Η Τουρκία προβαίνει σ' αυτόν τον ελιγμό επειδή απ' ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να βρει εύκολα λύση στο πρόβλημα του επόμενου μαχητικού της αεροσκάφους, ώστε να αντισταθμίσει την αναβάθμιση της αεροπορικής ισχύος από ελληνικής πλευράς που γίνεται με την απόκτηση των Rafale και τον εκσυγχρονισμό των F-16. Ελπίζει πως με τη δήθεν διαλλακτικότητα που δείχνει στο ζήτημα των S-400 ίσως "ξεπαγώσουν" τελικά οι παραδόσεις των F-35, διότι μάλλον δεν βλέπει πολλές προοπτικές στο να προμηθευτεί ευρωπαϊκά Eurofighter ή ρωσικά Su-57. Την έχουν επίσης προβληματίσει πολύ και οι υπόλοιπες κυρώσεις που έχει υποστεί από τις ΗΠΑ (επί διακυβέρνησης Τραμπ όλες), οι οποίες απειλούν να καθηλώσουν το σύνολο σχεδόν της αεροπορίας της εντός των προσεχών μηνών ή ετών, διότι δεν θα μπορεί να βρίσκει για πάντα ανταλλακτικά για τα F-16 της από το Πακιστάν ή τη διεθνή "μαύρη αγορά" των οπλικών συστημάτων.
Αυτό ακριβώς είναι που ΔΕΝ θέλουν οι Τούρκοι να συμβεί. Παρήγγειλαν τους S-400 επειδή αυτά τα όπλα αποτελούν ακόμα έναν άγνωστο αντίπαλο για το Ισραήλ, και οι Τούρκοι πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να αποτρέψουν ή να αποκρούσουν ένα προληπτικό ισραηλινό πλήγμα κατά του πυρηνικού αντιδραστήρα τους - πράγμα που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιχειρήσουν οι Ισραηλινοί όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Άρα η Τουρκία δεν μπορεί να αποκαλύψει τα μυστικά των S-400 στους Αμερικανούς, γιατί θα είναι σαν να τα αποκαλύπτει στο Ισραήλ, και αυτό θα σημαίνει πρακτικά ότι ακυρώνει μόνη της το ισχυρότερο και πιο επίφοβο όπλο της. Αντίστοιχα, οι Ισραηλινοί "πάγωσαν" μέσω του λόμπι τους τις παραδόσεις των F-35 στην Τουρκία για να μην μπορούν οι Τούρκοι να μάθουν τα αδύνατα σημεία αυτού του αεροσκάφους απέναντι στους S-400 (τα F-35 αποτελούν σήμερα την αιχμή του δόρατος της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας) και να μην μπορούν να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Δημοσίευση σχολίου