Α.Λουκασένκο: «Το ΝΑΤΟ σχεδίαζε κατάληψη της Κριμαίας το 2014» - Ολόκληρο το παρασκήνιο

<img height="363" src="https://www.defencenet.gr/sites/default/files/styles/article_primary/public/2021-12/LOUKANSEKO.jpg?itok=_QMKqc6K" width="798" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αποκαλύψεις από τον πρόεδρο της Λευκορωσίας - Πώς πρόλαβαν οι Ρώσοι.</span></h3><b>Θεόφραστος Ανδρεόπουλος</b><br />Όπως είναι ήδη γνωστό ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο αναγνώρισε πως η Κριμαία αποτελεί ρωσικό έδαφος αλλά σε συνέντευξη που παραχώρησε στο RIA Novosti, στην οποία αποκάλυψε το παρασκήνιο της ανάκτησης της Κριμαίας από την Ρωσία το 2014.<br /><br />Συγκεκριμένα, ο Λευκορώσος ηγέτης αποκάλυψε ότι ο ουκρανικός Στρατός, ήταν αυτός που αντιτάχθηκε στην ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στη χερσόνησο και επικοινώνησε με τη ρωσική πλευρά και προσφέρθηκε να αναλάβει τον έλεγχο της περιοχής μέχρι να δράσουν οι Ρώσοι!<br /><br />Προφανώς, τα περισσότερα στελέχη του ουκρανικού Στρατού προέρχονταν από την Κριμαία και άρα ήταν Ρώσοι και συνεπώς έδρασαν ακαριαία ενάντια στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια.<br /><br />«Αυτοί (Ουκρανοί στρατιωτικοί. - Ed. Σημείωση) πλησίασαν τους Ρώσους, δεν ήταν στο υψηλότερο στρατιωτικό επίπεδο .<br /><br />Έγινε μια κουβέντα και προειδοποίησαν τους Ρώσους ότι η Κριμαία δεν θα ήταν ρωσική αν δεν κάναν συγκεκριμένες ενέργειες.<br /><br />Δεν θα είναι ούτε ουκρανικό. Ποιανού θα ήταν; Του ΝΑΤΟ. Τότε το ΝΑΤΟ εγκλωβίστηκε στην Κριμαία. Και μετά από μια άλλη συνάντηση με τους Ρώσους ...<br /><br />Πρότειναν «να πείτε στον πρόεδρό σας» εκεί ότι πρέπει να λυθεί το θέμα της Κριμαίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, αναφέρθηκαν στον Πρόεδρο της Ρωσίας », είπε ο Λευκορώσος πρόεδρος και <a href="https://www.defencenet.ru/bezopasnost/nacionalnaja-bezopasnost/lukashenko-krym-sdalsia-bez-boia-potomu-chto-ukrainskie-voennosluzhashchie-poluostrova-sami-prosili-rossiiu-ob-etom/4946/">αναφέρει το defencenet.ru.</a><br /><br />Σε συνέντευξή του, ο Λουκασένκο ισχυρίζεται ότι εκείνη την εποχή στρατώνες για στρατιωτικούς του ΝΑΤΟ προετοιμάζονταν ήδη στη Σεβαστούπολη.<br /><br />«Επομένως, όσοι υπηρέτησαν εκεί στην Κριμαία, το είδαν, Ουκρανοί, πρώην Σοβιετικοί στρατηγοί και αξιωματικοί. Και πρόσφεραν στους Ρώσους», είπε ο Λουκασένκο στην εφημερίδα.<br /><br />Παραδέχτηκε επίσης ότι, σύμφωνα με πληροφορίες του, ο Ρώσος πρόεδρος υποστήριξε τη νομική λύση του προβλήματος.<br /><br />«Ήταν απολύτως υπέρ. Γνωρίζω τη θέση του Πούτιν - σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπάρχουν στρατεύματα του ΝΑΤΟ στην Κριμαία », πρόσθεσε ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας.<br /><br />Ο ηγέτης της Λευκορωσίας παραδέχτηκε ότι "είχε συμφωνηθεί εκ των προτέρων" :<br /><br />«Η Κριμαία πρέπει να σωθεί. Και ο Πούτιν επέμεινε σε δημοψήφισμα. Ως εκ τούτου, η χερσόνησος έγινε μέρος της Ρωσίας χωρίς να ρίξει ούτε μια βολή.. Μια εθνική ψηφοφορία επανένωσε νομικά την Κριμαία με τη Ρωσία», συνόψισε ο Λουκασένκο.<br /><br />Η περιοχή έγινε μέρος της Ρωσίας αφού πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2014: Tο 97,47% του πληθυσμού της περιοχής ψήφισε υπέρ της προσχώρησης στην Ρωσική Ομοσπονδία.<br /><br />Η Δύση δεν αναγνωρίζει αυτό το δημοψήφισμα· κατά συνέπεια, δεν αναγνωρίζει τη βούληση των κατοίκων της περιοχής, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία και είναι συνειδησιακά Ρώσοι.<br /><br />Επί του παρόντος, σημαντικός αριθμός ρωσικών στρατευμάτων είναι σταθμευμένος στην Κριμαία, γεγονός που καθιστά αδύνατο να εφαρμοστούν τυχόν σχέδια της Δύσης και της Ουκρανίας καθώς θα οδηγούσαν σε άμεση έναρξη πυρηνικού πολέμου, από τον οποίο ακόμα και οι ΗΠΑ ξέρουν ότι θα έβγαιναν κατεστραμμένες.<br /><br />Η χερσόνησος της Κριμαίας και τα περίχωρά της ήταν μέρος του Χανάτου της Κριμαίας, ενός οθωμανικού προτεκτοράτου από τον 15ο έως τον 18ο αιώνα, και εντάχθηκαν στη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1783.<br /><br />Ως μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, η Κριμαία επέστρεψε στο ελληνικό της όνομα - Ταυρίδα. Η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του εικοστού αιώνα αποφάσισε να μετονομάσει την περιοχή σε Κριμαία και το 1954 - να τη μεταφέρει από τη Ρωσική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία στην Ουκρανία (στο πλαίσιο της ακεραιότητας μιας χώρας - της ΕΣΣΔ) .<br /><br />Το 1991, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η περιοχή παρέμεινε στο έδαφος της Ουκρανίας ως Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας και η Σεβαστούπολη, το κύριο λιμάνι της χερσονήσου (και το ιστορικό λιμάνι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας), έλαβε επίσης ειδικό καθεστώς αυτονομίας.<br /><br />Το 2014 διεξήχθη δημοψήφισμα στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της χερσονήσου ψήφισε υπέρ της ένωσης της Κριμαίας με τη Ρωσία.<br /><br />Έτσι, από το 2014, η πλήρης κυριότητα του θέματος πέρασε στη Ρωσία, την οποία η Ουκρανία θεωρεί παραβίαση της εδαφικής της ακεραιότητας και η οποία δεν αναγνωρίζεται από το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητας.<br /><br />Η Κριμαία και η Σεβαστούπολη έγιναν η 84η και η 85η ομοσπονδιακή ενότητα της Ρωσίας. Η Μόσχα έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι το θέμα της έχει κλείσει για πάντα.<div><br /></div><div><a href="https://www.defencenet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Α.Λουκασένκο: «Το ΝΑΤΟ σχεδίαζε κατάληψη της Κριμαίας το 2014» - Ολόκληρο το παρασκήνιο

Αποκαλύψεις από τον πρόεδρο της Λευκορωσίας - Πώς πρόλαβαν οι Ρώσοι. Θεόφραστος Ανδρεόπουλος Όπως είναι ήδη γνωστό ο πρόεδρος της Λευκορωσία...

Διαβάστε την συνέχεια

Απομυθοποίηση της βασιλείας του Ερντογάν: Φαίνεται να περιφρονεί την Αμερική λιγότερο από το Ισραήλ, αλλά όχι πολύ.

<img src="https://i1.wp.com/www.eurasiareview.com/wp-content/uploads/2019/01/b-46.jpg?resize=800%2C445&ssl=1&is-pending-load=1" /><br /><br />Του <b>Κωνσταντίνου Αποστόλου-Κατσαρού*</b><br />Η τουρκική προσπάθεια για περιφερειακή ηγεμονία δεν καθοδηγείται μόνο από τη φιλοδοξία του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Είναι μάλλον ένα εγγενές χαρακτηριστικό του τουρκικού πολιτισμού. Ιστορικά, η παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ξεκίνησε αμέσως μετά τη διακοπή της επέκτασής της. Πολλοί πιστεύουν ότι ο τουρκικός ρεβιζιονισμός βρίσκεται στο σούρουπο του, όπως και η διακυβέρνηση του Ερντογάν μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες. Η υπόθεση αυτή υποστηρίζεται από ψευδείς ελπίδες για στροφή της εξωτερικής πολιτικής προς τη Δύση, μετά την πιθανή ανάληψη της τουρκικής ηγεσίας στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2023. Είναι συζητήσιμο όμως ότι ο άξονας της Τουρκίας προς την Ανατολή είναι εδώ για να μείνει, υποκινούμενος από την τουρκική νοσταλγία για το αυτοκρατορικό παρελθόν της.<br /><br />Υπάρχουν άφθονα στοιχεία που δείχνουν ότι μια ασεβής Τουρκία θα συνεχίσει τον προκλητικό μαξιμαλισμό στην εξωτερική πολιτική ακόμα και μετά τη βασιλεία του Ερντογάν. Στην πραγματικότητα, αυτό το χαρακτηριστικό είναι βαθιά ριζωμένο στην τουρκική κοινωνία -ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και το πολιτικό κόμμα στην εξουσία- ως αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο σχηματίστηκε το τουρκικό έθνος. Αρμένιοι, Έλληνες, Άραβες και Κούρδοι μπορούν να το επιβεβαιώσουν: Δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από την Τουρκία να είναι σε ειρήνη με τον εαυτό της και τους γείτονές της.<br /><br />Η τουρκική περιφρόνηση για τη Δύση απορρέει από τις ασυμβίβαστες πολιτισμικές διαφορές που είναι πιθανό να συνεχιστούν. Ο Soner Çağaptay, ανώτερος συνεργάτης και διευθυντής του Τουρκικού Ερευνητικού Προγράμματος στο "Ινστιτούτο της Ουάσινγκτον" εξηγεί ότι "η ισλαμική σκέψη, καθώς και τα αντισημιτικά, αντι-ισραηλινά και αντιαμερικανικά συναισθήματα είναι όλα στενά συνδεδεμένα". Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο από τις δημόσιες δηλώσεις του Προέδρου Ερντογάν. Έχει σε πολλές περιπτώσεις εκφοβίσει τον συμπατριώτη του στο ΝΑΤΟ,τις Ηνωμένες Πολιτείες, με βαριές κατηγορίες όπως "υποστηρικτής της τρομοκρατίας" και "συνεργάτης" του Τούρκου κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν με έδρα τις ΗΠΑ στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Απαντώντας στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ, ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωσε:«Αν λέτε γενοκτονία, τότε πρέπει να κοιτάξετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και να κάνετε μια αξιολόγηση. Οι αυτόχθονες Αμερικανοί, δεν χρειάζεται καν να τους αναφέρω, αυτό που συνέβη είναι σαφές."<br /><br />Οι ευμετάβλητες δηλώσεις του Ερντογάν στόχευαν εξίσου το Ισραήλ. "Ο Ερντογάν φαίνεται να περιφρονεί την Αμερική λιγότερο από το Ισραήλ, αλλά όχι πολύ", αντιτείνει ο Ντάνιελ Πίπες, Πρόεδρος του Φόρουμ της Μέσης Ανατολής. Σε πολλές περιπτώσεις, ο Τούρκος Πρόεδρος κατηγόρησε το Ισραήλ για«καταπιεστικές»πολιτικές έναντι των Παλαιστινίων. Κατά τη διάρκεια της κρίσης του Νοεμβρίου του 2012 στη Γάζα -πιστή στην υποτιμητική ρητορική του-, αποκάλεσε το Ισραήλ"τρομοκρατικό κράτος".<br /><br />Η προσδοκία ότι οι σχέσεις Τουρκοϊσραηλινός θα επιστρέψουν στην προ-Mavi Marmara «κρίση στολίσκου» (Μάιος 2010) το καθεστώς γίνεται όλο και πιο μη ρεαλιστικό, παρόλο που ένας ορισμένος βαθμός ομαλοποίησης είναι προβλέψιμος.<br /><br />Η προμελετημένη απόφαση του Ερντογάν "να διακόψει τους δεσμούς με το Ισραήλ ώστε να γίνει ο σουνίτης ηγέτης της Μέσης Ανατολής" διευκολύνθηκε κατά μία έννοια από την επιδρομή στον στολίσκου. Το προαναχωρησιακό "φωνάζοντας" του τότε Ισραηλινού Προέδρου Σιμόν Πέρες από τον Ερντογάν κατά τη διάρκεια του φόρουμ του Νταβός το 2009, δεν ήταν ούτε σύμπτωση. Ούτε η αντίδρασή του το 2018 στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από τις ΗΠΑ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και η επακόλουθη ανάκληση του Τούρκου πρέσβη στο Ισραήλ, με το Ισραήλ να ακολουθεί το παράδειγμά του.<br /><br />Ο στόχος της Άγκυρας να ξεπεράσει το Ισραήλ στον ανταγωνισμό για περιφερειακή επιρροή δεν θα κατευνάσει. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας -τότε στενός φίλος και ανώτερος σύμβουλος, νυν ορκισμένος αντίπαλος του Ερντογάν- διευκρίνισε στο βιβλίο του του 2001 "Στρατηγικό Βάθος" -ένα δόγμα που συχνά αποκαλείται "νεο-Οθωμανισμός"- ότι η Τουρκία θα συγκρουστεί με το Ισραήλ για να γίνει ηγέτης στον μουσουλμανικό κόσμο και θα δώσει προτεραιότητα στα δικά της συμφέροντα έναντι των συμφερόντων του ΝΑΤΟ και της Δύσης.<br /><br />Τόσο τα αντιαμερικανικά όσο και τα αντι-Ισραηλινά αισθήματα είναι αχαλίνωτα και στην τουρκική κοινή γνώμη. Ο Gönül Tol, ιδρυτικός διευθυντής του προγράμματος τουρκίας του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής, δήλωσε:«Ο αντιαμερικανισμός ήταν πάντα εκεί, αλλά έχει κορυφωθεί τα τελευταία χρόνια». Πρόσθεσε ότι "η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων στην Τουρκία πιστεύει ότι η Ρωσία είναι καλύτερος σύμμαχος και ότι η μεγαλύτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια προέρχεται από τις ΗΠΑ". Αυτό επιβεβαιώνεται από τους Τούρκους δημοσκόπους Areda Survey που έδειξε:<br /><br />«Το 54,6% των Τούρκων θεωρεί τις ΗΠΑ ως τη μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια της χώρας τους, ενώ το 51% πιστεύει ότι η μεγαλύτερη απειλή είναι το Ισραήλ. Το 31,1% πιστεύει ότι είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. και το 30,7% πιστεύει ότι είναι η Σαουδική Αραβία.<br /><br />Το 35,5% των Τούρκων θεωρεί τις ΗΠΑ αναξιόπιστες. Το 32,8% πιστεύει ότι είναι αποικιοκρατικό κράτος.<br /><br />Το 72,2% αντιτάχθηκε σε κάθε είδους συνεργασία με τις ΗΠΑ.<br /><br />Όταν ρωτήθηκε με ποια από τις δύο χώρες η Τουρκία πρέπει να αναπτύξει τις σχέσεις της, το 78,9% δήλωσε ότι η Ρωσία είναι ενάντια στο 21,1% που υπερασπίζεται τη συνεργασία με τις ΗΠΑ.<br /><br />Το 58,2% των Τούρκων πιστεύει ότι η Ρωσία είναι ο στρατηγικός σύμμαχός τους.<br /><br />Το 69,3% πιστεύει ότι η απόκτηση του ρωσικού συστήματος S-400 ήταν η σωστή απόφαση.»<br /><br />Μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, χιλιάδες έχουν εκκαθαριστεί από τον στρατό από το αυταρχικό καθεστώς του Ερντογάν. Το τουρκικό στρατιωτικό προσωπικό δίνει τώρα έμφαση στην ιδεολογία και τις θρησκευτικές απόψεις και όχι στον επαγγελματισμό. Υπό αυτές τις συνθήκες "είναι πολύ δύσκολο να προωθήσεις στενότερους δεσμούς ΗΠΑ-Τουρκίας ή δεσμούς ΝΑΤΟ-Τουρκίας", δήλωσε ο Τολ και πρόσθεσε, "εάν θεωρηθείς φιλο-ΝΑΤΟ τώρα, θα μπορούσε να σκοτώσει την καριέρα σου".<br /><br />Αντιμετωπίζοντας μια τέτοια εχθρική άποψη της Δύσης, "θα χρειαστούν δεκαετίες συντονισμένης προσπάθειας -και μια εντελώς επαναλειτοργημένη αν όχι καθαρισμένη γραφειοκρατία- για να λειτουργήσει το δηλητήριο [του Ερντογάν] έξω από το σύστημα" σε περίπτωση που η διακυβέρνηση του Ερντογάν τερματιστεί αύριο, σύμφωνα με τον Μάικλ Ρούμπιν, μόνιμο μελετητή στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχειρήσεων και πρώην αξιωματούχο του Πενταγώνου.<br /><br />Εν ολίγοις, το ερώτημα δεν είναι αν είναι δυνατόν ή όχι η Τουρκία να ανακάμψει από τη βασιλεία του Ερντογάν. Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν η Τουρκία -μια χώρα με πέντε στρατιωτικά πραξικοπήματα τις τελευταίες επτά δεκαετίες- είναι εφικτή να ενσωματωθεί στον δυτικό πολιτισμό και τις αξίες (λαμβάνοντας επίσης υπόψη τα ανησυχητικά αρχεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) που επί του παρόντος απομακρύνονται.<br /><br />Για να χειροτερέψουν τα πράγματα, η Τουρκία προσπαθεί να διευθετήσει την περιφερειακή ηγεμονία διαδίδοντας τη σφαίρα επιρροής της (που εκτείνεται από τη Μαύρη Θάλασσα στην Ερυθρά Θάλασσα, από την Κεντρική Ασία έως τα Δυτικά Βαλκάνια, καθώς και την Αφρική και τη Λατινική Αμερική σε μικρότερο βαθμό) συγκρούοντας αναπόφευκτα με σημαντικούς παράγοντες: συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, των ΗΠΑ καθώς και της Ρωσίας -που σήμερα διατηρεί μια άτυχη καιροσκοπική εταιρική σχέση που είναι συναλλακτική στην καλύτερη περίπτωση και σίγουρα όχι "στρατηγική"- αντίθετη προς τη λαϊκή πεποίθηση.<br /><br />Η ιδέα μιας «περιφερειοκρατικής» εξωτερικής πολιτικής καλλιεργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου από τον τότε πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετσεβίτ, ακόμη και αν πίστευε ότι η Τουρκία εκείνη την εποχή ζεσταθεί προς τη Δύση. Πίσω στο 1974-1975, ο Necmettin Erbakan -τότε αναπληρωτής πρωθυπουργός- προσπάθησε επίσης να ενώσει τις δυνάμεις του με τον αραβικό κόσμο. Αυτό δεν εμπόδισε την Άγκυρα να χτίζει στενότερους δεσμούς και με τους Σοβιετικούς. Ως εκ τούτου, οι τρέχουσες παλινόντες της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας δεν πρέπει να εκπλήσσονται.<br /><br />Ο αυτόνομος δρόμος που χαράχθηκε σήμερα από την Τουρκία σίγουρα δεν επιδιώκει να επανεμφανίσει τη Δύση. Είναι ο δρόμος της νεο-οθωμανικής αυτοκρατορικής αναβίωσης -όπως κατάφωρα ανακήρυξε ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος- όπου η Τουρκία θα ανυψωθεί ως φύλακας πύλης στα δυτικά σύνορα της Ευρασίας, παίζοντας έτσι το παιχνίδι γάτας και ποντικιού και με τις δύο πλευρές για να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα. Όσο πιο γρήγορα υλοποιηθεί, τόσο το καλύτερο θα είναι για όσους επηρεάζονται άμεσα, καθώς και για εκείνους που στοχεύουν να επαναφέρουν αυτόν τον σύμμαχο του ΝΑΤΟ στη γραμμή.<br /><br /><b><i>*Ο Κωνσταντίνος Αποστόλου-Κατσαρός είναι Σύμβουλος. Ο τομέας που τον ενδιαφέρει είναι οι εξωτερικές υποθέσεις και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.eurasiareview.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Απομυθοποίηση της βασιλείας του Ερντογάν: Φαίνεται να περιφρονεί την Αμερική λιγότερο από το Ισραήλ, αλλά όχι πολύ.

Του Κωνσταντίνου Αποστόλου-Κατσαρού* Η τουρκική προσπάθεια για περιφερειακή ηγεμονία δεν καθοδηγείται μόνο από τη φιλοδοξία του Τούρκου προέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Δρόμος του Μεταξιού της Τουρκίας

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/turkish_uav.png"><img height="424" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/12/turkish_uav-696x461.png" width="761" /></a><br /><br />Τα drones τα οποία έχουν αναπτυχθεί από διάφορες τουρκικές εταιρείες αποτελούν τον Δρόμο του Μεταξιού της Τουρκίας. Μια αλυσίδα συμμαχιών που εκτείνεται από τη Λιβύη, τη Συρία, το Κατάρ, την Ουκρανία, το Αζερμπαϊτζάν, μέχρι το Μαρόκο και με φιλοδοξίες για επέκταση και σε άλλες χώρες της Αφρικής, όπως η Τυνησία, της Μέσης Ανατολής, όπως η Σαουδική Αραβία και της Ασίας, όπως το Καζακστάν και η Ινδονησία.<br /><br />Γράφει ο <b>Μανώλης Μουράτογλου</b><br />Τα τουρκικά drones έχουν αποδείξει ότι λειτουργούν. Έχουν συμβάλλει στην απόκρουση επιθέσεων των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας στο Ιντλίμπ. Είχαν καθοριστική συμμετοχή στην ανατροπή των συσχετισμών στα μέτωπα της Λιβύης. Οδήγησαν την επιτυχία των δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο ενάντια στους αποσχιστές του Ντονμπάς στην Ουκρανία, αν χρησιμοποιηθούν πέρα από αποστολές περιπολίας και αναγνώρισης.<br /><br />Η λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα αυτών των drones και των όπλων που μεταφέρουν, αποτελεί τον λόγο που η Τουρκία τα χρησιμοποιεί χωρίς δισταγμούς. Αποτελούν επίσης και τον λόγο που διάφορες χώρες σκέπτονται σοβαρά την απόκτησή τους.<br /><br />Ένας επιπρόσθετος λόγος που συμβάλλει στον προσανατολισμό κάποιων χωρών για την απόκτησή τους, είναι η στάση που κρατούν κάποιες χώρες της Δύσης. Οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες με προηγμένη τεχνολογία στα οπλικά συστήματα, δεν είναι πρόθυμες να τα εξάγουν σε διάφορες χώρες, για διάφορους λόγους. Ιδίως σε αυτές, που η Δύση θεωρεί ότι δεν διακρίνονται για τη λειτουργία των δημοκρατικών τους θεσμών και για τη «συνετή» διαχείριση της εξωτερικής τους πολιτικής. Η Άγκυρα προφανώς, πραγματοποιεί τέτοιου είδους αξιολογήσεις με πολύ πιο ελαστικά κριτήρια.<br /><br />Περίπου τα ίδια κριτήρια χρησιμοποιεί και το Πεκίνο για τις εξαγωγές του. Μέσα στα πλαίσια αυτά, η Ουάσιγκτον προτιμά να στρέφεται η διεθνής ζήτηση drones προς την Τουρκία, παρά προς την Κίνα. Η Τουρκία εξακολουθεί να παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ και να διατηρεί σημεία επαφής με τη Δύση, επομένως εξακολουθεί να είναι προτιμητέα σε σύγκριση με την Κίνα ή τη Ρωσία.<br /><br />Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Καζακστάν. Για την Άγκυρα, το Καζακστάν θεωρείται μέρος του ευρύτερου «τουρκικού κόσμου». Από την άλλη, το Καζακστάν βρίσκεται σε καθοριστικό σημείο της Belt and Road Initiative (BRI) της Κίνας. Ενώ το Καζακστάν είχε αποφασίσει να προμηθευτεί κινεζικά drones, μετά από κατάλληλες κινήσεις άλλαξε την απόφασή του και αποκτά τουρκικά.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία για μεγάλο χρονικό διάστημα ζητούσε από τις ΗΠΑ να την προμηθεύσουν με drones. Η άρνηση της Ουάσιγκτον την έστρεψε προς την Κίνα, με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθούν οι Αμερικανοί. Μετά τη Σύνοδο της Αλ Ούλα και παρά το ότι οι εντάσεις ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και στην Τουρκία δεν έχουν κοπάσει, το Ριάντ στράφηκε προς την Άγκυρα για την προμήθεια drones.<br /><br />Τα τουρκικά drones αποτελούν κλασσικό παράδειγμα του πώς η στρατιωτική τεχνολογία διαμορφώνεται σε καταλύτη της εξωτερικής πολιτικής και των γεωπολιτικών δυναμικών. Μια προσπάθεια που ξεκίνησε στις αρχές του 21ου αιώνα και οδήγησε την ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας σε πολύ υψηλά επίπεδα. Τώρα, η Τουρκία αποτελεί μια εξαγωγική χώρα στον χώρο των εξοπλισμών η οποία επιτρέπει στις μικρότερες χώρες και όχι μόνο, να βρουν αυτό που χρειάζονται. Και ταυτόχρονα, να διαμορφώνει τον δικό της Δρόμο του Μεταξιού.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Δρόμος του Μεταξιού της Τουρκίας

Τα drones τα οποία έχουν αναπτυχθεί από διάφορες τουρκικές εταιρείες αποτελούν τον Δρόμο του Μεταξιού της Τουρκίας. Μια αλυσίδα συμμαχιών πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Από το κέρας της Αμάλθειας στο άδειο πιάτο….

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/02/turkey_stolos.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/02/turkey_stolos-696x388.png" /></a><br /><br /> Δεν ξέρω για σας, αλλά μια από τις μεγάλες στιγμές ευδαιμονίας για μένα (τις λίγες που μου δίνουν την αίσθηση της ελευθερίας και με κρατούν μακριά απ’ την περιοριστική πραγματικότητα) είναι η στιγμή που απολαμβάνω τις μικροχαρές της ζωής μέσα από μια σελίδα του διαδικτύου.<br /><br />Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Μικροχαρές που με κάνουν να νιώθω ζωγράφος, ποιήτρια, δημιουργός, με μάτια στη γη και τον ουρανό της Πόλης, γιατί η σελίδα ”εκπέμπει” από ‘κει, από την Πρίγκηπο της Κωνσταντινούπολης.<br /><br /> Βουλιάζω στην πολυθρόνα του γραφείου μου και απολαμβάνω τον μικρό παράδεισο με το ελληνικό χρώμα. Είναι η ώρα που η μοναξιά του λόγου χάνει το νόημά της και με επιστρέφει στην πραγματικότητα της ιστορικής μνήμης.<br /><br /> Μέσα απ’ αυτήν ψάχνω να βρω με το ένστικτό μου τις ”Χαμένες Πατρίδες” των παππούδων μου, οι σκιές των οποίων περιπλανιούνται ακόμα εκεί απ’ όπου έφυγαν διωγμένοι, κυνηγημένοι, εκτοπισμένοι ελπίζοντας πως θα αξιωθούν κάποια στιγμή να γυρίσουν στον τόπο που γεννήθηκαν, στη γενέθλια γη τους.<br /><br /> Όμως δεν γύρισαν ποτέ. Έφυγαν απ’ αυτήν τη ζωή, χωρίς να νιώσουν τη χαρά της επιστροφής τους. Έτσι το κάνω εγώ γι’ αυτούς ακολουθώντας τη φωνή του αίματός μου που κουβαλάει τα αρώματα, τα χρώματα, τις μυρωδιές και τις γεύσεις της Ανατολίας..<br /><br /> Η ιστορία των Ελλήνων προσφύγων γίνεται βιωματική μέσα απ’ τις φωτογραφίες που αναρτούν οι απόγονοί τους στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα. Φωτογραφίες από το Ταρλάμπασι (το παραδοσιακό κέντρο της Πόλης), το Τσιχαγγίρι (το ”Κολωνάκι της Κωνσταντινούπολης”), την γραφική οδό Σιρασέλβιλερ με τα αρχοντικά ξενοδοχεία, το Καμπατάσι, την περιοχή του Γαλατά, τα Θεραπειά μέχρι τον Άγιο Στέφανο και τα Ταταύλα,… <br /><br /> Φωτογραφίες που παραπέμπουν στο ”χθες” και το ”σήμερα” της Τουρκίας. Ακολουθώντας τα βήματα των αγνώστων ηρώων τους επιστρέφω στην Βασιλεύουσα και τις ελληνικές συνοικίες της οι οποίες περνάνε αραδιασμένες σε σειρές από μπροστά μου: Το Μέγα Ρέμα, ο Γαλατάς, το Πέραν, το Σταυροδρόμι, το Μακροχώρι, τα Ταταύλα, η Πρίγκηπος…, όλη η Ελλάδα των ”Χαμένων”, αλλά όχι ξεχασμένων ”Πατρίδων” μας με τα ματωμένα ονόματα και τις κομμένες στη μέση αναμνήσεις…<br /><br /> Τα ”Kizil Adalar” (Κόκκινα νησιά), τα Πριγκηπόννησα (Πρώτη, Αντιγόνη, Χάλκη, Πρίγκηπος κλπ) της πατρίδας του μικρασιατικού Ελληνισμού, είναι κολλημένα – θαρρείς – πίσω στον χρόνο. Μοιάζουν σαν να έχουν αποδράσει μαγικά απ’ την εικόνα της σημερινής Τουρκίας που δε θυμίζει σε τίποτα με το προ δεκαετίας ”χθες”…<br /><br /> Το ”χθες” δείχνει φωτεινό, με χρώματα ζωηρά, συνταιριασμένα με αυτά ενός ανέμελου Δεκεμβρίου του παρελθόντος, με τις νοικοκυρές χαμογελαστές να περιμένουν au sommet de l’escalier (στην κορυφή της σκάλας) τους φίλους και τους συγγενείς τους, για να τους συνοδέψουν στο γιορτινό τραπέζι.<br /><br /> Εκεί όπου όλα θυμίζουν τα τσακιστά μύδια της Λωξάντρας, τα χτένια τα ψημένα με το καύκαλό τους πάνω στη χόβολη, το χουνκιάρ-μπεγιεντί (κεμπάπ μοσχαράκι με πουρέ μελιτζάνας), τα κρεατερά ντολμαδάκια της τυλιγμένα σε φύλλα πουράντζας (αρωματικό ”χόρτο της χαράς” με γεύση αγγουριού) και τα γλυκά της: το κυδωνάτο του κουταλιού, ο σιμιγδαλένιος χαλβάς με γαρύφαλλο και καρύδι και οι λουκουμάδες με μυρωδάτο μέλι και κανέλα.<br /><br /> Το κέρας της Αμάλθειας που κρατούσαν οι καλοταϊσμένοι κάτοικοι της Τουρκίας του ”χθες” έχει περάσει ανεπιστρεπτί αφήνοντας άδειες τις αγορές των τροφίμων σήμερα, τη στιγμή που άλλοτε πλημμύριζαν από κόσμο ο οποίος ξεχυνόταν στους δρόμους με γεμάτες τις τσέπες του και έφευγε φορτωμένος με ό,τι επιθυμούσε.<br /><br /> Φορτωμένος με φρέσκους και ξερούς καρπούς, μαύρο χαβιάρι, αρμαθιές από τσίρους, μύδια, καλκάνια, αστακούς, παστουρμάδες, κάστανα, χαρούπια και γλυκοσούτζουκα από χυμό σταφυλιών. Για τους δικούς μας της μειονότητας τον πρώτο λόγο είχαν, τέτοιο καιρό, οι κούρκοι (γαλοπούλες), τα μπούτια τα χοιρινά και τα ρόδια που έριχναν στις αυλές των σπιτιών τους το βράδυ της Πρωτοχρονιάς οι Ομογενείς, για να σκορπίσουν ”μπερεκέτια” (πλούτη) στα σπίτια τους,<br /><br /> Κατάνυξη, ιεροτελεστία η ώρα του φαγητού για Τούρκους και Έλληνες της Πόλης, που ήταν καλοφαγάδες ανέκαθεν. Όμως όλα τα ωραία τελειώνουν κάποια στιγμή και αμφότεροι βρέθηκαν στην ίδια θέση που ήμασταν εμείς το 2015. Τα ”μπερεκέτια” τους χάθηκαν σαν το όνειρο την ώρα που η τουρκική οικονομία παραπαίει.<br /><br /> Παραπαίει, αλλά ο Ταγίπ Ερντογάν δε φαίνεται να το συνειδητοποιεί αυτό, γιατί συνεχίζει απτόητος την διεκδικητική στρατηγική του που στηρίζεται στο όραμα της ”Γαλάζιας πατρίδας” του και έχει στραμμένο τον προσανατολισμό της στην Κύπρο, το Αιγαίο και εσχάτως την Αλεξανδρούπολη λόγω της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ.<br /><br /> Προς ώρας βέβαια αυτές δεν συνιστούν απειλή για την Τουρκία, αφού η μεγαλύτερη απειλή – όπως αποτυπώνεται δημοσκοπικά – είναι ο διχασμός της χώρας. Ήδη τα εξωπραγματικά ποσοστά του κυβερνητικού συνασπισμού Ερντογάν (του AKP) — Μπαχτσελί (του MHP) έχουν προσγειωθεί στο 40% ισοφαρίζοντας τα ποσοστά των δυο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης.<br /><br /> Το χειρότερο όμως για τον Ερντογάν δεν προέρχεται απ’ τα αντιπολιτευτικά ”φίδια” που τον ζώνουν (κεμαλιστές, γκιουλενιστές, Κούρδοι) ή τους Ρώσους και τους Αμερικανούς (οι οποίοι μαζί με τους Γάλλους ετοιμάζονται να του χαλάσουν τα σχέδια στην Κύπρο, όπου ξεκινούν γεωτρήσεις), αλλά από τον τουρκικό λαό που έχει φρυάξει εναντίον του και δείχνει αποφασισμένος να μην του ανανεώσει για 19η φορά την παραμονή του στην εξουσία.<br /><br /> Η οργισμένη οχλοβοή αγανάκτησης και η πολιτική ασφυξία πήραν την ανηφόρα κλιμάκωσης τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά ποτέ σ’ αυτό το διάστημα δεν ήταν τόσο εξουθενωτική για τον λαό η οικονομική κρίση, ώστε να φτάσει να διαδηλώνει με αίτημά του την προσφυγή στις κάλπες ενάμιση χρόνο πριν την ολοκλήρωση της τελευταίας θητείας του Τούρκου Προέδρου.<br /><br /> Κι αυτό γιατί, εντωμεταξύ, η καταστροφική οικονομική του πολιτική επιβαρύνεται μέρα με την μέρα από τον ισλαμικό εθνικισμό και μεγαλοϊδεατισμό του για χάρη των οποίων θυσιάζονται οι βιοποριστικές ανάγκες των Τούρκων.<br /><br /> Έτσι τα ”μπερεκέτια” (πλούσιες αμοιβές) της πρώτης δεκαετίας διακυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν περιορίστηκαν στις τσέπες των πολιτών δραστικά (βασικός μισθός αξίας 350 ευρώ) μέχρι που έγιναν ψιχία (200 ευρώ περίπου), ενώ εκτινάχθηκε η τιμή στο κουλούρι (κατά 40%), το γάλα (κατά 46%) και το αυγό (δυο λίρες το ένα από μία), με πληθωρισμό να τείνει να φτάσει στο ανώτατο όριο του 60% λόγω των συνεχών ανατιμήσεων.<br /><br /> Κι αυτό — σε συνδυασμό με την νέα κατάρρευση της τουρκικής λίρας (μείωση κατά 15% της αξίας της), το μη εξυπηρετήσιμο χρέος των τουρκικών επιχειρήσεων μετά την άνοδο της ισοτιμίας του δολαρίου και τις υψηλές τιμές του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και των τροφίμων διεθνώς — οδήγησε την Τουρκία προ των πυλών της χρεοκοπίας και τους πολίτες να λένε το ψωμί ψωμάκι στημένοι στη σειρά, για να αγοράσουν με δελτίο βασικά τρόφιμα (λάδι, ζάχαρη, αλεύρι).<br /><br /> Τα εν λόγω δραματικά γεγονότα, όπως ήταν αναμενόμενο, διαμόρφωσαν εμφυλιοπολεμικά κοινωνικά μέτωπα στην Τουρκία τα οποία στηρίζονται σε διαφορετικές στρατηγικές: στους Ευρωπαϊστές (οι οποίοι ασπάζονται τις Δυτικές αξίες και προσβλέπουν στην είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ) και τους Ευρασιάτες, που θέλουν να γυρίσουν την πλάτη στη Δύση και να στραφούν στην Ανατολή.<br /><br /> Τα δεδομένα όχι μόνο δεν πρέπει να εφησυχάζουν Ελλάδα και Κύπρο λόγω του κοινωνικού διχασμού ο οποίος ανοίγει το δρόμο και για πολιτικές αναταραχές στην Τουρκία, αλλά να επιστήσουν την προσοχή αμφοτέρων για ύψιστη επιτήρηση στα ηπειρωτικά και θαλάσσια σύνορα, καθώς είναι πολύ πιθανόν ο Ταγίπ Ερντογάν να θελήσει να εξαγάγει με επιθετικές κινήσεις την οικονομική κρίση η οποία οδήγησε ήδη τους Τούρκους από το κέρας της Αμάλθειας στο άδειο πιάτο…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία: Από το κέρας της Αμάλθειας στο άδειο πιάτο….

Δεν ξέρω για σας, αλλά μια από τις μεγάλες στιγμές ευδαιμονίας για μένα (τις λίγες που μου δίνουν την αίσθηση της ελευθερίας και με κρατού...

Διαβάστε την συνέχεια

«Επιχείρηση αρπαγής» της Τουρκίας στη Μεσόγειο και χάρτης πρόκληση στον ΟΗΕ.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/map_aoz_cyprus.png"><img height="519" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/map_aoz_cyprus-696x564.png" width="744" /></a><br /><br />Η Τουρκία από τη μία «καταγγέλει» την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, αλλά από την άλλα δείχνει στην πράξη ότι θα αξιοποιήσει τα «κενά» της. Κι όπως φαίνεται στον χάρτη που κατέθεσε στον ΟΗΕ μαζί με «επιστολή διαμαρτυρίας», θεωρεί ήδη ότι η περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού της ανήκει…<br /><br />Στις 18 Νομεμβρίου ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ κατάθεσε επιστολή στην οποία υποστηρίζει μεταξύ άλλων τα εξής απίθανα:<br /><br />«Αναφορικά με την επιστολή του εκπροσώπου της ελληνοκυπριακής διοίκησης της Νότιας Κύπρου με ημερομηνία 13 Οκτωβρίου 2021 (A/76/407-S/2021/816), θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στα ακόλουθα:<br />Πρώτον, η ελληνοκυπριακή διοίκηση δεν εκπροσωπεί ολόκληρο το νησί της Κύπρου, καθώς δεν υπάρχει ενιαία αρχή που να είναι αρμόδια να εκπροσωπεί από κοινού τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους από τότε που οι Ελληνοκύπριοι κατέστρεψαν το Κράτος Εταιρικής Σχέσης το 1963, κατά ουσιώδη παραβίαση των Συνθηκών Εγγύησης, Συμμαχίας και Εγκαθίδρυσης του 1960 και του Συντάγματος.<br /><br />Ως εκ τούτου, η ελληνοκυπριακή διοίκηση δεν μπορεί να διεκδικήσει de jure ή/και de facto δικαιοδοσία ή κυριαρχία επί του νησιού στο σύνολό της, ούτε μπορεί να εκφράζει τέτοιους ισχυρισμούς, από μόνη της, όσον αφορά τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας του νησιού.<br /><br />Δεύτερον, η Τουρκία κατέστησε σαφές, μέσω της δήλωσης του Υπουργείου Εξωτερικών της 2ας Οκτωβρίου 2020, ότι, ενώ ήταν πάντα υπέρ της αποκλιμάκωσης και του διαλόγου, δεν θα διαπραγματευτεί, ερήμην των Τουρκοκυπρίων. , θαλάσσια οριοθέτηση με την ελληνοκυπριακή διοίκηση καθώς η οντότητα αυτή δεν εκπροσωπεί τους Τουρκοκύπριους και ότι αυτό θα μπορούσε να είναι δυνατό μόνο μετά τη διευθέτηση του Κυπριακού. Στο μεταξύ, το αντίστοιχο της ελληνοκυπριακής διοίκησης είναι η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.<br />Τρίτον, η Τουρκία δημοσιοποίησε τα εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της στην Ανατολική Μεσόγειο με γεωγραφικές συντεταγμένες και χάρτη (βλ. παράρτημα) μέσω της επιστολής μας που διαβιβάστηκε στα Ηνωμένα Έθνη στις 18 Μαρτίου 2020 (A/74/757).<br />Τέταρτον, και στη συνέχεια του τρίτου, το υπό σημαία Μάλτας και ιταλικής ιδιοκτησίας σκάφος έρευνας «NAUTICAL GEO», έχοντας επίγνωση αυτών των συντεταγμένων, επιχείρησε να εισέλθει στην υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας πολλές φορές για δραστηριότητες έρευνας που σχετίζονται με τον βυθό της θάλασσας χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση και εξουσιοδότηση από την Τουρκία, παρόλα τα διπλωματικά διαβήματα που έχουν κατατεθεί έγκαιρα στο κράτος σημαίας και στον αερομεταφορέα A/76/557 S/2021/96121-17165 2/3.<br /><br />Πέμπτον, πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά, ως συνιδιοκτήτης του νησιού με ίσα δικαιώματα στους υπεράκτιους πόρους του, έκανε προτάσεις στους Ελληνοκύπριους, πιο πρόσφατα στις 13 Ιουλίου 2019, για τη δημιουργία μηχανισμού συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένου δίκαιης κατανομής εσόδων, σε υπεράκτιους πόρους υδρογονανθράκων. Όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις, αυτή η τελευταία πρόταση υποστηρίζεται πλήρως από την Τουρκία, καθώς θα δώσει μια άμεση λύση στις εντάσεις που προκύπτουν από τα συνεχιζόμενα υπεράκτια προγράμματα και των δύο πλευρών στο νησί.<br />Ως εκ τούτου, η Τουρκία απορρίπτει τα επιχειρήματα και τους ισχυρισμούς της ελληνοκυπριακής διοίκησης στο σύνολό τους.<br /><br />(Υπογραφή) Feridun H. Sinirlioğlu<br />Μόνιμος αντιπρόσωπος<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Επιχείρηση αρπαγής» της Τουρκίας στη Μεσόγειο και χάρτης πρόκληση στον ΟΗΕ.

Η Τουρκία από τη μία «καταγγέλει» την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία, αλλά από την άλλα δείχνει στην πράξη ότι θα αξιοποιήσει τα «κενά» της. Κι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι: Θα εκπαιδευτούμε με τα Rafale του Κατάρ για να αντιμετωπίσουμε αυτά της Ελλάδας

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/DA00035608_Si.jpg?itok=DBiotCFI" width="772" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι πιλότοι του Κατάρ θα εκπαιδεύονται για κοινές επιχειρήσεις και θα εκτελούν κοινές αποστολές με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.</span></h3>Επικίνδυνη αποδεικνύεται τελικά για την Ελλάδα, η Καταρ-αμένη συμφωνία της Τουρκίας με το Κατάρ, για την παρουσία 36 μαχητικών αεροσκαφών του (rafale και mirage) με πρόβλεψη να συμμετέχουν σε πολεμικές επιχειρήσεις.<br /><br />Η συμφωνία αναφέρει επίσης ότι τα υπερσύγχρονα μαχητικά του Κατάρ (διαθέτει από F-15, μέχρι Rafale F.3 και Eurofighter), θα είναι πλήρως εξοπλισμένα για επιχειρήσεις «κατά των κοινών εχθρών» αν απαιτηθεί (εδώ θα πρέπει να υπάρξει επιπλέον έγκριση των νομοθετικών σωμάτων των δύο χωρών)! <br /><br />Επίσης, οι πιλότοι του Κατάρ θα εκπαιδεύονται για κοινές επιχειρήσεις και θα εκτελούν κοινές αποστολές με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις!<br /><br />Σε άλλη άρθρο της συμφωνίας, ουσιαστικά το Κατάρ μετατρέπεται σε μία τεράστια τουρκική στρατιωτική βάση, με την αραβική χώρα να διαθέτει στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις όλες τις διευκολύνσεις που απαιτούνται στις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις που θα αναπτύσσονται στο κράτος του Κόλπου!<br /><br />Σύμφωνα με όσα αναφέρει η τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ, ο βουλευτής του CHP Ουνάλ Τσεβικιόζ δήλωσε πως πρόκειται και μία συμφωνία με μεγάλη στρατηγική σημασία και είπε πως “Εμείς δεν θα φέρουμε τα γαλλικά αεροσκάφη που χρησιμοποιεί το Κατάρ για να τους εκπαιδεύσουμε, αλλά εμείς θα εκπαιδευτούμε από αυτούς σχετικά με το πώς χρησιμοποιούνται τα Ραφάλ. Πώς θα δοθεί ο αγώνας ενάντια στα Ραφάλ που μελλοντικά θα αγοράσει η Ελλάδα από τους Γάλλους; Αυτό λοιπόν είναι ένα σημαντικό βήμα για να το μάθουμε. Αυτή λοιπόν την επιτελική ευφυΐα πρέπει να την επικροτήσουμε”.<br /><br />Ένα πρώτο πρόβλημα για την Ελλάδα, είναι ότι η Τουρκία «θα μάθει καλά» τα Rafale, όπως είχε μάθει τα Mirage 2000 στην δεκαετία του '90 σε κοινές ασκήσεις με την αιγυπτιακή Αεροπορία τότε. <br /><br />Επίσης ο στόλος μεταφορικών αεροσκαφών του Κατάρ, τίθεται στην διάθεση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων για μεταφορά σε όλο τον κόσμο! Από τις τουρκικές στρατιωτικές βάσεις στην Λιβύη και την Σομαλία, μέχρι την Συρία, το Αζερμπαϊτζάν, φυσικά το Κατάρ κλπ.<br />O στόλος αυτός περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και 8 αεροσκάφη στρατηγικών μεταφορών C-17!<br /><br />Το Κατάρ αγοράζει, επίσης, μεγάλο αριθμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar, αρμάτων μάχης Altay κλπ. <br /><br />Η Τουρκία εγγυάται την εθνική ασφάλεια του Κατάρ και αυτομάτως καθίσταται ρυθμιστικός παράγων και εγγυήτρια δύναμη στην περιοχή του Κόλπου.<br /><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι: Θα εκπαιδευτούμε με τα Rafale του Κατάρ για να αντιμετωπίσουμε αυτά της Ελλάδας

Οι πιλότοι του Κατάρ θα εκπαιδεύονται για κοινές επιχειρήσεις και θα εκτελούν κοινές αποστολές με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Επικίνδυνη...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg! Η Τουρκία πούλησε στο Κίεβο περισσότερα ΒΑΥRAKTAR T-B2 από όσα αναφέρει η σύμβαση

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/maxresdefault_0.jpg?itok=-pUnWkge" width="805" /><br /><br />"Ζούμε σε μια δύσκολη γεωγραφία. Για την εθνική μας ασφάλεια, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αποτρεπτική μας δύναμη μαζί με τη διπλωματία", επεσήμανε ο Τσαβούσογλου<br /><br />Σοβαρό θέμα έχει προκύψει με τα Bayraktar της Τουρκίας, την Ουκρανία και την Ρωσία ασφαλώς.<br /><br />Καταρχάς όπως γράφαμε και χθες κατά τη διάρκεια της συνομιλίας με τον Τούρκο ομόλογό του, ο Πούτιν επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι “το Κίεβο συνεχίζει την καταστροφική του γραμμή με στόχο τη διατάραξη των συμφωνιών του Μινσκ όπως αποδεικνύεται από τη χρήση του τουρκικού Μπαϊρακτάρ”<br /><br />Ο Πούτιν δήλωσε δυσαρεστημένος στον Ερντογάν για τα τουρκικά drones αλλά το θέμα έχει πολύ μεγαλύτερη ουρά!<br /><br />Η Ουκρανία φέρεται να αγόρασε πολλά περισσότερα UAV Bayraktar TB2 από την Τουρκία από ό,τι είχε αναφερθεί προηγουμένως, γράφει το Bloomberg, επικαλούμενο κυβερνητικές πηγές της Τουρκίας.<br /><br />Το πρακτορείο ισχυρίζεται ότι από το 2019, η τουρκική πλευρά έχει πουλήσει «πολλά» μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα- drones στο Κίεβο, μαζί με πυραύλους καθώς και σταθμούς ελέγχου, ενώ συμπληρώνει πως η ουκρανική κυβέρνηση ζήτησε από την Τουρκία δυο επιπλέον δωδεκάδες από drones.<br /><br />Την ίδια στιγμή ο Τσαβούσογλου κοκορεύεται πως “μεγάλος αριθμός χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ενδιαφέρονται για τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη”.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών της γείτονος χώρας Μεβλούτ Τσαβούσογλου μιλώντας στο Συνέδριο για τις Παγκόσμιες Στρατηγικές στην Αμυντική και Αεροδιαστημική Βιομηχανία στην επαρχία Αττάλειας, σήμερα, ανέφερε πως:<br />“Τεράστιος αριθμός χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ενδιαφέρονται για τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη καθώς και για την αμυντική βιομηχανία της χώρας γενικότερα” χωρίς να αναφέρει ποιες είναι οι συγκεκριμένες χώρες.<br /><br />Μιλώντας στο Συνέδριο, ο Τσαβούσογλου είπε ότι αρκετοί υπουργοί και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι επαίνεσαν την τουρκική αμυντική βιομηχανία κατά τις συνομιλίες του στη Ρίγα στο περιθώριο της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ανέφερε επίσης ότι η βιομηχανία χρησίμευσε ως πλατφόρμα για την ενίσχυση της διπλωματίας και των διμερών σχέσεων με πολλές χώρες. Το υπουργείο Εξωτερικών θα δημιουργήσει σύντομα τμήμα αμυντικής βιομηχανίας για τον περαιτέρω συντονισμό των προσπαθειών σε αυτό το θέμα, πρόσθεσε ο κορυφαίος διπλωμάτης της Τουρκίας.<br /><br />«Επειδή δεν μπορείς να είσαι δυνατός στο τραπέζι χωρίς να είσαι δυνατός στο γήπεδο. Ο τρόπος για να είσαι δυνατός στον τομέα είναι να έχεις μια εγχώρια, εθνική, αποτελεσματική και ανεξάρτητη αμυντική βιομηχανία», τόνισε.<br /><br />"Ζούμε σε μια δύσκολη γεωγραφία. Για την εθνική μας ασφάλεια, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αποτρεπτική μας δύναμη μαζί με τη διπλωματία", επεσήμανε ο Τσαβούσογλου.<br />Washington Post: Η Ρωσία θα επιτεθεί στην Ουκρανία εντός του 2022<br /><br />Η Ρωσία προετοιμάζει επίθεση εναντίον της Ουκρανίας με τη συμμετοχή έως και 175.000 στρατιωτών το ερχόμενο έτος, αναφέρει σε χθεσινό δημοσίευμά της η Washington Post, μετά τους φόβους που εξέφρασε το Κίεβο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.<br /><br />Οι ρωσικές δυνάμεις συγκεντρώνουν σε τέσσερα διαφορετικά σημεία 50 τακτικές ομάδες μάχης, προσθέτει η εφημερίδα, επικαλούμενη αμερικανικό στρατιωτικό έγγραφο.<br /><br />Η Μόσχα προετοιμάζεται να εξαπολύσει «100 τάγματα που αποτελούνται από τακτικές ομάδες με εκτιμώμενη δύναμη 175.000 ανδρών, όπως και άρματα μάχης, πυροβολικό και άλλον εξοπλισμό», δήλωσε στην αμερικανική εφημερίδα υψηλόβαθμος Αμερικανός αξιωματούχος, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί.<br />«Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την άμβλυνση των εντάσεων στην περιοχή και μια διπλωματική λύση στην σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, ο αντισυνταγματάρχης Τόνι Σέμελροτ.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div>οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Bloomberg! Η Τουρκία πούλησε στο Κίεβο περισσότερα ΒΑΥRAKTAR T-B2 από όσα αναφέρει η σύμβαση

"Ζούμε σε μια δύσκολη γεωγραφία. Για την εθνική μας ασφάλεια, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αποτρεπτική μας δύναμη μαζί με τη διπλωματ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι Αμερικανοί ανέχονται την Τουρκία

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/12/biden_pytin_erdogan_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Αποστολόπουλος Απόστολος</b><br />Η Τουρκία είναι μικρογραφία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στρεβλή. Έκτρωμα που σε καμία από τις παλαιές κτήσεις δεν έχει την παραμικρή συμπάθεια. Η Τουρκία διασώθηκε ως χώρα, με τη σημερινή έκταση, επειδή οι τότε Δυτικοί Σύμμαχοι (Άγγλοι, Γάλλοι, κλπ) την ήθελαν φράχτη απέναντι στη νεαρή Σοβιετική Ένωση. Φράχτη την ήθελε και ο Λένιν και ενίσχυσε και αυτός τον Κεμάλ. Η Δύση (ΗΠΑ-ΕΕ) αυτό θέλει και σήμερα, με τη Ρωσία στη θέση της ΕΣΣΔ.<br /><br />Η ιδεολογία δεν παίζει ρόλο. Όσο η Ρωσία θεωρείται εχθρός και η Τουρκία επωμίζεται το ρόλο του φράχτη, θα είναι πολύτιμη και στο απυρόβλητο. Όλα τα άλλα είναι περιστασιακά, περαστικά, ευκαιριακά, ασήμαντα σε τελική ανάλυση. Η Τουρκία θα έχανε μόνο αν υπήρχε Συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσίας τύπου Γιάλτα που θα ρύθμιζε τις ισορροπίες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Ζήσε Μάη μου…<br /><br />Οι κατηγορίες περί αποστασίας της Τουρκίας και ένταξή της στη ρωσική/κινεζική πλευρά είναι απλοϊκή προπαγάνδα και οπωσδήποτε είναι πρόωρες. Παρά το μέγεθός της, η Τουρκία θα ήταν κομπάρσος ως μέλος της “Συμφωνίας της Σαγκάης”, όπου Μόσχα-Πεκίνο κυριαρχούν. Αυτή η πόρτα είναι κλειστή για μια Τουρκία με φιλοδοξίες ανεξάρτητου διεθνούς παίκτη. Αντίθετα η Τουρκία, όσο δεν λησμονεί το ρόλο φράχτη που της έχει ανατεθεί, μπορεί να παίζει διεθνώς, έστω ως η άτακτη της Δυτικής Τάξης. Η ανάμιξή της στη Συρία, στη Λιβύη-Ιράκ ή στις συγκρούσεις στον Καύκασο επιβεβαιώνει αυτό το ρόλο. Ως τώρα έχει ενοχλήσει τη Ρωσία, όχι τις ΗΠΑ.<br /><br />Η Τουρκία, όμως, παρενοχλεί και τη Δύση. Θέλει να κατοχυρώσει νομικά όσα διεκδικεί ώστε να εξασφαλιστεί έναντι των δυτικών συμμάχων της. Γνωρίζει πόσο παραδόπιστοι είναι. Πχ όσο οι ΗΠΑ δεν επιτρέπουν να αναγνωριστεί διεθνώς το κατοχικό κράτος στην Κύπρο, η υπόστασή του είναι έωλη. Το κατοχικό κράτος είναι εμπόρευμα προς διαπραγμάτευση. Το ίδιο ισχύει και για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Κανείς δεν θέλει να έχει δίπλα του μια Τουρκία αμολημένη, χωρίς λουρί. Τα δήθεν κεκτημένα της Τουρκίας, από το Αιγαίο (Ίμια) και την Κύπρο ως τη Συρία και τη Λιβύη, είναι φτερό στον άνεμο.<br />Με τη Ρωσία είναι αλλιώς<br /><br />Η Τουρκία δεν μπορεί, με τις δικές της δυνάμεις, να επιβληθεί ως περιφερειακή, μεσαίας ισχύος χώρα. Πρέπει να τη χρίσουν άλλοι. Και δεν τρελάθηκαν να το κάνουν ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Αμερικάνοι. Να την κομματιάσουν ναι, αλλά όχι να βάλουν με τα χέρια τους στέμμα σε ένα αναιδή φιλόδοξο επηρμένο. Οι S-400 συμβολίζουν την επιθυμία της Τουρκίας, εκφρασμένη από τον Ερντογάν, να επιβάλλει νέους όρους, ισοτιμίας με τους Δυτικούς.<br /><br />Οι ΗΠΑ το απορρίπτουν κατηγορηματικά. Ισχύει απολύτως η πολιτική Μπους: Όποιος δεν είναι μαζί μας (χωρίς επιφυλάξεις και ενστάσεις) είναι εναντίον μας. Ο ηγέτης και οι ακόλουθοί του. Τελεία! Οι ΗΠΑ δεν αντιτίθενται στην Τουρκία, αλλά μόνο στην απόπειρα ανεξαρτησίας της με “επιχείρημα” τους S-400. Οι ΗΠΑ θα ασκούν ισχυρή πίεση ώστε η πληγή που άνοιξε να μην κακοφορμίσει και γίνει γάγγραινα. Πιστεύουν ότι χωρίς Ερντογάν η Τουρκία θα φρονιμέψει. Κάνουν λάθος. Τελικά η Τουρκία ή θα ικανοποιηθεί ή θα καταστραφεί. Το πραξικόπημα του 2016 άφησε και τις δυο πόρτες ανοιχτές. Πρόσκαιρη ανοχή και ισοπαλία.<br /><br />Η Ρωσία κατάφερε, χάρη στον Πούτιν, να ξαναγίνει με τις δικές της δυνάμεις Μεγάλη Δύναμη παρά το ότι έχασε την ανατολική Ευρώπη. Οι ΗΠΑ, ευρύτερα οι αγγλοσάξωνες, ήθελαν να καθηλώσουν τη Ρωσία στην κατηγορία “Περιφερειακή Δύναμη” και δεν έχουν χωνέψει ακόμα την αποτυχία τους. Τώρα δίνουν μάχες χαμένες εκ των προτέρων υποστηρίζοντας αχυράνθρωπους τύπου Ναβάλνι. Με την ελπίδα ότι έτσι ενισχύουν τους φιλοδυτικούς ολιγάρχες που συνωμοτούν για να ρίξουν τον Πούτιν.<br />Στόχος πρώτος, αυτοτελής, η Ρωσία να αποδυναμωθεί, να ελεγχθεί, ένας προαιώνιος αντίπαλος, να καταστραφεί επιτέλους. Οι ελπίδες της Δύσης έχουν γίνει στάχτη.<br />Στόχος δεύτερος, η καταρράκωση της Ρωσίας τη βγάζει εκτός ανταγωνισμού στο παιχνίδι με την Κίνα και άρα η Δύση δεν κινδυνεύει να βρεθεί μεταξύ δυο πυρών. Όνειρο θερινής νύχτας.<div><br />Πειθήνια Ευρώπη<br /><br />Οι μπολσεβίκοι εκσυγχρόνισαν (με τον Στάλιν και υπέρμετρες ανθρωποθυσίες) την ΕΣΣΔ, ώστε να ανταποκριθεί στο διεθνές (καπιταλιστικό) σύστημα. Έτσι η Ρωσία αντικατέστησε εύκολα την ΕΣΣΔ ως διεθνής παίκτης. Η ενέργεια (αέριο/πετρέλαιο) είναι για τη Ρωσία ότι είναι οι S-400 για την Τουρκία. Είναι όπλο ανεξαρτησίας. Αν η Ευρώπη, κυρίως η Γερμανία, εξαρτηθεί μονομερώς από τη Μόσχα στην προμήθεια ενέργειας (ο αγωγός Nord Stream 2) είναι μοιραίο να διαμορφωθούν συμφέροντα και συμμαχίες με τη Ρωσία που θα ανατρέψουν τον συσχετισμό δυνάμεων Ρωσίας (και Κίνας) με τις ΗΠΑ.<br /><br /><br />Χωρίς πειθήνια Ευρώπη δεν υπάρχει αυτοκρατορία των ΗΠΑ. Ήδη από το 1940 οι ΗΠΑ σχεδίαζαν την Ενωμένη Ευρώπη ως προτεκτοράτο τους (Μπρεζίνσκι), εναντίον της τότε ΕΣΣΔ. Εξ ου η αντιπάθεια στον Ντε Γκωλ που τελικά ηττήθηκε, αλλά άφησε παρακαταθήκη. Στο Παρίσι κυοφορείται διαρκώς το αντάρτικο για μια ανεξάρτητη Γαλλία και Ευρώπη.<br /><br />Παρακαταθήκη τόσο ισχυρή ώστε ο Μακρόν, παιδί των Ρότσιλντ, να υποστηρίζει στην αρχή της θητείας του ότι η Γαλλία δεν διαθέτει “ιδιαίτερη φωνή”, αλλά πλέον, ενόψει εκλογών και της ανόδου των “εθνικιστών” αντιπάλων του, να υπερτονίζει τη γαλλική ιδιαιτερότητα απέναντι στη Γερμανία και τους Αγγλοσάξωνες. Την Ελλάδα μπορεί να την ακούσει κανείς, όταν μαλώνουν τα βόδια στο ποτάμι, να φωνάζει ήλιε νοητέ και μυρσίνη δοξαστική μη λησμονάτε τη χώρα μου. Φωνή βοώντος….</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι Αμερικανοί ανέχονται την Τουρκία

Αποστολόπουλος Απόστολος Η Τουρκία είναι μικρογραφία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στρεβλή. Έκτρωμα που σε καμία από τις παλαιές κτήσεις δεν...

Διαβάστε την συνέχεια

Στον δρόμο για το Γκάο. Η εμπλοκή της Γαλλίας (και της Ελλάδας) στο Σαχέλ.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/12/saxel_gallia_ellada_SLpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Οι ειδήσεις προέρχονταν από την μακρινή υποσαχάρια Αφρική και ως εκ τούτου, λόγω της απόστασης, άργησαν να εμφανιστούν, στις πραγματικές τους διαστάσεις, στα γαλλικά και εν γένει στα “δυτικά” Μέσα Ενημέρωσης. Στα τελευταία αυτά κυριαρχούσε, εδώ και πολλά χρόνια τώρα, ένα σταθερό σενάριο: στρατεύματα από την Γαλλία κυρίως, και άλλες ευρωπαϊκές ή αφρικανικές χώρες βρίσκονται στην περιοχή του Σαχέλ για να στηρίξουν τις εκεί κυβερνήσεις στην προσπάθεια αναχαίτισης του ακραίου ισλαμισμού.<br /><br />Τους τελευταίους μήνες, όμως, το σενάριο αυτό παρουσιάζει ρωγμές. Πρώτον, οι κυβερνήσεις, τα καθεστώτα δηλαδή που κυβερνούν τις εκεί χώρες, μετά από οκτώ χρόνια γαλλικής και ευρωπαϊκής “στήριξης” παρουσιάζονται σαθρά, όσο ποτέ άλλοτε, βυθισμένα στη διαφθορά και στις εσωτερικές διαμάχες, κάτω από την διαρκή απειλή του επόμενου πραξικοπήματος ή της γενικής ανυποληψίας.<br /><br />Δεύτερον, οι κοινωνίες των χωρών αυτών αυτονομούνται ως προς την κεντρική εξουσία, αντιδρούν, κινούνται, οπλίζονται και δείχνουν πλέον να μην συμβιβάζονται με εξελίξεις που καθημερινά υποβαθμίζουν τους όρους της ζωής τους, χωρίς να τους υπόσχονται τίποτε καλύτερο. Η ρευστότητα αυτή δείχνει να μετασχηματίζεται σε αντιγαλλικές και αντιδυτικές κινητοποιήσεις, ενίοτε με την δυναμική εξέγερσης.<div><br />«Tεράστιο αντιγαλλικό αίσθημα»<br /><br />Αυτά που συνέβησαν λίγες ημέρες νωρίτερα αντικατοπτρίζουν τις παραπάνω εξελίξεις. Μια γαλλική στρατιωτική φάλαγγα με εκατό περίπου οχήματα, πέρασε τα σύνορα από την Μπουρκίνα Φάσο προς τον Νίγηρα κατευθυνόμενη προς το Μάλι, την περιοχή Γκάο, όπου βρίσκεται το κέντρο των γαλλικών επιχειρήσεων. Η φάλαγγα αντιμετώπισε στην πορεία της πλήθος αντιγαλλικών εκδηλώσεων.<br /><br />Στην περιοχή Τέρα του δυτικού Νίγηρα υποχρεώθηκε να ανακόψει την πορεία της, καθώς συνάντησε μαζική, μαχητική διαδήλωση με έκδηλα αντιγαλλικά και αντι-ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά. Η δύναμη πολιορκήθηκε κυριολεκτικά για αρκετές ημέρες από τους διαδηλωτές. Η προκλητική διέλευση γαλλικών μαχητικών αεροπλάνων σε χαμηλό ύψος μάλλον εξαγρίωσε τους τελευταίους.<br /><br />Η πολιορκία εξελίχθηκε σε ανοικτή σύγκρουση, στην οποία σκοτώθηκαν (κατά τα πρακτορεία ειδήσεων) τρεις διαδηλωτές και τραυματίστηκαν τουλάχιστον δεκαοκτώ – πολλοί από αυτούς χαροπαλεύουν. Το γαλλικό κανάλι France24, μίλησε για «τεράστιο αντιγαλλικό αίσθημα» μέσα στον πληθυσμό του Νίγηρα, γιατί στο Μάλι τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα.<br />Εμπλοκή Γαλλίας (και Ελλάδας) στο Σαχέλ<br /><br />Οι νέες αυτές συνθήκες υποχρεώνουν το Παρίσι να ξανασκεφθεί τους όρους της εκεί παρουσίας γαλλικών στρατευμάτων. Το επίσημο αφήγημα, ότι δηλαδή οι γαλλικές δυνάμεις βρίσκονται εκεί για να αντιμετωπίσουν “συμμορίες τρομοκρατών”, δεν στέκει πλέον, καθώς είναι σαφές ότι η παρουσία ευρωπαϊκών στρατευμάτων συναντά την εχθρότητα ολοένα και μεγαλύτερου μέρους των εκεί κοινωνιών. Πρόκειται για κοινωνίες πολυπληθείς, το Μάλι έχει 20 εκατομμύρια κατοίκους, ο Νίγηρας 23, η Μπουρκίνα Φάσο πάνω από 20, και αφάνταστα –για τα δυτικά μέτρα– νεανικές. Περισσότερο από το 50% του πληθυσμού τους έχει ηλικία μικρότερη των 19 χρόνων.<br /><br />Μπροστά στη νέα κατάσταση οι επιλογές της Γαλλίας είναι δύο. Είτε η άμεση απεμπλοκή από το όλο ζήτημα και η απόσυρση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων, είτε η διεθνοποίηση, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ ή διαμέσου “διμερών” διακρατικών συμφωνιών, της στρατιωτικής επέμβασης σε αυτά τα κράτη. Το θέμα της αποστολής ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Σαχέλ τέθηκε, αξίζει να το επισημάνουμε, στο πλαίσιο “διμερούς” συμφωνίας της Ελλάδας με την Γαλλία.<br /><br />Όπου, εκτός από την καταβολή από την πρώτη επτά ή οκτώ δις ευρώ στην πολεμική βιομηχανία της δεύτερης, προβλεπόταν, στο περί “αμοιβαίας συνδρομής” παράρτημα και η αποστολή ελληνικών δυνάμεων στο Σαχέλ! Δεν νομίζω ότι στην συνηθισμένη από “ετεροβαρείς συμφωνίες” Ελλάδα των τελευταίων (μόνο;) χρόνων θα βρει κάποιος τίποτε το παράξενο στην συμφωνία αυτή!<br /><br />Το θέμα είναι ότι το δυτικό στρατόπεδο δεν αντέχει μια επανάληψη της φυγής από το Αφγανιστάν και μάλιστα στην Αφρική. Οι Ρώσοι είναι εκεί, οι Κινέζοι επίσης. Άρα, οι πιέσεις για να βρεθούν Έλληνες στρατιώτες στην αφιλόξενη αυτή ζώνη δεν προέρχονται μόνο από την Γαλλία του Μακρόν. Σε τελευταία ανάλυση, ελληνικά μάχιμα τμήματα βρίσκονται ήδη στην Σαουδική Αραβία στην βάση ακόμα πιο σαθρών επιχειρημάτων.<br /><br />Η κάθε δε κακή αρχή προαναγγέλλει την ακόμα χειρότερη συνέχεια. Γιατί στην Σαουδική Αραβία, σε αντάλλαγμα των στρατιωτικών υπηρεσιών, μπορεί –αμφίβολο αλλά δεν ξέρεις– να δοθεί κανένα επικερδές συμβόλαιο σε κάποια “ελληνική” κατασκευαστική εταιρεία. Για το Σαχέλ θα ήταν προϊόν άρρωστης φαντασίας μια τέτοια ελπίδα. Και επιπλέον η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από ουράνιο. Φαίνεται πως αυτό υπάρχει άφθονο στις άτυχες αυτές χώρες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στον δρόμο για το Γκάο. Η εμπλοκή της Γαλλίας (και της Ελλάδας) στο Σαχέλ.

Μαργαρίτης Γιώργος Οι ειδήσεις προέρχονταν από την μακρινή υποσαχάρια Αφρική και ως εκ τούτου, λόγω της απόστασης, άργησαν να εμφανιστούν, σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Deal Γαλλίας-ΗΑΕ για τα Rafale και η σημασία για την Ελλάδα που δεν περιορίζεται στα “MIRAGE 2000-9”.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/Rafale-F3R-Greece-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br />Rafale F4 για την Αεροπορία των ΗΑΕ. Η επιρροή στην ελληνική άμυνα δεν περιορίζεται μόνο στο ενδεχόμενο απόκτησης αριθμού Mirage 2000-9… Πρόκειται για κίνηση–ματ με προεκτάσεις, που όπως θα δούμε παρακάτω, δεν επηρεάζουν μόνο την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, αλλά ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο από πλευράς ισορροπίας δυνάμεων. Η δε χθεσινή επικοινωνία του πρωθυπουργού με τον ηγέτη των ΗΑΕ, έχει τη δυνατότητα δίνοντας συνέχεια σε όλο το φάσμα των διμερών σχέσεων, να οδηγήσει σε θεαματικά αποτελέσματα, τουλάχιστον στον τομέα της ελληνικής άμυνας.<br /><br />Γράφαμε παλιότερα, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους για την επίτευξη συμφωνίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, για την απόκτηση 20 τουλάχιστον μαχητικών τύπου Mirage 2000-9 από τα περισσότερα από 50 τέτοια μαχητικά που εξακολουθεί να διατηρεί σε υπηρεσία η Αεροπορία του μικρού αραβικού κράτους. Το νέο δεδομένο της αγοράς 80 Rafale F4, που ως είδηση έκανε το γύρο του κόσμου σαν αστραπή, είναι εξέλιξη που έρχεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τα ελληνικά δυνητικά οφέλη. Πολύ πέρα από τα Mirage 2000-9…<br /><br />Η πρώτη λοιπόν, και όχι κατ’ ανάγκη η σημαντικότερη, διάσταση της ανακοίνωσης της προμήθειας των Rafale F4, είναι αυτή. Η ενδεχόμενη αγορά μίας Μοίρας μαχητικών Mirage 2000-9 δηλαδή. Για την Ελλάδα, τις Ένοπλες Δυνάμεις της και την Πολεμική Αεροπορία ειδικά. Υπάρχουν όμως και άλλες διαστάσεις-προεκτάσεις με ελληνικό ενδιαφέρον. Οι οποίες έχουν (και πρέπει να έχουν…) ιδιαίτερη βαρύτητα και στόχευση. Ας τις δούμε μία προς μία.<br /><br />Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που έχουν αποκαλυφθεί, τα πρώτα Rafale F4 θα παραδοθούν στην Αεροπορία των ΗΑΕ εντός του έτους 2026. Μιλάμε για χρονικό διάστημα τεσσάρων περίπου ετών από σήμερα. Σε αυτό το χρόνο εφόσον η Ελλάδα κατορθώσει να αποκτήσει τουλάχιστον 20 από τα υπό δεύτερο εκσυγχρονισμό Mirage 2000-9, πετυχαίνει πολλά και σημαντικά πράγματα με δυνητικά χαμηλό κόστος για την Πολεμική Αεροπορία και την ελληνική άμυνα. Ποια είναι αυτά;<br /><br /><div>Πρώτο και σημαντικότερο, στο πλαίσιο πάντα της πίστης στην διατήρηση της πολιτικής των δύο κύριων εξοπλιστικών πηγών, είναι η αύξηση του αριθμού των πολεμικών Μοιρών που διαθέτουν γαλλικά μαχητικά, από δύο σε τρεις. Σε μεγάλο βάθος χρόνου και με ό,τι αυτό συνεπάγεται:<br /><br />1. Εκμετάλλευση των κοινών όπλων που αξιοποιούνται και θα αξιοποιηθούν τόσο στα Mirage 2000-5Mk.2, όσο και στα Rafale F3R. Που είναι κρίσιμα για την ελληνική αποτρεπτική ισχύ και διόλου ευκαταφρόνητα σε αριθμό. MICA EM και -IR, AM–39 Exocet, SCALP–EG και MICA EM/IR NG στο μέλλον. Αναφερόμαστε σε ένα ισχυρότατο οπλοστάσιο και ομοιογενές για τα επόμενα 20 έως 25 χρόνια.<br /><br />2. Επίτευξη τεράστιων οικονομιών κλίμακας, δεδομένου ότι η Ελλάδα (μέσω της ΕΑΒ κυρίως) και η Πολεμική Αεροπορία, έχουν δυνατότητα 2ου και 3ου βαθμού συντήρησης για το Mirage 2000 και τα συστήματά του. Πράγμα που πέραν όλων των άλλων συνεπάγεται και μεγάλη επιχειρησιακή αυτονομία.<br /><br />3. Τα Mirage 2000-9 των ΗΑΕ (δεν γνωρίζουμε αν σε όλα έχει αποδοθεί αυτή η δυνατότητα), έχουν πιστοποιηθεί για την αξιοποίηση του ατρακτιδίου στοχοποίησης SNIPER της Lockheed Martin. Κάτι που συνεπάγεται ότι η απόκτηση και αξιοποίηση του εν λόγω συστήματος για τα ελληνικά F-16V, θα μπορεί να “επεκταθεί” άμεσα και χωρίς κόστος και στα Mirage 2000-9.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/deal-gallias-iae-gia-ta-rafale-i-simasia-toy-gia-tin-ellada-den-periorizetai-sta-quot-mirage-2000-9-quot/m2000-9-shehab"><img height="426" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/M2000-9-SHEHAB.jpg" width="640" /></a><br /><i>Mirage 2000-9 με ατρακτίδιο στοχοποίησης Damocles (σε υπηρεσία στα ΗΑΕ ως Shehab). Στα μαχητικά αυτά πιστοποιήθηκε και το SNIPER της Lockheed Martin</i><br /><br />H ένταξη του Rafale F4 σε υπηρεσία στην αεροπορία των ΗΑΕ, θα δώσει την ευκαιρία στην Πολεμική Αεροπορία να ενισχύσει περαιτέρω την διασυμμαχική συνεργασία και σχέση της τόσο με την Αεροπορία των ΗΑΕ, όσο και με αυτή της Αιγύπτου. Μπορεί με άλλα λόγια να λειτουργήσει ως φορέας παροχής εκπαίδευσης σε τακτικές και πολλά άλλα αντικείμενα, εκμεταλλευόμενη την τεράστια επιχειρησιακή εμπειρία που έχει αποκομίσει επί δεκαετίες ολόκληρες, αντιμετωπίζοντας την τουρκική απειλή και προκλητικότητα. Εμπειρία που δεν έχουν ούτε οι Γάλλοι ούτε κανείς άλλος, πέραν των Ισραηλινών. Μέσα από αυτή τη διαδικασία δε, μόνο οφέλη μπορεί να αποκομίσει.<br /><br />Η περαιτέρω ενδυνάμωση και ενίσχυση της στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας–ΗΑΕ μπορεί ξεκινώντας από τα -9 και τα Rafale να επεκταθεί και στον αμερικανικό βραχίονα. Στα F-16 και στα F–35 δηλαδή. Ακόμη και σε περίπτωση επομένως που η Ελλάδα δεν μπορέσει (ακόμη και λόγω ενδεχόμενης άρνησης των ΗΠΑ…) να πουλήσει τα F-16C/D Block 30 σε αναβαθμισμένη (Block 50M) μορφή, στα ΗΑΕ, προκειμένου η Αεροπορία του να τα αξιοποιήσει για εκπαιδευτικούς σκοπούς, κάτι που είχε συζητηθεί στο παρελθόν, θα μπορεί να αξιοποιήσει τα Block 30 και Block 50 (ως Block 50M), για να παρέχει εκπαίδευση σε ιπταμένους και τεχνικούς των ΗΑΕ και της Αιγύπτου.<br /><br />H αραβική χερσόνησος καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό όχι μόνο τις ισορροπίες δυνάμεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, την ανατολική Μεσόγειο και τη βόρειο Αφρική, με βάση τις εξοπλιστικές κινήσεις και επιλογές χωρών όπως η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ. Καθορίζει όπως σημειώσαμε και σε πρόσφατη ανάλυση μας και μία εξωτερική πολιτική από την οποία η Ελλάδα μόνο τεράστια οφέλη έχει να αποκομίσει. Μέσα από το έμψυχο δυναμικό της κυρίως και την τεχνογνωσία του.<br /><br />Όπως η Σαουδική Αραβία κράτησε ανοικτή τη γραμμή παραγωγής του δικινητήριου F-15 στη δεκαετία του 2010, μέσω ενός προγράμματος – μαμούθ ύψους άνω των 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έτσι σήμερα και τα ΗΑΕ “ανακατεύουν την τράπουλα” σε παγκόσμιο επίπεδο, δίνοντας νέα πνοή στην κυριολεξία στο πρόγραμμα Rafale.<br /><br />Πρόκειται για μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα και την Πολεμική Αεροπορία, αλλά και την εγχώρια αμυντική της βιομηχανία (κρατική και μη), που δεν πρέπει να περάσει ανεκμετάλλευτη. Αρκεί να γίνει αντιληπτή η τεράστια δυναμική που υπάρχει… Για όλους του λόγους που προαναφέρθηκαν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Deal Γαλλίας-ΗΑΕ για τα Rafale και η σημασία για την Ελλάδα που δεν περιορίζεται στα “MIRAGE 2000-9”.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Rafale F4 για την Αεροπορία των ΗΑΕ. Η επιρροή στην ελληνική άμυνα δεν περιορίζεται μόνο στο ενδεχόμενο απόκτησης ...

Διαβάστε την συνέχεια