ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΑΟΖ και ορυκτός πλούτος

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Ενέργεια 20:39

ΑΟΖ και ορυκτός πλούτος

Στις 27 Μαρτίου 2013, προβλήθηκε η εκπομπή "Αθέατος Κόσμος" του Κώστα Χαρδαβέλλα στο νέο κανάλι Zoom, με θέμα "ΑΟΖ και ορυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Οτζαλάν και ο τουρκο-ισλαμικός μηχανισμός του Ερντογάν

Ellada simera 0 Κουρδικό, Τουρκία 20:34

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://images.newsnow.gr/23/236158/syria-kai-otzalan-i-akropoli-ton-eleftheron-anthropon-1-315x236.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://images.newsnow.gr/23/236158/syria-kai-otzalan-i-akropoli-ton-eleftheron-anthropon-1-315x236.jpg" width="590" /></a></div>
 
Του Χρήστου Μηνάγια 
Η 21 Μαρτίου 2013 αποτέλεσε ένα σημείο σταθμό για την πολιτική ιστορία της Τουρκίας, λόγω του μηνύματος του Αμπντουλάχ Οτζαλάν που διαβάσθηκε ενώπιον εκατοντάδων χιλιάδων Κούρδων, στην τουρκική και στα κουρδικά, στο Diyarbakir για τη γιορτή του Νεβρόζ (σ.σ. πρόκειται για τη γιορτή της Άνοιξης και της Ελευθερίας Σήμερα για τους Κούρδους το Νεβρόζ δεν είναι μόνο μια ημέρα ανάμνησης είναι επίσης ημέρα διαμαρτυρίας και αντίστασης ενάντια στην κατοχή από την οποία ο κουρδικός λαός συνεχίζει να υποφέρει.) 
Το μήνυμα του Οτζαλάν είχε εμβέλεια, περιείχε κατευθύνσεις, απεικόνιζε την υπάρχουσα κατάσταση και είχε όραμα. Ωστόσο, δεν παρουσίασε τον απαιτούμενο «οδικό χάρτη», με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σοβαρά ερωτηματικά για την υλοποίησή του. Ενδεικτικά παρατίθενται ορισμένα αποσπάσματα του μηνύματος του Κούρδου ηγέτη με αντίστοιχες επισημάνσεις: 
Να σωπάσουν τα όπλα πλέον και στη θέση τους να μιλήσουν οι ιδέες και τα φρονήματα. Ξεπροβάλλει η πολιτική και όχι τα όπλα. Πλέον είναι καιρός τα ένοπλα τμήματά μας να αποχωρήσουν από την Τουρκία. 
 
 
<iframe class="scribd_iframe_embed" data-aspect-ratio="undefined" data-auto-height="false" frameborder="0" height="600" id="doc_99065" scrolling="no" src="http://www.scribd.com/embeds/132600710/content?start_page=1&view_mode=scroll" width="100%"></iframe> 
 
<a href="http://www.geostrategy.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Οτζαλάν και ο τουρκο-ισλαμικός μηχανισμός του Ερντογάν

Του Χρήστου Μηνάγια Η 21 Μαρτίου 2013 αποτέλεσε ένα σημείο σταθμό για την πολιτική ιστορία της Τουρκίας, λόγω του μηνύματος του Αμπντο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η σειρά της Τουρκίας να γευθεί τους καρπούς της οικονομικής κρίσης;

Ellada simera 0 Τουρκία 16:40

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnJno0RNuWafpRm-gq47jijxiOzJ2mtcN7zG-AvvnKNOKRGz2mvyv64S3-VhaS_4fjtKuzYOLeYLzv3QZ_jHx_DsUIDoSbKrz6SZ1pPtO3YBwF2z0t9GLE_Ci-mK9OkCXQNT_2TA5xux0/s640/104794.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnJno0RNuWafpRm-gq47jijxiOzJ2mtcN7zG-AvvnKNOKRGz2mvyv64S3-VhaS_4fjtKuzYOLeYLzv3QZ_jHx_DsUIDoSbKrz6SZ1pPtO3YBwF2z0t9GLE_Ci-mK9OkCXQNT_2TA5xux0/s640/104794.jpg" width="640" /></a></div>
 
Ο ρόλος των εξαγωγών και του τουρισμού στη θωράκιση της Τουρκίας απέναντι στην κρίση. 
 
Το τελευταίο τρίμηνο του 2012 ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ της Τουρκίας ανήλθε στο 1,4%, ενώ ο ετήσιος ρυθμός αύξησης έκλεισε στο 2,2%. Αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού στην Τουρκία είναι 2%, τότε ο πραγματικός ρυθμός αύξησης περιορίζεται στο 1%, πράγμα που σημαίνει ότι η Τουρκία είναι στα όρια της ύφεσης, τη στιγμή που ο στόχος της κυβέρνησης ήταν αύξηση 4%. 
Ένα άλλο στοιχείο που αξίζει της προσοχής μας, είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της γείτονος, που μόλις χθες κομπορημονούσε για την ανθηρή της οικονομία ενώ ο πρωθυπουργός αλλά και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν έχαναν την ευκαιρία να μιλούν με απαξιωτικά λόγια για την Ελλάδα και για την οικονομική κρίση που την ταλανίζει την τελευταία εξαετία. Το κατά κεφαλήν εισόδημα, λοιπόν, το 2012, ανήλθε στα 10.504 δολάρια, ενώ το 2008 ήταν 10.450 δολάρια, δηλαδή, στην ουσία τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει παραμείνει σταθερό! Αν υπολογιστεί δε ότι η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας διατηρεί υπερτιμημένη τη λίρα έναντι του δολαρίου, τότε η πραγματική αξία του κατά κεφαλή εισοδήματος κατέρχεται στα 9.012 δολάρια. 
 
Η εντύπωση που δόθηκε τα τελευταία χρόνια είναι ότι η τουρκική οικονομία έχει σοβαρές προοπτικές, αφού κατόρθωσε να έχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που οδήγησαν στην ένταξή της στις είκοσι μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, γι’ αυτό και η συμμετοχή της Τουρκίας στον οργανισμό G-20. 
Αν όμως υπολογιστεί η αύξηση του ΑΕΠ της Τουρκίας σε σταθερές τιμές τα τελευταία πέντε χρόνια, περίπου όσα χρόνια διαρκεί η ύφεση στην ελληνική οικονομία, τότε διαπιστώνουμε ότι η αύξηση ανέρχεται στο 16,3%, δηλαδή μέσο όρο 3,3% ετησίως. 
Για να μην αναλωθούμε σε άλλα νούμερα και αριθμούς, να αναφέρουμε ότι το 2012 στο σύνολο των επενδύσεων παρατηρήθηκε πτώση 2,5% ενώ στις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα η πτώση έφθασε το 4,5%, ενδείκτες που προοιονίζονται πτώση του ΑΕΠ το 2013 αλλά και αύξηση της ανεργίας. 
Ο μόνος τομέας, που μπορούμε να πούμε ότι διέσωσε την τουρκική οικονομία και την κράτησε σχετικά μακριά από το χείλος του γκρεμού, είναι οι εξαγωγές, που είχαν αύξηση 17,2% το 2012, αφού από τα 134.9 δις δολάρια το 2011, έφθασαν τα 151.8 δις δολάρια το 2012, παρά τα προβλήματα που υπάρχουν στη Συρία και τη Βόρειο Αφρική! 
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι τουρκικές εξαγωγές το 2010 ήταν μόλις 113.8 δις δολάρια, ενώ το 2002, που ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης στην Τουρκία το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ήταν μόλις 36 δις δολάρια, περίπου λίγο πιο πάνω από τις εξαγωγές της Ελλάδας το 2012. 
Αν και δεν συνηθίζουμε να αναλύουμε θέματα οικονομικής φύσεως, θεωρήσαμε σκόπιμο να παρουσιάσουμε τα στοιχεία αυτά κυρίως για δυο λόγους. 
Ο πρώτος είναι για να δώσουμε τροφή προς προβληματισμό στους αναγνώστες μας -και όχι μόνο-, αφού είναι πιθανόν η τουρκική οικονομία να περάσει κι αυτή σε φάση ύφεσης, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε κρίση, ιδιαιτέρως εάν το δίδυμο ΗΠΑ-Ισραήλ αποφασίσει να επέμβει με κάποιον τρόπο στο Ιράν. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο πρέπει να εξεταστεί σφαιρικά, αφού μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ανακατατάξεις στο εσωτερικό της γείτονος αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, που επιβάλλει ετοιμότητα από πλευράς της χώρας μας. 
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε τον απαξιωτικό τρόπο που αντιμετώπισε η …φιλική κυβέρνηση της Άγκυρας την οικονομική κρίση της Ελλάδας, και φυσικά ούτε την άκρως επιθετική στάση της στην τραγωδία της Κύπρου, που η Τουρκία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο -για όσους το λησμόνησαν- και όρμηξε σαν όρνιο πάνω από το ημιλιπόθυμο σώμα της σπαρασσόμενης από την οικονομική κρίση Κύπρου. 
 
Ο δεύτερος λόγος είναι για να δώσουμε επίσης τροφή για προβληματισμό κυρίως στους ιθύνοντες για την κατά 120 δις δολάρια αύξηση των τουρκικών εξαγωγών σε μια δεκαετία, ένα ποσόν που αφ’ ενός μεν τόνωσε τις παραγωγικές δομές της τουρκικής οικονομίας, αφ’ ετέρου δε εξασφάλισε πολύτιμο συνάλλαγμα στην τουρκική κεντρική τράπεζα, η οποία σημειωτέον όχι μόνο εξόφλησε το τελευταίο …γραμμάτειο προς το ΔΝΤ, αλλά έγινε και χώρα αιμοδότης του. 
Εμείς από την πλευρά μας να τονίσουμε ότι μεγάλο μερίδιο της τεράστιας αυτής επιτυχίας της γείτονος επιμερίζεται στα επιμελητήρια και στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες που συνέταξαν την στρατηγική εξωτερικού εμπορίου καθώς και στην ηγεσία αλλά και στο προσωπικό του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών, που έπαιξε κομβικό ρόλο στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου. 
Να σημειωθεί ότι ολόκληρη η εκ 500 σελίδων μελέτη της "Στρατηγικής Εξωτερικού Εμπορίου" της Τουρκίας, που είχε συνταχθεί από επιστημονική ομάδα του "Εμπορικού Επιμελητηρίου Κωνσταντινούπολης" (ΙΤΟ), το 2002, είχε τεθεί μεταφρασμένη υπ' όψιν και προς μελέτη των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή, οι οποίες δεν έδειξαν απολύτως κανένα ενδιαφέρον! 
Μήπως, έστω και τώρα, η Ελλάδα θα πρέπει να αντιληφθεί ότι μια "Στρατηγική Εξωτερικού Εμπορίου", εκτός του ότι θα τόνωνε τις παραγωγικές δομές και θα οδηγούσε στην εξυγίανση της οικονομίας και του ίδιου του κράτους, θα θωράκιζε στην πατρίδα μας από κάθε είδους πιέσεις και θα της έδινε μια άλλη υπόσταση ως χώρα; 
Επειδή, λοιπόν, ποτέ δεν είναι αργά, και μέχρι να αποκτήσουμε την εν λόγω στρατηγική, θα ήταν καλό τα επιμελητήρια να συντονίσουν τη δράση τους με το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, για να ενισχυθούν οι ελληνικές εξαγωγές και το ρεύμα τουριστών προς την Ελλάδα, για να μπουν άμεσα, εντός του 2013 μερικά δισεκατομμύρια ευρώ στην ελληνική οικονομία από την αύξηση των εξαγωγών και των τουριστών, γεγονός που θα επιτρέψει τη χώρα μας να απαγκιστρωθεί μια ώρα αρχύτερα από τα νύχια των δανειστών της; 
Επίσης, μέχρι να αποκτήσουμε στρατηγική, καλό θα είναι να δώσει άμεσα κατευθύνσεις ο κ. Σαμαράς στην κυβέρνησή του, ώστε να αποφύγουν τους πειραματισμούς τα αρμόδια υπουργεία με το πήγαινε έλα των ΟΕΥ και να θέσει εδώ και τώρα το υπουργείο εξωτερικών πρωταρχικό στόχο των διπλωματικών μας αρχών την ενίσχυση των εξαγωγών και των ροών τουριστών προς τη χώρα, ένας στόχος που είναι απολύτως μετρήσιμος. 
Τέλος, επειδή πρέπει να μπει ένα τέλος στην ανευθυνοϋπευθυνότητα, να ελέγχονται και να αξιολογούνται με μετρήσιμα μεγέθη ανά εξάμηνο οι επιδόσεις των διπλωματικών μας αρχών τεθεί ως προϋπόθεση της παραμονής στη θέση τους σε πρέσβεις και ΟΕΥ η αύξηση των εξαγωγών και του τουρισμού προς την Ελλάδα. 
Μόνον όταν ανακληθεί ο πρώτος πρέσβης και πρώτος ΟΕΥ από τη θέση του, επειδή δεν έπιασε τους στόχους, θα αρχίσει να κινητοποιείται το προσωπικό του υπουργείου εξωτερικών, που, επαναλαμβάνουμε, ήταν αυτό που στη γειτονική χώρα έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην αύξηση των τουρκικών εξαγωγών κατά 120 δις δολάρια σε μια δεκαετία, και στην αύξηση των συναλλαγματικών εισροών κατά άλλα 20 δις δολάρια στην ίδια δεκαετία. 
Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί. 
Αρκεί να δώσουμε όλοι μας τον καλύτερό μας εαυτό! 
<a href="http://amina-politiki.blogspot.gr/" target="_blank">Πηγή </a>

Η σειρά της Τουρκίας να γευθεί τους καρπούς της οικονομικής κρίσης;

Ο ρόλος των εξαγωγών και του τουρισμού στη θωράκιση της Τουρκίας απέναντι στην κρίση. Το τελευταίο τρίμηνο του 2012 ο ρυθμός αύξησης το...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένα βρώμικο παιχνίδι των ισχυρών με πολιτικές μαριονέτες

Ellada simera 0 Ευρώπη, Πολιτική 16:07

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img alt="fetih" class="alignnone size-large wp-image-16015" height="300" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2013/01/fetih-500x263.jpg" width="500" /></div>
 
 
Όσοι αφελείς στην Ελλάδα πίστεψαν ότι το ευρώ θα ήταν πυλώνας μιας ευρωπαϊκής αναγέννησης και θα έκανε την Ελλάδα «ισότιμο εταίρο» του «πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» –αν δεν είναι προβοκάτορες– είναι απλώς περιπτώσεις παρόμοιες με εκείνες που περιγράφονται σε ταινίες του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου, όπου ένας αφελής επαρχιώτης πάει στην πρωτεύουσα και τον πιάνουν κορόιδο…  
<div>
Του Νίκου Λάου 
Η ιστορία των χρηματοοικονομικών πολέμων δεν είναι ούτε βραχύτερη ούτε λιγότερο δραματική από την ιστορία των συμβατικών πολέμων. Όμως, πορ’ ότι πολλοί έχουν κατανοήσει τη δύναμη του χρήματος να υποτάσσει έθνη, η δυνατότητα του χρήματος να αποτελέσει πλήρες υποκατάστατο των συμβατικών όπλων για τη διενέργεια πολέμων συνειδητοποιήθηκε μόλις τα τελευταία εκατό χρόνια…</div>
<div>
Οι Αμερικανοί τραπεζίτες έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη, καθώς αρχικά εντάχθηκαν στο σύστημα Federal Reserve, τον κεντρικό τραπεζίτη του δολαρίου, και ύστερα επιβλήθηκαν σε παγκόσμια κλίμακα, καθώς εξασφάλισαν, μέσω των συμφωνιών Bretton-Woods (Ιούλιος 1944), ότι το αμερικανικό δολάριο θα ήταν το νόμισμα εκκαθάρισης των διεθνών πληρωμών. Εξίσου σημαντικό αποτέλεσμα των συμφωνιών Bretton-Woods ήταν η ίδρυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), το οποίο ελέγχεται από το σύστημα Federal Reserve.</div>
<div>
Όπως στην περίπτωση των συμβατικών πολέμων, έτσι και στην περίπτωση των χρηματοοικονομικών πολέμων ο σκοπός είναι η καθυπόταξη ενός κράτους συνολικά ή η επιβολή ενός καθεστώτος μερικού ελέγχου επί ενός κράτους.  </div>
<ul>
<li>Στη μεν περίπτωση των συμβατικών πολέμων τα πιο εντυπωσιακά γεγονότα είναι οι μάχες, στη δε περίπτωση των χρηματοοικονομικών πολέμων τα πιο εντυπωσιακά γεγονότα είναι οι κρίσεις.</li>
</ul>
<div>
Η πιο σημαντική κρίση του 20ού αιώνα, η λεγόμενη Μεγάλη Ύφεση (1929), στις ΗΠΑ, επέτρεψε στη Federal Reserve να συγκεντρώσει τον χρυσό των τραπεζών της χώρας και στη συνέχεια έδωσε τη δυνατότητα στις τράπεζες που ήταν μέλη του συστήματος Federal Reserve να ελέγξουν το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής βιομηχανίας. Το σχέδιο είχε ως εξής: πρώτο βήμα η συγκέντρωση των τραπεζών στο σύστημα Federal Reserve και δεύτερο βήμα ο έλεγχος της βιομηχανίας από το σύστημα Federal Reserve.Η χρηματοοικονομική κρίση που ξέσπασε στη Μεγάλη Βρετανία το 1992, κυρίως ως συνέπεια των κερδοσκοπικών κινήσεων του Τζορτζ Σόρος (George Soros) στην αγορά ξένου συναλλάγματος (FOREX), ο οποίος είναι στενά συνδεδεμένος με τραπεζίτες του συστήματος Federal Reserve, επέτρεψε στον ίδιο να αποκομίσει κέρδη ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων μέσα σε μια ημέρα, προκάλεσε την υποτίμηση μιας ντουζίνας ευρωπαϊκών νομισμάτων και επίσης επέφερε την επιβράδυνση της εισαγωγής του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος (ευρώ) κατά έξι χρόνια! Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι η κρίση του 1992, την οποία εξασφάλισε ο χρηματοοικονομικός «στρατηγός» Τζορτζ Σόρος, αύξησε σημαντικά την επιρροή των ΗΠΑ επί της ευρωπαϊκής οικονομίας, καθώς αμερικανικοί οικονομικοί παράγοντες μπόρεσαν να αγοράσουν σε μεγάλη κλίμακα μετοχές ευρωπαϊκών επιχειρήσεων σε δραστικά χαμηλότερες τιμές λόγω της κρισής. 
Επίσης ο Σόρος ήταν ο χρηματοοικονομικός«στρατηγός» που πυροδότησε την κρίση του 1995 στο Μεξικό. Με εκείνη την κρίση απετράπη και κατέρρευσε το σχέδιο κατασκευής μιας δια-ωκεάνιας διώρυγας, η οποία θα είχε αποτελέσει σημαντικό ανταγωνιστή της Διώρυγας του Παναμά, η οποία ελέγεχεται από τις ΗΠΑ. 
Τον ίδιο χρόνο, δηλαδή το 1995, ο Σόρος χτύπησε με τα χρηματοοικονομικά όπλα του την Ιαπωνία, προκαλώντας της κρίση, ώστε να ανακόψει την αναπτυξιακή δυναμική της. Συγκεκριμένα, το 1995, το εθνικό νόμισμα της Ιαπωνίας, το γιέν, συνέχιζε να επιδεικνύει μια παρατεταμένη αναπτυξιακή δυναμική, η οποία έτεινε να καταστήσει την Ιαπωνία παγκόσμιο χρηματοοικονομικό κέντρο, ανταγωνιστικό προς το αμερικανικό δολάριο, και μάλιστα τα δάνεια σε γιέν εξασφάλιζαν όχι μόνο την αύξηση της ιαπωνικής ισχύος αλλά και τη ραγδαία οικονομική ανάπτυξη όλης της Νοτιοανατολικής Ασίας. 
Τότε λοιπόν, το 1995, ο Σόρος, με την υποστήριξη τραπεζιτών που ήταν μέλη του συστήματος Federal Reserve, εξαπέλυσε κερδοσκοπικές επιθέσεις οι οποίες επέφεραν την κατάρρευση των χρηματοοικονομικών συστημάτων της Ινδονησίας, της Νότιας Κορέας, της Ταϊλάνδης, της Μαλαισίας και του Χονγκ Κονγκ. Όλοι οι «Τίγρεις του Ειρηνικού» υποχρεώθηκαν να αλυσοδεθούν στο αμερικανικό δολάριο και η Ιαπωνία να συμμαζευτεί. Επίσης, εκμεταλλευόμενες την πτώση των τιμών των μετοχών σε αυτές τις χώρες καθώς και τη συνεπακόλουθη πτώση του χρηματιστηριακού δείκτη Dow Jones, οι μεγάλες αμερικανικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, δηλαδή η IBM, η Intel, η Motorola, η Compaq, η Dell και η Hewlett Packard, εξαγόρασαν σημαντικό μέρος του μετοχικού κεφαλαίου αντίστοιχων εταιρειών στις χώρες του Ειρηνικού που είχαν πληγεί από τον Σόρος και ακόμη επαναγόρασαν σε πολύ χαμηλές τιμές δικές τους μετοχές που τις κατείχαν τρίτοι. 
Ο Σόρος δεν δρα μόνος 
Η οργάνωση και διεξαγωγή των κρίσεων δεν περιλαμβάνει μόνο αμιγώς χρηματοοικονομικές κινήσεις, σαν αυτές του Σόρος, αλλά και πληροφοριακές και ψυχολογικές επιχειρήσεις. Ακόμη κι αν διεθέτε τα δισεκατομμύρια δολάρια που χρησιμοποιεί στις χρηματοοικονομικές μάχες του, ο Σόρος δεν θα μπορούσε να πετύχει τους σκοπούς του χωρίς άλλες προετοιμασίες. Μέρος αυτών των άλλων αναγκαίων προετοιμασιών είναι να διαμορφωθεί κατάλληλα η γνώμη εκείνων που δρουν στις χρηματοοικονομικές αγορές, ώστε να θεωρήσουν ως αναπόφευκτη, ως αντικειμενική συνθήκη (και όχι ως στημμένη επιχείρηση), μια αναδυόμενη κρίση. 
Εάν συμβεί αυτό, δηλαδή αν οι παίκτες στο χρηματοοικονομικό σύστημα πειστούν ότι μια αναδυόμενη κρίση είναι ένα αναπόφευκτο αντικειμενικό δεδομένο, τότε ακόμη και ένα μικρό ποσό (μερικά δισεκατομμύρια δολάρια) –«μικρό» ως προς το μέγεθος της παγκόσμιας οικονομίας–μπορεί να πυροδοτήσει μείζονα γεγονότα στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, να επιφέρει υποτιμήσεις εθνικών νομισμάτων και μετοχών και να βυθίσει σε κρίσεις ολόκληρες οικονομικές περιφέρειες του πλανήτη. Διότι η μάζα θα είναι κατάλληλα «κουρδισμένη» για να συμπεριφερθεί σύμφωνα με τις επιθυμίες και επιδιώξεις των χρηματοοικονομικών «στρατηγών» που δίνουν το σύνθημα στις αγορές. 
Εδώ ακριβώς φαίνεται και ο σημαντικός ρόλος των τεχνοκρατών και των δημοσιογράφων που είναι στρατευμένοι σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Χρησιμοποιούνται για να πείσουν ότι το ξέσπασμα μιας κρίσης ήταν συνέπεια αντικειμενικών συνθηκών, ότι έφταιγε το θύμα, και έτσι να βοηθήσουν τους χρηματοοικονομικούς «στρατηγούς» που οργάνωσαν και διεξήγαγαν αυτήν την κρίση. Με άλλα λόγια, για τους μεγάλους τραπεζίτες και τους μεγάλους κερδοσκόπους τύπου Σόρος, η διαχείριση του τρόπου που οι οικονομικοί παίκτες σκέπτονται και αισθάνονται αποτελεί τεράστιο πολλαπλασιαστή ισχύος.</div>
<ul>
<li>Το μεγάλο χρηματοοικονομικό κεφάλαιο έχει συγκεντρωθεί πλέον και διεξάγει πόλεμο, τόσο μέσω χρηματοοικονομικών όπλων (για τον έλεγχο οικονομικών πόρων) όσο και μέσω πληροφοριακών και ψυχολογικών επιχειρήσεων (για τον έλεγχο του νου).</li>
</ul>
<div>
Γι’ αυτό και στην πιο πρόσφατη περίπτωση κρίσης, εκείνη της Κύπρου, βλέπουμε οργανωμένες πληροφοριακές και ψυχολογικές επιχειρήσεις που «ξαφνικά» αποκαλύπτουν στην κοινή γνώμη πόσο διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό ήταν το κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα, το ίδιο εκείνο χρηματοπιστωτικό σύστημα που πρόπερσι είχε περάσει επιτυχώς τα κρας τεστ των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών Αρχών. Έτσι παρουσιάζεται και η κυπριακή κρίση ως επιγέννημα αναπότρεπτων αντικειμενικών προβλημάτων και όχι ως πολεμική ενέργεια του μεγάλου χρηματοοικονομικού κεφαλαίου.Ομοίως, πριν λίγα χρόνια, στην Ελλάδα, ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έδρασε ως αξιωματικός μεγάλων χρηματοοικονομικών στρατηγών, μεταξύ των οποίων ο Σόρος και πολλοί άλλοι παράγοντες του συστήματος Federal Reserve, τους οποίους βοήθησε για να πραγματοποιήσουν επιτυχώς τη χρηματοοικονομική μάχη που ονομάζεται «ελληνική κρίση» και για να ενισχυθεί η επιρροή του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη. Ο Γιώργος Παπανδρέου και οι διάδοχοί του στην πρωθυπουργία, Λουκάς Παπαδήμος και Αντώνης Σαμαράς, παίζουν τον ρόλο τοπικών διοικητών για λογαριασμό μεγάλων χρηματοοικονομικών στρατηγών. Εννοείται ότι το συμφέρον της Ελλάδας δεν υπάρχει πουθενά στις πολιτικές όλων αυτών των παικτών. 
Το σχέδιο για το ευρώ 
Αν αναλύσουμε τις δηλώσεις του Σόρος, δημοσιεύματα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που συνδέονται με τα συμφέροντά του και ενέργειες εταιρειών που χρηματοδοτούνται από το ίδρυμά του, δεν είναι δύσκολο να δούμε ποιο είναι το επόμενο μεγάλο μέτωπο του χρηματοοικονομικού πολέμου: η Ευρώπη. Από το 2012 και μετά έχει αυξηθεί ο κίνδυνος αποσύνθεσης της Ευρωζώνης. Συζητείται επί μακρόν και από διάφορες πλευρές ότι οι χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την τρέχουσα χρηματοοικονομική κρίση, δηλαδή η Ελλάδα και η Κύπρος, μπορεί να βγουν από το ευρώ, γεγονός το οποίο θα αποδυνάμωνε πολύ την Ευρωζώνη. 
Επίσης, τελευταία, οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει σημαντικές πρωτοβουλίες που δείχνουν ότι επίκειται μια σημαντική οικονομική αναδιάρθρωση στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, τους τελευταίους μήνες, η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί (και το δηλώνει ανοιχτά) να δημιουργήσει μια Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε αφενός να εξαλείψει κάθε υφιστάμενο σήμερα εμπόδιο στη διείσδυση του αμερικανικού κεφαλαίου στην Ευρώπη, αφετέρου –έχοντας επιφέρει την κατάρρευση του ευρώ– να εξαγοράσει τους καλύτερους ευρωπαϊκούς οικονομικούς πόρους με τα πληθωριστικά δολάριά της, που τυπώνει αφιδώς, προβάλλοντας μάλιστα το επιχείρημα ότι έτσι οι ΗΠΑ διασώζουν την Ευρώπη. Συγχρόνως, με αυτόν τον τρόπο, οι ΗΠΑ θα επιτύχουν να αποτρέψουν οποιαδήποτε ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη για την Ουάσινγκτον κίνηση επανεκβιομηχάνισης της Ευρώπης και θα επιχειρήσουν να πλήξουν σοβαρά τις οικονομίες της Κίνας πρωτίστως και κατ’ επέκταση της Ρωσίας. 
Το σχέδιο των μεγάλων χρηματοοικονομικών στρατηγών για το ευρώ έχει ως εξής: χρησιμοποιείται το ευρώ για να ελεγχθούν κεντρικά οι οικονομίες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης, μεταδίδεται μια κρίση από τις ΗΠΑ στην Ευρωζώνη, η καταστροφικότητα της οποίας πολλαπλασιάζεται από το χρηματοοικονομικό σύστημα της ίδιας της Ευρωζώνης, προωθείται, στη συνέχεια, η τραπεζική ενοποίηση της Ευρωζώνης (όπως έχει πει ήδη η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ), ώστε η Ευρωζώνη να υποστεί μια δραματική συγκέντρωση του τραπεζικού κεφαλαίου, όπως συνέβη στις ΗΠΑ με το σύστημα Federal Reserve. Μόλις επιβληθεί και στην Ευρωζώνη ένα σύστημα χρηματοοικονομικού συγκεντρωτισμού (σαν εκείνο της Federal Reserve), το οποίο, λόγω της κρίσης, θα καταπιεί τη μερίδα του λέοντος της πραγματικής, παραγωγικής οικονομίας της Ευρωζώνης (εξέλιξη η οποία υποβοηθείται από την κρίση), θα επιβληθούν οι δυνάμεις της Federal Reserve στην Ευρώπη, όπου, λόγω της κρίσης, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο θα είναι πλέον συγκεντρωμένο και άρα θα μπορεί σχετικά εύκολα να μεταβιβαστεί ο έλεγχος επ’ αυτού. Έτσι, δεν θα έχουμε τον χρηματοοικονομικό φασισμό της Ευρωζώνης, αλλά τον χρηματοοικονομικό φασισμό της Ευρωατλαντικής Ζώνης. 
Όσοι αφελείς στην Ελλάδα πίστεψαν ότι το ευρώ θα ήταν πυλώνας μιας ευρωπαϊκής αναγέννησης και θα έκανε την Ελλάδα «ισότιμο εταίρο» του «πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» –αν δεν είναι προβοκάτορες–είναι απλώς περιπτώσεις παρόμοιες με εκείνες που περιγράφονται σε ταινίες του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου, όπου ένας αφελής επαρχιώτης πάει στην πρωτεύουσα και τον πιάνουν κορόιδο. Το πιο εντυπωσιακό μάλιστα στοιχείο είναι ότι πολλοί οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες στην Ελλάδα παίζουν παιχνίδια ισχύος των οποίων την πλήρη εικόνα και δομή αγνοούν, άσχετα αν κερδίζουν κι αυτοί κάτι –σε οικονομικό ή σε πολιτικό επίπεδο– στο μεσοδιάστημα.</div>
<ul>
<li>Το ευρώ είναι εργαλείο διεξαγωγής χρηματοοικονομικού πολέμου από μεγάλους παγκόσμιους παίκτες για την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία, η δε Ευρωζώνη είναι το μέτωπο όπου θα δοθεί η τελική μάχη για την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία. </li>
</ul>
 
Το παιχνίδι της Fed 
Το παιχνίδι της Fed για παγκόσμια οικονομική κυριαρχία αποκαλύφθηκε πρόσφατα στις ΗΠΑ, όπου ξέσπασε το εξής σκάνδαλο: το σύστημα Federal Reserve παρέχει μυστικά δάνεια σε πιστές προς αυτό τράπεζες, εκτός του στενού κύκλου του εν λόγω συστήματος, ώστε, με χρηματοδοτήσεις της Fed, οι εν λόγω έμπιστες τράπεζες να αγοράζουν μετοχές υποσχόμενων επιχειρήσεων ανά τον κόσμο που βρίσκονται στα χαρτοφυλάκια ιδιωτικών τραπεζών (private banks)και αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες λόγω της κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Αυτό το μυστικό σχέδιο του συστήματος Federal Reserve για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου εξηγεί για ποιον λόγο δεν επέρχεται πληθωριστική κρίση από το τύπωμα νέων δολαρίων: αυτά τα δολάρια δεν φθάνουν ποτέ στην πραγματική οικονομία, αλλά χρησιμοποιούνται ηλεκτρονικά από το δίκτυο των υποταγμένων στη Fed τραπεζών για να αγοράζουν μετοχικά χαρτοφυλάκια ανά τον κόσμο και να οικοδομήσουν την οικονομική αυτοκρατορία του συστήματος Federal Reserve. Έτσι εξηγείται και γιατί, εν μέσω κρίσης και πείνας για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους στην Ευρωζώνη και τις ΗΠΑ, γίνονται ανοδικά ράλι σε μεγάλα χρηματιστήρια. 
Στο επίπεδο της οικονομικής προπαγάνδας,σήμερα, το κορυφαίο όπλο είναι ο μύθος ότι ένα κράτος εξαρτάται ζωτικά από τα συναλλαγματικά αποθέματά του. Αυτός ο μύθος κάνει τους κυβερνώντες να υποτάσσονται στη λογική της χρηματοοικονομικής και να ξεχνούν την πραγματική παραγωγική βάση της οικονομίας. Μια χώρα με ισχυρή παραγωγική βάση –π.χ. πρώτες ύλες, αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, τεχνολογία, κ.λπ.– δεν έχει ανάγκη να συσσωρεύει συναλλαγματικά αποθέματα, ούτε είναι τόσο ευάλωτη σε νομισματικούς πολέμους. Σήμερα, μεταξύ των μεγάλων παγκόσμιων παικτών, η Ρωσία είναι η μοναδική χώρα που έχει οικονομία ικανή να αντεπιτεθεί στο επεκτεινόμενο σύστημα του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού, αρκεί η ρωσική κυβέρνηση να μην πέσει θύμα μιας επικίνδυνης νέας γενιάς οικονομολόγων που έχουν ανατραφεί με τις θεωρίες του αμερικανικού χρηματοοικονομικού καπιταλισμού. 
 
<a href="http://freepen.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ένα βρώμικο παιχνίδι των ισχυρών με πολιτικές μαριονέτες

Όσοι αφελείς στην Ελλάδα πίστεψαν ότι το ευρώ θα ήταν πυλώνας μιας ευρωπαϊκής αναγέννησης και θα έκανε την Ελλάδα «ισότιμο εταίρο» του «...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο τρόπος που (ΔΕΝ) διαπραγματεύθηκε ο Αναστασιάδης προδιαθέτει δυσάρεστες εξελίξεις.

Ellada simera 0 Ευρώπη, κυπρος, Πολιτική 15:57

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2013/03/merkel_anastasiadis-500x323.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="merkel_anastasiadis" border="0" class="alignnone size-large wp-image-21402" height="323" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2013/03/merkel_anastasiadis-500x323.jpg" width="500" /></a></div>
 
Του Μ. Ιγνατίου 
 
Η Κύπρος εισέρχεται πλέον στον …αστερισμό του Μνημονίου, πληρώνοντας το βρώμικο παιγνίδι αλληλοκάλυψης των τραπεζιτών και των πολιτικών της, που συνεργάστηκαν αρμονικά για να λεηλατήσουν το νησί. Η κατάρρευση της οικονομίας και του τραπεζικού τομέα είναι έργο των τραπεζιτών και των πολιτικών, και πρέπει να πάψουν –ιδιαίτερα οι δεύτεροι- να κλαψουρίζουν ότι τους πρόδωσαν οι Ευρωπαίοι. 
Οι αντιστάσεις του Προέδρου Αναστασιάδη στο πρώτο Γιούρογκρουπ ήταν μηδενικές, κάτι που έχουμε καταγράψει σε προηγούμενα κείμενα, και ο τρόπος που (ΔΕΝ) διαπραγματεύθηκε προδιαθέτει για δυσάρεστες εξελίξεις και στο εθνικό θέμα, αλλά και στην υπόθεση της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου. Το ενδιαφέρον του στις Βρυξέλλες, εκείνο το ξημέρωμα του Σαββάτου, όπως υποστηρίζουν οι κυνικοί, ήταν να μειωθούν οι απώλειες των πελατών του δικηγορικού του γραφείου και των φίλων του. 
Στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, όταν ο κυπριακός λαός ετοιμαζόταν να λάβει τις αποφάσεις του για τον εκλεκτό που θα κυβερνήσει την Κύπρο την επόμενη πενταετία, δημοσιοποιήσαμε τους φόβους μας και με βάση την εμπειρία του Απριλίου του 2004, όταν ο κ. Αναστασιάδης και το κόμμα του πίεζαν και οδηγούσαν την Κύπρο στην αποδοχή του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, αλλά και μέσα από αμερικανικά έγγραφα που δείχνουν όχι μόνοι την ανυπαρξία αντιστάσεων από το σημερινό Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και μία απαράδεκτη ελαφρότητα στην αντιμετώπιση του Κυπριακού και του μέλλοντος για το νησί. 
Οσοι παρακολουθούσαμε εκ του σύνεγγυς τις προσπάθειες επιβολής του φιλοτουρκικού σχεδίου, υπήρχαν στιγμές που δεν αναγνωρίζαμε τον κ. Αναστασιάδη. Διότι προέρχεται από ένα χώρο με (αυτό που αποκαλούμε) «εθνικές καταβολές» και «εθνικοφροσύνη». Διερωτήθηκα πολλές φορές πως από το σύνθημα «Ελλάς, Κύπρος, Ενωσις» έφτασε στο ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν, το οποίο μάλιστα υποστήριξε με πρωτόγνωρο φανατισμό, σε σημείο που και εγώ και άλλοι αναγκαστήκαμε να υποθέσουμε μήπως κάτι άλλο συνέβη. Κάλλιστα ο άνθρωπος θα μπορούσε να έχει βρεθεί «υπό εκβιασμόν» και να λύγισε… 
Ο λαός τον επέλεξε, αυτός θα ηγηθεί της χώρας μέχρι το 2018, εκτός εάν η συνεχής αθέτηση των υποσχέσεων του, τον εξαναγκάσει σε πρόωρη παραίτηση. Με το καλημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του, ξέχασε την υπόσχεση ότι δεν θα κουρευθούν οι καταθέσεις, και διαβάζοντας το Μνημόνιο, που θα υπογράψει μέχρι το τέλος του μήνα, διέκρινα ότι οι μειώσεις μισθών και συντάξεων με την προσθήκη και των περυσινών, θα φτάσουν στο 25%. Μέχρι την Κυριακή το βράδυ επέμενε ότι δεν θα γίνει καμία απολύτως μείωση. 
Οι συνεχείς αναιρέσεις των λόγων του και οι παλινωδίες του κ. Αναστασιάδη, αποτελούν πηγή μεγάλης ανησυχίας. Και ελπίζουμε να μην ευσταθούν οι πληροφορίες, που δημοσιεύσαμε και εμείς τον περασμένο Φεβρουάριο, ότι μετά την υπογραφή του Μνημονίου θα τον εξαναγκάσουν να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις στη βάση του σχεδίου Ανάν. 
Η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων που τον ψήφισαν, λόγω και των θέσεων που εξέφρασε προεκλογικά μή τολμώντας να εκστομίσει ποτέ κουβέντα υπέρ του κειμένου του κ. Ανάν, δεν συμφωνούν με λύση όμοια με αυτή που απέρριψε ο λαός στις 24 Απριλίου 2004. Εάν ο κ. Αναστασιάδης συνεχίσει να αθετεί τις υποσχέσεις του προς το λαό, καθίσταται επικίνδυνος για τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων, ιδιαίτερα σε μία περίοδο που θα ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις και για το φυσικό αέριο και για τις νέες στρατηγικές συμμαχίες στην ανατολική Μεσόγειο. 
 
<a href="http://freepen.gr/">πηγή</a>

Ο τρόπος που (ΔΕΝ) διαπραγματεύθηκε ο Αναστασιάδης προδιαθέτει δυσάρεστες εξελίξεις.

Του Μ. Ιγνατίου Η Κύπρος εισέρχεται πλέον στον …αστερισμό του Μνημονίου, πληρώνοντας το βρώμικο παιγνίδι αλληλοκάλυψης των τραπεζιτών κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Business Insider: «Ο διεφθαρμένος Νότος και οι Ιρλανδοί θα οδηγήσουν την Ευρώπη σε πόλεμο»

Ellada simera 0 Ευρώπη, οικονομία 13:25

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiH98Ha3gJcGvOMALM6LJIRkL08i76RRdsPFQLQKTEc7LdNJD5ILhPnSnWJNtiLIX_tqawIejGmDWLJidQWxu8M2OgWfdOl81VW6sDs_iiU_5BHHAh0pjjr9LdX2We_4kkeFtAL2LbkJVYgnjFgNGmaX4Xg-YOb8jngPc7YwA7caqBP2IjlY3R1sKjRqok_Dw=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/d34ba8f5d7fd7d5959a34c283fbec422polemos.jpg500.jpg" /></a></div> 
Με ένα γεμάτο εμπάθεια φασιστικό δημοσίευμα ο οικονομικός ειδησεογραφικός ιστότοπος Business Insider, θεωρεί ότι η παραμονή των «διεφθαρμένων χωρών» του Ευρωπαϊκού Νότου στην ΕΕ θα οδηγήσει σε πόλεμο. Κλασσικά οι ευθύνες ενδεχόμενης κλιμάκωσης σε παγκόσμιο επίπεδο επιρρίπτονται στους μεσογειακούς πληθυσμός και στους Ιρλανδούς από τους απογόνους των ιεροεξεταστών του Μεσαίωνα. Επιχειρείται πλέον ανοιχτά κλίμα πόλωσης στην Ευρώπη, προκειμένου να οδηγηθεί σε διάλυση και να επιβληθεί η παγκόσμια κυβέρνηση. 
 
Συγκεκριμένα το δημοσίευμα αναφέρει: «Το ιταλικό σύννεφο θα σκεπάζει για πολλούς μήνες ακόμη την Ευρώπη, η Κύπρος βυθίζεται στα σκάνδαλα, ο φίλος του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ και Υπουργός Προϋπολογισμού Ζερόμ Καϊζάκ αποδείχτηκε κοινός απατεώνας, ενώ ακόμη και στην Ισπανία η πριγκίπισσα Κριστίνα φέρεται να εμπλέκεται σε οικονομικό σκάνδαλο, όπως επίσης ζήτημα χρόνου είναι να ξεσπάσει σε όλο της το εύρος και η υπόθεση του Πρωθυπουργού Ραχόι». 
 
«Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν ακόμη μία φορά τους διεφθαρμένους Έλληνες, Ιταλούς, Κύπριους, Ιρλανδούς, Πορτογάλους και Ισπανούς, ως εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να εθελοτυφλούν και να μη βλέπουν πως και αυτή η νέα απόπειρα διάσωσης της Ε.Ε. είναι καταδικασμένη να αποτύχει, καθώς και πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την εθελούσια διάλυση», συνεχίζει το δημοσίευμα και καταλήγει συγκρίνοντας την Ευρώπη με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία: 
 
«Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν έπεσε λόγω μίας μονάχα αιτίας… Όσο περισσότερο συνέθλιβε τις περιφερειακές περιοχές της για να διατηρήσει τον πλούτο της τόση περισσότερη αντίσταση συναντούσε» και τόσο μεγαλύτερο γινόταν το πρόβλημα. Στο τέλος η περιφέρεια ξεζούμισε ολόκληρη την Αυτοκρατορία». Η καλύτερη ή, πιο ξεκάθαρα, η μόνη συμβουλή προς τις ευρωπαϊκές χώρες του Νότου είναι να οδεύσουν εκτός Ε.Ε… Το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας καταρρέει σιγά-σιγά και όσο χειρότερη γίνεται η κατάσταση τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι πιέσεις προς την περιφέρεια. Και αυτό είναι που πρέπει να φοβόμαστε όλοι, διότι αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, θα χυθεί αίμα, το οποίο θα λερώσει και τον υπόλοιπο κόσμο». 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/">πηγή</a>

Business Insider: «Ο διεφθαρμένος Νότος και οι Ιρλανδοί θα οδηγήσουν την Ευρώπη σε πόλεμο»

Με ένα γεμάτο εμπάθεια φασιστικό δημοσίευμα ο οικονομικός ειδησεογραφικός ιστότοπος Business Insider, θεωρεί ότι η παραμονή των «διεφθαρμέν...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι ΗΠΑ λένε όχι στην Τουρκία για το πυρηνικό εργοστάσιο;

Ellada simera 0 Ενέργεια, Τουρκία 13:14

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiVgnGF_xVlyhl4y04NV6QXIC7KJKOwI6K9Fo9eSppsIaIgdy8StktSDj7eo_K0Oi5ehFVsT1cAp2eeeWVdQ_QLFpiuDaS5W0SfITqEm2aYcUqiuFDdMy88SYglHpfd0ey9xNssKlXcG7YwuuFMgfPscC6nBOE-9-wtPJWYS2YaPEruKPZBn-_U8rl51mss=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/d34ba8f5d7fd7d5959a34c283fbec422yildiz.jpg500.jpg" width="540" /></a></div> 
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο πασιφανής τουρκικός εκνευρισμός λόγω της άρνησης ουσιαστικά των Ηνωμένων Πολιτειών να συμμετάσχουν με δική τους εταιρία στην κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στη Σινώπη, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. 
 
Ο τουρκικός εκνευρισμός φαίνεται στα λόγια του υπουργού Ενέργειας της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, ο οποίων μιλώντας στην εφημερίδα «Χουριέτ» στο πλαίσιο συνέντευξης, δεν χρησιμοποίησε καθόλου διπλωματική γλώσσα: «Εάν δεν φτιάξω με τις ΗΠΑ το πυρηνικό εργοστάσιο, ποια στρατηγική επένδυση θα κάνω [μαζί τους]; Θα τους πουλήσω ντομάτες και πιπεριές;»… 
 
Όπως αποκάλυψε, η Τουρκία έχει καταθέσει πρόταση στα ανώτατα κλιμάκια στην Ουάσιγκτον για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό και λαμβάνει απάντηση ότι δεν είναι εφικτό… Να παρατηρήσουμε, ότι οι σχετικοί «διαγωνισμοί» στην Τουρκία είναι όλοι στημένοι, αφού τι είδος διαγωνισμός είναι αυτός όταν αντί να περιμένει τους υποψήφιους η χώρα που τον προκηρύσσει πάει αυτή και υποβάλλει πρόταση σε χώρα επιλογής, ζητώντας της να συμμετέχει; Μόνο εμείς καταλάβαμε ότι εάν οι Αμερικανοί έλεγαν το «ναι» θα ήταν και οι τελικοί νικητές; 
 
Το άλλο που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, είναι τα λόγια του Γιλντίζ «μας είπαν ότι το επενδυτικό πρόγραμμα δεν είναι εφικτό. Μπορεί να μην είναι εφικτό, είναι όμως στρατηγικό. Αυτή η στρατηγική συνεισφορά αναμένεται από την Ουάσιγκτον» (They told us that the project was not feasible. It may not be feasible, but it is strategic. [Making] this strategic contribution falls upon Washington). 
 
Δηλαδή τι μας λέει ο Τούρκος υπουργός; Ότι παραδέχεται ότι όντως «δεν βγαίνει», αλλά προχωράνε λόγω της στρατηγικής του σημασίας; Αυτό το «εφικτό» χρήζει διευκρίνησης από αμερικανικής πλευράς, έχει ενδιαφέρον. Τι είναι το «μη εφικτό»; Εάν έχεις την τεχνογνωσία τότε που είναι το πρόβλημα να κατασκευάσεις το πυρηνικό εργοστάσιο, μια δουλειά 22 δισεκατομμυρίων δολαρίων; 
 
Και το δεύτερο ερώτημα είναι, αν η χρησιμοποίηση του οικονομικού επιχειρήματος για να μη συμμετάσχουν οι ΗΠΑ είναι πρόσχημα, αφού δεν τρέφουν αυταπάτες για το αν στο μέλλον οι Τούρκοι επιχειρήσουν να δημιουργήσουν πυρηνικό οπλοστάσιο, μια ενέργεια απολύτως συμβατή με την «κρίση μεγαλείου» που έχει πιάσει την «τοπική υπερδύναμη» Άγκυρα… 
 
Κι εάν όντως δεν βγαίνει, ποιος θα καλύψει τις απώλειες; Το τουρκικό δημόσιο; «Έτσι κι εγώ πλένω τα πιάτα», που έλεγε μια παλιά διαφήμιση… είναι δυνατόν να μην εμφανιστούν όλοι οι υποψήφιοι από κάθε γωνιά της γης; Με την ίδια λογική όμως, η εμμονή στην υλοποίηση μη εφικτού επιχειρηματικού σχεδίου, είναι ύποπτη εξ ορισμού και αφορά στην έκταση των πυρηνικών φιλοδοξιών της Τουρκίας. 
 
Άλλο θέμα που εγείρεται σε αυτή την περίπτωση, είναι γιατί συμμετέχουν οι Ρώσοι (θα κατασκευάσουν τον πυρηνικό σταθμό στο Ακούγιου απέναντι από την Κύπρο)… Η πιο λογική ερμηνεία είναι το ότι «αν δεν το κάνουμε εμείς, θα το κάνει κάποιος άλλος και θα πάρει τα λεφτά»… 
 
Ο Γιλντίζ είναι από προβληματισμένος μέχρι εξοργισμένος με τις ΗΠΑ. «Δεν συνεργάζονται… δεν τους κατηγορώ ότι δεν αποδέχονται τον συνεταιρισμό [όπως τον προτείνουμε] αλλά για το ότι δεν του δίνουν την πρέπουσα σημασία-ερμηνεία», αναφέρει και θέτοντας μόνος του δεδομένα στο τραπέζι, χωρίς να ερωτηθεί, προσθέτει: «Όσοι μας κατηγορούν ότι είμαστε υπέρμετρα εξαρτώμενοι από τη Ρωσία πρέπει να μας παρουσιάσουν την εναλλακτική. Δεν μπορώ να περιμένω»… 
 
Θα τεθεί άραγε το θέμα στη συνάντηση του Ομπάμα με τον Ερντογάν στον Λευκό Οίκο; Τυχαία είναι άραγε η αναφορά του Γιλντίζ και μάλιστα σε μια ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα; Προσπαθούν να διαπραγματευθούν στο πλαίσιο του «πακέτου» των ανοικτών θεμάτων για να πετύχουν την αμερικανική – νομιμοποιητική – συμμετοχή… «Δεν είμαστε Ιράν», λέει ο Γιλντίζ στην ίδια συνέντευξη... 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/"> 
πηγή</a>

Γιατί οι ΗΠΑ λένε όχι στην Τουρκία για το πυρηνικό εργοστάσιο;

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο πασιφανής τουρκικός εκνευρισμός λόγω της άρνησης ουσιαστικά των Ηνωμένων Πολιτειών να συμμετάσχουν με δική ...

Διαβάστε την συνέχεια

Tι επιδιώκει στην πραγματικότητα η Τρόικα;

Ellada simera 0 Ευρώπη 13:03

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://theglobalelite.org/wp-content/themes/sahifa/timthumb.php?src=/wp-content/uploads/2013/02/EarthFire.jpg&h=330&w=660amp;a=c" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://theglobalelite.org/wp-content/themes/sahifa/timthumb.php?src=/wp-content/uploads/2013/02/EarthFire.jpg&h=330&w=660amp;a=c" width="640" /></a></div>
 
Παρά τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν καταβληθεί μέχρι στιγμής για να «σωθούν» οι τράπεζες, η κρίση που συγκλονίζει τις οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν λέει να πάρει τέλος, ούτε διαφαίνεται κάτι τέτοιο. Πρόκειται για κρίση ή μήπως θα έπρεπε να την ονομάσουμε απάτη με ύποπτα κίνητρα και μυστικούς απώτατους στόχους; 
 
 Του Xavier Caño Tamayo  
<a href="http://www.voltairenet.org/auteur120098.html?lang=es">Voltaire Network </a> 
 
 Η Ευρώπη πορεύεται από το κακό στο χειρότερο. Ακόμη και η Γερμανία έχει αρχίσει να νιώθει τους κραδασμούς, με την επιβράδυνση των εξαγωγών της. 
 
 Στην Ισπανία, η αύξηση του ΦΠΑ ήταν θανατηφόρα για τα ποσοστά της εγχώριας κατανάλωσης. Εξίσου απειλητικό είναι το φαινόμενο των περικοπών στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, οι απολύσεις, το πάγωμα των συντάξεων και οι περικοπές στις παροχές για τους ανέργους. Οι περικοπές στην Ισπανία αγγίζουν αυτή τη στιγμή το 26%. Εν τω μεταξύ, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης χάνει όλο και περισσότερα μέλη και εισφορές κάθε μήνα. 
 
 Στην Πορτογαλία, η τάση τoυ να υποχρεώνονται οι πολίτες να πληρώσουν για μια σειρά από υπηρεσίες δημόσιας υγείας έχει καθιερωθεί, γεγονός που έχει κάνει ευάλωτο τον πληθυσμό, ενώ άλλες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες προβλέπουν μειώσεις στο κόστος εργασίας, αύξηση του ποσοστού των απολύσεων και περαιτέρω αύξηση των φόρων μετατρέπουν τον μέσο πολίτη (αλλά όχι τον πλούσιο) σε νεόπτωχο. Όλα αυτά τα μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της ιδιωτικοποίησης πολλών δημόσιων επιχειρήσεων, συνιστούν καθαρή λεηλασία. 
 
 Και τι να πει κανείς για την Ελλάδα, όπου τα πράγματα είναι ακόμα πιο επώδυνα;  
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://media.roarmag.org/2013/03/TNI-Great-European-Firesale-06.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://media.roarmag.org/2013/03/TNI-Great-European-Firesale-06.jpg" width="640" /></a></div>
 
Μια πρόσφατη έρευνα από το Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών των Ηνωμένων Πολιτειών δείχνει ότι οι πολιτικές λιτότητας που επέβαλε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) στην Ευρώπη είναι εξαιρετικά επιβλαβείς για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, καθώς επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που ισχυρίζονται ότι επιδιώκουν. Και δεν είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι αρχίζουμε να ακούμε κάποιες επικριτικές φωνές ενάντια στην πολιτική λιτότητας ακόμα και από στόματα συντηρητικών. 
 
 Μέχρι και ο Olivier Blanchard, οικονομολόγος και διευθυντικό στέλεχος του ΔΝΤ, έχει αναγνωρίσει ότι αποτελούν μεγάλο σφάλμα οι συστάσεις για περικοπές στους προϋπολογισμούς από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αφού είναι πολύ πιθανόν να επιβραδύνουν τους ρυθμούς της οικονομικής ανάπτυξης.  
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://static.euronews.com/images_news/img_606X341_1311-eu-imf-clash-reignites-euro-crisis.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="http://static.euronews.com/images_news/img_606X341_1311-eu-imf-clash-reignites-euro-crisis.jpg" width="400" /></a></div>
 Παρ’ όλα αυτά, οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ επιμένουν στη διατήρηση αυτής της πολιτικής, αντί να την τροποποιήσουν. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις επιμένουν ότι τα μοιραία αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι η πολιτική λιτότητας είναι «κακή». Παρά την πανωλεθρία που σημειώθηκε στην Πορτογαλία, για την οποία ακόμη πληρώνει ο πορτογαλικός λαός, το ΔΝΤ συμβουλεύει τον πρωθυπουργό Passos Coelho, ο οποίος απορρίπτει τις συστάσεις των περισσότερων υπάλληλων της Τρόικας, να αυξήσει τις ώρες εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων (με τον ίδιο μισθό), να μειώσει περαιτέρω τα επιδόματα ανεργίας και να εφαρμόσει και νέες περικοπές στις συντάξεις, «προκειμένου να γίνει η χώρα ανταγωνιστική». 
 
 Ίσως για το ΔΝΤ είναι αδιάφορο το γεγονός ότι η ανεργία έχει φτάσει πλέον το 17% και το ΑΕΠ έχει αγγίξει το επίπεδο του 1,5% το 2013.  
 
Τι σημαίνει να είναι «ανταγωνιστική» μια χώρα εάν η πλειοψηφία των πολιτών της βυθίζεται στη φτώχεια; 
 
 Είναι, άραγε, τόσο ηλίθια η Τρόικα;  
 
Η απάντηση στο ερώτημα βρίσκεται στην πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης.  
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.bwbs.de/UserFiles/Image/1951-1955/Konversionskasse(1).jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://www.bwbs.de/UserFiles/Image/1951-1955/Konversionskasse(1).jpg" width="400" /></a></div>
Το 1953, τέσσερα μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας βυθιζόταν κάτω από το βάρος των χρεών της και απειλούσε να συμπαρασύρει στην κατάρρευση και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τότε, οι 21 χώρες - πιστωτές της ΟΔΓ συναντήθηκαν στο Λονδίνο και αποφάσισαν να προσαρμόσουν τις απαιτήσεις τους στις δυνατότητες της χώρας-οφειλέτη να αποπληρώσει το χρέος της. Ως αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης, το συσσωρευμένο χρέος μειώθηκε κατά 60% και δόθηκε στη Γερμανία ένα μορατόριουμ πέντε ετών συν μια παράταση 30ετίας για την αποπληρωμή. Οι πιστωτές συμπεριέλαβαν επίσης μια ρήτρα στη συμφωνία ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία η χώρα-οφειλέτης - ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας – θα διέθετε για την αποπληρωμή του χρέους της μόνο το 1/20 των εσόδων της από τις εξαγωγές. 
 
 Και ρωτάμε: Γιατί δεν κάνει κάτι ανάλογο σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις υπερχρεωμένες χώρες της;  
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://wakeupproject-paltalk.whynotnews.eu/http://wakeupproject-paltalk.whynotnews.eu/wp-content/uploads/2010/09/2025-Global-Governance1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://wakeupproject-paltalk.whynotnews.eu/http://wakeupproject-paltalk.whynotnews.eu/wp-content/uploads/2010/09/2025-Global-Governance1.jpg" width="244" /></a></div>
 Ίσως γιατί ο πραγματικός στόχος και η προτεραιότητα της τρόικας δεν είναι να εισπράξει το χρέος.  
 
Ίσως επειδή αυτό που επιδιώκεται στην πραγματικότητα είναι η πλήρης διάλυση του κοινωνικού κράτους και η κατάργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών στην Ευρώπη: των δικαιωμάτων που παρέχει στους πολίτες το λεγόμενο κράτος πρόνοιας. Διότι θα μπορούσε κάλλιστα να ζητηθεί από τους πολίτες να στερηθούν ένα μέρος της ευημερίας/του πλούτου τους, αλλά όχι απαραίτητα να απολέσουν πλήρως τα δικαιώματά τους.  
 
Τέλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση ίσως να επιλέγει αυτή την απάνθρωπη πολιτική επειδή η «κρίση» αυτή επιτρέπει σε μια αισχρή μειοψηφία πλουτοκρατών να αυξήσει τα κέρδη της, όπως προκύπτει από τα στοιχεία. 
 
 Η μόνη λογική προσέγγιση είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, αφού δεν είναι δυνατή η αποπληρωμή του στον αιώνα τον άπαντα. Όπως εξηγεί ο John Ralston, το σύνολο του χρέους θα πρέπει να διαγραφεί, αφού το χρέος αυτό κυριολεκτικά βυθίζει την Ευρώπη. Επίσης, προτείνει χαρακτηριστικά να εσωκλειστεί το χρέος σε ένα φάκελο με την ένδειξη «άκρως σημαντικό» απ’ έξω, να κλειδωθεί σ’ ένα συρτάρι και να πεταχτεί το κλειδί. 
 
 Όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι στις προθέσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ. Μήπως θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε γιατί; 
 
 Εάν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους δεν διαγραφεί, παράλληλα με μια σταδιακή μεταρρύθμιση των φορολογικών συστημάτων και την πάταξη του άθλιου καρκινώματος των φορολογικών «παραδείσων» και του παρατραπεζικού συστήματος, δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε έλεος ούτε σωτηρία για την Ευρώπη. Εάν ποτέ υπάρξει. 
 
 Xavier Caño Tamayo 
 
 Πόλη του Μεξικού 
<a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Tι επιδιώκει στην πραγματικότητα η Τρόικα;

Παρά τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν καταβληθεί μέχρι στιγμής για να «σωθούν» οι τράπεζες, η κρίση που συγκλονίζει τις οικονομίες της Ευ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συμβιβασμός με ΗΠΑ και Ισραήλ για να πάει ο Ερντογάν στη Γάζα;

Ellada simera 0 Ισραήλ 12:58

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/04/Israel_Turkey.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-72990" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/04/Israel_Turkey-300x181.jpg" title="Israel's Industry and Trade Minister Binyamin Ben Eliezer is followed by Turkey's Defense Minister Vecdi Gonul as they arrive for a meeting in Ankara" width="500" /></a></div>
 
 
Καινούργια στοιχεία που διαρρέονται θέλουν τους Τούρκους και τον Ερντογάν να επιδιώκουν να επισκεφτούν τη Γάζα πριν την επίσκεψη στην Ουάσιγκτον, οπότε η πραγματική πρόκληση είναι το πώς θα καμφθούν οι σφοδρές αντιρρήσεις τους… 
Φαίνεται, ότι ένα από τα σενάρια που επεξεργάζεται η τουρκική διπλωματία, είναι η επίσκεψη στο Ισραήλ και στη συνέχεια πέρασμα στα παλαιστινιακά εδάφη. Η λύση αυτή «χωλαίνει» σοβαρά λόγω της άκαμπτης στάσης που κρατούν ΗΠΑ και Ισραήλ στο θέμα της Χαμάς. Τι μπορεί να γίνει όμως; 
Φαίνεται, ότι οι Τούρκοι ίσως επιχειρήσουν να πείσουν την ηγεσία της Χαμάς να διευκολύνει τον Ερντογάν, συμφωνώντας να συναντηθούν στη Δυτική Όχθη, όπου εκτός από συναντήσεις ξεχωριστές, θα γίνει και μία από κοινού, δίνοντας την ευκαιρία στον Ερντογάν να προβάλλει τον μεσολαβητικό του ρόλο στην εσωτερική παλαιστινιακή διαμάχη… 
Οι άλλες επιλογές του Ερντογάν είναι… να μην πάει, να πάει μέσω Αιγύπτου και του συνοριακού περάσματος Ράφα, ή να ακολουθήσει… το δρομολόγιο του Μαβί Μαρμαρά, δηλαδή δια θαλάσσης! 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Συμβιβασμός με ΗΠΑ και Ισραήλ για να πάει ο Ερντογάν στη Γάζα;

Καινούργια στοιχεία που διαρρέονται θέλουν τους Τούρκους και τον Ερντογάν να επιδιώκουν να επισκεφτούν τη Γάζα πριν την επίσκεψη στην Ου...

Διαβάστε την συνέχεια

Στη Γερμανία ο Πούτιν σε ένα ταξίδι που ίσως κρίνει πολλά

Ellada simera 0 κόσμος 12:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-71590" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/03/Putin_Merkel-300x168.jpg" title="Putin_Merkel" width="500" /></div>
 
 
Τεράστιο αυτονόητα είναι το ενδιαφέρον διεθνώς για τη διήμερη επίσκεψη που πραγματοποιεί σήμερα και αύριο στη Γερμανία ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν. 
Η επίσκεψη αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον κυρίως για τις εξελίξεις στην Κυπριακή Δημοκρατία, αφού αναμένεται να διαφανεί ποια θα είναι η στάση της Ρωσίας απέναντι στη Γερμανία και το επίπεδο των σχέσεων που διατηρούν οι δυο δυνάμεις μετά από όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα. 
Η οικονομική σημασία της διμερούς σχέσης Βερολίνου και Μόσχας φαίνεται και από τη συμμετοχή στο ταξίδι πλειάδας επικεφαλής μεγάλων ρωσικών εταιριών. Η Γερμανία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος μετά την Κίνα και την Ολλανδία. 
Το διμερές εμπόριο το 2012 έφτασε τα 73,9 δισεκατομμύρια δολάρια και στόχος είναι να υπερβεί στο κοντινό μέλλον τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια. 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Στη Γερμανία ο Πούτιν σε ένα ταξίδι που ίσως κρίνει πολλά

Τεράστιο αυτονόητα είναι το ενδιαφέρον διεθνώς για τη διήμερη επίσκεψη που πραγματοποιεί σήμερα και αύριο στη Γερμανία ο Ρώσος πρόεδρος,...

Διαβάστε την συνέχεια

Οικονομική κρίση: έρχεται η σειρά της Τουρκίας.

Ellada simera 0 Τουρκία 12:41

<img alt="" height="347" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/TOYRKIA/ERDOGAN/cache/ERDOGAN_STRATFOR-630x347.png" width="630" /> 
 
Του Σάββα Καλεντερίδη 
Το τελευταίο τρίμηνο του 2012 ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ της Τουρκίας ανήλθε στο 1,4%, ενώ ο ετήσιος ρυθμός αύξησης έκλεισε στο 2,2%. Αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού στην Τουρκία είναι 2%, τότε ο πραγματικός ρυθμός αύξησης περιορίζεται στο 1%, πράγμα που σημαίνει ότι η Τουρκία είναι στα όρια της ύφεσης, τη στιγμή που ο στόχος της κυβέρνησης ήταν αύξηση 4%. 
 
Ένα άλλο στοιχείο που αξίζει της προσοχής μας, είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της γείτονος, που μόλις χθες κομπορημονούσε για την ανθηρή της οικονομία ενώ ο πρωθυπουργός αλλά και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν έχαναν την ευκαιρία να μιλούν με απαξιωτικά λόγια για την Ελλάδα και για την οικονομική κρίση που την ταλανίζει την τελευταία εξαετία. Το κατά κεφαλήν εισόδημα, λοιπόν, το 2012, ανήλθε στα 10.504 δολάρια, ενώ το 2008 ήταν 10.450 δολάρια, δηλαδή, στην ουσία τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει παραμείνει σταθερό! Αν υπολογιστεί δε ότι η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας διατηρεί υπερτιμημένη τη λίρα έναντι του δολαρίου, τότε η πραγματική αξία του κατά κεφαλή εισοδήματος κατέρχεται στα 9.012 δολάρια. 
 
Η εντύπωση που δόθηκε τα τελευταία χρόνια είναι ότι η τουρκική οικονομία έχει σοβαρές προοπτικές, αφού κατόρθωσε να έχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που οδήγησαν στην ένταξή της στις είκοσι μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, γι’ αυτό και η συμμετοχή της Τουρκίας στον οργανισμό G-20. 
 
Αν όμως υπολογιστεί η αύξηση του ΑΕΠ της Τουρκίας σε σταθερές τιμές τα τελευταία πέντε χρόνια, περίπου όσα χρόνια διαρκεί η ύφεση στην ελληνική οικονομία, τότε διαπιστώνουμε ότι η αύξηση ανέρχεται στο 16,3%, δηλαδή μέσο όρο 3,3% ετησίως. 
Για να μην αναλωθούμε σε άλλα νούμερα και αριθμούς, να αναφέρουμε ότι το 2012 στο σύνολο των επενδύσεων παρατηρήθηκε πτώση 2,5% ενώ στις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα η πτώση έφθασε το 4,5%, ενδείκτες που προοιονίζονται πτώση του ΑΕΠ το 2013 αλλά και αύξηση της ανεργίας. 
 
Ο μόνος τομέας, που μπορούμε να πούμε ότι διέσωσε την τουρκική οικονομία και την κράτησε σχετικά μακριά από το χείλος του γκρεμού, είναι οι εξαγωγές, που είχαν αύξηση 17,2% το 2012, αφού από τα 134.9 δις δολάρια το 2011, έφθασαν τα 151.8 δις δολάρια το 2012, παρά τα προβλήματα που υπάρχουν στη Συρία και τη Βόρειο Αφρική! 
 
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι τουρκικές εξαγωγές το 2010 ήταν μόλις 113.8 δις δολάρια, ενώ το 2002, που ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης στην Τουρκία το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ήταν μόλις 36 δις δολάρια, περίπου λίγο πιο πάνω από τις εξαγωγές της Ελλάδας το 2012. 
 
Αν και δεν συνηθίζουμε να αναλύουμε θέματα οικονομικής φύσεως, θεωρήσαμε σκόπιμο να παρουσιάσουμε τα στοιχεία αυτά κυρίως για δυο λόγους. 
 
Ο πρώτος είναι για να δώσουμε τροφή προς προβληματισμό στους αναγνώστες μας -και όχι μόνο-, αφού είναι πιθανόν η τουρκική οικονομία να περάσει κι αυτή σε φάση ύφεσης, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε κρίση, ιδιαιτέρως εάν το δίδυμο ΗΠΑ-Ισραήλ αποφασίσει να επέμβει με κάποιον τρόπο στο Ιράν. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο πρέπει να εξεταστεί σφαιρικά, αφού μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ανακατατάξεις στο εσωτερικό της γείτονος αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, που επιβάλλει ετοιμότητα από πλευράς της χώρας μας. 
 
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε τον απαξιωτικό τρόπο που αντιμετώπισε η …φιλική κυβέρνηση της Άγκυρας την οικονομική κρίση της Ελλάδας, και φυσικά ούτε την άκρως επιθετική στάση της στην τραγωδία της Κύπρου, που η Τουρκία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο -για όσους το λησμόνησαν- και όρμηξε σαν όρνιο πάνω από το ημιλιπόθυμο σώμα της σπαρασσόμενης από την οικονομική κρίση Κύπρου. 
 
Ο δεύτερος λόγος είναι για να δώσουμε επίσης τροφή για προβληματισμό κυρίως στους ιθύνοντες  για την κατά 120 δις δολάρια αύξηση των τουρκικών εξαγωγών σε μια δεκαετία, ένα ποσόν που αφ’ ενός μεν τόνωσε τις παραγωγικές δομές της τουρκικής οικονομίας, αφ’ ετέρου δε εξασφάλισε πολύτιμο συνάλλαγμα στην τουρκική κεντρική τράπεζα, η οποία σημειωτέον όχι μόνο εξόφλησε το τελευταίο …γραμμάτειο προς το ΔΝΤ, αλλά έγινε και χώρα αιμοδότης του. 
 
Εμείς από την πλευρά μας να τονίσουμε ότι μεγάλο μερίδιο της τεράστιας αυτής επιτυχίας της γείτονος επιμερίζεται στα επιμελητήρια και στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες που συνέταξαν την στρατηγική εξωτερικού εμπορίου καθώς και στην ηγεσία αλλά και στο προσωπικό του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών, που έπαιξε κομβικό ρόλο στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου. 
 
Να σημειωθεί ότι ολόκληρη η εκ 500 σελίδων μελέτη της "Στρατηγικής Εξωτερικού Εμπορίου" της Τουρκίας, που είχε συνταχθεί από επιστημονική ομάδα του "Εμπορικού Επιμελητηρίου Κωνσταντινούπολης" (ΙΤΟ), το 2002, είχε τεθεί μεταφρασμένη υπ' όψιν και προς μελέτη των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή, οι οποίες δεν έδειξαν απολύτως κανένα ενδιαφέρον! 
Μήπως, έστω και τώρα, η Ελλάδα θα πρέπει να αντιληφθεί ότι μια "Στρατηγική Εξωτερικού Εμπορίου", εκτός του ότι θα τόνωνε τις παραγωγικές δομές και θα οδηγούσε στην εξυγίανση της οικονομίας και του ίδιου του κράτους,  θα θωράκιζε στην πατρίδα μας από κάθε είδους πιέσεις και θα της έδινε μια άλλη υπόσταση ως χώρα; 
 
Επειδή, λοιπόν, ποτέ δεν είναι αργά, και μέχρι να αποκτήσουμε την εν λόγω στρατηγική, θα ήταν καλό τα επιμελητήρια να συντονίσουν τη δράση τους με το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, για να ενισχυθούν οι ελληνικές εξαγωγές και το ρεύμα τουριστών προς την Ελλάδα, για να μπουν άμεσα, εντός του 2013 μερικά δισεκατομμύρια ευρώ στην ελληνική οικονομία από την αύξηση των εξαγωγών και των τουριστών, γεγονός που θα επιτρέψει τη χώρα μας να απαγκιστρωθεί μια ώρα αρχύτερα από τα νύχια των δανειστών της; 
 
Επίσης, μέχρι να αποκτήσουμε στρατηγική, καλό θα είναι να δώσει άμεσα κατευθύνσεις ο κ. Σαμαράς στην κυβέρνησή του, ώστε να αποφύγουν τους πειραματισμούς τα αρμόδια υπουργεία με το πήγαινε έλα των ΟΕΥ και να θέσει εδώ και τώρα το υπουργείο εξωτερικών πρωταρχικό στόχο των διπλωματικών μας αρχών την ενίσχυση των εξαγωγών και των ροών τουριστών προς τη χώρα, ένας στόχος που είναι απολύτως μετρήσιμος. 
 
Τέλος, επειδή πρέπει να μπει ένα τέλος στην ανευθυνοϋπευθυνότητα, να ελέγχονται και να αξιολογούνται με μετρήσιμα μεγέθη ανά εξάμηνο οι επιδόσεις των διπλωματικών μας αρχών τεθεί ως προϋπόθεση της παραμονής στη θέση τους σε πρέσβεις και ΟΕΥ η αύξηση των εξαγωγών και του τουρισμού προς την Ελλάδα. 
 
Μόνον όταν ανακληθεί ο πρώτος πρέσβης και πρώτος ΟΕΥ από τη θέση του, επειδή δεν έπιασε τους στόχους, θα αρχίσει να κινητοποιείται το προσωπικό του υπουργείου εξωτερικών, που, επαναλαμβάνουμε, ήταν αυτό που στη γειτονική χώρα έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην αύξηση των τουρκικών εξαγωγών κατά 120 δις δολάρια σε μια δεκαετία, και στην αύξηση των συναλλαγματικών εισροών κατά άλλα 20 δις δολάρια στην ίδια δεκαετία. 
Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί. 
Αρκεί να δώσουμε όλοι μας τον καλύτερό μας εαυτό! 
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οικονομική κρίση: έρχεται η σειρά της Τουρκίας.

Του Σάββα Καλεντερίδη Το τελευταίο τρίμηνο του 2012 ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ της Τουρκίας ανήλθε στο 1,4%, ενώ ο ετήσιος ρυθμός αύξησης έ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μοίρα τουρκικών πυραυλακάτων κατευθύνεται στο Αιγαίο - Παρακολουθούνται από το ΠΝ

Ellada simera 0 Τουρκία 12:35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="300" src="http://turkishnavy.files.wordpress.com/2013/04/p3xx.jpg?w=630&h=421" width="500" /></div>
 
 
Τέσσερις τουρκικές πυραυλάκατοι κλάσης Kiliç οι P-333 TCG Tufan, P-336 TCG Zıpkın, P-337 TCG Atak καιν P-338 TCG Bora βγαίνουν στο Αιγαίο,με κατεύθυνση τη νότια περιοχή της Αρχιπελάγους, σύμφωνα με πληροφορίες. 
 
Οι τέσσερις πυραυλάκατοι θα αναπτυχθούν στην περιοχή που ετοιμάζεται το ΠΝ να εκτελέσει δύο μεγάλες ασκήσεις, μία στο Α.Αιγαίο και μία στην περιοχή της Α.Μεσογείου μεταξύ Κρήτης Ρόδου και Μεγίστης. 
 
Οπωσδήποτε δεν είναι συνηθισμένος ο ταυτόχρονος απόπλου τεσσάρων πυραυλακάτων από το ναύσταθμο της Κωνσταντινούπολης και για αυτό η πορεία τους παρακολουθείται από τα παρατηρητήρια του Ναυτικού, αφού σε λίγη ώρα θα έχουν μπει στο βόρειο Αιγαίο. Οι φωτογραφίες είναι από την έξοδό τους από τον ναύσταθμο. 
 
Τα πλοία (γερμανικής σχεδίασης και ναυπήγησης) είναι εξοπλισμένα με δύο τετραπλούς εκτοξευτές βλημάτων επιφανείας-επιφανείας Harpoon και θεωρούνται εξαιρετικά σκάφη για τις επιχειρησιακές συνθήκες του Αιγαίου 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>