ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Το «ΦΟΥΣΚΩΤΟ ΙΣΛΑΜ» εισβάλει ακάθεκτο σε μια ανοχύρωτη Ελλάδα.

Ellada simera 0 Αμυνα, Εθνικά Θέματα, Ειδήσεις 17:14

<img alt="20140815_53ee370d228e0" class="attachment-large wp-post-image" pxz:uid="1230fe846aa-1" src="http://i1.wp.com/triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/08/20140815_53ee370d228e0.jpg?fit=1024%2C1024" /> 
 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος 
Τουλάχιστον πενήντα πλωτά και φουσκωτά μέσα καθημερινά προσπαθούν και στην συντριπτική πλειοψηφία τους καταφέρνουν να περάσουν από τις τουρκικές ακτές στα ελληνικά χωρικά ύδατα, μεταφέροντας εκατοντάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες στην ελληνική επικράτεια, όπως αποκαλύπτει και η τουρκική εφημερίδα Sabah, (13/8). Η κατάσταση αυτή προβλέπεται να γίνεται όλο και πιο πιεστική, καθώς ήδη εκατομμύρια κατευθύνονται προς τα δυτικά εξ’ αιτίας των συνεχιζόμενων πολεμικών συγκρούσεων σε ένα ευρύ γεωγραφικό φάσμα από την βόρειο Αφρική μέχρι το Ιράν και την Τουρκία.Το φαινόμενο των φουσκωτών και των κάθε είδους πλωτών μέσων σε όλο το μήκος και το πλάτος του Αιγαίου να προσπαθούν να περάσουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και μόλις αντικρίζουν να τους πλησιάζει πλοίο της ελληνικής ακτοφυλακής να βυθίζονται για να σωθούν οι λαθρομετανάστες από τους Έλληνες ναυτικούς, είναι πλέον καθημερινό. Η τουρκική μαφία και οι… «ενώσεις των Τούρκων δουλεμπόρων», τρίβουν τα χέρια τους καθώς φέτος οι δουλειές τους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Όπως προβλέπεται τα κέρδη τους θα είναι τεράστια γιατί από την δική μας πλευρά όχι μόνο δεν υπάρχει καμία αποτελεσματική ανάσχεση σε όλο αυτό το ανθρώπινο ρεύμα, αλλά αντίθετα μας έχουν «φλομώσει» με αντιρατσιστικές θεωρίες και με κορώνες ευπόρων «προοδευτικών» υπέρ της άνευ όρων υποδοχής των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών διευκολύνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τα σχέδια πολτοποίησης του ελληνισμού από την Νέα Τάξη. Αλήθεια τι θα έλεγαν όλοι αυτοί οι νεοφώτιστοι αντιρατσιστές και «προοδευτικοί» αν τους φόρτωναν μέσα στα πολυτελή τους σπίτια κάποιους πρόθυμους να σκοτώσουν για ένα κέρμα μουσουλμάνους επισκέπτες, για μια.. καλύτερη τύχη στην χώρα μας ; 
Το εντυπωσιακό είναι πως όλη αυτή η επιχείρηση μεταφοράς εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, εξελίσσεται παράλληλα με το αυξανόμενο τουριστικό ρεύμα προς τις μικρασιατικές ακτές και τα νησιά του ελληνικού Αιγαίου. Είναι εντυπωσιακό πως το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο της Τουρκίας, το γνωστό Μπόντρουμ, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών που τους προετοιμάζουν για το τελικό άλμα προς την ελληνική πλευρά όπως αποκαλύπτει και η τουρκική εφημερίδα, Sabah. Το άλλο μεγάλο κέντρο και για πολλούς στην Τουρκία η «πρωτεύουσα» των Τούρκων δουλεμπόρων είναι το λιμάνι του Τσεσμέ, απέναντι από την νήσο Χίο. Εκεί έχουν στηθεί τα «στρατηγεία» διεκπεραίωσης του μεγάλου όγκου των μουσουλμάνων επυλίδων που μεταφέρονται από τα ανατολικά προς το ελληνικό Αιγαίο. Το τουρκικό θράσος έχει φτάσει στο σημείο να εξεγείρονται γιατί από την ελληνική πλευρά έχει εκδηλωθεί τελευταία η πρόθεση να εγκατασταθούν αστυνομικές δυνάμεις σε διάφορα μικρά νησιά του ανατολικού Αιγαίου για να γίνει καλύτερη επόπτευση της αθρόας εισροής των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών. 
Γεγονός είναι, είτε θέλουμε να το αγνοήσουμε είτε όχι, πως αν συνεχιστεί όλη αυτή η εισβολή από τα ανατολικά, σε λίγα χρόνια η Ελλάδα δεν θα είναι η Ελλάδα που ξέρουμε σήμερα αλλά θα είναι ένα… Ελλαδιστάν- Ισλαμιστάν. Το κέντρο της χώρας, δηλαδή η ελληνική πρωτεύουσα, θα μετατραπεί σε ισλαμικό κέντρο ενώ η δεύτερη πόλη, η Θεσσαλονίκη του ισλαμολάγνου και τουρκολάγνου δήμαρχου της, θα γίνει η… πολιτιστική πρωτεύουσα των μουσουλμάνων. Να μην αναφερθούμε στην δυτική Θράκη εκεί όπου οργιάζει η τουρκοισλαμική προπαγάνδα προς δόξα και των εκεί πολιτικών αλλά και θρησκευτικών της ηγετών. 
Ποιος θα αντισταθεί σε όλη αυτή την ισλαμική πλημμύρα που για πρώτη φορά απειλεί, έτσι όπως εξελίσσεται, να καταστήσει τους Έλληνες μειοψηφία μέσα στην ίδια τους στην χώρα ; Ποια πολιτική ηγεσία ; Αυτή που έχει ξεπουλήσει την εθνική μας κυριαρχία και τώρα προωθεί αντιρατσιστικά νομοσχέδια για να επικυρώσει την ισλαμοποίηση της χώρας ; Ποια θρησκευτική ηγεσία ; Αυτή που έχει πιει το «αμίλητο νερό» ή πιο χειροτέρα αυτή που «χαριεντίζεται» με τους ισλαμολάγνους και στηρίζει έτσι την ισλαμοποίηση της χώρας ; 
 
<a href="http://triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το «ΦΟΥΣΚΩΤΟ ΙΣΛΑΜ» εισβάλει ακάθεκτο σε μια ανοχύρωτη Ελλάδα.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης , Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος Τουλάχιστον πενήντα πλωτά και φουσκωτά μέσα καθημερινά προσπαθούν και σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσική Μη-εύοσμη Ανθοδέσμη προς Γερμανούς – ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !

Ellada simera 0 Ειδήσεις, κόσμος 17:11

<img alt="20140816_53eee72250273" class="attachment-large wp-post-image" pxz:uid="1230fe87c24-1" src="http://i0.wp.com/triklopodia.gr/wp-content/uploads/2014/08/20140816_53eee72250273.jpg?fit=1024%2C1024" /> 
 
Παλαιός πρόσκοπος, εκδρομέας περιπατητής, νυχτοβάτης τώρα της μπλογκόσφαιρας , έπεσε προχθές επάνω σ’ ένα κείμενο που σίγουρα θα «ευφράνει καρδίας» σε διάφορες γωνιές της Ευρώπης.Πιστεύει πως αυτό το Σαββατοκύριακο του γιορτασμού της πιστής Συντρόφισσας των Ελλήνων -σε όλους τους αγώνες, που έδιναν άλλοτε, σε υπεράσπιση της όμορφης γης που χάνουμε- είναι επίκαιρη η δημοσίευσή του και σ’ αυτόν τον τόπο και θα γλυκάνει τα χείλη κάποιων πικραμένων νοσταλγών. 
Κάτω από ένα σαρδόνια σαρκαστικό τίτλο, γράφει τα ακόλουθα 
- σε Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού: 
«Η Ρωσική Έκκληση στη Γερμανία 
Το όνομά μου είναι Ιγκόρ Προσβίρνιν, είμαι ο αρχισυντάκτης της Ιστοσελίδας Σπούτνικ Πογκρόμ, η οποία υπερασπίζεται τις ευρωπαϊκές αξίες. Έχω ακούσει πως μια από τις πλευρές της ζωής που οι Ευρωπαίοι, και οι Γερμανοί ιδιαίτερα, έχουν περί πολλού είναι η Ιστορία. Εάν ανατρέχαμε στην πρόσφατη Ιστορία, θα μπορούσαμε να θυμηθούμε πως ένα τεράστιο στράτευμα από 300.000 Σοβιετικούς οπλίτες, με 5.000 τανκς, 1.500 αεροπλάνα και 10.000 πυροβόλα ( συμπεριλαμβανομένων τακτικών πυρηνικών όπλων) απλώς αποχώρησαν από την τότε ενοποιούμενη Γερμανία χωρίς να ρίξουν μία τουφεκιά. 
΄Ηταν μια επιχείρηση χωρίς προηγούμενο σε εύρος και συντομία, όταν ολόκληρος ο σοβιετικός στρατός αποσύρθηκε σε κυριολεκτικά ακάλυπτα χωράφια. Δεκάδες χιλιάδες Σοβιετικοί αξιωματικοί, υπακούοντες στις διαταγές της ανώτατης διοίκησης, επήγαν, από τους ζεστούς στρατώνες, να ζήσουν σε σκηνές, στημένες σε χωράφια λασπωμένα, σκεπασμένα με χιόνι. Συχνά με τις οικογένειές τους. 
Γιατί; 
Για την ελπίδα. Ελπίδα πως οι σκοτεινές σελίδες της ιστορίας για τις δυο χώρες μας ήταν επιτέλους και για πάντα παρελθόν. Ελπίδα πως δεν θα είμαστε πια αναγκασμένοι να διατηρούμε στρατούς τεθωρακισμένων στο κέντρο της Ευρώπης και πως η Ευρώπη θα σεβόταν και θα σκεφτόταν τα συμφέροντά μας. Ελπίδα πως στην ενωμένη Γερμανία θα είχαμε ένα καλό φίλο και σύμμαχο, με τον οποίο η Ρωσία θα μπορούσε να εκπληρώσει το όνειρο του Ντε Γκωλ για μιαν Ευρώπη ενωμένη, από την Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ. 
Όταν τα στρατεύματά μας αποχωρούσαν από την Γερμανία, στους στρατιώτες μας λεγόταν πως η Γερμανία είχε αναγνωρίσει και εξαγοράσει τα περασμένα σφάλματά της, πως δεν υπήρχαν ανοιχτές διαφορές με τη Γερμανία, πως δεν θα ακούγαμε πια φωνές εκδίκησης από την Γερμανία και επομένως δεν χρειαζόμαστε πια τον στρατό μας με τανκς στο κέντρο της Ευρώπης. Πως από εκείνη τη στιγμή Ρώσοι και Γερμανοί ήταν φίλοι και οι φίλοι δεν έχουν ανάγκη από στρατιές με τανκς. Πως οι Ρώσοι έπρεπε να πάψουν να φοβούνται μιαν ενωμένη Γερμανία και να αφοπλιστούν… 
Και αφοπλιστήκαμε. Και για 20 χρόνια πιστεύαμε πως κάναμε το σωστό, πως το παρελθόν είχε ξεχαστεί για πάντα και πως οι Γερμανοί είχαν εκτιμήσει το πόσο γρήγορα κλείσαμε τις βάσεις μας και επαναπατρίσαμε όλο μας το στράτευμα ( παρόλο που οι αμερικανικές βάσεις παραμένουν στη Γερμανία και σήμερα). Στους καλούς καιρούς οι φίλοι μας μάς ξαίρουν, στους δύσκολους καιρούς μαθαίνουμε τους φίλους μας. Και οι δύσκολοι ήρθαν με την κρίση στη Ουκρανία. Έγινε τότε φανερό πως οι Γερμανοί δεν θυμούνται το καλό. Αποδείχθηκε πως οι Γερμανοί δεν έμαθαν το μάθημα της Ιστορίας. Φαίνεται πως οι Γερμανοί θεώρησαν την απόσυρση της πολεμικής μας μηχανής όχι σαν καλή θέληση και ανθρωπισμό αλλά σαν αδυναμία. 
Αποδεικνύεται ότι όταν οι Αμερικανοί έβαλαν τις φωνές στη Γερμανίδα καγκελάριο, την οποία όλα αυτά τα χρόνια κρατούσαν υπό παρακολούθηση σαν υπηρέτρια που ξαφρίζει, ολόκληρη η γερμανική κοινωνία αναπήδησε, σαν υποτακτικό σκυλί που τρέχει υπάκουα στον Αμερικανό αφέντη…ακόμη και όταν η σύγκρουση με την Ρωσία ζημιώνει τα γερμανικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Φαίνεται επομένως πως όταν πετάξεις το σπαθί, βγάλεις την πανοπλία σου, σταματήσεις τις προετοιμασίες της σοβιετικής εποχής για ένα 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τείνεις χέρι φιλίας στους Γερμανούς, οι Γερμανοί θα το φτύσουν στην πρώτη ευκαιρία. 
Φαίνεται πως οι Ρώσοι είναι και πάλι “untermensch” ( υπάνθρωποι ) που μπορεί ατιμωρητί να κατακρεουργούνται από τον γερμανικό Τύπο και να ζητείται η ψήφιση κυρώσεων από το βήμα της γερμανικής βουλής χωρίς να δίνεται στη Ρωσία η δυνατότητα να αναπτύξει ελεύθερα τα επιχειρήματά της. Από την άλλη, ωστόσο, η ουκρανική κυβέρνηση έχει το ελεύθερο να απαγορεύει τη ρωσική γλώσσα, να φυλακίζει Ρώσους ακτιβιστές, να βομβαρδίζει κατοικημένες γειτονιές με ομοβροντίες πυροβολικού, να σκοτώνει χιλιάδες αμάχους που συμβαίνει να είναι Ρώσοι –και αυτά είναι εντάξει. Είναι εντάξει γιατί είναι «δημοκρατία» και τη βολεύει τη Γερμανία, γιατί οι Ρώσοι είναι “untermensch”, επειδή Ρώσοι είναι και Εβραίοι των οποίων το αίμα για τους Γερμανούς δεν αξίζει τίποτα. Και ακόμη χειρότερο, επειδή προσπαθούν να αμυνθούν, επειδή επιχειρούν να απαντήσουν στα πυρά του ουκρανικού στρατού, οι Ρώσοι πρέπει να τιμωρηθούν, πρέπει να διαπομπευθούν, να τσακιστεί η βούλησή τους για αντίσταση και τότε να εγκλειστούν σε ένα διεθνές ρωσικό γκέτο. 
Και τότε να πυρποληθεί το γκέτο, όπως το κτίριο των Εργατικών Συνδικάτων στην Οδησσό με τους 49 Ρώσους που βρίσκονταν μέσα. Ξέρετε πως τα ουκρανικά κοινωνικά δίκτυα αντέδρασαν σε αυτό το ολοκαύτωμα; Περιγράφοντας τα θύματα ως «Κολοράντο Σισκεμπάμπ» και γράφοντας χυδαιότητες πάνω στις φωτογραφίας απανθρακωμένων πτωμάτων. Δεκάδες χιλιάδες τέτοια μηνύματα… 
Είμαστε και πάλι υπάνθρωποι, δεν είμαστε και πάλι τίποτε παρά ζώα, που οι Ουκρανοί ναζιστές μπορούν να σκοτώνουν για να δημιουργήσουν μια « Ρούσιαν-φράϊ-Ουκραίνα» (μιαν Ουκρανία χωρίς Ρώσους). Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η «Εποπτεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» μόνο τον περασμένο Ιούλιο οι Ουκρανοί σκότωσαν 1.150 άμαχους Ρώσους πολίτες στις ανατολικές επαρχίες της χώρας και αυτοί οι σκοτωμοί συνεχίζονται κάθε μέρα. Που είναι οι διαμαρτυρίες σας, Γερμανία; Που είναι οι κυρώσεις σας εναντίον της Ουκρανίας; Που είναι ο περιβόητος ανθρωπισμός που ισχυριζόσαστε πως διδαχθήκατε από το 1945, αναγνωρίζοντας τα λάθη του παρελθόντος; 
Το Σάουρ-Μόγκιλα, που βρίσκεται στα στρατηγικά υψώματα και είναι μνημείο των Ρώσων που σκοτώθηκαν πριν 70 χρόνια σε άγρια μάχη με την Βέρμαχτ, υπέστη ξανά επιδρομή. Αυτή τη φορά από το ουκρανικό τάγμα Αζόφ, που φορούν στολές με τα σύμβολα λύκου της 2ης,4ης και34ης μεραρχιών των Ες Ες. Και σεις σωπαίνετε! Ρώσοι πολιτοφύλακες σκύβουν πίσω από γρανιτένια μνημεία Ρώσων στρατιωτών, για να καλυφθούν από τις ναζιστικές σφαίρες της «Εθνοφυλακής» της Ουκρανίας. Και σεις τολμάτε να συμφωνείτε με τις αμερικανικές αηδίες περί «ρωσικής επιδρομής»! Οι Ουκρανοί βομβαρδίζουν πόλεις με βαλλιστικούς πυραύλους και αφήνουν κρατήρες στη θέση σπιτιών και σεις βάζετε κυρώσεις όχι εναντίον των Ουκρανών αλλά εναντίον της Ρωσίας! 
Ξανά στρατεύματα σκοτώνουν άοπλους Ρώσους πολίτες και σεις συζητείτε εάν είναι καιρός να αρχίσετε να στέλνετε όπλα στους δολοφόνους, ώστε να μπορούν να σκοτώνουν περισσότερους Ρώσους; ΄Ολες σας οι περιβόητες «πολιτικές της μνήμης» και «της γνώσης από το παρελθόν» είναι απλά ένας σωρός από κουράδες σκύλων, καθώς και πάλι μπροστά στα μάτια σας άοπλοι άνθρωποι σφαγιάζονται και εσείς χειροκροτείτε και υπόσχεσθε στους Ουκρανούς δολοφόνους και νέα χρηματοδότηση. 
Δεν διδαχθήκατε ανθρωπισμό, εσείς οι Γερμανοί. Δεν διδαχθήκατε υπευθυνότητα. Δεν μάθατε να αντιστέκεστε στο Κακό και να λέτε στο Κακό καθαρά, κατά-πρόσωπο « ¨Όχι, είσαι ο δολοφόνος, δεν θα σε βοηθήσω, σταμάτα αμέσως να σκοτώνεις!» Δεν μάθατε να είστε υπεύθυνοι, ανεξάρτητοι, ελεύθερος λαός, ικανός να ανταποδίδει το καλό, στο καλό που έλαβε. 
Είστε δούλοι που νομίζουν ότι το Καλό είναι αδυναμία. 
Το 1934 ο Χίτλερ σας οδηγούσε σαν τα πρόβατα. Το 2014 βοσκός σας είναι ο Ομπάμα. Αν αύριο στη Γερμανία οι Αμερικανοί ανοίξουν ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως για Ρώσους, οι μισοί από σας θα υποβάλουν αίτηση προσλήψεως για χειριστές θαλάμων αερίων και οι εφημερίδες σας θα εξηγούν πως αυτό το στρατόπεδο είναι πατριωτικό και καλό για την γερμανική οικονομία. Και στη συνέχεια θα είναι καλό να σκοτώνεται αυτούς του Ρώσους υπανθρώπους, να φτιάχνετε αμπαζούρ από το δέρμα τους και να τα στέλνετε, ωραία συσκευασμένα, στην Ουάσιγκτων για να ευχαριστήσετε τον Αμερικανό σύμμαχό σας. 
Οι Γερμανοί απέτυχαν στις εξετάσεις. Όταν το Κακό ξαναγύρισε στην Ευρώπη, δεν προσπαθήσατε καν να αντισταθείτε. Πέσατε αμέσως στα πόδια του σαν σκλάβοι που με αδημονία περίμεναν την πολύ καθυστερημένη επιστροφή του αφέντη τους. Υπηρετήστε το κακό, επιβάλετε κυρώσεις, υποστηρίξτε την δολοφονία Ρώσων, εφοδιάστε με όπλα τους δολοφόνους Ρώσων, δικαιώστε την γενοκτονία – το τέλος της ιστορίας σας θα είναι ξαναϊδωμένο, γιατί το κακό δεν μπορεί να νικήσει. 
Θα κλείσω αυτό το κείμενο με μια δημοφιλή φράση της διάσημης Αμερικανίδας και φωτισμένης πολιτικού, κυρίας Βικτώριας Νούλαντ, η οποία εξόφθαλμα αποφασίζει για την Ουκρανία αντί της καγκελαρίου σας: 
« Fuck the E U» 
Μας αρέσει δεν μας αρέσει, οι Αμερικανοί είναι πονηροί, ξαίρουν να στιμάρουν ακριβώς την «τιμή» μιας ενωμένης Γερμανίας και μιας ενωμένης Ευρώπης…» 
 
<a href="http://triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ρωσική Μη-εύοσμη Ανθοδέσμη προς Γερμανούς – ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !

Παλαιός πρόσκοπος, εκδρομέας περιπατητής, νυχτοβάτης τώρα της μπλογκόσφαιρας , έπεσε προχθές επάνω σ’ ένα κείμενο που σίγουρα θα «ευφράνει...

Διαβάστε την συνέχεια

Πλησιάζει η ώρα της αναμέτρησης…

Ellada simera 0 Ειδήσεις, κόσμος 16:37

<div class="post-heading">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://pygmi.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2014/08/readyforbattle.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="readyforbattle" class="alignleft wp-image-65178" height="511" src="http://pygmi.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2014/08/readyforbattle.jpg" width="640" /></a></div>
 
Είναι πλέον οφθαλμοφανές: Αμερικανοί και σύμμαχοι δεν κάνουν πίσω και θέλουν να παρουσιάσουν την Ρωσία με τρόπο προβοκατόρικο ότι σχεδιάζει εισβολή στην Ουκρανία μέσω της ανθρωπιστικής βοήθειας, για την οποία είχε συμφωνήσει με το Κίεβο, αλλά «ξαφνικά» η φιλοναζιστική παράνομη κυβέρνηση τα γύρισε και μιλάει για ρωσική απειλή. 
Στο ίδιο μήκος κύματος και το ΝΑΤΟ, ενώ στο Λονδίνο καλούν τον Ρώσο πρεσβευτή στο Foreign Office για εξηγήσεις. Οι εν λόγω κινήσεις κλιμακώνουν προφανώς τις σχέσεις με την Μόσχα, με στόχο να σύρουν την Ρωσία σε πόλεμο και να σταματήσουν έτσι την γεωοικονομική πορεία της υπερδύναμης. 
Η Ρωσία, αντιστεκόμενη, προσπαθεί να κερδίσει όσο περισσότερο χρόνο γίνεται, έτσι ώστε να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει αργά ή γρήγορα το πολυάριθμο ΝΑΤΟ. Ατού της «Αρκούδας» η οπλική της τεχνολογία και ο ανορθόδοξος πόλεμος, στον οποίο υστερούν οι Δυτικοί. Η δε κοινή γνώμη στην Ρωσία είναι έτοιμη και ακόμα και οι φοιτητές στα πανεπιστήμια τυγχάνουν στρατιωτικής εκπαίδευσης. 
Τα κύρια μέτωπα που είναι ανοιχτά είναι μέχρι στιγμής η Ουκρανία, το Ιράκ, η Γάζα και η Συρία, ενώ κίνδυνος υπάρχει πάντα στην Γεωργία, την Πολωνία αλλά και το Αιγαίο, το οποίο βρίσκεται στην μέση και ενδεχόμενα η μισαλλόδοξη Τουρκία εκμεταλλευτεί τυχόν γενίκευση της σύρραξης για να ικανοποιήσει πάγιες επιδιώξεις της. 
Είναι λυπηρό να αναλύουμε τέτοιου είδους καταστάσεις αλλά τις αποφάσεις στον πλανήτη δεν τις παίρνουμε εμείς. Όπως στην πρόγνωση του καιρού δεν μπορεί κανείς να μιλάει μόνο για λιακάδες αλλά και για καταιγίδες. 
Η καταιγίδα λοιπόν ετοιμάζεται να ξεσπάσει, άγνωστο το πότε ακριβώς, αλλά βάσει εξελίξεων τα σύννεφα είναι ήδη μαζεμένα και ο ουρανός έχει μαυρίσει. 
 
<a href="http://www.pygmi.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Πλησιάζει η ώρα της αναμέτρησης…

Είναι πλέον οφθαλμοφανές: Αμερικανοί και σύμμαχοι δεν κάνουν πίσω και θέλουν να παρουσιάσουν την Ρωσία με τρόπο προβοκατόρικο ότι σχεδιά...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ρωσία κάποτε θα αντιδρούσε…

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Εξωτερική Πολιτική 16:34

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://pygmi.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2014/08/putin_eu_usa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="474" src="http://pygmi.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2014/08/putin_eu_usa.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
 </div>
 …όσο η Ελλάδα υποτάσσεται πλήρως στα δυτικά συμφέροντα. 
 
του Κίμωνα Γεωργακάκη 
 Η άνευ όρων υποταγή της Ελλάδας στα δυτικά-παγκοσμιοποιητικά συμφέροντα ήταν λογικό ότι θα έφερνε την Ρωσία στο σημείο να αντιδράσει, μολονότι έκανε τόσο καιρό υπομονή, στέλνοντας αξιωματούχους για να βρουν την χρυσή τομή με την χώρα μας. Τώρα η Ελλάδα περιμένει από τους «συμμάχους» των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον να καλύψουν την ζημιά από το ρωσικό εμπάργκο (αγροδιατροφικά προϊόντα, τουρισμός). Στην κυβέρνηση προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τις διαθέσεις των υπερχρεωμένων «Ευρωπαίων», ώστε να βρουν από εκείνους λύσεις και να μετριαστούν οι έντονες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις από τις ζημιές, που έχει προκαλέσει ο ιδιότυπος εμπορικός πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, με ευθύνη της πρώτης, καθώς παρενέβη υποχθόνια στην Ουκρανία με σκοπό να πλήξει τα ρωσικά συμφέροντα. Η ελληνική εξάρτηση από την Ρωσία αφορά περισσότερο στην ενέργεια και περαιτέρω κλιμάκωση των σχέσεων ΕΕ-Μόσχας ενδεχόμενα «χτυπήσει» και σε αυτόν τον τομέα. Η Ελλάδα εξαρτάται περίπου κατά 70% από το ρωσικό φυσικό αέριο. Επομένως μία σοβαρή διαταραχή στην ροή του θα έχει σημαντικές συνέπειες. Πέραν τούτου εξάρτηση υφίσταται και σε σχέση με το πετρέλαιο, καθότι ΕΛΠΕ και ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ έχουν ως βασικό προμηθευτή την Ρωσία για το αργό που διυλίζουν. Πολλοί που περιμένουν αλληλεγγύη από τους «εταίρους» μας, μάλλον θα απογοητευθούν. Η Δύση, η οποία τόσο καιρό δυσφημούσε τους Έλληνες παγκοσμίως, άσχετα αν το εγχείρημά της τελικά απέτυχε, δεν πρόκειται να βοηθήσει την χώρα μας, ειδικά όταν εκείνη βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Άλλωστε και η Ευρώπη εξαρτάται από το ρωσικό φυσικό αέριο. Εναλλακτικές λύσεις με άμεση εφαρμογή δεν υπάρχουν, ενώ τα όποια αποθέματα δεν κρατούν για πολύ. Μερικοί «γεωπολιτικάντηδες» άρχισαν δε πάλι να μουρμουρίζουν για την στάση της Ρωσίας και «γιατί αφήνει πάλι την Ελλάδα σε αυτή την δύσκολη φάση αβοήθητη», θέλοντας προφανώς με κάθε ευκαιρία να δυσφημούν την «Αρκούδα» στην ελληνική κοινή γνώμη, που παρά ταύτα υποστηρίζει στην πλειοψηφία της τον Πούτιν, προκειμένου να προσδεθούμε ακόμα πιο σφιχτά, όσο δεν πάει άλλο δηλαδή, στο άρμα της Δύσης. Το υπογραμμίζω εκ νέου για να γίνει κατανοητό: η Ρωσία δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ακολουθεί τα δικά της συμφέροντα. Μάλιστα για την περίπτωση της χώρας μας έκανε, όπως προείπα, αρκετό καιρό υπομονή. Η διαφορά της με τις χώρες της Δύσης έγκειται στο γεγονός, ότι στις διακρατικές της συμφωνίες δρα με βάση την αρχή «do ut des (δίνω για να δώσεις)», εν αντιθέσει με Η.Π.Α. και ΕΕ που θέλουν μόνο να «αρπάζουν». Και αναρωτιέμαι: Που εντόπισαν οι «ειδικοί» βοήθεια από τους «εταίρους» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ; Στην Κύπρο; Στα Ίμια; Στην Θράκη; Στα Μνημόνια; Που ακριβώς; Παρ΄ όλα αυτά, η Αθήνα επέλεξε την πλήρη ταύτισή της με την αντί-ορθολογική πολιτική της Ευρώπης, η οποία αδυνατεί ή αρνείται να τα βρει με την Ρωσία κατόπιν αμερικανικών πιέσεων, καθώς στην Ουάσινγκτον «τρέμουν» στην ιδέα ευρώ-ρωσικής συνεννόησης με γνώμονα τα κοινά συμφέροντα και προσπαθούν να σύρουν τον Πούτιν σε πόλεμο. Οι ελλαδίτες «αξιωματούχοι» τόσο καιρό «κλωτσάνε» την ρωσική βοήθεια, η οποία προφανώς και επιδιώκει την αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας, προτιμώντας π.χ. στην ενέργεια τους τουρκογενείς Αζέρους που έχουν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος στην Κύπρο. Ας πάνε λοιπόν από την Αθήνα να ζητήσουν βοήθεια στο Μπακού. Ειδάλλως να σοβαρευτούν και να βγουν μπροστά χάριν της ειρήνης ζητώντας, ως ομόδοξη με την Ρωσία χώρα, εκ μέρους των ευρωπαϊκών χωρών που πλήττονται από το ρωσικό εμπάργκο, για το οποίο ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο η Δύση, κατανόηση των ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή της Ευρασίας. Το επιτάσσουν οι συνθήκες, το επιτρέπουν οι συγκυρίες. 
 
 Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων - 
<a href="http://www.pygmi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Ρωσία κάποτε θα αντιδρούσε…

…όσο η Ελλάδα υποτάσσεται πλήρως στα δυτικά συμφέροντα. του Κίμωνα Γεωργακάκη Η άνευ όρων υποταγή της Ελλάδας στα δυτικά-παγκοσμι...

Διαβάστε την συνέχεια

Κύπρος: Πως σχεδιάζουν την έξωση του Ελληνισμού απο το νησί.

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Ειδήσεις, κυπρος 16:31

<img border="0" height="345" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/ellhnes.jpg" style="float: left;" width="640" /> 
 
 
του ΔημήτρηΚωνσταντακόπουλου* 
 
Δυόμισυ χιλιάδες χρόνια αφότου οι αρχαίοι ‘Ελληνες θεμελίωναν πάνω στη Σεισάχθεια τη διαγραφή των χρεών των φτωχών, τη  δημοκρατία, και ο Θουκυδίδης την όριζε ως «το των πλειόνων κράτος», παρολίγον εμείς οι Νεοέλληνες να γίνουμε, με το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο πριν 10 χρόνια, οι πρώτοι διεθνώς που θα καταργούσαμε αυτοβούλως το δημοκρατικό πολίτευμα στην  Κύπρο, ξανακάνοντάς την μόνη μας και με χειρότερους όρους αποικία! Το σχέδιο Ανάν εξίσωνε την ελληνοκυπριακή πλειοψηφία (82%) με την τουρκοκυπριακή μειοψηφία (18%) και τα δύο αντίστοιχα κρατίδιά τους και, στη συνέχεια, για να σχηματίζεται πλειοψηφία και να παίρνονται οι αποφάσεις, προέβλεπε τον διορισμό από τον Κόφι Ανάν (ούτε καν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ) σειράς ξένων δικαστών και αξιωματούχων που θα έπαιρναν ουσιαστικά τις αποφάσεις του νέου κράτους σε όλα τα επίπεδα, δεδομένης της δυσκολίας συνεννόησης Ελλήνων και Τούρκων. Θα εξέλεγαν δε και τους διαδόχους τους! 
Με δύο λόγια, εν ονόματι της άρσης της διχοτόμησης και της ανατροπής των δεδομένων του 1974, προβλεπόταν, κατά τρόπο που θα ζήλευε ο Κάφκα, ένα είδος διευθέτησης που είχε όλα τα μειονεκτήματα και κανένα από τα πλεονεκτήματα της διχοτόμησης. ‘Όχι μόνο δεν αποκαθίστατο η κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλο το νησί, αλλά περιοριζόταν η κυριαρχία της και στη σήμερα ελεύθερη επικράτεια της Κύπρου. Η Δημοκρατία υποβιβαζόταν σε κρατίδιο περιορισμένων δικαιωμάτων, υποκείμενο σε σειρά από τρόικες ξένων, που θα διορίζονταν ανάλογα με τα συμφέροντα και τις υποδείξεις Βρετανίας και ΗΠΑ (και του Ισραήλ δια της επιρροής του στη διπλωματία των δύο αυτών χωρών). Καταργούνταν η διάκριση της νομοθετικής, δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας. Με άλλα λόγια, το σχέδιο Ανάν επιχειρούσε να πάρει από τους κατοίκους της Κύπρου, με τη δική τους θέληση, το δικαίωμα να κυβερνάνε τον τόπο τους και να ξανακάνει το νησί αποικία της Αυτοκρατορίας (και όχι της Τουρκίας).  
 
Γι’ αυτό και ήταν τελείως δικαιολογημένος ο κορυφαίος ‘Ελληνας συνταγματολόγος Δημήτρης Τσάτσος που χαρακτήρισε το σχέδιο Ανάν «σχέδιο παράφρονος», αλλά και ο συνάδελφός του Βαγγέλης Βενιζέλος που δήλωσε ότι μπορεί «να ξετινάξει» κανείς αυτό το σχέδιο σε «δύο λεπτά, από πλευράς ευρωπαϊκού, συνταγματικού και διεθνούς δικαίου». Το γεγονός ότι, αφού έκαναν αυτές τις διαπιστώσεις, και ο Τσάτσος και ο Βενιζέλος πρότειναν στους Κυπρίους να ψηφίσουν το εξωφρενικό τερατούργημα, μαρτυρά την απίστευτη υποτέλεια, τη δουλοφροσύνη απέναντι στους ξένους την ελληνικής πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας. Η έλλειψη αξιοπρέπειας που τις χαρακτηρίζει μπορεί να συγκριθεί μόνο με την έννοια του απείρου. 
 
Αν αυτό το σχέδιο εφαρμοζόταν, αν ένα αντίστοιχο σχέδιο εφαρμοσθεί αύριο, όπως προβλέπει το ανακοινωθέν Αναστασιάδη-‘Ερογλου, αυτό σημαίνει ότι οι ‘Ελληνες της Κύπρου θα στερηθούν της προστασίας ενός κανονικού κράτους, θα αποποιηθούν οικειοθελώς του δικαιώματός τους να κυβερνάνε το νησί και θα οδηγηθούν, σε συνδυασμό με τις ήδη δρώσες οικονομικές δυνάμεις, στη σταδιακή μετανάστευση από την Κύπρο. ‘Οσοι μείνουν στο νησί θα γίνουν όμηροι για να ελέγχεται και η Ελλάδα από τις δυνάμεις που θα ελέγχουν την Κύπρο. 
 
Το νησί της Αφροδίτης θα μεταβληθεί σε προκεχωρημένο φυλάκιο της «Αυτοκρατορίας», «αεθνικό» Γιβραλτάρ και Σιγκαπούρη μαζί. Μια τέτοια λύση δεν θα βοηθήσει τα οικονομικά των Ελλήνων, θα τα αποτελειώσει. Πρώτον, γιατί το κεφάλαιο απεχθάνεται περιοχές μπερδεμένης κυριαρχίας και συγκρούσεων. Δεύτερον, γιατί οι δυνάμεις που θα κυριαρχούν και θα κυβερνούν την Κύπρο θα έχουν τεράστιο συμφέρον να καταστρέψουν οικονομικά τους ‘Ελληνες κατοίκους της για να τους αναγκάσουν να φύγουν από το νησί, παίρνοντας μαζί τους και την αξίωση να το κυβερνάνε! Σε αντίθεση με προηγούμενες ιστορικές εποχές, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των μαζικών μεταναστεύσεων λαών, το Γένος δεν επιβιώνει χωρίς Κράτος! 
 
Το γεγονός ότι ένα τέτοιο σχέδιο έγινε αποδεκτό από τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού και ελλαδικού πολιτικού προσωπικού και συνολικά της ελληνικής άρχουσας τάξης και στα δύο κράτη, αποδεικνύει τον βαθύ εκφυλισμό της. Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν άλλα κράτη στην Ευρώπη με τέτοιο βαθμό εκφυλισμού της ηγεσίας τους. Εκ των υστέρων βέβαια πολλοί εμφανίζονται οπαδοί του ‘Όχι, τότε όμως ήταν ελάχιστοι όσοι τάχθηκαν καθαρά εναντίον. 
 
Το σχέδιο Ανάν δεν ήταν ένα τυχαίο σχέδιο ρύθμισης του κυπριακού. ‘Ηταν μια από τις σοβαρότερες προσπάθειες που ανελήφθησαν παγκοσμίως στην κατεύθυνση της σταδιακής κατάργησης των εθνών-κρατών και της δημοκρατίας από μια «ολοκληρωτική Αυτοκρατορία της Παγκοσμιοποίησης», που επιχειρεί να επιβληθεί σε όλη την ανθρωπότητα, μετά την κατάρρευση-αυτοκτονία της ΕΣΣΔ. 
 
Είναι η ίδια κατεύθυνση που οδήγησε, μερικά χρόνια αργότερα και με τους ίδιους πρωταγωνιστές (Γ. Παπανδρέου και Νίκος Αναστασιάδης) στην επίθεση, με οικονομικές αυτή τη φορά μεθόδους, κατά της κυριαρχίας της Ελλάδας και της Κύπρου,  επιβάλλοντας τη νεοαποικιοκρατία των Μνημονίων και των Δανειακών, των οποίων το σχέδιο Ανάν ήταν, από μια άποψη, «γεωπολιτικός προπομπός». Αυτό που οι δυνάμεις πίσω από τον Γιώργο Παπανδρέου δεν μπόρεσαν να κάνουν στην Κύπρο, το 2004, λόγω του δημοψηφίσματος που είχε προβλεφθεί, την κατάλυση δηλαδή του κυπριακού κράτους, το πέτυχαν τελικά σε πολύ μεγάλο βαθμό στην ίδια την Ελλάδα, με Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, το 2010 και στην Κύπρο με Πρόεδρο τον Αναστασιάδη, το 2013, την σχεδόν κατάλυση δηλαδή της κυριαρχίας και ανεξαρτησίας του ελλαδικού και εν συνεχεία του κυπριακού κράτους. Και φυσικά της δημοκρατίας, αφού οι βασικές αποφάσεις για την οικονομική και κοινωνική πολιτική των δύο κρατών λαμβάνονται πλέον από τρόικες των πιστωτών, εκπροσώπων μιας συμμαχίας «Αγορών» και ανώτερων τάξεων της «Ευρω-Γερμανίας», με τη διακριτική συμμετοχή-εποπτεία και των ΗΠΑ (δια της επιρροής τους επί του ΔΝΤ). 
 
Το σχέδιο Ανάν και οι Δανειακές Συμβάσεις και τα Μνημόνια είναι κλειστά συστήματα συνεπή προς τον εαυτό τους, που έρχονται, όπως η συνθήκη του Μάαστριχτ, η ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη, οι νέες ρυθμίσεις στην Ευρώπη εξ αφρομής του χρέους και η «διατλαντική συνθήκη», να εγκαινιάσουν την εποχή του νέου ολοκληρωτισμού και γι’ αυτό παρουσιάζουν μεγάλες ομοιότητες στην εσωτερική τους δομή. Αντικαθιστούν την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας, επί της οποίας θεμελιώνονται τα ευρωπαϊκά συντάγματα μετά τις επαναστάσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας, από την «Βασιλεία του Χρήματος» στην περίπτωση της Ευρώπης, από την κυριαρχία των ξένων δικαστών και άλλων αξιωματούχων στην περίπτωση της Κύπρου. Κι επειδή αυτό δεν μπορούν να το ομολογήσουν ακριβώς, το κρύβουν σε εκατοντάδες ή χιλιάδες σελίδες περίπλοκων, ακατανόητων για τον μέσο πολίτη νομικών ρυθμίσεων. (Αν πιστέψουμε ένα δημοσίευμα του περιοδικού Επίκαιρα, τόσο το σχέδιο Ανάν, όσο και οι Δανειακές εκπονήθηκαν από το ίδιο δικηγορικό γραφείο στο Λονδίνο). Η ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη απερρίφθη στα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και της Ολλανδίας, το 2005, για να επανέλθει «από το παράθυρο», μετά την εκλογή Σαρκοζί, όπως ακριβώς κινδυνεύει να γίνει τώρα με το σχέδιο Ανάν. 
 
Η κατά Καρλ Σμιτ δικτατορία που επιβάλλουν αυτά τα κείμενα δικαιολογείται ως κατ’ εξαίρεση εξουσία. Το στοιχείο της εξαίρεσης θεμελιώνεται επί του υπέρογκου χρέους στην περίπτωση της Ελλάδας, επί της ανάγκης λήψης αποφάσεων επί αδυναμία συνεννόησης Ελλήνων και Τούρκων στην Κύπρο. 
 
Ο νέο-ολοκληρωτισμός αντανακλάται και στη μέθοδο επιβολής αυτών των κειμένων, ακόμα και στον τρόπο που είναι γραμμένα. Το σχέδιο Ανάν αίφνης περιείχε σχεδόν 10.000 σελίδες περίπλοκου νομικού κειμένου που καλούντο οι ψηφοφόροι να αποφασίσουν με ένα ναι ή ένα όχι αν αποδέχονται!!! Επρόκειτο για μια κοροϊδία της δημοκρατίας και των πολιτών. 
 
Τα ειδικότερα, ζωτικά προβλήματα που έθεσε το σχέδιο Ανάν στον ελληνικό λαό, σε Κύπρο και Ελλάδα, όχι μόνο παραμένουν, δυστυχώς, επίκαιρα, αλλά και απειλούν σήμερα, ακόμα περισσότερο από τότε, την κρατική κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία του ελληνικού λαού, ακόμα και την ίδια την επιβίωσή του στο νησί της Αφροδίτης, όπου κυριάρχησε δημογραφικά και πολιτιστικά από τη δεύτερη χιλιετία προ Χριστού! 
 
Σήμερα, η παρασιτική και βαθειά προδοτική άρχουσα τάξη και το πολιτικό προσωπικό της Κύπρου ετοιμάζονται να περάσουν, υπό την καθοδήγηση του διεθνούς παράγοντα, από το «κούρεμα των καταθέσεων» στον «αποκεφαλισμό του κράτους». ‘Όπως εμείς οι Ελλαδίτες «ξεχάσαμε» τι έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου και τον βγάλαμε Πρωθυπουργό μερικά χρόνια αργότερα, με αποτέλεσμα να μας καταστρέψει, έτσι και οι Κύπριοι «ξέχασαν» ποιος ήταν και τι έκανε ο Νίκος Αναστασιάδης υποστηρίζοντας με φανατισμό το Ναι και εκστρατεύοντας μετά στην Ευρώπη εναντίον της πατρίδας του και τον εξέλεξαν Πρόεδρο (αν και βεβαίως η ευθύνη των πατριωτών μεταξύ των ηγετών της δεξιάς, της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και της προηγούμενης ηγεσίας του ΔΗΚΟ είναι επίσης ιστορική, δεν μπορούμε να τα ρίχνουμε όλα στους πολίτες). 
 
Η ίδια η εκλογή Αναστασιάδη αντανακλά τον εκφυλισμό της ελληνικής άρχουσας τάξης, στον οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω, αλλά, εν τέλει, και του κυπριακού κοινωνικού  σχματισμού, ένα είδος εθνικής άνοιας που μας κατέστησε ιδανικά θύματα του επελαύνοντος ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού. Τα φαινόμενα αυτά, πιο έντονα στον ελληνικό χώρο, αλλά χαρακτηριστικά μιας ευρύτερης, πανευρωπαϊκής παρακμής, «αντεπανάστασης», θυμίζουν την εποχή που το ένα μετά το άλλο ελληνιστικό βασίλειο παραδιδόταν οικεία βουλήσει (ακριβέστερα βουλήσει των βασιλέων και ολιγαρχών τους) στους Ρωμαίους. 
 
Σήμερα, οι αποικιακές δυνάμεις που θεωρούν πάντα τη Μεσόγειο δική τους θάλασσα (Mare Nostrum) ετοιμάζονται να επιστρέψουν και να διεκδικήσουν το νησί της Αφροδίτης, του οποίου ποτέ δεν αποδέχτηκαν την ανεξαρτησία. ‘Ερχονται πολύ πιο έτοιμες από το 2004, έχοντας εξασφαλίσει τη συμμαχία της ηγεσίας του δήθεν αριστερού, δήθεν αντι-ιμπεριαλιστικού ΑΚΕΛ, δυστυχώς και της Εκκλησίας. Στηρίζονται στο σοκ που προκάλεσε η καταστροφή των κυπριακών τραπεζών, στην αίσθηση αδυναμίας του Κύπριου πολίτη, που επιτείνει η κατάσταση της Ελλάδας. Συνοδεύονται από υψηλοτάτου επιπέδου πρόγραμμα χειραγώγησης του πληθυσμού, ανάλογων προδιαγραφών με αυτά που εφαρμόσθηκαν στην ΕΣΣΔ για να προκαλέσουν την «αυτοκτονία» της και στην Ελλάδα για να προκαλέσουν την αποδοχή της καταστροφής-υποδούλωσης των Μνημονίων και Δανειακών. 
 
Πιθανότατα, η ίδια η οικονομική επίθεση κατά της Κύπρου την άνοιξη του 2013 είχε ως κεντρική, βασική της επιδίωξη, να οδηγήσει στο να τους εξαναγκάσει να παραδώσουν το κράτος τους. Το 2004 απείλησαν τους Κυπρίους με σειρά φανταστικών καταστροφών, εάν ψηφίζαν ‘Όχι. Σήμερα, κάτι πολύ πιο σατανικό εφαρμόζεται. Η Κύπρος έχει ήδη καταστραφεί οικονομικά και θα της πουλήσουν ελπίδα για να την πείσουν να παραδοθεί αφού ήδη της έχουν τσακίσει το ηθικό. Είναι η ίδια η απίστευτη έκταση της προδοσίας που κάνει τους Κύπριους να μην την πιστεύουν, δεδομένης και της τάσης τους να συσπειρώνονται ως ομάδα για να επιβιώσουν (μια τάση εξαιρετικά θετική, αν δεν περιλάβουν στην εθνική ενότητα και τους ηγέτες της προδοσίας!). (Δεν μπορούμε στον χώρο που διαθέτουμε εδώ να αναφερθούμε εκτενώς στο εφαρμοζόμενο ήδη πρόγραμμα χειραγώγησης του πληθυσμού, ώστε να επιλέξει να «αυτοκτονήσει». ‘Εχουμε κατά καιρούς αρθρογραφήσει για το θέμα αυτό στην ελλαδική περίπτωση, ενώ έχουμε συζητήσει ευρύτερα το θέμα της παραπλάνησης και των αυταπατών στο βιβλίο μας «Η Κύπρος σε παγίδα», από τις εκδόσεις Λιβάνη). 
 
Υπάρχει ελπίδα για τους Κυπρίους; Υπάρχει, όχι όμως η ελπίδα στα θαύματα, αλλά η ελπίδα στη δύναμη του αγώνα τους, στην αποφασιστικότητα να κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν πάνω στο νησί κρατώντας το κράτος τους. Απέδειξαν τι μπορούν να κάνουν το 1955-59. Η Αυτοκρατορία χρειάζεται τον στρατηγικό χώρο της Κύπρο – αν επιμένει να καταστρέφει τους Κυπρίους πρέπει να τον αρνηθούν (όπως και οι υδρογονάνθρακες). Πρέπει να σφυρηλατήσουν συμμαχίες με τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς, τη Ρωσία που αφυπνίζεται, θέλει δεν θέλει, τους υπόλοιπους BRIICS. 
 
Μόνο ανόητοι ή άσχετοι μπορούν σήμερα να αποκλείσουν την εξαιρετικά σοβαρή πιθανότητα βραχυπρόθεσμης καταστροφής του κυπριακού κράτους και στη συνέχεια του κυπριακού ελληνισμού. Μια τέτοια καταστροφή, αν τυχόν συμβεί, δεν μπορεί παρά να έχει τεράστια επίπτωση και στην ίδια τη μητροπολιτική Ελλάδα, που ματώνει μετά το 2010, εφαρμόζοντας, υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ, ένα «πρόγραμμα σωτηρίας» που την κατέστρεψε και συνεχίζει να τη καταστρέφει παραδειγματικά, ως δημοκρατία, οικονομία-κοινωνία και έθνος-κράτος.  
 
Η ελλαδική άρχουσα τάξη και το πολιτικό προσωπικό της προσπαθεί ανέκαθεν να «ξεχάσει» το κυπριακό, υποστηρίζοντας ότι η Κύπρος «είναι μακριά» ή ότι δεν μας αφορά. Είναι υποχρεωμένοι να αγνοούν, όσο μπορούν, το κυπριακό, γιατί είναι σε αυτό το θέμα ακριβώς που αποκαλύπτεται μόνιμα, διαχρονικά, η χαρακτηριστική υποτέλεια προς τις ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις («διεθνείς νταβατζήδες» του χρήματος και της γεωπολιτικής), αλλά και η ριζική αντίθεση της πολιτικής που της επιβάλλουν οι ξένοι και εκείνη θέλει να εφαρμόζει, προς τα πιο ζωτικά εθνικά, αλλά και κοινωνικά εν τέλει συμφέροντα του ελληνικού λαού. 
 
‘Οσο περισσότερο όμως προσπαθούνε να ξεχάσουνε το κυπριακό, τόσο η πραγματικότητα τους εκδικείται, θυμίζοντας και ξαναθυμίζοντάς το. Το κυπριακό υπήρξε βασικός διαμορφωτής των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο, αλλά και ο λόγος που επιβλήθηκε η δικτατορία της 21ης Απριλίου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το διαπίστωσε στο ίδιο το πετσί του, αφού, μέχρι να κλείσει τα μάτια του, δεν τον εγκατέλειψαν οι κατηγορίες για το «προπατορικό αμάρτημα» της πολιτικής του καριέρας – έγινε Πρωθυπουργός για να «κλείσει» το κυπριακό και κατέληξε να υπογράψει Ζυρίχη και Λονδίνο. 
 
Η προδοσία της Κύπρου από τη χούντα και η μη υπεράσπισή της από την καραμανλική δεξιά, κατά τις δύο εισβολές του Αττίλα, εισβολές που οργάνωσε και υποστήριξε η Ουάσιγκτων και ορισμένοι σύμμαχοί της διεθνώς, οδήγησαν σε κατάρρευση την κυρίαρχη μετεμφυλιακά ιδεολογία της δεξιάς «εθνικοφροσύνης» και οδήγησαν στην άνοδο του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα («Η Ελλάδα στους ‘Ελληνες», ενότητα κοινωνικού-εθνικού). Εμπεδώθηκε έτσι επί σαράντα χρόνια η πολιτικο-ιδεολογική ηγεμονία της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, έως ότου το ΠΑΣΟΚ υπογράψει την κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας με τα Μνημόνια και τις Δανειακές, μπαίνοντας στον δρόμο της αυτοκαταστροφής του. Ο τρόπος που θα τοποθετηθούν τώρα οι ελλαδικές πολιτικές δυνάμεις απέναντι στο κυπριακό, μαζί φυσικά και με τη στάση τους απέναντι στους Πιστωτές και το συνεχιζόμενο πρόγραμμα καταστροφής, είναι ένας από τους πιο σημαντικότερους παράγοντες που θα καθορίσουν το ίδιο το ιστορικό τους μέλλον, την ύπαρξή τους! Ιδιαίτερα η Αριστερά καλείται να αποδείξει ότι εξακολουθεί όντως να είναι Αριστερά και δεν έχει περάσει χωρίς να το πει (ηγεσία και ανώτερα στελέχη, όχι ασφαλώς η βάση) με την πλευρά της παγκοσμιοποίησης και του ιμπεριαλισμού. 
 
Από τα στρατηγικότερα σημεία της υφηλίου, ανάμεσα στον κόσμο του ‘Αρη (Μέση Ανατολή) και της Αφροδίτης (Ευρώπη), του πρώτου και του τρίτου κόσμου, στο μεταίχμιο τριών ηπείρων και τριών θρησκειών, το νησί της Κύπρου, γενέθλιος τόπος της «Ευρώπης», μοιάζει «καταδικασμένο» να είναι είτε η αιχμή, είτε η Αχίλλειος πτέρνα του ελληνισμού, αλλά και σημείο συνάντησης ευρωπαϊκής οικονομίας με ευρωπαϊκή γεωπολιτική. Το τι θα γίνει στην μικρή Κύπρο τους ερχόμενους μήνες θα παίξει καθοριστικό ρόλο για το μέλλον και της μητροπολιτικής Ελλάδας («Αν η Κύπρος χαθεί και η Ελλάδα θα χαθεί» είπε κάποτε, ορθώς, ο Ανδρέας Παπανδρέου). Θα επηρεάσει όμως σημαντικά και την τύχη της Ευρώπης στο σύνολό της, την πορεία που θα πάρει τελικά η βαθιά κρίση της Γηραιάς Ηπείρου, κρίση που είναι μόνο στην αρχή της. 
 
Τι πρέπει να γίνει; 
 
Μόνο η έγκαιρη συγκρότηση ενός πανεθνικού μετώπου κοινωνικής και εθνικής σωτηρίας σε Κύπρο και Ελλάδα, με ένα δίκτυο συμμαχιών σε Ευρώπη και εκτός Ευρώπης μπορεί να σώσει τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία Κύπρου και Ελλάδας, σταματώντας την επέλαση του νέου ολοκληρωτισμού και δίνοντας τον αγώνα για την κοινωνική και εθνική ανόρθωση των δύο χωρών. 
 
‘Οσο οι πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο που αντιτίθενται στο νέο σχέδιο Ανάν δεν το αντιλαμβάνονται αυτό και δρουν κάθε μία ξεχωριστά, χωρίς κανένα πνεύμα συνεργασίας, με έντονη ιδιοτέλεια και μικροκομματική διάθεση, τόσο πολλαπλασιάζουν τις πιθανότητες μιας μείζονος εθνικής καταστροφής, χωρίς ιστορικό προηγούμενο στην κυπριακή ιστορία. Τι άραγε εμπόδισε αυτές τις δυνάμεις να κατέβουν από κοινού στις επικείμενες ευρωεκλογές; Γιατί δεν μπορούν να εμφανιστούν ζητώντας, με μια κοινή τους διακήρυξη την παραίτηση ενός Προέδρου που δεν τήρησε καμία από τις δεσμεύσεις του, που έθεσε και εξακολουθεί να θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο την πατρίδα του; 
 
Πρέπει όμως να υπογραμμισθεί ότι ο «υπέρ πάντων» αγών της Κύπρου δεν μπορεί να περιορισθεί στο εθνικό θέμα, πρέπει να περιλάβει και ένα σχέδιο αντίστασης στη μετατροπή της Κύπρου σε καταστρεφόμενη αποικία χρέους, γιατί μια τέτοια καταστρεφόμενη αποικία χρέους δεν θα μπορέσει τελικά να αρνηθεί και την παράδοση του σκληρού πυρήνα της κρατικής κυριαρχίας. Θα ήταν βέβαια επίσης πολύ καλύτερα η Λευκωσία να έχει, τριάντα πέντε χρόνια μετά την τουρκική εισβολή του 1974, μια σοβαρή πολιτική πρόταση για λύση του κυπριακού, αντί για τις διζωνικές, δικοινοτικές αρλούμπες με σάλτσα πολιτικής ισότητας, γιατί αν είχε μια τέτοια πρόταση θα της ήταν ευκολότερο να αποφύγει τις πολιτικές πιέσεις. Αλλά βέβαια, η σοβαρότατη κατά τα άλλα αυτή έλλειψη δεν είναι ασφαλώς λόγος αυτοκατάλυσης του υπάρχοντος κυπριακού κράτους! 
 
Χωρίς αυταπάτες για τους υδρογονάνθρακες, χωρίς αυταπάτες για τις αυτοκρατορικές δυνάμεις που επιτίθενται στο νησί, για τους διάφορους περιφερόμενους δήθεν φίλους που δεν είναι παρά φίδια, με μια ευρύτατη αντιολιγαρχική-αντιαυτοκρατορική κοινωνική και εθνική ενότητα, πεπεισμένοι για την ανάγκη πολύ σπουδαίου και δύσκολου αγώνα για την απελευθέρωσή τους, οι Κύπριοι πρέπει να βρουν ένα τρόπο να αναδείξουν μια εθνική ηγεσία και να υποτάξουν και ενεργειακή και εξωτερική πολιτική αφενός στην ανάγκη απελευθέρωσής τους από τα νέα αποικιακά δεσμά του χρέους και της δανειακής, αφετέρου στην ανάγκη αποτροπής μιας νέας «λύσης» τύπου Ανάν 
 
 * Συγγραφέας, δημοσιογράφος, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. 
<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κύπρος: Πως σχεδιάζουν την έξωση του Ελληνισμού απο το νησί.

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου * Δυόμισυ χιλιάδες χρόνια αφότου οι αρχαίοι ‘Ελληνες θεμελίωναν πάνω στη Σεισάχθεια τη διαγραφή των χρεών...

Διαβάστε την συνέχεια

Aποσχιστικά κινήματα απειλούν την φαινομενική ευρωπαϊκή σταθερότητα

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Ευρώπη 16:20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhutPbW2ktHWbUo6HNZ6LyhIPqlvD-VO85Jq_rkUoWDdP-o_Kg7eTJcwT5XFSZqTUJ1YwtESPkoitgl_XwOitzrA52gClWFyE-IsMc62w1ouj9UUEMY7E3g4Y-N4pA_ulv9MAQXk81tZ_G_/s1600/1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhutPbW2ktHWbUo6HNZ6LyhIPqlvD-VO85Jq_rkUoWDdP-o_Kg7eTJcwT5XFSZqTUJ1YwtESPkoitgl_XwOitzrA52gClWFyE-IsMc62w1ouj9UUEMY7E3g4Y-N4pA_ulv9MAQXk81tZ_G_/s1600/1.png" width="640" /></a></div> 
16.8.14 
 
Το δημοψHφισμα γιά την Σκωτία, που θα διεξαχθεί σε μερικές εβδομάδες, είναι αποτέλεσμα μίας βασικής κοινωνιολογικής και εθνολογικής αρχής: τα αρχαία έθνη δεν αφομοιώνονται ούτε εξαλείφονται. 
 
Τριακόσια χρόνια μετά την ένωσή τους με την Αγγλία, οι Σκώττοι, πανάρχαιος λαός κελτικής καταγωγής, που αντιστάθηκε επί αιώνες στους Νορμανδούς που κατέλαβαν την Αγγλία το 1066, εξακολουθούν να αισθάνονται Σκώττοι, και μάλιστα υπερήφανοι γιά την ταυτότητά τους. 
 
Ασχέτως του αποτελέσματος, η διεξαγωγή και μόνον δημοψηφίσματος δείχνει ότι σημαντικό μέρος της σκωττικής κοινωνίας επιθυμεί την εθνική του ανεξαρτησία. Το οποίο είναι εντυπωσιακό, διότι οι Σκώττοι δεν υπέφεραν κάποια στυγνή δουλεία οθωμανικού τύπου, όπως π.χ. τα διάφορα βαλκανικά έθνη. Έζησαν επί τρεις αιώνες στην πιό ανεπτυγμένη και φιλελεύθερη δημοκρατία του πλανήτη. Αλλά η υπερηφάνεια τους και η ξεχωριστή τους εθνική ταυτότητα δεν τους επέτρεψαν να αφομοιωθούν. 
 
Αντίστοιχες παρατηρήσεις μπορεί κανείς να κάνει γιά τους Βάσκους και τους Καταλανούς της Ισπανίας. Οι μεν Βάσκοι είναι πανάρχαιος λαός της Ιβηρικής, που επεβίωσε σχετικά απομονωμένος και διατήρησε ακέραια την ταυτότητά του, ενώ οι Καταλανοί είναι απόγονοι των Βησιγότθων, που ίδρυσαν βασίλειο στην βόρεια Ιβηρική στις αρχές του Μεσαίωνα. Ταξιδεύοντας στην Ισπανία σήμερα, εντυπωσιάζεται κανείς από το πόσο διαφορετικοί είναι οι κάτοικοι της Βαρκελώνης, ανθρωπολογικά και χαρακτηριολογικά. Πρόκειται πράγματι γιά ξεχωριστό λαό. Και σε άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη υπάρχουν παρόμοιες καταστάσεις. Στην Γαλλία οι Κορσικανοί και οι Βρετόννοι, στην βόρεια Ιταλία οι Λομβαρδοί, έχουν γεννήσει αποσχιστικά κινήματα που δημιουργούν σοβαρά προβλήματα συνοχής. 
 
Τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη συγκροτήθηκαν στην πρώιμη Αναγέννηση, καταπιέζοντας τις μικρότερες εθνότητες και ενσωματώνοντάς τις σε ευρύτερα και συγκεντρωτικά βασίλεια. Η Γαλλία υπήρξε δημιούργημα της σταδιακής κατάκτησης της γαλατορωμαϊκής Γαλατίας από τους Φράγκους της λεκάνης του Ροδανού, η Αγγλία αντίστοιχα κατασκευάστηκε ως ενιαίο βασίλειο από τους Νορμανδούς μετά την μάχη του Χάστινγκς το 1066, η Ιταλία ενοποιήθηκε από τον Καβούρ, πρωθυπουργό του Πεδεμοντίου (ποιός θυμάται σήμερα το μικρό αυτό βασίλειο του ιταλικού βορρά). Επιβλήθηκε μία ενιαία διοίκηση, γλώσσα, δίκαιο, σε μία πανσπερμία λαών με διαφορετική προέλευση και ταυτότητα. 
 
Μέχρι τώρα, στα πλαίσια της ευημερίας και της σταθερότητας, δεν είχαν εκδηλωθεί ή είχαν εκδηλωθεί αλλά δεν είχαν προσλάβει απειλητικές διαστάσεις οι τοπικές εθνοτικές διαφοροποιήσεις. Η γενική εκπαίδευση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα κομματικά δίκτυα, είχαν επιτρέψει την ενσωμάτωση των μειονοτήτων στα εθνικά ευρωπαϊκά κράτη. Αλλά φαίνεται ότι αυτή η ενσωμάτωση ήταν επιφανειακή, και ελάχιστοι το είχαν καταλάβει. 
 
Τώρα, η ευρωπαϊκή παρακμή, η αδυναμία των ευρωπαϊκών κρατών, η απουσία χαρισματικών ηγετών, και κυρίως το τέλος της ευημερίας, οδήγησαν σε αμφισβήτηση του κύρους του κράτους. Οι κοινωνικές παροχές, που ηρεμούσαν τις τοπικές αμφισβητήσεις, στέγνωσαν. Η παρακμή φέρνει την αποσύνθεση. 
 
Αλλά το σοβαρότερο πρόβλημα είναι η τεράστια δημογραφική αύξηση των ισλαμικών πληθυσμών. Στην Ολλανδία, στα δημοτικά σχολεία, το 70% των παιδιών είναι μουσουλμάνοι. Μία κατακερματισμένη Ευρώπη με τα έθνη-κράτη σε κατάρρευση, πώς θα αντιμετωπίσει το δυναμικό, δημογραφικά εκρηκτικό και ιδεολογικά φανατισμένο, αρνούμενο να αφομοιωθεί ή έστω να προσαρμοστεί, ισλαμικό στοιχείο; 
 
<a href="http://www.analystsforchange.org/">πηγή</a>

Aποσχιστικά κινήματα απειλούν την φαινομενική ευρωπαϊκή σταθερότητα

16.8.14 Το δημοψHφισμα γιά την Σκωτία, που θα διεξαχθεί σε μερικές εβδομάδες, είναι αποτέλεσμα μίας βασικής κοινωνιολογικής και εθν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν και η νέα Τουρκία

Ellada simera 0 Ειδήσεις, Τουρκία 16:06

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.hol.gr/sites/default/files/remote-file/2014_08/bd2329a4dd9ed0bca9ca1394fb3c9bde_kaplesoturkia10082014.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://www.hol.gr/sites/default/files/remote-file/2014_08/bd2329a4dd9ed0bca9ca1394fb3c9bde_kaplesoturkia10082014.jpg" width="640" /></a></div>
- 
16-8-2014 
Την περασμένη Κυριακή οι κάλπες έδειξαν νικητή τον Ταγίπ Ερντογάν με ποσοστό που αγγίζει το 52%. Η Τουρκία εισέρχεται πλέον σε μια νέα περίοδο, με ένα νέο πολίτευμα, αυτό της ημιπροεδρικής δημοκρατίας, αφού η εκλογή του Ερντογάν απευθείας από τον λαό δεν του δίνει ταυτοχρόνως και τις αυξημένες αρμοδιότητες που θα ήθελε, δεδομένης της εξουσιομανίας που τον διακατέχει. 
 Οσο και αν αναγνωρίζουν φίλοι και εχθροί πολιτικό και ηγετικό χάρισμα στον Ερντογάν, όλοι γνωρίζουν ότι τη μεγάλη ανατροπή στην Τουρκία δεν την έφερε ο φιλόδοξος αυτός πολιτικός, αλλά η απόφαση των ΗΠΑ να τελειώνουν με τον κεμαλισμό και να απελευθερώσουν το πολιτικό Ισλάμ, απόφαση που οδήγησε στην ίδρυση και κατίσχυση στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Αρα, αυτό που θα περιμένουμε να δούμε είναι η τύχη του ΑΚΡ στη μετά Ερντογάν εποχή, από την οποία και θα κριθούν τα πολιτικά πράγματα στη γείτονα χώρα. Ηδη ο νυν πρόεδρος της δημοκρατίας Αμπντουλάχ Γκιουλ δήλωσε ότι επιστρέφει στην ενεργό πολιτική, δήλωση που τον κατατάσσει στους ισχυρούς διεκδικητές της προεδρίας του ΑΚΡ. 
 Φυσικά, στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε δύο πράγματα. Το ένα είναι ο παράγων «περιβάλλον Ερντογάν» και το άλλο αυτό που ακούει στο όνομα Νταβούτογλου. Ο Ταγίπ Ερντογάν όλα αυτά τα χρόνια που ο Γκιουλ… προήδρευε, έφτιαξε στην ουσία ένα νέο κόμμα, με νέα στελέχη που πρόσκεινται σ’ αυτόν και είναι έτοιμα να κάνουν τα πάντα για τον πολιτικό ευεργέτη τους, που τους ανέσυρε από το πουθενά. Οι περισσότεροι παλιοί σύντροφοι του Γκιουλ στο ΑΚΡ είτε έχουν παραγκωνιστεί είτε έχουν αποχωρήσει από το κόμμα. Οι δε νέοι, που κατέχουν θέσεις-κλειδιά στο κόμμα, είναι όλοι αυτοί που είτε έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν για το πάρτι δισεκατομμυρίων που έχει στηθεί γύρω από την οικογένεια Ερντογάν είτε ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει και καλύπτουν συνειδητά τον Ερντογάν και τα μέλη της οικογένειάς του, που κολυμπούν πλέον στο χρήμα. 
 Αυτό το περιβάλλον θα έχει να αντιμετωπίσει ο Γκιουλ και πραγματικά αποτελεί αίνιγμα η στάση που θα ακολουθήσει απέναντι σ' αυτούς τους μηχανισμούς αλλά και στις πρακτικές της οικογένειας Ερντογάν σε περίπτωση που ανέλθει στην προεδρία του ΑΚΡ. Πάντως, στα παραπάνω να προσθέσουμε και τον διαφορετικό χαρακτήρα του Γκιουλ σε σχέση με αυτόν του Ερντογάν. Ο Γκιουλ είναι πιο ήπιος και πιο διαλλακτικός χαρακτήρας και έχει διαφοροποιηθεί αρκετές φορές απέναντι σε πολιτικές αποφάσεις του Ερντογάν και σε θέματα εσωτερικής κατανάλωσης αλλά και σε θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. 
 Μια που μιλήσαμε για εξωτερική πολιτική, να δούμε και την περίπτωση του Νταβούτογλου, ο οποίος φέρεται ότι είναι ένας από εκείνους που θα διεκδικήσουν τη θέση του προέδρου του ΑΚΡ. Ο χαρακτήρας του Νταβούτογλου, η θρησκευτική αλλά και η πολιτική ιδεολογία του έχουν περισσότερες ομοιότητες με εκείνα του Ερντογάν. Μπροστά στους ηγέτες και στα όργανα της Δύσης παρουσιάζεται ως πολιτικός δημοκρατικών πεποιθήσεων, ενώ στην ουσία, όπως και ο Ερντογάν, έχει κρυφή ισλαμική ατζέντα, που φθάνει έως το σημείο να δηλώσει ότι «δεν μπορεί κανείς να πει ότι το Ισλαμικό Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε ασκεί τρομοκρατία, γιατί πίσω από τους ενόπλους υπάρχουν λαϊκές μάζες που καταπιέστηκαν στη Συρία από το 12% (των αλαουιτών) που κυβερνούσε τη χώρα επί δεκαετία, ενώ στο Ιράκ τέθηκαν στο περιθώριο από τη σιιτική πλειοψηφία του Μαλίκι». 
 Και να σκεφθεί κανείς ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας έκανε αυτές τις δηλώσεις τις ημέρες που η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθούσε άφωνη και με αποτροπιασμό βίντεο με εκτελέσεις εκατοντάδων άμαχων και άοπλων ανθρώπων από τους… καταπιεσμένους του ΙΚΙΛ και την ίδια ημέρα που η κοινή γνώμη στην Αυστραλία παρακολουθούσε σοκαρισμένη έναν Αυστραλό υπήκοο που συμμετέχει στις ομάδες των δολοφόνων του ΙΚΙΛ να δείχνει με υπερηφάνεια τον επτάχρονο γιο του, που κρατούσε το κεφάλι ενός ανθρώπου που αποκεφαλίστηκε πριν από λίγο επειδή ήταν διαφορετικός από την αφεντιά του. 
 Μ' αυτά και μ' αυτά η Τουρκία μπαίνει σε μια καινούργια πορεία. Τα βασικά ερωτήματα που θα κληθούμε να απαντήσουμε το επόμενο διάστημα είναι δύο: Αν η νέα ηγεσία του ΑΚΡ συνεχίσει να καλύπτει τις κλοπές δημόσιου χρήματος από την οικογένεια Ερντογάν και αν ζηλέψει από τις… επιτυχίες του ΙΚΙΛ και ακολουθήσει και αυτή τον ίδιο δρόμο! Αλλάχου… 
 
Σάββας Καλεντερίδης 
<a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>