Προς αναγνώριση των Κατεχόμενων από το Πακιστάν

<img height="357" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2022/07/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2022-07-21-6.25.28-%CE%BC%CE%BC-1068x596.png" width="796" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ισλαμαμπάντ: ”Το Πακιστάν θα συνεχίσει να υποστηρίζει την «Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου» ”!</span></h3><div>Του <b>Ανδρέα Μουντζουρούλια</b><br />Mετά τις δύο τουρκικές εισβολές το 1974 (20 Ιουλίου και 14 Αυγούστου 1974 αντίστοιχα), εκτός από την ίδια την Τουρκία, οι δύο χώρες που αναγνώρισαν το κατοχικό καθεστώς ήσαν το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές.<br />Όμως απέσυραν την αναγνώρισή τους το 1983, μετά το ψήφισμα 541 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Το δε 2005 ο Πρόεδρος της Γκάμπια εξέφρασε την ετοιμότητα της χώρας του να αναγνωρίσει την «ανεξαρτησία» των κατεχομένων (όπως παράλληλα και το Αζερμπαϊτζάν), αλλά μετά από διαμαρτυρίες της κυπριακής Κυβέρνησης εγκαταλείφθηκε η πρόθεση εκείνη.<br />Το Πακιστάν, όμως, είχε άμεση και εκτενή συνεργασία με την Τουρκία στη διάπραξη των τουρκικών εισβολών.</div><div><br />Και όλα αυτά, την στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση, στέλνει αξιωματούχους της σε εκπομπές πακιστανών στην Ελλάδα!</div><div><br />Η δήλωση-σοκ:<br />Ο Πρόεδρος της Πακιστανικής Εθνοσυνέλευσης Ράτζα Περβέζ Ασράφ δήλωσε ότι η χώρα του αποδίδει μεγάλη σημασία στις σχέσεις της με την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν και είπε, «Το Πακιστάν θα συνεχίσει να υποστηρίζει την προοπτική της Τουρκίας για το ζήτημα της ”Βόρειας Κύπρου”!</div><div><br />Ο Εσρέφ και η Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης του Αζερμπαϊτζάν Σαχίμπα Γκαφάροβα παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου μετά τη Δεύτερη Τριμερή Συνάντηση Προέδρων του Κοινοβουλίου Τουρκίας-Πακιστάν-Αζερμπαϊτζάν, που φιλοξενήθηκε από τον Πρόεδρο της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας Mustafa Şentop.</div><div><br />Ο Raja Pervez Eşref δήλωσε ότι στη συνάντηση συζητήθηκε η αύξηση της συνεργασίας σε τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος και ότι προβλέπουν ότι οι τρεις χώρες θα αναπτύξουν συνεργασία στους τομείς της ειρήνης, της ασφάλειας, του εμπορίου, των επενδύσεων, της επιστήμης, της τεχνολογίας, της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.</div><div><br />“Το Πακιστάν αποδίδει μεγάλη σημασία στις σχέσεις του με την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Η σημερινή εκδήλωση αποτελεί ένδειξη των κοινών μας στόχων ειρήνης και ευημερίας. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να υπογραμμίσω τα εξής. Εμείς, ως Πακιστάν, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε το Αζερμπαϊτζάν στην νόμιμη υπόθεση, στην υπόθεση της εδαφικής ακεραιότητας και στον αγώνα της ενάντια στην άδικη κατοχή. Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την προοπτική της Τουρκίας για τη ”Βόρεια Κύπρο”. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία για την υποστήριξή τους στην υπόθεση του Κασμίρ στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών».</div><div><br />Ο Εσρέφ δήλωσε ότι αυτή η συνάντηση θα αποτελέσει σημαντικό λίθο για τις σχέσεις των τριών χωρών και θα διασφαλίσει τη συνέχιση των ειλικρινών σχέσεων μεταξύ των τριών χωρών.<br />Σημειώνοντας ότι η Τρίτη Σύνοδος των Προέδρων του Κοινοβουλίου Τουρκίας-Πακιστάν-Αζερμπαϊτζάν θα πραγματοποιηθεί στην πρωτεύουσα του Πακιστάν Ισλαμαμπάντ τον επόμενο χρόνο, ο Εσρέφ είπε: «Θα ήθελα να δω τους ομολόγους μου από το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία στο Πακιστάν το 2023»!<br /><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προς αναγνώριση των Κατεχόμενων από το Πακιστάν

Ισλαμαμπάντ: ”Το Πακιστάν θα συνεχίσει να υποστηρίζει την «Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου» ”! Του Ανδρέα Μουντζουρούλια Mετά τις δύο τουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένοχος ή βλαξ;... Η Ελλάδα με το Antonov.

<h3 style="text-align: left;"><a href="https://i2.prth.gr/files/2022-07-18/antonov-poreia-arthro.jpg"><img border="0" height="360" src="https://i2.prth.gr/files/2022-07-18/antonov-poreia-arthro.jpg" width="769" /></a></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">"Ένοχος ή βλαξ;"</span></h3><b>Μανώλης Κοττάκης</b><br />ΡΩΤΗΣΑ προχθές το απόγευμα ανώτερη διπλωματική πηγή του Υπουργείου Εξωτερικών γιατί η Ελλάδα προχώρησε, με αφορμή την πτώση του αεροσκάφους Αντόνωφ, σε διάβημα προς την ουκρανική κυβέρνηση. Μέχρι τότε γνωρίζαμε ότι, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, την ευθύνη ανελάμβανε η σερβική κυβέρνηση και ότι το αεροσκάφος απλώς ανήκε σε ιδιωτική ουκρανική εταιρεία, που μετέφερε τα πυρομαχικά. Καμμία εμπλοκή της επίσημης ουκρανικής κυβέρνησης.<br /><br />Η απάντηση που έλαβα, ήταν εντυπωσιακή και δείχνει τον βαθμό εμπιστοσύνης που έχει η ελληνική κυβέρνηση στην ουκρανική κυβέρνηση, πέρα από όλα όσα λέγονται δημοσίως! Μου ελέχθη ότι το διάβημα στον Ουκρανό πρέσβυ έγινε «για να καλυφθούν όλες οι πιθανότητες». Και όταν επέμεινα, ρωτώντας αν πιθανότητες εννοούμε να πραγματοποιεί η ουκρανική κυβέρνηση λαθρεμπόριο όπλων – από αυτά που της στέλνει η Δύση για να πολεμά τον Πούτιν, η απάντηση ήταν… καταφατική. Με την διευκρίνιση, βεβαίως, ότι ως εκείνη τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε καμμία πληροφορία περί τούτου. Το διάβημα ήταν, αν υπάρχει αυτή η ορολογία στην διπλωματική γλώσσα, προληπτικού χαρακτήρα. Μην τυχόν και. Επειδή η εξήγηση αυτή δεν δόθηκε σε μένα μόνο, αλλά, όπως διαπίστωσα, και σε άλλους συναδέλφους, μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ότι χθες κάποιοι επεχείρησαν να απαξιώσουν αυτό το γεγονός, το οποίο, είτε έγινε για προληπτικούς λόγους είτε όχι, αποτελεί την πρώτη δημόσια ισχυρή ρωγμή στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Ουκρανίας σε καιρό πολέμου.<br /><br />Πιο συγκεκριμένα, μου έκανε εντύπωση πως κάποιοι υπαινίχθηκαν γραπτώς ότι στην πραγματικότητα το ουκρανικό αεροσκάφος φόρτωσε όπλα για την πρώτη γραμμή του πολέμου από την Σερβία (δεν βγάζει νόημα βεβαίως αυτό, καθώς η χώρα αυτή έχει άριστη σχέση με την Ρωσσία) και έπειτα, αφού έκανε ζικ ζακ στο Αιγαίο, πέταξε προς την Καβάλα για να φορτώσει από εκεί μυστικά από ελληνικό έδαφος αμερικανικά όπλα με τον ίδιο προορισμό. Την πρώτη γραμμή του πολέμου. Άρα, ως εκ τούτου, το διάβημα έγινε για το θεαθήναι και είναι για τα σκουπίδια.<br /><br />Ειλικρινά, δεν ξέρω τι απ’ τα δύο να διαλέξω ως εκδοχή. Η πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία του υπουργείου των Εξωτερικών δεν φημίζεται για την ελαφρότητά της. Εάν κάνει μία κίνηση προληπτικού χαρακτήρα για να φυλάξει τα νώτα της, τα νώτα της χώρας, τα πράγματα είναι εξαιρετικά σοβαρά. Διότι, αν αύριο αποδειχθεί ότι πράγματι οι Ουκρανοί κάνουν λαθρεμπόριο όπλων, τότε η Ελληνική Δημοκρατία διά του υπουργείου των Εξωτερικών θα έχει διαφυλάξει την σοβαρότητά της μέσω αυτού του δια-βήματος, αλλά ταυτοχρόνως θα αποδειχθεί ότι υποστηρίζουμε κάποιους οι οποίοι δεν αξίζουν την υποστήριξή μας.<br /><br />Αν παρ’ ελπίδα αποδειχθεί ότι το ουκρανικό Αντόνωφ θα προσγειωνόταν στην Καβάλα, προκειμένου να φορτώσει όπλα, τα οποία είχαν φτάσει στην Ελλάδα μέσω του λιμένος της Αλεξανδρουπόλεως – όπως υπαινίσσονται κάποιες ανωτέρω υποψίας φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο σοβαρά. Και τούτο διότι θα πληροφορηθούμε ότι, την ώρα που έχουμε φυσικό αέριο για 45 ημέρες ακόμα και θα πληρώσουμε πολύ ακριβά αυτόν τον πόλεμο, εμείς επιμένουμε να επιθυμούμε την συνέχισή του και αποστέλλουμε μέσω του εδάφους μας μυστικά οπλισμό στον Πρόεδρο Ζελένσκυ για την συνέχισή του.<br /><br />Κάποτε, το 1989, στο ειδικό δικαστήριο, με άλλη αφορμή, μία εφημερίδα του συγκροτήματος είχε διατυπώσει για πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ το περίφημο ειρωνικό ερώτημα «ένοχος ή βλαξ;». Στην προκειμένη περίπτωση, εάν το ίδιο ερώτημα αφορά την Ελληνική Δημοκρατία, τότε μετά λόγου γνώσεως υποστηρίζω ότι θα επέλεγα την δεύτερη εκδοχή. Να μη γνωρίζει δηλαδή τι ακριβώς κάνουν οι Ουκρανοί με το λαθρεμπόριο όπλων, να το μαθαίνει εξαιτίας της πτώσης ενός ουκρανικού Αντόνωφ μέσα στην εκλογική περιφέρεια του υπουργού Αμύνης, την ώρα που αυτός βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, και να παίρνει με το περίφημο αυτό διάβημα τις αποστάσεις της.<br /><br />Είναι χίλιες φορές προτιμότερο αυτό από το να συνεχίζουμε να παρέχουμε άδεια για αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία μέσω του εδάφους μας, τη στιγμή που η μέση ελληνική επιχείρηση και το μέσο ελληνικό νοικοκυριό στενάζουν από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό. Εύχομαι ειλικρινώς να ισχύει η εκδοχή που υιοθετώ. Για το καλό της πατρίδας μας. Είναι προτιμότερο να θεωρούμαστε βλάκες παρά ένοχοι. Έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι κάποιοι θα πέσουν από τα σύννεφα και ότι θα ανακαλύψουν ότι υποστήριζαν μία ηγεσία και ένα καθεστώς, που με τρόπο ανήθικο κερδοσκοπεί αξιοποιώντας τα όπλα που του έστειλε η Δύση, προκειμένου να αμυνθεί υπέρ βωμών και εστιών.<br /><br /><div><a href="https://www.estianews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ένοχος ή βλαξ;... Η Ελλάδα με το Antonov.

"Ένοχος ή βλαξ;" Μανώλης Κοττάκης ΡΩΤΗΣΑ προχθές το απόγευμα ανώτερη διπλωματική πηγή του Υπουργείου Εξωτερικών γιατί η Ελλάδα προ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ριζώνει ξανά η βία στη Λιβύη: Νεκροί από συγκρούσεις στην Τρίπολη- Αναφορές για απόπειρα σύλληψης του Μπασάγκα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-07/FYQmm1YXgAIq-zm.jpg?itok=L9dTW5rJ" width="775" /><br /><br /><b>Ευάγγελος Δ. Κόκκινος</b><br />Βαθαίνει η πολιτική αντιπαράθεση στη Λιβύη, πυροδοτώντας φόβους για μια νέα σύγκρουση στη βορειοαφρικανική χώρα<br /><br />Έντονες συγκρούσεις ξέσπασαν μεταξύ αντίπαλων φατριών στη Λιβύη τα ξημερώματα της Παρασκευής με αναφορές για πολλούς νεκρούς, εν μέσω αυξανόμενης ανησυχίας ότι η πολιτική αντιπαράθεση θα μπορούσε να προκαλέσει νέα σύγκρουση.<br /><br />Σύμφωνα με το Λιβυκό Al Marsad, οι βίαιες συγκρούσεις στην περιοχή Αλ Φαρνάτζ στην πρωτεύουσα Τρίπολη, έγιναν μεταξύ στοιχείων του Αποτρεπτικού Μηχανισμού του Προεδρικού Συμβουλίου και στοιχείων που ανήκουν στον Αγιούμπ Αμπού Ρας (Ayoub Abu Rass), επικεφαλής της υπηρεσίας προεδρικής φρουράς.<br /><br />Ταυτόχρονα, δημοσιεύθηκαν φωτογραφίες δυνάμεων υπέρ του Μπασάγκα που συγκεντρώνονταν στη Μισράτα τη νύχτα, για να τον προστατεύσουν από φερόμενα σχέδια δυνάμεων υπέρ του Ντμπεϊμπά για σύλληψη και απαγωγή του πρώτου.<br /><br />Οι συγκρούσεις ακολουθούν φήμες για ενοποίηση του στρατού Ντμπέϊμπα-Χαφτάρ στη Λιβύη με ενεργό ρόλο ΟΗΕ, Τουρκίας και Ρωσίας.<br /><br />Υπενθυμίζεται επίσης πως πλοίο με στρατιωτικά οχήματα αναχαιτίστηκε στη Μεσόγειο στα ανοικτά της Λιβύης από ελληνικές και ιταλικές φρεγάτες.<br /><br />Στα νέα γεγονότα, πολίτες εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους κατέγραφαν τις μαινόμενες συγκρούσεις μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων που συνδέονται με το Προεδρικό Συμβούλιο στις ανατολικές περιοχές της Τρίπολης, ενώ χαρακτηριστικό πλάνο δείχνει ένα σπίτι στο Αΐν Ζάρα που χτυπήθηκε από οβίδα.<br /><br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1550423458315751424" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9mZiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfcmVmc3JjX3Nlc3Npb24iOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9yZXN1bHRfbWlncmF0aW9uXzEzOTc5Ijp7ImJ1Y2tldCI6InR3ZWV0X3Jlc3VsdCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0Zndfc2Vuc2l0aXZlX21lZGlhX2ludGVyc3RpdGlhbF8xMzk2MyI6eyJidWNrZXQiOiJpbnRlcnN0aXRpYWwiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2V4cGVyaW1lbnRzX2Nvb2tpZV9leHBpcmF0aW9uIjp7ImJ1Y2tldCI6MTIwOTYwMCwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvZmYiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3VzZXJfZm9sbG93X2ludGVudF8xNDQwNiI6eyJidWNrZXQiOiJmb2xsb3ciLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3R3ZWV0X2VkaXRfZnJvbnRlbmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1550423458315751424&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7104645_rizonei-xana-i-bia-sti-libyi-nekroi-apo-sygkroyseis-stin-tripoli&sessionId=7646f6d82083c940e6d28377636025a1f0397208&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=6da0b7085cc99%3A1658260301864&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 849px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Ένας δημοσιογράφος του Reuters είδε συγκρούσεις στην κεντρική συνοικία κοντά στο ξενοδοχείο Radisson Blu, μια περιοχή όπου εδρεύουν πολλές κυβερνητικές και διεθνείς υπηρεσίες και διπλωματικές αποστολές, καθώς και στρατιωτικά οχήματα που κινητοποιήθηκαν γύρω από το Ζαγουιγιάτ Νταχμανί.<br /><br />Μάρτυρες είπαν επίσης ότι σημειώθηκαν μάχες στην περιοχή Ασμπαά και στην Αΐν Ζάρα. Κάτοικοι της Τρίπολης δήλωσαν ότι ένας άνδρας και ένα παιδί σκοτώθηκαν. Οι τοπικές ειδήσεις, επικαλούμενες ιατρικές πηγές, ανέφεραν αργότερα ότι πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν.<br /><br />Η Λιβύη βρισκόταν στα όρια του χάους εδώ και μήνες αφού το ανατολικό κοινοβούλιο απέρριψε την κυβέρνηση ενότητας στην Τρίπολη, η οποία εγκαταστάθηκε μέσω μιας διαδικασίας που υποστηρίχθηκε από τον ΟΗΕ πέρυσι, και διόρισε μια αντίπαλη κυβέρνηση.<br /><br />Και οι δύο πρωθυπουργοί έχουν υποστήριξη από τις ένοπλες φατρίες που ελέγχουν εδάφη στην πρωτεύουσα και άλλες πόλεις της δυτικής Λιβύης.<br /><br />Ο διορισμένος από το κοινοβούλιο πρωθυπουργός, Φατί Μπασάγκα (Fathi Bashagha), δεν μπόρεσε να μετακομίσει στην Τρίπολη επειδή ομάδες στην πρωτεύουσα που υποστηρίζουν την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (GNU) εκεί και τον πρωθυπουργό της, Αμπντέλ Χαμίντ αλ Ντμπεϊμπά (Abdulhamid al-Dbeibah), εμπόδισαν την είσοδό του.<br /><br />Τις τελευταίες εβδομάδες, οι πολιτικές αλλαγές έδειξαν μια πιθανή επανευθυγράμμιση μεταξύ των παραγόντων εξουσίας και των ένοπλων φατριών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν νέες μάχες.<br /><br />Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις εδώ και χρόνια σημειώθηκαν νωρίτερα αυτόν τον μήνα σε πόλεις σε όλη τη Λιβύη που ελέγχονται από αντίπαλες φατρίες, υπογραμμίζοντας τη λαϊκή οργή για την έλλειψη εκλογών και τις κακές κρατικές υπηρεσίες.<br /><br />Στη συνέχεια, φατρίες σε πολλές πόλεις συνέλαβαν άτομα ύποπτα για ανάμειξη, με αποτέλεσμα η αποστολή του ΟΗΕ στη Λιβύη να εκφράσει ανησυχία την Πέμπτη.<br /><br />Ο αποκλεισμός της παραγωγής πετρελαίου από ομάδες ευθυγραμμισμένες με τις ανατολικές δυνάμεις είχε εν τω μεταξύ διακόψει τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης του Ντμπεϊμπά. Όμως την περασμένη εβδομάδα ο Ντμπεϊμπά διόρισε έναν νέο επικεφαλής της κρατικής εταιρείας πετρελαίου, οδηγώντας σε γρήγορο τέλος του αποκλεισμού.<br /><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1550282460528795651" frameborder="0" id="twitter-widget-3" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-3&features=eyJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9mZiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfcmVmc3JjX3Nlc3Npb24iOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9yZXN1bHRfbWlncmF0aW9uXzEzOTc5Ijp7ImJ1Y2tldCI6InR3ZWV0X3Jlc3VsdCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0Zndfc2Vuc2l0aXZlX21lZGlhX2ludGVyc3RpdGlhbF8xMzk2MyI6eyJidWNrZXQiOiJpbnRlcnN0aXRpYWwiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2V4cGVyaW1lbnRzX2Nvb2tpZV9leHBpcmF0aW9uIjp7ImJ1Y2tldCI6MTIwOTYwMCwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvZmYiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3VzZXJfZm9sbG93X2ludGVudF8xNDQwNiI6eyJidWNrZXQiOiJmb2xsb3ciLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3R3ZWV0X2VkaXRfZnJvbnRlbmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1550282460528795651&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7104645_rizonei-xana-i-bia-sti-libyi-nekroi-apo-sygkroyseis-stin-tripoli&sessionId=7646f6d82083c940e6d28377636025a1f0397208&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=6da0b7085cc99%3A1658260301864&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 849px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1550263718809931776" frameborder="0" id="twitter-widget-4" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-4&features=eyJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9mZiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfcmVmc3JjX3Nlc3Npb24iOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd190d2VldF9yZXN1bHRfbWlncmF0aW9uXzEzOTc5Ijp7ImJ1Y2tldCI6InR3ZWV0X3Jlc3VsdCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0Zndfc2Vuc2l0aXZlX21lZGlhX2ludGVyc3RpdGlhbF8xMzk2MyI6eyJidWNrZXQiOiJpbnRlcnN0aXRpYWwiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2V4cGVyaW1lbnRzX2Nvb2tpZV9leHBpcmF0aW9uIjp7ImJ1Y2tldCI6MTIwOTYwMCwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvZmYiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3VzZXJfZm9sbG93X2ludGVudF8xNDQwNiI6eyJidWNrZXQiOiJmb2xsb3ciLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3R3ZWV0X2VkaXRfZnJvbnRlbmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1550263718809931776&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7104645_rizonei-xana-i-bia-sti-libyi-nekroi-apo-sygkroyseis-stin-tripoli&sessionId=7646f6d82083c940e6d28377636025a1f0397208&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=6da0b7085cc99%3A1658260301864&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 849px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"></div><br />Αυτή την εβδομάδα έγινε μια πρώτη επίσκεψη στην Τρίπολη από έναν ανώτερο αξιωματικό του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) του Χαλίφα Χάφταρ που εδρεύει στα ανατολικά, ως μέρος των προγραμματισμένων συνομιλιών για τη διατήρηση της εκεχειρίας το 2020.<br /><br />Οι ένοπλες φατρίες της Δυτικής Λιβύης πολέμησαν τον Χάφταρ κατά την επίθεσή του στην πρωτεύουσα από το 2019-20 και αρνούνται να δεχτούν να έχει επιρροή στην Τρίπολη - κάτι που προηγουμένως μετρούσε εναντίον του Μπασάγκα, αλλά μπορεί τώρα να είναι επίσης πρόβλημα για τον Ντμπεϊμπά.<br /><br />Αυτή την εβδομάδα ο Μπασάγκα επισκέφτηκε τη βασική δυτική πόλη Μισράτα -την πατρίδα τόσο του ίδιου όσο και του Ντμπεϊμπά- για πρώτη φορά μετά τον διορισμό του από το κοινοβούλιο. Η κίνηση οδήγησε σε κινητοποιήσεις στην πόλη, τόσο από ομάδες που τον υποστήριζαν, όσο και ομάδων που εναντιώθηκαν.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ριζώνει ξανά η βία στη Λιβύη: Νεκροί από συγκρούσεις στην Τρίπολη- Αναφορές για απόπειρα σύλληψης του Μπασάγκα.

Ευάγγελος Δ. Κόκκινος Βαθαίνει η πολιτική αντιπαράθεση στη Λιβύη, πυροδοτώντας φόβους για μια νέα σύγκρουση στη βορειοαφρικανική χώρα Έντονε...

Διαβάστε την συνέχεια

Στην λάθος πλευρά της ρωσικής λίστας η Ελλάδα-Νοείται ως εχθρική χώρα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-07/ellada%20rwsia%202_0.jpg?itok=T0prq7vi" width="744" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ρωσία συμπεριέλαβε την Ελλάδα, τη Δανία, τη Σλοβενία, την Κροατία, τη Σλοβακία στη λίστα των μη φιλικών χωρών.</span></h3>ΗΕλλάδα, η Δανία, η Σλοβακία, η Σλοβενία ​​και η Κροατία περιλαμβάνονται στη λίστα των μη φιλικών προς τη Ρωσία κρατών, ανέφερε προ ολίγου η υπηρεσία Τύπου του Υπουργικού Συμβουλίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας .<br /><br />Η έκθεση αναφέρει ότι το Υπουργικό Συμβούλιο ενημέρωσε τον κατάλογο των χωρών που «διαπράττουν εχθρικές ενέργειες εναντίον των ρωσικών διπλωματικών και προξενικών αποστολών στο εξωτερικό». Αυτή η λίστα περιλαμβάνει τη Δανία, την Ελλάδα, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία ​​και την Κροατία.<br /><br />Η εντολή εγκρίθηκε για την εφαρμογή του διατάγματος του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με ημερομηνία 23 Απριλίου 2021 Αρ. 243 «Σχετικά με την εφαρμογή μέτρων επιρροής (αντίδρασης) σε εχθρικές ενέργειες ξένων κρατών». Το έγγραφο συνεπάγεται περιορισμό της δυνατότητας για τέτοιες χώρες (μέχρι πλήρη απαγόρευση) να προσλαμβάνουν υπαλλήλους μεταξύ ατόμων που βρίσκονται στη ρωσική επικράτεια σε προξενεία, πρεσβείες και γραφεία αντιπροσωπείας κυβερνητικών υπηρεσιών.<br /><br />Το επίμαχο διάταγμα υπέγραψε ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν. <br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, από εδώ και στο εξής η Ελλάδα έχει όριο 34 άτομα, η Δανία 20, η Σλοβακία 16, ενώ η Σλοβενία και η Κροατία δεν θα μπορούν να προσλάβουν καθόλου υπαλλήλους στις πρεσβείες και τα προξενεία τους. <br /><br />Η υπηρεσία Τύπου της ρωσικής κυβέρνησης σημειώνει ότι η λίστα «δεν είναι οριστική και, λαμβάνοντας υπόψη τις συνεχιζόμενες εχθρικές ενέργειες ξένων κρατών (...) ενδέχεται να διευρυνθεί». <br /><br />Νωρίτερα, το Μάιο του 2021, επιβλήθηκαν περιορισμοί στις διπλωματικές αποστολές των ΗΠΑ και της Τσεχίας. <br /><br />Στις αρχές Μαρτίου, η ρωσική κυβέρνηση κατήρτισε μια λίστα με ξένα κράτη και εδάφη «που διαπράττουν εχθρικές ενέργειες εναντίον της χώρας, των ρωσικών εταιρειών και πολιτών» στις οποίες Ρώσοι ιδιώτες και εταιρείες μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους σε ρούβλια. Αυτή η λίστα περιλαμβάνει τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Αυστραλία, τη Βρετανία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νορβηγία, τη Δημοκρατία της Κορέας, τη Σιγκαπούρη, τις ΗΠΑ, την Ταϊβάν, την Ουκρανία, την Ιαπωνία και άλλα.<br /><br />Η υποστήριξη της Αθήνας στην Ουκρανία και η απέλαση Ρώσων διπλωματών έχει προκαλέσει την οργή της Ρωσίας. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στην λάθος πλευρά της ρωσικής λίστας η Ελλάδα-Νοείται ως εχθρική χώρα.

Η Ρωσία συμπεριέλαβε την Ελλάδα, τη Δανία, τη Σλοβενία, την Κροατία, τη Σλοβακία στη λίστα των μη φιλικών χωρών. ΗΕλλάδα, η Δανία, η Σλοβακί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αθήνα ανέχεται τον ανθελληνισμό των Τιράνων και τον αφανισμό της μειονότητας

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/07/omogeneis-albania-1.jpg" /><br /><br /><b>Παπαδόπουλος Αλέκος</b><br />Στο πεδίο των ελληνοαλβανικών σχέσεων, εκτός των άλλων, αναδεικνύονται πολλές αδυναμίες στην άσκηση αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής από την Αθήνα, παρά τους αντιθέτους ισχυρισμούς. Στην Αλβανία ζει η ουσιαστικής, ιστορικής και αριθμητικής σημασίας ελληνική μειονότητα στο εγγύς βαλκανικό περιβάλλον. Είναι σημαντικό κι όχι απλά για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας και ανθρωπισμού, η Ελλάδα να φροντίζει για την διαιώνιση της παρουσίας της εκεί.<br /><br />Η σταθεροποίηση των διμερών διακρατικών σχέσεων είναι προφανές ότι διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην ομαλή εξέλιξη της ελληνικής πολιτικής στα Βαλκάνια, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή που οι οχλήσεις από την Άγκυρα οξύνονται και λαμβάνουν μορφή απειλής. Εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι η Τουρκία με την βαθιά διείσδυση και την πολιτική αξιοποίηση του βαλκανικού Ισλάμ προσπαθεί να δημιουργήσει ένα μη φιλικό εγγύς περιβάλλον για την Ελλάδα.<br /><br />Η Αθήνα δεν έχει μέχρι σήμερα κατορθώσει στο πεδίο των σχέσεων της με τα Τίρανα να μειώσει την σκοπίμως καλλιεργούμενη καχυποψία των Αλβανών. Ούτε να τους υποχρεώσει στην τήρηση των όσων συμφωνούνται μεταξύ των δύο χωρών, κυρίως δε να επιδεικνύουν σεβασμό στα δικαιώματα και στην βελτίωση της ζωής της ελληνικής εθνικής μειονότητας.<br /><br />Απεναντίας με λύπη διαπιστώνει κανείς εύκολα ότι η Αθήνα, χωρίς υπερβολή, σχεδόν σύρεται στους ρυθμούς που ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας κ. Έντι Ράμα επιβάλλει στις διμερείς σχέσεις. Η στάση του αυτή αφενός μεν ικανοποιεί την Άγκυρα, αφετέρου αποτελεί παραλλαγή του μοντέλου που εφάρμοζαν τα Τίρανα από την εποχή του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο ίδιος εξ άλλου ο κ. Ράμα, παρά τον μανδύα του εκκεντρικού σύγχρονου ανήσυχου καλλιτέχνη –εάν κριθεί από τις πράξεις του στο πεδίο των ελληνοαλβανικών σχέσεων– ξανασερβίρει με φρέσκο περιτύλιγμα τον κατεψυγμένο ανθελληνισμό της νομενκλατούρας του παλαιού καθεστώτος. Για να είμαστε ακριβείς, η πολιτική Ράμα έναντι της Ελλάδας είναι χειρότερη από του καθεστώτος Χότζα, αφού σήμερα τα Τίρανα εμμέσως πλην σαφώς συμμαχούν με την Άγκυρα σε ανθελληνική βάση.<br />Σε αδιέξοδο οι ελληνοαλβανικές σχέσεις<br /><br />Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ. Ράμα όχι μόνο έχει βυθίσει σε αδιέξοδα τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, αδιαφορώντας μέχρι τώρα για τον κίνδυνο η συμπεριφορά του και ειδικά η τοξική ρητορική του να επηρεάσει αρνητικά την διαδικασία προσέγγισης της Αλβανίας στην ΕΕ. Εγκλωβισμένη η Αθήνα στην ιδεοληπτική της εμμονή για πάση θυσία επίτευξη συμφωνίας με την Τίρανα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο με κοινή προσφυγή (μάλλον) στο Διεθνές Δικαστήριο, αγνοεί συστηματικά τις άλλες παραμέτρους των διμερών σχέσεων. Η μονομερής ελληνική πολιτική, όμως, προσφέρει στον κ. Ράμα αφενός περιθώρια για κωλυσιεργία, αφετέρου περιθώρια για κινήσεις με σκοπό τη διάλυση της εναπομείνασας ελληνικής μειονότητας.<br /><br />Είναι δύσκολο να βρει κανείς μια ορθολογική ερμηνεία γι’ αυτή την επιλογή της Αθήνας, για το τί ακριβώς εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα η Ελλάδα να εμφανίζεται επισπεύδουσα και μάλιστα, κάνοντας εκπτώσεις σε όλες τις άλλες πτυχές των διμερών σχέσεων. Και παρ’ όλα αυτά να μην επιτυγχάνει και την οριοθέτηση, η οποία υπενθυμίζουμε ότι είχε συμφωνηθεί και με υπογραφές στη δεκαετία του 2000. Και ήταν η διόλου αθώα απόφαση του αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου που την κατέστησε ανενεργή.<br /><br />Είναι κατανοητό η Ελλάδα να επιδιώκει την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με τους γείτονές της στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Δεν είναι κατανοητό, όμως, η Ελλάδα να επιδιώκει με κάθε τρόπο και θυσία μία νέα συμφωνία (δυσμενέστερη της αρχικής), την οποία μάλιστα προβάλλει εκ των προτέρων στο πανελλήνιο, στην ΕΕ και κυρίως στις ΗΠΑ σαν δήθεν συμβολή στην περιφερειακή συνεργασία και ασφάλεια.<br /><br />Κανονικά, είναι η Αλβανία που θα έπρεπε να τρέχει για να βρει μια όποια λύση στο ζήτημα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών κι όχι ή Ελλάδα. Δεν είναι του παρόντος τα γιατί, αλλά μπορεί κάθε ελαχίστως έστω ενημερωμένος να βρει τις απαντήσεις. Είναι αρνητικό και μακροπολιτικά επικίνδυνο να αναδεικνύεται γι’ αυτό το θέμα αυτή η περίεργη και ηττοπαθής σημερινή διπλωματική προσέγγιση της Αθήνας.<br /><br />Έμμεση στήριξη από την Αθήνα<br /><br />Στα Τίρανα, πρόσφατα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε προ αιφνιδιασμού στην κοινή συνέντευξη με την Αλβανίδα ομόλογο του κα Όλτα Τζάτσκα. Σ’ αυτή την συνέντευξη η εν λόγω κυρία δήλωσε ό,τι πιο ανεδαφικό και επικίνδυνο: «Η μέθοδος σύγκλισης που ακολουθείται για την από κοινού προσφυγή στην διεθνή επιδιαιτησία για την ΑΟΖ στο Ιόνιο να αποτελέσει παράδειγμα και για τη ρύθμιση του Τσάμικου»!<br /><br />Ας σημειωθεί ότι με το Νόμο “Περί Στρατηγικών Επενδυτών” ο σύζυγος της υπουργού Εξωτερικών και ομοίως ο αδερφός της (δια της συζύγου του) έχουν λάβει “δώρο” από τον κ. Ράμα μερικές χιλιάδες στρέμματα στους Δρυμάδες της Χιμάρας. Γη που είχε αρπάξει κυρίως από Έλληνες μειονοτικούς το κομμουνιστικό καθεστώς και την οποία οι μετά-Χότζα αλβανικές κυβερνήσεις ποτέ δεν επέστρεψαν παρά τη νομική υποχρέωσή τους.<br /><br />Στην ίδια ανθελληνική λογική διατέθηκε εσχάτως και η αίθουσα συνεδριάσεων της Ολομέλειας της Βουλής της Αλβανίας για εκδήλωση των πλέον ανθελληνικών κύκλων που συσπειρώνονται γύρω από τον πολιτικό σχηματισμό των Αλβανοτσάμιδων με την αμέριστη στήριξη μηχανισμών της Άγκυρας. Πρόκειται για εκείνη τη μερίδα μουσουλμάνων-τουρκογενών πλην αλβανοφώνων, που μετά την συνεργασία τους με τους Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, απομακρύνθηκαν από τη Θεσπρωτία.<br /><br />Στην αλβανική αλλά και την ελληνική κοινή γνώμη –όσο αυτή ενδιαφέρεται– η στάση της Αθήνας εκλαμβάνεται ως στήριξη στις πολιτικές Ράμα. Όχι απλώς ανοχή, αλλά στήριξη. Θα ήταν θεμιτό κάτι τέτοιο εάν είχε ως βάση μία θετική προσέγγιση στην ανάπτυξη ειλικρινών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, καθώς και μια άλλη στάση των Τιράνων έναντι της ελληνικής μειονότητας. Δεν θα ήταν αθέμιτο, επίσης, να προσθέσω ότι αυτό θα προϋπέθετε για τα αλβανικά μέτρα μία ηθική ακεραιότητα της ομάδας που περιβάλει τον Αλβανό πρωθυπουργό και διαχειρίζεται την δεκαετή περίπου διακυβέρνηση του.<br /><br />Ζοφερή η κατάσταση για την μειονότητα<br /><br />Δυστυχώς, η ελληνική διπλωματία επιδίδεται σε εκδηλώσεις φιλοφρονήσεων, δείχνει οικιοθελώς να πιστεύει τα όσα επιδέξια σερβίρουν τα Τίρανα και να αγνοεί τα πραγματικά γεγονότα που τους εμφανείς ανθελληνικούς σχεδιασμούς του κ. Ράμα. Σήμερα, τα πράγματα είναι πολύ πιο ρευστά και επικίνδυνα σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο αλβανικός παράγοντας στην περιοχή, παρά την οικονομική του ένδεια, τους χαμηλούς δείκτες μόρφωσης και κατάρτισης, την αδυναμία συγκρότησης σταθερών κρατικών δομών κ.α. επιδεικνύει ιδιαίτερη κινητικότητα και δυναμισμό. Έχουν διαφοροποιηθεί από το σλαβικό-σερβικό στοιχείο, είναι οι πλέον υπάκουοι στο Δυτικό παράγοντα και ως εκ τούτου προκαλούν δυσανάλογα μεγαλύτερη προσοχή και επικίνδυνη ανοχή.<br /><br />Η κατάσταση είναι ζοφερή, γεμάτη απρόοπτα και το έδαφος των ελληνοαλβανικών σχέσεων απαιτεί σταθεροποίηση άμεσα. Οι δυνατότητες υπάρχουν, αρκεί τα Τίρανα να υποχρεωθούν σε δεσμεύσεις συνέπειας λόγου και έργων. Ο Ελληνισμός, στις πατρώες του εστίες, βάλλεται ανοιχτά και απροκάλυπτα. Οι παραβιάσεις των ιδιοκτησιών των μοναστηριών και των ελληνικών μειονοτικών κοινοτήτων της παράκτιας περιοχής, υφαρπάζονται και διατίθενται σε οικονομικά σχήματα του στενού πρωθυπουργικού κύκλου.<br /><br />Τα περισσότερα ελληνικά χωριά παραμένουν, χωρίς υποτυπώδεις οδικές και άλλες υποδομές. Τα δημογραφικά μεγέθη έχουν σαφή τάση μείωσης. Μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα, χωρίς φερέγγυες διαδικασίες η ελληνική μειονότητα καλείται να αντιμετωπίσει μια αμφιλεγόμενη Απογραφή του πληθυσμού της τον Οκτώβριο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι προφανές ότι διαχρονικά τα Τίρανα δουλεύουν με υπόγειες πολιτικές ήπιου διωγμού των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, προκειμένου να εκκενώσουν τις πατρογονικές τους εστίες. Μόνο που τώρα δεν διαπιστώνουμε γενναίες, εθνικά στηριζόμενες και με διακομματική συναίνεση πρωτοβουλίες από την Αθήνα για την αντιστάθμιση της κατάστασης.<br /><br />Τόσο τα ζητήματα που αφορούν στην επιβίωση της ελληνικής μειονότητας όσο και της απομόνωσης των επιρροών των ανθελληνικών κύκλων στην πολιτική της γείτονος Αλβανίας απαιτούν ουσιαστική αντιμετώπιση. Ξορκισμοί με αγώνες λαϊκού αθλητισμού, επισκέψεις με άδεια χέρια κυβερνητικών αποστολών, ωραιοποιημένες εκθέσεις των διπλωματικών υπαλλήλων κ.α. δεν συνιστούν πολιτικές στήριξης από την Ελλάδα της προς εξαφάνιση ελληνικής μειονότητας.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Αθήνα ανέχεται τον ανθελληνισμό των Τιράνων και τον αφανισμό της μειονότητας

Παπαδόπουλος Αλέκος Στο πεδίο των ελληνοαλβανικών σχέσεων, εκτός των άλλων, αναδεικνύονται πολλές αδυναμίες στην άσκηση αποτελεσματικής εξωτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το δώρο της Ιστορίας και η γεωπολιτική τυφλότητα του μικροελλαδισμού

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/02/anat_mesogeios.jpg" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Τα δύο βασικά ρεύματα του τουρκικού πολιτικού συστήματος, το κεμαλικό και το νεοοθωμανικό έχουν συγκλίνουσες θεωρήσεις αναφορικά με το Κυπριακό. Όπως προκύπτει από δικά τους κείμενα, έχουν συνείδηση των γεωπολιτικών παραμέτρων του ζητήματος και κατ’ επέκταση έχουν γεωστρατηγική, σε αντίθεση με τη γεωπολιτική τυφλότητα του μικροελλαδισμού που κυριαρχεί στην Αθήνα.<br /><br />Στο προηγούμενο άρθρο μου εξέθεσα με λόγια Τούρκων αξιωματούχων την κεμαλική θεώρηση. Σήμερα, αφού παραθέσω τη νεοοθωμανική με βάση το βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου “Το στρατηγικό βάθος“, αντιπαραθέτοντάς την με τη γεωπολιτική τυφλότητα του μικροελλαδισμού. Ο πρώην πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας είναι σαφέστατος: «Η Κύπρος, που κατέχει μια κεντρική θέση παγκοσμίως από την άπο­ψη της ίσης σχεδόν απόστασης που απέχει από την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, βρίσκεται μαζί με την Κρήτη πάνω σε έναν άξονα όπου τέμνονται και οι υδάτινες αρτηρίες. Η Κύπρος… επέ­χει επίσης τόπο μιας σταθερής βάσης και αεροπλανοφόρου που είναι σε θέση να ελέγχει τις περιοχές του Περσικού κόλπου και της Κα­σπίας και τις υδάτινες αρτηρίες του Άντεν και του Ορμούζ, οι οποίες αποτελούν τις σημαντικότερες υδάτινες περιοχές που συνδέουν Ευ­ρασία και Αφρική. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τη στρατηγική θέση της…<br /><br />»Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατόν να έχει έναν αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτι­κές. Δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική στις παγκόσμιες πολιτικές, διότι αυτό το μικρό νησί κατέχει μια θέση που μπορεί να επηρεάσει άμεσα τους στρατηγικούς συνδέσμους μεταξύ Ασίας και Αφρικής, Ευρώπης και Αφρικής και Ευρώπης και Ασίας… Καθίσταται πασιφανές ότι η κεντρική θέση που κατέχει αυτή η περιοχή από την άποψη των ενεργειακών αξόνων της θα αποτελέσει στο μέλλον τη βασικότερη παράμετρο του παγκόσμιου ανταγωνισμού…<br /><br />»Στο πλαίσιο αυτό το Κυπριακό δεν είναι ούτε ένα συνηθισμένο τουρκοελληνικό εθνοτικό ζήτημα ούτε απλώς μια χρονίζουσα τουρκοελληνική διένεξη. Η Τουρκία, που κατέχει μια θέση που επηρεάζεται άμεσα από όλες αυτές τις ισορροπίες, είναι υποχρεωμένη να αξιολογήσει την επί του Κυπριακού πολιτική της έξω από το περιορισμένο πλαίσιο των τουρκοελληνικών σχέσεων. Το Κυπριακό μετατρέπεται με μια συνεχώς και αυξανόμενη ταχύτητα σε ένα ζήτημα Ευρασίας και Μέσης Ανατολής-Βαλκανίων (Δυτικής Ασίας-Ανατολικής Ευρώπης). Η πολιτική επί του Κυπριακού πρέπει να τεθεί σε ένα νέο στρατηγικό πλαίσιο, σύμφωνο προς το ήδη διαμορφωμένο νέο (διεθνές) στρατηγικό πλαίσιο.<br /><br />»Η σημασία του Κυπριακού από την οπτική της Τουρκίας μπορεί να μελετηθεί κατά βάση σε δύο κύριους άξονες: Ο πρώτος προκύπτει από την ιστορική ευθύνη της Τουρκίας για την εμπέδωση της ασφάλειας της μουσουλμανικής τουρκικής κοινότητας της νήσου και είναι ένας άξονας που έχει κοινωνικό χαρακτήρα… Ο δεύτερος σημαντικός άξονας του Κυπριακού ζητήματος είναι η σημασία της γεωγραφικής θέσης του νησιού από γεωστρατηγική άποψη. Ο άξονας αυτός καθαυτόν είναι ζωτικής σημασίας ανεξάρτητα από το ανθρώπινο στοιχείο που βρίσκεται εκεί. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου».<br /><br />Η γεωπολιτική τυφλότητα του μικροελλαδισμού<br /><br />Το νόημα των παραπάνω –μάλλον βαρύγδουπων ακαδημαϊκών διατυπώσεων– είναι απλό: η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου είναι τόσο μεγάλη (όταν ο Νταβούτογλου έγραφε το βιβλίο του δεν είχαν ανακαλυφθεί τα ενεργειακά κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ) που όποιος την ελέγχει, ή έχει βάλει πόδι, αποκτά πολύτιμο πλεονέκτημα. Όπως πολύ χαρακτηριστικά γράφει ο αρχιτέκτονας της νεοοθωμανικής εξωτερικής πολιτικής, ακόμα και εάν δεν υπήρχε ούτε ένας Τούρκος στη Μεγαλόνησο, η Τουρκία έπρεπε να έχει δημιουργήσει κυπριακό πρόβλημα!<br /><br />Έχει σημασία να συγκρίνουμε την τουρκική θεώρηση (κεμαλική και νεοοθωμανική) με την γεωπολιτική τυφλότητα του μικροελλαδισμού, για την ακρίβεια των ελλαδικών αρχουσών ελίτ. Η μακραίωνη παρουσία του Ελληνισμού στην Κύπρο είναι ένα πολύτιμο δώρο της Ιστορίας, το οποίο αναβαθμίζει ποιοτικά τη γεωπολιτική σημασία συνολικά του ελληνικού παράγοντα. Αντί να την δουν έτσι, στην Αθήνα την είδαν παραδοσιακά σαν πρόβλημα, σαν βάρος! Κυριάρχησαν αντιλήψεις του τύπου «η Κύπρος είναι μακριά», «η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από το βάρος του Κυπριακού» και «τώρα που εντάξαμε την Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ εξοφλήσαμε το χρέος μας από το πραξικόπημα του 1974 και πια η Λευκωσία μπορεί να τραβήξει μόνη τον δρόμο της»!<br /><br />Ο λόγος που οι ελλαδικές άρχουσες ελίτ υιοθέτησαν τέτοια στάση δεν οφείλεται μόνο σε γεωπολιτική μικρόνοια. Οφείλεται και στο παραδοσιακό σύνδρομο εξάρτησής τους, το οποίο τις έκανε συχνά να προτάσσουν την ευθυγράμμιση με την πολιτική των ξένων προστατών από την εξυπηρέτηση ζωτικών εθνικών συμφερόντων. Έτσι, η αναγκαία ανάμειξη του “εθνικού κέντρου” στην Κύπρο εκφυλίστηκε σε παρεμβάσεις που, αντί να υπερασπίσουν τον κυπριακό Ελληνισμό και να τον ενσωματώσουν στον εθνικό κορμό, τον ακρωτηρίασαν και ταυτοχρόνως τραυμάτισαν καίρια το κύρος και τη διεθνή θέση της Ελλάδας.<br /><br />Ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος<br /><br />Μόνη εξαίρεση ήταν η πολιτική των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου. Στη δεκαετία 1980 επιχείρησε να αντικαταστήσει το δόγμα αποστασιοποίησης “Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται” με το δόγμα της “συναπόφασης-συμπαράταξης”. Αργότερα, στη δεκαετία του 1990 υιοθέτησε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, σε μία προσπάθεια να ενσωματώσει την ελεύθερη Κύπρο στην ελληνική αμυντική ομπρέλα. Όπως είναι γνωστό, ο Σημίτης άφησε αυτό το δόγμα να εκφυλισθεί.<br /><br />Το τι αντιπροσωπεύει από γεωπολιτικής απόψεως η Κύπρος μας το λένε με λόγια και πράξεις οι Τούρκοι. Μας το δείχνει, όμως, και το Ισραήλ, που τραυματικά συνειδητοποίησε πόσο κρίσιμος παράγοντας ασφαλείας είναι ο έλεγχος του ομφάλιου λώρου που το συνδέει με τη Δύση. Η οδός που το συνδέει με την Ευρώπη πρέπει να είναι σταθερά ανοικτή. Πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Στις νότιες ακτές της Ανατολικής Μεσογείου δέσποζε η απολύτως συνεργάσιμη Αίγυπτος. Στις βόρειες ακτές δέσποζε η Τουρκία, με την οποία το Ισραήλ είχε συνάψει μία στρατηγική σχέση.<br /><br />Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν για να προωθήσει το νεοοθωμανικό όραμά του, ο Ερντογάν άνοιξε μέτωπο με το εβραϊκό κράτος. Η ρήξη με την Τουρκία υπενθύμισε στους Ισραηλινούς ότι σε αυτή την περιοχή το γεωπολιτικό παιχνίδι επηρεάζεται καθοριστικά από το θρησκευτικο-πολιτισμικό κριτήριο. Αυτός είναι ο καθοριστικός γεωπολιτικός λόγος για τον οποίο στράφηκαν προς τον ελληνικό παράγοντα.<br /><br />Η ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ και η εκλογική νίκη των Αδελφών Μουσουλμάνων ενέτεινε την αβεβαιότητα και ενίσχυσε το συμπέρασμα των Ισραηλινών για την εγγενή αστάθεια των διευθετήσεών τους με μουσουλμανικές χώρες. Το γεγονός ότι στη συνέχεια ο στρατός ανέτρεψε τον πρόεδρο Μόρσι τους προκάλεσε ανακούφιση, αλλά δεν άλλαξε το συμπέρασμά τους.<br /><br />Το Ισραήλ, η Κύπρος και τα τρίγωνα<br /><br />Οι Ισραηλινοί ανακάλυψαν και πάλι την αξία που έχει για την εθνική ασφάλειά τους η ελεύθερη Κύπρος και η Ελλάδα ως ασφαλής οδός προς τη Δύση. Έτσι προέκυψε η τριγωνική συνεργασία, με την οποία η Ελλάδα ουσιαστικά επανήλθε στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό συνέβη με πρωτοβουλία του Ισραήλ και η Ελλάδα ανταποκρίθηκε στο άνοιγμα, επειδή είχε και τις ευλογίες των Αμερικανών.<br /><br />Στη συνέχεια προστέθηκε σε παράλληλο τρίγωνο η Αίγυπτος και αργότερα τα Εμιράτα, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία και τελευταία ο Λίβανος. Η πικρή αλήθεια είναι ότι για δεκαετίες η Ελλάδα είχε αυτοεγκλωβισθεί στο Αιγαίο. Για την ακρίβεια την ώθησαν οι Τούρκοι να αυτοεγκλωβισθεί ως αντίδραση-άμυνα στην πρωτοβουλία τους να ανοίξουν μέτωπο στο Αιγαίο.<br /><br />Η ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου προσέθεσε στη γεωπολιτική διάσταση και τη γεωοικονομική. Οι τριγωνικές συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο εμμέσως πλην σαφώς αναδιατάσσουν τις γεωπολιτικές και γεωοικονομικές ισορροπίες στην κρίσιμης σημασίας θαλάσσια περιοχή που συνδέει τρεις ηπείρους. Για την ακρίβεια, πρόκειται για στρατηγικού χαρακτήρα αλλαγή, η οποία συντελείται σταδιακά και εκ των πραγμάτων εμμέσως πλην σαφώς απομονώνει την Τουρκία. Αν προσθέσουμε και την ενεργειακή κρίση, η οποία παροξύνθηκε και σχεδόν μονιμοποιήθηκε με τον πόλεμο στην Ουκρανία, συνειδητοποιεί κάποιος πόσο περαιτέρω αυξάνεται η σημασία της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Όπως προανέφερα, η Κύπρος είναι το πρώτο στρατηγικά κρίσιμο σκαλοπάτι στην οδό του Ισραήλ προς τη Δύση. Η χειρότερη εξέλιξη για τους Ισραηλινούς, λοιπόν, θα ήταν ολόκληρη η Κύπρος να περιέλθει υπό τον έλεγχο της Άγκυρας και πολύ περισσότερο να τουρκοποιηθεί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το Ισραήλ, όπως και η Αίγυπτος είναι δυνάμει σύμμαχοι του Ελληνισμού στο να αποτρέψει μία τέτοια εξέλιξη. Υπό τον όρο ότι Λευκωσία και Αθήνα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Όρος που δυστυχώς αποδεικνύεται από τα γεγονότα καθόλου αυτονόητος…<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το δώρο της Ιστορίας και η γεωπολιτική τυφλότητα του μικροελλαδισμού

Λυγερός Σταύρος Τα δύο βασικά ρεύματα του τουρκικού πολιτικού συστήματος, το κεμαλικό και το νεοοθωμανικό έχουν συγκλίνουσες θεωρήσεις αναφο...

Διαβάστε την συνέχεια

Λάθος: Οι Ευρωπαίοι δεν είναι με το μέρος των Κυπρίων… εξοπλίζουν τις κατοχικές δυνάμεις!

<img height="326" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/07/220722132302_KARAMANLHS-KONTOGIORGHS-EISBOLH01-1024x522.jpg" width="780" /><br /><br />Του <b>ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ</b><br />Το σημείωμα που έλαβε ο πρωθυπουργός εξέπεμπε σιγουριά: «Η Ελλάδα έχει κοινά συμφέροντα και κοινούς στόχους με τις χώρες της ΕΟΚ στην εξωτερική πολιτική» αναφερόταν μεταξύ άλλων. Αποδέκτης ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και αποστολέας ο αρμόδιος υπουργός για τις σχέσεις με την ΕΟΚ Γιώργος Κοντογεώργης, φανατικός υπέρμαχος της ένταξης στην ΕΟΚ.<br /><br />Η περίπτωση της Κύπρου μετά την εισβολή το 1974 θα τον διέψευδε με τον πλέον δραματικό τρόπο.<br /><br />Ήταν κάπου τον Οκτώβριο του 1980 όταν εστάλη εκείνο το ραβασάκι, μια περίοδος που σημαντικότερος στόχος της Αθήνας ήταν η ένταξη στην ΕΟΚ, ενώ οι «καπνοί» της κυπριακής καταστροφής ακόμα φαίνονταν και ας ήταν, για κάποιους, «μακράν» η Μεγαλόνησος.<br /><br />Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό πίστευε ακράδαντα ότι η ένταξη στην ΕΟΚ θα ενίσχυε την αμυντική θέση της Ελλάδας έναντι της επιθετικής Τουρκίας.<br /><br />Μέσα από έρευνα στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών που δημοσιεύτηκε πρόσφατα «Ελλάς-ΕΟΚ: Εμπιστευτικό», φαίνεται ξεκάθαρα ότι η θέση του υπουργού Κοντογεώργη δεν μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια τόσο τη στιγμή που ειπώθηκε όσο και αργότερα. Οι ίδιες οι εκθέσεις της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, μετά την τουρκική εισβολή, τον διέψευδαν.<br /><br />Οι Ευρωπαίοι, όχι μόνο υιοθετούσαν την ίδια στάση στην περίοδο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, αλλά με την πάροδο του χρόνου ‒σύμφωνα με έκθεση της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του υπουργείου Εξωτερικών‒ «φαίνεται να είχαν κουραστεί με το Κυπριακό με αποτέλεσμα να περιορίζονται στην εξαγγελία γενικών αρχών»! Πράγματι, στο διάγραμμα που ακολουθεί είναι πασιφανής η απόκλιση Ευρωπαίων και Ελλήνων/Κυπρίων. Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ μακριά από τις χώρες της ΕΟΚ, όσον αφορά τη στάση έναντι του Κυπριακού στον ΟΗΕ.<br /><br />Ακόμα και σε στρατιωτικό επίπεδο οι Ευρωπαίοι δώσανε το φιλί της ζωής στην Τουρκία την πλέον κρίσιμη στιγμή. Λίγους μόλις μήνες μετά την εισβολή στην Κύπρο, ο καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, άρχισε να στέλνει οικονομική βοήθεια στην Τουρκία, όπως ένα πακέτο 100 εκατ. δολ. για καθαρά στρατιωτικούς σκοπούς, αλλά και στρατιωτικό υλικό.<br /><br />Καταδιωκτικά F-104 και άρματα μάχης Μ-48 από το πλεονασματικό γερμανικό οπλοστάσιο αποφασίστηκε να δοθούν στον Τουρκικό Στρατό σε μια περίοδο που είχε μεγάλη ανάγκη από εξοπλισμό για την συντήρηση του κατοχικού στρατού στην Κύπρο, ο οποίος λίγους μήνες πριν είχε προχωρήσει σε εθνοκάθαρση στα βόρεια εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επίσης, οι Ιταλοί ήδη από το 1974 συνέχιζαν να ενισχύουν την τουρκική αεροπορία με μαχητικά F-104 και ελικόπτερα AB–204.<br /><br />Ενδεικτικά, μετά το 1976, στη ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, αν εξαιρέσουμε τους Ιρλανδούς και τους Γάλλους, οι Ευρωπαίοι απείχαν εγκαταλείποντας την ελληνική πλευρά. Ακόμα και όταν τα έτη 1977 και 1978 ζητήθηκε διεξαγωγή ψηφοφορίας σε επιμέρους παραγράφους των υποβληθέντων σχεδίων αποφάσεων για το πρόβλημα εφαρμογής των αποφάσεων του ΟΗΕ, οι εννέα έλαμψαν δια της απουσίας τους.<br /><br /><img height="370" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/07/220722132617_ELLADA-EOK-KYPRIAKO01.jpg" width="640" /><br /><br />Ακόμα και στο λεξιλόγιο τους πολλοί Ευρωπαίοι προτιμούσαν διαφορετικούς χαρακτηρισμούς για το Κυπριακό. Σε ευρωπαϊκά έγγραφα, έβρισκες τον χαρακτηρισμό «γεγονότα» και όχι τουρκική «εισβολή»!<br /><br />Τον Ιούνιο του 1977, σε συνάντηση Ελλήνων βουλευτών με Ευρωβουλευτές στη Μυτιλήνη, ενώ οι Έλληνες εκπρόσωποι έθιγαν το ζήτημα της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο από τις κατοχικές δυνάμεις, ένας Ευρωπαίος ευρωβουλευτή εξέφρασε την ενόχλησή του περισσότερο για το ζήτημα των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα!<br /><br />Τότε, γνωστός Έλληνας βουλευτής, φανερά πειραγμένος από την υπεκφυγή του Ευρωπαίου, «τινάχτηκε» λέγοντας πως «θα ήθελε να δει εκ μέρους των δυτικοευρωπαίων κοινοβουλευτικών την ίδια ευαισθησία έναντι της κατάφωρου παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χιλιάδων Ελληνοκυπρίων των οποίων η τύχη δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη».<br /><br />Όταν το 1979 Έλληνας πρέσβης πρότεινε σε Ευρωπαίο διπλωμάτη να περιορίσει η Τουρκία τις αμυντικές δαπάνες (π.χ. κατοχικός στρατός Κύπρου) που προκαλεί η αδιαλλαξία της, ώστε να ανακουφίσει κάπως την οικονομία της, η απάντηση που πήρε από τους Ευρωπαίους ήταν αποστομωτική: «κανείς από τους εννέα δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα υπό αυτό το πρίσμα».<br /><br />Ενώ συνέβαιναν αυτά, ο Κοντογεώργης προσπαθούσε να παρουσιάσει μια εικόνα πλήρους εναρμόνισης ελληνικών και κοινοτικών θέσεων ώστε να φανεί η Ελλάδα ως ένα μέλος εξευρωπαϊσμένο στην εξωτερική πολιτική του, ακόμα και αν η αλήθεια ήταν εντελώς διαφορετική. Στην έρευνά μου όμως στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών εντόπισα reports -και όχι μόνο- που τον διαψεύδουν τραγικά.<br /><br />Μισό περίπου αιώνα μετά, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει καθώς συνεχίζεται η απόκλιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά στην Ελλάδα υπάρχει μια τάση προσέγγισης των κοινοτικών στόχων. «Εξευρωπαϊσμένες» ελλαδίτικες και κυπριακές ελίτ αναζητούν συχνά λύσεις που είναι κόντρα σε εθνικά συμφέροντα, αλλά και την κοινή γνώμη, όπως με τη Συμφωνία των Πρεσπών, το Σχέδιο Ανάν ακόμα και με τον πόλεμο στην Ουκρανία.<br /><br />Ο συνδυασμός κακής ανάγνωσης ή παραμέλησης της πραγματικότητας και της τυφλής στράτευσης με σχηματισμούς, βλάπτει σοβαρά την υγεία. Η ιστορία διδάσκει, αν την αναζητήσεις…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Λάθος: Οι Ευρωπαίοι δεν είναι με το μέρος των Κυπρίων… εξοπλίζουν τις κατοχικές δυνάμεις!

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Το σημείωμα που έλαβε ο πρωθυπουργός εξέπεμπε σιγουριά: «Η Ελλάδα έχει κοινά συμφέροντα και κοινούς στόχους με τις χώρε...

Διαβάστε την συνέχεια

“Η Ρωσία διεξήγαγε υβριδικό πόλεμο χειραγώγησης της ελληνικής κοινής γνώμης”.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/10/Putin_Kyrill-700x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="700" height="366" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/10/Putin_Kyrill-700x400.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αλέξανδρος Μασσαβέτας: Ο συγγραφέας της «Τρίτης Ρώμης» μας μιλάει για τις εξελίξεις που έφερε η ρωσική εισβολή στη γεωπολιτική της Ορθοδοξίας και τη χειραγώγηση των Ρώσων στην Ελλάδα.</span></h3>Το βιβλίο «Η Τρίτη Ρώµη» θεωρήθηκε, αφού ξέσπασε ο πόλεµος στην Ουκρανία, προφητικό – αν ο Αλέξανδρος Μασσαβέτας δεν το είχε γράψει το 2019 θα έπρεπε να το γράψει εκ των υστέρων (ακολούθησε, εξάλλου, επικαιροποιηµένη του έκδοση τον Απρίλιο του 2022 για να συµπεριλάβει τις εξελίξεις της ρωσικής εισβολής). Κι αυτό γιατί πρόκειται για ένα βιβλίο-ντοκουµέντο που απαντάει σε όλα ανεξαιρέτως τα θέµατα που µας απασχόλησαν όλους αυτούς τους µήνες, κυρίως τα «αµφιλεγόµενα». Χρησιµοποιώντας την ιστορική έρευνα και την ερευνητική δηµοσιογραφία ο συγγραφέας του µελετάει τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Ρωσίας να ηγηθεί του ορθόδοξου κόσµου, στοιχειοθετεί το γιατί Ρώσοι και Ουκρανοί δεν συναποτελούν ενιαίο έθνος, όπως ισχυρίζεται ο Πούτιν, και εξηγεί γιατί η ουκρανική κοινωνία ήταν διαιρεµένη µέχρι την 24η Φεβρουαρίου ως προς τις πολιτισµικές της αναφορές και τη συλλογική της ταυτότητα (η εισβολή συνένωσε τους Ουκρανούς, κάνοντας –για πρώτη φορά– τους µέχρι πρότινος ρωσόφιλους να αποκηρύξουν µαζικά τη Ρωσία, θεωρώντας την πια «εχθρό» παρά «αδελφή»).<br /><br />Ταυτόχρονα, ο Μασσαβέτας συνθέτει τα κοµµάτια του παζλ του υβριδικού πολέµου που οι Ρώσοι διεξήγαγαν για τη χειραγώγηση της ελληνικής κοινωνίας και µας βοηθάει έτσι να κατανοήσουµε γιατί πήραν τέτοια έκταση στη χώρα µας οι θεωρίες περί ναζί Ουκρανών και νεκρών-ηθοποιών. Αλλά και γιατί ο Πούτιν ήταν, επί σειρά ετών, ο πλέον δηµοφιλής ξένος ηγέτης µεταξύ των Ελλήνων. Η δηµοτικότητά του µειώθηκε αισθητά µετά τον πόλεµο – στις δηµοσκοπήσεις, ωστόσο, τα ποσοστά όσων πιστεύουν πως η ρωσική εισβολή ήταν «δικαιολογηµένη», ή ότι γι’ αυτήν ευθύνεται κυρίως η Δύση, παραµένουν υψηλά, κάτι που εξηγείται στο βιβλίο.<br /><img src="https://www.athensvoice.gr/images/w250/1/jpg/files/2022-07-20/%CE%B7-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B7-%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B7-cover.jpg" /><br /><br />Η «Τρίτη Ρώµη» καταγράφει το µέγεθος της ρωσικής διείσδυσης στην Ελλάδα από το 2000, αυτός άλλωστε ήταν ένας από τους λόγους που ενόχλησε τόσο, όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Η ρωσική Πρεσβεία και το Υπουργείο Εξωτερικών εξαπέλυσαν πρωτοφανή επίθεση κατά του βιβλίου και του συγγραφέα του, η πρώτη φορά που η ρωσική διπλωµατία στο υψηλότατο επίπεδο στοχοποίησε ένα βιβλίο σε ξένη µάλιστα γλώσσα. «Το περίεργο είναι πως η έκδοσή του προκάλεσε τη µήνι της Ρωσίας, ενώ δεν προβαίνει σε αποκαλύψεις γεγονότων. Oτιδήποτε αναφέρεται είχε ήδη δηµοσιευθεί, στα ελληνικά, ρωσικά ή αγγλικά. Απλώς συγκέντρωσα και κατέγραψα γεγονότα ήδη δηµοσιευµένα, ώστε να βγαίνει ολοκληρωµένη η εικόνα. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο τάραξε τα νερά και προκάλεσε συζήτηση για πράγµατα που οι ρωσικές αρχές θα προτιµούσαν να µείνουν στη σκιά». Και µάλιστα µε πληθώρα πηγών, 6-7 σελίδες ρωσικής βιβλιογραφίας, που εκθέτουν τη ρωσική παραπληροφόρηση – να σηµειώσουµε ότι ο Αλέξανδρος Μασσαβέτας έµαθε να διαβάζει ρωσικά ακριβώς για να έχει πρόσβαση στις πηγές αυτές. «Ενόχλησε φαντάζοµαι και το ότι µίλησα µε “αντιφρονούντες” Ρώσους κληρικούς και ακαδηµαϊκούς, που είχαν ασχοληθεί µε το θέµα».<br /><br />Δύο είναι τα γεγονότα που λειτούργησαν ως αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου σωστά;<br />Ναι, ήταν οι σαρωτικές εξελίξεις στις ελληνορωσικές σχέσεις τον Ιούλιο του 2018, όταν έγιναν οι απελάσεις Ρώσων διπλωματών και ουσιαστικά αποκαλύφθηκε το εύρος της ρωσικής χειραγώγησης τότε, λόγω του Μακεδονικού. Ταυτόχρονα, τον Οκτώβριο το Πατριαρχείο Μόσχας διέκοψε σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως αντίποινα, καθώς το δεύτερο ξεκίνησε τις διαδικασίες για την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Ουκρανικής Εκκλησίας. <br /><br />Η Ελλάδα ήταν πολύ σημαντικό να έρθει υπό την επιρροή της Μόσχας. Γιατί;<br />Η Ελλάδα, αρχές του 2000, ήταν η μόνη ορθόδοξη χώρα που ήταν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Χειραγωγώντας την ελληνική κοινή γνώμη, η Ρωσία χειραγωγούσε μια χώρα-μέλος των δυτικών θεσμών και οργανισμών. Παράλληλα, η ελληνόφωνη Ορθοδοξία έχει πολύ μεγάλο κύρος στον όλο Ορθόδοξο κόσμο, παρά το μικρό μέγεθος του ελληνόφωνου πληθυσμού: το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είναι μεν οικουμενικό, αλλά είναι ελληνόφωνο. Το ίδιο και τα πρεσβυγενή (αρχαία) πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων. Η Ρωσία, λοιπόν, χειραγωγώντας την ελληνική κοινή γνώμη ήθελε να τη στρέψει εναντίον της Δύσης και, ειδικότερα, κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γιατί; Επειδή ακριβώς η Μόσχα διεκδικεί την ηγεσία του ορθόδοξου κόσμου.<br /><br />Είναι κρίσιμο να καταλάβουμε πόσο σημαντικό θεωρεί η Μόσχα το Πατριαρχείο να παραμείνει «πάσης Ρως», με δικαιοδοσία σε Ουκρανία και Λευκορωσία<br /><br />Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Πριν από τη ρωσική εισβολή μαινόταν ένας πόλεμος ανάμεσα στην Εκκλησία της Μόσχας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με μήλο της έριδος την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Ουκρανικής Εκκλησίας. Παρότι μοιάζει εκκλησιαστικό το ζήτημα αυτό, έχει να κάνει με τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της Μόσχας.<div><br />Επί Πούτιν, αναβίωσε στη Ρωσία μία εθνικιστική νεοϊμπεριαλιστική ιδεολογία που προσβλέπει στην επανασύσταση μιας αυτοκρατορίας, αυτό που ονομάζουν «Ρωσικός Κόσμος» –η Ρωσία έχασε δύο αυτοκρατορίες τον 20στό αιώνα, την τσαρική και τη σοβιετική, δεν είναι λίγο. Σύμφωνα με την ιδεολογία του «Ρωσικού Κόσμου», λοιπόν, οι ανατολικοί σλάβοι, απόγονοι της Ρως (το μεσαιωνικό βασίλειο με πρωτεύουσα το Κίεβο) είναι το ίδιο έθνος (ή, έστω, αδελφά έθνη), ένα ενιαίο πολιτισμικό όλο που πνευματικά και πολιτικά έχει για κέντρο τη Μόσχα. Εκκλησιαστικώς, το Πατριαρχείο Μόσχας θεωρείται Πατριαρχείο «πάσης Ρως», με την έννοια ότι έχει δικαιοδοσία σε Ρώσους, Ουκρανούς και Λευκορώσους. Αυτό έχει πολύ μεγάλη πρακτική σημασία, καθώς ένα Πατριαρχείο «πάσης Ρως» είναι πολύ ισχυρό όργανο χειραγώγησης: μέσω του άμβωνα και του κηρύγματος μπορεί να περνά στους πιστούς ρωσόφιλες και αντιδυτικές θέσεις. Κυρίως να τους περνάει την ιδέα ότι, δήθεν, ορθοδοξία σημαίνει «αντίσταση στη Δύση», στην κουλτούρα με τις «έκφυλες»ελευθερίες. Είναι κρίσιμο να καταλάβουμε πόσο σημαντικό θεωρεί η Μόσχα το Πατριαρχείο να παραμείνει «πάσης Ρως», με δικαιοδοσία σε Ουκρανία και Λευκορωσία. Εξηγώ στο βιβλίο εκτενώς πώς ιστορικά η Ρωσική Εκκλησία ήταν ανέκαθεν ταυτισμένη με το κράτος, λειτουργώντας ως όργανο χειραγώγησης.<br /><br />Για αυτό άλλωστε οι Ουκρανοί αγωνίστηκαν από την αρχή για τη δημιουργία Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, όπως επίσης εξηγείς.</div><div>  <br />Όταν η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητη το 1991, το πρώτο που προσπάθησαν ήταν να φτιάξουν αυτοκέφαλη Εκκλησία. Το Πατριαρχείο «πάσης Ρως» δεν το δέχθηκε φυσικά. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο κώφευσε στα επίμονα αιτήματα των Ουκρανών, επειδή το Πατριαρχείο Μόσχας είναι το σημαντικότερο από πλευράς πιστών και πλούτου. Σημαντικό μέρος του ουκρανικού ποιμνίου, ωστόσο, δεν ήθελε με τίποτα να υπάγεται πνευματικά στη Μόσχα. Δύο Εκκλησίες ανακηρύχθηκαν μονομερώς «αυτοκέφαλες», αλλά θεωρούντο σχισματικές από όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες. Η καχυποψία των Ουκρανών εκείνων με πατριωτικά και φιλοδυτικά αισθήματα προς την «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία» του Πατριαρχείου Μόσχας ήταν απολύτως δικαιολογημένη. Το απέδειξαν τα γεγονότα του 2014, όταν οι κατά τόπους μητροπολίτες της «Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» καταδίκασαν με μύδρους το Μεϊντάν και εκφράστηκαν ανοιχτά υπέρ του Ρωσικού Κόσμου. Κατά την εισβολή στην Κριμαία και αργότερα στο Ντονμπάς κάποιοι ιερείς της ευλόγησαν τα ρωσικά όπλα και υποδέχθηκαν τους εισβολείς και τους ρωσοκινούμενους αυτονομιστές. Τελικά, μετά από πολλές εκκλήσεις των Ουκρανών, το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε στη δημιουργία της αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας το 2018. Σήμερα στην Ουκρανία υπάρχουν δύο Εκκλησίες, εκείνη υπό την Μόσχα και εκείνη υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο. <br /><br />Τον Απρίλιο είδαμε τον Κύριλλο να ευλογεί τα ρωσικά όπλα. Στο βιβλίο περιγράφεις πόσο μοιραίο υπήρξε αυτό για την εικόνα του, στην Ουκρανία αλλά και στον ορθόδοξο κόσμο συνολικά.<br />Να διευκρινίσουμε πως στον ορθόδοξο κόσμο οι εκκλησίες έχουν πάντοτε έναν εθνικό χαρακτήρα και δεν είναι παράδοξο ένας αρχιεπίσκοπος ή πατριάρχης να ευλογεί τα όπλα του κράτους του σε έναν πόλεμο. Απλά εδώ υποτίθεται πως το Πατριαρχείο είναι «πάσης Ρως»! Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Κύριλλος ευλόγησε τα όπλα ενός μέρους του ποιμνίου του κατά ετέρου μέρους του ποιμνίου του, σε έναν πόλεμο που γίνεται κανονική σφαγή. Επόμενο ήταν ότι η εικόνα του καταρρακώθηκε. Μιλούν για τον «Πατριάρχη του Ζ» και την «Εκκλησία του Πούτιν», δεν μαζεύεται πλέον όλο αυτό. Ο πόλεμος έφερε θεαματική μεταστροφή σε όσους Ουκρανούς ήταν μέχρι πρότινος ρωσόφιλοι: οι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά στη γραμμή του πυρός, να βομβαρδίζονται τυφλά, να καταστρέφεται το σπίτι τους και να σκοτώνονται οι δικοί τους, για την ιδέα του «Ρωσικού Κόσμου». Εντός της «Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» ξέσπασε εξέγερση από ιερείς και πιστούς και ο προκαθήμενός της ανακοίνωσε πως διακόπτει κάθε σχέση με το Πατριαρχείο Μόσχας. Και βέβαια προκλήθηκε μία φρίκη κατά του Κυρίλλου συνολικά στον ορθόδοξο κόσμο, ακόμα και σε ρωσόφιλες Εκκλησίες, όπως της Γεωργίας ή της Βουλγαρίας. <br /><br />Οι Ρώσοι πολίτες θρησκεύονται; Πόσο βιώνουν την ορθόδοξη παράδοση στην καθημερινότητά τους;<br />Όχι, αυτό είναι και το αστείο: η Μόσχα θέλει να αναλάβει την ηγεσία του ορθόδοξου κόσμου, ενώ είναι μια κοινωνία πάρα πολύ εκκοσμικευμένη μετά από 70 χρόνια κομμουνισμού. Η ορθοδοξία είναι θέμα εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας. Οι περισσότεροι που δηλώνουν ορθόδοξοι δεν είναι πιστοί και δεν τηρούν ούτε βασικά έθιμα και παραδόσεις. Χαρακτηριστικά, τη Μ. Παρασκευή και το Μ. Σάββατο στην Ελλάδα (των 11 εκ.) ο αριθμός των πιστών που συρρέουν στην ακολουθία είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν της ρωσικής ομοσπονδίας (των 140 εκ.). Η επίκληση της θρησκείας γίνεται για λόγους καθαρά γεωπολιτικούς.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.athensvoice.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Η Ρωσία διεξήγαγε υβριδικό πόλεμο χειραγώγησης της ελληνικής κοινής γνώμης”.

Αλέξανδρος Μασσαβέτας: Ο συγγραφέας της «Τρίτης Ρώμης» μας μιλάει για τις εξελίξεις που έφερε η ρωσική εισβολή στη γεωπολιτική της Ορθοδοξία...

Διαβάστε την συνέχεια