Οι τουρκικές δυνάμεις αποσύρονται από βάσεις στη βόρεια Συρία.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/55/55a8bea7dea44bc584e5e605595deef1.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="756" /><br /><br />Οι τουρκικές δυνάμεις εκκένωσαν δύο βάσεις στη δυτική ύπαιθρο του Ταλ Αμπιάντ, στη βόρεια ύπαιθρο της Ράκα, στη βόρεια Συρία, αποκάλυψαν πηγές του παναραβικού μέσου Asharq Al-Awsat.<br /><br />Οι δυνάμεις αποχώρησαν από τις στρατιωτικές τους βάσεις στα χωριά Χαρεκλί και Ταννούζ.<br /><br />Η απόσυρση, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, συντονίστηκε με τις ρωσικές δυνάμεις στην περιοχή. Η αποχώρηση πιθανότατα θα ακολουθηθεί από προέλαση των δυνάμεων των Ρώσων αλλά και του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, στο Ταλ Αμπιάντ σε μια άγνωστη συμφωνία μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας.<br /><br />Εν τω μεταξύ, σε ένδειξη ότι η Άγκυρα μπορεί να μην έχει εγκαταλείψει εντελώς τα σχέδιά της να ξεκινήσει μια διασυνοριακή στρατιωτική επιχείρηση κατά των κουρδικών δυνάμεων, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επαναβεβαίωσε την αποφασιστικότητα της χώρας του να συνδέσει σύντομα ασφαλείς ζώνες στη βόρεια Συρία.<br /><br />Τον περασμένο Μάιο, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει μια πλήρους κλίμακας στρατιωτική εκστρατεία στη βόρεια Συρία για να ολοκληρώσει τη δημιουργία ασφαλών ζωνών κοντά στα σύνορά της. Οι εν λόγω ζώνες θα εκτείνονται σε βάθος 30 χιλιομέτρων στο συριακό έδαφος.<br /><br />Τη Δευτέρα, ο Ερντογάν απείλησε να εκκαθαρίσει τη βορειοανατολική Συρία από τις δυνάμεις υπό την ηγεσία των Κούρδων, εν μέσω αύξησης των επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και των βομβαρδισμών στη βορειοανατολική Συρία. "Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας κατά της τρομοκρατίας. Η απόφασή μας να δημιουργήσουμε μια ασφαλή γραμμή βάθους 30 χιλιομέτρων κατά μήκος των νότιων συνόρων μας είναι μόνιμη", είπε στη 13η Διάσκεψη των Πρεσβευτών στην Άγκυρα. "Ελπίζω ότι θα ενώσουμε σύντομα τα τμήματα αυτής της ζώνης ασφαλείας εκκαθαρίζοντας τις τελευταίες περιοχές όπου φωλιάζει η τρομοκρατική οργάνωση στη Συρία", πρόσθεσε ο Ερντογάν αναφερόμενος στις Κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG).<br /><br />Παρά τη δυνατή ρητορική του Ερντογάν, τα σχέδια της Τουρκίας για στρατιωτική εκστρατεία στη Συρία παραμένουν χωρίς διεθνή υποστήριξη. Οι ΗΠΑ, που θεωρούν τους Κούρδους βασικό σύμμαχο στον πόλεμο κατά του ISIS στη Συρία, έχουν προειδοποιήσει ενάντια σε οποιαδήποτε τουρκική στρατιωτική κίνηση, λέγοντας ότι θα αποτελέσει απειλή για τις δυνάμεις που συμμετέχουν στον πόλεμο κατά της τρομοκρατικής ομάδας. Οι ευρωπαϊκές χώρες απέρριψαν επίσης οποιαδήποτε νέα τουρκική εισβολή. Από την πλευρά της, η Ρωσία απαίτησε από την Άγκυρα να συνεργαστεί με τη Δαμασκό αντί να καταφύγει σε στρατιωτική επιλογή. Το Ιράν, άλλος υποστηρικτής του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Δαμασκό, δήλωσε ότι οποιαδήποτε τουρκική επιχείρηση θα λειτουργούσε μόνο προς το συμφέρον των τρομοκρατών και θα αποσταθεροποιούσε την περιοχή.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι τουρκικές δυνάμεις αποσύρονται από βάσεις στη βόρεια Συρία.

Οι τουρκικές δυνάμεις εκκένωσαν δύο βάσεις στη δυτική ύπαιθρο του Ταλ Αμπιάντ, στη βόρεια ύπαιθρο της Ράκα, στη βόρεια Συρία, αποκάλυψαν πηγ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Οικογενειακή υπόθεση». Από το υπουργείο Εξωτερικών στην ΕΥΠ. Ιστορίες κατασκοπείας και υποκλοπών.

<a href="https://antinews.gr/wp-content/uploads/2022/08/2iNdWqZCyJv04qDUNCly50HXTkN.jpeg"><img height="309" src="https://antinews.gr/wp-content/uploads/2022/08/2iNdWqZCyJv04qDUNCly50HXTkN-1160x560.jpeg" width="734" /></a><br /><br />Ένας ακόμη διπλωμάτης παίρνει τον δρόμο για την Κατεχάκη. Ο νέος επικεφαλής της ΕΥΠ θα είναι ο μέχρι σήμερα γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, Θεμιστοκλής Δεμίρης, ο οποίος, κατά τις … κακές γλώσσες, φέρεται να έχει προσδεθεί για τα καλά στο άρμα της «οικογένειας Μητσοτάκη»<br /><br />«Οικογενειακή υπόθεση» της φαμίλιας Μητσοτάκη, φαίνεται ότι ήταν η τοποθέτηση του άλλοτε υπαλλήλου σε εταιρείες σεκιούριτι, Παναγιώτη Κοντολέοντα, στην ΕΥΠ, το 2019. Πρόσωπο που φέρεται να ήταν της «επιλογής» του ανιψιού του πρωθυπουργού και γενικού γραμματέα του πρωθυπουργικού γραφείου, Γρηγόρη Δημητριάδη, ο οποίος «παραιτήθηκε» εξαιτίας του σκανδάλου των υποκλοπών.<br /><br />«Υπόθεση της φαμίλιας», λέγεται ότι είναι και ο διορισμός του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών, Θεμιστοκλή Δεμίρη, στο πόστο του επικεφαλής της ΕΥΠ, μετά την «παραίτηση» και του Π.Κοντολέοντα, εξαιτίας των υποκλοπών.<br /><br />Από το «Εσωτερικό» στη «φαμίλια»<br /><br />Το χαριτωμένο είναι ότι ο διπλωμάτης, ο οποίος επί της ουσίας… βγήκε από τη ναφθαλίνη καθώς έχει συνταξιοδοτηθεί, λέγεται ότι στα νιάτα του ήταν ΚΚΕ Εσωτερικού. Τι άλλο θέλει η ΕΥΠ! Μέχρι και «εσωτερικάκια» διοικητή της βάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.<br /><br />Στην πραγματικότητα, πάντως, οι νεανικές «αμαρτίες» έχουν περάσει προ πολλού, και ο Θ.Δεμίρης φέρεται να ανήκει πια στον πυρήνα του περιβάλλοντος της «φαμίλιας».<br /><br />Δεν γνωρίζει ο Δένδιας τι ποιεί η δεξιά του<br /><br />Βέβαια, εύλογα γεννάται η απορία: Άραγε, ερωτήθη ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, για αυτή τη «μεταγραφή» από το υπουργείο Εξωτερικών στην Κατεχάκη; Εάν ληφθεί υπόψιν η έντονη φημολογία, από το 2019 κιόλας έως σήμερα, ότι ο Θ.Δεμίρης δεν ήταν της «επιλογής» Δένδια, ο υπουργός Εξωτερικών ούτε ερωτήθη, ούτε και ενδιαφέρθηκε γι’ αυτή τη «μεταγραφή».<br /><br />Άλλωστε, ο Θ.Δεμίρης θεωρείται επιλογή πρέσβεως, πρώην στενής συνεργάτιδος του πρωθυπουργού και της «φαμίλιας Μητσοτάκη», η οποία έλυνε και έδενε στο υπουργείο Εξωτερικών, το 2019, μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία.<br /><br />Τότε, λοιπόν, τοποθετήθηκε στη θέση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών, αν και είχε συνταξιοδοτηθεί. Λες και μέσα στους εκατοντάδες διπλωμάτες που υπήρχαν στο ΥΠΕΞ δεν υπήρχαν ικανοί.<br /><br />Όπως και να’ χει, ο ίδιος εγκατέλειψε το έως τότε πόστο του στη Ρώμη, και αντί να πάρει τον δρόμο της συνταξιοδότησης, έγινε το Νο1 στην διοικητική πυραμίδα του υπουργείου Εξωτερικών. Σε αυτά τα χρόνια που ήταν στη θέση του γενικού γραμματέα, πάντως, κάθε άλλο παρά μπορεί να μιλήσει κάποιος για επιτεύγματα και επιτυχίες του στο ΥΠΕΞ. Μια μέτρια διαχείριση της κατάστασης έκανε, αν και κάποιες κακές γλώσσες κάνουν λόγο για διάλυση του ΥΠΕΞ. Κάτι που καταλογίζουν τόσο στον υπουργό όσο και στον γενικό γραμματέα του.<br /><br />Να σημειωθεί ότι σήμερα στην Ιταλία έχει τοποθετηθεί πρέσβης η πρώην επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη, Ελένη Σουρανή. Γενικότερα, πάντως, η πρεσβεία στην Ιταλία αποτελεί «μαγνήτη γοητείας» για πάμπολλους διπλωμάτες, οι οποίοι θέλουν να περάσουν τα τελευταία χρόνια της σταδιοδρομίας τους πριν από τη σύνταξη, κάπως … ήσυχα!<br /><br />Ως γνωστόν, επίσης, η προηγούμενη διευθύντρια του διπλωματικού του γραφείου του πρωθυπουργού, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, που φημολογείται ότι διατηρεί πολύ στενούς δεσμούς με τη «φαμίλια», εξακολουθεί να είναι πρέσβης στις ΗΠΑ. Είναι η μοναδική που, αν και θα έπρεπε να αποσυρθεί με τις τελευταίες κρίσεις, διατηρήθηκε στη θέση της.<br /><br />Ακαδημίας – Κατεχάκη<br /><br />Η διαδρομή Ακαδημίας – Κατεχάκη, βέβαια, δεν είναι κάτι καινούργιο. Επί κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, εξάλλου, άλλος ένας διπλωμάτης, ο Αναστάσιος Μητσιάλης τοποθετήθηκε ως υποδιοικητής στην ΕΥΠ. Η πλάκα είναι ότι ο Μητσιάλης είναι «αρχαιότερος στην ιεραρχία» από τον Θ.Δεμίρη, και δεν είναι λίγοι εκείνοι οι διπλωμάτες στο ΥΠΕΞ που αναρωτιούνται, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως θα δίνει εντολές ο Δεμίρης στον Μητσιάλη.<br /><br />Δεν είναι, πάντως, η πρώτη φορά που επιχειρείται ένα επιτηδευμένο αμπαλάζ της ΕΥΠ, μέσω της τοποθέτησης διπλωμάτη ως επικεφαλής της. Και άλλες φορές στο παρελθόν, προκειμένου να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις ή να ωραιοποιηθεί η κατάσταση στην ΕΥΠ, ιδιαίτερα μετά από σκάνδαλα και σοβαρότατα φιάσκα, διορίστηκαν εκεί διπλωμάτες.<br /><br />Η πλέον ενδεικτική περίπτωση είναι η αυτή του Παύλου Αποστολίδη, χαρακτηρισμένου ως «ανθρώπου του Σημίτη». Του πολύ ηλικιωμένου πλέον διπλωμάτη, που σήμερα του έχει ανατεθεί ο ρόλος του επικεφαλής της ομάδας διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, στις αδιέξοδες διερευνητικές επαφές.<br /><br />Από υποκλοπές σε υποκλοπές<br /><br />Η ανάληψη και το κλείσιμο της καριέρας του Π.Αποστολίδη ως «αρχιπράκτορα» ήταν επεισοδιακή. Ανέλαβε με το φιάσκο Οτσαλάν -την παράδοσή του στην Τουρκία. Στις 16-2-1999 έγινε … καπνός ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν από την οικία του Έλληνα πρέσβη στην Κένυα, όπου βρίσκονταν και κάποια «τζιμάνια» της ΕΥΠ, και βρέθηκε πακέτο στην Τουρκία. Στις 16-3-99 αναλάμβανε ο Π.Αποστολίδης την Υπηρεσία, όπου παρέμεινε έως τις 22-11-2004.<br /><br />Λίγο μετά την αποχώρησή του, «έσκασε» το μείζον σκάνδαλο των υποκλοπών που έφερε στο φως της δημοσιότητας η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Προηγουμένως, είχε «αυτοκτονήσει» ο τεχνικός της Vodafone, Κώστας Τσαλικίδης. Κάτι που έκανε τον βόθρο των παρακρατικών υποκλοπών να σπάσει και να βγουν όλες οι βρωμιές στη φόρα.<br /><br />Η κυβέρνηση Καραμανλή το έφερε στη δημοσιότητα, αλλά ελάχιστα έκανε για να αποδοθούν ευθύνες. Πάλι καλά. Φωτογράφισε τους Αμερικανούς ως υπεύθυνους, με συνεργάτες τους ντόπιους, ορισμένοι εκ των οποίων, όπως, εμμέσως πλην σαφώς έδειχνε η τότε κυβέρνηση, βρίσκονταν εντός της ΕΥΠ. Ουδείς πλήρωσε -και- για αυτό το σκάνδαλο.<br /><br />Όταν, αργότερα, ο Π.Αποστολίδης εκλήθη στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο των υποκλοπών, ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε τίποτα για τον … φόνο. Κι ας έγινε επί των ημερών του ως επικεφαλής της ΕΥΠ.<br /><br />Ηλεκτρική καρέκλα<br /><br />Τώρα, ο Θεμιστοκλής Δεμίρης καλείται να κάνει «διαχείριση ζημιάς» στην ΕΥΠ, εξαιτίας του νέου σκανδάλου των υποκλοπών. Μόνο που το συγκεκριμένο πόστο, λόγω του θορύβου που έχει δημιουργηθεί και των σοβαρότατων πολιτικών τριγμών που προκαλεί, δεν θα είναι τόσο … ήσυχο όσο η Ρώμη. Πρόκειται για «ηλεκτρική καρέκλα».<br /><br />Και ναι μεν ο Π.Αποστολίδης είχε την άνεση της πολυετούς διακυβέρνησης του «καθεστώτος ΠΑΣΟΚ – Σημίτη», καθώς και την στήριξη των ΗΠΑ, με στελέχη των μυστικών υπηρεσιών της χώρας να έχουν κάνει «μαγαζάκι» τους την ΕΥΠ, ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων.<br /><br />Ο Θ.Δεμίρης τι έχει τώρα; Ότι από στιγμή σε στιγμή είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν νέες αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των υποκλοπών, να βγει ο βόθρος στον δρόμο, αυτός να τρέχει κάθε μέρα στη Βουλή για να «απολογηθεί» για ευθύνες άλλων, και η χώρα να κινείται σε ρυθμούς παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου;<br /><br />Ο ίδιος θα πρέπει να ξέρει ότι θα ζητηθεί να πέσει άπλετο φως στις βρωμιές χρόνων τώρα στην ΕΥΠ, με έμφαση κυρίως στο τελευταίο σκάνδαλο των υποκλοπών. Ως εκ τούτου, πρέπει να σταθεί στο ύψος των υποχρεώσεών του -ως θεσμικού παράγοντα και όχι ως εκλεκτού της «φαμίλιας»- έναντι του δημοκρατικού καθεστώτος της χώρας.<br /><br />Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Μένει να αποδείξει εάν θα τηρήσει τον όρκο του έναντι της Δημοκρατίας. Για αρχή, ας δούμε τι απαντήσεις έχει να δώσει στη Βουλή, Επιτροπή που θα κρίνει τον διορισμό του.<div><br /></div><div><a href="https://antinews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Οικογενειακή υπόθεση». Από το υπουργείο Εξωτερικών στην ΕΥΠ. Ιστορίες κατασκοπείας και υποκλοπών.

Ένας ακόμη διπλωμάτης παίρνει τον δρόμο για την Κατεχάκη. Ο νέος επικεφαλής της ΕΥΠ θα είναι ο μέχρι σήμερα γενικός γραμματέας του υπουργείο...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Αμερικανοί ξεχνούν ότι ο Πούτιν έχει καταστήσει μαριονέτα του τον Ερντογάν: Τα F-16 είναι ο λόγος που δεν έστειλε (ακόμα) το γεωτρύπανο στα ελληνικά νερά.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/08/220810160502_26048225-1024x683.jpg" width="733" /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Πολλοί αναλυτές αναρωτήθηκαν γιατί ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν απέφυγε -για τώρα, διότι δεν ξέρουμε τι θα πράξει τις επόμενες μέρες και εβδομάδες- τη μεγάλη πρόκληση εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου με την έξοδο του γεωτρύπανου, Αμπντουλχαμίντ Χαν, στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Μου λένε ότι τα πράγματα είναι πολύ απλά και δεν χρειάζεται οι αναλυτές να στίβουν το μυαλό τους για να βρουν την απάντηση. Διότι μπορεί ο Ταγίπ Ερντογάν να κάνει το παλλικάρι και να βρίζει ασύστολα τη Δύση, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και του Ισραήλ, όμως η κατάσταση της Πολεμικής του Αεροπορίας είναι τόσο άσχημη, που δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να το παίζει …υπερδύναμη.<br /><br />Όλες οι πληροφορίες, λοιπόν, συγκλίνουν, ότι ο Ερντογάν αποφάσισε να μην ερεθίσει άλλο τους βουλευτές και του γερουσιαστές, από τους οποίους εξαρτάται η αγορά των 40 νέων αμερικανικών μαχητικών αεροπλάνου F-16 και η αναβάθμιση των 80 αεροσκαφών του ίδιου τύπου, που διαθέτει η κατοχική Τουρκία.<br /><br />΄Πολιτικοί παρατηρητές στην Ουάσιγκτον, μας έλεγαν ότι αυτή είναι η κατάληξη της ανάλυσης τους. Το μόνο συμπέρασμα που εξάγεται -με τα σημερινά δεδομένα- είναι ότι η Τουρκία χρειάζεται όσο τίποτα άλλο τα F-16.<br /><br /><div>Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ως γνωστό, είπε στον Τούρκο πρόεδρο ότι θα υποστηρίξει το τουρκικό ερώτημα, το οποίο συνόδευσε με μία στυγνή προειδοποίηση: Όλα εξαρτώνται από το αμερικανικό Κογκρέσο. Βρες τρόπο να πείσεις τους Αμερικανούς νομοθέτες ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσεις εναντίον της Ελλάδας… Άλλωστε, αυτός είναι ο βασικός όρος των μελών του Κογκρέσου, που εγκρίθηκε από την Ολομέλεια της Βουλής των ΗΠΑ…<br /><br />Τα γεγονότα δένουν το ένα μετά το άλλο…<br /><br />Σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, μία τουρκική αντιπροσωπεία πρόκειται να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον την επόμενη εβδομάδα για να δώσει συνέχεια στη δέσμευση του προέδρου Μπάιντεν, όπως είπε, ο οποίος -όπως προναφέραμε- τόνισε στον Ερντογάν ότι η κυβέρνηση του υποστηρίζει το τουρκικό ερώτημα, για την πώληση και την αναβάθμιση των F-16.<br /><br />Όπως σημειώνουν τουρκικές πηγές, ο κ. Ακάρ ανέφερε ότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι πρόκειται να φτάσουν στην Ουάσιγκτον τη Δευτέρα, 15 Αυγούστου.<br /><br /><br />Σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης (<a href="https://ahvalnews.com/f-16/turkish-defence-delegation-visit-us-next-week-f-16-talks">ΜΜΕ</a>) ο Τούρκος υπουργός φέρεται να δήλωσε ότι “κάναμε αίτηση για τα F-16 και πραγματοποιήσαμε μια τριήμερη συνάντηση στ βάση αυτής της αίτησης μας. Στις 15 Αυγούστου, θα πραγματοποιήσουμε άλλη μια συνάντηση”.<br /><br />Ο κ. Ακάρ πρόσθεσε για να μην υπάρχουν …παρεξηγήσεις ότι η Τουρκία “παραμένει σθεναρά αντίθετη στους όρους για την πώληση” που επιβλήθηκαν από μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ. Αναφέρεται προφανώς και στην απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής που συνέδεσε την πώληση των F-16 με τις τουρκικές απειλές εναντίον της Ελλάδας. Αν σταματήσουμε οι απειλές και κυρίως οι υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, οι πιθανότητες για να πάρει η Τουρκία τα F-16, αυξάνονται…<br /><br />Βέβαια ακόμα πιο σκληρούς όρους αναμένεται να θέσει επίσημα ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ από τη θέση του προέδρου της πανίσχυρης Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας. Ο κ. Μενέντεζ είναι εναντίον κάθε πώλησης αμερικανικού πολεμικού υλικού προς την κατοχική δύναμη, και έχει την ισχύ να επιβάλει τον όρο αυτό.<br /><br />«Δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτούς τους όρους. Επιθυμία μας είναι η Γερουσία να τους αφαιρέσει», φέρεται να δήλωσε ο Ακάρ. «Η προσέγγιση του κ. Μπάιντεν ήταν πολύ θετική στη Μαδρίτη» θύμισε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας. Όμως ξεχνά την προειδοποίηση του Αμερικανού προέδρου, ότι η πώληση δεν εξαρτάται απόλυτα από τον ίδιο.<br /><br />Οι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια την ενίσχυση της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας με τα F-16, και μάλιστα ισχυρίζονται βλακωδώς ότι η εξέλιξη αυτή θα ενισχύσει το…ΝΑΤΟ. Ξεχνούν βεβαίως ότι ο Ρώσος αυταρχικός ηγέτης Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταστήσει μαριονέτα του τον Ταγίπ Ερντογάν. Τα προβλήματα που δημιουργεί η Τουρκία στη Δυτική Συμμαχία εξυπηρετούν μόνο τον αυταρχικό ηγέτη της Ρωσίας.<br /><br />Τα τουρκικά ΜΜΕ θυμίζουν ότι η Άγκυρα, υπέβαλε αίτηση για την αγορά 40 Blok 70 Viper F-16 και έως και 80 κιτ εκσυγχρονισμού για τον υπάρχοντα στόλο της.<br /><br />Σημειώνουμ ότι η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ επέβαλε κυρώσεις στην Τουρκία, μετά την αγορά των ρωσικών πυραύλων αεράμυνας S-400. Η απόκτηση του ρωσικού οπλικού συστήματος το 2019 ώθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να εκδιώξουν την Τουρκία από το πρόγραμμα παραγωγής και αγοράς του μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς, του F-35.<br /><br />Σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ:<br /><br />Τον Ιούνιο, η Ουάσιγκτον σηματοδότησε μια νέα προθυμία να πουλήσει αναβαθμισμένα μαχητικά αεροσκάφη αφού η Τουρκία εγκατέλειψε την αντίθεσή της στις προσπάθειες της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθούν στη συμμαχία του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ο κ. Μπάιντεν, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο στη Μαδρίτη, δήλωσε ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη ότι το Κογκρέσο θα εγκρίνει το τουρκικό αίτημα, που απαιτείται για να επιτευχθεί η πώληση.<br /><br />Όμως, τον Ιούλιο, 35 Αμερικανοί νομοθέτες έστειλαν επιστολή στον πρόεδρο των ΗΠΑ εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην πιθανή πώληση των μαχητικών αεροσκαφών F-16, επικαλούμενοι τις «τεράστιες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» της Άγκυρας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Και βεβαίως στις απειλές εναντίον της Ελλάδας.<br /><br />Τον ίδιο μήνα, αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ενέκρινε ένα μέτρο που απαγορεύει στον πρόεδρο Μάιντεν να πουλήσει ή να μεταφέρει τα μαχητικά αεροσκάφη στην Τουρκία εκτός εάν μπορεί να αποδείξει στο Κογκρέσο ότι η Τουρκία «δεν έχει παραβιάσει την κυριαρχία της Ελλάδας» τις τελευταίες 120 ημέρες.<br /><br />Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα πια. Η Τουρκία υπέβαλε το αίτημα. Ο Πρέοδρος Μπάιντεν το υποστηρίζει. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ΔΕΝ έστειλε ακόμα στη Βουλή και τη Γερουσία το αίτημα της αγοράς των F-16. Στο Κογκρέσο παρατηρείται μεγάλη αντίσταση εναντίον της Τουρκίας και προσωπικά του Ερντογάν. Και ο γερουσιαστής Μενέντεζ παραμένει στην αρχική του θέση και δεν έχει μετακινηθεί ένα πόντο. ΟΧΙ στην στρατιωτική ενίσχυση της Τουρκίας, υπογραμμίζει σε κάθε ευκαιρία.<br /><br />Ο κ. Μενέντεζ είναι μαχητής της Δημοκρατίας, της Ελευεθερίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν υποχωρεί από αυτές τις αρχές του…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Αμερικανοί ξεχνούν ότι ο Πούτιν έχει καταστήσει μαριονέτα του τον Ερντογάν: Τα F-16 είναι ο λόγος που δεν έστειλε (ακόμα) το γεωτρύπανο στα ελληνικά νερά.

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Πολλοί αναλυτές αναρωτήθηκαν γιατί ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν απέφυγε -για τώρα, διότι δεν ξέρου...

Διαβάστε την συνέχεια

Η επιλογή Yörükler-1 δεν είναι τυχαία! Μιλάνε για ΑΟΖ 235 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Μεσόγειο.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-08/Abdulhamid-Han.jpg?itok=jGLOZ3Ui" width="756" /><br />Τούρκος καθηγητής: Θα σώσουμε την Ευρώπη από την ρωσική εξάρτηση<br />Κιότεψε ο Ερντογάν, λύσσαξε ο εμπνευστής της "Γαλάζιας Πατρίδας" Ναύαρχος Γιαϊτζί: Μας παγιδεύει μέσα στον κόλπο της Αττάλειας<br /><br />Εντός της τουρκικής υφαλοκρηπίδας κινείται το τουρκικό πλωτό γεωτρύπανο Αμπντουλχαμίντ Χαν στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα επιχειρήσει σε απόσταση 55 χλμ από την τουρκική ακτή της Αττάλειας. Αξιοσημείωτο ήταν ότι η περιοχή όπου βρίσκεται το πηγάδι Yörükler-1 απέχει πολύ από τις περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν, προσπαθεί να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις εντός Τουρκίας και σε χθεσινό του "τιτίβισμα" μας ειρωνεύτηκε :<br /><br />“Το πλοίο γεωτρήσεων Αμπντουλχαμίτ Χαν σήμερα παίρνει το δρόμο του.<br />Οι φίλοι ας χαρούν<br />Οι υπόλοιποι…. ξέρουν μόνοι τους (γελάκια)<br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><br /><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1556958393197363205" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfcmVzdWx0X21pZ3JhdGlvbl8xMzk3OSI6eyJidWNrZXQiOiJ0d2VldF9yZXN1bHQiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NlbnNpdGl2ZV9tZWRpYV9pbnRlcnN0aXRpYWxfMTM5NjMiOnsiYnVja2V0IjoiaW50ZXJzdGl0aWFsIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19leHBlcmltZW50c19jb29raWVfZXhwaXJhdGlvbiI6eyJidWNrZXQiOjEyMDk2MDAsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZHVwbGljYXRlX3NjcmliZXNfdG9fc2V0dGluZ3MiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9lZGl0X2Zyb250ZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9mZiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1556958393197363205&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fellinotoyrkika%2F7108719_i-epilogi-yorukler-1-den-einai-tyhaia-milane-gia-aoz-235&sessionId=37bcbf9f94e5b55939d045a7fa99472e8906ba73&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=b7df0f50e1ec1%3A1659558317797&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 738px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><br />Πάντως δείγμα της έκπληξης στο εσωτερικό κοινό, ήταν η αντίδραση ενός εκ των εμπνευστών της "Γαλάζιας Πατρίδας". Ο γνωστός και μη εξαιρετέος απόστρατος αντιναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί επιτέθηκε ανοιχτά στον Ερντογάν για την απόφασή του καθώς θεωρεί ότι η επιλογή θέσης για το γεωτρύπανο, παγιδεύει την Τουρκία στον κόλπο της Αττάλειας.<br /><br />«Οι φόβοι μας έγιναν πραγματικότητα! Ο πρώτος σταθμός υπηρεσίας του γεωτρύπανου Αμπντούλ Χαμίντ Χαν είναι η γεώτρηση Yörükler-1, 55 χιλιόμετρα ανοικτά της Γκαζί Πασά. Δηλαδή, εντός του χάρτη της Σεβίλλης, που μας παγιδεύει μέσα στον κόλπο της Αττάλειας… Δεν ξέρουμε τι να πούμε» αναφέρει ανάρτηση στον επίσημο λογαριασμό του «Τουρκικού Κέντρου Θαλάσσιας και Παγκόσμιας Στρατηγικής», μιας δεξαμενής σκέψης με επικεφαλής τον Γιαϊτζί.<br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1557270033692332032" frameborder="0" id="twitter-widget-1" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-1&features=eyJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfcmVzdWx0X21pZ3JhdGlvbl8xMzk3OSI6eyJidWNrZXQiOiJ0d2VldF9yZXN1bHQiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NlbnNpdGl2ZV9tZWRpYV9pbnRlcnN0aXRpYWxfMTM5NjMiOnsiYnVja2V0IjoiaW50ZXJzdGl0aWFsIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19leHBlcmltZW50c19jb29raWVfZXhwaXJhdGlvbiI6eyJidWNrZXQiOjEyMDk2MDAsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZHVwbGljYXRlX3NjcmliZXNfdG9fc2V0dGluZ3MiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9lZGl0X2Zyb250ZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9mZiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1557270033692332032&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fellinotoyrkika%2F7108719_i-epilogi-yorukler-1-den-einai-tyhaia-milane-gia-aoz-235&sessionId=37bcbf9f94e5b55939d045a7fa99472e8906ba73&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=b7df0f50e1ec1%3A1659558317797&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 777px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><br />Η επιλογή Yörükler-1 δεν είναι τυχαία<br /><br />Το πλοίο θα ξεκινήσει τη γεώτρηση στο Yörükler-1. «Γιατί επιλέχθηκε αυτή η περιοχή;» Απαντώντας στην ερώτηση, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Nişantaşı, καθηγητής Δρ. Şenay Yalçın επισήμανε πως «η επιλογή αυτού του μέρους δεν είναι τυχαία». Επέστησε την προσοχή στα πεδία 4,5,6.<br /><br />Είναι γνωστό ότι το πλοίο, το οποίο έχει πλήρωμα 200 ατόμων και διαθέτει ενεργό σύστημα εντοπισμού θέσης με διπλό πυργίσκο, είναι ικανό να τρυπήσει έως και 12.200 μέτρα. Το Abdülhamid Han, ένα από τα 5 πλοία στον κόσμο, ζυγίζει 62 χιλιάδες τόνους μεικτού.<br /><br />Ο Πρύτανης Yalçın ανέφερε: <br /><br />Δεν είναι τυχαίο που επιλέχθηκε αυτό το μέρος. Όπως γνωρίζετε, τόσο το Barbaros Hayrettin Pasha όσο και το Oruç Reis πραγματοποίησαν σεισμικές έρευνες σε αυτές τις περιοχές. Υπάρχουν και στοιχεία μπροστά τους.<br /><br />Αν λάβουμε υπόψη το Gazipaşa στην Αττάλεια σε αυτόν τον χάρτη, όταν κοιτάξουμε αυτόν τον τρέχοντα χάρτη, δείχνει τα μέρη που συμπίπτουν με το πάνω μέρος των οικοπέδων αρ. 4,5,6. Επομένως, η Τουρκία βρισκόταν ήδη σε ένα σημείο που ήταν καλά φυλακισμένη σε σύγκριση με τον χάρτη της Σεβίλλης πριν. Αργότερα το δήλωσε σε όλο τον κόσμο με τη διακήρυξη της Γαλάζιας Πατρίδας. Αυτή τη στιγμή έχει την αποκλειστική οικονομική ζώνη ακριβώς σε μια έκταση 235 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Μεσόγειο. Είναι το πλοίο μας που θα πάει να κάνει αυτές τις έρευνες στην περιοχή μας.<br /><br />Το χαρακτηριστικό του είναι: Σκεφτείτε την περιοχή του θαλάσσιου βυθού από 3600 μέτρα στάθμης νερού, υπάρχουν περισσότερα μετά από αυτό, και έχει τη δυνατότητα να τρυπήσει σχεδόν έως και 13 χιλιάδες μέτρα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτού του ίδιου του πλοίου είναι η δυνατότητα εκτέλεσης γεώτρησης ελεγχόμενης πίεσης. Ένα πλοίο με διπλό πυργίσκο με πολύ τεχνικά χαρακτηριστικά.<br /><br />Σε τι ελπίζουμε; Το 2021 έκανε δήλωση και ο Υπουργός Ενέργειας μας. Αυτός είπε; "Ελπίζουμε να λάβουμε σύντομα καλά νέα και στην Ανατολική Μεσόγειο" Στην πραγματικότητα, το ελπιδοφόρο είναι να πραγματοποιηθούν γεωτρήσεις σε αυτές τις περιοχές, και αυτή η περιοχή έχει επιλεγεί υπό το φως ισχυρών δεδομένων. Νομίζω ότι μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα. Όπως ακριβώς έκανε το Φατίχ στην περιοχή της Δυτικής Μαύρης Θάλασσας.<div><br />«ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»<br /><br />Είμαστε πολύ αισιόδοξοι. Είναι σημαντικό κατά κάποιο τρόπο. Υπάρχουν ήδη περίπου 2 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου που η ελληνοκυπριακή διοίκηση, το Ισραήλ και η Αίγυπτος έχουν ανακαλύψει με αποδείξεις. Αυτό το αέριο μεταφέρεται. Όταν η Τουρκία πραγματοποιήσει πρόσθετες ανακαλύψεις φυσικού αερίου, η αποστολή όλων αυτών στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας βλέπει τον μόνο δρόμο για τη μελλοντική ενεργειακή κρίση της Ευρώπης. Διαφορετικά, δεν θα μπορέσει να απαλλαγεί από την εξάρτησή της Ρωσίας. Είναι επίσης πολύ σημαντικό από αυτή την άποψη. Ελπίζω να έχουμε καλά νέα σε λίγους μήνες.</div><div><br /></div><div><img height="426" src="https://imgz.star.com.tr/imgsdisk/2022/08/09/28607770.jpg" width="640" /><br /><br />Προηγουμένως, οι Fatih και Yavuz πραγματοποίησαν γεωτρήσεις σε 7 τοποθεσίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Και οι Barbaros Hayrettin Pasha και Oruç Reis δημιούργησαν 2D και 3D σεισμικούς χάρτες. Τα δεδομένα στην περιοχή είναι αποτέλεσμα των μελετών που πραγματοποιήθηκαν από εμάς.<br /><br />Παλαιότερα, όσοι εργάζονταν σε αυτά τα πλοία ήταν πάντα αλλοδαποί. Επί του παρόντος, η Τουρκία έχει προχωρήσει πολύ σε αυτό το θέμα. Προσλαμβάνει εκπαιδευμένο προσωπικό. Αυτό θα συμβεί με τους Τούρκους μηχανικούς και το προσωπικό. Διότι αν δεν δραστηριοποιηθείς με την καρδιά σου, το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο ακριβές. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η επιλογή Yörükler-1 δεν είναι τυχαία! Μιλάνε για ΑΟΖ 235 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Μεσόγειο.

Τούρκος καθηγητής: Θα σώσουμε την Ευρώπη από την ρωσική εξάρτηση Κιότεψε ο Ερντογάν, λύσσαξε ο εμπνευστής της "Γαλάζιας Πατρίδας" ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κρυφό πάρτι με αγορές ρωσικού πετρελαίου από χώρες της Νότιας Ευρώπης-Τι καταλογίζει το Bloomberg και στην Ελλάδα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-08/yriy47-adobe-stock-132286.jpeg?itok=ORXRdbt_" width="771" /><br /><br />Οι αυξημένες ροές προς διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ενόψει της έναρξης ισχύος των κυρώσεων αναδεικνύουν τη δυσκολία που θα έχει η περιοχή να τερματίσει την εξάρτησή της από το πετρέλαιο της Μόσχας<br /><br />Από τις 29 Ιουλίου έως τις 5 Αυγούστου, ο όγκος των παραδόσεων ρωσικού πετρελαίου από τερματικούς σταθμούς στη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα προς τα λιμάνια της Τουρκίας και της Ιταλίας έφτασε σε υψηλό επτά εβδομάδων, αναφέρει το <a href="https://www.bloomberg.com/news/articles/2022-08-08/mediterranean-buyers-return-to-the-market-for-russian-crude">bloomberg.com</a> . Το δημοσίευμα αναφέρει επίσης ότι η καζακική εταιρεία «KazTransOil» παρέδωσε μια παρτίδα πετρελαίου Urals στην Ισπανία.<br /><br />Έτσι, σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι χώρες της νότιας Ευρώπης και της Μεσογείου επανέλαβαν κρυφά τις αγορές αργού πετρελαίου από τη Ρωσία αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση τους επέβαλε απαγόρευση.\<br /><br />Σύμφωνα με την έκθεση, η Βουλγαρία και η Ρουμανία αύξησαν τις αγορές υδρογονανθράκων από τη Ρωσία σε 255.000 βαρέλια την ημέρα, ενώ η Ελλάδα αγόρασε ρωσικό πετρέλαιο για πρώτη φορά από τον Φεβρουάριο.<br /><br />Αναλυτικότερα, σύμφωνα με το Bloomberg οι αποστολές ρωσικού αργού σε λιμάνια της Ιταλίας και της Τουρκίας αυξήθηκαν σε υψηλά επίπεδα πολλών εβδομάδων κατά τις επτά ημέρες έως τις 5 Αυγούστου, αντισταθμίζοντας άλλη μια πτώση των αποστολών προς πελάτες στη βόρεια Ευρώπη, σύμφωνα με τα στοιχεία παρακολούθησης πλοίων που παρακολουθεί το Bloomberg. Οι αποστολές από τη Ρωσία προς την περιοχή της Μεσογείου συνολικά ήταν οι υψηλότερες από τα μέσα Ιουνίου.<br /><br />Οι παραδόσεις αργού από τους τερματικούς σταθμούς εξαγωγής στη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα προς τα διυλιστήρια στην Ιταλία αυξήθηκαν σε υψηλό επτά εβδομάδων, ενώ οι αποστολές προς την Τουρκία ήταν οι μεγαλύτερες των τελευταίων έξι εβδομάδων. Η Ισπανία παρέλαβε το πρώτο φορτίο αργού πετρελαίου Urals από τον Απρίλιο, με ένα φορτίο που ανήκε στην KazTransOil του Καζακστάν και παραδόθηκε στο Μπιλμπάο.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε επίσης το πρώτο φορτίο Urals από τη Βαλτική προς την Ελλάδα από τον Φεβρουάριο.<br /><br />Οι αυξημένες ροές προς διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ενόψει της έναρξης ισχύος των κυρώσεων αναδεικνύουν τη δυσκολία που θα έχει η περιοχή να τερματίσει την εξάρτησή της από το πετρέλαιο της Μόσχας.<br /><br />Ο προσδιορισμός ορισμένων από αυτά τα φορτία ως μη ρωσικά, παρόλο που πρόκειται για ρωσική ποιότητα που αποστέλλεται από ρωσικό λιμάνι, δείχνει πόσο δύσκολη θα είναι η αστυνόμευση των κυρώσεων όταν αυτές τεθούν σε ισχύ τον Δεκέμβριο.<br /><br />Τα θαλάσσια φορτία αργού της Ρωσίας έχουν σταθεροποιηθεί σε ένα επίπεδο περίπου 500.000 βαρέλια ημερησίως κάτω από το μέγιστο που έφτασαν μετά την εισβολή των στρατευμάτων της Μόσχας στην Ουκρανία στα τέλη Φεβρουαρίου και παραμένουν ελάχιστα αλλαγμένα σε σχέση με το σημείο που βρίσκονταν πριν από την επίθεση. Οι εκροές υποχώρησαν την εβδομάδα έως τις 5 Αυγούστου, υποχωρώντας στα 3,46 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως από 3,51 εκατομμύρια την προηγούμενη εβδομάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία παρακολούθησης πλοίων που παρακολουθεί το Bloomberg. Παρόλα αυτά, ο μέσος όρος των αποστολών τεσσάρων εβδομάδων, ο οποίος εξομαλύνει μέρος της μεταβλητότητας των εβδομαδιαίων στοιχείων, αυξήθηκε στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων τεσσάρων εβδομάδων στα 3,25 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κρυφό πάρτι με αγορές ρωσικού πετρελαίου από χώρες της Νότιας Ευρώπης-Τι καταλογίζει το Bloomberg και στην Ελλάδα.

Οι αυξημένες ροές προς διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ενόψει της έναρξης ισχύος των κυρώσεων αναδεικνύουν τη δυσκολία που θα έχει η περιοχή να τε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η 4η κρίση στα Στενά της Ταϊβάν – Μπρα ντε φέρ ΗΠΑ-Κίνας

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/08/taiwan-kina-1.jpg" /><br /><br /><b>Πολέντας Αντώνης</b><br />Οι δύο πρώτες κρίσεις στα Στενά της Ταϊβάν έγιναν το<a href="https://www.degruyter.com/document/doi/10.7591/9781501738135-010/html?lang=en"> 1954-55</a> και <a href="https://www.rand.org/pubs/research_memoranda/RM4900.html">το 1958</a> και προκλήθηκαν από τις επιθετικές κινήσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας Κίνας και κυρίως του ίδιου του Μάο. Ο στόχος ήταν η κατάληψη μικρών νησιών στη θάλασσα ανάμεσα από την Κίνα και την Ταϊβάν και με αυτό τον τρόπο, τη “μέθοδο του άλματος του βατράχου” να επιτευχθεί τελικά η κατάληψη της Ταϊβάν. Τα κέρδη για την Κίνα ήταν πολύ μικρά, αφού το μόνο που κατάφερε ήταν την κατάληψη νησιδίων που βρίσκονταν μάλιστα σε μεγάλη απόσταση από την Ταϊβάν (το οποίο ο Μάο το πρόβαλε ως επιτυχία).<br /><br />Οι κινήσεις του Μάο δεν στηρίχτηκαν από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία περνούσε στη μετασταλινική εποχή και επιθυμούσε να χαμηλώσει τους τόνους στις σχέσεις με τις ΗΠΑ (με το οποίο διαφωνούσε ο Μάο). Επίσης, οι κρίσεις έφεραν τις ΗΠΑ πιο κοντά με την εθνικιστική κυβέρνηση της Ταϊβάν. Οι επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια των δύο κρίσεων έδειξαν ότι η Κίνα δεν είχε τα μέσα για την κατάληψη της Ταϊβάν, ενώ η παρουσία των ΗΠΑ δρούσε αποτρεπτικά σε κάθε σχέδιο επίθεσης.<br /><br />Κατά τη μαοϊκή περίοδο, οι εθνικιστές της Ταϊβάν (που είχε δικτατορικό πολίτευμα) θεωρούνταν ως βασική απειλή, καθώς δεν θεωρούνταν απίθανη η απόπειρα ανατροπής του κομμουνιστικού καθεστώτος της Κίνας από τις δυνάμεις της Ταϊβάν, με τη βοήθεια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Οι κρίσεις στα Στενά προκλήθηκαν σε περιόδους αναταραχής στο εσωτερικό της Κίνας και του Κομμουνιστικού Κόμματος και έχει υποστηριχτεί ότι ένας από τους λόγους που ο Μάο προκάλεσε τις κρίσεις ήταν για να προκαλέσει της συσπείρωση του λαού και να αποσπάσει την προσοχή του από τα εσωτερικά προβλήματα.<div><br />Αλλαγές στη δυναμική του τριγώνου <br /><br />Η δυναμική στο τρίγωνο Κίνα-Ταϊβάν-ΗΠΑ είχε αλλάξει ριζικά μέχρι την κρίση του 1995-96. Τη δεκαετία του ’70 οι σχέσεις ΗΠΑ και Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας εξομαλύνθηκαν και αποκαταστάθηκαν το 1979. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται η περίφημη “στρατηγική ασάφεια” στην πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στα άλλα δύο μέρη του τριγώνου. Ενώ στο 2ο κοινό ανακοινωθέν Κίνας και ΗΠΑ την πρωτοχρονιά του 1979, η Κίνα κάνει λόγο για αρχή της μιας Κίνας, οι ΗΠΑ αναφέρονται σε «πολιτική μιας Κίνας». ΟΙ διαφορές είναι λεπτές αλλά σημαντικές.<br /><br />Στις 10 Απριλίου οι ΗΠΑ ανακοινώνουν την “Πράξη για τις Σχέσεις με την Ταϊβάν” που θέτει το πλαίσιο των de facto (αλλά όχι de jure) διπλωματικών σχέσεων Ουάσινγκτον-Ταϊπέι. Στο ίδιο κλίμα, το 1982, ΗΠΑ και Κίνα δημοσιεύουν το 3ο Κοινό Ανακοινωθέν, αλλά την ίδια χρονιά στο αμερικανικό Κογκρέσο εγκρίνονται οι “Έξι διαβεβαιώσεις”» των ΗΠΑ προς την Ταϊβάν που, ανάμεσα σε άλλα, περιλάμβαναν δεσμεύσεις ότι οι ΗΠΑ δεν θα ασκούσαν πιέσεις στην Ταϊβάν να ενωθεί με την Κίνα, ότι δεν υπήρχε συγκεκριμένο χρονικό όριο στις πωλήσεις όπλων των ΗΠΑ προς την Ταϊβάν και ότι οι ΗΠΑ δεν θα συμβουλεύονταν την Κίνα πριν πουλήσουν όπλα στην Ταϊβάν.<br /><br />Πρέπει να σημειωθεί ότι κανένα από αυτά τα έγγραφα δεν ήταν νομικά δεσμευτικό απέναντι σε κάποια πλευρά. Ουσιαστικά, οι ΗΠΑ δεν δεσμεύονταν απέναντι στην Ταϊβάν ώστε να μην ενθαρρύνουν αποσχιστικές τάσεις που θα έσερναν τη χώρα σε πόλεμο με την Κίνα, αλλά και δεν έκαναν καμιά αποδοχή της “αρχής της μιας Κίνας” όπως την αντιλαμβανόταν η ηγεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας.<br />Η μεταψυχροπολεμική περίοδος <br /><br />Την περίοδο του Ντενγκ (Deng Xiaoping) υπήρχε η τάση να τηρεί η Κίνα ένα χαμηλό προφίλ στην εξωτερική πολιτική και να προσπαθεί να σημειώνει μικρή, αλλά σταθερή πρόοδο. Ίσως στην Κίνα υπήρχε η ελπίδα ότι θα βρισκόταν για την Ταϊβάν μια λύση όπως αυτή που εφαρμόστηκε στο Χονγκ Κονγκ (“μία χώρα δύο συστήματα”), πιθανότατα με ακόμα μεγαλύτερο βαθμό αυτονομίας της Ταϊβάν.<br /><br />Το 1992 διπλωμάτες από τις δύο πλευρές έφτασαν σε ανεπίσημη συμφωνία σχετικά με την “αρχή της μιας Κίνας” και αναγνώριση των διαφορών ως προς την ερμηνεία του όρου από κάθε πλευρά στο Χονγκ Κονγκ. Η ανεπίσημη “συμφωνία κυρίων” του 1992 όμως δεν αναγνωρίστηκε από τον πρώτο πρόεδρο της δημοκρατικής πλέον Ταϊβάν, Lee Teng-hui (Λι Τενγκ-χουέι), ο οποίος έμελλε να προκαλέσει την τρίτη Κρίση στα Στενά.<br /><br />Τα μέσα της δεκαετίας του ’90 η Κίνα ήταν ακόμα μια “μεσαία δύναμη” και τα γεγονότα στην Τιεν Αν Μεν το 1989 έθεσαν τέλος στις ελπίδες για εκδημοκρατισμό της. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας δεν θα έχανε την εξουσία, όπως τα αντίστοιχα κόμματα στην Ανατολική Ευρώπη και η Κίνα δεν θα είχε την πορεία της Σοβιετικής Ένωσης. Η ερμηνεία που δόθηκε για τις διαδηλώσεις των φοιτητών απέδιδε ευθύνες στην χαλαρή ιδεολογική καθοδήγηση, που άφηνε χώρο για επιρροές από το εξωτερικό. Η Κίνα σύντομα θα αρχίσει μια μεγάλη εκστρατεία “πατριωτικής εκπαίδευσης”, με έντονο εθνικιστικό χαρακτήρα.<br /><br />Η ηγεσία της Ταϊβάν είδε τη στιγμή της παντοκρατορίας των ΗΠΑ (“The Unipolar Moment”) ως την καταλληλότερη για να προκληθεί η κρίση και να στριμωχτεί η κυβέρνηση της Κίνας. Οι κινήσεις του Λι, που το 1996 κέρδισε και τις προεδρικές εκλογές, προκάλεσαν την οργή της Κίνας που αντέδρασε με στρατιωτικές ασκήσεις. Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ κινήθηκαν κοντά στην Ταϊβάν. Η Κίνα έδειξε ότι δεν μπλόφαρε, όταν έλεγε ότι δεν θα ανεχόταν κινήσεις ανεξαρτησίας της Ταϊβάν, ενώ οι ΗΠΑ ότι θα υπερασπίζονταν το νησί σε περίπτωση κινεζικής επίθεσης. Τελικά, η κυβέρνηση Κλίντον έκανε δήλωση (στη γραμμή της “στρατηγικής ασάφειας”) υπέρ της πολιτικής της μιας Κίνας (1997).<br />Προς την τέταρτη κρίση<br /><br />Τα Στενά είδαν μια περίοδο ύφεσης κατά την εποχή του HuJintao (2002-2012) αλλά και της προεδρίας του Ma Ying-jeou (Μα Γινγκ-τζόου) (2008-2016) στην Ταϊβάν. Η συνάντηση του Μα με τον Xi Jinping το 2015 ίσως ήταν το απόγειο των σχέσεων των δύο μερών. Η άνοδος του Xi το 2012 με το σύνθημα της “ισχυρής Κίνας”, έφερε ανησυχία στην Ανατολική Ασία (και όχι μόνο). Η εκλογή της Tsai Ing-wen (2016-) (Τσάι Ινγκ-γουέν) γνωστή για τις σκληρές θέσεις κατά της “αρχής της μιας Κίνας” έφερε εντάσεις.<br /><br />Στην Ταϊβάν έιχε αρχίσει να εμφανίζεται μια “ταϊβανέζικη” ταυτότητα ξεχωριστή από την κινεζική. Οι διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ (2019-2020) απομάκρυναν το ενδεχόμενο μιας ανάλογης λύσης για την Ταϊβάν. Η Κίνα είναι πλέον μια μεγάλη δύναμη. Παρόλα αυτά το μέρος του τριγώνου που προκάλεσε την τέταρτη κρίση στα Στενά στις μέρες μας ήταν οι ΗΠΑ.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η 4η κρίση στα Στενά της Ταϊβάν – Μπρα ντε φέρ ΗΠΑ-Κίνας

Πολέντας Αντώνης Οι δύο πρώτες κρίσεις στα Στενά της Ταϊβάν έγιναν το 1954-55 και το 1958 και προκλήθηκαν από τις επιθετικές κινήσεις της...

Διαβάστε την συνέχεια

Το σύστημα παράγει νοσηρότητα – Ο πόλεμος σαν “διέξοδος”.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/08/polemos-ukrania-1.jpg" /><br /><br /><b>Ανδρονόπουλος Μάκης</b><br />Αν παρακολουθήσει κανείς τις αναλύσεις των ειδικών διεθνώς για το τι συμβαίνει στον κόσμο μας, πιθανότατα θα διαπιστώσει μια αναλυτική αμηχανία, ή τουλάχιστον την απουσία ενός κλειδιού που να ενοποιεί ερμηνευτικά τα γεγονότα. Το αποτέλεσμα είναι να προκύπτει συνήθως σύγχυση και τα προβλήματα να εκπίπτουν στην κατηγορία του συμπτώματος. Έντονες εικόνες γεγονότων που ακολουθούνται αυτοστιγμή από “καταιγίδες” σχολίων και δηλώσεων, διαμορφώνοντας έτσι εξ αρχής μια στρεβλή “φωτογραφία” από την οποία λείπει το πραγματικό αίτιο.<br /><br />Γιατί συμβαίνει αυτό; Η πολυπλοκότητα του κόσμου μας είναι μια καλή πρώτη εξήγηση. Η διασύνδεση των γεγονότων επίσης, όπως άλλωστε και η ταχύτητα και το εύρος της πληροφόρησης μέσω της κοινωνικής δικτύωσης. Ζούμε, λοιπόν, στην εποχή της μεγάλης σύγχυσης, σ’ έναν περίπλοκο και προβληματικό κόσμο, όπου η ορθολογική ερμηνεία των καταστάσεων αποδεικνύεται δύσκολη και συχνά αδύνατη. Εκτός κι αν προσχωρήσει κανείς στις απλουστευτικές –αλλά όχι πάντα άστοχες– θεωρίες συνωμοσίας…<br /><br />Το νέο σκάνδαλο με τις υποκλοπές της ΕΥΠ είναι έκφανση ενός νοσηρού συστήματος που συμπεριλαμβάνει το Μαξίμου. Το σύστημα παράγει ασθένειες, όχι μόνο τύπου Covid, αλλά και ψυχικές, νευρώσεις, κατάθλιψη και άλλα βαριά νοσήματα. Στην Ελλάδα το ζούμε καθημερινά. Είναι οφθαλμοφανές πως η εκρηκτική πύκνωση γυναικοκτονιών (30 περίπου από το 2021) είναι αποτέλεσμα κοινωνικών παραγόντων, όπως ο εγκλεισμός από την πανδημία, σε συνδυασμό με την οικονομική δυσπραγία, τον ευτελισμό της Δικαιοσύνης, την απειλή πολέμου και πολλών άλλων εμφανών ή κρυφών αρνητικών παραγόντων που έχουν τεντώσει σε επικίνδυνα επίπεδα τον κοινωνικό ιστό. Η ταλάντωση αυτή εκφράζεται κυρίως στην ενδο-οικογενειακή βία, αλλά και στη βία στους δρόμους, στα σχολεία, στις γειτονιές, στην αυξανόμενη κατανάλωση αλκοόλ, ναρκωτικών, κόκα για την άρχουσα τάξη, χάπια για την “πλέμπα”…<div><br />Οι μηχανισμοί του ιού<br /><br />Τους αρνητικούς κοινωνικούς παράγοντες διαμορφώνει το σύστημα μέσω του κράτους και του χρηματο-οικονομικού συστήματος είτε με πολιτικές, είτε με παραλείψεις στρατηγικού χαρακτήρα (πρωταθλητισμός στους θανάτους από την πανδημία, σύστημα τιμολόγησης του ρεύματος κ.α.). Το σύστημα είτε συνειδητά ή όχι παράγει βαριά ασθένεια, η οποία επηρεάζει την κοινωνία, τις οικογένειες, ακόμη και το ίδιο το πολιτικό προσωπικό.<br /><br />Αυτά που συμβαίνουν στην διεθνή σκηνή δεν είναι μόνο αποτέλεσμα γεωπολιτικών υπολογισμών και στρατηγικών σχεδιασμών. Είναι και αποτέλεσμα των κακοδαιμονιών του συστήματος που αναδεικνύει αδύναμα ή διαταραγμένα πρόσωπα ή πλεγματικούς ηγέτες. Η λογική, το διεθνές δίκαιο, ο νόμος υποχωρούν μπροστά στην παράνοια και την απληστία. Στις μέρες μας αυτά τα συμπτώματα έχουν προσλάβει τεράστιες διαστάσεις.<br /><br />Έτσι, ο κοινωνικός μηδενισμός διαχέεται παντού. Οι φωτεινές εξαιρέσεις δεν επαρκούν για να προκαλέσουν ένα θετικό ρεύμα ελπίδας στην κοινωνία και ο πολιτικός λόγος ακούγεται όλο και πιο υποκριτικός. Οι πολίτες αισθάνονται ότι τους εμπαίζουν. Στις εκλογές το 50% των ψηφοφόρων απέχει. Αυτό είναι κρίσιμο ζήτημα δημοκρατίας. Ποιος θεσμός αξιολογεί την αποχή και την ερμηνεύει πολιτικά, συνταγματικά ακόμη; Κανείς, γιατί συνήθως η αποχή βολεύει το σύστημα, τουλάχιστον προσωρινά. Όπως άλλωστε και η σύγχυση που δυσκολεύει την κατανόηση των καταστάσεων. Οι πολίτες, όμως, έχουν αρχίσει να τα συνειδητοποιούν, αφού είναι αυτοί που πληρώνουν τις συνέπειες…<br />Ο πόλεμος ως διέξοδος<br /><br />Η τρέχουσα ιστορία σε παγκόσμιο επίπεδο προέκυψε από πολυπαραγοντικές αιτίες (τεχνολογικές, οικονομικές, πολιτικές κ.α.). Μετά από μία τριακονταετία ανάδυσης νέων δυνάμεων, το διεθνές σύστημα έχει εισέλθει σε φάση γεωπολιτικής και γεωοικονομικής αναδιάταξης, η οποία είναι η εξωτερική έκφραση βαθύτερων αλλαγών. Αυτές οι αλλαγές, που συντελούνται εντός των κοινωνιών, συσχετίζονται με τις ανισότητες, την υποκρισία των κυβερνώντων, την αναξιοπιστία της Δικαιοσύνης και την διάβρωση κι αμφισβήτηση της ίδιας της δημοκρατίας με όποια μορφή και αν αυτή εμφανίζεται.<br /><br />Ήδη από την προ Covid εποχή οι οικονομικοί αναλυτές επεσήμαιναν ότι η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας προσομοιάζει με εκείνες που οδήγησαν στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Η πανδημία ήρθε να επιδεινώσει τα πράγματα και να αναδείξει ανομολόγητους ή κρυφούς ανταγωνισμούς, αλλά και εξαρτήσεις. Το νέο σκηνικό που αναδύθηκε ήταν εφιαλτικό, ιδίως για τις ΗΠΑ και ευρύτερα τις δυτικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν εξαρτήσει την αναπτυξιακή υπεροχή τους στην αφαίμαξη της υπεραξίας των άλλων, μέσω της πολιτικής επιβολής, των στρατιωτικών παρεμβάσεων και κυρίως μέσω του χρηματοοικονομικού συστήματος.<br /><br />Η ραγδαία χειραφέτηση, τεχνολογική, παραγωγική, οικονομική και πολιτική των ανταγωνιστών της Δύσης, που συντελέστηκε στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, έπιασαν στον ύπνο τις δυτικές άρχουσες ελίτ που ζούσαν στην μακαριότητα της ευμάρειάς τους. Δεν υπολόγισαν μπροστά στα ιλιγγιώδη λογιστικά κέρδη της φούσκας της παγκοσμιοποίησης, τις κοινωνικές επιπτώσεις και την λουμπενοποίηση των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων στη Δύση.<br /><br />Κατά την πανδημία αντιλήφθηκαν, όμως, ότι έχει διαμορφωθεί –αν και δεν έχει ακόμη παγιωθεί– ένα διεθνές status που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια όλων εκείνων των παραγόντων που συνετέλεσαν στην ευμάρεια της Δύσης. Γι’ αυτό και οι δυτικές άρχουσες ελίτ έντρομες αντιδρούν σπασμωδικά. Όλα τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο της Ουκρανίας (οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στο Κίεβο, απεξάρτηση της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια κλπ) γύρισαν μπούμερανγκ και πλήγωσαν τις ήδη εξαντλημένες δυτικές κοινωνίες.<br /><br />Σήμερα, η ραγδαία χειραφέτηση των “άλλων” έχει προσλάβει τη μορφή αντισυσπείρωσης, με ιδεολογικό-πολιτικό πρόσημο (κατά Πούτιν) την απεξάρτηση από την δυτική οικονομική και πολιτική “αποικιοκρατία”. Αυτή προωθείται με όχημα την στρατηγική της αποδολαριοποίησης και της συγκρότησης νέων συστημάτων διεθνών συναλλαγών που δεν θα ελέγχονται από τους Αμερικανούς. Έτσι, η πολυπολικότητα του διεθνούς συστήματος προσλαμβάνει σιγά σιγά μορφή και ουσία (όροι συναλλαγών και εμπορίου).<br /><br />Κρίση ηγεσίας στην Δύση<br /><br />Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει βαθιά κρίση ηγεσίας στο δυτικό μπλοκ. Οι ΗΠΑ παίρνουν αποφάσεις χωρίς συνεννόηση με τους συμμάχους τους, που εν τέλει τους βλάπτουν και τους εκθέτουν σε κινδύνους. Η Ουάσιγκτον είναι διαιρεμένη, ενώ η αμερικανική κοινωνία βρίσκεται σε πολυδιάστατη κρίση. Στην Ευρώπη, πολιτική κρίση καταγράφεται στις περισσότερες χώρες. Οι κυβερνήσεις μαστίζονται από σκάνδαλα και ρέπουν προς τη χρήση αυταρχικών ή και παράνομων μεθόδων (έλεγχος των ΜΜΕ, παρακολουθήσεις, υποκλοπές, εκφοβισμοί, αποκλεισμοί, κ.ο.κ.).<br /><br />Υπό αυτές τις συνθήκες, χωρίς λύσεις, μόνο με εμβαλωματικές πολιτικές, το βαθύ σύστημα αντιλαμβάνεται ότι οι βεβαιότητές του καταρρέουν. Το 1,5 τρισ. δολάρια που έχει χαθεί στις αγορές, δεν αποτελεί μόνο μια βίαιη εξαέρωση της φούσκας, αλλά προκαλεί συνθήκες ντόμινο. Η μείωση της αξίας των μετοχών μεταφράζεται αυτόματα σε αδυναμία δανεισμού και με την ύφεση που έρχεται, σε πτώχευση. Ένας-δυο μεγάλοι να πέσουν, το ντόμινο θα πυροδοτήσει καταιγιστικές ανατροπές.<br /><br />Αν σε αυτά προσθέσουμε την κρίση της τροφοδοτικής αλυσίδας, τον πόλεμο της ενέργειας, τον πληθωρισμό, τα χρέη, κρατικά και ιδιωτικά, και πολλά άλλα που αποκαλύπτουν το αδιέξοδο, είναι λογική η σκέψη πως οι κυνικοί και αδίστακτοι ηγέτες οδηγούν τις καταστάσεις προς τη “διέξοδο” του πολέμου. Το είδαμε στην Ουκρανία, το καταλάβαμε στην Ταϊβάν, το φοβόμαστε στην Ανατολική Μεσόγειο…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το σύστημα παράγει νοσηρότητα – Ο πόλεμος σαν “διέξοδος”.

Ανδρονόπουλος Μάκης Αν παρακολουθήσει κανείς τις αναλύσεις των ειδικών διεθνώς για το τι συμβαίνει στον κόσμο μας, πιθανότατα θα διαπιστώσει...

Διαβάστε την συνέχεια

Το… δόκανο του Θουκυδίδη και ο Ερντογάν!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/WOLF-TRAP-LYKOI-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/WOLF-TRAP-LYKOI-790x400.jpg" width="742" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τον όρο "παγίδα του Θουκυδίδη" επινόησε ο ιστορικός Γκρέιαμ Άλλισον στο βιβλίο του "Προορισμένοι για πόλεμο”: Μπορεί η Τουρκία να αποφύγει την παγίδα του Θουκυδίδη;</span></h3>Του<b> Θοδωρή Γιάνναρου</b><br />Ο Γκρέιαμ Άλλισον εφηύρε τον συγκεκριμένο όρο, προκειμένου να περιγράψει τη δική του ερμηνεία σχετικά με τα αίτια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Με λίγα λόγια, η θεωρία αυτή υποστηρίζει πως, όταν μια ισχυρή κυριαρχική δύναμη αντιλαμβάνεται την άνοδο μιας άλλης, που απειλεί να την επισκιάσει, συνήθως οδηγείται σε σύγκρουση μαζί της. Τον 5ο αιώνα π.Χ. η Σπάρτη ήταν η κυρίαρχη δύναμη και η Αθήνα ήταν η ανερχόμενη. Αφορμές για την σύρραξη υπήρξαν πολλές, αλλά η αιτία ήταν ακριβώς αυτή.<br /><br />Για να δούμε όμως λίγο πιο προσεκτικά τα δικά μας εδώ στη νοτιοανατολική γωνιά της Ευρώπης, στα σύνορα με τον άλλο κόσμο -τον εξώκοσμο της Ανατολίας: Θέλοντας και μη, βρισκόμαστε σχετικά κοντά στην αλλαγή των ισορροπιών κυρίως γιατί λόγω και των νέων ενεργειακών σχεδιασμών στην περιοχή μας -την περιοχή της Μεσογείου, θα υπάρξουν πιθανότατα αλλαγές στην κατανομή ισχύος των δυνάμεων της περιοχής, ειδικά αν συγκρίνουμε με διεθνολογική προσέγγιση τις σημερινές συγκυρίες με εκείνες που ίσχυαν το 2020, ως προς ένα πιθανό θερμό επεισόδιο. Στην περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου λοιπόν, που δεν θα πρόκειται για ατύχημα, αλλά θα είναι αποτέλεσμα μιας στρατηγικής για άσκηση πίεσης, τη δημιουργία τετελεσμένων και την προσπόριση γεωπολιτικού κέρδους, τότε αυτό σίγουρα θα σχεδιαστεί, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να περιγράφεται ως ατυχές συμβάν... ως ατύχημα δηλαδή.<br /><br />Ας δούμε λίγο πιο κοντά τη στάση του νέο-Οθωμανού σουλτάνου Ερντογάν, καθώς και την ελληνική αντιμετώπιση. <br /><br />Ένα συντεταγμένο κράτος της Ευρώπης έχει δύο τρόπους για να εξισορροπήσει την όποια θεωρητική ισχύ του αντιπάλου του, -"εξωτερική εξισορρόπηση” και η οποία αφορά στην ενίσχυση των συμμαχιών, καθώς και στην "εσωτερική εξισορρόπηση” που αφορά εκτός των άλλων, στη δυναμική και ποιοτική ενίσχυση της πολεμικής του μηχανής. Η Ελλάδα με την ενίσχυση της αμερικανικής παρουσίας, την αμοιβαία στρατιωτική συνδρομή με τη Γαλλία και την αύξηση των εξοπλισμών, έχει επιτύχει το τελευταίο χρονικό διάστημα και στις δύο αυτές παραμέτρους, που προκαλούν ημικρανία στην Τουρκία.<br /><br />Αναλύοντας το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο και της ενεργειακής κρίσης, νομικά για το θέμα της (από)στρατικοποίησης των νήσων του Αιγαίου η Ελλάδα μπορεί να επικαλεστεί μεταξύ άλλων και τον όρο των αμετάβλητων περιστάσεων, εφόσον τα πράγματα παραμένουν ως έχουν -το περίφημο δόγμα "clausula rebus sic stantibus”.<br /><br />Είναι γεγονός πως, ο μήνας που ξεκίνησε για τα ελληνοτουρκικά, με αφορμή τη διαφαινόμενη έξοδο του νέου τουρκικού γεωτρύπανου Abdülhamid Han στην Ανατολική Μεσόγειο προδιαγράφεται αν μη τι άλλο... "καυτός”, θυμίζοντας σκηνικά του 2020 με το Oruc Reis.<br /><br />Είναι εύλογο θα ‘λεγε κανείς, η επικείμενη έξοδος του Abdülhamid Han μας πάει πίσω στο εξαιρετικά φορτισμένο κλίμα του 2020 με το Oruc Reis και σίγουρα αναμένεται μια ένταση ανάλογη με αυτήν που είχε προκληθεί τότε. Παρ’ όλ’ αυτά θα ήταν συνετό και εποικοδομητικό, να αναλύονται οι όποιες διεθνολογικές εξελίξεις με βάση τις εκάστοτε κάθε φορά συνθήκες, που σήμερα είναι σε κάθε περίπτωση πολύ διαφορετικές από εκείνες που ίσχυαν το 2020.<br /><br />Η ενεργειακή κρίση που ταλανίζει την Ευρώπη, έχει ενταθεί αυτή την εποχή στον απόλυτο βαθμό και ως εκ τούτου είναι ζήτημα ύπαρξης για την Ευρώπη να απεξαρτηθεί το συντομότερο δυνατόν από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα, αφού βρει καινούριους εναλλακτικούς, ενεργειακούς πόρους και διαδρομές. Με λίγα λόγια, αν τα ενεργειακά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν σημαντικά το 2020, σήμερα είναι αναπόδραστη αναγκαιότητα και όσες χώρες συμμετέχουν σε αυτά αποκτούν ισχυρή γεωπολιτική αξία.<br /><br />Για να δούμε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, αν το προηγούμενο διάστημα, οι εντάσεις που δημιουργούσε ο Ρετζεπ Ταγιπ Ερντογάν είχαν κυρίως επικοινωνιακό χαρακτήρα για εσωτερική κυρίως κατανάλωση, σήμερα όπως φαίνεται, έχουν μια τελείως διαφορετική στόχευση. <br /><br />Ο Ερντογάν με τίποτε δεν δέχεται, να αποκλειστεί η Τουρκία από τα ενεργειακά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο και θα κάνει ό,τι περνά απ’ το χέρι του, πιέζοντας τη Δύση να την συμπεριλάβει στους σχεδιασμούς της, με τους δυτικούς σε αυτό το συγκυριακό τοπίο, παρ’ όλο που δεν εμπιστεύονται τον Τούρκο σουλτάνο, λόγω της ανισόρροπης στάσης του, δεν θα ήθελε να τον βάλει απέναντί της, στέλνοντάς τον έτσι στο πλάι του Πούτιν που τον περιμένει με ανοικτές αγκάλες. <br /><br />Μέσα σε αυτό το νέο διεθνές τοπίο, η Τουρκία ενδεχομένως θα ωθηθεί, ειδικά τώρα που θεωρεί πως... την παίρνει, να διεκδικήσει όσα περισσότερα μπορεί, πιέζοντας ακόμη πιο έντονα τη Δύση, μαζί βέβαια και την Ελλάδα, ώστε να αποκομίσει κάποιο ωφέλημα από τα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα της Μεσογείου Θάλασσας, παρ’ όλο που η πολιτική που ακολουθεί είναι ξεκάθαρα πειρατική. Όμως η έξοδος του γεωτρύπανου συνοδεία πολεμικών πλοίων, ενδέχεται να εμπλέξει την Ελλάδα που θα προασπίσει τα δικαιώματά της, σε πιθανό θερμό επεισόδιο με τους κακούς γείτονες εξ’ ανατολών.<br /><br />Η αλήθεια όμως είναι, πως όταν υπάρχουν συνθήκες έντασης με αναθεωρητικές δηλώσεις και επιθετικές ενέργειες από τους απέναντι "συμμάχους”, είναι προφανές ότι η Ελλάδα θα πρέπει να έχει σε ύψιστη επιφυλακή τις ένοπλες της δυνάμεις για παν ενδεχόμενο. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπάρχει κάποιος στρατηγικός σχεδιασμός και ο αναθεωρητισμός υπάρχει για εσωτερικούς λόγους, ο τουρκικός φανατισμός που έχει καλλιεργηθεί από τον Ερντογάν τα τελευταία 20 χρόνια, που συνυπάρχει με τον τουρκικό μαξιμαλισμό, εύκολα μπορεί να οπλίσει χέρια και ως εκ τούτου να δημιουργήσει κάποιο τυχαίο "ατύχημα" -ποιος μπορεί να ξέρει;<br /><br />Τότε όμως δυστυχώς, κανείς δεν θα μπορεί να μιλά για ένα θερμό επεισόδιο, αλλά για κάτι πολύ μεγαλυτέρων διαστάσεων που όμως, σε αυτήν την άσχημη χρονική περίοδο ο πόλεμος στην Ουκρανία, το τεντωμένο σχοινί που βαδίζουν ΗΠΑ και Κίνα στην Ταϊβάν, και η πιθανή "ανάφλεξη" στο Κοσσυφοπέδιο θα ήταν κάτι που η Δύση ποτέ δεν θα επέτρεπε να εξελιχτεί, καθώς θα ήταν "βούτυρο στο ψωμί του Πούτιν και των ιπποκόμων του". Δεν υπάρχει περίπτωση η Δύση να άφηνε να εξελιχτεί ένας πόλεμος ανάμεσα σε δύο συμμαχικές χώρες-μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στη Μεσόγειο, που σήμερα είναι μεγίστης σημασίας για την ενεργειακή επιβίωση ολόκληρης της ηπείρου, μακριά από τους ρωσικούς εκβιασμούς.<br /><br />Όπως διαφαίνεται, όσο ο νέο-οθωμανός σουλτάνος της Τουρκίας απομακρύνεται από την Αμερική λόγω των F-16 που δεν παίρνει και προσεγγίζει το Ιράν και τη Ρωσία, έχοντας όμως ορθάνοιχτο το μέτωπο της Συρίας, οι ισορροπίες στην Μεσόγειο διαμορφώνονται με έναν πολύ περίεργο τρόπο που πρέπει να προβληματίσει τη Δύση; <br /><br />Πώς διαμορφώνεται το διεθνές σκηνικό είναι το μεγάλο ερώτημα: Η μείωση του αμερικανικού ενδιαφέροντος για την περιοχή της Μέσης Ανατολής, λόγω των προβλημάτων με την Κίνα στον Ειρηνικό, τροφοδότησε όπως φαίνεται τις φιλοδοξίες του Ερντογάν να δοκιμάσει να παίξει ρόλο τοποτηρητή-νταβατζή στην περιοχή, γεγονός που έχει πολλάκις επιβεβαιωθεί από σειρά ενεργειών, με την Τουρκία να ακροβατεί μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με τη σχέση Άγκυρας-Μόσχας να παραμένει πολύ ισχυρή, παρ’ όλα τα τουρκικά... τσαλίμια.<br /><br />Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι η σχέση αυτή είναι εταιρική και ταυτόχρονα εθνικά απαραίτητη για την Τουρκία, αλλά και τη Ρωσία του Πούτιν, και εστιάζεται στον φλέγοντα ενεργειακό τομέα αφ’ ενός και τον μεγαλοϊδεατισμό και από την άλλη στην αποδιοργάνωση της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία εκτός του ότι εξαρτάται ενεργειακά και σε τεράστιο ποσοστό από τη Ρωσία, συνεργάζεται με αυτήν και στη μεταφορά ρωσικών ενεργειακών πόρων προς την Ευρώπη και πιο πρόσφατα στη δημιουργία δικού της πυρηνικού εργοστασίου.<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν ουσιαστικά δεν υιοθετεί τη στρατηγική της Αμερικής, παίζοντας το δικό της παιχνίδι, αν και σύμμαχος στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, κάτι που επιβεβαιώνεται από τις κινήσεις της απέναντι στη Ρωσία, στη Συρία, αλλά και πιο πρόσφατα με τους εκβιασμούς της απέναντι στην Φινλανδία και τη Σουηδία. Οι Τούρκοι ποτέ δεν είχαν ούτε μπέσα ούτε αξιοπρέπεια και ποτέ δεν πρόκειται να τις αποκτήσουν... λόγω του DNA τους, που είναι μάλλον προβληματικά μεταλλαγμένο...<br /><br />Έτσι οι Αμερικανοί, παρόλα αυτά, δεν έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν με την Τουρκία πέρα, ειδικά σε αυτή τουλάχιστον τη συγκυρία για να μην την στείλουν ακόμα πιο κοντά στη Ρωσία αλλά βέβαια και λόγω των Στενών, των οποίων το κλειδί για τη διέλευσή τους κρατά η Τουρκία.<br /><br />Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν θα ενεργοποιηθεί η "παγίδα ή... το δόκανο του Θουκυδίδη”. Η μια εκδοχή -η πιο ήπια είναι, ότι ο αποσταθεροποιητικός παράγοντας του τουρκικού καθεστώτος δεν θα επιβιώσει και άρα οι δίαυλοι της συνεννόησης θα αξιοποιηθούν. Πόσο πιθανόν είναι αυτό; Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι και το Ερντογανικό καθεστώς φάνταζε άτρωτο μέχρι και την παραμονή της κατάρρευσης της τουρκικής λίρας και του εμπάργκο όπλων. Όμως για την ώρα, κάτω από το "νέφος”της υπονόμευσης που προκάλεσε η φτωχοποίηση του τουρκικού πληθυσμού και η αποτυχία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής σε σχέση με τις διεκδικήσεις σε Αιγαίο και Μεσόγειο, η "παγίδα του Θουκυδίδη” ως κατά κάποιον τρόπο αντίβαρο, παραμένει απόλυτα ενεργή.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το… δόκανο του Θουκυδίδη και ο Ερντογάν!

Τον όρο "παγίδα του Θουκυδίδη" επινόησε ο ιστορικός Γκρέιαμ Άλλισον στο βιβλίο του "Προορισμένοι για πόλεμο”: Μπορεί η Τουρκί...

Διαβάστε την συνέχεια

ΓΙΑΤΙ ΨΕΥΔΟΝΤΑΙ Ρώσοι & Ουκρανοί με το πλήγμα στην αεροπορική βάση “Novofedorivka” στην Κριμαία;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/Russia-Crimea-blast-1-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Μιχαήλ Βασιλείου</b><br />Οι εκρήξεις που καταγράφηκαν χθες το μεσημέρι στη ρωσική αεροπορική βάση Novofedorivka στη χερσόνησο της Κριμαίας, αποτέλεσαν εκ των κεντρικών θεμάτων των ειδησεογραφικών δελτίων των ΜΜΕ. Ωστόσο, ένα 24ωρο μετά, δεν έχει διευκρινιστεί τι προκάλεσε τις φονικές εκρήξεις, ούτε υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες για τις συνέπειές τους. Όλα παραπέμπουν σε ένα μυστικό που αμφότεροι οι εμπόλεμοι, Ρώσοι και Ουκρανοί, έχουν λόγο να το προστατεύσουν…<br /><br />Οι Ρώσοι ανέφεραν ότι επρόκειτο περί ατυχήματος. Οι Ουκρανοί, μετά από την παρέλευση αρκετών ωρών αφωνίας, δήλωσαν ότι δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν τα αίτια των εκρήξεων, επιχειρώντας να κρατήσουν αποστάσεις. Πολλοί θα παρατηρούσαν ότι η δημοσιοποίηση τέτοιων πληγμάτων από την πλευρά του Κιέβου, στόχο θα είχε να προβάλλει εικόνα ουκρανικής ισχύος και ρωσικής τρωτότητας. Η εξίσωση εν προκειμένων, είναι όμως πολύ πιο περίπλοκη.<br /><br />Το DP νωρίτερα δημοσίευσε την υποψία που διατυπώνεται ότι η βάση επλήγη με συγκεκριμένου τύπου ουκρανικούς βαλλιστικούς πυραύλους (Apsan, Grim-2, Grim-2, Hrim-2). Αναπτύχθηκαν κατά πληροφορίες με χρηματοδότηση από τη Σαουδική Αραβία και με βάση τα χρονοδιαγράμματα θα ήταν λογικό οι Ουκρανοί να διαθέτουν έναν αριθμό πυραύλων του τύπου. Η εμβέλεια του συστήματος συμπίπτει “σατανικά” με την απόσταση των εγγύτερα στην Κριμαία αλλά υπό ουκρανικό έλεγχο εδαφών, ενώ το αποτέλεσμα των εκρήξεων όπως αποτυπώθηκε στα βίντεο τους καθιστά εξ ορισμού”βασικούς υπόπτους”.<br /><br />Πιο αναλυτικά, αναφορικά με το τι ακριβώς έπληξε τη βάση: Το ενδεχόμενο ατυχήματος που επικαλούνται οι Ρώσοι θα πρέπει λογικά να απορριφθεί, αφού βίντεο που κυκλοφορούν αποτυπώνουν τουλάχιστον δύο ταυτόχρονες εκρήξεις. Είναι λογικό να μην επιθυμούν να παραδεχθούν ότι δέχθηκαν τόσο σοβαρό πλήγμα διότι αυτό θα έπληττε την εικόνα τους και θα αξιοποιούνταν από τον μηχανισμό προπαγάνδας των αντιπάλων.<br /><br />Ενώ αυτό μοιάζει προφανές, για ποιον ρόλο να μην ισχύει το ακριβώς αντίθετο για τους Ουκρανούς; Υπενθυμίζεται ότι η σημασία αλλά συνάμα και η στρατιωτική τρωτότητα της Κριμαίας αναδεικνύεται και από τη ρωσική αποτρεπτική ρητορική. Οι Ουκρανοί είχαν απειλήσει να πλήξουν τη γέφυρα που συνδέει την Κριμαία με τη Ρωσία και οι Ρώσοι είχαν απαντήσει ότι εάν αυτό συμβεί, θα ισοπεδώσουν το Κίεβο…<br /><br />Κατά συνέπεια, οι Ουκρανοί, ακόμα κι αν όντως ευθύνονται για ένα πλήγμα που μπορεί να μην έχει τη βαρύτητα του προαναφερθέντος, αλλά παραμένει εξαιρετικά σοβαρό (στάθμευαν μεταφορικά και μαχητικά αεροσκάφη – οι Ουκρανοί ισχυρίζονται εννιά συνολικά απώλειες αεροσκαφών), διά της μη ανάληψης της ευθύνης επιχειρούν να αποφύγουν τα ρωσικά αντίποινα. Ωστόσο, επειδή οι Ρώσοι γνωρίζουν λογικά επακριβώς τι έχει συμβεί, τα αντίποινα θα εκδηλωθούν και απλά μένει να αποδειχθεί το σημείο (ήταν το χθεσινοβραδινό στο Ντνιπροπετρόφκσ;).<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/distance-ukraine-russian-crimea-airbase.jpg"><img height="585" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/distance-ukraine-russian-crimea-airbase.jpg" width="683" /></a><br /><br />Υπάρχει όμως άλλη μία, αθέατη διάσταση, που είναι όμως εξαιρετικής σημασίας. Εάν οι Ουκρανοί αποδεχθούν την πατρότητα του πλήγματος και αυτό εξαπολύθηκε από ουκρανικό έδαφος, τότε αυτό θα δώσει ένα πολύ ισχυρό διπλωματικό όπλο στους Ρώσους. Επί της ουσίας θα αποτελεί νομιμοποίηση του επιχειρήματος για το αναπόφευκτο της προέλασης των ρωσικών δυνάμεων και της κατάληψη εδαφών στον ουκρανικό νότο.<br /><br />Όπως έχει πολλάκις επισημανθεί, εκ των κορυφαίων στρατηγικών στόχων είναι και η μείωση της στρατιωτικής τρωτότητας της χερσονήσου της Κριμαίας. Οπότε, η δημιουργία μιας ρωσικά ελεγχόμενης ζώνης ασφαλείας, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την κατοχύρωση της ασφάλειας ενός γεωστρατηγικής εμβέλειας περιουσιακού στοιχείου, που εξασφαλίζει σε μεγάλο μέρος τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΓΙΑΤΙ ΨΕΥΔΟΝΤΑΙ Ρώσοι & Ουκρανοί με το πλήγμα στην αεροπορική βάση “Novofedorivka” στην Κριμαία;

Του Μιχαήλ Βασιλείου Οι εκρήξεις που καταγράφηκαν χθες το μεσημέρι στη ρωσική αεροπορική βάση Novofedorivka στη χερσόνησο της Κριμαίας, αποτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Abdulhamid: Γιατί έκανε πίσω ο Ερντογάν; “Γαλάζιες” ανοησίες σε αναστολή;

<img height="327" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/08/abdulhamid-erdogan-2-783x400.jpg" width="754" /><br /><br />ΤΩΝ:<b> Αριάνας Φερεντίνου, Πιέρρου Τζανετάκου</b><br />Το πλωτό γεωτρύπανο Αμπντουλχαμίντ Χαν συνεχίζει το πρώτο ταξίδι του από το λιμάνι του Τασουτζού στη Μερσίνα από όπου το ξεπροβόδισε χθες ο Ταγίπ Ερντογάν και κατευθύνεται προς τα ανατολικά, στη συνέχεια των νότιων παραλίων της Τουρκίας. Προορισμός του είναι ο κόλπος της Αττάλειας και συγκεκριμένα 55 χλμ ανοικτά του κόλπου, στην τοποθεσία Γκεζίπασα. Το έβδομης γενιάς γεωτρύπανο, που η τιμή του πλησιάζει τα 200 εκ. δολάρια, θα πραγματοποιήσει γεωτρήσεις στην περιοχή έως τις 7 Οκτωβρίου και αν χρειαστεί η παραμονή του θα παραταθεί.<br /><br />Όπως είπε ο Τούρκος πρόεδρος, το νέο αυτό απόκτημα, είναι το σύμβολο του νέου ενεργειακού οράματος της Τουρκίας και το πρώτο βήμα του «ολοκληρωμένου επιχειρηματικού σχεδίου της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο».<br /><br />Πάντως η επιλογή του προέδρου Ερντογάν να στείλει το γεωτρύπανο στην πρώτη αποστολή του εντός της τουρκικής θαλάσσιας δικαιοδοσίας προκάλεσε κάποιες αντιδράσεις, όπως του γνωστού αντιναυάρχου Τζιχάτ Γιαϊτζί που θεωρεί ότι η επιλογή θέσης για το γεωτρύπανο, παγιδεύει την Τουρκία στον κόλπο της Αττάλειας.<br /><br />Πάντως Τούρκοι ειδικοί, αναλύοντας την επιλογή της τοποθεσίας, δήλωναν ότι δεν είναι τυχαία. Και τα δύο τουρκικά ερευνητικά, το Μπαρμπαρό Χαϊρετίν Πασά και ο Ορούτς Ρέις έκαναν σεισμικές έρευνες σε αυτές τις περιοχές και έχουν συγκεντρώσει δεδομένα. Θεωρούν λοιπόν ότι μπορεί να προκύψουν αποτελέσματα σε λίγους μόνο μήνες.<br /><br />Πώς εκτιμά η Αθήνα τις εξελίξεις<br /><br />Με ψυχραιμία παρακολουθεί η Αθήνα την πορεία του τουρκικού γεωτρύπανου στην Ανατολική Μεσόγειο. Με βάση τις πληροφορίες που έφταναν στις ελληνικές διπλωματικές και στρατιωτικές αρχές η χθεσινή εξέλιξη, με την Άγκυρα να βγάζει μεν το γεωτρύπανο, αλλά εντός τουρκικής υφαλοκρηπίδας, εκτιμάται από την Αθήνα ως θετική.<br /><br />Φαίνεται, ότι τα σαφή μηνύματα από τη διεθνή κοινότητα προς την Άγκυρα, ότι δεν υπάρχει καθόλου χώρος για νέες εντάσεις, ειδικά μεταξύ νατοϊκών εταίρων, βρήκαν αποδέκτη. Φαίνεται επίσης ότι οι τελευταίες διπλωματικές κινήσεις της Αθήνας, σε επίπεδο πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών, ήταν αποτελεσματικές. Παρόλα αυτά η ελληνική πλευρά θα συνεχίσει να παρακολουθεί στενά την πορεία Αμπντουλχαμίτ Χαν.<br /><br />Επίσης δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι ο πρόεδρος Ερντογάν έστησε μια μεγάλη φιέστα. Πράγματι, με σαφείς αναθεωρητικές αναφορές, με αναφορές στη λεγόμενη «Γαλάζια Πατρίδα», αλλά και με απειλές ότι όταν τελειώσει τις εργασίες του στην Αττάλεια, το γεωτρύπανο θα κινηθεί όπου χρειαστεί, όπου κριθεί απαραίτητο, ο Τούρκος πρόεδρος κοιτά όλο και περισσότερο το εσωτερικό ακροατήριο. Κι όσο πλησιάζουμε στις τουρκικές εκλογές, τόσο η επεκτατική εμμονή του Ερντογάν θα βγαίνει όλο και περισσότερο στην επιφάνεια.<br /><br />Εξάλλου, η τουρκική στρατηγική αμφισβήτησης της κυριαρχίας ελληνικών νησιών επανήλθε δυναμικά, δια στόματος Τσαβούσογλου και Ακάρ, οι οποίοι απαίτησαν για ακόμα μια φορά την αποστρατιωτικοποίηση του ανατολικού Αιγαίου.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Abdulhamid: Γιατί έκανε πίσω ο Ερντογάν; “Γαλάζιες” ανοησίες σε αναστολή;

ΤΩΝ: Αριάνας Φερεντίνου, Πιέρρου Τζανετάκου Το πλωτό γεωτρύπανο Αμπντουλχαμίντ Χαν συνεχίζει το πρώτο ταξίδι του από το λιμάνι του Τασουτζο...

Διαβάστε την συνέχεια