορυφαίους αναλυτές. Αποδεικνύεται ότι ο «γεωπολιτικός ιός» είναι εξαιρετικά μεταδοτικός, και δεν έχουμε καν άρχισε να ψάχνουμε για μια θεραπεία.<br /> <br /> Κερδίζει κανείς την εντύπωση ότι τα γεωπολιτικά δόγματα στα μέσα της δεκαετίας του 2010 έχουν γίνει βολικά υποκατάστατα για τα ιδεολογικά αξιώματα από τα μέσα του 20ου αιώνα, μια νέα θεολογία και ένα νέο δόγμα για τη στρατηγική της διεθνούς αντιπαράθεσης. Για να είμαστε σίγουροι, αυτή η συγκεκριμένη θεωρία υποστηρίζεται από μερικούς από τους πιο ριζοσπαστικούς σχολιαστές γεωπολιτικών παραδειγμάτων (Αλεξάντερ Ντούγκιν, για παράδειγμα), με «γεωπολιτικούς παραλληλισμούς» του μαρξισμού και του φιλελευθερισμού ως καθολικές ιδεολογίες του παρελθόντος.<br /> <br /> Ωστόσο, η ιδεολογική πάλη ανάμεσα στο μαρξισμό και τον φιλελευθερισμό διεξήχθη γύρω από μια σειρά από πολύ συγκεκριμένες και θεμελιώδεις έννοιες - ελεύθερη αγορά σε σχέση με σχεδιασμένη οικονομία, ο πολιτικός πλουραλισμός σε σχέση με την «σοσιαλιστική δημοκρατία». Η «γεωπολιτική αντιπαράθεση» λειτουργεί σε έννοιες οι οποίες, μολονότι μπορούν να περιγραφούν, δεν μπορούν ποτέ να αλλάξουν με οποιονδήποτε τρόπο (γεωγραφία, το κλίμα, το τοπίο, κλπ). Έτσι, αν η ιδεολογική πάλη, και παρά την εγγενή ανταγωνιστική φύση της, παρ 'όλα αυτά δημιουρήσει στο μέλλον ευκαιρίες για τη συμφιλίωση, η γεωπολιτική αντιπαράθεση δεν αφήνει περιθώρια για μια τέτοια πιθανότητα - για όσο χρονικό διάστημα οι ηπειρωτικές πλάκες παραμένουν εκεί πού είναι, ή έως ότου ξεκινήσει μια νέα εποχή των παγετώνων (ή η υπερθέρμανση του πλανήτη βρεθεί σε πλήρη εξέλιξη).<br /> <br /> «Η Δύση ποτέ δεν έχει, και ποτέ δεν θα αποδεχθεί τη Ρωσία ως εταίρο και σύμμαχο, γιατί είμαστε Ρώσοι», υποστηρίζουν οι σύγχρονοι Ρώσοι οπαδοί της γεωπολιτικής. Σύμφωνα με αυτούς, το έδαφος, το κλίμα και το τοπίο καθορίζουν τον τρόπο της ζωής ενός λαού. Και ο τρόπος ζωής αποτελεί ένα σύστημα αξιών. Αυτός είναι ο λόγος του ασυμβίβαστου μεταξύ των δυτικών αξιών και αυτών της Ρωσίας. Για παράδειγμα, η Ρωσία ως έθνος υποστηρίζει τις παραδοσιακές αξίες της οικογένειας, μια έννοια που πεθαίνει στη Δύση, έχοντας διαλυθεί σε μια ψεκασμένη κοινωνία. Κατ 'αρχάς, όμως, δεν είναι ακριβώς κατανοητό πώς ακριβώς διαφέρει το ρωσικό κλίμα από, ας πούμε, το κλίμα στη Σκωτία ή γιατί το ρωσικό τοπίο δεν μοιάζει προφανώς σαν αυτό στη Φινλανδία; Και ο Καναδάς είναι συγκρίσιμoς σε μέγεθος με τη Ρωσία. Δεύτερον, είναι δύσκολο να λάβoυμε όλες αυτές τις αξιώσεις στην ονομαστική τους αξία όταν δεν υποστηρίζονται από ειδικές μελέτες που χρησιμοποιούν τα εργαλεία της κοινωνιολογίας, της κοινωνικής ψυχολογίας και της πολιτιστικής ανθρωπολογίας. Για να μάθουμε σε ποιές χώρες είναι οι παραδοσιακές οικογενειακές αξίες πιο σημαντικές, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να συγκρίνουμε τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των εκτρώσεων, στοιχεία για τα διαζύγια και τα εγκαταλελειμμένα παιδιά - ανά κάτοικο στη Ρωσία και τη Δύση.<br /> <br /> Θα ήταν φυσικά λάθος να κατηγορήσουμε όλους τους οπαδούς της γεωπολιτικής για αγυρτεία ή επαγγελματική ανεπάρκεια. Μεταξύ αυτών μπορούμε να εντοπίσουμε εξαιρετικά φωτεινούς διανοούμενους - τα άτομα που ήταν σε θέση να προσδιορίσουν πριν από οποιονδήποτε άλλον τους νέους ρυθμούς και μελωδίες στο πλαίσιο της φαινομενικής κακοφωνίας της παγκόσμιας πολιτικής.<br /> <br /> Οι Ρώσοι γεωπολιτικοί αναλυτές ήταν μεταξύ των πρώτων που πρόβλεψαν την αναπόφευκτη κατάρρευση του «μονοπολικού κόσμου», προβλέποντας - έστω και στην ειδική γεωπολιτική λογική τους - τη δημιουργία ενός πολυκεντρικού συστήματος των διεθνών σχέσεων. Οι γεωπολιτιστές έφεραν μαζί τους μια υγιή δόση σκεπτικισμού στα επιχειρήματα των φιλελευθέρων ότι η παγκοσμιοποίηση είναι η «τελική λύση» για όλα τα διεθνή προβλήματα. Σε γενικές γραμμές, στην επιστήμη των διεθνών σχέσεων θα πρέπει να είναι ευγνώμονες για τους γεωπολιτικούς θεωρητικούς για την αμφισβήτηση του οικονομικού ντετερμινισμού μετά την λήξη του Ψυχρού Πολέμου, με τη δική τους γεωγραφική αιτιοκρατία.<br /> <br /> <strong>Γεωπολιτική και προβλήματα του 21ου αιώνα</strong><br /> <br /> Και όμως ... η πλειοψηφία των σύγχρονων γεωπολιτικών κατασκευών (τόσο στη Δύση, όσο και σε όλο τον κόσμο), παρουσιάζει τουλάχιστον δύο χαρακτηριστικά που τις καθιστά εξαιρετικά ευάλωτες στην κριτική και ακατάλληλες για πρακτική χρήση.<br /> <br /> Κατ 'αρχάς, η γεωπολιτική του 21ου αιώνα παριγράφει μια κυκλικότητα, και μερικές φορές μια στατική ιστορία. Ως εκ τούτου, τείνει να σκιαγραφεί τις κυριότερες προκλήσεις του μέλλοντος ως εναπομένοντα προβλήματα του παρελθόντος. Το γεγονός της κρίσης στην Ουκρανία, τα γεγονότα στον Νότιο Καύκασο το καλοκαίρι του 2008 και οι σιγοβράζουσες συγκρούσεις σε διάφορες γωνιές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, είναι τελικά οι συνέπειες της ανολοκλήρωτη διαδικασίας της διάλυσης της ΕΣΣΔ, η τελική πράξη ενός ιστορικού δράματος που άρχισε με τον τρόπο του πίσω στο 1991. Η προέλευση των προβλημάτων, όπως τα «διχασμένα έθνη» στην Ανατολική Ασία, οι εδαφικές διαφορές, η αμοιβαία δυσπιστία και η ξενοφοβία στην περιοχή θα πρέπει να αναχθούν στον Ψυχρό Πόλεμο, ο οποίος ποτέ δεν τελείωσε εδώ σε αυτές τις περιοχές. Ακόμη και το καταστροφικό κύμα που έφερε μαζί της η Αραβική Άνοιξη ήταν το αποτέλεσμα ενός τεχνητού κοινωνικο-πολιτικού «παγώματος» των κρατών της Μέσης Ανατολής για αρκετές δεκαετίες του περασμένου αιώνα.<br /> <br /> Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα αυτά τα προβλήματα δεν έχουν σημασία και δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με αυτά. Αντίθετα, η δυσκολία που όλοι βιώνουμε σήμερα στην παγκόσμια πολιτική οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι οι πολιτικοί έχουν αγνοήσει αυτά τα εναπομένοντα προβλήματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών: «Tα σκουπίδια του Ψυχρού Πολέμου κάτω από το χαλί», μια απροθυμία κατανάλωσης χρόνου, προσπάθειας και πολιτικού κεφαλαίου για την απορρύπανση. Οι πολιτικοί πίστευαν ότι η προέλαση της ιστορίας θα φροντίσει τα βασικά στοιχεία του παρελθόντος, πρέπει μεν ακόμη να γίνουν πολλά, αλλά όχι εις βάρος της αναδυόμενης ημερήσιας διάταξης του νέου αιώνα.<br /> <br /> Οι γεωπολιτικοί θεωρητικοί, ωστόσο, αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες με αυτό το νέο πρόγραμμα. Είναι δύσκολο να αποσπαστούν σε αντικείμενα όπως η παγκόσμια μετανάστευση, η κλιματική αλλαγή, η έλευση μη-κυβερνητικών φορέων στην παγκόσμια πολιτική, το διεθνές εμπόριο ναρκωτικών, η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, η «πυρηνική» και η «κανονική» τρομοκρατία και άλλα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι με την πάροδο του χρόνου η σημασία της παλιάς, υποτυπώδης ατζέντας της παγκόσμιας πολιτικής, θα μειωθεί, ενώ η νέα πολιτική που βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της ανάπτυξης, θα αυξηθεί.<br /> <br /> Οι δυσκολίες της γεωπολιτικής ανάλυσης μιας νέας παγκόσμιας ημερήσιας διάταξης δεν περιορίζονται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους υποστηρικτές της αγναντεύον τον κόσμο σε αφηρημένους, «διαχρονικούς» και μεταφυσικούς όρους. Η νέα ατζέντα απαιτεί πολύ συγκεκριμένες ειδικές γνώσεις. Υπάρχει ένα βαθύτερος μεθοδολογικός περιορισμός, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί ως η δεύτερη βασική αδυναμία σχεδόν κάθε γεωπολιτικού κατασκευάσματος. Η γεωπολιτική παραδοσιακά ασχολείται με την «αντιπαλότητα / ανταγωνισμό» (Μακιντερ) ή την «κυριαρχία / υποταγή» (Χάουσχόφερ). Η νέα ατζέντα της παγκόσμιας πολιτικής δίνει έμφαση στη συνεργασία μεταξύ των «υπεύθυνων φορέων».<br /> <br /> Το ερώτημα είναι ποιές ακριβώς από αυτές τις «αρμοδιότητες» θα πρέπει να παραμένουν ανοιχτές. Η ικανότητα της διεθνούς κοινότητας να αντιμετωπίσει μια νέα ατζέντα εξαρτάται άμεσα από το βαθμό του αμοιβαίου ενδιαφέροντος μεταξύ αυτών των φορέων που θα συνεργαστούν για την πρόληψη της παγκόσμιας πολιτικής από μια φθίνουσα σε μια ανεξέλεγκτη, ασταθή και χαοτική πορεία. Φυσικά, η αντιπαλότητα (ανταγωνισμός) μεταξύ των «υπεύθυνων φορέων» θα συνεχιστεί για το προβλέψιμο μέλλον, αλλά ακριβώς αυτό είναι το επίπεδο και η ποιότητα της διεθνούς συνεργασίας που θα καθορίσει την σταθερότητα της μελλοντικής παγκόσμιας τάξης.<br /> <br /> Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο των σύγχρονων γεωπολιτικών παραδειγμάτων τα θέματα της διεθνούς συνεργασίας έχουν αναπτυχθεί πολύ άσχημα - συνεργασία μεταξύ των «μεγάλων περιοχών» θεωρείται ένας τρόπος του ανταγωνισμού, ή αγνοείται εντελώς. Παρά το γεγονός ότι «κλασική γεωπολιτική» στα τέλη του 19ου, αρχές του 20ου αιώνα είχε προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που σχετίζονται με τη θετική αλληλεπίδραση των «μεγάλων εκτάσεων», τουλάχιστον η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή (Πωλ Βιντάλ ντε λα Μπλανς) και οι Ρώσοι Ευρασιάτες (Πιότρ Σαβίτσκι, Νικήτα Τρουμπετσκόι, κ.λπ.). Δυστυχώς, αυτή η περιοχή της γεωπολιτικής δεν αναπτύχθηκε με οποιοδήποτε σοβαρό τρόπο στην Ευρώπη ή τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /> <br /> Εδώ, πιστεύουμε, έγκειται η κύρια δυσκολία, η προσπάθεια μετατροπής της κάθε γεωπολιτικής έννοιας σε πρακτικές συστάσεις εξωτερικής πολιτικής. Η σύγχρονη γεωπολιτική συχνά παίρνει τη μορφή της μεροληπτικής δημοσιολογίας - δημοσιογραφίας: Στη Ρωσία, οι υποστηρικτές της είναι απασχολημένοι εκθέτοντας με το να αναφέρουν ότι οι μηχανορραφίες της Δύσης δεν τελειώνουν ποτέ. Στη Δύση, οι γεωπολιτικοί στοχαστές παρουσιάζονται με ζήλο δαιμονοποιώντας τη Ρωσία, την Κίνα ή τον ισλαμικό κόσμο. Αν τυχαίνει να προβούν ποτέ σε συστάσεις προς τους πολιτικούς, αυτές συνήθως μειώνονται σε απλές κλήσεις για μια πιο σκληρή, πιο αποφασιστική και πιο συνεπής στάση της χώρας έναντι του όποιου πανάρχαιου γεωπολιτικού αντιπάλου, διότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος... Είναι αμφίβολο εάν αυτές οι συμβουλές θα μπορούσαν να δουν οποιαδήποτε πραγματική χρήση στην αναζήτηση λύσεων σε πραγματικά προβλήματα της διεθνούς ασφάλειας.<br /> <br /> Όπως όλοι γνωρίζουμε, η ιστορία των φυσικών επιστημών μας έχει δείξει ότι η διάκριση ανάμεσα στην επιστήμη και την ψευδοεπιστήμη είναι εξαιρετικά λεπτή. Για παράδειγμα, η αλχημεία θεωρείται μια ψευδοεπιστήμη, αλλά η συμβολή των αλχημιστών στην πειραματική βάση της σύγχρονης επιστήμης (όχι μόνο στην χημεία) είναι αναμφισβήτητη. Η σύγχρονη αστρονομία πιθανότατα δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε νωρίτερα η ψευδοεπιστήμη της αστρολογίας. Ομοίως, η γεωπολιτική έχει να παρουσιάσει τονωτική επίδραση στην ανάπτυξη των κοινωνικών επιστημών ως μία από τις πρώτες απόπειρες διεπιστημονικής σύνθεσης (γεωγραφία, ιστορία,  οικονομία και διεθνείς σχέσεις). Έχουμε να ευχαριστήσουμε τους γεωπολιτικούς θεωρητικούς όπως έχουν επιστήσει την προσοχή μας στην «μεγάλη περιοχή» (Großraum) ως ένα αντικείμενο άξιο μελέτης μαζί με τα κράτη και τις διακρατικές περιοχές. Θα ήταν κρίμα αν το πνευματικό δυναμικό της γεωπολιτικής μειωθεί ανεπανόρθωτα στον 21ο αιώνα στο επίπεδο ενός μπανάλ προπαγανδιστικού οργάνου σχεδιασμένο για να δώσει «θεωρητική αιτιολόγηση» και να «αγιάσει» τις διακυμάνσεις στην εξωτερική πολιτική των μεγάλων δυνάμεων.<br /> <br /> <strong>Γεωπολιτική και Διεθνείς Σπουδές</strong><br /> <br /> Φαίνεται ότι οι πιο ελπιδοφόρες πτυχές της σύγχρονης γεωπολιτικής μπορούν να διερευνηθούν σε συνδυασμό με τις παγκόσμιες μελέτες, ένα άλλο παράδειγμα για τη μελέτη των διεθνών σχέσεων που επίσης περνάει δύσκολες στιγμές. Οι παγκόσμιες μελέτες μπορούν να οριστούν ως ο επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με τα αίτια, το περιεχόμενο και τις συνέπειες από τις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης, καθώς και τις άλλες παγκόσμιες διαδικασίες και τα παγκόσμια προβλήματα (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά, πολιτιστικά, κλπ). Αν η γεωπολιτική ασχολείται με τις «μεγάλες περιοχές», στη συνέχεια οι παγκόσμιες μελέτες εστιάζουν τον κόσμο όλο ως ένα ενιαίο σύστημα.<br /> <br /> Θεωρείται γενικά ότι οι παγκόσμιες μελέτες έχουν τις ρίζες της στα έργα του Βλαντιμίρ Βερνάντσικι σχετικά με την έννοια της Νοόσφαιρας στη δεκαετία του 1930 ή τις προηγούμενες εργασίες πολλών άλλων ιστορικών και φιλοσόφων της Ευρώπης. Ωστόσο, ως ένας ανεξάρτητος τομέας της έρευνας οι παγκόσμιες μελέτες είδαν το φως μετά την γεωπολιτική. Της «επίσημης» γένεσης συνδέεται συνήθως η δημιουργία της Λέσχης της Ρώμης το 1968 και η δημοσίευση της πρώτης έκθεσης της «Τα όρια της ανάπτυξης» (1972). Αυτό το «μανιφέστο της παγκοσμιοποίησης» ακολουθήθηκε από τις προσπάθειες να συγκεκριμενοποιθεί αυτή η ιδέα στις εκθέσεις «Η ανθρωπότητα στο σημείο καμπής» (1974), «Αναμόρφωση της διεθνούς τάξης» (1976), και άλλες.<br /> <br /> Σε αντίθεση με τους γεωπολιτικούς θεωρητικούς ομολόγους τους οι παγκόσμιοι μελετητές έχουν δώσει έμφαση στην μαθηματική μοντελοποίηση των παγκόσμιων διαδικασιών. Τα πρώτα υπολογιστικά μοντέλα της παγκόσμιας ανάπτυξης προτάθηκαν από τον υπέρμαχο της παγκόσμιας μελέτης Τζέι Φορεστερ. Οι παγκόσμιες μελέτες ανέπτυξαν την έννοια της «οργανικής ανάπτυξης», η οποία έρχεται σε αντίθεση με τα δόγματα της γεωπολιτικής και η οποία παρομοιάζει κάθε «σούπερ περιοχή» με ένα κύτταρο σε ένα παγκόσμιο οργανισμό, σε κάθε κύτταρο να έχει εκχωρηθεί ο δικός του ιδιαίτερος ρόλος, που είναι ζωτικής σημασίας για τον οργανισμό, όπως στο σύνολό του.<br /> <br /> Οι παγκόσμιες μελέτες έφτασε στο αποκορύφωμά του στην αλλαγή του αιώνα, οδηγώντας το κύμα ενός σχεδόν καθολικού ενθουσιασμού για την επιτάχυνση των διαδικασιών παγκοσμιοποίησης, με την ελπίδα ότι αυτές οι διαδικασίες θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε λύσεις στα πιεστικά ζητήματα της ανθρωπότητας στο σύνολό της, όσο και για τις επιμέρους χώρες και τις περιφέρειες ειδικότερα. Οι παγκόσμιες μελέτες έγιναν ευρέως μέρος των φιλελεύθερων παραδειγμάτων που ήταν δημοφιλή.<br /> <br /> Αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ καιρό. Με την πάροδο του χρόνου η παγκοσμιοποίηση έδειξε τις θετικές πτυχές της, αλλά και τις πολλές παρενέργειές της: αυξανόμενη παγκόσμια ανισότητα (το 1% της ανθρωπότητας διατηρεί περισσότερο πλούτο του 99% της ανθρωπότητας), αυξανόμενη αστάθεια σε μια σειρά από τομείς και η καταστροφή των παραδοσιακών τρόπων ζωής, τα οποία στο σύνολό τους προκάλεσαν ένα ισχυρό κύμα ενός κινήματος «αντι-παγκοσμιοποίησης». Οι πολιτικές αντιφάσεις από τις σημαντικότερες δυνάμεις άρχισαν να εμποδίζουν την ανάπτυξη της οικονομικής αλληλεξάρτησης. Επιπλέον, η ανάπτυξη της αλληλεξάρτησης οδήγησε παραδόξως σε μείωση, αντί για αύξηση, του γενικού επιπέδου διαχείρισης του παγκόσμιου συστήματος, αφού επέφερε την αστάθεια στις παγκόσμιες πολιτικές και οικονομικές διαδικασίες. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο μια κρίση της παγκοσμιοποίησης ως τέτοια, αλλά και της παγκόσμιας μελέτης - ως η επιστήμη της παγκοσμιοποίησης.<br /> <br /> Οι σύγχρονοι παγκόσμιοι μελετητές είναι ανοικτοί για τις ίδιες επικρίσεις όπως στους γεωπολιτικούς τους ομολόγους. Έχουν μια μονόπλευρη και προκατειλημμένη άποψη των παγκόσμιων διεργασιών και μια τάση που περιγράφεται ως αφηρημένη και δογματική, ιδεολογικά προκατειλημμένη, δεν μπορεί να σταθεί σε κριτική, είναι μεθοδολογικά πρόχειρη και απομονωμένη από την πολιτική πρακτική. Ακριβώς όπως και οι οπαδοί της γεωπολιτικής, αυτοί της παγκοσμιοποίησης μπορούν να κατηγορηθούν για την κατασκευή ακόμα μιας ουτοπίας (μύθος) που δεν έχει σχεδόν τίποτα κοινό με τις πραγματικές διαδικασίες της παγκόσμιας ανάπτυξης.<br /> <br /> Δεν πιστεύoουμε ότι θα ήταν υπερβολή να δείξουμε ότι η γεωπολιτική και η παγκόσμια μελέτη προσφέρουν δύο εσωτερικά συνεπής, αλλά εν τέλει μια μονόπλευρη, ελλιπή θέα της παγκόσμιας ανάπτυξης στον 21ο αιώνα. Αν η παγκοσμιοποίηση, προσπαθώντας να αναλύσει τον κόσμο ως ένα ενιαίο σύστημα, υποβαθμίζει τη σημασία ή ακόμα και αγνοεί την παρουσία των εξαιρετικά ποικίλων εδαφικών συνασπισμών που απαρτίζουν τον κόσμο μας, τότε οι γεωπολιτικοί ερευνητές αρνούνται ουσιαστικά την ύπαρξη του κόσμου ως ένα ενιαίο σύστημα, με περιοχές που ισχυρίζονται για τον ευατό τους «έξτρα γεωγραφικούς νόμους» της εξέλιξης.<br /> <br /> Με τους υπέρμαχους της γεωπολιτικής και της παγκόσμιας μελέτης έχουμε δύο μονόλογους που λαμβάνουν παράλληλα χώρα σε διαφορετικές γλώσσες σε συνδυασμό με τις κατηγορίες περί αφηρημένου σχολαστικισμού, ασυγχώρητου αναγωγισμού, ακόμη και αγυρτείας. Την ίδια στιγμή, προκειμένου να ξεκινήσει έναν τέτοιος διάλογος μεταξύ αυτών των δύο, αρκεί να έχουν την «πραότητα, την ευγένεια και την ευγενή αστικότητα» - ιδιότητες που Χέγκελ που αποτιμώνται τόσο πολύ στους Έλληνες φιλοσόφους, ιδιαίτερα στον Πλάτωνα - η βούληση για τον σεβασμό σε κάθε είδους διαφορετικής σκέψης. Εάν πρόκειται να λάβει χώρα ένας πραγματικός διάλογος μεταξύ των υποστηρικτών της γεωπολιτικής και της παγκόσμιας μελέτης, τότε μπορεί να αναμένονται παραγωγικές πνευματικές ανακαλύψεις στην διασταύρωση αυτών των δύο αντίθετων παραδειγμάτων.<br /> <a href="http://www.defencenews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Κόσμος και οι δυστυχίες της Γεωπολιτικής

Είναι πιθανό ότι, όταν θα περιγράφουν την ανάπτυξη των διεθνών σχέσεων στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «θανατηφόρα« ιστορία των Τούρκων κομάντος των Ιμίων.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrIORugNoCySGa4mAmjetYgu_NvRzmjB8zSBEaKo67Brql0uO70iZLFSAAaPkgN34OTCVRUw0yXWIX9ZF16oeNcpVLe5bUxMw44dHC51dseI5qMQaSUU7rdNU6oK211dS-2cMJlyrmRXes/s1600/imia+toyrkoi+komantos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrIORugNoCySGa4mAmjetYgu_NvRzmjB8zSBEaKo67Brql0uO70iZLFSAAaPkgN34OTCVRUw0yXWIX9ZF16oeNcpVLe5bUxMw44dHC51dseI5qMQaSUU7rdNU6oK211dS-2cMJlyrmRXes/s1600/imia+toyrkoi+komantos.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο<b> Νίκος Χειλαδάκης</b><br /> Φτάνοντας για άλλη μια χρονιά στην επέτειο της κρίσης των Ιμίων, δεν θα μπορούσαμε μεταξύ των άλλων να μην αναφερθούμε και στην πολύ «περίεργη» ιστορία των Τούρκων κομάντος που είχαν αποβιβαστεί στην δεύτερη βραχονησίδα.<br /> Εκείνο που κατ’ αρχήν θα πρέπει να αναρωτηθούμε είναι γιατί το ζήτημα της κρίσης των Ιμίων, εκτός ελαχίστων εξευρέσεων, ήταν επί χρόνια κρυμμένο από τα τουρκικά ΜΜΕ. Ενώ εδώ στην Ελλάδα έχουν γίνει ατέλειωτες δημόσιες συζητήσεις, τελετές μνήμης και διάφορες προβολές, στην Τουρκία, «άκρα του τάφου σιγή» κάλυπτε επί πολλά χρόνιο το θέμα αυτό. Εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων κανένας στην Τουρκία δεν αναφέρονταν για το θέμα αυτό παρά του ότι θα ήταν εύλογο οι Τούρκοι κάθε χρόνο να πανηγυρίζουν στην επέτειο των Ιμίων, όπως γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις, καθώς η κρίση αυτή όπως εξελίχτηκε παρουσιάστηκε σαν μια μεγάλη τουρκική στρατηγική νίκη.<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/01/Protoselido-SABAH-7-5-20032.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Protoselido SABAH 7-5-2003" class="aligncenter size-full wp-image-1991" height="640" src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/01/Protoselido-SABAH-7-5-20032.jpg" width="426" /></a>Το μονό που έχει προβληθεί από εκείνη την κρίση, είναι το μνημείο ηρώων κομάντος των Ιμίων, που στήθηκε στον δήμο του Beykoz, στην ασιατική ακτή το Βοσπόρου, ένα μνημείο πεσόντων των κομάντος που είχαν πάρει μέρος στην επιχείρηση των Ιμίων και σκοτώθηκαν στο δυστύχημα στις 15 Φεβρουαρίου 1996, λίγες μέρες μετά την κρίση. Επειδή όμως το μνημείο αυτό φανέρωνε τουρκική απώλεια, ακόμα και αυτό προσπάθησαν να το καταχωνιάσουν στην αφάνεια. Μάλιστα κάποιοι είχαν διαμαρτυρηθεί στον δήμαρχο του Beykoz και εκείνος τους απάντησε ξεκάθαρα ότι δεν είχαμε κανένα θύμα στην κρίση των Ιμίων, αλλά στο δυστύχημα που είχε γίνει λίγες μέρες μετά, σκοτωθήκαν πολλοί κομάντος από αυτή την ομάδα. Κάποιοι από αυτούς ήταν από το Beykoz.<br /> Σε ένα εκτενές μεγάλο δημοσίευμα της γνωστής τουρκικής επιθεώρησης, Aksyon, στις 2 Μαρτίου του 1996, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Skorsky’ miz Ege de neden düştü ?». Λίγες μέρες δηλαδή, σύμφωνα με την Aksyon, μετά την κρίση των Ιμίων και ενώ η Τουρκιά ήταν ακόμα υπερήφανη για την ομάδα των κομάντος των Kardak, στις 17 Φεβρουαρίου βυθίστηκε στο πένθος, γιατί το ελικόπτερο αυτής της ομάδας, έπεσε κοντά στον ναύσταθμο του Aksaz, (είναι ο ναύσταθμος από όπου ξεκίνησαν οι κομάντος για να πάνε στα Ίμια ), με αποτέλεσμα να σκοτωθούν οι «SAT Sualtı taarruz Timi» (έτσι ονομάζονταν οι η ομάδα των κομάντος των Ιμίων), που πριν από λίγες μέρες ήταν οι ήρωες της Τουρκίας. Τον ίδιο χρόνο και λίγους μήνες μετά, ένα άλλο δυστύχημα, πάλι με ελικόπτερο, γίνονταν στην ιδία περιοχή, λίγο κοντά στον ναύσταθμο του Aksaz. Τα δυο αυτά δυστυχήματα προσπάθησαν οι Τούρκοι να τα κρύψουν, όπως έκαναν επιμελώς και για τα γεγονότα της κρίσης των Ιμίων. Μάλιστα είναι περίεργο ότι ενώ η εφημερίδα Zaman, σε δημοσίευμα της στις 29/11/1998, αποκάλυπτε τα δυο δυστυχήματα, σε άλλο δημοσίευμα της στις 15/9/ 1997, που ήταν και πιο πρόσφατο της κρίσης, κρύβει το ένα και αναφέρεται μόνο στο μεγάλο δυστύχημα στις 17 Φεβρουαρίου.<br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/01/kardak2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="kardak" class="aligncenter size-full wp-image-1992" height="257" src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/01/kardak2.jpg" width="343" /></a>Χαρακτηριστικό είναι και το κάτωθι γεγονός που καταγράφτηκε δυο χρόνια μετά και μάλιστα τις παραμονές του Εθνικού Συμβούλιου του Φεβρουαρίου του 1998, που γράφτηκε στην ιστορία σαν, «Βελούδινο Πραξικόπημα» γιατί ήταν η απαρχή της πτώσης της πρώτης ισλαμικής κυβέρνησης του Ερμπακάν. Ο τότε αρχηγός του Επιτελείου Ναυτικού, ναύαρχος Güven Erkaya, οποίος ήταν και αρχηγός του Ναυτικού στην κρίση των Ιμίων, είχε επισκεφτεί μαζί με τον Karadayi, αρχηγό τoυ Γενικού Επιτελείου, την Γενική Διεύθυνση Ναυτικού στον ναύσταθμο του Gölcuk. Εκεί, ο Erkaya έκανε μια αποκαλυπτικότατη ερώτηση στους παρόντες αξιωματικούς διοικητές έχοντας υπ’ όψιν του τα δυο θανατηφόρα δυστυχήματα : «Kardak operasyonuna katılanlardan hayatta kalan kimse var mı ?», Δηλαδή, «Από αυτούς που μετείχαν στην επιχείρηση κομάντος των Ιμίων, υπάρχει κανένας εν ζωή ;», (από αποκλειστικό δημοσίευμα της εφημερίδας, Yeni Akıt, στις 15/5/2012). Μόλις δυο χρόνια μετά την κρίση!<br /> Και τώρα ερχόμαστε στον αρχηγό των κομάντος, Zeki Şen. Υπάρχουν πληθώρα δημοσιευμάτων για τον θάνατο του αρχηγού της ομάδας των κομάντος των Ιμίων, (εφημερίδες Hürriyet, Milliyet, Sabah, Radikal, Akşam). Αρκεί να δούμε μόνο το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Sabah, στις 7/5/2003, που ανέφερε σε παράγραφο με πομπώδη τρόπο ότι, «Ο ήρωας των Kardak βρήκε τον θάνατο από… τρεις τοξικομανείς στην πλατεία Ταξίμ», (;;;). Η ίδια εφημερίδα την επομένη, 8/5/2003, ανέφερε ξεκάθαρα, «KARDAK Komantosu SAT Yüzbaşı Zeki Şen ölümü». Ο επίλογος της ιστορίας του Zeki Şen γράφτηκε στις 21 Οκτώβριου του 2006, όταν οι δολοφόνος του, κάποιος Emrah Eraydın, καταδικάστηκε από το τουρκικό δικαστήριο όπως ανέφερε δημοσίευα της Sabah στις 21/10/2006, όπου πάλι αναφέρονταν ότι ο Zeki Şen ότι ήταν στην ομάδα κομάντος των Ιμίων. Ο καλύτερος φίλος, συνεργάτης και δεξί χέρι του Şen, ήταν ο Seşçuk Esadoğlou. Αυτός βρήκε τον θάνατο στο δεύτερο μυστήριο δυστύχημα, πάλι κοντά στον ναύσταθμο του Alksaz. Μαζί του σκοτώθηκαν οι κομάντος Kadir Şener, Ahmet Sezgin και Tevfik Özdemir, σύμφωνα με δημοσίευμα της Hürriyet, στις 8/5/2003, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Kürek timinin acı laberi» Αυτό το δυστύχημα είναι ακόμα πιο σκοτεινή υπόθεση όσον αφόρα την δημοσιότητα του από τους Τούρκους.<br /> Το τελευταίο επίσης «μυστήριο» επεισόδιο της ομάδας αυτής, ήταν για τον αξιωματικό του ναυτικού, Engin Erkman. Σύμφωνα με τα τουρκικά δημοσιεύματα απεβίωσε το πρωί της 7 Ιανουαρίου του 2013, ενώ κοιμόνταν, ο Engin Erkman, 44 ετών από το Balıkesir, ο τελευταίος επιζών Τούρκος κομάντος των Ίμια 17 χρόνια μετά την βραδιά εκείνη που η Ελλάδα και η Τουρκία είχαν βρεθεί στα πρόθυρα ενός ολοκληρωτικού πολέμου. Ο Engin Erkman τα τελευταία χρόνια υπηρετούσε σαν αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού και μόλις το 2011 είχε συνταξιοδοτηθεί. Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Türkiye, ήταν ο τελευταίος επιζών κομάντος της επιχείρησης των Ίμια και μετά την αποστράτευση του ασχολούνταν με διάφορες επιχειρήσεις ενώ είχε ανοίξει και γραφείο στο Τουρκμενιστάν. Από την αρχή δηλώθηκε ότι ο εν λόγω αξιωματικός του ναυτικού ήταν στην ομάδα των κομάντος των Ιμίων. Στη συνέχεια, όταν αυτό γρήγορα έγινε αντιληπτό, οι Τούρκοι προσπάθησαν και εδώ να συσκοτίσουν την είδηση. Έτσι άλλες εφημερίδες έγραψαν ότι πέθανε στο Τουρκμενιστάν, άλλες ότι δεν ήταν στο Τουρκμενιστάν αλλά στο… Αζερμπαϊτζάν, (εφημερίδα Star 6/1/2013). Το γεγονός όμως ότι ήταν στην ομάδα κομάντος των Ιμίων, δεν μπορούσε εκ των υστέρων να αμφισβητηθεί παρά του ότι δεν… ήταν στην λεγομένη «λίστα των κομάντος» που οι ίδιοι είχαν δώσει στην δημοσιότητα.<br /> Μια πραγματικά πολύ «μυστήρια» ιστορία για τους Τούρκους κομάντος που είχαν αποβιβαστεί στην δεύτερη βραχονησίδα των Ιμίων. Σίγουρα η όλη αλήθεια δεν έχει καταγράφει ακόμα, όπως και ο λόγος για όλους αυτούς τους «περιέργους» θανάτους.<br /> <br /> Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η «θανατηφόρα« ιστορία των Τούρκων κομάντος των Ιμίων.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Φτάνοντας για άλλη μια χρονιά στην επέτειο της κρίσης των Ιμίων, δεν θα μπορούσαμε μεταξύ των άλλων να μην αν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάλυση Συγκρούσεων - Ισορροπία δυνάμεων ( Ελλάδα και νέα πολιτική)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFW3uROvw1anpsRyCHvM1fm38xZsENddtmE_Ei9PuxHRhDDUkhhEGx13vRci_Uhe40TyhS4bKUj_FEn8tL8A1QlV1M5vGEnx0_pOX5SyyRGI3JqOlsuTqZyaclbVO_EKlB-zy8jJMneP7z/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF851.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFW3uROvw1anpsRyCHvM1fm38xZsENddtmE_Ei9PuxHRhDDUkhhEGx13vRci_Uhe40TyhS4bKUj_FEn8tL8A1QlV1M5vGEnx0_pOX5SyyRGI3JqOlsuTqZyaclbVO_EKlB-zy8jJMneP7z/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF851.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Μια εξορισμού κατάσταση με ισορροπία δυνάμεων του παλαιού συστήματος στην Ελλάδα, όπου διατηρούνταν πολιτικοί δεινόσαυροι και μεγάλα συμφέροντα ενώ ταυτόχρονα μπαίνει σφήνα ένας νέος διεκδικητής, εκμεταλλευόμενος τον ανοιχτό χώρο που είχαν αφήσει λόγω οκνηρίας και υπερβολικής αλαζονείας.<br /> <br /> <b>Σε μια ισορροπία δυνάμεων, κάθε αλλαγή προκαλεί αναταραχή και οδηγεί μόνο σε τρία σενάρια.</b><br /> <br /> <b>1. </b>Ο διεκδικητής κερδίζοντας τον χώρο με δυναμική είσοδο θέλει να πιέζει τις επικρατούσες δυνάμεις να τον αποδεχτούν ως ισότιμο μέλος της ισορροπίας και να διαμορφωθεί τελικά ο χώρος με πρόσθεση και των δικών του κριτηρίων --- σενάριο που επιθυμεί η ήπια τακτική/πολιτική μερίδας του ΣΥΡΙΖΑ και η πλειοψηφία των Ελλήνων.<br /> <br /> <b>2. </b>Ο διεκδικητής με την ισχυρή δυναμική του φέρνει τις επικρατούσες δυνάμεις σε άτακτη υποχώρηση και στην υποταγή τους λόγω αδυναμίας αντιμετώπισης του με άνευ όρων αποδοχή του. ---- σενάριο συνιστωσών εντός του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιων που μάλλον ονειροβατούν δεδομένων των συσχετισμών ισχύος κάθε πλευράς.<br /> <br /> <b>3.</b> Ο διεκδικητής λαμβάνει τον χώρο που θέλει προσωρινά ,καθώς πιάνει ουσιαστικά τους επικρατόντες είτε εξ απείνης, είτε σε αδυναμία σχηματισμού άμυνας (πάντα προσωρινά.) Όμως, αυτό θα οδηγήσει μοιραία σε σύγκρουση, καθώς η παρουσία του θεωρείται ώς "ανωμαλία" και θα φέρει και αντιδράσεις καθώς και ισχυρότερες συμμαχίες απέναντι του. Αυτό θα γίνει με στρατηγική αντιμετώπιση εκμετάλλευσης των αδύναμων σημείων του και την αποδυνάμωση του με μια διαρκή πίεση που, συνήθως, έχει επιτυχία. Κυρίως γιατί η δυναμική του διεκδικητή προέρχεται όχι από κάποια σταθερά δύναμη που αναπτύχθηκε μέσα από τον χρόνο, αλλά από μια πρόσκαιρη αντίδραση ή διαδοχικές ευκαιρίες ανάπτυξης και εκμετάλλευσης συνθηκών στην κοντινή περιφέρεια του. Σαν το σώμα εκστρατείας που προχωράει γιατί απλά βρίσκει κενό μέχρι να πέσει πάνω σε ισχυρό κάστρο με δυνατή άμυνα ενώ το ίδιο είναι τελείως αποδυναμωμένο από την κούραση.<br /> <br /> Σε αυτό το σημείο ισχύει ο κανόνας πώς οι συμμαχίες αλλάζουν. Οι διεκδικητές έχουν να αντιμετωπίσουν τους ήδη εγκατεστημένους και ισχυρούς που είναι σαφώς προετοιμασμένοι για την άμυνα και αντεπίθεση τους, ενώ οι σύμμαχοι του διεκδικητή (Ελλάδα) μπροστά σε μια μεγάλη κόντρα ή φθορά με πολύ δυνατούς αντιπάλους ή αλλάζουν στρατόπεδα ή απλά εγκαταλείπουν. Η Ιταλία και η Ισπανία για παράδειγμα με αντίστοιχα κινήματα χρησιμοποιούν την αντίδραση της Ελλάδος ώς όχημα βολιδοσκόπησης της αντίδρασης που θα δεχτούν και οι ίδιες αν πράξουν αντίστοιχα. Αν αυτό αποτύχει, τότε τα κινήματα αυτά θα χαθούν το ίδιο γρήγορα όπως εμφανίστηκαν.<br /> <br /> Το τελευταίο (3) είναι το σενάριο που έχει επιλέξει η Γερμανία να τηρήσει. Πρόκειται για μια διαχρονική στρατηγική που βρίσκει εφαρμογή από διαμάχες και συγκρούσεις ατομικές , επιχειρηματικές εώς και διακρατικές. Η επικρατούσα δύναμη δίνει χώρο μη ουσιώδη και χρόνο να τεντωθεί πέρα από τα όρια του ο διεκδικητής και να αδυνατεί να στηρίξει με συνοχή την δύναμη του όπου μοιραία θα έρθει και η κατάρρευση εκ των έσω.<br /> <br /> Ποιο σενάριο θα επικρατήσει είναι ζήτημα εξέτασης παραμέτρων και μιας ανάλυσης δυναμικής που έχουν οι δύο πλευρές. Ποιός είναι ο πιο ισχυρός, ποιός έχει τα καλύτερα μέσα, την ικανότητα να σταθεί διαχρονικά πιο δυνατός κτλ... Σ' αυτό το σημείο είναι σαφές πώς η Γερμανία κρατάει τον πρώτο λόγο. <br /> <br /> Εκείνο, ίσως, που θα παίξει τον πρώτο ρόλο είναι το αν τελικά θα μπορεί να επηρρεάσει γρήγορα το κίνημα της αντι-λιτότητας η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, διότι σε βάθος χρόνου, να είμαστε σίγουροι, πως ο έχων τα μέσα μπορεί να περιμένει, να αποδυναμωθεί και να εξασθενήσει ο διεκδικητής έχοντας να αντιμετωπίσει αιτήματα εντός και εκτός συνόρων και να βρεθεί μπροστά στο κάστρο αποδυναμωμένος και κουρασμένος, έτοιμος να υποταχθεί ξανά ο ίδιος στις επικρατούσες δυνάμεις. <br /> <br /> <br /> Αλέξανδρος Νίκλαν<br /> Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας<br /> IISCA Sec Group<br /> <br /> <a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ανάλυση Συγκρούσεων - Ισορροπία δυνάμεων ( Ελλάδα και νέα πολιτική)

Μια εξορισμού κατάσταση με ισορροπία δυνάμεων του παλαιού συστήματος στην Ελλάδα, όπου διατηρούνταν πολιτικοί δεινόσαυροι και μεγάλα συμ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ο πατέρας του Ευρώ παρουσιάζει τον μπάσταρδό του»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Sts5rTe5dXKhCdseQZteAXFP5CCHLNmo7N3EKVr3kxTffpPErkkXuNW3hsG9f-XYp-wsd5v_UHe_gRK1LSgkKXVKnTefeb6r8nGryJmqPXQSU3nhnTEZ-k9a-1C2utX2aSXNXTy6JUfd/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF850.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Sts5rTe5dXKhCdseQZteAXFP5CCHLNmo7N3EKVr3kxTffpPErkkXuNW3hsG9f-XYp-wsd5v_UHe_gRK1LSgkKXVKnTefeb6r8nGryJmqPXQSU3nhnTEZ-k9a-1C2utX2aSXNXTy6JUfd/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF850.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="color: #990000; font-size: large;">Άρθρο – βόμβα του Greg Palast υπερ της Ελλάδας..</span><br /> <span style="color: #990000; font-size: large;">Οι Ελληνικές Εκλογές και η Ευρωπαϊκή Nήσος των Λεπρών</span><br /> <br /> Οι ελληνικές εκλογές, λόγω της δυνητικής σημασίας τους για την εύθραυστη ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομία, έδωσαν μια χωρίς προηγούμενο διεθνή προβολή στην δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία και αποκάλυψαν ένα ευρύτατο κύμα συμπάθειας και συνηγορίας για τον δυναστευόμενο ελληνικό λαό. Το συναίσθημα αυτό – για την ύπαρξη του οποίου ήσαν ανύποπτοι οι εντεταλμένοι εθνικοί «δέκτες»- δεν είναι προφανώς άμικτο και της υποβόσκουσας αντιπάθειας για την «τιμωρό» Δύναμη, που θεωρείται η κατ’ εξοχήν υπεύθυνη για το ελληνικό πάθος. Εντυπωσιακός αριθμός άρθρων καί εγκρίτων οργάνων του διεθνούς Τύπου –εκτός του Γερμανικού- υπερασπίσθηκαν τις ελληνικές θέσεις, συχνά χωρίς επιφύλαξη.<br /> <a href="https://olympiada.files.wordpress.com/2015/01/wpid-20150127022835.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://olympiada.files.wordpress.com/2015/01/wpid-20150127022835.jpg?w=300&h=224" /></a>Ως δείγμα μαχητικής υπεράσπισης της Ελλάδας, αλλά και για την αποκάλυψη που περιέχει με την προσωπική εξομολόγηση του γεννήτορα του ευρώ, τού Αμερικανού καθηγητή Robert Mundell, εμπνευστή του Θατσερισμού και των Ρηγκανόμικς, παραθέτουμε το άρθρο του Αμερικανού συγγραφέα Greg Palast, δημοσιευμένο την παραμονή των εκλογών.<br /> <br /> <b>Εισαγωγή/Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού</b><br /> <b>Greek Elections and the Euro Leper Colony</b><br /> <b>Του Γκρέκ Παλάστ</b><br /> <br /> Η Ευρώπη έχει μείνει ξερή και οι τραπεζίτες άναυδοι με τα γκάλοπ να δείχνουν πως το νέο κόμμα της Αριστεράς, ο Σύριζα, θα κερδίσει την κοινοβουλευτική εξουσία στις εκλογές της Κυριακής.<br /> Ο Σύριζα υπόσχεται πως άν εκλεγεί θα θεραπεύσει την Ελλάδα από τη λέπρα. Περίεργο ότι ο Σύριζα υπόσχεται επίσης πως θα παραμείνει στην αποικία των λεπρών. Δηλαδή, ο Σύριζα θέλει να απαλλάξει την Ελλάδα από την βαρβαρότητα της λιτότητας που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά επιμένει να μείνει στην Ευρωζώνη.<br /> Το πρόβλημα είναι ότι ο αφηνιασμός της λιτότητας είναι μόνο το σύμπτωμα μιας αρώστειας. Η αρώστεια είναι το Ευρώ!<br /> Ο πατέρας του Ευρώ παρουσιάζει τον μπάσταρδό του<br /> Ο ηγέτης του Σύριζα Αλέξης Τσίπρας, θα ήθελε να πιστεύει πως η λιτότητα και το ευρώ είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Προφανώς είναι ένας μακάριος απληροφόρητος της ιστορίας του ευρώ. Η φρίκη της λιτότητας δεν είναι η συνέπεια της ελληνικής ασωτείας: ήταν σχεδιασμένη μέσα στο πρόγραμμα του ευρώ από την αρχή.<br /> Αυτό μου το εξήγησε ο ίδιος ο πατέρας του ευρώ, ο οικονομολόγος Robert Mundell του πανεπιστημίου της Κολούμπια. ( Εσπούδασα οικονομικά με τον φιλαράκο του Μαντέλ, τον Μίλτον Φρίντμαν) Ο Μαντέλ δεν επινόησε μόνο το ευρώ, ήταν επίσης ο γεννήτορας της συφοριασμένης πολιτικής της Θάτσερ και τού Ρέϊγκαν, γνωστής ως «οικονομίας της προσφοράς» – ή, όπως την αποκάλεσε ο Τζωρτζ Μπούς ο πρεσβύτερος, «οικονομίας βουντού». Οικονομία της προσφοράς ή βουντού είναι η από καιρό χρεωκοπημένη θεωρία πως εάν ένα έθνος συντρίψει την δύναμη του συνδικαλισμού, τσεκουρέψει τους φόρους των επιχειρήσεων, καταργήσει τους κρατικούς κανονισμούς και την δημόσια ιδιοκτησία βασικών υπηρεσιών πρώτης ανάγκης, θα ανθήσει η οικονομική ευημερία.<br /> Το ευρώ είναι απλά η άλλη πλευρά του νομίσματος της οικονομίας της προσφοράς. Όπως μου εξήγησε ο Μαντέλ, το ευρώ είναι το όργανο με το οποίο Κογκρέσο και Κοινοβούλια μπορούν να απογυμνωθούν από κάθε εξουσία πάνω στη νομισματική και τη φορολογική πολιτική. Η παρενοχλητική Δημοκρατία εκτοπίζεται από το οικονομικό σύστημα. «Χωρίς φορολογική πολιτική»- μου είπε ο Μαντέλ-«ο μόνος τρόπος που μια χώρα μπορεί να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας είναι με την ανταγωνιστική μείωση των κανονισμών για τις επιχειρήσεις».<br /> Η Ελλάδα, για να επιζήσει σε μια οικονομία του ευρώ, μπορεί μόνο να ξαναζωντανέψει την απασχόληση περικόπτοντας τους μισθούς. Και πράγματι η πρόσφατη μικροσκοπική αύξηση της απασχόλησης είναι σημάδι πως οι ΄Ελληνες σιγά-σιγά αποδέχονται ένα μόνιμο μέλλον μικρού μεροκάματου πωλητών πίτσας σε Γερμανούς τουρίστες κρουαζιέρας.<br /> Ακούγεται το επιχείρημα πως η Ελλάδα χρωστάει στη Γερμανία, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα δισεκατομμύρια της διάσωσης. Ανοησίες. Κανένα από τα δισεκατομμύρια των δανείων διάσωσης δεν πήγε σε ελληνικές τσέπες. ΄Ολα πήγαν για την διάσωση της Ντώϋτσε Μπάνκ και των άλλων ξένων δανειστών. Τα θησαυροφυλάκια της Ε.Ε. κατάπιαν τα 90% των ομολόγων των ιδιωτών τραπεζιτών της. Η Γερμανία διέσωσε την Γερμανία, όχι την Ελλάδα.<br /> Και πάρ’ όλα αυτά η Ελλάδα πρέπει να εξοφλήσει την Γερμανία, κ. Τσίπρα, άν, φυσικά, επιμένετε να χρησιμοποιείτε το γερμανικό νόμισμα.<br /> Υπάρχει ζωή μετά το ευρώ.<br /> Σε όλα τα πέντε τελευταία χρόνια στούς ΄Ελληνες έλεγαν: άν απαλλαγείς από την αρώστεια σου, εάν εγκαταλείψεις το ευρώ, θα πέσει ο ουρανός να σε πλακώσει. Φαντάζομαι πως δεν θα το παρατηρήσατε, ο ουρανός είναι πεσμένος ήδη. Με την ανεργία στο 25% (σημ. Οι στατιστικές του έχουν αραχνιάσει), με γιατρούς και δασκάλους να πεινούν, δεν μπορεί να πέσει πιο χαμηλά.<br /> Αναρωτηθείτε; Είχε δίκηο η Τρόϊκα;Στην Αμερική υπάρχει ένα ρητό: Κορόϊδεψέ με μια φορά, ντροπή σου. Κορόϊδεψέ με δυο φορές, ντροπή μου.<br /> Μπορεί η Ελλάδα να επιζήσει χωρίς το ευρώ; Η Ελλάδα είναι ήδη νεκρή, αλλά οι Γερμανοί δεν ενδιαφέρονται ούτε για να θάψουν το πτώμα. Λένε στους ΄Ελληνες πως αν εγκαταλείψουν το ευρώ και καταγγείλουν τα χρέη τους, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να έχει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα δέν μπορεί να προσφύγει στις διεθνείς αγορές τώρα. Κανείς δεν δανείζει ένα πτώμα.<br /> Υπάρχει επιστροφή εντεύθεν του Αχέροντα, αλλά όχι με βάρκα το ευρώ.<br /> Πολλά έθνη τα καταφέρνουν μια χαρά χωρίς το ευρώ. Η Σουηδία, η Δανία και η Ινδία τα καταφέρνουν χωρίς ευρώ. Το ίδιο και η Τουρκία, που είχε την τύχη να μήν την δεχτούν. ‘Οσο οι Τούρκοι μένουν στη λίρα, ακόμη και ο φρενο-βλαμμένος ισλαμοφασίστας πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δεν καταφέρνει να καταστρέψει την οικονομία τους.<br /> Μπορεί η Ελλάδα απλά να πηδήξει έξω από το ευρώ; Η Αργεντινή ήταν κάποτε δεμένη με το δολάριο, όπως η Ελλάδα με το ευρώ.Το 2000 οι Αργεντίνοι, πεινασμένοι και εξαγριωμένοι, επαναστάστησαν. Η Αργεντινή τελικά ανέτρεψε την δικτατορία του δολαρίου, τις διαταγές του ΔΝΤ και τις απειλές των δανειστών και κήρυξε στάση πληρωμών των ομολόγων της σε δολάρια. Ελεύθερη επί τέλους, η οικονομία της πήρε τ’ απάνω της επί μια δεκαετία. Ναι, σήμερα η Αργεντινή υφίσταται επίθεση από τους γύπες, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή έγινε έτσι δελεαστικά πλούσια.<br /> ΄Ημουνα στη Βραζιλία όταν ο πρόεδρος Λούλα ντα Σίλβα είπε στο ΔΝΤ να πάει στον αγύριστο – και απέρριψε την ιδιωτικοποίηση των κρατικών τραπεζών και της κρατικής εταιρείας πετρελαίου, απέρριψε την περικοπή των συντάξεων και τις άλλες ανοησίες λιτότητας. Αποτέλεσμα: Η Βραζιλία όχι μόνο επέζησε, αλλά άνθησε κατά την διάρκεια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρισης του 2008-10. Παρά τις πιέσεις, η Βραζιλία ποτέ δεν εκχώρησε τον έλεγχο του νομίσματός της. (Είναι τραγική ειρωνία ότι η οικονομία της τώρα μόνο παραπατάει. Γι’ αυτό φταίει μόνο η διάδοχος του Λούλα, η Πρόεδρος Ντίλμα Ρούσσεφ, που αρχίζει να χορεύει την σάμπα της λιτότητας.)<br /> Η Λιτότητα : Θρησκεία, όχι Οικονομική Επιστήμη<br /> Το ευρώ είναι απλώς το γερμανικό μάρκο με μερικά αστεράκια επάνω του. Η Ελλάδα δεν μπορεί να υιοθετήσει το νόμισμα της Γερμανίας χωρίς να υιοθετήσει και τον υπουργό των Οικονομικών της Γερμανίας, τον Βόλφγκαγκ Σώϋμπλε ως δικό της υπουργό των Οικονομικών.<br /> Και ο Σώϋμπλε είναι αποφασισμένος πως η Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθεί. ΄Οπως τονίζει ο οικείος μου Πωλ Κρούγμαν, δεν υπάρχει αξιόπιστη οικονομική θεωρία που να λέει πως η λιτότητα -δηλαδή περικοπές κρατικών δαπανών, περικοπές μισθών, περιορισμός της καταναλωτικής ζήτησης- μπορεί με κάποιο τρόπο να βοηθήσει μιαν οικονομία σε ύφεση. Σε αποπληθωρισμό. Γι’ αυτό το λόγο, το 2009, ο Ομπάμα διέταξε να δοθεί τονωτικό, όχι υπνωτικό χάπι.<br /> Η λιτότητα δεν έχει καμιά σχέση με την οικονομική επιστήμη. Είναι θρησκεία: η πίστη από τους Λουθηρανούς Γερμανούς πως οι ΄Ελληνες διασκέδασαν πολύ, ξόδεψαν πολλά λεφτά και χαράμησαν πολύ τον χρόνο τους στον ήλιο- και τώρα οι ΄Ελληνες πρέπει να πληρώσουν το τίμημα για τις αμαρτίες τους.<br /> Το περίεργο είναι πως ακούω αυτές τις αυτομαστιγωτικές αηδίες και από τους ίδιους τους ΄Ελληνες: είμαστε τεμπέληδες. Μας αξίζει η τιμωρία. Μωρολογίες. Ο μέσος ΄Ελληνας δουλεύει περισσότερες ώρες τον χρόνο από οποιονδήποτε άλλο εργαζόμενο στα 34 κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ. Πολύ περισσότερες από τους Γερμανούς.<br /> Ελλάδα: Γκολντμαν-Σακουλωμένη<br /> Η καταστροφή της Ελλάδας άρχισε με έναν μυστικό, απατηλό χειρισμό ανταλλαγής νομισμάτων (currency swaps), σχεδιασμένο από την Γκόλντμαν Σακς, για την απόκρυψη ελληνικών ελλειμμάτων, που υπερέβαιναν το όριο 3% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. ΄Οταν η αλήθεια μαθεύτηκε, οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων κατάλαβαν πως είχαν εξαπατηθεί. Αυτοί οι ομολογιούχοι αξίωσαν τότε υπέρογκα κερδοσκοπικά επιτόκια (ή, αν προτιμάτε, μεγάλα «spread») για να εξασφαλισθούν έναντι μελλοντικής εξαπάτησης. Η επισώρευση αυτών των κερδοσκοπικών επιτοκίων γονάτισε το ελληνικό έθνος. Με άλλα λόγια, τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν για την είσοδο και την παραμονή στο ευρώ και όχι η ελληνική σπατάλη προκάλεσαν την κρίση.<br /> Οι ΗΠΑ, η Βραζιλία και η Κίνα γλύτωσαν την οικονομική κρίση, επειδή είχαν τον έλεγχο του νομίσματός τους, της προσφοράς χρήματος, των κρατικών δαπανών και της συναλλαγματικής ισοτιμίας –κρίσιμων εργαλείων, που η Ελλάδα παρέδωσε για να μπεί στο ευρώ.<br /> Ακόμη χειρότερα: Μόλις η Δούρεια νεκροφόρα του ευρώ μπήκε στην Αθήνα, ο Τουρισμός, βασική βιομηχανία της Ελλάδας, ρουφήχτηκε από την Τουρκία, όπου ξενοδοχεία και αναμνηστικά δώρα διατιμώνται με την φτηνή λίρα. Αυτό επέτρεψε στην αμείλικτη μηχανή του καθηγητή Μαντέλ, στο ευρώ, να εκτελέσει τον προορισμό της, κατεβάζοντας τα ημερομίσθια, αναγκάζοντας την Ελλάδα να απογυμνώνει όλη την τάξη των εργαζομένων από συντάξεις και διαπραγματευτική δύναμη. Η Ελλάδα πεσμένη στά γόνατα, δεν είχε άλλη επιλογή από το να παρακαλέσει τη Γερμανία για έλεος.<br /> Αλλά δεν υπάρχει έλεος.΄Οπως ο Γερμανός Σώυμπλε επιμένει, η δημοκρατία, η ψήφος της Κυριακής, δεν σημαίνει τίποτα. « Οι νέες εκλογές-δηλώνει- δεν αλλάζουν τίποτα στις συμφωνίες που έχουν γίνει με την ελληνική κυβέρνηση.» (Οι ΄Ελληνες) δεν έχουν εναλλακτική επιλογή».<br /> Και όμως έχουν κ. Σώυμπλε. Μπορούν να σου πουν να πάρεις το ευρώ σου και να τό χώσεις… στον Μέρκελ σου.<br /> <br /> <i>Πιστή μετάφραση επί λέξει, από τον αμερικανικό ιστότοπο «Intrepid Report» («Ατρόμητη Αναφορά») του άρθρου του Greg Palast, ερευνητή δημοσιογράφου και συγγραφέα των βιβλίων που ανακηρύχθηκαν Βestsellers από τους Τάϊμς της Ν. Υόρκης «Δισεκατομμυριούχοι και Ληστές της Κάλπης», « Πίκνικ Γυπαετών», «Οχυρωμένο Φρενοκομείο» και « Η Καλύτερη Δημοκρατία που Μπορείς να Αγοράσεις».</i><br /> <br /> <a href="http://olympia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

«Ο πατέρας του Ευρώ παρουσιάζει τον μπάσταρδό του»!

Άρθρο – βόμβα του Greg Palast υπερ της Ελλάδας.. Οι Ελληνικές Εκλογές και η Ευρωπαϊκή Nήσος των Λεπρών Οι ελληνικές εκλογές, λόγω της ...

Διαβάστε την συνέχεια

Stratfor: Οι εξελίξεις στην Ευρώπη μετά τη νίκη ΣΥΡΙΖΑ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpGl7jQoP2fwvhVUvk8AYPTCo2BDW-Z_V3hgLYX0hv5GCFsf8hB6x4DsRcwHazRpDOjatFyTKRUPCLWHj09y7vSfBNZRfBKhckI_h3F6cJAzLJ1NP4LsUj_fhV2O-nZ1wlZfUQyYO8amL0/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF849.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpGl7jQoP2fwvhVUvk8AYPTCo2BDW-Z_V3hgLYX0hv5GCFsf8hB6x4DsRcwHazRpDOjatFyTKRUPCLWHj09y7vSfBNZRfBKhckI_h3F6cJAzLJ1NP4LsUj_fhV2O-nZ1wlZfUQyYO8amL0/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF849.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b>Πηγή: <span style="color: #990000;">Stratfor</span></b><br /> <b>Απόδοση-Επιμέλεια:<span style="color: #990000;"> On Alert</span></b><br /> <br /> <strong>Η Ευρώπη βιώνει μια βαθιά κρίση, κοινωνική και πολιτική. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε σημαντική νίκη και σχηματίζει συμμαχική κυβέρνηση, παρακάμπτοντας τα παραδοσιακά κόμματα</strong>. Πρόκειται για μια συμμαχική κυβέρνηση μεταξύ κομμάτων που το μόνο κοινό τους είναι η αντίδραση στη λιτότητα που επέβαλε η ΕΕ. <br /> <br /> Η οικονομική κρίση του 2008 στις ΗΠΑ, προκάλεσε μια κρίση χρέους στην Ευρώπη. Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους και απειλούσαν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. <strong>Η γερμανική άποψη, η οποία και επικράτησε, έλεγε ότι η κρίση χρέους οφείλεται στην κακή διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών. Η άποψη αυτή οδήγησε στη λήψη σκληρών μέτρων, με τα γνωστά επακόλουθα. Η άλλη άποψη, η οποία δεν ακούστηκε καθόλου σχεδόν, έρχεται σήμερα και επιφάνεια. </strong><br /> <br /> <strong>Η άποψή αυτή λέει πως η κρίση οφείλεται στην ανευθυνότητα της Γερμανίας, της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, η οποία εξάγει προϊόντα ίσης αξίας με το 50% του ΑΕΠ της. Η Γερμανία λοιπόν κατηγορείται ότι υποχρέωσε στη λήψη των μέτρων λιτότητας για να συνεχίσει να εξάγει.</strong> Οι Γερμανοί γνώριζαν πως τα χρέη των υπερχρεωμένων χωρών δεν μπορούν να πληρωθούν. <br /> <br /> Η γερμανική άποψη προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία και σε μικρότερο βαθμό στην Πορτογαλία. Ο Μεσογειακές χώρες είχαν ενταχθεί στην ΕΕ με την προοπτική ανόδου του βιοτικού επιπέδου των λαών τους. Η κρίση χρέους όμως τις έπληξε ιδιαίτερα σκληρά. <br /> <br /> Υπήρχε στην Ευρώπη μια πεποίθηση ότι τελικά η κρίση θα ξεπεραστεί και τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα ψηφίζονταν ξανά και ξανά. <strong>Το 2015 όμως, καθώς η κατάσταση δεν βελτιώνονταν, σε πολλές χώρες οι φωνές κατά της λιτότητας αυξήθηκαν. Η αλλαγή αυτή έγινε ορατή και με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να χαλαρώσει τα μέτρα λιτότητας, παρέχοντας ρευστότητα. Η κίνηση αυτή όμως έγινε πολύ αργά και όχι στην έκταση που απαιτείται. Ο ευρωπαϊκός Νότος βρίσκεται σε βαθιά ύφεση, καθώς έχουν καταστραφεί οι δομές παραγωγής πλούτου. Θα χρειαστούν δεκαετίες για να υπάρξει ανάκαμψη.</strong> Επίσης η ΕΚΤ εξαίρεσε την Ελλάδα από το εν λόγω πρόγραμμα χαλάρωσης. <br /> <br /> Σε όλη την Ευρώπη, δε, έχουν σχηματιστεί αντιευρωπαϊκές κινήσεις και κόμματα. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος, αλλά από την αριστερά, όπως οι Ποδέμος στην Ισπανία. <strong>Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί μετριοπαθή στάση έναντι της ΕΕ, λέγοντας πως θέλει να διαπραγματευτεί ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα. Υπάρχουν λόγοι που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μπορεί να πετύχει. Οι Γερμανοί δεν ενδιαφέρονται αν η Ελλάδα θα μείνει ή θα φύγει από τη ζώνη του ευρώ. Τη Γερμανία όμως απασχολεί ιδιαίτερα η εξάπλωση φωνών που θα θέσουν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή ζώνη εμπορίου.</strong> Τα δεξιά κόμματα θέλουν να κλείσουν τα σύνορα και να περιορίσουν την ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων και εμπορευμάτων, ότι δηλαδή δεν συμφέρει τη Γερμανία. <br /> <br /> Στην Ελλάδα τα κόμματα που υποστήριξαν τη λιτότητα ηττήθηκαν εκλογικά. <strong>Το παράδειγμα της Ελλάδας προκαλεί ανάπτυξη των ευρωσκεπτικιστών. Το πρόβλημα πάντως δεν είναι το ευρώ</strong>. Αντίθετα το βασικό ζήτημα είναι η επίδραση όλων αυτών των δομικών και μη δομικών αδυναμιών στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και στο πως η ΕΚΤ δεν θα φορτώσει τα χρέη των υπερχρεωμένων χωρών στη Γερμανία. <strong>Δεύτερο και σημαντικότερο ζήτημα είναι το μέλλον της ευρωπαϊκής ζώνης ελευθέρου εμπορίου. </strong><br /> <br /> <strong>Αν η ζώνη αυτή πάψει να υφίσταται η Γερμανία θα χάσει το βασικό της εμπορικό εργαλείο, εντός Ευρωζών</strong>ης. Η άνοδος του προστατευτισμού στην Ευρώπη θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στη γερμανική οικονομία, καθώς θα συντρίψει τις εξαγωγές της. <br /> <br /> <strong>Το ερώτημα για τη λιτότητα πάντως έχει ήδη λήξει. Η ΕΤΚ τελείωσε τη βασιλεία της λιτότητας και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έστειλε ένα σοβαρό μήνυμα στο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα.</strong> Αν λοιπόν η ΕΕ αρχίσει να καταρρέει το ζήτημα δεν είναι το ευρώ, είναι η διατήρηση ή η κατάργηση της ζώνης ελευθέρου εμπορίου. Αυτό θα είναι το ερώτημα καθώς η γερμανική οπτική χάνει έδαφος και η ελληνική κερδίζει. <br /> <br /> <strong>Μια ζώνη εμπορίου όμως όπου ο ισχυρός δεν εισάγει, επίσης, δεν μπορεί να δουλέψει. Στην Ευρώπη ο ισχυρός είναι η Γερμανία, αλλά αυτή, αντί να λειτουργεί ως ατμομηχανή της οικονομίας, γινόμενη εισαγωγέας, έγινε η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο εξάγοντας το ήμισυ του ΑΕΠ της. </strong><br /> <br /> Υπάρχουν τρεις βασικοί άξονες σκέψης στην Ευρώπη σήμερα. Ο πρώτος αφορά τον έλεγχο των συνόρων. Ο δεύτερος αφορά την ισχυροποίηση του ευρωπαϊκού εθνικισμού και της έννοιας έθνους-κράτους, μέσω και της πολιτικής της ΕΚΤ. Ο τρίτος αφορά τις αλλαγές στην πολιτική βάση της Ευρώπης. <br /> <br /> <strong>Το ερώτημα δεν είναι αν η Ευρώπη μπορεί, πλέον, να διατηρήσει τη σημερινή της μορφή, αλλά το πόσο ριζικά η μορφή αυτή θα αλλάξει.</strong> Βασικό ερώτημα είναι αν η Ευρώπη θα διατηρήσει την ενότητά της, ή αδυνατώντας να τη διατηρήσει, επιστρέψει στον εθνικισμό, με κάθε πιθανή συνέπεια. <br /> <br /> Η Ευρώπη είναι η πιο πλούσια περιοχή στον κόσμο. Το συνολικό της ΑΕΠ είναι μεγαλύτερο αυτού των ΗΠΑ. Έχει κοινά σύνορα με την Ασία, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή. Αν όμως επικρατήσει ο εθνικισμός ο πόλεμος μπορεί να επιστρέψει. Μια σειρά πολέμων θα αλλάξει όχι μόνο τη Ευρώπη, αλλά τον κόσμο ολόκληρο. <br /> <br /> <strong>Το ενδεχόμενο έκρηξης πολέμου στην Ευρώπη είχε εξαλειφθεί στην Ευρώπη, μερικά χρόνια πριν. Είναι μακρινό και σήμερα. Όμως η Ουκρανίας είναι μέρος της Ευρώπης, όπως ήταν και η πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία. Καθώς το ευρωπαϊκό οικοδόμημα παρουσιάζει, όμως, τριγμούς, το ερώτημα τι θα γίνει μετά καθίσταται επιτακτικό. </strong>Η Ιστορία σπάνια απαντά με τον τρόπο του περιμένουμε. <br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Stratfor: Οι εξελίξεις στην Ευρώπη μετά τη νίκη ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: Stratfor Απόδοση-Επιμέλεια: On Alert Η Ευρώπη βιώνει μια βαθιά κρίση, κοινωνική και πολιτική. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε σημαν...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς ελληνικό βέτο στην ΕΕ για νέες κυρώσεις στην Ρωσία και κόντρα Κοτζιά-Βενιζέλου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitwL5QeweHQ5ItOSiOEKlt1DuklMq7cEJE7ZbX6J5UR2CiK-SskmIVtygEZFFtQ_PyOSA7atRUWTsFiKpanvjycL2Wb_PbdLOJ0SwJFUvMo07-2mPFHl97ua2bkYLjacvE_nxfkLVduON3/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF848.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitwL5QeweHQ5ItOSiOEKlt1DuklMq7cEJE7ZbX6J5UR2CiK-SskmIVtygEZFFtQ_PyOSA7atRUWTsFiKpanvjycL2Wb_PbdLOJ0SwJFUvMo07-2mPFHl97ua2bkYLjacvE_nxfkLVduON3/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF848.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <b>Πρώτη σύγκρουση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση με αφορμή το ενδεχόμενο επιβολής νέων κυρώσεων κατά της Ρωσίας.</b><br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες η ελληνική κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να ασκήσει βέτο εάν οι Βρυξέλλες αποφασίσουν να επιβάλλουν πρόσθετες κυρώσεις στη Ρωσία λόγω της στάσης της στην Ουκρανία.<br /> <br /> Είναι ενδεικτικό ότι η γενική γραμματεία του πρωθυπουργού εξέδωσε ανακοίνωση εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της για το γεγονός ότι εκδόθηκε δήλωση αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ, ομόφωνα όπως λέει το κείμενο, όπου εκφράζονται σκέψεις για περαιτέρω κυρώσεις στη Ρωσία λόγω της στάσης της στην Ουκρανία.<br /> <br /> Ο γενικός γραμματέας του πρωθυπουργού Δημήτρης Τζανακόπουλος επεσήμανε ότι δεν ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία για την εξασφάλιση της συναίνεσης της Ελλάδας και ότι στο πλαίσιο αυτό δεν έχει τη συναίνεση της χώρας μας. <br /> <br /> Για το λόγο αυτό ο πρωθυπουργός είχε τηλεφωνική επικοινωνία με την ύπατη εκπρόσωπο αρμόδια για τις εξωτερικές σχέσεις Φεντερίκα Μογκερίνι.<br /> <br /> <b>Κόντρα Κοτζιά-Βενιζέλου</b><br /> <br /> Κόντρα προέκυψε και στην τελετή παράδοσης -παραλαβής στο ΥΠΕΞ,μεταξύ του νέου υπουργού Νίκου Κοτζιά και του απερχόμενου Ευάγγελου Βενιζέλου.<br /> <br /> Ο Νίκος Κοτζιάς είπε ότι “ορισμένα δείγματα ορισμένων εταίρων μας δεν ήταν τα καλύτερα. Παραβίασαν τους κανόνες λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προσπάθησαν να μας φέρουν προ τετελεσμένων πριν καν ορκιστεί η νέα Κυβέρνηση. Αυτό το καταστήσαμε σαφές εξ αρχής, δε θα γίνει αποδεκτό. Όποιος νομίζει ότι στο όνομα του χρέους η Ελλάδα θα παραιτηθεί από την κυριαρχία της και από την ενεργητική δραστήρια συμβολή της στην ευρωπαϊκή πολιτική, κάνει λάθος.<br /> Θέλουμε να είμαστε Έλληνες, πατριώτες, θέλουμε να είμαστε ευρωπαϊστές, θέλουμε να είμαστε παγκόσμιοι διεθνιστές. Θέλουμε πριν από όλα ένα Υπουργείο που θα σκέφτεται, που θα τολμά να σκέφτεται διαφορετικά, που θα γυρίσει σελίδα και θα υπηρετήσει τις γενικότερες αγωνίες και προοπτικές του λαού μας.<br /> Να θυμόσαστε η πολιτική δεν είναι μόνο σχεδιαγράμματα, δεν είναι μόνο διαπραγμάτευση, αλλά όπως συνηθίζω να λέω είναι και συναισθήματα. Σκεφτόμαστε, συναισθανόμαστε, νοιώθουμε τον πόνο του λαού μας και σκεφτόμαστε πως θα καταφέρουμε να αποκτήσει η Ελλάδα την καλύτερη δυνατή θέση στο ευρωπαϊκό και διεθνές σύστημα”.<br /> <br /> Ο Βενιζέλος απάντησε στον Κοτζιά λέγοντας ότι “ούτε μία φορά, ούτε μία στιγμή η Ελλάδα απεδέχθη πίεση ή προσπάθεια πίεσης στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και άμυνας με μοχλό την οικονομική κρίση και ιδίως τα ζητήματα δημοσίου χρέους.<br /> Ούτε ένα λεπτό, όχι δεν την απεδέχθη την πίεση, αλλά ουδείς τόλμησε να ασκήσει τέτοια πίεση και να συσχετίσει τα θέματα. Επειδή δε συνδέσατε την αρμοδιότητα του Υπουργείου Εξωτερικών με τη διαπραγμάτευση, σε σχέση με το πρόγραμμα προσαρμογής, σε σχέση με την επόμενη φάση και σε σχέση με το δημόσιο χρέος”.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Προς ελληνικό βέτο στην ΕΕ για νέες κυρώσεις στην Ρωσία και κόντρα Κοτζιά-Βενιζέλου

Πρώτη σύγκρουση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση με αφορμή το ενδεχόμενο επιβολής νέων κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Σύμφωνα μ...

Διαβάστε την συνέχεια