Στη μέγγενη οι ναύαρχοι για να προτείνουν τη φρεγάτα που θέλει η κυβέρνηση

<br /><img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/polemiko-navtiko-slpress.gr_.png" width="640" /><br /><br /><b>Πουγκιάλης Χρήστος</b><br />Συνταγή αποτυχίας για οποιοδήποτε ηγέτη, είναι το να μην λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψη του τους ειδικούς, για κάθε αντικείμενο ευθύνης του. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ηγέτη χώρας ή υπουργείου, μια τέτοια στάση μπορεί να έχει καταστρεπτικές συνέπειες. Επί πλέον φθάνει στο παράλογο, όταν εν προκειμένω η κυβέρνηση πιέζει, ώστε οι ναύαρχοι να προτείνουν τη φρεγάτα που θέλει η ίδια κι όχι αυτή που έχει ανάγκη το Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Δυστυχώς η αγορά φρεγατών έχει καταντήσει αντικείμενο πιέσεων και συναλλαγής με συμμάχους, αντί να εξετάζεται ως ζήτημα εθνικής επιβίωσης. Ως γνωστόν, το καλοκαίρι του 2020 σταμάτησε η υπογραφή της αγοράς των φρεγατών Belharra, που όλα δείχνουν ότι συνοδευόταν από τη σύμφωνο αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής με την Γαλλία. Η μείζων αυτή υπαναχώρηση της κυβέρνησης, κάτω από την πίεση των ΗΠΑ και της Γερμανίας, είχε την αναμενόμενη συνέχεια. Δηλαδή ένα τσουνάμι νέων πιέσεων για να μας πουλήσουν φρεγάτες και μάλιστα κάποιες ακατάλληλες.<br /><br />Ουδείς θα είχε αντίρρηση και δεν θα χρειαζόταν καμία πίεση, αν οι φρεγάτες, που προσπαθεί να μας πουλήσει οποιαδήποτε χώρα, ήταν εξοπλισμένες ισοδύναμα με την “ελληνική έκδοση” των Belharra. Επί πλέον αν συνοδεύονταν από εγγυήσεις για την εθνική μας ασφάλεια, όπως –σύμφωνα με πληροφορίες που ποτέ δεν διαψεύσθηκαν– η προσφορά συμμαχίας της Γαλλίας. Ο εξελιγμένος εξοπλισμός είναι απαραίτητος, προκειμένου η φρεγάτα να έχει την ανεξάρτητη ικανότητα να υπερασπίζεται τις θαλάσσιες ζώνες του εθνικού μας ενδιαφέροντος και οπωσδήποτε την Κύπρο.<br /><br />Τέτοια υπεράσπιση είναι αδύνατη, χωρίς αυτά τα πλοία να φέρουν, πέραν των άλλων, υψηλού επιπέδου αεράμυνα περιοχής. Ιδιαίτερα οι φρεγάτες MMSC, για την αγορά των οποίων μας πιέζουν οι ΗΠΑ, έχουν σοβαρά προβλήματα που τα γνωρίζει καλά η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού και τα έχουν αναλύσει πλείστοι ειδήμονες. Ένα από αυτά είναι η μη δυνατότητα αεράμυνας περιοχής.<br />Το ερώτημα για τους αξιωματικούς<br /><br />Πως λοιπόν η κυβέρνηση θα μπορούσε να απορρίψει την προσφορά συμμαχίας με την πυρηνική Γαλλία, αφού φαίνεται ότι, από το βάρος των πιέσεων, οι αντιστάσεις της έχουν εξαντληθεί; Πως θα προμηθευτεί ένα πλοίο που δεν ικανοποιεί τις επιχειρησιακές ανάγκες της Εθνικής Άμυνας; Πως θα υποκύψει στις πιέσεις αυτές, χωρίς πολιτικό κόστος και χωρίς να πάρει το ανάθεμα των μελλοντικών γενεών και της Ιστορίας; Ένας είναι ο τρόπος: Να “πείσει” το Πολεμικό Ναυτικό να δηλώσει ότι είναι δική του πρόταση η αμερικανική φρεγάτα MMSC. Και από πληροφορίες που κυκλοφορούν αυτό φαίνεται πως βρίσκεται σε εξέλιξη.<br /><br />Εδώ βεβαίως γεννώνται ερωτήματα: Πως η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού θα σηκώσει το βάρος μιας λανθασμένης αγοράς; Πως θα αποδεχθεί να “φορτώσει” τον Στόλο για 40 χρόνια με πλοία που θα έχουν σαν αποτέλεσμα η Τουρκία να μην φοβάται την αποτροπή της Ελλάδας, αλλά αντιθέτως η Ελλάδα να φοβάται την Τουρκία; Πως θα πάρει την ευθύνη απόρριψης σύναψης συμμαχίας με τη Γαλλία, που θα ακύρωνε τα εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου σχέδια των Τούρκων; Μπορεί να αντισταθεί;<br /><br />Η απάντηση είναι: ναι, αλλά δύσκολα. Διότι οι πολιτικοί δεν ανέχονται αντιρρήσεις από στρατιωτικούς. Ανώτατος αξιωματικός αποστρατεύθηκε, επειδή δεν έκανε το χατίρι υφυπουργού Άμυνας, που του ζήτησε να παραβλέψει το νόμο. «Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να εκλεγώ και να επανεκλεγεί το κόμμα μου» του είχε πει ο υφυπουργός, που υπήρξε και πρώην Αρχηγός Γενικού Επιτελείου. Η εν λόγω διακινδύνευση της επανεκλογής είναι μία αιτία που πολιτικοί δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν σθεναρά την Τουρκία. Αν αυτό συμβαίνει με πρώην στρατιωτικούς είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα.<div><br />Έχουν αντιστάσεις οι ναύαρχοι;<br /><br />Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα έχει τον τρόπο να πειθαναγκάζει τους ανώτατους αξιωματικούς, ακόμα και με την απειλή της αποστρατείας. Πρόκειται για απειλή, που μπορεί να μην λέγεται, αλλά είναι γνωστό ότι πλανάται πάνω από τα κεφάλια των ανώτατων αξιωματικών. Τυπικά οι αποστρατείες γίνονται από τα Ανώτατα Συμβούλια των Γενικών Επιτελείων. Όμως κατ’ επανάληψη έχουν βγει στη δημοσιότητα οι λίστες εκλεκτών ή μη, που έχουν στείλει υπουργοί. Τα σκάνδαλα αυτά αποτελούν μικρό δείγμα της θλιβερής πραγματικότητας.<br /><br />Επί πλέον οι ενδιαφερόμενες εταιρείες ξέρουν να προσφέρουν ή και να εκβιάζουν. Δεν υπάρχει μόνο χρηματική συναλλαγή. Υπάρχουν προσφορές εργασίας για συγγενείς, βοήθεια για σπουδές στο εξωτερικό και άλλα. Τέτοια προσφέρονται πολύ φιλικά, χωρίς να σχετίζονται εμφανώς με την αγορά που ενδιαφέρει την εταιρεία.<br /><br />Αυτές οι “φιλικές” προσφορές κάνουν έναν αξιωματικό να νιώθει “υποχρέωση”, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν οι αντιστάσεις του. Όσον αφορά στους εκβιασμούς, μπορεί να γίνουν για τόσα πολλά… Μια συνάντηση με κάποιον που εργάζεται σε ανταγωνιστική εταιρεία είναι αξιοποιήσιμη, ιδίως αν υπάρχουν φωτογραφίες κλπ…<br /><br />Είναι δυνατόν να υποκύπτει σε τέτοιες μεθοδεύσεις ένας ανώτατος αξιωματικός, που σε όλη του τη ζωή ήταν έτοιμος να θυσιασθεί για την πατρίδα του; Η απάντηση είναι θετική. Διότι στον πόλεμο η ψυχολογία είναι διαφορετική από την ψυχολογία της γραφειοκρατίας. Κατά την μάχη, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, μέχρι τη στιγμή του θανάτου ο άνθρωπος πιστεύει στη δική του επικράτηση. Υπάρχουν βεβαίως και οι περιπτώσεις εγνωσμένης θυσίας, αλλά μαχόμενος.<br /><br />Με τέτοια ψυχολογία για τη μάχη γαλουχούνται οι στρατιωτικοί στις σχολές τους. Βεβαίως γαλουχούνται και για την τήρηση των νόμων, την τιμιότητα, την ακεραιότητα κλπ. Θα ήταν, όμως, παράδοξο να εκπαιδεύονται για να αντιστέκονται στις πιέσεις του έμπειρου και καταφερτζήδικου πολιτικού συστήματος ή των εταιρειών, που γίνονται με ιδιαίτερη διπλωματία. Αν όμως ο “φιλικός” χειρισμός αποτύχει, τότε χρησιμοποιείται και η “διπλωματία” των ανταλλαγμάτων και των απειλών…<br /><br />Έτσι η αντίσταση σε τέτοιες πιέσεις δεν είναι μόνο ζήτημα της μαχητικής ικανότητας, της ιδεολογίας και των αρχών κάθε αξιωματικού. Είναι και αντικείμενο χαρακτήρα και ψυχολογίας του ανθρώπου-αξιωματικού. Είναι ζήτημα της ικανότητάς του να αντιμετωπίζει τις πιέσεις, χωρίς να υποκύπτει.<br />Η φρεγάτα και το όπλο του “ΟΧΙ”<br /><br />Εν τέλει κάθε μέλος των Ανωτάτων Συμβουλίων του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας γνωρίζει ότι αν δεν συναινέσει, σε κάποια πράγματα, για τα οποία πιέζει αφόρητα η πολιτική ηγεσία, θα αποστρατευθεί στις επόμενες κρίσεις. Γνωρίζει επίσης ότι ο αντικαταστάτης του θα υποχρεωθεί, ακόμα και εκ των προτέρων, να είναι “συνεργάσιμος”, δηλαδή να κάνει το χατίρι των κυβερνώντων. Συνεπώς αντιλαμβάνεται ότι η προσωπική του αντίσταση τελικά δεν θα έχει αποτέλεσμα προς όφελος των Ενόπλων Δυνάμεων. Και κάπως έτσι, η “ματαιότητα” της αντίστασης χρησιμοποιείται από κάποιους για να δικαιολογήσουν στον εαυτό τους την υποχώρησή τους.<br /><br />Εν προκειμένω, το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο, που φέρει την ευθύνη για τα προγράμματα εξοπλισμών, αποτελείται από 15 μέλη. Θα ήταν πολύ δύσκολο να έχουν όλοι την ίδια δύναμη αντίστασης, αν δεχθούν πολιτικές πιέσεις ή πιέσεις από συναδέλφους που έχουν “πεισθεί”. Όμως, ακόμα και ένας να υψώσει ανάστημα μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ένα ρήγμα μεγέθους 1/15 του καραβιού το οδηγεί σε βύθιση. Ας μην ξεχνούν οι ναύαρχοι ότι αν συναινέσουν στην αγορά μία επιχειρησιακά και εθνικά ακατάλληλης φρεγάτας, μπορούν να οδηγήσουν σε βύθιση την εθνική άμυνα, δηλαδή την Ελλάδα.<br /><br />Αυτό το γνωρίζουν οι ανώτατοι αξιωματικοί και οφείλουν να αντισταθούν για το όνομά τους, τις Ένοπλες Δυνάμεις και την πατρίδα. Το “όχι” είναι το μεγαλύτερο όπλο τους. Εκλογικευμένες δικαιολογίες δεν χωρούν. Ας αναλάβει η κυβέρνηση το πολιτικό κόστος να αγοράσει ακατάλληλες φρεγάτες κι αυτοί ας μείνουν πιστοί στον όρκο τους και ας διαμαρτυρηθούν ακόμα και με τις παραιτήσεις τους. Αν σκεφτεί κανείς το εθνικό διακύβευμα, η προσωπική θυσία δεν είναι μεγάλη.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στη μέγγενη οι ναύαρχοι για να προτείνουν τη φρεγάτα που θέλει η κυβέρνηση

Πουγκιάλης Χρήστος Συνταγή αποτυχίας για οποιοδήποτε ηγέτη, είναι το να μην λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψη του τους ειδικούς, για κάθε αντικείμενο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τελικά είχε το δικαίωμα η Ελλάδα να βυθίσει το Τσεμέ, ή όχι; Τί προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο;

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb9nFbSw5Ue0vPcER_vU4iO7MHEgpH7bvyswDWWjMF2RG4jhdrMS5tdObxlFyF2nq_GZqLkdZ266UujKLw7UO93-F0k0mV0mE-rO5XLjegC8N6G04D8E0c4KTlwOyypqGAYXhxV4DUz60/s1040/cesme_copy_0.jpg"><img border="0" height="363" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb9nFbSw5Ue0vPcER_vU4iO7MHEgpH7bvyswDWWjMF2RG4jhdrMS5tdObxlFyF2nq_GZqLkdZ266UujKLw7UO93-F0k0mV0mE-rO5XLjegC8N6G04D8E0c4KTlwOyypqGAYXhxV4DUz60/w640-h363/cesme_copy_0.jpg" width="640" /></a><div><br /></div><div>Η παρουσία του ωκεανογραφικού του τουρκικού πολεμικού ναυτικού Cesme στην καρδιά του Αιγαίου προκάλεσε διάσταση απόψεων ως προς την νομιμότητα της ενέργειας και τις επιλογές αντίδρασης της Ελλάδας. Το iEpikaira έθεσε το ζήτημα σε Νομικό, Διδάκτορα του Διεθνούς Δικαίου με εξειδίκευση στο Δίκαιο της Θάλασσας ο οποίος επιβεβαίωσε ότι το πρόβλημα έγκειται στην ολιγωρία της Ελλάδας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12νμ και να ανακηρύξει την ΑΟΖ της, αλλά και την απροθυμία της να αντιδράσει με τα νόμιμα μέσα που διαθέτει. Συγκεκριμένα διευκρίνισε ότι:<br /><br />1) Το ζήτημα των υδρογραφικών ερευνών από πολεμικά πλοία προκαλεί διχογνωμία στη θεωρία του διεθνούς δικαίου, το οποίο επιτρέπει τη θαλάσσια επιστημονική έρευνα (ΘΕΕ) στην ΑΟΖ, κατόπιν άδειας από το παράκτιο κράτος. Η υδρογραφική έρευνα από πολεμικά σκάφη δεν φαίνεται να εμπίπτει στην έννοια της ΘΕΕ. Αφ' ης στιγμής η Ελλάς δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ, δεν μπορεί να ασκήσει κάποιες αρμοδιότητες πέραν της χωρικής θάλασσας των 6νμ που διαθέτει.<br /><br />2) Δεν υπάρχει δικαίωμα βύθισης κανενός πλοίου που διεξάγει είτε έρευνες για υδρογονάνθρακες είτε υδρογραφικές. Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε παραβίαση του άρθρου 2 παρ. 4 Χάρτη ΟΗΕ. Για να χρησιμοποιήσει ένα κράτος ένοπλη βία εναντίον κάποιου άλλου θα πρέπει να έχει προηγηθεί ένοπλη επίθεση σε βάρος του και μόνο.<br /><br />3) Η έκδοση αγγελίας προς ναυτιλλομένους μέσω NAVTEX δεν συνεπάγεται πρόσκτηση δικαιωμάτων από το εκδίδον κράτος, αλλά ούτε και απώλεια οποιωνδήποτε δικαιωμάτων από κάποιο άλλο ενδιαφερόμενο για την περιοχή κράτος. Είναι απλώς μια ειδοποίηση προς τα παραπλέοντα πλοία σε σχέση με την εκτέλεση διαφόρων δραστηριοτήτων. Δεν τίθεται θέμα παρανομίας της έκδοσης, καθώς η έκδοση δεν παραβιάζει κάποιο δικαίωμα. Παραβίαση επέρχεται με τη διενέργεια πράξεων (π.χ. έρευνες για υδρογονάνθρακες και γεωτρήσεις). Μια αγγελία προς ναυτιλλομένους από πλευράς Ελλάδος δεν "ακυρώνει" αυτήν της Τουρκίας, αλλά την επικαλύπτει, εφόσον η περιοχή εμπίπτει στην περιοχή FIR/έρευνας-διάσωσης της Ελλάδος, όπου μόνο η τελευταία έχει ευθύνη για έκδοση αγγελιών. Τονίζω ότι η έκδοση αγγελιών είναι υποχρέωση/ευθύνη ενός κράτους και όχι κυριαρχικό δικαίωμα, δηλαδή δεν υποδηλοί κυριαρχία.<br /><br />Συνοπτικά, επισημαίνεται ότι η παρουσία του τουρκικού ωκεανογραφικού σκάφους δεν αποτελεί παραβίαση κάποιου κανόνα (σε αντίθεση με την περίπτωση του Oruc Reis που αφορούσε σε έρευνες για υδρογονάνθρακες), αλλά έγινε με σκοπό την επίδειξη σημαίας. Πρόκειται για περιοχή ανοικτής θάλασσας όπου ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία έχουν αρμοδιότητα. Συνεπώς, η Ελλάς, μαζί με την καταγγελία της παράτυπης (λόγω αναρμοδιότητας) αγγελίας προς ναυτιλλομένους, θα μπορούσε να αναπτύξει ναυτική παρουσία στην περιοχή για να δείξει ότι δεν ανέχεται προκλητικές ενέργειες σε τέτοια εγγύτητα από τα νησιά της, αντί να το υποβαθμίσει σε σημείο που να ανακαλέσει ακόμη και το σκάφος του Λιμενικού που έπλεε στην περιοχή. Ακόμα καλύτερα, θα μπορούσε να επεκτείνει τη χωρική της θάλασσα στα 12 νμ για να μπορεί να ασκεί κυριαρχία σε όμοια περίπτωση και να παρεμποδίζει την είσοδο σκαφών που δεν έχουν λάβει πρότερα την απαραίτητη άδεια.<br /><br /></div><div><a href="http://i-epikaira.blogspot.com"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τελικά είχε το δικαίωμα η Ελλάδα να βυθίσει το Τσεμέ, ή όχι; Τί προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο;

Η παρουσία του ωκεανογραφικού του τουρκικού πολεμικού ναυτικού Cesme στην καρδιά του Αιγαίου προκάλεσε διάσταση απόψεων ως προς την νομιμότη...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι έγινε τελικά στην Αρμενία Οι Αρμένιοι βαδίζουν σε επικίνδυνα μοναπάτια.

<img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/6038cc0526000097037f76c8.jpg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><b><br /></b><div><b>Γιώργος Μενεσιάν</b> Διεθνολόγος<br />Στις 26/2/20121, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Nikol Pashinyan κατήγγειλε απόπειρα πραξικοπήματος μετά από δηλώσεις της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας. Πιο συγκεκριμένα, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας ζήτησε την παραίτηση του Pashinyan και της κυβέρνησής του.<br /><br />Μετά τις δηλώσεις αυτές, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας απαίτησε αμέσως την παραίτηση του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων Onik Gasparyan. O Gasparyan ωστόσο, αρνείται να παραιτηθεί. Κατόπιν, ο Pashinyan ζήτησε από τους υποστηρικτές του να βγουν στον δρόμο και έτσι πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη πορεία/συγκέντρωση, στην κεντρική πλατεία του Γιερεβάν, την Πλατεία Δημορκατίας, υπό τον ίδιο τον Pashinyan.<br /><br />Παράλληλα, ο Αρμένιος πρωθυπουργός έκανε έκκληση να αποφευχθούν οι συγκρούσεις μεταξύ πολιτών λαμβάνοντας υπόψη την μεγάλη πόλωση που επικρατεί στην Αρμενία μετά την ήττα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ (Αρτσάχ). Από την άλλη, εκατοντάδες Αρμένιοι βγήκαν στους δρόμους υποστηρίζοντας το αίτημα της στρατιωτικής ηγεσίας.<br /><br />Αυτοί διαδήλωσαν στο αρμενικό «Πεντάγωνο», την λεωφόρο Bagramyan (την κύρια δηλαδή οδική αρτηρία της πρωτεύουσας) και στην Όπερα του Γιερεβάν και τα σύνθηματά που ακούστηκαν ήταν τα «Νικόλ ο προδότης» και «Για μια Αρμενία χωρίς τον Νικόλ».<br /><br />Τα κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης τάχθηκαν υπέρ των δηλώσεων της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας, αλλά ζήτησαν αυτοσυγκράτηση από τους πολίτες, φοβούμενοι για αιματηρές συγκρούσεις που θα ξεσπούσαν σε περίπτωση που οι υποστηρικτές του Pashinyan συναντιόνταν με τους αντιπάλους του.<br /><br />Την στρατιωτική ηγεσία υποστήριξε επίσης και ο υπόλογος πρώην πρόεδρος της Αρμενίας (και φίλος του Βλαδίμηρου Πούτιν) Robert Kocharyan.<br /><br />Από την άλλη, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του Αρτσάχ, Arayik Harutyunyan, καθώς και η Εκκλησία (πυλώνας εξουσίας στην Αρμενία) τόνισαν την ανάγκη για ειρηνική επίλυση της κρίσης, ενώ το ίδιο ζήτησε και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών σε σχετική ανακοίνωσή του.<br /><br />Η Τουρκία καταδίκασε την «απόπειρα πραξικοπήματος», ενώ ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ilham Aliyev χαρακτήρισε ως «μίζερη» την κατάσταση στην Αρμενία.<br /><br />Μπορούμε όμως να πούμε με σιγουριά ότι στην Αρμενία είχαμε απόπειρα πραξικοπήματος;<br /><br />Σίγουρα δεν είδαμε τις εικόνες που είδαμε στην Τουρκία το 2016.<br /><br />Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Αρμενίας δεν τόλμησαν να βγάλουν τα άρματα μάχης στους δρόμους γιατί γνωρίζουν ότι αυτό ενέχει πολλούς κινδύνους για την ασφάλεια της Δημοκρατίας της Αρμενίας.<br /><br />Φυσικά, οι δηλώσεις του Γενικού Επιτελείου δεν θα ακούγονταν ποτέ σε μια κανονική δημοκρατία.<br /><br />Ο χαρακτηρισμός των δηλώσεων ως απόπειρα πραξικοπήματος, επομένως, δεν είναι εντελώς παράλογος, αλλά επιδεινώνει την ήδη εύθραυστη κατάσταση στην Αρμενία.<br /><br />Η ήττα της χώρας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και η επώδυνη συμφωνία της 9ης Νοεμβρίου ενέτειναν την πολιτική κρίση στην Αρμενία και σήμερα ο λαός της είναι διχασμένος: από τη μία, ένα μεγάλο κομμάτι (μάλλον η συγκριτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος) συνεχίζει και υποστηρίζει τον πρωθυπουργό, τον οποίο χαρακτηρίζει ως δημοκράτη, μεταρρυθμιστή και θύμα της δράσης των ολιγαρχών και των εκπροσώπων του παλαιού καθεστώτος στον στρατό και την γραφειοκρατία.<br /><br />Από την άλλη, έχουμε τους υποστηρικτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης, εθνικιστικούς κύκλους και την φιλορωσική ελίτ της χώρας, οι οποίοι θεωρούν τον Pashinyan προδότη και άνθρωπο του Τζωρτζ Σόρος.<br /><br />Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Pashinyan έπρεπε να προκηρύξει εκλογές μετά την ήττα στον πόλεμο και, με φρέσκια λαϊκή εντολή την οποία ενδεχομένως να λάμβανε, να συνεχίσει να κυβερνά την χώρα ή να αποσυρόταν – σε περίπτωση που θα έχανε.<br /><br />Ωστόσο ο Pashinyan ούτε παραιτήθηκε ούτε οδήγησε την χώρα σε εκλογές.<br /><br />Μάλιστα, υποστήριξε ότι για την ήττα στο Αρτσάχ φταίνε οι εκπρόσωποι του παλαιού καθεστώτος οι οποίοι υπονόμευσαν την προσπάθεια της χώρας να ανακόψει την προέλαση των Αζερμπαϊτζανών.<br /><br />Σήμερα, μετά τα χθεσινά γεγονότα η παραίτηση του Pashinyan πρέπει να αποφευχθεί διότι τότε πράγματι θα έχουμε ένα έμμεσο πραξικόπημα.<br /><br />Υπάρχουν όμως φόβοι και εκτιμήσεις ότι ο Pashinyan θα εκμεταλλευτεί πολιτικά αυτήν την «απόπειρα πραξικοπήματος» με σκοπό να παραμείνει στην εξουσία για όσο το δυνατόν περισσότερο, ενώ ορισμένοι ανησυχούν ότι θα στραφεί προς τον αυταρχισμό με πρόσχημα την αντιμετώπιση των «εχθρών της δημοκρατίας».<br /><br />Αυτή η πολιτική και θεσμική κρίση πρέπει να τερματιστεί άμεσα.<br /><br />Για να γίνει αυτό η κυβέρνηση οφείλει να συμβιβαστεί σε ορισμένα θέματα και οι ένοπλες δυνάμεις να σταματήσουν να αναμειγνύονται τα πολιτικά πράγματα της χώρας.<br /><br />Το καθήκον τους είναι να υπερασπίζονται την κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Αρμενίας, καθώς και την ασφάλεια των πολιτών της και όχι να εκφράζουν πολιτικές θέσεις και να απαιτούν την παραίτηση της οποιασδήποτε κυβέρνησης.<br /><br />Πρωταρχικός στόχος όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας πρέπει να είναι η έναρξη ενός κοινού αγώνα για την προστασία των Αρμενίων του Αρτσάχ, την επιστροφή προσφύγων ώστε να διατηρηθεί η αρμενική παρουσία στην περιοχή, την περίθαλψη των τραυματιών του πολέμου και την επιστροφή των αιχμαλώτων και των πεσόντων με σκοπό την σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα.<br /><br />Πρέπει, επίσης, να ξεκινήσει ένας διπλωματικός μαραθώνιος για το Αρτσάχ με το βλέμμα στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις που θα γίνουν μετά το πέρας της πενταετίας που προβλέπει η συμφωνία της 9ης Νοεμβρίου.<br /><br />Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με τον επανεξοπλισμό και τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων.<br /><br />Ακόμη, η Αρμενία πρέπει να ξεκινήσει την εκστρατεία εμβολιασμού του πληθυσμού δεδομένου ότι τα επιδημιολογικά στοιχεία για την χώρα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά, αν και δεν έχουμε καθαρή εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει μετά την έναρξη του πολέμου.<br /><br />Τέλος, η κυβέρνηση πρέπει να επανεκκινήσει τις προσπάθειες οικονομικής και κοινωνικής ανάτασης της χώρας και να προσελκύσει επενδυτές, καθώς τα οικονομικά προβλήματα και η ανεργία συνεχίζουν να ταλανίζουν την μικρή αυτή χώρα του Καυκάσου οδηγώντας στην μετανάστευση των νέων Αρμενίων και στην σταδιακή δημογραφική συρρίκνωση της Αρμενίας.<br /><br />Ο διχασμός μεταξύ των Αρμενίων εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Αζερμπαϊτζάν, καθώς αποδυναμώνεται περαιτέρω ο αντίπαλός του, αλλά και της Τουρκίας για ευνόητους λόγους. Δεν εξυπηρετεί την Αρμενία.<br /><br />Εξυπηρετεί επίσης την Ρωσία καθώς, σε περίπτωση που απομακρυνθεί ο Pashinyan, στην εξουσία θα επιστρέψουν – κατά πάσα πιθανότητα – οι φιλορώσοι οι οποίοι κυριαρχούσαν στην Αρμενία μέχρι το 2018 όταν ξέσπασε η λεγόμενη «βελούδινη επανάσταση» που έφερε τον Pashinyan στην εξουσία. Έτσι η Αρμενία θα απομακρυνθεί από την Ε.Ε., την Βρετανία και τις ΗΠΑ τις οποίες ο Pashinyan προσέγγισε.<br /><br />Οι Αρμένιοι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία πρέπει να είναι ενωμένοι και ότι προτεραιότητά τους είναι η προάσπιση του εθνικού συμφέροντος και όχι τα πολιτικά και κομματικά συμφέροντα.<br /><br />Ο Pashinyan οφείλει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες του και η αντιπολίτευσή να σταματήσει το επικίνδυνο παιχνίδι που παίζει δηλαδή να σιγοντάρει την εμπλοκή της στρατιωτικής ηγεσίας στα πολιτικά πράγματα της χώρας.<br /><br />Και αυτό διότι μια τέτοια ανάμειξη θα πάει πολύ πίσω την διαδικασία εκδημοκρατισμού της χώρας, θα φέρει μεγαλύτερη οικονομική κρίση και θα έχει γενικώς καταστροφικές συνέπειες για τους Αρμενίους.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι έγινε τελικά στην Αρμενία Οι Αρμένιοι βαδίζουν σε επικίνδυνα μοναπάτια.

Γιώργος Μενεσιάν Διεθνολόγος Στις 26/2/20121, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Nikol Pashinyan κατήγγειλε απόπειρα πραξικοπήματος μετά από δηλώσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Περί κατευνασμού και ο νοών νοείτω

<img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/60375c973f00001701a3ef37.jpg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία μας δείχνει με τη στάση της ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τακτική και θα εντείνει διαρκώς τις διεκδικήσεις της.</span></h3>Δρ. <b>Μάρκος Τρούλης </b>Διεθνολόγος<br />Η σταχυολόγηση του κατευνασμού ως μια στρατηγική προς αποφυγή έχει πραγματοποιηθεί από την ίδια την Ιστορία και με ενδεικτικότερο παράδειγμα τη Συμφωνία του Μονάχου μεταξύ Ναζιστικής Γερμανίας και Φασιστικής Ιταλίας από τη μία πλευρά και Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας από την άλλη.<br /><br />Η διαρκής υποχωρητικότητα καταδικάζει το διακρατικό σύστημα σε αποσταθεροποίηση και τον κατευνάζοντα δρώντα στο θάνατο ως κράτος, το οποίο αποτελεί τη θεσμική μετουσίωση της αυτοδιάθεσης ενός έθνους. Ο JohnMearsheimer στο μνημειώδες βιβλίο του «Η τραγωδία της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων» σημειώνει – μεταξύ άλλων – περί κατευνασμού:<br /><br />«Η διεθνής αναρχία εξωθεί το κάθε κράτος να αναζητά ευκαιρίες απόκτησης περαιτέρω ισχύος εις βάρος των άλλων.<br /><br />Επειδή οι μεγάλες δυνάμεις είναι προγραμματισμένες για επίθεση, ένα κατευναζόμενο κράτος αναμένεται να ερμηνεύσει την οποιαδήποτε παραχώρηση ισχύος εκ μέρους άλλου κράτους ως σημάδι αδυναμίας – ως ένδειξη ότι ο κατευνάζων είναι απρόθυμος να υπερασπιστεί την ισορροπία ισχύος. Τότε, το κατευναζόμενο κράτος αναμένεται να συνεχίσει να πιέζει για περισσότερες παραχωρήσεις.<br /><br />Θα ήταν ανόητο για ένα κράτος να μην αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερη ισχύ, καθώς οι προοπτικές ενός κράτους για επιβίωση αυξάνονται όσο συσσωρεύει περαιτέρω ισχύ.<br /><br />Επιπλέον, η ικανότητα του κατευναζόμενου κράτους να αποκτήσει ακόμη περισσότερη ισχύ θα ενισχυθεί – πιθανόν σημαντικά – από την επιπλέον ισχύ που του παραχώρησε ο κατευνάζων.<br /><br />Με λίγα λόγια, ο κατευνασμός αναμένεται να καταστήσει έναν επικίνδυνο αντίπαλο περισσότερο και όχι λιγότερο επικίνδυνο».<br /><br />Συνεπώς, η ανεμπόδιστη πορεία ενός επιθετικού δρώντα προς την τοπική κατίσχυση και τη στρατηγική πρωτοκαθεδρία σε έναν κρίσιμο γεωπολιτικά χώρο, όπου μέχρι πρότινος δεν υπερείχε, καλλιεργεί προοπτικές ευρύτερης αποσταθεροποίησης.<br /><br />Ο λόγος σχετίζεται με την αποθράσυνση του εν λόγω κρατικού δρώντα, ενόσω η ισχυροποίησή του καθίσταται ανεξέλεγκτη και άρα, περιορισμένου στρατηγικού κόστους.<br /><br />Ας μη λησμονείται, άλλωστε, ότι τα κράτη είναι ορθολογικοί δρώντες οι οποίοι αποζητούν διαρκώς την αύξηση της ισχύος τους, προκειμένου να διευρύνουν αντίστοιχα τις προοπτικές επιβίωσης και ευμάρειάς τους.<br /><br />Σε ένα διακρατικό σύστημα, εντός του οποίου απουσιάζει ο «πλανητικός χωροφύλακας» και ο καθείς είναι υπεύθυνος για την εξασφάλιση της αυτοβοήθειάς του, ο κατευνασμός συνιστά τη χείριστη επιλογή.<br /><br />Αντιστοίχως, η βέλτιστη επιλογή του απειλούμενου είναι η εξισορρόπηση του αντιπάλου μέσω αύξησης των συντελεστών ισχύος, σύναψης συμμαχιών και εν τέλει, αποστολής αποτρεπτικών μηνυμάτων σε κάθε φάση κατά την οποία απειλείται.<br /><br />Στην περίπτωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η επιλογή του κατευνασμού έχει πολλές αιτίες και ξεκινά πριν αρκετά χρόνια.<br /><br />Το θλιβερό, ωστόσο, είναι ότι εξακολουθεί παρά την ένταση της τουρκικής απειλής, τις προϋποθέσεις σχετικής απομόνωσης της Άγκυρας, αλλά και την απόδειξη της υψηλής τρωτότητάς της λόγω της υπερεπέκτασης στην οποία έχει οδηγηθεί τα τελευταία χρόνια (βλ. Ιράκ, Συρία, Αρτσάχ, Λιβύη).<br /><br />Το σκάφος του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού «Τσεσμέ» εξέρχεται στο Αιγαίο για έρευνες λίγο πριν την έναρξη του νέου γύρου διερευνητικών επαφών, η Τουρκία εκδίδει παράνομη NAVTEXκαι η Αθήνα αναφέρθηκε σε «αχρείαστη ενέργεια που δε διευκολύνει την καλυτέρευση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας».<br /><br />Ούτε καν «επικίνδυνη» ή «επιθετική ενέργεια»… Όταν δε ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ και ΜΜΕ της χώρας του αναφέρθηκαν σε ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία «παρενόχλησαν» το «Τσεσμέ», εμείς σπεύσαμε να διαψεύσουμε επιβεβαιώνοντας ότι προς Θεού ουδέποτε θα πράτταμε κάτι τέτοιο.<br /><br />Εντούτοις, το χαρακτηριστικό μήνυμα κατευνασμού αποστέλλεται στην Τουρκία μέσω της μη διακοπής των διερευνητικών επαφών.<br /><br />Αποτύχαμε να κινητοποιήσουμε την ΕΕ προς την κατεύθυνση της επιβολής κυρώσεων και στη συνέχεια αναγκαστήκαμε να ξεκινήσουμε «διερευνητικές συνομιλίες» χωρίς σαφή ατζέντα και με τον Υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου να τις αποκαλεί «διαβουλεύσεις» (έχουσες δηλαδή προκείμενο) με το αιτιολογικό ότι δεν έπρεπε να «πάρουμε το μουτζούρη» και να κατηγορηθούμε ότι είμαστε «κατά του διαλόγου».<br /><br />Τώρα, που η Τουρκία μας δείχνει με τη στάση της ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τακτική και θα εντείνει διαρκώς τις διεκδικήσεις της διευρύνοντας την ατζέντα εν τοις πράγμασι μέσω προβολής ισχύος στην… Εύβοια, που βρισκόμαστε ενώπιον της Συνόδου της ΕΕ και θα πρέπει να αξιολογηθεί η στάση της Άγκυρας, που έχουμε κάθε δίκαιο να αναστείλουμε τις συνομιλίες και να καταγγείλουμε την απαράδεκτη στάση της Τουρκίας η οποία θέτει σε κίνδυνο τηνειρήνη και τη σταθερότητα, εμείς τι κάνουμε;<br /><br />Είναι φανερό τι επίκειται όσο συνεχίζουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Στις 25 Μαρτίου, ημέρα της επόμενης Συνόδου της ΕΕ, θα δώσουμε μια «περήφανη μάχη» από την οποία θα αποκομίσουμε μια «αυστηρή ανακοίνωση» κάποιου τεχνοκράτη αξιωματούχου της ΕΕ κατά της Τουρκίας με αυστηρές προειδοποιήσεις εν όψει της… επόμενης Συνόδου. Εξάλλου, δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα ενόσω η επισπεύδουσα Ελλάδα συνεχίζει τις «διερευνητικές συνομιλίες» της.<br /><br />Είναι παρήγορο τουλάχιστον ότι η Γαλλία ως θιγόμενη μεγάλη δύναμη αντιλαμβάνεται την επαπειλούμενη αποσταθεροποίηση, η οποία θα προκληθεί από μια αποφασιστική στρατηγική εξουθένωση της Ελλάδας και φαίνεται ότι επιχειρεί, μέσω της εκ νέου αποστολής του αεροπλανοφόρου CharlesDeGaulle, να συνεισφέρει στην τήρηση της ισορροπίας ισχύος.<br /><br />Ας ελπίσουμε σε διασφάλιση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων και επίτευξη επιβίωσης… εξ αντανακλάσεως.<div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Περί κατευνασμού και ο νοών νοείτω

Η Τουρκία μας δείχνει με τη στάση της ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τακτική και θα εντείνει διαρκώς τις διεκδικήσεις της. Δρ. Μάρκος Τρούλης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στη Σούδα F-15 της Σαουδικής Αραβίας, στο Ριάντ ελληνικοί Patriot: Η εξωστρέφεια της Ελλάδας και η επιστροφή της στον Αραβικό κόσμο

<img height="366" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/02/210226002256_PATRIOT1.jpg" width="640" /><br /><br />Η επιστροφή της Ελλάδας στον Αραβικό κόσμο, ο οποίος έχει ξεκινήσει σιωπηρά να «πριονίζει» τις επεκτατικές βλέψεις του Ταγίπ Ερντογάν, είναι μια από τις πλέον σημαντικές διπλωματικές νίκες της Αθήνας.<br /><br />Η πρόσφατη παρουσία του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου και του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και η Γαλανόλευκη που κυματίζει ψηλά στον ιστό της φρεγάτας ΎΔΡΑ στο Άμπου Ντάμπι, έκαναν τους Άραβες να καταλάβουν ακόμη περισσότερο την αξία της Ελλάδας στη λεκάνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, αλλά και την ανάγκη διεύρυνσης της αμυντικής συνεργασίας που έχει ήδη αποφασιστεί σε ανώτατο επίπεδο.<br /><br />Η πολύ πρόσφατη υπογραφή συμφωνίας συνεργασίας αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΑΕ που είχε λάβει χώρα κατά την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκης στο Άμπου Ντάμπι, αντικατοπτρίζουν το κοινό όραμα των δυο κρατών, που μέσα σε αυτό είναι η ηρεμία και η διατήρηση του status quo στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο αξίζει να σημειώσουμε ότι επιχειρεί μεγάλο χρονικό διάστημα η Τουρκία να το διαταράξει.<div><br /></div><div><img height="410" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/02/210226002651_PATRIOT-3.jpg" width="640" /><i>Σύμφωνα με πληροφορίες η αποστολή της συστοιχίας των Patriot, θα συνοδεύεται από περίπου 40 Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας. Πηγή εικόνας: Πολεμική Αεροπορία</i><br /><br />Τα πρώτα αποτελέσματα ήδη φαίνονται με την αποστολή τμήματος Ειδικών Επιχειρήσεων στο Ντουμπάι ώστε να εκπαιδευτεί στην αεροσύραγγα, ενώ πριν από αυτά είχαν προηγηθεί τα σημαντικά δείγματα γραφής στη Μεσόγειο και τη Σούδα, όπου ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις των δυο χωρών είχαν συνεκπαιδευτεί, στέλνοντας το μήνυμα πως αυτή η συμμαχία ήρθε όχι μόνο για να μείνει αλλά και να δείχνει την αξία της στην περιοχή ενδιαφέροντος και των δυο.<br /><br />«Η ενίσχυση των αμυντικών συνεργασιών με στόχο την αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων που απειλούν την περιφερειακή και παγκόσμια ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα» αναφέρονταν στο κοινό ανακοινωθέν μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού. Και αυτό που είχε τονιστεί από αρμόδια χείλη είναι ότι ανάμεσα σε αυτές τις απειλές, για τα ΗΑΕ είναι και η Τουρκία.</div><div><br />Οι Patriot στο Ριάντ & τα F-15 της Σ.Α στη Σούδα<br /><br />Και επειδή η επιστροφή της Ελλάδας στον Κόλπο και τον Αραβικό κόσμο δεν σταματά στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, σύμφωνα με πληροφορίες, το επόμενο διάστημα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος πρόκειται να ταξιδέψει και στη Σαουδική Αραβία.<br /><br />Το επιτελείο του Έλληνα υπουργού ήδη έχει ξεκινήσει να προετοιμάζει αυτό το σημαντικό για την Ελληνική διπλωματία και την άμυνα ταξίδι, από το οποίο θα υπάρξουν εξελίξεις στο θέμα της παραχώρησης από την Ελλάδα συστοιχίας του αντιαεροπορικού συστήματος Patriot.</div><div><br /></div><div><img height="480" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/02/210226002736_panagiotopoulos1.jpg" width="640" />Ο <i>Νίκος Παναγιωτόπουλος και ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος στην έκθεση INDEX στο Άμπου Ντάμπι στα ΗΑΕ. Πηγή: ΓΕΕΘΑ</i><br /><br />Ο Νίκος Δένδιας μιλώντας στην επιτροπή άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων κατά την ομιλία του την περασμένη Παρασκευή είχε σημειώσει ότι η θέση της Ελληνικής κυβέρνησης για το θέμα των Patriot είναι ξεκάθαρη.<br /><br />Η κυβέρνηση, όπως είχε πει ο κ. Δένδιας, «θα υπογράψει συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία, καθώς πρόκειται για ένα αμυντικό όπλο κι όχι επιθετικό. Η Ελλάδα δεν εκπέμπει επιθετική δύναμη πουθενά.»<br /><br />Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές η Σαουδική Αραβία πρόκειται να χρηματοδοτήσει την μεταφορά και λειτουργία των Ελληνικών Patriot ενώ φέρεται ν’ αναλαμβάνει τη συντήρηση και εκσυγχρονισμό των συστοιχιών στο επίπεδο «Pac3».<br /><br />Στο Ριάντ θα μετακινηθεί και προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας που υπηρετεί στο αντιαεροπορικό σύστημα.<br /><br />Η αποστολή των πυραύλων Patriot αποτελεί και ανταπόκριση στο αίτημα των Αμερικανών που θέλουν και την Ελλάδα να έχει παρουσία στον Κόλπο και με αυτό τον τρόπο η Αθήνα δείχνει την αποτρεπτική της δύναμη.<br /><br />Επιπλέον η Αθήνα σφυρηλατεί με τον καλύτερο τρόπο τις σχέσεις της με τον Αραβικό κόσμο και μάλιστα με την Σαουδική Αραβία η οποία μαζί με τα ΗΑΕ και την επίσης σύμμαχη Αίγυπτο διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις που αφορούν τη Λιβύη, την χώρα που έχει συνάψει το παράνομο μνημόνιο θαλασσίων ζωνών με την Τουρκία.</div><div><br /></div><div><img height="398" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/02/210226002823_YDRA-2.jpg" width="640" /><i>Είναι σημαντική η αποστολή της φρεγάτας ΥΔΡΑ στον Περσικό Κόλπο καθώς η επίδειξη σημαίας 3500 ναυτικά μίλια από τα Ελληνικά σύνορα αντικατοπτρίζει την ισχύ του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Πηγή: ΓΕΕΘΑ</i><br /><br />Πάντως δεν αποκλείεται το ταξίδι του Έλληνα υπουργού στο Ριάντ να συνδυαστεί και με την κοινή αεροπορική άσκηση Ελλάδας Σαουδικής Αραβίας που πρόκειται να γίνει εντός του FIR Αθηνών.<br /><br />Οι Σαουδάραβες με το Ελληνικό αεροπορικό Επιτελείο σχεδιάζουν σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές εδώ και περίπου δυο μήνες τις κοινές ασκήσεις, οι οποίες δεν αποκλείεται να λάβουν διακλαδικό χαρακτήρα, όπως θέλει το ΓΕΕΘΑ κι έτσι εκτός των F-16 & Mirage 2000-5 από την Τανάγρα, στα σενάρια των ασκήσεων να υπάρχουν γυμνάσια αντιαεροπορικής άμυνας από πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, όσο και τμήματα Ειδικών Επιχειρήσεων (JTAC) που θα καταδεικνύουν με σύγχρονα μέσα στόχους στους πιλότους των δυο χωρών.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στη Σούδα F-15 της Σαουδικής Αραβίας, στο Ριάντ ελληνικοί Patriot: Η εξωστρέφεια της Ελλάδας και η επιστροφή της στον Αραβικό κόσμο

Η επιστροφή της Ελλάδας στον Αραβικό κόσμο, ο οποίος έχει ξεκινήσει σιωπηρά να «πριονίζει» τις επεκτατικές βλέψεις του Ταγίπ Ερντογάν, είναι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερωτηματικά από το... φάλτσο του Καΐρου

<img height="387" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=shutterstock_1395221414_2_1.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Σοβαρό προβληματισμό στην Αθήνα προκαλεί η αμφιλεγόμενη κίνηση του Καΐρου σε ότι αφορά την στάση του σχετικά με τις οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, με αφορμή τον διεθνή διαγωνισμό για εκχώρηση αδειών ερευνών για υδρογονάνθρακες από την Αιγυπτιακή Κρατική Εταιρία Πετρελαίου EGAS, που δημιουργεί την εντύπωση, εφόσον επιμείνει σε αυτή, ότι κλείνει το μάτι και στην Άγκυρα.<br /><br />Η δημόσια παρουσίαση των Οικοπέδων που θα προσφέρει για έρευνες η Αίγυπτος έγινε στις 18 Φεβρουαρίου και αφορά και χερσαίες και υπεράκτιες περιοχές στην Ανατολική Μεσόγειο που εφάπτονται της γραμμής οριοθέτησης που συμφώνησαν Ελλάδα και Αίγυπτος πέρυσι το καλοκαίρι .<br /><br />Τα Οικόπεδα ακολουθούν την οριοθετική γραμμή αλλά (όπως ανέφερε και η Καθημερινή) ανατολικά του ορίου της μερικής οριοθέτησης με την Ελλάδα, (ορισμένες μοίρες δυτικά του 28ου Μεσημβρινού), τμήμα του Οικοπέδου δείχνει να ακολουθεί την γραμμή την οποία διεκδικεί στην περιοχή ως εξωτερικό όριο της ΑΟΖ της, η Τουρκία.<br /><br />Όπως αποτυπώνεται στους χάρτες πράγματι η Αίγυπτος με την συγκεκριμένη χάραξη του οικοπέδου MED-W18 ακολουθεί την γραμμή που σύμφωνα με την Τουρκία είναι η μέση γραμμή μεταξύ των ακτών της Τουρκίας και της Αιγύπτου, βάσει της οποίας απαιτεί να γίνει ο διαμοιρασμός της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου, παραβλέποντας την επήρεια των ελληνικών νησιών αλλά και της Κύπρου.<br /><br />Η Τουρκία με επιστολή της στον ΟΗΕ στις 13 Νοεμβρίου 2019 (λίγες ημέρες πριν την υπογραφή του Τουρκολυβικού Μνημονίου) είχε καταθέσει μονομερώς στον ΟΗΕ, εξωτερικά όρια της υφαλοκρηπίδας της, τα οποία συμπεριλάμβαναν τις συντεταγμένες της μέσης γραμμής μεταξύ των τουρκικών και αιγυπτιακών ακτών . Μάλιστα η επιχειρηματολογία της Τουρκίας ήταν ότι έτσι η Αίγυπτος κερδίζει μερικές χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα πρόσθετης υφαλοκρηπίδας που σε διαφορετική περίπτωση, εφόσον η Αίγυπτος επέλεγε να οριοθετήσει πλήρως την ΑΟΖ με την Ελλάδα (και με πλήρη επήρεια των νησιών) θα κατέληγαν στην Ελλάδα.<br /><br /><img height="438" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/EGYPT%201.jpg" width="640" /><br /><br /><i>Ο χάρτης με το οικόπεδο της Αιγύπτου που ακολουθεί την γραμμη που διεκδικεί η Τουρκία ως εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας της</i><br /><br />Με την Συμφωνία μερικής οριοθέτησης Ελλάδας – Αιγύπτου, έσπασε αυτή η προσπάθεια της Τουρκίας που, σε συνδυασμό και με το Τουρκολυβικό Μνημόνιο είχε στόχο να εξαφανίσει πλήρως την ελληνική ΑΟΖ από την Ανατολική Μεσόγειο. Όμως τόσο ο πειρασμός των Αιγυπτίων για ορισμένα κέρδη δυτικά του 28ου Μεσημβρινού (που αποτελούσε το προσωρινό όριο που έθετε στις διεκδικήσεις της η Τουρκία, πριν το Τουρκολυβικό Μνημόνιο) και η βούληση της να μην έρθει σε απευθείας σύγκρουση με την Τουρκία, οδήγησαν τελικά στην «μερική» οριοθέτηση της Αιγύπτου με την Ελλάδα.<br /><br />Όμως με την τελευταία κίνηση του το Κάιρο, προκαλεί προβληματισμό και εκνευρισμό στην Αθήνα η οποία έχει στηρίξει με κάθε τρόπο την Αίγυπτο και απαιτεί τουλάχιστον ειλικρίνεια στις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών, όπου πάντως πρέπει να επισημανθεί ότι η γραφειοκρατία τόσο του αιγυπτιακού υπουργείου εξωτερικών όσο και του υπουργείου ενέργειας κινούνται πολύ πιο κοντά στις ιδέες και προτάσεις της Τουρκίας για διαμοιρασμό της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου μεταξύ των δυο χωρών.<br /><br />Η Αίγυπτος εξάλλου με αρκετές ευκαιρίες έχει υποδηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει πλήρη επήρεια στο Καστελόριζο (εξάλλου και στα υπόλοιπα νησιά, κατά την μερική οριοθέτηση, δεν αποδόθηκε πλήρης επήρεια) και επίσης είναι ένας από τους λόγους που δεν θεωρεί ότι υπάρχει τριμερές σημείο συνάντησης των ΑΟΖ της Ελλάδας – Αιγύπτου - Κύπρου και συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει επαφή των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου, προσεγγίζοντας έτσι στο σημείο αυτό την τουρκική θέση.<br /><br />Όπως φαίνεται και από τους χάρτες τα δυτικά Οικόπεδα που αδειοδοτεί η Αίγυπτος ακολουθούν την γραμμή οριοθέτησης με την Ελλάδα. Όμως από τον 28ο μεσημβρινό και ανατολικά ακολουθεί την υποτιθέμενη μέση γραμμή που έχει προτείνει η Τουρκία για οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δυο χωρών. Αυτή η γραμμή συνεχίζει νοητά, πάνω στις τουρκικές συντεταγμένες μέχρι του σημείου που ξεκινά το Οικόπεδο MED-E1 στα ανατολικά εκεί που είναι η οριοθέτηση με την Κύπρο.<br /><br />Πάντως η Αίγυπτος με τις οριοθετήσεις προς την πλευρά της Κύπρου ακολούθησε με συνέπεια την γραμμή οριοθέτησης, κίνηση που αποτελεί την πιο σημαντική επιβεβαίωση της Συμφωνίας Αιγύπτου-Κύπρου για οριοθέτηση της ΑΟΖ την οποία με μένος έχει πολεμήσει η Τουρκία και έχει δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει. Έχει μάλιστα επίσης προσφέρει στην Αίγυπτο ένα μεγάλο τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ ως "λάφυρο" εφόσον το Κάιρο θα αποδέχονταν να ακυρώσει την Συμφωνία με την Κύπρο.<br /><br /><img src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/EGYPT2(1).jpg" /><br /><br /><i>Ο χάρτης με την προκήρυξη του διαγωνισμού της Αιγύπτου<br /></i><br />Η Αθήνα δια της διπλωματικής οδού έχει ζητήσει εξηγήσεις από την Αίγυπτο και είναι σε διαρκή επαφή για την αντιμετώπιση αυτού προβλήματος. Και στο παρελθόν η Αίγυπτος είχε προσφέρει για έρευνες Οικόπεδο (Οικόπεδο 12) το οποίο επικάλυπτε μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας αλλά και τότε μετά από συνεννοήσεις δια της διπλωματικής οδού, βρέθηκε λύση με τη διόρθωση των συντεταγμένων ώστε να μην καλύπτουν επίμαχες περιοχές.<br /><br />Τυπικά βάσει της συμφωνίας η Αίγυπτος είναι υποχρεωμένη να έχει διαβουλεύσεις και να ενημερώσει από πριν για ενδεχόμενες συνομιλίες οριοθέτησης με άλλη χώρα και όχι για την διεξαγωγή ερευνών. Όμως είναι προφανές ότι εάν πράγματι πρόκειται για προσπάθεια του Κάιρου να εξασφαλίσει στα μουλωχτά τα «κέρδη» που προσφέρει η Τουρκία εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων από την εν δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα και ενώ με καλή πίστη η Ελληνική πλευρά αποδέχθηκε τον περασμένο Αύγουστο την μετατόπιση, προς όφελος της Αιγύπτου, της μέσης γραμμής προς βορρά (εις βάρος της πλήρους επήρειας των νησιών), δεν είναι κάτι που συνάδει με το επίπεδο των σχέσεων που σε πολιτικό επίπεδο έχουν εγκαθιδρυθεί μεταξύ των δυο χωρών και γεννούν σοβαρό ζήτημα αξιοπιστίας σε μια κρίσιμη στιγμή για ολόκληρη την περιοχή...<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερωτηματικά από το... φάλτσο του Καΐρου

Νίκος Μελέτης Σοβαρό προβληματισμό στην Αθήνα προκαλεί η αμφιλεγόμενη κίνηση του Καΐρου σε ότι αφορά την στάση του σχετικά με τις οριοθετήσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «Γενοκτονία των Τούρκων του Μοριά»: Η τουρκική κρατική τηλεόραση... τιμά το 1821!

<img height="479" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=epan_2.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Βασίλης Γαλούπης</b><br />Με ένα παραληρηματικό ρεπορτάζ αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την «Σφαγή του Μοριά» η τουρκική κρατική τηλεόραση… τιμάει με τον τρόπο της την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης και της Ελληνικής Ανεξαρτησίας θέλοντας να αμαυρώσει την επέτειο αυτή και σπέρνοντας τον σπόρο του μίσους στην τουρκική κοινή γνώμη.<br /><br />Σε ένα εκτενές <a href="https://www.trthaber.com/haber/turkiye/200-yillik-aci-mora-katliami-558416.html">ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα του TRT Haber</a> λίγο πολύ περιγράφεται ως «γενοκτονία» εις βάρος των Τούρκων του Μοριά η εξέγερση των Ελλήνων, που εκ των πραγμάτων στράφηκαν εναντίον των Οθωμανών σε έναν σκληρό πόλεμο εναντίον μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας, από τον οποίο, βεβαίως, δεν έλειψαν οι αγριότητες από όλες τις πλευρές.<br /><br />Το ρεπορτάζ, στηριγμένο κυρίως στον καθηγητή Ιστορίας, Αλή Φουάντ Ορέντς, προχωρά όμως σε ακόμη πιο επικίνδυνα συμπεράσματα με τα οποία δηλητηριάζει την τουρκική κοινή γνώμη, καθώς εντοπίζει στο 1821, δηλαδή στην Ελληνική Ανεξαρτησία, την... πηγή των σημερινών ελληνοτουρκικών προβλημάτων:<br /><br />«Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε ότι ένα σημαντικό μέρος των κρίσεων στις σημερινές ελληνοτουρκικές σχέσεις χρονολογούνται από αυτές τις σκοτεινές περιόδους της ιστορίας και ασκούν καθοριστική επίδραση στη διαμόρφωση των μελλοντικών σχέσεων των δύο χωρών. Συνεπώς, δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε τις συζητήσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις λαμβάνοντας μόνο υπόψη τις τρέχουσες νομικές, πολιτικές, οικονομικές, στρατιωτικές και στρατηγικές εξελίξεις» ανέφερε ο τούρκος καθηγητής, ο οποίος σπεύδει να επισημάνει, ταυτιζόμενος με τη ρητορική Ερντογάν ότι «η Ελλάδα που ιδρύθηκε από ξένες δυνάμεις, προσπάθησε και πάλι να εισβάλει στην Ανατολία κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο με την υποστήριξη και την ενθάρρυνση των ξένων δυνάμεων και σήμερα η δραστηριοποίηση της στηρίζεται στην εξωτερική υποστήριξη στην οποία στηρίζονται και οι ελληνικές φιλοδοξίες».<br /><br />Και βεβαίως το ρεπορτάζ θέλει να στείλει το μήνυμα ότι «η σφαγή των Τούρκων του Μοριά, που γίνεται προσπάθεια να ξεχαστεί στα βάθη του παρελθόντος, είναι ένα μελανό σημείο για την Ελλάδα, η οποία υπερηφανεύεται ότι είναι το λίκνο του πολιτισμού».<br /><br />Ο καθηγητής Αλή Φουατ Ορέντς παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξάγει εδώ και χρόνια στο TRT.<br /><br />Με περιγραφές της «γεωγραφίας» του Μοριά γίνεται αναφορά πως ο Μωάμεθ ο Πορθητής προσέθεσε τον Μοριά στα οθωμανικά εδάφη το 1460 και τότε εγκαταστάθηκαν και οι μουσουλμάνοι στην περιοχή. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας κανείς δεν αντιμετωπίστηκε δυσμενώς λόγω της θρησκείας, της εθνικότητας, της φυλής του. Και ενώ κατασκευάσθηκαν σπουδαία έργα, ελάχιστα επιβιώνουν σήμερα γιατί «καταστράφηκαν και πυρπολήθηκαν, επειδή αποτελούσαν το τουρκικό σημάδι, που έπρεπε να σβηστεί».<br /><br />Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι η έναρξη της ελληνικής επανάστασης είχε ως μεγαλύτερο θύμα τους Τούρκους του Μοριά, οι οποίοι κατείχαν τη γη επί 361 έτη και ζούσαν εκεί για ολόκληρες γενεές. Οι Τούρκοι σφαγιάστηκαν εκείνη την εποχή. Με τη συμφωνία των Ευρωπαίων η εξέγερση του 1821 μετετράπη σε σύντομο χρονικό διάστημα σε έναν βάναυσο πόλεμο θρησκείας και φυλής…» και ότι με την ελληνική Ανεξαρτησία «ξεριζώθηκαν 90.000 μουσουλμάνοι και όσοι δεν σφαγιάστηκαν άφησαν πίσω τους τα σπίτια τα εδάφη και τους τάφους των προγόνων τους».<br /><br />Το TRT Haber παρουσιάζει μια εξωραϊσμένη εικόνα για την ομαλή συμβίωση των Ελλήνων και Εβραίων με τους Τούρκους, μέχρι που -όπως ισχυρίζεται ο τούρκος καθηγητής- «ομάδες χριστιανών κλεφτών από την Πίνδο και τον Όλυμπο ήρθαν στον Μοριά και αρχίσαν να σφάζουν τους Τούρκους...» και χαρακτηρίζει την μάχη της Τριπολιτσάς μια από τις μεγαλύτερες σφαγές στην ιστορία, με θύματα 40.000 Τούρκους νεκρούς σε 3 ημέρες... Οι Έλληνες ξέθαψαν ακόμη και τα κοκάλα από τα μουσουλμανικά νεκροταφεία και έκαψαν τον διοικητή της Τριπολιτσάς ρίχνοντας του λάδι...» περιγράφει ο τούρκος καθηγητής.<br /><br />Ο Αλή Φουαντ Oρέντς με ιδιαίτερη γλαφυρότητα παραθέτει αποσπάσματα από κείμενο ευρωπαίου που ήταν τότε στον Μοριά: «Σε δύο μέρες, δεν υπήρχε ούτε ένας ζωντανός στην πόλη των δεκάδων χιλιάδων Τούρκων. Στους περισσότερους από αυτούς είχαν κόψει το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια και τους είχαν σκοτώσει...» και αποδίδει ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν γνώριζαν τι είχε συμβεί στην Ελλάδα στο ότι δεν υπήρχαν πολλοί ευρωπαίοι στο ελληνικό έδαφος παρά μόνο «πεφωτισμένοι ρομαντικοί» που βρίσκονταν στην Αθήνα και όχι στα πεδία των μαχών. Και έτσι «καταδίκασαν τους Τούρκους, μια και δεν γνώριζαν ότι ήταν οι Έλληνες που διέπραξαν τη βαρβαρότητα και τις σφαγές».<br /><br />Άλλη μαρτυρία που επικαλείται το ρεπορτάζ κατεβάζει στους 20.000 τους νεκρούς και με επίκληση της μαρτυρίας του… Lufti Efendi προσδίδεται ο χαρακτηρισμός της «σφαγής» αυτής ως «γενοκτονίας».Ο κ. Αλη Φουατ Ορέντς αποφαίνεται μάλιστα ότι η οθωμανική αυτοκρατορία δεν μπόρεσε να καταστείλει την ελληνική εξέγερση λόγω της υποστήριξης που είχαν από την Ευρώπη και τη Ρωσία και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ανεξαρτησία της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την Ευρώπη. Και το ρεπορτάζ ολοκληρώνεται με τον ελληνικό Εθνικό Ύμνο που όπως αναφέρεται «επαινεί την σφαγή των Τούρκων του Μοριά» μια και ο Διονύσιος Σολωμός, όπως υποστηρίζει η δημοσιογράφος του κρατικού TRTHaber «με το ποίημα του προσπαθεί να αιτιολογήσει τη σφαγή των Τούρκων, και περιγράφει τους Τούρκους ως ένα άδικο έθνος και υποστηρίζει ότι πρέπει να σκοτωθούν…».<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η «Γενοκτονία των Τούρκων του Μοριά»: Η τουρκική κρατική τηλεόραση... τιμά το 1821!

Βασίλης Γαλούπης Με ένα παραληρηματικό ρεπορτάζ αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την «Σφαγή του Μοριά» η τουρκική κρατική τηλεόραση… τιμάει με ...

Διαβάστε την συνέχεια