Ρωσικά όπλα στο βρετανικό οπλοστάσιο με συμφωνία-σταθμό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/Putin_Cameron.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-94450" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/Putin_Cameron.jpg" title="Putin_Cameron" /></a></div> <br /> <strong>Μέγιστη γεωπολιτική ανατροπή, συμβατή με τη συζήτηση περί «πολυπολικού κόσμου» βρίσκεται στα σκαριά, με τους Βρετανούς να ετοιμάζονται να υπογράψουν αμυντική συμφωνία με τη Ρωσία, η οποία θα ήταν παντελώς αδιανόητη τα προηγούμενα χρόνια. Μετά την εξομάλυνση στα «αγκάθια» της εκατέρωθεν κατασκοπείας και τις χρυσοφόρες ενεργειακές συμφωνίες, όλα δείχνουν ότι οι αλλαγές έχουν αλλάξει οριστικά τον κόσμο στον οποίο ζούμε.</strong><br /> Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες εμπλέκονται στην ασφάλεια των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας, ενώ μόλις πέρσι, βετεράνοι του βρετανικού βασιλικού Ναυτικού, παρασημοφορήθηκαν στη Ρωσία, καθώς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μετέφεραν εφόδια στη Σοβιετική Ένωση, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους στη Βόρεια Θάλασσα και στα όρια του Αρκτικού Κύκλου.<br /> Αν και όπως αποκαλύπτει <strong>το ρεπορτάζ της βρετανικής «Telegraph» η συμφωνία θα καλύψει «μη διαβαθμισμένες» εξοπλιστικές τεχνολογίες,</strong> άπαντες – και δικαίως – αντιμετωπίζουν την εξέλιξη ως <strong>τεράστιας σημασίας</strong> για τις ισορροπίες στη Γηραιά Ήπειρο και τον κόσμο ολόκληρο.<br /> <br /> <strong>Ας μη λησμονούμε ότι συζητάμε για τη μοναδική χώρα στον πλανήτη η οποία διατηρούσε την αποκαλούμενη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως «ειδική σχέση» (special relationship) με τις Ηνωμένες Πολιτείες,</strong> την αποκαλούμενη ως «μοναδική υπερδύναμη» (sole superpower) μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου.<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Αν και αυτό εξακολουθεί να απηχεί τη στρατιωτική πραγματικότητα, έχει γίνει συνείδηση στους αναλυτές, ότι σημασία έχει ο τόπος και ο χρόνος μιας σύγκρουσης, καθώς επίσης και η εξέλιξη των μέσων που θέτει μια χώρα στη διάθεση των ενόπλων δυνάμεών της, ενώ από μόνος του ο χαρακτηρισμός «υπερδύναμη» δε προκαθορίζει την τελική έκβαση δυνητικής σύγκρουσης.</strong></span></div> </div> Στην ουσία της συμφωνίας, <strong>βρετανικές εταιρίες θα μπορούν να συνεργαστούν με αντίστοιχες ρωσικές σε εξοπλιστικά προγράμματα, </strong>κυρίως η μία πλευρά να μπορεί να προμηθεύεται <strong>επιμέρους συστήματα</strong> από την άλλη. Σύμφωνα μάλιστα και με τα μισόλογα που διακινούνται, δεν θεωρείται πλέον απίθανο, <strong>στο μέλλον οι βρετανικές χερσαίες δυνάμεις να εξοπλιστούν με τυφέκια εφόδου τύπου Kalashnikov</strong>…<br /> Τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα σε <strong>οπλικά συστήματα τεχνολογίας αιχμής φαίνεται πως δεν συμπεριλαμβάνονται</strong> στην ατζέντα, δεν παύει όμως να έχει γίνει ένα τεράστιο βήμα που αν δεν αλλάξει κάτι θεαματικά, <strong>θα το ακολουθήσουν κι άλλα</strong>. Η όλη εξέλιξη φέρνει μεγάλες ανατροπές σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα.<br /> Αρχικά, αποτελεί <strong>απόδειξη του κυνικού χαρακτήρα της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής,</strong> κάτι που διαπιστώνει και η ελληνική πλευρά στις συνομιλίες για το Κυπριακό. Από τη στιγμή που εκτιμάται ως εθνικό συμφέρον η ενίσχυση των σχέσεων με τον πάλαι ποτέ μεγάλο αντίπαλο, απλώς προχωράει <strong>και θα πρέπει να θεωρείται μάλλον ως δεδομένο ότι συνεννόηση με τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν υπάρχει</strong>…<br /> Η συμφωνία θεωρείται βέβαιο ότι<strong> θα προκαλέσει τη δυσφορία – το λιγότερο – των Ηνωμένων Πολιτειών,</strong> ενώ η τόσο ανεξάρτητη από την Ευρωπαϊκή Ένωση βρετανική κίνηση, γίνεται αντιληπτή <strong>με καχυποψία </strong>τόσο στις <strong>Βρυξέλλες </strong>όσο και στο <strong>Βερολίνο</strong>.<br /> Ωστόσο, είναι πολύ νωρίς να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις της, αφού πρόκειται για <strong>τη σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα σε μια «ναυτική» και μια «ηπειρωτική» δύναμη, </strong>με ό,τι επιπτώσεις μπορεί να διαπιστωθούν υπό την οπτική γωνία των θεραπόντων της <strong>γεωπολιτικής </strong>στις διεθνείς σχέσεις.<br /> <!-- /metas --> <br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Το μόνο που θα μας προκαλούσε έκπληξη πλέον, είναι ενδεχόμενη συμφωνία εξυπηρέτησης των ρωσικών πλοίων που κατεβαίνουν από τα βόρεια, σε κάποιο βρετανικό λιμάνι – ναυπηγείο… </strong></span></div> <div style="text-align: left;"> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a></div> </div>

Ρωσικά όπλα στο βρετανικό οπλοστάσιο με συμφωνία-σταθμό

Μέγιστη γεωπολιτική ανατροπή, συμβατή με τη συζήτηση περί «πολυπολικού κόσμου» βρίσκεται στα σκαριά, με τους Βρετανούς να ετοιμάζονται να...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμηχανία στο Davos για τις γεωπολιτικές εξελίξεις

<div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpDWMP3gLDQYx9OOiWj2VNrNdk3ycnbw-fyDu7nE3A7DxdDgRBawV6ItFTg9xEiXXWyHYPPO9L_P2xwvcPL1lsSVRz3wPILXbRGyt_3ER541Nn2vkNf5jf9n5yWQwbBVApHa5MBCgCtuT-/s1600/Davos_Forum_-600x341.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpDWMP3gLDQYx9OOiWj2VNrNdk3ycnbw-fyDu7nE3A7DxdDgRBawV6ItFTg9xEiXXWyHYPPO9L_P2xwvcPL1lsSVRz3wPILXbRGyt_3ER541Nn2vkNf5jf9n5yWQwbBVApHa5MBCgCtuT-/s1600/Davos_Forum_-600x341.jpg" /></a></div><br /> Του Κώστα Ράπτη <br /> <br /> Για τη σύναξη των ισχυρών στο Νταβός, η εξαγγελθείσα “στροφή” (pivot) του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού μοιάζει σαν να έχει ήδη συντελεστεί. Όμως σε αντίθεση με την αισιοδοξία που επικρατούσε μεταξύ των συμμετεχόντων στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σχετικά με την οικονομία, οι γεωπολιτικές εξελίξεις εμπνέουν πολύ περισσότερη αμηχανία. <br /> <br /> Η “επίθεση γοητείας” του Hassan Rowhani προς το διεθνές ακροατήριο, και δη το επενδυτικό (στην πρώτη εμφάνιση Ιρανού προέδρου στο Νταβός μετά από αυτήν του Mohammad Hatami προ δεκαετίας) συγκέντρωσε όλα τα βλέμματα, υποδεικνύοντας τη δυνατότητα να γεφυρωθούν ρήγματα που μένουν ανοικτά στη Δυτική Ασία εδώ και τριάντα χρόνια. Αντίστοιχα, η απονομή του βραβείου του “πνεύματος του Davos” στον 90χρονο ισραηλινό πρόεδρο Shimon Peres (τελευταίο επιζώντα της γενιάς των ιδρυτών του εβραϊκού κράτους) έμοιαζε με τέλος μιας εποχής κατά την οποία το Ισραήλ αναδείκνυε φιγούρες ικανές να πρωταγωνιστήσουν στην διεθνή σκηνή. Το ότι ο Peres δεν έχασε την ευκαιρία να τονίσει ότι η χώρα του και το Ιράν δεν είναι “ιστορικοί εχθροί” θα πρέπει να θεωρηθεί ενδεικτικό των ευρύτερων ανακατατάξεων που συντελούνται στην περιοχή. <br /> <br /> Αντίθετα, η δυσοίωνη αποστροφή του Ιάπωνα πρωθυπουργού Shinzo Abe ότι η χώρα του και η Κίνα μοιάζουν με την Βρετανία και τη Γερμανία στις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η οργισμένη απάντηση του Κινέζου υπουργού Εξωτερικών Wang Yi ότι “οι Ιάπωνες ηγέτες αρέσκονται στο ξαναγράψιμο της ιστορίας, αλλά ο κινεζικός λαός δεν ξεχνά” απέδειξε ότι στην Άπω Ανατολή δεν έχει μεταφερθεί μόνο το επίκεντρο της παγκόσμιας παραγωγικής δραστηριότητας, αλλά και του κινδύνου ανεξέλεγκτων εντάσεων, παρά την οικονομική αλληλεξάρτηση. <br /> <br /> Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ John Kerry, πάλι, αφιέρωσε τα 37 λεπτά της ομιλίας του στο Νταβός, προκειμένου να αποκρούσει την εντύπωση ότι η υπερατλαντική υπερδύναμη “αναδιπλώνεται” και αποτραβιέται από τις διεθνείς της εμπλοκές. “Τίποτε δεν απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα” επέμεινε ο επικεφαλής του State Department, απαριθμώντας τα διπλωματικά μέτωπα στα οποία η Ουάσιγκτον έχει στην παρούσα φάση δεσμευθεί: συριακή κρίση, ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, αλλά και εκεχειρία στο Νότιο Σουδάν, συνεργασία με την Κίνα για το ζήτημα της Β. Κορέας κ.ο.κ. <br /> <br /> Η “λανθασμένη αντίληψη” ότι η Αμερική αναδιπλώνεται βασίζεται “στην απλουστευτική παραδοχή ότι το μόνο εργαλείο άσκησης επιρροής είναι οι ένοπλες δυνάμεις μας και ότι αν δεν έχουμε μαζική στρατιωτική παρουσία κάπου ή δεν εξαπολύουμε άμεση απειλή χρήσης βίας, έχουμε εγκαταλείψει το γήπεδο” τόνισε ο Kerry – εικονογραφώντας έτσι το παράδοξο ότι ο ρόλος του “παγκόσμιου χωροφύλακα” είναι κάτι το οποίο εντέλει απαιτεί από τις ΗΠΑ το κοινό της διεθνούς ελίτ. <br /> <br /> Όμως και μόνο το γεγονός ότι ο Αμερικανός υπουργός Εσωτερικών αισθάνεται την ανάγκη να διαψεύσει τα περί υποχώρησης της αμερικανικής αποφασιστικότητας, σημαίνει ότι ήδη στη συνείδηση του “πλήθους του Νταβός” η αντίθετη πεποίθηση έχει σχεδόν εμπεδωθεί. Η αφορμή είναι προφανής: η υπαναχώρηση τον Σεπτέμβριο από την επιλογή των στρατιωτικών πληγμάτων στη Συρία, η συνεννόηση με τη Μόσχα για μία πολιτική λύση στην συριακή κρίση (χωρίς κατάλυση του καθεστώτος της Δαμασκού), η ενδιάμεση συμφωνία των μεγάλων δυνάμεων με το Ιράν έχουν αφήσει μια σειρά συμμάχων των ΗΠΑ (Γαλλία, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία) σε κατάσταση μετεωρισμού. <br /> <br /> Εξ ου και το Eurasia Group σε έκθεσή του κατονομάζει τις “προβληματικές συμμαχίες των ΗΠΑ” ως το πρώτο από τα δέκα μεγαλύτερα ρίσκα στη διεθνή σκηνή. Μολονότι, τονίζει η έκθεση, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της υπερατλαντικής υπερδύναμης στους τομείς της οικονομικής ανάκαμψης, της τεχνολογικής καινοτομίας, της υγιούς δημογραφίας, της κοινωνικής σταθερότητας και της στρατιωτικής ισχύος, η υποχώρηση στην διεθνοπολιτική παρουσία της Αμερικής είναι εμφανής. Εν μέρει αυτό οφείλεται σε λόγους δομικούς, όπως η ανάδυση νέων παικτών,όπως η Γερμανία ή οι αναδυόμενες χώρες Brics, περισσότερο πρόθυμων να αμφισβητήσουν όψεις των αμερικανικών επιλογών. Όμως στο εσωτερικό, η κόπωση του πληθυσμού από τις στρατιωτικές περιπέτειες, η αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης λόγω της έντασης των ανισοτήτων, καθώς και γκάφες όπως ο χειρισμός της συριακής κρίσης, της υπόθεσης Snowden, των διαπραγματεύσεων με το Κογκρέσο για τα δημοσιονομικά ή της μεταρρύθμισης της περίθαλψης περιορίζουν την όρεξη για μια φιλόδοξη εξωτερική πολιτική και συνολικά για την δαπάνη πολιτικού, στρατιωτικού ή οικονομικού κεφαλαίου των ΗΠΑ. <br /> <br /> Κατά το Eurasia Group, χώρες όπως το Ισραήλ, η Βρετανία, η Ιαπωνία ή το Μεξικό δεν έχουν άλλες επιλογές από τη συνέχιση της πρόσδεσής τους στη Ουάσιγκτον. Όμως για μια σειρά εταίρων “δεύτερης διαλογής”, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Σαουδικη΄Αραβία, η Ρωσία, η Κίνα, η Τουρκία, η Νότιος Κορέα, η Βραζιλία και η Ινδονησία, η πλήρης ταύτιση με τη Ουάσιγκτον αρχίζει και φαντάζει άφρων. <br /> <br /> Το αποτέλεσμα αναμένεται να είναι η διαφοροποίηση των στρατιωτικών εξοπλισμών τους, προς όφελος προμηθευτών εκτός ΝΑΤΟ, η θέσπιση αυστηρότερου ρυθμιστικού πλαισίου για τις εταιρείες που πιθανολογείται ότι μοιράζονται τα δεδομένα τους με την NSA, ο κατακερματισμός των διεθνών προδιαγραφών, καθώς οι ΗΠΑ δεν θα αντιμετωπίζονται πλέον ως ο “οδηγός” της παγκόσμιας αγοράς και, τέλος, η αποδυνάμωση των “συμμαχιών των προθύμων” με χαρακτήρα είτα “τιμωρητικό” είτε “συνεργατικό” (π.χ. Τrans-Pacific Partnership, Transatlantic Trade and Investment Partnership). Αντίθετα, οι διμερείς εμπορικές και άλλες συμφωνίες, όλο και πιο συχνά με την Κίνα, θα κυριαρχούν στην ημερήσια διάταξη.<br /> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/">πηγή </a>

Αμηχανία στο Davos για τις γεωπολιτικές εξελίξεις

Του Κώστα Ράπτη Για τη σύναξη των ισχυρών στο Νταβός, η εξαγγελθείσα “στροφή” (pivot) του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρη...

Διαβάστε την συνέχεια

Στην Ελλάδα οι γέροι… ζουν τους νέους!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipxt-f7gkHFxCEGLO1RNZmZMPmVd2RON7wbHuJF2nNwSIN2kxWA-dstO6oz-uWRYCScUzC3zXgPYMxlmdTMapAFXhyphenhyphen6350Yl46RJxjj9axIzD_yRqgQWF2rsVtIc2obmHvOvfZQxoAjJWQ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF483.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipxt-f7gkHFxCEGLO1RNZmZMPmVd2RON7wbHuJF2nNwSIN2kxWA-dstO6oz-uWRYCScUzC3zXgPYMxlmdTMapAFXhyphenhyphen6350Yl46RJxjj9axIzD_yRqgQWF2rsVtIc2obmHvOvfZQxoAjJWQ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF483.jpg" /></a></div> <br /> του <b><span style="color: #990000;">Γιώργου Δελαστίκ.   </span></b><br /> <br /> Ρίγος διαπερνά τη σπονδυλική στήλη όποιου διαβάσει τα αποτελέσµατα της έρευνας του Ινστιτούτου Μικροµεσαίων Επιχειρήσεων της Γενικής Συνοµοσπονδίας Επαγγελµατιών Βιοτεχνών Εµπόρων Ελλάδας (ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ).<br /> <div> ∆εν πρόκειται βέβαια για στατιστική επεξεργασία των στοιχείων όλου του ελληνικού πληθυσµού, αλλά για δειγµατοληπτική έρευνα σε 1.200 αντιπροσωπευτικά νοικοκυριά στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας που έγινε τον ∆εκέµβριο του 2013, τον περασµένο µήνα, σε συνεργασία µε την εταιρεία δηµοσκοπήσεων MARC. Έστω κι έτσι όµως τα ευρήµατα της έρευνας αυτής προκαλούν ανατριχίλα, ακόµα κι αν υποτεθεί ότι το δείγµα αποκλίνει από τη στατιστική πραγµατικότητα.<br /> <br /> Το πρώτο στοιχείο που συγκλονίζει είναι ότι στη σηµερινή Ελλάδα έχουµε το τραγικό φαινόµενο… οι γέροι να ζουν τους νέους! Αυτό σηµαίνει το εύρηµα ότι για το 48,6% των ελληνικών νοικοκυριών κυριότερη πηγή εισοδήµατος είναι οι… συντάξεις!<br /> <br /> Ναι, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται αυτό, µόνο για το 35,9% των νοικοκυριών της χώρας µας ο µισθός αποτελεί την κυριότερη πηγή εισοδήµατος και τα έσοδα από επιχειρήσεις συνιστούν την κύρια πηγή εισοδήµατος για το 10,3% των νοικοκυριών. Αν δεν ήταν δηλαδή οι συνταξιούχοι γονείς και συγγενείς, οι νέοι Έλληνες θα πεινούσαν και θα δυστυχούσαν ακόµη περισσότερο! Το 94,6% των νοικοκυριών του δείγµατος έχει υποστεί µείωση εισοδήµατος στα χρόνια της κρίσης, το 5% διατήρησε αµετάβλητο το εισόδηµά του και το 0,3% των νοικοκυριών είχε την ευτυχία να δει το εισόδηµά του να αυξάνεται τα δίσεκτα αυτά χρόνια. Στη βάση αυτή, όπως εύκολα µπορεί να υποθέσει καθένας, δεν υπάρχει νοικοκυριό που να µην έχει περιορίσει από δραστικά έως δραµατικά τα έξοδά του σε όλους ανεξαιρέτως τους τοµείς. Ρούχα, παπούτσια, ταξίδια, φαγητό έξω έχουν περιοριστεί θεαµατικά για τη συγκεντρωτική πλειοψηφία των νοικοκυριών.<br /> <br /> Το 90,5% των νοικοκυριών του δείγµατος δήλωσε ότι έχουν µειώσει τις δαπάνες τους για εστιατόρια και ταβέρνες, χωρίς όµως στην έρευνα να προσδιορίζεται πόσο τοις εκατό έχουν µειωθεί τα έξοδα για φαγητό έξω. Απλώς τα 9 στα 10 νοικοκυριά ξοδεύουν σήµερα λιγότερα για ταβέρνες από όσα ξόδευαν πριν από την κρίση. Το 90,3% έχει µειώσει τα έξοδα για ρούχα και παπούτσια, το 88,8% τις δαπάνες για ταξίδια, το 87,8% τα όσα δαπανούσε για καφετέριες, µπαρ, σινεµά κ.λπ., το 87,1% ξοδεύει λιγότερα λεφτά για δώρα και πάει λέγοντας. Και καλά τα παραπάνω: αυτά µπορεί κανείς να τα κατατάξει στις «απολαύσεις» της ζωής. ∆εν µπορεί όµως κανείς να µην αισθανθεί ένα σφίξιµο στην καρδιά του, όταν διαβάζει πως το 63,7% των ελληνικών νοικοκυριών έχει µειώσει τα έξοδα για τη διατροφή του ή πως το 78,4% έχει µειώσει τις δαπάνες για θέρµανση. Σε αντιδιαστολή µε αυτά τα τροµακτικά ποσοστά, συγκινείται πραγµατικά κανείς όταν βλέπει πως µόνο το 16,4% των νοικοκυριών έχει µειώσει τις δαπάνες για την εκπαίδευση! Ακόµη και σε αυτή την απότοµη φτώχεια, αποκαλύπτεται για µια ακόµη φορά το πάθος των Ελλήνων για τη µόρφωση των παιδιών τους, ένα χαρακτηριστικό που δεν έλειψε ούτε τις πιο σκοτεινές στιγµές της ιστορίας της χώρας µας.<br /> <br /> Και ενώ βιώνουµε αυτό τον οικονοµικό όλεθρο, έρχεται το Κέντρο Προγραµµατισµού και Οικονοµικών Ερευνών και κάνει µια εξωφρενική δέσµη προτάσεων προκειµένου να «χτυπηθεί», υποτίθεται, η ανεργία. Εµπειρογνώµονας του ΚΕΠΕ προτείνει ούτε λίγο ούτε πολύ να… καταργηθεί ο κατώτατος µισθός των 511 ευρώ (µεικτά) που ισχύει για τους νέους κάτω των 25 ετών, ώστε οι εργοδότες που απασχολούν νέους αυτών των ηλικιών να τους δίνουν για χρονικό διάστηµα ενός έτους όσα λιγότερα λεφτά θέλουν ή και απολύτως τίποτα!<br /> <br /> Στην ουσία δηλαδή αυτός ο ελεεινός τύπος προτείνει να µπορούν οι εργοδότες να µην πληρώνουν παρά ψίχουλα ή και απολύτως τίποτα για µισθούς του προσωπικού τους, αρκεί να τους διώχνουν προτού κλείσει χρόνος και να παίρνουν άλλους στη θέση τους, νέους επίσης κάτω των 25, που να τους δουλεύουν τζάµπα, άντε µε κανένα δεκάρικο ή κατοστάρικο το µήνα!<br /> <br /> Μηδέν εργατικό κόστος για τις επιχειρήσεις! Μιλάµε για καθαρή εργοδοτική αλητεία! Εχουν κι άλλη τέτοια ιδέα στο ΚΕΠΕ: Να… επιδοτούνται (!) τα λαµόγια έλληνες επιχειρηµατίες που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα και τις µεταφέρουν στο εξωτερικό, προκειµένου να προσλαµβάνουν έλληνες ανέργους! Είναι απίστευτη η πρόταση αυτή, καθώς σηµαίνει στην ουσία επιδότηση της… µετανάστευσης! Τέτοιος θηριώδης εργοδοτικός κανιβαλισµός πρώτη φορά ακούγεται στην ιστορία!<br /> <br /> Από τα αρχαία χρόνια η µετανάστευση αφενός βοηθούσε να επιβιώνουν οι µετανάστες, αφετέρου έδινε λίγη βοήθεια και στην ελληνική οικονοµία µε κάποια εµβάσµατα τα οποία στέλνονταν πού και πού στους συγγενείς πίσω στην Ελλάδα, µε κάποιο σπίτι, διαµέρισµα ή χωράφι που αγόραζαν ορισµένοι µετανάστες στη χώρα µας κ.λπ. Πρέπει να είναι εντελώς διεστραµµένο ένα µυαλό για να σκεφτεί να… πληρώνει η Ελλάδα για να στέλνει τα παιδιά της µετανάστες στο εξωτερικό! Κι όλα αυτά, για να πληρώνουν µισθούς Σκοπίων ή Βουλγαρίας, δύο-τρία κατοστάρικα, δηλαδή, οι απατεώνες έλληνες επιχειρηµατίες που πήραν έξω τις επιχειρήσεις τους, αφού πρώτα τις έκλεισαν στην Ελλάδα! Αίσχος!<br /> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/">πηγή</a> </div>

Στην Ελλάδα οι γέροι… ζουν τους νέους!

του Γιώργου Δελαστίκ.    Ρίγος διαπερνά τη σπονδυλική στήλη όποιου διαβάσει τα αποτελέσµατα της έρευνας του Ινστιτούτου Μικροµεσαίων Ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ανατροπές στη γειτονιά μας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis-J4QFUiYiLCxSD-XBvIZlBlvbLnoMaefnM7HHdwWahVzjFzb6NSK3hyV-kN0yNoDQ7WfeIEYk2KIrtpuOetGnKWl5uxRp0UG0RjYZZKX2nRyHCI1OXUOJW9zeZ3IKIK2K56xUhyphenhyphenhvsg/s1600/738px-Kurdish-inhabited_area_by_CIA_(1992).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="371" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis-J4QFUiYiLCxSD-XBvIZlBlvbLnoMaefnM7HHdwWahVzjFzb6NSK3hyV-kN0yNoDQ7WfeIEYk2KIrtpuOetGnKWl5uxRp0UG0RjYZZKX2nRyHCI1OXUOJW9zeZ3IKIK2K56xUhyphenhyphenhvsg/s1600/738px-Kurdish-inhabited_area_by_CIA_(1992).jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Σάββας Καλεντερίδης.</b>   <br /> Η κρίση στη Συρία έρχεται να κλείσει έναν ιστορικό κύκλο που άρχισε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με την πολιτική των ζωνών επιρροής και των προτεκτοράτων, που καθόρισε τα σύνορα των χωρών της Μέσης Ανατολής και της αν. Μεσογείου. Η κατάσταση αυτή, όποια κατάληξη και να έχει η κρίση στη Συρία, είναι σίγουρο ότι θα επηρεάσει ούτως ή άλλως τη μορφή και το μέγεθος που θα έχει η Τουρκία ως κράτος τον 21ο αιώνα.<br /> <br /> Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο γεγονός της κήρυξης της αυτονομίας του ενός από τα τρία καντόνια που έχει αποφασίσει η Κεντρική Βουλή των Κούρδων της Συρίας, υποσχόμενοι ότι στο σημερινό άρθρο μας θα εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους η εξέλιξη αυτή αποτελεί θανάσιμη απειλή για την Αγκυρα.<br /> <br /> Μια ασφαλής -ίσως ασφαλέστερη- μέθοδος να αξιολογεί κανείς τον αντίπαλο είναι να αναλύει τις αδυναμίες που εντοπίζει ο ίδιος ο αντίπαλος για τον εαυτό του, γιατί κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα από αυτόν τις δυνατότητες, τις ελλείψεις και τις αδύναμες πτυχές του.<br /> <br /> Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, που αποτελεί και αξίωμα στην ανάλυση, αναζητήσαμε στοιχεία για το τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα τουρκικά φορτηγά TIR που μεταφέρουν όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικά στους ισλαμιστές τρομοκράτες, συνοδεία της ΜΙΤ, καθώς και τις αιτίες που έκαναν την Τουρκία να υιοθετήσει αυτή την πρακτική, που την εκθέτουν στα μάτια της διεθνούς κοινότητας.<br /> <br /> Αποτέλεσμα της έρευνας ήταν να βρούμε στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η απόφαση για τον εξοπλισμό των ισλαμιστών τρομοκρατών ελήφθη σε ανώτατο επίπεδο, δηλαδή στο περιβόητο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ), παρόντων του προέδρου της δημοκρατίας Γκιουλ και του πρωθυπουργού Ερντογάν.<br /> <br /> Τα λεφτά για την πληρωμή των φορτίων όπλων προέρχονται από τα απόρρητα κονδύλια της πρωθυπουργίας, ενώ τα περισσότερα πυρομαχικά είναι τουρκικής κατασκευής, από κρατικές και ιδιωτικές εταιρίες. Τα ποσά που έχουν δαπανηθεί το 2013 για τις επιχειρήσεις αυτές ξεπερνούν κατά πολύ τα 500.000.000 δολάρια!<br /> <br /> Η κάθε αποστολή αποφασίζεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ή από τον διοικητή της ΜΙΤ, η οποία έχει και την ευθύνη της κάθε επιχείρησης, παρότι με βάση το ισχύον νομικό καθεστώς δεν έχει αρμοδιότητα διεξαγωγής επιχειρήσεων, εξ ου και οι παρεμβάσεις των εισαγγελέων στις οποίες έχουμε αναφερθεί σε άλλα άρθρα μας.<br /> <br /> Αυτό είναι κυρίως το επιχειρησιακό σκέλος της υπόθεσης. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το πολιτικό σκέλος ή, για την ακρίβεια, το σκεπτικό πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η τουρκική κυβέρνηση για να προτείνει στο ΣΕΑ μια τόσο παρακινδυνευμένη επιχείρηση διαρκείας, όπως είναι ο εξοπλισμός και η υποστήριξη, ερήμην των δυτικών συμμάχων και των ΗΠΑ, μιας τόσο επικίνδυνης οργάνωσης, όπως η Αλ Κάιντα, η οποία είναι μαθηματικά βέβαιον ότι από ένα σημείο και μετά θα αποτελέσει απειλή και για την ίδια την Τουρκία.<br /> <br /> Το σκεπτικό, λοιπόν, της κυβέρνησης Ερντογάν είναι το εξής: Ο κουρδικός παράγοντας στη Συρία, επωφεληθείς από τις συμπλοκές μεταξύ της συριακής αντιπολίτευσης και του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού με τις κυβερνητικές δυνάμεις του Ασαντ, κινείται προς τη δημιουργία κρατικών δομών και ενόπλων δυνάμεων που πρόσκεινται στο ΡΚΚ, οι οποίες, αν δεν εξουδετερωθούν, θα αποτελέσουν θανάσιμη απειλή για την Τουρκία.<br /> <br /> Με βάση αυτό το σκεπτικό, εξετάστηκαν πρώτα η εισβολή του τουρκικού στρατού και η διάλυση των δομών και των δυνάμεων που υποστήριζαν την ίδρυση ενός δεύτερου κουρδικού κράτους. Η λύση αυτή απορρίφθηκε γιατί θεωρήθηκε επικίνδυνη για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν ο κίνδυνος να «κολλήσει» η Τουρκία στον βάλτο της Συρίας και να μην μπορέσει να απεμπλακεί, ενώ ταυτοχρόνως θα αναζωπυρωνόταν το εσωτερικό κουρδικό μέτωπο, με τραγικές συνέπειες για την Τουρκία. Ο δεύτερος κίνδυνος ήταν οι αντιδράσεις της Ρωσίας, των ΗΠΑ και του αραβικού παράγοντα.<br /> <br /> Ετσι προκρίθηκε η «λύση» της υποστήριξης της ισλαμικής τρομοκρατίας, η οποία όμως προκάλεσε δύο εξίσου σοβαρά προβλήματα στην Αγκυρα.<br /> <br /> Πρώτον, την εξέθεσε στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και των ΗΠΑ, φέρνοντας ταυτοχρόνως την ισλαμική τρομοκρατία στο κατώφλι της, εξ ου και ο φόβος να καταστεί το «Πακιστάν» της περιοχής.<br /> <br /> Δεύτερον, οι ισλαμιστές τρομοκράτες δεν κατόρθωσαν να φέρουν εις πέρας τη βρόμικη δουλειά, αφού οι Κούρδοι προχωρούν ακάθεκτοι στην υλοποίηση των σχεδίων τους, που φέρνουν πιο κοντά την ίδρυση καντονίων στην ίδια την Τουρκία!<br /> <br /> Και όλοι γνωρίζουν ότι τα καντόνια αυτά δεν θα είναι μόνο κουρδικά, αφού υπάρχουν και οι Αλεβίτες, οι Τσερκέζοι, οι Λαζοί και πόσοι άλλοι που περιμένουν στη σειρά!<br /> <br /> Να περιμένουμε εκπλήξεις τα επόμενα χρόνια...<br /> <br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή </a>

Οι ανατροπές στη γειτονιά μας

Σάββας Καλεντερίδης.   Η κρίση στη Συρία έρχεται να κλείσει έναν ιστορικό κύκλο που άρχισε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με την πολιτική ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στα πόσα...ρίχτερ η κρατική μηχανή κινητοποιείται χωρίς εντολή πρωθυπουργού;

<img alt="" height="332" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/POLITIKAPROSOPA/SAMARAS/cache/SAMARAS_SPATHI-630x332.png" width="630" /><br /> <br /> <strong>Της Ιωάννας Ηλιάδη</strong>*<br /> <br /> Την εποχή που οι επιστήμονες ονομάζουν ως <strong>“εποχή των δικτύων”</strong>, η κυβερνητική επικοινωνιακή πρακτική του <strong>“ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή”</strong> να κινητοποιηθεί ο κρατικός μηχανισμός αντιμετώπισης καταστροφών, ακούγεται ως <strong>ομολογία αποτυχίας.</strong><br /> <br /> Αποτυχία, <strong>γιατί δίνεται η εντύπωση, πως η χώρα μας δεν είναι ικανή για το αυτονόητο:</strong> να λειτουργεί με αυτάρκεια η κρατική μηχανή αντιμετώπισης καταστροφών, χωρίς να χρειάζεται να λάβει πρωθυπουργική ή υπουργική εντολή.<br /> <br /> Η αυστηρά ιεραρχική δομή για την παροχή βοήθειας σε περιπτώσεις αντιμετώπισης κρίσεων, εγκαταλείπεται διεθνώς ως πρακτική. <strong>Ειδικά μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Αϊτή το 2010, κατέστη σαφές ότι οι υπάρχουσες ιεραρχικά δομημένες υποδομές, δεν είναι επαρκείς να επιτελέσουν τον σκοπό τους.</strong><br /> Τα lessons learned από την Αϊτή, αλλά και από πολλές άλλες περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, οδηγούν τους διεθνείς οργανισμούς παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά και πολές χώρες, σε πιο πολυ-πολικά συστήματα διαχείρισης κρίσεων, όπου διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις και απλοί πολίτες συμμετέχουν στις επιχειρήσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από την κορυφή προς τα κάτω, αλλά διαμορφώνονται πρώτα στη βάση και διοχετεύονται προς τα κέντρα αποφάσεων.<br /> <br /> Σύμφωνα με μελέτη του γραφείου για το συντονισμό των ανθρωπιστικών επιχειρήσεων στα Ηνωμένα Έθνη, η εποχή των δικτύων έδωσε την δυνατότητα ενός νέου ποιοτικά μοντέλου ανθρωπιστικών επιχειρήσεων. Ωστόσο οι υπάρχουσες δομές δεν είναι σε θέση να επωφεληθούν από τις νέες τεχνολογίες που παρέχει η εποχή μας, γιατί δεν διαθέτουν μηχανισμούς κατάλληλους να διαμοιραστούν, να συλλέξουν και να κατανοήσουν τις πληροφορίες που έρχονται από τον κόσμο και στη συνέχεια να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα δράσουν. Με αυτόν τον τρόπο είναι δομημένο και το ελληνικό σύστημα αντιμετώπισης καταστροφών.<br /> <br /> Οι οργανισμοί παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, σύμφωνα με την μελέτη των Ηνωμένων Εθνών πρέπει:<br /> • να προσαρμοστούν ώστε να μπορούν να αξιοποιήσουν τα δεδομένα από πολλές πηγές πληροφόρησης (κυρίως από το διαδίκτυο)<br /> • να προσαρμοστούν στην ιδέα της συνεργασίας με τον κόσμο και με νέες τεχνικές<br /> • να αναδιατάξουν προτεραιότητες και ρόλους ώστε να αξιοποιούν τις πληροφορίες, οι οποίες είναι ζωτικής σημασίας για τις ανθρωπιστικές επιχειρήσεις.<br /> <br /> Η ανάπτυξη της τεχνολογίας την εποχή των δικτύων, οδηγεί προς αποκεντρωμένα συστήματα εξουσίας. Οι άνθρωποι αγνοούν τις παραδοσιακές ιεραρχίες, επειδή αντιλαμβάνονται ότι μπορούν να κάνουν πράγματα οι ίδιοι για τους άλλους.<br /> <br /> Με άλλα λόγια οι ανθρωπιστικές επιχειρήσεις την εποχή των δικτύων, αναζητούν πιο ποικιλόμορφες φόρμες και διαδικασίες λήψης αποφάσεων από τα κάτω προς τα πάνω, ώστε να λαμβάνονται καλύτερες αποφάσεις διαχείρισης της κρίσης. Η νέα η ανθρωπιστική «παγκόσμια τάξη» μετατοπίζεται προς ένα πιο πολυπολικό σύστημα.<br /> Υπό αυτή την έννοια, η επικοινωνιακή διαχείρηση της χθεσινής κρίσης, όπου ο πρωθυπουργός εμνφανίστηκε ως “αυτοκράτορας” χωρίς τις εντολές του οποίου δεν μπορεί να λειτουργήσουν οι υπάρχουσες δομές αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, είναι το λιγότερο άστοχη, και εμφανίζει μια Ελλάδα τριτοκοσμική, προσκολημένη σε πρότυπα και τακτικές που έχουν αποτύχει διεθνώς και εγκαταλείπονται.<br /> <b>*Η Ιωάννα Ηλιάδη είναι δημοσιογράφος και υποψήφια διδάκτορας στο τμήμα "Επικοινωνία και Νέα Δημοσιογραφία" του Ανοικού Πανεπιστημίου Κύπρου</b><br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή </a>

Στα πόσα...ρίχτερ η κρατική μηχανή κινητοποιείται χωρίς εντολή πρωθυπουργού;

Της Ιωάννας Ηλιάδη * Την εποχή που οι επιστήμονες ονομάζουν ως “εποχή των δικτύων” , η κυβερνητική επικοινωνιακή πρακτική του “ο πρωθυπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Τρομακτικές απώλειες και ψάχνουν …για τη συνωμοσία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/Economy_collapsing_Bloomberg.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-94426" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/Economy_collapsing_Bloomberg.jpg" title="Economy_collapsing_Bloomberg" /></a></div> <br /> <strong>Η κατάρρευση της τουρκικής λίρας απέναντι στο δολάριο και στο ευρώ οδηγεί την Άγκυρα σε απόγνωση, αφού η εξάρτησή της από την εισαγωγή πετρελαιοειδών είναι τεράστια με αποτέλεσμα η αιμορραγία σε ξένο συνάλλαγμα να γίνεται όλο και μεγαλύτερη.</strong><br /> Η εισαγωγή ενεργειακών πόρων κοστίζει στην χώρα περί τα <strong>60 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ποσό το οποίο αυτή τη στιγμή πρόκειται να εκτοξευθεί</strong>, αφού η τουρκική λίρα συνεχίζει την εντυπωσιακή της πτώση.<br /> Όπως παραδέχτηκε και ο υπουργός ενέργειας <strong>Τανέρ Γιλντίζ, η «συνωμοσία κατά της κυβέρνησης»,</strong> δηλαδή το σκάνδαλο διαφθοράς που μαστίζει την χώρα εδώ και ενάμιση μήνα, <strong>έχει καταφέρει πλήγμα στην οικονομία και τη νομισματική σταθερότητα </strong>της Τουρκίας. Η συγκεκριμένη φυσικά κατάσταση επιδεινώνεται με τη <strong>φυγή κεφαλαίων</strong> λόγω της σταδιακής μείωσης της ρευστότητας από την Fed.<br /> <br /> «Βρισκόμαστε σε μία τιμή στις 2,32 λίρες/ ανά δολάριο, ενώ η ισοτιμία με το ευρώ έχει αγγίξει τις 3,12 λίρες. <strong>Με τιμή του βαρελιού στα 107 δολάρια το κόστος έχει μεγαλώσει</strong>» και αυτοί που «συνέβαλλαν στην συγκεκριμένη αύξηση <strong>θα πρέπει να ελεγχθούνε</strong>», είπε ο Τούρκος υπουργός.<br /> Μέχρι στιγμής <strong>η «συνωμοσία» κατά της κυβέρνησης έχει στοιχίσει στην Τουρκία περί τα «127 δισεκατομμύρια δολάρια»</strong>, υπογράμμισε ο Τ. Γιλντίζ και δεν είναι μόνο αυτό αφού υπάρχουν και «<strong>άλλες παρενέργειες οι οποίες δεν είναι δυνατόν να μετρηθούν</strong>».<br /> Για παράδειγμα η αστάθεια στην οικονομία και στο νόμισμα έχει οδηγήσει σε <strong>κόλλημα στα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων των ενεργειακών υποδομών της χώρας,</strong> αφού οι διαγωνισμοί για την πώληση τεσσάρων θερμοηλεκτρικών σταθμών έχουν σταματήσει.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/Turkish_Economy.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-94427" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/Turkish_Economy-300x225.jpg" title="Turkish_Economy" width="400" /></a>Συνολικά, <strong>οι 19 από τις 20 ενδιαφερόμενες εταιρίες που λαμβάνουν μέρος στους διαγωνισμούς έχουν ζητήσει μία επιβράδυνση των διαδικασιών για τρεις με τέσσερεις μήνες</strong> – διάστημα αρκετό για να δούνε προς τα πού βαδίζει η κατάσταση στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της χώρας αλλά και στο νομισματικό και οικονομικό πεδίο.<br /> Ο Γιλντίζ, ενδεχομένως θεωρεί κι εμάς τους ίδιους μέρος της «συνωμοσίας», αφού σχεδόν κοντεύουμε να ξεχάσουμε εδώ και πόσο καιρό φωνάζουμε ότι <strong>η χώρα του είναι παντελώς εκτεθειμένη,</strong> οπότε το να κουνάει το δάχτυλο είτε ο Ερντογάν είτε ο φαιδρός Μπαγκίς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ έκαναν και ό,τι μπορούσαν για να εξοργίσουν και τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι αυτοκαταστροφικό.<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Δεν χρειάζεται καμία συνωμοσία, αφού επαρκεί ισχυρή δόση νεοθωμανικής αλαζονείας, αμετροέπειας, σε συνδυασμό με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ψυχοσύνθεσης του ηγέτη, τα οποία μπορούν πολύ εύκολα να χειραγωγηθούν.</strong></span></div> </div> <!-- /metas --> <br /> Κατά συνέπεια, αντί αν ψάχνουμε για συνωμοσίες, <strong>καλύτερα να κοιτάμε τι οι ίδιοι έχουμε κάνει στραβό και ανοίξαμε την πόρτα… </strong>Δεν μπορεί να τα φωνάζουμε για την Ελλάδα και να μην ισχύουν (εις διπλούν…) και για την Τουρκία…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a>

Τουρκία: Τρομακτικές απώλειες και ψάχνουν …για τη συνωμοσία

Η κατάρρευση της τουρκικής λίρας απέναντι στο δολάριο και στο ευρώ οδηγεί την Άγκυρα σε απόγνωση, αφού η εξάρτησή της από την εισαγωγή πε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Άμυνα και ο λανθασμένος δρόμος της Ευρώπης για την Ολοκλήρωση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/EU_Battle_Groups.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-94442" height="426" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/EU_Battle_Groups.jpg" title="EU_Battle_Groups" width="640" /></a></div> <br /> <span style="color: maroon;"><strong>Μια ματιά στην Ιστορία</strong></span><br /> <strong>Η Ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται, αλλά έχει την τάση να ομοιοκαταληκτεί, είχε πει ο Mark Twain.</strong> Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που θα πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας, έτσι ώστε να υπολογίζουμε σωστά και να μας οδηγεί στο που πρέπει, και που δεν πρέπει, να παραδειγματιζόμαστε από την Ιστορία.<br /> Είναι γενικά αποδεκτό, ότι η φυσική τάση των ανθρώπων είναι να συσπειρώνονται <strong>σε μικρές και όσο το δυνατόν περισσότερο ομοιογενείς</strong> ομάδες. Όλα τα παραδείγματα ενοποίησης τέτοιων ομάδων σε μεγαλύτερες δομές κατά την διάρκεια της ιστορίας μας δείχνουν ότι κάτι τέτοιο γίνεται είτε με την βία (περιπτώσεις Αυτοκρατοριών) είτε με το κοινό συμφέρον και τον φόβο ενός κοινού εχθρού.<br /> <strong>Μόλις κάτι από τα δύο παραπάνω πάψει να υπάρχει ή ατονήσει, αυτόματα εμφανίζονται αποσχιστικές τάσεις από τα μέλη προς πιο μικρές και ομοιογενείς δομές.</strong> Ποιος θα φανταζόταν ότι η ΕΣΣΔ ή η Γιουγκοσλαβία θα διαλύονταν σε μια μέρα; Και όμως έγινε γιατί ήταν ομοσπονδίες τραγικά ανόμοιων ομάδων που τις ένωναν χαρακτηριστικά που είχαν ατονήσει.<br /> Οι ευρωπαϊκές χώρες είναι και αυτές <strong>αρκετά έως πολύ ανομοιογενείς σαν οντότητες και πληθυσμοί,</strong> πράγμα που κάνει οποιοδήποτε ενωτικό <strong>εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο και περίπλοκο</strong>. Για να μπορέσουμε να μιλάμε για μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία χρειαζόμαστε <strong>είτε έναν μεγάλο κίνδυνο</strong> ή έναν τρόπο για να δημιουργήσουμε πρώτα από όλα <strong>ευρωπαϊκή «εθνική» συνείδηση</strong>. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο, και αν ναι, τι προϋποθέτει για να συμβεί;<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/US_National_Guard.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-94438" height="326" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/US_National_Guard-1024x672.jpg" title="US_National_Guard" width="500" /></a><br /> <strong>Με δεδομένο τις ΗΠΑ και την Ελβετία, τα δύο υπαρκτά και λειτουργικά συστήματα συνομοσπονδιών που εξελίχθηκαν σε κράτη με εθνική συνείδηση,</strong> μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι ναι, είναι εφικτό. Μπορούμε να παρατηρήσουμε επίσης ότι και οι δύο περιπτώσεις <strong>δεν είναι απλά λειτουργικές αλλά έχουν και λαμπρή πορεία</strong> τον τελευταίο αιώνα. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι για το ότι μια τέτοια επιλογή για τα Ευρωπαϊκά έθνη δεν είναι κακή αλλά αντιθέτως ανοίγει τον δρόμο για μεγάλες θετικές προοπτικές.<br /> <strong>Υπάρχουν συνεπώς δύο παραδείγματα προς μίμηση, από τα οποία μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες</strong> σχετικά με το πώς δομήθηκαν, τι τα «έδεσε», και τι ενέργειες ακολούθησαν ώστε να φτάσουν στην σημερινή τους κατάσταση. Ας δούμε λοιπόν τα χαρακτηριστικά τους σε μια προσπάθεια <strong>να ανακαλύψουμε ποια είναι ακριβώς η «κόλα»</strong> και ποιος δρόμος είναι ο πιο ασφαλής για εμάς.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>Οι ομοσπονδίες της Ελβετίας και των ΗΠΑ</strong></span><br /> Η Ελβετία υπάρχει σαν <strong>ένωση κρατιδίων από το 1291</strong> σε χαλαρή και μικρή μορφή. Η τότε ένωση έγινε <strong>για λόγους κοινών οικονομικών συμφερόντων και πέρασε αιώνες οικονομικής άνθησης αλλά και πολέμων</strong> με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Δεν έλειπαν και οι εμφύλιες διαμάχες, η προσάρτηση από την Γαλλία του Ναπολέοντα, η «στάση» των Ελβετών που οδήγησε πάλι στην αυτονόμηση τους το 1803 και τέλος ο ορισμός της σαν Κράτος από το «<strong>Κογκρέσο της Βιέννης</strong>» το <strong>1815</strong>.<br /> <strong>Η πραγματική όμως ομοσπονδιοποίηση των Ελβετών ήρθε λίγα χρόνια μετά, με τον εμφύλιο πόλεμο του 1847, έναν πόλεμο ενός μήνα με λιγότερους από 100 νεκρούς, ο οποίος όμως έκανε τους Ελβετούς να συνειδητοποιήσουν ότι τους συμφέρει περισσότερο το να είναι ενωμένοι έναντι των υπολοίπων Ευρωπαίων.</strong> Ήταν η σχετικά πρόσφατη εμπειρία με τον Ναπολέοντα που τους ώθησε σε αυτό; Η μεταξύ τους τριβή πολλών αιώνων και τα γνωστά οφέλη της; Το γενικότερο κλίμα των υπολοίπων ευρωπαϊκών συγκρούσεων;<br /> Κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια, <strong>ίσως και όλα αυτά μαζί,</strong> το δεδομένο όμως είναι ότι κάπου εκεί οι Ελβετοί έβαλαν στην άκρη τις συγκρούσεις και <strong>έχτισαν ένα ομοσπονδιακό σύστημα εμπνευσμένο από το αμερικανικό ως προς τις δομές του</strong>. Έκριναν ότι είχαν κοινό συμφέρον και κοινούς εχθρούς που είχαν ήδη αντιμετωπίσει πολλάκις μαζί.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/Mowag_Piranha_Swiss_Army.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-94439" height="259" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/Mowag_Piranha_Swiss_Army.jpg" title="Mowag_Piranha_Swiss_Army" width="500" /></a><br /> <strong>Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού τώρα,</strong> είχαμε μια ομοσπονδία από το 1787 που ορίστηκε το σύνταγμα των ΗΠΑ. Πριν από το 1787 η ιστορία των Αμερικανών ως ενωμένες κοινότητες ήταν πιο σύντομη από αυτή των Ελβετών, αλλά <strong>είχε μια μεγαλύτερη ομοιογένεια ως προς την γλώσσα, τα έθιμα, ενώ η εθνική συνείδηση όλων ήταν αγγλική</strong>. Η ανομοιογένεια προέκυψε στις ΗΠΑ αργότερα και βρήκε τις δομές έτοιμες.<br /> <strong>Αυτό που ένωσε τους Αμερικάνους αποίκους σε ένα, ήταν ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας έναντι των Άγγλων και το κοινό οικονομικό τους συμφέρον. Κι εδώ λοιπόν έχουμε συμφέρον και κοινό εχθρό. </strong>Η μεγάλη διαφορά όμως των ΗΠΑ σε σχέση με την Ελβετία ήταν ότι αυτές, αφότου είχαν ήδη καθιερώσει μια ομοσπονδία, <strong>βίωσαν και τον πιο μεγάλο και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο</strong> στην σύγχρονη ιστορία από το 1861 μέχρι το 1864.<br /> Έχουμε λοιπόν <strong>μια πορεία πολύ διαφορετική για τις δύο ομοσπονδίες μας</strong> με μοναδικά κοινά σημεία, την <strong>ανάγκη αυτοδιαχείρισης</strong> και τον <strong>πόλεμο με κοινό εχθρό</strong>. Παρατηρούμε επίσης ότι οι Ελβετοί, λόγω της επαφής μεταξύ τους σε πιο χαλαρές δομές για αιώνες, είχαν σχηματίσει <strong>μια κάποια – λανθάνουσα – εθνική συνείδηση,</strong> πράγμα που οδήγησε στην ταχεία συνειδητοποίηση, ότι ο δικός τους εμφύλιος πόλεμος ήταν μάταιος και κακή ιδέα.<br /> <strong>Αντιθέτως, οι ΗΠΑ, παρότι πιο ομοιογενείς πληθυσμιακά, λόγω της μικρής κοινής πορείας δεν είχαν ακόμα σχηματίσει εθνική συνείδηση το 1861 με αποτέλεσμα έναν μακρύ και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.</strong> Επιπροσθέτως, μετά τον εμφύλιο πόλεμο και την άνθηση στον νέο κόσμο, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε με την <strong>προσθήκη πολλών νέων μεταναστών από πολλές και πολύ διαφορετικές εθνότητες,</strong> πράγμα που παρότι υπήρχαν οι σωστές δομές δεν άφηνε χώρο για πραγματική αμερικανική εθνική συνείδηση.<br /> <strong>Οι ΗΠΑ φαίνεται να απέκτησαν εθνική συνείδηση πολύ πρόσφατα και μετά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους που έκαναν τον πολυφυλετικό και εθνικά διαφορετικό πληθυσμό τους να πολεμήσει σαν ένα έθνος, κάτω από την ίδια σημαία, τον ίδιο εχθρό</strong> και έτσι να χτίσει τους δεσμούς αίματος ανάμεσα στις κοινότητες του. Τέλος, στις ΗΠΑ έχουμε μια <strong>κοινή γλώσσα</strong> αλλά στην Ελβετία αυτό δεν υπάρχει, πράγμα που μας δείχνει ότι η κοινή γλώσσα, παρότι βολική, δεν είναι και απαραίτητη.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/swiss_army_mountain_specialists.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-94441" height="334" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/swiss_army_mountain_specialists-1024x685.jpg" title="swiss_army_mountain_specialists" width="500" /></a><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Το κοινό στοιχείο</strong></span><br /> Παρότι οι πορείες των ΗΠΑ και της Ελβετίας προς την ομοσπονδία <strong>διαφέρουν πολύ,</strong> παρατηρούμε ότι και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει <strong>ένα πολύ σημαντικό κοινό σημείο</strong> που τις οδήγησε μέχρι εδώ, και τις οδηγεί ακόμα. <strong>Οι δομές τους.</strong> Και οι ΗΠΑ και η Ελβετία (που εμπνεύστηκε από αυτές) <strong>έχουν λίγο πολύ την ίδια δομή για την διοίκηση και το πολίτευμα τους</strong>.<br /> Παρατηρούμε, ότι έχουν <strong>μια γενικότερη αυτονομία για τα ομόσπονδα κράτη, με πολύ μεγάλο βαθμό αυτοδιαχείρισης των τοπικών τους θεμάτων, τοπικούς προϋπολογισμούς, σχεδιασμούς, κυβέρνηση, δομές, ακόμα και νόμους</strong>. Από την άλλη σε κεντρικό επίπεδο έχουμε <strong>κεντρική κυβέρνηση και δύο ξεχωριστά νομοθετικά/αντιπροσωπευτικά όργανα,</strong> το ένα <strong>αναλογικό </strong>και το δεύτερο <strong>ισότιμο</strong>, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται στις κεντρικές πολιτικές και το μέγεθος αλλά και η ισότιμη συμμετοχή.<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Και στις δύο περιπτώσεις λοιπόν έχουμε ένα σύνταγμα και ένα πολιτικό σύστημα δομημένο από κάτω προς τα πάνω, στο οποίο κάθε μέλος έχει απόλυτη ελευθερία για τα του οίκου του αρκεί να τηρεί ένα μικρό σύνολο βασικών κανόνων και υποχρεώσεων προς την ομοσπονδία.</strong></span></div> Στην ίδια την ομοσπονδία δε, η συμμετοχή των μελών γίνεται <strong>και αναλογικά αλλά και ισότιμα ανάλογα με την περίσταση και το εξεταζόμενο αντικείμενο/αρμοδιότητα</strong>. Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ελβετίας βλέπουμε ότι έχουμε ένα άμεσο δημοκρατικό σύστημα που <strong>βασίζεται πολύ στα δημοψηφίσματα</strong> και εμπλέκει τους πολίτες στην λήψη και τον έλεγχο των αποφάσεων και στο τοπικό και στο ομοσπονδιακό επίπεδο, ενώ <strong>επιβάλει τη συμμετοχή τους για τις αλλαγές του Συντάγματος του καντονιού ή της χώρας</strong>.<br /> Στις ΗΠΑ πάλι, <strong>υπάρχουν τρόποι για την εμπλοκή των πολιτών στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας και σε τοπικό και σε ομοσπονδιακό επίπεδο</strong>. Και στους δύο επίσης, υπάρχει η έννοια των Ενόπλων Δυνάμεων και της εθνοφυλακής με κορυφαίο το παράδειγμα της Ελβετίας που <strong>κάθε πολίτης είναι και οπλίτης</strong>. Έμφαση λοιπόν στη <strong>Δημοκρατία</strong>, τον έλεγχο των εξουσιών από τη βάση, την «<strong>bottom up</strong>» πολιτική και κρατική δομή, την αυτονομία, και την άμυνα.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/battlegroup_eu.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-94440" height="308" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/01/battlegroup_eu.jpg" title="battlegroup_eu" width="500" /></a><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Η Ευρωπαϊκή πορεία</strong></span><br /> Η ιστορία λοιπόν μας διδάσκει μέχρι τώρα ότι <strong>για να χτίσεις ένα νέο βιώσιμο έθνος πάνω σε μια συνομοσπονδία χρειάζεσαι δύο βασικά πράγματα: Κοινό οικονομικό συμφέρον και κοινό εχθρό.</strong> Είναι αυτές άραγε οι προϋποθέσεις και για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση; Κοινό οικονομικό συμφέρον, ο πόλεμος με έναν κοινό εχθρό και ίσως ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος όπως στις ΗΠΑ;<br /> Αν το καλοσκεφτούμε, θα διαπιστώσουμε, ότι <strong>αυτές τις προϋποθέσεις είχαν στο μυαλό τους και οι εμπνευστές της Ευρωπαϊκής Ιδέας</strong>. Και πιθανώς νόμιζαν ότι τις καλύπταμε ήδη. Το επιχείρημα τότε ήταν ότι είμαστε σε αυτή τη γειτονιά πολλούς αιώνες και στη διάρκεια αυτών είχαμε <strong>πολλούς πολέμους και με κοινούς εχθρούς</strong> (π.χ. την Οθωμανική Αυτοκρατορία), αλλά και <strong>αμέτρητους εμφύλιους πολέμους σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς</strong>, από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέχρι τον Β’ ΠΠ.<br /> Είχαμε ήδη δει και τα καλά του να μαχόμαστε μαζί σαν ένα, είχαμε και από την άλλη βγάλει τα εσώψυχα μας ο ένας πάνω στον άλλο ουκ ολίγες φορές. <strong>Οπότε θα έπρεπε να είχαμε ξενοιάσει από αυτ</strong>ό και αν καταφέρναμε ένα κοινό οικονομικό συμφέρον, το πράγμα θα δούλευε καλά.<br /> Μας φτάνει πραγματικά κάτι τέτοιο για να πούμε ότι έχουμε καλύψει ό,τι έχει να κάνει με τον παράγοντα πόλεμο; Δυστυχώς όχι, και αυτό <strong>γιατί παρότι έχουμε μια κάποια σημαντική εμπειρία σε αυτό, δεν είχαμε ακόμα ποτέ ένα πραγματικά κοινό ευρωπαϊκό στρατό, αντιθέτως με τις ΗΠΑ και τους Ελβετούς</strong>. Δεν είχαμε ΕΔ που να κουβαλάνε μια σημαία, να στελεχώνονται από όλους ισότιμα και χωρίς εθνικούς διαχωρισμούς σε μονάδες.<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Δεν είχαμε ποτέ και κοινή εξωτερική πολιτική για να ορίσει τους στόχους. Έχουμε όμως την εμπειρία του πόσο κακό πράγμα είναι ο πόλεμος μεταξύ μας και του πόσα μπορείς να καταφέρεις ενωμένος. Και αυτή η εμπειρία μπορεί να μας βοηθήσει πολύ στο να αποφύγουμε κακοτοπιές στην προσπάθεια μας. Το πρόβλημα μας όμως δεν είναι μόνο ο πόλεμος, είναι και το οικονομικό συμφέρον.</strong></span></div> Αυτός ο παράγοντας του κοινού οικονομικού συμφέροντος, <strong>παρότι θεωρούσαμε μέχρι τώρα ότι θα έπρεπε να είναι προφανής και φαινόταν λειτουργικός, με την κρίση τα τελευταία χρόνια μάθαμε, με πολύ επίπονο τρόπο για μερικούς, ότι δεν είναι</strong>. Μπορεί να προχωρήσαμε σε δομές και κινήσεις που έμοιαζαν συμφέρουσες σε όλους αλλά μη έχοντας ήδη μια κάποια «εθνική» συνείδηση σαν Ευρωπαίοι, <strong>τα επιμέρους συμφέροντα επικράτησαν και διάβρωσαν τις δομές και τις διαδικασίες</strong> δημιουργώντας το χάος που βλέπουμε σήμερα.<br /> Τέλος, αν εξετάσουμε αυτές τις δομές της ΕΕ τότε θα δούμε ότι ουσιαστικά δεν υπάρχουν σε πολιτικό επίπεδο. <strong>Δεν υπάρχει Δημοκρατία από τη βάση, δεν υπάρχει ισότιμη αντιπροσώπευση, δεν υπάρχει κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, δεν υπάρχουν κοινές πολιτικές, δεν υπάρχει τίποτα.</strong> Υπάρχει μόνο μια κεντρική, αναλογική, νομοθετική εξουσία και τα συμβούλια των επί μέρους κυβερνήσεων των μελών που κοιτάνε το καθένα το <strong>συμφέρον </strong>του.<br /> Επιπροσθέτως, παρότι υπήρχε η <strong>τοπική αυτοδιαχείριση</strong> των επιμέρους μελών, η τάση που παρουσιάζεται μέχρι σήμερα για τις ευρωπαϊκές δομές είναι αυτή του συγκεντρωτισμού, της «top down» λειτουργίας, και της στέρησης των επιμέρους ιδιαιτεροτήτων και αυτονομίας. <strong>Εκτός φυσικά από την άμυνα και την εξωτερική πολιτική, τις οποίες κανένας δεν δείχνει διατεθειμένος να τις ενώσει ουσιαστικά, αλλά αντιθέτως καθένας τις θέλει αυτόνομες και για τον εαυτό του. </strong>Η ακριβώς αντίθετη δηλαδή κατεύθυνση από αυτή των δοκιμασμένων και λειτουργικών μοντέλων ομοσπονδιών μέχρι τώρα.<br /> <br /> Αναρωτιούνται ακόμα κάποιοι γιατί το πράγμα… δεν δουλεύει; <strong>Δεν είναι προφανές ότι ούτε δουλεύει, ούτε και πρόκειται ποτέ να δουλέψει με αυτόν τον τρόπο;</strong> Δυστυχώς (ή ευτυχώς κατ’ άλλους), ποτέ δεν είχαμε ούτε κοινή εθνική συνείδηση, ούτε κοινά συμφέροντα. <strong>Και οι όποιες δομές χτίσαμε, ίσως επειδή ξεκίνησαν από λάθος βάση και με λάθος σκεπτικό, αντί να οδηγήσουν προς μια ολοκλήρωση οδηγούν στην αντίθετη κατεύθυνση</strong> και άρχισαν να καταρρέουν με το πρώτο «αεράκι».<br /> Αν θέλουμε να μιλάμε για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση τότε <strong>θα πρέπει να αλλάξουμε πορεία και να ακολουθήσουμε τα δοκιμασμένα μοντέλα</strong>. Να χτίσουμε τις δομές της ΕΕ από την αρχή πάνω σε ένα μοντέλο όπως των ΗΠΑ ή το ελβετικό, και να κάνουμε ότι μπορούμε για <strong>να δημιουργήσουμε ευρωπαϊκή «εθνική» συνείδηση</strong>.<br /> Χρειαζόμαστε Δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα, «bottom up» σχεδίαση του κράτους και των δομών,<strong> ισχυρή αυτονομία των μελών στα τοπικά ζητήματα, συμμετοχή αναλογική αλλά και ισότιμη στις ομοσπονδιακές δομές, επικέντρωση της Ομοσπονδιακής εξουσίας στα της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας, της οργάνωσης και του κεντρικού νομικού πλαισίου, δημιουργία αναδιανεμητικών δομών</strong> που θα οδηγήσουν σε άμβλυνση των διαφορών ανάμεσα στα μέλη, και τέλος <strong>κοινές Ευρωπαϊκές ΕΔ και εξωτερική πολιτική</strong>.<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Αν δεν το καταλάβατε, σαν να εμφανίζονται μπροστά μας πάλι οι δύο αναγκαίοι πυλώνες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Η Ιδιοκτησία και η Άμυνα.</strong></span></div> Ακόμα και σε μια ομοσπονδία, <strong>κάθε μέλος πρέπει να είναι αυτόνομο, να έχει την ιδιωτική του πλευρά και παράλληλα να συμβάλει στην άμυνα και την πρόοδο του συνόλου</strong>. Έτσι χτίζεις μια νέα Δημοκρατία, όχι με κοινά τάλαντα και ρεάλια.<br /> <!-- /metas --> <br /> Σε επόμενη ανάλυση μας θα εξετάσουμε και το <strong>πώς θα μπορούσε η Άμυνα σε ευρωπαϊκό επίπεδο να βάλει τις βάσεις για την ευρωπαϊκή «εθνική» συνείδηση</strong> που αναζητούμε και παράλληλα να δείξει και τον δρόμο για κάποιες από τις κοινές δομές.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a>

Η Άμυνα και ο λανθασμένος δρόμος της Ευρώπης για την Ολοκλήρωση

Μια ματιά στην Ιστορία Η Ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται, αλλά έχει την τάση να ομοιοκαταληκτεί, είχε πει ο Mark Twain. Αυτό είνα...

Διαβάστε την συνέχεια