Το σκάκι των συμμαχιών. Η επιλογή στρατοπέδων και συμμάχων στο άμεσο μέλλον θα κρίνει τις εξελίξεις.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjva7dV2b4oTp0laSyj1VLdQ4965RhxBTSF05CEA_iefIZAe87EIsWNvUeYtHpAu-73wIMCeoiApY9i_TCF62Do05Ypb0Ydhctr72WWS8R7QHSfzbMp_5NK_dQ_sszzFcb0S9T-IESqypk/s1600/iran_texerani.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjva7dV2b4oTp0laSyj1VLdQ4965RhxBTSF05CEA_iefIZAe87EIsWNvUeYtHpAu-73wIMCeoiApY9i_TCF62Do05Ypb0Ydhctr72WWS8R7QHSfzbMp_5NK_dQ_sszzFcb0S9T-IESqypk/s640/iran_texerani.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται η θεωρία πως για την εξασφάλιση της επιβίωσης στο Διεθνές Σύστημα και την αποτροπή ενδεχόμενης απειλής, η στρατηγική της επίθεσης θεωρείται μονόδρομος.</span></h3> <b>Κωνσταντίνα Τσάκαλου* </b><br /> Η εξόντωση του ηγέτη των Ιρανικών Δυνάμεων, Κασέμ Σολεϊμανί, στην περιοχή της Βαγδάτης, ύστερα από εντολή του Αμερικανού Προέδρου, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την περαιτέρω όξυνση των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ-Ιράν, αλλά και για την αποκορύφωση των εχθρικών ενεργειών ανάμεσα στα δύο κράτη.<br /> <br /> Η δολοφονία του ατόμου που συνέδεε τον σιιτικό κόσμο του Ιράν, του Ιράκ, της Συρίας, της Υεμένης και του Λιβάνου θέτει προβληματισμούς σχετικά με τη στρατηγική που θα κληθεί να ακολουθήσει η Τεχεράνη στο εγγύς μέλλον, για να αποδώσει αντίποινα, αλλά και για να αναμετρηθεί έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών και των Συμμάχων τους.<br /> <br /> Σε ό,τι αφορά την αμερικανική πλευρά, για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται η θεωρία πως για την εξασφάλιση της επιβίωσης στο Διεθνές Σύστημα και την αποτροπή ενδεχόμενης απειλής, η στρατηγική της επίθεσης θεωρείται μονόδρομος. <br /> <br /> Έτσι, για τις Ηνωμένες Πολιτείες, των οποίων η παρουσία στη Μέση Ανατολή είχε αρχίσει να τίθεται υπό αμφισβήτηση, το δίκαιο του ισχυρού και η ικανοποίηση της ανάγκης για ασφάλεια λειτούργησε ως νομιμοποιητικός δρών.<br /> <br /> Μάλιστα, η ανακοίνωση των ΗΠΑ για αποστολή επιπλέον 3.000 αμερικανικών στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή, δεν αφήνει περιθώρια και αμφισβητήσεις πως για ακόμη μία φορά η περιοχή θα βρεθεί στο επίκεντρο αιματηρών και ανεξέλεγκτων συγκρούσεων.<br /> <br /> Οι στόχοι του Προέδρου Τραμπ για τον εκτοπισμό του Ιράν από την διεθνή αγορά πετρελαίου, αλλά και οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη που σημειώθηκαν στα Στενά του Ορμούζ το προηγούμενο έτος, προϊδέαζαν το διεθνές γίγνεσθαι για την κορύφωση των τεταμένων σχέσεων του Ιράν με τις ΗΠΑ, αλλά και με τους Άραβες συμμάχους της Ουάσινγκτον.<br /> <br /> Είναι σαφές πως η πολιτική που πρόκειται να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ έναντι της Τεχεράνης, στο πλαίσιο της διατήρησης διεθνούς ασφάλειας και ισορροπίας, θα βασισθεί στην αρωγή των συμμαχικών προς εκείνη κρατών.<br /> <br /> Αρχής γενομένης από την έναρξη του πολέμου στην Υεμένη, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, παρά το γεγονός πως υποστηρίζουν διαφορετικά μέτωπα εντός του κράτους, δεν παύουν να ομονοούν ενάντια της απειλής των Χούθι, οι οποίοι φέρεται πως υποστηρίζονται από το Ιράν.<br /> <br /> Επί του παρόντος, η επέμβαση του Ιράν σε εσωτερικά ζητήματα τρίτων κρατών, μέσω στρατιωτικής ή πολιτικής παρουσίας, όπως είναι η περιοχή του Ιράκ, θα αποτελέσει και το στρατηγικό πλεονέκτημα της Τεχεράνης για τις μετέπειτα κινήσεις της.<br /> <br /> Η επιρροή που ασκεί το Ιράν σε παραστρατιωτικές ομάδες του σιιτικού κόσμου της Μέσης Ανατολής, είναι ένας από τους λόγους που καθιστούν την Τεχεράνη υπολογίσιμη δύναμη.<br /> <br /> Η επιλογή των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν, ως τρομοκρατικές ενότητες, συγκεκριμένες παραστρατιωτικές σιιτικές ομάδες που εδράζονται στο Ιράκ, οι οποίες λαμβάνουν υποστήριξη από τους Φρουρούς της Επανάστασης, λειτουργεί ως νομιμοποιητικός παράγοντας για τις ενέργειες που πρόκειται να επιχειρήσει η Ουάσινγκτον εναντίον τους.<br /> <br /> Από την άλλη πλευρά, η διασύνδεση των εν λόγω ομάδων με ενότητες που φέρονται υπέρ της απελευθέρωσης των Υψιπέδων του Γκολάν από τον έλεγχο του Ισραήλ, ενδεχομένως να λειτουργήσουν ως κινητήριος δύναμη των ομάδων αυτών, ώστε να προχωρήσουν σε επιχειρήσεις εκτεταμένης έντασης, με βασικό υποστηρικτή την Τεχεράνη.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή στρατοπέδων και συμμάχων στο άμεσο διάστημα ενδεχομένως να είναι ένα ζήτημα που θα επηρεάσει και περιοχές της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου, όπως είναι η Τουρκία. Η πάσης φύσεως σύνδεση του Κουρδικού στοιχείου του Ιράκ με την Τεχεράνη, είναι ένα ενδεχόμενο που θα μπορούσε να προβληματίσει έντονα την Άγκυρα, η οποία ως γνωστόν διαθέτει ζωτικής φύσεως συμφέροντα στην περιοχή.<br /> <br /> Σε ό,τι αφορά το Ιράν, μια επιθετική ενέργεια με βασικό αποδέκτη τις Ηνωμένες Πολιτείες ενδεχομένως να θεωρείται αναμενόμενη. Ωστόσο, η μεθοδική ενίσχυση της επέμβασης της Τεχεράνης, ως υποκινήτρια δύναμη σε κράτη της Μέσης Ανατολής, ενδεχομένως να θέσει σε μεγαλύτερη ανησυχία τις ΗΠΑ, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση θα είναι υποχρεωμένες να επισπεύσουν το επίπεδο της δράσης τους κατ’ αναλογία της αύξησης των συγκεκριμένων ασύμμετρων απειλών.<br /> <br /> <b><i>*Ερευνήτρια του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, στον Τομέα Ρωσίας, Ευρασίας και Νότιο-Ανατολικής Ευρώπης, στην Ομάδα της Εξωτερικής Πολιτικής</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. <br /> <style type="text/css"> #topnav_margin_btm { margin: 0 !important; } </style>

Το σκάκι των συμμαχιών. Η επιλογή στρατοπέδων και συμμάχων στο άμεσο μέλλον θα κρίνει τις εξελίξεις.

Για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται η θεωρία πως για την εξασφάλιση της επιβίωσης στο Διεθνές Σύστημα και την αποτροπή ενδεχόμενης απειλής,...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕastMed: Το ότι η Αίγυπτος κάνει τον «χαζό» και περιμένει να δει ποιος θα μείνει όρθιος το είδε κανείς;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfDx1AMPXZWZeyG4bMqjp8xObQYeDOCBOuTpRmXWnZqAZfz8CgA8iMc526O4ELGrWcPfK1aWpq-5k6B2IlINFDhwsBPu48EozcA5aaaMZ-0IySqKw_nMhz5kShVDqYNAop_-Sd9YdCf_Y/s1600/eastmed-aigyptos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="410" data-original-width="727" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfDx1AMPXZWZeyG4bMqjp8xObQYeDOCBOuTpRmXWnZqAZfz8CgA8iMc526O4ELGrWcPfK1aWpq-5k6B2IlINFDhwsBPu48EozcA5aaaMZ-0IySqKw_nMhz5kShVDqYNAop_-Sd9YdCf_Y/s640/eastmed-aigyptos.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Θεόφραστος Ανδρεόπουλος</b><br /> Με τον EastMed ουσιαστικά η Ελλάδα ανακήρυξε πολιτικά την δική της ΑΟΖ αλλά αυτό που πέρασε στα «ψιλά» είναι ποιους «καίει» να προχωρήσει ο αγωγός αυτός και ποιοι έντεχνα κάθονται στο σκοτάδι και περιμένουν να καταλαγιάσει η σκόνη και να δουν ποιος θα είναι «ο τελευταίος επιζών» (last man standing) γιατί περί αυτού πρόκειται.<br /> <br /> Η χώρα η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα της Μεσογείου και τις τελευταίες ημέρες κάνει την «χαζή» είναι η Αίγυπτος.<br /> Όποιος παρατήρησε θα είδε ότι δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου και έχει αρνηθεί μάλιστα να προχωρήσει στην διευθέτηση του ζητήματος της ΑΟΖ με την Ελλάδα. <br /> <br /> Στο Ζάππειο πραγματοποιήθηκε η υπογραφή της Διακυβερνητικής Συμφωνίας για τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ αλλά η Αίγυπτος περιμένει να δει τις εξελίξεις και κυρίως να δει αν είναι αποφασισμένοι στην Αθήνα και στο Τελ Αβίβ να εφαρμόσουν αυτό που υπέγραψαν. <br /> <br /> Την Λευκωσία δεν την αναφέρουμε γιατί την στρατιωτική ισχύ την διαθέτουν Ελλάδα και Ισραήλ. <br /> <br /> Η Αίγυπτος θα «μετρήσει» τις δύο χώρες και αν δει ότι όντως είναι αποφασισμένες τότε θα αποδεχτεί το τετελεσμένο δημιουργίας ΑΟΖ όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο. <br /> <br /> Εάν όμως δει δισταγμούς και πισωγυρίσματα τότε δεν θα αποδεχτεί ποτέ να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Ελλάδα για τον πολύ απλό λόγο ότι όντως την βολεύει πολύ περισσότερο η συμφωνία της Άγκυρας με το καθεστώς της Τρίπολης, τόσο απλά… <br /> <br /> Την Αίγυπτο προσπαθεί να δελεάσει η Τουρκία, γνωρίζοντας την διστακτικότητα από το Κάιρο να προχωρήσει σε υπογραφή οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Ελλάδα.<br /> <br /> Γιατί μεν διστακτικότητα υπάρχει από τους Αιγύπτιους, αλλά επιχειρεί να «δωρίσει» στη χώρα αυτή, μια θαλάσσια έκταση η οποία δεν της ανήκει, επιχειρώντας να «σπείρει» τη διχόνοια ανάμεσα σε Αθήνα και Κάιρο. <br /> <br /> Aν η Αίγυπτος συμφωνήσει τελικά με την Αθήνα τότε όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ θα χάσει (ή πιο σωστά ΔΕΝ θα κερδίσει) τουλάχιστον 15 χιλιάδες τ.χλμ. θαλάσσιας έκτασης, τα οποία μπορεί να κερδίσει με την Τουρκία, αφού η συμφωνία της με τη Λιβύη αφήνει αυτά τα 15 χιλιάδες τ.χλμ. εκτός, που σημαίνει ότι το Κάιρο μπορεί να τα διεκδικήσει! <br /> <br /> Η Άγκυρα πολύ έξυπνα πέταξε το «τυρί» στο Κάιρο. <br /> <br /> Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι η Αίγυπτος ήδη έχασε με τη συμφωνία με την Κυπριακή Δημοκρατία μία ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας 21.500 χιλιάδων τ.χλμ. και αν φτάσει σε ανάλογη συμφωνία με την Ελλάδα, η οποία διεκδικεί υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και για τα νησιά της, τότε το Κάιρο θα χάσει συνολικά 36.500 τ.χλμ. <br /> <br /> Μάλιστα οι Τούρκοι έξυπνα έπαιξαν το παιχνίδι των «δολωμάτων» και με άλλες χώρες, αφού το τουρκικό ΥΠΕΞ, υποστηρίζει ότι κατά τον ίδιο τρόπο έχουν χάσει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στην ανατ. Μεσόγειο το Ισραήλ (4.600 τ.χλμ) και ο Λίβανος (3.957 τ.χλμ), από τη στιγμή που επέλεξαν να συνάψουν συμφωνίες με την Κυπριακή Δημοκρατία αντί με την Τουρκία.<br /> <br /> Φυσικά δεν γίνεται λόγος για αλλαγή πλεύσης από το Ισραήλ, αλλά ο Λίβανος «παλαντζάρει». <br /> <br /> Δυστυχώς επιβεβαιώνονται όσοι είχαν εκτιμήσει ότι την επόμενη κρίση θα την είχε η Αθήνα με τον Λίβανο λόγω της προσέγγισης και της ισχυρής σχέσης Άγκυρας-Βηρυτού. <br /> <br /> Όπως ανέφεραν προ δέκα ημερών τα τουρκικά ΜΜΕ, ο Λίβανος προχώρησε σε διάβημα διαμαρτυρίας κατά της Ελλάδας για την αποστολή ελληνικού πλοίου το οποίο, σύμφωνα πάντα με τα όσα αναφέρουν οι Λιβανέζοι, εργάζεται για το ισραηλινό Ναυτικό και το οποίο παραβίασε τα εθνικά τους χωρικά ύδατα. <br /> <br /> Πιο συγκεκριμένα ο πρόεδρος του Λιβάνου Michel Avn δήλωσε ότι «η είσοδος ελληνικού πλοίου το οποίο είναι στην υπηρεσία του ισραηλινού Ναυτικού στα χωρικά ύδατα του Λιβάνου συνιστά παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας». <br /> <br /> Ο Λιβανέζος πρόεδρος έκανε τις δηλώσεις αυτές μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών David Hale στην Βηρυτό. <br /> <br /> Στο τέλος της συνάντησης ο Avn είπε τα ακόλουθα: <br /> <br /> «Η πράξη της εισόδου του ελληνικού πλοίου που εισήλθε στα χωρικά μας ύδατα, της δικής μας ΑΟΖ συνιστά παραβίαση της κυριαρχίας του Λιβάνου. Ζητούμε από τον ΟΗΕ να προχωρήσει στην διερεύνηση του συμβάντος», είπε ο Λιβανέζος πρόεδρος. <br /> <br /> Όμως ο Λίβανος δεν είναι το πρόβλημα, γιατί απλούστατα πλέον έχει οριοθετήσει την ΑΟΖ του με την Κύπρο. Η Αίγυπτος είναι όμως πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. <br /> <br /> Σε δηλώσεις που σαν στόχο έχουν να «διαρραγεί» ο άξονας Αθήνας- Καΐρου προχώρησε πριν τέσσερις ημέρες ο Τούρκος προεδρικός εκπρόσωπος Ιμπραχίμ Καλίν. <br /> <br /> Ο Καλίν είπε: <br /> <br /> «Έχουμε γίνει αποδέκτες πληροφοριών από επίσημα και ημιεπίσημα κανάλια ότι η Αίγυπτος είναι απόλυτα ικανοποιημένη με την συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες που έχουμε υπογράψει με τη Λιβύη. <br /> <br /> Η δική τους ΑΟΖ (σ.σ. με την συμφωνία μας με τη Λιβύη) έχει επεκταθεί». <br /> <br /> Τα πράγματα είναι απλά. Ο Καλίν αυτά δεν τα είπε επειδή έτσι ξύπνησε το πρωί. Η Αίγυπτος θα ήθελε την ΑΟΖ που περιέχει την «πηγή» του ΖΟΡ, γιατί βρίσκεται στην «λάθος» πλευρά και το Κάιρο είναι δυσαρεστημένο με αυτό. <br /> <br /> Γι’ αυτό τι κάνουν; Κάνουν τους «χαζούς» κρατάνε την «αναπνοή» τους και περιμένουν να δουν ποιος θα μείνει όρθιος για να πράξουν ανάλογα. <br /> <br /> Φυσικά εννοείται ότι δεν θέλουν να δουν τουρκικά στρατεύματα στην Λιβύη. Δεν τους αρέσει να έχουν δίπλα τους δυνάμεις φιλικές προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα και αυτός είναι και ο λόγος που καταδίκασαν και την απόφαση του τουρκικού κοινοβουλίου για αποστολή στρατευμάτων στην διχοτομημένη χώρα. <br /> <br /> Αυτό όμως δεν αλλάζει την πραγματικότητα ως προς το πως βλέπουν και πως θα δουν τα συμφέροντά τους ανάλογα με τις περιστάσεις. <br /> <br /> Εάν δουν μια Ελλάδα αποφασιστική, αλλά και ένα αποφασισμένο Ισραήλ να εφαρμόζουν, με επιθετική μορφή (enforce δηλαδή), τα όσα υπέγραψαν, τότε θα αποδεχτούν οι Αιγύπτιοι, να δοθούν τα νόμιμα σε αυτόν που του ανήκουν. <br /> <br /> Εάν όμως δουν φόβο, δισταγμό και στο τέλος υποχώρηση και επανάληψη χαριτωμένων δηλώσεων για προσφυγή στην Χάγη, τότε ξεχάστε το, θα προτιμήσουν να ακολουθήσουν το σύμφωνο μισής Λιβύης-Τουρκίας που τους συμφέρει άλλωστε… <br /> <br /> Αλήθεια το κατάλαβαν αυτό στην Αθήνα;<br /> <br /> <a href="https://hellas-now.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΕastMed: Το ότι η Αίγυπτος κάνει τον «χαζό» και περιμένει να δει ποιος θα μείνει όρθιος το είδε κανείς;

Θεόφραστος Ανδρεόπουλος Με τον EastMed ουσιαστικά η Ελλάδα ανακήρυξε πολιτικά την δική της ΑΟΖ αλλά αυτό που πέρασε στα «ψιλά» είναι ποι...

Διαβάστε την συνέχεια

“Πρέπει να στείλουμε στρατό στη Λιβύη; Και αν ναι, γιατί τώρα;” Ένα ανατρεπτικό άρθρο του Baskın Oran

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU1isMeOaV9PUnpU22mnYH_N-vY2UwwcSp9tYbLu4BOTkn1mwvSf4q1rVU3sylajfOVIQz9u8cQa0Wh8azQOvwuu9xTeYpNEa8SdI80p_Zsn7zZDHEPUHKRGkCPdteK5r0kNp7l2NqZRk/s1600/yap1-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU1isMeOaV9PUnpU22mnYH_N-vY2UwwcSp9tYbLu4BOTkn1mwvSf4q1rVU3sylajfOVIQz9u8cQa0Wh8azQOvwuu9xTeYpNEa8SdI80p_Zsn7zZDHEPUHKRGkCPdteK5r0kNp7l2NqZRk/s640/yap1-2.jpg" width="640" /></a></div> <h3>     <span style="font-weight: normal;"> Γιατί πρέπει να στείλουμε αμέσως στρατεύματα στη Λιβύη; </span></h3> Του<b> Baskın Oran </b><br />Δεν έχω κανένα πρόβλημα να κατανοήσω προσωπικά το στοίχημα της «Διώρυγας Ερντογάν»: Μάλλον πρόκειται για μια «μπίζνα» για την οποία έχει πέσει τεράστια προκαταβολή ενώ υπάρχει και η πίεση που δέχεται από τον Τραμπ να τροποποιήσει την Συνθήκη του Μοντρέ, για τα Στενά. Επιπλέον υπάρχει και το πείσμα του ανδρός που ασκεί μόνος του την εξουσία. <br /><br />Όμως, ενώ το θέμα της διώρυγας είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μου, δεν μπορώ να πω ότι το ίδιο συμβαίνει και στο θέμα της Λιβύης. Πιο συγκεκριμένα, περιμέναμε μια εκστρατεία στο εξωτερικό, στη Συρία ή κάπου αλλού (στην Αρμενία;), αλλά όχι στη Λιβύη, που ανήκει σε μια άλλη ήπειρο, στην Αφρική, όχι σε τέτοια έκταση. Δεν περίμενα να πηδήξει σε μια μαύρη τρύπα όπως αυτή, η οποία είναι φλέγεται από έναν εμφύλιο πόλεμο στον οποίον αναμειγνύονται χιλιάδες μισθοφόρους. Επιπλέον, δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει ποιος είναι ο λόγος να συγκαλέσει εκτάκτως το Κοινοβούλιο, που ήταν σε διακοπές, να λάβει απόφαση για την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη τις 2 Ιανουαρίου, αντί στις 7 Ιανουαρίου που είχε αρχικά αποφασιστεί.<br /><br />Σε θέματα και καταστάσεις που δεν μπορείς να κατανοήσεις, η πιο καλή μέθοδος είναι να μπεις στον εγκέφαλο των υπευθύνων λήψης αποφάσεων και να προσπαθήσεις να σκεφθείς όπως σκέπτονται αυτοί. Στο υπόλοιπο άρθρο αυτού, επιτρέψτε μου να προσπαθήσω να το κάνω αυτό, ξεκινώντας από το «γιατί». <br /><br />Φυσικά, στη Λιβύη, που πήγε και ο Μουσταφά Κεμάλ, μας περιμένουν ορισμένες ευνοϊκές καταστάσεις: <br /><ul> <li>Πρώτον, θα επικυρώσουμε ότι είμαστε μεγάλο κράτος, δημιουργώντας την έβδομη στρατιωτική μας βάση σε ακόμα μια μουσουλμανική χώρα.</li> </ul> <ul> <li>Δεύτερον, θα δώσουμε ένα μάθημα στον Σίσι, που ανέτρεψε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο. </li> </ul> <ul> <li>Τρίτον, με το διαμοιρασμό της Μεσογείου μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης, θα εγγράψουμε υποθήκες για την εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων της Λιβύης. </li> </ul> <ul> <li>Τέταρτον, θα εξασφαλίσουμε την υποστήριξη των εθνικιστικών και θα τονώσουμε με νέο αίμα την εθνική μας ενότητα, υψώνοντας και πάλι τη σημαία μας στη Λιβύη (για παράδειγμα στο Fizan), από την οποία μας πέταξαν έξω οι Ιταλοί το 2011. </li> </ul> <ul> <li>Πέμπτον, θα πάρουμε πίσω τα 25 δισεκατομμύρια δολάρια των κατασκευαστικών μας εταιρειών, που έμειναν εκεί λόγω των ημιτελών έργων μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου.</li> </ul> Όλα αυτά υπάρχουν, όμως υπάρχει και κάτι πιο σημαντικό: <br /><br />Στη Συρία μας έχουν εξαπατήσει. Το θέμα της ζώνης ασφαλείας που επιδιώκαμε να δημιουργήσουμε στη Συρία, υποτίθεται για να προστατευτούμε από τους Κούρδους, που τους αποκαλέσαμε τρομοκράτες, μας το έχουν μετατρέψει σε ένα «σάπιο φρούτο». Πότε πότε μας αφήνουν να βγάλουμε τα τεθωρακισμένα οχήματά μας, υπό τη συνοδεία των Ρώσων, και μετά γυρνάμε πίσω και μας βάζουν να τα παρκάρουμε στη θέση τους. <br /><br />Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, των αρχών Δεκεμβρίου, δηλώσαμε ότι θα βάλουμε βέτο στα σχέδια του ΝΑΤΟ απέναντι στη ρωσική απειλή για τις Βαλτικές χώρες, εκτός κι αν οι χώρες του ΝΑΤΟ χαρακτήριζαν ως τρομοκρατική οργάνωση τις Δυνάμεις Προστασίας του Λαού (YPG), των Κούρδων της Β. Συρίας. <br /><br />Τελικά αναγκαστήκαμε να εγκρίνουμε τα σχέδια του ΝΑΤΟ, χωρίς να βάλουμε το βέτο που εξαγγείλαμε. Ο Πρόεδρός μας, αναχωρώντας, αρκέστηκε να δηλώσει: «Εμείς είπαμε ναι, όμως κι εσείς δεν θα μας αφήσετε μόνους στον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας». Όμως κι εδώ εξαπατηθήκαμε. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, ήταν ξεκάθαρος στη δήλωσή του: «Στο θέμα του αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας, μείναμε μόνοι». <br /><br />Κάτω από αυτές τις συνθήκες αν σκύψουμε το κεφάλι, θα μας υποχρεώσουν να φύγουμε από τη Συρία και αυτό δεν μπορούμε να το δεχτούμε. Αν μείνουμε ακίνητοι, χωρίς να κάνουμε τίποτα, θα πέσουμε. Γι’ αυτό, για να μην μειωθεί η επιρροή μας, θα πρέπει να ακολουθήσουμε επιθετική πολιτική επεκτείνοντας τη ζώνη επιρροής μας. Τη στιγμή που η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης είναι στρυμωγμένη και ζήτησε την παρουσία του στρατού μας εκεί, εμείς πρέπει να εκμεταλλευθούμε αυτήν την ευκαιρία. <br /><br />Ας έρθουμε τώρα να ερμηνεύσουμε το «επείγον» της υπόθεσης. Δηλαδή, τι είναι αυτό που μας κάνει να λέμε «αμέσως τώρα». <br />Η κυβέρνηση Σαράζ (Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας), που υποστηρίζεται από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, κυριαρχεί στην πρωτεύουσα, την Τρίπολη. Ωστόσο, έρχονται πληροφορίες που λένε ότι ο στρατηγός Χαφτάρ (Εθνικός Στρατός της Λιβύης), ο οποίος υποστηρίζεται από τη Ρωσία και ελέγχει την υπόλοιπη χώρα, κατέλαβε τους δρόμους που οδηγούν στην πρωτεύουσα και έχει πλησιάσει σε απόσταση 10 χλμ από το κέντρο της πόλης. Άλλωστε, γι’ αυτό είναι στρυμωγμένος ο Σαράζ. <br /><br />Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να φθάσουμε στην Τρίπολη προν την καταλάβει ο Χαφτάρ. Αν τελικά καταφέρει να κερδίσει ο Σαράζ, θα τον βοηθήσουμε να εξορύξει τα πετρέλαιά του. Πώς είπε ο Πρόεδρός μας στη σύνοδο της Γενεύης για το μέλλον της Συρίας «Ελάτε να βγάλουμε μαζί το πετρέλαιο, και με τα χρήματα αυτά να εγκαταστήσουμε τους πρόσφυγες στα σπίτια που τους κατασκευάσαμε»; Κάπως έτσι θα πούμε και στη Λιβύη. <div> <br />Το Bloomberg ανακοίνωσε ότι οι ομάδες των Τουρκομάνων που αγωνίζονται εναντίον «τρομοκρατών» στη Συρία, ειδικά τα μέλη της Ταξιαρχίας Σουλτάν Μουράτ, που συμμετείχε στην Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη, θα σταλούν στη Λιβύη για να υποστηρίξουν τον Σαράζ, στην Τρίπολη. Και ο εκπρόσωπος του Χαφτάρ δήλωσε ότι η δική μας Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (MIT), μετέφερε τους ενόπλους του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Νούσρα-Αλ Κάιντα (HTS) της Συρίας στη Λιβύη, αφού πρώτα τα αεροπλάνα που τους μετέφεραν προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο Τζέρμπα, της Τυνησίας. Αυτό εξηγεί και το λόγο της εσπευσμένης επίσκεψης του Προέδρου μας Ερντογάν στην Τυνησία. <br /><br />3) Άρχισαν να έρχονται ανακοινώσεις ξένων χωρών, που είναι αντίθετες με την αποστολή στρατευμάτων μας στη Λιβύη. Για παράδειγμα, ο Ιταλός Πρωθυπουργός Γ. Κόντε είπε: «Μια τέτοια παρέμβαση δεν θα συμβάλει στην εξισορρόπηση των δυνάμεων στη Λιβύη, αντιθέτως θα οδηγήσει σε μια απίστευτη αύξηση της στρατιωτικής έντασης, κάτι το οποίο δεν μπορούμε να αποδεχτούμε». Αποικιακή νοοτροπία! <br /><br />Υπάρχουν επίσης και εκείνοι που αντιτίθενται με κεκαλυμμένο τρόπο. Σύμφωνα με το Reuter «ένας επίσημος κρατικός αξιωματούχος των ΗΠΑ» χαρακτήρισε τη συνεργασία μας με την Τρίπολη ως «άχρηστη και προκλητική». Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντ. Πεσκόφ, δήλωσε ότι «Παρέμβαση τρίτων χωρών δεν θα συμβάλλει στην επίλυση της κρίσης». Σαν να μην είναι και η δική τους χώρα που επεμβαίνει ήδη στη Λιβύη «τρίτη χώρα».<br /><br />Η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργού Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε ότι η Μόσχα κάλεσε την Άγκυρα να εφαρμόσει τη Συμφωνία του Σότσι, η οποία προβλέπει τη δημιουργία ζώνης αποκλιμάκωσης της έντασης στην περιφέρεια Ιντλίμπ και τον διαχωρισμό των μετριοπαθών αντιπάλων από τους ενόπλους (ισλαμιστές τρομοκράτες, σ.τ.μ.). Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να παραμείνετε στη Συρία μόνο αν δεν αντιταχτείτε στον Άσαντ. Και όλα αυτά μας τα λένε ενώ εμείς αγοράσαμε από αυτούς τους S-400 πληρώνοντας μάλιστα τόσα πολλά χρήματα! <br /><br />Εμείς από την πλευρά μας αντιδράσαμε δια στόματος του στρατηγού Χουλουσί Ακάρ: Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποχωρήσουμε από τα 12 παρατηρητήρια-στρατόπεδα της περιφέρειας Ιντλίμπ. Θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε εκεί». Ο στρατηγός Ακάρ είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Τουρκία. Φανταστείτε ότι το 1990 ο τότε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ν. Τορμουτάυ, όταν του ζήτησε ο Τουργκούτ Οζάλ, να επιτεθεί στο πλευρό των ΗΠΑ εναντίον του Ιράκ, παραιτήθηκε, λέγοντας: «Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν οργανωθεί για την άμυνα της χώρας και όχι για επιθετικό πόλεμο». Ενώ τώρα έχουμε τον στρατηγό Ακάρ που λέει: «Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι έτοιμες να αναλάβουν κάθε αποστολή!». <br /><br />Υπάρχει όμως κάτι ακόμη πιο παράξενο. Ενώ υπογράψαμε μαζί τους ένα «Μνημόνιο Κατανόησης για την Ασφάλεια και τη Στρατιωτική Συνεργασία», στο οποίο αναφέρεται ότι θα τους παράσχουμε βοήθεια σε όπλα και θα στείλουμε «φιλοξενούμενο προσωπικό, συμβούλους ή μονάδες του στρατού, βλέπουμε τον Εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών της κυβέρνησης Σαράζ να δηλώνει στην Die Welt: «Είμαστε αντίθετοι στην παρουσία ξένων στρατευμάτων στο έδαφος της Λιβύης». <br /><br />Για ποιο λόγο έγινε αυτή η δήλωση; Γιατί θέλουν να υποστηρίξουν μια κοινή πολιτική της Ε.Ε., με την διαμεσολάβηση της Γερμανίας, η οποία «δεν είναι μέρος της σύγκρουσης και είναι αρκετά αντικειμενική», μια πολιτική που δεν θα υποστηρίζει τον Χαφτάρ.<br /><br />Όμως το να εμπιστευτείς όλους αυτούς είναι έγκλημα. Όμως αναγκαστήκαμε να τους εμπιστευτούμε για χάρη της Συρίας. Άλλωστε, όπως είπε ο Πρόεδρός μας για την νέα Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης, «είτε το θέλουν είτε όχι, εμείς θα το κάνουμε». Επιπλέον, εμείς υποστηρίζουμε τη νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης. <br /><br />Τώρα, σε αυτό το σημείο, οι τρομοκράτες που υπάρχουν στο ανάμεσά μας θα σηκωθούν και θα πουν: «Μα καλά, η κυβέρνηση της Δαμασκού δεν είναι η νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας». Για το λόγο αυτό, πρέπει να δώσουμε προσοχή στη δημόσια διπλωματία, δηλαδή στην προπαγάνδα. Πρέπει να διαδώσουμε ότι ο στόχος μας στην υποστήριξη της νόμιμης κυβέρνησης στη Λιβύη είναι να επιτύχουμε μια ισορροπία μεταξύ των δύο πλευρών και στη συνέχεια να διευκολύνουμε μια πολιτική διευθέτηση. Πράγματι, ο αρθρογράφος της Sabah, Burhanettin Duran έχει ήδη αρχίσει την προπαγάνδα αυτή. <br /><br />Το πρόβλημά μας δεν είναι οι ξένοι αλλά τα εσωτερικά και τα μη εθνικά στοιχεία που υπάρχουν ανάμεσά μας. Ενώ έχουμε ολόκληρον Adnan Tanrıverdi, ο οποίος είναι ο Επικεφαλής Στρατιωτικός Σύμβουλος του Προέδρου της Τουρκίας (είναι και ο ιδρυτής της παραστρατιωτικής οργάνωσης SADAT), πετάγονται ξαφνικά διάφοροι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και διαδίδουν ότι οι μονάδες του τουρκικού στρατού που θα στείλουμε στη Λιβύη, δεν θα έχουν αεροπορική υποστήριξη. Μα τότε γιατί έχουμε στείλει εκεί τα UAV, για να στέκονται; Ξέρετε, ένα από αυτά βομβαρδίστηκε από την αεροπορία του Χαφτάρ, ενώ ήταν παρκαρισμένο. Επίσης, γιατί δημιουργήσαμε τη βάση των UAV στην Κύπρο, έτσι για να κάθονται εκεί; <br /><br /><img height="614" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/01/Map_of_traditional_provinces_of_Libye-en.svg-300x288.png" width="640" /><div> <br /></div> <div> Έχουν αρχίσει τώρα οι προδότες που βρίσκονται ανάμεσά μας να διαδίδουν: «Οι Τούρκοι στρατιώτες θα σκοτωθούν στο δρόμο για το Φιζάν». Ο Τούρκος στρατιώτης (Mehmetçik), για να λυτρώσει το κράτος μας από τη στρατιωτική και πολιτική απομόνωση, θα μπορούσε να πάει ακόμα και πετώντας στον Παράδεισο (το Cennet-i Âlâ) και να πάρει την υψηλότερη θέση εκεί, ακριβώς κάτω από τον Προφήτη Μωάμεθ. Και αν είναι να μην πάρει στη Λιβύη, πηγαίνει στη Σομαλία, όπου βρίσκεται η στρατιωτική βάση μας των 400 στρεμμάτων. Εκεί μπορεί να βρει το δρόμο του για τον Παράδεισο, όπως έγινε προχθές, όταν ένα φορτηγό ανατινάχτηκε από τους τρομοκράτες, σκοτώνοντας 90 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 2 Τούρκων.<br /></div> <div> Από την άποψη αυτή, στους προδότες της πατρίδας που αντιτίθενται στην αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη, θα πρέπει να κάνουμε ό,τι έκανε ο αείμνηστος Αντνάν Μεντερές στα μέλη της Ένωσης Τούρκων Φιλειρηνιστών, οι οποίο με πρόεδρο την Behice Boran*, δημοσιεύσαν μια ανακοίνωση, διαμαρτυρόμενοι για την αποστολή στρατευμάτων στην Κορέα, το 1950.<div> <br /><b><i>Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης </i></b><br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div> </div>

“Πρέπει να στείλουμε στρατό στη Λιβύη; Και αν ναι, γιατί τώρα;” Ένα ανατρεπτικό άρθρο του Baskın Oran

     Γιατί πρέπει να στείλουμε αμέσως στρατεύματα στη Λιβύη; Του Baskın Oran Δεν έχω κανένα πρόβλημα να κατανοήσω προσωπικά το στοίχημα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί πρέπει να προετοιμαστούμε σοβαρά για πόλεμο (2)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvILOx0U8HnpT3BEJYDxTTr9y-Vjrsumig6C8xlOchFyF48At_TYtLLq8n1qpBcwUytPLP31svcIZc6C1AGRB4wPT_Zqk5YuetRNjSgNQkqHQJNQAgf1TxE8_AMRbk8-P7JUDpeskzsp8/s1600/mitsotakis_erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="780" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvILOx0U8HnpT3BEJYDxTTr9y-Vjrsumig6C8xlOchFyF48At_TYtLLq8n1qpBcwUytPLP31svcIZc6C1AGRB4wPT_Zqk5YuetRNjSgNQkqHQJNQAgf1TxE8_AMRbk8-P7JUDpeskzsp8/s640/mitsotakis_erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Από<b> Σάββας Δ. Βλάσσης             Το Α μέρος <a href="https://elladasimera.blogspot.com/2020/01/blog-post_4.html" target="_blank">εδώ</a></b><br /> Εν όψει της υπογραφής του EastMed, πρώτος έδωσε το “στίγμα” για τα ελληνοτουρκικά στις 22 Δεκεμβρίου 2019 ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε συνέντευξη στον Άγγελο Αθανασόπουλο για το “ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ”. Ο Τσαβούσογλου σημείωσε ότι κατά την πρόσφατη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο Λονδίνο το επίκεντρο ήταν η συνέχιση των συζητήσεων για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και των Διερευνητικών Επαφών. Διευκρίνισε ότι προσφυγή στην Χάγη δεν συζητήθηκε και ότι αυτό είναι ένα θέμα για το επόμενο στάδιο αλλά όπως είπε, το πιο σημαντικό ήταν ότι δηλώθηκε ανοικτά στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να ξεκινήσει συζητήσεις για τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου. <br /> <br /> Συνοψίζοντας, η Τουρκία δηλώνει ότι πρέπει πρώτα να συνεχιστούν οι Διερευνητικές Επαφές ώστε να υπάρξει ένας διάλογος από τον οποίο θα προκύψει σε επόμενο στάδιο τυχόν συνυποσχετικό για προσφυγή στην Χάγη. Δεδομένου ότι οι Διερευνητικές Επαφές αφορούν τα ζητήματα που η κάθε πλευρά νομίζει ότι μπορούν να παραπεμφθούν στην Χάγη, η συγκεκριμένη διαδικασία διαλόγου σχετίζεται πρωτίστως με το Αιγαίο. Αυτά όμως είναι ζητήματα μικρότερης προτεραιότητος. Όπως είπε ο Ερντογάν στον Μητσοτάκη, στην παρούσα φάση είναι έτοιμος να συζητήσει θέματα της Ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή να βάλει την Τουρκία στο παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου, όπου δεν έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Να λάβει δηλαδή η Τουρκία θέση εταίρου στην εκμετάλλευση υποθαλασσίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που δεν της ανήκουν. <br /> <br /> Η “απάντηση” του Κυριάκου Μητσοτάκη, ήλθε ακριβώς μία εβδομάδα μετά, στις 29 Δεκεμβρίου, επίσης μέσω συνεντεύξεως στο “ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ”. Σε αυτήν δήλωσε ανοιχτός στον διάλογο για τα ΜΟΕ και τις Διερευνητικές Επαφές αλλά «και για πολιτικό διάλογο», διευκρινίζοντας: «Πρόθεσή μου, λοιπόν, είναι να συζητούμε με την Τουρκία και στα τρία επίπεδα. Και πιστεύω πως, ναι, θα πρέπει να πούμε καθαρά ότι αν δεν μπορούμε να τα βρούμε, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε η μία διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα να εκδικαστεί από ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, όπως είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Και για να είμαι απολύτως σαφής, αναφέρομαι στον ορισμό της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». <br /> <br /> Επί της ουσίας, ο Κ. Μητσοτάκης δείχνει να ανταποκρίνεται απολύτως σε αυτά που θέτει η Τουρκία. Και το πιο “ενδιαφέρον”, δεν είναι ασφαλώς οι “παλιές” ιστορίες των ΜΟΕ και των Διερευνητικών Επαφών, όπου είναι γνωστές οι θέσεις των δύο πλευρών, αλλά το άνοιγμα για «πολιτικό διάλογο». Ο τελευταίος, δεν μπορεί παρά να αφορά αυτά που ο Τσαβούσογλου απέδωσε ως «θέματα της Ανατολικής Μεσογείου», δηλαδή μια πιθανή συνεργασία στα ενεργειακά. Όμως η ευθεία αναφορά του πρωθυπουργού στο ενδεχόμενο συνυποσχετικού για προσφυγή στην Χάγη, επισκίασε τις δηλώσεις του. <br /> <br /> Με βάση τα όσα είναι γνωστά σήμερα, άπαντες αντιλαμβάνονται ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για παραπομπή στην Χάγη αποκλειστικώς και μόνο του ζητήματος οριοθετήσεως της υφαλοκρηπίδος, και κατ’ επέκταση πλέον, και της ΑΟΖ. Tο ενδιαφέρον της Τουρκίας εστιάζεται στον «πολιτικό διάλογο», που θεωρητικώς μπορεί να είναι αμοιβαίως πιο “ανοικτή” κι “ευέλικτη” διαδικασία άτυπων πλην ουσιαστικών βολιδοσκοπήσεων. <br /> <br /> Αποτελεί πράγματι ενδιαφέρον να αποσαφηνισθεί ποιο θα είναι το αντικείμενο του «πολιτικού διαλόγου», όπως τον σκέπτεται η Αθήνα. Με γνωστή την πάγια θέση της Τουρκίας για πολιτική λύση στις διμερείς διαφορές (εντός ή εκτός εισαγωγικών) και με σαφή διαχωρισμό των Διερευνητικών Επαφών, ποια ζητήματα θεωρεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι μπορούν να συζητηθούν στο πλαίσιο ενός «πολιτικού διαλόγου»; <br /> <br /> Η συνεργασία στα ενεργειακά; Η Αθήνα δεν είναι μόνη της σε αυτό το παιχνίδι και δεν μπορεί να εμπλακεί εάν δεν υπάρχει συγκατάθεση από την Λευκωσία και την Ιερουσαλήμ. Με ποιο δικαίωμα άλλωστε θα μεσολαβήσει η Αθήνα υπέρ της Τουρκίας, από την στιγμή που τα όποια ενεργειακά κοιτάσματα έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, ανήκουν σε Κύπρο και Ισραήλ; Οι δύο τελευταίοι συνεργάτες, ενδιαφέρονται για την συμμετοχή της Ελλάδος, επειδή αυτή ουσιαστικώς εξασφαλίζει την τελική διαδρομή του EastMed προς την Ιταλία. Δεν έχουν κανέναν λόγο να δώσουν “ποσοστό κέρδους” σε κάποιον τρίτο και άσχετο. <br /> <br /> Εν πάση περιπτώσει, για να διαπραγματευθεί η Ελλάδα με την Τουρκία περί των ενεργειακών, δεν μπορεί να αποφευχθεί σε τελική ανάλυση το ζήτημα των ΑΟΖ. Κι έτσι επανερχόμαστε στην θέση της Τουρκίας που αρνείται την παραπομπή του στην Χάγη, γεγονός που προεξοφλεί το αδιέξοδο. <br /> <br /> Τι μπορεί να αναμένει κανείς απ’ όλα αυτά; <br /> <br /> Το “παράθυρο” Τσαβούσογλου για την Χάγη, ήταν μια ανέξοδη μπλόφα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να απαντά με μια (μεγαλύτερου ρίσκου) “μπλόφα”. <br /> <br /> Όλα δείχνουν και ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι ο «πολιτικός διάλογος» που υποστηρίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως ανταπόκριση στο τουρκικό άνοιγμα για τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου, δεν είναι παρά ένας πολιτικός ελιγμός. Μια πολιτική “έξοδος διαφυγής” προς αποκλιμάκωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ώστε να εξελιχθεί ομαλά το σχέδιο περί EastMed, σε μια περίοδο που η τουρκική ένοπλη ισχύς είναι επικίνδυνα αναβαθμισμένη. Αυτό το νόημα έχουν και τα “παράθυρα” που αφήνουν ανοικτά δημοσίως κυβερνητικοί παράγοντες για το ενδεχόμενο συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία στο Αιγαίο, υπό προϋποθέσεις πάντα. <br /> <br /> Ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του, είναι αρκετά έξυπνοι ώστε να αντιλαμβάνονται ότι ένας τέτοιος στόχος είναι δύσκολος και απολύτως εύθραυστος ως διαδικασία. Ο «πολιτικός διάλογος» δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ αόριστον και χρονικώς έχει “ημερομηνία λήξεως”, το μέγιστο ίσως μέχρι το 2022 που θα ολοκληρωθεί η μελέτη βιωσιμότητος και θα πρέπει να ξεκινήσει η κατασκευή του EastMed. <br /> <br /> Ας προσπαθήσουν λοιπόν να κερδίσουν όσο περισσότερο χρόνο μπορούν, ώστε με την σχεδίαση και υλοποίηση ενός συνεπούς προγράμματος ενισχύσεως των εξασθενημένων Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να αποτρέψουν την διαφαινόμενη ανατροπή του συσχετισμού ένοπλης ισχύος με την Τουρκία. Η ενδυνάμωση της ένοπλης ισχύος, είναι η μόνη εγγύηση προς εξασφάλιση του στρατηγικού “ενεργειακού ονείρου”, έναντι της νεο-οθωμανικής κατακτητικής επελάσεως εις βάρος του Ελληνισμού που εξελίσσεται με συνέπεια. <br /> <br /> Γιατί πρέπει, ιδίως από τούδε και στο εξής, μια πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία, να απασχολεί μονίμως την Αθήνα; <br /> <br /> Άπαντες στην Ελλάδα τα τελευταία έτη, αποφαίνονται δημοσίως ότι ο Ερντογάν και η Τουρκία δεν είναι απρόβλεπτοι αλλά απολύτως προβλέψιμοι, διότι αυτά που εξαγγέλουν δημοσίως, τα κάνουν πράξη. Για ποιον λόγο λοιπόν υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα που πιστεύει ότι η Τουρκία θα κάνει κάτι το οποίο δεν έχει υποστηρίξει ποτέ ότι θα κάνει, δηλαδή να συγκατατεθεί για την Χάγη; Πάγια θέση της είναι ότι τα ελληνοτουρκικά πρέπει να διευθετηθούν με πολιτικές διμερείς αποφάσεις, υπολογίζοντας στην επικράτηση της ισχύος της σε κάθε επίπεδο. Γιατί στην περίπτωση αυτή να μην κάνουν αυτό που λένε; Γιατί να προτιμήσουν έναν «πολιτικό διάλογο» με άδηλη κατάληψη και να μην βγάλουν τα καράβια τους για έρευνες σε θάλασσες που η Αθήνα θεωρεί ότι ανήκουν στην υφαλοκρηπίδα της, ώστε να εκβιάσουν το αποτέλεσμα του «πολιτικού διαλόγου»; <br /> <br /> Αδιέξοδο αργά ή γρήγορα στον «πολιτικό διάλογο», σημαίνει ότι η Τουρκία θα προχωρήσει σε στρατιωτικοποίηση με ερευνητικές δραστηριότητες, κατά πρώτον σε περιοχή πέριξ του συμπλέγματος Μεγίστης. Η Αθήνα έχει δύο επιλογές: είτε θα υποκύψει, είτε θα αντιδράσει δυναμικώς με ένοπλη ισχύ.<br /> <br /> <a href="https://doureios.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί πρέπει να προετοιμαστούμε σοβαρά για πόλεμο (2)

Από Σάββας Δ. Βλάσσης             Το Α μέρος εδώ Εν όψει της υπογραφής του EastMed, πρώτος έδωσε το “στίγμα” για τα ελληνοτουρκικά στις...

Διαβάστε την συνέχεια

"Προβολή απειθαρχίας" από την Τουρκία - Γιατί η Ελλάδα είναι το εμπόδιο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXgoaoNVx3BvsxvhYeXZZ2rIhZEkGP8LT3Rgsmh5mi0T8J8RyZUDr7fZPHax6GV4qix7L3dZX3w3iYqFxzHaORue4uLQmHXrHh5U_DYpY_xOScOqQglrgfrKxxKQOGK3op6J8aHjnt0KQ/s1600/erdogan_stratos.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXgoaoNVx3BvsxvhYeXZZ2rIhZEkGP8LT3Rgsmh5mi0T8J8RyZUDr7fZPHax6GV4qix7L3dZX3w3iYqFxzHaORue4uLQmHXrHh5U_DYpY_xOScOqQglrgfrKxxKQOGK3op6J8aHjnt0KQ/s640/erdogan_stratos.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γρίβας Κώστας </b><br />Η τελευταία εκδοχή της εν Ελλάδι εμμονής στον ξένο παράγοντα, ο οποίος περιμένουμε ότι θα αναχαιτίσει τον τουρκικό ηγεμονισμό για λογαριασμό μας, είναι η πίστη στην "απομόνωση" που υποτίθεται ότι έχει τεθεί η Τουρκία χάρη στις ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας. Ιδιαίτερα δε όσον αφορά από πλευράς της ΕΕ. Το πρόβλημα αυτών των αντιλήψεων δεν είναι ότι είναι ακραία αισιόδοξες. Το πραγματικό πρόβλημα θα προκύψει αν πράγματι έχουν (εν μέρει) δίκιο. <br /><br />Αν δηλαδή όντως υπάρχει μια διάθεση στήριξης της Ελλάδας από πλευράς της ΕΕ και καταδίκης της Τουρκίας. Και αυτό γιατί μπορεί να προκαλέσει μια επικίνδυνη αίσθηση ασφάλειας στην Ελλάδα, η οποία θα βασίζεται σε σαθρά θεμέλια. Και τα θεμέλια αυτά θα είναι σαθρά γιατί η ΕΕ εν συνόλω αλλά και τα επιμέρους ευρωπαϊκά κράτη, ούτε θέλουν αλλά ούτε και μπορούν να στηρίξουν στην πράξη την Ελλάδα.<br /><br />Συνακόλουθα, η όποια στήριξή τους θα είναι αναιμική και απλά θα προσφέρει μια ακόμη ευκαιρία στην Άγκυρα να περάσει στο επόμενο στάδιο της προσπάθειάς της να εξελιχθεί σε μια αυτόνομη και αυτόφωτη ευρασιατική δύναμη σε έναν πολυπολικό κόσμο. Όπως ο υπογράφων έχει επιχειρηματολογήσει και σε άλλα κείμενά του, η Τουρκία επιδιώκει μια "λελογισμένη" ρήξη με τον Δυτικό Κόσμο, έτσι ώστε να διατρανώσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν αποτελεί μέρος της δυτικής γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής. Τουναντίον, θέλει να περάσει το μήνυμα ότι λειτουργεί ως ένας ανεξάρτητος πόλος ισχύος μέσα σε ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα.<br /><br />Αυτή η στρατηγική "προβολής απειθαρχίας" ήταν και ένας βασικός λόγος που η Άγκυρα προχώρησε στην αγορά του υψηλών συμβολισμών ρωσικού συστήματος αεράμυνας S-400 και εξηγεί τον επιδεικτικό τρόπο που επέλεξε να το παραλάβει το καλοκαίρι του 2019. Σε αυτή τη στρατηγική αυτονόμησης της Τουρκίας από τη δυτική αρχιτεκτονική, μια αποφασιστική κίνηση θα ήταν να αψηφήσει τις "κυρώσεις" και τις λεκτικές "καταδίκες" που θα προέκυπταν από τις Βρυξέλλες, από κάποιες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και (πιθανώς) και από την Ουάσινγκτον. Επίσης μια τέτοια κίνηση αυτονόμησης θα ήταν να προχωρούσε σε μια ακραία κίνηση αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. <br /><br />Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι κινήσεις της ελληνικής διπλωματίας είναι μάταιες. Αντιθέτως, αποτελούν πολύ θετικές ενέργειες, οι οποίες μπορεί να αποτελέσουν τη βάση έδρασης μιας συστημικής δομής κρατών που θα επιτρέψει και στην Ελλάδα να εξελιχθεί σε μια ρυθμιστική αυτόφωτη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι αυτή η συστημική δομή θα στηρίζεται στην ελληνική αποτρεπτική ισχύ και δεν θα προσπαθεί να λειτουργεί ως υποκατάστατο αυτής. Σε παρόμοια περίπτωση, θα ήταν κάτι επικίνδυνο.<br /><br />Η Τουρκία φοβάται την Ελλάδα <br /><br />Θα πρέπει κάποια στιγμή να κατανοήσουμε ότι η Τουρκία, αυτήν τη στιγμή, δεν φοβάται ούτε την ΕΕ εν συνόλω, ούτε κάποια ευρωπαϊκά κράτη, ούτε τις ΗΠΑ, ούτε τη Ρωσία, ούτε το Ισραήλ, ούτε κανέναν. Και δεν τους φοβάται γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι το μείγμα συνεργιών και ανταγωνισμών που έχει με όλους αυτούς καθιστά εξαιρετικά απίθανο ενδεχόμενο την ολοκληρωτική ρήξη μαζί τους. <br /><br />Η μόνη χώρα που πραγματικά φοβάται ακόμη και αποτελεί το κύριο εμπόδιο στους γεωστρατηγικούς της σχεδιασμούς και φιλοδοξίες είναι η Ελλάδα, επειδή με αυτήν μπορεί να προκύψει ολοκληρωτική ρήξη. Αυτή είναι η πραγματικότητα σε αντίθεση με τις μηδενιστικά ηττοπαθείς αντιλήψεις που τείνουν να κυριαρχήσουν στην ελληνική κοινή γνώμη και που σε σημαντικό βαθμό προωθούνται συστηματικά από την Άγκυρα στο πλαίσιο του υβριδικού πολέμου που ήδη έχει εξαπολύσει εναντίον της χώρας μας. <br /><br />Με πολύ απλά λόγια, η Άγκυρα γνωρίζει ότι μάλλον "θα τα βρει" με όλους τους υπόλοιπους αν καταφέρει να αδρανοποιήσει το εμπόδιο της Ελλάδας. Άρα, οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι είναι δική μας ευθύνη, υποχρέωση και προνόμιο να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας και να αναχαιτίσουμε τον τουρκικό ηγεμονισμό. Και για να το κάνουμε αυτό οφείλουμε να επαναδιεκδικήσουμε τον εαυτό μας. <br /><br />Να λειτουργήσουμε ως αυτόνομο, ανεξάρτητο και αυτόφωτο γεωπολιτικό μέγεθος. Και αν αποδεχθούμε αυτόν τον ρόλο τότε θα δούμε ότι ο ανταγωνισμός με την Τουρκία δεν έχει μόνο κινδύνους, αλλά προσφέρει και ευκαιρίες για την Ελλάδα, ώστε να αναδειχθεί σε παράγοντα των διεθνών εξελίξεων και να ξεπεράσει τα προβλήματα που την ταλανίζουν σήμερα δια της γεωπολιτικής υπέρβασης.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

"Προβολή απειθαρχίας" από την Τουρκία - Γιατί η Ελλάδα είναι το εμπόδιο

Γρίβας Κώστας  Η τελευταία εκδοχή της εν Ελλάδι εμμονής στον ξένο παράγοντα, ο οποίος περιμένουμε ότι θα αναχαιτίσει τον τουρκικό ηγεμονι...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε άγνωστα νερά...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip_l87_f1A4yTtxEX4MqwW-KFMVsHiq7fRjNpOSVqvJM3BIexGCrsQJfgkYS1ZwGEhP6UOKjF6ajmu2GvUBLjIKcQuNcnBFrX58bFphG3UOte7VxT_PIvavlyn7x0S4YuMK6dqmQlGsdw/s1600/%25CE%25A3%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258A%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF+.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="473" data-original-width="630" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip_l87_f1A4yTtxEX4MqwW-KFMVsHiq7fRjNpOSVqvJM3BIexGCrsQJfgkYS1ZwGEhP6UOKjF6ajmu2GvUBLjIKcQuNcnBFrX58bFphG3UOte7VxT_PIvavlyn7x0S4YuMK6dqmQlGsdw/s640/%25CE%25A3%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258A%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF+.png" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">    Στα πρόθυρα ανάφλεξης η Μέση Ανατολή μετά τον φόνο Σολεϊμανί: Σενάρια  απάντησης του Ιράν</span></h3> <b>Κώστας Μαυραγάνης </b> <br /> Σε «αχαρτογράφητα νερά» κινείται πλέον η Μέση Ανατολή, μετά την εξόντωση του κορυφαίου Ιρανού υποστρατήγου Κασέμ Σολεϊμανί την Παρασκευή από αμερικανικό αεροπορικό πλήγμα. Η εν λόγω εξέλιξη- αποτέλεσμα μιας σειράς βημάτων κλιμάκωσης που άρχισε τις τελευταίες ημέρες του 2019 και αποτελεί συνέχιση μιας πορείας που έχει αρχίσει εδώ και μήνες- φαίνεται ικανή να φέρει την αντιπαράθεση ΗΠΑ και Ιράν σε νέο επίπεδο, με άγνωστες συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή.<br /> Σενάρια απάντησης του Ιράν<br /> <br /> Θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως η εξόντωση του Σολεϊμανί δεν θα μείνει αναπάντητη από το Ιράν, δεδομένου πως ο Ιρανός υποστράτηγος, επικεφαλής της επίλεκτης Δύναμης Κουντς των Φρουρών της Επανάστασης (ο βραχίονας που ασχολείται με επιχειρήσεις στο εξωτερικό της χώρας- ένα μείγμα ειδικών δυνάμεων και υπηρεσίας πληροφοριών) εθεωρείτο η δεύτερη ισχυρότερη φιγούρα στο Ιράν μετά τον ανώτατο ηγέτη. Ο Σολεϊμανί ήταν διάσημος εντός και εκτός του Ιράν, οπότε και ο φόνος του αποτελεί σημαντικό πλήγμα στο γόητρο της χώρας- και ως εκ τούτοι οι περισσότεροι αναλυτές και παρατηρητές πιστεύουν ότι το χτύπημα αυτό των ΗΠΑ (που η Τεχεράνη φαίνεται να αντιμετωπίζει ως πράξη πολέμου) δεν θα μείνει αναπάντητο, επιφέροντας βαριά αντίποινα, ακόμα και αν η ιρανική ηγεσία αποφασίσει να περιμένει λίγο πριν απαντήσει.<br /> <br /> Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως, μεταξύ άλλων, η απώλεια Σολεϊμανί επηρεάζει και την ευρύτερη ιρανική στρατηγική στην περιοχή, δεδομένου ότι η αναταραχή που είναι σε εξέλιξη σε Ιράκ και Λίβανο αυτή τη στιγμή (με διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς και της κακής διακυβέρνησης) είναι λογικό να θυμίζει στην Τεχεράνη τον καιρό της έναρξης του συριακού εμφυλίου (στον οποίο το Ιράν παρενέβη, με αιχμή του δόρατος τις δυνάμεις του Σολεϊμανί, για να σώσει την κυβέρνηση Άσαντ).<br /> <div> <br /></div> <div> Τις τελευταίες εβδομάδες ο Ιρανός υποστράτηγος είχε ταξιδέψει και στις δύο χώρες για να διασφαλίσει πως οι σύμμαχοι του Ιράν στην περιοχή- η Χεζμπολά του Λιβάνου και οι Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης του Ιράν- είναι σε θέση να προστατέψουν την πολιτική και στρατιωτική επιρροή της Τεχεράνης στην περιοχή. Επίσης, σε εξέλιξη παραμένει ο εμφύλιος στην Υεμένη, όπου το Ιράν υποστηρίζει τους αντάρτες Χούθι, οι οποίοι μάχονται κατά της κυβέρνησης η οποία υποστηρίζεται από συνασπισμό υπό τη Σαουδική Αραβία (βασικό αντίπαλο του Ιράν στην περιοχή). Σε αυτό το πλαίσιο, το Ιράν αναμένεται να εντείνει τις προσπάθειες του σε Ιράκ, Λίβανο, Συρία και Υεμένη, προκειμένου να ενισχύσει αυτά που θεωρεί ως «πρώτες γραμμές» άμυνάς του απέναντι σε προσπάθεια περικύκλωσης και απομόνωσής του από τις ΗΠΑ, με τη βοήθεια του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. Υπό αυτή την έννοια, εάν το Ιράν αφήσει αναπάντητο τον φόνο Σολεϊμανί, διακινδυνεύει μεγάλες απώλειες όσον αφορά στην επιρροή του στην περιοχή. <br /> <br /> Όσον αφορά στον τρόπο απάντησης, το Ιράν έχει δώσει ήδη δείγματα «ασύμμετρων» απαντήσεων τον τελευταίο καιρό: Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι οι επιθέσεις εναντίον δεξαμενοπλοίων στον Περσικό Κόλπο (την ευθύνη για τις οποίες η Τεχεράνη αρνείται, ωστόσο οι ΗΠΑ και άλλες χώρες τη θεωρούν υπεύθυνη για αυτές), αλλά και οι – ομολογουμένως εντυπωσιακές, από άποψης κόστους, αποτελεσματικότητας και επιπτώσεων- επιθέσεις με πυραύλους και drones εναντίον σαουδαραβικών πετρελαϊκών εγκαταστάσεων. Επίσης, ο φόνος Σολεϊμανί φαίνεται (προς το παρόν, τουλάχιστον) να έχει ενώσει σιιτικές οργανώσεις στο Ιράκ οι οποίες είχαν μεταξύ τους διαφορές.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, εκτιμάται πως η ιρανική ηγεσία θα εξετάσει προσεκτικά τις επιλογές της, πριν προχωρήσει σε κάποια ενέργεια- ωστόσο, δεδομένου ότι η εξόντωση του υποστρατήγου θεωρείται από πολλούς ως πράξη πολέμου από τις ΗΠΑ, είναι λογικό να υποθέτει κανείς πως όλες οι επιλογές βρίσκονται πλέον στο τραπέζι, με τον διάδοχο του Σολεϊμανί, Εσμαΐλ Γκαανί, να πρέπει να επιδείξει την αποφασιστικότητα του Ιράν ως προς τη συνέχιση της πολιτικής του στην περιοχή. Τα σενάρια, σύμφωνα με αναλυτές στη Δύση, τις αραβικές χώρες και το Ισραήλ, περιλαμβάνουν πιθανές επιθέσεις με ρουκέτες, πυραύλους και drones εναντίον αμερικανικών και σαουδαραβικών στόχων, αλλά και εναντίον στόχων στο Ισραήλ από τον Λίβανο, ή ενδεχομένως αποστολές ομάδων εκτελεστών στην Ευρώπη και σε αραβικές χώρες, για την εξόντωση συγκεκριμένων στόχων. Σε πρώτη φάση, θεωρείται πως οι όποιες ενέργειες θα έχουν τη μορφή χαμηλής έντασης συγκρούσεων/ επιχειρήσεων που ενδεχομένως να επικεντρώνονται στο Ιράκ, με στόχο αμερικανικές εγκαταστάσεις και στρατιωτικούς .<br /> <br /> Επίσης η απάντηση του Ιράν πιθανότατα θα είναι σε ένα βαθμό ασύμμετρη- εννοώντας ότι δεν είναι βέβαιο πως θα χτυπήσει «απλά για να χτυπήσει», αλλά θα επιδιώξει να αξιοποιήσει περαιτέρω την επιρροή του στην περιοχή, μέσω υποχειρίων και συμμάχων, πχ αυξάνοντας την πίεση προς την κυβέρνηση του Ιράκ και την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη χώρα, ενδεχομένως υποκινώντας εκτεταμένες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες (που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και ως κάλυψη για άλλου είδους επιχειρήσεις). Επίσης, δεν αποκλείεται κλιμάκωση επιχειρήσεων στον κυβερνοχώρο – τόσο από άποψης κυβερνοεπιθέσεων από χάκερ, όσο και σε επίπεδο εντατικοποίησης των προσπαθειών προώθησης του ιρανικού αφηγήματος και της online προπαγάνδας (ειδικά το δεύτερο θεωρείται μάλλον βέβαιο).<br /> <br /> Γενικότερα, θεωρείται μάλλον απίθανο το Ιράν να επιδιώξει (αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον) ανοιχτή και γενικευμένη στρατιωτική σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Η ιρανική ηγεσία εκ των πραγμάτων θα εξετάσει αναλυτικά τις συνέπειες οποιασδήποτε εκδικητικής του ενέργειας- δεδομένου πως οι πετρελαϊκές του εγκαταστάσεις στον Περσικό Κόλπο ειδικότερα (οι περισσότερες εκ των οποίων ελέγχονται από τους Φρουρούς της Επανάστασης), αλλά και οι βάσεις των πολιτοφυλακών που υποστηρίζει σε χώρες όπως το Ιράκ και η Συρία αποτελούν εύκολους στόχους. Επίσης, πρέπει να επισημανθεί πως η ιρανική ηγεσία δέχεται σημαντική πίεση και εκ των έσω, λόγω αναταραχής στο εσωτερικό της, με πρόσφατες βίαιες διαδηλώσεις (για τις οποίες η Τεχεράνη κατηγορεί ΗΠΑ, Ισραήλ και Σαουδική Αραβία ως υποκινητές)- και είναι άγνωστο εάν ο φόνος Σολεϊμανί θα λειτουργήσει ενοποιητικά/ ανασταλτικά όσον αφορά στην κοινή γνώμη, ή αν θα επιδεινώσει την κατάσταση. Όλα αυτά δημιουργούν ένα πλαίσιο εξαιρετικά επικίνδυνης ισορροπίας- και η ιρανική ηγεσία μάλλον θα επιδιώξει κάπου, κάπως, μια εκτόνωση (ειδικά και εν όψει των επερχόμενων κοινοβουλευτικών εκλογών του Φεβρουαρίου του 2020). </div> <div> <br /> Απειλή «ταφόπλακας» στην πυρηνική συμφωνία<br /> <br /> Ιδιαίτερα πιθανό σενάριο θεωρείται και η «ταφόπλακα» στην ήδη κλυδωνιζόμενη συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα, από την οποία οι ΗΠΑ έχουν ήδη αποσυρθεί, επιβάλλοντας κυρώσεις- με πιθανή αύξηση της παραγωγής ουρανίου σε προ της συμφωνίας επίπεδα. <br /> <br /> Η Τεχεράνη, μετά την απόσυρση των ΗΠΑ, έχει κάνει και αυτή βήματα απομάκρυνσης από τη συμφωνία, και ο φόνος Σολεϊμανί ενδεχομένως να επηρεάσει περαιτέρω τις εξελίξεις προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, μια οριστική απόσυρση από την πυρηνική συμφωνία θα καθιστούσε την Τεχεράνη, η οποία συνεχίζει να συνομιλεί με τις χώρες που παραμένουν στη συμφωνία- με την Ευρώπη να καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για τη διάσωσή της- πιο ευάλωτη απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ- ίσως και σε επίπεδο στρατιωτικών πληγμάτων στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο πάντως, δεν αποκλείεται, πέρα από τις βραχυπρόθεσμες ενέργειες που αναφέρθηκαν, το Ιράν, πιο μακροπρόθεσμα, να επιδοθεί/ επιταχύνει προσπάθειες για απόκτηση πυρηνικών όπλων, επηρεάζοντας ακόμα περισσότερο τις επικίνδυνες ισορροπίες στην περιοχή- κάτι που θεωρείται το πλέον ανησυχητικό σενάριο από πολλούς αναλυτές και παρατηρητές. Γενικότερα μιλώντας, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ένα πιθανό τέλος της πυρηνικής συμφωνίας ως την πλέον «οδυνηρή» συνέπεια του περιβάλλοντος που διαμορφώνεται μετά την τελευταία κλιμάκωση. </div> <div> <br /> Η ροή του πετρελαίου<br /> <br /> Φυσικά και δεν ήταν δυνατόν οι εξελίξεις αυτές να αφήσουν ανεπηρέαστες τις τιμές του πετρελαίου: Οι τιμές του αργού ανέβηκαν κατακόρυφα το πρωί της Παρασκευής, λόγω των φόβων πως το Ιράν θα προβεί σε χτυπήματα εναντίον στόχων που σχετίζονται με την πετρελαϊκή βιομηχανία (όπως οι προαναφερθείσες επιθέσεις εναντίον τάνκερ και τα πλήγματα σε εγκαταστάσεις στη Σαουδική Αραβία). Επίσης, σε πιο «ελεγχόμενο» επίπεδο, η Τεχεράνη θα μπορούσε να προβεί σε συστηματικές παρενοχλήσεις πλοίων που διέρχονται από τον Κόλπο, καθώς και σε στρατιωτικές ασκήσεις για την πρόκληση αναταραχής στη ναυτική κίνηση στην περιοχή. Υπενθυμίζεται πως στο παρελθόν το Ιράν έχει απειλήσει επανειλημμένα να κλείσει τα Στενά του Ορμούζ- κάτι που θα είχε δραματικές επιπτώσεις στη ροή του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές, στέλνοντας τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη (πάντως υπενθυμίζεται πως στο παρελθόν η στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο – ο αποκαλούμενος ανεπίσημος «Πόλεμος των Τάνκερ» στα τέλη της δεκαετίας του 1980- δεν είχε ευνοϊκά αποτελέσματα για το Ιράν, ενώ στο ευρύτερο πλαίσιό του εκτέθηκαν και οι ΗΠΑ, λόγω της κατάρριψης ενός επιβατηγού αεροπλάνου από αμερικανικό πολεμικό πλοίο, με αποτέλεσμα τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων). <br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Σε άγνωστα νερά...

    Στα πρόθυρα ανάφλεξης η Μέση Ανατολή μετά τον φόνο Σολεϊμανί: Σενάρια  απάντησης του Ιράν Κώστας Μαυραγάνης Σε «αχαρτογράφητα νερά...

Διαβάστε την συνέχεια

Stratfor: Ιρανική αντεπίθεση – Ποιες χώρες βρίσκονται στο επίκεντρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZeZeXhB39S3XaX22l94xh9Rm0TBbGyDayZ2u3dVSzodNCXhVOm0CPQk38G9p08_ONc2o3iKvcLpOUWjz0s8iakFCpmZOb8YwIpcGhx2kqV37RXidIEE49PUbcMsqqs17Bg4d1abq45fY/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BC+_%25CE%25A3%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258A%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="485" data-original-width="728" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZeZeXhB39S3XaX22l94xh9Rm0TBbGyDayZ2u3dVSzodNCXhVOm0CPQk38G9p08_ONc2o3iKvcLpOUWjz0s8iakFCpmZOb8YwIpcGhx2kqV37RXidIEE49PUbcMsqqs17Bg4d1abq45fY/s640/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BC+_%25CE%25A3%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%258A%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AF.jpg" width="640" /></a></div> <br />Σπίθα που θα ανάψει μια μεγάλη πυρκαγιά, χαρακτηρίζει το Stratfor, την αμερικανική επιδρομή στη Βαγδάτη που προκάλεσε μεταξύ άλλων το θάνατο του Κασέμ Σουλεϊμανί, του ισχυρου διοικητή των Φρουρών της Επανάστασης. <br /><br />Το Πεντάγωνο δήλωσε ότι μεταξύ άλλων λόγων, ο Λευκός Οίκος προχώρησε στο χτύπημα σε αντίποινα για την προσπάθεια υποστηρικτών της Kataib Hezbollah να εισβάλουν στην αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη, αλλά η ενέργεια αυτή είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει τις εντάσεις μεταξύ Ιράν και ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή σε νέα επίπεδα, αναφέρει το άρθρο που αναδημοσιεύει το euro2day.gr<br /><br />Ως επικεφαλής της Δύναμης Κουντς, ο Σουλεϊμανί ήταν, λίγο-πολύ, αντίστοιχος των στρατηγών των ΗΠΑ που ηγούνται των στρατιωτικών δράσεων της υπερδύναμης στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. <br /><br />Όπως είναι φυσικό, ο θάνατός του ανοίγει τον δρόμο για σημαντική κλιμάκωση, καθώς το Ιράν θα μπορούσε να στοχεύσει υψηλόβαθμο στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ στην περιοχή ως αντίδραση. Εντέλει το Ιράν θα αναζητήσει αντίποινα -το μόνο ερώτημα είναι σε τι επίπεδο και σε ποιο σημείο, αναφέρει το δημοσίευμα. <br /><br />Ποιες χώρες είναι στο επίκεντρο <br /><br />Το Ιράκ <br /><br />Το Stratfor, αναφέρει ότι αυξάνεται κατακόρυφα ο κίνδυνος, ιρακινοί πολιτοφύλακες που στηρίζονται από το Ιράν να επιτεθούν σε αμερικανικές και δυτικές δυνάμεις και, δυνητικά, σε εμπορικά συμφέροντα. <br />Αν και αυτές οι οργανώσεις, όπως ο Στρατός του Μαχντί, δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στο Ιράκ, η κίνηση των ΗΠΑ να προκαλέσουν σύρραξη με την Τεχεράνη επί ιρακινού εδάφους, δημιουργεί σοβαρές διπλωματικές εντάσεις με τη Βαγδάτη.<br />Παράλληλα θα τροφοδοτήσει εκκολαπτόμενες προσπάθειες στο ιρακινό κοινοβούλιο να επανεξεταστεί η συνεργασία ασφάλειας της χώρας με τις ΗΠΑ. <br />Θα περιπλέξει επίσης τις προσπάθειες των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας να συνεχίσουν τη στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ κατά του ISIS. <br /><br />Το Ισραήλ <br /><br />Το Ισραήλ, σύμφωνα με πληροφορίες, έφτασε αρκετές φορές κοντά στο να δολοφονήσει τον Σουλεϊμανί. Και με βάση την απειλή που υφίσταται από πυραύλους της Δύναμης Κουντς και των πολιτοφυλακών στο Ιράκ, χωρίς αμφιβολία θα στηρίξει την απόφαση της Ουάσιγκτον. <br />Πιθανά αντίποινα από τη Hezbollah σε αμερικανικά συμφέροντα στον Λίβανο θα μπορούσαν επίσης να μετατραπούν σε επιθέσεις κατά του Ισραήλ, δεδομένης της ευρύτερης αντίληψης στον Λίβανο και όλη την περιοχή, ότι τα αμερικανικά και τα ισραηλινά συμφέροντα ταυτίζονται.<br />Στο χειρότερο σενάριο, αυτό θα μπορούσε να είναι η αφορμή για μια ξεχωριστή μάχη μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. <br /><br />Ο Λίβανος <br /><br />Η ισχυρή παρουσία του Ιράν στον Λίβανο μέσω της Hezbollah, κάνει την πιθανότητα αντιποίνων κατά στόχων των ΗΠΑ στη χώρα ξεχωριστή. <br />Η Hezbollah έχει επιρροή σε μεγάλες περιοχές στον Λίβανο, περιλαμβανομένων τμημάτων της Βηρυτού, και έχει την ικανότητα να εξαπολύσει επιθέσεις κατά αμερικανικών στόχων στη χώρα. Αυτός ο κίνδυνος θα αυξηθεί περαιτέρω, αν επιβεβαιωθεί ο θάνατος από την αμερικανική επιδρομή στη Βαγδάτη και του Naim Qassem, δεύτερου ισχυρότερου παράγοντα της Hezbollah. <br /><br />Σαουδική Αραβία και παραγωγοί πετρελαίου <br /><br />Εχουν περάσει σχεδόν τέσσερις μήνες μετά την επίθεση κατά των εγκαταστάσεων της Aramco, που μείωσαν για κάποιο διάστημα την παραγωγή στο μισό. <br />Αν ΗΠΑ και Ιράν συνεχίσουν την κλιμάκωση με απευθείας χτυπήματα του ενός εναντίον του άλλου, το Ιράν είναι σίγουρο ότι θα μπορούσε να στοχεύσει χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, που είναι από τους στενότερους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά και τα οικονομικά τους συμφέροντα.<br />Να σημειωθεί ότι ειδικά σε Μπαχρέιν και Κατάρ σταθμεύουν σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να γίνουν στόχος. <br /><br />Ο Περσικός Κόλπος <br /><br />Επιπλέον, το Ιράν θα μπορούσε να εξαπολύσει περισσότερες επιθέσεις εναντίον της αμερικανικής ναυτικής παρουσίας στον Περσικό Κόλπο. <br />Στο μεγαλύτερο διάστημα της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, το Ιράν ήταν διστακτικό στο να χρησιμοποιήσει ναυτικές δυνάμεις για να παρενοχλήσει αμερικανικά πλοία στον Περσικό Κόλπο, τα Στενά του Ορμούζ και τον Κόλπο του Ομάν. <br />Αυτό, όμως, θα μπορούσε να αλλάξει. Η ομάδα του αεροπλανοφόρου Abraham Lincoln ανέφερε τον προηγούμενο μήνα ότι πλοία του Ιράν την παρενόχλησαν καθώς έφευγε από τον Κόλπο του Ομάν. <br /><br />Η Συρία <br /><br />Ο θάνατος του Σουλεϊμανί είναι ένα χτύπημα, που όμως δεν είναι πιθανό να οδηγήσει σε παράλυση, όσον αφορά τη δυνατότητα του Ιράν να διεξαγάγει εκτεταμένες επιχειρήσεις στη Συρία. <br />Οι ΗΠΑ δεν έχουν σημαντική παρουσία στη χώρα σε σύγκριση με το Ιράν και τον Περσικό Κόλπο, αλλά οι αμερικανικές δυνάμεις που παραμένουν στη χώρα και μπορεί να γίνουν στόχος. <br /><br />Το Αφγανιστάν <br /><br />Το Ιράν θα μπορούσε να χτυπήσει τις ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, δεδομένου ότι υπάρχει παρουσία στρατιωτών και πολεμικού υλικού στη χώρα, καθώς και ιστορικό στήριξης των Ταλιμπάν. <br />Το Ιράν είναι σε καλύτερη θέση για να χτυπήσει σε άλλες περιοχές, δεδομένου ότι δεν ελέγχει άμεσα ή κατευθύνει τους Ταλιμπάν, όπως άλλες δυνάμεις, αλλά η πιθανότητα αντιποίνων στη διαλυμένη από τον πόλεμο χώρα δεν μπορεί να αποκλειστεί. <br /><br />Η Υεμένη <br /><br />Η Τεχεράνη θα μπορούσε να πιέσει τους αντάρτες Houthi να εξαπολύσουν επιθέσεις κατά συμμάχων των ΗΠΑ, αν και δεν ελέγχει άμεσα αυτή την ομάδα. <br />Οι Houthi διατηρούν ένα ευμεγέθη στόλο drones καθώς και βαλλιστικούς πυραύλους όπως και πυραύλους cruise, τους οποίους χρησιμοποίησαν για να διεξάγουν επιχειρήσεις στην Υεμένη, τη Σαουδική Αραβία αλλά και τη γύρω θάλασσα, όπως τα στενά του Bab el-Mandeb.<br />Δυνητικοί στόχοι θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν, αεροδρόμια, κρίσιμες υποδομές, ενεργειακές εγκαταστάσεις, στρατιωτικούς στόχους και πλοία που διασχίζουν την περιοχή. <br /><br />Πέρα από τη Μέση Ανατολή <br /><br />Η απειλή αντιποίνων δεν περιορίζεται στη Μέση Ανατολή, δεδομένης της ιστορίας διεξαγωγής επιθέσεων, μεταξύ άλλων, κατά στόχων : από τη Λατινική Αμερική έως την Ανατολική Ευρώπη και τη Νότια Ασία. <br />Το Ιράν σχετίζεται με μεγάλο αριθμό μηχανορραφιών σε Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία, τα τελευταία χρόνια, αναφέρει το Stratfor.<br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Stratfor: Ιρανική αντεπίθεση – Ποιες χώρες βρίσκονται στο επίκεντρο

Σπίθα που θα ανάψει μια μεγάλη πυρκαγιά, χαρακτηρίζει το Stratfor, την αμερικανική επιδρομή στη Βαγδάτη που προκάλεσε μεταξύ άλλων το θάνα...

Διαβάστε την συνέχεια

Όλες οι βάσεις των ΗΠΑ στον «αέρα» – Γέμισε αεροσκάφη & πολεμικά πλοία η Μεσόγειος – Κινητοποίηση από Ισπανία μέχρι Σούδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpyezZ0QHbzJ4K1AZHL-JAsj4WYEQrOyVjwvbq-GNrXsRhcrxp1SCcw7yoiGDGt5YOfiDt2Karbz-L6FIisSqZG2a2_-B593muVlTLagoASNbB-noUP4_fB1RNkCE9lwz_jQYDExzvASs/s1600/GettyImages.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="867" data-original-width="1600" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpyezZ0QHbzJ4K1AZHL-JAsj4WYEQrOyVjwvbq-GNrXsRhcrxp1SCcw7yoiGDGt5YOfiDt2Karbz-L6FIisSqZG2a2_-B593muVlTLagoASNbB-noUP4_fB1RNkCE9lwz_jQYDExzvASs/s640/GettyImages.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γ. Μοτσάκος</b> Ειδικός σε Θέματα Άμυνας<br /> Δεκάδες πτήσεις αμερικανικών αεροσκαφών όλων των τύπων καταγράφονται αυτήν την στιγμή στην Μεσόγειο, από τις όλες τις βάσεις των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης και της Σούδας, οι οποίες έχουν πάρει φωτιά λόγω των απειλών του Ιράν.<br /> <br /> Αυτή την στιγμή φέρεται ότι έχουμε αμερικανικό αεροσκάφος εναερίου ανεφοδιασμού στο αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος”, ενώ V-22 Osprey προσγειώθηκαν και απογειώθηκαν από την Σούδα.<br /> <br /> Στρατιωτικές πηγές σε ισπανικά ΜΜΕ, αναφέρουν ότι αυτήν την στιγμή πραγματοποιείται η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση, από την περίοδο του πολέμου στο Ιράκ το 2003.<br /> <br /> Οι 30.000 κάτοικοι της μικρής πόλης της Ρότα, στη νότια Ισπανία, έχουν εκπλαγεί από τις απογειώσεις και προσγειώσεις αμερικανικών αεροσκαφών, ειδικά από χθες το πρωί.<br /> <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν εκεί μια ναυτική βάση, η οποία εξυπηρετεί διάφορους τύπους αμερικανικών πολεμικών σκαφών, ενώ υπάρχει και μια αεροπορική βάση εκατό χιλιόμετρα μακριά, στο Morón de la Frontera, που εξυπηρετεί μεταφορικά αεροσκάφη C-5 Galaxy και C-17 Globemaster III.<br /> <br /> Αμερικανικά αντιτορπιλικά αποπλέουν από την βάση Rota, αποτελώντας μέρος της ασπίδας του ΝΑΤΟ που χρησιμοποιείται για την υπεράσπιση πιθανής κλιμάκωσης των Ιρανών με βαλλιστικούς πυραύλους, κάτι που φαίνεται πιο κοντά από ποτέ μετά τα τελευταία γεγονότα στην περιοχή, αναφέρουν δυτικά ΜΜΕ.<br /> <br /> Η στρατιωτική βάση της Aviano στην Ιταλία έχει επίσης σημειώσει δραματική αύξηση της εναέριας κυκλοφορίας.<br /> <br /> Η αύξηση της κυκλοφορίας στη Rota και στο Morón ανιχνεύτηκε την ίδια στιγμή που το αμερικανικό Πεντάγωνο επιβεβαίωσε το θάνατο του Κασέμ Σουλεϊμάνι, επικεφαλής της δύναμης Quds Force , σε μια συντονισμένη επίθεση των ΗΠΑ.<br /> <br /> Ισπανικές πηγές στις βάσεις Rota και Morón ανέφεραν την άφιξη μαχητικών αεροσκαφών και αεροσκαφών ανεφοδιασμού.<br /> <br /> Συγκεκριμένα, οι πηγές ανέφεραν την άφιξη την Παρασκευή 3 Ιανουαρίου τουλάχιστον τριών μεταφορικών αεροσκαφών C-5M και C-17A, καθώς ενός αεροσκάφους εναέριου ανεφοδιασμού KC-10A.<br /> <br /> Σε στρατιωτικούς όρους, η ανάπτυξη αεροσκαφών και πολεμικών πλοίων από τις ΗΠΑ, είναι εξαιρετικά σημαντική και φαίνεται ότι σηματοδοτεί πιθανόν, την έναρξη εντατικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Μέση Ανατολή.<br /> <br /> Άλλες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, όπως το Aviano, αναφέρουν επίσης την άφιξη δεκάδων αεροσκαφών για την αντιμετώπιση της κλιμακούμενης έντασης με το Ιράν.<br /> <br /> Αυτό που συμβαίνει σε πολλές βάσεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη δεν έχει προηγούμενο από τον πόλεμο του 2003 στο Ιράκ, τονίζουν ειδικοί αμυντικοί παρατηρητές.<br /> <br /> Όλα δείχνουν ότι αυτό που δεν έγινε πριν μερικούς μήνες κατά των Ιρανών από τον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, ίσως θα λάβει χώρα τώρα, ενώ εκτιμάται ότι η Τουρκία δεν θα προχωρήσει σε οποιαδήποτε κίνηση αποστολής στρατευμάτων στην Λιβύη , λόγω της μεγάλης “κυκλοφορίας” αμερικανικών πλοίων και αεροσκαφών στην Μεσόγειο.<br /> <br /> Αυτό όμως θα το δούμε στην πράξη, διότι η κόντρα ΗΠΑ-Ιράν αναβαθμίζει ξαφνικά τον τουρκικό εναέριο χώρο και την βάση του Ινστιρλίκ και αυτό θα το εκμεταλλευθούν οι Τούρκοι στο έπακρο.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Όλες οι βάσεις των ΗΠΑ στον «αέρα» – Γέμισε αεροσκάφη & πολεμικά πλοία η Μεσόγειος – Κινητοποίηση από Ισπανία μέχρι Σούδα

Γ. Μοτσάκος Ειδικός σε Θέματα Άμυνας Δεκάδες πτήσεις αμερικανικών αεροσκαφών όλων των τύπων καταγράφονται αυτήν την στιγμή στην Μεσόγει...

Διαβάστε την συνέχεια

Με το φόβο ζει ο Ερντογάν: Eτοιμάζεται να στείλει στρατό στους δρόμους των πόλεων;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb_v022RIwq0zQKdnCvpUrxBF45tw3WgvXamHGrPDjmbB2qOeTeRWyzT2P26F7Uz7ZpAwBR7uI7LMJrZt45kZLWOO3cy5LI_1bOafr58N78yIYboUYImNZWJfquocAqI6RD71f7v9rCtk/s1600/Screenshot.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="637" data-original-width="1131" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb_v022RIwq0zQKdnCvpUrxBF45tw3WgvXamHGrPDjmbB2qOeTeRWyzT2P26F7Uz7ZpAwBR7uI7LMJrZt45kZLWOO3cy5LI_1bOafr58N78yIYboUYImNZWJfquocAqI6RD71f7v9rCtk/s640/Screenshot.jpg" width="640" /></a></div> <h3 style="text-align: center;">     <span style="font-weight: normal;">Αβεβαιότητα στην Άγκυρα μετά την εκτέλεση Σουλεϊμάνι</span></h3> Πανικός και οργή επικρατεί στην Τουρκία μετά την χθεσινή επίθεση των Αμερικανών στον Ιρανό υποστράτηγο Σουλεϊμάνι, στενό φίλο του τουρκικού καθεστώτος σε κάθε περίπτωση.<br /> <br /> Ο γνωστός γκιουλενιστής Τούρκος δημοσιογράφος Α.Μποζκούρτ αναφέρει ότι η τουρκική κυβέρνηση από χθες το βράδυ μετά την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού από τις ΗΠΑ, δεν κοιμάται καλά, αφού πιθανόν φοβάται ανάλογη αντιμετώπιση με το Ιράν, λόγω των γνωστών νεο-οθωμανικών σχεδίων της Άγκυρας στην περιοχή μας.<br /> <br /> Ενώ συμβαίνουν αυτά, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν έριξε νέα «βόμβα» λέγοντας ότι “η τουρκική αστυνομία δεν είναι πλέον αρκετή για να εξασφαλίσει την ασφάλεια των τουρκικών πόλεων”.<br /> <br /> «Έχουμε έρθει σε ένα σημείο όπου μπορούμε πλέον να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια των πόλεων μας με οχυρώσεις για να διατηρήσουμε την τάξη μέσα από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ενόψει αυτής της νέας κατάστασης, πρέπει να αναπτύξουμε νέες μεθόδους», δήλωσε ο Ερντογάν μιλώντας σε συνέδριο με τίτλο» Συμπόσιο Πόλης και Ασφάλειας «στο Προεδρικό Συγκρότημα της Άγκυρας, χωρίς όμως να κατονομάζει αυτές τις νέες μεθόδους.<br /> <br /> “Οι αστυνομικές δυνάμεις δεν είναι πλέον αρκετές για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των πόλεων και οι αρχές θα βρουν μια «λύση» για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης”, δήλωσε ο ίδιος προκαλώντας πολλά ερωτηματικά.<br /> <br /> Ο πρόεδρος δήλωσε ότι η Τουρκία θα βρει τις δικές της «λύσεις» σχετικά με το θέμα της ασφάλειας στις πόλεις για να μην χρησιμοποιήσει τις μεθόδους άλλων χωρών.<br /> <br /> «Κάθε χώρα και κοινωνία πρέπει να αναπτύξει λύσεις κατάλληλες για τις ανάγκες της. Διαφορετικά, θα καταλήγαμε να χρησιμοποιούμε μεθόδους άλλων χωρών, και αυτό θα έφερνε το πρόβλημα της προσαρμογής. Θα εξετάσουμε όλα τα παραδείγματα [σε άλλες χώρες], αλλά θα πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας. Τα στοιχεία που απειλούν τις πόλεις έχουν αλλάξει στον σημερινό κόσμο», είπε.<br /> <br /> «Με την πρόοδο της τεχνολογίας, τα δίκτυα υποδομής των πόλεων και των υπερκαταστημάτων έχουν γίνει αρκετά περίπλοκα. Όσο μεγαλύτερη είναι η πόλη, τόσο περισσότερα προβλήματα έχει από την άποψη της ασφάλειας», συνέχισε ο Τούρκος πρόεδρος.<br /> <br /> Ο Ερντογάν έθιξε επίσης το ζήτημα των κατασκευών στη χώρα, ζητώντας από τους δημάρχους να πιέσουν για οριζόντια αστικοποίηση έναντι πολυώροφων κτιρίων.<br /> <br /> «Δεν πρέπει να γίνουν παραχωρήσεις σχετικά με αυτό το θέμα [οριζόντια κατασκευή]. Πρέπει να προδώσουμε τις πόλεις μας μια κάθετη αρχιτεκτονική, ενώ με την οριζόντια αρχιτεκτονική, θα πρέπει να οικοδομήσουμε τον δικό μας πολιτισμό και να έχουμε την ευκαιρία να δείξουμε στον κόσμο το δικό μας σχέδιο«, κατέληξε ο ίδιος.<br /> <br /> Ποιόν όμως και τι ακριβώς φοβάται ο δικτάτορας Ερντογάν, αναφερόμενος στην ασφάλεια των τουρκικών πόλεων, σε μια περίοδο που το γειτονικό Ιράν βιώνει ακόμα μαζική εξέγερση πολιτών και ταραχές εκτός όλων των άλλων.<br /> <br /> Σύμφωνα με άρθρο μας, υπάρχει διαπιστωμένα σχέδιο μέγα κύματος αντάρτικου πόλεων με «ποικιλία» επιθέσεων, το οποίο δεν έχει εκτελεστεί ακόμα ενώ υπάρχει και μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια λόγω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων.<br /> <br /> Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Ερντογάν θα καταρρέυσει, σε μια χώρα που οι πολίτες της σε μεγάλο ποσοστό πεινάνε, δεν έχουν δουλειά και διώκονται συνεχώς για αστείους λόγους, ενώ 3,5 εκατ. από αυτούς δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου.<br /> <br /> Μέσα σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό των προβλημάτων, ο Τούρκος ηγέτης “δείχνει” στις παρακρατικές ομάδες του ως “υπαιτίους” για όλα αυτά, τους Κούρδους και τους Αλεβίτες, ενώ απειλεί εδώ και αρκετές ημέρες την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και γενικώς βάλει κατά πάντων.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Με το φόβο ζει ο Ερντογάν: Eτοιμάζεται να στείλει στρατό στους δρόμους των πόλεων;

    Αβεβαιότητα στην Άγκυρα μετά την εκτέλεση Σουλεϊμάνι Πανικός και οργή επικρατεί στην Τουρκία μετά την χθεσινή επίθεση των Αμερικανών...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από ένα πόλεμο στη Μέση Ανατολή;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxMEq57gP1A6lmCiLnJxBB7l3Fynk7faSFxG7nFbcOVxs-GfRytC3fZE6SJLgJM4d_GTefpMyjDzc7H5I09SOQy75D4ojjOI0YzwhEU6G5T_AltZIhttnFL4hvMr2dgEOfJpFfy51Z42k/s1600/FLORIDA-TRUMP.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1470" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxMEq57gP1A6lmCiLnJxBB7l3Fynk7faSFxG7nFbcOVxs-GfRytC3fZE6SJLgJM4d_GTefpMyjDzc7H5I09SOQy75D4ojjOI0YzwhEU6G5T_AltZIhttnFL4hvMr2dgEOfJpFfy51Z42k/s640/FLORIDA-TRUMP.webp" width="640" /></a></div> <h3>      <span style="font-weight: normal;">Εξαρτάται μόνο από το Ιράν…</span></h3> Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ </b><br /> Η Αμερική βρίσκεται στα πρόθυρα ενός πολέμου, που τελικά επιδίωξε η ίδια. Η δολοφονία του υποστρατήγου Κασέμ Σουλεϊμανί είναι -και όχι μόνο για τους Ιρανούς- μία τρομοκρατική ενέργεια, η οποία χρειάζεται να απαντηθεί.<br /> <br /> Όλα τα μηνύματα από την Τεχεράνη αναφέρονται σε εκδίκηση για τον θάνατο του δεύτερου πιο ισχυρού άνδρα στην ιεραρχία της ιρανικής ηγεσίας. Και λέγεται πως όταν κτυπούν οι μυστικές υπηρεσίες του Ιράν δεν αφήνουν ούτε ίχνη. <br /> <br /> Πολλοί άνθρωποι στην Αμερική είναι έξω φρενών με την επιθετική αυτή ενέργεια του Λευκού Οίκου και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποψιάζονται ότι πίσω από αυτή βρίσκεται η ανάγκη του προέδρου Τραμπ να στρέψει τα φώτα αλλού, λόγω της αναμενόμενης δίκης του στη Γερουσία. Άλλοι θυμήθηκαν τον Μπιλ Κλίντον, όταν υπό το βάρος της καταθλιπτικής κατάθεσης της Μόνικα Λουίνσκι είχε δώσει εντολή να κτυπηθούν …«τρομοκράτες» και τα «χημικά» τους εργοστάσια κάπου στο Σουδάν! Και μερικοί μας θύμισαν ότι όλα αυτά είναι σενάρια του Χόλιγουντ που ενίοτε αντιγράφουν οι πολιτικοί. <br /> <br /> Η εξόντωση του Σουλεϊμανί αγγίζει τα όρια αυτού που αποκαλούμε «κρατική τρομοκρατία» και ας μην αρέσει στους Αμερικανούς. Έχετε φανταστεί τι θα συνέβαινε εάν η πολεμική μηχανή μίας χώρας της Μέσης Ανατολής σκότωνε με τον ίδιο τρόπο τον αρχηγό της CIA, ή τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών οποιασδήποτε δυτικής χώρας και μάλιστα σε ξένο κράτος; Ήδη θα είχαμε γίνει αυτόπτες μάρτυρες του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. <br /> <br /> Διότι κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε που φτάνουν και τα όρια της «κρατικής τρομοκρατίας» αν θεωρήσουμε ότι καταδικάζουμε όλοι τις ασύστολες δολοφονίες που διεξάγονται στο όνομα της Δημοκρατίας και των κάθε λογής Επαναστάσεων. <br /> Οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι ο Ιρανός αρχιπράκτορας είχε σχεδιάσει -και βρισκόταν στο στάδιο της εκτέλεσης- μία άνευ προηγουμένου τρομοκρατική ενέργεια εναντίον των αμερικανικών συμφερόντων. Αν αποδειχθεί ότι έχουν δίκιο και με βάση αποδείξεις, τότε η συζήτηση αλλάζει εντελώς. Και από την κρατική τρομοκρατία πάμε στην «αυτοάμυνα». <br /> Από την άλλη, και από τη στιγμή που οι δύο χώρες βρίσκονται εδώ και χρόνια στο χείλος του πολέμου, αναρωτιόμαστε ποιο είναι το νόμιμο και ποιο το ηθικό. Και θα πρέπει τόσο οι Αμερικανοί, όσο και οι Ιρανοί να βγουν «καθαροί» από αυτή την ιστορία. <br /> <br /> Η Αμερική βρίσκεται σε καθεστώς «κόκκινου συναγερμού» και ας μην το λένε για να μην ανησυχούν οι πολίτες. Η παρουσία της αστυνομίας και γενικά των αρχών ασφαλείας στις μεγάλες χώρες είναι αυξημένη και το βλέπει κανείς μπροστά στα μάτια του. Μία χώρα, εδώ και πολλά χρόνια ζει μέσα στο φόβο. Με ευθύνη και των ηγετών της. <br /> <br /> Το μήνυμα, χθες, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τους Αμερικανούς υπηκόους που βρίσκονται στο Ιράκ και στις γύρω χώρες, να τις εγκαταλείψουν με κάθε μέσο, έδειξε και πανικό. Οι ΗΠΑ δεν είχαν προετοιμαστεί καθόλου για το ενδεχόμενο να βρεθούν οι πολίτες τους σε τόσο άμεσο κίνδυνο. Πως θα αντιμετωπίσει την κατάσταση ο κ. Τραμπ αν οι Ιρανοί ξεσπάσουν στους απλούς πολίτες καταρρίπτοντας, ας πούμε, ένα αμερικανικό αεροπλάνο; <br /> <br /> Λογικά σκεπτόμενοι, για μία κυβέρνηση που έχει απωλέσει το βασικό στοιχείο της λογικής, η Αμερική θα οδηγηθεί σε πόλεμο με μία χώρα που κατά πάσα πιθανότητα διαθέτει πυρηνικά. Και από δίπλα με ένα Ισραήλ, που προετοιμάζεται γι’ αυτή τη στιγμή 30 χρόνια! Και διψά για εκδίκηση…<br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από ένα πόλεμο στη Μέση Ανατολή;

      Εξαρτάται μόνο από το Ιράν… Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Η Αμερική βρίσκεται στα πρόθυρα ενός πολέμου, που τελικά επιδίωξε η ίδια. Η δολοφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί πρέπει να προετοιμαστούμε σοβαρά για πόλεμο 1

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu5cqR4-y8rTsDyQ83lAU9O-78iTggO7fvfpO4YeNgDSM9Rj0yBOhQo6Xcxw54OQSsi5epCOGtkNZw2tMBMgunw4XHaWcDnw5YOBVIyOGQHdOqd71BLRsj1UWRRLG6koq6XC3ZZEsSius/s1600/4995975.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="780" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu5cqR4-y8rTsDyQ83lAU9O-78iTggO7fvfpO4YeNgDSM9Rj0yBOhQo6Xcxw54OQSsi5epCOGtkNZw2tMBMgunw4XHaWcDnw5YOBVIyOGQHdOqd71BLRsj1UWRRLG6koq6XC3ZZEsSius/s640/4995975.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br /> Οι ηγέτες Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ, υπέγραψαν στις 2 Ιανουαρίου την διακρατική συμφωνία κατασκευής του υποθαλασσίου αγωγού EastMed, που φιλοδοξεί να αποτελέσει εναλλακτική πηγή εφοδιασμού της ΕΕ με φυσικό αέριο. <br /> <br /> Σε Ελλάδα και Κύπρο, υπογραμμίσθηκε η πρόβλεψη στην συμφωνία για την ασφάλεια του αγωγού, όπως αυτή αποτυπώνεται στο Άρθρο 10: «Ξεκινώντας από τις αρχικές δραστηριότητες του σχεδίου που σχετίζονται με τον προσδιορισμό και την αξιολόγηση της διαδρομής και συνεχίζονται καθ ‘όλη τη διάρκεια του έργου, κάθε συμβαλλόμενο μέρος μπορεί να λάβει τα μέτρα που κρίνει αναγκαία για να εξασφαλίσει την ασφάλεια του αγωγού και όλα τα πρόσωπα που βρίσκονται στο έδαφος αυτού του μέρους που εμπλέκεται σε δραστηριότητες του έργου. Τα μέρη θα συνεργαστούν λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια του αγωγού. Από την άποψη αυτή, τα μέρη μπορούν να διατυπώσουν πολυμερείς ή διμερείς συμφωνίες και διακανονισμούς σχετικά με συνεργασίες στα ζητήματα ασφάλειας που σχετίζονται με το έργο/ αγωγό». <br /> <br /> Είναι σαφές ότι το Άρθρο προβλέπει δυνατότητα αμέσου λήψεως μέτρων, από την σχεδίαση της διαδρομής του αγωγού κιόλας και όχι αργότερα, όταν πλέον θα αρχίσει η κατασκευή, για την ασφάλειά του. Συνεπώς, θεωρητικώς, από αύριο κιόλας οι τρεις χώρες μπορούν να επεξεργαστούν μια τέτοιου είδους συμφωνία η οποία βεβαίως θα αφορά στρατιωτική συνεργασία. <br /> <br /> Η πρόνοια είναι απολύτως φυσιολογική, εφόσον από πλευράς Τουρκίας έχει ήδη εκδηλωθεί αρνητική – εχθρική πολιτική και όλα δείχνουν ότι η “στρατιωτικοποίηση” του EastMed δεν θα αποφευχθεί. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, αναδεικνύεται η σημασία που μπορεί να έχουν για το μέλλον του έργου οι πρόνοιες του Άρθρου 10: είτε θα λειτουργήσουν αποτρεπτικώς για την Τουρκία, είτε οι τρεις εταίροι θα προκληθούν από την τουρκική αρπακτικότητα και θα πρέπει να αντιδράσουν. <br /> <br /> Εδώ ακριβώς είναι που εγείρονται τα ερωτηματικά για την στρατιωτική επάρκεια των εταίρων του EastMed. Η στρατιωτική ισχύς του Ισραήλ, δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως – είναι μεγάλη. Το αυτό ισχύει και για την στρατιωτική ικανότητα της Κύπρου – είναι μικρή αλλά όχι αμελητέα. Το ερώτημα, είναι η Ελλάδα. Η οποία, ακριβώς επειδή έχει παραμελήσει τις ένοπλες δυνάμεις της επί 15 συναπτά έτη, αντιπροσωπεύει τον “αδύναμο κρίκο”. Διότι η Αθήνα, υποτίθεται ότι αναλαμβάνει σε κάθε περίπτωση, και για λόγους εθνικούς αλλά και για λόγους ηθικούς, την αμυντική στήριξη της Λευκωσίας. Εάν το τελευταίο, έχει ατονήσει σε επίπεδο πολιτικών και στρατιωτικού σχεδιασμού λόγω της παρακμής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, το ειδικό βάρος του EastMed αποτελεί την απόλυτη αφορμή για μια δυναμική επανεκκίνηση. <br /> <br /> Η Ελλάδα, ως εξερχομένη από μια πολυετή οικονομική κρίση και επιδιώκοντας να μεγιστοποιήσει τους ρυθμούς αναπτύξεως αλλά και να αναβαθμίσει την γεωπολιτική θέση της έναντι της νέο-οθωμανικής κατακτητικής επιθέσεως, οφείλει να προστατεύσει την τεράστια επένδυση που έχει ξεκινήσει στην εκμετάλλευση του υποθαλασσίου ενεργειακού πλούτου. Η επένδυση αυτή που έχει τεράστιες συνέπειες για τις επερχόμενες γενεές, είναι συνυφασμένη με την ερευνητική προσπάθεια νοτίως Κρήτης σε πρώτη φάση και βεβαίως με την πολυεθνική συνεργασία στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο που βρίσκεται σε εξέλιξη με την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο κ.λπ. <br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό, ο EastMed έρχεται να αποτελέσει το πρώτο χειροπιαστό βήμα ενεργού συμμετοχής της Αθήνας σε αυτή την διεθνή συνεργασία και οι υποχρεώσεις της είναι αυξημένες. Εάν, επί παραδείγματι, κάποιος εκ των υπολοίπων δύο εταίρων, αισθανθεί ότι απαιτείται η λήψη μέτρων για την ασφάλεια του έργου, η Αθήνα δεν μπορεί να “σφυρίζει αδιάφορα”, όπως έπραττε μέχρι σήμερα στις περιπτώσεις που τουρκικά ερευνητικά πλοία, συνοδευόμενα από πολεμικά, ανέλαβαν πειρατική δραστηριότητα στην ΑΟΖ της Κύπρου… Όπως έχει αυξημένες προσδοκίες από το έργο αυτό, η Αθήνα έχει και αυξημένες υποχρεώσεις. <br /> <br /> Το Ισραήλ έχει επενδύσει στον EastMed για λόγους στρατηγικούς, που άπτονται όχι μόνο της οικονομικής πολιτικής και της στενότερης συνεργασίας με την ΕΕ. Έχει επενδύσει στον Ελληνισμό, στα δύο ξεχωριστά κράτη που τον εκπροσωπούν σήμερα, ως στρατηγικό εταίρο ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή του. Οποιαδήποτε ένδειξη αδυναμίας από Αθήνα πρωτίστως, θα απογοητεύσει και θα ενισχύσει τις τάσεις για επαναπροσέγγιση του Ισραήλ με τον νέο-οθωμανισμό. <br /> <br /> Συνεπώς, η εθελοτυφλία και οι εκπτώσεις από την κυβέρνηση στην Εθνική Άμυνα, έληξαν στις 2 Ιανουαρίου 2020. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, οφείλει να επενδύσει σοβαρά, αυξάνοντας κάθετα τις αμυντικές δαπάνες ή πιο συγκεκριμένα τις επενδύσεις σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Οι εισηγήσεις του ΓΕΕΘΑ, είναι δεδομένες εδώ και σειρά ετών. Άπαντες γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει. Κανείς από την κυβέρνηση αλλά ούτε και από την αντιπολίτευση, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι “δεν ξέρει”. <br /> <br /> Τα πράγματα είναι απολύτως συγκεκριμένα. Οι δαπάνες για αμυντικούς εξοπλισμούς, πρέπει από το 2021 να αυξηθούν κατά 100% και από το 2022 να έχουν αυξηθεί κατά 200% εν σχέσει με σήμερα. Δηλαδή 1 δισ. ευρώ το 2021 και 1,5 δισ. ευρώ από το 2022. Αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 3 και 4% του ΑΕΠ, είναι απολύτως δικαιολογημένη εν όψει του διακυβεύματος. Αυτά είναι τα ελάχιστα στοιχειώδη μέτρα που πρέπει να ληφθούν υπό ρεαλιστικές συνθήκες άμεσα, προκειμένου να αρχίσει να καλύπτεται το χαμένο έδαφος. Η νέο-οθωμανική κατακτητική επίθεση, δεν είναι θεωρία. Είναι κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπισθεί με έργα. <br /> <br /> Τα νούμερα μπορεί να προκαλούν ζάλη, στην αποκοιμισμένη και “προοδευτική” κοινή γνώμη αλλά και στο ισχυρό λόμπι των λαϊκιστών του πολιτικού χώρου. Είναι όμως η μόνη εγγύηση ότι ο EastMed και η συνολική ενεργειακή πολιτική της χώρας, θα προχωρήσουν ανεμπόδιστα. <br /> <br /> Αυτή την φορά, οι κυβερνώντες έχουν και μια άλλη ευθύνη: να εξασφαλίσουν ότι όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό από την τεράστια δαπάνη για την Εθνική Άμυνα, θα διοχετευθεί προς την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, ούτως ώστε το κόστος να έχει σαφή ανταποδωτικό χαρακτήρα από την επένδυση. Επένδυση στις νέες τεχνολογίες, σε νέες θέσεις εργασίας, σε νέα προϊόντα που θα αποφέρουν έσοδα στα κρατικά ταμεία. Θα είναι ασυγχώρητο, έπειτα από όσα έχουμε ζήσει και διδαχθεί, από την εξοπλιστική προσπάθεια του 1996-2002, να μην φροντίσουν οι αρμόδιοι να εκμεταλλευθούμε αυτή την προοπτική, ώστε να την αναδείξουν σε μεγάλη ευκαιρία για τις Ένοπλες Δυνάμεις, την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία και την Οικονομία της χώρας.<br /> <br /> <a href="https://doureios.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί πρέπει να προετοιμαστούμε σοβαρά για πόλεμο 1

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Οι ηγέτες Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ, υπέγραψαν στις 2 Ιανουαρίου την διακρατική συμφωνία κατασκευής του υποθαλασσ...

Διαβάστε την συνέχεια