Τί εννοεί η Τουρκία όταν λέει ότι θέλει "μοντέλο Κρήτης" για τους S-400;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://navalnews.net/wp-content/uploads/2019/07/s400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="344" data-original-width="650" height="339" src="https://navalnews.net/wp-content/uploads/2019/07/s400.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Όταν η Τουρκία λέει ότι είναι πρόθυμη να εφαρμόσει "μοντέλο Κρήτης" για τους S-400 δεν εννοεί να τους αποσύρει και να τους βάλει σε αποθήκες, αλλά να τους εγκαταστήσει σε περιορισμένη γεωγραφική έκταση, εκεί ακριβώς που την ενδιαφέρει να έχει αποτελεσματική αντιαεροπορική και αντιβαλλιστική αεράμυνα, δηλαδή γύρω από τον πυρηνικό αντιδραστήρα στο Ακουγιού. <div><br /></div><div>Η Τουρκία προβαίνει σ' αυτόν τον ελιγμό επειδή απ' ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να βρει εύκολα λύση στο πρόβλημα του επόμενου μαχητικού της αεροσκάφους, ώστε να αντισταθμίσει την αναβάθμιση της αεροπορικής ισχύος από ελληνικής πλευράς που γίνεται με την απόκτηση των Rafale και τον εκσυγχρονισμό των F-16. Ελπίζει πως με τη δήθεν διαλλακτικότητα που δείχνει στο ζήτημα των S-400 ίσως "ξεπαγώσουν" τελικά οι παραδόσεις των F-35, διότι μάλλον δεν βλέπει πολλές προοπτικές στο να προμηθευτεί ευρωπαϊκά Eurofighter ή ρωσικά Su-57. Την έχουν επίσης προβληματίσει πολύ και οι υπόλοιπες κυρώσεις που έχει υποστεί από τις ΗΠΑ (επί διακυβέρνησης Τραμπ όλες), οι οποίες απειλούν να καθηλώσουν το σύνολο σχεδόν της αεροπορίας της εντός των προσεχών μηνών ή ετών, διότι δεν θα μπορεί να βρίσκει για πάντα ανταλλακτικά για τα F-16 της από το Πακιστάν ή τη διεθνή "μαύρη αγορά" των οπλικών συστημάτων. <br /><br /><div>Αυτό ακριβώς είναι που ΔΕΝ θέλουν οι Τούρκοι να συμβεί. Παρήγγειλαν τους S-400 επειδή αυτά τα όπλα αποτελούν ακόμα έναν άγνωστο αντίπαλο για το Ισραήλ, και οι Τούρκοι πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να αποτρέψουν ή να αποκρούσουν ένα προληπτικό ισραηλινό πλήγμα κατά του πυρηνικού αντιδραστήρα τους - πράγμα που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιχειρήσουν οι Ισραηλινοί όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. </div><div><br /></div><div>Άρα η Τουρκία δεν μπορεί να αποκαλύψει τα μυστικά των S-400 στους Αμερικανούς, γιατί θα είναι σαν να τα αποκαλύπτει στο Ισραήλ, και αυτό θα σημαίνει πρακτικά ότι ακυρώνει μόνη της το ισχυρότερο και πιο επίφοβο όπλο της. Αντίστοιχα, οι Ισραηλινοί "πάγωσαν" μέσω του λόμπι τους τις παραδόσεις των F-35 στην Τουρκία για να μην μπορούν οι Τούρκοι να μάθουν τα αδύνατα σημεία αυτού του αεροσκάφους απέναντι στους S-400 (τα F-35 αποτελούν σήμερα την αιχμή του δόρατος της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας) και να μην μπορούν να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. </div><div><br /></div><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Τί εννοεί η Τουρκία όταν λέει ότι θέλει "μοντέλο Κρήτης" για τους S-400;

Όταν η Τουρκία λέει ότι είναι πρόθυμη να εφαρμόσει "μοντέλο Κρήτης" για τους S-400 δεν εννοεί να τους αποσύρει και να τους βάλει σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ισραήλ «κλειδί» για ελληνοτουρκικά και Κυπριακό

<img height="320" src="https://air.euro2day.gr/media/resizedpics/picsMain930/34/1481034-mitsotakis-netaniaxou-930-1.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί το Τελ Αβίβ αποδεικνύεται σοβαρός παράγοντας για τις εξελίξεις. Το λάθος timing της επίσκεψης Μητσοτάκη και η κρίσιμη συνάντηση σήμερα στην Αθήνα. «Απασφαλίζει» ο Ερντογάν και σφυρίζουν αδιάφορα ΕΕ και ΗΠΑ. Το παρασκήνιο.</span></h3><div><b>Αγγελική Παπαμιλτιάδου</b><br />Με τη Γερμανία αλλά και τον νέο κάτοικο του Λευκού Οίκου Τζο Μπάιντεν να σφυρίζουν αδιάφορα στις άνευ προηγουμένου προκλήσεις Ερντογάν, Ελλάδα και Κύπρος σπεύδουν να ενδυναμώσουν και να διαφυλάξουν τις ξεκάθαρες -μέχρι τώρα τουλάχιστον- σχέσεις με το άλλο «άκρο» της ΕΕ, το Ισραήλ, οι οποίες χτίστηκαν βήμα βήμα σε βάθος δεκαπενταετίας.<br /><br />Είναι σαφές, πλέον, από τις τελευταίες εξελίξεις ότι η Τουρκία αυξάνει τις απαιτήσεις της που αφορούν τις σχέσεις της με την ΕΕ, τη στιγμή που Αθήνα και Λευκωσία αρκούνται σε διαβήματα και ανακοινώσεις για τις προκλήσεις Ερντογάν.<br /><br />Χθες μάλιστα, σε ένα νέο παραλήρημα, ο Τούρκος πρόεδρος έστελνε μηνύματα προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, μέσω ομιλίας του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος ΑΚP, λέγοντας «αφού μας προκαλείς, πώς μπορούμε να σε συναντήσουμε; Μάθε πρώτα τη θέση σου. Αν πραγματικά θέλεις ειρήνη, μη με προκαλείς.<br /><br />Αναφερόμενος στην Κύπρο, είπε πως δεν υπάρχει άλλη λύση πέραν της λύσης των δύο κρατών και τόνισε πως είτε το δέχεται η Ελλάδα είτε όχι, οι συζητήσεις για την Κύπρο δεν μπορούν να αφορούν σε λύση που περιλαμβάνει την ομοσπονδία.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως η Αθήνα «κάνει λάθος» αν βασίζεται στην ξένη στήριξη. «Θα πρέπει να ξέρετε πως η Τουρκία στέκεται στο ύψος της και ξέρει να κάνει αυτό που χρειάζεται, όταν έρθει η ώρα», είπε, προσθέτοντας πως «θα μάθετε καλά τους τρελούς τους Τούρκους».<br /><br />Η... τρέλα που πουλάει ο Ερντογάν κάθε άλλο από απλό παραλήρημα πρέπει να θεωρηθεί. Κινείται πάνω σε μια διπλωματική σκακιέρα, που χτίστηκε τα τελευταία δύο χρόνια με βάση το προσφυγικό. Πάντοτε αργά και μεθοδικά:<br />Την ομιλία του στο κόμμα μετέδωσαν για ακόμη μια φορά με μορφή διαρροής το πρακτορείο Reuters και το βρετανικό BBC. Αυτό έχει τη σημασία του, λένε πηγές που παρακολουθούν τις εξελίξεις, γιατί γίνεται για δεύτερη συνεχή φορά. Ας θυμηθούμε ότι μέχρι και πριν από μερικούς μήνες έπεφταν «κεφάλια» από τον Ερντογάν, εάν διέρρεε κάτι από τη Βουλή σε ξένα μέσα. Με την αλλαγή στάσης, ο ίδιος στέλνει μηνύματα για τις θέσεις του σε όλες τις πλευρές.</div><div><br />Η επιλογή του BBC δεν είναι τυχαία. Ως η τρίτη εγγυήτρια δύναμη στο Κυπριακό, η Μεγάλη Βρετανία «ακούει» πλέον ξεκάθαρα την απειλή για διχοτόμηση αφού ο Ερντογάν έστειλε το μήνυμα στην έτερη εγγυήτρια δύναμη, την Ελλάδα, ότι είτε θέλει είτε όχι, μόνο συνομοσπονδία μπορεί να συζητηθεί ως λύση για την Κύπρο, καταπατώντας όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας.<br />Το έμμεσο κρίσιμο στοιχείο, όμως, εδώ, είναι ότι στέλνοντας μήνυμα στην Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη για το Κυπριακό, ξαναβάζει από το παράθυρο μια πεπαλαιωμένη άποψη ότι οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις είναι που θα συναποφασίσουν για την επίλυση του Κυπριακού. Την τελευταία δεκαετία, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι είχαν αποφασίσει επισήμως ότι η λύση θα έρθει μέσα από τις δύο κοινότητες. Μάλιστα κάτι τέτοιο σφραγίστηκε υπό την επίβλεψη του ΓΓ ΤΟΥ ΟΗΕ, μεταξύ του Νίκου Αναστασιάδη και του πρώην ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί το 2019 σε σύνοδο στη Γερμανία. Επίσης εδώ και πολλά χρόνια η Αθήνα ακολουθεί το δόγμα «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται».</div><div><br />Φαίνεται ότι ο κ. Ερντογάν επιχειρεί να τορπιλίσει και αυτή τη δίοδο, καθώς ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων κ. Τατάρ απλά ακολουθεί τις εντολές του και δεν διαχωρίζει την τουρκοκυπριακή κοινότητα από την Τουρκία.<br /><br />Οι εξελίξεις, κατά πολλούς παρατηρητές και αναλυτές, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές καθώς τείνει να διαμορφωθεί ένα κλίμα που αλλάζει απότομα υπέρ της Τουρκίας. Γι’ αυτό Ελλάδα και Κύπρος τρέχουν τώρα να διασφαλίσουν τις σχέσεις και τις συμφωνίες με το Ισραήλ, που θεωρείται ως ένα μεγάλο «ανάχωμα» κατά της Τουρκίας.</div><div><br />Η ατυχής κίνηση Μητσοτάκη<br /><br />Ο Έλληνας πρωθυπουργός μετέβη τη Δευτέρα στη Λευκωσία για άμεσες επαφές με τον πρόεδρο της Κύπρου, ώστε να διατηρήσουν την κοινή γραμμή σε Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό, ενόψει της πενταμερούς που συγκάλεσε ο ΟΗΕ και της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ του Μαρτίου, όπου θα εξεταστεί η στάση της Τουρκίας.<br /><br />Μόνο που η μετάβαση του κ. Μητσοτάκη στο Τελ Αβίβ αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον κ. Αναστασιάδη θεωρήθηκε από πολλούς ατυχέστατη, γιατί:</div><div><br />Την ημέρα εκείνη ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου είχε τα δικά του -μεγάλα- εσωτερικά προβλήματα καθώς βρίσκεται υπό δικαστική εξέταση για κατηγορίες διαφθοράς. Συνεπώς δεν υπήρχε το κατάλληλο «κλίμα» για σοβαρές συζητήσεις γεωπολιτικής σημασίας.<br />Από τη συνάντηση, το Τελ Αβίβ πήρε αυτό που ήθελε από πέρυσι, δηλαδή τη συμφωνία για το λεγόμενο πράσινο διαβατήριο, χάρις στο οποίο Ισραηλινοί τουρίστες θα έρχονται στην Ελλάδα χωρίς όρους και καραντίνα (όπως είπε ο ίδιος ο Νετανιάχου στις δηλώσεις του).<br />Εάν υπάρξει πτώση της κυβέρνησης Νετανιάχου στις προσεχείς εκλογές, ίσως οι σχέσεις και οι συμφωνίες κλονιστούν, καθώς υπάρχουν φωνές εντός Ισραήλ που καλούν για σύσφιξη σχέσεων με την Τουρκία.</div><div><br />Μάλιστα, Ισραηλινός δημοσιογράφος ρώτησε στα αγγλικά τον κ. Μητσοτάκη εάν «έχει πάρει διαβεβαιώσεις από τον ομόλογό του ότι οι σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ δεν θα επηρεαστούν με την επαναπροσέγγιση που έχει ήδη αρχίσει μεταξύ Τελ Αβίβ και Άγκυρας». Ο κ. Μητσοτάκης έδειξε έκπληξη, λέγοντας αρχικά ότι «δεν γνωρίζω μια τέτοια εξέλιξη».<br />Στην κοινή συνέντευξη Τύπου, ο κ. Νετανιάχου μιλούσε στους τοπικούς δημοσιογράφους στα εβραϊκά, χωρίς ο κ. Μητσοτάκης να έχει μετάφραση και βεβαίως μιλούσε για το θέμα της δικαστικής του παραπομπής.<br /><br />Με τις συμφωνίες φυσικού αερίου με το Ισραήλ να πρέπει να παραμείνουν άθικτες, μεταβαίνει στο Τελ Αβίβ την Κυριακή και ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης. Μόνο που αυτή τη φορά μπήκαν στην ατζέντα και περιφερειακά θέματα.<br /><br />Με το Ισραήλ ως έναν ισχυρό σύμμαχο, Ελλάδα και Κύπρος μπορούν να διαπραγματεύονται με την Τουρκία υπό διαφορετικό πλαίσιο και θεωρούν ότι δύσκολα το Τελ Αβίβ θα δεχθεί τις απαιτήσεις της Άγκυρας να μπει και αυτή στο παιχνίδι των αγωγών.<br />Νέες επαφές με Αραβικά Κράτη<br /><br />Από το παιχνίδι των αγωγών και των γεωπολιτικών συμφωνιών Ελλάδας - Κύπρου δεν λείπει ούτε η Αίγυπτος, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, Αναστασιάδης και Μητσοτάκης συμφωνούν ότι το Κάιρο πρέπει να διατηρήσει τη σημερινή του προσέγγιση. Γι’ αυτό, σήμερα στην Αθήνα, πραγματοποιείται μεγάλη περιφερειακή σύνοδος σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών των τριών χωρών μαζί με άλλα αραβικά κράτη.<br /><br />Νίκος Δένδιας και Νίκος Χριστοδουλίδης κάλεσαν τους ομολόγους τους της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μπαχρέιν και της Ιορδανίας και ίσως μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας. Σκοπός, η σύσφιξη σχέσεων και ευκαιρίες συνεργασίας, που θα έρθουν ως συμπληρωματικές στην τριμερή συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου.<br /><br />Δένδιας και Χριστοδουλίδης, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, αναμένεται να επιχειρήσουν να θεσμοθετήσουν τη συνάντηση ως ένα forum, που θα συναντιέται τακτικά (κάθε 3 ή 6 μήνες) και θα έχει συγκεκριμένη ατζέντα κάθε φορά. Διπλωματικές πηγές από τη Λευκωσία ανέφεραν στο Εuro2day.gr ότι οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις δίνουν την ευκαιρία στην Κύπρο να φέρει κοντά όσο περισσότερες χώρες που σέβονται το διεθνές δίκαιο και συνεπώς τα ψηφίσματα για το Κυπριακό. Έτσι, είπαν, κατοχυρώνεται η χώρα στις τάσεις της Τουρκίας να επιβάλει τη συνομοσπονδία ως λύση με την ανοχή της ΕΕ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Ισραήλ «κλειδί» για ελληνοτουρκικά και Κυπριακό

Γιατί το Τελ Αβίβ αποδεικνύεται σοβαρός παράγοντας για τις εξελίξεις. Το λάθος timing της επίσκεψης Μητσοτάκη και η κρίσιμη συνάντηση σήμερα...

Διαβάστε την συνέχεια

H συνεργασία μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης επεκτείνεται και στον τομέα των Μυστικών Υπηρεσιών

<a href="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/06/Iran-Turkey-scaled.jpg"><img border="0" height="359" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/06/Iran-Turkey-scaled.jpg" width="640" /></a><div><br /></div><div>Οι εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ιράν ελαττώνονται και οι συνεργατικές σχέσεις μεταξύ των δύο γειτόνων γίνονται ολοένα και πιο αυξανόμενες. Οι ζωές πλέον των ιρανών αντιφρονούντων που έχουν καταφύγει στην Τουρκία απειλούνται ευθέως, έγραψε ο αρθρογράφος Anchal Vohra στο Foreign Policy. Οι δεσμοί μεταξύ της Άγκυρας και της Τεχεράνης άρχισαν να βελτιώνονται το 2016, όταν οι γείτονες υπέγραψαν τη συμφωνία Astana μαζί με τη Ρωσία για να προσπαθήσουν να τερματίσουν τη συριακή σύγκρουση.<br /><br />Από τότε, οι απαγωγές, οι απελάσεις και οι δολοφονίες Ιρανών ακτιβιστών αυξάνονται στην Τουρκία, δήλωσε ο Vohra. Μια συμφωνία του 2019 μεταξύ των Ιρανών και των Τούρκων προέδρων σε μια σύνοδο κορυφής για τον ισλαμικό πολιτισμό στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας είχε ως αποτέλεσμα την απέλαση δεκάδων Ιρανών αντιφρονούντων. Δύο από αυτούς αντιμετωπίζουν τώρα θανατικές ποινές, ανέφερε ο Vohra.<br /><br />Τουλάχιστον 3 Ιρανοί αντιφρονούντες δολοφονήθηκαν στην Τουρκία από το 2017 μέχρι σήμερα, ανέφερε. Τον Ιούνιο του 2020, ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Javad Zarif επισκέφθηκε την Άγκυρα. Ο Ζαρίφ συμφώνησε ότι το Ιράν θα υποστηρίξει την προτιμώμενη πλευρά της Τουρκίας στη σύγκρουση στη Λιβύη και, σε αντάλλαγμα, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρουν τις κυρώσεις εναντίον του Ιράν. Λίγο αργότερα, το Ιράν και η Τουρκία ξεκίνησαν μια συντονισμένη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του ιρανικού παρακλαδίου ”Κόμμα Ελεύθερης Ζωής Κουρδιστάν” (PJAK).<br /><br />Η συνεργασία μεταξύ της Τεχεράνης και της Άγκυρας έχει επεκταθεί και οι αντιφρονούντες αντιμετωπίζουν τώρα ακόμη μεγαλύτερη απειλή «μερικές φορές από τους Ιρανούς πράκτορες και μερικές φορές από τους Τούρκους υποστηρικτές τους», δήλωσε ο Ιρανός δημοσιογράφος Peyman Aref με έδρα τις Βρυξέλλες. «Δεν νιώθω ασφαλής», δήλωσε η Nasibe Shemsai, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών του Ιράν, η οποία αντιμετωπίζει 12 χρόνια φυλάκισης στο Ιράν για ένσταση στους υποχρεωτικούς νόμους περί hijab.<br /><br />«Νιώθω ότι είμαι στόχος στην Τουρκία. Οι ιρανικές μυστικές υπηρεσίες είναι παντού», είπε. Η Τουρκία επιδεικνύει μικρή αντίθεση στον εκφοβισμό και τις απειλές εναντίον Ιρανών αντιφρονούντων, καθώς η προσέγγιση βασίζεται στην πολιτική ευκολία, δήλωσε ο Βόχρα. Όταν η Τουρκία ζητά παραχωρήσεις από το Ιράν, επιτρέπει στην Τεχεράνη να εκφοβίσει αντιφρονούντες στη χώρα. Όταν θέλει να πιέσει την Τεχεράνη, «ντροπιάζει την Ισλαμική Δημοκρατία αποκαλύπτοντας τον ρόλο που έχουν διαδραματίσει Ιρανοί διπλωμάτες και πράκτορες σε παραδόσεις και στοχευμένες δολοφονίες», είπε.<br /><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

H συνεργασία μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης επεκτείνεται και στον τομέα των Μυστικών Υπηρεσιών

Οι εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ιράν ελαττώνονται και οι συνεργατικές σχέσεις μεταξύ των δύο γειτόνων γίνονται ολοένα και πιο αυξανόμενες. Ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν οδηγεί το παραμύθι σε κατάρρευση – Ώρες ευθύνης για την ελληνική στρατηγική σκέψη

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/07/mitsotakis_erdogan2.jpg"><img height="384" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/07/mitsotakis_erdogan2-696x418.jpg" width="640" /></a><br /><br />Tου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ<br />Φαίνεται ότι η επανέναρξη των «διερευνητικών» συναντήσεων με την γείτονα, η επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην λίστα των προτεραιοτήτων του ΓΓ του ΟΗΕ μέσω της πενταμερούς και η στοχευμένη τροποποίηση της Αμερικανικής ρητορικής έναντι της Τουρκίας, επιδρούν με ιδιαιτέρως αντιφατικό τρόπο στους κυρίαρχους πολιτικούς κύκλους αλλά και στην συστημική στρατηγική σκέψη, τόσο στο εσωτερικό της χώρας μας όσο και στην μαρτυρική Κύπρο…<br /><br />Αυτές οι εξελίξεις, κανονικά θα έπρεπε να αποτελέσουν κίνητρο αλλά και ευκαιρία για μια ουσιαστική μόχλευση της κρατούσας αντίληψης, που αφορά μεταξύ άλλων ΚΑΙ στον τρόπο με τον οποίο αποτιμάται η ιδιαίτερη στρατηγική βαρύτητα που έχουν οι συγκεκριμένες διπλωματικές διεργασίες, στην παρούσα ιστορική συγκυρία. Πολύ δε περισσότερο σήμερα, που είναι καταφανής πλέον η ανάγκη, για την ενιαία και αδιαίρετη προώθηση μιας ολοκληρωμένης και πολυδιάστατης εθνικής ατζέντας με ευρύτερο περιφερειακό αποτύπωμα. Μιάς ατζέντας που όχι μόνο θα διευκόλυνε την χώρα στην προσπάθειά της να δραπετεύσει οριστικά από τις παραδοσιακές κακοδαιμονίες και τα φοβικά σύνδρομα, αλλά παράλληλα με αυτό θα σηματοδοτούσε και μια νέα εποχή στην εθνική στρατηγική σκέψη, με επίκεντρο τον σχεδιασμό, το όραμα, τον αναβαθμισμένο και ενίοτε πρωταγωνιστικό περιφερειακό ρόλο.<br /><br />Αντί αυτού, παρατηρούμε να ανατροφοδοτούνται και πάλι οι παραδοσιακές Ελληνικές αυταπάτες για τον ρόλο των «συμμάχων», για το εύρος των υπαναχωρήσεων που ορισμένοι θεωρούν ότι θα αναγκαστεί να κάνει η κατοχική δύναμη, αλλά και για την λειτουργικότητα των συμβιβασμών στους οποίους προτείνουν να οδηγηθεί η χώρα, όλοι εκείνοι που θεωρούν ότι αυτοί οι συμβιβασμοί, αποτελούν αναγκαία συνθήκη αλλά και την ασφαλέστερη μέθοδο, προκειμένου να «αγοραστεί» ένα βιώσιμο καθεστώς ΜΗ πολέμου, σε ένα περιβάλλον περιορισμένων εντάσεων και «αναπτυξιακής ευμάρειας», έτσι ώστε να ευοδωθούν οι ενεργειακές αυταπάτες που έχουν επισκιάσει τα πάντα.<br /><br />Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης είναι ολέθριες…<br /><br />Πριν απ’ όλα γιατί στο σύνολό τους τείνουν να εδραιώσουν, ένα σύστημα αντιλήψεων το οποίο βρίσκεται σε απόλυτη αναντιστοιχία με τα πραγματικά δεδομένα και την δυναμική της τρέχουσας εποχής. Η Ελλάδα δεν έχει λόγο να αυτοπαγιδεύεται αναβιώνοντας λογικές Ελσίνκι, πάνω στο εξαιρετικά ασταθές γι’ αυτήν αλλά και για την Κύπρο, έδαφος που δημιούργησε η πρόσφατη κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας. Δεν έχει λόγο να επενδύει στην αδιέξοδη αυταπάτη μιας δήθεν συγκαταβατικής Τουρκίας, η οποία στις μέρες μας αποτελεί οριστικά και αμετάκλητα παρελθόν. Και προφανώς δεν είναι η χώρα μας αυτή που επείγεται για να προωθηθούν οι διευθετήσεις που θα διευκολύνουν τα περιφερειακά σχέδια των ισχυρών στην ευρύτερη περιοχή. Από αυτήν την άποψη, δεν υπάρχει κάτι που να συνηγορεί υπέρ της λογικής εκείνης, που λέει ότι θα πρέπει η πατρίδα μας να εξετάσει ένα πακέτο συμβιβαστικών υπαναχωρήσεων, για να είναι η Τουρκία αυτή που θα καρπωθεί τελικά τα ωφελήματα μιας προνομιακής και αδιασάλευτης σχέσης με τις συμμαχικές δομές (ΕΕ και ΝΑΤΟ) ενώ παράλληλα με αυτό, θα καθίστανται ανεξέλεγκτες οι βουλιμικές της διαθέσεις σε Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο και ΝΑ Μεσόγειο.<br /><br />Οι φορείς που συντηρούν και αναπαράγουν αυτές τις αντιλήψεις, αρνούνται συνειδητά να συνυπολογίσουν τον στρατηγικά αναβαθμισμένο περιφερειακό ρόλο της χώρας μας στην σύγχρονη εποχή. Αλλά και όταν το αποτολμούν, περιορίζονται απλώς στην επικοινωνιακή υπερπροβολή των νέων δεδομένων, απευθυνόμενοι κατά βάσην στο εσωτερικό ακροατήριο, σε μια προσπάθεια να εξαργυρώσουν μια απολύτως επιφανειακή των πραγμάτων προσέγγιση, προσβλέποντας σε φτηνά μικροπολιτικά οφέλη.<br /><br />Κατά τα λοιπά, αποφεύγουν την λειτουργική ενσωμάτωση αυτού του αναβαθμισμένου ρόλου, στο οπλοστάσιο μιας επικαιροποιημένης, παραγωγικής και επιθετικής στρατηγικής, η οποία καλείται να διαχειριστεί κρίσιμες διμερείς αλλά και ευρύτερου ενδιαφέροντος περιφερειακές προκλήσεις.<br /><br />Χαρακτηριστικό παράδειγμα άλλωστε είναι το γεγονός, ότι αυτό ακριβώς είναι που διαπερνά ως αντίληψη, και την διοργάνωση «Philia Forum», η οποία πραγματοποιείται στην Αθήνα την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2021 με τη συμμετοχή της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Κύπρου, του Μπαχρέιν, και της Σαουδικής Αραβίας, με προσκεκλημένες την Γαλλία, την Ιορδανία και το Ιράκ. Φαίνεται ότι στο επίπεδο του εντυπωσιασμού, της επικοινωνιακής διαχείρισης και της οργανοτεχνικής διεκπεραίωσης, θα συζητηθούν τα πάντα. Το κορυφαίο ζήτημα όμως που αφορά στην φυσιογνωμία της περιφερειακής (και όχι απλά της ενεργειακής) ασφάλειας, στην ταυτότητα των πραγματικών απειλών, στον σχεδιασμό της ενδεδειγμένης δράσης και συνολικής στάσης για την οριστική ακύρωση κάθε αποσταθεροποιητικής δυνατότητας εκ μέρους της Τουρκίας η οποία επιμένει να διεμβολίζει τις εξελίξεις με την δική της αυτοτελή αναθεωρητική ατζέντα, παραμένει εκτός της Ημερήσιας Διάταξης, διότι απλούστατα η καθ’ ύλην αρμόδια να το ενσωματώσει (δηλαδή η Ελλάδα) απλώς περί άλλων τυρβάζει…<br /><br />Αναμενόμενη αυτή η εξέλιξη. Άλλωστε αυτός ο συγκυριακά αναβαθμισμένος περιφερειακός ρόλος της χώρας, δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα των δικών της ιδιαίτερων και στοχευμένων επιλογών, και φυσικά δεν επεβλήθη ως φυσικό συνεπακόλουθο αντίστοιχων χειρισμών της πολιτικής της ηγεσίας. Τον ανέδειξαν οι ίδιες οι εξελίξεις που σχετίζονται με τον ενεργειακό σχεδιασμό και φυσικά τον συντηρούν οι ανατροπές που μεσολάβησαν αλλά και οι νέες γεωπολιτικές συμφύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη μετά από μια παρατεταμένη περίοδο αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή της Β. Αφρικής και της ΝΑ Μεσογείου. Πρόκειται για μια νέα δυναμική πραγματικότητα η οποία υπενθυμίζει στους πάντες ότι η πατρίδα μας φύσει και θέση διαθέτει ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα τα οποία ουδείς δικαιούται να υποτιμήσει, σε αυτό το σταυροδρόμι των τριών Ηπείρων και των πολλών πολιτισμών, που είναι ταυτόχρονα και το κρίσιμο σημείο στο οποίο οριοθετείται η κορυφαία στρατηγική σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη και θα προσδιορίσει τελικά την φυσιογνωμία της νέας ισορροπίας ισχύος.<br /><br />Προφανώς όλα αυτά που δεν έγιναν, δεν συνιστούν μια απλή διαχειριστική ανεπάρκεια μιας μικρής μερίδας πολιτικών εκπροσώπων και στρατηγιστών, που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να θεωρηθεί ανάξια λόγου και να εκλαμβάνεται ως επιμέρους σύμπτωμα που δεν χρήζει περαιτέρω ενασχόλησης. Πρόκειται για μια απολύτως συνειδητή επιλογή η οποία φαίνεται να κυριαρχεί στα πολιτικά επιτελεία της Ελλάδας και της Κύπρου. Πρόκειται για μια επιλογή που εναρμονίζεται πλήρως και «αναβαθμίζει» έτι περαιτέρω την παραδοσιακή ατολμία, τα διαχρονικά φοβικά σύνδρομα, την παντελή έλλειψη οράματος και κυρίως την απόλυτη ανυπαρξία επικαιροποιημένης και μαχητικής στρατηγικής στόχευσης, που θα μπορούσε να τροποποιήσει τους κανόνες του παιχνιδιού.<br /><br />Η ελληνική πολιτική τάξη και μαζί της η συστημική στρατηγική σκέψη, αρνούνται να “διαβάσουν” την Τουρκία. Αρνούνται να δουν το ιστορικό βάθος των επιδιώξεών της, την απόλυτη συνάφεια των πειρατικών της χειρισμών. Και φυσικά, αρνούνται να συνειδητοποιήσουν, πως η ευνοϊκή για την χώρα μας περιφερειακή δυναμική που έχει διαμορφωθεί στην παρούσα συγκυρία, δεν έχει μονοσήμαντο πρόσημο, αλλά είναι μια παράμετρος κατ εξοχήν επιρρεπής σε ανατροπές και θα παραμένει επιρρεπής, όσο οι πρωταγωνιστές αυτής της σύνθετης γεωπολιτικής εξίσωσης, θα αναζητούν νέα επίπεδα ισορροπίας και οι λοιποί ισχυροί αλλά και οι μικρότεροι δρώντες, θα διεκδικούν τον ιδιαίτερο ρόλο τους μέσα σε αυτήν.<br /><br />Αρνούνται ακόμη και να αξιολογήσουν σωστά τις αναμενόμενες κατά τα λοιπά “συμμαχικές” αντιδράσεις έναντι της Τουρκίας, επιμένοντας να φορτώνουν τα πάντα στον από μηχανής Θεό Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν, που θα “μαλώσει” τον Ερντογάν και θα επαναφέρει την πολυπόθητη ισορροπία. Ωστόσο, για το πνεύμα και το ύφος που κυριαρχεί αυτήν την στιγμή στην Αμερική απέναντι στον σουλτάνο, είναι χαρακτηριστικό το περιεχόμενο σχετικής επιστολής 54 γερουσιαστών, που ζητούν από τον Αμερικανό πρόεδρο “να συμβουλέψει και να νουθετήσει” τον Τούρκο ηγέτη. Λένε χαρακτηριστικά οι Αμερικανοί γερουσιαστές: “Η Τουρκία παραμένει ένας σημαντικός σύμμαχος σε μια σημαντική περιοχή του κόσμου, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο σας γράφουμε σήμερα. Πιστεύουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κρατήσουν τους συμμάχους και τους εταίρους τους σε ένα υψηλότερο επίπεδο και να μιλήσουν ειλικρινά μαζί τους για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατικής οπισθοδρόμησης. Σας καλούμε να τονίσετε στον πρόεδρο Ερντογάν και στη κυβέρνηση του ότι πρέπει να τερματίσει αμέσως την καταστολή των αντιφρονούντων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους και τους κρατούμενους συνείδησης και να αντιστρέψει αυτή την αυταρχική πορεία”. Αυτά… Έτσι για να συνειδητοποιούμε σιγά – σιγά που έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας, όσοι αφελείς και ευκολόπιστοι…<br /><br />Να λοιπόν γιατί επιμένουμε να λέμε πως ο τρέχων γεωπολιτικός χρόνος, θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα παραγωγικός, στο πλαίσιο μιας συστηματικής προσπάθειας της Ελλάδας και της Κύπρου προκειμένου, από την μία μεριά να συμβάλουν, ώστε οι συντελούμενες περιφερειακές διεργασίες να αποκτήσουν συγκεκριμένη ταυτότητα και από την άλλη να καταδείξουν, πως το μακροπρόθεσμο συμφέρον όλων των πρωταγωνιστών, είναι να σφυρηλατήσουν μια στρατηγική σχέση μακράς πνοής, στην βάση ενός οράματος που θα αποσκοπεί μεταξύ άλλων, στην ανάσχεση της τουρκικής επεκτατικότητας και στην αποκατάσταση των ιστορικών δικαίων, βάζοντας έτσι οριστικά την ταφόπλακα στον νέο-οθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό και στα περιφερειακά όνειρα της σύγχρονης Τουρκίας. Πρόκειται για μια εξέλιξη που θα μπορούσε να αναβαθμίσει συνολικά την θέση όλων των μερών, έναντι όλων των συντελεστών στην νέα Αρχιτεκτονική ισχύος.<br /><br />Αντ’ αυτών, η χώρα μας επιμένει να κατασπαταλά πολύτιμο γεωπολιτικό χρόνο σε πανηγυρισμούς γύρω από το ζήτημα των εξοπλισμών και το θεαθήναι των πολυμερών συνευρέσεων. Την ίδια στιγμή, οι συναφείς προκλήσεις ισχύος αλλά και όλες οι νεοφυείς δυνατότητες που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν συνεργατικά έως και υποστηρικτικά στην ιδέα της προώθησης αυτού του ευρύτερου εθνικού οραμάτος, παραμένουν σταθερά έξω από το οπτικό μας πεδίο…<br /><br />Αυτή η απροθυμία για εξειδικευμένη στρατηγική ενασχόληση, αφήνει το περιθώριο για ευέλικτο και επιλεκτικό παζάρι στην νεο-οθωμανική εξωτερική πολιτική, η οποία σε δεύτερο χρόνο θα διεκδικήσει πολλαπλάσια από τους εύκολους και τους συμβιβασμένους, προκειμένου να αντισταθμίσει αυτά που θα χρειαστεί να παραχωρήσει αυτήν την περίοδο, ώστε να αποσπάσει την εύνοια των ισχυρών και να επιχειρήσει να ανασυγκροτήσει τις στρατηγικές της συμμαχίες. Τα πράγματα λοιπόν δεν πάνε καλά και καλό θα είναι να μην επαναπαυόμαστε. Άλλωστε και το σημερινό παραλήρημα του Ερντογάν, ο οποίος υπήρξε εξαιρετικά προκλητικός και υβριστικός έναντι του Έλληνα πρωθυπουργού αλλά και απροκάλυπτα επιθετικός σε βάρος της χώρας μας, δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες και αποδομεί με τον χειρότερο τρόπο το ροζ συννεφάκι στο οποίο επιμένουν να ρομαντζάρουν οι εκλεκτοί του ΕΛΙΑΜΕΠ με τις υποτιθέμενα «νηφάλιες» προσεγγίσεις τους.<br /><br />Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο η Ελλάδα επιμένει να «διερευνά» της διακηρυγμένες προθέσεις της επιθετικά και ανυποχώρητα αναθεωρητικής Τουρκίας. Είναι ένα περιβάλλον διαχρονικά ευμετάβλητο και ασταθές, το οποίο ωστόσο στην παρούσα χρονική συγκυρία, εμφανίζει ένα πλεόνασμα νέων δυνατοτήτων και πολλών στρατηγικών ευκαιριών, οι οποίες παραμένουν στο σύνολό τους παντελώς αναξιοποίητες. Στην μοναδική για την εποχή μας ευκαιρία που δίνεται στην χώρα, προκειμένου να «παίξει» δυναμικά και απαιτητικά στο καρέ των πρωταγωνιστών, αυτή επιμένει να έχει το βλέμμα στραμμένο στο δάκτυλο αρνούμενη πεισματικά να κοιτάξει το φεγγάρι.<br /><br />Σύρεται σε έναν διάλογο καθ’ υπαγόρευση και υπό την επιτήρηση των «συμμάχων», έχοντας αποδεχτεί τον ρόλο του απολογούμενου… Έχοντας προσυμφωνήσει ότι το μοναδικό πράγμα που τίθεται σε διαπραγμάτευση είναι η Εθνική μας προίκα… Έχοντας αποδεχτεί ότι στο περιβάλλον αυτής της σικέ χορογραφίας, η Τουρκία υπάρχει μόνο για να διεκδικεί και η Ελλάδα συμμετέχει μόνο για να ενδίδει και να προβαίνει σε κατευναστικές υπαναχωρήσεις.<br /><br />Σε αυτόν τον διάλογο, η Ελλάδα δεν έχει θέσει ένα πλαίσιο δικών της αιτημάτων. Βομβαρδίζεται με τον τουρκικό παραλογισμό χωρίς να έχει αποτολμήσει να συγκεκριμενοποιήσει μια αδιαπραγμάτευτη λίστα με τα αυτονόητα προαπαιτούμενα, προκειμένου να αρθεί το καθεστώς του εκβιασμού και των απαράδεκτων τετελεσμένων σε βάρος του Ελληνισμού στο σύνολό του. Έτσι…<div><ul style="text-align: left;"><li>Το casus belli παραμένει…</li><li>Το πειρατικό Τουρκολιβυκό μνημόνιο δεν έχει ανακληθεί…</li><li>Στην Κύπρο παραμένουν οι έποικοι και ένας άρτια εξοπλισμένος στρατός Κατοχής που διχοτομείο ντε φάκτο το νησί…</li><li>Στην Ίμβρο και στην Τένεδο, δεν υπάρχει ρητή δέσμευση για πλήρη άρση των παραβιάσεων της Λωζάνης στις οποίες προέβη η Τουρκική ηγεσία ήδη από το 1926…</li><li>Ουδεμία ρητή δέσμευση έχει αναληφθεί για απόλυτο σεβασμό των προβλεπομένων από την Συνθήκες για την Ελληνικότατη Θράκη…</li><li>Δέσμευση για πλήρη διακοπή όλων των παραβιάσεων του ΕΕΧ όσο διαρκούν οι «διερευνητικές» επίσης δεν έχει υπάρξει…</li><li>Η απόφαση του αίσχους για την Αγιά Σοφιά δεν έχει ανακληθεί…</li><li>Η γενοκτονία δεν έχει αναγνωριστεί και δεν έχει επιδειχθεί η απαιτούμενη μεταμέλεια από τους μακελάρηδες…</li></ul>Όλα τα παραπάνω τα οποία κάθε σοβαρό κράτος θα έθετε ως προαπαιτούμενες προϋποθέσεις προκειμένου να ξεκινήσει οποιαδήποτε διαδικασία διαλόγου και συνεννοήσεων, παραμένουν σε ισχύ ως απειλητικά και ταπεινωτικά τετελεσμένα, διότι απλούστατα η Ελληνική πολιτεία είναι πεισμένη ότι υποχρεούται να ανέχεται τα πάντα, αλλά δεν δικαιούται να απαιτεί οτιδήποτε πέραν αυτών που της επιτρέπουν.<br /><br />Σε έναν τέτοιο διάλογο, απολύτως ετεροβαρή και έχοντας τοποθετημένους προκλητικά απέναντι στην χώρα τόσο τον θεσμικό ΟΗΕ όσο και τους υποτιθέμενους «συμμάχους», το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο και δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να συμμετέχει μια χώρα που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της και τους διεθνείς κανόνες.<br /><br />Η συμμετοχή σε έναν τέτοιο διάλογο, δεν είναι αυτονόητη στο πλαίσιο της ανάγκης να συνομιλεί μια χώρα με τον δύστροπο γείτονα. Αυτονόητη είναι η μη συμμετοχή σε συνδυασμό με την απαίτηση για την απόλυτη συμμόρφωση του δύστροπου γείτονα με τους κανόνες Δικαίου. Σε διαφορετική περίπτωση, ένας τέτοιος διάλογος νομιμοποιεί τον παραλογισμό, το άδικο και την γεωπολιτική πειρατεία.<br /><br />Επίλογος…<br /><br />Η τελευταία παραληρηματική επίθεση την οποία εξαπέλυσε ο ίδιος ο Ερντογάν σε βάρος του πρωθυπουργού και της χώρας, υπήρξε ουσιαστικά ένα θείο δώρο που δεν έχουμε δικαίωμα να αγνοήσουμε. Αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο που έχει το μυθικό τέρας της αυταπάτης μας… Το τέρας που κατασκευάζει στις κατ ιδίαν συναντήσεις της και πουλάει ως ακριβό επίτευγμά της η μανδάμ Μέρκελ… Το τέρας του ισορροπιστή κ. Μπορέλ… Το τέρας όλων εκείνων που επιμένουν να επενδύουν στο παραμύθι του εξευμενισμού… Και φυσικά το τέρας των πολύτιμων Ευρωπαίων “συμμάχων” μας, που θεώρησαν πως δεν υφίσταται πλέον λόγος να επεκταθεί η συζήτηση στην Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου σε κυρώσεις.<br /><br />Πρόκειται για μια εξέλιξη που φέρνει πιεστικά στο προσκήνιο την ώρα των ευθυνών. Για τους αδιαπραγμάτευτους όρους απέναντι στους ευρωνατοϊκούς μας “συμμάχους” που ΔΕΝ θέσαμε όταν έπρεπε να τεθούν… Για τα αδιαπραγμάτευτα προαπαιτούμενα που ΔΕΝ βάλαμε στο τραπέζι πριν συμφωνήσουμε ότι ο πολύς κ. Καλίν έχει δικαίωμα να συνομιλεί μαζί μας… Για το πραγματικό στίγμα των “στρατηγικών” μας συμμαχιών που ΔΕΝ φροντίσαμε να προσδιοριστεί απαιτώντας να τοποθετείται το ζήτημα της περιφερειακής ασφάλειας στην κορυφή της ατζέντας… Για την ολοκλήρωση των απαραίτητων διαδικασιών που θα οδηγήσει στην άμεση άσκηση του συνόλου των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και τα οποία για δεκαετίες ολόκληρες ΔΕΝ ασκήσαμε εκπέμποντας σταθερά το λάθος μήνυμα στους πλέον ακατάλληλους αποδέκτες… Για την άμεση και συνολική μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής και της ουσιαστικής στροφής στην επιθετική διπλωματία που ΔΕΝ ιεραρχήσαμε ως ύψιστη προτεραιότητα, απολύτως εναρμονισμένη με την ανάγκη προώθησης ενός πραγματικού Εθνικού οράματος στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης Εθνικής στρατηγικής στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται…<br /><br />Και φυσικά για την αναγκαία ριζική και εκ βάθρων αναμόρφωση του υποστηρικτικού μηχανισμού, του πλαισίου που θα διέπει την κρατούσα και αποκλειστική φιλοσοφία του, και του ανθρωπίνου δυναμικού που θα τον πλαισιώσει, έτσι ώστε να απαλλαγεί η χώρα οριστικά από την πεμπτοφαλαγγίτικη αντίληψη που ροκανίζει κάθε υγιή φωνή διευκολύνοντας τις εκφυλιστικές επιδιώξεις των αντιπάλων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν οδηγεί το παραμύθι σε κατάρρευση – Ώρες ευθύνης για την ελληνική στρατηγική σκέψη

Tου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Φαίνεται ότι η επανέναρξη των «διερευνητικών» συναντήσεων με την γείτονα, η επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην λίστα τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τελικά φθάσαμε ή όχι κοντά σε πόλεμο με την Τουρκία; Η απάντηση που προκαλεί κι ένα ερώτημα

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/02/mitsotakis_sky3.png"><img height="348" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/02/mitsotakis_sky3-696x378.png" width="640" /></a><br /><br />Τελικά φθάσαμε “κοντά στον πόλεμο 3 φορές” κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ελληνοτουρκικής κρίσης διαρκείας ή όχι;<br /><br />Πριν μερικές ημέρες συνέντευξη του ΥΕΘΑ στο Πρώτο Θέμα είχε αυτό το τίτλο.<br /><br />Χθες βράδυ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση ,μιλώντας στον ΣΚΑΙ και τον Αλέξη Παπαχελά.<div><br /></div><div><div style="height: 0px; padding-bottom: 56.25%; position: relative; width: 100%;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" src="https://streamable.com/e/7nf41q" style="height: 100%; position: absolute; width: 100%;" width="100%"></iframe></div><div><br /></div> Όχι δεν φθάσαμε κοντά στον πόλεμο, στις 82 ημέρες της κρίσης κι αυτό για έναν απλό λόγο: η Τουρκία δεν θέλει να φθάσει η κατάσταση σε πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα, γιατί ΔΕΝ θέλει να το ρισκάρει. Δεν θέλει να ρισκάρει μια ήττα.<div>Η Τουρκία γνωρίζει ότι παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές ΕΔ ,λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά και των πολλών λαθών που έκαναν πολλές ελληνικές κυβερνήσεις για πολλά χρόνια, είναι αντίπαλος που ουδείς μπορεί να υποτιμήσει. Δεν πρόκειται για αλαζονική προσέγγιση. Τα γεγονότα το αποδεικνύουν.</div><div><br />Αν η Τουρκία ήθελε πόλεμο είχε πολλές αφορμές για να οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα. Δεν το έπραξε , διαπιστώνοντας στα τέλη Ιουλίου την αστραπιαία αντίδραση των ελληνικών ΕΔ και την ανάπτυξη του Στόλου παντού!</div><div><br />“Κατάπιε” με φθηνές δικαιολογίες τη σύγκρουση της φρεγάτας ΛΗΜΝΟΣ με την τουρκική φρεγάτα Kemal Reis.</div><div><br />Όλα αυτά βεβαίως προκαλούν ένα εύλογο ερώτημα: γιατί αφού η ελληνική στρατιωτική ισχύς είναι πειστική και αποτελεσματική ,εμείς σπεύδουμε σε μία αρνητική συγκυρία να πάμε σε διερευνητικές συζητήσεις, ανεχόμενοι μάλιστα και σειρά πρσσβλητικών και απαξιωτικών δηλώσεων από το Ερντογάν και τους παρατρεχάμενους του.<br /><br />Αυτό μόνο η κυβέρνηση μπορεί να το απαντήσει.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Τελικά φθάσαμε ή όχι κοντά σε πόλεμο με την Τουρκία; Η απάντηση που προκαλεί κι ένα ερώτημα

Τελικά φθάσαμε “κοντά στον πόλεμο 3 φορές” κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ελληνοτουρκικής κρίσης διαρκείας ή όχι; Πριν μερικές ημέρες συνέντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο “διαστημικός” Ερντογάν “κουρεύει” τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/07/erdogan_mask.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/07/erdogan_mask-696x392.jpg" /></a><br /><br />Της <b>ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ</b><br />Ο Ερντογάν αναμφισβήτητα βρίσκεται σε παραλήρημα. Μετά τις προσβλητικές δηλώσεις του έναντι του Γάλλου Προέδρου και του Έλληνα πρωθυπουργού, ετοιμάζεται να διαλύσει και τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Εξέδωσε το υπ΄αριθμ 70 Προεδρικό Διάταγμα (6/2/2021) με το οποίο το Γενικό Επιτελείο δεν έχει αρμοδιότητα να διορίζει, να μετακινεί αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.<br /><br />Ο Γενικός Επιτελάρχης, καθώς και οι Αρχηγοί των τριών όπλων θα μπορούν να διορίζουν, μετακινούν λοχίες και φαντάρους! Οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί θα διορίζονται από τη Γενική Διεύθυνση Προσωπικού του υπουργείου εθνικής άμυνας.<br /><br />Ο συνταγματάρχης ε.α Αχμέτ Ζεκί Ουτσόκ χαρακτήρισε επικίνδυνο το διάταγμα που θα έχει δυσάρεστες συνέπειες για τις ένοπλες δυνάμεις.<br /><br />Μέχρι τώρα όλες οι κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Ερντογάν υποστήριζαν ότι η πολιτική πρέπει να μένει έξω και πέρα από το στρατόπεδο, τώρα κάνει ακριβώς το αντίθετο τοποθετεί την πολιτική στην καρδιά του Στρατού.<br /><br />Το Κόμμα θα επεμβαίνει στην στρατιωτική διοίκηση γεγονός που κρύβει πολλούς κινδύνους. Εάν βέβαια η είδηση αυτή συνδεθεί και με την προηγούμενη απόφαση του σουλτάνου που εκδόθηκε ένα μήνα ακριβώς στις 6/1/2021 , σύμφωνα με την οποία μπορεί στρατιωτικός εξοπλισμός -χωρίς να διευκρινίζεται τι ακριβώς – να παραχωρείται στη Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφάλειας και στην ΜΙΤ, γίνεται αντιληπτό ότι ο Πρόεδρος αποκτά τον πλήρη έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων.<br />Ο μέχρι σήμερα απρόβλεπτος καθίσταται άκρως επικίνδυνος…<br /><br />Για να ρίξει στάχτη στα μάτια των πολιτών απειλή θεούς και δαίμονες αλλά ταυτόχρονα προκαλεί την χλεύη τους, όταν τους παραμυθιάζει ότι το 2023 η Τουρκία θα εκτοξεύσει πύραυλο που στοιχίζει 30 δις $ με Τούρκο αστροναύτη στο διάστημα. Λογικό μετά την αποτυχία του να φτιάξει το πολυδιαφημισμένο ¨εθνικό τανκ¨, θα εκτοξεύσει πύραυλο….<br /><br />Τι πιο φυσικό για έναν τόσο σπουδαίο ηγέτη. Αφού αναβίωσε την οθωμανική αυτοκρατορία τώρα θέλει να κατακτήσει και το διάστημα…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο “διαστημικός” Ερντογάν “κουρεύει” τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ Ο Ερντογάν αναμφισβήτητα βρίσκεται σε παραλήρημα. Μετά τις προσβλητικές δηλώσεις του έναντι του Γάλλου Προέδρου και το...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως οι φρεγάτες Belharra ακυρώνουν στην πράξη την "Γαλάζια Πατρίδα"

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/belharra.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/02/belharra-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Η φημολογούμενη πρόθεση της κυβέρνησης να αγοράσει τις φρεγάτες Belharra, εάν επιβεβαιωθεί, μπορεί να αλλάξει το παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι δυνατότητες των Belharra βασίζονται στους αισθητήρες και στα όπλα που μπορούν να φέρουν. Με αυτές τις φρεγάτες το Πολεμικό Ναυτικό θα μπορεί πλέον να ασκήσει αεράμυνα περιοχής, ικανοποιώντας μια μακρόχρονα εκπεφρασμένη ανάγκη του.<br /><br />Δεδομένου ότι τίποτα δεν είναι ακόμη σίγουρο, πολύ περισσότερο δεν έχουν γίνει οι διαμορφώσεις οπλισμού των φρεγατών που προσφέρονται στην Ελλάδα, είμαστε υποχρεωμένοι να κρίνουμε με βάση τις ανακοινωμένες δυνατότητές τους. Οι Belharra φέρουν το ψηφιακό σύστημα διαχείρισης, το πολλαπλών ρόλων ραντάρ 4 FF AESA, αντιαεροπορικά βλήματα Aster 30 και πιθανόν βλήματα επιφανείας-εδάφους SCALP Navale.<br /><br />Με αυτά τα δεδομένα, οι νέες φρεγάτες μπορούν να αποτελέσουν τον πυρήνα μιας ισχυρότατης δύναμης κρούσης, η οποία μπορεί να διεκδικήσει την κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ένταξη και των τεσσάρων φρεγατών θα αποτελέσει μια αλυσίδα ισχυρών ναυτικών σημείων, τα οποία μπορούν να εγγυηθούν την απρόσκοπτη ναυτική και αεροπορική επικοινωνία μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου με ό,τι αυτό σημαίνει και για την άμυνα της Μεγαλονήσου και για την προστασία των ΑΟΖ.<br /><br />Η λύση της πρώτης Belharra<br /><br />Δεδομένου ότι δεν έχει αρχίσει ακόμη η ναυπήγηση της πρώτης φρεγάτας Belharra για το γαλλικό Ναυτικό, είναι απίθανο να δούμε Belharra στον ελληνικό στόλο στο άμεσο μέλλον. Μπορεί να περιληφθεί στην ενδεχόμενη συμφωνία, η Γαλλία να μας παραχωρήσει την δεύτερη υπό κατασκευή φρεγάτα, το νωρίτερο το 2023. Αυτό θα δυσαρεστούσε το γαλλικό Ναυτικό, αλλά είναι πολιτική απόφαση.<br /><br />Υπάρχει βέβαια και η μεταβατική λύση της παραχώρησης δύο εκσυγχρονισμένων φρεγατών La Fayette, οι οποίες όμως δεν καλύπτουν την πάγια απαίτηση του ελληνικού Ναυτικού για αεράμυνα περιοχής και μάλλον υστερούν σοβαρά στην αντιαεροπorική προστασία. Είναι πολύτιμα πλοία αν καλύπτονται αντιαεροπορικά από άλλες μονάδες. Δεν μπορούν, όμως, να εξασφαλίσουν την σταθερή παρουσία του ελληνικού Στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Αντίθετα, μια πρώτη επιχειρησιακή Belharra μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα μιας δύναμης κρούσης (task force), η οποία πλαισιωμένη από άλλες μονάδες (υποβρύχια, παλαιότερες φρεγάτες, πυραυλακάτους, κανονιοφόρους και πλοία υποστήριξης) μπορεί να πλεύσει με αίσθημα ασφαλείας στα όρια των τουρκικών αεροπορικών δυνατοτήτων και να καταναυμαχήσει ακόμη και έναν μεγαλύτερο τουρκικό στόλο.<div><br />Ασπίδα αντιαεροπορικής προστασίας<br /><br />Η Belharra θα εκτείνει μια ασπίδα αντιαεροπορικής προστασίας ακτίνας μεγαλύτερης των 100 χλμ γύρω της. Εντός αυτής της ακτίνας, οι άλλες φρεγάτες, σε κάποια απόσταση από την Belharra μπορούν να δημιουργήσουν μια δεύτερη περίμετρο αντιαεροπορικής προστασίας ακτίνας πάνω από 50 χλμ. με πυραύλους ESSM. Πυραυλάκατοι και ελαφρύτερα σκάφη θα μπορούν να παίξουν τον ρόλο της άμυνας τερματικών σημείων με τα συστήματα RAM. Εντός αυτού του πλέγματος θα είναι επίσης ενεργά συστήματα αντιαεροπορικών πυρών των πυροβόλων Super Rapid 76mm και Phalanx 20mm. Μια τέτοια διάταξη επιτρέπει και την αντιμετώπιση επιθέσεων κορεσμού από πυραύλους επιφανείας-επιφανείας.<br /><br />Η Belharra με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να εξουδετερώσει εχθρικά ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα σε αυτές τις αποστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι σε μία θαλάσσια έκταση ακτίνας πάνω από 100 χλμ, τα ελληνικά υποβρύχια μπορούν να εξασφαλίζουν την περιοχή από επερχόμενες εχθρικές ναυτικές δυνάμεις. Μέσα στα ίδια όρια, ομάδες F-16 ή Rafale μπορούν να εναλλάσσονται μέσα στην ομπρέλα παρέχοντας επιπλέον κάλυψη.<br /><br />Ταυτόχρονα, η ομάδα κρούσης μπορεί να παίξει τον ρόλο συνοδείας σε περίπτωση που κριθεί αναγκαία η μεταφορά στρατιωτικού προσωπικού και οπλισμού στην Κύπρο. Η ομάδα κρούσης μπορεί να παίξει το ρόλο ασπίδας σε μια δύναμη που πλέει πιο νότια και τεθλασμένα προς την Μεγαλόνησο. Η μετακινούμενη "ομπρέλα" μπορεί να κινηθεί για την κάλυψη δρομολογίων και μεταγωγικών αεροσκαφών.</div><div><br />Γιατί τέσσερις Belharra<br /><br />Η ανάγκη τεσσάρων νέων φρεγατών δεν είναι αυθαίρετη. Ακολουθώντας ευλαβικά τις προδιαγραφές, ο αριθμός των τεσσάρων Balharra σημαίνει ότι έχεις ανά πάσα στιγμή άμεσα διαθέσιμα, ή εν πλω, δύο σκάφη, ένα σε ανακατασκευή-επισκευή-αναβάθμιση και ένα σε ανάπαυση. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι κανένα από αυτά τα πλοία δεν θα διατεθεί σε κάποια αποστολή εκτός Μεσογείου στο πλαίσιο αποστολών του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ. Αν αυτό τηρείται, τότε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης οι τρεις, ίσως και οι τέσσερις φρεγάτες να είναι διαθέσιμες.<br /><br />Το παρελθόν, όμως, έχει δείξει ότι η πολιτική ηγεσία δεν έχει αφήσει το Πολεμικό Ναυτικό να κάνει, όπως αρμόζει, τις πρέπουσες επιλογές. Για λόγους που δεν είναι του παρόντος, οι επιχειρησιακές ανάγκες νοθεύονται επικίνδυνα από πολιτικές σκοπιμότητες που ανάγονται σε σχέσεις εξάρτησης, δηλαδή ούτε καν πολιτικά-διπλωματικά δικαιολογημένες.<br /><br />Η ένταξη τεσσάρων Belharra μπορεί να μεταμορφώσει το ελληνικό Ναυτικό σε Ναυτικό Κυανών Υδάτων (Blue Water Navy), που σημαίνει ότι θα είναι ικανό να έχει συνεχή παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. Μόνο και μόνο η γεωστρατηγική συνισταμένη τέτοιων νέων δεδομένων, αλλάζει τα δεδομένα και επιτρέπει στην Ελλάδα να αμυνθεί των δικαιωμάτων της επί του πεδίου, επιβάλλοντας τον σεβασμό από την Τουρκία των κυριαρχικών της δικαιωμάτων κι όχι εκλιπαρώντας τρίτους να παρέμβουν υπέρ της.<br /><br />Με τέσσερις Belharra η δημιουργία ομάδας κρούσης είναι μόνο μια επιλογή. Μπορεί πλέον να δημιουργηθούν έως και τέσσερις τέτοιοι στολίσκοι, ή εναλλακτικά να δημιουργηθούν έως και τέσσερις αλληλοκαλυπτόμενες περιοχές, οι οποίες διασφαλίζουν τον πλου και τις θαλάσσιες οδούς από και προς την Κύπρο, μεταξύ των οποίων μπορούν να επιχειρούν οι υπόλοιπες μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού. Δεδομένου ότι η απόσταση μεταξύ Ρόδου και Κύπρου είναι λίγο μεγαλύτερη των 100 χλμ σε κατάσταση ανάγκης τα τέσσερα αυτά πλοία κλείνουν την περιοχή αυτή στις επιχειρήσεις της τουρκικής αεροπορίας.</div><div><br />Η Κύπρος δεν θα είναι πλέον μακριά<br /><br />Ας σημειωθεί ότι η Λεμεσός στο νότιο άκρο της Κύπρου απέχει λιγότερο από 150 χλμ από την πλησιέστερη τουρκική ακτή και περίπου 300 χλμ από το λιμάνι της Αττάλειας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μια Belharra αρόδω στα νότια παράλια της Κύπρου μπορεί να παρέχει αντιαεροπορική κάλυψη στην Εθνική Φρουρά σε όλη την Μεγαλόνησο, αποτρέποντας την αεροπορική υπεροχή της Τουρκίας, η οποία σφράγισε, κατά κάποιο τρόπο, τις επεμβάσεις της εκεί. Η ομπρέλα αυτή θα επιτρέπει στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία να διεξάγει επιχειρήσεις υπεράνω της Κύπρου.<br /><br />Δεδομένου ότι τα βλήματα Exocet MM40 Block3 που φέρουν οι Belharra έχουν βεληνεκές έως και 140 χλμ και δοθέντος ότι η απόσταση από την Λάρνακα στα βόρεια παράλια της νήσου είναι περίπου 70 χλμ εμποδίζεται πρακτικά και η προσέγγιση του τουρκικού στόλου ή και πλοίων που μεταφέρουν ενισχύσεις ή εφόδια στα Κατεχόμενα. Η ύπαρξη επιπλέον τέτοιων συστοιχιών στα χέρια της Εθνικής Φρουράς σημαίνει ότι μπορεί πρακτικά να επιβληθεί ναυτικός αποκλεισμός των κατεχομένων.<br /><br />Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι οι Belharra που θα αγοράσει η Ελλάδα θα φέρουν και πυραύλους SCALP Navale με βεληνεκές πολύ μεγαλύτερο από 400 χλμ (αναλυτές το αναβιβάζουν σε 1000 χλμ), τότε οι ναυτικές βάσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο μπορούν να βληθούν από την θαλάσσια περιοχή νότια της Κύπρου, καταστρέφοντας εγκαταστάσεις και ανεφοδιαστικά αποθέματα. Αυτό μπορεί να καταστήσει τη ναυτική παρουσία Τούρκων στην ευρύτερη περιοχή τουλάχιστον ανασφαλή.<br />Το "παράθυρο" ευκαιρίας<br /><br />Όλα αυτά είναι αδύνατον να διαφεύγουν των τουρκικών επιτελείων. Εάν η Ελλάδα προχωρήσει στην αγορά, για την Τουρκία το "παράθυρο" ευκαιρίας για άσκηση στρατιωτικής βίας το οποίο υφίσταται σήμερα, σταδιακά θα κλείνει. Αν η Τουρκία θέλει να συγκρουστεί με την Ελλάδα από σχετική θέση ισχύος (κι αυτό είναι αμφισβητήσιμο υπό την παρούσα κατάσταση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων) πρέπει να το πράξει πριν υλοποιηθούν τα προγράμματα απόκτησης των μαχητικών Rafale, των αναβαθμισμένων F-16V, των Belharra κλπ.<br /><br />Είναι γεγονός ότι μπαίνουμε σε άλλη εποχή για το Ναυτικό και συνολικά για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Έχουμε, όμως, εισέλθει σε γεωπολιτικά ρευστή περίοδο, όπου το καθεστώς Ερντογάν προωθεί εμπράκτως το όραμα του νεοοθωμανισμού, παρότι βάλλεται και από έξω και από μέσα. Αυτό σημαίνει ότι συνεχίζει να αποτελεί απτή απειλή.<br /><br />Αν πιστέψει η Άγκυρα ότι θα χάσει το "παράθυρο" ευκαιρίας να επιβάλει το δόγμα της "Γαλάζιας Πατρίδας" και τα άλλα μεγαλεπήβολα σχέδια της, ίσως προβεί σε σπασμωδικές κινήσεις. Οι καιροί δεν απαιτούν μόνο εξοπλισμό, απαιτούν και εγρήγορση, αλλά και μια γενικότερη αναθεώρηση του ελληνικού αμυντικού δόγματος με γνώμονα τα νέα δεδομένα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως οι φρεγάτες Belharra ακυρώνουν στην πράξη την "Γαλάζια Πατρίδα"

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Η φημολογούμενη πρόθεση της κυβέρνησης να αγοράσει τις φρεγάτες Belharra, εάν επιβεβαιωθεί, μπορεί να αλλάξει το παιχν...

Διαβάστε την συνέχεια

Σύγχρονες απειλές και εθνική στρατηγική

<img height="444" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=5239534.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Ιωάννης Αναστασάκης*</b><br />Κάθε σύγχρονο κράτος, αναπροσαρμόζει την εθνική Αμυντική Στρατηγική του κάθε φορά που διαφοροποιούνται σημαντικά οι παράμετροι της Απειλής που αντιμετωπίζει. Συνήθως αυτό συμβαίνει σε διαστήματα από πέντε έως είκοσι ετών.<br /><br />Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση (ΑΣΑ)<br /><br />Στην Ελλάδα η τελευταία Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση (ΑΣΑ) πραγματοποιήθηκε το έτος 2001. Σκοπό είχε να καλύψει την εκτιμώμενη «Απειλή» για την πρώτη δεκαπενταετία του 21ου αιώνα. Σήμερα έχει ήδη απαξιωθεί όχι μόνο χρονικά, αλλά από τις ίδιες τις εξελίξεις.<br /><br />Πιο συγκεκριμένα οι σύγχρονες απειλές που απαιτούν αναθεώρηση της Αμυντικής Στρατηγικής, είναι μεταξύ άλλων οι ακόλουθες: <div><div><ul style="text-align: left;"><li> η χρήση του διαδικτύου και η κυβερνοασφάλεια</li><li> η ρομποτική τεχνολογία και η τεχνητή νοημοσύνη </li><li>τα μη επανδρωμένα οχήματα μάχης , η πυραυλική τεχνολογία, οι τεχνητοί δορυφόροι. </li><li>το μεταναστευτικό σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή που αναμένεται να επιτείνει τις ροές. </li><li>ο εντοπισμός υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο σε συνδυασμό με τις Τουρκικές απαιτήσεις και απειλές κατά της Ελλάδας και της Κύπρου.</li></ul>Συμπληρώνοντας την πρώτη εικοσαετία του 21ου αιώνα, μία νέα Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση κρίνεται ως αναγκαία και υποχρεωτική. Η αναθεώρηση πρέπει να περιλαμβάνει όχι μόνο την δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και όλους του υποστηρικτικούς πυλώνες, όπως είναι και η «Αμυντική βιομηχανική βάση».<br /><br />Αμυντική Βιομηχανία (ΑΒ) και Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση ΑΣΑ<br /><br />Σε κάθε Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση, η Αμυντική Βιομηχανία πρέπει να προσαρμόζεται κατάλληλα, ώστε να υποστηρίζει το έργο των Ενόπλων Δυνάμεων, τόσο Στρατηγικά όσο και σε τακτικό επίπεδο. Η διασφάλιση επιβίωσης της εγχώριας «Αμυντικής Βιομηχανικής βάσης» εξασφαλίζει την απρόσκοπτη υποστήριξη των ΕΔ σε περιόδους κρίσεως ή πολέμου.<br /><br />Παράλληλα η ΑΒ εκτός από την συμβολή της στην Αμυντική θωράκιση της χώρας, συμβάλει επίσης στην εθνική οικονομία, αφενός με την εξασφάλιση χιλιάδων θέσεων εξειδικευμένης εργασίας και αφετέρου με την εισαγωγή συναλλάγματος από τις εξαγωγές αμυντικών προϊόντων. Σήμερα στη χώρα μας, τόσο οι ιδιωτικών συμφερόντων, όσο και οι ελεγχόμενες από το Δημόσιο Αμυντικές Βιομηχανίες συντηρούνται αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.<br /><br />Αποσπασματικά, όπως οι εκπρόσωποι της αμυντικής βιομηχανίας σε κάθε ευκαιρία δηλώνουν: «Η εικόνα της ΑΒ στην χώρα είναι απογοητευτική», «υπάρχουν οι επιλογές όσον αφορά την ΑΒ, αλλά λείπει η βούληση εκ μέρους του κράτους», «απαιτείται να καλλιεργηθεί κουλτούρα εθνικής ασφάλειας. Στην ΑΒ πρέπει να υποστηριχθεί η εξωστρέφεια, ο στρατηγικός σχεδιασμός σε βάθος τουλάχιστον πενταετίας, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας».<br /><br />Οι δυνατότητες της ΑΒ σήμερα, κυρίως στο λογισμικό και την σχετική τεχνολογία, είναι αποδεδειγμένα απεριόριστες. Είναι απαραίτητη η κρατική βούληση και υποστήριξη για να καταλάβει τη θέση που της αξίζει διεθνώς, με τα παράλληλα οφέλη για τη χώρα όπως περιγράφηκαν ανωτέρω.<br /><br />Κατά τις εργασίες σύνταξης της ΑΣΑ-2001 που ισχύει ανεπίκαιρα πλέον σήμερα, είχα την τύχη να είμαι μέλος της «Ομάδας Εργασίας για την Αμυντική Βιομηχανία». Συγκεκριμένα, σε συνεργασία τόσο με τις Δημόσιες, όσο και τις ιδιωτικές ΑΒ είχαμε επεξεργαστεί τρόπους ανάπτυξης ώστε αυτές να διατηρούν την δυνατότητα υποστήριξης των αναγκών των ΕΔ σύμφωνα με την Εθνική Στρατηγική Σχεδίαση. Από τις εισηγήσεις της Ομάδας Εργασίας για την ΑΒ το 2001, περιορισμένες ενσωματώθηκαν νομοθετικά και ακόμα λιγότερες υλοποιήθηκαν στην πράξη τα τελευταία είκοσι χρόνια. <br /><br />Προβληματισμοί…<br /><br />Ο ιστορικός Θουκυδίδης ο Αλιμούσιος, σχετικά με την στρατηγική αντίληψη έχει διατυπώσει την διαχρονικής ισχύος ρήση: «Είναι αξίωμα παραδεκτό, κανένα κράτος δεν μπορεί να κρατηθεί ελεύθερο αν δεν είναι στον ίδιο βαθμό ισχυρό με τα γειτονικά του κράτη».<br /><br />Στο δια ταύτα, εκ των ανωτέρω αναφερθέντων καθίσταται σαφής η αναγκαιότητα μίας επικαιροποιημένης Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης. Σε αυτό το πλαίσιο ο επανακαθορισμός των αξόνων ανάπτυξης και λειτουργίας της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας με την στήριξη του Κράτους, για την ουσιαστική υποστήριξη της ισχύουσας Στρατηγικής Σχεδίασης, κρίνεται ως εκ των ουκ άνευ.<br /><br /><b><i>* Ο αντιπτέραρχος ε.α. Ιωάννης Αναστασάκης είναι στρατηγικός αναλυτής και συνεργάζεται με το ISDA στην Αθήνα, το ERPIC στην Λάρνακα, το UCLA/CMED στο Λος Άντζελες, το PRIF/APOME στη Φρανκφούρτη (adHoc), το ZSF στο Ζάγκρεμπ (adHoc), το A.S. στο Μόναχο, το NESA CSS στην Ουάσιγκτον.</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Σύγχρονες απειλές και εθνική στρατηγική

Ιωάννης Αναστασάκης* Κάθε σύγχρονο κράτος, αναπροσαρμόζει την εθνική Αμυντική Στρατηγική του κάθε φορά που διαφοροποιούνται σημαντικά οι παρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εμμένουν οι Τούρκοι για Κύπρο! “Ομοσπονδία τέλος”, Αθήνα, Λευκωσία ακούν;

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/10/TURKEY-OCCUPIED-CYPRUS-KATEXOMENA-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />«Το Βαρώσι δεν μπορεί να διατηρηθεί ως ερείπιο, μπορεί να γίνει ξανά το μαργαριτάρι της Κύπρου. Όλοι επωφελούνται από αυτό. Θα συνεχιστεί η πρωτοβουλία για το Βαρώσι. Η Ελλάδα και η ε/κ πλευρά πρέπει να ξεχάσουν ότι το Βαρώσι θα τύχει παζαρέματος. Τελείωσε αυτό. Περαστικά σας», δήλωσε ο Τούρκος Αντιπρόεδρος, Φουάτ Οκτάι σε τηλεοπτική του συνέντευξη χθες βράδυ στον παράνομο «Μπαϊράκ». O Οκτάι είπε ότι η πρωτοβουλία για το Βαρώσι – όπως ονομάζουν το άνοιγμα μέρους της περιφραγμένης πόλης – ήταν μια κίνηση καλής θέλησης και πρόσθεσε ότι «εδώ ιδιοκτήτες είμαστε εμείς. Η τδβκ», όπως αποκάλεσε το ψευδοκράτος.<br /><br />Το άνοιγμα του Βαρωσίου, πρόσθεσε, αποφάσισε η «κυβέρνηση» και η Τουρκία το στήριξε. «Είναι καλύτερα το Βαρώσι να είναι κλειστό και να τριγυρνούν τα ποντίκια ή τα παιδιά να κάνουν εκεί ποδήλατο;» διερωτήθηκε. Κατά τον Τούρκο Αντιπρόεδρο υπάρχουν δύο γείτονες, η Ελλάδα και η Τουρκία και εδώ στην Κύπρο, η «τδβκ» – όπως αποκάλεσε το ψευδοκράτος – και οι Ε/κ. «Τα προβλήματα μπορούμε να τα λύσουμε αμοιβαία, συνομιλώντας. Κάτι άλλο εκτός από αυτό δυσκολεύει την λύση» είπε.<br /><br />Για το Κυπριακό, χαρακτήρισε ιστορική και ξεκάθαρη την χθεσινή αναφορά του Ταγίπ Ερντογάν ότι η ομοσπονδία τέλειωσε και πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος πλην της λύσης δύο κρατών, όπως και την αναφορά του Τούρκου Προέδρου «θα γνωρίσετε καλά τους τρελούς Τούρκους» (ΣΣ: από το βιβλίο του Τουργκούν Οζακμάν «Αυτοί οι τρελοί Τούρκοι»).<br /><br />Η Τουρκία δεν θα κάνει αυτή τη δουλειά με απειλές και ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι ένας ηγέτης που στέκεται όρθιος, είπε. Επανέλαβε τη θέση ότι η τουρκική πλευρά επέδειξε πάντοτε καλή θέληση αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση, υποστηρίζοντας και πάλι ότι η ε/κ πλευρά δεν θέλησε να μοιραστεί την εξουσία και τις πηγές. «Πρόθεση της ε/κ πλευράς είναι να αφομοιώσει τους Τ/κ και όλα τα παιχνίδια που έκανε, ήταν απάτες» είπε.<br />Η άτυπη πενταμερής, είπε ο Οκτάι, θα είναι μια συνάντηση για το όραμα για την Κύπρο στην οποία δεν θα συζητηθεί η ομοσπονδία, καθώς όπως ανέφερε, ο Ταγίπ Ερντογάν «έβαλε την τελεία σε αυτό».<br /><br />Πλέον μπορεί να τύχει διαπραγμάτευσης η λύση δύο κρατών, η ομοσπονδία είναι παρελθόν, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την λύση δύο κρατών, δήλωσε ο Τούρκος Αντιπρόεδρος λέγοντας πως οι διαπραγματεύσεις από το 1968 μέχρι σήμερα δεν μπόρεσαν να έχουν ένα αποτέλεσμα. Αναφερόμενος στους υδρογονάνθρακες, ο Οκτάι είπε ότι μπορούν να αποτελέσουν μέσον για ειρήνη και όχι για διαμάχη, υπενθυμίζοντας ότι υπάρχει πρόταση για τον διαμοιρασμό του φυσικού πλούτου, από την «κυβέρνηση» του ψευδοκράτους – όπως είπε – και είναι ακόμα σε ισχύ, αναφέρει το Κυπριακό Πρακτορείο.<br /><br />Απαντώντας και πάλι στον Έλληνα Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη και την αναφορά του στην κατοχική Τουρκία, ο Φουάτ Οκτάι είπε ότι «άλλο είναι οι εντυπώσεις και άλλο η πραγματικότητα». «Τα μεγάλα ψέματα που είπαν ο Έλληνας Πρωθυπουργός με το πρόσωπο που εκπροσωπεί την ε/κ πλευρά, στην πραγματικότητα είναι λόγια που είπαν κοιτώντας τον καθρέφτη τους. Αν θέλουν να δουν τον εισβολέα, ας κοιτάξουν στον καθρέφτη» ανέφερε.<br /><br />Όσον αφορά τη «νέα τδβκ», όπως αναφέρεται στο ψευδοκράτος, ο Τούρκος Αντιπρόεδρος είπε ότι ήρθε στα κατεχόμενα με μια ευρεία αντιπροσωπεία και θα έχει σειρά επαφών και συναντήσεων. Δεν είναι μόνο λόγια, αλλά θα εργαστούν για την ενίσχυση των υποδομών του ψευδοκράτους, είπε προσθέτοντας ότι θέλουν να δουν μια «τδβκ» – κατά την έκφρασή του – που θα σταθεί στον κόσμο, θα παράγει μόνη της και το κάθε παιδί της θα λέει με περηφάνια ότι είναι στο ψευδοκράτος. Ο κ. Οκτάι ανέφερε επίσης ότι χρειάζεται πολιτική σταθερότητα στο ψευδοκράτος και πως είναι δύσκολο να προχωρήσουν μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα έργα όταν κάθε μέρα γίνεται συζήτηση για «εκλογές».<br /><br />«Υπάρχει ανάγκη θετικής ατζέντας και πολιτικής σταθερότητας» πρόσθεσε. Ως Τουρκία, είπε, θέλουν να δουν ένα ψευδοκράτος που θα σταθεί μόνο στα πόδια του και θα μπορεί να ανταγωνιστεί στην διεθνή κοινότητα. Θέλουν, ανέφερε, να φέρουν τα δημόσια πανεπιστήμια της Τουρκίας στην Κύπρο λέγοντας ότι ο τομέας της παιδείας πρέπει να είναι ανταγωνιστικός και οι απόφοιτοι να βρίσκουν δουλειά. Προϊδέασε ότι το νέο οικονομικό πρωτόκολλο Τουρκίας – ψευδοκράτους θα περιλαμβάνει ευρεία σειρά θεμάτων ενώ για τα εμβόλια είπε ότι οι Τ/κ δεν πρέπει να ανησυχούν, η Τουρκία θα στείλει και άλλα εμβόλια, χωρίς να αναφέρει πότε.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εμμένουν οι Τούρκοι για Κύπρο! “Ομοσπονδία τέλος”, Αθήνα, Λευκωσία ακούν;

«Το Βαρώσι δεν μπορεί να διατηρηθεί ως ερείπιο, μπορεί να γίνει ξανά το μαργαριτάρι της Κύπρου. Όλοι επωφελούνται από αυτό. Θα συνεχιστεί η ...

Διαβάστε την συνέχεια