ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Σχέδιο εξαφάνισης των Xριστιανών από τη Μέση Ανατολή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhpO4xBc074G4g38m7vc7C0eHLWVn5j4ZRyRfFa4yn8btW9FNOr1BOsIJc6j2Tw4-EeqPvMUniITPHDFxTxivanCvOo3it6KJgmtQACITMXmWX4Hj3Tdgj_bondUMJmxeYTfOa_tZ1pZ0tVUmH-Cj7S9xkQPa4WdVc8Nj-v0Ygged-JLPV4_sIjY2JJOsCou59ePLQwSGH6bGWsPZE=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/4b5c3229e0725ef8d303f494db9faec8islam-christianismos.jpg500.jpg" width="640" /></a></div>
 
Του Νίκου Μελέτη 
 
Σε μια ευρύτατη επιχείρηση όχι εθνικής αλλά θρησκευτικής εκκαθάρισης με στόχο τα 2 εκατομμύρια των χριστιανών της Συρίας, επιδίδονται οι ακραίοι τζιχαντιστες της συριακής αντιπολίτευσης, ενώ την ίδια στιγμή οι εναπομείναντες χριστιανοί του  Ιράκ  δοκιμάζονται και οι Κόπτες της Αιγύπτου στοχοποιουνται  από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους σε ένα συνολικό σχέδιο βιαίου διωγμού των χριστιανών από την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική. 
 
Ο στόχος δεν είναι άλλος από το να εξαλειφθεί η χριστιανική παρουσία από ολόκληρη την περιοχή στην οποία γεννήθηκε ο Χριστιανισμός αρκετούς αιώνες πριν εμφανιστεί το Ισλάμ και να διευκολυνθεί έτσι η εγκαθίδρυση θρησκευτικών κρατών, όπως το «Χαλιφάτο του Ιράκ και της Συρίας» το όποιο επαγγέλλονται οι αντάρτες της Αλ Νουσρα. 
 
Αυτό όμως που σοκάρει είναι ο άγριος και βάρβαρος τρόπος με τον οποίο οι τζιχαντιστές  στρέφονται εναντίον των Χριστιανών της Συρίας, όπου δεν λείπουν όχι μόνο οι καταστροφές ναών και ο βίαιος διωγμός  χριστιανών από τις πόλεις τους αλλά και οι απαγωγές, οι εκτελέσεις ακόμη και οι αποκεφαλισμοί. 
 
Απέναντι σε αυτή την βαρβαρότητα όμως έχει υπάρξει μια «διεθνής συνομωσία της σιωπής», όπως κατήγγειλε ο πρώην πρόεδρος του Λιβάνου Αμιν Τζεμαγιελ μιλώντας τον Ιούλιο σε συνέδριο που όργωσε το St.Antony’s College της Οξφόρδης και πράγματι  οι ευαίσθητες στα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα δυνάμεις (ΗΠΑ,Ε.Ε. κλπ) αγνοούν επιδεικτικά τα βίντεο φρίκης με τους αποκεφαλισμούς  ιερέων . 
 
Ο κ. Τζεμαγιελ επισήμανε και κάτι ακόμη: ο διωγμός  των Χριστιανών από την Μέση Ανατολή αποτελεί ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη και για τους ίδιους τους μουσουλμάνους πολίτες που δεν είναι φανατικοί, καθώς έτσι υπονομεύεται η πολυπολιτισμικοτητα των κοινωνιών και  ανατρέπεται μια συμβίωση αιώνων ανθρώπων με διαφορετική θρησκεία και κουλτούρα. Και όλο αυτό το κλίμα απομακρύνει φυσικά και την επιβίωση δημοκρατικών καθεστώτων στην περιοχή. 
 
Οι τζιχαντιστες που έχουν επιβάλλει στις περιοχές που ελέγχουν, τον νόμο της Σαρίας δεν είναι τυχαίο που προσπαθούν να γίνουν γνωστοί ακόμη και με αναρτήσεις βίντεο στο διαδίκτυο, οι εκτελέσεις αθώων ανθρώπων ,και ιερέων. 
 
Όπως παρατηρούσε μια πολύ καλά ενημερωμένη πηγή, οι τζιχαντιστές με τον τρόπο αυτό στέλνουν «αποδείξεις» σε  εκείνους που τους χρηματοδοτούν από το Κατάρ και μέχρι πρόσφατα και από την Σαουδική Αραβία που φαίνεται να έχουν επιλέξει να στηρίξουν τις ακραίες σουνιτικές οργανώσεις  για την πλήρη επιβολή του σουνιτικου δόγματος στην περιοχή, εκπαραθυρώνοντας με βίαιο τρόπο τους χριστιανούς και περιορίζοντας τους σιιτες και αλεβιτες (μαζί και την επιρροή του Ιράν στον αραβικό κόσμο). 
 
Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που έχουν συμβεί στην Συρία, αν και η δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι χριστιανοί έγινε γνωστή με την απαγωγή τον Απρίλιο, παραμονές του Πάσχα, των δυο μητροπολιτών από το Χαλέπι. Του ελληνορθόδοξου Παύλου και του Συροορθοδοξου Γιοχανα Ιμπραήμ. Παρά τις προσπάθειες που καταβληθήκαν οι δυο μητροπολίτες δεν έδωσαν κανένα σημείο ζωής και είναι μάλλον μηδαμινές οι πιθανότητες να ξαναβρεθούν ζωντανοί. 
 
Το μήνυμα που ήθελαν οι απαγωγείς και πιθανόν δολοφόνοι τους ήταν ένα και μόνο ένα: «οι Χριστιανοί είναι ανεπιθύμητοι στην Συρία». 
 
Οι πληροφορίες τότε ανέφεραν ότι οι δυο μητροπολίτες είχαν απαχθει από ομάδα τσετσενων τζιχαντιστων . Πριν τρεις εβδομάδες κάποια παράξενα δημοσιεύματα εμφανίστηκαν στον τουρκικό Τύπο και έκαναν λόγο για την σύλληψη τριών ανταρτών που προέρχονταν από την Συρία (Ρώσοι και Τσετσενοι στην καταγωγή) οι οποίοι παραδέχθηκαν στις τουρκικές αρχές ότι είχαν συμμετάσχει στην απαγωγή και εκτέλεση των δυο μητροπολιτών. Κι όμως στα μουλωχτά οι δολοφόνοι αυτοί απελάθηκαν στις …χώρες τους. 
 
Είχαν προηγηθεί όμως κι αλλά δραματικά περιστατικά με κορυφαίο εκείνο της άγριας εκτέλεσης δια αποκεφαλισμού και μάλιστα μπροστά σε κοινό που ζητωκραύγαζε «Al AKhbar» τριών χριστιανών. Ο ένας ήταν ο καθολικός ιερέας  Φρανσουά Μουραντ που υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο  περιμένοντας τον αποκεφαλισμό του έχοντας παρακολουθήσει πριν τον αποκεφαλισμό των δυο άλλων ανθρωπων που είχαν απαχθεί μαζί. Κι όμως δεν υπήρξε κανένα κύμα κατακραυγής και αποδοκιμασίας αυτής της βαρβαρότητας, που ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά από παρόμοια βίντεο που είχαν αναρτηθεί και κατέγραφαν τις ομαδικές εκτελέσεις πολιτών με βολή στο κεφάλι , ή την ομολογία της εκτέλεσης ενός δεκαπεντάχρονου με πυροβολισμό στο στόμα μπροστά στην οικογένεια του επειδή προσέβαλλε, όπως θεώρησαν οι εκτελεστές του , το Ισλάμ. 
 
Από τον  Φεβρουάριο έχουν απαχθεί χωρίς να δώσουν από τότε κανένα σημείο ζωής ο αρμένιος καθολικός ιερέας Μιχαήλ Καγιαλ στο Χαλέπι,  ο ελληνορθόδοξος ιερέας  Μαχερ Μαχφουζ, ο συροορθοδοξος ιερέας Φαντι Χαντατ, που απηχθη τον Δεκέμβριο και μερικές εβδομάδες αργότερα πετάχτηκε στον δρόμο το διαμελισμένο πτώμα του. Ένας καταλογος πολύ μακρύς  για τον οποίο όμως έχει επιβληθεί η απολυτή σιωπή. 
 
Πριν μερικές ημερες μια ακόμη απαγωγή συγκλόνισε την χριστιανική κοινότητα της Συρίας καθώς η επιλογή του στόχου είχε βαθύ συμβολισμό. Ο πολύ γνωστός ιταλός ιησουίτης ιερέας Paolo Dall’Oglio  ο οποίος είχε ασκήσει έντονη κριτική στο καθεστώς Ασαντ  και είχε αφιερώσει τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του στην αναστήλωση ενός μοναστηριού κοντά στην Δαμάσκο, αποτελούσε το σύμβολο του «ανοικτού διαλόγου» με το Ισλάμ. Είχε απελαθεί από την Συρία και είχε επιστρέψει μέσω των περιοχών που ελέγχονται από την αντιπολίτευση και τους αντάρτες. Δεν αρκούσε όμως αυτό .Οι τζιχαντιστές των οργανώσεων που ελέγχονται από την Αλ Καιντα τον απήγαγαν και δεν  υπάρχει  κανένα νέο για την τύχη του. 
 
Από την Συρία υπολογίζεται ότι έχουν ήδη φύγει 500 χιλιάδες χριστιανοί  αναζητώντας καταφύγιο στον Λίβανο, στην Ανατολική Ευρώπη και στις Σκανδιναβικές χώρες. Στο Ιράκ έχουν ήδη εκδιωχτεί τα 2/3 των χριστιανών. Και συνολικά στην Μέση Ανατολή, οι Χριστιανοί που αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού πριν σχεδόν έναν αιώνα ,έχουν πια συρρικνωθεί στο 5%… 
 
Στην Αίγυπτο  η ανατροπή του πρόεδρου Μορσι από τον Στρατό έδωσε την αφορμή για να στοχοποιηθουν και πάλι οι χριστιανοί Κόπτες της Αιγύπτου, καθώς οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και άλλες ακραίες ισλαμικές οργανώσεις θεωρούν ότι οι κόπτες είναι σύμμαχοι των Στρατιωτικών και συνέβαλαν στην ανατροπή του εκλεγμένου πρόεδρου. 
 
Οι κόπτες είχαν εκφράσει πολλές φορές την ανησυχία τους για τις ολοένα και αυξανόμενες επιθέσεις που δέχονταν οι χριστιανοί στην Αίγυπτο, που κλιμακώθηκαν μετα την εξέγερση της πλατείας Ταχριρ και την ανατροπή του Μουμπαρακ. 
 
Μετα την τελευταία έκρηξη της βίας και την αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων οι οπαδοί του Μορσι  στραφηκαν εναντίον και των κοπτών  και συμφώνα με ΜΚΟ  μέχρι την Πέμπτη είχαν πυρποληθεί 25 εκκλησιές  και είχαν δεχθεί  επιθέσεις του όχλου χριστιανικά σχολεία ,και χριστιανικές περιουσίες σε όλη την χωρά. 
 
Πριν ακόμη όμως ξεσπάσει η βία οι κόπτες ήδη ζούσαν υπό το καθεστώς του φόβου. 
 
Ο νέος πατριάρχης των Κοπτών ο Θεόδωρος Β΄ είχε υποχρεωθεί να ακυρώσει μια σειρά εκδηλώσεων και λειτουργιών στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάρκου στο Κάιρο καθώς είχαν διατυπωθεί απειλές  για επιθέσεις ενώ όπως καταγγέλθηκε υπήρξε περιστατικό πριν μερικές ημερες που πιστοί εγκλωβίστηκαν μέσα στον  ναό ενώ είχε υψωθεί έξω από αυτόν η σημαία της Αλ Κάιντα. 
 
Η αρχαία Λυκοπολη, το σημερινό Ασιούτ αποτελούσε την πόλη με τον πιο συμπαγή χριστιανικό πληθυσμό και τις τελευταίες ήμερες και εκεί οι χριστιανοί βρεθήκαν στο στόχαστρο των ισλαμιστών. Μερικές χιλιάδες διαδηλωτές διέσχιζαν τον δρόμο που  συγκεντρώνει τα περισσότερα μαγαζιά των χριστιανών(Youssry Ragheb St.), φωνάζοντας συνθήματα: «Ισλάμ Ισλάμ σε πείσμα των Χριστιανών» ενώ στους τοίχους γράφονταν συνθήματα που καλούσαν σε μποϋκοτάζ των μαγαζιών των χριστιανών και προσβλητικά για τους Κόπτες συνθήματα που χαρακτήριζαν «σκυλί» τον θρησκευτικό ηγέτη τους. Οι διαδηλωτές φρόντισαν να σημαδέψουν τα μαγαζιά και τα σπίτια χριστιανών, ζωγραφίζοντας  μεγάλους κόκκινους σταυρούς στους τοίχους τους, ανασύροντας τις τραγικές μνήμες από την νύχτα των Κρυστάλλων. 
 
Νεαροί  χριστιανοί δεν έκρυβαν (σε έρευνα του Associated Press)  ότι σκέφτονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους  και να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Το Σχέδιο που έχει τεθεί σε εφαρμογή έχει αρχίσει να αποδίδεi. 
 
Εντύπωση προκαλεί όμως η ανοχή που δείχνει η διεθνής κοινότητα και κυρίως οι χριστιανικές χώρες της Δύσης σε αυτό το πογκρόμ εναντίον των χριστιανών στη Μ;eshΑνατολή. Ακόμη και η Ελλάδα που παραδοσιακά έχει ισχυρούς θρησκευτικούς, εθνικούς δεσμούς με το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής, δείχνει να αποστρέφει το βλέμμα αντί να επιδιώξει την αφύπνιση του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος έχει επιρροή στην αντιπολίτευση της Συρίας. Η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο εξωτερικών οφείλουν να θέσουν το θέμα στην Ε.Ε. αλλά και στο ΝΑΤΟ και στους διεθνείς οργανισμούς αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία για την προστασία των χριστιανών της Συρίας .Ίσως μια τέτοια πρωτοβουλία να προσφέρει στην Ελλάδα την  μοναδική ευκαιρία για να ανακτήσει τον ρόλο που είχε κάποτε στην περιοχή. 
 
<a href="http://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σχέδιο εξαφάνισης των Xριστιανών από τη Μέση Ανατολή

Του Νίκου Μελέτη Σε μια ευρύτατη επιχείρηση όχι εθνικής αλλά θρησκευτικής εκκαθάρισης με στόχο τα 2 εκατομμύρια των χριστιανών της Συρί...

Διαβάστε την συνέχεια

Μεσογειακό ενεργειακό αλαλούμ

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ενέργεια, Ισραήλ, κυπρος, Τουρκία 13:32

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.enet.gr/resources/2013-06/38-1--3-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.enet.gr/resources/2013-06/38-1--3-thumb-large.jpg" /></a></div>
 
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ 
 
Τουλάχιστον σε επίπεδο της ευρύτερης πληροφόρησης, μέσω του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, επικρατεί ένα αλαλούμ αναφορικά με το ζήτημα της ύπαρξης υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο, των αγωγών, και ποιά κατεύθυνση και μορφή, κυρίως πολιτική, θα πάρει η εκμετάλλευση του φυσικού αυτού πλούτου απο τα δικαιούχα κράτη. 
 
Λέγονται, ακούγονται και γράφονται τόσα πολλά ώστε μέσα στη πολιτική ομίχλη που δημιουργείται να “χάνεται ” κυριολεκτικά η μπάλα, ο μπούσουλας και να δημιουργείται εύλογη σύγχυση στον κόσμο. Πέραν των αντικειμενικών γεγονότων ως προς την ύπαρξη και σε ποιά μορφή υδρογονανθράκων και ποιές είναι οι εφικτές συνθήκες εκμετάλλευσης των, κυριαρχεί και η πολιτικό-ιδεολογική διάσταση. Είναι κυρίως η τελευταία που δημιουργεί το πρόβλημα και την σχετική σύγχυση. 
 
Πιό συγκεκριμένα είναι ο παρουσιαζόμενος “αστάθμητος” παράγοντας, δηλαδή η συμπεριφορά και ο ρόλος της Τουρκίας, ο οποίος κατα κάποιους δεν μπορεί να εκτιμηθεί, που δημιουργεί μιά ρευστότητα η οποία δέν επιτρέπει την εκμετάλλευση, κατα την αντίληψη αυτή, του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου χωρίς τη συναίνεση της Αγκυρας. 
 
Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσω να περιορίσω την ομίχλη και την σύγχυση. Και θα αρχίσω με ενα σύντομο αλλα απαραίτητο ιστορικό για τα μέχρι στιγμής δεδομένα. 
 
Η ύπαρξη ενεργειακών αποθεμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν γνωστή στους Αμερικανούς και κατα συνέπεια στις μεγάλες αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρίες απο την δεκαετία του 1950. Τότε οι Αμερικανοί χαρτογράφησαν ολόκληρο τον βυθό της Μεσογείου για στρατηγικούς λόγους. Προγραμμάτιζαν να αναπτύξουν στην Ανατολική λεκάνη της Μεσογείου του υποβρύχιου στρατηγικού τους όπλου, των πυρηνικών πυραύλων Πολάρις, στα ομώνυμα υποβρύχια. Η πρώτη γενιά των υποβρυχίων αυτών, με επιχειρησιακό βεληνεκές 800 περίπου ναυτικών μιλίων, αναπτύχθηκε απο βάσεις στη Ισπανία στην Ανατολική Μεσόγειο, κυριολεκτικά κάτω απο την Κύπρο. Στρατηγικός τους στόχος ήταν να πλήξουν τις βιομηχανικές περιοχές της Σοβιετικής Ενωσης νοτίως της Μόσχας. Η ανάπτυξη διήρκεσε απο τα τέλη του 1950 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και αποτελούσε κορυφαίο γεγονός του Ψυχρού Πολέμου με οτι αυτο συνεπάγεται. 
 
Μαζί με τη χαρτογράφηση και ανάπτυξη των Πολάρις, οι Αμερικάνοι εντόπισαν και την ύπαρξη των πλουσίων ενεργειακών κοιτασμάτων τα οποία, ωστόσο, δεν τους ενδιέφεραν διότι υπήρχε τότε πληθώρα πάμφθηνου πετρελαίου στη Μέση Ανατολή και στις ΗΠΑ. 
 
Η σύγχρονη, σημερινή φάση, άρχισε με την ανακάλυψη κοιτασμάτων στις εκβολές του Νείλου στην Αίγυπτο που για μεγάλο χρονικό διάστημα μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον τροφοδοτώντας μάλιστα, μέσω αγωγών, και τους Ισραηλινούς. Ανακάλυψη υγραερίου περιορισμένων ποσοτήτων έγινε στα χωρικά ύδατα του Ισραήλ και της Γάζας το 1999. Αλλά ηταν δέκα χρόνια αργότερα, το 2009-10, που εντοπίσθηκαν τα γιγαντιαία κοιτάσματα υγραερίου στο Ισραήλ (Ταμάρ και Λεβιάθαν αντίστοιχα) και στη Κύπρο στο οικόπεδο Αφροδίτη το 2011 και τα οποία άλλαξαν τα δεδομένα. 
 
Τον Μάρτιο του 2010, κατα τις εκτιμήσεις του U.S. Geological Survey στη Λεκάνη της Λεβαντίνης (Γάζα, Ισραήλ, Λίβανος, Συρία, Κύπρος) υπήρχαν 1.7 δις βαρέλια πετρελαίου και 3.45 τρις κυβικά μέτρα (tcm) υγραερίου. Οι ποσότητες αυτές είναι “ασύλληπτες ” με κάθε μέτρο. Και σε αυτές δεν λογαριάζεται ο πλούτος στα χωρικά ύδατα της Αιγύπτου. 
 
Οι παραπάνω εκτιμήσεις θεωρούνται συντηρητικές. Αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, το γεγονός της ύπαρξης τους εισήγαγε ενα ανατρεπτικό παράγοντα στην εξίσωση της ισορροπίας ισχύος στη περιοχή. Πιο συγκεκριμένα, και σε ότι αφορά στην Κύπρο, εισήγαγε ενα πολιτικά αναπάντεχο παράγοντα ο οποίος, μαζί με την ένταξη της Κύπρου στη ΕΕ το 2004 και τις πρόσφατες ανατρεπτικές αλλαγές στον Αραβικό κόσμο, ενίσχυσαν την διαπραγματευτική διεθνή θέση της Κύπρου και, κατ’ επέκταση, εναντίον της βουλιμικής Τουρκίας. 
 
Ωστόσο, και εδώ βρίσκεται κατά τη δική μου εκτίμηση το κλειδί των μελλοντικών εξελίξεων, η διαπραγματευτική θέση της Κύπρου θα παρέμενε περιορισμένη και πιθανότατα πολιτικα αναποτελεσματική, χωρίς μιά ακόμη στρατηγική ανατροπή στην περιοχή. Αναφέρομαι στη πολιτική ρήξη ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ. 
 
Μελετώ επισταμένα εδώ και δεκαετίες τις πολυσύνθετες σχέσεις ανάμεσα στις δυο αυτές χώρες και έχω δημοσιεύσει εκτεταμένα ερευνητικά κείμενα σε επιστημονικά περιοδικά του εξωτερικού. Δεκάδες κείμενα μου εχουν επισης δημοσιευθεί στον κυριακάτικο Φιλελεύθερο. Αμεσα σχετικά υπήρξαν και τα δυο πρόσφατα κείμενα, “Οι Αγωγοί της Τουρκικής Ειρήνης”, Φιλελεύθερος 21/6/13 και “Που το Πάει το Ισραήλ”, 14/4/13. 
 
Στις αναλύσεις μου έχω τεκμηριώσει οτι απο τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948 μέχρι και την άνοδο των Ισλαμιστών του Ερτογάν στην εξουσία στις αρχές του 2000, λειτουργούσε ανάμεσα στις δυο χώρες, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, ένας στρατηγικός άξονας. Ως αποτέλεσμα η Τουρκία διατηρούσε βέτο στην πολιτική του Ισραήλ σε ζητήματα που η Αγκυρα θεωρούσε ζωτικά. Μπορεί αυτό να ακούγεται παράξενα σε ορισμένους που πιστεύουν οτι το Ισραήλ ελέγχει τα πάντα. Αλλά απο τη δική μου έρευνα αυτό ειναι διαπιστωμένο. Έχω επιπλέον και λόγω υπηρεσίας μου στη Πρεσβεία της Κύπρου στη Ουάσιγκτον τη δεκαετία του 1980, ζήσει έμπρακτα την λειτουργία του Τούρκο-Ισραηλινού άξονα και τις αρνητικές συνέπειες του για τα συμφέροντα του ελληνισμού. (Γενικότερα ως προς το πώς λειτουργούσε το Ισραήλ ως υποτελής της Αγκυρας οι ενδιαφερόμενοι παραπέμπονται στο έργο του Αμίκαμ Ναχμάνι, Ισραήλ, Τουρκία και Ελλάδα: Ταραγμένες Σχέσεις στη Ανατολική Μεσόγειο, Παπαζησης 2003). 
 
Η ρήξη Τουρκίας και Ισραήλ προέκυψε λόγω της αυτονόμησης της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών της Αγκυρας που έχουν τις καταβολές τους πρίν τη επικράτηση του πολιτικού Ισλάμ. Κορυφώθηκαν ωστόσο επι πρωθυπουργίας Ερτογάν και με αφορμή το αιματηρό επεισόδιο Μαβί Μαρμαρά του 2010. Το επεισόδιο αυτο σηματοδοτούσε την πολιτική βούληση της Αγκυρας να ταπεινώσει και να ευνουχήσει πολιτικά και δημόσια το Ισραήλ, αφαιρώντας του έτσι την δυνατότητα επιλογών σε ζωτικά γι’ αυτό, ζητήματα. Η έκδηλη αυτή προσπάθεια της Αγκυρας να ηγεμονεύσει στην Ανατολική Μεσόγειο, υπαγορεύοντας πολιτικές οχι μόνο επι της Κύπρου αλλα και επι του Ισραήλ, έφερε την γεωπολιτικά αναπόφευκτη ρήξη μεταξύ Αγκυρας και Ιερουσαλήμ. Ανοιξε ταυτόχρονα και στρατηγικό διάλογο μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. 
 
Η μέχρι τότε τουρκόλαγνη ισραηλινή ελίτ συνειδητοποίησε ότι τα αίτια της ρήξης ήταν βαθύτερα και υπαρξιακά για το Ισραήλ και δεν ήταν απλά συνέπεια της αμφιλεγόμενης προσωπικότητας ενός ηγέτη– του ισλαμιστή Ερτογάν. Αυτο επέτρεψε τη συνομολόγηση της δεσμευτικής και παγκόσμιου ενδιαφέροντος και σημασίας συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ για την χάραξη των ορίων στην αναμεταξύ τους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. 
 
Ο στρατηγικός αυτός διάλογος συνεχίστηκε στο υψηλότερο δυνατο επίπεδο και διευκόλυνε και τη ανάπτυξη εξίσου σημαντικών σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Αθήνας. Η ανάπτυξη της τριγωνικής αυτής σχέσης εκφράσθηκε πριν λίγες μέρες με τη πανηγυρική συνομολόγηση μνημονίου μεταξύ των τριων κρατών που στοχεύει στην ενεργειακή αυτάρκεια και τη μελλοντική συνεργασία για τροφοδοσία της ΕΕ απο το ενεργειακό πλεόνασμα των τριων κρατών. 
 
Λόγω κα των συναφών εξελίξεων στη περιοχή και του γεγονότος ότι το περιβόητο στρατηγικό βάθος της Τουρκίας αποδεικνύεται καθημερινά ρηχό αν οχι ανύπαρκτο, η αργά αλλα σταθερά αναπτυσσόμενη σχέση ανάμεσα σε Ιερουσαλήμ, Λευκωσια και Αθήνα προσφέρει το ζητούμενο της σταθερότητας στη περιοχή και ενα αξιόπιστο συνομιλητή για την ΕΕ και τους διεθνείς οικονομικούς δρώντες. Προδιαγράφει ταυτόχρονα και την μελλοντική πορεία των γεγονότων στο προκείμενο ζήτημα. 
 
Εναπόκειται λοιπόν στη πολιτική ωριμότητα αυτών που στις τρει χώρες διαχειρίζονται την τριγωνική αυτή σχέση να τη ενισχύσουν και να την αρματώσουν πολιτικά ώστε να ανταποκριθεί στις προκλήσεις, στη δοκιμασία του χρόνου και κυρίως την αποφυγήι των πειρασμών του εύκολου κέρδους και των πολιτικάντικων πανυγυρισμών. 
 
Θα υπάρξουν σίγουρα προκλήσεις εκ μέρους της Τουρκίας, η οποία αναγνωρίζει οτι οι πολιτικές της επιλογές και η συνεχής ρευστότητα δεν την ευνοούν διότι αναδεικνύουν καθημερινά την εναλλακτική στρατηγική σημασία των διμερών σχέσεων Κύπρου, Ισραήλ οπως και αυτών με την Ελλάδα. Οι προκλήσεις αυτές μπορούν να τύχουν αποτελεσματικής διαχείρισης και να εξουδετερωθούν. 
 
Εξυπακούεται όμως σε ότι αφορά στην Κύπρο που φαινομενικά αποτελεί τον αδύνατο κρίκο στην ανάπτυξη της τριμερούς αυτής σχέσης, η συνειδητοποίηση οτι για να είσαι παίκτης στο διεθνές σύστημα και να προστατεύεις ετσι την ελευθερία και τη αξιοπρέπεια των πολιτών του κράτους και να συνομολογείς διακρατικές συμφωνίες, απαιτείται να διατηρείς ως κόρην οφθαλμού τη υπόσταση σου ως υποκείμενο του διεθνού συστήματος και οχι να λειτουργείς ως αντικείμενο του ή αλλιώς ως κλωτσοσκούφι. ‘Η χειρότερα να επιχειρείς εσύ ως κυβέρνηση να αυτοκαταργηθείς ακολουθώντας πολιτικές άσχετες με τις δομές και τις λειτουργίες της διεθνούς πολιτικής, χάρις ευσεποθισμών, ιδεοληπτικών πεποιθήσεων και ραγιαδισμού. 
 <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Μεσογειακό ενεργειακό αλαλούμ

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ Τουλάχιστον σε επίπεδο της ευρύτερης πληροφόρησης, μέσω του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, επικρατεί ένα αλαλούμ ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μεγάλο πάιγνίδι της ενέργειας στη Μεσόγειο

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ενέργεια 13:09

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQshdVeYan-mRiFdOA-MFJpjWcNF8qAz_oYGyOwJlF_LhghnGXa" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQshdVeYan-mRiFdOA-MFJpjWcNF8qAz_oYGyOwJlF_LhghnGXa" width="600" /></a></div>
 
Το μεγάλο παιγνίδι για την διαμόρφωση του ενεργειακού χάρτη στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου έχει αρχίσει με την συμφωνία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ για την ηλεκτρική σύνδεση της Ασίας με την Ευρώπη και με το βλέμμα όλων στραμμένο στην απόφαση του Ισραήλ για την εξαγωγή του φυσικού αερίου του. 
Μια απόφαση που θα καθορίσει και τις κινήσεις των άλλων χωρών της περιοχής, της Κύπρου και φυσικά της Ελλάδας που ήδη κινείται ώστε να προβάλει εναλλακτικές προτάσεις ενεργειακής διασύνδεσης που αναβαθμίζουν τον ρόλο της ως κόμβου δικτύων και μεταφοράς ενέργειας. Βασικά στοιχεία του σχεδιασμού αυτού για την μεταφορά του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου με αγωγό, μέσω Ελλάδας προς την Ευρώπη, τον οποίο «τρέχει» τώρα ο ΥΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης ,παρουσίασε σύμφωνα με πληροφορίες στην αμερικανική κυβέρνηση  και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. 
Η κυβέρνηση του Ισραήλ περιμένει την ετυμηγορία του Ανώτατου Δικαστηρίου στις 17 Σεπτεμβρίου που θα κρίνει εάν είναι συνταγματική η απόφαση για εξαγωγή του 40% των ποσοτήτων του φυσικού αερίου που έχουν εντοπιστεί στην ισραηλινή ΑΟΖ, καθώς έχουν υπάρξει προσφυγές ζητώντας την παρακράτηση από το Ισραήλ μεγαλυτέρου ποσοστού υπό την μορφή στρατηγικών αποθεμάτων. 
Εφόσον ξεκαθαρίσει οριστικά το θέμα των ποσοτήτων που θα μπορεί να εξάγει το Ισραήλ ανοίγει το μεγάλο παιγνίδι για την επιλογή των οδών μεταφοράς του στις αγορές, επιλογή που έχει όχι μόνο οικονομικές αλλά βαθύτατες γεωπολιτικές διαστάσεις. 
Ήδη η Κύπρος έχει σπεύσει να ανακοινώσει (υπογράφοντας και MOU με τις ενδιαφερόμενες εταιρείες) την κατασκευή σταθμού LNG  στο Βασιλικό, καλώντας και το Ισραήλ να διοχετεύσει το δικό του αέριο στον σταθμό αυτό. Μια κίνηση η οποία θα εξοικονομήσει μεγάλα κεφάλαια για τις εταιρίες Noble και Delek, που ουσιαστικά έχουν αναλάβει την διαχείριση και του Λεβιάθαν και του Οικόπεδου 12 της Κύπρου  και θα προσφέρει αυτονόητο γεωστρατηγικό όφελος στην Κύπρο. 
Αν και πολλές δυνάμεις και παράγοντες επιδιώκουν να προσφέρουν μερίδιο από την γεωστρατηγικη ενίσχυση του Ισραήλ και της Κύπρου στην Τουρκία, επιμένοντας για την κατασκευή αγωγού προς την τουρκική ακτή είτε μέσω των ΑΟΖ Λιβάνου και Συρίας είτε από το έδαφος της Κύπρου (που προϋποθέτει λύση του Κυπριακού), θεωρείται μάλλον απίθανο το Ισραήλ να συναινέσει σε μια τέτοια λύση που θα το έθετε υπό καθεστώς άτυπης ομηρίας της Άγκυρας. Με τα σημερινά δεδομένα είναι πολύ πιθανότερη η προοπτική εξαγωγής του αερίου της Ανατολικής Μεσογείου με την μορφή του LNG, ο ακριβής προσδιορισμός των ποσοτήτων φυσικού αερίου που κρύβονται στα κοιτάσματα νότια της Κρήτης ίσως δημιουργήσουν νέα δεδομένα φέρνοντας στο τραπέζι  και πάλι την εναλλακτική λύση της κατασκευής υποθαλάσσιου αγωγού προς την Κρήτη και από εκεί προς τις αγορές της Ευρώπης. 
Οι Νορβηγοί αργά το φθινόπωρο θα ενημερώσουν για τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα στοιχεία που έχει συλλέξει το ερευνητικό σκάφος της PGS. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη πάντως η αναφορά της PGS για το “διάλειμμα”15 ετών στις έρευνες στην Ελλάδα καθώς, όπως επισημαίνει τα τελευταία στοιχεία προέρχονται από τις έρευνες του 1977 και 1987. Ένα «διάλειμμα» που πιθανότατα έχει στοιχίσει παρά πολλά στην χώρα μας, αφήνοντας την πίσω στην ενεργειακή κούρσα που έχει ξεκινήσει από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. 
Το ελληνικό σχέδιο αφορά τον «East Med Pipeline Project» στο οποίο εργάζεται αθόρυβα το ΥΠΕΚΑ  και στοιχεία του είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει στους δυο ομολόγους του της Κύπρου και του Ισραήλ  Γιώργο Λακκοτρυπη και Σιλβάν Σαλομ, ο Γιάννης Μανιατης. 
Ήδη έχει συνταχθεί από την ΔΕΠΑ μια προκαταρκτική έκθεση (Pre-Feasibility findings)  των εναλλακτικών οδών μεταφοράς του φυσικού αερίου της Ανατολική Μεσόγειου στην Ιταλία ή στην Νοτιοανατολική Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. 
Στον σχεδιασμό αυτόν βασικό ρόλο έχει ο αγωγός (δυνατότητας 8bcma)   από τις πηγές της Ανατολικής Μεσογείου (στην κυπριακή και ισραηλινή ΑΟΖ) με προορισμό την νοτιοανατολική ακτή της Κρήτης. 
Από εκεί ξεδιπλώνονται οι διαφορετικές εναλλακτικές επιλογές που προσφέρονται είτε με τον προσανατολισμό διάθεσης του φυσικού αερίου  προς την νοτιοανατολική και κεντρική Ευρώπη είτε προς την Ιταλία. 
Στην πρώτη επιλογή  προβλέπεται η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού από την Κρήτη προς την Κομοτηνή και διασύνδεση του κατόπιν με τον IGB προς την Βουλγαρία. Η ιδια επιλογή εξυπηρετείται και με την κατασκευή μικρότερου σε μήκος υποθαλάσσιου αγωγού από την Κρήτη  προς την Στερεά Ελλάδα και από εκεί διασύνδεση του με επίγειο αγωγό προς την Μακεδονία απ όπου θα μπορεί το αέριο να διατεθεί είτε προς την Ιταλία είτε προς την Βουλγαρία. 
Η άλλη επιλογή, αυτή της Ιταλίας, προβλέπει την κατασκευή αγωγού από την Κρήτη προς την Πελοπόννησο και από εκεί μέσω νέου αγωγού θα συνδεθεί με τον IGI τον υποθαλάσσιο αγωγό προς Ιταλία. Θα απαιτηθεί η κατασκευή και ενός ακόμη υποθαλάσσιου τμήματος που θα διασχίσει τον Πατραϊκό Κόλπο  και θα ακολουθεί παράλληλη διαδρομή, προς βορρά, με την Ιόνια Οδό. 
Στον σχεδιασμό αυτό υπάρχουν φυσικά σοβαρά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν όπως είναι τα μεγάλα βάθη, οι δυσκολίες που προκύπτουν από το ανάγλυφο του βυθού. 
Έξαλλου και οι αποστάσεις που θα πρέπει να διανύσουν οι υπό μελέτη αγωγοί δεν είναι μικρές. Από την Κρήτη έως την Κομοτηνή ο υποθαλάσσιος αγωγός θα έχει μήκος 757 χιλιόμετρων και από την Κρήτη προς την Πελοπόννησο 415 χιλιόμετρα, ενώ ο επίγειος αγωγός από την Πελοπόννησο μέχρι τον IGI θα έχει μήκος 475 χιλιόμετρα. 
Στην Κρήτη έχει ήδη εντοπιστεί η περιοχή του Αθερινολακου ως πιθανού σημείου εισόδου του φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ στην Πελοπόννησο η κατάληξη του αγωγού από την  Κρήτη τοποθετείται σε περιοχή νοτίως της Μονεμβασιάς. 
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο σχεδιασμός αυτός της ελληνική πλευράς έχει γίνει αποδεκτός και από την Κομισιόν στα «έργα κοινού ενδιαφέροντος» και η χάραξη των εναλλακτικών αγωγών του “Med East Pipeline project» αποτυπώνονται και στον χάρτη που εξέδωσε τον Ιούνιο η διεύθυνση Ενεργείας της Κομισιόν στην ενότητα «Energy Infrastructure-Natural Gas». 
Ήδη η συνεργασία Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδαςς προχώρα με εντατικό ρυθμό κάτι που αποτυπώθηκε όχι μόνο στο MOU που υπέγραψαν οι υπουργοί ενέργειας των τριών χώρων στην Κύπρο αλλά και στο  Κοινό Ανακοινωθέν (Joint  Communiqué) που εκδόθηκε μετα την συνάντηση στο οποίο επισημαίνεται ότι οι τρεις χώρες «καλωσορίζουν τα κοινά σχέδια στον ενεργειακό τομέα που προάγουν την ασφάλεια της προμήθειας ενέργειας , την βιώσιμη ανάπτυξη και την συνεργασία  μεταξύ των χώρων της περιοχής». Στο ίδιο Κοινό Ανακοινωθέν  επισημαίνεται ότι οι τρεις υπουργοί θα συνεχίσουν την συνεργασία στους τομείς της ενέργειας,των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, της παράγωγης ηλεκτρικού ρεύματος, της προστασίας των υδάτων και ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και άλλων σχετιζόμενων τομέων που προωθούν την περιφερειακή συνεργασία μεταξύ των χώρων της Ανατολικής Μεσόγειου. 
Είναι ενδεικτικό πάντως των θετικών διαθέσεων του Ισραήλ ότι ο ισραηλινός πρέσβης στην Αθήνα έχει ζητήσει να συναντηθεί αυτή την εβδομάδα με τον Γιάννη Μανιατη για να υπάρξει άμεσα το follow up της συνάντησης του με τον κ. Σαλομ. 
Πάντως το ΥΠΕΚΑ κινείται και σε θεσμικό επίπεδο καθώς αποδίδεται ιδιαίτερη σημασία στην διασφάλιση της διαφάνειας σε κάθε βήμα και όλες οι πρωτοβουλίες θα έρχονται στην βουλή, όπως δηλώνει ο κ. Μανιατης, ενώ θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό ότι ήδη έχει εγκριθεί η νομοθεσία για την θέσπιση του Ταμείου Αλληλεγγύης Γενεών (στα πρότυπα του νορβηγικού ταμείου αξιοποίησης των εσόδων από υδρογονάνθρακες),προκειμένου να μην σπαταληθεί ο πλούτος της χώρας. 
Ενδεικτικό του ενδιαφέροντος της παγκόσμιας ενεργειακής  κοινότητας για τις εξελίξεις στην περιοχή είναι η  επιλογή της Αθήνας για το Συνέδριο της ΑAAPG. 
Υπό την αιγίδα του ΥΠΕΚΑ τον Νοέμβριο (5-7) θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το συνέδριο της πιο σημαντικής ίσως επιστημονικής  οργάνωσης σε ότι αφορά και τους υδρογονάνθρακες, της Αμερικανικής Ένωσης Γεωλόγων Πετρελαίου (American Association of  Petroleum Geologists) που εκπροσωπεί 35000 γεωλόγους και γεωεπιστημονες από 120 χώρες που ασχολούνται αποκλειστικά με την έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων. Στο Συνέδριο θα συμμετάσχουν περισσότεροι από 300 επιστήμονες και στελέχη πετρελαϊκών εταιριών και στην θεματολογία του θα βρεθούν και όλα τα νεώτερα ευρήματα από τις έρευνες σε Μεσόγειο, Κασπία, Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. 
Στο πρόγραμμα του συνεδρίου έχουν ήδη συμπεριληφθεί ενότητες για την Ανατολική Μεσόγειο («Η ιστορία του πως ξεκλειδώθηκε το δυναμικό της Ανατολική Μεσογείου» και «Οι ανεπιβεβαίωτες δυναμικές της Ανατολική Μεσογείου: Ένα μελλοντικό σημείο παγκόσμιας προσοχής»),ενώ θα γίνει και ειδικό στρογγυλό τραπέζι για τα νέα στοιχεία που προκύπτουν από τις έρευνες στην Δυτική Ελλάδα με ομιλητή τον εκπρόσωπο της εταιρίας PGS (project geoncientist) Γιορν  Φουρστεναου. 
 
 
 
<a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Το μεγάλο πάιγνίδι της ενέργειας στη Μεσόγειο

Το μεγάλο παιγνίδι για την διαμόρφωση του ενεργειακού χάρτη στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου έχει αρχίσει με την συμφωνία...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν: Επιλεκτική μνήμη ενός φανατικού για την Αίγυπτο…

Ellada simera 0 Τουρκία 13:03

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-82401" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/al-fath_mosque_Cairo.jpg" title="al-fath_mosque_Cairo" /></div>
 
Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ξεπερνώντας για ακόμα μία φορά… τον εαυτό του, σε δηλώσεις του ανέφερε, ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση είναι όμοια με το καθεστώς του Μπασάρ Αλ-Άσαντ της Συρίας. Επίσης, ότι η μεταβατική κυβέρνηση της Αιγύπτου έχει επιδοθεί σε ένα κύμα «κρατικής τρομοκρατίας», ενώ ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας στρατηγός Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι δεν έχει καμία διαφορά με τον Σύρο ηγέτη Μπασάρ Αλ-Άσαντ. 
Καθώς τα γεγονότα των τελευταίων ημερών και ωρών γύρο από τη πλατεία Ραμσή και το τέμενος Αλ-Φατχ εκτυλίσσονται με ραγδαίους και δραματικούς ρυθμούς, ο Τούρκος πρωθυπουργός, βλέποντας τους «πνευματικούς του πατέρες» δηλαδή τους Αδερφούς Μουσουλμάνους να δοκιμάζονται από τη δυναμική παρέμβαση των αιγυπτιακών δυνάμεων ασφαλείας, τεντώνει ακόμα περισσότερο το σχοινί στις σχέσεις των δύο χωρών προβαίνοντας σε προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για την αιγυπτιακή ηγεσία. 
 
«Το τέμενος του Αλ-Φάτχ, βρίσκεται σε πολιορκία» δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός και σημείωσε ότι «ένα μέρος λατρείας των ανθρώπων είναι αθώο», ενώ συμπλήρωσε ότι «έχουν κάψει και καταστρέψει τα τζαμιά μας στη Συρία και στην Αίγυπτο». 
Πέραν του γεγονότος ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει μία εκπληκτικά επιλεκτική μνήμη – προσόν γνωστό άλλωστε σε εμάς τους Έλληνες αναφορικά με τους Τούρκους πολιτικούς γενικότερα – αφού δεν φαίνεται να δείχνει την ίδια ευαισθησία για τους κοπτικούς χριστιανικούς ναούς οι οποίοι έχουν καταστραφεί, από αυτούς που υποστηρίζει με τόση ζέση στην Αίγυπτο, αλλά και τους Ορθόδοξους ναούς της Συρίας. Μάλλον αυτοί οι ναοί ως τόποι λατρείας… δεν είναι «αθώοι». 
Προχωράει και σε μία τεράστια διαστρέβλωση της πραγματικότητας αφού έφτασε στο σημείο να αναφέρει ότι οι χριστιανικοί ναοί στην ουσία «προστατεύονται» από τους Αδερφούς Μουσουλμάνους, όπως φυσικά και οι πιστοί ανά ενορία. 
Η προσβλητική δε συμπεριφορά προς την ηγεσία της Αιγύπτου, τόσο την στρατιωτική όσο και την πολιτική είναι προφανές, ότι ακόμα και εάν τα πράγματα μεταξύ των δύο χωρών ομαλοποιηθούν, δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από το Κάιρο. 
Με λίγα λόγια, πέτυχε με μία ακόμη χώρα της περιοχής να καταστρέψει για πολλά χρόνια τις διμερείς σχέσεις. Και καλά, στην περίπτωση του Ισραήλ είναι ο… σιωνιστής εχθρός, άρα, ενδεχομένως, η ζημιά στην περίπτωση της Αιγύπτου να είναι ακόμα πιο μεγάλη. 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ερντογάν: Επιλεκτική μνήμη ενός φανατικού για την Αίγυπτο…

Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ξεπερνώντας για ακόμα μία φορά… τον εαυτό του, σε δηλώσεις του ανέφερε, ότι η αιγυπτιακή κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το κρυφό ‘μήνυμα πολέμου’ Ερντογάν προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα

Ellada simera 0 Τουρκία 13:00

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-82405" height="425" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/08/erdogan-morsi.jpg" title="erdogan-morsi" width="640" /></div>
 
«Εντολή» ανοιχτής και βίαιης επανάστασης προς τους Αδερφούς Μουσουλμάνους έδωσε με μία εκπληκτικής επινόησης λεκτική «ντρίμπλα» του ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οποία πέρασε απαρατήρητη από τον περισσότερο κόσμο και φυσικά από αυτούς τους δυτικούς στρατηγικούς «αναλυτές» οι οποίοι εξακολουθούν να μιλάνε για «εκδημοκρατισμό» και «άνοιξη» των Αράβων, καθώς επίσης και για το κατά πόσον καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα στις μουσουλμανικές κοινωνίες του Μαγκρέμπ και του Μασρέκ. 
 
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη 
Ποιά ήταν η ρήση του Τούρκου ηγέτη η οποία μάλλον πέρασε απαρατήρητη, ως προς τη σημασία και τη βαρύτητά της. Ο Ρ. Τ. Ερντογάν στις δηλώσεις που έκανε στις 17 Αυγούστου, μεταξύ άλλων υπογράμμισε ότι η Αίγυπτος (και οι πολίτες της) έχει αυτή τη στιγμή δύο επιλογές για να ακολουθήσει, «αυτούς που ακολουθούν τον Φαραώ ή/και αυτούς που ακολουθούν τον Μωυσή». 
Η φράση αυτή μπορεί να εκληφθεί ως ευθεία προτροπή προς τους Αδερφούς Μουσουλμάνους να προχωρήσουν σε ανοιχτή επανάσταση εναντίον της κυβέρνησής τους αφού βρίθει θρησκευτικών συμβολισμών και συγκεκαλυμμένων απειλών. 
 
Εξηγούμαστε: 
Για τη μουσουλμανική παράδοση οι Ιουδαίοι, οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι θεωρούνται άξιοι σεβασμού όπως και οι θρησκείες τους, αφού στην ουσία και οι τρεις έχουν μία κοινή βάση με την πρωτοκαθεδρία φυσικά να ανήκει στου πιστούς του Ισλάμ. Χωρίς να έχουμε καμία πρόθεση να προχωρήσουμε σε μία θρησκειολογική ανάλυση ή σε έναν θρησκευτικό συγκρητισμό, αρκούμαστε στο να αναφέρουμε ότι ο Χριστιανισμός «ξεπήδησε» μέσα από την Ιουδαϊκή παράδοση, ενώ το Ισλάμ δεν είναι τίποτα άλλο από έναν νέο κλάδο της Ιουδαιοχριστιανικής παράδοσης. 
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν στα ιερά πρόσωπα του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού (φυσικά δεν δέχονται τον Ιησού Χριστό ως τον Υιό Του Θεού, αλλά τον αναφέρουν ως έναν μεγάλο προφήτη), απλά σε γενικές γραμμές υποστηρίζουν ότι η απόλυτη αλήθεια ήρθε με τον Μωάμεθ. 
Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Διότι μόνον έτσι μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τι εννοεί ο Ρ. Τ. Ερντογάν όταν αναφέρει για τον «δρόμο του Μωυσή». Στην ουσία ο Τούρκος πρωθυπουργός αναφέρεται στον «δρόμο του Ισλάμ» αφού ο Μωυσής αποτελεί ένα ιερό πρόσωπο και για τους μουσουλμάνους. 
Σύμφωνα λοιπόν με την ισλαμική παράδοση οι «άνθρωποι του Βιβλίου» (Αχλ Αλ-Κιτάμπ), δηλαδή οι άνθρωποι των μονοθεϊστικών θρησκειών οι οποίοι ακολουθούν ένα ιερό βιβλίο παλαιότερο του Κορανίου (το οποίο όμως είναι εν μέρει αποδεκτό αφού οτιδήποτε προ του Κορανίου ήταν κατ’ αυτούς ημιτελές ή/και διαστρεβλωμένο) έχουν κάθε δικαίωμα να υπηρετούν και να ακολουθούν – λατρεύουν τη θρησκεία τους. Όπως γίνεται αντιληπτό στη συγκεκριμένη κατηγορία εμπίπτουν τόσο οι Ιουδαίοι όσο και οι Χριστιανοί. 
Το δικαίωμα δε αυτό το κατοχυρώνουν ακόμα κι εάν ζούνε σε ένα κράτος που ακολουθεί το Ισλάμ. Φυσικά παρά τη συγκεκριμένη γενναιοδωρία, οι μη-μουσουλμάνοι «άνθρωποι του Βιβλίου» καταγράφονται ως πολίτες «Β’ κατηγορίας». 
<div style="text-align: left;">
Υπάρχουν όμως και αυτοί οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα σεβασμού από τους μουσουλμάνους. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους «παγανιστές» και τους «ειδωλολάτρες» δηλαδή όλοι αυτοί οι οποίοι δεν ακολουθούν μία μονοθεϊστική θρησκεία. Για αυτούς η επιλογή είναι ο εξισλαμισμός ή ο θάνατος.</div>
«Ο δρόμος του Φαραώ», λοιπόν έτσι όπως αναφέρθηκε από τον Ρ. Τ. Ερντογάν δεν είναι άλλος από τον «δρόμο των ειδωλολατρών» στους οποίους δεν πρέπει να τους επιδειχτεί κανένας οίκτος. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Φαραώ αποτελούν το κατεξοχήν παράδειγμα της «ειδωλολατρών», οι οποίοι απαιτούσαν οι υπήκοοί τους να τους φέρονται σαν να ήταν θεοί, ενώ υπήρξαν και οι «αρχετυπικοί» διώκτες των Ιουδαίων, του Μωυσή, δηλαδή των «ανθρώπων του Βιβλίου», άρα των Μουσουλμάνων. Και μιλώντας για Φαραώ δεν αποκλείεται να υπονοεί τον ίδιο τον ισχυρό άνδρα της χώρας, τον στρατηγό Σίσι και την εικαζόμενη φιλοδοξία του να ελέγξει το παιχνίδι στην Αίγυπτο για πολλά ακόμη χρόνια. 
Με άλλα λόγια, ο Ρ. Τ. Ερντογάν, βαθύς γνώστης της ιερομουσουλμανικής παράδοσης και έμπειρος πολιτικός, πέρασε ένα εμπρηστικό μήνυμα «κωδικοποιημένο» μεν για τους αμύητους αλλά αρκετά σαφές για τους γνώστες, το οποίο δεν θα μπορούσε να ήταν περισσότερο απειλητικό προς τη κυβέρνηση της Αιγύπτου: «Είτε θα ακολουθήσετε τον ιερό νόμο του Ισλάμ («τον δρόμο του Μωυσή») – δηλαδή θα δώσετε την εξουσία στους Αδερφούς Μουσουλμάνους, είτε θα χαρακτηριστείτε ως ειδωλολάτρες/παγανιστές («ο δρόμος του Φαραώ») με αποτέλεσμα η μόνη επιλογή για εσάς θα είναι η βιολογική εξαφάνιση». 
Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι ο κύριος και πρωταρχικός «τζιχάντ» (ιερός πόλεμος) για τους Αδερφούς Μουσουλμάνους, αφορά τα εσωτερικά καθεστώτα των χωρών στα οποία ζούνε που χαρακτηρίζονται ως «προδοτικά» για το Ισλάμ και για τη θρησκευτικο-πολιτική του ατζέντα, η οποία δεν περιλαμβάνει παρά την κατάλυση όλων των κοσμικών καθεστώτων στα ισλαμικά κράτη, την ενοποίηση όλων των κρατών αυτόν στη παγκόσμια ισλαμική κοινότητα υπό τη Σαρία (ισλαμικός νόμος) και μετά… 
<div style="text-align: left;">
Τι άλλο; Στην επίδειξη της «τζιχαντικής» του αποστολής στους αποχαυνωμένους χριστιανικούς λαούς που κόπτονται για οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, πέραν του πως οι ίδιοι θα επιβιώσουν ενός επερχόμενου Σουνιτικο-ισλαμικού «τζιχαντιστικού τσουνάμι», είτε υπό τον μανδύα των Αδερφών Μουσουλμάνων είτε υπό το… «light» Ισλάμ του κυρίου Ρ. Τ. Ερντογάν. </div>
Είπατε τίποτα; 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το κρυφό ‘μήνυμα πολέμου’ Ερντογάν προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα

«Εντολή» ανοιχτής και βίαιης επανάστασης προς τους Αδερφούς Μουσουλμάνους έδωσε με μία εκπληκτικής επινόησης λεκτική «ντρίμπλα» του ο Τού...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί σιωπά το Ισραήλ για τη σφαγή στην Αίγυπτο - Οι στρατιωτικές συνεργασίες της περιοχής

Ellada simera 0 Ισραήλ, Μέση Ανατολή 11:56

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="" height="421" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/WORLD/MIDDLEEAST/ISRAEL/cache/ISRAELIS_SOLDIERS-630x421.jpg" width="630" /></div>
 
 
 
Η κυβέρνηση του Ισραήλ αντιμετωπίζει την πολιτική κρίση στην Αίγυπτο σιωπώντας, επιδιώκοντας να μην διαταραχθεί η στρατηγική συνεργασία της με τον αιγυπτιακό στρατό, που θεωρεί κλειδί για να αποτρέπονται επιθέσεις από ισλαμιστές στο Σινά, σύμφωνα με αξιωματούχους και αναλυτές. 
Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έδωσε εντολή στους συνεργάτες του να μεταφέρουν στους υπουργούς την οδηγία να αποφεύγουν να κάνουν δηλώσεις δημόσια σχετικά με την Αίγυπτο, είπε κυβερνητική πηγή που ζήτησε να μην κατονομαστεί. 
«Το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βλέπουν την κατάσταση υπό πολύ διαφορετικό πρίσμα και δικαιολογημένα ο πρωθυπουργός [Νετανιάχου] δεν θα ήθελε Ισραηλινοί κυβερνητικοί υπουργοί να επικρίνουν δημόσια την αμερικανική πολιτική», σχολίασε ο Γκιορά Εϊλάντ, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, μιλώντας στο Κανάλι 2 της ισραηλινής τηλεόρασης. 
Κατ' ιδίαν ένα ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος του Ισραήλ εξέφρασε ανησυχία για το γεγονός ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα καταδίκασε δημόσια την αιματοχυσία στην Αίγυπτο και ακύρωσε κοινά στρατιωτικά γυμνάσια του αμερικανικού με τον αιγυπτιακό στρατό. 
Το Ισραήλ ανησυχεί ότι οποιαδήποτε ένδειξη κάμψης της αμερικανικής υποστήριξης προς τον αιγυπτιακό στρατό μπορεί να ενισχύσει τους ισλαμιστές στην Αίγυπτο που τάσσονται υπέρ των Αδελφών Μουσουλμάνων, τους οποίους ο στρατός εξεδίωξε από την εξουσία που είχαν καταλάβει πριν από ένα χρόνο. 
Ο Εϊλάντ τάχθηκε υπέρ της απόφασης του στρατηγού Άμπντελ Φάταχ αλ Σίσι να προχωρήσει στην καταστολή των διαδηλώσεων των Αδελφών Μουσουλμάνων αυτήν την εβδομάδα. «Ο Σίσι, στην κατάσταση που αντιμετώπιζε, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να κάνει αυτό που έκανε», υποστήριξε ο Εϊλάντ, προσθέτοντας ότι βρίσκει την κατακραυγή από μέρους της Δύσης για την κλίμακα της αιματοχυσίας κατανοητή. Σχεδόν 800 άνθρωποι εκτιμάται ότι έχουν χάσει τη ζωή τους. 
Μολαταύτα το Ισραήλ προτάσσει το να μην διακοπεί η συνεργασία της στο πεδίο της ασφάλειας με την Αίγυπτο, που απορρέει από την διμερή συνθήκη ειρήνης η οποία είχε συναφθεί το 1979 – και ήταν η πρώτη από τις μόλις δύο τέτοιες συμφωνίες ανάμεσα στο Ισραήλ και αραβικές χώρες. 
Οι καλές σχέσεις σε στρατιωτικό επίπεδο με την Αίγυπτο έχουν βοηθήσει στρατηγικά το Ισραήλ σε μια περιφέρεια όπου κατά τα άλλα είναι απομονωμένο, καθώς και να καμφθεί το λαθρεμπόριο όπλων με προορισμό τους Παλαιστίνιους μαχητές στη Γάζα, όπου κυβερνά η ισλαμιστή οργάνωση Χαμάς. 
Η συνεργασία αυτή παρέμεινε αδιατάρακτη παρά την αναταραχή μετά την λαϊκή εξέγερση και την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ το 2011. Τόσο το Ισραήλ όσο και ο αιγυπτιακός στρατός θέλουν να αντιμετωπίσουν την αναρχία στο Σινά και ο Εϊλάντ επισήμανε ότι στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών των δύο χωρών συνεχίζουν να συνεργάζονται για να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις που σημειώνονται με ορμητήριο τη χερσόνησο. 
Οι αρχές του Ισραήλ λένε ότι οι επιθέσεις με ρουκέτες εναντίον νότιων πόλεων από το Σινά έχουν αυξηθεί. Το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του Ισραήλ είχε καταρρίψει έναν πύραυλο ο οποίος είχε εκτοξευθεί από το Σινά και είχε στόχο την πόλη Εϊλάτ νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. 
Η οργάνωση Μάγκλις Σούρα αλ Μουτζαχεντίν, μια σκληροπυρηνική ισλαμιστική οργάνωση, ανακοίνωση ότι προέβη στην επίθεση αυτή σε αντίποινα για το θάνατο τεσσάρων μαχητών σε μια αεροπορική επιδρομή στο Σινά πριν από μία εβδομάδα. Το Ισραήλ διαψεύδει ότι είχε οποιοδήποτε ρόλο στην επίθεση αυτή. 
Ο Εϊλάντ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να υπάρξει «ανάληψη ισραηλινής δράσης» για να αποτραπεί μια επίθεση εάν οι αρχές της Αιγύπτου δεν είναι σε θέση να την εμποδίσουν έγκαιρα, αλλά πρόσθεσε ότι θεωρεί πως το Ισραήλ μπορεί να βασίζεται στον αιγυπτιακό στρατό.  
<a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>