Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Το σημείωμα που έλαβε ο πρωθυπουργός εξέπεμπε σιγουριά: «Η Ελλάδα έχει κοινά συμφέροντα και κοινούς στόχους με τις χώρες της ΕΟΚ στην εξωτερική πολιτική» αναφερόταν μεταξύ άλλων. Αποδέκτης ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και αποστολέας ο αρμόδιος υπουργός για τις σχέσεις με την ΕΟΚ Γιώργος Κοντογεώργης, φανατικός υπέρμαχος της ένταξης στην ΕΟΚ.
Η περίπτωση της Κύπρου μετά την εισβολή το 1974 θα τον διέψευδε με τον πλέον δραματικό τρόπο.
Ήταν κάπου τον Οκτώβριο του 1980 όταν εστάλη εκείνο το ραβασάκι, μια περίοδος που σημαντικότερος στόχος της Αθήνας ήταν η ένταξη στην ΕΟΚ, ενώ οι «καπνοί» της κυπριακής καταστροφής ακόμα φαίνονταν και ας ήταν, για κάποιους, «μακράν» η Μεγαλόνησος.
Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό πίστευε ακράδαντα ότι η ένταξη στην ΕΟΚ θα ενίσχυε την αμυντική θέση της Ελλάδας έναντι της επιθετικής Τουρκίας.
Μέσα από έρευνα στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών που δημοσιεύτηκε πρόσφατα «Ελλάς-ΕΟΚ: Εμπιστευτικό», φαίνεται ξεκάθαρα ότι η θέση του υπουργού Κοντογεώργη δεν μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια τόσο τη στιγμή που ειπώθηκε όσο και αργότερα. Οι ίδιες οι εκθέσεις της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, μετά την τουρκική εισβολή, τον διέψευδαν.
Οι Ευρωπαίοι, όχι μόνο υιοθετούσαν την ίδια στάση στην περίοδο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, αλλά με την πάροδο του χρόνου ‒σύμφωνα με έκθεση της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του υπουργείου Εξωτερικών‒ «φαίνεται να είχαν κουραστεί με το Κυπριακό με αποτέλεσμα να περιορίζονται στην εξαγγελία γενικών αρχών»! Πράγματι, στο διάγραμμα που ακολουθεί είναι πασιφανής η απόκλιση Ευρωπαίων και Ελλήνων/Κυπρίων. Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ μακριά από τις χώρες της ΕΟΚ, όσον αφορά τη στάση έναντι του Κυπριακού στον ΟΗΕ.
Ακόμα και σε στρατιωτικό επίπεδο οι Ευρωπαίοι δώσανε το φιλί της ζωής στην Τουρκία την πλέον κρίσιμη στιγμή. Λίγους μόλις μήνες μετά την εισβολή στην Κύπρο, ο καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, άρχισε να στέλνει οικονομική βοήθεια στην Τουρκία, όπως ένα πακέτο 100 εκατ. δολ. για καθαρά στρατιωτικούς σκοπούς, αλλά και στρατιωτικό υλικό.
Καταδιωκτικά F-104 και άρματα μάχης Μ-48 από το πλεονασματικό γερμανικό οπλοστάσιο αποφασίστηκε να δοθούν στον Τουρκικό Στρατό σε μια περίοδο που είχε μεγάλη ανάγκη από εξοπλισμό για την συντήρηση του κατοχικού στρατού στην Κύπρο, ο οποίος λίγους μήνες πριν είχε προχωρήσει σε εθνοκάθαρση στα βόρεια εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επίσης, οι Ιταλοί ήδη από το 1974 συνέχιζαν να ενισχύουν την τουρκική αεροπορία με μαχητικά F-104 και ελικόπτερα AB–204.
Ενδεικτικά, μετά το 1976, στη ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, αν εξαιρέσουμε τους Ιρλανδούς και τους Γάλλους, οι Ευρωπαίοι απείχαν εγκαταλείποντας την ελληνική πλευρά. Ακόμα και όταν τα έτη 1977 και 1978 ζητήθηκε διεξαγωγή ψηφοφορίας σε επιμέρους παραγράφους των υποβληθέντων σχεδίων αποφάσεων για το πρόβλημα εφαρμογής των αποφάσεων του ΟΗΕ, οι εννέα έλαμψαν δια της απουσίας τους.
Ακόμα και στο λεξιλόγιο τους πολλοί Ευρωπαίοι προτιμούσαν διαφορετικούς χαρακτηρισμούς για το Κυπριακό. Σε ευρωπαϊκά έγγραφα, έβρισκες τον χαρακτηρισμό «γεγονότα» και όχι τουρκική «εισβολή»!
Τον Ιούνιο του 1977, σε συνάντηση Ελλήνων βουλευτών με Ευρωβουλευτές στη Μυτιλήνη, ενώ οι Έλληνες εκπρόσωποι έθιγαν το ζήτημα της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο από τις κατοχικές δυνάμεις, ένας Ευρωπαίος ευρωβουλευτή εξέφρασε την ενόχλησή του περισσότερο για το ζήτημα των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα!
Τότε, γνωστός Έλληνας βουλευτής, φανερά πειραγμένος από την υπεκφυγή του Ευρωπαίου, «τινάχτηκε» λέγοντας πως «θα ήθελε να δει εκ μέρους των δυτικοευρωπαίων κοινοβουλευτικών την ίδια ευαισθησία έναντι της κατάφωρου παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χιλιάδων Ελληνοκυπρίων των οποίων η τύχη δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη».
Όταν το 1979 Έλληνας πρέσβης πρότεινε σε Ευρωπαίο διπλωμάτη να περιορίσει η Τουρκία τις αμυντικές δαπάνες (π.χ. κατοχικός στρατός Κύπρου) που προκαλεί η αδιαλλαξία της, ώστε να ανακουφίσει κάπως την οικονομία της, η απάντηση που πήρε από τους Ευρωπαίους ήταν αποστομωτική: «κανείς από τους εννέα δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα υπό αυτό το πρίσμα».
Ενώ συνέβαιναν αυτά, ο Κοντογεώργης προσπαθούσε να παρουσιάσει μια εικόνα πλήρους εναρμόνισης ελληνικών και κοινοτικών θέσεων ώστε να φανεί η Ελλάδα ως ένα μέλος εξευρωπαϊσμένο στην εξωτερική πολιτική του, ακόμα και αν η αλήθεια ήταν εντελώς διαφορετική. Στην έρευνά μου όμως στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών εντόπισα reports -και όχι μόνο- που τον διαψεύδουν τραγικά.
Μισό περίπου αιώνα μετά, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει καθώς συνεχίζεται η απόκλιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά στην Ελλάδα υπάρχει μια τάση προσέγγισης των κοινοτικών στόχων. «Εξευρωπαϊσμένες» ελλαδίτικες και κυπριακές ελίτ αναζητούν συχνά λύσεις που είναι κόντρα σε εθνικά συμφέροντα, αλλά και την κοινή γνώμη, όπως με τη Συμφωνία των Πρεσπών, το Σχέδιο Ανάν ακόμα και με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο συνδυασμός κακής ανάγνωσης ή παραμέλησης της πραγματικότητας και της τυφλής στράτευσης με σχηματισμούς, βλάπτει σοβαρά την υγεία. Η ιστορία διδάσκει, αν την αναζητήσεις…
Δημοσίευση σχολίου