NI: Η Ευρώπη καταρρέει από την εισβολή του αθόρυβου «μαύρου κύκνου». Οι ορδές λαθρομεταναστών έγιναν κατοχική δύναμη.

<img height="306" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/aa155220dc73ac05fa77eca18b6a4bae_XL.jpg?v=2" width="695" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αυτή η εισβολή δεν γίνεται με άρματα μάχης, με τεθωρακισμένα ή με πυροβολικό - Γίνεται με ροές πληθυσμών που την τελευταία δεκαετία έχουν μεταβάλει συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα</span></h3>Η Ευρώπη βιώνει μια ιστορική καμπή.<br />Δεν πρόκειται για οικονομική κρίση, για πανδημίες ή για γεωπολιτικές αναταράξεις.<br />Σύμφωνα με το National Interest, (NI) η ήπειρος βρίσκεται μπροστά σε ένα φαινόμενο που μοιάζει περισσότερο με στρατηγική εισβολή παρά με κοινωνικό μετασχηματισμό.<br />Και αυτή η εισβολή δεν γίνεται με άρματα μάχης, με τεθωρακισμένα ή με πυροβολικό.<br />Γίνεται με ροές πληθυσμών που την τελευταία δεκαετία έχουν μεταβάλει συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα—δημογραφικά, πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά και ασφαλιστικά.<br />Η Ευρώπη δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως ότι βρέθηκε απέναντι σε ένα «μαύρο κύκνο»: έναν τρόπο επίθεσης που δεν είχε δει ποτέ, άρα δεν είχε συνειδητοποιήσει πως πρέπει να αμυνθεί.<br /><br /><img src="https://www.bankingnews.gr/image/sharia.jpg" /><br /><br /><div>Το αόρατο είδος πολέμου - Όταν η κοινωνία αποδομείται πριν προλάβει να αμυνθεί<br /><br />Η ιστορία είναι γεμάτη στιγμές όπου μια νέα μορφή πολέμου αιφνιδιάζει πλήρως τον αντίπαλο.<br />Οι νομάδες της ευρασιατικής στέπας με τα άλογά τους, το βυζαντινό «υγρό πυρ», οι Άγγλοι τοξότες ή τα πρώτα βρετανικά άρματα μάχης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.<br />Η Ευρώπη, υποστηρίζει το National Interest, βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με κάτι ανάλογο, αλλά αυτή τη φορά ο εχθρός δεν φαίνεται. Δεν φέρει στολή, δεν περνά τα σύνορα με στρατιωτικές φάλαγγες. Εισέρχεται «νόμιμα», συχνά χωρίς έλεγχο, εκμεταλλευόμενος την αυτοκαταστροφική ευρωπαϊκή αφέλεια.<br /><br />Οι επιπτώσεις είναι ήδη ορατές:<br /><br />• αύξηση εγκληματικότητας,<br />• πίεση στα οικονομικά των κρατών,<br />• διάλυση κοινωνικών υπηρεσιών,<br />• αποσύνθεση του εκπαιδευτικού συστήματος,<br />• τρομοκρατικά δίκτυα,<br />• δραματική υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής.<br /><br />Οι κυβερνήσεις προβάλλουν αμηχανία. Στην πραγματικότητα, δεν κατανοούν καν τι τους συμβαίνει.<br /><br />Το αρχικό λάθος - Η Ευρώπη πίστεψε ότι υποδεχόταν Σύρους γιατρούς και οικογένειες<br /><br />Το 2014–2016, υπό το βάρος της συριακής κρίσης, η Ευρώπη άνοιξε τις πύλες της με την πεποίθηση ότι οι νεοεισερχόμενοι ήταν Σύροι πρόσφυγες, οικογενειάρχες, μορφωμένοι, άνθρωποι έτοιμοι να ενσωματωθούν.<br />Αποδείχθηκε ότι η υπόθεση ήταν φαντασίωση.<br />Οι περισσότεροι ήταν άγαμοι, νεαροί άντρες, χαμηλής ή καθόλου εκπαίδευσης, από δεκάδες χώρες—Πακιστάν, Αφγανιστάν, Σομαλία και άλλα μέρη πολύ πέρα από την αρχική ζώνη κρίσης.<br />Μέχρι το 2024, οι πρόσφυγες ανέρχονταν σε 11 εκατομμύρια, από 147 χώρες.<br />Η Ευρώπη δεν είχε ιδέα τι είχε δεχθεί.<br /><br />Γιατί δεν λειτούργησε αυτή η μεταναστευτική «ένωση πολιτισμών»;<br /><br />Το National Interest θυμίζει το παράδειγμα των Βόσνιων της δεκαετίας του ’90: Μουσουλμάνοι, τραυματισμένοι από πόλεμο, συντηρητικοί, αλλά πρόθυμοι να λειτουργήσουν εντός των κοινωνιών που τους δέχθηκαν.<br />Σήμερα, η δεύτερη γενιά Βόσνιων είναι πλήρως ενσωματωμένη, με χαμηλότερη ανεργία από τον μέσο όρο των χωρών που τους φιλοξένησαν. Οι σημερινές μεταναστευτικές ροές δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το μοντέλο.<br /><br />Η διαφορά βρίσκεται σε τρία σημεία:<br />1. Οι αριθμοί είναι τεράστιοι<br />2. Το μορφωτικό επίπεδο εξαιρετικά χαμηλό<br />3. Η πρόθεση ενσωμάτωσης ουσιαστικά ανύπαρκτη<br /><br />Σύμφωνα με το άρθρο, μεγάλες ομάδες νεοεισερχομένων απορρίπτουν τις ευρωπαϊκές αξίες, αποστρέφονται την εργασία και προτιμούν να ζουν από επιδόματα.<br /><br />Ουσιαστικά, δεν μετανάστευσαν για να ενταχθούν, αλλά για να ιδρύσουν μια παράλληλη κοινωνία εντός των ευρωπαϊκών πόλεων.<br /><br />Το δημογραφικό σοκ: Η Ευρώπη δεν γεννά – οι νεοεισερχόμενοι γεννούν μαζικά<br /><br />Η Ευρώπη φθίνει δημογραφικά. Καμία χώρα δεν φτάνει τον δείκτη αντικατάστασης των 2,1 παιδιών ανά γυναίκα. Σε πολλές ο αριθμός κυμαίνεται μεταξύ 1,2 και 1,5.<br />Αντίθετα: Αφγανοί, Πακιστανοί, Σομαλοί, Σύροι φέρνουν δείκτες 3 έως 6 παιδιά ανά γυναίκα.<br />Αυτό δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό ζήτημα. Είναι γεωπολιτικός μετασχηματισμός. Σε δύο δεκαετίες, οι στατιστικές δείχνουν πως ορισμένες μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα έχουν πλειοψηφίες που δεν θα αυτοπροσδιορίζονται ως Ευρωπαίοι.<br />Το άρθρο το διατυπώνει σοκαριστικά καθαρά: «Θα υπάρχουν άνθρωποι στην Ευρώπη, αλλά δεν θα είναι Ευρωπαίοι.»<br /><br />Παράλληλες κοινωνίες… από τα περίχωρα του Παρισιού στα προάστια της Βιέννης<br /><br />Οι πρώτες γενιές μεταναστών στην Ευρώπη συγκεντρώνονταν σε συνοικίες που σταδιακά βελτιώνονταν.<br /><br />Σήμερα, όμως, γεννιούνται «γκρίζες ζώνες» που λειτουργούν σαν αυτόνομες κοινωνίες:<br /><br />• περίχωρα Παρισιού, επικίνδυνες ακόμη και για αστυνομία,<br />• γειτονιές Βιέννης, Φρανκφούρτης, Στοκχόλμης όπου νέοι άνδρες φρουρούν δρόμους,<br />• «Sharia Police» σε πόλεις της Γερμανίας,<br />• γυναίκες με πλήρη ή ημι-πλήρη καλύμματα,<br />• οικογένειες με 6-8 παιδιά αποκλειστικά μέσω κρατικών επιδομάτων.<br />Σε ορισμένες περιπτώσεις, οικογένειες προσφύγων λαμβάνουν έως και 9.000 ευρώ τον μήνα μόνο από επιδόματα—ποσό μεγαλύτερο από τη μέση ευρωπαϊκή σύνταξη.<br /><br />Η κατάρρευση του πολιτικού κέντρου και η αποσιώπηση της πραγματικότητας<br /><br />Κεντρώες κυβερνήσεις νιώθουν παγιδευμένες, η Αριστερά κατηγορεί οποιαδήποτε κριτική ως ρατσισμό, η Δεξιά υποδαυλίζει τον φόβο, η γραφειοκρατία κρύβει στατιστικά και η πραγματικότητα διογκώνεται κάτω από το χαλί.<br />Παράλληλα, οι ελίτ επιμένουν να συγκρίνουν τη σημερινή κρίση με παλαιότερες επιτυχημένες μεταναστεύσεις.<br />Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτό το φαινόμενο είναι πρωτοφανές σε μέγεθος, ταχύτητα, σύνθεση πληθυσμού και ιδεολογικό υπόστρωμα.<br /><br />Δεν πρόκειται για μετανάστες είναι κατοχική δύναμη<br /><br />Το άρθρο καταλήγει σε μια δραματική αλλά σαφή θέση:<br />Όταν μια ομάδα ανθρώπων δεν έρχεται για να ενταχθεί αλλά για να επιβάλει τον δικό της τρόπο ζωής, οι οικοδεσπότες δεν φιλοξενούν μετανάστες. Φιλοξενούν μια μορφή ήπιας, δημογραφικής κατοχής.<br />Και η Ευρώπη δεν έχει πλέον περιθώρια χρόνου.<br /><br />Τι πρέπει να γίνει<br /><br />Το National Interest δεν το λέει ευθέως, αλλά το υπαινίσσεται με κρυστάλλινη σαφήνεια:<br /><br />• κλειστά σύνορα τώρα,<br />• ταχεία απέλαση όσων δεν δικαιούνται άσυλο,<br />• κατάργηση επιδομάτων που δημιουργούν παρασιτικές δομές,<br />• απαιτητική ενσωμάτωση – όχι χαλαρή ανοχή,<br />• προστασία του ευρωπαϊκού πολιτισμού και τρόπου ζωής,<br />• επανεκκίνηση δημογραφικής πολιτικής για τους Ευρωπαίους.<br /><br />Εάν η Ευρώπη δεν δράσει, το άρθρο προειδοποιεί πως η ήπειρος θα αλλάξει πέρα από κάθε αναγνώριση, όχι σε 100 χρόνια—σε μία γενιά.<br /><br />Τελική προειδοποίηση<br /><br />Οι Ευρωπαίοι θρηνούν για τις γυναίκες του Αφγανιστάν υπό τους Ταλιμπάν.<br />Το National Interest προτείνει το πιο ανησυχητικό ερώτημα όλου του άρθρου:<br />Μήπως οι Ευρωπαίες θα έπρεπε να κλάψουν για τις δικές τους κόρες;<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

NI: Η Ευρώπη καταρρέει από την εισβολή του αθόρυβου «μαύρου κύκνου». Οι ορδές λαθρομεταναστών έγιναν κατοχική δύναμη.

Αυτή η εισβολή δεν γίνεται με άρματα μάχης, με τεθωρακισμένα ή με πυροβολικό - Γίνεται με ροές πληθυσμών που την τελευταία δεκαετία έχουν με...

Διαβάστε την συνέχεια

Μάχη δελφίνων για τον… θρόνο του Ερντογάν – Σκληραίνει η κούρσα της διαδοχής. Φήμες, κόντρες και παρασκήνιο.

<img height="360" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/11/erdogan-cyprus-1200x675-1-1068x601.webp" width="700" /><br /><br />Η συζήτηση στο τηλεοπτικό δίκτυο TELE1, ένα βράδυ στα μέσα Οκτωβρίου είχε φουντώσει. Ο παρουσιαστής και οι καλεσμένοι συζητούσαν για το ποιος μπορεί να διαδεχθεί στην εξουσία τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – ο γιος του, ο γαμπρός του ή ο υπουργός Εξωτερικών; Στην κουβέντα συμμετείχε και ο πρόεδρος του «Καλού Κόμματος» Τουρχάν Τσομέζ που αποκάλυψε κάτι που συζητείται πολύ αλλά όχι μπροστά στις κάμερες: «Υπάρχουν μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ των κέντρων εξουσίας σχετικά με τις ετοιμασίες για την, μετά τον Ερντογάν, εποχή».<br /><br />Ο 71χρονος Ερντογάν, με τα σημερινά δεδομένα, εάν δηλαδή δεν τροποποιηθεί εκ νέου το τουρκικό Σύνταγμα, δεν θα έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει μια νέα προεδρική θητεία το 2028. Το γεγονός ότι μια κουβέντα για την διαδοχή του πανίσχυρου Ταγίπ-πασά, έγινε στην τηλεόραση είναι από μόνο του είδηση. Οσο για τις συγκρούσεις μεταξύ των κέντρων εξουσίας, κάτι είχαμε καταλάβει. Η μακρά παραμονή του στην εξουσία – πρωθυπουργός από το 2003 έως το 2014 και έκτοτε πρόεδρος – και η εύθραυστη υγεία του έχουν φουντώσει τις φήμες για την επόμενη ημέρα στην Τουρκία.<br /><br />Το ζήτημα επανήλθε πρόσφατα στη δημοσιότητα όταν ο Χουσεΐν Γκιουνάι, ανταποκριτής του τουρκικού τηλεοπτικού δικτύου NTV στην Ουάσιγκτον, αποκάλυψε κάποια από τα σενάρια της διαδοχής μπροστά σε μια κάμερα που ο ίδιος όμως δεν γνώριζε ότι ήταν ανοιχτή, κατά τη διάρκεια της τελευταίας επίσκεψης Ερντογάν στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον Γκιουνάι, που απολύθηκε λίγο αργότερα, είναι σε πλήρη εξέλιξη μια «μεγάλη σύγκρουση» ανάμεσα στον υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, τον νεότερο γιο του προέδρου, Μπιλάλ Ερντογάν, και τον γαμπρό του Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Τα διάφορα κέντρα εξουσίας έχουν ήδη αρχίσει να συγκρούονται γύρω από το αποκαλούμενο Λευκό Παλάτι, την προεδρική κατοικία στην Αγκυρα. Συχνά στις συνεντεύξεις τους οι επίδοξοι δελφίνοι ρίχνουν σπόντες για σχέδια αντιπάλων τους ενώ στο παρασκήνιο δίνεται μια μάχη για το ποιος θα ελέγξει περισσότερους τομείς του κράτους. Η μάχη για τη διαδοχή είναι σκληρή και σε πολλά μέτωπα.<div><br />Χακάν Φιντάν: Δημοφιλής επιλογή<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, της ΜΙΤ, από το 2010 έως το 2023, ήταν από τους λίγους παρόντες πάντα στις συναντήσεις του Ερντογάν με προέδρους των ΗΠΑ, ο άνθρωπος που θεωρείται ότι κατέστρωσε τα σχέδια για τον έλεγχο της Συρίας αλλά και γενικότερα όλες τις κινήσεις της Αγκυρας στην ευρύτερη περιοχή, εκείνος που ο πρόεδρος χαρακτήριζε το «μυστικό κουτί» του. Οταν πριν από δύο χρόνια ανέλαβε το τιμόνι του υπουργείου Εξωτερικών, πολλοί μίλησαν για τον «επικρατέστερο διάδοχο» του Ερντογάν. Αλλοι όμως διείδαν σε αυτό μια απομάκρυνση από τη σύνδεσή του με το «βαθύ κράτος», που έχει την ουσιαστική εξουσία στη χώρα.<br /><br />Σχεδόν αμέσως, ξεκίνησαν και άλλα προβλήματα για εκείνον. Λίγες ημέρες μετά τον διορισμό του, αναδύθηκαν οι πρώτες αναφορές για «αμφισβητήσιμα» προσόντα του Φιντάν, δηλαδή διατυπώθηκαν έντονες αμφιβολίες για τις σπουδές του – από το πτυχίο στις ΗΠΑ όπου σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ μέχρι τα μεταπτυχιακά του στο Πανεπιστήμιο Μπίλκεντ της Αγκυρας. Μέσα ενημέρωσης όπως το News About Turkey αμφισβήτησαν το ακαδημαϊκό του ιστορικό, αποκαλώντας τις μεταπτυχιακές του διατριβές «προσαρμοσμένες» στην καριέρα του στις υπηρεσίες πληροφοριών και υπονοώντας ότι δεν γράφτηκαν από τον ίδιο. Εκείνος έκανε λόγο για «εκστρατεία δυσφήμησης» ενώ η αντιπολίτευση αναφέρθηκε σε «κρίση αξιοπιστίας του κράτους».<br /><br />Οι αποκαλύψεις προκάλεσαν πολιτική θύελλα που όχι μόνο δεν κόπασε αλλά εντάθηκε πολύ στα τέλη Αυγούστου όταν ο δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός Εμρέ Ουσλού αμφισβήτησε το πτυχίο του Φιντάν στις ΗΠΑ, καθώς την εποχή που εκείνος λέει ότι σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, το ίδρυμα δεν είχε πρόγραμμα Πολιτικών Επιστημών. Ο βουλευτής της αντιπολίτευσης Μουράτ Εμίρ αποκάλυψε στη συνέχεια ότι το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο ισοτιμίας του Συμβουλίου Ανώτατης Εκπαίδευσης. Μάλιστα προκάλεσε τον Φιντάν να παρουσιάσει επίσημο έγγραφο αναγνώρισης, κάτι που δεν έγινε.<br /><br />Πηγές στην Αγκυρα θεωρούν ότι όλες αυτές οι δημοσιοποιήσεις και ο θόρυβος που έχει προκληθεί προέρχονται από τους αντιπάλους του 57χρονου πολιτικού μέσα στο κυβερνών κόμμα, ιδίως από άτομα που βρίσκονται στο συγγενικό περιβάλλον του τούρκου προέδρου, καθώς μάλιστα δημοσκοπήσεις τον δείχνουν να είναι, αυτή τη στιγμή, η πιο δημοφιλής επιλογή μέσα στο ΑΚΡ. Πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρίας Sonar Research σε 26 επαρχίες της Τουρκίας με τη συμμετοχή 3.202 ατόμων αποκάλυψε ότι οι περισσότεροι προτιμούν τον Φιντάν για υποψήφιο πρόεδρο από πλευράς ΑΚΡ εάν ο Ερντογάν δεν μπορέσει να είναι πάλι υποψήφιος.</div><div><br />Μπεράτ Αλμπαϊράκ: Ισχυρή επιρροή<br /><br />Στις όποιες συζητήσεις γίνονται δημόσια, όπως αυτή στο ΤΕLE1 ή στο δίκτυο Birgun TV και κυρίως στις κουβέντες στα πολιτικά πηγαδάκια το βασικό ερώτημα είναι: Ποιον θέλει ο Ερντογάν ως διάδοχο; Οι περισσότεροι θεωρούν πως θα επιλέξει μέσα από την οικογένειά του: τον έναν του γιο ή τους δύο γαμπρούς του;<br /><br />Ο 47χρονος Μπεράτ Αλμπαϊράκ είναι παντρεμένος με τη μεγαλύτερη κόρη του Ερντογάν, την Εσρά, και έχουν τέσσερα παιδιά. Είχε διατελέσει υπουργός Ενέργειας την περίοδο 2015-2018 και Οικονομικών την περίοδο 2018-2020, όταν και λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης της Τουρκίας αναγκάστηκε να παραιτηθεί ξαφνικά. Παρότι επί χρόνια θεωρείτο ο πιο πιθανός διάδοχος υπάρχουν πληροφορίες ότι τον τελευταίο καιρό επικρατεί ένταση, λόγω μιας φημολογούμενης εξωσυζυγικής σχέσης και ενός μεγάλου καβγά με τον Ερντογάν. Σε αυτά συμβάλλει και ο εκρηκτικός χαρακτήρας του – πολλοί θυμούνται τις συγκρούσεις που είχε με τον πρώην υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού.<br /><br />Τα τελευταία πέντε χρόνια στράφηκε περισσότερο στην επιχείρηση της δικής του οικογένειας, τον όμιλο Αλμπαϊράκ και τον όμιλο Τουρκουβάζ Σπορ που ελέγχει τις εφημερίδες «Σαμπάχ», «Τακβίμ», δεκάδες ραδιόφωνα, τα μεγαλύτερα στούντιο της χώρας και τις μεγαλύτερες εκτυπωτικές εγκαταστάσεις. Επίσης φαίνεται να έχει μεγάλη επιρροή στον όμιλο που ελέγχει την εφημερίδα «Χουριέτ», το CNN Turk και το κανάλι D. H οικογενειακή σχέση των Αλμπαϊράκ με τον Ερντογάν πάει πίσω όταν ο πατέρας του Μπεράτ ήταν βουλευτής του κόμματος Ευημερίας του Ερμπακάν τη δεκαετία του 1990, στο οποίο ανήκε και ο σημερινός πρόεδρος της χώρας.<br /><br />Η οικογένεια Αλμπαϊράκ ελέγχει επίσης την αγορά με τις διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους, ενώ θεωρείται συνδετικός κρίκος με τη βασιλική οικογένεια του Κατάρ. Τα τελευταία δύο χρόνια ο Μπεράτ δείχνει να έχει επιστρέψει στο στενό προεδρικό περιβάλλον και παίζει σημαντικό ρόλο στους διορισμούς των επικεφαλής κρατικών τραπεζών, καθώς και των θεσμών που ελέγχουν τις τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.</div><div><br />ΣελτΣούκ Μπαϊρακτάρ: Χτίζει ηγετικό προφίλ<br /><br />O άλλος γαμπρός του Ερντογάν, ο 46χρονος Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ – παντρεμένος με τη Σουμεγέ Ερντογάν – είναι ο άνθρωπος που παίζει κομβικό ρόλο στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας. Τον αποκαλούν και «πατέρα των τουρκικών drones», αφού η εταιρεία Baykar, της οποίας ηγείται μαζί με τον αδελφό του, Χαλούκ, παράγει τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar, τα οποία η Τουρκία εξάγει σε πολλές χώρες του κόσμου. Κάποιοι τον θεωρούν ως τον άτυπο υπουργό Aμυνας και πρόσφατα ο τουρκικός Tύπος φιλοξένησε πληροφορίες ότι ήταν ο Σελτσούκ εκείνος που υποστηρίζει σθεναρά στον πεθερό του πως η Τουρκία δεν χρειάζεται να αγοράσει F-16 αλλά να επικεντρωθεί στα drones και να επιμείνει για τα F-35 και για το τουρκικό μαχητικό ΚΑΑΝ. Καθώς τα κέντρα εξουσίας συγκρούονται, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πρόσφατη συνέντευξη του Χακάν Φιντάν, στην οποία ανέφερε ότι το σχέδιο παραγωγής των ΚΑΑΝ μπλοκάρει λόγω του αμερικανικού εμπάργκο για τους κινητήρες. Αυτό ερμηνεύτηκε ως χτύπημα στον Μπαϊρακτάρ και την επιμονή του στην κατεύθυνση αυτή για την τουρκική αεροπορία.<br /><br />Ο Σελτσούκ δεν φαίνεται να έχει έρθει ποτέ σε προστριβή με τον Ερντογάν, διατηρεί μια σταθερή θέση δίπλα του και έχει δομήσει ένα ενδιαφέρον πολιτικό προφίλ με τις συχνές εμφανίσεις του στην τηλεόραση, όπου μιλάει κυρίως για θέματα άμυνας και τεχνολογίας. Αλλωστε ηγείται του ΔΣ του ιδρύματος Τ3 Vakfi που διοργανώνει το φεστιβάλ αεροδιαστημικής και τεχνολογίας Teknofest άλλοτε στην Τουρκία, άλλοτε στο Αζερμπαϊτζάν και φέτος – για πρώτη φορά – στην κατεχόμενη Κύπρο. Οι αναλυτές θεωρούν πως όλα αυτά συμβάλλουν στη δημιουργία ενός ηγετικού προφίλ με το βλέμμα στο μέλλον.</div><div><br />Μπιλάλ και Ομέρ Ερντογάν: Η επόμενη γενιά<br /><br />Ο δευτερότοκος γιος του Ερντογάν, ο 44χρονος Μπιλάλ, δεν έχει αναλάβει ούτε υπουργεία ούτε νευραλγικούς τομείς στην άμυνα της χώρας. Αντίθετα μάλιστα, η προβολή που είχε το όνομά του ήταν αρνητική, όταν το 2013 είχε κατηγορηθεί για εμπλοκή σε ένα μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς και ξεπλύματος χρήματος. Εχει φτιάξει όμως ένα δικό του δίκτυο μέσα στην κρατική μηχανή, κυρίως στην κρατική τηλεόραση, σε δημόσιους οργανισμούς και στην αεροπορική εταιρεία Turkish Airlines. Στελέχη σε όλους αυτούς τους οργανισμούς έχουν τοποθετηθεί φίλοι ή παλιοί συμμαθητές του. Η κρατική τηλεόραση της Τουρκίας ίδρυσε πρόσφατα το αγγλόφωνο τηλεοπτικό δίκτυο TRT World, ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια – η κόντρα του με τον γαμπρό του Μπεράτ Αλμπαϊράκ κορυφώθηκε λίγο μετά όταν εκείνος επέλεξε να ιδρύσει το δικό του αγγλόφωνο τηλεοπτικό δίκτυο A News, με πολύ μικρότερο κόστος.<br /><br />Οπως φαίνεται πάντως, κοιτά ακόμα πιο μακριά. Tην ώρα που η διαδοχολογία μαίνεται, φαίνεται να προωθεί έναν ακόμα «εκκολαπτόμενο διάδοχο», τον 18χρονο γιο του Ομέρ Tαγίπ, που λέγεται ότι είναι και ο αγαπημένος εγγονός του Ερντογάν. Κάπως έτσι, στήθηκε στο άψε σβήσε ένα «Διπλωματικό Φόρουμ» το οποίο έκλεισε με την ομιλία του ο Ομέρ, που είναι αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Νέων Διπλωματών. Ολοι οι κρατικοί σταθμοί πρόβαλαν ζωντανά την ομιλία με θαυμαστικά σχόλια, στα μέσα δικτύωσης όμως τα σχόλια για τον νεαρό «που μεγάλωσε και σπούδασε στις ΗΠΑ» και δεν μπορούσε καν να διαβάσει το οτοκιού, ήταν πολλά.</div><div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Μάχη δελφίνων για τον… θρόνο του Ερντογάν – Σκληραίνει η κούρσα της διαδοχής. Φήμες, κόντρες και παρασκήνιο.

Η συζήτηση στο τηλεοπτικό δίκτυο TELE1, ένα βράδυ στα μέσα Οκτωβρίου είχε φουντώσει. Ο παρουσιαστής και οι καλεσμένοι συζητούσαν για το ποιο...

Διαβάστε την συνέχεια

Συναγερμός στην Αθήνα με τις ρωσικές κινήσεις: Το Ψευδοκράτος & οι προηγούμενες δηλώσεις των Ρώσων.

<img height="360" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/11/AP17026454667827-scaled-e1679080759510-1068x601.jpg" width="698" /><br /><br /><div>Αναμενόμενες χαρακτηρίζει η Αθήνα τις ρωσοκινεζικές αντιδράσεις μετά τις εξελίξεις στην ενέργεια και στα ελληνικά λιμάνια, που έφεραν τη χώρα μας στο επίκεντρο του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, και αντιδρά με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα, ειδικότερα όσον αφορά τη Μόσχα. Οι απειλές Ζαχάροβα δεν περνούν βέβαια απαρατήρητες, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία αντιδρά με ωμό τρόπο με αφορμή την ελληνική στήριξη στην Ουκρανία.<br /><br />Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συζήτηση με τον διευθυντή σύνταξης του Bloomberg, Τζον Μικλεθγουέιτ, απέφυγε να αναφερθεί στη νέα ρωσική πρόκληση, καθώς είχε προηγηθεί η απάντηση και μάλιστα σε υψηλούς τόνους από το υπουργείο Εξωτερικών. Επανέλαβε όμως την πάγια θέση για την παραχώρηση ουκρανικών εδαφών, αναφέροντας παράλληλα πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν λάβει επίσημη ενημέρωση για τις συνομιλίες μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων σχετικά με το σχέδιο για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία Ο κ. Μητσοτάκης επισήμανε επίσης ότι ορισμένα σημεία του προτεινόμενου πλάνου είναι προβληματικά, ειδικά όσον αφορά την παραχώρηση εδαφών από την Ουκρανία. «Έχουμε καταστήσει απολύτως σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία χωρίς την Ουκρανία», είπε και πρόσθεσε: «Και βεβαίως, οι Ευρωπαίοι πρέπει να είναι μέρος κάθε συζήτησης που αφορά τις μελλοντικές ρυθμίσεις ασφάλειας στην Ευρώπη».<br /><br />Όσον αφορά τις ελληνορωσικές σχέσεις, που βρίσκονται στο ναδίρ μετά το 2022, ο προβληματισμός σχετίζεται με το ενδεχόμενο η Ρωσία να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος, καθώς κατά το πρόσφατο παρελθόν ο Σεργκέι Λαβρόφ, η Μαρία Ζαχάροβα αλλά και τοπικά ΜΜΕ είχαν αφήσει τέτοια υπονοούμενα. Είναι γεγονός ότι η Μόσχα μέχρι την εισβολή στην Ουκρανία επέμενε να στηρίζει λύση του Κυπριακού με ρητές αναφορές στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Αυτό άλλαξε μετά το ξέσπασμα του πολέμου με αποκορύφωμα τη σχετικά πρόσφατη αναφορά του Ρώσου ΥΠΕΞ. <br /><br />«Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζω κάποιο πιο συγκεκριμένο σχέδιο. Γνωρίζω πως οι Τούρκοι γείτονές μας ευθέως λένε ότι πρόκειται για δύο ισοδύναμα κράτη, ότι διαφορετικά δεν θα επιτευχθεί τίποτα. Χρειάζεται να υπάρξει συμφωνία. Κάποιο μαγικό σχήμα, το οποίο θα προτείναμε ή, πολύ περισσότερο, θα αρχίζαμε να επιβάλλουμε δεν έχουμε και δεν μπορεί τέτοιο να υπάρξει. Πρέπει να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα του ενός και του άλλου λαού», είχε πει ο Λαβρόφ. Σε κάθε περίπτωση η ελληνική πλευρά δεν έχει αποκλείσει μια τέτοια κίνηση από την πλευρά της Ρωσίας, αν και η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι δύσκολα θα προχωρήσει σε αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος. Αν όμως συμβεί, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να ακολουθήσουν και άλλες χώρες-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που διατηρούν καλές σχέσεις με τον ρωσικό παράγοντα.<br /><br />Όσον αφορά την κινεζική αντίδραση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ρωτήθηκε σχετικά με την προσπάθεια της Ουάσινγκτον να περιορίσει τη διεθνή επιρροή του Πεκίνου. Ο πρωθυπουργός απάντησε πως η Αθήνα επιδιώκει ισορροπία στις σχέσεις της με τις δύο μεγάλες δυνάμεις, επισημαίνοντας ότι η συμφωνία με τους Κινέζους για το λιμάνι του Πειραιά θα τηρηθεί. Αυτή άλλωστε είναι η ελληνική γραμμή στη σφοδρή όπως εξελίσσεται αμερικανοκινεζική σύγκρουση για τα λιμάνια στο διεθνές πεδίο γενικότερα. «Πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε τρόπο να συνεργαστούμε απόλυτα με τους Αμερικανούς και θέλουμε να το κάνουμε», δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης και πρόσθεσε:<br /><br />«Έχουμε ήδη υπογράψει συμφωνίες που αποδεικνύουν ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε win-win διευθετήσεις, χωρίς στην πορεία να αμφισβητούμε επενδύσεις που έγιναν στο παρελθόν και των οποίων η δομή πρέπει να γίνει σεβαστή. Συμφωνίες που έγιναν από προηγούμενες κυβερνήσεις πρέπει να γίνονται σεβαστές». Και όταν ο κ. Μικλεθγουέιτ επανήλθε λέγοντας ότι «ο Τραμπ γενικά δεν το θεωρεί αυτό πολύ καλή ιδέα», ο πρωθυπουργός τόνισε: «Κοιτάξτε τι συνέβη στην Ελλάδα τις τελευταίες 15 ημέρες. </div><div><br /></div><div>Η Ελλάδα γίνεται ενεργειακός κόμβος για τα Βαλκάνια, την Κεντρική Ευρώπη και την Ουκρανία. Πριν από λίγα χρόνια δεν ήμασταν καν στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης. Τώρα γινόμαστε πύλη εισόδου για το αμερικανικό LNG στην ευρωπαϊκή αγορά. Αξιοποιούμε τη γεωγραφική μας θέση για να ενισχύσουμε τη γεωπολιτική μας θέση. Πιστεύω, λοιπόν, ότι μπορούμε οπωσδήποτε να βρούμε τρόπο να συνεργαζόμαστε με τους Αμερικανούς. Έχουμε ήδη υπογράψει συμφωνίες που αποδεικνύουν ότι μπορούμε να καταλήξουμε σε αμοιβαία επωφελείς ρυθμίσεις, χωρίς να αμφισβητούμε τις επενδύσεις που έγιναν στο παρελθόν και των οποίων η δομή πρέπει να γίνει σεβαστή».</div><div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Συναγερμός στην Αθήνα με τις ρωσικές κινήσεις: Το Ψευδοκράτος & οι προηγούμενες δηλώσεις των Ρώσων.

Αναμενόμενες χαρακτηρίζει η Αθήνα τις ρωσοκινεζικές αντιδράσεις μετά τις εξελίξεις στην ενέργεια και στα ελληνικά λιμάνια, που έφεραν τη χώρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Washington Post: Η Ευρώπη αντιπαραθέτει τη δική της πρόταση στο σχέδιο των 28 σημείων για την Ουκρανία.

<img height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-11/ZELENSKIY-MACRON-MERZ-TUSK-STARMER-1140x570.jpg?itok=DNAPC9dM" width="700" /><br /><br />Η ευρωπαϊκή αντιπρόταση στο «σχέδιο Τραμπ» για την Ουκρανία τονίζει διατήρηση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνατοτήτων, ανάκτηση κρίσιμων υποδομών και διαπραγμάτευση εδαφικών ζητημάτων μόνο μετά την κατάπαυση του πυρός<br /><br />Οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν καταρτίσει τη δική τους πρόταση για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, σε απάντηση στο λεγόμενο «ειρηνευτικό σχέδιο» του Ντόναλντ Τραμπ. Σύμφωνα με την Washington Post, το περιεχόμενο της πρότασης βασίζεται σε έγγραφο που περιήλθε στην κατοχή δημοσιογράφων.<br /><br />Στρατιωτικές προβλέψεις<br /><br />Η ευρωπαϊκή πρόταση προβλέπει ότι δεν θα επιβληθούν περιορισμοί στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας. Αυτό διαφοροποιείται από το «σχέδιο Τραμπ», το οποίο απαιτεί από το Κίεβο να μειώσει τον στρατό του στο μισό και να εγκαταλείψει τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Σημειώνεται ότι υπάρχουν έντονες αμφισβητήσεις για το κατά πόσο το σχέδιο αυτό είναι αμερικανικής προέλευσης ή άλλης «πατρότητας», τόσο από Αμερικανούς όσο και από Ευρωπαίους ηγέτες.<br /><br />Έλεγχος κρίσιμων υποδομών<br /><br />Σύμφωνα με την πρόταση, η Ουκρανία θα ανακτήσει τον έλεγχο του Πυρηνικού Σταθμού στη Ζαπορίζια και του φράγματος Καχόβκα. Παράλληλα, θα εξασφαλίσει ανεμπόδιστη διέλευση στον ποταμό Δνείπερο και κυριαρχία στη χερσόνησο Κινμπούρν. Τα υπόλοιπα εδαφικά ζητήματα θα εξεταστούν μόνο μετά την επίτευξη κατάπαυσης του πυρός.<br />Διπλωματική διάσταση<br /><br />Ευρωπαίοι αξιωματούχοι χαρακτηρίζουν την πρόταση ως «βάση που θα απαιτήσει περαιτέρω εργασία», υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για ένα πρώτο βήμα προς μια πιθανή συμφωνία. Εκπρόσωποι από τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με άλλες χώρες, αναμένεται να συμμετάσχουν στις σημερινές διαπραγματεύσεις στη Γενεύη μεταξύ Ουκρανίας και Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />Παρουσία αμερικανικής και ουκρανικής αντιπροσωπείας<br /><br />Σύμφωνα με το Reuters, ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ, Στιβ Ουίτκοφ, καθώς και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαρκ Ρούμπιο, έχουν ήδη φτάσει στη Γενεύη. Την ουκρανική πλευρά θα εκπροσωπήσει ο επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου, Αντρίι Γερμάκ, ο οποίος θα ηγηθεί της αντιπροσωπείας.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Washington Post: Η Ευρώπη αντιπαραθέτει τη δική της πρόταση στο σχέδιο των 28 σημείων για την Ουκρανία.

Η ευρωπαϊκή αντιπρόταση στο «σχέδιο Τραμπ» για την Ουκρανία τονίζει διατήρηση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνατοτήτων, ανάκτηση κρίσιμων υπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα δύο λάθη των ΗΠΑ που άνοιξαν δρόμο στην Κίνα.

<img height="432" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/11/xi-jinping-kina-ipa-trump-pekino-SLpress-825x600.jpg" width="697" /><br /><br /><b>ΜΕΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ</b><br />Η Κίνα προοδεύει, επειδή οι ΗΠΑ υποχωρούν παγιδευμένες πρωτίστως στην εσωτερική τους κρίση και δευτερευόντως στον τρόπο που αντιμετώπισαν τις παγκόσμιες εξελίξεις, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.<br /><br />Οι ΗΠΑ διέπραξαν, κατά την συγκεκριμένη περίοδο, δύο θεμελιώδη λάθη: πρώτον, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την Μόσχα ως μεγάλη δύναμη – με πρωτεργάτες τους Δημοκρατικούς και τους Νέο-Συντηρητικούς – ασκώντας πολιτική, που την έσπρωξε στην αγκαλιά του Πεκίνου – το να την βγάλουν από αυτή την αγκαλιά του, όπως θα ήθελε ο Τραμπ, και να την στρέψουν εναντίον της Κίνας σήμερα είναι μη ρεαλιστικό – και δεύτερον πίστεψαν ότι επιτρέποντας την ένταξη της Λαϊκής Δημοκρατίας στις παγκοσμιοποιημένες οικονομικές διεργασίες – με αποκορύφωμα την ένταξή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου – θα την ενσωμάτωνε στο σύστημά τους.<br /><br />Το σχέδιο μετατροπής του κινεζικού καθεστώτος σε κάποια μορφή φιλελεύθερης δημοκρατίας, με βάση τις οικονομικές λειτουργίες του κεφαλαίου, μια φιλελεύθερη χυδαιότητα, που υποστηρίζει την υπεροχή της οικονομίας έναντι της πολιτικής, έχει οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Η Κίνα έμαθε σωστά το μάθημα από το πάθημα του Γκορμπατσώφ! Επίσης, είμαστε μάρτυρες της προσπάθειας αλλαγής στο οικονομικό υπόδειγμα των ΗΠΑ, μέσω κυρίως της πολιτικής των δασμών. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, διαπιστώνεται αντιστροφή στην αντίληψη για τις παγκοσμιοποιητικές διαδικασίες.<br /><br />Ο Τραμπ θέλει να επανέλθει μεγάλο μέρος της βιομηχανίας στην χώρα, γεγονός που, όπως πιστεύει, θα την θωρακίσει και θα της δώσει μεγαλύτερη ασφάλεια έναντι των “ανοιχτών θυρών” της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Προσπαθεί να ακολουθήσει, έστω και καθυστερημένα, το κινεζικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο η βιομηχανική παραγωγή παραμένει το θεμέλιο του πλούτου και της ισχύος. Εν τω μεταξύ, συνεχίζεται η άνοδος της Κίνας στην κορυφή της υψηλής τεχνολογίας!<br /><br />Γίνεται όλο και περισσότερο εμφανές, με το πέρασμα του χρόνου, ότι στον αγώνα για την παγκόσμια ηγεσία, το Πεκίνο προχωρά ακόμα και όταν μένει ακίνητο, επειδή απλά η Ουάσινγκτον υποχωρεί, παρουσιάζοντας συνεχώς αυτοκτονικές τάσεις, καθώς προσπαθεί, κατ’ αρχάς, να ανακτήσει τη θέση της σε μια αποπροσανατολισμένη και διχασμένη χώρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παλεύουν με τον εαυτό τους. Το ομολογεί ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ όταν επιμένει ότι: “Ο εχθρός είναι εντός”. Ως εσωτερικοί εχθροί αναφέρονται οι Αμερικανοί, που απειλούν την καθαρότητα του έθνους. Αυτοί βρίσκονται πρωταρχικά στο βαθύ κράτος, το οποίο πρέπει να καθαριστεί από τους αναξιόπιστους υπαλλήλους του στον στρατό, στις μυστικές υπηρεσίες και στα διάφορα τεχνοκρατικά κατεστημένα.<div><br />Η διαμάχη για την Ουκρανία ως ευκαιρία για την Κίνα<br /><br />Συγχρόνως, παλεύουν ταυτόχρονα με τον Νούμερο Δύο (Κίνα) και τον Νούμερο Τρία (Ρωσία), σε μια προσπάθεια να ανακτήσουν την ηγεμονία, ενώ παράλληλα διχάζουν και περιφρονούν τους ευρωατλαντικούς “συμμάχους”. Στην κατάσταση αυτή βρέθηκαν οι ΗΠΑ την τελευταία δεκαετία – ίσως και λίγο παραπάνω – αφού προηγουμένως τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι (με τον Μπους υιό), όσο και οι Δημοκρατικοί (με τον Ομπάμα) συμπεριφέρθηκαν με αλαζονικό τρόπο στη Ρωσία και στον Πούτιν, που επιζητούσε μια κάποια σύνδεση με τη Δύση ως αυτόνομη οντότητα.<br /><br />Όλοι γνωρίζουν ότι η καμπή στις σχέσεις ΗΠΑ και Ρωσίας ήρθε το 2014, όταν οι ΗΠΑ (Ομπάμα) ενώθηκε με τη Μεγάλη Βρετανία (Κάμερον) και τη Γερμανία (Μέρκελ) – ο Υπουργός Εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλε, είχε περπατήσει στην πλατεία Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, το σημείο όπου παραμένουν συγκεντρωμένοι οι φιλοευρωπαίοι διαδηλωτές στο Κίεβο στα τέλη του 2013 – συμμετέχοντας στην εξέγερση κατά του φιλορώσου προέδρου, Γιανουκόβιτς.<br /><br />Η διαμάχη για την Ουκρανία ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για την Κίνα. Η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη για τη δημιουργία μιας τεράστιας σφαίρας επιρροής στην Ευρασία και τον Πλανήτη γενικότερα. Η διαδικασία ξεκίνησε από τις περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που γεωγραφικά βρίσκονται μεταξύ της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, και στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκε την πολιτική του Πούτιν, να εισβάλλει στην Ουκρανία με τις γνωστές συνέπειες και με την επίσης γνωστή κατάληξη: η Ρωσία ουσιαστικά περιορίζεται σε κατώτερο εταίρο του Σι.<br /><br />Δεν θα πούμε κάτι σημαντικό αν υποστηρίξουμε ότι βρισκόμαστε στο μέσο ενός νέου καταμερισμού πλανητικής ισχύος. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Προφανώς, ο γράφων δεν ασπάζεται τις ανιστόρητες υποθέσεις “Περί Παγίδας του Θουκυδίδη”. Αλλά αν θελήσουμε να υπολογίσουμε το αλγεβρικό άθροισμα της υποχωρούσας αμερικανικής ισχύος και την επακόλουθη επέκταση της κινεζικής ισχύος θα αποκλείσουμε την επιστροφή στο παρελθόν. Η γεμάτη αστέρια και ρίγες παγκόσμια αυτοκρατορία, συμπεριλαμβανομένης μιας αμερικανοποιημένης Κίνας, που ονειρεύτηκαν οι ελίτ της Ουάσιγκτον στις αρχές της χιλιετίας, ήταν και παραμένει μια ουτοπία!</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τα δύο λάθη των ΗΠΑ που άνοιξαν δρόμο στην Κίνα.

ΜΕΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ Η Κίνα προοδεύει, επειδή οι ΗΠΑ υποχωρούν παγιδευμένες πρωτίστως στην εσωτερική τους κρίση και δευτερευόντως στον τρόπο που αντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γεωπολιτικές Αναταράξεις: Από την Άγκυρα και τη Μόσχα μέχρι την Ουκρανία. Η Ελλάδα και η Κύπρος σε περιβάλλον αυξανόμενης πίεσης.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/11/ellinotourkika_ukraine-930x550.png" width="702" /><br /><br />Του <b>Δρα Δημ. Σταθακόπουλου </b><br />Η τελευταία εβδομάδα ανέδειξε, με τρόπο σχεδόν ταυτόχρονο, μια σειρά γεωπολιτικών εξελίξεων που φέρνουν την Ελλάδα και την Κύπρο στο επίκεντρο ενός τριγώνου πιέσεων: Άγκυρα – Μόσχα – Ουάσινγκτον.<br />Είτε πρόκειται για τις τουρκικές αιτιάσεις περί «παραβίασης» θαλάσσιων χωροταξικών περιοχών, είτε για τις δηλώσεις της Μαρίας Ζαχάροβα κατά της συμφωνίας Αθήνας–Κιέβου, είτε για το νέο σχέδιο Τραμπ σχετικά με την Ουκρανία, το περιβάλλον γύρω από τον ελληνισμό γίνεται ολοένα και πιο απαιτητικό.<br /><br />1. Το τουρκικό ΥΠΕΞ κατηγόρησε την Ελλάδα ότι «παραβιάζει τουρκικές θαλάσσιες περιοχές» μέσω του εθνικού θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού. Πρόκειται για ακόμη μία απόπειρα ενίσχυσης του αφηγήματος της “mavi vatan/Γαλάζιας Πατρίδας και sahil net/παράκτιου διχτυού” , δηλ δημιουργίας τετελεσμένων / creeping jurisdiction, ώστε η Τουρκία να εμφανίζει ως «αμφισβητούμενες» καθαρά ελληνικές ζώνες.<br />Η Αθήνα οφείλει να παραμείνει ψύχραιμη αλλά και σε εγρήγορση. H επιμονή της Άγκυρας δεν είναι επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αλλά σταθερή στρατηγική.<br /><br />2. Η δημοσιοποίηση –παρά τις ρωσικές διαψεύσεις– των 28 σημείων του σχεδίου Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία άνοιξε νέο κύκλο ανησυχιών. Το σχέδιο περιλαμβάνει παύση πυρός, ειδικές ζώνες ασφαλείας, περιορισμούς στις ουκρανικές επιχειρήσεις και ευρείες παραχωρήσεις προς τη Ρωσία, που χαρακτηρίζονται ως “ρεαλιστικές” από την Ουάσινγκτον, αλλά “επώδυνες” από τους Ευρωπαίους.<br /><br />Η πρόσθετη δήλωση Τραμπ ότι «η Ουκρανία θα αποδεχθεί τη συμφωνία» ενισχύει την πίεση προς το Κίεβο, το οποίο ήδη αντιμετωπίζει στρατιωτική κόπωση. Μία ενδεχόμενη συμφωνία υπό αμερικανικό τελεσιγραφικό ύφος μπορεί να αναδιαμορφώσει την ευρασιατική ισορροπία δυνάμεων – συχνά όχι προς όφελος της Ελλάδας.<br /><br />3.Η ανάθεση της επόμενης Παγκόσμιας Διάσκεψης για το Κλίμα στην Τουρκία προκαλεί εύλογες απορίες. Η Άγκυρα αξιοποιεί μια ακόμη διεθνή πλατφόρμα για να ενισχύσει την εικόνα της ως “σταθερού” και “παραγωγικού” παίκτη, ενώ η Ελλάδα εμφανίζεται απούσα σε μια σημαντική συζήτηση για την παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση.<br />Η πράσινη διπλωματία είναι πλέον στρατηγικό μέσο ισχύος — και η γεωπολιτική αξιοποίησή της από την Τουρκία δεν πρέπει να υποτιμάται.<br /><br />4. Οι δηλώσεις της Μαρίας Ζαχάροβα κατά της αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας–Ουκρανίας έφεραν στο προσκήνιο μια δεύτερη πηγή πίεσης. Το ελληνικό ΥΠΕΞ απάντησε ότι η Ελλάδα έχει «αυτονόητο δικαίωμα» να συνάπτει συμφωνίες και ότι «οι απειλές κατά κυρίαρχων κρατών απορρίπτονται αυτοδικαίως».<br />Η Μόσχα αξιοποιεί κάθε ευκαιρία για να αποθαρρύνει ευρωπαϊκές χώρες από την υποστήριξη προς το Κίεβο — και η Αθήνα δεν αποτελεί εξαίρεση στον σχεδιασμό της.<br /><br />5. Σε αυτό το ήδη φορτισμένο περιβάλλον, η Κύπρος εισέρχεται σε περίοδο αυξημένου κινδύνου. Η τουρκική διπλωματία επιδιώκει ένα περιβάλλον όπου η Δύση, πιεσμένη από τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τις ανάγκες ενεργειακής ασφάλειας, ενδέχεται να αναζητήσει “εύκολες” διπλωματικές νίκες.<div><br />Ο κίνδυνος;<br />Να επανέλθει στο τραπέζι μία λύση στο Κυπριακό ευνοϊκή προς το ψευδοκράτος, υπό το πνεύμα «να κλείνουμε εκκρεμότητες».<br /><br />Η Τουρκία ήδη προβάλλει την εικόνα «εποικοδομητικού συνομιλητή» σε διεθνή φόρα, ενώ διοργανώνει κορυφαία παγκόσμια συνέδρια. Παράλληλα, η Ουάσινγκτον, εφόσον προχωρήσει σε “ρεαλιστικού τύπου” συμβιβασμό στην Ουκρανία, μπορεί να θεωρήσει ότι και το Κυπριακό χρειάζεται “δημιουργική προσέγγιση”.<br /><br />Αυτό το περιβάλλον, όσο κι αν δεν το λέει κανείς δημόσια, είναι δυνητικά επικίνδυνο.<br />Μία λύση δύο κρατών ή συνομοσπονδίας, έστω και υποδόρια διατυπωμένη, θα αποτελούσε βαρύ προηγούμενο και για την Ελλάδα.<br /><br />Συμπέρασμα<br /><br />Η Αθήνα και η Λευκωσία βρίσκονται σε ένα γεωπολιτικό τρίγωνο όπου οι εξελίξεις τρέχουν γρηγορότερα από τις θεσμικές αντιδράσεις.<br />Η Άγκυρα πιέζει.<br />Η Μόσχα παρεμβαίνει.<br />Η Ουάσινγκτον αναζητά συμφωνίες.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, ο ελληνισμός δεν έχει την πολυτέλεια της παθητικότητας.<br />Απαιτείται στρατηγική, συντονισμός και κυρίως πρόβλεψη — πριν άλλοι αποφασίσουν για εμάς.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γεωπολιτικές Αναταράξεις: Από την Άγκυρα και τη Μόσχα μέχρι την Ουκρανία. Η Ελλάδα και η Κύπρος σε περιβάλλον αυξανόμενης πίεσης.

Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου Η τελευταία εβδομάδα ανέδειξε, με τρόπο σχεδόν ταυτόχρονο, μια σειρά γεωπολιτικών εξελίξεων που φέρνουν την Ελλάδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σχέδιο ειρήνης: Κρίσιμη συνάντηση μεταξύ Ουκρανών, Αμερικανών και Ευρωπαίων.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/11/EU-UKRAINE.jpg"><img height="360" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/11/EU-UKRAINE-696x392.jpg" width="696" /></a><br /><br />Η υιοθέτηση ενός ειρηνευτικού σχεδίου για την Ουκρανία δεν είναι ακόμη επικείμενη. Μια συνάντηση μεταξύ Ουκρανών, Αμερικανών, Γάλλων, Γερμανών και Βρετανών αξιωματούχων έχει προγραμματιστεί για σήμερα Κυριακή στη Γενεύη.<br /><br />Η συνάντηση αυτή ανακοινώθηκε το Σάββατο στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G20, σύμφωνα με πολλαπλές πηγές που επικαλείται το AFP. Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Εμανουέλ Μακρόν «θα μεταβεί στη Γενεύη αύριο με τους συναδέλφους του από την E3 (Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο)» για να συζητήσει «με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ουκρανούς», διευκρίνισε μια άλλη πηγή.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο και ο διπλωματικός απεσταλμένος του Ντόναλντ Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ, αναμένεται να φτάσουν στην Ελβετία την Κυριακή για να συζητήσουν με τους Ουκρανούς το αμφιλεγόμενο σχέδιο του ενοίκου του Λευκού Οίκου για τον τερματισμό σχεδόν τεσσάρων ετών ρωσικής εισβολής, επιβεβαίωσε Αμερικανός αξιωματούχος στο AFP.<br /><br />Αυτό το σχέδιο 28 σημείων αντιμετωπίζεται με μεγάλη ανησυχία στο Κίεβο, καθώς ενσωματώνει αρκετές βασικές ρωσικές απαιτήσεις, δηλαδή την παραχώρηση εδαφών από την Ουκρανία ή την αποκήρυξη της ένταξης στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, προσφέρει στο Κίεβο εγγυήσεις ασφάλειας από τη Δύση. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι απέρριψε το σχέδιο την Παρασκευή , παρά τις πιέσεις του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν να το αποδεχτεί, υποστηρίζοντας ότι θα πρότεινε «εναλλακτικές λύσεις» στους Αμερικανούς.<br /><br />Ο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε στην Ουκρανία προθεσμία μέχρι τις 27 Νοεμβρίου, Ημέρα των Ευχαριστιών, για να απαντήσει στις προτεινόμενες λύσεις. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε το Σάββατο, ωστόσο, ότι το σχέδιό του δεν ήταν η τελική του προσφορά και ότι ελπίζει ότι οι μάχες θα σταματήσουν «με τον έναν ή τον άλλον τρόπο», χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.<div><br />Μακρόν: «δεν μπορεί να είναι απλώς μια αμερικανική πρωτοβουλία»<br /><br />Οι Ευρωπαίοι και άλλες δυτικές χώρες, σε κοινή δήλωση το Σάββατο στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G20, ζήτησαν «περαιτέρω εργασία» για την οριστικοποίηση του σχεδίου. Το «σχέδιο» των 28 σημείων που πρότεινε η Ουάσινγκτον «αποτελεί μια βάση που θα απαιτήσει περαιτέρω εργασία», έγραψαν, εκφράζοντας ιδιαίτερη ανησυχία «για τους προτεινόμενους περιορισμούς στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίοι θα άφηναν την Ουκρανία ευάλωτη σε μελλοντικές επιθέσεις». Η δήλωση υπογράφηκε από 11 χώρες, κυρίως ευρωπαϊκές, καθώς και από την Ιαπωνία και τον Καναδά.<br /><br />Ο Εμανουέλ Μακρόν χαιρέτισε την άφιξη ενός νέου ειρηνευτικού σχεδίου για την Ουκρανία το Σάββατο, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη για ευρύτερες διαπραγματεύσεις με τη συμμετοχή των Ευρωπαίων, δηλώνοντας ότι η τρέχουσα πρόταση «δεν μπορεί να είναι απλώς μια αμερικανική πρωτοβουλία». «Αυτό το σχέδιο είναι καλό στο ότι προτείνει ειρήνη και αναγνωρίζει σημαντικά στοιχεία σε ζητήματα κυριαρχίας και ασφάλειας», δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G20 στο Γιοχάνεσμπουργκ.</div><div><br />Συνάντηση την Τρίτη των Ευρωπαίων ηγετών<br /><br />Ο Γάλλος πρόεδρος ανακοίνωσε επίσης μια τηλεδιάσκεψη την Τρίτη των χωρών του «Συνασπισμού των Προθύμων», ο οποίος συγκεντρώνει τους συμμάχους της Ουκρανίας, «για να συντονιστούν σε αυτό το ζήτημα και να επανεξετάσουν την πρόοδο που έχει σημειωθεί κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη τις επόμενες ημέρες». Επιπλέον, υποστήριξε, «γνωρίζουμε ότι εάν δεν υπάρχουν στοιχεία αποτροπής» σε ένα ειρηνευτικό σχέδιο για την Ουκρανία, «οι Ρώσοι θα επιστρέψουν και θα προδώσουν την υπόσχεσή τους».<br /><br />«Οι μεγάλες δυνάμεις δεν μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις αντί των εμπλεκόμενων χωρών», υποστήριξε ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς. Εν τω μεταξύ, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι υπέγραψε το Σάββατο διάταγμα για τη σύσταση της αντιπροσωπείας που θα αναλάβει τη συμμετοχή «στη διαδικασία διαπραγμάτευσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους διεθνείς εταίρους της Ουκρανίας, καθώς και με εκπροσώπους της Ρωσίας».<br /><br />Διπλή πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία<br /><br />Το σχέδιο που παρουσίασαν οι Ηνωμένες Πολιτείες περιλαμβάνει εδαφικές παραχωρήσεις από την Ουκρανία και μείωση του μεγέθους του στρατού της, αλλά προσφέρει επίσης δυτικές εγγυήσεις ασφαλείας για το Κίεβο. Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, από την πλευρά τους, ασκούν πιέσεις στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι να αποδεχτεί τη συμφωνία. Ο Ρώσος πρόεδρος έχει επίσης απειλήσει να συνεχίσει την εδαφική επέκταση εάν η Ουκρανία αρνηθεί.<br /><br />Αντιμέτωπος με πιέσεις τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από τη Ρωσία, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει επίσης ξεκινήσει διαβουλεύσεις με τους κύριους συμμάχους του στην Ευρώπη. Η Ουκρανία «θα μπορούσε να βρεθεί αντιμέτωπη με μια πολύ δύσκολη επιλογή: την απώλεια αξιοπρέπειας ή τον κίνδυνο απώλειας ενός βασικού εταίρου», δήλωσε ο Ουκρανός πρόεδρος το βράδυ της Παρασκευής</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σχέδιο ειρήνης: Κρίσιμη συνάντηση μεταξύ Ουκρανών, Αμερικανών και Ευρωπαίων.

Η υιοθέτηση ενός ειρηνευτικού σχεδίου για την Ουκρανία δεν είναι ακόμη επικείμενη. Μια συνάντηση μεταξύ Ουκρανών, Αμερικανών, Γάλλων, Γερμαν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ψυχρός πόλεμος στα λιμάνια της Μεσογείου. Πώς ο ανταγωνισμός ΗΠΑ και Κίνας μετατρέπει εμπορικούς κόμβους σε γεωπολιτικά μέτωπα.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/11/ot_trade_war_usa_china-1024x600-1.png"><img height="375" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/11/ot_trade_war_usa_china-1024x600-1-696x408.png" width="703" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το δίλημμα της Αθήνας</span></h3><div>Η Μεσόγειος, ιστορικό σύμβολο πολιτισμών και εμπορικών ανταλλαγών, εξελίσσεται σήμερα στο πιο θερμό «θαλάσσιο πεδίο» του νέου γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Εκατοντάδες πλοία μεταφέρουν εμπορεύματα, αλλά πίσω από τις προβλήτες και τους γερανούς κρύβονται μάχες πολιτικής επιρροής, επενδυτικών φιλοδοξιών και στρατηγικής κυριαρχίας.<br /><br />Η Κίνα, μέσω των κολοσσιαίων επενδύσεών της στο πλαίσιο του Belt and Road Initiative*, έχει καταφέρει να εδραιώσει παρουσία σε κομβικά λιμάνια από τον Πειραιά έως την Τεργέστη και από τη Βαλένθια έως το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ, που είδαν περιοχές του ΝΑΤΟ να αλλάζουν ισορροπίες, επέστρεψαν δυναμικά, πιέζοντας κυβερνήσεις, Ευρωπαϊκή Ένωση και στρατηγικούς εταίρους, με το επιχείρημα: «Οι κρίσιμες υποδομές δεν είναι απλώς επενδύσεις – είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας».<br /><br />Πειραιάς: Το case study που άλλαξε τη Μεσόγειο<br /><br />Ο Πειραιάς αποτελεί το «σημείο μηδέν» αυτής της νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας.<br />Η COSCO όχι μόνο ξεκίνησε με μερίδιο 51% αλλά κατάφερε, μέσα σε μια δεκαετία, να μετατρέψει το λιμάνι σε έναν από τους μεγαλύτερους κόμβους μεταφόρτωσης στην Ευρώπη.<br /><br />Για την Ελλάδα, το project COSCO μεταφράστηκε σε ανάπτυξη, επενδύσεις, τουριστική έκρηξη και χιλιάδες θέσεις εργασίας. Για τις ΗΠΑ όμως, το μήνυμα ήταν διαφορετικό:<br />Ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια χώρας–μέλους του ΝΑΤΟ βρίσκεται υπό διαχείριση κρατικής κινεζικής εταιρείας. Από το 2019 και μετά, Αμερικανοί διπλωμάτες, αναλυτές και στελέχη του Πενταγώνου έχουν επανειλημμένα θέσει το θέμα σε Αθήνα και Βρυξέλλες.<br /><br />Οι ΗΠΑ φοβούνται ότι:<br /><br />ο κινεζικός έλεγχος υποδομών μπορεί να μετατραπεί σε μοχλό πίεσης, σε περίοδο κρίσης μπορεί να επηρεαστούν νατοϊκές επιχειρήσεις,<br /><br />η Κίνα αποκτά κρίσιμη πρόσβαση σε εμπορικά και επιχειρησιακά δεδομένα.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι ΗΠΑ και Ελλάδα ενίσχυσαν το ίδιο διάστημα τη συνεργασία στην Αλεξανδρούπολη, όπου τώρα ρέουν αμερικανικά κεφάλαια και εγκαθίσταται ένα νέο στρατηγικό hub LNG και στρατιωτικών μεταφορών.<div><br />Ιταλία: Ανάμεσα στο εμπόριο και τη διπλωματία<br /><br />Η Ιταλία έγινε η πρώτη G7 χώρα που το 2019 υπέγραψε την ένταξή της στο Belt and Road.<br />Η Ουάσιγκτον δεν το ξέχασε ποτέ.<br /><br />Μετά την αλλαγή κυβέρνησης στη Ρώμη, Ιταλοί αξιωματούχοι παραδέχθηκαν δημόσια ότι «η πίεση από τις ΗΠΑ και τις Βρυξέλλες ήταν άμεση και συνεχής». Τελικά, η χώρα αποχώρησε από το BRI το 2023 – αλλά το παράδοξο είναι ότι πολλές συμφωνίες για λιμάνια, logistics και κινεζικές συνεργασίες διατηρήθηκαν.<br /><br />Η Ιταλία προσπαθεί να παίξει σε δύο ταμπλό: να συνεχίσει να προσελκύει κινεζικά κεφάλαια που εκσυγχρονίζουν υποδομές, χωρίς να συγκρουστεί με την Ουάσιγκτον.<br /><br />Όμως η πίεση είναι μόνιμη. Διπλωματικοί κύκλοι μιλούν για ένα νέο δόγμα:«Οι επενδύσεις είναι οικονομικό ζήτημα, αλλά οι λιμενικές υποδομές είναι στρατηγικό ζήτημα».<br />Ισπανία και Ισραήλ: Η διείσδυση της Κίνας προκαλεί συναγερμό<br /><br />Στην Ισπανία, κινεζικές εταιρείες έχουν παρουσία σε λιμάνια όπως η Βαλένθια και το Μπιλμπάο. Το Ισραήλ όμως – ένας από τους στενότερους συμμάχους των ΗΠΑ – αποτέλεσε την πραγματική «κόκκινη γραμμή».<br /><br />Το 2021, αμερικανικές υπηρεσίες άσκησαν επίσημη πίεση στο Τελ Αβίβ όταν κινεζική εταιρεία ανέλαβε τη διαχείριση εμπορικού τερματικού στη Χάιφα, πολύ κοντά σε νατοϊκές εγκαταστάσεις.<br /><br />Τότε, Αμερικανός αξιωματούχος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Δεν είναι δυνατόν το αμερικανικό ναυτικό να “δένει” στα ίδια νερά με κινεζικά δίκτυα παρακολούθησης». Για τις ΗΠΑ, δεν είναι απλώς οικονομικό θέμα. Είναι θέμα ασφάλειας δεδομένων, επικοινωνιών και θαλάσσιων επιχειρήσεων.<br />ΕΕ: Το δίλημμα ρεαλισμού και στρατηγικής εξάρτησης<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση δυσκολεύεται να βρει ενιαία στάση στο ζήτημα αυτό.<br /><br />Από τη μία πλευρά: τα κινεζικά κεφάλαια αναβαθμίζουν λιμάνια που για χρόνια έμεναν παραμελημένα, οι τοπικές οικονομίες βλέπουν πραγματική ανάπτυξη, κυβερνήσεις κερδίζουν πολιτικό χρόνο και αποτελέσματα.<br /><br />Από την άλλη: οι ΗΠΑ απαιτούν σαφή περιορισμό κινεζικών συμμετοχών, οι υπηρεσίες ασφαλείας προειδοποιούν για ευπάθειες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη ενεργοποιήσει μηχανισμό ελέγχου ξένων επενδύσεων σε κρίσιμες υποδομές.<br /><br />Πολιτικοί αναλυτές στις Βρυξέλλες το συνοψίζουν ως εξής: «Η Ευρώπη κερδίζει από την Κίνα στο βραχυπρόθεσμο, αλλά χάνει αυτονομία στο μακροπρόθεσμο».</div><div><br />Το ΝΑΤΟ αλλάζει στρατηγική<br /><br />Το ΝΑΤΟ έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει τα εμπορικά λιμάνια όχι ως «πολιτικές υποδομές», αλλά ως μέτωπα ενός νέου τύπου ανταγωνισμού: του ανταγωνισμού logistics.<br /><br />Η λογική είναι ξεκάθαρη: όποιος ελέγχει λιμάνια, έχει πρόσβαση σε κρίσιμες μεταφορές, όποιος ελέγχει εμπορικές ροές, έχει πολιτική ισχύ, σε περίοδο κρίσης, οι εμπορικοί κόμβοι μπορούν να γίνουν στρατιωτικοί.<br /><br />Γι’ αυτό και αυξάνονται οι νατοϊκές ασκήσεις γύρω από λιμάνια–κόμβους, η Αλεξανδρούπολη, η Σούδα και η Σικελία αναβαθμίζονται ως «entry points», υπάρχει επιμονή να αποτραπεί περαιτέρω κινεζική διείσδυση σε κρίσιμες περιοχές της Μεσογείου.</div><div><br />Τι σημαίνει για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις<br /><br />Οι κυβερνήσεις της Μεσογείου – και βεβαίως της Ελλάδας – βρίσκονται μπροστά σε ένα πρωτοφανές δίλημμα:<br />Αν πουν «ναι» στην Κίνα:<br /><br />✔ κερδίζουν επενδύσεις,<br />✔ θέσεις εργασίας,<br />✔ ταχύτερο εκσυγχρονισμό υποδομών,<br />✘ αλλά κινδυνεύουν να βρεθούν υπό πολιτική πίεση από τις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.<br />Αν πουν «όχι» στην Κίνα:<br /><br />✔ παραμένουν στο δυτικό στρατηγικό στρατόπεδο,<br />✘ αλλά χάνουν επενδυτικά κεφάλαια και αναπτυξιακές ευκαιρίες,<br />✘ συχνά χωρίς αντίστοιχη οικονομική προσφορά από Βρυξέλλες ή Ουάσιγκτον.<br /><br />Ένας Ευρωπαίος υπουργός Οικονομικών περιέγραφε πρόσφατα off the record:«Οι Αμερικανοί μας λένε “όχι στην Κίνα”, αλλά δεν μας λένε με ποια χρήματα θα φτιάξουμε τα λιμάνια».<br /><br />Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και πολιτικό.<br />Το συμπέρασμα: Η Μεσόγειος δεν είναι πλέον «ουδέτερη» θάλασσα<br /><br />Η εικόνα είναι ξεκάθαρη: τα λιμάνια δεν θεωρούνται πλέον τεχνικά έργα – είναι στρατηγικά assets, ο ανταγωνισμός ΗΠΑ–Κίνας έχει μπει σε φάση «μη επιστροφής», η Ευρώπη καλείται να πάρει αποφάσεις που δεν είναι μόνο οικονομικές αλλά γεωπολιτικές.<br /><br />Η Μεσόγειος, για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, δεν είναι απλώς διάδρομος εμπορίου. Είναι το νέο επίκεντρο της παγκόσμιας σύγκρουσης επιρροής.<br /><br />Και οι σταθμοί μεταφόρτωσης, τα κοντέινερ και οι γερανοί κρύβουν πίσω τους κάτι πολύ μεγαλύτερο: το ποιος θα ελέγχει τον 21ο αιώνα.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Ψυχρός πόλεμος στα λιμάνια της Μεσογείου. Πώς ο ανταγωνισμός ΗΠΑ και Κίνας μετατρέπει εμπορικούς κόμβους σε γεωπολιτικά μέτωπα.

Το δίλημμα της Αθήνας Η Μεσόγειος, ιστορικό σύμβολο πολιτισμών και εμπορικών ανταλλαγών, εξελίσσεται σήμερα στο πιο θερμό «θαλάσσιο πεδίο» τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σχέδιο Τραμπ: «Καταστροφή για την Ευρώπη».

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://static.dw.com/image/74832008_1004.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="1200" height="280" src="https://static.dw.com/image/74832008_1004.webp" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Δήμητρα Κυρανούδη</b><br />Ο γερμανικός Τύπος σχολιάζει εκτενώς τις ραγδαίες εξελίξεις στο Ουκρανικό, το σχέδιο Τραμπ και το τελεσίγραφο στον Ζελένσκι, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις συνέπειες για τη Γηραιά Ήπειρο.<br /><br />«Το ειρηνευτικό σχέδιο των ΗΠΑ για την Ουκρανία μοιάζει σαν να είναι εμπνεύσεως Πούτιν» σχολιάζει η Bild αναφορικά με το σχέδιο 28 σημείων για την Ουκρανία και το αμερικανικό τελεσίγραφο στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. «Αν εννοεί πραγματικά όσα λέει στα σοβαρά, αυτό θα ισοδυνανούσε με δήλωση παράδοσης για το Κίεβο και θα ήταν καταστροφή για την Ευρώπη» συνεχίζει και προσθέτει:<br /><br />«Η αλήθεια είναι όμως η εξής: Δεν μπορούμε να παραπονιόμαστε για το ότι η ΕΕ παραγκωνίζεται. Όποιος είναι τόσο αδύναμος στρατιωτικά, ώστε η ασφάλειά του να εξαρτάται από τις ΗΠΑ του Τραμπ, απλά δεν θα βρίσκεται στο τραπέζι όταν γίνονται διαπραγματεύσεις για τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Μετά από τέσσερα χρόνια πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι επομένως κάτι νέο αλλά δυστυχώς καθίσταται ακόμη πιο επειγόν: η Ευρώπη πρέπει να γίνει στρατιωτική δύναμη και κατά προτίμηση με τον δικό της στρατό», σημειώνει η Bild.<br /><br />Tι ζητά ο Τραμπ;<br /><br />Από την πλευρά της η ιστοσελίδα tagesschau.de σχολιάζει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ επιμένει να επιδιώκει μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία το συντομότερο δυνατόν. «Το υποσχέθηκε την πρώτη μέρα της θητείας του και συνεχίζει να το θέλει πιθανώς με στόχο το Νόμπελ Ειρήνης. Τι σημαίνει όμως αυτό για την Ουκρανία; Υπάρχουν πολλές αναγνώσεις. Ενίοτε ο Τραμπ επιδιώκει να αυξήσει την πίεση στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η διαβόητη στιγμή στο Οβάλ Γραφείο, όταν ο Τραμπ επέπληξε τον Ουκρανό πρόεδρο παραμένει αλησμόνητη. Άλλες φορές γίνεται πιο ανυπόμονος με τη Ρωσία, όπως συνέβη πρόσφατα με τις σκληρές κυρώσεις. Τώρα η πίεση μετατοπίζεται στην Ουκρανία (…)<br /><br />Πιθανώς ο υπολογισμός του Τραμπ τώρα έχει να κάνει με το ότι ο Ζελένσκι είναι αρκετά αδύναμος για να ενδώσει αυτή τη φορά στην πίεση, εξαιτίας των συνεχιζόμενων βομβαρδισμών της Ρωσίας, του εσωτερικού σκανδάλου διαφθοράς και της υποστήριξης των ΗΠΑ που φθίνει».<br />«Όπως ο Χίτλερ με τη Σουδητία»<br /><br />Η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung σημειώνει από την πλευρά της: «Ο ισχυρισμός του Λευκού Οίκου ότι το λεγόμενο ειρηνευτικό σχέδιο για την Ουκρανία είναι επωφελές όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τους Ουκρανούς είναι αρκετά κυνικός, μιας και προέρχεται απευθείας από το Κρεμλίνο, όπως και τα 28 σημεία του ίδιου του εγγράφου. Αντιπροσωπεύουν μια πλήρη συνθηκολόγηση όχι μόνο της Ουκρανίας, αλλά και της ελεύθερης Δύσης στον επιτιθέμενο.<br /><br />Ο Αμερικανός με κάθε σοβαρότητα δεν απευθύνει τελεσίγραφο στη Μόσχα για τον τερματισμό του επιθετικού πολέμου της, όπως έκανε κάποτε, ώστε αυτό να εκνπνεύσει χωρίς συνέπειες, αλλά στο έθνος που βίωσε την εισβολή».<br /><br />Η γερμανική εφημερίδα συνεχίζει σημειώνοντας: «Οι Ευρωπαίοι αιφνιδιάστηκαν. Θέλει να τερματίσει τον πόλεμο με κάθε κόστος, ανεξάρτητα από τις συνέπειες που θα είχε αυτή η συνθηκολόγηση με το Κρεμλίνο για τους Ουκρανούς.<br /><br />Και για τους άλλους Ευρωπαίους, αν ο Πούτιν μπορούσε να γιορτάσει τον θρίαμβό του στη Ρωσία, όπως έκανε ο Χίτλερ, αφού προσάρτησε τη Σουδητία. Για άλλη μια φορά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να απαιτήσουν να συμπεριληφθούν στις διαπραγματεύσεις και να επιδείξουν μπροστά στις κάμερες θάρρος παρά το ριψοκίνδυνο παιχνίδι που παίζεται με την Ουκρανία.<br /><br />Γιατί η Ευρώπη θα εξακολουθούσε να εξαρτάται από τη σύμμαχο Αμερική σε περίπτωση που ο Πούτιν εξαπέλυε άλλη μια επίθεση, κάτι που θα γινόταν πιο πιθανό με την υποδούλωση της Ουκρανίας.»<div><br /></div><div><a href="https://www.dw.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σχέδιο Τραμπ: «Καταστροφή για την Ευρώπη».

Δήμητρα Κυρανούδη Ο γερμανικός Τύπος σχολιάζει εκτενώς τις ραγδαίες εξελίξεις στο Ουκρανικό, το σχέδιο Τραμπ και το τελεσίγραφο στον Ζελένσκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μεγάλη εικόνα πίσω από την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lab.imedd.org/wp-content/uploads/2025/02/Untitled-5-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="360" src="https://lab.imedd.org/wp-content/uploads/2025/02/Untitled-5-1.jpg" width="681" /></a></div><br /><div>ΤΗΣ <b>ΦΡΟΣΩΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ</b></div>Η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία έχει γίνει πλεον φανερό ότι αποτελει το συστατικό στοιχείο ενός ευρύτερου πλέγματος ισχύος. Η Δύση επιδιώκει να αποτρέψει την επαναφορά της Ρωσίας σε θέση άνετης επιρροής στην Ευρασία, ενώ η Μόσχα προσπαθεί να αποφύγει την εικόνα δύναμης που υποχωρεί. Η Ουκρανία βρίσκεται στο επίκεντρο επειδή η έκβαση του πολέμου θα επηρεάσει όλους τους γείτονες, από τον Καύκασο μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Η στρατηγική της υποστήριξης προς το Κίεβο είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων: η Ευρώπη δεν μπορεί να αποδεχθεί αλλαγή συνόρων με τη βία, οι ΗΠΑ θέλουν να εμποδίσουν μια ρωσική νίκη που θα ενίσχυε την Κίνα, ενώ χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αισθάνονται ότι παίζεται η δική τους ασφάλεια.<br /><br />Η διατήρηση της πίεσης δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση έναν και μοναδικό στόχο, αλλά διαφορετικά συμφέροντα που συναντιούνται στην ανάγκη να μη βγει η Ρωσία από τον πόλεμο με αίσθηση στρατηγικού κέρδους.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η Μόσχα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα δύσκολο περιφερειακό τοπίο. Οι εξελίξεις στον Νότιο Καύκασο και η απομάκρυνση της Αρμενίας από την παραδοσιακή συμμαχία της, δείχνουν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει κόστος πέρα από το πεδίο. Το ίδιο ισχύει και για τη Συρία, όπου η Ρωσία διατηρεί βάσεις και επιρροή, αλλά δεν μπορεί να κινηθεί με την ευελιξία που είχε στο παρελθόν.<br /><br />Συνολικά, το μέτωπο από την Ουκρανία έως την Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι ενιαίος χώρος επιχειρήσεων. Πρόκειται για μια ζώνη όπου η Ρωσία προσπαθεί να ανακόψει την πίεση, όμως η περιορισμένη της δυνατότητα να διαθέσει πόρους σε πολλά μέτωπα την εκθέτει.<br />Μέση Ανατολή: απόλυτη αστάθεια, αλλά όχι προδιαγεγραμμένα σενάρια<br /><br />Στη Μέση Ανατολή βλέπουμε μια άλλη μορφή ανασχεδιασμού ισχύος. Η εφαρμογή καθορισμένου σχεδίου είναι το πρόσχημα όπως και η ευθύγραμμη στρατηγική από μία δύναμη. Πρόκειται για συγκλίνουσες και αντικρουόμενες επιδιώξεις που παράγουν μια πραγματικότητα κατακερματισμένων κρατών, μεταβατικών ηγεσιών και ρευστών συσχετισμών.<br /><br />Οι ΗΠΑ, η Τουρκία, οι χώρες του Κόλπου και το Ισραήλ έχουν ο καθένας διαφορετικές προτεραιότητες. Άλλος εστιάζει στην ασφάλεια, άλλος στην ενεργειακή πρόσβαση, άλλος στην περιφερειακή επιρροή. Η εικόνα που προκύπτει μοιάζει με γενικευμένο σχέδιο επειδή οι επιμέρους κινήσεις συναντιούνται πάνω στα κενά ισχύος που αφήνει η κατάρρευση κρατικών δομών. Όμως αυτή η σύμπτωση δεν προέρχεται από μία ενιαία διοίκηση.<br /><br />Η ανάδειξη προσώπων που, σε προηγούμενες περιόδους, ήταν περιθωριακοί ή επικηρυγμένοι, σίγουρα δεν ηταν προμελετημένη επιλογή, ήταν όμως το αποτέλεσμα της εξάντλησης των κρατικών μηχανισμών. Όταν το κράτος δεν μπορεί να επιβληθεί, όταν η κοινωνία είναι κατακερματισμένη και όταν η διεθνής κοινότητα αναζητά γρήγορες λύσεις, οι τοπικοί ισχυροί αποκτούν ρόλους που πριν θα θεωρούνταν αδιανόητοι. Σ’ αυτό μπορούν πράγματι να υπάρξουν ατυχείς ή ακόμη και επικίνδυνες ισορροπίες, χωρίς να σημαίνει ότι σχεδιάστηκε από πριν η άνοδος κάθε νέου παράγοντα.<br />Η ισορροπία ΗΠΑ -Ρωσίας-Κίνας και το Ιράν ως κρίσιμο σημείο<br /><br />Το Ιράν βρίσκεται στο σημείο όπου τέμνονται τρεις κύκλοι στρατηγικών συμφερόντων:<br /><br />– η αμερικανική προσπάθεια για περιορισμό της ιρανικής επιρροής,<br />– η κινεζική προσέγγιση προς την ιρανική ενέργεια και την πρωτοβουλία των Δρόμων του Μεταξιού,<br />-η ρωσική ανάγκη για σταθερούς συμμάχους στην περιοχή.<br /><br />Αν η Τεχεράνη δεχθεί ισχυρή πίεση, θα επηρεαστεί εκτός από το ενεργειακό σύστημα-και η περιφερειακή ασφάλεια από τον Λίβανο μέχρι την Κασπία. Ωστόσο, το πώς θα κινηθούν οι μεγάλες δυνάμεις δεν είναι δεδομένο. Καμία από τις τρεις δεν επιθυμεί ανοιχτή, γενικευμένη σύγκρουση. Αυτό σημαίνει ότι το Ιράν είναι ενδεχομένως ο χώρος όπου θα φανεί αν μπορεί να υπάρξει ισχυρή εναλλακτική ισορροπία απέναντι στη Δύση.<div><br />Το μέλλον: ούτε προδιαγεγραμμένη διάλυση ούτε εύκολη αποκλιμάκωση<br /><br />Η εντύπωση ότι οδηγούμαστε σταθερά σε ατελείωτους πολέμους προκύπτει από τη συσσώρευση εστιών αστάθειας. Η σκέψη ότι υπαρχει καποιο ενιαίο σχέδιο που κινεί τις εξελίξεις είναι μαλλον ανεδαφικη. Οι επιλογές των μεγάλων δυνάμεων, η φθορά των κρατικών δομών, οι ανακατατάξεις σε ενεργειακούς κόμβους και ο ανταγωνισμός για επιρροή δημιουργούν ένα περιβάλλον μεγάλης έντασης.<br /><br />Ωστόσο, η διεθνής πραγματικότητα είναι λιγότερο γραμμική από όσο περιγράφεται στα δραματικά αφηγήματα. Υπάρχουν υπερβολές που συσκοτίζουν τη σκέψη, όπως η αντίληψη ότι μια χώρα μπορεί να σχεδιάσει μονομερώς την κατασκευή ή διάλυση ολόκληρων κρατών. Στην πράξη, κάθε βήμα παράγει αντιστάσεις, κάθε επιτυχία παράγει νέα προβλήματα και κάθε κενό αφήνει χώρο σε ανταγωνιστές που περίμεναν τον χρόνο τους.<br /><br />Η πολυπλοκότητα αυτή κάθε άλλο παρά ακυρώνει τους κινδύνους. Αντίθετα, δείχνει ότι η μεγάλη πρόκληση είναι να διαβάσουμε τις αλληλεπιδράσεις που κάνουν την περιοχή -από τον Καύκασο έως τη Μεσόγειο ένα πεδίο όπου η σταθερότητα μπορεί να κερδηθεί, αλλά με κόστος και με συνέπειες που κανένας δεν ελέγχει πλήρως.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η μεγάλη εικόνα πίσω από την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.

ΤΗΣ ΦΡΟΣΩΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία έχει γίνει πλεον φανερό ότι αποτελει το συστατικό στοιχείο ενός ευρύτερου πλέγματο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία και Βρετανία ενώνονται (και) στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

<img height="376" src="https://cdn.ethnos.gr/imgHandler/875/57817109-8d4e-4315-982d-3b64a5d56c84.jpg" width="699" /><br /><br /><b>Μαρία Ζαχαράκη</b><br />Η Turkish Aerospace Industries (TAI) υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με τον βρετανικό αμυντικό κολοσσό BAE Systems, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή συνεργασίας στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροπορικών συστημάτων.<br /><br />Η συμφωνία προβλέπει κοινές προσπάθειες για την ανάπτυξη τεχνολογιών και αξιοποίηση ευκαιριών στον τομέα των UAVs.<br /><br />Συνεργασίες με διεθνείς παίκτες<br /><br />Τον προηγούμενο μήνα, η TAI υπέγραψε επίσης MoU με την Airbus, ενισχύοντας περαιτέρω τις διεθνείς συνεργασίες της και επεκτείνοντας το δίκτυο στρατηγικών εταιρικών σχέσεων στον αμυντικό τομέα.<div><br />ΤAI: Η καρδιά της τουρκικής αμυντικής καινοτομίας<br /><br />Η TAI είναι υπεύθυνη για την κατασκευή του πρώτου εγχώριου μαχητικού αεροσκάφους KAAN, του εκπαιδευτικού αεροσκάφους Hurjet, καθώς και εγχώριων ελικοπτέρων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, καθιστώντας την κεντρικό πυλώνα της στρατηγικής αυτονομίας της Τουρκίας στον τομέα της αεροναυπηγικής.</div><div><br /></div><div>πηγή <br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τουρκία και Βρετανία ενώνονται (και) στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Μαρία Ζαχαράκη Η Turkish Aerospace Industries (TAI) υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με τον βρετανικό αμυντικό κολοσσό BAE Systems, σηματοδοτώντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ούτε στην Ουκρανία ούτε στη Γάζα: Ο μακροβιότερος πόλεμος στον κόσμο είναι ενεργός εδώ και 75 χρόνια.

<img height="360" src="https://www.gazzetta.gr/sites/default/files/styles/article_main_image_1200_16_9/public/2025-11/polemos_0.jpg?itok=RFeBVuoC" width="692" /><br /><b><br /></b><div><b>Ντίνος Ρητινιώτης</b><br />Για πολλούς, οι πιο επικίνδυνες συγκρούσεις του πλανήτη σήμερα εντοπίζονται στην Ουκρανία ή στη Γάζα. Κι όμως, η πιο μακροχρόνια ενεργή σύρραξη δεν βρίσκεται σε κανένα από αυτά τα μέτωπα, αλλά στην Κορεατική Χερσόνησο. Εκεί όπου ο πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ. Απλώς «πάγωσε».<br /><br />Τεχνικά, Νότια και Βόρεια Κορέα παραμένουν σε πόλεμο από το 1953. Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την ανακωχή, η παύση πυρός συνεχίζεται, αλλά η ειρήνη δεν εμπεδώθηκε ποτέ.<br /><br />Πώς ξεκίνησε ο... ατελείωτος πόλεμος<br /><br />Όλα άρχισαν όταν η Ιαπωνία, η οποία κατείχε την Κορέα από το 1910, ηττήθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Σοβιετικοί μπήκαν από τον βορρά, οι Αμερικανοί από τον νότο, και η «προσωρινή» διαίρεση στον 38ο παράλληλο έγινε μόνιμη. Από τη μία η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας, από την άλλη η Δημοκρατία της Κορέας: δύο κράτη, δύο συστήματα, δύο διαφορετικοί κόσμοι.<br /><br />Το 1950, ο Κιμ Ιλ-σουνγκ εισέβαλε στον νότο με την έγκριση του Στάλιν. Οι ΗΠΑ αντέδρασαν άμεσα, φοβούμενες πως κάθε αδράνεια θα ενθάρρυνε τη Σοβιετική Ένωση. Τρία χρόνια αργότερα, με δύο εκατομμύρια νεκρούς, ο πόλεμος σταμάτησε χωρίς ποτέ να τελειώσει.<br /> <br />Η πιο επικίνδυνη «αποστρατιωτικοποιημένη» ζώνη του πλανήτη<br /><br />Η κατάπαυση πυρός γέννησε μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη. Μια έκταση 4 χλμ. που υποτίθεται πως είναι ουδέτερη, αλλά στην πραγματικότητα είναι γεμάτη στρατιώτες, κάμερες, νάρκες, σήραγγες και μεγάφωνα που «ξερνάνε» προπαγάνδα. Ο Μπιλ Κλίντον την αποκάλεσε «το πιο τρομακτικό μέρος της Γης», και μάλλον είχε δίκιο.<br /><br />Στη δεκαετία του ’70, η Βόρεια Κορέα έσκαψε τέσσερις υπόγειες σήραγγες· η πιο διάσημη μπορούσε να μεταφέρει 30.000 στρατιώτες την ώρα. Η Πιονγκγιάνγκ ισχυρίστηκε ότι… έψαχνε για κάρβουνο μέσα σε γρανίτη.<br /><br />Το επεισόδιο με το δέντρο που μετατράπηκε σε στρατιωτική επιχείρηση<br /><br />Το 1976, δύο Αμερικανοί αξιωματικοί σκοτώθηκαν από Βορειοκορεάτες ενώ κλάδευαν ένα δέντρο. Οι ΗΠΑ απάντησαν με την Επιχείρηση Paul Bunyan: B-52, ελικόπτερα, οπλισμένες μονάδες και ένα αεροπλανοφόρο επιστρατεύτηκαν για να κοπεί ένα δέντρο μέσα σε 42 λεπτά. Χωρίς ούτε έναν πυροβολισμό. Ένα από τα πιο σουρεαλιστικά επεισόδια του Ψυχρού Πολέμου.<br />Ο πόλεμος των ηχείων<br /><br />Η Νότια Κορέα έχει στήσει τεράστια ηχεία στη αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, εκπέμποντας K-pop και αντιπροπαγάνδα. Ο Βορράς απαντά με στρατιωτικά εμβατήρια και απειλές. Το 2024, ο Νότος ενεργοποίησε ξανά τα ηχεία ως απάντηση στον... σκουπιδοπόλεμο που εξαπέλυσε η Βόρειος Κορέα. Η τελευταία, σε μια πρωτόγνωρη κίνηση ψυχολογικού πολέμου, έστειλε στον ουρανό 5.000 αερόστατα γεμάτα σκουπίδια και ακαθαρσίες και τα προγραμμάτισε ώστε να εκραγούν πάνω από τα κεφάλια των κατοίκων της Σεούλ. Το 2025 αφαιρέθηκαν κάποια μεγάφωνα, αλλά η «ηχητική εκεχειρία» παραμένει -κι αυτή από την μεριά της- εύθραυστη.<br /><br />Ο Κιμ Γιονγκ-ιλ, το σινεμά και το κομμουνιστικό Godzilla<br /><br />Το 1978, πράκτορες της Βόρειας Κορέας απήγαγαν τον διάσημο σκηνοθέτη Σιν Σανγκ-οκ και την ηθοποιό Τσόι Εουν-χι. Ο Κιμ Γιονγκ-ιλ, λάτρης του κινηματογράφου, τους ήθελε να γυρίσουν προπαγανδιστικές ταινίες. Μετά από φυλακίσεις, πιέσεις και 17 ταινίες –ανάμεσά τους το Pulgasari– το ζευγάρι δραπέτευσε στη Βιέννη το 1986.<div><br />Πυραυλικά τεστ, κυβερνοεπιθέσεις, βύθιση πλοίου<br /><br />Η σύγκρουση παραμένει ενεργή και την νέα χιλιετία. Το 2010 ο Βορράς βύθισε νοτιοκορεατική κορβέτα σκοτώνοντας 46 ναύτες. Το 2015 υπήρξε ανταλλαγή πυρών, ενώ το 2020 η Πιονγκγιάνγκ ανατίναξε το γραφείο διασύνδεσης των δύο χωρών.<br /><br />Τον Νοέμβριο του 2025, η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε νέο βαλλιστικό πύραυλο 700 χλμ., με τη Σεούλ να απαντά με προειδοποιητικά πυρά στη «αποστρατιωτικοποιημένη» ζώνη .<br />Το πιο ειρωνικό σύνορο του κόσμου<br /><br />Στην Παμουντζόμ υπάρχει μια μπλε αίθουσα όπου ένα τραπέζι χωρίζει τις δύο χώρες. Οι Βορειοκορεάτες κάθονται από τη μία πλευρά, οι Νοτιοκορεάτες από την άλλη. Η γραμμή του συνόρου περνάει στο κέντρο του τραπεζιού. Είναι ίσως το μοναδικό σημείο στον κόσμο όπου μπορείς να αλλάξεις χώρα… μετακινώντας απλώς την καρέκλα σου.<br /><br />Μέσα σε όλα τα παραπάνω, εμείς κρατάμε τις εικόνες της 27ης Απριλίου 2018 όπου οι ηγέτες Kim Jong‑un (Βόρεια Κορέα) και Moon Jae‑in (Νότια Κορέα) συναντήθηκαν στην Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη και ευχόμαστε στο άμεσο μέλλον να δούμε ενέργειες και από τις δύο πλευρές που θα θεμελιώσουν την πραγματική Ειρήνη στην ταλαιπωρημένη ασιατική χερσόνησο.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="351" src="https://www.youtube.com/embed/YdcVV0sLEzw" width="622" youtube-src-id="YdcVV0sLEzw"></iframe></div><br /><div><a href="https://www.gazzetta.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Ούτε στην Ουκρανία ούτε στη Γάζα: Ο μακροβιότερος πόλεμος στον κόσμο είναι ενεργός εδώ και 75 χρόνια.

Ντίνος Ρητινιώτης Για πολλούς, οι πιο επικίνδυνες συγκρούσεις του πλανήτη σήμερα εντοπίζονται στην Ουκρανία ή στη Γάζα. Κι όμως, η πιο μακρο...

Διαβάστε την συνέχεια