Τα δύο σενάρια και το σχέδιο ενεργειακής επάρκειας για την Ελλάδα σε περίπτωση διακοπής της στρόφιγγας φυσικού αερίου από την Ρωσία.

<img height="360" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2022/07/germania_aerio_xr.jpg" width="761" /><br /><br />Σε νέα ενεργειακή πραγματικότητα θα βρεθεί από σήμερα η Ευρώπη, καθώς η Ρωσία αναμένεται να κλείσει τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 1 με το πρόσχημα των εργασιών συντήρησης. Ωστόσο δεν είναι βέβαιο πότε θα ξεκινήσει εκ νέου η παροχή φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.<br /><br />Τα δύο σενάρια για την Ελλάδα<br /><br />Ανησυχία επικρατεί και στη χώρα μας, αν και αρμόδια κυβερνητικά στελέχη δίνουν διαβεβαιώσεις πως οι συνέπειες για την Ελλάδα δεν θα είναι τόσο διευρυμένες. Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Θόδωρος Σκυλακάκης έθεσε δύο πιθανά σενάρια για το φυσικό αέριο:<br /><br />Το πρώτο είναι η περίπτωση να μη διακοπεί η παροχή του ρωσικού φυσικού αερίου, που θα σημάνει αποκλιμάκωση των τιμών του.<br />Το δεύτερο, η διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου, «από την οποία η Ελλάδα θα έχει μικρότερες συνέπειες, αφού δεν χρησιμοποιείται αέριο στη βιομηχανία».<br />Το σχέδιο ενεργειακής επάρκειας για την Ελλάδα<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι μιλώντας στην τηλεόραση του OPEN το Σάββατο, ο υπουργός Ενέργειας Κώστας Σκρέκας, σημείωσε πως θα δημιουργηθεί νέο εργοστάσιο λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα, διαμηνύοντας πως στόχος είναι να μην υπάρξει πρόβλημα επάρκειας τον χειμώνα σε περίπτωση που διακοπεί πλήρως η ροή φυσικού αερίου από την Ευρώπη.<br /><br />«Έχουμε δώσει τη δυνατότητα σε πέντε εργοστάσια φυσικού αερίου, αν χρειαστεί, να αξιοποιήσουν πετρέλαιο diesel αν διακοπεί το φυσικό αέριο», είπε σχετικά.<br /><br />Στα μέτρα ενεργειακής επάρκειας, περιλαμβάνονται:<br /><br />Πλωτή δεξαμενή στη Ρεβυθούσα (LNG)<br />Δύο νέοι σταθμοί LNG (Αλεξανδρούπολη)<br />Αέριο από αγωγό TAP<br />Πέντε εργοστάσια παραγωγής ρεύματος (πετρέλαιο αντί αέριο)<br />Αύξηση παραγωγής από λιγνιτικά εργοστάσια<br />Νέο λιγνιτικό εργοστάσιο (Πτολεμαΐδα V),<br />Προ ημερών δε ο κ. Σκρέκας είχε σημειώσει πως επικαιροποιήθηκαν οι παρεμβάσεις στο εξαιρετικά δυσμενές σενάριο της πλήρους αποκοπής. Μάλιστα μετά το τέλος της συνεδρίασης ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας ξεκαθάρισε πως στο ενδεχόμενο διακοπής της παροχής φυσικού αερίου: Η Ελλάδα έχει το μικρότερο ρίσκο στην Ευρώπη<br /><br />Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστας Σκρέκας επεσήμανε, ότι «προετοιμαζόμαστε συστηματικά για τη διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας της χώρας, εξετάζοντας και τα δυσμενέστερα σενάρια. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει από τους μικρότερους κινδύνους σε όλη την Ευρώπη από άποψη επάρκειας εφοδιασμού, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει διαθέσιμο LNG».<br /><br />Ραγδαίες ανατιμήσεις λόγω μείωσης ροών από τη Ρωσία<br />Σχέδιο για ολική διακοπή των προμηθειών ρωσικού φυσικού αερίου ετοιμάζει η Γαλλία όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λε Μερ.<br /><br />Ωστόσο, όπως αναφέρει το Reuters, η διακοπή είναι ιδιαίτερα προβληματική τώρα, επειδή η πυρηνική ηλεκτροπαραγωγή της Γαλλίας θα δυσκολευόταν να καλύψει το κενό, καθώς πολλοί αντιδραστήρες είναι σήμερα εκτός λειτουργίας για συντήρηση.<br /><br />«Νομίζω ότι η πλήρης διακοπή των ρωσικών προμηθειών φυσικού αερίου είναι μια πραγματική πιθανότητα … και πρέπει να προετοιμαστούμε για αυτό το σενάριο», δήλωσε στο περιθώριο ενός επιχειρηματικού και οικονομικού συνεδρίου στη νότια Γαλλία ο κ. Λεμέρ, προσθέτοντας ότι «Θα ήταν εντελώς ανεύθυνο να αγνοήσουμε αυτό το σενάριο», ενώ μάλιστα χαρακτήρισε την πιθανή διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου το «πιο πιθανό σενάριο».<br /><br />Σύμφωνα με τον γάλλο υπουργό Οικονομικών, η πρώτη γραμμή άμυνας είναι τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας και στη συνέχεια η κατασκευή νέων υποδομών, όπως ένα πλωτό εργοστάσιο που θα μπορεί να επαναεριοποιεί τα φορτία υγρού φυσικού αερίου από το εξωτερικό.<br /><br />Απογειώνονται οι τιμές του αερίου στην Ευρώπη<br />Την ίδια ώρα η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλο κύμα ανατιμήσεων του φυσικού αερίου όσο μειώνονται οι ροές από τη Ρωσία.<br /><br />Συγκεκριμένα αν παρατηρήσει κανείς το πώς μειώνονται οι ροές μέσω του Νord Σtream 1 η οποία είναι και η βασική πύλη εισόδου του ρωσικού φυσικού αερίου οι τιμές αυξάνονται δραματικά.<br /><br />Συγκεκριμένα στις 2 Ιουνίου όταν ο αγωγός να ήταν σε πλήρη λειτουργία και η Μόσχα έστειλε τις προβλεπόμενες ποσότητες για εκείνη την ημέρα, δηλαδή, 169 εκατομμύρια κυβικά μέτρα η τιμή ήταν στα 86 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Στις 15 Ιουνίου ανατρέπονται τα πάντα καθώς κάποιες τουρμπίνες πηγαίνουν στον Καναδά για επισκευή του αγωγού κατευθείαν η τιμή εκτοξεύεται στα 120 ευρώ ανά μεγαβατώρα καθώς η ποσότητα που εστάλη έπεσε στα 97 εκατ. κ.μ. Έτσι από τη συγκεκριμένη ημέρα και μετά όσο αυξάνεται η ροή τόσο μεγαλώνει η τιμή του φυσικού αερίου με αποτέλεσμα στις 23 Ιουνίου να φτάνει τα 133 ευρώ, την 1η Ιουλίου τα 147 ευρώ, ενώ στις 7 Ιουλίου στα 183 ευρώ ανά μεγαβατώρα.<br /><br />Η Γερμανία επαναλειτουργεί μονάδα καύσης άνθρακα<br />Η Γερμανία προσπαθεί να βρει λύση στο ενδεχόμενο μιας πλήρους διακοπής της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου. Γι’ αυτό τον λόγο θα επαναλειτουργήσει η μονάδα παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα, αλλά και θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για τη διάσωση της εταιρίας παροχής αερίου Uniper, που έχει χτυπηθεί από τη μείωση της παροχής από την Gazprom.<br /><br />Η κατάσταση πάντως στη Γερμανία δεν προμηνύεται καλή. Τα νοικοκυριά είναι αντιμέτωπα με υπέρογκους λογαριασμούς και αξιωματούχοι προτείνουν μορατόριουμ στις διακοπές ηλεκτροδότησης και θέρμανσης σε περίπτωση μη εξόφλησης. «Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για δύσκολες στιγμές το χειμώνα, όταν οι καταναλωτές χρειάζονται ειδική προστασία. Σε μια τέτοια κατάσταση κρίσης, κανείς δεν πρέπει να τους κόψει το ρεύμα ή το φυσικό αέριο επειδή καθυστερούν να εξοφλήσουν το λογαριασμό», δήλωσε η Στέφι Λέμκε υπουργός Προστασίας Καταναλωτών Γερμανίας.<br /><br />Από την άλλη στην Ιταλία οι αξιωματούχοι δεν κρύβουν την ανησυχία τους ότι η διακοπή των ρωσικών ροών φυσικού αερίου θα μπορούσε να αναγκάσει την οικονομία της χώρας να συρρικνωθεί αυτό το τρίμηνο. «Υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με την εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού και το κόστος των πρώτων υλών θα ωθήσει τις προβλέψεις για την ανάπτυξη πίσω στο 2024», ανέφερε ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Ιταλία.<br /><br />Την ίδια ώρα έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας τονίζει ότι το φυσικό αέριο δεν είναι πλέον η αξιόπιστη και χαμηλού κόστους πηγή ενέργειας που ήταν κάποτε. Και συνεχίζοντας αναφέρει ότι το μέλλον του είναι αβέβαιο καθώς οι παγκόσμιες δυνάμεις αντιμετωπίζουν μια ενεργειακή κρίση εν μέσω κυρώσεων που στοχεύουν στον περιορισμό της χρηματοδότησης για τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.<div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα δύο σενάρια και το σχέδιο ενεργειακής επάρκειας για την Ελλάδα σε περίπτωση διακοπής της στρόφιγγας φυσικού αερίου από την Ρωσία.

Σε νέα ενεργειακή πραγματικότητα θα βρεθεί από σήμερα η Ευρώπη, καθώς η Ρωσία αναμένεται να κλείσει τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 1 μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μυστική διπλωματία με την Άγκυρα καλά κρατεί - Ο χρόνος των εκλογών θα εξαρτηθεί από τη στάση της Τουρκίας.

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2022/07/makris-30-768x480.png" width="780" /><br /><br /><div>Πάρα πολλά για τον χρόνο των εκλογών θα κριθούν από τη στάση που θα κρατήσει απέναντί μας η Τουρκία τους επόμενους μήνες. Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να έχει πλήρη άγνοια για το τι συζήτησε και τι συμφώνησε ο Μητσοτάκης με τον Ερντογάν κατά την ιδιωτική επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές Μαρτίου. </div><div><br /></div><div>Καμία σχετική ενημέρωση δεν έγινε στη Βουλή (να θυμίσω ότι αμέσως μόλις επέστρεψε στην Αθήνα ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι νόσησε -πολύ βολικά- από κορωνοϊό και έμεινε κλεισμένος στο σπίτι του για πέντε μέρες) και τίποτα δεν διέρρευσε στα ΜΜΕ. Η αντιπολίτευση και ο λαός έχουν μαύρα μεσάνυχτα για τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο Μητσοτάκης έναντι των Τούρκων, καθώς η μυστική διπλωματία με την Άγκυρα καλά κρατεί. Το κακό είναι ότι κανένα κόμμα δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα από αυτή την απαράδεκτη πρακτική του πρωθυπουργού μας που τείνει να γίνει ο κανόνας στην εξωτερική μας πολιτική.</div><div><br />Θεωρώ ότι το περιεχόμενο της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν τον Μάρτιο αποτελεί το κλειδί των πολιτικών εξελίξεων σε Ελλάδα και Τουρκία τους επόμενους 9 μήνες. Σύμφωνα με τον νέο εκλογικό νόμο που έχει περάσει ο Ερντογάν, αν οι εκλογές στην Τουρκία γίνουν μετά τον Απρίλιο του 2023 ο κυβερνητικός εταίρος του, ο υπερεθνικιστής Ντεβλέτ Μπαχτσελί, θα πρέπει να πιάσει μόνο το 7% για να μπει στη Βουλή αντί για το 10% που θα ισχύει μέχρι τότε. Επομένως, ο Ερντογάν που θέλει τον Μπαχτσελί στη βουλή για να έχει ένα χρήσιμο δεκανίκι τώρα που έχουν πέσει τα ποσοστά του, έχει συμφέρον να πάει σε εκλογές μετά τον Απρίλιο του 2023. Θεωρώ ότι και ο Μητσοτάκης προτιμά να έχει απέναντί του στην άλλη πλευρά του Αιγαίου τον Ερντογάν παρά κάποιον απρόβλεπτο κεμαλικό πολιτικό - άρα τον συμφέρει να πάει σε εκλογές πριν τον Απρίλιο του 2023, υπό την προϋπόθεση ότι έχει εξασφαλίσει σχετική ηρεμία στα ελληνοτουρκικά μέχρι τότε.</div><div><br />Δεν με πείθει καθόλου η δήθεν ενόχληση του Ερντογάν με τον Μητσοτάκη που κατέληξε στην περίφημη δήλωση «Μητσοτάκης γιοκ». Υποψιάζομαι ότι αυτό που παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις είναι μια κακοστημένη φαρσοκωμωδία τεχνητής όξυνσης που γίνεται κατόπιν συνεννόησης Μητσοτάκη και Ερντογάν προκειμένου να βοηθήσει ο ένας τον άλλον να επανεκλεγεί αποπροσανατολίζοντας Έλληνες και Τούρκους πολίτες από τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.</div><div><br /></div><div> Η πρόσφατη δήλωση του Ερντογάν ότι οι Έλληνες δεν θα πρέπει να ψηφίσουν τον Μητσοτάκη στις ερχόμενες εκλογές, έγινε ξεκάθαρα για να πριμοδοτηθεί ο Μητσοτάκης. Μόνο ένας ηλίθιος Τούρκος ηγέτης θα πίστευε πως αν έκανε μια τέτοια δήλωση οι Έλληνες θα τον άκουγαν - και ο Ερντογάν σίγουρα δεν είναι ηλίθιος. Αυτό που είπε το είπε για να βοηθήσει πολιτικά τον Μητσοτάκη, όχι για να τον βλάψει. </div><div><br /></div><div>Αν ήθελε πραγματικά να τον βλάψει δεν είχε παρά να βγάλει στη φόρα αυτά που του λέει ο Μητσοτάκης πίσω από τις κλειστές πόρτες. Από την άλλη πλευρά η πρωτοφανής δήλωση του Μητσοτάκη ότι η Τουρκία έχει δίκιο να θεωρεί τους Κούρδους ως τρομοκράτες, και η μη άσκηση πίεσης στην ΕΕ για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για όσα κάνει στο Αιγαίο και στην Κύπρο, ενισχύουν ξεκάθαρα τον Ερντογάν. Επίσης, οι δύο ηγέτες όποτε βρίσκονται ενώπιον τρίτων δεν λένε ούτε λέξη για το δήθεν τεταμένο κλίμα που υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το τι ακριβώς συμβαίνει με αυτούς τους δύο «ηθοποιούς» σε Αθήνα και Άγκυρα θα το μάθουμε ίσως μετά από αρκετά χρόνια - αν το μάθουμε ποτέ.<br /><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μυστική διπλωματία με την Άγκυρα καλά κρατεί - Ο χρόνος των εκλογών θα εξαρτηθεί από τη στάση της Τουρκίας.

Πάρα πολλά για τον χρόνο των εκλογών θα κριθούν από τη στάση που θα κρατήσει απέναντί μας η Τουρκία τους επόμενους μήνες. Δυστυχώς, ο ελληνι...

Διαβάστε την συνέχεια

Πέρα απο την επιφανειακή προσέγγιση της επικαιρότητας.

<a href="https://i0.wp.com/www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2022/07/S20002361045262.jpg?fit=2090%2C1323&ssl=1"><img height="406" src="https://i0.wp.com/www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2022/07/S20002361045262.jpg?resize=696%2C441&ssl=1" width="708" /></a><br /><br />Τα μεγάλα γεγονότα δεν έχουν συναισθηματικές ή ιδεολογικές αιτίες που τα γεννούν. Ακόμη και αν τις επικαλούνται. Ας υποθέσουμε ότι αυτά αποτελούν τις αφορμές.<div><br />Μετά απο το πρώτο μούδιασμα της κατάρρευσης των κομμουνιστικών καθεστώτων, άρχισε η διαδικασία επαναπροσδιορισμού της παγκόσμιας ισορροπίας.<br />Η υπόθεση της Ουκρανίας δεν είναι ούτε το ανικανοποίητο ρωσικό όνειρο να ενώσει την κοιτίδα των Ρως με το σύγχρονο ρωσικό κράτος, ούτε η αγωνία των Ουκρανών που απέκτησαν κάποια στιγμή συνείδηση της διαφορετικότητάς τους να ενταχθούν σε δομές ασφάλειας απέναντι στον ρωσικό κίνδυνο. Και τα δύο υπάρχουν αλλά είναι το εποικοδόμημα. Η βάση είναι η διαμάχη για την ηγεμονία μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας και Ρωσίας.</div><div><br />Η διαμάχη αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη και θα κρατήσει χρόνια. Και μην αποκλείσετε όλους τους συνδυασμούς τριών πραγμάτων ανά δύο. Ανα δύο Κίνα, Ρωσια και ΗΠΑ θα συμμαχούν ή θα συνεργάζονται υποδόρεια για να πετύχουν κοινούς στόχους κατά του τρίτου.</div><div><br />Ας αρχίσουμε, λοιπόν, απο τις ΗΠΑ.<br />Για τις ΗΠΑ η Ευρώπη παίζει δευτερεύοντα ρόλο στην νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας.<br />Οι ΗΠΑ νοιώθουν να κινδυνεύουν απο την διεκδίκηση ηγεμονίας της Κίνας στον Ειρηνικό και την έξοδο της Ρωσίας απο τον αρκτικό κύκλο, μέσω του Βερίγγειου Πορθμού, στον Ατλαντικό.</div><div><br />Πως αντιδρούν;<br />Στην Ευρώπη δίνουν έμφαση στον Βορρά και στα Νοτιοανατολικά.<br />Στον Βορρά για να ενισχύσουν το ΝΑΤΟϊκό αποτύπωμα στον αρκτικό κύκλο, και να μπορούν να ελέγχουν καλύτερα τις κινήσεις της Ρωσίας, πρόσθεσαν την Σουηδία και την Φινλανδία στο ΝΑΤΟ. Γι αυτό ήταν αδύνατο να πετύχει αυτά που ήθελε ο Ερντογάν. Βρισκόμαστε στο σημείο που οι ΗΠΑ δεν παίζουν. Υπαγορεύουν.</div><div><br />Ο νότος και, κυρίως, η νοτιονατολική περιοχή έχουν ενδιαφέρον διότι αποτελούν την δίοδο που φέρνει σε επαφή την Ευρώπη, μέσω του Σουέζ με τον Ινδοειρηνικό.<br />Στον Ινδοειρηνικό, όπου είναι το κρίσιμο αναδυόμενο πεδίο, έχουν δημιουργήσει την AUKUS (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Ιαπωνία, Αυστραλία). Στην Ευρώπη έχουν το ΝΑΤΟ. Απομένει κάτι στη Μέση Ανατολή ως ενδιάμεσος χώρος μεταξύ Ευρώπης και Ινδοειρηνικού.<br />Προωθούν την Τετραμερή Δυτικής Ασίας (Ισραήλ, ΗΑΕ, Ινδία και ΗΠΑ), στην διάσκεψη της οποίας στα μέσα Ιουλίου θα συμμετάσχει ο Μπάϊντεν.<br /><br />Αυτές οι κινήσεις των ΗΠΑ στοχεύουν στο να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ανάσχεσης της Κίνας η οποία, μέχρι στιγμής, προβάλλει ήπια ισχύ.<br />Η ήπια ισχύς της Κίνας είναι, επίσης, ενοχλητική. Βασίζεται, στην δημιουργία διαφόρων οδών (χερσαίων, σιδηροδρομικών και θαλάσσιων) για την επικοινωνία και προώθηση των εμπορευμάτων της στη Δύση μέσω Ευρώπης.</div><div><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία, απο την οποία θα διήρχοντο οι οδοί, διέκοψε την κινεζική προσπάθεια.<br />Θα είναι προσωρινή αυτή η διακοπή;<br />Δεν το γνωρίζουμε. Θα εξαρτηθεί απο την μορφή της λύσης που θα επιτευχθεί.<br />Και οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα έχουν λόγο στην ολοκλήρωση και την ασφάλεια της κινεζικής προσπάθειας.</div><div><br />Μένει ο θαλάσσιος δρόμος που επέλεξε η Κίνα που καταλήγει μέσω του Σουεζ στον Πειραιά ή προωθείται βορειότερα στην Ευρώπη.<br />Έχει κανείς αμφιβολία ποιος θα ελέγξει τον δρόμο αυτό;<br />Το παζλ δεν έχει ολοκληρωθεί.<br />Απλώς, να προσθέσω πως θαλάσσιοι, χερσαίοι ή σιδηροδρομικού οδοί κατασκευάζονται για επικοινωνία και μεταξύ ασιατικών χωρών χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η Ευρώπη.<br /><br /></div><div>Ο κόσμος έχει μετακινηθεί.<br />Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται σε προνομιακό σημείο για να διαδραματίσουν σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο. Και διότι βρίσκονται πάνω στην επίμαχη διαδρομή Ευρώπης, Ανατολικής Μεσογείου- Σουέζ και διότι η Ελλάδα βρίσκεται πάνω στον κάθετο άξονα απο τις Βαλτικές χώρες ως την Ανατολική Μεσόγειο (που διέρχεται απο την Αλεξανδρούπολη) για να προσδιοριστεί το όριο Ανατολής-Δύσης χωρίς τις ανατολίτικες πονηριές της Τουρκίας. Γι αυτό ο Ερντογάν θυμώνει με την Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα της χάλασε τη δουλειά με την Αλεξανδρούπολη.<br />Αυτην την γεωπολιτική σημασία της πρέπει να αξιοποιήσει η χώρα.<br />Οι πολιτικοί μόνοι τους δεν θα το κάνουν. Πρέπει να το συνειδητοποιήσει ο κόσμος και να πιέσει.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.anixneuseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πέρα απο την επιφανειακή προσέγγιση της επικαιρότητας.

Τα μεγάλα γεγονότα δεν έχουν συναισθηματικές ή ιδεολογικές αιτίες που τα γεννούν. Ακόμη και αν τις επικαλούνται. Ας υποθέσουμε ότι αυτά αποτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Και μετά το Αιγαίο τι; Ποιες είναι οι χερσαίες διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-07/misak-i-milli.jpg?itok=58PaPllD" width="640" /><br /><br /><div><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Όλοι το τελευταίο χρονικό διάστημα, λόγω της επαναλαμβανόμενης επιθετικής ρητορικής σε καθημερινή βάση της Τουρκίας κατά της χώρας μας στο Αιγαίο, έχουμε αντιληφθεί ότι τα πράγματα είναι σοβαρά, αφού στο τραπέζι οι Τούρκοι βάζουν όλες τις διεκδικήσεις τους στο Αρχιπέλαγος και τη ΝΑ Μεσόγειο , σε θάλασσα, αέρα και ξηρά, αμφισβητώντας άμεσα την κυριαρχία μας στα νησιά μας στο Αιγαίο, στα πλαίσια της εξυπηρέτησης του οράματος της "Γαλάζιας Πατρίδας". <br /><br />Ωστόσο μέχρι στιγμής δεν κάνουν καθόλου λόγο για άλλα όνειρα κατάκτησης χερσαίων εδαφών στην Ηπειρωτική Ελλάδα, τα οποία εκπηγάζουν από τον "Εθνικό όρκο" των Τούρκων<br /><br />Ποιά είναι αυτά τα εδάφη και τι είναι αυτός ο μυστικός όρκος των Τούρκων;<br /><br />Γιατί τώρα δεν τα θέτουν και αυτά υπό αμφισβήτηση;<br /><br />Η Τουρκική εξωτερική πολιτική<br /><br />Η Τουρκική εξωτερική πολιτική μπορεί να χαρακτηριστεί με τρείς λέξεις. Αλλοπρόσαλλη, αντιφατική και υπερμεγέθης. <br /><br />Αλλοπρόσαλλη γιατί έχει μπερδέψει το επιθυμητό με το ρεαλιστικό. Έτσι ενώ επιθυμεί να παίξει το ρόλο ηγέτιδας δύναμης στην περιοχή, δεν έχει τη δυνατότητα και το υπόβαθρο να το πετύχει από μόνη της. Προσπαθεί έτσι να αντλήσει δύναμη από άλλα μουσουλμανικά κράτη, δημιουργώντας για παράδειγμα μισθοφόρους τους οποίους χρησιμοποιεί προς όφελός της σε Λιβύη, Συρία, Ναγκόρνο Καραμπάχ, ακόμη και στο Β. Ιράκ.<br /><br />Επίσης παίζοντας το ρόλο του προστάτη των Παλαιστινίων προσπαθεί να συσπειρώσει τις μουσουλμανικές Αραβικές χώρες, τις τουρκόφιλες χώρες της Κεντρικής Ασίας και γενικότερα των κρατών μελών της Ισλαμικής διάσκεψης, κατά του Ισραήλ και της Δύσης.<br /><br />Ο Ερντογάν ονειρεύεται έναν ενιαίο μουσουλμανικό στρατό ο οποίος θα απελευθέρωνε την Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ και θα αναβίωνε την Οθωμανική Αυτοκρατορία. <br /><br />Αυτό βέβαια ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, αφού δεν ζούμε το 1100 αλλά το 2021.<br /><br />Από την άλλη η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας γίνεται αντιφατική, όταν δηλώνει ότι επιθυμεί να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ και να αγοράσει από τις ΗΠΑ F-16΄αλλά και να κρατήσει τους Ρωσικούς S-400 , ενώ από την άλλη κατηγορεί την ΕΕ ότι είναι φυλακή για τους μουσουλμάνους, ότι υπερασπίζεται την Ελλάδα και την Κύπρο, τις οποίες η Τουρκία προκαλεί συνεχώς με ενέργειες της για υφαρπαγή μέρους των ΑΟΖ τους.<br /><br />Για δε τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας ούτε λόγος αφού διαφωνούν σε όλα τα μείζονα ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας.<br /><br />Τέλος η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας κρίνεται ως υπερμεγέθης, αφού οι επιδιώξεις της είναι πολύ μεγαλύτερες από τις πραγματικές της δυνατότητες ως χώρα.<br /><br />Ονειρεύεται ο Ερντογάν ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του την ύπαρξη πολύ μεγαλύτερων γεωπολιτικών παικτών, όπως ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία-Γαλλία, Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Επίσης τυπώνει χάρτες, υπογράφει το παντελώς άκυρο και παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, με όραμα την υλοποίηση της "Γαλάζιας πατρίδας". <br /><br />Είναι ποτέ δυνατόν οι ΗΠΑ-Ρωσία-Γαλλία-ΕΕ-Ισραήλ να επιτρέψουν στον Ερντογάν να κάνει τη ΝΑ Μεσόγειο τουρκική λίμνη;<br /><br />Ο "Εθνικός όρκος"<br /><br />Ο τουρκικός εθνικός όρκος (τουρκικά: Mîsâk-ı Millî ή Millî Misak) περιλαμβάνει έξι σημεία που ψήφισε το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο στις αρχές του 1920, με βάση τις αποφάσεις της συνελεύσεων των Τούρκων εθνικιστών στο Ερζερούμ και στη Σεβάστεια <br /><br />O όρκος έθεσε τα σύνορα τού μελλοντικής Τουρκικής Δημοκρατίας, συμπεριλαμβάνοντας και τις περιοχές του Κιρκούκ, του Χαλεπίου, της Μοσούλης αλλά και της Θεσσαλονίκης<br /><br />Η Οθωμανική κυβέρνηση, αποδεχόμενη το αίτημα του Συνεδρίου της Σεβάστειας έκανε εκλογές, στις οποίες οι εθνικιστές επικράτησαν με συντριπτική πλειοψηφία<br /><br />Τον Ιανουάριο του 1920 έγιναν διάφορες συσκέψεις των αντιπροσώπων με τον Κεμάλ και διαμορφώθηκε ένα ψήφισμα, το οποίο στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Hüsrev Sami Bey<br /><br />Στις 12 Ιανουαρίου 1920 το Κοινοβούλιο ξεκίνησε τις εργασίες του στην οθωμανική πρωτεύουσα και υιοθέτησε άμεσα το ψήφισμα που είχε αποσταλεί, ενώ στις 28 Ιανουαρίου σε κλειστή συνεδρίαση της τουρκικής βουλής, έγινε αποδεκτή η διακύρηξη<br /><br />Οι όροι του τουρκικού εθνικού όρκου είναι:<br /><br />-Το μέλλον των περιοχών που κατοικούνταν από Άραβες κατά πλειοψηφία, την στιγμή της υπογραφής της Ανακωχής του Μούδρου, θα καθοριστεί με δημοψήφισμα.<br /><br />Οι περιοχές οι οποίες δεν βρίσκονταν υπό την κατοχή των συμμάχων την περίοδο της υπογραφής της εκεχειρίας και είχαν τουρκική-μουσουλμανική πλειοψηφία αποτελούν την πατρίδα του τουρκικού έθνους.<br /><br />-Το μέλλον των περιοχών του Καρς, Αρνταχάν και Βατούμ θα καθοριστεί με δημοψήφισμα.<br /><br />-Το καθεστώς της περιοχής της Δυτικής Θράκης θα καθοριστεί με την ψήφο των κατοίκων της.<br /><br />-Θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ασφάλεια της Κωνσταντινουπόλεως, και της θάλασσας του Μαρμαρά. Το καθεστώς ελεύθερης διακίνησης προϊόντων καθώς οι μεταφορές μέσω των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων θα καθοριστεί μεταξύ της Τουρκίας και των άλλων ενδιαφερομένων κρατών.<br /><br />-Τα δικαιώματα των μειονοτήτων θα εξασφαλιστούν με βάση την αμοιβαιότητα των δικαιωμάτων των μουσουλμανικών μειονοτήτων στις γειτονικές χώρες.<br /><br />-Με στόχο την ανάπτυξη της χώρας σε κάθε επίπεδο θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ελευθερία και η ανεξαρτησία της, κάτι που θα επιτευχθεί με την άρση κάθε εμποδίου στο οικονομικό, πολιτικό και δικαϊκό πεδίο.<br /><br />Αν και η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 αναιρεί τον τουρκικό εθνικό όρκο, ωστόσο η σύγχρονή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας φαίνεται να τον αναβιώνει μαζί με τον τουρκικό εθνικισμό.<br /><br />Η Αλεξανδρέττα προσαρτήθηκε με αμφισβητούμενο δημοψήφισμα το 1939 και η κατεχόμενη Κύπρος ευρίσκονται εντός των οριζόμενων στον τουρκικό εθνικό όρκο, όπως και εδάφη ξένων και κυρίαρχων κρατών στα οποία επιχειρεί σήμερα η Τουρκία χωρίς τη συγκατάθεση τους , το Ιράκ και η Συρία.<br /><br />Πέραν των έξι άρθρων του «Εθνικού Όρκου», συνημμένος σε αυτόν υπήρχε και ένας χάρτης, ο οποίος περιελάμβανε τα νησιά του Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα, τη Δυτική Θράκη, την Ανατολική Μακεδονία μέχρι και την Θεσσαλονίκη και ολόκληρη την Κύπρο στην τουρκική επικράτεια<br /><br />Τέλος και αυτό είναι εξόχως σημαντικό , ο τουρκικός "Εθνικός όρκος" διδάσκεται στα σχολεία , με αποτέλεσμα όλοι οι Τούρκοι να τον γνωρίζουν και να γαλουχούνται από αυτόν.<br /><br />Επίλογος<br /><br />Εκτίμησή μας είναι ότι κάθε περαιτέρω σχολιασμος είναι περιττός. <br /><br />Οι Τούρκοι επιδιώκουν συνεχώς την συρρίκνωση του Ελληνισμού σε στεριά-θάλασσα και αέρα. <br /><br />Όποιος νομίζει ότι ο Τούρκος θα παραιτηθεί της "Γαλάζιας Πατρίδας" και του "Εθνικού όρκου", μάλλον εθελοτυφλεί. <br /><br />Απλά οι συγκυρίες τους αναγκάζουν να κρύψουν όλα τα θέλω τους για την ώρα, αφού στη Θράκη εκτός από την Ελλάδα βρίσκονται και οι ΗΠΑ....<br /><br />Γιαυτό σκύλιασαν οι Τούρκοι με την παραχώρηση της Αλεξανδρούπολης ως βάση λιμένα για τις ΗΠΑ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Και μετά το Αιγαίο τι; Ποιες είναι οι χερσαίες διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας;

Παναγιώτης Νάστος Όλοι το τελευταίο χρονικό διάστημα, λόγω της επαναλαμβανόμενης επιθετικής ρητορικής σε καθημερινή βάση της Τουρκίας κατά τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροχήματα έχουν αχίλλειο πτέρνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://newpost.gr/photo/master/201910/pmhrk1570944043448.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://newpost.gr/photo/master/201910/pmhrk1570944043448.jpg" width="710" /></a></div><div><br /></div><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Ο Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, ιδιοκτήτης της εταιρίας που παράγει τουρκικά μη επανδρωμένα αεροχήματα και γαμπρός του Ερντογάν, θεωρεί την οριστική αποπομπή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35 ευοίωνη εξέλιξη. Ο Μπαϊρακτάρ πιστεύει ότι αντί των F-35, η Τουρκία θα πρέπει να εστιάσει σε μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη, υποστηρίζοντας ότι η εταιρία του θα έχει ολοκληρώσει το πρωτότυπο το 2023.<br /><br />Και γιατί να μην επιχαίρει; Οι πολεμικές περιπέτειες του Ερντογάν ενίσχυσαν σημαντικά την εταιρία του Μπαϊρακτάρ τα τελευταία χρόνια. Με απόφαση του 2019, η κυβέρνηση χορήγησε στην εταιρία Baykar φορολογική απαλλαγή 100% για οκτώ χρόνια και μια επενδυτική συνεισφορά 120%. Προσέφερε δηλαδή στην εν λόγω εταιρία μία επιδότηση ύψους περίπου 73 εκατ. δολαρίων.<br /><br />Το σχέδιο για την ανάπτυξη τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών που είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο Ερντογάν, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, το έργο έχει φτάσει σε αδιέξοδο ως αποτέλεσμα των περιορισμών μεταφοράς βρετανικής τεχνολογίας. Οι συνομιλίες για την προμήθεια κινητήρων Rolls Royce εξακολουθούν να έχουν ανεπίλυτα προβλήματα.<br /><br />Ενώ, λοιπόν, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία έχει σιωπήσει για τον αποκλεισμό της από το πρόγραμμα F-35, η δήλωση που περίμεναν οι ψηφοφόροι του Ερντογάν προήλθε από τον γαμπρό του, ο οποίος σε ένα βίντεο δήλωσε ότι ο αποκλεισμός της Τουρκίας ήταν τυχερή εξέλιξη. Είπε ότι ένα μαχητικό αεροσκάφος παρόμοιο με το F-35 θα κάνει 15-20 χρόνια για να αναπτυχθεί από την Τουρκία κι ότι θα πρέπει αντ’ αυτού να επικεντρωθεί σε μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία χαρακτήρισε τεχνολογία του μέλλοντος.<br /><br />Ο Μπαϊρακτάρ είναι δημοφιλής στην Τουρκία, ιδιαίτερα μετά την επιτυχία των drones του στις συγκρούσεις με το PKK, καθώς και σε επιχειρήσεις στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ωστόσο, τα μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη του βασίζονται σε ξένη τεχνολογία για ορισμένα από τα ζωτικά τους στοιχεία, όπως οπτικά συστήματα, κινητήρες και συστήματα καθοδήγησης για τους πυραύλους που εκτοξεύει.<br /><br />Μη επανδρωμένο μαχητικό αεροσκάφος<br /><br />Επειδή, λοιπόν, καναδικές και αμερικανικές εταιρίες αναστέλλουν την προμήθεια κινητήρων και αισθητήρων, ο Μπαϊρακτάρ και η ανταγωνίστρια τουρκική εταιρία ΤΑΙ συνομιλούσαν με τρίτες χώρες, όπως η Ουκρανία, για την προμήθεια των αναγκαίων υλικών. Αυτό βέβαια ήταν πιο δύσκολο από όσο ακούγεται και έγινε επισφαλές όταν άρχισε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η προσαρμογή άλλων κινητήρων σε ήδη υπάρχον αεροσκάφος αλλάζει όλα τα δεδομένα (αεροδυναμικά, δομικά, διασυνδέσεις, κέντρο βάρους, κλπ).<br /><br />Ποιες τουρκικές εταιρίες μπορούν να παράγουν εξαρτήματα υψηλής τεχνολογίας για το μη επανδρωμένο μαχητικό αεροσκάφος που σχεδιάζει ο Μπαϊρακτάρ δεν είναι γνωστό. Η TUSAŞ και η ASELSAN, οι κορυφαίοι προμηθευτές στρατιωτικής τεχνολογίας της γειτονικής χώρας, δεν αναφέρονται σε κάτι που να σχετίζεται με το μη επανδρωμένο μαχητικό μεταξύ των υπό εξέλιξη προγραμμάτων τους. Είναι δε, απίθανο να πιστεύει κανείς ότι ένα τόσο πρωτοποριακό για τα παγκόσμια δεδομένα εγχείρημα μπορεί να γίνει πραγματικότητα στον ορατό χρονικό ορίζοντα, την στιγμή που τεχνολογικοί γίγαντες δεν έχουν ακόμη καταφέρει, αλλά και δεν σχεδιάζουν να κατασκευάσουν μη επανδρωμένο μαχητικό αεροσκάφος.<br /><br />Μη έχοντας πλέον αεροσκάφη κάθετης απογείωσης για χρήση στο αεροπλανοφόρο TGC Anadolu, η προεδρία των Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB) αποφάσισε να επανασχεδιάσει το πλοίο με τρόπο που να επιτρέπει τη χρήση του αντικαθιστώντας τα F-35 με μη επανδρωμένα αεροχήματα. Έτσι, η Τουρκία θα πρωτοτυπήσει. Είναι αμφίβολο αν αυτό είναι μια καλή ιδέα, αλλά ο Μπαϊρακτάρ έχει κάθε λόγο να είναι χαρούμενος, καθώς θα πουλήσει και άλλα μη επανδρωμένα αεροχήματα.<br /><br />Χρηματοδότηση από το Κατάρ<br /><br />Ο επικεφαλής της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας Ισμαήλ Ντεμίρ είχε πραγματοποιήσει πέρυσι επίσκεψη στο Κατάρ, προσπαθώντας να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από εκεί για την ανάπτυξη του επιθετικού μη επανδρωμένου αεροχήματος Akıncı Tiha. Ο Ντεμίρ είχε συναντηθεί με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του Κατάρ Ghanem Bin Shaheen al Ghanem και είχε συζητήσει μαζί του ένα πρόγραμμα έμμεσης χρηματοδότησης. Να είναι προπληρωμή από το Κατάρ για τα μη επανδρωμένα αεροχήματα κλάσης Akıncı Tiha, τα οποία η Τουρκία έχει ήδη ξεκινήσει να δοκιμάζει με διάφορες επιλογές όπλων.<br /><br />Ο Ντέμιρ είχε δείξει με λεπτομέρειες τις δυνατότητες του σχετικά μεγάλου μη επανδρωμένου αεροχήματος πολλαπλών ρόλων, το οποίο η Τουρκία χαρακτηρίζει σαν ένα είδος “ιπτάμενου άρματος”(!) εξοπλισμένο με διάφορα όπλα. Πηγές του Κατάρ είχαν αναφέρει ότι τα δύο μέρη είχαν μιλήσει για τις «προοπτικές συνεργασίας μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων του Κατάρ και της τουρκικής εταιρείας και τρόπους ενίσχυσης και ανάπτυξης αυτών των δεσμών», αλλά είχαν αποφύγει να δώσουν λεπτομέρειες. Μόλις επέστρεψε στην Τουρκία, ο Ντεμίρ είχε δώσει οδηγίες να αρχίσουν δοκιμές διαφορετικών τύπων οπλισμού τουρκικής κατασκευής, όπως και να προχωρήσει γρήγορα το πρόγραμμα. Προφανώς, είχε ήδη κλείσει κάποια συμφωνία για χρηματοδότηση από το Κατάρ.<br /><br />Η εταιρεία έχει ανακοινώσει ότι έχει πραγματοποιήσει επιτυχημένες δοκιμές έξυπνων όπλων στα νέα μη επανδρωμένα αεροχήματα, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η ανάπτυξη πυρομαχικών MIM-T, καθώς και η βελτίωση της αποτελεσματικότητας των κεφαλών τους και την αύξηση της εμβέλειάς τους. Οι τουρκικές εταιρίες Bayraktar και Roketsan εργάζονται για να κατασκευάσουν μη επανδρωμένα αεροχήματα και τα όπλα, με τα οποία θα εξοπλιστούν στο πλαίσιο ενός προγράμματος που προσελκύει σημαντικό ενδιαφέρον από πολλούς πιθανούς αγοραστές.<div><br />Μεγαλύτερα μη επανδρωμένα αεροχήματα<br /><br />Τουρκικό μη επανδρωμένο αερόχημα τύπου Aksungur έχει πετύχει στόχο σε απόσταση 30 χλμ με τον τουρκικό πύραυλο KGK-SIHA-82, βάρους 340 κιλών, ο οποίος για πρώτη φορά είχε εκτοξευτεί από drone. H δοκιμή είχε πραγματοποιηθεί στην επαρχία Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας και σε υψόμετρο 20.000 ποδών, σύμφωνα με τότε ανακοίνωση της κατασκευάστριας TAI. Το βεληνεκές, με τα ίδια πυρομαχικά, είχαν ανακοινώσει ότι θα αυξηθεί στα 45 χλμ.<br /><br />Τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροχήματα έχουν δείξει ικανότητες στο πεδίο εναντίον αντιπάλων που είχαν ελάχιστα μέσα στη διάθεση τους για να τα αντιμετωπίσουν. Παρόλα αυτά οι απώλειες τους δεν είναι λίγες. Οι τουρκικές προσπάθειες είχαν εστιαστεί στην κατασκευή μικρών αεροχημάτων, τα οποία είναι δυσδιάκριτα από αισθητήρες και ανθρώπινους οφθαλμούς.<br /><br />Τον τελευταίο χρόνο, όμως, η Τουρκία εστιάζεται σε όλο και μεγαλύτερα και ακριβότερα μη επανδρωμένα αεροχήματα, τα οποία θα επιτελούν ρόλο δύναμης κρούσης, διαθέτοντας μεγάλη αυτονομία και βαρύτερο ωφέλιμο φορτίο. Αυτό όμως καθιστά δύσκολη την επιβίωσή τους σε συνθήκες μάχης. Τα αργοκίνητα και πλέον πολύ πιο εμφανή μη επανδρωμένα αεροχήματα θα είναι ευάλωτα. Η αντιαεροπορική άμυνα πλέον θα τα βλέπει και θα μπορεί να τα καταρρίψει.</div><div><br />Χρησμός από τις ΗΠΑ!<br /><br />Ταυτόχρονα, εάν περιπολούν μαχητικά αεροσκάφη και ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού θα μπορούν να σπεύδουν ταχέως. Η κατάρριψη των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροχημάτων θα στοιχίζει ελάχιστα, καθώς θα πραγματοποιείται όχι με ακριβούς πυραύλους, αλλά με βλήματα πυροβόλων ή και πολυβόλων. Λόγω της έλλειψης πιλότων, ανταλλακτικών και νέων αεροσκαφών, η τουρκική Αεροπορία δεν έχει τη δυνατότητα να συνοδεύει τα μεγάλα μη επανδρωμένα αεροχήματα με μαχητικά αεροσκάφη, γεγονός που θα μετατρέψει σε μπούμεραγκ το όποιο πλεονέκτημα παρέχουν σήμερα τα μη επανδρωμένα αεροχήματα στο πεδίο.<br /><br />Εν τω μεταξύ ο Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος Φράνσις Φουκουγιάμα (γνωστός για το πόνημά του “Το τέλος της Ιστορίας” που τα γεγονότα διέψευσαν) θεώρησε καλό να μιλήσει ως εξής επί του θέματος: «Η Τουρκία έχει αναπτύξει τα δικά της μη επανδρωμένα αεροχήματα και τα έχει χρησιμοποιήσει με καταστροφικές συνέπειες σε αρκετές πρόσφατες στρατιωτικές συγκρούσεις: στη Λιβύη, στη Συρία, στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν και στον αγώνα κατά του ΡΚΚ εντός των συνόρων της. Μέσα από αυτή την διαδικασία, έχει εξελιχθεί σε σημαντικό περιφερειακό μεσίτη ισχύος με περισσότερη ικανότητα να διαμορφώνει τα τεκταινόμενα από τη Ρωσία, την Κίνα ή τις ΗΠΑ» έγραψε σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό American Purpose.<br /><br />Ο Φουκουγιάμα προέτρεξε να προσδώσει διαστάσεις γεωστρατηγικής υπεροχής σε ένα τακτικό οπλικό σύστημα, χωρίς να γνωρίζει όλες τις παραμέτρους. Αλλά στο κάτω-κάτω δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζει λάθος τα σημάδια των καιρών.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροχήματα έχουν αχίλλειο πτέρνα

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ο Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, ιδιοκτήτης της εταιρίας που παράγει τουρκικά μη επανδρωμένα αεροχήματα και γαμπρός του Ερντογάν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισορροπία συμβιβασμών στο νοσηρό και εξαιρετικά επικίνδυνο καθεστώς του ΜΗ πολέμου.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/01/ellinotourkika2.png"><img height="371" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/01/ellinotourkika2-696x403.png" width="730" /></a><br /><br />Του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Η Ελλάδα, ίσως είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχει απέναντί της έναν δεδηλωμένο αντίπαλο με έμπρακτα διακηρυγμένες τις ευρύτατα αναθεωρητικές του προθέσεις, αλλά παρ’ όλα αυτά, η ίδια επιμένει να «διαβάζει» την τουρκική στρατηγική, κυρίως ως ένα απλό επικοινωνιακό αφήγημα, που μπορεί άλλοτε να το αγνοεί και άλλοτε να το προσαρμόζει στα μέτρα των δικών της ανοχών, ούτως ώστε να ταιριάζει πάντα, σε ένα κακώς νοούμενο «Ελληνικό μοντέλο» ερμηνείας, κατανόησης και διαχείρισης των περιφερειακών εξελίξεων και προκλήσεων…<br /><br />Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο αυτού του «Ελληνικού μοντέλου» ανάλυσης και στρατηγικής διαχείρισης των προκλήσεων, είναι η συλλογιστική ποικιλομορφία με την οποία εκδηλώνεται στον δημόσιο λόγο και πρακτικά καλύπτει όλο το φάσμα των δυνητικών προσεγγίσεων. Από την διαχρονική φοβική διπλωματική και επιχειρησιακή ατολμία, στην οποία παραμένει καθηλωμένη η κυβερνητική πολιτική εδώ και κάμποσες δεκαετίες, έως και την νηφάλια εθνοκεντρική προσέγγιση που θεωρεί – και σωστά – πως εάν η πατρίδα μας δεν αλλάξει ρότα, δόγμα και αντίληψη, θα οδηγηθεί μοιραία στον γεωπολιτικό της ακρωτηριασμό.<br /><br />Αυτή η συλλογιστική και ερμηνευτική ποικιλομορφία, παρά τα φαινόμενα, δεν παραπέμπει σε ένα περιβάλλον ευφορίας και παραγωγικού οργασμού για την στρατηγική σκέψη. Πρωτίστως διότι η ύπαρξη αυτής της ποικιλομορφίας, επιβεβαιώνει ότι η κυρίαρχη και επομένως η συστημική στρατηγική σκέψη στην χώρα μας, αδυνατεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους που πραγματικά ανησυχούν και που εντέλει αρνούνται να αποδεχτούν ότι η σφραγίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ, μπορεί να επικυρώσει επιλογές στρατηγικής επιβίωσης για τον Ελληνισμό. Έτσι, ο αδιαμφισβήτητος πλούτος στην παραγωγή ιδεών και προτάσεων που καταγράφεται καθημερινά στον Δημόσιο διάλογο, παραμένει κατά βάσην εξωσυστημικός και συχνότατα στοχοποιείται από συγκεκριμένα συστημικά πολιτικά και ακαδημαϊκά κέντρα, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες γίνεται προσπάθεια ακόμη και για την απροκάλυπτη ποινικοποίησή του. Όλα τα παραπάνω, παραπέμπουν σε μια καταφανή συστημική ένδεια, απόλυτα αναντίστοιχη με τις πραγματικές δυνατότητες, με τις ανάγκες του τόπου μας, αλλά και με τις προκλήσεις της εποχής.<br /><br />Θεμελιώδης επίπτωση αυτής της κραυγαλέας αναντιστοιχίας ανάμεσα στην φύση των προκλήσεων από την μια και στην «εθνική συστημική» απάντηση από την άλλη, είναι η ανυπαρξία ενός πλαισίου εντός του οποίου η συνολική στρατηγική σκέψη που παράγεται στην χώρα μας, μπορεί να λειτουργεί συμπληρωματικά και να ενδυναμώνει σταθερά το Εθνικό πρόσημο της Ελληνικής απάντησης σε κάθε περίπτωση.<br /><br />Η κυρίαρχη Εθνική – συστημική ανεπάρκεια, αφορά πρωτίστως στην αδυναμία (και κατ’ άλλους στην απροθυμία) να υπάρξει σωστή ανάγνωση των εξελίξεων, των κρίσιμων παραμέτρων που επιδρούν και εν τέλει διαμορφώνουν τις τάσεις στον σύγχρονο κόσμο και φυσικά της Τουρκικής στρατηγικής αλλά και της διπλωματικής, πολιτικής και επιχειρησιακής τακτικής στην οποία καταφεύγει η Τουρκική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, προκειμένου να υπηρετήσει πληρέστερα τις στρατηγικές της επιδιώξεις.<br /><br />Οι συνέπειες αυτού του κακού συνδυασμού ερμηνευτικών και αξιολογικών εργαλείων, είναι διαρκείς και ανατροφοδοτούμενες. Η βαρύτητά τους είναι στρατηγική και το τελικό προϊόν της άτολμης και επισφαλούς προσέγγισης το οποίο υιοθετείται, βάζει την σφραγίδα του, σε αποφάσεις που ΔΕΝ λαμβάνονται… Σε προτεραιότητες που ΔΕΝ ιεραρχούνται… Σε αναγκαίες επιδιώξεις που ΔΕΝ ενσωματώνονται και ΔΕΝ αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας ενιαίας και αδιαπραγμάτευτης Εθνικής στρατηγικής του Ελληνισμού… Και φυσικά σε ένα αναγκαίο, νέο και απολύτως επικαιροποιημένο δόγμα που ΔΕΝ υιοθετείται και ΔΕΝ αποτελεί μέρος της συνολικής προβολής ισχύος στην οποία οφείλει να επενδύσει τα μέγιστα ο Ελληνισμός, εάν θέλει πραγματικά να δει με αισιοδοξία την προοπτική της επόμενης μέρας.<br /><br />Εξ αιτίας όλων των παραπάνω, αυτό που καταγράφεται διαχρονικά είναι μια σειρά αστοχιών και αδιέξοδων προσεγγίσεων που ανακυκλώνονται, παραμορφώνουν την μεγάλη εικόνα, συντηρούν τις λάθος επιλογές στην διαχείριση των προκλήσεων, ροκανίζουν την έτσι κι αλλιώς αμφιλεγόμενη αρτιότητα που θα έπρεπε να επιδεικνύει η χώρα ως προς την «τεχνογνωσία» της υπεράσπισης των Εθνικών Δικαίων και σε κάθε περίπτωση υποβαθμίζουν την στρατηγική της αποφασιστικότητα σε μια τακτική αναζήτηση ισορροπίας συμβιβασμών, «αγοράζοντας» παράταση στο νοσηρό και εξαιρετικά επικίνδυνο καθεστώς του ΜΗ πολέμου, για λογαριασμό του οποίου έχει ήδη καταβληθεί βαρύτατο εθνικό τίμημα το οποίο για κάποιον περίεργο λόγο υποβαθμίζεται συστηματικά.<br /><br />Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι τουλάχιστον με τα αυτονόητα…<br /><br />Πρώτον: Η Τουρκία ΔΕΝ είναι ο άτσαλος και θρασύς γείτονας που κάποια αόρατη δύναμη επέλεξε να «φυτέψει» δίπλα μας και όχι δίπλα από το Λουξεμβούργο ή το Λιχτενστάιν. Είναι ένα υπολογίσιμο γεωπολιτικό μόρφωμα που δημιουργήθηκε ιστορικά σε μια περιοχή με ανατροφοδοτούμενη γεωπολιτική αστάθεια και το σημερινό της αποτύπωμα είναι προϊόν σωρευτικών ανατροπών και ανακατατάξεων που συντελέστηκαν στην πορεία του χρόνου.<br /><br />Οι λόγοι που τροφοδότησαν αυτές τις ανατροπές δεν έχουν εκλείψει. Στην επικαιροποιημένη τους εκδοχή, συνθέτουν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σύστημα αντιλήψεων που εκλαμβάνει τα ισχύοντα σύνορα ως «φυλακή» μέσα στην οποία ασφυκτιά η δυναμική της σύγχρονης Τουρκίας και η επιδίωξη διάρρηξης αυτών των συνόρων, είναι στόχος που συνδέεται ευθέως με την στρατηγική επιβίωση του Τουρκισμού.<br /><br />Η σύγχρονη Τουρκία επιδιώκει να χτίσει ισχυρό αεροναυτικό imperium προκειμένου να αναγορευτεί σε 5η πιο ισχυρή δύναμη στο Διεθνές σύστημα ισχύος. Αυτό είναι που καθορίζει την στάση της και όχι η διάθεσή της να διαχειριστεί περισσότερο ή λιγότερο άτσαλα της σχέσεις της γειτονίας στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Δεύτερον: Ο ιστορικός ρόλος που διεκδικεί για λογαριασμό της η σύγχρονη Τουρκία, είναι απόρροια των διαχρονικών της επιλογών, της περιπετειώδους ιστορικής της διαδρομής αλλά και φυσική συνέπεια του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον βηματισμό της, μέσα σε ένα περιβάλλον σοβαρών διεθνών ανακατατάξεων και ανατροπών που συντελούνται.<br /><br />Η συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, εκλαμβάνεται ως κορυφαία ιστορική ευκαιρία από την Τουρκική πολιτική τάξη στο σύνολό της και καλό θα είναι να μην διατηρούμε κανενός είδους αυταπάτες για τις πραγματικές διαθέσεις της.<br /><br />Τρίτον: Η απολυτοποίηση του Ορθολογισμού ως εργαλείου αξιολόγησης των δεδομένων και λήψης των κρίσιμων αποφάσεων, είναι μια εσφαλμένη μέθοδος που δεν μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα και προβλέψεις αναφορικά με τους χειρισμούς της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας. Στην Τουρκία αλλά και ευρύτερα στην κεντρασιατική πολιτική κουλτούρα, το ειδικό βάρος που κατέχει ο ορθολογισμός, είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε στην Δυτική στρατηγική σκέψη.Για την Δυτική στρατηγική σκέψη, εθεωρείτο ορθολογικά απίθανο να εκδηλωθεί επίθεση και εισβολή της Ρωσίας στο Ουκρανικό έδαφος. Και όμως συνέβη…<br />Για την Δυτική στρατηγική σκέψη, εθεωρείτο μάλλον αδιανόητο το να αποτολμήσει η Τουρκία πολεμική κλιμάκωση σε βάρος της Ρωσίας. Και όμως συνέβη. Η Τουρκία απετόλμησε την κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους, γεγονός που αντί να επιφέρει την σύγκρουση, άνοιξε μια νέα εποχή για τις Ρωσοτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Η Τουρκία ανήκει στις δυνάμεις εκείνες που ΔΕΝ σταθμίζουν την δράση τους ή τις αναστολές τους με τα παραδοσιακά Δυτικά κριτήρια ή τουλάχιστον δεν τις σταθμίζουν αποκλειστικά και μόνον με αυτά. Οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται ή αντίστοιχα δεν λαμβάνονται, ανάλογα με το εάν και κατά πόσον συμβάλουν στην προώθηση των ευρύτερων στρατηγικών της επιλογών. Ο σκεπτικισμός για το εάν θα επιχειρηθεί ή όχι και νέα Τουρκική εισβολή στο Συριακό έδαφος, προφανώς ΔΕΝ εξαρτάται από τον φόβο της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας για το εάν θα τους μαλώσουν οι Ρώσοι ή οι Αμερικανοί, αλλά κυρίως από την προοπτική που επιδιώκει να δώσει στην στρατηγική της συνεργασία με το Ιράν, ακόμη και ως άλλοθι για την συστηματική προβολή ισχύος στα νερά του Αιγαίου και της ΝΑ Μεσογείου.<br /><br />Τέταρτον: Η κυρίαρχη Τουρκική στρατηγική και η τακτική που επιστρατεύεται για να την υπηρετήσει, συνιστούν μια ενιαία και αδιαίρετη διαχείριση ΚΑΙ στο πεδίο αλλά ΚΑΙ στο επίπεδο των διπλωματικοπολιτικών χειρισμών. Η Ελλάδα επιμένει να μεμψιμοιρεί και να απομειώνει αυθαίρετα την σημασία της περαιτέρω κλιμάκωσης. Πρόκειται για μια αδιέξοδη τακτική αγοράς πολιτικού χρόνου από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, που δεν αποφέρει κέρδη αντίθετα οι απώλειες που καταγράφονται είναι διαρκείς και υπολογίσιμες.<br /><br />Πέμπτον: Οι απώλειες αυτές, δεν μπορεί και δεν θα πρέπει να προσμετρώνται με βάση την διαχείριση των εκλογικών αναγκών, αλλά με κριτήριο το εύρος της αρνητικής γεωπολιτικής αποταμίευσης που δημιουργούν στο βάθος του χρόνου. Είναι καιρός λοιπόν να σταθμίσουμε όλα όσα έχουν χαθεί ΚΑΙ στο πεδίο αλλά ΚΑΙ στο επίπεδο των ευκαιριών, όλα αυτά τα χρόνια που περιμένουμε και ομφαλοσκοπούμε αυτοσχεδιάζοντας.<br /><br />Έκτον: Η Ελλάδα αλλά και η Κύπρος θα εκβιαστούν – πρώτα απ’ όλα από τους ίδιους τους τους «συμμάχους» – όσο συντηρείται αυτή η νοσηρή κουλτούρα αποδοχής της Τουρκικής ρητορικής που αμφισβητεί ευθέως στάτους, κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα.<br /><br />Η Ελληνική πολιτική τάξη οφείλει να κατανοήσει πως οι ισχυροί μας «σύμμαχοι» δεν διακινδυνεύουν να απωλέσουν χώρο γεωπολιτικού ελέγχου, αν επιβληθούν μεταβολές στο γεωπολιτικό υποθηκοφυλακείο. Η Ελλάδα και η Κύπρος όμως κινδυνεύουν να απωλέσουν εδάφη και αξιοπρέπεια όσο δεν αποτολμούν τα αυτονόητα… Όσο δεν επιδιώκουν με κάθε τρόπο την ουσιαστική τροποποίηση της ατζέντας.<br /><br />Ήδη ο ΟΗΕ δια χειλέων του κ. Γκουτιέρες, έσπευσε να διαγράψει και τυπικά από το διπλωματικό λεξιλόγιο της αποφάσεις και τα ψηφίσματά του, και μιλά απλώς για διμερή συνεννόηση που θα δώσει λύση στην εκκρεμότητα του Κυπριακού. Και αυτό συνιστά μια θεαματική αλλαγή σε βάρος του Ελληνισμού, η οποία συντελείται την στιγμή που η Τουρκία πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τα σχετικά ψηφίσματα και κλιμακώνει την επιβολή νέων τετελεσμένων στην Αμμόχωστο.<br /><br />Ας μην βαυκαλιζόμαστε λοιπόν στοιχηματίζοντας για το εάν η Τουρκία θα επιχειρήσει ή δεν θα επιχειρήσει προσάρτηση των κατεχομένων. Δεν έχει λόγο να το κάνει γιατί απλούστατα δεν την εξυπηρετεί. Αντιθέτως έχει κάθε λόγο να διεμβολίζει την δημόσια συζήτηση – ΚΑΙ στην χώρα μας – με αυτό το ενδεχόμενο. Όπως είχε κάθε λόγο να κάνει τους πάντες να πιστέψουν πως θα έθετε στην Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των Ελληνικών νησιών, προκειμένου να εκβιάσει έναν συμψηφισμό αφέλειας με την Ελληνική σιωπή για τις διαρκείς και κλιμακούμενες παραβιάσεις.<br /><br />Είναι τραγικός ο τρόπος με τον οποίο αναζητούμε σ αυτήν την χώρα την Τουρκική πεπονόφλουδα για να την πατήσουμε, κάνοντας τους Τούρκους επιτελείς να ξεκαρδίζονται με την αφελή απλοϊκότητα που μας δέρνει.<br /><br />Στην δημόσια συζήτηση όμως έμεινε ΚΑΙ η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών… ΚΑΙ η αλλαγή του καθεστώτος κυριαρχίας… ΚΑΙ η προσάρτηση των Κατεχομένων…<br /><br />Αλλά φυσικά σε αυτήν την δημόσια συζήτηση ΔΕΝ έμεινε ΟΥΤΕ η ανακατάληψη ιστορικά Ελληνικών εδαφών… ΟΥΤΕ η απελευθέρωση των Κατεχομένων… ΟΥΤΕ η ντε φάκτο εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου στο Ελληνικότατο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο… γιατί απλούστατα ΟΥΔΕΙΣ έθεσε αυτά τα ζητήματα στην Δημόσια συζήτηση ΟΥΤΕ μέσα στην χώρα… ΟΥΤΕ βεβαίως στα Διεθνή φόρα ως είχε την υποχρέωση.<br /><br />Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους…<br /><br />Την Τουρκία ΔΕΝ την αντιμετωπίζεις αγνοώντας την αναθεωρητική ατζέντα της υποκρινόμενος πως δεν την ακούς ή συμπεριφερόμενος ωσάν να μην υπάρχει, διότι ΚΑΙ υπάρχει ΚΑΙ αργά η γρήγορα θα αποτελέσει κίνητρο για τις πιέσεις των ισχυρών σε βάρος της χώρας μας προκειμένου να παραιτηθεί αυτοβούλως από τα θεμελιωμένα Δικαιώματά της.<br /><br />Την Τουρκία την αντιμετωπίζεις ΜΟΝΟΝ εάν ακυρώσεις την δυνατότητά της να αναδεικνύει αυτήν την απαράδεκτη ατζέντα και ο μοναδικός τρόπος, είναι η κλιμάκωση της Ελληνικής «επιθετικής» ρητορικής και η προβολή της Εθνικής ατζέντας με περιεχόμενο την ανάγκη προάσπισης των Εθνικών Δικαίων, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς, τόσο στο πεδίο όσο και με σειρά στοχευμένων διπλωματικοπολιτικών παρεμβάσεων.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ισορροπία συμβιβασμών στο νοσηρό και εξαιρετικά επικίνδυνο καθεστώς του ΜΗ πολέμου.

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Η Ελλάδα, ίσως είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχει απέναντί της έναν δεδηλωμένο αντίπαλο με έμπρακτα διακηρυγμένε...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ανεμίζοντας σαν σημαία το κόκκινο φέσι του νεο-οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού»-

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/ErdoganBiden25892044.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/ErdoganBiden25892044.jpg" width="720" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">”Η Τουρκία είναι παντού. Σε Ανατολική Μεσόγειο, Κύπρο, Παλαιστίνη…”, παραληρούσε απ’ τον Μάιο ακόμα ο Ταγίπ Ερντογάν ανεμίζοντας σαν σημαία θριαμβικά το κόκκινο φέσι του μεγαλοϊδεατισμού του.</span></h3>Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br />Και ο χρόνος — φευ! — τον δικαίωσε. Του έκανε το χατίρι και τον δικαίωσε, δεδομένων των γεγονότων που μεσολάβησαν έκτοτε. Γεγονότων που αποδεικνύουν περίτρανα ότι η πληθωρική προσωπικότητα του Τούρκου Προέδρου (προσωπικότητα που συνδυάζει αριστοτεχνικά την επιθετική ρητορική με την στρατηγική ευφυΐα και τη διπλωματική ευελιξία) έχει συμπαρασύρει σε εντυπωσιακή αναβάθμιση την Τουρκία, ώστε να παίζει επί ίσοις όροις με τους ”Μεγάλους” στη διεθνή σκακιέρα γεωπολιτικής.<br /><br /> ”Θαρσείν χρη, τάχ’ αύριον έσσετ’ άμεινον”.(”Έχε θάρρος, το μέλλον θα είναι ίσως καλύτερο”), έλεγε ο ποιητής Θεόκριτος τον 3οαι. πΧ. Και ο πρώτος ηγέτης που ανταποκρίθηκε στην προτροπή του αυτή στα χρόνια μας δεν είναι Έλληνας, αλλά Τούρκος.<br /><br />Ένα απ’ τα διαχρονικά σφάλματα των Ελλήνων πολιτικών στην Εξωτερική πολιτική είναι ότι αδυνατούν να ”διαβάσουν” σωστά την Τουρκία επιλέγοντας μόνιμα τον εύκολο δρόμο της υποτίμησης, αν και — όπως αποδείχθηκε ιστορικά — αυτός ”δουλεύει” πάντα υπέρ του υποτιμώμενου αντιπάλου.<br /><br />Την λανθασμένη αυτή τακτική ακολουθούμε, δυστυχώς, και τώρα. Επικεντρώνουμε την κριτική μας στα όσα δεν πέτυχε ο Ταγίπ Ερντογάν (τα οποία μεγεθύνουμε αδικαιολόγητα, για να καλύψουμε τις δικές μας αδυναμίες), αφήνοντας εσκεμμένα απέξω τα κέρδη που αποκόμισε.<br /><br />Και τα κέρδη που αποκόμισε σε διεθνές επίπεδο ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πολλαπλάσια. Γιατί δεν είναι μικρό πράγμα να αλλάξεις την πείσμωνα στάση των ΗΠΑ που δεν άκουγαν λέξη ως τώρα για το αίτημα έκδοσης του Γκιουλέν στην Τουρκία.<br /><br />Δεν είναι μικρό πράγμα να πείσεις τους ”Μεγάλους” του ΝΑΤΟ να περάσουν στο κείμενο συμπερασμάτων του τελευταίου Συμβουλίου Κορυφής (29-30 Ιουνίου 2022, Μαδρίτη) ότι η FETO του Φετουλάχ Γκιουλέν είναι ”τρομοκρατική οργάνωση”, όπως και οι κουρδικές οργανώσεις στη Συρία (YPD/PYG), που συνεργάζονται με το αποκηρυγμένο PKK (Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν) το οποίο θεωρείται προ πολλού τρομοκρατική οργάνωση από την Άγκυρα και τους δυτικούς της συμμάχους.<br /><br />Ούτε είναι ασήμαντο το να έχεις επηρεάσει τον βασικό σου Ευρωπαίο αντίπαλο (Εμμανουέλ Μακρόν) σε βαθμό που να διατυπώσει (στο περιθώριο της Συνόδου κορυφής της G7 στην Βαυαρία, μετά την ολοκλήρωση της Γαλλικής προεδρίας τον Ιούνιο) σχέδιο συγκρότησης Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας εμπνευσμένης απ’ την Mare Nostrum της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με μέλη (μεταξύ άλλων) την Τουρκία, το Ισραήλ και τις χώρες του Μαγκρέμπ (Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία και ένα κομμάτι της Λιβύης).<br /><br />Θα μου πείτε τώρα το γνωστό και χιλιοειπωμένο ”Δεν υπάρχουν μεγάλοι ηγέτες με οράματα, παρά μονάχα μεγάλα συμφέροντα”. Κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας, αν και δεν αποκλείω την ύπαρξη ηγετών με πολιτική και στρατηγική ευφυΐα που ξέρουν να συνδυάζουν θαυμάσια αμφότερα.<br /><br />Ηγετών που διεκδικούν τα καλύτερα για τη χώρα τους, χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηριστούν ”μαξιμαλιστές” στο εσωτερικό της. Και τα διεκδικούν μεγιστοποιώντας τις απαιτήσεις τους με όπλα την διπλωματική τους ευελιξία και πανουργία, που τους επιτρέπουν να μην ηττώνται κατά την αναδίπλωση, αλλά να υποχωρούν στρατηγικά προκειμένου να επανέλθουν στον δέοντα χρόνο δριμύτεροι.<br /><br />Η περίπτωση Ερντογάν τα λέει όλα απ’ τη στιγμή που πότε με αγριάδες, πότε με ωμά τελεσίγραφα και πότε με στρατιωτικές προκλήσεις και αναφορές στο Αιγαίο και την Μικρασιατική Καταστροφή πέτυχε να μας κάνει να ξεπλύνουμε το σημάδι του εισβολέα απ’ το κούτελο της Τουρκίας (βλ. συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη με πρώτο θέμα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και καμιά αναφορά στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή το ’74).<br /><br />Αυτόν τον κακό γείτονα για μας, τον Ταγίπ Ερντογάν, ενισχύσαμε συνειδητά εμείς οι Έλληνες απαλλάσσοντάς τον απ’ την κύρια κατηγορία του ατιμώρητου εισβολέα με το να αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα κάθε παρέμβαση-προτροπή των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων για γύρους διαπραγματεύσεων και διαιώνιση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με την Τουρκία.<br /><br />Τον ενισχύσαμε συνειδητά τροχοδρομώντας στις ράγες της κατευναστικής πολιτικής και της μυστικής διπλωματίας (που μόνο ”αθώα” δεν είναι, όπως απέδειξαν τα μετέπειτα της τριμερούς συνάντησης του Βερολίνου το ’20), κατόπιν ”συμμαχικών” υποδείξεων οι οποίες έχουν πετύχει να μας αποπροσανατολίσουν γεωπολιτικά και να ανοίξουν τον δρόμο των παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων σε Ελλάδα (Αιγαίο) και Κύπρο.<br /><br />Ναι, πέτυχαν να μας αποπροσανατολίσουν απ’ τη στιγμή που μας ώθησαν με τον τρόπο τους να κάνουμε εχθρό τη Ρωσία. Μας ώθησαν να ξεφύγουμε πέρα απ’ τα όρια καταδίκης της εισβολής της στην Ουκρανία και να πυκνώνουμε ”επιθετικά” προς την Μόσχα τις αποστολές όπλων σ’ αυτήν.<br /><br />Ας γυρίσουμε όμως στον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για την Ελλάδα, την Τουρκία (και όχι τη Ρωσία). Την Τουρκία η οποία μας έπιασε και πάλι καθεύδοντες υπό μανδραγόρα στην προσπάθειά της να παραποιήσει εθνογεωγραφικά το Αιγαίο, με στόχο — δια του αναθεωρητισμού — να το αφελληνίσει (βλ. κατοχύρωση απ’ την Ε.Ε του όρου ”Turkaegean”, που πάει να την επεκτείνει ο Ταγίπ Ερντογάν σε άλλες 84 χώρες).<br /><br />Στα κέρδη του Τούρκου Προέδρου συγκαταλέγεται ήδη η συγκατάβαση Μπάιντεν στον εκσυγχρονισμό του τουρκικού στόλου των F16 (βλ. επίσημη δήλωση της βοηθού ΥΠΑΜ των ΗΠΑ Celeste Wallander, αν και ανθίσταται το Κογκρέσο), πέραν του οποίου δεν αποκλείεται να δούμε και αγορά δεκάδων άλλων σύγχρονων αεροσκαφών μοντέλου Viper από την γείτονα.<br /><br />Αν γίνει πραγματικότητα όμως αυτό, τότε θα υπάρξει πρόβλημα εθνικής ασφάλειας στην Ελλάδα, κι ας λένε οι Αμερικανοί ότι — ”ακόμη και αν η Τουρκία καταφέρει να αποκτήσει εκσυγχρονισμένα F16 — η Ελλάδα θα εξακολουθεί να έχει τεχνολογικό πλεονέκτημα στην αεροπορική της δύναμη” (βλ. <a href="http://forbes.com/">forbes.com</a>, ιστοσελίδα του ομώνυμου αμερικανικού περιοδικού, που είχε αναρωτηθεί σε άρθρο του τις προάλλες αν η Ελλάδα χρειάζεται τους ρωσικούς πυραύλους στην Κρήτη…).<br /><br />Επιπλέον, ο εκσυγχρονισμός των τουρκικών F16 θα είναι ατράνταχτη απόδειξη ότι η συνάντηση Μητσοτάκη-Μπάιντεν στην Ουάσιγκτον (17/5/’22) δεν ήταν τόσο καρποφόρα όσο νομίζαμε, συγκριτικά με εκείνην του Ερντογάν με τον Αμερικανό Πρόεδρο όπου τέθηκε θέμα σταθερότητας στο Αιγαίο, κάτι που δεν συζητήθηκε στη συνάντηση των πρώτων αν και το ζήτημα κυριαρχίας στο Αρχιπέλαγος θα έπρεπε να είναι κυρίαρχο στην ελληνική ατζέντα…<br /><br />Τέλος, πέραν της δυσμενούς για μας απόφασης για άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων απ’ τη Σουηδία και τη Φινλανδία στην Τουρκία (εμπάργκο που είχε επιβληθεί μετά την τουρκική εισβολή στη Συρία το ’19), υπάρχει εθνικός κίνδυνος αν — μέσω του ΝΑΤΟ — η Τουρκία κατορθώσει να μπει απ’ την πίσω πόρτα στην PESCO (ευρωπαϊκό θεσμό στρατιωτικής συνεργασίας των κρατών-μελών της ΕΕ).<br /><br />Κι αυτό γιατί, συμμετέχοντας ως χώρα-παραγωγός εξοπλιστικών στα ευρωπαϊκά προγράμματα αμυντικών συμπαραγωγών (PESCO), θα αναβαθμιστεί γεωπολιτικά περαιτέρω (ήδη το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό μετά την ανακάλυψη τεράστιου κοιτάσματος σπανίων γαιών στο έδαφός της) και φυσικά θα κοιτάξει να εκμεταλλευτεί την ενδυνάμωση της πυγμής της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Όπερ σημαίνει ότι θα είναι ανοιχτός ο δρόμος για την αναθεωρητική Τουρκία να κάνει… παιχνίδι επί του πεδίου των ελληνικών κεκτημένων (ήδη το 4ο τουρκικό γεωτρύπανο Abdülhamid Han ζεσταίνει τις μηχανές του στο λιμάνι Taşucu της Μερσίνας, για να καταπλεύσει τον Δεκαπενταύγουστο σε Ελλάδα ή Κύπρο).<br /><br />Κι αν γίνει αυτό, θα της δοθεί ιδανική ευκαιρία να ανεμίσει θριαμβικά στο Αιγαίο το κόκκινο φέσι του μεγαλοϊδεατισμού της, την ίδια στιγμή που θα προσαρτά τα Κατεχόμενα (20 Αυγούστου, κατά τον επικεφαλής του ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ Έντι Ζεμενίδη) και θα αλωνίζει ανεμπόδιστα στα 12 οικόπεδα της ΑΟΖ της Κύπρου…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ανεμίζοντας σαν σημαία το κόκκινο φέσι του νεο-οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού»-

”Η Τουρκία είναι παντού. Σε Ανατολική Μεσόγειο, Κύπρο, Παλαιστίνη…”, παραληρούσε απ’ τον Μάιο ακόμα ο Ταγίπ Ερντογάν ανεμίζοντας σαν σημαία ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πλειοδοσίες εθνικισμού στην Τουρκία

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2022/07/93601f5ccaab7e7f4e9717cca197db1d_25889592-1-768x480.jpg" width="771" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Λιοντάρι στο εσωτερικό, αλλά αρνί στο ΝΑΤΟ» χαρακτήρισε τον Ερντογάν ο ηγέτης του κεμαλικού CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ενώ σύσσωμη η αντιπολίτευση τον κατηγορεί, έστω και πλαγίως, για εθνική μειοδοσία.</span></h3><b>Πέτρος Παπακωνσταντίνου</b><br />Την περασμένη Τρίτη, οι εκπρόσωποι των 30 χωρών-μελών του ΝΑΤΟ υπέγραψαν το πρωτόκολλο ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στη Συμμαχία, εξέλιξη που έγινε δυνατή ύστερα από την άρση του τουρκικού βέτο στη σύνοδο της Μαδρίτης. Ωστόσο, η όποια ευφορία είχε εξατμισθεί προ πολλού στις Βρυξέλλες, αφού ο Ταγίπ Ερντογάν προειδοποίησε ότι το τουρκικό Κοινοβούλιο δεν πρόκειται να επικυρώσει την ένταξη των δύο χωρών εάν οι κυβερνήσεις τους δεν συμμορφωθούν έμπρακτα με τις τουρκικές αξιώσεις και δεν απελάσουν τους 73 ανθρώπους, κυρίως Κούρδους, που θεωρούνται από την Αγκυρα «συνεργάτες των τρομοκρατών».<br /><br />Οι παλινωδίες Ερντογάν επανέφεραν στο προσκήνιο τη συζήτηση για την αμφίβολη θέση της χώρας του στο δυτικό στρατόπεδο. Επιτέλους, τι άλλο θέλει ο Τούρκος πρόεδρος; Εφυγε από τη Μαδρίτη έχοντας ταπεινώσει δύο ευρωπαϊκές χώρες που υπερηφανεύονταν για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά αναγκάστηκαν να υπογράψουν στον σουλτάνο ότι αποτάσσονται το τρομοκρατικό ΡΚΚ και όλες τις παραφυάδες του, ότι θα εξετάσουν γρήγορα τις αιτήσεις απέλασης και θα άρουν το εμπάργκο όπλων που είχαν επιβάλει στην Τουρκία για τις εισβολές της στη βόρεια Συρία.<br /><br />Επιπλέον, ο Ερντογάν συναντήθηκε με τον Τζο Μπάιντεν, ο οποίος ξέχασε και τους S-400 και τη μη επιβολή της παραμικρής κύρωσης από την Αγκυρα εναντίον της Ρωσίας, για να τον ευχαριστήσει δύο φορές on camera – την πρώτη για τη συμβολή του στο ΝΑΤΟ και τη δεύτερη για τη μεσολάβησή του μεταξύ Κιέβου και Μόσχας για το καυτό θέμα των εξαγωγών σιτηρών. Οπως έγραψε ο Γκίντεον Ράχμαν στους Financial Times, «ο Ερντογάν είναι ένας εκνευριστικός αλλά αναγκαίος σύμμαχος». καθώς, αν φύγει από το Δυτικό στρατόπεδο, η Ρωσία θα γίνει κυρίαρχη δύναμη στη Μαύρη Θάλασσα και θα ενισχυθεί κατά πολύ στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Ωστόσο, η τουρκική αντιπολίτευση είδε με άλλο μάτι τις επιδόσεις του Ερντογάν στη Μαδρίτη. Η Μεράλ Ακσενέρ του εθνικιστικού κόμματος iYi χαρακτήρισε την άρση του τουρκικού βέτο «παραχώρηση ασύμβατη με τα εθνικά συμφέροντα», ενώ ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ηγέτης του κεμαλικού κόμματος CHP, εγκάλεσε τον Τούρκο πρόεδρο περίπου για μειοδοσία, επειδή συνελήφθη να συνομιλεί στο πόδι με τον Νίκο Αναστασιάδη και κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι είναι «λιοντάρι στο εσωτερικό, αλλά αρνί στο ΝΑΤΟ».<br /><br />Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Ολα δείχνουν ότι, ενόψει των εκλογών του 2023, και τα δύο στρατόπεδα παίζουν στο ίδιο γήπεδο, προσπαθώντας να πείσουν τους εκλογείς ότι αυτοί και όχι οι αντίπαλοί τους είναι οι πιο συνεπείς εθνικιστές. Την περασμένη εβδομάδα, ο Κιλιτσντάρογλου προκάλεσε τον Ερντογάν «να αναλάβει δράση για να λύσει το πρόβλημα των στρατιωτικοποιημένων (ελληνικών) νησιών του Αιγαίου, αν το λέει η καρδιά του», ενώ η Ακσενέρ δήλωσε ότι η αυξανόμενη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα «έχει φουσκώσει τα μυαλά της Αθήνας», κάτι που καθιστά αναγκαία τη στρατιωτική δράση της Τουρκίας σε Συρία και Λιβύη.<br /><br />Ο Ερντογάν δεν έχει χάσει ακόμη ούτε τον πολιτικό ρεαλισμό ούτε την προσαρμοστικότητά του όταν βρίσκεται μπροστά σε μείζονες απειλές.<br /><br />Παρά τον μεγαλοϊδεατισμό του, ο Ερντογάν δείχνει ότι δεν έχει χάσει ακόμη ούτε τον πολιτικό ρεαλισμό ούτε την προσαρμοστικότητά του όταν βρίσκεται μπροστά σε μείζονες απειλές. Και τη στιγμή αυτή η υπ’ αριθμόν ένα απειλή προέρχεται από την οικονομία. Με τον πληθωρισμό να τρέχει με ετήσιο ρυθμό 80%, τη λίρα να έχει χάσει τα δύο τρίτα της αξίας της έναντι του δολαρίου σε ενάμιση χρόνο και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών απειλητικά ελλειμματικό, ο κίνδυνος μιας ταπεινωτικής προσφυγής στο ΔΝΤ σε προεκλογική χρονιά είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός.<br /><br />Αυτός ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που ανάγκασε τον Ερντογάν να καταπιεί την υπερηφάνεια του, να αποκαταστήσει ομαλές σχέσεις με το Ισραήλ και να υποδεχθεί στην Αγκυρα μετά φανών και λαμπάδων τον πρίγκιπα – διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, τον οποίο μέχρι πρότινος κατηγορούσε ως ηθικό αυτουργό της φρικτής δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι.<br /><br />Οι κινήσεις αυτές έγιναν δεκτές με ικανοποίηση από την Ουάσιγκτον, όχι όμως και από την τουρκική αντιπολίτευση. Ο Κιλιτσντάρογλου θυμήθηκε το πολύκροτο επεισόδιο του «Μαβί Μαρμαρά» το 2010, για να προειδοποιήσει το Ισραήλ ότι «αυτοί που μετέτρεψαν σε μάρτυρες Τούρκους πολίτες σε διεθνή ύδατα πρέπει να ξέρουν ότι θα υπάρξει τίμημα και ότι το θέμα αυτό, σε ό,τι μας αφορά, δεν έχει κλείσει». Ανάλογο ήταν το μήνυμά του προς το Ριάντ: «Η διάπραξη εγκλήματος σε τουρκικό έδαφος έχει και αυτή το τίμημά της. Μπορεί να στριφογυρίζει (ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν) τον Ερντογάν σαν το μικρό του δάχτυλο, αλλά είμαστε μια μεγάλη χώρα και θα υποχρεωθεί να πληρώσει».<br /><br />Βαθύτερα αίτια<br /><br />Πίσω από τα προεκλογικά πυροτεχνήματα βρίσκονται βαθύτεροι και μονιμότεροι παράγοντες. Η ντε φάκτο αυτονόμηση των Κούρδων στη βόρεια Συρία και το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 ήταν δύο τεράστιας σημασίας εξελίξεις, που ενίσχυσαν κατά πολύ την εμβέλεια του αντιδυτικού εθνικισμού στην Τουρκία. Η συμμαχία του Ερντογάν με τους Γκρίζους Λύκους του Μπαχτσελί ήταν εκείνη που του επέτρεψε να αλλάξει το Σύνταγμα, να γίνει πρόεδρος – σουλτάνος και να κερδίσει (δύσκολα) τις εκλογές του 2018. Η συμμαχία των κεμαλικών με την «Γκρίζα Λύκαινα» (διέσπασε το κόμμα του Μπαχτσελί) Μεράλ Ακσενέρ βάζει τη σφραγίδα της στην εξαμερή «Εθνική Ενότητα» που φιλοδοξεί να εκτοπίσει τον Ερντογάν στις εκλογές του 2023, στις οποίες, όπως όλα δείχνουν, οι εξάρσεις εθνικισμού θα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πλειοδοσίες εθνικισμού στην Τουρκία

«Λιοντάρι στο εσωτερικό, αλλά αρνί στο ΝΑΤΟ» χαρακτήρισε τον Ερντογάν ο ηγέτης του κεμαλικού CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ενώ σύσσωμη η αντιπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα διώξουν την Τουρκία από το ΝΑΤΟ; – Θα γεφυρωθεί το ρήγμα ΗΠΑ-Άγκυρας;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/biden-erdogan.jpg" /><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις συνεχίζουν να μετεωρίζονται ανάμεσα στην ημιανοικτή εχθρότητα και στην προσπάθεια να γεφυρωθεί το ρήγμα ΗΠΑ-Άγκυρας. Η Ουάσινγκτον χρησιμοποιεί και το “μαστίγιο” και το “καρότο” για να επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό “μαντρί”, αλλά χωρίς μέχρι τώρα αξιόλογο αποτέλεσμα. Μπορεί η προσοχή των ΗΠΑ να είναι στραμμένη αφενός στον πόλεμο στην Ουκρανία, αφετέρου στην ανάσχεση της Κίνας, αλλά έχει και το πρόβλημα “Τουρκία”, το οποίο είναι συναρτημένο και με τα δύο ανωτέρω μέτωπα.<br /><br />Στην Ουάσιγκτον όλοι συμφωνούν πως δεν πρέπει να χάσουν την Τουρκία. Οι διαφωνίες αφορούν στον τρόπο που θα την επαναφέρουν στο δυτικό “μαντρί”. Είναι ενδεικτική αφενός η πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν, αφετέρου η επιστολή των 35 Αμερικανών βουλευτών (Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών) προς τον Λευκό Οίκο και η επιστολή στους Financial Times των Μαρκ Γουάλας (πρώην πρέσβης στον ΟΗΕ και γενικός διευθυντής του Turkish Democracy Project) και Μαντελίν Τζόελσον (εκτελεστικής διευθύντριας του Turkish Democracy Project). Η σύγκριση καταδεικνύει ανάγλυφα τη διαφωνία.<br /><br />Η κυρίαρχη άποψη στο αμερικανικό κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής είναι ότι πρέπει να μην τραβήξουν το σκοινί για να μην αποκόψουν την Τουρκία από τη Δύση. Έχουν, μάλιστα, εναποθέσει τις ελπίδες τους στις προγραμματισμένες για τον Ιούνιο 2023 προεδρικές εκλογές. Για την ακρίβεια ποντάρουν στην εμφανή πολιτική-εκλογική φθορά του Ερντογάν, κυρίως λόγω της οξείας οικονομικής κρίσης και της φτωχοποίησης που αυτή προκαλεί στα μικρομεσαία στρώματα. Είναι τα κοινωνικά στρώματα που κυρίως ψήφιζαν Ερντογάν, επειδή –μεταξύ των άλλων– είχαν επί των ημερών του (ειδικά την πρώτη δεκαετία) δει το βιοτικό τους επίπεδο να βελτιώνεται εντυπωσιακά.<br /><br />Με βάση κυρίως αυτή την προσδοκία η κυβέρνηση Μπάιντεν ανέχεται σε μεγάλο βαθμό τα καμώματα του Ερντογάν, ακόμα και τον πρόσφατο εκβιασμό του για την ένταξη της Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Το εάν, όμως, ο Ερντογάν θα απομακρυνθεί ή όχι από την εξουσία το 2023 δεν μπορεί να προεξοφληθεί. Ακόμα, όμως, κι αν απομακρυνθεί, η Τουρκία δεν πρόκειται να επιστρέψει στο 2000, όπως φαίνεται να ελπίζουν οι Αμερικανοί. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η τουρκική κοινωνία έχει αλλάξει ποιοτικά την τελευταία 20ετία. Οι Αμερικανοί αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι το ρήγμα ΗΠΑ-Άγκυρας τείνει να καταστεί αγεφύρωτο, ότι –κατά μία έννοια– η Τουρκία έχει ήδη αποπλεύσει από τη Δύση. Γι’ αυτό, όμως, θα μιλήσουμε και στη συνέχεια.<br /><br />Ενώ, λοιπόν, η κυβέρνηση Μπάιντεν κι όχι μόνο επιδίδεται σε ασκήσει ανοχής του Ερντογάν, τόσο οι 35 Αμερικανοί βουλευτές, όσο και οι δύο Αμερικανοί ειδικοί επί της Τουρκίας υπογραμμίζουν ότι η ανοχή και τα ανταλλάγματα ουσιαστικά επιβραβεύουν την συμπεριφορά του Ερντογάν και κατ’ επέκταση τον ενισχύουν πολιτικά εν όψει των εκλογών. Κυρίως, εδραιώνουν στο τουρκικό πολιτικό σύστημα την εντύπωση ότι με τον εκβιασμό μπορεί να αποκομίζει κέρδη. Οι δύο ειδικοί, μάλιστα, προτείνουν να ανασταλεί προσωρινά η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Το ρήγμα ΗΠΑ-Άγκυρας<br /><br />Παρά την επίσημη αμερικανική ανοχή, η πολιτική δυναμική που αναπτύσσεται βαθαίνει το ρήγμα που έχει προκληθεί στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, λόγω των κινήσεων του Ερντογάν. Είναι ενδεικτικό ότι οι μέχρι τώρα προσπάθειες να γεφυρωθεί το χάσμα έχουν αποτύχει. Η αγορά από την Τουρκία των ρωσικών S-400 είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το παγόβουνο είναι ότι ο Ερντογάν επιχειρεί να απομακρύνει την Τουρκία από τη Δύση, μετατρέποντάς την σε αυτόνομη περιφερειακή δύναμη, η οποία λειτουργεί αποκλειστικά για τον εαυτό της, διατηρώντας το δικαίωμα να συμπράττει κατά περίπτωση άλλοτε με τη Δύση κι άλλοτε με τη Ρωσία, ή την Κίνα.<br /><br />Αυτός είναι ο λόγος που στο αμερικανικό πολιτικό και μιντιακό σύστημα επικρατεί αρνητικό έως εχθρικό κλίμα έναντι της Τουρκίας του Ερντογάν. Ακόμα και όσοι επιλέγουν την πολιτική της ανοχής είναι οργισμένοι μαζί του. Αποφεύγουν, όμως, να τραβήξουν το σκοινί, φοβούμενοι μήπως σπάσει και χαθεί οριστικά η Τουρκία. Η διαχρονικά δύστροπη στάση της Άγκυρας είχε γίνει αποδεκτή και από τις ΗΠΑ και από το ΝΑΤΟ. Το “θανάσιμο αμάρτημα” του Ερντογάν που προκάλεσε το ρήγμα ΗΠΑ-Άγκυρας είναι η επιλογή του να αυτονομηθεί, αναπτύσσοντας προνομιακές σχέσεις με τη Ρωσία. Και το πληρώνει με την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, με το ψήφισμα της Βουλής για την επιβολή έστω και περιορισμένων κυρώσεων στην Τουρκία (υπέρ ψήφισαν 403 βουλευτές ενώ μόνο 16 ψήφισαν κατά), με την υπονόμευση της τουρκικής λίρας κλπ.<br /><br />Ας σημειωθεί ότι μετά το πραξικόπημα του 2016, η Ουάσινγκτον ήταν διατεθειμένη να έρθει σε κάποιον συμβιβασμό, αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση από τον Ερντογάν. Όντας πεπεισμένος πως οι Αμερικανοί επιχείρησαν να τον ανατρέψουν δεν τους εμπιστεύεται. Και επειδή δεν τους εμπιστεύεται δεν επιστρέφει στο δυτικό “μαντρί”. Η πεποίθηση του Τούρκου προέδρου πως τον έχουν προγράψει, τον εξώθησε να εναγκαλισθεί, ως γεωπολιτικό αντίβαρο, τον Πούτιν, παρά τα αντιτιθέμενα συμφέροντα Ρωσίας-Τουρκίας στη Συρία, στη Λιβύη και όχι μόνο.<br /><br />Η σχοινοβασία του Ερντογάν<br /><br />Μπορεί η αμοιβαία πλέον κρίση εμπιστοσύνης να βαθαίνει, αλλά ούτε η Ουάσινγκτον (για τους προαναφερθέντες λόγους) ούτε η Άγκυρα θέλει να κόψει τις γέφυρες. Ο Ερντογάν προφανώς ποτέ δεν πρόκειται να πει ρητά ότι εγκαταλείπει τη Δύση. Ούτε οι Αμερικανοί πρόκειται να μεθοδεύσουν την προσωρινή εκδίωξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Όχι μόνο επειδή δεν προβλέπεται θεσμικά, αλλά και επειδή –όπως έχω προαναφέρει– προσδοκούν ότι στη μετά-Ερντογάν εποχή θα επιστρέψει στο δυτικό “μαντρί”.<br /><br />Όσο, πάντως, ο Ερντογάν είναι στην εξουσία, στο τακτικό επίπεδο θα συμπλέει σε κάποιες υποθέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά μέχρις εκεί. Αντίθετα –στο πλαίσιο πάντα και της ευρασιατικής οπτικής του– ποντάρει στη Γερμανία, η οποία δείχνει να μην τον απογοητεύει. Ένα μεγάλο μέρος των γερμανικών ελίτ ουσιαστικά επιστρέφει αταβιστικά στην παράδοση, έστω κι αν χρησιμοποιεί σύγχρονη φρασεολογία.<br /><br />Στην πραγματικότητα, ο Τούρκος πρόεδρος επιδιώκει να ισορροπήσει μεταξύ ΗΠΑ, Ευρώπης, Ρωσίας και εν μέρει Κίνας. Παραλλήλως, προσπαθεί να αναγορευθεί σε ηγετική μορφή του ισλαμικού κόσμου. Στο πλαίσιο αυτό και για να αποτρέψει την αναβίωση σχέσεων εξάρτησης από τη Δύση, ο Ερντογάν φροντίζει να καλλιεργεί στο εσωτερικό της Τουρκίας ακραία αντιδυτικά αισθήματα. Στο πολιτικό επίπεδο βασικό επιχείρημά του είναι ότι η Δύση επιδιώκει τον ακρωτηριασμό της Τουρκίας μέσω του Κουρδικού. Στο ιδεολογικό επίπεδο χρησιμοποιεί ισλαμικά στερεότυπα για να αναβιώσει και παροξύνει τα αντιδυτικά αισθήματα στην τουρκική κοινή γνώμη.<br /><br />Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί εντάσσεται και σ’ αυτό το πλαίσιο. Η τελετή της πρώτης μουσουλμανικής προσευχής με το ξίφος του ιμάμη παραπέμπουν σε συμβολική αναβίωση των θρησκευτικών πολέμων: από τη μία πλευρά το Ισλάμ κι από την άλλη η χριστιανική Δύση. Μία άλλη εκδοχή αυτού που συνέβη με τις επιθέσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας σε Ευρώπη και ΗΠΑ.<br /><br />Το ρήγμα ΗΠΑ-Τουρκίας, λοιπόν, δεν είναι πλέον μονοδιάστατα πολιτικό. Είναι ταυτοχρόνως και πολιτισμικό. Είναι ανάμεσα στις δυτικές αξίες και στη “βαθιά Τουρκία”, έστω κι αν οι Δυτικοί ακόμα δυσκολεύονται να το συνειδητοποιήσουν. Ο νεοοθωμανισμός του Ερντογάν, ως ιδεολογία και πολιτικό κίνημα, δεν έχει σκοπό μόνο να κλείσει την ιστορική παρένθεση του κεμαλισμού και να επανασυνδέσει την Τουρκία με το οθωμανικό παρελθόν της. Όπως προανέφερα, ήρθε και με τη φιλοδοξία να μετατρέψει την Τουρκία σε ηγέτη του ισλαμικού κόσμου με αντιδυτική κατεύθυνση.<div><br />Το νεοοθωμανικό αφήγημα<br /><br />Μπορεί, λοιπόν, η οικονομική κρίση να έχει φθείρει την εικόνα του Ερντογάν, αλλά το ιδεολογικό αφήγημά του συνεχίζει να συγκινεί τη “βαθιά Τουρκία”. Αυτό δεν θα ανατραπεί ακόμα κι αν ο Ερντογάν βρεθεί εκτός εξουσίας. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία έχει ήδη χαθεί για τη Δύση. Έχει χαθεί επειδή το ρήγμα ΗΠΑ-Άγκυρας δεν είναι μόνο πολιτικό για να γεφυρωθεί από τον διάδοχο του Ερντογάν. Είναι βαθύτερο, είναι ρήγμα πολιτισμικό. Αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκία δεν μπορεί να ξαναγίνει για τη Δύση ό,τι ήταν πριν το 2000.<br /><br />Αυτό που αρνείται να συνειδητοποιήσει η Δύση και ειδικά η Ουάσινγκτον είναι ότι η εικοσαετία του Ερντογάν στην εξουσία έχει αλλάξει ριζικά την Τουρκία. Με αυτή την έννοια, αυτό που συνέβη είναι πραγματική επανάσταση, έστω κι αν ο τρόπος που έγινε διαφέρει ποιοτικά από τις κλασικές επαναστάσεις του 20ου αιώνα. Το πως είναι δυνατόν η ιδεολογική οπτική και το προσωπικό πολιτικό συμφέρον ενός ηγέτη να μπορούν να επιφέρουν μία τόσο μεγάλη στροφή στον γεωπολιτικό προσανατολισμό μία χώρας είναι ζήτημα που δεν θα μας απασχολήσει σ’ αυτό το άρθρο.<br /><br />Η αναγόρευση του Ερντογάν σε ένα είδος αιρετού μονάρχη έχει οδηγήσει σε μία κατάσταση που τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα δεν ορίζονται πλέον συλλογικά από την παραδοσιακή μετακεμαλική άρχουσα ελίτ, αλλά από το νεοσουλτάνο και την αυλή του, οι οποίοι εκφράζουν πολιτικά τη “βαθιά Τουρκία”. Ο νεοοθωμανικός τρόπος που ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται και ορίζει τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα αντανακλά το κυρίαρχο ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα στις μάζες της Ανατολίας.<br /><br />Ο Ερντογάν, πάντως, έχει και στενά προσωπικό πολιτικό συμφέρον να μην επιστρέψει στο δυτικό “μαντρί”. Είναι πεπεισμένος πως εάν επιστρέψει θα γίνει όμηρος. Τα αμερικανικά δίκτυα επιρροής θα ανασυσταθούν και πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν εναντίον του. Με σημαία το νεοοθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό και την αυτονόμηση από τη Δύση, προσδίδει ευρύτερες ιδεολογικοπολιτικές διαστάσεις στο τωρινό ρήγμα ΗΠΑ-Άγκυρας, γεγονός που εμποδίζει τη γεφύρωσή του.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θα διώξουν την Τουρκία από το ΝΑΤΟ; – Θα γεφυρωθεί το ρήγμα ΗΠΑ-Άγκυρας;

Λυγερός Σταύρος Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις συνεχίζουν να μετεωρίζονται ανάμεσα στην ημιανοικτή εχθρότητα και στην προσπάθεια να γεφυρωθεί...

Διαβάστε την συνέχεια

ΟΙ ΒΑΛΛΙΣΤΙΚΟΙ τουρκικοί πύραυλοι ΔΕΝ κατόρθωσαν να νικήσουν την ελληνική αδράνεια.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/ATACMS-790x400.jpg" width="775" /><br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br />Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής αποτροπής, που κατά το DP είναι ύψιστης σημασίας και για αυτό έχει καταθέσει συγκεκριμένη άποψη μαζί με δεκάδες αφιερώματα σχετικά, είναι ότι εξακολουθεί εκτός από ψυχολογία, να μην διαθέτει και όπλα αποτροπής. Όπλα ανταποδοτικών πληγμάτων εντός του τουρκικού εδάφους δηλαδή. Θα ήταν τουλάχιστον άστοχο, αν όχι εγκληματικά παραπλανητικό, να υποστηρίξει κανείς ότι οι λιγοστοί πύραυλοι οριζόντιας πλεύσης SCALP-EG της Πολεμικής Αεροπορίας, θα κάνουν τη διαφορά σε μία ελληνοτουρκική σύρραξη. Σημειακή ή γενικευμένη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι ομοιότητες στη συμπεριφορά Ρωσίας και Τουρκίας, δεν επιτρέπουν εφησυχασμό.<br /><br />Το τουρκικό πρώτο πλήγμα δεν θα έχει τη μορφή σχηματισμών μαχητικών αεροσκαφών που θα εισέλθουν στον FIR Αθηνών και τον ελληνικό εναέριο χώρο για να πλήξουν στόχους στο έδαφος ή την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτά είναι σενάρια άλλων εποχών που καλό είναι αν δεν τα αφήσουμε πίσω μας, να τα θέσουμε τουλάχιστον σε δεύτερο πλάνο. Διότι παρόλο που το διπλωματικό κόστος θα ήταν πολύ υψηλό, το σενάριο που ακολουθεί δεν μπορεί να μας βρει απροετοίμαστους.<br /><br />Το τουρκικό πρώτο πλήγμα θα είναι καταιγιστικό και θα έχει τη μορφή “βροχής” βαλλιστικών πυραύλων Yildirm I & II (εγχώριας κατασκευής έκδοχο του κινεζικού Β-611) και BORA (αναπτύχθηκε από τη Roketsan με CEP 10-12 μέτρων και βεληνεκές μεγαλύτερο των 300 χιλιομέτρων) σε ελληνικές αεροπορικές βάσεις στη νησιωτική και την ηπειρωτική χώρα, στο ναύσταθμο της Σαλαμίνας, καθώς και σε εγκαταστάσεις των μονάδων του Δ΄ Σώματος Στρατού στη Θράκη.<br /><br />Δεν περιλαμβάνουμε φυσικά τις κρίσιμες υποδομές της χώρας (οδικές αρτηρίες, γέφυρες, μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος…) και όλα αυτά που θα γίνουν χωρίς η ελληνική πλευρά να μπορεί να αμυνθεί αφενός και να σταματήσει αυτές τις επιθέσεις και αφετέρου χωρίς να μπορεί φυσικά να τις ανταποδώσει, για να προκαλέσει αντίστοιχο βαρύ κόστος στην Τουρκία. Κόστος που θα μπορούσε να την υποχρεώσει σε συμβιβασμούς ή ακόμα και αποδοχή ήττας.<br /><br /><div>Το σενάριο αυτό δεν είναι φανταστικό. Το βλέπουμε να εξελίσσεται τους τελευταίους τέσσερις μήνες στην Ουκρανία. Η Τουρκία με σημαντική εμπλοκή της Roketsan και αδιαφορώντας για τους αμερικανικούς εξοπλιστικούς σχεδιασμούς στο πλαίσιο των νατοϊκών υποχρεώσεών της, στράφηκε όπως θα δούμε σε προσεχή ανάλυση, στην Κίνα από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 για την απόκτηση βαλλιστικών πυραύλων, αναπτύσσοντας και παράγοντας στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τώρα, δικές της εκδόσεις με μεγαλύτερη ακτίνα και ακρίβεια.<br /><br />Σήμερα απαιτεί από την Ελλάδα την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, επιδιώκοντας μεταξύ πολλών άλλων το να διασφαλίσει ότι ακόμα και τα παράλια της Μικράς Ασίας δεν πρόκειται να δεχθούν πυραυλικές επιθέσεις, σε περίπτωση που αποφασίσει να “ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου”. Επιδιώκει δηλαδή να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα της επιτρέψουν να επιτεθεί με τα μέγιστα καταστροφικά αποτελέσματα χωρίς οι ένοπλες δυνάμεις και οι υποδομές της ίδιας να διατρέξουν τον παραμικρό κίνδυνο.<br /><br />Μπροστά σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα η Ελλάδα εξακολουθεί να αδρανεί. Δεν έχει δηλαδή πράξει απολύτως τίποτα για να την ανατρέψει. Το πυραυλικό δυναμικό εδάφους-εδάφους της Τουρκίας λοιπόν (περισσότερες από 500 μονάδες) είναι το πραγματικό και μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας, μεταξύ πολλών άλλων.<br /><br />Η χώρα μας μπορεί να πέρασε από το “θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία”, σε μία προσπάθεια επανεξοπλισμού των Ενόπλων της Δυνάμεων, αλλά ακόμα και σήμερα συντηρεί τη νοοτροπία της πελατειακής σχέσης με τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και τον αμερικανικό παράγοντα.<br /><br />Αποφεύγει έτσι συστηματικά να αναγνωρίσει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον κανέναν ουσιαστικό έλεγχο επί μιας αποφασισμένης Τουρκίας και ως εκ τούτου αποφεύγει το ίδιο συστηματικά να χτίσει άμυνα (και επίθεση…) με βάση τα νέα δεδομένα. Αν δεν το απέφευγε, η πρώτη της ενέργεια θα ήταν να αναζητήσει στη διεθνή αγορά νέα ραντάρ επιτήρησης με ικανότητα εντοπισμού και εγκλωβισμού βαλλιστικών πυραύλων, σε συνδυασμό με αντιβαλλιστικά πυραυλικά συστήματα.<br /><br />Παράλληλα θα έπρεπε να αναζητήσει πυραύλους οριζόντιας πλεύσης και βαλλιστικούς προς άμεση ένταξη σε υπηρεσία. Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο και να δεν μας αρέσει. Εναλλακτικές πηγές τέτοιου είδους εξοπλισμών υπάρχουν και θα τις εξετάσουμε σε ξεχωριστό αφιέρωμα. Το μεγάλο ζήτημα είναι να αποφασίσουμε να το κάνουμε. Εναλλακτικές υπάρχουν και μάλιστα πολλές. Η αμερικανική με τη μορφή του MGM-140 ATACMS βρίσκεται ήδη σε υπηρεσία στον Ελληνικό Στρατό.<br /><br />Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι η ελληνική πλευρά δεν έχει ακόμη (!) μέσω αποστολής LOR στις ΗΠΑ, ζητήσει τον εκσυγχρονισμό των πυραύλων τύπου MGM-140A Block 1A (M39A1) που διαθέτει (βεληνεκούς 165 χιλιομέτρων) στο επίπεδο MGM-168 Block 4A που υλοποιεί ο Στρατός των ΗΠΑ για τους δικούς του πυραύλους ATACMS, αυξάνοντας το βεληνεκές στα 300 χιλιόμετρα.<br /><br />Κι επειδή δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου για να αναζητήσουμε το γιατί δεν έχει υπάρξει ελληνικό αίτημα (προφανώς η αγορά τριών ακόμη ελικοπτέρων MH-60R και των ισάριθμων πανάκριβων MQ-9B θεωρήθηκαν πολύ πιο επείγουσες ως εξοπλιστικές ανάγκες…), ή ακόμα περισσότερο επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε την αμερικανική έγκριση αποδέσμευσης, εναλλακτικές υπάρχουν πολλές και στην φίλη και με σαφές κίνητρο να συνδράμει Ινδία, λόγω του Πακιστάν και των σχέσεών του με μια Τουρκία που της δημιουργεί διαρκώς προβλήματα.<br /><br />Η ελληνοϊνδική στρατηγική συνεργασία θα μπορούσε κάλλιστα να αναπτυχθεί στο πεδίο αυτό, από την στιγμή που σε υπηρεσία στον Στρατό της χώρας αυτής βρίσκονται τρεις διαφορετικοί βαλλιστικοί πύραυλοι μικρής (Prahaar), μέσης (Pragati) και μεγάλης (Shaurya) ακτίνας. Επιπρόσθετα έχουν αναπτυχθεί και επίγεια εκτοξευόμενες εκδόσεις του υπερηχητικού – πολυηχητικού αντιπλοϊκού πυραύλου BrahMos. O ισραηλινός LORA από την άλλη πλευρά θα έπρεπε να είναι η απόλυτη προτεραιότητα, ενώ λύση για την Ελλάδα θα μπορούσε να είναι και ο σερβικός Jerina-1 βεληνεκούς 300 χιλιομέτρων.</div><div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/IAI-LORA-Ballistic-Missile-Firing-Trial3-1021.jpg"><img height="451" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/07/IAI-LORA-Ballistic-Missile-Firing-Trial3-1021.jpg" width="740" /></a><br /><br />Από τη στιγμή που η Τουρκία έχει την επιλογή και τη δυνατότητα να πλήξει οπουδήποτε, οποτεδήποτε εντός της ελληνικής επικράτειας, χωρίς η ελληνική άμυνα να μπορεί να κάνει κάτι για αυτό και χωρίς να κινδυνεύει να υποστεί αντίποινα, εμείς δεν έχουμε παρά να πάψουμε να κομπάζουμε για την Πολεμική Αεροπορία που ΘΑ έχουμε σε δέκα ή και περισσότερα χρόνια και να προετοιμαστούμε για το χειρότερο δυνατό σενάριο χωρίς τις αγκυλώσεις και τις νοοτροπίες του παρελθόντος. Που εν πολλοίς είναι και του παρόντος από ότι όλα δείχνουν…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΟΙ ΒΑΛΛΙΣΤΙΚΟΙ τουρκικοί πύραυλοι ΔΕΝ κατόρθωσαν να νικήσουν την ελληνική αδράνεια.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής αποτροπής, που κατά το DP είναι ύψιστης σημασίας και για αυτό έχει καταθέσει ...

Διαβάστε την συνέχεια