Ο Τραμπ έλαβε την απόφαση του Αιώνα - Οι ΗΠΑ στηρίζουν τους Κούρδους και όχι την Τουρκία στη Συρία!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-GF9Qpb18tvn1IMpqIhyJzroKI9G-6F09ZZr7Gf6n8f4L967KADL402CJUJQKu_6a767zwDilH5ZH9pfp_syEt4nITDxTpK_t4P4bdu7CCOz5iw491hR3OoDfYClrH3YQST5gIYO7qJz7/s1600/%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%2597%25CE%25A0%25CE%2591+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%258C%25CF%2587%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%2521.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-GF9Qpb18tvn1IMpqIhyJzroKI9G-6F09ZZr7Gf6n8f4L967KADL402CJUJQKu_6a767zwDilH5ZH9pfp_syEt4nITDxTpK_t4P4bdu7CCOz5iw491hR3OoDfYClrH3YQST5gIYO7qJz7/s640/%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%2597%25CE%25A0%25CE%2591+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%258C%25CF%2587%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1%2521.png" width="640" /></a></div> <br />Χωρίς υπερβολή, η απόφαση αυτή του Τραμπ, μπορεί να χαρακτηριστεί η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, αφού με την απόφαση αυτή η Δύση, βάζει τέλος στην ασυλία που είχε αναγνωρίσει στην Τουρκία εδώ και περίπου εκατό χρόνια, να βασανίζει, να σκοτώνει και να γενοκτονεί τους λαλούς της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας!<br /><b><br />Σάββας Καλεντερίδης</b><br /><br />Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου, τα οποία κυκλοφορούν με τίτλους 'Η Άνοιξη στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις που φάνηκε να έρχεται με τον Τρμαπ, κράτησε νωρίς. Οι ΗΠΑ στηρίζουν τους Κούρδους", ο νέος πρέοδρος των ΗΠΑ, Ντόναλτ Τραμπ, αφού έλαβε και αξιολόγησε τις σχετικές εισηγήσεις των επιτελών του, αποφάσισε να συνεχίσει τη στήριξη των Κούρδων του PYD και του YPG, και να πραγματοποιήσουν από κοινού, Αμερικανοί και Κούρδοι την επιχείρηση εναντίον του ISIS και ειδικά εναντίον της οιωνεί πρωτεύοσυσάς τους, της Ράκκας.<br /><br />Τα τουρκικά δημοσιεύματα αναφέρονται σε <a href="http://newsonahand.com/turkey-warns-us-on-battle-against-isis-in-raqqa/">δημοσίευμα </a>των αγγλικών Financial Times, που υπογράφουν οι δημοσιογράφοι Mehul Srivastava από την Άγκυρα και Erika Solomon από τη Βυρηττό, σύμφωνα με το οποίο ο Τραμπ αποφάσισε να πραγματοποιήσει την επιχείρηση εναντίον του ISIS στη Ράκκα με τους Κούρδους του YPG.<br /><br />Στο δημοσίευμα φιλοξενούνται δηλώσεις του Αμερικανού συνταγματάρχη John Dorrian, εκπροσώπου των στρατιωτικών δυνάμεων των χωρών του συνασπισμού που μάχεται εναντίον των τζιχαντιστών, σύμφωνα με τις οποίες η επιχείρηση περικύκλωσης της Ράκκας έχει στην ουσία ολοκληρωθεί, τονίζοντας τις εξαιρετικές επιτυχίες αλλά και το αξιόμαχο των Κούρδων του YPG.<br /><br />Οι αναφορές του Αμερικανού συνταγματάρχη προιωνίζονται συνέχιση της συνεργασίας με τους Κούρδους και στην επιχείρηση κατάληψης της Ράκκας.<br /><br /><a href="https://www.ft.com/__origami/service/image/v2/images/raw/http%3A%2F%2Fcom.ft.imagepublish.prod.s3.amazonaws.com%2F2ce2de18-04c6-11e7-ace0-1ce02ef0def9?source=next&fit=scale-down&width=600"><img border="0" src="https://www.ft.com/__origami/service/image/v2/images/raw/http%3A%2F%2Fcom.ft.imagepublish.prod.s3.amazonaws.com%2F2ce2de18-04c6-11e7-ace0-1ce02ef0def9?source=next&fit=scale-down&width=600" /></a><br /><br />Κούρδος αξιωματούχος, μιλώντας στην εφημερίδα, δήλωσε:<br /><br />"Η Ράκκα για μας είναι ένα στρατηγικό ζήτημα. Αν καταλάβουμε τη Ράκκα μαζί με τους συμμάχους των χωρών του συνασπισμού, τότε θα έχουμε καταστεί μια αξιοσέβαστη δύναμη στην περιοχή. Θα έχουμε αποκτήσει βαρύτητα σε όλη τη Μέση Ανατολή".<br /><br />Τέλος, ο Aaaron Stein, από το Atlantic Council, που έχει έδρα την Ουάσιγκτον, λέει για τις εξελίξεις:<br /><br />"Η πορεία του πολέμου μπορεί να μας οδηγήσει στην τελευταία φάση. Όταν αρχίσει ο πόλεμος στη Ράκκα, η Τουρκία θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση".<div> <br />πηγή<br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Τραμπ έλαβε την απόφαση του Αιώνα - Οι ΗΠΑ στηρίζουν τους Κούρδους και όχι την Τουρκία στη Συρία!

Χωρίς υπερβολή, η απόφαση αυτή του Τραμπ, μπορεί να χαρακτηριστεί η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, αφού με την απόφαση αυτή η Δύση, βάζει τέλος στην α...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πρώτη προτεραιότητα και ο λόγος προκήρυξης του δημοψηφίσματος στην Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJdZBc-OKIvJi_NQUHloPKMRSVQ99SLovayM0w36T-K_1AOMKksoQKyo31NRfwp9P9l02_iItPKHP1kitrjNg7HQbRLOLturQoncdE33Kefp6V9vunzBn1JpY0pXww_PiSGPxgHseGGs_v/s1600/%25CE%2597+%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2586%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJdZBc-OKIvJi_NQUHloPKMRSVQ99SLovayM0w36T-K_1AOMKksoQKyo31NRfwp9P9l02_iItPKHP1kitrjNg7HQbRLOLturQoncdE33Kefp6V9vunzBn1JpY0pXww_PiSGPxgHseGGs_v/s640/%25CE%2597+%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258E%25CF%2584%25CE%25B7+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25AE%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2586%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ακολουθεί άρθρο του Κουρτουλούς Ταΐζ στη φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα Akşam, το οποίο είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας στην Τουρκία, σε σχέση με την πορεία των εξελίξεων γύρω από το Κουρδικό. Αν όλα όσα αναφέρει ο αρθρογράφος αποτελούν όντως απόψεις της τουρκικής ηγεσίας, που κατά την άποψή μου αποτελούν, τότε το σύνδρομο των Σεβρών είναι παρόν στην Άγκυρα και καθορίζει όλες τις πολιτικές της, συμπεριλαμβανομένης και της προκήρυξης του δημοψηφίσματος.<br /><br /><b>Άρθρο του Κουρτουλούς Ταΐζ (Kurtuluş Tayiz) στην εφ. Akşam.</b><br />Δημοψήφισμα 16ης Απριλίου – Ή ισχυρή Τουρκία, ή Πίσω στη Συνθήκη των Σεβρών<br /><br />Η 16η Απριλίου, ημερομηνία που θα πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα για το προεδρικό σύστημα, θα είναι ένα σημείο καμπής για την Τουρκία. Ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση μπορούν να εξηγήσουν με τον σωστό τρόπο τις συνέπειες από το αποτέλεσμα της 16ης Απριλίου, ωστόσο τα αποτέλεσμα που θα βγει από τις κάλπες θα καθορίσει την από εδώ και στο εξής κατεύθυνση της Τουρκίας.<br /><br />Αν πραγματοποιηθεί η επιθυμία της Δύσης και επικρατήσει το «Όχι» και συνεχίσει η Τουρκία με το «κοινοβουλευτικό σύστημα», σε μερικά χρόνια θα της επιβάλουν να αποδεχτεί μια νέα συνθήκη των Σεβρών.<br /><br />Το «κοινοβουλευτικό σύστημα» που μας διαφημίζουν, και είναι αυτό που θέλουν να επιβάλλουν με το ζόρι στην Τουρκία, είναι ένα σύστημα όπου η «εθνική βούληση» σταδιακά θα διασπαστεί σε μικρά τμήματα, θα αποδυναμωθεί και θα επιτρέψει στο PKK/HDP να ενσωματωθεί στο πολιτικό σύστημα. Όταν δε καταλάβει η Τουρκία ότι αυτό δεν είναι «σύστημα» αλλά απάτη, θα είναι πολύ αργά.<br /><br />Στις εκλογές της 7ης Ιουνίου φάνηκε ξεκάθαρα ότι το CHP ηγείται αυτής της απάτης. Μετά τις 7 Ιουνίου δε, δήλωσε ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ότι είναι έτοιμος να διοικήσει την Τουρκία με έναν συνασπισμό στον οποίο θα συμμετέχει το PKK; Το όνομα αυτό που βρίσκεται στην ηγεσία του CHP δεν είπε ότι το «YPG είναι ο στρατός ανεξαρτησίας των Κούρδων της Συρίας» και έδειξε ότι είναι έτοιμος να δεχτεί τα καντόνια του PKK και κατά συνέπεια τη συνθήκη των Σεβρών που θα ακολουθήσει; <br /><br />Φυσικά και θα υπάρξουν κάποιοι που θα αντιδράσουν λέγοντας «Όχι κύριε! Μην μπερδεύουμε το PKK με το YPG. Το PKK και το YPG είναι διαφορετικές δομές», όπως πάντα θα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για τη δυστυχία στην οποία θέλουν να μας τυλίξουν. Δεν υπάρχει λόγος να πούμε τι θα κοστίσει στη χώρα αυτή η εξαπάτηση. Αν επικρατήσει το «όχι» στις κάλπες, σύντομα θα προσπαθήσουν να διαιρέσουν και να διαμελίσουν την Τουρκία, όπως έκαναν στη Συρία και το Ιράκ.<br /><br />Το προεδρικό σύστημα είναι πολύ πιο σημαντικό για την επιβίωση της Τουρκίας από όλους τους άλλους θετικούς λόγους. Ένα θετικό αποτέλεσμα στις 16 Απριλίου θα είναι το συστημικό βήμα για να γίνει η Τουρκία ένα δυνατό κράτος και έθνος.<br /><br />Η Δύση έχει φτάσει δίπλα μας για να διαμορφώσει από την αρχή το χάρτη της Μέσης Ανατολής. Σίγουρα μέσα σε αυτήν τη «Μέση Ανατολή» βρίσκεται και η Τουρκία. Αλλά κατά πόσο αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια; Δυστυχώς τα ΜΜΕ και οι δεξαμενές σκέψης δεν κατάφεραν να εξηγήσουν σωστά στο λαό τι γίνεται στα νότια σύνορά μας και όσα συμβαίνουν στο Ιράκ και τη Συρία. Ακόμη και οι πιο καλοί δημοσιογράφοι και ρεπόρτερ επαναλαμβάνουν τα μυθεύματα που έχει κατασκευάσει η Δύση, μέρος των οποίων είναι και το ΙΚ, και με τα άρθρα τους δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι πέρα από το να κοιμίζουν το λαό. Και όχι μόνο δεν καταλάβαμε τι γίνεται στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν μάθαμε καλά-καλά τι συμβαίνει στη χώρα μας.<br /><br />Τα ΜΜΕ και οι δεξαμενές σκέψης στην Τουρκία αποπροσανατόλισαν το λαό με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που έκαναν οι Αρχές Ασφαλείας σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας, μη δείχνοντας ότι στην ουσία το PKK άρχισε έναν εμφύλιο στην Τουρκία. Δεν παρουσίασαν λοιπόν και δεν είπαν στο λαό ότι πίσω από την ανταρσία του PKK κρύβεται το σχέδιο διαμελισμού της Τουρκίας, όπως γίνεται στη Συρία, το Ιράκ και τον Λίβανο, και παρουσίασαν τις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού με τίτλους όπως «το κράτος σφάζει τους Κούρδους» και τα πάσαραν στο λαό με την πρόφαση της «ανεξάρτητης δημοσιογραφίας» και «αντικειμενικότητας»<br /><br />Η Τουρκία μπορεί να επιτύχει σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο μόνο αν ενδυναμώσει την «εθνική ενότητα».<br /><br />Αν στις 16 Απριλίου καταφέρει να διαφυλάξει την «εθνική ενότητα» που δυνάμωσε υπό την ηγεσία του προέδρου Ερντογάν, θα μπει σε μια νέα περίοδο, όπου θα ισχυροποιηθεί ταχύτατα και θα καταφέρει να ξεπεράσει τις αδυναμίες της.<br /><br />Ο δρόμος για τη διατήρηση της ύπαρξής μας ως κράτους και ως έθνους περνά από το να περάσουμε με επιτυχία τις εξετάσεις της 16ης Απριλίου. Το αποτέλεσμα θα είναι είτε μια δυνατή Τουρκία υπό την ηγεσία ενός ατόμου, είτε μια χώρα που θα είναι αδύναμη, στο δρόμο της διάσπασης και καταδικασμένη στη Συνθήκη των Σεβρών.<div> <br /><a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η πρώτη προτεραιότητα και ο λόγος προκήρυξης του δημοψηφίσματος στην Τουρκία

Ακολουθεί άρθρο του Κουρτουλούς Ταΐζ στη φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα Akşam, το οποίο είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος ενός παγκόσμιου μουσουλμανικού πολέμου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx8TjdSdmwzadUtWabRbPt0aAi4sBD5_3f1uBd-ZSZiot2Ni6OIlMw0plHoXu5T5s9LAMe39k17A5o-zEYM9eOYXqCFtunB-VSY0K6-CfJgJ_6eje_pcXsGW63kBcbRiFyYtddugHWcG5g/s1600/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF+%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx8TjdSdmwzadUtWabRbPt0aAi4sBD5_3f1uBd-ZSZiot2Ni6OIlMw0plHoXu5T5s9LAMe39k17A5o-zEYM9eOYXqCFtunB-VSY0K6-CfJgJ_6eje_pcXsGW63kBcbRiFyYtddugHWcG5g/s640/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF+%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF+%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η εκλογή του D. TRUMP αποτελεί σίγουρα ένα θετικό μήνυμα για το Ισραήλ, αφού έχει γεννήσει μια αντιδιαμετρική κατάσταση εν συγκρίσει με την τεταμένη σχέση που επικρατούσε τα τελευταία χρόνια υπό την ηγεσία του Β. ΟΒΑΜΑ. Ακόμη και η επιθυμία ακραίων μελών της παράταξης του Β. ΝΕΤΑΝΥΑΗU, φάνηκε πως βρήκε υποστήριξη, αφού μία ημέρα πριν τη συνάντηση των δύο ηγετών, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε πως δεν είναι απαραίτητη η δη μιουργία κράτους των Παλαιστινίων για την επίλυση του Μεσανατολικού.<br /> <br /> Η επίλυση του όποιου ζητήματος του μεσανατολικού, ενός προβλήματος με πολλά κεφάλαια, φαίνεται πως θα αποτελέσει κατά τη θητεία TRUMP αντικείμενο απευθείας συνομιλιών των αντιμαχόμενων πλευρών. Επί παραδείγματι ο Αμερικανός Πρόεδρος αφήνει Ισραήλ και Παλαιστινίους, να πράξουν κατά βούληση για την εύρεση λύσης.<br /> <br /> Η σολομώντεια διπλωματία του TRUMP αποτελεί ξεκάθαρα αποτέλεσμα της προσπάθειας επιρροής του από διάφορα lobby των ΗΠΑ, τα οποία ο ίδιος δεν θέλει να δυσαρεστήσει, ελέω και των εσωτερικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει για την επιβολή της πολιτικής του. Η «διπλωματική μαεστρία» που ο ίδιος επικαλείται πως κατέχει φαίνεται πως αποσκοπεί στην αποκόμιση της συμπάθειας εκείνων των αραβικών χωρών, οι οποίες απογοητεύθηκαν από τον Β. ΟΒΑΜΑ. Εξού και η προτίμηση στην επικοινωνία με τη Σ. Αραβία (καταδίκη της χώρας από ΟΒΑΜΑ για το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου) και τον EL SISI της Αιγύπτου ο οποίος δεν έχαιρε της αποδοχής του πρώην αμερικανού Προέδρου.<br /> <br /> Το παλαιστινιακό δεν είναι ένα άσχετο θέμα προς κάθε άλλο μεσανατολικό ζήτημα. Αποτελεί την παντιέρα του αραβικού κόσμου στην αντισημιτική πολιτική και ρητορική. Ο D. TRUMP γνωρίζει πως αν λυθεί αυτό το πρόβλημα τότε θα έχει λυθεί ο γόρδιος δεσμός της Μέσης Ανατολής. Πιθανότατα ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος να φαντάζεται πως οι Παλαιστίνιοι θα αποδεχθούν τελικά ότι τους παραχωρηθεί και ενδεχομένως να ισχύσει όντως αυτό, εάν η πίεση που θα τους ασκηθεί θα είναι μεγάλη ή αντιθέτως αν η υποστήριξη για την ίδρυση ενός Παλαιστινιακού κράτους περάσει σε ένα κρίσιμο στάδιο.<br /> <br /> Σε επίπεδο διεθνούς διπλωματίας δεν φαίνεται να επικρατεί ακόμη αυτή η τάση, όμως στη Μέση Ανατολή η επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος δεν βρίσκεται, πλέον, στις πρώτες προτεραιότητες και αυτό έχει αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης για την ισραηλινή διπλωματία που έχει κατορθώσει να βελτιώσει τις διμερείς σχέσεις με αρκετές χώρες, ακόμη και αραβικές.<br /> <br /> Την εν λόγω γραμμή ενδεχομένως να στηρίξει και ο D. TRUMP, αφού ο κοινός στόχος όλων είναι ο περιορισμός του Ιράν και αυτό φαίνεται σε κάθε ζήτημα της περιοχής, είτε αυτό λέγεται Παλαιστινιακό, είτε λέγεται Συριακό. Να ση μειωθεί, ωστόσο, ότι ταυτόχρονα το Παλαιστινιακό θεωρείται και θέμα που αφορά συναισθηματικούς δεσμούς, ιδιαίτερα για χώρες όπως είναι η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος, οι οποίες δεν αναμένεται ότι θα αφήσουν το Παλαιστινιακό ζήτημα στην τύχη του. Το γεγονός αυτό Θα αναζητήσει να το εκμεταλλευτεί προς όφελός της, η Τεχεράνη.<br /> <br /> Σε αυτό το σημείο φαίνεται πως η αναζήτηση συμμαχιών εντός του αραβικού κόσμου, τόσο από ΗΠΑ όσο και από Ρωσία θα οδηγήσει στην συνήθη και προσφιλή τακτική του διπλωματικού παζαριού, όπως ορίζει και ο γεωπολιτικός οπορτουνισμός για την περιοχή, σε μία περίοδο που ο ισλαμικός εξτρεμισμός δείχνει πως έχει ανοίξει μία χαραμάδα για την προσέγγιση κάποιων άσπονδων εχθρών. Ωστόσο, την ίδια στιγμή δημιουργείται ένα αντίπαλο μπλοκ σιιτικών κρατών, το οποίο θα επιχειρήσει το συναισθηματικό εκβιασμό του αραβικού κόσμου για την καταστροφή των σχεδίων ασφάλειας για το Τελ Αβίβ. <br /> <br /> Όσο το Ισραήλ θα δείχνει πως συνασπίζει Ρωσία και ΗΠΑ, καθώς και σουνιτικές χώρες γύρω από αυτό, τόσο το Ιράν θα δικαιολογεί στη ρητορική του πως απειλείται και μαζί με αυτό πως απειλείται και το σιιτικό δόγμα του οποίου έχει ορίσει εαυτόν προστάτη. Επί της ουσίας, όσο πιο κοντά πλησιάζουν οι μεγάλες δυνάμεις προς το Ισραήλ τόσο μεγαλώνει η απειλή για την Τεχεράνη και τόσο περισσότερο αυξάνεται και ο κίνδυνος ενός Παγκόσμιου Μουσουλμανικού Πολέμου.<br /> <div> <br /> <a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος ενός παγκόσμιου μουσουλμανικού πολέμου

Η εκλογή του D. TRUMP αποτελεί σίγουρα ένα θετικό μήνυμα για το Ισραήλ, αφού έχει γεννήσει μια αντιδιαμετρική κατάσταση εν συγκρίσει με τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναζητώντας νησίδες δημοκρατίας στο- μεταλλασσόμενο- τουρκικό συνεχές

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu6P1TgBb2Aod4g2_OHQlAL2VWu-vi9kRKrniUNxxc9-ZpvoK5Zu9X0wtS2IGzeU694lnxn0FbOS3dgb_OSZtkDJiMij9c2t8vbwrcfoMfMvvGUq8ppkztnupuSbXlU_hsFsnqLG2zgyXU/s1600/%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B6%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF-+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF-+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu6P1TgBb2Aod4g2_OHQlAL2VWu-vi9kRKrniUNxxc9-ZpvoK5Zu9X0wtS2IGzeU694lnxn0FbOS3dgb_OSZtkDJiMij9c2t8vbwrcfoMfMvvGUq8ppkztnupuSbXlU_hsFsnqLG2zgyXU/s640/%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B6%25CE%25B7%25CF%2584%25CF%258E%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF-+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF-+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /><br />Του <b>Αλέξανδρου Ντάφλου,</b> <br /><b>Ερευνητής Ομάδας <a href="https://thesafiablog.com/2017/01/14/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF/">SAFIA</a></b> – τομέας Μέσης Ανατολής<br /><br />Μιλώντας κανείς για την Τουρκία σήμερα, θα βρει πληθώρα ζητημάτων να τον απασχολήσουν. Στο παρόν άρθρο, επιλέγεται να εξεταστεί ο ρόλος που διαδραμάτισε το κοινωνικοπολιτικό υποκείμενο που δρα εντός της Τουρκικής επικράτειας και επιλέγει να αντισταθεί σε κάθε είδους αυταρχισμό, είτε αυτός ονομάζεται εθνικιστικός, με κεμαλικό μανδύα, είτε ισλαμικός, με ερντογανική θεώρηση. Ακολούθως, επιχειρείται να αναλυθεί ηπορεία αυτού του χώρου, που προσδιορίζεται συνοπτικά ως δημοκρατικός και προοδευτικός, μέσα στις ιδιαίτερα ταραγμένες γραμμές της σύγχρονής τουρκικής ιστορίας, αλλά και την επίδραση του στις σημερινές πολιτικές συνθήκες ,οι οποίες πριμοδοτούν τον αυταρχισμό και συντηρητισμό.<br /><br />Ιδιαίτερα σημαντικό ωστόσο, πριν εκκινήσει η αναλυτική διαδικασία, είναι να οριοθετηθεί το νόημα αυτών των λέξεων. Ελάχιστοι στις μέρες μας ισχυρίζονται ότι δεν πιστεύουν στη δημοκρατία και την πρόοδο, είναι όμως, στα αλήθεια, έτσι τα πράγματα; Ο υποφαινόμενος αντιλαμβάνεται τις έννοιες αυτές συσχετιζόμενες με κάποιες απαράβατες αξίες και αντίστοιχες θεσμικές αποτυπώσεις. Βασική προϋπόθεση αποτελεί η ύπαρξη ελεύθερων εκλογών σε συνδυασμό με τον σεβασμό του εκάστοτε πολιτικού αποτελέσματος από, κομβικής σημασίας θεσμούς, όπως η Εκκλησία, ο Στρατός και η Δικαιοσύνη. Εξ’ ίσου σημαντικό είναι το δικαιωματικό πλαίσιο, δηλαδή ζητήματα που άπτονται των ατομικών ελευθεριών και προασπίζουν αστικά, έμφυλα ,κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Επιπλέον, όταν μιλάμε για δημοκρατία και προοδευτική διακυβέρνηση δεν πρέπει να βγάζουμε απ’ το κάδρο ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ανισομέρεια του πλούτου και την ύπαρξη δημόσιων δομών που να διασφαλίζουν ζητήματα σίτισης, στέγασης, υγείας και παιδείας. Θέματα που συνδέονται με την ισότητα των ευκαιριών αλλά και την αξιοκρατία επίσης θωρακίζουν αποτελεσματικά μια δημοκρατική πολιτεία.<br /><b><br /> Αναδρομή στην σύγχρονη τουρκική Ιστορία</b><br />Μιλώντας για την πορεία συγκρότησης του σύγχρονου τουρκικού κράτους οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψιν μας τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες που συνέβαλαν στη δημιουργία του, καθώς και τις διεθνείς συγκυρίες της συγκεκριμένης περιόδου. Εκκινώντας απότη Βορειοανατολική Ασία, τουρκικά φύλα ξεκινούν να προσεγγίζουν τον χώρο της Μεσοποταμίας και της δυτικής Ασίας, φτάνοντας μέχρι και τα Ευρωπαϊκά σύνορα. Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1453 συγκροτείται και εδραιώνεται η Οθωμανική αυτοκρατορία η οποία, έχοντας ως κυρίαρχη θρησκεία το Ισλάμ, κυριαρχεί σε μία τεράστια γεωγραφική έκταση για περίπου 3 αιώνες.<br /><br />Το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επισφραγίζεται με την ίδρυση του Τουρκικού κράτους το 1923.Οι αρχές πάνω στις οποίες προκύπτει αυτή η συγκρότηση, σχετίζονται με ζητήματα εθνικισμού, κοσμικότητας, κρατισμού, ρεπουμπλικανισμού και μεταρρύθμισης. Επομένως, οι αρχές της κοινωνίας επιχειρείται να αλλάξουν ριζικά, περιορίζοντας δραστικά τον θεοκρατικό της χαρακτήρα. Την μονοκομματική περίοδο (1923-46) ακολουθεί η προσπάθεια καθιέρωσης πλουραλιστικού δημοκρατικού συστήματος.Από τότε μέχρι και σήμερα η διαδικασία εκδημοκρατισμού είναι σε εξέλιξη, περιλαμβάνοντας άλματα και πισωγυρίσματα. Οι συχνές παρεμβάσεις του στρατού στα πολιτικά δρώμενα προκειμένου να εξυπηρετήσει, στην βάση των δικών του αντιλήψεων, την κοινωνική και πολιτική ισορροπία φανερώνουν τις διαρκείς προβληματικές που συναντώνται στις απόπειρες για δημοκρατικά προχωρήματα.<br /><br />Η αρχή αυτής της πρακτικής γίνεται με το πραξικόπημα του 1960, το οποίο ανέτρεψε την κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος(DP), υπό τον AdnanMenteres, στέλνοντας τον τελευταίο στο εκτελεστικό απόσπασμα. Από τότε ο Στρατός έχει επέμβει στα πολιτικά δρώμενα, άλλοτε άμεσα (1971,1980,2016) και άλλοτε υπόρρητα (1997) 4 φορές. Το κυρίαρχο πραξικοπηματικό μοτίβο του 20ου αιώνα στην Τουρκία, παρά τις εκάστοτε διαφοροποιήσεις, είναι η αναντιστοιχία ανάμεσα στους φιλοισλαμιστές κυβερνώντες και τον αφοσιωμένο στα κοσμικά ,κεμαλικά, ιδανικά στρατό. Εξαίρεση αποτελεί η δικτατορία Evren, το 1980, η οποία πέρα απ’ την κλασική αυτή διαμάχη σχετιζόταν και με την ανερχόμενη πολιτική δύναμη της Αριστεράς καθώς και με το –εν εξελίξει- Κουρδικό ζήτημα.Γενικότερα, η περίοδος 1960-80 χαρακτηρίζεται από μεγάλες αντιθέσεις και φέρνει στην επιφάνεια τις –τεκτονικού τύπου- διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαμορφώνονται 4 βασικά ρεύματα· τα οποία ξεκινώντας απ’ την κομμουνιστική και εργατική Αριστερά ,που ενισχύεται ιδιαίτερα τις συγκεκριμένες δεκαετίες, περιλαμβάνουν τις σοσιαλδημοκρατικές προσπάθειες Inonu, Ecevit, την επιλογή Demirel να συνδυάσει συντηρητικές κεμαλικές και ισλαμικές πολιτικές και την εμφάνιση ενός σκληρού ακροδεξιού-ισλαμιστικού μετώπου υπό τους Turkes, Erbakan.<br /><b><br /> Υπάρχει δημοκρατική Τουρκιά τελικά ;</b><br /><br />Πιάνοντας το νήμα της πορείας της τουρκικής δημοκρατικής παράταξης μέσα στα ταραγμένα χρόνια του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα βρισκόμαστε ανάμεσα σε φαινομενικά δυσεξήγητα γεγονότα, τα οποία, αν δεν μελετηθούν υπό το πρίσμα των ιδιαίτερων πολιτικών συνθηκών της γειτονικής χώρας, μπορούν εύκολα να μας οδηγήσουν σε παραπλανητικά συμπεράσματα. Μιλώντας για κομματικούς σχηματισμούς που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί ή σοσιαλιστικοί θα διαπιστώσουμε ότι μέχρι και τις αρχές του 21ου αιώνα ο χώρος αυτός βρίθει διασπάσεων, οι οποίες κατά κύριο λόγο υπηρετούν ατομικές στρατηγικές των ηγετικών του στελεχών. Παρά την πληθώρα αρχηγίσκων και κομματαρχών, δύο είναι οι προσωπικότητες που σε κυριότερο βαθμό καθόρισαν την πολιτική πορεία του δημοκρατικού χώρου στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ·πρόκειται για τους IsmetInonu, BulentEcevit.<br /><br />Κατά την δεκαετία του ‘60 παρατηρείται μια γενικότερη προσπάθεια εμπέδωσης δημοκρατικών θεσμών και εξευρωπαϊσμού της τουρκικής πολιτικής ζωής. Η τάση αυτή αποτυπώνεται ευθέως στο Σύνταγμα του 1961, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως το πιο προοδευτικό μέχρι και τις μέρες μας. Ωστόσο, φτάνοντας μέχρι και το πραξικόπημα του Στρατηγού Εβρέν το 1980, διαπιστώνουμε μία αναντιστοιχία, ανάμεσα στην προσπάθεια των ηγετικών στελεχών του CHP (CumhuriyetHalkPartisi) να εισαγάγουν μια πιο προοδευτική ατζέντα και την τάση του εκλογικού σώματος να συντηρητικοποιείται, επιζητώντας φιλοισλαμικές πολιτικές.<br /><br />Η αθρόα εσωτερική μετανάστευση που πραγματοποιείται την συγκεκριμένη περίοδο , πέρα απ’ την πολιτισμική διαφοροποίηση που προκαλεί ανάμεσα στους αστικούς και αγροτικούς πληθυσμούς, προλειαίνει το έδαφος για κινηματικές και εξτρεμιστικές διαδικασίες πολλαπλών στοχεύσεων, οι οποίες διαλύουν την κοινωνική συνοχή της τουρκικής κοινωνίας. Απ’ την μία πλευρά έχουμε διαδηλώσεις που στοχεύουν στην ανατροπή του πολιτεύματος υπό κομμουνιστική λογική και απ’ την άλλη έχουμε την τεράστια ενίσχυση ισλαμικών στοιχείων, τα οποία εκκολάπτονται στις μουσουλμανικές αδελφότητες και επιζητούν την επιστροφή της χώρας σε εποχές Χαλιφάτου και πλήρης θεοκρατικής κυριαρχίας. Τα παραπάνω φαινόμενα, σε συνδυασμό με την σταθερή αδυναμία εκσυγχρονισμού της οικονομίας και άσκησης αποτελεσματικών πολιτικών απ’ τους δύο βασικούς πόλους (Ρεπουμπλικανικό κόμμα, Κόμμα Δικαιοσύνης,) ωθούν σε ακραίες εξελίξεις, μέσα απ’ τις οποίες προκύπτει το καθεστώς Evren.<br /><br />Τις επόμενες δεκαετίες, περνώντας και το κατώφλι του 21ου αιώνα, η στρατηγική σύμπλευσης συντηρητικού κεμαλισμού και μετριοπαθούς ισλαμισμού κυριαρχεί, καθώς ευνοείται από την ευρεία κοινωνική αποδοχή και την διεθνή συγκυρία. Είναι γεγονός ότι η Δύση υποστήριξε με θέρμη την προσπάθεια καθιέρωσης ενός δημοκρατικού ισλαμικού κράτους το οποίο θα λειτουργούσε και ως υπόδειγμα για άλλεςχώρες της περιοχής. Οι ηγέτες που ανέλαβαν να πραγματώσουν το φιλόδοξο αυτό σχέδιο ήταν οι TurgutOzal, ο οποίος κυριάρχησε μέσα απ’ το κόμμα της Μητέρας Πατρίδας (AvanatanPartisi –ANAP) στην πολιτική σκηνή για περίπου μια δεκαετία και ο TayipErdogan , ο οποίος εκμεταλλευόμενος την καταστροφική ,πολιτικά και οικονομικά, δεκαετία του ’90, ίδρυσε το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚP), κυβερνώντας την χώρα απ’ το 2002 μέχρι σήμερα.<br /><br />Τις εξελίξεις αυτές η δημοκρατική αριστερή παράταξη τις έχει παρακολουθήσει, ως επί το πλείστον, απ’ τη θέση της αντιπολίτευσης. Ηγέτες όπως ο ErdalInonu ή ο DenizBaykal σε καμία περίπτωση δεν έδωσαν ώθηση προς έναν ανανεωτικό εκδημοκρατισμό της κοινωνίας. Τα δημοκρατικά κόμματα απ’ το ’60 μέχρι και σήμερα έχουν ως σταθερά την αδυναμία χάραξης μιας πλειοψηφικής στρατηγικής, που θα εμπνέει τους πολίτες και θα αφήνει στην άκρη τις κατασταλτικές και αυταρχικές συμπεριφορές, είτε αυτές εκπορεύονται απ’ τον στρατό, είτε απ’ τις ισλαμικές αδελφότητες. Σε όλες τις ενέργειες αυτού του χώρου παρατηρείται μία ατολμία όταν πρόκειται να θιγούν τα συμφέροντα του στρατεύματος ή της μεγαλοαστικής τουρκικής τάξης, μέρος της οποίας υποστηρίζει με θέρμη αυτούς τους πολιτικούς σχηματισμούς. Επιπλέον, η συμπόρευση με συντηρητικούς κύκλους σε ζητήματα που σχετίζονται με την εξωτερική πολίτικη καθώς και με την κουρδική μειονότητα μειώνουν αισθητά το ,όποιο, δημοκρατικό και προοδευτικό εκτόπισμα της παράταξης.<div> <br /><a href="https://thesafiablog.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Αναζητώντας νησίδες δημοκρατίας στο- μεταλλασσόμενο- τουρκικό συνεχές

Του Αλέξανδρου Ντάφλου, Ερευνητής Ομάδας SAFIA – τομέας Μέσης Ανατολής Μιλώντας κανείς για την Τουρκία σήμερα, θα βρει πληθώρα ζητημάτων...

Διαβάστε την συνέχεια

“Η Κύπρος δεν είναι μακρυά”! Πάμε για “ανάσταση” Ενιαίου Αμυντικού Χώρου;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUl8m-MOFjl8AiLIvmePmWKrz0l95XYejMawW0SZuXr2qy4zTPx_6D1PUWt9paU7wWXpByaJC0sta2PKzh2FGOsW_-shnnCMM8e-Kt1-Lg0Gm2YxN7rYXRIOzuDBN_SrABi6_Uwy8BzWyn/s1600/%25E2%2580%259C%25CE%2597+%25CE%259A%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25AC%25E2%2580%259D%2521+%25CE%25A0%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25E2%2580%259C%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7%25E2%2580%259D+%25CE%2595%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25BC%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25A7%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%253B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUl8m-MOFjl8AiLIvmePmWKrz0l95XYejMawW0SZuXr2qy4zTPx_6D1PUWt9paU7wWXpByaJC0sta2PKzh2FGOsW_-shnnCMM8e-Kt1-Lg0Gm2YxN7rYXRIOzuDBN_SrABi6_Uwy8BzWyn/s640/%25E2%2580%259C%25CE%2597+%25CE%259A%25CF%258D%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25BD+%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25AC%25E2%2580%259D%2521+%25CE%25A0%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25B5+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25E2%2580%259C%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7%25E2%2580%259D+%25CE%2595%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2591%25CE%25BC%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25A7%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%253B.jpg" width="640" /></a></div> <br />Η συνάντηση του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου με τον Κύπριο ομόλογό του Χριστόφορο Φωκαϊδη κράτησε πολλές ώρες. Δεν ανακοινώθηκε αφού χαρακτηρίστηκε “άτυπη”, αλλά οι πληροφορίες λένε ότι είχε πολύ ουσία. Οι δύο υπουργοί συναντήθηκαν επί τρίωρο, αν υπολογίσουμε και το γεύμα στο οποίο επίσης έγινε συζήτηση ουσίας.<br /><br />Ο κεντρικός τίτλος που προκύπτει από τις συζητήσεις; “Η Κύπρος δεν είναι μακρυά”…<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι το θέμα που προέκυψε πριν μερικές μέρες με τις διαρροές για ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο στη κυπριακή ΑΟΖ ήταν από τα βασικά θέματα που συζητήθηκε. Η κυπριακή κυβέρνηση μπορεί επισήμως να αντέδρασε στις διαρροές, αλλά ανεπισήμως υπάρχει ανησυχία και μάλιστα μεγάλη.<br /><br />Η NAVTEX της Τουρκίας, αλλά και η γενικότερη κινητικότητα της επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες.<br /><br />Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η Ελλάδα σε περίπτωση που οι δυσοίωνες προβλέψεις επιβεβαιωθούν είναι διατεθειμένη και ικανή να παράσχει βοήθεια στην Κύπρο. Για το διατεθειμένη δεν υπάρχει θέμα συζήτησης φυσικά. Για το πόσο ικανή είναι αυτή τη στιγμή, η συζήτηση που μπορεί και πρέπει να γίνει είναι πολύ μεγάλη.<br /><br />Φαίνεται ότι αυτή η συζήτηση έχει μπει σ΄ ένα δρόμο που πρέπει να οδηγήσει σε λύσεις για το γρίφο που έχει να κάνει με την αμυντική κάλυψη της Κύπρου. Αυτός ο δρόμος αναγκαστικά περνά και από τους εξοπλισμούς. Για να ακριβολογούμε από τη νοοτροπία και τον σχεδιασμό των μελλοντικών εξοπλισμών.<br /><br />Η Ελλάδα επιχείρησε το 1994, επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη να δημιουργήσει μια “ομπρέλα” προστασίας που θα κάλυπτε και τη Κύπρο. Το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας Κύπρου αποδείχτηκε “θνησιγενές” για πολλούς λόγους. Ένας απ΄ αυτούς ήταν και το γεγονός ότι δεν υπήρξαν αποφάσεις και σ΄ ότι αφορά στην Κυπρο διάθεση για να υπάρξει ο απαραίτητος εξοπλιστικός σχεδιασμός που θα στήριζε αυτό το δόγμα. Ακόμη κι έτσι όμως μέχρι την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κώστα Σημίτη, το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα στοιχειωδώς λειτούργησε.<br /><br />Μπορεί να “αναστηθεί”; Υπό τις παρούσες συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολο. Όμως από την άλλη δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια αναβολών. Με καποιο τρόπο το δόγμα που λέει ότι “η Κύπρος ΔΕΝ είναι μακρυά” θα πρέπει να υποστηριχθεί. Όχι μόνο από την Αθήνα αλλά και από τη Λευκωσία.<div> <br /><div class="p1"> <span class="s1"><a href="http://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </span></div> </div>

“Η Κύπρος δεν είναι μακρυά”! Πάμε για “ανάσταση” Ενιαίου Αμυντικού Χώρου;

Η συνάντηση του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου με τον Κύπριο ομόλογό του Χριστόφορο Φωκαϊδη κράτησε πολλές ώρες. Δεν ανακοινώθηκε αφού χαρακτηρίστηκε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η στρατηγική σημασία που έχει για το Αιγαίο η αμυντική θωράκιση των Δωδεκανήσων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikn6OablR56gKiWlpVdNf60DPnzkD0UDnCCI3B_0nVSGVL-PXzFRZH9d9b3Upf34T1k1KLf6UbcM7rVB38LNMnbcs54gE0ZLYWCD7lKxyLShOlIBXAyQbQ6gUS12YJmMVWD8oIYuEcyQn_/s1600/%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B5%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25BA.%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikn6OablR56gKiWlpVdNf60DPnzkD0UDnCCI3B_0nVSGVL-PXzFRZH9d9b3Upf34T1k1KLf6UbcM7rVB38LNMnbcs54gE0ZLYWCD7lKxyLShOlIBXAyQbQ6gUS12YJmMVWD8oIYuEcyQn_/s640/%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B5%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25BA.%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /><br />Του <b>Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας<br /> κ. Προκόπη Παυλόπουλου (*)</b><br /><br />Εχω πλήρη επίγνωση του ότι η ανακήρυξή μου ως Επίτιμου Δημότη του Δήμου Ρόδου μου επιβάλλει, μεταξύ άλλων, και το αντίστοιχο χρέος υπεράσπισης της Ιστορίας της Ρόδου. Μιας ένδοξης Ιστορίας χιλιετιών, την οποία λαμπρύνει επιπροσθέτως το απαράμιλλο κάλλος της Ρόδου, κάλλος που της έχει δώσει την θέση η οποία της ανήκει παγκοσμίως.<br /><br />I. Με βάση τα όσα προανέφερα, και τιμώντας εμπράκτως την μεγάλη επέτειο, επιτρέψατέ μου να σας εκθέσω τα όσα συνάγονται, με βάση το σύνολο του διεθνούς δικαίου, από τις διατάξεις περί παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Και εδώ θέλω να κάνω τις εξής δύο διευκρινίσεις:<br /><br />Α. Πρώτον, ότι τα συμπεράσματα αυτά δεν αφορούν μόνο την υπεράσπιση των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της Χώρας μας αλλά και την συνακόλουθη υπεράσπιση των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δοθέντος ότι η Ελλάδα ήταν, είναι και θα παραμείνει αναπόσπαστο και θεμελιώδες μέρος του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος.<br /><br />Β. Δεύτερον, τα ίδια συμπεράσματα απευθύνονται, στηριζόμενα στο με το αμάχητο τεκμήριο της συμφωνίας τους με το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο στο σύνολό τους, προς κάθε κατεύθυνση. Πρωτίστως δε προς εκείνους οι οποίοι είτε επινοούν δήθεν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, είτε διεκδικούν εδάφη που δεν τους ανήκουν είτε, τέλος, αμφισβητούν την πλήρη κυριαρχία της Ελλάδας επί των Δωδεκανήσων. Βεβαίως με έμφαση στο αυτονόητο δικαίωμα της Ελλάδας να τα θωρακίζει αμυντικά εναντίον κάθε επιβουλής, με όλα τα διαθέσιμα μέσα.<br /><br />II. Το καθεστώς της τελικής παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα διέπεται από τις διατάξεις της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (Απρίλιος του 1947) μεταξύ των Συμμάχων, νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και της Ιταλίας. Ιδιαίτερη σημασία, εντός αυτού του θεσμικού πλαισίου, έχουν οι διατάξεις του άρθρου 14 της ως άνω Συνθήκης, σύμφωνα με τις οποίες: «1. Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον ως και τας παρακειμένας νησίδας. 2. Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνουν αποστρατιωτικοποιημέναι». Από τις διατάξεις αυτές, ερμηνευόμενες με βάση το σύνολο, όπως ήδη τόνισα, του διεθνούς δικαίου -άρα και με βάση τις γενικές αρχές που διέπουν την ερμηνεία του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου- συνάγονται και τα ακόλουθα ως προς το σημερινό καθεστώς των Δωδεκανήσων.<br /><br />Α. Η διατύπωση της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων είναι τόσο σαφής, ώστε δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ως προς την ουσία και την έκταση της κυριαρχίας της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί των Δωδεκανήσων. Ειδικότερα:<br /><br />1. Η κυριαρχία αυτή είναι «πλήρης», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ουδένα περιορισμό επιδέχεται κατά την άσκησή της. Το δε περιεχόμενο της «πλήρους» κυριαρχίας προσδιορίζεται, ως προς τα Δωδεκάνησα, με βάση τους κανόνες του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος περί κυριαρχίας καθώς και με βάση τις περί κυριαρχίας των κρατών-μελών διατάξεις ιδίως του άρθρου 4 παρ. 2 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣυνθΕΕ), δοθέντος ότι η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οιαδήποτε λοιπόν αμφισβήτηση της ερμηνείας των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων συνιστά, αυτοθρόως, παραβίαση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου.<br /><br />2. Η κυριαρχία της Ελλάδας, με την ως άνω έννοια, εκτείνεται όχι μόνον εφ όλων των νήσων που αναφέρονται ρητώς στην παράγραφο 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων αλλά, κατά την κατηγορηματική διατύπωση της κατά τα ανωτέρω παραγράφου, και επί των «παρακειμένων νησίδων» στο σύνολό τους. Επειδή δε οι διατάξεις αυτές ουδεμία διάκριση κάνουν εν προκειμένω, η διατύπωσή τους καταλαμβάνει τις κάθε είδους «παρακείμενες νησίδες», ανεξαρτήτως μεγέθους τους ή άλλου χαρακτηριστικού τους (π.χ. κατοικημένες ή μη). Υπό το πρίσμα δε αυτό είναι προφανές πως και στην περιοχή των Δωδεκανήσων δεν είναι νοητές, από πλευράς διεθνούς δικαίου, «γκρίζες ζώνες» αναφορικά με την έκταση και το περιεχόμενο της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής κυριαρχίας στην ως άνω περιοχή.<br /><br />Β. Ως προς την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, την οποία προβλέπουν οι διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 2 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου ισχύουν τα εξής:<br /><br />1. Τα περί αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων, κατά τις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 2 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, πρέπει να ερμηνεύεται και υπό το φως της εκ μέρους της Ελλάδας άσκησης, έναντι της Τουρκίας, του δικαιώματος προληπτικής άμυνας («anticipatory self-defence»), ιδίως μετά το 1974 και κατ’ ακολουθία της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και της εντεύθεν ραγδαίας και απροκάλυπτης αύξησης της επιθετικότητας της Τουρκίας εις βάρος της Χώρας μας.<br /><br />α) Το δικαίωμα προληπτικής άμυνας θεμελιώνεται στις διατάξεις του άρθρου 51 του Χάρτη του ΟΗΕ, οι οποίες καθιερώνουν και μάλιστα ως jus cogens- το φυσικό δικαίωμα της «ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας» κράτους-μέλους του ΟΗΕ. Παρά δε την διατύπωση των ως άνω διατάξεων που, prima faciae, φαίνεται να θέτουν ως προϋπόθεση της προληπτικής άμυνας την εκδηλωμένη ένοπλη επίθεση, η μεγάλη πλειοψηφία των διεθνολόγων αλλά και η ίδια η διεθνής πρακτική δέχονται ότι για την άσκηση του δικαιώματος προληπτικής άμυνας αρκεί και η επικείμενη απειλή, πολλώ μάλλον η απειλή χρήσης βίας, η οποία και συνιστά ευθεία παραβίαση των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 4 του Χάρτη του ΟΗΕ. Έτσι π.χ. οι ΗΠΑ, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, προσέφυγαν στην άσκηση του δικαιώματος προληπτικής άμυνας και μάλιστα χωρίς χρονικό περιορισμό, αφού η απειλή εμφανίζεται επικείμενη επ’ αόριστο- ως νόμιμης προληπτικής δράσης λόγω επικείμενης απειλής και, κατ’ ακολουθία, επικείμενης επίθεσης. Την άποψη αυτή υιοθέτησε πλήρως ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, δηλώνοντας-στις 21 Μαρτίου 2005- μεταξύ άλλων και ότι: «Επικείμενες απειλές καλύπτονται πλήρως από το άρθρο 51, το οποίο διασφαλίζει το φυσικό δικαίωμα των κυρίαρχων κρατών να αμυνθούν εναντίον ένοπλης επίθεσης».<br /><br />β) Ενόψει των προεκτεθέντων, a fortiori η Ελλάδα νομιμοποιείται, όταν και εφόσον το κρίνει σκόπιμο για την άμυνά της, να κάνει χρήση και ως προς τα Δωδεκάνησα του κατά τις διατάξεις του άρθρου 51 του Χάρτη του ΟΗΕ δικαιώματος προληπτικής άμυνας έναντι της Τουρκίας, δίχως μάλιστα χρονικό περιορισμό. Και τούτο διότι, ιδίως μετά το 1974 κατά τ’ ανωτέρω, η απειλή χρήσης βίας εκ μέρους της Τουρκίας ?ρα η συνακόλουθη επικείμενη απειλή, όπως προεκτέθηκε- είναι αφενός κάτι παραπάνω από προφανής, και δη με επανειλημμένες και διαφόρων μορφών προκλήσεις και, αφετέρου, διαρκής όπως καταδεικνύει ακόμη και η σημερινή τουρκική συμπεριφορά στο Αιγαίο. Πρόσθετη απόδειξη συνιστά και το γεγονός του, εντελώς αντίθετου με κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου, «casus belli» της Τουρκίας ως προς την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας.<br /><br />2. Πέραν όμως της ως άνω επιχειρηματολογίας η Τουρκία δεν έχει, εν πάση περιπτώσει, δικαίωμα να επικαλείται την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. Και τούτο διότι:<br /><br />α) Οι διατάξεις των άρθρων 34, 35 και 36 της προαναφερόμενης Συνθήκης της Βιέννης περί του Δικαίου των Διεθνών Συνθηκών (1969) ορίζουν, μεταξύ άλλων, και ότι:<br /><br />α1) Κάθε συνθήκη ισχύει -επέκεινα δε δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις- μόνον μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών. Έναντι, λοιπόν, τρίτων κρατών η συνθήκη συνιστά «res inter alios acta».<br /><br />α2) Εξ αυτού του λόγου μια συνθήκη δημιουργεί υποχρέωση για τρίτο κράτος μόνο υπό την διπλή προϋπόθεση ότι από τη μια πλευρά αυτή είναι η πρόθεση των συμβαλλόμενων μερών και, από την άλλη πλευρά, το τρίτο κράτος έχει αποδεχθεί την υποχρέωση ρητώς και εγγράφως.<br /><br />α3) Κατά λογική νομική ακολουθία, μια συνθήκη δημιουργεί δικαίωμα για τρίτο κράτος μόνον υπό την, επίσης διπλή, προϋπόθεση ότι τα συμβαλλόμενα μέρη επιδιώκουν δια της συνθήκης εκχώρηση δικαιώματος στο τρίτο κράτος και, από την άλλη πλευρά, το τελευταίο συγκατατίθεται προς τούτο.<br /><br />β) Η Τουρκία δεν είναι, υφ’ οιανδήποτε νομικώς παραδεκτή έννοια, συμβαλλόμενο μέρος στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. Άρα η συνθήκη αυτή, ως προς την οποία η Τουρκία είναι τρίτο κράτος, δεν δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις υπέρ η εις βάρος της αντιστοίχως. Επιπλέον:<br /><br />β1) Ουδεμία διάταξη της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων -όπως άλλωστε αποδεικνύει η ως τώρα εφαρμογή της- τεκμηριώνει, έστω και καθ’ υποφοράν, ότι τα συμβαλλόμενα μέρη επιδίωξαν δι’ αυτής να εκχωρήσουν οιοδήποτε δικαίωμα στην Τουρκία, πολλώ δε μάλλον δικαίωμα σχετικό με την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων. Πραγματικά, όπως ανενδοιάστως προκύπτει από τις περιστάσεις, υπό τις οποίες είχε συναφθεί η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων το 1947, η αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων αποφασίσθηκε ύστερα από πρόταση της τότε Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου αυτή να δεχθεί την παραχώρησή τους στην Ελλάδα, λόγω των τότε επιφυλάξεων της σοβιετικής πλευράς αναφορικά με την χρησιμοποίησή τους για στρατιωτικούς λόγους από χώρα του δυτικού μπλοκ, όπως η Ελλάδα. Ουδεμία δηλαδή σχέση είχε η πρόβλεψη της αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων με την Τουρκία και την ασφάλειά της. Επιπλέον, ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί, ακόμη και με εντελώς υποτυπώδη επιχειρήματα, ότι τα Δωδεκάνησα συνιστούν, έστω και καθ? υποφοράν, απειλή για την Τουρκία των 79 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων και των απέναντι των Δωδεκανήσων ακτών της.<br /><br />β2) Τα ανωτέρω ενισχύονται και από το ότι ουδέποτε ζητήθηκε συγκατάθεση της Τουρκίας για εκχώρηση τέτοιου δικαιώματος και ουδέποτε, κατά συνέπεια, υπήρξε εκ μέρους της τέτοια συγκατάθεση. Την ακρίβεια του επιχειρήματος αυτού τεκμηριώνει, και δη αμαχήτως, η ίδια η συμπεριφορά της Τουρκίας. Πραγματικά, π.χ. το 1975 η Τουρκία είχε απευθυνθεί βλ. το τουρκικό Aide Memoire της 3ης Απριλίου 1975- στα συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων καταγγέλλοντας δήθεν παραβιάσεις της, εκ μέρους της Ελλάδας, στην ευρύτερη περιοχή των Δωδεκανήσων. Η καταγγελία της αυτή κατέληγε με το εξής: «Εναπόκειται στις κυβερνήσεις των συμβαλλομένων χωρών να απαιτήσουν από την Ελληνική Κυβέρνηση να συμμορφωθεί στο πνεύμα και στο γράμμα» της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων. Και μόνο από την διατύπωση αυτή προκύπτει αβιάστως πως ούτε η ίδια η Τουρκία ισχυρίσθηκε ότι αντλεί δικαίωμα προερχόμενο εκ της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων ως προς το καθεστώς των Δωδεκανήσων. Η δε «εκκωφαντική» σιωπή των συμβαλλόμενων μερών της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων σ’ αυτή την «καταγγελία» της Τουρκίας βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.<div> <br /><b><i>*Η αντιφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπιου Παυλόπουλου κατά την ανακήρυξή του σε επίτιμο Δημότη της Ρόδου. </i></b><ul> </ul> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η στρατηγική σημασία που έχει για το Αιγαίο η αμυντική θωράκιση των Δωδεκανήσων

Του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου (*) Εχω πλήρη επίγνωση του ότι η ανακήρυξή μου ως Επίτιμου Δημότη του Δήμου...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Κόνδορας, η Αρκούδα και η... αλεπού στο παζάρι της Συρίας!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilXyBFguY5hHuko-UzQ8BxSnfzESfCG63Ww7s_j7cI8F7AdhOuoa9FM99wbDIXmpPvHbSbgjKqIx_3Yv9tWbl-W57KKMgALt1LMe-KDRywbyAA5iOkImtRY2Cor9ODSYl74NPoUDI2Wd5p/s1600/%25CE%2597+%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF-%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2599%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilXyBFguY5hHuko-UzQ8BxSnfzESfCG63Ww7s_j7cI8F7AdhOuoa9FM99wbDIXmpPvHbSbgjKqIx_3Yv9tWbl-W57KKMgALt1LMe-KDRywbyAA5iOkImtRY2Cor9ODSYl74NPoUDI2Wd5p/s640/%25CE%2597+%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF-%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2589%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25BF%25CE%25B9+%25CE%25B5%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%2599%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BA.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Των<b> Δημήτρη Τσαϊλά</b> και του <b>Αλέξανδρου Δρίβα*</b><br /> <br /> Σε αυτό το νέο διαμορφούμενο διεθνές περιβάλλον, που διαρκώς μεταβάλλεται και εξελίσσεται, η δυναμική που αναπτύσσουν τα κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί, δημιουργούν νέες συνθήκες και διαμορφώνουν νέους συσχετισμούς δυνάμεων. Μια περαιτέρω ένδειξη ότι η Τουρκία, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες αναζητούν κοινό έδαφος συντονισμού επιχειρήσεων στη Συρία είναι η συνάντηση του Τούρκου ΑΓΕΕΘΑ με τους αμερικανό και ρώσο, ομολόγούς του στην Αττάλεια. Εκτιμάται ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Τουρκία έχουν σημαντικά διαφορετικές απόψεις ως προς το ποιες ομάδες είναι τρομοκράτες. Τόσο η Ρωσία όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν βαθιές επιφυλάξεις για την ομάδα Αχράρ αλ-Σαμ.<br /> <br /> Αλλά οι πιο κραυγαλέες διαφορές είναι πάνω στις συριακές κουρδικές Μονάδες Προστασίας (YPG) και των συμμάχων της που μάχονται κάτω από τη σημαία των συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Τουρκία θεωρεί και τις δύο αναφερόμενες ομάδες ως τρομοκράτες, λόγω των συνδέσεων του YPG με την οργάνωση Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), το οποίο αγωνίζεται για την κουρδική αυτονομία στο εσωτερικό της Τουρκίας.<br /> <br /> Ερχόμενοι ξανά στα γεγονότα πιστεύουμε ότι ο Τούρκος στρατηγός συναντήθηκε με τον Αμερικανό και το Ρώσο, καθώς οι επιθέσεις δείχνουν ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη να δοκιμάσει τα όρια της αποφασιστικότητας των ΗΠΑ και της Ρωσίας, καθώς διατηρεί την ένταση με το YPG. Ο διοικητής των YPG ισχυρίστηκε ότι ο επόμενος στόχος της Τουρκίας θα είναι η πόλη της Αμπιάντ στα τουρκικά σύνορα, η οποία καταλήφτηκε από την SDF με τη στήριξη των ΗΠΑ τον Ιούνιο του 2015. Θεωρείται η Αμπιάντ ως στρατηγικής σημασίας λόγω της γειτνίασής της με τη Raqqa. Ο έλεγχος αυτής της πόλης θα επιτρέψει στην Τουρκία να καταλάβει την Raqqa, αντί του SDF. Αλλά η παρουσία των αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων στην περιοχή το καθιστά απίθανο και η Τουρκία ενέχει τον κίνδυνο για τυχόν μονομερείς κινήσεις που θα μπορούσαν να τη θέσουν σε σύγκρουση με τη σύμμαχο του ΝΑΤΟ. Μη ξεχνάμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δεσμευτεί να παραδοθεί η Raqqa στο SDF, και όχι στη Τουρκία.<br /> <br /> Κάτι που οφείλουμε να κατανοήσουμε, είναι πως ο εν ενεργεία κατακερματισμός της διεθνούς κοινότητας έτσι όπως αυτή δημιουργήθηκε από το 1945 και μετά, δεν μας αφήνει περιθώρια για να κρίνουμε την όποια συμμετοχή σε ομιλίες, ακόμη και επίσημες, ως «παράσημο» για τους συμμετέχοντες. Η Τουρκία, έλαβε μέρος στην τριμερή με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία καθώς η πολυμερής διπλωματία, δεν έχει εκλείψει τελείως. Η πίτα των διακυβευμάτων στη Μέση Ανατολή, έχει μεγάλο αριθμό για διαιρέτη και οι μεγάλες δυνάμεις (εν προκειμένω ΗΠΑ και Ρωσία) επιθυμούν την απλοποίηση κατανομής συμφερόντων καθώς όπως θα θυμόμαστε, στη Συρία, ο αριθμός των συμμετρικών (κράτη) και αύμμετρων (ομάδες) δρώντων ήταν από την αρχή της κρίσης μεγάλος.<br /> <br /> Το κεφάλαιο «Μέση Ανατολή», τόσο για ΗΠΑ όσο και για Ρωσία, οφείλει να κλείσει γρήγορα καθώς Τραμπ και Πούτιν οφείλουν να ασχοληθούν με πολύ διαφορετικά πράγματα. Χωρίς συναίνεση στη Μέση Ανατολή μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, η πολιτική και των δύο στην Ανατολική Ασία θα είναι μάλλον συγκρουσιακή και καμία από τις δύο δυνάμεις δε θέλει κάτι τέτοιο. ΗΠΑ και Ρωσία, δεν κάνουν τίποτε άλλο από αυτό που θα έκανε ένας επιχειρηματίας που θα αναζητούσε το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος με την ήσσονα δυνατή καταβολή κόστους. Οι Κούρδοι είναι αυτή τη στιγμή μια πολύ καλή και «φθηνότερη» σε σχέση με την απαιτητική Τουρκία. Στη διεθνή πολιτική, η πολυπλοκότητα, απλοποιείται μόνο με τον υπολογισμό του κόστους-οφέλους. Προηγούνται οι υπολογισμοί των μεγάλων δυνάμεων. Το τρίγωνο ΗΠΑ-Ρωσία-Τουρκία, δεν μπορεί να σταθεί σαν στρατηγική συνεργασία καθώς τα συμφέροντα των τριών δυνάμεων, δύσκολα συμβιβάζονται. Σε όλα αυτά, χρειάζεται να προσμετρήσουμε την ανησυχία της Δύσης για το δημοψήφισμα της Τουρκίας τον ερχόμενο Απρίλιο καθώς και την περιοχή γύρω από τον Ευφράτη που αποτελεί χώρο ζωτικών συμφερόντων του Ισραήλ.<br /> <br /> Οι Ρώσοι και οι Τούρκοι έχουν στο παρελθόν εμπλακεί σε γενικευμένους πολέμους για τον έλεγχο και την επιρροή σε βασικές περιοχές, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα. Να μη ξεχνάμε ότι η Άγκυρα θεωρεί τη Μόσχα ως μια μόνιμη απειλή για τα συμφέροντά της. Οι πολιτικές αμφοτέρων των σημερινών ηγετών των δύο χωρών άσχετα με το τι αφήνουν να φαίνεται προς τα έξω συσσωρεύουν εντάσεις. Τόσο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όσο και ο Βλαντιμίρ Πούτιν αντιπροσωπεύουν επιθετικούς και φιλόδοξους ηγέτες, καθοδηγούμενοι από την επιθυμία να μετατρέψουν τις χώρες τους στις αυτοκρατορίες που ήταν κάποτε. Πράγματι, και οι δύο ηγέτες αναφέρονται ως «σουλτάνος» και «τσάρος», υπονοώντας την εικόνα που ο καθένας επιδιώκει να γίνει.<br /> <br /> Δεύτερον, η σχέση μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας έχει επηρεαστεί από στρατηγικές εκτιμήσεις και πολιτικά συμφέροντα που σχετίζονται με τη σημερινή πραγματικότητα στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Οι δύο χώρες σήμερα βλέπουν τη διαπραγμάτευση όσον αφορά την κρίση στη Συρία ως προτιμότερη λύση.<br /> <br /> Τρίτον, στο πλαίσιο της κρίσης στην Ουκρανία με μια Δύση και το ΝΑΤΟ εναντίον του Πούτιν, τα αντικρουόμενα συμφέροντα της Ρωσίας και της Τουρκίας στη Συρία, μαζί με την έντονη αντίθεση της Τουρκίας στην ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, φέρνει τις δύο χώρες σε πορεία σύγκρουσης.<br /> <br /> Η Ελλάδα δεν αποτελεί μέρος της αναταραχής στη Μέση Ανατολή και δεν παίζει σχεδόν κανένα ενεργό ρόλο σε αυτή, παρά μόνο ως χώρα εισόδου της ΕΕ, ως αποδέκτης των άτακτων ροών των προσφύγων. Είτε από επιλογή ή όπως υπαγορεύεται από τις περιστάσεις, η πολιτική της Ελλάδας μέχρι στιγμής είναι μάλλον απαθής, ενώ οι εξελίξεις στη γειτονιά μας ξεδιπλώνονται. Ανεξάρτητα από τη θεωρία σχετικά με τη θεμελιώδη σοφία αυτής της πολιτικής, τα τρέχοντα γεγονότα εκτιμώ ότι μας υποχρεώνουν να εσωτερικεύσουμε και να κατανοήσουμε τις αναδυόμενες, απειλές και ευκαιρίες, στο ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον. Είναι δεδομένο ότι βρισκόμαστε σε μια περιοχή όπου πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα πρότυπα, που αντανακλούν οι συχνές αλλαγές στη λεπτή ισορροπία μεταξύ των πολλών παραγόντων που εμπλέκονται. Ένα νέο κεφάλαιο έχει ανοιχθεί και βρίσκεται σε εξέλιξη, με την στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας, μια αντιπαλότητα που έχει τονίσει αντιφάσεις και αλήθειες σε διμερή και διεθνή επίπεδα.<br /> <br /> Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία η πατρίδα μας είναι ανάγκη να ακολουθήσει τη νέα εποχή και να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις για να ενισχύσει τη θέση και τον ρόλο της στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια σκηνή. Η Ελλάδα είναι ένα πολιτισμένο φιλελεύθερο δημοκρατικό κράτος και είναι πιστό στις αρχές της ΕΕ του ΟΗΕ και στη συνθήκη του ΝΑΤΟ. Γι” αυτό τον λόγο στις διεθνείς σχέσεις της, επιμένει στην αποχή από πράξεις που θα συνιστούσαν απειλή ή χρήση βίας. Οφείλουμε όμως να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Έχουμε την υποχρέωση να είμαστε έτοιμοι να ασκήσουμε το φυσικό δικαίωμα της νόμιμης άμυνας σε κάθε περίπτωση όταν και όπου αυτό απαιτηθεί.<br /> <br /> Οι ενέργειες αυτές είναι δομικές πρακτικές και πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε με σύνεση. Επί πλέον οι προκλήσεις στον χώρο του Αιγαίου και της νοτιανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, εντείνονται ποιοτικά και ποσοτικά όσο πλησιάζουμε στην εξόρυξη υδρογονανθράκων και την ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Συμμετέχουμε στο διεθνές γίγνεσθαι και αντιμετωπίζουμε τους κινδύνους, που ήδη διαφαίνονται στον ορίζοντα, όπως είναι η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και το πρόβλημα εισόδου του κύματος των μεταναστών και προσφύγων. Για αυτό το λόγο εκτιμάται ότι είναι απαραίτητη η προσπάθεια ευθυγράμμισης των εθνικών και των κοινών ευρωπαϊκών στόχων στον γεωπολιτικό μας χώρο.<br /> <br /> Οφείλουμε όμως από τη δική μας πλευρά, να αποκτήσουμε μια Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας (ΠΕΑ). Ένα σχέδιο που θα έχει διάρκεια στο χρόνο, θα έχει σταθερότητα και δεν θα μεταβάλλεται με την εναλλαγή των πολιτικών κομμάτων στην εξουσία. Η εξωτερική πολιτική επιβάλλεται να αποκτήσει αυτόν το νέο προσανατολισμό. Προσανατολισμό για να εξελιχθούμε σε γεωπολιτική δύναμη της Μεσογείου και του βαλκανικού χώρου. Η βασική προϋπόθεση για την επίτευξη του σκοπού, είναι η ΠΕΑ να παράσχει ένα αποτρεπτικό δόγμα με σύγχρονες αμυντικές υποδομές με σωστή τεχνογνωσία για τα θέματα αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής.<br /> <br /> Ειδικότερα, τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα και οι νέες αμυντικές επιχειρησιακές δομές και αντιλήψεις θα πρέπει να έχουν ως στόχο, πώς να κάνουν τις ένοπλες δυνάμεις σύγχρονες και ικανές για την αποτελεσματική άμυνα της Ελλάδας. Μια διεξοδική αναθεώρηση της ΠΕΑ είναι πράγματι ζωτικής σημασίας σε μια εποχή όπου η γειτονιά μας μοιάζει με ένα “δαχτυλίδι της φωτιάς” και όχι ένα “δαχτυλίδι γάμου”. Προς το εθνικό μας συμφέρον, είναι σημαντική μια αναθεώρηση που δεν θα διστάζει να παρουσιάζει τις απειλές, κατά τρόπο που να είναι διαφανείς και χωρίς αποκλεισμούς.<br /> <b><i><br /> * Ο Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ε.α. και ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος Δρ. Διεθνών Σχέσεων, Συντονιστής της Ομάδας Ανατολικής Μεσογείου στο ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ..</i></b><br /> <div> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ο Κόνδορας, η Αρκούδα και η... αλεπού στο παζάρι της Συρίας!

Των Δημήτρη Τσαϊλά και του Αλέξανδρου Δρίβα* Σε αυτό το νέο διαμορφούμενο διεθνές περιβάλλον, που διαρκώς μεταβάλλεται και εξελίσσετα...

Διαβάστε την συνέχεια