Τουρκία: «Η στρατιωτική εμπλοκή στη Λιβύη είναι στρατηγική γκάφα»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Fn8A7voBtLqtfDMgZvBY_Leq5eSVYqUeWUHndWZ4hvXl-D5I3rCiO7UKihcrezfwO2TSFLUj9ZoGtvsyV69Y_Z7FdIg6BFCaK2huq-UGT6yfxEVT1lYI6scqso82GH77VT2iVddVxUI/s1600/erdogan-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="1140" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Fn8A7voBtLqtfDMgZvBY_Leq5eSVYqUeWUHndWZ4hvXl-D5I3rCiO7UKihcrezfwO2TSFLUj9ZoGtvsyV69Y_Z7FdIg6BFCaK2huq-UGT6yfxEVT1lYI6scqso82GH77VT2iVddVxUI/s640/erdogan-1.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Ο αρθρογράφος του Independent αναφέρεται σε εσωτερικά αδιέξοδα του Ερντογάν, ενώ αποκαλεί το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής του στην Λιβύη ως «στρατηγική γκάφα».</span></h3> Τις κινήσεις του Ταγίπ Ερντογάν στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σκιαγραφεί άρθρο του Independent, που προειδοποιεί πως αν Τούρκος Πρόεδρος υλοποιήσεις τους σχεδιασμούς τους, τότε ίσως η ευρύτερη περιοχή θα οδηγηθεί σε σύρραξη.<br /> <br /> Ο αρθρογράφος του Independent αναφέρεται σε εσωτερικά αδιέξοδα του Ερντογάν, ενώ αποκαλεί το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής του στην Λιβύη ως “στρατηγική γκάφα”. Επισημαίνει μάλιστα πως Ελλάδα και Αίγυπτος πρέπει να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να μην συρθούν σε μια μείζονα σύγκρουση. <br /> Η τουρκική εισβολή στη Συρία και η Λιβύη <br /> <br /> Όπως αναφέρει συγκεκριμένα ο Independent, ο Τούρκος Πρόεδρος ενισχύει τις προμήθειές του προς την Λιβύη, στέλνοντας drones, τεθωρακισμένα οχήματα, ειδικές δυνάμεις και μονάδες κομάντο. <br /> <br /> “Καθώς η τουρκική εισβολή εναντίον των Κούρδων στη Βόρεια Συρία χάνει την ορμή της, η πολιτική ένταση κλιμακώνεται στο εσωτερικό μέτωπο. Για να τις αποκλιμακώσει ο Ερντογάν αναζητά έναν «μουτζούρη» στο μέτωπο των εξωτερικών εχθρών. Και τώρα, φαίνεται πως επέλεξε έναν”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Independent. <br /> <br /> Στο άρθρο γίνεται μνεία στην ανακοίνωση του Ερντογάν πως είναι έτοιμος να στείλει στρατεύματα στην Τρίπολη για την στήριξη της κυβέρνησης, εναντίον της επέλασης του Στρατάρχη Χαφτάρ, που ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα. “Αλλά λειτουργώντας με γνώμονα την ανασφάλεια και την απομόνωσή του, ο Ερντογάν δεν έκανε μόνο έναν αντίπαλο στο άλλο άκρο της θάλασσας. Εξόργισε επίσης τους περισσότερους από τους γείτονές του”, αναφέρει ο Independent. <br /> <br /> Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει πως η νέα επίθεση του Χαφτάρ ξεκίνησε μετά την υπογραφή της “συμφωνίας” ανάμεσα στην Αγκυρα και την Τρίπολη για τις ΑΟΖ στην περιοχή. <br /> <br /> “Η νέα συμφωνία χρησιμοποιεί περίεργη διαδικασία για την χαρτογράφηση των θαλάσσιων ορίων ανάμεσα στην Τουρκία και την Λιβύη, την ώρα που οι δύο χώρες δεν έχουν σύνορα που να τις ενώνουν. Οι γραμμές που σχεδιάστηκαν καταπατούν την οικονομική ζώνη της Κρήτης, όπως και παραβιάζουν την συμφωνία του Sukhairat για τη δικαιοδοσία της κυβέρνησης της Τρίπολης”, επισημαίνει ο Independent. <br /> <br /> Όμως οι αντιδράσεις Ελλάδας, Αιγύπτου και Ευρωπαϊκής Ένωσης για την συμφωνία αυτή, δεν κάμπτουν την Τουρκία. Ήδη τουρκικά drones έφτασαν στα κατεχόμενα για την επόπτευση των τουρκικών γεωτρήσεων γύρω από το νησί. <br /> <br /> “Αλλά το να δημιουργήσει μια στρατιωτική βάση στην Λιβύη, θα μπορούσε να αποδειχθεί η μεγαλύτερη στρατηγική γκάφα του Ερντογάν. Ειδικότερα, εναντιώνεται στην Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που εδώ και χρόνια υποστηρίζουν τον Χαφτάρ στην προσπάθειά του να καταλάβει την Τρίπολη”, σημειώνει ο Independent. <br /> Το «εσωτερικό μέτωπο» και ο Νταβούτογλου <br /> <br /> Το δημοσίευμα κάνει μια επισκόπηση των αμφισβητήσεων που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της Τουρκίας ο Ερντογάν, με αναφορές στο νέο κόμμα που ίδρυσε ο Νταβούτογλου και στην επικείμενη ίδρυση κόμματος από τον πρώην στενό συνεργάτη του Τούρκου Προέδρου, Αλί Μπαμπατσάν, αλλά και στην αύξηση της δημοτικότητας του Δημάρχου Κωνσταντινούπολη, Εκρέμ Ιμάμογλου. <br /> <br /> “Όταν ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Βόρεια Συρία, ο Ερντογάν έξυπνα υιοθέτησε εθνικιστική ρητορική για να κερδίσει εσωτερική υποστήριξη στις «σκοτεινές δουλειές του» στην γειτονική χώρα. Αλλά δεν πρέπει να έχει την ψευδαίσθηση ότι θα «πουλήσει» εύκολα στον λαό του το νέο τόλμημα. Διακινδυνεύει τον θάνατο εκατοντάδων Τούρκων στρατιωτών για να υπερασπιστεί μια στηριζόμενη από ισλαμιστές κυβέρνηση χιλιάδες μίλια μακριά”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Independent. <br /> <br /> Κατά τον αρθρογράφο, η Ρωσία πρόσφατα ενίσχυσε την υποστήριξή της προς τον Χαφτάρ, που ελέγχει τις περισσότερες πετρελαιοπηγές της Λιβύης. Μάλιστα αυτή η “θρασεία” κίνηση του Πούτιν έκανε την Αμερικανική ηγεσία να χάσει την μιλιά της. Ο Ερντογάν ποντάρει στον φόβο των ΗΠΑ για την ρωσική παρουσία στην περιοχή, για να εμφανίσει τον εαυτό του ως αξιόπιστο εταίρο της Δύσης. <br /> <br /> “Ο Ερντογάν μπορεί να μην μπλοφάρει σχετικά με την αποστολή τουρκικών δυνάμεων στην Τρίπολη, αλλά αυξάνοντας το “μερίδιό του” στην αυλή τόσο ισχυρών παικτών όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αίγυπτος και το Ισραήλ, είναι ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Η Τουρκία μοιάζει πληγωμένη και απελπισμένη. <br /> <br /> Ο Ερντογάν είναι ενήμερος για τους κινδύνους ενός χτυπήματος πέραν των δυνατοτήτων της χώρας του, όμως εμφανίζεται έτοιμος να ρισκάρει έναν πόλεμο που η Τουρκία μπορεί να χάσει. <br /> <br /> Η Αίγυπτος και η Ελλάδα δεν πρέπει να δείξουν σημεία αδυναμίας. Αυτή είναι η ώρα να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους – και να μην παρασυρθούν σε αυτό που μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλη σύγκρουση”, καταλήγει το άρθρο του Independent.<br /> <br /> <a href="https://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκία: «Η στρατιωτική εμπλοκή στη Λιβύη είναι στρατηγική γκάφα»

Ο αρθρογράφος του Independent αναφέρεται σε εσωτερικά αδιέξοδα του Ερντογάν, ενώ αποκαλεί το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής του στην Λι...

Διαβάστε την συνέχεια

Το νομικό δίκτυ των Βρυξελλών και το τετελεσμένο του EastMed

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6ppogue6jWUm8jL2vpdmsjON_J06NMe3ZUFstwSWAxhQSZwFp0V6SHBNBIL_vRTRR6EyWKROm5VcRpyG-sKAiVxpYqdbOM9vLYQp_ZPghKgKMVM3xt9YV6qrWmWW1Od1JPWCahzVC78k/s1600/EastMed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="355" data-original-width="600" height="378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6ppogue6jWUm8jL2vpdmsjON_J06NMe3ZUFstwSWAxhQSZwFp0V6SHBNBIL_vRTRR6EyWKROm5VcRpyG-sKAiVxpYqdbOM9vLYQp_ZPghKgKMVM3xt9YV6qrWmWW1Od1JPWCahzVC78k/s640/EastMed.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Γιάννος Χαραλαμπίδης*</b><br />Τι σημαίνουν τα συμπεράσματα της ΕΕ για τις γεωτρήσεις της Τουρκίας και την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, η κυπριακή αχίλλειος πτέρνα και οι αποτρεπτικές κινήσεις <br /><br />Η Τουρκία εκδηλώνει ρητορική, επί τη βάσει της οποίας αφήνει σαφώς να νοηθεί ότι, εάν χρειαστεί, θα φτάσει στα άκρα είτε στην Κρήτη είτε στο Καστελόριζο και στη Ρόδο είτε σε άλλες περιοχές του Αιγαίου ή στην Κύπρο. Η αχίλλειος πτέρνα είναι η Κύπρος, διότι εδώ δεν διαθέτουμε ούτε ναυτικό ούτε αεροπορία, ενώ σε χερσαίο επίπεδο μειονεκτούμε καθότι οι κατοχικές δυνάμεις είναι πλήρως επανδρωμένες. Και το κρίσιμο σημείο δεν είναι η θάλασσα, εάν η Τουρκία θέλει κρίση, αλλά η γραμμή αντιπαράταξης. <div> <br /></div> <div> Διότι εκεί θα τη δούμε την κρίση, θα την αισθανθούμε, και θα υπάρξουν τρομακτικές οικονομικές και άλλες επιπτώσεις, ικανές να ρίξουν την όποια ελληνική κυβέρνηση, η οποία, όπως οι Τούρκοι εκτιμούν από τώρα, δεν θα υπερασπιστεί το νησί και δεν θα μπει σε πόλεμο μαζί τους. Και θα σύρουν και Κύπρο και Ελλάδα στο τραπέζι των συνομιλιών για να μοιράσουμε – εάν δεχθούν οι Τούρκοι, πλέον, το μοίρασμα – και το Αιγαίο και την Κρήτη. Όσο, δε, για την Κύπρο, η Άγκυρα δεν δέχεται καν τη διχοτόμηση της ΑΟΖ. Μας αφήνει ως Ελληνοκύπριους το 6% και γενικότερα το 31% μιας ομοσπονδίας, όταν και αν εφαρμοστεί. Όταν γράφαμε από αυτές τις στήλες ότι οι Τούρκοι θέλουν να δώσουν τμήμα της ΑΟΖ μας στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο και στο Λίβανο, μας έβγαζαν τρελούς. Και όταν εδώ και ένα χρόνο παρουσιάζαμε, όπως και τον περασμένο Οκτώβριο, τις τουρκικές διεκδικήσεις στην Κρήτη και ότι η Άγκυρα ήθελε ακόμη και βάση στη Λιβύη, στην Αθήνα ισχυρίζονταν ότι ήταν περίπου μυθεύματα. Ιδού, λοιπόν, τώρα η σκληρή πραγματικότητα. Όσο, δε, για το κομματικό σύστημα της Κύπρου… Στην κοσμάρα του! <br /><br />Κινήσεις αποτροπής <br /><br />Εκεί που πρέπει να σταθούμε σήμερα είναι η αποτροπή. Και να προλάβουμε να μη φτάσουμε στο επεισόδιο της Πράσινης Γραμμής ή σε οποιοδήποτε άλλο επεισόδιο. Αληθές, όμως, είναι ότι η πρωτοβουλία κινήσεων ανήκει στην Τουρκία. Όχι σε μας. Συνεπώς, θα πρέπει να ληφθεί από τώρα μια δέσμη μέτρων σε όλα τα επίπεδα, όπως: </div> <div> <br />Σύγκληση μίνι πανεθνικής ή συντονισμός των δυο Κυβερνήσεων που έχουν την ευθύνη, ώστε να μην παγιδευτούμε σε μια μικροκομματικών σκοπιμοτήτων Βαβυλωνία ως προς τη λήψη μέτρων, που θα ξεκινούν από την υπογραφή αμυντικού συμφώνου Κύπρου – Ελλάδας και το οποίο θα είναι συνέχεια των εγγυητικών δικαιωμάτων της Αθήνας στο νησί και θα καθορίζει ότι η Κύπρος είναι για την Ελλάδα αιτία πολέμου. Ανάλογο σύμφωνο μη επιθέσεως και κοινής άμυνας, ένα Σύμφωνο Ανατολικής Μεσογείου, μπορεί να προωθηθεί μεταξύ όλων των εμπλεκομένων, στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, μερών, ακόμη και υπό τη υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ. </div> <div> <br /></div> <div> Αυτή η πολιτική αποτρεπτική φιλοσοφία είναι συνδεδεμένη με τη λήψη της στρατηγικής απόφασης για την κατασκευή του EastMed, που σημαίνει ότι, εάν γίνουν επενδύσεις, θα πρέπει να υπάρχει ασφάλεια, την οποία κανείς άλλος δεν μπορεί να προσφέρει, παρά μόνο τα εμπλεκόμενα κράτη. Το θέμα του EastMed δεν πρέπει να το βλέπουμε μόνο οικονομικά, αλλά γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά ως υποσύστημα ασφάλειας της Δύσης στην περιφέρεια της Ευρασίας και άμυνα στο τόξο που δημιουργεί η συμμαχία Ρωσίας, Ιράν Τουρκίας με αιχμή την τελευταία, στην οποία προσφέρει τη δυνατότητα να εκβιάζει το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όπως είδαμε ότι συνέβη στη σύνοδο της Συμμαχίας στο Λονδίνο πριν από λίγες ημέρες. Το θέμα είναι σημαντικό υπό την έννοια ότι η ανάσχεση περιλαμβάνει τον θαλάσσιο χώρο της διακίνησης του εμπορίου, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Και αυτόν τον θαλάσσιο χώρο καλύπτει ο EastMed στη λογική του αμυντικού τόξου στην περιφέρεια της Ευρασίας. </div> <div> <br />Στο διπλωματικό και νομικό επίπεδο, που έχουν διάφορες διαστάσεις, και στα οποία εμπλέκονται η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η ίδια η Λιβύη. Είναι πρόδηλον ότι, από τη στιγμή που πέσει η υφιστάμενη Κυβέρνηση και αναλάβει την εξουσία η αντιπολίτευση, το μνημόνιο και η επικύρωσή του είναι μετέωρα. Δεν θα δεσμεύει πια τη Λιβύη. Επί του παρόντος, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ υποστηρίζει ότι το μνημόνιο είναι προκλητικό, ενώ ο πρέσβης της χώρας στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιτ, υιοθετεί ό,τι το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας καθορίζει. Ότι, δηλαδή, και τα κατοικημένα νησιά έχουν δικαιώματα. Και υφαλοκρηπίδα (ipso facto) και ΑΟΖ. </div> <div> <br /></div> <div> Ανάλογη και σαφής θέση είναι αυτή που περιλαμβάνεται στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ, που καθορίζουν ρητώς ότι η συμφωνία Λιβύης – Τουρκίας παραβιάζει δικαιώματα τρίτων χωρών, δεν μπορεί να παράγει έννομα αποτελέσματα, καθώς και ότι θα πρέπει να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των παράκτιων κρατών. Η παράγραφος 19 δημιουργεί ένα νομικό δίκτυ σχετικής ασφαλείας και τονίζει τα εξής: “Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπενθυμίζει και επιβεβαιώνει τα προηγούμενα συμπεράσματά του της 22ας Μαρτίου, 20ής Ιουνίου και 17/18 Οκτωβρίου σχετικά με την Τουρκία. Το μνημόνιο συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών στη Μεσόγειο Θάλασσα παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών, δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να παράγει νομικές συνέπειες για τα τρίτα κράτη. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιβεβαιώνει χωρίς αμφιβολία την αλληλεγγύη του προς την Ελλάδα και την Κύπρο σχετικά με αυτές τις ενέργειες της Τουρκίας”. Επί τη βάσει των συμπερασμάτων, γίνεται αντιληπτό ότι: <br /><br />Πρώτο, το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας είναι αναπόσπαστο τμήμα του κοινοτικού κεκτημένου και ως εκ τούτου τα ελληνικά νησιά, Κρήτη, Ρόδος, Καστελόριζο κ.λπ έχουν και υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Δεύτερο, με την αναφορά ότι δεν μπορούν να παραχθούν έννομα αποτελέσματα, σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές εταιρείες δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε συναφείς με το θέμα τουρκικές δραστηριότητες που αφορούν την έρευνα και την εκμετάλλευση πηγών φυσικού αερίου. Ακόμη και αν επιχειρηθούν γεωτρήσεις, αναλόγως της περίπτωσης, η Ελλάδα έχει έννομα δικαιώματα με ό,τι αυτό σημαίνει. </div> <div> <br /></div> <div> Ταυτοχρόνως, εφόσον το μνημόνιο δεν παράγει έννομα αποτελέσματα, δεν στερεί τη δυνατότητα της Ελλάδας να συνομολογήσει ΑΟΖ με την Κύπρο και την Αίγυπτο. Άλλωστε, η τελευταία δεν αναγνωρίζει την υφιστάμενη κυβέρνηση της Λιβύης. Για να προχωρήσουν όμως σε μια τέτοια νομική και διπλωματική κίνηση, θα πρέπει να είναι έτοιμες και οι τρεις χώρες να αντιμετωπίσουν τις τουρκικές αντιδράσεις σε όλα τα επίπεδα και, κυρίως, στο στρατιωτικό. Είναι; Τρίτο, με την απόφαση αυτή υπάρχει νομική βάση για να θεσπιστεί σχετική κοινοτική νομοθεσία επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία εφόσον εφαρμόσει το έκνομο μνημόνιο. <br /><br />Γιατί η γραμμή αντιπαράταξης είναι ο ευάλωτος χώρος του Ελληνισμού <br /><br />Γιατί η Κρήτη δεν είναι Κύπρος <br /><br />Μπορούν ή όχι Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος να καθορίσουν τη μεταξύ τους ΑΟΖ <br /><br />Νησί-αστακός <br /><br />Βεβαίως, η Τουρκία ουδόλως υποχωρεί. Στηρίζεται στην ισχύ της. Ακόμη και τώρα που ο στρατηγός Χαφτάρ πολιορκεί τη Λιβύη. Έχει καταθέσει τις συντεταγμένες του μνημονίου με τη Λιβύη στον ΟΗΕ και, μη έχοντας τίποτε να χάσει, γιατί να μην προβεί σε γεωτρήσεις και σε νέες προκλήσεις; Στην περιοχή της Κρήτης είναι δύσκολο η Τουρκία να προχωρήσει σε κρίση επειδή το νησί είναι αστακός, λόγω των ναυτικών και αντιαεροπορικών δυνάμεων, όπως οι S-300 και οι TOR M1, των αεροπορικών και χερσαίων δυνάμεων, καθώς και του γεγονότος ότι δεν υπάρχει γεωγραφική εγγύτητα όπως αυτή που υπάρχει για την Τουρκία στην περίπτωση του Καστελορίζου, της Ρόδου και των λοιπών νησιών, καθώς και της Κύπρου. </div> <div> <br /></div> <div> Άλλωστε, η Κρήτη είναι Ελλάδα και ΝΑΤΟ, που σημαίνει αυτομάτως ελληνοτουρκικό πόλεμο, επέμβαση των ΗΠΑ για τερματισμό του, διότι θα κινδυνεύσει η Συμμαχία και δη η συνοχή της. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ισχύει για την περίπτωση της Κύπρου. Αν δεν ήταν στη μέση το ΝΑΤΟ, η κρίση θα είχε επισυμβεί προ καιρού στο Αιγαίο ή στο Καστελόριζο. Βεβαίως, η κρίση δεν μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Επιβάλλεται η συγκέντρωση και μετακίνηση μονάδων και μέσων επί τη βάσει των οποίων γίνεται αντιληπτό πού μπορούν να οδηγηθούν τα πράγματα. Στον θαλάσσιο χώρο της Κύπρου πώς να γίνει κρίση μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας, όταν εμείς δεν διαθέτουμε ναυτικό; </div> <div> <br /></div> <div> Η Άγκυρα μόνο τετελεσμένα μπορεί να δημιουργεί διά της ισχύος της. Στη γραμμή αντιπαράταξης είναι αλλιώς. Μπορεί να προκαλέσει πανικό και το πιο οδυνηρό επεισόδιο για τον Ελληνισμό, ακόμη και αν είναι περιορισμένης έκτασης. Ακόμη, όμως, και αν η κρίση επισυμβεί σε οποιαδήποτε άλλο τμήμα του Ελληνισμού, είτε στο Καστελόριζο είτε πλησίον της Κρήτης είτε στο Αιγαίο, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μη μεταφερθεί η κρίση και στην Κύπρο; Επειδή η Ελλάδα είναι άλλο κράτος, η Άγκυρα θα διστάσει να μεταφέρει την κρίση στην Κύπρο; Το μέτωπο είναι ενιαίο. Και αν δεν ιδωθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είναι εκ των πραγμάτων λάθος. Η θέση αυτή δεν είναι αυθαίρετη. Την αποδεικνύει η Τουρκία μέσω της απειλής της και της στρατηγικής της περί της «Γαλάζιας Πατρίδας». <br /><br />Η λύσσα του Σουλτάνου <br /><br />Στην κατάσταση που βρισκόμαστε μάς έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα, υπό την έννοια ότι η Κύπρος είναι αθωράκιστη. Και ως εκ τούτου δεν υπάρχει χώρος για παλληκαρισμούς, αλλά για να γίνει το πάθημα, μάθημα. Για να πάμε σε διάλογο θα πρέπει πλέον να αλλάξουν τα ισοζύγια δυνάμεων και οι τουρκικές προθέσεις. Οι ασκήσεις, όπως η Μέδουσα, και η κοινή μεταξύ Ιταλίας, Γαλλίας Κύπρου συνιστούν θετικά βήματα. Το ίδιο και οι ασκήσεις με το Ισραήλ. Κανείς, όμως, δεν θα σπεύσει να μας στηρίξει σε κρίση. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνο εάν διακυβεύονται και τα συμφέροντα του όποιου συμμάχου μας, όπως θα είναι η περίπτωση ενός τερματικού ή του EastMed. Η λυσσαλέα δήλωση του Ερντογάν ότι θα εμποδίσει την κατασκευή του EastMed αποδεικνύει τη σημασία που έχει ως στρατηγική αποτροπής των τουρκικών απειλών και αλλαγής των ισοζυγίων δυνάμεων στην περιοχή. Αυτό και αν θα είναι το τετελεσμένο από δικής μας πλευράς, που θα οδηγεί στην ασφαλή εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, την ανάπτυξη και την αναβάθμιση των συμμαχιών μας στην περιοχή, καθώς και στη θωράκιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λέτε να έχουμε τέτοια τύχη; <br /><br /><b><i>*Δρ των Διεθνών Σχέσεων</i></b><br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το νομικό δίκτυ των Βρυξελλών και το τετελεσμένο του EastMed

Γιάννος Χαραλαμπίδης* Τι σημαίνουν τα συμπεράσματα της ΕΕ για τις γεωτρήσεις της Τουρκίας και την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, η κυπρι...

Διαβάστε την συνέχεια

Βρισκόμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν τον γεωπολιτικό εκμηδενισμό της Ελλάδας; Μπορεί…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLTJb2GGUoaUV3rD35gNAAV2_bppHShCtjodvomaX5ZPIvXsci-ZjyFahZcYSPli5y6Bx_cU34GQBwzSpd92QVo5e5mh6CmvLiPhmMr3QPX5Ut7F9UZWgJ1c5E7-0XbEEhiIYEUGpbEyE/s1600/turkey-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLTJb2GGUoaUV3rD35gNAAV2_bppHShCtjodvomaX5ZPIvXsci-ZjyFahZcYSPli5y6Bx_cU34GQBwzSpd92QVo5e5mh6CmvLiPhmMr3QPX5Ut7F9UZWgJ1c5E7-0XbEEhiIYEUGpbEyE/s640/turkey-01.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΗΛΙΑΔΗ<br />Η πειρατική και εκτός κάθε πλαισίου Διεθνούς Δικαίου συνομολόγηση «Μνημονίου Κατανόησης» μεταξύ της Τουρκίας και της κυβέρνησης της Τρίπολης της Λιβύης υπό τον Φαγιέζ Αλ Σαράζ, που δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα – ΑΟΖ σε νησιά, αναβαθμίζει κάθετα την πρόκληση γεωπολιτικής εξαφάνισης της Ελλάδας.<div> <br />Οι Τούρκοι διαφήμισαν το δόγμα της δήθεν «γαλάζιας πατρίδας» που ο Τούρκος ΥΠΑΜ Χουλουσί Ακάρ διακήρυξε πριν ένα χρόνο (μετά την επιστροφή του από επίσκεψη στην Λιβύη) προβάλλοντας και τους εξωφρενικούς σχετικούς χάρτες που «εξαφανίζουν» την Κρήτη, την Ρόδο, τα νησιά του νοτιοανατολικού Αιγαίου με το Καστελόριζο.</div> <div> <br />Επιπλέον ο όρος «Μνημόνιο» (που παραπέμπει σε διακήρυξη προθέσεων και όχι σε νομικά δεσμευτική συμφωνία) είναι παραπλανητικός αφού όπως ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος επισημαίνει, το κείμενο περιέχει δεσμευτικές διατάξεις που παράγουν αποτελέσματα ενώ προνοούνται και εσωτερικές διαδικασίες επικύρωσης</div> <div> <br />Μετά και την υπερψήφιση με διαδικασία εξπρές της συμφωνίας από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση , ο Ερντογάν θα μπορεί να επικαλείται πλέον εθνική δέσμευση – έστω και αν δεν υπάρξει αντίστοιχη επικύρωση από πλευράς Λιβύης (χρειάζεται η επικύρωση της εχθρικά διακείμενης Βουλής της Λιβύης αν και μέσα στο θεσμικό χάος που επικρατεί στην χώρα, αυτό το κώλυμα θα μπορούσε ίσως να παρακαμφθεί).</div> <div> <br />Ανεξάρτητα του πόσο ανυπόστατη και διάτρητη είναι η νομική βάση στην οποία στηρίζεται η συμφωνία που «εξαφανίζει» τα Ελληνικά νησιά, αυτό εξυπηρετεί τα σχέδια του Τουρκικού ιμπεριαλισμού, αφού αρκεί που προσδίδει μια επίφαση έστω και ανυπόστατης νομιμοφάνειας στο όλο εγχείρημα, το οποίο στη συνέχεια θα παγιοποιήσει ως τετελεσμένο δια της στρατιωτικής κυρίως ισχύος .</div> <div> <br /></div> <div> <a href="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/12/xartis-01-1.jpg"><img border="0" height="360" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/12/xartis-01-1.jpg" width="640" /></a><i>Χάρτης 1: Το σημείο που συμφώνησαν να κηρύξουν ΑΟΖ Τουρκία και Λιβύη αφήνει… χαριστικά εκτός την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα. Photo via Twitter @CErciyes</i></div> <div> <i><br /></i>Η Ιστορία διδάσκει ότι Τουρκία ποτέ δεν μπλοφάρει.</div> <div> <br />Όσο εξωφρενικές και αν είναι οι αξιώσεις της, πρώτα τις ανακοινώνει, μετρά αντιδράσεις τόσο από τον επηρεαζόμενο όσο και από τους διεθνείς παίκτες, και αναλόγως προωθεί τις εξαγγελίες της με έργα μέσω της προβολής ισχύος. Πάντα προσπαθεί να δώσει κάποια επίφαση νομιμότητας στις ενέργειες της, όχι αμφισβητώντας το Διεθνές Δίκαιο αλλά δίδοντάς του μια εντελώς διάτρητη και τραβηγμένη από τα μαλλιά ερμηνεία.<br />Στην συνέχεια, επικαλούμενη την «ειρήνη» a la Turca καλεί σε διαπραγματεύσεις για «επίλυση των διαφορών» όπου ο επηρεαζόμενος θα συναινέσει να συζητήσει παραχώρηση κυριαρχικών του δικαιωμάτων (βλέπε διαχρονικά Αιγαίο, και τώρα Λιβυκό πέλαγος, εισβολή, εθνοκάθαρση και ανακήρυξη «ΤΔΒΚ» στην Κύπρο).</div> <div> <br />Οι διάφοροι διεθνείς παίκτες ενεργώντας σαν Πόντιοι Πιλάτοι, καλούν τους εμπλεκόμενους να επιλύσουν μέσω συνομιλιών τις «διαφορές» τους. Μπαίνει δηλαδή κλέφτης στο σπίτι σου, διεκδικεί το μισό σου σπίτι, εσύ καλείς την αστυνομία, και αυτή σου λέει ότι η «διαφορά» πρέπει να επιλυθεί «πολιτισμένα» μέσω διαλόγου!</div> <div> <br />Παρά την προσήλωση της Κυπριακής πολιτικής ελίτ (ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ) στην ρατσιστική ΔΔΟ, στα ενεργειακά, η αδύναμη Κυπριακή Δημοκρατία τόλμησε να προχωρήσει σε βήματα γεωπολιτικής αναβάθμισής της έναντι της συντριπτικής στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας: ανακήρυξη ΑΟΖ, διμερείς συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ με Λίβανο, Ισραήλ, Αίγυπτο, υπογραφή συμβολαίων με πετρελαϊκές εταιρίες κολοσσούς μέσω των οποίων εμπλέκονται και τα συμφέροντα των χωρών τους (ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία – αν και η τελευταία αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων πριν δυο χρόνια), και σύναψη τριμερών συμφωνιών ενεργειακής συνεργασίας (Κύπρος-Ελλάδα-Ισραήλ, και Κύπρος – Ελλάδα – Αίγυπτος). Οι συμφωνίες αυτές αναβαθμίζουν γεωπολιτικά και την θωρακίζουν πολιτικά (όχι όμως στρατιωτικά). Ταυτόχρονα, προχώρησε πρόσφατα και σε συμφωνία εκμετάλλευσης (οικόπεδο «Αφροδίτη») και πώλησης ΦΑ στην Αίγυπτο.</div> <div> <br />Αντίθετα, η Ελλάδα διαχρονικά όλο και υποτάσσεται φοβικά στα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας … Από την παγιοποίηση των όποιων σχεδίων εκμετάλλευσης φυσικών πόρων στο Αιγαίο (μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων ανοικτά της Θάσου το 1973), την μη επέκταση της Ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 ν.μ. στα 12 ν.μ., το «γκριζάρισμα» νησιών του Αιγαίου μετά τα Ίμια και πάει λέγοντας.</div> <div> <br />Τελευταίο «κατόρθωμα» η εξαγγελία το πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν στο Λονδίνο ότι η συζήτηση των ΜΟΕ μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας θα συνεχιστεί παρόλη την συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης!!!<br />Η λήψη άμεσων αντιμέτρων αποτελεί κατεπείγουσα ανάγκη αν η Ελλάδα (και κατ’ επέκταση και η Κύπρος) δεν θέλει εκτός από αποικία χρέους να καταστεί και Τουρκική αποικία.<br />Ο γράφων δεν είναι ούτε νομικός, ούτε διπλωμάτης, αλλά ενεργός και προβληματιζόμενος πολίτης ο οποίος αγωνιά για την δυνατότητα της ύπαρξης του Ελληνισμού στην Κύπρο και του Ελληνισμού γενικότερα, και ως εκ τούτου κατά την ταπεινή μου γνώμη παραθέτω τα εξής επόμενα βήματα ως τροφή προς σκέψη:</div> <div> <br />Πρώτον: Δημιουργία ανάλογου πολιτικού ισοδύναμου -Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας με άλλα κράτη: Θα πρέπει να αναστηθεί η διαδικασία για οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου, Αιγύπτου βασισμένη στην αρχή της μέσης γραμμής (οι σχετικές μελέτες και οι συντεταγμένες υπάρχουν εδώ και χρόνια) ώστε να αναχαιτιστεί εκ των πραγμάτων η έστω και διάτρητη «νομιμοφάνεια» της Τούρκο-Λιβυκής οριοθέτησης. Μια τέτοια συμφωνία θα αντικρούει αποτελεσματικά την Τουρκική πειρατική ενέργεια, παράγοντας νομικό αποτέλεσμα.</div> <div> <br />Από τον καιρό της Προεδρίας του μακαρίτη Τάσσου Παπαδόπουλου η Κυπριακή Δημοκρατία κάλεσε την Ελλάδα να οριοθετήσουν την μεταξύ τους ΑΟΖ, πλην όμως η Ελλάδα, της πολιτικής κατευνασμού του Τουρκικού θηρίου δεν το τολμούσε. Τώρα όμως δεν υπάρχει άλλη επιλογή, εκτός αν η Ελλάδα εκτός από Φιλανδία επιλέξει να «Μηδίσει» υπογράφοντας δια της φοβικής απραξίας την πράξη τέλους της ύπαρξης της σαν ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος.<br />Τυχόν απουσία οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου, θα δίνει στην Τουρκία το «επιχείρημα» της «νόμιμης» υπεράσπισης των «δικαιωμάτων» της όταν θα στέλνει ερευνητικά σκάφη και γεωτρύπανα με συνοδεία πολεμικών πλοίων, και θα κατηγορεί την Ελλάδα σαν «επιτιθέμενη» αφού θα ενεργεί σε θαλάσσια χώρο της διακηρυγμένης «Τουρκικής» υφαλοκρηπίδας – εκτός Ελληνικής δικαιοδοσίας (αφού παραμένει η ΑΟΖ χωρίς Ελληνική οριοθέτηση – ούτε καν μονομερώς διακηρυγμένη).</div> <div> <br />Τα ψέματα και οι ευσεβοποθισμοί τέλειωσαν. Η Ελλάδα βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν τον ολοκληρωτικό γεωστρατηγικό εκμηδενισμό της – εκτός αν αποδείξει ότι σαν κράτος υπερασπίζεται αποφασιστικά και περιεκτικά τα κυριαρχικά της δικαιώματα.</div> <div> <br />Οι διαχρονικές Αμερικανικές παραινέσεις για μη μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα παρά μόνο μετά από συμφωνία με την Τουρκία, θα πρέπει πλέον να αγνοηθούν. Δεν μπορούν να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά από τους Αμερικανούς. Αν η Τουρκία αγνόησε εντελώς την ύπαρξη της Ελλάδας και προχώρησε σε συμφωνία με την Λιβύη «ακυρώνοντας» τα Ελληνικά νησιά, τότε η Ελλάδα, υπερασπιζόμενη τα κυριαρχικά δικαιώματα της θα πρέπει να δημιουργήσει ισοδύναμο γεωπολιτικό αποτέλεσμα που ακυρώνει την νομικά διάτρητη Τουρκο- Λιβυκή συμφωνία.<br />Θα πρέπει επίσης να γίνουν πιεστικές κρούσεις προς τον Αιγύπτιο πρόεδρο ώστε να προχωρήσει σε μια τέτοια τριμερή οριοθέτηση ΑΟΖ, υπερβαίνοντας τις όποιες τυχόν επιφυλάξεις και η Ελλάδα προ του υπαρξιακού κινδύνου θα μπορούσε εν ανάγκη να είναι πιο ελαστική σε κάποια Αιγυπτιακά αιτήματα.</div> <div> <br />Αν η Αίγυπτος εξακολουθεί να έχει επιφυλάξεις, τότε θα πρέπει Ελλάδα και Κύπρος να προχωρήσουν σε διμερή συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ.<br />Η ΑΟΖ της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου όπως κατοχυρώνονται από το Δίκαιο της Θάλασσας είναι μία και δεν μπορούν να γίνουν εκπτώσεις επ΄ αυτού (βλ. χάρτη 2):</div> <div> <br /></div> <div> <a href="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/12/xartis-02.png"><img border="0" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/12/xartis-02.png" /></a>Χάρτης 2: <i>Η ΑΟΖ της Ελλάδας (Πηγή: Global Marine Boundaries Database, General Dynamics, Herndon, Virginia, USA).</i></div> <div> <i><br /></i>Δεύτερον: Με αντίστοιχο τρόπο, θα πρέπει να συμφωνηθεί με διακρατική συμφωνία η ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, πάντα βέβαια στην βάση της μέσης γραμμής, και με πλήρη επήρεια των Ιονίων νήσων. Μια τέτοια συμφωνία οριοθέτησης μεταξύ κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκτός βέβαια από Ελλάδα – Κύπρο) θα δημιουργούσε συντριπτικό νομικό προηγούμενο – ιδιαίτερα μάλιστα μέσα σε γεωγραφικό περιβάλλον κλειστής θάλασσας (επιχείρημα που η Τουρκία επικαλείται σωρηδόν για να εφεύρει «ιδιαιτερότητα» εφαρμογής Διεθνούς Δικαίου). Τόσο το Ιόνιο πέλαγος όσο και η Αδριατική θάλασσα, είναι «κλειστές» θάλασσες, πράγμα που δημιουργεί αντίστροφο τετελεσμένο που μηδενίζει την Τουρκική θεώρηση περί «ευθυδικίας» και του δικού της σαθρού επιχειρήματος («ιδιαιτερότητα» δικαιωμάτων νήσων σε κλειστές θάλασσες).</div> <div> <br />Τρίτον: Αναβάθμιση σχέσεων με την Βουλή της Λιβύης και την κυβέρνηση Χαφτάρ. Η Ελλάδα απέλασε ήδη τον Λίβυο πρέσβη – δεν διέκοψε όμως (ακόμα;) διπλωματικές σχέσεις και βεβαίως δεν απέλασε κατ’ αναλογία και τον Τούρκο πρέσβη – πράγμα που στέλνει τα ανάλογα φοβικά μηνύματα στην Άγκυρα. Πέραν όμως από την απέλαση του Λίβυου Πρέσβη, η Ελλάδα θα πρέπει να αναβαθμίσει κάθετα τις σχέσεις με την Βουλή της Λιβύης και την κυβέρνηση του στρατηγού Χαφτάρ, την αναγνώριση της οποίας θα πρέπει πλέον να τροχοδρομήσει. Η κυβέρνηση Χαφτάρ, άνκαι μη αναγνωρισμένη, ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας και υποστηρίζεται ήδη από τους Αμερικανούς, τους Ρώσους, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ενώ η Γαλλία κοιτάζει ήδη προς αυτή την μεριά. Μια Ελληνική κίνηση αναγνώρισης της κυβέρνησης Χαφτάρ, χωρίς να περιμένει την Ε.Ε. θα δώσει το πιο δυνατό μήνυμα αποφασιστικότητας.</div> <div> <br />Τέταρτον: Θα πρέπει επίσης να επισημοποιήσει την Διακήρυξη θαλασσίων συνόρων Ελλάδας – Λιβύης. Η Ελλάδα οριοθέτησε μονομερώς (λόγω εμφυλίου στην Λιβύη) ΑΟΖ στην βάση της μέσης γραμμής Ελλάδας – Λιβύης (χωρίς να έχει ποτέ αντιδράσει η Λιβύη), δίνοντας πλήρη επήρεια τόσο στην Κρήτη όσο και στην Γαύδο. Η ανακήρυξη αυτή έγινε το 2011 και κατοχυρώθηκε σαν νόμος του Ελληνικού κράτους (Ν.4001/2011 – βλέπε χάρτη 3), βάσει του οποίου η Ελλάδα υπέγραψε συμφωνίες για έρευνες και γεωτρήσεις νότια της Κρήτης με εταιρείες όπως η TOTAL, EXXON MOBIL και ΕΛΠΕ.</div> <div> <span style="color: black;"><br /></span><img border="0" height="474" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/12/xartis-03.png" width="640" /><br /><i>Χάρτης 3: Ελληνική Υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ του Νόμου 4001/2011.</i></div> <div> <br />Ένα ισοδύναμο τετελεσμένο από πλευράς Ελλάδας, θα ήταν πιθανόν η κατ’ αναλογία υπογραφή ενός Μνημονίου Συναντίληψης με τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Λιβύης, ο οποίος καταδίκασε ήδη με επιστολή προς τον ΟΗΕ την Τουρκο-Λιβυκή συμφωνία σαν παράνομη. Τα θαλάσσια σύνορα τα οποία η Ελλάδα ανακήρυξε το 2011 στην βάση της μέσης γραμμής θα πρέπει να αποτελέσουν στη συνέχεια μέρος συμφωνίας με μια αναγνωρισμένη από την Ελλάδα κυβέρνηση Χαφτάρ, απονομιμοποιώντας έτσι εκ των πραγμάτων την Τουρκο – Λιβυκή συμφωνία.</div> <div> <br />Πέμπτον: Κινητοποίηση Ευρωπαϊκών Μεσογειακών χωρών οι οποίες δυνητικά επηρεάζονται σε περίπτωση γενικευμένης εφαρμογής της βάσης στην οποία έγινε η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης (μη αναγνώριση ύπαρξης ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας για νησιά σε «κλειστές» θάλασσες).<br />Η Μάλτα σαν νησιωτικό κράτος θα έβλεπε την ΑΟΖ της κυριολεκτικά να εξαφανζεται (βλ. χάρτη 2) λόγω της γειτνίασής της με τους ηπειρωτικούς όγκους της Λιβύης και της Ιταλίας (το αντίστοιχο που έπραξε η Τουρκία με την Κύπρο ανακηρύσσοντας αυθαίρετα ΑΟΖ στην βάση της μέσης γραμμής μεταξύ ηπειρωτικών ακτών Τουρκίας – Αιγύπτου).</div> <div> <br />Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει η Ελληνική και Κυπριακή Διπλωματία να κινητοποιήσουν και χώρες με Μεσογειακά νησιά όπως η Ιταλία (με τις μεγαλονήσους της Σαρδηνίας και της Σικελίας, αλλά και μικρότερα νησιά όπως η Λαμπεντούσα και η Παντελαρία), η Κροατία (Δαλματικά νησιά), η Γαλλία (Κορσική), και η Ισπανία (Βαλεαρίδες), όλες χώρες – μέλη της ΕΕ (όπως η Ελλάδα και η Κύπρος). Η ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των χωρών αυτών, τόσο εντός όσο και εκτός ΕΕ (μακριά από την επιρροή της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου), μπορεί να προστεθεί σαν πολλαπλασιαστής ισχύος στην Ελληνική και Κυπριακή διπλωματική φαρέτρα.</div> <div> <br />Η λήψη ξεκάθαρης θέσης από τις πιο πάνω Μεσογειακές δυνητικά επηρεαζόμενες χώρες θα αντικρούει τα Τουρκικά έωλα επιχειρήματα και τις πειρατικές κινήσεις. Εάν οι χώρες αυτές νοιώσουν τα συμφέροντα τους να απειλούνται έστω και δυνητικά, θα έχουν περισσότερα κίνητρα να πάρουν πιο σθεναρή στάση από τις νερόβραστες ανακοινώσεις και μέτρα της Γερμανοκρατούμενης Ε.Ε.</div> <div> <br />Έκτον: Συνέχιση και επιτάχυνση του Ελληνικού ενεργειακού προγράμματος. Διαβεβαιώσεις προς τις εταιρείες TOTAL, EXXON MOBIL και ΕΛΠΕ, και σθεναρή υποστήριξη με ισχυρή ναυτική παρουσία (όχι όπως έκανε η Ελλάδα με την Κυπριακή ΑΟΖ βγάζοντας την ουρά της απέξω, αρκούμενη σε χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων).</div> <div> <br />Έβδομον: Με τον ίδιο τρόπο η Ελλάδα θα πρέπει να υπερασπιστεί αποφασιστικά, περιεκτικά, και ανυποχώρητα τα κυριαρχικά της δικαιώματα και στον χώρο που «οριοθέτησε» η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης επικαλύπτοντας μεγάλο μέρος της Ελληνικής ΑΟΖ, σε περίπτωση που η Τουρκία επιχειρήσει έρευνες ή γεωτρήσεις. Όταν πριν ένα χρόνο, η Τουρκία επιχείρησε έρευνα με ειδικό σκάφος κοντά στο Καστελόριζο, Ελληνική φρεγάτα εμπόδισε το ερευνητικό σκάφος, και η Τουρκία, παρά τις φωνασκίες, δεν έδωσε συνέχεια, όπως και δεν έδωσε συνέχεια στα σχέδια έρευνας στο Αιγαίο το 1987 μετά το casus belli του Ανδρέα Παπανδρέου και την πλήρη κινητοποίηση των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Τόσο η Τουρκία, όσο και οι διεθνείς παίκτες σέβονται αυτούς που σέβονται τον εαυτό τους, υπερασπιζόμενοι τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Δεν σέβονται και θεωρούν αναλώσιμους τους εθελόδουλους του κατευνασμού και των «δώρων» προς τον πειρατή. Αποτροπή χωρίς λεονταρισμούς, αλλά και αποφασιστικότητα αν η Τουρκία «ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου».</div> <div> <br />Όγδοον: Προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η Κυπριακή Δημοκρατία έκανε ήδη τα πρώτα βήματα κατόπιν νομικών συμβουλών από Διεθνείς Νομικούς οίκους. Το εγχείρημα είναι δύσκολο (θα πρέπει και η Τουρκία να συναινέσει σε κάτι τέτοιο). Όμως η έστω και μονομερής προσφυγή, καταγράφεται έστω και επικοινωνιακά από τους διεθνείς παίκτες που συνεχώς συμβουλεύον συνομιλίες για «επίλυση διαφορών». Καταγράφεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία καλεί σε συνομιλίες και ότι είναι η Τουρκία που αρνείται. Αφού η Τουρκία επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο για να νομιμοποιήσει έστω και επιφανειακά τις πειρατικές της πράξεις, τότε δεν θα έπρεπε να αποφεύγει την προσφυγή στην δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου. Έστω και έτσι, μια τέτοια κίνηση αποτελεί κέρδος για την Κυπριακή Δημοκρατία – και για την Ελλάδα, αν και όταν κάνει το ίδιο.</div> <div> <br />Οι ώρες είναι κρίσιμες για την Ελλάδα (για την Κύπρο είναι ήδη κρίσιμες εδώ και δεκαετίες). Είτε η Ελλάδα θα υπερασπισθεί σθεναρά και ανυποχώρητα τα κυριαρχικά της δικαιώματα είτε δια του κατευνασμού θα Μηδίσει και θα καταστεί το γεωπολιτικό γιουσουφάκι της Τουρκίας. Βρισκόμαστε κυριολεκτικά στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν τον γεωπολιτικό εκμηδενισμό της Ελλάδας.<br /><br /><a href="http://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Βρισκόμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν τον γεωπολιτικό εκμηδενισμό της Ελλάδας; Μπορεί…

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΗΛΙΑΔΗ Η πειρατική και εκτός κάθε πλαισίου Διεθνούς Δικαίου συνομολόγηση «Μνημονίου Κατανόησης» μεταξύ της Τουρκίας και της κυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Haaretz: «Το Ισραήλ προσέχει να μην θυμώσει ο Ερντογάν μετά την συμφωνία Λιβύης-Τουρκίας»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2y4PGcKwnpmSU62pSWk9_QZspNjYvis76O34bAlmWivHKR5vkXSqpuflRcDuYJ1Q82zmOftAwvz7mCJfoCmjtEXWsHSnvZ3Slyjh2dsS4Ytv2RWaLLavPk8htdW8JA7Y1vA4UPvogOkM/s1600/turkisraelpipeline_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2y4PGcKwnpmSU62pSWk9_QZspNjYvis76O34bAlmWivHKR5vkXSqpuflRcDuYJ1Q82zmOftAwvz7mCJfoCmjtEXWsHSnvZ3Slyjh2dsS4Ytv2RWaLLavPk8htdW8JA7Y1vA4UPvogOkM/s640/turkisraelpipeline_2.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει: <b>Θεόφραστος Ανδρεόπουλος</b><br /> Ανησυχία προκαλούν οι τελευταίες εξελίξεις από το Ισραήλ καθώς διαβλέπεται μια «επαναθεώρηση» των πραγμάτων και το Τελ Αβίβ δείχνει, τουλάχιστον για αρχή, να συζητάει με την Τουρκία την πιθανότητα δημιουργίας αγωγού φυσικού αερίου διαμέσου του τουρκικού εδάφους.<br /> <br /> Η ισραηλινή Haaretz αναφέρει σήμερα χαρακτηριστικά: <br /> <br /> Israel is careful not to anger #Erdogan. Now that Turkey has signed an agreement with Libya over their maritime borders, Jerusalem may need to negotiate with Ankara over a pipeline between Israeli gas fields and Europe<br /> <br /> Δηλαδή «Το Ισραήλ είναι προσεκτικό να μην θυμώσει τον Ερντογάν(!) τώρα που η Τουρκία υπέγραψε την συμφωνία με την Λιβύη για τις θαλάσσιες ζώνες, η Ιερουσαλήμ μπορεί να χρειαστεί να διαπραγματευτεί με την Άγκυρα σχετικά με έναν αγωγό που θα συνδέει την Ευρώπη με τα ισραηλινά κοιτάσματα φυσικού αερίου».<br /> <br /> Δεν είναι καθόλου καλές για την Ελλάδα αυτές οι τοποθετήσεις και δείχνουν πως άσχετα με το τι θέλουν να πιστεύουν στην Αθήνα, η συμφωνία Λιβύης-Τουρκίας προξένησε πολύ μεγάλη ζημιά.<br /> <br /> Πέραν αυτού η μόνιμη στάση αδυναμίας που επιδεικνύει η Ελλάδα επί σειρά δεκαετιών απέναντι στην Τουρκία έχει κάνει άπαντες να μην την υπολογίζουν ως πραγματική και αυτοδύναμη κρατική οντότητα.<br /> <br /> Σημειώνεται ότι και η Αίγυπτος έχει αρνηθεί να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Ελλάδα καθώς θέλει και αυτή κάποιες περιοχές στις οποίες θεωρεί ότι «εδράζει» το Ζορ.<br /> <br /> Δηλαδή ακόμα και οι σύμμαχες χώρες έχουν αρχίσει να θεωρούν πως δεν μπορούν να ολοκληρώσουν business με την Ελλάδα και πως για οτιδήποτε θα πρέπει να ρωτηθεί πρώτα η Τουρκία.<br /> <br /> Σημειώνεται ότι προ ολίγων ημερών Ισραηλινοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι «Είναι ανοικτοί στην τουρκική πρόταση για την κατασκευή αγωγού φ.α. ο οποίος θα περνά μέσω Τουρκίας και θα καταλήγει στην Ευρώπη» σε μία εξέλιξη που προκαλεί σοκ στην Αθήνα, καθώς παρά το γεγονός ότι δεν αποκηρύσσουν τον East Med εν τούτοις, όλοι γνωρίζουν ότι αν υπάρξει αγωγός μέσω Τουρκίας δεν είναι βιώσιμος ο EastMed.<br /> <br /> Πρόσθεσαν ότι «Εάν οι Τούρκοι είναι σοβαροί γύρω από το θέμα αυτό τότε θα μπορούσε να συζητηθεί».<br /> <br /> Στη συνέχεια βέβαια συμπλήρωσαν πως «Σε καμία περίπτωση ο αγωγός αυτός δεν θα αντικαταστήσει τον ευρωμεσογειακό αγωγό (EastMed) που σχεδιάζουν από κοινού Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρος».<br /> <br /> Με τη διαφορά βέβαια ότι η Άγκυρα δεν θέλει άλλο αγωγό στην περιοχή πλην του αγωγού που θα περνάει από το έδαφός της. <br /> <br /> Σημειώνεται ότι πανηγυρίζει η τουρκική εφημερίδα Yeni Safak για τις δηλώσεις των Ισραηλινών αξιωματούχων.<br /> <br /> Όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα: «Το σχέδιο παράκαμψης της Τουρκίας για το φ.α. στην Ευρώπη έπεσε στο νερό. Το Ισραήλ έκανε ένα βήμα πίσω και έστειλε μήνυμα διαπραγμάτευσης στην Τουρκία».<br /> <br /> Πάντως η ισραηλινή πλευρά διαβεβαιώνει την Λευκωσία, ότι δεν αλλάζουν οι σχεδιασμοί και δεν τίθεται θέμα δημιουργίας αγωγού προς την Τουρκία. Παράλληλα διαβεβαιώνει ότι δεν έχει αλλάξει την προσέγγισή του σ’ ό,τι αφορά τον αγωγό EastMed όμως τίθενται ορισμένα ερωτήματα πως προέκυψαν οι δηλώσεις αυτές και οι τοποθετήσεις αυτές...<br /> <br /> <a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Haaretz: «Το Ισραήλ προσέχει να μην θυμώσει ο Ερντογάν μετά την συμφωνία Λιβύης-Τουρκίας»!

Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος Ανησυχία προκαλούν οι τελευταίες εξελίξεις από το Ισραήλ καθώς διαβλέπεται μια «επαναθεώρηση» των πραγμά...

Διαβάστε την συνέχεια

Από το χρηματιστήριο του 1999 στα ελληνοτουρκικά του 2019

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN5J946c6L9PL2rXRkt7PKUOy5IjH2176dA6uKc5qjBHK-ycE-ve9SxjHFJp98vDX0xqbbk9XxLmsbr9ugvHmz7i9zMmLRt0tWPjCz-Ujtp8zWMHGaZlCxdehFtX2E0519-eoJiMQPSIw/s1600/flag_ellada_tourkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="411" data-original-width="650" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN5J946c6L9PL2rXRkt7PKUOy5IjH2176dA6uKc5qjBHK-ycE-ve9SxjHFJp98vDX0xqbbk9XxLmsbr9ugvHmz7i9zMmLRt0tWPjCz-Ujtp8zWMHGaZlCxdehFtX2E0519-eoJiMQPSIw/s640/flag_ellada_tourkia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Βασίλη Κοψαχείλη* </b><br /> Ορισμένες φορές οι κυβερνήσεις για να ξεφύγουν από ένα άμεσο πρόβλημα ή για να εξυπηρετήσουν έναν τακτικό σκοπό, καλλιεργούν αφηγήματα και εικόνες εφησυχασμού στο λαό. <br /> <br /> Δεν είναι προνόμιο μόνο των Ελληνικών κυβερνήσεων! Παγκοσμίως, όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις το έκαναν και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Θα έλεγα ότι υπό προϋποθέσεις, δεν είναι κακό να κρατάς ψηλά την ψυχολογία του λαού σε κρίσιμες συγκυρίες, φτάνει εσύ ως κυβέρνηση να ασκείς υπεύθυνα τον ρόλο σου, δηλαδή να προστατεύεις το λαό και τα συμφέροντά του από κινδύνους και επιβουλές! <br /> <br /> Για να γυρίσω στα δικά μας, ακόμη και ο δικτάτορας Μεταξάς είχε φροντίσει να καλύψει επιμελώς τον τορπιλισμό της Έλλης από τους Ιταλούς, ωστόσο παράλληλα είχε προετοιμάσει τη χώρα για τον επερχόμενο πόλεμο! <br /> <br /> Δυστυχώς, η Ελληνική εμπειρία των τελευταίων 2 δεκαετιών διαφοροποιείται από τον κανόνα. Καλλιεργούνται αφηγήματα και εικόνες που λένε μισές αλήθειες σε ζητήματα αμιγώς στρατηγικής σημασίας για τη Χώρα και το λαό. Ο λαός εφησυχάζει, αλλά παράλληλα οι κυβερνήσεις, ενώ γνωρίζουν την πραγματικότητα, αντί να εργάζονται για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, αντίθετα γίνονται και οι ίδιες θύματα των μύθων τους. Και ένα πρωί ξυπνάμε αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις και ψάχνουμε να βρούμε αιτίες για να δικαιολογηθούμε και ραψωδούς να συγκινήσουν το παρασυμπαθητικό μας! <br /> Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Τις πολιτικές δηλώσεις για το χρηματιστήριο του 1999; Το κλίμα εφησυχασμού μπροστά στη λαίλαπα της κρίσης του 2009; <br /> <br /> Που κατέληξαν τα κυβερνητικά αφηγήματα και οι ωραιοποιημένες εικόνες εκείνων των εποχών; Στην πρώτη περίπτωση κατέληξαν σε μια φούσκα, με τον κόσμο να χάνει τα λεφτά του. Στη δεύτερη περίπτωση κατέληξαν στο αδιέξοδο των μνημονίων, ώστε οι ξένοι «επενδυτές» να μην χρειάζεται να ανησυχούν για ένα νέο Ναυαρίνο προκειμένου να προστατεύσουν τις «επενδύσεις» τους στην επιπόλαιη Ελλάς! <br /> <br /> Ζημιώθηκε η Χώρα; Στην πολιτική μετρά το αποτέλεσμα και όχι οι προθέσεις! Οπότε τα συμπεράσματα ανήκουν στους αναγνώστες και στον ιστορικό του μέλλοντος. <br /> <br /> Τα ελληνοτουρκικά του 2019 <br /> <br /> Και ερχόμαστε στα τέλη του 2019, με την Τουρκία να παίζει με τη φωτιά στα Ελληνοτουρκικά – στην πραγματικότητα να έχουμε την Άγκυρα να παίζει με τις δικές της αξιώσεις και απειλές εναντίον μας και να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε όλα τα επίπεδα! <br /> <br /> Αντί να αξιολογήσουμε τα νέα δεδομένα και να δούμε πως θα αντιδράσουμε σε όλα τα διαθέσιμα και πρόσφορα επίπεδα, επιλέξαμε για ακόμη μια φορά το κουκούλωμα πίσω από παλαιά αφηγήματα! <br /> <br /> Ποια είναι αυτά; Ξεχωρίζω μόνο μερικά! <br /> <br /> 1. «Να τα βρούμε με την Τουρκία». Αυτή η συζήτηση θα είχε νόημα να την κάναμε περασμένες δεκαετίες. Τότε που Ελλάδα και Τουρκία ήταν συγκρίσιμες διεθνοπολιτικές οντότητες. Χωρίς την επιρροή των ξένων παραγόντων, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε σχετικά έντιμες συζητήσεις.<br /> <br /> Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά! Η Τουρκία έχει φύγει πολύ μπροστά και εμείς έχουμε πάει πολύ πίσω! Είναι αδύνατο να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να θεωρήσουμε ότι θα έχουμε περιθώρια σχετικά έντιμων συμβιβασμών. Θα μας σερβίρουν συμφωνίες αλά κάρτ και θα χρεωθούμε διπλωματικά τη ρετσινιά αν αποφασίσουμε να μην πάρουμε το μενού υποτέλειας που μας σερβίρουν. <br /> <br /> Και να τα βρούμε με ποιόν; Με κάποιον που έχει θεσμοθετήσει ένα casus belli εναντίον των νόμιμων δικαιωμάτων μας όπως αυτά απορρέουν από το διεθνές εθιμικό δίκαιο; Θα έπρεπε να αποτελεί τη βάση κάθε προοπτικής στα Ελληνοτουρκικά η απαίτησή μας να αρθεί το casus belli χωρίς καμία υποχώρηση, συμφωνία ή έκπτωση από τη δική μας πλευρά σε αυτό το ζήτημα! <br /> <br /> 2. «Η Τουρκία έχει δικαιώματα και θα πρέπει να δούμε την προοπτική της συνεκμετάλλευσης πόρων μαζί της». Οι Διεθνείς Σχέσεις είναι επιστήμη με Αρχές βαθιά ριζωμένες και καταξιωμένες στην Ιστορία. Βασικότερη Αρχή όλων είναι ότι ζούμε σε ένα άναρχο διεθνές περιβάλλον και ότι κάθε κράτος είναι υποχρεωμένο να αυξάνει την ισχύ του, ώστε να διαπραγματεύεται τα συμφέροντά του από θέση ισχύος και να μην εκχωρεί τίποτα στον αντίπαλο δίχως να εισπράττει υψηλό τίμημα! Και οι σύγχρονοι μάνατζερ το ίδιο λένε! <br /> <br /> Πριν ξεκινήσουμε την όποια διαπραγμάτευση με την Τουρκία, αρχίζουμε την συζήτηση από το τελικό σημείο που είμαστε διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε. Ή μήπως ο πήχης είναι πιο κάτω; <br /> <br /> Ακόμη και αν η Τουρκία έχει δικαιώματα, ακόμη και αν στη σκέψη μας υπάρχει η προοπτική συνεκμετάλλευσης, πολύ απλά δεν το λέμε, δεν της το αναγνωρίζουμε, δεν το φωνάζουμε. Την υποχρεώνουμε να πληρώσει, αν το θέλει αυτό! <br /> <br /> 3. «Η σύμμαχοι μας στήριξαν πλήρως και η Τουρκία είναι απομονωμένη». Μάλλον δεν ξέρουμε να διαβάζουμε τη γλώσσα της Διπλωματίας, αν πραγματικά πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Οι σύμμαχοι έχουν ενοχληθεί από την σημερινή ηγεσία της Τουρκίας και όχι από την τουρκική στρατηγική που είναι αυτή που πραγματικά απειλεί τα συμφέροντά μας! Αν προσέξουμε και αναλύσουμε καλύτερα τις δηλώσεις και τις συζητήσεις που γίνονται, θα δούμε ότι αυτό είναι φανερό και ξεκάθαρο. Οι σύμμαχοι θέλουν να τελειώνουν με τον υπερφίαλο Ερντογάν, δεν τους αφορά η αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας. Αυτή αποτελεί δικό μας πρόβλημα και γι αυτό μας νουθετούν να τα βρούμε! <br /> <br /> Αντί επιλόγου… <br /> <br /> Η κινήσεις της Τουρκίας με την Λιβύη μας αιφνιδίασαν για ακόμη μια φορά! Το να πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα επειδή αιφνιδιαστήκαμε δεν αποτελεί σε κάθε περίπτωση σοβαρή αντιμετώπιση. Πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας και να αρχίζουμε σιγά – σιγά να παλεύουμε με αλήθειες και με την πραγματικότητα. <br /> <br /> Ο Ελληνικός λαός είναι αρκετά ώριμος να καταλάβει, φτάνει να του μιλήσει κανείς με τη γλώσσα της αλήθειας και να του εξηγήσει τις επιλογές του. Και οι επιλογές δεν είναι μόνο το «άσπρο» ή το «μαύρο». Η εργαλειοθήκη της Στρατηγικής είναι πλούσια και με πολλά παραδείγματα προς αξιοποίηση! <br /> <br /> Και μια προειδοποίηση προς το πολιτικό μας σύστημα! Μετά από δέκα χρόνια Μνημονίων και σωρείας λαθών στη διαχείριση της τύχης της Χώρας, δεν έχουμε την πολυτέλεια να καταρρεύσουμε! Η Συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε σοβαρές ρηγματώσεις στο πολιτικό μας σύστημα. Κάποιοι ήδη κάνουν λόγο ότι οι «Πρέσπες» ήταν δοκιμή. Τα Ελληνοτουρκικά δεν είναι Μακεδονικό, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τη σημασία του δεύτερου. Μια συμφωνία υποτέλειας προς την Τουρκία θα προκαλούσε την κατάρρευση του σημερινού πολιτικού μας συστήματος! <br /> <br /> Η διαχείριση της κατάστασης με την Τουρκία αφορά συνολικά το μέλλον της Ελλάδας! <br /> <br /> <b><i>*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Από το χρηματιστήριο του 1999 στα ελληνοτουρκικά του 2019

Του Βασίλη Κοψαχείλη* Ορισμένες φορές οι κυβερνήσεις για να ξεφύγουν από ένα άμεσο πρόβλημα ή για να εξυπηρετήσουν έναν τακτικό σκοπό, κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί το Μνημόνιο Τουρκίας - Λιβύης πρέπει να «πεθάνει»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPwh6MNuVDaUpMK1loYa5dlOlfl5ujY29eysNviebwEs_PyZ39KBSv8SGkBv-HF7MqJ3uhGZE1lQuI6RjCa1lq4sePv5WQpFLP53ZjxZEtoutyxkN_KhvdLD53pnO2MeDRXC8uXU4RRFw/s1600/08110F350E4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="456" data-original-width="650" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPwh6MNuVDaUpMK1loYa5dlOlfl5ujY29eysNviebwEs_PyZ39KBSv8SGkBv-HF7MqJ3uhGZE1lQuI6RjCa1lq4sePv5WQpFLP53ZjxZEtoutyxkN_KhvdLD53pnO2MeDRXC8uXU4RRFw/s640/08110F350E4.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη </b><br /> Μάχη μέχρι τέλους θα πρέπει να δώσει η Αθήνα για να αναδείξει την ακυρότητα του Μνημονίου που υπέγραψαν οι κ. Ερντογάν και Σαράζ καθώς ακόμη και μετά την αλλαγή κυβέρνησης στην Τρίπολη το κείμενο αυτό θα αποτελεί ανοικτή πληγή και για τα ελληνικά συμφέροντα και ολόκληρη την περιοχή. <br /> <br /> Σήμερα ο Νίκος Δένδιας θα θέσει το ζήτημα αυτό στον ΓΓ του ΟΗΕ Α. Γκουτιέρες σε συνάντηση που θα έχουν στην έδρα του Οργανισμού στην Γενεύη και ενώ η δεύτερη ,μέσα σε λίγες ημέρες, επίσκεψη χθες του Λίβυου πρωθυπουργού Φ. Σαράζ, στην Κωνσταντινούπολη και η κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση με τον Ερντογάν δημιουργεί την αίσθηση ότι η Τουρκία βιάζεται να δημιουργήσει τετελεσμένα πριν εγερθεί θέμα ακυρότητας του Μνημονίου. Αν και δεν έγινε γνωστή καμιά λεπτομέρεια για την συνάντηση Ερντογάν -Σαράζ και αφού είχε προηγηθεί συνάντηση του Λίβυου με τους Τούρκους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας Τσαβούσογλου και Ακάρ στην Ντόχα, εκτιμάται ότι αφορά τόσο την κλιμάκωση της στρατιωτικής ενίσχυσης της Τουρκίας στο καθεστώς της Τρίπολης αλλά και τα επόμενα βήματα εφαρμογής του Μνημονίου για τις θαλάσσιες ζώνες. <br /> <br /> Η Τουρκία έχει δηλώσει ότι θα στείλει πλοίο για έρευνες στην περιοχή που οροθετήθηκε ενώ έχει επίσης εκφράσει την ετοιμότητα να συμμετάσχει σε έρευνες εντός της Λιβυκής υφαλοκρηπίδας σε συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης. Μια τέτοια πρόσκληση θα «νομιμοποιήσει» όπως πιστεύει η Άγκυρα την μεταφορά τουρκικού ερευνητικού η ακόμη και γεωτρύπανου νότια της Κρήτης . <br /> <br /> Αυτές οι κινήσεις καθιστούν επείγουσα, τόσο την εξέταση ουσιαστικών μέτρων και κινήσεων για αποφυγή τετελεσμένων όσο και την τυπική ακύρωση του Μνημονίου. <br /> <br /> Από την προσεκτική ανάγνωση των αντιδράσεων κυρίως της αντιπολίτευσης στην Λιβύη αλλά και της Αιγύπτου διαπιστώνεται ότι το Μνημόνιο απορρίπτεται περισσότερο γιατί αποτελεί βήμα νομιμοποίησης της κυβέρνησης Σαράζ και συγχρόνως μέσο για ενεργό εμπλοκή στην Λιβυκή κρίση ,της Τουρκίας και του Ερντογάν , παρά γιατί παραβιάζει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. <br /> <br /> Η Αίγυπτος δεν ακούει «αδιάφορα» όλα αυτά τα χρόνια τις παραινέσεις Τούρκων αξιωματούχων να «τα βρουν» μεταξύ τους, με δέλεαρ τα σχεδόν 19.000 τ.χλμ υφαλοκρηπίδας που θα κερδίσει η Αίγυπτος εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, που θα αποκλειστούν φυσικά από όλη την Ανατολική Μεσόγειο. <br /> <br /> Η ίδια προσφορά γίνεται και προς την Λιβύη όπου εκτός των 16.000 τ.χιλιομέτρων που υπόσχεται η Τουρκία ότι θα κερδίσει η Λιβύη από την Ελλάδα εφόσον γίνει η οριοθέτηση που προτείνει, προσθέτει ότι με βάση αυτή την θεώρηση ,η Λιβύη θα μπορέσει να διεκδικήσει συνολικά 39.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα από την Ελλάδα υφαρπάζοντας το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νότια της Κρήτης εκεί όπου ήδη έχουν χαραχθεί Οικόπεδα και μάλιστα δυο εξ αυτών έχουν παραχωρηθεί σε ξένες πετρελαϊκές εταιρίες .<br /> <br /> Γι αυτό η ελληνική κυβέρνηση οφείλει άμεσα να εξασφαλίσει την δέσμευση και των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων ,ότι σε περίπτωση κατάρρευσης της κυβέρνησης Σαράζ θα υπάρξει ταυτόχρονη διακοπή κάθε διαδικασίας για επικύρωση του κειμένου του Μνημονίου και με ρηματική διακοίνωση προς ΟΗΕ και σε Τουρκία να δηλωθεί ότι δεν επικυρώθηκε ούτε τέθηκε ποτέ σε ισχύ. <br /> <br /> Διότι ο πειρασμός ακόμη και για τις δυνάμεις στο εσωτερικό της Λιβύης που τάσσονται εναντίον της Τουρκίας, να αφήσουν στο ράφι το Μνημόνιο ώστε να διατηρείται η πλάνη περί της ισχύος του ή ακύρωσης του ,θα είναι μεγάλος. Σε μια χώρα που ρημάζεται ακόμη από τον εμφύλιο, μάλλον θα είναι απρόθυμη η οποιαδήποτε ηγεσία να βρεθεί «κατηγορούμενη» από τον Σαράζ και την Τουρκία ότι αφήνει στην τύχη τους και «χαρίζει» χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα υφαλοκρηπίδας στην Ελλάδα. <br /> <br /> Εξάλλου και προ Εμφυλίου στην Λιβύη, η αντίθεση με την Ελλάδα που εμπόδισε την οριοθέτηση ήταν ακριβώς η απαίτηση της Λιβύης να κλείσει τον κόλπο της Σύρτης και να θεωρήσει ως γραμμή βάσης την γραμμή που ενώνει τις δυο άκρες του Κόλπου και να μην υπολογισθεί η επήρεια της Γαύδου, θέσεις τις οποίες δεν αποδέχεται η Αθήνα, καθώς αλλοιώνουν σημαντικά την οριοθέτηση σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας. <br /> <br /> Τα επιχειρήματα της Ελλάδας και για την τυπική ακυρότητα του Μνημονίου λόγω της μη έγκυρης επικύρωσης του είναι πολλά και ισχυρά. <br /> <br /> Και πάντως στον ΟΗΕ δεν μπορεί να καταχωρηθεί Συμφωνία ,αν και στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται περί Μνημονίου, εάν δεν έχει διαπιστωθεί ότι έχει τεθεί σε ισχύ, που προϋπόθεσης γι αυτό είναι η νόμιμη επικύρωση της και από τα δυο μέρη. <br /> <br /> Στις 17 Δεκεμβρίου ο Φ. Σαράζ συμπληρώνει 4 χρόνια στην θέση του επικεφαλής του Πολιτικού Συμβουλίου και πρωθυπουργού της κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA). Βάσει της Συμφωνίας Skhirat (που ρυθμίζει το μεταβατικό καθεστώς στην Λιβύη) η θητεία της GNA εφόσον έχει πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή προβλεπόταν να είναι ένα έτος με ανανέωση για ένα ακόμη έτος .Η κυβέρνηση GNA απέτυχε δυο φορές να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης και σε ότι αφορά την Συμφωνία αυτή πρέπει να εγκριθεί από το Κοινοβούλιο που είναι το μόνο εκλεγμένο όργανο και το μόνο αντιπροσωπευτικό Σώμα που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ. <br /> <br /> Σε ότι αφορά στο Πολιτικό Συμβούλιο το οποίο υποτίθεται επικύρωσε το Μνημόνιο, ήδη τα μισά μέλη του έχουν παραιτηθεί, άλλα μέλη σαμποτάρουν τις εργασίες του, ενώ για κάθε απόφαση του απαιτείται απαρτία, η οποία δεν υπάρχει. <br /> <br /> Πάντως η «σχέση» του κ. Σαράζ με τον Τ. Ερντογάν δεν φαίνεται να περιορίζεται μόνο στην στρατιωτική στήριξη που προσφέρει ο Τούρκος ηγέτης, καθώς σύμφωνα με καταγγελίες της αντιπολίτευσης υπάρχει και οικονομική διάσταση στην στήριξη Ερντογάν. Το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών κεφαλαίων της Λιβύης και ποσά που προέρχονται και από την πώληση πετρελαίου «αποταμιεύονται» στην Τράπεζα της Τουρκίας και στην τουρκική τράπεζα Ziraat η οποία ελέγχεται απολύτως από το περιβάλλον του Τούρκου προέδρου.<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί το Μνημόνιο Τουρκίας - Λιβύης πρέπει να «πεθάνει»

Του Νίκου Μελέτη Μάχη μέχρι τέλους θα πρέπει να δώσει η Αθήνα για να αναδείξει την ακυρότητα του Μνημονίου που υπέγραψαν οι κ. Ερντογάν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η περίεργη σιγή του Ισραήλ για τον EastMed

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKom6bv7f-MMhley4JCE2_HxvxDkHkgJo8EzSl_pPVCiIj0xGW6Ut2tNziQpt1IHEjlpwHQOunUEwM-rxB5-muH4cIjANKq6lKiAror7VqjB7TVuA8mgdusgYvE2t-ipo8o1W-78huJ4c/s1600/netaniaxou.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKom6bv7f-MMhley4JCE2_HxvxDkHkgJo8EzSl_pPVCiIj0xGW6Ut2tNziQpt1IHEjlpwHQOunUEwM-rxB5-muH4cIjANKq6lKiAror7VqjB7TVuA8mgdusgYvE2t-ipo8o1W-78huJ4c/s640/netaniaxou.png" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο<b> Κωνσταντίνος Αποστόλου-Κατσαρός*</b><br /> Τα τελευταία χρόνια οι ισραηλοτουρκικές σχέσεις, ιδιαίτερα επί πρωθυπουργίας Νετανιάχου, βρίσκονται στο ναδίρ. Τα γεγονότα του Mavi Marmara αποτέλεσαν το έναυσμα για την εκτράχυνση των σχέσεων, η οποία συνεχίστηκε με τις παρεμβάσεις του Ερντογάν στο Παλαιστινιακό, το βομβαρδισμό των εγκαταστάσεων του τουρκικού πρακτορείου Anadolu στη Λωρίδα της Γάζας, εκατέρωθεν απειλές και υποτιμητικές δηλώσεις των δύο ηγετών κ.α. <br /> <br /> Η αντιπαλότητα αυτή βρήκε γόνιμο πεδίο δράσης και στον σχεδιασμό του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου EastMed, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από το Ισραήλ ως μοχλός πίεσης και απομόνωσης της Τουρκίας. Αυτά βέβαια μέχρι και το σημείο όπου υπογράφηκε η διαφημισμένη και πλήρης ευχολογίων, τριμερής συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.<br /> <br /> Έκτοτε διαπιστώνεται μια σταδιακή άμβλυνση της στάσης του Ισραήλ έναντι της Τουρκίας, η οποία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την εσωτερική πολιτική αστάθεια που αντιμετωπίζει τον τελευταίο καιρό. Η σιγή του Ισραήλ σχετικά με τον EastMed (λιγότερο με τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο) εκτιμούμε ότι προμηνύει αλλαγή πλεύσης της εξωτερικής πολιτικής του, η οποία θα επηρεάσει άμεσα το υποσύστημα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Τουρκίας.<br /> <br /> O EastMed ως γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό εργαλείο <br /> <br /> Ξεκινώντας από τη σημασία του αγωγού EastMed, οφείλουμε εκ προοιμίου να διευκρινίσουμε ότι αποτελεί ένα γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό εργαλείο για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων και όχι μια αποκλειστικά εμπορικής φύσεως επένδυση. Σε άρθρο ισραηλινού think tank (Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών BESA, Begin Sadat Center for Strategic Studies) ο <a href="https://infognomonpolitics.gr/2019/04/blog-post_616-8-2/">αναλυτής Dmitri Shufutinsky</a> έγραφε: «Το θέμα της εκμετάλλευσης των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου είναι κρίσιμο για τα οικονομικά και διπλωματικά συμφέροντα του Ισραήλ τις επόμενες δεκαετίες και πρέπει να προστατεύεται με κάθε κόστος». <br /> <br /> Από την πλευρά του ο δρ. Χαράλαμπος Έλληνας, διευθύνων σύμβουλος της Cyprus Natural Hydrocarbons Company Ltd, <a href="https://www.neweurope.eu/article/greece-cyprus-israel-eastmed-gas-pipeline-reaches-washington/">δήλωσε</a>: «Ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed είναι πολιτικό έργο με ελάχιστες πιθανότητες να κατασκευαστεί για εμπορικούς λόγους. Είναι ακριβό και το αέριο που σχεδιάζει να μεταφέρει είναι επίσης δαπανηρό, μέχρι τη στιγμή που θα φθάσει στην Ευρώπη, καθώς δεν θα είναι σε θέση να ανταγωνιστεί την τιμή άλλων προμηθευτών φυσικού αερίου».<br /> <br /> Επιπλέον, η <a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2019/06/east-med.html">επιφυλακτική στάση των ΗΠΑ</a> έναντι του προτεινόμενου αγωγού ήταν φανερή από τα γεννοφάσκια του ακόμη και οφείλεται εν μέρει και στην οικονομική βιωσιμότητά του, πέραν του ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν να διοχετεύσουν το πλεονάζον LNG τους στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας. Ο προβληματισμός των Αμερικανών επιβεβαιώνεται και στο παρακάτω γράφημα με τη σύγκριση κόστους των αγωγών TAP, EastMed και του LNG. <br /> <br /> Ο πρόεδρος της ΕΔΕΥ Γιάννης Μπασιάς, σύμφωνα με άρθρο του <a href="https://energypress.gr/news/mpasias-anefiktos-o-eastmed-me-ta-simerina-dedomena-proypothesi-i-anakalypsi-ekmetalleysimon">energypress.gr (9/12/2019)</a>, επισημαίνει ότι ο EastMed «θα μπορούσε να αποτελέσει την κυρίαρχη επιλογή κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, μια από τις οποίες είναι η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη θαλάσσια δυτική Ελλάδα και Κρήτη». Και ξεκαθάρισε ότι «τα σημερινά αποθέματα φυσικού αερίου της νοτιοανατολικής Μεσογείου δεν ικανοποιούν τα αναγκαία οικονομικά κριτήρια για να υποστηρίξουν επενδύσεις καινούργιων υποδομών και μεταφοράς. Χρειάζονται διπλάσιοι όγκοι κοιτασμάτων». <img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/transportation-cost.png" /><br /> <i>Από την παρουσίαση του πρόεδρο της ΕΔΕΥ Γ. Μπασιά στο Energy Institute σύμφωνα με το energypress.gr </i><br /> <br /> Σε αυτό το σημείο, ίσως κάποιοι σπεύσουν να προβάλλουν το επιχείρημα ότι ο EastMed επιτυγχάνει την απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά τα τεχνικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Οι TAP, IGB, EastMed, IGI και το LNG Αλεξανδρούπολης θα καλύψουν στο σύνολό τους ένα <a href="https://www.capital.gr/oikonomia/3398690/giati-i-ellada-epanaferei-sto-proskinio-ton-agogo-east-med">ποσοστό 8% έως 10% των αναγκών της ΕΕ</a>. Επομένως, άλλα είναι τα κίνητρα κατασκευής του EastMed και ένα από αυτά είναι ότι παγιοποιεί το έννομο δικαίωμα προστασίας του από τα εμπλεκόμενα κράτη, πράγμα που ουσιαστικά τους καθιστά <a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2019/06/east-med.html">επόπτες-επιτηρητές-διαχειριστές της εν λόγω μείζονος περιοχής</a>. <br /> <br /> Ο δρ. Γιάννος Χαραλαμπίδης σε άρθρο του στη <a href="https://simerini.sigmalive.com/article/2019/12/15/to-nomiko-diktu-ton-bruxellon-kai-to-tetelesmeno-tou-eastmed/">Σημερινή (15/12/2019)</a> αναφέρει ότι «το θέμα του EastMed δεν πρέπει να το βλέπουμε μόνο οικονομικά, αλλά γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά ως υποσύστημα ασφάλειας της Δύσης στην περιφέρεια της Ευρασίας και άμυνα στο τόξο που δημιουργεί η συμμαχία Ρωσίας-Ιράν-Τουρκίας με αιχμή την τελευταία, στην οποία προσφέρει τη δυνατότητα να εκβιάζει το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όπως είδαμε ότι συνέβη στη σύνοδο της Συμμαχίας στο Λονδίνο πριν από μερικές ημέρες. Το θέμα είναι σημαντικό υπό την έννοια ότι η ανάσχεση περιλαμβάνει το θαλάσσιο χώρο της διακίνησης του εμπορίου, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Και αυτόν το θαλάσσιο χώρο καλύπτει ο EastMed στη λογική του αμυντικού τόξου στην περιφέρεια της Ευρασίας». Το ερώτημα βέβαια παραμένει: Γιατί το Ισραήλ ξαφνικά τηρεί σιγή σχετικά με τον EastMed;<br /> <br /> Η ασυμφωνία για την αξιοποίηση του "Αφροδίτη" <br /> <br /> Ένας λόγος μπορεί να είναι το γεγονός ότι επί του παρόντος, το Ισραήλ και η Κύπρος δεν έχουν καταλήξει σε συμφωνία για την εκμετάλλευση του κυπριακού κοιτάσματος "Αφροδίτη", το οποίο συνορεύει με το ισραηλινό "Γισάι" και ενδέχεται τα δύο να είναι συγκοινωνούντα δοχεία. <br /> <br /> Με δημοσίευμά της <a href="https://www.defence-point.gr/news/edo-ofeiletai-i-quot-sigi-asyrmatoy-quot-ton-israilinon-to-teleytaio-diastima">η ισραηλινή εφημερίδα Globes</a>, αναφέρει ότι ο Ούντι Αντίρι (Γενικός Διευθυντής του ισραηλινού υπουργείου Ενέργειας) έστειλε επιστολή στις εταιρίες Shell, Noble Energy και Delek Drilling που έχουν αναλάβει την αξιοποίηση του κοιτάσματος "Αφροδίτη", με την οποία διεμήνυσε ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν τις εργασίες εάν δεν επιλυθεί πρώτα η "διαμάχη" των δύο χωρών αναφορικά με το διασυνοριακό οικόπεδο Γισάι. <i><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/aoz.png" />Το κοίτασμα Αφροδίτη που συνορεύει με την ΑΟΖ του Ισραήλ και το κοίτασμα Γισάι </i><br /> <br /> Ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας Γιώργος Λακκοτρύπης δήλωσε σχετικά: «Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη και αποτυπώνεται ως εξής: Είτε με συμφωνία είτε χωρίς, εάν αποδειχθεί ότι υπάρχει φυσικό αέριο το οποίο βγαίνει από την μεριά του Ισραήλ και αντλείται από τη δική μας πλευρά, η Κυπριακή Δημοκρατία θα αποζημιώσει βεβαίως αναλόγως την ισραηλινή. Δεν υπάρχει περίπτωση είτε με συμφωνία είτε χωρίς συμφωνία να απεμπολήσει κάποιος τα δικαιώματα, ούτε εμείς τα δικά μας». Παρά ταύτα όμως, το ζήτημα δεν έχει ακόμη διευθετηθεί και ενδέχεται το Ισραήλ να καθυστερεί τον EastMed έως ότου επέλθει κάποια συμφωνία. <br /> <br /> Επιπρόσθετα, τις τελευταίες ημέρες διέρρευσε η ανεπιβεβαίωτη κρίσιμη πληροφορία που μετέδωσε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κωστίδης, όπου σύμφωνα με το κρατικό ραδιόφωνο της Τουρκίας, το οποίο με τη σειρά του επικαλείται το κρατικό ραδιόφωνο του Ισραήλ και δήλωση ανώτερου αξιωματούχου της ισραηλινής κυβέρνησης, έχει σταλεί μήνυμα στην Άγκυρα για συνεργασία στην κατασκευή ισραηλινοτουρκικού αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου. <br /> <br /> Πιθανή ενεργειακή συνεργασία Ισραήλ-Τουρκίας <br /> <br /> Επιπρόσθετα, τις τελευταίες ημέρες διέρρευσε η ιδιαίτερα κρίσιμη πληροφορία κατά την οποία Τουρκία και Ισραήλ ξεκινάνε εκ νέου συζητήσεις για συνεργασία στην κατασκευή ισραηλοτουρκικού αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω της κυπριακής ΑΟΖ. <img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/anatoliki-mesogeios-slpress.gr_.png" /><i>Όδευση προτεινόμενου αγωγού φυσικού αερίου </i><br /> <br /> Χωρίς να εξετάσουμε αυτό το ενδεχόμενο λεπτομερώς, εκτιμούμε ότι η Τουρκία επίτηδες ξεκίνησε την δημόσια συζήτηση, για να κερδίσει χρόνο από την κατασκευή του EastMed, επιχειρώντας να θολώσει τα νερά, έως ότου πετύχει να παγιοποιήσει τις διεκδικήσεις της στην Αν. Μεσόγειο. Ο προτεινόμενος αγωγός έχει αφ’ ενός τεράστια νομικά κολλήματα διότι διέρχεται από την κυπριακή ΑΟΖ, και αφ’ ετέρου το κοίτασμα Λεβιάθαν (με μέσο όρο δυναμικότητας περίπου 15,9 τρισ. κυβικά πόδια) δεν δύναται να εξυπηρετήσει από μόνο του έναν νέο αγωγό. Εκτός τούτου το Ισραήλ με τον EastMed παραγκωνίζει και παρακάμπτει την Τουρκία και έτσι λαμβάνει επικυρίαρχο ρόλο στο γεωπολιτικό παίγνιο της Αν. Μεσογείου. <br /> <br /> Παρά ταύτα, αυτή η εξέλιξη μπορεί να εξηγήσει την ήπια αντίδραση του Ισραήλ έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων στην Αν. Μεσόγειο, αλλά και τη νωχελικότητα στην προώθηση της τριμερούς συμφωνίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Ακόμη όμως κι αν δεν επέλθει κάποια συμφωνία -η οποία θα αποτελέσει την ταφόπλακα του EastMed-, η διαφαινόμενη αλλαγή πλεύσης του Ισραήλ, οφείλει να μας κρατά σε έντονη διπλωματική εγρήγορση ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να συνταχθεί υπέρ των τουρκικών θέσεων. <br /> <br /> Είναι προφανές ότι μια τέτοια εξέλιξη θα άλλαζε άρδην τις εύθραυστες ισορροπίες στην περιοχή εις βάρος μας. Θα άνοιγε το δρόμο στο "σουλτάνο" για νέες διεκδικήσεις, οι οποίες άλλωστε μας έχουν ήδη γνωστοποιηθεί μέσω της "Γαλάζιας Πατρίδας" και των λοιπών νεοθωμανικών φαντασιώσεων. Θα είχε ως αποτέλεσμα να βρεθούμε αντιμέτωποι με την απώλεια ακόμη μιας ευκαιρίας για την δημιουργία ενός αρραγούς μετώπου αντίστασης. <br /> <br /> Σ' αυτό το μέτωπο μπορεί να συμμετέχει και η Αίγυπτος, εργαλειοποιώντας τις θρησκευτικές και γεωστρατηγικές αντιθέσεις της με την Τουρκία, αλλά και ο στρατηγός Χαφτάρ της Λιβύης. Στόχος ενός τέτοιου μετώπου είναι να λειτουργήσει σαν κυματοθραύστης έναντι της τουρκικής επεκτατικότητας. Είναι πρόδηλο ότι η διασφάλιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων προϋποθέτει την εγκαθίδρυση νέων στρατηγικών συμμαχιών στην ευρύτερη περιοχή μας. <br /> <br /> <b><i>*O δρ. Κωνσταντίνος Αποστόλου-Κατσαρός διετέλεσε λέκτορας και επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Brighton, από το οποίο κατέχει μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο</i></b>.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η περίεργη σιγή του Ισραήλ για τον EastMed

Γράφει ο Κωνσταντίνος Αποστόλου-Κατσαρός* Τα τελευταία χρόνια οι ισραηλοτουρκικές σχέσεις, ιδιαίτερα επί πρωθυπουργίας Νετανιάχου, βρίσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαφτίζουν το εθνικό "ξεβράκωμα" εθνική ευθύνη και υψηλή πολιτική!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKFyfLuqgUKlaTp9mqwBr_rcVmaB6C2cCXMTXoLhf_mQL8zpv9ZcNqp_MiUm1i3O1QiTAR3iphXPKNCWsJyazGUvApXgRYmk-1N2JXKi63DmzvBSt8b40JdlrIbXbbUXW0oEHqv56vvik/s1600/greek-turkey-aigaio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKFyfLuqgUKlaTp9mqwBr_rcVmaB6C2cCXMTXoLhf_mQL8zpv9ZcNqp_MiUm1i3O1QiTAR3iphXPKNCWsJyazGUvApXgRYmk-1N2JXKi63DmzvBSt8b40JdlrIbXbbUXW0oEHqv56vvik/s640/greek-turkey-aigaio.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Η κλιμάκωση της τουρκικής επεκτατικής πίεσης σε Κύπρο και Ελλάδα έχει βγάλει το εγχώριο πολιτικό σύστημα και ευρύτερα τις άρχουσες ελίτ από την εφησυχασμένη ρουτίνα τους. Αντί, όμως, να σημάνει κάποιους είδους συναγερμός, αντί να αρχίσει έστω και καθυστερημένα μία σοβαρή συζήτηση για το πως μπορούμε να ανασχέσουμε την ολοένα και πιο επιθετική Τουρκία, ξανασερβίρεται το "ξαναζεσταμένο φαγητό" των διερευνητικών επαφών και της Χάγης. <br /><br />Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο άρθρο του Σημίτη στα "Νέα", με το οποίο επιχειρεί να ρίξει την ευθύνη (για τη σημερινή ένταση και για ό,τι ενδεχομένως θα συμβεί) στην κυβέρνηση Καραμανλή. Με την επιχειρηματολογία του πρώην πρωθυπουργού έχω ήδη ασχοληθεί σε προηγούμενο άρθρο μου. Σήμερα θα ασχοληθώ με το γεγονός ότι υποδύεται την Κασσάνδρα, προειδοποιώντας εμμέσως και με θολές διατυπώσεις ότι εάν με κάποιον τρόπο δεν υποχωρήσουμε στις απαιτήσεις της Τουρκίας θα μας βρει κακό μεγάλο!<br /><br />Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Την περασμένη άνοιξη ο Σημίτης είχε γράψει στην Καθημερινή: «Πιστεύω ότι η τακτοποίηση των (σ.σ. ελληνοτουρκικών) εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει, πιστεύω, την συμπαράσταση τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ».<br /><br />Ποιες άραγε είναι οι εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιηθούν; Εάν ο Σημίτης εννοεί ότι πρέπει να οριοθετήσουμε την υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ με την Τουρκία, κανείς Έλληνας δεν έχει αντίρρηση. Πώς, όμως, να φθάσουμε σε συμφωνία οριοθέτησης, όταν η Άγκυρα δηλώνει ξεκάθαρα πως τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα; Αυτό μόνο υπάρχει από τουρκικής πλευράς στο τραπέζι. Ούτε καν η Χάγη παρά τις παγίδες της. Αν ο Σημίτης συστήνει να αποδεχθούμε το "τουρκικό δίκαιο" ας το πει καθαρά. <div> <br />Κυρίαρχη σχολή σκέψης <br /><br />Αν ο Σημίτης ήταν μία μεμονωμένη φωνή, το πρόβλημα θα ήταν μικρό. Το πρόβλημα είναι μεγάλο, επειδή εκπροσωπεί μία κυρίαρχη σχολή σκέψης. Είναι η σχολή που είχε βάλει όλα τα αυγά στο καλάθι της "εξημέρωσης του θηρίου" μέσω της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και που στη δεκαετία του 2000 διαλαλούσε πως στην Τουρκία ήταν "ο καλός Ερντογάν και οι κακοί στρατηγοί"!<br /><br />Το γεγονός ότι όλα όσα υποστήριζαν σαν "υψηλή πολιτική" και "αναμφισβήτητη σοφία" διαψεύσθηκαν στην πράξη ουδόλως τους πτόησε. Επανέρχονται κάθε φορά με ένα νέο ισχυρισμό. Κοινός παρονομαστής είναι ο κατευνασμός, η εξαγορά της ύφεσης στα ελληνοτουρκικά με φαινομενικά ανώδυνες υποχωρήσεις-παραχωρήσεις προς την Τουρκία. <br /><br />Εκπρόσωποι αυτής της σχολής σκέψης έχουν επανειλημμένως κυβερνήσει την Ελλάδα (Κώστας Μητσοτάκης, Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου, με τον δικό του τρόπο ο Τσίπρας και όπως δείχνουν τα πράγματα θα προστεθεί στην αλυσίδα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης). Κανένας από αυτούς, όμως, δεν κατάφερε –παρότι όλοι το προσπάθησαν– να καταλήξει σε συμφωνία με την Άγκυρα. <br /><br />Γιατί άραγε; Μήπως ήταν εθνικιστές ή αδιάλλακτοι; Το αντίθετο, ήταν διατεθειμένοι να κάνουν εκπτώσεις στα εθνικά συμφέροντα, προκειμένου να κλείσουν το ελληνοτουρκικό μέτωπο. Γιατί λοιπόν; Επειδή όταν μπήκαν σε διαπραγματεύσεις συνειδητοποίησαν ότι ούτε καν αυτοί, οι τόσο υποχωρητικοί και διατεθειμένοι για συμβιβασμούς, δεν μπορούσαν να δώσουν όσα ζητούσε η Τουρκία; <br /><br />Μπορώ να αναφέρω για τον καθένα από τους προαναφερθέντες πρωθυπουργούς λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι του παρόντος. Αφού, λοιπόν, προσπάθησαν και προσέκρουσαν στον αμετροεπή τουρκικό επεκτατισμό, γιατί όταν φεύγουν από την εξουσία επανέρχονται με τη δοκιμασμένη και αποτυχημένη συνταγή; Γιατί το πάθημα δεν γίνεται μάθημα;</div> <div>   <br />Το υπερόπλο της τουρκικής διπλωματίας <br /><br />Η μόνη λογική εξήγηση είναι πως βρίσκονται υπό την επήρεια του φοβικού συνδρόμου. Η Άγκυρα έχει ενσωματώσει στην εθνική στρατηγική της έναντι της Ελλάδας την καλλιέργεια του φοβικού συνδρόμου. Χρησιμοποιεί την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας για να εξουθενώνει ψυχολογικά και να κάμπτει πολιτικοδιπλωματικά τις ελληνικές ηγεσίες, έτσι ώστε να αποκομίζει οφέλη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό έκανε το μετακεμαλικό καθεστώς, αυτό συνεχίζει ο Ερντογάν. Με άλλα λόγια, το φάντασμα ενός θερμού επεισοδίου έχει καταντήσει το υπερόπλο της τουρκικής διπλωματίας. <br /><br />Έτσι, λοιπόν, ο Σημίτης μας λέει ότι «ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή». Τί σημαίνει, όμως, να προσπαθήσουμε να βρούμε όχι ευχάριστες λύσεις; Μήπως η Άγκυρα έχει καταθέσει στο τραπέζι μία συγκεκριμένη πρόταση, έστω μη ευχάριστη, την οποία εάν δεχθούμε θα κατοχυρώσουμε την ειρήνη; Μήπως μας ζήτησε –"νταβατζηλίκι" έστω– να της παραχωρήσουμε κάτι από όσα δίνει στην Ελλάδα το διεθνές δίκαιο για να απαλλαγούμε από το πρόβλημα; Αν υπάρχει τέτοια τουρκική πρόταση, ας μας την πουν και ας αποφασίσουμε εάν θα την δεχθούμε ή θα την απορρίψουμε. <br /><br />Τέτοια πρόταση δεν υπάρχει, επειδή η Τουρκία είναι αδηφάγα. Θέλει να μοιράσει στη μέση το Αιγαίο, με απειλή πολέμου εμποδίζει την Ελλάδα να ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια (είναι σχεδόν η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν τα έχει επεκτείνει), θέλει όλα τα νησιά να μην έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, θέλει να ακρωτηριάσει την ελληνική επικράτεια, χαρακτηρίζοντας δεκάδες νησίδες "γκρίζες ζώνες", αν τα τελευταία χρόνια δεν μιλάει για "γκρίζες ζώνες", αλλά για τουρκικά νησιά υπό ελληνική κατοχή! Θέλει, επίσης, να οικειοποιηθεί τον ενεργειακό πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας. </div> <div> <br />«Να τα βρούμε να τελειώνουμε». <br /><br />Όποιος Έλληνας πολιτικός πιστεύει πως αξίζει να ικανοποιηθούν όλες αυτές οι εκτός διεθνούς δικαίου απαιτήσεις της Τουρκίας, προκειμένου να κλείσουμε το ελληνοτουρκικό μέτωπο, ας το πει. Εάν, λοιπόν, παραχωρήσουμε στην Άγκυρα περίπου όσα ζητάει, ναι θα κερδίζαμε κάποια χρόνια ειρήνης. Όσο, δηλαδή, θα χρειασθεί το "θηρίο" να χωνέψει τη λεία του και να "ξαναπεινάσει", εγείροντας και καλλιεργώντας νέες ευφάνταστες επεκτατικές απαιτήσεις. <br /><br />Κανείς Έλληνας πολιτικός, ωστόσο, δεν χρησιμοποιεί αυτή την καθαρή γλώσσα. Όχι μόνο, επειδή θα προκαλούσε κατακραυγή, αλλά –ελπίζουμε– και επειδή δεν είναι διατεθειμένος να πάει τόσο μακριά. Γι’ αυτό και καταφεύγουν σε γενικόλογες ρητορείες που μπορούν να συνοψισθούν στο «να τα βρούμε τώρα να τελειώνουμε», χωρίς, όμως, να αναφέρουν το τίμημα. <br /><br />Πριν τον Σημίτη παρεμφερή παρέμβαση είχε κάνει και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Κοτζιάς. με τη δήλωση περί «μοναχοφάηδων» Ελλήνων. Και για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία ότι κάτι "ψήνεται" στο διπλωματικό παρασκήνιο, ήρθε και ο Κατρούγκαλος να μας πει ότι «ασφαλώς βλέπουμε θετικά την συμμετοχή της Τουρκίας» στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου. <br /><br />Όπως είναι γνωστό, αργότερα προστέθηκε η δήλωση του Δένδια για «συνέργειες» με την Τουρκία στον ενεργειακό τομέα, καθώς και η αναφορά του αναπληρωτή Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Ντόκου σε υπό όρους συνεκμετάλλευση. Είναι ξεκάθαρο πως με το άρθρο του στην Καθημερινή, ο Σημίτης συμβούλευε τον τότε επερχόμενο πρωθυπουργό Μητσοτάκη να συνεχίσει αυτό που όλα δείχνουν πως είχε αρχίσει η κυβέρνηση Τσίπρα. Στελέχη της τελευταίας, άλλωστε, δεν είχαν κρύψει πως επεδίωκαν νέες "Πρέσπες", αυτή τη φορά με την Άγκυρα. </div> <div> <br />Εθνικό "ξεβράκωμα" και εθνική ευθύνη <br /><br />Το δυστύχημα είναι ότι η κυρίαρχη αυτή σχολή σκέψης έχει πάρει διαζύγιο από τον πολιτικό ορθολογισμό. Διαπνέεται από το φοβικό σύνδρομο και επικαθορίζεται από αυτό. Και επειδή αυτό βιώνει κι αυτό γνωρίζει, αυτό επιστρατεύει για να πειθαναγκάσει την κοινή γνώμη. Και μάλιστα προπαγανδίζει την πιο ωμή εκδοχή που συνοψίζεται, με δικά μας λόγια, ως εξής: «Εάν δεν κάνουμε κάποιες παραχωρήσεις στην Τουρκία αυτή θα προκαλέσει θερμό επεισόδιο, επειδή είναι στρατιωτικά πιο ισχυρή και θα μας σύρει σε διμερείς διαπραγματεύσεις από τις οποίες θα χάσουμε περισσότερα». Αυτό δεν είναι το επικρατούν πνεύμα στο εγχώριο κατεστημένο; <br /><br />Είναι αληθές ότι η ισορροπία δυνάμεων είχε αρχίσει να ανατρέπεται εδώ και χρόνια. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και ο υπερεξοπλισμός της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια έχουν επιδεινώσει την κατάσταση. Παρόλα αυτά, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις διατηρούν ακόμα μία αποτρεπτική ικανότητα, με την έννοια ότι ένας πόλεμος θα είναι καταστροφικός και για τις δύο χώρες, ανεξαρτήτως εάν η Τουρκία κερδίσει τελικώς στα σημεία. <br /><br />Προφανώς η στρατιωτική ισχύς είναι σημαντικός παράγοντας, αλλά δεν είναι ο μόνος που καθορίζει την αντιπαράθεση δύο κρατών. Εάν ήταν ο μόνος, η Ελλάδα θα είχε επιβάλει απολύτως τη θέλησή της και στην τότε ΠΓΔΜ (σήμερα Βόρεια Μακεδονία) και στην Αλβανία, επειδή και οι δύο αυτές χώρες είναι αμυντικά ανύπαρκτες. Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι πιο πολύπλοκη. Η αντιπαράθεση δύο κρατών καθορίζεται από μία δέσμη παραγόντων. <br /><br />Οι οπαδοί του πάση θυσία κατευνασμού επικαλούνται και απολυτοποιούν τον παράγοντα της στρατιωτικής ισχύος για να δικαιολογήσουν το δικό τους φοβικό σύνδρομο και τις παραχωρήσεις που πάντα γενικόλογα προτείνουν. Τις προτείνουν, βεβαίως, στο όνομα της πολιτικής σωφροσύνης και εθνικής ευθύνης! Με άλλα λόγια, έχουν καταντήσει να προβάλουν το εθνικό "ξεβράκωμα" σαν "υψηλή πολιτική".<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Βαφτίζουν το εθνικό "ξεβράκωμα" εθνική ευθύνη και υψηλή πολιτική!

Λυγερός Σταύρος Η κλιμάκωση της τουρκικής επεκτατικής πίεσης σε Κύπρο και Ελλάδα έχει βγάλει το εγχώριο πολιτικό σύστημα και ευρύτερα τις...

Διαβάστε την συνέχεια